Mann Ki Baat

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, নমস্কাৰ। যোৱা সপ্তাহত, আমি এনে এক কৃতিত্ব অৰ্জন কৰিছিলোঁ যিয়ে আমাক গৌৰৱান্বিত কৰি তুলিছিল। আপুনি হয়তো শুনিছে যে ভাৰতে যোৱা সপ্তাহত ৪০০ বিলিয়ন ডলাৰ, অৰ্থাৎ ৩০ লাখ কোটি টকাৰ ৰপ্তানিৰ লক্ষ্য লাভ কৰিছে। প্ৰথমবাৰৰ বাবে, এনে লাগে যে ই অৰ্থনীতিৰ সৈতে সম্পৰ্কিত, কিন্তু ই অৰ্থনীতিতকৈ অধিক, ই ভাৰতৰ শক্তি, ভাৰতৰ সম্ভাৱনাৰ সৈতে সম্পৰ্কিত। এটা সময়ত, ভাৰতৰ পৰা ৰপ্তানিৰ পৰিমাণ আছিল ১০০ বিলিয়ন, কেতিয়াবা ১৫০ বিলিয়ন, কেতিয়াবা ২০০ বিলিয়ন, এতিয়া, ভাৰত ৪০০ বিলিয়ন ডলাৰত উপনীত হৈছে। ইয়াৰ অৰ্থ হৈছে যে সমগ্ৰ বিশ্বতে ভাৰতত নিৰ্মাণ কৰা বস্তুৰ চাহিদা বৃদ্ধি পাইছে, আনটোৰ অৰ্থ হৈছে যে ভাৰতৰ যোগান শৃংখলা দিনক দিনে শক্তিশালী হৈ আহিছে আৰু ইয়াৰ এটা ডাঙৰ বাৰ্তাও আছে। যেতিয়া সংকল্প সপোনতকৈ ডাঙৰ হয় তেতিয়া দেশখনে মহান পদক্ষেপ গ্ৰহণ কৰে। যেতিয়া অহৰ্নিশে সংকল্পৰ বাবে আন্তৰিক প্ৰচেষ্টা কৰা হয়, সেই সংকল্পবোৰো প্ৰমাণিত হয়, আৰু আপুনি দেখিছে, এজন ব্যক্তিৰ জীৱনতো একে ধৰণৰ ঘটনা ঘটে। যেতিয়া এজনৰ সংকল্প, তেওঁৰ প্ৰচেষ্টা তেওঁৰ সপোনতকৈ ডাঙৰ হয়, তেতিয়া সাফল্য নিজে বাট বুলি তেওঁৰ ওচৰলৈ আহে।

বন্ধুসকল, যেতিয়া দেশৰ প্ৰতিটো প্ৰান্তৰ পৰা নতুন সামগ্ৰী বিদেশলৈ গৈ আছে। অসমত হাইলাকান্দিৰ চামৰাৰ সামগ্ৰী হওঁক বা ওচমানাবাদৰ হস্ততাঁত সামগ্ৰীয়েই হওক, বিজাপুৰৰ ফল আৰু পাচলি হওক বা চান্দৌলীৰ ক'লা চাউলেই হওক, সকলোৰে ৰপ্তানি বৃদ্ধি পাইছে। এতিয়া, আপুনি ডুবাই আৰু চৌদি আৰৱত লাডাখৰ বিশ্ববিখ্যাত এপ্ৰিকট, তামিলনাডুৰ পৰা প্ৰেৰণ কৰা কলো লাভ পাব। এতিয়া আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ কথাটো হ'ল নতুন নতুন দেশলৈ নতুন নতুন সামগ্ৰী প্ৰেৰণ কৰা হৈছে। উদাহৰণ স্বৰূপে, উত্তৰাখণ্ডৰ হিমাচলত উৎপাদিত গোটা শস্য বাজৰাৰ প্ৰথম সামগ্ৰী ডেনমাৰ্কলৈ ৰপ্তানি কৰা হৈছিল। অন্ধ্ৰ প্ৰদেশৰ কৃষ্ণা আৰু চিত্তুৰ জিলাৰ বংগনাপল্লী আৰু সুবৰ্ণৰেখা আম দক্ষিণ কোৰিয়ালৈ ৰপ্তানি কৰা হৈছিল। ত্ৰিপুৰাৰ পৰা সতেজ কঁঠাল, বিমানেৰে, লণ্ডনলৈ ৰপ্তানি কৰা হৈছিল আৰু প্ৰথমবাৰৰ বাবে নাগালেণ্ডৰ ৰজা জলকীয়াক লণ্ডনলৈ প্ৰেৰণ কৰা হৈছিল। একেদৰে, বালিয়া ঘেঁহুৰ প্ৰথম সামগ্ৰী গুজৰাটৰ পৰা কেনিয়া আৰু শ্ৰীলংকালৈ ৰপ্তানি কৰা হৈছিল। অৰ্থাৎ, এতিয়া যেতিয়া আপুনি আন দেশলৈ যাব, তাত ভাৰতত প্ৰস্তুত কৰা সামগ্ৰীবোৰ আগৰ তুলনাত অধিক দেখিব।

বন্ধুসকল, এই তালিকাখন বহু দীঘল আৰু এই তালিকাখন যিমানে দীঘল হয়, মেক ইন ইণ্ডিয়াৰ শক্তিও সিমানে অধিক হয়, ভাৰতৰ শক্তি যিমানেই অধিক হয়, আৰু সেই শক্তিৰ আধাৰ – আমাৰ কৃষক, আমাৰ শিল্পী, আমাৰ শিপিনী, আমাৰ অভিযন্তা, আমাৰ ক্ষুদ্ৰ উদ্যোগী, আমাৰ এমএছএমই খণ্ড, বিভিন্ন বৃত্তিৰ বহুতো লোক, এই সকলোবোৰেই হ’ল ইয়াৰ প্ৰকৃত শক্তি। তেওঁলোকৰ কঠোৰ পৰিশ্ৰমৰ জৰিয়তে ৪০০ বিলিয়ন ডলাৰৰ ৰপ্তানিৰ লক্ষ্য প্ৰাপ্ত কৰা হৈছে আৰু মই সুখী যে ভাৰতৰ জনসাধাৰণৰ এই শক্তি এতিয়া বিশ্বৰ প্ৰতিটো প্ৰান্তত নতুন বজাৰত উপনীত হৈছে। যেতিয়া প্ৰতিজন ভাৰতীয়ই স্থানীয় সামগ্ৰীসকলৰ বাবে মাত মাতিবলৈ আৰম্ভ কৰে, তেতিয়া স্থানীয় সামগ্ৰীবোৰ বিশ্বব্যাপী হ'বলৈ অধিক সময় নালাগে। আহক স্থানীয় সামগ্ৰীক গোলকীয় কৰি তোলে আৰু আমাৰ সামগ্ৰীৰ সুনাম অধিক বৃদ্ধি কৰোঁ আহক।

বন্ধুসকল, 'মন কী বাত'ৰ শ্ৰোতাসকলে জানি সুখী হ'ব যে ঘৰুৱা পৰ্যায়ত আমাৰ ক্ষুদ্ৰ উদ্যোগীসকলৰ সফলতাই আমাক গৌৰৱেৰে ভৰাই তোলে। আজি, আমাৰ ক্ষুদ্ৰ উদ্যোগীসকলে চৰকাৰী ই-বজাৰৰ (জিইএম) জৰিয়তে চৰকাৰী ক্ৰয়ত এক বৃহৎ ভূমিকা পালন কৰি আছে। প্ৰযুক্তিৰ জৰিয়তে এটা অতি স্বচ্ছ প্ৰণালী বিকশিত কৰা হৈছে। যোৱা এবছৰত, জিইএম পৰ্টেলৰ জৰিয়তে, চৰকাৰে ১ লাখ কোটি টকাৰ অধিক মূল্যৰ সামগ্ৰী ক্ৰয় কৰিছে। দেশৰ প্ৰতিটো প্ৰান্তৰ পৰা প্ৰায় ১.৫ লাখ ক্ষুদ্ৰ উদ্যোগী, ক্ষুদ্ৰ দোকানীয়ে তেওঁলোকৰ সামগ্ৰী পোনপটীয়াকৈ চৰকাৰক বিক্ৰী কৰিছে। এটা সময় আছিল যেতিয়া কেৱল ডাঙৰ কোম্পানীবোৰে চৰকাৰক সামগ্ৰী বিক্ৰী কৰিব পাৰিছিল। কিন্তু এতিয়া দেশ সলনি হৈছে, পুৰণি প্ৰণালীবোৰো সলনি হৈছে। এতিয়া আনকি সৰু দোকানীয়েও তেওঁৰ সামগ্ৰী জিইএম পৰ্টেলত চৰকাৰক বিক্ৰী কৰিব পাৰে – সেয়াই হৈছে নতুন ভাৰত। ই কেৱল বৃহৎ সপোনেই নহয়, লগতে এনে এটা লক্ষ্যত উপনীত হোৱাৰ সাহস প্ৰদৰ্শন কৰে য’ত আগতে কোনেও উপনীত হ’ব পৰা নাছিল। এই সাহসৰ আধাৰত আমি সকলোৱে আত্মনিৰভৰ ভাৰতৰ সপোন পূৰ্ণ কৰিম।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আপুনি শেহতীয়া পদ্ম সন্মান অনুষ্ঠানত বাবা শিৱানন্দজীক নিশ্চয় দেখিছে। মোৰ দৰে সকলোৱে নিশ্চয় ১২৬ বছৰীয়া ব্যক্তিজনৰ ক্ষিপ্ৰতা দেখি আচৰিত হৈছিল আৰু মই দেখিছিলো, চকুৰ পলকতে, তেওঁ নন্দী মুদ্ৰাত নমস্কাৰ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। মইও বাবা শিৱানন্দজীৰ ওচৰত নমস্কাৰ কৰিছিলো আৰু বাৰে বাৰে নমস্কাৰ কৰিছিলো। ১২৬ বছৰ বয়স আৰু বাবা শিৱানন্দৰ সুস্থতা দুয়োটাই আজি দেশৰ আলোচনাৰ বিষয়। মই সামাজিক মাধ্যমত বহুলোকৰ মন্তব্য দেখিছো যে বাবা শিৱানন্দ তেওঁৰ বয়সৰ চাৰিগুণতকৈ অধিক ফিট। সঁচাকৈয়ে, বাবা শিৱানন্দৰ জীৱনে আমাৰ সকলোকে অনুপ্ৰাণিত কৰিব। মই তেওঁক দীঘলীয়া জীৱনৰ শুভেচ্ছা জনাইছো। তেওঁৰ যোগৰ প্ৰতি আগ্ৰহ আছে আৰু তেওঁ এটা অতি স্বাস্থ্যকৰ জীৱনশৈলী নিৰ্বাহ কৰি আছে।

জীৱেম শাৰদঃ শতম্ ৷

আমাৰ সংস্কৃতিত, সকলোকে শত বছৰৰ স্বাস্থ্যৱান জীৱনৰ বাবে কামনা কৰা হয়। আমি ৭ এপ্ৰিলত 'বিশ্ব স্বাস্থ্য দিৱস' উদযাপন কৰিম। আজি সমগ্ৰ বিশ্বতে স্বাস্থ্যৰ বিষয়ে ভাৰতীয় চিন্তাধাৰা বৃদ্ধি পাইছে, সেয়া যোগেই হওক বা আয়ুৰ্বেদেই হওক। এতিয়াই আপুনি নিশ্চয় দেখিছে যে যোৱা সপ্তাহত কাটাৰত এটা যোগ অনুষ্ঠান অনুষ্ঠিত হৈছিল। ১১৪ খন দেশৰ নাগৰিকে ইয়াত অংশগ্ৰহণ কৰিছিল আৰু এক নতুন বিশ্ব অভিলেখৰ সৃষ্টি হৈছিল। একেদৰে, আয়ুষ উদ্যোগৰ বজাৰো ডাঙৰ হৈ আহিছে। ছয় বছৰ পূৰ্বে, আয়ুৰ্বেদ সম্পৰ্কীয় ঔষধৰ বজাৰ আছিল প্ৰায় ২২ হাজাৰ কোটি টকাৰ। আজি আয়ুষ উৎপাদন উদ্যোগ প্ৰায় এক লাখ চল্লিশ হাজাৰ কোটি টকাত উপনীত হৈছে, অৰ্থাৎ এই খণ্ডত সম্ভাৱনা নিৰন্তৰে বৃদ্ধি হৈ আছে। আনকি ষ্টাৰ্ট-আপৰ পৃথিৱীতো, আয়ুষ আকৰ্ষণৰ বিষয় হৈ পৰিছে।

বন্ধুসকল, মই পূৰ্বে স্বাস্থ্য খণ্ডৰ অন্যান্য ষ্টাৰ্ট-আপবোৰৰ সৈতে কেইবাবাৰো কথা পাতিছো, কিন্তু এইবাৰ মই আপোনালোকৰ সৈতে বিশেষভাৱে আয়ুষ ষ্টাৰ্ট-আপৰ বিষয়ে কথা পাতিম। এটা ষ্টাৰ্ট-আপ আছে- Kapiva! (কাপিৱা)। ইয়াৰ অৰ্থ ইয়াৰ নামতে লুকাই আছে। ইয়াত, Ka মানে - কফ, Pi মানে - পিত্ত আৰু Va মানে - বাত। এই ষ্টাৰ্ট-আপটো আমাৰ পৰম্পৰা অনুসৰি স্বাস্থ্যকৰ খাদ্যাভ্যাসৰ ওপৰত আধাৰিত। লগতে আন এটা ষ্টাৰ্ট-আপ আছে, নিৰোগ-ষ্ট্ৰীট যি আয়ুৰ্বেদ স্বাস্থ্যসেৱা পৰিস্থিতিতন্ত্ৰত এক অনন্য ধাৰণা। ইয়াৰ প্ৰযুক্তি-চালিত প্লেটফৰ্মে সমগ্ৰ বিশ্বৰ আয়ুৰ্বেদ চিকিৎসকসকলক পোনপটীয়াকৈ মানুহৰ সৈতে সংযোগ কৰে। ৫০ সহস্ৰাধিকৰো অধিক চিকিৎসক ইয়াৰ সৈতে জড়িত আছে। একেদৰে, আত্ৰেয় উদ্ভাৱন, এক স্বাস্থ্যসেৱা প্ৰযুক্তি ষ্টাৰ্ট-আপ, সামগ্ৰিক সুস্থতাৰ ক্ষেত্ৰত কাম কৰি আছে। ইক্সোৰিয়েলয়ে কেৱল অশ্বগন্ধাৰ ব্যৱহাৰ সম্পৰ্কে সজাগতা বিয়পাই দিয়াই নহয়, লগতে উন্নত-মানদণ্ডৰ উৎপাদন প্ৰক্ৰিয়াত বৃহৎ পৰিমাণৰ বিনিয়োগো কৰিছে। কিউৰৱেদাই আধুনিক গৱেষণা আৰু বনৌষধিৰ পৰম্পৰাগত জ্ঞান একত্ৰিত কৰি সামগ্ৰিক জীৱনৰ বাবে আহাৰ পৰিপূৰকৰ সৃষ্টি কৰিছে।

বন্ধুসকল, মই মাত্ৰ কেইটামান নামৰ বিষয়ে উল্লেখ কৰিছো, এই তালিকাখন বহুত দীঘল। ই ভাৰতৰ যুৱ উদ্যোগীসকলৰ প্ৰতীক আৰু ভাৰতত সৃষ্টি হোৱা নতুন সম্ভাৱনাৰ প্ৰতীক। স্বাস্থ্যখণ্ড আৰু বিশেষকৈ আয়ুষ ষ্টাৰ্ট-আপৰ ওপৰতো মই গুৰুত্ব দিছো। আপুনি অনলাইনত যিকোনো পৰ্টেল সৃষ্টি কৰক, আপুনি যিকোনো সমল সৃষ্টি কৰক, ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ দ্বাৰা স্বীকৃত সকলো ভাষাতে ইয়াক সৃষ্টি কৰিবলৈ চেষ্টা কৰক। পৃথিৱীত এনে বহুতো দেশ আছে য'ত ইংৰাজী কোৱা নহয় বা বুজি পোৱা নাযায়। এনে দেশবোৰৰ কথা মনত ৰাখি আপোনাৰ তথ্য প্ৰচাৰ কৰক। মই নিশ্চিত যে উন্নত মানদণ্ডৰ সামগ্ৰীৰ সৈতে ভাৰতৰ আয়ুষ ষ্টাৰ্ট-আপসমূহক অতি শীঘ্ৰেই সমগ্ৰ বিশ্বতে সামৰি লোৱা হ'ব।

বন্ধুসকল, স্বাস্থ্যও পৰিষ্কাৰ-পৰিচ্ছন্নতাৰ সৈতে পোনপটীয়াকৈ সম্পৰ্কিত। 'মন কী বাত'ত, আমি সদায় স্বচ্ছতাৰ আগ্ৰহীসকলৰ প্ৰচেষ্টাৰ বিষয়ে কও। তেনে এক স্বচ্ছগ্ৰহী হৈছে চন্দ্ৰকিশোৰ পাটিলজী। তেওঁলোকে মহাৰাষ্ট্ৰৰ নাছিকত বাস কৰে। চন্দ্ৰকিশোৰজীৰ পৰিষ্কাৰ পৰিচ্ছন্নতাৰ সংকল্প অতি গভীৰ। তেওঁ গোদাৱৰী নদীৰ ওচৰত থিয় হয় আৰু নিৰন্তৰভাৱে মানুহক নদীত আৱৰ্জনা নিক্ষেপ নকৰিবলৈ অনুপ্ৰেৰিত কৰে। যদি তেওঁ কাৰোবাক এনে কৰা দেখা পায় তেওঁ তুৰন্তে এয়া কৰিবলৈ নিষেধ কৰে ৷ চন্দ্ৰকিশোৰজীয়ে তেওঁৰ অধিকাংশ সময় এই কামত অতিবাহিত কৰে। সন্ধিয়ালৈ তেওঁৰ ওচৰত মানুহে নদীত পেলাই দিবলৈ অনা বস্তুৰ দম গোট খাই পৰে। চন্দ্ৰকিশোৰজীৰ এই প্ৰচেষ্টাই সজাগতা বৃদ্ধি কৰে, আৰু লগতে অনুপ্ৰেৰণাও প্ৰদান কৰে। একেদৰে, উৰিষ্যাত পুৰীৰ আন এজন স্বচ্ছগ্ৰহী আছে। ৰাহুল মহাৰাণাই প্ৰতি দেওবাৰে ৰাতিপুৱা পুৰীৰ তীৰ্থস্থানলৈ যায়, আৰু তাত প্লাষ্টিকৰ আৱৰ্জনা পৰিষ্কাৰ কৰে। তেওঁ এই পৰ্যন্ত শ শ কিলো প্লাষ্টিকৰ আৱৰ্জনা আৰু লেতেৰা পৰিষ্কাৰ কৰিছে। পুৰীৰ ৰাহুল হওঁক বা নাছিকৰ চন্দ্ৰকিশোৰ হওঁক, তেওঁলোকে আমাৰ সকলোকে বহুত কথা শিকাইছে। আমি নাগৰিক হিচাপে আমাৰ কৰ্তব্য পালন কৰোঁ, সেয়া অনাময়, পুষ্টি বা টীকাকৰণেই হওক, এই সকলো প্ৰচেষ্টাই স্বাস্থ্যৱান হৈ থকাত সহায় কৰে।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আমি কেৰালাৰ মুপাট্টম শ্ৰীনাৰায়ণনজীৰ বিষয়ে কথা পাতো আহক। তেওঁ 'পটছ ফৰ ৱাটাৰ অব্ লাইফ' নামৰ এটা প্ৰকল্প আৰম্ভ কৰিছে। যেতিয়া আপুনি এই প্ৰকল্পটোৰ বিষয়ে জানিব, আপুনি ভাবিব যে এইটো কি মহান কাম।

বন্ধুসকল, মুপাট্টম, শ্ৰী নাৰায়ণন জীয়ে মাটিৰ পাত্ৰ বিতৰণ কৰাৰ বাবে এটা অভিযান চলাই আছে যাতে গ্ৰীষ্মকালত পশু আৰু চৰাইবোৰৰ খোৱা পানীৰ কোনো সমস্যাৰ সন্মুখীন নহয়। গ্ৰীষ্মকালত, তেওঁ পশু আৰু চৰাইৰ এই সমস্যা দেখি বিচলিত হৈছিল। তেতিয়া তেওঁ ভাবিছিল যে তেওঁনো নিজেই কিয় মাটিৰ পাত্ৰ বিতৰণ কৰাৰ কাম আৰম্ভ নকৰে যাতে আনে কেৱল সেই বাচনবোৰ পানী ভৰ্তি কৰিলেই হ’ল। আপুনি আচৰিত হ'ব যে নাৰায়ণনজীয়ে বিতৰণ কৰা বাচন-বৰ্তনৰ সংখ্যা এক লাখ অতিক্ৰম কৰিবলৈ গৈ আছে। তেওঁ এই অভিযানত গান্ধীজীৰ দ্বাৰা স্থাপিত সবৰমতী আশ্ৰমত এক লাখতম পাত্ৰটো দান কৰিব।এতিয়া যিহেতু গ্ৰীষ্মকাল সমাগত, নাৰায়ণনজীৰ এই কামে নিশ্চিতভাৱে আমাৰ সকলোকে অনুপ্ৰাণিত কৰিব আৰু আমি এই গ্ৰীষ্মকালত আমাৰ পশু আৰু চৰাইৰ বাবে পানীৰ ব্যৱস্থা কৰিব পাৰিম।

বন্ধুসকল, মই 'মন কী বাত'ৰ শ্ৰোতাসকলক আমাৰ সংকল্পসমূহ পুনৰ দোহাৰিবলৈও অনুৰোধ কৰিম। আমি প্ৰতিটোপাল পানী বচাবলৈ যি পাৰো কৰিব লাগিব। ইয়াৰ বাহিৰেও, আমি পানীৰ পুনৰ্ব্যৱহাৰৰ ওপৰত সমানে গুৰুত্ব দিব লাগিব। ঘৰত ব্যৱহৃত পানী বাগিচাত ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰি, যাক পুনৰ ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰি সেয়া পুনৰ ব্যৱহাৰ কৰিব লাগিব। অলপ পৰিশ্ৰম কৰি আপুনি আপোনাৰ ঘৰত এনে ব্যৱস্থা কৰি ল’ভ পাৰে। ৰহিমদাসজীয়ে, শতিকা পূৰ্বে, কোনো এক উদ্দেশ্যৰ বাবে কৈ আহিছে যে 'ৰহিমন পানী ৰাখিয়ে, বিন পানী সব সুন'। আৰু পানী সঞ্চয়ৰ এই কামত মই শিশুসকলৰ পৰা যথেষ্ট আশা কৰিছো। যিদৰে আমাৰ ল'ৰা-ছোৱালীয়ে পৰিষ্কাৰ-পৰিচ্ছন্নতাক এক আন্দোলন গঢ়ি তুলিছিল তেওঁলোকে 'পানী যোদ্ধা' হৈও পানী ৰক্ষা কৰাত সহায় কৰিব পাৰে।

বন্ধুসকল, জল সংৰক্ষণ, আমাৰ দেশত পানীৰ উৎসৰ সুৰক্ষা বহু শতাব্দী ধৰি সমাজৰ প্ৰকৃতিৰ এক অংশ হৈ আহিছে। মই সুখী যে দেশৰ বহুলোকে পানী সংৰক্ষণক জীৱনৰ অভিযান হিচাপে গ্ৰহণ কৰিছে। চেন্নাইৰ এজন সতীৰ্থ হ’ল, অৰুণ কৃষ্ণমূৰ্তিজী! অৰুণজীয়ে তেওঁৰ অঞ্চলৰ পুখুৰী আৰু হ্ৰদ পৰিষ্কাৰ কৰিবলৈ এটা অভিযান চলাই আছে। তেওঁ ১৫০ তকৈও অধিক পুখুৰী আৰু হ্ৰদ পৰিষ্কাৰ কৰাৰ দায়িত্ব গ্ৰহণ কৰিছিল আৰু ইয়াক সফলতাৰে সম্পূৰ্ণ কৰিছে। একেদৰে, মহাৰাষ্ট্ৰৰ আন এজন সতীৰ্থ হৈছে ৰোহন কালে। ৰোহন পেছাত এজন এইচআৰ পেছাদাৰী। তেওঁ মহাৰাষ্ট্ৰৰ শ শ চিৰি, অৰ্থাৎ খটখটিৰ সৈতে থকা পুৰণি কুঁৱাৰ সংৰক্ষণৰ বাবে প্ৰচাৰ চলাই আছে। ইয়াৰে বহুতো কুঁৱা শ শ বছৰ পুৰণি, আৰু আমাৰ ঐতিহ্যৰ অংশ। চেকেন্দ্ৰাবাদৰ বংশী লাল-পেট কুঁৱা এনেকুৱাই এটা কুঁৱা। বহু বছৰৰ অৱহেলাৰ বাবে, এই কুঁৱাটো মাটি আৰু আৱৰ্জনাৰে আবৃত হৈ পৰিছিল। কিন্তু এতিয়া তাত এই কুঁৱাটো পুনৰুজ্জীৱিত কৰাৰ অভিযান জনসাধাৰণৰ অংশগ্ৰহণেৰে আৰম্ভ হৈছে।

বন্ধুসকল, মই এনে এখন ৰাজ্যৰ পৰা আহিছোঁ য'ত সদায়েই পানীৰ অভাৱ। গুজৰাটত, এই ষ্টেপৱেলবোৰক ভাভ বুলি কোৱা হয়। গুজৰাটৰ দৰে এখন ৰাজ্যত ভাভে এক বৃহৎ ভূমিকা পালন কৰিছে। জল মন্দিৰ যোজনা'ই এই কুঁৱা বা ভাভৰ সংৰক্ষণৰ বাবে এক বৃহৎ ভূমিকা পালন কৰিছিল। গোটেই গুজৰাটত বহুতো ভাভ পুনৰুজ্জীৱিত কৰা হৈছিল। এই অঞ্চলবোৰত পানীৰ স্তৰ বৃদ্ধি কৰাত ই যথেষ্ট সহায় কৰিছিল। আপুনি স্থানীয় পৰ্যায়তো একে ধৰণৰ অভিযান চলাব পাৰে। চেক বান্ধ তৈয়াৰ কৰা, বৰষুণৰ পানী সংগ্ৰহ কৰা, ইয়াত ব্যক্তিগত প্ৰচেষ্টাও গুৰুত্বপূৰ্ণ আৰু সামূহিক প্ৰচেষ্টাও প্ৰয়োজনীয়। উদাহৰণ স্বৰূপে, স্বাধীনতাৰ অমৃত মহোৎসৱৰ সময়ত আমাৰ দেশৰ প্ৰতিখন জিলাত কমেও ৭৫টা অমৃত সৰোবৰ নিৰ্মাণ কৰিব পাৰি। কিছুমান পুৰণি হ্ৰদ উন্নত কৰিব পাৰি, কিছুমান নতুন হ্ৰদ নিৰ্মাণ কৰিব পাৰি। মই নিশ্চিত যে আপোনালোকে এই দিশত কিছু প্ৰয়াস কৰিব। 

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, 'মন কী বাত'ৰ সুন্দৰ কথাটো এয়াই যে মই বহুতো ভাষাত, বহুতো উপভাষাত আপোনালোকৰ বাৰ্তা পাওঁ। বহুলোকে মাইগ’ভত অডিঅ' বাৰ্তাও প্ৰেৰণ কৰে। ভাৰতৰ সংস্কৃতি, আমাৰ ভাষা, আমাৰ উপভাষা, আমাৰ জীৱন শৈলী, খাদ্যৰ সম্প্ৰসাৰণ, এই সকলোবোৰ বৈচিত্ৰ্য আমাৰ মহান শক্তি। পূবৰ পৰা পশ্চিমলৈ, উত্তৰৰ পৰা দক্ষিণলৈ, এই বৈচিত্ৰ্যই ভাৰতক ঐক্যবদ্ধ কৰি ৰাখে, যাৰ ফলত ই এক ভাৰত শ্ৰেষ্ঠ ভাৰত হৈ পৰে। ইয়াতো, আমাৰ ঐতিহাসিক স্থান আৰু পৌৰাণিক কাহিনী দুয়োটাই যথেষ্ট অৰিহণা যোগায়। আপোনালোকে হয়তো ভাবি আছে যে মই এতিয়া আপোনালোকৰ সৈতে কিয় কথা পাতি আছো। ইয়াৰ কাৰণ হৈছে "মাধৱপুৰ মেলা"। মন কী বাতৰ শ্ৰোতাসকলে মাধৱপুৰ মেলা ক'ত অনুষ্ঠিত হয়, কিয় অনুষ্ঠিত হয়, ই ভাৰতৰ বৈচিত্ৰ্যৰ সৈতে কেনেদৰে সম্পৰ্কিত সেয়া জানিবলৈ আকৰ্ষণ অনুভৱ কৰিব।

বন্ধুসকল, গুজৰাটৰ পোৰবন্দৰৰ সাগৰৰ ওচৰৰ মাধৱপুৰ গাঁৱত "মাধৱপুৰ মেলা" অনুষ্ঠিত হয়। কিন্তু ভাৰতৰ পূব প্ৰান্তৰ সৈতেও ইয়াৰ সম্পৰ্ক আছে। আপুনি ভাবিব পাৰে যে এইটো কেনেকৈ সম্ভৱ?   গতিকে ইয়াৰ উত্তৰটো এটা পৌৰাণিক কাহিনীৰ অংশ। কোৱা হয় যে হাজাৰ হাজাৰ বছৰ পূৰ্বে ভগৱান কৃষ্ণই উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ ৰাজকুমাৰী ৰুক্মিণীৰ সৈতে বিবাহপাশত আৱদ্ধ হৈছিল। বিবাহখন পোৰবন্দৰৰ মাধৱপুৰত হৈছিল আৰু এই বিবাহৰ প্ৰতীক হিচাপে, মাধৱপুৰ মেলা এতিয়াও তাত অনুষ্ঠিত হয়। পূব আৰু পশ্চিমৰ মাজৰ এই গভীৰ সম্পৰ্ক আমাৰ ঐতিহ্য। সময়ৰ লগে লগে এতিয়া ৰাইজৰ প্ৰচেষ্টাৰ লগে লগে মাধৱপুৰ মেলাত নতুন বস্তুও যোগ কৰা হৈছে। আমাৰ ইয়াত কন্যা পক্ষক ঘৰাটি বুলি কোৱা হয় আৰু এতিয়া উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ বহুতো ঘৰাটিও এই মেলালৈ আহিবলৈ আৰম্ভ কৰিছে ৷ সপ্তাহজোৰা মাধৱপুৰ মেলাত উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ সকলো ৰাজ্যৰ শিল্পী উপস্থিত হয়, হস্তশিল্পৰ সৈতে জড়িত শিল্পীসকল উপস্থিত হয় আৰু এই মেলাত সোণত সুৱগা চৰায় ৷ সপ্তাহজুৰি, ভাৰতৰ পূব আৰু পশ্চিমৰ সংস্কৃতিৰ এই সংমিশ্ৰণ, এই মাধৱপুৰ মেলা, এক ভাৰত - শ্ৰেষ্ঠ ভাৰতৰ এক সুন্দৰ উদাহৰণ হৈ আহিছে ৷ মই আপোনাক অনুৰোধ জনাইছো, আপুনিও এই মেলাৰ বিষয়ে পঢ়ক আৰু জানক।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, দেশত স্বাধীনতাৰ অমৃত মহোৎসৱ এতিয়া জনসাধাৰণৰ অংশগ্ৰহণৰ এক নতুন উদাহৰণ হৈ পৰিছে। কিছুদিন পূৰ্বে, ২৩ মাৰ্চত শ্বহীদ দিৱসত দেশৰ বিভিন্ন কোণত কেইবাটাও অনুষ্ঠান অনুষ্ঠিত হৈছিল। দেশবাসীয়ে স্বাধীনতাৰ নায়ক আৰু নায়িকাসকলক স্মৰণ কৰিছিল আৰু তেওঁলোকক শ্ৰদ্ধাৰে স্মৰণ কৰিছিল। একেদিনাই, মই কলকাতাৰ ভিক্টোৰিয়া মেম'ৰিয়েলত বিপ্লৱী ইণ্ডিয়া গেলেৰী জনসাধাৰণলৈ উৎসৰ্গা কৰাৰ সুযোগ পাইছিলো। ভাৰতৰ সাহসী বিপ্লৱীসকলক শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জনোৱাৰ বাবে ই স্বয়ং এক অতি অনন্য গেলেৰী। যদি আপুনি সুযোগ পায়, আপুনি নিশ্চিতভাৱে ইয়াক চাবলৈ যাব। বন্ধুসকল, এপ্ৰিল মাহত, আমি দুগৰাকী মহান ব্যক্তিত্বৰ জন্ম বাৰ্ষিকীও উদযাপন কৰিম। তেওঁলোক দুয়োজনে ভাৰতীয় সমাজৰ ওপৰত গভীৰ প্ৰভাৱ পেলাইছে। এয়া হৈছে মহান ব্যক্তিত্ব - মহাত্মা ফুলে আৰু বাবাচাহেব আম্বেদকাৰ। মহাত্মা ফুলেৰ জন্ম জয়ন্তী ১১ এপ্ৰিলত আৰু বাবা চাহেবৰ জন্ম জয়ন্তী ১৪ এপ্ৰিলত উদযাপন কৰা হয়। এই দুয়োজন মহাপুৰুষে বৈষম্য আৰু অসমতাৰ বিৰুদ্ধে এক ডাঙৰ যুঁজত অৱতীৰ্ণ হৈছিল। মহাত্মা ফুলেয়ে সেই সময়ছোৱাত কন্যাসকলৰ বাবে বিদ্যালয় খুলিছিল, কন্যা শিশু হত্যাৰ বিৰুদ্ধে মাত মাতিছিল। তেওঁ পানীৰ সংকটৰ পৰা পৰিত্ৰাণ পাবলৈ এক বৃহৎ অভিযানো আৰম্ভ কৰিছিল।

বন্ধুসকল, মহাত্মা ফুলেৰ এই আলোচনাত সাবিত্ৰীবাই ফুলেজীৰ কথা উল্লেখ কৰাটোও সমানে গুৰুত্বপূৰ্ণ। সাবিত্ৰীবাই ফুলেজী বহুতো সামাজিক প্ৰতিষ্ঠান সৃষ্টিত এক বৃহৎ ভূমিকা পালন কৰিছিল। এজন শিক্ষক আৰু এজন সমাজ সংস্কাৰক হিচাপে, তেওঁ সমাজক সজাগ কৰিছিল আৰু তেওঁলোকৰ মনোবল বৃদ্ধি কৰিছিল। দুয়ো একলগে সত্যশোধক সমাজ প্ৰতিষ্ঠা কৰে। জনসাধাৰণৰ সৱলীকৰণৰ বাবে প্ৰয়াস কৰিছিল। আমি বাবাচাহেব আম্বেদকাৰৰ কামত মহাত্মা ফুলেৰ প্ৰভাৱ স্পষ্টভাৱে দেখিবলৈ পাওঁ। তেওঁ এইটোও কৈছিল যে সেই সমাজত মহিলাৰ স্থিতি প্ৰত্যক্ষ কৰি যিকোনো সমাজৰ বিকাশ মূল্যায়ন কৰিব পাৰি। মহাত্মা ফুলে, সাবিত্ৰীবাই ফুলে, বাবাচাহেব আম্বেদকাৰৰ জীৱনৰ পৰা অনুপ্ৰেৰণা লৈ মই সকলো অভিভাৱক আৰু পিতৃ-মাতৃক তেওঁলোকৰ ছোৱালীক পঢ়ুৱাবলৈ অনুৰোধ জনাইছো। বিদ্যালয়ত ছোৱালীৰ নামভৰ্তি বৃদ্ধি কৰাৰ বাবে কেইদিনমান আগতে কন্যা শিক্ষা প্ৰৱেশ উৎসৱো আৰম্ভ কৰা হৈছে, যিসকল ছোৱালীৰ শিক্ষা কোনো কাৰণত নহৈছে তেওঁলোকক বিদ্যালয়লৈ ঘূৰাই অনাৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিয়া হৈছে।

বন্ধুসকল, এইটো আমাৰ সকলোৰে বাবে সৌভাগ্যৰ বিষয় যে আমি বাবাচাহেবৰ সৈতে জড়িত পঞ্চ তীৰ্থৰ বাবে কাম কৰাৰ সুযোগ পাইছো। তেওঁৰ জন্মস্থান হওঁক, মুম্বাইৰ মহু, চৈত্যভূমি, লণ্ডনত তেওঁৰ ঘৰ, নাগপুৰৰ দীক্ষা ভূমি, বা দিল্লীৰ বাবাচাহেবৰ মহা-পৰিনিৰ্বাণ স্থান, মই সকলো ঠাই ভ্ৰমণ কৰাৰ সৌভাগ্য লাভ কৰিছো, সকলো তীৰ্থভূমিলৈ যোৱাৰ সুবিধা লাভ কৰিছো। মই 'মন কী বাত'ৰ শ্ৰোতাসকলক মহাত্মা ফুলে, সাবিত্ৰীবাই ফুলে আৰু বাবাচাহেব আম্বেদকাৰৰ সৈতে জড়িত ঠাইসমূহ পৰিদৰ্শন কৰিবলৈ অনুৰোধ জনাইছো। আপোনালোকে বহু কথা শিকিব পাৰিব।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, এইবাৰ 'মন কী বাত'ত আমি বহুতো বিষয়ত কথা পাতিলো। অহা মাহত বহুতো উৎসৱ অনুষ্ঠিত হ’ব। মাত্ৰ কেইদিন মান পিছতে নৱৰাত্ৰি। নৱৰাত্ৰিত, আমি ব্ৰত-উপবাস ৰাখো, শক্তিৰ উপাসনা কৰোঁ, অৰ্থাৎ আমাৰ পৰম্পৰাই আমাক আনন্দ আৰু সংযম শিকায়। সেয়েহে, ধৈৰ্য্য আৰু তপস্যাও আমাৰ বাবে উৎসৱ, সেয়েহে নৱৰাত্ৰি আমাৰ সকলোৰে বাবে সদায়েই বিশেষ হৈ আহিছে। নৱৰাত্ৰিৰ প্ৰথম দিনা, গুড়ি পড়ৱা উৎসৱো অনুষ্ঠিত হয়। এপ্ৰিলত ইষ্টাৰ আৰু ৰমজানৰ পবিত্ৰ দিনো আৰম্ভ হয়। আহক আমি সকলোকে লগত লৈ, ভাৰতৰ বৈচিত্ৰ্যক শক্তিশালী কৰি আমাৰ উৎসৱবোৰ উদযাপন কৰোঁ, এয়াই সকলোৰে ইচ্ছা। এইবাৰৰ 'মন কী বাত'ৰ বিষয়ো এয়াই। অহা মাহত আপোনালোকক নতুন বিষয়ৰ সৈতে পুনৰ লগ পাম। অশেষ ধন্যবাদ!

My dear countrymen, Namaskar!

Welcome to 'Mann Ki Baat' once again. Today we will commence 'Mann Ki Baat' mentioning India's success. In the beginning of this month, India has been successful in bringing home an invaluable heritage of hers from Italy. This heritage is the over one thousand years old idol of Avalokiteshvara Padmapani. This idol was stolen a few years ago from Kundalpur temple, Devi Sthan of Gaya ji in Bihar. But after innumerable efforts, India has now got this idol back. Similarly, a few years ago the idol of Lord Anjaneyaar, Hanuman ji was stolen from Vellore in Tamil Nadu. This idol of Hanuman ji was also 600-700 years old. Earlier this month, we retrieved this in Australia; our Mission has received it.

Friends, in our history of thousands of years, idols, one better than the other were always being made in various parts of the country; it also comprised reverence, capability, skill and was full of varied diversity. And the history of each of our idols also depicts the influence of their respective times. Not only were they a wonderful artistic example of Indian sculpture; our faith was also connected with them. But, in the past, many idols were stolen and kept being taken out of India. Sometimes in this country, at times in another, these idols were sold... and for them they were just pieces of art. Neither did they have anything to do with their history, nor with reverence attached to them. It is our responsibility towards Mother India to bring home these idols. These idols embody a part of the soul of India; faith as well. They also have a cultural-historical significance. Realising this responsibility, India increased her efforts. And resultantly, it fostered a deterrent fear against the tendency to steal. The countries where these idols were stolen and taken away to, also started to feel now that it could also have immense significance in the diplomatic channel of soft power in relations with India. India's feelings are associated with it; India's reverence is attached as well, and, in a way, it creates a lot of strength in people-to-people relations as well. Just a few days ago you must have noted that the idol of Ma Annapurna Devi, which was stolen from Kashi, was also brought back. This is an example of the changing global outlook towards India. Till the year 2013, nearly 13 idols had been brought back to India. But, in the last seven years, India has successfully brought back more than 200 precious idols. Many countries such as America, Britain, Holland, France, Canada, Germany, Singapore have understood this sentiment of India and helped us to retrieve these idols. When I went to America in September last year, I came across a lot of very old idols and many artefacts of cultural importance there. Whenever any priceless heritage returns to the country, it is naturally a matter of great satisfaction for all of us....as an Indian, as one who has reverence for history and archaeology, one connected with faith and culture. 

Friends, talking about Indian culture and our heritage, today I want to introduce you to two people in 'Mann Ki Baat'. These days, two Tanzanian siblings, Kili Paul and his sister Nima, are in the news a lot on Facebook, Twitter and Instagram, and I'm sure you too, must have heard about them. They have a passion, a craze for Indian music and for this reason they are also very popular. Their technique of Lip Sync shows how hard they work at it. Recently, a video of him singing our National Anthem 'Jana Gana Mana' on the occasion of Republic Day went viral. A few days ago, he also paid a soulful tribute to Lata didi by presenting her song. I really appreciate these two siblings Kili and Nima very much for their wonderful creativity. A few days ago, he has also been honoured at the Indian Embassy in Tanzania. The magic of Indian music is such that it fascinates everyone. I recall, a few years ago, singers-musicians from more than one hundred and fifty countries of the world, in their respective countries, in their respective costumes, made a successful presentation of 'Vaishnav Jan', the beloved bhajan of revered Bapu, the favourite composition of Mahatma Gandhi. 

Today, when India is celebrating the important festival of 75th year of its Independence, similar initiatives can be carried out regarding patriotic songs, wherein foreign nationals or famous singers from abroad are invited to render Indian patriotic songs. Not only this, if Kili and Neema in Tanzania can lip sync the songs of India in this manner, aren’t there many types of songs in my country... in many languages ​​​​of our country... can’t any Gujarati children do that with Tamil songs....some children of Kerala could do that with Assamese songs.... some Kannada children could that with songs of Jammu and Kashmir! We can create such an environment in which we will be able to experience 'Ek Bharat-Shreshtha Bharat'. Not only this, we can definitely celebrate Azadi ka Amrit Mahotsav in a novel way. I urge the youth of the country to make videos of the popular songs of Indian languages ​​in their own way.... you will become very popular! And the diversity of the country will be introduced to the new generation.

My dear countrymen, just a few days ago, we celebrated International Mother Language Day. Those who are learned can give a lot of academic input about where the word mother tongue came from, how it originated. I would emphasise about mother tongue that as our mother moulds our life, in the same manner, mother tongue also shapes our life. The mother and mother tongue, both together strengthen the foundation of life; lending it permanence. Just like we cannot abandon our mother, similarly, we cannot leave our mother tongue either. I remember an incident of yesteryears, when I had gone to America, I would get a chance to visit different families. Once I went to a Telugu family and I got to see a very happy scenario there. They told me that they had made a rule in the family that no matter how busy one were to be, if they were not outstation, then all the family members would have dinner sitting at the table together and equally compulsory on the dinner table was conversing in Telugu language only. This was also the rule for the children who were born there. Seeing this love for the mother tongue, I was highly impressed by this family.

Friends, even after 75 years of independence, some people are facing a mental dilemma due to which they have reservations with regard to their language, their dress, their food and drink, whereas, it is not like this anywhere else in the world. It is our mother tongue; we should speak it with pride. And, our India is so rich in terms of languages ​​that it just cannot be compared. The biggest beauty of our languages ​​is that from Kashmir to Kanyakumari, from Kutch to Kohima, hundreds of languages, thousands of dialects which are different from each other but are mutually integrated...many languages - one expression. For centuries, our languages have been evolving whilst learning from each other and ​​have been refining themselves, developing each other. The world’s oldest language Tamil is in India and every Indian should be proud that we have such a significant heritage of the world. In the same way, many ancient scriptures are also there; their expression too is in our Sanskrit language. The people of India are proud to be associated with 121 forms of mother tongues and 14 of these languages ​​are spoken by more than 1 crore people in everyday life. That is, many European countries do not have a total population than the people who are associated with 14 different languages ​​in our country. In the year 2019, Hindi was ranked third among the most spoken languages ​​of the world. Every Indian should be proud of this too. Language is not just a medium of expression, but also serves to preserve the culture and heritage of the society. Surjan Parohi ji is doing similar work in Suriname to save the heritage of his language. He turned 84 on the 2nd of this month. His forefathers also went to Suriname years ago, along with thousands of workers, to earn a living. Surjan Parohi ji writes very good poetry in Hindi; his name is considered among the national poets there. That is, even today Hindustan beats in his heart; there is a fragrance of the soil of India in his works. The people of Suriname have also built a museum in the name of Surjan Parohi ji. It is very heartening for me that in the year 2015 I had the opportunity to honour him.

Friends, today, that is, 27th February is also Marathi Bhasha Gaurav Divas.

“सर्व मराठी बंधु भगिनिना मराठी भाषा दिनाच्या हार्दिक शुभेच्छा|”

This day is dedicated to Marathi Kaviraj, Vishnu Vaman Shirvadkar ji, Shriman Kusumagraj ji. Today is also the birth anniversary of Kusumagraj ji. Kusumagraj ji wrote poems in Marathi, wrote many plays, and took Marathi literature to new heights.

Friends, our languages have their own special characteristics; mother tongue has its own science. For understanding this science, emphasis has been laid on studies in the local language in the National Education Policy. Efforts are being made that our professional courses should also be taught in the regional languages. In Azadi Ka Amrit Kaal, we all should lend momentum to this effort together; this is a work indicative of self-respect. I would like you to know about the qualities of whatever mother tongue you speak and write something in it.

Friends, A few days ago I had a meeting with my friend and former Prime Minister of Kenya, Raila Odinga. This meeting was interesting but also very emotional. Since we are very good friends, we also discuss freely. While both of us were in a conversation, Odinga ji told about his daughter. His daughter Rosemary had a brain tumour and because of this she had to undergo surgery. However, one side-effect of this was that Rosemary almost lost her eyesight; she stopped seeing. You can imagine what must have happened to the daughter.... and we can also guess the condition of the father, we can understand his feelings. In hospitals all over the world... there was not any major country in the world, where he had not tried his best for the treatment of his daughter. He searched the big countries of the world, but, there was no success and in a way, giving up all hopes, there was an atmosphere of despair in the entire household. Meanwhile, someone suggested him to come to India for Ayurveda treatment and even though he had tried a lot and was tired, yet he thought that let's try once again... see what happens! He came to India, started getting his daughter treated at an Ayurvedic hospital in Kerala. The daughter stayed here for a long time. The effect of this Ayurvedic treatment was such that Rosemary's eyesight returned to a great extent. You can imagine, as if a new lease of life was given and light came back into Rosemary's life. As the new light has come in the whole family, Odinga ji was so emotional while telling me this and that he wishes, that the knowledge and science of Ayurveda of India, should be brought to Kenya. The type of plants that are used in it will be cultivated by them and he will do his best to get more people to benefit from it.

It is a matter of great happiness for me that from our land and our tradition have alleviated such a great suffering from someone's life. You will also be happy to hear this. Which Indian would not be proud of it? We all know that not only Odinga ji but lakhs of people across the world are reaping similar benefits from Ayurveda.

Prince Charles from Britain is also one of the big admirers of Ayurveda. Whenever I meet him, he definitely mentions Ayurveda. He is also aware of many Ayurvedic institutions of India.

Friends, in the last seven years a lot of attention has been paid to the promotion of Ayurveda in the country. The formation of the Ministry of AYUSH has further strengthened our resolve to popularise our traditional methods of medicine and health. I am very happy that in the last few years many new start-ups have emerged in the field of Ayurveda. The AYUSH Start-up Challenge started earlier this month. The goal of this challenge is to identify and support the start-ups working in this field. I urge the youth working in this field, that they should take part in this challenge.

Friends, once people are determined to do something together, they do wonderful things. There have been many such big changes in the society, in which public participation, collective effort, has played a significant role. One such mass movement named "Mission Jal Thal" is underway in Srinagar, Kashmir. This is a unique effort to clean the lakes and ponds of Srinagar and restore their old glory. The focus of “Mission Jal Thal” is on “Kushal Saar” and “Gil Saar”. Along with public participation, a lot of help of technology is also being taken in this. To find out where there has been encroachment, where illegal construction has taken place, a formal survey of this area was carried out. Along with this, a campaign to remove plastic waste and clean up the waste was also launched. In the second phase of the mission, a lot of effort was also made to restore the old water channels and 19 springs filling the lake. In order to spread more and more awareness about the importance of this Restoration Project, local people and youth were also made Water Ambassadors. Now the local people here are also taking efforts for increasing the number of migratory birds and fish in "Gil Saar Lake" and are also happy to see it. My heartiest congratulations to the people of Srinagar for this wonderful effort.

Friends, the 'Clean India Mission' started by the country eight years ago, with the passage of time, it expanded manifold... new innovations were also added. Wherever you go in India, you will find that some effort is being made for cleanliness everywhere. I have come to know about one such attempt in Kokrajhar, Assam. Here a group of morning walkers have taken a very commendable initiative under the 'Clean and Green Kokrajhar' mission. All of them gave a motivational message of cleanliness by cleaning the three kilometre long road in the new flyover area. Similarly, under the 'Clean India Campaign' in Visakhapatnam, cloth bags are being promoted instead of polythene. People here are also campaigning against Single Use Plastic products to keep the environment clean. Along with this, these people are also spreading awareness to segregate the waste at home. The students of Somaiya College in Mumbai have also included beautification in their campaign of cleanliness. They have decorated the walls of Kalyan railway station with beautiful paintings. An inspiring example from Sawai Madhopur in Rajasthan has also come to my notice. The youth here have started a campaign named 'Mission Beat Plastic' in Ranthambore, in which plastic and polythene have been removed from the forests of Ranthambore. This spirit of Sabka Prayas, everyone's effort strengthens public participation in the country and when there is public participation, even the biggest goals are definitely met.

My dear countrymen, just a few days from today, International Women's Day will be celebrated all over the world on 8th of March. We have been sharing many examples related to the courage, skill, and talent of women in 'Mann Ki Baat'. Today, whether it is Skill India, Self Help Group, small or big industries, women have taken the lead everywhere. Wherever you see, women are dispelling old myths. Today, in our country, From Parliament to Panchayat, women are reaching newer heights in different fields. In the Army too, daughters are now playing responsibilities in new and bigger roles and are protecting the country. Last month on Republic Day we saw that daughters were flying modern fighter planes too. The country also lifted the restrictions on the admission of daughters in Sainik Schools, and daughters are taking admission in Sainik Schools all over the country. Similarly, look at the start-up world, in the recent years, thousands of new start-ups began in the country. About half of these start-ups have women in director roles. In the recent past, decisions like increasing maternity leave for women have been taken. The country is trying to give equal rights to sons and daughters by fixing a common age for marriage. Due to this, the participation of women is increasing in every field. You must be noticing another major change happening in the country. This change is the success of our social campaigns. Take the success of 'Beti Bachao, Beti Padhao'... today the sex ratio in the country has improved. The number of girls going to school has also improved. In this we also have a responsibility that our daughters do not drop out of school. Similarly, women in the country have got freedom from open defecation under the 'Swachh Bharat Abhiyan'. A social evil like triple talaq is also coming to an end. Ever since the law against triple talaq has come into being, there has been a reduction of 80 percent in triple talaq cases in the country. How are all these changes happening in such a short span of time? This change is coming because women themselves are now leading the change and progressive efforts in our country.

My dear countrymen, tomorrow the 28th of February is 'National Science Day'. This day is also known for the discovery of Raman Effect. Along with CV Raman ji, I pay my respectful tribute to all the scientists who have contributed significantly in enriching our scientific journey. Friends, technology has secured an important place in our lives in the realm of ease and simplicity. Which technology is good and what is the better use of that technology, we are well acquainted with all these subjects. But, it is also true that the basis of that technology, the underlying science is something that we neglect in conveying to the children of our family. On this Science Day, I urge all the families to definitely start with small efforts to develop a scientific temperament in their children.

Now, for example – poor vision... after wearing glasses, vision improves with clarity... children can easily be explained on the science behind it. It’s not that one should restrict oneself to just looking at the glasses and enjoying. Now you can simply explain to the child on a small piece of paper. Now the child uses a mobile phone...how does a calculator work, how does a remote control work, what are sensors? Along with this, are such scientific elements also discussed in the house? Maybe we can easily explain these things behind the everyday functioning of the household, what is the inherent science behind a phenomenon. In the same way, have we ever indulged in stargazing together with the children? There must have been conversations about stars in the night. Different constellations appear, tell them about them. By doing this you can create a new interest in children towards physics and astronomy. Nowadays, there are also many apps through which you can locate the stars and planets, or, you can identify the star which is visible in the sky and can also know about it. I will also tell our start-ups that you should employ your skills and scientific character in the work related to nation-building. This is also our Collective Scientific Responsibility towards the country. Like, nowadays I see that our start-ups are doing very well in the world of virtual reality. In this era of virtual classes, one such virtual lab can be designed keeping children in mind. We can also make children experience a chemistry lab sitting at home through virtual reality. My request to my teachers and parents is to encourage all the students and children to ask questions and together with them find the right answers to those questions. Today, I would also like to appreciate the role of Indian scientists in the fight against Corona. Due to their hard work, it was possible to manufacture the Made In India vaccine, which has helped the whole world a lot. This is the gift of science to humanity.

My dear countrymen, this time too we discussed many subjects. Many festivals are lined up in the coming month of March... Shivratri... A few days later we will all will start preparing for Holi. Holi is a festival that unites us all. In this festival, all differences between near-dear ones and strangers, big and small, rancour and envy disappear. That is why it is said that the colours of love and harmony are thicker than the colours of Holi. Along with Gujiya in Holi, there is a unique sweetness of relationships as well. We have to strengthen these bonds further, and relations are not only with the people of our family but also with the people who are part of your larger family. You have to remember the most important way to do so. This is the way of celebrating the festival through 'Vocal for Local'. You should buy local products on festivals, so that the lives of the people living around you also become colourful and vibrant. The success with which our country is fighting the battle against Corona and moving forward is imparting enthusiasm to the festivals manifold. With this very zeal, we have to celebrate our festivals, and at the same time, we have to maintain our caution. I wish you all a very Happy festival season. I will always be waiting for your words, your letters and your messages.

Thank you very much!

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, নমস্কাৰ! আজি 'মন কী বাত'ৰ আন এটা খণ্ডৰ জৰিয়তে আমি একত্ৰিত হৈছো। এইটো ২০২২ চনৰ প্ৰথমটো 'মন কী বাত'। আজি আমি পুনৰ এনে এক আলোচনা আগবঢ়াবলৈ বিচাৰিছো যিবোৰ আমাৰ দেশ আৰু দেশবাসীৰ ইতিবাচক প্ৰেৰণা আৰু সামূহিক প্ৰচেষ্টাৰ সৈতে সম্পৰ্কিত। আজি আমাৰ শ্ৰদ্ধেয় বাপু মহাত্মা গান্ধীজীৰ মৃত্যু বাৰ্ষিকীও। ৩০ জানুৱাৰীৰ আজিৰ দিনটোৱে আমাক বাপুৰ শিক্ষাৰ কথা মনত পেলাই দিয়ে। মাত্ৰ কেইদিনমান পূৰ্বে, আমি গণতন্ত্ৰ দিৱসো উদযাপন কৰিছিলো। দিল্লীৰ ৰাজপথত আমি দেখা দেশৰ বীৰত্ব আৰু শক্তিৰ আভাসে সকলোকে গৌৰৱ আৰু উৎসাহেৰে ভৰাই তুলিছে। আপোনালোকে নিশ্চিতভাৱে দেখা এটা পৰিৱৰ্তন এতিয়া ২৩ জানুৱাৰীৰ পৰা আৰম্ভ হ'ব, অৰ্থাৎ নেতাজী সুভাষ চন্দ্ৰ বসুৰ জন্ম জয়ন্তী ৩০ জানুৱাৰী অৰ্থাৎ গান্ধীজীৰ মৃত্যু বাৰ্ষিকীলৈকে চলিব। ইণ্ডিয়া গেটত নেতাজীৰ এটা ডিজিটেল মূৰ্তিও স্থাপন কৰা হৈছে। দেশখনে যিধৰণে এই বস্তুটোক আদৰণি জনাইছিল, দেশৰ প্ৰতিটো কোণৰ পৰা উদ্ভৱ হোৱা আনন্দৰ ঢৌ, প্ৰতিজন দেশবাসীয়ে যি ধৰণৰ আৱেগ প্ৰকাশ কৰিছিল সেয়া আমি কেতিয়াও পাহৰিব নোৱাৰো।

বন্ধুসকল, স্বাধীনতাৰ অমৃত মহোৎসৱত, দেশখনে এই প্ৰচেষ্টাৰ জৰিয়তে ইয়াৰ ৰাষ্ট্ৰীয় প্ৰতীকসমূহ পুনৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰি আছে। আমি দেখিছিলো যে ইণ্ডিয়া গেটৰ ওচৰত থকা 'অমৰ জোৱান জ্যোতি' আৰু ওচৰৰ 'ৰাষ্ট্ৰীয় যুদ্ধ স্মাৰক'ৰ অগ্নি সন্মিলিত কৰা হৈছিল। এই আৱেগিক অনুষ্ঠানত, বহুতো দেশবাসী আৰু শ্বহীদ পৰিয়ালৰ চকুত চকুপানী আছিল। 'ৰাষ্ট্ৰীয় যুদ্ধ স্মাৰক'ত স্বাধীনতাৰ পিছৰে পৰা দেশৰ সকলো শ্বহীদৰ নাম লিপিবদ্ধ কৰা হৈছে। মোলৈ কিছুমান প্ৰাক্তন সেনা জোৱানে লিখিছে যে – "শ্বহীদসকলৰ স্মৃতিৰ সন্মুখত জ্বলি থকা 'অমৰ জোৱান জ্যোতি' শ্বহীদসকলৰ অমৰত্বৰ প্ৰতীক"। সঁচাকৈয়ে, 'অমৰ জোৱান জ্যোতি'ৰ দৰে, আমাৰ শ্বহীদসকল, তেওঁলোকৰ অনুপ্ৰেৰণা আৰু তেওঁলোকৰ অৱদানো অমৰ। মই আপোনালোক সকলোকে ক'ম, যেতিয়াই আপোনালোকে সুযোগ পায়, আপুনি 'ৰাষ্ট্ৰীয় যুদ্ধ স্মাৰক' দৰ্শন কৰিব। আপোনাৰ পৰিয়াল আৰু সন্তানকো লৈ যাওক। ইয়াত আপুনি এক পৃথক শক্তি আৰু অনুপ্ৰেৰণা অনুভৱ কৰিব।

বন্ধুসকল, অমৃত মহোৎসৱৰ এই অনুষ্ঠানবোৰৰ মাজতে দেশত বহুতো গুৰুত্বপূৰ্ণ ৰাষ্ট্ৰীয় বঁটাও প্ৰদান কৰা হৈছিল। এটা হ'ল প্ৰধানমন্ত্ৰীৰ ৰাষ্ট্ৰীয় শিশু বঁটা। এই বঁটাবোৰ শিশুসকলক দিয়া গৈছিল যিয়ে কম বয়সতে সাহসী আৰু অনুপ্ৰেৰণাদায়ক কাম কৰিছিল। আমি সকলোৱে আমাৰ ঘৰত এই শিশুসকলৰ বিষয়ে ক'ব লাগিব। এইবোৰে আমাৰ শিশুসকলক অনুপ্ৰাণিত কৰিব আৰু তেওঁলোকৰ অন্তৰত দেশলৈ সুনাম অনাৰ উৎসাহ প্ৰদান কৰিব। দেশত পদ্ম সন্মানৰ নামো ঘোষণা কৰা হৈছে। পদ্ম বঁটা বিজয়ীসকলৰ ভিতৰত বহুতো নাম আছে যাৰ বিষয়ে খুব কম লোকেই জানে। এইসকল হৈছে আমাৰ দেশৰ অখ্যাত নায়ক, যিসকলে সাধাৰণ পৰিস্থিতিত অসাধাৰণ কাম কৰিছে। উদাহৰণ স্বৰূপে, উত্তৰাখণ্ডৰ বাসন্তী দেৱীজীক পদ্মশ্ৰী বঁটা প্ৰদান কৰা হৈছে। বাসন্তী দেৱীয়ে সংগ্ৰামৰ মাজত গোটেই জীৱন অতিবাহিত কৰিছিল। তেওঁৰ স্বামীৰ কম বয়সতে মৃত্যু হৈছিল আৰু তেওঁ এখন আশ্ৰমত থাকিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। ইয়াতে থাকি তেওঁ নদী এখন বচাবলৈ সংগ্ৰাম কৰিছিল আৰু পৰিৱেশলৈ এক অসাধাৰণ অৱদান আগবঢ়াইছিল। তেওঁ মহিলাৰ সৱলীকৰণৰ বাবেও বহুতো কাম কৰিছে। একেদৰে, মণিপুৰৰ ৭৭ বছৰীয়া লৰেম্বাম বিনো দেৱীয়ে কেইবা দশক ধৰি মণিপুৰৰ লিবা বস্ত্ৰৰ কলা সংৰক্ষণ কৰি আহিছে। তেওঁক পদ্মশ্ৰী বঁটাও প্ৰদান কৰা হৈছে। মধ্য প্ৰদেশৰ অৰ্জুন সিঙে বাইগা জনজাতীয় নৃত্যৰ কলাক স্বীকৃতি দিয়াৰ বাবে পদ্ম বঁটা লাভ কৰিছে। পদ্ম বঁটা লাভ কৰা আন এজন ব্যক্তি হৈছে শ্ৰীযুত আমাই মহালিঙ্গ নায়ক। তেওঁ এজন কৃষক আৰু কৰ্ণাটকৰ বাসিন্দা। কিছুমান মানুহে তেওঁক সুৰংগ মানুহ বুলিও কয়। তেওঁলোকে কৃষিৰ ক্ষেত্ৰত এনে ধৰণৰ উদ্ভাৱন কৰিছে, যিকোনো লোকে দেখি আচৰিত হ'ব। ক্ষুদ্ৰ কৃষকসকলে তেওঁলোকৰ প্ৰচেষ্টাৰ পৰা যথেষ্ট লাভান্বিত হৈছে। আৰু বহুতো অখ্যাত নায়ক আছে যাক দেশে তেওঁলোকৰ অৱদানৰ বাবে সন্মানিত কৰা হৈছে। তেওঁলোকৰ বিষয়ে জানিবলৈ চেষ্টা কৰক। আমি জীৱনত তেওঁলোকৰ পৰা বহুত শিকিম।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, অমৃত মহোৎসৱত, আপোনালোক সকলো সহকৰ্মীয়ে মোলৈ বহুতো চিঠি আৰু বাৰ্তা প্ৰেৰণ কৰে, বহুতো পৰামৰ্শও দিছে। এই শৃংখলাটোত এনে এক এটা ঘটিছে যিটো মোৰ বাবে পাহৰিব নোৱাৰা। এক কোটিতকৈও অধিক শিশুৱে তেওঁলোকৰ 'মন কী বাত' পোষ্ট কাৰ্ডৰ জৰিয়তে মোলৈ লিখিছে। এই এক কোটি পোষ্ট কাৰ্ড দেশৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ পৰা আহিছে, সেইবোৰ বিদেশৰ পৰাও আহিছে। মই এই পোষ্ট কাৰ্ডবোৰৰ অধিকাংশ পঢ়িবলৈ সময় লোৱাৰ চেষ্টা কৰিছো। এই পোষ্টকাৰ্ডবোৰত দেশৰ ভৱিষ্যতৰ বাবে আমাৰ নতুন প্ৰজন্মৰ চিন্তাধাৰা কিমান বহল আৰু কিমান ডাঙৰ তাৰ আভাস আছে। মই 'মন কী বাত'ৰ শ্ৰোতাসকলৰ বাবে কিছুমান পোষ্টকাৰ্ড উলিয়াই লৈছো যিবোৰ মই আপোনালোকৰ সৈতে ভাগ বতৰা কৰিব বিচাৰো। এনেকুৱা এখন হৈছে অসমৰ গুৱাহাটীৰ ৰিধিমা স্বাৰ্গিয়াৰীৰ এখন পোষ্ট কাৰ্ড। ৰিদ্ধিমা এগৰাকী সপ্তম শ্ৰেণীৰ ছাত্ৰী আৰু লিখিছে যে স্বাধীনতাৰ ১০০ তম বৰ্ষত, তেওঁ এনে এখন ভাৰত চাব বিচাৰে যি হৈছে বিশ্বৰ আটাইতকৈ পৰিষ্কাৰ দেশ, সন্ত্ৰাসবাদৰ পৰা সম্পূৰ্ণৰূপে মুক্ত, ১০০ শতাংশ শিক্ষিত দেশৰ ভিতৰত শূন্য দুৰ্ঘটনা আৰু বহনক্ষম প্ৰযুক্তিৰ সৈতে খাদ্য সুৰক্ষাৰ বাবে সক্ষম। ৰিদ্ধিমা, আমাৰ ছোৱালীবোৰে যি ভাবে, সেই সপোনবোৰ পূৰণ হয়। যেতিয়া সকলোৰে প্ৰচেষ্টা একত্ৰিত হয়, আপোনাৰ যুৱ প্ৰজন্মই ইয়াক এক লক্ষ্য কৰি তুলিব, তেতিয়া নিশ্চিতভাৱে এনে ভাৰতৰ সৃষ্টি হ’ব। মই উত্তৰ প্ৰদেশৰ প্ৰয়াগৰাজৰ পৰা নব্যা বাৰ্মাৰ পৰাও এখন পোষ্ট কাৰ্ডো পাইছো। নব্যাই লিখিছে যে তেওঁৰ সপোন হৈছে ২০৪৭ চনত এনে এখন ভাৰতৰ বাবে য'ত সকলোৰে মৰ্যাদাপূৰ্ণ জীৱন থাকিব লাগে, য'ত কৃষকসকল সমৃদ্ধ হয় আৰু কোনো দুৰ্নীতি নহয়। নব্যা, দেশৰ বাবে আপোনাৰ সপোন অতি প্ৰশংসনীয়। দেশখন এই দিশত দ্ৰুতগতিত আগবাঢ়িছে। আপুনি দুৰ্নীতিমুক্ত ভাৰতৰ কথা কৈছিল। দুৰ্নীতিয়ে দেশখনক উঁইৰ দৰে খালী কৰি পেলাইছে। ইয়াৰ পৰা পৰিত্ৰাণ পাবলৈ ২০৪৭ লৈ কিয় অপেক্ষা কৰিব লাগে? আজিৰ যুৱ প্ৰজন্মৰ দেশবাসীয়ে একেলগে এই কাম কৰিব লাগিব, আৰু ইয়াৰ বাবে আমি আমাৰ কৰ্তব্যক অগ্ৰাধিকাৰ দিয়াটো অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ। য'ত কৰ্তব্য কৰাৰ অনুভৱ হয়। কৰ্তব্য সৰ্বোপৰি। আনকি তাত দুৰ্নীতিও পোখা মেলিব নোৱাৰে।

বন্ধুসকল, মোৰ সন্মুখত আন এখন পোষ্টকাৰ্ড হৈছে চেন্নাইৰ মহম্মদ ইব্ৰাহিমৰ। ইব্ৰাহিমে ২০৪৭ চনত ভাৰতক প্ৰতিৰক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত এক মুখ্য শক্তি হিচাপে চাব বিচাৰে। তেওঁলোকে বিচাৰে যে চন্দ্ৰত ভাৰতৰ নিজা গৱেষণা আধাৰ থাকক, আৰু মংগল গ্ৰহত, ভাৰতে মানৱ জনসংখ্যা ৰক্ষাৰ কাম আৰম্ভ কৰা উচিত। একে সময়তে, ইব্ৰাহিমে পৃথিৱীক প্ৰদূষণমুক্ত কৰাৰ ক্ষেত্ৰত ভাৰতৰ ডাঙৰ ভূমিকাও প্ৰত্যক্ষ কৰিছে। ইব্ৰাহিম, আপোনাৰ দৰে যুৱক থকা এখন দেশৰ বাবে একো অসম্ভৱ নহয়।

বন্ধুসকল, মোৰ সন্মুখত আন এখন চিঠি আছে। ভাৱনা, মধ্য প্ৰদেশৰ ৰাইচেনৰ সৰস্বতী বিদ্যা মন্দিৰৰ দশম শ্ৰেণীৰ ছাত্ৰী। প্ৰথমে, মই ভাৱনাক ক'ম যে আপুনি আপোনাৰ পোষ্টকাৰ্ডখন ত্ৰিৰংগাৰে সজোৱাৰ ধৰণটো মোৰ ভাল লাগিছিল। ভাৱনাই বিপ্লৱী শিৰিষ কুমাৰৰ বিষয়ে লিখিছে।

বন্ধুসকল, মই গোৱাৰ পৰা লৰেঞ্চিঅ’ পেৰেৰাৰ এখন পোষ্টকাৰ্ডো পাইছো। তেওঁ দ্বাদশ শ্ৰেণীৰ ছাত্ৰ। তেওঁৰ পত্ৰখনৰ বিষয়বস্তু হৈছে – স্বাধীনতাৰ অখ্যাত নায়কসকল। মই আপোনালোকক হিন্দীত কৈছো। তেওঁ লিখিছে: "ভিকাজী কামা ভাৰতীয় স্বাধীনতা সংগ্ৰামৰ সৈতে জড়িত এগৰাকী সাহসী মহিলা আছিল। তেওঁ কন্যাসকলক শক্তিশালী কৰিবলৈ দেশ আৰু বিদেশত বহুতো অভিযান আৰম্ভ কৰিছিল। অনেক প্ৰদৰ্শনী আৰম্ভ হৈছিল। অৱশ্যে, ভিকাজী কামা স্বাধীনতা আন্দোলনৰ আটাইতকৈ শক্তিশালী মহিলাসকলৰ মাজৰ এগৰাকী আছিল। ১৯০৭ চনত তেওঁ জাৰ্মানীত ত্ৰিৰংগা উত্তোলন কৰে। এই ত্ৰিৰংগা ডিজাইন কৰাত তেওঁক সমৰ্থন কৰা ব্যক্তিজন আছিল শ্ৰী শ্যামজী কৃষ্ণ বৰ্মা। শ্ৰী শ্যামজী কৃষ্ণ বৰ্মাজীৰ ১৯৩০ চনত জেনেভাত মৃত্যু হয়। তেওঁৰ শেষ ইচ্ছা আছিল যে ভাৰতৰ স্বাধীনতাৰ পিছত তেওঁৰ চিতাভস্ম ভাৰতলৈ অনা উচিত। অৱশ্যে, ১৯৪৭ চনত স্বাধীনতাৰ দ্বিতীয় দিনা তেওঁৰ চিতাভস্ম ভাৰতলৈ ঘূৰাই অনা উচিত আছিল, কিন্তু এই কাম নহ’ল। সম্ভৱতঃ ঈশ্বৰে এই কাৰ্য্য কৰিবলৈ ইচ্ছুক হ'ব আৰু মইও এই কাৰ্য্যৰ সৌভাগ্য লাভ কৰিলো। যেতিয়া মই গুজৰাটৰ মুখ্যমন্ত্ৰী আছিলোঁ, তেতিয়া ২০০৩ চনত তেওঁৰ চিতাভস্ম ভাৰতলৈ অনা হৈছিল। শ্যামজী কৃষ্ণ বাৰ্মাজীৰ জন্মস্থান কচ্ছৰ মাণ্ডৱীত তেওঁৰ স্মৃতিত এটা স্মাৰকো নিৰ্মাণ কৰা হৈছে।

বন্ধুসকল, ভাৰতৰ স্বাধীনতাৰ অমৃত মহোৎসৱৰ উত্তেজনা কেৱল আমাৰ দেশতে নহয়। মই ভাৰতৰ বন্ধুত্বপূৰ্ণ দেশ ক্ৰৱেশ্বিয়াৰ পৰা ৭৫ খন পোষ্টকাৰ্ডো পাইছো। ক্ৰৱেশ্বিয়াৰ জাগ্ৰেবৰ স্কুল অৱ এপ্লাইড আৰ্টছ এণ্ড ডিজাইনৰ শিক্ষাৰ্থীসকলে এই ৭৫ খন কাৰ্ড ভাৰতৰ জনসাধাৰণলৈ প্ৰেৰণ কৰিছে আৰু অমৃত মহোৎসৱক অভিনন্দন জনাইছে। আপোনালোক সকলো দেশবাসীৰ হৈ মই ক্ৰৱেশ্বিয়া আৰু ইয়াৰ লোকসকলক ধন্যবাদ জনাইছো।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, ভাৰত হৈছে শিক্ষা আৰু জ্ঞানৰ দেশ। আমি শিক্ষাক কিতাপৰ জ্ঞানত সীমাবদ্ধ নকৰো, কিন্তু ইয়াক জীৱনৰ এক সামগ্ৰিক অভিজ্ঞতা হিচাপে দেখিছো। আমাৰ দেশৰ মহান ব্যক্তিত্বসকলশিক্ষাৰ সৈতেগভীৰভাৱে জড়িত হৈ আছে। যদিও পণ্ডিত মদন মোহন মালব্যজীয়ে বেনাৰস হিন্দু বিশ্ববিদ্যালয় প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল, মহাত্মা গান্ধীয়ে গুজৰাট বিদ্যাপীঠ নিৰ্মাণত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিছিল। গুজৰাটৰ আনন্দত এখন অতি মধুৰ ঠাই আছে - বল্লভ বিদ্যানগৰ। চৰ্দাৰ পেটেলৰ আহ্বানত তেওঁৰ দুই সহকৰ্মী ভাই কাকা আৰু ভিখা ভাইয়ে তাত যুৱসকলৰ বাবে শিক্ষা কেন্দ্ৰ স্থাপন কৰিছিল। একেদৰে, পশ্চিমবংগত গুৰুদেৱ ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰে শান্তিনিকেতন প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল। মহাৰাজা গায়কোৱাড়ো শিক্ষাৰ অন্যতম শক্তিশালী সমৰ্থক আছিল। তেওঁ কেইবাখনো শিক্ষানুষ্ঠান নিৰ্মাণ কৰে আৰু ড০ আম্বেকাৰ আৰু শ্ৰী অৰবিন্দকে ধৰি বহুতো ব্যক্তিত্বক উচ্চ শিক্ষা গ্ৰহণৰ বাবে অনুপ্ৰাণিত কৰে। এনে গণ্যমান্য ব্যক্তিসকলৰ তালিকাৰ এটা নাম হৈছে ৰাজা মহেন্দ্ৰ প্ৰতাপ সিং জী। ৰাজা মহেন্দ্ৰ প্ৰতাপ সিংজীয়ে এখন কাৰিকৰী বিদ্যালয় স্থাপন কৰিবলৈ তেওঁৰ ঘৰটো প্ৰদান কৰিছিল। তেওঁ আলিগড় আৰু মথুৰাত শিক্ষা কেন্দ্ৰ নিৰ্মাণৰ বাবে যথেষ্ট আৰ্থিক সহায় প্ৰদান কৰিছিল। কিছু সময় আগতে মই আলিগড়ত তেওঁৰ নামত এখন বিশ্ববিদ্যালয়ৰ আধাৰশিলা স্থাপন কৰাৰ সৌভাগ্য লাভ কৰিছিলো।

মই সুখী যে আজিও ভাৰতত শিক্ষাৰ পোহৰ জনসাধাৰণৰ মাজত অনাৰ একেই জীৱন্ত মনোভাৱ অব্যাহত আছে। আপুনি জানেনে এই অনুভৱটোৰ আটাইতকৈ ধুনীয়া কথাটো কি? অৰ্থাৎ শিক্ষাসম্পৰ্কীয় এই সজাগতা সমাজৰ প্ৰতিটো স্তৰত দৃশ্যমান। তামিলনাডুৰ তিৰুপুৰ জিলাৰ উদুমালপেট খণ্ডত বাস কৰা তায়াম্মালজীৰ উদাহৰণ অতি অনুপ্ৰেৰণাদায়ক। তায়াম্মালজীৰ নিজৰ কোনো ভূমি নাই। বহু বছৰ ধৰি, তেওঁৰ পৰিয়ালে নাৰিকল পানী বিক্ৰী কৰি জীৱিকা নিৰ্বাহ কৰি আহিছে। আৰ্থিক পৰিস্থিতি ভাল নহ'ব পাৰে, কিন্তু তায়াম্মালজীয়ে তেওঁৰ পুত্ৰ আৰু জীয়েকক শিকোৱাৰ বাবে কোনো ধৰণৰ চেষ্টা এৰি দিয়া নাছিল। তেওঁৰ সন্তানে চিন্নাবীৰামপট্টি পঞ্চায়ত ইউনিয়ন মধ্য বিদ্যালয়ত অধ্যয়ন কৰিছিল। এনেকুৱাই এদিন বিদ্যালয়ত অভিভাৱকৰ সৈতে হোৱা বৈঠকত শ্ৰেণীকোঠা আৰু বিদ্যালয়ৰ অৱস্থা উন্নত কৰিব লাগে, বিদ্যালয়ৰ আন্তঃগাঁথনি সংশোধন কৰিব লাগে বুলি আলোচনা কৰা হৈছিল। তায়াম্মালজীও সেই সভাত আছিল। তেওঁ সকলো শুনিছিল। এই সভাত, এই কামবোৰৰ বাবে ধনৰ অভাৱৰ ওপৰত পুনৰ আলোচনা বন্ধ হৈ পৰিছিল। তাৰ পিছত, তায়াম্মালজীয়ে কি কৰিলে কোনেও কল্পনা কৰিব নোৱাৰিলে। নাৰিকল পানী বিক্ৰী কৰি কিছু মূলধন সংগ্ৰহ কৰা তায়াম্মালজীয়ে বিদ্যালয়খনলৈ এক লাখ টকা দান কৰিছিল। দৰাচলতে, এনে কৰিবলৈ এক ডাঙৰ হৃদয়, সেৱাৰ অনুভূতিৰ প্ৰয়োজন। তায়াম্মালজীয়ে কয় যে বৰ্তমান যিখন বিদ্যালয়ত আছে তাত অষ্টম শ্ৰেণীলৈকে অধ্যয়ন চলি আছে। এতিয়া যেতিয়া বিদ্যালয়ৰ আন্তঃগাঁথনি উন্নত হ'ব, তেতিয়া অধ্যয়ন ইয়াত উচ্চতৰ মাধ্যমিকলৈ আৰম্ভ হ'ব। এইটো আমাৰ দেশৰ শিক্ষাৰ বিষয়ে একেই অনুভূতি যাৰ বিষয়ে মই কথা পাতি আছিলো। মই আইআইটি বিএইচইউৰ এজন প্ৰাক্তন ছাত্ৰৰ একে ধৰণৰ অনুদানৰ বিষয়েও জানিব পাৰিছো। বিএইচইউৰ প্ৰাক্তন ছাত্ৰ জয় চৌধুৰীজীয়ে বিএইচইউ ফাউণ্ডেচনলৈ প্ৰায় ৭.৫ কোটি টকা অৰ্থাৎ এক মিলিয়ন ডলাৰ দান কৰিছিল।

বন্ধুসকল, আমাৰ দেশৰ বিভিন্ন ক্ষেত্ৰৰ বহুতো লোক আছে, যিসকলে আনক সহায় কৰি সমাজৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ দায়িত্ব পালন কৰি আছে। মই অত্যন্ত সুখী যে উচ্চ শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত, বিশেষকৈ আমাৰ বিভিন্ন আইআইটিত এনে ধৰণৰ প্ৰচেষ্টা নিৰন্তৰভাৱে দেখা গৈছে। কেন্দ্ৰীয় বিশ্ববিদ্যালয়সমূহতো এনে ধৰণৰ অনুপ্ৰেৰণাদায়ক উদাহৰণৰ কোনো অভাৱ নাই। এনে ধৰণৰ প্ৰচেষ্টা অধিক বৃদ্ধি কৰাৰ বাবে, যোৱা বছৰ ছেপ্তেম্বৰৰ পৰা দেশত বিদ্যাঞ্জলি অভিযানো আৰম্ভ হৈছে। ইয়াৰ লক্ষ্য হৈছে ব্যক্তিগত সংগঠন, চি.এছ.আৰ. আৰু ব্যক্তিগত খণ্ডৰ অংশগ্ৰহণেৰে সমগ্ৰ দেশৰ বিদ্যালয়সমূহত শিক্ষাৰ মানদণ্ড উন্নত কৰা। বিদ্যাঞ্জলীয়ে সম্প্ৰদায়ৰ অংশগ্ৰহণ আৰু মালিকীস্বত্বৰ মনোভাৱ কঢ়িয়াই নিছে। আপোনাৰ বিদ্যালয়, মহাবিদ্যালয়ৰ সৈতে নিৰন্তৰ সংযোজিত হৈ থকা, আপোনাৰ সামৰ্থ্যত কিবা অৰিহণা যোগোৱা টো কেৱল সন্তুষ্টি আৰু আনন্দৰ অভিজ্ঞতাৰ দ্বাৰা হে জনা যায়।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, প্ৰকৃতিৰ প্ৰতি প্ৰেম আৰু প্ৰতিটো জীৱৰ প্ৰতি সহানুভূতি, এয়াও আমাৰ সংস্কৃতি আৰু এক সহজাত প্ৰকৃতি। শেহতীয়াকৈ মধ্য প্ৰদেশৰ পেঞ্চ টাইগাৰ ৰিজাৰ্ভত এজনী বাঘিনীয়ে বিশ্বক বিদায় জনোৱাৰ সময়ত আমাৰ এই ৰীতি-নীতিবোৰৰ আভাস দেখা গৈছিল। এই বাঘিনীজনীক মানুহে কলাৰ যুক্ত বাঘিনী বুলি কৈছিল। বন বিভাগে ইয়াক টি-১৫ নাম দিছিল। এই বাঘিনীৰ মৃত্যুৱে মানুহক ইমান আৱেগিক কৰি তুলিছিল যেন তেওঁলোকৰ কোনোবাই নিজৰ পৃথিৱী এৰি গৈছে। মানুহে বাঘিনীটোৰ অন্তিম সংস্কাৰ সম্পন্ন কৰিছিল, সম্পূৰ্ণ সন্মান আৰু মৰমেৰে বিদায় দিছিল। আপোনালোকে নিশ্চয় এই ছবিবোৰ সামাজিক মাধ্যমত দেখিছে। প্ৰকৃতি আৰু জন্তুৰ প্ৰতি আমাক ভাৰতীয়সকলৰ এই প্ৰেম সমগ্ৰ বিশ্বতে যথেষ্ট প্ৰশংসা কৰা হৈছিল। কলাৰযুক্ত বাঘিনীজনীয়ে তাইৰ জীৱনকালত ২৯ টা পোৱালী জন্ম দিছিল আৰু সেইবোৰ প্ৰতিপালন কৰি ২৫ টা ডাঙৰ কৰিছিল। আমি টি-১৫ৰ এই জীৱনটোও উদযাপিত কৰিছিলো আৰু যেতিয়া তাই এই পৃথিৱী এৰিছিল, এয়াও এক আৱেগিক বিদায় আছিল। এইটো ভাৰতৰ জনসাধাৰণৰ গুণ। আমি প্ৰতিটো জীৱৰ সৈতে প্ৰেমৰ সম্পৰ্ক স্থাপন কৰো। আমি এইবাৰ গণতন্ত্ৰ দিৱসৰ কুচকাৱাজত একে ধৰণৰ দৃশ্য দেখিবলৈ পাইছিলো। এই পেৰেডত, ৰাষ্ট্ৰপতিৰ দেহৰক্ষীৰ চাৰ্জাৰ ঘোঁৰা বিৰাটে তেওঁৰ অন্তিম পেৰেডত অংশগ্ৰহণ কৰিছিল। বিৰাট ঘোঁৰাটো, ২০০৩ চনত ৰাষ্ট্ৰপতি ভৱনলৈ আহিছিল আৰু গণতন্ত্ৰ দিৱসত প্ৰতিবাৰেই কমাণ্ডেণ্ট চাৰ্জাৰ হিচাপে পেৰেডৰ নেতৃত্ব দিছিল। আনকি যেতিয়া এজন বিদেশী ৰাষ্ট্ৰপ্ৰধানক ৰাষ্ট্ৰপতি ভৱনলৈ আদৰণি জনোৱা হৈছিল, তেতিয়াও এই ঘোঁৰাটোৱে এই ভূমিকা পালন কৰিছিল। এই বছৰ, সেনা দিৱসত, বিৰাটক সেনা প্ৰধানে চি.ও.এ.এছ. প্ৰশংসা কাৰ্ডো প্ৰদান কৰিছিল। বিৰাটৰ বিশাল সেৱাৰ কথা বিবেচনা কৰি, অৱসৰৰ পিছত তেওঁক স-সন্মানে বিদায় দিয়া হৈছিল।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, যেতিয়া আন্তৰিক প্ৰচেষ্টা এক হয়, যদি কাম ভাল হয়, ইয়াৰ ফলাফলো ভাল হয়। ইয়াৰ এক উত্তম উদাহৰণ অসমৰ পৰা আহিছে। আপুনি অসমৰ নাম লোৱাৰ লগে লগে, চাহ বাগিচা আৰু তাত থকা বহুতো ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যানৰ কথা মনলৈ আহে। একে সময়তে, এটা শিঙৰ গঁড়ৰ ছবিও আমাৰ মনলৈ আহে। আপোনালোক সকলোৱে জানে যে এক শিঙৰ গঁড় সদায়েই অসমৰ সংস্কৃতিৰ অংশ হৈ আহিছে। ভাৰত ৰত্ন ভূপেন হাজৰিকাজীৰ এই গীতটো প্ৰতিখন কাণত প্ৰতিধ্বনিত হ'ব ৷  

বন্ধুসকল, এই গানটোৰ অৰ্থ কি সেয়া অতিশয় সুসংগত। গীতটোত কোৱা হৈছে, "কাজিৰঙাৰ সেউজীয়া পৰিবেশ, হাতী আৰু বাঘৰ বাসস্থান, পৃথিৱীয়ে এটা শিঙৰ গঁড় চাওক, চৰাইবোৰৰ সুমধুৰ চিঞৰ-বাখৰ শুনক।" গঁড়ৰ ছবি অসমৰ বিশ্ববিখ্যাত হস্ততাঁতত বোৱা মুগা আৰু এড়ী পোছাকতো দেখা যায়। অসমৰ সংস্কৃতিৰ ইমান ডাঙৰ গৌৰৱ গঁড়বোৰেও সংকটৰ সন্মুখীন হ'বলগীয়া হৈছিল। ২০১৩ চনত, চোৰাং ব্যৱসায়ীসকলে ৩৭ টা গঁড় হত্যা কৰিছিল আৰু ২০১৪ চনত ৩২ টা গঁড় হত্যা কৰিছিল। এই প্ৰত্যাহ্বানৰ মোকাবিলা কৰিবলৈ যোৱা সাত বছৰত অসম চৰকাৰৰ বিশেষ প্ৰচেষ্টাৰে গঁড়ৰ চোৰাং চিকাৰৰ বিৰুদ্ধে এক বৃহৎ অভিযান আৰম্ভ কৰা হৈছিল। ২২ ছেপ্টেম্বৰত বিশ্ব গঁড় দিৱস উপলক্ষে চোৰাং ব্যৱসায়ীসকলৰ পৰা জব্দ কৰা ২,৪০০ত কৈও অধিক শিং জ্বলাই দিয়া হয়। এয়া চোৰাং ব্যৱসায়ীসকলৰ বাবে এটা শক্তিশালী বাৰ্তা আছিল। এনে প্ৰচেষ্টাৰ ফলস্বৰূপে, অসমত গঁড়ৰ চোৰাং চিকাৰ এতিয়া নিৰন্তৰে হ্ৰাস পাই আহিছে। যদিও ২০১৩ চনত ৩৭ টা গঁড় হত্যা কৰা হৈছিল, ২০২০ চনত গঁড়ৰ চোৰাং চিকাৰৰ দুটা ঘটনা সংঘটিত হৈছে আৰু ২০২১ চনত মাত্ৰ ১ টা। গঁড়ক ৰক্ষা কৰা অসমৰ জনসাধাৰণৰ সংকল্পক মই প্ৰশংসা কৰো।

বন্ধুসকল, ভাৰতীয় সংস্কৃতিৰ বিবিধ ৰং আৰু আধ্যাত্মিক শক্তিয়ে সদায় সমগ্ৰ বিশ্বৰ লোকসকলক আকৰ্ষিত কৰি আহিছে। যদি মই আপোনাক কওঁ যে আমেৰিকা যুক্তৰাজ্য, কানাডা, ডুবাই, ছিংগাপুৰ, পশ্চিম ইউৰোপ আৰু জাপানত ভাৰতীয় সংস্কৃতি অতি জনপ্ৰিয়, তেন্তে এইটো আপোনাৰ বাবে অতি সচৰাচৰ যেন লাগিব, আপুনি আচৰিত নহ'ব। কিন্তু, যদি মই কওঁ যে লেটিন আমেৰিকা আৰু দক্ষিণ আমেৰিকাতো ভাৰতীয় সংস্কৃতিৰ এক ডাঙৰ আকৰ্ষণ আছে, তেন্তে, আপুনি নিশ্চিতভাৱে এবাৰ চিন্তাত পৰিব। মেক্সিকোত খাদীৰ প্ৰচাৰ কৰা ই হওঁক বা ব্ৰাজিলত ভাৰতীয় পৰম্পৰাক জনপ্ৰিয় কৰাৰ প্ৰয়াস হওঁক, 'মন কী বাত'ত, আমি এই বিষয়বোৰ আগতে আলোচনা কৰিছো। আজি মই আপোনাক আৰ্জেণ্টিনাত উদ্ভাসিত হোৱা ভাৰতীয় সংস্কৃতিৰ পৰম্পৰাৰ বিষয়ে ক'ম। আৰ্জেণ্টিনাত আমাৰ সংস্কৃতিক বহুতে ভাল পাইছে। 

২০১৮ চনত, মই আৰ্জেণ্টিনা ভ্ৰমণৰ সময়ত যোগ কাৰ্যসূচীত অংশগ্ৰহণ কৰিছিলো – 'শান্তিৰ বাবে যোগ'। আৰ্জেণ্টিনাত ইয়াত এটা প্ৰতিষ্ঠান আছে – হস্তিনাপুৰ ফাউণ্ডেচন। আপুনি শুনি আচৰিত হৈছে, আৰ্জেণ্টিনা ক'ত, আৰু তাতো হস্তিনাপুৰ ফাউণ্ডেচন। ফাউণ্ডেচনত আৰ্জেণ্টিনাত ভাৰতীয় বৈদিক পৰম্পৰাৰ প্ৰসাৰত জড়িত হৈ আছে। ইয়াক ৪০ বছৰ পূৰ্বে প্ৰফেচাৰ এডা এলব্ৰেচ্ট নামৰ এগৰাকী মেডামে প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল।  আজি, অধ্যাপক এদা এলব্ৰেখ্টৰ বয়স ৯০ বছৰ হ'ব। ভাৰতৰ সৈতে তেওঁৰ সম্পৰ্ক কেনেকৈ হ’ল সেয়াও অতি আকৰ্ষণীয়। যেতিয়া তেওঁৰ বয়স ১৮ বছৰ আছিল, তেতিয়া তেওঁৰ প্ৰথমবাৰৰ বাবে ভাৰতীয় সংস্কৃতিৰ শক্তিৰ সৈতে পৰিচয় হৈছিল। তেওঁ ভাৰততো যথেষ্ট সময় অতিবাহিত কৰিছিল। ভাগৱত গীতা আৰু উপনিষদবোৰৰ গভীৰতালৈ গৈছিল। আজি, হস্তিনাপুৰ ফাউণ্ডেচনৰ ৪০,০০০ ৰো অধিক সদস্য আছে আৰু আৰ্জেণ্টিনা আৰু অন্যান্য লেটিন আমেৰিকাৰ দেশবোৰত ইয়াৰ প্ৰায় ৩০ টা শাখা আছে। হস্তিনাপুৰ ফাউণ্ডেচনে স্পেনিছ ভাষাত ১০০ তকৈও অধিক বৈদিক আৰু দাৰ্শনিক গ্ৰন্থ প্ৰকাশ কৰিছে। তেওঁলোকৰ আশ্ৰমো বৰ আকৰ্ষণীয়। আশ্ৰমত বাৰটা মন্দিৰ নিৰ্মাণ কৰা হৈছে, য'ত দেৱতাৰ মূৰ্তি আছে। এই সকলোবোৰৰ কেন্দ্ৰত এটা মন্দিৰ আছে যিটো অদ্বৈতবাদী ধ্যানৰ বাবে নিৰ্মাণ কৰা হৈছে।

বন্ধুসকল, এনে ধৰণৰ শ শ উদাহৰণে দেখুৱাইছে যে আমাৰ সংস্কৃতি কেৱল আমাৰ বাবেই নহয়, সমগ্ৰ বিশ্বৰ বাবেও এক মূল্যৱান ঐতিহ্য। গোটেই পৃথিৱীৰ মানুহে এয়া জানিব বিচাৰে, বুজিব বিচাৰে, জীয়াব বিচাৰে। আমি আমাৰ সাংস্কৃতিক ঐতিহ্যক সম্পূৰ্ণ দায়িত্বৰে আমাৰ নিজৰ জীৱনৰ অংশ কৰি সকলো লোকৰ কাষ চাপিবলৈ চেষ্টা কৰা উচিত।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, মই এতিয়া আপোনালোকক এটা প্ৰশ্ন সুধিব বিচাৰো, বিশেষকৈ মোৰ যুৱ বন্ধুসকলক। এতিয়া ভাবক, আপোনালোকে একেলগে কিমানটা পুশ্ব-আপ কৰিব পাৰে। মই আপোনালোকক যি ক'বলৈ ওলাইছো সেয়া নিশ্চিতভাৱে আপোনালোকক আচৰিত কৰি তুলিব। মণিপুৰৰ ২৪ বছৰীয়া থুনাওজাম নিৰঞ্জয় সিঙে এক মিনিটত ১০৯ টা পুশ্ব-আপৰ অভিলেখ গঢ়িছে। নিৰঞ্জয় সিঙৰ বাবে ৰেকৰ্ড ভংগ কৰাটো নতুন কথা নহয়, আনকি তাৰ আগতে, তেওঁ, আনকি আগতে, এক মিনিটত এটা হাতেৰে সৰ্বাধিক নাকল পুশ্ব-আপৰ অভিলেখ গঢ়িছিল। মই নিশ্চিত যে আপোনালোক নিৰঞ্জয় সিঙৰ দ্বাৰা অনুপ্ৰাণিত হ'ব আৰু শাৰীৰিক সুস্থতাক আপোনালোকৰ জীৱনৰ এটা অংশ কৰি তুলিব।

