ମନ କି ବାତ

•     ବନ୍ୟା ବିଭୀଷିକାରୁ ବାହାରି କେରଳ ପୁଣି ଠିଆହେବ

•     ପ୍ରଭାବିତଙ୍କ ପଛରେ 125 କୋଟି ଭାରତୀୟ

•     ରାଜନୈତିକ ସଂସ୍କୃତିରେ ସଂସ୍କାର ଆଣିଥିଲେ ବାଜପେୟୀ

•     ଓବିସି ଆୟୋଗ ଗଠନ ଏକ ମାଇଲଖୁଣ୍ଟ

•     ମୁସଲିମ ମହିଳାଙ୍କୁ ନ୍ୟାୟ ଦେବା ଲାଗି ସରକାର ପ୍ରତିବଦ୍ଧ

•     ଫଳପ୍ରଦ ମୌସୁମୀ ଅଧୀବେଶନ ଲାଗି ସବୁ ସାଂସଦଙ୍କୁ ଶ୍ରେୟ ଦେଲେ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ

•     ପ୍ରାଚୀନ ଭାରତଭୂମି ଥିଲା ଚମତ୍କାର ସ୍ଥାପତ୍ୟ, ଇଞ୍ଜିନିୟରିଂର ପ୍ରୟୋଗଶାଳା

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ନମସ୍କାର । ଆଜି ସମଗ୍ର ଦେଶ ରକ୍ଷାବନ୍ଧନର ପର୍ବ ପାଳନ କରୁଛି । ସମସ୍ତ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ଏହି ପବିତ୍ର ପର୍ବ ଉପଲକ୍ଷେ ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭେଚ୍ଛା । ରକ୍ଷାବନ୍ଧନର ପର୍ବ ଭାଇ ଓ ଭଉଣୀ ମଧ୍ୟରେ ଥିବା ପାରସ୍ପରିକ ସ୍ନେହ ଏବଂ ବିଶ୍ୱାସର ପ୍ରତୀକ ରୂପେ ବିବେଚନା କରାଯାଏ । ଏହି ପର୍ବ ଶହ ଶହ ବର୍ଷଧରି ସାମାଜିକ ସୌହାର୍ଦ୍ଦ୍ୟର ମଧ୍ୟ ଗୋଟିଏ ବଡ଼ ଉଦାହରଣ ରୂପେ ରହିଆସିଛି । ଦେଶର ଇତିହାସରେ ଏଭଳି ଅନେକ କାହାଣୀ ରହିଛି,ଯେଉଁଥିରେ ଗୋଟିଏ ରକ୍ଷାସୂତ୍ର ଦୁଇଟି ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ରାଜ୍ୟ ବା ଧର୍ମର ଲୋକଙ୍କୁ, ଗୋଟିଏ ବିଶ୍ୱାସର ଡୋରିରେ ବାନ୍ଧି ଦେଇଛି । ମାତ୍ର କିଛିଦିନ ପରେ,ଜନ୍ମାଷ୍ଟମୀ ପର୍ବ ମଧ୍ୟ ପଡ଼ିବ । ସମଗ୍ର ବାତାବରଣ “ହାଥି, ଘୋଡ଼ା ପାଲ୍କି – ଜୟ କହ୍ନୈୟା ଲାଲକି”, “ଗୋବିନ୍ଦା ଗୋବିନ୍ଦା” ଜୟଧ୍ୱନିରେ ପ୍ରକମ୍ପିତ ହେବ । ଭଗବାନ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ରଙ୍ଗରେ ରଙ୍ଗାୟିତ ହୋଇ ନାଚିବାର ଆନନ୍ଦ କିଛି ନିଆରା । ଦେଶର ଅନେକ ଭାଗରେ ଏବଂ ବିଶେଷକରି ମହାରାଷ୍ଟ୍ରରେ ଆମର ଯୁବବନ୍ଧୁମାନେ “ଦହି-ହାଣ୍ଡି” ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତି ଆରମ୍ଭ କରିଦେଇଥିବେ । ସମସ୍ତ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ରକ୍ଷାବନ୍ଧନ ଏବଂ ଜନ୍ମାଷ୍ଟମୀ ଉପଲକ୍ଷେ ଆନ୍ତରିକ ଶୁଭେଚ୍ଛା ।

“ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ମହୋଦୟ ନମସ୍କାରଃ । ଅହମ୍ ଚିନ୍ମୟୀ, ବେଙ୍ଗାଲୁରୁ ନଗରେ ବିଜୟଭାରତୀ ବିଦ୍ୟାଳୟେ ଦଶମ କକ୍ଷ୍ୟାୟାମ୍ ପଠାମି । ମହୋଦୟ,ଅଦ୍ୟ ସଂସ୍କୃତ ଦିନମସ୍ତି । ସଂସ୍କୃତଂ ଭାଷାଂ ସରଲା, ଇତି ସର୍ବେ ବଦନ୍ତି । ସଂସ୍କୃତଂ ଭାଷା ବୟମତ୍ର ବହଃ ବହଃ ଅତ୍ରଃ ସମ୍ଭାଷଣମପି କୁର୍ମଃ । ଅତଃ ସଂସ୍କୃତସ୍ୟ ମହତ୍ୱ ବିଷୟେ ଭବତଃ ଗହଃ ଅଭିପ୍ରାୟଃ ଇତି କୃପୟା ବଦନ୍ତୁ ।”

ଭଗିନୀ ଚିନ୍ମୟୀ, ଭବତି ସଂସ୍କୃତ ପ୍ରଶ୍ନଂ ପୃଷ୍ଟବତୀ । ବହୁତମମ୍, ବହୁତମମ୍ … ଅହଂ ଭବତ୍ୟାଃ ଅଭିନନ୍ଦନଂ କରୋମି । ସଂସ୍କୃତ ସପ୍ତାହ ନିମିତଂ ଦେଶବାସିନାଂ ସର୍ବେଷାଂ କୃତେ ମମ ହାର୍ଦ୍ଦିକ ଶୁଭକାମନାଃ ।

ଚିନ୍ମୟୀ ଏ ବିଷୟ ଉତ୍ଥାପନ କରିଥିବାରୁ ମୁଁ ତାଙ୍କ ପ୍ରତି ବହୁତ କୃତଜ୍ଞତା ଜଣାଉଛି । ବନ୍ଧୁଗଣ, ଶ୍ରାବଣ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ଦିନ ରକ୍ଷାବନ୍ଧନ ପର୍ବ ବ୍ୟତୀତ ସଂସ୍କୃତ ଦିବସ ମଧ୍ୟ ପାଳନ କରାଯାଇଥାଏ । ଯେଉଁମାନେ ଏହି ମହାନ ସଂସ୍କୃତିକୁ ସୁରକ୍ଷିତ ରଖିବା, ଏହାକୁ ଆହୁରି ସୁନ୍ଦର କରିବା ଏବଂ ଜନସାଧାରଣଙ୍କ ନିକଟକୁ ପହଂଚାଇବାରେ ଲାଗିଛନ୍ତି ମୁଁ ସେମାନଙ୍କୁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭାଷାର ନିଜସ୍ୱ ମହାତ୍ମ୍ୟ ରହିଛି । ଏକଥାକୁ ନେଇ ଭାରତ ଗର୍ବ କରେ ଯେ,ତାମିଲ ଭାଷା ବିଶ୍ୱର ସର୍ବପୁରାତନ ଭାଷା । ତାଛଡ଼ା ଆମେ ସମସ୍ତ ଭାରତୀୟ ଏକଥାକୁ ନେଇ ମଧ୍ୟ ଗର୍ବ କରୁ ଯେ, ବୈଦିକ କାଳରୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସଂସ୍କୃତ ଭାଷା ମଧ୍ୟ ଜ୍ଞାନର ପ୍ରଚାର ପ୍ରସାରରେ ବହୁତ ବଡ଼ ଭୂମିକା ଗ୍ରହଣ କରିଛି ।

ଜୀବନର ପ୍ରତ୍ୟେକ କ୍ଷେତ୍ର ସହ ଜଡ଼ିତ ଜ୍ଞାନର ଭଣ୍ଡାର ସଂସ୍କୃତ ଭାଷା ଓ ଏହାର ସାହିତ୍ୟରେ ରହିଛି । ବିଜ୍ଞାନ ହେଉ ବା ତନ୍ତ୍ରଜ୍ଞାନ ହେଉ, କୃଷି ହେଉ ବା ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ହେଉ, ଜ୍ୟୋତିର୍ବିଜ୍ଞାନ ହେଉ ବା ସ୍ଥାପତ୍ୟ ହେଉ, ଗଣିତ ହେଉ ବା ମେନେଜମେଂଟ ହେଉ, ଅର୍ଥଶାସ୍ତ୍ର କଥା ହେଉ କି ପରିବେଶ କଥା ହେଉ । କୁହାଯାଏ ଯେ, ବିଶ୍ୱ ଉତ୍ତାପନ(Global Warming)ର ଆହ୍ୱାନର ମୁକାବିଲା କରିବାର ମନ୍ତ୍ର ଆମ ବେଦମାନଙ୍କରେ ସୁବିସ୍ତୃତ ଭାବେ ଲେଖାହୋଇ ରହିଛି । ଆପଣମାନେ ଜାଣି ଖୁସିହେବେ ଯେ, କର୍ଣ୍ଣାଟକ ରାଜ୍ୟର ଶିବମୋଗା ଜିଲ୍ଲାର ମଟ୍ଟୁରଗାଁର ଲୋକମାନେ ଆଜି ମଧ୍ୟ କଥାବାର୍ତ୍ତା ପାଇଁ ସଂସ୍କୃତ ଭାଷା ହିଁ ବ୍ୟବହାର କରୁଛନ୍ତି ।

ଏକଥା ଜାଣି ଆପଣ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟାନ୍ୱିତ ହେବେ ଯେ, ସଂସ୍କୃତ ଏପରି ଏକ ଭାଷା, ଯେଉଁଥିରେ ଅସଂଖ୍ୟ ଶବ୍ଦର ସୃଷ୍ଟି ସମ୍ଭବ । ଦୁଇ ହଜାର ଧାତୁ । ଦୁଇଶହ ପ୍ରତ୍ୟୟ ଅର୍ଥାତ୍ ପଶ୍ଚାତ-ସଂଯୋଗ(Suffix), 22 ଉପସର୍ଗ ଅର୍ଥାତ୍ ପୂର୍ବ-ସଂଯୋଗ (Prefix) ଏବଂ ସମାସ ଦ୍ୱାରା ଅସଂଖ୍ୟ ଶବ୍ଦର ସୃଜନ ସମ୍ଭବପର;ଫଳରେ ଯେକୌଣସି ସୂକ୍ଷ୍ମ ଭାବନା କିମ୍ବା ବିଷୟକୁ ନିର୍ଭୁଲ ଭାବେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇପାରେ । ସଂସ୍କୃତ ଭାଷାର ଗୋଟିଏ ବିଶେଷତ୍ୱ ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ଆଜି ମଧ୍ୟ ଆମେ ନିଜ କଥାର ଗୁରୁତ୍ୱ ବୃଦ୍ଧି ପାଇଁ ଇଂରାଜୀ ଭାଷାର ପ୍ରବାଦ ବା ଆପ୍ତବାକ୍ୟଗୁଡ଼ିକୁ ବ୍ୟବହାର କରିଥାଉ ତ କେତେବେଳେ ଶେର୍-ଶାୟରୀ ବ୍ୟବହାର କରୁ । କିନ୍ତୁ ଯେଉଁମାନେ ସଂସ୍କୃତ ନୀତିବାଣୀ ସହ ପରିଚିତ, ସେମାନେ ଜାଣନ୍ତି ଯେ, ସଂସ୍କୃତ ନୀତିବାଣୀ ମାଧ୍ୟମରେ ଅତି କମ୍ ଶବ୍ଦରେ ସଠିକ୍ କଥା କହିହୁଏ । ଆଉ ପୁଣି ଆମ ମାଟି ଆମ ପରମ୍ପରା ସହ ଜଡ଼ିତ ହୋଇଥିବାରୁ ଏହାକୁ ବୁଝିବା ମଧ୍ୟ ସହଜ ହୋଇଥାଏ । ଯେମିତିକି ଜୀବନରେ ଗୁରୁଙ୍କ ମହତ୍ୱକୁ ବୁଝାଇବା ପାଇଁ କୁହାଯାଇଛି ଯେ –

ଏକମପି ଅକ୍ଷରମସ୍ତୁ, ଗୁରୁଃ ଶିଷ୍ୟଂ ପ୍ରବୋଧୟେତ୍ ।

ପୃଥିବ୍ୟାଂ ନାସ୍ତି ତଦ୍ ଦ୍ରବ୍ୟମ୍, ଯଦ୍ ଦତ୍ୱା ହ୍ୟନୃଣୀ ଭବେତ୍ । ।

ଅର୍ଥାତ୍ କୌଣସି ଗୁରୁ ନିଜ ଶିଷ୍ୟକୁ ଗୋଟିଏ ଅକ୍ଷରର ଜ୍ଞାନ ଦେଲେ ମଧ୍ୟ, ସମଗ୍ର ପୃଥିବୀରେ ଏଭଳି କୌଣସି ବସ୍ତୁ ବା ଧନ ନାହିଁ ଯେଉଁଥିରେ ଶିଷ୍ୟ ନିଜର ସେହି ଗୁରୁଙ୍କ ଋଣ ପରିଶୋଧ କରିପାରିବ । ଆଗାମୀ ଗୁରୁଦିବସକୁ ଆମେ ଏହି ଭାବନା ସହ ପାଳନ କରିବା । ଜ୍ଞାନ ଓ ଗୁରୁ ଅତୁଳନୀୟ, ଅମୂଲ୍ୟ । ମା’ଙ୍କ ବ୍ୟତୀତ ଶିକ୍ଷକମାନେ ହିଁ ପିଲାମାନଙ୍କ ଚିନ୍ତାଧାରାକୁ ଠିକ୍ ଦିଗଦର୍ଶନ ଦେବାର ଦାୟିତ୍ୱ ତୁଲାଇଥାନ୍ତି ଏବଂ ଯାହାର ସର୍ବାଧିକ ପ୍ରଭାବ ଜୀବନ ସାରା ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଥାଏ । ଗୁରୁଦିବସ ଅବସରରେ ଆମେ ସର୍ବଦା ମହାନ ଚିନ୍ତାନାୟକ ଏବଂ ଦେଶର ପୂର୍ବତନ ରାଷ୍ଟ୍ରପତି, ଭାରତରତ୍ନ ଡ.ସର୍ବପଲ୍ଲୀ ରାଧାକୃଷ୍ଣନଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରିଥାଉଁ । ତାଙ୍କ ଜନ୍ମଦିନକୁ ହିଁ ସମଗ୍ର ଦେଶ ଗୁରୁଦିବସ ଭାବେ ପାଳନ କରିଥାଏ । ମୁଁ ଦେଶର ସମସ୍ତ ଶିକ୍ଷକମାନଙ୍କୁ ଆଗାମୀ ଗୁରୁଦିବସ ଉପଲକ୍ଷେ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜଣାଉଛି । ଏହା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ବିଜ୍ଞାନ, ଶିକ୍ଷା ଏବଂ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଆପଣମାନଙ୍କ ସମର୍ପଣ ଭାବ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି । ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, କଠିନ ପରିଶ୍ରମ କରୁଥିବା ଆମ ଚାଷୀଭାଇମାନଙ୍କ ପାଇଁ ମୌସୁମୀ ନୂଆ ଆଶା ନେଇ ଆସିଥାଏ । ଭୀଷଣ ଗରମରେ ଜଳିପୋଡ଼ି ଯାଉଥିବା ଗଛପତ୍ର, ଶୁଷ୍କ ଜଳାଶୟଗୁଡ଼ିକୁ ଗ୍ରୀଷ୍ମରୁ ରକ୍ଷା କରିଥାଏ । କିନ୍ତୁ ବେଳେବେଳେ ଏହା ଅତିବୃଷ୍ଟି ଏବଂ ବିନାଶକାରୀ ବନ୍ୟାର କାରଣ ମଧ୍ୟ ହୋଇଥାଏ । ଏବେ ପ୍ରକୃତିର ଏଭଳି ପରିସ୍ଥିତି ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛି ଯେ, କେତେକ ସ୍ଥାନରେ ଅନ୍ୟ ସ୍ଥାନ ତୁଳନାରେ ଅଧିକ ବୃଷ୍ଟିପାତ ହୋଇଛି । ଏବେ ଆମେ ସମସ୍ତେ ଦେଖିଛୁ ଯେ, କେରଳରେ ପ୍ରବଳ ବନ୍ୟା ସାଧାରଣ ଜୀବନକୁ ଅତି ମାତ୍ରାରେ ପ୍ରଭାବିତ କରିଛି । ଆଜି ଏହି ପ୍ରତିକୂଳ ପରିସ୍ଥିତିରେ ସାରା ଦେଶ କେରଳ ପଛରେ ରହିଛି । ଯେଉଁ ପରିବାରଗୁଡ଼ିକ ନିଜ ବନ୍ଧୁ, ଆତ୍ମୀୟସ୍ୱଜନଙ୍କୁ ହରାଇଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କୁ ଆମେ ସମବେଦନା ଜଣାଉଛୁ । ଯେଉଁ ଜୀବନହାନି ହୋଇଛି, ତାହାର ଭରଣା ତ ହୋଇପାରିବନି, କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଶୋକସନ୍ତପ୍ତ ପରିବାରଗୁଡ଼ିକୁ ଆଶ୍ୱସ୍ତ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି ଯେ, ଏହି ଦୁଃଖଦ ସମୟରେ 125 କୋଟି ଭାରତୀୟ ଆପଣମାନଙ୍କ ସହ କାନ୍ଧକୁ କାନ୍ଧ ମିଳାଇ ଠିଆ ହୋଇଛନ୍ତି । ଏହି ପ୍ରାକୃତିକ ବିପର୍ଯ୍ୟୟରେ ଯେଉଁମାନେ ଆହତ ହୋଇଛନ୍ତି ସେମାନଙ୍କ ଆଶୁ ଆରୋଗ୍ୟ ପାଇଁ ମୁଁ ପ୍ରାର୍ଥନା କରୁଛି । ରାଜ୍ୟର ଲୋକମାନଙ୍କ ଉତ୍ସାହ ଏବଂ ଅଦମ୍ୟ ସାହସ ବଳରେ କେରଳ ଖୁବଶୀଘ୍ର ପୁଣିଥରେ ଠିଆ ହୋଇଯିବ ବୋଲି ମୋର ବିଶ୍ୱାସ ।

