Mann Ki Baat Live - PM Shri Narendra Modi Radio Program Today

মন কি বাত, মাৰ্চ ২০২১

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, নমস্কাৰ! এইবাৰ… যেতিয়া মই 'মন কি বাত'ৰ বাবে মন্তব্য পাও, যিকোনো চিঠি আহে, যেনে এনেধৰণৰ ইনপুট, সেইবোৰ প্ৰত্যক্ষ কৰোঁতে দেখা পাইছিলো যে বহু লোকে এটা অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা সোঁৱৰণ কৰাই দিছিল। মাই গভত আৰিয়ান শ্ৰী, বেংগালুৰুৰ পৰা অনুপ ৰাও, নয়ডাৰ দেৱেশ, থানেৰ সুজিত, তেওঁলোক সকলোৱে কৈছে, "মোডীজী এইবাৰ 'মন কী বাত'ৰ ৭৫ তম খণ্ড উপলক্ষে আপোনালৈ অভিনন্দন। এনে এক সুন্দৰ ৰূপৰ সৈতে 'মন কী বাত'ক ঘনিষ্ঠভাৱে অনুসৰণ কৰাৰ বাবে মই আপোনালোকলৈ বহুত ধন্যবাদ জনাইছো আৰু আপোনালোক ইয়াত জড়িত হৈ আছে। এইটো মোৰ বাবে অতি গৌৰৱৰ বিষয়, আনন্দৰ বিষয়। মোৰ তৰফৰ পৰাও আপোনালোকক ধন্যবাদ জনাইছোৱেই লগতে 'মন কী বাত'ৰ সকলো শ্ৰোতালৈ কৃতজ্ঞতা জনাইছো কিয়নো এই যাত্ৰা আপোনালোকৰ অবিহনে সম্ভৱ নাছিল। এনেকুৱা লাগে, এয়া যেন সৌ সিদিনাৰ ঘটনাহে যেতিয়া আমি সকলোৱে একেলগে এই আদৰ্শগত যাত্ৰা আৰম্ভ কৰিছিলো। তেতিয়া, ৩ অক্টোবৰ, ২০১৪ তাৰিখে বিজয়া দশমীৰ শুভ উৎসৱ আছিল আৰু ঘটনাক্ৰমে আজি হোলিকা দহন অনুষ্ঠিত হৈছে। "এটা চাকিতেই আৰু আলোক আৰু ৰাষ্ট্ৰ উজ্বল" – আমি এই ভাৱনাৰে পথ নিৰ্ধাৰণ কৰিছো। আমি দেশৰ প্ৰতিটো কোণৰ মানুহৰ সৈতে কথা পাতিছো আৰু তেওঁলোকৰ অসাধাৰণ কামৰ বিষয়ে জানিছো। আপোনালোকেও হয়তো অনুভৱ কৰিছে, আমাৰ দেশৰ প্ৰান্তে-প্ৰান্তে কি অভূতপূৰ্ব ক্ষমতা আছে। ভাৰত মাৰ কোলাত, কেনেধৰণৰ ৰত্ন আছে। এয়া সমাজ এখনলৈ চোৱা, সমাজক জনা, সমাজৰ সম্ভাৱনা চিনাক্ত কৰা, মোৰ বাবেতো এয়া এক আশ্চৰ্যকৰ অভিজ্ঞতা। এই ৭৫ টা খণ্ডৰ সময়ছোৱাত কিমানটা বিষয় আমি অতিক্ৰম কৰিছো৷ কেতিয়াবা নদীৰ বিষয়ে, কেতিয়াবা মৰুভূমিৰ বিষয়ে, কেতিয়াবা প্ৰাকৃতিক দুৰ্যোগৰ বিষয়ে, কেতিয়াবা মানৱ সেৱাৰ অগণন কাহিনীৰ অনুভূতিৰ বিষয়ে, কেতিয়াবা প্ৰযুক্তিৰ উদ্ভাৱনৰ বিষয়ে, কেতিয়াবা অজ্ঞাত প্ৰান্তত, কাৰোবাৰ নতুন কিবা কৰাৰ অভিজ্ঞতাৰ কাহিনী। এতিয়া, আপুনি দেখিছে, পৰিচ্ছন্নতাৰ কথায়েই হওক অথবা আমাৰ ঐতিহ্য পৰিচালনাৰ আলোচনাই হওক, আৰু কেৱল এয়াই নহয়, পুতলা নিৰ্মাণৰ কথায়েই হওক, এনেকুৱা কি বিষয় নাছিল। হয়তো, আমি কিমানটা বিষয় স্পৰ্শ কৰিছো, তথাপিও এয়া সম্ভৱতঃ অগণন হ'ব। ইয়াৰ ভিতৰত, আমি ভাৰত নিৰ্মাণত অতুল্য অৱদান দিয়া সকলৰ বিষয়ে জানিছো, তেনে মহান ব্যক্তিত্বসকলক সময়ে-সময়ে শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জনাইছো। আমি বহুতো বৈশ্বিক বিষয়ৰ বিষয়েও কথা পাতিছো, সেইসমূহৰ পৰা অনুপ্ৰেৰণা ল'বলৈ চেষ্টা কৰিছো। আপোনালোকে মোক বহুতো কথা শিকাইছে, বহুতো ধাৰণা দিছে। এক প্ৰকাৰে, এই চিন্তা যাত্ৰাত, আপোনালোক সকলোৱে একেলগে আগবাঢ়ক, সংযোজিত হওক আৰু নতুন কিবা নহয় কিবা এটা জড়িত কৰি থাকক। আজি মই এই ৭৫ তম খণ্ডৰ সময়ত 'মন কী বাত'ক সফল কৰি তোলা, সমৃদ্ধ কৰি তোলা আৰু ইয়াৰ সৈতে সংযোজিত হৈ থকাৰ বাবে প্ৰতিজন শ্ৰোতালৈ কৃতজ্ঞতা জ্ঞাপন কৰিছো।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, চাওক, আজি ৭৫তম 'মন কী বাত'ত কথা কোৱাৰ সুযোগ আৰু এই মাহটোৱেই স্বাধীনতাৰ ৭৫ বছৰৰ অমৃত উৎসৱৰ আৰম্ভণিৰ মাহ। অমৃত উৎসৱ দাণ্ডী যাত্ৰাৰ দিনৰ পৰা আৰম্ভ হৈছিল আৰু ২০২৩ চনৰ ১৫ আগষ্টলৈকে চলি থাকিব। অমৃত উৎসৱৰ কাৰ্যসূচীবোৰ দেশত অব্যাহত আছে, বিভিন্ন স্থানৰ পৰা এই কাৰ্যসূচীৰ ছবি, তথ্য মানুহে বিনিময় কৰি আছে। নমো এপত কিছুমান এনে ধৰণৰ ছবিৰ সৈতে, ঝাৰখণ্ডৰ নবীনে মোলৈ এটা বাৰ্তা প্ৰেৰণ কৰিছে। তেওঁ লিখিছে যে তেওঁ 'অমৃত উৎসৱ'ৰ কাৰ্যসূচী দেখিছিল আৰু সিদ্ধান্ত লৈছিল যে তেওঁ স্বাধীনতা সংগ্ৰামৰ সৈতে জড়িত কমেও ১০টা স্থানলৈ যাব। তেওঁৰ তালিকাৰ প্ৰথম নামটো হৈছে ভগৱান বিৰচা মুণ্ডাৰ জন্মস্থান। নবীনে লিখিছে যে ঝাৰখণ্ডৰ জনজাতীয় স্বাধীনতা সংগ্ৰামীসকলৰ কাহিনী দেশৰ আন অংশলৈ প্ৰেৰণ কৰা হ'ব। ভাতৃ নবীন, আপোনাৰ চিন্তাধাৰাৰ বাবে মই আপোনাক অভিনন্দন জনাইছো।

বন্ধুসকল, এজন স্বাধীনতা সংগ্ৰামীৰ সংগ্ৰাম কাহিনী, এটা স্থানৰ ইতিহাস, দেশৰ সাংস্কৃতিক কাহিনী, অমৃত উৎসৱৰ সময়ছোৱাত, আপোনালোকে ইয়াক পোহৰলৈ আনিব পাৰে, দেশবাসীক সংযোজিত কৰাৰ এক মাধ্যম হ'ব পাৰে। আপুনি দেখিব, 'অমৃত উৎসৱ' বহুতো প্ৰেৰণাদায়ক অমৃত বিন্দুৰে ভৰি পৰিব আৰু তাৰ পিছত এনে অমৃত ধাৰা বহন হ’ব যিয়ে ভাৰতৰ স্বাধীনতাৰ ১০০ বছৰৰ বাবে আমাক অনুপ্ৰাণিত কৰিব। দেশখনক এক নতুন উচ্চতালৈ লৈ যাব, কিবা এটা নতুন কৰাৰ বাবে এক আবেগ সৃষ্টি কৰিব। স্বাধীনতাৰ যুঁজত আমাৰ যোদ্ধাসকলে ইমান কষ্ট ভোগ কৰিছিল কিয়নো তেওঁলোকে ত্যাগ আৰু বলিদানক দেশৰ বাবে তেওঁলোকৰ কৰ্তব্য বুলি বিবেচনা কৰিছিল। তেওঁলোকৰ ত্যাগ আৰু বলিদানৰ অমৰ কাহিনীবোৰে এতিয়া আমাক সততে এক কৰ্তব্য পথ নিৰ্ধাৰণ কৰাৰ বাবে অনুপ্ৰাণিত কৰক, আৰু যিদৰে ভগৱান কৃষ্ণই গীতাত কৈছে:

নিয়ন্ত কুৰু কৰ্ম ত্বঃ কৰ্ম জ্যায়ো হ্যকৰ্মণঃ

সেই ভাৱনাৰ সৈতে, আমি সকলোৱে আমাৰ নিৰ্ধাৰিত দায়িত্ববোৰ সম্পূৰ্ণ নিষ্ঠাৰে পালন কৰা উচিত আৰু স্বাধীনতাৰ 'অমৃত উৎসৱ'ৰ অৰ্থ হৈছে যে আমি নতুন সংকল্প গ্ৰহণ কৰিম। সেই সংকল্পবোৰ সিদ্ধ কৰিবলৈ, সমাজৰ কল্যাণৰ বাবে সংকল্প লওক, দেশৰ ভালৰ বাবে, ভাৰতৰ উজ্জ্বল ভৱিষ্যতৰ বাবে সংকল্প গ্ৰহণ কৰক আৰু সেই সংকল্পত মোৰ নিজৰ, কিবা নহয় কিবা এটা দায়িত্ব থাকক, কৰ্তব্য ভাৱ থাকক। মই নিশ্চিত, গীতাৰ জীৱন যাপন কৰাৰ এই সোণালী সুযোগটো আমাৰ সৈতে আছে।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, যোৱা বছৰ মাৰ্চ মাহত দেশবাসীয়ে প্ৰথমবাৰৰ বাবে 'জনতা কাৰ্ফিউ' শব্দটো শুনিছিল। কিন্তু এই মহান দেশৰ মহান নাগৰিকসকলৰ মহাশক্তিৰ অভিজ্ঞতা চাওক, জনতা কাৰ্ফিউ সমগ্ৰ বিশ্বৰ বাবে এক বিস্ময়কৰ বিষয় হৈ পৰিছিল। এয়া অনুশাসনৰ এক অভূতপূৰ্ব উদাহৰণ আছিল, পৰৱৰ্তী প্ৰজন্মবোৰে ইয়াক লৈ নিশ্চয় গৌৰৱান্বিত হ'ব। সেইদৰে আমাৰ ক’ৰোনা যোদ্ধাসকলৰ প্ৰতি সন্মান, আদৰ, থালী বজোৱা, হাত তালি দিয়া, চাকি জ্বলোৱা। আপোনালোকে অনুভৱ নকৰে নে ক’ৰোনা যোদ্ধাসকলৰ হৃদয় কিমান স্পৰ্শ কৰা হৈছিল আৰু সেইবাবেই গোটেই বছৰ ধৰি তেওঁলোকে অক্লান্তভাৱে দৃঢ় হৈ আছিল। দেশৰ এজন এজন নাগৰিকৰ জীৱন ৰক্ষা কৰিবলৈ সংগ্ৰাম কৰিছিল। যোৱা বছৰৰ প্ৰশ্নটো আছিল ক’ৰোনা ভেকছিন কেতিয়া আহিব। বন্ধুসকল, এইটো আমাৰ সকলোৰে বাবে গৌৰৱৰ বিষয় যে আজি ভাৰতে বিশ্বৰ সৰ্ববৃহৎ টীকাকৰণ কাৰ্যসূচী প্ৰণয়ন কৰিছে। মোলৈ ভূৱনেশ্বৰৰ পুষ্পা শুক্লাজীয়ে টীকাকৰণ কাৰ্যসূচীৰ ছবিৰ বিষয়ে লিখিছে। তেওঁ কৈছে যে ভেকছিনৰ বিষয়ে ঘৰৰ বয়সস্থ লোকসকলৰ ক্ষেত্ৰত দেখা উৎসাহৰ বিষয়ে মই 'মন কী বাত'ত আলোচনা কৰা উচিত। বন্ধুসকল, এয়াও ঠিক, দেশৰ প্ৰতিটো কোণৰ পৰা, আমি এনে বাতৰি শুনি আছো, আমাৰ হৃদয় স্পৰ্শ কৰা ছবি দেখি আছো। ইউপিৰ ৰাম দুলেয়াজীয়ে ১০৯ বছৰীয়া বৃদ্ধা মাতৃৰ টীকাকৰণ কৰিছে, দিল্লীতো ১০৭ বছৰ বয়সীয়া, কেৱল কৃষ্ণ জীয়ে ভেকছিনৰ পালি গ্ৰহণ কৰিছে। হায়দৰাবাদত, ১০০ বছৰীয়া জয় চৌধুৰী জীয়েও টীকাকৰণ কৰিছে আৰু সকলোকে ভেকছিন গ্ৰহণ কৰিবলৈ আবেদন জনাইছে। মই টুইটাৰ-ফেচবুকতো দেখা পাইছো যে মানুহবোৰে কেনেকৈ তেওঁলোকৰ ঘৰত বৃদ্ধসকলে ভেকচিন গ্ৰহণ কৰাৰ পিছত ফটো আপলোড কৰি আছে। কেৰালাৰ এজন যুৱক আনন্দন নায়াৰে ইয়াক এটা নতুন শব্দৰে অভিহিত কৰিছে – 'ভেকছিন সেৱা'। দিল্লীৰ পৰা শিৱানী, হিমাচলৰ পৰা হিমাংশু আৰু আন বহুতো যুৱকলৈ একেধৰণৰ বাৰ্তা প্ৰেৰণ কৰা হৈছে। মই আপোনালোক সকলো শ্ৰোতাৰ এই চিন্তাক প্ৰশংসা কৰিছো। এই সকলোবোৰৰ মাজতো, আপোনালোকে ক’ৰোনাৰ যুদ্ধৰ মন্ত্ৰটো মনত ৰাখিব লাগিব, "ঔষধো- কঠোৰতাও"। আৰু কেৱল মই ক’ম – এনে নহয়! আমি জীয়াইও থাকিব লাগিব, ক'বও লাগিব, শুনাবও লাগিব আৰু জনসাধাৰণেও, ' ঔষধো-কঠোৰতাও', ইয়াৰ বাবে প্ৰতিশ্ৰুতিৱদ্ধ হ’ব লাগিব৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, মই আজি ইন্দোৰৰ বাসিন্দা বালীসৌম্যাক ধন্যবাদ জনাব লাগিব। তেওঁ মোৰ দৃষ্টি এটা বিষয়ৰ প্ৰতি আকৰ্ষণ কৰিছে আৰু 'মন কী বাত'ত উল্লেখ কৰিবলৈ কৈছে। এই বিষয়টো– ভাৰতীয় ক্ৰিকেটাৰ মিথালী ৰাজ জীৰ নতুন ৰেকৰ্ড। মিথালী জীয়ে শেহতীয়াকৈ আন্তৰ্জাতিক ক্ৰিকেটত দহ হাজাৰ ৰাণ কৰা প্ৰথমগৰাকী ভাৰতীয় মহিলা ক্ৰিকেটাৰ হিচাপে অভিলেখ গঢ়িছে। তেওঁৰ সাফল্যৰ বাবে অভিনন্দন। তেওঁ একমাত্ৰ আন্তৰ্জাতিক মহিলা খেলুৱৈ যিয়ে এদিনীয়া আন্তৰ্জাতিক খেলত সাত হাজাৰ ৰাণ কৰিছে। মহিলা ক্ৰিকেটৰ ক্ষেত্ৰত তেওঁৰ অৱদান অতি আকৰ্ষণীয়। দুই দশকতকৈও অধিক সময়ৰ কেৰিয়াৰত, মিথালী ৰাজ জীয়ে হাজাৰ কোটি লোকক অনুপ্ৰাণিত কৰিছে। তেওঁৰ কঠোৰ পৰিশ্ৰম আৰু সফলতাৰ কাহিনী, কেৱল মহিলা ক্ৰিকেটাৰৰ বাবেই নহয়, পুৰুষ ক্ৰিকেটাৰসকলৰ বাবেও এক অনুপ্ৰেৰণাৰ বিষয়।

বন্ধুসকল, এয়া আমোদজনক যে মাৰ্চ মাহত যেতিয়া আমি মহিলা দিৱস উদযাপন কৰি আছিলো সেই সময়তে বহুতো মহিলা খেলুৱৈয়ে পদক জয় কৰাৰ লগতে অভিলেখো গঢ়িছে। দিল্লীত অনুষ্ঠিত শ্বুটিঙত আইএছএছএফ বিশ্বকাপত ভাৰত শীৰ্ষ স্থানত আছে। স্বৰ্ণ পদকৰ সংখ্যাৰ ক্ষেত্ৰতো ভাৰত সফল। এয়া কেৱল ভাৰতৰ মহিলা আৰু পুৰুষ শ্বুটাৰৰ আকৰ্ষণীয় প্ৰদৰ্শনৰ বাবেহে সম্ভৱ হৈছে। ইফালে, পি ভি সিন্ধুজীয়ে বিডব্লিউএফ চুইচ অ'পেন ছুপাৰ ৩০০ টুৰ্ণামেণ্টত ৰূপৰ পদক লাভ কৰিছে। আজি শিক্ষাৰ পৰা উদ্যোগী, সশস্ত্ৰ বাহিনীৰ পৰা বিজ্ঞান আৰু প্ৰযুক্তিলৈকে, সকলো ঠাইতে দেশৰ কন্যাসকলে এক সুকীয়া পৰিচয় গঢ়িবলৈ সক্ষম হৈছে। মই বিশেষকৈ সুখী যে কন্যাসকলে খেলত এক নতুন স্থান সৃষ্টি কৰি আছে। ক্ৰীড়া পেছাদাৰী হিচাপে ক্ৰীড়াক পছন্দৰ এটা বিষয় হিচাপে লৈ উদ্ভাসিত হৈছে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, কিছু সময় আগতে অনুষ্ঠিত হোৱা সামুদ্ৰিক ভাৰত সন্মিলনৰ কথা আপোনাৰ মনত আছেনে? এই সন্মিলনত মই কি কৈছিলো আপোনালোকৰ মনত আছে নে? স্বাভাৱিকতে, বহুতো কাৰ্যসূচী অনুষ্ঠিত হয়, বহুতো ঘটনা ঘটে, সকলো কথা মনত নাথাকে আৰু সিমান গুৰুত্ব দিয়া নহয়- এয়া স্বাভাৱিক। কিন্ত মই ভাল পালো কিয়নো মোৰ এটা আহ্বান গুৰু প্ৰসাদজীয়ে যথেষ্ট আগ্ৰহেৰে আগুৱাই নিছে। মই এই সন্মিলনত দেশৰ লাইট হাউচ কমপ্লেক্সৰ চাৰিওফালে পৰ্যটনৰ সুবিধা বিকাশৰ কথা কৈছিলো। গুৰু প্ৰসাদজীয়ে ২০১৯ চনত তামিলনাডুৰ দুটা লাইট হাউচ-চেন্নাই লাইট হাউচ আৰু মহাবালিপুৰম লাইট হাউচৰ দুটা ভ্ৰমণৰ অভিজ্ঞতা বিনিময় কৰিছে। তেওঁ অতি আকৰ্ষণীয় তথ্য প্ৰস্তুত কৰিছে যিয়ে 'মন কী বাত' শুনি থকা লোকসকলক আচৰিত কৰিব। যেনে, চেন্নাই লাইট হাউচ হৈছে বিশ্বৰ আটাইতকৈ নিৰ্বাচিত লাইট হাউচ য'ত লিফ্ট আছে। কেৱল সেইটোৱেই নহয়, এইটো ভাৰতৰ একমাত্ৰ লাইট হাউচ যি চহৰৰ সীমাৰ ভিতৰত অৱস্থিত। ইয়াত বিদ্যুতৰ বাবে সৌৰ পেনেলো আছে। গুৰু প্ৰসাদজীয়ে লাইট হাউচৰ ঐতিহ্য সংগ্ৰহালয়ৰ বিষয়েও কৈছে যিয়ে সামুদ্ৰিক নেভিগেশ্বনৰ ইতিহাস পোহৰলৈ আনিছে। সংগ্ৰহালয়ত তেলেৰে চলা ডাঙৰ ডাঙৰ চাকি, কেৰাচিন লাইট, পেট্ৰ'লিয়াম বাষ্প আৰু পুৰণি সময়ৰ বৈদ্যুতিক লেম্পো প্ৰদৰ্শন কৰা হৈছে। গুৰু প্ৰসাদজীয়ে ভাৰতৰ আটাইতকৈ পুৰণি লাইট হাউট – মহাবালিপুৰম লাইট হাউচৰ বিষয়েও বিতংভাৱে লিখিছে। তেওঁ কৈছে যে শ শ বছৰ আগতে, এই লাইট হাউচৰ কাষত, পল্লৱ ৰজা মহেন্দ্ৰ বৰ্মন প্ৰথমে 'উল্কানেশ্বৰ' মন্দিৰ নিৰ্মাণ কৰিছিল।

বন্ধুসকল, 'মন কী বাত'ত, মই বহুবাৰ পৰ্যটনৰ বিভিন্ন দিশৰ বিষয়ে কথা পাতিছো, কিন্তু পৰ্যটনৰ ক্ষেত্ৰত এই লাইট হাউচ পৰ্যটনৰ দিশৰ পৰা অতুলনীয়। লাইট হাউচবোৰ সদায় ইয়াৰ বিশাল গাঁথনিৰ বাবে মানুহৰ আকৰ্ষণৰ কেন্দ্ৰ হৈ আছে। পৰ্যটনৰ প্ৰচাৰৰ বাবে ভাৰতত ৭১ টা লাইট হাউচ চিনাক্ত কৰা হৈছে। এই আটাইবোৰ লাইট হাউচত ইয়াৰ ক্ষমতা অনুসৰি সংগ্ৰহালয়, এম্পি-থিয়েটাৰ, অ'পেন এয়াৰ থিয়েটাৰ, কেফেটেৰিয়া, চিল্ড্ৰেনছ পাৰ্ক, পৰিবেশ অনুকূল কটেজ আৰু লেণ্ডস্কেপিং বিকশিত কৰা হ'ব। লাইট হাউচৰ কথা চলি থকাৰ সময়তে মই আপোনালোকক এটা অনন্য লাইট হাউচৰ বিষয়ে ক'ব বিচাৰিছো। এই লাইট হাউচটো গুজৰাটৰ সুৰেন্দ্ৰ নগৰ জিলাৰ জিঞ্জৱাৰা নামৰ এখন ঠাইত আছে। আপুনি জানে যে এই লাইট হাউচটোৰ বিশেষত্ব কি? ই সাগৰৰ উপকূলৰ পৰা এতিয়া ১০০ কিলোমিটাৰতকৈ অধিক দূৰত অৱস্থিত৷ আপুনি এই গাওঁখনত এনে শিলো পাব যিয়ে ইয়াত যে কেতিয়াবা, এটা ব্যস্ত বন্দৰ আছিল সেয়া প্ৰমাণ কৰে। ইয়াৰ অৰ্থ হৈছে যে প্ৰথম উপকূলীয় স্থান জিঞ্জৱাৰালৈকে আছিল। সাগৰীয় ঘটনা, উত্থান-পতন, ইমান দূৰলৈ আঁতৰি যোৱাটোও ইয়াৰ এটা স্বভাৱ। এই মাহত, জাপানৰ বিকৰাল ছুনামিৰ ১০ বছৰ সম্পূৰ্ণ হৈছে। এই ছুনামিত হাজাৰ হাজাৰ লোকে প্ৰাণ হেৰুৱাইছিল। ২০০৪ চনত ভাৰততো এনে এটা ছুনামি আহিছিল। ছুনামিৰ সময়ত, আমি আমাৰ লাইট হাউচৰ ১৪ জন কৰ্মচাৰী হেৰুৱাইছিলো যিয়ে আন্দামান নিকোবাৰ আৰু তামিলনাডুৰ লাইট হাউচত কৰ্মৰত হৈ আছিল। মই আমাৰ এই কঠোৰ পৰিশ্ৰমী এই পোহৰ-ৰক্ষকসকলক সন্মানেৰে শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জনাইছো আৰু ভূয়সী প্ৰশংসা কৰিছো।

মৰমৰ দেশবাসীসকল, জীৱনৰ প্ৰতিটো ক্ষেত্ৰত, নতুনত্ব, আধুনিকতা অনিবাৰ্য, অন্যথা, কেতিয়াবা ই আমাৰ বাবে বোজা হৈ পৰে। ভাৰতৰ কৃষি খণ্ডত আধুনিকতা- সময়ৰ আহ্বান। বহুত দেৰি হৈছে। আমি বহু সময় হেৰুৱাইছো। কৃষি খণ্ডত নতুন নিয়োগৰ সুযোগ সৃষ্টি কৰিবলৈ, কৃষকসকলৰ উপাৰ্জন বৃদ্ধি কৰিবলৈ, পৰম্পৰাগত কৃষি, নতুন বিকল্প, নতুন উদ্ভাৱন, গ্ৰহণৰ সৈতে, ই সমানে প্ৰয়োজনীয়। শ্বেত বিপ্লৱৰ সময়ত, দেশখনে ইয়াক অনুভৱ কৰিছে। এতিয়া মৌ মাখি পালনো এনে এটা বিকল্প হৈ উঠিছে। মৌ মাখি পালন দেশৰ মৌ বিপ্লৱ বা মিঠা বিপ্লৱৰ আধাৰ হৈ উঠিছে। বৃহৎ সংখ্যক কৃষক ইয়াত জড়িত হৈছে, উদ্ভাৱন কৰি আছে। যেনে পশ্চিম বংগৰ দাৰ্জিলিংৰ এখন গাওঁ, গুৰডুম। পাহাৰৰ ইমান উচ্চতাত, ভৌগোলিক অসুবিধা, কিন্তু, ইয়াত থকা লোকসকলে মৌ মৌ মাখি পালনৰ কাম আৰম্ভ কৰিছিল আৰু আজি এই ঠাইত প্ৰস্তুত হোৱা মৌৱে ভাল চাহিদা পাইছে। ই কৃষকসকলৰ উপাৰ্জনো বৃদ্ধি কৰিছে। পশ্চিম বংগৰ সুন্দৰবন অঞ্চলৰ প্ৰাকৃতিক জৈৱিক মৌ সমগ্ৰ বিশ্বৰে পছন্দৰ৷ এনে এটা ব্যক্তিগত অভিজ্ঞতা মোৰো হৈছে, গুজৰাটৰ। ২০১৬ চনত গুজৰাটৰ বনাসকাণ্ঠাত এটা অনুষ্ঠান অনুষ্ঠিত হৈছিল। সেই কাৰ্যসূচীত, মই মানুহক কৈছিলো যে ইয়াত ইমান সম্ভাৱনা আছে, বনাসকাণ্ঠা আৰু আমাৰ ইয়াৰ কৃষকসকলে মিঠা বিপ্লৱৰ এটা নতুন অধ্যায় নিলিখে কিয়? আপোনালোকে জানি সুখী হ'ব, ইমান কম সময়ৰ ভিতৰত, বনাসকাষ্ঠা মৌ উৎপাদনৰ এক মুখ্য কেন্দ্ৰ হৈ পৰিছে। আজি বনাসকাণ্ঠাৰ কৃষকসকলে মৌ পালনৰ পৰা বছৰি লাখ লাখ টকা উপাৰ্জন কৰি আছে। এনে এটা উদাহৰণ হ'ল হাৰিয়ানাৰ যমুনা চহৰ। যমুনা চহৰত কৃষকসকলে মৌ মাকি পালন কৰি বছৰি কেইবাশ টন মৌ উৎপাদন কৰি আছে, তেওঁলোকৰ উপাৰ্জন বৃদ্ধি কৰিছে। কৃষকসকলৰ কঠোৰ পৰিশ্ৰমৰ ফলত দেশত মৌৰ উৎপাদন নিৰন্তৰভাৱে বৃদ্ধি পাইছে, আৰু বছৰি প্ৰায় ১.২৫ লাখ টন, এই বৃহৎ পৰিমাণৰ মৌ, বিদেশলৈও ৰপ্তানি হৈ আছে।

বন্ধুসকল, মৌ মৌমাখি কৃষিত কেৱল মৌৰ পৰাই উপাৰ্জন নহয়, বৰঞ্চ মৌ মমো হৈছে উপাৰ্জনৰ এটা বিশাল মাধ্যম। ফাৰ্মা উদ্যোগ, খাদ্য উদ্যোগ, বস্ত্ৰ আৰু প্ৰসাধনী উদ্যোগ, সকলোতে মৌ মমৰ চাহিদা আছে। আমাৰ দেশখনে অৱশ্যে মৌ মম আমদানি কৰে, কিন্তু, আমাৰ কৃষকসকলে এতিয়া এই পৰিস্থিতিৰ দ্ৰুতগতিত পৰিৱৰ্তন কৰিছে। অৰ্থাৎ এক প্ৰকাৰে আত্মনিৰ্ভৰকাৰী ভাৰত অভিযানত সহায় কৰি আছে। আজি সমগ্ৰ বিশ্বই আয়ুৰ্বেদ আৰু প্ৰাকৃতিক স্বাস্থ্য সামগ্ৰীৰ দৃষ্টি দিছে। মৌৰ চাহিদা আৰু দ্ৰুতগতিত বাঢ়িছে। মই বিচাৰো যে দেশৰ অধিক সংখ্যক কৃষকে তেওঁলোকৰ কৃষিৰ লগতে মৌ মাখি পালনতো জড়িত হওক। ই কৃষকসকলৰ উপাৰ্জন বৃদ্ধি কৰিব আৰু তেওঁলোকৰ জীৱনলৈ মিঠাময় কৰি তুলিব।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, মাত্ৰ কেইদিনমান আগতে বিশ্ব ঘৰচিৰিকা দিৱস উদযাপন কৰা হৈছিল। স্পেৰ’ অৰ্থাৎ ঘৰচিৰিকা। ক’ৰবাত ইয়াক চকেলী কয়, ক’ৰবাত ইয়াক চিমনি কয়, কৰবাত ঘৰচিৰিকা বুলি কোৱা হয়। আগতে, আমাৰ ঘৰৰ বেৰত, ওচৰৰ গছবোৰত ঘৰচিৰিকা আছিল। কিন্তু এতিয়া মানুহে এইদৰে কয় যে শেষৰ বাৰ ঘৰচিৰিকা কেতিয়া দেখা গৈছিল। আজি আমি ইয়াক বচাবলৈ প্ৰয়াস কৰিবলগীয়া হৈছে। বাৰণসীৰ মোৰ এজন সতীৰ্থ ইন্দ্ৰপাল সিং বাট্ৰাই এনে এক কাম কৰিছে যাৰ বিষয়ে মই 'মন কী বাত'ৰ দৰ্শকক ক'ব লাগিব। বাট্ৰা জীয়ে তেওঁৰ ঘৰটো ঘৰচিৰিকাৰ বাবে আশ্ৰয় স্থানলৈ পৰিণত কৰিছে। তেওঁ ঘৰত কাঠৰ এনে বাহ নিৰ্মাণ কৰিচে য'ত ঘৰচিৰিকাই সহজে বাস কৰিব পাৰে। আজি বাৰাণসীৰ বহুতো ঘৰে এই অভিযানত যোগদান কৰিছে। এই ঘৰবোৰত এক আশ্চৰ্যকৰ প্ৰাকৃতিক পৰিৱেশৰ সৃষ্টি কৰা হৈছে। প্ৰকৃতি, পৰিৱেশ, জীৱ-জন্তু, পক্ষীৰ বাবে কম-বেছি প্ৰচেষ্টা আমি সকলোৱেই কৰিব লাগে। যেনে আৰু এজন সতীৰ্থ বিজয় কুমাৰ কাবী জী। বিজয় জী ওড়িশাৰ কেন্দ্ৰপাৰাৰ বাসিন্দা। কেন্দ্ৰপাৰা সাগৰৰ পাৰত অৱস্থিত। সেয়েহে, এই জিলাত এনে বহুতো গাওঁ আছে য’ত উচ্চ সাগৰৰ ঢৌ আৰু ঘূৰ্ণীবতাহৰ সম্ভাৱনা আছে। ইয়াৰ দ্বাৰা বহু ক্ষতি হয়। বিজয় জীয়ে অনুভৱ কৰিছিল যে যদি কোনোবাই এই প্ৰাকৃতিক দুৰ্যোগ স্তদ্ধ কৰিব পাৰে তেন্তে প্ৰকৃতিয়েহে স্তব্ধ কৰিব পাৰে। তাৰ পিছত কি হ’ল-বিজয় জীয়ে বাৰাকোট গাঁৱৰ পৰা তেওঁৰ অভিযান আৰম্ভ কৰিলে। তেওঁ ১২ বছৰ…. বন্ধুসকল, ১২ বছৰ, গাঁৱৰ বাহিৰত, সাগৰৰ কাষত, ২৫ একৰ ভূমিত পৰিশ্ৰম কৰি মেনগ্ৰোভৰ বনাঞ্চল গঢ়ি তুলিলে। আজি এই অৰণ্যই এই গাওঁখনক সুৰক্ষিত কৰি ৰাখিছে। ওড়িশাৰ পাৰাদ্বীপ জিলাৰ অভিযন্তা অমৰেশ সামন্তে একেধৰণৰ কাম কৰিছে। অমৰেশ জীয়ে সৰু সৰু অৰণ্য স্থাপন কৰিছে যি আজি বহুতো গাঁৱক সুৰক্ষিত কৰি ৰাখিছে। বন্ধুসকল, এনে কাৰ্যকলাপত, যদি আমি সমাজক একত্ৰিত কৰো, তেন্তে ফলাফল ডাঙৰ হয়। যেনে, মাৰিমুথু যোগনাথন জী যি তামিলনাডুৰ কইম্বাটুৰত বাছ কণ্ডাক্টৰ হিচাপে কাম কৰে। যোগনাথন জীয়ে তেওঁৰ বাছৰ যাত্ৰীসকলক টিকট দিয়ে আৰু লগতে এটা উদ্ভিদৰ পুলিও বিনামূলীয়াকৈ দিয়ে। এনেদৰে যোগনাথন জীয়ে কিমান যে বৃক্ষপুলি ৰোপণ কৰিছে তাৰ হিচাপ নাই। যোগনাথন জীয়ে তেওঁৰ দৰমহাৰ এটা ডাঙৰ অংশ এই কামত ব্যয় কৰি আছে। এতিয়া, এইটো শুনাৰ পিছত, কোন এনে নাগৰিক নাথাকিব যিয়ে মাৰিমুথু যোগনাথন জীৰ কামৰ প্ৰশংসা নকৰিব। তেওঁৰ প্ৰেৰণাদায়ক কামৰ বাবে, তেওঁৰ প্ৰচেষ্টাৰ বাবে মই তেওঁক হৃদয়ৰ পৰা অভিনন্দন জনাইছো।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আৱৰ্জনাৰ পৰা সম্পদলৈ ৰূপান্তৰৰ বিষয়ে আমি সকলোৱে দেখিছো, শুনিছো আৰু আমি আনকো কও। সেইদৰে আৱৰ্জনাক মূল্যলৈ ৰূপান্তৰ কৰাৰো কাম কৰা হৈছে। এনে এটা উদাহৰণ হ’ল কেৰালাৰ কোচিৰ ছেণ্ট টেৰেছা মহাবিদ্যালয়। মোৰ মনত আছে যে ২০১৭ চনত, মই এই মহাবিদ্যালয়ৰ চৌহদত এক কিতাপ পঢ়া কাৰ্যসূচীতযোগদান কৰিছিলো৷ এই মহাবিদ্যালয়ৰ শিক্ষাৰ্থীসকলে পুনৰ ব্যৱহাৰযোগ্য খেলনা তৈয়াৰ কৰি আছে, অতি সৃষ্টিশীল ধৰণে। এই শিক্ষাৰ্থীসকলে পুতলা তৈয়াৰ কৰিবলৈ পুৰণি কাপোৰ, পেলাই দিয়া কাঠৰ টুকুৰা, বেগ আৰু বাকচ ব্যৱহাৰ কৰি আছে। যদি এজন শিক্ষাৰ্থীয়ে পাজল নিৰ্মাণ কৰি আছে, কোনোবাই গাড়ী আৰু ৰে’ল নিৰ্মাণ কৰি আছে। এইটোও বিশেষভাৱে মন কৰা হয় যে পুতলাবোৰ যাতে সুৰক্ষিত আৰু শিশু অনুকূল হয়। আৰু এই সমগ্ৰ প্ৰচেষ্টাৰ অন্যতম গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা হ'ল যে এই পুতলাবোৰ অংগনৱাড়ী শিশুসকলক খেলিবলৈ দিয়া হয়। আজি যেতিয়া ভাৰতে পুতলা নিৰ্মাণত বহু দূৰ আগবাঢ়ি গৈছে, আৱৰ্জনাৰ পৰা মূল্যৰ এই অভিযানৰ অভিনৱ প্ৰয়োগে যথেষ্ট গুৰুত্ব লাভ কৰিছে।

অন্ধ্ৰ প্ৰদেশৰ বিজয়ৱাড়াৰ এজন অধ্যাপক শ্ৰীনিবাস পদকণ্ডালা জী। তেওঁ এটা অতি আকৰ্ষণীয় কাম কৰি আছে। তেওঁ অটোমোবাইল মেটেল স্ক্ৰেপৰ পৰা ভাস্কৰ্য তৈয়াৰ কৰিছে। তেওঁৰ দ্বাৰা প্ৰস্তুত এই বিশাল ভাস্কৰ্যবোৰ ৰাজহুৱা উদ্যানত স্থাপন কৰা হৈছে আৰু মানুহে অতি উৎসাহেৰে প্ৰত্যক্ষ কৰিছে। ইলেক্ট্ৰনিক আৰু অটোমোবাইল আৱৰ্জনাৰ ৰিচাইক্লিংৰ এক অভিনৱ ব্যৱহাৰ। মই আকৌ এবাৰ কোচি আৰু বিজয়ৱাড়াৰ এই প্ৰচেষ্টাক প্ৰশংসা কৰিছো আৰু আশা কৰিছো যে এনে প্ৰচেষ্টাত অধিক লোক আগবাঢ়ি আহিব।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, ভাৰতৰ জনসাধাৰণে যেতিয়া বিশ্বৰ যি কোনো প্ৰান্তলৈ যায়, গৌৰৱেৰে কয় যে তেওঁলোক ভাৰতীয়। আমি আমাৰ যোগ, আয়ুৰ্বেদ, দৰ্শন, এনে অগণন বিষয় আছে যাৰ বাবে আমি গৌৰৱান্বিত৷ আমাৰ স্থানীয় ভাষা, উপভাষা, পৰিচয়, শৈলী, খাদ্যৰ বাবেও গৌৰৱান্বিত। আমি নতুন হ'ব লাগিব আৰু সেয়াই হৈছে জীৱন, কিন্তু পৰম্পৰাও হেৰুৱাব নালাগিব। নতুন প্ৰজন্মৰ ওচৰলৈ আমাৰ চৌদিশৰ অপৰিসীম সাংস্কৃতিক ঐতিহ্যক প্ৰচাৰ কৰিবলৈ আমি অতি কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰিব লাগিব। আজি এই কাম অসমৰ বাসিন্দা ‘চিকাৰী টিচৌ’য়ে যথেষ্ট অধ্যৱসায়ৰ সৈতে কৰি আছে। কাৰ্বি আংলং জিলাৰ ‘চিকাৰী টিচৌ'য়ে যোৱা ২০ বছৰ ধৰি কাৰ্বি ভাষাৰ নথি পত্ৰ প্ৰস্তুত কৰি আছে। 'কাৰ্বি জনজাতীয়' ভাই-ভনীসকলৰ ভাষা আজি মূলধাৰাৰ পৰা অদৃশ্য হৈ পৰিছে। শ্ৰীযুত চিকাৰী তিচৌৱে তেওঁৰ পৰিচয় ৰক্ষা কৰাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিল আৰু আজি তেওঁৰ প্ৰচেষ্টাই কাৰ্বি ভাষাত যথেষ্ট নথি-পত্ৰৰ সৃষ্টি কৰিছে। তেওঁ নিজৰ প্ৰচেষ্টাৰ বাবে বহুতো প্ৰশংসা লাভ কৰিছে, আৰু বঁটাও লাভ কৰিছে। মই 'মন কী বাত'ৰ জৰিয়তে শ্ৰীযুত চিকাৰী তিচৌজীক অভিনন্দন জনাইছো৷ দেশৰ বিভিন্ন প্ৰান্তত এনে বহুতো সাধক থাকিব যিয়ে এই ধৰণৰ কামত ব্ৰতী হৈ আছে আৰু মই তেওঁলোক সকলোকে অভিনন্দন জনাইছো।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, যিকোনো নতুন আৰম্ভণি সদায় অতি বিশেষ হয়। নতুন আৰম্ভণিৰ অৰ্থ হৈছে নতুন সম্ভাৱনা – নতুন প্ৰচেষ্টা। আৰু নতুন প্ৰচেষ্টাৰ অৰ্থ হৈছে – নতুন শক্তি আৰু নতুন উৎসাহ। সেয়েহে বিভিন্ন ৰাজ্য আৰু অঞ্চলত আৰু আমাৰ বৈচিত্ৰতাৰ ভৰা সংস্কৃতিত উৎসৱ হিচাপে যিকোনো আৰম্ভণি উদযাপন কৰাৰ পৰম্পৰা আছে। আৰু এয়া নতুন আৰম্ভণি আৰু নতুন উৎসৱৰ আগমনৰ সময়। হোলীকো বসন্তৰ উৎসৱ হিচাপে উদযাপন কৰাৰ এক পৰম্পৰা আছে। যেতিয়া আমি ৰঙেৰে হোলী উদযাপন কৰি আছো, বসন্তইও আমাৰ চাৰিওফালে ৰং সিঁচৰতি কৰি তুলিছে। এই সময়তেই বিভিন্ন ফুল ফুলে আৰু প্ৰকৃতি জীৱন্ত হৈ পৰে। দেশৰ বিভিন্ন অঞ্চলত নতুন বছৰো সোনকালেই উদযাপন কৰা হ'ব। উগাদি হওক বা পুথণ্ডু, গুড়ি পড়ৱা হওক বা বিহু, নৱৰেহ বা পোইলা, বা বৈশাখ বা বৈইসাখি- সমগ্ৰ দেশবাসী উৎসাহ, উদ্দীপনা আৰু নতুন প্ৰত্যাশাৰ ৰঙত নিমজ্জিত হ’ব। এই সময়তে কেৰালাই সুন্দৰ বিশু উৎসৱ উদযাপন কৰে। ইয়াৰ পিছত সোনকালেই চৈত্ৰ নৱৰাত্ৰিৰ শুভ অনুষ্ঠানো আৰম্ভ হ’ব। চ’ত মাহৰ নৱম দিনা আমাৰ ইয়াত ৰাম নৱমী উৎসৱ পালন কৰা হয়। ইয়াক ভগৱান ৰামৰ জন্মবাৰ্ষিকী আৰু লগতে ন্যায় আৰু বীৰত্বৰ এক নতুন যুগৰ আৰম্ভণি হিচাপেও উদযাপন কৰা হয়। ইয়াৰ মাজতে উৎসাহ আৰু আনন্দৰে ভক্তিৰ পৰিৱেশে জনসাধাৰণক কাষ চপাই আনে, তেওঁলোকক পৰিয়াল আৰু সমাজৰ সৈতে সংযোজিত কৰে, পাৰস্পৰিক সম্পৰ্ক শক্তিশালী কৰে। এই উৎসৱসমূহ উপলক্ষে মই মোৰ সকলো দেশবাসীলৈ শুভেচ্ছা জনাইছো।

বন্ধুসকল, দেশত ৪ এপ্ৰিলত ইষ্টাৰ উদযাপন কৰা হ’ব। ইষ্টাৰ উৎসৱটো যীশু খ্ৰীষ্টৰ নৱজীৱন হিচাপে উদযাপন কৰা হয়। প্ৰতীকাত্মক অৰ্থত ইষ্টাৰ জীৱনৰ নতুন আৰম্ভণিৰ সৈতে জড়িত। ইষ্টাৰে প্ৰত্যাশাৰ পুনৰুজ্জীৱিত হোৱাৰ প্ৰতীক।

এই পবিত্ৰ আৰু শুভ মুহূৰ্তত মই ভাৰতৰ লগতে সমগ্ৰ বিশ্বৰ খ্ৰীষ্টান ধৰ্মাৱলম্বী লোকসকললৈ শুভেচ্ছা জনাইছো৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আজি 'মন কি বাত'ত আমি অমৃত উৎসৱ আৰু দেশৰ বাবে আমাৰ দায়িত্বৰ কথা পাতিলো। আমি অন্যান্য উৎসৱ আৰু পৰ্বসমূহৰ বিষয়েও আলোচনা কৰিলো। ইয়াৰ ভিতৰত আন এটা উৎসৱ আছে যিয়ে আমাক আমাৰ সাংবিধানিক অধিকাৰ আৰু কৰ্তব্যৰ কথা মনত পেলাই দিয়ে। সেইটো হৈছে ১৪ এপ্ৰিল – ড০ বাবা চাহেব আম্বেদকাৰৰ জন্মজয়ন্তী। এইবাৰ, অমৃত উৎসৱত এই অনুষ্ঠানটো আৰু অধিক বিশেষ হৈ পৰিছে। মোৰ বিশ্বাস যে আমি নিশ্চিতভাৱে বাবাচাহেবৰ এই জন্মবাৰ্ষিকী স্মৰণীয় কৰি তুলিম, দায়িত্ব সহকাৰে সংকল্প গ্ৰহণ কৰিম আৰু তেওঁলৈ শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জ্ঞাপন কৰিম। এই বিশ্বাসৰ সৈতে, আপোনালোক সকলোলৈ পুনৰ বাবে উৎসৱসমূহৰ বাবে শুভেচ্ছা জনালো। সুখী হওক, স্বাস্থ্যৱান হওক আৰু আনন্দিত হৈ থাকক। এই কামনাৰ সৈতে মই পুনৰ সোঁৱৰণ কৰাই দিও, 'ঔষধো-কঠোৰতাও'। অশেষ অশেষ ধন্যবাদ।

মন কী বাত, ফেব্ৰুৱাৰী ২০২১

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, নমস্কাৰ। কালি মাঘ পূৰ্ণিমা উৎসৱ আছিল। মাঘ মাহটো নদী, হ্ৰদ আৰু পানীৰ উৎসৰ সৈতে বিশেষভাৱে সম্পৰ্কিত বুলি বিবেচনা কৰা হয়। আমাৰ শাস্ত্ৰসমূহত কোৱা হৈছে:-

‘‘মাঘে নিমগ্ৰাঃ সলিলে সুশীতে, বিমুক্তপাপাঃ ত্ৰিদিৱম্ প্ৰয়াত্নি৷’’

অৰ্থাৎ মাঘ মাহত যিকোনো পবিত্ৰ জলাশয়ত স্নান কৰাটো পৱিত্ৰ বুলি গণ্য কৰা হয়। পৃথিৱীৰ প্ৰতিটো সমাজৰ নদীৰ সৈতে সম্পৰ্কিত এটা পৰম্পৰা আছে। নদীৰ পাৰত বহুতো সভ্যতাও বিকশিত হৈছে। কিয়নো আমাৰ সংস্কৃতি হাজাৰ হাজাৰ বছৰ পুৰণি, সেয়াৰ ইয়াৰ সম্প্ৰসাৰণ আমি ইয়াত অধিক পাও। ভাৰতত এনে এটা দিন নাই য’ত পানীক লৈ কোনো উৎসৱ হোৱা নাই। মাঘৰ দিনত মানুহে তেওঁলোকৰ পৰিয়াল আৰু সুখ-সুবিধা এৰি গোটেই মাহজুৰি নদীৰ পাৰত বাস কৰিবলৈ যায়। এইবাৰ হৰিদ্বাৰত কুম্ভ উদযাপিত হ’ব। পানীও আমাৰ বাবে জীৱন, বিশ্বাস আৰু বিকাশৰ এটা ধাৰা৷ পানী এক প্ৰকাৰে পাৰাতকৈও অধিক গুৰুত্বপূৰ্ণ। কোৱা হয় যে পাৰাৰ স্পৰ্শৰ দ্বাৰা লো সোণলৈ ৰূপান্তৰিত হয়। একেদৰে, জীৱনৰ বাবেও পানীৰ স্পৰ্শ অত্যাৱশ্যকীয়, বিকাশৰ বাবে ই প্ৰয়োজনীয়।

বন্ধুসকল, সম্ভৱতঃ মাঘ মাহক পানীৰ সৈতে সংযোগ কৰাৰ আন এটা কাৰণ আছে৷ ইয়াৰ পিছৰে পৰাই গ্ৰীষ্মকাল আৰম্ভ হয় আৰু সেয়েহে পানী সংৰক্ষণ কৰিবলৈ আমি এতিয়াৰ পৰাই প্ৰচেষ্টা আৰম্ভ কৰা উচিত। কেইদিনমান পিছতে ২২ মাৰ্চত বিশ্ব জল দিৱসো পালন কৰা হ’ব।

মোলৈ ইউ.পি.ৰ আৰাধ্যা জীয়ে লিখিছে যে পৃথিৱীৰ লাখ লাখ লোকে তেওঁলোকৰ জীৱনৰ এক বৃহৎ সময় পানীৰ অভাৱ পূৰণ কৰিবলৈ কটাই দিয়ে। 'বিনা পানী সকলো শূন্য’, এয়া এনেয়ে কোৱা নাই। পশ্চিমবংগৰ ‘উত্তৰ দিনাজপুৰ’ৰ পৰা সুজিত জীয়ে পানীৰ সংকট সমাধানৰ বাবে এটা অতি ভাল বাৰ্তা মোলৈ প্ৰেৰণ কৰিছে। সুজিত জীয়ে লিখিছে যে প্ৰকৃতিয়ে আমাক পানী হিচাপে এক সামূহিক উপহাৰ প্ৰদান কৰিছে, সেয়েহে ইয়াক ৰক্ষা কৰাৰ দায়িত্বও সামূহিক হ’ব লাগে। এইটো সত্য যে যিদৰে সামূহিক উপহাৰ আছে, সেইদৰে সামূহিক দায়িত্বও আছে। সুজিত জীৰ কথা সম্পূৰ্ণ সত্য। নদী, পুখুৰী, হ্ৰদ, বৰষুণ বা মাটিৰ পানী, এই সকলোবোৰ সকলোৰে বাবে।

বন্ধুসকল, এটা সময় আছিল যেতিয়া কুঁৱা, পুখুৰীৰ চোৱা-চিতা গাওঁখনৰ সকলোৱে মিলি কৰিছিল, এতিয়া তামিলনাডুৰ থিৰুভান্নামালাইত এনে এটা প্ৰচেষ্টাই ঘটি আছে। ইয়াত থকা স্থানীয় লোকসকলে তেওঁলোকৰ কুঁৱাবোৰৰ সংৰক্ষণৰ বাবে এটা অভিযান আৰম্ভ কৰিছে। এই লোকসকলে বহু বছৰ ধৰি তেওঁলোকৰ এলেকাৰ বন্ধ ৰাজহুৱা কুঁৱাবোৰ পুনৰুজ্জীৱিত কৰি আহিছে।

মধ্য প্ৰদেশৰ আগৰোথা গাঁৱৰ ববিতা ৰাজপুত জীয়েও আপোনাক সকলোকে অনুপ্ৰাণিত কৰিব। ববিতা জীৰ গাওঁখন বুন্দেলখণ্ডত আছে। তেওঁৰ গাওঁখনত এটা অতি ডাঙৰ হ্ৰদ আছিল যি শুকাই গৈছিল। তেওঁ গাওঁখনৰ আন মহিলাসকলক একত্ৰিত কৰি হ্ৰদলৈ পানী বহন কৰাৰ বাবে এটা খাল নিৰ্মাণ কৰিছিল। এই খালৰ পৰা বৰষুণৰ পানী পোনপটীয়াকৈ হ্ৰদলৈ যাবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। এতিয়া হ্ৰদটো পানীৰে ভৰি আছে।

বন্ধুসকল, উত্তৰাখণ্ডৰ বাগেশ্বৰত বাস কৰা জগদীশ কুনিয়াল জীৰ কামেও আমাক বহুত কথা শিকাইছে। জগদীশ জীৰ গাওঁ আৰু চাৰিওফালৰ অঞ্চলসমূহে পানীৰ প্ৰয়োজনীয়তাৰ বাবে এক প্ৰাকৃতিক উৎসৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰিছিল। কিন্তু বহু বছৰ আগতে এই উৎসবোৰ শুকাই গৈছিল। সেইবাবে সমগ্ৰ অঞ্চলতে পানীৰ গভীৰ সংকটে দেখা দিলে। জগদীশ জীয়ে বৃক্ষপুলি ৰোপণৰ জৰিয়তে এই সংকট সমাধান কৰিবলৈ সংকল্পবদ্ধ হ’ল। তেওঁলোকে অঞ্চলজুৰি গাওঁখনৰ লোকসকলৰ সৈতে হাজাৰ হাজাৰ গছপুলি ৰোপণ কৰিলে আৰু আজি তেওঁলোকৰ অঞ্চলৰ পানীৰ উৎসসমূহ পুনৰ ভৰি পৰিছে।

বন্ধুসকল, আমি পানীৰ ওপৰত আমাৰ সামূহিক দায়িত্ববোৰ বুজিব লাগিব। ভাৰতৰ বেছিভাগ অংশত মে-জুনত বৰষুণ আৰম্ভ হয়। আমি এতিয়াৰে পৰা আমাৰ চাৰিওফালে পানীৰ উৎসসমূহ পৰিষ্কাৰ কৰিবলৈ, বৰষুণৰ পানী সংগ্ৰহৰ বাবে ১০০ দিনীয়া অভিযান আৰম্ভ কৰিব পাৰিম নেকি? এই চিন্তাৰ সৈতে, এতিয়াৰ পৰা কেইদিনমানৰ পিছত জল শক্তি মন্ত্ৰালয়েও জল শক্তি অভিযান- Catch the Rain আৰম্ভ কৰিব৷ এই অভিযানৰ মূলমন্ত্ৰ হৈছে 'য’তেই বৰষুণ পৰে, ত’তেই ইয়াৰ সংৰক্ষণ কৰক।' আমি এতিয়া ইয়াৰ সৈতে জড়িত হ’ম, পূৰ্বতেই যি বৰষুণৰ পানী জমা কৰাৰ প্ৰণালী আছিল সেয়া উজ্জীৱিত কৰিম, গাওঁবোৰত পুখুৰীবোৰ পৰিষ্কাৰ কৰা হ’ব, পানীৰ উৎসলৈ যোৱা, পানীৰ পথৰ বাধাবোৰ দূৰ কৰা হ’ব আৰু ইয়াৰ জৰিয়তে অধিক বৰষুণৰ পানী সংগ্ৰহ কৰা হ'ব।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, যেতিয়াই মাঘ মাহ আৰু ইয়াৰ আধ্যাত্মিক সামাজিক গুৰুত্বৰ বিষয়ে আলোচনা কৰা হয়, এই আলোচনাবোৰ এটা নাম অবিহনে সম্পূৰ্ণ নহয়। সেয়া হ’ল সন্ত ৰবিদাস জীৰ নাম। মাঘ পূৰ্ণিমাৰ দিনটো হৈছে সন্ত ৰবিদাস জীৰ জন্মজয়ন্তী। আজিও সন্ত ৰবিদাস জীৰ কথা, তেওঁৰ জ্ঞানে আমাক পথ প্ৰদৰ্শন কৰে। তেওঁ কৈছিল-

একে মাটি কে সভ ভাণ্ডে

সভ কা একৌ সিৰজনহাৰ৷

ৰবিদাস ব্যাপৈ একৈ ঘট ভীতৰ,

সভ কৌ একৈ ঘড়ে কুমাৰ৷৷

আমি সকলো একে মৃৎশিল্প, আমাক সকলোৱে এজনেই গঢ়িছে। সন্ত ৰবিদাস জীয়ে সদায় সমাজত প্ৰচলিত বিকৃতিৰ বিষয়ে মুকলিকৈ কথা পাতিছিল। তেওঁ এই বিকৃতিবোৰ সমাজৰ সন্মুখত দাঙি ধৰিছিল, ইয়াক সংশোধন কৰাৰ পথ দেখুৱাইছিল, আৰু তাৰ পিছত মীৰা জীয়ে কৈছিল:

‘গুৰু মিলিয়া ৰেদাস, দিন্হী জ্ঞান কী গুটকী৷’

এয়া মোৰ সৌভাগ্য যে মই সন্ত ৰবিদাস জীৰ জন্মস্থান বাৰাণসীৰ সৈতে জড়িত। মই সেই তীৰ্থস্থানত সন্ত ৰবিদাস জীৰ জীৱনৰ আধ্যাত্মিক উচ্চতা আৰু তেওঁৰ শক্তি অনুভৱ কৰিছো।

বন্ধুসকল, ৰবিদাস জীয়ে কৈছিল-

‘কৰম বন্ধন মে বন্ধ ৰহিয়ো, ফল কী না তজ্জিয়ো আস৷

কৰ্ম মানুষ কা ধৰ্ম হে, সত্ ভাখৈ ৰবিদাস৷৷

অৰ্থাৎ আমি আমাৰ কাৰ্য্যবোৰ অব্যাহত ৰাখিব লাগিব, আৰু তাৰ পিছত ফল লাভ কৰিম, অৰ্থাৎ কৰ্ম সম্পন্ন হ'ব। আমাৰ যুৱচামে সন্ত ৰবিদাস জীৰ পৰা আৰু এটা কথা শিকিব লাগে। যুৱচামে কিবা এটা কৰিবলৈ,নিজকে পুৰণি ধৰণে বান্ধি ৰাখিব নালাগে। আপুনি নিজৰ জীৱনটোৰ সিদ্ধান্ত নিজে লওক। লগতে আপোনাৰ নিজৰ উপায় সৃষ্টি কৰক আৰু নিজৰ লক্ষ্য নিৰ্ধাৰণ কৰক। যদি আপোনাৰ বিবেক, আপোনাৰ আত্মবিশ্বাস শক্তিশালী, আপুনি পৃথিৱীৰ কোনো বস্তুৰ প্ৰতি ভয় কৰাৰ প্ৰয়োজন নাই। মই এয়া এইবাবেই কও কাৰণ কেতিয়াবা আমাৰ যুৱক-যুৱতীসকলে গতিশীল মানসিকতাৰ চাপত তেওঁলোকে সঁচাকৈয়ে যি কৰিব বিচাৰে সেয়া কৰিব নোৱাৰে। গতিকে আপোনালোকে কেতিয়াও নতুন উদ্ভাৱনৰ বিষয়ে ভাবিবলৈ দ্বিধা কৰিব নালাগে। একেদৰে, সন্ত ৰবিদাস জীয়ে আন এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ বাৰ্তা দিছিল। এই বাৰ্তাটো হ’ল 'নিজৰ ভৰিত নিজে থিয় দিয়া'। আমি আমাৰ সপোনৰ বাবে আন কাৰোবাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰাটো একেবাৰে ঠিক নহয় । যি চলি আছে, তেনেদৰেই চলি থাকক- ৰবিদাস জী কেতিয়াও ইয়াৰ পক্ষত নাছিল আৰু আজি আমি দেখিছো যে দেশৰ যুৱচাম এই মানসিকতাৰ পক্ষত নাই। আজি যেতিয়া মই দেশৰ যুৱচামৰ মাজত উদ্ভাৱনী সত্বা প্ৰত্যক্ষ কৰো, মই ভাবো সন্ত ৰবিদাস জী য়ে আমাৰ যুৱচামৰ বাবে নিশ্চিতভাৱে গৌৰৱান্বিত হ'লহেতেঁন।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আজি ৰাষ্ট্ৰীয় বিজ্ঞান দিৱসো পালন কৰা হৈছে। আজি ভাৰতৰ মহান বিজ্ঞানী ড০ চি ভি ৰমণৰ দ্বাৰা ৰমণ প্ৰভাৱৰ আৱিষ্কাৰৰ বাবে উৎসৰ্গিত দিন। কেৰালাৰ যোগেশ্বৰণ জীয়ে নমো এপত লিখিছিল যে ৰমণ প্ৰভাৱৰ আৱিষ্কাৰে সমগ্ৰ বিজ্ঞানৰ দিশ সলনি কৰিছে। নাচিকৰ স্নেহিল জীয়ে মোলৈ এটা অতি ভাল বাৰ্তা প্ৰেৰণ কৰিছে। স্নেহিল জীয়ে লিখিছিল যে আমাৰ দেশত অসংখ্য বিজ্ঞানী আছে যাৰ অৱদান অবিহনে বিজ্ঞানে এনে প্ৰগতি কৰিব নোৱাৰিলেহেঁতেন। আমি যেনেদৰে বিশ্বৰ আন বিজ্ঞানীসকলৰ বিষয়ে জানো, আমি ভাৰতৰ বিজ্ঞানীসকলৰ বিষয়েও জনা উচিত। মই 'মন কী বাত'ৰ এই শ্ৰোতাসকলৰ সৈতে সন্মত। মই বিচাৰো যে আমাৰ যুৱচামে ভাৰতৰ বিজ্ঞানীসকলৰ বিষয়ে জানক, বুজক আৰু পঢ়ক।

বন্ধুসকল, যেতিয়া আমি বিজ্ঞানৰ বিষয়ে কথা পাতো, বহুসময়ত মানুহে ইয়াক পদাৰ্থ বিজ্ঞান-ৰসায়ন বিজ্ঞান বা পৰীক্ষাগাৰৰ ভিতৰতে সীমিত কৰি ৰাখে, কিন্তু বিজ্ঞানৰ সম্প্ৰসাৰণ তাতকৈ বহুত বেছি আৰু বিজ্ঞানৰ শক্তিয়ে 'আত্মনিৰ্ভৰ ভাৰত অভিযান'ত যথেষ্ট অৰিহণা যোগাইছে। আমি ‘পৰীক্ষাগাৰৰ পৰা ভূমিলৈ’ মন্ত্ৰেৰে বিজ্ঞানক আগুৱাই লৈ যাব লাগিব।

উদাহৰণ স্বৰূপে, হায়দৰাবাদৰ চিন্তলা ভেঙ্কটৰেড্ডী জী। ৰেড্ডী জীৰ এজন চিকিৎসক বন্ধুৱে তেওঁক এবাৰ ভিটামিন ডিৰ অভাৱত হোৱা ৰোগ আৰু ইয়াৰ বিপদৰ বিষয়ে কৈছিল। ৰেড্ডী জী এজন কৃষক, তেওঁ ভাবিছিল যে এই সমস্যাটো সমাধান কৰিবলৈ তেওঁ কি কৰিব পাৰে? তাৰ পিছত তেওঁ কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰি ঘেঁহুৰ চাউলৰ এটা প্ৰজাতি বিকশিত কৰিছিল যি বিশেষভাৱে ভিটামিন ডিৰে সমৃদ্ধ। এই মাহত তেওঁ জেনেভাৰ বিশ্ব বৌদ্ধিক সম্পত্তি সংগঠনৰ পৰা পেটেণ্ট লাভ কৰিছে। এয়া আমাৰ চৰকাৰৰ সৌভাগ্য যে ভেঙ্কট ৰেড্ডী জীকো যোৱা বছৰ পদ্মশ্ৰীৰে সন্মানিত কৰা হৈছিল।

অতি অভিনৱ ধৰণে, লাদাখৰ উৰুগেন ফুৎছোগেও কাম কৰি আছে। উৰ্জেন জীয়ে এনে উচ্চতাত জৈৱিক ধৰণে প্ৰায় ২০ বিধ শস্যৰ খেতি কৰি আছে, অৰ্থাৎ চক্ৰীয় ধৰণে তেওঁলোকে এবিধ শস্যৰ আৱৰ্জনা আন এবিধ শস্যত সাৰ হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰে। এইটোও এটা কম আশ্চৰ্যজনক বস্তু নহয়।

ঠিক সেইদৰে গুজৰাটৰ পাটন জিলাৰ কামৰাজ ভাই চৌধুৰীয়ে ঘৰত চজিনাৰ উন্নত বীজ বিকশিত কৰিছে। চজিনাক কোনোৱে সৰ্গৱা, মোৰিংগা বা ড্ৰাম ষ্টিক বুলিও কোৱা হয়। উন্নত বীজৰ সহায়ত উৎপন্ন হোৱা চজিনাৰ মানদণ্ডও ভাল হয়। তেওঁলোকে এতিয়া তামিলনাডু আৰু পশ্চিমবংগলৈ তেওঁলোকৰ উৎপাদিত সামগ্ৰী প্ৰেৰণ কৰি নিজৰ উপাৰ্জন বৃদ্ধি কৰিছে।

বন্ধুসকল, আজিকালি আপুনি চিয়া বীজৰ নাম শুনিছে বোধহয়। স্বাস্থ্য সজাগতাৰ সৈতে জড়িত লোকসকলে ইয়াক যথেষ্ট গুৰুত্ব দিয়ে আৰু বিশ্বত ইয়াৰ যথেষ্ট চাহিদা আছে। ভাৰতত ইয়াক বাহিৰৰ পৰা আমদানি কৰা হয়, কিন্তু এতিয়া মানুহে চিয়া বীজত আত্মনিৰ্ভৰতাৰ দায়িত্ব গ্ৰহণ কৰিছে। সেইদৰে হৰিশ্চন্দ্ৰ জীয়ে বাৰাবনপুৰত চিয়া বীজৰ খেতি আৰম্ভ কৰিছে। চিয়া বীজৰ খেতিয়ে তেওঁৰ উপাৰ্জনো বৃদ্ধি কৰিব আৰু আত্মনিৰ্ভৰ ভাৰত অভিযানত সহায়ো কৰিব।

বন্ধুসকল, কৃষি আৱৰ্জনাৰ পৰা সম্পদ সৃষ্টি কৰাৰ বাবে বহুতো পৰীক্ষা সমগ্ৰ দেশত সফলতাৰে চলি আছে। ইয়াৰ বাবে মাদুৰাইৰ মুৰুগেচন জীয়ে কলৰ আৱৰ্জনাৰ পৰা ৰচী তৈয়াৰ কৰা যন্ত্ৰ উদ্ভাৱন কৰিছে। মুৰুগেচন জীৰ এই উদ্ভাৱনে পৰিৱেশ আৰু আৱৰ্জনাৰ সমস্যাও সমাধান কৰিব আৰু লগতে কৃষকসকলৰ বাবে অতিৰিক্ত উপাৰ্জনৰ এটা উপায়ো সৃষ্টি কৰিব।

বন্ধুসকল, মোৰ লক্ষ্য হৈছে 'মন কি বাত'ৰ দৰ্শকসকলক এইসকল লোকৰ বিষয়ে কোৱা যাতে আমি সকলোৱে তেওঁলোকৰ পৰা অনুপ্ৰেৰণা পাব পাৰো। যেতিয়া দেশৰ প্ৰতিজন নাগৰিকে তেওঁৰ জীৱনত বিজ্ঞান সম্প্ৰসাৰিত কৰে, প্ৰতিটো ক্ষেত্ৰত কৰে, তেতিয়া প্ৰগতিৰ পথো মুকলি হ’ব আৰু দেশো স্বাৱলম্ভী হ’ব। আৰু মই নিশ্চিত, এয়া দেশৰ প্ৰতিজন নাগৰিকে কৰিব পাৰে।

মোৰ মৰমৰ সতীৰ্থসকল, কলকাতাৰ ৰঞ্জন জীয়ে তেওঁৰ পত্ৰত এটা অতি আকৰ্ষণীয় আৰু মৌলিক প্ৰশ্ন সুধিছে আৰু একে সময়তে সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ ধৰণে ইয়াৰ উত্তৰো দিবলৈ চেষ্টা কৰিছে। তেওঁ লিখিছে যে যেতিয়া আমি স্বাৱলম্বী হোৱাৰ কথা কও, ইয়াৰ অৰ্থ আমাৰ বাবে কি? এই প্ৰশ্নৰ উত্তৰত তেওঁ নিজেই লিখিছে যে "আত্মনিৰ্ভৰ ভাৰত অভিযান" কেৱল চৰকাৰী নীতি নহয় কিন্তু এক ৰাষ্ট্ৰীয় চেতনা। তেওঁ বিশ্বাস কৰে যে আত্মনিৰ্ভৰ হোৱাৰ অৰ্থ হৈছে নিজৰ ভাগ্য নিজে নিৰ্ধাৰণ কৰা, অৰ্থাৎ নিজৰ ভাগ্যৰ নিয়ন্ত্ৰক হোৱা। ৰঞ্জন বাবুৰ কথা ১০০ টকাই শুদ্ধ। ইয়াৰ ওপৰত গুৰুত্ব দি মই এইটোও ক'ম যে আত্মনিৰ্ভৰতাৰ প্ৰথম চৰ্তটো হৈছে আমাৰ দেশৰ বস্তুবোৰৰ বাবে গৌৰৱান্বিত হোৱা, আমাৰ দেশৰ জনসাধাৰণে সৃষ্টি কৰা বস্তুবোৰৰ বাবে গৌৰৱান্বিত হোৱা। যেতিয়া প্ৰতিজন দেশবাসী গৌৰৱান্বিত হয়, প্ৰতিজন দেশবাসী জড়িত হয়, স্বাৱলম্বী ভাৰত এক কেৱল এক অৰ্থনৈতিক অভিযান নহৈ ই ৰাষ্ট্ৰীয় সত্বা হৈ পৰে। যেতিয়া আকাশত আমি আমাৰ দেশত নিৰ্মিত যুঁজাৰু বিমান তেজস প্ৰত্যক্ষ কৰো, যেতিয়া ভাৰতত তৈয়াৰ কৰা টেংক, ভাৰতত তৈয়াৰ কৰা মিছাইলবোৰে আমাৰ গৌৰৱ বৃদ্ধি কৰে, যেতিয়া সমৃদ্ধ দেশবোৰত আমি মেট্ৰো ট্ৰেইনৰ ‘মেড ইন ইণ্ডিয়া’ৰ দবাবোৰ দেখো, যেতিয়া আমি ‘মেড ইন ইণ্ডিয়া’ ক’ৰোনা প্ৰতিষেধক ডজন আন দেশত উপলব্ধ হোৱা দেখো তেতিয়া আমাৰ শিৰ অধিক সু-উচ্চ হৈ পৰে। আৰু এনে নহয় যে ডাঙৰ বস্তুবোৰে ভাৰতক স্বাৱলৱী কৰি ৰাখিব। ভাৰতৰ প্ৰতিভাশালী শিল্পীসকলে তৈয়াৰ কৰা হস্তশিল্প, ভাৰতত তৈয়াৰ কৰা কাপোৰ, ভাৰতৰ ইলেক্ট্ৰনিক সঁজুলি, ভাৰতৰ ম'বাইল, প্ৰতিটো ক্ষেত্ৰতে আমি এই গৌৰৱ বৃদ্ধি কৰিব লাগিব। যেতিয়া আমি এই মানসিকতাৰ সৈতে আগবাঢ়িম, আমি সঁচাকৈয়ে আত্মনিৰ্ভৰশীল হ'বলৈ সক্ষম হ'ম, মই আনন্দিত যে আত্মনিৰ্ভৰ ভাৰতৰ এই মন্ত্ৰ দেশৰ গাঁৱে-গাঁৱে বিয়পি পৰিছে। বিহাৰৰ বেতিয়াত এয়াই হৈছে যি মই সংবাদ মাধ্যমত পঢ়িবলৈ পাইছিলো।

দিল্লীৰ টেকনিচিয়ান হিচাপে এলইডি বাল্ব মেকিং ফেক্টৰীত কাম কৰা বেতিয়াৰ বাসিন্দা প্ৰমোদ জীয়ে কাৰখানাত কাম কৰোতে গোটেই প্ৰক্ৰিয়াটো অতি গভীৰভাৱে বুজি পাইছিল। কিন্তু ক’ৰোনাৰ সময়ত প্ৰমোদ জী ঘৰলৈ উভতি আহিব লগীয়া হ’ল। আপুনি জানে নে প্ৰমোদ জীয়ে উভতি অহাৰ পিছত কি কৰিলে? তেওঁ নিজে এলইডি বাল্ব তৈয়াৰ কৰাৰ এটা সৰু কাৰখানা আৰম্ভ কৰিলে। তেওঁ নিজৰ অঞ্চলৰ কিছুমান যুৱকক লৈ কেইমাহ মানৰ ভিতৰতে কাৰখানাৰ কৰ্মীৰ পৰা ফেক্টৰী মালিকলৈ নিজৰ যাত্ৰা সম্পূৰ্ণ কৰিলে, তাকো নিজৰ ঘৰত থাকিয়েই৷

আন এটা উদাহৰণ হৈছে ইউ.পি-ৰ গড়মুক্তেশ্বৰ। গড়মুক্তেশ্বৰৰ পৰা শ্ৰীযুত সন্তোষ জীয়ে লিখিছে যে তেওঁ কেনেকৈ ক’ৰোনাৰ সময়ত দুৰ্যোগক এক সুযোগলৈ ৰূপান্তৰিত কৰিছিল। সন্তোষ জীৰ পিতৃ এজন প্ৰতিভাৱান শিল্পী আছিল, তেওঁ মেট তৈয়াৰ কৰিছিল। যেতিয়া ক’ৰোনাৰ সময়ত বাকী কাম বন্ধ হৈছিল, এই লোকসকলে যথেষ্ট শক্তি আৰু উৎসাহেৰে মেট নিৰ্মাণ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। সোনকালেই তেওঁলোকে কেৱল উত্তৰ প্ৰদেশৰ পৰাই নহয়, আন ৰাজ্যৰ পৰাও মেটৰ অৰ্ডাৰ পাবলৈ আৰম্ভ কৰিলে। সন্তোষ জীয়ে এইটোও উল্লেখ কৰিছে যে ই অঞ্চলটোৰ শ শ বছৰ পুৰণি সুন্দৰ কলাকো এক নতুন শক্তি প্ৰদান কৰিছে।

বন্ধুসকল, সমগ্ৰ দেশত এনে বহুতো উদাহৰণ আছে য'ত মানুহে 'আত্মনিৰ্ভৰ ভাৰত অভিযান'ত অৰিহণা আগবঢ়াই আছে। আজি, এইটো এটা অনুভৱ হৈ পৰিছে যি সাধাৰণ মানুহৰ হৃদয়ত প্ৰবাহিত হ’বলৈ ধৰিছে।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসী, মই নমো এপত গুৰগাঁওৰ বাসিন্দা ময়ুৰৰ এটা আকৰ্ষণীয় পোষ্ট দেখা পাইছিলো। তেওঁ উৎসাহী পক্ষী নিৰীক্ষণকাৰী আৰু প্ৰকৃতি প্ৰেমী। ময়ুৰ জীয়ে লিখিছে যে মই হাৰিয়ানাত বাস কৰো, কিন্তু মই আপোনাক, অসমৰ লোক আৰু বিশেষকৈ কাজিৰঙাৰ লোকসকলৰ বিষয়ে কোৱাটো বিচাৰো। মই ভাবিছিলো যে ময়ুৰ জীয়ে গঁড়ৰ বিষয়ে কথা পাতিব, যাক তাত গৌৰৱ বুলি কোৱা হয়। অৱশ্যে, কাজিৰঙাত জলজ পক্ষীৰ সংখ্যা বৃদ্ধি হোৱাৰ বাবে ময়ুৰ জীয়ে অসমৰ জনসাধাৰণক প্ৰশংসা কৰাটো বিচাৰিছে। মই জলজ পক্ষীবোৰক সৰলভাৱে কি ক'ব পাৰো সেয়া বিচাৰি আছিলো, এটা শব্দ পাইছিলো – ৱাটাৰবৰ্ড অৰ্থাৎ জলপক্ষী। এনে পক্ষী যি গছৰ ওপৰত নহয়, পানীৰ ওপৰত আশ্ৰয় গ্ৰহণ কৰে, যেনে হাঁহ ইত্যাদি। কাজিৰঙা ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান আৰু বাঘ সংৰক্ষিত কৰ্তৃপক্ষই কিছু সময়ৰ পৰা বাৰ্ষিক জলপক্ষীৰ পিয়ল কৰি আহিছে। এই পিয়লত জলজ চৰাইৰ সংখ্যা প্ৰকাশ পায় আৰু সিঁহতৰ প্ৰিয় বাসস্থানৰ বিষয়ে তথ্য পোৱা যায়। মাত্ৰ দুই-তিনি সপ্তাহৰ আগতে জৰীপটো পুনৰ আৰম্ভ কৰা হৈছে। আপুনি জানি সুখী হ'ব যে এইবাৰ জলপক্ষীৰ সংখ্যা আগৰ বছৰৰ তুলনাত প্ৰায় এশ পসত্তৰ (১৭৫) শতাংশ বৃদ্ধি পাইছে। এই পিয়লৰ সময়ত কাজিৰঙা ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যানত মুঠ ১১২ টা প্ৰজাতিৰ চৰাই দেখা পোৱা গৈছে। ইয়াৰ ভিতৰত, ৫৮ টা প্ৰজাতি হৈছে ইউৰোপ, মধ্য এচিয়া আৰু পূব এচিয়াকে ধৰি বিশ্বৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ শীতকালীন প্ৰব্ৰজনকাৰী পক্ষীৰ অন্তৰ্গত৷ ইয়াৰ আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ কাৰণ হৈছে উন্নত পানী সংৰক্ষণৰ সৈতে মানুহৰ হস্তক্ষেপ অতি কম হোৱাটো। অৱশ্যে কিছুমান ক্ষেত্ৰত ইতিবাচক মানৱ হস্তক্ষেপো অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ হৈ পৰে।

অসমৰ শ্ৰীযুত যাদৱ পায়ঙকেই চাওক। আপোনালোকৰ কিছুমানে তেওঁৰ বিষয়ে জানে। তেওঁ নিজৰ কামৰ বাবে পদ্ম বঁটা লাভ কৰিছে। শ্ৰীযুত যাদৱ পায়ং হৈছে এনে এজন ব্যক্তি যিয়ে অসমৰ মাজুলী দ্বীপত প্ৰায় ৩০০ হেক্টৰ ভূমিত বৃক্ষপুলি ৰোপণত সক্ৰিয় অৱদান প্ৰদান কৰিছে। তেওঁ বন সংৰক্ষণৰ বাবে কাম কৰি আছে আৰু বৃক্ষপুলি ৰোপণ তথা জৈৱ বৈচিত্ৰ্য সংৰক্ষণৰ বিষয়ে মানুহক অনুপ্ৰেৰিত কৰাত জড়িত হৈ আছে।

বন্ধুসকল, অসমত আমাৰ মন্দিৰবোৰেও প্ৰকৃতিৰ সংৰক্ষণত এক পৃথক ভূমিকা পালন কৰি আছে৷ যদি আপুনি আমাৰ মন্দিৰবোৰলৈ চাই দেখা পাব যে প্ৰতিটো মন্দিৰত এটা পুখুৰী আছে। হাজোৰ হয়গ্ৰীৱ মাধৱ মন্দিৰ, শোণিতপুৰৰ নাগশংকৰ মন্দিৰ আৰু গুৱাহাটীৰ উগ্ৰতাৰা মন্দিৰৰ ওচৰত এনে বহুতো পুখুৰী আছে। সেইবোৰ বিলুপ্ত কাছৰ প্ৰজাতিৰ সংৰক্ষণৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে। অসমত সৰ্বাধিক প্ৰজাতিৰ কাছ পোৱা যায়। এই মন্দিৰবোৰৰ পুখুৰীবোৰ কাছৰ সংৰক্ষণ, প্ৰজনন আৰু সিহঁতৰ বিষয়ে প্ৰশিক্ষণৰ বাবে এক উৎকৃষ্ট স্থান হ'ব পাৰে।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, কিছুমান লোকে ভাবে যে উদ্ভাৱন কৰিবলৈ আপুনি এজন বিজ্ঞানী হ'ব লাগিব, কিছুমানে ভাবে যে আনক কিবা শিকাবলৈ আপুনি শিক্ষক হ'ব লাগিব। এই মানসিকতাক প্ৰত্যাহ্বান জনোৱা লোকসকল সদায় প্ৰশংসনীয়। এতিয়া যদি কোনোবাই সৈনিক হ'বলৈ প্ৰশিক্ষণ দিয়ে, তেওঁ সৈনিক হোৱাটো প্ৰয়োজন নেকি? আপুনি ভাবিব পাৰে যে হয়, এইটো প্ৰয়োজন। কিন্তু ইয়াত অলপ টুইষ্ট আছে।

মাই গভত, কামকান্ত জীয়ে সংবাদ মাধ্যমৰ এটা প্ৰতিবেদন বিনিময় কৰিছে য'ত অলপ অন্য ধৰণে কোৱা হৈছে। উৰিষ্যাৰ আৰাখুদাত এজন ভদ্ৰলোক আছে – নায়ক চাৰ। যদিও তেওঁৰ নাম চিলু নায়ক, সকলোৱে তেওঁক নায়ক চাৰ বুলি কয়। আচলতে তেওঁ হৈছে Man on a Mission । তেওঁ সেনাবাহিনীত যোগদান কৰিবলৈ বিচৰা যুৱক-যুৱতীসকলক বিনামূলীয়াকৈ প্ৰশিক্ষণ দিয়ে৷ নায়ক চাৰৰ সংগঠনটোৰ নাম হৈছে মহাগুৰু বেটেলিয়ন। ইয়াত শাৰীৰিক সুস্থতাৰ পৰা সাক্ষাৎকাৰলৈ আৰু লিখাৰ পৰা প্ৰশিক্ষণলৈ সকলো ধৰণৰ প্ৰশিক্ষণ দিয়া হয়। আপুনি জানি আচৰিত হ'ব যে তেওঁ প্ৰশিক্ষণ দিয়া লোকসকলে স্থলসেনা, নৌ-বাহিনী, বিমান বাহিনী, চিআৰপিএফ, বিএছএফত স্থান লাভ কৰিছে। আপুনি এইটোও জানি আচৰিত হ'ব যে চিলু নায়ক জীয়ে নিজেই উৰিষ্যা আৰক্ষীত যোগদান কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল কিন্তু তেওঁ সফল হ'ব পৰা নাছিল৷ তথাপিও তেওঁ বহুতো যুৱক-যুৱতীক নিজৰ প্ৰশিক্ষণৰ দ্বাৰা ৰাষ্ট্ৰ সেৱাৰ যোগ্য কৰি তুলিছে। আমি সকলোৱে নায়ক চাৰক আমাৰ দেশৰ বাবে অধিক নায়ক প্ৰস্তুত কৰিবলৈ শুভেচ্ছা জনাইছো।

বন্ধুসকল, কেতিয়াবা এটা অতি সৰু আৰু সৰল প্ৰশ্নও মনক আচৰিত কৰে। এই প্ৰশ্নবোৰ দীঘল নহয়, অতি সৰল হয়, তথাপিও এইবোৰে আমাক চিন্তা কৰিবলৈ তাগিদা দিয়ে। কেইদিনমান আগতে হায়দৰাবাদৰ অপৰ্ণা ৰেড্ডীয়ে মোক এনে এটা প্ৰশ্ন সুধিছিল। তেওঁ কৈছিল যে – আপুনি বহু বছৰ ধৰি প্ৰধানমন্ত্ৰী হৈ আহিছে, পূৰ্বে ইমান বছৰ ধৰি মুখ্যমন্ত্ৰী হৈ আছিল, আপুনি কেতিয়াবা ভাবে নেকি যে কিবা অভাৱ থাকি গ’ল। অপৰ্ণাজী প্ৰশ্নটো অতি সহজ কিন্তু সমানেই কঠিনো। মই এই প্ৰশ্নটো বিবেচনা কৰিছিলো আৰু নিজকে কৈছিলো যে মোৰ এটা অভাৱ আছিল যে মই বিশ্বৰ আটাইতকৈ পুৰণি ভাষা-তামিল শিকিবলৈ প্ৰয়াস কৰিব নোৱাৰিলো, মই তামিল শিকিব নোৱাৰিলো। এইটো এটা সুন্দৰ ভাষা যি বিশ্বৰ সৰ্বত্ৰ জনপ্ৰিয়। বহুলোকে মোক তামিল সাহিত্যৰ মানদণ্ড আৰু এই ভাষাত লিখা কবিতাবোৰৰ গভীৰতাৰ বিষয়ে কয়। ভাৰত এনে বিভিন্ন ভাষাৰ স্থল যি আমাৰ সংস্কৃতি আৰু গৌৰৱৰ প্ৰতীক। ভাষাৰ বিষয়ে কথা পতাৰ সময়ত মই আপোনালোক সকলোকে এটা সৰু আকৰ্ষণীয় ক্লিপ শুনাবলৈ বিচাৰিছো।

## (sound clip Statue of Unity)

দৰাচলতে, আপুনি এতিয়া যি শুনি আছিল সেয়া হৈছে ষ্টেচু অব্ ইউনিটীৰ ওপৰত এক নিৰ্দেশক, সংস্কৃতত লোকসকলক চৰ্দাৰ পেটেলৰ বিশ্বৰ সবাতোকৈ ওখ প্ৰতিমাৰ বিষয়ে কোৱা হৈছে। আপোনালোকে জানি সুখী হ'ব যে কেৱাড়িয়াত, ১৫ ৰো অধিক গাইডে সংস্কৃত ভাষাত লোকসকলক নিৰ্দেশনা দিয়ে। এতিয়া মই আপোনালোকক আন এটা কণ্ঠস্বৰ শুনাবলৈ বিচাৰিছো –

## (sound clip Cricket commentary)

আপোনালোকেও এয়া শুনি আচৰিত হৈছে! দৰাচলতে, ইয়াত সংস্কৃতত ক্ৰিকেটৰ ধাৰাভাষ কৰা হৈছে। বাৰাণসীত, সংস্কৃত মহাবিদ্যালয়সমূহৰ মাজত এখন ক্ৰিকেট প্ৰতিযোগিতা হয়। এই মহাবিদ্যালয়সমূহ হৈছে শাস্ত্ৰাৰ্থ মহাবিদ্যালয়, স্বামী বেদান্ত বেদ বিদ্যাপীঠ, শ্ৰী ব্ৰহ্ম বেদ বিদ্যালয় আৰু আন্তৰ্জাতিক চন্দ্ৰমৌলি চেৰিটেবল ট্ৰাষ্ট। এই টুৰ্ণামেণ্টৰ খেলৰ সময়ত সংস্কৃততো ধাৰাভাষ কৰা হয়। এতিয়া মই আপোনাক সেই ধাৰাভাষ্যৰ এটা অতি সৰু অংশ শুনাইছিলো। কেৱল সেইটোৱেই নহয়, এই টুৰ্ণামেণ্টত খেলুৱৈ আৰু ধাৰাভাষ্যকাৰীসকলে পৰম্পৰাগত পোছাক পিন্ধি অহা দেখা যায়। যদি আপুনি শক্তি, উত্তেজনা, কৌতুহল, এই সকলোবোৰ একেলগে বিচাৰিছে তেন্তে আপুনি এই খেলবোৰৰ ধাৰাভাষ শুনিব লাগে। টিভি অহাৰ বহু আগতেই, ক্ৰীড়া ধাৰাভাষ্যৰ জৰিয়তেই ক্ৰিকেট আৰু হকীৰ দৰে ক্ৰীড়াৰ শিহৰণ সমগ্ৰ দেশৰ মানুহে অনুভৱ কৰিছিল। টেনিছ আৰু ফুটবল খেলৰ ধাৰাভাষ্যও বহুত ভালদৰে উপস্থাপন কৰা হয়। আমি দেখিছো যে যি খেলত ধাৰাভাষ্য সমৃদ্ধ হয়, সেইবোৰৰ প্ৰচাৰ আৰু প্ৰসাৰ অতি ক্ষীপ্ৰ হয়। আমাৰ বহুতো ভাৰতীয় ক্ৰীড়া আছে, কিন্তু তেওঁলোক ধাৰাভাষ্য সংস্কৃতিলৈ অহা নাই আৰু তাৰ বাবে, তেওঁলোক বিলুপ্ত হ’বলৈ ধৰিছে। মোৰ এটা ধাৰণা আছে –বিভিন্ন ক্ৰীড়া আৰু বিশেষকৈ ভাৰতীয় ক্ৰীড়াৰ ভাল ধাৰাভাষ্য অধিকতম ভাষাত প্ৰচাৰ কৰা হওক, আমি ইয়াক উৎসাহিত কৰাৰ কথা ভাবিব লাগিব। মই ক্ৰীড়া মন্ত্ৰালয় আৰু ব্যক্তিগত প্ৰতিষ্ঠানৰ সহকৰ্মীসকলক এই বিষয়ে চিন্তা কৰিবলৈ অনুৰোধ কৰিম।

মোৰ মৰমৰ যুৱ বন্ধুসকল, আগন্তুক কেইটামান মাহ আপোনালোক সকলোৰে জীৱনত বিশেষ গুৰুত্বপূৰ্ণ। বেছিভাগ যুৱবন্ধুৱে পৰীক্ষাত অৱতীৰ্ণ হ’ব। আপোনালোক সকলোৰে মনত আছে নহয়- যে আপুনি এজন যোদ্ধা হ'ব লাগিব, চিন্তাকাৰী নহয়, হাঁহি হাঁহি পৰীক্ষা দিবলা যাব লাগিব আৰু হাঁহি হাঁহি উভতি আহিব লাগিব৷ আপুনি আনৰ সৈতে নহয়, নিজৰ সৈতে প্ৰতিদ্বন্দিতা কৰিব লাগিব৷ পৰ্যাপ্ত টোপনি, আৰু সময় ব্যৱস্থাপনাও কৰিব লাগিব। খেলা-ধূলাও বাদ দিব নালাগিব, কিয়নো যিয়েই খেলে সিয়েই প্ৰস্ফুটিত হয়। মনত ৰখাৰ স্মাৰ্ট উপায়বোৰ গ্ৰহণ কৰিব লাগিব, অৰ্থাৎ সামগ্ৰিকভাৱে এই পৰীক্ষাবোৰত, আপোনাৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ উজাৰি দিব লাগিব। আপুনি ভাবিব পাৰে যে এই সকলোবোৰ কেনেদৰে হ'ব। আমি সকলোৱে একেলগে এইটো কৰিবলৈ গৈ আছো। প্ৰতি বছৰৰ দৰে, এই বছৰো, আমি সকলোৱে 'পৰীক্ষাৰ আলোচনা' কৰিম। কিন্তু মাৰ্চত হ’বলগীয়া 'পৰীক্ষা আলোচনা'ৰ পূৰ্বে, মই আপোনালোক সকলো পৰীক্ষা যোদ্ধাৰ পৰা, অভিভাৱকৰ পৰা আৰু শিক্ষকসকলৰ পৰা, আপোনালোকৰ অভিজ্ঞতা, আপোনাৰ পৰামৰ্শ ভাগ-বতৰা কৰিবলৈ অনুৰোধ জনাইছো। আপোনালোকে মাই গভত এই বিষয়ে ভাগ বতৰা কৰিব পাৰে। নৰেন্দ্ৰ মোদী এপত ভাগ বতৰা কৰিব পাৰে। এইবাৰৰ 'পৰীক্ষাৰ আলোচনা'ত যুৱ বন্ধুসকলৰ লগতে অভিভাৱক আৰু শিক্ষকসকলকো আমন্ত্ৰণ জনোৱা হৈছে। আপুনি কেনেকৈ অংশগ্ৰহণ কৰিব লাগে, কেনেকৈ পুৰষ্কাৰ জয় কৰিব পাৰে, কেনেকৈ মোৰ সৈতে আলোচনা কৰাৰ সুযোগ পাব সেই বিষয়ে সকলো তথ্য মাই গভত পাব। এই পৰ্যন্ত, এক লাখতকৈও অধিক শিক্ষাৰ্থী, প্ৰায় ৪০ হাজাৰ অভিভাৱক আৰু প্ৰায় ১০ হাজাৰ শিক্ষকে অংশগ্ৰহণ কৰিছে। আপুনিও আজিয়েই অংশগ্ৰহণ কৰক। এই ক’ৰোনাৰ সময়ত মই ‘পৰীক্ষা যোদ্ধা’ কিতাপখনত বহুতো নতুন মন্ত্ৰ সংযোজিত কৰিছো, ইয়াত অভিভাৱকৰ বাবেও কিছুমান মন্ত্ৰ সংযোজিত কৰা হৈছে। এই মন্ত্ৰবোৰৰ সৈতে সম্পৰ্কিত বহুতো আকৰ্ষণীয় কাৰ্যকলাপ নৰেন্দ্ৰ মোদী এপত দিয়া হৈছে যিয়ে আপোনাৰ আভ্যন্তৰীণ পৰীক্ষা যোদ্ধাক প্ৰজ্বলিত কৰিবলৈ সহায় কৰিব। আপুনি সেইবোৰ নিশ্চয়কৈ চেষ্টা কৰক৷ আগন্তুক পৰীক্ষাৰ বাবে সকলো যুৱবন্ধুক শুভেচ্ছা জনালো।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, মাৰ্চ মাহটো আমাৰ বিত্তীয় বৰ্ষৰ অন্তিম মাহ, সেয়েহে আপোনালোকৰ বহুতৰে যথেষ্ট ব্যস্ততা থাকিব। এতিয়া দেশত অৰ্থনৈতিক কাৰ্যকলাপ যিদৰে তীব্ৰ হ’বলৈ ধৰিছে আৰু আমাৰ ব্যৱসায়ী তথা উদ্যোগী সতীৰ্থসকলৰ ব্যস্ততাও বৃদ্ধি পাইছে। এই সকলোবোৰৰ মাজতো আমি ক’ৰোনাৰ সাৱধানতা হ্ৰাস কৰিব নালাগে। আপোনালোক সকলোৱে স্বাস্থ্যৱান হওক, সুখী হওক, কৰ্তব্যৰ পথত থিয় হওক, দেশ দ্ৰুতগতিত আগবাঢ়িবই।

আপোনালোক সকলোকে উৎসৱৰ আগতীয়া শুভেচ্ছা জনালো৷ লগতে ক’ৰোনা সম্পৰ্কে যি নিয়ম পালন কৰা হ’ব, সেইবোৰত যাতে কোনোধৰণৰ নমনীয়তা নাথাকে। অশেষ ধন্যবাদ।

মন কী বাত, জানুৱাৰী ২০২১

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, নমস্কাৰ৷ যেতিয়া মই ‘মন কী বাত’ত কথা পাতো তেতিয়া মোৰ এনে অনুভৱ হয় যেন মই আপোনালোকৰ মাজৰে এজন, আপোনালোকৰ পৰিয়ালৰ সদস্য হিচাপে উপস্থিত আছো৷ আমাৰ সৰু সৰু কথা, যি এজনে আনজনক শিকায়, জীৱনৰ তিতা-কেঁহা অনুভৱ যি জীৱনৰ প্ৰেৰণা হৈ পৰে- এয়াইতো হ’ল ‘মন কী বাত’৷ আজি ২০২১ চনৰ জানুৱাৰী মাহৰ অন্তিমটো দিন৷ আপোনালোকেও মোৰ দৰে এইদৰে ভাবিছে নে যে কিছুদিন আগেয়েহে জানুৱাৰীৰ প্ৰথম দিনটো আৰম্ভ হৈছিল৷ গমেই নাপালো যে জানুৱাৰী মাহটো পাৰ হৈ গ’ল- সময়ৰ গতি ইয়াকেই কোৱা হয়৷ কিছু দিনৰ আগেয়ে আমি এজনে আনজনক শুভেচ্ছা জ্ঞাপন কৰিছিলো, লোহৰী পালন কৰিলো, মকৰ সংক্ৰান্তি পালন কৰিলো, পোংগল, বিহু পালন কৰিলো৷ দেশৰ বিভিন্ন প্ৰান্তত ধুম-ধামেৰে উৎসৱ পালন কৰা হ’ল৷ ২৩ জানুৱাৰী তাৰিখে আমি নেতাজী সুভাষ চন্দ্ৰ বসুৰ জন্মদিনটো ‘পৰাক্ৰম দিৱস’ হিচাপে পালন কৰিলো আৰু ২৬ জানুৱাৰী তাৰিখে ‘গণতন্ত্ৰ দিৱস’ৰ অতুলনীয় পেৰেডো প্ৰত্যক্ষ কৰিলো৷ ৰাষ্ট্ৰপতি মহোদয়ৰ সংসদৰ সংযুক্ত অধিৱেশনৰ সম্বোধনৰ পিছত ‘বাজেট অধিৱেশনো’ আৰম্ভ হ’ল৷ এই আটাইবোৰৰ মাজত আৰু এটা কাম সম্পন্ন হ’ল যাৰ বাবে আমি সকলোৱে দীৰ্ঘ প্ৰতীক্ষিত হৈ থাকো- সেয়া হ’ল পদ্ম পুৰষ্কাৰৰ ঘোষণা৷ দেশে অসাধাৰণ কাৰ্যৰত লোকক তেওঁলোকৰ সিদ্ধি আৰু মানৱতাৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ অৱদানৰ বাবে সন্মানিত কৰে৷ এই বছৰো পুৰষ্কাৰ পোৱা লোকসমূহৰ ভিতৰত সেই সকলৰ নাম অন্তৰ্ভুক্ত আছে যিয়ে বিভিন্ন ক্ষেত্ৰত উন্নত কাম কৰিছে আৰু নিজৰ কামৰ দ্বাৰা অন্যৰ জীৱন পৰিৱৰ্তিত কৰিছে, দেশক আগুৱাই নিছে৷ অৰ্থাৎ তৃণমূল পৰ্যায়ত কাম কৰা এই অজানা নায়কসকলক পদ্ম সন্মান প্ৰদান কৰাৰ যি পৰম্পৰা দেশে কিছু বৰ্ষ পূৰ্বে আৰম্ভ কৰিছিল সেয়া এইবাৰো অব্যাহত ৰখা হৈছে৷ মই আপোনালোক সকলোলৈ আহ্বান জনাইছো যে এই লোকসকলৰ বিষয়ে, তেওঁলোকৰ অৱদানৰ বিষয়ে নিশ্চয়কৈ জানক, পৰিয়ালত তেওঁলোকৰ বিষয়ে আলোচনা কৰক৷ ইয়াৰ দ্বাৰা সকলোৱে অনুপ্ৰাণিত হ’ব৷

এই মাহটোত ক্ৰিকেটৰ পথাৰৰ পৰাও ভাল খবৰ পোৱা হৈছে৷ আমাৰ ক্ৰিকেট দলে আৰম্ভণিতে হোৱা সমস্যাৰ পিছত অতুলনীয় প্ৰদৰ্শনেৰে অষ্ট্ৰেলিয়াত ছিৰিজ জয় কৰিলে৷ আমাৰ খেলুৱৈসকলৰ কঠোৰ পৰিশ্ৰম আৰু টীমৱৰ্ক সঁচাকৈয়ে প্ৰেৰণাদায়ী৷ ইয়াৰ মাজতে দিল্লীত ২৬ জানুৱাৰীত ত্ৰিৰংগাৰ অপমান দেখি দেশবাসীয়ে দুখো পালে৷ আমি আগন্তুক সময়ছোৱা নতুন আশা আৰু নৱীনতাৰে পূৰ্ণ কৰিব লাগিব৷ আমি যোৱা বছৰ অসাধাৰণ সংযম আৰু সাহসৰ পৰিচয় দিলো৷ এই বছৰো আমি অধিক পৰিশ্ৰম কৰি নিজৰ সংকল্পসমূহ সিদ্ধ কৰিব লাগিব৷ আমি আমাৰ দেশক ক্ষীপ্ৰ গতিৰে আগুৱাই নিব লাগিব৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, এই বছৰৰ আৰম্ভণিতেই ক’ৰোনাৰ বিৰুদ্ধে আমাৰ যুদ্ধখনেও প্ৰায় এবছৰ অতিক্ৰম কৰিলে৷ যিদৰে ক’ৰোনাৰ বিৰুদ্ধে ভাৰতৰ যুদ্ধ এক উদাহৰণলৈ ৰূপান্তৰিত হৈছে ঠিক সেইদৰে এতিয়া আমাৰ টীকাকৰণ কাৰ্যসূচীও বিশ্বত এক আদৰ্শ হিচাপে বিবেচিত হৈছে৷ আজি ভাৰতে বিশ্বৰ সবাতোকৈ বৃহৎ ক’ভিড টীকাকৰণ কাৰ্যসূচী প্ৰণয়ন কৰিছে৷ আপোনালোকে জানে, ইয়াতকৈ গৌৰৱৰ কথা আৰু কি হ’ব পাৰে? আমি সবাতোকৈ বৃহৎ প্ৰতিষেধক কাৰ্যসূচীৰ সৈতে বিশ্বত সবাতোকৈ ক্ষীপ্ৰতাৰে নিজৰ নাগৰিকসমূহৰো টীকাকৰণ কৰি আছো৷ কেৱল ১৫ দিনতেই ভাৰতে ৩০ লাখতকৈও অধিক ক’ৰোনা যোদ্ধাৰ টীকাকৰণ কৰিছে৷ আনহাতে আমেৰিকাৰ দৰে সমৃদ্ধ দেশত এই কামত সময়ৰ প্ৰয়োজন হৈছে ১৮ দিনৰ আৰু ব্ৰিটেইনৰ ৩৬ দিনৰ৷