বন্ধুসকল, আজি মই আপোনালোকৰ সৈতে লাডাখৰ বিষয়ে এটা তথ্য ভাগ বতৰা কৰিব বিচাৰো যাৰ বিষয়ে জানি আপোনালোক গৌৰৱান্বিত হ'ব। লাডাখত সোনকালেই এটা সুন্দৰ মুকলি সংশ্লেষিত ট্ৰেক আৰু এষ্ট্ৰো টাৰ্ফ ফুটবল ষ্টেডিয়াম মুকলি হ’ব। ষ্টেডিয়ামখন ১০,০০০ ফুটতকৈও অধিক উচ্চতাত নিৰ্মাণ কৰা হৈছে আৰু ইয়াৰ নিৰ্মাণ শীঘ্ৰেই সম্পূৰ্ণ হ'ব। এয়া লাডাখৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ ষ্টেডিয়াম হ'ব য'ত ৩০,০০০ দৰ্শকে একেলগে বহিব পাৰিব। লাডাখৰ এই আধুনিক ফুটবল ষ্টেডিয়ামত এটা ৮-লেনৰ সংশ্লেষিত ট্ৰেকো থাকিব। ইয়াৰ উপৰিও, এহেজাৰ বিচনা থকা হোষ্টেলো থাকিব। আপুনি এইটো জানি ভাল পাব যে এই ষ্টেডিয়ামটো ফুটবলৰ সৰ্ববৃহৎ সংস্থা ফিফাৰ দ্বাৰা অনুমোদিত কৰা হৈছে। যেতিয়াই ক্ৰীড়াৰ ইমান ডাঙৰ আন্তঃগাঁথনি সাজু হয়, ই দেশৰ যুৱপ্ৰজন্মৰ বাবে সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ সুযোগ আনি দিয়ে। একে সময়তে, য'ত এই ব্যৱস্থাটো সংঘটিত হয়, সমগ্ৰ দেশৰ লোকসকল আহে আৰু যায়, পৰ্যটনৰ প্ৰচাৰ হয় আৰু বহুতো নিযুক্তিৰ সুযোগ সৃষ্টি হয়। ষ্টেডিয়ামখনে আমাৰ লাডাখৰ বহুতো যুৱক-যুৱতীক উপকৃত কৰিব।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, এইবাৰ 'মন কী বাত'ত আমি বহুতো বিষয়ত কথা পাতিছিলো। আৰু এটা বিষয় আছে, যিটো এই সময়ত সকলোৰে মনত আছে আৰু সেয়া হৈছে ক’ৰোনা। ভাৰতে যথেষ্ট সফলতাৰে ক’ৰোনাৰ নতুন ঢৌৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ দি আছে, এইটোও গৌৰৱৰ বিষয় যে এতিয়ালৈকে প্ৰায় ৪.৫ কোটি শিশুৱে ক’ৰোনা ভেকছিনৰ পালি গ্ৰহণ কৰিছে। ইয়াৰ অৰ্থ হৈছে যে ১৫ ৰ পৰা ১৮ বছৰ বয়সৰ প্ৰায় ৬০% যুৱক-যুৱতীয়ে তিনিৰ পৰা চাৰি সপ্তাহৰ ভিতৰত টীকাকৰণ কৰাইছে। ই কেৱল আমাৰ যুৱক-যুৱতীসকলক সুৰক্ষা প্ৰদান কৰাই নহয় কিন্তু তেওঁলোকক পঢ়া শুনা অব্যাহত ৰখাত সহায় কৰিব। আন এটা ভাল কথা হ'ল যে ২০ দিনৰ ভিতৰত, এক কোটি লোকেও সাৱধানতাৰ পালি গ্ৰহণ কৰিছে। আমাৰ দেশৰ ভেকছিনৰ ওপৰত দেশবাসীৰ এই বিশ্বাস আমাৰ এক ডাঙৰ শক্তি। এতিয়া, ক’ৰোনা সংক্ৰমণৰ ঘটনাও হ্ৰাস হোৱা আৰম্ভ হৈছে - ই এক অতি ইতিবাচক লক্ষণ। জনসাধাৰণ সুৰক্ষিত থাকক, দেশৰ অৰ্থনৈতিক কাৰ্যকলাপ গতিত থাকক - এয়া প্ৰতিজন দেশবাসীৰ ইচ্ছা। আৰু আপোনালোকে জানেনে, 'মন কী বাত'ত, মই কিছুমান কথা নোকোৱাকৈ থাকিব নোৱাৰো, যেনে, আমি 'পৰিষ্কাৰ পৰিচ্ছন্নতা অভিযান' পাহৰিব নালাগিব, আমি এবাৰ ব্যৱহৃত প্লাষ্টিকৰ বিৰুদ্ধে অভিযান ত্বৰান্বিত কৰিব লাগিব, ‘লোকেলৰ বাবে ভ’কেল’ আমাৰ দায়িত্ব, আমি আত্মনিৰ্ভৰশীল ভাৰত অভিযানৰ বাবে জড়িত হ'ব লাগিব। কেৱল আমাৰ সকলোৰে প্ৰচেষ্টাৰ দ্বাৰাহে দেশখন উন্নয়নৰ নতুন শিখৰত উপনীত হ'ব। এই ইচ্ছাৰে, মই আপোনালোকক বিদায় জনাইছো। আপোনালোকক অশেষ ধন্যবাদ|

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, নমস্কাৰ! এই সময়ত, আপোনালোকে ২০২১ চনৰ বিদায় আৰু ২০২২ চনৰ অভ্যৰ্থনাৰ বাবে প্ৰস্তুতিত ব্যস্ত। নতুন বছৰত, প্ৰতিজন ব্যক্তি, প্ৰতিটো প্ৰতিষ্ঠানে আগন্তুক বছৰত কিবা এটা ভাল কৰাৰ, উন্নত হোৱাৰ সংকল্প লৈছে। যোৱা সাত বছৰ ধৰি আমাৰ 'মন কী বাতে’ ব্যক্তি, সমাজ, দেশৰ ভাল কৰিবলৈ আৰু ভাল হ'বলৈ অনুপ্ৰাণিত কৰিছে। এই সাত বছৰত,'মন কী বাত'ৰ সময়ত, মই চৰকাৰৰ সাফল্যৰ বিষয়েও আলোচনা কৰিব পাৰিলোহেঁতেন। আপোনালোকেও এইটো ভাল পালেহেঁতেন, আপোনালোকেও ইয়াক প্ৰশংসা কৰিলেহেঁতেন, কিন্তু, এইটো মোৰ দশকৰ অভিজ্ঞতা যে সংবাদ মাধ্যমৰ চিকমিকনিৰ পৰা আঁতৰত, বাতৰি কাকতৰ শিৰোনামৰ পৰা আঁতৰত থাকি, বহুতো লোক আছে যিয়ে যথেষ্ট ভাল কাম কৰি আছে। তেওঁলোকে আজি দেশৰ কাইলৈৰ বাবে নিজকে জড়িত কৰি আছে। তেওঁলোকে আজি দেশৰ ভৱিষ্যৎ প্ৰজন্মৰ বাবে তেওঁলোকৰ প্ৰচেষ্টাত সক্ৰিয়ভাৱে নিয়োজিত হৈ আছে। এনে লোকসকলৰ কথাবোৰে অতিশয় সান্ত্বনা, গভীৰ অনুপ্ৰেৰণা প্ৰদান কৰে। মোৰ বাবে, 'মন কী বাত' সদায়ে এনে লোকসকলৰ প্ৰচেষ্টাৰে ভৰপূৰ এক সুন্দৰ উপবন স্বৰূপ হৈ আহিছে, প্ৰতিটো মাহত মোৰ এইটোৱেই প্ৰয়াস যে এই উপবনৰ কোনটো পাহি আপোনালোকৰ মাজলৈ লৈ আনিব পাৰো ৷ মই সুখী যে আমাৰ বহুৰত্ন বসুন্ধৰাৰ গুণী কাৰ্য্যৰ অবিচলিত প্ৰবাহ অব্যাহত আছে। আৰু আজি যেতিয়া দেশখনে 'অমৃত মহোৎসৱ' উদযাপন কৰি আছে, ই এক প্ৰকাৰে জনশক্তি, জন-জনৰ শক্তি, ইয়াৰ উল্লেখ, ইয়াৰ প্ৰচেষ্টা, ইয়াৰ কঠোৰ পৰিশ্ৰম, ভাৰত আৰু মানৱতাৰ উজ্জ্বল ভৱিষ্যতৰ বাবে নিশ্চিত কৰে।

বন্ধুসকল, এয়া হৈছে জনশক্তিৰ শক্তি, ভাৰতে ১০০ বছৰৰ ভিতৰত আটাইতকৈ ডাঙৰ মহামাৰীৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিব পৰাটো সকলোৰে প্ৰচেষ্টা। আমি প্ৰতিটো কঠিন সময়ত পৰিয়ালৰ দৰে ইজনে সিজনৰ সৈতে থিয় হৈছিলো। আপোনাৰ চুবুৰীয়া বা চহৰৰ কাৰোবাক সহায় কৰিবলৈ, আপোনাৰ সামৰ্থতকৈ অধিক কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। আজিৰ বিশ্বত টীকাকৰণৰ পৰিসংখ্যাক ভাৰতৰ সৈতে তুলনা কৰি, এনে লাগে যে দেশখনে এনে এক অভূতপূৰ্ব কাম প্ৰাপ্ত কৰিছে, ই কি ডাঙৰ লক্ষ্য প্ৰাপ্ত কৰিছে। ভেকছিনৰ ১৪০ কোটি পালি অতিক্ৰম কৰাটো প্ৰতিজন ভাৰতীয়ৰ কৃতিত্ব। ই প্ৰত্যেক ভাৰতীয়ৰ বিশ্বাস, প্ৰণালী, বিজ্ঞান, বিজ্ঞানীসকলৰ ওপৰত বিশ্বাস আৰু সমাজৰ প্ৰতি তেওঁৰ দায়বদ্ধতা পালন কৰাটোও আমাৰ ভাৰতীয়সকলৰ ইচ্ছাশক্তিৰ প্ৰমাণ। কিন্তু বন্ধুসকল, আমি এইটোও মনত ৰাখিব লাগিব যে ক’ৰোনাৰ এটা নতুন ৰূপৰ আগমন ঘটিছে। যোৱা দুবছৰত আমাৰ এই অভিজ্ঞতা হৈছে যে এই গোলকীয় মহামাৰীক পৰাস্ত কৰিবলৈ নাগৰিক হিচাপে আমাৰ নিজৰ প্ৰচেষ্টা অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ। আমাৰ বিজ্ঞানীসকলে নতুন অমিক্ৰন প্ৰকাৰটো নিৰন্তৰে অধ্যয়ন কৰি আছে ৷ প্ৰতিদিনে, তেওঁলোকে নতুন তথ্য লাভ কৰি আছে, তেওঁলোকৰ পৰামৰ্শবোৰ নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছে। এনে পৰিস্থিতিত, দেশখনৰ নিজৰ সজাগতা, নিজৰ অনুশাসন, ক’ৰোনাৰ এই প্ৰকাৰৰ বিৰুদ্ধে এক বৃহৎ শক্তি হিচাপে বিবেচিত হৈছে। এই দায়িত্ববোধৰ দ্বাৰা ক’ৰোনাক পৰাস্ত কৰিব পৰা আমাৰ সামূহিক শক্তিৰ সৈতে আমি ২০২২ চনত প্ৰৱেশ কৰিব লাগিব।

    মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, মহাভাৰতৰ যুদ্ধৰ সময়ত, ভগৱান কৃষ্ণই অৰ্জুনক কৈছিল: 'নভঃ স্পৃশং দীপ্তম'ৰ অৰ্থ হৈছে গৌৰৱেৰে আকাশ স্পৰ্শ কৰা। এইটো ভাৰতীয় বায়ু সেনাৰ মূলমন্ত্ৰ। মা ভাৰতীৰ  সেৱাত বহুতে প্ৰতিদিনে গৌৰৱেৰে আকাশৰ এই উচ্চতা স্পৰ্শ কৰে, আমাক বহুত কথা শিকায়। এনেকুৱা এটা জীৱন আছিল গ্ৰুপ কেপ্টেইন বৰুণ সিঙৰ। বৰুণ সিঙে এখন হেলিকপ্টাৰ উৰুৱাই আছিল যি এই মাহত তামিলনাডুত দুৰ্ঘটনাত পতিত হৈছিল। সেই দুৰ্ঘটনাত, আমি দেশৰ প্ৰথম চিডিএছ জেনেৰেল বিপিন ৰাৱাট আৰু তেওঁৰ পত্নীকে ধৰি বহুতো নায়কক হেৰুৱাইছিলো। বৰুণ সিঙেও কেইবাদিনো মৃত্যুৰ সৈতে যুঁজি তাৰ পিছত তেওঁও আমাক এৰি থৈ গৈছিল। যেতিয়া বৰুণ চিকিৎসালয়ত আছিল, মই ছ'চিয়েল মিডিয়াত কিবা এটা দেখিছিলো যি মোৰ হৃদয় স্পৰ্শ কৰিছিল। তেওঁক এই বছৰৰ আগষ্টত শৌৰ্য চক্ৰ দিয়া হৈছিল।

    এই সন্মানৰ পিছত, তেওঁ তেওঁৰ বিদ্যালয়ৰ অধ্যক্ষলৈ এখন পত্ৰ লিখিছিল। এই চিঠিখন পঢ়ি মোৰ মনলৈ প্ৰথমটো চিন্তা আহিছিল যে সফলতাৰ শীৰ্ষত উপনীত হোৱাৰ পাছতো তেওঁলোকে শিপাবোৰ নাপাহৰিলে। দ্বিতীয়তে, যেতিয়া তেওঁলোকৰ উদযাপন কৰিবলৈ সময় আছিল, তেওঁলোকে আহিবলগীয়া প্ৰজন্মৰ বিষয়ে চিন্তা কৰিছিল। তেওঁ বিদ্যালয়খনৰ শিক্ষাৰ্থীসকলৰ জীৱনো উদযাপিত কৰাটো বিচাৰিছিল । তেওঁৰ পত্ৰখনত, বৰুণ সিংজীয়ে তেওঁৰ বীৰত্বৰ বিষয়ে বৰ্ণনা কৰা নাছিল কিন্তু তেওঁৰ বিফলতাৰ কথা কৈছিল। তেওঁ কেনেকৈ তেওঁৰ ত্ৰুটিবোৰক সামৰ্থ্যলৈ পৰিৱৰ্তন কৰিছিল তাৰ বিষয়ে কৈছিল। এই চিঠিখনত তেওঁ এঠাইত লিখিছে-"মধ্যমীয়া হোৱাটো কোনো ডাঙৰ কথা নহয়। সকলোৱেই বিদ্যালয়ত উৎকৃষ্ট নহ'ব পাৰে আৰু সকলোৱেই ৯০ ৰ ঘৰত নম্বৰ লাভ কৰিব নোৱাৰিবও পাৰে। যদি আপুনি এনে কৰে, ই এক আশ্চৰ্যকৰ সাফল্য আৰু ইয়াক প্ৰশংসা কৰিব লাগিব। অৱশ্যে, যদি আপুনি নকৰে, আপুনি ইয়াক মধ্যমীয়া বুলি নাভাবিব। আপুনি স্কুলত মধ্যমীয়া হ'ব পাৰে কিন্তু এইটো জীৱনত অহা ঘটনাবোৰৰ এক পৰিমাপ নহয়। আপোনাৰ অন্তৰাত্মাৰ কথা শুনক; ই কলা, সংগীত, গ্ৰাফিক ডিজাইন, সাহিত্য আদি হ'ব পাৰে। আপুনি যি কাম কৰে, সমৰ্পিত হওক, আপোনাৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ প্ৰয়াস কৰক। কেতিয়াও বিচনালৈ এই কথা ভাবি নাযাব, মই অধিক চেষ্টা কৰিব পাৰিলোহেঁতেন।

বন্ধুসকল, তেওঁ গড়ৰ পৰা অসাধাৰণ হ'বলৈ দিয়া মন্ত্ৰটোও সমানে গুৰুত্বপূৰ্ণ। একেখন পত্ৰতে বৰুণ সিঙে লিখিছে: "কেতিয়াও আশা এৰি নিদিব। কেতিয়াও নাভাবিব যে আপুনি যি হ'ব বিচাৰে তাত আপুনি ভাল হ'ব নোৱাৰে। এইটো সহজ নহ'ব, ইয়াত সময় আৰু আৰাম লাগিব। মই মধ্যমীয়া আছিলোঁ, আৰু আজি, মই মোৰ কেৰিয়াৰৰ কঠিন মাইলৰ খুঁটিত উপনীত হৈছো। নাভাবিব যে দ্বাদশ ব'ৰ্ডৰ নম্বৰে সিদ্ধান্ত লয় যে আপুনি জীৱনত কি প্ৰাপ্ত কৰিবলৈ সক্ষম। নিজৰ ওপৰত বিশ্বাস ৰাখক আৰু সেই দিশত কাম কৰক। "

বৰুণে লিখিছিল যে যদি তেওঁ এজন শিক্ষাৰ্থীক অনুপ্ৰাণিত কৰিব পাৰে, তেন্তে ই যথেষ্ট হ'ব। কিন্তু, আজি, মই ক'ব বিচাৰো – তেওঁ সমগ্ৰ দেশক অনুপ্ৰাণিত কৰিছে। তেওঁৰ পত্ৰখন যদিও কেৱল শিক্ষাৰ্থীসকলৰ বাবেহে, কিন্তু তেওঁ আমাৰ সমগ্ৰ সমাজলৈ বাৰ্তাটো প্ৰেৰণ কৰিছে।

বন্ধুসকল, প্ৰতি বছৰে মই একে ধৰণৰ বিষয়ত শিক্ষাৰ্থীৰ সৈতে পৰীক্ষাৰ বিষয়ে আলোচনা কৰো। এই বছৰো, পৰীক্ষাৰ আগতে, মই শিক্ষাৰ্থীসকলৰ সৈতে আলোচনা কৰাৰ পৰিকল্পনা কৰি আছো। দুদিন পিছত কাৰ্যসূচীটোৰ পঞ্জীয়ন MyGov.inত ২৮ ডিচেম্বৰৰ পৰা আৰম্ভ হ'ব। পঞ্জীয়নটো ২৮ ডিচেম্বৰৰ পৰা ২০ জানুৱাৰীলৈ চলিব। ইয়াৰ বাবে, নৱমৰ পৰা দ্বাদশ শ্ৰেণীৰ শিক্ষাৰ্থী, শিক্ষক আৰু অভিভাৱকৰ বাবে অনলাইন প্ৰতিযোগিতাও আয়োজন কৰা হ'ব। মই বিচাৰো যে আপোনালোক সকলোৱে ইয়াত অংশগ্ৰহণ কৰক। আপোনালোকক লগ পোৱাৰ সুযোগো পোৱা যাব। একেলগে, আমি পৰীক্ষা, কেৰিয়াৰ, সফলতা আৰু শিক্ষাৰ্থী জীৱনৰ সৈতে সম্পৰ্কিত বহুতো দিশৰ ওপৰত চিন্তা-চৰ্চা কৰিম।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, মন কী বাতত, মই এতিয়া আপোনালোকক এনে এটা বিষয়ে ক'বলৈ গৈ আছোঁ যি সীমান্তৰ সিপাৰে বহু দূৰৰ পৰা আহিছে। ই আপোনাক সুখী আৰু আচৰিত কৰিব:      

Vocal #(Vande Matram)

वन्दे मातरम् । वन्दे मातरम्

सुजलां सुफलां मलयजशीतलाम्

शस्यशामलां मातरम् । वन्दे मातरम्

शुभ्रज्योत्स्नापुलकितयामिनीं

फुल्लकुसुमितद्रुमदलशोभिनीं

सुहासिनीं सुमधुर भाषिणीं

सुखदां वरदां मातरम् ।। १ ।।

वन्दे मातरम् । वन्दे मातरम् ।

মই নিশ্চিত যে আপুনি এইটো শুনি অতি সুখী হৈছে, গৌৰৱ অনুভৱ কৰিছে। বন্দে মাতৰমত সন্নিবিষ্ট আত্মাই আমাক গৌৰৱ আৰু উৎসাহেৰে ভৰাই তুলিছে।

বন্ধুসকল, আপুনি নিশ্চয় ভাবিছে যে এই ধুনীয়া ভিডিঅ'টো কোন দেশৰ? উত্তৰটোৱে আপোনাক আচৰিত কৰি তুলিব। এইসকল গ্ৰীচৰ শিক্ষাৰ্থী যিয়ে বন্দে মাতৰম উপস্থাপন কৰিছিল। তাত তেওঁলোকে ইলিয়াৰ হাইস্কুলত পঢ়ে। তেওঁলোকে যি সৌন্দৰ্য আৰু আত্মাৰ সৈতে 'বন্দে মাতৰম' গাইছে সেয়া আশ্চৰ্যজনক আৰু প্ৰশংসনীয়। একেধৰণৰ প্ৰচেষ্টাই দুখন দেশৰ লোকক সমীপলৈ লৈ আনিছে। মই গ্ৰীচৰ এই শিক্ষাৰ্থীসকল আৰু তেওঁলোকৰ শিক্ষকসকলক অভিনন্দন জনাইছো। স্বাধীনতাৰ অমৃত মহোৎসৱৰ সময়ত কৰা তেওঁলোকৰ প্ৰচেষ্টাক মই প্ৰশংসা কৰিছো।

বন্ধুসকল, মই লক্ষ্ণৌৰ নিলেশজীৰ এটা পোষ্টৰ কথাও উল্লেখ কৰিব বিচাৰো। নিলেশজীয়ে লক্ষ্ণৌত অনুষ্ঠিত হোৱা এক অনন্য ড্ৰোণ শ্ব'ৰ যথেষ্ট প্ৰশংসা কৰিছে। এই ড্ৰোণ শ্ব' লক্ষ্ণৌৰ ৰেচিডেন্সি এলেকাত অনুষ্ঠিত হৈছিল। ১৮৫৭ চনৰ স্বাধীনতাৰ প্ৰথম যুদ্ধৰ সাক্ষ্য এতিয়াও ৰেচিডেন্সিৰ দেৱালত দৃশ্যমান হৈ আছে। ৰেচিডেন্সিৰ ড্ৰোণ শ্ব'য়ে ভাৰতীয় স্বাধীনতা সংগ্ৰামৰ বিভিন্ন দিশ জীৱন্ত কৰি তুলিছিল। 'চৌৰী চৌৰা আন্দোলন', কাকোৰী ৰেলৰ ঘটনাই হওক বা নেতাজী সুভাষৰ অদম্য সাহস আৰু বীৰত্বই হওক, এই ড্ৰোণ শ্ব'য়ে সকলোৰে হৃদয় জয় কৰিছিল। একেদৰে, আপোনালোকে আপোনালোকৰ চহৰ, গাওঁবোৰত স্বাধীনতাৰ আন্দোলনৰ অনন্য দিশবোৰ কঢ়িয়াই আনিব পাৰে। আপোনালোকে প্ৰযুক্তিবিদ্যাৰো যথেষ্ট সহায় ল'ব পাৰে। স্বাধীনতাৰ অমৃত মহোৎসৱে আমাক স্বাধীনতা যুদ্ধৰ স্মৃতি জীয়াই থকা আৰু অনুভৱ কৰাৰ সুযোগ দিয়ে। নতুন সংকল্প গ্ৰহণ কৰা, কিবা কৰাৰ ইচ্ছা প্ৰদৰ্শন কৰা, অনুপ্ৰেৰণাদায়ক হোৱাটো দেশৰ বাবে এক অনুপ্ৰেৰণাদায়ক উৎসৱ। আহক আমি স্বাধীনতা সংগ্ৰামৰ মহান ব্যক্তিত্বৰ দ্বাৰা অনুপ্ৰাণিত হও, দেশৰ বাবে আমাৰ প্ৰচেষ্টা শক্তিশালী কৰো।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আমাৰ ভাৰত বহুতো অসাধাৰণ প্ৰতিভাৰে সমৃদ্ধ যাৰ কামে আনক কিবা কৰিবলৈ অনুপ্ৰাণিত কৰে। তেনে এজন ব্যক্তি হৈছে তেলেংগানাৰ ড০ কুৰেলা বিথালাচাৰ্যজী। তেওঁৰ বয়স ৮৪ বছৰ। বিথালাচাৰ্যজী ইয়াৰ এটা উদাহৰণ যে আপোনাৰ সপোনবোৰ পূৰণ কৰাৰ ক্ষেত্ৰত বয়সৰ কোনো বাধা নাই। বন্ধুসকল, বিথালাচাৰ্যজীৰ সৰুৰে পৰা এটা ডাঙৰ পুথিভঁৰাল খোলাৰ ইচ্ছা আছিল। দেশখন তেতিয়া দাসত্বৰ অধীনত আছিল, তেতিয়া কিছুমান পৰিস্থিতিত সেই শৈশৱৰ সপোনটো সপোন হৈ ৰৈছিল ৷ সময়ৰ লগে লগে, বিথালাচাৰ্যজী প্ৰবক্তা হ’ল, তেওঁ গভীৰভাৱে তেলেগু অধ্যয়ন কৰিলে আৰু ইয়াত বহুতো ৰচনাও সৃষ্টি কৰিলে। ৬-৭ বছৰ আগতে, তেওঁ আকৌ এবাৰ তেওঁৰ সপোন পূৰণ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। তেওঁ নিজৰ কিতাপেৰে পুথিভঁৰাল আৰম্ভ কৰিছিল। তেওঁ তেওঁৰ জীৱনজোৰা উপাৰ্জন ইয়াত বিনিয়োগ কৰিছিল। লাহে লাহে মানুহে ইয়াত যোগদান কৰিলে আৰু অৱদান আগবঢ়ালে। ইয়াদাদ্ৰী-ভূৱনাগিৰি জিলাৰ ৰামান্নাপেট মণ্ডলৰ এই পুথিভঁৰালত প্ৰায় ২ লাখ কিতাপ আছে। বিথালাচাৰ্যজীয়ে কৈছে যে তেওঁ পঢ়াশুনাত সন্মুখীন হোৱা অসুবিধাৰ সন্মুখীন হ'ব নালাগে। বহু সংখ্যক শিক্ষাৰ্থীয়ে ইয়াৰ সুবিধা লাভ কৰা দেখি তেওঁ সুখী হৈছে। তেওঁলোকৰ প্ৰচেষ্টাৰ দ্বাৰা অনুপ্ৰাণিত হৈ, আন বহুতো গাঁৱৰ লোকসকলেও পুথিভঁৰাল সৃষ্টিত নিয়োজিত হৈ পৰিছে।

বন্ধুসকল, কিতাপে কেৱল জ্ঞানই প্ৰদান নকৰে বৰঞ্চ ব্যক্তিত্বও সৃষ্টি কৰে আৰু জীৱনো সৃষ্টি কৰে। কিতাপ পঢ়াৰ চখটোৱে এক আশ্চৰ্যজনক সন্তুষ্টি প্ৰদান কৰে। আজিকালি, মই দেখিছো যে মানুহে গৌৰৱেৰে মোক কয় যে মই এই বছৰ বহুতো কিতাপ পঢ়িছো। এতিয়া মই এই কিতাপবোৰৰ অধিক পঢ়িব লাগিব। এইটো এটা ভাল প্ৰৱণতা যাক আৰু উন্নত কৰিব লাগে। মই মন কী বাতৰ দৰ্শকসকলক আপোনাৰ বছৰটোৰ পাঁচখন কিতাপৰ বিষয়ে আপোনাক ক'বলৈ কম যিবোৰ আপোনাৰ প্ৰিয় আছিল। এনেদৰে আপুনি আন পঢ়ুৱৈসকলকো ২০২২ চনত ভাল কিতাপ বাচনি কৰাত সহায় কৰিব পাৰিব। যি সময়ত আমাৰ স্ক্ৰীণ টাইম বাঢ়িবলৈ ধৰিছে সেইসময়ত আমি কিতাপ পঢ়া অধিক জনপ্ৰিয় হোৱাটো নিশ্চিত কৰিবলৈ একেলগে কাম কৰিব লাগিব।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, শেহতীয়াকৈ, মোৰ মন এক আকৰ্ষণীয় প্ৰচেষ্টাৰ প্ৰতি আকৰ্ষিত হৈছে। এই প্ৰচেষ্টাটো হ’ল কেৱল ভাৰততে নহয় সমগ্ৰ বিশ্বতে আমাৰ প্ৰাচীন গ্ৰন্থ আৰু সাংস্কৃতিক মূল্যবোধক জনপ্ৰিয় কৰা। পুনেত ভাণ্ডাৰকাৰ অৰিয়েণ্টেল ৰিচাৰ্চ ইনষ্টিটিউট নামৰ এটা কেন্দ্ৰ আছে। প্ৰতিষ্ঠানটোৱে আন দেশৰ লোকসকলক মহাভাৰতৰ গুৰুত্বৰ সৈতে পৰিচিত কৰিবলৈ অনলাইন পাঠ্যক্ৰম আৰম্ভ কৰিছে। আপুনি জানি আচৰিত হ'ব যে এই পাঠ্যক্ৰমটো এইমাত্ৰ আৰম্ভ কৰা হৈছে, কিন্তু ইয়াত শিকোৱা সমলৰ প্ৰস্তুতি ১০০ বছৰতকৈও অধিক আগতে আৰম্ভ হৈছিল। যেতিয়া ইনষ্টিটিউটে ইয়াৰ সৈতে সম্পৰ্কিত পাঠ্যক্ৰম আৰম্ভ কৰিছিল, তেওঁলোকে যথেষ্ট সঁহাৰি লাভ কৰিছিল। মই এই মহান পদক্ষেপৰ কথা উল্লেখ কৰিছো যাতে মানুহে জানিব পাৰে যে আমাৰ পৰম্পৰাৰ বিভিন্ন দিশবোৰ আধুনিক ধৰণে কেনেদৰে উপস্থাপন কৰা হৈছে। সাত সাগৰৰ সিপাৰে থকা লোকসকলক ই কেনেদৰে লাভান্বিত কৰে সেয়া চাবলৈ অভিনৱ পদ্ধতিও গ্ৰহণ কৰা হৈছে।

বন্ধুসকল, আজি সমগ্ৰ বিশ্বতে ভাৰতীয় সংস্কৃতিৰ বিষয়ে শিকিবলৈ আগ্ৰহ বৃদ্ধি পাইছে। বিভিন্ন দেশৰ মানুহে কেৱল আমাৰ সংস্কৃতিৰ বিষয়ে জানিবলৈ আগ্ৰহী নহয় বৰঞ্চ ইয়াক উন্নত কৰাত সহায়ো কৰি আছে। তেনে এজন ব্যক্তি হৈছে ছাৰ্বিয়ান পণ্ডিত ডঃ মোমিৰ নিকিচ (ছাৰ্বিয়ান পণ্ডিত ডঃ মোমিৰ নিকিচ)। তেওঁ এখন দ্বিভাষিক সংস্কৃত-ছাৰ্বিয়ান অভিধান বিকশিত কৰিছে। এই অভিধানত অন্তৰ্ভুক্ত ৭০,০০০ তকৈও অধিক সংস্কৃত শব্দ ছাৰ্বিয়ানলৈ অনুবাদ কৰা হৈছে। আপুনি জানি ভাল পাব যে ডঃ নিকিচে ৭০ বছৰ বয়সত সংস্কৃত শিকিছে। তেওঁ কয় যে মহাত্মা গান্ধীৰ প্ৰৱন্ধ পঢ়ি তেওঁ অনুপ্ৰাণিত হৈছিল। একেধৰণৰ উদাহৰণ হৈছে মংগোলিয়াৰ ৯৩ বছৰীয়া অধ্যাপক জে. গেনধাৰামৰ । যোৱা ৪ টা দশকত, তেওঁ ভাৰতৰ প্ৰায় ৪০ খন প্ৰাচীন গ্ৰন্থ, মহাকাব্য আৰু কৰ্ম মংগোলীয় ভাষালৈ অনুবাদ কৰিছে। আমাৰ দেশতো বহুতো মানুহে এনে মনোভাৱৰ সৈতে কাম কৰি আছে। মই গোৱাৰ সাগৰ মুলেজীৰ প্ৰচেষ্টাৰ বিষয়েও শিকিছো, যি য়ে শ শ বছৰ পুৰণি 'কাভি' চিত্ৰক বিলুপ্তিৰ পৰা ৰক্ষা কৰিবলৈ চেষ্টা কৰি আছে। কাভি' চিত্ৰত ভাৰতৰ প্ৰাচীন ইতিহাসৰ বিষয়ে সামৰি লোৱা হৈছে। দৰাচলতে, 'কাভ'ৰ অৰ্থ হৈছে ৰঙা মাটি। প্ৰাচীন কালত এই কলাত ৰঙা মাটি ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। গোৱাত পৰ্তুগীজ শাসনকালত তাৰ পৰা প্ৰব্ৰজন কৰা লোকসকলে আন ৰাজ্যৰ লোকসকলকো এই আশ্চৰ্যকৰ চিত্ৰৰ সৈতে পৰিচয় কৰাই দিছিল। সময়ৰ লগে লগে, এই চিত্ৰ ম্লান হৈ গৈছিল। কিন্তু সাগৰ মুলেজীয়ে এই কলাত নতুন জীৱন প্ৰদান কৰিছে। তেওঁৰ প্ৰচেষ্টাইও যথেষ্ট প্ৰশংসা লাভ কৰিছে। বন্ধুসকল, এটা সৰু প্ৰচেষ্টা, আনকি এটা সৰু পদক্ষেপেও আমাৰ সমৃদ্ধ কলাৰ সংৰক্ষণত যথেষ্ট অৰিহণা যোগাব পাৰে। যদি আমাৰ দেশৰ লোকসকল সংকল্পবদ্ধ হয়, তেন্তে সমগ্ৰ দেশতে আমাৰ প্ৰাচীন কলাবোৰ সজোৱা আৰু ৰক্ষা কৰাৰ মনোভাৱ এক গণ আন্দোলনত পৰিণত হ'ব পাৰে। মই ইয়াত কেইটামান প্ৰচেষ্টাৰ কথা কৈছো। সমগ্ৰ দেশতে এনে ধৰণৰ বহুতো প্ৰচেষ্টা কৰা হৈছে। আপুনি নমো এপৰ জৰিয়তে তেওঁলোকৰ তথ্য মোৰ সৈতে ভাগ বতৰা কৰিব পাৰে।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, অৰুণাচল প্ৰদেশৰ জনসাধাৰণে এবছৰ ধৰি এক অনন্য অভিযান আৰম্ভ কৰিছে আৰু ইয়াক "অৰুণাচল প্ৰদেশ এয়াৰগান আত্মসমৰ্পণ অভিযান" নাম দিছে। এই অভিযানত, মানুহে স্বেচ্ছাই তেওঁলোকৰ এয়াৰগান সমৰ্পণ কৰিছে – কিয় জানে? যাতে অৰুণাচল প্ৰদেশত চৰাইৰ নিৰ্বিচাৰ চিকাৰ বন্ধ কৰিব পাৰি। বন্ধুসকল, অৰুণাচল প্ৰদেশত ৫০০তকৈও অধিক প্ৰজাতিৰ চৰাই আছে। এইবোৰৰ ভিতৰত আছে কিছুমান থলুৱা প্ৰজাতিৰ চৰাই যিবোৰ পৃথিৱীৰ আন কোনো ঠাইত পোৱা নাযায়। কিন্তু লাহে লাহে অৰণ্যত চৰাইৰ সংখ্যা হ্ৰাস হ'বলৈ আৰম্ভ কৰিছে। এই এয়াৰগান আত্মসমৰ্পণ অভিযানক এতিয়াঅধিক সম্প্ৰসাৰণ কৰা হৈছে। যোৱা কেইমাহমানত, পৰ্বতৰ পৰা সমভূমিলৈ, এটা সম্প্ৰদায়ৰ সম্প্ৰদায়ৰ পৰা আনটো সম্প্ৰদায়লৈকে, মানুহে ইয়াক ৰাজ্যখনৰ সকলো ঠাইতে মুকলি মনেৰে গ্ৰহণ কৰিছে। অৰুণাচলৰ মানুহে এতিয়ালৈকে নিজৰ ইচ্ছাৰে ১৬০০তকৈও অধিক এয়াৰগান সমৰ্পণ কৰিছে। ইয়াৰ বাবে মই অৰুণাচলৰ লোকসকলক প্ৰশংসা আৰু অভিনন্দন জনাইছো।

     মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, ২০২২ চনৰ সৈতে জড়িত আপোনালোক সকলোৰে পৰা বহুতো বাৰ্তা আৰু পৰামৰ্শ আহিছে। এটা বিষয় সদায়ৰ দৰে বেছিভাগ মানুহৰ বাৰ্তাত উপলব্ধ আছে। এয়া হৈছে পৰিষ্কাৰ-পৰিচ্ছন্নতা আৰু স্বচ্ছ ভাৰত। পৰিষ্কাৰ-পৰিচ্ছন্নতাৰ এই সংকল্প কেৱল অনুশাসন, সজাগতা আৰু নিষ্ঠাৰ জৰিয়তেহে পূৰণ কৰা হ'ব। আমি এনচিচি কেডেটৰ (এনচিচি কেডেট) দ্বাৰা আৰম্ভ কৰা পুনীত সাগৰ অভিযানতো ইয়াৰ এক আভাস দেখিবলৈ পাও। এই অভিযানত ৩০,০০০ তকৈও অধিক এনচিচি কেডেটে অংশগ্ৰহণ কৰিছিল। এনচিচি কেডেটসকলে সমুদ্ৰতীৰ পৰিষ্কাৰ কৰিছিল, তাৰ পৰা প্লাষ্টিকৰ আৱৰ্জনা আঁতৰ কৰিছিল আৰু ইয়াক পুনৰ্ব্যৱহাৰৰ বাবে সংগ্ৰহ কৰিছিল। আমাৰ সমুদ্ৰতীৰ, আমাৰ পৰ্বতবোৰ কেৱল তেতিয়াহে ভ্ৰমণ কৰাৰ যোগ্য যেতিয়া ই পৰিষ্কাৰ-পৰিচ্ছন্ন হয়। বহুলোকে গোটেই জীৱন কোনো ঠাইলৈ যোৱাৰ সপোন দেখে, কিন্তু যেতিয়া তেওঁলোক তালৈ যায়, আৱৰ্জনাবোৰ জ্ঞাতভাৱে বা অজ্ঞাতে বিয়পি পৰে। আমাক ইমান সুখ দিয়া ঠাইবোৰ অপৰিষ্কাৰ নকৰাটো প্ৰতিজন দেশবাসীৰ দায়িত্ব।

বন্ধুসকল, মই চাফৱাটাৰ নামৰ এটা ষ্টাৰ্ট আপৰ বিষয়ে জানিবলৈ পাইছো যিটো কিছুমান যুৱকে আৰম্ভ কৰিছে। কৃত্ৰিম বুদ্ধিমত্তা আৰু ইণ্টাৰনেট অব্ থিংছৰ সহায়ত, ই তেওঁলোকৰ এলেকাত পানীৰ বিশুদ্ধতা আৰু মানদণ্ডৰ বিষয়ে তথ্য প্ৰদান কৰিব। এইটো পৰিষ্কাৰ পৰিচ্ছন্নতাৰ পৰৱৰ্তী পৰ্যায়। জনসাধাৰণৰ বাবে এক পৰিষ্কাৰ আৰু স্বাস্থ্যকৰ ভৱিষ্যতৰ বাবে এই ষ্টাৰ্ট-আপৰ গুৰুত্বৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখি এওলোকক এক গোলকীয় বঁটাও প্ৰদান কৰা হৈছে।

বন্ধুসকল, 'পৰিষ্কাৰ পৰিচ্ছন্নতাৰ দিশত এক পদক্ষেপ' হৈছে এই প্ৰচেষ্টাত প্ৰতিষ্ঠান হওক বা চৰকাৰেই হওক, সকলোৰে এক গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা আছে। আপোনালোক সকলোৱে জানে যে আগতে চৰকাৰী কাৰ্যালয়ত কিমান পুৰণি ফাইল আৰু কাগজ আছিল। যিহেতু চৰকাৰে পুৰণি প্ৰথাবোৰ সলনি কৰা আৰম্ভ কৰিছিল, এই ফাইল আৰু কাগজবোৰ ডিজিটাইজ কৰি কম্পিউটাৰ ফ'ল্ডাৰত ৰখা হৈছে । পুৰণি আৰু অমীমাংসিত সামগ্ৰী আঁতৰাবলৈ মন্ত্ৰালয় আৰু বিভাগসমূহতো বিশেষ অভিযান আৰম্ভ কৰা হৈছে। এই অভিযানৰ পৰা কেইটামান ডাঙৰ আকৰ্ষণীয় বস্তু সম্পন্ন হৈছে।

যেতিয়া ডাক বিভাগত পৰিষ্কাৰ-পৰিচ্ছন্নতা অভিযান চলোৱা হৈছিল, তেতিয়া তাৰ জাংকয়াৰ্ড সম্পূৰ্ণৰূপে খালী হৈ পৰিছিল। এতিয়া, এই জাংকয়াৰ্ড চোতাল আৰু কেফেটেৰিয়ালৈ ৰূপান্তৰিত কৰা হৈছে। আন এখন জাংকয়াৰ্ড দুচকীয়া বাহনৰ বাবে পাৰ্কিং স্থানলৈ ৰূপান্তৰিত কৰা হৈছে। একেদৰে, পৰিৱেশ মন্ত্ৰালয়ে ইয়াৰ খালী কৰা জাংকয়াৰ্ডক সুস্থতা কেন্দ্ৰলৈ ৰূপান্তৰিত কৰিছে। নগৰ পৰিক্ৰমা মন্ত্ৰালয়ে এটা পৰিষ্কাৰ এটিএমো স্থাপন কৰিছে। ইয়াৰ উদ্দেশ্য হৈছে আৱৰ্জনা দিয়া আৰু তাৰ বিনিময়ত নগদ ধন লোৱা। অসামৰিক বিমান পৰিবহণ মন্ত্ৰালয়ৰ বিভাগবোৰে শুকান পাত আৰু গছৰ পৰা পৰা জৈৱিক আৱৰ্জনাৰ পৰা জৈৱিক সাৰ প্ৰস্তুত কৰা আৰম্ভ কৰিছে। বিভাগটোৱে আৱৰ্জনা কাগজৰ পৰা ষ্টেচনেৰী সামগ্ৰী বনোৱাৰ ওপৰতো কাম কৰি আছে। আমাৰ চৰকাৰী বিভাগবোৰো পৰিষ্কাৰ পৰিচ্ছন্নতাৰ দৰে বিষয়ত ইমান অভিনৱ হ'ব পাৰে। কেইবছৰমান আগলৈকে, কোনেও ইয়াক বিশ্বাস কৰা নাছিল, কিন্তু আজি ই প্ৰণালীটোৰ এটা অংশ হৈ পৰিছে। এইটো দেশৰ নতুন চিন্তা যাক সকলো দেশবাসীয়ে একত্ৰিতভাৱে নেতৃত্ব দি আছে।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, 'মন কী বাত'ত, এইবাৰো, আমি বহুতো বিষয়ৰ বিষয়ে কথা পাতিলো। সদায়ৰ দৰে, এমাহ পিছত, আমি পুনৰ লগ পাম, কিন্তু, ২০২২ চনত। প্ৰতিটো নতুন আৰম্ভণিয়ে ইয়াৰ সম্ভাৱনা চিনাক্ত কৰাৰ সুযোগো প্ৰদান কৰিছে। যিবোৰ লক্ষ্য যিবোৰ আমি আগতে কল্পনাও কৰা নাছিলো। আজি দেশখনে এইসমূহৰ বাবে প্ৰচেষ্টা চলাই আছে। আমাৰ ইয়াত কোৱা হয় –

क्षणश: कणशश्चैव, विद्याम् अर्थं च साधयेत्।

क्षणे नष्टे कुतो विद्या, कणे नष्टे कुतो धनम्।|

অৰ্থাৎ, যেতিয়া আমি জ্ঞান আহৰণ কৰিব লাগে, কিবা নতুন শিকিব লাগে, আমি প্ৰতিটো মুহূৰ্ত ব্যৱহাৰ কৰা উচিত। আৰু যেতিয়া আমি ধন উপাৰ্জন কৰিব লাগে, অৰ্থাৎ প্ৰগতি, আমি প্ৰতিটো কণা, অৰ্থাৎ প্ৰতিটো সম্পদৰ সঠিক ব্যৱহাৰ কৰিব লাগে। কিয়নো, সময়ৰ নষ্টৰ দ্বাৰা, বিদ্যা আৰু জ্ঞান হেৰাই যায়, আৰু কণাৰ ধ্বংসৰ দ্বাৰা, সম্পদ আৰু প্ৰগতিৰ পথ অৱৰুদ্ধ হয়। এইটো আমাৰ সকলো দেশবাসীৰ বাবে এক অনুপ্ৰেৰণা। আমি বহুত শিকিব লাগিব, নতুন উদ্ভাৱন কৰিব লাগিব, নতুন লক্ষ্য প্ৰাপ্ত কৰিব লাগিব, সেয়েহে, আমি এক মুহূৰ্তও নষ্ট নকৰাকৈ অনুভৱ কৰিব লাগিব। আমি দেশখনক উন্নয়নৰ এক নতুন উচ্চতালৈ লৈ যাব লাগিব, সেয়েহে আমি কৰিব লগা প্ৰতিটো সম্পদৰ সম্পূৰ্ণ ব্যৱহাৰ কৰিব লাগিব। এক প্ৰকাৰে, ই এক স্বাৱলম্বী ভাৰতৰ মন্ত্ৰ, কিয়নো যেতিয়া আমি আমাৰ সম্পদবোৰ সঠিকভাৱে ব্যৱহাৰ কৰো, আমি সেইবোৰ অপচয় হ'বলৈ নিদিও, যেতিয়া আমি স্থানীয় লোকৰ শক্তিক স্বীকৃতি দিম, তেতিয়াহে দেশখন স্বাৱলম্বী হ'ব। গতিকে, আমি ডাঙৰ চিন্তা কৰিবলৈ, ডাঙৰ সপোন দেখিবলৈ আৰু সেইবোৰ পূৰণ কৰিবলৈ জীৱন দিয়াৰ আমাৰ সংকল্প পুনৰাবৃত্তি কৰো আহক। আৰু, আমাৰ সপোনবোৰ কেৱল আমাৰ মাজতেই সীমাবদ্ধ নহ'ব। আমাৰ সপোনবোৰ এনেকুৱা হ'ব যাতে আমাৰ সমাজ আৰু দেশৰ বিকাশ সংযুক্ত হৈ পৰে, আমাৰ প্ৰগতিয়ে দেশৰ প্ৰগতিৰ পথ মুকলি কৰে আৰু তাৰ বাবে, আমি আজি অনুভৱ কৰিব লাগিব, এক মুহূৰ্ত নেহেৰুৱাকৈ, কণা নেহেৰুৱাকৈ। মই নিশ্চিত যে এই সংকল্পৰ দ্বাৰা দেশখন আগন্তুক বৰ্ষত আগবাঢ়িব আৰু ২০২২ হ'ব নতুন ভাৰত গঢ়াৰ সোণালী পৃষ্ঠা। এই দৃঢ়বিশ্বাসৰ সৈতে, ২০২২ চনত আপোনালোক সকলোলৈ মোৰ শুভেচ্ছা থাকিল। অশেষ ধন্যবাদ।

My dear countrymen, Namaskar. We are connecting once again today for Mann Ki Baat. Two days later, the month of December is commencing…and with the onset of December, we psychologically feel “O…the year has concluded!” This is the last month of the year and one starts sketching out plans for the New Year. This month itself, the country also celebrates Navy Day and Armed Forces Flag Day. All of us know that on the 16th of December, the country is also celebrating the golden jubilee of the 1971 War. On all these occasions, I remember the country’s Armed Forces…I remember our brave hearts. And especially, I remember the brave mothers who give birth to such bravehearts. As always, this time too, I have received numerous suggestions from all of you on the Namo App and MyGov. Considering me to be a part of your family, you have also shared your lives’ joys and sorrows. In that, there are many young people; students as well! I really feel good for the fact that this Mann Ki Baat family of ours is continually growing…connecting with hearts and connecting through goals too. And our ever deepening bonds are creating a surge of a flow of constant positivity within us.

My dear countrymen, Ojaswi from Sitapur has written to me that he enjoys discussions touching upon the Amrit Mahotsav, a lot. He listens to Mann Ki Baat with his friends and is continuously trying to know and learn more about the Freedom Struggle. Friends, the Amrit Mahotsav, along with learning, also inspires us to do something for the country. And now, throughout the country, whether it’s common folk or governments; from Panchayats to Parliament, the resonance of the Amrit Mahotsav is palpable…programmes in connection with the Mahotsav are going on successively. One such interesting programme was held in Delhi recently. In the programme, ‘Azadi Ki Kahani – Bachchon Ki Zubani’, children narrated stories connected with the Freedom Struggle from the core of their hearts. The special element in that was – along with India, students from Nepal, Mauritius, Tanzania, New Zealand and Fiji too participated in that activity. Our country’s Maharatna, ONGC too is celebrating the Amrit Mahotsav in a slightly different manner. These days, ONGC is organizing study tours to oil fields for our students. In these tours, youth are being imparted knowledge on ONGC’s Oil Field Operations…with the objective that our budding engineers be able to contribute their bit to nation building efforts with full zest and fervor.

Friends, keeping in view the contribution of our tribal communities in attaining Freedom, the country has also celebrated the ‘Janajati Gaurav Saptah’. Across different regions of the country, programmes related to that were held. In the Andaman-Nicobar archipelago, people from tribal communities such as Jarwa and Onge vibrantly displayed their culture. Miniature Writer Ram Kumar Joshi ji from Una, Himachal Pradesh too has done some remarkable work…on tiny postage stamps, he has drawn outstanding sketches of Netaji Subhash Chandra Bose and former Prime Minister Lal Bahadur Shastri. On the word ‘Ram’ written in Hindi, a brief biography of both the great men has been inscribed. Some friends from Katni, Madhya Pradesh have conveyed information on a memorable Dastangoi, story-telling programme. In that, memories of the indomitable courage and sacrifice of Rani Durgavati have been rekindled. One such programme took place in Kashi. A three-day Festival was organized in honour of illustrious luminaries such as Goswami Tulsidas, Sant Kabir, Sant Ravidas, Bharatendu Harishchandra, Munshi Premchand and Jaishankar Prasad. In different periods, all of them played a major role in fostering public awakening in the country. You might be aware…in the last episodes of Mann Ki Baat, I had referred to three competitions – one was on writing patriotic songs; one on drawing Rangolis on events connected with patriotic fervor and the Freedom movement and one on scripting lullabies that nurture dreams of a grand India in the minds of our children. I hope that you certainly must have sent in your entries too for these competitions…you must have made plans as well…you must have discussed it among friends too! I hope you will promote this programme in every corner of India with wholehearted enthusiasm.

My dear countrymen, in this discussion, I now straightaway take you to Vrindavan. It is said about Vrindavan that it is a tangible manifestation of God’s love. Our saints too have remarked:
“Yeh aasa dhari chitta mein, yeh aasa dhari chitta mein
Kahat jathaa mati mor
Vrindavan sukh rang kau, Vrindavan sukh rang kau
Kaahu na payau aur”

Meaning, We all refer to the glory of Vrindavan, according to our own capabilities…but the inner joy of Vrindavan, its inherent spirit…nobody can attain it in its entirety…it is infinite. That is exactly why Vrindavan has been attracting people from all over the world. You will find its mark in every corner of the world.
There is a city in Western Australia – Perth. Cricket lovers must be well acquainted with the place since cricket matches are often held there. In Perth, there is an art gallery called Sacred India Gallery. This gallery has been set up in the beautiful region of Swan Valley and it is the result of the efforts of a resident of Australia Jagat Tarini Dasi ji. Jagat Tarini ji is actually an Australian…born and brought up there, but she came to Vrindavan and spent more than 13 years here. She says that though she returned to Australia…came back to her own country…but she could never forget Vrindavan. That’s why, in order to stay spiritually connected with Vrindavan, she created Vrindavan in Australia itself. Making her art a medium, she set up a marvelous Vrindavan.. People who come here get an opportunity to view myriad artefacts. They get to see glimpses of the most famous pilgrimage centres of India – the traditions and culture of Vrindavan, Navaadweep and Jagannathpuri. Here, many an artwork related to the life of Bhagwan Shrikrishna has been exhibited. There is an artifact as well, that displays the Govardhan Parvat, held aloft by Bhagwan Shrikrishna on his little finger, with people of Vrindavan taking refuge beneath. Indeed, this matchless endeavour on part of Jagat Tarini ji brings to the fore the power of Krishna-Bhakti. I extend my best wishes on this effort of hers.

My dear countrymen, I was just referring to the subject of Vrindavan, built at Perth, Australia. There’s an interesting history as well…in that, Australia shares a bond with our Jhansi, Bundelkhand. Actually, when the Queen of Jhansi Laxmibai was fighting a legal battle against the East India Company, her lawyer was John Lang. John Lang was originally a resident of Australia. Staying in India, he fought Rani Laxmibai’s case. All of us know of the huge contribution of Jhansi and Bundelkhand in our Fight for Freedom. Veeranganas, brave hearts such as Rani Laxmibai and Jhalkaribai hailed from here…this region has given to the country legendary sports persons like Major Dhyanchand too.

Friends, it is not necessary that bravery should be displayed only on the battlefield. When bravery becomes a vow and it expands, then many feats start getting accomplished in every field. Mrs. Jyotsna has written a letter to me about very such valor. There was a traditional river in Jalaun – Noon River. Noon, used to be the main source of water for the farmers here, but gradually the Noon river reached the verge of extinction, the little existence that was left of this river, in that it was turning into a drain. Due to this, problems in irrigation had also arisen for the farmers. The people of Jalaun took the initiative to change this situation. This very year in March, a committee was formed for this. Thousands of villagers and local people spontaneously volunteered to join this campaign. The panchayats here started working together with the villagers, and today in such a short time, and at a very low cost, the river has come back to life again. So many farmers are benefiting from this! Apart from the battlefield, this example of bravery shows the determination of our countrymen, and it also tells that if we take a resolve, nothing is impossible and that is why I say - ‘Sabka Prayas’...everyone's effort.

My dear countrymen, when we conserve nature, in return nature also gives us protection and security. We experience this in our personal life as well and one such example has been presented by the people of Tamil Nadu on a large scale. This is the example of Thoothukudi district of Tamil Nadu. We know that coastal areas are many a time prone to land submersion. There were many such small islands and islets in Thoothukudi too, which were increasingly in danger of submerging in the sea. The people here and the experts found the mitigation from this natural disaster through nature itself. These people are now planting Palmyra trees on these islands. These trees stand firm even in cyclones and storms and give protection to the soil. Through this now a new confidence has arisen in saving this area.

Friends, nature poses a threat to us only when we disturb her balance or destroy her sanctity. Nature nurtures us like a Mother and fills our world with vivid colors too.

I have been watching on social media the picture of a flying boat in Meghalaya that is becoming viral. This picture catches our attention at the very first sight itself. Most of you must have certainly seen it online. When we look closely at this boat floating in the air, we come to know that it is moving on the river water. The water of the river is so clear that we can see its bed and the boat seems to be floating in the air. There are many states in our country ; there are many areas where people have preserved the colors of their natural heritage. These people have kept the lifestyle of living in harmony with nature alive even today. This is an inspiration to all of us too. Whatever natural resources are around us, we should save them, bring them back to their actual form. In this lies the interests of all of us ; interests of the world.

My dear countrymen, when the government makes plans, spends the budget, completes the projects on time, people feel that it is working. But in the many works of the government, amidst the many schemes of development, things related to human sensitivities always give a different kind of joy. With the efforts of the government, with the schemes of the government, the way a life changed... what is the experience of that changed life? When we hear this, we too are filled with empathy. It also gives satisfaction to the mind and gives inspiration too to take that scheme to the people. In a way, it is just 'Swant: Sukhay', joy to one’s own soul and that is why today in "Mann Ki Baat" two such friends are also joining us who have won a new life through their zeal. They got their treatment done with the help of Ayushman Bharat scheme and have started a new life. Our first friend is Rajesh Kumar Prajapati who had an ailment of the heart - heart disease.
So let's talk to Rajesh ji -

Prime Minister - Rajesh ji Namaste.

Rajesh Prajapati – Namaste Sir Namaste.

Prime Minister - What was your disease Rajesh ji? You must have gone to some doctor, just explain to me what the local doctor must have said... you must have also gone to some other doctor? Then you would not have been able to take the decision or would have taken, what all used to happen?
Rajesh Prajapati – Ji the problem was with my heart Sir. I used to have a burning sensation in the chest, Sir, then I showed it to the doctor. The doctor at first said “Son, maybe you have acid”... so I got treatment for acid quite some time, when I did not benefit from it, then showed it to Dr. Kapoor, then he said son, the symptoms you have will become clear by angiography, then he referred me to ShriRam Murthy. Then we met Amresh Agarwal ji, so he did my angiography. Then he said “Son, there is blockage in your vein”, so I said sir, how much will it cost? Then he said that there is a card of Ayushman which PM ji made. Then I said sir, I have it with me. Then he took that card of mine and all my treatment has been done with that card. Sir and this card that you have made in a very good way and for us poor people is very convenient. And how can I thank you!

Prime Minister - What do you do Rajesh ji?

Rajesh Prajapati - Sir, presently I am doing a private job. Sir

Prime Minister - And how old are you?

Rajesh Prajapati - I am forty nine years old, Sir.

Prime Minister - You got heart trouble at such a young age?

Rajesh Prajapati - Yes sir what to say now!

Prime Minister – In your family, earlier did your father or mother have such a thing?

Rajesh Prajapati - No sir, nobody had sir, this has happened first with me only.

Prime Minister - This Ayushman card, Government of India gives this card. This is a big scheme for the poor, so how did you come to know of it?

Rajesh Prajapati - Sir, this is such a big scheme, poor people get a lot of benefit from it and are so happy sir. I have seen in the hospital how many facilities people get from this card when they tell the doctor that they have the card. Sir, the doctor then says, okay bring that card and I will treat you with the same card.

Prime Minister – Ok, if you did not have the card, how much expenses the doctor had told you?

Rajesh Prajapati - The doctor had said that son, it will cost a lot if the card is not there. So I said sir, I have the card, so he asked me to show it immediately, so I showed it immediately. All my treatment was done with the same card, not a single penny of mine was spent, all the medicines have also been issued through the same card.

Prime Minister - So Rajesh ji, you are satisfied now, your health is fine?

Rajesh Prajapati - Sir, thank you very much sir, may you live so long that you always remain in power and our family members are also happy with you, what to say!

Prime Minister: Rajesh ji, don't wish me for being in power, I am not in power even today and I don't want to be in power in future also. I only want to be in service; for me this post, this Prime Ministership, all these things are not at all for power, brother, they are for service.

Rajesh Prajapati: Service is what we need... what else!

Prime Minister: See this Ayushman Bharat scheme for the poor in itself…

Rajesh Prajapati: Yes Sir, it is a very nice thing

Prime Minister: But see Rajesh ji, you do one thing for us, will you?

Rajesh Prajapati: Yes, absolutely Sir!

Prime Minister: See what happens - people do not know about it, you should take on a duty, find out how many poor families are around you, and how you benefited from it, how did you get help? Do tell them!

Rajesh Prajapati: Will absolutely tell Sir.

Prime Minister: And do tell them that they should also get such a card made because the family does not know when a problem may come and it is not right that the poor remain bothered on account of medicines today. Now, because of money they do not take medicine or do not seek the remedy of the disease then it is also a matter of great concern, and what happens to the poor as you’ve had this heart problem, for many months you would not have been able to work.
Rajesh Prajapati: I could not walk ten steps, I could not climb stairs Sir.

Prime Minister: So Rajesh ji, by becoming a good friend of mine, you can explain this Ayushman Bharat scheme to as many poor people as you can. By the way, you can help the sick people, see you will also be satisfied and I will be very happy that come on Rajesh ji's health not only became fine but Rajesh ji got the health of hundreds of people better. This Ayushman Bharat scheme, it is for the poor, it is for the middle class, it is for the common families, so this information must be conveyed to every house by You !

Rajesh Prajapati: Will definitely convey Sir. I stayed there for three days in the hospital, Sir, so many poor people came to the hospital and told them about all the facilities ; if there is a card, it will be done for free.
Prime Minister: Alright, Rajesh ji, keep yourself healthy, worry a little about your body , take care of the children and wish you a lot of progress. I wish you all the best.

Friends, we listened to Rajesh ji, now Sukh Devi ji is joining us. A knee problem had bothered her a lot, let us first listen from Sukhdevi ji about her plight and then how succour came to her, let us understand
Modi ji - Sukhdevi ji Namaste! Where are you speaking from?
Sukhdevi ji - from Danadpara.
Modi ji - Where does this lie?
Sukhdevi ji - in Mathura.
Modi ji - In Mathura, then Sukhdevi ji, one has to say Namaste and say Radhe-Radhe as well!
Sukhdevi ji - Yes, Radhe-Radhe!
Modi ji - Well I heard that you were suffering. Have you had any operation? Can you tell what is the matter?
Sukhdevi ji - Yes, my knee was damaged, so I have had an operation in Prayag Hospital |
Modi ji - how old are you Sukhdevi ji?
Sukhdevi ji – My age is 40 years.
Modi ji - 40 years ! And named Sukhdevi ! And Sukhdevi got sick?
Sukhdevi ji – I got sick when I was about 15-16 years old.
Modi ji - OMG! Your knees got affected at such a young age?
Sukhdevi ji – What is that called.. arthritis – gout pain in the joints, the knee got worse due to that.
Modi ji - So from the age of 16 to 40, you did not get treatment for this?
Sukhdevi ji - No, it was treated. Small time doctors who kept on giving medicine for pain, this is that desi medicine, this is that medicine. Quacks! I was able to walk with them but the knees got worse, I had only walked 1-2 kilometers and then my knees got worse.
Modi ji - So Sukhdevi ji how did the idea of operation come about? How did you manage the money for it? How did all of this happen?
Sukhdevi ji - I have got the treatment done with the Ayushman card.
Modi ji - So you had got an Ayushman card?
Sukhdevi ji - Yes.
Modi ji - And there is free treatment for the poor with Ayushman card. Did you know this?
Sukhdevi ji – There was a meeting in the school. From there, my husband came to know and he got the card made in my name.
Modi ji - Yes.
Sukhdevi ji - Then I got the treatment done by card, and I did not spend any money. I have been treated by the card itself. It has been a great treatment.
Modi ji – Good. If there was no card, how much cost did the doctor say earlier?
Sukhdevi ji - 2.5 lakh rupees, three lakh rupees. For 6-7 years I’ve been on the cot! I used to say that oh God call me, I don’t want to live!
Modi ji : you were on the cot for 6-7 years! Good God!
Sukhdevi ji - Yes.
Modi ji - Oho!
Sukhdevi ji – Couldn’t get up at all!
Modi ji - So now your knee is better than before?
Sukhdevi ji - I walk around a lot. I roam! I do kitchen work! I do housework! I cook for the children.
Modi ji - So the card of Ayushman Bharat has really made you Ayushman, blessed with long life.
Sukhdevi ji – Thank you very much! Because of your scheme, I got cured, I got back on my feet.
Modi ji - So now even the children must be happy ?
Sukhdevi ji - Yes. The children used to face a lot of trouble. Now if the mother is upset, naturally the child will also be upset.
Modi ji - Look, our health is the biggest happiness in our lives, that everyone should get this cheerful life is the essence of Ayushman Bharat. Sukhdevi ji, I wish you all the very best, Radhe-Radhe to you once again.
Sukhdevi ji - Radhe - Radhe, Namaste!

My dear countrymen, in every country with a large youth population, three aspects matter a lot. Sometimes, it becomes the true identity of the youth. The first aspect is - Ideas and Innovation. The second is the spirit of taking risks and the third is the Can Do Spirit, that is, the determination to accomplish any task, no matter how adverse the circumstances be - when these three things combine, phenomenal results are produced, miracles happen. These days, all we hear about from every corner is about Start-up, Start-up, Start-up. It is true, this is the era of start-up, and it is also true that in the world of start-up, India is leading in a way in the world today. Start-ups are getting record investment year after year. This sector is progressing very fast. The reach of start-ups has increased even in small towns of the country. These days the word 'Unicorn' is in vogue. You all must have heard about it. 'Unicorn' is a start-up whose valuation is at least 1 Billion Dollars, that is more than about seven thousand crore rupees.

Friends, till the year 2015, there used to be hardly nine or ten Unicorns in the country. You will be very happy to know that now India is flying high even in the world of Unicorns. According to a report, a big change has come this year. In just 10 months, a unicorn is being raised in India every 10 days. This is also a big thing because our youth have achieved this success in the midst of the corona pandemic. Today there are more than 70 Unicorns in India. That is, there are more than 70 start-ups that have crossed the valuation of more than 1 billion. Friends, due to the success of Start-Ups, everyone has noticed them and the way they are getting support from investors from all over the country and abroad. Perhaps, just a few years ago no one could have imagined this happening.

Friends, Indian youth are also contributing to the solution of global problems through start-ups. Today we will talk to a young Mayur Patil, he along with his friends have tried to put forward a solution to the problem of pollution.

Modi ji - Mayur ji Namaste.

Mayur Patil - Namaste Sir ji.

Modi ji - Mayur ji how are you?

Mayur Patil - Just fine sir. How are you ?

Modi ji - I am very happy. Ok tell me...You are in the start-up world.

Mayur Patil - Ji

Modi ji - and doing the ‘best’ out of the ‘waste’...

Mayur Patil - Ji

Modi ji - And for the environment too, tell me a little about yourself. Tell us about your work and how did you get the idea behind this work?

Mayur Patil - Sir, I had a motorcycle when I was in college. Its mileage was extremely low and emissions were very high. It was a two stroke motorcycle. Thus, in order to reduce the emissions and increase its mileage by a bit, I started trying. Sometime in 2011-12, I managed to increase the mileage by about 62 kilometres per liter. From there, I got the inspiration to make something that can be mass produced, so that it can be of benefit to many people. So, in 2017-18 we developed its technology and used it in 10 buses of the Regional Transport Corporation. We then checked the results and found that we managed to reduce emissions by forty percent in these buses.

Modi ji - Hmm! Now this technology which you have developed, have you got its patent registered?

Mayur Patil - Haan Ji! It has been patented. This year, it came to us through a patent grant.

Modi ji - And what is your plan to scale it further? How are you doing that? With the result of the buses being received, many other pieces of information must have come out too. What are you thinking of next?

Mayur Patil - Sir, under the aegis of Start-Up India..NITI Aayog has launched the Atal New India Challenge. From there we got the grant and on the basis of that grant, we just started our factory where we can manufacture air filters.

Modi ji - So how much grant did you get from the Government of India?

Mayur Patil – 90 Lakhs

Modi Ji – 90 Lakhs

Mayur Patil - Ji

Modi ji - and your work is done with it.

Mayur Patil - Yes, it has started now. It is in the process.

Modi ji - How many of your friends are doing all of this together?

Mayur Patil - We are four people Sir.

Modi ji - And all four used to study together earlier and from that you got an idea to move forward?

Mayur Patil - Ji! Ji! We were still in college. And in college we thought about all of this and it was my idea that I should at least reduce the pollution of my motorcycle and increase the mileage.

Modi ji - Ok, so if we reduce pollution and increase mileage, how much is the average money that can be saved?

Mayur Patil – Sir, we tested the mileage on the motorcycle, and increased its mileage from 25 Kilometers per liter to 39 Kilometers per liter, that is there was a gain of about 14 kilometers... And 40 percent carbon emissions were reduced. When we tested on the Regional Transport Corporation buses, there was an increase in fuel efficiency by 10 percent and the emissions reduced by 35 to 40 percent.

Modi ji - Mayur, I enjoyed talking to you and do congratulate your friends on my behalf…. You found a solution to the problem that you had in college life and now the path chosen by all of you is providing solutions in solving environmental issues and you have taken up cudgels to address it. And it is the power of the youth of our country that they take up any big challenge and look for avenues. I wish you all the best. Thank you very much

Mayur Patil - Thank you Sir! Thank you!

Friends, a few years back if someone used to say that he wants to do business or wants to start a new company, then, the elders of the family used to answer that – “Why don’t you want to do a job, have a job bhai! There is security in the job, there is salary. The hassle is also less. But, if someone wants to start their own company today, then all the people around him are very excited and also fully supportive. Friends, this is the turning point of India's growth story, where people are now not only dreaming of becoming job seekers but also becoming job creators. This will further strengthen India's stature on the global stage.

My dear countrymen, today in 'Mann Ki Baat' we talked about Amrit Mahotsav. We discussed how our countrymen are fulfilling new resolutions in this AmritKaal and also mentioned the stories related to the valour of our Army in the month of December. In the month of December, another big day is ahead of us from which we take inspiration. This day is the death anniversary of Babasaheb Ambedkar on 6th December. Baba Saheb had devoted his entire life in rendering his duties for the country and society. We the countrymen should never forget the basic spirit of our Constitution, that our Constitution expects all of us to discharge our duties - so let us also take a pledge that in the Amrit Mahotsav, we will try to fulfill our duties with full devotion. This shall be our true tribute to Baba Saheb.

Friends, we are now entering the month of December. It is natural that the next 'Mann Ki Baat' of 2021 will be the last 'Mann Ki Baat' of this year. We will start the journey again in 2022 and yes, I keep expecting a lot of suggestions from you and will keep doing so. How are you bidding farewell to this year, what are you going to do in the new year, please do tell and yes!... Don't forget that Corona has not gone yet. It is the responsibility of all of us to take precautions.

Many many thanks!

মোৰ মৰমৰ দেশবাসী, আপোনালোক সকলোকে শুভেচ্ছা জনাইছো। জনসাধাৰণক শুভেচ্ছা জনাইছো। আৰু, মই কোটি-কোটি নমস্কাৰো জনাইছো কাৰণ ১০০ কোটিৰ প্ৰতিষেধক পালিৰ পিছত আজি দেশখনে নতুন উৎসাহ, নতুন শক্তিৰে আগবাঢ়িছে। আমাৰ প্ৰতিষেধক কাৰ্যসূচীৰ সফলতাই ভাৰতৰ শক্তি, সকলোৰে প্ৰচেষ্টাৰ মন্ত্ৰৰ শক্তি প্ৰদৰ্শন কৰে।

বন্ধুসকল, ১০০ কোটিৰ প্ৰতিষেধকৰ পৰিমাণটো বহুত ডাঙৰ, কিন্তু ইয়াৰ সৈতে এনে বহুতো অভিজ্ঞতা আছে, বহুতো উদাহৰণ আছে যি লাখ লাখ সৰু সৰু অনুপ্ৰেৰণা আৰু গৌৰৱেৰে ভৰা। বহুলোকে মোলৈ চিঠি লিখি সুধি আছে যে কেনেকৈ আৰম্ভণিৰে পৰা প্ৰতিষেধকৰ ক্ষেত্ৰত মই নিশ্চিত হৈছিলো যে এই অভিযানটো ইমান ডাঙৰ এটা সফলতা হ'ব। মোৰ এই বিশ্বাস আছিল কাৰণ মই মোৰ দেশ, মোৰ দেশৰ জনসাধাৰণৰ সামৰ্থ্যৰ বিষয়ে ভালদৰে অৱগত। মই জানিছিলো যে আমাৰ স্বাস্থ্যসেৱা কৰ্মীসকলে আমাৰ দেশবাসীৰ টীকাকৰণত কোনো ধৰণৰ অৱহেলা কৰা নাই। আমাৰ স্বাস্থ্য কৰ্মীসকলে তেওঁলোকৰ কঠোৰ পৰিশ্ৰম আৰু সংকল্পৰ দ্বাৰা এক নতুন উদাহৰণ প্ৰস্তুত কৰিছে, উদ্ভাৱনৰ সৈতে তেওঁলোকৰ দৃঢ়সংকল্পৰ সৈতে মানৱতাৰ সেৱাৰ এক নতুন মানদণ্ড স্থাপন কৰিছে। তেওঁলোকে কেনেকৈ সকলো প্ৰত্যাহ্বান অতিক্ৰম কৰিছিল আৰু যিমান পাৰি সিমান মানুহক সুৰক্ষা আৱৰণ প্ৰদান কৰিছিল সেই বিষয়ে বৰ্ণনা কৰাৰ অগণন উদাহৰণ আছে। আমি বাতৰি কাকতত বহুবাৰ পঢ়িছো, আমি বাহিৰত শুনিছো যে এই লোকসকলে এই কামটো কৰিবলৈ কিমান পৰিশ্ৰম কৰিছে, আমাৰ ওচৰত এনে একাধিক অনুপ্ৰেৰণাদায়ক উদাহৰণ আছে। মই উত্তৰাখণ্ডৰ বাগেশ্বৰৰ এনে এজন স্বাস্থ্যসেৱা কৰ্মী পুনম নটিয়ালজীৰ সৈতে 'মন কী বাত'ৰ দৰ্শকক পৰিচয় কৰাই দিব বিচাৰো। বন্ধুসকল, এই বাগেশ্বৰ উত্তৰাখণ্ডৰ এনে এটা অঞ্চল যিয়ে ১০০ শতাংশ প্ৰথম পালি সম্পূৰ্ণ কৰিছে। উত্তৰাখণ্ড চৰকাৰো ইয়াৰ বাবে অভিনন্দনৰ বিষয় কিয়নো ই এটা অতিশয় কঠিন এলেকা। একেদৰে, হিমাচলেও এনে অসুবিধাত ১০০ শতাংশ পালি প্ৰদানৰ কাম কৰিছে। মোক কোৱা হৈছে যে পুনমজীয়ে তেওঁৰ অঞ্চলৰ লোকসকলৰ টীকাকৰণ কৰিবলৈ দিন-ৰাতিয়ে কাম কৰিছে।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ- পুনমজী নমস্কাৰ।

পুনম নটিয়াল :- ছাৰ নমস্কাৰ।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ- পুনমজী, দেশক নিজৰ বিষয়ে কওক।

পুনম নটিয়াল:- ছাৰ মই পুনম নটিয়াল। ছাৰ মই উত্তৰাখণ্ডৰ বাগেশ্বৰ জিলাৰ চানি কোৰালী কেন্দ্ৰত কাম কৰি আছো। মই এজন এএনএম ছাৰ।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ পুনমজী, মই বাগেশ্বৰলৈ যোৱাৰ সৌভাগ্য লাভ কৰিছো।  মানুহে কেনেদৰে শতিকা পূৰ্বে কেনেদৰে কাম কৰিছিল তাৰ দ্বাৰা মই বহুত প্ৰভাৱিত হৈছিলো।

পুনম নটিয়াল :- হয় ছাৰ

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ পুনমজী, আপুনি আপোনাৰ অঞ্চলৰ সকলো লোকক টীকাকৰণ কৰাইছে নেকি?

পুনম নটিয়াল:- হায় ছাৰ, সকলোৰে শেষ হৈছে

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ আপুনি কোনো ধৰণৰ অসুবিধাৰ সন্মুখীন হৈছে নেকি?

পুনম নটিয়াল:- হয়, ছাৰ। ছাৰ বৰষুণ হোৱাৰ লগে লগে আমাৰ পথ বন্ধ হৈ পৰিছিল। মহাশয়, আমি নদী পাৰ হৈছো, ঘৰে ঘৰে গৈছো, যেনেদৰে আমি এনএইচচিভিচিৰ অধীনত ঘৰে ঘৰে গৈছো। যিসকলে কেন্দ্ৰলৈ আহিব নোৱাৰিলে, যেনে বৃদ্ধ লোক আৰু দিব্যাংগ লোক, গৰ্ভৱতী মহিলা, মহিলা, ধাত্ৰী মহিলা - এই লোকসকল ছাৰ। 

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ কিন্তু, পাহাৰততো মানুহৰ ঘৰবোৰ দূৰে দূৰে থাকে। 

পুনম নটিয়াল :- হয়।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ তেন্তে আপুনি এদিনত কিমান কৰিব পাৰে!

পুনম নটিয়াল:- ছাৰ কিলোমিটাৰৰ হিচাপত কেতিয়াবা ১০ কিমি কেতিয়াবা ৮ কিমি।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ আচ্ছা, নামনিত বাস কৰা লোকসকলে ৮-১০ কিলোমিটাৰৰ হিচাপটো বুজি নাপাব। মই জানো পাহাৰৰ ৮-১০ কিলোমিটাৰ মানে গোটেই দিনটো পাৰ হৈ যায়।

পুনম নটিয়াল :- হয়

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ কিন্তু এদিনৰ কাৰণে এইটো এটা কঠিন কাম আৰু টীকাকৰণৰ সকলো সামগ্ৰী লৈ যোৱাটো। আপোনাৰ কোনো সহায়ক আছিল নেকি?

পুনম নটিয়াল:- হয়, দলৰ সদস্য, আমি পাঁচজন লোক!

প্ৰধানমন্ত্ৰী:- হয়

পুনম নটিয়াল: আমাৰ সৈতে এজন চিকিৎসক হৈছে, এএনএম আছে, ফাৰ্মাচিষ্ট আছে, আশা আছে, আৰু ডাটা এণ্ট্ৰি অপাৰেটৰ আছে।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ আচ্ছা, তেওঁ ডাটা এণ্ট্ৰি, তেওঁ তাত সংযোগ পাইছিল নে বাগেশ্বৰলৈ অহাৰ পিছত এইটো কৰিছিল?

পুনম নটিয়ালঃ ছাৰ ক’ৰবাত ক’ৰবাত পাইছিল, কেতিয়াবা বাগেশ্বৰলৈ অহাৰ পিছত, আমি এইটো কৰিছিলো।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ - ভাল! মোক কোৱা হৈছে, পুনমজী, আপুনি সোঁতৰ বিপৰীতে পৰা ওলাই গৈ মানুহক টীকাকৰণ কৰিছিল। এই ধাৰণাটো কি আছিল, আপুনি কেনেকৈ ভাবিছিল আৰু আপুনি কেনেকৈ কৰিছিল?

পুনম নটিয়াল: আমি, গোটেই দলটোৱে, সংকল্প লৈছিলো যে আমি এজনো ব্যক্তিক হেৰুৱাব নালাগে। ক’ৰোনা ৰোগ আমাৰ দেশৰ পৰা গুচি যাব লাগে। আশা আৰু মই লগ হৈ গাঁওভিত্তিক তথ্য তৈয়াৰ কৰিছিলো, এই হিচাপত যিসকল কেন্দ্ৰলৈ আহিছিল তেওঁলোকক কেন্দ্ৰত টীকাকৰণ প্ৰদান কৰিছিলো । তাৰপিছত আমি ঘৰে ঘৰে গ’লো। ছাৰ, তাৰ পিছত তেওঁলোকক দিয়া হ’ল যিসকল কেন্দ্ৰলৈ আহিব নোৱাৰিলে, বাদ পৰি গ’ল ৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ- আচ্ছা, মানুহক বুজাব লগীয়া হৈছিল নেকি?

পুনম নটিয়াল:- হয়, ব্যাখ্যা কৰা হৈছে, হয়!

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ এতিয়াও প্ৰতিষেধক গ্ৰহণৰ ক্ষেত্ৰত মানুহ উৎসাহীনে?

পুনম নটিয়াল:- হয় ছাৰ, হয়। এতিয়া মানুহে বুজি পাইছে। প্ৰথমতে আমাৰ বহুত অসুবিধা হৈছিল। মানুহক বুজাব লগীয়া হৈছিল যে এই প্ৰতিষেধকটো  সুৰক্ষিত, আৰু কাৰ্যকৰী, আমিও লগাইছো, আমি সুৰক্ষিত আছো, আপোনালোকৰ সন্মুখতে, আৰু আমাৰ কৰ্মচাৰী, সকলোৱে লগাইছে, সকলো ঠিকে আছে ৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ ক’ৰবাত প্ৰতিষেধক দিয়াৰ পিছত কোনোবাই অভিযোগ কৰিছিল নেকি পিছত ?

পুনম নটিয়াল:- নহয়, নহয়, নহয়, ছাৰ। সেয়া হোৱা নাছিল

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ একো হোৱা নাই

পুনম নটিয়াল :- হয়।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ- সকলোৱে সন্তুষ্ট হৈছিল

পুনম নটিয়াল :- হয়।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ - ঠিকেই আছে

পুনম নটিয়াল :- হয়।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ আপুনি এটা মহান কাম কৰিছে আৰু মই জানো, এই গোটেই অঞ্চলটো, ই কিমান কঠিন আৰু পৰ্বতত খোজ কাঢ়ি অহা-যোৱা কৰিব লাগে। এখন পৰ্বতলৈ যাওক, তাৰ পিছত নামি যাওক, তাৰ পিছত আন এখন পৰ্বতলৈ যাওক, আনকি ঘৰবোৰো দূৰে দূৰে, তথাপিও আপুনি ইমান ভাল কাম কৰিছে।

পুনম নটিয়াল:- ধন্যবাদ ছাৰ, আপোনাৰ সৈতে কথা পাতিবলৈ পাই মই সৌভাগ্যৱান অনুভৱ কৰিছো।

আপোনাৰ দৰে স্বাস্থ্য কৰ্মীৰ কঠোৰ পৰিশ্ৰমৰ বাবেই ভাৰতত ১০০ কোটি প্ৰতিষেধকৰ পালিৰ সীমা অতিক্ৰম কৰিছে। আজি, মই কেৱল আপোনালোকৰ প্ৰতি কৃতজ্ঞতা প্ৰকাশ কৰাই নহয়, 'সকলোকে প্ৰতিষেধক-বিনামূলীয়া প্ৰতিষেধক' অভিযানত সফলতা প্ৰদান কৰা সকলোৰে প্ৰতিও কৃতজ্ঞতা জ্ঞাপন কৰিছো। আপোনাক, আপোনাৰ পৰিয়াললৈ মোৰ শুভেচ্ছা থাকিল।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আপোনালোকে জানে যে অহা দেওবাৰে, ৩১ অক্টোবৰ তাৰিখে, চৰ্দাৰ পেটেলজীৰ জন্ম জয়ন্তী। 'মন কী বাত'ৰ প্ৰতিজন শ্ৰোতাৰ হৈ, আৰু মোৰ হৈ, মই লৌহ পুৰুষগৰাকীৰ ওচৰত প্ৰণাম জনাইছো।  বন্ধুসকল, ৩১ অক্টোবৰত, আমি 'ৰাষ্ট্ৰীয় একতা দিৱস' উদযাপন কৰো। একতাৰ বাৰ্তা প্ৰদান কৰা কিছুমান কাৰ্যসূচীৰ সৈতে জড়িত হোৱাটো আমাৰ সকলোৰে দায়িত্ব। আপোনালোকে নিশ্চয় দেখিছে, শেহতীয়াকৈ, গুজৰাট আৰক্ষীয়ে কচ্ছৰ লাখপত কিল্লাৰ পৰা ষ্টেচু অব্ ইউনিটিলৈ বাইক ৰেলী উলিয়াইছে। ত্ৰিপুৰা আৰক্ষীৰ জোৱানসকলে আকৌ একতা দিৱস উদযাপন কৰিবলৈ ত্ৰিপুৰাৰ পৰা ষ্টেচু অব্ ইউনিটিলৈ বাইক ৰেলী উলিয়াইছে। অৰ্থাৎ তেওঁলোকে দেশখনক পূবৰ পৰা পশ্চিমলৈ সংযোগ কৰি আছে। জম্মু আৰু কাশ্মীৰ আৰক্ষীৰ জোৱানসকলেও উৰিৰ পৰা পাঠানকোটলৈ একেধৰণৰ বাইক ৰেলী উলিয়াই দেশৰ ঐক্যৰ বাৰ্তা প্ৰচাৰ কৰি আছে। মই এই সকলো জোৱানক অভিবাদন জনাইছো। মই জম্মু আৰু কাশ্মীৰৰ কুপৱাৰা জিলাৰ বহুতো ভগ্নীৰ বিষয়েও জানিব পাৰিছো। ভগ্নীসকলে কাশ্মীৰত সেনা আৰু চৰকাৰী কাৰ্যালয়ৰ বাবে ত্ৰিৰংগা চিলাইৰ কাম কৰি আছে। এই কামটো দেশপ্ৰেমমূলক মনোভাৱৰে পৰিপূৰ্ণ। মই এই ভগ্নীসকলৰ আৱেগক প্ৰশংসা কৰো। ভাৰতৰ ঐক্যৰ বাবে, ভাৰতৰ শ্ৰেষ্ঠতাৰ বাবেও আপুনিও কিবা কৰিব পাৰে। আপুনি দেখিব, আপোনাৰ মনে কিমান সন্তুষ্টি লাভ কৰে।

বন্ধুসকল, চৰ্দাৰ চাহাবে কৈছিল, "কেৱল আমাৰ ঐক্যবদ্ধ প্ৰয়াসৰ জৰিয়তেহে আমি দেশখনক নতুন উচ্চতালৈ লৈ যাব পাৰো। যদি আমি ঐক্যবদ্ধ নহও, আমি নিজে নিজকে নতুন দুৰ্যোগত ঘেৰি ল’ম"। অৰ্থাৎ, যদি ৰাষ্ট্ৰীয় ঐক্য থাকে তেতিয়া উন্নয়নো হয়। আমি চৰ্দাৰ পেটেলজীৰ জীৱনৰ পৰা, তেওঁৰ চিন্তাৰ পৰা বহুতো শিকিব পাৰো। দেশৰ তথ্য আৰু সম্প্ৰচাৰ মন্ত্ৰালয়ে শেহতীয়াকৈ চৰ্দাৰ চাহাবৰ ওপৰত এখন চিত্ৰজীৱনীও প্ৰকাশ কৰিছে। মই বিচাৰো যে আমাৰ সকলো যুৱ সহকৰ্মীয়ে এয়া পঢ়িব। ই আপোনাক চৰ্দাৰ চাহাবৰ বিষয়ে আকৰ্ষণীয় ভাৱে জানিবলৈ সুযোগ দিব।

মৰমৰ দেশবাসীসকল, জীৱনে নিৰন্তৰ প্ৰগতি, বিকাশ, উচ্চতা বিচাৰে। প্ৰগতিৰ গতি যিমানেই দ্ৰুত নহওঁক কিয়, ভৱনটো যিমানেই বিশাল নহওঁক কিয়, জীৱনে তথাপিও অসম্পূৰ্ণ অনুভৱ কৰে। অৱশ্যে, যেতিয়া ইয়াত গান, সংগীত, কলা, নাটক আৰু নৃত্য, সাহিত্য যোগ দিয়া হয় তেতিয়া ইয়াৰ আভা, ইয়াৰ জীৱনীশক্তিত বহুগুণে বৃদ্ধি হয়। এক প্ৰকাৰে, জীৱন অৰ্থপূৰ্ণ হ'ব লাগিব, সেয়েহে এই সকলোবোৰ থকাটো সমানে গুৰুত্বপূৰ্ণ, সেয়েহে কোৱা হয় যে এই সকলোবোৰ পদ্ধতিয়ে আমাৰ জীৱনত এক অনুঘটক হিচাপে কাম কৰে, আমাৰ শক্তি বৃদ্ধি কৰাৰ কাম কৰে। মানৱ মনৰ আভ্যন্তৰীণ আত্মা বিকশিত কৰাত, লগতে আমাৰ আভ্যন্তৰীণ যাত্ৰাৰ পথ তৈয়াৰ কৰাত, গান আৰু সংগীত আৰু বিভিন্ন কলাই এক ডাঙৰ ভূমিকা পালন কৰে, আৰু ইয়াৰ এটা ডাঙৰ শক্তি হৈছে যে ইয়াক সময়, সীমা বা মতভেদ বান্ধি ৰাখিব নোৱাৰে। আনকি অমৃত মহোৎসৱতো, আপোনালোকে আপোনাৰ কলা, সংস্কৃতি, গান, সংগীতৰ ৰং পূৰণ কৰিব লাগে। অমৃত মহোৎসৱ আৰু গীত আৰু সংগীতৰ এই শক্তিৰ ওপৰত মই আপোনালোকৰ পৰা বহুতো পৰামৰ্শ লাভ কৰিছো। এই পৰামৰ্শবোৰ মোৰ বাবে অতি মূল্যৱান। মই এইবোৰৰ অধ্যয়নৰ বাবে সংস্কৃতি মন্ত্ৰালয়লৈ পঠিয়াইছিলো। মই সুখী যে মন্ত্ৰালয়ে ইমান কম সময়ৰ ভিতৰতে এই পৰামৰ্শবোৰ অতি গুৰুত্বসহকাৰে লৈছিল আৰু সেইবোৰৰ ওপৰত কাম কৰিছিল। এই পৰামৰ্শবোৰৰ এটা হ'ল দেশপ্ৰেমমূলক গীতৰ সৈতে সম্পৰ্কিত প্ৰতিযোগিতা! স্বাধীনতা সংগ্ৰামত বিভিন্ন ভাষা, উপভাষা, দেশপ্ৰেমমূলক গীত আৰু স্তোত্ৰই সমগ্ৰ দেশক একত্ৰিত কৰিছিল। এতিয়া, অমৃতকালত, আমাৰ যুৱক-যুৱতীসকলে একে ধৰণৰ দেশপ্ৰেমমূলক গীত লিখি এই অনুষ্ঠানত অধিক শক্তি যোগ কৰিব পাৰে। এই দেশপ্ৰেমমূলক গীতবোৰ মাতৃভাষাত, ৰাষ্ট্ৰীয় ভাষাত হ'ব পাৰে, আৰু ইংৰাজীতো লিখিব পাৰি। কিন্তু, এই কামবোৰ নতুন ভাৰতৰ নতুন মনৰ হোৱাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ, দেশৰ বৰ্তমানৰ সফলতাৰ দ্বাৰা অনুপ্ৰাণিত আৰু ভৱিষ্যতৰ বাবে দেশক সংকল্পবদ্ধ কৰিবলৈ গৈ আছে। সংস্কৃতি মন্ত্ৰালয়ে তহচিল পৰ্যায়ৰ পৰা ৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্যায়লৈ প্ৰতিযোগিতা অনুষ্ঠিত কৰাৰ প্ৰস্তুতি চলাই আছে।

বন্ধুসকল, 'মন কি বাত'ৰ এনে এজন দৰ্শকে পৰামৰ্শ দিছে যে অমৃত মহোৎসৱক ৰংগোলী কলাৰ সৈতে সংযুক্ত কৰিব লাগে। আমাৰ বহু শতাব্দী ধৰি ৰংগোলীৰ জৰিয়তে উৎসৱত ৰং কৰাৰ পৰম্পৰা আছে। ৰংগোলীত দেশৰ বৈচিত্ৰ্যৰ দৃষ্টিভংগী প্ৰদৰ্শিত হয়। ৰংগোলী বিভিন্ন ৰাজ্যত বিভিন্ন নামেৰে, বিভিন্ন বিষয়বস্তুত পালন কৰা হয়। সেয়েহে, সংস্কৃতি মন্ত্ৰালয়ে ইয়াৰ সৈতে সম্পৰ্কিত এখন ৰাষ্ট্ৰীয় প্ৰতিযোগিতাও অনুষ্ঠিত কৰিবলৈ গৈ আছে। কল্পনা কৰক, যেতিয়া স্বাধীনতা আন্দোলনৰ সৈতে সম্পৰ্কিত ৰংগোলীৰ সৃষ্টি হ’ব, মানুহে তেওঁলোকৰ দুৱাৰত, দেৱালত, ৰঙৰ দ্বাৰা এজন স্বাধীনতা-নিৰ্মাতাৰ ছবি আঁকিব, অমৃত মহোৎসৱৰ ৰঙো বৃদ্ধি পাব।

বন্ধুসকল, আন এটা উপায় হৈছে ওমলা গীতবোৰ। আমি সৰু ল'ৰা-ছোৱালীক ওমলা গীতৰ জৰিয়তে সংস্কাৰদিছো, তেওঁলোকক সংস্কৃতিৰ সৈতে পৰিচয় কৰাই দিছো। ওমলা গীতৰো নিজা বৈচিত্ৰ্য আছে। গতিকে অমৃতকালত এই কলাকো পুনৰুজ্জীৱিত কৰি আৰু দেশপ্ৰেমমূলক ওমলা গীত, কবিতা, গান লিখিব নোৱাৰে, যিটো মাতৃসকলে প্ৰতিটো ঘৰত তেওঁলোকৰ সৰু ল'ৰা-ছোৱালীক সহজে শুনাব পাৰে। এই ওমলা গীতবোৰে আধুনিক ভাৰতক বুজায়, যি হৈছে একবিংশ শতিকাৰ ভাৰতৰ সপোনৰ এক দৰ্শন। আপোনালোক সকলো শ্ৰোতাৰ পৰামৰ্শৰ পিছত, মন্ত্ৰালয়ে ইয়াৰ সৈতে সম্পৰ্কিত এখন প্ৰতিযোগিতা অনুষ্ঠিত কৰাৰ সিদ্ধান্ত লৈছে।

বন্ধুসকল, এই তিনিওখন প্ৰতিযোগিতা ৩১ অক্টোবৰত চৰ্দাৰ চাহাবৰ জন্ম জয়ন্তীত আৰম্ভ হ'ব। অনাগত দিনত, সংস্কৃতি মন্ত্ৰালয়ে ইয়াৰ সৈতে সম্পৰ্কিত সকলো তথ্য প্ৰদান কৰিব। এই তথ্য মন্ত্ৰালয়ৰ ৱেবছাইটতো উপলব্ধ হ'ব আৰু সামাজিক মাধ্যমত দিয়া হ'ব। মই বিচাৰো যে আপোনালোক সকলোৱে ইয়াত যোগদান কৰক। আমাৰ যুৱ বন্ধুসকলে ইয়াত তেওঁলোকৰ কলা আৰু তেওঁলোকৰ প্ৰতিভা প্ৰদৰ্শন কৰক। ই আপোনাৰ এলেকাৰ কলা আৰু সংস্কৃতিকো দেশৰ প্ৰতিটো কোণলৈ লৈ যাব, আপোনাৰ কাহিনী সমগ্ৰ দেশে শুনিব।

মৰমৰ দেশবাসীসকল, বৰ্তমান আমি অমৃত মহোৎসৱত দেশৰ বীৰ পুত্ৰ-কন্যাসকলক স্মৰণ কৰি আছো। অহা মাহত, ১৫ নৱেম্বৰত, আমাৰ দেশৰ এনে এজন মহান ব্যক্তি, সাহসী যোদ্ধা ভগৱান বিৰচা মুণ্ডাজীৰ জন্ম জয়ন্তী আহি আছে। ভগৱান বিৰচা মুণ্ডাক 'পৃথিৱী আবা' বুলিও জনা যায়। আপুনি জানেনে ইয়াৰ অৰ্থ কি? ইয়াৰ অৰ্থ হৈছে পৃথিৱীৰ পিতৃ। ভগৱান বিৰচা মুণ্ডাই যিদৰে তেওঁৰ সংস্কৃতি, তেওঁৰ অৰণ্য, তেওঁৰ ভূমিৰ সুৰক্ষাৰ বাবে যুঁজ দিছিল, সেয়া কেৱল পৃথিৱীৰ পিতৃয়েহে কৰিব পাৰে। তেওঁ আমাক আমাৰ সংস্কৃতি আৰু মূলৰ বাবে গৌৰৱান্বিত হ'বলৈ শিকাইছিল। বিদেশী শাসনে তেওঁলোকক কিমান ভাবুকি আৰু চাপ দিছিল, কিন্তু তেওঁলোকে জনজাতীয় সংস্কৃতি এৰি দিয়া নাছিল। যদি আমি প্ৰকৃতি আৰু পৰিৱেশক ভাল পাবলৈ শিকিব লাগে, তেন্তে পৃথিৱী আবা ভগৱান বিৰচা মুণ্ডা হৈছে আমাৰ মহান অনুপ্ৰেৰণা। তেওঁ বৈদেশিক শাসনৰ প্ৰতিটো নীতিৰ তীব্ৰ বিৰোধিতা কৰিছিল যিয়ে পৰিৱেশৰ ক্ষতি কৰিব পাৰে। ভগৱান বিৰচা মুণ্ডা সদায় দৰিদ্ৰ আৰু সমস্যাগ্ৰস্তসকলক সহায় কৰাৰ ক্ষেত্ৰত শীৰ্ষস্থানত আছিল। তেওঁ সমাজক সামাজিক অশুভ শক্তি নিৰ্মূল কৰিবলৈও সজাগ কৰিছিল। উলগুলান আন্দোলনত তেওঁৰ নেতৃত্ব কোনে পাহৰিব পাৰে! এই আন্দোলনে ব্ৰিটিছসকলক হতবাক কৰিছিল। যাৰ পিছত ব্ৰিটিছে ভগৱান বিৰচা মুণ্ডাৰ ওপৰত এটা বৃহৎ পুৰস্কাৰ দিছিল। ব্ৰিটিছ শাসনে তেওঁক বন্দী কৰি ৰাখিছিল, তেওঁক ইমান অত্যাচাৰ কৰা হৈছিল যে তেওঁ আমাক ২৫ বছৰতকৈ কম বয়সতে এৰি গৈছিল। তেওঁ আমাক এৰি গৈছিল, কিন্তু কেৱল শৰীৰৰ পৰা।