ପ୍ରାକୃତିକ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ଯେଉଁ ଦୁର୍ଦ୍ଦଶା ଛାଡ଼ିଯାଇଥାଏ ତାହା ତ ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟପୂର୍ଣ୍ଣ କିନ୍ତୁ ଏଭଳି ସମୟରେ ଆମକୁ ମାନବିକତା ମଧ୍ୟ ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ । କଚ୍ଛରୁ କାମରୂପ ଏବଂ କାଶ୍ମୀରଠାରୁ କନ୍ୟାକୁମାରୀ ଯାଏ ପ୍ରତ୍ୟେକେ ନିଜ ନିଜ ସ୍ତରରେ କିଛି ନା କିଛି କରୁଛନ୍ତି ଯାହାଫଳରେ ବିପର୍ଯ୍ୟୟଗ୍ରସ୍ତ ଅଂଚଳରେ, ତାହା କେରଳ ହେଉ କିମ୍ବା ଭାରତର ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଜିଲ୍ଲା କିମ୍ବା ଅଂଚଳ ହେଉ, ସେଠାରେ ଜୀବନଯାତ୍ରା ପୁଣିଥରେ ସ୍ୱାଭାବିକ ହୋଇପାରିବ । ସବୁ ବୟସର ଏବଂ ପ୍ରତ୍ୟେକ କାର୍ଯ୍ୟ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଥିବା ଲୋକ ନିଜର ଯୋଗଦାନ ଦେଉଛନ୍ତି । କେରଳର ଲୋକମାନଙ୍କ ଦୁଃଖଦୁର୍ଦ୍ଦଶା କମ୍ ହେଉ, ସେମାନଙ୍କ ଦୁଃଖକୁ ଆମେ କିଭଳି ବାଂଟିପାରିବା ଏକଥା ସୁନିଶ୍ଚିତ କରିବାରେ ସମସ୍ତେ ଲାଗିଛନ୍ତି । ଆମେ ସମସ୍ତେ ଜାଣିଛୁ ଯେ, ଆମ ସଶସ୍ତ୍ର ବାହିନୀର ଯବାନମାନେ କେରଳରେ ଚାଲିଥିବା ଉଦ୍ଧାର କାର୍ଯ୍ୟର ନାୟକ । ସେମାନେ ବନ୍ୟାଂଚଳରେ ଫସିରହିଥିବା ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଉଦ୍ଧାର କରିବାରେ କିଛି ଊଣା ରଖିନାହାନ୍ତି । ବିମାନ ବାହିନୀ ହେଉ, ନୌସେନା ହେଉ, ସ୍ଥଳସେନା ହେଉ, ସୀମା ସୁରକ୍ଷା ବଳ, ସିଆଇଏସଏଫ, ତ୍ୱରିତ କାର୍ଯ୍ୟାନୁଷ୍ଠାନ ବାହିନୀ – ପ୍ରତ୍ୟେକେ ରିଲିଫ ଏବଂ ଉଦ୍ଧାର କାର୍ଯ୍ୟରେ ବହୁତ ବଡ଼ ଭୂମିକା ନିର୍ବାହ କରିଛନ୍ତି । ମୁଁ ରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ପ୍ରଶମନ ବାହିନୀ(NDRF)ର ଦୁଃସାହାସିକ ଯବାନମାନଙ୍କ କଠିନ ପରିଶ୍ରମ ସମ୍ପର୍କରେ ମଧ୍ୟ ବିଶେଷ ଭାବେ ଉଲ୍ଲେଖ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ସଙ୍କଟର ଏହି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ସେମାନେ ଖୁବ୍ ଉତ୍ତମ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଛନ୍ତି । NDRFର କ୍ଷମତା ସେମାନଙ୍କ ପ୍ରତିବଦ୍ଧତା ଏବଂ ତୁରନ୍ତ ନିଷ୍ପତି ଗ୍ରହଣ କରି ପରିସ୍ଥିତିକୁ ସମ୍ଭାଳିବାର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭାରତୀୟଙ୍କ ପାଇଁ ଶ୍ରଦ୍ଧାର କେନ୍ଦ୍ରବିନ୍ଦୁ ପାଲଟିଯାଇଛି । ଗତକାଲି ଓଣମ୍ ପର୍ବ ଥିଲା । ଆମେ ପ୍ରାର୍ଥନା କରିବା ଯେ, ଓଣମ୍ ପର୍ବ ଦେଶକୁ ଏବଂ ବିଶେଷକରି କେରଳକୁ ଶକ୍ତି ପ୍ରଦାନ କରୁ ଯାହାଫଳରେ ସେମାନେ ଏହି ବିପର୍ଯ୍ୟୟରୁ ଶୀଘ୍ରାତିଶୀଘ୍ର ମୁକ୍ତି ପାଆନ୍ତୁ ଏବଂ କେରଳର ବିକାଶ ଯାତ୍ରା ଅଧିକ ଗତିଶୀଳ ହେଉ । ପୁଣିଥରେ ମୁଁ ସମସ୍ତ ଦେଶବାସୀଙ୍କ ତରଫରୁ କେରଳ ଏବଂ ଦେଶର ଅନ୍ୟ ବିପର୍ଯ୍ୟୟଗ୍ରସ୍ତ ଅଂଚଳବାସୀଙ୍କୁ ଆଶ୍ୱସ୍ତ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି ଯେ, ଏହି ସଂକଟ ସମୟରେ ସାରା ଦେଶ ସେମାନଙ୍କ ସହ ରହିଛି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଏଥର ମୁଁ ମନ୍ କି ବାତ୍ ପାଇଁ ଆସିଥିବା ମତାମତଗୁଡ଼ିକ ଦେଖୁଥିଲି । ସେଥିରେ ସାରା ଦେଶରୁ ଅଧିକାଂଶ ଲୋକ ଯେଉଁ ବିଷୟରେ ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ ଲେଖିଛନ୍ତି ସେ ବିଷୟଟି ହେଲା – ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କ ପ୍ରିୟ ଅଟଳ ବିହାରୀ ବାଜପେୟୀଜୀ । ଗାଜିଆବାଦରୁ କିର୍ତ୍ତୀ, ସୋନିପତ୍ ରୁ ସ୍ୱାତି ବତ୍ସ, କେରଳରୁ ଭାଇ ପ୍ରବୀଣ, ପଶ୍ଚିମବଙ୍ଗରୁ ଡ. ସ୍ୱପନ ବାନାର୍ଜୀ, ବିହାରର କଟିହାରରୁ ଅଖିଳେଶ ପାଣ୍ଡେ ଏଭଳି ଅସଂଖ୍ୟ ଲୋକ ନରେନ୍ଦ୍ର ମୋଦୀ ମୋବାଇଲ ଆପ୍ ଓ ମାଇ-ଗଭରେ ଲେଖି ମୋତେ ଅଟଳଜୀଙ୍କ ଜୀବନର ବିଭିନ୍ନ ଦିଗ ସମ୍ପର୍କରେ କହିବା ପାଇଁ ଅନୁରୋଧ କରିଛନ୍ତି । ଅଗଷ୍ଟ 16 ତାରିଖ ଦିନ ଦେଶ ଦୁନିଆର ଲୋକ ଅଟଳଜୀଙ୍କ ପରଲୋକ ଖବର ଶୁଣି ଶୋକଗ୍ରସ୍ତ ହୋଇଯାଇଥିଲେ । ସେ ଜଣେ ରାଷ୍ଟ୍ରନେତା ଥିଲେ ଯିଏ 14 ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ପଦ ଛାଡ଼ିସାରିଥିଲେ । କହିବାକୁ ଗଲେ, ବିଗତ 10 ବର୍ଷ ଧରି ସେ ସକ୍ରିୟ ରାଜନୀତିଠାରୁ ବହୁତ ଦୂରେଇ ଯାଇଥିଲେ । କୌଣସି ଖବରରେ ଦେଖାଯାଉନଥିଲେ କି ସାର୍ବଜନିକ ରୂପରେ ମଧ୍ୟ ଦେଖାଯାଉନଥିଲେ । 10 ବର୍ଷର ସମୟ ଖୁବ୍ ଅଧିକ । କିନ୍ତୁ ଅଗଷ୍ଟ 16 ତାରିଖ ପରେ ଦେଶ ଆଉ ଦୁନିଆ ଦେଖିଲା ଯେ, ଭାରତର ସାଧାରଣ ମଣିଷ ମନରେ ଏହି 10 ବର୍ଷର ସମୟ ମୁହୂର୍ତ୍ତକର ବ୍ୟବଧାନ ମଧ୍ୟ ସୃଷ୍ଟି କରିପାରିନଥିଲା । ଅଟଳଜୀଙ୍କ ପାଇଁ ଯେଉଁ ସ୍ନେହ, ଶ୍ରଦ୍ଧା ଏବଂ ଶୋକର ଭାବ ସମଗ୍ର ଦେଶରେ ଦେଖାଯାଇଥିଲା ତାହା ତାଙ୍କର ବିଶାଳ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱକୁ ଦର୍ଶାଏ । ବିଗତ କିଛିଦିନ ଧରି ଅଟଳଜୀଙ୍କ ଜୀବନର ଉତ୍ତମରୁ ଉତ୍ତମ ଦିଗ ଦେଶବାସୀଙ୍କ ସମ୍ମୁଖକୁ ଆସିସାରିଛି । ଲୋକେ ତାଙ୍କୁ ଉତ୍ତମ ସାଂସଦ, ସମ୍ବେଦନଶୀଳ ଲେଖକ, ଶ୍ରେଷ୍ଠ ବକ୍ତା, ଲୋକପ୍ରିୟ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ରୂପେ ସ୍ମରଣ କଲେ ଏବଂ କରୁଛନ୍ତି । ସୁଶାସନ ଅର୍ଥାତ Good Governance କୁ ମୁଖ୍ୟ ଧାରାକୁ ଆଣିବା ପାଇଁ ଏହି ଦେଶ ସର୍ବଦା ଅଟଳଜୀଙ୍କଠାରେ ଋଣୀ ହୋଇରହିବ । କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଆଜି ଅଟଳଜୀଙ୍କର ବିଶାଳ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱର ଗୋଟିଏ ମାତ୍ର ଦିଗକୁ ସ୍ପର୍ଶ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ଅଟଳଜୀ ଭାରତକୁ ଯେଉଁ ରାଜନୈତିକ ସଂସ୍କୃତି ଦେଲେ, ଏହି ସଂସ୍କୃତିରେ ଯେଉଁ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବାର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା କଲେ, ଏହାକୁ ବ୍ୟବସ୍ଥାର ଢାଂଚାରେ ପକାଇବାର ଯେଉଁ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା କଲେ ତାହାଫଳରେ ଭାରତର ବହୁତ ଲାଭ ହୋଇଛି ଏବଂ ଆଗାମୀ ଦିନରେ ଆହୁରି ମଧ୍ୟ ଲାଭହେବ ଏହା ସୁନିଶ୍ଚିତ । ଭାରତ ସର୍ବଦା 91ତମ ସଂଶୋଧନ ଅଧିନିୟମ 2003 ପାଇଁ ଅଟଳଜୀଙ୍କ ନିକଟରେ କୃତଜ୍ଞ ରହିବ । ଏହି ପରିବର୍ତ୍ତନ ଦ୍ୱାରା ଭାରତର ରାଜନୀତିରେ ଦୁଇଟି ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେଲା ।

ପ୍ରଥମତଃ ରାଜ୍ୟଗୁଡ଼ିକରେ ମନ୍ତ୍ରୀମଣ୍ଡଳର ଆକାର ବିଧାନସଭାର ସମୁଦାୟ ସିଟ/ଆସନ ସଂଖ୍ୟାର ଶତକଡ଼ା 15 ଭାଗ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସୀମିତ କରାଗଲା ।

ଦ୍ୱିତୀୟତଃ ଦଳବଦଳ ବିରୋଧୀ ଆଇନ ଅନୁଯାୟୀ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ସୀମା ଏକ ତୃତୀୟାଂଶରୁ ବୃଦ୍ଧି କରାଯାଇ ଦୁଇ ତୃତୀୟାଂଶ କରିଦିଆଗଲା । ଏଥିସହିତ ଦଳବଦଳକାରୀଙ୍କୁ ଅଯୋଗ୍ୟ ଘୋଷିତ କରିବା ପାଇଁ ସ୍ପଷ୍ଟ ନିର୍ଦ୍ଦେଶନାମା ମଧ୍ୟ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ କରାଗଲା ।