বন্ধুসকল, ‘মেড-ইন ইণ্ডিয়া ভেকচিন’ আজি ভাৰতৰ আত্মনিৰ্ভৰতাৰ প্ৰতীক হৈ উঠাৰ লগতে আত্মগৌৰৱৰো প্ৰতীক হৈ উঠিছে৷ নমো এপত উত্তৰ প্ৰদেশৰ পৰা হিমাংশু যাদৱে লিখিছে যে ‘মেড ইন ইণ্ডিয়া ভেকচিন’ৰ দ্বাৰা মনত এক নতুন আত্মবিশ্বাসৰ সৃষ্টি হৈছে৷ মাডুৰাইৰ পৰা কীৰ্তিজীয়ে লিখিছে যে তেওঁৰ বহু বিদেশী বন্ধুৱে ভাৰতলৈ ধন্যবাদ জ্ঞাপন কৰি তেওঁলৈ বাৰ্তা প্ৰেৰণ কৰিছে৷ কীৰ্তিজীৰ এগৰাকী বন্ধুৱে লিখিছে যে ভাৰতে যি ধৰণে ক’ৰোনাৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধত বিশ্বক সহায় কৰিছে তাৰ জৰিয়তে তেওঁৰ মনত ভাৰতৰ বাবে সন্মান অধিক বৃদ্ধি হৈছে৷ কীৰ্তিজী, দেশৰ এই গৌৰৱগান শুনি ‘মন কী বাত’ৰ শ্ৰোতাসকলো গৌৰৱান্বিত হয়৷ আজকালি মইও বিভিন্ন দেশৰ ৰাষ্ট্ৰপতি আৰু প্ৰধানমন্ত্ৰীৰ তৰফৰ পৰা ভাৰতৰ বাবে এনে বিভিন্ন বাৰ্তা লাভ কৰো৷ আপোনালোকেও দেখিছে, অলপতে ব্ৰাজিলৰ ৰাষ্ট্ৰপতিয়ে টুইট কৰি যিদৰে ভাৰতক ধন্যবাদ জ্ঞাপন কৰিছে, সেয়া দেখি প্ৰত্যেক ভাৰতীয় কিমান সুখী হৈছে৷ সহস্ৰ কিলোমিটাৰ দূৰৰ, বিশ্বৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ লোকে ৰামায়ণৰ সেই প্ৰসংগ ইমান গভীৰতাৰে জানে, তেওঁলোকৰ মনত গভীৰ প্ৰভাৱ পৰিছে- এয়াই আমাৰ সংস্কৃতিৰ বৈশিষ্টতা৷

বন্ধুসকল, এই প্ৰতিষেধক কাৰ্যসূচীত আপোনালোকে আন এটা কথাত বিশেষভাৱে ধ্যান দিছে বোধহয়৷ সংকটৰ সময়ত ভাৰতে বিশ্বক এইবাবেই সেৱা প্ৰদান কৰিবলৈ সমৰ্থ হৈছে কিয়নো ভাৰত আজি ঔষধ আৰু প্ৰতিষেধকৰ ক্ষেত্ৰত সক্ষম আৰু আত্মনিৰ্ভৰ হৈ উঠিছে৷ এই চিন্তাধাৰাই আত্মনিৰ্ভৰ ভাৰতৰ অভিযান হিচাপে সিদ্ধ হৈ উঠিছে৷ ভাৰত যিমানেই সক্ষম হৈ উঠিব সিমানেই অধিক মানৱতাৰ সেৱা কৰিব আৰু সিমানেই লাভ বিশ্বৰো হ’ব৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, প্ৰতিবাৰেই আপোনালোকৰ বহু পত্ৰ লাভ কৰো, নমো এপ আৰু মাই গভত আপোনালোকৰ বাৰ্তা, ফোন কলৰ জৰিয়তে আপোনালোকৰ মনৰ কথাসমূহ জানিবলৈ সুবিধা পাও৷ এই বাৰ্তাসমূহৰ মাজত এনে এক বাৰ্তাও আছে যি মোৰ দৃষ্টিগোচৰ হৈছে- এই বাৰ্তা হ’ল ভগ্নী প্ৰিয়ংকা পাণ্ডেজীৰ৷ ২৩ বৰ্ষীয় প্ৰিয়ংকাজী হিন্দী সাহিত্যৰ বিদ্যাৰ্থী আৰু বিহাৰৰ ছিৱানৰ বাসিন্দা৷ প্ৰিয়ংকাজীয়ে নমো এপত লিখিছে যে তেওঁ দেশৰ ১৫টা ঘৰুৱা পৰ্যটনস্থলীলৈ যোৱাৰ মোৰ পৰামৰ্শৰ দ্বাৰা অত্যন্ত অনুপ্ৰেৰিত হৈছে৷ সেয়ে তেওঁ এক জানুৱাৰী তাৰিখে এক বিশেষ স্থানলৈ যাত্ৰা কৰিছিল৷ সেই ঠাইডোখৰ হ’ল তেওঁৰ ঘৰৰ পৰা ১৫ কিলোমিটাৰ দূৰৈৰ, দেশৰ প্ৰথমগৰাকী ৰাষ্ট্ৰপতি ডাঃ ৰাজেন্দ্ৰ প্ৰসাদৰ পৈতৃক ঘৰ৷ প্ৰিয়ংকাজীয়ে অতি সুন্দৰকৈ লিখিছে যে নিজৰ দেশৰ মহান বিভূতিসকলক জনাৰ ক্ষেত্ৰত এয়া তেওঁৰ প্ৰথমটো পদক্ষেপ আছিল৷ প্ৰিয়ংকাজীয়ে তাত ডাঃ ৰাজেন্দ্ৰ প্ৰসাদৰ দ্বাৰা ৰচিত বহু গ্ৰন্থ লাভ কৰিলে,অনেক ঐতিহাসিক ছবি দেখা পালে৷ তেওঁ এখন ছবিৰ বিষয়ে জনাইছে য’ত পূজ্য বাপুই ৰাজেন্দ্ৰজীৰ ঘৰলৈ আহিছিল৷ সঁচাকৈয়ে, প্ৰিয়ংকাজী, আপোনাৰ এই অনুভৱে আনকো অনুপ্ৰেৰিত কৰিব৷

বন্ধুসকল, এই বছৰটোত ভাৰতে নিজৰ স্বাধীনতাৰ ৭৫তম বৰ্ষৰ সমাৰোহ- অমৃত মহোৎসৱ আৰম্ভ কৰিবলৈ ওলাইছে৷ এনে ক্ষেত্ৰত আমাৰ সেই মহানায়কসকলৰ সৈতে জড়িত স্থানীয় ঠাইসমূহৰ সন্ধান কৰাটো অতিশয় উচিত সময় হৈছে যাৰ বাবে আমি স্বাধীনতা লাভ কৰিলো৷

বন্ধুসকল, আমি স্বাধীনতা আন্দোলন আৰু বিহাৰৰ বিষয়ে কথা কৈ থকাৰ সময়তে নমো এপলৈ অহা আৰু এটা টিপ্পনীৰ বিষয়ে আলোচনা কৰিবলৈ বিচাৰিছো৷ মুংগেৰ নিবাসী জয়ৰাম বিপ্লৱজীয়ে মোলৈ তাৰাপুৰ শ্বহীদ দিৱসৰ বিষয়ে লিখিছে৷ ১৫ ফেব্ৰুৱাৰী ১৯৩২ চনত দেশভক্তৰ এটা দলৰ বহু বীৰ যুৱকক ইংৰাজসকলে নিৰ্মমভাৱে হত্যা কৰে৷ তেওঁলোকৰ একমাত্ৰ অপৰাধ এয়াই আছিল যে তেওঁলোকে ‘বন্দে মাতৰম’ আৰু ‘ভাৰত মাৰ জয়’ ধ্বনি দিছিল৷ মই সেই শ্বহীদসকললৈ সেৱা জনাইছো আৰু তেওঁলোকৰ শ্ৰদ্ধাপূৰ্বক স্মৰণ কৰিছো৷ মই জয়ৰাম বিপ্লৱজীকো ধন্যবাদ জনাবলৈ বিচাৰিছো৷ তেওঁ এনে এক ঘটনা পোহৰলৈ আনিছে যাৰ বিষয়ে অতিশয় কম চৰ্চা হৈছে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, ভাৰতৰ প্ৰতিটো প্ৰান্তত, প্ৰতিখন চহৰত, প্ৰতিটো চুবুৰী আৰু গাঁৱত স্বাধীনতাৰ যুদ্ধ সম্পূৰ্ণ শক্তিৰে কৰা হৈছিল৷ ভাৰত ভূমিৰ প্ৰতিটো কোণত এনে মহান বীৰ আৰু বীৰাংগনাসকলে জন্ম লৈছিল যিয়ে ৰাষ্ট্ৰৰ বাবে নিজৰ জীৱন ত্যাগ কৰিছিল৷ এনে ক্ষেত্ৰত আমাৰ বাবে এয়া অতিশয় গুৰুত্বপূৰ্ণ যে তেওঁলোকৰ সেই সংঘৰ্ষ আৰু তেওঁলোকৰ সৈতে জড়িত সেই স্মৃতিসমূহ সংৰক্ষিত কৰি, তেওঁলোকৰ বিষয়ে লিখি আমি আমাৰ আগন্তুক প্ৰজন্মলৈ যাতে সাঁচি ৰাখিব পাৰো৷ মই সকলো দেশবাসীক আৰু বিশেষকৈ আমাৰ যুৱ সতীৰ্থসকললৈ আহ্বান জনাইছো যে তেওঁলোকে দেশৰ স্বতন্ত্ৰতা সেনানীসকলৰ বিষয়ে, স্বাধীনতাৰ সৈতে জড়িত ঘটনাসমূহৰ বিষয়ে যাতে লিখে৷ নিজৰ এলেকাৰ স্বতন্ত্ৰতা সংগ্ৰামৰ সময়ৰ বীৰত্বৰ সৈতে জড়িত গাঁথাসমূহৰ বিষয়ে কিতাপ লিখিব পাৰে৷ ভাৰতে নিজৰ ৭৫তম স্বতন্ত্ৰতা দিৱস পালন কৰাৰ সময়ত আপোনালোকৰ লেখনী স্বাধীনতাৰ নায়কসকলৰ প্ৰতি উত্তম শ্ৰদ্ধাঞ্জলি হিচাপে বিবেচিত হ’ব৷ যুৱ লেখকসকলৰ বাবে ইণ্ডিয়া চেভেন্টি ফাইভৰ নিমিত্তে এক পদক্ষেপৰ সূচনা কৰা হৈছে৷ ইয়াৰ দ্বাৰা সকলো ৰাজ্যৰ তথা ভাষা-ভাষী যুৱ লেখকসকল উৎসাহিত হ’ব৷ দেশত বৃহৎ সংখ্যাত এনে বিষয়ত লেখা লেখকৰ সৃষ্টি হ’ব যাৰ ভাৰতৰ ঐতিহ্য আৰু সংস্কৃতিৰ ওপৰত গভীৰ অধ্যয়ন থাকিব৷ আমি এনে অংকুৰিত প্ৰতিভাসমূহক সহায় কৰিব লাগিব৷ ইয়াৰ জৰিয়তে ভৱিষ্যতৰ দিশ নিৰ্ধাৰণ কৰা মননশীল নেতৃত্বৰ এটা শ্ৰেণীৰো সৃষ্টি হ’ব৷ মই আমাৰ যুৱ বন্ধুসকলক এই পদক্ষেপৰ অংশীদাৰ হ’বলৈ আৰু নিজৰ সাহিত্যিক কৌশল অধিক বিকশিত কৰিবলৈ আমন্ত্ৰণ জনাইছো৷ ইয়াৰ সৈতে জড়িত তথ্যসমূহ শিক্ষা মন্ত্ৰালয়ৰ ৱেবছাইটত উপলব্ধ হ’ব৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, ‘মন কী বাত’ত শ্ৰোতাসকলে কি ভাল পায় সেয়া আপোনালোকেই ভালদৰে জানে৷ কিন্তু ‘মন কী বাত’ত মোৰ আটাইতকৈ ভাল এয়াই লাগে যে ইয়াত কিবা এটা জনাৰ-শিকাৰ সুযোগ পোৱা যায়৷ এক প্ৰকাৰে পৰোক্ষ ৰূৰত আপোনালোক সকলোৰে সৈতে জড়িত হোৱাৰ অৱকাশ লাভ কৰো৷ কাৰোবাৰ প্ৰয়াস, কাৰোবাৰ উদ্দীপনা, কাৰোবাৰ দেশৰ বাবে কিবা এটা কৰাৰ উৎসাহ- এই আটাইবোৰে মোক অনুপ্ৰেৰিত কৰে, শক্তিৰে ভৰাই তোলে৷

হায়দৰাবাদৰ বোয়িনপল্লীত এখন স্থানীয় বজাৰে কিদৰে নিজৰ দায়িত্ব পালন কৰি আছে সেয়া দেখি মোৰ খুব ভাল লাগিছে৷ আমি সকলোৱে দেখা পাইছো যে শাক-পাচলিৰ বজাৰত বহু সামগ্ৰী নষ্ট হয়৷ এই শাক-পাচলিসমূহ ইফালে-সিফালে গৈ লেতেৰা হয়৷ কিন্তু বোয়িনপল্লীৰ শাক-পাচলিৰ বজাৰখনে এয়া সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰিলে যে ইয়াৰ দ্বাৰা বিদ্যুৎ উৎপাদন কৰা হ’ব৷ এইসমূহ ইফালে-সিফালে দলিওৱা নহ’ব৷ নষ্ট হোৱা শাক-পাচলিৰ পৰা বিদ্যুৎ উৎপাদন কৰাৰ কথা বোধহয় আপোনালোকে শুনা নাছিল- এয়াই উদ্ভাৱনৰ শক্তি৷ বোয়িনপল্লীৰ বজাৰৰ যি পূৰ্বে আৱৰ্জনা আছিল আজি সেয়া সম্পদলৈ পৰিৱৰ্তিত হৈছে- ইয়াকেই আৱৰ্জনাৰ পৰা মুকুতালৈ পৰিৱৰ্তিত হোৱা বুলি কোৱা হয়৷ প্ৰতিদিনে তাত ১০ টন আৱৰ্জনাৰ সৃষ্টি হয় আৰু এটা স্থানত একত্ৰিত কৰা হয়৷ সেই স্থানটোৰ পৰা প্ৰতিদিনে ৫০০ ইউনিট বিদ্যুৎ উৎপাদন কৰা হয় আৰু প্ৰায় ৩০ কিলোৱাট জৈৱ ইন্ধনো প্ৰস্তুত কৰা হয়৷ এই বিদ্যুতৰ পৰাই বজাৰখনত বিদ্যুতৰ যোগান ধৰা হয় আৰু যি জৈৱ ইন্ধন প্ৰস্তুত কৰা হয় তাৰ জৰিয়তে বজাৰখনৰ কেণ্টিনৰ খাদ্য প্ৰস্তুত কৰা হয়৷ নহয়নে ই অসাধাৰণ প্ৰয়াস! এনেকুৱা এক অসাধাৰণ প্ৰয়াস হাৰিয়ানাক পঞ্চকুলাৰ বড়ৌত পঞ্চায়তেও কৰি দেখুৱাইছে৷ এই পঞ্চায়তৰ ক্ষেত্ৰখনত পানীৰ সমস্যা আছিল৷ ফলত দুষিত পানী ইফালে-সিফালে বিয়পি পৰিছিল, ৰোগৰ সৃষ্টি হৈছিল৷ কিন্তু বড়ৌতৰ জনসাধাৰণে এই দুষিত পানীৰ পৰাও সম্পদ সৃষ্টি কৰাৰ সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰিলে৷ গাঁও পঞ্চায়তে সমগ্ৰ গাঁৱৰ পৰা অহা লেতেৰা পানী এটা স্থানত একত্ৰিত কৰি পৰিশোধন কৰা আৰম্ভ কৰিলে আৰু সেই পানী গাঁৱৰ কৃষকে জলসিঞ্চনৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ ধৰিলে৷ অৰ্থাৎ পানী প্ৰদুষণ, লেতেৰা আৰু বেমাৰৰ পৰা মুক্তিও লাভ কৰিলে আৰু খেতিৰ বাবে পানীৰো যোগাৰ হ’ল৷

বন্ধুসকল, পৰিবেশৰ সুৰক্ষাৰ জৰিয়তে কিদৰে আমদানীৰ পথ মুকলি হয় ইয়াৰ এক উদাহৰণ অৰুণাচল প্ৰদেশৰ টাৱাঙত দেখিবলৈ পোৱা গৈছে৷ অৰুণাচল প্ৰদেশৰ এই পাহাৰীয়া এলেকাত শতিকাজুৰি ‘মোন শুগু’ নামৰ এক কাগজ প্ৰস্তুত কৰা হয়৷ এই কাগজ ইয়াৰ স্থানীৰ শুগু শেংগ নামৰ এক উদ্ভিদৰ চালৰ পৰা প্ৰস্তুত কৰা হয় আৰু সেইবাবে এই কাগজ প্ৰস্তত কৰিবলৈ গোটেই বৃক্ষডাল কাটিবলগীয়া নহয়৷ তাৰোপৰি ইয়াক প্ৰস্তুত কৰাৰ সময়ত কোনো ৰসায়নৰো ব্যৱহাৰ নহয়৷ অৰ্থাৎ এই কাগজ সম্পূৰ্ণৰূপে পৰিবেশৰ বাবেও সুৰক্ষিত আৰু স্বাস্থ্যৰ বাবেও সুৰক্ষিত৷ এটা সময় আছিল যেতিয়া কাগজৰ ৰপ্তানি কৰা হৈছিল৷ কিন্তু আধুনিক প্ৰযুক্তিৰে নিৰ্মিত কাগজৰ বাবে এই থলুৱা কৃষ্টি বন্ধ হোৱাৰ উপক্ৰম হৈছে৷ এতিয়া স্থানীয় সামাজিক কৰ্মী কলিংগ গোম্বুৱে এই কলা পুনৰ্জীৱিত কৰাৰ প্ৰসায় কৰিছে আৰু ইয়াৰ দ্বাৰা আদিবাসী ভাই-ভনীসকলৰ ৰোজগাৰো সৃষ্টি হৈছে৷

মই কেৰালাৰ আৰু এটা বাতৰি পাইছো যিয়ে আমাৰ সকলোৰে দ্বায়িত্বৰ অনুভৱ কৰাইছে৷ কেৰালাৰ কোট্টয়মত এজন বয়সস্থ দিব্যাংগ লোক আছে- তেওঁৰ নাম এন এছ ৰাজপ্পন৷ ৰাজপ্পনজীয়ে পেৰালাইছিছৰ ফলত চলা-ফুৰা কৰিবলৈ অসুবিধা পায় কিন্তু ইয়াৰ দ্বাৰা স্বচ্ছতাৰ প্ৰতি তেওঁৰ সমৰ্পণৰ ভাৱ কোনো ধৰণে কম হোৱা নাই৷ তেওঁ বিগত কেইবা বৰ্ষৰ পৰা নাৱত বেম্বনাড জুৰিলৈ যায় আৰু জুৰিলৈ দলিওৱা প্লাষ্টিকৰ বটল তোলে৷ চিন্তা কৰক, ৰাজপ্পনজীৰ চিন্তাধাৰা কিমান উচ্চখাপৰ৷ আমিও ৰাজপ্পনজীৰ পৰা অনুপ্ৰেৰিত হৈ স্বচ্ছতাৰ বাবে য’তদূৰ সম্ভৱ অৱদান আগবঢ়াব লাগে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, কিছুদিন পূৰ্বে আপোনালোকে দেখিছে যে আমেৰিকাৰ ছেন ফ্ৰেন্সিস্ক’ৰ পৰা বেংগালুৰুলৈ এখন নন-ষ্টপ বিমানৰ দায়িত্ব ভাৰতৰ চাৰিগৰাকী মহিলা পাইলটে চম্ভালিছে৷ দহ হাজাৰ কিলোমিটাৰতকৈও অধিক দূৰত্বৰ এই দীৰ্ঘ যাত্ৰা অতিক্ৰম কৰি এই বিমানে দুশতকৈও অধিক যাত্ৰীক ভাৰতলৈ লৈ আহিছে৷ আপোনালোকে এইবাৰৰ ২৬ জানুৱাৰীৰ পেৰেডতো মন কৰিছে য’ত ভাৰতীয় বায়ু সেনাৰ দুগৰাকী মহিলা বিষয়াই নতুন ইতিহাস ৰচনা কৰিছে৷ ক্ষেত্ৰ যিয়েই নহওক কিয়, দেশৰ মহিলাসকলৰ অংশীদাৰীত্ব বৃদ্ধি পাবলৈ ধৰিছে কিন্তু প্ৰায়েই আমি দেখা পাইছো যে দেশৰ গাঁওসমূহত হোৱা এনে ধৰণৰ পৰিৱৰ্তনৰ বিষয়ে চৰ্চা নহয়৷ সেইবাবে যেতিয়া মই মধ্যপ্ৰদেশৰ জব্বলপুৰৰ এটা খবৰ পঢ়িবলৈ পালো তেতিয়া মই ‘মন কী বাত’ত এই বিষয়ে আলোচনা কৰাটো উচিত বুলি ভাবিলো৷ এই খবৰ অতিশয় প্ৰেৰণাদায়ী৷ জব্বলপুৰৰ চিচগাঁলত কিছুমান আদিবাসী মহিলাই এটা ধানৰ মিলত কাম কৰে৷ ক’ৰোনা বৈশ্বিক মহামাৰীয়ে যিদৰে বিশ্বৰ প্ৰতিজন ব্যক্তিক প্ৰভাৱিত কৰিছে ঠিক সেইদৰে এই মহিলাসকলো প্ৰভাৱিত হ’ল৷ তেওঁলোকৰ ধানৰ মিলৰ কাম বন্ধ হৈ পৰিল৷ স্বাভাৱিকতে তেওঁলোকৰ উপাৰ্জন বন্ধ হ’ল কিন্তু তেওঁলোক নিৰাশ নহ’ল৷ হাৰ নামানিলে৷ তেওঁলোকে সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰিলে যে তেওঁলোকে ঐক্যৱদ্ধভাৱে ধানৰ মিলৰ কাম আৰম্ভ কৰিব৷ যি মিলত তেওঁলোকে কাম কৰিছিল, সেই মিলৰ মালিকে নিজৰ যন্ত্ৰ বিক্ৰী কৰিবলৈ বিচাৰিছিল৷ সেই সময়ত মীনা ৰাহংডালেজীয়ে আটাইবোৰ মহিলাক একত্ৰিত কৰি ‘আত্মসহায়ক গোট’ গঠন কৰিলে আৰু সকলোৱে জমাধন সংগ্ৰহ কৰিলে৷ ধন কম হোৱাত তেওঁলোকে ‘আজীৱিকা অভিযান’ৰ অধীনত ঋণ ল’লে আৰু এতিয়া চাওক, সেই আদিবাসী মহিলাসকলে সেই ধানৰ মিল ক্ৰয় কৰিলে য’ত তেওঁলোকে পূৰ্বে কাম কৰিছিল৷ আজি তেওঁলোকে নিজৰ ধানৰ মিল চলাই আছে৷ সেই কেইটা দিনতেই এই মিলটোৰ জৰিয়তে তেওঁলোকে তিনি লাখ টকাও উপাৰ্জন কৰিলে৷ এই উপাৰ্জিত ধনৰ জৰিয়তে মীনা জী আৰু তেওঁৰ সহযোগীসকলে বেংকৰ ঋণ পৰিশোধ কৰিলে আৰু নিজৰ ব্যৱসায় সম্প্ৰসাৰিত কৰাৰ প্ৰস্তুতি চলালে৷ ক’ৰোনাই যি পৰিস্থিতিৰ সৃষ্টি কৰিলে, তাৰ বিপৰীতে দেশৰ বিভিন্ন প্ৰান্তত এনে বহু অদ্ভুত কাম হৈছে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, যদি মই আপোনালোকৰ বুন্দেলখণ্ডৰ বিষয়ে কও তেনেহ’লে কোনটো কথা আপোনালোকৰ মনলৈ আহে৷ ইতিহাসপ্ৰেমীসকলে এই অঞ্চলটোক ঝাঁচীৰ ৰাণী লক্ষ্মীবাইৰ সৈতে জড়িত কৰিব৷ আৰু কিছুমান লোকে সুন্দৰ আৰু শান্ত ‘অৰচা’ৰ বিষয়ে ভাবিব৷ কিছুমান লোকে ইয়াৰ অত্যাধিক গৰমৰ বিষয়ে মনত পেলাব৷ কিন্তু এই দিনকেইটাত ইয়াত অন্য এটা কামহে হৈছে যি অতিশয় উৎসাহজনক আৰু ইয়াৰ বিষয়ে নিশ্চয়কৈ জানিব লাগে৷ কেইদিনমান পূৰ্বে ঝাঁচীত এমাহজুৰি সম্পন্ন হোৱা ‘ষ্ট্ৰ’বেৰী উৎসৱ’ আৰম্ভ হৈছে৷ সকলো আচৰিত হৈছে- বুন্দেলখণ্ডত ষ্ট্ৰ’বেৰী! কিন্তু, এয়াই সত্য৷ এতিয়া বুন্দেলখণ্ডত ষ্ট্ৰ’বেৰীকলৈ অনেক উৎসাহ পৰিলক্ষিত হৈছে আৰু ইয়াকলৈ ভূমিকা পালন কৰিছে ঝাঁচীৰ আন এজনী কন্যা গুৰলীন চাওলাই৷ আইনৰ ছাত্ৰী গুৰলীনে প্ৰথমে নিজৰ ঘৰত আৰু পিছত নিজৰ কৃষিভূমিতত ষ্ট্ৰ’বেৰীৰ খেতি কৰি ঝাঁচীতো ইয়াৰ খেতি কৰিব পাৰে বুলি সকলোকে প্ৰত্যয়িত কৰিছে৷ ঝাঁচীৰ ‘ষ্ট্ৰ’বেৰী উৎসৱ’ত Stay At Home concept ত গুৰুত্ব প্ৰদান কৰা হৈছে৷ এই মহোৎসৱৰ জৰিয়তে কৃষক আৰু যুৱচামক নিজৰ ঘৰৰ পিছফালে খালী ঠাইত অথবা চাঁদত টেৰেচ গাৰ্ডেনত ষ্ট্ৰ’বেৰীৰ খেতিৰ বাবে উৎসাহিত কৰা হৈছে৷ নতুন প্ৰযুক্তিৰ জৰিয়তে এনে প্ৰয়াস দেশৰ অন্য প্ৰান্ততো কৰা হৈছে৷ ষ্ট্ৰ’বেৰী পূৰ্বতে পাহাৰত কৰা হৈছিল এতিয়া কচ্ছৰ বালিয়া মাটিতো কৰা হৈছে৷ কৃষকৰ আয় বৃদ্ধি হৈছে৷

বন্ধুসকল, ষ্ট্ৰ’বেৰী উৎসৱৰ দৰে প্ৰয়োগে উদ্ভাৱনৰ সত্বাক প্ৰদৰ্শিত কৰাৰ লগতে আমাৰ দেশত কৃষিখণ্ডত কেনে প্ৰযুক্তিৰ ব্যৱহাৰ হৈছে সেয়াও প্ৰদৰ্শিত কৰে৷

বন্ধুসকল, খেতিক আধুনিক কৰি তোলাৰ বাবে চৰকাৰ প্ৰতিশ্ৰুতিৱদ্ধ আৰু অনেক পদক্ষেপো গ্ৰহণ কৰিছে৷ চৰকাৰৰ এই প্ৰয়াস আগলৈও অব্যাহত থাকিব৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, কিছুদিন পূৰ্বে মই এটা ভিডিঅ’ দেখিছিলো৷ সেই ভিডিঅ’ পশ্চিমবংগৰ পশ্চিম মিদনাপুৰস্থিত ‘নতুন পিংগলা’ গাঁৱৰ এজন চিত্ৰকাৰ চৰমুদিনৰ আছিল৷ তেওঁ প্ৰসন্নতাৰে কৈছিল যে ৰামায়ণৰ কাহিনীৰ ওপৰত অংকন কৰা তেওঁৰ চিত্ৰ দুই লাখ টকাত বিক্ৰী হৈছে৷ ইয়াৰ দ্বাৰা তেওঁৰ গাঁৱৰ বাসিন্দাও সুখী হৈছে৷ এই ভিডিঅ’ চোৱাৰ পিছত মই তেওঁৰ বিষয়ে অধিক জানিবলৈ উৎসুক হ’লো৷ এই পৰিপ্ৰেক্ষিতত মই পশ্চিমবংগৰ সৈতে জড়িত এক সুন্দৰ পদক্ষেপৰ বিষয়ে জানিবলৈ পালো যাক মই আপোনালোকৰ সৈতে বিনিময় কৰিবলৈ বিচাৰিম৷ পৰ্যটন মন্ত্ৰালয়ৰ আঞ্চলিক কাৰ্যালয়ে মাহটো আৰম্ভ হোৱাৰ সময়তেই পশ্চিমবংগৰ গাঁওসমূহত এক ‘Incredible India Weekend Gateway’ মুকলি কৰিলে৷ ইয়াত পশ্চিম মিদনাপুৰ, বাংকুৰা, বীৰভূম, পুৰলিয়া, পূব বৰ্ধমান আদিৰ হস্তশিল্প কলাকাৰসকলে দৰ্শনাৰ্থীসকলৰ বাবে হস্ততাঁত কৰ্মশালাৰ আয়োজন কৰিলে৷ মোক এয়াও কোৱা হৈছে যে ‘Incredible India Weekend Gateway’ ৰ সময়ত হস্তশিল্পৰ যি মুঠ বিক্ৰী হৈছে তাৰ দ্বাৰা কলাকাৰসকলক অধিক উৎসাহিত হৈ পৰিছে৷ সমগ্ৰ দেশ লোকে নতুন নতুন পদ্ধতিৰে আমাৰ কলাসমূহক লোকপ্ৰিয় কৰি তুলিছে৷ ওড়িশাৰ ৰুড়কেল্লাৰ ভাগ্যশ্ৰী চাহুকেই চাওক৷ তেওঁ ইঞ্জিনীয়াৰিঙৰ ছাত্ৰী, কিন্তু বিগত কিছু মাহৰ পৰা তেওঁ পট্টচিত্ৰ শিকিবলৈ আৰম্ভ কৰিছে আৰু ইয়াত নিপুণতাও লাভ কৰিছে৷ কিন্তু আপোনালোকে জানে নে, তেওঁ পেইণ্ট ক’ত কৰিছে- কোমল শিলাত! কোমল শিলাৰ ওপৰত৷ কলেজলৈ যোৱাৰ পথত ভাগ্যশ্ৰীয়ে এই কোমল শিলবোৰ সংগ্ৰহ কৰে আৰু পৰিষ্কাৰ কৰে৷ পিছত তেওঁ নিতৌ দুঘণ্টা এই পাথৰসমূহত পট্টচিত্ৰ শৈলীত ছবি অংকন কৰে৷ তেওঁ এই পাথৰসমূহত ছবি অংকন কৰি নিজৰ বন্ধুক উপহাৰ দিবলৈ ধৰিলে৷ লকডাউনৰ সময়ছোৱাত তেওঁ বটলতো ছবি অংকন কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে৷ এতিয়া তেওঁ কলাৰ ওপৰত কৰ্মশালাৰো আয়োজন কৰিছে৷ কিছুদিনৰ পূৰ্বে সুভাষ বাবুৰ জয়ন্তীত ভাগ্যশ্ৰীয়ে পাথৰত তেওঁলৈ অতুলনীয় শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জ্ঞাপন কৰিছে৷ মই আগন্তুক ভৱিষ্যতৰ বাবে তেওঁলৈ শুভকামনা জনাইছো৷ কলা আৰু ৰঙৰ জৰিয়তে বহু নতুন কথা শিকিব পাৰি৷ ঝাৰখণ্ডক দুমকাত কৰা এনে এক অনুপম প্ৰয়াসৰ বিষয়ে মোক কোৱা হৈছে৷ ইয়াত মাধ্যমিক বিদ্যালয়ৰ এগৰাকী অধ্যক্ষই শিশুক পঢ়োৱাৰ বাবে গাঁৱৰ দেৱালসমূহ ইংৰাজী আৰু হিন্দী আখৰেৰে অংকিত কৰিলে, লগতে তাত বিভিন্ন চিত্ৰৰেও সজ্বিত কৰিলে৷ ইয়াৰ দ্বাৰা গাঁৱৰ শিশুসকল যথেষ্ট উপকৃত হ’ল৷ মই এনে লোকসকলক অভিনন্দন জনাইছো যিয়ে এনে ধৰণৰ প্ৰয়াস কৰিছে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, ভাৰতৰ পৰা সহস্ৰ কিলোমিটাৰ দূৰৈত, বহু মহাসাগৰ, মহাদ্বীপৰ সিপাৰে এখন দেশ আছে৷ দেশখনৰ নাম হ’ল চিলি৷ ভাৰতৰ পৰা চিলিলৈ যাবলৈ বহু সময় লাগে কিন্তু ভাৰতীয় সংস্কৃতিৰ সুবাস তাত বহু আগৰে পৰা বিয়পি আছে৷ আৰু এটা বিশেষ কথা হ’ল যে তাত যোগাভ্যাস বহু জনপ্ৰিয়৷ আপোনালোকে এয়া জানি ভাল পাব যে চিলিৰ ৰাজধানী ছেন্টিয়াগোত ৩০ত কৈও অধিক যোগ বিদ্যালয় আছে৷ চিলিত আন্তৰ্জাতিক যোগ দিৱসো অধিক উৎসাহেৰে পালন কৰা হয়৷ মোক কোৱা হৈছে যে হাউচ অব ডেপুটিছত ধুমধামেৰে যোগ দিৱস পালন কৰা হয়৷ ক’ৰোনাৰ এই সময়ছোৱাত ৰোগ প্ৰতিৰোধৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰু ৰোগ প্ৰতিৰোধ ক্ষমতা বৃদ্ধি কৰাত যোগৰ শক্তি প্ৰত্যক্ষ কৰি এতিয়া তেওঁলোকে যোগাভ্যাস পূৰ্বতকৈও বৃদ্ধি কৰাত গুৰুত্ব প্ৰদান কৰিছে৷ চিলিৰ কংগ্ৰেছ অৰ্থাৎ তাৰে সংসদে এক প্ৰস্তাৱ গৃহীত কৰিছে৷ তাত ৪ নৱেম্বৰ তাৰিখে ৰাষ্ট্ৰীয় যোগ দিৱস ঘোষণা কৰা হৈছে৷ এতিয়া আপোনালোকে হয়তো ভাবিব পাৰে যে ৪ নৱেম্বৰ তাৰিখটো কিয় বিশেষ? ৪ নৱেম্বৰ ১৯৬২ তাৰিখে চিলিৰ প্ৰথম যোগ সংস্থা হোজে ৰাফাল এষ্ট্ৰাৰাৰ দ্বাৰা স্থাপন কৰা হৈছিল৷ সেই দিনটো ৰাষ্ট্ৰীয় যোগ দিৱস হিচাপে ঘোষণা কৰি তেওঁক শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জনোৱা হৈছে৷ চিলিৰ সংসদৰ দ্বাৰা এয়া এক বিশেষ সন্মান যাক লৈ ভাৰতীয়সকলে গৌৰৱ কৰিব পাৰে৷ অৱশ্যে চিলিৰ সংসদৰ সৈতে জড়িত আন এটা কথাও আপোনালোকে ভাল পাব৷ চিলিৰ চিনেটৰ উপ ৰাষ্ট্ৰপতিৰ নাম ৰবীন্দ্ৰনাথ কিণ্টেৰাছ হয়৷ তেওঁৰ নাম বিশ্বকবি গুৰুদেৱ ঠাকুৰৰ দ্বাৰা অনুপ্ৰেৰিত হৈ ৰখা হৈছে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, মাই গভত মহাৰাষ্ট্ৰৰ জালনাৰ ডাঃ স্বপ্নীল মন্ত্ৰী আৰু কেৰালাৰ পালক্কৰৰ প্ৰহ্লাদ ৰাজগোপলনে এয়া আগ্ৰহ প্ৰকাশ কৰিছে যে মই ‘মন কী বাত’ত পথ সুৰক্ষাৰ বিষয়েও যাতে উল্লেখ কৰো৷ এই মাহটোত ১৮ জানুৱাৰীৰ পৰা ১৭ ফেব্ৰুৱাৰীলৈ আমাৰ দেশত ‘পথ সুৰক্ষা মাহ’ পালন কৰা হৈছে৷ পথ দুৰ্ঘটনা আমাৰ দেশৰেই নহয় বৰঞ্চ সমগ্ৰ বিশ্বৰেই এক চিন্তাৰ বিষয় হৈ পৰিছে৷ আজি ভাৰতত পথ সুৰক্ষাৰ বাবে চৰকাৰৰ সৈতে ব্যক্তিগত আৰু সামূহিক পৰ্যায়ত বহুধৰণৰ প্ৰয়াস কৰা হৈছে৷ জীৱন ৰক্ষাৰ এই প্ৰয়াসসমূহত আমি সকলোৱে সক্ৰিয়ভাৱে অংশীদাৰ হ’ব লাগে৷

বন্ধুসকল, আপোনালোকে মন কৰিছে, Border Road Organisationয়ে যি পথ নিৰ্মাণ কৰে, সেয়া অতিক্ৰম কৰোঁতে আপোনালোকে বিভিন্ন ধৰণৰ শ্ল’গান পৰিলক্ষিত কৰে৷ ‘This is highway not runway’ অথবা ‘Be Mr. Late than Late Mr. এনেধৰণৰ৷ এই শ্ল’গান পথত সাৱধানতা পালন কৰিবলৈ জনসাধাৰণক সজাগতা প্ৰদানৰ বাবে অতিশয় প্ৰভাৱী বিবেচিত হৈছে৷ এতিয়া আপোনালোকেও এনেকুৱা উদ্ভাৱনী শ্ল’গান অথবা খণ্ড বাক্য মাই গভলৈ প্ৰেৰণ কৰিব পাৰে৷ আপোনালোকৰ ভাল শ্ল’গানসমূহো এই অভিযানত ব্যৱহাৰ কৰা হ’ব৷

বন্ধুসকল, পথ সুৰক্ষাৰ বিষয়ে কোৱা সময়ত মই নমো এপত কলকাতাৰ অপৰ্ণা দাসজীৰ এটা পোষ্টৰ বিষয়ে আলোচনা কৰিবলৈ বিচাৰিছো৷ অপৰ্ণাজীয়ে মোক ‘FASTag’ Programme’ৰ বিষয়ে কোৱাৰ বাবে পৰামৰ্শ দিছে৷ তেওঁ কৈছে যে ‘ফাষ্ট টেগ’ত যাত্ৰা কৰি তেওঁৰ অভিজ্ঞতা পৰিৱৰ্তন হৈছে৷ ইয়াৰ দ্বাৰা সময় ৰাহি হোৱাৰ লগতে টোল প্লাজাত ৰোৱা, নগদ লেনদেনৰ দৰে সমস্যাৰ অন্ত পৰিছে৷ অপৰ্ণাজীৰ কথা শুদ্ধ৷ প্ৰথমে আমাৰ ইয়াত টোল প্লাজাত এখন গাড়ীৰ বাবে ৭ৰ পৰা ৮ মিনিটৰ প্ৰয়োজন হৈছিল৷ কিন্তু ‘ফাষ্ট টেগ’ অহাৰ পিছত এই সময় ডেৰৰ পৰা দুই মিনিট হৈছে৷ টোল প্লাজাত অপেক্ষাৰ সময় হ্ৰাস হোৱাত ইন্ধনো ৰাহি হৈছে৷ ইয়াৰ দ্বাৰা দেশবাসীৰ প্ৰায় ২১ হাজাৰ কোটি টকা ৰাহি হোৱাৰ অনুমান কৰা হৈছে৷ অৰ্থাৎ টকাৰো ৰাহি আৰু সময়ৰো ৰাহি৷ মই আপোনালোক সকলোকে আহ্বান জনাইছো যে দিশ-নিৰ্দেশনাসমূহ পালন কৰক, নিজৰো ধ্যান ৰাখক আৰু আনৰো জীৱন বচাওক৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আমাৰ ইয়াত কোৱা হয়- ‘‘জলবিন্দু নিপাতেল ক্ৰমশঃ পুৰ্যতে ঘটঃ’’৷ অৰ্থাৎ এক এক টোপালৰ দ্বাৰাই পাত্ৰ পূৰ্ণ হয়৷ আমাৰ এটা এটা প্ৰয়াসৰ দ্বাৰাই আমাৰ সংকল্প পূৰণ হ’ব৷ সেইবাবে ২০২১ চনৰ আৰম্ভণিতেই যি লক্ষ্যৰ সৈতে আমি কৈছো, সেই সংকল্প আমি ঐক্যৱদ্ধভাৱে পূৰণ কৰিব লাগিব৷ আহক, আমি সকলোৱে এই বৰ্ষটোক সাৰ্থক কৰি তোলাৰ বাবে পদক্ষেপ গ্ৰহণ কৰো৷ আপোনালোকে নিজৰ বাৰ্তা, চিন্তাধাৰা নিশ্চয়কৈ প্ৰেৰণ কৰি থাকিব৷ আগন্তুক মাহত পুনৰ মিলিত হ’ম৷

ইতি-বিদা পুনৰ্মিলনায়!

মন কী বাত, ডিচেম্বৰ ২০২০

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, নমস্কাৰ৷ আজি ২৭ দিচেম্বৰ৷ চাৰি দিনৰ পিছতেই ২০২১ বৰ্ষ আৰম্ভ হ’ব৷ আজিৰ ‘মন কী বাত’ এক প্ৰকাৰে ২০২০ৰ অন্তিমটো ‘মন কী বাত’৷ পৰৱৰ্তী ‘মন কী বাত’ ২০২১ বৰ্ষত আৰম্ভ হ’ব৷ বন্ধুসকল, মোৰ ওচৰত আপোনালোকে প্ৰেৰণ কৰা বহু চিঠি আছে৷ মাই গভত আপোনালোকে যি পৰামৰ্শ প্ৰদান কৰে সেয়াও মোৰ সন্মুখত আছে৷ কিমান লোকে ফোন কৰিও নিজৰ কথা কৈছে৷ অধিকাংশ বাৰ্তাত বিগত বৰ্ষৰ অনুভৱ আৰু ২০২১ ৰ সৈতে জড়িত সংকল্পসমূহ আছে৷ কোলহাপুৰৰ পৰা অঞ্জলীজীয়ে লিখিছে যে নতুন বৰ্ষত আমি আনক শুভকামনা জনাও, অভিনন্দন জনাও, এইবাৰ আমি এটা নতুন কাম কৰিব পাৰো৷ এইবাৰ আমি আমাৰ দেশক অভিনন্দন জনাও, দেশক শুভকামনা জনাও৷ অঞ্জলীজী, সঁচাকৈয়ে এয়া অতিশয় সুন্দৰ বিচাৰ৷ আমাৰ দেশে ২০২১ত সফলতাৰ নতুন শিখৰ স্পৰ্শ কৰক, বিশ্বত ভাৰতৰ পৰিচয় অধিক সশক্ত হওক, এই কামনাতকৈ ডাঙৰ কথা আন কি হ’ব পাৰে৷

বন্ধুসকল, নমো এপত মুম্বাইৰ অভিষেকজীয়ে এটা বাৰ্তা প্ৰেৰণ কৰিছে৷ তেওঁ লিখিছে যে ২০২০ত আমি যি যি দেখিলো, যি যি শিকিলো সেয়া কেতিয়াও ভবা নাছিলো৷ ক’ৰোনাৰ সৈতে জড়িত বিভিন্ন কথা তেওঁ লিখিছে৷ এই চিঠিসমূহত, এই বাৰ্তাসমূহত মই এটা কথা সাদৃশ্যতা দেখিবলৈ পাইছো৷ বিশেষভাৱে দেখা পাইছো৷ আৰু সেয়া মই আপোনালোকৰ সৈতে বিনিময় কৰিবলৈ বিচাৰিছো৷ অধিকাংশ চিঠিত জনসাধাৰণে দেশৰ সামৰ্থ, দেশবাসীৰ সামূহিক শক্তিৰ ভৰপূৰ প্ৰশংসা কৰিছে৷ যেতিয়া জনতা কাৰ্ফিউৰ দৰে অভিনৱ প্ৰয়াস সমগ্ৰ বিশ্বৰ বাবে প্ৰেৰণা হৈ পৰিল, যেতিয়া তালি–থালি বজাই দেশবাসীয়ে আমাৰ ক’ৰোনাৰ যোদ্ধাসকলক সন্মান প্ৰদৰ্শন কৰিলে, ঐক্যৱদ্ধতা প্ৰদৰ্শন কৰিলে, সেয়াও বহু লোকে স্মৰণ কৰিছে৷

বন্ধুসকল, দেশৰ সাধাৰণতম জনতাইও এই পৰিৱৰ্তন অনুভৱ কৰিছে৷ মই দেশত আশাৰ এক অদ্ভুত প্ৰৱাহ প্ৰত্যক্ষ কৰিছো৷ প্ৰত্যাহ্বান আহিছে৷ সংকটো অনেক আহিছে৷ ক’ৰোনাৰ বাবে বিশ্বত যোগান শৃংখলত বিপত্তিৰ সৃষ্টি হৈছে৷ কিন্তু আমি এই সংকটৰ পৰা নতুন কথা শিখিছো৷ দেশত নতুন সামৰ্থৰো সৃষ্টি হৈছে৷ কথাৰে প্ৰকাশ কৰিবলৈ গ’লে এই সামৰ্থৰ নাম হ’ল ‘আত্মনিৰ্ভৰতা’৷

বন্ধুসকল, দিল্লী নিবাসী অভিনৱ বেনাৰ্জীয়ে নিজৰ যি অনুভৱ মোলৈ লিখি প্ৰেৰণ কৰিছে সেয়া অতিশয় হদয়স্পৰ্শী৷ অভিনৱজীয়ে তেওঁৰ আত্মীৰ সৰু ল’ৰা–ছোৱালীৰ উপহাৰ ক্ৰয় কৰাৰ বাবে দিল্লীৰ ঝাণ্ডেবালান বজাৰলৈ গৈছিল৷ আপোনালোকৰ বহুতেই জানে যে দিল্লীৰ এই বজাৰখন চাইকেল আৰু খেলা সামগ্ৰীৰ বাবে বিখ্যাত৷ প্ৰথমে তাত খেলা–সামগ্ৰীৰ অৰ্থ আছিল আমদানিকৃত খেলা–সামগ্ৰী, যি সস্তাও আছিল৷ কিন্তু অভিনৱজীয়ে চিঠিত লিখিলে যে এতিয়াৰে তাৰে বহু দোকানীয়ে এই বুলি কৈ পুতলা বিক্ৰী কৰি আছে যে ভাল পুতলা লওক কিয়নো এয়া ভাৰতত নিৰ্মাণ কৰা হৈছে, ‘মেড ইন ইণ্ডিয়া’ হয়৷ গ্ৰাহকেও ভাৰতত নিৰ্মিত পুতলা ক্ৰয় কৰিছে৷ এয়াইতো হ’ল– এটা চিন্তাত কিমান এক ডাঙৰ পৰিৱৰ্তন– এয়াই জীৱন্ত প্ৰমাণ৷ দেশবাসীৰ চিন্তাধাৰাত কিমান ডাঙৰ পৰিৱৰ্তন আহিছে, সেয়াও এবছৰৰ ভিতৰতে৷ এই পৰিৱৰ্তনৰ হিচাপ ওলোৱাটো ইমান সহজ নহয়৷ অৰ্থশাস্ত্ৰীয়েও ইয়াক পৰিমাপ কৰিব নোৱাৰে৷

বন্ধুসকল, মোলৈ বিশাখাপট্টনমৰ পৰা মুৰলীপ্ৰসাদ জীয়ে লিখিছে, তাত এক ভিন্ন ধৰণৰ চিন্তাধাৰা প্ৰকাশ পাইছে৷ ভেংকটজীয়ে লিখিছে, মই আপোনাক ২০২১ৰ বাবে মোৰ এবিচি গাঁঠি দিছো৷ মই বুজি নাপালো যে এই এবিচি–ৰ অৰ্থ কি৷ তেতিয়া মই দেখিলো যে ভেংকটজীয়ে চিঠিৰ সৈতে এখন চাৰ্ট গাঁঠি দিছে৷ মই সেই চাৰ্টখন চালো আৰু পিছত বুজি পালো যে এবিচি–ৰ অৰ্থ হ’ল আত্মনিৰ্ভৰ চাৰ্ট, এবিচি৷ এয়াও হৃদয়স্পৰ্শী৷ ভেংকটজীয়ে তেওঁ নিজে প্ৰতিদিনে ব্যৱহাৰ কৰা সামগ্ৰীসমূহৰ এখন তালিকা প্ৰস্তুত কৰিছে৷ ইয়াত বৈদ্যতিক, ষ্টেচনাৰী, ছেল্ফ কেয়াৰ সামগ্ৰীৰ উপৰিও অন্যান্য বহু সামগ্ৰী অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছে৷ ভেংকটজীয়ে কৈছে যে আমি অজানিতে বহু এনে বিদেশী সামগ্ৰীৰ ব্যৱৰহাৰ কৰো যাৰ বিকল্প অতি সহজেই ভাৰতত উপলব্ধ৷ এতিয়া তেওঁ প্ৰতিজ্ঞা গ্ৰহণ কৰিছে যিবোৰ সামগ্ৰী তেওঁ ব্যৱহাৰ কৰিব, সেইসমূহত যাতে দেশবাসীৰ পৰিশ্ৰম আৰু ঘামৰ সুঘ্ৰাণ মিহলি হৈ থাকে৷

বন্ধুসকল, ইয়াৰ সৈতে তেওঁ আৰু এক ৰোচক কথা কৈছে৷ তেওঁ লিখিছে যে আমি আত্মনিৰ্ভৰ ভাৰতৰ সমৰ্থন কৰিছো কিন্তু আমাৰ নিৰ্মাণকাৰীসকলেও সামগ্ৰীসমূহৰ গুণগতমান যাতে কোনোগুণে হেৰফেৰ নহয় তাৰবাবও তেওঁলোকে লক্ষ্য কৰিব লাগে৷ কথাটো সঁচা৷ Zero effect, zero defect চিন্তাধাৰৰ সৈতে কাম কৰাৰ এয়াই উচিত সময়৷ মোৰ দেশৰ নিৰ্মাণকাৰীসকল আৰু ঔদ্যোগিক নেতৃত্বত মই আহ্বান জনাইছো, দেশৰ জনতাই মজবুত পদক্ষেপ গ্ৰহণ কৰিছে, মজবুত খোজ আগবঢ়াইছে৷ ভ’কেল ফ’ৰ লোকেল আজি ঘৰে ঘৰে গুঞ্জৰিত হৈছে৷ এতিয়া এয়া সুনিশ্চিত কৰাৰ সময় যে আমাৰ সামগ্ৰীসমূহো যাতে বিশ্বমানৰ হয়৷ বিশ্বৰ ভিতৰতে যিসমূহৰ শ্ৰেষ্ঠ সেয়া আমি ভাৰতত নিৰ্মাণ কৰি দেখুৱাম৷ ইয়াৰ বাবে উদ্যমী সতীৰ্থসকল আগুৱাই আহিব লাগিব৷ ষ্টাৰ্ট–আপসকলেও আগুৱাই আহিব লাগিব৷ পুনৰবাৰ ভেংকটজীক তেওঁৰ অতুলনীয় প্ৰয়াসৰ বাবে অভিনন্দন জনাইছো৷

বন্ধুসকল, আমি এই ভাৱনা বৰ্তাই ৰাখিব লাগিব আৰু বঢ়াব লাগিব৷ মই পূৰ্বেও কৈছো আৰু পুনৰবাৰ দেশবাসীক আহ্বান জনাম৷ আপোনালোকেও এখন তালিকা প্ৰস্তুত কৰক৷ দিনটোত আমি যি সামগ্ৰী ব্যৱহাৰ কৰো, সেই সামগ্ৰীসমূহ বিবেচনা কৰি চাওক যে অজানিতে আমাৰ জীৱনত কোনবোৰ বিদেশী সামগ্ৰীয়ে প্ৰৱেশ কৰিছে৷ আমাক এক প্ৰকাৰে বন্দী কৰি তুলিছে৷ ইয়াৰ ভাৰতীয় বিকল্পসমূহ সন্ধান কৰক আৰু নিশ্চিত কৰক যে আগলৈ ভাৰতত নিৰ্মিত, ভাৰতৰ জনসাধাৰণৰ পৰিশ্ৰম তথা ঘামেৰে উৎপাদিত সামগ্ৰীসমূহ আমি ব্যৱহাৰ কৰিম৷ আপোনালোকে প্ৰতিবছৰে নৱবৰ্ষৰ প্ৰতিজ্ঞা গ্ৰহণ কৰে, এইবাৰ এনে এক প্ৰতিজ্ঞা দেশৰ বাবে গ্ৰহণ কৰক৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আমাৰ দেশৰ সহস্ৰ বৰ্ষ পুৰণি সংস্কৃতি, সভ্যতা আৰু ৰীতি–নীতিক অত্যাচাৰীৰৰ হাতৰ পৰা ৰক্ষা কৰাৰ বাবে কিমানজনে বলিদান দিছে আজি সেয়া স্মৰণ কৰাৰ দিন৷ আজিৰ দিনটোতেই গুৰু গোৱিন্দ সিংজীৰ পুত্ৰ, চাহিবজাদে জোৰাৱৰ সিং আৰু ফতেহ সিঙক দেৱালত জীয়াই খোদিত কৰা হৈছিল৷ অত্যাচাৰীয়ে বিচাৰিছিল যে চাহিবজাদেয়ে নিজৰ আস্থা পৰিত্যাগ কৰক, মহান গুৰুৰ পৰম্পৰা পৰিত্যাগ কৰক৷ কিন্তু আমাৰ চাহিবজাদেয়ে নিচেই কম বয়সতেই সাংঘাটিক সাহস দেখুৱালে, ইচ্ছাশক্তি দেখুৱালে৷ দেৱালত জীয়াই খোদিত কৰাৰ সময়ত, এটাৰ ওপৰত এটাকৈ ইটা গঁথা হৈছিল, দেৱাল ওখ হৈ গৈ আছিল, কিন্তু তথাপিও তেওঁ সাহ নেহেৰুৱালে৷ আজিৰ দিনটোতেই গুৰু গোৱিন্দ সিংজীৰ মাতৃ মাতা গুজৰীও দেহত্যাগ কৰিছিল৷ প্ৰায় এসপ্তাহ পূৰ্বে শ্ৰী গুৰু টেগ বাহাদুৰ জীৰো দেহত্যাগৰ তিথি আছিল৷ মই ইয়াত দিল্লীত গুৰুদ্বাৰ ৰকাবগঞ্জলৈ গৈ গুৰু টেগ বাহাদুৰ জীক শ্ৰদ্ধাঞ্জলি অৰ্পণ কৰাৰ সৌভাগ্য লাভ কৰিলো৷ এই মাহত গুৰু গোৱিন্দ সিংজীৰ দ্বাৰা অনুপ্ৰাণিত অনেক লোকে মাটিত শোৱে৷ জনতাই শ্ৰী গুৰু গোৱিন্দ সিংজীৰ পৰিয়ালৰ লোকে শ্বহীদ হোৱাৰ দিনটো অতিশয় আস্থাৰে সোঁৱৰে৷ এই দেহত্যাগে সম্পূৰ্ণ মানৱতাক, দেশক নতুন শিকনি প্ৰদান কৰিছে৷ এই দেহত্যাগে আমাৰ সভ্যতাক সুৰক্ষিত কৰি ৰখাৰ মহান কাৰ্য কৰিছে৷ আমি এই কাৰ্যৰ প্ৰতি ঋণী৷ পুনৰবাৰ মই শ্ৰী গুৰু টেগ বাহাদুৰ জী, মাতা গুজৰী জী, গুৰু গোৱিন্দ সিংজী, আৰু চাৰিওজন চাহিবজাদা শ্বহীদক প্ৰণাম কৰিছো৷ এনেকুৱা অনেক শ্বহীদে ভাৰতৰ আজিৰ স্বৰূপ ৰক্ষা কৰিছে, বৰ্তাই ৰাখিছে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, এতিয়া মই এনেকুৱা কথা এটা ক’বলৈ ওলাইছো, যাৰ দ্বাৰা আপোনালোক আনন্দিতও হ’ব আৰু গৌৰৱান্বিতও হ’ব৷ ভাৰতত বাঘৰ সংখ্যা ২০১৪ চনৰ পৰা ২০১৮ চনলৈ ৬০ শতাংশতকৈও অধিক বৃদ্ধি হৈছে৷ ২০১৪ চনত দেশত বাঘৰ সংখ্যা প্ৰায় ৭,৯০০টা আছিল৷ ২০১৯ চনত ইয়াৰ সংখ্যা বৃদ্ধি হৈ ১২,৮৫২ টা হ’ল৷ এই বাঘৰ বিষয়ে জিম কৰবেটে কৈছিল, ‘‘যিসকল লোকে বাঘত প্ৰকৃতিত স্বাচ্ছ্যন্দ ৰূপত ঘূৰি ফুৰা দেখা নাই, তেওঁলোকে ইয়াৰ সৌন্দৰ্য কল্পনা কৰিবই নোৱাৰে৷ ইয়াৰ ৰঙৰ সৌন্দৰ্য আৰু চালৰ মোহকতাৰ আণ্ডাজ লগাব নোৱাৰে৷’’ দেশৰ অধিকাংশ ৰাজ্যত, বিশেষকৈ মধ্য ভাৰতত বাঘৰ সংখ্যা বৃদ্ধি হৈছে৷ বাঘৰ সবাতোকৈ অধিক আবাদীৰ ৰাজ্যসমূহৰ ভিতৰত মধ্য প্ৰদেশ, কৰ্ণাটক আৰু মহাৰাষ্ট্ৰত ইয়াৰ সংখ্যা অধিক বৃদ্ধই হৈছে৷ সমগ্ৰ বিশ্বতে বাঘৰ বসতি হ্ৰাস পাই আহিছে৷ এনে সময়ত ভাৰতে বাঘৰ আবাদী বৃদ্ধি কৰি বিশ্ববাসীক পথ প্ৰদৰ্শিত কৰিছে৷ আপোনালো এয়াও জানে যে বিগত কিছু বৰ্ষত ভাৰতত সিংহৰ সংখ্যা বৃদ্ধই পাইছে, বাঘৰ সংখ্যা বৃদ্ধি পাইছে, ভাৰতীয় বনক্ষেত্ৰ বৃদ্ধি পাইছে৷ কেৱল চৰকাৰেই নহয়, বহু লোক, বহু সংস্থাই আমাৰ বন–তৃণ আৰু বন্যজীৱৰ সংৰক্ষণত নামি পৰিছে৷ এই সকলোবোৰ অভিনন্দনৰ পাত্ৰ৷

বন্ধুসকল, মই তামিলনাডুৰ কইম্বাটুৰৰ এক হৃদয়স্পৰ্শী প্ৰয়াসৰ বিষয়ে পঢ়িলো৷ আপোনালোকেও ছ’চিয়েল মিডিয়াত ইয়াৰ দৃশ্যাৱলী দেখিছে৷ আমি সকলোৱে মানুহৰ হুইলচেয়াৰ দেখিছো৷ কইম্বাটুৰৰ এজনী কন্যাই নিজৰ পিতৃৰ সৈতে এক পীড়িত কুকুৰৰ বাবে হুইলচেয়াৰ নিৰ্মাণ কৰিছে৷ এই সংবেদনশীলতা, প্ৰেৰণাদায়ী হ’ব পাৰে৷ যেতিয়া ব্যক্তিৰ সকলো জীৱৰ প্ৰতি দয়া আৰু কৰুণা ভাৱ থাকে তেতিয়া এয়া সম্ভৱ হ’ব পাৰে৷ দিল্লী এনচিআৰ আৰু দেশৰ অন্য চহৰত ঠেঁটুৱৈ লগা জাৰত অঘৰী পশুসকলৰ কল্যাণৰ বাবে বহুতে কিবা–কিবি কৰিছে৷ তেওঁলোকে এই পশুবোৰৰ খোৱা–বোৱা আৰু ছুৱেটাৰ, বিচনাৰ ব্যৱস্থা কৰিছে৷ কিছুমান এনে লোক আছে যিয়ে নিতৌ শতাধিক এনে পশুৰ বাবে ভোজনৰ ব্যৱস্থা কৰিছে৷ এনে প্ৰয়াস প্ৰশংসাৰ যোগ্য হ’ব লাগে৷ কিছুমান এনে প্ৰকাৰৰ নিষ্ঠাপূৰ্ণ প্ৰয়াস উত্তৰ প্ৰদেশ কৌশম্বীতো কৰাহৈছে৷ তাত কাৰাবাস খাটি থকা বন্দীসকলে গাইবোৰক শীতৰ পৰা ৰক্ষা কৰিবলৈ পুৰণি আৰু ফটা কম্বলৰ পৰা কভাৰ প্ৰস্তুত কৰি আছে৷ এই কম্বলবোৰ কৌশম্বীসহিতে অন্য জিলাৰ কাৰাগাৰৰ পৰা একত্ৰিত কৰা হৈছে আৰু গোশালাসমূহলৈ প্ৰেৰণ কৰা হৈছে৷ কৌশম্বী কাৰাগাৰৰ কয়দীসকলে প্ৰতি সপ্তাহে এনে অনেক কভাৰ নিৰ্মাণ কৰিছে৷ আহক, আনৰ কল্যাণৰ বাবে সেৱা–ভাবেৰে এই প্ৰকাৰৰ প্ৰয়াসক উৎসাহিত কৰো৷ এই বাস্তৱিকতে এনে এক সৎকাৰ্য, যি সমাজৰ সংবেদনাসমূহক সশক্ত কৰে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, এতিয়া যিখন পত্ৰ মোৰ সন্মুখত আছে তাত দুখন ডাঙৰ ফটো আছে৷ এই ফটো এটা মন্দিৰৰ পূৰ্বৰ আৰু এতিয়াৰ ফটো৷ এই ফটোৰ সৈতে যি পত্ৰ আছে তাত যুৱচামৰ এনে এক দলৰ বিষয়ে কোৱা হৈছে যিয়ে নিজকে যুৱ ব্ৰিগেড বুলি পৰিচয় দিয়ে৷ দৰাচলতে এই যুৱ ব্ৰিগেডে কৰ্ণাটকৰ শ্ৰী ৰংগপটনৰ ওচৰত অৱস্থিত বীৰভদ্ৰ স্বামী নামৰ এক প্ৰাচীন শিৱ মন্দিৰৰ কায়াকল্প প্ৰস্তুত কৰিছে৷ এদিন কিছু পৰ্যটকে পাহৰণিৰ সোঁতত জাহ যোৱা এই মন্দিৰৰ এক ভিডিঅ’ ছ’চিয়েল মিডিয়াত আপলোড কৰি দিলে৷ যুৱ ব্ৰিগেডে এই ভিডিঅ’ ছ’চিয়েল মিডিয়াত প্ৰত্যক্ষ কৰি একত্ৰিতভাৱে এই মন্দিৰৰ জীৰ্ণোদ্ধাৰ কৰাৰ সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰিলে৷ তেওঁলোকে মন্দিৰ পৰিসৰৰ জংগলসমূহ পৰিষ্কাৰ কৰিলে৷ য’ত মেৰমতি আৰু নিৰ্মাণৰ আৱশ্যকতা আছিল সেয়া সম্পূৰ্ণ কৰিলে৷ তেওঁলোকৰ এই ভাল কাম দেখি স্থানীয় লোকসকলেও সহায়ৰ হাত আগবঢ়ালে৷ কিছুমানে চিমেণ্ট দিলে, কিছুমানে ৰং দিলে৷ এনেকৈ বহুলোকে অৱদান আগবঢ়ালে৷ এই আটাইবোৰ যুৱক বিভিন্ন পেছাৰ সৈতে জড়িত৷ সেয়ে তেওঁলোকে সপ্তাহান্তিকৰ সময়ছোৱাত মন্দিৰৰ কাম আৰম্ভ কৰিলে৷ যুৱকসকলে মন্দিৰত দুৱাৰ লগোৱাৰ লগতে বিদ্যুতৰ সংযোগো প্ৰদান কৰিলে৷ এইদৰে তেওঁলোকে মন্দিৰটোৰ পুৰণি বৈভৱ পুনৰ স্থাপিত কৰিলে৷ ইচ্ছা আৰু দৃঢ় নিশ্চয়তা এনেকুৱা দুটা বস্তু যাৰ দ্বাৰা মানুহে প্ৰতিটো লক্ষ্য প্ৰাপ্ত কৰিব পাৰে৷ যেতিয়া মই ভাৰতৰ যুৱচামলৈ লক্ষ্য কৰো তেওঁ মই নিজকে আনন্দিত আৰু আশ্বস্ত অনুভৱ কৰো৷ আনন্দিত আৰু আশ্বস্ত এইবাবেই কিয়নো মোৰ দেশৰ যুৱচামৰ হৃদয়ত ‘কৰিব পাৰো’ৰ ভাৱনা বিদ্যমান আছে আৰু ‘কৰিমেই’ৰ সত্বাও বিদ্যমান আছে৷ তেওঁলোকৰ বাবে কোনো প্ৰত্যাহ্বানেই বৃহৎ নহয়৷ কোনো বস্তুৱেই তেওঁলোকৰ অগম্য নহয়৷ মই তামিলনাডুৰ এগৰাকী শিক্ষকৰ বিষয়ে পঢ়িলো৷ তেওঁৰ নাম হেমলতা এন কে যিয়ে বিদুপুৰমৰ এখন বিদ্যালয়ত বিশ্বৰ সবাতোকৈ পুৰণি ভাষা তামিল পঢ়ুৱায়৷ ক’ভিড–১৯ মহামাৰীতো তেওঁৰ অধ্যাপনাৰ কামত বাধা আহি পৰা নাছিল৷ হয়! তেওঁৰ সন্মুখত প্ৰত্যাহ্বান নিশ্চয়কৈ আছিল কিন্তু তেওঁ এটা উদ্ভাৱনী পথ উলিয়াই লৈছিল৷ তেওঁ নিজৰ পাঠ্যক্ৰমৰ ৫৩টা অধ্যায়ক ৰেকৰ্ড কৰিলে, এনিমেটেড ভিডিঅ’ প্ৰস্তুত কৰিলে আৰু ইয়াক এটা পেন ড্ৰাইভত লৈ নিজৰ শিক্ষাৰ্থীসকলৰ মাজত বিতৰণ কৰিলে৷ ইয়াৰ দ্বাৰা তেওঁৰ শিক্ষাৰ্থীসকল যথেষ্ট উপকৃত হ’ল৷ তেওঁলোকে অধ্যায়সমূহ ভিজুৱেলীও বুজি পালে৷ ইয়াৰ লগতে তেওঁ শিক্ষাৰ্থীসকলৰ সৈতে ফোনতো কথা পাতি থাকিল৷ ইয়াৰ দ্বাৰা শিক্ষাৰ্থীসকলৰ পঢ়াও আনন্দৰ বিষয় হৈ পৰিল৷ সমগ্ৰ দেশতে ক’ৰোনাৰ এই সময়ছোৱাত শিক্ষকসকলে যি উদ্ভাৱনী পন্থা গ্ৰহণ কৰিলে, যি পাঠ্যপুথিৰ সামগ্ৰী প্ৰস্তুত কৰিলে, অনলাইনত যি পঢ়ুৱালে, সেয়া সঁচাকৈয়ে অমূল্য৷ মই সকলো শিক্ষকক আহ্বান জনাইছো যে এই পাঠ্যপুথিৰ সামগ্ৰীসমূহৰ শিক্ষা মন্ত্ৰালয়ৰ দীক্ষা পৰ্টেলত অৱশ্যেই আপলোড কৰক৷ ইয়াৰ দ্বাৰা দেশৰ দূৰ–দুৰণিৰ শিক্ষাৰ্থীসকলো উপকৃত হ’ব৷

বন্ধুসকল, আহক এতিয়া কথা পাতো ঝাৰখণ্ডৰ কোৰৱা জনজাতিৰ হীৰামনজীৰ৷ হীৰামনজী গঢ়ৱা জিলাৰ সিঞ্জো গাঁৱত বাস কৰে৷ আপোনালোকে জানি আচৰিত হ’ব যে কোৰৱা জনজাতিৰ আবাদীৰ সংখ্যা হ’ল প্ৰায় ৬,০০০ জন যি চহৰৰ পৰা দূৰৈত পাহাৰ আৰু হাবিত বাস কৰে৷ নিজৰ সম্প্ৰদায়ৰ সংস্কৃতি আৰু পৰিচয় ৰক্ষা কৰাৰ বাবে হীৰামন জীয়ে এক দায়িত্ব গ্ৰহণ কৰিলে৷ তেওঁ ১২ বছৰৰ অৰ্থক পৰিশ্ৰমৰ পিছত বিলুপ্ত হ’বলৈ ধৰা কোৰৱা ভাষাৰ এক শব্দকোষ প্ৰস্তুত কৰিছে৷ তেওঁ এই শব্দকোষত ঘৰ–গৃহস্থীত প্ৰয়োগ হোৱা শব্দৰ পৰা আৰম্ভ কৰি দৈনিক জীৱনত ব্যৱহাৰ হোৱা কোৰৱা ভাষাৰ অনেক শব্দৰ অৰ্থ লিখি উলিয়াইছে৷ কোৰৱা সম্প্ৰদায়ৰ বাবে হীৰামনজীয়ে যি এই কাম কৰিছে, সেয়া দেশৰ বাবে এক আদৰ্শ হৈ উঠিছে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, কোৱা হয় যে আকবৰৰ দৰবাৰৰ এজন গুৰুত্বপূৰ্ণ সদস্য আছিল আবুল ফজল৷ তেওঁ এবাৰ কাশ্মীৰ যাত্ৰা কৰি কৈছিল যে কাশ্মীৰৰ এনে এক সৌন্দৰ্য আছে যাক দেখি অতিশয় খঙাল লোকো আনন্দত নাচি উঠিব৷ দৰাচলতে তেওঁ কাশ্মীৰৰ কেশৰৰ খেতি দেখি উল্লসিত হৈ পৰিছিল৷ কেশৰ শতিকাজুৰি কাশ্মীৰৰ সৈতে জড়িত হৈ আছে৷ কাশ্মীৰি কেশৰ মুখ্য ৰূপত পুলৱামা, বডগাম আৰু কিশ্তৱাড়ৰ দৰে ঠাইত উৎপাদন কৰা হয়৷ এই বছৰৰ মে’ মাহত কাশ্মীৰি কেশৰক জিঅ’গ্ৰাফিকেল ইণ্ডিকেচন টেগ অৰ্থাৎ জিআই টেগ প্ৰদান কৰা হৈছে৷ ইয়াৰ জৰিয়তে আমি কাশ্মীৰি কেশৰক এক বিশ্বজনীন জনপ্ৰিয় ব্ৰেণ্ড কৰি তুলিব বিচাৰিছো৷ কাশ্মীৰি কেশৰ বৈশ্বিক স্তৰত এনে মচলাৰ ৰূপত প্ৰসিদ্ধ যাৰ বহুকেইটা ঔষধীয় গুণ আছে৷ ই অত্যন্ত সুগন্ধিযুক্ত, ইয়াৰ ৰং গাঢ় আৰু ইয়াৰ সুতা দীঘল আৰু শকত হয়, যিয়ে ইয়াৰ ঔষধি মূল্য বৃদ্ধই কৰে৷ ই জম্মু–কাশ্মীৰৰ সমৃদ্ধ সাংস্কৃতিক ঐতিহ্যক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে৷ গুণগতমানৰ কথা ক’বলৈ গ’লে কাশ্মীৰৰ কেশৰ অনন্য আৰু অন্য দেশৰ কেশৰতকৈ পৃথক৷ কাশ্মীৰৰ কেশৰক জিআই টেগ চিহ্নিত কৰাৰ ফলত ই এক পৃথক পৰিচয় লাভ কৰিছে৷ আপোনালোকে এয়া জানি সুখী হ’ব যে কাশ্মীৰৰ কেশৰে জিআই টেগৰ স্বীকৃতি লাভ কৰাৰ পিছত ডুবাইৰ এক ছুপাৰমাৰ্কেটত ইয়াক মুকলি কৰা হৈছে৷ এতিয়া ইয়াৰ ৰপ্তানি বৃদ্ধি হ’ব৷ ই আত্মনিৰ্ভৰ ভাৰত হোৱাৰ আমাৰ প্ৰয়াসক সৱলীকৃত কৰিব৷ কেশৰৰ কৃষকসকল বিশেষভাৱে উপকৃত হ’ব৷ পুলৱামাৰ ত্ৰালৰ শাৰ এলেকাৰ বাসিন্দা আব্দুল মজিদ বাণীকেই চাওক৷ তেওঁ নিজৰ জিআই টেগযুক্ত কেশৰক ৰাষ্ট্ৰীয় ছেফ্ৰন অভিযানৰ সহায়ত পাম্পোৰৰ বাণিজ্য কেন্দ্ৰত ই–বাণিজ্যৰ জৰিয়তে বিক্ৰী কৰিছে৷ তেওঁৰ দৰে বহু লোকে এই কাম কৰি আছে৷ আগলৈ যেতিয়া আপোনালোকে কেশৰ ক্ৰয় কৰিবলৈ বিচাৰে তেন্তে কাশ্মীৰৰ কেশৰহে ক্ৰয় কৰিব৷ কাশ্মীৰৰ জনতাৰ উৎসাহ এনেকুৱা যে তাৰে কেশৰৰ সোৱাদেই ভিন্ন৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, দুদিন পূৰ্বে গীতা জয়ন্তী পালন কৰা হ’ল৷ গীতাই আমাৰ জীৱনৰ প্ৰতিটো সন্দৰ্ভত প্ৰেৰণা প্ৰদান কৰে৷ কিন্তু আপোনালোকে কেতিয়াবা ভাবিছে নে গীতা কিয় এনে অদভূত গ্ৰন্থ? এইবাবেই যে এয়া স্বয়ং ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণৰ বাণী৷ কিন্তু গীতাৰ বিশিষ্টতা এয়াও যে এয়া জনাৰ কৌতুহলৰ পৰা আৰম্ভ হয়৷ প্ৰশ্নৰ পৰা আৰম্ভ হয়৷ অৰ্জুনে ভগৱানক প্ৰশ্ন কৰিলে, কৌতুহল সুধিলে, তেতিয়াহে গীতাৰ জ্ঞান সংসাৰে লাভ কৰিলে৷ গীতাৰ দৰে আমাৰ সংস্কৃতিত যিমান জ্ঞান আছে সেই সকলোবোৰ জিজ্ঞাসাৰ পৰা আৰম্ভ হৈছে৷ বেদান্তৰ প্ৰথম মন্ত্ৰ হ’ল– ‘অথতো ব্ৰহ্ম জিজ্ঞাসা’ অৰ্থাৎ আহক, আমি ব্ৰহ্মৰ জিজ্ঞাসা কৰো৷ সেইবাবেই আমাৰ ইয়াৰ ব্ৰহ্মৰ অন্বেষণৰো কথা কোৱা হয়৷ জিজ্ঞাসাৰ শক্তিয়েই এনেকুৱা৷ জিজ্ঞাসাই আপোনাক নিৰন্তৰে অনুপ্ৰাণিত কৰে৷ সৰু কালছোৱাত আমাৰ ভিতৰত থকা জিজ্ঞাসৰ ফলতেই আমি শিকিব পাৰো৷ অৰ্থাৎ যেতিয়ালৈ জিজ্ঞাসা আছে তেতিয়ালৈ জীৱন আছে৷ যেতিয়ালৈ জিজ্ঞাসা আছে তেতিয়ালৈ নতুন শিকাৰ ক্ৰম অব্যাহত থাকিব৷ ইয়াৰ কোনো বয়স, কোনো পৰিস্থিতিৰ কথা নাহে৷ জিজ্ঞাসাৰ এনে এক শক্তিৰ উদাহৰণ মই গম পালো, তামিলনাডুৰ বয়সস্থ শ্ৰী টি শ্ৰীনিবাসাচাৰ্য স্বামীজীৰ বিষয়ে৷ শ্ৰী টি শ্ৰীনিবাসাচাৰ্য স্বামীজীৰ বয়স ৯২ বছৰ৷ তেওঁ এই বয়সতো কম্পিউটাৰত নিজৰ কিতাপ লিখি আছে, নিজে টাইপ কৰি৷ আপোনালোকে চিন্তা কৰিছে যে কিতাপ লিখাটো বাৰু ঠিকে আছে কিন্তু তেওঁৰ সময়ততো কম্পিউটাৰেই নাছিল৷ তেন্তে তেওঁ কেতিয়া কম্পিউটাৰ শিকিলে? এয়া সত্য যে তেওঁৰ মহাবিদ্যালয়ৰ সময়ত কম্পিউটাৰ নাছিল৷ কিন্তু মনৰ জিজ্ঞাসা আৰু আত্মবিশ্বাস এতিয়াও তেওঁৰ যুৱকালৰ দৰে বিদ্যমান আছে৷ দৰাচলতে, শ্ৰী নিবাসাচাৰ্য স্বামীজী সংস্কৃত আৰু তামিলৰ বিদ্বান পুৰুষ৷ তেওঁ এই পৰ্যন্ত প্ৰায় ১৬খন আধ্যাত্মিক গ্ৰন্থ ৰচনা কৰিছে৷ কিন্তু কম্পিউটাৰ অহাৰ পিছত তেওঁ ভাবিলে যে এতিয়া কিতাপ লিখাৰ আৰু ছপা হোৱাৰ পদ্ধতি পৰিৱৰ্তন হৈছে৷ সেয়ে তেওঁ ৮৬ বছৰ বয়সত কম্পিউটাৰ শিকিলে, নিজৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় ছফটৱেৰ শিকিলে৷ এতিয়া তেওঁ নিজৰ কিতাপ লিখি আছে৷

বন্ধুসকল, শ্ৰী টি শ্ৰীনিবাসাচাৰ্য স্বামীজীৰ জীৱন এই কথাৰ প্ৰত্যক্ষ প্ৰমাণ যে জীৱনত তেতিয়ালৈহে শক্তি থাকে যেতিয়ালৈ জীৱনত জিজ্ঞাসা জীয়াই থাকে, শিকাৰ হেঁপাহ নমৰে৷ সেইবাবে আমি কেতিয়াও এই কথা ভাবিব নালাগে যে আমি পিছুৱাই থাকিলো৷ যদি, আমি এয়া শিকি থ’লোহেঁতেন৷ আমি এয়া ভাবিব নালাগে যে আমি শিকিব নোৱাৰো, আমি আগবাঢ়িব নোৱাৰো৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আমি জিজ্ঞাসাৰ পৰা কিবা নতুন শিকাৰ আৰু কৰাৰ কথা কৈ আছিলো৷ নতুন বছৰত নতুন সংকল্পৰ কথা কৈ আছিলো৷ কিন্তু কিছুমান লোক এনেকুৱাও আছে যিয়ে নিৰন্তৰে কিবা নহয় কিবা এটা নতুন কৰি থাকে, নতুন নতুন সংকল্প পূৰণ কৰি থাকে৷ আপোনালোকেও নিজৰ জীৱনত অনুভৱ কৰিছে, যেতিয়া সমাজৰ বাবে কিবা কৰা হয় তেতিয়া বহুত কিবা কিবি কৰাৰ শক্তি সমাজে স্বয়ং প্ৰদান কৰে৷ সামান্য যেন বোধ হোৱা প্ৰেৰণাৰ বহু ডাঙৰ কাম হ’ব পাৰে৷ এনে এক যুৱক হ’ল শ্ৰীমান প্ৰদীপ সাংগৱান৷ গুৰুগ্ৰামৰ প্ৰদীপ সাংগৱানে ২০১৬ চনৰ পৰাই হিলিং হিমালয়া নামৰ এক অভিযান চলাই আহিছে৷ তেওঁ নিজৰ দল আৰু স্বেচ্ছাসেৱীসকলৰ সৈতে হিমালয়ৰ বিভিন্ন এলেকালৈ যায় আৰু যি প্লাষ্টিক–আৱৰ্জনা পৰ্যটকসকলে এৰি থৈ যায়, সেয়া পৰিষ্কাৰ কৰে৷ প্ৰদীপজীয়ে এতিয়ালৈ হিমালয়ৰ বিভিন্ন পৰ্যটন এলেকাৰ পৰা বহু টন প্লাষ্টিক পৰিষ্কাৰ কৰিছে৷ ঠিক সেইদৰে কৰ্ণাটকৰ এক যুৱ দম্পত্তি অনুদীপ আৰু মীনুষা৷ অনুদীপ আৰু মীনুষাই যোৱা নৱেম্বৰ মাহত বিবাহত আৱদ্ধ হৈছে৷ বিয়াৰ পিছত বহু লোক ফুৰিবলৈ যায় কিন্তু এওঁলোক দুয়োজনে অন্য কাম কৰিলে৷ এওঁলোকে প্ৰায়েই দেখা পায় যে যেতিয়াই মানুহে বাহিৰলৈ ফুৰিবলৈ যায় তেতিয়া তাত বহু আৱৰ্জনা এৰি থৈ আহে৷ কৰ্ণাটকৰ সোমেশ্বৰ তীৰৰো এই অৱস্থাই আছিল৷ অনুদীপ আৰু মীনুষাই সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰিলে যে সোমেশ্বৰ তীৰত যিসকলে আৱৰ্জনা এৰি থৈ যায়, সেয়া তেওঁলোকে পৰিষ্কাৰ কৰিব৷ দুয়ো স্বামী–স্ত্ৰীয়ে বিয়াৰ পিছত নিজৰ প্ৰথম সংকল্প এয়াই গ্ৰহণ কৰিলে৷ দুয়ো লগ হৈ সমুদ্ৰতীৰৰ পৰা বহু আৱৰ্জনা পৰিষ্কাৰ কৰিলে৷ অনুদীপে এই সংকল্পৰ বিষয়ে ছ’চিয়েল মিডিয়াত বিনিময় কৰিলে৷ এই সুন্দৰ চিন্তাধাৰাৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱিত হৈ বহু যুৱক–যুৱতীয়ে তেওঁলোকৰ সৈতে জড়িত হৈ পৰিলে৷ আপোনালোকে জানি আচৰিত হ’ব৷ এই লোকসকলে একত্ৰিতভাৱে সোমশ্বৰ তীৰৰ পৰা ৮০০ কিলোতকৈও অধিক আৱৰ্জনা পৰিষ্কাৰ কৰিছে৷

বন্ধুসকল, এই প্ৰয়াসসমূহৰ মাজত আমি এয়াও চিন্তা কৰিব লাগে যে এই আৱৰ্জনাসমূহ সমুদ্ৰতীৰত, পাহাৰত গৈ পায় কেনেকৈ? অৰ্থাৎ আমাৰ মাজৰেই কিছুমান লোকে এই আৱৰ্জনা সেই ঠাইত এৰি আহে৷ আমি প্ৰদীপ আৰু মীনুষাৰ দৰে চাফাই অভিযান চলাব লাগে৷ কিন্তু ইয়াৰ পূৰ্বে আমি এয়া সংকল্প গ্ৰহণ কৰিব লাগে যে আমি আৱৰ্জনাই নেপেলাও৷ স্বচ্ছ ভাৰত অভিযানৰ প্ৰথম সংকল্পই হ’ল এয়া৷ হয়, মই পুনৰবাৰ আপোনালোকক মনত পেলাই দিবলৈ বিচাৰিছো৷ ক’ৰোনাৰ বাবে এই বছৰ ইয়াৰ চৰ্চা অধিক নহ’ল৷ আমি দেশক এবাৰ ব্যৱহৃত প্লাষ্টিকৰ পৰা মুক্ত কৰিবই লাগিব৷ এয়াও ২০২১ৰ সংকল্পসমূহৰ ভিতৰত এটা৷ আপোনালোকক নতুন বৰ্ষৰ অনেক শুভকামনা জনাইছো৷ আপোনালোক নিজেও সুস্থ হৈ থাকক, পৰিয়ালকো সুস্থ কৰি ৰাখক৷ অহা বছৰত জানুৱাৰীত নতুন বিষয়ৰ ওপৰত ‘মন কী বাত’ হ’ব৷

অশেষ ধন্যবাদ৷

মন কী বাত, নৱেম্বৰ ২০২০

মোৰ প্ৰিয় দেশবাসী নমস্কাৰ!