জনসাধাৰণৰ মনত, ভগৱান বিৰচা মুণ্ডা চিৰকালৰ বাবে থাকিব। তেওঁৰ জীৱন জনতাৰ বাবে অনুপ্ৰেৰণা হৈ আছে। আজিও তেওঁৰ লোকগীত আৰু সাহস আৰু বীৰত্বৰে পৰিপূৰ্ণ কাহিনীবোৰ ভাৰতৰ মধ্য অংশত অতি জনপ্ৰিয়। মই 'ধৰতী আবা' বিৰচা মুণ্ডাক প্ৰণাম জনাইছো আৰু যুৱচামক তেওঁৰ বিষয়ে অধিক পঢ়িবলৈ অনুৰোধ জনাইছো। ভাৰতৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামত আমাৰ জনজাতীয় গোটৰ বিশিষ্ট অৱদানৰ বিষয়ে আপুনি যিমানে জানে, আপুনি সিমানেই গৌৰৱান্বিত অনুভৱ কৰিব।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আজি, ২৪ অক্টোবৰত ৰাষ্ট্ৰসংঘ দিৱস হিচাপে উদযাপন কৰা হয় অৰ্থাৎ এই দিনটোতে ৰাষ্ট্ৰসংঘ গঠন হৈছিল ৷ ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ প্ৰতিষ্ঠাৰ পিছৰে পৰা ভাৰতে ইয়াত যোগদান কৰি আহিছে। আপুনি জানেনে যে ভাৰতে ১৯৪৫ চনত স্বাধীনতাৰ আগতে ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ চাৰ্টাৰত স্বাক্ষৰ কৰিছিল? ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ এটা অনন্য দিশ হ'ল ভাৰতৰ নাৰী শক্তিয়ে ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ প্ৰভাৱ আৰু শক্তি বৃদ্ধিত মুখ্য ভূমিকা পালন কৰিছে। ১৯৪৭-৪৮ চনত, যেতিয়া ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ মানৱ অধিকাৰৰ সাৰ্বজনীন ঘোষণাপত্ৰ প্ৰস্তুত কৰা হৈছিল, ঘোষণাপত্ৰখন লিখা আছিল "সকলো পুৰুষক সমানে সৃষ্টি কৰা হৈছে"। কিন্তু ভাৰতৰ এজন প্ৰতিনিধিয়ে ইয়াত আপত্তি কৰিছিল আৰু তাৰ পিছত সাৰ্বজনীন ঘোষণাপত্ৰত লিখা হৈছিল - "সকলো মানুহক সমানভাৱে সৃষ্টি কৰা হৈছে"। এই লিংগ সমতা ভাৰতৰ বহু পুৰণি পৰম্পৰাৰ সৈতে সামঞ্জস্যপূৰ্ণ আছিল। আপুনি জানেনে যে শ্ৰীমতী হংসা মেহতা প্ৰতিনিধি আছিল যিয়ে এইটো সম্ভৱ কৰি তুলিছিল, একে সময়তে, আন এগৰাকী প্ৰতিনিধি শ্ৰীমতী লক্ষ্মী মেননে লিংগ সমতাৰ বিশয়ে দৃঢ়ভাৱে কথা পাতিছিল ৷ কেৱল সেয়াই নহয়, ১৯৫৩ চনত ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ সাধাৰণ সভাৰ প্ৰথম মহিলা সভাপতি হিচাপে শ্ৰীমতী বিজয়া লক্ষ্মী পণ্ডিতক বাচনি কৰা হৈছিল।

বন্ধুসকল, আমি দেশৰ লোক যিসকলে বিশ্বাস কৰে আৰু প্ৰাৰ্থনা কৰে:

ॐ द्यौ: शान्तिरन्तरिक्षॅं शान्ति:,
पृथ्वी शान्तिराप: शान्तिरोषधय: शान्ति:।
वनस्पतय: शान्तिर्विश्र्वे देवा: शान्तिर्ब्रह्म शान्ति:,
सर्वॅंशान्ति:, शान्तिरेव शान्ति:, सा मा शान्तिरेधि।।
ॐ शान्ति: शान्ति: शान्ति:।।

ভাৰতে সদায় বিশ্ব শান্তিৰ বাবে কাম কৰি আহিছে। আমি গৌৰৱান্বিত যে ভাৰত ১৯৫০ ৰ দশকৰ পৰা নিৰন্তৰভাৱে ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ শান্তি ৰক্ষা অভিযানৰ অংশ হৈ আহিছে। দৰিদ্ৰতা দূৰীকৰণ, জলবায়ু পৰিৱৰ্তন আৰু শ্ৰমিক সম্পৰ্কীয় সমস্যা সমাধানৰ ক্ষেত্ৰতো ভাৰতে এক অগ্ৰণী ভূমিকা পালন কৰি আছে। ইয়াৰ উপৰিও, ভাৰতে বিশ্ব স্বাস্থ্য সংস্থাৰ সৈতে যোগ আৰু আয়ুষক জনপ্ৰিয় কৰাৰ বাবে ঘনিষ্ঠভাৱে কাম কৰি আছে। মাৰ্চ ২০২১-ত, বিশ্ব স্বাস্থ্য সংস্থাই ঘোষণা কৰিছিল যে ভাৰতত পৰম্পৰাগত ঔষধৰ বাবে এক গোলকীয় কেন্দ্ৰ স্থাপন কৰা হ'ব।

বন্ধুসকল, আজি ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ কথা কওঁতে, মোৰ অটলজীৰ কথাবোৰো মনত পৰিছে। ১৯৭৭ চনত তেওঁ হিন্দীত ৰাষ্ট্ৰসংঘক সম্বোধন কৰি ইতিহাস ৰচনা কৰে। আজি, মই 'মন কী বাত'ৰ দৰ্শকসকলক অটলজীৰ ভাষণৰ এটা অংশ শুনাব বিচাৰো। শুনক অটলজীৰ তেজস্বী কণ্ঠ –

"ইয়াত মই ৰাষ্ট্ৰসমূহৰ শক্তি আৰু গুৰুত্বৰ বিষয়ে চিন্তা কৰা নাই। সাধাৰণ মানুহৰ সন্মান আৰু প্ৰগতি মোৰ বাবে বহুত বেছি গুৰুত্বপূৰ্ণ। আমাৰ সফলতা আৰু বিফলতাবোৰ কেৱল এটা চৰ্তৰ দ্বাৰা জোখা উচিত যে আমি সমগ্ৰ মানৱ সমাজৰ বাবে বিশেষকৈ প্ৰতিজন পুৰুষ আৰু মহিলা আৰু শিশুৰ বাবে ন্যায় আৰু মৰ্যাদা নিশ্চিত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰি আছোঁ নে নাই ’’ ৷

বন্ধুসকল, অটলজীৰ এই শব্দবোৰে এতিয়াও আমাক দিশ দেখুৱায়। এই পৃথিৱীখনক এক উন্নত আৰু সুৰক্ষিত গ্ৰহ হিচাপে গঢ়ি তোলাত ভাৰতৰ অৱদান বিশ্বৰ বাবে এক ডাঙৰ অনুপ্ৰেৰণা।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, মাত্ৰ কেইদিনমান আগতে, ২১ অক্টোবৰত, আমি আৰক্ষী স্মৰণ দিৱস উদযাপন কৰিছিলো। এই দিনটোত, আমি বিশেষকৈ সেই আৰক্ষী সহকৰ্মীসকলক স্মৰণ কৰোঁ যিসকলে দেশৰ সেৱাত প্ৰাণ আহুতি দিছে। মই আজি এই আৰক্ষীসকলৰ লগতে তেওঁলোকৰ পৰিয়ালকো মনত ৰাখিব বিচাৰো। পৰিয়ালৰ সমৰ্থন আৰু ত্যাগ অবিহনে আৰক্ষীৰ দৰে এটা কঠিন সেৱা অতি কঠিন। আৰক্ষী সেৱাৰ সৈতে সম্পৰ্কিত আন এটা কথা আছে যিটো মই 'মন কী বাত'ৰ শ্ৰোতাসকলক ক'ব বিচাৰো। আগতে, এটা ধাৰণা আছিল যে সেনা আৰু আৰক্ষী সেৱা কেৱল পুৰুষৰ বাবে। কিন্তু আজি তেনে নহয়। আৰক্ষী গৱেষণা আৰু উন্নয়ন ব্যুৰ’ৰ পৰিসংখ্যাই দেখুৱাইছে যে যোৱা কেইবছৰমানত মহিলা আৰক্ষীৰ সংখ্যা দুগুণ হৈছে। যদিও ২০১৪ চনত সংখ্যাটো ১ লাখ ৫ হাজাৰৰ ওচৰত আছিল, ই ২০২০ চনলৈ দুগুণতকৈও অধিক হৈছে আৰু এতিয়া ২ লাখ ১৫ হাজাৰত উপনীত হৈছে। আনকি কেন্দ্ৰীয় সশস্ত্ৰ আৰক্ষী বাহিনীতো, যোৱা সাত বছৰত মহিলাৰ সংখ্যা প্ৰায় দুগুণ হৈছে। আৰু মই কেৱল সংখ্যাৰ বিষয়ে কথা নকও। আজি দেশৰ কন্যাসকলে তেওঁলোকৰ সকলো শক্তি আৰু সাহসেৰে আটাইতকৈ কঠিন কৰ্তব্য পালন কৰি আছে। উদাহৰণ স্বৰূপে, বহুতো কন্যাই বিশেষ জংঘল যুদ্ধ কমাণ্ডোৰ প্ৰশিক্ষণ লৈ আছে, যি হৈছে এই মুহূৰ্তত আটাইতকৈ কঠিন প্ৰশিক্ষণ। তেওঁলোক আমাৰ কোব্ৰা বেটেলিয়নৰ অংশ হ'ব।

বন্ধুসকল, আজি আমি বিমানবন্দৰ, মেট্ৰ' ষ্টেচনলৈ যাওঁ বা চৰকাৰী কাৰ্যালয়লৈ চাওঁ, চিআইএছএফৰ সাহসী মহিলাসকলে প্ৰতিটো সংবেদনশীল স্থানৰ সুৰক্ষাত নিয়োজিত দেখা যায়। তেওঁলোকৰ উপস্থিতিৰ জৰিয়তে আটাইতকৈ ইতিবাচক প্ৰভাৱ আমাৰ আৰক্ষী বাহিনীৰ লগতে সমাজৰ মনোবলৰ ওপৰত পৰে। মহিলা সুৰক্ষা কৰ্মীৰ উপস্থিতিয়ে সহজে মানুহৰ ওপৰত, বিশেষকৈ মহিলাসকলৰ মাজত এক আস্থা জাগ্ৰত কৰে। তেওঁলোকে স্বাভাৱিকতে তেওঁলোকৰ সৈতে সংযুক্ত অনুভৱ কৰে। মানুহে তেওঁলোকৰ সংবেদনশীলতাৰ বাবে মহিলাৰ ওপৰত অধিক নিৰ্ভৰ কৰে। আমাৰ এই মহিলা আৰক্ষীসকলো দেশৰ লাখ লাখ আৰু কন্যাৰ বাবে আদৰ্শ হৈ পৰিছে। মই মহিলা আৰক্ষীসকলক বিদ্যালয় খোলাৰ পিছত তেওঁলোকৰ অঞ্চলৰ বিদ্যালয়সমূহলৈ যাবলৈ, তাত ছোৱালীবোৰৰ সৈতে কথা পাতিবলৈ অনুৰোধ জনাইছো। মই নিশ্চিত যে এই আলোচনাই আমাৰ নতুন প্ৰজন্মক এক নতুন দিশ প্ৰদান কৰিব। কেৱল সেয়াই নহয়, ই আৰক্ষীৰ ওপৰত ৰাইজৰ আস্থাও বৃদ্ধি কৰিব। মই আশা কৰোঁ যে অধিক সংখ্যক মহিলাই আৰক্ষী সেৱাত যোগদান কৰিব, আমাৰ দেশৰ নতুন যুগৰ আৰক্ষীৰ নেতৃত্ব দিব।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, মন কী বাতৰ শ্ৰোতাই প্ৰায়ে মোক আমাৰ দেশত দ্ৰুত গতিত বৃদ্ধি হোৱা আধুনিক প্ৰযুক্তিৰ দ্ৰুত ব্যৱহাৰৰ বিষয়ে সোধে। আজি মই আপোনালোকৰ সৈতে এনে এটা বিষয়ৰ বিষয়ে আলোচনা কৰিব বিচাৰো যিটো আমাৰ দেশৰ, বিশেষকৈ আমাৰ যুৱ আৰু সৰু ল'ৰা-ছোৱালীৰ কল্পনাৰ দ্বাৰা আচ্ছন্ন হৈ পৰিছে। এয়া হৈছে ড্ৰোন, ড্ৰোন প্ৰযুক্তিৰ বিষয়। কেইবছৰমান আগলৈকে, যেতিয়াই ড্ৰোনৰ নাম লোৱা হৈছিল, মানুহৰ মনত প্ৰথম অনুভৱ কি আছিল? সেনাৰ, অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ, যুদ্ধৰ। কিন্তু আজি, যদি আমাৰ বিয়া বা ফাংচন হয়, আমি ড্ৰোনেৰে ফটো আৰু ভিডিঅ' বনোৱা দেখিছোঁ। ড্ৰোনৰ পৰিসৰ, ইয়াৰ শক্তি কেৱল সেয়াই নহয়। ড্ৰোনৰ সহায়ত গাঁৱত ভূমি ডিজিটেল ৰেকৰ্ড প্ৰস্তুত কৰাৰ ক্ষেত্ৰত ভাৰত হৈছে বিশ্বৰ প্ৰথমখন দেশ। ভাৰতে পৰিবহণৰ বাবে ড্ৰোন ব্যৱহাৰৰ ক্ষেত্ৰত যথেষ্ট পৰিমাণে কাম কৰি আছে। গাঁৱত খেতি কৰাই হওঁক বা ঘৰত সামগ্ৰী বিতৰণ কৰাই হওঁক। জৰুৰীকালীন অৱস্থাত সহায় বা আইন-শৃংখলা নিৰীক্ষণ কৰা। আমাৰ এই সকলো প্ৰয়োজনীয়তাৰ বাবে ড্ৰোন মোতায়েন কৰা হ'ব বুলি আমি দেখিবলৈ বেছি পৰ নাই। ইয়াৰে বেছিভাগেই ইতিমধ্যেই কাম আৰম্ভ কৰিছে। উদাহৰণ স্বৰূপে, কেইদিনমান আগতে গুজৰাটৰ ভাৱনগৰত ড্ৰোনৰ জৰিয়তে পথাৰত নেনো-ইউৰিয়া ছটিয়াই দিয়া হৈছিল। ক’ভিড প্ৰতিষেধক অভিযানত ড্ৰোনেও  ভূমিকা পালন কৰি আহিছে। আমি মণিপুৰত ইয়াৰ এখন ছবি পাইছিলো। য'ত  প্ৰতিষেধক ড্ৰোনৰ জৰিয়তে এটা দ্বীপলৈ পৰিবহণ কৰা হৈছিল। তেলেংগানাত ড্ৰোনৰ জৰিয়তে প্ৰতিষেধক যোগানৰ প্ৰয়াসো কৰা হৈছে। তদুপৰি, আন্তঃগাঁথনিৰ বহুতো মুখ্য প্ৰকল্প নিৰীক্ষণৰ বাবে এতিয়া ড্ৰোন ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে। মই এজন যুৱ ছাত্ৰৰ বিষয়েও পঢ়িছোঁ যিয়ে তেওঁৰ ড্ৰোনৰ সহায়ত মাছমৰীয়াসকলৰ জীৱন ৰক্ষা কৰিছিল।

বন্ধুসকল, আগতে, এই খণ্ডত, ইমান বোৰ নিয়ম, আইন আৰু নিষেধাজ্ঞা আৰোপ কৰা হৈছিল যে ড্ৰোনৰ প্ৰকৃত ক্ষমতাৰ ব্যৱহাৰ সম্ভৱ হৈ উঠা নাছিল। যি প্ৰযুক্তিক এটা সুযোগ হিচাপে চোৱাটো উচিত আছিল তাক এক সংকট হিচাপে দেখা গৈছিল। যদি আপুনি যিকোনো বস্তুৰ বাবে ড্ৰোন উৰাব লগা হয়, অনুজ্ঞাপত্ৰ আৰু অনুমতিৰ ক্ষেত্ৰত ইমানেই অসুবিধাত পৰিছিল যে মানুহে ড্ৰোনৰ নামত অনুতাপ কৰিবলগীয়া হৈছিল। আমি এই মানসিকতা সলনি কৰিবলৈ আৰু নতুন প্ৰৱণতা গ্ৰহণ কৰাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিলো। সেয়েহে, চলিত বৰ্ষৰ ২৫ আগষ্টত দেশখনে এক নতুন ড্ৰোন নীতি প্ৰস্তুত কৰে। আঁচনিখন ড্ৰোনৰ বৰ্তমান আৰু ভৱিষ্যতৰ সম্ভাৱনাৰ সৈতে খাপ খোৱাকৈ প্ৰস্তুত কৰা হৈছে। ইয়াৰ বাবে অধিক প্ৰ-পত্ৰ পূৰণ কৰিব নালাগিব, বা পূৰ্বৰ দৰে মাচুল দিব নালাগিব। মই আপোনালোকক ক'বলৈ পাই আনন্দিত যে নতুন ড্ৰোন নীতিৰ পিছত, বৈদেশিক আৰু ঘৰুৱা বিনিয়োগকাৰীসকলে বহুতো ড্ৰোন ষ্টাৰ্ট-আপত বিনিয়োগ কৰিছে। বহুতো কোম্পানীয়ে নিৰ্মাণ গোটো স্থাপন কৰি আছে। সেনা, নৌ সেনা আৰু বায়ু সেনাই ভাৰতীয় ড্ৰোন কোম্পানীসমূহক ৫০০ কোটি টকাৰ অধিক মূল্যৰ অৰ্ডাৰো দিছে। আৰু এইটো মাত্ৰ আৰম্ভণি। আমি ইয়াতেই ৰ'ব নালাগিব। আমি ড্ৰোন প্ৰযুক্তিৰ এখন আগশাৰীৰ দেশ হ'ব লাগিব। ইয়াৰ বাবে, চৰকাৰে সকলো সম্ভৱ পদক্ষেপ গ্ৰহণ কৰি আছে। মই দেশৰ যুৱপ্ৰজন্মক ড্ৰোন নীতিৰ পিছত সৃষ্টি হোৱা সুযোগসমূহৰ সদ্ব্যৱহাৰ কৰাৰ বিষয়ে চিন্তা কৰিবলৈও কম।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, উত্তৰ প্ৰদেশৰ মেৰঠৰ 'মন কী বাত'ৰ শ্ৰোতা প্ৰভা শুক্লাই মোলৈ পৰিষ্কাৰ পৰিচ্ছন্নতা সম্পৰ্কীয় এখন পত্ৰ প্ৰেৰণ কৰিছে। তেওঁ এইদৰে লিখিছিল: "ভাৰতৰ উৎসৱবোৰত আমি সকলোৱে পৰিষ্কাৰ-পৰিচ্ছন্নতা উদযাপন কৰোঁ। একেদৰে, যদি আমি পৰিষ্কাৰ-পৰিচ্ছন্নতাক প্ৰতিদিনৰ অভ্যাস হিচাপে তৈয়াৰ কৰোঁ, তেন্তে সমগ্ৰ দেশ পৰিষ্কাৰ হ'ব। মই প্ৰভাজীৰ কথাবোৰ ভাল পাইছিলো। প্ৰকৃততে, য'ত পৰিষ্কাৰ-পৰিচ্ছন্নতা আছে, স্বাস্থ্য আছে, য'ত স্বাস্থ্য আছে, শক্তি আছে, আৰু য'ত শক্তি আছে, সমৃদ্ধি আছে। সেয়েহে, দেশখনে স্বচ্ছ ভাৰত অভিযানৰ ওপৰত ইমান গুৰুত্ব আৰোপ কৰিছে।

বন্ধুসকল, ৰাঁচীৰ কাষৰ এখন গাওঁ চেপেৰোম নয়া চৰাইৰ বিষয়ে জানি মই বৰ সুখী হৈছিলোঁ। এই গাওঁখনত এটা পুখুৰী আছিল, কিন্তু মানুহে এই পুখুৰীৰ স্থানটো মুকলিত শৌচ কৰাৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। যেতিয়া স্বচ্ছ ভাৰত অভিযানৰ অধীনত সকলোৰে ঘৰত শৌচালয় নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল, গাওঁবাসীয়ে ভাবিছিল যে গাওঁখন পৰিষ্কাৰ কৰাৰ লগতে সুন্দৰো কৰা নহওকনো কিয়। তাৰপিছত কি হ’ল, সকলোৱে পুখুৰীৰ কাষত এখন উদ্যান নিৰ্মাণ কৰিলে। আজি সেই ঠাইখন মানুহৰ বাবে, শিশুসকলৰ বাবে এক ৰাজহুৱা স্থান হৈ পৰিছে। ই সমগ্ৰ গাওঁখনৰ জীৱনলৈ এক ডাঙৰ পৰিৱৰ্তন আনিছে। মই আপোনাক ছত্তীশগড়ৰ দেউৰ গাঁৱৰ মহিলাসকলৰ বিষয়েও ক'ব বিচাৰো। ইয়াত মহিলাসকলে এটা স্ব-সহায়ক গোট চলায় আৰু গাঁৱৰ চুবুৰী, ৰাস্তা আৰু মন্দিৰ পৰিষ্কাৰ কৰিবলৈ একেলগে কাম কৰে।

বন্ধুসকল, উত্তৰ প্ৰদেশৰ গাজিয়াবাদৰ ৰামবীৰ তানৱাৰজীক 'পুখুৰী পুৰুষ' বুলি জনা যায়। ৰামবীৰজীয়ে মেকানিকেল ইঞ্জিনিয়াৰিং অধ্যয়ন কৰাৰ পিছত চাকৰি কৰি আছিল। কিন্তু তেওঁৰ মনত এনে পৰিষ্কাৰ পৰিচ্ছন্নতাৰ ভাৱ আছিল যে তেওঁ চাকৰি এৰি পুখুৰীবোৰ পৰিষ্কাৰ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। ৰামবীৰজীয়ে এতিয়ালৈকে বহুতো পুখুৰী পৰিষ্কাৰ আৰু পুনৰুজ্জীৱিত কৰিছে।

বন্ধুসকল, পৰিষ্কাৰ-পৰিচ্ছন্নতাৰ প্ৰচেষ্টা সম্পূৰ্ণৰূপে সফল তেতিয়াহে হয় যদিহে প্ৰতিজন নাগৰিকে পৰিষ্কাৰ-পৰিচ্ছন্নতাক তেওঁৰ দায়িত্ব বুলি বিবেচনা কৰে। এতিয়া, দীপাৱলীত, আমি সকলোৱে আমাৰ ঘৰ পৰিষ্কাৰ কৰা কামত জড়িত হ'বলৈ গৈ আছো। কিন্তু ইয়াৰ মাজতে, আমি মনত ৰাখিব লাগিব যে আমাৰ ঘৰৰ সৈতে আমাৰ চৌপাশো পৰিষ্কাৰ হ'ব লাগে। এনে নহয় যে আমি আমাৰ ঘৰ পৰিষ্কাৰ কৰো, কিন্তু আমাৰ ঘৰৰ লেতেৰাবোৰ আমাৰ ঘৰৰ বাহিৰত আমাৰ ৰাস্তালৈ দলিয়াও । আৰু হয়, যেতিয়া মই পৰিষ্কাৰ পৰিচ্ছন্নতাৰ কথা কও, অনুগ্ৰহ কৰি এবাৰ ব্যৱহৃত প্লাষ্টিকৰ পৰা পৰিত্ৰাণ পোৱাৰ কথা নাপাহৰিব। সেয়েহে, আমি স্বচ্ছ ভাৰত অভিযানৰ উৎসাহ হ্ৰাস নকৰিবলৈ সংকল্প লও আহক। একেলগে আমি আমাৰ দেশক সম্পূৰ্ণৰূপে পৰিষ্কাৰ কৰিম আৰু পৰিষ্কাৰ ৰাখিম ৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, গোটেই অক্টোবৰ মাহটো উৎসৱৰ ৰঙেৰে ৰঙীয়াল হৈ পৰিছে  আৰু আজিৰ পৰা কেইদিনমানৰ পিছত দেৱালী আহি আছে। দেৱালী, তাৰ পিছত গোবৰ্ধন পূজা, তাৰ পিছত ভাই দুজ, এই তিনিটা উৎসৱ হ’ব, তাৰ পিছত ষঠ পূজাও অনুষ্ঠিত হ'ব। নৱেম্বৰত গুৰু নানক দেৱজীৰ জন্ম জয়ন্তীও। যেতিয়া ইমানবোৰ উৎসৱ একেলগে অনুষ্ঠিত হয়, ইয়াৰে প্ৰস্তুতিও বহু আগতে আৰম্ভ হয়। আপুনি সকলোৱে এতিয়াৰে পৰা বজাৰ কৰাৰ বাবে পৰিকল্পনা কৰিব পাৰে, কিন্তু আপোনাৰ মনত ৰাখিব, বজাৰ কৰাৰ অৰ্থ হৈছে 'ভকেল ফৰ লোকেল'। যদি আপুনি স্থানীয় সামগ্ৰী ক্ৰয় কৰে, আপোনাৰ উৎসৱটোও আলোকিত কৰা হ'ব আৰু এজন দৰিদ্ৰ ভাতৃ আৰু ভগ্নী, এজন শিল্পী, এজন শিপিনীৰ ঘৰো আলোকিত কৰা হ'ব। মই নিশ্চিত যে আমি সকলোৱে একেলগে আৰম্ভ কৰা অভিযানটো এইবাৰ উৎসৱবোৰত আৰু অধিক শক্তিশালী হ'ব। লগতে আপুনি ইয়াত ক্ৰয় কৰা স্থানীয় সামগ্ৰীৰ বিষয়ে সামাজিক মাধ্যমত ভাগ বতৰা কৰক। আপোনাৰ বন্ধুবৰ্গকো কওক। অহা মাহত আমি পুনৰ লগ পাম, আৰু তাৰ পিছত আমি এনে বহুতো বিষয়ৰ বিষয়ে কথা পাতিম।

আপোনালোক সকলোলৈ অশেষ অশেষ ধন্যবাদ ৷ নমস্কাৰ !

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, নমস্কাৰ! আপোনালোকে জানে যে এটা জৰুৰী কাৰ্যসূচীৰ বাবে মই আমেৰিকা যাবলগীয়া হ’ব সেয়েহে মই ভাবিলো যে আমেৰিকা যোৱাৰ আগতেই মই ‘মন কী বাত’ ৰেকৰ্ড কৰো ৷ ছেপ্তেম্বৰৰ যিদিনা ‘মন কী বাত’ আছে, সেইটো দিনাতে আন এক মহত্বপূৰ্ণ দিন আছে ৷ এনেটো আমি বহুতো দিন মনত ৰাখো, বেলেগ বেলেগ দিন পালন কৰো আৰু যদি আপোনাৰ ঘৰত তৰুণ ল’ৰা-ছোৱালী আছে যদি তেওঁলোকক সোধে যে বছৰৰ কোনটো কোনটো দিন কেতিয়া আহে আপোনালোকক সম্পূৰ্ণ সূচী শুনাই দিব, কিন্তু এনে এটা দিন আছে যিটো আমি মনত ৰাখিব লাগে আৰু এই এইটো দিন এনেকুৱা যিটো ভাৰতৰ পৰম্পৰাৰ সৈতে বহুত সংগতিপূৰ্ণ ৷ শতিকা ধৰি আমি যি পৰম্পৰাৰ সৈতে জড়িত তাৰ সৈতে জড়িত কৰা এটা দিন৷ সেইটো হ’ল ‘ওৱাল্ড ৰিভাৰ্চ দে’ মানে ‘বিশ্ব নদী দিৱস’৷

আমাৰ ইয়াত কোৱা হয়-

“পিবন্তি নদ্যঃ, স্বয়-মেভ নাভ্যঃ

অৰ্থাৎ নদীয়ে নিজৰ পানী নিজেই নাখাই, কিন্তু পৰোপকাৰৰ বাবে দিয়ে ৷আমাৰ বাবে নদীসমূহ এক ভৌতিক বস্তু নহয়, আমাৰ বাবে নদী এক জীৱন্ত একক, আৰু সেয়েহে, সেই কাৰণেই আমি, নদীসমূহক মা বুলি কওঁ৷ আমাৰ কিমান পৰ্ব, উৎসৱ হওক, উৎসাহ হওক, এই সকলো আমাৰ এই মাতৃসকলৰ কোলাতেইতো অনুষ্ঠিত হয়৷

আপোনালোক সকলোৱে জানে- মাঘৰ মাহ আহিলে আমাৰ দেশত বহুতো লোকে সম্পূৰ্ণ মাহত মা গংগা বা অন্য কোনো নদীৰ পাৰত কল্পবাস কৰে৷ এতিয়াটো এইটো পৰম্পৰা নাই কিন্তু আগৰ সময়তো পৰম্পৰা আছিল যে ঘৰত স্নান কৰিলে তথাপিও নদীসমূহক স্মৰণ কৰা পৰম্পৰা এতিয়া যদিও লুপ্ত হৈ গৈছে বা কৰবাত কিছু পৰিমাণে এতিয়াও আছে কিন্তু এক বহুত ডাঙৰ পৰম্পৰা আছিল যে পুৱা স্নান কৰাৰ সময়তে বিশাল ভাৰতৰ এক যাত্ৰা, মানসিক যাত্ৰা হৈ গৈছিল! দেশৰ প্ৰান্তে-প্ৰান্তে জড়িত হোৱাৰ প্ৰেৰণা হৈ পৰিছিল৷ আৰু সেয়া কি আছিল ভাৰতত স্নান কৰাৰ সময়ত এটা শ্লোক কোৱাৰ পৰম্পৰা আছিল-

গংগে চ যমুনে চৈব গোদাৱৰী সৰস্বতী৷

নৰ্মদে সিন্ধু কাৱেৰী জলে অস্মিন সন্নিধি কুৰু৷৷

আগতে আমাৰ ঘৰবোৰত পৰিয়ালৰ জ্যেষ্ঠসকলে এই শ্লোক শিশুসকলক মুখস্থ কৰাইছিল আৰু তাৰ ফলত আমাৰ দেশত নদীসমূহক লৈ আস্থাও জাগিছিল৷ বিশাল ভাৰতৰ এক মানচিত্ৰ মনতে অংকিত হৈ গৈছিল৷ নদীসমূহৰ সৈতে আত্মীয়তাও বৃদ্ধি পাইছিল৷ যিখন নদীক আমি মা ৰূপে জানিছিলো, দেখিছিলো, জীৱনধাৰণ কৰি সেই নদীখনৰ প্ৰতি আমাৰ আস্থাৰ ভাৱ জাগি উঠিছিল৷ এক সংস্কাৰ সৃষ্টিৰ প্ৰক্ৰিয়া আছিল৷

বন্ধুসকল, আমাৰ নদীসমূহৰ মহিমাৰ ওপৰত যেতিয়া কথা কৈ আছো, তেতিয়া স্বাভাৱিকৰূপে সকলো এক প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰিব আৰু প্ৰশ্ন উত্থাপনৰ এক অধিকাৰো আছে আৰু ইয়াৰ উত্তৰ দিয়াৰ আমাৰ দ্বায়ীত্বও আছে৷ যিকোনো ব্যক্তিয়ে প্ৰশ্ন কৰিব যে ভাই আপুনি নদীৰ ইমান গুণ গান কৰি আছে, নদীক মা বুলি কৈ আছে তেন্তে এই নদী প্ৰদূষিত কিয় হৈ যায়? আমাৰ শাস্ত্ৰতো নদীক সামান্যও প্ৰদূষিত কৰাতো ভুল বুলি কোৱা হৈছে৷ আৰু আমাৰ পৰম্পৰাও এনে আছিলে, আপোনালোকেতো জানি যে আমাৰ ভাৰতৰ যি পশ্চিমৰ প্ৰান্ত আছে, বিশেষকৈ গুজৰাট আৰু ৰাজস্থান, তাত পানীৰ অভাৱ বৃহৎ ৷ বহুবাৰ দুৰ্ভিক্ষও হয় ৷ এতিয়া সেয়েহে তাৰ সমাজ জীৱন এক নতুন পৰম্পৰা সৃষ্টি হৈছে৷ যেনে গুজৰাটত বৰষুণৰ হ’লে গুজৰাটত জল-জীলনী একাদশী পালন কৰে৷ অৰ্থাৎ এতিয়াৰ যুগত আমি যিটোক কওঁ ‘Catch the Rain’ সেইটো এইটোই কথা হ’ল যে বৰষুণৰ প্ৰতিটো টোপাল নিজৰ মাজত সাঁচি ৰখা, জল-জীলনী৷ সেইদৰে বৰষুণৰ পিছত বিহাৰ আৰু পূৱ প্ৰান্তত ছৎৰ মহাপৰ্ব পালন কৰা হয়৷ মই আশা কৰো যে ছৎ পূজাৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখি, হয়টো ঘাটবোৰৰ পৰিষ্কাৰ আৰু মেৰামতিৰ প্ৰস্তুতি কৰি দিয়া হৈছে৷ আমি নদীসমূহৰ পৰিষ্কাৰ আৰু প্ৰদূষণমুক্ত কৰাৰ কাম সকলোৰে প্ৰয়াস আৰু সকলোৰে সহযোগত কৰিব পাৰো৷ ‘নমামী গংগে মিচনো’  এতিয়া আগবাঢ়ি আছে আৰু ইয়াত সকলোৰে প্ৰয়াস, এক প্ৰকাৰে জন জাগৰণ, জন-আন্দোলন, তাৰে বহুত ডাঙৰ ভূমিকা আছে৷

বন্ধুসকল, নদীৰ কথা হৈ আছে যেতিয়া, মা গংগাৰ কথা হৈ আছে যেতিয়া আৰু এটা কথাৰ প্ৰতিও আপোনাৰ ধ্যান আকৰ্ষিত কৰিবলৈ মন গৈছে৷ যেতিয়া ‘নমামী গংগে’ ৰ কথা হৈ আছে তেন্তে আপোনালোকৰ নিশ্চয় এটা কথা প্ৰতি ধ্যান গৈছে আৰু আমাৰ তৰুণসকলৰ নিশ্চয় গৈছে৷ আজিকালি এক বিশেষ ই-অক্সন, ই-নিলামী চলি আছে৷ এই ইলেক্ট্ৰনিক নিলামী সেইবোৰৰ উপহাৰৰ হৈ আছে, যিবোৰ সময়ে সময়ে লোকসকলে প্ৰদান কৰিছে৷ এই নিলামীৰ পৰা যি টকা সংগ্ৰহ কৰা হ’ব, সেয়া ‘নমামী গংগে’ অভিযানৰ বাবে সমৰ্পিত কৰা হ’ব৷ আপোনালোক যি আত্মীয় ভাৱনাৰ সৈতে মোক উপহাৰ প্ৰদান কৰে, সেই ভাৱনাক এই অভিযানে আৰু শক্তিশালী কৰিব৷

বন্ধুসকল, দেশজুৰি নদীসমূহ পুনৰুজ্জীৱিত কৰাৰ বাবে, পানীৰ স্বচ্ছতাৰ বাবে চৰকাৰৰ আৰু সমাজসেৱী সংগঠনসমূহে অবিৰতভাৱে কিবা নহয় কিবা কৰি আছে৷ এতিয়াৰ পৰা নহয়, দশকৰ পৰা চলি আছে৷ কিছুমান মানুহেতো এনেকুৱা কামৰ বাবে নিজকে সমৰ্পিত কৰি পেলাইছে৷ আৰু এই পৰম্পৰা, এই প্ৰয়াস, এই আস্থাই আমাৰ নদীসমূহক জীৱিত কৰি ৰাখিছে৷ আৰু হিন্দুস্থানৰ যিকোনো প্ৰান্তৰ পৰা যেতিয়া এনে খবৰ আহি মোৰ কাণত পৰে তেতিয়া এনে কাম কৰা সকলৰ প্ৰতি এক ডাঙৰ আদৰৰ ভাৱ মোৰ মনত জাগে আৰু মোৰো মন যায় যে সেই কথাবোৰ আপোনালোকক কওঁ৷ আপোনালোকক মই তামিলনাডুৰ বেল্লোৰ আৰু থিৰুঅনন্তপুৰম জিলাৰ উদাহৰণ দিব বিচাৰো৷  তাত এখন নদী বৈ গৈছে, নাগানধী৷ এই নাগানধী বহু বছৰ আগতে শুকাই গৈছিল৷ তাৰ ফলত তাৰে জলস্তৰ বহুত তলতলৈ গুছি গৈছিল৷ কিন্তু, তাৰে মহিলাসকলে দ্বায়িত্ব ল’লে যে তেওঁলোকৰে নিজৰ নদীখন পুনৰুজ্জীৱিত কৰিব৷ তাৰ পিছত আৰু কি আছিল, তেওঁলোকে লোকসকলক জড়িত কৰিলে, জনঅংশীদাৰীত্বৰে নদীখন খান্দিলে, চেক ডেম বনালে, ৰী-চাৰ্জ কুৱাসমূহ বনালে৷ আপোনালোকেও জানি সুখী হ’ব বন্ধুসকল যে আজি সেই নদীখন পানীৰে পৰিপূৰ্ণ হৈ গৈছে৷ আৰু যেতিয়া নদী পানীৰে পৰিপূৰ্ণ হৈ থাকে তেতিয়া মনটোই ইমান শান্তি পাই মই প্ৰত্যক্ষৰূপে সেয়া অনুভৱ কৰিছো৷

আপোনালোকৰ মাজৰে বহুতো লোকে জানে চাগে যিখন সবৰমতীৰ পাৰত মহাত্মা গান্ধীয়ে সবৰমতী আশ্ৰম স্থাপন কৰিছিল যোৱা কিছু দশক পূৰ্বে এই সবৰমতী নদী শুকাই গৈছিল৷ বছৰৰ ৬-৮ মাহ পানী দেখা নগৈছিল, কিন্তু নৰ্মদা নদী আৰু সবৰমতী নদী সংযোগ কৰাৰ পিছত, যদি এতিয়া আপুনি আহমেদাবাদ যায়, তেতিয়া সবৰমতী নদীৰ এনে পানীয়ে মন প্ৰফুল্লিত কৰি তুলিব৷ তেনেদৰে বহুতো কাম যেনে তামিলনাডুৰ আমাৰ ভনীসকলে কৰি আছে সেইবোৰ আমাৰ দেশৰ বিভিন্ন প্ৰান্তত চলি আছে৷ মইটো জানো যে আমাৰ ধাৰ্মিক পৰম্পৰাৰ সৈতে জড়িত বহুত সাধু আছে, গুৰু আছে, তেওঁলোকেও নিজৰ আধ্যাত্মিক যাত্ৰাৰ সৈতে পানীৰ বাবে নদীৰ বাবে বহুত কাম কৰিছে, বহুতো নদীৰ পাৰত গছ ৰোৱা অভিযান চলি আছে৷ অন্য কৰবাত আকৌ নদীসমূহৰে বৈ থকা লেতেৰা পানী বাধা দিয়া কামো চলি আছে৷

বন্ধুসকল, ‘ৱৰ্ল্ড ৰিভাৰ দে’ যেতিয়া আজি পালন কৰি থকা হৈছে তেতিয়া এই কামৰ সৈতে সমৰ্পিত সকলোৰে মই প্ৰশংসা কৰিছো, অভিনন্দন কৰিছো ৷ কিন্তু নদীৰ কাষত বাস কৰা সকলোকে, দেশবাসীসকলক মই আগ্ৰহ কৰিব বিচাৰো যে ভাৰতত, প্ৰান্তে-প্ৰান্তে বছৰত এবাৰটো নদী উৎসৱ পালন কৰিব লাগে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসী, কেতিয়াও সৰু কথা, সৰু বস্তুবোৰক, সৰু বুলি গণ্য কৰাৰ ভুল কৰিব নালাগে৷ সৰু সৰু প্ৰয়াসৰ পৰাই কেতিয়াবা কেতিয়াবা ডাঙৰ-ডাঙৰ পৰিবৰ্তন আহে, আৰু যদি মহাত্মা গান্ধীৰ জীৱন প্ৰাপ্তি আমি লক্ষ্য কৰো তেতিয়া আমি প্ৰতিটো পলতে অনুভৱ কৰিম যে সৰু-সৰু কথা তেওঁৰ জীৱন কিমান গুৰুত্ব আছিল আৰু সৰু-সৰু কথাবোৰ লৈয়ে ডাঙৰ সংকল্পবোৰ তেওঁ কিদৰে ৰূপ দিছিল৷ আমাৰ আজিৰ তৰুণসকলে এইটো নিশ্চয় জনা প্ৰয়োজন যে চাফ-চিকুণতাৰ অভিযানে কিদৰে স্বাধীনতা আন্দোলনক অবিৰতভাৱে এক শক্তি প্ৰদান কৰিছিল৷ সেয়া মহাত্মা গান্ধীয়ে আছিল, যিয়ে স্বচ্ছতাক জন-আন্দোলন গঢ়ি তোলাৰ কাম কৰিছিল৷ মহাত্মা গান্ধীয়ে স্বচ্ছতাক স্বাধীনতাৰ সপোনৰ সৈতে জড়িত কৰিছিল৷ আজি ইমান দশক পিছত, স্বচ্ছতা আন্দোলনে এবাৰ পুনৰ দেশক নতুন ভাৰতৰ সপোনৰ সৈতে জড়িত কৰাৰ কাম কৰিছে৷ আৰু এইটো আমাৰ অভ্যাস সলনি কৰাৰ অভিযানো হৈ আছে আৰু আমি এইটো পাহৰিব নালাগে যে স্বচ্ছতা এইটো এক কাৰ্য্যসূচীহে৷ স্বচ্ছতা প্ৰজন্মৰ পৰা প্ৰজন্মলৈ সংস্কাৰ দান কৰাৰ এক দ্বায়িত্ব, তেতিয়াহে সম্পূৰ্ণ সমাজ জীৱনত স্বচ্ছতাৰ অভ্যাস গঢ় লৈ উঠে৷ সেয়েহে এয়া এবছৰ-দুবছৰ, এখন চৰকাৰৰ পৰা অন্য এখন চৰকাৰৰ বিষয় নহয় প্ৰজন্মৰ পৰা প্ৰজন্মলৈ আমি স্বচ্ছতা সম্পৰ্কে সজাগতাৰে অবিৰতভাৱে নাভাগৰাকৈ নোৰোৱাকৈ বহুত শ্ৰদ্ধাৰে জড়িত হৈ থাকিব লাগিব আৰু স্বচ্ছতাৰ অভিযান চলাই নিব লাগিব৷ আৰু মইটো আগতেই কৈছো, স্বচ্ছতা পূজনীয় বাপুক এই দেশৰ বহুত ডাঙৰ শ্ৰদ্ধাঞ্জলি আৰু এই শ্ৰদ্ধাঞ্জলি আমি প্ৰতিবাৰে প্ৰদান কৰি থাকিব লাগিব, অবিৰতভাৱে দি থাকিব লাগিব৷

বন্ধুসকল, মানুহে জানে যে মই স্বচ্ছতা সম্পৰ্কে কোৱাৰ কোনো সুযোগ নেৰো আৰু হয়টো সেয়েহে আমাৰ ‘মন কী বাত’ৰ এগৰাকী শ্ৰোতা শ্ৰীমান ৰমেশ পাটেল জীয়ে লিখিছে যে আমি বাপুৰ পৰা শিকি স্বাধীনতাৰ এই “অমৃত মহোৎসৱ” ত আৰ্থিক স্বচ্ছতাৰো সংকল্প লোৱা উচিত৷ যিদৰে শৌচালয়ৰ নিৰ্মাণে দুখীয়াৰ গৰিমা বৃদ্ধি কৰিছিলো, তেনেদৰে আৰ্থিক স্বচ্ছতা, দুখীয়াৰ অধিকাৰ সুনিশ্চিত কৰে, তেওঁলোকৰ জীৱন সহজ কৰি তোলে৷ এতিয়া আপোনালোকে জানে জনধন একাউণ্টক লৈ দেশে যি অভিযান আৰম্ভ কৰিলে তাৰ ফলতে আজি দুখীয়াসকলে তেওঁলোকৰ অধিকাৰৰ টকা পোনে, পোনে তেওঁলোকৰ খাটাত যায় যাৰ কাৰণে ভ্ৰষ্টাচাৰৰ দৰে বাধাত বহুত হ্ৰাস পাইছে৷ এইটো কথা সঁচা যে আৰ্থিক স্বচ্ছতাত প্ৰযুক্তিয়ে বহুত সহায় কৰিব পাৰে৷ আমাৰ বাবে সুখৰ খবৰ যে এতিয়া গাৱতো ফিন-টেক UPI ৰ পৰা ডিজিটেল লেনদেন কৰাৰ দিশত সাধাৰণ মানুহো জড়িত হৈ আছে, তাৰে প্ৰচলন বৃদ্ধি পাই আছে৷ আপোনালোকক মই এটা পৰিসংখ্যা জনাওঁ আপোনালোক গৰ্বিত হ’ব, যোৱা আগষ্ট মাহত, এক মাহতে UPI  ৰ দ্বাৰা ৩৫৫ কোটি লেনদেন হৈছে, অৰ্থাৎ প্ৰায় ৩৫০ কোটিৰ বেছি লেনদেন, মানে আমি ক’ব পাৰো যে আগষ্ট মাহতে ৩৫০ কোটিতকৈ বেছি বাৰ ডিজিটেল লেনদেনৰ বাবে UPI  ৰ ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে৷ এতিয়া গড় ৬ লাখ কোটি টকাতকৈ অধিক টকাৰ লেনদেন UPI  ৰ দ্বাৰা হৈ আছে৷ ইয়াৰ ফলত দেশৰ অৰ্থব্যৱস্থাত স্বচ্ছতা, পাৰদৰ্শিতা আহিছে আৰু আমি জানো এতিয়া ফিন-টেক  ৰ মহত্ব বহুত বৃদ্ধি পাই আছে৷

বন্ধুসকল, যিদৰে বাপুই স্বচ্ছতা স্বাধীনতাৰ সৈতে জড়িত কৰিছিল, তেনেদৰেই খাদীক স্বাধীনতাৰ পৰিচয় বনাই দিছিল৷ এতিয়া স্বাধীনতাৰ ৭৫ তম বৰ্ষত আমি যেতিয়া স্বাধীনতাৰ অমৃত মহোৎসৱ পালন কৰি আছো, এতিয়া আমি সন্তোষেৰে ক’ব পাৰো যে স্বাধীনতাৰ আন্দোলনত যি গৌৰৱ খাদীৰ আছিল এতিয়া আমাৰ তৰুণ প্ৰজন্মই খাদীক সেই গৌৰৱ প্ৰদান কৰি আছে৷ এথিয়া খাদী আৰু হেণ্ডলুমৰ উৎপাদনত বহুত গুণ বৃদ্ধি পাইছে আৰু তাৰ চাহিদাও বৃদ্ধি পাইছে৷ আপোনালোকেও জানে এনে বহুতো সুযোগ আহিছে যেতিয়া দিল্লীৰ খাদীৰ শ্ব’ৰুমত এদিনত এক কোটি টকাৰ অধিক ব্যৱসায় হৈছে৷ ময়ো আপোনালোকক আকৌ মনত পেলাব বিচাৰো যে ২ আক্টোবৰ, পূজ্য বাপুৰ জন্ম-জয়ন্তীত আমি সকলোৱে আকৌ এবাৰ নতুন ৰেকৰ্ড বনাও৷ আপুনি আপোনালোকৰ চহৰত য’তেই খাদী বিক্ৰী হয়, হেণ্ডলুম বিক্ৰী হয়, হেণ্ডিক্ৰাফ্ট বিক্ৰী কৰা হয় আৰু দিৱালীৰ উৎসৱো সন্মুখত আছে, উৎসৱৰ বতৰৰ বাবে খাদী, হেণ্ডলুম, কুটীৰ উদ্যোগৰ সৈতে জড়িত আপোনালোকৰ সকলো ক্ৰয় ‘Vocal For Local’ এই অভিযান মজবুত কৰিবলগীয়া হ’ব, পূৰণি সকলো ৰেকৰ্ড অতিক্ৰম কৰিবলগীয়া হ’ব৷

বন্ধুসকল, অমৃত মহোৎসৱৰ এই সময়ছোৱাত দেশত স্বাধীনতাৰ অকথিত গাথাসমূহ লোকসকলক জনোৱাৰ বাবে এক অভিযানো চলি আছে আৰু ইয়াৰ বাবে উদীয়মান লিখকসকলক, দেশ আৰু বিশ্বৰ যুৱসকলক আহ্বান কৰা হৈছিল৷ এই অভিযানৰ বাবে এতিয়ালৈ ১৩ হাজাৰৰ অধিক লোকে নিজৰ পঞ্জীয়ন কৰিছে আৰু সেয়াও ১৪ টা বেলেগ বেলেগ ভাষাত৷ আৰু মোৰ বাবে সুখৰ কথা এইটোও যে ২০ খনতকৈও অধিক দেশৰ প্ৰবাসী ভাৰতীয়সকলেও এই অভিযানৰ সৈতে জড়িত হোৱাৰ বাবে নিজৰ ইচ্ছা প্ৰকাশ কৰিছে৷ আৰু এটা বহুত আকৰ্ষণীয় তথ্য আছে, প্ৰায় ৫০০০ ৰ অধিক উদীয়মান লিখকে স্বাধীনতাৰ যুঁজখনৰ কথাবোৰ বিচাৰ কৰি আছে৷ তেওঁলোকে যি Unsung Heroes আছে, যিসকল অনামী আছে, ইতিহাসৰ পাতত যাৰ নাম নজৰ নাহে, এনে Unsung Heroes ৰ ওপৰত theme ত, তেওঁলোকৰ জীৱনত, সেইবোৰ ঘটনাসমূহৰ ওপৰত কিবা লিখাৰ বাবে দায়িত্ব গ্ৰহণ কৰিছে মানে দেশৰ যুৱসকলে থিৰাং কৰি লৈছে যে সেই স্বাধীনতাৰ সেনানীসকলৰ ইতিহাসকো দেশৰ আগলৈ আনিব যিসকলৰ যোৱা ৭৫ বছৰত কোনো চৰ্চা হোৱা নায়৷ সকলো শ্ৰোতাৰ প্ৰতি মোৰ আগ্ৰহ যে, শিক্ষা জগতৰ সৈতে জড়িত সকলোৰে প্ৰতি মোৰ আগ্ৰহ যাতে আপোনালোকেও যুৱসকলক প্ৰেৰণা দিয়ে৷ আপোনালোকে আগবাঢ়ি আহক আৰু মোৰ দৃঢ় বিশ্বাস আছে যে স্বাধীনতাৰ অমৃত মহোৎসৱত ইতিহাস লিখাৰ কাম কৰা লোকসকল ইতিহাসো সৃষ্টি কৰা লোকো৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, চিয়াচিন গ্লেচিয়াৰৰ বিষয়ে আমি সকলো জানো৷ তাৰে শীত ইমান ভয়ংকৰ, যত থকাটো সাধাৰণ লোকৰ বাবে অসম্ভৱ৷ দূৰ-দূৰণিলৈ বৰফে বৰফ আৰু গছ-বনৰ নাম গোন্ধেই নায়৷ ইয়াৰ তাপমান বিয়োগ ৬০ ডিগ্ৰীলৈও যায়৷ কিছু দিন আগতে সিয়াচিন এই দূৰ্গম এলেকাত ৮ গৰাকী দিব্যাংগৰ এটা দলে যি আচৰিত কাম কৰি দেখুৱালে সেয়া প্ৰত্যেক দেশবাসীৰ বাবে গৰ্বৰ কথা৷ এই দলটোই চিয়াচিন গ্লেচিয়াৰৰ ১৫ হাজাৰ ফুটতকৈও অধিক উচ্চতাত অৱস্থিত ‘কুমাৰ পোষ্ট’ ত পতাকা উত্তোলন কৰি বিশ্ব ৰেকৰ্ডৰ সৃষ্টি কৰিছে৷ শাৰীৰিক বাধা সত্ত্বেও আমাৰ এই দিব্যাংগসকলে যি কাৰনামা কৰি দেখালে সেয়া সমগ্ৰ দেশৰ বাবে এক প্ৰেৰণা আৰু যেতিয়া এই দলৰ সদস্যসকলৰ বিষয়ে জানিব তেতিয়া আপোনালোকেও মোৰ দৰে সাহস আৰু উদ্যমৰে ভৰি পৰিব৷ সাহসী দিব্যাংগসকলৰ নাম হ’ল- মহেশ নেহেৰা, উত্তৰাখণ্ডৰ অক্ষয় ৰাউত, মহাৰাষ্ট্ৰৰ পুষ্পক গৱাডে, হাৰিয়ানাৰ অজয় কুমাৰ, লাড্ডাখৰ লোবসাংগ চৌস্পেল, তামিলনাডুৰ মেজৰ দ্বাৰকেশ, জন্মু-কাশ্মীৰৰ ইৰফান আহমেদ মীৰ আৰু হিমাচল প্ৰদেশৰ চোনজিন এনগমৌ৷ সিয়াচিন গ্লেচিয়াৰ জয় কৰাৰ এই অভিযান ভাৰতীয় সেনাৰ বিশেষ দলৰ অভিজ্ঞ ব্যক্তিৰ বাবে সফল হৈছে৷ মই এই ঐতিহাসিক আৰু অভূতপূৰ্ব উপলব্ধিৰ বাবে এই দলৰ প্ৰশংসা কৰিছো৷ এই আমাৰ দেশবাসীৰ “Can Do Culture”, “Can Do Determination” “Can Do Attitude” ৰ সৈতে সকলো প্ৰত্যাহ্বানৰ সৈতে মোকাবিলা কৰা ভাৱনাও প্ৰেৰণা যোগায়৷

বন্ধুসকল, এতিয়া দেশত দিব্যাংগসকলৰ কল্যাণৰ বাবে বহুতো প্ৰয়াস চলি আছে৷ মই উত্তৰ প্ৰদেশত হৈ থকা এনে এক প্ৰয়াস One Teacher, One Call ৰ বিষয়ে জনাৰ বাবে সুযোগ পাইছিলো৷ বাৰেলীত এই অনন্য প্ৰয়াসে দিব্যাংগ শিশুসকলক নতুন পথ প্ৰদৰ্শন কৰি আছে৷ এই অভিযানৰ নেতৃত্ব দিছে ডভৌৰা গংগাপুৰৰ এক বিদ্যালয়ৰ অধ্যক্ষ দীপমালা পাণ্ডে জীয়ে৷ কৰোনা কালত এই অভিযানৰ কাৰণে না কেৱল বহুত সংখ্যক শিশুৰ নামভৰ্তি হ’বলৈ পালে আনকি তাৰ পৰা প্ৰায় ৩৫০ তকৈ অধিক শিক্ষকেও সেৱা ভাৱেৰে জড়িত হৈ পৰিছে৷ এই শিক্ষকসকলে গাৱে-গাৱে গৈ দিব্যাংগ শিশুসকলক মাতে, বিচাৰি উলিয়াই আৰু তাৰ পিছত কোনোবা নহয় কোনোবা বিদ্যালয়ত নামভৰ্তি নিশ্চিত কৰে৷ দিব্যাংগসকলৰ বাবে দীপমালা জী আৰু লগৰ শিক্ষকসকলৰ এই মহান উদ্যোগক মই ভূয়সী প্ৰশংসা কৰো৷ শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত এনে প্ৰতিটো প্ৰয়াস আমাৰ দেশৰ ভৱিষ্যতক শৃংখলাবদ্ধ কৰিব৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, এতিয়া আমাৰ জীৱন অৱস্থা এনে যে এদিন শ শ বাৰ ক’ৰোনা শব্দটো আমাৰ কাণত বাজে, এশ বছৰৰ মূৰত অহা এনে সবাতোকৈ ডাঙৰ বিশ্বব্যাপী মহামাৰীৰ, কভিদ-১৯ এ প্ৰতিগৰাকী দেশবাসীক বহুতো কথা শিকাইছে৷ স্বাস্থ্যসেৱা তথা সুস্থতাক লৈ এতিয়া জিজ্ঞাসাও বৃদ্ধি পাইছে আৰু সচেতনতাও বৃদ্ধি পাইছে৷ আমাৰ দেশত পাৰম্পৰিক ৰূপত এনে প্ৰাকৃতিক সামগ্ৰীসমূহ প্ৰচৰ পৰিমাণে উপলব্ধ যি সুস্থতা মানে শৰীৰৰ বাবে লাভদায়ক৷ ওড়িশাৰ কালাহাণ্ডীৰ নাদোলত বাস কৰা পতায়ত চাহু জী এই ক্ষেত্ৰত বহু বছৰৰ পৰা অনন্য কাম কৰি আছে৷ তেওঁ ঢেৰ একৰ মাটিত মেডিচিন প্লেন্ট ৰুইছিল৷ সেয়ে নহয়, চাহু জীয়ে এই ঔষধি গছবোৰৰ ডকুমেন্টেচনো কৰিছিল৷ মোক ৰাচীৰ সতীশ জীয়ে পত্ৰৰ মাধ্যমেৰে এনেকুৱাই এক কথা জনাইছিল৷ সতীশ জীয়ে ঝাৰখণ্ডত এক এলো ভেৰা ভিলেজৰ প্ৰতি মোৰ ধ্যান দৃষ্টি আকৰ্ষণ কৰিছিল৷ ৰাঁচীৰ কাষতে দেবৰী গাৱৰ মহিলাসকলে মঞ্জু কাশ্যপ জীৰ নেতৃত্বত কৃষি বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা এলোভেৰাৰ প্ৰশিক্ষণ গ্ৰহণ কৰিছিল৷ তাৰ পিছত তেওঁ এলোভেৰাৰ খেতি আৰম্ভ কৰি দিছিল৷ এই খেতিৰে না কেৱল স্বাস্থ্যৰ ক্ষেত্ৰত লাভ হৈছে, আনকি মহিলাসকলৰ আয়ো বৃদ্ধি পালে৷ ক’ভিদ মহামাৰীৰ সময়তো তেওঁলোকৰ ভাল আমদানী হৈছে৷ তাৰ এক ডাঙৰ কাৰণ এইটো আছিল যে চেনিটাইজাৰ তৈয়াৰ কৰা কোম্পানীসমূহে চিধাই তেওঁলোকৰ পৰাই এলোভেৰা ক্ৰয় কৰি আছিল৷ এতিয়া এইটো কাৰ্য্যত প্ৰায় চৌল্লিছ গৰাকী মহিলা এটা দল লাগি আছে৷ আৰু বহু একৰ এলোভেৰাৰ খেতি হয়৷ ওড়িশাৰ পতায়ত চাহু জী বা দেবৰীৰ মহিলাসকলৰ এই দল, এওঁলোকে খেতিক যিদৰে স্বাস্থ্যৰ ক্ষেত্ৰৰ সৈতে জড়িত কৰিছিল, সেয়া নিজৰ মাজতে এক দৃষ্টান্তমূলক৷

বন্ধুসকল, আহি থকা ২ অক্টোবৰ লাল বাহাদুৰ শাস্ত্ৰীৰো জন্মজয়ন্তী৷ তেওঁৰ স্মৃতিত এই দিনে আমাক খেতিত নতুন নতুন প্ৰয়োগ কৰা অনুপ্ৰেৰণা প্ৰদান কৰে৷ ঔষধি গছৰ ক্ষেত্ৰত ষ্টাৰ্টত-আপক উৎসাহিত কৰাৰ উদ্যেশেৰে মেডি-হাব টিবিআই নামৰ এক ইনকুবেটৰ, গুজৰাটৰ আনন্দত কাম কৰি আছে৷ ঔষধি আৰু সুগন্ধি গছসমূহৰ সৈতে জড়িত এই ইনকুবেটৰে বহুত কম সময়তে ১৫ উদ্যমী ব্যৱসায়ীৰ কৌশলক সমৰ্থনো কৰিছে৷ এই ইনকুবেটৰৰ সহায় পায়ে সুধা চেব্ৰলু জীয়ে নিজৰ ষ্টাৰ্টত-আপ আৰম্ভ কৰিছিল৷ তেওঁৰ উদ্যোগত মহিলাসকলক প্ৰাধান্য দিয়া হয় আৰু তেওঁলোকৰ ওপৰতেই ইনোভেটিভ হাৰ্বেল ফৰ্মুলেচনচৰ দায়িত্ব আছে৷ আৰু এগৰাকী উদ্যমী সুভাশ্ৰী জীয়েও এই ঔষধি আৰু সুগন্ধী গছৰ বাবে ইনকুবেটৰৰ পৰা সহায় লাভ কৰিছে৷ সুভাশ্ৰী জীয়ে উদ্যোগ হাৰ্বেল ৰুম আৰু কাৰ ফ্ৰেচনাৰৰ ক্ষেত্ৰত কাম কৰি আছে৷ তেওঁ ছাদত এক হাৰ্বেল বাগান তৈয়াৰ কৰিছে যত ৪০০ ৰো অধিক ঔষধি গছ আছে৷

বন্ধুসকল, ঔষধি আৰু হাৰ্বেল গছবোৰৰ প্ৰতি আগ্ৰহ বৃদ্ধি কৰা বাবে আয়ুস মন্ত্ৰালয়ে এক আকৰ্ষণীয় প্ৰচেষ্টা হাতত লৈছে আৰু ইয়াৰ দায়ীত্ব লৈছে প্ৰফেচৰ আয়ুষ্মান জিয়ে৷ হয়টো আপুনি ভাবিব পাৰে যে প্ৰফেচৰ আয়ুষ্মান কোন হয়? আচলতে প্ৰফেচৰ আয়ুষ্মান এক কমিক কিতাপৰ নাম৷ ইয়াত বেলেগ বেলেগ কাৰ্টুন চৰিত্ৰৰ জড়িয়তে সৰু-সৰু কাহিনী তৈয়াৰ কৰা হৈছে৷ লগতে এলোভেৰা, তুলসী, আমলখি, গিলয়, নীম, অশ্বগন্ধা আৰু ব্ৰাহ্মীৰ দৰে স্বাস্থ্যকৰ ঔষধি গছৰ উপকাৰীতাৰ বিষয়ে কোৱা হৈছে৷

বন্ধুসকল, এতিয়াৰ অৱস্থাত যিদৰে ঔষধি গছ আৰু হাৰ্বেল সামগ্ৰীবোৰক লৈ সমগ্ৰ বিশ্বতে লোকসকলৰ আগ্ৰহ বৃদ্ধি পাইছে, তাৰ ফলত ভাৰতৰ ওচৰত অপৰিসীম সম্ভাৱণা আছে৷ যোৱা সময়ত আয়ুৰ্বেদিক আৰু হাৰ্বেল সামগ্ৰীৰ ৰপ্তানীত বহুত বৃদ্ধি দেখা গৈছে৷

মই বিজ্ঞানীসকল, গৱেষকসকল আৰু ষ্টাৰ্ট-আপৰ বিশ্বৰ সৈতে জড়িত লোকসকলক, এই প্ৰকাৰৰ সামগ্ৰীবোৰৰ প্ৰতি ধ্যান দিয়াৰ বাবে আগ্ৰহ প্ৰকাশ কৰিব বিচাৰো, যিয়ে মানুহৰ সুস্থতা আৰু প্ৰতিৰোধ ক্ষমতাতো বৃদ্ধি কৰেই, আমাৰ কৃষকসকল আৰু তৰুণসকলৰ আয় বৃদ্ধি কৰাৰ পথো প্ৰশস্থ কৰে৷

বন্ধুসকল, পাৰম্পৰিক খেতিৰ পৰা আগবাঢ়ি, খেতিত হৈ থকা নতুন প্ৰয়োগ, নতুন বিকল্প, অবিৰতভাৱে, স্বনিয়োজনৰ নতুন পথ তৈয়াৰ কৰি আছে৷ পুলবামাৰ দুজন ভাইৰ কাহিনীও এনে এক উদাহৰণ৷ জম্মু-কাশ্মীৰৰ পুলৱামাৰ বিলাল আহমেদ শেখ আৰু মুনীৰ আহমেদ শেখে যিদৰে নিজৰ বাবে পথৰ সন্ধান কৰি ল’লে, সেয়া নতুন ভাৰতৰ বাবে এক উদাহৰণ৷ ৩৯ বছৰৰ বিলাল আহমেদ শেখ উচ্চ শিক্ষিত, তেওঁ বহুতো ডিগ্ৰী লাভ কৰি থৈছে৷ নিজৰ শিক্ষাৰ সৈতে জড়িত অনুভৱ ব্যৱহাৰ কৰি এতিয়া তেওঁ কৃষিখণ্ডত নিজস্ব ষ্টাৰ্ট-আপ তৈয়াৰ কৰি কাম কৰি আছে৷ বিলাল জীয়ে নিজৰ ঘৰতে ভাৰ্মি কম্পজিটিংৰ ইউনিট লগাইছে৷ এই ইউনিটৰ পৰা তৈয়াৰ হোৱা বায় ফাৰ্টিলাইজাৰেৰে না কেৱল খেতিত বহু লাভ হৈছে, লগতে ই লোকসকলৰ বাবে নিয়োজনৰ সুযোগো লৈ আহিছে৷ প্ৰতিবছৰে ভাতৃসকলৰ এই ইউনিটৰ পৰা খেতিয়কসকলৰ প্ৰায় তিনি হাজাৰ কুইন্টল ভাৰ্মি কম্পজট পোৱা গৈ আছে৷ এতিয়া তেওঁলোকৰ এই ভাৰ্মি কম্পজিটিংৰ ইউনিটত ১৫ গৰাকী লোকে কামো কৰি আছে৷ তেওঁলোকৰ ইউনিটতো চোৱাৰ বাবে বহুতো লোকৰ আগমন ঘটিছে, আৰু তেওঁলোকৰ মাজত বেছিভাগ এনে তৰুণ, যিয়ে কৃষিখণ্ডত কিবা কৰিব বিচাৰে৷ পুলৱামাৰ শেখ ভাতৃদ্বয়ে নিয়োগ সন্ধানী হোৱাতকৈ নিয়োগ সৃষ্টিকাৰীৰ হোৱাৰ সংকল্প লৈছিল আৰু আজি তেওঁলোকে জম্মু-কাশ্মীৰে নহয়, আনকি সমগ্ৰ দেশৰ লোকসকলক নতুন পত প্ৰদৰ্শন কৰি আছে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসী, ২৫ চেপ্তেম্বৰত দেশৰ মহান সন্তান পণ্ডিত দীন দয়াল উপাধ্যায় জীৰ জন্ম-জয়ন্তী৷ দীন দয়াল জী যোৱা শতিকা সবাতোকৈ ডাঙৰ বুদ্ধিজীৱিসকলৰ মাজৰ এগৰাকী আছিল৷ তেওঁৰ অৰ্থনৈতিক দৰ্শন, সমাজক শক্তিশালী কৰাৰ বাবে তেওঁ নীতিসমূহ, তেওঁ প্ৰদৰ্শন কৰা অন্তৰোদয়ৰ পথ, আজিও যিমান প্ৰাসংগিক, সিমানে প্ৰেৰণাদায়কো৷ তিনি বছৰ আগতে ২৫ চেপ্তেম্বৰত তেওঁৰ জন্ম-জয়ন্তীত পৃথিৱীৰ সবাতোকৈ ডাঙৰ স্বাস্থ্য বীমা আঁচনি-আয়ুষ্মান ভাৰত যোজনাৰ অধীনত চিকিৎসালয়ত ৫ লাখ টকা পৰ্যন্ত বিনামূলীয়া চিকিৎসা লাভ কৰা হৈছে৷ দুখীয়াৰ বাবে ইমান ডাঙৰ যোজনা, দীন দয়াল জীৰ অন্ত্যোদয় দৰ্শনক সমৰ্পিত৷ এতিয়াৰ তৰুণসকলে যদি তেওঁৰ মূল্যসমূহ আৰু আদৰ্শসমূহক নিজৰ জীৱনত মানি চলে তেতিয়া সেয়া বহুত কামত আহিব পাৰে৷ এবাৰ লক্ষ্ণৌত দীন দয়াল জীয়ে কৈছিল- “কিমান ভাল-ভাল বস্তু, ভাল-ভাল গুণ আছে- এইবোৰ সকলো আমিতো সমাজৰ পৰাই লাভ কৰো৷ আমি সমাজৰ ঋণ পৰিশোধ কৰিব লাগে, এইধৰণৰ বিচাৰ কৰিবই লাগে৷” মানে দীন দয়াল জীয়ে শিকাইছিল, যে আমি সমাজৰ পৰা, দেশৰ পৰা ইমানবোৰ লও, যিবোৰ আছে, সেইবোৰ দেশৰ কাৰণেইতো আছে সেয়েহে দেশৰ প্ৰতি নিজৰ ঋণ কিদৰে পৰিশোধ কৰিব, সেই বিষয়ে ভাবিব লাগে৷ এয়া আজিৰ তৰুণসকলৰ বাবে বহুত গুৰুত্বপূৰ্ণ বাৰ্তা৷

বন্ধুসকল, দীন দয়াল জীৰ জীৱনৰ পৰা আমি কেতিয়াও হাৰ নমনা কথাটোও শিকিবলৈ পাৰো৷ বিপৰীত ৰাজনৈতিক আৰু আদৰ্শগত পৰিস্থিতিৰ পিছতো ভাৰতৰ বিকাশৰ বাবে স্বদেশী মডেলৰ সপোনৰ পৰা তেওঁ কেতিয়াও বিচলিত হোৱা নাছিল৷ এতিয়া বহুতো যুৱ ইতিমধ্যে তৈয়াৰ হৈ থকা পৰিস্থিতিৰ পৰা আঁতৰি বেলেগ হৈ আগবাঢ়িব বিচাৰে৷ তেওঁলোকে বস্তুবোৰ নিজৰ ধৰণেৰে কৰিব বিচাৰে৷ দীন দয়াল জীৰ জীৱনৰ পৰা তেওঁলোকে বহুত সহায় লাভ কৰিব পাৰে৷ সেয়েহে যুৱসকলৰ প্ৰতি মোৰ আগ্ৰহ যে তেওঁলোকে তেওঁৰ বিষয়ে নিশ্চয় জানক৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আমি আজি বহুতো বিষয়ৰ ওপৰত চৰ্চা কৰিলো৷ যিদৰে আমি কথাপাতি আছিলো যে আহিবলগীয়া সময় উৎসৱৰ৷ সমগ্ৰ মৰ্য্যদা পুৰোষত্তম শ্ৰী ৰামৰ অসত্যৰ বিপক্ষে বিজয়ৰ পৰ্বও পালন কৰিব৷ কিন্তু এই উৎসৱত আমি আৰু এক যুঁজৰ বিষয়ে মনত ৰখিব লাগিব- সেয়া হ’ল ক’ৰোনাৰ সৈতে দেশৰ যুঁজখন৷ টিম ইণ্ডিয়াই সদায় এই যুঁজত নতুন ৰেকৰ্ড গঢ়ি আছে৷ টীকাকৰণত দেশে বহুতো এনে ৰেকৰ্ড বনাইছে যাৰ চৰ্চা সমগ্ৰ বিশ্বতে হৈ আছে৷ এই যুঁজত প্ৰত্যেকগৰাকী ভাৰতীয়ৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা আছে৷ আমি নিজৰ পাল আহিলে টীকাটো গ্ৰহণ কৰিবই লাগে কিন্তু লগতে এইটো কথাৰো ধ্যান ৰাখিব লাগে কোনো যাতে এই সুৰক্ষা চক্ৰ পৰা বাদ পৰি নাযায়৷ নিজৰ আশে-পাশে যিয়ে টীকা লগোৱা নাই তেওঁলোককো টীকাকৰণ কেন্দ্ৰলৈ লৈ যাব লাগিব৷ টীকা গ্ৰহণ কৰাৰ পিছতো জৰুৰী প্ৰট’কল মানি চলিব লাগিব৷ মই আশা কৰো এই যুঁজত টিম ইণ্ডিয়াই পুনৰ এবাৰ নিজৰ নাম ৰাখিব৷ আমি পৰৱৰ্তী খণ্ডত আৰু কিছু বিষয়ত ‘মন কী বাত’ কৰিম৷ আপোনালোক সকলোকে, প্ৰতিগৰাকী দেশবাসীকে, উৎসৱৰ বহুত বহুত শুভকামনা৷

ধন্যবাদ৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, নমস্কাৰ। আমি সকলোৱে জানো যে আজি মেজৰ ধ্যান চাঁদজীৰ জন্ম জয়ন্তী। আৰু আমাৰ দেশেও তেওঁৰ স্মৃতিত এই দিনটো ৰাষ্ট্ৰীয় ক্ৰীড়া দিৱস হিচাপে উদযাপন কৰে। মই চিন্তা কৰিছিলো যে সম্ভৱতঃ, এই সময়ত মেজৰ ধ্যান চাঁদজীৰ আত্মা য'তেই আছে, ত’তেই প্ৰসন্নতা লাভ কৰিছে। কাৰণ ধ্যান চাঁদজীৰ হকীয়ে বিশ্বত ভাৰতৰ বিজয়ডংকা বজোৱাৰ কাম কৰিছিল।   আৰু চাৰি দশকৰ পিছত, প্ৰায় ৪১ বছৰৰ পিছত, ভাৰতৰ যুৱচামে, পুত্ৰ আৰু কন্যাসকলে পুনৰ এবাৰ হকী উজ্জীৱিত কৰি তুলিলে । যিমানেই পদক লাভ নকৰক, কোনো ভাৰতীয় নাগৰিকে হকীত পদক নোপোৱালৈকে বিজয় উপভোগ কৰিব নোৱাৰে আৰু এইবাৰ চাৰি দশকৰ পিছত অলিম্পিকত হকী পদক লাভ কৰিলো। আপুনি কল্পনা কৰিব পাৰে যে মেজৰ ধ্যান চাঁদজীৰ হৃদয়, তেওঁৰ আত্মা, কিমান প্ৰসন্ন হ’ব, আৰু ধ্যান চাঁদজীৰ গোটেই জীৱন ক্ৰীড়াৰ প্ৰতি সমৰ্পিত আছিল আৰু সেয়েহে আজি, যেতিয়া আমি দেশৰ যুৱসকলৰ মাজত আমাৰ পুত্ৰ-কন্যাসকলৰ ক্ৰীড়াৰ প্ৰতি আকৰ্ষণ দেখিবলৈ পাওঁ, যদি শিশুৱে খেলত আগবাঢ়ি গৈ আছে তেন্তে অভিভাৱকসকলো সুখী, এই যি দৃশ্য দেখা পোৱা গৈছে মই ভাবো, সেয়াই মেজৰ ধ্যান চাঁদজীৰ প্ৰতি এক ডাঙৰ শ্ৰদ্ধাঞ্জলি।

বন্ধুসকল, যেতিয়া ক্ৰীড়াৰ কথা আহে, স্বাভাৱিকতে, আমি সমগ্ৰ যুৱ প্ৰজন্মক দেখা পাওঁ। আৰু যেতিয়া আমি যুৱ প্ৰজন্মক ভালদৰে প্ৰত্যক্ষ কৰো, আমি এক ডাঙৰ পৰিৱৰ্তন দেখিবলৈ পাওঁ। যুৱচামৰ মন সলনি হৈছে। আৰু আজিৰ ডেকা মনটোৱে পুৰণি ধাৰাৰ পৰিৱৰ্তে  নতুন কিবা এটা কৰিব বিচাৰে। আজিৰ যুৱক-যুৱতীসকলে সজাই থোৱা পথ অনুসৰণ কৰিব নিবিচাৰে। তেওঁলোকে নতুন পথ সৃষ্টি কৰিব বিচাৰে। অজ্ঞাতে ঠাইত খোজ দিব বিচাৰে। উদ্দেশ্য নতুন, লক্ষ্যও নতুন, পথো নতুন, আৰু আকাংক্ষাও নতুন, এবাৰ সংকল্প লোৱাৰ পিছত, যুৱচামে দিন-ৰাতিয়ে ইয়াৰ সৈতে জড়িত হৈ পৰে। আমি দেখিছো, কিছুদিন পূৰ্বে, ভাৰতে ইয়াৰ মহাকাশ খণ্ড মুকলি কৰিছে আৰু অতি সোনকালেই যুৱ প্ৰজন্মই সেই সুযোগটো লাভ কৰি ইয়াৰ সুবিধা ল'বলৈ, মহাবিদ্যালয়, বিশ্ববিদ্যালয়, ব্যক্তিগত খণ্ডত কাম কৰা যুৱক-যুৱতীসকল বৃহৎ পৰিমাণে আগবাঢ়ি আহিছে আৰু মই নিশ্চিত যে অনাগত দিনত যি বৃহৎ সংখ্যক উপগ্ৰহৰ সৃষ্টি হ’ব,  আমাৰ যুৱ, আমাৰ শিক্ষাৰ্থী, আমাৰ মহাবিদ্যালয়, আমাৰ বিশ্ববিদ্যালয়, পৰীক্ষাগাৰত কাম কৰা শিক্ষাৰ্থীসকলে নিশ্চয় এই সন্দৰ্ভত কাম কৰি আছে। ঠিক সেইদৰে আপোনালোকে আজি য’তেই দেখে, যিকোনো পৰিয়াললৈ চাওক, যিমানেই সম্পন্ন পৰিয়াল নহওক কিয়, শিক্ষিত পৰিয়াল নহওক কিয়, যদি পৰিয়ালৰ যুৱচামৰ সৈতে কথা পতা হয় তেতিয়া তেওঁ নিজৰ পৰিয়ালৰ পৰম্পৰাৰ পৰা আঁতৰি ষ্টাৰ্টআপ আৰম্ভ কৰাৰ কথা কয় ৷ অৰ্থাৎ ৰিস্কৰ সৈতে কাম কৰিবলৈ তেওঁ উদ্বাউল হৈ উঠে ৷ আজি, সৰু সৰু চহৰবোৰতো ষ্টাৰ্টআপৰ সংস্কৃতি বিস্তাৰিত হৈছে আৰু মই সেইবোৰত এক উজ্জ্বল ভৱিষ্যতৰ লক্ষণ দেখিছো। মাত্ৰ কেইদিনমান আগতে আমাৰ দেশত পুতলাৰ বিষয়ে আলোচনা কৰা হৈছিল। চাওতে চাওতে  বিষয়টো যেতিয়া আমাৰ যুৱপ্ৰজন্মৰ দৃষ্টিগোচৰ হ’ল, তেওঁলোকে বিশ্বত ভাৰতৰ পুতলাৰ পৰিচয় কিদৰে সাব্যস্ত হ’ব সেই বিষয়েও সিদ্ধান্ত লয়। আৰু, নতুন পৰীক্ষা-নিৰীক্ষা তেওঁলোকে কৰি আছে আৰু বিশ্বত পুতলাৰ এক বিশাল বজাৰ আছে, ৬-৭ লাখ কোটি টকাৰ বজাৰ আছে। আজি, ভাৰতৰ অংশীদাৰীত্ব অতি কম। কিন্তু পুতলা কেনেদৰে বনাব লাগে, পুতলাৰ বিভিন্নতা কি, পুতলাত প্ৰযুক্তি কি, পুতলাত প্ৰযুক্তি কেনেকুৱা হ’ব লাগে, শিশু মনোবিজ্ঞান অনুসৰি পুতলা কেনে হ’ব লাগে। আজি আমাৰ দেশৰ যুৱপ্ৰজন্মই ইয়াৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰিছে, কিবা এটা অৱদান আগবঢ়াব বিচাৰিছে। বন্ধুসকল, আন এটা বস্তু আছে যি মনটোক সুখেৰে ভৰাই তোলে আৰু বিশ্বাস দৃঢ় কৰে। আৰু সেইটো কি, আপোনাৰ কেতিয়াবা চিন্তা কৰিছে নেকি। আমাৰ সাধাৰণতে এনে এটা স্বভাৱ হৈ উঠিছিল  – এনেকুৱা হয়, হৈ যাব, কিন্তু মই দেখিছো, মোৰ দেশৰ যুৱচামে এতিয়া নিজকে সৰ্বশ্ৰেষ্ঠৰ ওপৰত গুৰুত্ব দি আছে। সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ কৰিব বিচাৰে, ইয়াক সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ উপায়েৰে কৰিব বিচাৰে। এইটোও ৰাষ্ট্ৰৰ এক মহান শক্তি হিচাপে উদ্ভাসিত হৈ উঠিব।

বন্ধুসকল, এইবাৰ অলিম্পিকে এক বৃহৎ প্ৰভাৱৰ সৃষ্টি কৰিছে। অলিম্পিক খেল শেষ হৈছে আৰু পেৰালিম্পিক এতিয়াও চলি আছে। ক্ৰীড়াৰ এই পৃথিৱীত দেশৰ সৈতে যি ঘটিছিল সেয়া বিশ্বৰ তুলনাত কম, কিন্তু আত্মবিশ্বাস জাগ্ৰত কৰাৰ বহুতো ঘটনা ঘটিছে। আজি যুৱচামে কেৱল ক্ৰীড়াৰ ফালে চোৱাই নহয়, ইয়াৰ সৈতে জড়িত সম্ভাৱনাবোৰো প্ৰত্যক্ষ কৰিছে। তেওঁলোকে সমগ্ৰ পৰিৱেশ প্ৰণালীটো অতি নিবিড়ভাৱে চাইছে, ইয়াৰ সম্ভাৱনা বুজি আছে আৰু নিজকে কোনো প্ৰকাৰে নহয় কোনো প্ৰকাৰে সংযোগ কৰিব বিচাৰিছে। এতিয়া ই পৰম্পৰাগত বস্তুৰ ঊৰ্ধলৈ গৈ নতুন শাখা গ্ৰহণ কৰিছে। আৰু মোৰ দেশবাসীসকল, যেতিয়া ইয়াত ইমান গতি আহিছে, প্ৰতিটো পৰিয়ালে ক্ৰীড়াৰ বিষয়ে আলোচনা আৰম্ভ কৰিছে। আপোনালোকে মোক কওঁক, এই গতি এতিয়া বন্ধ হ'ব লাগে নেকি, ইয়াক বন্ধ হ'বলৈ দিব লাগে নেকি।  নহয়।  আপুনি নিশ্চয় মোৰ দৰে একে চিন্তা কৰিছে। এতিয়া, দেশৰ ক্ৰীড়া, খেলুৱৈৰ মনোভাৱ এতিয়া বন্ধ হ'ব নোৱাৰে। পাৰিবাৰিক জীৱন, সামাজিক জীৱন, ৰাষ্ট্ৰ জীৱনত - শক্তিৰে ভৰপূৰ হ'বলৈ, ইয়াক নিৰন্তৰ নতুন শক্তিৰে ভৰাবলৈ এই গতি স্থায়ী কৰিব লাগিব।  ঘৰতেই হওক, বাহিৰতেই হওক, গাওঁ, চহৰ, সকলোতে আমাৰ খেলপথাৰ পূৰ্ণ হ'ব লাগে, সকলোৱে খেল খেলিব লাগে আৰু মই লালকিল্লাক কি কৈছিলো আপোনালোকৰ মনত আছে নহয় – "সবকা প্ৰয়াস" – হয়, সকলোৰে প্ৰচেষ্টা। সকলোৰে প্ৰচেষ্টাৰ জৰিয়তে ভাৰতে ক্ৰীড়াক্ষেত্ৰত প্ৰাপ্য উচ্চতা অৰ্জন কৰিবলৈ সক্ষম হ'ব। মেজৰ ধ্যান চাঁদজীৰ দৰে ব্যক্তিয়ে প্ৰদান কৰা পথত আগবাঢ়ি যোৱাটো আমাৰ দায়িত্ব। বহু বছৰৰ পিছত, দেশখনত এনে এটা সময় আহিছে যে পৰিয়াল, সমাজ, ৰাজ্য, ৰাষ্ট্ৰ নিৰ্বিশেষে সকলোৱে এক মনেৰে যোগদান কৰিছে ৷

মোৰ মৰমৰ যুৱবন্ধুসকল, আমি বিভিন্ন ধৰণৰ ক্ৰীড়া আয়ত্ত কৰাৰ এই সুযোগৰ সদ্ব্যৱহাৰ কৰা উচিত। গাঁৱে-গাঁৱে ক্ৰীড়া প্ৰতিযোগিতা অব্যাহত থাকিব লাগে। প্ৰতিযোগিতাৰ পৰাই খেলখন সম্প্ৰসাৰিত হয়, খেলৰ বিকাশ হয়, খেলুৱৈসকলেও ইয়াৰ পৰাই ওলাই ৷ আহক আমি সকলোৱে যিমান পাৰোঁ এই গতি গ্ৰহণ কৰোঁ, আৰু 'সবকা প্ৰয়াস'ৰ এই মন্ত্ৰেৰে ইয়াক উপলব্ধি কৰি ইয়াত অৱদান আগবঢ়াওঁ।    

মোৰ মৰমৰ দেশবাসী, কাইলৈ জন্মাষ্টমীৰ মহাপৰ্ব। জন্মাষ্টমীৰ এই উৎসৱৰ অৰ্থ হৈছে ভগৱান কৃষ্ণৰ জন্ম জয়ন্তী। আমি ঈশ্বৰৰ সকলো ধৰণৰ ৰূপৰ সৈতে পৰিচিত, দুষ্ট কানহাইয়াৰ পৰা বিৰাট ৰূপধাৰী কৃষ্ণলৈ, শাস্ত্ৰৰ শক্তিৰ পৰা অস্ত্ৰৰ শক্তিযুক্ত কৃষ্ণলৈ। কলা হওঁক, সৌন্দৰ্য হওঁক, সুৰ হওঁক, সকলোতে কৃষ্ণ আছে। কিন্তু মই এইবোৰ কথা কোৱাৰ কাৰণ হ’ৱ জন্মাষ্টমীৰ কেইদিনমান আগতে, মই এনে এক আকৰ্ষণীয় অভিজ্ঞতাৰ মাজেৰে পাৰ হৈছো আৰু মই আপোনাৰ সৈতে এয়া বিনিময় কৰিবলৈ মন গৈছে। আপোনাৰ মনত আছে যে এই মাহৰ ২০ তাৰিখে ভগৱান সোমনাথ মন্দিৰৰ সৈতে সম্পৰ্কিত নিৰ্মাণ কাৰ্য উৎসৰ্গা কৰা হৈছে। ভালকা তীৰ্থ সোমনাথ মন্দিৰৰ পৰা ৩-৪ কিলোমিটাৰ দূৰত্বত অৱস্থিত, এই ভালকা তীৰ্থযাত্ৰাত ভগৱান কৃষ্ণই তেওঁৰ অন্তিম মুহূৰ্তবোৰ পৃথিৱীত অতিবাহিত কৰিছিল। এক প্ৰকাৰে, এই পৃথিৱীৰ তেওঁৰ লীলাবোৰ তাত সমাপ্ত হৈছিল। সোমনাথ ন্যাসে সেই গোটেই অঞ্চলটোত বহুতো উন্নয়নমূলক কাম কৰি আছে। মই ভালকা তীৰ্থ আৰু তাত ঘটি থকা কামৰ বিষয়ে চিন্তা কৰি আছিলো, সেই সময়তে মই এখন ধুনীয়া আৰ্ট-বুক লক্ষ্য কৰিছিলো। এই কিতাপখন মোৰ বাসগৃহত কোনোবাই বাহিৰত এৰি থৈ গৈছিল। ইয়াত ভগৱান কৃষ্ণৰ বহুতো সুন্দৰ ছবি আছিল। তাত ডাঙৰ মনোমোহা ছবি আৰু বিশাল অৰ্থপূৰ্ণ ছবি আছিল। যেতিয়া মই কিতাপখনৰ পৃষ্ঠাবোৰ লুটিয়াবলৈ আৰম্ভ কৰিছিলো, মোৰ কৌতূহল বাঢ়ি গৈছিল। যেতিয়া মই এই কিতাপখন আৰু সেই সকলোবোৰ ছবি দেখিলো আৰু তাত মোৰ বাবে এটা বাৰ্তা আছিল ৷ সেই বাৰ্তা পঢ়াৰ পিছত তেওঁক লগ পোৱাৰ দৰে ইচ্ছা হ’ল। যিয়ে এই কিতাপখন বাহিৰত এৰি থ গৈছিল তেওঁক লগ পোৱাৰ ইচ্ছা হ’ল ৷ মোৰ কাৰ্যালয়ে তেওঁৰ সৈতে যোগাযোগ কৰিলে ৷

পিছদিনা মই তেওঁক লগ কৰিবলৈ ফোন কৰিছিলো আৰু কিতাপখন চাই, শ্ৰী কৃষ্ণৰ বিভিন্ন ৰূপ চাই  মোৰ কৌতূহল এনেদৰে বৃদ্ধি হৈছিল ৷ এই কৌতূহলতে মই যদুৰাণী দাসীজীক লগ পাইছিলো। তেওঁ আমেৰিকাত জন্মগ্ৰহণ কৰা আমেৰিকান, আমেৰিকাত ডাঙৰ দীঘল হোৱা, যদুৰাণী দাসী জী ইস্কনৰ সৈতে সম্পৰ্কিত, হৰে কৃষ্ণ আন্দোলনৰ সৈতে সম্পৰ্কিত আৰু তেওঁৰ এক মহান বিশেষত্ব আছে আৰু সেয়া হ’ল তেওঁ ভক্তি কলাত নিপুণ। আপুনি জানেনে, মাত্ৰ দুদিন পিছত, ১ ছেপ্টেম্বৰত, ইস্কনৰ প্ৰতিষ্ঠাপক শ্ৰীল প্ৰভুপদ স্বামীজীৰ ১২৫তম জন্ম জয়ন্তী। এই সন্দৰ্ভত যদুৰাণী দাসী জী ভাৰতলৈ আহিছিল। মোৰ সন্মুখত ডাঙৰ প্ৰশ্নটো আছিল আমেৰিকাত জন্ম গ্ৰহণ কৰাসকলে, যিসকলে ভাৰতীয় অনুভূতিৰ পৰা ইমান দূৰত আছিল, অৱশেষত ভগৱান কৃষ্ণৰ এনে এক আকৰ্ষণীয় ছবি কেনেকৈ আঁকিছিল। মই তেওঁৰ সৈতে দীঘলীয়াকৈ কথা পাতিছিলো কিন্তু মই আপোনালোকক ইয়াৰে কিছু অংশ ক'ব বিচাৰো।

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ যদুৰাণী জী, হৰে কৃষ্ণ ! মই ভক্তি কলাৰ বিষয়ে সামান্য অধ্যয়ন কৰিছো কিন্তু আমাৰ শ্ৰোতাসকলক এই বিষয়ে অধিক ক’ব বিচাৰিছো ৷ ইয়াৰ প্ৰতি আপোনাৰ আকৰ্ষণ মহান ৷

যদুৰাণী জীঃ ভক্তি কলাৰ বিষয়ে প্ৰকাশিত এটা প্ৰৱন্ধত এই বুলি দৰ্শোৱা হৈছে যে এই কলা আমাৰ মন অথবা কল্পনাপ্ৰসূত নহয়, ই প্ৰাচীন বৈদিক শাস্ত্ৰ যেনে ভ্ৰম সংহিতাৰ পৰা আহিছে ৷  वें ओंकाराय पतितं स्क्लितं सिकंद, বৃন্দাবনৰ গোস্বামীৰ পৰা আহিছে, স্বয়ং ভগৱান ব্ৰহ্মাৰ পৰা আহিছে ৷ ईश्वर: परम: कृष्ण: सच्चिदानन्द विग्रह: কিদৰে তেওঁ বাঁহীটো ধৰে, কেনেদৰে তেওঁৰ ইন্দ্ৰিয়ই অন্যান্য ইন্দ্ৰিয়ৰ ঊৰ্ধত কাম কৰে আৰু শ্ৰীমদ ভাগৱতম (টিচিআৰ ৯.০৯) बर्हापींड नटवरवपुः कर्णयो: कर्णिकारं, সকলো ৷ তেওঁ কাণত কৰ্ণিকা ফুল ধাৰণ কৰে, সমগ্ৰ বৃন্দাবনত তেওঁৰ পদুম ভৰিৰে চিহ্ন এৰি যায় আৰু গাইবোৰে তেওঁৰ মহিমাৰ শব্দ শুনে ৷ তেওঁৰ বাঁহীয়ে সকলোৰে মন আৰু হৃদয় স্পৰ্শ কৰে ৷ এই সকলোবোৰে প্ৰাচীন বৈদিক শাস্ত্ৰত আছে আৰু এই শাস্ত্ৰৰ শক্তিৰ ফলতে পৰম ভক্তসকলে ইয়াক কলালৈ ৰূপান্তৰিত কৰিছে আৰু সেয়ে ই পৰিৱৰ্তনশীল, এয়া মোৰ শক্তি নহয় ৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ যদুৰাণী জী, আপোনাৰ বাবে মোৰ এক ভিন্ন ধৰণৰ প্ৰশ্ন আছে ৷ ১৯৬৬ চনৰ পৰা বাহিৰত থাকি আৰু ১৯৭৬ চনৰ পৰা কায়িকভাৱে আপুনি ভাৰতৰ সৈতে জড়িত হৈ আছে, আপুনি মোক ক’বনে ভাৰত আপোনাৰ বাবে কি ?

যদুৰাণী জীঃ প্ৰধানমন্ত্ৰী মহোদয়, ভাৰত মোৰ বাবে সকলো ৷ মই কিছুদিন পূৰ্বে মাননীয় ৰাষ্ট্ৰপতি মহোদয়ক কৈছিলো যে ভাৰতে কাৰিকৰী দিশত ইমানখিনি আগবাঢ়িছে আৰু টুইটাৰ আৰু ইনষ্টাগ্ৰাম আৰু আইফোন আৰু ডাঙৰ অট্টালিকা আৰু ইমান সুবিধাৰ সৈতে পশ্চিমক ভালদৰে অনুসৰণ কৰিছে কিন্তু মই জানো যে, সেয়া ভাৰতৰ প্ৰকৃত গৌৰৱ নহয়। ভাৰতক মহান কৰি তুলিছে কৃষ্ণই নিজে আৰু ইয়াত জন্ম হোৱা অৱতাৰবোৰে ৷ ভগৱান শিৱৰ জন্ম ইয়াত হৈছিল, ভগৱান ৰামৰ ইয়াত জন্ম হৈছিল, সকলো পবিত্ৰ নদী ইয়াত আছে, বৈষ্ণৱ সংস্কৃতিৰ সকলো পবিত্ৰ ধাম ইয়াত আছে আৰু সেয়ে ভাৰত, বিশেষকৈ বৃন্দাবন বিশ্বৰ ভিতৰতে এক গুৰুত্বপূৰ্ণ স্থান, বৃন্দাবন বৈকুণ্ঠ ধামৰ উৎস, দ্বাৰকাৰ উৎস আৰু সকলো পাৰ্থিৱ সৃষ্টিৰ উৎস, সেয়ে মই ভাৰতক ভাল পাও ৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ ধন্যবাদ যদুৰাণী জী, হৰে কৃষ্ণ !