କିଛି ବର୍ଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଭାରତରେ ବଡ଼ ଧରଣର ମନ୍ତ୍ରୀମଣ୍ଡଳ ଗଠନ କରିବାର ରାଜନୈତିକ ସଂସ୍କୃତି ଦ୍ୱାରା ବୃହତ ମନ୍ତ୍ରୀମଣ୍ଡଳ ଗଠନ କାର୍ଯ୍ୟ ବଂଟନ ନିମନ୍ତେ ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ ନ ହୋଇ ରାଜନେତାମାନଙ୍କୁ ଖୁସି କରାଇବା ପାଇଁ ହେଉଥିଲା । ଅଟଲଜୀ ଏହି ପରମ୍ପରାକୁ ପରିବର୍ତ୍ତିତ କଲେ । ତାଙ୍କର ଏହି ପଦକ୍ଷେପ ଦ୍ୱାରା ଅର୍ଥ ଓ ସମ୍ବଳର ସଂଚୟ ହୋଇପାରିଲା । ଏଥିସହିତ କାର୍ଯ୍ୟଦକ୍ଷତାରେ ମଧ୍ୟ ବୃଦ୍ଧି ଘଟିଲା । ଅଟଲଜୀ ଏପରି ଜଣେ ଦୂରଦୃଷ୍ଟିସମ୍ପନ୍ନ ବ୍ୟକ୍ତି ଥିଲେ ଯିଏକି ପରିସ୍ଥିତିକୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ କଲେ ଏବଂ ଏହାଦ୍ୱାରା ଆମ ରାଜନୈତିକ ସଂସ୍କୃତିରେ ଏକ ସୁସ୍ଥ ପରମ୍ପରା ସୃଷ୍ଟି ହେଲା । ଅଟଲଜୀ ଜଣେ ସଚ୍ଚା ଦେଶଭକ୍ତ ଥିଲେ । ତାଙ୍କ ଶାସନ କାଳରେ ହିଁ ବଜେଟ୍ ଉପସ୍ଥାପିତ କରିବା ସମୟର ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେଲା । ଏହାପୂର୍ବରୁ ଇଂରେଜମାନଙ୍କ ପରମ୍ପରା ଅନୁସାରେ ସନ୍ଧ୍ୟା 5ଟାରେ ବଜେଟ୍ ଉପସ୍ଥାପିତ କରାଯାଉଥିଲା କାରଣ ସେହି ସମୟରେ ଲଣ୍ଡନରେ ପାର୍ଲିଆମେଂଟ ଆରମ୍ଭ ହେବାର ସମୟ ଥିଲା । 2001 ମସିହାରେ ଅଟଲଜୀ ବଜେଟ ଉପସ୍ଥାପିତ କରିବାର ସମୟ ସନ୍ଧ୍ୟା 5ଟାକୁ ପରିବର୍ତ୍ତିତ କରି ସକାଳ 11ଟା କଲେ । ‘ଆଉ ଏକ ସ୍ୱାଧୀନତା’କୁ ଅଟଲଜୀଙ୍କ ଶାସନ କାଳରେ ଭାରତୀୟ ପତାକା ସଂହିତା (Indian Flag Code) କରାଗଲା ଏବଂ 2002ରେ ଏହାକୁ ଆଇନସମ୍ମତ କରିଦିଆଗଲା । ଏହି କୋଡରେ ଏପରି କେତେକ ନିୟମ ରଖାଗଲା ଯଦ୍ୱାରା ସର୍ବସାଧାରଣ ସ୍ଥାନଗୁଡ଼ିକରେ ତ୍ରିରଙ୍ଗା ଉଡ଼ାଇବା ସମ୍ଭବ ହୋଇପାରିଲା । ଏହାଦ୍ୱାରା ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ଭାରତୀୟମାନଙ୍କୁ ନିଜ ରାଷ୍ଟ୍ରଧ୍ୱଜ ଉଡ଼ାଇବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିପାରିଲା । ଏପରି ଭାବରେ ସେ ଆମର ପ୍ରାଣପ୍ରିୟ ତ୍ରିରଙ୍ଗାକୁ ସର୍ବସାଧାରଣଙ୍କ ନିକଟକୁ ଆଣିଲେ । ଆପଣମାନେ ଦେଖିଲେ, ଅଟଲଜୀ କିପରି ଭାବରେ ଆମ ଦେଶରେ ନିର୍ବାଚନ ପ୍ରକ୍ରିୟା ହେଉ କି ଲୋକପ୍ରତିନିଧିମାନଙ୍କ ସମ୍ପର୍କରେ ଲୋକମାନଙ୍କର ବିକୃତ ଧାରଣା ହେଉ, ନିଜର ସାହସିକ ପଦକ୍ଷେପ ଦ୍ୱାରା ସେଥିରେ ମୌଳିକ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆଣିଲେ । ଏହିପରି ଆଜିକାଲି ଆପଣମାନେ ଦେଖୁଛନ୍ତି ଯେ ଦେଶରେ ଏକସଂଗରେ କେନ୍ଦ୍ର ଓ ରାଜ୍ୟଗୁଡ଼ିକର ନିର୍ବାଚନ କରାଇବା ପ୍ରସଙ୍ଗରେ ଆଲୋଚନା ଆଗକୁ ବଢ଼ିବାରେ ଲାଗିଛି । ଏହି ପ୍ରସଙ୍ଗର ଉଭୟ ସପକ୍ଷରେ ଓ ବିପକ୍ଷରେ ଲୋକମାନେ ନିଜ ନିଜର ମତ ପ୍ରଦାନ କରୁଛନ୍ତି । ଏହା ଭଲକଥା ତଥା ଗଣତନ୍ତ୍ର ନିମନ୍ତେ ଏକ ଶୁଭସଂକେତ । ମୁଁ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବେ କହିବି ଯେ ସୁସ୍ଥ ଓ ଉତ୍ତମ ଗଣତନ୍ତ୍ର ନିମନ୍ତେ ଭଲ ପରମ୍ପରା ବିକଶିତ କରିବା, ଗଣତନ୍ତ୍ରକୁ ସୁଦୃଢ଼ କରିବା ପାଇଁ ଶତତ ପ୍ରୟାସ କରିବା, ଆଲୋଚନାକୁ ଖୋଲାମନରେ ଆଗେଇନେବା – ଏସବୁ ମଧ୍ୟ ଅଟଲଜୀଙ୍କ ପାଇଁ ଏକ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ହେବ । ତାଙ୍କର ସମୃଦ୍ଧ ଓ ବିକଶିତ ଭାରତର ସ୍ୱପ୍ନକୁ ସାକାର କରିବାର ସଂକଳ୍ପକୁ ପୁନର୍ବାର ଉଚ୍ଚାରଣ କରି ମୁଁ ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କ ତରଫରୁ ଅଟଲଜୀଙ୍କୁ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ଅର୍ପିତ କରୁଛି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଆଜିକାଲି ସଂସଦ ସମ୍ପର୍କରେ ଯେତେବେଳେ ବି ଆଲୋଚନା ହେଉଛି, ପ୍ରାୟତଃ ବାଧା, ହୋ-ହଲ୍ଲା ଓ ଅବରୋଧ ବିଷୟରେ ହିଁ ହେଉଛି । ଯଦି କିଛି ଭଲ ହେଉଛି, ତା’ର ଆଲୋଚନା ସେତେ ମାତ୍ରାରେ ହେଉନାହିଁ । କିଛିଦିନ ପୂର୍ବେ ସଂସଦର ମୌସୁମୀ ଅଧିବେଶନ ଶେଷ ହୋଇଛି । ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଏହା ଜାଣି ଖୁସିଲାଗିବ ଯେ ଲୋକସଭାର କାର୍ଯ୍ୟଦକ୍ଷତା 118 ପ୍ରତିଶତ ଓ ରାଜ୍ୟସଭାର କାର୍ଯ୍ୟଦକ୍ଷତା 74 ପ୍ରତିଶତ ରହିଲା । ଦଳ ସ୍ୱାର୍ଥରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵକୁ ଉଠି ସମସ୍ତ ସାଂସଦ ମୌସୁମୀ ଅଧିବେଶନକୁ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ଉପଯୋଗୀ କରିବାର ପ୍ରୟାସ କଲେ, ଯାହାର ପରିଣାମ ସ୍ୱରୂପ ଲୋକସଭାରେ 21ଟି ବିଲ୍ ଓ ରାଜ୍ୟସଭାରେ 14ଟି ବିଲ୍ ପାସ କରାଯାଇପାରିଲା । ସଂସଦର ଏହି ମୌସୁମୀ ଅଧିବେଶନ ସାମାଜିକ ନ୍ୟାୟ ଓ ଯୁବକମାନଙ୍କର କଲ୍ୟାଣକାରୀ ଅଧିବେଶନ ଭାବରେ ସର୍ବଦା ସ୍ମରଣୀୟ ହୋଇରହିବ । ଏହି ଅଧିବେଶନରେ ଯୁବବର୍ଗ ଓ ଅନୁନ୍ନତ ସମୁଦାୟ ନିମନ୍ତେ ଲାଭ ପ୍ରଦାନକାରୀ କେତେକ ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଲ୍ ପାସ କରାଗଲା । ଆପଣ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଜଣାଥିବ ଯେ କେତେ ଦଶନ୍ଧିରୁ ତଫସିଲଜାତି/ଉପଜାତି ଆୟୋଗ ପରି ଓବିସି ଆୟୋଗ ଗଠନ କରିବାର ଦାବି ହୋଇଆସୁଛି । ଅନୁନ୍ନତ ସମୁଦାୟର ଅଧିକାରଗୁଡ଼ିକୁ ସୁନିଶ୍ଚିତ କରିବା ପାଇଁ ଆମ ଦେଶ ଏଥର ଓବିସି ଆୟୋଗ ଗଠନ କରିବାର ସଂକଳ୍ପକୁ ସାକାର କଲା ଏବଂ ତାହାକୁ ଏକ ସାମ୍ବିଧାନିକ ଅଧିକାର ମଧ୍ୟ ପ୍ରଦାନ କଲା । ଏହି ପଦକ୍ଷେପ ସାମାଜିକ ନ୍ୟାୟର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟକୁ ସାର୍ଥକ କରିବାରେ ସମର୍ଥ ହେବ । ତଫସିଲଭୁକ୍ତ ଜାତି ଓ ତଫସିଲଭୁକ୍ତ ଜନଜାତିମାନଙ୍କର ଅଧିକାରଗୁଡ଼ିକୁ ସୁରକ୍ଷିତ କରିବା ପାଇଁ ସଂଶୋଧନ ବିଲ୍ କୁ ପାସ କରିବାର କାର୍ଯ୍ୟ ଏହି ଅଧିବେଶନରେ ହେଲା । ଏହି ଆଇନ SC ଓ ST ସମୁଦାୟମାନଙ୍କର ହିତକୁ ଆହୁରି ଅଧିକ ସୁରକ୍ଷିତ କରିପାରିବ । ଏଥିସହିତ ଏହା ଅପରାଧିମାନଙ୍କୁ ଅତ୍ୟାଚାର କରିବାରୁ ନିବୃତ କରିବ ତଥା ଦଳିତ ସମୁଦାୟମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ ସୃଷ୍ଟି କରିବ । ଦେଶର ନାରୀଶକ୍ତି ବିରୁଦ୍ଧରେ କୌଣସି ପ୍ରକାରର ଅନ୍ୟାୟକୁ କୌଣସି ସଭ୍ୟସମାଜ ସହ୍ୟ କରିପାରେ ନାହିଁ । ବଳାତ୍କାର ଅପରାଧୀମାନଙ୍କୁ ଦେଶ ସହିବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ନୁହେଁ । ଏଥିପାଇଁ ସଂସଦ ଅପରାଧିକ ଆଇନ ସଂଶୋଧନ ବିଲ୍ କୁ ପାସକରି କଠୋରତମ ଦଣ୍ଡ ବିଧାନର ବ୍ୟବସ୍ଥା କରିଛି । ଦୁଷ୍କର୍ମର ଅପରାଧୀମାନଙ୍କୁ ଅତିକମରେ 10 ବର୍ଷର ଦଣ୍ଡ ବ୍ୟବସ୍ଥା ହେବ ଏବଂ 12 ବର୍ଷରୁ କମ୍ ବୟସର ବାଳିକାମାନଙ୍କୁ ବଳାତ୍କାର କରାଗଲେ ଫାଶୀ ଦଣ୍ଡ ମିଳିବ । କିଛିଦିନ ପୂର୍ବେ ଆପଣମାନେ ଖବରକାଗଜରେ ପଢ଼ିଥିବେ ଯେ ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶର ମନ୍ଦସୌରରେ ଏକ ନ୍ୟାୟାଳୟ କେବଳ ଦୁଇମାସର ଶୁଣାଣି ପରେ ଜଣେ ନାବାଳିକାକୁ ବଳାତ୍କାର କରିଥିବା ଦୁଇ ଅପରାଧୀଙ୍କୁ ଫାଶୀ ଦଣ୍ଡାଦେଶ ଶୁଣାଇଛନ୍ତି । ଏହାପୂର୍ବରୁ ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶର କଟନୀର ଏକ ନ୍ୟାୟାଳୟ ମାତ୍ର ପାଂଚଦିନର ଶୁଣାଣି ପରେ ଅପରାଧୀମାନଙ୍କୁ ଫାଶୀ ଦଣ୍ଡାଦେଶ ଦେଇଥିଲେ । ରାଜସ୍ଥାନରେ ମଧ୍ୟ ସେଠାକାର ନ୍ୟାୟାଳୟଗୁଡ଼ିକ ଏହିପରି ତ୍ୱରିତ ନିର୍ଣ୍ଣୟ ଶୁଣାଇଅଛନ୍ତି । ଏହି ଆଇନ ମହିଳା ଓ ବାଳିକାମାନଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଅପରାଧଜନିତ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପକୁ ବନ୍ଦ କରିବାରେ ଏକ ପ୍ରଭାବଶାଳୀ ଭୂମିକା ଗ୍ରହଣ କରିବ । ସାମାଜିକ ପରିବର୍ତ୍ତନ ବିନା ଆର୍ଥିକ ବିକାଶ ଅସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ । ଲୋକସଭାରେ ତିନି ତଲାକ୍ ବିଲ୍ ପାସ୍ କରିଦିଆଗଲା । ଯଦ୍ୟପି ଏହି ଅଧିବେଶନ କାଳରେ ଏହାକୁ ରାଜ୍ୟସଭାରେ ପାସ୍ କରାଇବା ସମ୍ଭବ ହୋଇପାରିନାହିଁ । ମୁଁ ମୁସଲମାନ୍ ମହିଳାମାନଙ୍କୁ ବିଶ୍ୱାସ ଦେଉଛି ଯେ ସମଗ୍ର ଦେଶ ସେମାନଙ୍କୁ ନ୍ୟାୟ ପ୍ରଦାନ କରିବା ନିମନ୍ତେ ସମସ୍ତ ଶକ୍ତି ସହ ଦଣ୍ଡାୟମାନ । ଯେତେବେଳେ ଆମେମାନେ ଦେଶ ହିତରେ ଆଗକୁ ବଢ଼ୁଛୁ, ଗରିବ, ଅନୁନ୍ନତ, ଶୋଷିତ ଏବଂ ବଂଚିତମାନଙ୍କ ଜୀବନରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଅଣାଯାଇପାରେ । ମୌସୁମୀ ଅଧିବେଶନରେ ଏଥର ସମସ୍ତେ ମିଳିମିଶି ଗୋଟିଏ ଆଦର୍ଶ ଉପସ୍ଥାପିତ କରିଛନ୍ତି । ମୁଁ ଦେଶର ସମସ୍ତ ସାଂସଦମାନଙ୍କୁ ସାର୍ବଜନିକ ଭାବେ ନିଜ ହୃଦୟରୁ କୃତଜ୍ଞତା ଜ୍ଞାପନ କରୁଛି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ ଆଜିକାଲି କୋଟି କୋଟି ଦେଶବାସୀଙ୍କର ଧ୍ୟାନ ଜାକର୍ତ୍ତାରେ ହେଉଥିବା ଏସୀୟ କ୍ରୀଡ଼ା ଉପରେ କେନ୍ଦ୍ରିତ ଅଛି । ପ୍ରତିଦିନ ସକାଳେ ଲୋକମାନେ ସର୍ବପ୍ରଥମେ ଖବରକାଗଜଗୁଡ଼ିକରେ, ଦୂରଦର୍ଶନରେ, ସମ୍ବାଦଗୁଡ଼ିକରେ ଓ ସାମାଜିକ ଗଣମାଧ୍ୟମ ଉପରେ ଦୃଷ୍ଟିପାତ କରୁଛନ୍ତି ଏବଂ ଦେଖୁଛନ୍ତି ଯେ କେଉଁ ଭାରତୀୟ ଖେଳାଳି ପଦକ ଜିତିଛନ୍ତି । ଏସୀୟ କ୍ରୀଡ଼ା ଏବେ ମଧ୍ୟ ଚାଲୁଛି । ମୁଁ ଦେଶ ପାଇଁ ପଦକ ଜିତିଥିବା ସମସ୍ତ ଖେଳାଳିମାନଙ୍କୁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି । ସେହି ଖେଳାଳିମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ମୋର ବହୁତ ବହୁତ ଶୁଭେଚ୍ଛା, ଯେଉଁମାନଙ୍କର ପ୍ରତିଯୋଗିତା ଆଗକୁ ହେବାର ଅଛି । ଭାରତର ଖେଳାଳିମାନେ ବିଶେଷତଃ ବନ୍ଧୁକଚାଳନା ଓ କୁସ୍ତିରେ ତ ଉତ୍କୃଷ୍ଟ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରୁଅଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଆମ ଖେଳାଳିମାନେ ସେହି ଖେଳଗୁଡ଼ିକରେ ମଧ୍ୟ ପଦକ ଜିତୁଛନ୍ତି, ଯେଉଁ ଖେଳଗୁଡ଼ିକରେ ପୂର୍ବରୁ ଆମର ପ୍ରଦର୍ଶନ ସେତେ ଭଲ ନ ଥିଲା, ଯେପରିକି ଉସୁ ଓ ନୌଚାଳନା । ଏହା କେବଳ ପଦକ ନୁହେଁ, ଭାରତୀୟ ଖେଳ ଓ ଖେଳାଳିମାନଙ୍କର ଆକାଶକୁ ସ୍ପର୍ଶ କରିବାର ସାହସ ଓ ସ୍ୱପ୍ନର ପ୍ରମାଣ । ଦେଶ ପାଇଁ ପଦକ ବିଜେତାମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ବହୁସଂଖ୍ୟାରେ ଆମ ବାଳିକାମାନେ ସାମିଲ ଅଛନ୍ତି ଏବଂ ଏହା ଏକ ସକାରାତ୍ମକ ସଂକେତ । ଏପରିକି ପଦକ ବିଜେତା ଯୁବ ଖେଳାଳିମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ 15-16 ବର୍ଷୀୟ ଯୁବକ ଯୁବତୀ ମଧ୍ୟ ଅଛନ୍ତି । ଏହା ମଧ୍ୟ ଏକ ଶୁଭସଂକେତ ଯେ ଯେଉଁ ଖେଳାଳିମାନେ ପଦକ ଜିତିଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଅଧିକାଂଶ ଛୋଟ ଛୋଟ ସାହି-ବସ୍ତି ଓ ଗାଁର ବାସିନ୍ଦା । ଏମାନେ ହିଁ କଠୋର ପରିଶ୍ରମ ଦ୍ୱାରା ଏହି ସଫଳତା ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛନ୍ତି ।

ଅଗଷ୍ଟ 29 ତାରିଖରେ ଆମେମାନେ ଜାତୀୟ ଖେଳ ଦିବସ ପାଳନ କରିବା । ଏ ଉପଲକ୍ଷେ ମୁଁ ସମସ୍ତ ଖେଳପ୍ରେମୀ ଭାଇ ଭଉଣୀମାନଙ୍କୁ ଶୁଭକାମନା ଜଣାଉଛି । ତା’ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ମୁଁ ମହାନ୍ ଖେଳାଳି ହକିର ଯାଦୁକର ଶ୍ରୀ ଧ୍ୟାନଚାନ୍ଦଙ୍କୁ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ଅର୍ପଣ କରୁଛି ।

ମୁଁ ଦେଶର ସମସ୍ତ ନାଗରିକମାନଙ୍କୁ ନିବେଦନ କରୁଛି ଯେ ସେମାନେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବେ ଖେଳନ୍ତୁ ଏବଂ ନିଜର ଫିଟନେସ ପ୍ରତି ଧ୍ୟାନ ରଖନ୍ତୁ କାରଣ ସୁସ୍ଥ ଭାରତ ହିଁ ଏକ ପୂର୍ଣ୍ଣାଙ୍ଗ ଏବଂ ସମୃଦ୍ଧ ଭାରତ ନିର୍ମାଣ କରିପାରିବ । ଯେତେବେଳେ ଭାରତ ଫିଟ୍ ହେବ ସେତେବେଳେ ଭାରତର ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ଭବିଷ୍ୟ ନିର୍ମାଣ ହୋଇପାରିବ । ମୁଁ ପୁଣିଥରେ ଏସୀୟ କ୍ରୀଡାର ପଦକ ବିଜେତାମାନଙ୍କୁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି ଏବଂ ଅନ୍ୟ ସମସ୍ତ ଖେଳାଳିମାନଙ୍କୁ ଭଲ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିବାର ଶୁଭକାମନା ଜଣାଉଛି । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଜାତୀୟ ଖେଳଦିବସର ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭେଚ୍ଛା ।

“ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ମହୋଦୟ, ନମସ୍କାର । ମୁଁ କାନପୁରରୁ ଭାବନା ତ୍ରିପାଠୀ କହୁଛି । ମୁଁ ଜଣେ ଇଞ୍ଜିନିୟରିଂ ଛାତ୍ରୀ । ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ମହୋଦୟ ଗତ ମନ କି ବାତ୍ ରେ ଆପଣ କଲେଜ ଯାଉଥିବା ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀମାନଙ୍କ ସହିତ କଥା ହୋଇଥିଲେ – ଆଉ ତା’ ପୂର୍ବରୁ ଆପଣ ଡାକ୍ତର ଆଉ ଚାର୍ଟାର୍ଡ ଏକାଉଣ୍ଟାଣ୍ଟମାନଙ୍କ ସହ କଥା ହୋଇଥିଲେ । ମୋର ଆପଣଙ୍କୁ ନିବେଦନ – ଆସନ୍ତା ସେପ୍ଟେମ୍ବର 15 ତାରିଖ ଇଞ୍ଜିନିୟର୍ସ ଦିବସ ଉପଲକ୍ଷେ ଆପଣ ଯଦି ଆମଭଳି ଇଞ୍ଜିନିୟରିଂ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀମାନଙ୍କ ସହିତ କଥା ହୁଅନ୍ତେ ତେବେ ଆମମାନଙ୍କର ମନୋବଳ ବୃଦ୍ଧି ହୁଅନ୍ତା । ଫଳରେ ଆମେମାନେ ବହୁତ ଖୁସି ହୁଅନ୍ତୁ ଏବଂ ଆଗାମୀ ଦିନରେ ଦେଶ ପାଇଁ କିଛି କରିବାର ପ୍ରୋତ୍ସାହନ ମିଳନ୍ତା । ଧନ୍ୟବାଦ ।”

ନମସ୍କାର ଭାବନାଜୀ, ମୁଁ ଆପଣଙ୍କ ଭାବନାକୁ ସମ୍ମାନ ଜଣାଉଛି । ଆମେ ସମସ୍ତେ ଇଟା ଓ ପଥରରେ ଘର ବା ଅଟ୍ଟାଳିକା ନିର୍ମାଣ ହେବାର ଦେଖିଛେ । କିନ୍ତୁ ଆପଣ କେବେ କଳ୍ପନା କରିଛନ୍ତି କି ଆଜିକୁ ବାରଶହ ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ଗୋଟିଏ ବିଶାଳ ପାହାଡ଼ ଯାହାକି ଗୋଟିଏ ପଥରର ପାହାଡ଼ ଥିଲା, ତାକୁ କାଟି ଗୋଟିଏ ଉତ୍କୃଷ୍ଟ, ବିଶାଳ ଏବଂ ଅଦ୍ଭୁତ ମନ୍ଦିରରେ ପରିଣତ କରିଦିଆଯାଇଥିଲା । ହୁଏତ ଏଭଳି କଳ୍ପନା କରାଯିବା ଅସମ୍ଭବ ଲାଗୁଥିବ – କିନ୍ତୁ ଏଭଳି ହୋଇଥିଲା । ଆଉ ସେଇ ମନ୍ଦିରଟି ହେଲା ମହାରାଷ୍ଟ୍ରର ଏଲୋରାରେ ଥିବା କୈଳାସନାଥ ମନ୍ଦିର । ଯଦି ଆପଣଙ୍କୁ କେହି କହେ ଯେ ପ୍ରାୟ ହଜାରେ ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ଗ୍ରାନାଇଟ ବା କଳାମୁଗୁନୀ ପଥରରେ 60 ମିଟର ଲମ୍ବ ଏକ ସ୍ତମ୍ଭ ନିର୍ମାଣ କରାଗଲା ଆଉ ତା’ର ଅଗ୍ରଭାଗରେ ପ୍ରାୟ 80 ଟନ୍ ଓଜନର ଗୋଟିଏ ଗ୍ରାନାଇଟ୍ ଶିଳାଖଣ୍ଡକୁ ସ୍ଥାପିତ କରିଦିଆଗଲା । ଆପଣ ବିଶ୍ୱାସ କରିବେ କି? କିନ୍ତୁ ତାମିଲନାଡୁ ଅନ୍ତର୍ଗତ ତାଞ୍ଜାଭୁର୍ ବୃହଦେଶ୍ୱର ମନ୍ଦିର ହେଉଛି ସେହି ସ୍ଥାନ ଯେଉଁଠି ସ୍ଥାପତ୍ୟ ଓ ଇଞ୍ଜିନିୟରିଂର ଏହି ଅବିଶ୍ୱସନୀୟ କାର୍ଯ୍ୟକୁ ଆମେ ଦେଖିପାରିବା । ଗୁଜରାଟର ପାଟଣରେ ଏକାଦଶ ଶତାବ୍ଦୀରେ ନିର୍ମିତ ‘ରାନୀ କି ବାବ୍’କୁ ଦେଖିଲେ ଯେ କେହି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଚକିତ ହେବ । ଆମ ଦେଶ ଭାରତଭୂମି ସ୍ଥାପତ୍ୟ ଓ ଇଞ୍ଜିନିୟରିଂର ପ୍ରୟୋଗଶାଳା ଥିଲା । ଭାରତରେ ଏଭଳି ଇଞ୍ଜିନିୟର ଜନ୍ମ ନେଇଥିଲେ ଯେଉଁମାନେ ଅକଳ୍ପନୀୟକୁ କଳ୍ପନୀୟ କରି ଦେଖାଇଛନ୍ତି ଏବଂ ଇଞ୍ଜିନିୟରିଂ ଜଗତରେ ଚମତ୍କାର ଉଦାହରଣ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିଛନ୍ତି । ଆମର ମହାନ୍ ଅଭିଯାନ୍ତ୍ରିକ ପରମ୍ପରାରେ ଆମକୁ ଜଣେ ଏଭଳି ରତ୍ନ ମିଳିଥିଲେ – ଯାହାର କାର୍ଯ୍ୟ ଆଜି ମଧ୍ୟ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଚକିତ କରିଦିଏ । ସେ ହେଉଛନ୍ତି ଭାରତରତ୍ନ ଡଃ. ଏମ୍. ବିଶ୍ୱେଶ୍ୱରାୟା । କାବେରୀ ନଦୀ ଉପରେ ତାଙ୍କଦ୍ୱାରା ନିର୍ମାଣ କରାଯାଇଥିବା କୃଷ୍ଣରାଜସାଗର ନଦୀବନ୍ଧ ଯୋଜନା ଦ୍ୱାରା ଆଜି ମଧ୍ୟ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ କୃଷକ ଓ ଜନସାଧାରଣ ଲାଭାନ୍ୱିତ ହେଉଛନ୍ତି । ସେ ଅଂଚଳରେ ତ ସେ ଜଣେ ପୂଜନୀୟ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ – ଦେଶର ଅନ୍ୟ ସ୍ଥାନରେ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କୁ ଖୁବ୍ ସମ୍ମାନ ଏବଂ ଆତ୍ମୀୟତାର ସହିତ ସ୍ମରଣ କରାଯାଏ । ତାଙ୍କରି ସ୍ମୃତି ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ସେପ୍ଟେମ୍ବର 15 ତାରିଖକୁ ଇଞ୍ଜିନିୟର ଦିବସ ଭାବରେ ପାଳନ କରାଯାଉଛି । ତାଙ୍କର ପଦାଙ୍କ ଅନୁସରଣ କରି ଆମ ଦେଶର ଇଞ୍ଜିନିୟରମାନେ ଆଜି ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱରେ ନିଜର ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ପରିଚୟ ସୃଷ୍ଟି କରିପାରିଛନ୍ତି । ମୁଁ ଆଜି ଯେତେବେଳେ ଇଞ୍ଜିନିୟରିଂ ଦୁନିଆର ଚମତ୍କାରିତା ବିଷୟରେ ଆଲୋଚନା କରୁଛି – ସେତେବେଳେ ଗୁଜରାଟର କଚ୍ଛ ଅଂଚଳରେ 2001ରେ ଘଟିଥିବା ଭୂମିକମ୍ପ ସମୟର ଗୋଟିଏ ଘଟଣା ମନେ ପଡ଼ିଯାଉଛି । ସେତେବେଳେ ମୁଁ ଜଣେ ସ୍ୱେଚ୍ଛାସେବକ ଭାବରେ କାମ କରୁଥିଲି ଏବଂ ମତେ ଗୋଟିଏ ଗାଁକୁ ଯିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଲା । ସେହି ଗାଁର ଜଣେ ଶହେ ବର୍ଷରୁ ଅଧିକ ବୟସର ମା’ ସହିତ ମୋର ଦେଖା ହୋଇଥିଲା । ସେ ଆମମାନଙ୍କୁ ଦେଖି ଉପହାସ କଲାଭଳି ଲାଗୁଥିଲା ଏବଂ ସେ କହୁଥିଲେ – ଦେଖ, ଏ ହେଲା ମୋ ଘର – କଚ୍ଛରେ ଏଭଳି ଘରକୁ ଭୂଙ୍ଗା କହନ୍ତି । ଆଉ ମୋର ଏଇ ଘରଖଣ୍ଡିକ ତିନି ତିନିଟା ଭୂମିକମ୍ପ ଭୋଗ କରିସାରିଲାଣି । ମୁଁ ନିଜେ ତିନିଟି ଭୂମିକମ୍ପ ଦେଖିସାରିଛି ଆଉ ଏଇଘରେ ଥାଇକରି ହିଁ ଦେଖିଛି । ଏ ଘରର କୌଣସି କ୍ଷତି ହୋଇଥିବା ଆପଣ ପାଇବେନି । ଆମର ପୂର୍ବଜମାନେ ଏଠାକାର ପ୍ରକୃତି ଏବଂ ପରିବେଶ ଅନୁସାରେ ଏ ଘର ତିଆରି କରିଥିଲେ । ଏକଥା ସେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଗର୍ବର ସହିତ କହୁଥିଲେ । ତାଙ୍କ କଥାଶୁଣି ମୋ ମନରେ ଭାବନା ଆସିଲା ଯେ ଶହ ଶହ ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ଆମର ସେ ସମୟର ଇଞ୍ଜିନିୟରମାନେ ସ୍ଥାନୀୟ ପରିସ୍ଥିତି ଅନୁସାରେ କିଭଳି ନିର୍ମାଣ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥିଲେ ଯାହାଦ୍ୱାରା ଜନସାଧାରଣ ସୁରକ୍ଷିତ ରହିପାରୁଥିଲେ । ଆଜି ଯେତେବେଳେ ଆମେ ଇଞ୍ଜିନିୟର ଦିବସ ପାଳନ କରୁଛୁ – ସେତେବେଳେ ଆମକୁ ଭବିଷ୍ୟତକୁ ଧ୍ୟାନରେ ରଖିବା ଉଚିତ । ସ୍ଥାନେ ସ୍ଥାନେ କର୍ମଶାଳା କରାଯିବା ଉଚିତ । ପରିବର୍ତ୍ତିତ ଯୁଗ ଅନୁସାରେ ଆମକୁ କ’ଣ ନୂଆ କଥା ଶିଖିବାକୁ ହେବ, ଶିଖାଇବାକୁ ହେବ ସେଥିପ୍ରତି ଧ୍ୟାନଦେବା ଦରକାର । ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ପରିଚାଳନା ଆଜିକାଲି ଗୋଟିଏ ବଡ଼ କାମ ହେଲାଣି । ପ୍ରାକୃତିକ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ସହିତ ଆଜି ସାରା ବିଶ୍ୱ ମୁକାବିଲା କରୁଛି । ଏଭଳି ସ୍ଥିତିରେ ଢାଂଚା ଇଞ୍ଜିନିୟରିଂ(Structural Engineering)ର ନୂଆ ରୂପ କିଭଳି ହେବା ଉଚିତ? ତା’ର ପାଠ୍ୟକ୍ରମ କ’ଣ ହେବ? ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀକୁ କ’ଣ ଶିକ୍ଷା ଦିଆଯିବ? ନିର୍ମାଣ ପରିବେଶ ଅନୁକୂଳ କିପରି ହେବ । ସ୍ଥାନୀୟ ସାମଗ୍ରୀକୁ ମୂଲ୍ୟଯୁକ୍ତ କରି କେମିତି ନିର୍ମାଣ କାର୍ଯ୍ୟକୁ ଆଗେଇ ନେଇହେବ? ଆମର ପ୍ରାଥମିକତା କେମିତି ବର୍ଜ୍ୟମୁକ୍ତ ହୋଇପାରିବ? ଇଞ୍ଜିନିୟର୍ସ ଦିବସ ପାଳନ କଲାବେଳେ ଏହିଭଳି ଅନେକ ପ୍ରଶ୍ନ ବିଷୟରେ ଆମକୁ ବିଚାର କରିବାକୁ ହେବ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଉତ୍ସବର ପରିବେଶ ଆସୁଛି ଏବଂ ତା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଦିପାବଳୀର ପ୍ରସ୍ତୁତି ଆରମ୍ଭ ହୋଇଗଲାଣି । ‘ମନ କି ବାତ୍’ରେ ସାକ୍ଷାତ ହେଉଥିବ – ମନର କଥା କହୁଥିବା ଏବଂ ମନ ଦେଇ ଦେଶକୁ ଆଗେଇନେବାର କାମ କରୁଥିବା । ଏହି ଭାବନା ସହିତ ଆପଣମାନଙ୍କ ବହୁତ ବହୁତ ଶୁଭକାମନା । ଧନ୍ୟବାଦ ପୁଣି ସାକ୍ଷାତ ହେବ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ନମସ୍କାର । ଆଜିକାଲି ଅନେକ ସ୍ଥାନରେ ଭଲ ବର୍ଷାହେବାର ଖବର ଆସୁଛି । କେତେକ ସ୍ଥାନରେ ଅଧିକ ବର୍ଷା ହେବାଯୋଗୁଁ ଚିନ୍ତାଜନକ ଖବର ମଧ୍ୟ ଆସୁଛି । ଆହୁରି ମଧ୍ୟ କେତେକ ସ୍ଥାନର ଲୋକମାନେ ଆଜି ବି ବର୍ଷାକୁ ଅପେକ୍ଷା କରି ରହିଛନ୍ତି । ଭାରତର ବିଶାଳତା ଓ ବିବିଧତା ଭିତରେ କେବେ କେବେ ବର୍ଷା ମଧ୍ୟ ପସନ୍ଦ ବା ନାପସନ୍ଦର ରୂପ ଦେଖାଇଦେଉଛି । କିନ୍ତୁ ଆମେ ବର୍ଷାକୁ କ’ଣ ଦୋଷଦେବା? ମନୁଷ୍ୟ ହିଁ ପ୍ରକୃତି ସହିତ ସଂଘର୍ଷ କରିବାର ରାସ୍ତା ବାଛିନେଇଛି ଆଉ ତା’ରି ଫଳସ୍ୱରୂପ କେବେ କେବେ ପ୍ରକୃତି ଆମ ଉପରେ କ୍ରୋଧିତ ହୋଇଉଠୁଛି । ଏଥିପାଇଁ ଆମମାନଙ୍କର ଦାୟିତ୍ୱ ହେଲା – ଆମେମାନେ ପ୍ରକୃତିପ୍ରେମୀ ହେବା ଉଚିତ, ଆମେମାନେ ପ୍ରକୃତିର ରକ୍ଷକ ଓ ସଂବର୍ଦ୍ଧକ ହେବା ଉଚିତ ଯାହାଫଳରେ ପ୍ରକୃତି ଓ ପ୍ରକୃତିଦତ ଜିନିଷଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟରେ ଭାରସାମ୍ୟ ସ୍ୱତଃ ଆସିଯିବ ।