আজিৰ মন কী বাতৰ আৰম্ভণিতে মই আপোনালোকৰ সৈতে এটা ভাল খবৰ শ্বেয়াৰ কৰিব বিচাৰিছো৷ প্ৰতিগৰাকী ভাৰতীয়ই জানি সুখী হ’ব যে অতি প্ৰাচীন দেৱী অৰ্ণপূৰ্ণাৰ প্ৰতিমা কানাডাৰ পৰা ভাৰতলৈ ঘূৰাই অনা হৈছে৷ প্ৰায় ১০০ বছৰৰ পূৰ্বে ১৯১৩ চন মানত বাৰাণসীৰ এটা মন্দিৰৰ পৰা এই প্ৰতিমা চুৰি হৈছিল৷ মই কানাডা চৰকাৰ আৰু এই মহান ব্যক্তিসকলৰ প্ৰতি কৃতজ্ঞতা প্ৰকাশ কৰিছো, যাৰবাবে এই কাম সমাধা হ’ল৷ মাতা অন্নপূর্ণাৰ কাশীৰ সৈতে এক নিবিড় সম্বন্ধ আছে। এতিয়া তেওঁৰ প্রতিমা ঘূৰাই অনাটো আমাৰ সকলোৰে বাবে আনন্দৰ বিষয়। মাতা অন্নপূর্ণাৰ প্রতিমাৰ দৰেই আমাৰ ঐতিহ্যপূৰ্ণ বহু অমূল্য ৰত্ন, আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় চক্রৰ চিকাৰ হৈ আহিছে। এই চক্রই আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় বজাৰত এইবোৰ অতি উচ্চ দামত বিক্ৰী কৰে। এতিয়া ইয়াৰ ওপৰত জোৰ দিয়াৰ লগতে, এই সামগ্রীসমূহ ঘূৰাই অনাৰ বাবে ভাৰতে প্ৰচেষ্টা অব্যাহত ৰাখিছে৷ এনে প্রচেষ্টাৰ কাৰণে বিগত বছৰসমূহত ভাৰতে বহু প্রতিমা আৰু শিল্প–সামগ্রী ঘূৰাই আনিবলৈ সক্ষম হৈছে। মাতা অন্নপূর্ণাৰ প্রতিমা ঘূৰাই অনাৰ লগত আৰু এটি ঘটনাৰ জড়িত হৈ আছে। কিছুদিন পূৰ্বে বিশ্ব ঐতিহ্য সপ্তাহ পালন কৰা হৈছে। সংস্কৃতি প্রেমীসকলৰ বাবে বিশ্ব ঐতিহ্য সপ্তাহে পুৰণি সময়লৈ ঘূৰি যোৱা, তাৰ ইতিহাসৰ গুৰুত্বপূর্ণ পর্বৰ সন্ধান কৰাৰ এক চিত্তাকর্ষক সুযোগ আনি দিয়ে৷ ক’ৰোনা পর্ব চলাৰ পাছতো এইবাৰ আমি উদ্ভাৱনী উপায়েৰে জনসাধাৰণক এই ‘ঐতিহ্য সপ্তাহ’ পালন কৰি দেখুৱালো৷ সংকটৰ সময়ত সংস্কৃতি যথেষ্ট কামত আহে আৰু সংকটৰ মোকাবিলা কৰাত গুৰুত্বপূর্ণ ভূমিকা পালন কৰে। প্রযুক্তিৰ জৰিয়তেও সংস্কৃতি আৱেগৰ উদ্দীপনাৰ এক হৈ কাম কৰে। বৰ্তমান দেশত বহু সংগ্রহালয় আৰ গ্রন্থাগাৰে নিজৰ সংগ্রহক সম্পূৰ্ণ ডিজিটাইজেচনৰ কাম কৰিছে৷ দিল্লীত আমাৰ ৰাষ্ট্রীয় সংগ্ৰহালয়ত এই ক্ষেত্ৰত কেতবোৰ প্রশংসনীয় প্ৰচেষ্টা লৈছে। ৰাষ্ট্রীয় সংগ্ৰহালয়ত প্রায় দহটা ভার্চুৱেল গেলাৰী গঢ়াৰ বাবে কাম চলি আছে- এয়া আকর্ষণীয় নহয় নে? এতিয়া আপুনি ঘৰত বহি দিল্লীৰ ৰাষ্ট্ৰীয় সংগ্ৰহালয়ৰ গেলাৰী চাব পাৰিব৷ য’ত এফালে প্রযুক্তিৰ জৰিয়তে সাংস্কৃতিক ঐতিহ্যক আৰু অধিক জনতাৰ কাষলৈ নিয়াত গুৰুত্বপূর্ণ হিচাপে বিবেচিত হৈছে, আনফালে এই ঐতিহ্যৰ সংৰক্ষণৰ বাবে প্রযুক্তিৰ ব্যৱহাৰো গুৰুত্বপূর্ণ হিচাপে বিবেচিত হৈছে৷। সম্প্রতি মই এটা আকর্ষণীয় প্রকল্পৰ সন্দৰ্ভত পঢ়িছিলো৷ নৰৱেৰ উত্তৰত স্ফালবার্ড নামে এটা দ্বীপ আছে। এই দ্বীপত আর্কটিক ৱর্ল্ড আর্কাইভ নামেৰে এটা প্রকল্প নিৰ্মাণ কৰা হৈছে। এই আর্কাইভত বহুমূলীয়া ঐতিহ্য সংক্রান্ত তথ্য এনেদৰে ৰখা আছে যে কোনো ধৰণৰ প্রাকৃতিক বা মানুৱসৃষ্ট দুৰ্যোগেও সেয়া প্রভাৱিত কৰিব নোৱাৰে৷

অতি সম্প্রতি এইটোও জনা গৈছে যে অজন্তা গুহাৰ সম্পদৰাজিকো ডিজিটাইজ কৰি এই প্রকল্পত জড়িত কৰা হৈছে। ইয়াত অজন্তা গুহাৰ সম্পূৰ্ণ দৃশ্য চাবলৈ পোৱা যাব৷ ইয়াত ডিজিটেলাইজড আৰু ৰেষ্টোৰড পেইণ্টিঙৰ লগ লগে ইয়াৰ লগত সম্পৰ্কযুক্ত নথিপত্র আৰু উদ্ধৃতি যুক্ত আছে৷ বন্ধুসকল, মহামাৰীয়ে যিসময়ত এফালে আমাৰ কাম-কাজৰ পদ্ধতি সলনি কৰিছে, আনফালে প্রকৃতিক নতুনকৈ উপলব্ধি কৰাৰ সুযোগ প্ৰদান কৰিছে। প্রকৃতিৰ প্ৰতি আমাৰ দৃষ্টিভংগীও সলনি হৈছে। এতিয়া আমি শীতকালত প্রৱেশ কৰিছো৷ আমি প্রকৃতিৰ ভিন্ন ৰং দেখিবলৈ পাম৷ বিগত দি কেইটাত চেৰী ফুলৰ ভাইৰেল ছবিৰে ইণ্টাৰনেট ভৰি পৰিছে৷ এতিয়া আপোনালোকে হয়তো ভাবিছে যে মই যি চেৰী ফুলৰ কথা কৈছো, সেয়া জাপানৰ এই প্রসিদ্ধ পৰিচিতিৰ কথা কৈছো৷ কিন্তু কথাটো তেনে নহয়! এইবোৰ জাপানৰ ছবি নহয়! এইবোৰ আমাৰ মেঘালয়ৰ শ্বিলঙৰ ছবি। মেঘালয়ৰ অপৰূপ সৌন্দর্যত এই চেৰী ফুলে আৰু অধিক জেউতি চৰাইছে৷

বন্ধুসকল, চলিত নৱেম্বৰ মাহৰ ১২ তাৰিখৰ পৰা ডক্টৰ ছেলিম আলি জীৰ ১২৫সংখ্যক জন্ম বাৰ্ষিকী সমাৰোহ আৰম্ভ হৈছে। ডক্টৰ ছেলিম আলিয়ে পক্ষী জগতত চৰাইৰ অনুসন্ধানৰ ক্ষেত্ৰত উল্লেখযোগ্য কাম কৰিছে৷ বিশ্বৰ পক্ষী বিশেষজ্ঞসকলক ভাৰতৰ প্রতি আকৃষ্টও কৰিছে৷ আমি চিৰদিন চৰাইৰ সন্ধানৰ প্ৰতি অনুৰাগী লোকসকলৰ প্ৰশংসাৰ কৰি আহিছো। বহু ধৈর্যৰে তেওঁলোকে ঘণ্টাৰ পাছত ঘণ্টা, পুৱাৰে পৰা সন্ধ্যালৈকে চৰাইৰ সন্ধান কৰিব পাৰে, প্রকৃতিৰ অনুপম সৌন্দর্যৰ আনন্দ ল’ব পাৰে আৰু নিজৰ জ্ঞানক আমাৰ কাষলৈ প্ৰেৰণ কৰে৷ ভাৰততো বহু চৰাইৰ সন্ধানী ছ’চাইটি সক্রিয় হৈ আছে। আপোনালোকো নিশ্চয় এই বিষয়ৰ সৈতে জড়িত হ’ব৷ মইও জীৱনৰ ধামখুমীয়া বিগত সময়ত কেৱাড়িয়াত পক্ষীৰ সৈতে সময় কটোৱাৰ স্মৰণীয় সুযোগ পাইছিলো৷ পক্ষীৰ সৈতে সময় কটোৱাৰ জৰিয়তে আপুনি প্রকৃতিৰ সৈতে যুক্ত হ’ব আৰু পৰিৱেশৰ ভাৱনাই আপোনাক অনুপ্রাণিত কৰিব।

মোৰ প্রিয় দেশবাসী, ভাৰতৰ সংস্কৃতি আৰু শাস্ত্রত সকলো সময়তে সমগ্র বিশ্বৰ বাবে আকর্ষণৰ কেন্দ্রবিন্দু হৈ আহিছে৷ বহু লোকে ইয়াৰ সন্ধানত ভাৰতলৈ আহে আৰু চিৰদিনৰ বাবে ইয়াতে থাকি যায়৷ আকৌ বহু লোকে নিজৰ দেশলৈ ঘূৰি গৈ এই সংস্কৃতিৰ বাহক হৈ পৰে৷ মোৰ জোনাছ মেচেত্তিৰ কামৰ সম্বন্ধে জনাৰ সুযোগ হয়, যাক আমি 'বিশ্বনাথ' নামেৰে জানো। জোনাছে ব্রাজিলৰ লোকসকলক বেদ আৰু গীতাৰ তত্বৰ শিক্ষা দিয়ে৷ তেওঁ 'বিশ্ববিদ্যা' নামেৰে এটা সংস্থা চলায়, যি ৰিঅ’ ডি জেনেইৰ’ৰ পৰা প্ৰায় এঘণ্টাৰ দূৰত্বত পেট্রোপ’লিছৰ পাহাৰত অৱস্থিত। জোনাছে মেকানিকেল ইঞ্জিনিয়াৰিঙৰ পঢ়াশুনা কৰাৰ পাছত ষ্টক মার্কেটৰ এটা কোম্পানীত কাম কৰে৷ পাছত ভাৰতীয় সংস্কৃতি বিশেষকৈ বেদ-বেদান্তৰ প্রতি আকৃষ্ট হয়৷ ষ্টকৰ পৰা আধ্যাত্মিকতা, বাস্তৱত তেওঁৰ যাত্রা পথ অতি সুদীর্ঘ। জোনাছে ভাৰতত বেদান্ত দর্শনক লৈ অধ্যয়ন কৰে আৰু চাৰি বছৰলৈকে কইম্বাটুৰৰ আর্শ বিদ্যা গুৰুকুলামত থাকে৷ জোনাছৰ আন এক বৈশিষ্ট্য আছে, তেওঁ নিজৰ বাৰ্তা সকলোৰ ওচৰলৈ পঠোৱাৰ বাবে প্রযুক্তিৰ ব্যৱহাৰ কৰিছে৷ তেওঁ নিয়মীয়াকৈ অনলাইন কাৰ্যসূচীৰ আয়োজন কৰে৷ প্রতিদিনে পডকাষ্টো কৰে৷ বিগত সাত বছৰত জোনাছে বেদান্তৰ ওপৰত সকলোৰে বাবে বিনামূলীয়া পাঠক্রমৰ জৰিয়তে ডেৰ লক্ষাধিক ছাত্র–ছাত্রীক পঢ়ুৱাইছে৷ জোনাছে কেৱল এক ডাঙৰ কামেই কৰা নাই, তেওঁ এনে ভাষাত কৰিছে, যাতে বহুলোকে বুজাত সুবিধা হয়। ক’ৰোনা আৰু কোৱাৰেণ্টাইনৰ সময়ছোৱাত বেদান্তই কিদৰে সহায় কৰিব পাৰে সেয়া জনাৰ বাবে জনসাধাৰণক এই বিষয়ে বহু আগ্রহ আছে। মন কী বাতৰ জৰিয়তে জোনাছৰ প্রচেষ্টাসমূহৰ বাবে তেওঁক অভিনন্দন আৰু তেওঁৰ ভৱিষ্যত প্রচেষ্টাৰ বাবে শুভকামনা জনাইছো৷

বন্ধুসকল, বৰ্তমান এনে আন এটা খবৰৰ প্রতি আপোনালোকে নিশ্চয় দৃষ্টি গৈছে৷ নিউজিলেণ্ডৰ নৱনির্বাচিত সাংসদ ড০ গৌৰৱ শর্মাই বিশ্বৰ প্রাচীন ভাষাসমূহৰ অন্যতম সংস্কৃত ভাষাত শপত গ্রহণ কৰে৷ এজন ভাৰতীয় হৈ ভাৰতীয় সংস্কৃতিৰ এই প্রসাৰৰ বাবে লোৱা পদক্ষেপৰ বাবে মই গৌৰৱ বোধ কৰিছো৷ ‘মন কী বাত’ৰ জৰিয়তে গৌৰৱ শর্মাজীক শুভকামনা জনাইছো। মই সকলোৱে কামনা কৰিছো যে নিউজিলেণ্ডৰ জনসাধাৰণৰ সেৱাত তেওঁ নতুন উচ্চতাত উপনীত হ’ব৷

মোৰ প্রিয় দেশবাসী, কাইলৈ ৩০ নৱেম্বৰ। মই শ্রী গুৰু নানক দেৱজীৰ ৫৫১সংখ্যক আৱিৰ্ভাৱ তিথি উদযাপন কৰিম৷ সমগ্র বিশ্বত গুৰু নানক দেৱজীৰ প্রভাৱ স্পষ্টকৈ পৰিলক্ষিত হয়৷ ভেংকোবাৰৰ পৰা ৱেলিংটন, ছিংগাপুৰৰ পৰা দক্ষিণ আফ্রিকালৈকে তেওঁৰ উপদেশ সর্বত্ৰ গুঞ্জৰিক হয়৷ গুৰুগ্রন্থ ছাহিবত কোৱা হৈছে "সেৱক কো, সেৱা বন আই" অর্থাৎ সেৱকৰ কাম, সেৱা কৰা। বিগত কিছু বছৰত বহু গুৰুত্বপূর্ণ পর্ব আহি আছে আৰু এজন সেৱক হিচাপে মই বহু কাম কৰাৰ সুযোগ পাইছো৷ গুৰু চাহিৱক মই সেৱা জনালো। ইয়াৰ পূৰ্বে গুৰু নানক দেৱজীৰ ৫৫০সংখ্যক আৱিৰ্ভাৱ তিথি, শ্রী গুৰু গোৱিন্দ সিং জীৰ ৩৫০সংখ্যক আৱিৰ্ভাৱ পর্ব আছিল। অহা বছৰ শ্রী গুৰু টেগবাহাদুৰ জীৰ ৪০০সংখ্যক আৱিৰ্ভাৱ পর্ব। মই অনুভৱ কৰিছো যে গুৰু চাহেবৰ মোৰ ওপৰ বিশেষ কৃপা আছে, তেওঁ সদায় আমাৰ নিজৰ কামত নিচেই ওচৰৰ পৰা জড়িত হোৱাৰ সুযোগ দিছে৷

বন্ধুসকল, আপোনালোকে নিশ্চয় জানে কচ্ছত এটা গুৰদ্বাৰা আছে- 'লাখপত গুৰদ্বাৰা চাহেব' । শ্রী গুৰু নানকজীয়ে নিজৰ বিষন্নতাৰ সময়ত 'লাখপত গুৰদ্বাৰা চাহেব'ত আছিল৷ ২০০১ চনৰ ভূমিকম্পত এই গুৰুদ্বাৰৰো ক্ষতি হয়। এয়া গুৰু চাহেবৰে কৃপা যে মই ইয়াক জৰাজীৰ্ণ অৱস্থাৰ পৰা উদ্ধাৰৰ কাম সুনিশ্চিত কৰিব পাৰিলো৷ কেৱল মেৰামতি কৰাই নহয়, এই গুৰুদ্বাৰৰ বৈভৱ আৰু পূর্ব গৌৰৱকো ঘূৰাই অনা হৈছে। মই সকলো গুৰু চাহেবৰ আশীর্বাদ লাভ কৰিছো৷ লখপত গুৰুদ্বাৰ সংৰক্ষণৰ প্রচেষ্টাক ২০০৪চনত ইউনেস্ক’ৰ এছিয়া-প্রশান্ত মহাসাগৰীয় ঐতিহ্যৰ পুৰস্কাৰ এৱার্ড অফ ডিষ্টিংচন প্ৰদান কৰা হৈছে৷ মেৰামতিৰ সময়ত শৈল্পিক খুঁটিনাটিক উপযুক্তভাৱে গুৰুত্ব দিয়া হৈছে বুলি জুৰীয়ে মত প্ৰকাশ কৰিছিল৷ জুৰিয়েও জানিছিল, মেৰামতিৰ কামত শিখ সসম্প্রদায়ৰ মানুহে কেৱল জড়িত আছিল এনে নহয়, বৰঞ্চ তেওঁলোকৰ তত্ত্বাৱধানতে সকলো কাম সম্পূর্ণ হয়। তেতিয়া মই মুখ্যমন্ত্রী নাছিলো, তেতিয়াও লখপত গুৰুদ্বাৰলৈ যোৱাৰ সুযোগ হৈছিল। তাত গ’লে মই অসীম শক্তি পাও। সকলোৱে এই গুৰুদ্বাৰালৈ যাবলৈ পালে নিজকে ধন্য বুলি ভাৱে৷ গুৰু চাহেবে মোৰ পৰা বহু সেৱা লাভ কৰিছে আৰু সেইবাবে মই অতি কৃতজ্ঞ। যোৱা বছৰৰ নৱেম্বৰ মাহত কাৰতাৰপুৰ চাহেব কৰিড’ৰ খোলাৰ ঐতিহাসিক ঘটনা হৈছিল। এই বিষয়টোক মই আজীৱন স্মৃতিৰ মনিকোঠাত ৰাখিম৷ এয়া আমাৰ সকলোৰে সৌভাগ্য যে আমাৰ শ্রী দৰবাৰ চাহেবৰ সেৱা কৰাৰ আন এটি সুযোগ হৈছে। আমাৰ প্রবাসী শিখ ভাই–ভনীসকলে এতিয়া আৰু সহজে দৰবাৰ চাহেবৰ সেৱাত ধন প্ৰেৰণ কৰিব পাৰিব৷ এই পদক্ষেপ লোৱাৰ ফলত সমগ্ৰ বিশ্বত তেওঁলোক য’তে আছে, তাৰ পৰা দৰবাৰ চাহেবৰ আৰু ওচৰ চাপি আহিল৷

বন্ধুসকল, গুৰু নানক জীয়ে লংগৰ প্রথা আৰম্ভ কৰিছিল৷ মই ক’ৰোনা মহামাৰীৰ এই সময়ছোৱাত দেখিলো কিদৰে শিখ ভাই–ভনীসকলে তেওঁলোকৰ এই পৰম্পৰাক বজাই ৰাখি মানৱসেৱাৰ এক উজ্জ্বল নিদৰ্শন দাঙি ধৰিলে৷ এই পৰম্পৰা মোৰ বাবে প্রেৰণাস্বৰূপ। আমি বিচাৰো, আমি সকলো সেৱক হৈ কাম কৰি যাম। গুৰু চাহেবে আমাৰ পৰা আৰু মোৰ দেশবাসীৰ পৰা এইনে সেৱাই লাভ কৰি থাকক৷ পুনৰবাৰ গুৰু নানক জয়ন্তীত সকলোকে বহুত বহুত শুভকামনা জনাইছো৷

মোৰ প্রিয় দেশবাসী, বিগত কেইটামান দিনত দেশৰ বিভিন্ন বিশ্ববিদ্যালয়ৰ শিক্ষাৰ্থীৰ সৈতে কথা পতাৰ লগতে তেওঁলোকৰ শিক্ষালাভৰ গুৰুত্ত্বপূর্ণ ঘটনাৰ অংশীদাৰ হোৱাৰ সুযোগ পালো৷ আইআইটি গুৱাহাটী, আইআইটি দিল্লী, গান্ধীনগৰৰ দীনদয়াল পেট্র’লিয়াম ইউনিভাৰ্ছিটী, দিল্লীৰ জেএনইউ, মহীশূৰ বিশ্ববিদ্যালয় আৰু লক্ষ্ণৌ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ ছাত্র–ছাত্রীসকলৰ সৈতে প্রযুক্তিৰ সহায়ত মই যোগাযোগ কৰিব পাৰিছো৷ দেশৰ যুৱসম্প্রদায়ৰ মাজত থাকিবলৈ পালে মনটো সতেজ আৰু উজ্জীৱিত যেন বোধ হয়৷ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ চৌহদো একপ্ৰকাৰৰ মিনি ইণ্ডিয়া। এফালে যেনেকৈ এই চৌহদসমূহত ভাৰতৰ বৈচিত্ৰতা পৰিলক্ষিত হয়, তেনদৰে নতুন ভাৰত গঢ়াৰ বাবে গুৰুত্বপূর্ণ পৰিৱর্তন অনাৰো ইচ্ছা দেখা যায়৷ ক’ৰোনা মহামাৰীৰ পূৰ্বে যেতিয়া মই সোশৰীৰে কোনো প্রতিষ্ঠানৰ অনুষ্ঠানলৈ গৈছিলো, তেতিয়া মই অনুৰোধো কৰিছিলো যে সমীপৰ স্কুলৰ দুখীয়া ছাত্র–ছাত্রীসকলকো তালৈ আমন্ত্রণ জনোৱা হওক। এই শিশুসকল মোৰ বিশেষ অতিথি হিচাপে আহক৷ এগৰাকী কনমানি শিশুৱে যেতিয়া এই বিৰাট সমাৰোহত কোনোৱাজনক চিকিৎসক, কোনোৱাজন ইঞ্জিনিয়াৰ, বিজ্ঞানী হোৱা দেখিব, কোনোবাই পদক পোৱা দেখিব, তেতিয়া তাৰ মনতো নতুন সপোন জাগি উঠিব৷ ‘মইও পাৰিম’ এনে আত্মবিশ্বাস জাগিব৷ নতুন সংকল্পৰ অনুপ্রেৰণা লাভ কৰিব৷

বন্ধুসকল, ইয়াৰ উপৰিও আৰু এটা কথা জানিবলৈ মোৰ সদায় মন যায় যে সেই ইনষ্টিটিউচনৰ এলুমনাই (alumni) কোন, সেই প্ৰতিষ্ঠানৰ নিজৰ এলুমনাইৰে ৰেগুলাৰ এংগেজমেণ্টৰ ব্যৱস্থা আছে নেকি? তেওঁলোকৰ এলুমনাই নেটৱৰ্ক কিমান জীৱন্ত…l

মোৰ যুৱ বন্ধু-বান্ধবীসকল, আপোনালোক তেতিয়ালৈকেহে কোনো প্ৰতিষ্ঠানৰ বিদ্যাৰ্থী, যেতিয়ালৈকে আপোনালোকে তাত পঢ়া-শুনা কৰে, কিন্তু তাৰ এলুমনাই, আপোনালোক জীৱনজুৰি থাকে। স্কুল, কলেজৰ পৰা ওলোৱাৰ পিছত দুটা বস্তু কেতিয়াও শেষ নহয়-এক, আপোনাৰ শিক্ষাৰ প্ৰভাৱ, আৰু দ্বিতীয়, আপোনাৰ নিজৰ স্কুল, কলেজৰ সৈতে সম্পৰ্ক। যেতিয়া এলুমনাইয়ে পৰস্পৰে কথা পাতে, তেতিয়া স্কুল, কলেজৰ তেওঁলোকৰ স্মৃতিত কিতাপ আৰু অধ্যয়নতকৈ বেছি কেম্পাছত অতিবাহিত কৰা সময় আৰু বন্ধুবৰ্গৰ সৈতে কটোৱা মুহূৰ্তবিলাক থাকে, আৰু এই স্মৃতিৰ পৰাই জন্ম লয় এটা ভাবনা, ইনষ্টিটিউচনৰ বাবে কিবা কৰাৰ। য'ত আপোনাৰ ব্যক্তিত্বৰ বিকাশ হ'ল, তাৰ বিকাশৰ বাবে আপুনি কিবা কৰিব তাতকৈ ডাঙৰ আনন্দৰ কথা আৰু কি হ'ব পাৰে? মই কিছুমান এনেকুৱা প্ৰয়াসৰ বিষয়ে পঢ়িছো, য'ত প্ৰাক্তন বিদ্যাৰ্থীয়ে নিজৰ পুৰণি প্ৰতিষ্ঠানক যথেষ্ট দিছে। আজিকালি এলুমনাই ইয়াক লৈ বহুত সক্ৰিয়। আইআইটিয়ানছে নিজৰ প্ৰতিষ্ঠানক কনফাৰেঞ্চ চেণ্টাৰছ, মেনেজমেন্ট চেণ্টাৰছ, ইনক্যুবেচন চেণ্টাৰছৰ দৰে কেইবাটাও বেলেগ বেলেগ ব্যৱস্থা নিজেই বনাই দিছে। এই সকলো প্ৰয়াসে বৰ্তমান বিদ্যাৰ্থীৰ লাৰ্নিং এক্সপেৰিয়েঞ্চক ইম্প্ৰ'ভ কৰে। আইআইটি দিল্লীয়ে এটা এন্ড'মেণ্ট ফাণ্ড আৰম্ভ কৰিছে, যি এটা চমকপ্ৰদ আইডিয়া। বিশ্বৰ জনাজাত ইউনিভাৰছিটীত এনেধৰণৰ এন্ড'মেণ্ট বনোৱাৰ কালচাৰ আছে, যি ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক সহায় কৰে। মই ধাৰণা কৰো যে ভাৰতৰ বিশ্ববিদ্যালয়েও এই সংস্কৃতিক ইনষ্টিটিউচনেলাইজড কৰিবলৈ সক্ষম।

যেতিয়া কিবা ওভতাই দিয়াৰ কথা আহে, তেতিয়া একোৱেই ডাঙৰ বা সৰু নহয়। সৰুতকৈও সৰু সহায়েও অৰ্থ বহন কৰে। প্ৰতিটো প্ৰয়াস মহত্বপূৰ্ণ। প্ৰায়ে প্ৰাক্তন বিদ্যাৰ্থীয়ে নিজৰ প্ৰতিষ্ঠানৰ প্ৰযুক্তিৰ উন্নীতকৰণত, ভবন নিৰ্মাণত, বঁটা আৰু বৃত্তি আৰম্ভ কৰাত, দক্ষতা বিকাশৰ কাৰ্যক্ৰম আৰম্ভ কৰাত বহুত মহত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰে। কিছুমান স্কুলৰ অ'ল্ড ষ্টুডেণ্ট এছ'চিয়েচনে মেণ্টৰশ্বিপ প্ৰগ্ৰেমছ আৰম্ভ কৰিছে। ইয়াত তেওঁলোকে বেলেগ বেলেগ বেট্চৰ বিদ্যাৰ্থীক গাইড কৰে। লগতে এডুকেশ্যন প্ৰস্পেক্টৰ ওপৰত আলোচনা কৰে। কিছুমান স্কুলত বিশেষকৈ ব'ৰ্ডিং স্কুলৰ এলুমনাই এছ'চিয়েচন বহুত শক্তিশালী, যি স্পৰ্টছ টুৰ্নামেণ্ট আৰু কমিউনিটী ছাৰ্ভিচৰ দৰে গতিবিধিৰ আয়োজন কৰি থাকে। মই প্ৰাক্তন বিদ্যাৰ্থীসকলক আহ্বান জনাও যে তেওঁলোকে যি প্ৰতিষ্ঠানত পঢ়াশুনা কৰিলে, তাৰ সৈতে নিজৰ সম্পৰ্ক আৰু অধিক শক্তিশালী কৰি থাকক। লাগে সেয়া স্কুলেই হওক, কলেজেই হওক বা ইউনিভাৰছিটী। মই প্ৰতিষ্ঠানসমূহকো আহ্বান জনাও যে এলুমনাই এংগেজমেণ্টৰ নতুন আৰু ইন'ভেটিভ প্ৰক্ৰিয়াৰ ওপৰত কাম কৰক। ক্ৰিয়েটিভ প্লেটফৰ্মৰ বিকাশ কৰক যাতে এলুমনাইৰ সক্ৰিয় অংশগ্ৰহণ হ'ব পাৰে। ডাঙৰ কলেজ বা বিশ্ববিদ্যালয়েই নহয়, আমাৰ গাঁৱৰ বিদ্যালয়সমূহৰো ষ্ট্ৰং ভাইব্ৰেণ্ট এক্টিভ এলুমনাই নেটৱৰ্ক হওক।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসী,

৫ ডিচেম্বৰত শ্ৰী অৰবিন্দৰ পূণ্য তিথি। শ্ৰী অৰবিন্দৰ বিষয়ে আমি যিমানেই পঢ়ো সিমানেই গভীৰতা আমি পাই গৈ থাকো। মোৰ যুৱবন্ধুসকলে শ্ৰী অৰবিন্দক যিমান জানিব, সিমানেই নিজেই নিজক জানিব, নিজক সমৃদ্ধ কৰিব। জীৱনৰ যি ভাব অৱস্থাত আপুনি আছে, যি সংকল্প সিদ্ধ কৰিবলৈ আপুনি প্ৰয়াসৰত, তাৰ মাজত আপুনি সদায়ে শ্ৰী অৰবিন্দক এটা নতুন প্ৰেৰণা দিয়া পাব, এটা নতুন পথ দেখুৱাই দিয়া পাব। যেনেদৰে আজি আমি 'লোকেলৰ বাবে ভোকেল' এই অভিযানেৰে আগবাঢ়ি আছো, সেয়ে শ্ৰী অৰবিন্দৰ স্বদেশীৰ দৰ্শনে আমাক পথ দেখুৱায়। বাংলাত এটা বৰ প্ৰভাৱশালী কবিতা আছে

‘छुई शुतो पॉय-मॉन्तो आशे तुंग होते ।

दिय-शलाई काठि, ताउ आसे पोते ।।

प्रो-दीप्ती जालिते खेते, शुते, जेते ।

किछुते लोक नॉय शाधीन ।।

অৰ্থাৎ, আমাৰ ইয়াত বেজী আৰু দিয়াচলাই পৰ্যন্ত বিলাতী জাহাজেৰে আহে। খোৱা-বোৱা, শোৱা, কোনো কথাতে মানুহ স্বাধীন নহয়।

তেওঁ কৈছিলো, স্বদেশীৰ অৰ্থ হৈছে আমি নিজৰ ভাৰতীয় কামিলা, কাৰিকৰৰ দ্বাৰা নিৰ্মিত বস্তুক অগ্ৰাধিকাৰ দিব লাগে। এনেকুৱাও নহয় যে শ্ৰী অৰবিন্দই বিদেশৰ পৰা কিবা শিকাৰ ক্ষেত্ৰতো কেতিয়াবা বিৰোধ কৰিছে। য'ত যিটো নতুন তাৰ পৰাই আমি শিকিব লাগে যিটো আমাৰ দেশৰ বাবে ভাল হ'ব পাৰে তাক আমি সহযোগ আৰু উৎসাহিত কৰিব লাগে, এয়াই হৈছে আত্মনিৰ্ভৰ ভাৰত অভিযান, ভোকেল ফৰ লোকেল মন্ত্ৰৰো ভাবনা। বিশেষকৈ স্বদেশী ব্যৱহাৰক লৈ তেওঁ যি কৈছে সেয়া আজি প্ৰত্যেক দেশবাসীয়ে পঢ়া উচিত। বন্ধুসকল, এনেদৰে শিক্ষাক লৈও শ্ৰী অৰবিন্দৰ বিচাৰ বহুত স্পষ্ট আছিল। তেওঁ শিক্ষাক কেৱল কিতাপৰ জ্ঞান, ডিগ্ৰী আৰু চাকৰিতে সীমাবদ্ধ বুলি ধাৰণা কৰা নাছিল। শ্ৰী অৰবিন্দই কৈছিল যে আমাৰ ৰাষ্ট্ৰীয় শিক্ষা, আমাৰ যুৱ প্ৰজন্মৰ মন আৰু মগজুৰ ট্ৰেইনিং হোৱা উচিত অৰ্থাৎ মস্তিষ্কৰ বৈজ্ঞানিক বিকাশ হওক আৰু অন্তৰত ভাৰতীয় ভাবনাও হওক। তেতিয়াহে এজন যুৱক দেশৰ অধিক উন্নত নাগৰিক হ'ব পাৰে, শ্ৰী অৰবিন্দই ৰাষ্ট্ৰীয় শিক্ষাক লৈ যি কথা তেতিয়াই কৈছিল, যি আশা কৰিছিল, আজি দেশে তাক নতুন ৰাষ্ট্ৰীয় শিক্ষা নীতিৰ জৰিয়তে সম্পূৰ্ণ কৰি আছে।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসী, ভাৰতত খেতি আৰু তাৰ সৈতে জড়িত বিষয়ৰ সৈতে নতুন দিশৰ সংযোগ ঘটিছে। বিগত দিনবিলাকত হোৱা কৃষি সংস্কাৰসমূহে কৃষকৰ বাবে নতুন সম্ভাৱনাৰ দুৱাৰো মুকলি কৰিছে। বছৰ বছৰ ধৰি কৃষকৰ যি দাবী আছিল, যি দাবী পূৰণ কৰিবলৈ কোনো নহয় কোনো সময়ত প্ৰত্যেক ৰাজনৈতিক দলে তেওঁলোকক প্ৰতিশ্ৰুতি দিছিল, সেই দাবীসমূহ পূৰণ হৈছে। যথেষ্ট আলাপ-আলোচনাৰ পিছত ভাৰতৰ সংসদে কৃষি সংস্কাৰক আইনগত ৰূপ দিছে। এই সংস্কাৰৰ জৰিয়তে কেৱল কৃষকৰ অনেক বন্ধন সমাপ্ত হৈছে, বৰং তেওঁলোকে নতুন অধিকাৰো লাভ কৰিছে, নতুন সুযোগো লাভ কৰিছে। এই অধিকাৰসমূহে খুউব কম সময়ত, কৃষকসকলৰ কষ্ট লাঘব কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছে। মহাৰাষ্ট্ৰৰ ধুলে জিলাৰ কৃষক, জিতেন্দ্ৰ ভায়ে নতুন কৃষি আইনৰ প্ৰয়োগ কেনেকৈ কৰিছে সেয়া আপোনালোকেও জনা দৰকাৰ। জিতেন্দ্ৰ ভায়ে মাকৈৰ খেতি কৰিছিল আৰু সঠিক দামৰ বাবে সেয়া বেপাৰীক বেচিবলৈ সিদ্ধান্ত লয়। ফচলৰ মুঠ দাম নিৰ্ধাৰণ হয় প্ৰায় তিনি লাখ বত্ৰিছ হাজাৰ টকা। জিতেন্দ্ৰ ভায়ে পঁচিশ হাজাৰ টকা আগধনো পাইছিল। সিদ্ধান্ত হৈছিল যে বাকীখিনি ধন তেওঁক পোন্ধৰ দিনত আদায় কৰা হ'ব। কিন্তু পিছত পৰিস্থিতি এনেকুৱা হয় যে তেওঁ বাকীখিনি ধন নাপালে। কৃষকৰ পৰা ফচল ক্ৰয় কৰা, মাহৰ পিছত মাহ ধনাদায় নকৰিবা, হয়তো মাকৈ কিনোতাই বছৰ বছৰ ধৰি চলি অহা সেই পৰম্পৰাকে পালন কৰিছিল। এনেদৰে চাৰি মাহলৈকে জিতেন্দ্ৰ ডাঙৰীয়াৰ পেমেণ্ট হোৱা নাছিল। এনে স্থিতিত তেওঁৰ সহায় কৰে ছেপ্টেম্বৰ মাহত পাছ হোৱা, যি নতুন কৃষি আইন প্ৰস্তুত হৈছে- সেয়া তেওঁৰ কামত আহে। এই আইনত এই কথা নিৰ্ণয় কৰা হৈছে যে ফচল ক্ৰয় কৰাৰ তিনি দিনতে কৃষকক সম্পূৰ্ণ পেমেণ্ট কৰিব লাগিব আৰু যদি পেমেণ্ট নহয় তেন্তে কৃষকে অভিযোগ দাখিল কৰিব পাৰে। আইনত আৰু এটা ডাঙৰ কথা আছে, এই আইনত ব্যৱস্থা কৰা হৈছে যে ক্ষেত্ৰৰ এছডিএমে এমাহৰ ভিতৰত কৃষকৰ অভিযোগ নিষ্পত্তি কৰিব লাগিব। এতিয়া, যেতিয়া এনেকুৱা আইনৰ শক্তি আমাৰ কৃষক ভাইসকলৰ ওচৰত আছে তেনেহ'লে তেওঁলোকৰ সমস্যাৰ সমাধান হ'ব লাগিব, তেওঁ অভিযোগ কৰিলে আৰু কেইদিনমানতে তেওঁৰ বাকীখিনি ধন আদায় হ'ল। অৰ্থাৎ আইনৰ সঠিক আৰু সম্পূৰ্ণ জ্ঞানেই জিতেন্দ্ৰ ডাঙৰীয়াৰ শক্তি হ'ল। ক্ষেত্ৰ যিয়েই নহওক, সকলো ধৰণৰ ভ্ৰম আৰু উৰাবাতৰিৰ পৰা আঁতৰি, সঠিক জ্ঞান, সকলো লোকৰ বাবে সম্বল হৈ পৰে। কৃষকৰ মাজত সজাগতা বৃদ্ধিৰ বাবে এনেকুৱাই এটা কাম কৰি আছে, ৰাজস্থানৰ বাৰাঁ জিলাত থকা মহম্মদ আছলামজীয়ে। তেওঁ এটা কৃষক উৎপাদক সংঘৰ চিইঅ'। হয়, আপুনি ঠিকেই শুনিছে, কৃষক উৎপাদক সংঘৰ চিইঅ'। আশা কৰা হৈছে যে ডাঙৰ ডাঙৰ কোম্পানীৰ চিইঅ'সকলে এই কথা শুনি ভাল পাব যে এতিয়া দেশৰ দূৰৱৰ্তী অঞ্চলত কাম কৰি থকা কৃষক সংগঠনসমূহতো চিইঅ' হ'বলৈ লৈছে, বন্ধুসকল, মহম্মদ আছলামজীয়ে নিজৰ ক্ষেত্ৰৰ অনেক কৃষকক একত্ৰিত কৰি এটা হোৱাট্ছএপ গ্ৰুপ বনাইছে। এই গ্ৰুপত তেওঁ সদায় ওচৰ-পাজৰৰ মণ্ডিবিলাকত কি দাম চলি আছে, ইয়াৰ খবৰ কৃষকসকলক দিয়ে। নিজে তেওঁলোকৰ এফপিঅ'তো কৃষকৰ পৰা ফচল কিনে, সেয়ে তেওঁৰ এই প্ৰচাৰৰ ফলত কৃষকসকলৰ সিদ্ধান্ত লোৱাত সহায় হয়।

বন্ধুসকল, সজাগতা থাকিলে, সজীৱতা থাকে। নিজৰ সজাগতাৰে হাজাৰজনৰ জীৱনক প্ৰভাৱিত কৰা এজন কৃষি উদ্যমী হৈছে বীৰেন্দ্ৰ যাদব। বীৰেন্দ্ৰ যাদব এসময়ত অষ্ট্ৰেলিয়াত আছিল। দুবছৰ আগতেহে তেওঁ ভাৰতলৈ আহিছে আৰু এতিয়া হাৰিয়ানাৰ কেথলত থাকে। আন মানুহৰ দৰেই খেতিত নৰা তেওঁৰ সন্মুখতো এটা ডাঙৰ সমস্যা আছিল। ইয়াৰ সমাধানৰ বাবে বহুত ব্যাপক স্তৰত কাম হৈ আছে। কিন্তু আজি, 'মন কী বাত'ত মই বীৰেন্দ্ৰ জীক বিশেষভাৱে প্ৰশংসা এই কাৰণেই কৰিছো, কিয়নো তেওঁৰ প্ৰয়াস পৃথক, এটা নতুন দিশ দেখুৱাইছে। নৰাৰ সমস্যা সমাধান কৰিবলৈ বীৰেন্দ্ৰজীয়ে নৰাৰ গাঁথ বনোৱা ষ্ট্ৰ বেলাৰ মেচিন ক্ৰয় কৰে। ইয়াৰ বাবে তেওঁ কৃষি বিভাগৰ পৰা আৰ্থিক সহায়ো লাভ কৰে। এই মেচিনেৰে তেওঁ নৰাৰ গাঁথ বনোৱা আৰম্ভ কৰে । গাঁথ বনোৱাৰ পিছত তেওঁ নৰাবিলাক এগ্ৰ'এনাৰ্জি প্লেণ্ট আৰু পেপাৰ মিলক বেচি দিয়ে। আপুনি জানি আচৰিত হ'ব যে বীৰেন্দ্ৰজীয়ে নৰাৰ পৰা মাত্ৰ দুবছৰত দেৰকোটি টকাতকৈ অধিক বেপাৰ কৰিছে আৰু তাতো প্ৰায় ৫০ লাখ টকা মুনাফা অৰ্জন কৰিছে। ইয়াৰ লাভ সেই কৃষকসকলৰো হৈছে যাৰ খেতিৰ পৰা বীৰেন্দ্ৰজীয়ে নৰা উঠায়। আমি বোকাৰ পৰা সোণ বুটলাৰ কথা বহুত শুনিছো, কিন্তু নৰাৰ ব্যৱস্থা কৰি ধন আৰু পূণ্য অৰ্জন কৰা ই ব্যতিক্ৰমী উদাহৰণ। মোৰ নজোৱানসকল, বিশেষকৈ কৃষিৰ অধ্যয়ন কৰি থকা লাখ লাখ বিদ্যাৰ্থীৰ প্ৰতি আহ্বান যে তেওঁলোকে নিজৰ ওচৰ-পাজৰৰ গাঁওবিলাকলৈ গৈ কৃষকসকলক আধুনিক কৃষিৰ বিষয়ে, শেহতীয়াকৈ হোৱা কৃষি সংস্কাৰসমূহৰ বিষয়ে সজাগ কৰক। এনে কৰি আপোনালোক দেশত হৈ থকা ব্যাপক পৰিৱৰ্তনৰ সমভাগী হ'ব।

মোৰ মৰমৰ দেশবাসী,

'মন কী বাত'ত আমি বেলেগ বেলেগ, ভিন্ন ধৰণৰ অনেক বিষয়ৰ ওপৰত কথা পাতো। কিন্তু, এনেকুৱা এটা কথাৰো এবছৰ হৈ আছে যাক আমি কেতিয়াও আনন্দেৰে মনত নেপেলাম। প্ৰায় এবছৰ হৈ আছে, যেতিয়া পৃথিৱীয়ে কৰোণাৰ প্ৰথম কেছৰ বিষয়ে জানিব পাৰিছিল। তেতিয়াৰ পৰা এতিয়ালৈকে সমগ্ৰ বিশ্বই অনেক উত্থান-পতন দেখিলে। লকডাউনৰ পৰিসীমাৰ পৰা বাহিৰলৈ ওলাই এতিয়া ভেক্সিনৰ ওপৰত আলোচনা হ'বলৈ লৈছে। কিন্তু কৰোণাক লৈ যিকোনো ধৰণৰ অসতৰ্কতা এতিয়াও বহুত প্ৰাণনাশী। আমি কৰোণাৰ বিৰুদ্ধে নিজৰ যুঁজ শক্তিশালীভাৱে অব্যাহত ৰাখিব লাগিব।

বন্ধুসকল, কেইদিনমানৰ পিছতে ৬ ডিচেম্বৰত বাবা চাহেব আম্বেদকাৰৰ পূণ্য তিথি। এই দিনটো বাবা চাহেবক শ্ৰদ্ধাঞ্জলি দিয়াৰ লগতে দেশৰ প্ৰতি নিজৰ সংকল্প, সংবিধানে এজন নাগৰিক হিচাপে নিজৰ কৰ্তব্য পালন কৰাৰ যি শিক্ষা আমাক দিছে তাক ৰোমন্থন কৰাৰ। দেশৰ বিস্তৃত অংশত ঠাণ্ডাৰ বতৰেও জোৰেৰে ধৰিছে। বহু ঠাইত তুষাৰপাতো হৈ আছে। এই বতৰত আমি পৰিয়ালৰ শিশু আৰু বয়সস্থলোক, ৰুগীয়া লোকৰ ওপৰত বিশেষ চকু ৰাখিব লাগে, নিজেও সতৰ্ক হৈ থাকিব লাগে। মই আনন্দিত যে যেতিয়া মই দেখো যে মানুহে নিজৰ ওচৰ-পাজৰৰ অভাৱগ্ৰস্তজনৰ কথাও চিন্তা কৰে। গৰম কাপোৰ দি তেওঁলোকক সহায় কৰে। অসহায় জন্তুৰ বাবেও ঠাণ্ডাই বহুত বিপদ লৈ আহে। সিহঁতৰ সহায়ৰ বাবেও বহু লোক আগবাঢ়ি আহে। আমাৰ যুৱ প্ৰজন্ম এনেকুৱা কাৰ্যত বহুত আগভাগ লৈ সক্ৰিয় হয়। বন্ধুসকল, অহাবাৰ যেতিয়া আমি 'মন কী বাত'ত লগ হ'ম তেতিয়া ২০২০ৰ এই বছৰটো সমাপ্তিৰ দিশত হ'ব। নতুন আশা, নতুন বিশ্বাসৰ সৈতে আমি আগবাঢ়িম। এতিয়া যিকোনো ধৰণৰ পৰামৰ্শ, আইডিয়া, সেয়া মোলৈ জৰুৰ পঠিয়াই থাকক। আপোনালোক সকলোকে বহুত বহুত শুভকামনা। আপোনালোক সুস্থ থাকক, দেশৰ বাবে সক্ৰিয় হৈ থাকক। বহুত বহুত ধন্যবাদ।

মন কী বাত, অক্টোবৰ ২০২০

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, নমস্কাৰ৷

আজি বিজয়া দশমীৰ পৰ্ব অৰ্থাৎ দশেৰা৷ আজিৰ এই পাৱন পৰ্বত মই আপোনালোক সকলোলৈ হৃদয়েৰে শুভেচ্ছা জ্ঞাপন কৰিছো৷ দশেৰা এই উৎসৱটো অনীতিৰ ওপৰত নীতিৰ বিজয় হিচাপে পালন কৰা হয়৷ লগতে এই উৎসৱটো সংকটৰ ওপৰত ধৈৰ্যৰ বিজয় হিচাপেও বিবেচনা কৰা হয়৷ আজি আপোনালোকে অসীম ধৈৰ্যৰে, অশেষ নিষেধাজ্ঞাৰ মাজত এই উৎসৱ পালন কৰিছে…আৰু সেয়ে চলমান এই যুদ্ধত আমাৰ বিজয় সুনিশ্চিত হৈ পৰিছে৷ পূৰ্বতে মাৰ দৰ্শনৰ বাবে দুৰ্গা পেণ্ডেলসমূহলৈ জনসাধাৰণৰ স্ৰোত বৈছিল৷ পৰিবেশ এক মেলাসদৃশ হৈ পৰিছিল…কিন্তু এইবাৰ এয়া সম্ভৱ নহ’ব৷ পূৰ্বতে দশেৰা উপলক্ষে ডাঙৰ ডাঙৰ মেলা বহিছিল..কিন্তু বৰ্তমানৰ পৰিস্থিতিত এয়া সম্ভৱ নহয়৷ ৰামলীলা কাৰ্যসূচীও এই উৎসৱৰ এক মুখ্য আকৰ্ষণ আছিল…কিন্তু এতিয়া সেয়াও এটা পৰ্যায়লৈ সীমাৱদ্ধ কৰা হৈছে৷ পূৰ্বতে নৱৰাত্ৰিৰ সময়ত গুজৰাটৰ গৰ্বা চৌদিশে গুঞ্জৰিত হৈ পৰিছিল….এইবাৰ সকলো কাৰ্যসূচী সংকুচিত কৰা হৈছে৷ আগন্তুক দিনকেইটাত আৰু বহু উৎসৱ পালন কৰা হ’ব৷ সেইসমূহ হ’ল ঈদ, শৰৎ পূৰ্ণিমা, বাল্মিকী জয়ন্তী, ধনতেৰচ, দিপাৱৱী, ভাই দুজ,ষঠী মাৰ পূজা আৰু গুৰু নানক দেৱৰ জন্মবাৰ্ষিকী…ক’ৰোনাৰ এই সংকটকালীন সময়ছোৱাত আমি ধৈৰ্য আৰু সংযমৰ পৰিচয় দিব লাগিব৷

বন্ধুসকল, যেতিয়া আমি উৎসৱ আৰু উৎসৱৰ প্ৰস্তুতিৰ বিষয়ে কথা কও তেতিয়া বজাৰলৈ কেতিয়া যাম, কি কিনিম, এইবোৰ কথাই প্ৰথমে চিন্তা কৰো৷ বিশেষকৈ শিশুসকল এই বিষয়ত অধিক উৎসাহী হৈ থাকে৷ উৎসৱৰ বতৰত তেওঁলোকে কি কি উপহাৰ লাভ কৰিব সেই বিষয়ে তেওঁলোক উৎসুক হৈ থাকে৷ উৎসৱৰ আনন্দ আৰু বজাৰৰ জাকজমকৰ মাজত আন্তঃসম্বন্ধ আছে৷ কিন্তু এইবাৰ যেতিয়াই আপোনালোকে বজাৰলৈ যাব তেতিয়াই আমাৰ ‘ভকেল ফ’ৰ লোকেল’ৰ বিষয়ে মনত ৰাখিব৷ বজাৰৰ পৰা বস্তু ক্ৰয় কৰোতে আমি স্থানীয় সামগ্ৰীক প্ৰাধান্য দিব লাগিব৷

বন্ধুসকল, উৎসলৰ এই আনন্দৰ মাজতে আমি লকডাউনৰ সময়ছোৱাত ঘটা ঘটনাসমূহ স্মৰণ কৰা আৱশ্যক৷ লকডাউনৰ সময়ছোৱাত আমি সমাজৰ এনে কিছুমান সদস্যৰ বিষয়ে জানিবলৈ পাৰিছিলো যাৰ অবিহনে হয়তো আমাৰ জীৱনযাত্ৰা অসম্ভৱ হৈ পৰিলহেঁতেন৷ অনাময় কৰ্মী, ঘৰুৱা কামত সহায় কৰা দিয়া ভাই-ভনীসকল, স্থানীয় শাক-পাচলি বিক্ৰেতাসকল, গাখীৰ দিয়া মানুহজন, ছিকিউৰিটী গাৰ্ড….আমাৰ জীৱনত তেওঁলোকৰ গুৰুত্ব সম্পৰ্কে এতিয়া আমি ভালদৰে অনুধাৱন কৰিছো৷ সংকটৰ সময়ছোৱাত তেওঁলোক আমাৰ সৈতে আছিল৷ উৎসৱৰ সময়ছোৱাত, আনন্দৰ সময়ছোৱাত এতিয়া আমি তেওঁলোকক আমাৰ সৈতে ৰাখিব লাগিব৷ তেওঁলোকক আপোনালোকৰ আনন্দৰ অংশীদাৰ কৰি ল’বলৈ মই আপোনালোকক কৰযোৰে আহ্বান জনাইছো৷ তেওঁলোকক নিজৰ পৰিয়ালৰ সদস্যৰ দৰে ব্যৱহাৰ কৰক…আপোনাৰ আনন্দ কিদৰে দুগুণে বৃদ্ধি হ’ব সেয়া আপোনালোকে নিজেই প্ৰত্যক্ষ কৰিবলৈ পাব৷

বন্ধুসকল, আমি আমাৰ বীৰ সেনাসকলৰ বিষয়েও ভাবিব লাগিব যিয়ে এই উৎসৱৰ সময়ছোৱাতো সীমাত অতন্দ্ৰ প্ৰহৰী হিচাপে থিয় দি আছে….ভাৰত মাতৃৰ সেৱাৰ্থে৷ আমি তেওঁলোকৰ বিষয়েও চিন্তা কৰি উৎসৱ উদযাপন কৰিব লাগিব৷ ভাৰত মাতৃৰ এই বীৰ সন্তানসকলৰ সন্মানাৰ্থে আমি এগচি চাকি জ্বলোৱাটো আৱশ্যক৷ মই আমাৰ বীৰ সেনাসকলক এইবুলিও নিশ্চিতি প্ৰদান কৰিছো যে যদিও তেওঁলোকে ঘৰৰ পৰা দূৰৈত আছে, সমগ্ৰ দেশখনেই তেওঁলোকৰ সৈতে আছে, তেওঁলোকক শুভকামনা জনাইছে৷ মই সেই পৰিয়ালসমূহৰ ত্যাগকো অভিবাদন জনাইছো যাৰ পুত্ৰ-পুত্ৰী আজি সীমান্তত থিয় দি আছে৷ যিসকল ব্যক্তিয়ে নিজৰ কৰ্তব্য পালনৰ বাবে ঘৰ আৰু পৰিয়ালৰ পৰা দূৰৈত আছে মই তেওঁলোক সকলোকে কৃতজ্ঞতা জনাইছো৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আজি আমি ভকেল ফ’ৰ লোকেলৰ হৈ মাত মাতিছো, সমগ্ৰ বিশ্বই আমাৰ স্থানীয় সামগ্ৰীসমূহক আদৰ কৰিছে৷ আমাৰ অনেক স্থানীয় সামগ্ৰী বিশ্বজনীন হৈ উঠাৰ থল আছে৷ তেনে এক উদাহৰণ হ’ল খাদী৷ সুদীৰ্ঘ সময়জুৰি খাদীক সৰলতাৰ প্ৰতীক হিচাপে মানি অহা হৈছে কিন্তু এতিয়া আমাৰ খাদীক পৰিবেশ অনুকূল বস্ত্ৰ হিচাপেহে জনা যায়৷ স্বাস্থ্যৰ দিশৰ পৰা চাবলৈ গ’লে খাদীক শৰীৰৰ অনুকূল হিচাপেই কেৱল নহয় বৰঞ্চ ই যিকোনো বতৰৰ বাবে তথা ফেশ্বনৰ বাবে জনাজাত হৈ উঠিছে৷

খাদীৰ কেৱল জনপ্ৰিয়তা বৃদ্ধিয়েই নহয়, বৰঞ্চ বিশ্বৰ বিভিন্ন স্থানত ইয়াৰ উৎপাদনো হ’বলৈ ধৰিছে৷ মেক্সিকোৰ অৱাক্সাকা নামৰ ঠাইডোখৰৰ বিভিন্ন গাঁৱত গাঁওবাসীয়ে খাদী উৎপাদনত ব্যস্ত হৈছে৷ আজি সেই ঠাইডোখৰৰ নামো খাদীৰ নামেৰে অৱাক্সাকা খাদী হিচাপে জনপ্ৰিয় হৈছে৷ কিন্তু অৱাক্সাকাত খাদী সোমাল কেনেকৈ, সেয়াও এক মনোৰম কাহিনী৷ প্ৰকৃততে অৱাক্সাকাৰ এজন যুৱক মাৰ্ক ব্ৰাউনে মহাত্মা গান্ধীৰ জীৱনীভিত্তিক এখন চিনেমা চাবলৈ গৈছিল৷ ব্ৰাউনে বাপুৰ সেই চিনেমাখন চাই ইমানেই প্ৰভাৱান্বিত হ’ল যে তেওঁ ভাৰতৰ বাপুৰ আশ্ৰমলৈ গুচি আহিল আৰু গভীৰভাৱে তেওঁক আয়ত্ব কৰিলে৷ তেতিয়াই ব্ৰাউনে অনুভৱ কৰিলে যে খাদী কেৱল এক বস্ত্ৰই নহয়, ই জীৱনৰ এক সম্পূৰ্ণ পথো৷ গ্ৰামীণ অৰ্থনীতিৰ ৰূপান্তৰণত যে খাদীৰ ভূমিকা অপৰিসীম সেয়া ব্ৰাউনে খুব গভীৰভাৱে অনুধাৱন কৰিলে৷ খাদীৰ ওপৰত কাম কৰিবলৈ ব্ৰাউন মেক্সিকোলৈ ঘূৰি আহিল৷ তেওঁ অৱাক্সাকাৰ গাঁৱত খাদী প্ৰচলন কৰিলে আৰু গাঁওবাসীক প্ৰশিক্ষণ দিলে৷ এতিয়া অৱাক্সাকা খাদী এক ব্ৰেণ্ডলৈ পৰিণত হৈছে৷ এই প্ৰকল্পৰ ৱেবছাইটত ‘‘গতিশীল ধৰ্মৰ প্ৰতীক চিহ্ন’’ খোদিত কৰা হৈছে৷ এই ৱেবছাইটটোত আপোনালোকে মাৰ্ক ব্ৰাউনৰ এক আকৰ্ষণীয়া সাক্ষাৎকাৰ দেখা পাব৷ সাক্ষাৎকাৰটোত তেওঁ কৈছে যে প্ৰাৰম্ভিক অৱস্থাত মানুহে খাদীক লৈ সন্দেহ প্ৰকাশ কৰিছিল যদিও পিছলৈ তেওঁলোক ইয়াৰ প্ৰতি আগ্ৰহী হৈ উঠিল আৰু বজাৰো প্ৰস্তুত হৈ উঠিল৷ তেওঁ কৈছে যে এই সামগ্ৰীসমূহ ৰাম ৰাজ্যৰ সৈতে সম্পৰ্ক আছে, যেতিয়াই আপুনি জনসাধাৰণৰ প্ৰয়োজন পূৰণ কৰিব তেতিয়া তেওঁলোকো আপোনালোকৰ সৈতে সংযুক্ত হ’ব৷

বন্ধুসকল, এইবাৰ গান্ধী জয়ন্তীত দিল্লীৰ কৰ্ণাট প্লেচৰ খাদী বিপণীত এদিনতে এক কোটি টকাৰ সামগ্ৰী বিক্ৰী হোৱা পৰিলক্ষিত হৈছে৷ ঠিক সেইদৰে ক’ৰোনাৰ সময়ছোৱাত খাদী মাস্কো জনপ্ৰিয় হৈ পৰিছে৷ আত্মসহায়ক গোট আৰু অন্যান্য প্ৰতিষ্ঠানসমূহেও দেশৰ বিভিন্ন প্ৰান্তত খাদী মাস্ক প্ৰস্তুত কৰিছে৷ উত্তৰ প্ৰদেশৰ বাৰাবাংকিৰ সুমন দেৱীয়ে এক আত্মসহায়ক গোটৰ সহযোগীৰ সৈতে খাদী মাস্ক প্ৰস্তুত কৰা আৰম্ভ কৰিছে৷ ক্ৰমান্বয়ে অধিক সংখ্যক মহিলাই তেওঁক সহযোগিতা প্ৰদান কৰি এতিয়া তেওঁলোকে সহস্ৰাধিক খাদী মাস্ক প্ৰস্তুত কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছে৷ আমাৰ স্থানীয় সামগ্ৰীত এনে এক সৌন্দৰ্য বিদ্যমান যে ইয়াত প্ৰায়েই এক পূৰ্ণ দৰ্শন সমাহিত হৈ থাকে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, যেতিয়া আমি আমাৰ নিজৰ সামগ্ৰীক লৈ গৌৰৱান্বিত হও তেতিয়া সেইসমূহক লৈ বিশ্বৰ কৌতুহলো বৃদ্ধি হয়- যিদৰে আমাৰ আধ্যাত্মিকতা, যোগাভ্যাস, আয়ুৰ্বেদে সমগ্ৰ বিশ্বকে আকৰ্ষিত কৰিবলৈ সমৰ্থ হৈছে৷ আমাৰ বহুতো থলুৱা ক্ৰীড়াও সমগ্ৰ বিশ্বৰে আকৰ্ষণৰ কেন্দ্ৰ হৈ পৰিছে৷ আজি কালি বিভিন্ন দেশত মাল্লাখাম্ভ জনপ্ৰিয় হ’বলৈ ধৰিছে৷ যেতিয়া চিন্ময় পাতংকাৰ আৰু প্ৰজ্ঞা পাতংকাৰে আমেৰিকাত মাল্লাখাম্ভ শিকাবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল তেতিয়া তেওঁলোকৰ সামান্যতমো ধাৰণা নাছিল যে ই কিমান সফল হ’ব৷ এতিয়া আমেৰিকাৰ বিভিন্ন স্থানত মাল্লাখাম্ভ শিকোৱা কেন্দ্ৰ আছে৷ আমেৰিকাৰ বৃহৎ সংখ্যক তৰুণে ইয়াত যোগদান কৰিছে আৰু মাল্লাখাম্ভ শিকি আছে৷ জাৰ্মানীয়েই হওক, পোলেণ্ড অথবা মালয়ছিয়াই হওক- মাল্লাখাম্ভ প্ৰায় ২০ খন দেশত জনপ্ৰিয় হ’বলৈ ধৰিছে৷ আৰু এতিয়া ইয়াক লৈ বিশ্ব চেম্পিয়নশ্বিপো আৰম্ভ হৈছে য’ত বিভিন্ন দেশৰ প্ৰতিযোগীয়ে অংশগ্ৰহণ কৰিছে৷ প্ৰাচীন ভাৰতত এনে বহু ধৰণৰ ক্ৰীড়া আছিল যিয়ে স্ববিকশিত হোৱাত সহায় কৰে- এই খেলসমূহে আমাৰ মন প্ৰসাৰিত কৰাৰ লগতে শৰীৰৰ ভাৰসাম্যতাও বৰ্তাই ৰাখে৷ কিন্তু আমাৰ তৰুণ প্ৰজন্ম আৰু নতুন প্ৰজন্মই বোধহয় মাল্লাখাম্ভৰ বিষয়ে অৱগত নহয়৷ আপোনালোকে এই বিষয়ে ইণ্টাৰনেটত সন্ধান কৰক আৰু চাওক৷

বন্ধুসকল, আমাৰ দেশত সমৰ কলাৰ বিভিন্ন ৰূপত বিদ্যমান আছে৷ মই আমাৰ তৰুণ বন্ধুসকলক ইয়াৰ বিষয়ে জনাৰ বাবে আহ্বান জনাইছো আৰু সময়ৰ লগে লগে ইয়াত উদ্ভাৱনো সংমিশ্ৰণ কৰক৷ যেতিয়া এজন লোকৰ জীৱনত কোনো গুৰুত্বপূৰ্ণ প্ৰত্যাহ্বান নাথাকে তেতিয়া ব্যক্তিজনৰ শ্ৰেষ্ঠতম ব্যক্তিত্বও ম্লান হৈ পৰে- সেয়ে নিজকে সদায় প্ৰত্যাহ্বানৰ মুখামুখি কৰি ৰাখিব লাগে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, কোৱা হয় যে শিকাৰ অন্ত নাই৷ আজিৰ ‘মন কী বাত’ত মই এনে এক ব্যক্তিৰ সৈতে পৰিচয় কৰাই দিবলৈ ওলাইছো যাৰ এই মহৎ সদিচ্ছা আছে৷ এই সদিচ্ছা হ’ল আনৰ সৈতে পঢ়া-লিখাৰ আনন্দ আদান-প্ৰদান কৰা৷ তেওঁ হ’ল তামিলনাডুৰ থুট্টুকুড়িৰ পন মাৰিয়াপ্পান৷ থুট্টুকুড়িক মুকুতাৰ চহৰ হিচাপেও জনা যায়৷ এসময়ত ই পাণ্ডায়ন সাম্ৰাজ্যৰ বেহা-বেপাৰৰ থলী আছিল৷ এই চহৰৰ মোৰ বন্ধ পন মাৰিয়াপ্পান চুলি কটাৰ পেছাৰ সৈতে জড়িত৷ বহু সৰু চেলুন৷ তাতেই তেওঁ এক আদৰ্শমূলক কাম কৰি দেখুৱাইছে৷ তেওঁ সেই সৰু চেলুনখনৰ এটা অংশ পুথিভঁৰাললৈ পৰিৱৰ্তিত কৰিছে৷ যদি কোনোবা গ্ৰাহকে নিজৰ পাল পৰালৈ অপেক্ষা কৰাৰ সময়ছোৱাত পুথিভঁৰালৰ পৰা অধ্যয়ন কৰা আৰু লিখা কামত ব্যস্ত হয় তেতিয়া পন মাৰিয়াপ্পানে তেওঁক ৰেহাই প্ৰদান কৰে…এয়া আমোদজনক নহয়নে?

আহক থুট্টুকুড়িলৈ যাও….পন মাৰিয়াপ্পানৰ সৈতে কথা পাতো

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ পন মাৰিয়াপ্পান মহোদয়, আপোনাৰ খবৰ কেনে?

পনঃ মাননীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী মহোদয়, ৱানাক্কাম

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ ৱানাক্কাম, ৱানাক্কাম, আপোনাৰ মনলৈ এই পুথিভঁৰালৰ ধাৰণাটো কেনেকৈ আহিল?

পন মাৰিয়াপ্পানঃ মই অষ্টম শ্ৰেণীলৈ অধ্যয়ন কৰিছিলো৷ পৰিয়ালৰ সমস্যাৰ বাবে মই আগলৈ পঢ়িব নোৱাৰিলো৷ যেতিয়াই মই কোনো শিক্ষিত লোক দেখা পাও তেতিয়াই মোৰ মাজত এক অভাৱ অনুভূত কৰো৷ সেয়ে মই এই পুথিভঁৰাল স্থাপনৰ বিষয়ে চিন্তা কৰিলো যাৰ দ্বাৰ বিভিন্ন লোক উপকৃত হ’ব পাৰিব, এয়া মোৰ বাবে অনুপ্ৰেৰণাৰ উৎস হৈ পৰিছে৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ আপুনি কোনখন গ্ৰন্থ আটাইতকৈ ভাল পায়?

পন মাৰিয়াপ্পানঃ ‘থিৰুক্কুৰাল’ মোৰ আটাইতকৈ প্ৰিয় গ্ৰন্থ৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ আপোনাৰ সৈতে কথা পাতি মই অনেক সুখী অনুভৱ কৰিছো৷ আপোনালৈ শুভকামনা থাকিল৷

পন মাৰিয়াপ্পানঃ মই মাননীয় প্ৰধানমন্ত্ৰীৰ সৈতে কথা পাতি অতিশয় সুখী অনুভৱ কৰিছো৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ শুভেচ্ছা থাকিল

পন মাৰিয়াপ্পানঃ ধন্যবাদ প্ৰধানমন্ত্ৰী ডাঙৰীয়া

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ ধন্যবাদ

আমি এইমাত্ৰ পন মাৰিয়াপ্পান মহোদয়ৰ সৈতে কথা পাতিলো৷ চাওক, তেওঁ কিদৰে জনতাৰ চুলিৰ পৰিচৰ্যা কৰি তেওঁলোকৰ জীৱনৰো পৰিচৰ্যা কৰি আছে৷ মই থিৰুক্কুৰালৰ জনপ্ৰিয়তা দেখিও সুখী অনুভৱ কৰিছো৷ আপোনালোকে বোধহয় থিৰুক্কুৰালৰ জনপ্ৰিয়তা সন্দৰ্ভত অৱগত৷ থিৰুক্কুৰাল ভাৰতৰ সকলো ভাষাতে উপলব্ধ৷ সকলোৱে এবাৰ ইয়াক পঢ়া উচিত৷ ই জীৱনৰ পথ প্ৰদৰ্শিত কৰে৷

বন্ধুসকল, আপোনালোকে জানি সুখী হ’ব যে ভাৰতৰ বিভিন্ন প্ৰান্তত বহুকেইজন এনে লোক আছে যিয়ে জ্ঞান বিতৰণ কৰি আনন্দ লাভ কৰে৷ এইসকল লোকে সৰ্বদাই আনক অধ্যয়নৰ বাবে উদ্বুদ্ধ কৰি ৰাখে৷ মধ্য প্ৰদেশৰ সিংগ্ৰাউলিৰ শিক্ষক উষা ডুবেই তেওঁৰ স্কুটিখনকেই ভ্ৰাম্যমান পুথিভঁৰাললৈ পৰিৱৰ্তিত কৰিছে৷ প্ৰতিদিনে তেওঁ কোনো গাওঁ বা অন্য স্থানলৈ নিজৰ ভ্ৰাম্যমান পুথিভঁৰালৰ সৈতে গৈ শিশুসকলক শিক্ষা প্ৰদান কৰে৷ শিশুসকলে মৰমতে তেওঁক ‘কিতাবোৱালী দিদি’ বুলি মাতে৷ এই বছৰৰ আগষ্টত অৰুণাচল প্ৰদেশৰ নিৰজুলিৰ ৰায় গাঁৱত এক আত্মসহায়ক পুথিভঁৰাল গঠন কৰা হৈছিল৷ সেই গাঁৱৰ মীনা গুৰুং আৰু দেৱাং হছায়ীয়ে জানিব পাৰিলে যে সেই এলেকাটোত কোনো পুথিভঁৰাল নাই আৰু তেওঁলোকে তাৰ বাবে পুঁজিৰ যোগান ধৰিলে৷ আপোনালোকে জানি আচৰিত হ’ব যে সেই পুথিভঁৰালটোৰ বাবে কোনো সদস্যভুক্তিৰ প্ৰয়োজন নাই৷ যিকোনো লোকে দুসপ্তাহপ বাবে কিতাপ এখন ধাৰলৈ ল’ব পাৰে৷ পঢ়ি শেষ হোৱাৰ পিছত ব্যক্তিজনে গ্ৰন্থখন উভতাই দিব লাগিব৷ পুথিভঁৰালটো সাতোদিনেই, ২৪ ঘণ্টাই খোলা থাকে৷ শিশুসকলে কিতাপৰ সৈতে ব্যস্ত থকাত অভিভাৱকসকলো সুখী হৈছে….বিশেষকৈ বিদ্যালয়সমূহত যেতিয়াৰে পৰা অনলাইন শ্ৰেণীকোঠা আৰম্ভ হৈছে৷ চণ্ডীগড়ত এনজিঅ’ৰ সৈতে জড়িত সন্দীপ কুমাৰে এখন মিনি ভানক এক ভ্ৰাম্যমান পুথিভঁৰালৰ স্থাপন কৰিছে য’ত দুখীয়া শিশুসকলে বিনামূলীয়াকৈ কিতাপ পঢ়িবলৈ সুযোগ পাইছে৷ ইয়াৰ লগতে মই গুজৰাটৰ ভৱ নগৰৰ এনে আন দুটা সংস্থাৰ বিষয়ে জানো, তেওঁলোকেও অত্যুত্তম কাৰ্য কৰি আছে৷ ইয়াৰে এটা হ’ল বিকাশ বাৰ্তুল ন্যাস৷ এই অনুষ্ঠানটোৱে প্ৰতিদ্বন্ধিতামূলক পৰীক্ষাৰ বাবে প্ৰস্তুতি চলাই থকা বিদ্যাৰ্থীসকলক সহায় কৰে৷ এই ন্যাসটোৱে ১৯৭৫ চনৰ পৰা কাম কৰি আছে আৰু ১৪০ খন আলোচনীৰ সৈতে ৫০০০ গ্ৰন্থৰো যোগান ধৰিছে৷ আন এটা তেনে সংস্থা হ’ল ‘পুস্তক পৰব’৷ এয়া হ’ল এক উদ্ভাৱনীমূলক প্ৰকল্প যিয়ে বিনামূলীয়াকৈ বিভিন্ন গ্ৰন্থৰ যোগান ধৰে৷ মই আপোনালোকক ছ’চিয়েল মিডিয়াত নিশ্চিতবাৱে ইয়াৰ বিষয়ে বিনিময় কৰিবলৈ আহ্বান জনাইছো৷ এই উদাহৰণসমূহ কেৱল কিতাপ পঢ়া আৰু পুথিভঁৰাল খোলাতেই সীমাৱদ্ধ হৈ থকা নাই, বৰঞ্চ ই নতুন ভাৰতৰ এক সত্বা হিচাপেও উদ্ভাসিত হৈ উঠিছে য’ত প্ৰতিটো ক্ষেত্ৰতে বিভিন্ন লোকে সমাজৰ উন্নয়নৰ বাবে বিভিন্ন উদ্ভাৱনীমূলক পথ আঁকোৱালি লৈছে৷ গীতাত এই বিষয়ে এইদৰে উল্লেখ আছে-

না হি জ্ঞানেন সদৃশম পৱিত্ৰমিহ বিদ্যাতে

অৰ্থাৎ, এই বিশ্বত জ্ঞানৰ সমান পৱিত্ৰ আন একোৱেই নাই৷ যিসকলে জ্ঞান বিলায়, যিসকলে এই মহৎ কাম কৰে, মই তেওঁলোকক অন্তৰৰ নিভৃততম কোণৰ পৰা কৃতজ্ঞতা জনাইছো৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, কেইটামান দিনৰ পিছতে অৰ্থাৎ ৩১ অক্টোবৰত আমি চৰ্দাৰ বল্লভভাই পেটেলৰ জন্মবাৰ্ষিকী ‘ৰাষ্ট্ৰীয় একতা দিৱস’ হিচাপে পালন কৰিম৷ পূৰ্বেতেও ‘মন কী বাত’ত মই চৰ্দাৰ পেটেলৰ বিষয়ে উল্লেখ কৰিছিলো৷ আমি তেওঁৰ মহান ব্যক্তিত্বৰ বিষয়ে আলোচনা কৰিছিলো৷ আপোনালোকে এনে খুব কম ব্যক্তিত্বৰ মানুহ দেখা পাব যিজনত চিন্তাৰ গভীৰত্ব, নৈতিক সাহস, সুদক্ষ ৰাজনৈতিকতাবোধ, কৃষিৰ বিভিন্ন ক্ষেত্ৰৰ গভীৰ জ্ঞান আৰু ৰাষ্ট্ৰীয় অখণ্ডতাৰ প্ৰতি দায়ৱদ্ধতাৰ প্ৰতিশ্ৰুতি বিদ্যমান আছে৷ আপোনালোকে জানেনে এই আটাইবোৰ গুণ চৰ্দাৰ পেটেলৰ আছিল? লৌহ-মানৱগৰাকীৰ প্ৰতিচ্ছবি কল্পনা কৰক যিয়ে ৰজা আৰু ৰাজপৰিয়ালৰ সৈতে একে সময়তে কথা পাতি আছে, বাপুৰ জন আন্দোলনৰ পৰিচালনা কৰিছে আৰু ব্ৰিটিছৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিও আছে…এই সকলোবোৰ গুণ তেওঁত সমাহিত আছিল৷ বাপুৱে কৈছিল যে চৰ্দাৰ পেটেলৰ ৰসিকতাই তেওঁক পেটৰ নাড়ী ডাল-ডাল হোৱাকৈ হঁহুৱাইছিল৷ এয়া দিনত এবাৰ নহয়, কেইবাবাৰো হৈছিল৷ ইয়াৰ পৰা আমি এটা শিক্ষা পাও যে ….যিমানেই কঠিন পৰিস্থিতি নাহক কিয় নিজৰ ৰসবোধ জীয়াই ৰাখিব লাগ, ইয়াৰ দ্বাৰা আমি পৰিস্থিতি সহজ কৰিব পৰাই নহয়, বৰঞ্চ আমি আমাৰ সমস্যাসমূহৰ সমাধানো বিচাৰি পাম৷ চৰ্দাৰ চাহাবে ঠিক সেয়াই কৰিছিল৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, চৰ্দাৰ পেটেলে তেওঁৰ সমগ্ৰ জীৱন দেশৰ অখণ্ডতাৰ বাবে ব্যাতীত কৰিছিল৷ তেওঁ স্বাধীনতা আন্দোলনৰ সৈতে জনসাধাৰণক জড়িত কৰাইছিল৷ তেওঁ কৃষকসকলক স্বতন্ত্ৰতাৰ সৈতে জড়িত হ’বলৈ উৎসাহিত কৰিছিল৷ তেওঁ আমাৰ দেশৰ সৈতে ৰাজশাসনসমূহ সংবদ্ধ কৰিবলৈ কাম কৰিছিল৷ তেওঁ আছিল ‘বৈচিত্ৰতাৰ মাজত ঐক্য’ মন্ত্ৰৰ পৃষ্ঠপোষক৷

বন্ধুসকল, আজি আমাৰ বক্তব্য, আমাৰ কাৰ্য, সকলোতে অখণ্ডতাৰ মৰ্মাৰ্থ বহন কৰিব লাগিব..যাতে দেশৰ প্ৰতিটো প্ৰান্তৰ নাগৰিকৰ মনত পৰস্পৰে পৰস্পৰৰ বাবে অখণ্ডতাৰ চিন্তা প্ৰবাহিত হয়৷ আমাৰ পূৰ্বসূৰীসকলে শতিকাজুৰি এয়াই প্ৰয়াস কৰিছিল৷ উদাহৰণস্বৰূপে কেৰালাত জন্ম গ্ৰহণ কৰা আদি শংকৰাচাৰ্যই ভাৰতত চাৰিটা দিশত চাৰিটা গুৰুত্বপূৰ্ণ মথ স্থাপন কৰিছিল….উত্তৰত বদৰিকাশ্ৰম, পূবত পুৰী, দক্ষিণ শ্ৰীংগেৰী আৰু পশ্চিমত দ্বাৰকা৷ তেওঁ সেইবাবে শ্ৰীনগৰলৈও ভ্ৰমণ কৰিছিল আৰু সেয়ে তাত এতিয়াও ‘শংকৰাচাৰ্য পাহাৰ’ আছে৷

তীৰ্থযাত্ৰীসকলে ভাৰতক একেডাল সূতাত বান্ধি ৰাখিছে; জ্যোতিৰ্লিংগ আৰু শক্তিপীঠসমূহে ভাৰতক একেডাল সূতাতে বান্ধি ৰাখিছে৷ ত্ৰিপুৰাৰ পৰা গুজৰাটলৈ আৰু জম্মু-কাশ্মীৰৰ পৰা তামিলনাডুলৈ আমাৰ বিশ্বাসৰ কেন্দ্ৰই আমাক ঐক্যৱদ্ধ কৰিছে৷ ভক্তি আন্দোলন সমগ্ৰ ভাৰতবৰ্ষতে এক জন আন্দোলনলৈ ৰূপান্তৰিত হৈছিল, সকলোকে ভক্তিৰসেৰে বান্ধি ৰাখিছিল৷ অখণ্ডতাৰ এই উপাদানসমূহেই আমাৰ দৈনন্দিন জীৱনত অন্তৰ্ভুক্ত হৈ আছে৷ আমাৰ দেশৰ বিভিন্ন নদ-নদীক অনুষ্ঠানসমূহৰ পূৰ্বে আহ্বান কৰা হয়, উত্তৰত অৱস্থিত সিন্ধুৰ পৰা দক্ষিণৰ জীৱনৰেখা কাবেৰীলৈ৷ আমাৰ দেশৰ জনসাধাৰণে প্ৰায়েই অখণ্ডতাৰ বিষয়ে কয় বা মন্ত্ৰোচ্চাৰণ কৰেঃ

গংগে চে যমুনে চাইবে গোদাৱৰী সৰস্বতী

নৰ্মদে সিন্ধু কাবেৰী জলে আস্মিন সন্নিধিম কুৰু

ঠিক সেইদৰে, শিখসকলৰক পৱিত্ৰ স্থানত ‘নন্দেদ চাহিব’ আৰু ‘পাটনা চাহিব’ অন্তৰ্ভুক্ত আছে৷ আমাৰ শিখ গুৰুসকলেও তেওঁলোকৰ জীৱন আৰু মহৎ কৰ্মৰ দ্বাৰা অখণ্ডতাৰ সত্বা সমৃদ্ধ কৰিছিল৷

আমাৰ দেশত যোৱা শতিকাত আমি ড০ বাবাচাহেব আম্বেদকাৰৰ দৰে দিগ্গজ পুৰুষ লাভ কৰিছিলো যিয়ে সংবিধানৰ জৰিয়তে আমাক ঐক্যৱদ্ধ কৰিছিল৷

বন্ধুসকল,

অখণ্ডতাই হ’ল শক্তি, অখণ্ডতাই বল,

অখণ্ডাই উন্নতি, অখণ্ডতাই সৱলীকৰণ

ঐক্যৱদ্ধভাৱে আমি উন্নতিৰ নতুন শিখৰ স্পৰ্শ কৰিম

যদিও কিছুমান শক্তিয়ে নিৰৱচ্ছিন্নভাৱে আমাৰ শক্তি ধীৰ কৰিবলৈ বিচাৰি আছে আৰু দেশৰ বিভাজন কৰিবলৈ বিচাৰি আছে৷ দেশখনেও সকলো সময়তে ইয়াৰ উচিত প্ৰত্যুত্তৰ দি আছে৷ আমি নিৰৱচ্ছিন্নভাৱে আমাৰ সৃজনীশীলতাৰ জৰিয়তে আমাৰ কৰ্মত ‘এক ভাৰত-শ্ৰেষ্ঠ ভাৰত’ৰ সুন্দৰ ৰং প্ৰতিফলিত কৰিব লাগিব৷ অখণ্ডতাৰ নতুন ৰঙেৰে বোলাব লাগিব আৰু প্ৰতিজন নাগৰিকে ইয়াক বোলাব লাগিব৷ এই প্ৰসংগত মই আপোনালোকক ekbharat.gov.in ৱেবছাইটটো চাবলৈ আহ্বান জনাইছো৷ এই ৱেবছাইটটোত ৰাষ্ট্ৰীয় অখণ্ডতাৰ প্ৰয়াসসমূহ প্ৰদৰ্শিত কৰা হৈছে৷ ইয়াত ‘দিনটোৰ বাক্য’ বুলি এটা আকৰ্ষণীয় শিতানো আছে৷ এই অংশত আমি প্ৰতিদিনে বিভিন্ন ভাষাৰ এটা বাক্য কিদৰে কয় শিকিব পাৰো৷ আপুনিও এই ৱেবছাইটটোলৈ নিজৰ অৱদান আগবঢ়াব পাৰে৷ উদাহৰণস্বৰূপে প্ৰতিখন ৰাজ্যৰ খাদ্য-সম্ভাৰ ভিন্ন ভিন্ন৷ এই খাদ্যসম্ভাৰসমূহত স্থানীয় বিভিন্ন উপাদান উপলব্ধ৷ এই খাদ্যসম্ভাৰসমূহত থলুৱা মচলা উপলব্ধ৷ আপোনালোকে এই স্থানীয় খাদ্যসমূহৰ ৰেচিপি নামৰ সৈতে ‘এক ভাৰত শ্ৰেষ্ঠ ভাৰত’ ৱেবছাইটত আপলোড কৰিব পাৰিবনে?

অখণ্ডতা আৰু ৰোগ প্ৰতিৰোধক ক্ষমতা বৃদ্ধিৰ শ্ৰেষ্ঠতম পথটো কি হ’ব পাৰে! বন্ধুসকল, এই মাহৰ ৩১ তাৰিখে মই আপোনালোকক কেৱাড়িয়াত ষ্টেচু অব্ ইউনিটীত অনুষ্ঠিত বিভিন্ন অনুষ্ঠানত উপস্থিত থাকিম..এইসমূহৰ সৈতে জড়িত হওক৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, ৩১ অক্টোবৰ তাৰিখে আমি ‘বাল্মিকী জয়ন্তী’ পালন কৰিম৷ মই মহৰ্ষি বাল্মিকীলৈ শ্ৰদ্ধাঞ্জলি যাচিছো আৰু দেশবাসীলৈ হৃদয়ৰ পৰা শুভেচ্ছা যাচিছো৷ মহৰ্ষি বাল্মিকীৰ আদৰ্শই লক্ষাধিক লোকক অনুপ্ৰেৰিত কৰি আহিছে৷ তেওঁ দলিতসকলৰ বাবে এক আশাৰ কিৰণ হিচাপে উদ্ভাসিত হৈছে৷ তেওঁ কয় যে যদি কাৰোবাৰ সদিচ্ছা আছে তেন্তে যিকোনো লোকে সহজেই ইয়াক লাভ কৰিব পাৰে৷ এই ইচ্ছা শক্তিৰ ফলতে দেশৰ তৰুণ প্ৰজন্মই অসাধাৰণ কাম কৰিবলৈ সমৰ্থ হ’ব৷

মহৰ্ষি বাল্মিকীয়ে ধনাত্মক চিন্তাধাৰাক গুৰুত্ব প্ৰদান কৰিছিল- তেওঁৰ বাবে মানৱতাৰ সেৱা কৰাটোৱেই আছিল সেৱাৰ সত্বা৷ মহৰ্ষি বাল্মিকীৰ চিন্তা-ধাৰাসমূহে আমাক নতুন ভাৰত গঢ়াৰ বাবে অনুপ্ৰেৰিত কৰে৷ ভৱিষ্যতৰ প্ৰজন্মক অনুপ্ৰেৰিত কৰিবলৈ আমি সদায়েই মহৰ্ষি বাল্মিকীৰ ৰামায়ণৰ প্ৰতি কৃতজ্ঞ হৈ ৰ’ম৷

৩১ অক্টোবৰ তাৰিখে আমি আমাৰ প্ৰাক্তন প্ৰধানমন্ত্ৰী শ্ৰীমতী ইন্দিৰা গান্ধীকো হেৰুৱাইছিলো৷ মই তেওঁলৈও শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জ্ঞাপন কৰিছো৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আজি কাশ্মীৰৰ পুলৱামাই শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত সমগ্ৰ দেশকে অনুপ্ৰাণিত কৰিছে৷ আজি যেতিয়া দেশৰ শিশুসকলে তেওঁলোকৰ হোমৱৰ্ক কৰে, টোকা প্ৰস্তুত কৰে, ইয়াৰ কোনোবাটোৰ অন্তৰালত পুলৱামাৰ জনতাৰ কঠোৰ পৰিশ্ৰম লুকাই থাকে৷ কাশ্মীৰ উপত্যকাৰ পৰা পেঞ্চিল শ্লেটছৰ ৯০%ই চাহিদা পূৰণ কৰা হয়৷ পেঞ্চিলৰ কাঠৰ এই খোলাটোৰ বৃহদাংশ পুলৱামাৰ পৰাই আহে৷ পূৰ্বতে আমি পেঞ্চিলৰ বাবে কাঠ বিদেশৰ পৰা আমদানি কৰিছিলো কিন্তু এতিয়া পুলৱামাই পেঞ্চিল নিৰ্মাণৰ ক্ষেত্ৰত দেশক স্বাৱলম্বী কৰি তুলিছে৷ প্ৰকৃততে পুলৱামাৰ এই পেঞ্চিল শ্লেটে ৰাজ্যসমূহৰ মাজত ব্যৱধান হ্ৰাস কৰিছে৷ এই উপত্যকাৰ চাইনাৰ কাঠত অধিক আদ্ৰতা আৰু কোমলতা থাকে, ফলত ইয়াক পেঞ্চিল নিৰ্মাণৰ বাবে অধিক উপযুক্ত কৰি তোলে৷ পুলৱামাত অখুক পেঞ্চিল গাঁও হিচাপে জনা যায়৷ ইয়াত পেঞ্চিল শ্লেটছৰ বিভিন্ন নিৰ্মাণ ইউনিট স্থাপন কৰা হৈছে যি বৃহৎ কৰ্মসংস্থাপন প্ৰদান কৰিছে আৰু ইয়াত মহিলাৰ এক বৃহৎ অংশও নিয়োজিত হৈছে৷

বন্ধুসকল, পুলৱামাৰ ব্যক্তিসকলে যেতিয়া এক নতুন কাম কৰিবলৈ আৰু নিজকে এই নতুন কামৰ বাবে উৎসৰ্গীকৃত কৰিবলৈ সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰিছিল, ইয়াৰ দ্বাৰা তেওঁলোকে স্বীকৃতি লাভ কৰিছিল৷ এনেধৰণৰ এক অনুপ্ৰেৰণাদায়ী ব্যক্তি হ’ল মনজুৰ আহমেদ আলাই৷ পূৰ্বতে মনজুৰ ভায়ে কাঠৰ কাম কৰিছিল৷ মনজুৰ ভায়ে সদায়েই নতুন কাম এটা কৰিবলৈ বিচাৰিছিল যাতে তেওঁৰ পৰৱৰ্তী প্ৰজন্মই দৰিদ্ৰতাৰ মাজত জীৱন কটাব নালাগে৷ তেওঁ নিজৰ পৈত্ৰিক সম্পত্তি বিক্ৰী কৰি আপেলৰ কাঠৰ বাকচ নিৰ্মাণৰ এক কাৰখানা স্থাপন কৰিছিল৷ এই সৰু ব্যৱসায়টোৰ সৈতে জড়িত হৈ থকাৰ সময়ত তেওঁ জানিবলৈ পাইছিল যে পপলাৰ কাঠ, চাইনাৰ কাঠ পেঞ্চিল নিৰ্মাণত ব্যৱহৃত হয়৷ এই তথ্য পোৱাৰ পিছত মনজুৰ ভায়ে তেওঁৰ উদ্যমী সত্বা ব্যৱহাৰ কৰি পপলাৰ কাঠৰ বাকচ কিছুমান পেঞ্চিল নিৰ্মাণ কাৰখানালৈ প্ৰেৰণৰ ব্যৱস্থা কৰিলে৷ মনজুৰ ভায়ে ইয়াক অধিক লাভজনক বুলি বিবেচনা কৰিলে আৰু ধীৰে ধীৰে তেওঁৰ উপাৰ্জন বৃদ্ধি পাবলৈ ধৰিলে৷ সময় যোৱাৰ লগে লগে তেওঁ পেঞ্চিল শ্লেট নিৰ্মাণ যন্ত্ৰাদি ক্ৰয় কৰিলে আৰু দেশৰ বৃহৎ উদ্যোগসমূহলৈ পেঞ্চিল শ্লেটৰ যোগান ধৰিবলৈ ধৰিলে৷ আজি মনজুৰ ভাইৰ এই ব্যৱসায়ৰ পৰা টাৰ্ণ অভাৰে কোটিৰ সীমা অতিক্ৰম কৰিছে আৰু দুশজন লোকৰ জীৱিকাৰ উৎসলৈও পৰিণত হৈছে৷ আজি ‘মন কী বাত’ৰ জৰিয়তে মই সমগ্ৰ দেশবাসীৰ হৈ মনজুৰ ভাইক অভিনন্দন জনাইছো আৰু তেওঁৰ লগতে পুলৱামাৰ উদ্যমী ভাই-ভনীসকলকো অভিনন্দন জনাইছো৷ আপোনালোক সকলোৱে দেশৰ তৰুণ প্ৰজন্মক শিক্ষিত কৰিবলৈ অনবদ্য অৱদান আগবঢ়াইছে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, লকডাউনৰ সময়ছোৱাত দেশত বিভিন্ন প্ৰযুক্তিভিত্তিক সেৱা যোগান প্ৰক্ৰিয়া ত্বৰান্বিত হৈছিল আৰু এয়া কেৱল এনে নহয় যে বৃহৎ প্ৰযুক্তিচালিক আৰু লজিষ্টিক উদ্যোগসমূহেহে কেৱল কাম কৰিছিল৷ ঝাৰখণ্ডৰ মহিলাৰ এক আত্মসহায়ক গোটে এই অসাধ্য সাধন কৰিছিল৷ এই মহিলাসকলে কৃষকৰ পৰা প্ৰত্যক্ষভাৱে শাক-পাচলি আৰু ফল-মূল ক্ৰয় কৰি ঘৰে-ঘৰে বিতৰণ কৰিছিল৷ এই মহিলাসকলে ‘আজীৱিকা ফাৰ্ম ফ্ৰেশ্ব’ শীৰ্ষক এক এপৰ জৰিয়তে জনসাধাৰণৰ ঘৰে ঘৰে শাক-পাচলি বিতৰণ কৰিছিল৷ এই পদক্ষেপৰ জৰিয়তে কৃষকসকলে তেওঁলোকৰ উৎপাদিত সামগ্ৰীৰ উপযুক্ত দাম লাভ কৰাটো সুনিশ্চিত হৈছিল আৰু ক্ৰেতাসকলেও সতেজ শাক-পাচলি লাভ কৰিবলৈ সমৰ্থ হৈছিল৷ ‘আজীৱিকা ফাৰ্ম ফ্ৰেশ্ব’ নামৰ এই এপটো তাত খুব জনপ্ৰিয় হৈছিল- লকডাউনৰ সময়ছোৱাত ৫০ লাখতকৈও অধিক টকাৰ ফল-মূল আৰু শাক-পাচলি যোগান ধৰা হৈছিল৷ বন্ধুসকল, কৃষি খণ্ডত উদ্ভাসিত সম্ভাৱনীয়তাৰ বাবে অধিক সংখ্যক তৰুণ প্ৰজন্ম এই ক্ষেত্ৰখনৰ সৈতে জড়িত হৈছে৷ মধ্য প্ৰদেশৰ বাৰৱানিৰ অতুল পাতিদাৰে ডিজিটেল মাধ্যমৰ জৰিয়তে চাৰি হাজাৰ কৃষকক জড়িত কৰাইছে৷ অতুল পাতিদাৰৰ ই-প্লেটফ’ৰ্ম ফাৰ্ম কাৰ্ডৰ জৰিয়তে কৃষকসকলে এতিয়া কৃষিৰ অত্যাৱশ্যকীয় সামগ্ৰী যেনে সাৰ, বীজ, কীটনাশক, ভেঁকুৰনাশক আদি ঘৰতেই লাভ কৰিছে৷ তেওঁৰ এই ডিজিটেল প্লেটফ’ৰ্মত আধুনিক কৃষিজাত সামগ্ৰীসমূহো উপলব্ধ হৈছে৷ লকডাউনৰ সময়ছোৱাতো কপাহ আৰু শাক-পাচলিৰ সহস্ৰাধিক বীজৰ পেকেট এই ডিজিটেল মাধ্যমৰ জৰিয়তে বিতৰণ কৰা হৈছে৷ অতুল আৰু তেওঁৰ দলে কৃষকসকলক প্ৰযুক্তিগত জ্ঞান আৰু অনলাইন পৰিশোধ তথা ক্ৰয়ৰ বিষয়েও জ্ঞান প্ৰদান কৰাৰ দিশত অগ্ৰসৰ হৈছে৷

বন্ধুসকল, শেহতীয়াকৈ মহাৰাষ্ট্ৰত সংঘটিত এটা ঘটনাই মোৰ দৃষ্টি আকৰ্ষণ কৰিবলৈ সমৰ্থ হৈছে৷ এক কৃষক উৎপাদন উদ্যোগে মাকৈ উৎপাদকৰ পৰা মাকৈ ক্ৰয় কৰিছে৷ এইবাৰ উদ্যোগটোৱে কেৱল মাকৈৰ মূল্য প্ৰদান কৰাই নহয় বৰঞ্চ ইয়াৰ বাবে অতিৰিক্ত বনাছো প্ৰদান কৰিছে৷ এয়া কৃষকসকলৰ বাবে আনন্দৰ কাৰণ হৈ পৰিছে৷ যেতিয়া উদ্যোগটোক ইয়াৰ কাৰণ সোধা হ’ল তেতিয়া তেওঁলোকে ক’লে যে ভাৰত চৰকাৰৰ নতুন কৃষিভিত্তিক আইনৰ অধীনত কৃষকসকলে দেশৰ যিকোনো প্ৰান্ততে তেওঁলোকৰ উৎপাদিত সামগ্ৰী বিক্ৰী কৰিব পাৰে আৰু ইয়াৰ বাবে উচিত মূল্যও লাভ কৰিব পাৰে৷ গতিকে উদ্যোগটোৱে তেওঁলোকৰ অতিৰিক্ত লাভ কৃষকসকলক দিবলৈ চিন্তা কৰিলে৷ কৃষকসকলৰ এয়া প্ৰাপ্য আছিল আৰু গতিকে বনাছো তেওঁলোকৰ মাজক বিভক্ত কৰা হ’ল৷ ইয়াৰ জৰিয়তে আমি গম পালো যে নতুন কৃষি আইনত কৃষকসকলৰ সপক্ষে পূৰ্ণ সম্ভাৱনীয়তা আছে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আজিৰ ‘মন কী বাত’ত মই মোৰ দেশবাসীৰ কিছুমান অসাধাৰণ কাহিনী, আমাৰ পৰম্পৰাৰ বিষয়ে কোৱাৰ সুযোগ পালো৷ আমাৰ দেশ প্ৰতিভাৱান লোকেৰে ভৰপূৰ৷ যদি আপোনালোকেও এনে ব্যক্তিৰ বিষয়ে অৱগত তেন্তে তেওঁলোকৰ বিষয়ে প্ৰচাৰ কৰক৷ আগন্তুক উৎসৱসমূহৰ বাবে মোৰ শুভেচ্ছা আপুনি আৰু আপোনাৰ পৰিয়ালৰ সৈতে থাকিল৷ কিন্তু মনত ৰাখিব, উৎসৱৰ সময়ছোৱাত আপোনালোকে মাস্ক পৰিধান কৰিব, চাবোনেৰে হাত ধুব আৰু সামাজিক দূৰত্ব বৰ্তাই ৰাখিব৷ বন্ধুসকল, আমি পুনৰবাৰ আগন্তুক ‘মন কী বাত’ত মিলিত হ’ম৷

অশেষ ধন্যবাদ৷

মন কী বাত , ছেপ্টেম্বৰত' ২০২০

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, নমস্কাৰ৷ ক’ৰোনাৰ এই সময়ছোৱাত সমগ্ৰ বিশ্বতে বহু পৰিৱৰ্তন হৈছে৷ আজি দুই গজৰ দুৰত্ব অনিবাৰ্য হোৱাৰ সময়তে পৰিয়ালৰ সদস্যসমূহক ওচৰ চপাই অনাৰ ঘটনাও সংঘটিত হৈছে৷ কিন্তু দীৰ্ঘসময়লৈ একে লগত থকা, সময় অতিবাহিত কৰা, প্ৰতিটো পল সুখেৰে ভৰা কিদৰে কৰিব পাৰে? কিছুমান পৰিয়ালত সমস্যাৰ সৃষ্টি হৈছে আৰু ইয়াৰ কাৰণ হ’ল যে আমাৰ যি পৰম্পৰা আছিল, আজি ইয়াৰ অভাৱ অনুভূত হৈছে, এনে লাগিছে যেন এনে বহু পৰিয়াল আছে য’ত এইসমূহ নোহোৱা হৈ পৰিছে আৰু ফলস্বৰূপে এই সংকটৰ সময়ছোৱাতো পৰিয়ালৰ সৈতে একে লগতে সময় কটোৱাটো কঠিন হৈ পৰিছে৷ প্ৰতিটো পৰিয়ালত কোনোবা নহয় কোনোবাজন পৰিয়ালৰ বয়স্ক ব্যক্তিজনে কাহিনী শুনাইছিল আৰু ঘৰলৈ নতুন প্ৰেৰণা আৰু নতুন শক্তিৰ সঞ্চাৰ কৰিছিল৷ আমাৰ নিশ্চয়কৈ অনুভৱ হ’ব যে আমাৰ পূৰ্বপুৰুষসকলে যি বিধি প্ৰণয়ন কৰিছিল সেয়া আজিও কিমান গুৰুত্বপূৰ্ণ৷ এনেকুৱাই এক বিধি যি মই ক’লো, সেয়া হ’ল সাধু শুনোৱাৰ কলা, ষ্ট’ৰী টেলিং৷ বন্ধুসকল, সাধুৰ ইতিহাস সিমানেই পুৰণি যিমানেই পুৰণি মানৱ সভ্যতা৷

‘য’তেই আত্মা আছে তাতেই সাধু আছে’

সাধুৱে মানুহৰ ৰচনাত্মক আৰু সংবেদনশীল স্বভাৱক উন্মোচিত কৰে৷ সাধুৰ শক্তি অনুভূত কৰিবলৈ হ’লে যেতিয়া কোনো মাকে নিজৰ সৰু সন্তানক শোৱাবলৈ অথবা তাক খাদ্য খুৱাবলৈ সাধু শুনায়, সেয়া প্ৰত্যক্ষ কৰক৷ মই নিজৰ জীৱনত বহু সময়লৈ পৰিব্ৰাজকৰ দৰে অতিবাহিত কৰিছো৷ প্ৰতিদিনে নতুন গাঁও, নতুন লোক, নতুন পৰিয়াল..কিন্তু যেতিয়া মই পৰিয়ালবোৰৰ ওচৰলৈ গৈছিলো তেতিয়া মই শিশুসকলৰ সৈতে কথা পাতিছিলো আৰু কেতিয়াবা কেতিয়াবা শিশুসকলক কৈছিলো যে মোক সাধু শুনোৱা৷ মই আচৰিত হৈ গৈছিল যেতিয়া শিশুসকলে মোক কৈছিল, নহয় খুড়া নহয়, সাধু নহয়, আমি কৌতুক শুনাম, আৰু মোকো তেওঁলোকে এয়াই কৈছিল যে খুড়া আপুনিও আমাক কৌতুক শুনাওক৷ অৰ্থাৎ তেওঁলোক সাধুৰ সৈতে পৰিচিত নাছিল৷ অধিকাংশৰ জীৱন কৌতুকতেই সীমাৱদ্ধ হৈ ৰৈছিল৷

বন্ধুসকল, ভাৰতত সাধু কোৱাৰ এক সমৃদ্ধ পৰম্পৰা আছে৷ আমি গৌৰৱান্বিত যে আমি সেই দেশৰ অধিবাসী য’ত হিতোপদেশ আৰু পঞ্চতন্ত্ৰৰ পৰম্পৰা আছে, য’ত কাহিনীত পশু-পক্ষী আৰু পৰীৰ কাল্পনিক বিশ্ব আছে যাতে বিবেক আৰু বুদ্ধিমত্তাৰ কথাসমূহ সহজে বুজি পাব পাৰি৷ আমাৰ ইয়াত সাধু কোৱাৰ পৰম্পৰা আছে৷ ইয়াত ধৰ্মমূলক কাহিনী কোৱাৰ পৰম্পৰা আছে৷ ইয়াৰে ভিতৰত ‘কতাকালক্ষেৱম’ অন্যতম৷ আমাৰ ইয়াত বিভিন্ন লোককথা প্ৰচলিত৷ তামিলনাডু আৰু কেৰালাত সাধু কোৱাৰ এক আমোদজনক পদ্ধতি আছে৷ ইয়াক ‘বিল্লু পাট’ বুলি কোৱা হয়৷ ইয়াত কাহিনী আৰু সংগীতৰ আকৰ্ষক সামঞ্জস্যতা আছে৷ ভাৰতত কাঠ-পুতলাৰ জীৱন্ত পৰম্পৰা আছে৷ আজিকালি বিজ্ঞান আৰু কল্পবিজ্ঞানৰ সৈতে জড়িত কাহিনী আৰু কাহিনী কোৱাৰ ৰীতি লোকপ্ৰিয় হ’বলৈ ধৰিছে৷ মই দেখিবলৈ পাইছো যে বহু লোকে সাধু কোৱাৰ কলাক আগুৱাই লৈ যোৱাৰ বাবে প্ৰশংসনীয় পদ্ধতি পালন কৰিছে৷ মই gaathastory.inৰ দৰে ৱেবছাইটৰ বিষয়ে জানিবলৈ পালো যাক অমৰ ব্যাসে অন্য লোকৰ সৈতে চলাই আছে৷ অমৰ ব্যাস, আইআইএম, আহমেদাবাদৰ পৰা এমবিএ কৰাৰ পিছত বিদেশলৈ গুচি গৈছিল আৰু পুনৰ ঘূৰি আহিছিল৷ এতিয়া তেওঁ বেংগালুৰুত থাকে আৰু সময় উলিয়াই সাধুৰ সৈতে জড়িত এই প্ৰকাৰৰ আকৰ্ষণীয় কাম কৰে৷ বহু এনে প্ৰয়াসো আছে যি গ্ৰামীণ ভাৰতৰ কাহিনীসমূহৰ প্ৰচলন কৰিছে৷ বৈশালী ব্যৱহাৰে দেশপাণ্ডেৰ দৰে লোকে ইয়াক মাৰাঠীত জনপ্ৰিয় কৰি তোলাৰ দিশত অগ্ৰসৰ হৈছে৷

চেন্নাইৰ শ্ৰীবিদ্যা বীৰ ৰাঘৱনো আমাৰ সংস্কৃতিৰ সৈতে জড়িত কাহিনীসমূহক প্ৰচাৰিত, প্ৰসাৰিত কৰাৰ দিশত অগ্ৰসৰ গৈছে আৰু তেওঁ কথালয় তথা The Indian story telling network নামৰ দুটা ৱেবছাইটৰ জৰিয়তে সুন্দৰ কাম কৰি আছে৷ গীতা ৰামানুজনে kathalaya.org ত কাহিনীসমূহ একত্ৰিত কৰিছে আৰু The Indian story telling network জৰিয়তে বিভিন্ন চহৰত ষ্ট’ৰী টেলাৰৰ নেটৱৰ্ক প্ৰস্তুত কৰিছে৷ বেংগালুৰু নিবাসী বিক্ৰম শ্ৰীধৰে বাপুৰ সৈতে জড়িত কাহিনীসমূহক লৈ অতি উৎসাহিত৷ আৰু বহুলোকে এই ক্ষেত্ৰত কাম কৰি আছে- আপোনালোকে তেওঁলোকৰ বিষয়ে ছ’চিয়েল মিডিয়াত নিশ্চয়কৈ প্ৰচাৰ কৰক৷ আজি আমাৰ সৈতে বেংগালুৰু Story telling society ভগ্নী অপৰ্ণা আথ্ৰেয় আৰু অন্য সদস্যসমূহ আছে৷ আহক, তেওঁলোকৰ সৈতে কথা পাতি তেওঁলোকৰ অনুভৱ জানিবলৈ প্ৰয়াস কৰো৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ হেল্ল’

অপৰ্ণাঃ নমস্কাৰ আদৰণীয় প্ৰধানমন্ত্ৰী মহোদয়, আপোনাৰ ভালনে?

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ মোৰ ভাল৷ আপোনাৰ ভাল নে?

অপৰ্ণাঃ খুব ভাল মহোদয়৷ পোন প্ৰথমে মই আপোনাক Bangalore Story Telling Societyৰ তৰফৰ পৰা ধন্যবাদ জ্ঞাপন কৰিব বিচাৰিছো কিয়নো আপুনি আমাৰ দৰে শিল্পীসকলক এই মঞ্চলৈ মাতিছে আৰু কথা পাতিছে৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ আৰু মই শুনিবলৈ পাইছো যে আজি গোটেই দলটো আপোনাৰ সৈতে বহি আছে৷

অপৰ্ণাঃ হয়..মহোদয়৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ তেন্তে আপুনি দলটোৰ সদস্যসকলৰ সৈতে পৰিচয় কৰাই দিলে ভাল হ’ব৷ যাতে ‘মন কী বাত’ৰ যিসকল শ্ৰোতা আছে তেওঁলোকেও আপোনালোকৰ অভিযানটোৰ বিষয়ে জানিবলৈ পাৰিব৷

অপৰ্ণাঃ মহোদয়৷ মই অপৰ্ণা আথ্ৰেয়, মই দুটা সন্তানৰ মাক, এজন ভাৰতীয় বায়ু সেনা বিষয়াৰ পত্নী আৰু এগৰাকী উৎসাহী ষ্ট’ৰীটেলাৰ৷ সাধু কোৱাৰ আৰম্ভণি ১৫ বছৰ পূৰ্বে হৈছিল যেতিয়া মই এটা ছফটৱেৰ উদ্যোগত কাম কৰিছিলো৷ তেতিয়া মই এটা চিএছআৰ প্ৰকল্পত স্বেচ্ছামূলকভাৱে কাম কৰিবলৈ গৈছিলো আৰু তেতিয়াই সহস্ৰাধিক শিশুক কাহিনীৰ মাধ্যমেৰে শিক্ষা প্ৰদানৰ সুযোগ পাইছিল৷ আৰু মই নিজৰ আইতাৰ পৰা শুনা সাধুবোৰ তেওঁলোকক শুনাইছিলো৷ কিন্তু সাধু শুনোৱাৰ সময়ত তেওঁলোকৰ মুখত যি সুখৰ আভাস দেখা পাইছিলো, মই আপোনাক কি ক’ম, ইমানেই সন্তোষ পাইছিলো যে সাধু কোৱাই মোৰ জীৱনৰ লক্ষ্য হিচাপে গঢ়ি তুলিছিলো৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ আপোনাৰ দলত আৰু কোন কোন আছে?

অপৰ্ণাঃ মোৰ সৈতে আছে শৈলজা সম্পত৷

শৈলজাঃ নমস্কাৰ মহোদয়৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ নমস্কাৰ৷

শৈলজাঃ মই শৈলজা সম্পতে কৈ আছো৷ মই প্ৰথমে শিক্ষকতা কৰিছিলো আৰু তাৰ পিছত যেতিয়া মোৰ সন্তানৰ জন্ম হ’ল তেতিয়া মই থিয়েটাৰত কাম আৰম্ভ কৰিলো আৰু শেষত সাধু শুনোৱাত মন দিলো৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ ধন্যবাদ৷

শৈলজাঃ মোৰ সৈতে সৌম্যা আছে৷

সৌম্যাঃ নমস্কাৰ মহোদয়৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ নমস্কাৰ৷

সৌম্যাঃ মই সৌম্যা শ্ৰীনিবাসন৷ মই এজন মনোবিদ৷ মই যেতিয়া কাম কৰো তেতিয়া শিশু আৰু ডাঙৰ লোকৰ সৈতে কাহিনীৰ দ্বাৰা মনুষ্যৰ নবৰসক জাগ্ৰত কৰিবলৈ প্ৰয়াস কৰো আৰু তেওঁলোকৰ সৈতে চৰ্চাও কৰো৷ মোৰ লক্ষ্য হ’ল ‘Healing and transformative storytelling’

অপৰ্ণাঃ নমস্কাৰ মহোদয়৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ নমস্কাৰ৷

অপৰ্ণাঃ মোৰ নাম অপৰ্ণা জয়শংকৰ৷ মোৰ সৌভাগ্য যে মই নিজৰ ককা-আইতাৰ সৈতে এই দেশৰ বিভিন্ন স্থানত ডাঙৰ-দীঘল হৈছে আৰু সেইবাবে ৰামায়ণ, পুৰণা আৰু গীতাৰ বহু কাহিনী মই শুনিছো আৰু Bangalore Storytelling Society আছে যেতিয়া মই ষ্ট’ৰীটেলাৰ হ’বলগীয়া আছিলেই৷ মোৰ সৈতে আছে লাৱণ্য প্ৰসাদ৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ লাৱণ্য মহোদয়া, নমস্কাৰ৷

লাৱণ্যঃ নমস্কাৰ মহোদয়৷ মই এজন বিদ্যুৎ অভিযন্তা৷ আৰু এতিয়া পেছাদাৰী ষ্ট’ৰীটেলাৰ৷ মই মোৰ ককাৰ পৰা বিভিন্ন কাহিনী শুনি ডাঙৰ দীঘল হৈছো৷ মই জ্যেষ্ঠ নাগৰিকসকলৰ সৈতে কম কৰিছো৷ ‘ৰুটছ’ শীৰ্ষক এক বিশেষ প্ৰকল্পত মই তেওঁলোকৰ পৰিয়ালৰ জীৱন কাহিনীৰ ওপৰত তথ্য চিত্ৰও নিৰ্মাণ কৰিছো৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ লাৱণ্য মহোদয়, আপোনাক অশেষ অভিনন্দন৷ আৰু যিদৰে আপুনি ক’লে, মইও এবাৰ ‘মন কী বাত’ত সকলোকে কৈছিলো যে পৰিয়ালত নিজৰ ককা-আইতাৰ পৰা তেওঁলোকৰ শৈশৱৰ কাহিনী সোধক, সেইসমূহ টেপ কৰক আৰু এয়া পিছলৈ বহু কামত আহিব৷ কিন্তু মোৰ ভাল লাগিছে যে আপোনালোক যিসকলে পৰিচয় দিলে তাতো আপোনালোকৰ কলা, আপোনালোকৰ যোগাযোগ দক্ষতা অতিশয় কম শব্দতেই সুন্দৰৰূপত প্ৰকাশ কৰিলে৷ সেইবাবেও মই আপোনালোকক অভিনন্দন জনাইছো৷

লাৱণ্যঃ ধন্যবাদ মহোদয়৷

এতিয়া আমাৰ ‘মন কী বাত’ৰ শ্ৰোতাসকলেও কাহিনী শুনিবলৈ মন কৰিছে৷ মই আপোনালোকক এটা-দুটা সাধু শুনাবলৈ অনুৰোধ কৰিব পাৰো নে?