বন্ধুসকল, যেতিয়া বিশ্বৰ মানুহে আজি ভাৰতীয় আধ্যাত্মিকতা আৰু দৰ্শনৰ বিষয়ে ইমান চিন্তা কৰে, গতিকে এই মহান পৰম্পৰাবোৰক আগুৱাই নিয়াটোও আমাৰ দায়িত্ব। আপোনালোকে পুৰণি কথাবোৰ এৰি দিব লাগিব, কিন্তু আপোনালোকে কালজয়ী পৰম্পৰাবোৰ ল'ব লাগিব। আহক আমি আমাৰ উৎসৱবোৰ উদযাপন কৰোঁ, ইয়াৰ বৈজ্ঞানিকতা বুজি পাওঁ, ইয়াৰ আঁৰৰ অৰ্থ বুজি পাওঁ। কেৱল সেয়াই নহয়, প্ৰতিটো উৎসৱত কিছু বাৰ্তা, কিছুমান সংস্কাৰ আছে। আমি ইয়াক জানিব লাগিব, ইয়াক জীয়াই ৰাখিব লাগিব আৰু ইয়াক আগন্তুক প্ৰজন্মৰ বাবে উত্তৰাধিকাৰী হিচাপে আগবঢ়াই নিব লাগিব। মই আকৌ এবাৰ সকলো দেশবাসীক জন্মাষ্টমীৰ শুভেচ্ছা জনাইছো।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, মই ভাবো, এই ক’ৰোনা কালত মই পৰিষ্কাৰ পৰিচ্ছন্নতাৰ বিষয়ে যিমান ক'ব লাগিছিল তাত কিছু বাকী থাকি গ’ল। মই এইটোও অনুভৱ কৰোঁ যে পৰিষ্কাৰ পৰিচ্ছন্নতা অভিযানটো আমি সামান্যও অদৃশ্য হ'বলৈ দিব নালাগে। ৰাষ্ট্ৰ নিৰ্মাণৰ বাবে সকলোৰে প্ৰচেষ্টা কেনেদৰে বৃদ্ধি পায় তাৰ উদাহৰণে আমাক অনুপ্ৰাণিত কৰে আৰু কিবা এটা কৰিবলৈ, নতুন আত্মবিশ্বাস সৃষ্টি কৰিবলৈ, আমাৰ সংকল্পত প্ৰাণ উশাহ ল'বলৈ এক নতুন শক্তি প্ৰদান কৰে। আমি ভালদৰে জানো যে যেতিয়াই স্বচ্ছ ভাৰত অভিযানৰ কথা আহে, ইন্দোৰৰ নাম আহেই কাৰণ ইন্দোৰে পৰিষ্কাৰ পৰিচ্ছন্নতাৰ ওপৰত এক বিশেষ প্ৰভাৱ সৃষ্টি কৰিছে আৰু ইন্দোৰৰ নাগৰিকসকলো এই অভিনন্দনৰ অধিকাৰী। আমাৰ ইন্দোৰ বহু বছৰ ধৰি 'স্বচ্ছ ভাৰত ৰেংকিং'ত এক নম্বৰ স্থানত আছে। এতিয়া, ইন্দোৰৰ লোকসকলে স্বচ্ছ ভাৰতৰ এই ৰেংকিঙত সন্তুষ্ট হৈ বহিব নিবিচাৰে, তেওঁলোকে আগবাঢ়িব বিচাৰে, তেওঁলোকে কিবা নতুন কৰিব বিচাৰে। আৰু তেওঁলোকে কি কৰিবলৈ সংকল্পবদ্ধ হ'ল ? তেওঁলোকে 'ৱাটাৰ প্লাছ চিটি' বৰ্তাই ৰখাৰ বাবে কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰি আছে। ‘ৱাটাৰ প্লাছ চিটি' এনে এখন চহৰ য'ত কোনো ৰাজহুৱা পানীৰ উৎসত কোনো নৰ্দমা শোধন নকৰাকৈ বোৱাই দিয়া নহয়। ইয়াত থকা নাগৰিকসকলে নিজেই আগবাঢ়ি আহিছে আৰু তেওঁলোকৰ নলাবোৰ নৰ্দমা লাইনৰ সৈতে সংযোগ কৰিছে। এক পৰিষ্কাৰ পৰিচ্ছন্নতা অভিযানো আৰম্ভ কৰা হৈছে আৰু ইয়াৰ ফলত সৰস্বতী আৰু কানহ নদীত পৰা লেতেৰা পানীও যথেষ্ট হ্ৰাস পাইছে আৰু উন্নতিও হৈছে । আজি যেতিয়া আমাৰ দেশে স্বাধীনতাৰ অমৃত মহোৎসৱ উদযাপন কৰি আছে, আমি মনত ৰাখিব লাগিব যে আমি কেতিয়াও স্বচ্ছ ভাৰত অভিযানৰ সংকল্পক লেহেম হ'বলৈ দিব নালাগে। আমাৰ দেশৰ যিমানে অধিক চহৰ 'ৱাটাৰ প্লাছ চিটি' হ’ব, সিমানেই পৰিষ্কাৰ পৰিচ্ছন্নতা বৃদ্ধি হ'ব, আমাৰ নদীবোৰ পৰিষ্কাৰ হ'ব আৰু পানী বচাবলৈ মানৱীয় দায়িত্ব বহন কৰিবলৈ সংস্কাৰো হ’ব।

বন্ধুসকল, বিহাৰৰ মধুবনীৰ এটা উদাহৰণ দিবলৈ বিচাৰিছো। মধুবনীৰ ড০ ৰাজেন্দ্ৰ প্ৰসাদ কৃষি বিশ্ববিদ্যালয় আৰু স্থানীয় কৃষি বিজ্ঞান কেন্দ্ৰই একেলগে এটা ভাল প্ৰচেষ্টা কৰিছে। ইয়াৰ দ্বাৰা কেৱল কৃষকসকল লাভান্বিত হোৱাই নহয়, ই স্বচ্ছ ভাৰত অভিযানকো এক নতুন শক্তি প্ৰদান কৰিছে। বিশ্ববিদ্যালয়খনৰ উদ্যোগটোক "সুখেত মডেল" বুলি কোৱা হয়। সুখেত মডেলৰ উদ্দেশ্য হৈছে গাওঁবোৰত প্ৰদূষণ হ্ৰাস কৰা। এই আৰ্হিৰ অধীনত, গাওঁখনৰ কৃষকসকলৰ পৰা পথাৰ আৰু ঘৰৰ পৰা গোবৰ আৰু অন্যান্য আৱৰ্জনা সংগ্ৰহ কৰা হয় আৰু তাৰ বিনিময়ত গাওঁবাসীসকলক এলপিজি চিলিণ্ডাৰৰ বাবে পৰিশোধ কৰা হয়।  গাওঁখনৰ পৰা সংগ্ৰহ কৰা আৱৰ্জনাবোৰ নিষ্কাশন কৰিবলৈ ভাৰ্মি কম্পোষ্টো প্ৰস্তুত কৰা হৈছে। অৰ্থাৎ, সুখেত মডেলৰ চাৰিটা লাভালাভ পোনপটীয়াকৈ দৃশ্যমান হৈছে। এটা হ'ল গাওঁখনক প্ৰদূষণৰ পৰা পৰিত্ৰাণ কৰা, আনটো হ'ল লেতেৰাৰ পৰা পৰিত্ৰাণ পোৱা, তৃতীয়টো হ'ল এলপিজি চিলিণ্ডাৰৰ বাবে ধন প্ৰাপ্ত কৰা আৰু চতুৰ্থটো হৈছে গাওঁখনৰ কৃষকসকলৰ বাবে জৈৱিক সাৰৰ সৃষ্টি। আপোনালোকে ভাবক, এনে ধৰণৰ প্ৰচেষ্টাই আমাৰ গাওঁবোৰৰ শক্তি কিমান বৃদ্ধি কৰিব পাৰে। এয়া আত্মনিৰ্ভৰশীলতাৰ বিষয়। মই দেশৰ প্ৰতিখন পঞ্চায়তক এনেধৰণৰ কিবা কৰাৰ বিষয়ে চিন্তা কৰিবলৈ ক’ম। আৰু বন্ধুসকল, যেতিয়া আমি এটা লক্ষ্যৰে যাত্ৰা কৰোঁ, ফলাফলো নিশ্চিত হয়। তামিলনাডুৰ শিৱগংগা জিলাৰ কাঞ্জীৰংগাল পঞ্চায়তলৈ চাওক। এই সৰু পঞ্চায়তে কি কৰিছে চাওক, ইয়াত আপুনি আৱৰ্জনাৰ পৰা সম্পদৰ আন এটা আৰ্হি পাব। ইয়াত, গ্ৰাম পঞ্চায়তে স্থানীয় লোকসকলৰ সৈতে ইয়াৰ গাওঁবোৰত আৱৰ্জনাৰ পৰা বিদ্যুৎ উৎপাদনৰ বাবে এটা স্থানীয় প্ৰকল্প স্থাপন কৰিছে। গোটেই গাওঁখনৰ পৰা আৱৰ্জনা সংগ্ৰহ কৰা হয়, ই বিদ্যুৎ উৎপাদন কৰে আৰু বাকী সামগ্ৰীবোৰ কীটনাশক হিচাপেও বিক্ৰী কৰা হয়। গাওঁখনৰ এই শক্তি প্ৰকল্পটোৰ ক্ষমতা হৈছে প্ৰতিদিনে দুই টন আৱৰ্জনা নিষ্কাশন কৰা। ইয়াৰ দ্বাৰা উৎপাদিত বিদ্যুত পথৰ লাইট আৰু গাওঁখনৰ অন্যান্য প্ৰয়োজনীয়তাত ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে। এইটোৱে কেৱল পঞ্চায়তৰ ধন ৰাহি কৰাই নহয় বৰঞ্চ ইয়াক অন্যান্য উন্নয়নৰ উদ্দেশ্যেও ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে। এতিয়া মোক কওঁক, তামিলনাডুৰ শিৱগংগা জিলাৰ এখন সৰু পঞ্চায়তে আমাৰ সকলোকে কিবা এটা কৰিবলৈ অনুপ্ৰাণিত কৰে নে নকৰে। তেওঁলোকে আশ্চৰ্যকৰ কাম কৰা নাই নে?

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল,

'মন কী বাত' এতিয়া ভাৰতৰ সীমাতেই সীমাবদ্ধ নহয়। 'মন কী বাত'ৰ বিষয়ে পৃথিৱীৰ বিভিন্ন কোণত আলোচনা কৰা হয়। আৰু বিদেশত বাস কৰা আমাৰ ভাৰতীয় সম্প্ৰদায়ৰ লোকসকলেও মোক বহুতো নতুন তথ্য দি থাকে। আৰু মই কেতিয়াবা 'মন কী বাত'ত বিদেশত চলি থকা অনন্য কাৰ্যসূচীবোৰ আপোনালোকৰ সৈতে ভাগ বতৰা কৰিবলৈও ভাল পাওঁ। আজিও, মই আপোনাক এনে কিছুমান লোকৰ সৈতে পৰিচয় কৰাই দিম, কিন্তু তাৰ আগতে মই আপোনাক এটা অডিঅ' শুনাব বিচাৰো। অলপ মনোযোগেৰে শুনিব।

##

[ৰেডিঅ’ ইউনিটী নাইণ্টি এফ এম.-২]

नमोनमः सर्वेभ्यः। मम नाम गङ्गा। भवन्तः शृण्वन्तु रेडियो-युनिटी-नवति-एफ्.एम् –‘एकभारतं श्रेष्ठ-भारतम्’। अहम् एकतामूर्तेः मार्गदर्शिका एवं रेडियो-युनिटी-माध्यमे आर्.जे. अस्मि। अद्य संस्कृतदिनम् अस्ति। सर्वेभ्यः बहव्यः शुभकामनाः सन्ति| सरदार-वल्लभभाई-पटेलमहोदयः ‘लौहपुरुषः’ इत्युच्यते। २०१३-तमे वर्षे लौहसंग्रहस्य अभियानम् प्रारब्धम्। १३४-टन-परिमितस्य लौहस्य गलनं कृतम्। झारखण्डस्य एकः कृषकः मुद्गरस्य दानं कृतवान्। भवन्तः शृण्वन्तु रेडियो-युनिटी-नवति-एफ्.एम् –‘एकभारतं श्रेष्ठ-भारतम्’।

[ৰেডিঅ’ ইউনিটী নাইণ্টি এফ এম.-২]

##

বন্ধুসকল, আপোনালোকে নিশ্চয় ভাষাটো বুজি পাইছে। এই ৰেডিঅ'ত সংস্কৃতত আলোচনা কৰা হৈছে আৰু যিসকলে কথা কৈ আছে সেয়া হ'ল আৰ জে গংগা। আৰ জে গংগা গুজৰাটৰ ৰেডিঅ' জকী গোটৰ সদস্য। তেওঁৰ আন সংগীও আছে, যেনে আৰ জে নীলম, আৰ জে গুৰু আৰু আৰ জে হেতল। তেওঁলোক সকলোৱে গুজৰাটৰ, কেৱাড়িয়াত সংস্কৃত ভাষাৰ মান বৃদ্ধিৰ বাবে একেলগে কাম কৰি আছে। আৰু আপোনালোকে টো জানে যে এই কেৱাড়িয়া হৈছে য'ত পৃথিৱীৰ সৰ্বোচ্চ মূৰ্তি, আমাৰ দেশৰ গৌৰৱ, ষ্টেচু অব্ ইউনিটী আছে, মই সেই কেৱাড়িয়াৰ বিষয়ে কথা পাতিআছো। আৰু এই সকলোবোৰ ৰেডিঅ' জকী যিয়ে একে সময়তে বহুতো চৰিত্ৰত অভিনয় কৰে। তেওঁলোকে গাইড হিচাপেও কাম কৰে, লগতে কমিউনিটী ৰেডিঅ' ইনিচিয়েটিভ, ৰেডিঅ' ইউনিটী ৯০ এফএম-ও পৰিচালনা কৰে। এই আৰ জেসকলে তেওঁলোকৰ শ্ৰোতাসকলক সংস্কৃত কথা কয়, তেওঁলোকক সংস্কৃতত তথ্য প্ৰদান কৰে।

বন্ধুসকল, আমাৰ ইয়াত সংস্কৃতত এষাৰ কথা কোৱা হয়-

अमृतम् संस्कृतम् मित्र, सरसम् सरलम् वचः।

एकता मूलकम् राष्ट्रे, ज्ञान विज्ञान पोषकम्।

অৰ্থাৎ আমাৰ সংস্কৃত ভাষা সৰসো আৰু সৰলো ৷

সংস্কৃত, ইয়াৰ চিন্তাধাৰা, ইয়াৰ সাহিত্যৰ জৰিয়তে জ্ঞান আৰু জাতিৰ ঐক্যতাৰ প্ৰতিপালন আৰু শক্তিশালী কৰে। সংস্কৃত সাহিত্যত মানৱতা আৰু জ্ঞানৰ এনে এক ঐশ্বৰিক দৰ্শন আছে যি যিকোনো লোকক আকৰ্ষিত কৰিব পাৰে। শেহতীয়াকৈ, মই বহুতো লোকৰ বিষয়ে জানিব পাৰিলোঁ যিসকলে বিদেশত সংস্কৃত শিকোৱাৰ অনুপ্ৰেৰণামূলক কাম কৰি আছে। তেনে এজন ব্যক্তি হৈছে আয়াৰলেণ্ডৰ এজন প্ৰখ্যাত সংস্কৃত পণ্ডিত আৰু শিক্ষক শ্ৰীমান ৰাটগাৰ কৰ্টেনহাৰ্ষ্ট আৰু তেওঁ তাত থকা শিশুসকলক সংস্কৃত শিকায়। ইয়াত, পূবত, ভাৰত আৰু থাইলেণ্ডৰ মাজত সাংস্কৃতিক সম্পৰ্ক শক্তিশালী কৰাৰ ক্ষেত্ৰত সংস্কৃত ভাষাৰো এক গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা আছে। থাইলেণ্ডত সংস্কৃত ভাষাৰ প্ৰচাৰত ড০ চিৰাপত প্ৰপণ্ডবিদ্যা আৰু ড০ কুসুমা ৰক্ষামণি দুয়োজনে অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰি আছে। তেওঁলোকে থাই আৰু সংস্কৃত ভাষাতো তুলনামূলক সাহিত্য ৰচনা কৰিছে। তেনে এজন অধ্যাপক হৈছে, শ্ৰীযুত বৰিছ জাখৰিন, যি ৰাছিয়াৰ মস্কো ষ্টেট ইউনিভাৰ্চিটিত সংস্কৃত পঢ়ায়। তেওঁ কেইবাখনো গৱেষণা পত্ৰ আৰু কিতাপ প্ৰকাশ কৰিছে। তেওঁ সংস্কৃতৰ পৰা ৰুচিলৈ বহুতো কিতাপ অনুবাদ কৰিছে। একেদৰে, ছিডনী সংস্কৃত বিদ্যালয় হৈছে অষ্ট্ৰেলিয়াৰ অন্যতম মুখ্য প্ৰতিষ্ঠান য'ত শিক্ষাৰ্থীসকলক সংস্কৃত শিকোৱা হয়। তেওঁলোকে স্কুলীয়া ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলৰ বাবে সংস্কৃত ব্যাকৰণ কেম্প, সংস্কৃত নাটক আৰু সংস্কৃত দিৱসৰ দৰে কাৰ্যসূচীও আয়োজন কৰে।

বন্ধুসকল, সাম্প্ৰতিক সময়ত সংঘটিত হোৱা প্ৰচেষ্টাই সংস্কৃতৰ বিষয়ে এক নতুন সজাগতা সৃষ্টি কৰিছে। এতিয়া সময় হৈছে এই দিশত আমাৰ প্ৰচেষ্টা আৰু বৃদ্ধি কৰাৰ। আমাৰ সকলোৰে কৰ্তব্য হৈছে আমাৰ ঐতিহ্য কঢ়িয়াই অনা, আমাৰ ঐতিহ্য সংৰক্ষণ কৰা, নতুন প্ৰজন্মক প্ৰদান কৰা, আৰু ভৱিষ্যত প্ৰজন্মৰ ইয়াৰ ওপৰত অধিকাৰো আছে। এতিয়া সময় হৈছে এই কামবোৰৰ বাবেও সকলোৰে প্ৰচেষ্টা বৃদ্ধি কৰাৰ। বন্ধুসকল, যদি আপুনি এনে প্ৰচেষ্টাৰ সৈতে জড়িত কাৰোবাক জানে, আপোনাৰ ওচৰত এনে কোনো তথ্য আছে, অনুগ্ৰহ কৰি #CelebratingSanskrit সৈতে তেওঁলোকৰ বিষয়ে তথ্য ছ’চিয়েল মিডিয়াত ভাগ বতৰা কৰক।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল,  অহা কেইদিনমানৰ ভিতৰত 'বিশ্বকৰ্মা জয়ন্তী'ও আহি আছে। ভগৱান বিশ্বকৰ্মাক আমাৰ দেশত বিশ্বৰ সৃষ্টিশীল শক্তিৰ প্ৰতীক হিচাপে গণ্য কৰা হয়। যিয়ে নিজৰ দক্ষতাৰে সৃষ্টি কৰে, সৃজন কৰে, লাগিলে সেয়া চিলাই, এম্ব্ৰইডাৰী, ছফ্টৱেৰ বা উপগ্ৰহেই হওক, সকলোবোৰ ভগৱান বিশ্বকৰ্মাৰ প্ৰকাশ। যদিও আজি পৃথিৱীত এক নতুন ধৰণে দক্ষতা চিনাক্ত কৰা হৈছে, আমাৰ ঋষিসকলে হাজাৰ হাজাৰ বছৰ ধৰি দক্ষতা আৰু পৰিমাণৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰিছে। তেওঁলোকে দক্ষতা, কৌশল, বিশ্বাসক সংযোগ কৰি আমাৰ জীৱন দৰ্শনৰ এক অংশ কৰি তুলিছে। আমাৰ বেদবোৰে বহুতো সৃষ্টি ভগৱান বিশ্বকৰ্মাক উৎসৰ্গা কৰিছে। সৃষ্টিৰ সকলো মহান ৰচনা, যিমানবোৰ নতুন আৰু মহান কাম কৰা হৈছে, আমাৰ শাস্ত্ৰত ভগৱান বিশ্বকৰ্মাক কৃতিত্ব দিয়া হয়। এক প্ৰকাৰে বিশ্বত যিমান বিকাশ আৰু উদ্ভাৱন হৈছে, এই সকলোবোৰ দক্ষতাৰ ফলত হৈছে আৰু এয়াই তেওঁৰ প্ৰতীক। ভগৱান বিশ্বকৰ্মাৰ জয়ন্তী আৰু তেওঁৰ উপাসনাৰ আঁৰত এইটোৱেই প্ৰধান কথা। আৰু আমাৰ শাস্ত্ৰত এইটোও কোৱা হৈছে:

विश्वस्य कृते यस्य कर्मव्यापारः सः विश्वकर्मा।

অৰ্থাৎ সৃষ্টি আৰু নিৰ্মাণৰ সৈতে সম্পৰ্কিত সকলো কাম কৰা ব্যক্তি হৈছে বিশ্বকৰ্মা। আমাৰ শাস্ত্ৰৰ দৃষ্টিত, আমাৰ চাৰিওফালে নিৰ্মাণ আৰু সৃষ্টিত নিয়োজিত সকলোবোৰ দক্ষ লোক হৈছে ভগৱান বিশ্বকৰ্মাৰ উত্তৰাধিকাৰী। তেওঁলোক অবিহনে, আমি আমাৰ জীৱন কল্পনা কৰিব নোৱাৰোঁ। আপোনালোকে ভাবি চাওক, যদি ঘৰত বিদ্যুতৰ কোনো সমস্যা হৈছে আৰু আপুনি কোনো ইলেক্ট্ৰিচিয়ান নাপায় তেন্তে কি হ'ব? আপুনি কি সমস্যাৰ সন্মুখীন হ'ব। আমাৰ জীৱন এনে বহুতো দক্ষ লোকৰ দ্বাৰা পৰিচালিত হয়। আপোনালোকৰ চাৰিওফালে চাওক, লোহাৰ শ্ৰমিক, মৃৎশিল্প নিৰ্মাতা, কাঠ নিৰ্মাতা, বৈদ্যুতিক কৰ্মী, ঘৰৰ চিত্ৰকৰ, ছুইপাৰ, বা এই সকলো ম'বাইল-লেপটপ মেৰামতি কৰা এই সকলোবোৰ সতীৰ্থ তেওঁলোকৰ দক্ষতাৰ বাবে জনাজাত। আধুনিক ৰূপত, এইসকল লোকেই বিশ্বকৰ্মা। কিন্তু বন্ধুসকল, ইয়াৰ আন এটা দিশ আছে আৰু কেতিয়াবা ই চিন্তাৰ কাৰণো হয়, এনে এখন দেশত য'ত সংস্কৃতি, পৰম্পৰা, চিন্তা, দক্ষতা, জনশক্তি ভগৱান বিশ্বকৰ্মাৰ সৈতে সম্পৰ্কিত হৈ আছে, তাত কেনেদৰে পৰিস্থিতি সলনি হ’ল, এটা সময়ত, আমাৰ পাৰিবাৰিক জীৱন, সামাজিক জীৱন, দক্ষতাই ৰাষ্ট্ৰীয় জীৱনত যথেষ্ট প্ৰভাৱ পেলাইছিল। কিন্তু দাসত্বৰ দীঘলীয়া সময়ছোৱাত দক্ষতাৰ প্ৰতি এনে সন্মানৰ ভাৱ লাহে লাহে নাইকিয়া হৈ গ'ল। চিন্তাধাৰা এনেকুৱা হৈ পৰিছিল যে দক্ষতা-আধাৰিত কাৰ্য্যবোৰ সৰু বুলি গণ্য কৰা আৰম্ভ হৈছিল। আৰু এতিয়া চাওক, সমগ্ৰ বিশ্বই আটাইতকৈ বেছি দক্ষতাৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰিছে। ভগৱান বিশ্বকৰ্মাৰ উপাসনাও কেৱল আনুষ্ঠানিকতাৰ জৰিয়তে সম্পূৰ্ণ নহয়। আমি দক্ষতাক সন্মান কৰিব লাগিব, দক্ষ হ'বলৈ কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰিব লাগিব। আপুনি দক্ষ হোৱাৰ গৌৰৱ কৰা উচিত। যেতিয়া আমি কিবা নতুন কৰো, কিবা এটা উদ্ভাৱন কৰো, এনে কিবা সৃষ্টি কৰো যি সমাজক লাভান্বিত কৰিব, মানুহৰ জীৱন সহজ কৰি তুলিব, তেতিয়া আমাৰ বিশ্বকৰ্মা পূজা সাৰ্থক হ'ব। বৰ্তমান সময়ত, পৃথিৱীৰ দক্ষ লোকসকলৰ বাবে কোনো সুযোগৰ অভাৱ নাই। আজি দক্ষতাৰ পৰা কিমানটা প্ৰগতিৰ পথ উদ্ভাৱিত হৈছে। গতিকে, আমি উপাসনাত বিশ্বাস ৰখাৰ লগতে ভগৱান বিশ্বকৰ্মাৰ বাৰ্তা গ্ৰহণ কৰাৰ সংকল্প লও আহক। আমাৰ উপাসনাৰ উদ্দেশ্য এয়া হ'ব লাগে যে আমি দক্ষতাৰ গুৰুত্ব বুজি পাম, আৰু দক্ষসকলকো, তেওঁলোকে যিয়েই কাম নকৰক কিয়, তেওঁলোকক সম্পূৰ্ণ সন্মান দিব লাগে।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, এয়া স্বাধীনতাৰ ৭৫ তম বছৰ। এই বছৰটোত আমি প্ৰতিদিনে নতুন সংকল্প ল'ব লাগিব, নতুন চিন্তা কৰিব লাগিব, আৰু নতুন কিবা কৰাৰ আমাৰ মনোভাৱ বৃদ্ধি কৰিব লাগিব। যেতিয়া আমাৰ ভাৰতে স্বাধীনতাৰ ১০০ বছৰ সম্পূৰ্ণ কৰিব, আমাৰ সংকল্পবোৰ ইয়াৰ সফলতাৰ ভিত্তিত হ’ব। গতিকে, আমি এই সুযোগটো এৰি দিব নালাগে। আমি ইয়াত যিমান পাৰি অৱদান আগবঢ়াব লাগিব। আৰু এই প্ৰচেষ্টাবোৰৰ মাজত, আমাৰ আৰু এটা কথা মনত ৰাখিব লাগিব। ঔষধ, আৰু কঠোৰতা। দেশত ৬২ কোটিতকৈও অধিক প্ৰতিষেধক প্ৰদান কৰা হৈছে, কিন্তু তথাপিও আমি সাৱধান হ'ব লাগিব, আমি সতৰ্ক থাকিব লাগিব। আৰু হয়, সদায়ৰ দৰে, যেতিয়াই আপোনালোকে কিবা নতুন কৰে, নতুন চিন্তা কৰে,  নিশ্চিতভাৱে মোক ইয়াত অন্তৰ্ভুক্ত কৰিব। মই আপোনালোকৰ চিঠি আৰু বাৰ্তাৰ বাবে অপেক্ষা কৰিম। এই ইচ্ছাৰ সৈতে, আপোনালোক সকলোকে আকৌ এবাৰ আগন্তুক উৎসৱৰ বাবে অশেষ অভিনন্দন জনাইছে। অশেষ ধন্যবাদ।

নমস্কাৰ!

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, নমস্কাৰ!

দুদিন পূৰ্বৰ কিছুমান অদভূত ছবি, কিছু স্মৃতিদায়ক পল এতিয়াও মোৰ চকুত ভাঁহি আছে, সেইবাবে এইবাৰ ‘মন কী বাত’ৰ আৰম্ভণি সেই ক্ষণটোৰ পৰা আৰম্ভ কৰিবলৈ বিচাৰিছো ৷ টকিঅ’ অলিম্পিকত ভাৰতীয় খেলুৱৈয়ে ত্ৰিৰংগা লৈ আগবাঢ়ি যোৱাৰ ক্ষণটোত কেৱল ময়েই নহয়, সমগ্ৰ দেশ ৰোমাঞ্চিত হৈ উঠিছে ৷ সমগ্ৰ দেশে, যেন ঐক্যৱদ্ধ হৈ আমাৰ যোদ্ধাসকলক কৈছে –

বিজয়ী ভৱ ! বিজয়ী ভৱ !

যেতিয়া এই খেলুৱৈসকলে ভাৰতৰ পৰা গমন কৰিছিল কৰিছিল, মই তেওঁলোকৰ সৈতে কথা পাতিবলৈ, তেওঁলোকৰ বিষয়ে শিকিবলৈ আৰু দেশক কোৱাৰ সুযোগ পাইছিলো। এই খেলুৱৈসকলে জীৱনত বহুতো প্ৰত্যাহ্বান অতিক্ৰম কৰিছে আৰু ইয়ালৈ আহিছে। আজি, তেওঁলোকৰ ওচৰত আপোনাৰ মৰম আৰু সমৰ্থনৰ শক্তি আছে – সেয়েহে আমি আমাৰ সকলো খেলুৱৈক আমাৰ শুভেচ্ছা আৰু উৎসাহ প্ৰদান কৰিবলৈ একেলগে কাম কৰো আহক। ছ'চিয়েল মিডিয়াত অলিম্পিকৰ খেলুৱৈসকলৰ সমৰ্থনৰ বাবে আমাৰ ভিক্টৰী পাঞ্চ অভিযান এতিয়া আৰম্ভ হৈছে। আপুনিও আপোনাৰ দলৰ সৈতে ভিক্টৰী পাঞ্চ বিনিময় কৰক আৰু ভাৰতৰ বাবে উল্লাস প্ৰদৰ্শন কৰক।

বন্ধুসকল, দেশৰ বাবে যিয়ে ত্ৰিৰংগা উৰুৱায়, তেওঁৰ সন্মানত আৱেগেৰে ভৰি যোৱাটো স্বাভাৱিক। দেশপ্ৰেমৰ এই ভাৱনাই আমাক সকলোকে সংযোগ কৰে। কাইলৈ, অৰ্থাৎ ২৬ জুলাই তাৰিখে 'কাৰ্গিল বিজয় দিৱস'। কাৰ্গিল যুদ্ধ হৈছে সমগ্ৰ বিশ্বই প্ৰত্যক্ষ কৰা ভাৰতৰ শক্তিৰ সাহসিকতা আৰু সংযমৰ প্ৰতীক। এইবাৰ এই গৌৰৱময় দিনটো 'অমৃত মহোৎসৱ'ৰ মাজতে উদযাপন কৰা হ'ব। গতিকে ই আৰু অধিক বিশেষ হৈ পৰে। মই বিচাৰো আপুনিও কাৰ্গিলৰ ৰোমাঞ্চকৰ কাহিনী পঢ়ক, আমি সকলোৱে কাৰ্গিলৰ নায়কসকলক নমস্কাৰ কৰো আহক।

বন্ধুসকল, এইবাৰ ১৫ আগষ্টত দেশখনে স্বাধীনতাৰ ৭৫ তম বৰ্ষত প্ৰৱেশ কৰিছে। এইটো আমাৰ মহান সৌভাগ্য যে আমি স্বাধীনতাৰ ৭৫ তম বছৰৰ সাক্ষী হ’বলৈ পাইছো যাৰ বাবে দেশখনে বহু শতাব্দী ধৰি অপেক্ষা কৰিছিল। আপোনাৰ মনত আছে যে স্বাধীনতাৰ ৭৫ বছৰ উদযাপন কৰিবলৈ ১২ মাৰ্চত বাপুৰ সাবৰমতী আশ্ৰমৰ পৰা 'অমৃত মহোৎসৱ' আৰম্ভ হৈছিল। বাপুৰ দাণ্ডী যাত্ৰাও একেদিনাই পুনৰুজ্জীৱিত কৰা হৈছিল, তেতিয়াৰে পৰা সমগ্ৰ দেশতে জম্মু-কাশ্মীৰৰ পৰা পুডুচেৰীলৈ, গুজৰাটৰ পৰা উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চললৈ 'অমৃত মহোৎসৱ' সম্পৰ্কীয় কাৰ্যসূচী চলি আছে। এনে বহুতো ঘটনা, স্বাধীনতা সংগ্ৰামী, যাৰ অৱদান বৃহৎ, কিন্তু সিমান আলোচনা কৰিব পৰা নহ'ল - আজি জনসাধাৰণে সেইবোৰৰ বিষয়ে জানিব পাৰিছে। এতিয়া, যেনে, মইৰাং দিৱসৰ কথাই ধৰক! মণিপুৰৰ সৰু গাঁও মইৰাং এসময়ত নেতাজী সুভাষ চন্দ্ৰ বসুৰ ভাৰতীয় ৰাষ্ট্ৰীয় সেনা, আইএনএৰ এক মুখ্য ঘাটি আছিল। ইয়াত, স্বাধীনতাৰ পূবে, আইএনএৰ কৰ্ণেল শৌকত মালিকজীয়ে পতাকা উত্তোলন কৰিছিল। ১৪ এপ্ৰিলত 'অমৃত মহোৎসৱ'ৰ সময়ত একেখন মইৰাঙত ত্ৰিৰংগা পুনৰ উত্তোলন কৰা হৈছিল। বহুতো স্বাধীনতা সংগ্ৰামী আৰু মহাপুৰুষ আছে যাক দেশখনে 'অমৃত মহোৎসৱ'ত স্মৰণ কৰিছে। ইয়াৰ সৈতে সম্পৰ্কিত কাৰ্যসূচীসমূহ চৰকাৰ আৰু সামাজিক সংগঠনসমূহেও নিৰন্তৰভাৱে আয়োজন কৰি আহিছে। এনে এটা অনুষ্ঠান এইবাৰ ১৫ আগষ্টত অনুষ্ঠিত হ'ব, ই হৈছে ৰাষ্ট্ৰীয় সংগীতৰ সৈতে সম্পৰ্কিত এক প্ৰচেষ্টা । সাংস্কৃতিক মন্ত্ৰালয়ে সেই দিনটোত এনে এক প্ৰয়াস কৰিছে যাতে অধিক সংখ্যক ভাৰতীয়ই একেলগে ৰাষ্ট্ৰীয় সংগীতটো গাব পাৰে, ইয়াৰ বাবে এটা ৱেবছাইটও সৃষ্টি কৰা হৈছে – ৰাষ্ট্ৰগান ডট ইন ।

এই ৱেবছাইটৰ সহায়ত, আপুনি ৰাষ্ট্ৰীয় সংগীত গাই ইয়াত ৰেকৰ্ড কৰিব পাৰিব, এই অভিযানত যোগদান কৰিব পাৰিব। মই আশা কৰো আপুনি নিশ্চিতভাৱে এই অনন্য পদক্ষেপত যোগদান কৰিব। এনে ধৰণৰ বহুতো অভিযান, যথেষ্ট প্ৰচেষ্টা, আপুনি অনাগত দিনবোৰত দেখিব। 'অমৃত মহোৎসৱ' কোনো চৰকাৰী কাৰ্যসূচী নহয়, কোনো ৰাজনৈতিক দলৰ কাৰ্যসূচী নহয়, ই ভাৰতৰ জনসাধাৰণৰ এক কাৰ্যসূচী। প্ৰতিজন মুক্ত আৰু কৃতজ্ঞ ভাৰতীয়ই আমাৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামীসকলক অভিবাদন জনাইছে আৰু এই উৎসৱৰ মৌলিক মনোভাৱ আৰু বিশাল – এয়া হৈছে আমাৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামীসকলৰ পথ অনুসৰণ কৰা, দেশখনক তেওঁলোকৰ সপোনৰ পথ তৈয়াৰ কৰা। যিদৰে দেশৰ স্বাধীনতা সেনানীসকলে স্বাধীনতাৰ বাবে একত্ৰিত হৈছিল, ঠিক তেনেদৰে আমি দেশৰ উন্নয়নৰ বাবে একত্ৰিত হ'ব লাগিব। আমি দেশৰ বাবে জীয়াই থাকিব লাগিব, দেশৰ বাবে কাম কৰিব লাগিব, আৰু ইয়াত, আনকি সৰু সৰু প্ৰচেষ্টাইও ডাঙৰ ফলাফল আনিব লাগিব। আনকি দৈনন্দিন কাম কৰোতেও, আমি এখন ৰাষ্ট্ৰ গঢ়িব পাৰোঁ, যেনে ভ’কেল ফ’ৰ লোকেল। আমাৰ দেশৰ স্থানীয় উদ্যোগী, শিল্পী, শিপিনীসকলক সমৰ্থন কৰাটো আমাৰ প্ৰাকৃতিক স্বভাৱ হ’ব লাগে। ৭ আগষ্টত আৰম্ভ হ’বলগীয়া ৰাষ্ট্ৰীয় হস্ততাঁত দিৱস হৈছে এক উপলক্ষ যেতিয়া আমি এইটো প্ৰচেষ্টাৰে কৰিব পাৰোঁ। ৰাষ্ট্ৰীয় হস্ততাঁত দিৱসৰ সৈতে এক অতি ঐতিহাসিক পটভূমি জড়িত আছে। এই দিনটোতে ১৯০৫ চনত স্বদেশী আন্দোলন আৰম্ভ হৈছিল।

বন্ধুসকল, আমাৰ দেশৰ গ্ৰামীণ আদিবাসী এলেকাসমূহত, হস্ততাঁতৰ আয় বহুত ডাঙৰ মাধ্যম৷ এইটো এনে ক্ষেত্ৰ যিটোৰ জৰিয়তে লাখ লাখ মহিলাসকল, লাখ লাখ তাঁতি, লাখ লাখ শিল্পী জড়িত হৈ আছে৷ আপোনালোকৰ ক্ষুদ্ৰ ক্ষু্দ্ৰ প্ৰয়াসে, তাঁতিসকলৰ মাজত এক নতুন আশাৰ সঞ্চাৰ কৰিছে৷ আপোনালোকে, নিজেই কিবা নহয় কিবা কিনক, আৰু নিজৰ কথা আনকো জনাওক, আৰু, যেতিয়া আমি স্বাধীনতাৰ ৭৫ বছৰ পালন কৰি আছো, তেতিয়াতো, ইমানখিনি কৰাটো আমাৰ দ্বায়ীত্ব হৈ পৰে ভাইসকল৷ আপোনালোকে হয়টো দেখিছে, ২০১৪ চনৰ পিছৰে পৰা ‘মন কী বাত’ ত আমি প্ৰায়ে খাদীৰ কথা কওঁ৷ এয়া আপোনালোকৰে প্ৰয়াস, যে, দেশত খাদীৰ বিক্ৰী বহুগুণ বৃদ্ধি হৈছে৷ কোনোবাই কি ভাবিব পাৰিছিল নে যে খাদীৰ কোনো দোকানত এদিনত এক কোটি টকাৰ অধিক বিক্ৰী হ’ব পাৰে! কিন্তু, আপোনালোকে সেইটোও কৰি দেখুৱালে৷ আপুনি যেতিয়াই কৰবাত খাদীৰ কোনো বস্তু ক্ৰয় কৰে, তেন্তে তাৰ লাভ, আমাৰ দুখীয়া তাঁতি ভাইসকল-ভনীসকলেই পায়৷ সেইবাবে, খাদী ক্ৰয় কৰা একধৰণৰ জন-সেৱাও হয়, দেশ-সেৱাও হয়৷ আপোনালোকৰ প্ৰতি মোৰ অনুৰোধ যাতে আপোনালোক সকলো মোৰ মৰমৰ ভাইসকল-ভনীসকল গ্ৰাম্যাঞ্চলত প্ৰস্তুত হৈ থকা হেণ্ডলুম সামগ্ৰীসমূহ নিশ্চয় ক্ৰয় কৰক আৰু সেইটো #MyHandloomMyPride ৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰক৷

বন্ধুসকল, যেতিয়া স্বাধীনতা আন্দোলন আৰু খাদীৰ কথা হয় তেতিয়া পূজ্য বাপুজীৰ স্মৰণ কৰাটো স্বাভাৱিক- যেনে, বাপুজীৰ নেতৃত্বত ‘ভাৰত চৌড়ো আন্দোলন’ চলিছিল, তেনেদৰে, আজি প্ৰত্যেক দেশবাসীয়ে ‘ভাৰত জড়ো আন্দোলন’ ৰ নেতৃত্ব কৰিব লাগে৷ এইটো আমাৰ কৰ্তব্য যে আমি আমাৰ কাম এনেদৰে কৰো যাতে যি ভিন্নতাৰ মাজেৰে ভাৰতক একগোট কৰি ৰখাত সহায়ক হওক৷ তেন্তে আহক, আমি ‘অমৃত মহোৎসৱ’ত, এই অমৃত সংকল্প লও, যে, দেশেই আমাৰ সকলোতকৈ ডাঙৰ আস্থা, সকলোতকৈ ডাঙৰ প্ৰাথমিকতা হৈ থাকিব৷ रहेगा। “Nation First, Always First”, ৰ মন্ত্ৰৰে সৈতে আমি আগবাঢ়িব লাগিব।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আজি, মই, ‘মন কী বাত’ শুনি থকা মোৰ যুৱ বন্ধুসকলৰ প্ৰতি বিশেষ কৃতজ্ঞতা প্ৰকাশ কৰিব বিচাৰো৷ শেহতীয়াকৈ কিছু দিন আগতেই, MyGov ৰ তৰফৰ পৰা ‘মন কী বাত’ ৰ শ্ৰোতাসকলক লৈ এক অধ্যয়ন কৰা হৈছিল৷ এই অধ্যয়নত এইটো দেখা গৈছে যে ‘মন কী বাত’ ৰ বাবে বাৰ্তা আৰু উপদেশ প্ৰেৰণ কৰাসকলৰ মাজত প্ৰধানতঃ কোনসকল ব্যক্তি আছে৷ অধ্যয়ৰ পিছত এইটো তথ্য সন্মূখত আহিল যে বাৰ্তা আৰু উপদেশ প্ৰেৰণ কৰাসকলৰ মাজত প্ৰায় ৭৫ শতাংশ লোক, ৩৫ বছৰ আয়ুসৰ তলৰ হয় মানে ভাৰতৰ যুৱ শক্তিৰ উপদেশে ‘মন কী বাত’ ৰ পথ প্ৰদৰ্শন কৰি আহিছে৷ মই এইটোক এক ভাল সংকেত হিচাপে গণ্য কৰো৷ ‘মন কী বাত’ এক এনে মাধ্যম যত ইতিবাচকতা আছে- সংবেদনশীলতা আছে৷ ‘মন কী বাত’ ত আমি ইতিবাচক কথা পাতো, ইয়াৰ চৰিত্ৰ সামুহিক হয়৷ ইতিবাচক চিন্তাসমূহ আৰু উপদেশবোৰৰ বাবে ভাৰতৰ যুৱসকলৰ এই সক্ৰিয়তাই মোক আনন্দিত কৰো৷ মোৰ এই কথাটোইও সুখী কৰে যে ‘মন কী বাত’ ৰ মাধ্যমেৰে মোৰ যুৱসকলৰ মনটো জনাৰ সুযোগ লাভ কৰিছো৷

বন্ধুসকল, আপোনালোকৰ পৰা পোৱা উপদেশেই ‘মন কী বাত’ ৰ প্ৰকৃত শক্তি৷ আপোনালোকৰ উপদেশেই ‘মন কী বাত’ ৰ মাধ্যমেৰে ভাৰতৰ ভিন্নতা প্ৰকাশ কৰে, ভাৰতবাসীৰ সেৱা আৰু ত্যাগৰ সুবাস চৌদিশে বিয়পাই, আমাৰ পৰিশ্ৰমী যুৱসকলৰ উদ্ভাৱনীৰে সকলোকে প্ৰেৰণা যোগাই৷ ‘মন কী বাত’ ত আপোনালোকে বহুধৰণৰ ধাৰণা প্ৰেৰণ কৰে৷ আমি সকলোৰে বিষয়েটো চৰ্চা কৰিবলৈ নোৱাৰো, কিন্তু তাৰ মাজৰে বহুধৰণৰ ধাৰণা সম্বন্ধীয় বিভাগসমূহলৈ নিশ্চয় প্ৰেৰণ কৰো যাতে সেইবোৰৰ উপৰত আগলৈ কাম কৰিব পাৰি৷

বন্ধুসকল, আপোনালোকক সাই প্ৰনীথ জীৰ প্ৰয়াসসমূহৰ বিষয়ে ক’ব বিচাৰো৷ সাই প্ৰনীথ জী, এগৰাকী চফ্টোৱেৰ ইঞ্জিনিয়াৰ, অন্ধ্ৰ প্ৰদেশৰ বাসিন্দা৷ যোৱা বছৰ তেওঁ দেখিলে যে তেওঁৰ তাত বেয়া বতৰৰ বাবে কৃষকসকলে বহুত লোকচান ভৰিবলগীয়া হৈছিল৷ বতৰ বিজ্ঞানৰ প্ৰতি তেওঁৰ আগ্ৰহ আগৰ পৰাই আছিল৷ সেয়ে তেওঁ নিজৰ আগ্ৰহ আৰু নিজৰ প্ৰতিভাক কৃষকসকলৰ ভালৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰাৰ সিদ্ধান্তই গ্ৰহণ কৰিলে৷ এতিয়া তেওঁ বেলেগ-বেলেগ ডাটা উৎসৰ পৰা বতৰৰ ডাটা ক্ৰয় কৰে, সেইবোৰৰ বিশ্লেষণ কৰে আৰু স্থানীয় ভাষাত বেলেগ-বেলেগ মাধ্যমেৰে কৃষকৰ ওচৰত দৰকাৰী তথ্য প্ৰেৰণ কৰে৷ বতৰৰ বতৰাৰ উপৰিও, প্ৰনীথ জী, বেলেগ-বেলেগ জলবায়ু পৰিস্থিতিসমূহত মানুহে কি কৰা উচিত, তাৰ পথপ্ৰদৰ্শন কৰে৷ বিশেষকৈ বানপানীৰ পৰা বাচি থাকিবৰ বাবে বা ধুমুহা বা ঢেৰেকনি পৰিলে কিদৰে বাচি থাকিব পাৰি, এই বিষয়টো তেওঁ মানুহক জনাই৷

বন্ধুসকল, এফালে তৰুণ ছফ্টৱেৰ ইঞ্জিনিয়াৰৰ এই প্ৰয়াস হৃদয় চুই যোৱা আৰু আনফালে আমাৰ এজন বন্ধুৰ দ্বাৰা কৰি থকা প্ৰযুক্তিৰ ব্যৱহাৰেও আপোনাক আচৰিত কৰি দিব৷ এইগৰাকী বন্ধু হ’ল ঊৰিষাৰ চম্বলপুৰ জিলাৰ এক গাওঁত বাস কৰা শ্ৰীমান ইসাক মুণ্ডা জী৷ ইসাক জী কেতিয়াবা এজন দিনহাজিৰা কৰা শ্ৰমিক হিচাপে কাম কৰিছিলো কিন্তু এতিয়া তেওঁ এক ইন্টাৰনেট চাঞ্চল্য হৈ পৰিছে৷ নিজৰ ইউটিউব চেনেলৰ মাধ্যমেৰে তেওঁ বহু টকা আয় কৰি আছে৷ তেওঁ নিজৰ ভিডিঅসমূহত স্থানীয় ব্যঞ্জন, পাৰম্পৰিক খাদ্য প্ৰস্তুত কৰাৰ প্ৰণালী, নিজৰ গাওঁ, নিজৰ জীৱনপ্ৰণালী, পৰিয়াল আৰু খোৱা-বোৱাৰ অভ্যাসসমূহক প্ৰধানতঃ দেখুৱাই৷ এজন ইউটিউবাৰ হিচাপে তেওঁৰ যাত্ৰা মাৰ্চ, ২০২০ ত আৰম্ভ হৈছিল, যেতিয়া তেওঁ ঊৰিষাৰ বিখ্যাত স্থানীয় ব্যঞ্জন পখালৰ সৈতে জড়িত এক ভিডিঅ পোষ্ট কৰিছিল৷ তেতিয়াৰ পৰাই তেওঁ শ শ ভিডিঅ পোষ্ট কৰিছে৷ তেওঁৰ এই প্ৰয়াস বহুতো কাৰণত সকলোতকৈ বেলেগ৷ বিশেষকৈ এই বাবেই যে ইয়াৰ জড়িয়তে চহৰত বাস কৰা লোকসকলক সেই জীৱনশৈলী দেখুৱাৰ সুযোগ লাভ কৰিছে যিবোৰৰ বিষয়ে তেওঁলোকৰে বহুতো কথা নাজানে৷ ইসাক মুণ্ডা জী সংস্কৃতি আৰু ৰন্ধনশৈলী দুয়োটাকে সমানে লগলগাই উদযাপন কৰি আছে আৰু আমাক সকলোকে প্ৰেৰণাও দি আছে৷

বন্ধুসকল, যেতিয়া আমি প্ৰযুক্তিৰ চৰ্চা কৰি আছো তেন্তে মই আৰু এটা আকৰ্ষণীয় বিষয়ৰ কৰিব বিচাৰো৷ আপুনি শেহতীয়াকৈ পঢ়িছে চাগে, দেখিছে চাগে যে IIT Madras ৰ এলুমিনিৰ দ্বাৰা স্থাপিত এক start-up এ এক 3D printed house নিৰ্মাণ কৰিছে৷ 3D printed কৰি ঘৰৰ নিৰ্মাণ, এইটো কিদৰে হ’ল? প্ৰকৃততে এই start-up এ প্ৰথমতে 3D printer ত এক, 3 Dimensional design অন্তৰ্ভুক্ত কৰিলে আৰু তাৰ পিছত এক বিশেষ প্ৰকাৰৰ concrete ৰ মাধ্যমেৰে layer by layer এক 3D structure fabricate কৰি দিলে। আপুনি এইটো জানি সুখী হ’ব যে দেশজুৰি এনেধৰণৰ বহুতো প্ৰয়াস হৈ আছে৷ এটা সময় আছিল যেতিয়া সৰু-সৰু নিৰ্মাণৰ কামতো বছৰ বছৰ লাগি গৈছিল৷ কিন্তু আজি প্ৰযুক্তিৰ কাৰণে ভাৰতত স্থিতি সলনি হৈ আহিছে৷ কিছুসময় আগতে আমি দেশজুৰি এনে উদ্ভাৱনী কোম্পানীসমূহক আমন্ত্ৰিত কৰাৰ বাবে Global Housing Technology Challenge মূকলি কৰিছিলো। এইটো দেশত তেনেধৰণৰ বেলেগ প্ৰকাৰৰ অনন্য প্ৰয়াস, সেইবাবে আমি এইবোৰক Light House Projects নাম দিছো। বৰ্তমান দেশত ৬ বেলেগ-বেলেগ ঠাইত Light House Projects ত দ্ৰুত গতিত কাম চলি আছে৷ এই Light House Projects ত আধুনিক প্ৰযুক্তি আৰু উদ্ভাৱনী প্ৰণালীৰ ব্যৱহাৰ কৰা হয়৷ ইয়াৰ বাবে নিৰ্মাণৰ সয়ম কমি যায়৷ লগতে, যি ঘৰ নিৰ্মাণ হয় সেইবোৰ অধিক দীৰ্ঘস্থায়ী, ক্ৰয়সাধ্য আৰু আৰামদায়ক হয়৷ মই শেহতীয়াভাৱে ড্ৰোনৰ জড়িয়তে এই প্ৰকল্পসমূহৰ সমীক্ষাও কৰিছো আৰু কামৰ অগ্ৰগতি পোনপতীয়াকৈ চাইছো৷

ইণ্ডোৰৰ প্ৰকল্পত Brick আৰু Mortar Walls ৰ ঠাইত Pre-Fabricated Sandwich Panel System ৰ ব্যৱহাৰ কৰা হৈ আছে৷ ৰাজকোটত Light House, ফ্ৰান্স প্ৰযুক্তিৰে নিৰ্মাণ কৰা হৈ আছে, যত Tunnel ৰ জড়িয়তে Monolithic Concrete নিৰ্মাণ প্ৰযুক্তিৰ ব্যৱহাৰ কৰা হৈ আছে৷

এই প্ৰযুক্তিৰে নিৰ্মাণ কৰা ঘৰ দূৰ্যোগসমূহৰ মোকাবিলা কৰাৰ ক্ষেত্ৰটো বহুত বেছি সক্ষম হ’ব৷ চেন্নাইত, আমেৰিকা আৰু ফিনলেণ্ডৰ প্ৰযুক্তিসমূহ, Pre-Cast Concrete System ৰ ব্যৱহাৰ কৰা হৈ আছে৷ ইয়াৰ ফলত ঘৰ সোনকালে নিৰ্মাণো হ’ব আৰু খৰচো কম আহিব৷ ৰাচীত জাৰ্মানীৰ 3D Construction System ব্যৱহাৰ কৰি ঘৰ নিৰ্মাণ কৰা হ’ব৷ ইয়াত প্ৰতিটো কোঠা বেলেগে নিৰ্মাণ কৰা হ’ব, তাৰ পিছত সম্পূৰ্ণ structure টোক তেনেদৰে লগলগোৱা হ’ব, যিটোৰে block toys ও জোৰা লগোৱা হয়৷ আগৰতলাত নিউজিলেণ্ডৰ প্ৰযুক্তিৰ ব্যৱহাৰ কৰি steel frame ৰ সৈতে ঘৰ নিৰ্মাণ কৰা হৈ আছে, যি বহৎ ভূমিকম্পকো সহ্য কৰিব পাৰে৷ তাতে লক্ষ্ণৌত কানাডাৰ প্ৰযুক্তিৰ ব্যৱহাৰ কৰি থকা হৈছে৷ ইয়াৰ ফলত plaster আৰু paint ৰ প্ৰয়োজন নহ’ব আৰু দ্ৰুত গতিত ঘৰ নিৰ্মাণৰ বাবে আগতেই প্ৰস্তুত হৈ থকা বেৰৰ ব্যৱহাৰ কৰা হ’ব৷

বন্ধুসকল, আজি দেশত এই প্ৰয়াস হৈ আছে যে ই project Incubation Centre ৰ দৰে কাম কৰে৷ ইয়াৰ ফলত আমাৰ Planners, Architects, Engineers আৰু Students এ নতুন প্ৰযুক্তিক জানিব পাৰিব আৰু তাৰে পৰীক্ষাও কৰিব পাৰিব৷ মই এই কথাবোৰ বিশেষকৈ যুৱচামৰ বাবে জনাই আছো যাতে আমাৰ যুৱসকলে ৰাষ্ট্ৰ হিতৰ বাবে প্ৰযুক্তিৰ নতুন নতুন ক্ষেত্ৰসমূহৰ দিশত উৎসাহিত হ’ব পাৰে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আপোনালোকে ইংৰাজীৰ এটা প্ৰবাদ হয়টো শুনিছে- “To Learn is to Grow” মানে শিকাটোই আগবাঢ়ি যোৱা হয়৷ যেতিয়া আমি কিবা নতুন শিকো, তেতিয়া আমাৰ বাবে প্ৰগতিৰ নতুন নতুন পথ নিজে নিজে খোল খাই৷ যেতিয়া ক’ৰবাত কেতিয়াবা গোষ্ঠীৰ পৰা আঁতৰি নতুন কৰা প্ৰয়াস হৈছে, মানৱতাৰ বাবে নতুন দ্বাৰ খোল খাইছে, এক নতুন যুগৰ আৰম্ভণি হৈছে৷ আৰু আপোনালোকে হয়টো দেখিছে যেতিয়া ক’ৰবাত কিবা নতুন হয় তেতিয়া তাৰ পৰিণাম সকলোকে অবাক কৰি পেলাই৷ এতিয়া যেনেদৰে যদি মই আপোনালোকক সোধো যে সেইখন কোনখন ৰাজ্য, যিখনক আপোনালোকে আপেল, Apple ৰ সৈতে জড়িত কৰিব? তেন্তে নিশ্চয়কৈ আপোনাৰ মনত প্ৰথমে হিমাচল প্ৰদেশ, জম্মু-কাশ্মীৰ আৰু উত্তৰাখণ্ডৰ নাম আহিব৷ কিন্তু যদি মই কওঁ যে এই তালিকখন আপোনালোকে মণিপুৰকো অন্তৰ্ভুক্ত কৰক তেতিয়া হয়টো আপোনালোক অবাক হৈ যাব৷ কিবা নতুন কৰাৰ আগ্ৰহেৰে ভৰা যুৱকসকলে মণিপুৰত এই কামটো কৰি দেখাইছে৷ আজিকালি মণিপুৰৰ উখৰুল জিলাত, আপেলৰ খেতিয়ে গুৰুত্ব লাভ কৰিছে৷ ইয়াৰ খেতিয়কসকলে তেওঁলোকৰ বাগানত আপেলৰ খেতি কৰিছে৷আপেলৰ খেতি কৰাৰ বাবে এই লোকসকলে হিমাচল গৈ প্ৰশিক্ষণো গ্ৰহণ কৰিছে৷ ইয়াৰে মাজৰে এজন হ’ল টি এছ ৰিংগফামি যৌগ (T.S. Ringphami Young)। তেওঁ পেচাত এজন Aeronautical Engineer৷ তেওঁ নিজৰ পত্নী শ্ৰীমতী টি এছ এঞ্জেল (T.S. Angel) ৰ সৈতে মিলি আপেলৰ খেতি কৰিছে৷ তেনেদৰে, অভুংশ্ৰী শিমৰে আগস্তীনা (Avungshee Shimre Augasteena) ও নিজৰ বাগানত আপেলৰ উৎপাদন কৰিছে৷ অভুংশ্ৰী দিল্লীত চাকৰি কৰি আছিল৷ এইটো এৰি তেওঁ নিজৰ গাওঁ উভটি গ’ল আৰু আপেলৰ খেতি আৰম্ভ কৰিলে৷ মণিপুৰত আজি এনে বহুত আপেল উৎপাদক আছে যিয়ে কিছু বেলেগ আৰু নতুন কৰি দেখুৱাইছে৷

বন্ধুসকল, আমাৰ আদিবাসী সম্প্ৰদায়সকলৰ মাজত, আঙুৰ বহুত লোকপ্ৰিয়৷ আদিবাসী সম্প্ৰদায়ে আগৰ পৰাই আঙুৰৰ খেতি কৰি আহিছে৷ কিন্তু ক’ভিদ-১৯ মহামাৰীৰ পিছত ইয়াৰ খেতি বিশেষভাৱে বৃদ্ধি হৈ গৈ আছে৷ ত্ৰিপুৰাৰ উনাকৌটি (Unakoti)ৰ এনেকুৱাই ৩২ বছৰীয়া মোৰ যুৱ বন্ধু হ’ল বিক্ৰমজিত চকমা৷ তেওঁ আঙুৰৰ খেতিৰ আৰম্ভণি কৰি বহুত মুনাফাও লাভ কৰিছে আৰু এতিয়া তেওঁ মানুহক আঙুৰৰ খেতি কৰিবলৈ উৎসাহিত কৰি আছে৷ ৰাজ্য চৰকাৰেও এনে লোকৰ সহায়ৰ বাবে আগবাঢ়ি আহিছে৷ চৰকাৰৰ দ্বাৰা ইয়াৰ বাবে বহুতো বিশেষ nursery বনোৱা হৈছে যাতে আঙুৰ খেতিৰ সৈতে জড়িত লোকসকলক দাবী পূৰণ কৰিব পৰা যায়৷ খেতিত উদ্ভাৱন হৈ আছে তেন্তে খেতিৰ by products সমূহতো সৃজনশীলতা দেখা পোৱা গৈছে৷

বন্ধুসকল, মই উত্তৰ প্ৰদেশৰ লক্ষীমপুৰ খীৰীত কৰা এক প্ৰয়াসৰ কথা গম পাইছো৷ ক’ভিদৰ মাজতেই লক্ষীমপুৰ খীৰীত এক অনন্য উদ্যোগ গ্ৰহণ কৰা হৈছে৷ তাত মহিলাসকলক কলৰ কামত নহা কাণ্ডৰ পৰা fibre ৰ তৈয়াৰ কৰাৰ প্ৰশিক্ষণ দিয়াৰ কাম আৰম্ভ হৈ গৈছে৷ Waste ৰ পৰা  best কৰাৰ বাবে উপায়৷ কলৰ কাণ্ডবোৰক কাটি মেচিনৰ সহায়ত banana fibre তৈয়াৰ কৰা হয় যি জুট বা সনৰ দৰে হয়৷ এই fibre ৰ পৰা handbag, দলিচা, কম্বল, কিমান যে সামগ্ৰী তৈয়াৰ কৰা হয়৷ এইদৰে এফালেটো খেতিৰ আবৰ্জনাৰ ব্যৱহাৰ আৰম্ভ হৈ গৈছে, তাতে আনফালে গাঁৱত বাস কৰা আমাৰ ভনীসকল-ছোৱালীসকলে আয়ৰ বাবে আৰু এক উৎস লাভ কৰিলে৷ Banana fibre ৰ এই কামেৰে এগৰাকী স্থানীয় মহিলাক চাৰিশ ৰ পৰা ছয়শ টকা প্ৰতিদিনে আয় লাভ কৰে৷ লক্ষীমপুৰ খীৰীত শ শ একৰ ভূমিত কলৰ খেতি হয়৷ কলৰ খেতিৰ পিছত সাধাৰণতে খেতিয়কসকলক ইয়াৰ কাণ্ড পেলাবলৈ বেলেগে ব্যয় বহন কৰিবলগীয়া হৈছিল৷ এতিয়া তেওঁলোকৰ এই টকাও ৰাহি হৈ যায় মানে আম কে আম, গুঠলিয়ো কে দাম এই প্ৰবাদটো একেবাৰে সঠিক কথাই কয়৷

বন্ধুসকল, এফালে banana fibre ৰ পৰা সামগ্ৰী তৈয়াৰ কৰি থকা হৈছে তাতে আনফালে কলৰ আটাৰ পৰা ডোচা আৰু গোলাব জামুনৰ দৰে সুস্বাদু ব্যঞ্জনো তৈয়াৰ কৰা হৈ আছে৷ কৰ্ণাটকৰ উত্তৰ কন্নড় আৰু দক্ষিণ কন্নড় জিলাসমূহত মহিলাসকলে এই অনন্য কামটো কৰি আছে৷ ইয়াৰ আৰম্ভণিও ক’ৰোনা কালতে হৈছে৷ এই মহিলাসকলে না কেৱল মাত্ৰ কলৰ আটাৰ পৰা ডোচা আৰু গোলাব জামুনৰ দৰে সামগ্ৰী তৈয়াৰ কৰিছে আনকি এইবোৰৰ ফটো চ’চিয়েল মিডিয়াত শ্বেয়াৰো কৰিছে৷ যেতিয়া বহুতো লোকে কলৰ আটাৰ কথা গম পালে তেতিয়া তাৰ চাহীদাও বৃদ্ধি পালে আৰু এই মহিলাসকলকৰ আমদানীও৷ লক্ষীমপুৰ খীৰীৰ দৰে ইয়াতো এই উদ্ভাৱনী ধাৰণাটো মহিলাসকলেই নেতৃত্ব লৈ আছিল৷

বন্ধুসকল, এনে উদাহৰণ জীৱনত কিবা নতুন কৰাৰ বাবে প্ৰেৰণা হৈ পৰে৷ আপোনাৰ আশে-পাশেও এনে অনেক লোক থাকিব৷ যেতিয়া আপোনাৰ পৰিয়ালে মনৰ কথা পাতি থাকে তেতিয়া আপোনালোকে এইবোৰো গপ-চপৰ অংশ বনাই লওঁক৷ কেতিয়াবা সময় উলিয়াই শিশুসকলৰ সৈতে এনে প্ৰয়াসসমূহ চাবলৈও যাওঁক আৰু সুযোগ পালে নিজেও এনে কিবা কৰি দেখুৱাওঁক৷ আৰু অ, এইবোৰ আপোনালোক সকলোৱে মোৰ সৈতে NamoApp বা MyGov ত অৱগত কৰিলে মোৰ আৰু ভাল লাগিব৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আমাৰ সংস্কৃত গ্ৰন্থসমূহত এখ শ্লোক আছে-

আত্মাৰ্থম জীব লোকে অস্মিন, কো ন জীবতি মানবঃ।

পৰম পৰোপকাৰাৰ্থম, যৌ জীবতি স জীবতি।|

অৰ্থাৎ নিজৰ বাবেটো সংসাৰত প্ৰত্যেকে জয়ী হয়৷ কিন্তু বাস্তৱত সেইজন ব্যক্তিয়ে জয়ী হয় যিয়ে পৰোপকাৰৰ বাবে জয়ী হয়৷ ভাৰতৰ ল’ৰা-ছোৱালীসকলৰ পৰোপকাৰী প্ৰয়াসৰ কথা- সেয়াই হ’ল ‘মন কী বাত’৷ আজিও এনেধৰণৰ কিছু আৰু বন্ধুসকলৰ বিষয়ে আমি কথা পাতিম৷ এগৰাকী বন্ধু চণ্ডিগড় চহৰৰ৷ চণ্ডিগড়ত, ময়ো কিছু বছৰ আছিলো৷ এইখন বহুত সুখী আৰু ধুনীয়া চহৰ৷ ইয়াত বাস কৰা লোকসকলো হৃদয়বান আৰু অ, যদি আপুনি খোৱাৰ চৌখিন, তেন্তে ইয়াত আপুনি আৰু আনন্দ লাভ কৰিব৷ এই চণ্ডিগড়ৰ চেক্তৰ ২৯ ত সঞ্জয় ৰাণা জী, Food Stall চলাই আৰু চাইকেলত ছোলে-ভটুৰে বিক্ৰী কৰে৷ এদিন তেওঁৰ ছোৱালী ৰিদ্ধিমা আৰু ভতিজী ৰিয়া এক পৰিকল্পনাৰ সৈতে তেওঁ ওচৰলৈ আহিল৷ দুয়োই তেওঁক ক’ভিদ টীকা গ্ৰহণ কৰা লোকসকলক বিনামূল্যে ছোলে-ভটুৰে খুৱাবলৈ ক’লে৷ তেওঁ ইয়াৰ বাবে আনন্দেৰে মান্তি হ’ল, তেওঁ, লগালগ এই ভাল আৰু মহৎ প্ৰয়াস আৰম্ভ কৰি দিলে৷ সঞ্জয় ৰাণা জীৰ ছোলে-ভটুৰে বিনামূল্যে খাবলৈ আপুনি দেখুৱাব লাগিব যে আপুনি সেইদিনা টীকা গ্ৰহণ কৰিছে৷ টীকাৰ মেচেজ দেখুৱাৰ লগালগেই তেওঁ সুস্বাদু ছোলে-ভটুৰে দি দিব৷ কোৱা হয়, সমাজৰ ভালৰ বাবে কামৰ বাবে টকাতকৈও অধিক, সেৱা ভাৱ, কৰ্তব্য ভাৱৰ প্ৰয়োজনীয়তা বেছি৷ আমাৰ সঞ্জয় ভাই, ইয়াকেই সঁচা প্ৰমাণিত কৰি আছে৷

বন্ধুসকল, এনেধৰণৰে আৰু এক কামৰ চৰ্চা আজি মই কৰিব বিচাৰিম৷ এইটো কাম হৈ আছে তামিলনাডুৰ নীলগিৰীত৷ তাত ৰাধিকা শাস্ত্ৰী জীয়ে AmbuRx (এম্বুৰেক্স) Project আৰম্ভ কৰিছে৷ এই প্ৰকল্পটোৰ উদ্দেশ্য হ’ল, পাহাৰীয়া ঠাইত ৰোগীসকলৰ চিকিৎসাৰ বাবে সহজেই পৰিবহন উপলব্ধ কৰোৱা৷ ৰাধিকাই কুন্নড়ত এখন Café চলাই৷ তেওঁ নিজৰ Café ৰ লগৰসকলৰ লগত AmbuRx ৰ বাবে পুঁজি জমা কৰে৷ নীলগিৰী পাহাৰসমূহত এতিয়া ৬ AmbuRx সেৱাৰথ আছে আৰু দূৰণিবটীয়া ঠাইবোৰত জৰুৰীকালীন সময়ত ৰোগীসকলৰ কামটো আহি আছে৷ এম্বুলেঞ্চত Stretcher, Oxygen Cylinder, First Aid Box ৰ বহু বস্তুৰ ব্যৱস্থা আছে৷

বন্দুসকল, সঞ্জয় জীয়ে হওক বা ৰাধিকা জী তেওঁলোকৰ উদাহৰণৰ পৰা গম পোৱা যায় যে আমি আমাৰ কৰ্ম, আমাৰ ব্যৱসায়, চাকৰি কৰি কৰিও সেৱাৰ কাম কৰিব পাৰো৷

বন্ধুসকল, কিছুদিন আগতে এটা বহুত আকৰ্ষণীয় আৰু বহুত আবেগিক অনুষ্ঠান হৈছে, যাৰ পৰা ভাৰত-জৰ্জিয়া বন্ধুত্বই নতুন দৃঢ়তা লাভ কৰিছে৷ এই সমাৰোহত ভাৰতে চেইন্ট কুইন কেটেবান (Saint Queen Ketevan) ৰ হ’লি ৰিলিক (Holy Relic) মানে তেওঁ পবিত্ৰ স্মৃতি চিহ্ন জৰ্জিয়াৰ চৰকাৰৰ আৰু তাৰে জনগণৰ হাতত অৰ্পণ কৰা হৈছে, তাৰ বাবে আমাৰ বিদেশ মন্ত্ৰী স্বয়ং তালৈ গেছিলে৷ বহুত আবেগিক মূহুৰ্তত হোৱা এনে সমাৰোহত, জৰ্জিয়াৰ ৰাষ্ট্ৰপতি, প্ৰধানমন্ত্ৰী, অনেক ধৰ্মগুৰু, আৰু বহু সংখ্যক জৰ্জিয়াৰ লোক উপস্থিত আছিল৷ এই অনুষ্ঠানত ভাৰতৰ প্ৰশংসাত যিবোৰ শব্দ কোৱা গৈছে, সেইবোৰ বহুত স্মৰণীয় হৈ ৰ’ব৷ এই এক সমাৰোহে দুয়োখন দেশৰ লগতে, গোৱা আৰু জৰ্জিয়াৰ মাজত সম্পৰ্কবোৰে আৰু অধিক গাঢ় কৰি তুলিলে৷ এইটো এই কাৰণে, কাৰণ চেইন্ট কুইন কেটেবান (Saint Queen Ketevan) ৰ এই পবিত্ৰ অৱশেষ ২০০৫ ত গোৱাৰ Saint Augustine Church ৰ পৰা পোৱা গৈছিল৷

বন্ধুসকল, আপোনালোকৰ মনত প্ৰশ্ন উদয় হ’ব যে এইবোৰ কি, এইবোৰ কেতিয়া আৰু কেনেকৈ হ’ল? প্ৰকৃততে, আজিৰ পৰা চাৰিশ-পাঁচশ বছৰ আগৰ কথা৷ কুইন কেটেবান জৰ্জিয়াৰ ৰাজপৰিয়ালৰ জীয়ৰী আছিল৷ দহ বছৰ কাৰাবাসৰ পিছত ১৬২৪ ত তেওঁ শ্বহীদ হৈ গৈছিল৷ এক প্ৰাচীন পৰ্টুগালী দস্তাৱেজৰ মতে Saint Queen Ketevan ৰ অস্থিসমূহ Old Goa ৰ Saint Augustine Convent ত ৰখা হৈছিল৷ কিন্তু, বহুসময়লৈ এইটো মানি থকা হ’ল যে গোৱাত সমাধিস্থ কৰা তেওঁ অৱশেষ ১৯৩০ ৰ ভূমিকম্পত নোহোৱা হৈ গৈছিল৷

ভাৰত চৰকাৰৰ আৰু জৰ্জিয়াৰ ইতিহাসবিদসকল, গৱেষকসকল, পুৰাতত্ত্ববিদ আৰু জৰ্জিয়ান চাৰ্চৰ বহু দশকৰ অক্লান্ত প্ৰয়াসৰ ফলত ২০০৫ চনত সেই পবিত্ৰ অৱশেষসমূহৰ বিচাৰি পোৱাত সফলতা লাভ কৰিছিল৷ এই বিষয় জৰ্জিয়াৰ লোকসকলৰ বাবে অত্যন্ত সংবেদনশীল৷ সেয়েহে তেওঁলোকৰ ঐতিহাসিক, ধাৰ্মীক আৰু ধৰ্মীয় অনুভূতিসমূহৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখি ভাৰত চৰকাৰে এই অৱশেষবোৰৰ এখ অংশ জৰ্জিয়াৰ লোকসকলক উপহাৰ হিচাপে দিবলৈ সিদ্ধান্তই গ্ৰহণ কৰিছে৷ ভাৰত আৰু জৰ্জিয়াৰ সৈতে জড়িত এই ইতিহাসৰ অনন্য পক্ষক সমৰক্ষম কৰি ৰখাৰ বাবে আজি মই গোৱাৰ লোকসকলক হৃদয়ৰ পৰা ধন্যবাদ দিছো৷ গোৱা বহুতো মহান আধ্যাত্মিক উত্তৰাধিকাৰীৰ ভূমি৷ Saint Augustine Church, UNESCO ৰ World Heritage Site – Churches and Convents of Goa ৰ অংশ।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, জৰ্জিয়াৰ পৰা এতিয়া মই আপোনোলোকক চিধাই চিংগাপুৰ লৈ যাওঁ, যত এই মাহৰ আৰম্ভণিত এক গৌৰৱময় সুযোগ সন্মুখলৈ আহিল৷ চিংগাপুৰৰ প্ৰধানমন্ত্ৰী আৰু মোৰ বন্ধু, লী সেন লুংগ (Lee Hsien Loong)এ শেহতীয়াকৈ পুনৰনিৰ্মাণ কৰা সিলেট ৰোড গুৰুদ্বাৰাৰ উদঘাটন কৰিছে৷ তেওঁ পাৰম্পৰিক শিখ পাগুৰীও পিন্ধি আছিল৷ এই গুৰুদ্বাৰা প্ৰায় এশ বছৰ আগতে নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল আৰু ইয়াত ভাই মহাৰাজ সিংক সমৰ্পিত এক স্মাৰকো আছে৷ ভাই মহাৰাজ সিং এ ভাৰতৰ স্বাধীনতাৰ বাবে সংগ্ৰাম কৰিছিল আৰু এই সময়খিনি স্বাধীনতাৰ ৭৫ বছৰ পালন কৰি আছো সেইসময়ত অধিক প্ৰেৰণাদায়ক হৈ পৰে৷ দুখন দেশৰ মাজত, People to People Connect, সেইটোৰ পৰা, দৃঢ়তা, এনেধৰণৰ কথাৰ পৰা, এনেধৰণৰ প্ৰয়াসৰ পৰা, পোৱা যায়৷ এইবোৰৰ পৰা এইটোও গম পোৱা যায় যে সৌহাৰ্দপূৰ্ণ পৰিবেশত থকা আৰু ইজনে-সিজনৰ সংস্কৃতিক বুজি পোৱাৰ কিমান মহত্ব আছে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আজি ‘মন কী বাত’ ত আমি বহুতো বিষয়ৰ উপৰত চৰ্চা কৰিলো৷ আৰু এটা বিষয় আছে যি মোৰ হৃদয়ৰ বহুত ওচৰত আছে৷ সেইটো বিষয় হ’ল, জল সংৰক্ষণ৷ মোৰ শৈশৱ যত পাৰ হৈছে, তাত পানীৰ সদায়ে অভাৱ আছিল৷ আমি বৰষুণৰ বাবে ব্যাকুল আছিলো আৰু সেইবাবে পানীৰ এটা এটা টোপাল সংৰক্ষণ কৰা আমাৰ সংস্কৃতিৰ অংশ আছিল৷ এতিয়া “জনগণৰ অংশগ্ৰহণেৰে জল সংৰক্ষণ” এই মন্ত্ৰই তাৰে ছবি সলনি কৰি পেলালে৷ পানীৰ এটা এটা টোপাল সংৰক্ষণ কৰা, পানীৰ যিকোনো প্ৰকাৰৰ অপচয় ৰোধ কৰা এইটো আমাৰ জীৱনশৈলীৰ এক সহজ অংশ হৈ পৰিব লাগে৷ আমাৰ পৰিয়ালবোৰৰ এনে পৰম্পৰা হৈ যাব লাগে, যাৰ পৰা প্ৰত্যেকজন সদস্যই গৰ্ব কৰিব পাৰে৷

বন্ধুসকল, প্ৰকৃতি আৰু পৰিবেশৰ সংৰক্ষণ ভাৰতৰ সংস্কৃতিক জীৱনৰ, আমাৰ দৈনন্দিন জীৱনৰ, সৈতে ওতঃপ্ৰোতঃ ভাৱে জড়িত হৈ আছে৷ সেইদৰে, বৰষুণ আৰু বাৰিষাকাল সদায়ে আমাৰ চিন্তা, আমাৰ দৰ্শন আৰু আমাৰ সভ্যতাক আকাৰ দি আহিছে৷ ঋতুসংহাৰ আৰু মেঘদুতত মহাকবি কালিদাসে বৰষুণক লৈ বহুত সুন্দৰ বৰ্ণনা কৰিছে৷ এইদৰে, শ্ৰীমদ্ ভাগৱততো কাব্যাত্মক ৰূপেৰে পৃথিৱী, সূৰ্য্য আৰি বৰষুণৰ মাজৰ সম্বন্ধবোৰক বিস্তাৰ কৰি হৈছে৷

অষ্টৌ মাসান্ নিপীত যদ্, ভুম্যাঃ চ, ঔগ-ময়ম্ বসু৷

স্বগৌভীঃ মৌক্তুম আৰ্থেভে, পৰ্জন্যঃ কাল আগতে।|

অৰ্থাৎ- সূৰ্য্যই আঠ মাহ পৰ্যন্ত জল ৰূপে পৃথিৱীৰ সম্পদসমূহৰ সদ্ব্যৱহাৰ কৰিছিল, এতিয়া বাৰিষাকালত, সূৰ্যই, এই গ্ৰহণ কৰা সম্পদসমূহ পৃথিৱীক পুনৰ উভটাই আছে৷ সঁচাকৈ, বাৰিষাকাল আৰু বৰষুণৰ বতৰ কেৱল ধুনীয়া আৰু ভাললগাই নহয় আনকি ই পুষ্টি প্ৰদানকাৰী, জীৱনদায়ীও হয়৷ বৰষুণ পানী যি আমি পাওঁ সেয়া আহিবলগীয়া প্ৰজন্মৰ বাবে, সেইটো আমি কেতিয়াও পাহৰিব নালাগে৷

আজি মোৰ মনত এই বিচাৰ আহিছে যে কিয়ো আমি আকৰ্ষণীয় প্ৰসংগৰে সৈতেই মই মোৰ কথা সমাপ্ত নকৰো৷ আপোনাক সকলোকে আহিবলগীয়া পৰ্ববোৰৰ বাবে বহুত-বহুত শুভকামনা৷ পৰ্ব আৰু উৎসৱৰ সময়ত, এইটো নিশ্চয় মনত ৰাখিব যে ক’ৰোনা এতিয়াও আমাৰ মাজৰ পৰা যোৱা নাই৷ ক’ৰোনাৰ সম্পৰ্কীয় প্ৰ’ট’কল আপুনি নাপাহৰিব৷ আপোনালোক স্বাস্থ্যবান আৰু প্ৰসন্ন থাকক৷

বহুত-বহুত ধন্যবাদ!

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, নমস্কাৰ, প্ৰায়েই ‘মন কী বাত’ত আপোনালোকৰ প্ৰশ্ন থাকে৷ এইবাৰ মই কিছু পৃথক কাম কৰাৰ কথা ভাবিলো৷ মই আপোনালোকক প্ৰশ্ন কৰিম৷ তেন্তে মনোযোগেৰে শুনিব মোৰ প্ৰশ্ন৷

---অলিম্পিকিত ব্যক্তিগতশাখাত সোণ লাভ কৰা প্ৰথমজন ভাৰতীয় কোন আছিল?

--- অলিম্পিকত কোনবিধ খেলত ভাৰতে এতিয়ালৈ সৰ্বাধিক পদক জয় কৰিছে?

---অলিম্বিকত কোনজন খেলুৱৈয়ে সবাতোকৈ অধিক পদক লাভ কৰিছে?

বন্ধুসকল, যদি আপোনালোকে মোলৈ উত্তৰ প্ৰেৰণ কৰে, মাই গভত কুইজ অলিম্পিকত যদি প্ৰশ্নৰ উত্তৰ দিয়ে, আপোনালোকে বহুতো পুৰস্কাৰ জিকিব পাৰিব। মাই গভৰ 'ৰোড টু টকিঅ কুইজ'ত এনে ধৰণৰ বহুতো প্ৰশ্ন আছে। আপোনালোকে 'ৰোড টু টকিঅ কুইজ'ত অংশগ্ৰহণ কৰক। ভাৰতে পূৰ্বতে কেনে প্ৰদৰ্শন কৰিছিল? এতিয়া আমাৰ টকিঅ' অলিম্পিকৰ প্ৰস্তুতি কি? - এই সকলোবোৰ নিজেই জানক আৰু আনকো কওক। মই আপোনালোক সকলোকে এই কুইজ প্ৰতিযোগিতাত অংশগ্ৰহণ কৰিবলৈ অনুৰোধ জনাইছো।

বন্ধুসকল, টকিঅ' অলিম্পিকৰ কথা ক'লে, মিলখা সিংজীৰ দৰে কিংবদন্তি খেলুৱৈক কোনে পাহৰিব পাৰে! কিছুদিন আগতে ক’ৰোনাই তেওঁক আমাৰ পৰা কাঢ়ি লৈ গৈছিল। যেতিয়া তেওঁ চিকিৎসালয়ত আছিল, মই তেওঁৰ সৈতে কথা পাতিবলৈ সুযোগ পাইছিলো।

কথা পাতি থাকোতে, মই তেওঁক অনুৰোধ কৰিছিলো। মই কৈছিলো যে আপুনি ১৯৬৪ চনত টকিঅ' অলিম্পিকত ভাৰতক প্ৰতিনিধিত্ব কৰিছিল, সেয়েহে এইবাৰ, যেতিয়া আমাৰ খেলুৱৈসকলে অলিম্পিকৰ বাবে টকিঅ'লৈ গৈ আছে, আপুনি আমাৰ খেলুৱৈসকলৰ মনোবল বৃদ্ধি কৰিব লাগিব, তেওঁলোকক আপোনাৰ বাৰ্তাৰে অনুপ্ৰাণিত কৰিব লাগিব। তেওঁ খেলখনৰ প্ৰতি ইমান সমৰ্পিত আৰু উৎসাহী আছিল যে আনকি ৰোগৰ ক্ষেত্ৰতো তেওঁ লগে লগে ইয়াত সন্মত হৈছিল, কিন্তু দুৰ্ভাগ্যবশতঃ নিয়তি চিন্তাৰ ভিন্ন আছিল। মোৰ এতিয়াও মনত আছে যে তেওঁ ২০১৪ চনত চুৰাটলৈ আহিছিল। আমি এটা নাইট মাৰাথন উদ্বোধন কৰিছিলো। সেই সময়ত তেওঁৰ সৈতে হোৱা গল্প, ক্ৰীড়া সম্পৰ্কে তেওঁৰ সৈতে কি ঘটিছিল, তাৰ দ্বাৰাও মই বহুত অনুপ্ৰাণিত হৈছিলো। আমি সকলোৱে জানো যে মিলখা সিংজীৰ গোটেই পৰিয়ালটো ক্ৰীড়াৰ প্ৰতি সমৰ্পিত হৈ আছে, যাৰ ফলত ভাৰতৰ গৌৰৱ বৃদ্ধি পাইছে।

বন্ধুসকল, যেতিয়া প্ৰতিভা, সমৰ্পণ, সংকল্প আৰু খেলুৱৈৰ আত্মা একত্ৰিত হয় তেতিয়াহে এজন চেম্পিয়ন গঠন হয়। আমাৰ দেশত, বেছিভাগ খেলুৱৈ সৰু চহৰ, চহৰ আৰু গাঁৱৰ পৰা ওলাই আহে। টকিঅ'লৈ যোৱা আমাৰ অলিম্পিক দলটোত বহুতো খেলুৱৈও অন্তৰ্ভুক্ত আছে যাৰ জীৱনে বহুতক অনুপ্ৰাণিত কৰে। যদি আপুনি আমাৰ প্ৰবীণ যাদৱজীৰ বিষয়ে শুনিছে, আপুনিও অনুভৱ কৰিব যে প্ৰবীণজী কিমান কঠিন সংগ্ৰামৰ মাজেৰে ইয়ালৈ আহিছে। প্ৰবীণ যাদৱজী মহাৰাষ্ট্ৰৰ চাটাৰা জিলাৰ এখন গাঁৱৰ বাসিন্দা। তেওঁ আৰ্চাৰীৰ শ্ৰেষ্ঠ খেলুৱৈ। তেওঁলোকৰ পিতৃ-মাতৃয়ে দিন মজুৰিৰে এটা পৰিয়াল চলায়, আৰু এতিয়া তেওঁলোকৰ পুত্ৰই টকিঅ'লৈ তেওঁৰ প্ৰথম অলিম্পিক খেলিবলৈ গৈ আছে। এয়া কেৱল তেওঁলোকৰ পিতৃ-মাতৃৰ বাবেই নহয় আমাৰ সকলোৰে বাবেও গৌৰৱৰ বিষয়। একেদৰে, আন এজন খেলুৱৈ আছে, আমাৰ নেহা গোৱেলজী। নেহা মহিলা হকী দলৰ এগৰাকী সদস্য ৷ তেওঁৰ মাক আৰু ভগ্নীসকলে পাৰিবাৰিক ব্যয়ৰ বাবে চাইকেল কাৰখানাত কাম কৰে। নেহাৰ দৰে দীপিকা কুমাৰীজীৰ জীৱন যাত্ৰাতো উঠা-নমা আছে। দীপিকাৰ দেউতাকে এখন অটো-ৰিক্সা চলায় আৰু তেওঁৰ মাক এগৰাকী নাৰ্ছ, আৰু এতিয়া চাওক, দীপিকা এতিয়া টকিঅ' অলিম্পিকত ভাৰতৰ একমাত্ৰ মহিলা ধনুৰ্ধৰ। দীপিকালৈ শুভেচ্ছা থাকিল, যি এসময়ত বিশ্বৰ এক নম্বৰ ধনুৰ্ধৰ আছিল।

বন্ধুসকল, আমি জীৱনত য'তেই পাওঁ, যি উচ্চতাপাওঁ, মাটিৰ সৈতে সংযোগে আমাক সদায় আমাৰ শিপাৰ সৈতে বান্ধি ৰাখে। সংগ্ৰামৰ দিনবোৰৰ পিছত সফলতাৰ আনন্দ অসাধাৰণ হয়। টকিঅ'লৈ যোৱা আমাৰ খেলুৱৈসকলে তেওঁলোকৰ শৈশৱকালত সম্পদৰ প্ৰতিটো অভাৱৰ সন্মুখীন হৈছিল, কিন্তু তেওঁলোকে অটল আছিল আৰু ব্যস্ত আছিল।  উত্তৰ প্ৰদেশৰ মুজাফ্ফৰনগৰৰ পৰা প্ৰিয়ংকা গোস্বামীজীৰ জীৱনেও বহুত শিক্ষা দিয়ে। প্ৰিয়ংকাৰ দেউতাক এজন বাছ কণ্ডাক্টৰ। সৰুতে প্ৰিয়ংকাই পদক লাভ কৰা খেলুৱৈসকলৰ বেগটো ভাল পাইছিল। এই আকৰ্ষণতে তেওঁ প্ৰথমবাৰৰ বাবে ৰেচ-ৱাকিং প্ৰতিযোগিতাত অংশগ্ৰহণ কৰিছিল। এতিয়া, আজি ইয়াৰ এক ডাঙৰ চেম্পিয়ন।

জেভেলিন থ্ৰোত অংশগ্ৰহণ কৰা শিৱপাল সিং জী বাৰাণসীৰ বাসিন্দা। শিৱপালজীৰ গোটেই পৰিয়ালটো এই খেলৰ সৈতে জড়িত। তেওঁৰ দেউতাক, খুৰাক আৰু ভায়েক সকলোৱে বৰ্শা নিক্ষেপ কৰাত বিশেষজ্ঞ। পৰিয়ালটোৰ এই পৰম্পৰা টকিঅ' অলিম্পিকত তেওঁলোকৰ বাবে কামত আহিব। টকিঅ' অলিম্পিকলৈ যোৱা চিৰাগ চেট্টী আৰু তেওঁৰ সংগী সতৱিক চাইৰাজৰ উৎসাহো অনুপ্ৰেৰণাদায়ক। চিৰাগৰ ককাক অলপতে ক’ৰোনাত মৃত্যুবৰণ কৰিছিল। সাত্বিক নিজেই যোৱা বছৰ ক’ৰোনা পজিটিভ হৈ আছিল। অৱশ্যে, এই অসুবিধাবোৰৰ পাছতো, তেওঁলোক দুয়োজনে পুৰুষৰ ডাবল শ্বাটল প্ৰতিযোগিতাত সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ প্ৰদান কৰাৰ প্ৰস্তুতি চলাই আছে।

মই আপোনাক হাৰিয়ানাৰ ভিৱানীৰ মনীষ কৌশিক জী নামৰ আন এগৰাকী খেলুৱৈৰ সৈতে পৰিচয় কৰাই দিব বিচাৰো। মনীষজী এটা কৃষক পৰিয়ালৰ পৰা আহিছে। সৰুতে খেলপথাৰত কাম কৰোঁতে মনীষে বক্সিং ভাল পাইছিল। আজি, এই চখটোৱে তেওঁক টকিঅ'লৈ লৈ গৈছে। আন এজন খেলুৱৈ আছে, চি.এ. ভৱানী দেৱী জী। নামটো ভৱানী আৰু তেওঁ তৰোৱালৰ দক্ষতাত বিশেষজ্ঞ। চেন্নাইৰ ভৱানী হৈছে অলিম্পিকত যোগ্যতা অৰ্জন কৰা প্ৰথম ভাৰতীয় ফেঞ্চাৰ। মই ক’ৰবাত পঢ়ি আছিলো যে ভৱানীজীৰ প্ৰশিক্ষণ অব্যাহত ৰখাৰ বাবে তেওঁৰ মাকে গহণাবোৰ বন্ধকত দিছিল।

বন্ধুসকল, এনে অগণন নাম আছে, কিন্তু 'মন কী বাত'ত, মই আজি মাত্ৰ কেইটামান নাম উল্লেখ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছো। টকিঅ'লৈ যোৱা প্ৰতিজন খেলুৱৈৰ নিজা সংগ্ৰাম, বহু বছৰৰ কঠোৰ পৰিশ্ৰম আছে। তেওঁলোকে কেৱল নিজৰ বাবেই নহয় দেশৰ বাবেও গৈ আছে। এই খেলুৱৈসকলে ভাৰতৰ গৌৰৱ বঢ়াব লাগিব আৰু জনসাধাৰণৰ হৃদয় জয় কৰিব লাগিব আৰু সেয়েহে, মোৰ দেশবাসীসকল, মই আপোনালোকক পৰামৰ্শ দিব বিচাৰো, আমি এই খেলুৱৈসকলৰ ওপৰত জ্ঞাত বা অজ্ঞাতে হেঁচা প্ৰয়োগ কৰিব নালাগে, কিন্তু তেওঁলোকক মুক্ত মনেৰে সমৰ্থন কৰিব লাগে, প্ৰতিজন খেলুৱৈক উৎসাহিত কৰিব লাগে।

ছ'চিয়েল মিডিয়াত আপোনালোকে এই খেলুৱৈসকলক #Cheer4Indiaৰ সৈতে শুভকামনা জনাব পাৰে। যদি আপোনালোকে আন কিবা অভিনৱ কৰিব বিচাৰে, তেন্তে সেইটোও কৰক। যদি আপোনালোকে ধাৰণা কৰে যে দেশখনে আমাৰ খেলুৱৈসকলৰ বাবে একেলগে কৰিব লাগে তেন্তে সেয়া মোলৈ নিশ্চিতভাৱে প্ৰেৰণ কৰিব। আমি সকলোৱে একেলগে টকিঅ'লৈ যোৱা আমাৰ খেলুৱৈসকলক সমৰ্থন কৰিম - Cheer4India!!!Cheer4India!!!Cheer4India!!!

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, ক’ৰোনাৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ অব্যাহত আছে, কিন্তু আমি একেলগে এই যুঁজত বহুতো অসাধাৰণ মাইলৰ খুঁটি লাভ কৰিছো। মাত্ৰ কেইদিনমান পূৰ্বে আমাৰ দেশে এক অভূতপূৰ্ব কাম কৰিছে। ভেকছিন অভিযানৰ পৰৱৰ্তী পৰ্যায়টো ২১ জুনত আৰম্ভ হৈছিল আৰু একেদিনাই দেশখনে ৮৬ লাখতকৈও অধিক লোকক বিনামূলীয়াকৈ ভেকছিন দিয়াৰ অভিলেখ গঢ়িছিল আৰু সেয়াও এদিনতে! ভাৰত চৰকাৰৰ পৰা ইমান বৃহৎ সংখ্যক বিনামূলীয়া টীকাকৰণ আৰু সেইটোও এদিনত! স্বাভাৱিকতে, ইয়াকলৈ বহুত আলোচনা কৰা হৈছে।

বন্ধুসকল, এবছৰ আগতে, সকলোৰে এটাই প্ৰশ্ন আছিল, ভেকছিন কেতিয়া আহিব? আজি আমি লাখ লাখ লোকক বিনামূলীয়াকৈ 'মেড ইন ইণ্ডিয়া' ভেকছিন প্ৰদান কৰিছো আৰু সেয়া হৈছে এক নতুন ভাৰতৰ শক্তি।

বন্ধুসকল, আমি দেশৰ প্ৰতিজন নাগৰিকৰ বাবে ভেকছিনৰ সুৰক্ষা লাভ কৰিবলৈ নিৰন্তৰে চেষ্টা কৰিব লাগিব। বহু ঠাইত, বহুতো সংগঠন, নাগৰিক সমাজৰ লোকসকলে ভেকছিনৰ দ্বিধা দূৰ কৰিবলৈ আগবাঢ়ি আহিছে আৰু সকলোৱে একেলগে এক মহান কাম কৰি আছে। আহক আমি আজি এখন গাঁৱলৈ যাওঁ, আৰু ভেকছিনৰ বিষয়ে একেজন লোকৰ সৈতে কথা পাতোঁ, আমি মধ্য প্ৰদেশৰ বেতুল জিলাৰ দুলাৰিয়া গাঁৱলৈ যাওঁ।

প্রধানমন্ত্রী : হেল্ল’

ৰাজেশ : নমস্কাৰ

প্রধানমন্ত্রী : নমস্কাৰ

ৰাজেশ : মোৰ নাম ৰাজেশ হিৰাবে, গ্রাম পঞ্চায়ত দুলাৰিয়া ব্লক ভীমপুৰ

প্রধানমন্ত্রী : ৰাজেশ জী আপোনাক ফোন কৰাৰ কাৰণটো হ’ল আপোনাৰ গাঁৱত ক’ৰানাৰ পৰিস্থিতি কেনেকুৱা?