ଏଇ କିଛିଦିନ ତଳେ ଏହିଭଳି ଏକ ପ୍ରାକୃତିକ ବିପତ୍ତି ସାରା ବିଶ୍ୱର ଧ୍ୟାନ ଆକର୍ଷଣ କରିଥିଲା, ମଣିଷର ମନକୁ ବିଚଳିତ କରିଦେଇଥିଲା । ଆପଣମାନେ ସମସ୍ତେ ଟି.ଭି.ରେ ଦେଖିଥିବେ ଯେ ଥାଇଲାଣ୍ଡର 12 ଜଣ କିଶୋର ଫୁଟବଲ ଖେଳାଳି ଏବଂ ତାଙ୍କ କୋଚ୍ ବୁଲିବା ପାଇଁ ଗୁମ୍ଫା ଭିତରକୁ ଗଲେ । ସେଇ ଗୁମ୍ଫା ଭିତରକୁ ଯାଇ ବୁଲି ଆସିବାରେ ସାଧାରଣତଃ କିଛି ଘଂଟା ସମୟ ଲାଗେ । କିନ୍ତୁ ଭାଗ୍ୟକୁ ସେଦିନ ପ୍ରକୃତିର ଆଉକିଛି ଇଚ୍ଛା ଥିଲା । ସେମାନେ ଯେତେବେଳେ ଗୁମ୍ଫାର ଅନେକ ଭିତରକୁ ଚାଲିଗଲେ, ଅଚାନକ ପ୍ରବଳ ବର୍ଷା ଯୋଗୁଁ ଗୁମ୍ଫାର ପ୍ରବେଶପଥରେ ପାଣି ଜମିଗଲା ଏବଂ ସେମାନଙ୍କର ବାହାରିବାର ରାସ୍ତା ବନ୍ଦ ହୋଇଗଲା । କୌଣସି ରାସ୍ତା ନ ମିଳିବାରୁ ସେମାନେ ଗୁମ୍ଫା ଭିତରେ ଗୋଟିଏ ଅଳ୍ପ ଉଚ୍ଚସ୍ଥାନରେ ଅଟକି ଯାଇଥିଲେ । ସେ ପୁଣି ଦିନେ ଦୁଇଦିନ ନୁହେଁ, ଅଠର ଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅଟକି ରହିଲେ । ଆପଣମାନେ କଳ୍ପନା କରିପାରୁଥିବେ – ଏଇ କିଶୋର ବୟସରେ ସେମାନେ ଯେତେବେଳେ ସାକ୍ଷାତ ମୃତ୍ୟୁର ଛାୟାରେ ସମୟ କାଟୁଥିଲେ ସେମାନଙ୍କ ଜୀବନର ସେଇ ପ୍ରତିଟି ମୁହୂର୍ତ୍ତ କିଭଳି କାଟିଥିବେ । ଏକପକ୍ଷରେ ସେମାନେ ସଂକଟ ସହିତ ଯୁଦ୍ଧ କରୁଥିଲେ ଆଉ ଏ ପାଖରେ ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱର ମାନବତା ଏକତ୍ରିତ ହୋଇ ଇଶ୍ୱରଦତ୍ତ ମାନବୀୟ ଗୁଣ ପ୍ରଦର୍ଶିତ କରିଥିଲା । ସାରା ବିଶ୍ୱରେ ଏହି ବାଳକମାନଙ୍କର ସୁରକ୍ଷିତ ଉଦ୍ଧାର ପାଇଁ ପ୍ରାର୍ଥନା କରାଯାଉଥିଲା । ପିଲାମାନେ କେଉଁଠି କିଭଳି ଭାବରେ ଅଛନ୍ତି ଆଉ ସେମାନଙ୍କୁ କିପରି ଉଦ୍ଧାର କରାଯାଇପାରିବ ସେ ଦିଗରେ ସବୁ ପ୍ରକାର ଚେଷ୍ଟା କରାଯାଉଥିଲା । ଯଦି ଉଦ୍ଧାର କାର୍ଯ୍ୟ ଠିକ୍ ସମୟରେ କରାଯାଇନଥାନ୍ତା ତେବେ ସେମାନଙ୍କୁ ଏ ବର୍ଷାଋତୁରେ କିଛିମାସ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଉଦ୍ଧାର କରିବା ସମ୍ଭବ ହୋଇନଥାନ୍ତା । ଯାହାହେଉ ଯେତେବେଳେ ଭଲ ଖବର ଆସିଲା ସେତେବେଳେ ସାରା ବିଶ୍ୱର ଲୋକମାନେ ଖୁସି ହେଲେ,ସନ୍ତୋଷ ଲାଭ କଲେ । କିନ୍ତୁ ଏହି ସମଗ୍ର ଘଟଣାକ୍ରମକୁ ଏକ ଭିନ୍ନ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ ଦେଖିବାକୁ ମୋର ଇଚ୍ଛାହୁଏ ଯେ ଏହି ଅଭିଯାନ କେମିତି ଚାଲିଲା । ପ୍ରତ୍ୟେକ ସ୍ତରରେ ଏଥିରେ ଲାଗିଥିବା ଲୋକମାନେ ତାଙ୍କର ଦାୟିତ୍ୱ ଯେଉଁଭଳି ପାଳନ କଲେ ତାହା ଅଦ୍ଭୁତ ଥିଲା । ସରକାର ହୁଅନ୍ତୁ, ଏ ପିଲାମାନଙ୍କର ପିତାମାତା ହୁଅନ୍ତୁ, ପରିବାର ଲୋକ ହୁଅନ୍ତୁ, ଗଣମାଧ୍ୟମ ହେଉ ବା ଦେଶର ନାଗରିକ ହୁଅନ୍ତୁ –ସମସ୍ତେ ଶାନ୍ତି ଓ ଧୈର୍ଯ୍ୟର ଅଦ୍ଭୁତ ଉଦାହରଣ ପ୍ରସ୍ତୁତ କଲେ । ସମସ୍ତ ଲୋକ ଗୋଟିଏ ଟିମ୍ ଭଳି ଏହି ଲକ୍ଷ୍ୟପଥରେ ଏକତ୍ରିତ ହୋଇ ଲାଗିରହିଥିଲେ । ସମସ୍ତଙ୍କର ସନ୍ତୁଳିତ ବ୍ୟବହାର ମୋ ମତରେ ଏକ ଶିଖିବାର ବିଷୟ, ବୁଝିବାର ବିଷୟ । ତାଙ୍କର ବାପା-ମାଆମାନେ ଦୁଃଖି ହୋଇନଥିବେ ବା ସେମାନଙ୍କର ଆଖିରୁ ଲୁହ ବୋହିନଥିବ – ସେକଥା ନୁହେଁ । କିନ୍ତୁ ଧୈର୍ଯ୍ୟ, ସଂଯମ ଆଉ ସାରା ସମାଜ ଯେଉଁ ଶାନ୍ତଚିତ ବ୍ୟବହାର ପ୍ରଦର୍ଶନ କଲା – ତାହା ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ଶିକ୍ଷଣୀୟ ଅଟେ । ଏହି ସମଗ୍ର ଅଭିଯାନରେ ଥାଇଲାଣ୍ଡ ନୌବାହିନୀର ଜଣେ ଯବାନକୁ ପ୍ରାଣବଳୀ ଦେବାକୁ ପଡ଼ିଲା । ଏତେ କଠିନ ପରିସ୍ଥିତି ଭିତରେ, ପାଣିରେ ଭର୍ତ୍ତି ହୋଇଥିବା ଗୋଟିଏ ଅନ୍ଧକାର ଗୁମ୍ଫା ଭିତରେ ସେମାନେ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଓ ସାହସର ସହିତ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଆଶା ତ୍ୟାଗ କରିନଥିଲେ – ଏହି କଥାରେ ସାରା ବିଶ୍ୱ ଆଜି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଚକିତ । ଏଥିରୁ ପ୍ରମାଣିତ ହୁଏ ଯେ – ଯେତେବେଳେ ସମଗ୍ର ମାନବିକତା ଏକତ୍ରିତ ହୁଏ ସେତେବେଳେ ଅଦ୍ଭୁତ ଘଟଣା ସଂଘଟିତ ହୁଏ । ଖାଲି ଏତିକି ଜରୁରୀ ଯେ ଆମେ ଶାନ୍ତ ଏବଂ ସ୍ଥିର ଚିତ୍ତରେ ନିଜର ଲକ୍ଷ୍ୟ ପ୍ରତି ଧ୍ୟାନଦେବା ଆଉ ଲକ୍ଷ୍ୟପ୍ରାପ୍ତି ପାଇଁ କାମ କରିଚାଲିବା ।

ଏଇ କିଛିଦିନ ତଳେ ଆମ ଦେଶର ଲୋକପ୍ରିୟ କବି ନୀରଜ ଆମମାନଙ୍କୁ ଛାଡ଼ି ଚାଲିଗଲେ । ଆଶା,ଭରସା, ଦୃଢ଼ସଂକଳ୍ପ ଓ ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ ନୀରଜଙ୍କର ବିଶେଷତ୍ୱ ଥିଲା – ଆମେ ଭାରତବାସୀମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ନୀରଜଜୀଙ୍କ ପ୍ରତ୍ୟେକ କଥା ଶାନ୍ତି ଓ ପ୍ରେରଣା ଦେଇପାରେ । ତାଙ୍କର ଏକ ଲେଖାର ଭାବ ଏହିପରି –

“ଅନ୍ଧକାର ଦୂର ହେବ ହିଁ ହେବ,

ଝଞ୍ଜା ତୋଫାନ ଯେତେବି ହେଉ,

ବଜ୍ର ବିଜୁଳି ଯେତେ ବି ଥାଉ,

ଦୀପ ଯେଣୁ ଜଳିଲାଣି ଜଳିବ

ଅନ୍ଧକାର ଦୂରହେବ ହିଁ ହେବ

ଅନ୍ଧକାର ଦୂରହେବ ହିଁ ହେବ” ।

ନୀରଜଜୀଙ୍କୁ ସାଦର ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ଜଣାଉଛି ।

“ନମସ୍କାର ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ମହୋଦୟ, ମୋ ନାଁ ସତ୍ୟମ୍ । ମୁଁ ଏ ବର୍ଷ ଦିଲ୍ଲୀ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟରେ ପ୍ରଥମ ବର୍ଷରେ ନାମ ଲେଖାଇଛି । ଆମ ସ୍କୁଲର ବୋର୍ଡ଼ ପରୀକ୍ଷା ସମୟରେ ଆପଣ ପରୀକ୍ଷାର ଚାପ ଓ ଶିକ୍ଷା ସମ୍ପର୍କରେ କହିଥିଲେ । ମୋଭଳି ଛାତ୍ରମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଏବେ ଆପଣ କି ପରାମର୍ଶ ଦେବେ?”

ଜୁଲାଇ ଓ ଅଗଷ୍ଟ ମାସ ସାଧାରଣତଃ କୃଷକ ଓ ସମସ୍ତ ଯୁବବର୍ଗ ପାଇଁ ବହୁତ ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ । କାରଣ ଏହି ସମୟଟି କଲେଜର ସବୁଠାରୁ ବ୍ୟସ୍ତବହୁଳ ସମୟ ହୋଇଥାଏ । ସତ୍ୟମ୍ ଭଳି ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଯୁବକ ଯୁବତୀ ସ୍କୁଲ ଛାଡ଼ି କଲେଜରେ ପାଦ ଦିଅନ୍ତି । ଫେବୃୟାରୀ ଓ ମାର୍ଚ୍ଚମାସ ପରୀକ୍ଷା, ପ୍ରଶ୍ନପତ୍ର, ଉତ୍ତର ଆଦିରେ ଯାଉଥିବାବେଳେ ଅପ୍ରେଲ ଓ ମେ’ ମାସ ଛୁଟି, ଆମୋଦପ୍ରମୋଦ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ପରିକ୍ଷା ଫଳ, ଆଗାମୀ ଭବିଷ୍ୟତର ଚିନ୍ତା କ୍ୟାରିଅର ବାଛିବାରେ ବିତିଯାଏ । ଜୁଲାଇ ଏବଂ ଅଗଷ୍ଟ ହେଉଛି ଏଭଳି ସମୟ ଯେତେବେଳେ ଯୁବବର୍ଗ ଜୀବନର ସେହି ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ ପାଦ ଦିଅନ୍ତି ଯେତେବେଳେ ଧ୍ୟାନ ପ୍ରଶ୍ନପତ୍ରଠାରୁ ଦୂରେଇଯାଇ କଟ୍-ଅଫ ରେ କେନ୍ଦ୍ରିତ ହୁଏ । ଛାତ୍ରମାନଙ୍କର ଧ୍ୟାନ ଘରଠାରୁ ହୋଷ୍ଟେଲ ଆଡ଼କୁ ଚାଲିଯାଏ । ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀମାନେ ପିତାମାତାଙ୍କ ଛାୟାରୁ ଦୂରେଇଯାଇ ପ୍ରଫେସରମାନଙ୍କ ଛାୟାକୁ ଆସିଯାନ୍ତି । ମୋର ପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଶ୍ୱାସ ଯେ ମୋର ଯୁବବନ୍ଧୁମାନେ କଲେଜ ଜୀବନର ଆରମ୍ଭକୁ ନେଇ ଖୁବ୍ ଉତ୍ସାହୀ ଏବଂ ଖୁସି ଥିବେ । ପ୍ରଥମଥର ପାଇଁ ଘରୁ ବାହାରକୁ ଯିବା,ଗାଁରୁ ବାହାରକୁ ଯିବା ତଥା ଏକ ସୁରକ୍ଷିତ ବାତାବରଣରୁ ବାହାରକୁ ଯାଇ ନିଜେ ନିଜର ସାରଥି ହେବାର ସମୟ ଅଟେ । ଏତେ ସଂଖ୍ୟକ ଯୁବବର୍ଗ ପ୍ରଥମଥର ପାଇଁ ନିଜ ଘରକୁ ଛାଡ଼ି ନିଜ ଜୀବନକୁ ଏକ ନୂତନ ଦିଗରେ ଆଗେଇନେବାକୁ ବାହାରିଯାଆନ୍ତି । ଅନେକ ଛାତ୍ର ଏବେ ନିଜ ନିଜ କଲେଜରେ ଯୋଗ ଦେଇସାରିବେଣି । ଆଉ କିଛି ନିକଟ ଭବିଷ୍ୟତରେ ଯୋଗଦେବେ । ଆପଣମାନଙ୍କୁ ମୁଁ ଏଇଆ କହିବାକୁ ଚାହେଁ ଯେ ଶାନ୍ତ ରୁହନ୍ତୁ, ଜୀବନକୁ ଉପଭୋଗ କରନ୍ତୁ ଆଉ ଜୀବନରେ ଅନ୍ତର୍ମନର ଭରପୁର ଆନନ୍ଦ ନିଅନ୍ତୁ । ପୁସ୍ତକ ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ କିଛି ଉପାୟ ତ ନାହିଁ, ପଢ଼ିବାକୁ ତ ପଢ଼ିବ । କିନ୍ତୁ ନୂଆ ନୂଆ ଜିନିଷର ଅନୁସନ୍ଧାନ କରିବାର ପ୍ରବୃତି ରହିବା ଦରକାର । ନିଜର ପୁରୁଣା ବନ୍ଧୁମାନେ ମୂଲ୍ୟବାନ ଅଟନ୍ତି । ପିଲାଦିନର ବନ୍ଧୁମାନେ ମୂଲ୍ୟବାନ ନିଶ୍ଚୟ । କିନ୍ତୁ ନୂଆ ବନ୍ଧୁ ବାଛିବା, ବନ୍ଧୁତା କରିବା ଆଉ ବନ୍ଧୁତାକୁ ବଜାୟ ରଖିବା ଏକ ବୁଦ୍ଧିମତାର କାର୍ଯ୍ୟ । କିଛି ନୂଆ ଶିଖନ୍ତୁ, ନୂଆ ନୂଆ କୌଶଳ ଆଉ ନୂଆ ନୂଆ ଭାଷା ଶିଖନ୍ତୁ । ଯେଉଁ ଯୁବକମାନେ ନିଜର ଘରଛାଡ଼ି ବାହାରେ କୌଣସି ଅନ୍ୟ ସ୍ଥାନରେ ପଢ଼ିବାକୁ ଯାଇଛନ୍ତି – ସେ ସ୍ଥାନ ବିଷୟରେ ଜାଣିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରନ୍ତୁ । ସେଠାକାର ଲୋକଙ୍କୁ ଜାଣନ୍ତୁ,ଭାଷା ଓ ସଂସ୍କୃତିକୁ ଜାଣନ୍ତୁ । ସେଠାରେ କିଛି ପର୍ଯ୍ୟଟନସ୍ଥଳ ଥିବ – ସେଠାକୁ ଯାଆନ୍ତୁ ଏବଂ ସେ ବିଷୟରେ ଜାଣନ୍ତୁ । ଆପଣମାନେ ନୂଆ ଜୀବନ ଆରମ୍ଭ କରୁଛନ୍ତି – ସମସ୍ତ ଯୁବବନ୍ଧୁମାନଙ୍କୁ ମୋର ଶୁଭକାମନା ।

ବର୍ତ୍ତମାନ ଯେତେବେଳେ ବି କଲେଜ ସିଜନର ଚର୍ଚ୍ଚା ଚାଲିଛି, ମୁଁ ସମାଚାରରୁ ଦେଖୁଥିଲି, କିପରି ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶର ଏକ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଗରିବ ପରିବାରର ଛାତ୍ର ଆଶାରାମ ଚୌଧୁରୀ ନିଜ ଜୀବନର ଜଟିଳ ପରିସ୍ଥିତିର ମୁକାବିଲା କରି ସଫଳତା ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛନ୍ତି । ସେ ଯୋଧପୁର ଏମ୍ସ ର ଏମବିବିଏସ ପାଇଁ ପରୀକ୍ଷାରେ ନିଜର ପ୍ରଥମ ଚେଷ୍ଟାରେ ହିଁ ସଫଳ ହୋଇପାରିଛନ୍ତି । ତାଙ୍କ ବାପା ଆବର୍ଜନା ଗୋଟେଇବା କାମକରି ନିଜ ପରିବାରର ପ୍ରତିପୋଷଣ କରନ୍ତି । ତାଙ୍କର ଏହି ସଫଳତା ନିମନ୍ତେ ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି । ଏପରି ଅନେକ ଛାତ୍ର ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ ଗରିବ ପରିବାରରୁ ଆସି ପ୍ରତିକୂଳ ପରିସ୍ଥିତି ସତ୍ତ୍ୱେ ନିଜ ନିଜର କଠିନ ପରିଶ୍ରମ ଓ ନିଷ୍ଠା ଦ୍ୱାରା କିଛି ଏପରି ଚମତ୍କାର କରି ଦେଖାଇଛନ୍ତି ଯାହା ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ପ୍ରେରଣା ଦେଇଥାଏ । ସେ ଦିଲ୍ଲୀର ପ୍ରିନ୍ସକୁମାର ହୁଅନ୍ତୁ, ଯାହାଙ୍କ ପିତା ଡିଟିସି ରେ ବସ୍ ଚାଳକ, କିମ୍ବା କଲକତାର ଅଭୟ ଗୁପ୍ତା ହୁଅନ୍ତୁ, ଯିଏକି ଫୁଟପାଥ ଉପରେ ବସି ରାସ୍ତାର ଆଲୋକରେ ନିଜର ପାଠପଢ଼ା କରିଥିଲେ । ଅହମ୍ମଦାବାଦର ଝିଅ ଆଫରିନ୍ ଶେଖ୍ ହୁଅନ୍ତୁ ଯାହାଙ୍କ ପିତା ଅଟୋରିକ୍ସା ଚଲାନ୍ତି କିମ୍ବା ନାଗପୁରର ଝିଅ ଖୁସୀ ହୁଅନ୍ତୁ, ଯାହାଙ୍କ ପିତା ମଧ୍ୟ ସ୍କୁଲବସ୍ର ଚାଳକ କିମ୍ବା ହରିୟାଣାର କାର୍ତ୍ତିକ, ଯାହାଙ୍କ ପିତା ଜଣେ ଚୌକିଦାର ଅଟନ୍ତି କିମ୍ବା ଝାଡ଼ଖଣ୍ଡର ରମେଶ ସାହୁ ଯାହାଙ୍କ ପିତା ଇଟା ଭାଟିରେ ଦିନ ମଜୁରିଆ ଭାବେ କାମ କରନ୍ତି । ନିଜେ ରମେଶ ମଧ୍ୟ ମେଳାରେ ଖେଳଣା ବିକ୍ରି କରୁଥିଲେ । ସେହିପରି ଗୁଡ଼ଗାଁଓର ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗ ବାଳିକା ଅନୁଷ୍କା ପାଣ୍ଡା, ଯିଏ ଜନ୍ମରୁ ହିଁ Spinal Muscular Atrophy ନାମକ ଏକ ବଂଶଗତ ରୋଗରେ ପୀଡ଼ିତ – ଏମାନେ ସମସ୍ତେ ନିଜ ନିଜର ଦୃଢ଼ସଂକଳ୍ପ ଓ ସାହସ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରତିଟି ବାଧାବିଘ୍ନକୁ ଅତିକ୍ରମ କରି ଅସାଧାରଣ ସଫଳତା ପ୍ରାପ୍ତ କରିପାରିଲେ । ଆମର ଚତୁଃପାଶ୍ୱର୍ରେ ମଧ୍ୟ ଏପରି ଅନେକ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ମିଳିବ ।