সামূহিক স্বৰঃ নিশ্চয়, এয়াতো আমাৰ সৌভাগ্য৷

‘‘আহক, এজন ৰজাৰ সাধু শুনো৷ ৰজাজনৰ নাম আছিল কৃষ্ণ দেৱ ৰায় আৰু তেওঁৰ ৰাজ্যখনৰ নাম আছিল বিজয়নগৰ৷ আমাৰ ৰজাজন অতিশয় গুণৱান আছিল৷ যদি তেওঁৰ কোনো দোষ আছিল সেয়া হ’ল নিজৰ মন্ত্ৰী তেনালী ৰামাৰ প্ৰতি ভাল পোনা আৰু আনটো ভোজন বিলাসিতা৷ ৰজাই প্ৰতিদিনে দুপৰীয়াৰ আহাৰত সুমিষ্ট আহাৰৰ আশা কৰিছিল যদিও ৰান্ধনিয়ে সদায় তেওঁক নিৰস শাক-পাচলি ৰান্ধি খুৱাইছিল৷ এদিন ৰজাই খঙতে আহাৰৰ থালি দলিয়াই দি ৰান্ধনিক ক’লে যে কাইলৈ যদি ৰান্ধনিয়ে তেওঁক সুস্বাদু খাদ্য ৰান্ধি খুৱাব নোৱাৰে তেন্তে তেওঁক শূলত দিব৷ ৰান্ধনিয়ে ভয় খাই চিধাই তেনালী ৰামাৰ ওচৰলৈ গ’ল৷ তেনালী ৰামে সকলোবোৰ শুনি ৰান্ধনিক এটা উপায় দিলে৷ পিছদিনা ৰজাই দুপৰীয়াৰ ভোজনৰ বাবে ৰান্ধনিক মাতিলে৷ তেওঁ ক’লে আজি সুস্বাদু খাদ্য ৰান্ধিছা নে মই শূল প্ৰস্তুত কৰো? ভয়ে ভয়ে ৰান্ধনিয়ে থালি সজাই ৰজাক দিলে৷ থালিত আছিল নতুন খাদ্য৷ ৰজা উৎসাহিত হৈ সামান্য জিভাত ল’লে৷ ৱাহ! কি খাদ্য৷ ৰজাই আঙুলি চেলেকি সন্তুষ্ট হৈ ৰান্ধনিক মাতি পঠিয়ালে আৰু সুধিলে আৰু এই খাদ্যবিধৰ নাম কি? ৰান্ধনিক যিদৰে শিকোৱা হৈছিল সেইদৰেই উত্তৰ দি ক’লে, মহাৰাজ এয়া মুকুটধাৰী বেঙেনা৷ প্ৰভু, আপোনাৰ দৰে এইবিধ শাক-পাচলিৰ ৰজা আৰু সেইবাবে বাকীবোৰ শাক-পাচলিয়ে বেঙেনাক মুকুট পিন্ধাইছে৷ ৰজা সন্তুষ্ট হ’ল আৰু ঘোষণা কৰিলে যে আজিৰ পৰা তেওঁ এই মুকুটধাৰী বেঙেনাই খাব৷ আৰু কেৱল তেওঁৱেই নহয়, ৰাজ্যত কেৱল বেঙেনাই ৰন্ধা হ’ব, অন্য শাক-পাচলি ৰন্ধা নহ’ব৷ ৰজা আৰু প্ৰজা উভয়ে সুখী হ’ল৷ অৰ্থাৎ প্ৰথমে সকলো সুখী হ’ল কিয়নো তেওঁলোকে নতুন পাচলি লাভ কৰিছে কিন্তু দিন যোৱাৰ লগে লগে সকলোৰে মন তিতা পৰি আহিবলৈ ধৰিলে৷ প্ৰতিখন ঘৰতে বেঙেনাৰ ব্যঞ্জন৷ এটা বেঙেনাই বেচেৰা কিমান ৰূপ ধাৰণ কৰিব৷ প্ৰতিদিনেই বেঙেনা৷ লাহে লাহে ৰজাও বিৰক্ত হৈ আহিবলৈ ধৰিলে৷ আৰু এদিনাখন ৰজাই ৰান্ধনিক মাতি আনি খুব গালি দিলে৷ তোমাক কোনে ক’লে যে বেঙেনাৰ শিৰত মুকুট আছে৷ এতিয়াৰে পৰা এই ৰাজ্যত কোনেও বেঙেনা খাব নোৱাৰিব৷ কাইলৈ বেলেগ পাচলিৰ ব্যঞ্জন ৰান্ধিবা কিন্তু বেঙেনা নহয়৷ আপোনাৰ আজ্ঞা শিৰোধাৰ্য বুলি সৈ ৰান্ধনি পোনেই তেনালী ৰামৰ ওচৰলৈ গ’ল৷ তেনালী ৰামৰ ভৰিত পৰি ৰান্ধনিয়ে ক’লে আপুনি মোৰ প্ৰাণ ৰক্ষা কৰিলে৷ আপোনাৰ পৰামৰ্শৰ ফলতেই এতিয়া মই যিকোনো পাচলি ৰজাক ৰান্ধি খুৱাব পাৰো৷ তেনালী ৰামাই হাঁহি ক’লে, সেই মন্ত্ৰীয়েই বা কি কামৰ যিয়ে ৰজাক সুখী কৰিব নোৱাৰে৷ আৰু এইদৰে ৰজা কৃষ্ণ দেৱ ৰায় আৰু মন্ত্ৰী তেনালীৰ ৰামাৰ কাহিনী মানুহে শুনি আহিছে৷ ধন্যবাদ৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ আপোনালোকৰ কথাত ইমান যথাৰ্থতা আছিল, ইমান সুন্দৰকৈ বৰ্ণনা কৰিলে যে মই ভাবো, যিসকল শিশুৱে শুনিব তেওঁলোকে মনতো ৰাখিব৷ অতিশয় সুন্দৰ শৈলীৰে আপোনালোকে এয়া বৰ্ণনা কৰিলে আৰু কাকতলীয়ভাৱে দেশত পোষণ মাহ উদযাপিত হৈ আছে আৰু আপোনালোকৰ সাধুত ভোজনৰ কথা উল্লেখ আছে৷ আৰু আপোনালোকৰ দৰে ষ্ট’ৰীটেলাৰ যিসকল অন্য লোক আছে, আমি কিদৰে আমাৰ নতুন প্ৰজন্মক আমাৰ মহান মহাপুৰুষ, মহান মাতৃ-ভগ্নীসকলৰ কাহিনীৰ সৈতে তেওঁলোকক জড়িত কৰোৱাব পাৰো৷ আমাৰ কথা-শাস্ত্ৰসমূহক কিদৰে অধিক প্ৰচাৰিত কৰিব পাৰো আৰু প্ৰতিখন ঘৰত এই ভাল কথাসমূহৰ প্ৰচাৰৰ দ্বাৰা জন-জীৱনো সুন্দৰ হ’ব পাৰে৷ এই পৰিবেশ কিদৰে সৃষ্টি কৰিব পাৰি, সেই দিশত আমি সকলোৱে লগ হৈ কাম কৰিব লাগে৷ আৰু আপোনালোকৰ সৈতে কথা পাতি মোৰ খুব ভাল লাগিল, আপোনালোক সকলোলৈ অশেষ অভিনন্দন জনাইছো৷ ধন্যবাদ৷

সামূহিক স্বৰঃ ধন্যবাদ মহোদয়৷

কাহিনীৰ দ্বাৰা সংস্কাৰ চৰিতাক আগুৱাই নিয়া এই ভগ্নীসকলৰ কথা আমি শুনিলো৷ মই যেতিয়া এওঁলোকৰ সৈতে ফোনত কথা পাতি আছিলো, তেতিয়া ইমান দীঘলীয়া কথা আছিল যে মই ভাবিলো, ‘মন কী বাত’ত এটা সময়ৰ সীমা আছে, মই তেওঁলোকৰ সৈতে পতা কথাসমূহ মোৰ নৰেন্দ্ৰ মোদী এপত আপলোড কৰিম, তাতে আপোনালোকে নিশ্চয়কৈ শুনিব৷ এতিয়া ‘মন কী বাত’ত তেওঁলোকৰ কথা-বাৰ্তাৰ এক ক্ষুদ্ৰ অংশ আপোনালোকৰ সন্মুখত প্ৰস্তুত কৰিছো৷ মই নিশ্চিতভাৱে আপোনালোকক আহ্বান জনাইছো যে পৰিয়ালত প্ৰতি সপ্তাহত আপোনালোকে সাধুৰ বাবে অলপ সময় উলিয়াওক৷

আপোনালোকে চাওক, পৰিয়ালত এয়া কিমান ডাঙৰ সম্পদৰ দৰে হৈ পৰিব পাৰে, গৱেষণাৰ কিমান বঢ়িয়া কাম হ’ব পাৰে, পৰিয়াললৈ যেতিয়া এক নতুন প্ৰাণ, নতুন শক্তি আহিব তেতিয়া কিমান আনন্দ পোৱা যাব৷ মই সাধু শুনোৱা লোকসকলক আহ্বান জনাম যে স্বাধীনতাৰ ৭৫ বৰ্ষ পালন কৰিবলৈ যোৱাৰ প্ৰাক্-মুহূৰ্তত আমি আমাৰ সাধুত দাসত্বৰ সময়ছোৱাত যিমানবোৰ অনুপ্ৰেৰণাদায়ী ঘটনা আছিল সেয়া কাহিনী হিচাপে প্ৰচাৰ কৰিব নোৱাৰো নে? বিশেষকৈ ১৮৫৭ৰ পৰা ১৯৪৭ চনলৈ যিমানবোৰ সৰু-ডাঙৰ ঘটনা আছিল, সেইবোৰ আমি নতুন প্ৰজন্মক সাধুৰ দ্বাৰা পৰিচিত কৰিব পাৰো৷ মোৰ বিশ্বাস যে আপোনালোকে নিশ্চিতভাৱে এই কামটো কৰিব৷ সাধু কোৱাৰ এই কলা দেশত অধিক শক্তিশালী হওক, অধিক প্ৰচাৰিত হওক৷ আহক, আমি ইয়াৰ বাবে প্ৰয়াস কৰো৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আহক, সাধুৰ পৃথিৱীৰ পৰা এতিয়া আমি সাত সমুদ্ৰৰ সিপাৰলৈ যাও৷

‘নমস্কাৰ,ভাতৃ আৰু ভগ্নীসকল, মোৰ নাম সেতু দেমবেলে৷ মই দক্ষিণ আফ্ৰিকাৰ মালী প্ৰদেশৰ বাসিন্দা৷ মই ফেব্ৰুৱাৰীত ভাৰতলৈ কুম্ভ মেলা পৰিদৰ্শনৰ বাবে আহিছিলো৷ মোৰ বাবে এয়া অতিশয় গৌৰৱৰ কথা৷ কুম্ভ মেলালৈ আহি মোৰ খুব ভাল লাগিল আৰু ভাৰতীয় সংস্কৃতিৰ পৰা বহুত কথা শিকিবলৈ পালো৷ মই নিবেদন কৰিছো যে আমাক পুনৰ বাৰ ভাৰত পৰিদৰ্শন কৰাৰ সুযোগ দিয়া হওক যাতে আমি ভাৰতৰ বিষয়ে শিকিব পাৰো৷ নমস্কাৰ৷’’

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ হয় নে আমোদজনক৷ এওঁ আছিল মালীৰ সেদু দেমবেলে৷ মালী ভাৰতৰ পৰা দূৰৈতে পশ্চিম আফ্ৰিকাৰ এক বৃহৎ আৰু ভূমিৰে আগুৰা এখন দেশ৷ সেদু দেমবেলে মালীৰ এখন চহৰ কিটাৰ এখন চৰকাৰী বিদ্যালয়ৰ শিক্ষক৷ তেওঁ শিশুসকলক ইংৰাজী, সংগীত আৰু চিত্ৰকলা শিকায়৷ কিন্তু তেওঁৰ আন এটা পৰিচয় আছে- মানুহে তেওঁ মালীৰ হিন্দুস্তানৰ বাবু বুলি কয় আৰু তেওঁ গৰ্ব অনুভৱ কৰে৷ প্ৰত্যেক দেওবাৰে দুপৰীয়াৰ পিছত তেওঁ মালীত এক ঘণ্টাৰ ৰেডিঅ’ কাৰ্যসূচী প্ৰস্তুত কৰে আৰু এই কাৰ্যসূচীৰ নাম হ’ল Indian frequency on Bollywood songs৷ বিগত ২৩ বছৰ ধৰি তেওঁ এই কাৰ্যসূচী প্ৰস্তুত কৰি আহিছে৷ এই কাৰ্যসূচীৰ মাজত তেওঁ ফ্ৰান্সৰ সৈতে মালীৰ লোকভাষা ‘বমবাৰা’তো ধাৰভাষ্য প্ৰদান কৰে আৰু বৰ নাটকীয় ভংগীৰে কৰে৷ ভাৰতৰ প্ৰতি তেওঁৰ প্ৰেম অগাধ৷ ভাৰতৰ সৈতে তেওঁ সম্পৰ্ক অটুট হোৱাৰ কাৰণ হ’ল তেওঁৰ জন্মও ১৫ আগষ্ট তাৰিখে হৈছিল৷ সেদুজীৰ পিতৃয়ে তেওঁৰ ভাৰতীয় সংস্কৃতিৰ সৈতে পৰিচয় কৰাই দিছিল৷ তেওঁ পিতৃয়ে চিনেমা, থিয়েটাৰত কাম কৰিছিল আৰু তাত ভাৰতীয় চিনেমাও প্ৰদৰ্শন কৰা হৈছিল৷ এইবাৰৰ ১৫ আগষ্টত তেওঁ হিন্দীত এক ভিডিঅ’ৰ জৰিয়তে ভাৰতৰ জনসাধাৰণত স্বাধীনতা দিৱসৰ শুভেচ্ছা জনাইছিল৷ আজি তেওঁলোকৰ সন্তানে ভাৰতৰ ৰাষ্ট্ৰগান সহজে গাব পাৰে৷ সেদুজীয়ে যেতিয়া কুম্ভলৈ আহিছিল তেতিয়া তেওঁ মই সাক্ষাৎ কৰা প্ৰতিনিধি মণ্ডলৰ অংশ আছিল৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আমাৰ ইয়াত কোৱা হয় যে যি যিমানেই ভূমিৰ সংস্পৰ্শত থাকে সিমানেই সি ডাঙৰ ডাঙৰ ধুমুহাক বাধা দিবলৈ সক্ষম হয়৷ ক’ৰোনাৰ এই কঠিন সময়ছোৱাত আমাৰ কৃষি ক্ষেত্ৰ, আমাৰ কৃষক ইয়াৰ জীৱন্ত উদাহৰণ হিচাপে বিবেচিত হৈছে৷ সংকটৰ এই সময়ছোৱাতো কৃষি ক্ষেত্ৰত নিজৰ দক্ষতা প্ৰদৰ্শিত কৰিছে৷ বন্ধুসকল, দেশৰ কৃষি ক্ষেত্ৰ, আমাৰ কৃষক, আমাৰ গাঁও হ’ল আত্মনিৰ্ভৰ ভাৰতৰ আধাৰ৷ ই শক্তিশালী হ’লেহে আত্মনিৰ্ভৰ ভাৰতৰ ভেঁটি শক্তিশালী হ’ব৷ বিগত কিছুসময়ত এই ক্ষেত্ৰটোৱে নিজকে অনেক বাধাৰ পৰা মুক্ত কৰিছে৷ মই এনে বহু কৃষকৰ পৰা চিঠি পাইছো, কৃষক সংগঠনৰ সৈতে মোৰ কথা হয়, তেওঁলোকে কয় যে খেতিত নতুন নতুন পদক্ষেপ সংযোজিত হৈছে, পৰিৱৰ্তন সাধন হৈছে৷ মই তেওঁলোকৰ পৰা যি শুনিছো, আজি ‘মন কী বাত’ত সেই কৃষকসকলৰ কিছু কথা মই আপোনালোকক শুনাব বিচাৰিছো৷ হাৰিয়ানাৰ সোনীপত জিলাত আমাৰ এজন কৃষক ভাই থাকে, তেওঁৰ নাম শ্ৰী কম্বৰ চৌহান৷ তেওঁ কৈছে যে কিদৰে এটা সময়ত তেওঁ বজাৰৰ বাহিৰত নিজৰ ফল আৰু শাক-পাচলি বিক্ৰী কৰিবলৈ সমস্যাৰ সন্মুখীন হৈছিল৷ যদি তেওঁ বজাৰৰ বাহিৰত নিজৰ ফল আৰু শাক-পাচলি বিক্ৰী কৰিছিল তেতিয়া তেওঁৰ ফলভৰ্তি বাহন জব্দ কৰা হৈছিল৷ কিন্তু ২০১৪ চনত ফল আৰু শাক-পাচলিক এপিএমচি আইনৰ আওতাৰ বাহিৰত ৰখা হ’ল৷ চাৰি বছৰ পূৰ্বে তেওঁ নিজৰ গাঁৱৰ কৃষক ভাইসকলৰ সৈতে লগ হৈ কৃষক উৎপাদক গোটৰ স্থাপন কৰিলে৷ আজি গাঁৱৰ কৃষকে ছুইট কৰ্ণ আৰু বেবী কৰ্ণৰ খেতি কৰে৷ তেওঁলোকৰ উৎপাদন আজি দিল্লীৰ আজাদপুৰ বজাৰ, বৃহৎ ৰিটেইল চেইন তথা পঞ্চ তাৰকাযুক্ত হোটেলত পোনে পোনে বিক্ৰী হয়৷ আজি গাঁৱৰ কৃষকসকলে ছুইট কৰ্ণ আৰু বেবী কৰ্ণৰ খেতি কৰি প্ৰতি হেক্টৰ ভূমিত আঢ়ৈৰ পৰা তিনি লাখ টকালৈ উপাৰ্জন কৰি আছে৷ এয়াই নহয়, এইখন গাঁৱৰে ৬০তকৈও অধিক কৃষকে নেট হাউচ বনাই, পলী হাউচ বনাই বিলাহী, তিয়ঁহ, ছিমলা জলকীয়াৰ বিভিন্নটা প্ৰকাৰ উৎপাদন কৰি প্ৰতি বছৰে ১০ লাখ টকাৰ পৰা ১২ লাখ টকা উপাৰ্জন কৰি আছে৷ জানে নে এই কৃষকসকলৰ ওচৰত কি আছে? তেওঁলোকৰ ওচৰত নিজৰ ফল, শাক-পাচলি যিকোনো স্থানত, যাকে-তাকে বিক্ৰী শক্তি আছে৷

বন্ধুসকল, তিনি চাৰি বছৰ পূৰ্বে মহাৰাষ্ট্ৰত ফল আৰু শাক-পাচলিক এপিএমচিৰ আওতাৰ বাহিৰত ৰখা হৈছিল৷ Sri Swami Samarth Farmer’s producer company limited শীৰ্ষক এটা কৃষকৰ সংগঠন আছে৷ পুণে আৰু মুম্বাইত এওঁলোকে কৃষক সাপ্তাহিক বজাৰ নিজে চলায়৷ এই বজাৰসমূহত প্ৰায় ৭০খন গাঁৱৰ চাৰে চাৰি হাজাৰ কৃষকৰ উৎপাদিত সামগ্ৰী প্ৰত্যক্ষভাৱে বিক্ৰী হয়-মাজত কোনো মধ্যভোগী নাই৷ গ্ৰামীণ যুৱকে পোনে পোনে বজাৰত, খেতি আৰু বিক্ৰী প্ৰক্ৰিয়াৰ সৈতে জড়িত হ’ব পাৰে৷

আৰু এটা উদাহৰণ তামিলনাডু থেনি জিলাত আমি পাও৷ ইয়াত আছে তামিলনাডু কল কৃষক উৎপাদন উদ্যোগ৷ ইয়াৰ ব্যৱস্থাসমূহ অতিশয় নমনীয় আৰু তাৰো পাঁচ-ছবছৰ পূৰ্বে ইয়াক প্ৰস্তুত কৰা হৈছে৷ ইয়াৰে কৃষক গোটে লকডাউনৰ সময়ছোৱাত নিকটৱৰ্তী গাঁলৰ পৰা শতাধিক মেট্ৰিকটন শাক-পাচলি, ফল আৰু কল ক্ৰয় কৰিছিল আৰু চেন্নাই চহৰত শাক-পাচলিৰ কম্বো কিট দিছিল৷ আপুনি চিন্তা কৰক, কিমানজন তৰুণক তেওঁলোকে চাকৰি দিছিল আৰু মাজত কোনো মধ্যভোগী নাছিল৷ লক্ষ্ণৌতো কৃষকৰ এনে এক গোট আছে৷ তেওঁলোকে ইয়াৰ নাম ৰাখিছে ‘ইৰাদা ফাৰ্মাৰ প্ৰডিউচাৰ’৷ তেওঁলোকেও লকডাউনৰ সময়ছোৱাত কৃষকৰ খেতিৰ পৰা পোনে পোনে ফল আৰু শাক-পাচলি ক্ৰয় কৰি লক্ষ্ণৌৰ বজাৰত বেচিছিল৷ গুজৰাটত বনাসংকাঠাৰ ৰামপুৱা গাঁৱত ইছমাইল ভাই নামৰ এজন কৃষক আছে৷ তেওঁৰ কাহিনীও আমোদজনক৷ ইছমাইল ভায়ে খেতি কৰিবলৈ বিচাৰিছিল৷ তেওঁৰ পিতৃয়ে খেতি কৰিছিল৷ কিন্তু প্ৰথমে লোকচানেই হৈছিল৷ সেয়ে পিতৃ আৰু পৰিয়ালৰ লোকে তেওঁক খেতি কৰিবলৈ মানা কৰিছিল৷ তথাপিও তেওঁ খেতি কৰিবলৈ দৃঢ় সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰিছিল৷ তেওঁ খেতি উদ্ভাৱনী ৰূপত আৰম্ভ কৰিলে৷ তেওঁ ড্ৰিপৰে জলসিঞ্চন কৰি আলু খেতি আৰম্ভ কৰিলে৷ আজি তেওঁ আলু খেতিৰ বাবে বিখ্যাত৷ তেওঁ অতি উন্নতমানৰ আলু উৎপাদন কৰে৷ ইছমাইল ভায়ে এই আলু ডাঙৰ ডাঙৰ কোম্পানীক বিক্ৰী কৰে, মধ্যভোগীৰ তাত চিন-মোকাম নাই৷ আৰু পৰিণামস্বৰূপে তেওঁ লাভ অৰ্জন কৰি আছে৷ এতিয়া তেওঁ নিজৰ পিতৃৰ সকলো ঋণ পৰিশোধ কৰিছে৷ তাতোকৈ ডাঙৰ কথা হ’ল, তেওঁ আজি নিজৰ এলেকাৰ শতাধিক কৃষকক সহায়ো কৰি আছে৷

বন্ধুসকল, আজিৰ তাৰিখত আমি খেতিক যিমানেই আধুনিক বিকল্প প্ৰদান কৰিম সিমানেই ই আগবাঢ়িব৷ মণিপুৰৰ বাসিন্দা বিজয়শান্তিয়ে এক নতুন উদ্ভাৱন ব্যৱহাৰ কৰিছে যি খুব চৰ্চাত আছে৷ তেওঁ পদুমৰ ঠাঁৰিৰ পৰা সুতা বনোৱাৰ ষ্টাৰ্ট-আপৰ কাম আৰম্ভ কৰিছে৷ আজি তেওঁৰ এই উদ্ভাৱনৰ দ্বাৰা পদুমৰ খেতি আৰু বস্ত্ৰ খণ্ডত নতুন পথ মুকলি হৈছে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, মই আপোনালোকক অতীতৰ এটা অংশলৈ লৈ যাব গুচিছো৷ এশ এক বছৰ পুৰণি কথা৷ ১৯১৯ চনৰ কথা৷ ইংৰাজী শাসকসকলে জালিয়ানাৱালাৱাগত বহু নিৰ্দোষ লোকক হত্যা কৰিছিল৷ এই নৰসংহাৰৰ পিছত এজন বাৰ বছৰীয়া ল’ৰা সেই ঘটনাস্থলীলৈ গ’ল৷ ল’ৰাজন চঞ্চল আছিল যদিও তেওঁ জালিয়ানাৱালাবাগত যিটো দেখিলে সিয়েই তেওঁৰ জীৱন পৰিৱৰ্তন কৰিলে৷ কোনোবা ইমান কিদৰে নিৰ্দয়ী হ’ব পাৰে সেই ভাবি তেওঁ স্তব্ধ হৈ গৈছিল৷ ক্ৰোধত তেওঁ উত্তপ্ত হৈ পৰিছিল৷ সেই জালিয়ানাৱালাবাগতেই তেওঁ ইংৰাজী শাসনৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰাৰ প্ৰতিজ্ঞা কৰিলে৷ আপোনালোকে গম পাইছে নে মই কাৰ কথা কৈছো? মই শ্বহীদ বীৰ ভগৎ সিঙৰ কথা কৈছো৷ কাইলৈ ২৮ ছেপ্টেম্বৰত আমি শ্বহীৰ বীৰ ভগৎ সিঙৰ জয়ন্তী পালন কৰিম৷ মই সমস্ত দেশবাসীৰ সৈতে সাহস আৰু বীৰত্বৰ প্ৰতিমূৰ্তি শ্বহীদ বীৰ ভগৎ সিঙক প্ৰণাম জনাইছো৷ আপোনালোকে কল্পনা কৰিব পাৰেনে, এক শাসকপক্ষ যি সমগ্ৰ পৃথিৱীতে ৰাজত্ব কৰিছিল, তেওঁলোকৰ বিষয়ে কোৱা হয় যে তেওঁলোকৰ শাসনত কেতিয়াও সূৰ্য অস্ত নগৈছিল৷ এনে শক্তিশালী শাসকে এজন ২৩ বছৰীয়া যুৱকৰ ভয়ত কঁপি উঠিছিল৷ শ্বহীদ বীৰ ভগৎ সিঙৰ জীৱনৰ আন এক সুন্দৰ কথা এয়ে যে তেওঁ দলীয় কৰ্মৰ মহত্ব ভালদৰেই বুজি পাইছিল৷ তেওঁ জীয়াই থকালৈ কেৱল এটা অভিযানৰ বাবে নিজৰ জীৱন বলিদান দিছিল- সেই অভিযান আছিল ভাৰতক অন্যায় আৰু ইংৰাজ শাসনৰ পৰা মুক্তি দিয়া৷ মই নমো এপত হায়দৰাবাদৰ অজয় এজ মহোদয়ৰ এটা মন্তব্য পঢ়িছো৷ তেওঁ লিখিছে- আজিৰ তৰুণ প্ৰজন্ম কিদৰে ভগৎ সিং হ’ব পাৰে? চাওক, আমি ভগৎ সিং হ’ব পাৰো নে নোৱাকো নাজানো কিন্তু ভগৎ সিঙৰ দৰে দেশ প্ৰেম, দেশৰ বাবে কিবা এটা কৰাৰ ইচ্ছা আমাৰ হৃদয়ত থাকিব পাৰে৷ এয়াই হ’ব শ্বহীদ ভগৎ সিঙৰ প্ৰতি আমাৰ সবাতোকৈ বৃহৎ শ্ৰদ্ধাঞ্জলি৷ চাৰি বছৰ পূৰ্বে এই সময়ছোৱাতেই ছাৰ্জিকেল ষ্ট্ৰাইকৰ সময়ছোৱাত বিশ্বই আমাৰ জোৱানসকলৰ সাহস, শৌৰ্য আৰু নিৰ্ভীকতা প্ৰত্যক্ষ কৰিছিল৷ আমাৰ সাহসী সেনাসকলৰ এটাই লক্ষ্য আছিল, যিকোনো মূল্যত ভাৰত মাতৃৰ গৌৰৱ আৰু সন্মানৰ ৰক্ষা কৰা৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আগন্তুক কেইটামান দিনত আমি বহু মহান লোকক স্মৰণ কৰিম যিয়ে ভাৰত নিৰ্মাণলৈ অতুলনীয় অৱদান আগবঢ়াইছে৷ ২ অক্টোবৰ আমাৰ সকলোৰে বাবে পবিত্ৰ আৰু অনুপ্ৰেৰণাদায়ী দিন৷ এই দিনটো মা ভাৰতীৰ দুজন মহান সন্তান মহাত্মা গান্ধী আৰু লাল বাহাদুৰ শাস্ত্ৰীক স্মৰণ কৰাৰ দিন৷

পূজ্য বাপুৰ বিচাৰ আৰু আদৰ্শ আজি পূৰ্বতকৈও অধিক প্ৰাসংগিক হৈ পৰিছে৷ মহাত্মা গান্ধীৰ যি আৰ্থিক চিন্তন আছিল, সেই সত্বা যদি ধৰি ৰখা হ’লহেঁতেন, সেই পথত যদি চলা হ’লহেঁতেন তেন্তে আজি আত্মনিৰ্ভৰ ভাৰত অভিযানৰ প্ৰয়োজন নহ’লহেঁতেন৷ পূজ্য বাপুৰ জীৱনে আমাক এয়া স্মৰণ কৰায় যে আমাৰ কাৰ্যসমূহ এনে হ’ব লাগে য’ত দৰিদ্ৰতম ব্যক্তিৰো যাতে কল্যাণ হয়৷ ঠিক সেইদৰে শাস্ত্ৰীজীৰ জীৱনেও আমাক বিনম্ৰতা আৰু সহনশীলতাৰ শিক্ষা দিয়ে৷ ১১ অক্টোবৰৰ দিনটোও আমাৰ বাবে এক বিশেষ দিন৷ সিদিনা আমি ভাৰতৰত্ন লোকনায়ক জয় প্ৰকাশজীক স্মৰণ কৰো৷ ভাৰতৰত্ন নানাজী দেশমুখৰো ১১ তাৰিখেই জয়ন্তী৷ এই ১২ অক্টোবৰ তাৰিখে ৰাজমাতা বিজয়ৰাজে সিন্ধিয়াৰো জয়ন্তী যিয়ে তেওঁৰ সমগ্ৰ জীৱন জনতাৰ সেৱাত সমৰ্পিত কৰিছিল৷ তেওঁৰ হৃদয় বহু উদাৰ আছিল৷ আজি মোৰ এটা কথা ক’বলৈ খুব মন গৈছে৷ কন্যাকুমাৰীৰ পৰা কাশ্মীৰলৈ আমি একতা যাত্ৰাৰ বাবে ওলাইছিলো৷ ডাঃ মুৰলী মনোহৰ যোশীৰ নেতৃত্বত এই যাত্ৰা আৰম্ভ হৈছিল৷ ডিচেম্বৰ, জানুৱাৰীৰ দিন আছিল৷ আমি নিশা প্ৰায় ১২-১টা বজাত মধ্য প্ৰদেশৰ গোৱালিয়ৰৰ ওচৰৰ শিৱপুৰী পালো, নিৱাস স্থান পাই দিনটোৰ ভাগৰ আঁতৰাই ৰাতিপুৱাৰ বাবে প্ৰস্তুতি কৰি আছিলো৷ প্ৰায় ২টা বাজিছিল নেকি..মই গা- পা ধুই শোৱাৰ প্ৰস্তুতি চলাইছিলো, তেতিয়াই দুৱাৰত কোনোবাই টুকুৰিয়ালে৷ মই দুৱাৰ খোলাত ৰাজমাতা বাহিৰত থিয় দি আছিল৷ সেই হিমচেঁচা শীতত ৰাজমাতাক দেখি মই হায়ৰাণ হৈ পৰিলো৷ মই সেই মাতৃক প্ৰণাম কৰিলো৷ মই ক’লো, মা ইমান ৰাতি আপুনি? তেওঁ ক’লে, নহয় বাচা, আপুনি এটা কাম কৰক, এই গৰম গাখীৰ খাই শুই পৰক৷ হালধিমিশ্ৰিত গাখীৰ তেওঁ নিজে লৈ আহিছিল৷ কিন্তু দ্বিতীয় দিনা দেখিলো, তেওঁ কেৱল মোকেই নহয়, আমাৰ যাত্ৰাৰ ৩০-৪০ জন লোকক, তাতে গাড়ীৰ চালকো আছিল, প্ৰত্যেকৰে কোঠালিলৈ গৈ নিজে ২ বজাৰ গাখীৰ খাবলৈ দিছিল৷ মাৰ মৰম কি, বাৎসল্য কি, সেই ঘটনা মই কেতিয়াও পাহৰিব নোৱাৰো৷ আমাৰেই সৌভাগ্য যে এনে মহান বিভূতিয়ে আমাৰ ধৰিত্ৰীক নিজৰ তপস্যা আৰু ত্যাগেৰে সিঞ্চন কৰিছে৷ আহক, আমি সকলোৱে লগ হৈ এনে এক ভাৰতৰ নিৰ্মাণ কৰো য’ত এই মহাপুৰুষসকলৰ গৰ্ব অনুভূত হওক৷ তেওঁলোকৰ সপোন বাস্তৱায়িত হওক৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, ক’ৰোনাৰ এই সময়ছোৱাত মই পুনৰবাৰ আপোনালোকক স্মৰণ কৰাই দিবলৈ বিচাৰিছো৷ মাস্ক পৰিধান কৰক৷ ফে’চ ক’ভাৰ অবিহনে বাহিৰলৈ নাযাব৷ দুই গজৰ দূৰত্ব বৰ্তাই ৰাখক৷ নিজক বচাওক আৰু পৰিয়ালকো বচাওক৷ এই নিয়মসমূহ পালন কৰি এই ক’ৰোনাৰ বিৰুদ্ধে প্ৰতিজন নাগৰিকৰ জীৱন ৰক্ষা কৰাৰ ভূমিকা পালন কৰক৷ আৰু আমি পাহৰিব নালাগিব যে যেতিয়ালৈ দৰৱ নোলায় তেতিয়ালৈ সাৱধানে থাকিব লাগিব৷ আপোনালোক সুস্থ হৈ থাকক, আপোনাৰ পৰিয়াল সুস্থ হৈ থাকক৷ এই শুভকামনাৰ সৈতে অশেষ ধন্যবাদ৷ নমস্কাৰ৷

মন কী বাত , আগষ্ট' ২০২০

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, নমস্কাৰ৷ সাধাৰণতে এই সময়ছোৱা উৎসৱৰ সময় হয়, ঠায়ে ঠায়ে মেলা, ধাৰ্মিক পুজা হয়৷ ক’ৰোনাৰ এই সংকটৰ সময়ছোৱাত জনসাধাৰণত মনত উৎসাহ-উদ্দীপনাৰ লগতে অনুশাসনেও ঠাই পাইছে৷ আন অৰ্থত ক’বলৈ গ’লে নাগৰিকৰ মনত দায়িত্বৰ অনুভৱো আছে৷ জনসাধাৰণে নিজৰ প্ৰতি ধ্যান ৰাখি, আনৰ প্ৰতি ধ্যান ৰাখি দৈনন্দিন কৰ্মসমূহ সম্পাদন কৰিছে৷ দেশত অনুষ্ঠিত হোৱা প্ৰতিটো আয়োজন যি সংযম আৰু সমন্বয়ৰ সৈতে সম্পন্ন হৈছে সেয়া সঁচাকৈয়ে অভুতপূৰ্ব৷ গণেশোৎসৱো কিছু কিছু স্থানত অনলাইনত পালন কৰা হৈছে৷ অধিকাংশ স্থানতে এইবাৰ পৰিবেশ অনুকূল গণেশজীৰ প্ৰতিমা স্থাপন কৰা হৈছে৷ বন্ধুসকল, আমি যদি গুৰুত্ব সহকাৰে লক্ষ্য কৰো তেন্তে এটা কথা নিশ্চয় আমাৰ চকুত পৰিব, সেয়া হ’ল আমাৰ উৎসৱ আৰু পৰিবেশ৷ এই দুয়োটাৰ মাজৰ সম্পৰ্ক গভীৰ৷ আমাৰ উৎসৱসমূহত পৰিবেশ আৰু প্ৰকৃতিৰ সৈতে সহজীৱনৰ বাৰ্তা লুকাই থকাৰ বিপৰীতে আনফালে বহু উৎসৱ প্ৰকৃতিৰ সুৰক্ষাৰ বাবেও পালন কৰা হয়৷ যিদৰে বিহাৰৰ পশ্চিম চম্পাৰণত শতিকাজুৰি থাৰু আদিবাসী সমাজৰ লোকে ৬০ ঘণ্টাৰ লকডাউন অথবা তেওঁলোকৰ ভাষাত ’৬০ ঘণ্টা কে বৰনা’ পালন কৰে৷ প্ৰকৃতিৰ ৰক্ষাৰ বাবে ‘বৰনা’ক থাৰু সমাজৰ লোকে নিজৰ পৰম্পৰাৰ অংশ কৰি লৈছে আৰু ইয়াক শতিকাজুৰি পালন কৰি আহিছে৷ এই সময়ছোৱাত না কোনো গাঁৱলৈ আহে আৰু না কোনোবাই নিজৰ ঘৰৰ পৰা বাহিৰলৈ ওলায় আৰু জনসাধাৰণে এইদৰে ভাবে যে বাহিৰলৈ অহা-যোৱা কৰিলে আৰু দৈনন্দিন কৰ্মৰ দ্বাৰা নতুন পুলি-পোখাই কষ্ট পাব পাৰে৷ ‘বৰনা’ৰ আৰম্ভণি ভব্য ধৰণে আমাৰ আদিবাসী ভাই-ভনীসকলে পুজা-পাঠৰ জৰিয়তে আৰম্ভ কৰে আৰু ইয়াৰ সমাপ্তিত আদিবাসী পৰম্পৰাৰ গীত, সংগীত, নৃত্যও কৰে৷

বন্ধুসকল, এতিয়া ওনাম উৎসৱো ধুম-ধামেৰে পালন কৰা হৈছে৷ এই পৰ্ব চিনগম মাহত পালন কৰা হয়৷ এই সময়ছোৱাত মানুহে নতুন সামগ্ৰী ক্ৰয় কৰে, নিজৰ ঘৰ সজায়, পুক্কলম বনায়, ওনাম-সদিয়াৰ আনন্দ লয়, ভিন্ন-ভিন্ন ধৰণৰ খেল-ধেমালিৰ আয়োজন কৰে৷ ওনাম বিদেশতো পালন কৰা হয়৷ আমেৰিকা, ইউৰোপ আদি সকলোতে ওনামৰ আনন্দ পালন কৰা হয়৷ ওনাম এক আন্তৰ্জাতিক উৎসৱলৈ পৰিৱৰ্তিত হৈছে৷

বন্ধুসকল, ওনাম আমাৰ কৃষিৰ সৈতে জড়িত এক উৎসৱ৷ ই আমাৰ গ্ৰামীণ অৰ্থব্যৱস্থাৰ বাবে এক নতুন আৰম্ভণিৰ সময়৷ কৃষকৰ শক্তিৰ পৰা আমাৰ জীৱন, আমাৰ সমাজ পৰিচালিত হয়৷ আমাৰ পৰ্ব কৃষকৰ পৰিশ্ৰমৰ দ্বাৰাই ৰঙীয়াল হৈ উঠে৷ আমাৰ অন্নদাতাৰ, কৃষকৰ জীৱনদায়িনী শক্তিক বেদতো গৌৰৱেৰে উল্লেখ কৰা হৈছে৷

ঋগবেদত কোৱা হৈছে-

অন্নানাঃ পতয়ে নমঃ ক্ষেত্ৰানাম পতয়ে নমঃ৷৷

অৰ্থাৎ, অন্নদাতাক প্ৰণাম, কৃষকক প্ৰণাম৷ আমাৰ কৃষকসকলে ক’ৰোনাই এই কঠিন পৰিস্থিতিতো নিজৰ শক্তি প্ৰদৰ্শন কৰিছে৷ আমাৰ দেশত এইবাৰ খাৰিফ ফচল চপোৱাৰ পৰিমাণ যোৱা বছৰৰ তুলনাত ৭ শতাংশ অধিক হৈছে৷ ধান এইবাৰ প্ৰায় ১০ শতাংশ, দাইল প্ৰায় ৫ শতাংশ, গোটা শস্য প্ৰায় ৩ শতাংশ, তৈলবীজ প্ৰায় ১৩ শতাংশ, কপাহ প্ৰায় ৩ শতাংশ ৰোপণ কৰা হৈছে৷ মই ইয়াৰ বাবে কৃষকসকলক অভিনন্দন জনাইছো, তেওঁলোকৰ পৰিশ্ৰমক নমস্কাৰ জনাইছো৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, ক’ৰোনাৰ এই সময়ছোৱাত দেশবাসীয়ে বিভিন্ন একে সময়তে বিভিন্ন যুদ্ধত অৱতীৰ্ণ হ’বলগীয়া হৈছে৷ কিন্তু ইয়াৰ সৈতে বহু সময়ত মোৰ মনলৈ এটা প্ৰশ্ন আহে যে দীৰ্ঘদিন ধৰি ঘৰতে থকাৰ বাবে মোৰ সৰু-সৰু শিশু বন্ধুসকলৰ ওপৰত কেনে প্ৰভাৱ পৰিছে৷ আৰু ইয়াৰে পৰা মই গান্ধীনগৰৰ শিশু বিশ্ববিদ্যালয় যি বিশ্বৰ ভিতৰতে অনন্য, ভাৰত চৰকাৰৰ মহিলা আৰু শিশু বিকাশ মন্ত্ৰালয়, শিক্ষা মন্ত্ৰালয়, সুক্ষ্ম-লঘূ আৰু মজলীয়া উদ্যোগ মন্ত্ৰালয়, এই সকলোৰে সৈতে লগ হৈ আমাৰ শিশুসকলৰ বাবে কি কৰিব পাৰি, সেই বিষয়ত চিন্তা চৰ্চা কৰিলো, মন্থন কৰিলো৷ মোৰ বাবেও এয়া অতিশয় সুখদ সময় আছিল, লাভদায়ক আছিল কিয়নো ইয়াৰ জৰিয়তে মইও নতুন কথা এটা শিকিলো, নতুন কথা জনাৰ অৱকাশ লাভ কৰিলো৷

বন্ধুসকল, আমাৰ মন্থনৰ বিষয় আছিল- খেলা সামগ্ৰী আৰু বিশেষকৈ ভাৰতীয় খেলা-সামগ্ৰী৷ আমাৰ এই কথাৰ ওপৰত চিন্তা-চৰ্চা কৰিলো যে ভাৰতৰ শিশুসকলে কিদৰে নতুন নতুন খেলা-সামগ্ৰী লাভ কৰিব পাৰিব, ভাৰত খেলা-সামগ্ৰী উৎপাদনৰ কিদৰে এক কেন্দ্ৰস্থললৈ পৰিৱৰ্তিত হ’ব৷ অৱশ্যে মই ‘মন কী বাত’ শুনি থকা শিশুসকলক পিতৃ-মাতৃৰ পৰা ক্ষমা বিচাৰিছো কিয়নো তেওঁলোকে ‘মন কী বাত’ শুনাৰ পিছত খেলা-সামগ্ৰীৰ নতুন নতুন আবদাৰ শুনিবলগীয়া হ’ব পাৰে৷

বন্ধুসকল, খেলা-সামগ্ৰীয়ে কৰ্মতৎপৰতা বৃদ্ধি কৰাৰ লগতে আমাৰ আকাংক্ষাকো ডেউকা প্ৰদান কৰে৷ খেলা-সামগ্ৰীয়ে কেৱল মন আনন্দিত কৰাই হয়, লক্ষ্যও নিৰ্ধাৰিত কৰে৷ মই ক’ৰবাত পঢ়িবলৈ পাইছিলো যে খেলা-সামগ্ৰী সন্দৰ্ভত গুৰুদেৱ ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰে কৈছিল যে শ্ৰেষ্ঠতম খেলা-সামগ্ৰী সেইটোৱেই যি অসম্পূৰ্ণ হয়৷ এনে খেলা-সামগ্ৰী যি আধৰুৱা আৰু শিশুসকলে মিলি খেলৰ মাজেৰে ইয়াক পূৰণ কৰে৷ গুৰুদেৱ ঠাকুৰে কৈছিল যে যেতিয়া তেওঁ সৰু আছিল তেতিয়া নিজৰ কল্পনাৰ জৰিয়তে ঘৰতে পোৱা সামগ্ৰীৰ দ্বাৰা নিজৰ বন্ধুবৰ্গৰ সৈতে খেলা-সামগ্ৰী নিৰ্মাণ কৰিছিল৷ কিন্তু এদিন সেই হাঁহি-ফুৰ্তিৰ শৈশৱত ডাঙৰে দখল দিয়া আৰম্ভ কৰিলে৷ শেষত হ’ল কি, তেওঁৰ এজন বন্ধুয়ে এটা সুন্দৰ বিদেশী খেলা-সামগ্ৰী লৈ আহিল৷ সকলোৰে ধ্যান এতিয়া সেই খেলা-সামগ্ৰীটোতেই নিৱদ্ধ হ’ল৷ সকলোৰে আকৰ্ষণ খেলত নহয়, সেই খেলা-সামগ্ৰীটোৰ ওপৰত হে বৃদ্ধি হ’ল৷ যিটো শিশুৱে কালি সকলোৰে সৈতে খেলিছিল, সকলোৰে সৈতে আছিল, খেলত মগ্ন হৈ পৰিছিল, এতিয়া তেওঁ দূৰে-দূৰে থাকিবলৈ ল’লে৷ একধৰণে অন্য শিশুৰ সৈতে সেই শিশুটো পৃথকে থাকিবলৈ ল’লে৷ দামী খেলা-সামগ্ৰীটোত বনাবলৈ একো নাছিল, শিকিবলৈও একো নাছিল৷ অৰ্থাৎ এক আকৰ্ষণীয় খেলা-সামগ্ৰীয়ে এক উৎকৃষ্ট শিশুক ক’ৰবাত যেন চেপি ধৰিলে, মোহাৰি পেলালে৷ এই খেলা-সামগ্ৰীটোৱে ধন-সম্পত্তিৰ উচ্চাত্মিকা প্ৰদৰ্শন কৰিলে কিন্তু সেই শিশুটিৰ সৃজনীসূলভ মানসিকতাৰ সংবেদন যেন ঢাকি পেলালে৷ খেলা-সামগ্ৰী আহি গ’ল কিন্তু খেল শেষ হৈ গ’ল আৰু শিশুটিৰ ফূৰ্তিও যেন হেৰাই গ’ল৷ সেইবাবে গুৰুদেৱে কৈছিল যে খেলা-সামগ্ৰী এনে হ’ব লাগে যি শিশুটিৰ শৈশৱ উজ্জীৱিত কৰি তোলে, তেওঁলোকৰ সৃজনীশীলতা প্ৰকট কৰি তোলে৷ শিশুৰ জীৱনৰ ভিন্ন-ভিন্ন পৰ্যায়ত খেলা-সামগ্ৰীৰ যি প্ৰভাৱ পৰিলক্ষিত হয়, তাৰ ওপৰত ৰাষ্ট্ৰীয় শিক্ষা নীতিতো গুৰুত্ব প্ৰদান কৰা হৈছে৷ খেলাৰ মাজেৰে শিকা, খেলা-সামগ্ৰী বনোৱা শিকা, খেলা-সামগ্ৰী য’ত প্ৰস্তুত কৰা হয় সেই স্থান পৰিদৰ্শন কৰা, এই সকলোবোৰ পাঠ্যক্ৰমত অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছে৷

বন্ধুসকল, আমাৰ দেশত থলুৱা খেলা-সামগ্ৰীৰ এক সমৃদ্ধ পৰম্পৰা আছে৷ বহু প্ৰতিভাশালী আৰু কুশল কাৰিকৰ আছে যিয়ে খেলা-সামগ্ৰী অতি নিপুণভাৱে প্ৰস্তুত কৰে৷ ভাৰতৰ কিছুমান স্থান পুতলা ক্লাষ্টাৰ অৰ্থাৎ খেলা-সামগ্ৰী কেন্দ্ৰৰ ৰূপত বিকশিত হ’বলৈ ধৰিছে৷ যেনে কৰ্ণাটকৰ ৰাম নগৰমত চন্নাপাটনা, অন্ধ্ৰ প্ৰদেশৰ কৃষ্ণাত কোণ্ডাপল্লী, তামিলনাডুৰ তঞ্জোৰ, অসমৰ ধুবুৰী, উত্তৰ প্ৰদেশৰ বাৰাণসী- এনে বহু স্থান আছে যাৰ নাম উল্লেখ কৰিব পাৰি৷ আপোনালোকে এয়া জানি আচৰিত হ’ব যে বিশ্ব পুতলা উদ্যোগৰ মূল্য ৭ লাখ কোটি টকাতকৈও অধিক৷ ৭ লাখ কোটি টকাৰ ইমান ডাঙৰ ব্যৱসায় কিন্তু ভাৰতত তাতে অংশীদাৰীত্ব অতিশয় কম৷ এতিয়া আপুনি চিন্তা কৰক, এনে এখনৰ দেশৰ ঐতিহ্য যি ইমান মহান, মহান পৰম্পৰা, বৈচিত্ৰতা, বিশাল যুব আবাদী, তেনে এখন দেশৰ খেলা-সামগ্ৰীৰ বজাৰত অংশীদাৰীত্ব ইমান কম, এয়া ভাল কথা নে? নিশ্চয় নহয়, এয়া শুনি আপোনাৰো ভাল নালাগিব৷ চাওক বন্ধুসকল, পুতলাৰ উদ্যোগ এক বিশাল উদ্যোগ৷ গৃহ উদ্যোগেই হওক, ক্ষুদ্ৰ আৰু লঘূ উদ্যোগেই হওক, এমএছএমইয়েই হওক, বৃহৎ উদ্যোগ আৰু ব্যক্তিগত উদ্যমীও ইয়াৰ অন্তৰ্ভুক্ত হয়৷ ইয়াক আগুৱাই লৈ যোৱাৰ বাবে দেশবাসীয়ে মিলি পৰিশ্ৰম কৰিব লাগিব৷ যিদৰে অন্ধ্ৰ প্ৰদেশৰ বিশাখাপট্টনমৰ শ্ৰী চি বি ৰাজুৱে কৰিছে৷ তেওঁৰ গাঁৱত এতি-কোপ্পকা পুতলা এসময়ত অশেষ জনপ্ৰিয় আছিল৷ ইয়াৰ বিশেষত্ব এয়াই যে এই খেলা-সামগ্ৰীবিধ কাঠেৰে নিৰ্মাণ কৰা হয় আৰু দ্বিতীয় কথাটো এয়েই যে এই খেলা-সামগ্ৰীবিধত আপুনি ক’তো কোণ বা এংগল (Angle) বিচাৰি নাপাব৷ এই খেলা-সামগ্ৰীবিধ চাৰিও ফালৰ পৰা ঘূৰণীয়া আৰু সেয়ে শিশুসকলেও আঘাত পোৱাৰ কোনো সম্ভাৱনা নাথাকে৷ চি বি ৰাজুৱে এতি-কোপ্পকা পুতলাৰ বাবে এতিয়া নিজৰ গাঁৱৰ কাৰিকৰসকলৰ সৈতে লগ হৈ এক আন্দোলনৰ সূচনা কৰিছে৷ উন্নতমানৰ এতি-কোপ্পকা পুতলা নিৰ্মাণ কৰি চি বি ৰাজুৱে থলুৱা খেলা-সামগ্ৰীৰ হেৰাই যোৱা গৰিমা ঘূৰাই আনিছে৷ খেলা-সামগ্ৰীৰ সৈতে আমি দুটা কাম কৰিব পাৰো- নিজৰ গৌৰৱশালী অতীতক নিজৰ জীৱনলৈ পুনৰ ঘূৰাই আনিব পাৰো আৰু নিজৰ স্বৰ্ণিম ভৱিষ্যতো গঢ়িব পাৰো৷ মই আমাৰ ষ্টাৰ্ট-আপ মিত্ৰসকলক, আমাৰ নতুন উদ্যমীসকলক কও- পুতলাৰ বাবে ঐক্যৱদ্ধ হওক…আহক, সকলোৱে মিলি খেলা-সামগ্ৰী নিৰ্মাণ কৰো৷ এতিয়া সকলোৰে বাবে, থলুৱা খেলা-সামগ্ৰীৰ বাবে মাত-মতাৰ সময়৷ আহত, আমাৰ তৰুণসকলৰ বাবে নতুন ধৰণে, উন্নত গুণগতমানৰ খেলা-সামগ্ৰী প্ৰস্তুত কৰো৷ এনেকুৱা খেলা-সামগ্ৰী যাৰ উপস্থিতিত শৈশৱো উজ্জীৱিত হওক আৰু উদ্ভাসিতও হওক৷ আমি এনেকুৱা খেলা-সামগ্ৰী প্ৰস্তুত কৰিব লাগিব যি পৰিবেশ অনুকূলো হয়৷

বন্ধুসকল, সেইদৰে এতিয়া কম্পিউটাৰ আৰু স্মাৰ্টফোনৰ এই যুগত কম্পিউটাৰ গেমছৰো চাহিদা অধিক হৈছে৷ এই গেমবোৰ শিশুৱেও খেলে আৰু ডাঙৰেও খেলে৷ কিন্তু এই গেমবোৰৰ বিষয়বস্তু অধিকাংশই বাহিৰৰ হয়৷ আমাৰ দেশত ইমান বিষয় আছে, ইমান উপলব্ধি আছে, এনে সমৃদ্ধ ইতিহাস আছে৷ আমি এইবোৰৰ ওপৰত গেম প্ৰস্তুত কৰিব নোৱাৰোনে? মই দেশৰ যুৱ প্ৰতিভাক কৈছো, আপোনালোকে ভাৰততো গেম নিৰ্মাণ কৰক আৰু ভাৰতৰ ওপৰতো গেম নিৰ্মাণ কৰক৷ এইদৰে কোৱাও হয়- Let the games begin ! তেন্তে আহক, খেল আৰম্ভ কৰো৷

বন্ধুসকল, আত্মনিৰ্ভৰ ভাৰত অভিযানৰ ভাৰ্চুৱেল গেমেই হওক, পুতলাৰ ক্ষেত্ৰই হওক, সকলোৱে গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিব লাগিব আৰু এই অৱকাশৰো এতিয়া সৃষ্টি হৈছে৷ আজিৰ পৰা এশ বছৰ পূৰ্বে অসহযোগ আন্দোলন আৰম্ভ হৈছিল, তেতিয়া গান্ধীজীয়ে লিখিছিল- ‘অসহযোগ আন্দোলন, দেশবাসীৰ আত্মসন্মান আৰু নিজৰ শক্তি বোধ কৰাৰ এক প্ৰয়াস৷’’

আজি যেতিয়া আমি দেশক আত্মনিৰ্ভৰশীল কৰি তোলাৰ প্ৰয়াস কৰিছো, আমি সম্পূৰ্ণ আত্মবিশ্বাসৰ সৈতে আগবাঢ়িব লাগিব, প্ৰতিটো ক্ষেত্ৰত দেশক আত্মনিৰ্ভৰ কৰি তুলিব লাগিব৷ অসহযোগ আন্দোলনৰ যি বীজ ৰোপণ কৰা হৈছিল,তাক আত্মনিৰ্ভৰ ভাৰতৰ বট বৃক্ষলৈ পৰিৱৰ্তিত কৰাৰ দায়িত্ব আমাৰ সকলোৰে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, ভাৰতীয়সকলৰ উদ্ভাৱন আৰু সমাধান দিব পৰা ক্ষমতাক সকলোৱে স্বীকাৰ কৰিছে আৰু যেতিয়া সমৰ্পণৰ ভাৱ, সংবেদনাৰ ভাৱ প্ৰকট হয় তেতিয়া এই শক্তি অসীম হৈ পৰে৷ এই মাহৰ আৰম্ভণিতে দেশৰ যুৱচামৰ সন্মুখত এক এপ উদ্ভাৱন প্ৰত্যাহ্বান প্ৰস্তুত কৰা হৈছিল৷ এই আত্মনিৰ্ভৰ ভাৰত এপ উদ্ভাৱন প্ৰত্যাহ্বানত আমাৰ যুৱচামে দলে-বলে অংশগ্ৰহণ কৰিছিল৷ প্ৰায় ৭ হাজাৰে অংশগ্ৰহণ কৰিছিল৷ তাৰেও প্ৰায় দুই তৃতীয়াংশ টায়াৰ-২ আৰু টায়াৰ-৩ চহৰৰ আছিল৷ এয়া আত্মনিৰ্ভৰ ভাৰতৰ বাবে, দেশৰ ভৱিষ্যতৰ বাবে অতিশয় শুভ সংকেত৷ আত্মনিৰ্ভৰ এপ উদ্ভাৱন প্ৰত্যাহ্বানৰ ফলাফল দেখি আপোনালোক নিশ্চয় আকৃষ্ট হ’ব৷ বহু পৰীক্ষা-নিৰীক্ষাৰ পিছত ভিন্ন-ভিন্ন শাখাত প্ৰায় দুই ডজন এপক বঁটা প্ৰদান কৰা হৈছে৷ আপোনালোকে নিশ্চয়কৈ এই এপসমূহৰ বিষয়ে জানি লওক আৰু ইয়াৰ সৈতে জড়িত হওক৷ হয়তোবা আপোনালোকৰ মাজৰ কোনোবাজনেও হয় এনে এপ প্ৰস্তুতিৰ বাবে অনুপ্ৰেৰিত হ’ব পাৰে৷ ইয়াৰে এটা এপ আছে, সেয়া হ’ল কুটুকী, শিশুৰ শিক্ষণ এপ৷ এয়া সৰু সৰু ল’ৰা-ছোৱালীৰ বাবে এনে এক বাৰ্তা এপ য’ত গীত আৰু কাহিনীৰ জৰিয়তে কথাই-কথাই শিশুসকলে অংক আৰু বিজ্ঞানৰ বহু কথা শিকিব পাৰে৷ ইয়াত বিভিন্ন গতিবিধিও আছে, খেলো আছে৷ ঠিক সেইদৰে এক মাইক্ৰ’ ব্ল’গিং প্লেটফ’ৰ্মৰ এপ এটাও আছে৷ ইয়াৰ নাম হ’ল কু৷ ইয়াত আমি নিজৰ মাতৃভাষাত টেক্সট, ভিডিঅ’ আৰু অডিঅ’ৰ জৰিয়তে কথা পাতিব পাৰো৷ সেইদৰে চিংগাৰী এপো তৰুণ প্ৰজন্মৰ মাজত জনপ্ৰিয় হৈ উঠিছে৷ এটা এপ আছে- আস্ক চৰকাৰ৷ ইয়াত থকা চাট বটৰ জৰিয়তে আপুনি কথা পাতিব পাৰে আৰু যিকোনো চৰকাৰী যোজনাৰ বিষয়ে উপযুক্ত তথ্য লাভ কৰিব পাৰে৷ সেয়াও টেক্সট, অডিঅ’ আৰু ভিডিঅ’ এই তিনি ধৰণে লাভ কৰিব পাৰে৷ ই আপোনাৰ বাবে অতিশয় সহায়ক হ’ব পাৰে৷ আৰু এটা এপ আছে, ষ্টেপ ছেট গো৷ ই হ’ল এক ফিটনেছ এপ৷ আপুনি কিমান খোজ কাঢ়িলে, কিমান কেল’ৰী বাৰ্ণ কৰিলে, এই সকলোবোৰ হিচাপ এই এপটোৱে ৰাখে আৰু আপোনাক ফিট হৈ থাকিবলৈ অনুপ্ৰেৰিত কৰে৷ মই কেইটামান উদাহৰণ হে দিছো৷ এনেকুৱা বহু এপ আছে যিয়ে এই প্ৰত্যাহ্বানটোত বিজয় সিদ্ধ কৰিছে৷ বহু ব্যৱসায়িক এপ আছে, গেমৰ এপ আছে৷ যেনে ‘ইজ ইকুৱেল টু’, ‘বুকছ এণ্ড এক্সপেন্সেচ’ ‘জ’হ’’ ৱৰ্কপ্লেছ, এফটিচি টেলেণ্ট৷ আপোনালোকে এইসমূহৰ বিষয়ে ইণ্টাৰনেটত সন্ধান কৰিব পাৰে৷ আপোনালোকে আগবাঢ়ি আহক, উদ্ভাৱন কৰক, প্ৰণয়ন কৰক৷ আপোনালোকৰ প্ৰয়াস, আজিৰ সৰু-সৰু ষ্টাৰ্ট-আপ কাইলৈ বৃহৎ উদ্যোগলৈ ৰূপান্তৰিত হ’ব আৰু বিশ্বত ভাৰতৰ পৰিচয় দাঙি ধৰিব৷ আৰু আপোনালোকে নাপাহৰিব যে আজিৰ বিশ্বৰ যিমানবোৰ ডাঙৰ ডাঙৰ উদ্যোগ দেখা পাইছে, সেয়াও এটা সময়ত ষ্টাৰ্ট-আপেই আছিল৷

প্ৰিয় দেশবাসীসকল, আমাৰ ইয়াত শিশু, আমাৰ বিদ্যাৰ্থীয়ে যাতে নিজৰ সম্পূৰ্ণ ক্ষমতা প্ৰদৰ্শিত কৰিব পাৰে, নিজৰ সামৰ্থ প্ৰদৰ্শিত কৰিব পাৰে, তাৰবাবে পুষ্টিৰ ভূমিকাও অশেষ গুৰুত্বপূৰ্ণ হয়৷ সমগ্ৰ দেশতে ছেপ্টেম্বৰ মাহটো পোষণ মাহ-পুষ্টি মাহ হিচাপে পালন কৰা হ’ব৷ ৰাষ্ট্ৰ আৰু পুষ্টিৰ সম্পৰ্ক গভীৰ৷ আমাৰ ইয়াত কোৱা হয়- যথা অন্নম তথা মন্নম৷ অৰ্থাৎ অন্ন যেনেকুৱা হয় তেনেকুৱাই আমাৰ আমাৰ মানসিক আৰু বৌদ্ধিক বিকাশো হয়৷ বিশেষজ্ঞসকলে কয় যে শিশুক গৰ্ভাৱস্থাতেই যিমান পাৰি পুষ্টি প্ৰদান কৰিব লাগে৷ তেতিয়াহে শিশুটিৰ মানসিক বিকাশ হয় আৰু সুস্থ হয়৷ শিশুৰ পুষ্টিৰ বাবেও মাকেও যাতে সম্পূৰ্ণ পুষ্টি লাভ কৰিব পাৰে আৰু পুষ্টিৰ অৰ্থ কেৱল এয়াই নহয় যে আপুনি কি খাইছে, কিমান পৰিমাণৰ খাইছে আৰু কিমান বাৰ খাইছে৷ ইয়াৰ অৰ্থ হ’ল যে আপোনাৰ শৰীৰে কিমান প্ৰয়োজনীয় পুষ্টি লাভ কৰিছে৷ আপুনি আইৰণ, কেলচিয়াম লাভ কৰিছে নে নাই, ছ’ডিয়াম লাভ কৰিছে নে নাই, ভিটামিন লাভ কৰিছে নে নাই, এই সকলোবোৰ পুষ্টিৰ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ দিশ৷ পুষ্টিৰ এই আন্দোলনত জনসাধাৰণৰ অংশগ্ৰহণো অতিশয় আৱশ্যক৷ জনসাধাৰণৰ অংশগ্ৰহণেহে ইয়াক সফল কৰি তুলিব পাৰে৷ বিগত কিছু বৰ্ষৰ পৰা এই দিশত যথেষ্ট প্ৰয়াস কৰা হৈছে৷ বিশেষকৈ আমাৰ গাঁওসমূহত ইয়াক জনসাধাৰণৰ অংশগ্ৰহণৰ দ্বাৰা জন আন্দোলনলৈ পৰিৱৰ্তিত কৰা হৈছে৷ পোষণ সপ্তাহেই হও বা পোষণ মাহেই হওক, ইয়াৰ জৰিয়তে অধিক সংখ্যক সজাগতা প্ৰদান কৰা হৈছে৷ বিদ্যালয়সমূহক জড়িত কৰোৱা হৈছে৷ শিশুৰ বাবে প্ৰতিযোগিতা হওক, তেওঁলোকৰ সজাগতা বৃদ্ধই হওক, ইয়াৰ বাবেও নিৰন্তৰে প্ৰয়াস কৰা হৈছে৷ যিদৰে শ্ৰেণী কোঠাত এজন মণিটৰ থাকে, ঠিক সেইদৰে পুষ্টি মণিটৰো হওক, প্ৰতিবেদন কাৰ্ডৰ দৰে পুষ্টি কাৰ্ডো হওক, এই ধৰণৰ কাম আৰম্ভ কৰা হৈছে৷ পোষণ মাহৰ সময়ছোৱাত মাই গভ প’ৰ্টেলত এক খাদ্য আৰু পুষ্টি কুইজো আৰম্ভ কৰা হ’ব৷ মীম প্ৰতিযোগিতাও হ’ব৷ আপোনালোকে নিজেও অংশগ্ৰহণ কৰক আৰু আনকো অনুপ্ৰেৰিত কৰক৷ বন্ধুসকল, যদি আপোনালোকে গুজৰাটৰ চৰ্দাৰ বল্লভভাই পেটেলৰ ষ্টেচু অব্ ইউনিটীলৈ যোৱাৰ সুবিধা লাভ কৰিছে, আৰু ক’ভিডৰ পিছত যেতিয়া ইয়াক মুকলি কৰা হ’ব তেতিয়া তাত এক অনন্য পুষ্টি উদ্যান দেখিবলৈ পাব৷ খেলৰ মাজেৰে পুষ্টিৰ শিক্ষা আনন্দ-প্ৰমোদৰ সৈতে তাত উপভোগ কৰিব পাৰিব৷

বন্ধুসকল, ভাৰত এক বিশাল দেশ, খোৱা-বোৱাৰ বিভিন্ন বৈচিত্ৰ বিদ্যমান৷ আমাৰ দেশত ছট ভিন্ন ঋতু আছে, বিভিন্ন ক্ষেত্ৰৰ জলবায়ু অনুসৰি ভিন্ন ভিন্ন শস্য উৎপাদন হয়৷ সেয়ে এয়া অতিশয় গুৰুত্বপূৰ্ণ যে প্ৰতিটো অঞ্চলৰ জলবায়ু সেই স্থানৰ স্থানীয় ভোজন আৰু তাত উৎপাদিত অন্ন, ফল, শাক-পাচলি অনুসৰি পোষক, পুষ্টিসমৃদ্ধ খাদ্যাভ্যাস গঢ়ি উঠক৷ এতিয়া যেনেকৈ মিলেট-গোটা শস্য-ৰাদী, জোৱাৰ, এয়া অতিশয় পুষ্টিদায়ক খাদ্য৷ এক ‘ভাৰতীয় কৃষি কোষ’ প্ৰস্তুত কৰা হৈছে, ইয়াত এখন জিলাত কি কি ফচলৰ উৎপাদন হয়, সেইসমূহৰ পুষ্টিগত মূল্য কেনে এই সকলোবোৰ তথ্য থাকিব৷ এয়া আপোনালোকৰ বাবে অতিশয় উপযোগী হ’ব পাৰে৷ আহক, পোষণ মাহত পুষ্টিদায়ক খাদ্য খোৱা আৰু সুস্থ হৈ থকাৰ বাবে সকলোকে অনুপ্ৰেৰিত কৰো৷

প্ৰিয় দেশবাসীসকল, কেইদিনমান পূৰ্বে যেতিয়া আমি আমাৰ স্বাধীনতা দিৱস পালন কৰি আছিলো তেতিয়া এক অতিশয় আমোদজক ঘটনালৈ মোৰ চকু গৈছিল৷ এই খবৰটো আছিল আমাৰ সুৰক্ষা বাহিনীৰ৷ এটা হ’ল সৌফী আৰু আনটো বিদা৷ সৌফী আৰু বিদা, ভাৰতীয় সেনাবাহিনীৰ গৌৰৱ, এনে কুকুৰ যাক চীফ অব্ আৰ্মী ষ্টাফ ‘কমেণ্ডেচন কাৰ্ডে’ৰে সন্মানিত কৰা হৈছে৷ সৌফি আৰু বিদাই এই সন্মান নিজৰ কৰ্তব্য পালন কৰাৰ বাবে লাভ কৰিছে৷ আমাৰ সেনা বাহিনীত, আমাৰ সুৰক্ষাবাহিনীত এনে কিমান বাহাদুৰ কুকুৰ আছে যিয়ে দেশৰ বাবে নিজৰ প্ৰাণো বলিদান দিছে৷ কিমান বোমা বিস্ফোৰণত, কিমান সন্ত্ৰাসবাদী আক্ৰমণত এনে কুকুৰে গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিছে৷ কিছুসময় পূৰ্বে মই দেশৰ সুৰক্ষাত নিয়োজিত কুকুৰৰ ভূমিকাৰ বিষয়ে বিশদভাৱে জনাৰ সুযোগ লাভ কৰিলো৷ বহু কাহিনী শুনিলো৷ বলৰাম নামৰ এটা কুকুৰে ২০০৬ চনত অমৰনাথ যাত্ৰাৰ পথত বৃহৎ মাত্ৰাত বোমা সন্ধান কৰি উলিয়াইছিল৷ ২০০২ চনত ভাৱনা নামৰ এটা কুকুৰে আইইডি সন্ধান কৰি উলিয়াইছিল৷ আইইডি উলিয়াই থকাৰ সময়ত সন্ত্ৰাসবাদীসকলে বিস্ফোৰণৰ সৃষ্টি কৰিছিল আৰু ভাৱনা শ্বহীদ হৈছিল৷ দুই-তিনি বছৰ পূৰ্বে ছট্টিশগড়ৰ বীজাপুৰত চিআৰপিএফৰ স্নিফাৰ কুকুৰ ‘ক্ৰেকাৰো’ আইইডি বিস্ফোৰণত শ্বহীদ হৈছিল৷ কিছুদিন পূৰ্বে আপোনালোকে বোধহয় টিভিত এক অতিশয় ভাবুক দৃশ্য প্ৰত্যক্ষ কৰিছে য’ত এক বীড আৰক্ষীয়ে সম্পূৰ্ণ সন্মানৰ সৈতে কুকুৰ এটাক অন্তিম বিদায় জনাইছে৷ ৰকীয়ে ৩০০ত কৈও অধিক গোচৰ নিষ্পত্তি কৰাত আৰক্ষীক সহায় কৰিছিল৷ দুৰ্যোগ প্ৰশমন আৰু উদ্ধাৰ অভিযানতো কুকুৰে বৃহৎ ভূমিকা পালন কৰে৷ ভাৰতত ৰাষ্ট্ৰীয় দুৰ্যোগ প্ৰতিক্ৰিয়া বাহিনী-এনডিআৰএফে এনে ডজন কুকুৰক বিশেষভাৱে প্ৰশিক্ষিত কৰিছে৷ ভূমিকম্প আহিলে, অট্টালিকা খহি পৰিলে, জীৱিত লোক কৰ’বাত সোমাই পৰিলে তেওঁলোকক সন্ধান কৰি উলিওৱাৰ বাবে কুকুৰে বিশেষ ভূমিকা পালন কৰে৷

বন্ধুসকল, মোক কোৱা হৈছে যে ভাৰতীয় ব্ৰীডৰ কুকুৰো ভাল হয়, অতিশয় সক্ষম হয়৷ ভাৰতীয় ব্ৰীডৰ মুধোল হাউণ্ড, হিমাচলী হাউণ্ড ভাল জাতৰ হয়৷ ৰাজাপালায়ম, কন্নী, চিপ্পীপৰাই আৰু কোম্বাইও উন্নত জাতৰ ভাৰতী কুকুৰ হয়৷ ইহঁতক পালন কৰাৰ খৰচো কম আৰু ভাৰতীয় পৰিবেশত মিলিও পৰে৷ এতিয়া আমাৰ সুৰক্ষা সংস্থাসমূহেও ভাৰতীয় জাতৰ কুকুৰবোৰক নিজৰ দলত সংগী কৰি লৈছে৷ বিগত কিছু সময়ৰ পৰা আৰ্মী, চিআইএছএফ, এনএছজিয়ে মুধোল হাউণ্ড কুকুৰক প্ৰশিক্ষণ প্ৰদান কৰি ডগ স্কোৱাডত চামিল কৰি লৈছে, চিআৰপিএফে কোম্বাই কুকুৰত নিজৰ দলত চামিল কৰিছে৷ ভাৰতীয় কৃষি গৱেষণা পৰিষদেও ভাৰতীয় জাতৰ কুকুৰৰ ওপৰত গৱেষণা কৰি আছে৷ লক্ষ্য এয়াই যে ভাৰতীয় জাতৰ কুকুৰক অধিক উন্নত কৰি তোলা হওক আৰু অধিক উপযোগী কৰি তোলা হওক৷ আপোনালোকে ইণ্টাৰনেটত এইসমূহৰ নাম বিচাৰি তথ্যসমূহ জানিব পাৰিব৷ ইহঁতবোৰ ইমানেই ধুনীয়া যে আপোনালোক আচৰিত হৈ পৰিব৷ যদি আপোনালোকে কুকুৰ পুহিবলৈ বিচাৰিছে তেন্তে ভাৰতীয় জাতৰ কুকুৰেই আনিব৷ আত্মনিৰ্ভ ভাৰত, যেতিয়া জন-মনৰ মন্ত্ৰলৈ পৰিৱৰ্তিত হয় তেতিয়া কোনো এটা ক্ষেত্ৰই পিছ পৰি নৰয়৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, কিছু দিনৰ পিছত পাঁচ ছেপ্টেম্বৰত আমি শিক্ষক দিৱস পালন কৰিম৷ আমি সকলোৱে যেতিয়া নিজৰ জীৱনৰ সফলতাক নিজৰ জীৱন যাত্ৰাত প্ৰত্যক্ষ কৰো তেতিয়া কোনোবা নহয় কোনোবা এজন শিক্ষকৰ কথা মনলৈ আহেই৷ দ্ৰুত গতিত পৰিৱৰ্তিত হোৱা সময় আৰু ক’ৰোনাৰ সংকটৰ সময়ছোৱাত আমাৰ শিক্ষকসকলৰ সন্মুখতো সময়ৰ সৈতে পৰিৱৰ্তনৰ প্ৰত্যাহ্বান প্ৰস্তুত হৈছে৷ মই সুখী যে আমাৰ শিক্ষকসকলে এই প্ৰত্যাহ্বানক স্বীকাৰ কৰাই নহয় বৰঞ্চ ইয়াক অৱকাশলৈও পৰিৱৰ্তিত কৰিছে৷ অধ্যয়নত প্ৰযুক্তিৰ অধিক পৰিমাণৰ ব্যৱহাৰ কিদৰে হওক, নতুন প্ৰক্ৰিয়া কিদৰে আঁকোৱালি লোৱা হয়, শিক্ষাৰ্থীসকলক কিদৰে সহায় কৰা হয়, এয়া আমাৰ শিক্ষকসকলে সহজে আঁকোৱালি লৈছে আৰু নিজৰ শিক্ষাৰ্থীসকলকো শিকাইছে৷ আজি দেশৰ সকলো স্থানতে কিবা নহয় কিবা এটা উদ্ভাৱন হৈছে৷ শিক্ষক আৰু শিক্ষাৰ্থীয়ে লগ হৈ কিবা এটা নতুন কৰিছে৷ মোৰ বিশ্বাস যে যিদৰে দেশত ৰাষ্ট্ৰীয় শিক্ষা নীতিৰ জৰিয়তে এক বৃহৎ পৰিৱৰ্তন হৈছে, আমাৰ শিক্ষকসকলেও ইয়াৰ লাভ শিক্ষাৰ্থীসকললৈ বহন কৰাত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিব৷

বন্ধুসকল, বিশেষকৈ মোৰ শিক্ষক বন্ধুসকল, ২০২২ বৰ্ষত আমাৰ দেশে স্বতন্ত্ৰতাৰ ৭৫তম বৰ্ষ পালন কৰিব৷ স্বতন্ত্ৰতাৰ পূৰ্বে অনেক বৰ্ষজুৰি আমাৰ দেশত স্বাধীনতাৰ যুঁজৰ এক দীঘলীয়া ইতিহাস বিদ্যমান আছে৷ এই সময়ছোৱাত দেশৰ এনেকুৱা এটা অংশ নাই য’ত স্বাধীনতাকামীসকলে নিজৰ প্ৰাণ হেৰুওৱা নাই, নিজৰ সৰ্বস্ব ত্যাগ কৰা নাই৷ আমাৰ আজিৰ প্ৰজন্ম, আমাৰ বিদ্যাৰ্থীসকলে স্বাধীনতাৰ এই যুঁজাৰুসকলৰ বিষয়ে পৰিচিত হোৱাটো অতিশয় আৱশ্যক৷ নিজৰ জিলাত, নিজৰ ঠাইত স্বাধীনতাৰ আন্দোলনৰ সময়ত কি হৈছিল, কোন শ্বহীদ হৈছিল, কোনে কিমান সময় কাৰাবাস খাটিবলগীয়া হৈছিল৷ এই কথাবোৰ আমাৰ বিদ্যাৰ্থীসকলে জানিবলৈ পালে তেওঁলোকৰ ব্যক্তিত্বতো ইয়াৰ প্ৰভাৱ পৰিব আৰু ইয়াৰ বাবে বহু কাম কৰিব পাৰি৷ ইয়াত শিক্ষকসকলৰ ভূমিকাও গুৰুত্বপূৰ্ণ হ’ব৷ যেনে, আপোনালোক যি জিলাত বাস কৰে সেই জিলাত স্বাধীনতা যুদ্ধৰ কিবা ঘটনা ঘটিছিল নেকি? ইয়াকে লৈ বিদ্যাৰ্থীসকলৰ দ্বাৰা গৱেষণা কৰোৱাব পাৰি৷ ইয়াক বিদ্যালয়ৰ হস্তলিখিত অংকৰ ৰূপত প্ৰস্তুত কৰিব পাৰি আৰু নিজৰ চহৰত স্বতন্ত্ৰতা আন্দোলনৰ সৈতে জড়িত আন স্থানসমূহলৈও শিক্ষাৰ্থীসকলক লৈ যাব পাৰি৷ কোনো বিদ্যালয়ৰ শিক্ষাৰ্থীসকলে যদি এই সিদ্ধান্ত লয় যে স্বাধীনতাৰ ৭৫তম বৰ্ষত নিজৰ স্থানৰ স্বাধীনতাৰ ৭৫জন নায়কক লৈ কবিতা লিখিম, নাট্য কথা ৰচনা কৰিম৷ আপোনালোকৰ এই প্ৰয়াসৰ দ্বাৰা দেশৰ হাজাৰ-লাখজন অজানা নায়ক সন্মুখলৈ ওলাই আহিব যি দেশৰ বাবে জীয়াইছিল, দেশৰ বাবে মৃত্যু বৰণ কৰিছিল, সময়ৰ সৈতে তেওঁলোক বিস্মৃত হৈ পৰিল৷ এনে মহান ব্যক্তিসকলক যদি আমি সন্মুখলৈ লৈ আহো তেন্তে স্বাধীনতাৰ ৭৫তম বৰ্ষত তেওঁলোকৰ প্ৰতি এয়া হ’ব প্ৰকৃত শ্ৰদ্ধাঞ্জলি আৰু ৫ ছেপ্টেম্বৰত শিক্ষক দিৱস পালন কৰাৰ পৰিপ্ৰেক্ষিতত মই আমাৰ শিক্ষক বন্ধুসকলৰ পৰা নিশ্চয়কৈ আগ্ৰহ কৰিম যে তেওঁলোকে ইয়াৰ বাবে এক পৰিবেশৰ সৃষ্টি কৰক আৰু সকলোৱে মিলি কাম আৰম্ভ কৰক৷

মোৰ প্ৰিয় দেশবাসীসকল, দেশ আজি যি বিকাশৰ পথত অগ্ৰসৰ হৈছে, ইয়াৰ সফলতা সুখদায়ক তেতিয়াহে হ’ব যেতিয়া প্ৰতিজন দেশবাসী ইয়াত চামিল হ’ব, এই যাত্ৰাৰ যাত্ৰী হ’ব, এই পথৰ পথিক হ’ব৷ সেয়ে প্ৰতিজন দেশবাসী যাতে সুস্থ হৈ থাকে আৰু একত্ৰিতভাৱে ক’ৰোনাক হৰুৱাব পাৰে সেয়া হ’ব অধিক গুৰুত্বপূৰ্ণ৷ ক’ৰোনা তেতিয়াহে হাৰিব যেতিয়া আপোনালোক সুৰক্ষিত হৈ থাকিব, যেতিয়া আপোনালোকে ‘দুই গজৰ দুৰত্ব’ পালন কৰিব, মাস্ক পৰিধান কৰিব৷ এই সংকল্প পূৰ্ণ ৰূপে পালন কৰিব৷ আপোনালোক সুৰক্ষিত হৈ থাকক, সুস্থ হৈ থাকক, সুখী হৈ থাকক৷ এই শুভকামনাৰ সৈতে আগন্তুক ‘মন কী বাত’ত পুনৰ লগ পাম৷

অশেষ ধন্যবাদ৷ নমস্কাৰ৷

মন কী বাত ,জুলাই' ২০২০

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, নমস্কাৰ৷ আজি ২৬ জুলাই আৰু আজিৰ দিনটো অতিশয় উল্লেখযোগ্য৷ আজি ‘কাৰ্গিল বিজয় দিৱস’৷ ২১ বছৰ পূৰ্বে আজিৰ দিনটোতেই আমাৰ সেনাই ভাৰতৰ বিজয় ধ্বজ্বা উৰুৱাইছিল৷ বন্ধুসকল, কাৰ্গিলৰ যুদ্ধ কি পৰিস্থিতিত হৈছিল সেয়া ভাৰতে কেতিয়াও পাহৰিব নোৱাৰে৷ পাকিস্তানে ভাৰতৰ ভূমি হস্তগত কৰিবলৈ তথা দেশৰ অন্তঃকলহৰ সুযোগ লৈ লক্ষ্য বিপথে নিবলৈ দুঃসাহস কৰিছিল৷ ভাৰতে তেতিয়া পাকিস্তানৰ সৈতে সুসম্পৰ্ক গঢ়িবলৈ প্ৰয়াসো কৰিছিল৷ কিন্তু কোৱা হয়-

‘‘বয়ৰু অকাৰণ সব কাহু সো৷ জো কৰ হিত অনহিত তাহু সো৷৷’’

অৰ্থাৎ, দুষ্টৰ স্বভাৱেই হ’ল সকলোৰে সৈতে শত্ৰুতা কৰা৷ এনে স্বভাৱৰ লোকে হিতৈষীসকলৰো লোকচান কৰে৷ আৰু সেয়ে ভাৰতৰ মিত্ৰতাৰ প্ৰত্যুত্তৰত পাকিস্তানে পিঠিৰ দিশৰ পৰা আক্ৰমণ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে৷ কিন্তু তাৰ পিছত ভাৰতৰ বীৰ সেনা যি পৰাক্ৰম প্ৰদৰ্শিত কৰিলে, ভাৰতে যি নিজৰ শক্তি প্ৰদৰ্শিত কৰিলে সেয়া সমগ্ৰ বিশ্বই প্ৰত্যক্ষ কৰিলে৷ আপোনালোকে কল্পনা কৰিব পাৰে- ওখ পাহাৰত বহি থকা শত্ৰু আৰু তলৰ পৰা যুদ্ধৰত আমাৰ সেনা, আমাৰ বীৰ জোৱান, কিন্তু পাহাৰৰ উচ্চতা নহয়- ভাৰতৰ সেনানীৰ সুউচ্চ উৎসাহ আৰু প্ৰকৃত বীৰত্বৰ জয় হ’ল৷ বন্ধুসকল, সেই সময়ত মইও কাৰ্গিললৈ গৈ আমাৰ জোৱানসকলৰ বীৰত্ব প্ৰত্যক্ষ কৰাৰ সৌভাগ্য লাভ কৰিছিলো৷ সেই দিনকেইটা মোৰ জীৱনৰ অমূল্য সময়সমূহৰ ভিতৰৰ অন্যতম একোটা সময়৷ মই দেখিবলৈ পাইছো যে আজি সমগ্ৰ দেশে কাৰ্গিল বিজয়ৰ দিনটো সোঁৱৰণ কৰিছে৷ ছ’চিয়েল মিডিয়াত এটা হেশ্বটেগ #courageinkargil ব্যৱহাৰ কৰি জনসাধাৰণে আমাৰ বীৰসকললৈ সেৱা জনাইছে, শ্বহীদসকললৈ শ্ৰদ্ধাঞ্জলি যাঁচিছে৷ মই আজি সমগ্ৰ দেশবাসীৰ তৰফৰ পৰা আমাৰ এই বীৰ জোৱানসকলৰ সৈতে সেই বীৰ মাতৃসকলকো সেৱা যাঁচিছো যিয়ে মা-ভাৰতীৰ প্ৰকৃত বীৰ পুত্ৰক জন্ম দিছে৷ মই দেশৰ যুৱচামক আহ্বান জনাইছো যে আজি দিনটো কাৰ্গিল বিজয়ৰ সৈতে জড়িত আমাৰ বীৰসকলৰ কাহিনী, বীৰ মাতৃসকলৰ ত্যাগৰ বিষয়ে প্ৰচাৰ কৰক৷ আপোনালোকক আজি www.gallantryawards.gov.in টো পৰিদৰ্শন কৰিবলৈ আহ্বান জনাইছো৷ তাত আপোনালোকে আমাৰ বীৰ পৰাক্ৰমী যোদ্ধাসকলৰ বিষয়ে, তেওঁলোকৰ পৰাক্ৰমৰ বিষয়ে বহু তথ্য লাভ কৰিব৷ আৰু সেই তথ্য যেতিয়া আপোনালোকে নিজৰ বন্ধুসকলৰ সৈতে চৰ্চা কৰিব তেতিয়া তেওঁলোকৰ বাবে প্ৰেৰণাৰো কাৰণ হৈ পৰিব৷ আপোনালোকে নিশ্চয়কৈ এই ৱেবছাইটটো পৰিদৰ্শন কৰক আৰু মই কৈছো, বাৰে-বাৰে কৰক৷

বন্ধুসকল, কাৰ্গিল যুদ্ধৰ সময়ত অটলজীয়ে লালকিল্লাৰ পৰা যি কৈছিল, সেয়া আজিও আমাৰ বাবে প্ৰাসংগিক হৈ আছে৷ অটলজীয়ে দেশক গান্ধীজীৰ এটা মন্ত্ৰ সোঁৱৰণ কৰাই দিছিল৷ মহাত্মা গান্ধীৰ মন্ত্ৰ এয়াই আছিল যে কোনোবাই কি কৰিব লাগে, কি কৰিব নালাগে তেন্তে ভাৰতৰ সবাতোকৈ দুখীয়া আৰু অসহায় ব্যক্তিৰ বিষয়ে চিন্তা কৰিব লাগে৷ তেওঁ এয়া চিন্তা কৰিব লাগে যে তেওঁৰ সহায়ৰ দ্বাৰা সেই ব্যক্তিজনৰ কল্যাণ হ’ব নে নহয়৷ গান্ধীজীৰ এই চিন্তাৰো ঊৰ্ধলৈ গৈ অটলজীয়ে কৈছিল যে কাৰ্গিল যুদ্ধই আমাক দ্বিতীয়টো মন্ত্ৰ দিছে- এই মন্ত্ৰ হ’ল যে কোনো গুৰুত্বপূৰ্ণ সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰাৰ পূৰ্বে এয়া নিশ্চয়কৈ চিন্তা কৰক যে আমাৰ এই পদক্ষেপে সেই সৈনিকৰ সন্মানৰ অনুৰূপ হৈছে নে যিয়ে সেই দুৰ্গম পাহাৰত নিজৰ প্ৰাণৰ আহুতি দিছে৷ আহক, অটলজীৰ সৈতে আমি তেওঁৰ সেই ভাৱনা আমি শুনো, বুজো আৰু সময়ৰ যি আহ্বান সেয়া স্বীকাৰ কৰো৷

শ্ৰী অটলজীৰ কণ্ঠধ্বনি ###

‘‘গান্ধীজীয়ে আমাক এটা মন্ত্ৰ দিছে, সেয়া আমাৰ সকলোৰে মনত আছে৷ তেওঁ কৈছিল যে যদি তুমি কি কৰা উচিত বা অনুচিত সেই লৈ যদি চিন্তাত পৰিছা তেন্তে ভাৰতৰ সেই সবাতোকৈ অসহায় ব্যক্তিজনৰ বিষয়ে ভাবা আৰু নিজকে প্ৰশ্ন কৰা যে তুমি কৰি কৰিলে সেই ব্যক্তিজনৰ কল্যাণ হ’ব৷ কাৰ্গিলে আমাক দ্বিতীয়টো মন্ত্ৰ দিছে- কোনো গুৰুত্বপূৰ্ণ সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰাৰ পূৰ্বে আমি এয়া চিন্তা কৰাটো আৱশ্যক যে আমাৰ এই পদক্ষেপে সেই সৈনিকৰ সন্মানৰ অনুৰূপ হৈছে নে যিয়ে সেই দুৰ্গম পাহাৰত নিজৰ প্ৰাণৰ আহুতি দিছে৷’’

বন্ধুসকল, যুদ্ধৰ পৰিস্থিতিত আমি যি কথা কও, সিয়ে সীমাত ৰৈ থকা সৈনিকৰ মনোবলত, তেওঁলোকৰ পৰিয়ালৰ মনোবলত যথেষ্ট প্ৰভাৱ পেলায়৷ এই কথা আমি কেতিয়াও পাহৰিব নালাগে আৰু সেয়ে আমাৰ আচাৰ-ব্যৱহাৰ, আমাৰ বাণী, আমাৰ বক্তব্য, আমাৰ মৰ্যাদা, আমাৰ লক্ষ্য এই সকলো কথা এনেদৰে লক্ষ্য ৰাখিব লাগে যে যি কৰিছো, যি কৈছো, তাৰ দ্বাৰা যাতে সৈনিকসকলৰ মনোবল বৃদ্ধি হয়, তেওঁলোকৰ সন্মান বৃদ্ধি হয়৷ ৰাষ্ট্ৰৰ সৰ্বোপৰি মন্ত্ৰৰ বাবে, ঐক্যতাৰ সূতাত বন্ধা দেশবাসীয়ে আমাৰ সৈনিকৰ শক্তি কেইবা হাজাৰ গুণো বঢ়াই দিয়ে৷ আমাৰ ইয়াত কোৱা হয়, ‘সংঘে শক্তি কলৌ যুগে’৷

কেতিয়াবা কেতিয়াবা এই কথাষাৰ নুবুজাকৈয়ে ছ’চিয়েল মিডিয়াত এনে কিছুমান কথা কোৱা হয় যিয়ে আমাৰ দেশৰ বহু ক্ষতি কৰে৷ কেতিয়াবা কেতিয়াবা জিজ্ঞাসাবশতঃ ফৰোৱাৰ্ড কৰি দিয়ে৷ জানে, এয়া ভুল বুলি- তথাপিও কৰে৷ আজিকালি যুদ্ধ কেৱল সীমাতেই নহয়, দেশৰ ভিতৰতো বিভিন্ন ক্ষেত্ৰত হয় আৰু প্ৰতিজন দেশবাসীয়েই সেই যুদ্ধত নিজৰ ভূমিকা নিশ্চিত কৰিবলগীয়া হয়৷ আমিও আমাৰ ভূমিকা দেশৰ সীমাত, দুৰ্গম পৰিস্থিতিত যুঁজি থকা সৈন্যসকলক সোঁৱৰণ কৰি নিৰ্ধাৰণ কৰিব লাগিব৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, বিগত কিছু মাহৰ পৰা সমগ্ৰ দেশে ঐকৱদ্ধ হৈ যিদৰে ক’ৰোনাৰ বিৰুদ্ধে যুঁজি আছে, তাৰ দ্বাৰা অনেক আশংকা ভুল বুলি প্ৰতীয়মান হৈছে৷ আজি আমাৰ দেশত আৰোগ্যৰ হাৰ অন্য দেশৰ তুলনাত অধিক৷ লগতে আমাৰ দেশত ক’ৰোনাৰ ফলত হোৱা মৃত্যুৰ হাৰ অধিকাংশ দেশতকৈ কম৷ নিশ্চিত ৰূপত এজনো ব্যক্তিৰ মৃত্যু হোৱাটো অতিশয় দুখৰ কথা কিন্তু ভাৰতে নিজৰ লক্ষাধিক নাগৰিকৰ জীৱন ৰক্ষা কৰাতো সফল হৈছে৷ কিন্তু বন্ধুসকল, ক’ৰোনাৰ বিপদ এতিয়াও আঁতৰা নাই৷ বহু স্থানত ই দ্ৰুত গতিত বিয়পিব ধৰিছে৷ আমি অধিক সতৰ্ক হৈ থাকিব লাগিব৷ আমি লক্ষ্য ৰাখিব লাগিব যে ক’ৰোনা এতিয়াও সিমানেই প্ৰাণঘাতক যি আৰম্ভণিতে আছে৷ সেয়ে আমি সম্পূৰ্ণ সাৱধানতা পালন কৰিব লাগিব৷ মুখত মাস্ক লগোৱা অথবা গামোচাৰ ব্যৱহাৰ কৰা, দুই গজৰ দূৰত্ব মানি চলা, নিৰন্তৰে হাত ধোৱা, কেতিয়াও ক’তো থু নেপেলোৱা, পৰিষ্কাৰ-পৰিচ্ছন্নতাৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰখা-এয়াই আমাৰ হাতিয়াৰ যিয়ে আমাক ক’ৰোনাৰ পৰা ৰক্ষা কৰিব পাৰে৷ কেতিয়াবা কেতিয়াবা আমি মাস্কৰ পৰা সমস্যা পাও আৰু মুখৰ পৰা মাস্কখন আঁতৰাই দিবলৈ মন হয়৷ কথা-পতা আৰম্ভ কৰো৷ যেতিয়া মাস্কৰ প্ৰয়োজন অধিক হয় তেতিয়াই আমি মাস্কখন আঁতৰাই দিও৷ এনে সময়ত মই আপোনালোকক আহ্বান জনাইছো যে যেতিয়াই আপোনালোকে মাস্কৰ ফলত সমস্যা অনুভূত কৰে, তাক আঁতৰাই পেলোৱাৰ বাসনা হয়, অলপ সময়ৰ বাবে সেই চিকিৎসকসকলক স্মৰণ কৰক, সেই নাৰ্ছসকলক স্মৰণ কৰক, আমাৰ সেই ক’ৰোনা যোদ্ধাসকলক স্মৰণ কৰক, আপুনি লক্ষ্য কৰিব, তেওঁলোকে মাস্ক পৰিধান কৰি ঘণ্টাজুৰি আমাৰ জীৱন ৰক্ষা কৰাৰ বাবে নিয়োজিত হৈছে৷ আঠ-আঠ, দহ-দহ ঘণ্টা মাস্ক পৰিধান কৰে৷ তেওঁলোকে সমস্যাৰ সন্মুখীন নহয় নে? তেওঁলোককো অলপ সোঁৱৰণ কৰক, আপুনিও ভাবিব যে আমি এজন নাগৰিক হিচাপে ইয়াক উলাই কৰাটো উচিত নহয় অথবা আনকো কৰিবলৈ দিয়াটো উচিত নহয়৷ এফালে আমি ক’ৰোনাৰ বিৰুদ্ধে সম্পূৰ্ণ সজাগত আৰু সতৰ্কতাৰ সৈতে যুদ্ধ কৰিছো আৰু আনফালে কঠোৰ পৰিশ্ৰমেৰে ব্যৱসায়, চাকৰি, অধ্যয়ন যিবোৰ কৰ্তব্য আমি পালন কৰো তাতো গতি প্ৰদান কৰিব লাগিব, উচ্চতাৰ নতুন শিখৰলৈ লৈ যাব লাগিব৷ বন্ধুসকল, ক’ৰোনাৰ সময়ছোৱাত আমাৰ গ্ৰামীণ ক্ষেত্ৰই সমগ্ৰ দেশক দিশ দেখুৱাইছে৷ গাঁৱৰ পৰা স্থানীয় নাগৰিকৰ, গাঁও পঞ্চায়তৰ অনেক সু-প্ৰয়াস পোহৰলৈ আহিছে৷ জম্মুৰ এখন গাঁও ত্ৰেৱা গাঁও পঞ্চায়ত৷ সেই পঞ্চায়তৰ মুৰব্বী হ’ল বলবীৰ কৌৰজী৷ মোক কোৱা হৈছে যে বলবীৰ কৌৰজীয়ে নিজৰ পঞ্চায়তত ৩০খন বিচনাযুক্ত এক কোৱাৰেণ্টিন কেন্দ্ৰ স্থাপন কৰিছে৷ পঞ্চায়তলৈ অহা পথত পানীৰ ব্যৱস্থা কৰিছে৷ জনসাধাৰণৰ হাত ধুবলৈ যাতে সমস্যা নহয় তাৰে ব্যৱস্থা কৰা হৈছে৷ এয়াই নহয়, বলবীৰ কৌৰজীয়ে নিজৰ কান্ধত স্প্ৰে’ পাম্প কঢ়িয়াই স্বেচ্ছাসেৱীসকলৰ সৈতে লগ হৈ সমগ্ৰ পঞ্চায়ততে, নিকটৱৰ্তী স্থানসমূহত ছেনিটাইজেছনৰ কামো কৰিছে৷ তেওঁৰ দৰে আৰু এগৰাকী কাশ্মিৰী মহিলা পঞ্চায়তৰ মুৰব্বী আছে৷ গান্দৰবলৰ চোটলীবাৰৰ জৈতুনা বেগম৷ জৈতুনা বেগমজীয়ে তেওঁৰ পঞ্চায়তে ক’ৰোনাৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰিব আৰু উপাৰ্জনৰ বাবে অৱকাশৰো সৃষ্টি কৰিব বুলি সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰিছে৷ তেওঁ সমগ্ৰ এলেকাতে বিনামূলীয়া মাস্ক বিতৰণ কৰিছে, বিনামূলীয়া খাদ্য বিতৰণ কৰিছে, লগতে ৰাইজক ফচলসমূহৰ বীজ আৰু আপেলৰ পুলিও দিছে যাতে ৰাইজৰ খেতি-বাতিত সমস্যা নহয়৷ বন্ধুসকল, কাশ্মীৰৰ আৰু এটা প্ৰেৰণাদায়ী ঘটনা ঘটিছে৷ অনন্তনাগৰ পৌৰ সভাপতি শ্ৰীমান মহম্মদ ইকবাল, তেওঁক নিজৰ এলেকাৰ ছেনিটাইজেছনৰ বাবে স্প্ৰেয়াৰৰ প্ৰয়োজন আছিল৷ তেওঁ খবৰ লৈ গম পালে যে মেচিন অন্য চহৰৰ পৰা আনিব লাগিব আৰু ইয়াৰ মূল্য হ’ব ছয় লাখ টকা৷ শ্ৰীমান ইকবালে নিজৰ প্ৰয়াসত স্প্ৰেয়াৰ মেচিন প্ৰস্তুত কৰি উলিয়ালে আৰু সেয়াও কেৱল পঞ্চাশ হাজাৰ টকাতে- এনে অলেখ উদাহৰণ আছে৷

সমগ্ৰ দেশৰ কোণে-কোণে এনে অনেক প্ৰেৰণাদায়ী ঘটনা পোহৰলৈ আহিয়েই আছে৷ এওঁলোক সকলো অভিনন্দনৰ পাত্ৰ৷ প্ৰত্যাহ্বান আহিছে কিন্তু তেওঁলোকে নিজৰ শক্তিৰে ইয়াৰ সন্মুখীনো হৈছে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, উপযুক্ত পদক্ষেপৰ দ্বাৰা, ইতিবাচক পদক্ষেপৰ দ্বাৰা সদায়েই বিপত্তিৰ সময়ত, বিপত্তিক বিকাশলৈ পৰিৱৰ্তিত কৰাত সহায়ক হয়৷ এতিয়া আমি ক’ৰোনাৰ সময়তো দেখিবলৈ পাইছো যে কিদৰে আমাৰ দেশৰ যুৱচামে-মহিলাসকলে নিজৰ প্ৰতিভা আৰু দক্ষতাৰ জোৰত নতুন প্ৰয়োগ আৰম্ভ কৰিছে৷ বিহাৰত বহু মহিলা আত্মসহায়ক গোটে মধুবাণী পেইণ্টিঙৰ মাস্ক বনোৱা আৰম্ভ কৰিছে আৰু চাওতে চাওতে ই অতিশয় জনপ্ৰিয় হৈ উঠিছে৷ এই মধুবাণী মাস্কে এফালে নিজৰ পৰম্পৰাৰ প্ৰচাৰ কৰাৰ লগতে জনসাধাৰণৰ স্বাস্থ্য সজাগতা বৃদ্ধি কৰি উপাৰ্জনৰ পথো প্ৰদান কৰিছে৷ আপোনালোকে জানেই যে উত্তৰ পূৰ্বাঞ্চলত বাঁহ যথেষ্ট পৰিমাণে উৎপাদিত হয়৷ এতিয়া এই বাঁহৰ পৰা ত্ৰিপুৰা, মণিপুৰস অসমৰ শিল্পীসকলে উচ্চ গুণগতমানৰ পানীৰ বটল আৰু টিফিন বক্স উৎপাদন কৰা আৰম্ভ কৰিছে৷ বাঁহৰ পৰা উৎপাদিত এই বটলবোৰৰ গুণগতমান পৰিলক্ষিত কৰি আপোনালোকে বিশ্বাস নকৰিব যে বাঁহৰ এই বটলো ইমান ধুনীয়া হ’ব পাৰে আৰু এই বটল পৰিবেশ অনুকূলো হয়৷ ইয়াক প্ৰস্তুত কৰাৰ সময়ত প্ৰথমে নীম আৰু অন্য ঔষধীয় পদাৰ্থসমূহৰ সৈতে উতলোৱা হয়৷ ফলত ইয়াত অনেক ঔষধী গুণো সমন্বিত হয়৷ সৰু সৰু স্থানীয় সামগ্ৰীৰ পৰা কিদৰে সফলতা লাভ কৰিব পাৰি ইয়াৰ এক উদাহৰণ ঝাৰখণ্ডৰ পৰাও লাভ কৰিব পাৰি৷ ঝাৰখণ্ডৰ বিষ্ণুপুৰত এতিয়া ৩০ত কৈও অঘিক সম্প্ৰদায়ে একত্ৰিতভাৱে লেমন গ্ৰাছৰ খেতি কৰিবলৈ ধৰিছে৷ লেমন গ্ৰাছ চাৰিমাহত উৎপাদিত হয় আৰু ইয়াৰ তেল বজাৰত ভাল দামত বিক্ৰী হয়৷ আজিকালি ইয়াৰ চাহিদাও বৃদ্ধি পাবলৈ ধৰিছে৷ মই দেশৰ দুটা এলেকাৰ কথা ক’ব বিচাৰিছো৷ দুয়োটা এলেকাই প্ৰতিটোৰ পৰা শত কিলোমিটাৰ দূৰৈত আৰু নিজৰ ধৰণে ভাৰতক আত্মনিৰ্ভৰ কৰি তোলাৰ দিশত অগ্ৰসৰ হৈছে৷ সেয়া হৈছে লাডাখ আৰু আনখন কচ্ছ৷ লেহ আৰু লাডাখৰ নাম মনলৈ অহাৰ লগে লগে সুন্দৰ দৃশ্য, ওখ ওখ পাহাৰৰ দৃশ্য আমাৰ চকুত ভাঁহি উঠে৷ সতেজ বতাহৰ অনুভৱ হয়৷ আনহাতে কচ্ছৰ নাম মনলৈ অহাৰ লগে লগে মৰুভূমি, ক’তো উদ্ভিদ এডালো নাই, এনে দৃশ্য আমাৰ চকুত ভাঁহি উঠে৷ লাডাখৰ এটি বিশেষ ফল যাক চুলী অথবা এপ্ৰিকট বুলি কোৱা হয়, এই ফলবিধে অঞ্চলটোৰ অৰ্থনীতি পৰিৱৰ্তিন কৰাৰ ক্ষমতা আছে৷ কিন্তু দুখৰ কথা এয়েই যে যোগান শৃংখল, বতৰৰ দুৰৱস্থাৰ দৰে অনেক প্ৰত্যাহ্বান ইয়াত আহি পৰে৷ ফলসমূহ কমকৈ ক্ষতিগ্ৰস্ত হওক, তাৰবাবে আজিকালি এক নতুন উদ্ভাৱনৰ আৰম্ভ হৈছে-এক দ্বৈত ব্যৱস্থা যাৰ নাম হ’ল solar apricot dryer and space heater৷ এই ফল বিধে অন্য শাক-পাচলিক প্ৰয়োজন অনুসৰি শুকুৱাব পাৰে আৰু এয়া স্বাস্থ্যসন্মতো হয়৷ প্ৰথমে যেতিয়া এই ফলবিধক খেতিৰ কাষত শুকুৱা হৈছিল তেতিয়া ই নষ্ট হোৱাৰ লগতে ধূলি আৰু বৰষুণৰ পানীৰ ফলত ইয়াৰ গুণগতমানো নষ্ট হৈছিল৷ আনফালে আজিকালি কচ্ছত কৃষকসকলে ড্ৰেগন ফলৰ খেতিৰ বাবে প্ৰশংসনীয় কাৰ্য কৰি আছে৷ বহুলোকে যেতিয়া শুনে তেতিয়া আচৰিত হয়- কচ্ছ আৰু ড্ৰেগন ফল৷ কিন্তু আজিকালি তাত বহু কৃষকে এই খেতিত নামি পৰিছে৷ ফলটোৰ গুণগতমান আৰু কম ভূমিত অধিক উৎপাদনৰ বাবে বহু উদ্ভাৱন কৰা হৈছে৷ মোক কোৱা হৈছে যে ড্ৰেগন ফলৰ জনপ্ৰিয়তা ক্ৰমান্বয়ে বৃদ্ধি পাবলৈ ধৰিছে আৰু ৰাতিপুৱাৰ আহাৰত ইয়াক ব্যাপকভাৱে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে৷ কচ্ছৰ কৃষকসকলৰ সংকল্প এয়াই যে দেশে যাতে ড্ৰেগন ফলৰ আমদানি কৰিবলগীয়া নহয়৷ এয়াইতো হ’ল আত্মনিৰ্ভৰতা৷

বন্ধুসকল, যেতিয়াই আমি কিবা নতুন এটা কৰিবলৈ চিন্তা কৰো, উদ্ভাৱনৰ কথা ভাবো তেতিয়াই এনেকুৱা কামো সম্ভৱ হৈ পৰে যাৰ কথা সাধাৰণতে কোনেও কল্পনা নকৰে৷ যিদৰে বিহাৰৰ কিছুসংখ্যক যুৱকৰ কথাই চাওক৷ প্ৰথমে সাধাৰণ চাকৰি এটা কৰিছিল৷ এদিন তেওঁলোকে সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰিলে যে মুকুতা অৰ্থাৎ pearls ৰ খেতি কৰিব৷ তেওঁলোকৰ অঞ্চলটোত ইয়াৰ বিষয়ে বহুতে নাজানিছিল৷ কিন্তু এওঁলোকে প্ৰথমে জয়পুৰ আৰু ভূৱনেশ্বৰলৈ গৈ সকলো তথ্য সংগ্ৰহ কৰিলে আৰু প্ৰশিক্ষণ গ্ৰহণ কৰিলে৷ আজি তেওঁলোকে সুন্দৰ উপাৰ্জন কৰাৰ লগতে মুজফৰপুৰ, বেগুচৰাই আৰু পাটনাত অন্য ৰাজ্যৰ পৰা উভটি অহা প্ৰব্ৰজক শ্ৰমিকসকলকো ইয়াৰ প্ৰশিক্ষণ দিয়া আৰম্ভ কৰিছে৷ কিমান লোকৰ বাবে ইয়াৰ দ্বাৰা আত্মনিৰ্ভৰতাৰ পথ মুকলি হৈছে৷

বন্ধুসকল, কিছুদিনৰ পিছতেই ৰক্ষা বন্ধনৰ পাবন পৰ্ব আৰম্ভ হ’ব৷ মই দেখা পাইছো যে কিছুমান লোক আৰু সংস্থাই এইবাৰ ৰক্ষাবন্ধন অন্য ধৰণে পালন কৰাৰ অভিযান আৰম্ভ কৰিছে৷ বহুলোকে ইয়াক ভ’কেল ফ’ৰ ল’কেলৰ সৈতেও সংবদ্ধ কৰিছে আৰু এয়া শুদ্ধও৷ আমাৰ পৰ্বসমূহত, আমাৰ সমাজৰ, আমাৰ ঘৰৰ ওচৰৰেই কোনো ব্যক্তিৰ উপাৰ্জন বৃদ্ধি হওক, তেওঁৰো উৎসৱ সুখৰ হওক, তেতিয়া এই পৰ্বৰ আনন্দ দুগুণে বৃদ্ধি হৈ পৰে৷ সকলো দেশবাসীলৈ ৰক্ষাবন্ধনৰ অনেক শুভকামনা থাকিল৷

বন্ধুসকল, ৭ আগষ্টত ৰাষ্ট্ৰীয় হস্ততাঁত দিৱস পালন কৰা হ’ব৷ ভাৰতৰ হস্ততাঁত, আমাৰ হস্তশিল্পত শতাধিক বৰ্ষৰ গৌৰৱময়ী ইতিহাস জড়িত হৈ আছে৷ আমাৰ সকলোৰে প্ৰয়াস এয়াই হ’ব লাগে যে কেৱল ভাৰতীয় হস্ততাঁত আৰু হস্তশিল্পৰ ব্যৱহাৰ অধিক হোৱাই নহয় বৰঞ্চ ইয়াৰ প্ৰচাৰো অধিক সংখ্যাত হ’ব লাগে৷ ভাৰতৰ হস্তশিল্প আৰু হস্ততাঁত কিমান সমৃদ্ধ, ই কিমান বৈচিত্ৰময়, এয়া বিশ্বই যিমানে জানিব সিমানে আমাৰ থলুৱা শিল্পীসকল তথা শিপিনীসকলো উপকৃত হ’ব৷

বন্ধুসকল, বিশেষকৈ মোৰ যুৱ বন্ধুসকল, আমাৰ দেশ পৰিৱৰ্তিত হ’বলৈ ধৰিছে৷ কিদৰে পৰিৱৰ্তিত হৈছে, কিমান তীব্ৰতাৰে পৰিৱৰ্তিত হৈছে? কি কি ক্ষেত্ৰত পৰিৱৰ্তিত হৈছে? এক ইতিবাচক চিন্তাৰ সৈতে যদি আমি প্ৰত্যক্ষ কৰো তেন্তে নিজেই আচৰিত হৈ পৰিম৷ এটা সময় আছিল, যেতিয়া ক্ৰীড়াৰ পৰা আৰম্ভ কৰি অন্য খণ্ডতো ডাঙৰ ডাঙৰ চহৰ অথবা ডাঙৰ-ডাঙৰ পৰিয়াল অথবা নামী-দামী বিদ্যালয় অথবা মহাবিদ্যালয়ৰ পৰা হৈছিল৷ এতিয়া দেশ পৰিৱৰ্তিত হৈছে৷ গাঁৱৰ পৰা, সৰু চহৰৰ পৰা, সাধাৰণ পৰিয়ালৰ পৰা আমাৰ যুৱচাম ওলাই আহিছে৷ সফলতাৰ নতুন শিখৰ স্পৰ্শ কৰিছে৷ এওঁলোকে সংকটৰ মাজতো নতুন নতুন সপোন ৰচি ওলাই আহিছে৷ এনেকুৱা কিছুমানেই আমি অলপতে ফলাফল প্ৰকাশ পোৱা ব’ৰ্ডৰ পৰীক্ষাতো দেখা পাইছো৷ আজিৰ ‘মন কী বাত’ত আমি এনে কিছু প্ৰতিভাশালী সন্তানৰ সৈতে কথা পাতিম৷ এনে এগৰাকী প্ৰতিভাশালী সন্তান হ’ল কৃতিকা নান্দল৷ কৃতিকা হাৰিয়ানাৰ পানীপথৰ বাসিন্দা৷

মোদী জী- হেল্ল, কৃতিকা নমস্কাৰ৷

কৃতিকা- নমস্কাৰ মহোদয়৷

মোদী জী- এনে ভাল ফলাফলৰ বাবে আপোনাক অনেক অভিনন্দন জনাইছো৷

কৃতিকা- ধন্যবাদ মহোদয়৷

মোদী জী- এইকেইদিন আপুনি টেলিফোনত কথা পাতি পাতি বোধহয় ভাগৰি গৈছে৷ ইমান লোকৰ ফোন আহি আছে৷

কৃতিকা- হয় মহোদয়৷

মোদী জী- যিবোৰ মানুহে আপোনাক অভিনন্দন জনায় তেওঁলোকেও গৰ্ববোধ কৰে যে তেওঁলোক আপোনাৰ পৰিচিত৷ আপোনাৰ কেনে অনুভৱ হৈছে৷

কৃতিকা- মহোদয়, খুউব ভাল লাগিছে৷ অভিভাৱকক গৌৰৱান্বিত কৰি নিজেও গৌৰৱ অনুভৱ কৰিছো৷

মোদী জী- আচ্ছা, এইটো কওক যে আপোনাৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ প্ৰেৰণা কোন?