ৰাজেশ : ইয়াত ক’ৰোনা সিমান নাই ছাৰ

প্রধানমন্ত্রী : এতিয়ো কোনো অসুস্থ নাই তো?

ৰাজেশ : ছাৰ

প্রধানমন্ত্রী : গাঁৱত কিমানজন লোক থাকে? মানে গাঁৱৰ জনসংখ্যা কিমান?

ৰাজেশ : গাঁৱত ৪৬২জন পুৰুষ আৰু ৩৩২ জনী মহিলা আছে ছাৰ

প্রধানমন্ত্রী : ৰাজেশ জী আপুনি টীকা লৈছে?

ৰাজেশ : এতিয়াও লোৱা নাই ছাৰ

প্রধানমন্ত্রী : এতিয়াও কিয় লোৱা নাই?

ৰাজেশ : ছাৰ ইয়াত এটা হোৱাটছএপ গ্রুপত খুব ভয় ভ্রান্তি বিয়পোৱা হৈছে। মানুহে ভয় খাইছে ছাৰ

প্রধানমন্ত্রী : আপুনিও ভয় খাইছে?

ৰাজেশ : হয় ছাৰ, গোটেই গাঁৱতেই এই ভ্ৰান্তি বিয়পোৱা হৈছে ছাৰ

প্রধানমন্ত্রী : আৰে ই কেনে কথা হল?

ৰাজেশ : হয় ছাৰ

প্রধানমন্ত্রী : চাওক ৰাজেশ জী

ৰাজেশ : হয় ছাৰ

প্রধানমন্ত্রী : আপোনাক আৰু গাঁৱৰ ভাই-ভনীসকলক এটা কথা ক’বলৈ বিচাৰো যে যদি কিবা ভয় আছে তেন্তে সেয়া পাহৰি যাওক

ৰাজেশ : হয় ছাৰ

প্রধানমন্ত্রী : সমগ্ৰ দেশতে প্রায় ৩১ কোটিতকৈও অধিক লোকে ভেকছিন গ্ৰহণ কৰিছে

ৰাজেশ : হয় ছাৰ

প্রধানমন্ত্রী : আপুনি জানে নে যে মই নিজেও দুটা খোৰাক ভেকছিন গ্ৰহণ কৰিছো

ৰাজেশ : হয় ছাৰ

প্রধানমন্ত্রী : আমাৰ মাৰ বয়স প্রায় এশ বছৰ। তেওঁও দুটা খোৰাক গ্ৰহণ কৰিছে। কেতিয়াবা জ্বৰ হয়। সেয়াও সামান্য হয়, কেইটামান ঘণ্টাৰ বাবে। চাওক ভেকছিন নোলোৱাটো  অত্যন্ত বিপদজনক কথা

ৰাজেশ : হয় ছাৰ

প্রধানমন্ত্রী : ইয়াৰ ফলত আপুনি নিজকেতো বিপদত পেলাইছেই, আনকি নিজৰ পৰিয়াল গাঁওবাসী সকলোকে বিপদত পেলাইছে

ৰাজেশ : হয় ছাৰ

প্রধানমন্ত্রী : ৰাজেশ জী যিমান সোনকালে পাৰি ভেকছিন গ্ৰহণ কৰক আৰু সমগ্ৰ গাঁওবাসীকেই জনাওক যে ভাৰত চৰকাৰৰ তৰফৰ পৰা ১৮ বছৰৰ ঊৰ্ধৰ সকলোকে বিনামূল্যে ভেকছিন প্ৰদান কৰা ব্যৱস্থা কৰা হৈছে

ৰাজেশ : হয় ছাৰ, হয় ছাৰ

প্রধানমন্ত্রী : আপুনিও গাঁৱৰ লোকসকলক কওক, গাঁৱত এই ধৰণৰ ভয় ভ্ৰান্তিৰ কোনো কাৰণ নাই

ৰাজেশ : কাৰণ সেইটোৱেই ছাৰ, কিছুমান লোকে ভুল ভ্রান্তি বিয়পাইছে আৰু অন্য লোকসকলে খুব ভয় খাইছে, যেনে, ভেকছিন গ্ৰহণ কৰাৰ সময়ত যে জ্বৰ উঠে, আনকি মানুহৰ মৃত্যুৰ ভ্রান্তিও বিয়পোৱা হৈছে

প্রধানমন্ত্রী : অহ অহ, চাওক, এতিয়া ৰেডিঅ’ টিভি আৰু অনেক সংবাদ মাধ্যমত মানুহক বুজোৱা সহজ হৈ পৰিছে, আৰু চাওক, মই আপোনাক কৈছো, ভাৰতৰ এনে অনেক গাঁও আছে য’ত গাঁৱৰ ১০০% লোকৰ টীকাকৰণ হৈছে ।

ৰাজেশ :হয় ছাৰ

প্রধানমন্ত্রী : আপোনাক আৰু এটা উদাহৰণ দিও

ৰাজেশ :হয় ছাৰ

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ কাশ্মীৰৰ বান্দিপোৰা জিলাৰ বীন (ৱেয়ান) গাঁৱৰ ১০০% লোকক টীকাকৰণ কৰা হৈছে। কাশ্মীৰৰ এই গাওঁখনত ১৮ বছৰৰ অধিক বয়সৰ সকলোৰে টীকাকৰণ কৰিছে। মই নাগালেণ্ডৰ তিনিখন গাঁৱৰ বিষয়ে শুনিছোঁ য'ত ১০০% লোকে টীকাকৰণ গ্ৰহণ কৰিছে।

ৰাজেশ : হয় ছাৰ, হয় ছাৰ

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ ৰাজেশজী, আপুনি এই কথা আপোনাৰ গাওঁ আৰু চাৰিওফালৰ সকলো গাঁৱত জনাব লাগিব, আপুনি যি কৈছে সেয়া ভুল, আৰু এয়া সঁচাকৈয়ে এটা ভুল

ৰাজেশ : হয় ছাৰ

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ বিভ্ৰান্তি দূৰ কৰাৰ একমাত্ৰ উপায় হ'ল নিজে ভেকছিন গ্ৰহণ কৰি আনৰ ভয় দূৰ কৰা। আপুনি সেইটো কৰিব নেকি?

ৰাজেশ : অৱশ্যেই ছাৰ

প্রধানমন্ত্রী : ঠিক আছে

ৰাজেশঃ হয় ছাৰ, আপোনাৰ সৈতে কথা পতাৰ পিছত, এনে লাগিছে যেন মই এয়া গ্ৰহণ কৰিম আৰু বাকীসকলকো এইটো ল'বলৈ ক

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ আচ্ছা, গাওঁখনত আন কোনোবা আছে নেকি যাৰ সৈতে মই কথা পাতিব পাৰো?

ৰাজেশ : হয় ছাৰ

প্রধানমন্ত্রী :কোনে কথা ক’ব?

কিশোৰীলাল : হেল্ল’ ছাৰ নমস্কাৰ

প্রধানমন্ত্রী : নমস্কাৰ, কোনে কথা কৈছে?.

কিশোৰীলাল : মোৰ নাম কিশোৰীলাল দুর্বে

প্রধানমন্ত্রী : হয় কিশোৰীলাল জী মই ৰাজেশ জীৰ সৈতে কথা পাতিছিলো

কিশোৰীলাল : হয় ছাৰ

প্রধানমন্ত্রী : ৰাজেশেতো খুব দুখেৰে ক’লে যে মানুহে টীকা সন্দৰ্ভত নানা কথা কৈছে

কিশোৰীলাল : হয় ছাৰ

প্রধানমন্ত্রী :আপুনিও কি এইবোৰ কথা শুনিছে?

কিশোৰীলাল : ছাৰ, মইও শুনিছো..

প্রধানমন্ত্রী : কি শুনিছে?

কিশোৰীলাল : কাৰণ এটাই ছাৰ, মহাৰাষ্ট্ৰ আমাৰ কাষতে আছে। তাত থকা কিছুমান আত্মীয়ই উৰাবাতৰি বিয়পাইছে যে টীকাকৰণ কৰাৰ পিছত মানুহৰ মৃত্যু হৈছে, কিছুমান অসুস্থ হৈ পৰিছে, ছাৰ। মানুহৰ মনত যথেষ্ট বিভ্ৰান্তি আছে, ছাৰ, গতিকে তেওঁলোকে ইয়াক গ্ৰহণ কৰা নাই।

প্রধানমন্ত্রী : নহয়।।। আপুনি কি কৈছে? এতিয়া ক’ৰোনা নাইকিয়া হৈছে, এনেদৰে কৈছে নেকি?

কিশোরীলাল : হয়

প্রধানমন্ত্রী : ক’ৰোনাত একোৱেই নহয়, এইদৰে কৈছে নেকি?

কিশোৰীলাল : নহয়, এই কোৱা নাই যে ক’ৰোনা গুচি গৈছে, ছাৰ, তেওঁলোকে কয় ক’ৰোনা আছে কিন্তু ভেকছিন লোৱাসকলে অসুস্থ হৈ পৰিছে, সকলোৱে মৃত্যুমুখত পৰিছে। তেওঁলোকে এনে পৰিস্থিতিৰ বিষয়ে কথা পাতি আছে, ছাৰ।

প্রধানমন্ত্রী : আচ্ছা টীকা গ্ৰহণ কৰাৰ ফলত মৃত্যুমুখত পৰিছে?

কিশোরীৰীলাল : আমাৰ এলেকা আদিবাসীৰ এলেকা ছাৰ,  ইয়াত তৎক্ষাণাত ভ্ৰান্তি বিয়পে আৰু সেই ভ্ৰান্তিৰ ফলতেই মানুহে টীকা গ্ৰহণ কৰা নাই ছাৰ৷

প্রধানমন্ত্রী : চাওক কিশোৰীলাল জী...

কিশোৰীলাল : হয় ছাৰ...

প্রধানমন্ত্রী : এই গুজব প্ৰচাৰ কৰা মানুহে গুজব প্ৰচাৰ কৰিয়েই থাকিব

কিশোৰীলাল : হয়

প্রধানমন্ত্রী : আমাৰ জীৱনতো ৰক্ষা কৰিব লাগিবই, আমাৰ গাঁৱৰ লোকসকলকো ৰক্ষা কৰিব লাগিব, আমাৰ দেশাবাসীসকলকো ৰক্ষা কৰিব লাগিব৷ আৰু যদি কোনোবাই কৈছে যে ক’ৰোনা গুচি গৈছে, এই ভ্ৰান্তিত নাথাকিব৷

কিশোৰীলাল : হয়।

প্রধানমন্ত্রী : এই অসুখটো বহুৰূপ ধাৰণ কৰিছে

কিশোৰীলাল : হয় ছাৰ

প্রধানমন্ত্রী : ই ৰূপ সলনি কৰি... নতুন নতুন ৰূপ লৈছে

কিশোৰীলাল : হয়

প্রধানমন্ত্রী : আৰু ইয়াৰ পৰা ৰক্ষা পৰাৰ বাবে আমাৰ ওচৰত দুটা পথ আছে৷ এটা হ’ল ক’ৰোনাৰ বাবে যি নিয়ম প্ৰণয়ন কৰা হৈছে, যেনে মাস্ক পৰিধান কৰা, চাবোনেৰে বাৰে বাৰে হাত ধোৱা, দূৰত্ব বজাই ৰখা আৰু দ্বিতীয় পথটো হ’ল টীকা গ্ৰহণ কৰা, ই এটা ভাল সুৰক্ষা কৱচ, ইয়াৰ কথাও চিন্তা কৰক৷

কিশোৰীলাল : হয়

প্রধানমন্ত্রী : আচ্ছা কিশোৰীলালজী কওকচোন

কিশোৰীলাল : হয় ছাৰ

প্রধানমন্ত্রী : যেতিয়া মানুহে আপোনাৰ সৈতে এইবোৰ কথা কয় তেতিয়া আপুনি কিদৰে বুজায়? আপুনি বুজাবলৈ চেষ্টা কৰে নে গুজবত মনোযোগ দিয়ে?

কিশোৰীলাল : কি বুজাম, তেওঁলোকে সংখ্যাত বেছি হৈ যায় মহোদয়, তেতিয়া ময়ো ভয় খাওঁ মহোদয়৷

প্রধানমন্ত্রী : চাওঁক কিশোৰীলাল জী, আজি আপোনাৰ সৈতে মোৰ কথা হ’ল, আপুনি মোৰ বন্ধু৷

কিশোৰীলাল : হয় মহোদয়৷

প্রধানমন্ত্রী : আপুনি ভয় নাখাব আৰু আন মানুহৰো ভয় দূৰ কৰিব লাগিব৷ দূৰ কৰিব নহয়?

কিশোৰীলাল : হ’ব মহাশয়৷ দূৰ কৰিম মহোদয়, অন্য মানুহৰো ভয় দূৰ কৰিম মহোদয়৷ মই নিজেও টিকা ল’ম৷

প্রধানমন্ত্রী : চাওঁক, গুজৱ একেবাৰে নশুনিব৷

কিশোৰীলাল : হ’ব৷

প্রধানমন্ত্রী : আপুনি জানেনে আমাৰ বিজ্ঞানীসকলে বহু কষ্ট কৰি টীকা প্ৰস্তুত কৰিছে?

কিশোৰীলাল : জানো মহাশয়৷

প্রধানমন্ত্রী : বছৰজুৰি, ৰাতি-দিন এখ কৰি ডাঙৰ ডাঙৰ বিজ্ঞানীসকলে কাম কৰিছে আৰু আমি বিজ্ঞানৰ ওপৰত ভৰষা ৰাখিব লাগিব, বিজ্ঞানীসকলে ওপৰত ভৰষা ৰাখিব লাগিব৷ আৰু যিসকল লোকে মিছা প্ৰচাৰ কৰিছে তেওঁলোকক বাৰে বাৰে বুজাব লাগিব যে চোৱা ভাই এইবোৰ নচলিব, ইমানবোৰ মানুহে টীকা লৈছে তেওঁলোকৰতো একো হোৱা নাই৷

কিশোৰীলাল : হয়৷

প্রধানমন্ত্রী : আৰু গুজৱৰ পৰা আমি আতঁৰি থাকিব লাগিব, গাওঁখনো ৰক্ষা কৰিব লাগিব৷

কিশোৰীলাল : হয়

প্রধানমন্ত্রী : আৰু ৰাজেশজী, কিশোৰীলালজী, মই আপোনালোকৰ দৰে বন্ধুসকলক ক’ব বিচাৰো যে কেৱল আপোনালোকৰ গাৱেই নহয়, অন্য গাওঁসমূহতো গুজৱ কম কৰাৰ বাবে কাম কৰক আৰু মানুহক ক’ব যে মোৰ সৈতে আপোনালোকৰ কথা হৈছে৷

কিশোৰীলাল : হ’ব মহোদয়।

প্রধানমন্ত্রী : কৈ দিব, মোৰ নাম কৈ দিব৷

কিশোৰীলাল : ক’ম মহোদয়, আৰু অন্য লোকসকলকো বুজাম লগতে নিজেও টীকা লম৷

প্রধানমন্ত্রী : আপোনাৰ সম্পূৰ্ণ গাৱকে মোৰ তৰফৰ পৰা শুভকামনা জনাব৷

কিশোৰীলাল : হয় মহোদয়।

প্রধানমন্ত্রী : আৰু সকলোকে ক’ব যেতিয়া আপোনাৰ নম্বৰ আহিব…

কিশোৰীলাল : হয়...

প্রধানমন্ত্রী : তেতিয়াই অৱশ্যেই টীকা গ্ৰহণ কৰিম৷

কিশোৰীলাল : ঠিক আছে মহোদয়।

প্রধানমন্ত্রী : মই বিচাৰো গাওঁৰ মহিলাসকল, মোৰ মাতৃসকল ভনীসকল

কিশোৰীলাল : হয় মহোদয়

প্রধানমন্ত্রী : এই কামটোৰ সৈতে আৰু অধিক যুক্ত হওঁক আৰু তেওঁলোকৰ সৈতে সক্ৰিয়ভাৱে জড়িত থাকক৷

কিশোৰীলাল : হয়

প্রধানমন্ত্রী : কেতিয়াবা কেতিয়াবা যেতিয়া মাতৃসকল ভনীসকলে কোনো কথা কয় তেতিয়া মানুহবোৰে তাৎক্ষণিকভাৱে মানি লয়৷

কিশোৰীলাল : হয়

প্রধানমন্ত্রী : আপোনাৰ গাঁৱত যেতিয়া টীকাকৰণ শেষ হ’ব তেতিয়া মোক জনাবটো?

কিশোৰীলাল : হয়, জনাম মহোদয়৷

প্রধানমন্ত্রী : খাটাং জনাব নে?

কিশোৰীলাল : হয়

প্রধানমন্ত্রী : চাওঁক, মই আপোনাৰ চিঠিৰ অপেক্ষা কৰিম।

কিশোৰীলাল: হ’ব মহোদয়৷

প্রধানমন্ত্রী: ঠিক আছে ৰাজেশজী কিশোৰজী, বহু বহু ধন্যবাদ। আপোনালোকৰ সৈতে কথা হোৱাৰ সুযোগ পালো৷

কিশোৰী লালঃ ধন্যবাদ ছাৰ, আপুনি আমাৰ সৈতে কথা পাতিলে, আপোনাকো অশেষ ধন্যবাদ ৷

বন্ধুসকল, কেতিয়াবা, এই ক’ৰোনা যুগত ভাৰতৰ গাওঁবাসী, আমাৰ আদিবাসী আৰু জনজাতীয় ভাই-ভনীসকলে কেনেদৰে তেওঁলোকৰ শক্তি আৰু বুজাবুজি দেখুৱাইছিল সেয়া বিশ্বৰ বাবে কেছ অধ্যয়নৰ বিষয় হ'ব। গাওঁবাসীসকলে সংৰক্ষণ কেন্দ্ৰ, স্থানীয় প্ৰয়োজনীয়তাৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখি চি.ও.ভি.আই.ডি. প্ৰট’কল গঠন কৰিছিল। গাওঁবাসীয়ে কাকো ভোকত শুবলৈ দিয়া নাছিল, তেওঁলোকে খেতিৰ কাম বন্ধ হ'বলৈ দিয়া নাছিল। ওচৰৰ চহৰবোৰলৈ গাখীৰ আৰু পাচলি প্ৰতিদিনে যোগান ধৰি থাকিল, আৰু গাওঁবোৰে নিশ্চিত কৰিলে যে তেওঁলোকে নিজকেও চম্ভালিব আৰু সেইবোৰো চম্ভালিব। একেদৰে, আমি টীকাকৰণ অভিযানতো এইসমূহ কৰাটো অব্যাহত ৰাখিব লাগিব। আমি সজাগ হ'ব লাগিব, আৰু আমি সচেতন হ'ব লাগিব। গাওঁবোৰৰ প্ৰতিজন ব্যক্তিয়ে ভেকছিন ল'ব লাগে, ই প্ৰতিখন গাওঁৰ লক্ষ্য হ'ব লাগে। মনত ৰাখিব, আৰু মই আপোনালোকক বিশেষভাৱে ক'ব বিচাৰো। আপোনালোকে আপোনালোকৰ মনতে এটা প্ৰশ্ন সোধক - সকলোৱে সফল হ'ব বিচাৰে কিন্তু নিৰ্ণায়ক সফলতাৰ মন্ত্ৰ কি? নিৰ্ণায়ক সফলতাৰ মন্ত্ৰ হৈছে ধাৰাবাহিকতা। গতিকে, আমি অলস হ'ব নালাগে, আমি বিভ্ৰান্ত হ'ব নালাগে। আমি নিৰন্তৰে চেষ্টা কৰি থাকিব লাগিব, ক’ৰোনাৰ ওপৰত জয় লাভ কৰিব লাগিব।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আমাৰ দেশত এতিয়া বাৰিষাকাল চলি আছে৷ ডাৱৰ যেতিয়া বৰষে তেন্তে কেৱল আমাৰ বাবেই বৰ্ষিতনহয়, আনকি ডাৱৰ উপৰিপূৰুষৰ বাবেও বৰষে৷ বৰুণৰ পানী মাটিত গৈ একলগ হৈ যায়, মাটিৰ জনস্তৰো উন্নত হয়৷ আৰু এই কাৰণে মই জল সংৰক্ষণক দেশসেৱাৰে অন্য এটা ৰূপ হিচাপে গণ্য কৰো৷ আপুনিও দেখিছে, আমাৰ মাজৰে কিছুমান মানুহে এই পূণ্যটোকে জীৱন মানি লাগি থাকে৷ এনে এজন ব্যক্তি হ’ল উত্তৰাখণ্ডৰ পৌড়ীগঢ়ৱালৰ সচিদানন্দ ভাৰতী জী৷ ভাৰতী জী এগৰাকী শিক্ষক আৰু তেওঁ তেওঁৰ কৰ্মৰেও লোকসকলক বহু শিক্ষা প্ৰদান কৰিছে৷ আহি তেওঁৰ কষ্টৰ ফলতে পৌড়ী গঢ়ৱালৰ উফৰেখাল ক্ষেত্ৰত পানীৰ এক বৃহৎ নাটনি দূৰ হৈছে৷ যত লোকসকলে পানীৰ বাবে হাহাকাৰ কৰিছিল, তাত আজি বছৰজুৰি পানী যোগান ধৰা হৈছে৷

বন্ধুসকল, পাহাৰত জল সমৰক্ষণৰ এক পাৰম্পৰিক পদ্ধতি চলি আহিছে ড়াক ‘চালখাল’ ও কোৱা হয়, মানে পানী জমা কৰাৰ বাবে এটা ডাঙৰ গাঁত খন্দা৷ এই পৰম্পৰাত ভাৰতী জীয়ে কিছু নতুন নিয়ম-নীতি সংযোজন ঘটালে৷ তেওঁ একেলগে সৰু-ডাঙৰ পুখুৰী খান্দিলে৷ ইয়াৰ বাবে না কেৱল উফৰেখালৰ পাহাৰসমূহ সেউজ হ’ল, আনকি মানুহৰ খোৱা পানীৰ সমস্যাও দূৰ হ’ল৷ আপুনি জানি আচৰিত হৈ যাব যে ভাৰতী জী এনেধৰণৰ ৩০ হাজাৰতকৈও অধিক জল-খাদ খান্দিছিল৷ ৩০ হাজাৰ! তেওঁৰ এই ভাগীৰথী কাৰ্য্য আজিও অব্যাহত আছে আৰু বহু লোকক অনুপ্ৰাণিত কৰি আছে৷

বন্ধুসকল, একেদৰে উত্তৰ প্ৰদেশৰ বাঁদা জিলাৰ অন্ধাব গাঁৱৰ লোকসকলে এক অন্য ধৰণৰ প্ৰয়াস কৰিছে৷ তেওঁলোকে নিজৰ অভিযানটোৰ এক বৰ আকৰ্ষণীয় নাম দিছে-‘খেতিৰ পানী খেতিত, গাঁৱৰ পানী গাঁৱত’। এই অভিযানত অধীনত গাঁৱত কেইবা শ বিঘা মাটিত ওখ ওখ বান্ধ দিয়া হৈছিল৷ ইয়াৰ ফলত বৰষুণৰ পানী খেতিপথাৰত জমা হ’বলৈ ধৰিলে আৰু মাটিত যাবলৈ ধৰিলে৷ এতিয়া এইসকল লোকে খেতিপথাৰৰ বৃষ ৰোপণৰ পৰিকল্পনা কৰিছে৷ মানে এতিয়া খেতিয়কসকলে পানী, গছ আৰু টকা, তিনিওটাই লাভ কৰিব৷ নিজৰ ভাল কৰ্মৰ দ্বাৰা, দূৰ-দূৰণিলৈ তেওঁলোকৰ গাঁৱৰ পৰিচয় এনেও হৈ আছে৷

বন্ধুসকল, এই সকলৰ পৰা অনুপ্ৰেৰণা গ্ৰহণ কৰি আমিও আমাৰ ওচৰে-পাজৰে যেনেদৰে হ’লেও পানী সংৰক্ষণ কৰিব পাৰো, আৰু আমি সংৰক্ষণ কৰিবও লাগে৷ বাৰিষাৰ এই গুৰুত্বপূৰ্ণ সময়খিনি আমি হেৰুৱাব নালাগে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আমাৰ শাস্ত্ৰসকলত কোৱা হৈছে-

“নাস্তিত মূলম অনৌষধম্”।

অৰ্থাৎ, পৃথিৱীত এনে কোনো বনস্পতি নাই যাৰ কোনো ঔষধি গুণ নাই! আমাৰ ওচৰে-পাজৰে এনে কিমান গছ আছে যাৰ ঔষধি গুণ আছে, কিন্তু বহুসময়ত আমাৰ সেই বিষয়ে জ্ঞান নাথাকে৷ মোক নেইনিতালৰ এগৰাকী বন্ধু, ভাই পৰিতোষে এই বিষয়ে এখন পত্ৰও প্ৰেৰণ কৰিছে৷ তেওঁ লিখিছে যে, তেওঁ গিলৌয় আৰু অন্য বহুতো উদ্ভিদৰ চমৎকাৰী ঔষধি গুণসমূহৰ বিষয়ে ক’ৰোনা অহাৰ পিছতহে গম পাইছে! পৰিতোষে আগ্ৰহ প্ৰকাশ কৰিছে যে, মই ‘মন কী বাত’ৰ সকলো শ্ৰোতাক কওঁ যে আপোনালোকে আপোনালোকৰ ওচৰৰ বনস্পতিসমূহৰ বিষয়ে জানক, আৰু অন্যকো জনাওঁক৷ প্ৰকৃততে, এয়াটো আমাৰ শতিকা পূৰণি ঐতিহ্য, যাক আমি প্ৰতিপালন কৰা উচিত৷ এই দিশত মধ্য প্ৰদেশৰ সতনা ৰ এগৰাকী বন্ধু হ’ল শ্ৰীমান ৰামলোতন কুশৱাহা জী, যিয়ে বহুত প্ৰশংসনীয় কাম কৰিছে৷ ৰামলোতন জীয়ে তেওঁৰ খেতিপথাৰত এক দেশী সংগ্ৰহালয় নিৰ্মাণ কৰিছে৷ এই সংগ্ৰহালয়ত তেওঁ সহস্ৰাধিক ঔষধি গছ আৰু বীজ সংগ্ৰহ কৰিছে৷ এইবোৰ তেওঁ দূৰ-দূৰণিৰ পৰা ইয়ালৈ লৈ আহিছে৷ ইয়াৰ বাহিৰেও তেওঁ প্ৰতি বছৰে বহুধৰণৰ শাক-পাছলিৰো খেতি কৰে৷ ৰামলোতন জীৰ এই বাগিচা, এই দেশী সংগ্ৰহালয় মানুহে চাবলৈও আহে, আৰু তেওঁৰ পৰা বহুতো কথা শিকেওঁ৷ সচাঁকৈয়ে, এইটো বৰ ভাল প্ৰয়োগ যিটো দেশৰ অন্যান্য প্ৰান্তটো কৰিব পৰা যায়৷ মই বিচাৰো আপোনালোকৰ মাজৰ যিসকলে এনেধৰণৰ প্ৰয়োগ কৰিব পাৰে, তেওঁ নিশ্চয় কৰক৷ ইয়াৰ ফলত আপোনাৰ আয়ৰ নতুন উৎস মূকলি হ’ব পাৰে৷ এটা লাভ এইটোও হ’ব যে স্থানীয় বনস্পতিবোৰৰ মাধ্যমেৰে আপোনাৰ ঠাইৰ পৰিচয়ো বাঢ়িব৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আজিৰ পৰা কিছুদিন পিছতে ১ জুলাইত আমি ‘নেচনেল ডাক্টৰ্ছ ডে’ পালন কৰিম৷ এই দিনটো দেশৰ মহান চিকিৎসক আৰু দক্ষ ব্যক্তি, ডাক্তৰ বি চি ৰায়ৰ জন্ম-জয়ন্তীলৈ সমৰ্পিত৷ ক’ৰোনা কালত চিকিৎসকসকলৰ অৰিহণাৰ প্ৰতি আমি সকলো কৃতজ্ঞ৷ আমাৰ চিকিৎসকসকলে নিজৰ জীৱনৰো চিন্তা নকৰি আমাৰ সেৱা কৰিছে৷ সেইবাবে, এইবাৰ ‘নেচনেল ডাক্টৰ্ছ ডে’ আৰু অধিক অনন্য হৈ গৈছে৷ বন্ধুসকল, ঔষধ জগতৰ সকলোতকৈ সন্মানিত লোকসকলৰ ভিতৰৰ এক হিপ্পোক্ৰেটচে  কৈছিলঃ

“Wherever the art of Medicine is loved, there is also a love of Humanity.”

মানে ‘যেতিয়াই ঔষধৰ শিল্পৰ প্ৰতি ভালপোৱা থাকে, তাত মানৱতাৰ প্ৰতিও এক ভালপোৱা থাকিব’৷ ডাক্তৰসকলে, এই ভালপোৱাৰ শক্তিৰেই আমাৰ সেৱা কৰিব পাৰে আৰু সেয়েহে, আমাৰ এইটো দ্বায়ীত্ব হয় যে আমি সিমানেই মৰমেৰে তেওঁলোকক ধন্যবাদ জনাওঁ, তেওঁলোকক উদগণি যোগাওঁ৷ প্ৰসংগক্ৰমে আমাৰ দেশত এনেলোকো বহুতো আছে যিসকলে চিকিৎসকৰ সহায়ৰ বাবে আগবাঢ়ি আহি কাম কৰে৷ শ্ৰীনগৰৰ পৰা এনে এক প্ৰচেষ্টাৰে কথা মই খবৰ পাইছো৷ ইয়াত ডাল হ্ৰদত এক নৌকা এম্বুলেঞ্চ সেৱাৰ আৰম্ভণি কৰা হৈছে৷ এই সেৱাটো শ্ৰীনগৰৰ তাৰিক আহমেদ পাটলো জীয়ে আৰম্ভণি কৰিছে, যি এগৰাকী নৌকাগৃহৰ গৰাকী৷ তেওঁ নিজেও ক’ভিড-১৯ ৰ সৈতে যুঁজ কৰিছে আৰু ইয়াৰ পৰাই তেওঁ এম্বুলেঞ্চ সেৱাৰ আৰম্ভণি কৰাৰ প্ৰেৰণা লাভ কৰিছিল৷ তেওঁৰ এই এম্বুলেঞ্চৰ জড়িয়তে মানুহক সচেতন কৰাৰ অভিযানো চলি আছে আৰু তেওঁ অবিৰতভাৱে এম্বুলেঞ্চৰ পৰা ঘোষণাও কৰি আছে৷ চেষ্টা এইটোই হ’ল যে মানুহে যাতে মাস্ক পৰিধান কৰাৰ পৰা অন্য সকলো গুৰুত্বপূৰ্ণ সাৱধানতা অৱলম্বণ কৰে৷

বন্ধুসকল, ডাক্টৰ্ছ ডেৰ লগতে চাৰ্টাৰ্ড একাউন্টেত ডে ও পালন কৰা হয়৷ কিছু বছৰ আগতে মই চাৰ্টাৰ্ড একাউন্টেতৰ পৰা, বিশ্ব স্তৰৰ ভাৰতীয় অডিট ফৰ্মৰ উপহাৰ বিচাৰিছিলো৷ আজি মই তেওঁলোকক এই কথা মনত পেলাব বিচাৰো৷ অৰ্থব্যৱস্থাৰ পাৰদৰ্শিতা আনিবলৈ চাৰ্টাৰ্ড একাউন্টেত সকলে বহুত ভালদৰে আৰু ইতিবাচক ভূমিকা পালন কৰিব পাৰে৷ মই সকলো চাৰ্টাৰ্ড একাউন্টেত, তেওঁলোকৰ পৰিয়ালৰ সদস্যসকলক মোৰ তৰফৰ পৰা শুভকামনা জনালো৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, ক’ৰোনাৰ বিৰূদ্ধে ভাৰতৰ যুঁজখনৰ এটাই বিশেষত্ব আছে৷ যিখন যুঁজত দেশৰ সকলো লোকে ভূমিকা পালন কৰিছে৷ মই “মন কী বাত” ত প্ৰায়ে ইয়াৰ উল্লেখ কৰিছো৷ কিন্তু কিছুমান লোকৰ অভিযোগ থাকে যে তেওঁলোকৰ বিষয়ে সিমান কথা ক’ব নোৱাৰো৷ বহুতো লোক লাগিলে বেক ষ্টাফে হওঁক, শিক্ষকসকল হওঁক, ক্ষুদ্ৰ ব্যৱসায়ী বা দোকানীসকলে হওঁক, দোকানত কাম কৰা কৰ্মচাৰীসকলে হওঁক, পদপথৰ বিক্ৰেতাসকলে হওঁক, সুৰক্ষাকাৰী প্ৰহৰী, বা পোষ্টমেন আৰু পোষ্ট অফিচৰ কৰ্মচাৰীসকল- আচলতে এই তালিকাখন বহুত দীঘলীয়া আৰু প্ৰত্যেকেই নিজৰ ভূমিকা পালন কৰিছে৷ শাসন প্ৰশাসন কিমান যে মানুহ আছে বেলেগ বেলেগ স্তৰত লাগি আছে৷

বন্ধুসকল, আপোনালোকে সম্ভৱতঃ ভাৰত চৰকাৰৰ সচিব হোৱা গুৰু প্ৰসাদ মহাপাত্ৰৰ জীৰ নাম শুনিছে৷ মই আজি “মন কী বাত” ত তেওঁৰ কথা উল্লেখ কৰিব বিচাৰো৷ গুৰুপ্ৰসাদ জীৰ ক’ৰোনা হৈছিল, তেওঁ চিকিৎসালয়ত ভৰ্তি আছিল, আৰু নিজৰ কৰ্তব্যও সম্পাদন কৰি গৈছিল৷ দেশত অক্সিজেনৰ উৎপাদন বৃদ্ধি কৰাৰ বাবে, দূৰ-দূৰণি অঞ্চললৈ অক্সিজেন পোৱাৰ বাবে তেওঁ দিন-ৰাতি কাম কৰিছে৷ এফালে আদালতৰ বিষয়, মিডিয়াৰ হেঁচা- একেলগে বহু মঞ্চত তেওঁ যুঁজ দি থাকিল, বেমাৰৰ সময়ছোৱাত তেওঁ কাম কৰা বন্ধ নকৰিলে৷ বাধা দিয়াৰ পিছতো তেওঁ অক্সিজেনৰ ওপৰত হ’বলগীয়া ভিডিঅ কনফাৰেঞ্চত অংশগ্ৰহণ কৰিছিলো দেশবাসীৰ ইমানেই চিন্তা কৰিছিল তেওঁ৷ চিকিৎসালয়ৰ বিচনাত নিজৰ চিন্তা নকৰাকৈ, দেশৰ লোকসকলৰ বাবে অক্সিজেন বিতৰণৰ ব্যৱস্থাত তেওঁ লাগি থাকিল৷ আমাৰ সকলোৰে বাবে দুখৰ খবৰ যে এনে এজন কৰ্মযোগীকো দেশে হেৰুৱালে, ক’ৰোনাই তেওঁক আমাৰ পৰা আজুৰি নিলে৷ এনে বহুতো লোক আছে যাৰ চৰ্চা কেতিয়াও কৰিব পৰা নগ’ল৷ এনে সকলো ব্যক্তিকে আমাৰ শ্ৰদ্ধাঞ্জলি এয়ে হ’ব যে আমি ক’ভিড প্ৰট’কল সম্পূৰ্ণৰূপে মানি চলো, টিকা নিশ্চয় গ্ৰহণ কৰো৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, “মন কী বাত” ৰ সকলোতকৈ ভাল কথাটো এইটো যে ইয়াত মোতকৈ আপোনালোকৰ যোগদান বেছি থাকে৷ এতিয়া মই মাই গভ ত এটা পোষ্ট দেখা পালো, যিটো চেন্নাইৰ থিৰু আৰ গুৰুপ্ৰসাদ জীৰ হয়৷ তেওঁ যি লিখিছে, সেইয়া জানি আপোনাৰো ভাল লাগিব৷ তেওঁ লিখিছে যে তেওঁ “মন কী বাত” কাৰ্য্যক্ৰমৰ নিয়মিত শ্ৰোতা৷ গুৰুপ্ৰসাদ জীৰ পোষ্টৰ পৰা কেইটামান শাৰী উদ্ধৃতি দি আছো৷ তেওঁ লিখিছে,

যেতিয়াই আপুনি তামিলনাডুৰ কথা উল্লেখ কৰে, তেতিয়া মোৰ আগ্ৰহ আৰু অধিক বাঢ়ি যায়৷

নিজৰ তামিল ভাষা আৰু তামিল সংস্কৃতিৰ মহানতা, তামিল উৎসৱ আৰু তামিলনাড়ুৰ প্ৰধান স্থানসমূহৰ কথা কৈছে৷

গুৰুপ্ৰসাদ জীয়ে আৰু লিখিছে যে- “মন কী বাত” ত মই তামিলনাডুৰ লোকসকল উপলব্ধিসমূহৰ বিষয়েও বহুবাৰ উল্লেখ কৰিছো৷ তিৰুক্কুৰলৰ প্ৰতি আপোনাৰ ভালপোৱা আৰু তিৰুবল্লুবৰ জীৰ প্ৰতি আপোনাৰ শ্ৰদ্ধা সম্পৰ্কে কি কম! এইবাবে মই “মন কী বাত” ত আপুনি তামিলনাডু বিষয়ে যি যি কৈছে, সেইসকলোবোৰ সংকলন কৰি এখন ই-বুক তৈয়াৰ কৰিছো৷ আপুনি এই ই-বুক খনৰ বিষয়ে কিবা ক’ব নে আৰু এইখন নমো এপ তো প্ৰকাশিত কৰিব নে? ধন্যবাদ৷

‘এয়া মই গুৰুপ্ৰসাদ জীৰ পত্ৰ আপোনালোকৰ আগত পঢ়ি আছিলো৷’

গুৰুপ্ৰসাদ জী, আপোনাৰ এই পোষ্টটো পঢ়ি বৰ আনন্দিত হ’লো৷ এতিয়া আপুনি আপোনাৰ ই-বুকত আৰু এটা পৃষ্ঠা যোগ দিয়ক৷

..’নান তামিলকলা চাৰাক্তিন পেৰিয়ে অভিমানী৷

নান উলগতলয়ে পলমায়ান্ত তামিল মৌলিয়ন পেৰিয়ে অভিমানী৷..’

উচ্চাৰণৰ দোষ নিশ্চয় থাকিব কিন্তু মোৰ প্ৰয়াস আৰু মোৰ ভালপোৱা কেতিয়াও কম নহয়৷ যিসকল তামিলভাষী নহয়, তেওঁলোকক মই ক’ব বিচাৰো গুৰুপ্ৰসাদ জীক মই ক’লো যে-

মই তামিল সংস্কৃতিৰ বহুত ডাঙৰ অনুৰাগী৷

মই বিশ্বৰ সবাতোকৈ পূৰণি ভাষা তামিলৰ ডাঙৰ অনুৰাগী৷

বন্ধুসকল, প্ৰত্যেক ভাৰতীয়ই, বিশ্বৰ সবাতোকৈ পূৰণি ভাষা আমাৰ দেশৰ হয়, ইয়াৰ গুণগান কৰিবই লাগে, সেইটোক লৈ গৰ্বিত অনুভৱ কৰিব লাগে৷ ময়ো তামিলক লৈ বহুত গৰ্ব কৰো৷ গুৰু প্ৰসাদ জী, আপোনাৰ এই প্ৰয়াস মোৰ বাবে নতুন অন্তৰ্দৃষ্টি প্ৰদান কৰিবলগীয়া৷ কিয়নো মই “মন কী বাত” কৰোতে সহজ-সৰল ধৰণে মোৰ কথাবোৰ উপস্থাপণ কৰো৷ মই গম পোৱা নাছিলো যে ইয়াৰ এইটো এক অন্য উপাদানো আছিল৷ অপুনি যেতিয়া পূৰণি সকলো কথাবোৰ একলগ কৰিলে, তেতিয়া ময়ো সেই এবাৰ নহয় বৰং দুবাৰ পঢ়িছো৷ গুৰুপ্ৰসাদ জীআপোনাৰ এই কিতাপখন মই নমো এপত নিশ্চয় আপলোড কৰাম৷ ভৱিষ্যতৰ প্ৰয়াসসমূহৰ বাবে বহু বহু শুভকামনা৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আজি আমি ক’ৰোনাৰ অসুবিধা আৰু সাৱধানতা সম্পৰ্কে কথা পাতিলো, দেশ আৰু দেশবাসীৰ বহুতো উপলব্ধিৰ উপৰতো চৰ্চা কৰিলো৷ এতিয়া আৰু এক ডাঙৰ সুযোগ আমাৰ সন্মুখত আছে৷ ১৫ আগষ্ট ও আহি আছে৷ স্বাধীনতাৰ ৭৫ বছৰৰ অমৃত-মহোৎসৱ আমাৰ বাবে বহুত ডাঙৰ প্ৰেৰণা৷ দেশৰ বাবে আমি জীয়াই থাকিবলৈ শিকিব লাগে৷ স্বাধীনতাৰ যুঁজ- দেশৰ বাবে মৃত্যুবৰণ কৰা সকলৰ এক কাহিনী৷ স্বাধীনতাৰ পিছৰ এই সময়ক আমি দেশৰ বাবে জীয়াই থকা সকলৰ কাহিনী কৰি তুলিব লাগিব৷ আমাৰ মন্ত্ৰ হ’ব লাগে- ভাৰত প্ৰথম৷ আমাৰ সকলো সিদ্ধান্তই, সকলো নিৰ্ণয়ৰ আধাৰ হ’ব লাগে- ভাৰত প্ৰথম৷

বন্ধুসকল,অমৃত-মহোৎসৱত দেশে বহুতো সামুহিক লক্ষ্যও নিৰ্ধাৰণ কৰিছে৷ যেনে, আমি আমাৰ স্বাধীনতা সেনানীসকলক স্মৰণ কৰি তেওঁলোকৰ সৈতে জড়িত ইতিহাস পূণৰজীৱিত কৰো৷ আপোনাৰ মনত থাকিব যে “মন কী বাত” ত, মই যুৱসকলক স্বাধীনতা সংগ্ৰামৰ ওপৰত গৱেষণা কৰি, ইতিহাস লিখিবলৈ আহ্বান জনাইছিলো৷ উদ্দেশ্য আছিল যুৱ প্ৰতিভা আগবাঢ়ি আহক, যুৱ-চিন্তা, যুৱ-বিচাৰ সন্মুখলৈ আহক, যুৱ–কলমে নতুন শক্তিৰে লিখা কৰক৷ মোৰ এইটো দেখি বহুত ভাল লাগিল যে বহুত কম সময়ত আঢ়ৈ হাজাৰ যুৱক এই কামটোৰ বাবে আগবাঢ়ি আহিল৷ বন্ধুসকল, আকৰ্ষণীয় কথা এইটো হ’ল ১৯তম-২০তম শতাব্দীৰ যুঁদ্ধবোৰৰ কথাটো সচৰাচৰ হৈ থাকে কিন্তু এইটো আনন্দৰ কথাৰ আছিল যে ২১তম শতাব্দীত যিসকল যুৱকে জন্মগ্ৰহণ কৰিছে, ২১তম শতাব্দীত যাৰ জন্ম হৈছে, মোৰ এনে তৰুণ বন্ধুসকলে ১৯তম-২০তম শতাব্দীৰ স্বাধীনতাৰযুঁদ্ধখন মানুহৰ সন্মুখলৈ লৈ অহাৰ দ্বায়ীত্বভাৰ চম্ভালি ল’লে৷ সকলো লোকে মাই গভত ইয়াৰ সম্পূৰ্ণ বিৱৰণ প্ৰেৰণ কৰিছে৷ এওঁলোকে হিন্দী-ইংৰাজী, তামিল, কান্নাড়া, বাংলা, তেলেগু, মাৰাঠী-মালিয়ালম, গুজৰাটী, এনেধৰণৰ দেশৰ বেলেগ বেলেগ ভাষাত স্বাধীনতা সংগ্ৰামৰ ওপৰত লিখিব৷ কোনোৱে যদি স্বাধীনতা সংগ্ৰামৰ সৈতে জড়িত নিজৰ ওচৰ-পাজৰৰ স্থানসমূহৰ তথ্য যুগুত কৰি আছে, কোনোৱে আকৌ, আদিবাসী স্বাধীনতা সংগ্ৰামীসকলৰ ওপৰত কিতাপ লিখি আছে৷ এক ভাল আৰম্ভণি৷ মোৰ তৰফৰ পৰা আপোনালোক সকলোকে অনুৰোধ জনাওঁ যে অমৃত-মহোৎসৱৰ সৈতে যিকোনো ধৰণে জড়িত হ’ব পাৰে, নিশ্চিয় জড়িত হওঁক৷ এইটো আমাৰ সৌভাগ্য যে আমি স্বাধীনতাৰ ৭৫ বছৰ পৰ্বৰ সাক্ষী হ’বলৈ পাম৷ সেয়েহে পিছৰবাৰ যেতিয়া “মন কী বাত” ত আমি লগ পাম, তেতিয়া অমৃত-মহোৎসৱৰপ্ৰস্তুতিৰ বিষয়ে আৰু কথা পাতিম৷ আপোনালোক সকলো স্বাস্থ্যবান থাকক, ক’ৰোনা সৈতে জড়িত নিয়মসমূহ পালন কৰি আগবাঢ়ক, আপোনাৰ ন ন প্ৰয়াসেৰে দেশক এনেদৰেই গতি প্ৰদান কৰি থাকক৷ এই শুভকামনাসমূহৰ সৈতে, বহু বহু ধন্যবাদ৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, নমস্কাৰ। আমি দেখিছো যে দেশখনে কেনেদৰে সৰ্বশক্তিৰে ক’ভিড-১৯ৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ দি আছে। এইটো যোৱা এশ বছৰৰ ভিতৰত আটাইতকৈ ডাঙৰ মহামাৰী আৰু এই মহামাৰীৰ মাজত ভাৰতেও বহুতো প্ৰাকৃতিক দুৰ্যোগৰ সৈতে দৃঢ়তাৰে যুঁজিছে। এই সময়ছোৱাত ঘূৰ্ণীবতাহ আম্ফান আহিছে, ঘূৰ্ণীবতাহ নিসৰ্গ আহিছে, বহুতো ৰাজ্য বানপানীত প্লাবিত হৈছে, বহুতো ভূমিকম্প, ডাঙৰ আৰু সৰু, ভূমিস্খলন হৈছে। মাত্ৰ যোৱা ১০টা দিনত, দেশখনে দুটা ডাঙৰ ঘূৰ্ণীবতাহৰ সন্মুখীন হৈছে। পশ্চিম উপকূলত 'টাউ-টে' ঘূৰ্ণীবতাহ আৰু পূব উপকূলত 'যশ' ঘূৰ্ণীবতাহ। এই দুয়োটা ঘূৰ্ণীবতাহে কেইবাখনো ৰাজ্যক প্ৰভাৱিত কৰিছে। দেশ আৰু দেশৰ মানুহে ইয়াৰ সৈতে সম্পূৰ্ণ শক্তিৰে যুঁজ দিছে আৰু অন্ততঃ কমসংখ্যক প্ৰাণহানি নিশ্চিত কৰিছে। আমি এতিয়া অনুভৱ কৰোঁ যে আমি পূৰ্বৰ বৰ্ষসমূহতকৈ অধিক জীৱন ৰক্ষা কৰিবলৈ সমৰ্থ হৈছো। দুৰ্যোগৰ এই কঠিন আৰু অসাধাৰণ পৰিস্থিতিত ঘূৰ্ণীবতাহৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱিত হোৱা সকলো ৰাজ্যৰ মানুহে যিদৰে সাহস দেখুৱাইছে, এই সংকটৰ সময়ত অতি ধৈৰ্য্য, অনুশাসনৰ সৈতে যুঁজিছে - মই সন্মানসহকাৰে, আন্তৰিকতাৰে সকলো নাগৰিকক প্ৰশংসা কৰিব বিচাৰো। যিসকলে আগবাঢ়ি গৈছে আৰু সাহায্য আৰু উদ্ধাৰ অভিযানত অংশগ্ৰহণ কৰিছে তেওঁলোকক আপুনি যিমানে প্ৰশংসা কৰে সিমানেই কম হ’ব। মই তেওঁলোক সকলোকে অভিবাদন জনাইছো। কেন্দ্ৰ, ৰাজ্য চৰকাৰ আৰু স্থানীয় প্ৰশাসন সকলোৱে এই দুৰ্যোগৰ সন্মুখীন হ'বলৈ একেলগে কাম কৰি আছে। যিসকলে তেওঁলোকৰ ঘনিষ্ঠসকলক হেৰুৱাইছে তেওঁলোকৰ প্ৰতি মই সমবেদনা জ্ঞাপন কৰিছো। আমি সকলোৱে এই কঠিন সময়তো দৃঢ়তাৰে থিয় দিছো সেইসকলৰ সৈতে যিসকলে এই দুৰ্যোগত ক্ষতিৰ সন্মুখীন হৈছে।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, যিমানেই ডাঙৰ প্ৰত্যাহ্বান নহওক, ভাৰতৰ জয়ৰ সংকল্প সদায়ে বৃহৎ হৈ আহিছে। দেশৰ সামূহিক শক্তি আৰু আমাৰ সেৱাৰ মনোভাৱে দেশখনক প্ৰতিটো ধুমুহাৰ পৰা উলিয়াই আনিছে। সাম্প্ৰতিক সময়ত আমি দেখিছো, কেনেদৰে আমাৰ চিকিৎসক, নাৰ্চ আৰু ফ্ৰণ্ট লাইনৰ যোদ্ধাসকলে - তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ উদ্বেগ এৰি দিন-ৰাতিয়ে কাম কৰিছে আৰু আজিও কৰি আছে। এই সকলোবোৰৰ মাজত বহুতে ক’ৰোনাৰ দ্বিতীয় ঢৌৰ সৈতে যুঁজ দিয়াত ডাঙৰ ভূমিকা পালন কৰিছে। মোক মন কী বাতৰ বহু শ্ৰোতাই নমো এপ আৰু চিঠিৰ জৰিয়তে এই যোদ্ধাসকলৰ বিষয়ে আলোচনা কৰিবলৈ আহ্বান জনাইছে ৷

বন্ধুসকল, যেতিয়া দ্বিতীয়টো ঢৌ আহিছিল, অক্সিজেনৰ চাহিদা হঠাতে বহুগুণে বৃদ্ধি পাইছিল আৰু ই এটা ডাঙৰ প্ৰত্যাহ্বান হৈ পৰিছিল। দেশৰ দূৰ দূৰণিলৈ চিকিৎসা অক্সিজেন প্ৰেৰণ কৰাটো এটা ডাঙৰ প্ৰত্যাহ্বান আছিল। আনকি আটাইতকৈ সৰু ভুলৰ পৰাও এটা ডাঙৰ বিস্ফোৰণ হোৱাৰ আশংকা থাকে। ঔদ্যোগিক অক্সিজেন উৎপাদন কৰা বহুতো কাৰখানা দেশৰ পূব অংশত আছে আৰু তাৰ পৰা আন ৰাজ্যলৈ অক্সিজেন প্ৰেৰণ কৰিবলৈও কেইবাদিনো সময় লাগে। দেশখনে সন্মুখীন হোৱা এই প্ৰত্যাহ্বানত ক্ৰায়’জেনিক টেংকাৰৰ চালক, অক্সিজেন এক্সপ্ৰেছৰ চালক, বায়ু সেনাৰ পাইলটসকলে দেশখনক সহায় কৰিছিল। এনে বহু লোকে যুদ্ধগতিত কাম কৰি হাজাৰ হাজাৰ লোকৰ জীৱন ৰক্ষা কৰিছে। আজি এনে এজন সহযোগীয়ে আমাৰ সৈতে 'মন কী বাত'ত যোগদান কৰিছে - শ্ৰীমান দিনেশ উপাধ্যায়জী, উত্তৰ প্ৰদেশৰ জৌনপুৰৰ বাসিন্দা…

মোদী জী- দিনেশ জী, নমস্কাৰ!

দিনেশ উপাধ্যায় জী- মহোদয়, প্ৰণাম৷

মোদী জী- সবাতোকৈ প্ৰথমে মই বিচাৰিম যে আপুনি নিজৰ বিষয়ে নিশ্চয়কৈ জনাওক৷

দিনেশ- মহোদয়, মোৰ নাম দিনেশ বাবুলনাথ উপাধ্যায়৷ মই হসনপুৰ গাওঁ, জামুৱা পোষ্ট, জৌনপুৰ জিলাৰ বাসিন্দা৷

মোদী জী- উত্তৰ প্ৰদেশৰ?

দিনেশ- হয়, হয় মহোদয়৷

মোদী জী- হয়৷

দিনেশ- আৰু মহোদয়, আমাৰ ল’ৰা-ছোৱালী এহাল, পত্নী আৰু মা-দেউতা আছে৷

মোদী জী- আৰু আপুনি কি কৰে?

দিনেশ- মহোদয় মই অক্সিজেনৰ টেংকাৰ চলাও, তৰল অক্সিজেনৰ৷

মোদী জী- ল’ৰা-ছোৱালীৰ পঢ়া-পাতি ঠিকে আছে?

দিনেশ- হয় মহোদয়! ল’ৰা-ছোৱালীৰ পঢ়া-শুনা ঠিকে চলি আছে৷ ছোৱালীও পঢ়ি আছে আৰু মোৰ ল’ৰাটোও পঢ়ি আছে৷

মোদী জী- এই অনলাইনত পঢ়া-পাতি ঠিককৈ হৈছে নে?

দিনেশ- হয় মহোদয়, বঢ়িয়াকৈ হৈ আছে, এতিয়া আমাৰ ছোৱালীজনীয়ে পঢ়ি আছে৷ অনলাইনত পঢ়ি আছে৷ ১৫ৰ পৰা ১৭ বছৰ হৈ গ’ল মই অক্সিজেনৰ টেংকাৰ চলোৱা৷

মোডী জী – ভাল! যদি আপুনি ১৫-১৭ বছৰ ধৰি এই অক্সিজেন কঢ়িয়াই আছে, আপুনি কেৱল ট্ৰাক চালকেই নহয়! আপুনি এক প্ৰকাৰে লাখ লাখ জীৱন ৰক্ষা কৰিবলৈ চেষ্টা কৰি আছে।

দিনেশ – মহোদয়, আমাৰ কামেই এনেকুৱা, আমাৰ কোম্পানী আইএনঅ'এক্স কোম্পানীয়েও আমাৰ লোকসকলৰ যথেষ্ট যত্ন লয়। আৰু আমি য'লৈকে যাওঁ আৰু অক্সিজেন খালী কৰি সুখী অনুভৱ কৰো৷

মোডী জী – কিন্তু এতিয়া ক’ৰোনাৰ সময়ত আপোনাৰ দায়িত্ব যথেষ্ট বৃদ্ধি পাইছে নেকি?

দিনেশ – হয় মহোদয়, যথেষ্ট বৃদ্ধি পাইছে।

মোডী জী – আপুনি যেতিয়া আপোনাৰ ট্ৰাকৰ ড্ৰাইভিং চিটত থাকে তেতিয়া আপোনাৰ মনত কি অনুভৱ হয়? আগৰ তুলনাত কি বেলেগ অভিজ্ঞতা? যথেষ্ট চাপ থাকে নেকি? মানসিক চাপ থাকে নেকি? পৰিয়ালৰ চিন্তা, ক’ৰোনা পৰিবেশ, মানুহৰ চাপ, দাবী। কি কি হয়?

দিনেশ – মহোদয়, আমি চিন্তা নকৰো। আমি কেৱল আমাৰ কৰ্তব্য কৰো৷ আমাৰ অক্সিজেনৰ দ্বাৰা যদি কোনোবাই জীৱন লাভ কৰে তেন্তে এয়া আমাৰ বাবে অতিশয় গৌৰৱৰ কথা৷

মোডী জী- অতি উত্তম ধৰণে আপুনি আপোনাৰ অনুভূতি প্ৰকাশ কৰিছে। আচ্ছা, মোক এইটো কওক - আজি, যেতিয়া মানুহে এই মহামাৰীৰ সময়ত আপোনাৰ কামৰ গুৰুত্ব লক্ষ্য কৰি আছে, যিটো আগতে ইমান বুজি পোৱা নাছিল, এতিয়া তেওঁলোকে বুজি পাইছে, আপোনালোকৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ মনোভাৱ সলনি হৈছে নেকি?

দিনেশ – হয় মহোদয়! আগতে, আমি যিকোনো ঠাইতে জামত আবদ্ধ হৈ পৰিছিলো, কিন্তু আজিৰ তাৰিখত, প্ৰশাসনেও আমাৰ লোকসকলক যথেষ্ট সহায় কৰে। আৰু আমি য'তেই যাওঁ, আমি আমাৰ অন্তৰৰ পৰাও জিজ্ঞাসা লাভ কৰো যে কিমান সোনকালে আমি উপস্থিত হৈ মানুহৰ জীৱন ৰক্ষা কৰিব পাৰো, মহোদয়। খাদ্য উপলব্ধ হওক বা নহওক, সমস্যা যিয়েই নহওক, আমি টেংকাৰ লৈ চিকিৎসালয়ত উপস্থিত হও আৰু দেখো যে চিকিৎসালয়ৰ লোকসকলে আমাৰ ফালে ‘ভি’ ইংগিত প্ৰদৰ্শিত কৰিছে ৷

মোদী জী- আচ্ছা ‘ভিক্টৰী’ৰ ‘ভি’ দেখুৱায়?

দিনেশ- হয় মহোদয়, কোনোবাই ‘ভি’ দেখুৱায়, কোনোবাই বুঢ়া আঙুলি দেখুৱায়৷ আমি তেতিয়া অতিশয় উৎসাহিত হও কিয়নো আমি কিবা এটা ভাল কাম কৰিছো আৰু সেৱা প্ৰদান কৰাৰ অৱকাশ লাভ কৰিছো৷

মোদী জী- তেতিয়া সকলো ভাগৰ আঁতৰি যায়৷

দিনেশ- হয় মহোদয়৷

মোদী জী- ঘৰলৈ গৈ সন্তানৰ আগত এইবোৰ কয় নিশ্চয়৷

মোদী জী- নহয় মহোদয়৷ আমাৰ সন্তান গাঁৱত থাকে৷ আমি ইয়াত আইএনঅ'এক্স এয়াৰ প্ৰডাক্টত চালকৰ কাম কৰো৷ ৮-৯ মাহৰ পিছত ঘৰলৈ যাও৷

মোদী জী- কেতিয়াবা ফোনততো কথা পাতে৷

দিনেশ- হয় মহোদয়৷ নিশ্চয় পাতো৷

মোদী জী- তেওঁলোকে ভাবে যে দেউতা এইটো সময়ত অলপ চম্ভালি থাকিব৷

দিনেশ- মহোদয়, তেওঁলোকে কয়, দেউতা কাম কৰা কিন্তু নিজৰ সুৰক্ষা বৰ্তাই লৈ কৰা আৰু আমি সুৰক্ষাৰ সৈতে কাম কৰো৷ আমাৰ মানগাঁও প্লাণ্টো আছে৷ আইএনঅ’এক্সে আমাৰ লোকসকলৰ বহু উপকাৰ কৰিছে৷

মোদী জী- ঠিক আছে! দিনেশজী, মই খুব ভাল পালো। আপোনাৰ কথা শুনিলে দেশৰ মানুহে এই ক’ৰোনা যুদ্ধত কোনে কেনেদৰে কাম কৰি আছে সেয়াও অনুভৱ কৰিব পাৰিব। আপুনি আপোনাৰ সন্তানক ৯-৯ মাহৰ সাক্ষাৎ নাপায়। পৰিয়ালক লগ পোৱা নাই৷ কেৱল মানুহৰ জীৱন ৰক্ষা কৰি আছে। যেতিয়া দেশবাসীয়ে এয়া শুনিব, দেশ গৌৰৱান্বিত হ'ব যে আমি যুদ্ধত জয়ী হ'ম কিয়নো দীনেশ উপাধ্যায়ৰ দৰে লাখ লাখ লোক সক্ৰিয়ভাৱে জড়িত হৈ আছে।

দিনেশ- মহোদয়, আমি ক’ৰোনাক এদিন নহ’লে এদিন হ’লেও পৰাস্ত কৰিমেই৷

মোদী জী- ঠিক আছে দিনেশজী৷ আপোনাৰ এই ভাৱনাই দেশৰ শক্তি৷ অশেষ ধন্যবাদ৷ আৰু আপোনাৰ সন্তানক মোৰ আশীৰ্বাদ দিব৷

দিনেশ- ঠিক আছে মহোদয়, প্ৰণাম৷

মোদী জী- ধন্যবাদ৷

দিনেশ- প্ৰণাম প্ৰণাম৷

মোদী জী- ধন্যবাদ৷

বন্ধুসকল, দিনেশজীয়ে কোৱাৰ দৰে, যেতিয়া তেওঁ টেংকাৰ চলাই অক্সিজেন লৈ চিকিৎসালয়ত উপস্থিত হয়, এয়া ঈশ্বৰে প্ৰেৰণ কৰা বাৰ্তাবাহক যেন লাগে। আমি বুজি পাওঁ যে এই কামটো কিমান দায়বদ্ধ আৰু ইয়াত কিমান মানসিক চাপ জড়িত আছে।

বন্ধুসকল, প্ৰত্যাহ্বানৰ এই সময়তেই ভাৰতীয় ৰে'লৱেও অক্সিজেন পৰিবহণ সহজ কৰিবলৈ আগবাঢ়ি আহিছে। অক্সিজেন এক্সপ্ৰেছ, অক্সিজেন ৰে’লে পথেৰে যোৱা অক্সিজেন টেংকাৰতকৈ দেশৰ সকলো কোণলৈ অধিক অক্সিজেন পৰিবহণ কৰিছে। মাতৃ আৰু ভগ্নীসকলে শুনি গৌৰৱান্বিত হ'ব যে অক্সিজেন এক্সপ্ৰেছ সম্পূৰ্ণৰূপে মহিলাৰ দ্বাৰা চলোৱা হৈছে। দেশৰ প্ৰতিগৰাকী মহিলাই ইয়াৰ বাবে গৌৰৱান্বিত হ'ব। কেৱল সেয়াই নহয়, প্ৰতিজন ভাৰতীয়ই গৌৰৱান্বিত হ'ব। মই অক্সিজেন এক্সপ্ৰেছৰ পৰা লোকো-পাইলট শিৰিষা গজনীজীক 'মন কী বাত'লৈ আমন্ত্ৰণ জনাইছো।

মোদী জী- শিৰিষা জী, নমস্কাৰ!

শিৰিষা- নমস্কাৰ মহোদয়! আপুনি কেনে আছে?

মোদী জী- মই ভালে আছো৷ শিৰিষা জী, মই শুনিছো যে আপুনি ৰে’লৱে পাইলট হিচাপে কাম কৰি আছে আৰু মোক কোৱা হৈছে যে আপুনি কেৱল মহিলা কৰ্মচাৰীৰ সৈতে এই অক্সিজেন এক্সপ্ৰেছ চলাই আছে৷ শিৰিষা জী, আপুনি উৎকৃষ্ট কাম কৰি আছে৷ ক’ৰোনাৰ সময়ছোৱাত আপোনাৰ দৰে অনেক মহিলাই আগবাঢ়ি আহি ক’ৰোনাৰ সৈতে যুদ্ধত দেশক শক্তি প্ৰদান কৰিছে৷ আপুনি নাৰী শক্তিৰ অত্যুত্তম উদাহৰণ৷ কিন্তু দেশবাসীয়ে জানিবলৈ বিচাৰিব, আপুনি এই উৎসাহ কিদৰে পালে?

শিৰিষা- মহোদয়, এই উৎসাহ মই মোৰ পিতৃ-মাতৃৰ পৰা পাইছো৷ মোৰ দেউতা চৰকাৰী কৰ্মচাৰী৷ মোৰ দুজনী বাইদেউ আছে৷ ঘৰত তিনিগৰাকী মহিলা৷ কিন্তু মোৰ দেউতাই মোক কাম কৰিবলৈ উৎসাহ যোগাইছে৷ মোৰ প্ৰথম গৰাকী বাইদেৱে বেংকত চাকৰি কৰে আৰু মই ৰে’লৱেত৷ মোৰ অভিভাৱকে মোক উৎসাহিত কৰিছে৷

মোদী জী- আচ্ছা শিৰিষা জী, আপুনি সাধাৰণ দিনতো ৰে’লৱেত নিজৰ সেৱা আগবঢ়াইছে৷ ৰে’লো স্বাভাৱিক ধৰণে চলাইছে কিন্তু এতিয়া অক্সিজেনৰ ইমান চাহিদা আৰু আৰু আপুনি অক্সিজেন পৰিবহণ কৰাৰ সময়ত দায়িত্বও অধিক হৈছে৷ সাধাৰণ সামগ্ৰী লৈ যোৱাৰ কথা ভিন্ন, অক্সিজেন ইমান গুৰুত্বপূৰ্ণ সামগ্ৰী, কেনে অনুভৱ হৈছিল?

শিৰিষা- মই খুব সুখী অনুভৱ কৰিছো এই কাম কৰি৷ অক্সিজেন পৰিবহণৰ ক্ষেত্ৰত সুৰক্ষা, লীকেজ আজি বহু বস্তু চাবলগীয়া হৈছিল৷ তাৰ লগতে ভাৰতীয় ৰে’লৱেও খুব সহায় কৰিছে৷ এই অক্সিজেন ৰে’ল চলোৱাৰ বাবে মোক গ্ৰীণ ছিগনেল দিয়া হৈছিল, এই গাড়ী ১২৫ কিলোমিটাৰ প্ৰতি ঘণ্টাত চলাই ডেৰ ঘণ্টাত গন্তব্যস্থল পাইছিলো৷ ৰে’লৱেও এই দায়িত্ব গ্ৰহণ কৰিছিল, মইও এই দায়িত্ব গ্ৰহণ কৰিছিলো মহোদয়৷

মোদী জী- বাহ! শিৰিষা জী আপোনাক অভিনন্দন জনাইছো৷ আৰু আপোনাৰ পিতৃ-মাতৃক বিশেষ ৰূপত প্ৰণাম কৰিছো যিয়ে তিনিও গৰাকী কন্যাক প্ৰেৰণা দিছে আৰু উৎসাহ দিছে৷ আৰু মই ভাবো, এনে পিতৃ-মাতৃকো প্ৰণাম আৰু আপোনালোক সকলো ভগ্নীকো প্ৰণাম যিয়ে এই কাম কৰাৰ আৰু দেশক সেৱা কৰাৰ দায়িত্ব পালন কৰিছে৷ অশেষ ধন্যবাদ শিৰিষা জী৷

শিৰিষা জী- ধন্যবাদ মহোদয়৷ আপোনাৰ আশীৰ্বাদ লাগে মোক৷

মোদী জী- পৰমাত্মাৰ আশীৰ্বাদ সদায়েই আপোনাৰ ওপৰত থাকক, পিতৃ-মাতৃৰ আশীৰ্বাদ আপোনাৰ ওপৰত থাকক৷ ধন্যবাদ৷

শিৰিষা- ধন্যবাদ মহোদয়৷

বন্ধুসকল, আমি এইমাত্ৰ শিৰিষাজীৰ কথা শুনিলো। তেওঁলোকৰ অভিজ্ঞতাই অনুপ্ৰেৰণাও দিও আৰু আৱেগিকো কৰে। দৰাচলতে, এই যুঁজখন ইমানেই ডাঙৰ যে ৰে'লৱেৰ দৰে আমাৰ দেশখনে তিনিওটা পথ, জল, নভ উভয়তে কাম কৰি আছে। এফালে, বায়ু সেনাৰ বিমানেৰে অক্সিজেন প্ৰকল্পলৈ খালী টেংকাৰ পৰিবহণৰ কামো হৈ আছে, আনহাতে, নতুন অক্সিজেন প্ৰকল্প নিৰ্মাণৰ কামো সম্পূৰ্ণ কৰা হৈছে। একে সময়তে, বিদেশৰ পৰা অক্সিজেন, অক্সিজেন কনচেণ্ট্ৰেটৰ আৰু ক্ৰায়’জেনিক টেংকাৰবোৰো দেশলৈ অনা হৈছে। সেয়েহে, ই নৌসেনা, বায়ু সেনা, সেনা আৰু আমাৰ প্ৰতিষ্ঠানসমূহৰ DRDOৰ দৰে সংস্থাসমূহো জড়িত হৈ আছে। আমাৰ কিমানজন বিজ্ঞানী, উদ্যোগৰ বিশেষজ্ঞ আৰু টেকনিচিয়ানেও যুদ্ধৰ গতিত কাম কৰি আছে। সকলো দেশবাসী তেওঁলোকৰ সকলোৰে কাম জানিবলৈ আৰু বুজিবলৈ আগ্ৰহী। সেয়েহে, আমাৰ বায়ু সেনা গোটৰ কেপ্টেইন পাটনায়কজীয়ে আমাৰ সৈতে যোগদান কৰিছে।

মোদী জী- পাটনায়ক জী, জয় হিন্দ

গ্ৰুপ কেপ্টেইন- ছাৰ জয় হিন্দ৷ ছাৰ মই গ্ৰুপ কেপ্টেইন এ কে পাটনায়ক৷ বায়ুসেনা ষ্টেচন হিন্দনৰ পৰা কৈছো৷

মোদী জী- পাটনায়কজী, ক’ৰোনাৰ সৈতে যুঁজৰ সময়ত আপুনি এক বৃহৎ দায়িত্ব চম্ভালি আছে৷ সমগ্ৰ বিশ্বলৈ টেংকাৰ পৰিবহণ কৰিছে৷ মই জানিব বিচাৰো যে এজন সৈনিক হিচাপে আপুনি এক বেলেগ ধৰণৰ কাম কৰিছে৷ এনেয়ে মাৰিবলৈ দৌৰিব লাগে আৰু আজি আপুনি জীৱন বচাবলৈ দৌৰি আছে, কেনে অনুভৱ কৰিছে?

গ্ৰুপ কেপ্টেইন- ছাৰ, সংকটৰ এই সময়ত আমি দেশবাসীক সহায় কৰিবলৈ পাই সুখী অনুভৱ কৰিছো আৰু এয়া আমাৰ বাবে সৌভাগ্যৰ কথা৷ এই মিছন আমি ভালদৰেই সম্পন্ন কৰিছো৷ আমাৰ প্ৰশিক্ষণ আৰু সমৰ্থন সেৱা যি আছে, আমাক পূৰ্ণৰূপে সহায় কৰিছে আৰু কাম কৰি খুব ভাল লাগিছে৷ আৰু সেইবাবেই আমি নিৰন্তৰে কাম কৰিব পাৰিছো৷

মোদী জী- কেপ্টেইন, এইকেইটা দিনত আপুনি যি প্ৰয়াস কৰিছে সেয়া অতিশয় কম সময়ত কৰিবলগীয়া হৈছে৷ আপোনাৰ অনুভৱ কেনে?

গ্ৰুপ কেপ্টেইন- ছাৰ, যোৱা এটা মাহত আমি অহৰহ অক্সিজেন টেংকাৰ আৰু তৰল অক্সিজেন কণ্টেইনাৰ দেশ আৰু বিদেশৰ পৰা পৰিবহণ কৰিছো৷ প্ৰায় ১৬০০ত কৈও অধিক ছ’ৰ্টীজ (sorties) বায়ু সেনা বাহিনীয়ে কৰিছে আৰু ৩০০০ত কৈও অধিক ঘণ্টা আমি উৰিছো৷ প্ৰায় ১৬০টা আন্তৰ্জাতিক মিছন সম্পন্ন কৰিছো৷ পূৰ্বে যি অক্সিজেন টেংকাৰ দেশত পৰিবহণ কৰিবলৈ ২ৰ পৰা ৩দিন লাগিছিল এতিয়া সেয়া ২ ঘণ্টাৰ পৰা ৩ঘণ্টাতে সম্পন্ন হৈছে৷ আন্তৰ্জাতিক মিছনবোৰো ২৪ ঘণ্টাই সম্পন্ন হৈছে৷

মোদী জী- কেপ্টেইন, আপুনি বিদেশৰ কোন কোন স্থানলৈ গৈছে?

গ্ৰুপ কেপ্টেইন- ছাৰ, আমি ছিংগাপুৰ, ডুবাই, বেলজিয়াম, জাৰ্মানী আৰু ব্ৰিটেইনলৈ গৈছো৷ এইবোৰ ঠাইলৈ গৈছে , IL-76, C-17 বিমান৷ আৰু অতিশয় কম সময়ৰ ভিতৰত গৈছে C-130 যিয়ে মিছন সম্পন্ন কৰিছে৷ আমাৰ প্ৰশিক্ষণ আৰু উৎসাহৰ ফলতেই আমি সময়মতে এই অভিযান সম্পন্ন কৰিব পাৰিছো ছাৰ৷

মোদী জী- আমাৰ দেশবাসীয়ে এইটো কথাত গৌৰৱ কৰে যে জলেই হওক, নভেই হওক, আমাৰ সকলো জোৱানে ক’ৰোনাৰ বিৰুদ্ধে অৱতীৰ্ণ হৈছে আৰু কেপ্টেইন আপুনি আপোনাৰ দায়িত্ব সুন্দৰ ধৰণে পালন কৰিছে৷ আপোনাক অভিনন্দন জনাইছো৷

গ্ৰুপ কেপ্টেইন- ধন্যবাদ ছাৰ৷ আমি সম্পূৰ্ণ প্ৰয়াস কৰিছো আৰু মোৰ সৈতে মোৰ কন্যা অদিতিও আছে৷

মোদী জী- আৰে ৱাহ!

অদিতি- নমস্কাৰ মোদীজী৷

মোদী জী- নমস্কাৰ নমস্কাৰ অদিতি৷ আপোনাৰ বয়স কিমান?

অদিতি- মোৰ বয়স বাৰ বছৰ আৰু মই অষ্টম শ্ৰেণীত পঢ়ো৷

মোদী জী- আপোনাৰ পিতৃতো বাহিৰত থাকে, ইউনিফৰ্মত থাকে৷

অদিতি- হয়৷ তেওঁক লৈ মই গৌৰৱ কৰো৷ তেওঁ কিমান গুৰুত্বপূৰ্ণ কাম কৰি আছে৷ ক’ৰোনাত আক্ৰান্ত লোকসকলক সহায় কৰি আছে, ইমানবোৰ দেশৰ পৰা অক্সিজেন টেংকাৰ আনিছে, কণ্টেইনাৰ আনিছে৷

মোদী জী- আপুনিতো দেউতাক খুব মিছ কৰে ন?

অদিতি- হয়, মই খুব মিছ কৰো৷ আজিকালি তেওঁ ঘৰলৈ আহিবলৈ বেছি সময় নাপায়৷ ইমানবোৰ আন্তৰ্জাতিক ফ্লাইট আৰু কণ্টেইনাৰ তথা টেংকাৰবোৰ উৎপাদন প্ৰকল্পলৈ লৈ যোৱা হৈছে যাতে ক’ৰোনাত পীড়িত লোকসকলে সময়মতে অক্সিজেন লাভ কৰে৷

মোদী জী- এই অক্সিজেনৰ বাবে জনসাধাৰণ প্ৰাণ ৰক্ষা পৰাৰ বিষয়টো এতিয়া ঘৰে ঘৰে গম পাইছে৷

অদিতি- হয়৷

মোদী জী- যেতিয়া তোমাৰ বন্ধুবৰ্গই গম পায় যে তোমাৰ দেউতাই অক্সিজেন পৰিবহণৰ সৈতে জড়িত, তেতিয়া তোমাকো খুব আদৰেৰে চায় নহয় জানো?

অদিতি- হয়, মোৰ সকলো বন্ধুৱে কয় যে তোমাৰ দেউতাই এনে গুৰুত্বপূৰ্ণ কাম কৰি আছে, তেতিয়া মোৰ গৌৰৱ অনুভৱ হয়৷ আৰু মোৰ পৰিয়ালৰ আটাইবোৰ লোকে দেউতাক লৈ গৌৰৱ অনুভৱ কৰে৷ যিসকল চিকিৎসক, সশস্ত্ৰ বাহিনী, আটায়ে দিনে-ৰাতিয়ে কাম কৰি আছে আৰু মোৰ বিশ্বাস যে আটাইৰে প্ৰয়াসত আমি ক’ৰোনাৰ বিৰুদ্ধে নিশ্চিতভাৱে জয়ী হ’ম৷

মোদী জী- আমাৰ ইয়াত কোৱা হয় যে যেতিয়া ছোৱালীয়ে কথা কয় তেতিয়া তেওঁৰ শব্দত সৰস্বতী বিৰাজমান হয়৷ আৰু যেতিয়া অদিতিয়ে কৈছে আমি নিশ্চিতভাৱে জয়ী হ’ম তেতিয়া এয়া ঈশ্বৰৰ বাণী হৈ পৰে৷ আচ্ছা, অদিতি, এতিয়াটো অনলাইনত পঢ়ি আছা তুমি?

অদিতি- হয়, এতিয়া আমাৰ ইয়াত অনলাইন পাঠ্যক্ৰম চলি আছে আৰু আমি সম্পূৰ্ণ সাৱধানতা গ্ৰহণ কৰিছো৷ বাহিৰলৈ গ’লে ডাবল মাস্ক পিন্ধো৷

মোদী জী- আচ্চা, তোমাৰ হবী কি?

অদিতি- মোৰ হবী হ’ল সাঁতোৰা৷ বাস্কেটবলো খেলো৷ কিন্তু এতিয়া বন্ধ বৈ পৰিছে৷ লকডাউনৰ সময়ছোৱাত মই বেকিং আৰু কুকিং শিকিছো৷ দেউতা অহাৰ পিছত মই তেওঁলৈ কুকীজ আৰু কেক বনাও৷

মোদী জী- ৱাহ ৱাহ ৱাহ! বহু দিনৰ পিছত তুমি দেউতাৰ সৈতে সময় কটোৱাৰ সুযোগ পাইছা৷ বহুত ভাল লাগিল আৰু কেপ্টেইন আপোনাকো অভিনন্দন জনাইছো৷ আৰু কেৱল আপোনাকেই নহয়, আমাৰ আটাইবোৰ সশস্ত্ৰ বাহিনী, জল, থল, নভ সকলোকে ছেলুট জনাইছো৷ ধন্যবাদ ভাই৷

গ্ৰুপ কেপ্টেইন- ধন্যবাদ ছাৰ৷

বন্ধুসকল, এই যোদ্ধাসকলে কৰা কামৰ বাবে দেশে এই জোৱানসকলক অভিবাদন জনাইছে। এইদৰে লাখ লাখ লোক দিন-ৰাতিয়ে ব্যস্ত হৈ থাকে। তেওঁলোকে কৰি থকা কামটো তেওঁলোকৰ নিয়মীয়া কামৰ অংশ নহয়। এশ বছৰৰ পিছত পৃথিৱীলৈ এনে ধৰণৰ দুৰ্যোগ আহিছে, আৰু এটা শতিকাৰ পিছত ইমান ডাঙৰ সংকট! সেয়েহে, কাৰো এনে কামৰ কোনো অভিজ্ঞতা নাছিল। দেশৰ প্ৰতি সেৱাৰ অনুভূতি আছে আৰু ইয়াৰ আঁৰত ইচ্ছাশক্তি আছে। সেইকাৰণে দেশখনে সেইটো কৰিছে যিটো আগতে কেতিয়াও হোৱা নাছিল। আপুনি অনুমান কৰিব পাৰে, সাধাৰণ দিনত ইয়াত এটা দিনত ৯০০ মেট্ৰিক টন, তৰল চিকিৎসা অক্সিজেন উৎপাদন হৈছিল। এতিয়া, ই ১০ গুণতকৈ অধিক বৃদ্ধি হৈ প্ৰতিদিনে প্ৰায় ৯৫০০ মেট্ৰিক টন হৈছে। আমাৰ যোদ্ধাসকলে এই অক্সিজেন দেশৰ দূৰদূৰণিলৈ লৈ গৈছে।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, দেশখনত অক্সিজেন বিতৰণৰ বাবে বহুতো প্ৰচেষ্টা কৰা হৈছে, ইমান মানুহ একত্ৰিত হৈছে, নাগৰিকসকলক অনুপ্ৰাণিত কৰাৰ দৰে এই সকলোবোৰ কাম হৈছে। সকলোৱে একত্ৰিত হৈ তেওঁলোকৰ কৰ্তব্য পালন কৰিছে। বাংগালুৰুৰ উৰ্মিলাজীয়ে মোক কৈছিল যে তেওঁৰ স্বামী লেব টেকনিচিয়ান আৰু তেওঁ কেনেকৈ বহুতো প্ৰত্যাহ্বানৰ মাজতো নিৰন্তৰে কাম কৰি আছে সেয়াও বৰ্ণনা কৰিছে।

বন্ধুসকল, ক’ৰোনাৰ আৰম্ভণিতে দেশত মাত্ৰ এটা পৰীক্ষাগাৰ আছিল, কিন্তু আজি ২৫০০ ৰো অধিক পৰীক্ষাগাৰে কাম কৰি আছে। আৰম্ভণিতে, এদিনত কেইশটামানহে পৰীক্ষা কৰিব পৰা গৈছিল, এতিয়া এদিনত ২০ লাখতকৈও অধিক পৰীক্ষা অনুষ্ঠিত হৈছে। এতিয়ালৈকে, দেশত ৩৩ কোটিতকৈও অধিক নমুনা পৰীক্ষা কৰা হৈছে। এই সহকৰ্মীসকলৰ কাৰণে এই মহান কামটো সম্ভৱ হৈছে। নমুনা সংগ্ৰহৰ কামত বহু কেইজন ফ্ৰণ্টলাইন কৰ্মী নিয়োজিত হৈ আছে। সংক্ৰমিত ৰোগীসকলৰ মাজত যোৱা, তেওঁলোকৰ নমুনা লোৱাটো এক সেৱা। নিজকে সুৰক্ষিত কৰিবলৈ, এই সংগীসকলে এনে গৰমতো নিৰন্তৰে পিপিই কিট পিন্ধিবই লাগিব। ইয়াৰ পিছত নমুনা পৰীক্ষাগাৰত উপনীত হয়। সেয়েহে, যেতিয়া মই আপোনাৰ সকলো পৰামৰ্শ আৰু প্ৰশ্ন পঢ়ি আছিলো, মই সিদ্ধান্ত লৈছিলো যে আমাৰ এই সহকৰ্মীসকলৰ বিষয়েও আলোচনা কৰিব লাগিব। তেওঁলোকৰ অভিজ্ঞতাই আমাক বহুত কথা জানিবলৈ দিব। সেয়েহে, আমি আমাৰ সহকৰ্মী প্ৰকাশ কান্দপালজীৰ সৈতে কথা পাতোঁ, যি দিল্লীত লেব টেকনিচিয়ান হিচাপে কাম কৰে।

মোদী জী- প্ৰকাশজী নমস্কাৰ৷

প্ৰকাশ জী- নমস্কাৰ আদৰণীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী জী৷

মোদী জী- প্ৰকাশজী, প্ৰথমে, 'মন কী বাত'ৰ আমাৰ সকলো শ্ৰোতাক বিষয়ে নিজৰ বিষয়ে কওক। আপুনি কিমান দিন ধৰি এই কামটো কৰি আছে আৰু ক’ৰোনাৰ সময়ত আপুনি কি অনুভৱ কৰিছে কিয়নো দেশৰ মানুহে ইয়াক টিভি বা বাতৰি কাকতত নেদেখে। তথাপিও তেওঁলোকে পৰীক্ষাগাৰত ঋষিৰ দৰে কাম কৰি আছে। সেয়েহে, মই আপোনাক ক'ব বিচাৰো যে যেতিয়া আপুনি এই কথা জনাব, দেশবাসীয়েও জানিব পাৰিব যে দেশত কেনেদৰে কাম কৰা হৈছে।

প্ৰকাশ জী- মই যোৱা ১০ বছৰ ধৰি দিল্লী চৰকাৰৰ স্বায়ত্তশাসিত প্ৰতিষ্ঠান ইনষ্টিটিউট অৱ লিভাৰ এণ্ড বিলিয়াৰী ছাইন্সেছ নামৰ এখন চিকিৎসালয়ত লেব টেকনিচিয়ান হিচাপে কাম কৰি আছোঁ। মোৰ স্বাস্থ্য ক্ষেত্ৰত অভিজ্ঞতা হৈছে ২২ বছৰ। আনকি আই.এল.বি.এছ.-ৰ আগতে, মই দিল্লীৰ এপ’ল’ হস্পিটেল, ৰাজীৱ গান্ধী কৰ্কট চিকিৎসালয়, ৰোটাৰী ব্লাড বেংকৰ দৰে প্ৰতিষ্ঠিত প্ৰতিষ্ঠানত কাম কৰিছো। ছাৰ, যদিও মই সকলো ঠাইতে ৰক্ত কোষ বিভাগত সেৱা আগবঢ়াইছো, যোৱা বছৰ ১ এপ্ৰিল, ২০২০ ৰ পৰা, মই আইএলবিএছৰ ভাইৰোলজি বিভাগৰ অধীনত ক’ভিড পৰীক্ষাগাৰত কাম কৰি আছো। অৱশ্যে, ক’ভিড মহামাৰীয়ে সকলো স্বাস্থ্য আৰু স্বাস্থ্য সম্পদৰ ওপৰত যথেষ্ট চাপৰ সৃষ্টি কৰিছিল, কিন্তু মই ব্যক্তিগতভাৱে এই সংঘাতৰ সময়টোক এক সুযোগ বুলি বিবেচনা কৰো৷ যেতিয়া ৰাষ্ট্ৰ, মানৱতা, সমাজে আমাক আমাৰ তুলনাত অধিক দায়িত্ব, সহযোগিতা, অধিক ক্ষমতা আৰু অধিক ক্ষমতা প্ৰদৰ্শন কৰিব বুলি আশা কৰে৷ আৰু, ছাৰ, যেতিয়া আমি ৰাষ্ট্ৰ, মানৱতা, সমাজৰ আশা অনুসৰি আমাৰ স্তৰত আশা কৰা ধৰণে কাম কৰো, যি এটা মাত্ৰ টোপালৰ সমান, আমি ইয়াক পালন কৰাৰ সময়ত গৌৰৱৰ অনুভূতি হয়। কেতিয়াবা, যেতিয়া আমাৰ পৰিয়ালৰ সদস্যসকলেও শংকা বা অলপ ভয় কৰে, মই তেওঁলোকক মনত পেলাই দিওঁ যে আমাৰ বিপদাশংকা আমাৰ দেশৰ জোৱানসকলৰ তুলনাত কম যিসকলে সদায় তেওঁলোকৰ পৰিয়ালৰ পৰা আঁতৰত সীমাত অদ্ভূত আৰু অস্বাভাৱিক পৰিস্থিতিত দেশক সুৰক্ষা দি থাকে। গতিকে তেওঁলোকেও এইটো বুজি পায় আৰু তেওঁলোকে মোৰ সৈতে এক প্ৰকাৰে সহযোগিতা কৰে আৰু এই দুৰ্যোগত যিকোনো সহযোগিতাত তেওঁলোকেও তেওঁলোকৰ ভূমিকা পালন কৰে।

মোদী জী- প্ৰকাশজী, এফালে,চৰকাৰে সকলোকে দূৰত্ব বজাই ৰাখিবলৈ কৈছে- দূৰত্ব ৰাখিব, ক’ৰোনাত ইজনে সিজনৰ পৰা আঁতৰি থাকিব। আৰু আপুনি সন্মুখত থাকি ক’ৰোনা বেক্টেৰিয়াৰ মাজতে সহৱস্থান কৰি আছে। সেয়েহে এইটো এক নিজেই জীৱনৰ বাবে বিপদাপন্ন ঘটনা, পৰিয়ালৰ লোকে চিন্তা কৰাটো অতি স্বাভাৱিক। কিন্তু তথাপিও, এই লেব টেকনিচিয়ানৰ কামটো সাধাৰণ সংযোগৰ ভিতৰত এটা। আৰু এনে মহামাৰী পৰিস্থিতিত আপুনি সেইটোৱেই কৰি আছে। গতিকে কামৰ সময়বোৰ নিশ্চয় অত্যাধিক হৈছে? আপোনাকে পৰীক্ষাগাৰৰ পৰা নিশা উভতিব লাগে? কিয়নো ইমান কোটি মানুহৰ পৰীক্ষা হৈ আছে, বোজাও বাঢ়িছে? কিন্তু আপোনালোকে নিজৰ সুৰক্ষাৰ যত্ন লয় নে নলয়?