ଦେଶର ଯେକୌଣସି ସ୍ଥାନର ଭଲ ଘଟଣା ମୋ’ ମନରେ ଉତ୍ସାହ ଓ ପ୍ରେରଣା ଯୋଗାଏ । ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ଯୁବକମାନଙ୍କର କଥା ଆପଣମାନଙ୍କୁ କହୁଛି, ନୀରଜ ଜୀଙ୍କର ସେଇ କଥା ମନେପଡ଼ୁଛି, ଯାହା ଆମ ଜୀବନର ଲକ୍ଷ୍ୟ । ନିରଜଜୀ କହିଛନ୍ତି –

‘ପୃଥିବୀର ଗୀତ ମୋତେ ଆକାଶକୁ ଶୁଣେଇବାର ଅଛି

ପ୍ରତିଟି ଅନ୍ଧକାରକୁ ଆଲୋକକୁ ଡାକିବାର ଅଛି

ଫୁଲର ବାସ୍ନାରେ ତରବାରୀକୁ ସୁଗନ୍ଧିତ କରିବାର ଅଛି

ଏବଂ ଗୀତ ଗାଇ-ଗାଇ ପାହାଡ଼ଗୁଡ଼ିକୁ ଜାଗ୍ରତ କରିବାର ଅଛି

ଗୀତ ଗାଇ-ଗାଇ ପାହାଡ଼ଗୁଡ଼ିକୁ ଜାଗ୍ରତ କରିବାର ଅଛି ।’

ମୋ ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, କିଛିଦିନ ପୂର୍ବେ ଗୋଟିଏ ଖବର ଉପରେ ମୋ ଦୃଷ୍ଟି ପଡ଼ିଲା । ସେଥିରେ ଲେଖାଥିଲା – ଦୁଇଜଣ ଯୁବକ ମୋଦୀଙ୍କର ସ୍ୱପ୍ନକୁ ସାକାର କଲେ ।’ ଖବର ଭିତରୁ ଜାଣିଲି, କିପରି ଆଜି ଆମର ଯୁବକମାନେ ଟେକ୍ନୋଲଜିର ସ୍ମାର୍ଟ ଏବଂ ସୃଜନାତ୍ମକ ଉପଯୋଗ କରି ସାଧାରଣ ମନୁଷ୍ୟ ଜୀବନରେ ପରିବର୍ତନର ପ୍ରୟାସ କରିଛନ୍ତି । ଘଟଣାଟି ଏପରି ଥିଲା ଏକଦା ଆମେରିକାର San Josସହର ଯାହାକି ଟେକ୍ନୋଲଜିର ପେଣ୍ଠ ଭାବେ ଜଣାଶୁଣା ଏକଦା ସେଠାରେ ମୁଁ ଭାରତୀୟ ଯୁବକମାନଙ୍କ ସହ ଆଲୋଚନା କରୁଥିଲି । ଭାରତ ପାଇଁ ନିଜ ପ୍ରତିଭାକୁ କିପରି ଭାବେ ବ୍ୟବହାର କରିପାରିବେ, ତା’ ବିଷୟରେ ବିଚାର କରିବା ତଥା ସମୟ ବାହାର କରି କିଛି କରିବା ନିମନ୍ତେ ମୁଁ ସେମାନଙ୍କୁ ନିବେଦନ କରୁଥିଲି । Brain Drain କୁ Brain Gainରେ ରୂପାନ୍ତରିତ କରିବା ପାଇଁ ମୁଁ ସେମାନଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କରିଥିଲି । ରାୟବରେଲୀର ଦୁଇ ଆଇଟି ପେଶାଦାର ଯୋଗେଶ ସାହୁଜୀ ଏବଂ ରଜନୀଶ ବାଜପେୟୀ ମୋର ଏହି ଆହ୍ୱାନକୁ ସ୍ୱୀକାର କରି ଗୋଟିଏ ଅଭିନବ ପ୍ରୟାସ କଲେ । ନିଜର ପେଶାଦାର ଦକ୍ଷତାର ବ୍ୟବହାର କରି ଯୋଗେଶ ଓ ରଜନୀଶ ମହାଶୟ ମିଶିକରି ଗୋଟିଏSmart Gaoon App ଆପ୍ ପ୍ରସ୍ତୁତ କଲେ । ଏହି ଆପ୍ କେବଳ ଯେ ଗ୍ରାମୀଣ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ସମଗ୍ର ସଂସାର ସହିତ ସଂଯୋଗ କରୁଅଛି ତାହା ନୁହେଁ, ବର୍ତ୍ତମାନ ସେମାନେ ଯେକୌଣସି ସୂଚନା ଓ ନିଜ ମୋବାଇଲ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରାପ୍ତ କରିପାରୁଛନ୍ତି । ରାୟବରେଲୀର ଏହି ଗ୍ରାମ ତୌଧବପୁରର ନିବାସୀଗଣ,ଗ୍ରାମମୁଖ୍ୟ, ଜିଲ୍ଲାପାଳ, ସିଡିଓ ଆଦି ସମସ୍ତେ ଏହି ଆପ୍ର ବ୍ୟବହାର ନିମନ୍ତେ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ସଚେତନ କଲେ । ଏହି ଆପ୍ ଗାଁରେ ଏକପ୍ରକାରେ ଡିଜିଟାଲ ବିପ୍ଳବ ଆଣିବାର କାମ କରୁଅଛି । ଗାଁରେ ବିକାଶର ଯେଉଁସବୁ କାମ ହେଉଛି, ତାକୁ ଏହି ଆପ୍ ଦ୍ୱାରା ରେକର୍ଡ କରିବା, ଟ୍ରାକ କରିବା ତଥା ମନିଟର କରିବା ସହଜ ହୋଇପାରିଛି । ଏହି ଆପ୍ ରେ ଗାଁର ଫୋନ ଡିରେକ୍ଟୋରି, ନିଉଜ ସେକ୍ସନ, କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ତାଲିକା, ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ କେନ୍ଦ୍ର ଏବଂ ସୂଚନା କେନ୍ଦ୍ର ଉପଲବ୍ଧ । ଏହି ଆପ୍ କୃଷକମାନଙ୍କ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ଲାଭଦାୟକ । ଆପ୍ ର ବ୍ୟାକରଣ ବୈଷିଷ୍ଟ୍ୟ, କୃଷକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ FACT Rate ର, ଏକପ୍ରକାରେ ସେମାନଙ୍କ ଉତ୍ପାଦିତ ଦ୍ରବ୍ୟ ନିମନ୍ତେ ଗୋଟିଏ ବଜାର ସ୍ଥଳୀ ପରି କାମ କରୁଛି । ଏହି ଘଟଣାକୁ ଯଦି ଆପଣ ଧ୍ୟାନପୂର୍ବକ ଦେଖିବେ, ତା’ହେଲେ ଗୋଟିଏ କଥା ଆପଣଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟିରେ ଆସିବ ଯେ ସେ ଯୁବକଦ୍ୱୟ ଆମେରିକାରେ ରହନ୍ତି ସେଠାକାର ଚାଲିଚଳଣ ଓ ଦୃଷ୍ଟିଭଙ୍ଗୀକୁ ନେଇ ନିଜ ଜୀବନ ଅତିବାହିତ କରୁଛନ୍ତି । ସେମାନେ ଅନେକ ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ଭାରତ ଛାଡ଼ିଥିବେ ତଥାପି ନିଜ ଗ୍ରାମର ଆବଶ୍ୟକତାକୁ ଜାଣିଛନ୍ତି, ଆହ୍ୱାନକୁ ବୁଝିଛନ୍ତି ତଥା ଗ୍ରାମ ସହ ସେମାନଙ୍କର ଭାବାତ୍ମକ ସମ୍ପର୍କ ରହିଛି । ଏଥିପାଇଁ ବୋଧହୁଏ ଗାଁ ପାଇଁ ଯାହା ଆବଶ୍ୟକ, ତାହା ସେମାନେ କରିପାରିଛନ୍ତି । ନିଜ ଗାଁ ଏବଂ ନିଜର ମୂଳ ଉତ୍ସ ସହ ଏପରି ସମ୍ପର୍କ ତଥା ମାତୃଭୂମି ପାଇଁ କିଛି କରି ଦେଖାଇବାର ମନୋଭାବ,ପ୍ରତ୍ୟେକ ହିନ୍ଦୁସ୍ଥାନୀ ଭିତରେ ସ୍ୱାଭାବିକ ଭାବରେ ରହିଥାଏ । କିନ୍ତୁ କେବେ କେବେ ସମୟ ହେତୁ,କେବେ ଦୂରତ୍ୱ ହେତୁ, କେବେ ପରିସ୍ଥିତି ହେତୁ, ତା’ଉପରେ ପାଉଁଶର ପତଳା ଆସ୍ତରଣ ଜମିଯାଏ । କିନ୍ତୁ ଯଦି କୌଣସି ଗୋଟିଏ ଛୋଟିଆ ଅଗ୍ନିଶିଖା ସହ ତା’ର ସ୍ପର୍ଶ ହୋଇଯାଏ, ତା’ହେଲେ ସବୁକଥା ପୁନର୍ବାର ଉଜ୍ଜୀବିତ ହୋଇଉଠେ ଏବଂ ସେ ନିଜର ଅତୀତ ଦିନଗୁଡ଼ିକ ଆଡ଼କୁ ଟାଣି ହୋଇଯାଏ । ଆମେମାନେ ମଧ୍ୟ ନିଜକଥା ପରଖିନେବା ଠିକ୍ ହେବ ଯେ ଆମ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଏପରି କିଛି ହୋଇନାହିଁ ତ?ପରିସ୍ଥିତି ଏବଂ ଦୂରତ୍ୱ ଆମକୁ କେଉଁଠାରୁ ଅଲଗା କରିଦେଇନାହିଁ ତ ? କେଉଁଠି ପାଉଁଶର ଆସ୍ତରଣ ଜମିଯାଇନାହିଁ ତ ? ଅବଶ୍ୟ ଆପଣମାନେ ଚିନ୍ତା କରନ୍ତୁ ।

“ଆଦରଣୀୟ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ମହୋଦୟ, ନମସ୍କାର । ମୁଁ କୋହ୍ଲାପୁର, ମହାରାଷ୍ଟ୍ରରୁ ସନ୍ତୋଷ କାକଡ଼େ କହୁଛି ‘ପଣ୍ଢରପୁର ଯାତ୍ରା’ ମହାରାଷ୍ଟ୍ରର ଏକ ପୁରୁଣା ପରମ୍ପରା । ପ୍ରତିବର୍ଷ ଏହି ଯାତ୍ରା ଉତ୍ସାହ ଓ ଉଦ୍ଦୀପନା ସହକାରେ ପାଳିତ ହୁଏ । ପ୍ରାୟ 7-8 ଲକ୍ଷ ତୀର୍ଥଯାତ୍ରୀ ଏଥିରେ ଯୋଗଦିଅନ୍ତି । ଏହି ଯାତ୍ରା ସମ୍ପର୍କରେ ଦେଶର ଅବଶିଷ୍ଟ ଲୋକମାନେ ମଧ୍ୟ ପରିଚିତ ହୁଅନ୍ତୁ, ଏଥିପାଇଁ ଆପଣ ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ସୂଚନା ପ୍ରଦାନ କରନ୍ତୁ ।”