কৃতিকা- মহোদয়, মোৰ মায়েই হ’ল মোৰ সবাতোকৈ ডাঙৰ প্ৰেৰণা৷

মোদী জী- ৱাহ, আচ্ছা, আপুনি মাৰ পৰা কি কি শিকিছে?

কৃতিকা- মহোদয়, তেওঁ নিজৰ জীৱনত বহু কঠিনতা লাভ কৰিছে৷ তথাপিও তেওঁ ইমান সাহসী আৰু শক্তিশালী৷ তেওঁক দেখিয়েই মই তেওঁৰ দৰে হ’বলৈ প্ৰেৰণা লাভ কৰিছো

মোদী জী- মায়ে কিমান পঢ়িছে৷

কৃতিকা- মহোদয়, তেওঁ স্নাতক উত্তীৰ্ণ৷

মোদী জী- স্নাতক উত্তীৰ্ণ?

কৃতিকা- হয় মহোদয়৷

মোদী জী- আচ্ছা, তেন্তে মায়ে আপোনাক শিকাইও চাগে৷

কৃতিকা- হয় মহোদয়, মায়ে মোক বহুত কথা শিকায়৷

মোদী জী- তেওঁ আপোনাক চাগে গালিও পাৰে৷

কৃতিকা- হয় মহোদয়, গালিও পাৰে৷

মোদী জী- আচ্ছা, আপুনি আগলৈ কি হ’ব বিচাৰিছে?

কৃতিকা- মহোদয়, মই চিকিৎসক হ’ব খুজিছো৷

মোদী জী- আৰে বাহ!

কৃতিকা- এমবিবিএছ৷

মোদী জী- চাওক, চিকিৎসক হোৱাটো ইমান সহজ নহয়৷

কৃতিকা- হয় মহোদয়৷

মোদী জী- ডিগ্ৰীতো পাই যাব আপুনি যিহেতু আপুনি অতিশয় মেধাৱী৷ কিন্তু চিকিৎসকসকলৰ জীৱনৰ সমাজৰ প্ৰতি সমৰ্পিত হয়৷

কৃতিকা- হয় মহোদয়৷

মোদী জী- তেওঁলোকে কেতিয়াও নিশা শান্তিৰে শুবলৈ নাপায়৷ কেতিয়াবা ৰোগীৰ ফোন আহে৷ পুনৰ চিকিৎসালয়লৈ দৌৰিব লগীয়া হয়৷ বছৰটোৰ ৩৬৫ দিনেই তেওঁলোকে কাম কৰিবলগীয়া হয়৷

কৃতিকা- হয় মহোদয়৷

মোদী জী- আৰু বিপদো থাকে কাৰণ আজিকালি যি ধৰণৰ ৰোগৰ সৃষ্টি হৈছে, চিকিৎসকেও বিপদৰ সন্মুখীন হ’বলগীয়া হৈছে৷

কৃতিকা- হয় মহোদয়৷

মোদী জী- আচ্ছা কৃতিকা, হাৰিয়ানা সমগ্ৰ ভাৰতৰ ভিতৰতে খেল-ধেমালিত আগবঢ়া৷

কৃতিয়া- হয় মহোদয়৷

মোদী জী- আপুনি কেতিয়া কোনো ক্ৰীড়াত অংশগ্ৰহণ কৰে নে?

কৃতিকা- মহোদয়, বাস্কেটবল খেলিছিলো, স্কুলত থাকোতে৷

মোদী জী- আচ্ছা, আপোনাৰ উচ্চতা অধিক নেকি?

কৃতিকা- নহয়, মহোদয়, পাঁচ ফুট দুই ইঞ্চি৷

মোদী জী- আচ্ছা, আচ্ছা৷ ঠিক আছে কৃতিকা জী, আপোনাৰ মাতৃক মোৰ প্ৰণাম জনাব৷ আপোনালৈ থাকিল অশেষ শুভকামনা৷

কৃতিকা- ধন্যবাদ মহোদয়৷

বন্ধুসকল, এনেকুৱাই আৰু বহু যুৱ বন্ধু আছে যি কঠিন পৰিস্থিতিতো তেওঁলোকৰ উৎসাহ আৰু সফলতাৰ কাহিনীয়ে আমাক প্ৰেৰণা প্ৰদান কৰে৷ মই ভাবিছিলো যে অধিক সংখ্যক যুৱ বন্ধুৰ সৈতে কথা পতাৰ সুযোগ লাভ কৰিম৷ কিন্তু সময়ৰ অভাৱত এয়া সম্ভৱ নহ’ল৷ মই সমূহ যুৱ বন্ধুক আহ্বান জনাম যে তেওঁলোকে নিজৰ কাহিনী, নিজৰ কথা যি দেশক উজ্জীৱিত কৰিব পাৰে, সেয়া বিনিময় কৰক৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, সাত সাগৰৰ সিপাৰে, ভাৰতৰ পৰা হাজাৰ মাইল দূৰৈত এখন সৰু দেশ আছে৷ দেশখনৰ নাম হ’ল ছুৰিনাম৷ ভাৰতৰ ছুৰিনামৰ সৈতে গভীৰ সম্পৰ্ক আছে৷ এশ বছৰতকৈও অধিক সময় পূৰ্বে ভাৰতৰ লোক তালৈ গৈছিল আৰু তাতেই নিজৰ বসতি স্থাপন কৰিছিল৷ আজি চাৰি-পাঁচটা প্ৰজন্ম তাতেই আছে৷ আজি ছুৰিনামৰ এক চতুৰ্থাংশতকৈও অধিক লোক ভাৰতীয় মূলৰ৷ আপোনালোকে জানে নে যে তাৰে চলিত ভাষা ‘সৰনামী’ ‘ভোজপুৰী’ ভাষাৰেই এটা অংশ৷ সাংস্কৃতিক সম্বন্ধক লৈ আমি ভাৰতীয়সকলে যথেষ্ট গৰ্ব অনুভৱ কৰো৷

অলপতে, শ্ৰী চন্দ্ৰিকা প্ৰসাদ সন্তোষী ‘ছুৰিনাম’ৰ নতুন ৰাষ্ট্ৰপতি হৈছে৷ তেওঁ ভাৰতৰ মিত্ৰ আৰু ২০১৮ বৰ্ষত আয়োজিত Person of Indian Origin (PIO) Parliamentary conference তো তেওঁ অংশগ্ৰহণ কৰিছিল৷ শ্ৰী চন্দ্ৰিকা প্ৰসাদ সন্তোষীয়ে শপত বেদ মন্ত্ৰেৰে আৰম্ভ কৰিছিল আৰু সংস্কৃতত পাঠ পঢ়িছিল৷ তেওঁ বেদৰ উল্লেখ কৰিছিল আৰু ‘ঔম শান্তিঃ শান্তিঃ শান্তিঃ’ৰ সৈতে নিজৰ শপত পূৰ্ণ কৰিছিল৷ তেওঁৰ নিজৰ হাতত বেদ লৈ কৈছিল- মই শ্ৰী চন্দ্ৰিকা প্ৰসাদ সন্তোষী আৰু আগলৈ তেওঁ শপতত কি ক’লে? তেওঁ বেদৰেই এটা মন্ত্ৰ উচ্চাৰণ কৰিলে৷ তেওঁ ক’লে-

ঔম অগ্ৰে ব্ৰতপতে ব্ৰতং চৰিষ্যামি তচ্ছকেয়ম তন্মে ৰাধ্যতাম৷

ইদমহমনৃতাত সত্যমুপেমি৷৷

অৰ্থাৎ, হে অগ্নি, সংকল্পৰ দেৱতা, মই এক প্ৰতিজ্ঞা কৰিছো৷ মোক ইয়াৰ বাবে শক্তি আৰু সামৰ্থ প্ৰদান কৰক৷ মোক অসত্যৰ পৰা দূৰ আৰু সত্য তথা জ্ঞানৰ আশীৰ্বাদ প্ৰদান কৰক৷ সঁচাকৈয়ে আমাৰ সকলোৰে বাবে এয়া গৌৰৱৰ কথা৷

মই শ্ৰী চন্দ্ৰিকা প্ৰসাদ সন্তোষীক অভিনন্দন জনাইছো আৰু নিজৰ ৰাষ্ট্ৰৰ সেৱাৰ বাবে ১৩০ কোটি ভাৰতীয়ৰ তৰফৰ পৰা তেওঁক শুভকামনা জনাইছো৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, এয়া বাৰিষাৰ সময়৷ যোৱাবাৰ মই আপোনালোকক কৈছিলো যে বাৰিষাত লেতেৰা আৰু ইয়াৰ পৰা হোৱা ৰোগৰ ক্ষতি বৃদ্ধি হয়, চিকিৎসালয়ত ভিৰ বৃদ্ধি হয় আৰু সেইবাবে আপোনালোকে পৰিষ্কাৰ-পৰিচ্ছন্নতাৰ প্ৰতি ধ্যান দিয়ক৷ ৰোগ প্ৰতিৰোধক ক্ষমতা বৃদ্ধি কৰা বস্তু, আয়ুৰ্বেদিক ভেষজ পানীয় গ্ৰহণ কৰক৷ ক’ৰোনাৰ সংক্ৰমণৰ সময়ত আমি অন্য ৰোগৰ পৰা দূৰৈত থাকিব লাগিব৷ আমি যাতে চিকিৎসালয়লৈ যাবলগীয়া নহয় তাৰবাবে ধ্যান ৰাখিব লাগিব৷

বন্ধুসকল, বাৰিষাৰ সময়ছোৱাত দেশৰ এক বৃহদাংশ বানৰ সৈতে যুঁজি আছে৷ বিহাৰ, অসমৰ দৰে ৰাজ্যসমূহত বানপানীয়ে যথেষ্ট সমস্যাৰ সৃষ্টি কৰিছে৷ অৰ্থাৎ এফালে ক’ৰোনা আৰু আনটো ফালে আন এক প্ৰত্যাহ্বান৷ এই ক্ষেত্ৰত সকলো চৰকাৰ, এনডিআৰএফৰ দল, ৰাজ্যৰ দুৰ্যোগ প্ৰশমন দল, স্বেচ্ছাসেৱী সংস্থা, সকলোৱে একত্ৰিত হৈ ৰক্ষা আৰু সাহায্যৰ কামত নামি পৰিছে৷ এই দুৰ্যোগৰ সৈতে প্ৰভাৱিত লোকৰ সৈতে সমগ্ৰ দেশবাসী আছে৷

বন্ধুসকল, অহাবাৰৰ ‘মন কী বাত’ৰ পূৰ্বে আমি ১৫ আগষ্ট পালন কৰিম৷ এইবাৰৰ ১৫ আগষ্টও এক পৃথক পৰিস্থিতিত উদযাপিত হ’ব- ক’ৰোনা মহামাৰীৰ এই বিপদৰ মাজত হ’ব৷

মই আমাৰ যুৱ বন্ধুসকলক, সকলো দেশবাসীক অনুৰোধ কৰিছো যে এই স্বাধীনতা দিৱসত, মহামাৰীৰ পৰা স্বাধীন হোৱাৰ সংকল্প গ্ৰহণ কৰক, আত্মনিৰ্ভৰ ভাৰতৰ সংকল্প গ্ৰহণ কৰক, কিবা এটা নতুন শিকাৰ আৰু শিকোৱাৰ সংকল্প লওক, নিজৰ কৰ্তব্যৰ পালন কৰক৷ আমাৰ দেশ আজি যি উচ্চতাত আছে সেয়া এনে মহান বিভূতিৰ তপস্যাৰ ফলত সম্ভৱ হৈছে৷ তেওঁলোকে ৰাষ্ট্ৰৰ নিৰ্মাণৰ বাবে নিজৰ জীৱন সমৰ্পিত কৰিছে৷ সেই মহান বিভূতিসমূহৰ মাজৰ এজন হ’ল ‘লোকমান্য তিলক’৷ ১ আগষ্ট ২০২০ তাৰিখে লোকমান্য তিলকৰ ১০০তম পূণ্যতিথি পালন কৰা হ’ব৷ লোকমান্য তিলকৰ জীৱন আমাৰ সকলোৰে বাবে প্ৰেৰণাৰ এক বৃহৎ উৎস৷ আমাক সকলোকে বহু কথা শিকায়৷

অহাবাৰ যেতিয়া আমি লগ হ’ম তেতিয়া বহু কথা পাতিম৷ নতুন কথা শিকিম আৰু সকলোৰে সৈতে বিনিময় কৰিম৷ আপোনালোকে নিজৰ যত্ন লওক, নিজৰ পৰিয়ালৰ যত্ন লওক আৰু সুস্থ হৈ থাকক৷ সকলো দেশবাসীলৈ আগন্তুক পৰ্বসমূহৰ বাবে অশেষ শুভকামনা থাকিল৷ অশেষ ধন্যবাদ৷

মন কী বাত , জুন ২০২০

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, নমস্কাৰ৷ ‘মন কী বাতে’ ২০২০ বৰ্ষৰ অৰ্ধ পৰিক্ৰমা সম্পূৰ্ণ কৰিলে৷ ই সময়ছোৱাত আমি অনেক বিষয়ৰ ওপৰত কথা পাতিলো৷ স্বাভাৱিকতে যি বিশ্বজনীন মহামাৰীয়ে দেখা দিলে, মানৱ জাতিৰ ওপৰত যি সংকটৰ সৃষ্টি হ’ল সেই সন্দৰ্ভত আমাৰ কথা-বাৰ্তা অধিক হ’ল৷ কিন্তু এইকেইদিনত দেখা পাইছো, জনসাধাৰণৰ মনৰ মাজত এটা কথাই সৰ্বত্ৰ আলোচিত হৈছে৷ সেয়া হ’ল যে এই বৰ্ষটো কেতিয়া সমাপ্ত হ’ব৷ কোনোবাই যদি কাৰোবাক ফোনো কৰিছে তেন্তে তেওঁলোকৰ মাজত এই কথাৰেই আলোচনা হৈছে যে এই বৰ্ষটো কিয় সোনকালে শেষ নহয়৷ কোনোবাই লিখিছে, বন্ধুৰ সৈতে কথা পাতিছে, কোনোবাই কৈছে যে এই বৰ্ষটো ঠিক নহয়, কোনোবাই কৈছে ২০২০ বৰ্ষটো শুভ নহয়৷ জনসাধাৰণে কেৱল এটা কথাই চিন্তা কৰিছে যে যিকোনো উপায়েৰে এই বৰ্ষটো শেষ হওক৷

বন্ধুসকল, কেতিয়াবা কেতিয়াবা মই ভাবো যে এনে কিয় হৈছে৷ এই আলোচনাসমূহৰ কিবা কাৰণো থাকিব পাৰে৷ ৬-৭ মাহ পূৰ্বে আমি নাজানিছিলো যে ক’ৰোনাৰ দৰে সংকট আমাৰ জীৱনলৈ আহিব আৰু ইয়াৰ বিৰুদ্ধে দীঘলীয়া যুদ্ধত অৱতীৰ্ণ হ’ব লাগিব৷ এই সংকটৰ লগতে নিতৌ নতুন প্ৰত্যাহ্বানো আমাৰ সন্মুখত উপস্থিত হৈছে৷ কিছু দিন পূৰ্বে দেশৰ পূব অংশত আম্ফন ঘূৰ্ণীবতাহ অহাৰ লগতে পশ্চিম তটলৈ নিসৰ্গ ঘূৰ্ণীবতাহ আহিছিল৷ দেশৰ কিছু কিছু ৰাজ্যত আমাৰ কৃষক ভাই-ভনীসকলে ফৰিঙৰ আক্ৰমণৰ সমস্যাৰ সন্মুখীন হোৱাৰ সময়তে আন কিছু প্ৰান্ত সৰু সৰু ভূমিকম্পইও সমস্যাৰ সৃষ্টি কৰিছে৷ ইয়াৰে মাজত আমাৰ কিছু প্ৰতিবেশী দেশে যি সমস্যাৰ সৃষ্টি কৰিছে, তাৰ সৈতেও মোকাবিলা কৰা হৈছে৷ সঁচাকৈয়ে, এটা সময়তে ইমানবোৰ সমস্যাৰ, এনেকুৱা স্তৰৰ সমস্যা খুবেই কম দেখিবলৈ পোৱা যায়৷ অৱস্থা এনে হৈছে যে ইমান সৰু সৰু ঘটনাকো জনসাধাৰণে এই প্ৰত্যাহ্বানসমূহৰ সৈতে সাদৃশ্যতা দেখিবলৈ পাইছে৷

বন্ধুসকল, সমস্যা আহে., সংকট আহে, কিন্তু প্ৰশ্ন এয়াই যে এই বিপদসমূহৰ বাবে আমি ২০২০ বৰ্ষটোক বেয়া বুলি ক’ম নেকি? প্ৰথম ছমাহটো যিদৰে গ’ল তাৰ বাবে এয়া ভাবি ল’ম নে যে গোটেই বৰ্ষটো বেয়া? নহয়৷ মোৰ মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, মুঠেই নহয়৷ এটা বৰ্ষত এটাই প্ৰত্যাহ্বান হওক অথবা পঞ্চাছটা, সেই বৰ্ষটো বেয়া হ’ব নোৱাৰে৷ ভাৰতৰ ইতিহাসত বিপদৰ পৰা মুকলি হোৱা তথা প্ৰত্যাহ্বানত জয় লাভ কৰাৰ কথা উল্লেখ আছে৷ শতাধিক বৰ্ষ পৰ্যন্ত বিভিন্ন আক্ৰমণকাৰীয়ে ভাৰতত আক্ৰমণ কৰিছিল৷ মানুহে ভাবিছিল যে ভাৰতৰ অৱয়ব পৰিৱৰ্তন হৈ পৰিব, ভাৰতৰ সংস্কৃতি বিনষ্ট হ’ব৷ কিন্তু এই সংকটসমূহক ভাৰতে হেলাৰঙে পৰাস্ত কৰিব পাৰিছিল৷

বন্ধুসকল, আমাৰ ইয়াত কোৱা হয়- সৃজন শ্বাস্বত, সৃজন নিৰন্তৰ৷

এটা গীতৰ কলি মোৰ মনলৈ আহিছে-

য়হ কল কল ছল ছল বহতী, ক্যা কহতী গংগা ধাৰা?

যুগ যুগ মে বহতা আতা, য়হ পুণ্য প্ৰবাহ হামাৰা

সেই গীতটোতেই আগলৈ গোৱা হোৱা-

ক্যা ওসকো ৰোক সকেংগে, মিটনেৱালে মিট যায়েংগে

কংকৰ-পথ্থৰ কি হস্তি, ক্যা বাধা বনকৰ আয়ে৷

ভাৰত যেতিয়াই বৃহৎ সংকটৰ সন্মুখীন হৈছে, সেই সময়তে বাধাসমূহো দূৰ কৰি অনেক সৃজনো হৈছে৷ নতুন সাহিত্য ৰচনা কৰা হৈছে, নতুন অনুসন্ধান হৈছে, নতুন সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰা হৈছে৷ অৰ্থাৎ সংকটৰ সময়তো প্ৰতিটো ক্ষেত্ৰতে সৃজনৰ প্ৰক্ৰিয়া অব্যাহত আছে আৰু আমাৰ সংস্কৃতি পুষ্পিত-পল্লবিত হৈছে৷ দেশ আগবাঢ়িয়েই আছে৷ ভাৰতে সদায়েই সংকটক সফলতাৰ চিৰিলৈ পৰিৱৰ্তিত কৰিছে৷ এই ভাৱনাৰ সৈতে আি আজিও এই সংকটৰ মাজেৰেই আগবাঢ়িব লাগিব৷ আপোনালোকে এই চিন্তাধাৰাৰ সৈতে আগবাঢ়িব, ১৩০ কোটি দেশবাসী আগবাঢ়িব৷ তেতিয়াহ’লে এই বৰ্ষটোও দেশৰ বাবে কীৰ্তিমান বৰ্ষ হিচাপে পৰিচিত হ’ব৷ এই বৰ্ষতেই দেশে নতুন লক্ষ্য প্ৰাপ্ত কৰিব, নতুন উচ্চতালৈ গতি কৰিব৷ ১৩০ কোটি দেশবাসীৰ ওপৰত মোৰ সম্পূৰ্ণ বিশ্বাস আছে৷ এই দেশৰ মহান পৰম্পৰাৰ ওপৰত মোৰ সম্পূৰ্ণ বিশ্বাস আছে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, সংকট লাগিলে যিমানেই ডাঙৰ নহওক কিয়, ভাৰতৰ সংস্কাৰে নিঃস্বাৰ্থ ভাৱেৰে সেৱাৰ অনুপ্ৰেৰণা প্ৰদান কৰে৷ ভাৰতে যিদৰে কঠিন সময়ত বিশ্বৰ সহায় কৰিছে, তাৰ দ্বাৰা শান্তি আৰু বিকাশত ভাৰতৰ ভূমিকা অধিক শক্তিশালী কৰি তুলিছে৷ বিশ্বই এই সময়ছোৱাত ভাৰত বিশ্ব বন্ধুত্বৰ ভাৱনাক অনুভৱ কৰিছে আৰু ইয়াৰ বিশ্বই নিজৰ সাৰ্বভৌমত্ব আৰু সীমা ৰক্ষাৰ কৰাৰ বাবে ভাৰতৰ শক্তি তথা ভাৰতৰ প্ৰতিশ্ৰুতিৰ শক্তিও প্ৰত্যক্ষ কৰিছে৷ লাডাখত ভাৰতৰ ভূমিলৈ ক্ৰুৰ দৃষ্টি দিয়াসকলে উচিত প্ৰত্যুত্তৰ লাভ কৰিছে৷ ভাৰতে বন্ধুত্ব পালন কৰিব জানে আৰু চকুত চকু থৈ উচিত প্ৰত্যুত্তৰো দিব জানে৷ আমাৰ বীৰ সৈনিকসকলে দেখুৱাই দিছে যে তেওঁলোকে কেতিয়াও ভাৰতৰ গৌৰৱত আঁচোৰ পৰিবলৈ নিদিয়ে৷

বন্ধুসকল, লাডাখত আমাৰ যি বীৰ জোৱান শ্বহীদ হৈছে, তেওঁলোকৰ শৌৰ্যক সমগ্ৰ দেশে প্ৰণিপাত কৰিছে, শ্ৰদ্ধাঞ্জলি প্ৰদান কৰিছে৷ সমগ্ৰ দেশ তেওঁলোকৰ প্ৰতি কৃতজ্ঞ৷ এই বন্ধুসকলৰ পৰিয়ালৰ দৰে প্ৰতিজন ভাৰতীয়ই এওঁলোকক হেৰুওৱাৰ দুখ অনুভৱ কৰিছে৷ নিজৰ বীৰ সন্তানৰ বলিদানত তেওঁলোকৰ পৰিয়ালৰ মাজত গৰ্বৰ যি ভাৱনা প্ৰকট হৈছে সেয়াই হৈছে দেশৰ প্ৰকৃত শক্তি৷ আপোনালোকে দেখিছে যে যাৰ এজন পুত্ৰ শ্বহীদ হৈছে তেওঁলোকৰ পৰিয়ালে আনজন পুত্ৰকো সেনালৈ প্ৰেৰণ কৰাৰ কথা কৈছে৷ বিহাৰৰ বাসিন্দা শ্বহীদ কুন্দৰ কুমাৰৰ পিতৃৰ বাক্য এতিয়াও কাণত বাজি আছে৷ তেওঁ কৈছে যে নিজৰ নাতিকো দেশৰ ৰজাৰ বাবে সেনালৈ প্ৰেৰণ কৰিব৷ এই উৎসাহ শ্বহীদৰ পৰিয়াল৷ বাস্তৱতেই এওঁলোকৰ ত্যাগ পূজনীয়৷ ভাৰত-মাতৃৰ ৰক্ষাৰ বাবে যি সংকল্পৰ সৈতে আমাৰ জোৱানসকলে বলিদান দিছে, সেই সংকল্পক আমিও জীৱনৰ চালিকা শক্তি হিচাপে মানি ল’ব লাগিব, প্ৰতিদন দেশবাসীয়ে এয়া মানি ল’ব লাগিব৷ আমাৰ প্ৰতিটো প্ৰয়াস এই দিশতেই হ’ব লাগিব য’ত সীমাৰ ৰক্ষাৰ বাবে দেশৰ শক্তি বৃদ্ধি হ’ব, দেশ অধিক সক্ষম হ’ব, দেশ আত্মনিৰ্ভৰ হ’ব- এয়াই হ’ব আমাৰ শ্বহীদসকলৰ প্ৰতি প্ৰকৃত শ্ৰদ্ধাঞ্জলি৷ মোলৈ অসমৰ ৰজনীয়ে লিখিছে, তেওঁ পূব লাডাখত সংঘটিত হোৱা ঘটনা প্ৰত্যক্ষ কৰাৰ পিছত এক প্ৰতিজ্ঞা লৈছে যে তেওঁ সদায়েই স্থানীয় সামগ্ৰীহে ক্ৰয় কৰিব৷ এনে বাৰ্তা মোলৈ দেশৰ প্ৰতিটো প্ৰান্তৰৰ পৰা আহিবলৈ ধৰিছে৷ বহু লোকে মোলৈ পত্ৰ লিখি এনে প্ৰতিজ্ঞা গ্ৰহণ কৰা বুলি কৈছে৷ এইদৰে তামিলনাডুৰ মাডুৰাইৰ পৰা ৰামামূৰ্তিয়ে লিখিছে যে তেওঁ ভাৰতক প্ৰতিৰক্ষা খণ্ডত আত্মনিৰ্ভৰ হোৱাটো বিচাৰিছে৷

বন্ধুসকল, স্বাধীনতাৰ পূৰ্বে আমাৰ দেশ প্ৰতিৰক্ষা খণ্ডত বিশ্বৰ বহু দেশতকৈ আগবঢ়া আছিল৷ আমাৰ ইয়াত অনেক গোলা-বাৰুদৰ কাৰখানা আছিল৷ সেই সময়ত বহু দেশ আমাতকৈ পিছত আছিল৷ স্বাধীনতাৰ পিছত প্ৰতিৰক্ষা ক্ষেত্ৰত আমি যি প্ৰয়াস কৰিব লাগিছিল সেয়া আমি নকৰিলো৷ কিন্তু আজি প্ৰতিৰক্ষা ক্ষেত্ৰত, প্ৰযুক্তিৰ ক্ষেত্ৰত ভাৰতে আগুৱাই যোৱাৰ নিৰন্তৰ প্ৰয়াস কৰিছে, ভাৰতে আত্মনিৰ্ভৰতাৰ দিশত আগুৱাই গৈছে৷

বন্ধুসকল, যিকোনো অভিযান জনসাধাৰণৰ অংশগ্ৰহণ অবিহনে সম্পূৰ্ণ নহয়, সফল নহয়৷ সেইবাবে আত্মনিৰ্ভৰ ভাৰতৰ দিশত এজন নাগৰিক হিচাপে আমাৰ সকলোৰে সংকল্প, সমৰ্পণ আৰু সহযোগিতা অতিশয় আৱশ্যক, অনিবাৰ্য৷ আপোনালোকে যদি থলুৱা সামগ্ৰী ক্ৰয় কৰে, থলুৱা সামগ্ৰীৰ হৈ মাত মাতে, তেনেহ’লে বুজিব যে আপোনালোকে দেশক শক্তিশালী কৰাত নিজৰ ভূমিকা পালন কৰিছে৷ এয়াও এক ধৰণে দেশৰ প্ৰতি সেৱা৷ আপুনি যে পেছাৰেই নহওক কিয়, প্ৰতিটো খণ্ডতে দেশলৈ সেৱা আগবঢ়োৱাৰ অনেক সুবিধা আছে৷ দেশৰ আৱশ্যকতা অনুধাৱন কৰি যি কামেই কৰক, সেয়াই হ’ল দেশৰ প্ৰতি আগবঢ়োৱা সেৱা৷ আপোনালোকৰ এই সেৱা দেশক কোনোবা নহয় কোনোবা ধৰণে শক্তিশালী কৰিব আৰু আমি এয়াও মনত ৰাখিব লাগিব যে আমাৰ দেশ যিমানেই শক্তিশালী হ’ব সিমানেই বিশ্বত শান্তিৰ সম্ভাৱনাও বৃদ্ধি হ’ব৷ আমাৰ ইয়াত কোৱা হয়-

বিদ্যা বিবাদায় ধনং মদায়, শক্তিঃ পৰেষাং পৰিপিডনায়৷

খলস্য সাধৌঃ বিপৰীতমঃ এতত, জ্ঞানায় দানায় চ ৰক্ষণায়৷৷

অৰ্থাৎ কোনোবা যদি স্বভাৱতে দুষ্ট হয় তেন্তে তেওঁ বিদ্যাৰ প্ৰয়োগ ব্যক্তি বিবাদত, ধনৰ প্ৰয়োগ অহংকাৰত আৰু শক্তিৰ প্ৰয়োগ আনক সমস্যাত পেলাবলৈ কৰে৷ কিন্তু সজ্জনৰ বিদ্যা, জ্ঞানৰ বাবে, ধন সাহায্যৰ বাবে আৰু শক্তি আনক ৰক্ষা কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা হয়৷ ভাৰতে সদায়েই নিজৰ শক্তি এই ভাৱনাৰ সৈতে প্ৰয়োগ কৰিছে৷ ভাৰতৰ সংকল্প এয়াই যে ভাৰতৰ স্বাভিমান আৰু সাৰ্বভৌমত্ব ৰক্ষা কৰা৷ ভাৰতৰ লক্ষ্য হ’ল আত্মনিৰ্ভৰ ভাৰত৷ ভাৰতৰ পৰম্পৰা এয়াই যে বিশ্বাস আৰু মিত্ৰতা৷ ভাৰতৰ ভাৱ হ’ল বন্ধুত্ব৷ আমি এই আদৰ্শৰ সৈতেই আগবাঢ়ি যাম৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, ক’ৰোনাৰ সংকট কালত দেশ লকডাউনৰ পৰা বাহিৰলৈ ওলাইছে৷ আমি এতিয়া আনলকৰ পৰ্যায়ত আছো৷ আনলকৰ এই সময়ছোৱাত আমি দুটা কথাত অধিক গুৰুত্ব প্ৰদান কৰিব লাগিব- ক’ৰোনাক পৰাস্ত কৰা আৰু আমাৰ অৰ্থব্যৱস্থাক শক্তিশালী কৰা৷

বন্ধুসকল, লকডাউনতকৈ অধিক সতৰ্কতা আমি আনলকৰ সময়ছোৱাত পালন কৰিব লাগিব৷ আপোনাৰ সতৰ্কতাই আপোনাক ক’ৰোনাৰ পৰা ৰক্ষা কৰিব৷ এই কথাটো সদায়েই মনত ৰাখিব যে যদি আপুনি মাস্ক নিপিন্ধে, দুই গজৰ দূৰত্ব পালন নকৰে অথবা অন্যান্য সাৱধানতা পালন নকৰে তেন্তে আনকো বিপদত পেলাইছে৷ বিশেষকৈ ঘৰৰ শিশু, ঘৰৰ বয়স্ক লোকসকলক৷ সেয়ে সকলো দেশবাসীলৈ মোৰ নিবেদন আৰু এই নিবেদন মই বাৰে বাৰে কৰিছো আৰু মোৰ নিবেদন এয়াই যে আপোনালোক অসাৱধান নহ’ব, নিজৰ যত্ন ৰাখক আৰু আনৰো যত্ন ৰাখক৷

বন্ধুসকল, আনলকৰ সময়ছোৱাত এনেকুৱা বহুতো কথা আনলক হৈছে যি দশকজুৰি ভাৰতক বান্ধি ৰাখিছিল৷ বৰ্ষজুৰি আমাৰ খনি খণ্ড আনলকত আছিল৷ বাণিজ্যিক নিলামক অনুমোদন প্ৰদান কৰাৰ এক সিদ্ধান্তই স্থিতি সম্পূৰ্ণ ধৰণে পৰিৱৰ্তিত কৰি তুলিছে৷ কিছু দিন পূৰ্বে মহাকাশ খণ্ডত এক ঐতিহাসিক সংশোধন কৰা হৈছে৷ সেই সংস্কাৰৰ জৰিয়তে বৰ্ষজুৰি লকডাউনত থকা এই খণ্ডটোৱে মুক্তি লাভ কৰিছে৷ ইয়াৰ দ্বাৰা আত্মনিৰ্ভৰ ভাৰত অভিযানে কেৱল এক গতি লাভ কৰাই নহয় বৰঞ্চ দেশ প্ৰযুক্তিৰ দিশতো আগুৱাব৷ কৃষি খণ্ডলৈ লক্ষ্য কৰিলে দেখিব যে এই খণ্ডৰো বহু দিশ দশকজুৰি লকডাউনৰ মাজত আছিল৷ এই খণ্ডকো এতিয়া আনলক কৰা হৈছে৷ ইয়াৰ দ্বাৰা এফালে কৃষকে নিজৰ ফচল যিকোনো স্থানত যেতিয়াই-তেতিয়াই বিক্ৰী কৰাৰ স্বাধীনতা লাভ কৰিছে আৰু আনফালে তেওঁলোকে অধিক ঋণ পোৱাটোও সুনিশ্চিত হৈছে৷ এনেকুৱা অনেক ক্ষেত্ৰ আছে য’ত আমাৰ দেশ এই সকলো সংকটৰ মাজত ঐতিহাসিক সিদ্ধান্ত গ্ৰহণৰ জৰিয়তে বিকাশৰ নতুন পথ মুকলি কৰিছে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, প্ৰতিটো মাহত আমি এনে খবৰ পঢ়ো আৰু দেখো যিয়ে আমাক ভাবুক কৰি তোলে৷ ই আমাক এই কথাৰ স্মৰণ কৰায় যে কিদৰে প্ৰতিজন ভাৰতীয়ই পৰস্পৰে পৰস্পৰক সহায়ৰ বাবে তৎপৰ, তেওঁলোকে যিকোনো কাম কৰিব পাৰে৷

অৰুণাচল প্ৰদেশৰ এনে এক অনুপ্ৰেৰণাদায়ী কাহিনী মই সংবাদ মাধ্যমত পঢ়িবলৈ পালো৷ তাৰে ছিয়াং জিলাৰ মিৰেম গাঁৱে এক অদ্ভুত কাম কৰি দেখুৱালে৷ সেই গাঁৱৰ বহু লোকে বাহিৰত চাকৰি কৰিছিল৷ গাঁওবাসীয়ে দেখা পালে যে ক’ৰোনা মহামাৰীৰ সময়ত তেওঁলোকে নিজৰ গাঁৱলৈ ঘূৰি আহিছে৷ সেইবাবে গাঁৱৰ লোকসকলে পূৰ্বতেই গাঁৱৰ বাহিৰ কোৱাৰেণ্টিন ব্যৱস্থা স্থাপনৰ সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰিলে৷ তেওঁলোকে লগ হৈ গাঁৱৰ পৰা অলপ দূৰৈতে ১৪টা অস্থায়ী জুপুৰি নিৰ্মাণ কৰিলে আৰু সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰিলে যে গাঁৱলৈ ঘূৰি অহা লোকসকলক কিছুদিন সেই কোৱাৰেণ্টিত ৰখা হ’ব৷ সেই জুপুৰিসমূহত শৌচালয়, বিদ্যুৎ পানী সহিতে দৈনিক প্ৰয়োজনীয়তাৰ সকলো সুবিধা উপলব্ধ কৰোৱা হ’ব৷

বন্ধুসকল, আমাৰ ইয়াত কোৱা হয়-

স্ব ভাৱং ন জহাতি এব, সাধুঃ আপদ্ৰতোপি সন৷

কৰ্পুৰঃ পাৱক স্পৃষ্টঃ সৌৰভঃ লভতেতৰাম৷৷

অৰ্থাৎ, যিদৰে কৰ্পূৰ অগ্নিত দগ্ধ হৈও নিজৰ সুগন্ধ বিলাই থাকে, ঠিক তেনেদৰে ভাল মানুহেও বিপদতো নিজৰ গুণ, স্বভাৱ পৰিত্যাগ নকৰে৷ আজি আমাৰ দেশৰ যি শ্ৰমশক্তি আছে, যি শ্ৰমিক সতীৰ্থ আছে তেওঁলোকেই হ’ল ইয়াৰ জীৱন্ত উদাহৰণ৷ আপোনালোকে দেখিবলৈ পাইছে যে এইকেইটা দিনত আমাৰ প্ৰবাসী শ্ৰমিকসকলৰ এনে কিমান কাহিনী আছে যিয়ে সমগ্ৰ দেশকে প্ৰেৰণা প্ৰদান কৰিছে৷ ইউপিৰ বাৰাবংকীত গাঁৱলৈ উভতি অহা শ্ৰমিকসকলে কল্যাণী নদীৰ প্ৰাকৃতিক স্বৰূপ প্ৰদান কৰাৰ কাম আৰম্ভ কৰিছে৷ নদী উদ্ধাৰ হোৱা দেখি কৃষকসকল উৎসাহিত হৈ পৰিছে৷ গাঁৱলৈ অহাৰ পিছত কোৱাৰেণ্টিনত থাকি, আইচলেচন কেন্দ্ৰত থাকি আমাৰ শ্ৰমিক বন্ধুসকলে যিদৰে নিজৰ প্ৰতিভাৰ জৰিয়তে নিকটৱৰ্তী স্থিতিৰ পৰিৱৰ্তন কৰিছে সেয়া অতিশয় উল্লেখনীয়৷

বন্ধুসকল, আপোনালোকৰ গাঁৱতো, ওচৰে-পাজৰে এনে অনেক ঘটনা হয়তো ঘটিছে৷ যদি আপুনি এনে ধৰণৰ ঘটনা প্ৰত্যক্ষ কৰিছে তেন্তে নিশ্চয়কৈ মোলৈ লিখক৷ সংকটৰ এই সময়ছোৱাত এই ধনাত্মক ঘটনাই আপোনাক প্ৰেৰণা প্ৰদান কৰিব৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, ক’ৰোনা ভাইৰাছে নিশ্চিত ৰূপত আমাৰ জীৱন শৈলী পৰিৱৰ্তিত কৰিছে৷ মই লণ্ডনৰ পৰা প্ৰকাশিত ফিনান্সিয়েল টাইমছৰ এটা লেখা পঢ়ি আছিলো৷ ইয়াত লিখিছে যে ক’ৰোনাৰ সময়ছোৱাত আদা, হালধি আৰু আনবোৰ মছলা এছিয়াৰ উপৰিও আমেৰিকাতো চাহিদা বৃদ্ধি হৈছে৷ সমগ্ৰ বিশ্বই এই সময়ছোৱাত নিজৰ ৰোগ প্ৰতিৰোধ ক্ষমতা বৃদ্ধিৰ ক্ষেত্ৰত মনোযোগ দিছে আৰু এই ৰোগ প্ৰতিৰোধ ক্ষমতা বৃদ্ধি কৰা সামগ্ৰীসমূহ আমাৰ দেশত আছে৷ আমি ইয়াৰ গুণসমূহ বিশ্বৰ লোকসকলক সহজ আৰু সৰল ভাষাত বুজাব লাগে৷ ইয়াৰ দ্বাৰা যাতে এক সুস্থ ধৰিত্ৰী নিৰ্মাণত আমি যোগদান দিব পাৰো৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, ক’ৰোনা সংকট যদি নাহিলহেঁতেন তেন্তে জীৱন কি, জীৱন কিয়, জীৱন কেনেকুৱা আমি হয়তো লক্ষ্যই নকৰিলোহেঁতেন৷ বহু লোকে ইয়াৰ বাবে মানসিক অশান্তিত জীৱন কটাবলগীয়া হৈছে৷ আনহাতে কিছুমানে লকডাউনৰ সময়ছোৱাত সুখৰ কিদৰে সৰু সৰু ঘটনা পুনৰ আৱিষ্কাৰ কৰিছে সেয়াও মোক জনাইছে৷

বন্ধুসকল, মই জানো, আজি যেতিয়া মই এই কথা কৈছো তেতিয়া বহুলোকে হয়তো নিজৰ শৈশৱলৈ উভতি গৈছে, নিজৰ শৈশৱ সোঁৱৰণ কৰিছে৷ মই এয়াই ক’ম যে আপুনি সেইদিনবোৰ পাহৰিছে কিয়? সেই খেলসমূহ আপুনি পাহৰিছে কিয়? মই ঘৰৰ ককা-আইতা, ঘৰৰ বয়স্ক, সকলোকে আহ্বান জনাইইছো যে নতুন প্ৰজন্মক যদি এই খেলবোৰৰ বিষয়ে নজনায় তেন্তে কোনে কৰিব? যেতিয়া অনলাইন পঢ়াৰ কথা কোৱা হৈছে, তেন্তে ভাৰসাম্য বজাই ৰাখিবলৈ, অনলাইন খেলৰ পৰা মুক্তি পাবলৈ আমি এনে কৰিবই লাগিব৷ আমাৰ যুৱ প্ৰজন্মৰ বাবেও, আমাৰ ষ্টাৰ্ট-আপসমূহৰ বাবেও এয়া এক নতুন অৱকাশ৷ আমি ভাৰতৰ পাৰম্পৰিক ইনডোৰ গেমসমূহক নতুন আৰু আকৰ্ষক ৰূপত প্ৰস্তুত কৰো৷ ইয়াৰ সৈতে জড়িত সামগ্ৰীসমূহৰ যোগান ধৰা ষ্টাৰ্ট-আপসমূহ জনপ্ৰিয় হৈ পৰিব৷ মনত ৰাখিব লাগিব যে আমাৰ ভাৰতীয় খেলসমূহো থলুৱা৷ মোৰ শিশু বন্ধুসকলক আজি মই এটা বিশেষ আগ্ৰহ কৰিম৷ শিশুসকল, মোৰ এই আহ্বান ৰক্ষা কৰিবনে? মই আপোনালোকলৈ আহ্বান জনাইছো যে যেতিয়াই সময় পায়, পিতৃ-মাতৃক সুধি ম’বাইলটো লওক আৰু নিজৰ ককা-আইতাক অথবা ঘৰত যিজন লোক বয়স্ক, তেওঁলোকৰ সাক্ষাৎকাৰ ৰেকৰ্ড কৰক৷ আপোনালোকে টিভিত যে দেখা পায় কিদৰে এজনে সাংবাদিকে সাক্ষাৎকাৰ গ্ৰহণ কৰে, ঠিক সেইদৰে সাক্ষাৎকাৰ লওক৷ তেওঁলোকক সোধক যে শৈশৱত তেওঁলোকে কি খেল খেলিছিল, কেনেদৰে সময় অতিবাহিত কৰিছিল, বন্ধৰ সময়ত কি কৰিছিল, উৎসৱসমূহ কিদৰে পালন কৰিছিল৷ ৪০-৫০ বছৰৰ আগৰ ভাৰত কেনে আছিল৷ যি ঠাইত তেওঁলোক থাকে সেই ঠাই কেনে আছিল৷ চাব, আপোনালোকে খুব আনন্দ পাব৷ আৰু পৰিয়ালৰ বাবেও এয়া এক সুন্দৰ ভিডিঅ’ এলবাম হৈ পৰিব৷

বন্ধুসকল, দেশৰ এক বৃহৎ অংশলৈ মৌচুমীৰ আগমন হৈছে৷ এইবাৰৰ বৰ্ষাক লৈ বতৰ বিজ্ঞানীসকলো অধিক উৎসাহী হৈছে৷ বৰষুণ ভাল হ’লে আমাৰ কৃষকসকলৰ খেতি-বাতিও ভাল হ’ব৷ বাৰিষাৰ সময়ছোৱাত প্ৰকৃতিয়েই যেন নতুন ৰূপ লাভ কৰে৷ মানৱে প্ৰকৃতিৰ যিসমূহ সামগ্ৰী গ্ৰহণ কৰে, বাৰিষাৰ সময়ত প্ৰকৃতিয়ে সেয়া পুনৰ গঢ়ি তোলে, ৰিফিল কৰে৷ কিন্তু এই ৰিফিল তেতিয়াহে হ’ব পাৰে যেতিয়া আমি ধৰিত্ৰী মাক এই অৱকাশ প্ৰদান কৰিম৷ নিজৰ দায়িত্ব পালন কৰিম৷ আমাৰ অনেক দেশবাসীয়ে এই দায়িত্ব সুচাৰুৰূপে পালন কৰি আহিছে৷

কৰ্ণাটকৰ মণ্ডাৱলীত কামেগোড়া নামৰ এজন ৮০-৮৫ বছৰীয়া বৃদ্ধই বাস কৰে৷ তেওঁ এজন সাধাৰণ কৃষক, কিন্তু তেওঁৰ ব্যক্তিত্ব অসাধাৰণ৷ তেওঁ এনে এক আচৰিত কাম কৰিছে৷ ৮০-৮৫ বছৰীয়া কামেগোড়াই নিজৰ জন্তুসমূহ চৰাবলৈ নিয়াৰ লগতে নিজৰ ঠাইটুকুৰাত নতুন নতুন পুখুৰী খন্দাৰো দায়িত্ব গ্ৰহণ কৰিছে৷ তেওঁ নিজৰ এলেকাত পানীৰ সমস্যা দূৰ কৰিবলৈ বিচাৰিছে৷ আপুনি আচৰিত হ’ব যে এই ৮০-৮৫ বছৰীয়া কামেগোড়াই এই পৰ্যন্ত ১৬টা পুখুৰী খান্দিছে নিজৰ পৰিশ্ৰমৰ দ্বাৰা৷ হ’ব পাৰে যে তেওঁ বনোৱা পুখুৰীসমূহ বৃহৎ নহয় কিন্তু যি প্ৰয়াস তেওঁ কৰিছে তাৰ দ্বাৰা সমগ্ৰ অঞ্চলটো উপকৃত হৈছে৷

বন্ধুসকল, এই বাৰিষাত প্ৰকৃতিৰ ৰক্ষাৰ বাবে, পৰিবেশৰ ৰক্ষাৰ বাবে আমি এইদৰে চিন্তা কৰিব লাগে৷ কিছু স্থানত গণেশ চতুৰ্থীক লৈ প্ৰস্তুতি আৰম্ভ হৈছে৷ এই বাৰৰ গণেশজী মূৰ্তি আমি পৰিবেশ অনুকূল হিচাপে প্ৰস্তুত কৰিব পাৰো নেকি? কাৰণ মূৰ্তিসমূহৰ বিসৰ্জনৰ পিছত নদী, পুখুৰীৰ পানী অন্য জীৱৰ বাবে সংকটৰ কাৰণ হৈ পৰে৷ মোৰ বিশ্বাস যে, আপোনালোকে নিশ্চয়কৈ এনে কৰিব৷ বাৰিষাত অন্য ৰোগেও দেখা দিয়ে৷ ক’ৰোনা কালত আমি ইয়াৰ পৰাও ৰক্ষা পৰিব লাগিব৷ আয়ুৰ্বেদিক ঔষধ, গৰম পানী, এইসমূহৰ ব্যৱহাৰ কৰক, সুস্থ হৈ থাকক৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, ২৮ জুন তাৰিখে ভাৰতে ভুতপূৰ্ব প্ৰধানমন্ত্ৰী এগৰাকীক শ্ৰদ্ধাঞ্জলি প্ৰদান কৰিছে৷ তেওঁ হ’ল প্ৰধানমন্ত্ৰী শ্ৰী পি ভি নৰসিংহ ৰাও৷ অতিশয় কম বয়সতেই তেওঁ অন্যায়ৰ বিৰুদ্ধে মাত মাতিছিল৷ অতিশয় সাধাৰণ ঘৰৰ পৰা আহি তেওঁ যিদৰে দেশক নেতৃত্ব প্ৰদান কৰিলে সেয়া অৱশ্যেই স্মৰণীয়৷ মই তেওঁলৈ পুনৰবাৰ শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জ্ঞাপন কৰিছো৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, এইবাৰৰ ‘মন কী বাত’ত বহু বিষয়ৰ ওপৰত চৰ্চা কৰা হ’ল৷ আগলৈ আকৌ নতুন বিষয়ৰ ওপৰত কথা পাতিম৷ আমি সকলোৱে ঐক্যৱদ্ধভাৱে আগবাঢ়িম৷ আৰম্ভণিতেই কোৱাৰ দৰে ২০২০তেই আমাৰ উন্নতি হ’ব, দেশে উচ্চতাৰ নতুন সীমা স্পৰ্শ কৰিব৷ এই বিশ্বাসৰ সৈতে আপোনালোকো আগবাঢ়ক, সুস্থ হৈ থাকক৷ এই শুভকামনাৰ সৈতে আপোনালোক সকলোলৈ অশেষ ধন্যবাদ৷

নমস্কাৰ৷

মন কী বাত ,মে' ২০২০

দ্বাদশ ‘মন কী বাত ২.০’ ত প্ৰধানমন্ত্ৰীয়ে কয় য়ে সমূহীয়া প্ৰয়াসৰ যোগেদি দেশত ক’ৰোনাৰ বিৰুদ্ধে যুঁজাৰ মনোবল বহুপৰিমাণে বৃদ্ধি হৈছে। যদিও এক গৰিষ্ঠসংখ্যক অৰ্থনৈতিক কাৰ্যকলাপ চলাই নিয়াৰ বাবে অনুমতি প্ৰদান কৰা হৈছে এই ক’ভিড মহামাৰীৰ সংহাৰী পৰিস্থিতিৰ মাজত তেওঁ জনসাধাৰণক সজাগ আৰু সতৰ্ক হৈ থাকিবলৈ আহ্বান জনায়।

প্ৰধানমন্ত্ৰীয়ে কয় যে উপযুক্ত সুৰক্ষা ব্যৱস্থা সাপেক্ষে শ্ৰমিক বিশেষ ৰে’লগাড়ী আৰু বিশেষ ৰে’লগাড়ীৰ সেৱা আৰম্ভ কৰা হৈছে। তেওঁ কয় যে বিমান সেৱাও মুকলি কৰা হৈছে আৰু বিমান উদ্যোগ আগৰ স্বাভাৱিক অৱস্থালৈ ঘূৰি আহি আছে। জনসাধাৰণক দুগজ দূৰত থকা, মাস্ক পৰিধান কৰা আৰু যিমানদূৰ সম্ভৱ ঘৰতে থকাৰ বাবে পৰামৰ্শ দিয়ে। তেওঁ কয় যে সমগ্ৰ দেশে ইমান কষ্ট স্বীকাৰ কৰাৰ পিছত এতিয়া সেই কষ্টক অথলে যাবলৈ দিব নোৱাৰি।

প্ৰধানমন্ত্ৰীয়ে কয় যে দেশৰ জনতাই এই পৰিস্থিতিক যি উদ্যমেৰে মোকাবিলা কৰিলে সি তেওঁৰ বাবে আটাইতকৈ প্ৰভাৱশালী শক্তি। সেৱা পৰম ধৰ্ম বাক্যশাৰীৰ উদ্ধৃতি দি তেওঁ সমগ্ৰ দেশৰ স্বাস্থ্যকৰ্মীসকল, আৰক্ষী কৰ্মী আৰু সংবাদকৰ্মীসকলৰ শলাগ লয়। এই পৰিস্থিতিত মহিলা স্বয়ংসেৱী দলসমূহে পালনকৰা ভূমিকাৰ কথাও তেওঁ উল্লেখ কৰে।

নিজৰ সীমাৱদ্ধতাকো নেওচি এই সংকটকালত আনৰ প্ৰতি সেৱা আগবঢ়োৱা তামিলনাডুৰ কে চি মোহন, আগৰতলাৰ গৌতম দাস, পাঠানকোটৰ দিব্যাঙ্গ ব্যক্তি ৰাজু আদি দেশৰ সাধাৰণ নাগৰিকসকলৰ দৃষ্টান্তও তেওঁ দাঙি ধৰে। দেশৰ বিভিন্ন অংশৰপৰা অহা মহিলা স্বয়ংসেৱী দলসমূহে আগবঢ়োৱা সেৱাৰ অসংখ্য কাহিনীৰ কথাও তেওঁ উল্লেখ কৰে।

মহামাৰীৰ সৈতে মোকাবিলা কৰাৰ ক্ষেত্ৰত ব্যক্তি বিশেষৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ তথা অতি-সক্ৰিয় ভূমিকাৰ কথাও তেওঁ উল্লেখ কৰে। নিজৰ ট্ৰেক্টৰখনৰ লগত লগাই চেনিটাইজেশ্যন যন্ত্ৰ সাজি উলিওৱা নাছিকৰ ৰাজেন্দ্ৰ যাদৱ, দুগজ দূৰত্ব বৰ্তাই ৰাখিবলৈ নিজৰ দোকানৰ আগত ডাঙৰ ডাঙৰ পাইপ লগাই লোৱা দোকানীসকলৰ কথাও তেওঁ শ্ৰদ্ধাৰে উল্লেখ কৰে।

মহামাৰীয়ে সৃষ্টি কৰা দুৰ্দশাৰ বাবে দুখ ব্যক্ত কৰি প্ৰধানমন্ত্ৰীয়ে কয় য়ে ক’ৰোনাই সমগ্ৰ মানৱ জাতিকে কষ্ট দিছে কিন্তু আটাইতকৈ বেছিকৈ ভূগিবলগা হৈছে দৰিদ্ৰ শ্ৰমিক শ্ৰেণীৰ লোকসকলে। তেওঁ কয় যে সকলোৱে এইকথা অনুমান কৰিব পাৰিছে আৰু সকলো ৰাজ্যৰ চৰকাৰ, কেন্দ্ৰ চৰকাৰ আৰু সকলো চৰকাৰী বিভাগে, স্থানীয় সংস্থা আৰু নিকায় সকলোৱেই তেওঁলোকৰ বাবে তৎপৰতাৰে সাহাৰ্য আগবঢ়াইছে। লাখৰ হিচাপত শ্ৰমিকসকলক সুৰক্ষিতভাৱে ঘৰলৈ পঠিওৱাৰ ব্যৱস্থা কৰি দিয়া, তেওঁলোকৰ খাদ্যৰ যোগান ধৰা, তেওঁলোকৰ বাবে জিলাই জিলাই কোৱাৰেন্টাইনৰ সুবিধা কৰি দিয়া ব্যক্তিসকলৰ প্ৰধানমন্ত্ৰীয়ে শলাগ লয়।

প্ৰধানমন্ত্ৰীয়ে কয় যে এই পৰিস্থিতিৰ লগত খাপ খুৱাই সমস্যাসমূহৰ নতুন ধৰণে সমাধান উলিয়াব লগা হৈছে আৰু চৰকাৰে ইতিমধ্য বহু পদক্ষেপ হাতত লৈছে। তেওঁ কয় যে কেন্দ্ৰ চৰকাৰে অলপতে লোৱা সিদ্ধান্তই গাওঁসমূহত নিয়োগৰ বিশাল সুবিধা সৃষ্টি কৰিব, স্বনিয়োজন আৰু দক্ষতা উদ্যোগ বৃদ্ধি কৰিব। তেওঁ দৃঢ়তাৰে কয় যে আত্মনিৰ্ভৰ ভাৰত প্ৰচাৰ অভিযানে অনাগত দশকত দেশক এক নতুন শীৰ্ষত উপনীত কৰাব।

প্ৰধানমন্ত্ৰীয়ে কয় যে ক’ৰোনা মহামাৰীৰ এই সংকটকালত সমগ্ৰ বিশ্বৰ মানৱ জাতিয়ে এতিয়া যোগভ্যাস আৰু আয়ুৰ্বেদৰ বিষয়ে অধিক জানিবলৈ আগ্ৰহী হৈ উঠিছে আৰু বহুতে ইয়াক জীৱন প্ৰণালী কৰি লৈছে।জনসম্প্ৰদায়ৰ মাজত একতা আৰু প্ৰতিৰোধ ক্ষমতা বৰ্দ্ধনৰ বাবে যোগভ্যাগ উত্তম। ক’ৰোনাই যিহেতু মানুহৰ শ্বাসতন্ত্ৰত আক্ৰমণ কৰে সেয়ে এইসময়ত যোগভ্যাগৰ বিভিন্ন প্ৰণায়ামে আমাৰ শ্বাসতন্ত্ৰ শক্তিশালী কৰি ৰাখিব পাৰে।

লগতে প্ৰধানমন্ত্ৰীয়ে সকলোকে আয়ুস মন্ত্ৰালয়ে আয়োজন কৰা আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় যোগ ভিডিঅ’ ব্লগ প্ৰতিযোগিতাত ‘মাই লাইফ মাই যোগা’ত নিজৰ যোগভ্যাগৰ ভিডিঅ’ আপলোড কৰিবলৈও আহ্বান জনায়। প্ৰধানমন্ত্ৰীয়ে সকলোকে এই প্ৰতিযোগিতাত অংশ লৈ অনাগত আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় যোগ দিবসৰ অংশ হ’বলৈ অনুৰোধ কৰে।

আয়ুস্মান ভাৰত আঁচনিৰ অধীনত ১ কোটিতকৈও অধিক হিতাধিকাৰী লাভান্বিত হোৱাকৈ ক’ৰোনা মহামাৰীৰ এই সংকটকালত চৰকাৰৰ প্ৰয়াসক প্ৰধানমন্ত্ৰীয়ে শলাগে আৰু হিতাধিকাৰী স্বাস্থ্যকৰ্মীসকলক অভিনন্দন জ্ঞাপন কৰে।

ক’ৰোনা মহামাৰীৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ চলি থকাৰ মাজতে আম্ফান ঘূৰ্ণীবতাহৰ দুৰ্যোগক সাহসেৰে মোকাবিলা কৰা পশ্চিমবঙ্গ আৰু উৰিষ্যাৰ জনতাক প্ৰধানমন্ত্ৰীয়ে প্ৰণিপাত জনাই কয় যে এই দুখন ৰাজ্যৰ কৃষকসকল আটাইতকৈ বেয়াকৈ দুৰ্দশাত পতিত হৈছে, কিন্তু যিধৰণৰ সাহস তেওঁলোকে এই সময়ত দেখুৱাইছে সি নিতান্তই শলাগিবলগীয়া।

শ্ৰী মোদীয়ে কয় যে ঘূৰ্ণীবতাহৰ উপৰিও দেশৰ বিভিন্ন ঠাইত কাকতি ফৰিঙৰ উপদ্ৰৱ আৰম্ভ হৈছে। তেওঁ সাধাৰণ জনতাই দুৰ্ভোগ ভূগিবলগা নোহোৱাকৈ আৰু অত্যাৱশ্যাকীয় সামগ্ৰীৰ নাটনি অনুভৱ নকৰাকৈ কেনেকৈ চৰকাৰে বিভিন্ন পদক্ষেপ হাতত লৈ এই দুৰ্যোগৰ ব্যৱস্থাপনা কৰি আছে সেই কথা উল্লেখ কৰে। এই সংকটকালত কৃষকসকলৰ যাতে শস্য নষ্ট হোৱাৰ পৰিমাণ হ্ৰাস কৰিব পাৰি তাৰবাবে কেন্দ্ৰ চৰকাৰ, ৰাজ্য চৰকাৰ, কৃষি বিভাগ অথবা প্ৰশাসনে আধুনিক প্ৰযুক্তিৰ সহায়েৰে ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰিছে।

প্ৰধানমন্ত্ৰীয়ে কয় যে বৰ্তমানৰ প্ৰজন্মই পানী সংৰক্ষণৰ প্ৰয়োজনীয়তা বুজি পোৱা উচিত। তেওঁ বৰষুণৰ পানী সংৰক্ষণৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰি কয় যে সকলোৱে পানী সংৰক্ষণৰ বাবে যত্ন কৰিবই লাগিব। তেওঁ দেশবাসীক এইবাৰৰ পৰিৱেশ দিৱসত গছপুলি ৰোপণ কৰি প্ৰকৃতিৰ প্ৰতি সেৱা আগবঢ়োৱাৰ লগতে প্ৰকৃতিৰ লগত দৈনিক সম্পৰ্ক ৰক্ষা কৰি চলিবলৈ আহ্বান জনায়। তেওঁ কয় যে যদিও লকডাউনে জীৱনৰ গতি লেহেমীয়া কৰিলে, ই আমাক প্ৰকৃতিক নিৰীক্ষণ কৰাৰ সুযোগ দিলে আৰু বন্যপ্ৰাণী অধিক সংখ্যাত ওলাই আহিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে।

সামৰণিত প্ৰধানমন্ত্ৰীয়ে কয় যে অসতৰ্ক আৰু এলেহুৱা হোৱাৰ কোনো সুযোগ এই সময়ত আমাৰ হাতত নাই। ক’ৰোনা মহামাৰীৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ এতিয়াও সমানেই গুৰুত্বপূৰ্ণ হৈ আছে!

মন কী বাত ,এপ্রিল ২০২০

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, নমস্কাৰ৷ আপোনালোক সকলোৱে লকডাউনৰ সময়ছোৱাত এই ‘মন কী বাত’ শুনি আছে৷ এই খণ্ডৰ ‘মন কী বাত’ৰ বাবে লাভ কৰা পৰামৰ্শ, ফোন কলৰ সংখ্যা সাধাৰণ সময়তকৈ যথেষ্ট বৃদ্ধি পাইছে৷ বিভিন্ন বিষয় সামৰি আপোনালোকৰ এই ‘মন কী বাত’ মই লাভ কৰিছো৷ এই পৰামৰ্শসমূহ অধিক সংখ্যকত যাতে পঢ়িবলৈ পাও, শুনিবলৈ পাও তাৰ বাবে মই প্ৰয়াস কৰিছো৷ আপোনালোকৰ কথাসমূহত এনে কিছুমান বিষয় জানিবলৈ পোৱা যায় যিবোৰত সাধাৰণতে লক্ষ্য কৰা নাযায়৷ মোৰ মনে কৈছে, যুদ্ধৰ মাজত এই ‘মন কী বাত’ত মই সেই বিষয়সমূহ আপোনালোকৰ সৈতে ভাগ-বতৰা কৰো৷

বন্ধুসকল, ভাৰতত ক’ৰোনাৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ প্ৰকৃততেই জনসাধাৰণৰ দ্বাৰা পৰিচালিত হৈছে৷ ভাৰতত ক’ৰোনাৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ জনতাই কৰিছে, আপুনি যুঁজি আছে, জনসাধাৰণৰ সৈতে লগ হৈ শাসন, প্ৰশাসনে যুঁজি আছে৷ ভাৰতৰ দৰে বিশাল দেশ যি উন্নয়নৰ বাবে তৎপৰ, দুখীয়াৰ সৈতে নিৰ্ণায়ক যুদ্ধত অৱতীৰ্ণ হৈছে৷ ক’ৰোনাৰ সৈতে যুঁজিবলৈ আৰু জয় লাভ কৰিবলৈ এয়াই এক পথ৷ আৰু আমি ভাগ্যশালী যে আজি সমগ্ৰ দেশ, দেশৰ প্ৰতিজন নাগৰিক, জনসাধাৰণে এই যুদ্ধত সৈনিক হিচাপে যুদ্ধত নেতৃত্ব প্ৰদান কৰিছে৷ আপুনি য’লৈকে চাই দেখা পাব যে ভাৰতৰ এই যুঁজ হ’ল জনসাধাৰণ পৰিচালিত৷ সমগ্ৰ বিশ্বই এই মহামাৰীৰ সংকটৰ সৈতে যুঁজি আছে৷ ভৱিষ্যতে যেতিয়া এই বিষয়ে চৰ্চা হ’ব, ইয়াৰ প্ৰণালীসমূহৰ বিষয়ে চৰ্চা হ’ব, মোৰ বিশ্বাস যে ভাৰতৰ এই জনসাধাৰণৰ দ্বাৰা পৰিচালিত যুঁজৰ বিষয়ে নিশ্চয়কৈ চৰ্চা হ’ব৷ সমগ্ৰ দেশত, চহৰে-গলিয়ে, ঠায়ে-ঠায়ে আজি জনসাধাৰণ পৰস্পৰে পৰস্পৰৰ সহায়ৰ বাবে আগবাঢ়ি আহিছে৷ দুখীয়াৰ বাবে অন্নৰ পৰা আৰম্ভ কৰি খাদ্য-সামগ্ৰীৰ ব্যৱস্থা, লকডাউনৰ পালন, চিকিৎসালয়ৰ ব্যৱস্থা, চিকিৎসা সামগ্ৰী দেশতেই নিৰ্মাণ হোৱা- আজি সমগ্ৰ দেশে এটা লক্ষ্য, এটা দিশলৈ ধাৱমান হৈছে৷ তালি, থালি, চাকি, মমবাতি, এই সমূহে যি ভাৱনাৰ উদ্ৰেক ঘটালে, যি উৎসাহত দেশবাসীয়ে কিবা এটা কৰি দেখুওৱাৰ বাবে দৃঢ় প্ৰতিজ্ঞ হ’ল- প্ৰত্যেকেই ইয়াৰ দ্বাৰা অনুপ্ৰাণিত হৈছে৷ চহৰেই হওক অথবা গাঁও, এনে লাগে যেন সমগ্ৰ দেশতে এক বৃহৎ যজ্ঞৰ আয়োজন হৈছে য’ত প্ৰত্যেকেই নিজৰ যোগদান আগবঢ়াবলৈ আতুৰ হৈ আছে৷ আমাৰ কৃষক ভাই-ভনীসকলকেই চাওক, এফালে সেই মহামাৰীৰ মাজত তেওঁলোকে অহৰ্নিশে পৰিশ্ৰম কৰি আছে আৰু কোনো যাতে ভোকত থাকিবলগীয়া নহয়, সেয়াও চিন্তা কৰিছে৷ সকলোৱে নিজৰ সামৰ্থৰ হিচাপত এই যুদ্ধত অৱতীৰ্ণ হৈছে৷ কোনোবাই ভাৰা মাফ কৰি দিছে, কোনোবাই সমগ্ৰ পেঞ্চন অথবা পুৰস্কাৰত পোৱা ধন পিএম-কেয়াৰ্ছত জমা দিছে৷ কোনোবাই খেতিৰ সকলো শাক-পাচলি দান কৰিছে, কোনোবাই দৈনিক শতাধিক দৰিদ্ৰক বিনামুলীয়াকৈ ভোজন কৰাই আছে৷ কোনোবাই মাস্ক বনাইছে, ক’ৰবাত আমাৰ শ্ৰমিক ভাই-ভনীসকল কোৱাৰেণ্টাইনত যি বিদ্যালয়ত আছে, সেই বিদ্যালয়ৰ নিৰ্মাণ কৰি আছে৷

বন্ধুসকল, আনৰ সহায়ৰ বাবে আপোনাৰ হৃদয়ত যি এটা আলোড়নৰ ভাৱ সৃষ্টি হয়, সেয়াই ক’ৰোনাৰ বিৰুদ্ধে ভাৰতৰ এই যুদ্ধক শক্তি প্ৰদান কৰে, সেয়াই এই যুদ্ধক প্ৰকৃতাৰ্থত জনসাধাৰণৰ যুদ্ধ কৰি তোলে৷ আমি দেখা পাইছো যে বিগত কেইটামান বৰ্ষত আমাৰ দেশত এই ভাৱ-ধাৰণাৰ সৃষ্টি হ’বলৈ ধৰিছে, ই নিৰন্তৰে শক্তিশালী হ’বলৈ ধৰিছে৷ সেয়া লাগিলে কোটি কোটি লোকে গেছৰ সাহায্য ত্যাগ কৰাই হওক, লক্ষাধিক জ্যেষ্ঠ নাগৰিকে ৰে’লৱেৰ সাহায্য ত্যাগ কৰাই হওক, স্বচ্ছ অভিযানৰ নেতৃত্ব গ্ৰহণ কৰাই হওক অথবা টয়লেট নিৰ্মাণেই হওক- এনে অসংখ্য কথা আছে৷ এই সকলোবোৰ কথাৰ পৰা এটা কথাই সন্মুখলৈ আহে- আমি সকলোৱে এটা মন, এডাল মজবুত সূতাৰে নিজকে বান্ধি লৈছো৷ এক হৈ দেশৰ বাবে কিবা এটা কৰাৰ প্ৰেৰণা দিছো৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, মই সম্পূৰ্ণ নম্ৰতাৰে, অতিশয় আদৰেৰে আজি ১৩০ কোটি দেশবাসীৰ এই ভাৱনাক শিৰ দোৱাই সেৱা কৰিছো৷ আপোনালোকে নিজৰ ভাৱনাৰ অনুৰূপ, দেশৰ বাবে, নিজৰ ৰুচিৰ হিচাপত, নিজৰ সময় অনুসাৰে কিবা এটা যাতে কৰিব পাৰে, ইয়াৰ বাবে চৰকাৰে এক ডিজিটেল প্লেটফ’ৰ্মো প্ৰস্তুত কৰিছে৷ এই প্লেটফ’ৰ্ম হ’ল- covidwarriors.gov.in৷ মই আকৌ এবাৰ কৈছো- covidwarriors.gov.in৷ চৰকাৰে এই প্লেটফ’ৰ্মৰ জৰিয়তে বিভিন্ন সামাজিক সংস্থাৰ স্বেচ্ছাসেৱী, সমাজ প্ৰতিনিধি আৰু স্থানীয় প্ৰশাসনত একত্ৰিত কৰিছে৷ অতি কম সময়ৰ ভিতৰতে এই প’ৰ্টেলৰ সৈতে পঁচিশ কোটি লোক জড়িত হৈছে৷ ইয়াত চিকিৎসক, নাৰ্চৰ পৰা আৰম্ভ কৰি আমাৰ আশা, এএনএম ভগ্নীসকলে, আমাৰ এনচিচি, এনএছএছৰ সতীৰ্থসকলে, বিভিন্ন ক্ষেত্ৰৰ পেছাদাৰী লোকসকলে এই প্লেটফ’ৰ্মক নিজৰ প্লেটফ’ৰ্ম হিচাপে গঢ়ি তুলিছে৷ এওঁলোকে স্থানীয় পৰ্যায়ত সংকট ব্যৱস্থাপনাৰ পৰিকল্পনা প্ৰস্তুত কৰি সহায় কৰিছে৷ আপোনালোকো covidwarriors.gov.inৰ সৈতে জড়িত হৈ দেশৰ সেৱা কৰিব পাৰে, ক’ভিড যোদ্ধা হ’ব পাৰে৷

বন্ধুসকল, প্ৰত্যেকটো কঠিন পৰিস্থিতি, প্ৰত্যেক যুদ্ধই কিবা নহয় কিবা এটা শিকনি প্ৰদান কৰে৷ সম্ভাৱনাৰ পথ প্ৰশস্ত কৰে আৰু নতুন লক্ষ্যক দিশ প্ৰদান কৰে৷ এই পৰিস্থিতি আপোনালোক দেশবাসীয়ে যি সংকল্প শক্তি প্ৰদৰ্শিত কৰিছে, ইয়াৰ জৰিয়তে ভাৰতত এক নতুন পৰিৱৰ্তনৰ সূচনা হৈছে৷ আমাৰ ব্যৱসায়, আমাৰ বিভাগ, আমাৰ শিক্ষণ সংস্থা, আমাৰ চিকিৎসা খণ্ড, প্ৰত্যেকেই দ্ৰুত গতিৰে, নতুন নতুন পৰিৱৰ্তনৰ দিশত ধাৱমান হৈছে৷ প্ৰযুক্তিৰ দিশৰ পৰা এনে লাগে যেন দেশৰ প্ৰতিজন উদ্ভাৱকে নতুন পৰিস্থিতিক লৈ নতুন কিবা নহয় কিবা এটা নিৰ্মাণ কৰি আছে৷

বন্ধুসকল, দেশবাসীয়ে যেতিয়া দলৱদ্ধভাৱে কাম কৰে তেতিয়া কি হয় সেয়া আমি অনুভৱ কৰো৷ আজি কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰেই হওক বাবে ৰাজ্য চৰকাৰেই হওক, এওঁলোকৰ প্ৰতিটো বিভাগে সাহায্যৰ বাবে ঐক্যৱদ্ধভাৱে সম্পূৰ্ণ ক্ষীপ্ৰতাৰে কাম কৰি আছে৷ আমাৰ অসামৰিক বিমান পৰিবহণ খণ্ডত কাম কৰা লোকেই হওক, ৰে’লৱে কৰ্মচাৰীয়েই হওক, এওঁলোকে দিনে-ৰাতিয়ে পৰিশ্ৰম কৰি আছে যাতে দেশবাসীৰ সমস্যা হ্ৰাস হওক৷ আপোনালোকৰ বহুতেই হয়তো গম পায় যে দেশৰ প্ৰতিটো প্ৰান্তত ঔষধ যোগান ধৰাৰ বাবে ‘লাইফলাইন উড়ান’ নামৰ এক বিশেষ অভিযান চলি আছে৷ আমাৰ এই সতীৰ্থসকলে ইমান কম সময়ত দেশৰ ভিতৰতেই তিনি লাখ কিলোমিটাৰ পথ অতিক্ৰম কৰিছে আৰু ৫০০ টনতকৈও অধিক চিকিৎসা সামগ্ৰী দেশৰ প্ৰতিটো প্ৰান্তত যোগান ধৰিছে৷ এইদৰে ৰে’লৱেয়ে লকডাউনৰ সময়ছোৱাতো নিৰন্তৰে কাম কৰি আছে যাতে দেশৰ সাধাৰণ লোকৰ আৱশ্যকীয় সামগ্ৰীৰ অভাৱ নহয়৷ এই কামৰ বাবে ভাৰতীয় ৰে’লৱেয়ে প্ৰায় ৬০টাত কৈও অধিক ৰে’ল পথত ১০০ত কৈও অধিক পাৰ্চেল ৰে’ল চলাই আছে৷ সেইদৰে ঔষধসমূহৰ যোগানত আমাৰ ডাকবিভাগৰ লোকেও গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিছে৷ আমাৰ এই সকলো সতীৰ্থই প্ৰকৃততেই ক’ৰোনা যোদ্ধাৰ ৰূপত অৱতীৰ্ণ হৈছে৷

বন্ধুসকল, ‘প্ৰধানমন্ত্ৰী গৰীব কল্যাণ পেকেজ’ৰ অধীনত দৰিদ্ৰ লোকসকলৰ একাউণ্টলৈ প্ৰত্যক্ষভাৱে ধন স্থানান্তৰ কৰা হৈছে৷ ‘বৃদ্ধাৱস্থা পেঞ্চন’ জাৰি কৰা হৈছে৷ দুখীয়াক তিনি মাহৰ বিনামূলীয়া চিলিণ্ডাৰ, খাদ্য-সামগ্ৰীৰ সুবিধা প্ৰদান কৰা হৈছে৷ এই কামসমূহত চৰকাৰৰ ভিন্ন ভিন্ন বিভাগৰ লোক, বেংকিং খণ্ডৰ লোক, দলৱদ্ধভাৱে দিনে-ৰাতিয়ে কাম কৰি আছে৷ আৰু মই, আমাৰ দেশৰ ৰাজ্য চৰকাৰকো এই কথাৰ বাবে প্ৰশংসা কৰিম যে তেওঁলোকে এই মহামাৰীৰ বিৰুদ্ধে যুঁজাত সক্ৰিয় ভূমিকা পালন কৰি আছে৷ স্থানীয় প্ৰশাসন, ৰাজ্য চৰকাৰ, সকলোৱে ক’ৰোনাৰ বিৰুদ্ধে যুঁজত বৃহৎ ভূমিকা পালন কৰি আছে৷ তেওঁলোকৰ এই পৰিশ্ৰম অতিশয় প্ৰশংসনীয়৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, সমগ্ৰ দেশতে স্বাস্থ্যসেৱাৰ সৈতে জড়িত লোকসকলে তেওঁলোকৰ বাবে প্ৰণয়ন কৰা অধ্যাদেশক লৈ সন্তুষ্টি প্ৰকাশ কৰিছে৷ এই অধ্যাদেশে ক’ৰোনা যোদ্ধাসকলৰ সৈতে থিয় দিছে, উৎপীড়ন আৰু তেওঁলোকক যিকোনো প্ৰকাৰে ক্ষতি সাধন কৰা লোকসকলৰ বিৰুদ্ধে কঠোৰ শাস্তিৰ ব্যৱস্থা কৰা হৈছে৷ আমাৰ চিকিৎসক, নাৰ্চ, পেৰা মেডিকেল কৰ্মী, সামাজিক স্বাস্থ্য কৰ্মী আৰু এনে বহু লোক যিয়ে দেশক ক’ৰোনা মুক্ত কৰি তোলাৰ বাবে দিনে-ৰাতিয়ে নামি পৰিছে, তেওঁলোকৰ সুৰক্ষাৰ বাবে এয়া প্ৰয়োজনীয় আছিল৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আমি সকলোৱে অনুভৱ কৰিছো যে মহামাৰীৰ বিৰুদ্ধে এই যুদ্ধত আমাৰ জীৱনক, সমাজক, আমাৰ আশে-পাশে ঘটি থকা ঘটনাসমূহক এক সতেজ দৃষ্টিকোণেৰে প্ৰত্যক্ষ কৰাৰ অৱকাশ লাভ কৰিছো৷ সমাজৰ দৃষ্টিভংগীও ব্যাপক ৰূপত পৰিৱৰ্তন হৈছে৷ আজি নিজৰ জীৱনৰ সৈতে জড়িত প্ৰতিজন ব্যক্তিৰ গুৰুত্ব অনুধাৱন হৈছে৷ আমাৰ ঘৰত কাম কৰা লোকসকল, আমাৰ প্ৰয়োজনীয়তা পূৰণ কৰা লোকসকল, এওঁলোকৰ ভূমিকা কিমান অপৰিসীম, সেয়া আজি অনুভৱ হৈছে৷ ঠিক সেইদৰে আৱশ্যকীয় সেৱাসমূহৰ যোগান ধৰা লোক, বজাৰত কাম কৰা আমাৰ শ্ৰমিক ভাই-ভনীসকল, ওচৰৰ-পাজৰৰ অটো চালক, ৰিক্সা চালক- আজি আমি অনুভৱ কৰিছো যে এওঁলোক অবিহনে আমাৰ জীৱন কিমান কঠিন হৈ পৰিব পাৰে৷

আজিকালি ছ’চিয়েল মিডিয়াত আমি সকলোৱে প্ৰায়েই দেখিবলৈ পাইছো যে লকডাউনৰ সময়ছোৱাত আমি কেৱল এই বন্ধু-বান্ধৱসকলক সোঁৱৰণ কৰাই নহয়, তেওঁলোকৰ প্ৰয়োজনীয়তাসমূহৰ ওপৰতো ধ্যান ৰাখিছো, তেওঁলোকৰ বিষয়ে বহু সন্মানেৰে লিখিছো৷ আজি দেশৰ প্ৰতিটো কোণৰ পৰা এনে ছবি আহিছে যে চাফাই কৰ্মীসকলৰ ওপৰত পুষ্প বৃষ্টি কৰা হৈছে৷ পূৰ্বতে তেওঁলোকৰ কামসমূহ চাগে আপুনিও লক্ষ্য কৰা নাছিল৷ চিকিৎসকেই হওক, চাফাই কৰ্মীয়েই হওক, অন্য সেৱাৰ সৈতে জড়িত লোকেই হওক- এয়াই নহয়, আমাৰ আৰক্ষী-ব্যৱস্থাক লৈও সাধাৰণৰ লোকৰ চিন্তাধাৰাৰ পৰিৱৰ্তন হৈছে৷ পূৰ্বে আৰক্ষীৰ বিষয়ে চিন্তা কৰিলেই মনলৈ নেতিবাচক চিন্তা আহিছিল৷ আমাৰ আৰক্ষীসকলে আজি দৰিদ্ৰ, ক্ষুধাৰ্ত লোকসকলক খাদ্যৰ যোগান ধৰিছে, ঔষধৰ যোগান ধৰিছে৷ যিদৰে প্ৰতিটো সাহায্যৰ বাবে আৰক্ষীসকল আগুৱাই আহিছে, ইয়াৰ জৰিয়তে তেওঁলোকৰ মানৱীয় আৰু সংবেদনশীল ৰূপ আমাৰ সন্মুখত প্ৰকট হ’বলৈ ধৰিছে, আমাৰ হৃদয় স্পৰ্শ কৰিছে৷ আমাৰ আৰক্ষীসকলে জনসাধাৰণৰ সেৱাক এক সুযোগ হিচাপে গ্ৰহণ কৰিছে আৰু মোৰ সম্পূৰ্ণ বিশ্বাস-এই ঘটনাসমূহৰ পৰা আগন্তুক সময়ত প্ৰকৃততেই ইতিবাচক পৰিৱৰ্তন আহিব আৰু আমি এই ইতিবাচক পৰিবেশক কেতিয়াও নেতিবাচকলৈ পৰিৱৰ্তিত কৰিব নালাগে৷

বন্ধুসকল, আমি প্ৰায়েই শুনা পাও- প্ৰকৃতি, বিকৃতি আৰু সংস্কৃতি, এই শব্দসমূহক একেটা ৰেখাতে প্ৰত্যক্ষ কৰিলে ইয়াৰ অন্তৰালত থকা অৰ্থসমূহ নিজৰ জীৱনতো প্ৰয়োগ কৰাৰ এক নতুন দুৱাৰ মুকলি হ’ব৷ যদি মানৱ-প্ৰকৃতিৰ চৰ্চা কৰা হয় তেন্তে ‘এয়া মোৰ হয়’, ‘মই ইয়াৰ প্ৰয়োগ কৰো’ ইয়াক আৰু এই ভাৱনা অতিশয় স্বাভাৱিক যেন লাগে৷ কোনেও ইয়াত আপত্তি প্ৰদৰ্শন নকৰে৷ ইয়াক আমি ‘প্ৰকৃতি’ বুলি ক’ব পাৰো৷ কিন্তু ‘যি মোৰ নহয়’, ‘য’ত মোৰ অধিকাৰ নাই’ তাৰ মই আনৰ পৰা কাঢ়ি আনো, কাঢ়ি আনি মই ব্যৱহাৰ কৰো, তেতিয়া ইয়াক বিকৃতি বুলি কোৱা হ’ব৷ এই দুয়োটাতেই প্ৰকৃতি আৰু বিকৃতিতকৈ ওপৰত যেতিয়া কোনো সংস্কাৰী মনে চিন্তা কৰে অথবা ব্যৱহাৰ কৰে তেতিয়া তাত আমি ‘সংস্কৃতি’ দেখিবলৈ পাও৷ যেতিয়া কোনোবাই নিজৰ অধিকাৰৰ বস্তু, নিজৰ পৰিশ্ৰমেৰে অৰ্জন কৰা বস্তু, নিজৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় বস্তু, কমেই হওক অথবা বেছি, এই বিষয়ে সমূলি চিন্তা নকৰি আন কোনো ব্যক্তিৰ প্ৰয়োজনীয়তালৈ লক্ষ্য কৰি, নিজৰ কথা চিন্তা নকৰি, নিজৰ অধিকাৰৰ অংশ বিলাই আনৰ প্ৰয়োজনীয়তা পূৰণ কৰে, তেতিয়া ইয়াক ‘সংস্কৃতি’ বুলি কোৱা হয়৷ বন্ধুসকল, যেতিয়া সংকটৰ সময় উপস্থিত হয় তেতিয়া এই গুণসমূহৰ পৰীক্ষা কৰা হয়৷

আপোনালোকে বিগত দিনকেইটাত হয়তো লক্ষ্য কৰিছে যে ভাৰতে নিজৰ সংস্কাৰৰ অনুৰূপ, আমাৰ চিন্তা-ধাৰাৰ অনুৰূপ, আমাৰ সংস্কৃতিৰ নিৰ্বাহ কৰি কিছুমান সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰিছে৷ সংকটৰ এই সময়ছোৱাত বিশ্বৰ বাবেও, সমৃদ্ধ দেশৰ বাবেও ঔষধৰ সংকটে পূৰ্ণমাত্ৰাই দেখা দিছে৷ এনে এক সময় হৈছে যে ভাৰতে যদি বিশ্বক ঔষধ নিদিয়েও তথাপিও ভাৰতক কোনেও দোষিব নোৱাৰে৷ প্ৰতিখন দেশে জানে যে এই মুহূৰ্তত ভাৰতৰ বাবেও তেওঁলোকৰ প্ৰাথমিকতা নিজৰ দেশৰ নাগৰিকসকল৷ কিন্তু বন্ধুসকল, ভাৰতে প্ৰকৃতি, বিকৃতিৰ ঊৰ্ধলৈ গৈ নিজৰ সংস্কৃতিৰ অনুৰূপ সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰিলে৷ আমি ভাৰতৰ আৱশ্যকতাৰ বাবে যি কৰিবলগীয়া আছিল সেই প্ৰয়াসসমূহক বঢ়োৱাৰ লগতে বিশ্বত গুঞ্জৰিত মানৱতাৰ ৰক্ষাৰ আহ্বানকো ধ্যান দিলো৷ আমি বিশ্বৰ প্ৰতিখন প্ৰয়োজনাৰ্থী দেশলৈ ঔষধ প্ৰেৰণ কৰাৰ দায়িত্ব গ্ৰহণ কৰিলো আৰু মানৱতাৰ এই কাম কৰি দেখুৱালো৷ আজি যেতিয়া অনেক দেশৰ মুৰব্বীয়ে মোলৈ ফোন কৰে তেতিয়া ভাৰতৰ জনসাধাৰণৰ প্ৰতি কৃতজ্ঞতা নিশ্চয়কৈ প্ৰকাশ কৰে৷ যেতিয়া তেওঁলোকে কয়, ‘‘ধন্যবাদ ভাৰত, ধন্যবাদ ভাৰতবাসী’’, তেতিয়া দেশৰ বাবে গৌৱৰ আৰু অধিক বৃদ্ধি হৈ পৰে৷ সেইদৰে সমগ্ৰ বিশ্বতে ভাৰতৰ আয়ুৰ্বেদ আৰু যোগৰ মহত্বকো বিশিষ্টভাৱেৰে লক্ষ্য কৰা হৈছে৷ ছ’চিয়েল মিডিয়াতেই চাওক, সকলোদিশে ৰোগ প্ৰতিৰোধক ক্ষমতা বৃদ্ধিৰ বাবে কিদৰে ভাৰতৰ আয়ুৰ্বেদ আৰু যোগৰ চৰ্চা হ’বলৈ ধৰিছে৷ ক’ৰোনাৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাথি আয়ুষ মন্ত্ৰালয়ে ৰোগ প্ৰতিৰোধক ক্ষমতা বৃদ্ধিৰ বাবে যি প্ৰট’ক’ল দিছিল, মোৰ বিশ্বাস যে আপোনালোকে ইয়াৰ প্ৰয়োগ নিশ্চয়কৈ কৰিছে৷ গৰম পানী, ভেষজ পদাৰ্থ আৰু অন্য যি দিশ-নিৰ্দেশনা আয়ুষ মন্ত্ৰালয়ে জাৰি কৰিছে, সেয়া নিজৰ দৈনন্দিন জীৱনত চামিল কৰিলে আপোনালোক উপকৃত হ’ব৷

বন্ধুসকল, এয়া আমাৰ দুৰ্ভাগ্য যে বহু সময়ত আমি নিজৰ শক্তি আৰু সমৃদ্ধ পৰম্পৰা চিনি পোৱাত অস্বীকাৰ কৰো৷ কিন্তু যেতিয়া বিশ্বৰ অন্য দেশে প্ৰমাণভিত্তিক গৱেষণাৰ সৈতে সেই কথাকেই কয়, আমাৰ ফৰ্মুলা আমাকেই শিকায় তেতিয়া সেয়া আমি গ্ৰহণ কৰো৷ সম্ভৱতঃ ইয়াৰ অন্তৰালত এক ডাঙৰ কাৰণ আছে- শ শ বছৰজুৰি আমি দাসত্বৰ বান্ধোনত কটাইছো৷ সেইবাবে আমি কেতিয়াবা নিজৰ শক্তিকেই বিশ্বাস নকৰো৷ আমাৰ আত্মবিশ্বাস কম হৈ পৰে৷ সেইবাবে আমি আমাৰ দেশৰ ভাল কথাসমূহ, আমাৰ পাৰম্পৰিক সিদ্ধান্তসমূহক, প্ৰমাণভিত্তিক গৱেষণাৰ আধাৰত আগবঢ়াই লৈ যোৱাৰ পৰিৱৰ্তে সেয়া পিছলৈ পেলাই থৈ যাও, হীন বুলি ভাবো৷ ভাৰতৰ যুৱপ্ৰজন্মই এতিয়া এই প্ৰত্যাহ্বান স্বীকাৰ কৰি ল’ব লাগিব৷ যিদৰে বিশ্বই যোগৰ মহত্ব স্বীকাৰ কৰি লৈছে ঠিক সেইদৰে সহস্ৰ বৰ্ষ পুৰণি আমাৰ আয়ুৰ্বেদৰ সিদ্ধান্তসমূহকো বিশ্বই নিশ্চয় স্বীকাৰ কৰিব৷ হয়, সেইবাবে আমাৰ যুৱসমাজে সংকল্প গ্ৰহণ কৰিব লাগিব আৰু বিশ্বই যি ভাষা বুজি পায় সেই বৈজ্ঞানিক ভাষাতেই আমি বুজি পাব লাগিব, কিবা এটা কৰি দেখুৱাব লাগিব৷

বন্ধুসকল, অৱশ্যে ক’ভিড-১৯ৰ বাবে কিছুমান ইতিবাচক দিশো দেখিবলৈ পোৱা গৈছে, আমাৰ কাম কৰাৰ পদ্ধতি, আমাৰ জীৱন শৈলী আৰু আমাৰ স্বভাৱসমূহো কিছু পৰিৱৰ্তন হৈছে৷ আপোনালোক সকলোৱে অনুভৱ কৰিছে যে এই সংকটে কিদৰে আমাক বিভিন্ন বিষয়ে আমাৰ চেতনা জাগ্ৰত কৰি তুলিছে৷ যি প্ৰভাৱ আমি ওচৰে-পাজৰে দেখিবলৈ পাইছো সেইসমূহৰ ভিতৰত সবাতোকৈ প্ৰথমটো হ’ল- মাস্ক পিন্ধা আৰু নিজৰ মুখমণ্ডল ঢাকি ৰখা৷ ক’ৰোনাৰ বাবে, পৰিৱৰ্তিত সময়ত, মাস্কো আমাৰ জীৱনৰ অংশ হৈ পৰিছে৷ ইয়াৰ অৰ্থ এয়া নহয় যে মাস্ক পিন্ধা মানেই ৰোগত আক্ৰান্ত হোৱা৷ মাস্কৰ কথা কওতে মোৰ পুৰণি কথা এটা মনত পৰিছে৷ আপোনালোকৰো বোধহয় মনত আছে৷ এনে এক সময় আছিল যেতিয়া আমাৰ দেশৰ কিছুমান অঞ্চলত কোনোবাই যদি ফল ক্ৰয় কৰা দেখা পায় তেন্তে তেওঁৰ কাষৰ মানুহে সোধে যে ঘৰত কাৰোবাৰ বেমাৰ হৈছে নেকি? অৰ্থাৎ ফল বেমাৰ হ’লেহে খোৱা হয়৷ অৱশ্যে এতিয়া সময় পৰিৱৰ্তিত হৈছে৷ ঠিক সেইদৰে মাস্কক লৈও এতিয়া ধাৰণা পৰিৱৰ্তিত হ’ব৷ আপোনালোকে লক্ষ্য কৰিব, মাস্ক সভ্য সমাজৰ প্ৰতীকলৈ পৰিৱৰ্তিত হ’ব৷ যদি ৰোগৰ পৰা নিজে ৰক্ষা পৰিব লাগে আৰু আনকো বচাব লাগে তেন্তে আপুনি মাস্ক পিন্ধিব লাগিব৷ মইতো গামোচাৰ বাবে সৰল প্ৰস্তাৱ দিছো৷