প্ৰকাশ জী- নিশ্চয় ৰাখো ছাৰ। আমাৰ আইএলবিএছৰ পৰীক্ষাগাৰটো বিশ্ব স্বাস্থ্য সংস্থাৰ দ্বাৰা স্বীকৃত। গতিকে সকলো প্ৰট’কল আন্তৰ্জাতিক মানদণ্ডৰ, আমি তিনিটা স্তৰৰ পোচাকেৰে পৰীক্ষাগাৰলৈ যাওঁ আৰু কাম কৰো। আৰু লেবেল আৰু পৰীক্ষাৰ সম্পূৰ্ণ প্ৰট’ক’ল থাকে আৰু সেই প্ৰট’ক’লৰ অধীনত কাম হয়। সেয়েহে ছাৰ এইটোও এটা ভগৱানৰ অনুগ্ৰহ যে মোৰ পৰিয়াল আৰু মোৰ বেছিভাগ পৰিচিত যি এতিয়ালৈকে এই সংক্ৰমণৰ পৰা বাচি আছে। গতিকে এটা কথা, যদি আপুনি সাৱধান হয় আৰু সংযম অৱলম্বন কৰে, আপুনি ইয়াক অলপ এৰাই চলিব পাৰে।

মোদী জী- প্ৰকাশজী, আপোনাৰ দৰে হাজাৰ হাজাৰ লোকে যোৱা এবছৰ ধৰি পৰীক্ষাগাৰত কাম কৰি আছে আৰু ইমান খিনি কৰি আছে। তেওঁলোকে বহুতো লোকক বচাবলৈ কাম কৰি আছে। যি কথা দেশে আজি জানে। কিন্তু প্ৰকাশজী, মই আপোনাৰ জৰিয়তে আপোনাৰ সকলো সহকৰ্মীক আন্তৰিকতাৰে ধন্যবাদ জনাইছো। দেশবাসীৰ হৈ মই আপোনাক ধন্যবাদ জনাইছো। আৰু আপুনি স্বাস্থ্যৱান হৈ থাকে। আপোনাৰ পৰিয়াল স্বাস্থ্যৱান হওক। মই আপোনালোকক শুভকামনা জনাইছো।

প্ৰকাশ জী- ধন্যবাদ প্ৰধানমন্ত্ৰী জী৷ মই আপোনাৰ ওচৰত কৃতজ্ঞ যে আপুনি মোক এই সুবিধা প্ৰদান কৰিলে৷

মোদী জী- ধন্যবাদ ভাই ৷

বন্ধুসকল, এক প্ৰকাৰে, মই ভাই প্ৰকাশজীৰ সৈতে কথা পাতিছো, কিন্তু হাজাৰ হাজাৰ লেব টেকনিচিয়ানৰ সেৱা আগবঢ়োৱাৰ সুবাস আমাৰ ওচৰলৈ আহিছে। এই বিষয়বোৰে কেৱল হাজাৰ হাজাৰ লোকৰ সেৱা প্ৰদৰ্শন কৰাই নহয় অদ্যপি আমাৰ সকলোৰে দায়িত্ববোধো আছে। ভাই প্ৰকাশজীৰ দৰে আমাৰ সহকৰ্মীসকলে যিমানেই কাম কৰি আছে, সিমানেই তেওঁলোকৰ সহযোগিতাই ক’ৰোনাক পৰাস্ত কৰাত সহায় কৰিব।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আমি আমাৰ 'ক’ৰোনা যোদ্ধা'ৰ বিষয়ে কথা পাতি আছিলো। যোৱা ডেৰ বছৰত, আমি যথেষ্ট নিষ্ঠা আৰু কঠোৰ পৰিশ্ৰম দেখিছো। কিন্তু দেশৰ আন বহু যোদ্ধাইও এই যুঁজত এক ডাঙৰ ভূমিকা পালন কৰিছে। আপুনি ভাবক, আমাৰ দেশত ইমান ডাঙৰ সংকট, ই দেশৰ প্ৰতিটো ব্যৱস্থাক প্ৰভাৱিত কৰিছে। কৃষি ব্যৱস্থাই আক্ৰমণৰ পৰা নিজকে যথেষ্ট পৰিমাণে সুৰক্ষিত কৰিছিল। কেৱল ইয়াক সুৰক্ষিত ৰখাই নহয়, লগতে আগবাঢ়িও গৈছিল, ইয়াৰ প্ৰগতি হৈছিল! আপুনি জানেনে যে এই মহামাৰীতো আমাৰ কৃষকসকলে অভিলেখ সংখ্যক উৎপাদন কৰিছে? যেতিয়া কৃষকসকলে অভিলেখ সংখ্যক উৎপাদন কৰিছিল, সেই সময়তে দেশখনেও অভিলেখ সংখ্যক শস্য ক্ৰয় কৰিছে। এইবাৰ, বহু ঠাইত, কৃষকসকলে সৰিয়হৰ বাবে এমএছপি মূল্যতকৈ অধিক লাভ কৰিছে। অভিলেখ সংখ্যক খাদ্যশস্য উৎপাদনৰ বাবেই আমাৰ দেশে প্ৰতিজন দেশবাসীক শক্তিশালী কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে। আজি এই সংকটত ৮০ কোটি দৰিদ্ৰ লোকক বিনামূলীয়া ৰেচন প্ৰদান কৰা হৈছে যাতে দৰিদ্ৰ লোকসকলৰ ওচৰত এনে এটা দিন নাহক যিদিনা তেওঁলোকৰ পাকঘৰত জুহালত জুই নজ্বলক।

বন্ধুসকল, আজি আমাৰ দেশৰ কৃষকসকলে বহুতো ক্ষেত্ৰত নতুন ব্যৱস্থাৰ সুযোগ লৈ বিস্ময়কৰ কাম কৰি আছে। উদাহৰণ স্বৰূপে, আগৰতলাৰ কৃষকসকলক চাওক! এই কৃষকসকলে অতি ভাল কঁঠাল উৎপাদন কৰে। যিহেতু ইয়াৰ দেশ-বিদেশত চাহিদা আছে, এইবাৰ আগৰতলাৰ কৃষকসকলৰ কঁঠাল ৰেলেৰে গুৱাহাটীলৈ আনিছিল। এই কঁঠালবোৰ এতিয়া গুৱাহাটীৰ পৰা লণ্ডনলৈ প্ৰেৰণ কৰা হৈছে। একেদৰে, আপুনি নিশ্চয় বিহাৰৰ 'শাহী লিচ্চি'ৰ নাম শুনিছে। ২০১৮ চনত, চৰকাৰে ইয়াৰ পৰিচয় শক্তিশালী কৰিবলৈ আৰু কৃষকসকলক অধিক লাভান্বিত কৰিবলৈ শাহী লিচ্চিক এটা জিআই টেগ দিছিল। এইবাৰ, বিহাৰৰ এই 'শাহী লিচ্চি'ও বিমানেৰে লণ্ডনলৈ প্ৰেৰণ কৰা হৈছে। পূবৰ পৰা পশ্চিমলৈ, উত্তৰৰ পৰা দক্ষিণলৈ, আমাৰ দেশত এনে অনন্য সোৱাদ আৰু সামগ্ৰীৰে পৰিপূৰ্ণ। দক্ষিণ ভাৰতত, আপুনি নিশ্চয় বিজয়নগৰমৰ আমৰ বিষয়ে শুনিছে? এতিয়া কোনে এই আমবোৰ খাব নিবিচাৰে! সেয়েহে, এতিয়া কিষাণ-ৰেলত শ শ টন বিজয়নগৰম আম দিল্লীত উপস্থিত হৈছে। দিল্লী আৰু উত্তৰ ভাৰতৰ মানুহে বিজয়নগৰম আমৰ সোৱাদ লাভ কৰিব আৰু বিজয়নগৰমৰ কৃষকসকলে ভাল উপাৰ্জন কৰিব। কিষাণ-ৰেলে এতিয়ালৈকে প্ৰায় ২ লাখ টন উৎপাদন পৰিবহণ কৰিছে। এতিয়া কৃষকসকলে অতি কম মূল্যত দেশৰ আন দূৰৱৰ্তী অঞ্চললৈ ফল, পাচলি, খাদ্যশস্য প্ৰেৰণ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আজি ৩০ মে'ত 'মন কী বাত'ত কথা পাতিছো আৰু ঘটনাক্ৰমে এই চৰকাৰৰ ৭ম বাৰ্ষিকীৰ সময়ো আহি পৰিছে। বিগত বছৰবোৰত, দেশখনে 'সবকা সাথ, সবকা বিকাশ, সবকা-বিশ্বাস' মন্ত্ৰত আগবাঢ়ি গৈছে। আমি সকলোৱে প্ৰতিটো মুহূৰ্তত সমৰ্পণেৰে দেশৰ সেৱাত কাম কৰিছো। বহু সহকৰ্মীয়ে মোক মন কী বাতত আমাৰ এই ৭ বছৰীয়া সাধাৰণ পৰিক্ৰমাৰ বিষয়ে আলোচনা কৰিবলৈ কৈ পত্ৰ প্ৰেৰণ কৰিছে। বন্ধুসকল, এই ৭ বছৰত যি সফলতা লাভ কৰা হৈছে সেয়া হৈছে দেশৰ, দেশবাসীৰ। আমি বহু বছৰ ধৰি একেলগে ৰাষ্ট্ৰীয় গৌৰৱৰ বহুতো মুহূৰ্ত অনুভৱ কৰিছো। যেতিয়া আমি দেখিছোঁ যে ভাৰত এতিয়া আন দেশৰ চিন্তা আৰু চাপৰ অধীনত নহয়, ই নিজৰ সংকল্পৰ দ্বাৰা আগবাঢ়িছে, আমি সকলোৱে ইয়াকে লৈ গৌৰৱান্বিত। যেতিয়া আমি দেখিম যে ভাৰতে ইয়াৰ বিৰুদ্ধে ষড়যন্ত্ৰ কৰা সকলক উপযুক্ত প্ৰত্যুত্তৰ দিয়ে তেতিয়া আমাৰ আত্মবিশ্বাস অধিক বৃদ্ধি পায়। যেতিয়া ভাৰতে ৰাষ্ট্ৰীয় নিৰাপত্তাৰ বিষয়ত আপোচ নকৰে, যেতিয়া আমাৰ বাহিনীৰ শক্তি বৃদ্ধি হয়, আমি অনুভৱ কৰো যে হয়, আমি সঠিক পথত আছো।

বন্ধুসকল, মই দেশৰ সকলো কোণৰ পৰা বহুতো দেশবাসীৰ পৰা বাৰ্তা, তেওঁলোকৰ চিঠি লাভ কৰো। বহুলোকে ৭০ বছৰৰ ভিতৰত প্ৰথমবাৰলৈ তেওঁলোকৰ গাওঁবোৰত বিদ্যুত সংযোগ কৰা হৈছে বাবে দেশক ধন্যবাদ জনাইছে, তেওঁলোকৰ পুত্ৰ আৰু কন্যাসকলে পোহৰত অধ্যয়ন কৰি আছে, ফেনৰ বতাহৰ তলত পঢ়ি আছে। বহুলোকে কয় যে আমাৰ গাওঁখন এতিয়া এটা পকী ৰাস্তাৰে চহৰখনৰ সৈতে সংযুক্ত হৈ আছে। মোৰ মনত আছে যে এটা জনজাতীয় অঞ্চলৰ কিছুমান সহকৰ্মীয়ে মোলৈ এটা বাৰ্তা প্ৰেৰণ কৰিছিল যে ৰাস্তাটো নিৰ্মাণ হোৱাৰ পিছত প্ৰথমবাৰৰ বাবে তেওঁলোকে অনুভৱ কৰিছিল যে তেওঁলোকেও পৃথিৱীৰ অন্য প্ৰান্তৰ সৈতে সংযোজিত হৈথে। একেদৰে, যদি কোনোবাই বেংক একাউণ্ট খোলাৰ আনন্দ ভাগ বতৰা কৰে, কোনোবাই মোক বিভিন্ন আঁচনিৰ সহায়ত যদি নতুন ৰোজগাৰ লাভ কৰে তেতিয়া তেওঁলোকে নিজৰ আনন্দত মোকো আমন্ত্ৰণ জনায়।

প্ৰধানমন্ত্ৰী আৱাস যোজনাৰ অধীনত এটা ঘৰ পোৱাৰ পিছত, গৃহ প্ৰৱেশ আয়োজনৰ বাবে আমাৰ দেশবাসীৰ পৰা নিৰন্তৰ ভাৱে বহুতো নিমন্ত্ৰণ পাই আহিছো। এই ৭ বছৰত, মই আপোনালোকৰ সৈতে লক্ষাধিক সুখত যোগদান কৰিছো। মাত্ৰ কেইদিনমান আগতে, গাওঁ এখনৰ এটা পৰিয়ালে মোক জল জীৱন মিছনৰ অধীনত ঘৰটোত স্থাপন কৰা পানীৰ টেপৰ এখন ফটো প্ৰেৰণ কৰিছিল। তেওঁ ফটোখনৰ শিৰোনাম লিখিছিল - 'মোৰ গাঁৱৰ জীৱনধাৰা'। এনেকুৱা বহুতো পৰিয়াল আছে। স্বাধীনতাৰ পিছত ৭টা দশকত, আমাৰ দেশৰ মাত্ৰ ৩.৫ কোটি গ্ৰাম্য পৰিয়ালৰ পানীৰ সংযোগ আছিল। কিন্তু কেৱল যোৱা ২১ মাহত, ৪.৫ কোটি ঘৰক বিশুদ্ধ পানীৰ সংযোগ দিয়া হৈছে। ইয়াৰে ১৫ মাহ ক’ৰোনাৰ সময় আছিল! দেশত 'আয়ুষ্মান যোজনা'ৰ পৰা একে ধৰণৰ নতুন বিশ্বাসৰ সৃষ্টি হৈছে। যেতিয়া এজন দৰিদ্ৰ ব্যক্তিয়ে বিনামূলীয়া চিকিৎসা লৈ স্বাস্থ্যৱান হৈ ঘৰলৈ আহে, তেওঁ অনুভৱ কৰে যে তেওঁ এক নতুন জীৱন লাভ কৰিছে। তেওঁ বিশ্বাস কৰে যে দেশখন তেওঁৰ সৈতে আছে। এনে বহুতো পৰিয়ালৰ আশীৰ্বাদ, লাখ লাখ মাতৃৰ আশীৰ্বাদৰ সৈতে, আমাৰ দেশ দৃঢ়ভাৱে উন্নয়নৰ দিশে আগবাঢ়িছে।

বন্ধুসকল, এই ৭ বছৰত ভাৰতে 'ডিজিটেল লেনদেন'ত বিশ্বক এক নতুন দিশ দেখুৱাবলৈ কাম কৰিছে। আজি যিকোনো স্থানত আপোনাৰ ডিজিটেল পৰিশোধ যিমানে সহজ হয়, ক’ৰোনাৰ এই সময়ত ই সিমানেই উপযোগী হয়। আজি দেশবাসীৰ পৰিষ্কাৰ পৰিচ্ছন্নতাৰ প্ৰতি গুৰুত্ব আৰু সতৰ্কতা বৃদ্ধি পাইছে। আমি অভিলেখ সংখ্যক উপগ্ৰহ উৎক্ষেপণ কৰি আছো আৰু অভিলেখ সংখ্যক পথ নিৰ্মাণ কৰি আছো। কেৱল এই ৭ বছৰত, দেশৰ বহুতো পুৰণি বিবাদো সম্পূৰ্ণ শান্তি আৰু সম্প্ৰীতিৰে সমাধান কৰা হৈছে। উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ পৰা কাশ্মীৰলৈকে শান্তি আৰু উন্নয়নৰ এক নতুন আত্মবিশ্বাস জাগ্ৰত হৈছে। বন্ধুসকল, আপোনালোকে ভাবিছেনে, এই ৭ বছৰত এই সকলোবোৰ কাম কেনেদৰে কৰা হৈছে যিবোৰ দশকতো কৰিব পৰা নহৈছিল? এই সকলোবোৰ সম্ভৱ হৈছিল কিয়নো এই ৭ বছৰত আমি চৰকাৰ আৰু জনতাতকৈ অধিক এখন দেশ হিচাপে কাম কৰিছিলো, এটা দল হিচাপে কাম কৰিছিলো, 'টীম ইণ্ডিয়া' হিচাপে কাম কৰিছিলো। প্ৰতিজন নাগৰিকে দেশখনক আগুৱাই নিয়াৰ বাবে একাধিক পদক্ষেপ গ্ৰহণ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছে। হয়! য'ত সফলতা হয়, তাত পৰীক্ষাও আছে। এই ৭ বছৰত, আমি বহুতো কঠিন পৰীক্ষাত একেলগে অৱতীৰ্ণ হৈছো আৰু প্ৰতিবাৰেই আমি শক্তিশালী হৈ ওলাই আহিছো। ক’ৰোনা মহামাৰী হিচাপে, ইমান ডাঙৰ পৰীক্ষা নিৰন্তৰ ভাৱে চলি আছে। এইটো এক সংকট যিয়ে সমগ্ৰ বিশ্বক অসুবিধাত পেলাইছে, কিমান জন লোকে তেওঁলোকৰ প্ৰিয়জনক হেৰুৱাইছে। আনকি ডাঙৰ দেশবোৰেও ইয়াৰ ধ্বংসৰ পৰা পৰিত্ৰাণ পাবলৈ সক্ষম হোৱা নাই। ভাৰতে এই গোলকীয় মহামাৰীৰ মাজত 'সেৱা আৰু সহযোগিতা'ৰ সংকল্প লৈ আগবাঢ়ি আহিছে। আমি প্ৰথম ঢৌতো সম্পূৰ্ণ উৎসাহেৰে যুঁজ দিছিলো, এইবাৰো, ভাৰতে ভাইৰাছটোৰ বিৰুদ্ধে চলি থকা যুঁজত জয়ী হ'ব। সেয়া 'দুই গজৰ দূৰত্ব', ‘মাস্কৰ নিয়ম’ বা ভেকছিনেই হওক, আমি শিথিল হ'ব নালাগে। এইটোৱেই আমাৰ বিজয়ৰ পথ। আগন্তুক সময়ত যেতিয়া আমি 'মন কী বাত'ত লগ পাম, আমি আমাৰ দেশবাসীৰ আৰু বহুতো অনুপ্ৰেৰণাদায়ক উদাহৰণৰ বিষয়ে কথা পাতিম আৰু নতুন বিষয়ে আলোচনা কৰিম। আপোনালোকে মোক এনেদৰে আপোনাৰ পৰামৰ্শ প্ৰেৰণ কৰি থাকিব। আপোনালোক সকলোৱে স্বাস্থ্যৱান হওক, দেশখন আগবাঢ়ি থাকক। অশেষ ধন্যবাদ।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, নমস্কাৰ। আজি, মই এনে এক সময়ত আপোনালোকৰ সৈতে 'মন কী বাত'ত উপস্থিত হৈছো য’ত আমাৰ সকলোৰে ধৈৰ্য, ক’ৰোনাই আমাৰ সকলোৰে দুখ-কষ্ট সহ্য কৰাৰ সীমা পৰীক্ষা কৰি আছে। বহুতে আমাক অকালতে এৰি গৈছে। ক’ৰোনাৰ প্ৰথমটো ঢৌক সফলতাৰে প্ৰতিহত কৰাৰ পিছত দেশখনত সাহসেৰে ভৰি পৰিছিল, আত্মবিশ্বাসেৰে ভৰি পৰিছিল, কিন্তু এই ধুমুহাই দেশখনক হতবাক কৰি তুলিছে।

বন্ধুসকল, শেহতীয়াকৈ এই সংকটৰ মোকাবিলা কৰিবলৈ মই বিভিন্ন খণ্ডৰ বিশেষজ্ঞসকলৰ সৈতে দীঘলীয়া আলোচনা কৰিছো। আমাৰ ফাৰ্মা-উদ্যোগৰ লোক, প্ৰতিষেধক নিৰ্মাতা বা অক্সিজেন উৎপাদনৰ সৈতে সম্পৰ্কিত লোক হওক বা চিকিৎসা ক্ষেত্ৰৰ বিষয়ে বিজ্ঞ লোক হওক, তেওঁলোকে নিজৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ পৰামৰ্শ চৰকাৰক প্ৰদান কৰিছে। এই সময়ত, আমি এই যুঁজত জয়ী হ'বলৈ বিশেষজ্ঞ আৰু বৈজ্ঞানিক পৰামৰ্শক অগ্ৰাধিকাৰ দিব লাগিব। ভাৰত চৰকাৰে ৰাজ্য চৰকাৰৰ প্ৰচেষ্টা আগবঢ়াই নিয়াৰ বাবে সকলো শক্তিৰে কাম কৰি আছে। ৰাজ্য চৰকাৰসমূহেও তেওঁলোকৰ দায়িত্ব পালন কৰিবলৈ যথাসাধ্য ধৰণে চেষ্টা কৰি আছে।

বন্ধুসকল, দেশৰ চিকিৎসক আৰু স্বাস্থ্য কৰ্মীসকলে বৰ্তমান ক’ৰোনাৰ বিৰুদ্ধে এক ডাঙৰ যুঁজত অৱতীৰ্ণ হৈছে। যোৱা এবছৰত তেওঁলোকে ৰোগটোৰ বিষয়ে সকলো ধৰণৰ অভিজ্ঞতা লাভ কৰিছে। আমাৰ সৈতে বৰ্তমান মুম্বাইৰ প্ৰখ্যাত ড০ শশাংক যোশীজী উপস্থিত আছে।

ক’ৰোনা আৰু এই সম্পৰ্কীয় গৱেষণাৰ চিকিৎসাৰ ক্ষেত্ৰত ডাঃ শশাংকজীৰ যথেষ্ট অভিজ্ঞতা আছে, তেওঁ ইণ্ডিয়ান কলেজ অব্ ফিজিচিয়ানৰ ডীনো আছিল। ডাঃ শশাংকৰ সৈতে কথা পাতোঁ আহক:-

মোদী জী- নমস্কাৰ ডাঃ শশাংকজী

ডাঃ শশাংক- নমস্কাৰ মহোদয়

মোদী জী- মাত্ৰ কিছুদিন পূৰ্বে মই আপোনাৰ সৈতে কথা পাতিবলৈ সুযোগ পাইছিলো। মই আপোনাৰ চিন্তাৰ স্পষ্টতা ভাল পাইছিলো। মই ভাবিছিলো দেশৰ সকলো নাগৰিকে আপোনাৰ মতামতৰ বিষয়ে জনা উচিত। মই কি শুনিছো সেই বিষয়ে এটা প্ৰশ্ন হিচাপে মই আপোনাৰ সন্মুখত উপস্থাপন কৰি আছো। ডাঃ শশাংক, আপোনালোকে বৰ্তমান জীৱন ৰক্ষাৰ বাবে দিন-ৰাতিয়ে কাম কৰি আছে, প্ৰথমতে মই বিচাৰো যে আপুনি জনসাধাৰণক দ্বিতীয় ঢৌৰ বিষয়ে কওক। চিকিৎসীয়ভাৱে ই কেনেকৈ পৃথক আৰু কি কি সাৱধানতাৰ প্ৰয়োজন।

ডাঃ শশাংক- ধন্যবাদ মহোদয়, এইটো দ্বিতীয়টো ঢৌ। ই দ্ৰুতগতিত আহিছে, সেয়েহে ভাইৰাছটোৱে প্ৰথমটো ঢৌৰ তুলনাত দ্ৰুত গতিত কাম কৰি আছে, কিন্তু ভাল কথাটো হ'ল তাতকৈ ক্ষীপ্ৰতাৰে পুনৰুদ্ধাৰ হৈছে আৰু মৃত্যুৰ হাৰো যথেষ্ট কম। দুটা বা তিনিটা পাৰ্থক্য আছে, প্ৰথমতে, ই যুৱচাম আৰু শিশুসকলৰ মাজত সামান্য দৃশ্যমান হয়। ইয়াৰ লক্ষণবোৰ পূৰ্বৰ দৰে উশাহ লোৱা, শুকান কাহ, জ্বৰ, আৰু ইয়াৰ সৈতে অলপ গোন্ধ, সোৱাদ নাইকিয়া হোৱা। আৰু মানুহবোৰ অলপ ভয় খাইছে। ভয় কৰাৰ কোনো প্ৰয়োজন নাই। ৮০-৯০ শতাংশ লোকৰ কোনো লক্ষণ প্ৰদৰ্শন নহয়, আৰু মিউটেচন-মিউটেচনৰ বিষয়ে যি কোৱা হৈছে, তাতো ভয় খোৱাৰ প্ৰয়োজন নাই৷ আমি কাপোৰ সলনি কৰাৰ দৰে ভাইৰাছে ইয়াৰ ৰং সলনি কৰি আছে আৰু সেয়েহে ভয় কৰিব লগীয়া একো নাই আৰু আমি এই ঢৌবোৰো অতিক্ৰম কৰিম। ঢৌ আহে আৰু যায় আৰু এই ভাইৰাছবোৰো আহি থাকে আৰু গৈ থাকে, সেয়েহে ভিন্ন ভিন্ন লক্ষণে দেখা দিছে আৰু চিকিৎসাগতভাৱে আমি সাৱধান হোৱা উচিত। ১৪ ৰ পৰা ২১ দিনৰ ক’ভিড সময় তালিকা আছে য'ত আমি চিকিৎসকৰ পৰামৰ্শ লোৱা উচিত।

মোদী জী- ডাঃ শশাংক, আপুনি উল্লেখ কৰা বিশ্লেষণ মোৰ বাবেও আকৰ্ষণীয়, মই বহুতো চিঠি পাইছো, য'ত চিকিৎসাৰ বিষয়ে মানুহৰ বহুতো আশংকা আছে, কিছুমান ঔষধৰ যথেষ্ট চাহিদা বাঢ়িছে, সেয়েহে মই বিচাৰো যে আপুনি জনসাধাৰণক ক’ভিডৰ চিকিৎসাৰ বিষয়ে কওক।

ডাঃ শশাংক- হয়, মহাশয়, নিদানিক চিকিৎসা লোকসকলে অতি পলমকৈ আৰম্ভ কৰে আৰু স্বয়ংক্ৰিয়ভাৱে ৰোগ ভাল হ’ব, এই বুলি বিশ্বাস কৰে, ম’বাইলত কি আহে তাৰ ওপৰত বিশ্বাস ৰাখে, আৰু যদি আপুনি চৰকাৰী তথ্য অনুসৰণ কৰে, তেন্তে কষ্টৰ সন্মুখীন হ’বলগীয়া নহয়। ক’ভিডৰ চিকিৎসাৰ যি প্ৰট’ক’ল আছে তাত তিনি প্ৰকাৰৰ তীব্ৰতা আছে, পাতল বা মৃদু ক’ভিডৰ বাবে ক্লিনিক চিকিৎসা প্ৰটোকল, মজলীয়া বা মডাৰেট ক’ভিড আৰু তীব্ৰ ক’ভিড যাক গুৰুতৰ ক’ভিড বুলি কোৱা হয়। সেয়েহে পাতল ক’ভিডৰ বাবে, আমি অক্সিজেন নিৰীক্ষণ কৰো, নাড়ী নিৰীক্ষণ কৰো, জ্বৰ নিৰীক্ষণ কৰো, কেতিয়াবা পেৰাচিটামলৰ দৰে ঔষধ ব্যৱহাৰ কৰো আৰু নিজৰ চিকিৎসকৰ সৈতে যোগাযোগ কৰো৷ যি মজলীয়া ক’ভিড, মডাৰেট ক’ভিড বা শক্তিশালী ক’ভিড আছে, তেন্তে চিকিৎসকৰ সৈতে যোগাযোগ কৰাটো অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ। সঠিক আৰু সুলভ ঔষধ উপলব্ধ আছে। ইয়াত ষ্টেৰইড যি আছে ই জীৱন ৰক্ষা কৰিব পাৰে, ইনহেলাৰ দিব পাৰো, টেবলেট আমি দিব পাৰো, আৰু একে সময়তে আমি জীৱনদায়িনী অক্সিজেন দিব পাৰো আৰু ইয়াৰ বাবে সৰু সৰু চিকিৎসা আছে কিন্তু প্ৰায়ে যি ঘটি আছে সেয়া হ'ল ৰেমডেচিভিৰ নামৰ এটা নতুন পৰীক্ষামূলক ঔষধ উপলব্ধ হৈছে। এই ঔষধৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ কথাটো হ'ল চিকিৎসালয়ত দুই তিনি দিন কমকৈ থাকিব পাৰি আৰু নিদানিক পুনৰুদ্ধাৰত সহায়ো কৰে। এই ঔষধটোৱেও কেতিয়া কাম কৰে, যেতিয়া ইয়াক প্ৰথম ৯-১০ দিনত দিয়া হয় আৰু ইয়াক পাঁচ দিনলৈ দিয়া হয়, এই যে মানুহবোৰে ৰেমডেচিভিৰৰ পিছে পিছে দৌৰি আছে, সেয়া কৰা আৱশ্যক নহয়। এয়া হৈছে অলপ ঔষধৰ কাম, যাক অক্সিজেনৰ প্ৰয়োজন, প্ৰাণ বায়ু অক্সিজেনৰ প্ৰয়োজন, যাক চিকিৎসালয়ত ভৰ্তি কৰোৱা হয় আৰু চিকিৎসকে ক'লেহে গ্ৰহণ কৰিব লাগে। গতিকে সকলো মানুহে ইয়াক বুজি পোৱাটো অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ। আমি প্ৰাণায়াম কৰিম, আমাৰ শৰীৰৰ হাঁওফাঁও অলপ সম্প্ৰসাৰিত কৰিম আৰু আমাৰ তেজ পাতল কৰা বেজী যাক আমি হেপাৰিন বুলি কও, এই সৰু সৰু ঔষধ দিলে ৯৮% লোক যদি আৰোগ্য হয় তেন্তে ইতিবাচক হৈ থকাটো অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা। চিকিৎসকৰ পৰামৰ্শৰ সৈতে চিকিৎসা প্ৰট’কল গ্ৰহণ কৰাটো অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ। আৰু এই ব্যয়বহুল ঔষধৰ পিছত দৌৰাৰ কোনো প্ৰয়োজন নাই, মহোদয়, আমাৰ ওচৰত ভাল চিকিৎসা আছে, প্ৰাণবায়ু অক্সিজেন আছে, ভেণ্টিলেটৰৰ সুবিধাও আছে, সকলো আছে, মহোদয়, আৰু, কেতিয়াবা যদি এই ঔষধ উপলব্ধ হয় তেন্তে ইয়াক উপযুক্ত লোকসকলক দিব লাগে৷ যথেষ্ট বিভ্ৰান্তিৰ সৃষ্টি হৈছে আৰু সেয়েহে, মই এই স্পষ্টীকৰণ দিব বিচাৰো যে মহোদয়, আমাৰ ওচৰত বিশ্বৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ চিকিৎসা উপলব্ধ আছে। আপুনি দেখিব যে ভাৰতত পুনৰুদ্ধাৰৰ হাৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ৷ যদি আপুনি ইউৰোপৰ সৈতে তুলনা কৰে, আমেৰিকাই একেই চিকিৎসা প্ৰট’কলৰ দ্বাৰা ৰোগীসকলক চিকিৎসা কৰি আছে৷

মোদী জী- ডাঃ শশাংক আপোনাক বহুত ধন্যবাদ। ডাঃ শশাংকই আমাক দিয়া তথ্য অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ আৰু এয়া আমাৰ সকলোৰে বাবে উপযোগী হ'ব।

বন্ধুসকল, মই আপোনালোক সকলোকে অনুৰোধ জনাইছো, যদি আপোনাক কোনো তথ্যৰ প্ৰয়োজন হয়, আন কোনো আশংকা আচে তেন্তে সঠিক উৎসৰ পৰা তথ্য প্ৰাপ্ত কৰক। আপোনাৰ পাৰিবাৰিক চিকিৎসক, ওচৰৰ চিকিৎসকৰ সৈতে ফোনযোগে যোগাযোগ কৰক আৰু তেওঁলোকৰ পৰামৰ্শ লওক। মই দেখিছো যে আমাৰ বহুতো চিকিৎসকে নিজেই এই দায়িত্ব গ্ৰহণ কৰি আছে। বহুতো চিকিৎসকে সামাজিক মাধ্যমৰ জৰিয়তে লোকসকলক অৱগত কৰি আছে। ফোনত, হোৱাটছএপৰ জৰিয়তেও পৰামৰ্শ দি আছে। বহুতো চিকিৎসালয়ৰ ৱেবছাইট আছে য'ত তথ্যও উপলব্ধ আৰু আপুনি তাত চিকিৎসকৰ পৰামৰ্শও ল'ব পাৰে। এইটো অতি প্ৰশংসনীয় কাম হৈছে।

মোৰ সৈতে শ্ৰীনগৰৰ ডাঃ নাভিদ নাজিৰ শ্বাহে যোগদান কৰিছে। ডাঃ নাভিদ শ্ৰীনগৰৰ এখন চৰকাৰী চিকিৎসা মহাবিদ্যালয়ৰ অধ্যাপক। নাভিদজীয়ে তেওঁৰ তত্বাৱধানত বহুতো ক’ৰোনা ৰোগীক চিকিৎসা কৰিছে আৰু ডাঃ নাভিদে এই পবিত্ৰ ৰমজান মাহতো তেওঁৰ কাম কৰি আছে আৰু তেওঁ আমাৰ সৈতে কথা পাতিবলৈ আহৰি উলিয়াইছে। তেওঁৰ সৈতে কথা পাতো আহক।

মোদী জী- নাভিদজী নমস্কাৰ৷

ডাঃ নাভিদ- নমস্কাৰ মহোদয়৷

মোদী জী- ড০ নাভিদ 'মন কী বাত'ৰ আমাৰ শ্ৰোতাসকলে এই কঠিন সময়ত আতংক ব্যৱস্থাপনাৰ প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰিছে। আপুনি আপোনাৰ অভিজ্ঞতাৰ পৰা তেওঁলোকক কেনেদৰে সঁহাৰি দিব?

ডাঃ নাভিদ- চাওক, যেতিয়া ক’ৰোনা আৰম্ভ হৈছিল, কাশ্মীৰত কোভিড চিকিৎসালয় হিচাপে নিৰ্ধাৰিত প্ৰথম চিকিৎসালয়খন আমাৰ মহানগৰ চিকিৎসালয় আছিল। সেই সময়ত এক ভয়ৰ পৰিৱেশ আছিল৷ মানুহে ভাবিছিল যে ক’ৰোনা সংক্ৰমণ হ’লে ইয়াক মৃত্যুদণ্ড বুলি গণ্য কৰা হ'ব আৰু এনে পৰিস্থিতিত, ডাঃ চাহিবান অথবা পেৰা-মেডিকেল কৰ্মচাৰীসকল যিসকলে আমাৰ চিকিৎসালয়ত কাম কৰিছিল, তেওঁলোকৰ মাজত ভয় আছিল যে আমি এই ৰোগীসকলৰ কিদৰে সন্মুখীন হ'ম। আমাৰ সংক্ৰমণ নহয়তো? কিন্তু আমি এইটোও দেখিছিলো যে যদি আমি সম্পূৰ্ণৰূপে পৰিধান কৰা সুৰক্ষামূলক গীয়েৰৰ পদক্ষেপসমূহ কাৰ্যকৰী কৰো তেতিয়া আমি সুৰক্ষিত থাকিব পাৰো আৰু আমাৰ বাকী কৰ্মচাৰীসকলেও সুৰক্ষিত থাকিব পাৰে আৰু লগতে আমি দেখিছিলো যে কিছুমান ৰোগী এনে আছিল যি লক্ষণহীন আছিল, যাৰ ৰোগৰ কোনো লক্ষণ নাছিল। আমি দেখিছোযে ঔষধ গ্ৰহণ নকৰা ৯০-৯৫% ৰো অধিক ৰোগীও আৰোগ্য হয়, সেয়েহে বিগত সময়ৰ পৰা ক’ৰোনাৰ ভয় যথেষ্ট হ্ৰাস পাইছে। আজি আমি এইবাৰৰ ক’ৰোনাৰ দ্বিতীয় ঢৌতো আতংকিত হ'ব নালাগে৷ যদি আমি এছ.অ’.পিৰ সুৰক্ষামূলক ব্যৱস্থা ৰূপায়ণ কৰো, যেনে মাস্ক পৰিধাৰ কৰা, হেণ্ড চেনিটাইজাৰ ব্যৱহাৰ কৰা, শাৰীৰিক দূৰত্ব বিধি বা সামাজিক সমাৱেশ পৰিহাৰ কৰা, তেতিয়া আমি আমাৰ দৈনন্দিন কামবোৰো কৰিব পাৰিম আৰু এই ৰোগৰ পৰাও সুৰক্ষা লাভ কৰিব পাৰিম।

মোদী জী- ডাঃ নাভিদ, প্ৰতিষেধকক লৈ লোকসকলৰ বহুতো প্ৰশ্ন আছে, যেনে কিমান সুৰক্ষা প্ৰতিষেধকে প্ৰদান কৰিব পাৰে, প্ৰতিষেধক গ্ৰহণৰ পিছত তেওঁলোক কিমান আত্মবিশ্বাসী হ'ব পাৰে? আপুনি মোক ইয়াৰ বিষয়ে জনালে শ্ৰোতাসকল বহু উপকৃত হ'ব।

ডাঃ নাভিদ- যিহেতু ক’ৰোনাৰ সংক্ৰমণ পোহৰলৈ আহিছে, আমাৰ ওচৰত ক’ভিড ১৯-ৰ বাবে কোনো কাৰ্যকৰী চিকিৎসা উপলব্ধ নাই, আমি এই ৰোগৰ সৈতে মাত্ৰ দুটা বস্তুৰে যুঁজিব পাৰো, এটা সুৰক্ষামূলক পদক্ষেপ আৰু আমি ইতিমধ্যে কৈ আহিছো যে যদি এটা কাৰ্যকৰী প্ৰতিষেধক আমাৰ ওচৰলৈ আহে, তেন্তে ই আমাক এই ৰোগৰ পৰা আৰোগ্য কৰিব পাৰে৷ এই সময়ত আমাৰ দেশত দুটা ভেকছিন উপলব্ধ আছে। কভাক্সিন আৰু কভিশ্বিল্ড যাক ইয়াত নিৰ্মাণ কৰা হৈছে। আৰু কোম্পানীবোৰেও নিজৰ যিবোৰ পৰীক্ষণ কৰিছে, তাতো দেখা গৈছে যে কাৰ্যকাৰিতা ৬০% তকৈ অধিক আৰু যদি আমি জম্মু আৰু কাশ্মীৰৰ কথা কও, এতিয়ালৈকে ১৫ ৰ পৰা ১৬ লাখ লোকে আমাৰ কেন্দ্ৰীয়শাসিত অঞ্চলত এই প্ৰতিষেধক লাভ কৰিছে। হয়, ছ'চিয়েল মিডিয়াত ইয়াক লৈ বহুতো ভুল ধাৰণা উপলব্ধ হৈছে যে এইবোৰৰ পাৰ্শ্বক্ৰিয়া আছে৷ এতিয়ালৈকে আমাৰ সকলো প্ৰতিষেধকত কোনো পাৰ্শ্বক্ৰিয়া পোৱা হোৱা নাই। কেৱল সেইটোৱেই সকলো প্ৰতিষেধকৰ সৈতে হয়, কাৰোবাৰ জ্বৰ, গোটেই শৰীৰত বিষ বা বেজী দিয়া স্থানত বিষ হয়, আমি প্ৰতিটো ৰোগীৰ পাৰ্শ্বক্ৰিয়াত দেখিছোঁ আমি কোনো স্থুল প্ৰভাৱ দেখা নাই, আমি কোনো বিৰূপ প্ৰভাৱ দেখা নাই। আৰু অৱশ্যে, লোকসকলৰ মাজত আন এটা আশংকাও আছিল যে টীকাকৰণৰ পিছত কিছুমান লোকে অৰ্থাৎ টীকাকৰণৰ পিছতো পজিটিভ হৈছে, কোম্পানীবোৰৰ পৰা নিৰ্দেশনা প্ৰকাশ কৰা হৈছে যে যদি কাৰোবাক টীকাকৰণ কৰা হয় তাৰ পিছতো পজিটিভ হ’ব পাৰে। তাৰ পিছত সংক্ৰমণ হ'ব পাৰে, ই পজিটিভ হ'ব পাৰে। কিন্তু ৰোগৰ যি তীব্ৰতা সেয়া ৰোগীসকলৰ দেহত দেখা পোৱা নাযায়৷ সেয়ে ইয়াৰ ক্ষেত্ৰত থকা ভুল ধাৰণাসমূহ আঁতৰাব লাগে আৰু ১ মে’ৰ পৰা সমগ্ৰ দেশতে ১৮ বছৰৰ ঊৰ্ধৰ লোকসকলৰ টীকাকৰণৰ কাম আৰম্ভ হ’ব, তেওঁলোককো আপীল কৰিছো, আহক আপোনালোক আৰু প্ৰতিষেধক গ্ৰহণ কৰক৷ ইয়াৰ দ্বাৰা নিজেও সুৰক্ষিত হৈ থকাৰ লগতে আমাৰ সমাজখনো ক’ভিড-১৯ৰ আক্ৰমণৰ পৰা সুৰক্ষিত হৈ পৰিব৷

মোদী জী- ডাঃ নাভিদ, আপোনাক বহু ধন্যবাদ৷ ৰমজানৰ পবিত্ৰ মাহ উপলক্ষেও আপোনালৈ অলেখ শুভকামনা থাকিল৷

ডাঃ নাভিদ- অশেষ ধন্যবাদ৷

মোদী জী- বন্ধুসকল, যিহেতু ক’ৰোনাৰ এই সংকটৰ সময়ছোৱাত প্ৰতিষেধকৰ গুৰুত্ব সকলোৱে জানে, মই আপোনালোকক প্ৰতিষেধকৰ বিষয়ে কোনো উৰাবাতৰিত ভোল নাযাবলৈ অনুৰোধ জনাইছো। আপোনালোকে এইটোও জানিব যে ভাৰত চৰকাৰে সকলো ৰাজ্য চৰকাৰলৈ বিনামূলীয়া প্ৰতিষেধক প্ৰেৰণ কৰিছে যিবোৰ ৪৫ বছৰৰ অধিক বয়সৰ লোকসকলে গ্ৰহণ কৰিব পাৰে। এতিয়া, ১ মে'ৰ পৰা, দেশৰ ১৮ বছৰৰ অধিক বয়সৰ সকলোৰে বাবে প্ৰতিষেধক উপলব্ধ হ'ব। এতিয়া কৰ্পোৰেট খণ্ড, দেশৰ কোম্পানীবোৰেও তেওঁলোকৰ কৰ্মচাৰীসকলক প্ৰতিষেধক দিয়াৰ অভিযানত অংশগ্ৰহণ কৰিবলৈ সক্ষম হ'ব। মই এইটোও ক'ব লাগিব যে ভাৰত চৰকাৰে চলাই থকা বিনামূলীয়া প্ৰতিষেধক প্ৰদান কাৰ্যসূচী অব্যাহত থাকিব। মই ৰাজ্যসমূহক ভাৰত চৰকাৰৰ এই বিনামূলীয়া প্ৰতিষেধক অভিযানৰ লাভালাভ যিমান পাৰি সিমান লোকক তেওঁলোকৰ ৰাজ্যত প্ৰদান কৰিবলৈও অনুৰোধ জনাইছো।

বন্ধুসকল, আমি সকলোৱে জানো যে আমাৰ বাবে মানসিকভাৱে নিজৰ, আমাৰ পৰিয়ালৰ যত্ন লোৱাটো কিমান কঠিন, কিন্তু আমাৰ চিকিৎসালয়ৰ নাৰ্চিং কৰ্মচাৰীসকলে একেটা কাম একেলগে বহুতো ৰোগীৰ বাবে কৰিব লাগিব। সেৱাৰ এই অনুভূতি আমাৰ সমাজৰ এক ডাঙৰ শক্তি। কেৱল নাৰ্চেহে নাৰ্চিং কৰ্মচাৰীৰ দ্বাৰা কৰা সেৱা আৰু কঠোৰ পৰিশ্ৰমৰ বিষয়ে ভালদৰে ক'ব পাৰে। সেইবাবে মই ৰায়পুৰৰ ড০ বি আৰ আম্বেদকাৰৰ মেডিকেল কলেজ চিকিৎসালয়ত সেৱা আগবঢ়োৱা ভগ্নী ভাৱনা ধ্ৰুৱজীক 'মন কী বাত'লৈ আমন্ত্ৰণ জনাইছো, তেওঁ বহুতো ক’ৰোনা ৰোগীৰ যত্ন লৈ আছে। আহক! তেওঁৰ সৈতে কথা পাতো –

মোদী জী- নমস্কাৰ ভাৱনা জী!

ভাৱনা- আদৰণীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী মহোদয়, নমস্কাৰ!

মোদী জী- ভাৱনা জী…

ভাৱনা- হয় মহোদয়৷

মোদী জী- ‘মন কী বাত’ শুনি থকা শ্ৰোতাসকলক আপুনি জনাওক যে আপোনাৰ পৰিয়ালত আপোনাৰ ইমান দায়িত্ব, ইমান কাম, তথাপিও আপুনি ক’ৰোনা ৰোগীসকলৰ সৈতে কাম কৰি আছে৷ ক’ৰোনাৰ ৰোগীসকলৰ সৈতে আপোনাৰ যি অভিজ্ঞতা হৈছে সেয়া দেশবাসীয়ে নিশ্চয় শুনিব বিচাৰিব আৰু ছিষ্টাৰ, নাৰ্চসকল ৰোগীৰ নিকটতম হয় আৰু দীৰ্ঘসময়লৈ সম্পৰ্ক থাকে৷ প্ৰতিটো কথা বিশদভাৱে তেওঁ বুজাই দিব পাৰে৷ কওক৷

ভাৱনা- হয়, মহোদয়৷ ক’ভিডৰ সৈতে মোৰ মুঠ অভিজ্ঞতা হৈছে ২ মাহ। আমি ১৪ দিনৰ কৰ্তব্য কৰোঁ আৰু ১৪ দিনৰ পিছত আমাক বিশ্ৰাম দিয়া হয়। তাৰ পিছত, ২ মাহৰ পিছত, আমাৰ এই ক’ভিড কৰ্তব্যবোৰৰ পুনৰাবৃত্তি কৰা হয় মহোদয়। যেতিয়া মই প্ৰথম ক’ভিড কৰ্তব্যত যোগদান কৰিছিলো, মই প্ৰথমে মোৰ পৰিয়ালৰ সদস্যসকলক এই ক’ভিড কৰ্তব্যৰ বিষয়ে জনাইছিলো। এয়া মে’ মাহৰ কথা আছিল আৰু মই কোৱাৰ লগে লগে সকলোৱে ভয় খাইছিল, মোক ভয় খাইছিল, কৈছিল যে ভালদৰে কাম কৰিবা, এক আৱেগিক পৰিস্থিতিৰ সৃষ্টি হৈছিল মহোদয়। ইয়াৰ মাজতে, যেতিয়া মোৰ ছোৱালীয়ে মোক সুধিছিল, মা আপুনি ক’ভিড ডিউটিলৈ যাব, সেই সময়ত মোৰ বাবে এয়া যথেষ্ট আৱেগিক মুহূৰ্ত আছিল, কিন্তু, যেতিয়া মই ক’ভিড ৰোগীৰ ওচৰলৈ গৈছিলো, মই ঘৰত এটা দায়িত্ব এৰি আহিছিলো আৰু যেতিয়া মই ক’ভিড ৰোগীসকলৰ কাষলৈ গ’লো, তেওঁলোক বহু বেছি উদ্বিগ্ন হৈ আছিল, সকলো ৰোগী ক’ভিডৰ নামত ইমান ভয় খাইছিল যে তেওঁলোকে বুজি পোৱা নাছিল যে তেওঁলোকৰ কি হৈছে, পৰৱৰ্তী সময়ত তেওঁলোকে কি কৰিব। আমি তেওঁলোকৰ ভয় দূৰ কৰিবলৈ এটা ভাল স্বাস্থ্যকৰ পৰিৱেশ দিছিলো মহোদয়। যেতিয়া আমাক এই ক’ভিড কৰ্তব্য কৰিবলৈ কোৱা হৈছিল, প্ৰথমতে, আমাক পিপিই কিট পিন্ধিবলৈ কোৱা হৈছিল, যিটো অতি কঠিন৷ পিপিই কিট পিন্ধি কৰ্তব্য সমাপন কৰাটো অতিশয় কঠিন। মহাশয়, এইটো আমাৰ বাবে বৰ কঠিন আছিল, মই ৱাৰ্ড, আইচিইউ, আইচ’লেচন সকলোতে ২ মাহৰ কৰ্তব্যত সকলো ঠাইতে ১৪-১৪ দিন কৰ্তব্য পালন কৰিছিলো৷

মোদী- অৰ্থাৎ, মুঠ আপুনি এবছৰ ধৰি এনেদৰে কাম কৰি আহিছে৷

ভাৱনা- হয় মহোদয়, মই তালৈ যোৱাৰ আগতে মই নাজানিছিলো মোৰ সহকৰ্মীসকল কোন। আমি দলৰ সদস্যৰ দৰে কাম কৰিছিলো মহোদয়৷ আমি তেওঁলোকৰ যিকোনো সমস্যা ভাগ বতৰা কৰো, আমি ধৈৰ্য্যশীল হৈ তেওঁলোকৰ দুঃশ্চিন্তা আঁতৰ কৰো মহোদয়, বহুতো লোক আছিল যিয়ে ক’ভিডৰ নামটো শুনিয়েই ভয় খাইছিল। সেই সকলোবোৰ লক্ষণ তেওঁলোকৰ দেখা দিছিল, যেতিয়া আমি সেইবোৰ ইতিহাস তৈয়াৰ কৰিছিলো, কিন্তু ভয়ৰ বাবে, তেওঁলোকে পৰীক্ষা কৰোৱাব পৰা নাছিল, সেয়েহে আমি তেওঁলোকক বুজাই দিছিলো, আৰু মহোদয়, যেতিয়া তীব্ৰতা বাঢ়ি আহিছিল, হাঁওফাঁও সংক্ৰমিত হোৱাত আইচিইউৰ প্ৰয়োজন হৈছিল৷ লগতে তেওঁলোকৰ সম্পূৰ্ণ পৰিয়াল আহিছিল। গতিকে আমি এনেকুৱা ১-২টা ঘটনা দেখিছিলো মহোদয় আৰু এনে নহয়, আমি প্ৰতিটো বয়সৰ গোটৰ সৈতে কাম কৰিছিলো মহোদয়। তাত সৰু ল'ৰা-ছোৱালী, মহিলা, পুৰুষ, বৃদ্ধ, সকলো ধৰণৰ ৰোগী আছিল। যেতিয়া আমি তেওঁলোকৰ সকলোৰে সৈতে কথা পাতিছিলো, সকলোৱে কৈছিল যে আমি ভয়ত আহিব পৰা নাই, সকলোৰে পৰা সেইটোৱেই আমি উত্তৰ পাইছিলো। গতিকে আমি তেওঁলোকক বুজালো যে ভয় একো নহয়। আপোনালোকে আমাক সমৰ্থন কৰক, আমি আপোনালোকক সমৰ্থন কৰিম। আপুনি প্ৰট’কল অনুসৰণ কৰক, কেৱল আমি তেওঁলোকৰ সৈতে এইখিনি কৰিব পাৰিলো মহোদয়।

মোদী জী- ভাৱনা জী, মই আপোনাৰ সৈতে কথা পাতি খুব ভাল পালো, আপুনি খুব ভাল তথ্য দিলে। আপুনিআপোনাৰ নিজৰ অভিজ্ঞতাৰ পৰা কৈছে, নিশ্চিতভাৱে দেশবাসীৰ বাবে ই ইতিবাচকত বাৰ্তা হ'ব। ভাৱনা জী, আপোনাক বহুত বহুত ধন্যবাদ!

ভাৱনা- ধন্যবাদ মহোদয়, জয় হিন্দ মহোদয়৷

মোদী জী- জয় হিন্দ!

ভাৱনা জী আৰু নাৰ্চিং ষ্টাফৰ দৰে হাজাৰ-লক্ষাধিক ভাই-ভনীয়ে তেওঁলোকৰ কৰ্তব্য ভালদৰে কৰি আছে। এইটো আমাৰ সকলোৰে বাবে এক ডাঙৰ অনুপ্ৰেৰণা। আপোনালোকে আপোনালোকৰ স্বাস্থ্যৰ প্ৰতিও যথেষ্ট মনোযোগ দিয়া উচিত। নিজৰ পৰিয়ালৰো যত্ন লওক।

বন্ধুসকল, আমাৰ সৈতে বৰ্তমান বেংগালুৰুৰ চিষ্টাৰ সুৰেখা জী জড়িত হৈছে। সুৰেখা জী কে.চি সাধাৰণ চিকিৎসালয়ৰ জ্যেষ্ঠ নাৰ্চিং বিষয়া। আহক! তেওঁলোকৰ অভিজ্ঞতাৰ বিষয়ে জানো –

মোদী জী- নমস্কাৰ সুৰেখা জী!

সুৰেখা- আমাৰ দেশ প্ৰধানমন্ত্ৰীৰ সৈতে কথা পাতিবলৈ পাই মই গৌৰৱ আৰু সন্মানিত অনুভৱ কৰিছো মহোদয়৷

মোদী জী- সুৰেখা জী, আপুনি সকলো সহকৰ্মী নাৰ্ছ আৰু চিকিৎসালয়ৰ কৰ্মচাৰীৰ সৈতে উৎকৃষ্ট কাম কৰি আছে। ভাৰতবাসী আপোনালোক সকলোৰে প্ৰতি কৃতজ্ঞ। ক’ভিড-১৯ৰ বিৰুদ্ধে এই যুঁজত নাগৰিকসকলৰ বাবে আপোনাৰ বাৰ্তা কি।

সুৰেখা- হয় মহোদয়। এজন দায়িত্বশীল নাগৰিক হিচাপে মই সঁচাকৈয়ে ক'ব বিচাৰো যে অনুগ্ৰহ কৰি আপোনাৰ চুবুৰীয়াসকলৰ প্ৰতি নম্ৰ হওক আৰু আগতীয়া পৰীক্ষা আৰু সঠিক ট্ৰেকিঙে আমাক মৃত্যুৰ হাৰ হ্ৰাস কৰাত সহায় কৰে আৰু তাৰোপৰি অনুগ্ৰহ কৰি যদি আপুনি কোনো লক্ষণ দেখা পাইছে তেন্তে নিজকে আচুতীয়াকৈ ৰাখক আৰু ওচৰৰ চিকিৎসকৰ পৰামৰ্শ লওক তথা যিমান সম্ভৱ সিমান সোনকালে চিকিৎসা কৰাওক। সেয়েহে, সমাজত এই ৰোগটোৰ বিষয়ে সজাগতা আনিব লাগিব আৰু ইতিবাচক হ'ব লাগিব, আতংকিত নহ'ব আৰু চাপত নাথাকিব। ই ৰোগীৰ অৱস্থা বেয়া কৰে। আমি আমাৰ চৰকাৰৰ ওচৰত এটা প্ৰতিষেধক উপলব্ধ হোৱাৰ বাবে গৌৰৱান্বিত আৰু মই ইতিমধ্যে মোৰ নিজৰ অভিজ্ঞতাৰ সৈকে প্ৰতিষেধক গ্ৰহণ কৰিছো, মই ভাৰতৰ নাগৰিকসকলক ক'ব বিচাৰিছো যে কোনো প্ৰতিষেধকেই লগে লগে ১০০% সুৰক্ষা প্ৰদান নকৰে। ৰোগ প্ৰতিৰোধ ক্ষমতা গঢ়িবলৈ সময় লাগে। অনুগ্ৰহ কৰি টীকাকৰণ কৰিবলৈ ভয় নকৰিব। অনুগ্ৰহ কৰি নিজকে টীকাকৰণ কৰক; এক নিম্নতম পাৰ্শ্বক্ৰিয়াই দেখা দিব পাৰে আৰু মই এই বাৰ্তা প্ৰদান কৰিব বিচাৰো যে, ঘৰত থাকক, সুস্থ হৈ থাকক, অসুস্থ লোকসকলৰ সংস্পৰ্শ পৰিহাৰ কৰক আৰু অপ্ৰয়োজনীয়ভাৱে নাক, চকু আৰু মুখ স্পৰ্শ কৰা পৰিহাৰ কৰক। অনুগ্ৰহ কৰি শাৰীৰিকভাৱে দূৰত্ব ৰখা, মাস্ক ভালদৰে পিন্ধা, নিয়মীয়াকৈ হাত ধোৱা আৰু আপুনি ঘৰতে অনুশীলন কৰিব পৰা ঘৰুৱা প্ৰতিকাৰৰ অভ্যাস কৰক। অনুগ্ৰহ কৰি আয়ুৰ্বেদিক কাঢ়া খাওক, বাষ্প উশাহত লওক আৰু প্ৰতিদিনে মুখ কুলিকুলি কৰক আৰু উশাহ-নিশাহৰ ব্যায়ামো কৰিব পাৰে। আৰু এটা কথা, অনুগ্ৰহ কৰি ফ্ৰণ্টলাইন কৰ্মী আৰু পেছাদাৰীসকলৰ প্ৰতি সহানুভূতি প্ৰদৰ্শন কৰক। আমাক আপোনাৰ সমৰ্থন আৰু সহযোগিতাৰ প্ৰয়োজন। আমি একেলগে যুঁজিম। আমি মহামাৰীৰ মাজেৰে পাৰ হ'ম। এইটোৱেই মোৰ জনসাধাৰণলৈ বাৰ্তা মহোদয়।

মোদী জী- ধন্যবাদ সুৰেখা জী৷

সুৰেখা- ধন্যবাদ মহোদয়৷

সুৰেখাজী, সঁচাকৈয়ে, আপুনি অতি কঠিন সময়ত নেতৃত্ব বহন কৰি আছে। আপুনি নিজৰো যত্ন লওক! আপোনাৰ পৰিয়াললৈও মোৰ শুভেচ্ছা থাকিল। মই দেশৰ জনসাধাৰণক সুৰেখাজীয়ে তেওঁৰ অভিজ্ঞতাৰ পৰা জনোৱা অনুভূতিবোৰ প্ৰকাশ কৰিবলৈও অনুৰোধ কৰিম। ক’ৰোনাৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিবলৈ ইতিবাচক মনোভাৱ অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ আৰু দেশবাসীয়ে ইয়াক বজাই ৰাখিব লাগিব।

বন্ধুবৰ্গ, চিকিৎসক আৰু নাৰ্চিং কৰ্মচাৰীৰ লগতে লেব-টেকনিচিয়ান আৰু এম্বুলেন্স চালকৰ দৰে ফ্ৰণ্টলাইন কৰ্মীসকলে এই মুহূৰ্তত ঈশ্বৰৰ দৰে কাম কৰি আছে। যেতিয়া এম্বুলেন্স এজন ৰোগীৰ ওচৰলৈ যায়, তেওঁলোকে এম্বুলেন্স চালকক দেৱদূতৰ দৰে অনুভৱ কৰে। দেশবাসীয়ে এই সকলোবোৰৰ সেৱা, তেওঁলোকৰ অভিজ্ঞতাৰ বিষয়ে জানিব লাগিব। মোৰ লগত এনে এজন ভদ্ৰলোক আছে, শ্ৰীযুত প্ৰেম বাৰ্মাজী, যি এজন এম্বুলেন্স চালক, তেওঁৰ নাম অনুসৰি। প্ৰেম বাৰ্মাজীয়ে তেওঁৰ কাম, তেওঁৰ কৰ্তব্য, সকলো প্ৰেম আৰু নিষ্ঠাৰে কৰে। আহক! তেওঁৰ সৈতে কথা পাতো –

মোদী জী- নমস্কাৰ প্ৰেম জী৷

প্ৰেম জী- নমস্কাৰ মহোদয়৷

মোদী জী- ভাই! প্ৰেম৷

প্ৰেম জী- হয় মহোদয়৷

মোদী জী- আপুনি নিজৰ কামৰ বিষয়ে৷

প্ৰেম জী- হয় মহোদয়৷

মোদী জী- সামান্য বিশদভাৱে কওক৷ আপোনাৰ অভিজ্ঞতাৰ বিষয়ে কওক৷

প্ৰেম জী- মই কেটছ এম্বুলেন্সত চালকৰ পদত আছো আৰু কণ্ট্ৰ’লত আমালৈ এটা টেবত কল আহে। আমি 102 ৰ পৰা কলৰ ৰোগীৰ কাষলৈ যাও। আমি দুবছৰ ধৰি এই কাম অব্যাহত ৰাখিছো। নিজৰ কিট পিন্ধি, নিজৰ হাতমোজা পিন্ধি, মাস্ক পিন্ধি, ৰোগীয়ে য'ত তেওঁক লৈ যাবলৈ কয়, যিকোনো চিকিৎসালয়তে, আমি যিমান সম্ভৱ সিমান সোনকালে তেওঁলোকক গন্তব্যস্থানলৈ প্ৰেৰণ কৰো।

মোদী জী- আপুনিটো প্ৰতিষেধকৰ দুয়োটা পালিয়েই গ্ৰহণ কৰিছে৷

প্ৰেম জী- নিশ্চয় মহোদয়৷

মোদী জী- আনসকল লোকে যি প্ৰতিষেধক গ্ৰহণ কৰিছে৷ তেওঁলোকলৈ আপোনাৰ বাৰ্তা কি?

প্ৰেম জী- নিশ্চিতভাৱে মহোদয়। সকলোৱেই এই প্ৰতিষেধকৰ পালি গ্ৰহণ কৰা উচিত আৰু ই পৰিয়ালৰ বাবেও ভাল কথা। এতিয়া মোৰ মায়ে মোক এই চাকৰিটো এৰি দিবলৈ কৈছে। মই ক’লো, মা, যদি মই মোৰ চাকৰি এৰি দিও, কোনে ৰোগীসকলক গন্তব্যস্থানলৈ প্ৰেৰণ কৰিব? কাৰণ এই ক’ৰোনা কালত সকলোৱে পলাই গৈছে। সকলোৱে তেওঁলোকৰ চাকৰি এৰি আছে। মায়েও মোক কৈছে এই চাকৰি এৰি দিব লাগে। মই কৈছিলো যে নহয় মা, মই মোৰ চাকৰি এৰি নিদিও।

মোদী জী- প্ৰেম জী, মাক দুখী নকৰিব, তেওঁক বুজাব৷

প্ৰেম জী- হয়৷

মোদী জী- কিন্তু আপুনি যি এই মাৰ কথা কথা নহয়৷

প্ৰেম জী- হয়৷

মোদী জী- ই হৃদয়স্পৰ্শী আছিল৷

প্ৰেম জী- হয়৷

মোদী জী- আপোনাৰ মাতৃকো৷

প্ৰেম জী- হয়৷

মোদী জী-মোৰ প্ৰণাম জনাব৷

প্ৰেম জী- নিশ্চয়৷

মোদী জী- হয়৷

প্ৰেম জী- হয়৷

মোদী জী- আৰু প্ৰেম জী, আপোনাৰ জৰিয়তে

প্ৰেম জী- হয়

মোদী জী- এম্বুলেঞ্চ চলোৱা সকলো চালকে

প্ৰেম জী- হয়

মোদী জী- তেওঁলোকে কিমান বিপদশংকুল কাম কৰি আছে৷

প্ৰেম জী- হয়

মোদী জী- আৰু প্ৰত্যেকৰে মাতৃয়ে কি ভাবে?

প্ৰেম জী- নিশ্চয় মহোদয়

মোদী জী- এইখিনি কথা যেতিয়া শ্ৰোতা ৰাইজে শুনিব

প্ৰেম জী- হয়

মোদী জী- মই ভাবো যে প্ৰত্যেকৰে হৃদয় চুই যাব

প্ৰেম জী- হয়

মোদী জী- প্ৰেম জী, অশেষ ধন্যবাদ৷ আপুনি এক প্ৰকাৰে প্ৰেমৰ গংগা বোৱাই আছে৷

প্ৰেম জী- ধন্যবাদ মহোদয়৷

মোদী জী- ধন্যবাদ ভাই৷

প্ৰেম জী- ধন্যবাদ৷

বন্ধুসকল, প্ৰেম বাৰ্মাজী আৰু তেওঁৰ দৰে হাজাৰ হাজাৰ লোকে আজি তেওঁলোকৰ জীৱন বিপদত পেলাই জনসাধাৰণৰ সেৱা কৰি আছে। ক’ৰোনাৰ বিৰুদ্ধে এই যুঁজত ৰক্ষা পোৱা সকলোৰে জীৱনত এম্বুলেন্স চালকসকলেও যথেষ্ট অৱদান আগবঢ়াইছে। প্ৰেমজী, মই আপোনাক আৰু সমগ্ৰ দেশৰ আপোনাৰ সকলো সহকৰ্মীক বহুতো সাধুবাদ দিছো। আপুনি সময়মতে গৈ থাককক, জীৱন ৰক্ষা কৰি থাকক।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, এইটো সঁচা যে বহুতো লোক ক’ৰোনাৰ দ্বাৰা সংক্ৰমিত হৈছে, কিন্তু, ক’ৰোনাৰ পৰা আৰোগ্য হোৱা লোকৰ সংখ্যাও সমানে বেছি। গুৰুগ্ৰামৰ প্ৰীতি চতুৰ্বেদীজীয়েও শেহতীয়াকৈ ক’ৰোনাক পৰাজিত কৰিছে। প্ৰীতিজীয়ে আমাৰ সৈতে 'মন কী বাত'ত যোগদান কৰিছে। তেওঁৰ অভিজ্ঞতা আমাৰ সকলোৰে বাবে যথেষ্ট উপযোগী হ'ব।

মোদী জী- প্ৰীতি জী নমস্কাৰ

প্ৰীতি জী- নমস্কাৰ মহোদয়৷ আপোনাৰ ভাল নে?

মোদী জী- মোৰ ভাল ৷ সবাতোকৈ প্ৰথমে আপুনি ক’ভিড-১৯ৰ পৰা

প্ৰীতি জী- হয়

মোদী জী- সফলতাৰে যুঁজি অহাৰ বাবে

প্ৰীতি জী- হয়

মোদী জী- আপোনাক প্ৰশংসা কৰিছো

প্ৰীতি জী- অশেষ ধন্যবাদ মহোদয়

মোদী জী- আপোনাৰ স্বাস্থ্যৰ শীঘ্ৰ আৰোগ্য হওক তাৰে কামনা কৰিলো ৷

প্ৰীতি জী- ধন্যবাদ মহোদয় ৷

মোদী জী- প্ৰীতি জী

প্ৰীতি জী- হয়

মোদী জী- এই ঢৌত কেৱল আপোনাৰেই নম্বৰ লাগিছিল নে পৰিয়ালৰ আন সদস্যৰো হৈছিল ৷

প্ৰীতি জী- নহয় নহয় মহোদয়, মোৰ অকলে হৈছিল৷

মোদী জী- ভগৱানৰ কৃপা৷ আচ্ছা মই বিচাৰিম যে

প্ৰীতি জী- হয়

মোদী জী- আপুনি আপোনাৰ এই পীড়া অৱস্থাৰ কিছু অভিজ্ঞতা যদি বৰ্ণনা কৰে তেন্তে শ্ৰোতাসকলে নিজকে এনে সময়ত কিদৰে চম্ভালিব লাগে সেই বিষয়ে সঠিক মাৰ্গদৰ্শন লাভ কৰিব ৷

প্ৰীতি জী- হয় মহোদয়, নিশ্চয়৷ মই আৰম্ভণিৰ পৰ্যায়ত অত্যাধিক আলস্য ভাৱ অনুভৱ কৰিছিলো, আৰু তাৰ পিছত মোৰ ডিঙিত অলপ বিষ যেন হৈছিল। ইয়াৰ পিছত মই লক্ষণবোৰ অলপ অনুভৱ কৰা যেন পালো আৰু সেয়েহে মই পৰীক্ষা কৰোৱালো। পিছদিনা প্ৰতিবেদন দিয়াৰ লগে লগে, মই পজিটিভ ঘোষিত হোৱা লগে লগে, মই নিজকে আচুতীয়াকৈ ৰাখিলো ৷ এটা কোঠাত নিজতে পৃথক কৰি চিকিৎসকৰ পৰামৰ্শ গ্ৰহণ কৰিলো ৷ তেওঁলোকৰ ঔষধ গ্ৰহণ কৰা আৰম্ভ কৰিলো।

মোদী জী- আপোনাৰ এই তৎকালীন পদক্ষেপৰ ফলত পৰিয়ালৰ অন্য লোক বাচি গ’ল৷

প্ৰীতি জী- হয় মহোদয়। বাকী সকলোৰে পৰীক্ষা কৰোৱা হ’ল। সকলোৰে নিগেটিভ আছিল। মই পজিটিভ আছিলো। তাৰ পূৰ্বেই মই এটা কোঠাৰ ভিতৰত নিজকে পৃথক কৰি ৰাখিছিলো। মই প্ৰয়োজনীয় সকলো সামগ্ৰী ৰাখিছিলো আৰু নিজেই কোঠাটো বন্ধ কৰি দিছিলো। আৰু তাৰ লগতে মই ঔষধটো পুনৰ চিকিৎসকৰ পৰামৰ্শৰ সৈতে আৰম্ভ কৰিছিলো। মহাশয়, ঔষধৰ লগতে মই কেৱল যোগ, আয়ুৰ্বেদিক কৰাই নহয় বৰঞ্চ মই কাঢ়া গ্ৰহণ কৰাও আৰম্ভ কৰিছিলো ৷ ৰোগ প্ৰতিৰোধ ক্ষমতা বৃদ্ধিৰ বাবে, মই দিনটোত যেতিয়াই মোৰ খাদ্য খাও, তেতিয়াই মই যি প্ৰ'টিন সমৃদ্ধ আহাৰ, স্বাস্থ্যকৰ খাদ্য গ্ৰহণ কৰিছিলো। মই অত্যাধিক জুলীয়া খাদ্য খাইছিলো, ষ্টীম লৈছিলো, গাৰ্গল কৰিছিলো আৰু গৰম পানীৰ সেক লৈছিলো। মই মোৰ দৈনিক জীৱনৰ এই সকলোবোৰ বস্তুৱেই গ্ৰহণ কৰিছো। আৰু মহোদয়, মই আটাইতকৈ ডাঙৰ কথাটো ক'ব বিচাৰো যে এই কেইটা দিনত আতংকিত হোৱাৰ কোনো প্ৰয়োজন নাই। মই মানসিকভাৱে শক্তিশালী হ'ব লাগিব যাৰ বাবে মোক যোগাভ্যাসে, উশাহ-নিশাহৰ ব্যায়ামে যথেষ্ট সহায় কৰিছিল ৷

মোদী জী- হয়৷ আচ্ছা, প্ৰীতি, এতিয়া আপোনাৰ সকলো কাৰ্য সম্পন্ন হ’ল৷ আপুনি সংকটমুক্ত হ’ল৷

প্ৰীতি জী- হয়৷

মোদী জী- এতিয়া আপোনাৰ পৰীক্ষাৰ ফলাফলো নিগেটিভ আহিছে৷

প্ৰীতি জী- হয়৷

মোদী জী- তেন্তে এতিয়া আপোনাৰ স্বাস্থ্যৰ বাবে কি কৰে?

প্ৰীতি জী- মহোদয়, প্ৰথম কথাটো হ’ল মই যোগাভ্যাস বন্ধ কৰা নাই ৷

মোদী জী- হয়

প্ৰীতি জী- ৰোগ প্ৰতিৰোধক ক্ষমতা বৃদ্ধিৰ বাবে মই কাঢ়াও খাই আছো আৰু স্বাস্থ্যকৰ খাদ্যও গ্ৰহণ কৰি আছো৷

মোদী জী- হয়

প্ৰীতি জী- নিজকে পূৰ্বে মই বহু আওকাণ কৰিছিলো, এতিয়া ধ্যান দিবলৈ আৰম্ভ কৰিছো ৷

মোদী জী- ধন্যবাদ প্ৰীতি জী৷

প্ৰীতি জী- অশেষ ধন্যবাদ মহোদয় ৷

মোদী জী- আপুনি যি তথ্য প্ৰদান কৰিলে, মই ভাবো বহু লোক উপকৃত হ’ব ইয়াৰ জৰিয়তে৷ আপুনি সুস্বাস্থ্যবান হৈ থাকক, আপোনাৰ পৰিয়ালৰ লোক স্বাস্থ্যৱান হৈ থাকক, আপোনালৈ মোৰ তৰফৰ পৰা অশেষ শুভকামনা থাকিল ৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, যিদৰে আজি আমাৰ চিকিৎসা ক্ষেত্ৰৰ লোকসকলে, ফ্ৰণ্টলাইন কৰ্মীসকলে অহৰ্নিশে সেৱাত জড়িত হৈ আছে ৷ একেদৰে সমাজৰ আন লোকসকল এই মুহূৰ্তত এনেয়ে থকা নাই। দেশবাসী পুনৰ একত্ৰিত হৈছে আৰু ক’ৰোনাৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ দিছে। আজিকালি মই দেখিবলৈ পাইছো যে কোনোবাই কোৱেৰাণ্টাইনত বাস কৰা পৰিয়ালক পাচলি, গাখীৰ, ফল, ঔষধ আদি প্ৰদান কৰি আছে। কোনোবাই ৰোগীসকললৈ বিনামূলীয়া এম্বুলেন্স সেৱা আগবঢ়াইছে। আনকি দেশৰ বিভিন্ন প্ৰান্তত এই প্ৰত্যাহ্বানপূৰ্ণ সময়তো, স্বয়ং-সহায়ক সংগঠনবোৰ আগবাঢ়ি আহিছে আৰু আনক সহায় কৰিবলৈ যি পাৰি সেয়া কৰিবলৈ চেষ্টা কৰি আছে। এইবাৰ, গাওঁবোৰত নতুন সজাগতাও দেখা গৈছে। ক’ভিড নিয়মবোৰ কঠোৰভাৱে অনুসৰণ কৰি, মানুহে তেওঁলোকৰ গাওঁখনক ক’ৰোনাৰ পৰা সুৰক্ষিত কৰি আছে, বাহিৰৰ পৰা অহা লোকসকলৰ বাবেও সঠিক ব্যৱস্থা কৰা হৈছে। স্থানীয় বাসিন্দাসকলৰ সৈতে কাম কৰি থকা চহৰসমূহতো বহু যুৱক-যুৱতীয়ে তেওঁলোকৰ এলেকাত ক’ৰোনাৰ ঘটনা বৃদ্ধি নোহোৱাটো নিশ্চিত কৰিবলৈ আগবাঢ়ি আহিছে, অৰ্থাৎ এফালে দেশখনে চিকিৎসালয়, ভেণ্টিলেটৰ আৰু ঔষধৰ বাবে দিন-ৰাতিয়ে কাম কৰি আছে, আনফালে দেশবাসীয়েও ক’ৰোনাৰ মোকাবিলা কৰি আছে। এই অনুভৱে আমাক ইমান শক্তি প্ৰদান কৰে, ই আমাক ইমান বিশ্বাস দিয়ে। যিকোনো প্ৰচেষ্টাই হওক, ই সমাজৰ বাবে এক মহান সেৱা। ইয়েই সমাজৰ শক্তি বৃদ্ধি কৰে।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আজি আমি ক’ৰোনা মহামাৰীৰ ওপৰত 'মন কী বাত'ৰ সমগ্ৰ আলোচনা কৰিছো, কিয়নো আজি আমাৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ অগ্ৰাধিকাৰ হৈছে এই ৰোগক পৰাস্ত কৰা। আজি ভগৱান মহাবীৰৰ জয়ন্তীও। মই এই উপলক্ষে সকলো দেশবাসীক শুভকামনা জনাইছো। ভগৱান মহাবীৰৰ বাৰ্তাই আমাক তপস্যা আৰু আত্মসংযমৰ অনুপ্ৰেৰণা যোগায়। পবিত্ৰ ৰমজান মাহো চলি আছে। তাৰ পিছত আছে বুদ্ধ পূৰ্ণিমা। গুৰু টেগ বাহাদুৰজীৰ ৪০০তম প্ৰকাশ পৰ্বও আছে। এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ দিন হৈছে পোচিচে বৈশাক-ঠাকুৰৰ জন্ম জয়ন্তী। তেওঁলোক সকলোৱে আমাক আমাৰ কৰ্তব্য পালন কৰিবলৈ অনুপ্ৰাণিত কৰে। নাগৰিক হিচাপে, আমি আমাৰ জীৱনত যিমান পাৰি সিমান দক্ষতাৰে আমাৰ কৰ্তব্য পালন কৰিম। আমি সংকটৰ পৰা মুক্ত হৈ ভৱিষ্যতৰ পথত যিমান পাৰি দ্ৰুত গতিত আগবাঢ়িম। এই ইচ্ছাৰ সৈতে, মই আপোনালোক সকলোকে আকৌ এবাৰ প্ৰতিষেধক গ্ৰহণ কৰাৰ বাবে অনুৰোধ জনাইছো আৰু সাৱধানো হ’ব লাগিব। 'ঔষধো – কঠোৰ নিয়মানুৱৰ্তিতাও'। এই মন্ত্ৰটো কেতিয়াও নাপাহৰিব। আমি শীঘ্ৰেই এই দুৰ্যোগৰ পৰা ওলাই আহিবলৈ সক্ষম হ'ম। এই বিশ্বাসেৰে আপোনালোকলৈ অশেষ ধন্যবাদ। নমস্কাৰ।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, নমস্কাৰ! এইবাৰ… যেতিয়া মই 'মন কি বাত'ৰ বাবে মন্তব্য পাও, যিকোনো চিঠি আহে, যেনে এনেধৰণৰ ইনপুট, সেইবোৰ প্ৰত্যক্ষ কৰোঁতে দেখা পাইছিলো যে বহু লোকে এটা অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা সোঁৱৰণ কৰাই দিছিল। মাই গভত আৰিয়ান শ্ৰী, বেংগালুৰুৰ পৰা অনুপ ৰাও, নয়ডাৰ দেৱেশ, থানেৰ সুজিত, তেওঁলোক সকলোৱে কৈছে, "মোডীজী এইবাৰ 'মন কী বাত'ৰ ৭৫ তম খণ্ড উপলক্ষে আপোনালৈ অভিনন্দন। এনে এক সুন্দৰ ৰূপৰ সৈতে 'মন কী বাত'ক ঘনিষ্ঠভাৱে অনুসৰণ কৰাৰ  বাবে মই আপোনালোকলৈ বহুত ধন্যবাদ জনাইছো আৰু আপোনালোক ইয়াত জড়িত হৈ আছে। এইটো মোৰ বাবে অতি গৌৰৱৰ বিষয়, আনন্দৰ বিষয়। মোৰ তৰফৰ পৰাও আপোনালোকক ধন্যবাদ জনাইছোৱেই লগতে 'মন কী বাত'ৰ সকলো শ্ৰোতালৈ কৃতজ্ঞতা জনাইছো কিয়নো এই যাত্ৰা আপোনালোকৰ অবিহনে সম্ভৱ নাছিল। এনেকুৱা লাগে, এয়া যেন সৌ সিদিনাৰ ঘটনাহে যেতিয়া আমি সকলোৱে একেলগে এই আদৰ্শগত যাত্ৰা আৰম্ভ কৰিছিলো। তেতিয়া, ৩ অক্টোবৰ, ২০১৪ তাৰিখে বিজয়া দশমীৰ শুভ উৎসৱ আছিল আৰু ঘটনাক্ৰমে আজি হোলিকা দহন অনুষ্ঠিত হৈছে। "এটা চাকিতেই আৰু আলোক আৰু ৰাষ্ট্ৰ উজ্বল" – আমি এই ভাৱনাৰে পথ নিৰ্ধাৰণ কৰিছো। আমি দেশৰ প্ৰতিটো কোণৰ মানুহৰ সৈতে কথা পাতিছো আৰু তেওঁলোকৰ অসাধাৰণ কামৰ বিষয়ে জানিছো। আপোনালোকেও হয়তো অনুভৱ কৰিছে, আমাৰ দেশৰ প্ৰান্তে-প্ৰান্তে কি অভূতপূৰ্ব ক্ষমতা আছে। ভাৰত মাৰ কোলাত, কেনেধৰণৰ ৰত্ন আছে। এয়া সমাজ এখনলৈ চোৱা, সমাজক জনা, সমাজৰ সম্ভাৱনা চিনাক্ত কৰা, মোৰ বাবেতো এয়া এক আশ্চৰ্যকৰ অভিজ্ঞতা। এই ৭৫ টা খণ্ডৰ সময়ছোৱাত কিমানটা বিষয় আমি অতিক্ৰম কৰিছো৷ কেতিয়াবা নদীৰ বিষয়ে, কেতিয়াবা মৰুভূমিৰ বিষয়ে, কেতিয়াবা প্ৰাকৃতিক দুৰ্যোগৰ বিষয়ে, কেতিয়াবা মানৱ সেৱাৰ অগণন কাহিনীৰ অনুভূতিৰ বিষয়ে, কেতিয়াবা প্ৰযুক্তিৰ উদ্ভাৱনৰ বিষয়ে, কেতিয়াবা অজ্ঞাত প্ৰান্তত, কাৰোবাৰ নতুন কিবা কৰাৰ অভিজ্ঞতাৰ কাহিনী। এতিয়া, আপুনি দেখিছে, পৰিচ্ছন্নতাৰ কথায়েই হওক অথবা আমাৰ ঐতিহ্য পৰিচালনাৰ আলোচনাই হওক, আৰু কেৱল এয়াই নহয়, পুতলা নিৰ্মাণৰ কথায়েই হওক, এনেকুৱা কি বিষয় নাছিল। হয়তো, আমি কিমানটা বিষয় স্পৰ্শ কৰিছো, তথাপিও এয়া সম্ভৱতঃ অগণন হ'ব। ইয়াৰ ভিতৰত, আমি ভাৰত নিৰ্মাণত অতুল্য অৱদান দিয়া সকলৰ বিষয়ে জানিছো, তেনে মহান ব্যক্তিত্বসকলক সময়ে-সময়ে শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জনাইছো। আমি বহুতো বৈশ্বিক বিষয়ৰ বিষয়েও কথা পাতিছো, সেইসমূহৰ পৰা অনুপ্ৰেৰণা ল'বলৈ চেষ্টা কৰিছো। আপোনালোকে মোক বহুতো কথা শিকাইছে, বহুতো ধাৰণা দিছে। এক প্ৰকাৰে, এই চিন্তা যাত্ৰাত, আপোনালোক সকলোৱে একেলগে আগবাঢ়ক, সংযোজিত হওক আৰু নতুন কিবা নহয় কিবা এটা জড়িত কৰি থাকক। আজি মই এই ৭৫ তম খণ্ডৰ সময়ত 'মন কী বাত'ক সফল কৰি তোলা, সমৃদ্ধ কৰি তোলা আৰু ইয়াৰ সৈতে সংযোজিত হৈ থকাৰ বাবে প্ৰতিজন শ্ৰোতালৈ কৃতজ্ঞতা জ্ঞাপন কৰিছো।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, চাওক, আজি ৭৫তম 'মন কী বাত'ত কথা কোৱাৰ সুযোগ আৰু এই মাহটোৱেই স্বাধীনতাৰ ৭৫ বছৰৰ অমৃত উৎসৱৰ আৰম্ভণিৰ মাহ। অমৃত উৎসৱ দাণ্ডী যাত্ৰাৰ দিনৰ পৰা আৰম্ভ হৈছিল আৰু ২০২৩ চনৰ ১৫ আগষ্টলৈকে চলি থাকিব। অমৃত উৎসৱৰ কাৰ্যসূচীবোৰ দেশত অব্যাহত আছে, বিভিন্ন স্থানৰ পৰা এই কাৰ্যসূচীৰ ছবি, তথ্য মানুহে বিনিময় কৰি আছে। নমো এপত কিছুমান এনে ধৰণৰ ছবিৰ সৈতে, ঝাৰখণ্ডৰ নবীনে মোলৈ এটা বাৰ্তা প্ৰেৰণ কৰিছে। তেওঁ লিখিছে যে তেওঁ 'অমৃত উৎসৱ'ৰ কাৰ্যসূচী দেখিছিল আৰু সিদ্ধান্ত লৈছিল যে তেওঁ স্বাধীনতা সংগ্ৰামৰ সৈতে জড়িত কমেও ১০টা স্থানলৈ যাব। তেওঁৰ তালিকাৰ প্ৰথম নামটো হৈছে ভগৱান বিৰচা মুণ্ডাৰ জন্মস্থান। নবীনে লিখিছে যে ঝাৰখণ্ডৰ জনজাতীয় স্বাধীনতা সংগ্ৰামীসকলৰ কাহিনী দেশৰ আন অংশলৈ প্ৰেৰণ কৰা হ'ব। ভাতৃ নবীন, আপোনাৰ চিন্তাধাৰাৰ বাবে মই আপোনাক অভিনন্দন জনাইছো।

বন্ধুসকল, এজন স্বাধীনতা সংগ্ৰামীৰ সংগ্ৰাম কাহিনী, এটা স্থানৰ ইতিহাস, দেশৰ সাংস্কৃতিক কাহিনী, অমৃত উৎসৱৰ সময়ছোৱাত, আপোনালোকে ইয়াক পোহৰলৈ আনিব পাৰে, দেশবাসীক সংযোজিত কৰাৰ এক মাধ্যম হ'ব পাৰে। আপুনি দেখিব, 'অমৃত উৎসৱ' বহুতো প্ৰেৰণাদায়ক অমৃত বিন্দুৰে ভৰি পৰিব আৰু তাৰ পিছত এনে অমৃত ধাৰা বহন হ’ব যিয়ে ভাৰতৰ স্বাধীনতাৰ ১০০ বছৰৰ বাবে আমাক অনুপ্ৰাণিত কৰিব। দেশখনক এক নতুন উচ্চতালৈ লৈ যাব, কিবা এটা নতুন কৰাৰ বাবে এক আবেগ সৃষ্টি কৰিব। স্বাধীনতাৰ যুঁজত আমাৰ যোদ্ধাসকলে ইমান কষ্ট ভোগ কৰিছিল কিয়নো তেওঁলোকে ত্যাগ আৰু বলিদানক দেশৰ বাবে তেওঁলোকৰ কৰ্তব্য বুলি বিবেচনা কৰিছিল। তেওঁলোকৰ ত্যাগ আৰু বলিদানৰ অমৰ কাহিনীবোৰে এতিয়া আমাক সততে এক কৰ্তব্য পথ নিৰ্ধাৰণ কৰাৰ বাবে অনুপ্ৰাণিত কৰক, আৰু যিদৰে ভগৱান কৃষ্ণই গীতাত কৈছে:

নিয়ন্ত কুৰু কৰ্ম ত্বঃ কৰ্ম জ্যায়ো হ্যকৰ্মণঃ

সেই ভাৱনাৰ সৈতে, আমি সকলোৱে আমাৰ নিৰ্ধাৰিত দায়িত্ববোৰ সম্পূৰ্ণ নিষ্ঠাৰে পালন কৰা উচিত আৰু স্বাধীনতাৰ 'অমৃত উৎসৱ'ৰ অৰ্থ হৈছে যে আমি নতুন সংকল্প গ্ৰহণ কৰিম। সেই সংকল্পবোৰ সিদ্ধ কৰিবলৈ, সমাজৰ কল্যাণৰ বাবে সংকল্প লওক, দেশৰ ভালৰ বাবে, ভাৰতৰ উজ্জ্বল ভৱিষ্যতৰ বাবে সংকল্প গ্ৰহণ কৰক আৰু  সেই সংকল্পত মোৰ নিজৰ, কিবা নহয় কিবা এটা দায়িত্ব থাকক, কৰ্তব্য ভাৱ থাকক। মই নিশ্চিত, গীতাৰ জীৱন যাপন কৰাৰ এই সোণালী সুযোগটো আমাৰ সৈতে আছে।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, যোৱা বছৰ মাৰ্চ মাহত দেশবাসীয়ে প্ৰথমবাৰৰ বাবে 'জনতা কাৰ্ফিউ' শব্দটো শুনিছিল। কিন্তু এই মহান দেশৰ মহান নাগৰিকসকলৰ মহাশক্তিৰ অভিজ্ঞতা চাওক, জনতা কাৰ্ফিউ সমগ্ৰ বিশ্বৰ বাবে এক বিস্ময়কৰ বিষয় হৈ পৰিছিল। এয়া অনুশাসনৰ এক অভূতপূৰ্ব উদাহৰণ আছিল, পৰৱৰ্তী প্ৰজন্মবোৰে ইয়াক লৈ নিশ্চয় গৌৰৱান্বিত হ'ব। সেইদৰে আমাৰ ক’ৰোনা যোদ্ধাসকলৰ প্ৰতি সন্মান, আদৰ, থালী বজোৱা, হাত তালি দিয়া, চাকি জ্বলোৱা। আপোনালোকে অনুভৱ নকৰে নে ক’ৰোনা যোদ্ধাসকলৰ হৃদয় কিমান স্পৰ্শ কৰা হৈছিল আৰু সেইবাবেই গোটেই বছৰ ধৰি তেওঁলোকে অক্লান্তভাৱে দৃঢ় হৈ আছিল। দেশৰ এজন এজন নাগৰিকৰ জীৱন ৰক্ষা কৰিবলৈ সংগ্ৰাম কৰিছিল। যোৱা বছৰৰ প্ৰশ্নটো আছিল ক’ৰোনা ভেকছিন কেতিয়া আহিব। বন্ধুসকল, এইটো আমাৰ সকলোৰে বাবে গৌৰৱৰ বিষয় যে আজি ভাৰতে বিশ্বৰ সৰ্ববৃহৎ টীকাকৰণ কাৰ্যসূচী প্ৰণয়ন কৰিছে। মোলৈ ভূৱনেশ্বৰৰ পুষ্পা শুক্লাজীয়ে টীকাকৰণ কাৰ্যসূচীৰ ছবিৰ বিষয়ে লিখিছে। তেওঁ কৈছে যে ভেকছিনৰ বিষয়ে ঘৰৰ বয়সস্থ লোকসকলৰ ক্ষেত্ৰত দেখা উৎসাহৰ বিষয়ে মই 'মন কী বাত'ত আলোচনা কৰা উচিত। বন্ধুসকল, এয়াও ঠিক, দেশৰ প্ৰতিটো কোণৰ পৰা, আমি এনে বাতৰি শুনি আছো, আমাৰ হৃদয় স্পৰ্শ কৰা ছবি দেখি আছো। ইউপিৰ ৰাম দুলেয়াজীয়ে ১০৯ বছৰীয়া বৃদ্ধা মাতৃৰ টীকাকৰণ কৰিছে, দিল্লীতো ১০৭ বছৰ বয়সীয়া, কেৱল কৃষ্ণ জীয়ে ভেকছিনৰ পালি গ্ৰহণ কৰিছে। হায়দৰাবাদত, ১০০ বছৰীয়া জয় চৌধুৰী জীয়েও টীকাকৰণ কৰিছে আৰু সকলোকে ভেকছিন গ্ৰহণ কৰিবলৈ আবেদন জনাইছে। মই টুইটাৰ-ফেচবুকতো দেখা পাইছো যে মানুহবোৰে কেনেকৈ তেওঁলোকৰ ঘৰত বৃদ্ধসকলে ভেকচিন গ্ৰহণ কৰাৰ পিছত ফটো আপলোড কৰি আছে। কেৰালাৰ এজন যুৱক আনন্দন নায়াৰে ইয়াক এটা নতুন শব্দৰে অভিহিত কৰিছে – 'ভেকছিন সেৱা'। দিল্লীৰ পৰা শিৱানী, হিমাচলৰ পৰা হিমাংশু আৰু আন বহুতো যুৱকলৈ একেধৰণৰ বাৰ্তা প্ৰেৰণ কৰা হৈছে। মই আপোনালোক সকলো শ্ৰোতাৰ এই চিন্তাক প্ৰশংসা কৰিছো।  এই সকলোবোৰৰ মাজতো, আপোনালোকে ক’ৰোনাৰ যুদ্ধৰ মন্ত্ৰটো মনত ৰাখিব লাগিব, "ঔষধো- কঠোৰতাও"। আৰু কেৱল মই ক’ম – এনে নহয়! আমি জীয়াইও থাকিব লাগিব, ক'বও লাগিব, শুনাবও লাগিব আৰু জনসাধাৰণেও, ' ঔষধো-কঠোৰতাও', ইয়াৰ বাবে প্ৰতিশ্ৰুতিৱদ্ধ হ’ব লাগিব৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, মই আজি ইন্দোৰৰ বাসিন্দা বালীসৌম্যাক ধন্যবাদ জনাব লাগিব। তেওঁ মোৰ দৃষ্টি এটা বিষয়ৰ প্ৰতি আকৰ্ষণ কৰিছে আৰু 'মন কী বাত'ত উল্লেখ কৰিবলৈ কৈছে। এই বিষয়টো– ভাৰতীয় ক্ৰিকেটাৰ মিথালী ৰাজ জীৰ নতুন ৰেকৰ্ড। মিথালী জীয়ে শেহতীয়াকৈ আন্তৰ্জাতিক ক্ৰিকেটত দহ হাজাৰ ৰাণ কৰা প্ৰথমগৰাকী ভাৰতীয় মহিলা ক্ৰিকেটাৰ হিচাপে অভিলেখ গঢ়িছে। তেওঁৰ সাফল্যৰ বাবে অভিনন্দন। তেওঁ একমাত্ৰ আন্তৰ্জাতিক মহিলা খেলুৱৈ যিয়ে এদিনীয়া আন্তৰ্জাতিক খেলত সাত হাজাৰ ৰাণ কৰিছে। মহিলা ক্ৰিকেটৰ ক্ষেত্ৰত তেওঁৰ অৱদান অতি আকৰ্ষণীয়। দুই দশকতকৈও অধিক সময়ৰ কেৰিয়াৰত, মিথালী ৰাজ জীয়ে হাজাৰ কোটি লোকক অনুপ্ৰাণিত কৰিছে। তেওঁৰ কঠোৰ পৰিশ্ৰম আৰু সফলতাৰ কাহিনী, কেৱল মহিলা ক্ৰিকেটাৰৰ বাবেই নহয়, পুৰুষ ক্ৰিকেটাৰসকলৰ বাবেও এক অনুপ্ৰেৰণাৰ বিষয়।

বন্ধুসকল, এয়া আমোদজনক যে মাৰ্চ মাহত যেতিয়া আমি মহিলা দিৱস উদযাপন কৰি আছিলো সেই সময়তে বহুতো মহিলা খেলুৱৈয়ে পদক জয় কৰাৰ লগতে অভিলেখো গঢ়িছে। দিল্লীত অনুষ্ঠিত শ্বুটিঙত আইএছএছএফ বিশ্বকাপত ভাৰত শীৰ্ষ স্থানত আছে। স্বৰ্ণ পদকৰ সংখ্যাৰ ক্ষেত্ৰতো ভাৰত সফল। এয়া কেৱল ভাৰতৰ মহিলা আৰু পুৰুষ শ্বুটাৰৰ আকৰ্ষণীয় প্ৰদৰ্শনৰ বাবেহে সম্ভৱ হৈছে। ইফালে, পি ভি সিন্ধুজীয়ে বিডব্লিউএফ চুইচ অ'পেন ছুপাৰ ৩০০ টুৰ্ণামেণ্টত ৰূপৰ পদক লাভ কৰিছে। আজি শিক্ষাৰ পৰা উদ্যোগী, সশস্ত্ৰ বাহিনীৰ পৰা বিজ্ঞান আৰু প্ৰযুক্তিলৈকে, সকলো ঠাইতে দেশৰ কন্যাসকলে এক সুকীয়া পৰিচয় গঢ়িবলৈ সক্ষম হৈছে। মই বিশেষকৈ সুখী যে কন্যাসকলে খেলত এক নতুন স্থান সৃষ্টি কৰি আছে। ক্ৰীড়া পেছাদাৰী হিচাপে ক্ৰীড়াক পছন্দৰ এটা বিষয় হিচাপে লৈ উদ্ভাসিত হৈছে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, কিছু সময় আগতে অনুষ্ঠিত হোৱা সামুদ্ৰিক ভাৰত সন্মিলনৰ কথা আপোনাৰ মনত আছেনে? এই সন্মিলনত মই কি কৈছিলো আপোনালোকৰ মনত আছে নে? স্বাভাৱিকতে, বহুতো কাৰ্যসূচী অনুষ্ঠিত হয়, বহুতো ঘটনা ঘটে, সকলো কথা মনত নাথাকে আৰু সিমান গুৰুত্ব দিয়া নহয়- এয়া স্বাভাৱিক। কিন্ত মই ভাল পালো কিয়নো মোৰ এটা আহ্বান গুৰু প্ৰসাদজীয়ে যথেষ্ট আগ্ৰহেৰে আগুৱাই নিছে। মই এই সন্মিলনত দেশৰ লাইট হাউচ কমপ্লেক্সৰ চাৰিওফালে পৰ্যটনৰ সুবিধা বিকাশৰ কথা কৈছিলো। গুৰু প্ৰসাদজীয়ে ২০১৯ চনত তামিলনাডুৰ দুটা লাইট হাউচ-চেন্নাই লাইট হাউচ আৰু মহাবালিপুৰম লাইট হাউচৰ দুটা ভ্ৰমণৰ অভিজ্ঞতা বিনিময় কৰিছে। তেওঁ অতি আকৰ্ষণীয় তথ্য প্ৰস্তুত কৰিছে যিয়ে 'মন কী বাত' শুনি থকা লোকসকলক আচৰিত কৰিব। যেনে, চেন্নাই লাইট হাউচ হৈছে বিশ্বৰ আটাইতকৈ নিৰ্বাচিত লাইট হাউচ য'ত লিফ্ট আছে। কেৱল সেইটোৱেই নহয়, এইটো ভাৰতৰ একমাত্ৰ লাইট হাউচ যি চহৰৰ সীমাৰ ভিতৰত অৱস্থিত। ইয়াত বিদ্যুতৰ বাবে সৌৰ পেনেলো আছে। গুৰু প্ৰসাদজীয়ে লাইট হাউচৰ ঐতিহ্য সংগ্ৰহালয়ৰ বিষয়েও কৈছে যিয়ে সামুদ্ৰিক নেভিগেশ্বনৰ ইতিহাস পোহৰলৈ আনিছে। সংগ্ৰহালয়ত তেলেৰে চলা ডাঙৰ ডাঙৰ চাকি, কেৰাচিন লাইট, পেট্ৰ'লিয়াম বাষ্প আৰু পুৰণি সময়ৰ বৈদ্যুতিক লেম্পো প্ৰদৰ্শন কৰা হৈছে। গুৰু প্ৰসাদজীয়ে ভাৰতৰ আটাইতকৈ পুৰণি লাইট হাউট – মহাবালিপুৰম লাইট হাউচৰ বিষয়েও বিতংভাৱে লিখিছে। তেওঁ কৈছে যে শ শ বছৰ আগতে, এই লাইট হাউচৰ কাষত, পল্লৱ ৰজা মহেন্দ্ৰ বৰ্মন প্ৰথমে 'উল্কানেশ্বৰ' মন্দিৰ নিৰ্মাণ কৰিছিল।

বন্ধুসকল, 'মন কী বাত'ত, মই বহুবাৰ পৰ্যটনৰ বিভিন্ন দিশৰ বিষয়ে কথা পাতিছো, কিন্তু পৰ্যটনৰ ক্ষেত্ৰত এই লাইট হাউচ পৰ্যটনৰ দিশৰ পৰা অতুলনীয়। লাইট হাউচবোৰ সদায় ইয়াৰ বিশাল গাঁথনিৰ বাবে মানুহৰ আকৰ্ষণৰ কেন্দ্ৰ হৈ আছে। পৰ্যটনৰ প্ৰচাৰৰ বাবে ভাৰতত ৭১ টা লাইট হাউচ চিনাক্ত কৰা হৈছে। এই আটাইবোৰ লাইট হাউচত ইয়াৰ ক্ষমতা অনুসৰি সংগ্ৰহালয়, এম্পি-থিয়েটাৰ, অ'পেন এয়াৰ থিয়েটাৰ, কেফেটেৰিয়া, চিল্ড্ৰেনছ পাৰ্ক, পৰিবেশ অনুকূল কটেজ আৰু লেণ্ডস্কেপিং বিকশিত কৰা হ'ব। লাইট হাউচৰ কথা চলি থকাৰ সময়তে মই আপোনালোকক এটা অনন্য লাইট হাউচৰ বিষয়ে ক'ব বিচাৰিছো। এই লাইট হাউচটো গুজৰাটৰ সুৰেন্দ্ৰ নগৰ জিলাৰ জিঞ্জৱাৰা নামৰ এখন ঠাইত আছে। আপুনি জানে যে এই লাইট হাউচটোৰ বিশেষত্ব কি? ই সাগৰৰ উপকূলৰ পৰা এতিয়া ১০০ কিলোমিটাৰতকৈ অধিক দূৰত অৱস্থিত৷ আপুনি এই গাওঁখনত এনে শিলো পাব যিয়ে ইয়াত যে কেতিয়াবা, এটা ব্যস্ত বন্দৰ আছিল সেয়া প্ৰমাণ কৰে। ইয়াৰ অৰ্থ হৈছে যে প্ৰথম উপকূলীয় স্থান জিঞ্জৱাৰালৈকে আছিল। সাগৰীয় ঘটনা, উত্থান-পতন, ইমান দূৰলৈ আঁতৰি যোৱাটোও ইয়াৰ এটা স্বভাৱ। এই মাহত, জাপানৰ বিকৰাল ছুনামিৰ ১০ বছৰ সম্পূৰ্ণ হৈছে। এই ছুনামিত হাজাৰ হাজাৰ লোকে প্ৰাণ হেৰুৱাইছিল। ২০০৪ চনত ভাৰততো এনে এটা ছুনামি আহিছিল। ছুনামিৰ সময়ত, আমি আমাৰ লাইট হাউচৰ ১৪ জন কৰ্মচাৰী হেৰুৱাইছিলো যিয়ে আন্দামান নিকোবাৰ আৰু তামিলনাডুৰ লাইট হাউচত কৰ্মৰত হৈ  আছিল। মই আমাৰ এই কঠোৰ পৰিশ্ৰমী এই পোহৰ-ৰক্ষকসকলক সন্মানেৰে শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জনাইছো আৰু ভূয়সী প্ৰশংসা কৰিছো।