ସନ୍ତୋଷଜୀ, ଆପଣଙ୍କ ଫୋନକଲ୍ ପାଇଁ ବହୁତ ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ । ବାସ୍ତବିକ ପଣ୍ଢରପୁର ଯାତ୍ରା ଏକ ଚମତ୍କାର  ଯାତ୍ରା । ବନ୍ଧୁଗଣ, ଆଷାଢ଼ ଏକାଦଶୀ, ଯାହା ଏ ବର୍ଷ 23 ଜୁଲାଇରେ ପଡ଼ିଥିଲା, ସେହିଦିନ ପଣ୍ଢରପୁର ଯାତ୍ରାର ଭବ୍ୟ ସମାରୋହ ଆୟୋଜିତ ହୁଏ । ପଣ୍ଢରପୁର ମହାରାଷ୍ଟ୍ରର ସୋଲାପୁର ଜିଲ୍ଲାର ଏକ ପବିତ୍ର ସହର । ଆଷାଢ଼ ଏକାଦଶୀର ପ୍ରାୟ 15-20 ଦିନ ପୂର୍ବରୁ ବାରକରୀ ଅର୍ଥାତ୍ ତୀର୍ଥଯାତ୍ରୀ ପାଲଙ୍କିଗୁଡ଼ିକ ସହିତ ପଣ୍ଢରପୁର ଯାତ୍ରା ନିମନ୍ତେ ପଦଯାତ୍ରାରେ ବାହାରନ୍ତି । ଏହି ଯାତ୍ରାକୁ‘ବାରୀ’ କୁହାଯାଏ । ଏଥିରେ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ସଂଖ୍ୟାରେ ତୀର୍ଥଯାତ୍ରୀ ସମ୍ମିଳିତ ହୁଅନ୍ତି । ସନ୍ଥ ଜ୍ଞାନେଶ୍ୱର ଏବଂ ସନ୍ଥ ତୁକାରାମଙ୍କ ପରି ମହାନ୍ ସନ୍ଥମାନଙ୍କର ପାଦୁକାକୁ ପାଲିଙ୍କିରେ ରଖି ବିଟ୍ଠଲ ବିଟ୍ଠଲ ଗାଇ,ନାଚି ତଥା ବାଜା ବଜାଇ ପଣ୍ଢରପୁର ଅଭିମୁଖେ ପଦଯାତ୍ରା କରନ୍ତି । ଏହି ଯାତ୍ରା ଶିକ୍ଷା, ସଂସ୍କାର ଓ ଶ୍ରଦ୍ଧାର ତ୍ରିବେଣୀ । ଭଗବାନ୍ ବିଟ୍ଠଲ, ଯାହାଙ୍କୁ ବିଠୋୱା ବା ପାଣ୍ଡୁରଙ୍ଗ ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଏ, ତାଙ୍କରି ଦର୍ଶନ ନିମନ୍ତେ ତୀର୍ଥଯାତ୍ରୀମାନେ ସେଠାରେ ଯାଇ ପହଂଚନ୍ତି । ଭଗବାନ୍ ବିଟ୍ଠଲ ଗରିବ, ଅସହାୟ ଏବଂ ପୀଡ଼ିତ ଜନମାନଙ୍କର ହିତ ସାଧନ କରନ୍ତି । ମହାରାଷ୍ଟ୍ର, କର୍ଣ୍ଣାଟକ, ଗୋଆ, ଆନ୍ଧ୍ରପ୍ରଦେଶ,ତେଲଙ୍ଗାନାରେ ଲୋକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଭଗବାନ ବିଟ୍ଠଲଙ୍କ ପ୍ରତି ଅସୀମ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଓ ଭକ୍ତି ରହିଛି । ପଣ୍ଢରପୁରର ବିଠୋୱା ମନ୍ଦିରକୁ ଯାତ୍ରା କରିବାର ତଥା ସେଠାକାର ମହିମା, ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ, ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଆନନ୍ଦର ଏକ ଭିନ୍ନ ଅନୁଭୂତି ରହିଛି । ‘ମନ୍ କି ବାତ୍’ର ଶ୍ରୋତାମାନଙ୍କୁ ମୋର ଅନୁରୋଧ ଯେ ସମୟ ମିଳିଲେ ଥରଟିଏ ନିଶ୍ଚୟ ପଣ୍ଢରପୁର ଯାତ୍ରାର ଅନୁଭୂତି ହାସଲ କରନ୍ତୁ । ଜ୍ଞାନେଶ୍ୱର, ନାମଦେବ,ଏକନାଥ, ରାମଦାସ, ତୁକାରାମ ଆଦି ଅସଂଖ୍ୟ ସନ୍ଥମାନେ ମହାରାଷ୍ଟ୍ରରେ ଆଜି ମଧ୍ୟ ସାଧାରଣ ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଶିକ୍ଷିତ କରାଉଛନ୍ତି । ଅନ୍ଧଶ୍ରଦ୍ଧା(Blind Faith) ବିରୁଦ୍ଧରେ ସଂଗ୍ରାମ କରିବାକୁ ଶକ୍ତି ଯୋଗାଉଛନ୍ତି । ହିନ୍ଦୁସ୍ଥାନର ପ୍ରତିଟି କୋଣରେ ଏହି ସନ୍ଥ ପରମ୍ପରା ପ୍ରେରଣା ଦେଉଛି । ତାହା ସେମାନଙ୍କର ଭାରୁଡ଼ ହେଉ କି ଅଭଙ୍ଗ, ଆମମାନଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କଠାରୁ ସଦ୍ଭାବ, ପ୍ରେମ ଓ ଭ୍ରାତୃତ୍ୱର ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ସନ୍ଦେଶ ମିଳିଥାଏ । ଅନ୍ଧଶ୍ରଦ୍ଧା ବିରୁଦ୍ଧରେ ନିଷ୍ଠାପୂର୍ବକ ସଂଗ୍ରାମ କରିବାର ମନ୍ତ୍ର ମିଳିଥାଏ । ଏମାନେ ହିଁ ସେହି ମହାପୁରୁଷ ଥିଲେ, ଯେଉଁମାନେ ବିଭିନ୍ନ ସମୟରେ ସମାଜକୁ ଦିଗଦର୍ଶନ ଦେଇଥିଲେ ତଥା ସମାଜରୁ ପୁରୁଣା କୁସଂସ୍କାରଗୁଡ଼ିକୁ ସମାପ୍ତ କରିବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରିଥିଲେ । ଲୋକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ କରୁଣା, ସମାନତା ଓ ପବିତ୍ରତାର ସଂସ୍କାର ଆସୁ – ଏହା ସେମାନଙ୍କର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ଥିଲା । ଆମର ଏହି ଭାରତ ଭୂମି ହିଁ ବହୁରତ୍ନା ବସୁନ୍ଧରା । ଏଠାରେ ସାଧୁସନ୍ଥଙ୍କର ଯେପରି ଏକ ମହାନ ପରମ୍ପରା ରହିଛି । ସେହିପରି ଏଠାରେ ଭାରତମାତା ନିମନ୍ତେ ନିଜ ଜୀବନକୁ ସମର୍ପିତ କରିଥିବା ବୀର ମହାପୁରୁଷମାନେ ମଧ୍ୟ ଅଛନ୍ତି । ଏହିପରି ଜଣେ ମହାପୁରୁଷ ହେଉଛନ୍ତି ଲୋକମାନ୍ୟ ତିଳକ ଯିଏକି ଅସଂଖ୍ୟ ଭାରତୀୟଙ୍କ ମନପ୍ରାଣରେ ନିଜର ଅବିସ୍ମରଣୀୟ ପ୍ରଭାବ ଛାଡ଼ିଯାଇଛନ୍ତି । ଆମେମାନେ ଜୁଲାଇ 23 ରେ ତିଳକଜୀଙ୍କ ଜୟନ୍ତୀ ତଥା ଅଗଷ୍ଟ 1 ରେ ତାଙ୍କର ପୁଣ୍ୟତିଥିରେ ଆମେତାଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରୁଛୁ । ଲୋକମାନ୍ୟ ତିଳକଙ୍କଠାରେ ସାହସ ଓ ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ ଭରି ରହିଥିଲା ।ଇଂରେଜ ଶାସକମାନଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କ ଭୁଲ୍ ର ପ୍ରତିବିମ୍ବ ଦେଖାଇବାର ଶକ୍ତି ଏବଂ ବୁଦ୍ଧିମତା ତାଙ୍କଠାରେ ଥିଲା । ଇଂରେଜମାନେ ତିଳକଙ୍କୁ ଏତେ ଭୟ କରୁଥିଲେ ଯେ 20 ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ସେମାନେ ତିନିଥର ତାଙ୍କ ଉପରେ ରାଜଦ୍ରୋହ ଅଭିଯୋଗ ଆଣିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲେ । ଏହା କୌଣସି ଛୋଟ କଥା ନୁହେଁ । ମୁଁ ଲୋକମାନ୍ୟ ତିଳକ ଓ ଅହମଦାବାଦଠାରେ ରହିଥିବା ତାଙ୍କର ଗୋଟିଏ ପ୍ରତିମୂର୍ତି ସହ ଜଡ଼ିତ ଗୋଟିଏ ରୁଚିକର ଘଟଣା ଆଜି ଦେଶବାସୀଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ଉପସ୍ଥାପିତ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ଅକ୍ଟୋବର 1916ରେ ଅର୍ଥାତ ଆଜିକୁ ପ୍ରାୟ ଶହେ ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ଲୋକମାନ୍ୟ ତିଳକଜୀ ଯେତେବେଳେ ଅହମ୍ମଦାବାଦ ଆସିଥିଲେ ସେତେବେଳେ 40,000 ରୁ ଅଧିକ ଲୋକ ସେଠାରେ ତାଙ୍କୁ ସ୍ୱାଗତ ଜଣାଇଥିଲେ । ତାଙ୍କର ଏହି ଯାତ୍ରା ସମୟରେ ସର୍ଦ୍ଦାର ବଲ୍ଲଭ ଭାଇ ପଟେଲ ତାଙ୍କସହ ଭାବବିନିମୟର ସୁଯୋଗ ପାଇଥିଲେ । ସର୍ଦ୍ଦାର ପଟେଲ ଲୋକମାନ୍ୟ ତିଳକ ଜୀଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଅତ୍ୟଧିକ ପ୍ରଭାବିତ ଥିଲେ । 1920 ଅଗଷ୍ଟ 1 ତାରିଖରେ ଯେତେବେଳେ ଲୋକମାନ୍ୟ ତିଳକଙ୍କ ପରଲୋକ ଘଟିଲା ସେତେବେଳେ ସର୍ଦ୍ଦାର ପଟେଲ ଅହମ୍ମଦାବାଦରେ ତାଙ୍କର ଗୋଟିଏ ସ୍ମୃତିସ୍ଥଳ ନିର୍ମାଣ କରିବାକୁ ନିଷ୍ପତ୍ତି ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ । ସର୍ଦ୍ଦାର ବଲ୍ଲଭ ଭାଇ ପଟେଲ ଅହମଦାବାଦ ପୌରନିଗମର ମେୟର ନିର୍ବାଚିତ ହେଲେ । ସେ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଲୋକମାନ୍ୟ ତିଳକଙ୍କ ସ୍ମୃତିସ୍ଥଳ ନିର୍ମାଣ ପାଇଁ ଭିକ୍ଟୋରିଆ ଗାର୍ଡେନକୁ ବାଛିଲେ ଯାହା ଇଂଲଣ୍ଡର ମହାରାଣୀଙ୍କ ନାମରେ ନାମିତ ଥିଲା । ଇଂରେଜମାନେ ଏଥିରେ କ୍ଷୁବ୍ଧ ହେବା ସ୍ୱାଭାବିକ ଥିଲା । ଜିଲ୍ଲାପାଳ ଏଥିପାଇଁ ଅନୁମତି ଦେବାପାଇଁ ବାରମ୍ବାର ମନାକଲେ । କିନ୍ତୁ ସର୍ଦ୍ଦାର ସାହେବ ତ ସର୍ଦ୍ଦାର ସାହେବ ଥିଲେ । ସେ ତାଙ୍କ କଥାରେ ଅଟଳ ରହିଥିଲେ ଏବଂ କହିଥିଲେ ଯେ, ଏଥିପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ପଛେ ନିଜ ପଦ ତ୍ୟାଗ କରିବାକୁ ପଡ଼ୁ, କିନ୍ତୁ ତିଳକଜୀଙ୍କ ପ୍ରତିମୂର୍ତି ନିଶ୍ଚୟ ପ୍ରତିଷ୍ଠା ହେବ । ଶେଷକୁ ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତି ଲାଗିଲା ଏବଂ ସର୍ଦ୍ଦାର ସାହେବ 1929 ଫେବୃୟାରୀ 28 ତାରିଖ ଦିନ ଏହାର ଉଦ୍ଘାଟନ ଅନ୍ୟ କାହାରି ହାତରେ ନୁହେଁ ବରଂ ମହାତ୍ମା ଗାନ୍ଧୀଙ୍କ ଦ୍ୱାରା କରାଇଲେ । ଆଉ ସବୁଠାରୁ ମଜାକଥା ହେଲା ଯେ ଉଦ୍ଘାଟନ ଉତ୍ସବରେ ନିଜ ବକ୍ତବ୍ୟରେ ପୂଜ୍ୟ ବାପୁ କହିଲେ ଯେ, ସର୍ଦ୍ଦାର ପଟେଲ ଆସିବା ପରେ ଅହମଦାବାଦ ପୌର ନିଗମ କେବଳ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ପାଇନି ବରଂ ତାକୁ ସେ ସାହସ ମଧ୍ୟ ମିଳିଛି ଯାହାଫଳରେ ତିଳକଜୀଙ୍କ ପ୍ରତିମୂର୍ତି ନିର୍ମାଣ ସମ୍ଭବ ହୋଇପାରିଲା । ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଏହି ପ୍ରତିମୂର୍ତିର ବିଶେଷତ୍ୱ ହେଲା ଯେ, ଏହା ତିଳକଜୀଙ୍କର ଏଭଳି ଦୁର୍ଲଭ ମୂର୍ତି ଯେଉଁଥିରେ ସେ ଗୋଟିଏ ଚୌକିରେ ବସିଛନ୍ତି ଏବଂ ତଳେ ଲେଖା ହୋଇଛି “ସ୍ୱରାଜ୍ୟ ଆମର ଜନ୍ମଗତ ଅଧିକାର” । ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଇଂରେଜ ଶାସନକାଳର କଥା ହିଁ ତ କହୁଛି । ଲୋକମାନ୍ୟ ତୀଳକଜୀଙ୍କ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ସାର୍ବଜନୀନ ଗଣେଶୋତ୍ସବ ପରମ୍ପରା ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା । ସାର୍ବଜନୀନ ଗଣେଶ ଉତ୍ସବ ପାରମ୍ପରିକ ଶ୍ରଦ୍ଧାର ଉତ୍ସବ ସହିତ ସମାଜ ଜାଗରଣ, ସାମୁହିକତା ଲୋକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଏକତା ଏବଂ ସମାନତାର ଭାବନାକୁ ବୃଦ୍ଧି କରିବାର ଗୋଟିଏ ପ୍ରଭାବଶାଳୀ ମାଧ୍ୟମ ପାଲଟିଯାଇଥିଲା । ସମୟ ଥିଲା ଯେତେବେଳେ ଇଂରେଜମାନଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ସଂଗ୍ରାମ ପାଇଁ ଏକଜୁଟ ହେବାର ଆବଶ୍ୟକତା ଥିଲା । ଏହି ଉତ୍ସବମାନ ଜାତି ଏବଂ ସମ୍ପ୍ରଦାୟର ବାଧାବିଘ୍ନକୁ ଲଂଘନ କରି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଏକତାର ସୂତ୍ରରେ ବାନ୍ଧିବାର କାମ କଲା । କାଳକ୍ରମେ ଏହି ଆୟୋଜନଗୁଡ଼ିକର ଲୋକପ୍ରିୟତା ବଢ଼ିଚାଲିଲା । ଏଥିରୁ ହିଁ ଜଣାପଡ଼େ ଯେ, ଆମର ପ୍ରାଚୀନ ପରମ୍ପରା ଏବଂ ଇତିହାସର ଆମର ବୀର ନାୟକମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଆଜି ମଧ୍ୟ ଆମ ଯୁବପିଢ଼ି ଆକର୍ଷିତ ହେଉଛି । ଆଜିକାଲି ଅନେକ ସହରରେ ତ ପ୍ରାୟ ପ୍ରତ୍ୟେକ ସାହିରେ ଗଣେଶ ପୂଜା ମଣ୍ଡପ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିବ । ସାହିର ସବୁ ପରିବାର ମିଶି ଏହାର ଆୟୋଜନ କରନ୍ତି । ସମସ୍ତେ ଗୋଟିଏ ଟିମ୍ ରୂପେ କାମ କରନ୍ତି । ଏହା ଆମ ଯୁବବର୍ଗଙ୍କ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଗୋଟିଏ ସୁନ୍ଦର ଅବସର ଯେଉଁଠି ସେମାନେ ନେତୃତ୍ୱ ଏବଂ ସଙ୍ଗଠନ ଭଳି ଗୁଣ ଶିଖିପାରିବେ ଓ ଏହାକୁ ନିଜ ମଧ୍ୟରେ ବିକଶିତ କରିପାରିବେ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ମୁଁ ଗତଥର ମଧ୍ୟ ଅନୁରୋଧ କରିଥିଲି, ଆଉ ଆଜି ତିଳକଜୀଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କଲାବେଳେ ପୁଣିଥରେ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କରୁଛି ଯେ ଏଥର ମଧ୍ୟ ଆମେ ଗଣେଶ ଉତ୍ସବ ପାଳନ କରିବା, ଜାକଜମକରେ ପାଳନ କରିବା, ମନ-ପ୍ରାଣ ଦେଇ ପାଳନ କରିବା କିନ୍ତୁ ପରିବେଶ ଅନୁକୂଳ ଗଣେଶ ଉତ୍ସବ ପାଳନ କରିବାର ଇଚ୍ଛା ରଖିବା । ଗଣେଶଙ୍କ ମୂର୍ତ୍ତିଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ସାଜସଜ୍ଜାର ସାମଗ୍ରୀ, ସବୁକିଛି ପରିବେଶ ଅନୁକୂଳ ହେଉ ଆଉ ମୁଁ ତ ଚାହୁଁଛି ଯେ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ସହରରେ ପରିବେଶ ଅନୁକୂଳ ଗଣେଶ ଉତ୍ସବର ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ପ୍ରତିଯୋଗିତା ହେଉ, ସେମାନଙ୍କୁ ପୁରସ୍କାର ଦିଆଯାଉ । ତା’ଛଡ଼ା MyGov ଓ Narendra Modi App ରେ ମଧ୍ୟ ପରିବେଶ ଅନୁକୂଳ ଗଣେଶ ଉତ୍ସବ ସମ୍ପର୍କରେ ବ୍ୟାପକ ପ୍ରଚାର ହେଉ । ଆପଣଙ୍କ କଥା ମୁଁ ନିଶ୍ଚୟ ଲୋକମାନଙ୍କ ନିକଟରେ ପହଂଚାଇବି । ଲୋକମାନ୍ୟ ତିଳକ ଦେଶବାସୀଙ୍କ ମନରେ ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସର ଭାବନା ଜାଗ୍ରତ କରିଥିଲେ । ସେ ସ୍ଲୋଗାନ ଦେଇଥିଲେ “ସ୍ୱରାଜ୍ୟ ଆମର ଜନ୍ମସିଦ୍ଧ ଅଧିକାର, ଆମେ ଏହାକୁ ଆମେ ନିଶ୍ଚୟ ହାସଲ କରିବୁ ।” ଆଜି ସେହିକଥା କହିବାର ସମୟ ଆସିଛି ଯେ, “ସ୍ୱରାଜ୍ୟ ଆମର ଜନ୍ମସିଦ୍ଧ ଅଧିକାର ଏବଂ ଆମେ ଏହାକୁ ନିଶ୍ଚୟ ହାସଲ କରିବୁ ।” ସୁଶାସନ ଏବଂ ବିକାଶର ସୁପରିଣାମ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭାରତୀୟଙ୍କ ନିକଟକୁ ପହଂଚିବା ଆବଶ୍ୟକ । ଏହାହିଁ ନୂତନ ଭାରତର ନିର୍ମାଣ କରିବ । ତିଳକଙ୍କ ଜନ୍ମର 50 ବର୍ଷ ପରେ ଠିକ୍ ସେହିଦିନ ଅର୍ଥାତ୍ ଜୁଲାଇ 23 ତାରିଖ ଦିନ ଭାରତମାତାଙ୍କର ଅନ୍ୟ ଜଣେ ସୁଯୋଗ୍ୟ ସନ୍ତାନ ଜନ୍ମଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ ଯିଏ ଦେଶବାସୀଙ୍କ ସ୍ୱାଧୀନତା ପାଇଁ ନିଜ ଜୀବନ ଉତ୍ସର୍ଗ କରିଦେଲେ । ମୁଁ ଚନ୍ଦ୍ରଶେଖର ଆଜାଦଙ୍କ କଥା କହୁଛି । ଭାରତରେ ଏଭଳି କେଉଁ ଯୁବକ ଥିବ ଯିଏ ଏହି ପଂକ୍ତିକୁ ଶୁଣି ପ୍ରେରିତ ନ ହେବ?