বন্ধুসকল, আমাৰ সমাজলৈ আন এক বৃহৎ সজাগতা এয়া আহিছে যে এতিয়া সকলো লোকে বুজা হৈ গৈছে যে ৰাজহুৱা স্থানত থু পেলোৱাটো ক্ষতিকাৰক হ’ব পাৰে৷ য’তে-ত’তে যিকোনো স্থানতে থু পেলোৱাটো এক বেয়া অভ্যাসলৈ পৰিণত হৈছিল৷ ই স্বচ্ছতা আৰু স্বাস্থ্যৰ প্ৰতিও ভাবুকিৰ সৃষ্টি কৰিছিল৷ অৱশ্যে আমি এই সমস্যাৰ বিষয়ে পূৰ্বৰ পৰাই অৱগত আছিলো, নহয় জাৱো৷ কিন্তু সমস্যা এয়াই আছিল যে ই সমাপ্ত হোৱাৰ নামেই নোলোৱা হৈছিল৷ এতিয়া সেই সময় সমাগত, এই কু অভ্যাসক সৰ্বদাৰ কাৰণে সমাপ্ত কৰাৰ৷ কোৱা হয় যে ‘‘better late than never’’ ৷ দেৰীকৈ হ’লেও অন্ততঃ হ’ল, এতিয়া এই থু পেলোৱাৰ অভ্যাস পৰিত্যাগ কৰিব লাগে৷ ই প্ৰাথমিক স্বাস্থ্যবিধিৰ স্তৰ বৃদ্ধি কৰিব, ক’ৰোনা সংক্ৰমণ ৰোধ কৰাত সহায় কৰিব৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, এয়া সুখদ সংযোগ যে মই আপোনালোকৰ সৈতে ‘মন কী বাত’ত কথা পাতি থকাৰ সময়তে দেশত অক্ষয়-তৃতীয়াৰ পৰ্ব পালন কৰা হৈছে৷ বন্ধুসকল, ‘ক্ষয়’ৰ অৰ্থ হ’ল বিনাশ কিন্তু যি কেতিয়াও বিনাশ নহয়, যি কেতিয়াও সমাপ্ত নহয় সেয়াই হ’ল ‘অক্ষয়’৷ নিজৰ ঘৰত প্ৰতি বছৰে প্ৰত্যেকে এই পৰ্ব পালন কৰে কিন্তু এইবাৰৰ পৰ্বটোৰ এক বিশেষ মহত্ব আছে৷ আজিৰ এই কঠিন সময়ছোৱাত আজি এক এনেকুৱা দিন যিয়ে আমাৰ আত্মা, আমাৰ ভাৱনা ‘অক্ষয়’ বুলি সোঁৱৰণ কৰায়৷ যিমানেই কঠিনতা নাহক, যিমানেই বিপদ নাহক, যিমানেই ৰোগৰ সন্মুখীন হ’বলগীয়া নহওক কিয়-এইসমূহৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিবলৈ মানৱীয় ভাৱনা অক্ষয় বুলি এই দিনটোৱে আমাক সোঁৱৰণ কৰায়৷ এই দিনটোতেই ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণ আৰু ভগৱান সূৰ্যদেৱৰ আশীৰ্বাদত পাণ্ডৱে অক্ষয় পাত্ৰ লাভ কৰিছিল বুলি বিশ্বাস কৰা হয়৷ অক্ষয় পাত্ৰ এনে এক বাচন য’ত ভোজন কেতিয়াও শেষ নহয়৷ আমাৰ অন্নদাতা কৃষকসকলে এই পৰিস্থিতিত দেশৰ বাবে, আমাৰ সকলোৰে বাবে এই ভাৱনাৰ সৈতে পৰিশ্ৰম কৰে৷ এওঁলোকৰ পৰিশ্ৰমৰ দ্বাৰা আজি আমাৰ বাবে, দৰিদ্ৰসকলৰ বাবে, দেশৰ ওচৰত অক্ষয় অন্ন-ভাণ্ডাৰ আছে৷ এই অক্ষয় তৃতীয়াত আমি আমাৰ পৰিবেশ, হাবি-বন, নদী আৰু সমগ্ৰ পৰিবেশ তন্ত্ৰৰ সংৰক্ষণৰ বিষয়ে চিন্তা কৰিব লাগিব যিয়ে আমাৰ জীৱনত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰে৷ যদি আমি ‘অক্ষয়’ হৈ থাকিবলৈ বিচাৰো তেন্তে আমাৰ ধৰিত্ৰীও অক্ষয় হৈ থকাটো নিশ্চিত কৰিব লাগিব৷

আপোনালোকে জানেনে অক্ষয় তৃতীয়াৰ এই পৰ্ব, দানৰ শক্তি অৰ্থাৎ পাৱাৰ অব্ গিভিঙৰো এক পৰ্ব৷ আমি হৃদয়েৰে যি দান দিও বাস্তৱতে তাৰেই মহত্ব অধিক হয়৷ এয়া গুৰুত্বপূৰ্ণ নহয় যে আমি কি দিছো আৰু কিমান দিছো৷ সংকটৰ এই সময়ছোৱাত আমাৰ ক্ষুদ্ৰ প্ৰয়াসে আমাৰ নিকটৱৰ্তী লোকসকলৰ বাবে বৃহৎ সম্বল হৈ উঠিব পাৰে৷ বন্ধুসকল, জৈন পৰম্পৰা অনুসৰিও আজিৰ দিনটো অতিশয় পবিত্ৰ বুলি ভবা হয় কাৰণ প্ৰথম তীৰ্থাংকৰ ভগৱান ঋষভজেলৰ জীৱনৰ বাবে এয়া এক গুৰুত্বপূৰ্ণ দিন৷ জৈন সমাজে ইয়াক পৰ্ব হিচাপে পালন কৰে আৰু আজিৰ দিনটোতেই যিকোনো শুভ কাৰ্য আৰম্ভ কৰে৷ যিহেতু আজি এক নতুন আৰম্ভণিৰ দিন, আমি সকলোৱে ঐক্যৱদ্ধভাৱে নিজৰ প্ৰয়াসৰ সৈতে, আমাৰ ধৰিত্ৰীক অক্ষয় আৰু অবিশ্বৰ হিচাপে নিৰ্মাণ কৰাৰ সংকল্প ল’ব পাৰো৷ বন্ধুসকল, আজি ভগৱান বশৱেশ্বৰজীৰো জয়ন্তী৷ এয়া মোৰ সৌভাগ্য যে মই ভগৱান বশৱেশ্বৰৰ স্মৃতি আৰু তেওঁৰ বাৰ্তাৰ সৈতে বাৰে-বাৰে জড়িত হোৱাৰ, শিকাৰ সুযোগ লাভ কৰিছো৷ দেশ আৰু বিশ্বৰ ভগৱান বশৱেশ্বৰৰ সকলো অনুগামীক তেওঁৰ জয়ন্তীত শুভেচ্ছা জনাইছো৷

বন্ধুসকল, ৰমজানৰ পবিত্ৰ মাহ আৰম্ভ হৈছে৷ পিছৰ বাৰ ৰমজান পালনৰ সময়ত কোনেও এয়া ভবা নাছিল যে এইবাৰৰ ৰমজানত এনে সমস্যাৰ সৃষ্টি হ’ব৷ কিন্তু যেতিয়া সমগ্ৰ বিশ্বতে এই সমস্যা আহি পৰিছে গতিকে আমি এই ৰমজান সংযম, সদ্ভাৱনা, সংবেদনশীলতা আৰু সেৱা-ভাৱে পালন কৰাৰ অৱকাশ আহি পৰিছে৷ এইবাৰ আমি পূৰ্বতকৈও অধিক ইবাদত কৰো যাতে ঈদৰ পূৰ্বে সমগ্ৰ বিশ্ব ক’ৰোনা মুক্ত হৈ পৰে৷ মোৰ বিশ্বাস যে ৰমজানৰ দিন কেইটাত স্থানীয় প্ৰশাসনৰ নিৰ্দেশনাসমূহৰ পালন কৰি ক’ৰোনাৰ বিৰুদ্ধে চলি থকা যুদ্ধখনক অধিক শক্তিশালী কৰি তুলিব৷ পথত, বজাৰত, গলিত, শাৰীৰিক ব্যৱধানৰ নিয়ম পালন কৰাটো অতিশয় আৱশ্যক৷ মই আজি সমাজৰ নেতাসকলৰ প্ৰতিও কৃতজ্ঞতা প্ৰকাশ কৰিছো যিয়ে দুই গজ দূৰত্ব আৰু ঘৰৰ পৰা বাহিৰলৈ নোলাবলৈ সজাগতা প্ৰদান কৰি আছে৷ প্ৰকৃততেই ক’ৰোনা এইবাৰ ভাৰতসহিতে সমগ্ৰ বিশ্বতে উৎসৱ পালন কৰাৰ স্বৰূপ পৰিৱৰ্তন কৰি পেলাইছে৷ যোৱা কেইদিনমান আগেয়ে আমাৰ ইয়াতো বিহু, বৈশাখী. পুথণ্ডু, বিশু, উড়িয়া নৱবৰ্ষ আদি অনেক পৰ্ব উদযাপিত হৈছে৷ আমি দেখা পাইছো যে জনসাধাৰণে ঘৰতে থাকি কিদৰে এই উৎসৱসমূহ পালন কৰিছে৷ সাধাৰণতে এই উৎসৱসমূহ নিজৰ বন্ধু-বান্ধৱৰ সৈতে, পৰিয়ালৰ সৈতে পূৰ্ণ উৎসাহ আৰু উদ্দীপনাৰ সৈতে পালন কৰা হয়৷ কিন্তু এইবাৰ সকলোৱে সংযম পালন কৰিছে৷ লকডাউনৰ নিয়ম পালন কৰিছে৷ আমি দেখা পাইছো যে খ্ৰীষ্টান বন্ধুসকলে ইষ্টাৰ ঘৰতেই পালন কৰিছে৷ নিজৰ সমাজ, নিজৰ দেশৰ প্ৰতি এই দায়িত্ব পালন কৰাটো অতিশয় আৱশ্যকীয়৷ তেতিয়াহে আমি ক’ৰোনা প্ৰাদুৰ্ভাৱ ৰোধ কৰাত সফল হ’ম৷ ক’ৰোনাৰ দৰে বিশ্বজনীন মহামাৰীক পৰাস্ত কৰিব পাৰিম৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, এই বিশ্বজনীন মহামাৰীৰ সংকটৰ সময়ত আপোনালোকৰ পৰিয়ালৰ এজন সদস্যৰ হিচাপত, আৰু আপোনালোক মোৰেই পৰিয়াল, সেয়ে কিছু সংকেত দিয়া, কিছু পৰামৰ্শ দিয়াটো মোৰো এক দায়িত্ব৷ মোৰ দেশবাসীৰ প্ৰতি, মই আপোলোকক আহ্বান জনাইছো-আমি কেতিয়াও যাতে এনে অতি আত্মবিশ্বাসৰ কবলত নপৰো যে আমাৰ চহৰত, আমাৰ গাঁৱত, আমাৰ চুবুৰীত এই পৰ্যন্ত ক’ৰোনা অহা নাই, সেয়া ইয়াত এই ৰোগ নহয়৷ চাওক, এই ভুল ধাৰণাৰ বশৱৰ্তী কেতিয়াও নহ’ব৷ বিশ্বৰ অভিজ্ঞতাই আমাক বহু কথা শিকাইছে৷ আৰু আমাৰ ইয়াততো বাৰে বাৰে কোৱা হয়- ‘সাৱধানতা আঁতৰিলেই দুৰ্ঘটনা সংঘটিত হয়৷’ মনত ৰাখিব, আমাৰ পূৰ্বপুৰুষসকলে আমাক এই বিষয়ে অতি সুন্দৰভাৱে কৈ গৈছে-

‘অগ্নিঃ শোষম ঋণঃ শোষম,

ব্যাধিঃ শোষম তথৈৱচ৷

পুনঃ পুনঃ প্ৰৱৰ্ধেত,

তস্মাৎ শোষম ন কাৰয়েৎ৷৷’’

অৰ্থাৎ, লঘূ জ্ঞান কৰা অগ্নি, ঋণ আৰু ৰোগ, সুযোগ পালেই বিপদজনক হৈ উঠিব পাৰে৷ সেয়ে ইয়াৰ সম্পূৰ্ণ উপচাৰ অতিশয় আৱশ্যক৷ সেয়ে অতি উৎসাহ, স্থানীয় পৰ্যায়ত কেতিয়াও অসতৰ্ক হোৱাটো আৱশ্যক নহয়৷ ইয়াৰ প্ৰতি সদায়েই লক্ষ্য ৰাখিব লাগে৷ আৰু মই পুনৰবাৰ ক’ম- দুই গজ দূৰত্ব বৰ্তাই ৰাখক, নিজকে সুস্থ কৰি ৰাখক৷ আপোনালোক সকলোৰে উত্তম স্বাস্থ্যৰ কামনা কৰি মই মোৰ ভাষণ সামৰিছো৷ অহাবাৰৰ ‘মন কী বাত’ত যাতে এই বিশ্বজনীন মহামাৰীৰ পৰা মুক্তিৰ খবৰ বিশ্বৰ পৰা পাও, মানৱ জাতি এই সমস্যাৰ পৰা মুক্তি পাওক- তাৰেই কামনা কৰি অশেষ ধন্যবাদ৷

মন কী বাত, মাৰ্চ ২০২০

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, সাধাৰণতে ‘মন কী বাত’ত মই বিভিন্ন বিষয়ৰ ওপৰত কথা পাতো৷ কিন্তু আজি দেশ আৰু বিশ্বত এটা বিষয়ৰ ওপৰতেই সৰ্বাধিক চৰ্চা হৈছে আৰু সেয়া হ’ল ‘ক’ৰনা বিশ্বজনীন মহামাৰী’ৰ ফলত উদ্ভৱ হোৱা ভয়ংকৰ সংকট৷ এনে ক্ষেত্ৰত মই অন্য বিষয়ে কথা পতাটো উচিত নহ’ব৷ কিন্তু সবাতোকৈ প্ৰথমে মই দেশবাসীৰ ওচৰত ক্ষমা বিচাৰিছো৷ আৰু মোৰ আত্মাই কৈছে যে আপোনালোকে মোক নিশ্চয়কৈ ক্ষমা কৰিব কিয়নো এনে কিছুমান সিদ্ধান্ত মই গ্ৰহণ কৰিবলগীয়া হৈছে যাৰ ফলত আপোনালোকে কঠিন পৰিস্থিতিৰ মাজেৰে সময় পাৰ কৰিবলগীয়া হৈছে, বিশেষকৈ মোৰ দুখীয়া ভাই-ভনীসকলে বোধহয় ভাবিছে যে এইজন কেনে প্ৰধানমন্ত্ৰী যিয়ে আমাক সমস্যাৰ মাজলৈ ঠেলি দিছে৷ তেওঁলোকৰ ওচৰতো মই ক্ষমাপ্ৰাৰ্থী৷ হ’বও পাৰে, বহু লোকে মোৰ ওপৰত খং কৰি আছে যে এনেয়ে কিদৰে সকলোকে ঘৰত বন্ধ হৈ থাকিবলৈ দিব পাৰে৷ মই আপোনালোকৰ সমস্যা অনুধাৱন কৰিছো, দুখ বুজিছো কিন্তু ভাৰতৰ দৰে ১৩০ কোটি আবাদীৰ এখন দেশত ক’ৰনাৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিবলৈ এই পদক্ষেপৰ অবিহনে অন্য পথ মোৰ ওচৰত নাই৷ ক’ৰনাৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ, জীৱন আৰু মৃত্যুৰ মাজৰ যুঁজৰ দৰে আৰু এই যুদ্ধত আমি জয়ী হ’ব লাগিব আৰু সেইবাবেই এই কঠোৰ পদক্ষেপ গ্ৰহণ কৰাটো আৱশ্যক আছিল৷ কোনেও এই পদক্ষেপৰ বাবে ৰাজী নহয় কিন্তু বিশ্বৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ অৱস্থা পৰিলক্ষিত কৰিলে এয়াই সঠিক এক পথ যেন ভাৱ হয়৷ আপোনালোকে আপোনালোকৰ পৰিয়ালক সুৰক্ষিত কৰি ৰাখিব লাগিব৷ মই পুনৰবাৰ আপোনালোকে যি অসুবিধাৰ সন্মুখীন হ’বলগীয়া হৈছে তাৰবাবে ক্ষমা বিচাৰিছো৷

বন্ধুসকল, আমাৰ ইয়াক কোৱা হয়- ‘এবম এবম বিকাৰঃ, অপী তৰুনহা সাধ্যতে সুখম’ অৰ্থাৎ ৰোগ আৰু ৰোগৰ প্ৰকোপৰ পৰা আৰম্ভণীতেই মোকাবিলা কৰিব লাগে৷ নহ’লে পিছলৈ ৰোগ অসাধ্য হৈ পৰে আৰু ইয়াৰ চিকিৎসাও কঠিন হৈ পৰে৷ আৰু আজি সমগ্ৰ ভাৰতে, প্ৰতিজন ভাৰতীয়ই এই কথাই কৈছে৷ ভাতৃ আৰু ভগ্নীসকল, মাতৃ তথা জ্যেষ্ঠসকল, ক’ৰনা ভাইৰাছে আজি সমগ্ৰ বিশ্বকে কাৰাগাৰলৈ পৰ্যবসিত কৰিছে৷ ই জ্ঞান, বিজ্ঞান, দুখীয়া, ধনী, দুৰ্বলী, শক্তিশালী সকলোকে প্ৰত্যাহ্বান জনাইছে৷ ই ৰাষ্ট্ৰৰ সীমাতো আৱদ্ধ হৈ থকা নাই, ইয়াৰ কোনো ক্ষেত্ৰ নাই, নাই ইয়াৰ কোনো জলবায়ুৰ সীমা৷ এই ভাইৰাছে মানৱক মৃত্যু মুখত পেলাই, তেওঁলোকক সমাপ্ত কৰাৰ বাবে জেদী হৈ উছিছে আৰু সেইবাবে প্ৰত্যেকে, সমগ্ৰ মানৱ জাতিয়ে এই ভাইৰাছক নিঃশেষ কৰাৰ বাবে ঐক্যৱদ্ধবাৱে সংকল্প গ্ৰহণ কৰিব লাগিহ৷ কিছুমান লোকে ভাবিছে যে তেওঁ লক্-ডাউন পালন কৰি যেন আনৰ সহায় কৰি আছে৷ আৰে ভাইসকল, এই ভ্ৰমত নাথাকিব৷ এই লক্-ডাউন আপুনি নিজে ৰক্ষা পৰাৰ বাবেহে৷ আপুনি নিজকে ৰক্ষা কৰিব লাগিব, নিজৰ পৰিয়ালক ৰক্ষা কৰিব লাগিব৷ এতিয়া আপোনালোকে আগন্তুক কেইবাটাও দিনলৈ ধৈৰ্য প্ৰদৰ্শিত কৰিব লাগিব, লক্ষ্মণ ৰেখা পালন কৰিব লাগিব৷ লগতে মই এয়াও জানো যে কোনেও আইন ভংগ কৰিবলৈ নিবিচাৰে, নিয়ম ভংগ কৰিবলৈ নিবিচাৰে কিন্তু কিছুমান লোকে এনেকুৱা কৰি আছে৷ কাৰণ তেওঁলোকে পৰিস্থিতিৰ গম্ভীৰতা অনুধাৱন কৰিব পৰা নাই৷ মই এই লোকসকলক ক’ব বিচাৰিছো যে লক্-ডাউন ভংগ কৰিলে ক’ৰনা ভাইৰাছৰ পৰা ৰক্ষা পৰাটো কঠিন হৈ পৰিব৷ সমগ্ৰ বিশ্বতে বহু লোকে এই ভ্ৰম মনতে লৈ আছিল৷ আজি তেওঁলোকে পচ্ছাতাপ কৰিবলগীয়া হৈছে৷ বন্ধুসকল, আমাৰ ইয়াত কোৱা হয়- ‘আৰোগ্যম পৰম ভাগ্যম স্বাস্থ্যম স্বাৰ্থ সাধনম’ অৰ্থাৎ আৰোগ্যই হ’ল সবাতোকৈ ডাঙৰ ভাগ্য৷ বিশ্বৰ সকলো সুখৰ ভাণ্ডাৰ হ’ল স্বাস্থ্য৷ এনে ক্ষেত্ৰত নিয়ম ভংগ কৰা লোকসকলে নিজৰ জীৱনৰ সৈতে ভয়ংকৰ খেল খেলি আছে৷ বন্ধুসকল, এই যুদ্ধৰ এনে অনেক যোদ্ধা আছে যিসকলে ঘৰতেই নহয়, ঘৰৰ বাহিৰতো ভাইৰাছবিধৰ সৈতে যুদ্ধত অৱতীৰ্ণ হৈছে৷ এওঁলোক হ’ল আমাৰ সন্মুখৰ শাৰীৰ সৈন্য৷ এওঁলোক হ’ল বিশেষকৈ আমাৰ নাৰ্ছ ভাতৃ-ভগ্নীসকল, চিকিৎসকসকল, পেৰা-মেডিকেল কৰ্মীসকল৷ এওঁলোকে ক’ৰনাক পৰাজিত কৰিছে৷ আজি আমি তেওঁলোকৰ পৰা অনুপ্ৰাণিত হ’ব লাগে৷ বিগত দিন কেইটাত মই বহু লোকৰ সৈতে ফোনত কথা পাতিছো, তেওঁলোকৰ উৎসাহ বৃদ্ধি কৰিছো আৰু তেওঁলোকৰ সৈতে কথা পাতি মই নিজেও উৎসাহিত হৈছো৷ মই তেওঁলোকৰ পৰা অনেক কথা শিকিছো৷ সেইবাবে আজি ‘মন কী বাত’ত এনে বন্ধুসকলৰ সৈতে… তেওঁলোকৰ অনুভৱ, তেওঁলোকৰ কথা-বতৰা মই বিনিময় কৰিব বিচাৰিছো৷ সৰ্ব প্ৰথমে আমাৰ সৈতে জড়িত হ’ব শ্ৰী ৰামগম্পা তেজা মহোদয়৷ তেওঁ তথ্য প্ৰযুক্তিৰ পেছাৰ সৈতে জড়িত৷ আহক, তেওঁৰ অভিজ্ঞতা শুনো৷ হয়, ৰাম কওক৷

ৰামগম্পা তেজা- নমস্কাৰ ডাঙৰীয়া৷

মোদী জী- হয়, ৰাম, নমস্কাৰ৷

ৰামগম্পা তেজা- নমস্কাৰ, নমস্কাৰ৷

মোদী জী- মই শুনিছো যে আপুনি ক’ৰনা ভাইৰাছৰ এই সংকটৰ পৰা মুক্তি পাইছে ?

ৰামগম্পা তেজা- হয়, ডাঙৰীয়া৷

মোদী জী- নিশ্চয়, মই আপোনাৰ সৈতে কিছু কথা পাতিব বিচাৰিছিলো৷ কওকচোন, আপুনি এই সংকটৰ পৰা কিদৰে মুক্তি পালে ? আপোনাৰ অনুভৱ বিনিময় কৰক৷

ৰামগম্পা তেজা- মই তথ্য প্ৰযুক্তিখণ্ডৰ এজন কৰ্মচাৰী৷ কামৰ বাবে ডুবাইলৈ গৈছিলো, সন্মিলন এখনত অংশগ্ৰহণ কৰিবলৈ৷ তালৈ লৈ জানি-নাজানি এয়া হৈ গ’ল৷ ঘূৰি আহিয়েই জ্বৰত ভুগিলো৷ পাঁচ-ছয়দিনৰ পিছত চিকিৎসকে যেতিয়া ক’ৰনা ভাইৰাছৰ পৰীক্ষা কৰিলে তেতিয়া ফলাফল ধনাত্মক আহিল৷ তেতিয়া মোৰ হায়দৰাবাদৰ চৰকাৰী চিকিৎসালয়, গান্ধী হাস্পতালত ভৰ্তি কৰোৱা হ’ল৷ আৰু ১৪ দিনৰ পিছত ঠিক হোৱাৰ পিছত মোক যাবলৈ দিয়া হ’ল৷ মোৰ বাবে এয়া অলপ ভয় লগা বিধৰ আছিল৷

মোদী জী- অৰ্থাৎ যেতিয়া আপুনি সংক্ৰমিত হোৱা বুল গম পালে৷

ৰামগম্পা তেজা- হয়৷

মোদী জী- আৰু ইয়াৰ পূৰ্বে এয়াতো গম পাইছিল যে এই ভাইৰাছবিধ বহু ভয়ংকৰ, সমস্যা হ’ব পাৰে৷

ৰামগম্পা তেজা- হয়৷

মোদী জী- তেনেহ’লে তেতিয়া আপোনাৰ তৎক্ষাণিক প্ৰতিক্ৰিয়া কি আছিল ?

ৰামগম্পা তেজা- প্ৰথমে খুব ভয় খাইছিলো৷ প্ৰথমেতো বিশ্বাসেই হোৱা নাছিল যে এয়া কেনেকৈ হ’ল৷ কাৰণ ভাৰতত তেতিয়া দুই নে তিনিজন লোকৰহে হৈছিল৷ আৰু এই বিষয়ে ভালকৈ গমো পোৱা নাছিলো৷ চিকিৎসালয়ত যেতিয়া মোক ভৰ্তি কৰোৱা হ’ল..তেতিয়া মোক কোৱাৰেণ্টাইনত থোৱা হ’ল৷ প্ৰথম দুই-তিনিদিন এনেকৈয়ে পাৰ হ’ল৷ কিন্তু তাত চিকিৎসক আৰু নাৰ্ছ আছিল যে….

মোদী জী- হয়

ৰামগম্পা তেজা- তেওঁলোকে মোৰ সৈতে খুব ভাল ব্যৱহাৰ কৰিছিল৷ প্ৰতিদিনে ফোনত মোৰ সৈতে কথা পাতিছিল আৰু মোৰ একো নহয়, মই আৰোগ্য হৈ উঠিম, এনেদৰে কথা পাতিছিল৷ দিনত দুবাৰ-তিনিবাৰকৈ চিকিৎসক আহিছিল, নাৰ্ছো আহিছিল৷ প্ৰথমে যি ভয় খাইছিলো পিছলৈ এনে লাগিল যে হয়, মই ভাল লোকৰ সৈতে আছো, তেওঁলোকে জানে ৰি কৰিব লাগে, আৰু মই আৰোগ্য হৈ উঠিম, এনেকুৱা অনুভৱ হৈছিল৷

মোদী জী- পৰিয়ালৰ লোকৰ মনৰ স্থিতি কেনে আছিল ?

ৰামগম্পা তেজা- যেতিয়া মোক চিকিৎসালয়ত ভৰ্তি কৰোৱা হৈছিল তেতিয়া খুব চিন্তিত আছিল৷ কিন্তু তেওঁলোককো পূৰ্বে পৰীক্ষা কৰোৱা হৈছিল৷ সকলো ফলাফল ঋণাত্মক আহিছিল, এয়াই আমাৰ পৰিয়ালৰ বাবে, চৌপাশৰ লোকৰ বাবে আটাইতকৈ ডাঙৰ আশীৰ্বাদ আছিল৷ ইয়াৰ পিছত দিনে দিনে উন্নতিৰ ফালে আহিলো৷ চিকিৎসকে মোৰ সৈতে, আমাৰ পৰিয়ালৰ সৈতেও এই বিষয়ে কথা পাতিছিল৷

মোদী জী- আপুনি নিজে কি কি সাৱধানতা অৱলম্বন কৰিছিল, নিজৰ পৰিয়ালৰ বাবে কি কি সাৱধানতা অৱলম্বন কৰিছিল ?

ৰামগম্পা তেজা- পৰিয়ালৰ বাবেতো…যেতিয়া মই কোৱাৰেণ্টাইনত আছিলো, কিন্তু কোৱাৰেণ্টাইনৰ পিছতো চিকিৎসকে কৈছিল যে আৰু ১৪ দিনৰ বাবে মই ঘৰতেই থাকিব লাগিব আৰু নিজকে ঘৰতে কোৱাৰেইণ্টাইনত থাকিবলৈ কৈছিল৷ চিকিৎসালয়ৰ পৰা অহাৰ পিছত মই এতিয়া ঘৰতেই আছো, মোৰ কোঠালিতেই আছে আৰু দিনৰ অধিকাংশ সময় মাস্ক পিন্ধি থাকো, যেতিয়াই খাবলৈ ওলাই তেতিয়া হাত ধুই লও, এয়া অতিশয় গুৰুত্বপূৰ্ণ৷

মোদী জী- ঠিক আছে ৰাম, আপুনি সুস্থ হৈ আহিছে৷ আপোনাক আৰু আপোনাৰ পৰিয়াললৈ মোৰ তৰফৰ পৰা অশেষ শুভকামনা থাকিল৷

ৰামগম্পা তেজা-ধন্যবাদ৷

মোদী জী- কিন্তু মই বিচাৰিম যে আপোনাৰ এই অনুভৱ..

ৰামগম্পা তেজা- হয়

মোদী জী- আপুনিতো তথ্য প্ৰযুক্তিখণ্ডত কাম কৰে

ৰামগম্পা তেজা- হয়

মোদী জী- তেন্তে এটা অডিঅ’ বনাই..

ৰামগম্পা তেজা- হয়

মোদী জী- জনাসাধাৰণৰ মাজত বিনিময় কৰক, ছ’ছিয়েল মিডিয়াত ভাইৰেল কৰি তোলক৷ তেতিয়া কি হ’ব, জনসাধাৰণে ভয়ো নাখায়, একে সময়তে নিজৰ যত্নৰ দ্বাৰা কিদৰে এই ৰোগৰ পৰা ৰক্ষা পৰিব পাৰি সেই বিষয়েও ভালদৰে গম পাব৷

ৰামগম্পা তেজা- হয় মহোদয়৷ এতিয়া বাহিৰলৈ আহি অনুভৱ কৰিছো যে সকলোৱে কোৱাৰেণ্টাইনৰ অৰ্থ কাৰাগাৰলৈ যোৱা বুলি ভাবি আছে৷ দৰাচলতে এনে নহয়৷ সকলোৱে জানিব লাগে যে চৰকাৰী কোৱাৰেণ্টাইন তেওঁৰ বাবে, তেওঁৰ পৰিয়ালৰ বাবে৷ জনসাধাৰণক মই পৰীক্ষা কৰিবলৈ ক’বলৈ বিচাৰিছো আৰু কোৱাৰেণ্টাইনৰ অৰ্থ ভয় নকৰিব৷ কোৱাৰেণ্টাইনৰ অৰ্থ অন্যভাৱে নল’ব৷

মোদী জী- ঠিক আছে ৰাম, আপোনালৈ অশেষ শুভকামনা থাকিল৷

ৰামগম্পা তেজা- ধন্যবাদ

মোদী জী- ধন্যবাদ, অশেষ ধন্যবাদ

ৰামগম্পা তেজা- ধন্যবাদ

বন্ধুসকল, যিদৰে ৰামে ক’লে যে তেওঁ সেই সকলো নিৰ্দেশাৱলী পালন কৰিছিল যি তেওঁক ক’ৰনাত আক্ৰান্ত হোৱাৰ পিছত চিকিৎসকে প্ৰদান কৰিছিল৷ ইয়াৰ ফলস্বৰূপেই তেওঁ আজি সুস্থ হৈ সাধাৰণ জীৱন-যাপন কৰি আছে৷ আমাৰ সৈতে এনে আৰু এজন সতীৰ্থ আছে যিয়ে ক’ৰনাক পৰাজিত কৰিছে আৰু তেওঁৰ গোটেই পৰিয়ালেই এই সংকটত জৰ্জৰিত হৈছিল৷ তৰুণ পুত্ৰও আক্ৰান্ত হৈছিল৷ আহক, আগ্ৰাৰ শ্ৰীমান অশোক কাপুৰৰ সৈতে আমি কথা পাতো৷

মোদী জী- অশোক ডাঙৰীয়া, নমস্কাৰ৷

অশোৰ কাপুৰ- নমস্কাৰ ডাঙৰীয়া৷ আপোনাৰ সৈতে কথা পাতিবলৈ পাই সৌভাগ্যবোধ কৰিছো৷

মোদী জী- আমাৰো সৌভাগ্য হৈছে৷ মই ফোন এইবাবেই কৰিছো কিয়নো আপোনাৰ সমগ্ৰ পৰিয়ালটো এই সংকটত আক্ৰান্ত হৈছিল৷

অশোক কাপুৰ- হয়, হয়৷

মোদী জী- মই আপোনাৰ পৰা নিশ্চিতভাৱে জানিব বিচাৰিম যে আপুনি এই সমস্যা, সংক্ৰমণৰ বিষয়ে কিদৰে জানিব পাৰিলে ? কি হ’ল ? চিকিৎসালয়ত কি হ’ল ? যাতে আপোনাৰ কথাৰ পৰা গুৰুত্বপূৰ্ণ কথাখিনি আমাৰ উপযোগী হয়৷
অশোক কাপুৰ- নিশ্চয় মহোদয়৷ মোৰ দুজন ল’ৰা সন্তান৷ এজন গৈছিল ইটালীলৈ৷ তাত জোতাৰ প্ৰদৰ্শনী আছিল৷ আমি জোতা নিৰ্মাণৰ কাম কৰো, আমাৰ কাৰখানা আছে৷

মোদী জী- হয়৷

অশোক কাপুৰ- তেওঁ গৈছিল ইটালীলৈ৷ যেতিয়া তেওঁ উভতি আহিল…

মোদী জী- হয়

আশোক কাপোৰ- আমাৰ জোঁৱাইও গৈছিল, তেওঁ দিল্লীত থাকে৷ তেওঁ যেতিয়া আক্ৰান্ত হ’ল তেতিয়া তেওঁ ৰাম মনোহৰ লোহিয়া চিকিৎসালয়লৈ গ’ল

মোদী জী- হয়

অশোক কাপুৰ- চিকিৎসালয়ত তেওঁক ধনাত্মক বুলি ঘোষণা কৰিলে আৰু ছফদৰজঙলৈ স্থানান্তৰিত কৰিলে৷

মোদী জী- হয়

অশোক কাপুৰ- আমালৈ ফোন আহিল যে আপোনালোকো তেওঁৰ সৈতে গৈছিল যেতিয়া পৰীক্ষা কৰাওক৷ দুয়োজন ল’ৰা পৰীক্ষা কৰিবলৈ গ’ল৷ ইয়াতেই, আগ্ৰাৰ জিলা চিকিৎসালয়ত৷ আগ্ৰাৰ জিলা চিকিৎসালয়ৰ পৰা আমাৰ গোটেই পৰিয়ালটোকেই মাতিলে৷ শেষত আমি গোটেই পৰিয়ালটোৱেই গ’লো৷

মোদী জী- হয়

অশোক কাপুৰ- পৰৱৰ্তী দিনা তেওঁলোকে ক’লে যে আপোনালোকৰ যি ছয়জন মানুহ আছে- মোৰ দুজন ল’ৰা, মোৰ পত্নী, মোৰ বয়স তেইসত্তৰ বছৰ, মোৰ পত্নী আৰু মোৰ পুত্ৰ পত্নী, আৰু মোৰ ষোল্ল বছৰীয়া নাতি৷ আমাক ছয়োজনকে ধনাত্মক বুলি ক’লে আৰু দিল্লীলৈ লৈ যাবলৈ বিচাৰিলে৷

মোদী জী- হে ভগৱান!

অশোক কাপোৰ- মহোদয়, আমি ভয় খোৱা নাছিলো৷ ভালেই হ’ল, গম পালো৷ আমি সকলোৱে দিল্লীৰ ছফদৰজং চিকিৎসালয়লৈ গ’লো৷ আগ্ৰাৰ চিকিৎসালয়ৰ পৰাই আমাক এম্বুলেন্স দিছিল৷ কোনো ধন নল’লে৷ তেওঁলোকে আমাৰ পূৰ্ণ সহযোগিতা আগবঢ়ালে৷

মোদী জী- এম্বুলেন্সত আহিল আপোনালোক?

অশোক কাপুৰ- হয়, মহোদয়, এম্বুলেন্সত আহিলো৷ আমাৰ সৈতে চিকিৎসকো আহিছিল৷ ছফদৰজং চিকিৎসালয়ত ইতিমধ্যেই গেটত চিকিৎসক ৰৈ আছিল৷ তেওঁলোকে আমাৰ এটা ৱাৰ্ডলৈ স্থানান্তৰিত কৰিলে৷ আমাক ছয়োজনকে পৃথক পৃথক কোঠালি প্ৰদান কৰিলে৷ আমি ১৪ দিনলৈ সেই চিকিৎসালয়ত অকলশৰীয়াকৈ থাকিলো৷ আৰু চিকিৎসকসকলে যথেষ্ট সহায় কৰিলে, আমাৰ সৈতে সুন্দৰ ব্যৱহাৰ কৰিলে৷ তেওঁলোকে এক ভিন্ন ধৰণৰ পোছাক পিন্ধি আহিছিল, সেয়ে গম নাপালো যে নাৰ্ছেই হয় নে ৱাৰ্ড বয়েই হয়৷ তেওঁলোকে ড়ি কৈছিল সেয়া আমি পালন কৰিছিলো৷ আমি ১ শতাংশও সমস্যা নাপালো৷

মোদী জী- আপোনাৰ আত্মবিশ্বাস যথেষ্ট শক্তিশালী৷

অশোক কাপুৰ- হয় মহোদয়, মই এতিয়া সম্পূৰ্ণ সুস্থ৷ মই আঁঠুৰো অস্ত্ৰোপচাৰ কৰিছো৷ তথাপিও মই সুস্থ৷

মোদী জী- কিন্তু এনে এক বৃহৎ সংকটত আপোনাৰ পৰিয়ালৰ সৈতে ষোল্ল বছৰীয়া শিশুটোও আক্ৰান্ত হ’বলগীয়া হ’ল৷

অশোক কাপুৰ- তেওঁৰ পৰীক্ষা চলি আছিল৷ আইচিএছইৰ পৰীক্ষা চলি আছিল৷ মই ক’লো যে জীৱন থাকিলে পিছতো পৰীক্ষা দিব পৰা যাব৷ কোনো কথা নাই৷

মোদী জী- ঠিক কথা৷ ঠিক আছে, আপোনাৰ অনুভৱ কামত আহিল৷ সমগ্ৰ পৰিয়ালক প্ৰত্যয়িত কৰিলে, সাহস দেখুৱালে৷
অশোক কাপুৰ- হয়, আমি প্ৰত্যেকেই প্ৰত্যেকক সাহস দিছিলো৷ ফোনতে কথা পাতিছিলো৷ মিলা-মিছা কৰা নাছিলো আৰু চিকিৎসকসকলেও ল’বলগীয়া যত্নখিনি লৈছিল৷ আমি তেওঁলোকৰ ওচৰত কৃতজ্ঞ যে তেওঁলোকে আমাক সহযোগিতা কৰিলে৷ যি নাৰ্ছ, কৰ্মী আছিল, তেওঁলোকেও আমাক সহযোগিতা প্ৰদান কৰিলে৷

মোদী জী- ঠিক আছে, আপোনাক আৰু আপোনাৰ পৰিয়ালৰ সদস্যলৈ মোৰ তৰফৰ পৰা অশেষ শুভকামনা থাকিল৷

অশোক কাপুৰ- ধন্যবাদ মহোদয়৷ আপোনাৰ সৈতে কথা পাতি সুখী হ’লো৷

মোদী জী- নাই নাই..আমিও….

অশোক কাপুৰ- ইয়াৰ পিছতো মহোদয়, কোনো ধৰণৰ সজাগতাৰ বাবে ক’ৰবালৈ যাবলগীয়া হ’লে, কিবা কৰিবলগীয়া হ’লে আমি সকলো সময়তে প্ৰস্তুত৷

মোদী জী- নহয়, আপুনি নিজৰ ধৰণে আগ্ৰাতেই কৰক৷ কোনোবা ভোকত থাকিলে তেওঁক খাদ্য প্ৰদান কৰক৷
অশোক কাপুৰ- নিশ্চয় নিশ্চয়

মোদী জী- দুখীয়াৰ কথা চিন্তা কৰক আৰু নিয়মসমূহ পালন কৰক৷ জনসাধাৰণক বুজাওক যে আপোনাৰ পৰিয়াল কিদৰে আক্ৰান্ত হৈছিল৷ কিন্তু আপুনি নিয়মসমূহ পালন কৰি নিজৰ পৰিয়ালক ৰক্ষা কৰিলে৷ সকলো লোকে নিয়ম পালন কৰিলে দেশো ৰক্ষা পৰিব৷

অশোক কাপুৰ- মোদী মহোদয়, আমি ভিডিঅ’ আদি প্ৰস্তুত কৰি চেনেলত বিনিময় কৰিছো৷

মোদী জী- আচ্ছা৷

অশোক কাপুৰ- চেনেলসমূহে দেখুৱাইছে আৰু সেইবাবে জনসাধাৰণে সজাগ হৈছে আৰু..

মোদী জী- ছ’চিয়েল মিডিয়াতো ইয়াক জনপ্ৰিয় কৰিব লাগে৷

অশোক কাপুৰ- হয় হয়, আমি যিটো ক’লনীত থাকো, সেয়া অতিশয় পৰিষ্কাৰ-পৰিচ্ছন্ন ক’লনী, আমি সকলোকে কৈছো যে আমি আহি গ’লো, সেয়ে ভয় নাখাব৷ কোনোবা সমস্যাত আক্ৰান্ত হৈছে, পৰীক্ষা কৰাওক৷ আৰু যিসকলে আমাৰ সৈতে মিলা-মিছা কৰিছিল তেওঁলোকেও পৰীক্ষা কৰাওক৷ ঈশ্বৰৰ কৃপাত কুশলে থাকক৷

মোদী জী- ঠিক আছে, আপোনালোক সকলোলৈ অশেষ শুভকামনা থাকিল৷

বন্ধুসকল, আমি অশোক মহোদয় আৰু তেওঁৰ পৰিয়ালৰ দীৰ্ঘায়ু কামনা কৰিলো৷ যিদৰে তেওঁ ক’লে যে শংকিত নোহোৱাকৈ উপযুক্ত সময়ত উপযুক্ত পদক্ষেপ গ্ৰহণ কৰি, চিকিৎসকৰ সৈতে যোগাযোগ কৰি, উপযুক্ত সাৱধানতাকে আমি এই মহামাৰীক পৰাজিত কৰিব পাৰো৷ বন্ধুসকল, আমি চিকিৎসা পৰ্যায়ত এই মহামাৰীৰ সৈতে কিদৰে মোকাবিল কৰি আছো সেই বিষয়ে জানিবলৈ মই কিছুসংখ্যক চিকিৎসকৰ সৈতে কথা পাতিছো যিসকলে সন্মুখৰ শাৰীৰৰ পৰা এই যুদ্ধ চম্ভালি আছে৷ তেওঁলোকে দৈনিক এই ৰোগীসকলৰ সৈতে জড়িত আছে৷ আহক, আমাৰ সৈতে আছে দিল্লীৰ চিকিৎসক নীতেশ গুপ্তা…

মোদী জী- নমস্কাৰ ডাক্টৰ৷

ডাঃ নীতেশ গুপ্তা- নমস্কাৰ মহোদয়৷

মোদী জী- নমস্কাৰ নীতেশ মহোদয়৷ আপোনালোকে এই যুদ্ধত ব্যস্ত হৈ আছে, মই জানিব বিচাৰিছো যে চিকিৎসালয়ত বাকীসকলৰ মানসিক স্থিতি কেনেকুৱা এতিয়া ?

ডাঃ নীতেশ গুপ্তা- সকলোৱে আশাবাদী হৈ আছে৷ আপোনাৰ আশীৰ্বাদ সকলোৰে সৈতে আছে৷ আপুনি সকলো চিকিৎসালয়কে সমৰ্থন প্ৰদান কৰিছে, আমি যি বস্তু বিচাৰিছো সেয়া আপুনি দি আছে৷ সৈন্যই যিদৰে সীমাত যুদ্ধত অৱতীৰ্ণ হয় ঠিক সেইদৰে আমিও ব্যস্ত হৈ পৰিছো৷ আৰু আমাৰ কৰ্তব্য এয়াই যে ৰোগী সুস্থ হৈ যাতে ঘৰলৈ যাব পাৰে৷

মোদী জী- আপোনাৰ কথা সঠিক৷ এয়া যুদ্ধসদৃশ স্থিতি আৰু আপোনালোকেই ইয়াৰ গুৰি-বঠা চম্ভালি আছে৷

ডাঃ নীতেশ গুপ্তা- হয় মহোদয়৷

মোদী জী- আপোনালোকে চিকিৎসাৰ সৈতে ৰোগীৰ কাউন্সেলিঙো কৰি আছে ?

ডাঃ নীতেশ গুপ্তা- হয় মহোদয়৷ সেয়া আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা৷ কাৰণ ৰোগীয়ে শুনিয়েই আতংকিত হৈ পৰে যে তেওঁৰ সৈতে এয়া কি হৈছে৷ তেওঁলোকক বুজাব লাগে, যে আগন্তুক ১৪টা দিনৰ ভিতৰত তেওঁলোক আৰোগ্য হৈ উঠিব, ঘৰলৈ যাব পাৰিব৷ এই পৰ্যন্ত আমি এনে ১৬ গৰাকী ৰোগীক ঘৰলৈ পঠিয়াইছো৷

মোদী জী- তেন্তে যেতিয়া আপুনি কথা পাতে, সামূহিক ভাৱে কি প্ৰত্যক্ষ কৰে, আতংকিত লোকে কি কথাক লৈ উদ্বিগ্ন হয় ?

ডাঃ নীতেশ গুপ্তা- তেওঁলোকে ভাবে যে এতিয়া কি হ’ব ? আগলৈ কি হ’ব ? অন্য দেশৰ লোক ইমানকৈ মৃত্যু মুখত পৰিছে যেতিয়া আমাৰ সৈতেও এয়াই হ’ব৷ আমি তেওঁলোকক বুজাও যে আপোনাৰ কোনটো সমস্যা কেতিয়া ঠিক হ’ব৷ আপোনাৰ পৰিঘটনাটো সামান্য ধৰণৰ৷ সাধাৰণ চৰ্দী-জ্বৰৰ দৰে৷ সাধাৰণ চৰ্দী-জ্বৰ যিদৰে ঠিক হৈ যায় তেনেকৈ এয়াও পাঁচ-ছয় দিনতে ঠিক হৈ যাব৷ পিছত যেতিয়া আমি আপোনাৰ পৰীক্ষা কৰিম, তেতিয়া ঋণাত্মক ফলাফল ওলালে ঘৰলৈ পঠিয়াই দিয়া হ’ব৷ আমি সেইবাবে দুই-তিনি ঘণ্টাই তেওঁলোকৰ ওচৰলৈ গৈ খবৰ সোঁধো৷ তেওঁলোকে আশ্বস্ত হ’লেহে ভাল পায়৷

মোদী জী- তেওঁলোকৰ আত্মবিশ্বাস বৃদ্ধি হয়৷ আৰম্ভণিতে ভয় খায় নহয় জানো ?

ডাঃ নীতেশ গুপ্তা- আৰম্ভণিতে ভয় খায়, কিন্তু যেতিয়া বুজাও…দুই তিনিদিনৰ পিছত আৰোগ্য হ’বলৈ আৰম্ভ কৰিলে প্ৰত্যয়িত হয় যে তেওঁলোক ঠিক হ’ব পাৰে৷

মোদী জী- কিন্তু সকলো চিকিৎসকে জীৱনৰ সকলোতকৈ বৃহৎ সেৱাৰ কামৰ দায়িত্ব পাইছে বুলি ভাবে নে ?

ডাঃ নীতেশ গুপ্তা- হয় মহোদয়, নিশ্চয়৷ আমি আমাৰ দলটোক উৎসাহিত কৰি ৰাখো যে ভয় খাবলগীয়া একো নাই, এনেকুৱা কোনো কথা নাই৷ যদি আমি সম্পূৰ্ণ সাৱধানতা অৱলম্বন কৰো, ৰোগীসকলক সাৱধানতাসমূহ বুজাই দিও, তেতিয়া সকলো ঠিকে থাকিব৷

মোদী জী- ঠিক আছে ডাক্টৰ৷ আপোনালোকৰ তালৈ যেতিয়া বৃহৎ সংখ্যাত ৰোগী আহে তেতিয়া আপোনালোক মনে-প্ৰাণে জড়িত হৈ পৰে৷ আপোনাৰ সৈতে কথা পাতি ভাল লাগিল৷ মই আপোনালোকৰ সৈতে আছো৷ যুদ্ধ চলাই যাওক৷

ডাঃ নীতেশ গুপ্তা- আপোনাৰ আশীৰ্বাদ থাকক, আমি এয়াই বিচাৰো৷

মোদী জী- অশেষ শুভকামনা থাকিল৷

ডাঃ নীতেশ গুপ্তা-ধন্যবাদ মহোদয়৷

মোদী জী- ধন্যবাদ৷ নীতিশ মহোদয়, আপোনাক অনেক সাধুবাদ৷ আপোনালোকৰ দৰে লোকৰ প্ৰয়াসৰ ফলত ভাৰতে ক’ৰনাৰ বিৰুদ্ধে নিশ্চয় জয়ী হ’ব৷ মই আপোনালোকক নিজৰ স্বাস্থ্যৰ প্ৰতিও মনোযোগ দিবলৈ আহ্বান জনাইছো৷ নিজৰ পৰিয়ালৰো ধ্যান ৰাখক৷ বিশ্বৰ বিভিন্ন প্ৰান্তত ঘটা ঘটনাসমূহৰ পৰা দেখা গৈছে যে এই ৰোগৰ দ্বাৰা সংক্ৰমিত হোৱাৰ ৰোগীৰ সংখ্যা হঠাতে বৃদ্ধি পাইছে৷ হঠাতে বৃদ্ধি পোৱা বাবে বিদেশত স্বাস্থ্য খণ্ডই বহু সমস্যাৰ সন্মুখীন হ’বলগীয়া হৈছে৷ ভাৰতত যাতে এনে পৰিস্থিতিৰ উদ্ভৱ নহওক, তাৰবাবে আমি নিৰন্তৰে প্ৰয়াস কৰিব লাগে৷ আৰু এজন চিকিৎসক আমাৰ সৈতে জড়িত হৈছে…শ্ৰীমান ডাক্টৰ বোৰছে…

মোদী জী- নমস্কাৰ ডাক্টৰ৷

চিকিৎসক- নমস্কাৰ, নমস্কাৰ৷

মোদী জী- নমস্কাৰ৷ আপোনালোকে ‘এক জন-সেৱা, প্ৰভু-সেৱা’ৰ মানসিকতাৰে কামত নামি পৰিছে৷ মই আজি আপোনাৰ সৈতে কিছু কথা পাতিবলৈ বিচাৰিছো৷ অনেক লোকৰ মনত এটা প্ৰশ্নৰ উদয় হৈছে যে কেতিয়া চিকিৎসকৰ সৈতে যোগাযোগ কৰিব লাগে আৰু কেতিয়া তেওঁলোকে ক’ৰনাৰ পৰীক্ষা কৰিব লাগে? এজন চিকিৎসক হোৱাৰ পৰিপ্ৰেক্ষিতত আপুনি নিজকে এই ক’ৰনাৰ ৰোগীসকলৰ বাবে নিজকে সমৰ্পিত কৰিছে৷ মই আপোনাৰ পৰা শুনিবলৈ বিচাৰিছো৷

চিকিৎসক- মহোদয়, মই পুণেৰ বি জে মেডিকেল কলেজৰ অধ্যাপক৷ আৰু আমাৰ পুণে পৌৰনিগমৰ চিকিৎসালয় আছে, নাইডু চিকিৎসায়৷ তাত জানুৱাৰী ২০২০ৰ পৰা পৰীক্ষণ কেন্দ্ৰ আৰম্ভ কৰা হৈছে৷ তাত আজি পৰ্যন্ত ১৬টা ক’ভিড-১৯ প’জিটিভ পৰিঘটনা পোৱা গৈছে৷ আৰু যি ১৬টা ধনাত্মক পৰিঘটনা পোৱা গৈছে, আমি তেওঁলোকক কোৱাৰেণ্টাইন কৰি, আচুতীয়াকৈ ৰাখি ৭ জন লোকক মুকলিও কৰি দিছো৷ আৰু বাকী ৯টা পৰিঘটনা, তেওঁলোকো এতিয়া সুস্থিৰে আছে৷ দেহত ভাইৰাছ থকা স্বত্বেও তেওঁলোকে সুস্থিৰে আছে আৰু আৰোগ্য লাভ কৰিবলৈ ধৰিছে৷ যদিও ইয়াত ১৬টা পৰিঘটনা দেখিবলৈ পোৱা গৈছে কিন্তু তৰুণ প্ৰজন্মও যে আক্ৰান্ত হৈছে এনে ভাৱ হৈছে৷ তৰুণ প্ৰজন্মৰ কাৰণে এই ৰোধ অধিক গুৰুতৰ নহয়৷ বাকী ৯জন লোকক আমি নিতৌ নিৰীক্ষণ কৰি আছো৷ চাৰি-পাঁচ দিনৰ ভিতৰতে তেওঁলোকো সুস্থ হৈ উঠিব৷ যিসকলে আমাৰ ইয়ালৈ সন্দেহৰ আৱৰ্তত আহে, আন্তৰ্জাতিক ভ্ৰমণকাৰীসকল আহে, তেওঁলোককো আমি নিৰীক্ষণ কৰি আছো৷ যিসকলৰ ফলাফল ধনাত্মক পাইছো তেওঁলোকক আমি প’জিটিভ ৱাৰ্ডলৈ স্থানান্তৰিত কৰিছো আৰু ঋণাত্মক অহাবোৰক হোম কোৱাৰেণ্টাইনলৈ প্ৰেৰণ কৰিছো৷ ঘৰত কিদৰে কোৱাৰেণ্টাইন পালন কৰিব পাৰি সেই বিষয়ে উপদেশ দি পঠিয়াইছো৷

মোদী জী- তাত কেনেদৰে বুজায় আপোনালোকে ? ঘৰত কি কি ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰিব লাগে সেয়া অলপ কওক৷
চিকিৎসক- মহোদয়, যদি আপুনি ঘৰত আছে তেন্তে ঘৰতো আপুনি হোম কোৱাৰেণ্টাইন কৰিব লাগিব৷ প্ৰথমে নিজকে ছফুট দূৰত্বত ৰাখিব লাগিব৷ দ্বিতীয়তে, তেওঁ মাস্ক ব্যৱহাৰ কৰিব লাগিব আৰু হাত দুখন ধুই থাকিব লাগিব৷ যদি আপোনাৰ ওচৰত ছেনিটাইজাৰ নাই তেন্তে সাধাৰণ চাবোনেৰেও হাত ধুব পাৰে আৰু সঘনাই ধুব লাগে৷ আৰু যেতিয়া আপুনি কাহিব তেতিয়া ৰুমাল ব্যৱহাৰ কৰক৷ যাতে ড্ৰপলেটসমূহ দূৰলৈ নাযায় অথবা মাটিত নপৰে৷ এনেদৰে বুজাইছো মহোদয়৷ দ্বিতীয়তে বুজাইছো যে তেওঁলোকে ঘৰতে থাকিব লাগিব, বাহিৰলৈ যাব নোৱাৰে৷ এতিয়াটো লক্-ডাউন হৈছে, তেওঁলোকে নিজকে ন্যূনতম ১৪ দিনৰ বাবে লক্-ডাউন কৰি ৰাখিব লাগে৷

মোদী জী- ঠিক আছে ডাক্টৰ৷ আপোনালোকে অতি সমৰ্পিত মনোভাৱেৰে দলৰ সৈতে সেৱাত ব্ৰতী হৈছে৷ মোৰ বিশ্বাস যে যিমানবোৰ ৰোগী আহিছে, তেওঁলোক আটাইয়ে সুস্থ হৈ নিজৰ ঘৰলৈ যাবগৈ আৰু আমি এই যুদ্ধতো বিজয়ী হ’ম৷

আপোনালোকৰ সহায়ৰ দ্বাৰা৷

চিকিৎসক- মহোদয়, আমি জয়ী হ’ম বুলি সম্পূৰ্ণ বিশ্বাসী৷ এই যুদ্ধত আমি জয়ী হ’ম৷

মোদী জী- অনেক শুভকামনা থাকিল আপোনালৈ, ধন্যবাদ৷

চিকিৎসক- ধন্যবাদ মহোদয়৷

বন্ধুসকল, আমাৰ এই সতীৰ্থসকলে দেশক এই সংকটৰ পৰা মুক্ত কৰিবলৈ অহোপুৰুষাৰ্থ কৰিছে৷ এওঁলোকে যি কথা আমাক কৈছে সেয়া কেৱল শুনাই নহয়, বৰঞ্চ পালনো কৰিব লাগিব৷ আজি চিকিৎসকসকলক ত্যাগ, তপস্যা আৰু সমৰ্পণৰ ভাৱ দেখি মোৰ আচাৰ্য চৰকৰ এটা কথা মনলৈ আহিছে৷ আচাৰ্য চৰকে চিকিৎসকসকলৰ বাবে এক সঠিক কথা কৈছিল-
ন আত্মাৰ্থম ন অপি কামাৰ্থম অতভুত দয়াম প্ৰতি৷৷

ৱৰ্ততে য়ত্ চিকিৎসায়াং স সবৰ্ম ইতি বৰ্ততে৷৷

অৰ্থাৎ ধন আৰু কোনো বিশেষ কামনাক লৈ নহয়, বৰঞ্চ ৰোগীসকলৰ সেৱাৰ বাবে, দয়াৰ ভাবেৰে যি কাৰ্য কৰে, তেওঁৱেই সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ চিকিৎসক হয়৷

বন্ধুসকল, মানৱতাৰে পৰিপূৰ্ণ প্ৰতিগৰাকী নাৰ্ছক আজি মই সেৱা জনাইছো…আপোনালোকে যি সেৱা মনোভাৱেৰে কাম কৰি আছে সেয়া অতুলনীয়…এয়া এক আচৰিত সংযোগ যে ২০২০ বৰ্ষটো সমগ্ৰ বিশ্বই নাৰ্ছ আৰু মিডৱাইফৰ আন্তৰ্জাতিক বৰ্ষ হিচাপে পালন কৰি আছে…ইয়াৰ সম্পৰ্ক ২০০ বছৰ আগেয়ে ১৮২০ চনত জন্ম গ্ৰহণ কৰা ফ্ল’ৰেন্স নাইটিংগেলৰ সৈতে আছে…যিয়ে মানৱ সেৱাক, নাৰ্ছিঙক এক নতুন পৰিচয় প্ৰদান কৰিছিল…এক নতুন উচ্চতাত অৱৰোহণ কৰাইছিল…বিশ্বৰ প্ৰতিগৰাকী নাৰ্ছৰ সেৱা মনোভাৱক সমৰ্পিত এই বৰ্ষটো নিশ্চিত ভাৱে নাৰ্ছিং সমাজৰ বাবে এক বৃহৎ পৰীক্ষা হিচাপে উদ্ভাসিত হৈছে…মোৰ বিশ্বাস যে আপোনালোক সকলোৱে এই পৰীক্ষাত সফলতাৰে উত্তীৰ্ণ হ’ব আৰু অনেক লোকৰ জীৱনো ৰক্ষা কৰিব পাৰিব…

আপোনালোকৰ দৰে অনেক সতীৰ্থৰ উৎসাহৰ ফলতেই আজি আমি ইমান বৃহৎ যুদ্ধৰ মুখামুখি হ’ব পাৰিছো৷ আপোনালোকৰ দৰে সতীৰ্থ লাগিলে চিকিৎসকেই হওক, নাৰ্ছেই হওক, পেৰা মেডিকেলেই হওক, আশা, এএনএম কৰ্মী, চাফাই কৰ্মীয়েই হওক, আপোনালোকৰ স্বাস্থ্যক লৈও দেশে চিন্তা কৰিছে৷ সেইবাবে প্ৰায় ২০ লাখ এনে সতীৰ্থৰ বাবে ৫০ লাখ টকা পৰ্যন্ত স্বাস্থ্য-বীমাৰ ঘোষণা চৰকাৰে কৰিছে যাতে আপোনালোকে এই যুদ্ধত অধিক আত্মবিশ্বাসেৰে দেশক নেতৃত্ব প্ৰদান কৰিব পাৰে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, ক’ৰনা ভাইৰাছৰ বিৰুদ্ধে এই যুদ্ধত আমাৰ ওচৰে-পাজৰে এনে অনেক লোক আছে যি সমাজৰ বাবে বাস্তৱিকতে নায়কৰ ভূমিকা পালন কৰি সকলোতকৈ আগত থিয় দিছে৷ মোলৈ নৰেন্দ্ৰ মোদী এপত, নমো এপত বেংগালুৰুৰ নিৰঞ্জন সুধাকৰ হেব্বাল মহোদয়ে লিখিছে যে এনে লোক দৈনিক জীৱনৰ নায়ক হয়৷ এয়া সত্য কথা৷ এওঁলোকৰ বাবে আমাৰ দৈনন্দিন জীৱন সুগম হৈ পৰে৷ আপোনালোকে কল্পনা কৰক যে এদিন আপোনাৰ ঘৰলৈ পানী অহা বন্ধ হৈ গ’ল অথবা ঘৰৰ বিদ্যুৎ সংযোগ বিচ্ছিন্ন হৈ পৰিল, তেনে ক্ষেত্ৰত এই দৈনিক জীৱনৰ নায়কসকলেই আমাৰ সমস্যা দূৰ কৰে৷ আপোনাৰ ওচৰত থকা সৰু গেলামালৰ দোকানখনৰ কথা ভাবক৷ আজিৰ এই কঠিন পৰিস্থিতিৰ সময়ছোৱাতো তেওঁ কাম কৰি আছে৷ কাৰ বাবে? যাতে আপোনালোকে অত্যাৱশ্যকীয় সামগ্ৰীসমূহ লাভ কৰিব পাৰে৷ ঠিক সেইদৰে, সেই চালক, সেই কৰ্মীসকলৰ কথা ভাবক যিয়ে অহৰহ এনেদৰে কামত ব্যস্ত হৈ পৰিছে যাতে দেশৰ অত্যাৱশ্যকীয় সামগ্ৰীসমূহৰ যোগান শৃংখলা ব্যাহত নহয়৷ আপোনালোকে দেখিছে যে বেংকিং সেৱা চৰকাৰে চলাই ৰাখিছে আৰু বেংকিং ক্ষেত্ৰত আমাৰ লোকসকলে সম্পূৰ্ণ নিষ্ঠাৰে আপোনালোকৰ সেৱাত ব্ৰতী হৈ আছে৷ আজিৰ সময়ত এই সেৱা সৰু সেৱা নহয়৷ সেই বেংকৰ লোকসকলকো আমি যিমানেই ধন্যবাদ কৰিম সিমানেই কম হ’ব৷ বৃহৎ সংখ্যাত আমাৰ বহু সতীৰ্থই ই-কমাৰ্চৰ সৈতে জড়িত উদ্যোগসমূহৰ যোগানৰ কাম কৰি আছে৷ এওঁলোকে এই কঠিন সময়তো গেলামালৰ সামগ্ৰী যোগান ধৰি আছে৷ চিন্তা কৰক, আপুনি এই লক্-ডাউনৰ সময়ত টিভি চাই আছে, ঘৰতে থাকি ফোন আৰু ইণ্টাৰনেট ব্যৱহাৰ কৰি আছে- এইসমূহ সুচাৰুৰূপে চলাই ৰাখিবলৈ কোনোবা নহয় কোনোবাজনে নিজৰ জীৱনটো আগুৱাই দিছে৷ এই সময়ছোৱাত অধিকাংশ লোকে যিয়ে ডিজিটেল লেনদেন কৰি আছে, সেয়াও চলাই ৰাখিবলৈ বহু মানুহে কাম কৰি আছে৷ লক্-ডাউনৰ সময়ছোৱাত এওঁলোকেই দেশৰ কাম-কাজ চম্ভালি আছে৷ আজি প্ৰতিজন দেশবাসীৰ তৰফৰ পৰা মই সেইসকল লোকক কৃতজ্ঞতা প্ৰকাশ কৰিছো, তেওঁলোকক অনুৰোধ কৰিছো যে নিজৰ বাবেও যেন তেওঁলোকে সুৰক্ষ্মাত্মক ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰে, নিজৰ ধ্যান ৰাখে আৰু পৰিয়ালৰো যাতে ধ্যান ৰাখে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, মই কিছুমান এনে ঘটনাৰ বিষয়ে জানিবলৈ পাইছো য’ত ক’ৰনা ভাইৰাছত আক্ৰান্তসকলক অথবা যাক হোম কোৱাৰেণ্টাইনত থাকিবলৈ দিয়া হৈছে তেওঁলোকক কিছুমান লোকে দুৰ্ব্যৱহাৰ কৰিছে৷ এই কথা শুনি মই অত্যন্ত দুখ পাইছো৷ এয়া দুৰ্ভাগ্যজনক কথা৷ আমি এয়া বুজিব লাগিব যে বৰ্তমানৰ পৰিস্থিতিত আমি কেৱল সামাজিক ব্যৱধান পালন কৰিব লাগিব, আবেগিক অথবা মানসিক ব্যৱধান নহয়৷ এওঁলোক অপৰাধী নহয়, এওঁলোক ভাইৰাছৰ দ্বাৰাহে আক্ৰান্ত৷ এওঁলোকে আনক সংক্ৰমণৰ পৰা ৰক্ষা কৰিবলৈ নিজকে আচুতীয়াকৈ ৰাখিছে৷ কোনো স্থানত কিছুমান লোকে নিজৰ দায়িত্ব গম্ভীৰতাৰে পালন কৰিছে৷ ভাইৰাছৰ লক্ষণ নেদেখুৱালেও নিজকে কোৱাৰেণ্টাইন কৰিছে৷ এয়া তেওঁলোকে এইবাবেই কৰিছে কিয়নো তেওঁলোক বিদেশৰ পৰা ঘূৰি আহিছে আৰু দুগুণ সাৱধানতা পালন কৰিছে৷ তেওঁলোকে এয়া সুনিশ্চিত কৰিব বিচাৰিছে যে আন কোনো লোক যাতে এই ভাইৰাছৰ দ্বাৰা সংক্ৰমিত নহয়৷ সেইবাবে মানুহে যেতিয়া নিজে দায়িত্ব প্ৰদৰ্শন কৰিছে, তেনেস্থলত তেওঁলোকৰ সৈতে দুৰ্ব্যৱহাৰ কৰাটো ঠিক নহয়, তেওঁলোকক সহানুভূতিৰে সহযোগ কৰিব লাগে৷

ক’ৰনা ভাইৰাছৰ সৈতে যুঁজ কৰাৰ সবাতোকৈ কাৰ্যকৰী পদ্ধতি হ’ল সামাজিক ব্যৱধান৷ কিন্তু আমি এয়া বুজিব লাগিব যে সামাজিক ব্যৱধান মানে সামাজিক মিলা-মিছা বন্ধ কৰা নহয়৷ এই সময়ছোৱাত আমি আমাৰ পুৰণি সামাজিক সম্বন্ধসমূহ নতুন কৰিব পাৰো৷ মই পুনৰবাৰ কৈছো সামাজিক ব্যৱধান বৃদ্ধি কৰক আৰু আবেগিক ব্যৱধান হ্ৰাস কৰক৷ কোটাৰ পৰা যশৱৰ্ধনে নৰেন্দ্ৰ মোদী এপত লিখিছে যে তেওঁ লক্-ডাউনৰ সময়ছোৱাত পাৰিবাৰিক সম্বন্ধ শক্তিশালী কৰি আছে৷ সন্তানৰ সৈতে ব’ৰ্ড গেম আৰু ক্ৰিকেট খেলিছে৷ পাকঘৰত নতুন নতুন খাদ্য প্ৰস্তুত কৰিছে৷ জব্বলপুৰৰ নিৰুপমা হৰ্ষেয়ই লিখিছে যে তেওঁ প্ৰথমবাৰলৈ তোছক বনোৱাৰ চখ পূৰণ কৰিবলৈ সময় পাইছে, বাগানৰ কামো কৰিছে৷ ৰায়পুৰৰ পৰীক্ষিত, গুৰুগ্ৰামৰ আৰ্যমন আৰু ঝাৰখণ্ডৰ সুৰজৰ পোষ্টত তেওঁলোকে বিদ্যালয়ৰ বন্ধুসকলৰ সৈতে ই-ৰিইউনিয়ন কৰাৰ আলোচনাৰ বিষয়ে লিখিছে৷ ভুৱনেশ্বৰৰ প্ৰত্যুষ আৰু কলকাতাৰ বসুধাই কৈছে যে আজিকালি তেওঁলোকে আগেয়ে পঢ়িবলৈ নোপোৱা কিতাপসমূহ পঢ়ি আছে৷ ছ’চিয়েল মিডিয়াত মই দেখা পাইছো যে কিছুমান লোকে ঘৰত বছৰজুৰি পৰি থকা তবলা, বীণাৰ দৰে বাদ্যযন্ত্ৰসমূহ উলিয়াই অভ্যাস কৰা আৰম্ভ কৰিছে৷ আপোনালোকেও এনে কৰিব পাৰে৷ ইয়াৰ দ্বাৰা সংগীতৰ আনন্দৰ সৈতে পুৰণি স্মৃতিও সজীৱ হৈ উঠিব৷ অৰ্থাৎ সংকটৰ এই সময়ছোৱাত আপোনালোকে এনে এক সময় লাভ কৰিছে য’ত আপোনালোকে কেৱল নিজৰ সৈতে জড়িত হোৱা নহয়, বৰঞ্চ নিজৰ ইচ্ছাৰ সৈতেও জড়িত হ’ব পাৰিব৷ আপোনালোকে নিজৰ পুৰণি বন্ধু আৰু পৰিয়ালৰ সৈতেও জড়িত হোৱাৰ সুযোগ লাভ কৰিব৷

নমো এপত মোক ৰুড়কীৰ শশীয়ে সুধিছে, লক্-ডাউনৰ সময়ছোৱাত মই নিজৰ ফিটনেছৰ বাবে কি কৰো ? এই পৰিস্থিতিত নৱৰাত্ৰিৰ উপবাস কিদৰে পালন কৰো ? মই পুনৰবাৰ আপোনালোকক কৈছো যে আপোনালোকক বাহিৰলৈ ওলাবলৈ মানা কৰা হৈছে, আপোনালোকক নিজকে এবাৰ জুকিয়াই চাবলৈ দিয়া হৈছে৷ এয়াই সুযোগ, বাহিৰনৈ নোলাব, নিজৰ হৃদয়ত প্ৰৱেশ কৰক, নিজকে জনাৰ প্ৰয়াস কৰক৷ নৱৰাত্ৰিৰ উপবাসৰ কথা ক’বলৈ গ’লে এয়া মোৰ শক্তি আৰু ভক্তিৰ মাজৰ বিষয়৷ ফিটনেছৰ কথা ক’বলৈ গ’লে…মই ভাবো কথা দীঘলীয়া হ’ব, মই এটা কাম কৰো, মই ছ’চিয়েল মিডিয়াত এই বিষয়ক কিছুমান ভিডিঅ’ আপলোড কৰিম৷ নমো এপতো আপোনালোকে সেই ভিডিঅ’ নিশ্চয়কৈ চাওক৷ যি মই কৰো সেয়া সম্ভৱতঃ আপোনালোকৰো কামত আহিব পাৰে৷ কিন্তু এটা কথা জানি লওক যে মই ফিটনেছ বিশেষজ্ঞ নহয়, মই কোনো যোগ গুৰুো নহয়, মই কেৱল এজন অনুশীলনকাৰীহে৷ হয়, মই এয়া মানি লৈছো যে কিছুমান আসনৰ পৰা মোৰ বহু লাভ হৈছে৷ লক্-ডাউনৰ সময়ছোৱাত আপোলোকৰো হয়তো এয়া কামত আহিব পাৰে৷

বন্ধুসকল, ক’ৰনাৰ বিৰুদ্ধে এই যুদ্ধ অভুতপূৰ্বও তথা প্ৰত্যাহ্বানমূলকো৷ সেয়ে, এই সময়ছোৱাত এনে কিছুমান সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰা হৈছে যি পূৰ্বতে দেখিবলৈও পোৱা নাই অথবা শুনিবলৈও পোৱা নাই৷ ক’ৰনাক প্ৰতিৰোধ কৰিবলৈ যিমানবোৰ পদক্ষেপ ভাৰতবাসীয়ে গ্ৰহণ কৰিছে, যি প্ৰয়াস আমি এতিয়া কৰি আছো- সেয়াই ভাৰতক ক’ৰনাৰ ওপৰত বিজয় সাব্যস্ত কৰিব৷ প্ৰত্যেকজন ভাৰতীয় সংযম আৰু সংকল্পই আমাক এই কঠিন পৰিস্থিতিৰ পৰা মুক্ত কৰিব৷ লগতে দুখীয়াসকলৰ প্ৰতি আমাৰ সংবেদনা অধিক তীব্ৰ হ’ব লাগে৷ কোনো দুখীয়া-ভোকাতুৰ লোক চকুত পৰিলে তেওঁৰ পেট ভৰোৱাৰ ব্যৱস্থা কৰক, এয়াই মানৱতা আৰু এয়া ভাৰতে কৰিব পাৰে৷ এয়াই আমাৰ সংস্কাৰ, এয়াই আমাৰ সংস্কৃতি৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আজি প্ৰতিজন ভাৰতীয় নিজৰ ৰক্ষাৰ বাবে ঘৰত বন্ধ হৈ আছে, কিন্তু আগন্তুক সময়ছোৱাত এই ভাৰতীয়ই নিজৰ দেশৰ বিকাশৰ বাবে ৰুদ্ধ দেৱাল ভাঙি আগবাঢ়ি ওলাই আহিব, দেশক আগুৱাই লৈ যাব৷ আপোনালোকে নিজৰ পৰিয়ালৰ সৈতে ঘৰতে থাকক, সুৰক্ষিত আৰু সাৱধান হৈ থাকক- এই যুদ্ধত আমি জয়ী হ’ব লাগিব৷ নিশ্চয়কৈ জয়ী হ’ব লাগিব৷ ‘মন কী বাত’ৰ বাবে পুনৰ অহা মাহত মিলিত হ’ম৷ তেতিয়ালৈ এই সংকটৰ পৰা মুক্ত হোৱাত আমি সফল হ’ম, এই কল্পনাৰ সৈতে, এই শুভকামনাৰ সৈতে আপোনালোকক অশেষ ধন্যবাদ জ্ঞাপন কৰিছো৷

মন কী বাত, ফেব্ৰুৱাৰী ২০২০

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, এয়া মোৰ সৌভাগ্য যে ‘মন কী বাত’ৰ জৰিয়তে মই কচ্ছৰ পৰা আৰম্ভ কৰি ক’হিমা, কাশ্মীৰৰ পৰা আৰম্ভ কৰি কন্যাকুমাৰীলৈ, দেশৰ সকলো নাগৰিকক পুনৰবাৰ নমস্কাৰ জনোৱাৰ সুবিধা লাভ কৰিছো৷ আপোনালোক সকলোকে নমস্কাৰ৷ আমাৰ দেশৰ বিশালতা আৰু বৈচিত্ৰতাক স্মৰণ কৰি, ইয়াক সেৱা জনাই প্ৰতিজন ভাৰতীয়ই গৰ্ববোধ কৰে৷ আৰু এই বৈচিত্ৰতাৰ অনুভৱে সদায়েই সকলোকে অভিভূত কৰি তোলে, আনন্দ আৰু প্ৰেৰণাৰে ভৰাই তোলে৷ কিছুদিন পূৰ্বে দিল্লীৰ হুনাৰ হাটত এডোখৰ সৰু স্থানত আমাৰ দেশৰ বিশালতা, সংস্কৃতি, পৰম্পৰা, খাৱন-শোৱন আৰু আবেগৰ বৈচিত্ৰতা দৰ্শন কৰাৰ সৌভাগ্য লাভ কৰিলো৷ পাৰম্পৰিক বস্ত্ৰ, হস্তশিল্প, দলিচা, বাচন, বাঁহ আৰু পিতলৰ সামগ্ৰী, পাঞ্জাৱৰ ফুলকাৰী, অন্ধ্ৰ প্ৰদেশৰ সুন্দৰ চামৰাৰ কাম, তামিলনাডুৰ সুন্দৰ চিত্ৰ, উত্তৰ প্ৰদেশৰ পিতলৰ সামগ্ৰী, ভদোহীৰ দলিচা, কচ্ছৰ তামৰ সামগ্ৰী, অনেক সংগীত বাদ্য-যন্ত্ৰ, অসংখ্য কথা, সমগ্ৰ ভাৰতৰ কলা আৰু সংস্কৃতিৰ এক চমক, সেয়া সঁচাকৈয়ে অভুতপূৰ্ব আছিল, শিল্পকাৰসকলৰ সাধনা, নিষ্ঠা আৰু নিজৰ প্ৰতিভাৰ প্ৰতি প্ৰেম, এয়া সকলো প্ৰেৰণাদায়ী আছিল৷ হুনাৰ হাটত এগৰাকী দিব্যাংগ মহিলাৰ সৈতে মত বিনিময় কৰি খুব সন্তোষিত হ’লো৷ তেওঁ মোক ক’লে যে কিদৰে তেওঁ পদপথত নিজৰ চিত্ৰ বিক্ৰী কৰিছিল৷ কিন্তু হুনাৰ হাটৰ সৈতে জড়িত হোৱাৰ পিছত তেওঁৰ জীৱন পৰিৱৰ্তিত হ’ল৷ আজি তেওঁ আত্মনিৰ্ভৰশীল হোৱাই নহয়, নিজৰ এটা ঘৰো ক্ৰয় কৰিবলৈ সমৰ্থ হ’ল৷ হুনাৰ হাটত মই আৰু অন্য শিল্পকাৰ সকলৰ সৈতেও কথা-পতাৰ সুযোগ লাভ কৰিলো৷ মোক কোৱা হৈছে যে হুনাৰ হাটত অংশগ্ৰহণ কৰা লোকসকলৰ অধিকাংশই হ’ল মহিলা৷ আৰু বিগত তিনিটা বৰ্ষত হুনাৰ হাটৰ জৰিয়তে প্ৰায় তিনি লাখ কাৰিকৰ, শিল্পীৰ বাবে কৰ্ম সংস্থাপনৰ অনেক অৱকাশৰ সৃষ্টি হৈছে৷ হুনাৰ হাট কলাৰ প্ৰদৰ্শনৰ বাবে এক মঞ্চ হিচাপে বিবেচিত হোৱাৰ লগতে শিল্পীসকলৰ সপোনকো বাস্তৱায়িত কৰিছে৷ এটা স্থানতেই দেশৰ বৈচিত্ৰতা নোচোৱাকৈ থকাটো অসম্ভৱেই প্ৰায়৷ শিল্পাকৰ সকলোতো আছেই, লগতে আমাৰ খাৱন-শোৱনৰো বৈচিত্ৰতা আছে৷ এটা শাৰীতেই ইডলী-ডোচা, ছোলে-ভটোৰে, দাল-বাটি, খমন-খাণ্ডৱী আৰু যে কি কি৷ মই নিজেই ইয়াত বিহাৰৰ সুস্বাদু লিট্টি-চোখাৰ সোৱাদ উপভোগ কৰিছো৷ ভাৰতৰ প্ৰতিটো প্ৰান্ততে এনে ধৰণৰ মেলা, প্ৰদৰ্শনীৰ আয়োজন কৰা হয়৷ ভাৰতক জনাৰ বাবে, ভাৰতক অনুভৱ কৰাৰ বাবে যেতিয়াই সুযোগ পায় তেতিয়াই এইবোৰলৈ যাব লাগে৷ ‘এক ভাৰত-শ্ৰেষ্ঠ ভাৰত’ক প্ৰাণেৰে অনুভৱ কৰিবলৈ ইয়াৰ জৰিয়তে এক অৱকাশৰ সৃষ্টি হয়৷ আপোনালোকে ইয়াৰ জৰিয়তে কেৱল দেশৰ কলা-সংস্কৃতিৰ সৈতে জড়িত হোৱাই নহয়, বৰঞ্চ দেশৰ পৰিশ্ৰমী কাৰিকৰ, বিশেষকৈ মহিলাসকলৰ সমৃদ্ধিৰ সৈতেও অংশীদাৰ হ’ব- নিশ্চয়কৈ তালৈ যাওক৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আমাৰ দেশৰ পৰম্পৰা মহান৷ আমাৰ পূৰ্বপুৰুষসকলে আমাক যি ঐতিহ্য প্ৰদান কৰিছে, যি শিক্ষা আৰু দীক্ষা আমাক প্ৰদান কৰিছে, য’ত জীৱমাত্ৰেই দয়া, প্ৰকৃতিৰ প্ৰতি অপাৰ প্ৰেম, এই সকলোবোৰ আমাৰ সাংস্কৃতিক ঐতিহ্য আৰু ভাৰতৰ এই বাতাৱৰণৰ আতিথ্য গ্ৰহণ কৰিবলৈ বিশ্বৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ পৰা ভিন্ন ভিন্ন প্ৰজাতিৰ পক্ষী প্ৰতিবছৰে ভাৰতলৈ আহে৷ ভাৰত গোটেই বছৰটো পৰিভ্ৰমী চৰাইৰ বাসস্থান হৈ পৰে৷ পাঁচশতকৈও অধিক সংখ্যাত ভিন্ন ভিন্ন প্ৰকাৰৰ, ভিন্ন ভিন্ন স্থানৰ পৰা ইয়ালৈ চৰাইবোৰ আহে৷ কিছুদিন পূৰ্বে গান্ধী নগৰত ‘COP – 13 convention’ অনুষ্ঠিত হ’ল য’ত এই বিষয়টো সন্দৰ্ভত বহু আলোচনা কৰা হ’ল, মন্থনো কৰা হ’ল আৰু ভাৰতৰ প্ৰয়াসক বিভিন্ন জনে প্ৰশংসাও কৰিলে৷ বন্ধুসকল, আমাৰ বাবে গৰ্বৰ কথা যে আগন্তুক তিনিটা বৰ্ষ পৰ্যন্ত ভাৰতে প্ৰব্ৰজিত হোৱা পৰিভ্ৰমী প্ৰজাতিৰ ওপৰত অনুষ্ঠিত ‘COP – 13 convention’ৰ অধ্যক্ষতা কৰিব৷ এই অনুষ্ঠানক কিদৰে উপযোগী কৰি তোলা হ’ব সেই বিষয়ে আপোনালোকে নিশ্চয়কৈ পৰামৰ্শ আগবঢ়াব৷ ‘COP – 13 convention’ ৰ ওপৰত হোৱা চৰ্চাৰ পৰিপ্ৰেক্ষিতত মই মেঘালয়ৰ সৈতে জড়িত এক গুৰুত্বপূৰ্ণ তথ্য আপোনালোকক জনাব বিচাৰিছো৷ অলপতে জীৱবিজ্ঞানীসকলে মাছৰ এক নতুন প্ৰজাতি আৱিষ্কাৰ কৰিছে যি কেৱল মেঘালয়ৰ গুহাৰ ভিতৰতহে পোৱা যায়৷ কোৱা হয় যে এই মাছ বিধ গুহাৰ ভিতৰত থকা জলজ প্ৰাণীসমূহৰ ভিতৰত সবাতোকৈ বৃহৎ৷ এই মাছবিধ গভীৰ অন্ধকাৰৰ মাটিৰ তলত থকা গুহাতহে থাকে য’ত পোহৰে ঢুকি নাপায়েই৷ বৈজ্ঞানিকসকল আচৰিত হৈছে যে এই ইমান ডাঙৰ মাছবিধ গুহাৰ ভিতৰত কিদৰে জীয়াই থাকে৷ এয়া এক সুখৰ কথা যে আমাৰ ভাৰত, বিশেষকৈ মেঘালয় এক দুৰ্লভ প্ৰজাতিৰ আৱাসস্থান হিচাপে পৰিচিত হৈছে৷ ই ভাৰতৰ জৈৱ বৈচিত্ৰতাক এক নতুন ৰূপ প্ৰদান কৰিব৷ আমাৰ আশে-পাশে এনে বহু আশ্বৰ্যকৰ ঘটনা ঘটি আছে যি এতিয়াও অনাৱিষ্কৃত হৈ আছে৷ এই আশ্বৰ্যসমূহৰ সন্ধানৰ বাবে অনুসন্ধানকাৰী মানসিকতাৰ প্ৰয়োজন৷ মহান তামিল কবি অবৈয়াৰে লিখিছে- ‘কট্টট কেমাংবু কল্লাদৰু উড়গড়বু, কট্টত কয়িমন অড়ৱা কল্লাদৰ ওলাআড়ু’৷ ইয়াৰ অৰ্থ হ’ল যে আমি যি জানো সেয়া মাত্ৰ বালিকণাৰ সমান আৰু আমি যি নাজানো সেয়া সম্পূৰ্ণ ব্ৰহ্মাণ্ডৰ সমান৷ এই দেশৰ বৈচিত্ৰতাৰ সৈতে এনেকুৱাই, যিমান জানো সিমানেই কম৷ আমাৰ জৈৱ বৈচিত্ৰতাও সম্পূৰ্ণ মানৱতাৰ বাবে এক আচৰিত ভাণ্ডাৰ যাক আমি সন্ধান কৰিব লাগিব, সংৰক্ষিত কৰিব লাগিব আৰু প্ৰচাৰো কৰিব লাগিব৷

মোৰ মৰমৰ যুৱ বন্ধুসকল, আজিকালি আমাৰ দেশৰ ল’ৰা-ছোৱালীসকলৰ মাজত, যুৱ প্ৰজন্মৰ মাজত বিজ্ঞান আৰু প্ৰযুক্তিৰ প্ৰতি স্পৃহা বৃদ্ধি হ’বলৈ ধৰিছে৷ মহাকাশত অভিলেখসংখ্যক উপগ্ৰহ প্ৰক্ষেপণ, নতুন নতুন অভিলেখ, নতুন নতুন অভিযানে ভাৰতীয়ক গৌৰৱান্বিত কৰি তুলিছে৷ যেতিয়া চন্দ্ৰযান-২ৰ সময়ত মই বেংগালুৰুত আছিলো, তেতিয়া মই দেখিছিলো যে তাত উপস্থিত শিশুসকল কেনে উৎসাহী হৈ পৰিছিল৷ নিদ্ৰা-ভোক সকলো পাহৰি গৈছিল৷ গোটেই নিশাটো তেওঁলোকে সাৰে আছিল৷ তেওঁলোকৰ মনত বিজ্ঞান, প্ৰযুক্তি আৰু উদ্ভাৱনক লৈ যি উৎসুকতা আছিল সেয়া মই কেতিয়াও পাহৰিব নোৱাৰো৷ শিশু, যুৱচামৰ এই উৎসাহ বৃদ্ধিৰ বাবে, তেওঁলোকৰ মনত বিজ্ঞানৰ প্ৰতি ধাউতি বৃদ্ধি কৰিবলৈ আৰু এক নতুন ব্যৱস্থাৰ সূচনা কৰা হৈছে৷ এতিয়া আপোনালোকে শ্ৰীহৰিকোটাৰ পৰা উৎক্ষেপিত হোৱা ৰকেট উৎক্ষেপণ সন্মুখৰ পৰা বহি চাব পাৰিব৷ অলপতে এয়া সকলোৰে বাবে মুকলি কৰি দিয়া হৈছে৷ দৰ্শনাৰ্থীৰ বাবে এক গেলেৰী নিৰ্মাণ কৰা হৈছে য’ত ১০ হাজাৰ লোকে বহি এয়া প্ৰত্যক্ষ কৰিব পাৰিব৷ ইছৰ’ৰ ৱেৱছাইটত দিয়া লিংকৰ জৰিয়তে অনলাইন বুকিঙো কৰিব পাৰিব৷ মোক কোৱা হৈছে যে বহুতো বিদ্যালয়ে নিজৰ বিদ্যাৰ্থীসকলক ৰকেট উৎক্ষেপণ দেখুৱাবলৈ আৰু তেওঁলোকক উৎসাহিত কৰিবলৈ তালৈ ভ্ৰমণো কৰিছে৷ মই সকলো বিদ্যালয়ৰ অধ্যক্ষ আৰু শিক্ষকসকলক ইয়াৰ সুযোগ গ্ৰহণ কৰিবলৈ আহ্বান জনাইছো৷

বন্ধুসকল, মই আপোনালোকক আন এক ৰোমাঞ্চকৰ তথ্য জনাবলৈ বিচাৰিছোও৷ মই নমো এপত ঝাৰখণ্ডৰ ধানবাদ নিৱাসী পাৰসৰ মন্তব্য পঢ়িছো৷ পাৰসে বিচাৰিছে যে ইছৰ’ৰ ‘যুবিকা’ কাৰ্যসূচীৰ বিষয়ে যাতে মই মোৰ তৰুণ বন্ধুসকলক জনাও৷ যুৱচামক বিজ্ঞানৰ সৈতে জড়িত কৰোৱাৰ বাবে ইছৰ’ৰ ‘যুবিকা’ কাৰ্যসূচী সঁচাকৈয়ে প্ৰশংসনীয়৷ ২০১৯ত এই কাৰ্যসূচী বিদ্যালয়ৰ শিক্ষাৰ্থীসকলৰ বাবে মুকলি কৰা হৈছিল৷ ‘যুবিকা’ৰ অৰ্থ হ’ল-‘‘যুৱ বিজ্ঞানী কাৰ্যসূচী’’ (YUva Vigyani Karyakram)৷ এই কাৰ্যসূচীয়ে আমাৰ ‘‘জয় জোৱান, জয় কিষাণ, জয় বিজ্ঞান, জয় অনুসন্ধান’’ বীক্ষণক প্ৰতিফলিত কৰিছে৷ এই কাৰ্যসূচীত পৰীক্ষাৰ পিছত ছুটিৰ সময়ছোৱাত শিক্ষাৰ্থীসকলে ইছৰ’ৰ বিভিন্ন কেন্দ্ৰলৈ গৈ মহাকাশ প্ৰযুক্তি, মহাকাশ বিজ্ঞান আৰু মহাকাশৰ প্ৰণালীসমূহৰ বিষয়ে শিকিব পাৰে৷ আপোনালোকে যদি এই প্ৰশিক্ষণ কেনে হয়, কেনে ধৰণে ইয়াক সম্পন্ন কৰা হয়, ই কেনে ৰোমাঞ্চক আদি জানিবলৈ বিচাৰে তেন্তে যোৱাবাৰ যিসকলে ইয়াত অংশগ্ৰহণ কৰিছে তেওঁলোকৰ অভিজ্ঞতা নিশ্চয়কৈ পঢ়ক৷ আপুনি যদি নিজে অংশগ্ৰহণ কৰিবলৈ বিচাৰিছে তেন্তে ইছৰ’ৰ সৈতে জড়িত ‘যুবিকা’ৰ ৱেবছাইটলৈ গৈ পঞ্জীয়নো কৰিব পাৰে৷ মোৰ যুৱ বন্ধুসকল, মই আপোনালোকক ক’ব বিচাৰিছো, ৱেবছাইটৰ নামটো লিখি লওক আৰু আজিয়েই ইয়াক পৰিদৰ্শন কৰক- www.yuvika.isro.gov.in লিখিলে নে?