মৰমৰ দেশবাসীসকল, জীৱনৰ প্ৰতিটো ক্ষেত্ৰত, নতুনত্ব, আধুনিকতা অনিবাৰ্য, অন্যথা, কেতিয়াবা ই আমাৰ বাবে বোজা হৈ পৰে। ভাৰতৰ কৃষি খণ্ডত আধুনিকতা- সময়ৰ আহ্বান। বহুত দেৰি হৈছে। আমি বহু সময় হেৰুৱাইছো। কৃষি খণ্ডত নতুন নিয়োগৰ সুযোগ সৃষ্টি কৰিবলৈ, কৃষকসকলৰ উপাৰ্জন বৃদ্ধি কৰিবলৈ, পৰম্পৰাগত কৃষি, নতুন বিকল্প, নতুন উদ্ভাৱন, গ্ৰহণৰ সৈতে, ই সমানে প্ৰয়োজনীয়। শ্বেত বিপ্লৱৰ সময়ত, দেশখনে ইয়াক অনুভৱ কৰিছে। এতিয়া মৌ মাখি পালনো এনে এটা বিকল্প হৈ উঠিছে। মৌ মাখি পালন দেশৰ মৌ বিপ্লৱ বা মিঠা বিপ্লৱৰ আধাৰ হৈ উঠিছে। বৃহৎ সংখ্যক কৃষক ইয়াত জড়িত হৈছে, উদ্ভাৱন কৰি আছে। যেনে পশ্চিম বংগৰ দাৰ্জিলিংৰ এখন গাওঁ, গুৰডুম। পাহাৰৰ ইমান উচ্চতাত, ভৌগোলিক অসুবিধা, কিন্তু, ইয়াত থকা লোকসকলে মৌ মৌ মাখি পালনৰ কাম আৰম্ভ কৰিছিল আৰু আজি এই ঠাইত প্ৰস্তুত হোৱা মৌৱে ভাল চাহিদা পাইছে। ই কৃষকসকলৰ উপাৰ্জনো বৃদ্ধি কৰিছে। পশ্চিম বংগৰ সুন্দৰবন অঞ্চলৰ প্ৰাকৃতিক জৈৱিক মৌ সমগ্ৰ বিশ্বৰে পছন্দৰ৷ এনে এটা ব্যক্তিগত অভিজ্ঞতা মোৰো হৈছে, গুজৰাটৰ। ২০১৬ চনত গুজৰাটৰ বনাসকাণ্ঠাত এটা অনুষ্ঠান অনুষ্ঠিত হৈছিল। সেই কাৰ্যসূচীত, মই মানুহক কৈছিলো যে ইয়াত ইমান সম্ভাৱনা আছে, বনাসকাণ্ঠা আৰু আমাৰ ইয়াৰ কৃষকসকলে মিঠা বিপ্লৱৰ এটা নতুন অধ্যায় নিলিখে কিয়? আপোনালোকে জানি সুখী হ'ব, ইমান কম সময়ৰ ভিতৰত, বনাসকাষ্ঠা মৌ উৎপাদনৰ এক মুখ্য কেন্দ্ৰ হৈ পৰিছে। আজি বনাসকাণ্ঠাৰ কৃষকসকলে মৌ পালনৰ পৰা বছৰি লাখ লাখ টকা উপাৰ্জন কৰি আছে। এনে এটা উদাহৰণ হ'ল হাৰিয়ানাৰ যমুনা চহৰ। যমুনা চহৰত কৃষকসকলে মৌ মাকি পালন কৰি বছৰি কেইবাশ টন মৌ উৎপাদন কৰি আছে, তেওঁলোকৰ উপাৰ্জন বৃদ্ধি কৰিছে। কৃষকসকলৰ কঠোৰ পৰিশ্ৰমৰ ফলত দেশত মৌৰ উৎপাদন নিৰন্তৰভাৱে বৃদ্ধি পাইছে, আৰু বছৰি প্ৰায় ১.২৫ লাখ টন, এই বৃহৎ পৰিমাণৰ মৌ, বিদেশলৈও ৰপ্তানি হৈ আছে।

বন্ধুসকল, মৌ মৌমাখি কৃষিত কেৱল মৌৰ পৰাই উপাৰ্জন নহয়, বৰঞ্চ মৌ মমো হৈছে উপাৰ্জনৰ এটা বিশাল মাধ্যম। ফাৰ্মা উদ্যোগ, খাদ্য উদ্যোগ, বস্ত্ৰ আৰু প্ৰসাধনী উদ্যোগ, সকলোতে মৌ মমৰ চাহিদা আছে। আমাৰ দেশখনে অৱশ্যে মৌ মম আমদানি কৰে, কিন্তু, আমাৰ কৃষকসকলে এতিয়া এই পৰিস্থিতিৰ দ্ৰুতগতিত পৰিৱৰ্তন কৰিছে। অৰ্থাৎ এক প্ৰকাৰে আত্মনিৰ্ভৰকাৰী ভাৰত অভিযানত সহায় কৰি আছে। আজি সমগ্ৰ বিশ্বই আয়ুৰ্বেদ আৰু প্ৰাকৃতিক স্বাস্থ্য সামগ্ৰীৰ দৃষ্টি দিছে। মৌৰ চাহিদা আৰু দ্ৰুতগতিত বাঢ়িছে। মই বিচাৰো যে দেশৰ অধিক সংখ্যক কৃষকে তেওঁলোকৰ কৃষিৰ লগতে মৌ মাখি পালনতো জড়িত হওক। ই কৃষকসকলৰ উপাৰ্জন বৃদ্ধি কৰিব আৰু তেওঁলোকৰ জীৱনলৈ মিঠাময় কৰি তুলিব।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, মাত্ৰ কেইদিনমান আগতে বিশ্ব ঘৰচিৰিকা দিৱস উদযাপন কৰা হৈছিল। স্পেৰ’ অৰ্থাৎ ঘৰচিৰিকা। ক’ৰবাত ইয়াক চকেলী কয়, ক’ৰবাত ইয়াক চিমনি কয়, কৰবাত ঘৰচিৰিকা বুলি কোৱা হয়। আগতে, আমাৰ ঘৰৰ বেৰত, ওচৰৰ গছবোৰত ঘৰচিৰিকা আছিল। কিন্তু এতিয়া মানুহে এইদৰে কয় যে শেষৰ বাৰ ঘৰচিৰিকা কেতিয়া দেখা গৈছিল। আজি আমি ইয়াক বচাবলৈ প্ৰয়াস কৰিবলগীয়া হৈছে। বাৰণসীৰ মোৰ এজন সতীৰ্থ ইন্দ্ৰপাল সিং বাট্ৰাই এনে এক কাম কৰিছে যাৰ বিষয়ে মই 'মন কী বাত'ৰ দৰ্শকক ক'ব লাগিব। বাট্ৰা জীয়ে তেওঁৰ ঘৰটো ঘৰচিৰিকাৰ বাবে আশ্ৰয় স্থানলৈ পৰিণত কৰিছে। তেওঁ ঘৰত কাঠৰ এনে বাহ নিৰ্মাণ কৰিচে য'ত ঘৰচিৰিকাই সহজে বাস কৰিব পাৰে। আজি বাৰাণসীৰ বহুতো ঘৰে এই অভিযানত যোগদান কৰিছে। এই ঘৰবোৰত এক আশ্চৰ্যকৰ প্ৰাকৃতিক পৰিৱেশৰ সৃষ্টি কৰা হৈছে। প্ৰকৃতি, পৰিৱেশ, জীৱ-জন্তু, পক্ষীৰ বাবে কম-বেছি প্ৰচেষ্টা আমি সকলোৱেই কৰিব লাগে। যেনে আৰু এজন সতীৰ্থ বিজয় কুমাৰ কাবী জী। বিজয় জী ওড়িশাৰ কেন্দ্ৰপাৰাৰ বাসিন্দা। কেন্দ্ৰপাৰা সাগৰৰ পাৰত অৱস্থিত। সেয়েহে, এই জিলাত এনে বহুতো গাওঁ আছে য’ত উচ্চ সাগৰৰ ঢৌ আৰু ঘূৰ্ণীবতাহৰ সম্ভাৱনা আছে। ইয়াৰ দ্বাৰা বহু ক্ষতি হয়। বিজয় জীয়ে অনুভৱ কৰিছিল যে যদি কোনোবাই এই প্ৰাকৃতিক দুৰ্যোগ স্তদ্ধ কৰিব পাৰে তেন্তে প্ৰকৃতিয়েহে স্তব্ধ কৰিব পাৰে। তাৰ পিছত কি হ’ল-বিজয় জীয়ে বাৰাকোট গাঁৱৰ পৰা তেওঁৰ অভিযান আৰম্ভ কৰিলে। তেওঁ ১২ বছৰ…. বন্ধুসকল, ১২ বছৰ, গাঁৱৰ বাহিৰত, সাগৰৰ কাষত, ২৫ একৰ ভূমিত পৰিশ্ৰম কৰি মেনগ্ৰোভৰ বনাঞ্চল গঢ়ি তুলিলে। আজি এই অৰণ্যই এই গাওঁখনক সুৰক্ষিত কৰি ৰাখিছে। ওড়িশাৰ পাৰাদ্বীপ জিলাৰ অভিযন্তা অমৰেশ সামন্তে একেধৰণৰ কাম কৰিছে। অমৰেশ জীয়ে সৰু সৰু অৰণ্য স্থাপন কৰিছে যি আজি বহুতো গাঁৱক সুৰক্ষিত কৰি ৰাখিছে। বন্ধুসকল, এনে কাৰ্যকলাপত, যদি আমি সমাজক একত্ৰিত কৰো, তেন্তে ফলাফল ডাঙৰ হয়। যেনে, মাৰিমুথু যোগনাথন জী যি তামিলনাডুৰ কইম্বাটুৰত বাছ কণ্ডাক্টৰ হিচাপে কাম কৰে। যোগনাথন জীয়ে তেওঁৰ বাছৰ যাত্ৰীসকলক টিকট দিয়ে আৰু লগতে এটা উদ্ভিদৰ পুলিও বিনামূলীয়াকৈ দিয়ে। এনেদৰে যোগনাথন জীয়ে কিমান যে বৃক্ষপুলি ৰোপণ কৰিছে তাৰ হিচাপ নাই। যোগনাথন জীয়ে তেওঁৰ দৰমহাৰ এটা ডাঙৰ অংশ এই কামত ব্যয় কৰি আছে। এতিয়া, এইটো শুনাৰ পিছত, কোন এনে নাগৰিক নাথাকিব যিয়ে মাৰিমুথু যোগনাথন জীৰ কামৰ প্ৰশংসা নকৰিব। তেওঁৰ প্ৰেৰণাদায়ক কামৰ বাবে, তেওঁৰ প্ৰচেষ্টাৰ বাবে মই তেওঁক হৃদয়ৰ পৰা অভিনন্দন জনাইছো।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আৱৰ্জনাৰ পৰা সম্পদলৈ ৰূপান্তৰৰ বিষয়ে আমি সকলোৱে দেখিছো, শুনিছো আৰু আমি আনকো কও। সেইদৰে আৱৰ্জনাক মূল্যলৈ ৰূপান্তৰ কৰাৰো কাম কৰা হৈছে। এনে এটা উদাহৰণ হ’ল কেৰালাৰ কোচিৰ ছেণ্ট টেৰেছা মহাবিদ্যালয়। মোৰ মনত আছে যে ২০১৭ চনত, মই এই মহাবিদ্যালয়ৰ চৌহদত এক কিতাপ পঢ়া কাৰ্যসূচীতযোগদান কৰিছিলো৷ এই মহাবিদ্যালয়ৰ শিক্ষাৰ্থীসকলে পুনৰ ব্যৱহাৰযোগ্য খেলনা তৈয়াৰ কৰি আছে, অতি সৃষ্টিশীল ধৰণে। এই শিক্ষাৰ্থীসকলে পুতলা তৈয়াৰ কৰিবলৈ পুৰণি কাপোৰ, পেলাই দিয়া কাঠৰ টুকুৰা, বেগ আৰু বাকচ ব্যৱহাৰ কৰি আছে। যদি এজন শিক্ষাৰ্থীয়ে পাজল নিৰ্মাণ কৰি আছে, কোনোবাই গাড়ী আৰু ৰে’ল নিৰ্মাণ কৰি আছে। এইটোও বিশেষভাৱে মন কৰা হয় যে পুতলাবোৰ যাতে সুৰক্ষিত আৰু শিশু অনুকূল হয়। আৰু এই সমগ্ৰ প্ৰচেষ্টাৰ অন্যতম গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা হ'ল যে এই পুতলাবোৰ অংগনৱাড়ী শিশুসকলক খেলিবলৈ দিয়া হয়। আজি যেতিয়া ভাৰতে পুতলা নিৰ্মাণত বহু দূৰ আগবাঢ়ি গৈছে, আৱৰ্জনাৰ পৰা মূল্যৰ এই অভিযানৰ অভিনৱ প্ৰয়োগে যথেষ্ট গুৰুত্ব লাভ কৰিছে।

অন্ধ্ৰ প্ৰদেশৰ বিজয়ৱাড়াৰ এজন অধ্যাপক শ্ৰীনিবাস পদকণ্ডালা জী। তেওঁ এটা অতি আকৰ্ষণীয় কাম কৰি আছে। তেওঁ অটোমোবাইল মেটেল স্ক্ৰেপৰ পৰা ভাস্কৰ্য তৈয়াৰ কৰিছে। তেওঁৰ দ্বাৰা প্ৰস্তুত এই বিশাল ভাস্কৰ্যবোৰ ৰাজহুৱা উদ্যানত স্থাপন কৰা হৈছে আৰু মানুহে অতি উৎসাহেৰে প্ৰত্যক্ষ কৰিছে। ইলেক্ট্ৰনিক আৰু অটোমোবাইল আৱৰ্জনাৰ ৰিচাইক্লিংৰ এক অভিনৱ ব্যৱহাৰ। মই আকৌ এবাৰ কোচি আৰু বিজয়ৱাড়াৰ এই প্ৰচেষ্টাক প্ৰশংসা কৰিছো আৰু আশা কৰিছো যে এনে প্ৰচেষ্টাত অধিক লোক আগবাঢ়ি আহিব।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, ভাৰতৰ জনসাধাৰণে যেতিয়া বিশ্বৰ যি কোনো প্ৰান্তলৈ যায়, গৌৰৱেৰে কয় যে তেওঁলোক ভাৰতীয়। আমি আমাৰ যোগ, আয়ুৰ্বেদ, দৰ্শন, এনে অগণন বিষয় আছে যাৰ বাবে আমি গৌৰৱান্বিত৷ আমাৰ স্থানীয় ভাষা, উপভাষা, পৰিচয়, শৈলী, খাদ্যৰ বাবেও গৌৰৱান্বিত। আমি নতুন হ'ব লাগিব আৰু সেয়াই হৈছে জীৱন, কিন্তু পৰম্পৰাও হেৰুৱাব নালাগিব। নতুন প্ৰজন্মৰ ওচৰলৈ আমাৰ চৌদিশৰ অপৰিসীম সাংস্কৃতিক ঐতিহ্যক প্ৰচাৰ কৰিবলৈ আমি অতি কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰিব লাগিব। আজি এই কাম অসমৰ বাসিন্দা ‘চিকাৰী টিচৌ’য়ে যথেষ্ট অধ্যৱসায়ৰ সৈতে কৰি আছে। কাৰ্বি আংলং জিলাৰ ‘চিকাৰী টিচৌ'য়ে যোৱা ২০ বছৰ ধৰি কাৰ্বি ভাষাৰ নথি পত্ৰ প্ৰস্তুত কৰি আছে। 'কাৰ্বি জনজাতীয়' ভাই-ভনীসকলৰ ভাষা আজি মূলধাৰাৰ পৰা অদৃশ্য হৈ পৰিছে। শ্ৰীযুত চিকাৰী তিচৌৱে তেওঁৰ পৰিচয় ৰক্ষা কৰাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিল আৰু আজি তেওঁৰ প্ৰচেষ্টাই কাৰ্বি ভাষাত যথেষ্ট নথি-পত্ৰৰ সৃষ্টি কৰিছে। তেওঁ নিজৰ প্ৰচেষ্টাৰ বাবে বহুতো প্ৰশংসা লাভ কৰিছে, আৰু বঁটাও লাভ কৰিছে। মই 'মন কী বাত'ৰ জৰিয়তে শ্ৰীযুত চিকাৰী তিচৌজীক অভিনন্দন জনাইছো৷ দেশৰ বিভিন্ন প্ৰান্তত এনে বহুতো সাধক থাকিব যিয়ে এই ধৰণৰ কামত ব্ৰতী হৈ আছে আৰু মই তেওঁলোক সকলোকে অভিনন্দন জনাইছো।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, যিকোনো নতুন আৰম্ভণি সদায় অতি বিশেষ হয়। নতুন আৰম্ভণিৰ অৰ্থ হৈছে নতুন সম্ভাৱনা – নতুন প্ৰচেষ্টা। আৰু নতুন প্ৰচেষ্টাৰ অৰ্থ হৈছে – নতুন শক্তি আৰু নতুন উৎসাহ। সেয়েহে বিভিন্ন ৰাজ্য আৰু অঞ্চলত আৰু আমাৰ বৈচিত্ৰতাৰ ভৰা সংস্কৃতিত উৎসৱ হিচাপে যিকোনো আৰম্ভণি উদযাপন কৰাৰ পৰম্পৰা আছে। আৰু এয়া নতুন আৰম্ভণি আৰু নতুন উৎসৱৰ আগমনৰ সময়। হোলীকো বসন্তৰ উৎসৱ হিচাপে উদযাপন কৰাৰ এক পৰম্পৰা আছে। যেতিয়া আমি ৰঙেৰে হোলী উদযাপন কৰি আছো, বসন্তইও আমাৰ চাৰিওফালে ৰং সিঁচৰতি কৰি তুলিছে। এই সময়তেই বিভিন্ন ফুল ফুলে আৰু প্ৰকৃতি জীৱন্ত হৈ পৰে। দেশৰ বিভিন্ন অঞ্চলত নতুন বছৰো সোনকালেই উদযাপন কৰা হ'ব। উগাদি হওক বা পুথণ্ডু, গুড়ি পড়ৱা হওক বা বিহু, নৱৰেহ বা পোইলা, বা বৈশাখ বা বৈইসাখি- সমগ্ৰ দেশবাসী উৎসাহ, উদ্দীপনা আৰু নতুন প্ৰত্যাশাৰ ৰঙত নিমজ্জিত হ’ব। এই সময়তে কেৰালাই সুন্দৰ বিশু উৎসৱ উদযাপন কৰে। ইয়াৰ পিছত সোনকালেই চৈত্ৰ নৱৰাত্ৰিৰ শুভ অনুষ্ঠানো আৰম্ভ হ’ব। চ’ত মাহৰ নৱম দিনা আমাৰ ইয়াত ৰাম নৱমী উৎসৱ পালন কৰা হয়। ইয়াক ভগৱান ৰামৰ জন্মবাৰ্ষিকী আৰু লগতে ন্যায় আৰু বীৰত্বৰ এক নতুন যুগৰ আৰম্ভণি হিচাপেও উদযাপন কৰা হয়। ইয়াৰ মাজতে উৎসাহ আৰু আনন্দৰে ভক্তিৰ পৰিৱেশে জনসাধাৰণক কাষ চপাই আনে, তেওঁলোকক পৰিয়াল আৰু সমাজৰ সৈতে সংযোজিত কৰে, পাৰস্পৰিক সম্পৰ্ক শক্তিশালী কৰে। এই উৎসৱসমূহ উপলক্ষে মই মোৰ সকলো দেশবাসীলৈ শুভেচ্ছা জনাইছো।

বন্ধুসকল, দেশত ৪ এপ্ৰিলত ইষ্টাৰ উদযাপন কৰা হ’ব। ইষ্টাৰ উৎসৱটো যীশু খ্ৰীষ্টৰ নৱজীৱন হিচাপে উদযাপন কৰা হয়। প্ৰতীকাত্মক অৰ্থত ইষ্টাৰ জীৱনৰ নতুন আৰম্ভণিৰ সৈতে জড়িত। ইষ্টাৰে প্ৰত্যাশাৰ পুনৰুজ্জীৱিত হোৱাৰ প্ৰতীক।

এই পবিত্ৰ আৰু শুভ মুহূৰ্তত মই ভাৰতৰ লগতে সমগ্ৰ বিশ্বৰ খ্ৰীষ্টান ধৰ্মাৱলম্বী লোকসকললৈ শুভেচ্ছা জনাইছো৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আজি 'মন কি বাত'ত আমি অমৃত উৎসৱ আৰু দেশৰ বাবে আমাৰ দায়িত্বৰ কথা পাতিলো। আমি অন্যান্য উৎসৱ আৰু পৰ্বসমূহৰ বিষয়েও আলোচনা কৰিলো। ইয়াৰ ভিতৰত আন এটা উৎসৱ আছে যিয়ে আমাক আমাৰ সাংবিধানিক অধিকাৰ আৰু কৰ্তব্যৰ কথা মনত পেলাই দিয়ে। সেইটো হৈছে ১৪ এপ্ৰিল – ড০ বাবা চাহেব আম্বেদকাৰৰ জন্মজয়ন্তী। এইবাৰ, অমৃত উৎসৱত এই অনুষ্ঠানটো আৰু অধিক বিশেষ হৈ পৰিছে। মোৰ বিশ্বাস যে আমি নিশ্চিতভাৱে বাবাচাহেবৰ এই জন্মবাৰ্ষিকী স্মৰণীয় কৰি তুলিম, দায়িত্ব সহকাৰে সংকল্প গ্ৰহণ কৰিম আৰু তেওঁলৈ শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জ্ঞাপন কৰিম। এই বিশ্বাসৰ সৈতে, আপোনালোক সকলোলৈ পুনৰ বাবে উৎসৱসমূহৰ বাবে শুভেচ্ছা জনালো। সুখী হওক, স্বাস্থ্যৱান হওক আৰু আনন্দিত হৈ থাকক। এই কামনাৰ সৈতে মই পুনৰ সোঁৱৰণ কৰাই দিও, 'ঔষধো-কঠোৰতাও'। অশেষ অশেষ ধন্যবাদ।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, নমস্কাৰ।  কালি মাঘ পূৰ্ণিমা উৎসৱ আছিল। মাঘ মাহটো নদী, হ্ৰদ আৰু পানীৰ উৎসৰ সৈতে বিশেষভাৱে সম্পৰ্কিত বুলি বিবেচনা কৰা হয়। আমাৰ শাস্ত্ৰসমূহত কোৱা হৈছে:-

‘‘মাঘে নিমগ্ৰাঃ সলিলে সুশীতে, বিমুক্তপাপাঃ ত্ৰিদিৱম্ প্ৰয়াত্নি৷’’

অৰ্থাৎ মাঘ মাহত যিকোনো পবিত্ৰ জলাশয়ত স্নান কৰাটো পৱিত্ৰ বুলি গণ্য কৰা হয়। পৃথিৱীৰ প্ৰতিটো সমাজৰ নদীৰ সৈতে সম্পৰ্কিত এটা পৰম্পৰা আছে। নদীৰ পাৰত বহুতো সভ্যতাও বিকশিত হৈছে। কিয়নো আমাৰ সংস্কৃতি হাজাৰ হাজাৰ বছৰ পুৰণি, সেয়াৰ ইয়াৰ সম্প্ৰসাৰণ আমি ইয়াত অধিক পাও। ভাৰতত এনে এটা দিন নাই য’ত পানীক লৈ কোনো উৎসৱ হোৱা নাই। মাঘৰ দিনত মানুহে তেওঁলোকৰ পৰিয়াল আৰু সুখ-সুবিধা এৰি গোটেই মাহজুৰি নদীৰ পাৰত বাস কৰিবলৈ যায়। এইবাৰ হৰিদ্বাৰত কুম্ভ উদযাপিত হ’ব। পানীও আমাৰ বাবে জীৱন, বিশ্বাস আৰু বিকাশৰ এটা ধাৰা৷  পানী এক প্ৰকাৰে পাৰাতকৈও অধিক গুৰুত্বপূৰ্ণ। কোৱা হয় যে পাৰাৰ স্পৰ্শৰ দ্বাৰা লো সোণলৈ ৰূপান্তৰিত হয়। একেদৰে, জীৱনৰ বাবেও পানীৰ স্পৰ্শ অত্যাৱশ্যকীয়, বিকাশৰ বাবে ই প্ৰয়োজনীয়।

 বন্ধুসকল, সম্ভৱতঃ মাঘ মাহক পানীৰ সৈতে সংযোগ কৰাৰ আন এটা কাৰণ আছে৷ ইয়াৰ পিছৰে পৰাই গ্ৰীষ্মকাল আৰম্ভ হয় আৰু সেয়েহে পানী সংৰক্ষণ কৰিবলৈ আমি এতিয়াৰ পৰাই প্ৰচেষ্টা আৰম্ভ কৰা উচিত। কেইদিনমান পিছতে ২২ মাৰ্চত বিশ্ব জল দিৱসো পালন কৰা হ’ব।

মোলৈ ইউ.পি.ৰ আৰাধ্যা জীয়ে লিখিছে যে পৃথিৱীৰ লাখ লাখ লোকে তেওঁলোকৰ জীৱনৰ এক বৃহৎ সময় পানীৰ অভাৱ পূৰণ কৰিবলৈ কটাই দিয়ে। 'বিনা পানী সকলো শূন্য’, এয়া এনেয়ে কোৱা নাই। পশ্চিমবংগৰ ‘উত্তৰ দিনাজপুৰ’ৰ পৰা সুজিত জীয়ে পানীৰ সংকট সমাধানৰ বাবে এটা অতি ভাল বাৰ্তা মোলৈ প্ৰেৰণ কৰিছে। সুজিত জীয়ে লিখিছে যে প্ৰকৃতিয়ে আমাক পানী হিচাপে এক সামূহিক উপহাৰ প্ৰদান কৰিছে, সেয়েহে ইয়াক ৰক্ষা কৰাৰ দায়িত্বও সামূহিক হ’ব লাগে। এইটো সত্য যে যিদৰে সামূহিক উপহাৰ আছে, সেইদৰে সামূহিক দায়িত্বও আছে।  সুজিত জীৰ কথা সম্পূৰ্ণ সত্য। নদী, পুখুৰী, হ্ৰদ, বৰষুণ বা মাটিৰ পানী, এই সকলোবোৰ সকলোৰে বাবে।

বন্ধুসকল, এটা সময় আছিল যেতিয়া কুঁৱা, পুখুৰীৰ চোৱা-চিতা গাওঁখনৰ সকলোৱে মিলি কৰিছিল, এতিয়া তামিলনাডুৰ থিৰুভান্নামালাইত এনে এটা প্ৰচেষ্টাই ঘটি আছে। ইয়াত থকা স্থানীয় লোকসকলে তেওঁলোকৰ কুঁৱাবোৰৰ সংৰক্ষণৰ বাবে এটা অভিযান আৰম্ভ কৰিছে। এই লোকসকলে বহু বছৰ ধৰি তেওঁলোকৰ এলেকাৰ বন্ধ ৰাজহুৱা কুঁৱাবোৰ পুনৰুজ্জীৱিত কৰি আহিছে।

মধ্য প্ৰদেশৰ আগৰোথা গাঁৱৰ ববিতা ৰাজপুত জীয়েও আপোনাক সকলোকে অনুপ্ৰাণিত কৰিব। ববিতা জীৰ গাওঁখন বুন্দেলখণ্ডত আছে। তেওঁৰ গাওঁখনত এটা অতি ডাঙৰ হ্ৰদ আছিল যি শুকাই গৈছিল। তেওঁ গাওঁখনৰ আন মহিলাসকলক একত্ৰিত কৰি হ্ৰদলৈ পানী বহন কৰাৰ বাবে এটা খাল নিৰ্মাণ কৰিছিল। এই খালৰ পৰা বৰষুণৰ পানী পোনপটীয়াকৈ হ্ৰদলৈ যাবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। এতিয়া হ্ৰদটো পানীৰে ভৰি আছে।

বন্ধুসকল, উত্তৰাখণ্ডৰ বাগেশ্বৰত বাস কৰা জগদীশ কুনিয়াল জীৰ কামেও আমাক বহুত কথা শিকাইছে। জগদীশ জীৰ গাওঁ আৰু চাৰিওফালৰ অঞ্চলসমূহে পানীৰ প্ৰয়োজনীয়তাৰ বাবে এক প্ৰাকৃতিক উৎসৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰিছিল। কিন্তু বহু বছৰ আগতে এই উৎসবোৰ শুকাই গৈছিল। সেইবাবে সমগ্ৰ অঞ্চলতে পানীৰ গভীৰ সংকটে দেখা দিলে। জগদীশ জীয়ে বৃক্ষপুলি ৰোপণৰ জৰিয়তে এই সংকট সমাধান কৰিবলৈ সংকল্পবদ্ধ হ’ল। তেওঁলোকে অঞ্চলজুৰি গাওঁখনৰ লোকসকলৰ সৈতে হাজাৰ হাজাৰ গছপুলি ৰোপণ কৰিলে আৰু আজি তেওঁলোকৰ অঞ্চলৰ পানীৰ উৎসসমূহ পুনৰ ভৰি পৰিছে।

বন্ধুসকল, আমি পানীৰ ওপৰত আমাৰ সামূহিক দায়িত্ববোৰ বুজিব লাগিব। ভাৰতৰ বেছিভাগ অংশত মে-জুনত বৰষুণ আৰম্ভ হয়। আমি এতিয়াৰে পৰা আমাৰ চাৰিওফালে পানীৰ উৎসসমূহ পৰিষ্কাৰ কৰিবলৈ, বৰষুণৰ পানী সংগ্ৰহৰ বাবে ১০০ দিনীয়া অভিযান আৰম্ভ কৰিব পাৰিম নেকি? এই চিন্তাৰ সৈতে, এতিয়াৰ পৰা কেইদিনমানৰ পিছত জল শক্তি মন্ত্ৰালয়েও জল শক্তি অভিযান- Catch the Rain  আৰম্ভ কৰিব৷ এই অভিযানৰ মূলমন্ত্ৰ হৈছে 'য’তেই বৰষুণ পৰে, ত’তেই ইয়াৰ সংৰক্ষণ কৰক।' আমি এতিয়া ইয়াৰ সৈতে জড়িত হ’ম, পূৰ্বতেই যি বৰষুণৰ পানী জমা কৰাৰ প্ৰণালী আছিল সেয়া উজ্জীৱিত কৰিম, গাওঁবোৰত পুখুৰীবোৰ পৰিষ্কাৰ কৰা হ’ব, পানীৰ উৎসলৈ যোৱা, পানীৰ পথৰ বাধাবোৰ দূৰ কৰা হ’ব আৰু ইয়াৰ জৰিয়তে অধিক বৰষুণৰ পানী সংগ্ৰহ কৰা হ'ব।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, যেতিয়াই মাঘ মাহ আৰু ইয়াৰ আধ্যাত্মিক সামাজিক গুৰুত্বৰ বিষয়ে আলোচনা কৰা হয়, এই আলোচনাবোৰ এটা নাম অবিহনে সম্পূৰ্ণ নহয়। সেয়া হ’ল সন্ত ৰবিদাস জীৰ নাম। মাঘ পূৰ্ণিমাৰ দিনটো হৈছে সন্ত ৰবিদাস জীৰ জন্মজয়ন্তী। আজিও সন্ত ৰবিদাস জীৰ কথা, তেওঁৰ জ্ঞানে আমাক পথ প্ৰদৰ্শন কৰে। তেওঁ কৈছিল-

একে মাটি কে সভ ভাণ্ডে

সভ কা একৌ সিৰজনহাৰ৷

ৰবিদাস ব্যাপৈ একৈ ঘট ভীতৰ,

সভ কৌ একৈ ঘড়ে কুমাৰ৷৷

আমি সকলো একে মৃৎশিল্প, আমাক সকলোৱে এজনেই গঢ়িছে। সন্ত ৰবিদাস জীয়ে সদায় সমাজত প্ৰচলিত বিকৃতিৰ বিষয়ে মুকলিকৈ কথা পাতিছিল। তেওঁ এই বিকৃতিবোৰ সমাজৰ সন্মুখত দাঙি ধৰিছিল, ইয়াক সংশোধন কৰাৰ পথ দেখুৱাইছিল, আৰু তাৰ পিছত মীৰা জীয়ে কৈছিল:

‘গুৰু মিলিয়া ৰেদাস, দিন্হী জ্ঞান কী গুটকী৷’

এয়া মোৰ সৌভাগ্য যে মই সন্ত ৰবিদাস জীৰ জন্মস্থান বাৰাণসীৰ সৈতে জড়িত। মই সেই তীৰ্থস্থানত সন্ত ৰবিদাস জীৰ জীৱনৰ আধ্যাত্মিক উচ্চতা আৰু তেওঁৰ শক্তি অনুভৱ কৰিছো।

বন্ধুসকল, ৰবিদাস জীয়ে কৈছিল-

‘কৰম বন্ধন মে বন্ধ ৰহিয়ো, ফল কী না তজ্জিয়ো আস৷

কৰ্ম মানুষ কা ধৰ্ম হে, সত্ ভাখৈ ৰবিদাস৷৷

অৰ্থাৎ আমি আমাৰ কাৰ্য্যবোৰ অব্যাহত ৰাখিব লাগিব, আৰু তাৰ পিছত ফল লাভ কৰিম, অৰ্থাৎ কৰ্ম সম্পন্ন হ'ব। আমাৰ যুৱচামে সন্ত ৰবিদাস জীৰ পৰা আৰু এটা কথা শিকিব লাগে। যুৱচামে কিবা এটা কৰিবলৈ,নিজকে পুৰণি ধৰণে বান্ধি ৰাখিব নালাগে। আপুনি নিজৰ জীৱনটোৰ সিদ্ধান্ত নিজে লওক। লগতে আপোনাৰ নিজৰ উপায় সৃষ্টি কৰক আৰু  নিজৰ লক্ষ্য নিৰ্ধাৰণ কৰক। যদি আপোনাৰ বিবেক, আপোনাৰ আত্মবিশ্বাস শক্তিশালী, আপুনি পৃথিৱীৰ কোনো বস্তুৰ প্ৰতি ভয় কৰাৰ প্ৰয়োজন নাই। মই এয়া এইবাবেই কও কাৰণ কেতিয়াবা আমাৰ যুৱক-যুৱতীসকলে গতিশীল মানসিকতাৰ চাপত তেওঁলোকে সঁচাকৈয়ে যি কৰিব বিচাৰে সেয়া কৰিব নোৱাৰে। গতিকে আপোনালোকে কেতিয়াও নতুন উদ্ভাৱনৰ বিষয়ে ভাবিবলৈ দ্বিধা কৰিব নালাগে। একেদৰে, সন্ত ৰবিদাস জীয়ে আন এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ বাৰ্তা দিছিল। এই বাৰ্তাটো হ’ল 'নিজৰ ভৰিত নিজে থিয় দিয়া'। আমি আমাৰ সপোনৰ বাবে আন কাৰোবাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰাটো একেবাৰে ঠিক নহয় । যি চলি আছে, তেনেদৰেই চলি থাকক-  ৰবিদাস জী কেতিয়াও ইয়াৰ পক্ষত নাছিল আৰু আজি আমি দেখিছো যে দেশৰ যুৱচাম এই মানসিকতাৰ পক্ষত নাই। আজি যেতিয়া মই দেশৰ যুৱচামৰ মাজত উদ্ভাৱনী সত্বা প্ৰত্যক্ষ কৰো, মই ভাবো সন্ত ৰবিদাস জী য়ে আমাৰ যুৱচামৰ বাবে নিশ্চিতভাৱে গৌৰৱান্বিত হ'লহেতেঁন।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আজি ৰাষ্ট্ৰীয় বিজ্ঞান দিৱসো পালন কৰা হৈছে। আজি ভাৰতৰ মহান বিজ্ঞানী ড০ চি ভি ৰমণৰ দ্বাৰা ৰমণ প্ৰভাৱৰ আৱিষ্কাৰৰ বাবে উৎসৰ্গিত দিন। কেৰালাৰ যোগেশ্বৰণ জীয়ে নমো এপত লিখিছিল যে ৰমণ প্ৰভাৱৰ আৱিষ্কাৰে সমগ্ৰ বিজ্ঞানৰ দিশ সলনি কৰিছে। নাচিকৰ স্নেহিল জীয়ে মোলৈ এটা অতি ভাল বাৰ্তা প্ৰেৰণ কৰিছে। স্নেহিল জীয়ে লিখিছিল যে আমাৰ দেশত অসংখ্য বিজ্ঞানী আছে যাৰ অৱদান অবিহনে বিজ্ঞানে এনে প্ৰগতি কৰিব নোৱাৰিলেহেঁতেন। আমি যেনেদৰে বিশ্বৰ আন বিজ্ঞানীসকলৰ বিষয়ে জানো, আমি ভাৰতৰ বিজ্ঞানীসকলৰ বিষয়েও জনা উচিত। মই 'মন কী বাত'ৰ এই শ্ৰোতাসকলৰ সৈতে সন্মত। মই বিচাৰো যে আমাৰ যুৱচামে ভাৰতৰ বিজ্ঞানীসকলৰ বিষয়ে জানক, বুজক আৰু পঢ়ক।

বন্ধুসকল, যেতিয়া আমি বিজ্ঞানৰ বিষয়ে কথা পাতো, বহুসময়ত মানুহে ইয়াক পদাৰ্থ বিজ্ঞান-ৰসায়ন বিজ্ঞান বা পৰীক্ষাগাৰৰ ভিতৰতে সীমিত কৰি ৰাখে, কিন্তু বিজ্ঞানৰ সম্প্ৰসাৰণ তাতকৈ বহুত বেছি আৰু বিজ্ঞানৰ শক্তিয়ে 'আত্মনিৰ্ভৰ ভাৰত অভিযান'ত যথেষ্ট অৰিহণা যোগাইছে। আমি ‘পৰীক্ষাগাৰৰ পৰা ভূমিলৈ’ মন্ত্ৰেৰে বিজ্ঞানক আগুৱাই লৈ যাব লাগিব।

উদাহৰণ স্বৰূপে, হায়দৰাবাদৰ চিন্তলা ভেঙ্কটৰেড্ডী জী। ৰেড্ডী জীৰ এজন চিকিৎসক বন্ধুৱে তেওঁক এবাৰ ভিটামিন ডিৰ অভাৱত হোৱা ৰোগ আৰু ইয়াৰ বিপদৰ বিষয়ে কৈছিল। ৰেড্ডী জী এজন কৃষক, তেওঁ ভাবিছিল যে এই সমস্যাটো সমাধান কৰিবলৈ তেওঁ কি কৰিব পাৰে? তাৰ পিছত তেওঁ কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰি ঘেঁহুৰ চাউলৰ এটা প্ৰজাতি বিকশিত কৰিছিল যি বিশেষভাৱে ভিটামিন ডিৰে সমৃদ্ধ। এই মাহত তেওঁ জেনেভাৰ বিশ্ব বৌদ্ধিক সম্পত্তি সংগঠনৰ পৰা পেটেণ্ট লাভ কৰিছে। এয়া আমাৰ চৰকাৰৰ সৌভাগ্য যে ভেঙ্কট ৰেড্ডী জীকো যোৱা বছৰ পদ্মশ্ৰীৰে সন্মানিত কৰা হৈছিল।

অতি অভিনৱ ধৰণে, লাদাখৰ উৰুগেন ফুৎছোগেও কাম কৰি আছে। উৰ্জেন জীয়ে এনে উচ্চতাত জৈৱিক ধৰণে প্ৰায় ২০ বিধ শস্যৰ খেতি কৰি আছে, অৰ্থাৎ চক্ৰীয় ধৰণে তেওঁলোকে এবিধ শস্যৰ আৱৰ্জনা আন এবিধ শস্যত সাৰ হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰে। এইটোও এটা কম আশ্চৰ্যজনক বস্তু নহয়।

ঠিক সেইদৰে গুজৰাটৰ পাটন জিলাৰ কামৰাজ ভাই চৌধুৰীয়ে ঘৰত চজিনাৰ উন্নত বীজ বিকশিত কৰিছে। চজিনাক কোনোৱে সৰ্গৱা, মোৰিংগা বা ড্ৰাম ষ্টিক বুলিও কোৱা হয়। উন্নত বীজৰ সহায়ত উৎপন্ন হোৱা চজিনাৰ মানদণ্ডও ভাল হয়। তেওঁলোকে এতিয়া তামিলনাডু আৰু পশ্চিমবংগলৈ তেওঁলোকৰ উৎপাদিত সামগ্ৰী প্ৰেৰণ কৰি নিজৰ উপাৰ্জন বৃদ্ধি কৰিছে।

  বন্ধুসকল, আজিকালি আপুনি চিয়া বীজৰ নাম শুনিছে বোধহয়। স্বাস্থ্য সজাগতাৰ সৈতে জড়িত লোকসকলে ইয়াক যথেষ্ট গুৰুত্ব দিয়ে আৰু বিশ্বত ইয়াৰ যথেষ্ট চাহিদা আছে। ভাৰতত ইয়াক বাহিৰৰ পৰা আমদানি কৰা হয়, কিন্তু এতিয়া মানুহে চিয়া বীজত আত্মনিৰ্ভৰতাৰ দায়িত্ব গ্ৰহণ কৰিছে। সেইদৰে হৰিশ্চন্দ্ৰ জীয়ে বাৰাবনপুৰত চিয়া বীজৰ খেতি আৰম্ভ কৰিছে। চিয়া বীজৰ খেতিয়ে তেওঁৰ উপাৰ্জনো বৃদ্ধি কৰিব আৰু আত্মনিৰ্ভৰ ভাৰত অভিযানত সহায়ো কৰিব।

বন্ধুসকল, কৃষি আৱৰ্জনাৰ পৰা সম্পদ সৃষ্টি কৰাৰ বাবে বহুতো পৰীক্ষা সমগ্ৰ দেশত সফলতাৰে চলি আছে। ইয়াৰ বাবে মাদুৰাইৰ মুৰুগেচন জীয়ে কলৰ আৱৰ্জনাৰ পৰা ৰচী তৈয়াৰ কৰা যন্ত্ৰ উদ্ভাৱন কৰিছে। মুৰুগেচন জীৰ এই উদ্ভাৱনে পৰিৱেশ আৰু আৱৰ্জনাৰ সমস্যাও সমাধান কৰিব আৰু লগতে কৃষকসকলৰ বাবে অতিৰিক্ত উপাৰ্জনৰ এটা উপায়ো সৃষ্টি কৰিব।

বন্ধুসকল, মোৰ লক্ষ্য হৈছে 'মন কি বাত'ৰ দৰ্শকসকলক এইসকল লোকৰ বিষয়ে কোৱা যাতে আমি সকলোৱে তেওঁলোকৰ পৰা অনুপ্ৰেৰণা পাব পাৰো। যেতিয়া দেশৰ প্ৰতিজন নাগৰিকে তেওঁৰ জীৱনত বিজ্ঞান সম্প্ৰসাৰিত কৰে, প্ৰতিটো ক্ষেত্ৰত কৰে, তেতিয়া প্ৰগতিৰ পথো মুকলি হ’ব আৰু দেশো স্বাৱলম্ভী হ’ব। আৰু মই নিশ্চিত, এয়া দেশৰ প্ৰতিজন নাগৰিকে কৰিব পাৰে।

মোৰ মৰমৰ সতীৰ্থসকল, কলকাতাৰ ৰঞ্জন জীয়ে তেওঁৰ পত্ৰত এটা অতি আকৰ্ষণীয় আৰু মৌলিক প্ৰশ্ন সুধিছে আৰু একে সময়তে সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ ধৰণে ইয়াৰ উত্তৰো দিবলৈ চেষ্টা কৰিছে। তেওঁ লিখিছে যে যেতিয়া আমি স্বাৱলম্বী হোৱাৰ কথা কও, ইয়াৰ অৰ্থ আমাৰ বাবে কি? এই প্ৰশ্নৰ উত্তৰত তেওঁ নিজেই লিখিছে যে "আত্মনিৰ্ভৰ ভাৰত অভিযান" কেৱল চৰকাৰী নীতি নহয় কিন্তু এক ৰাষ্ট্ৰীয় চেতনা। তেওঁ বিশ্বাস কৰে যে আত্মনিৰ্ভৰ হোৱাৰ অৰ্থ হৈছে নিজৰ ভাগ্য নিজে নিৰ্ধাৰণ কৰা, অৰ্থাৎ নিজৰ ভাগ্যৰ নিয়ন্ত্ৰক হোৱা। ৰঞ্জন বাবুৰ কথা ১০০ টকাই শুদ্ধ। ইয়াৰ ওপৰত গুৰুত্ব দি মই এইটোও ক'ম যে আত্মনিৰ্ভৰতাৰ প্ৰথম চৰ্তটো হৈছে আমাৰ দেশৰ বস্তুবোৰৰ বাবে গৌৰৱান্বিত হোৱা, আমাৰ দেশৰ জনসাধাৰণে সৃষ্টি কৰা বস্তুবোৰৰ বাবে গৌৰৱান্বিত হোৱা। যেতিয়া প্ৰতিজন দেশবাসী গৌৰৱান্বিত হয়, প্ৰতিজন দেশবাসী জড়িত হয়, স্বাৱলম্বী ভাৰত এক কেৱল এক অৰ্থনৈতিক অভিযান নহৈ ই ৰাষ্ট্ৰীয় সত্বা হৈ পৰে। যেতিয়া আকাশত আমি আমাৰ দেশত নিৰ্মিত যুঁজাৰু বিমান তেজস প্ৰত্যক্ষ কৰো, যেতিয়া ভাৰতত তৈয়াৰ কৰা টেংক, ভাৰতত তৈয়াৰ কৰা মিছাইলবোৰে আমাৰ গৌৰৱ বৃদ্ধি কৰে, যেতিয়া সমৃদ্ধ দেশবোৰত আমি মেট্ৰো ট্ৰেইনৰ ‘মেড ইন ইণ্ডিয়া’ৰ দবাবোৰ দেখো, যেতিয়া আমি ‘মেড ইন ইণ্ডিয়া’ ক’ৰোনা প্ৰতিষেধক ডজন আন দেশত উপলব্ধ হোৱা দেখো তেতিয়া আমাৰ শিৰ অধিক সু-উচ্চ হৈ পৰে। আৰু এনে নহয় যে ডাঙৰ বস্তুবোৰে ভাৰতক স্বাৱলৱী কৰি ৰাখিব। ভাৰতৰ প্ৰতিভাশালী শিল্পীসকলে তৈয়াৰ কৰা হস্তশিল্প, ভাৰতত তৈয়াৰ কৰা কাপোৰ, ভাৰতৰ ইলেক্ট্ৰনিক সঁজুলি, ভাৰতৰ ম'বাইল, প্ৰতিটো ক্ষেত্ৰতে আমি এই গৌৰৱ বৃদ্ধি কৰিব লাগিব। যেতিয়া আমি এই মানসিকতাৰ সৈতে আগবাঢ়িম, আমি সঁচাকৈয়ে আত্মনিৰ্ভৰশীল হ'বলৈ সক্ষম হ'ম, মই আনন্দিত যে আত্মনিৰ্ভৰ ভাৰতৰ এই মন্ত্ৰ দেশৰ গাঁৱে-গাঁৱে বিয়পি পৰিছে। বিহাৰৰ বেতিয়াত এয়াই হৈছে যি মই সংবাদ মাধ্যমত পঢ়িবলৈ পাইছিলো।

দিল্লীৰ টেকনিচিয়ান হিচাপে এলইডি বাল্ব মেকিং ফেক্টৰীত কাম কৰা বেতিয়াৰ বাসিন্দা প্ৰমোদ জীয়ে কাৰখানাত কাম কৰোতে গোটেই প্ৰক্ৰিয়াটো অতি গভীৰভাৱে বুজি পাইছিল। কিন্তু ক’ৰোনাৰ সময়ত প্ৰমোদ জী ঘৰলৈ উভতি আহিব লগীয়া হ’ল। আপুনি জানে নে প্ৰমোদ জীয়ে উভতি অহাৰ পিছত কি কৰিলে? তেওঁ নিজে এলইডি বাল্ব তৈয়াৰ কৰাৰ এটা সৰু কাৰখানা আৰম্ভ কৰিলে। তেওঁ নিজৰ অঞ্চলৰ কিছুমান যুৱকক লৈ কেইমাহ মানৰ ভিতৰতে কাৰখানাৰ কৰ্মীৰ পৰা ফেক্টৰী মালিকলৈ নিজৰ যাত্ৰা সম্পূৰ্ণ কৰিলে, তাকো নিজৰ ঘৰত থাকিয়েই৷

আন এটা উদাহৰণ হৈছে ইউ.পি-ৰ গড়মুক্তেশ্বৰ। গড়মুক্তেশ্বৰৰ পৰা শ্ৰীযুত সন্তোষ জীয়ে লিখিছে যে তেওঁ কেনেকৈ ক’ৰোনাৰ সময়ত দুৰ্যোগক এক সুযোগলৈ ৰূপান্তৰিত কৰিছিল। সন্তোষ জীৰ পিতৃ এজন প্ৰতিভাৱান শিল্পী আছিল, তেওঁ মেট তৈয়াৰ কৰিছিল। যেতিয়া ক’ৰোনাৰ সময়ত বাকী কাম বন্ধ হৈছিল, এই লোকসকলে যথেষ্ট শক্তি আৰু উৎসাহেৰে মেট নিৰ্মাণ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। সোনকালেই তেওঁলোকে কেৱল উত্তৰ প্ৰদেশৰ পৰাই নহয়, আন ৰাজ্যৰ পৰাও মেটৰ অৰ্ডাৰ পাবলৈ আৰম্ভ কৰিলে। সন্তোষ জীয়ে এইটোও উল্লেখ কৰিছে যে ই অঞ্চলটোৰ শ শ বছৰ পুৰণি সুন্দৰ কলাকো এক নতুন শক্তি প্ৰদান কৰিছে।

বন্ধুসকল, সমগ্ৰ দেশত এনে বহুতো উদাহৰণ আছে য'ত মানুহে 'আত্মনিৰ্ভৰ ভাৰত অভিযান'ত অৰিহণা আগবঢ়াই আছে। আজি, এইটো এটা অনুভৱ হৈ পৰিছে যি সাধাৰণ মানুহৰ হৃদয়ত প্ৰবাহিত হ’বলৈ ধৰিছে।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসী, মই নমো এপত গুৰগাঁওৰ বাসিন্দা ময়ুৰৰ এটা আকৰ্ষণীয় পোষ্ট দেখা পাইছিলো। তেওঁ উৎসাহী পক্ষী নিৰীক্ষণকাৰী আৰু প্ৰকৃতি প্ৰেমী। ময়ুৰ জীয়ে লিখিছে যে মই হাৰিয়ানাত বাস কৰো, কিন্তু মই আপোনাক, অসমৰ লোক আৰু বিশেষকৈ কাজিৰঙাৰ লোকসকলৰ বিষয়ে কোৱাটো বিচাৰো। মই ভাবিছিলো যে ময়ুৰ জীয়ে গঁড়ৰ বিষয়ে কথা পাতিব, যাক তাত গৌৰৱ বুলি কোৱা হয়। অৱশ্যে, কাজিৰঙাত জলজ পক্ষীৰ সংখ্যা বৃদ্ধি হোৱাৰ বাবে ময়ুৰ জীয়ে অসমৰ জনসাধাৰণক প্ৰশংসা কৰাটো বিচাৰিছে। মই জলজ পক্ষীবোৰক সৰলভাৱে কি ক'ব পাৰো সেয়া বিচাৰি আছিলো,  এটা শব্দ পাইছিলো – ৱাটাৰবৰ্ড অৰ্থাৎ জলপক্ষী। এনে পক্ষী যি গছৰ ওপৰত নহয়, পানীৰ ওপৰত আশ্ৰয় গ্ৰহণ কৰে, যেনে হাঁহ ইত্যাদি। কাজিৰঙা ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান আৰু বাঘ সংৰক্ষিত কৰ্তৃপক্ষই কিছু সময়ৰ পৰা বাৰ্ষিক জলপক্ষীৰ পিয়ল কৰি আহিছে। এই পিয়লত জলজ চৰাইৰ সংখ্যা প্ৰকাশ পায় আৰু সিঁহতৰ প্ৰিয় বাসস্থানৰ বিষয়ে তথ্য পোৱা যায়। মাত্ৰ দুই-তিনি সপ্তাহৰ আগতে জৰীপটো পুনৰ আৰম্ভ কৰা হৈছে। আপুনি জানি সুখী হ'ব যে এইবাৰ জলপক্ষীৰ সংখ্যা আগৰ বছৰৰ তুলনাত প্ৰায় এশ পসত্তৰ (১৭৫) শতাংশ বৃদ্ধি পাইছে। এই পিয়লৰ সময়ত কাজিৰঙা ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যানত মুঠ ১১২ টা প্ৰজাতিৰ চৰাই দেখা পোৱা গৈছে। ইয়াৰ ভিতৰত, ৫৮ টা প্ৰজাতি হৈছে ইউৰোপ, মধ্য এচিয়া আৰু পূব এচিয়াকে ধৰি বিশ্বৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ শীতকালীন প্ৰব্ৰজনকাৰী পক্ষীৰ অন্তৰ্গত৷ ইয়াৰ আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ কাৰণ হৈছে উন্নত পানী সংৰক্ষণৰ সৈতে মানুহৰ হস্তক্ষেপ অতি কম হোৱাটো। অৱশ্যে কিছুমান ক্ষেত্ৰত ইতিবাচক মানৱ হস্তক্ষেপো অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ হৈ পৰে।

অসমৰ শ্ৰীযুত যাদৱ পায়ঙকেই চাওক। আপোনালোকৰ কিছুমানে তেওঁৰ বিষয়ে জানে। তেওঁ নিজৰ কামৰ বাবে পদ্ম বঁটা লাভ কৰিছে। শ্ৰীযুত যাদৱ পায়ং হৈছে এনে এজন ব্যক্তি যিয়ে অসমৰ মাজুলী দ্বীপত প্ৰায় ৩০০ হেক্টৰ ভূমিত বৃক্ষপুলি ৰোপণত সক্ৰিয় অৱদান প্ৰদান কৰিছে। তেওঁ বন সংৰক্ষণৰ বাবে কাম কৰি আছে আৰু বৃক্ষপুলি ৰোপণ তথা জৈৱ বৈচিত্ৰ্য সংৰক্ষণৰ বিষয়ে মানুহক অনুপ্ৰেৰিত কৰাত জড়িত হৈ আছে।

বন্ধুসকল, অসমত আমাৰ মন্দিৰবোৰেও প্ৰকৃতিৰ সংৰক্ষণত এক পৃথক ভূমিকা পালন কৰি আছে৷ যদি আপুনি আমাৰ মন্দিৰবোৰলৈ চাই দেখা পাব যে প্ৰতিটো মন্দিৰত এটা পুখুৰী আছে। হাজোৰ হয়গ্ৰীৱ মাধৱ মন্দিৰ, শোণিতপুৰৰ নাগশংকৰ মন্দিৰ আৰু গুৱাহাটীৰ উগ্ৰতাৰা মন্দিৰৰ ওচৰত এনে বহুতো পুখুৰী আছে। সেইবোৰ বিলুপ্ত কাছৰ প্ৰজাতিৰ সংৰক্ষণৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে। অসমত সৰ্বাধিক প্ৰজাতিৰ কাছ পোৱা যায়। এই মন্দিৰবোৰৰ পুখুৰীবোৰ কাছৰ সংৰক্ষণ, প্ৰজনন আৰু সিহঁতৰ বিষয়ে প্ৰশিক্ষণৰ বাবে এক উৎকৃষ্ট স্থান হ'ব পাৰে।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, কিছুমান লোকে ভাবে যে উদ্ভাৱন কৰিবলৈ আপুনি এজন বিজ্ঞানী হ'ব লাগিব, কিছুমানে ভাবে যে আনক কিবা শিকাবলৈ আপুনি শিক্ষক হ'ব লাগিব। এই মানসিকতাক প্ৰত্যাহ্বান জনোৱা লোকসকল সদায় প্ৰশংসনীয়। এতিয়া যদি কোনোবাই সৈনিক হ'বলৈ প্ৰশিক্ষণ দিয়ে, তেওঁ সৈনিক হোৱাটো প্ৰয়োজন নেকি? আপুনি ভাবিব পাৰে যে হয়, এইটো প্ৰয়োজন। কিন্তু ইয়াত অলপ টুইষ্ট আছে।

মাই গভত, কামকান্ত জীয়ে সংবাদ মাধ্যমৰ এটা প্ৰতিবেদন বিনিময় কৰিছে য'ত অলপ অন্য ধৰণে কোৱা হৈছে। উৰিষ্যাৰ আৰাখুদাত এজন ভদ্ৰলোক আছে – নায়ক চাৰ। যদিও তেওঁৰ নাম চিলু নায়ক, সকলোৱে তেওঁক নায়ক চাৰ বুলি কয়। আচলতে তেওঁ হৈছে Man on a Mission । তেওঁ সেনাবাহিনীত যোগদান কৰিবলৈ বিচৰা যুৱক-যুৱতীসকলক বিনামূলীয়াকৈ প্ৰশিক্ষণ দিয়ে৷ নায়ক চাৰৰ সংগঠনটোৰ নাম হৈছে মহাগুৰু বেটেলিয়ন। ইয়াত শাৰীৰিক সুস্থতাৰ পৰা সাক্ষাৎকাৰলৈ আৰু লিখাৰ পৰা প্ৰশিক্ষণলৈ সকলো ধৰণৰ প্ৰশিক্ষণ দিয়া হয়। আপুনি জানি আচৰিত হ'ব যে তেওঁ প্ৰশিক্ষণ দিয়া লোকসকলে স্থলসেনা, নৌ-বাহিনী, বিমান বাহিনী, চিআৰপিএফ, বিএছএফত স্থান লাভ কৰিছে। আপুনি এইটোও জানি আচৰিত হ'ব যে চিলু নায়ক জীয়ে নিজেই উৰিষ্যা আৰক্ষীত যোগদান কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল কিন্তু তেওঁ সফল হ'ব পৰা নাছিল৷ তথাপিও তেওঁ বহুতো যুৱক-যুৱতীক নিজৰ প্ৰশিক্ষণৰ দ্বাৰা ৰাষ্ট্ৰ সেৱাৰ যোগ্য কৰি তুলিছে। আমি সকলোৱে নায়ক চাৰক আমাৰ দেশৰ বাবে অধিক নায়ক প্ৰস্তুত কৰিবলৈ শুভেচ্ছা জনাইছো।

বন্ধুসকল, কেতিয়াবা এটা অতি সৰু আৰু সৰল প্ৰশ্নও মনক আচৰিত কৰে। এই প্ৰশ্নবোৰ দীঘল নহয়, অতি সৰল হয়, তথাপিও এইবোৰে আমাক চিন্তা কৰিবলৈ তাগিদা দিয়ে। কেইদিনমান আগতে হায়দৰাবাদৰ অপৰ্ণা ৰেড্ডীয়ে মোক এনে এটা প্ৰশ্ন সুধিছিল। তেওঁ কৈছিল যে – আপুনি বহু বছৰ ধৰি প্ৰধানমন্ত্ৰী হৈ আহিছে, পূৰ্বে ইমান বছৰ ধৰি মুখ্যমন্ত্ৰী হৈ আছিল, আপুনি কেতিয়াবা ভাবে নেকি যে কিবা অভাৱ থাকি গ’ল। অপৰ্ণাজী প্ৰশ্নটো অতি সহজ কিন্তু সমানেই কঠিনো। মই এই প্ৰশ্নটো বিবেচনা কৰিছিলো আৰু নিজকে কৈছিলো যে মোৰ এটা অভাৱ আছিল যে মই বিশ্বৰ আটাইতকৈ পুৰণি ভাষা-তামিল শিকিবলৈ প্ৰয়াস কৰিব নোৱাৰিলো, মই তামিল শিকিব নোৱাৰিলো। এইটো এটা সুন্দৰ ভাষা যি বিশ্বৰ সৰ্বত্ৰ জনপ্ৰিয়। বহুলোকে মোক তামিল সাহিত্যৰ মানদণ্ড আৰু এই ভাষাত লিখা কবিতাবোৰৰ গভীৰতাৰ বিষয়ে কয়। ভাৰত এনে বিভিন্ন ভাষাৰ স্থল যি আমাৰ সংস্কৃতি আৰু গৌৰৱৰ প্ৰতীক। ভাষাৰ বিষয়ে কথা পতাৰ সময়ত মই আপোনালোক সকলোকে এটা সৰু আকৰ্ষণীয় ক্লিপ শুনাবলৈ বিচাৰিছো।

## (sound clip Statue of Unity)

দৰাচলতে, আপুনি এতিয়া যি শুনি আছিল সেয়া হৈছে ষ্টেচু অব্ ইউনিটীৰ ওপৰত এক নিৰ্দেশক, সংস্কৃতত লোকসকলক চৰ্দাৰ পেটেলৰ বিশ্বৰ সবাতোকৈ ওখ প্ৰতিমাৰ বিষয়ে কোৱা হৈছে। আপোনালোকে জানি সুখী হ'ব যে কেৱাড়িয়াত, ১৫ ৰো অধিক গাইডে সংস্কৃত ভাষাত লোকসকলক নিৰ্দেশনা দিয়ে। এতিয়া মই আপোনালোকক আন এটা কণ্ঠস্বৰ শুনাবলৈ বিচাৰিছো –

## (sound clip Cricket commentary)

আপোনালোকেও এয়া শুনি আচৰিত হৈছে! দৰাচলতে, ইয়াত সংস্কৃতত ক্ৰিকেটৰ ধাৰাভাষ কৰা হৈছে। বাৰাণসীত, সংস্কৃত মহাবিদ্যালয়সমূহৰ মাজত এখন ক্ৰিকেট প্ৰতিযোগিতা হয়। এই মহাবিদ্যালয়সমূহ হৈছে শাস্ত্ৰাৰ্থ মহাবিদ্যালয়, স্বামী বেদান্ত বেদ বিদ্যাপীঠ, শ্ৰী ব্ৰহ্ম বেদ বিদ্যালয় আৰু আন্তৰ্জাতিক চন্দ্ৰমৌলি চেৰিটেবল ট্ৰাষ্ট। এই টুৰ্ণামেণ্টৰ খেলৰ সময়ত সংস্কৃততো ধাৰাভাষ কৰা হয়। এতিয়া মই আপোনাক সেই ধাৰাভাষ্যৰ এটা অতি সৰু অংশ শুনাইছিলো। কেৱল সেইটোৱেই নহয়, এই টুৰ্ণামেণ্টত খেলুৱৈ আৰু ধাৰাভাষ্যকাৰীসকলে পৰম্পৰাগত পোছাক পিন্ধি অহা দেখা যায়। যদি আপুনি শক্তি, উত্তেজনা, কৌতুহল, এই  সকলোবোৰ একেলগে বিচাৰিছে তেন্তে আপুনি এই খেলবোৰৰ ধাৰাভাষ শুনিব লাগে। টিভি অহাৰ বহু আগতেই, ক্ৰীড়া ধাৰাভাষ্যৰ জৰিয়তেই ক্ৰিকেট আৰু হকীৰ দৰে ক্ৰীড়াৰ শিহৰণ সমগ্ৰ দেশৰ মানুহে অনুভৱ কৰিছিল। টেনিছ আৰু ফুটবল খেলৰ ধাৰাভাষ্যও বহুত ভালদৰে উপস্থাপন কৰা হয়। আমি দেখিছো যে যি খেলত ধাৰাভাষ্য সমৃদ্ধ হয়, সেইবোৰৰ প্ৰচাৰ আৰু প্ৰসাৰ অতি ক্ষীপ্ৰ হয়। আমাৰ বহুতো ভাৰতীয় ক্ৰীড়া আছে, কিন্তু তেওঁলোক ধাৰাভাষ্য সংস্কৃতিলৈ অহা নাই আৰু তাৰ বাবে, তেওঁলোক বিলুপ্ত হ’বলৈ ধৰিছে। মোৰ এটা ধাৰণা আছে –বিভিন্ন ক্ৰীড়া আৰু বিশেষকৈ ভাৰতীয় ক্ৰীড়াৰ ভাল ধাৰাভাষ্য অধিকতম ভাষাত প্ৰচাৰ কৰা হওক, আমি ইয়াক উৎসাহিত কৰাৰ কথা ভাবিব লাগিব। মই ক্ৰীড়া মন্ত্ৰালয় আৰু ব্যক্তিগত প্ৰতিষ্ঠানৰ সহকৰ্মীসকলক এই বিষয়ে চিন্তা কৰিবলৈ অনুৰোধ কৰিম।

মোৰ মৰমৰ যুৱ বন্ধুসকল, আগন্তুক কেইটামান মাহ আপোনালোক সকলোৰে জীৱনত বিশেষ গুৰুত্বপূৰ্ণ। বেছিভাগ যুৱবন্ধুৱে পৰীক্ষাত অৱতীৰ্ণ হ’ব। আপোনালোক সকলোৰে মনত আছে নহয়- যে আপুনি এজন যোদ্ধা হ'ব লাগিব, চিন্তাকাৰী নহয়, হাঁহি হাঁহি পৰীক্ষা দিবলা যাব লাগিব আৰু হাঁহি হাঁহি উভতি আহিব লাগিব৷ আপুনি আনৰ সৈতে নহয়, নিজৰ সৈতে প্ৰতিদ্বন্দিতা কৰিব লাগিব৷ পৰ্যাপ্ত টোপনি, আৰু সময় ব্যৱস্থাপনাও কৰিব লাগিব। খেলা-ধূলাও বাদ দিব নালাগিব, কিয়নো যিয়েই খেলে সিয়েই প্ৰস্ফুটিত হয়।  মনত ৰখাৰ স্মাৰ্ট উপায়বোৰ গ্ৰহণ কৰিব লাগিব, অৰ্থাৎ সামগ্ৰিকভাৱে এই পৰীক্ষাবোৰত, আপোনাৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ উজাৰি দিব লাগিব। আপুনি ভাবিব পাৰে যে এই সকলোবোৰ কেনেদৰে হ'ব। আমি সকলোৱে একেলগে এইটো কৰিবলৈ গৈ আছো। প্ৰতি বছৰৰ দৰে, এই বছৰো, আমি সকলোৱে 'পৰীক্ষাৰ আলোচনা' কৰিম। কিন্তু মাৰ্চত হ’বলগীয়া 'পৰীক্ষা আলোচনা'ৰ পূৰ্বে, মই আপোনালোক সকলো পৰীক্ষা যোদ্ধাৰ পৰা, অভিভাৱকৰ পৰা আৰু শিক্ষকসকলৰ পৰা, আপোনালোকৰ অভিজ্ঞতা, আপোনাৰ পৰামৰ্শ ভাগ-বতৰা কৰিবলৈ অনুৰোধ জনাইছো। আপোনালোকে মাই গভত এই বিষয়ে ভাগ বতৰা কৰিব পাৰে। নৰেন্দ্ৰ মোদী এপত ভাগ বতৰা কৰিব পাৰে।  এইবাৰৰ 'পৰীক্ষাৰ আলোচনা'ত যুৱ বন্ধুসকলৰ লগতে অভিভাৱক আৰু শিক্ষকসকলকো আমন্ত্ৰণ জনোৱা হৈছে। আপুনি কেনেকৈ অংশগ্ৰহণ কৰিব লাগে, কেনেকৈ পুৰষ্কাৰ জয় কৰিব পাৰে, কেনেকৈ মোৰ সৈতে আলোচনা কৰাৰ সুযোগ পাব সেই বিষয়ে সকলো তথ্য মাই গভত পাব। এই পৰ্যন্ত, এক লাখতকৈও অধিক শিক্ষাৰ্থী, প্ৰায় ৪০ হাজাৰ অভিভাৱক আৰু প্ৰায় ১০ হাজাৰ শিক্ষকে অংশগ্ৰহণ কৰিছে। আপুনিও আজিয়েই অংশগ্ৰহণ কৰক। এই ক’ৰোনাৰ সময়ত মই ‘পৰীক্ষা যোদ্ধা’ কিতাপখনত বহুতো নতুন মন্ত্ৰ সংযোজিত কৰিছো, ইয়াত অভিভাৱকৰ বাবেও কিছুমান মন্ত্ৰ সংযোজিত কৰা হৈছে। এই মন্ত্ৰবোৰৰ সৈতে সম্পৰ্কিত বহুতো আকৰ্ষণীয় কাৰ্যকলাপ নৰেন্দ্ৰ মোদী এপত দিয়া হৈছে যিয়ে আপোনাৰ আভ্যন্তৰীণ পৰীক্ষা যোদ্ধাক প্ৰজ্বলিত কৰিবলৈ সহায় কৰিব। আপুনি সেইবোৰ নিশ্চয়কৈ চেষ্টা কৰক৷ আগন্তুক পৰীক্ষাৰ বাবে সকলো যুৱবন্ধুক শুভেচ্ছা জনালো।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, মাৰ্চ মাহটো আমাৰ বিত্তীয় বৰ্ষৰ অন্তিম মাহ, সেয়েহে আপোনালোকৰ বহুতৰে যথেষ্ট ব্যস্ততা থাকিব। এতিয়া দেশত অৰ্থনৈতিক কাৰ্যকলাপ যিদৰে তীব্ৰ হ’বলৈ ধৰিছে আৰু আমাৰ ব্যৱসায়ী তথা উদ্যোগী সতীৰ্থসকলৰ ব্যস্ততাও বৃদ্ধি পাইছে। এই সকলোবোৰৰ মাজতো আমি ক’ৰোনাৰ সাৱধানতা হ্ৰাস কৰিব নালাগে। আপোনালোক সকলোৱে স্বাস্থ্যৱান হওক, সুখী হওক, কৰ্তব্যৰ পথত থিয় হওক, দেশ দ্ৰুতগতিত আগবাঢ়িবই।

আপোনালোক সকলোকে উৎসৱৰ আগতীয়া শুভেচ্ছা জনালো৷ লগতে ক’ৰোনা সম্পৰ্কে যি নিয়ম পালন কৰা হ’ব, সেইবোৰত যাতে কোনোধৰণৰ নমনীয়তা নাথাকে। অশেষ ধন্যবাদ।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, নমস্কাৰ৷ যেতিয়া মই ‘মন কী বাত’ত কথা পাতো তেতিয়া মোৰ এনে অনুভৱ হয় যেন মই আপোনালোকৰ মাজৰে এজন, আপোনালোকৰ পৰিয়ালৰ সদস্য হিচাপে উপস্থিত আছো৷ আমাৰ সৰু সৰু কথা, যি এজনে আনজনক শিকায়, জীৱনৰ তিতা-কেঁহা অনুভৱ যি জীৱনৰ প্ৰেৰণা হৈ পৰে- এয়াইতো হ’ল ‘মন কী বাত’৷ আজি  ২০২১ চনৰ জানুৱাৰী মাহৰ অন্তিমটো দিন৷ আপোনালোকেও মোৰ দৰে এইদৰে ভাবিছে নে যে কিছুদিন আগেয়েহে জানুৱাৰীৰ প্ৰথম দিনটো আৰম্ভ হৈছিল৷ গমেই নাপালো যে জানুৱাৰী মাহটো পাৰ হৈ গ’ল- সময়ৰ গতি ইয়াকেই কোৱা হয়৷ কিছু দিনৰ আগেয়ে আমি এজনে আনজনক শুভেচ্ছা জ্ঞাপন কৰিছিলো, লোহৰী পালন কৰিলো, মকৰ সংক্ৰান্তি পালন কৰিলো, পোংগল, বিহু পালন কৰিলো৷ দেশৰ বিভিন্ন প্ৰান্তত ধুম-ধামেৰে উৎসৱ পালন কৰা হ’ল৷ ২৩ জানুৱাৰী তাৰিখে আমি নেতাজী সুভাষ চন্দ্ৰ বসুৰ জন্মদিনটো ‘পৰাক্ৰম দিৱস’ হিচাপে পালন কৰিলো আৰু ২৬ জানুৱাৰী তাৰিখে ‘গণতন্ত্ৰ দিৱস’ৰ অতুলনীয় পেৰেডো প্ৰত্যক্ষ কৰিলো৷ ৰাষ্ট্ৰপতি মহোদয়ৰ সংসদৰ সংযুক্ত অধিৱেশনৰ সম্বোধনৰ পিছত ‘বাজেট অধিৱেশনো’ আৰম্ভ হ’ল৷ এই আটাইবোৰৰ মাজত আৰু এটা কাম সম্পন্ন হ’ল যাৰ বাবে আমি সকলোৱে দীৰ্ঘ প্ৰতীক্ষিত হৈ থাকো- সেয়া হ’ল পদ্ম পুৰষ্কাৰৰ ঘোষণা৷ দেশে অসাধাৰণ কাৰ্যৰত লোকক তেওঁলোকৰ সিদ্ধি আৰু মানৱতাৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ অৱদানৰ বাবে সন্মানিত কৰে৷ এই বছৰো পুৰষ্কাৰ পোৱা লোকসমূহৰ ভিতৰত সেই সকলৰ নাম অন্তৰ্ভুক্ত আছে যিয়ে বিভিন্ন ক্ষেত্ৰত উন্নত কাম কৰিছে আৰু নিজৰ কামৰ দ্বাৰা অন্যৰ জীৱন পৰিৱৰ্তিত কৰিছে, দেশক আগুৱাই নিছে৷ অৰ্থাৎ তৃণমূল পৰ্যায়ত কাম কৰা এই অজানা নায়কসকলক পদ্ম সন্মান প্ৰদান কৰাৰ যি পৰম্পৰা  দেশে কিছু বৰ্ষ পূৰ্বে আৰম্ভ কৰিছিল সেয়া এইবাৰো অব্যাহত ৰখা হৈছে৷ মই আপোনালোক সকলোলৈ আহ্বান জনাইছো যে এই লোকসকলৰ বিষয়ে, তেওঁলোকৰ অৱদানৰ বিষয়ে নিশ্চয়কৈ জানক, পৰিয়ালত তেওঁলোকৰ বিষয়ে আলোচনা কৰক৷ ইয়াৰ দ্বাৰা সকলোৱে অনুপ্ৰাণিত হ’ব৷

এই মাহটোত ক্ৰিকেটৰ পথাৰৰ পৰাও ভাল খবৰ পোৱা হৈছে৷ আমাৰ ক্ৰিকেট দলে আৰম্ভণিতে হোৱা সমস্যাৰ পিছত অতুলনীয় প্ৰদৰ্শনেৰে অষ্ট্ৰেলিয়াত ছিৰিজ জয় কৰিলে৷ আমাৰ খেলুৱৈসকলৰ কঠোৰ পৰিশ্ৰম আৰু টীমৱৰ্ক সঁচাকৈয়ে প্ৰেৰণাদায়ী৷ ইয়াৰ মাজতে  দিল্লীত ২৬ জানুৱাৰীত ত্ৰিৰংগাৰ অপমান দেখি দেশবাসীয়ে দুখো পালে৷ আমি আগন্তুক সময়ছোৱা নতুন আশা আৰু নৱীনতাৰে পূৰ্ণ কৰিব লাগিব৷ আমি যোৱা বছৰ অসাধাৰণ সংযম আৰু সাহসৰ পৰিচয় দিলো৷ এই বছৰো আমি অধিক পৰিশ্ৰম কৰি নিজৰ সংকল্পসমূহ সিদ্ধ কৰিব লাগিব৷ আমি আমাৰ দেশক ক্ষীপ্ৰ গতিৰে আগুৱাই নিব লাগিব৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, এই বছৰৰ আৰম্ভণিতেই ক’ৰোনাৰ বিৰুদ্ধে আমাৰ যুদ্ধখনেও প্ৰায় এবছৰ অতিক্ৰম কৰিলে৷ যিদৰে ক’ৰোনাৰ বিৰুদ্ধে ভাৰতৰ যুদ্ধ এক উদাহৰণলৈ ৰূপান্তৰিত হৈছে ঠিক সেইদৰে এতিয়া আমাৰ টীকাকৰণ কাৰ্যসূচীও বিশ্বত এক আদৰ্শ হিচাপে বিবেচিত হৈছে৷ আজি ভাৰতে বিশ্বৰ সবাতোকৈ বৃহৎ ক’ভিড টীকাকৰণ কাৰ্যসূচী প্ৰণয়ন কৰিছে৷ আপোনালোকে জানে, ইয়াতকৈ গৌৰৱৰ কথা আৰু কি হ’ব পাৰে? আমি সবাতোকৈ বৃহৎ প্ৰতিষেধক কাৰ্যসূচীৰ সৈতে বিশ্বত সবাতোকৈ ক্ষীপ্ৰতাৰে নিজৰ নাগৰিকসমূহৰো টীকাকৰণ কৰি আছো৷ কেৱল ১৫ দিনতেই ভাৰতে ৩০ লাখতকৈও অধিক ক’ৰোনা যোদ্ধাৰ টীকাকৰণ কৰিছে৷ আনহাতে আমেৰিকাৰ দৰে সমৃদ্ধ দেশত এই কামত সময়ৰ প্ৰয়োজন হৈছে ১৮ দিনৰ আৰু ব্ৰিটেইনৰ ৩৬ দিনৰ৷ 

বন্ধুসকল, ‘মেড-ইন ইণ্ডিয়া ভেকচিন’ আজি ভাৰতৰ আত্মনিৰ্ভৰতাৰ প্ৰতীক হৈ উঠাৰ লগতে আত্মগৌৰৱৰো প্ৰতীক হৈ উঠিছে৷ নমো এপত উত্তৰ প্ৰদেশৰ পৰা হিমাংশু যাদৱে লিখিছে যে ‘মেড ইন ইণ্ডিয়া ভেকচিন’ৰ দ্বাৰা মনত এক নতুন আত্মবিশ্বাসৰ সৃষ্টি হৈছে৷ মাডুৰাইৰ পৰা কীৰ্তিজীয়ে লিখিছে যে তেওঁৰ বহু বিদেশী বন্ধুৱে ভাৰতলৈ ধন্যবাদ জ্ঞাপন কৰি তেওঁলৈ বাৰ্তা প্ৰেৰণ কৰিছে৷ কীৰ্তিজীৰ এগৰাকী বন্ধুৱে লিখিছে যে ভাৰতে যি ধৰণে ক’ৰোনাৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধত বিশ্বক সহায় কৰিছে তাৰ জৰিয়তে তেওঁৰ মনত ভাৰতৰ বাবে সন্মান অধিক বৃদ্ধি হৈছে৷ কীৰ্তিজী, দেশৰ এই গৌৰৱগান শুনি ‘মন কী বাত’ৰ শ্ৰোতাসকলো গৌৰৱান্বিত হয়৷ আজকালি মইও বিভিন্ন দেশৰ ৰাষ্ট্ৰপতি আৰু প্ৰধানমন্ত্ৰীৰ তৰফৰ পৰা ভাৰতৰ বাবে এনে বিভিন্ন বাৰ্তা লাভ কৰো৷  আপোনালোকেও দেখিছে, অলপতে ব্ৰাজিলৰ ৰাষ্ট্ৰপতিয়ে টুইট কৰি যিদৰে ভাৰতক ধন্যবাদ জ্ঞাপন কৰিছে, সেয়া দেখি প্ৰত্যেক ভাৰতীয় কিমান সুখী হৈছে৷ সহস্ৰ কিলোমিটাৰ দূৰৰ, বিশ্বৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ লোকে ৰামায়ণৰ সেই প্ৰসংগ ইমান গভীৰতাৰে জানে, তেওঁলোকৰ মনত গভীৰ প্ৰভাৱ পৰিছে- এয়াই আমাৰ সংস্কৃতিৰ বৈশিষ্টতা৷

বন্ধুসকল, এই প্ৰতিষেধক কাৰ্যসূচীত আপোনালোকে আন এটা কথাত বিশেষভাৱে ধ্যান দিছে বোধহয়৷ সংকটৰ সময়ত ভাৰতে বিশ্বক এইবাবেই সেৱা প্ৰদান কৰিবলৈ সমৰ্থ হৈছে কিয়নো ভাৰত আজি ঔষধ আৰু প্ৰতিষেধকৰ ক্ষেত্ৰত সক্ষম আৰু আত্মনিৰ্ভৰ হৈ উঠিছে৷ এই চিন্তাধাৰাই আত্মনিৰ্ভৰ ভাৰতৰ অভিযান হিচাপে সিদ্ধ হৈ উঠিছে৷ ভাৰত যিমানেই সক্ষম হৈ উঠিব সিমানেই অধিক মানৱতাৰ সেৱা কৰিব আৰু সিমানেই লাভ বিশ্বৰো হ’ব৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, প্ৰতিবাৰেই আপোনালোকৰ বহু পত্ৰ লাভ কৰো, নমো এপ আৰু মাই গভত আপোনালোকৰ বাৰ্তা, ফোন কলৰ জৰিয়তে আপোনালোকৰ মনৰ কথাসমূহ জানিবলৈ সুবিধা পাও৷ এই বাৰ্তাসমূহৰ মাজত এনে এক বাৰ্তাও আছে যি মোৰ দৃষ্টিগোচৰ হৈছে- এই বাৰ্তা হ’ল ভগ্নী প্ৰিয়ংকা পাণ্ডেজীৰ৷ ২৩ বৰ্ষীয় প্ৰিয়ংকাজী হিন্দী সাহিত্যৰ বিদ্যাৰ্থী আৰু বিহাৰৰ ছিৱানৰ বাসিন্দা৷ প্ৰিয়ংকাজীয়ে নমো এপত লিখিছে যে তেওঁ দেশৰ ১৫টা ঘৰুৱা পৰ্যটনস্থলীলৈ যোৱাৰ মোৰ পৰামৰ্শৰ দ্বাৰা অত্যন্ত অনুপ্ৰেৰিত হৈছে৷ সেয়ে তেওঁ এক জানুৱাৰী তাৰিখে এক বিশেষ স্থানলৈ যাত্ৰা কৰিছিল৷ সেই ঠাইডোখৰ হ’ল তেওঁৰ ঘৰৰ পৰা  ১৫ কিলোমিটাৰ দূৰৈৰ, দেশৰ প্ৰথমগৰাকী ৰাষ্ট্ৰপতি ডাঃ ৰাজেন্দ্ৰ প্ৰসাদৰ পৈতৃক ঘৰ৷ প্ৰিয়ংকাজীয়ে অতি সুন্দৰকৈ লিখিছে যে নিজৰ দেশৰ মহান বিভূতিসকলক জনাৰ ক্ষেত্ৰত এয়া তেওঁৰ প্ৰথমটো পদক্ষেপ আছিল৷ প্ৰিয়ংকাজীয়ে তাত ডাঃ ৰাজেন্দ্ৰ প্ৰসাদৰ দ্বাৰা ৰচিত বহু গ্ৰন্থ লাভ কৰিলে,অনেক ঐতিহাসিক ছবি দেখা পালে৷ তেওঁ এখন ছবিৰ বিষয়ে জনাইছে য’ত পূজ্য বাপুই ৰাজেন্দ্ৰজীৰ ঘৰলৈ আহিছিল৷ সঁচাকৈয়ে, প্ৰিয়ংকাজী, আপোনাৰ এই অনুভৱে আনকো অনুপ্ৰেৰিত কৰিব৷

বন্ধুসকল, এই বছৰটোত ভাৰতে নিজৰ স্বাধীনতাৰ ৭৫তম বৰ্ষৰ সমাৰোহ- অমৃত মহোৎসৱ আৰম্ভ কৰিবলৈ ওলাইছে৷ এনে ক্ষেত্ৰত আমাৰ সেই মহানায়কসকলৰ সৈতে জড়িত স্থানীয় ঠাইসমূহৰ সন্ধান কৰাটো অতিশয় উচিত সময় হৈছে যাৰ বাবে আমি স্বাধীনতা লাভ কৰিলো৷

বন্ধুসকল, আমি স্বাধীনতা আন্দোলন আৰু বিহাৰৰ বিষয়ে কথা কৈ থকাৰ সময়তে নমো এপলৈ অহা আৰু এটা টিপ্পনীৰ বিষয়ে আলোচনা কৰিবলৈ বিচাৰিছো৷ মুংগেৰ নিবাসী জয়ৰাম বিপ্লৱজীয়ে মোলৈ তাৰাপুৰ শ্বহীদ দিৱসৰ বিষয়ে লিখিছে৷ ১৫ ফেব্ৰুৱাৰী ১৯৩২ চনত দেশভক্তৰ এটা দলৰ বহু বীৰ যুৱকক ইংৰাজসকলে নিৰ্মমভাৱে হত্যা কৰে৷ তেওঁলোকৰ একমাত্ৰ অপৰাধ এয়াই আছিল যে তেওঁলোকে ‘বন্দে মাতৰম’ আৰু ‘ভাৰত মাৰ জয়’ ধ্বনি দিছিল৷ মই সেই শ্বহীদসকললৈ সেৱা জনাইছো আৰু তেওঁলোকৰ শ্ৰদ্ধাপূৰ্বক স্মৰণ কৰিছো৷ মই জয়ৰাম বিপ্লৱজীকো ধন্যবাদ জনাবলৈ বিচাৰিছো৷ তেওঁ এনে এক ঘটনা পোহৰলৈ আনিছে যাৰ বিষয়ে অতিশয় কম চৰ্চা হৈছে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, ভাৰতৰ প্ৰতিটো প্ৰান্তত, প্ৰতিখন চহৰত, প্ৰতিটো চুবুৰী আৰু গাঁৱত স্বাধীনতাৰ যুদ্ধ সম্পূৰ্ণ শক্তিৰে কৰা হৈছিল৷ ভাৰত ভূমিৰ প্ৰতিটো কোণত এনে মহান বীৰ আৰু বীৰাংগনাসকলে জন্ম লৈছিল যিয়ে ৰাষ্ট্ৰৰ বাবে নিজৰ জীৱন ত্যাগ কৰিছিল৷ এনে ক্ষেত্ৰত আমাৰ বাবে এয়া অতিশয় গুৰুত্বপূৰ্ণ যে তেওঁলোকৰ সেই সংঘৰ্ষ আৰু তেওঁলোকৰ সৈতে জড়িত সেই স্মৃতিসমূহ সংৰক্ষিত কৰি, তেওঁলোকৰ বিষয়ে লিখি আমি আমাৰ আগন্তুক প্ৰজন্মলৈ যাতে সাঁচি ৰাখিব পাৰো৷ মই সকলো দেশবাসীক আৰু বিশেষকৈ আমাৰ যুৱ সতীৰ্থসকললৈ আহ্বান জনাইছো যে তেওঁলোকে দেশৰ স্বতন্ত্ৰতা সেনানীসকলৰ বিষয়ে, স্বাধীনতাৰ সৈতে জড়িত ঘটনাসমূহৰ বিষয়ে যাতে লিখে৷ নিজৰ এলেকাৰ স্বতন্ত্ৰতা সংগ্ৰামৰ সময়ৰ বীৰত্বৰ সৈতে জড়িত গাঁথাসমূহৰ বিষয়ে কিতাপ লিখিব পাৰে৷ ভাৰতে নিজৰ ৭৫তম স্বতন্ত্ৰতা দিৱস পালন কৰাৰ সময়ত আপোনালোকৰ লেখনী স্বাধীনতাৰ নায়কসকলৰ প্ৰতি উত্তম শ্ৰদ্ধাঞ্জলি হিচাপে বিবেচিত হ’ব৷ যুৱ লেখকসকলৰ বাবে  ইণ্ডিয়া চেভেন্টি ফাইভৰ নিমিত্তে এক পদক্ষেপৰ সূচনা কৰা হৈছে৷ ইয়াৰ দ্বাৰা সকলো ৰাজ্যৰ তথা ভাষা-ভাষী যুৱ লেখকসকল উৎসাহিত হ’ব৷ দেশত বৃহৎ সংখ্যাত এনে বিষয়ত লেখা লেখকৰ সৃষ্টি হ’ব যাৰ ভাৰতৰ ঐতিহ্য আৰু সংস্কৃতিৰ ওপৰত গভীৰ অধ্যয়ন থাকিব৷ আমি এনে অংকুৰিত প্ৰতিভাসমূহক সহায় কৰিব লাগিব৷ ইয়াৰ জৰিয়তে ভৱিষ্যতৰ দিশ নিৰ্ধাৰণ কৰা মননশীল নেতৃত্বৰ এটা শ্ৰেণীৰো সৃষ্টি হ’ব৷  মই আমাৰ যুৱ বন্ধুসকলক এই পদক্ষেপৰ অংশীদাৰ হ’বলৈ আৰু নিজৰ সাহিত্যিক কৌশল অধিক বিকশিত কৰিবলৈ আমন্ত্ৰণ জনাইছো৷ ইয়াৰ সৈতে জড়িত তথ্যসমূহ শিক্ষা মন্ত্ৰালয়ৰ ৱেবছাইটত উপলব্ধ হ’ব৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, ‘মন কী বাত’ত শ্ৰোতাসকলে কি ভাল পায় সেয়া আপোনালোকেই ভালদৰে জানে৷ কিন্তু ‘মন কী বাত’ত মোৰ আটাইতকৈ ভাল এয়াই লাগে যে ইয়াত কিবা এটা জনাৰ-শিকাৰ সুযোগ পোৱা যায়৷ এক প্ৰকাৰে পৰোক্ষ ৰূৰত আপোনালোক সকলোৰে সৈতে জড়িত হোৱাৰ অৱকাশ লাভ কৰো৷ কাৰোবাৰ প্ৰয়াস, কাৰোবাৰ উদ্দীপনা, কাৰোবাৰ দেশৰ বাবে কিবা এটা কৰাৰ উৎসাহ- এই আটাইবোৰে মোক অনুপ্ৰেৰিত কৰে, শক্তিৰে ভৰাই তোলে৷

হায়দৰাবাদৰ বোয়িনপল্লীত এখন স্থানীয় বজাৰে কিদৰে নিজৰ দায়িত্ব পালন কৰি আছে সেয়া দেখি মোৰ খুব ভাল লাগিছে৷ আমি সকলোৱে দেখা পাইছো যে শাক-পাচলিৰ বজাৰত বহু সামগ্ৰী নষ্ট হয়৷ এই শাক-পাচলিসমূহ ইফালে-সিফালে গৈ লেতেৰা হয়৷ কিন্তু বোয়িনপল্লীৰ শাক-পাচলিৰ বজাৰখনে এয়া সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰিলে যে ইয়াৰ দ্বাৰা বিদ্যুৎ উৎপাদন কৰা হ’ব৷ এইসমূহ ইফালে-সিফালে দলিওৱা নহ’ব৷ নষ্ট হোৱা শাক-পাচলিৰ পৰা বিদ্যুৎ উৎপাদন কৰাৰ কথা বোধহয় আপোনালোকে শুনা নাছিল- এয়াই উদ্ভাৱনৰ শক্তি৷ বোয়িনপল্লীৰ বজাৰৰ যি পূৰ্বে আৱৰ্জনা আছিল আজি সেয়া সম্পদলৈ পৰিৱৰ্তিত হৈছে- ইয়াকেই আৱৰ্জনাৰ পৰা মুকুতালৈ পৰিৱৰ্তিত হোৱা বুলি কোৱা হয়৷ প্ৰতিদিনে তাত ১০ টন আৱৰ্জনাৰ সৃষ্টি হয় আৰু এটা স্থানত একত্ৰিত কৰা হয়৷ সেই স্থানটোৰ পৰা প্ৰতিদিনে ৫০০ ইউনিট বিদ্যুৎ উৎপাদন কৰা হয় আৰু প্ৰায় ৩০ কিলোৱাট জৈৱ ইন্ধনো প্ৰস্তুত কৰা হয়৷ এই বিদ্যুতৰ পৰাই বজাৰখনত বিদ্যুতৰ যোগান ধৰা হয় আৰু যি জৈৱ ইন্ধন প্ৰস্তুত কৰা হয় তাৰ জৰিয়তে বজাৰখনৰ কেণ্টিনৰ খাদ্য প্ৰস্তুত কৰা হয়৷ নহয়নে ই অসাধাৰণ প্ৰয়াস! এনেকুৱা এক অসাধাৰণ প্ৰয়াস হাৰিয়ানাক পঞ্চকুলাৰ বড়ৌত পঞ্চায়তেও কৰি দেখুৱাইছে৷ এই পঞ্চায়তৰ ক্ষেত্ৰখনত পানীৰ সমস্যা আছিল৷ ফলত দুষিত পানী ইফালে-সিফালে বিয়পি পৰিছিল, ৰোগৰ সৃষ্টি হৈছিল৷ কিন্তু বড়ৌতৰ জনসাধাৰণে এই দুষিত পানীৰ পৰাও সম্পদ সৃষ্টি কৰাৰ সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰিলে৷ গাঁও পঞ্চায়তে সমগ্ৰ গাঁৱৰ পৰা অহা লেতেৰা পানী এটা স্থানত একত্ৰিত কৰি পৰিশোধন কৰা আৰম্ভ কৰিলে আৰু সেই পানী গাঁৱৰ কৃষকে জলসিঞ্চনৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ ধৰিলে৷ অৰ্থাৎ পানী প্ৰদুষণ, লেতেৰা আৰু বেমাৰৰ পৰা মুক্তিও লাভ কৰিলে আৰু খেতিৰ বাবে পানীৰো যোগাৰ হ’ল৷

বন্ধুসকল, পৰিবেশৰ সুৰক্ষাৰ জৰিয়তে কিদৰে আমদানীৰ পথ মুকলি হয় ইয়াৰ এক উদাহৰণ অৰুণাচল প্ৰদেশৰ টাৱাঙত দেখিবলৈ পোৱা গৈছে৷ অৰুণাচল প্ৰদেশৰ এই পাহাৰীয়া এলেকাত শতিকাজুৰি ‘মোন শুগু’ নামৰ এক কাগজ প্ৰস্তুত কৰা হয়৷ এই কাগজ ইয়াৰ স্থানীৰ শুগু শেংগ নামৰ এক উদ্ভিদৰ চালৰ পৰা প্ৰস্তুত কৰা হয় আৰু সেইবাবে এই কাগজ প্ৰস্তত কৰিবলৈ গোটেই বৃক্ষডাল কাটিবলগীয়া নহয়৷ তাৰোপৰি ইয়াক প্ৰস্তুত কৰাৰ সময়ত কোনো ৰসায়নৰো ব্যৱহাৰ নহয়৷ অৰ্থাৎ এই কাগজ সম্পূৰ্ণৰূপে পৰিবেশৰ বাবেও সুৰক্ষিত আৰু স্বাস্থ্যৰ বাবেও সুৰক্ষিত৷ এটা সময় আছিল যেতিয়া কাগজৰ ৰপ্তানি কৰা হৈছিল৷ কিন্তু আধুনিক প্ৰযুক্তিৰে নিৰ্মিত কাগজৰ বাবে এই থলুৱা কৃষ্টি বন্ধ হোৱাৰ উপক্ৰম হৈছে৷ এতিয়া স্থানীয় সামাজিক কৰ্মী কলিংগ গোম্বুৱে এই কলা পুনৰ্জীৱিত কৰাৰ প্ৰসায় কৰিছে আৰু ইয়াৰ দ্বাৰা আদিবাসী ভাই-ভনীসকলৰ ৰোজগাৰো সৃষ্টি হৈছে৷