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, ৩১ জানুৱাৰী ২০২০ তাৰিখে লাডাখৰ সুন্দৰ পৰিবেশে এক ঐতিহাসিক ঘটনাৰ সাক্ষী হ’ল৷ লেহৰ কুশোক বাকুলা ৰিম্পোচী বিমানবন্দৰৰ পৰা ভাৰতীয় বায়ুসেনাৰ এএন-৩২ বিমানে ইতিহাস ৰচি আকাশলৈ উৰা মাৰিলে৷ এই উৰণত ১০% ভাৰতীয় বায়’-জেট ইন্ধনৰ মিশ্ৰণ কৰা হৈছিল৷ এয়া প্ৰথমবাৰলৈ হৈছে য’ত দুয়োটা ইঞ্জিনতে এই মিশ্ৰণ ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে৷ এয়াই নহয়, লেহৰ যি বিমানবন্দৰৰ পৰা এই বিমানে উৰা মাৰিছে সেই বিমানবন্দৰ কেৱল ভাৰতৰেই নহয় বৰঞ্চ সমগ্ৰ বিশ্বতে সৰ্বাধিক উচ্চতাত অৱস্থিত বিমানবন্দৰ৷ উল্লেখযোগ্য কথা এয়েই যে বায়’-জেট ইন্ধনক non-edible tree borne oil ৰে প্ৰস্তুত কৰা হৈছে৷ ইয়াক ভাৰতৰ বিভিন্ন আদিবাসী এলেকাৰ পৰা ক্ৰয় কৰা হৈছে৷ এই প্ৰয়াসে কেৱল কাৰ্বন নিৰ্গমন হ্ৰাস কৰাই নহয় বৰঞ্চ কেঁচা তেলৰ আমদানিও হ্ৰাস কৰিব৷ মই এই কাৰ্যৰ সৈতে জড়িত সকলো লোকক অভিনন্দন জনাইছো৷ বিশেষকৈ CSIR, Indian Institute of Petroleum, Dehradunৰ বৈজ্ঞানিকসকলক, যিসকলে জৈৱ ইন্ধনৰ দ্বাৰা বিমান উৰণ প্ৰযুক্তি সম্ভৱ কৰি তুলিছে৷ তেওঁলোকৰ এই প্ৰয়াসে মেক ইন ইণ্ডিয়াক সৱলীকৃত কৰি তুলিছে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আমাৰ নতুন ভাৰতে পুৰণি পদক্ষেপৰ সৈতে আগুৱাবলৈ প্ৰস্তুত নহয়৷ বিশেষকৈ নতুন ভাৰতৰ আমাৰ ভগ্নী আৰু মাতৃসকলে প্ৰত্যাহ্বানসমূহ গ্ৰহণ কৰাৰ ফলত সমাজত ধনাত্মক পৰিৱৰ্তন দেখিবলৈ পোৱা গৈছে৷ বিহাৰৰ পুৰ্ণিয়াৰ কাহিনীয়ে দেশৰ জনতাক অনুপ্ৰেৰিত কৰি তুলিব৷ এই এলেকাটোৱে দশকজুৰি বানৰ ত্ৰাসৰ সৈতে যুঁজি আছিল৷ এনে অৱস্থাত ইয়াত খেতি-বাতি আৰু আয়ৰ অন্য সংসাধনৰ ব্যৱস্থা কৰাটো সমস্যা হৈ পৰিছিল৷ কিন্তু এই পৰিস্থিতিৰ মাজতেই পুৰ্ণিয়াৰ কিছুমান মহিলাই অন্য এক পথ গ্ৰহণ কৰিলে৷ বন্ধুসকল, প্ৰথমে এই এলেকাটোৰ মহিলাসকলে মালৱৰী গছত ৰেচমৰ কীটৰ পৰা কুকুন (Cocoon) প্ৰস্তুত কৰিছিল আৰু তেওঁলোকে ইয়াৰ অতিশয় কম দাম লাভ কৰিছিল৷ কিন্তু ৰেচম ক্ৰয় কৰোতাসকলে ইয়াৰ পৰা বৃহৎ মুনাফা আদায় কৰিছিল৷ কিন্তু আজি পুৰ্ণিয়াৰ মহিলাসকলে এক নতুন আৰম্ভণি কৰিলে আৰু সমগ্ৰ চিত্ৰপট পৰিৱৰ্তন কৰি পেলালে৷ এই মহিলাসকলে চৰকাৰৰ সহযোগত মালৱৰী উৎপাদন গোট গঠন কৰিলে৷ ইয়াৰ পিছত তেওঁলোকে কুকুনৰ পৰা ৰেচমৰ সুতা প্ৰস্তুত কৰিলে আৰু সেই সুতাৰ পৰা নিজেই শাৰী প্ৰস্তুত কৰা আৰম্ভ কৰিলে৷ আপোনালোকে জানি আচৰিত হ’ব যে প্ৰথমে কুকুন বিক্ৰী কৰি যি সামান্য দাম লাভ কৰিছিল, আজি তাৰে পৰা প্ৰস্তুত শাৰী বিক্ৰী কৰি হাজাৰ টকা লাভ কৰিছে৷ ‘আদৰ্শ জীৱিকা মহিলা মালৱৰী উৎপাদন গোট’ৰ বাইদেউসকলে যি আচৰিত কাম কৰিছে তাৰ প্ৰভাৱ এতিয়া বহু গাঁৱত দেখিবলৈ পোৱা গৈছে৷ পুৰ্ণিয়াৰ বহু গাঁৱৰ কৃষক বাইদেউসকলে এতিয়া কেৱল শাৰী প্ৰস্তুত কৰাই নহয়, বৰঞ্চ ডাঙৰ ডাঙৰ মেলাত নিজৰ বিপণীও স্থাপন কৰিছে৷ এয়া এক উদাহৰণ- আজিৰ মহিলাই নতুন শক্তি, নতুন চিন্তাধাৰাৰ সৈতে কিদৰে নিজৰ লক্ষ্যত উপনীত হৈছে৷
মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আমাৰ দেশৰ মহিলা, কন্যাৰ উদ্যমশীলতা, তেওঁলোকৰ সাহস সকলোৰে বাবে গৌৰৱৰ বিষয়৷ আপোনালোকে ওচৰে-পাজৰে এনে বহু উদাহৰণ দেখিবলৈ পাব৷ ইয়াৰ দ্বাৰা এয়া অনুধাৱন কৰিব পাৰি যে কিদৰে কন্যাসকলে পুৰণি বান্ধোন ছিঙি নতুন উচ্চতাত অৱৰোহণ কৰিছে৷ মই আপোনালোকৰ সৈতে বাৰ বছৰীয়া কন্যা কাম্যা কাৰ্তিকেয়নৰ উপলব্ধিৰ কথা নিশ্চয়কৈ আলোচনা কৰিব বিচাৰিম৷ কাম্যাই কেৱল বাৰ বছৰতেই মাউণ্ট একনকাগুৱা (Mount Aconcagua) শৃংগ জয় কৰিবলৈ সমৰ্থ হৈছে৷ এয়া দক্ষিণ আমেৰিকাৰ এণ্ডিছ পৰ্বতমালাৰ সবাতোকৈ ওখ শৃংগ যি প্ৰায় ৭০০০ মিটাৰ ওখ৷ প্ৰতিজন ভাৰতীয়ৰে হৃদয় গৰ্বেৰে উফণ্ডি পৰিছে যেতিয়া এই মাহৰ আৰম্ভণিতে কাম্যাই এই সফলতা লাভ কৰিছে আৰু তাত আমাৰ ত্ৰিৰংগা উৰুৱাইছে৷ মোক ইয়াকো কোৱা হৈছে যে দেশক গৌৰৱান্বিত কৰা কাম্যা এক নতুন অভিযানৰ অংশীদাৰ হৈছে যাৰ নাম হ’ল ‘মিছন সাহস’৷ ইয়াৰ অধীনত সকলো মহাদ্বীপৰ সবাতোকৈ ওখ শৃংগ জয় কৰাৰ পদক্ষেপ গ্ৰহণ কৰা হৈছে৷ এই অভিযানত তেওঁ উত্তৰ আৰু দক্ষিণ মেৰুত স্কীও কৰিব৷ মই কাম্যাক এই ‘মিছন সাহস’ৰ বাবে শুভকামনা জনাইছো৷ কাম্যাৰ উপলব্ধিয়ে সকলোকে ফিট হৈ থকাৰ বাবেও অনুপ্ৰেৰণা দিয়ে৷ ইমান কম বয়সতে কাম্যাই যি উচ্চতাত অৱৰোহণ কৰিছে তাত ফিটনেছৰো বহু গুৰুত্ব আছে৷ A Nation that is fit, will be a nation that is hit৷ অৰ্থাৎ যি দেশ ফিট হৈ থাকে সেই দেশ সদায়েই হিট হৈও থাকিব৷ আগন্তুক মাহটো অভিযানমূলক ক্ৰীড়াৰ বাবেও উপযুক্ত মাহ৷ ভাৰতৰ ভৌগোলিক আকৃতি এনেকুৱা যে দেশত অভিযানমূলক ক্ৰীড়াৰ বাবে অনেক অৱকাশৰ সৃষ্টি হয়৷ ইফালে সুউচ্চ পৰ্বত আৰু আনটো ফালে দুৰ-দুৰণিলৈ বিস্তৃত মৰুভূমি৷ এফালে ঘন জংগল আৰু এফালে বিশাল সমুদ্ৰ৷ সেইবাবে মই আপোনালোকক বিশেষভাৱে আহ্বান জনাইছো যে আপোনালোকেও নিজৰ পছন্দৰ স্থান বাচনি কৰি, নিজৰ বিনোদন বাচনি কৰি নিজৰ জীৱনক অভিযানৰ সৈতে জড়িত কৰাওক৷ জীৱনত অভিযান থাকিব লাগে নে নালাগে! অৱশ্যে বন্ধুসকল, বাৰ বছৰীয়া কন্যা কাম্যাৰ সফলতাৰ পিছত আপোনালোকে যেতিয়া ১০৫ বৰ্ষীয় ভাগিৰথী আম্মাৰ কথা শুনিব, তেতিয়া আৰু আচৰিত হৈ পৰিব৷ বন্ধুসকল, যদি আমি জীৱনত প্ৰগতি কৰিব বিচাৰো, বিকাশ কৰিব বিচাৰো, তেন্তে ইয়াৰ প্ৰথম চৰ্তটো হ’ল আমাৰ অন্তৰৰ বিদ্যাৰ্থীক কেতিয়াও নোহোৱা কৰিব নালাগে৷ আমাৰ ১০৫ বৰ্ষীয় ভাগিৰথী আম্মাই আমাক এই প্ৰেৰণাই দিছে৷ এতিয়া আপোনালোকে ভাবিছে যে এই ভাগিৰথী আম্মা কোন? ভাগিৰথী আম্মা কেৰেলাৰ কোল্লামত বাস কৰে৷ কম বয়সতেই তেওঁ নিজৰ মাকক হেৰুৱায়৷ কম বয়সতেই বিয়া হোৱাৰ পিছত স্বামীকো হেৰুৱাবলগীয়া হয়৷ কিন্তু ভাগিৰথী আম্মাই নিজৰ সাহস নেহেৰুৱালে৷ দহ বছৰতকৈও কম বয়সতে তেওঁ বিদ্যালয় এৰিবলগীয়া হৈছিল৷ ১০৫ বছৰ বয়সত তেওঁ পুনৰ বিদ্যালয়লৈ যোৱা আৰম্ভ কৰিলে৷ পঢ়া আৰম্ভ কৰিলে৷ ইমান বয়স হোৱাৰ পিছতো ভাগিৰথী আম্মাই চতুৰ্থ শ্ৰেণীক পৰীক্ষাত অৱতীৰ্ণ হ’ল আৰু অধীৰ অপেক্ষাৰে পৰীক্ষাৰ ফলাফলৈ বাট চাই ৰ’ল৷ তেওঁ পৰীক্ষাত ৭৫ শতাংশ নম্বৰ লাভ কৰিলে৷ এয়াই নহয়, তেওঁ গণিতত এশ শতাংশ নম্বৰ লাভ কৰিলে৷ আম্মাই এতিয়া আগলৈ পঢ়িব বিচাৰে৷ পৰীক্ষা দিব বিচাৰে৷ নিশ্চিতভাৱেই ভাগিৰথী আম্মাৰ দৰেই লোক হ’ল এই দেশৰ শক্তি৷ তেওঁলোক প্ৰেৰণাৰ এক অন্তহীন স্ৰোত৷ মই আজি বিশেষভাৱে ভাগিৰথী আম্মাক প্ৰণাম জনাইছো৷

বন্ধুসকল, জীৱনৰ প্ৰতিকূল সময়ত আমাৰ উৎসাহ, আমাৰ ইচ্ছা-শক্তিয়ে যিকোনো পৰিস্থিতি পৰিৱৰ্তন কৰিব পাৰে৷ অলপতে মই মিডিয়াত এনে এক ঘটনা পঢ়িলো যাক আপোনালোকৰ সৈতে নিশ্চয় বিনিময় কৰিম৷ এই কাহিনী হ’ল মুৰাদাবাদৰ হামীৰপুৰ গাঁৱৰ বাসিন্দা চলমানৰ৷ চলমান জন্মৰ পৰাই দিব্যাংগ৷ তেওঁৰ ভৰি অকামিলা৷ এই কঠিনতাৰ পিছতো তেওঁ হাৰ নামানি নিজেই নিজক কাম আৰম্ভ কৰাৰ সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰিলে৷ লগতে এয়াও সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰিলে যে তেওঁ নিজৰ দৰে দিব্যাংগ লগৰীয়াসকলকো সহায় কৰিব৷ তাৰ পিছত কি হ’ল, চলমানে নিজৰ গাঁৱত চেণ্ডেল আৰু ডিটাৰজেণ্ট বনোৱাৰ কাম আৰম্ভ কৰিলে৷ চাওতে চাওতে তেওঁৰ সৈতে ৩০ গৰাকী দিব্যাংগ সহযোগী হ’বলৈ আগবাঢ়ি আহিল৷ আপোনালোকে মন কৰক, চলমানে নিজে খোজ কাঢ়িব নোৱাৰে কিন্তু তেওঁ আনৰ অহা-যোৱা সহজ কৰিবলৈ চেণ্ডেল বনোৱাৰ কাম আৰম্ভ কৰিলে৷ বিশেষ কথা এয়েই যে চলমানে লগৰীয়া দিব্যাংগসকলকো নিজেই প্ৰশিক্ষণ প্ৰদান কৰিলে৷ এতিয়া এওঁলোকে মিলি নিৰ্মাণো কৰে আৰু বিপণনো কৰে৷ নিজৰ পৰিশ্ৰমেৰে এই লোকসকলে কেৱল নিজৰ নিয়োজন নিশ্চিত কৰাই নহয় বৰঞ্চ নিজৰ উদ্যোগকো লাভজনক অৱস্থানত উপনীত কৰোৱালে৷ এতিয়া এওঁলোকে দিনটোত ডেৰশ যোৰ চেণ্ডেল প্ৰস্তুত কৰে৷ এয়াই নহয়, চলমানে এই বৰ্ষত আৰু এশজন দিব্যাংগক কৰ্ম সংস্থাপন প্ৰদান কৰাৰ সংকল্প গ্ৰহণ কৰিছে৷ মই এওঁলোকৰ উৎসাহ, এওঁলোকৰ উদ্যমশীলতাক অভিবাদন জনাইছো৷ এনেকুৱাই সংকল্প শক্তি গুজৰাটৰ কচ্ছ এলেকাৰ আজৰক গাঁৱৰ বাসিন্দাসকলেও প্ৰদৰ্শিত কৰিছে৷ ২০০১ চনৰ প্ৰলয়ংকাৰী ভুমিকম্পৰ পিছত সকলো লোকে গাঁও পৰিত্যাগ কৰাৰ মুহূৰ্ততে ইছমাইল খত্ৰী নামৰ এজন ব্যক্তিয়ে গাঁৱতেই থাকি ‘আজৰক প্ৰিণ্ট’ৰ জৰিয়তে নিজৰ পাৰম্পৰিক কলা প্ৰদৰ্শিত কৰাৰ সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰিলে৷ চাওতে চাওতে প্ৰাকৃতিক ৰঙৰ দ্বাৰা নিৰ্মিত ‘আজৰক কলা’ই সকলোকে আকৰ্ষিত কৰিবলৈ ধৰিলে আৰু সমগ্ৰ গাঁৱেই এই হস্তশিল্পৰ সৈতে জড়িত হৈ পৰিল৷ গাঁওবাসীয়ে কেৱল শতিকাপুৰণি নিজৰ এই কলাক সংৰক্ষণ কৰাই নহয় বৰঞ্চ তাক আধুনিক ফেশ্বনৰ সৈতেও সংযোজিত কৰিলে৷ এতিয়া ডাঙৰ ডাঙৰ ডিজাইনাৰ, ডাঙৰ ডাঙৰ ডিজাইনাৰ সংস্থাই ‘আজৰক প্ৰিণ্ট’ ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ ধৰিছে৷ গাঁৱৰ পৰিশ্ৰমী লোকৰ বাবে আজি ‘আজৰক প্ৰিণ্ট’ এক ব্ৰেণ্ডলৈ ৰূপান্তৰিত হৈছে৷ বিশ্বৰ বৃহৎ বৃহৎ ক্ৰেতাই এই প্ৰিণ্টৰ প্ৰতি আকৰ্ষিত হৈছে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, অলপতে সমগ্ৰ দেশত মহা-শিৱৰাত্ৰি পালন কৰা হৈছে৷ ভগৱান শিৱ আৰু মা-পাৰ্বতীৰ আশীৰ্বাদে দেশৰ চেতনা জাগৃত কৰিছে৷ মহা-শিৱৰাত্ৰিত ভোলে বাবাৰ আশীৰ্বাদ আপোনালোকৰ ওপৰত বৰ্ষণ হওক, আপোনালোকৰ সকলো মনোকামনা শিৱজীয়ে পূৰণ কৰক, আপোনালোক শক্তিমন্ত হওক, স্বাস্থ্যৱান হওক, সুখী হওক আৰু দেশৰ প্ৰতি নিজৰ কৰ্তব্য পালন কৰি থাকক৷

বন্ধুসকল, মহা-শিৱৰাত্ৰিৰ সৈতে বসন্ত ঋতুৰ আভাও এতিয়া দিনে দিনে বৃদ্ধি হ’ব৷ আগন্তুক দিনত হোলীৰ উৎসৱৰ ঠিক পিছতে গুড়ী-পৰৱাও পালন কৰা হ’ব৷ নৱৰাত্ৰিৰ পৰ্বও ইয়াৰ সৈতে জড়িত৷ ৰাম-নৱমীৰ পৰ্বও আহিব৷ পৰ্ব আৰু উৎসৱ, আমাৰ দেশৰ সামাজিক জীৱনৰ এক অভিন্ন অংগ৷ প্ৰতিটো উৎসৱৰ অন্তৰালত কোনোবাটো সামাজিক বাৰ্তা লুকাই থাকে যিয়ে কেৱল সমাজকেই নহয়, সমগ্ৰ দেশকেই একতাৰ ডোলেৰে বান্ধি ৰাখে৷ হোলীৰ পিছত চৈত্ৰ শুক্ল-প্ৰতিপদৰ পৰা ভাৰতীয় বিক্ৰমী নৱবৰ্ষ আৰম্ভ হয়৷ ইয়াৰ বাবেও আপোনালোক সকলোকে অগ্ৰীম শুভকামনা জনাইছো৷
মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আগন্তুক ‘মন কী বাত’ পৰ্যন্ত বিদ্যাৰ্থীসকল বোধহয় পৰীক্ষাৰ সৈতে ব্যস্ত থাকিব৷ যিসকলৰ পৰীক্ষা শেষ হৈছে তেওঁলোকৰ আনন্দ৷ যিসকল ব্যস্ত, যিসকল আনন্দিত তেওঁলোককো অনেক শুভকামনা যাঁচি, আহক, আগন্তুক ‘মন কী বাত’ত অনেক বাৰ্তা-সম্ভাৰ লৈ পুনৰ মিলিত হ’ম৷ অশেষ ধন্যবাদ৷ নমস্কাৰ৷

মন কী বাত, জানুৱাৰী ২০২০

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, নমস্কাৰ৷ আজি ২৬ জানুৱাৰী৷ গণতন্ত্ৰ দিৱসৰ অনেক শুভকামনা জনাইছো৷ ২০২০ৰ এয়া প্ৰথমটো ‘মন কী বাত’ৰ খণ্ড৷ এই বৰ্ষৰো এয়া প্ৰথমটো কাৰ্যসূচী, এই দশকৰো এয়া প্ৰথমটো কাৰ্যসূচী৷ বন্ধুসকল, এইবাৰ ‘গণতন্ত্ৰ দিৱস’ সমাৰোহৰ বাবে আপোনালোকৰ সৈতে ‘মন কী বাত’ৰ সময় পৰিৱৰ্তন কৰাটো উচিত বুলি ভাবিলো৷ আৰু সেইবাবে, অন্য এটা সময় নিৰ্ধাৰণ কৰি আজি আপোনালোকৰ সৈতে ‘মন কী বাত’ত উপস্থিত হৈছো৷ বন্ধুসকল, দিন পৰিৱৰ্তন হয়, সপ্তাহ পৰিৱৰ্তন হয়, মাহ পৰিৱৰ্তন হয়, বৰ্ষ পৰিৱৰ্তন হয়, কিন্তু ভাৰতৰ জনসাধাৰণৰ উৎসাহ…আৰু মইও কম নহয়, মইও কিবা এটা কৰিমেই৷ ‘কেন ডু’, এই ‘কেন ডু’ৰ ভাৱ, সংকল্প উদ্ভাসিত হ’বলৈ ধৰিছে৷ দেশ আৰু সমাজৰ বাবে কিবা এটা কৰাৰ ভাব, আগতকৈও অধিক শক্তিশালী হ’ব ধৰিছে৷ বন্ধুসকল, ‘মন কী বাত’ৰ মঞ্চত আমি সকলোৱে পুনৰ একত্ৰিত হৈছো৷ নতুন নতুন বিষয়ত চৰ্চা কৰাৰ বাবে আৰু দেশবাসীৰ নতুন নতুন উপলব্ধিসমূহ উদযাপন কৰাৰ বাবে, ভাৰতক উদযাপিত কৰাৰ বাবে আমি একত্ৰিত হৈছো৷ ‘মন কী বাত’- বিনিময়, শিক্ষণ আৰু সহযোগিতাৰে উত্তৰণৰ এক সুন্দৰ আৰু সহজ প্লেটফ’ৰ্মলৈ পৰ্যবসিত হৈছে৷ প্ৰতি মাহে সহস্ৰাধিক লোকে নিজৰ পৰামৰ্শ, নিজৰ প্ৰয়াস, নিজৰ অভিজ্ঞতা বিনিময় কৰে৷ তাৰ জৰিয়তে সমাজে প্ৰেৰণা পোৱাৰ বাবে, এনে কিছুমান কথা, জনসাধাৰণৰ অসাধাৰণ প্ৰয়াসৰ বিষয়ে আমি চৰ্চা কৰাৰ অৱকাশ লাভ কৰো৷

‘কোনোবাই কৰি দেখুৱাইছে’- তেন্তে আমিও কি কৰিব পাৰো? সেই কামক সমগ্ৰ দেশতে পুনৰবাৰ সম্পন্ন কৰি এক বৃহৎ পৰিৱৰ্তন সাধন কৰিব পাৰিনে? সেই কামক সমাজৰ এক সহজ অভ্যাসৰ ৰূপত বিকশিত কৰি সেই পৰিৱৰ্তনক স্থায়ী ৰূপ দিব পাৰিনে? এনে কিছুমান প্ৰশ্নৰ উত্তৰ সন্ধান কৰি কৰি, প্ৰতিমাহে ‘মন কী বাত’ত কিছু আহ্বান, কিবা এটা কৰি দেখুওৱাৰ সংকল্প গ্ৰহণৰ দিশত অগ্ৰসৰ হোৱা যায়৷ বিগত বৰ্ষকেইটাত আমি বহু সৰু সৰু সংকল্প গ্ৰহণ কৰিছো৷ যেনে – ‘এবাৰ ব্যৱহৃত প্লাষ্টিক ব্যৱহাৰ নকৰা’, ‘খাদী’ আৰু ‘স্থানীয় সামগ্ৰী ক্ৰয়’, স্বচ্ছতাৰ কথাই হওক বা কন্যা সন্তানৰ সন্মান আৰু গৌৰৱৰ চৰ্চাই হওক অথবা কম নগদৰ অৰ্থনীতিৰ পদক্ষেপক গুৰুত্ব প্ৰদান কৰাৰ কথায়েই হওক৷ এনে বহু সংকল্পৰ জন্ম আমাৰ এই লঘূ কথাৰ ‘মন কী বাত’ৰ পৰাই আৰম্ভ হৈছে৷ আৰু ইয়াৰ সৱলীকৰণো আপোনালোকেই কৰিছে৷

মই এখন অতিশয় মৰমলগা পত্ৰ লাভ কৰিছো৷ বিহাৰৰ শ্ৰীমান শৈলেশৰ৷ অৱশ্যে তেওঁ বিহাৰত নাথাকে৷ তেওঁ দিল্লীত থাকি কোনো এটা এনজিঅ’ত কাম কৰে বুলি জনাইছে৷ শ্ৰীমান শৈলেশে লিখিছে- ‘‘মোদী মহোদয়, আপুনি ‘মন কী বাত’ৰ প্ৰতিটো খণ্ডতে কিবা এটা কামৰ আহ্বান কৰে৷ মই তাৰে বহু কাম কৰিছো৷ এই শীতত মই মানুহৰ ঘৰৰ পৰা গৰম কাপোৰ সংগ্ৰহ কৰি প্ৰয়োজনাৰ্থীক বিতৰণ কৰিছো৷ মই ‘মন কী বাত’ৰ পৰা আৰম্ভ কৰি বহু কাম কৰা আৰম্ভ কৰিছো৷ কিন্তু ধীৰে ধীৰে কিছুমান কথা মই পাহৰিলো আৰু কিছুমান কাম কৰিবলৈ থাকি গ’ল৷ মই এই নতুন বৰ্ষত ‘মন কী বাত’ৰ এখন চাৰ্ট প্ৰস্তুত কৰিলো য’ত সকলো কামৰ এখন তালিকা সন্নিৱিষ্ট কৰিলো৷ যিদৰে মানুহে নতুন বৰ্ষৰ সংকল্প গ্ৰহণ কৰে৷ মোদী মহোদয়, এয়া মোৰ নতুন বৰ্ষৰ সামাজিক সংকল্প৷ মই ভাবো যে এই সকলোবোৰ সৰু সৰু কথাই সমাজত বৃহৎ পৰিৱৰ্তন সাধন কৰিব পাৰে৷ আপুনি এই চাৰ্টখনত নিজৰ অটোগ্ৰাফ কৰি মোলৈ পুনৰ প্ৰেৰণ কৰিব পাৰিব নেকি?’’ শৈলেশ মহোদয়- আপোনাক অনেক অভিনন্দন আৰু শুভকামনা যাচিলো৷ আপোনাৰ নতুন বৰ্ষৰ সংকল্পৰ বাবে ‘মন কী বাত’ৰ এই চাৰ্ট অতিশয় সৃজনীশীল কৰ্ম৷ মই নিজৰ তৰফৰ পৰা শুভকামনা জনাই ইয়াক পুনৰ আপোনাৰ ওচৰলৈ নিশ্চয়কৈ প্ৰেৰণ কৰিম৷ বন্ধুসকল, এই ‘মন কী বাত’ৰ চাৰ্ট যেতিয়া মই পঢ়ি আছিলো, তেতিয়া মই নিজেও আচৰিত হৈছিলো যে ইমানবোৰ কথা আছে! ইমানবোৰ হেশ্বটেগ আছে! আৰু আমি সকলোৱে মিলি ইমানবোৰ প্ৰয়াসো কৰিছো৷ কেতিয়াবা আমি ‘সন্দেশ-টু-ছলজাৰ্ছ’ৰ সৈতে আমাৰ সৈনিকসকলৰ সৈতে ভাৱনাত্মক ৰূপত অধিক গভীৰভাৱে সংবদ্ধ হোৱা অভিযান চলাইছো, ‘খাদী ফ’ৰ নেচন-খাদী ফ’ৰ ফেশ্বন’ৰ সৈতে খাদী বিক্ৰীক এক নতুন স্তৰত উপনীত কৰিছো৷ ‘বাই লোকেল’ মন্ত্ৰ গ্ৰহণ কৰিছো৷ ‘হম ফিট তো ইণ্ডিয়া ফিট’ৰ দ্বাৰা ফিটনেচৰ প্ৰতি সজাগতা বৃদ্ধি কৰিছো৷ ‘মাই ক্লীন ইণ্ডিয়া’ অথবা ‘ষ্টেচু ক্লীনিং’ৰ প্ৰয়াসৰ জৰিয়তে স্বচ্ছতাক এক জন আন্দোলনলৈ পৰিণত কৰিছো৷ হেশ্বটেগ ‘নো টু ড্ৰাগছ্, হেশ্বটেগ ‘ভাৰত কী লক্ষ্মী’, হেশ্বটেগ ‘ছেল্ফ ফ’ৰ ছ’চাইটী’, হেশ্বটেগ ‘ষ্ট্ৰেছ ফ্ৰী এগজাম’, হেশ্বটেগ ‘সুৰক্ষা বন্ধন’, হেশ্বটেগ ‘ডিজিটেল ইকন’মী’, হেশ্বটেগ ‘ৰোড ছেফটী’, ৱাহঃ ৱাহঃ! অসংখ্য৷ শৈলেশ মহোদয়, আপোনাৰ এই ‘মন কী বাত’ৰ চাৰ্ট প্ৰত্যক্ষ কৰি এই তালিকা অতিশয় দীঘল বুলি অনুভৱ হৈছে৷ আহক, এই যাত্ৰা নিৰন্তৰে অব্যাহত ৰাখো৷ এই ‘মন কী বাত’ৰ চাৰ্টৰ পৰা আপুনি আপোনাৰ ৰুচি অনুসৰি যিকোনো এটা আহ্বানৰ সৈতে জড়িত হওক৷ হেশ্বটেগ ব্যৱহাৰ কৰি গৌৰৱৰ সৈতে নিজৰ অৱদানক সকলোৰে সৈতে বিনিময় কৰক৷ বন্ধুসকল, পৰিয়ালক আৰু সকলোকে উদগনি দিয়ক৷ যেতিয়া প্ৰতিজন ভাৰতবাসীয়ে এখোজ আগবঢ়ায় তেতিয়া আমাৰ ভাৰতবৰ্ষই ১৩০ কোটি খোজ আগবাঢ়ি যায়৷ সেইবাবে চৰৈৱতি-চৰৈৱতি-চৰৈৱতি, আগবাঢ়ি যোৱা, আগবাঢ়ি যোৱা, এই মন্ত্ৰৰ বাবে নিজৰ প্ৰয়াস অব্যাহত ৰাখক৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আমি ‘মন কী বাত’ৰ চাৰ্টৰ বিষয়ে কথা পাতিলো৷ স্বচ্ছতাৰ পিছত জনসাধাৰণৰ অংশগ্ৰহণৰ ভাৱনা, অংশগ্ৰহণৰ ইচ্ছা, আজি আন এক ক্ষেত্ৰত দ্ৰুত গতিত আগবাঢ়িব ধৰিছে আৰু সেয়া হ’ল ‘জল সংৰক্ষণ’৷ ‘জল সংৰক্ষণ’ৰ বাবে বহু ব্যাপক তথা উদ্ভাৱনী প্ৰয়াস দেশৰ প্ৰতিটো প্ৰান্তত নিৰন্তৰে চলিব ধৰিছে৷ মই এই কথা ক’বলৈ পাই সুখী অনুভৱ কৰিছো যে যোৱা বৰ্ষা ঋতুৰ সময়ত আৰম্ভ কৰা এই ‘জলশক্তি অভিযান’ জন অংশগ্ৰহণৰ দ্বাৰা অত্যাধিক সফলতাৰ দিশলৈ ধাৱমান হৈছে৷ বৃহৎ সংখ্যাত পুখুৰী, জল ভাণ্ডাৰ আদিৰ নিৰ্মাণ কৰা হৈছে৷ সকলোতকৈ ডাঙৰ কথা এয়ে যে, এই অভিযানত সমাজৰ বিভিন্ন শ্ৰেণীৰ লোকে অংশগ্ৰহণ কৰিছে৷ ৰাজস্থানৰ ঝালোৰ জিলাৰ কথাই লক্ষ্য কৰক- ইয়াৰ দুটা প্ৰাচীন কুঁৱা পৰিত্যক্ত হৈ পৰিছিল৷ তাৰপিছত কি হ’ল? ভদ্ৰায়ু আৰু থানৱালা পঞ্চায়তৰ শতাধিক লোকে ‘জলশক্তি অভিযান’ৰ অধীনত ইয়াক পুনৰুজ্জীৱিত কৰাৰ দায়িত্ব গ্ৰহণ কৰিলে৷ বাৰিষাৰ পূৰ্বেই জনতাই এই কুঁৱা দুটা পৰিষ্কাৰ কৰাৰ অভিযানত নামি পৰিল৷ এই অভিযানৰ বাবে কোনোবাই শ্ৰমদান কৰিলে, কোনোবাই ধন দান কৰিলে৷ আৰু ইয়াৰ পৰিণামস্বৰূপে এই কুঁৱা আজি সেই অঞ্চলৰ জীৱনৰেখা হৈ পৰিল৷ ঠিক এনে এক কাহিনী উত্তৰ প্ৰদেশৰ বাৰাবংকীৰো আছে৷ ইয়াৰ ৪৩ হেক্টৰ জোৰা সাৰাহী জুৰি বিপন্ন হোৱাৰ অন্তিত প্ৰান্তত উপনীত হৈছিল৷ কিন্তু গ্ৰামবাসীয়ে নিজৰ সংকল্প শক্তিৰ দ্বাৰা ইয়াক নতুন জীৱন প্ৰদান কৰিলে৷ এনে এক বৃহৎ অভিযানৰ পথত তেওঁলোকে কোনো বাধা উৎপন্ন হ’বলৈ নিদিলে৷ এখনৰ পিছত এখনকৈ বহুকেইখন গাঁও এই অভিযানৰ সৈতে জড়িত হৈ পৰিল৷ তেওঁলোকে এই জুৰিৰ চাৰিওফালে এক মিটাৰ ওখ বান্ধ নিৰ্মাণ কৰিলে৷ এতিয়া জুৰীত পানীয়ে সচ্চল গতি লাভ কৰাৰ লগতে পক্ষীৰ কলৰৱেও অঞ্চলটো মুখৰিত কৰি তুলিছে৷

উত্তৰাখণ্ডৰ আলমোড়া- হালডানী ঘাইপথৰ কাষৰ ‘সুনিয়াকোট গাঁৱ’ৰ পৰাও জন অংশগ্ৰহণৰ এনে এক উদাহৰণৰ কাহিনী পোহৰলৈ আহিছে৷ গাঁওবাসীয়ে জল সংকটৰ পৰা মুক্তি পাবলৈ নিজেই গাঁৱলৈ পানী অনাৰ সংকল্প গ্ৰহণ কৰিলে৷ তাৰপিছত কি হ’ল! জনতাই নিজৰ মাজতে ধন সংগ্ৰহ কৰিলে, যোজনা প্ৰস্তুত কৰিলে, শ্ৰমদান কৰি প্ৰায় এক কিলোমিটাৰ দূৰৰ পৰা গাঁৱলৈ পাইপ বহুৱালে৷ পাম্পিং ষ্টেচন স্থাপন কৰি চাওতে চাওতে দুই দশক পুৰণি সমস্যা চিৰদিনৰ কাৰণে নোহোৱা কৰি পেলালে৷ আনহাতে, তামিলনাডুৰ পৰা ব’ৰৱেলক বৰষুণৰ পানী জমা কৰাৰ প্ৰক্ৰিয়া হিচাপে নিৰ্মাণ কৰাৰ এক অনন্য উদ্ভাৱনী চিন্তা পোহৰলৈ আহিছে৷ সমগ্ৰ দেশতে ‘জল সংৰক্ষণ’ৰ সৈতে এনে অনেক কাহিনী আছে যিয়ে নতুন ভাৰতৰ সংকল্পক দৃঢ় কৰি তুলিছে৷ আজি আমাৰ জলশক্তি চেম্পিয়নৰ কাহিনী শুনিবলৈ সমগ্ৰ দেশ উৎসুক হৈ পৰিছে৷ মই আপোনালোকক অনুৰোধ কৰিছো যে জল সঞ্চয় আৰু জল সংৰক্ষণৰ ওপৰত হোৱা প্ৰয়াস, নিজৰ অথবা ওচৰে-পাজৰে হোৱা এনে প্ৰয়াসৰ বিষয়ে আলোকচিত্ৰ অথবা ভিডিঅ’ #জলশক্তি ফ’ৰ ইণ্ডিয়া (#jalshakti4India), ইয়াত যেন নিশ্চয়কৈ বিনিময় কৰে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল আৰু বিশেষকৈ মোৰ যুৱ বন্ধুসকল, আজি ‘মন কী বাত’ৰ জৰিয়তে মই অসম চৰকাৰ আৰু অসমৰ জনসাধাৰণক ‘খেলো ইণ্ডিয়া’ৰ সুন্দৰ আয়োজনৰ বাবে অশেষ অভিনন্দন জনাইছো৷ বন্ধুসকল, ২২ জানুৱাৰীত গুৱাহাটীত তৃতীয় ‘খেলো ইণ্ডিয়া ক্ৰীড়া’ সমাপ্ত হৈছে৷ ইয়াত বিভিন্ন ৰাজ্যৰ প্ৰায় ৬ হাজাৰ খেলুৱৈয়ে অংশগ্ৰহণ কৰিছিল৷ আপোনালোকে জানি আচৰিত হ’ব যে এই ক্ৰীড়া মহোৎসৱত আশীটা অভিলেখ ভংগ হৈছে আৰু ইয়াৰে ৫৬টা অভিলেখ ভংগ আমাৰ কন্যা সন্তানসকলে কৰাত মই গৌৰৱ অনুভৱ কৰিছো৷ এই সিদ্ধি কন্যাসকলে লাভ কৰিছে৷ মই সকলো বিজেতাৰ সৈতে, ইয়াত অংশগ্ৰহণ কৰা সকলো প্ৰতিযোগীকে অভিনন্দন জনাইছো৷ লগতে ‘খেলো ইণ্ডিয়া ক্ৰীড়া’ৰ সফল আয়োজনৰ বাবে ইয়াৰ সৈতে জড়িত সকলো লোক, প্ৰশিক্ষক আৰু প্ৰযুক্তি বিষয়াসকলকো কৃতজ্ঞতা জনাইছো৷ ইয়াৰ দ্বাৰা বিদ্যালয় পৰ্যায়ত শিক্ষাৰ্থীসকলৰ মাজত ক্ৰীড়াৰ প্ৰতি আকৰ্ষণ কিমান বৃদ্ধি হৈছে সেয়া প্ৰদৰ্শিত হৈছে৷ মই আপোনালোকক জনাব বিচাৰিছো যে ২০১৮ চনত যেতিয়া ‘খেলো ইণ্ডিয়া ক্ৰীড়া’ৰ সূচনা হৈছিল তেতিয়া ইয়াত ৩৫০০ খেলুৱৈয়ে অংশগ্ৰহণ কৰিছিল৷ কিন্তু তিনি বছৰৰ ভিতৰতেই খেলুৱৈৰ সংখ্যা ছহেজাৰতকৈও অধিক বৃদ্ধি হৈছে, অৰ্থাৎ প্ৰায় দুগুণলৈ বৃদ্ধি হৈছে৷ এয়াই নহয়, কেৱল তিনিটা বছৰতেই ‘খেলো ইণ্ডিয়া ক্ৰীড়া’ৰ জৰিয়তে বত্ৰিশ শ প্ৰতিভাশালী শিশু উদ্ভাসিত হৈ সন্মুখলৈ ওলাই আহিছে৷ ইয়াৰে বহু শিশু এনে আছে যি অভাৱ আৰু দৰিদ্ৰতাৰ মাজত জীৱন কটাব লগীয়া হৈছে৷ ‘খেলো ইণ্ডিয়া ক্ৰীড়া’ত অংশগ্ৰহণ কৰা এনে শিশু আৰু তেওঁলোকৰ পিতৃ-মাতৃৰ ধৈৰ্য আৰু দৃঢ় সংকল্পৰ কাহিনীয়ে প্ৰতিজন ভাৰতীয়ক অনুপ্ৰাণিত কৰিব৷ গুৱাহাটীৰ পুৰ্ণিমা মণ্ডলৰ কথাকেই লক্ষ্য কৰক, তেওঁ নিজে গুৱাহাটী নগৰ নিগমৰ এক চাফাই কৰ্মী কিন্তু তেওঁৰ ছোৱালী মালবিকাই ফুটবলত যি অদম্য প্ৰদৰ্শন আগবঢ়ালে, তেওঁ ল’ৰা সুজিতে খো-খোত, আন এজন ল’ৰা প্ৰদীপে হকীত অসমক প্ৰতিনিধিত্ব কৰিলে৷ এনেধৰণৰ গৌৰৱবোধ হোৱা কাহিনী তামিলনাডুৰ যোগান্থনৰো আছে৷ তেওঁ নিজে তামিলনাডুত বিড়ি বনোৱাৰ কাম কৰে, কিন্তু তেওঁৰ ছোৱালী পুৰ্ণাশ্ৰীয়ে ভাৰত্তোলনত সোণৰ পদক লাভ কৰি সকলোৰে অন্তৰ জয় কৰিবলৈ সক্ষম হ’ল৷ যদি মই ডেভিদ বেকহামৰ নাম লও তেতিয়া আপোনালোকে ক’ব যে তেওঁ এজন আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ফুটবলাৰ৷ কিন্তু এতিয়া আপোনালোকৰ ওচৰতে এনে এজন ‘ডেভিদ বেকহাম’ আছে আৰু তেওঁ গুৱাহাটীৰ যুৱ ক্ৰীড়াত স্বৰ্ণ পদক লাভ কৰিছে৷ সেয়াও চাইক্লিং প্ৰতিযোগিতাৰ ২০০ মিটাৰৰ স্প্ৰিণ্ট ইভেণ্টত৷ মোৰ বাবে এয়া দুগুণ আনন্দৰ কথা যে যেতিয়া অলপতে মই আণ্ডামান-নিকোবৰলৈ গৈছিলো… নিকোবৰ দ্বীপৰ বাসিন্দা ডেভিদৰ মূৰৰ পৰা শৈশৱতেই পিতৃ-মাতৃৰ মৰমৰ ছায়া নোহোৱা হৈছিল৷ খুড়াকে তেওঁক ফুটবলাৰ হোৱাটো বিচাৰিছিল আৰু সেয়ে বিখ্যাত ফুটবলাৰগৰাকীৰ নামেৰে তেওঁৰো নাম ৰাখিছিল৷ কিন্তু তেওঁৰ মন আছিল চাইক্লিঙত৷ ‘খেলো ইণ্ডিয়া’ আঁচনিৰ অধীনত তেওঁৰ বাচনি হ’ল আৰু আজি চাওক, তেওঁ চাইক্লিঙত এক নতুন কীৰ্তি স্থাপন কৰিলে৷ ভিৱানীৰ প্ৰশান্ত সিং কানহাইয়াই প’ল ভল্ট ইভেণ্টত নিজৰেই ৰাষ্ট্ৰীয় অভিলেখ ভংগ কৰিলে৷ ১৯ বছৰীয়া প্ৰশান্ত এক কৃষক পৰিয়ালৰ ল’ৰা৷ আপোনালোকে জানি আচৰিত হ’ব যে প্ৰশান্তই মাটিতেই প’ল ভণ্টৰ অনুশীলন কৰিছিল৷ এই কথা জনাৰ পিছত ক্ৰীড়া বিভাগে তেওঁৰ প্ৰশিক্ষকক দিল্লীৰ জৱাহৰলাল নেহৰু ষ্টেডিয়ামত একাডেমী পৰিচালনা কৰাত সহায় কৰিলে আৰু আজি প্ৰশান্তই তাত প্ৰশিক্ষণ গ্ৰহণ কৰি আছে৷ মুম্বাইৰ কৰীণা শান্বক্তাৰ কাহিনীত কোনো পৰিস্থিতিতে হাৰ নমনাৰ অদম্য উৎসাহে যিকোনো লোককে অনুপ্ৰাণিত কৰিব পাৰে৷ কৰীণাই সাঁতোৰত ১০০ মিটাৰ ব্ৰেষ্ট-ষ্ট্ৰ’কৰ প্ৰতিযোগিতা ১৭ বৰ্ষৰ অনুৰ্ধৰ শাখাত সোণৰ পদক লাভ কৰিলে আৰু নতুন ৰাষ্ট্ৰীয় অভিলেখ সৃষ্টি কৰিলে৷ দশম শ্ৰেণীত অধ্যয়ন কৰা কৰীণাৰ বাবে এনে এক পৰিস্থিতি উদ্ভৱ হৈছিল যে আঁঠুৰ আঘাতৰ বাবে তেওঁ প্ৰশিক্ষণ বাদ দিব লগীয়া হৈছিল কিন্তু কৰীণা আৰু তেওঁৰ মাতৃয়ে সাহস নেহেৰুৱালে আৰু আজি পৰিণাম আপোনালোকে দেখিবলৈ পাইছে৷ মই সকলো খেলুৱৈৰ উজ্বল ভৱিষ্যত কামনা কৰিছো৷ ইয়াৰ লগতে মই সকলো দেশবাসীৰ তৰফৰ পৰা এওঁলোকৰ অভিভাৱকো প্ৰণিপাত জনাইছো কিয়নো তেওঁলোকে দৰিদ্ৰতাক সন্তানৰ ভৱিষ্যতৰ হেঙাৰ হ’বলৈ নিদিলে৷ আমি সকলোৱে জানো যে ৰাষ্ট্ৰীয় ক্ৰীড়া প্ৰতিযোগিতাৰ জৰিয়তে খেলুৱৈসকলে নিজৰ উদ্যম প্ৰদৰ্শন কৰাৰ অৱকাশ লাভ কৰাৰ লগতে অন্য ৰাজ্যৰ সংস্কৃতি অনুধাৱন কৰাৰো সুযোগ লাভ কৰে৷ সেইবাবে আমি ‘খেলো ইণ্ডিয়া যুৱ ক্ৰীড়া’ৰ দৰে প্ৰতি বছৰে ‘খেলো ইণ্ডিয়া বিশ্ববিদ্যালয় ক্ৰীড়া’ও আয়োজিত কৰাৰ সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰিছো৷ ইয়াত অংশগ্ৰহণৰ বাবে ৩০০০ত কৈও অধিক খেলুৱৈয়ে যোগ্যতা প্ৰমাণ কৰিছে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, পৰীক্ষাৰ সময় উপস্থিত হৈছে৷ স্বাভাৱিকতেই সকলো শিক্ষাৰ্থীয়ে নিজৰ নিজৰ শেষ প্ৰস্তুতিত জড়িত হৈ পৰিছে৷ দেশৰ কোটি কোটি শিক্ষাৰ্থীসকলৰ সৈতে ‘পৰীক্ষা পে চৰ্চা’ৰ অনুভৱৰ পিছত মই বিশ্বাসেৰে ক’ব পাৰো যে দেশৰ যুৱক-যুৱতীসকলৰ মন আত্মবিশ্বাসেৰে ভৰি আছে আৰু তেওঁলোকে সকলো ধৰণৰ প্ৰত্যাহ্বানৰ সৈতে মোকাবিলা কৰিবলৈ সাজু আছে৷

বন্ধুসকল, এফালে পৰীক্ষা আৰু আনফালে শীতৰ বতৰ৷ এই দুয়োটা পৰিস্থিতিৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখি মই আপোনালোকক নিজকে ফিট ৰাখিবলৈ আহ্বান জনাইছো৷ অলপ ব্যায়াম কৰক, অলপ খেলক, দৌৰক৷ খেল-ধেমালিয়েই হ’ল ফিট হৈ থকাৰ মূলমন্ত্ৰ৷ অৱশ্যে ‘ফিট ইণ্ডিয়া’ক লৈ অনুষ্ঠিত হোৱা বহু কাৰ্যসূচী মই দেখিবলৈ পাইছো৷ ১৮ জানুৱাৰী তাৰিখে সমগ্ৰ দেশতে যুৱচামে চাইক্ল’থনৰ আয়োজন কৰিলে৷ য’ত অংশগ্ৰহণ কৰা লক্ষাধিক দেশবাসীয়ে ফিটনেছৰ বাৰ্তা প্ৰদান কৰিলে৷ আমাৰ নতুন ভাৰত সম্পূৰ্ণৰূপে ফিট হওক তাৰবাবে প্ৰতিটো স্তৰত যি প্ৰয়াস দেখিবলৈ পোৱা গৈছে, সি উৎসাহ আৰু উদ্দীপনা বঢ়াই তুলিছে৷ যোৱা বছৰ নৱেম্বৰত আৰম্ভ হোৱা ‘ফিট ইণ্ডিয়া স্কুল’ৰ প্ৰয়াসে এতিয়া ফল দেখুৱাইছে৷ মোক জনোৱা হৈছে যে এই পৰ্যন্ত ৬৫০০০ত কৈও অধিক বিদ্যালয়ে অনলাইন পঞ্জীয়ন কৰি ‘ফিট ইণ্ডিয়া স্কুল’ স্বীকৃতিপত্ৰ লাভ কৰিছে৷ দেশৰ অন্য বিদ্যালয়সমূহকো মই আহ্বান জনাইছো যে শাৰীৰিক কাৰ্যকলাপ আৰু ক্ৰীড়াক অধ্যয়নৰ সৈতে সংবদ্ধ কৰি ‘ফিট স্কুল’ হিচাপে পৰিগণিত হওক৷ ইয়াৰ সৈতে মই সকলো দেশবাসীকে এই আহ্বান জনাব খুজিছো যে দিনটোত শাৰীৰিক কাৰ্যকলাপ বৃদ্ধি কৰক৷ সদায়েই নিজেই নিজকে কওক যে মই ফিট হ’লেই ভাৰতো ফিট হ’ব৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, দুসপ্তাহ পূৰ্বে, ভাৰতৰ বিভিন্ন প্ৰান্তত ভিন্ন ভিন্ন উৎসৱ পালন কৰা হৈছিল৷ পাঞ্জাৱত লোহৰী উদযাপনৰ উদ্দীপনাৰ সৈতে তামিলনাডুৰ ভাই-ভনীসকলে পোংগল উৎসৱ পালন, তিৰুৱল্লুৱৰৰ জয়ন্তী পালনত ব্যস্ত আছিল৷ ঠিক সেইদৰে, অসমত বিহু আৰু গুজৰাটত চাৰিওফালে উত্তৰায়ণৰ বাবে আকাশ চিলাৰে ভৰি আছিল৷ এনে সময়তে মই দিল্লীত এক ঐতিহাসিক ঘটনাৰ সাক্ষী হোৱাৰ সুযোগ পাইছিলো৷ দিল্লীত এক গুৰুত্বপূৰ্ণ চুক্তিত স্বাক্ষৰ কৰা হৈছিল৷ ইয়াৰ লগতে প্ৰায় ২৫ বছৰ পুৰণি ব্ৰু-ৰিয়াং শৰণাৰ্থীৰ সমস্যাৰ এক হৃদয়বিদাৰক অধ্যায়ৰ অন্ত পৰিছিল, সৰ্বকালৰ বাবে সমাপ্ত হৈ পৰিছিল তেওঁলোকৰ সমস্যা৷ আপোনালোকে ব্যস্ততা আৰু উৎসৱ বতৰৰ বাবে বোধহয় এই ঐতিহাসিক চুক্তিৰ বিষয়ে বিশদভাৱে জানিবলৈ নাপালে৷ সেইবাবে মই ‘মন কী বাত’ত এই বিষয়ে চৰ্চা কৰিব বিচাৰিছো৷ এই সমস্যা ৯০ দশকৰ৷ ১৯৯৭ চনত জাতিগত সংঘৰ্ষৰ ফলত ব্ৰু ৰিয়াং জনজাতিৰ লোকসকলে মিজোৰামৰ পৰা ত্ৰিপুৰাত শৰণ ল’বলগীয়া হৈছিল৷ এই শৰণাৰ্থীসকলক উত্তৰ ত্ৰিপুৰাস্থিত কাঞ্চনপুৰৰ এক অস্থায়ী শিবিৰত ৰখা হৈছিল৷ এয়া অতিশয় পীড়াদায়ক যে ব্ৰু ৰিয়াং জনজাতিৰ লোকে শৰণাৰ্থীৰ ৰূপত নিজৰ জীৱনৰ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ সময় হেৰুৱাই পেলালে৷ তেওঁলোকৰ বাবে শিবিৰত জীৱন অতিবাহিত কৰাৰ অৰ্থ আছিল- প্ৰতিটো মৌলিক সুবিধাৰ পৰা বঞ্চিত হোৱা৷ ২৩ বছৰলৈ ঘৰ-পৰিয়ালৰ বাবে, ৰোগৰ চিকিৎসাৰ ব্যৱস্থা আৰু সন্তানৰ বাবে শিক্ষা বা তেওঁলোকৰ সুবিধাৰ একো চিন্তা কৰিব পৰা নাছিল৷ চিন্তা কৰক, ২৩ বছৰলৈ শিবিৰত কঠিন পৰিস্থিতিত জীৱন অতিবাহিত কৰাটো তেওঁলোকৰ বাবে কেনে দুঃসহ পৰিস্থিতি আছিল৷ জীৱনৰ প্ৰতিটো পল, প্ৰতিটো দিন এক অনিশ্চিত ভৱিষ্যতৰ সৈতে আগবঢ়াটো কেনে কষ্টকৰ কাম আছিল৷ চৰকাৰ আহিল আৰু গুচি গ’ল, কিন্তু তেওঁলোকৰ দুখৰ অন্ত নপৰিল৷ কিন্তু ইমান কষ্টৰ পিছতো তেওঁলোকে ভাৰতীয় সংবিধান আৰু সংস্কৃতিৰ প্ৰতি আস্থা নেহেৰুৱালে৷ আৰু এই বিশ্বাসৰ ফলতেই তেওঁলোকৰ জীৱনত নতুন সুৰুয উদিত হ’ল৷ চুক্তিৰ অধীনত এতিয়া তেওঁলোকৰ গৰিমাপূৰ্ণ জীৱনৰ পথ মুকলি হ’ল৷ অৱশেষত ২০২০ৰ নতুন দশকে ব্ৰু ৰিয়াং জনজাতিৰ জীৱনলৈ এক নতুন আশা আৰু উৎসাহৰ কিৰণ কঢ়িয়াই আনিলে৷ প্ৰায় ৩৪০০০ ব্ৰু ৰিয়াং শৰণাৰ্থীক ত্ৰিপুৰাত সংস্থাপন কৰা হ’ব৷ এয়াই নহয়, তেওঁলোকৰ পুনৰ্বাসন আৰু সৰ্বাংগীন বিকাশৰ বাবে কেন্দ্ৰ চৰকাৰে প্ৰায় ৬০০ কোটি টকাৰ সাহায্য প্ৰদানো কৰিব৷ প্ৰত্যেক বিস্থাপিত পৰিয়ালক ভূমি প্ৰদান কৰা হ’ব৷ ঘৰ নিৰ্মাণত সহায় কৰা হ’ব৷ ইয়াৰ লগতে তেওঁলোকৰ ৰেচনৰো ব্যৱস্থা কৰা হ’ব৷ এতিয়াৰে পৰা তেওঁলোকে কেন্দ্ৰ আৰু ৰাজ্য চৰকাৰৰ জন কল্যাণকাৰী যোজনাসমূহৰ সুবিধা লাভ কৰিব৷ এই চুক্তি বহু দিশৰ পৰা গুৰুত্বপূৰ্ণ হিচাপে বিবেচিত হৈছে৷ ই সহযোগিতামূলক মৈত্ৰীতন্ত্ৰৰ ভাৱনাক প্ৰদৰ্শিত কৰিছে৷ চুক্তিৰ বাবে মিজোৰাম আৰু ত্ৰিপুৰা, দুয়োখন ৰাজ্যৰ মুখ্যমন্ত্ৰী উপস্থিত আছিল৷ এই চুক্তি দুয়োখন ৰাজ্যৰ জনতাৰ সন্মতি আৰু শুভকামনাৰ দ্বাৰা সম্ভৱ হৈছে৷ ইয়াৰ বাবে মই দুয়োখন ৰাজ্যৰ জনসাধাৰণক, ৰাজ্য দুখনৰ মুখ্যমন্ত্ৰীক বিশেষ ৰূপে কৃতজ্ঞতা জনাইছো৷ এই চুক্তিয়ে ভাৰতীয় সংস্কৃতিত সমাহিত কৰুণা ভাৱ আৰু সহৃদয়তাক প্ৰকট কৰি তুলিছে৷ সকলোকে আপোন বুলি ভবা আৰু সমিলমিলৰ ভাৱে বাস কৰা, এই পবিত্ৰ ভূমিৰ সংস্কাৰত আছে৷ পুনৰবাৰ এই ৰাজ্য দুখনৰ বাসিন্দা আৰু ব্ৰু ৰিয়াং সম্প্ৰদায়ৰ লোকক বিশেষভাৱে অভিনন্দন জনাইছো৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, এই বৃহৎ ‘খেলো ইণ্ডিয়া ক্ৰীড়া’ৰ সফল আয়োজক অসমত আন এক ডাঙৰ কাম সম্পন্ন হৈছে৷ আপোনালোকে বাতৰিতো দেখিছে যে কিছুদিন পূৰ্বে অসমত আঠটা বিভিন্ন সন্ত্ৰাসবাদী সংগঠনৰ ৬৪৪ জন লোকে অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ পৰিত্যাগ কৰি আত্মসমৰ্পণ কৰিছে৷ যিসকলে পূৰ্বে হিংসাৰ পথত অগ্ৰসৰ হৈছিল তেওঁলোকে শান্তিত বিশ্বাস কৰি দেশৰ বিকাশৰ অংশীদাৰ হ’বলৈ সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰিলে, মূলসুঁতিলৈ ঘূৰি আহিল৷ যোৱা বৰ্ষত ত্ৰিপুৰাতো ৮০ত কৈ অধিক জনে হিংসাৰ পথ পৰিত্যাগ কৰি মূলসুঁতিলৈ ঘূৰি আহিল৷ যিসকলে এই ভাবি অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ হাতত তুলি লৈছিল যে হিংসাৰ দ্বাৰা সমস্যাৰ সমাধান উলিয়াব পাৰি, তেওঁলোকৰ এতিয়া এই বিশ্বাস দৃঢ় হৈছে যে শান্তি আৰু ঐক্যতাৰ দ্বাৰাহে যিকোনো বিবাদৰ সমাধান নিৰ্ণয় কৰিব পাৰি৷ দেশবাসীসকলে এই কথা জানি সুখী হ’ব যে উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলত বিদ্ৰোহৰ পৰিমাণ ব্যাপক পৰিমাণে হ্ৰাস হৈছে আৰু ইয়াৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ কাৰণ এয়ে যে এই ক্ষেত্ৰৰ সৈতে জড়িত প্ৰতিটো বিষয়কে শান্তিৰ সৈতে, নিষ্ঠাৰে, আলোচনাৰ মাধ্যমেৰে সমাধান কৰিব পাৰি৷ দেশৰ যিকোনো প্ৰান্তত আজিও হিংসা আৰু অস্ত্ৰৰ বলত সমস্যাৰ সমাধান সন্ধান কৰি থকা লোকসকলক আজি এই গণতন্ত্ৰ দিৱসৰ পবিত্ৰ ক্ষণত আহ্বান জনাইছো যে আপোনালোক ঘূৰি আহক৷ সমস্যাসমূহ শান্তিপূৰ্ণ ধৰণে সমাধান কৰাত নিজৰ আৰু দেশৰ ক্ষমতাত বিশ্বাস ৰাখক৷ আমি একবিংশ শতিকাত বাস কৰি আছো যি হ’ল জ্ঞান-বিজ্ঞান আৰু লোকতন্ত্ৰৰ যুগ৷ আপোনালোকে এনে স্থানৰ বিষয়ে শুনিছে নে য’ত হিংসাৰ দ্বাৰা জীৱনৰ মান উন্নত হৈছে? আপোনালোকে এনে স্থানৰ বিষয়ে শুনিছে নে য’ত শান্তি আৰু সদ্ভাৱ জীৱনৰ বাবে কণ্টকময় হৈ পৰিছে? হিংসাই কোনো সমস্যাৰ সমাধান নকৰে৷ বিশ্বৰ যিকোনো সমস্যাৰ সমাধান আন এটা সমস্যা সৃষ্টিৰ জৰিয়তে নহয়, বৰঞ্চ অধিকতকৈ অধিক সমাধান সন্ধানৰ জৰিয়তেহে কৰিব পাৰি৷ আহক, আমি সকলোৱে মিলি এনে এক নতুন ভাৰত নিৰ্মাণৰ অংশীদাৰ হওঁ য’ত শান্তি প্ৰতিটো প্ৰশ্নৰ উত্তৰ হওক৷ একত্ৰিতভাৱে প্ৰতিটো সমস্যা সমাধানৰ প্ৰয়াস হওক৷ আৰু ভ্ৰাতৃত্ববোধে সকলো বিভাজন আৰু বিচ্ছিন্নতাবাদৰ প্ৰয়াসক নিষ্ফল কৰি তোলক৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আজি গণতন্ত্ৰ দিৱসৰ পবিত্ৰ ক্ষণত মই ‘গগনযান’ৰ বিষয়ে ক’বলৈ পাই অতিশয় আনন্দিত বোধ কৰিছো৷ দেশে এই দিশত আৰু এখোজ আগুৱালে৷ ২০২২ত আমাৰ স্বাধীনতাৰ ৭৫তম বৰ্ষ সম্পূৰ্ণ হ’ব৷ আৰু সেই ক্ষণত আমি ‘গগনযান অভিযান’ৰ সৈতে এজন ভাৰতীয়ক মহাকাশলৈ প্ৰেৰণ কৰাৰ সংকল্প সিদ্ধ কৰিব লাগিব৷ ‘গগনযান অভিযান’ একবিংশ শতিকাত বিজ্ঞান আৰু প্ৰযুক্তিৰ ক্ষেত্ৰত ভাৰতৰ এক ঐতিহাসিক উপলব্ধি হিচাপে বিবেচিত হ’ব৷ নতুন ভাৰতৰ বাবে এয়া মাইলৰ খুঁটি হিচাপে বিবেচিত হ’ব৷ বন্ধুসকল, আপোনালোকে জানে যে এই অভিযানত এষ্ট্ৰ’নাট অৰ্থাৎ নভোচাৰীসকলৰ বাবে চাৰিজন প্ৰত্যাশীৰ বাচনি কৰা হৈছে৷ এই চাৰিওজন যুৱক হ’ল ভাৰতীয় বায়ুসেনাৰ পাইলট৷ এই প্ৰতিভাশালী যুৱককেইজন হ’ল ভাৰতৰ কৌশল, প্ৰতিভা, ক্ষমতা, সাহস আৰু সপোনৰ প্ৰতীক৷ আমাৰ চাৰিওজন বন্ধুৱেই আগন্তুক কেইটামান দিনৰ ভিতৰতে ৰাছিয়ালৈ প্ৰশিক্ষণৰ বাবে ৰাওনা হ’ব৷ মোৰ বিশ্বাস যে ইয়াৰ জৰিয়তে ভাৰত আৰু ৰাছিয়াৰ মৈত্ৰী আৰু সহযোগিতাৰ এক নতুন অধ্যায়ৰ সূচনা হ’ব৷ এওঁলোকক এবছৰতকৈও অধিক সময়লৈ প্ৰশিক্ষণ দিয়া হ’ব৷ ইয়াৰ পিছত দেশৰ আশা আৰু আকাংক্ষাৰ ডেউকাক মহাকাশলৈ লৈ যোৱাৰ দায়িত্ব এওঁলোকৰ কান্ধত তুলি দিয়া হ’ব৷ আজি গণতন্ত্ৰ দিৱসৰ শুভ ক্ষণত এই চাৰিওজন যুৱক আৰু এই অভিযানৰ সৈতে জড়িত ভাৰত আৰু ৰাছিয়াৰ বৈজ্ঞানিকসকল তথা অভিযন্তাসকলক মই অভিনন্দন জনাইছো৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, যোৱা মাৰ্চত এক ভিডিঅ’, সংবাদ মাধ্যম আৰু ছ’চিয়েল মাধ্যমত চৰ্চাৰ বিষয় হৈ পৰিছিল৷ চৰ্চাৰ বিষয়টো এয়াই আছিল যে কিদৰে এক এশ সাত বছৰীয়া মাতৃয়ে ৰাষ্ট্ৰপতি ভৱন সমাৰোহ প্ৰট’ক’ল ভংগ কৰি ৰাষ্ট্ৰপতি মহোদয়ক আশীৰ্বাদ দিছিল৷ এই মহিলা আছিল সালুমৰদা থিমকা যি কৰ্ণাটকত ‘বৃক্ষ মাতা’ হিচাপে প্ৰখ্যাত৷ আৰু সেই সমাৰোহ আছিল পদ্ম পুৰস্কাৰৰ৷ অতিশয় সাধাৰণ ঘৰৰ পৰা অহা থিমকাৰ অসাধাৰণ অৱদানক দেশে জানিলে, বুজিলে আৰু সন্মান প্ৰদান কৰিলে৷ তেওঁক পদ্মশ্ৰী সন্মান প্ৰদান কৰা হ’ল৷

বন্ধুসকল, আজি ভাৰতে এই মহান বিভূতিসকলক লৈ গৌৰৱ অনুভৱ কৰে৷ ভূমিৰ সৈতে জড়িত লোকক সন্মানিত কৰি গৌৰৱ অনুভৱ কৰে৷ প্ৰতি বছৰৰ দৰে কালি সন্ধিয়া পদ্ম পুৰস্কাৰৰ ঘোষণা কৰা হৈছে৷ মই আপোনালোকক তেওঁলোকৰ বিষয়ে অধ্যয়ন কৰিবলৈ আহ্বান জনাইছো৷ তেওঁলোকৰ অৱদানৰ বিষয়ে পৰিয়ালত আলোচনা কৰক৷ ২০২০ৰ পদ্ম পুৰস্কাৰৰ বাবে এই বছৰত ৪৬ হাজাৰতকৈও অধিক নামাংকন প্ৰাপ্ত হৈছে৷ এই সংখ্যা ২০১৪ৰ তুলনাত ২০ গুণতকৈও অধিক৷ এই সংখ্যাই জন-জনৰ এই বিশ্বাসক প্ৰতিফলিত কৰে যে পদ্ম পুৰস্কাৰ এতিয়া জনতাৰ পুৰস্কাৰ হৈ পৰিছে৷ আজি পদ্ম পুৰস্কাৰৰ সকলো প্ৰক্ৰিয়া অনলাইন হৈ পৰিছে৷ পূৰ্বতে যি নিৰ্ণয় সীমিত সংখ্যক লোকৰ মাজত হৈছিল আজি সেয়া সম্পূৰ্ণৰূপে জনকেন্দ্ৰিক হৈ পৰিছে৷ এক প্ৰকাৰে ক’বলৈ গ’লে পদ্ম পুৰস্কাৰক লৈ দেশত এক নতুন বিশ্বাস আৰু সন্মানৰ ভাৱ উৎপন্ন হৈছে৷ এতিয়া সন্মান লাভ কৰোঁতাৰ মাজত এনে বহু লোক আছে যি পৰিশ্ৰমৰ পৰাকাষ্ঠাৰ দ্বাৰা উদ্ভাসিত হৈছে৷ সীমিত সংসাধনৰ বাধা আৰু ওচৰ-পাজৰৰ ঘন ঘোৰ নিৰাশা পৰিহাৰ কৰি তেওঁলোক আগবাঢ়িছে৷ প্ৰকৃততেই তেওঁলোকৰ শক্তিশালী ইচ্ছাশক্তি, সেৱাৰ ভাৱনা আৰু নিস্বাৰ্থ ভাৱে আমাক সকলোকে অনুপ্ৰাণিত কৰে৷ মই পুনৰবাৰ সকলো পদ্ম পুৰস্কাৰপ্ৰাপ্ত বিজেতাসকলক অভিনন্দন জনাইছো৷ আৰু আপোনালোক সকলোকে তেওঁলোকৰ বিষয়ে অধ্যয়ন কৰিবলৈ, অধিক তথ্য আহৰণ কৰিবলৈ বিশেষভাৱে আহ্বান জনাইছো৷ তেওঁলোকৰ জীৱনৰ অসাধাৰণ কাহিনীয়ে সমাজক প্ৰকৃততেই অনুপ্ৰেৰিত কৰিব৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, পুনৰবাৰ গণতন্ত্ৰ দিৱস অনেক শুভকামনা জনালো৷ এই সম্পূৰ্ণ দশকটো আপোনাৰ জীৱনৰ, ভাৰতৰ জীৱনৰ, নতুন সংকল্প, নতুন সিদ্ধিৰ দশক হৈ পৰক৷ আৰু বিশ্বই ভাৰতৰ পৰা যি আশা কৰে, সেই আশাক পূৰণ কৰাৰ সামৰ্থ, ভাৰতে প্ৰাপ্ত কৰিব৷ এই বিশ্বাসৰ সৈতে আহক- নতুন দশকৰ আৰম্ভণি কৰো৷ নতুন সংকল্পৰ সৈতে মা ভাৰতীৰ সেৱাত ব্ৰতী হওঁ৷ অশেষ ধন্যবাদ৷ নমস্কাৰ৷

মন কী বাত, ডিচেম্বৰ ২০১৯

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, নমস্কাৰ৷ ২০১৯ বৰ্ষক বিদায় দিয়াৰ ক্ষণ আমাৰ মাজত উপস্থিত হৈছে৷ তিনিটা দিনৰ পিছতেই ২০১৯ বৰ্ষই আমাৰ পৰা বিদায় ল’ব৷ ইয়াৰ পিছত ২০২০ত আমি কেৱল প্ৰৱেশ কৰাই নহয়, নতুন বছৰতো প্ৰৱেশ কৰিম আৰু নতুন দশকতো প্ৰৱেশ কৰিম৷ একবিংশ শতিকাৰ তৃতীয়টো দশকত প্ৰৱেশ কৰিম৷ মই সকলো দেশবাসীক ২০২০ বৰ্ষৰ বাবে হৃদয়েৰে শুভকামনা জনাইছো৷ এই দশকটোত এটা কথা নিশ্চিত যে দেশৰ বিকাশক গতি দিয়াত যিসকল লোকে সক্ৰিয় ভূমিকা গ্ৰহণ কৰিব তেওঁলোকৰ জন্ম একবিংশ শতিকাতেই হৈছে- যি এই শতিকাৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ বিষয়সমূহৰ বিষয়ে জ্ঞাত হৈ ডাঙৰ-দীঘল হৈছে৷ এনে যুৱচামক আজি বহু শব্দেৰে অভিহিত কৰা হয়৷ কিছু লোকে তেওঁলোকক Millennials বুলি কয়, কিছুমানে তেওঁলোকক Generation Z অথবা Gen Z বুলিও কয়৷ আৰু ব্যাপক ৰূপত এটা কথা সকলোৰে মন-মগজুত এনেদৰে বহি গৈছে যে আমাৰ এই প্ৰজন্ম অতিশয় প্ৰতিভাশালী৷ তেওঁলোকে সদায়েই নতুন কিবা এটা কৰাৰ সপোন দেখে৷ তেওঁলোকৰ নিজা বিকল্পও আছে আৰু তাতোকৈ ডাঙৰ কথা এয়ে যে, বিশেষকৈ ভাৰতৰ বিষয়ে মই ক’ব বিচাৰিম, আজিকালি যি যুৱচামক আমি প্ৰত্যক্ষ কৰো, তেওঁলোকে প্ৰণালীক পচন্দ কৰে৷ এয়াই নহয়, তেওঁলোকে প্ৰণালী অনুসৰণ কৰিবলৈও বিচাৰে৷ আৰু কেতিয়াবা কোনো প্ৰণালীয়ে ঠিক মতে কাম নকৰিলে তেওঁলোকে অস্থিৰো হৈ পৰে আৰু সাহসৰ সৈতে প্ৰণালীক প্ৰশ্নও কৰে৷ মই ইয়াক ভাল বুলি কও৷ এটা কথা ঠিক যে দেশৰ যুৱচামে অৰাজকতা ভাল নাপায় বুলিও আমি ক’ব পাৰো৷ অব্যৱস্থা, অস্থিৰতা, এইসমূহৰ প্ৰতি তেওঁলোক অতিশয় ক্ষুণ্ণ হৈ উঠে৷ তেওঁলোকে পৰিয়ালবাদ, জাতিবাদ, আপোন-পৰ, স্ত্ৰী-পুৰুষ, এই ভেদভাৱসমূহ পচন্দ নকৰে৷ কেতিয়াবা কেতিয়াবা আমি দেখা পাওঁ যে বিমানবন্দৰত, অথবা চিনেমা, থিয়েটাৰত যদি কোনোবাই শাৰীৰ মাজত বলপূৰ্বকভাৱে সোমাবলৈ চেষ্টা কৰে তেন্তে তেওঁলোকে ইয়াৰ বিৰুদ্ধে মাত মাতে৷ আৰু আমি এনে ঘটনাও দেখা পাইছো যে আন এজন তৰুণে তৎকালীনভাৱে নিজৰ ম’বাইল ফোন উলিয়াই তাৰে ভিডিঅ’ প্ৰস্তুত কৰে আৰু চাওতে চাওতে সেই ভিডিঅ’ ভাইৰেল হৈ পৰে৷ আৰু যিয়ে ভুল কাম কৰে তেওঁও অনুতপ্ত হয় যে এয়া কি হৈ গ’ল! এনে ধৰণৰ এক ব্যৱস্থা, নতুন প্ৰকাৰৰ যুগ, নতুন ধৰণৰ চিন্তা আমাৰ যুৱচামৰ মাজত পৰিলক্ষিত হয়৷ আজি ভাৰতে এই প্ৰজন্মৰ পৰা বহু আশা কৰে৷ এই যুৱচামক, দেশক নতুন উচ্চতালৈ লৈ যাব লাগিব৷ স্বামী বিবেকানন্দই কৈছিল, ‘‘–“My Faith is in the Younger Generation, the Modern Generation, out of them, will come my workers”৷ তেওঁ কৈছিল, ‘‘মই যুৱপ্ৰজন্মক বিশ্বাস কৰো, এই আধুনিক প্ৰজন্মক বিশ্বাস কৰো৷’’ আৰু তেওঁ বিশ্বাস প্ৰকট কৰি কৈছিল যে এই সকলৰ মাজৰ পৰাই তেওঁ নিজৰ কাৰ্যকৰ্তা লাভ কৰিব৷ যুৱচামৰ বিষয়ে মন্তব্য কৰি তেওঁ কৈছিল, ‘‘যুৱচামৰ মূল্য নিৰ্ধাৰণো কৰিব নোৱাৰি আৰু ইয়াৰ বৰ্ণনাও কৰিব নোৱাৰি৷’’ এয়া জীৱনৰ আটাইতকৈ মূল্যবান কালখণ্ড৷ আপোনাৰ ভৱিষ্যত আৰু আপোনাৰ জীৱন আপুনি নিজৰ যুৱাৱস্থা কিদৰে অতিবাহিত কৰিছে তাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে৷ বিবেকানন্দজীৰ মতে তৰুণ সেইজনেই, যাৰ হৃদয় শক্তি আৰু উদ্দীপনাৰে পৰা৷ মোৰ সম্পূৰ্ণ বিশ্বাস যে ভাৰতত, এই দশকত কেৱল যুৱচামৰেই বিকাশ হোৱাই নহয়, বৰঞ্চ যুৱচামৰ সামৰ্থৰ জৰিয়তে দেশক বিকশিত কৰা সত্যও প্ৰতিষ্ঠাপিত হ’ব৷ আৰু আধুনিক ভাৰত নিৰ্মাণত এই প্ৰজন্মৰ দায়িত্ব সৰ্বাধিক হ’ব বুলি মই স্পষ্টভাৱে অনুভৱ কৰিছো৷ অহা ১২ জানুৱাৰীত অনুষ্ঠিত হ’বলগীয়া বিবেকানন্দ জয়ন্তীত যেতিয়া দেশে যুৱ-দিৱস পালন কৰিব তেতিয়া প্ৰত্যেক তৰুণে এই দশকত নিজৰ দায়িত্ব সম্পৰ্কেও চিন্তা কৰক আৰু এই দশকৰ বাবে নিশ্চিতভাৱে কোনো সংকল্প গ্ৰহণ কৰক৷
মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, কন্যাকুমাৰীত যি শিলাৰ ওপৰত স্বামী বিবেকানন্দই ধ্যানমগ্ন হৈছিল, তাত যি বিবেকানন্দ ৰ’ক মেম’ৰিয়েল আছে, তাৰে পঞ্চাশ বৰ্ষ পূৰণ হোৱাৰ পথত আগবাঢ়িছে৷ বিগত পাঁচ দশকধৰি এই স্থান ভাৰতৰ গৌৰৱময় স্থান হিচাপে বিবেচিত হৈ আহিছে৷ কন্যাকুমাৰী দেশ আৰু বিশ্বৰ বাবে আকৰ্ষণৰ কেন্দ্ৰস্থল হিচাপে বিবেচিত হৈ আহিছে৷ ৰাষ্ট্ৰভক্তি, আধ্যাত্মিক চেতনা অনুভূত কৰা লোকসকলৰ বাবে এই স্থান তীৰ্থস্থান হিচাপে বিবেচিত হৈ আহিছে৷ স্বামীজীৰ স্মাৰকে প্ৰতিটো পন্থ, প্ৰতিটো বৰ্গ, বয়সৰ লোকক ৰাষ্ট্ৰভক্তিৰ বাবে অনুপ্ৰেৰিত কৰিছে৷ ‘দৰিদ্ৰ নাৰায়ণৰ সেৱা’ এই মন্ত্ৰক জীৱনৰ মূলমন্ত্ৰ হিচাপে পালন কৰাৰ পথ প্ৰদৰ্শিত কৰিছে৷ যিসকল লোকে তালৈ গৈছে, তেওঁলোকৰ হৃদয়ত শক্তিৰ সঞ্চাৰ হোৱাটো, ধনাত্মক ভাৱৰ সৃষ্টি হোৱাটো, দেশৰ বাবে কিবা এটা কাম কৰা উদ্দীপনাৰ সৃষ্টি হোৱাটো অতিশয় স্বাভাৱিক কথা৷

আমাৰ মাননীয় ৰাষ্ট্ৰপতি মহোদয়েও কেইদিনমান পূৰ্বে এই ৰ’ক মেম’ৰিয়েল দৰ্শন কৰি আহিছে আৰু আমাৰ উপ-ৰাষ্ট্ৰপতি মহোদয়েও গুজৰাটৰ ৰাণ অব কচ্চ ভ্ৰমণ কৰি অহাত মই সুখী অনুভৱ কৰিছো৷ তাত অনুষ্ঠিত হোৱা উত্তমৰণোৎসৱৰ উদঘাটনৰ বাবে তেওঁ গৈছিল৷ আমাৰ ৰাষ্ট্ৰপতি মহোদয়, উপ-ৰাষ্ট্ৰপতি মহোদয়ে যেতিয়া এই পৰ্যটনস্থলীসমূহলৈ গৈছে, ইয়াৰ জৰিয়তে দেশবাসী নিশ্চয়কৈ অনুপ্ৰেৰিত হ’ব- আপোনালোকে নিশ্চয়কৈ যাওক৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আমি বিভিন্ন মহাবিদ্যালয়, বিশ্ববিদ্যালয়, বিদ্যালয়ত পঢ়ি উঠাৰ পিছত প্ৰাক্তন ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলৰ সন্মিলন এক অতিশয় সুখদ অভিজ্ঞতা হিচাপে বিবেচিত হয়৷ এই সন্মিলনত ১০ বছৰ, ২০ বছৰ, ২৫ বছৰ ধৰি যোগাযোগৰ সুবিধা নথকা লোকসকলে মিলিত হৈ পুৰণি স্মৃতি ৰোমন্থন কৰে৷ কিন্তু কেতিয়াবা কেতিয়াবা এনে সন্মিলন এক বিশেষ আকৰ্ষণৰ কেন্দ্ৰ হৈ পৰে আৰু দেশবাসীসকলেও ইয়াৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিয়াটো প্ৰয়োজন৷ প্ৰাক্তন ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলৰ সন্মিলন দৰাচলতে পুৰণি বন্ধুসকলৰ সৈতে সাক্ষাৎ কৰা, পুৰণি স্মৃতি সজীৱ কৰি তোলা, এইসমূহ আনন্দৰ উপৰিও যেতিয়া ইয়াৰ সৈতে বিনিময় উদ্দেশ্যও সমাহিত হয়, কোনো সংকল্প অথবা ধনাত্মক চিন্তা সমাহিত হয় তেতিয়া ইয়াৰ ৰং দুগুণে বৃদ্ধি হয়৷ আপোনালোকে দেখিছে যে প্ৰাক্তন ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলৰ গোটে কেতিয়াবা কেতিয়াবা নিজৰ বিদ্যালয়লৈ কিবা অৰিহণা আগবঢ়ায়৷ কোনোবাই কম্পিউটাৰ দান কৰে, কোনোবাই পুথিভঁৰাল নিৰ্মাণ কৰি দিয়ে, কোনোবাই খোৱা-পানীৰ সুবিধা প্ৰদান কৰে, কোনোবাই ক্ৰীড়া সামগ্ৰী প্ৰদান কৰে৷ তেওঁলোকৰ আনন্দ এয়াই যে যি স্থানত তেওঁলোকে নিজৰ জীৱন গঢ়িছিল সেই স্থানৰ পৰা আনসকলো যাতে আগবাঢ়ি আহিব পাৰে৷ কিন্তু আজি এক বিশেষ উপলক্ষ মই আপোনালোকৰ সন্মুখত প্ৰস্তুত কৰিবলৈ বিচাৰিছো৷ কিছুদিন পূৰ্বে, সংবাদ মাধ্যমত বিহাৰৰ পশ্চিম চম্পাৰণ জিলাৰ ভৈৰৱগঞ্জ স্বাস্থ্যকেন্দ্ৰৰ কাহিনী যেতিয়া মই শুনিবলৈ পালো, মোৰ ইমান ভাল লাগিল যে আজি মই আপোনালোকক সেই বিষয়ে নকৈ নোৱাৰো৷ এই ভৈৰৱগঞ্জ স্বাস্থ্যকেন্দ্ৰত বিনামূলীয়াকৈ স্বাস্থ্য পৰীক্ষণৰ বাবে নিকটৱৰ্তী গাঁৱৰ লোকসকলে ভিৰ কৰিলেহি৷ এই কথা শুনি আপোনালোক আচৰিত হোৱা নাই৷ আপোনালোকে ভাবিছে যে ইয়াত নতুন কথা কি আছে? ভিৰ হ’ব পাৰে! নহয়, ইয়াত নতুন কথা আছে৷ এই কাৰ্যসূচী চৰকাৰী নাছিল৷ এয়া আছিল তাৰ কে. আৰ. হাইস্কুলৰ যি প্ৰাক্তন ছাত্ৰ, তেওঁলোকৰ সন্মিলনত এই পদক্ষেপৰ প্ৰস্তাৱ উত্থাপন কৰা হৈছিল আৰু ইয়াৰ নাম দিয়া হৈছিল ‘সংকল্প পচানব্বৈ’৷ ‘সংকল্প পচানব্বৈ’ৰ অৰ্থ হ’ল সেই হাইস্কুলৰ ১৯৯৫ চনৰ শিক্ষাৰ্থীৰ যি বেটচ্ আছিল, তেওঁলোকৰ এই সংকল্প৷ প্ৰকৃততে এই বেটচৰ সন্মিলনত প্ৰাক্তন শিক্ষাৰ্থীসকলে কিছু ভিন্ন কাম কৰাৰ কথা চিন্তা কৰিছিল৷ প্ৰাক্তন শিক্ষাৰ্থীসকলে সমাজৰ বাবে কিছু কাম কৰাৰ সংকল্প গ্ৰহণৰ পৰিপ্ৰেক্ষিতত জনস্বাস্থ্য সজাগতা অভিযানৰ দায়িত্ব পালন কৰিলে৷ ‘সংকল্প পচানব্বৈ’ৰ এই পদক্ষেপত বেতিয়াৰ চৰকাৰী চিকিৎসা মহাবিদ্যালয় আৰু বহু চিকিৎসালয়েও অংশগ্ৰহণ কৰিলে৷ ইয়াৰ পিছত যেন জনস্বাস্থ্যক লৈ এক অভিযানৰ সৃষ্টি হ’ল৷ বিনামূলীয়া পৰীক্ষণ, বিনামূলীয়া দৰৱ যোগান অথবা সজাগতা প্ৰচাৰৰ ক্ষেত্ৰত ‘সংকল্প পচানব্বৈ’য়ে সকলোৰে বাবে আদৰ্শ হৈ পৰিছে৷ আমি প্ৰায়েই এই কথা কও যে যেতিয়া দেশৰ প্ৰতিজন নাগৰিকে এখোজ আগবাঢ়ে তেতিয়া দেশেও ১৩০ খোজ আগবাঢ়ে৷ এনে ধৰণৰ ঘটনা সমাজত প্ৰত্যক্ষৰূপত প্ৰদৰ্শিত হ’লে সকলোৱে আনন্দ পায়, সন্তোষ পায় আৰু জীৱনত কিবা এটা নতুন কাম কৰাৰ অনুপ্ৰেৰণা পায়৷ এফালে যেতিয়া বিহাৰৰ বেতিয়াত প্ৰাক্তন শিক্ষাৰ্থীসকলে স্বাস্থ্যসেৱাৰ দায়িত্ব গ্ৰহণ কৰিলে, ঠিক সেইসময়তে উত্তৰ প্ৰদেশৰ ফুলপুৰৰ কিছুমান মহিলাই নিজৰ কৰ্মৰ দ্বাৰা সমগ্ৰ এলেকাটোতে আদৰ্শ স্থাপিত কৰিলে৷ এই মহিলাসকলে প্ৰমাণিত কৰিলে যে একত্ৰিতভাৱে কোনো সংকল্প গ্ৰহণ কৰিলে পৰিস্থিতি পৰিৱৰ্তন কৰাত কোনেও বাধা প্ৰদান কৰিব নোৱাৰে৷ কিছুদিন আগলৈ ফুলপুৰৰ মহিলাসকল আৰ্থিক সমস্যা আৰু দৰিদ্ৰতাৰ চিন্তাত জৰ্জৰিত হৈ আছিল৷ কিন্তু তেওঁলোকে নিজৰ পৰিয়াল আৰু সমাজৰ বাবে কিবা এটা কৰাৰ উৎসাহিতও হৈ আছিল৷ এই মহিলাসকলে কাদীপুৰৰ আত্ম সহায়ক গোটৰ সৈতে জড়িত হৈ চেণ্ডেল নিৰ্মাণ কৰিবলৈ শিকিলে৷ ইয়াৰ জৰিয়তে তেওঁলোকে নিজৰ ভৰিৰ সমস্যাৰ কাঁইট আঁতৰোৱাত সফল হোৱাই নহয় বৰঞ্চ আত্মনিৰ্ভৰশীলতাৰ সৈতে নিজৰ পৰিয়ালৰ সম্বলো হৈ পৰিল৷ গ্ৰামীণ আজীৱিকা অভিযানৰ সহায়ত এতিয়া তাত চেণ্ডেল প্ৰস্তুত কৰাৰ কাৰখানাও স্থাপিত হৈছে য’ত আধুনিক যন্ত্ৰৰ সহায়ত চেণ্ডেল নিৰ্মাণ কৰা হয়৷ মই বিশেষ ৰূপত স্থানীয় আৰক্ষী তথা তেওঁলোকৰ পৰিয়ালৰ লোককো ধন্যবাদ প্ৰদান কৰিছো কিয়নো তেওঁলোকে নিজৰ বাবে তথা পৰিয়ালৰ বাবে এই মহিলাসকলে নিৰ্মাণ কৰা চেণ্ডেল ক্ৰয় কৰি তেওঁলোকক উৎসাহিত কৰিছে৷ আজি এই মহিলাসকলৰ সংকল্পৰ ফলত কেৱল তেওঁলোকৰ পৰিয়ালৰ আৰ্থিক অৱস্থা সমৃদ্ধ হোৱাই নহয়, আনকি তেওঁলোকৰ জীৱনৰ স্তৰো উন্নত হৈছে৷ যেতিয়া ফুলপুৰৰ আৰক্ষী অথবা তেওঁলোকৰ পৰিয়ালৰ কথা শুনো…আপোনালোকৰ মনত আছে যে মই লালকিল্লাৰ পৰা ১৫ আগষ্টত দেশবাসীসকলক এটা কথাৰ বাবে আহ্বান জনাইছিলো৷ মই কৈছিলো যে আমি দেশবাসীসকলে স্থানীয় সামগ্ৰী ক্ৰয় কৰিব লাগে৷ আজি পুনৰ বাৰ আহ্বান জনাইছো যে আমি স্থানীয় পৰ্যায়ত উৎপাদিত সামগ্ৰীসমূহ ক্ৰয় কৰিব নোৱাৰোনে? আমি আমাৰ ক্ৰয় তালিকাত এই সামগ্ৰীসমূহক প্ৰাথমিকতা প্ৰদান কৰিব নোৱাৰোনে? আমি স্থানীয় সামগ্ৰীৰ প্ৰতিষ্ঠা আৰু গৌৰৱৰ অংশীদাৰ হ’ব নোৱাৰোনে? এই চিন্তাধাৰাৰ সৈতে আমি আমাৰ সহযোগী দেশবাসীসকলৰ সমৃদ্ধিৰ মাধ্যম হিচাপে বিবেচিত হ’ব নোৱাৰোনে? বন্ধুসকল, মহাত্মা গান্ধীয়ে স্বদেশীৰ এই ভাৱনাক এনে এক জ্যোতিৰ ৰূপত প্ৰত্যক্ষ কৰিছিল যিয়ে লক্ষাধিক লোকৰ জীৱন বিকশিত কৰিব পাৰে৷ দুখীয়াসকলৰ জীৱনলৈ সমৃদ্ধি কঢ়িয়াই আনিব পাৰে৷ এশ বছৰ পূৰ্বে গান্ধীজীয়ে যি বৃহৎ জন আন্দোলনৰ সূচনা কৰিছিল তাৰ এটাই লক্ষ্য আছিল আৰু সেয়া হ’ল ভাৰতীয় উৎপাদিত সামগ্ৰীসমূহক উদগনি জনোৱা৷ আত্মনিৰ্ভৰ কৰি তোলাৰ পথ গান্ধীজীয়ে প্ৰদৰ্শিত কৰিছিল৷ ২০২২ চনত আমি আমাৰ স্বাধীনতাৰ ৭৫ বৰ্ষত ভৰি দিম৷ আজি যি স্বতন্ত্ৰ ভাৰতত আমি শ্বাস-প্ৰশ্বাস লৈ আছো, সেই ভাৰতক স্বাধীন কৰাৰ বাবে বহু সন্তানে অনেক যাতনা ভুগিবলগীয়া হৈছিল, বহুতে নিজৰ প্ৰাণত্যাগ কৰিবলগীয়া হৈছিল৷ লক্ষাধিক লোকৰ ত্যাগ, তপস্যা, বলিদানৰ বাবে আজি যি স্বাধীনতা আমি লাভ কৰিলো..আৰু দেশৰ বাবে জীৱন ত্যাগ কৰা নামী-অনামী, অসংখ্য লোক, বোধহয় আমি বহু কম লোকৰহে নাম জানো..কিন্তু তেওঁলোকে বলিদান দিলে- সেই সপোনক আঁকোৱালি, স্বাধীন ভাৰতৰ সপোনক আঁকোৱালি, সমৃদ্ধ, সুখী, সম্পন্ন স্বাধীন ভাৰতৰ বাবে!

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আমি এই সংকল্প ল’ব নোৱাৰোনে যে ২০২২ চনত স্বাধীনতাৰ ৭৫তম বৰ্ষ পূৰণৰ পৰিপ্ৰেক্ষিতত অতিকমেও দুই-তিনিবছৰ, আমি স্থানীয় উৎপাদিত সামগ্ৰী ক্ৰয় কৰো? ভাৰতত নিৰ্মিত, আমাৰ দেশবাসীৰ হাতেৰে নিৰ্মিত, আমাৰ দেশবাসীৰ ঘামৰ সুঘ্ৰাণ য’ত সমাহিত, এনে সামগ্ৰীসমূহ আমি ক্ৰয় কৰাৰ বাবে আগ্ৰহ প্ৰকাশ কৰিব নোৱাৰোনে? মই দীৰ্ঘসময়ৰ বাবে কোৱা নাই, কেৱল ২০২২ চনলৈ, স্বাধীনতাৰ ৭৫ বৰ্ষ পূৰণ হোৱালৈ৷ আৰু এই কাম চৰকাৰীভাৱে হ’ব নালাগে, ঠায়ে ঠায়ে যুৱচাম আগুৱাই আহিব, সৰু সৰু সংগঠনৰ সৃষ্টি কৰিব, জনসাধাৰণক অনুপ্ৰেৰিত কৰিব, বুজাব আৰু নিশ্চিত কৰিব যে- আমি স্বদেশী সামগ্ৰী ক্ৰয় কৰিম৷ স্থানীয় উৎপাদনৰ সৱলীকৰণ কৰিম৷ দেশবাসীৰ ঘামৰ সুঘ্ৰাণ য’ত থাকে- সেয়াই আমাৰ স্বাধীন ভাৰতৰ মনোৰম সময় হৈ উঠক, এই সপোনাক লৈ আমি আগবাঢ়িম৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, দেশৰ নাগৰিকসকল আত্মনিৰ্ভৰশীল হৈ সন্মানৰ সৈতে জীৱন-যাপন কৰাটো আমাৰ বাবে অতিশয় গুৰুত্বপূৰ্ণ৷ মই এনে এক পদক্ষেপৰ বিষয়ে আলোচনা কৰিবলৈ বিচাৰিম যিয়ে মোৰ দৃষ্টি আকৰ্ষিত কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল৷ আৰু সেই পদক্ষেপটো হ’ল, জম্মু-কাশ্মীৰ আৰু লাডাখৰ হিমায়ৎ কাৰ্যসূচী৷ হিমায়ৎ দৰাচলতে দক্ষতা বিকাশ আৰু কৰ্ম সংস্থাপনৰ সৈতে জড়িত বিষয়৷ ইয়াত ১৫ৰ পৰা ৩৫ বছৰৰ কিশোৰ আৰু যুৱচামসকল অন্তৰ্ভুক্ত হয়৷ এওঁসকল জম্মু-কাশ্মীৰৰ সেইসকল লোক যাৰ পঢ়া-শুনা কোনো কাৰণবশতঃ সম্পূৰ্ণ নহ’ল অথবা আধাতেই পঢ়া সামৰিবলগীয়া হ’ল৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আপোনালোকে এয়া জানি অতিশয় সুখী হ’ব যে এই কাৰ্যসূচীৰ অধীনত যোৱা দুবছৰত ওঠৰ হাজাৰ যুৱক-যুৱতীয়ে ৭৭টা ভিন্ন বিষয়ত প্ৰশিক্ষণ লাভ কৰিছে৷ ইয়াৰ অধীনত প্ৰায় পাঁচহাজাৰ লোকে ক’ৰবাত নহয় ক’ৰবাত কৰ্ম সংস্থাপন লাভ কৰিছে আৰু বহুতে স্ব-ৰোজগাৰৰ দিশতো অগ্ৰসৰ হৈছে৷ হিমায়ৎ কাৰ্যসূচীৰ জৰিয়তে নিজৰ জীৱন পৰিৱৰ্তিত কৰিবলৈ সমৰ্থ হোৱা লোকসকলৰ কাহিনীসমূহ সঁচাকৈয়ে হৃদয়স্পৰ্শী!

পাৰহীন ফাতিমা, তামিলনাডুৰ তিৰুপুৰৰ এক বস্ত্ৰ উৎপাদন কাৰখানাত প্ৰমোচনৰ পিছত ছুপাৰভাইজাৰ তথা সমন্বয়ৰক্ষক হিচাপে নিয়োজিত হৈছে৷ এবছৰ পূৰ্বে তেওঁ কাৰ্গিলৰ এখন সৰু গাঁৱত বাস কৰিছিল৷ আজি তেওঁৰ জীৱনলৈ এক বৃহৎ পৰিৱৰ্তন আহিছে, আত্মবিশ্বাস আহিছে-তেওঁ আত্মনিৰ্ভৰশীল হৈছে আৰু নিজৰ পৰিয়ালৰ বাবেও আৰ্থিক উন্নতিৰ এক অৱকাশৰ সৃষ্টি কৰিছে৷ পাৰবীন ফাতিমাৰ দৰেই হিমায়ৎ কাৰ্যসূচীয়ে লেহ-লাডাখ নিবাসী অন্য কন্যা সন্তানসকলৰো ভাগ্য পৰিৱৰ্তন কৰিছে আৰু আজি সকলোৱে তামিলনাডুৰ সেই উদ্যোগত কাম কৰি আছে৷ ঠিক সেইদৰে ডোডাৰ ফিয়াজ আহমেদৰ বাবেও হিমায়ৎ বৰদান হিচাপে বিবেচিত হৈছে৷ ফিয়াজে ২০১২ চনত দ্বাদশ শ্ৰেণীৰ পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হৈছিল কিন্তু ৰোগৰ বাবে তেওঁ নিজৰ অধ্যয়ন অব্যাহত ৰাখিব নোৱাৰিলে৷ ফিয়াজে দুবছৰলৈ হৃদৰোদগৰ সৈতে যুঁজি থাকিল৷ সেই সময়ছোৱাতে তেওঁৰ এক ভাতৃ আৰু ভগ্নীৰো মৃত্যু হ’ল৷ তেওঁলোকৰ পৰিয়াললৈ যেন সমস্যাৰ পাহাৰ নামি আহিল৷ অৱশেষত তেওঁ হিমায়তৰ সহায় লাভ কৰিলে৷ আইটিইএছ অৰ্থাৎ Information Technologyenabled services ত প্ৰশিক্ষণ লাভ কৰি আজি তেওঁ পাঞ্জাৱত চাকৰি কৰি আছে৷ ফিয়াজ আহমেদৰ স্নাতক পৰ্যায়ৰ অধ্যয়ন একে সময়তে তেওঁ অব্যাহত ৰাখি এতিয়া সেয়া সমাপ্ত হোৱাৰ পথত আগবাঢ়িছে৷ অলপতে হিমায়তৰ এক অনুষ্ঠানত তেওঁক নিজৰ অভিজ্ঞতা বৰ্ণনা কৰিবলৈ আমন্ত্ৰণ জনোৱা হৈছিল৷ নিজৰ কাহিনী শুনোৱাৰ সময়ত তেওঁৰ চকুৰে চকুলো বৈ আহিছিল৷ ঠিক সেইদৰে, অনন্তনাগৰ ৰকিব-উল-ৰহমানে আৰ্থিক সমস্যাৰ বাবে নিজৰ অধ্যয়ন সমাপ্ত কৰিব পৰা নাছিল৷ এদিন ৰকিবে তেওঁলোকৰ ব্ল’কত অনুষ্ঠিত হোৱা ম’বিলাইজেছন শিবিৰৰ বিষয়ে শুনিবলৈ পালে৷ অকণো সময় বিলম্ব নকৰি ৰকিবে retail team leader course ত নাম ভৰ্তি কৰিলে৷ ইয়াত প্ৰশিক্ষণ সম্পূৰ্ণ হোৱাৰ পিছত আজি তেওঁ এক কৰ্প’ৰেট ভৱনত চাকৰি কৰি আছে৷ ‘হিমায়ৎ অভিযান’ৰ দ্বাৰা লাভান্বিত, প্ৰতিভাশালী যুৱচামৰ এনে বহু উদাহৰণ আছে যি জম্মু-কাশ্মীৰত পৰিৱৰ্তনৰ প্ৰতীক হিচাপে বিবেচিত হৈছে৷ হিমায়ৎ কাৰ্যসূচী, চৰকাৰ, প্ৰশিক্ষণ সহযোগী, কৰ্ম সংস্থাপনৰ প্ৰদান কৰা উদ্যোগসমূহ আৰু জম্মু-কাশ্মীৰৰ জনতাৰ মাজত এক সুন্দৰ সামঞ্জস্যতাৰ উদাহৰণ হিচাপে প্ৰতীয়মান হৈছে৷ এই কাৰ্যসূচীয়ে জম্মু-কাশ্মীৰৰ যুৱচামৰ মাজত এক নতুন আত্মবিশ্বাসৰ সৃষ্টি কৰিছে আৰু জীৱনত আগবাঢ়ি যোৱাৰ এক পথো প্ৰদৰ্শিত কৰিছে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, ২৬ তাৰিখে আমি এই দশকৰ অন্তিমটো সূৰ্যগ্ৰহণ প্ৰত্যক্ষ কৰিলো৷ এই সূৰ্যগ্ৰহণৰ পৰিঘটনাৰ বাবে বোধহয় মাই গ’ভত ৰিপুণে এক সুন্দৰ মন্তব্য আগবঢ়াইছে৷ তেওঁ এইদৰে লিখিছে, ‘…নমস্কাৰ মহাশয়, মোৰ নাম ৰিপুণ…মই উত্তৰ পূৰ্বাঞ্চলৰ বাসিন্দা যদিও এতিয়া মই দক্ষিণত কাম কৰো৷ এটা কথা মই আপোনাৰ সৈতে বিনিময় কৰিবলৈ বিচাৰিছো৷ মোৰ মনত আছে, আমাৰ ঠাইটুকুৰাত আকাশ ফৰকাল হৈ থকাৰ পৰিপ্ৰেক্ষিতত আমি ঘণ্টাজুৰি আকাশলৈ চাই থাকিছিলো৷ তৰা নিৰীক্ষণ কৰিবলৈ মই বৰ ভাল পাইছিলো৷ এতিয়া মই কামৰ বাবে এই নিৰীক্ষণত সময় দিব নোৱাৰা হৈছো…কিন্তু আপুনি এই সন্দৰ্ভত কিবা ক’ব পাৰে নেকি? বিশেষকৈ জ্যোতিৰ্বিজ্ঞানক যুৱচামৰ মাজত কিদৰে জনপ্ৰিয় কৰিব পাৰি?’

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, মই বহু পৰামৰ্শ লাভ কৰো কিন্তু মই ক’ব পাৰো যে এনে ধৰণৰ পৰামৰ্শ বোধহয় প্ৰথমবাৰলৈ লাভ কৰিছো৷ অৱশ্যে বিজ্ঞানৰ বহু বিষয়ৰ ওপৰত কথা কোৱাৰ সুযোগ পাইছো৷ বিশেষকৈ যুৱচামৰ আগ্ৰহৰ বাবে এই বিষয়ত আলোচনা কৰাৰ সুযোগ লাভ কৰিছো৷ কিন্তু এই বিষয়টো অলক্ষিতে থাকি গৈছিল আৰু অলপতে ২৬ তাৰিখে হোৱা সূৰ্যগ্ৰহণৰ ফলত এই বিষয়টোৱে বোধহয় আপোনালোকক স্পৰ্শ কৰিবলৈ সমৰ্থ হৈছে৷ সমূহ দেশবাসী, বিশেষকৈ মোৰ যুৱবন্ধুসকলৰ দৰে মইও ২৬ তাৰিখে সূৰ্যগ্ৰহণৰ দিনা, সকলো দেশবাসীৰ দৰে মোৰো মনতে উদ্দীপনাৰ সৃষ্টি হৈছিল আৰু মই সূৰ্যগ্ৰহণ প্ৰত্যক্ষ কৰিবলৈ বিচাৰিছিলো৷ কিন্তু দুখৰ কথা এয়ে যে সেইদিনা দিল্লীৰ আকাশত মেঘাচ্ছন্ন হৈ আছিল আৰু সেই আনন্দ মই উপভোগ কৰিব নোৱাৰিলো৷ কিন্তু দুৰদৰ্শনত আৰু ভাৰতৰ বিভিন্ন প্ৰান্তত দেখা সূৰ্যগ্ৰহণৰ সুন্দৰ আলোকচিত্ৰ মই দেখা পালো৷ সূৰ্যটোক চমকি উঠা আঙুঠিৰ আকাৰত দেখিবলৈ পোৱা গৈছিল৷ আৰু সেইদিনা কিছু বিশেষজ্ঞৰ সৈতে বাৰ্তালাপ কৰাৰো মই সুযোগ লাভ কৰিছিলো৷ তেওঁলোকে কৈছিল যে যিহেতু চন্দ্ৰমা পৃথিৱীতকৈ বহু আঁতৰত আৰু সেইবাবে ইয়াৰ আকাৰে সম্পূৰ্ণৰূপে সূৰ্যক ঢাকি পেলাব নোৱাৰে আৰু তাৰ বাবেই এনে পৰিঘটনাৰ সৃষ্টি হয়৷ সেইবাৰে এনে আঙুঠিৰ সৃষ্টি হয়৷ এই সূৰ্যগ্ৰহণ হ’ল এক annular solar eclipse যাক বলয় গ্ৰহণ অথহা কুণ্ডল গ্ৰহণ বুলিও কোৱা হয়৷ গ্ৰহণে আমাক এই কথা সোঁৱৰাই যে আমি পৃথিৱীত থাকি অন্তৰীক্ষ ভ্ৰমণ কৰি আছো৷ অন্তৰীক্ষত সূৰ্য, চন্দ্ৰ তথা অন্যান্য গ্ৰহৰ দৰে স্বগোলীয় পিণ্ড পৰিভ্ৰমণ কৰি থাকে৷ চন্দ্ৰৰ ছায়াৰ ফলতেই আমি গ্ৰহণৰ ভিন্ন-ভিন্ন ৰূপ দেখিবলৈ পাও৷ বন্ধুসকল, ভাৰতৰ জ্যোতিৰ্বিজ্ঞানৰ ইতিহাস বহু প্ৰাচীন৷ আকাশত তিৰবিৰাই জ্বলি থকা তৰাৰ সৈতে আমাৰ সম্পৰ্ক সিমানেই পুৰণি যিমান পুৰণি আমাৰ এই সভ্যতা৷ আপোনালোকৰ বহু লোকে এই কথা জানে যে ভাৰতৰ বিভিন্ন স্থানত বহু ভব্য যন্তৰ-মন্তৰ আছে৷ আৰু এই যন্তৰ-মন্তৰৰ সৈতে জ্যোতিৰ্বিজ্ঞানৰ গভীৰ সম্পৰ্ক আছে৷ মহান আৰ্যভট্টৰ প্ৰতিভাৰ বিষয়ে কোনে নাজানে? তেওঁ নিজৰ জীৱনকালত সূৰ্যগ্ৰহণৰ সৈতে চন্দ্ৰ গ্ৰহণৰো বিস্তাৰিতভাৱে ব্যাখ্যা কৰিছিল৷ তেওঁ দৰ্শন আৰু গণিত বিজ্ঞান, দুয়োটাৰ জৰিয়তে ইয়াৰ ব্যাখ্যা কৰিছিল৷ গণিতৰ জৰিয়তে তেওঁ পৃথিৱীৰ ছায়াৰ আকাৰ গণনা কিদৰে কৰিব পাৰি সেয়া ব্যাখ্যা কৰিছিল৷ তেওঁ গ্ৰহণৰ সময় আৰু কালখণ্ড গণনা কৰাৰো সঠিক জাননী দিছিল৷ ভাস্কৰৰ দৰে তেওঁৰ শিষ্যই এই সত্বা আৰু জ্ঞানক আগুৱাই নিয়াৰ সুন্দৰ প্ৰয়াস কৰিছিল৷ পিছলৈ চৌদ্ধশ-পোন্ধৰশ শতাব্দীত কেৰেলাত, সংগম গ্ৰামৰ মাধৱে ব্ৰহ্মাণ্ডত অৱস্থিত গ্ৰহসমূহৰ স্থিতি গণনা কৰাৰ বাবে কলন গণিত ব্যৱহাৰ কৰিছিল৷ নিশা দেখিবলৈ পোৱা আকাশ কেৱল এক জিজ্ঞাসাৰ বিষয় বস্তুৱেই হৈ থকা নাছিল৷ বৰঞ্চ গণিতৰ দৃষ্টিৰে চিন্তা কৰা আৰু বৈজ্ঞানিকসকলৰ বাবে এক গুৰুত্বপূৰ্ণ উৎসও আছিল৷ কিছু বছৰ পূৰ্বে মই ‘Pre-Modern Kutchi (কচ্ছী)Navigation Techniques and Voyages’ শীৰ্ষক এক গ্ৰন্থ উন্মোচন কৰিছিলো৷ এই গ্ৰন্থ এক প্ৰকাৰে ‘মালমৰ ডায়েৰী’ আছিল৷ মালম নামৰ এজন নাবিকে যি অভিজ্ঞতা লাভ কৰিছিল সেয়া তেওঁ নিজৰ ধৰণে ডায়েৰীত লিখি ৰাখিছিল৷ মালমৰ ডায়েৰীত সমুদ্ৰত যাত্ৰা কৰাৰ সময়ত তৰাৰ সহায়ত কিদৰে দিশ নিৰ্দেশনা কৰিব পাৰি, লক্ষ্যস্থানত উপনীত হ’ব পাৰি সেয়া বৰ্ণনা কৰা আছে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, জ্যোতিৰ্বিজ্ঞানৰ ক্ষেত্ৰত ভাৰতে বহু আগবাঢ়ি গৈছে আৰু আমাৰ পদক্ষেপসমূহ পথ প্ৰদৰ্শক হিচাপেও বিবেচিত হৈছে৷ আমাৰ ওচৰত পুণেত বিশালকায় মিটাৰ ৱেভ দুৰবীক্ষণ আছে৷ এয়াই নহয়, কোড়াইকানাল, উদাঘমাণ্ডালাম, গুৰু শিখৰ আৰু হেনলে লাডাখতো শক্তিশালী দুৰবীক্ষণ আছে৷ ২০১৬ চনত বেলজিয়ামৰ তৎকালীন প্ৰধানমন্ত্ৰী আৰু মই নৈনিতালত ৩.৬ মিটাৰ দেৱস্থল অপ্টিকেল দুৰবীক্ষণৰ মুকলি কৰিছিলো৷ ই এছিয়াৰ সৰ্ববৃহৎ দুৰবীক্ষণ হিচাপে জনাজাত৷ ইছৰ’ৰ ASTROSAT শীৰ্ষক এক এষ্ট্ৰ’নমিকেল উপগ্ৰহও আছে৷ ই সূৰ্যৰ বিষয়ে অধ্যয়ন কৰে৷ ইছৰ’ই ‘আদিত্য’ শীৰ্ষক আন এক উপগ্ৰহো উৎক্ষেপণ কৰিব৷ জ্যোতিৰ্বিজ্ঞানক লৈ আমাৰ প্ৰাচীন জ্ঞানেই হওক অথবা আধুনিক উপলব্ধিয়েই হওক, ইয়াক লৈ গৌৰৱ কৰিব লাগে৷ আজি আমাৰ যুৱ বিজ্ঞানীসকলৰ মাজত কেৱল নিজৰ বৈজ্ঞানিক ইতিহাসৰ বিষয়ে জনাৰ অভিস্পা জাগ্ৰত হোৱাই নহয় বৰঞ্চ তেওঁলোকে জ্যোতিৰ্বিজ্ঞানৰ ভৱিষ্যতকলৈও এক দৃঢ় ইচ্ছাশক্তি প্ৰকাশ কৰে৷

আমাৰ দেশৰ তাৰকাগৃহসমূহে নিশাৰ আকাশক বুজাৰ সৈতে তৰা নিৰীক্ষণক চখ হিচাপেও বিকশিত কৰাৰ বাবে উদগনি জনায়৷ বহুলোকে Amateur telescopes নিজৰ ঘৰৰ বাৰাণ্ডাত স্থাপন কৰে৷ তৰা নিৰীক্ষণৰ জৰিয়তে গ্ৰামীণ শিবিৰ আৰু গ্ৰামীণ বনভোজো অনুষ্ঠিত কৰিব পাৰি৷ আৰু এনে বহু বিদ্যালয়-মহাবিদ্যালয় আছে যিয়ে জ্যোতিৰ্বিজ্ঞানৰ ক্লাব গঠন কৰিছে৷ এই পদক্ষেপক উদগনি দিব লাগে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আমাৰ সংসদক গণতন্ত্ৰৰ মন্দিৰ হিচাপে জ্ঞান কৰা হয়৷ এটা কথা মই আজি অশেষ গৌৰৱৰ সৈতে উল্লেখ কৰিব বিচাৰিছো যে আপোনালোকে যিসকল প্ৰতিনিধিক নিৰ্বাচিত কৰি সংসদলৈ প্ৰেৰণ কৰিছে তেওঁলোকে যোৱা ৬০ বছৰৰ অভিলেখ ভংগ কৰিছে৷ যোৱা ছমাহত, ১৭তম লোকসভাৰ দুয়োটা সদন অতিশয় ক্ৰিয়াশীল আছিল৷ লোকসভাত ১১৪% কাম হোৱাৰ লগতে ৰাজ্যসভাত ৯৪% কাম হৈছে৷ আৰু ইয়াৰ পূৰ্বে বাজেট-অধিৱেশনত প্ৰায় ১৩৫% কাম কৰা হৈছিল৷ বহু নিশালৈ সংসদৰ কাম হৈছিল৷ এই কথা মই এইবাবেই কৈছো কিয়নো সকলো সাংসদ অভিনন্দনৰ পাত্ৰ, অভিনন্দনৰ অধিকাৰী৷ আপোনালোকে যিসকল জন-প্ৰতিনিধিক নিৰ্বাচিত কৰি প্ৰেৰণ কৰিছে তেওঁলোকে ষাঠি বছৰৰ অভিলেখ ভংগ কৰিছে৷ এনেদৰে কাম হোৱাটো স্বয়ংক্ৰিয়ভাৱে ভাৰতীয় গণতন্ত্ৰৰ প্ৰতি আস্থা বৃদ্ধি হোৱাক প্ৰদৰ্শিত কৰিছে৷ মই দুয়োটা সদনৰ সকলো অধিকাৰী, সকলো ৰাজনৈতিক দলক, সকলো সাংসদক, তেওঁলোকৰ এই সক্ৰিয় ভূমিকাৰ বাবে অশেষ অভিনন্দন জনাইছো৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, সূৰ্য, পৃথিৱী, চন্দ্ৰৰ গতিয়ে কেৱল গ্ৰহণ নিৰ্ণয় নকৰে, বহু কথা ইয়াৰ সৈতে জড়িত হৈ আছে৷ আমি সকলোৱে জানো যে সূৰ্যৰ গতিৰ আধাৰত জানুৱাৰীৰ মাজৰ সময়ছোৱা সমগ্ৰ ভাৰতত বিভিন্ন উৎসৱ পালন কৰা হ’ব৷ পাঞ্জাৱৰ পৰা আৰম্ভ কৰি তামিলনাডুলৈ আৰু গুজৰাটৰ পৰা আৰম্ভ কৰি অসমলৈ, জনসাধাৰণে অনেক উৎসৱ পালন কৰিব৷ জানুৱাৰীৰ অশেষ ধুম-ধামেৰে মকৰ সংক্ৰান্তি আৰু উত্তৰায়ণ পালন কৰা হয়৷ ইয়াক শক্তিৰ প্ৰতীক বুলিও বিবেচনা কৰা হয়৷ এই সময়ছোৱাত পাঞ্জাৱত লহৰী, তামিলনাডুত পোংগল, অসমত মাঘ বিহু পালন কৰা হ’ব৷ এই উৎসৱ, কৃষকসকলৰ সমৃদ্ধি আৰু ফচলৰ সৈতে নিকটভাৱে জড়িত৷ এই উৎসৱে আমাক ভাৰতৰ ঐক্যতা তথা ভাৰতৰ বৈচিত্ৰতাৰ বিষয়ে স্মৰণ কৰায়৷ পোংগলৰ শেষৰ দিনা মহান তিৰুৱল্লুৱৰৰ জয়ন্তী পালন কৰাৰ সৌভাগ্য আমি দেশবাসীসকলে লাভ কৰো৷ এই দিনটো মহান লেখক-বিচাৰক সন্ত তিৰুৱল্লুৱৰদেৱৰ জীৱনটোৰ প্ৰতি উৎসৰ্গিত কৰা হয়৷
মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, ২০১৯ বৰ্ষৰ এয়া অন্তিমটো ‘মন কী বাত’৷ ২০২০ বৰ্ষত আমি পুনৰ মিলিত হ’ম৷ নতুন বৰ্ষ, নতুন দশক, নতুন সংকল্প, নতুন শক্তি, নতুন উদ্দীপনা, নতুন উৎসাহ- আহক, আমি আগবাঢ়ো৷ সংকল্প পূৰণৰ বাবে সামৰ্থ গঢ়ি তোলো৷ বহু দূৰলৈ যাবলগীয়া আছে, দেশক নতুন উচ্চতাত অধিষ্ঠিত কৰিব লাগিব৷ ১৩০ কোটি দেশবাসীৰ পুৰুষাৰ্থত, তেওঁলোকৰ সামৰ্থত, তেওঁলোকৰ সংকল্পত অপাৰ শ্ৰদ্ধা ব্যক্ত কৰি আহক আমি আগবাঢ়ো৷ অশেষ ধন্যবাদ, অশেষ শুভকামনা৷

মন কী বাত, নৱেম্বৰ, ২০১৯

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, ‘মন কী বাত’লৈ আপোনাক স্বাগতম৷ আজি মন কী বাতৰ আৰম্ভণি, তৰুণ দেশৰ তৰুণ, সেই উদ্দীপনা, সেই দেশভক্তি, সেই সেৱাৰ ৰঙত ৰঙীয়াল তৰুণসকল, আপোনালোকে জানে নহয়৷ নৱেম্বৰ মাহৰ চতুৰ্থটো দেওবাৰে প্ৰতিবছৰে এনচিচি দিৱস হিচাপে পালন কৰা হয়৷ সাধাৰণতে আমাৰ তৰুণ প্ৰজন্মই বন্ধুত্বৰ দিনটো ভালদৰে মনত ৰাখে৷ কিন্তু বহু লোক আছে যিয়ে এনচিচি দিৱসো ঠিক তেনেদৰেই মনত ৰাখে৷ তেন্তে আহক আজি এনচিচিৰ বিষয়ে কথা পাতো৷ মোৰো কিছু স্মৃতি ৰোমন্থন হ’ব৷ সবাতোকৈ প্ৰথমে এনচিচিৰ সকলো পূৰ্বৰ তথা বিদ্যমান কেডেটসকলক এনচিচি দিৱসৰ অশেষ শুভকামনা যাচিছো৷ কাৰণ মইও আপোনালোকৰ দৰে কেডেট আছিলো আৰু মনেৰেও মই নিজকে কেডেট বুলি ভাবো৷ আমি সকলোৱে জানো যে এনচিচি অৰ্থাৎ নেচনেল কেডেট কৰ্পছ্, বিশ্বৰ সবাতোকৈ বৃহৎ ঐক্যবেশীয় তৰুণ সংস্থাসমূহৰ ভিতৰত ভাৰতৰ এনচিচি অন্যতম৷ এয়া এক ত্ৰি–সেৱা সংস্থা য’ত সেনা, নৌসেনা, বায়ুসেনা তিনিওটাই অন্তৰ্ভুক্ত আছে৷ নেতৃত্ব, দেশভক্তি, স্বাৰ্থহীন সেৱা, নিয়মানুৱৰ্তিতা, কঠোৰ পৰিশ্ৰম এই সকলোকে নিজৰ চৰিত্ৰৰ অংশ কৰি লৈ নিজৰ অভ্যাস নিৰ্মাণ কৰাৰ এক ৰোমাঞ্চক যাত্ৰাই হ’ল এনচিচি৷ এই যাত্ৰাৰ বিষয়ে অধিক কথা কোৱাৰ বাবে আজি এনচিচিত নিজৰ স্থান নিৰ্ধাৰণ কৰা কিছু তৰুণৰ সৈতে ফোনত কথা পাতো আহক৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ বন্ধুসকল, আপোনালোকে কেনে আছে

তৰন্নুম খানঃ জয় হিন্দ প্ৰধানমন্ত্ৰী ডাঙৰীয়া

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ জয় হিন্দ

তৰন্নুম খানঃ মহাশয়, মোৰ নাম জুনিয়ৰ আণ্ডাৰ অফিচাৰ তৰন্নুম খান৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ তৰন্নুম, আপুনি কোন ঠাইৰ

তৰন্নুম খানঃ মই দিল্লীত বাস কৰো মহাশয়

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ আচ্ছা, এনচিচিত আপোনাৰ অভিজ্ঞতা কিমান দিনৰ

তৰন্নুম খানঃ মহাশয়, মই এনচিচিত ২০১৭ চনত ভৰ্তি হৈছিলো আৰু এই তিনি বছৰ মোৰ জীৱনৰ আটাইতকৈ উৎকৃষ্ট সময়

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ ৱাহ, শুনি সন্তোষ পালো

তৰন্নুম খানঃ মহাশয়, মই আপোনাক ক’ব বিচাৰিছো যে মোৰ আটাইতকৈ সুন্দৰ অভিজ্ঞতা হৈছিল ‘এক ভাৰত শ্ৰেষ্ঠ ভাৰত’ শিবিৰত থকা সময়খিনিত৷এই শিবিৰ আগষ্ট মাহত অনুষ্ঠিত হৈছিল য’ত উত্তৰ পূৰ্বাঞ্চলৰ পৰাও বহু অংশগ্ৰহণকাৰী আহিছিলে৷ তেওঁলোকৰ সৈতে আমি দহ দিন কটাইছিলো৷ আমি তেওঁলোকৰ খাৱন–শোৱন পদ্ধতি শিকিলো৷ আমি তেওঁলোকৰ ভাষা লক্ষ্য কৰিলো৷ তেওঁলোকৰ পৰম্পৰা, তেওঁলোকৰ সংস্কৃতি আদি এনে ধৰণৰ বহু কথা শিকিলো৷ যিদৰে ‘ভাইজম’ৰ অৰ্থ হ’ল হেল্ল… ঠিক সেইদৰে আমাৰ সাংস্কৃতিক অনুষ্ঠান উদযাপন হ’ল, তেওঁলোকে আমাক তেওঁলোকৰ নৃত্য শিকালে, তেওঁলোকৰ নৃত্যৰ তোহৰা বুলি কোৱা হয়৷ আৰু তেওঁলোকে মোক ‘মেখেলা’ পিন্ধিবলৈও শিকালে৷ মই সঁচাকৈয়ে কৈছো, আমাক সেই সাজত খুব ধুনীয়া দেখাইছিল৷ আমি তেওঁলোকক দিল্লী দেখুৱাবলৈ লৈ গ’লো৷ তেওঁলোকক ৰাষ্ট্ৰীয় যুদ্ধ স্মাৰক আৰু ইণ্ডিয়া গে’ট দেখুৱালো৷ তাত আমি তেওঁলোকক দিল্লীৰ চাটো খুওৱালো, ভেল–পুৰী খুওৱালো৷ তেওঁলোকে অলপ জ্বলা পালে কিয়নো তেওঁলোকে চুপ খাই অধিক ভাল পায় বুলি ক’লে, তেওঁলোকে সিজোৱা পাচলি খাই ভাল পায় বাবে এনে ধৰণৰ খাদ্য তেওঁলোকে অধিক খাই ভাল নাপালে৷ ইয়াৰোপৰি তেওঁলোকৰ সৈতে বহু ফটো উঠিলো, বহু অভিজ্ঞতা বিনিময় কৰিলো৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ আপোনালোকৰ এতিয়াও যোগাযোগ আছে নে?

তৰন্নুম খানঃ হয় মহাশয়, আমাৰ এতিয়াও যোগাযোগ আছে

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ ঠিক আছে, ভাল কৰিছে আপুনি

তৰন্নুম খানঃ হয় মহাশয়

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ আৰু কোন কোন আছে আপোনাৰ সৈতে?

শ্ৰী হৰি জি বিঃ জয় হিন্দ মহাশয়

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ জয় হিন্দ

শ্ৰী হৰি জি বিঃ মই ছিনিয়ৰ আণ্ডাৰ অফিচাৰ শ্ৰী হৰি জি বিয়ে কৈ আছো৷ মই কৰ্ণাটকৰ বেংগালুৰু নিবাসী৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ আপুনি ক’ত পঢ়ি আছে

শ্ৰী হৰি জি বিঃ মহাশয় ময় কৃষ্টুজয়ন্তী মহাবিদ্যালয়ত অধ্যয়ন কৰি আছো

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ আচ্ছা, বেংগালুৰুতেই আছে

শ্ৰী হৰি জি বিঃ হয় মহাশয়

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ কওক

শ্ৰী হৰি জি বিঃ মহাশয়, কালি মই ইয়ুথ এক্সচেঞ্জ প্ৰ’গ্ৰাম ছিংগাপুৰৰ পৰা উভতি আহি পাইছোহি

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ আৰে বাহ

শ্ৰী হৰি জি বিঃ হয় মহাশয়

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ ছিংগাপুৰত কেনে অভিজ্ঞতা হ’ল আপোনাৰ?

শ্ৰী হৰি জি বিঃ মহাশয়, তালৈ ছয়খন দেশে অংশগ্ৰহণ কৰিছিল৷ ব্ৰিটেইন, আমেৰিকা, ছিংগাপুৰ, ব্ৰুনেই, হংকং আৰু নেপাল৷ তাত আমি কম্বেট শিক্ষা আৰু আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় মিলিটেৰী অভ্যাসৰ এক বিনিময় শিকিলো৷ তাত আমাৰ প্ৰদৰ্শন কিছু ভিন্ন আছিল মহাশয়৷ তাৰে ভিতৰত আমি জলক্ৰীড়া আৰু অভিযানমূলক ক্ৰীড়া শিকিলো আৰু ৱাটাৰ প’ল’ টুৰ্ণামেণ্টত আমি ভাৰতীয় দলে জয় লাভ কৰিলো৷ আৰু সাংস্কৃতিক অনুষ্ঠানত আমি বিভিন্ন অনুষ্ঠান প্ৰদৰ্শন কৰিলো৷ আমাৰ ড্ৰিল আৰু ৱৰ্ড অব্ কমাণ্ড তেওঁলোকে অতি ভাল পালে মহাশয়৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ আপোনালোক কেইজন আছিল হৰি?

শ্ৰী হৰি জি বিঃ আমি ২০জন আছিলো মহাশয়৷ ১০ জন ল’ৰা আৰু ১০ গৰাকী ছোৱালী৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ ইয়াৰেই নে ভাৰতৰ ভিন্ন ভিন্ন ৰাজ্যৰ পৰাও গৈছিল?

শ্ৰী হৰি জি বিঃ হয় মহাশয়

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ আপোনাৰ সহযোগীসকলে আপোনাৰ অভিজ্ঞতা শুনিবলৈ আতুৰ হৈ আছে কিন্তু মোৰ ভাল লাগিল৷ আপোনাৰ সৈতে আৰু কোন আছে?

বিনোলে কিসৌঃ জয় হিন্দ মহাশয়

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ জয় হিন্দ

বিনোলে কিসৌঃ মোৰ নাম ছিনিয়ৰ আণ্ডাৰ অফিচাৰ বিনোলে কিসৌ৷ মোৰ ঘৰ উত্তৰ পূৰ্বাঞ্চলৰ নাগালেণ্ডত৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ হয় বিনোলে, আপোনাৰ অভিজ্ঞতাৰ বিষয়ে কওক

বিনোলে কিসৌঃ মহাশয়, মই ছেইণ্ট যোছেফ মহাবিদ্যালয়, জাখামা (স্বায়ত্বশাসিত)ত ইতিহাস (সন্মান বিষয়)ৰ স্নাতক অধ্যয়ন কৰি আছো৷ মই ২০১৭ চনত এনচিচিত যোগদান কৰিছিলো আৰু এয়া মোৰ জীৱনৰ সবাতোকৈ উত্তম সিদ্ধান্ত আছিল মহাশয়৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ এনচিচিৰ বাবে হিন্দুস্তানৰ কোন কোন ঠাইলৈ যোৱাৰ সুযোগ পাইছে?

বিনোলে কিসৌঃ মহাশয়, মই এনচিচিত যোগদান কৰি বহু কথা শিকিছো৷ আৰু মই বহু সুযোগো লাভ কৰিছো৷ মোৰ এটা অভিজ্ঞতাৰ বিষয়ে আপোনাক ক’ব বিচাৰিছো৷ মই এই বছৰৰ জুন মাহত ক’হিমাৰ শ্বেজ’লি মহাবিদ্যালয়ত অনুষ্ঠিত কৰা যুটীয়া বাৰ্ষিক প্ৰশিক্ষণ শিবিৰলৈ গৈছিলো৷ সেই শিবিৰত ৪০০ কেডেটে অংশগ্ৰহণ কৰিছিল৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ নাগালেণ্ডৰ আপোনাৰ সকলো সহযোগীয়ে জানিবলৈ বিচাৰে আপুনি হিন্দুস্তানৰ ক’লৈ ক’লৈ গৈছে৷ আপুনি তেওঁলোকক জনায় নে?

বিনোলে কিসৌঃ হয় মহাশয়৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ আপোনাৰ সৈতে আৰু কোন কোন আছে?

অখিলঃ জয় হিন্দ মহাশয়, মোৰ নাম জুনিয়ৰ আণ্ডাৰ অফিচাৰ অখিল৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ হয় অখিল, কওক

অখিলঃ মোৰ ঘৰ হাৰিয়াণাৰ ৰোহটকত মহাশয়

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ হয়..

অখিলঃ মই দয়াল সিং মহাবিদ্যালয়, দিল্লী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা পদাৰ্থ বিজ্ঞানত স্নাতক কৰি আছো

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ হয়…হয়

অখিলঃ মহাশয়, মই এনচিচিত নিয়মানুৱৰ্তিতা আটাইতকৈ ভাল পাইছো

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ বাহ

অখিলঃ ই মোক দায়িত্বসম্পন্ন নাগৰিক হিচাপে গঢ়ি তুলিছে মহাশয়৷ এনচিচি কেডেটৰ ড্ৰিল, এক্যৱেশ মই খুউব ভাল পাও৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ কিমানটা শিবিৰত অংশগ্ৰহণ কৰিছে, ক’লৈ ক’লৈ যোৱাৰ সুযোগ লাভ কৰিছে?

অখিলঃ মহাশয়, মই তিনিটা শিবিৰত অংশগ্ৰহণ কৰিছো৷ অলপতে ভাৰতীয় মিলিটেৰী একাডেমী, ডেৰাদুনত এটাচ্চমেণ্ট শিবিৰত অংশগ্ৰহণ কৰিছিলো

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ কিমান সময়ৰ আছিল?

অখিলঃ মহাশয়, এই শিবিৰ তেৰদিনীয়া আছিল

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ আচ্ছা

অখিলঃ মহাশয়, মই তাত ভাৰতীয় ফৌজত বিষয়া কিদৰে হ’ব পাৰি, সেয়া অতি কাষৰ পৰা চোৱাৰ সুবিধা লাভ কৰিলো আৰু ইয়াৰ পিছত ভাৰতীয় ফৌজত মোৰ বিষয়া হোৱাৰ সংকল্প আগতকৈও অধিক দৃঢ় হ’ল

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ ৱাহ…

অখিলঃ আৰু মহাশয় মই গণতন্ত্ৰ দিৱসৰ পেৰেডতো অংশগ্ৰহণ কৰিছিলো আৰু সেয়া মোৰ পৰিয়ালৰ বাবে অতিশয় গৌৰৱৰ কথা আছিল

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ চাব্বাছ…

অখিলঃ মোতকৈ সুখী মোৰ মা হৈছিল৷ যেতিয়া আমি পুৱা ২ বজাত উঠি ৰাজপথত পেৰেড কৰিবলৈ গৈছিলো তেতিয়া আমাৰ উৎসাহ চাবলগীয়া বিধৰ হৈছিল৷ বাকী দলৰ লোকসকলেও আমাক উৎসাহিত কৰিছিল৷ ৰাজপথত মাৰ্চ কৰাৰ সময়ত আমাৰ দেহৰ নোম শিয়ৰি উঠিছিল মহাশয়৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ আপোনালোক চাৰিওজনৰ সৈতে কথা পতাৰ সুযোগ লাভ কৰিলো৷ তাকো এনচিচি দিৱসত৷ মোৰ বাবে এয়া অতিশয় আনন্দৰ কথা যে মই সৰুতে গাঁৱৰ বিদ্যালয়ত এনচিচি কেডেট আছিলো আৰু মই জানো যে এই নিয়মানুৱৰ্তিতা, এই ঐক্যৱেশ আদিৰ বাবে আত্মবিশ্বাস বৃদ্ধি হয় আৰু এইসকলো বোৰ মই শৈশৱতে এনচিচি কেডেটৰ ৰূপত অভিজ্ঞতা লাভ কৰিবলৈ সমৰ্থ হৈছিলো৷

বিনোলেঃ প্ৰধানমন্ত্ৰী মহোদয়, মোৰ এটা প্ৰশ্ন আছে

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ হয়, কওক….

তৰন্নুমঃ আপুনিও এনচিচিৰ অংশীদাৰ আছিল

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ কোন? বিনোলেয়ে কৈ আছে নেকি?

বিনোলেঃ হয় মহাশয় হয় মহাশয়

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ হয় বিনোলে কওক…

বিনোলেঃ আপুনিও শাস্তিৰ সন্মুখীন হৈছিল নে?

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ (হাঁহি) মানে আপোনালোকে শাস্তিৰ সন্মুখীন হৈছে

বিনোলেঃ হয় মহাশয়

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ নহয়, মই এনে অভিজ্ঞতাৰ সন্মুখীন হোৱা নাই কাৰণ মই এজন নিয়মানুৱৰ্তিতা পালন কৰা ল’ৰা আছিলো কিন্তু এবাৰ ভুল বুজাবুজিৰ সৃষ্টি হৈছিল৷ যেতিয়া মই শিবিৰত আছিলো তেতিয়া এবাৰ এডাল গছ বগাইছিলো৷ প্ৰথমে এনে লাগিছিল যে মই নিয়ম ভংগ কৰিলো কিন্তু পিছত সকলোৱে দেখা পালে যে চিলাৰ সুতাত এটা চৰাই লাগি ধৰিছিল৷ সেই চৰাইটোক বচোৱাৰ বাবে মই গছত উঠিছিলো৷ প্ৰথমে ভাবিছিলো যে মই অনুশাসনৰ সন্মুখীন হ’ম কিন্তু পিছত সকলোৱে মোক বাহ বাহ দিলে৷ এয়া এক অনন্য অভিজ্ঞতা আছিল৷

তৰন্নুম খানঃ হয় মহাশয়, এই কথা জানি বহুত ভাল লাগিল৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ ধন্যবাদ৷

তৰন্নুম খানঃ মই তৰন্নুমে কৈ আছো

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ হয়, তৰন্নুম কওক….

তৰন্নুম খানঃ যদি আপুনি আজ্ঞা দিয়ে তেন্তে এটা প্ৰশ্ন কৰিব বিচাৰিছো মহাশয়

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ হয়…হয়…কওক

তৰন্নুম খানঃ মহাশয়, আপুনি আমাক এইবুলি বাৰ্তা দিছে যে প্ৰতিজন ভাৰতীয় নাগৰিকে ৩ বছৰত ১৫টা স্থান পৰিদৰ্শন কৰিব লাগে৷ আপুনি আমাক ক’বনে কোন ঠাইলৈ যাব লাগে? আৰু কোন ঠাইলৈ গৈ আপুনি সবাতোকৈ ভাল পাইছিল?

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ এনেয়ে মই সদায়েই হিমালয়লৈ যোৱাটো পচন্দ কৰো৷

তৰন্নুম খানঃ হয়….

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ কিন্তু তথাপিও মই ভাৰতৰ জনসাধাৰণক আহ্বান জনাম যে যদি আপুনি প্ৰকৃতিক ভাল পায়..

তৰন্নুম খানঃ হয়..

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ ঘন জংগল, ঝৰ্ণা…এক অনন্য ধৰণৰ পৰিবেশ চাবলৈ মন কৰিলে মই সকলোকে উত্তৰ পূৰ্বাঞ্চললৈ নিশ্চয়কৈ যাবলৈ আহ্বান জনাম৷

তৰন্নুম খানঃ হয় মহাশয়৷

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ এই কথা মই সদায়েই কও আৰু ইয়াৰ ফলত উত্তৰ পূৰ্বাঞ্চলত পৰ্যটনো বিকশিত হ’ব, অৰ্থনীতি সমৃদ্ধ হ’ব আৰু ‘এক ভাৰত–শ্ৰেষ্ঠ ভাৰত’ৰ সপোনো সৱলীকৃত হ’ব৷

তৰন্নুম খানঃ হয় মহাশয়

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ কিন্তু ভাৰতত বিভিন্ন স্থানত কিবা নহয় কিবা এটা চাবলগীয়া থাকেই, অধ্যয়ন কৰাৰ দৰে হয় আৰু এক প্ৰকাৰে আত্মা পৰিষ্কাৰ কৰাৰ দৰে হয়৷

শ্ৰী হৰি জি বিঃ প্ৰধানমন্ত্ৰী মহোদয়, মই শ্ৰী হৰিয়ে কৈ আছো

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ হয় হৰি, কওক

শ্ৰী হৰি জি বিঃ মই আপোনাৰ পৰা জানিব বিচাৰিছো যে যদি আপুনি ৰাজনীতিবিদ নহ’লহেঁতেন তেন্তে কি হ’বলৈ বিচাৰিলেহৈ?

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ এয়াতো এক কঠিন প্ৰশ্ন কাৰণ প্ৰতিজন শিশুৰ জীৱনলৈ বহু পৰ্যায় আহে৷ কেতিয়াবা এইটো হ’বলৈ মন যায়, কেতিয়াবা সেইটো হ’বলৈ মন যায়৷ কিন্তু এয়া সত্য যে মই কেতিয়াও ৰাজনীতিলৈ আহিবলৈ মন কৰা নাছিলো, কেতিয়াও চিন্তা কৰা নাছিলো কিন্তু এতিয়া আহি গ’লো যেতিয়া মনে–প্ৰাণে দেশৰ কাম কৰিব পাৰো, তাৰে কথা চিন্তা কৰো আৰু সেইবাবে এতিয়া মই ‘ইয়ালৈ নাহিলে কি হ’লহেঁতেন’…এই কথা চিন্তা কৰিব নালাগে৷ এতিয়া মনে–প্ৰাণে য’তেই আছো সেয়া সম্পূৰ্ণৰূপে জীয়াব লাগে, জীৱন পৰ্যন্ত জড়িত হ’ব লাগে আৰু মনে–প্ৰাণে দেশৰ হকে কাম কৰিব লাগে৷ দিন–ৰাতিৰ প্ৰভেদ নোহোৱাকৈ কেৱল এই লক্ষ্যতেই মই নিজকে সঁপি দিছো৷

অখিলঃ প্ৰধানমন্ত্ৰী মহোদয়…

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ হয়…

অখিলঃ আপুনি ইমান ব্যস্ত হৈ থাকে, মোৰ কৌতুহল এয়াই যে আপুনি টিভি, চিনেমা চোৱাৰ অথবা কিতাপ পঢ়াৰ বাবে সময় পায়নে?

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ কিতাপ পঢ়াৰ মোৰ ৰুচি আছিল অৱশ্যে৷ চিনেমা চোৱাৰ ৰুচিও নাথাকিল আৰু সেইদৰে টিভিও চাবলৈ নাপাও৷ খুব কম৷ কেতিয়াবা পূৰ্বে ডিস্ক’ভাৰী চেনেল চাইছিলো৷ জিজ্ঞাসাৰ বাবে৷ আৰু কিতাপ পঢ়িছিলো কিন্তু এতিয়া পঢ়িবলৈ নাপাও আৰু দ্বিতীয়তে গুগলে অভ্যাস বেয়া কৰিছে কাৰণ কিবা প্ৰসংগ চাবলৈ খুজিলেই তুৰন্তে শ্ব’ৰ্টকাট বিচাৰি লও৷ কিছুমান অভ্যাস যি সকলোৰে বেয়া হৈছে সেয়া মোৰো বেয়া হৈছে৷ ঠিক আছে বন্ধুসকল, আপোনালোকৰ সৈতে কথা পাতি খুউব সন্তোষ পালো আৰু আপোনালোকৰ জৰিয়তে এনচিচিৰ সকলো কেডেটক অশেষ শুভকামনা যাচিছো৷ অশেষ ধন্যবাদ, বন্ধুসকল৷ ধন্যবাদন!

সকলো এনচিচি কেডেটঃ অশেষ ধন্যবাদ মহাশয়, ধন্যবাদ!

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ ধন্যবাদ, ধন্যবাদ

সকলো এনচিচি কেডেটঃ জয় হিন্দ মহাশয়

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ জয় হিন্দ

সকলো এনচিচি কেডেটঃ জয় হিন্দ মহাশয়

প্ৰধানমন্ত্ৰীঃ জয় হিন্দ, জয় হিন্দ

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আমি সকলো দেশবাসীয়ে ৭ ডিচেম্বৰৰ সশস্ত্ৰ বাহিনী পতাকা দিৱসৰ কথা কেতিয়াও পাহৰা উচিত নহয়৷ সেই দিনটোতেই আমি আমাৰ বীৰ সৈনিকসকলক, তেওঁলোকৰ পৰাক্ৰমক, তেওঁলোকৰ বলিদানক স্মৰণ কৰাৰ সৈতে অংশগ্ৰহণো কৰো৷ কেৱল সন্মান প্ৰদানৰ কথা কোৱা নাই৷ সহভাগী হোৱাও আৱশ্যক আৰু ৭ ডিচেম্বৰ তাৰিখে সকলো নাগৰিক আগবাঢ়ি আহিব লাগে৷ সকলোৰে ওচৰত সেই দিনা সশস্ত্ৰ বাহিনীৰ পতাকা থাকিব লাগে আৰু সকলোৱে যোগদানো কৰিব লাগে৷ আহক, এই উপলক্ষে আমি আমাৰ সশস্ত্ৰ বাহিনীৰ অদম্য সাহস, শৌৰ্য আৰু সমৰ্পণৰ ভাৱৰ প্ৰতি কৃতজ্ঞতা প্ৰকাশ কৰো আৰু বীৰ সৈনিকসকলক স্মৰণ কৰো৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, ভাৰতত ফিট ইণ্ডিয়া মুভমেণ্টৰ বিষয়ে আপোনালোক সকলোৱে অৱগত হৈছে৷ চিবিএছইয়ে ফিট ইণ্ডিয়া সপ্তাহৰ এক প্ৰশংসনীয় পদক্ষেপ গ্ৰহণ কৰিছে৷ বিদ্যালয়সমূহত ফিট ইণ্ডিয়া সপ্তাহ ডিচেম্বৰ মাহত যিকোনো এটা তাৰিখত পালন কৰিব পাৰি৷ ইয়াত ফিটনেছৰ পৰা আৰম্ভ কৰি বিভিন্ন ধৰণৰ আয়োজন কৰা হয়৷ ইয়াত কুইজ, প্ৰৱন্ধ, চিত্ৰাংকন, পাৰম্পৰিক আৰু স্থানীয় ক্ৰীড়া, যোগাসন, নৃত্য, খেল প্ৰতিযোগিতা আদিও অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হয়৷ ফিট ইণ্ডিয়া সপ্তাহত বিদ্যাৰ্থীসকলৰ সৈতে তেওঁলোকৰ শিক্ষক আৰু পিতৃ–মাতৃয়েও অংশগ্ৰহণ কৰিব পাৰে৷ কিন্তু এয়া নাপাহৰিব যে ফিট ইণ্ডিয়াৰ অৰ্থ কেৱল মগজুৰ কচৰৎ, কাগজৰ কচৰৎ অথবা লেপটপ বা কম্পিউটাৰ বা ম’বাইল ফোনত ফিটনেচৰ এপ চাই থকা নহয়৷ নহয়, ঘাম বোৱাব লাগিব, খোৱাৰ অভ্যাস পৰিৱৰ্তন কৰিব লাগিব৷ ক্ৰিয়াশীল হৈ থকাৰ অভ্যাস কৰিব লাগিব৷ মই দেশৰ সকলো ৰাজ্যৰ বিদ্যালয় পৰিষদ তথা বিদ্যালয়ৰ কৰ্তৃপক্ষক আহ্বান জনাইছো যে প্ৰতিখন বিদ্যালয়ত ডিচেম্বৰ মাহত ফিট ইণ্ডিয়া সপ্তাহ পালন কৰা হওক৷ ইয়াৰ দ্বাৰা ফিটনেটৰ অভ্যাস আমাৰ দৈনন্দিন জীৱনত অন্তৰ্ভুক্ত হ’ব৷ ফিট ইণ্ডিয়া মুভমেণ্টত ফিটনেছক লৈ বিদ্যালয়সমূহৰ মূল্যায়নৰ ব্যৱস্থা কৰা হৈছে৷ এই মূল্যায়ন প্ৰাপ্তকৰা সকলো বিদ্যালয়ে ফিট ইণ্ডিয়া ল’গ’ আৰু পতাকা ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰিব৷ ফিট ইণ্ডিয়া প’ৰ্টেললৈ গৈ বিদ্যালয়ে নিজকে ফিট ঘোষিত কৰিব পাৰে৷ ফিট ইণ্ডিয়া থ্ৰী ষ্টাৰ আৰু ফিট ইণ্ডিয়া ফাইভ ষ্টাৰো প্ৰদান কৰা হ’ব৷ মই অনুৰোধ কৰিছো যে সকলো বিদ্যালয়েই ফিট ইণ্ডিয়া মূল্যাংকনত অন্তৰ্ভুক্ত হওক আৰু ফিট ইণ্ডিয়াক সহজাত স্বভাৱলৈ পৰিৱৰ্তিত কৰক৷ এক জন আন্দোলনলৈ পৰিৱৰ্তিত কৰক৷ সজাগতা বৃদ্ধি কৰক৷ ইয়াৰ বাবে প্ৰয়াস কৰা আৱশ্যক৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আমাৰ দেশ ইমান বিশাল৷ নানা বৈচিত্ৰতাৰে ভৰা৷ ইমানেই প্ৰাচীন যে বহু কথা আমাৰ মনলৈ নাহে আৰু এয়া স্বাভাৱিকো৷ ঠিক এনে এক কথাই মই আপোনালোকৰ সৈতে বিনিময় কৰিব বিচাৰিছো৷ কিছুদিন পূৰ্বে মাই গভৰ এটা মন্তব্য মোৰ চকুত পৰিল৷ এই মন্তব্য অসমৰ নগাঁৱৰ শ্ৰীমান ৰমেশ শৰ্মাই লিখিছিল৷ তেওঁ লিখিছিল যে ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদীত এক উৎসৱৰ আয়োজন কৰা হৈছে, যাৰ নাম হৈছে ব্ৰহ্মপুত্ৰ পুষ্কৰ৷ ৪ নৱেম্বৰৰ পৰা ১৬ নৱেম্বৰলৈ এই উৎসৱ আয়োজিত কৰা হৈছিল আৰু এই ব্ৰহ্মপুত্ৰ পুষ্কৰত অংশগ্ৰহণ কৰাৰ বাবে দেশৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ পৰা বহু লোক আহিছিল৷ এই কথা শুনি আপোনালোকো আচৰিত হৈছে নহয় জানো! এয়াইতো সেই কথা যে ই এনে এক গুৰুত্বপূৰ্ণ উৎসৱ আৰু আমাৰ পূৰ্বপুৰুষসকলে ইয়াক এনেদৰে সৃজন কৰিছিল যে সম্পূৰ্ণ কথা শুনিলে আপোনালোকে আশ্বৰ্যচকিত হৈ উঠিব৷ কিন্তু দুৰ্ভাগ্য যে ইয়াৰ যেনেদৰে প্ৰচাৰ হ’ব লাগিছিল, দেশৰ প্ৰান্তে–প্ৰান্তে ইয়াৰ কথা প্ৰচাৰ হ’ব লাগিছিল, সেয়া নহ’লগৈ৷ আৰু এয়াও সত্য যে এই সমগ্ৰ আয়োজন এক প্ৰকাৰে ‘এক দেশ–এক বাৰ্তা’ আৰু আমি সকলো এক, সেই ভাৱনাক প্ৰতিপন্ন কৰিব পৰাকৈ শক্তিশালী৷

সৰ্বপ্ৰথমে ৰমেশ মহোদয়ক অশেষ ধন্যবাদ জনাইছো যে আপুনি ‘মন কী বাত’ৰ জৰিয়তে দেশবাসীৰ মাজত এই কথা বিনিময় কৰাৰ সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰিছে৷ আপুনি দুখো প্ৰকাশ কৰিছে যে এনে এক গুৰুত্বপূৰ্ণ আয়োজনৰ কোনো চৰ্চা নাই, প্ৰচাৰ নাই৷ আপোনাৰ দুখ মই বুজিব পাৰিছো৷ দেশৰ অধিকাংশ লোকেই এই বিষয়ে নাজানে৷ হয়, যদিহে ইয়াক কোনোবাই আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় নদী মহোৎসৱ বুলি অভিহিত কৰিলেহেঁতেন, কিছু সুন্দৰ শব্দ প্ৰয়োগ কৰিলেহেঁতেন তেন্তে বোধহয় আমাৰ দেশৰ কিছু লোকে ইয়াৰ বিষয়ে চৰ্চা কৰিলেহেঁতেন আৰু প্ৰচাৰো কৰিলেহেঁতেন৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, পুষ্কৰম, পুষ্কৰালু, পুষ্কৰঃ.. এই শব্দকেইটা আপোনালোকে কেতিয়াবা শুনিছেনে? আপোনালোকে জানেনে ই কি হয়৷ মই কৈছো, এয়া দেশৰ বাৰখন পৃথক পৃথক নদীত যি উৎসৱ আয়োজিত হয় তাৰে ভিন্ন ভিন্ন নাম৷ প্ৰতি বছৰে এখন নদীত অৰ্থাৎ সেই নদীৰ নম্বৰ পুনৰ বাৰ বছৰৰ পিছত আহিব, আৰু সেই উৎসৱ দেশৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ বাৰখন নদীত আয়োজিত হয়, ভাগে ভাগে হয় আৰু বাৰদিন ধৰি হয়, কুম্ভৰ দৰে এই উৎসৱেও ৰাষ্ট্ৰীয় ঐক্যতা বৃদ্ধি কৰে আৰু ‘এক ভাৰত–শ্ৰেষ্ঠ ভাৰত’ৰ নিদৰ্শন দাঙি ধৰে৷ পুষ্কৰম এনে এক উৎসৱ য’ত নদীৰ মহত্ব, নদীৰ গৌৰৱ, জীৱনত নদীৰ গুৰুত্ব এক সহজাত ৰূপত প্ৰতিফলিত হয়!

আমাৰ পূৰ্বপুৰুষসকলে প্ৰকৃতিক, পৰিৱেশক, জলক, ভূমিক, বননিক বহু গুৰুত্ব দিছিল৷ তেওঁলোকে নদীৰ গুৰুত্ব অনুধাৱন কৰিব পাৰিছিল আৰু সমাজত নদীৰ প্ৰতি কিদৰে ধনাত্মক অনুভৱ উৎপন্ন কৰিব পাৰি, এক সংস্কাৰ কিদৰে গঢ়ি তুলিব পাৰি, নদীৰ সৈতে সংস্কৃতিৰ ধাৰা, নদীৰ সৈতে সমাজক জড়িত কৰোৱাৰ প্ৰয়াস নিৰন্তৰে চলি থাকিল আৰু আমোদজনক কথা এয়ে যে সমাজ নদীৰ সৈতেও জড়িত হ’ল আৰু পৰস্পৰৰ মাজতো জড়িত হ’ল৷ যোৱা বছৰ তামিলনাডুৰ তামীৰ বৰনী নদীত পুষ্কৰম আয়োজিত হৈছিল৷ এই বছৰ ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদীত আয়োজিত হৈছে আৰু আগলৈ সালতুংগভদ্ৰা নদী অন্ধ্ৰ প্ৰদেশ, তেলেংগানা আৰু কৰ্ণাটকত আয়োজিত হ’ব৷ এক প্ৰকাৰে আপুনি এই বাৰটা স্থানৰ যাত্ৰা এক পৰ্যটন বৃত্তৰ ৰূপত প্ৰত্যক্ষ কৰিব পাৰে৷ ইয়াতে অসমৰ জনসাধাৰণৰ উদ্দীপনা, তেওঁলোকৰ আতিথ্যৰ প্ৰশংসা কৰিবলৈ বিচাৰিছো যিয়ে সমগ্ৰ দেশৰ পৰা অহা তীৰ্থযাত্ৰীসকলৰ অতি সুন্দৰ ধৰণে সেৱা–সৎকাৰ কৰিলে৷ আয়োজকসকলে স্বচ্ছতাৰ প্ৰতিও ধ্যান ৰাখিলে৷ প্লাষ্টিকমুক্ত স্থানৰ নিশ্চিতি প্ৰদান কৰিলে৷ ঠায়ে–ঠায়ে বায়’-টয়লেটৰ ব্যৱস্থা কৰিলে৷ মই আশা প্ৰকাশ কৰিছো যে নদীসমূহৰ প্ৰতি এইদৰে সজাগতা বৃদ্ধিৰ এই সহস্ৰ বৰ্ষ পুৰণি আমাৰ উৎসৱে ভৱিষ্যতৰ প্ৰজন্মকো জড়িত কৰক৷ প্ৰকৃতি, পৰিবেশ, পানী এই সকলোবোৰ আমাৰ পৰ্যটনৰ অংশ হৈ পৰাৰ লগতে আমাৰ জীৱনৰো অংশ হৈ পৰক৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, নমো এপত মধ্যপ্ৰদেশৰ পৰা শ্বেতাই লিখিছে, মহাশয় মই নৱম শ্ৰেণীত পঢ়ো আৰু মোৰ ব’ৰ্ডৰ পৰীক্ষালৈ এবছৰ সময় আছে৷ কিন্তু মই শিক্ষাৰ্থী আৰু এগজাম ৱাৰিয়ৰ্ছৰ সৈতে আপোনাৰ কথা সদায়েই শুনো, মই আপোনালৈ এইবাবেই লিখিছো কাৰণ আপুনি আমাক এতিয়ালৈ কোৱা নাই যে আগন্তুক পৰীক্ষাৰ বাবে চৰ্চা কেতিয়া হ’ব৷ কৃপা কৰি ইয়াক অতি শীঘ্ৰে অনুষ্ঠিত কৰক? যদি সম্ভৱ হয় জানুৱাৰীতেই এই কাৰ্যসূচীৰ আয়োজন কৰক৷ বন্ধুসকল, ‘মন কী বাত’ত মোৰ এই কথাটোৱেই আটাইতকৈ ভাল লাগে– মোৰ তৰুণ বন্ধু–বান্ধৱীসকলে মোক যি অধিকাৰ আৰু স্নেহেৰে অভিযোগ কৰে, আদেশ দিয়ে, প্ৰস্তাৱ দিয়ে– এয়া প্ৰত্যক্ষ কৰি মই সন্তোষ পাও৷ শ্বেতাজী, আপুনি সঠিক সময়তেই এই বিষয়ৰ অৱতাৰণা কৰিছে৷ পৰীক্ষাৰ সময় সমাগত, প্ৰতি বছৰৰ দৰে এইবাৰো আমি পৰীক্ষাৰ ওপৰত চৰ্চা কৰিব লাগিব৷ আপোনাৰ কথা ঠিক, এই কাৰ্যসূচীৰ আয়োজন কিছু আগেয়েই কৰা উচিত৷!

যোৱাবাৰৰ কাৰ্যসূচীৰ পিছত বহুতে ইয়াক অধিক প্ৰভাৱী কৰি তোলাৰ বাবে বহুতো প্ৰস্তাৱ উত্থাপন কৰিছিল আৰু অভিযোগো কৰিছিল যে যোৱাবাৰ পলমকৈ হৈছিল, পৰীক্ষাৰ একেবাৰে কাষৰ সময়ত হৈছিল৷ আৰু শ্বেতাৰ প্ৰস্তাৱ ঠিক যে মই ইয়াক জানুৱাৰীতেই কৰিব লাগে৷ মানৱ সম্পদ বিকাশ মন্ত্ৰালয় আৰু মাই গভ দলে মিলি ইয়াৰ ওপৰত কাম কৰি আছে৷ কিন্তু মই চেষ্টা কৰিম, এইবাৰ পৰীক্ষাৰ ওপৰত চৰ্চা জানুৱাৰীৰ আৰম্ভণিতে অথবা মাজতেই হওক৷ সমগ্ৰ দেশৰ বিদ্যাৰ্থী বন্ধুসকলে দুই ধৰণৰ সুবিধা পাব৷ প্ৰথমটো হ’ল, নিজৰ বিদ্যালয়তেই এই কাৰ্যসূচীৰ অংশীদাৰ হোৱা আৰু দ্বিতীয়তে ইয়াত দিল্লীত হোৱা কাৰ্যসূচীত অংশগ্ৰহণ কৰা৷ দিল্লীৰ বাবে দেশৰ বিদ্যাৰ্থীসকলৰ বাচনি মাই গভৰ জৰিয়তে কৰা হ’ব৷ বন্ধুসকল, আমি সকলোৱে মিলি এই পৰীক্ষাৰ ত্ৰাস দূৰ কৰিব লাগে৷ মোৰ তৰুণ বন্ধু–বান্ধৱীৱে হাঁহি–স্ফূৰ্তিৰে পৰীক্ষাত বহক, অভিভাৱক উদ্বিগ্ন মুক্ত হওক, শিক্ষক আশ্বস্ত হওক, এই উদ্দেশ্যৰেই বিগত কেইবা বছৰো আমি ‘মন কী বাত’ৰ জৰিয়তে ‘পৰীক্ষাৰ ওপৰত চৰ্চা’ টাউল হ’লৰ মাধ্যমেৰে অথবা এগজাম ৱাৰিয়ৰ্ছ কিতাপৰ মাধ্যমেৰে নিৰন্তৰে প্ৰয়াস কৰি আছো৷ এই অভিযানক সমগ্ৰ দেশৰ বিদ্যাৰ্থীয়ে, অভিভাৱকে আৰু শিক্ষকসকলে গতি প্ৰদান কৰাৰ বাবে মই তেওঁলোকৰ ওচৰত কৃতজ্ঞ আৰু আগন্তুক পৰীক্ষাৰ চৰ্চা কাৰ্যসূচী আমি সকলোৱে মিলি জুলি পালন কৰো– আপোনালোক সকলোলৈ নিমন্ত্ৰণ থাকিল৷

বন্ধুসকল, যোৱা সংখ্যাৰ ‘মন কী বাত’ত মই ২০১০ চনৰ অযোধ্যা গোচৰ সংক্ৰান্ত এলাহাবাদৰ উচ্চ ন্যায়ালয়ে প্ৰদান কৰা ৰায়ৰ বিষয়ে চৰ্চা কৰিছিলো, আৰু মই কৈছিলো যে দেশে যিদৰে তেতিয়া শান্তি আৰু সম্প্ৰীতি বৰ্তাই ৰাখিছিল, সিদ্ধান্ত প্ৰকাশৰ পূৰ্বে আৰু পিছতো৷ এইবাৰো যেতিয়া ৯ ছেপ্টেম্বৰ তাৰিখে উচ্চতম ন্যায়ালয়ে ৰায়দান কৰিলে, তেতিয়া ১৩০ কোটি ভাৰতীয়ই পুনৰবাৰ তেওঁলোকৰ বাবে দেশহিততকৈ অধিক একো নহয় বুলি প্ৰমাণিত কৰিলে৷ দেশত শান্তি, একতা আৰু সদভাৱনা মূল্য সৰ্বোপৰি৷ ৰাম মন্দিৰৰ ৰায়দান অহাৰ পিছত সমগ্ৰ দেশে ইয়াক আঁকোৱালি ল’লে৷ সহজভাৱে আৰু শান্তিৰে স্বীকাৰ কৰিলে৷ আজি ‘মন কী বাত’ৰ জৰিয়তে মই সমগ্ৰ দেশবাসীক সাধুবাদ দিছো, ধন্যবাদ প্ৰদান কৰিছো৷ তেওঁলোকে যি ধৈৰ্য, সংযম আৰু পৰিপক্কতাৰ পৰিচয় দিলে তাৰবাবে মই বিশেষ কৃতজ্ঞতা প্ৰকাশ কৰিছো৷ এফালে আইনৰ দীৰ্ঘদিনীয়া যুদ্ধ সমাপ্ত হ’ল আৰু দ্বিতীয়তে ন্যায়পালিকাৰ প্ৰতি দেশৰ সন্মান অধিক বৃদ্ধি হ’ল৷ সঁচা অৰ্থতেই এই ৰায়দান আমাৰ ন্যায়পালিকাৰ বাবেও মাইলৰ খুঁটি হিচাপে বিবেচিত হ’ল৷ উচ্চতম ন্যায়ালয়ে এই ঐতিহাসিক ৰায়দানৰ পিছত এতিয়া দেশ, নতুন উৎসাহ আৰু নতুন আকাংক্ষাৰ সৈতে নতুন পথত, নতুন উদ্দেশ্যৰে আগবাঢ়িছে৷ নতুন ভাৰতে এই ভাৱনাক আঁকোৱালি শান্তি, একতা আৰু সদভাৱনাৰ সৈতে আগবাঢ়ক– এয়াই মোৰ কামনা, সকলোৰে কামনা৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, আমাৰ সভ্যতা, সংস্কৃতি আৰু ভাষাই সমগ্ৰ বিশ্বক বৈচিত্ৰতাৰ মাজত একতাৰ বাৰ্তা প্ৰদান কৰে৷ ১৩০ কোটি ভাৰতীয়ৰ এয়া সেইখন দেশ য’ত কোৱা হয় যে ‘‘গলি–গলিয়ে পানী সলনি হয় আৰু গলি–গলিয়ে মুখৰ বাণীও সলনি হয়’’৷ আমাৰ ভাৰত ভূমিত অতীজৰে পৰা শতাধিক ভাষা পুষ্পিত–পল্লৱিত হৈ আহিছে৷ অৱশ্যে কেতিয়াবা চিন্তাও হয় যে কিছুমান ভাষা বিলুপ্ত হৈ নাযায়তো! কেইদিনমান আগেয়ে উত্তৰাখণ্ডৰ ধাৰচুলাৰ এক ঘটনা সন্দৰ্ভত অৱগত হ’লো৷ মই খুউব সন্তোষিত হ’লো৷ এই কাহিনাৰ দ্বাৰা ইয়াকেই গম পোৱা যায় যে কিদৰে জনতাই নিজৰ ভাষাক আগুৱাই নিয়াৰ বাবে আগবাঢ়ি আহে৷ কিছু পদক্ষেপ গ্ৰহণ কৰিছে..পূৰ্বে মই ধাৰচুলালৈ অহা–যোৱা কৰিছিলো৷ এপাৰে নেপাল আৰু আনফালে কালীগংগা– সেয়ে ধাৰচুলাৰ বিষয়ে শুনাৰ লগে লগে স্বাভাৱিকতেই মোৰ ইয়াৰ ওপৰত ধ্যানকেন্দ্ৰিত হ’ল৷ পিথৌৰাগড়ৰ ধাৰচুলাত ৰংগ সম্প্ৰদায়ৰ লোকে বাস কৰে, তেওঁলোকে ৰগলো ভাষাত কথা পাতে৷ তেওঁলোকে এটা কথা চিন্তা কৰি অতিশয় ব্যথিত হৈছে যে তেওঁলোকৰ ভাষা–ভাষীলোকৰ সংখ্যা হ্ৰাস হ’বলৈ ধৰিছে– তাৰপিছত এদিন তেওঁলোকে নিজৰ ভাষাটো বচোৱাৰ সংকল্প গ্ৰহণ কৰিলে৷ চাওতে চাওতে এই অভিযানত ৰংগ সম্প্ৰদায়ৰ সকলো লোক জড়িত হ’বলৈ ধৰিলে৷ আপুনি আচৰিত হ’ব, এই সম্প্ৰদায়ৰ জনসংখ্যা নিচেই তাকৰ, মোটামোটি দহ হাজাৰমান হ’ব৷ কিন্তু ৰংগ ভাষাক বচোৱাৰ বাবে সকলো ইয়াত জড়িত হৈ পৰিল, চৌৰাশী বছৰীয়া বৃদ্ধ দীৱান সিঙেই হওক অথবা বাইশ বৰ্ষীয় বৈশালী গৰ্বাল অধ্যাপকেই হওক অথবা ব্যৱসায়ী, সকলোৱে নিজৰ ধৰণে এই প্ৰয়াসত নামি পৰিল৷ এই অভিযানত ছ’চিয়েল মিডিয়াৰো ব্যৱহাৰ কৰা হ’ল৷ হোৱাটছএপ গ্ৰুপ বনোৱা হ’ল৷ শতাধিক লোকক তাতেও সংযোজিত কৰা হ’ল৷ এই ভাষাৰ কোনো লিপি নাই৷ ই কেৱল কথিত ৰূপতেই প্ৰচলিত৷ এই ক্ষেত্ৰত জনতাই কাহিনী, কবিতা আৰু গান পোষ্ট কৰিবলৈ ধৰিলে৷ এজনে আনজনৰ ভাষা শুধৰাই দিলে৷ এক প্ৰকাৰে হোৱাটছএপেই শ্ৰেণীকোঠালৈ পৰিৱৰ্তিত হ’ল আৰু য’ত সকলোৱে শিক্ষক আৰু সকলোৱে বিদ্যাৰ্থীও৷ ৰংগলোক ভাষাক সংৰক্ষিত কৰাৰ প্ৰয়াসত বিভিন্ন কাৰ্যসূচীৰ আয়োজন কৰা হৈছে, পত্ৰিকা প্ৰস্তুত কৰা হৈছে আৰু সামাজিক সংস্থাও ইয়াত সহায়ৰ হাত উজান দিছে৷

বন্ধুসকল, গুৰুত্বপূৰ্ণ কৰা এয়েই যে ৰাষ্ট্ৰসংঘই ২০১৯ চনক অৰ্থাৎ চলিত বৰ্ষক ‘আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় স্থানীয় ভাষাৰ বৰ্ষ’ হিচাপে ঘোষিত কৰিছে৷ অৰ্থাৎ বিলুপ্তিৰ পথলৈ আগবঢ়া ভাষাসমূহক সংৰক্ষিত কৰাত গুৰুত্ব প্ৰদান কৰা হৈছে৷ ডেৰশ বৰ্ষ পূৰ্বে আধুনিক হিন্দীৰ জনক, ভাৰতেন্দু হৰিশ্চন্দ্ৰ মহোদয়েও কৈছিলঃ

‘‘নিজ ভাষা উন্নতি অহে, সব উন্নতি কো মূল,

বিন নিজ ভাষা–জ্ঞান কে, মিটত না হিয় কা শূল৷৷’’

অৰ্থাৎ মাতৃভাষাৰ জ্ঞান অবিহনে উন্নতি সম্ভৱ নহয়৷ এই ক্ষেত্ৰত ৰংগ সম্প্ৰদায়ৰ এই পদক্ষেপে সমগ্ৰ বিশ্বক পথ প্ৰদৰ্শিত কৰিব৷ যদি আপুনি এই কাহিনীৰ দ্বাৰা অনুপ্ৰেৰিত হৈছে তেন্তে আজিৰ পৰাই নিজৰ মাতৃভাষাত কথা কোৱাৰ অভ্যাস কৰক৷ পৰিয়াল, সমাজক অনুপ্ৰেৰিত কৰক৷

১৯শ শতিকাৰ শেষাংশত মহাকবি সুব্ৰমণ্যম ভাৰতীয়ে কৈছিল আৰু তামিল ভাষাত কৈছিল৷ সেয়াও আমাৰ বাবে প্ৰেৰণাদায়ী৷ সুব্ৰমণ্যম ভাৰতীয়ে তামিল ভাষাত কৈছিল–

মুপ্পাধু কড়ি মুগামুডায়ল, এনিল মাইপুৰম অণ্ড্ৰুডায়ল

ইভাৰ ছেপ্পুম’ঝি পধিনেটুডায়ল, এনিল ছিনধানাই অণ্ড্ৰুডায়ল

আৰু সেই সময়ৰ এই ১৯শ শতিকাৰ শেষাংশৰ কথা৷ তেওঁ কৈছিল যে ভাৰতমাতাৰ ৩০ কোটিখন মুখ আছে কিন্তু শৰীৰ এক৷ ই ১৮টা ভাষা কয় কিন্তু চিন্তা একেটাই৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, কেতিয়াবা কেতিয়াবা জীৱনত, সৰু সৰু কথাইও ডাঙৰ কথা শিকাই যায়৷ চাওকচোন, মিডিয়াত এজন স্কুবা ডাইভাৰৰ কথা পঢ়ি আছিলো৷ এয়া এনে এক কাহিনী যাৰ দ্বাৰা সকলো ভাৰতবাসী অনুপ্ৰেৰিত হ’ব পাৰে৷ বিশাখাপট্টনমৰ গোতাখোৰীত প্ৰশিক্ষণ প্ৰদান কৰা স্কুবা ডাইভাৰে এদিন মাংগামাৰিপেটা তীৰত সমুদ্ৰৰ পৰা উভটি আহি আছিল আৰু সাঁতুৰি থকা অৱস্থাত তেওঁলোকে কিছু প্লাষ্টিকৰ বটল দেখা পালে৷ ইয়াক পৰিষ্কাৰ কৰি থকা অৱস্থাত বিষয়টোৰ গুৰুত্ব তেওঁলোকে অনুধাৱন কৰিলে৷ আমাৰ সমুদ্ৰ কিদৰে দুষিত কৰা হৈছে৷ যোৱা কিছুদিনৰ পৰা এওঁলোকে গোতাখোৰ সমুদ্ৰ তটৰ প্ৰায় ১০০ মিটাৰ দূৰলৈ গৈ গভীৰ পানীত ডুব মাৰে আৰু তাৰে পৰা আৱৰ্জনাবোৰ তুলি আনে৷ আৰু মোক জনোৱা হৈছে যে ১৩ দিনৰ ভিতৰত অৰ্থাৎ ২ সপ্তাহৰ ভিতৰত প্ৰায় ৪০০০ কিলোতকৈও অধিক প্লাষ্টিক আৱৰ্জনা সমুদ্ৰৰ পৰা উলিওৱা হৈছে৷ এই স্কুবা ডাইভাৰসকলৰ ক্ষুদ্ৰ প্ৰয়াসে এক বৃহৎ অভিযানৰ ৰূপ ল’ব পাৰে৷ এওঁলোকে এতিয়া স্থানীয় লোকৰ পৰাও সহায় লাভ কৰিছে৷ ওচৰ–কাষৰীয়া মাছমৰীয়াসকলেও তেওঁলোকক সহায় কৰিছে৷ চিন্তা কৰক, এই স্কুবা ডাইভাৰসকলৰ পৰা প্ৰেৰণা লাভ কৰি যদি আমি আমাৰ নিকটৱৰ্তী ঠাইসমূহৰ পৰা প্লাষ্টিকৰ আৱৰ্জনা মুক্ত কৰাৰ সংকল্প গ্ৰহণ কৰো তেন্তে ‘প্লাষ্টিক মুক্ত ভাৰত’ সমগ্ৰ বিশ্বৰ ভিতৰতে এক আদৰ্শ হিচাপে পৰিগণিত হ’ব৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, দুদিন পিছত ২৬ নৱেম্বৰ৷ এই দিনটো সমগ্ৰ দেশৰ বাবে গুৰুত্বপূৰ্ণ৷ আমাৰ গণতন্ত্ৰৰ বাবে বিশেষ গুৰুত্বপূৰ্ণ কাৰণ এই দিনটোতেই আমি ‘সংবিধান দিৱস’ পালন কৰো৷ আৰু এইবাৰৰ ‘সংবিধান দিৱস’ এইবাবেই বিশেষ কিয়নো এইটো বৰ্ষত সংবিধানৰ ৭০তম বৰ্ষ সম্পূৰ্ণ হৈছে৷ এই উপলক্ষে সংসদ ভৱনত বিশেষ আয়োজন কৰা হ’ব আৰু সমগ্ৰ বৰ্ষজুৰি দেশত বিভিন্ন কাৰ্যসূচী পালন কৰা হ’ব৷ আহক, এই উপলক্ষে আমি সংবিধান সভাৰ সকলো সদস্যক শ্ৰদ্ধাৰে সোঁৱৰো আৰু শ্ৰদ্ধাঞ্জলি অৰ্পণ কৰো৷ ভাৰতৰ সংবিধানে প্ৰত্যেক নাগৰিকৰ অধিকাৰ আৰু সন্মান ৰক্ষা কৰে আৰু এয়া আমাৰ সংবিধান প্ৰণেতাসকল দূৰদৰ্শিতা ফলত নিশ্চিত হৈছে৷ মই আশা প্ৰকাশ কৰিছো যে ‘সংবিধান দিৱসে’ আমাৰ সংবিধানৰ আদৰ্শ বৰ্তাই ৰখাত তথা ৰাষ্ট্ৰ নিৰ্মাণত আমাৰ যোগদানক, আমাৰ প্ৰতিশ্ৰুতিক শক্তিশালী কৰক৷ এই সপোনেইতো আমাৰ সংবিধা প্ৰণেতাসকলে দেখিছিল!

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, শীতৰ বতৰ আৰম্ভ হৈছে, গুলপীয়া শীতে সকলোকে চুই গৈছে৷ হিমালয়ৰ কিছু অংশত বৰফে চাদৰেৰে ঢাকি ধৰিছে কিন্তু এই বতৰ হ’ল ‘ফিট ইণ্ডিয়া’ৰ৷ আপোনালোক, আপোনালোকৰ পৰিয়াল, আপোনালোকৰ মিত্ৰ, কোনেও এই সুযোগ নেৰিব৷ ‘ফিট ইণ্ডিয়া মুভমেণ্ট’ক আগুৱাই লৈ যোৱাৰ বাবে বতৰৰ ভৰপুৰ সুযোগ গ্ৰহণ কৰক৷

অশেষ শুভকামনা থাকিল৷ অশেষ ধন্যবাদ৷

মন কী বাত, অক্টোবৰ ২০১৯

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল৷ নমস্কাৰ৷ আজি দিপাৱলী৷ আপোনালোক সকলোলৈ দিপাৱলীৰ অলেখ শুভকামনা যাচিলো৷ আমাৰ ইয়াত কোৱা হয়–

শুভম কৰোতি কল্যাণং আৰোগ্যং ধনসম্পদাম৷

শত্ৰুবুদ্ধিবিনাশায় দ্বীপজ্যোতিৰ্নমস্তোতে৷

কেনে সুন্দৰ এই বাৰ্তা৷ এই শ্লোকত কোৱা হৈছে– প্ৰকাশে জীৱনত সুখ, স্বাস্থ্য আৰু সমৃদ্ধি কঢ়িয়াই আনে, যিয়ে বিপৰীত বুদ্ধি নাশ কৰি সদবুদ্ধি দেখুৱায়৷ এই দিব্যজ্যোতিক মোৰ প্ৰণাম৷ এই দিপাৱলীক স্মৰণীয় কৰি ৰখাৰ বাবে ইয়াতকৈ উত্তম চিন্তা আৰু কি হ’ব পাৰে য’ত আমি প্ৰকাশক ত্বৰান্বিত কৰিব পাৰো, ধনাত্মক পৰিবেশৰ বিস্তাৰ কৰিব পাৰো আৰু শত্ৰুতাৰ ভাৱনাক নষ্ট কৰাৰ বাবে প্ৰাৰ্থনা কৰিব পাৰো৷ আজিকালি বিশ্বৰ অনেক দেশত দিপাৱলী পালন কৰা হয়৷ গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা এয়ে যে ইয়াত কেৱল ভাৰতীয় সম্প্ৰদায়েই নহয় বৰঞ্চ বহুদেশৰ চৰকাৰ, তাৰে নাগৰিক, তাৰে সামাজিক সংস্থা, সকলোৱে হৰ্ষোল্লাসেৰে দিপাৱলী পালন কৰে৷ এইদৰে তাত এখন ‘ক্ষুদ্ৰ ভাৰত’ৰ সৃষ্টি হয়৷

বন্ধুসকল, বিশ্বত উৎসৱ পৰ্যটনৰ এক নিজা আকৰ্ষণ আছে৷ আমাৰ উৎসৱৰ দেশ ভাৰতত উৎসৱ পৰ্যটনৰ অনেক সম্ভাৱনা আছে৷ আমাৰ প্ৰয়াস এয়াই হোৱাই উচিত যে ফাকুৱাই হওক, ওনমেই হওক, পোংগলেই হওক অথবা বিহুৱেই হওক, এনে ধৰণৰ পৰ্বসমূহ প্ৰসাৰ কৰিব লাগে আৰু উৎসৱৰ আনন্দত অন্য ৰাজ্য, দেশৰ জনসাধাৰণকো চামিল কৰিব লাগে৷ আমাৰ ইয়াত প্ৰতিখন ৰাজ্য, প্ৰতিখন ক্ষেত্ৰত বিভিন্ন ধৰণৰ উৎসৱ পালিত হয়– আন দেশৰ লোকেও এই উৎসৱসমূহৰ প্ৰতি ৰুচি প্ৰদৰ্শন কৰে৷ সেইবাবে ভাৰতত উৎসৱ পৰ্যটন বৃদ্ধিৰ বাবে প্ৰবাসী ভাৰতীয়সকলৰ ভূমিকা অতিশয় গুৰুত্বপূৰ্ণ৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, যোৱাবাৰৰ ‘মন কী বাত’ত আমি এইবাৰৰ দিপাৱলী ভিন্ন ধৰণে পালন কৰিম বুলি সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰিছিলো৷ মই কৈছিলো– আহক, আমি সকলোৱে এই দিপাৱলীত ভাৰতৰ নাৰী শক্তি আৰু তেওঁলোকৰ উপলব্ধিসমূহক উদযাপন কৰো অৰ্থাৎ ভাৰতৰ লক্ষ্মীৰ সন্মান কৰো৷ আৰু চাওতে চাওতে, অনতিপলমে ছ’চিয়েল মিডিয়াত অসংখ্য প্ৰেৰণাদায়ী কাহিনীৰ লানি লাগিবলৈ ধৰিলে৷ ৱাৰাংগলৰ কোড়িপাকা ৰমেশে নমো এপত মাকক নিজৰ শক্তি বুলি উল্লেখ কৰিলে৷ ১৯৯০ চনত যেতিয়া মোৰ পিতৃৰ মৃত্যু হৈছিল তেতিয়া মোৰ মায়েই পাঁচোজন ল’ৰা সন্তানৰ দায়িত্ব গ্ৰহণ কৰিছিল৷ আজি আমি পাঁচোজন ভাতৃয়েই সুপ্ৰতিষ্ঠিত৷ মোৰ মায়েই মোৰ বাবে ভগবান৷ মোৰ বাবে সকলো আৰু তেওঁ প্ৰকৃতাৰ্থতেই ভাৰতৰ লক্ষ্মী৷

ৰমেশ জী, আপোনাৰ মাতৃক মোৰ প্ৰণাম জনাইছো৷ টুইটাৰত সক্ৰিয় হৈ থকা গীতিকা স্বামীৰ মতে মেজৰ খুশবু কম্বৰ হ’ল ‘ভাৰতৰ লক্ষ্মী’ যি বাছ কণ্ডাক্টৰৰ কন্যা আৰু তেওঁ অসম ৰাইফলছৰ সদৌ মহিলা গোটৰ নেতৃত্ব প্ৰদান কৰিছিল৷ কবিতা তিৱাৰীৰ বাবে তেওঁৰ কন্যাই হ’ল ভাৰতৰ লক্ষ্মী যি তেওঁৰো শক্তি৷ তেওঁৰ কন্যাই বেতনবিহীনভাৱে পেইণ্টিং কৰাত তেওঁ গৌৰৱবোধ কৰে৷ তেওঁ চিএলএটি পৰীক্ষাত ভাল স্থান লাভ কৰিছে৷ মেঘা জৈনে এইদৰে লিখিছে যে ৯২ বছৰীয়া এগৰাকী প্ৰৌঢ়া মহিলাই গোৱালিয়ৰ ৰে’ল ষ্টেচনত যাত্ৰীসকলক বিনামূলীয়াকৈ খোৱা পানী বিতৰণ কৰে৷ মেঘাজীয়ে ভাৰতৰ এই লক্ষ্মীৰ বিনম্ৰতা তথা কৰুণাৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱান্বিত হৈছে৷ এনে অনেক কাহিনী জনসাধাৰণে বিনিময় কৰিছে৷ আপোনালোকে নিশ্চয়কৈ পঢ়ক আৰু প্ৰেৰিত হওক, নিজেও ওচৰ–পাজৰৰ কাহিনী বিনিময় কৰক আৰু মই ভাৰতৰ এই সকলো লক্ষ্মীক সাদৰেৰে প্ৰণাম জনাইছো৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, ১৭শ শতাব্দীৰ সুপ্ৰসিদ্ধ কবিয়ত্ৰী সাঞ্চী হোনম্মাই কন্নড় ভাষাত এটা কবিতা ৰচনা কৰিছিল৷ সেই ভাৱ, সেই শব্দ, ভাৰতৰ প্ৰতিগৰাকী লক্ষ্মী, আজি এয়া যি আমি কথা পাতি আছো, এনে বোধ হয় যে ইয়াৰ ভেঁটি ১৭শ শতাব্দীতেই স্থাপন হৈছিল৷ কেনে সুন্দৰ শব্দ, কেনে বঢ়িয়া ভাব, কেনে উত্তম বিচাৰ কন্নড় ভাষাৰ এই কবিতাটোত প্ৰতিফলিত হৈছে৷

পেন্নিনডা পাৰ্মেগণ্ডানু হিমাৱন্তনু

পেন্নিনডা ব্ৰুহু পৰ্চিদানু

পেন্নিনডা জনকৰয়ানু যশুভালেণ্ডানু

অৰ্থাৎ হিমৱন্ত বা পৰ্বতৰজাই নিজৰ কন্যা পাৰ্বতীৰ বাবে, ঋষি ভৃগুৱে নিজৰ কন্যা লক্ষ্মীৰ বাবে আৰু ৰজা জনকে নিজৰ কন্যা সীতাৰ বাবে প্ৰসিদ্ধি লাভ কৰিছিল৷ আমাৰ কন্যাসকল আমাৰ গৌৰৱ আৰু এই কন্যাসকলৰ মহত্বৰ বাবে আমাৰ সমাজে এক শক্তিশালী পৰিচয় লাভ কৰিছে আৰু উজ্বল ভৱিষ্যত লাভ কৰিছে৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, ১২ নৱেম্বৰ ২০১৯– এই দিনটোতেই সমগ্ৰ বিশ্বতে শ্ৰী গুৰুনানক দেৱজীৰ ৫৫০তম প্ৰকাশোৎৱ পালন কৰা হ’ব৷ গুৰুনানক দেৱজীৰ প্ৰভাৱ কেৱল ভাৰততেই নহয়, সমগ্ৰ বিশ্বতে বিৰাজমান৷ বিশ্বৰ বিভিন্ন দেশত বাস কৰা আমাৰ শিখ ভাই–ভনীসকল গুৰুনানক দেৱজীৰ আদৰ্শৰ প্ৰতি পূৰ্ণৰূপেৰে সমৰ্পিত৷ বেকুম্বৰ আৰু তেহৰাণৰ গুৰুদ্বাৰত মোৰ যাত্ৰাৰ কথা কেতিয়াও পাহৰিব নোৱাৰো৷ শ্ৰী গুৰুনানক দেৱজীৰ এনে বহু ঘটনা আছে যি আপোনালোকৰ সন্মুখত ক’ব পাৰো কিন্তু ইয়াৰ বাবে মন কী বাতৰ বহুকেইটা খণ্ডৰ প্ৰয়োজন হ’ব৷ তেওঁ সেৱাক সৰ্বতোপৰি স্থান দিছিল৷ গুৰুনানক দেৱজীয়ে এই কথা মানি চলিছিল যে নিস্বাৰ্থ ভাৱেৰে কৰা সেৱাৰ কোনেও মূল্যৰে পৰিশোধ কৰিব নোৱাৰে৷ তেওঁ অস্পৃশ্যতাৰ বিৰুদ্ধে মাত মাতিছিল৷ শ্ৰী গুৰুনানক দেৱজীয়ে নিজৰ বাৰ্তা বিশ্বৰ বিভিন্ন প্ৰান্তলৈ প্ৰেৰণ কৰিছিল৷ তেওঁ নিজৰ সময়ত সকলোতকৈ অধিক যাত্ৰা কৰা ভ্ৰমণাৰ্থী হিচাপে পৰিচিত হৈছিল৷ বহুতো স্থানলৈ তেওঁ গৈছিল আৰু যিবোৰ স্থানলৈ গৈছিল সকলোতে তেওঁ নিজৰ সৰলতা, বিনম্ৰতাৰে সকলোৰে অন্তৰ জয় কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল৷ গুৰুনানক দেৱজীয়ে বহু গুৰুত্বপূৰ্ণ ধাৰ্মিক যাত্ৰা কৰিছিল যাক ‘উদাসী’ বুলি কোৱা হয়৷ সদ্ভাৱনা আৰু সমতাৰ বাৰ্তা লৈ তেওঁ উত্তৰ, দক্ষিণ, পূব অথবা পশ্চিম, সকলোতে সন্ত আৰু ঋষিসকলক সাক্ষাৎ কৰিছিল৷ কোৱা হয় যে অসমৰ সুবিখ্যাত সন্ত শংকৰদেৱো তেওঁৰ দ্বাৰা প্ৰেৰিত হৈছিল৷ তেওঁ হৰিদ্বাৰৰ পবিত্ৰ ভূমিলৈ যাত্ৰা কৰিছিল৷ কাশীৰ এক পবিত্ৰ স্থল ‘গুৰুবাগ গুৰুদ্বাৰা’- কোৱা হয় যে শ্ৰী গুৰুনানকে তাত বিশ্ৰাম কৰিছিল৷ তেওঁ বৌদ্ধ ধৰ্মৰ সৈতে জড়িত ‘ৰাজগীৰ’ আৰু ‘গয়া’ৰ দৰে ধাৰ্মিক স্থানলৈও গৈছিল৷ দক্ষিণত গুৰুনানক দেৱজীয়ে শ্ৰীলংকা পৰ্যন্ত যাত্ৰা কৰিছিল৷ কৰ্ণাটকত বিদৰ যাত্ৰাৰ সময়ত গুৰুনানক দেৱজীয়ে তাৰে পানীৰ সমস্যা সমাধান কৰিছিল৷ বিদৰত ‘গুৰুনানক জীৰা চাহেব’ নামৰ এক সুপ্ৰসিদ্ধ স্থান আছে যি গুৰুনানক দেৱজীৰ কথা সোঁৱৰণ কৰায়৷ এক ‘উদাসী’ সময়ত গুৰুনানকজীয়ে উত্তৰত, কাশ্মীৰ আৰু ইয়াৰ ওচৰ–পাজৰৰ স্থানসমূহ ভ্ৰমণ কৰিছিল৷ ইয়াৰ জৰিয়তে শিখ অনুগামী আৰু কাশ্মীৰৰ মাজত শক্তিশালী সম্পৰ্ক স্থাপিত হৈছিল৷ গুৰুনানক দেৱজীয়ে তিব্বতলৈও গৈছিল, তাৰে লোকসকলে তেওঁক ‘গুৰু’ বুলি জ্ঞান কৰে৷ তেওঁ উজবেকিস্তানতো পূজনীয়৷ তেওঁৰ এক ‘উদাসী’ত বহুকেইখন ইছলাম দেশো ভ্ৰমণ কৰা হৈছিল য’ত ছৌদি আৰৱ, ইৰাক আৰু আফগানিস্তানো অন্তৰ্ভুক্ত হৈছে৷ তেওঁ লক্ষাধিক লোকৰ হৃদয়ত জীয়াই আছে, যিসকলে সম্পূৰ্ণ শ্ৰদ্ধাৰে তেওঁৰ উপদেশৰ অনুসৰণ কৰিছে আৰু আজিও কৰি আছে, তেওঁলোকৰ হৃদয়ত জীয়াই আছে৷ কিছুদিন পূৰ্বে প্ৰায় ৮৫খন দেশৰ ৰাজদূতে দিল্লীৰ পৰা অমৃতসৰলৈ গৈছিল৷ তেওঁলোকে অমৃতসৰৰ মন্দিৰ দৰ্শন কৰিছিল আৰু এয়া গুৰুনানক দেৱজীৰ ৫৫০তম প্ৰকাশপৰ্ব উপলক্ষে সম্পন্ন কৰা হৈছিল৷ তাত এই সকলো ৰাজদূতে স্বৰ্ণ মন্দিৰ দৰ্শন কৰি শিখ পৰম্পৰা আৰু সংস্কৃতিৰ বিষয়েও জনাৰ সুযোগ লাভ কৰিছিল৷ মোৰ কামনা এয়াই যে গুৰুনানক দেৱজীৰ ৫৫০তম প্ৰকাশপৰ্বই আমাক তেওঁৰ চিন্তাধাৰা আৰু আদৰ্শৰে উৎসাহিত কৰক৷ পুনৰবাৰ মই শিৰ দোৱাই গুৰুনানক দেৱজীক প্ৰণাম জনাইছো৷

মোৰ মৰমৰ ভাতৃ আৰু ভগ্নীসকল, মোৰ বিশ্বাস যে ৩১ অক্টোবৰ তাৰিখটো আপোনালোকৰ নিশ্চয় মনত আছে৷ এই দিনটোতে ভাৰতৰ ঐক্যতাৰ মহানায়ক লৌহ পুৰুষ চৰ্দাৰ বল্লভভাই পেটেলৰ জন্মজয়ন্তী হিচাপে পালন কৰা হয়৷ চৰ্দাৰ পেটেলৰ সমগ্ৰ জনসাধাৰণকে একত্ৰিত কৰাৰ ক্ষমতা আছিল৷ তেওঁ সেইসকল লোকৰ সৈতেও সামঞ্জস্য ৰাখি চলিছিল যাৰ সৈতে তেওঁৰ চিন্তাধাৰাৰ পাৰ্থক্যতা আছিল৷ তেওঁ প্ৰতিটো কথাকে সুক্ষ্মভাৱে পৰ্যৱেক্ষণ কৰিছিল৷ প্ৰকৃততেই তেওঁ ‘Man of Detial’ আছিল৷ তাৰোপৰি তেওঁ সংগঠনৰ কৌশলতো নিপুণ আছিল৷ যোজনাসমূহৰ প্ৰস্তুত আৰু ইয়াৰ ৰণনীতি নিৰ্মাণ কৰাত তেওঁ বিচক্ষণ আছিল৷ চৰ্দাৰ চাহাবৰ কাৰ্যশৈলীৰ বিষয়ে যেতিয়াও পঢ়ো, শুনো, তেতিয়াই তেওঁৰ পৰিকল্পনা কিমান শক্তিশালী আছিল সেয়া অনুধাৱন কৰো৷ ১৯২১ চনত আহমেদাবাদত কংগ্ৰেছৰ অধিৱেশনত অংশগ্ৰহণ কৰাৰ বাবে সমগ্ৰ দেশৰ সহস্ৰাধিক প্ৰতিনিধি সমবেত হৈছিল৷ অধিৱেশনৰ সকলো ব্যৱস্থা চৰ্দাৰ পেটেলে কৰিছিল৷ এই উপলক্ষে তেওঁ চহৰৰ পানী যোগানৰ নেটৱৰ্কো সংশোধন কৰিছিল৷ পানীৰ যাতে কোনো সমস্যা নহয় সেয়া তেওঁ নিশ্চিত কৰিছিল৷ এয়াই নহয়, অধিৱেশনস্থলীৰ পৰা কোনো প্ৰতিনিধিৰে যাতে সামগ্ৰী অথবা জোতা চুৰি নহয় তাৰ প্ৰতিও তেওঁ লক্ষ্য ৰাখিছিল৷ ইয়াৰ বাবে তেওঁ যি পদক্ষেপ গ্ৰহণ কৰিছিল সেয়া শুনিলে আপোনালোক আচৰিত হ’ব৷ তেওঁ কৃষকসকলৰ সৈতে যোগাযোগ কৰি খাদী বেগ নিৰ্মাণ কৰোৱাইছিল৷ কৃষকসকলে বেগ নিৰ্মাণ কৰি প্ৰতিনিধিসকলক বিক্ৰী কৰিছিল৷ সেই বেগত জোতা, নিজৰ সামগ্ৰী ৰখাৰ ফলত প্ৰতিনিধিসকলৰ মনৰ পৰা সামগ্ৰী চুৰি হোৱাৰ দুশ্চিন্তা নোহোৱা হৈছিল৷ দ্বিতীয়তে খাদীৰো বিক্ৰী বৃদ্ধি হৈছিল৷ সংবিধান সভাত উল্লেখযোগ্য ভূমিকা পালন কৰাৰ বাবে আমাৰ দেশে চৰ্দাৰ পেটেলৰ প্ৰতি সদায়েই কৃতজ্ঞ হৈ ৰ’ব৷ তেওঁ মৌলিক অধিকাৰসমূহ সুনিশ্চিত কৰাৰ বাবে গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিছিল৷ ইয়াৰ দ্বাৰা জাতি আৰু সম্প্ৰদায়ৰ ভিত্তিত হোৱা ভেদভাৱসমূহ নোহোৱা হৈ পৰিছিল৷

বন্ধুসকল, আমি সকলোৱে জানো যে ভাৰতৰ প্ৰথম গৃহমন্ত্ৰীৰ ৰূপত চৰ্দাৰ বল্লভভাই পেটেলে ৰাজ্যসমূহক একত্ৰিত কৰাৰ ঐতিহাসিক ভূমিকা পালন কৰিছিল৷ চৰ্দাৰ বল্লভভাইৰ বিশেষত্ব এয়াই যে তেওঁ প্ৰতিটো ঘটনাতে দৃষ্টি নিক্ষেপ কৰিছিল৷ এফালে তেওঁৰ দৃষ্টি হায়দৰাবাদ, জুনাগড় আৰু অন্য ৰাজ্যসমূহৰ ওপৰত নিৱদ্ধ আছিল আৰু আনফালে তেওঁৰ ধ্যান দূৰ–সুদূৰৰ দক্ষিণৰ লাক্ষাদ্বীপৰ ওপৰতো আছিল৷ দৰাচলতে যেতিয়াই আমি চৰ্দাৰ পেটেলৰ প্ৰয়াসসমূহৰ বিষয়ে চৰ্চা কৰো তেতিয়া দেশৰ একত্ৰীকৰণত কিছুমান বিশেষ প্ৰান্তত তেওঁ গ্ৰহণ কৰা ভূমিকাৰ বিষয়েও চৰ্চা কৰা হয়৷ লাক্ষাদ্বীপৰ দৰে সৰু ঠাইৰ বাবেও তেওঁ গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিছিল৷ এই কথাটো বোধহয় কিছুলোকেহে স্মৰণ কৰে৷ আপোনালোকে ভালদৰেই জানে যে লাক্ষাদ্বীপ কিছুমান দ্বীপৰ সমষ্টি৷ এয়া ভাৰতবৰ্ষৰ সুন্দৰ স্থানসমূহৰ ভিতৰত এক অন্যতম স্থান৷ ১৯৪৭ চনত ভাৰত বিভাজনৰ সময়ত আমাৰ ওচৰ–চুবুৰীয়াৰ দৃষ্টি লাক্ষাদ্বীপৰ ওপৰত আছিল আৰু তেওঁলোকে নিজৰ পতাকা লৈ তালৈ জাহাজ প্ৰেৰণ কৰিছিল৷ চৰ্দাৰ পেটেলে এই কথা গম পায়েই অকণো সময় নষ্ট নকৰি তুৰন্তে কঠোৰ কাৰ্যব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰিছিল৷ তেওঁ মুডালিয়াৰ ব্ৰাডাৰ্ছ, আৰ্কট ৰামাস্বামী মুডালিয়াৰ আৰু আৰ্কট লক্ষ্মণস্বামী মুডালিয়াৰক শ্ৰাৱণকোৰৰ কিছু লোকক লগত লৈ লাক্ষাদ্বীপত ত্ৰিৰংগা উৰুৱাবলৈ নিৰ্দেশনা জাৰি কৰিলে৷ তেওঁলোকে পেটেলৰ সেই আদেশ অনুসৰি তাত ত্ৰিৰংগা উৰুৱালে আৰু লাক্ষাদ্বীপ অধিগ্ৰহণ কৰিবলৈ অহা চুবুৰীয়াৰ প্ৰয়াস চূৰমাড় কৰিলে৷ এই ঘটনাৰ পিছত চৰ্দাৰ পেটেলে মুডালিয়াৰ ব্ৰাডাৰ্ছক ক’লে যে তেওঁলোকে ব্যক্তিগত ৰূপত এয়া সুনিশ্চিত কৰক যে লাক্ষাদ্বীপৰ বিকাশৰ বাবে যাতে প্ৰয়োজনীয় সাহাৰ্য লাভ কৰিব পাৰে৷ আজি লাক্ষাদ্বীপে ভাৰতৰ প্ৰগতিত নিজৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ অৱদান আগবঢ়াবলৈ সমৰ্থ হৈছে৷ এয়া এক আকৰ্ষণীয় পৰ্যটন ভূমিও৷ মই আশা কৰিছো যে আপোনালোকেও এই সুন্দৰ দ্বীপমালা আৰু সমুদ্ৰ তটলৈ ভ্ৰমণ কৰিবলৈ আহিব৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, ৩১ অক্টোবৰ ২০১৮ তাৰিখে চৰ্দাৰ চাহাবৰ স্মৃতিত ‘ষ্টেচু অব্ ইউনিটী’ দেশ আৰু বিশ্বলৈ উচৰ্গা কৰা হৈছিল৷ এয়া হ’ল বিশ্বৰ সবাতোকৈ ওখ প্ৰতিমা৷ এয়া আমেৰিকাৰ ‘ষ্টেচু অব্ লিৰ্বাটী’ প্ৰতিমাৰো দুগুণ উচ্চতাৰ৷ বিশ্বৰ সবাতোকৈ ওখ প্ৰতিমাই প্ৰতিজন ভাৰতীয়ৰ বুকু গৌৰৱেৰে উপচাই পেলায়৷ সকলো ভাৰতীয় শিৰ গৌৰৱত ঊৰ্ধমুখী হৈ পৰে৷ আপোনালোকে জানি সুখী হ’ব যে এবছৰত ২৬ লাখতকৈও অধিক পৰ্যটকে ‘ষ্টেচু অব্ ইউনিটী’ দৰ্শন কৰিবলৈ আহিছে৷ ইয়াৰ অৰ্থ হ’ল প্ৰতিদিনে প্ৰায় চাৰে আঠহাজাৰ লোকে ‘ষ্টেচু অব্ ইউনিটী’ৰ ভব্যতা পৰিদৰ্শন কৰিছে৷ চৰ্দাৰ বল্লভভাই পেটেলৰ প্ৰতি যি আস্থা, শ্ৰদ্ধা আছে সেয়া প্ৰকট হৈছে আৰু এতিয়া ইয়াত কেকটাছ উদ্যান, পখিলা উদ্যান, জাংগল ছাফাৰী, শিশু পুষ্টি উদ্যান, একতা নাৰ্ছাৰী আদি অনেক আকৰ্ষণীয় কেন্দ্ৰ ক্ৰমান্বয়ে বিকশিত হ’বলৈ ধৰিছে আৰু ইয়াৰ দ্বাৰা স্থানীয় অৰ্থব্যৱস্থাও সমৃদ্ধ হৈছে, জনসাধাৰণতে উপাৰ্জনৰ নতুন অৱকাশ লাভ কৰিছে৷ আৰু ভৱিষ্যতৰ পৰ্যটকসকলৰ সুবিধাৰ বাবে গাঁৱৰ বাসিন্দাসকলে নিজৰ নিজৰ ঘৰত হোম ষ্টে’ৰ সুবিধা প্ৰদান কৰিছে৷ হোম ষ্টে’ৰ সুবিধা প্ৰদান কৰা লোকসকলক পেছাগত প্ৰশিক্ষণো প্ৰদান কৰা হৈছে৷ তেওঁলোকে এতিয়া ড্ৰেগন ফলৰ খেতি আৰম্ভ কৰি দিছে আৰু মোৰ বিশ্বাস যে অতি শীঘ্ৰেই ই সেই ঠাইৰ জনসাধাৰণৰ আজীৱিকাৰ মুখ্য স্ৰোত হিচাপে পৰিগণিত হ’ব৷

বন্ধুসকল, দেশৰ বাবে, সকলো ৰাজ্যৰ বাবে, পৰ্যটন উদ্যোগৰ বাবে এই ‘ষ্টেচু অব্ ইউনিটী’ এক অধ্যয়নৰ বিষয় হৈ উঠিব পাৰে৷ আমি সকলোৱে ইয়াৰ সাক্ষী যে কিদৰে এবছৰৰ ভিতৰত এটা স্থান বিশ্ব প্ৰসিদ্ধ পৰ্যটন স্থান হিচাপত বিকশিত হৈ উঠিব পাৰে৷ তালৈ বিদেশৰ পৰা লোক আহে৷ পৰিবহণ, থকা–খোৱাৰ ব্যৱস্থা, গাইড, পৰিবেশ অনুকূল ব্যৱস্থা, এটাৰ পিছত এটাকৈ বিকশিত হ’ব ধৰিছে৷ এক বৃহৎ অৰ্থনীতি গঢ় লৈ উঠিছে আৰু যাত্ৰীসকলৰ সুবিধাৰ্থে তাৰে জনসাধাৰণে সুবিধাসমূহ বিকশিত কৰিবলৈ ধৰিছে৷ চৰকাৰেও নিজৰ ভূমিকা পালন কৰি আছে৷ বন্ধুসকল, এনে কোন ভাৰতীয় হ’ব যাৰ এই কথাক লৈ গৰ্ব নহ’ব যে কিছুদিন পূৰ্বে টাইম আলোচনীৰ পৃষ্ঠাত বিশ্বত ১০০খন গুৰুত্বপূৰ্ণ পৰ্যটন স্থানৰ ভিতৰত ষ্টেচু অব্ ইউনিটীয়েও স্থান পাইছে৷ মোৰ অনুৰোধ এয়াই যে আপোনালোকেও নিজৰ বহুমূলীয়া সময় খৰচ কৰি ষ্টেচু অব্ ইউনিটী দৰ্শন কৰিবলৈ আহক লগতে মোৰ এয়াও আগ্ৰহ যে আপোনালোকে ভাৰতৰ কমেও ১৫টা পৰ্যটনৰ স্থানলৈ পৰিয়ালৰ সৈতে নিশাটো কটাবলৈ সেই স্থানসমূহলৈ যাওক৷

বন্ধুসকল, আপোনালোকে জানে যে ২০১৪ চনৰ পৰা প্ৰতি বছৰে ৩১ অক্টোবৰ তাৰিখটো ‘ৰাষ্ট্ৰীয় একতা দিৱস’ হিচাপে পালন কৰি অহা হৈছে৷ সেই দিনটোত আমি আমাৰ দেশৰ একতা, অখণ্ডতা আৰু সুৰক্ষা যিকোনো মূল্যত ৰক্ষা কৰাৰ বাবে প্ৰতিশ্ৰুতিবদ্ধ হও৷ ৩১ অক্টোবৰ তাৰিখে প্ৰতিবাৰৰ দৰে ৰাণ ফৰ ইউনিটীৰো আয়োজন কৰা হৈছে৷ ইয়াত সমাজৰ সকলো শ্ৰেণীৰ লোক চামিল হ’ব৷ ৰাণ ফৰ ইউনিটী দেশৰ একতাৰ প্ৰতীক৷ এটা দিশ আগুৱাই আছে আৰু এটাই লক্ষ্য প্ৰাপ্ত কৰিব লাগে৷ এক লক্ষ্য– এক ভাৰত, শ্ৰেষ্ঠ ভাৰত৷

যোৱা পাঁচ বছৰত দেখা গৈছে– কেৱল দিল্লীতেই নহয়, সমগ্ৰ ভাৰতৰেই শতাধিক চহৰত, কেন্দ্ৰশাসিত প্ৰদেশত, ৰাজধানীত, জিলাত, সৰু সৰু টায়াৰ –২, টায়াৰ–৩ চহৰতো বৃহৎ মাত্ৰাত পুৰুষ, মহিলা, চহৰৰ লোক, গাঁৱৰ লোক, আবাল–বৃদ্ধ–বনিতা, দিব্যাংগ সকলোৱেই এই কাৰ্যসূচীৰ অংশীদাৰ হৈছে৷ এনেও আজিকালি জনতাই মাৰাথনৰ প্ৰতি আগ্ৰহ প্ৰকাশ কৰাটো সৰ্বত্ৰ পৰিলক্ষিত হৈছে৷ ৰাণ ফৰ ইউনিটীও এনে ধৰণেই এক ব্যৱস্থা হিচাপে পৰিগণিত হৈছে৷ দৌৰাটো মন–মস্তিষ্ক আৰু শৰীৰৰ বাবে লাভদায়ী৷ দৌৰাৰ জৰিয়তে ফিট ইণ্ডিয়াৰ উদ্দেশ্য চৰিতাৰ্থ কৰাৰ লগতে এক ভাৰত–শ্ৰেষ্ঠ ভাৰতৰ উদ্দেশ্যও সাধিত হয়৷ আৰু সেইবাবে কেৱল শৰীৰেই নহয়, মন আৰু সংস্কাৰ ভাৰতৰ একতাৰ বাবে ভাৰতক এক নতুন উচ্চতাত আৰোহণ কৰাব লাগিব৷ সেইবাবে আপুনি যি চহৰতেই নাথাকক কিয়, নিকটৱৰ্তী ৰাণ ফৰ ইউনিটীৰ বিষয়ে সন্ধান কৰিব পাৰে৷ ইয়াৰ বাবে এটা runforunity.gov.in শীৰ্ষক পৰ্টেল মুকলি কৰা হৈছে৷ এই পৰ্টেলত দেশত ৰাণ ফৰ ইউনিটীৰ আয়োজন কৰা স্থানসমূহৰ বিষয়ে উল্লেখ কৰা হৈছে৷ মই আশা কৰিছো যে আপোনালোক সকলোৱে ৩১ অক্টোবৰ তাৰিখে নিশ্চয়কৈ দৌৰক– ভাৰতৰ একতাৰ বাবে আৰু নিজৰ ফিটনেছৰ বাবেও৷

মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, চৰ্দাৰ পেটেলে দেশক একতাৰ সুঁতাৰে বান্ধিবলৈ সক্ষম হৈছিল৷ একতাৰ এই মন্ত্ৰ আমাৰ জীৱনৰ সংস্কাৰৰ দৰে আৰু ভাৰতৰ দৰে বৈচিত্ৰময় দেশত আমি সকলো স্তৰত, সকলো পৰ্যায়ত একতাৰ এই মন্ত্ৰ অধিক শক্তিশালী কৰাটো প্ৰয়োজন৷ মোৰ মৰমৰ দেশবাসীসকল, দেশৰ একতা আৰু পৰস্পৰৰ প্ৰতি সদ্ভাৱনাক সশক্ত কৰাৰ বাবে আমাৰ সমাজে সদায়েই সক্ৰিয় আৰু সতৰ্ক হৈ আহিছে৷ আমি ওচৰে–পাজৰে লক্ষ্য কৰিলেই এনে বহু উদাহৰণ দেখিবলৈ পাম য’ত পৰস্পৰৰ প্ৰতি সদ্ভাৱনা বৃদ্ধি কৰাৰ বাবে নিৰন্তৰে কাম চলিবলৈ ধৰিছে৷ কিন্তু কেতিয়াবা এনেও হয় যে সমাজৰ প্ৰয়াস, তেওঁলোকৰ যোগদান স্মৃতিপটৰ পৰা অতি সোনকালে মচ খায়৷

বন্ধুসকল, মোৰ মনত আছে যে ২০১০ চনত যেতিয়া ছেপ্টেম্বৰ মাহত ৰাম জন্মভূমি সন্দৰ্ভত এলাহাবাদ উচ্চ ন্যায়ালনে ৰায়দান কৰিছিল, সেইদিনবোৰৰ কথা মনত পেলাওক, কেনে দিন আছিল সেয়া৷ কিমান লোক মুকলি স্থানলৈ ওলাই আহিছিল৷ কিদৰে বিভিন্ন গোটে নিজৰ সুবিধাৰ বাবে সেই পৰিবেশৰ লাভ গ্ৰহণ কৰিছিল৷ পৰিবেশ উত্তাল কৰিবলৈ কেনেধৰণৰ ভাষা প্ৰয়োগ কৰা হৈছিল৷ বিভিন্ন স্তৰত তিক্ততা বৃদ্ধিৰ প্ৰয়াস কৰা হৈছিল৷ কিছুমান বক্তাই নিজৰ উপস্থিতি জাহিৰ কৰিবলৈ কি কি কথা কৈছিল, কেনেধৰণৰ দায়িত্বজ্ঞানহীন কথা কৈছিল সেয়া আমাৰ সকলোৰে মনত আছে৷ কিন্তু এই সকলোবোৰ পাঁচ দিন, সাত দিন, দহ দিন ধৰি চলিল আৰু যেতিয়াই ৰায়দান দিয়া হ’ল তেতিয়া এক আনন্দদায়ক, আশ্বৰ্যজনক পৰিৱৰ্তন দেশে অনুভূত কৰিলে৷ এফালে দুসপ্�

Mann Ki Baat

মন কি বাত, মাৰ্চ ২০২১

News updates

Media Coverage

Social Buzz

All Episodes

মন কি বাত, মাৰ্চ ২০২১

মন কী বাত, ফেব্ৰুৱাৰী ২০২১

মন কী বাত, জানুৱাৰী ২০২১

মন কী বাত, ডিচেম্বৰ ২০২০

মন কী বাত, নৱেম্বৰ ২০২০

মন কী বাত, অক্টোবৰ ২০২০

মন কী বাত , ছেপ্টেম্বৰত' ২০২০

মন কী বাত , আগষ্ট' ২০২০

মন কী বাত ,জুলাই' ২০২০

মন কী বাত , জুন ২০২০

মন কী বাত ,মে' ২০২০

মন কী বাত ,এপ্রিল ২০২০

মন কী বাত, মাৰ্চ ২০২০

মন কী বাত, ফেব্ৰুৱাৰী ২০২০

মন কী বাত, জানুৱাৰী ২০২০

মন কী বাত, ডিচেম্বৰ ২০১৯

মন কী বাত, নৱেম্বৰ, ২০১৯

মন কী বাত, অক্টোবৰ ২০১৯