মই কেৰালাৰ আৰু এটা বাতৰি পাইছো যিয়ে আমাৰ সকলোৰে দ্বায়িত্বৰ অনুভৱ কৰাইছে৷ কেৰালাৰ কোট্টয়মত এজন বয়সস্থ দিব্যাংগ লোক আছে- তেওঁৰ নাম এন এছ ৰাজপ্পন৷ ৰাজপ্পনজীয়ে পেৰালাইছিছৰ ফলত চলা-ফুৰা কৰিবলৈ অসুবিধা পায় কিন্তু ইয়াৰ দ্বাৰা স্বচ্ছতাৰ প্ৰতি তেওঁৰ সমৰ্পণৰ ভাৱ কোনো ধৰণে কম হোৱা নাই৷ তেওঁ বিগত কেইবা বৰ্ষৰ পৰা নাৱত বেম্বনাড জুৰিলৈ যায় আৰু জুৰিলৈ দলিওৱা প্লাষ্টিকৰ বটল তোলে৷ চিন্তা কৰক, ৰাজপ্পনজীৰ চিন্তাধাৰা কিমান উচ্চখাপৰ৷ আমিও ৰাজপ্পনজীৰ পৰা অনুপ্ৰেৰিত হৈ স্বচ্ছতাৰ বাবে য’তদূৰ সম্ভৱ অৱদান আগবঢ়াব লাগে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, কিছুদিন পূৰ্বে আপোনালোকে দেখিছে যে আমেৰিকাৰ ছেন ফ্ৰেন্সিস্ক’ৰ পৰা বেংগালুৰুলৈ এখন নন-ষ্টপ বিমানৰ দায়িত্ব ভাৰতৰ চাৰিগৰাকী মহিলা পাইলটে চম্ভালিছে৷ দহ হাজাৰ কিলোমিটাৰতকৈও অধিক দূৰত্বৰ এই দীৰ্ঘ যাত্ৰা অতিক্ৰম কৰি এই বিমানে দুশতকৈও অধিক যাত্ৰীক ভাৰতলৈ লৈ আহিছে৷  আপোনালোকে এইবাৰৰ ২৬ জানুৱাৰীৰ পেৰেডতো মন কৰিছে য’ত ভাৰতীয় বায়ু সেনাৰ দুগৰাকী মহিলা বিষয়াই নতুন ইতিহাস ৰচনা কৰিছে৷ ক্ষেত্ৰ যিয়েই নহওক কিয়, দেশৰ মহিলাসকলৰ অংশীদাৰীত্ব বৃদ্ধি পাবলৈ ধৰিছে কিন্তু প্ৰায়েই আমি দেখা পাইছো যে দেশৰ গাঁওসমূহত হোৱা এনে ধৰণৰ পৰিৱৰ্তনৰ বিষয়ে চৰ্চা নহয়৷ সেইবাবে যেতিয়া মই মধ্যপ্ৰদেশৰ জব্বলপুৰৰ এটা খবৰ পঢ়িবলৈ পালো তেতিয়া মই ‘মন কী বাত’ত এই বিষয়ে আলোচনা কৰাটো উচিত বুলি ভাবিলো৷ এই খবৰ অতিশয় প্ৰেৰণাদায়ী৷ জব্বলপুৰৰ চিচগাঁলত কিছুমান আদিবাসী মহিলাই এটা ধানৰ মিলত কাম কৰে৷ ক’ৰোনা বৈশ্বিক মহামাৰীয়ে যিদৰে বিশ্বৰ প্ৰতিজন ব্যক্তিক প্ৰভাৱিত কৰিছে ঠিক সেইদৰে এই মহিলাসকলো প্ৰভাৱিত হ’ল৷ তেওঁলোকৰ ধানৰ মিলৰ কাম বন্ধ হৈ পৰিল৷ স্বাভাৱিকতে তেওঁলোকৰ উপাৰ্জন বন্ধ হ’ল কিন্তু তেওঁলোক নিৰাশ নহ’ল৷ হাৰ নামানিলে৷ তেওঁলোকে সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰিলে যে তেওঁলোকে ঐক্যৱদ্ধভাৱে ধানৰ মিলৰ কাম আৰম্ভ কৰিব৷ যি মিলত তেওঁলোকে কাম কৰিছিল, সেই মিলৰ মালিকে নিজৰ যন্ত্ৰ বিক্ৰী কৰিবলৈ বিচাৰিছিল৷ সেই সময়ত মীনা ৰাহংডালেজীয়ে আটাইবোৰ মহিলাক একত্ৰিত কৰি ‘আত্মসহায়ক গোট’ গঠন কৰিলে আৰু সকলোৱে জমাধন সংগ্ৰহ কৰিলে৷ ধন কম হোৱাত তেওঁলোকে ‘আজীৱিকা অভিযান’ৰ অধীনত ঋণ ল’লে আৰু এতিয়া চাওক, সেই আদিবাসী মহিলাসকলে সেই ধানৰ মিল ক্ৰয় কৰিলে য’ত তেওঁলোকে পূৰ্বে কাম কৰিছিল৷ আজি তেওঁলোকে নিজৰ ধানৰ মিল চলাই আছে৷ সেই কেইটা দিনতেই এই মিলটোৰ জৰিয়তে তেওঁলোকে তিনি লাখ টকাও উপাৰ্জন কৰিলে৷ এই উপাৰ্জিত ধনৰ জৰিয়তে মীনা জী আৰু তেওঁৰ সহযোগীসকলে বেংকৰ ঋণ পৰিশোধ কৰিলে আৰু নিজৰ ব্যৱসায় সম্প্ৰসাৰিত কৰাৰ প্ৰস্তুতি চলালে৷ ক’ৰোনাই যি পৰিস্থিতিৰ সৃষ্টি কৰিলে, তাৰ বিপৰীতে দেশৰ বিভিন্ন প্ৰান্তত এনে বহু অদ্ভুত কাম হৈছে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, যদি মই আপোনালোকৰ বুন্দেলখণ্ডৰ বিষয়ে কও তেনেহ’লে কোনটো কথা আপোনালোকৰ মনলৈ আহে৷ ইতিহাসপ্ৰেমীসকলে এই অঞ্চলটোক ঝাঁচীৰ ৰাণী লক্ষ্মীবাইৰ সৈতে জড়িত কৰিব৷ আৰু কিছুমান লোকে সুন্দৰ আৰু শান্ত ‘অৰচা’ৰ বিষয়ে ভাবিব৷ কিছুমান লোকে ইয়াৰ অত্যাধিক গৰমৰ বিষয়ে মনত পেলাব৷ কিন্তু এই দিনকেইটাত ইয়াত অন্য এটা কামহে হৈছে যি অতিশয় উৎসাহজনক আৰু ইয়াৰ বিষয়ে নিশ্চয়কৈ জানিব লাগে৷ কেইদিনমান পূৰ্বে ঝাঁচীত এমাহজুৰি সম্পন্ন হোৱা ‘ষ্ট্ৰ’বেৰী উৎসৱ’ আৰম্ভ হৈছে৷ সকলো আচৰিত হৈছে-  বুন্দেলখণ্ডত ষ্ট্ৰ’বেৰী! কিন্তু, এয়াই সত্য৷ এতিয়া বুন্দেলখণ্ডত ষ্ট্ৰ’বেৰীকলৈ অনেক উৎসাহ পৰিলক্ষিত হৈছে আৰু ইয়াকলৈ ভূমিকা পালন কৰিছে ঝাঁচীৰ আন এজনী কন্যা গুৰলীন চাওলাই৷ আইনৰ ছাত্ৰী গুৰলীনে প্ৰথমে নিজৰ ঘৰত আৰু পিছত নিজৰ কৃষিভূমিতত ষ্ট্ৰ’বেৰীৰ খেতি কৰি ঝাঁচীতো ইয়াৰ খেতি কৰিব পাৰে বুলি সকলোকে প্ৰত্যয়িত কৰিছে৷  ঝাঁচীৰ ‘ষ্ট্ৰ’বেৰী উৎসৱ’ত Stay At Home concept ত গুৰুত্ব প্ৰদান কৰা হৈছে৷ এই মহোৎসৱৰ জৰিয়তে কৃষক আৰু যুৱচামক নিজৰ ঘৰৰ পিছফালে খালী ঠাইত অথবা চাঁদত টেৰেচ গাৰ্ডেনত ষ্ট্ৰ’বেৰীৰ খেতিৰ বাবে উৎসাহিত কৰা হৈছে৷ নতুন প্ৰযুক্তিৰ জৰিয়তে এনে প্ৰয়াস দেশৰ অন্য প্ৰান্ততো কৰা হৈছে৷ ষ্ট্ৰ’বেৰী পূৰ্বতে পাহাৰত কৰা হৈছিল এতিয়া কচ্ছৰ বালিয়া মাটিতো কৰা হৈছে৷ কৃষকৰ আয় বৃদ্ধি হৈছে৷ 

বন্ধুসকল, ষ্ট্ৰ’বেৰী উৎসৱৰ দৰে প্ৰয়োগে উদ্ভাৱনৰ সত্বাক প্ৰদৰ্শিত কৰাৰ লগতে আমাৰ দেশত কৃষিখণ্ডত কেনে প্ৰযুক্তিৰ ব্যৱহাৰ হৈছে সেয়াও প্ৰদৰ্শিত কৰে৷

বন্ধুসকল, খেতিক আধুনিক কৰি তোলাৰ বাবে চৰকাৰ প্ৰতিশ্ৰুতিৱদ্ধ আৰু অনেক পদক্ষেপো গ্ৰহণ কৰিছে৷ চৰকাৰৰ এই প্ৰয়াস আগলৈও অব্যাহত থাকিব৷  

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, কিছুদিন পূৰ্বে মই এটা ভিডিঅ’ দেখিছিলো৷ সেই ভিডিঅ’ পশ্চিমবংগৰ পশ্চিম মিদনাপুৰস্থিত ‘নতুন পিংগলা’ গাঁৱৰ এজন চিত্ৰকাৰ চৰমুদিনৰ আছিল৷ তেওঁ প্ৰসন্নতাৰে কৈছিল যে ৰামায়ণৰ কাহিনীৰ ওপৰত অংকন কৰা তেওঁৰ চিত্ৰ দুই লাখ টকাত বিক্ৰী হৈছে৷ ইয়াৰ দ্বাৰা তেওঁৰ গাঁৱৰ বাসিন্দাও সুখী হৈছে৷ এই ভিডিঅ’ চোৱাৰ পিছত মই তেওঁৰ বিষয়ে অধিক জানিবলৈ উৎসুক হ’লো৷ এই পৰিপ্ৰেক্ষিতত মই পশ্চিমবংগৰ সৈতে জড়িত এক সুন্দৰ পদক্ষেপৰ বিষয়ে জানিবলৈ পালো যাক মই আপোনালোকৰ সৈতে বিনিময় কৰিবলৈ বিচাৰিম৷  পৰ্যটন মন্ত্ৰালয়ৰ আঞ্চলিক কাৰ্যালয়ে মাহটো আৰম্ভ হোৱাৰ সময়তেই পশ্চিমবংগৰ গাঁওসমূহত এক ‘Incredible India Weekend Gateway’ মুকলি কৰিলে৷ ইয়াত পশ্চিম মিদনাপুৰ, বাংকুৰা, বীৰভূম, পুৰলিয়া, পূব বৰ্ধমান আদিৰ হস্তশিল্প কলাকাৰসকলে দৰ্শনাৰ্থীসকলৰ বাবে হস্ততাঁত কৰ্মশালাৰ আয়োজন কৰিলে৷ মোক এয়াও কোৱা হৈছে যে ‘Incredible India Weekend Gateway’ ৰ সময়ত হস্তশিল্পৰ যি মুঠ বিক্ৰী হৈছে তাৰ দ্বাৰা কলাকাৰসকলক অধিক উৎসাহিত হৈ পৰিছে৷ সমগ্ৰ দেশ লোকে নতুন নতুন পদ্ধতিৰে আমাৰ কলাসমূহক লোকপ্ৰিয় কৰি তুলিছে৷ ওড়িশাৰ ৰুড়কেল্লাৰ ভাগ্যশ্ৰী চাহুকেই চাওক৷ তেওঁ ইঞ্জিনীয়াৰিঙৰ ছাত্ৰী, কিন্তু বিগত কিছু মাহৰ পৰা তেওঁ পট্টচিত্ৰ শিকিবলৈ আৰম্ভ কৰিছে আৰু ইয়াত নিপুণতাও লাভ কৰিছে৷ কিন্তু আপোনালোকে জানে নে, তেওঁ পেইণ্ট ক’ত কৰিছে- কোমল শিলাত! কোমল শিলাৰ ওপৰত৷ কলেজলৈ যোৱাৰ পথত ভাগ্যশ্ৰীয়ে এই কোমল শিলবোৰ সংগ্ৰহ কৰে আৰু পৰিষ্কাৰ কৰে৷ পিছত তেওঁ নিতৌ দুঘণ্টা এই পাথৰসমূহত পট্টচিত্ৰ শৈলীত ছবি অংকন কৰে৷ তেওঁ এই পাথৰসমূহত ছবি অংকন কৰি নিজৰ বন্ধুক উপহাৰ দিবলৈ ধৰিলে৷ লকডাউনৰ সময়ছোৱাত তেওঁ বটলতো ছবি অংকন কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে৷ এতিয়া তেওঁ কলাৰ ওপৰত কৰ্মশালাৰো আয়োজন কৰিছে৷ কিছুদিনৰ পূৰ্বে সুভাষ বাবুৰ জয়ন্তীত ভাগ্যশ্ৰীয়ে পাথৰত তেওঁলৈ অতুলনীয় শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জ্ঞাপন কৰিছে৷ মই আগন্তুক ভৱিষ্যতৰ বাবে তেওঁলৈ শুভকামনা জনাইছো৷ কলা আৰু ৰঙৰ জৰিয়তে বহু নতুন কথা শিকিব পাৰি৷ ঝাৰখণ্ডক দুমকাত কৰা এনে এক অনুপম প্ৰয়াসৰ বিষয়ে মোক কোৱা হৈছে৷ ইয়াত মাধ্যমিক বিদ্যালয়ৰ এগৰাকী অধ্যক্ষই শিশুক পঢ়োৱাৰ বাবে গাঁৱৰ দেৱালসমূহ ইংৰাজী আৰু হিন্দী আখৰেৰে অংকিত কৰিলে, লগতে তাত বিভিন্ন চিত্ৰৰেও সজ্বিত কৰিলে৷ ইয়াৰ দ্বাৰা গাঁৱৰ শিশুসকল যথেষ্ট উপকৃত হ’ল৷ মই এনে লোকসকলক অভিনন্দন জনাইছো যিয়ে এনে ধৰণৰ প্ৰয়াস কৰিছে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, ভাৰতৰ পৰা সহস্ৰ কিলোমিটাৰ দূৰৈত, বহু মহাসাগৰ, মহাদ্বীপৰ সিপাৰে এখন দেশ আছে৷ দেশখনৰ নাম হ’ল চিলি৷ ভাৰতৰ পৰা চিলিলৈ যাবলৈ বহু সময় লাগে কিন্তু ভাৰতীয় সংস্কৃতিৰ সুবাস তাত বহু আগৰে পৰা বিয়পি আছে৷ আৰু এটা বিশেষ কথা হ’ল যে তাত যোগাভ্যাস বহু জনপ্ৰিয়৷ আপোনালোকে এয়া জানি ভাল পাব যে চিলিৰ ৰাজধানী ছেন্টিয়াগোত ৩০ত কৈও অধিক যোগ বিদ্যালয় আছে৷ চিলিত আন্তৰ্জাতিক যোগ দিৱসো অধিক উৎসাহেৰে পালন কৰা হয়৷ মোক কোৱা হৈছে  যে হাউচ অব ডেপুটিছত ধুমধামেৰে যোগ দিৱস পালন কৰা হয়৷ ক’ৰোনাৰ এই সময়ছোৱাত ৰোগ প্ৰতিৰোধৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰু ৰোগ প্ৰতিৰোধ ক্ষমতা বৃদ্ধি কৰাত যোগৰ শক্তি প্ৰত্যক্ষ কৰি এতিয়া তেওঁলোকে যোগাভ্যাস পূৰ্বতকৈও বৃদ্ধি কৰাত গুৰুত্ব প্ৰদান কৰিছে৷ চিলিৰ কংগ্ৰেছ অৰ্থাৎ তাৰে সংসদে এক প্ৰস্তাৱ গৃহীত কৰিছে৷ তাত ৪ নৱেম্বৰ তাৰিখে ৰাষ্ট্ৰীয় যোগ দিৱস ঘোষণা কৰা হৈছে৷ এতিয়া আপোনালোকে হয়তো ভাবিব পাৰে যে ৪ নৱেম্বৰ তাৰিখটো কিয় বিশেষ? ৪ নৱেম্বৰ ১৯৬২ তাৰিখে চিলিৰ প্ৰথম যোগ সংস্থা হোজে ৰাফাল এষ্ট্ৰাৰাৰ দ্বাৰা স্থাপন কৰা হৈছিল৷ সেই দিনটো ৰাষ্ট্ৰীয় যোগ দিৱস হিচাপে ঘোষণা কৰি তেওঁক শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জনোৱা হৈছে৷ চিলিৰ সংসদৰ দ্বাৰা এয়া এক বিশেষ সন্মান যাক লৈ ভাৰতীয়সকলে গৌৰৱ কৰিব পাৰে৷ অৱশ্যে চিলিৰ সংসদৰ সৈতে জড়িত আন এটা কথাও আপোনালোকে ভাল পাব৷ চিলিৰ চিনেটৰ উপ ৰাষ্ট্ৰপতিৰ নাম ৰবীন্দ্ৰনাথ কিণ্টেৰাছ হয়৷ তেওঁৰ নাম বিশ্বকবি গুৰুদেৱ ঠাকুৰৰ দ্বাৰা অনুপ্ৰেৰিত হৈ ৰখা হৈছে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, মাই গভত মহাৰাষ্ট্ৰৰ জালনাৰ ডাঃ স্বপ্নীল মন্ত্ৰী আৰু কেৰালাৰ পালক্কৰৰ প্ৰহ্লাদ ৰাজগোপলনে এয়া আগ্ৰহ প্ৰকাশ কৰিছে যে মই ‘মন কী বাত’ত পথ সুৰক্ষাৰ বিষয়েও যাতে উল্লেখ কৰো৷ এই মাহটোত ১৮ জানুৱাৰীৰ পৰা ১৭ ফেব্ৰুৱাৰীলৈ আমাৰ দেশত ‘পথ সুৰক্ষা মাহ’ পালন কৰা হৈছে৷ পথ দুৰ্ঘটনা আমাৰ দেশৰেই নহয় বৰঞ্চ সমগ্ৰ বিশ্বৰেই এক চিন্তাৰ বিষয় হৈ পৰিছে৷ আজি ভাৰতত পথ সুৰক্ষাৰ বাবে চৰকাৰৰ সৈতে ব্যক্তিগত আৰু সামূহিক পৰ্যায়ত বহুধৰণৰ প্ৰয়াস কৰা হৈছে৷ জীৱন ৰক্ষাৰ এই প্ৰয়াসসমূহত আমি সকলোৱে সক্ৰিয়ভাৱে অংশীদাৰ হ’ব লাগে৷

বন্ধুসকল, আপোনালোকে মন কৰিছে, Border Road Organisationয়ে যি পথ নিৰ্মাণ কৰে, সেয়া অতিক্ৰম কৰোঁতে আপোনালোকে বিভিন্ন ধৰণৰ শ্ল’গান পৰিলক্ষিত কৰে৷ ‘This is highway not runway’ অথবা ‘Be Mr. Late than Late Mr. এনেধৰণৰ৷ এই শ্ল’গান পথত সাৱধানতা পালন কৰিবলৈ জনসাধাৰণক সজাগতা প্ৰদানৰ বাবে অতিশয় প্ৰভাৱী বিবেচিত হৈছে৷ এতিয়া আপোনালোকেও এনেকুৱা উদ্ভাৱনী শ্ল’গান অথবা খণ্ড বাক্য মাই গভলৈ প্ৰেৰণ কৰিব পাৰে৷ আপোনালোকৰ ভাল শ্ল’গানসমূহো এই অভিযানত ব্যৱহাৰ কৰা হ’ব৷

বন্ধুসকল, পথ সুৰক্ষাৰ বিষয়ে কোৱা সময়ত মই নমো এপত কলকাতাৰ অপৰ্ণা দাসজীৰ এটা পোষ্টৰ বিষয়ে আলোচনা কৰিবলৈ বিচাৰিছো৷ অপৰ্ণাজীয়ে মোক ‘FASTag’ Programme’ৰ বিষয়ে কোৱাৰ বাবে পৰামৰ্শ দিছে৷ তেওঁ কৈছে যে ‘ফাষ্ট টেগ’ত যাত্ৰা কৰি তেওঁৰ অভিজ্ঞতা পৰিৱৰ্তন হৈছে৷ ইয়াৰ দ্বাৰা সময় ৰাহি হোৱাৰ লগতে টোল প্লাজাত ৰোৱা, নগদ লেনদেনৰ দৰে সমস্যাৰ অন্ত পৰিছে৷  অপৰ্ণাজীৰ কথা শুদ্ধ৷ প্ৰথমে আমাৰ ইয়াত টোল প্লাজাত এখন গাড়ীৰ বাবে ৭ৰ পৰা ৮ মিনিটৰ প্ৰয়োজন হৈছিল৷ কিন্তু ‘ফাষ্ট টেগ’ অহাৰ পিছত এই সময় ডেৰৰ পৰা দুই মিনিট হৈছে৷ টোল প্লাজাত অপেক্ষাৰ সময় হ্ৰাস হোৱাত ইন্ধনো ৰাহি হৈছে৷ ইয়াৰ দ্বাৰা দেশবাসীৰ প্ৰায় ২১ হাজাৰ কোটি টকা ৰাহি হোৱাৰ অনুমান কৰা হৈছে৷ অৰ্থাৎ টকাৰো ৰাহি আৰু সময়ৰো ৰাহি৷ মই আপোনালোক সকলোকে আহ্বান জনাইছো যে দিশ-নিৰ্দেশনাসমূহ পালন কৰক, নিজৰো ধ্যান ৰাখক আৰু আনৰো জীৱন বচাওক৷    

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আমাৰ ইয়াত কোৱা হয়- ‘‘জলবিন্দু নিপাতেল ক্ৰমশঃ পুৰ্যতে ঘটঃ’’৷ অৰ্থাৎ এক এক টোপালৰ দ্বাৰাই পাত্ৰ পূৰ্ণ হয়৷ আমাৰ এটা এটা প্ৰয়াসৰ দ্বাৰাই আমাৰ সংকল্প পূৰণ হ’ব৷ সেইবাবে ২০২১ চনৰ আৰম্ভণিতেই যি লক্ষ্যৰ সৈতে আমি কৈছো, সেই সংকল্প আমি ঐক্যৱদ্ধভাৱে পূৰণ কৰিব লাগিব৷ আহক, আমি সকলোৱে এই বৰ্ষটোক সাৰ্থক কৰি তোলাৰ বাবে পদক্ষেপ গ্ৰহণ কৰো৷ আপোনালোকে নিজৰ বাৰ্তা, চিন্তাধাৰা নিশ্চয়কৈ প্ৰেৰণ কৰি থাকিব৷ আগন্তুক মাহত পুনৰ মিলিত হ’ম৷

ইতি-বিদা পুনৰ্মিলনায়!  

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, নমস্কাৰ৷ আজি ২৭ দিচেম্বৰ৷ চাৰি দিনৰ পিছতেই ২০২১ বৰ্ষ আৰম্ভ হ’ব৷ আজিৰ ‘মন কী বাত’ এক প্ৰকাৰে ২০২০ৰ অন্তিমটো ‘মন কী বাত’৷ পৰৱৰ্তী ‘মন কী বাত’ ২০২১ বৰ্ষত আৰম্ভ হ’ব৷ বন্ধুসকল, মোৰ ওচৰত আপোনালোকে প্ৰেৰণ কৰা বহু চিঠি আছে৷ মাই গভত আপোনালোকে যি পৰামৰ্শ প্ৰদান কৰে সেয়াও মোৰ সন্মুখত আছে৷ কিমান লোকে ফোন কৰিও নিজৰ কথা কৈছে৷ অধিকাংশ বাৰ্তাত বিগত বৰ্ষৰ অনুভৱ আৰু ২০২১ ৰ সৈতে জড়িত সংকল্পসমূহ আছে৷ কোলহাপুৰৰ পৰা অঞ্জলীজীয়ে লিখিছে যে নতুন বৰ্ষত আমি আনক শুভকামনা জনাও, অভিনন্দন জনাও, এইবাৰ আমি এটা নতুন কাম কৰিব পাৰো৷ এইবাৰ আমি আমাৰ দেশক অভিনন্দন জনাও, দেশক শুভকামনা জনাও৷ অঞ্জলীজী, সঁচাকৈয়ে এয়া অতিশয় সুন্দৰ বিচাৰ৷ আমাৰ দেশে ২০২১ত সফলতাৰ নতুন শিখৰ স্পৰ্শ কৰক, বিশ্বত ভাৰতৰ পৰিচয় অধিক সশক্ত হওক, এই কামনাতকৈ ডাঙৰ কথা আন কি হ’ব পাৰে৷

বন্ধুসকল, নমো এপত মুম্বাইৰ অভিষেকজীয়ে এটা বাৰ্তা প্ৰেৰণ কৰিছে৷ তেওঁ লিখিছে যে ২০২০ত আমি যি যি দেখিলো, যি যি শিকিলো সেয়া কেতিয়াও ভবা নাছিলো৷ ক’ৰোনাৰ সৈতে জড়িত বিভিন্ন কথা তেওঁ লিখিছে৷ এই চিঠিসমূহত, এই বাৰ্তাসমূহত মই এটা কথা সাদৃশ্যতা দেখিবলৈ পাইছো৷ বিশেষভাৱে দেখা পাইছো৷ আৰু সেয়া  মই আপোনালোকৰ সৈতে বিনিময় কৰিবলৈ বিচাৰিছো৷ অধিকাংশ চিঠিত জনসাধাৰণে দেশৰ সামৰ্থ, দেশবাসীৰ সামূহিক শক্তিৰ ভৰপূৰ প্ৰশংসা কৰিছে৷ যেতিয়া জনতা কাৰ্ফিউৰ দৰে অভিনৱ প্ৰয়াস সমগ্ৰ বিশ্বৰ বাবে প্ৰেৰণা হৈ পৰিল, যেতিয়া তালি–থালি বজাই দেশবাসীয়ে আমাৰ ক’ৰোনাৰ যোদ্ধাসকলক সন্মান প্ৰদৰ্শন কৰিলে, ঐক্যৱদ্ধতা প্ৰদৰ্শন কৰিলে, সেয়াও বহু লোকে স্মৰণ কৰিছে৷

বন্ধুসকল, দেশৰ সাধাৰণতম জনতাইও এই পৰিৱৰ্তন অনুভৱ কৰিছে৷ মই দেশত আশাৰ এক অদ্ভুত প্ৰৱাহ প্ৰত্যক্ষ কৰিছো৷ প্ৰত্যাহ্বান আহিছে৷ সংকটো অনেক আহিছে৷ ক’ৰোনাৰ বাবে বিশ্বত যোগান শৃংখলত বিপত্তিৰ সৃষ্টি হৈছে৷ কিন্তু আমি এই সংকটৰ পৰা নতুন কথা শিখিছো৷ দেশত নতুন সামৰ্থৰো সৃষ্টি হৈছে৷ কথাৰে প্ৰকাশ কৰিবলৈ গ’লে এই সামৰ্থৰ নাম হ’ল ‘আত্মনিৰ্ভৰতা’৷

বন্ধুসকল, দিল্লী নিবাসী অভিনৱ বেনাৰ্জীয়ে নিজৰ যি  অনুভৱ মোলৈ লিখি প্ৰেৰণ কৰিছে সেয়া অতিশয় হদয়স্পৰ্শী৷ অভিনৱজীয়ে তেওঁৰ আত্মীৰ সৰু ল’ৰা–ছোৱালীৰ উপহাৰ ক্ৰয় কৰাৰ বাবে দিল্লীৰ ঝাণ্ডেবালান বজাৰলৈ গৈছিল৷ আপোনালোকৰ বহুতেই জানে যে দিল্লীৰ এই বজাৰখন চাইকেল আৰু খেলা সামগ্ৰীৰ বাবে বিখ্যাত৷ প্ৰথমে তাত খেলা–সামগ্ৰীৰ অৰ্থ আছিল আমদানিকৃত খেলা–সামগ্ৰী, যি সস্তাও আছিল৷ কিন্তু অভিনৱজীয়ে চিঠিত লিখিলে যে এতিয়াৰে তাৰে বহু দোকানীয়ে এই বুলি কৈ পুতলা বিক্ৰী কৰি আছে যে ভাল পুতলা লওক কিয়নো এয়া ভাৰতত নিৰ্মাণ কৰা হৈছে, ‘মেড ইন ইণ্ডিয়া’ হয়৷ গ্ৰাহকেও ভাৰতত নিৰ্মিত পুতলা ক্ৰয় কৰিছে৷ এয়াইতো হ’ল– এটা চিন্তাত কিমান এক ডাঙৰ পৰিৱৰ্তন– এয়াই জীৱন্ত প্ৰমাণ৷ দেশবাসীৰ চিন্তাধাৰাত কিমান ডাঙৰ পৰিৱৰ্তন আহিছে, সেয়াও এবছৰৰ ভিতৰতে৷  এই পৰিৱৰ্তনৰ হিচাপ ওলোৱাটো ইমান সহজ নহয়৷ অৰ্থশাস্ত্ৰীয়েও ইয়াক পৰিমাপ কৰিব নোৱাৰে৷

বন্ধুসকল, মোলৈ বিশাখাপট্টনমৰ পৰা মুৰলীপ্ৰসাদ জীয়ে লিখিছে, তাত এক ভিন্ন ধৰণৰ চিন্তাধাৰা প্ৰকাশ পাইছে৷ ভেংকটজীয়ে লিখিছে, মই আপোনাক ২০২১ৰ বাবে মোৰ এবিচি গাঁঠি দিছো৷ মই বুজি নাপালো যে এই এবিচি–ৰ অৰ্থ কি৷ তেতিয়া মই দেখিলো যে ভেংকটজীয়ে চিঠিৰ সৈতে এখন চাৰ্ট গাঁঠি দিছে৷ মই সেই চাৰ্টখন চালো আৰু পিছত বুজি পালো যে এবিচি–ৰ অৰ্থ হ’ল আত্মনিৰ্ভৰ চাৰ্ট, এবিচি৷ এয়াও হৃদয়স্পৰ্শী৷ ভেংকটজীয়ে তেওঁ নিজে প্ৰতিদিনে ব্যৱহাৰ কৰা সামগ্ৰীসমূহৰ এখন তালিকা প্ৰস্তুত কৰিছে৷ ইয়াত বৈদ্যতিক, ষ্টেচনাৰী, ছেল্ফ কেয়াৰ সামগ্ৰীৰ উপৰিও অন্যান্য বহু সামগ্ৰী অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছে৷ ভেংকটজীয়ে কৈছে যে আমি অজানিতে বহু এনে বিদেশী সামগ্ৰীৰ ব্যৱৰহাৰ কৰো যাৰ বিকল্প অতি সহজেই ভাৰতত উপলব্ধ৷ এতিয়া তেওঁ প্ৰতিজ্ঞা গ্ৰহণ কৰিছে যিবোৰ সামগ্ৰী তেওঁ ব্যৱহাৰ কৰিব, সেইসমূহত যাতে দেশবাসীৰ পৰিশ্ৰম আৰু ঘামৰ সুঘ্ৰাণ মিহলি হৈ থাকে৷

বন্ধুসকল, ইয়াৰ সৈতে তেওঁ আৰু এক ৰোচক কথা কৈছে৷ তেওঁ লিখিছে যে আমি আত্মনিৰ্ভৰ ভাৰতৰ সমৰ্থন কৰিছো কিন্তু আমাৰ নিৰ্মাণকাৰীসকলেও সামগ্ৰীসমূহৰ গুণগতমান যাতে কোনোগুণে হেৰফেৰ নহয় তাৰবাবও তেওঁলোকে লক্ষ্য কৰিব লাগে৷ কথাটো সঁচা৷ Zero effect, zero defect চিন্তাধাৰৰ সৈতে কাম কৰাৰ এয়াই উচিত সময়৷ মোৰ দেশৰ নিৰ্মাণকাৰীসকল আৰু  ঔদ্যোগিক নেতৃত্বত মই আহ্বান জনাইছো, দেশৰ জনতাই মজবুত পদক্ষেপ গ্ৰহণ কৰিছে, মজবুত খোজ আগবঢ়াইছে৷ ভ’কেল ফ’ৰ লোকেল আজি ঘৰে ঘৰে গুঞ্জৰিত হৈছে৷ এতিয়া এয়া সুনিশ্চিত কৰাৰ সময় যে আমাৰ সামগ্ৰীসমূহো যাতে বিশ্বমানৰ হয়৷ বিশ্বৰ ভিতৰতে যিসমূহৰ শ্ৰেষ্ঠ সেয়া আমি ভাৰতত নিৰ্মাণ কৰি দেখুৱাম৷ ইয়াৰ বাবে উদ্যমী সতীৰ্থসকল আগুৱাই আহিব লাগিব৷ ষ্টাৰ্ট–আপসকলেও আগুৱাই আহিব লাগিব৷ পুনৰবাৰ ভেংকটজীক তেওঁৰ অতুলনীয় প্ৰয়াসৰ বাবে অভিনন্দন জনাইছো৷

বন্ধুসকল, আমি এই ভাৱনা বৰ্তাই ৰাখিব লাগিব আৰু বঢ়াব লাগিব৷ মই পূৰ্বেও কৈছো আৰু পুনৰবাৰ দেশবাসীক আহ্বান জনাম৷ আপোনালোকেও এখন তালিকা প্ৰস্তুত কৰক৷ দিনটোত আমি যি সামগ্ৰী ব্যৱহাৰ কৰো, সেই সামগ্ৰীসমূহ বিবেচনা কৰি চাওক যে অজানিতে আমাৰ জীৱনত কোনবোৰ বিদেশী সামগ্ৰীয়ে প্ৰৱেশ কৰিছে৷ আমাক এক প্ৰকাৰে বন্দী কৰি তুলিছে৷ ইয়াৰ ভাৰতীয় বিকল্পসমূহ সন্ধান কৰক আৰু নিশ্চিত কৰক যে আগলৈ ভাৰতত নিৰ্মিত, ভাৰতৰ জনসাধাৰণৰ পৰিশ্ৰম তথা ঘামেৰে উৎপাদিত সামগ্ৰীসমূহ আমি ব্যৱহাৰ কৰিম৷ আপোনালোকে প্ৰতিবছৰে নৱবৰ্ষৰ প্ৰতিজ্ঞা গ্ৰহণ কৰে, এইবাৰ এনে এক প্ৰতিজ্ঞা দেশৰ বাবে গ্ৰহণ কৰক৷ 

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আমাৰ দেশৰ সহস্ৰ বৰ্ষ পুৰণি সংস্কৃতি, সভ্যতা আৰু ৰীতি–নীতিক অত্যাচাৰীৰৰ হাতৰ পৰা ৰক্ষা কৰাৰ বাবে কিমানজনে বলিদান দিছে আজি সেয়া স্মৰণ কৰাৰ দিন৷ আজিৰ দিনটোতেই গুৰু গোৱিন্দ সিংজীৰ পুত্ৰ, চাহিবজাদে জোৰাৱৰ সিং আৰু ফতেহ সিঙক দেৱালত জীয়াই খোদিত কৰা হৈছিল৷ অত্যাচাৰীয়ে বিচাৰিছিল যে চাহিবজাদেয়ে নিজৰ আস্থা পৰিত্যাগ কৰক, মহান গুৰুৰ পৰম্পৰা পৰিত্যাগ কৰক৷ কিন্তু আমাৰ চাহিবজাদেয়ে নিচেই কম বয়সতেই সাংঘাটিক সাহস দেখুৱালে, ইচ্ছাশক্তি দেখুৱালে৷ দেৱালত জীয়াই খোদিত কৰাৰ সময়ত, এটাৰ ওপৰত এটাকৈ ইটা গঁথা হৈছিল, দেৱাল ওখ হৈ গৈ আছিল, কিন্তু তথাপিও তেওঁ সাহ নেহেৰুৱালে৷ আজিৰ দিনটোতেই গুৰু গোৱিন্দ সিংজীৰ মাতৃ মাতা গুজৰীও দেহত্যাগ কৰিছিল৷ প্ৰায় এসপ্তাহ পূৰ্বে শ্ৰী গুৰু টেগ বাহাদুৰ জীৰো দেহত্যাগৰ তিথি আছিল৷ মই ইয়াত দিল্লীত গুৰুদ্বাৰ ৰকাবগঞ্জলৈ গৈ গুৰু টেগ বাহাদুৰ জীক শ্ৰদ্ধাঞ্জলি অৰ্পণ কৰাৰ সৌভাগ্য লাভ কৰিলো৷  এই মাহত গুৰু গোৱিন্দ সিংজীৰ দ্বাৰা অনুপ্ৰাণিত অনেক লোকে মাটিত শোৱে৷ জনতাই শ্ৰী গুৰু গোৱিন্দ সিংজীৰ পৰিয়ালৰ লোকে শ্বহীদ হোৱাৰ দিনটো অতিশয় আস্থাৰে সোঁৱৰে৷ এই দেহত্যাগে সম্পূৰ্ণ মানৱতাক, দেশক নতুন শিকনি প্ৰদান কৰিছে৷ এই দেহত্যাগে আমাৰ সভ্যতাক সুৰক্ষিত কৰি ৰখাৰ মহান কাৰ্য কৰিছে৷ আমি এই কাৰ্যৰ প্ৰতি ঋণী৷ পুনৰবাৰ মই শ্ৰী গুৰু টেগ বাহাদুৰ জী, মাতা গুজৰী জী, গুৰু গোৱিন্দ সিংজী, আৰু চাৰিওজন চাহিবজাদা শ্বহীদক প্ৰণাম কৰিছো৷ এনেকুৱা অনেক শ্বহীদে ভাৰতৰ আজিৰ স্বৰূপ ৰক্ষা কৰিছে, বৰ্তাই ৰাখিছে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, এতিয়া মই এনেকুৱা কথা এটা ক’বলৈ ওলাইছো, যাৰ দ্বাৰা আপোনালোক আনন্দিতও হ’ব আৰু গৌৰৱান্বিতও হ’ব৷  ভাৰতত বাঘৰ সংখ্যা ২০১৪ চনৰ পৰা ২০১৮ চনলৈ ৬০ শতাংশতকৈও অধিক বৃদ্ধি হৈছে৷ ২০১৪ চনত দেশত বাঘৰ সংখ্যা প্ৰায় ৭,৯০০টা আছিল৷ ২০১৯ চনত ইয়াৰ সংখ্যা বৃদ্ধি হৈ ১২,৮৫২ টা হ’ল৷ এই বাঘৰ বিষয়ে জিম কৰবেটে কৈছিল, ‘‘যিসকল লোকে বাঘত প্ৰকৃতিত স্বাচ্ছ্যন্দ ৰূপত ঘূৰি ফুৰা দেখা নাই, তেওঁলোকে ইয়াৰ সৌন্দৰ্য কল্পনা কৰিবই নোৱাৰে৷ ইয়াৰ ৰঙৰ সৌন্দৰ্য আৰু চালৰ মোহকতাৰ আণ্ডাজ লগাব নোৱাৰে৷’’ দেশৰ অধিকাংশ ৰাজ্যত, বিশেষকৈ মধ্য ভাৰতত বাঘৰ সংখ্যা বৃদ্ধি হৈছে৷ বাঘৰ সবাতোকৈ অধিক আবাদীৰ ৰাজ্যসমূহৰ ভিতৰত মধ্য প্ৰদেশ, কৰ্ণাটক আৰু  মহাৰাষ্ট্ৰত ইয়াৰ সংখ্যা অধিক বৃদ্ধই হৈছে৷ সমগ্ৰ বিশ্বতে বাঘৰ বসতি হ্ৰাস পাই আহিছে৷ এনে সময়ত ভাৰতে বাঘৰ আবাদী বৃদ্ধি কৰি বিশ্ববাসীক পথ প্ৰদৰ্শিত কৰিছে৷ আপোনালো এয়াও জানে যে বিগত কিছু বৰ্ষত ভাৰতত সিংহৰ সংখ্যা বৃদ্ধই পাইছে, বাঘৰ সংখ্যা বৃদ্ধি পাইছে, ভাৰতীয় বনক্ষেত্ৰ বৃদ্ধি পাইছে৷ কেৱল চৰকাৰেই নহয়, বহু লোক, বহু সংস্থাই আমাৰ বন–তৃণ আৰু বন্যজীৱৰ সংৰক্ষণত নামি পৰিছে৷ এই সকলোবোৰ অভিনন্দনৰ পাত্ৰ৷

বন্ধুসকল, মই তামিলনাডুৰ কইম্বাটুৰৰ এক হৃদয়স্পৰ্শী প্ৰয়াসৰ বিষয়ে পঢ়িলো৷ আপোনালোকেও ছ’চিয়েল মিডিয়াত ইয়াৰ দৃশ্যাৱলী দেখিছে৷ আমি সকলোৱে মানুহৰ হুইলচেয়াৰ দেখিছো৷ কইম্বাটুৰৰ এজনী কন্যাই নিজৰ পিতৃৰ সৈতে এক পীড়িত কুকুৰৰ বাবে হুইলচেয়াৰ নিৰ্মাণ কৰিছে৷ এই সংবেদনশীলতা, প্ৰেৰণাদায়ী হ’ব পাৰে৷ যেতিয়া ব্যক্তিৰ সকলো জীৱৰ প্ৰতি দয়া  আৰু কৰুণা ভাৱ থাকে তেতিয়া এয়া সম্ভৱ হ’ব পাৰে৷ দিল্লী এনচিআৰ আৰু দেশৰ অন্য চহৰত ঠেঁটুৱৈ লগা জাৰত অঘৰী পশুসকলৰ কল্যাণৰ বাবে বহুতে কিবা–কিবি কৰিছে৷ তেওঁলোকে এই পশুবোৰৰ খোৱা–বোৱা আৰু ছুৱেটাৰ, বিচনাৰ ব্যৱস্থা কৰিছে৷ কিছুমান এনে লোক আছে যিয়ে নিতৌ শতাধিক এনে পশুৰ বাবে ভোজনৰ ব্যৱস্থা কৰিছে৷ এনে প্ৰয়াস প্ৰশংসাৰ যোগ্য হ’ব লাগে৷ কিছুমান এনে প্ৰকাৰৰ নিষ্ঠাপূৰ্ণ প্ৰয়াস উত্তৰ প্ৰদেশ কৌশম্বীতো কৰাহৈছে৷ তাত কাৰাবাস খাটি থকা বন্দীসকলে গাইবোৰক শীতৰ পৰা ৰক্ষা কৰিবলৈ পুৰণি আৰু ফটা কম্বলৰ পৰা কভাৰ প্ৰস্তুত কৰি আছে৷ এই কম্বলবোৰ কৌশম্বীসহিতে অন্য জিলাৰ কাৰাগাৰৰ পৰা একত্ৰিত কৰা হৈছে আৰু গোশালাসমূহলৈ প্ৰেৰণ কৰা হৈছে৷ কৌশম্বী কাৰাগাৰৰ কয়দীসকলে প্ৰতি সপ্তাহে এনে অনেক কভাৰ নিৰ্মাণ কৰিছে৷ আহক, আনৰ কল্যাণৰ বাবে সেৱা–ভাবেৰে এই প্ৰকাৰৰ প্ৰয়াসক উৎসাহিত কৰো৷ এই বাস্তৱিকতে এনে এক সৎকাৰ্য, যি সমাজৰ সংবেদনাসমূহক সশক্ত কৰে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, এতিয়া যিখন পত্ৰ মোৰ সন্মুখত আছে তাত দুখন ডাঙৰ ফটো আছে৷ এই ফটো এটা মন্দিৰৰ পূৰ্বৰ আৰু এতিয়াৰ ফটো৷ এই ফটোৰ সৈতে যি পত্ৰ আছে তাত যুৱচামৰ এনে এক দলৰ বিষয়ে কোৱা হৈছে যিয়ে নিজকে যুৱ ব্ৰিগেড বুলি পৰিচয় দিয়ে৷ দৰাচলতে এই যুৱ ব্ৰিগেডে কৰ্ণাটকৰ শ্ৰী ৰংগপটনৰ ওচৰত অৱস্থিত বীৰভদ্ৰ স্বামী নামৰ এক প্ৰাচীন শিৱ মন্দিৰৰ কায়াকল্প প্ৰস্তুত কৰিছে৷ এদিন কিছু পৰ্যটকে পাহৰণিৰ সোঁতত জাহ যোৱা এই মন্দিৰৰ এক ভিডিঅ’ ছ’চিয়েল মিডিয়াত আপলোড কৰি দিলে৷ যুৱ ব্ৰিগেডে এই ভিডিঅ’ ছ’চিয়েল মিডিয়াত প্ৰত্যক্ষ কৰি একত্ৰিতভাৱে এই মন্দিৰৰ জীৰ্ণোদ্ধাৰ কৰাৰ সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰিলে৷ তেওঁলোকে মন্দিৰ পৰিসৰৰ জংগলসমূহ পৰিষ্কাৰ কৰিলে৷ য’ত মেৰমতি আৰু নিৰ্মাণৰ আৱশ্যকতা আছিল সেয়া সম্পূৰ্ণ কৰিলে৷ তেওঁলোকৰ এই ভাল কাম দেখি স্থানীয় লোকসকলেও সহায়ৰ হাত আগবঢ়ালে৷ কিছুমানে চিমেণ্ট দিলে, কিছুমানে ৰং দিলে৷ এনেকৈ বহুলোকে অৱদান আগবঢ়ালে৷ এই আটাইবোৰ যুৱক বিভিন্ন পেছাৰ সৈতে জড়িত৷ সেয়ে তেওঁলোকে সপ্তাহান্তিকৰ সময়ছোৱাত মন্দিৰৰ কাম আৰম্ভ কৰিলে৷ যুৱকসকলে মন্দিৰত দুৱাৰ লগোৱাৰ লগতে বিদ্যুতৰ সংযোগো প্ৰদান কৰিলে৷ এইদৰে তেওঁলোকে মন্দিৰটোৰ পুৰণি বৈভৱ পুনৰ স্থাপিত কৰিলে৷ ইচ্ছা আৰু দৃঢ় নিশ্চয়তা এনেকুৱা দুটা বস্তু যাৰ দ্বাৰা মানুহে প্ৰতিটো লক্ষ্য প্ৰাপ্ত কৰিব পাৰে৷ যেতিয়া মই ভাৰতৰ যুৱচামলৈ লক্ষ্য কৰো তেওঁ মই নিজকে আনন্দিত আৰু আশ্বস্ত অনুভৱ কৰো৷ আনন্দিত আৰু আশ্বস্ত এইবাবেই কিয়নো মোৰ দেশৰ যুৱচামৰ হৃদয়ত ‘কৰিব পাৰো’ৰ ভাৱনা বিদ্যমান আছে আৰু ‘কৰিমেই’ৰ সত্বাও বিদ্যমান আছে৷ তেওঁলোকৰ বাবে কোনো প্ৰত্যাহ্বানেই বৃহৎ নহয়৷ কোনো বস্তুৱেই তেওঁলোকৰ অগম্য নহয়৷ মই তামিলনাডুৰ এগৰাকী শিক্ষকৰ বিষয়ে পঢ়িলো৷ তেওঁৰ নাম হেমলতা এন কে যিয়ে বিদুপুৰমৰ এখন বিদ্যালয়ত বিশ্বৰ সবাতোকৈ পুৰণি ভাষা তামিল পঢ়ুৱায়৷ ক’ভিড–১৯ মহামাৰীতো তেওঁৰ অধ্যাপনাৰ কামত বাধা আহি পৰা নাছিল৷ হয়! তেওঁৰ সন্মুখত প্ৰত্যাহ্বান নিশ্চয়কৈ আছিল কিন্তু তেওঁ এটা উদ্ভাৱনী পথ উলিয়াই লৈছিল৷ তেওঁ নিজৰ পাঠ্যক্ৰমৰ ৫৩টা অধ্যায়ক ৰেকৰ্ড কৰিলে, এনিমেটেড ভিডিঅ’ প্ৰস্তুত কৰিলে আৰু ইয়াক এটা পেন ড্ৰাইভত লৈ নিজৰ শিক্ষাৰ্থীসকলৰ মাজত বিতৰণ কৰিলে৷ ইয়াৰ দ্বাৰা তেওঁৰ শিক্ষাৰ্থীসকল যথেষ্ট উপকৃত হ’ল৷ তেওঁলোকে অধ্যায়সমূহ ভিজুৱেলীও বুজি পালে৷ ইয়াৰ লগতে তেওঁ শিক্ষাৰ্থীসকলৰ সৈতে ফোনতো কথা পাতি থাকিল৷ ইয়াৰ দ্বাৰা শিক্ষাৰ্থীসকলৰ পঢ়াও আনন্দৰ বিষয় হৈ পৰিল৷ সমগ্ৰ দেশতে ক’ৰোনাৰ এই সময়ছোৱাত শিক্ষকসকলে যি উদ্ভাৱনী পন্থা গ্ৰহণ কৰিলে, যি পাঠ্যপুথিৰ সামগ্ৰী প্ৰস্তুত কৰিলে, অনলাইনত যি পঢ়ুৱালে, সেয়া সঁচাকৈয়ে অমূল্য৷ মই সকলো শিক্ষকক আহ্বান জনাইছো যে এই পাঠ্যপুথিৰ সামগ্ৰীসমূহৰ শিক্ষা মন্ত্ৰালয়ৰ দীক্ষা পৰ্টেলত অৱশ্যেই আপলোড কৰক৷ ইয়াৰ দ্বাৰা দেশৰ দূৰ–দুৰণিৰ শিক্ষাৰ্থীসকলো উপকৃত হ’ব৷

বন্ধুসকল, আহক এতিয়া কথা পাতো ঝাৰখণ্ডৰ কোৰৱা জনজাতিৰ হীৰামনজীৰ৷ হীৰামনজী গঢ়ৱা জিলাৰ সিঞ্জো গাঁৱত বাস কৰে৷ আপোনালোকে জানি আচৰিত হ’ব যে কোৰৱা জনজাতিৰ আবাদীৰ সংখ্যা হ’ল প্ৰায় ৬,০০০ জন যি চহৰৰ পৰা দূৰৈত পাহাৰ আৰু হাবিত বাস কৰে৷ নিজৰ সম্প্ৰদায়ৰ সংস্কৃতি আৰু পৰিচয় ৰক্ষা কৰাৰ বাবে হীৰামন জীয়ে এক দায়িত্ব গ্ৰহণ কৰিলে৷ তেওঁ ১২ বছৰৰ অৰ্থক পৰিশ্ৰমৰ পিছত বিলুপ্ত হ’বলৈ ধৰা কোৰৱা ভাষাৰ এক শব্দকোষ প্ৰস্তুত কৰিছে৷ তেওঁ এই শব্দকোষত ঘৰ–গৃহস্থীত প্ৰয়োগ হোৱা শব্দৰ পৰা আৰম্ভ কৰি দৈনিক জীৱনত ব্যৱহাৰ হোৱা কোৰৱা ভাষাৰ অনেক শব্দৰ অৰ্থ লিখি উলিয়াইছে৷ কোৰৱা সম্প্ৰদায়ৰ বাবে হীৰামনজীয়ে যি এই কাম কৰিছে, সেয়া দেশৰ বাবে এক আদৰ্শ হৈ উঠিছে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, কোৱা হয় যে আকবৰৰ দৰবাৰৰ এজন গুৰুত্বপূৰ্ণ সদস্য আছিল আবুল ফজল৷ তেওঁ এবাৰ কাশ্মীৰ যাত্ৰা কৰি কৈছিল যে কাশ্মীৰৰ এনে এক সৌন্দৰ্য আছে যাক দেখি অতিশয় খঙাল লোকো আনন্দত নাচি উঠিব৷ দৰাচলতে তেওঁ কাশ্মীৰৰ কেশৰৰ খেতি দেখি উল্লসিত হৈ পৰিছিল৷ কেশৰ শতিকাজুৰি কাশ্মীৰৰ সৈতে জড়িত হৈ আছে৷ কাশ্মীৰি কেশৰ মুখ্য ৰূপত পুলৱামা, বডগাম আৰু কিশ্তৱাড়ৰ দৰে ঠাইত উৎপাদন কৰা হয়৷ এই বছৰৰ মে’ মাহত কাশ্মীৰি কেশৰক জিঅ’গ্ৰাফিকেল ইণ্ডিকেচন টেগ অৰ্থাৎ জিআই টেগ প্ৰদান কৰা হৈছে৷ ইয়াৰ জৰিয়তে আমি কাশ্মীৰি কেশৰক এক বিশ্বজনীন জনপ্ৰিয় ব্ৰেণ্ড কৰি তুলিব বিচাৰিছো৷ কাশ্মীৰি কেশৰ বৈশ্বিক স্তৰত এনে মচলাৰ ৰূপত প্ৰসিদ্ধ যাৰ বহুকেইটা ঔষধীয় গুণ আছে৷ ই অত্যন্ত সুগন্ধিযুক্ত, ইয়াৰ ৰং গাঢ় আৰু ইয়াৰ সুতা দীঘল আৰু শকত হয়, যিয়ে ইয়াৰ ঔষধি মূল্য বৃদ্ধই কৰে৷ ই জম্মু–কাশ্মীৰৰ সমৃদ্ধ সাংস্কৃতিক ঐতিহ্যক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে৷ গুণগতমানৰ কথা ক’বলৈ গ’লে কাশ্মীৰৰ কেশৰ অনন্য আৰু অন্য দেশৰ কেশৰতকৈ পৃথক৷ কাশ্মীৰৰ কেশৰক জিআই টেগ চিহ্নিত কৰাৰ ফলত ই এক পৃথক পৰিচয় লাভ কৰিছে৷ আপোনালোকে এয়া জানি সুখী হ’ব যে কাশ্মীৰৰ কেশৰে জিআই টেগৰ স্বীকৃতি লাভ কৰাৰ পিছত ডুবাইৰ এক ছুপাৰমাৰ্কেটত ইয়াক মুকলি কৰা হৈছে৷ এতিয়া ইয়াৰ ৰপ্তানি বৃদ্ধি হ’ব৷ ই আত্মনিৰ্ভৰ ভাৰত হোৱাৰ আমাৰ প্ৰয়াসক সৱলীকৃত কৰিব৷ কেশৰৰ কৃষকসকল বিশেষভাৱে উপকৃত হ’ব৷ পুলৱামাৰ ত্ৰালৰ শাৰ এলেকাৰ বাসিন্দা আব্দুল মজিদ বাণীকেই চাওক৷ তেওঁ নিজৰ জিআই টেগযুক্ত কেশৰক ৰাষ্ট্ৰীয় ছেফ্ৰন অভিযানৰ সহায়ত পাম্পোৰৰ বাণিজ্য কেন্দ্ৰত ই–বাণিজ্যৰ জৰিয়তে বিক্ৰী কৰিছে৷ তেওঁৰ দৰে বহু লোকে এই কাম কৰি আছে৷ আগলৈ যেতিয়া আপোনালোকে কেশৰ ক্ৰয় কৰিবলৈ বিচাৰে তেন্তে কাশ্মীৰৰ কেশৰহে ক্ৰয় কৰিব৷ কাশ্মীৰৰ জনতাৰ উৎসাহ এনেকুৱা যে তাৰে কেশৰৰ সোৱাদেই ভিন্ন৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, দুদিন পূৰ্বে গীতা জয়ন্তী পালন কৰা হ’ল৷ গীতাই আমাৰ জীৱনৰ প্ৰতিটো সন্দৰ্ভত প্ৰেৰণা প্ৰদান কৰে৷ কিন্তু আপোনালোকে কেতিয়াবা ভাবিছে নে গীতা কিয় এনে অদভূত গ্ৰন্থ? এইবাবেই যে এয়া স্বয়ং ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণৰ বাণী৷ কিন্তু গীতাৰ বিশিষ্টতা এয়াও যে এয়া জনাৰ কৌতুহলৰ পৰা আৰম্ভ হয়৷ প্ৰশ্নৰ পৰা আৰম্ভ হয়৷ অৰ্জুনে ভগৱানক প্ৰশ্ন কৰিলে, কৌতুহল সুধিলে, তেতিয়াহে গীতাৰ জ্ঞান সংসাৰে লাভ কৰিলে৷ গীতাৰ দৰে আমাৰ সংস্কৃতিত যিমান জ্ঞান আছে সেই সকলোবোৰ জিজ্ঞাসাৰ পৰা আৰম্ভ হৈছে৷ বেদান্তৰ প্ৰথম মন্ত্ৰ হ’ল– ‘অথতো ব্ৰহ্ম জিজ্ঞাসা’ অৰ্থাৎ আহক, আমি ব্ৰহ্মৰ জিজ্ঞাসা কৰো৷ সেইবাবেই আমাৰ ইয়াৰ ব্ৰহ্মৰ অন্বেষণৰো কথা কোৱা হয়৷ জিজ্ঞাসাৰ শক্তিয়েই এনেকুৱা৷ জিজ্ঞাসাই আপোনাক নিৰন্তৰে অনুপ্ৰাণিত কৰে৷ সৰু কালছোৱাত আমাৰ ভিতৰত থকা জিজ্ঞাসৰ ফলতেই আমি শিকিব পাৰো৷ অৰ্থাৎ যেতিয়ালৈ জিজ্ঞাসা আছে তেতিয়ালৈ জীৱন আছে৷ যেতিয়ালৈ জিজ্ঞাসা আছে তেতিয়ালৈ নতুন শিকাৰ ক্ৰম অব্যাহত থাকিব৷ ইয়াৰ কোনো বয়স, কোনো পৰিস্থিতিৰ কথা নাহে৷ জিজ্ঞাসাৰ এনে এক শক্তিৰ উদাহৰণ মই গম পালো, তামিলনাডুৰ বয়সস্থ শ্ৰী টি শ্ৰীনিবাসাচাৰ্য স্বামীজীৰ বিষয়ে৷ শ্ৰী টি শ্ৰীনিবাসাচাৰ্য স্বামীজীৰ বয়স ৯২ বছৰ৷ তেওঁ এই বয়সতো কম্পিউটাৰত নিজৰ কিতাপ লিখি আছে, নিজে টাইপ কৰি৷ আপোনালোকে চিন্তা কৰিছে যে কিতাপ লিখাটো বাৰু ঠিকে আছে কিন্তু তেওঁৰ সময়ততো কম্পিউটাৰেই নাছিল৷ তেন্তে তেওঁ কেতিয়া কম্পিউটাৰ শিকিলে? এয়া সত্য যে তেওঁৰ মহাবিদ্যালয়ৰ সময়ত কম্পিউটাৰ নাছিল৷ কিন্তু মনৰ জিজ্ঞাসা আৰু আত্মবিশ্বাস এতিয়াও তেওঁৰ যুৱকালৰ দৰে বিদ্যমান আছে৷ দৰাচলতে, শ্ৰী নিবাসাচাৰ্য স্বামীজী সংস্কৃত আৰু তামিলৰ বিদ্বান পুৰুষ৷ তেওঁ এই পৰ্যন্ত প্ৰায় ১৬খন আধ্যাত্মিক গ্ৰন্থ ৰচনা কৰিছে৷ কিন্তু কম্পিউটাৰ অহাৰ পিছত তেওঁ ভাবিলে যে এতিয়া কিতাপ লিখাৰ আৰু ছপা হোৱাৰ পদ্ধতি পৰিৱৰ্তন হৈছে৷ সেয়ে তেওঁ ৮৬ বছৰ বয়সত কম্পিউটাৰ শিকিলে, নিজৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় ছফটৱেৰ শিকিলে৷ এতিয়া তেওঁ নিজৰ কিতাপ লিখি আছে৷

বন্ধুসকল, শ্ৰী টি শ্ৰীনিবাসাচাৰ্য স্বামীজীৰ জীৱন এই কথাৰ প্ৰত্যক্ষ প্ৰমাণ যে জীৱনত তেতিয়ালৈহে শক্তি থাকে যেতিয়ালৈ জীৱনত জিজ্ঞাসা জীয়াই থাকে, শিকাৰ হেঁপাহ নমৰে৷ সেইবাবে আমি কেতিয়াও এই কথা ভাবিব নালাগে যে আমি পিছুৱাই থাকিলো৷ যদি, আমি এয়া শিকি থ’লোহেঁতেন৷ আমি এয়া ভাবিব নালাগে যে আমি শিকিব নোৱাৰো, আমি আগবাঢ়িব নোৱাৰো৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আমি জিজ্ঞাসাৰ পৰা কিবা নতুন শিকাৰ আৰু কৰাৰ কথা কৈ আছিলো৷ নতুন বছৰত নতুন সংকল্পৰ কথা কৈ আছিলো৷ কিন্তু কিছুমান লোক এনেকুৱাও আছে যিয়ে নিৰন্তৰে কিবা নহয় কিবা এটা নতুন কৰি থাকে, নতুন নতুন সংকল্প পূৰণ কৰি থাকে৷ আপোনালোকেও নিজৰ জীৱনত অনুভৱ কৰিছে, যেতিয়া সমাজৰ বাবে কিবা কৰা হয় তেতিয়া বহুত কিবা কিবি কৰাৰ শক্তি সমাজে স্বয়ং প্ৰদান কৰে৷ সামান্য যেন বোধ হোৱা প্ৰেৰণাৰ বহু ডাঙৰ কাম হ’ব পাৰে৷ এনে এক যুৱক হ’ল শ্ৰীমান প্ৰদীপ সাংগৱান৷ গুৰুগ্ৰামৰ প্ৰদীপ সাংগৱানে ২০১৬ চনৰ পৰাই হিলিং হিমালয়া নামৰ এক অভিযান চলাই আহিছে৷ তেওঁ নিজৰ দল আৰু স্বেচ্ছাসেৱীসকলৰ সৈতে হিমালয়ৰ বিভিন্ন এলেকালৈ যায় আৰু যি প্লাষ্টিক–আৱৰ্জনা পৰ্যটকসকলে এৰি থৈ যায়, সেয়া পৰিষ্কাৰ কৰে৷ প্ৰদীপজীয়ে এতিয়ালৈ হিমালয়ৰ বিভিন্ন পৰ্যটন এলেকাৰ পৰা বহু টন প্লাষ্টিক পৰিষ্কাৰ কৰিছে৷ ঠিক সেইদৰে কৰ্ণাটকৰ এক যুৱ দম্পত্তি অনুদীপ আৰু মীনুষা৷ অনুদীপ আৰু মীনুষাই যোৱা নৱেম্বৰ মাহত বিবাহত আৱদ্ধ হৈছে৷ বিয়াৰ পিছত বহু লোক ফুৰিবলৈ যায় কিন্তু এওঁলোক দুয়োজনে অন্য কাম কৰিলে৷ এওঁলোকে প্ৰায়েই দেখা পায় যে যেতিয়াই মানুহে বাহিৰলৈ ফুৰিবলৈ যায় তেতিয়া তাত বহু আৱৰ্জনা এৰি থৈ আহে৷ কৰ্ণাটকৰ সোমেশ্বৰ তীৰৰো এই অৱস্থাই আছিল৷ অনুদীপ আৰু মীনুষাই সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰিলে যে সোমেশ্বৰ তীৰত যিসকলে আৱৰ্জনা এৰি থৈ যায়, সেয়া তেওঁলোকে পৰিষ্কাৰ কৰিব৷ দুয়ো স্বামী–স্ত্ৰীয়ে বিয়াৰ পিছত নিজৰ প্ৰথম সংকল্প এয়াই গ্ৰহণ কৰিলে৷ দুয়ো লগ হৈ সমুদ্ৰতীৰৰ পৰা বহু  আৱৰ্জনা পৰিষ্কাৰ কৰিলে৷ অনুদীপে এই সংকল্পৰ বিষয়ে ছ’চিয়েল মিডিয়াত বিনিময় কৰিলে৷ এই সুন্দৰ চিন্তাধাৰাৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱিত হৈ বহু যুৱক–যুৱতীয়ে তেওঁলোকৰ সৈতে জড়িত হৈ পৰিলে৷ আপোনালোকে জানি  আচৰিত হ’ব৷ এই লোকসকলে একত্ৰিতভাৱে সোমশ্বৰ তীৰৰ পৰা ৮০০ কিলোতকৈও অধিক আৱৰ্জনা পৰিষ্কাৰ কৰিছে৷

বন্ধুসকল, এই প্ৰয়াসসমূহৰ মাজত আমি এয়াও চিন্তা কৰিব লাগে যে এই আৱৰ্জনাসমূহ সমুদ্ৰতীৰত, পাহাৰত গৈ পায় কেনেকৈ? অৰ্থাৎ আমাৰ মাজৰেই কিছুমান লোকে এই আৱৰ্জনা সেই ঠাইত এৰি আহে৷ আমি প্ৰদীপ আৰু মীনুষাৰ দৰে চাফাই অভিযান চলাব লাগে৷ কিন্তু ইয়াৰ পূৰ্বে আমি এয়া সংকল্প গ্ৰহণ কৰিব লাগে যে আমি আৱৰ্জনাই নেপেলাও৷ স্বচ্ছ ভাৰত অভিযানৰ প্ৰথম সংকল্পই হ’ল এয়া৷ হয়, মই পুনৰবাৰ আপোনালোকক মনত পেলাই দিবলৈ বিচাৰিছো৷ ক’ৰোনাৰ বাবে এই বছৰ ইয়াৰ চৰ্চা অধিক নহ’ল৷ আমি দেশক এবাৰ ব্যৱহৃত প্লাষ্টিকৰ পৰা মুক্ত কৰিবই লাগিব৷ এয়াও ২০২১ৰ সংকল্পসমূহৰ ভিতৰত এটা৷ আপোনালোকক নতুন বৰ্ষৰ অনেক শুভকামনা জনাইছো৷ আপোনালোক নিজেও সুস্থ হৈ থাকক, পৰিয়ালকো সুস্থ কৰি ৰাখক৷ অহা বছৰত জানুৱাৰীত নতুন বিষয়ৰ ওপৰত ‘মন কী বাত’ হ’ব৷

অশেষ ধন্যবাদ৷                

মোৰ প্ৰিয় দেশবাসী নমস্কাৰ!

আজিৰ মন কী বাতৰ আৰম্ভণিতে মই আপোনালোকৰ সৈতে এটা ভাল খবৰ শ্বেয়াৰ কৰিব বিচাৰিছো৷ প্ৰতিগৰাকী ভাৰতীয়ই জানি সুখী হ’ব যে অতি প্ৰাচীন দেৱী অৰ্ণপূৰ্ণাৰ প্ৰতিমা কানাডাৰ পৰা ভাৰতলৈ ঘূৰাই অনা হৈছে৷ প্ৰায় ১০০ বছৰৰ পূৰ্বে ১৯১৩ চন মানত বাৰাণসীৰ এটা মন্দিৰৰ পৰা এই প্ৰতিমা চুৰি হৈছিল৷ মই কানাডা চৰকাৰ আৰু এই মহান ব্যক্তিসকলৰ প্ৰতি কৃতজ্ঞতা প্ৰকাশ কৰিছো, যাৰবাবে এই কাম সমাধা হ’ল৷ মাতা অন্নপূর্ণাৰ কাশীৰ সৈতে এক নিবিড় সম্বন্ধ আছে। এতিয়া তেওঁৰ প্রতিমা ঘূৰাই অনাটো আমাৰ সকলোৰে বাবে আনন্দৰ বিষয়। মাতা অন্নপূর্ণাৰ প্রতিমাৰ দৰেই আমাৰ ঐতিহ্যপূৰ্ণ বহু অমূল্য ৰত্ন, আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় চক্রৰ চিকাৰ হৈ আহিছে। এই চক্রই আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় বজাৰত এইবোৰ অতি উচ্চ দামত বিক্ৰী কৰে। এতিয়া ইয়াৰ ওপৰত জোৰ দিয়াৰ লগতে, এই সামগ্রীসমূহ ঘূৰাই অনাৰ বাবে ভাৰতে প্ৰচেষ্টা অব্যাহত ৰাখিছে৷ এনে প্রচেষ্টাৰ কাৰণে বিগত বছৰসমূহত ভাৰতে বহু প্রতিমা আৰু শিল্প–সামগ্রী ঘূৰাই আনিবলৈ সক্ষম হৈছে। মাতা অন্নপূর্ণাৰ প্রতিমা ঘূৰাই অনাৰ লগত আৰু এটি ঘটনাৰ জড়িত হৈ আছে। কিছুদিন পূৰ্বে বিশ্ব ঐতিহ্য সপ্তাহ পালন কৰা হৈছে। সংস্কৃতি প্রেমীসকলৰ বাবে বিশ্ব ঐতিহ্য সপ্তাহে পুৰণি সময়লৈ ঘূৰি যোৱা, তাৰ ইতিহাসৰ গুৰুত্বপূর্ণ পর্বৰ সন্ধান কৰাৰ এক চিত্তাকর্ষক সুযোগ আনি দিয়ে৷ ক’ৰোনা পর্ব চলাৰ পাছতো এইবাৰ আমি উদ্ভাৱনী উপায়েৰে জনসাধাৰণক এই ‘ঐতিহ্য সপ্তাহ’ পালন কৰি দেখুৱালো৷ সংকটৰ সময়ত সংস্কৃতি যথেষ্ট কামত আহে আৰু সংকটৰ মোকাবিলা কৰাত গুৰুত্বপূর্ণ ভূমিকা পালন কৰে। প্রযুক্তিৰ জৰিয়তেও সংস্কৃতি আৱেগৰ উদ্দীপনাৰ এক হৈ কাম কৰে। বৰ্তমান দেশত বহু সংগ্রহালয় আৰ গ্রন্থাগাৰে নিজৰ সংগ্রহক সম্পূৰ্ণ ডিজিটাইজেচনৰ কাম কৰিছে৷ দিল্লীত আমাৰ ৰাষ্ট্রীয় সংগ্ৰহালয়ত এই ক্ষেত্ৰত কেতবোৰ প্রশংসনীয় প্ৰচেষ্টা লৈছে। ৰাষ্ট্রীয় সংগ্ৰহালয়ত প্রায় দহটা ভার্চুৱেল গেলাৰী গঢ়াৰ বাবে কাম চলি আছে- এয়া আকর্ষণীয় নহয় নে? এতিয়া আপুনি ঘৰত বহি দিল্লীৰ ৰাষ্ট্ৰীয় সংগ্ৰহালয়ৰ গেলাৰী চাব পাৰিব৷ য’ত এফালে প্রযুক্তিৰ জৰিয়তে সাংস্কৃতিক ঐতিহ্যক আৰু অধিক জনতাৰ কাষলৈ নিয়াত গুৰুত্বপূর্ণ হিচাপে বিবেচিত হৈছে, আনফালে এই ঐতিহ্যৰ সংৰক্ষণৰ বাবে প্রযুক্তিৰ ব্যৱহাৰো গুৰুত্বপূর্ণ হিচাপে বিবেচিত হৈছে৷। সম্প্রতি মই এটা আকর্ষণীয় প্রকল্পৰ সন্দৰ্ভত পঢ়িছিলো৷ নৰৱেৰ উত্তৰত স্ফালবার্ড নামে এটা দ্বীপ আছে। এই দ্বীপত আর্কটিক ৱর্ল্ড আর্কাইভ নামেৰে এটা প্রকল্প নিৰ্মাণ কৰা হৈছে। এই আর্কাইভত বহুমূলীয়া ঐতিহ্য সংক্রান্ত তথ্য এনেদৰে ৰখা আছে যে কোনো ধৰণৰ প্রাকৃতিক বা মানুৱসৃষ্ট দুৰ্যোগেও সেয়া প্রভাৱিত কৰিব নোৱাৰে৷

অতি সম্প্রতি এইটোও জনা গৈছে যে অজন্তা গুহাৰ সম্পদৰাজিকো ডিজিটাইজ কৰি এই প্রকল্পত জড়িত কৰা হৈছে। ইয়াত অজন্তা গুহাৰ সম্পূৰ্ণ দৃশ্য চাবলৈ পোৱা যাব৷ ইয়াত ডিজিটেলাইজড আৰু ৰেষ্টোৰড পেইণ্টিঙৰ লগ লগে ইয়াৰ লগত সম্পৰ্কযুক্ত নথিপত্র আৰু উদ্ধৃতি যুক্ত আছে৷ বন্ধুসকল, মহামাৰীয়ে যিসময়ত এফালে আমাৰ কাম-কাজৰ পদ্ধতি সলনি কৰিছে, আনফালে প্রকৃতিক নতুনকৈ উপলব্ধি কৰাৰ সুযোগ প্ৰদান কৰিছে। প্রকৃতিৰ প্ৰতি আমাৰ দৃষ্টিভংগীও সলনি হৈছে। এতিয়া আমি শীতকালত প্রৱেশ কৰিছো৷ আমি প্রকৃতিৰ ভিন্ন ৰং দেখিবলৈ পাম৷ বিগত দি কেইটাত চেৰী ফুলৰ ভাইৰেল ছবিৰে ইণ্টাৰনেট ভৰি পৰিছে৷ এতিয়া আপোনালোকে হয়তো ভাবিছে যে মই যি চেৰী ফুলৰ কথা কৈছো, সেয়া জাপানৰ এই প্রসিদ্ধ পৰিচিতিৰ কথা কৈছো৷ কিন্তু কথাটো তেনে নহয়! এইবোৰ জাপানৰ ছবি নহয়! এইবোৰ আমাৰ মেঘালয়ৰ শ্বিলঙৰ ছবি। মেঘালয়ৰ অপৰূপ সৌন্দর্যত এই চেৰী ফুলে আৰু অধিক জেউতি চৰাইছে৷

বন্ধুসকল, চলিত নৱেম্বৰ মাহৰ ১২ তাৰিখৰ পৰা ডক্টৰ ছেলিম আলি জীৰ ১২৫সংখ্যক জন্ম বাৰ্ষিকী সমাৰোহ আৰম্ভ হৈছে। ডক্টৰ ছেলিম আলিয়ে পক্ষী জগতত চৰাইৰ অনুসন্ধানৰ ক্ষেত্ৰত উল্লেখযোগ্য কাম কৰিছে৷ বিশ্বৰ পক্ষী বিশেষজ্ঞসকলক ভাৰতৰ প্রতি আকৃষ্টও কৰিছে৷ আমি চিৰদিন চৰাইৰ সন্ধানৰ প্ৰতি অনুৰাগী লোকসকলৰ প্ৰশংসাৰ কৰি আহিছো। বহু ধৈর্যৰে তেওঁলোকে ঘণ্টাৰ পাছত ঘণ্টা, পুৱাৰে পৰা সন্ধ্যালৈকে চৰাইৰ সন্ধান কৰিব পাৰে, প্রকৃতিৰ অনুপম সৌন্দর্যৰ আনন্দ ল’ব পাৰে আৰু নিজৰ জ্ঞানক আমাৰ কাষলৈ প্ৰেৰণ কৰে৷ ভাৰততো বহু চৰাইৰ সন্ধানী ছ’চাইটি সক্রিয় হৈ আছে। আপোনালোকো নিশ্চয় এই বিষয়ৰ সৈতে জড়িত হ’ব৷ মইও জীৱনৰ ধামখুমীয়া বিগত সময়ত কেৱাড়িয়াত পক্ষীৰ সৈতে সময় কটোৱাৰ স্মৰণীয় সুযোগ পাইছিলো৷ পক্ষীৰ সৈতে সময় কটোৱাৰ জৰিয়তে আপুনি প্রকৃতিৰ সৈতে যুক্ত হ’ব আৰু পৰিৱেশৰ ভাৱনাই আপোনাক অনুপ্রাণিত কৰিব।

মোৰ প্রিয় দেশবাসী, ভাৰতৰ সংস্কৃতি আৰু শাস্ত্রত সকলো সময়তে সমগ্র বিশ্বৰ বাবে আকর্ষণৰ কেন্দ্রবিন্দু হৈ আহিছে৷ বহু লোকে ইয়াৰ সন্ধানত ভাৰতলৈ আহে আৰু চিৰদিনৰ বাবে ইয়াতে থাকি যায়৷ আকৌ বহু লোকে নিজৰ দেশলৈ ঘূৰি গৈ এই সংস্কৃতিৰ বাহক হৈ পৰে৷ মোৰ জোনাছ মেচেত্তিৰ কামৰ সম্বন্ধে জনাৰ সুযোগ হয়, যাক আমি 'বিশ্বনাথ' নামেৰে জানো। জোনাছে ব্রাজিলৰ লোকসকলক বেদ আৰু গীতাৰ তত্বৰ শিক্ষা দিয়ে৷ তেওঁ 'বিশ্ববিদ্যা' নামেৰে এটা সংস্থা চলায়, যি ৰিঅ’ ডি জেনেইৰ’ৰ পৰা প্ৰায় এঘণ্টাৰ দূৰত্বত পেট্রোপ’লিছৰ পাহাৰত অৱস্থিত। জোনাছে মেকানিকেল ইঞ্জিনিয়াৰিঙৰ পঢ়াশুনা কৰাৰ পাছত ষ্টক মার্কেটৰ এটা কোম্পানীত কাম কৰে৷ পাছত ভাৰতীয় সংস্কৃতি বিশেষকৈ বেদ-বেদান্তৰ প্রতি আকৃষ্ট হয়৷ ষ্টকৰ পৰা আধ্যাত্মিকতা, বাস্তৱত তেওঁৰ যাত্রা পথ অতি সুদীর্ঘ। জোনাছে ভাৰতত বেদান্ত দর্শনক লৈ অধ্যয়ন কৰে আৰু চাৰি বছৰলৈকে কইম্বাটুৰৰ আর্শ বিদ্যা গুৰুকুলামত থাকে৷ জোনাছৰ আন এক বৈশিষ্ট্য আছে, তেওঁ নিজৰ বাৰ্তা সকলোৰ ওচৰলৈ পঠোৱাৰ বাবে প্রযুক্তিৰ ব্যৱহাৰ কৰিছে৷ তেওঁ নিয়মীয়াকৈ অনলাইন কাৰ্যসূচীৰ আয়োজন কৰে৷ প্রতিদিনে পডকাষ্টো কৰে৷ বিগত সাত বছৰত জোনাছে বেদান্তৰ ওপৰত সকলোৰে বাবে বিনামূলীয়া পাঠক্রমৰ জৰিয়তে ডেৰ লক্ষাধিক ছাত্র–ছাত্রীক পঢ়ুৱাইছে৷ জোনাছে কেৱল এক ডাঙৰ কামেই কৰা নাই, তেওঁ এনে ভাষাত কৰিছে, যাতে বহুলোকে বুজাত সুবিধা হয়। ক’ৰোনা আৰু কোৱাৰেণ্টাইনৰ সময়ছোৱাত বেদান্তই কিদৰে সহায় কৰিব পাৰে সেয়া জনাৰ বাবে জনসাধাৰণক এই বিষয়ে বহু আগ্রহ আছে। মন কী বাতৰ জৰিয়তে জোনাছৰ প্রচেষ্টাসমূহৰ বাবে তেওঁক অভিনন্দন আৰু তেওঁৰ ভৱিষ্যত প্রচেষ্টাৰ বাবে শুভকামনা জনাইছো৷

বন্ধুসকল, বৰ্তমান এনে আন এটা খবৰৰ প্রতি আপোনালোকে নিশ্চয় দৃষ্টি গৈছে৷ নিউজিলেণ্ডৰ নৱনির্বাচিত সাংসদ ড০ গৌৰৱ শর্মাই বিশ্বৰ প্রাচীন ভাষাসমূহৰ অন্যতম সংস্কৃত ভাষাত শপত গ্রহণ কৰে৷ এজন ভাৰতীয় হৈ ভাৰতীয় সংস্কৃতিৰ এই প্রসাৰৰ বাবে লোৱা পদক্ষেপৰ বাবে মই গৌৰৱ বোধ কৰিছো৷ ‘মন কী বাত’ৰ জৰিয়তে গৌৰৱ শর্মাজীক শুভকামনা জনাইছো। মই সকলোৱে কামনা কৰিছো যে নিউজিলেণ্ডৰ জনসাধাৰণৰ সেৱাত তেওঁ নতুন উচ্চতাত উপনীত হ’ব৷

মোৰ প্রিয় দেশবাসী, কাইলৈ ৩০ নৱেম্বৰ। মই শ্রী গুৰু নানক দেৱজীৰ ৫৫১সংখ্যক আৱিৰ্ভাৱ তিথি উদযাপন কৰিম৷ সমগ্র বিশ্বত গুৰু নানক দেৱজীৰ প্রভাৱ স্পষ্টকৈ পৰিলক্ষিত হয়৷ ভেংকোবাৰৰ পৰা ৱেলিংটন, ছিংগাপুৰৰ পৰা দক্ষিণ আফ্রিকালৈকে তেওঁৰ উপদেশ সর্বত্ৰ গুঞ্জৰিক হয়৷ গুৰুগ্রন্থ ছাহিবত কোৱা হৈছে "সেৱক কো, সেৱা বন আই" অর্থাৎ সেৱকৰ কাম, সেৱা কৰা। বিগত কিছু বছৰত বহু গুৰুত্বপূর্ণ পর্ব আহি আছে আৰু এজন সেৱক হিচাপে মই বহু কাম কৰাৰ সুযোগ পাইছো৷ গুৰু চাহিৱক মই সেৱা জনালো। ইয়াৰ পূৰ্বে গুৰু নানক দেৱজীৰ ৫৫০সংখ্যক আৱিৰ্ভাৱ তিথি, শ্রী গুৰু গোৱিন্দ সিং জীৰ ৩৫০সংখ্যক আৱিৰ্ভাৱ পর্ব আছিল। অহা বছৰ শ্রী গুৰু টেগবাহাদুৰ জীৰ ৪০০সংখ্যক আৱিৰ্ভাৱ পর্ব। মই অনুভৱ কৰিছো যে গুৰু চাহেবৰ মোৰ ওপৰ বিশেষ কৃপা আছে, তেওঁ সদায় আমাৰ নিজৰ কামত নিচেই ওচৰৰ পৰা জড়িত হোৱাৰ সুযোগ দিছে৷

বন্ধুসকল, আপোনালোকে নিশ্চয় জানে কচ্ছত এটা গুৰদ্বাৰা আছে- 'লাখপত গুৰদ্বাৰা চাহেব' । শ্রী গুৰু নানকজীয়ে নিজৰ বিষন্নতাৰ সময়ত 'লাখপত গুৰদ্বাৰা চাহেব'ত আছিল৷ ২০০১ চনৰ ভূমিকম্পত এই গুৰুদ্বাৰৰো ক্ষতি হয়। এয়া গুৰু চাহেবৰে কৃপা যে মই ইয়াক জৰাজীৰ্ণ অৱস্থাৰ পৰা উদ্ধাৰৰ কাম সুনিশ্চিত কৰিব পাৰিলো৷ কেৱল মেৰামতি কৰাই নহয়, এই গুৰুদ্বাৰৰ বৈভৱ আৰু পূর্ব গৌৰৱকো ঘূৰাই অনা হৈছে। মই সকলো গুৰু চাহেবৰ আশীর্বাদ লাভ কৰিছো৷ লখপত গুৰুদ্বাৰ সংৰক্ষণৰ প্রচেষ্টাক ২০০৪চনত ইউনেস্ক’ৰ এছিয়া-প্রশান্ত মহাসাগৰীয় ঐতিহ্যৰ পুৰস্কাৰ এৱার্ড অফ ডিষ্টিংচন প্ৰদান কৰা হৈছে৷ মেৰামতিৰ সময়ত শৈল্পিক খুঁটিনাটিক উপযুক্তভাৱে গুৰুত্ব দিয়া হৈছে বুলি জুৰীয়ে মত প্ৰকাশ কৰিছিল৷ জুৰিয়েও জানিছিল, মেৰামতিৰ কামত শিখ সসম্প্রদায়ৰ মানুহে কেৱল জড়িত আছিল এনে নহয়, বৰঞ্চ তেওঁলোকৰ তত্ত্বাৱধানতে সকলো কাম সম্পূর্ণ হয়। তেতিয়া মই মুখ্যমন্ত্রী নাছিলো, তেতিয়াও লখপত গুৰুদ্বাৰলৈ যোৱাৰ সুযোগ হৈছিল। তাত গ’লে মই অসীম শক্তি পাও। সকলোৱে এই গুৰুদ্বাৰালৈ যাবলৈ পালে নিজকে ধন্য বুলি ভাৱে৷ গুৰু চাহেবে মোৰ পৰা বহু সেৱা লাভ কৰিছে আৰু সেইবাবে মই অতি কৃতজ্ঞ। যোৱা বছৰৰ নৱেম্বৰ মাহত কাৰতাৰপুৰ চাহেব কৰিড’ৰ খোলাৰ ঐতিহাসিক ঘটনা হৈছিল। এই বিষয়টোক মই আজীৱন স্মৃতিৰ মনিকোঠাত ৰাখিম৷ এয়া আমাৰ সকলোৰে সৌভাগ্য যে আমাৰ শ্রী দৰবাৰ চাহেবৰ সেৱা কৰাৰ আন এটি সুযোগ হৈছে। আমাৰ প্রবাসী শিখ ভাই–ভনীসকলে এতিয়া আৰু সহজে দৰবাৰ চাহেবৰ সেৱাত ধন প্ৰেৰণ কৰিব পাৰিব৷ এই পদক্ষেপ লোৱাৰ ফলত সমগ্ৰ বিশ্বত তেওঁলোক য’তে আছে, তাৰ পৰা দৰবাৰ চাহেবৰ আৰু ওচৰ চাপি আহিল৷

বন্ধুসকল, গুৰু নানক জীয়ে লংগৰ প্রথা আৰম্ভ কৰিছিল৷ মই ক’ৰোনা মহামাৰীৰ এই সময়ছোৱাত দেখিলো কিদৰে শিখ ভাই–ভনীসকলে তেওঁলোকৰ এই পৰম্পৰাক বজাই ৰাখি মানৱসেৱাৰ এক উজ্জ্বল নিদৰ্শন দাঙি ধৰিলে৷ এই পৰম্পৰা মোৰ বাবে প্রেৰণাস্বৰূপ। আমি বিচাৰো, আমি সকলো সেৱক হৈ কাম কৰি যাম। গুৰু চাহেবে আমাৰ পৰা আৰু মোৰ দেশবাসীৰ পৰা এইনে সেৱাই লাভ কৰি থাকক৷ পুনৰবাৰ গুৰু নানক জয়ন্তীত সকলোকে বহুত বহুত শুভকামনা জনাইছো৷

মোৰ প্রিয় দেশবাসী, বিগত কেইটামান দিনত দেশৰ বিভিন্ন বিশ্ববিদ্যালয়ৰ শিক্ষাৰ্থীৰ সৈতে কথা পতাৰ লগতে তেওঁলোকৰ শিক্ষালাভৰ গুৰুত্ত্বপূর্ণ ঘটনাৰ অংশীদাৰ হোৱাৰ সুযোগ পালো৷ আইআইটি গুৱাহাটী, আইআইটি দিল্লী, গান্ধীনগৰৰ দীনদয়াল পেট্র’লিয়াম ইউনিভাৰ্ছিটী, দিল্লীৰ জেএনইউ, মহীশূৰ বিশ্ববিদ্যালয় আৰু লক্ষ্ণৌ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ ছাত্র–ছাত্রীসকলৰ সৈতে প্রযুক্তিৰ সহায়ত মই যোগাযোগ কৰিব পাৰিছো৷ দেশৰ যুৱসম্প্রদায়ৰ মাজত থাকিবলৈ পালে মনটো সতেজ আৰু উজ্জীৱিত যেন বোধ হয়৷ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ চৌহদো একপ্ৰকাৰৰ মিনি ইণ্ডিয়া। এফালে যেনেকৈ এই চৌহদসমূহত ভাৰতৰ বৈচিত্ৰতা পৰিলক্ষিত হয়, তেনদৰে নতুন ভাৰত গঢ়াৰ বাবে গুৰুত্বপূর্ণ পৰিৱর্তন অনাৰো ইচ্ছা দেখা যায়৷ ক’ৰোনা মহামাৰীৰ পূৰ্বে যেতিয়া মই সোশৰীৰে কোনো প্রতিষ্ঠানৰ অনুষ্ঠানলৈ গৈছিলো, তেতিয়া মই অনুৰোধো কৰিছিলো যে সমীপৰ স্কুলৰ দুখীয়া ছাত্র–ছাত্রীসকলকো তালৈ আমন্ত্রণ জনোৱা হওক। এই শিশুসকল মোৰ বিশেষ অতিথি হিচাপে আহক৷ এগৰাকী কনমানি শিশুৱে যেতিয়া এই বিৰাট সমাৰোহত কোনোৱাজনক চিকিৎসক, কোনোৱাজন ইঞ্জিনিয়াৰ, বিজ্ঞানী হোৱা দেখিব, কোনোবাই পদক পোৱা দেখিব, তেতিয়া তাৰ মনতো নতুন সপোন জাগি উঠিব৷ ‘মইও পাৰিম’ এনে আত্মবিশ্বাস জাগিব৷ নতুন সংকল্পৰ অনুপ্রেৰণা লাভ কৰিব৷

বন্ধুসকল, ইয়াৰ উপৰিও আৰু এটা কথা জানিবলৈ মোৰ সদায় মন যায় যে সেই ইনষ্টিটিউচনৰ এলুমনাই (alumni) কোন, সেই প্ৰতিষ্ঠানৰ নিজৰ এলুমনাইৰে ৰেগুলাৰ এংগেজমেণ্টৰ ব্যৱস্থা আছে নেকি? তেওঁলোকৰ এলুমনাই নেটৱৰ্ক কিমান জীৱন্ত…l

মোৰ যুৱ বন্ধু-বান্ধবীসকল, আপোনালোক তেতিয়ালৈকেহে কোনো প্ৰতিষ্ঠানৰ বিদ্যাৰ্থী, যেতিয়ালৈকে আপোনালোকে তাত পঢ়া-শুনা কৰে, কিন্তু তাৰ এলুমনাই, আপোনালোক জীৱনজুৰি থাকে। স্কুল, কলেজৰ পৰা ওলোৱাৰ পিছত দুটা বস্তু কেতিয়াও শেষ নহয়-এক, আপোনাৰ শিক্ষাৰ প্ৰভাৱ, আৰু দ্বিতীয়, আপোনাৰ নিজৰ স্কুল, কলেজৰ সৈতে সম্পৰ্ক। যেতিয়া এলুমনাইয়ে পৰস্পৰে কথা পাতে, তেতিয়া স্কুল, কলেজৰ তেওঁলোকৰ স্মৃতিত কিতাপ আৰু অধ্যয়নতকৈ বেছি কেম্পাছত অতিবাহিত কৰা সময় আৰু বন্ধুবৰ্গৰ সৈতে কটোৱা মুহূৰ্তবিলাক থাকে, আৰু এই স্মৃতিৰ পৰাই জন্ম লয় এটা ভাবনা, ইনষ্টিটিউচনৰ বাবে কিবা কৰাৰ। য'ত আপোনাৰ ব্যক্তিত্বৰ বিকাশ হ'ল, তাৰ বিকাশৰ বাবে আপুনি কিবা কৰিব তাতকৈ ডাঙৰ আনন্দৰ কথা আৰু কি হ'ব পাৰে? মই কিছুমান এনেকুৱা প্ৰয়াসৰ বিষয়ে পঢ়িছো, য'ত প্ৰাক্তন বিদ্যাৰ্থীয়ে নিজৰ পুৰণি প্ৰতিষ্ঠানক যথেষ্ট দিছে। আজিকালি এলুমনাই ইয়াক লৈ বহুত সক্ৰিয়। আইআইটিয়ানছে নিজৰ প্ৰতিষ্ঠানক কনফাৰেঞ্চ চেণ্টাৰছ, মেনেজমেন্ট চেণ্টাৰছ, ইনক্যুবেচন চেণ্টাৰছৰ দৰে কেইবাটাও বেলেগ বেলেগ ব্যৱস্থা নিজেই বনাই দিছে। এই সকলো প্ৰয়াসে বৰ্তমান বিদ্যাৰ্থীৰ লাৰ্নিং এক্সপেৰিয়েঞ্চক ইম্প্ৰ'ভ কৰে। আইআইটি দিল্লীয়ে এটা এন্ড'মেণ্ট ফাণ্ড আৰম্ভ কৰিছে, যি এটা চমকপ্ৰদ আইডিয়া। বিশ্বৰ জনাজাত ইউনিভাৰছিটীত এনেধৰণৰ এন্ড'মেণ্ট বনোৱাৰ কালচাৰ আছে, যি ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক সহায় কৰে। মই ধাৰণা কৰো যে ভাৰতৰ বিশ্ববিদ্যালয়েও এই সংস্কৃতিক ইনষ্টিটিউচনেলাইজড কৰিবলৈ সক্ষম।

যেতিয়া কিবা ওভতাই দিয়াৰ কথা আহে, তেতিয়া একোৱেই ডাঙৰ বা সৰু নহয়। সৰুতকৈও সৰু সহায়েও অৰ্থ বহন কৰে। প্ৰতিটো প্ৰয়াস মহত্বপূৰ্ণ। প্ৰায়ে প্ৰাক্তন বিদ্যাৰ্থীয়ে নিজৰ প্ৰতিষ্ঠানৰ প্ৰযুক্তিৰ উন্নীতকৰণত, ভবন নিৰ্মাণত, বঁটা আৰু বৃত্তি আৰম্ভ কৰাত, দক্ষতা বিকাশৰ কাৰ্যক্ৰম আৰম্ভ কৰাত বহুত মহত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰে। কিছুমান স্কুলৰ অ'ল্ড ষ্টুডেণ্ট এছ'চিয়েচনে মেণ্টৰশ্বিপ প্ৰগ্ৰেমছ আৰম্ভ কৰিছে। ইয়াত তেওঁলোকে বেলেগ বেলেগ বেট্চৰ বিদ্যাৰ্থীক গাইড কৰে। লগতে এডুকেশ্যন প্ৰস্পেক্টৰ ওপৰত আলোচনা কৰে। কিছুমান স্কুলত বিশেষকৈ ব'ৰ্ডিং স্কুলৰ এলুমনাই এছ'চিয়েচন বহুত শক্তিশালী, যি স্পৰ্টছ টুৰ্নামেণ্ট আৰু কমিউনিটী ছাৰ্ভিচৰ দৰে গতিবিধিৰ আয়োজন কৰি থাকে। মই প্ৰাক্তন বিদ্যাৰ্থীসকলক আহ্বান জনাও যে তেওঁলোকে যি প্ৰতিষ্ঠানত পঢ়াশুনা কৰিলে, তাৰ সৈতে নিজৰ সম্পৰ্ক আৰু অধিক শক্তিশালী কৰি থাকক। লাগে সেয়া স্কুলেই হওক, কলেজেই হওক বা ইউনিভাৰছিটী। মই প্ৰতিষ্ঠানসমূহকো আহ্বান জনাও যে এলুমনাই এংগেজমেণ্টৰ নতুন আৰু ইন'ভেটিভ প্ৰক্ৰিয়াৰ ওপৰত কাম কৰক। ক্ৰিয়েটিভ প্লেটফৰ্মৰ বিকাশ কৰক যাতে এলুমনাইৰ সক্ৰিয় অংশগ্ৰহণ হ'ব পাৰে। ডাঙৰ কলেজ বা বিশ্ববিদ্যালয়েই নহয়, আমাৰ গাঁৱৰ বিদ্যালয়সমূহৰো ষ্ট্ৰং ভাইব্ৰেণ্ট এক্টিভ এলুমনাই নেটৱৰ্ক হওক।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসী,

৫ ডিচেম্বৰত শ্ৰী অৰবিন্দৰ পূণ্য তিথি। শ্ৰী অৰবিন্দৰ বিষয়ে আমি যিমানেই পঢ়ো স