“ସର୍ଫରୋଶୀ କି ତମନ୍ନା ଅବ୍ ହମାରେ ଦିଲ ମେ ହୈ

ଦେଖନା ହୈ ଯୋର କିତ୍ନା ବାଜୁ-ଏ-କାତିଲ୍ ମେ ହୈ” ।

ଏହି ପଂକ୍ତି ଅଶ୍ଫାକ-ଉଲ୍ଲାହ ଖାନ୍, ଭଗତ ସିଂ, ଚନ୍ଦ୍ରଶେଖର ଆଜାଦଙ୍କ ଭଳି ଅନେକ ଯୁବକଙ୍କୁ ପ୍ରେରିତ କରିଥିଲା । ଚନ୍ଦ୍ରଶେଖର ଆଜାଦଙ୍କ ବୀରତ୍ୱ, ସ୍ୱାଧୀନତା ପାଇଁ ତାଙ୍କର ଆବେଗ ଅନେକ ଯୁବକଙ୍କୁ ପ୍ରେରଣା ଯୋଗାଇଥିଲା । ଆଜାଦ ନିଜ ଜୀବନ ଦେଲେ କିନ୍ତୁ ବିଦେଶୀ ଶାସନ ଆଗରେ କେବେହେଲେ ମୁଣ୍ଡ ନୁଆଁଇଲେ ନାହିଁ । ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶରେ ଚନ୍ଦ୍ରଶେଖର ଆଜାଦଙ୍କ ଗ୍ରାମ ଅଲିରାଜପୁର ଯିବାର ସୁଯୋଗ ମୋତେ ମିଳିଛି ଯାହା ମୋର ସୌଭାଗ୍ୟ । ଆହ୍ଲାବାଦର ଚନ୍ଦ୍ରଶେଖର ଆଜାଦ ପାର୍କରେ ମଧ୍ୟ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ଅର୍ପଣ କରିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଛି । ଚନ୍ଦ୍ରଶେଖର ଆଜାଦ ଏଭଳି ଜଣେ ବୀରପୁରୁଷ ଥିଲେ, ଯିଏ ବିଦେଶୀଙ୍କ ଗୁଳିରେ ମରିବାକୁ ମଧ୍ୟ ଚାହୁଁନଥିଲେ । ବଂଚିବି ସ୍ୱାଧୀନତା ପାଇଁ ସଂଗ୍ରାମ କରି ଆଉ ମରିବି ମଧ୍ୟ ସ୍ୱାଧୀନ ଭାବରେ – ଏହାହିଁ ତ ଥିଲା ତାଙ୍କ ବିଶେଷତ୍ୱ । ପୁଣିଥରେ ଭାରତମାତାଙ୍କର ଦୁଇ ମହାନ ସନ୍ତାନ ଲୋକମାନ୍ୟ ତିଲକଜୀ ଓ ଚନ୍ଦ୍ରଶେଖର ଆଜାଦଙ୍କୁ ଶ୍ରଦ୍ଧାର ସହ ପ୍ରଣାମ କରୁଛି ।

ଏଇ କିଛିଦିନ ତଳେ ଫିନଲାଣ୍ଡରେ ଚାଲିଥିବା ଜୁନିଅର ଅଣ୍ଡର-20 ବିଶ୍ୱ ଆଥଲେଟିକ୍ ଚମ୍ପିଆନସିପ୍ର 400 ମିଟର ଦୌଡ଼ ପ୍ରତିଯୋଗିତାରେ ଭାରତର ସାହସୀ ଝିଅ ଓ ଜଣେ ଚାଷୀଙ୍କ ସୁପୁତ୍ରୀ ହିମା ଦାସ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣପଦକ ଜିତି ଇତିହାସ ସୃଷ୍ଟି କରିଛନ୍ତି । ଦେଶର ଆଉ ଜଣେ ସୁପୁତ୍ରୀ ଏକତା ଭୟାନ୍ ମୋ ଚିଠିର ପ୍ରତ୍ୟୁତ୍ତରରେ ଇଣ୍ଡୋନେସିଆରୁ ମୋତେ ଇ-ମେଲ କରିଛନ୍ତି । ସେ ଏବେ ସେଠାରେ ଏସୀୟ କ୍ରୀଡା ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତି ଚଳାଇଛନ୍ତି । ଇ-ମେଲ ରେ ଏକତା ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ – “କୌଣସି ଖେଳାଳିର ଜୀବନରେ ସବୁଠାରୁ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ହେଉଛି ଯେତେବେଳେ ସେ ତ୍ରିରଙ୍ଗ ପତାକା ଧରେ, ଆଉ ମୁଁ ତାହାକରି ଦେଖାଇଥିବାରୁ ମୁଁ ଗର୍ବିତ ।” ଏକତା, ଆମେମାନେ ମଧ୍ୟ ଆପଣଙ୍କୁ ନେଇ ଗର୍ବିତ । ଆପଣ ଦେଶର ନାମ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ କରିଛନ୍ତି । ଟ୍ୟୁନିସିଆରେ ବିଶ୍ୱ ପାରା-ଆଥଲେଟିକ୍ସ ଗ୍ରାଁ ପ୍ରି 2018 ରେ ଏକତା ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ଏବଂ ବ୍ରୋଞ୍ଜ ପଦକ ହାସଲ କରିଛନ୍ତି । ତାଙ୍କର ଏହି ଉପଲବ୍ଧି ଏଥିପାଇଁ ଖାସ୍ ଯେ, ସେ ତାଙ୍କ ପାଇଁ ଥିବା ଆହ୍ୱାନକୁ ନିଜର ସଫଳତାର ମାଧ୍ୟମ କରିଦେଲେ । 2003 ରେ ଗୋଟିଏ ସଡ଼କ ଦୁର୍ଘଟଣା ଯୋଗୁଁ ଏକତାଙ୍କ ଶରୀରର ନିମ୍ନଭାଗ ଅକାମୀ ହୋଇଯାଇଥିଲା । କିନ୍ତୁ ଏହି ଝିଅ ସାହସ ହରାଇନଥିଲେ । ନିଜକୁ ସେତିକି ସୁଦୃଢ଼ କରି ସେ ଏହି ସଫଳତା ହାସଲ କରିଛନ୍ତି । ଅନ୍ୟ ଜଣେ ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗ ଯୋଗେଶ କଠୁନିଆ ବର୍ଲିନରେ ପାରା-ଆଥଲେଟିକ୍ସ ଗ୍ରାଁ ପ୍ରି ରେ ଡିସ୍କସ ଥ୍ରୋ ରେ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣପଦକ ଜିତି ବିଶ୍ୱରେକର୍ଡ ସୃଷ୍ଟି କରିଛନ୍ତି । ତାଙ୍କସହିତ ସୁନ୍ଦର ସିଂ ଗୁର୍ଜର ମଧ୍ୟ ଜାଭେଲିନ ରେ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣପଦକ ହାସଲ କରିଛନ୍ତି । ଏକତା ଭୟାନ୍, ଯୋଗେଶ କଠୁନିଆ ଓ ସୁନ୍ଦର ସିଂ – ଆପଣ ସମସ୍ତଙ୍କ ସାହସ ଏବଂ ଉତ୍ସାହକୁ ସଲାମ କରୁଛି, ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି । ଆପଣମାନେ ଆହୁରି ଆଗକୁ ବଢ଼ନ୍ତୁ, ଖେଳୁଥାନ୍ତୁ, ଉନ୍ନତି କରୁଥାନ୍ତୁ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଅଗଷ୍ଟ ମାସଟି ଅନେକ ଐତିହାସିକ ଘଟଣା ଓ ଅନେକ ପର୍ବପର୍ବାଣୀରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଥାଏ । କିନ୍ତୁ ପାଣିପାଗ ଯୋଗୁଁ ବେଳେବେଳେ ବେମାରି ଘରେ ପ୍ରବେଶ କରିଯାଏ । ମୁଁ ଆପଣ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଉତ୍ତମ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ପାଇଁ, ଦେଶଭକ୍ତିର ପ୍ରେରଣା ଯୋଗାଉଥିବା ଏହି ଅଗଷ୍ଟ ମାସ ପାଇଁ ଏବଂ ଶହ ଶହ ବର୍ଷ ଧରି ପାଳିତ ହୋଇଆସୁଥିବା ଅନେକ ପର୍ବପର୍ବାଣୀ ପାଇଁ,ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜଣାଉଛି । ‘ମନ୍ କି ବାତ୍’ରେ ପୁଣିଥରେ ଏକାଠି ହେବା । ବହୁତ ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ ।

ନମସ୍କାର । ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଆଜି ପୁଣିଥରେ “ମନ କି ବାତ୍”ର ଏହି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ଆପଣଙ୍କ ସହ ଭାବ ବିନିମୟର ସୌଭାଗ୍ୟ ମିଳିଛି । ଏହି କିଛିଦିନ ତଳେ ବେଙ୍ଗାଲୁରୁରେ ଗୋଟିଏ ଐତିହାସିକ କ୍ରିକେଟ ମ୍ୟାଚ ହେଲା । ଆପଣମାନେ ଭଲଭାବେ ବୁଝିସାରିଥିବେ ଯେ ମୁଁ ଭାରତ ଓ ଆଫଗାନିସ୍ଥାନ ମଧ୍ୟରେ ହୋଇଥିବା ଟେଷ୍ଟମ୍ୟାଚ କଥା କହୁଛି । ଏହା ଆଫଗାନିସ୍ଥାନର ପ୍ରଥମ ଆନ୍ତର୍ଜାତିକ ମ୍ୟାଚ ଥିଲା ଏବଂ ଏହା ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭାରତୀୟଙ୍କ ପାଇଁ ଗୌରବର କଥା ଯେ ଆଫଗାନିସ୍ଥାନର ଏହି ଐତିହାସିକ ମ୍ୟାଚ ଭାରତ ସହ ଥିଲା । ଏହି ମ୍ୟାଚରେ ଉଭୟ ଦଳ ଖୁବ୍ ସୁନ୍ଦର ଖେଳ ପ୍ରଦର୍ଶନ କଲେ । ଆଫଗାନିସ୍ଥାନର ଅନ୍ୟ ଏକ ବୋଲର ରଶିଦ୍ ଖାନ ଚଳିତ ବର୍ଷ ଆଇପିଏଲ୍ ଟୁର୍ଣ୍ଣାମେଣ୍ଟରେ ମଧ୍ୟ ଖୁବ୍ ସୁନ୍ଦର ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିଥିଲେ । ମୋର ମନେଅଛି ଯେ ଆଫଗାନିସ୍ଥାନର ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଅଶରଫ୍ ଗନି ମୋତେ tag (ଯୋଡି) କରି ନିଜର ଟ୍ଵିଟର ପୃଷ୍ଠାରେ ଲେଖିଥିଲେ ଯେ “ଆଫଗାନିସ୍ଥାନର ଲୋକେ ନିଜ ହିରୋ ରଶିଦ୍ ଖାନଙ୍କ ପାଇଁ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଗର୍ବିତ ।” ମୁଁ ଆମ ଭାରତୀୟ ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମଧ୍ୟ କୃତଜ୍ଞ ଯେଉଁମାନେ ଆମ ଖେଳାଳିମାନଙ୍କୁ ନିଜ କୌଶଳ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିବା ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ପ୍ଲାଟଫର୍ମ ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି । ରଶିଦ ଖାନ୍ ଆଫଗାନିସ୍ଥାନର ଶ୍ରେଷ୍ଠତ୍ୱର ପ୍ରତିନିଧିତ୍ୱ କରନ୍ତି । ସେ କ୍ରିକେଟ ଜଗତର ଗୋଟିଏ ସମ୍ପତ୍ତି (Asset) ତା’ସହିତ ଟିକିଏ ମଜାଳିଆ ଢଙ୍ଗରେ ଏକଥା ମଧ୍ୟ ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ, “ଆମେ ତା’କୁ କାହାରିକୁ ଦେବୁନି” । ଏହି ମ୍ୟାଚ୍ ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ସ୍ମରଣୀୟ ହୋଇରହିବ । ଯେହେତୁ ଏହା ପ୍ରଥମ ମ୍ୟାଚ ତେଣୁ ଏହା ମନେରହିବା ତ ସ୍ୱାଭାବିକ ହେଲେ ମୋ ପାଇଁ ଏହି ମ୍ୟାଚ ଅନ୍ୟ ଗୋଟିଏ ବିଶେଷ କାରଣ ଯୋଗୁଁ ସ୍ମରଣୀୟ ହୋଇରହିବ । ଭାରତୀୟ ଦଳ ଏମିତି କିଛି କଲା, ଯାହା ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱ ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ଉଦାହରଣ । ଗୋଟିଏ ବିଜେତା ଦଳ ପୁରସ୍କାର ଗ୍ରହଣ କରିବା ସମୟରେ ଯାହା କରିପାରେ, ତାହା ସେମାନେ କଲେ । ପୁରସ୍କାର ଗ୍ରହଣ କରିବା ସମୟରେ ସେମାନେ ପ୍ରଥମ କରି ଆନ୍ତର୍ଜାତିକ ମ୍ୟାଚ ଖେଳୁଥିବା ଆଫଗାନିସ୍ଥାନ ଦଳକୁ ମଧ୍ୟ ଆମନ୍ତ୍ରିତ କଲେ ଏବଂ ଉଭୟ ଦଳ ମିଶି ଫଟୋ ଉଠାଇଲେ । Sportsman Spirit କ’ଣ – ଖେଳୁଆଡ଼ ମନୋବୃତି କ’ଣ ତାହା ଏହି ଗୋଟିଏ ଘଟଣାରୁ ଆମେ ଅନୁଭବ କରିପାରିବା । ଖେଳ ସମାଜକୁ ଏକଜୁଟ କରିବା ଏବଂ ଆମ ଯୁବବର୍ଗଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଥିବା ନୈପୁଣ୍ୟ, ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ରହିଥିବା ପ୍ରତିଭାକୁ ଖୋଜି ବାହାର କରିବାର ଗୋଟିଏ ଉତ୍ତମ ଉପାୟ । ଭାରତ ଏବଂ ଆଫଗାନିସ୍ଥାନ, ଉଭୟ ଦଳକୁ ମୁଁ ମୋର ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜଣାଉଛି । ମୁଁ ଆଶା କରୁଛି ଯେ, ଆଗକୁ ମଧ୍ୟ ଆମେ ଏହିଭଳି ପରସ୍ପର ମଧ୍ୟରେ ଖେଳୁଆଡ ମନୋବୃତ୍ତି ବା Sportsman Spirit ସହ ଖେଳିବା ଏବଂ ଆଗକୁ ବଢ଼ିବା ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଏଥର ଜୁନ୍ 21 ତାରିଖ ଚତୁର୍ଥ ଯୋଗଦିବସ ଦିନ ଗୋଟିଏ ଭିନ୍ନ ଦୃଶ୍ୟ ଥିଲା । ସାରା ଦୁନିଆ ଏକଜୁଟ୍ ହୋଇଯାଇଥିବା ଦେଖାଗଲା । ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱରେ ଲୋକେ ପୁରା ଉତ୍ସାହର ସହିତ ଯୋଗାଭ୍ୟାସ କଲେ । ବ୍ରାସିଲରେ ୟୁରୋପୀୟ ସଂସଦ ହେଉ କି ନ୍ୟୁୟର୍କସ୍ଥିତ ମିଳିତ ଜାତିସଂଘର ମୁଖ୍ୟ କାର୍ଯ୍ୟାଳୟ ହେଉ ବା ଜାପାନ ନୌବାହିନୀର ଯୁଦ୍ଧଜାହାଜ ହେଉ, ସବୁଠି ଲୋକେ ଯୋଗାଭ୍ୟାସ କରୁଥିବା ଦେଖାଗଲା । ସାଉଦି ଆରବରେ ପ୍ରଥମ ଥର ଯୋଗର ଐତିହାସିକ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଅନୁଷ୍ଠିତ ହେଲା ଏବଂ ମୋତେ ସୂଚନା ଦିଆଯାଇଛି ଯେ, ମହିଳାମାନେ ଅନେକଗୁଡ଼ିଏ ଆସନ ପ୍ରଦର୍ଶନ କଲେ । ଲଦାଖର ସୁଉଚ୍ଚ ବରଫାବୃତ ପାହାଡ଼ ଶିଖରରେ ଭାରତ ଏବଂ ଚୀନର ସୈନିକମାନେ ଏକାଠି ମିଶି ଯୋଗାଭ୍ୟାସ କଲେ । ଯୋଗ ସମସ୍ତ ସୀମାକୁ ଲଂଘନ କରି ଯୋଡ଼ିବାର କାମ କରେ । ଶହ ଶହ ଦେଶର ହଜାର ହଜାର ଉତ୍ସାହୀ ଲୋକ ଜାତି, ଧର୍ମ, ବର୍ଣ୍ଣ, ଲିଙ୍ଗ, ଅଂଚଳ ନିର୍ବିଶେଷରେ ଏହାକୁ ପାଳନ କରି ଗୋଟିଏ ବହୁତ ବଡ଼ ଉତ୍ସବରେ ପରିଣତ କରିଦେଲେ । ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱରେ ଯେତେବେଳେ ଲୋକେ ଏତେ ଉତ୍ସାହର ସହିତ ଯୋଗଦିବସର କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମଗୁଡ଼ିକରେ ଭାଗ ନେଉଥିବେ ସେତେବେଳେ ଭାରତରେ ଏହାର ଉତ୍ସାହ ତ ଅନେକ ଗୁଣ ବଢ଼ିଯିବ ।

ଆମର ପ୍ରତିରକ୍ଷା ବାହିନୀର ଯବାନମାନେ ଜଳ, ସ୍ଥଳ, ଆକାଶ ସବୁଠି ଯୋଗ କରୁଥିବା ଦୃଶ୍ୟ ଯେତେବେଳେ ଦେଶର ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଲୋକ ଦେଖନ୍ତି ସେତେବେଳେ ଦେଶ ଗର୍ବ ଅନୁଭବ କରେ । କିଛି ବୀର ସୈନିକ ବୁଡ଼ାଜାହାଜରେ ଯୋଗାଭ୍ୟାସ କରିଥିବାବେଳେ, କିଛି ସୈନିକ ସିଆଚିନରବରଫାବୃତ ପାହାଡ଼ ଉପରେ ଯୋଗାଭ୍ୟାସ କଲେ । ଆମର ବାୟୁସେନାର ଯୋଦ୍ଧାମାନେ ତ ମୁକ୍ତାକାଶରେ ପୃଥିବୀପୃଷ୍ଠରୁ 15 ହଜାର ଫୁଟ ଉଚ୍ଚତାରେ ଯୋଗାସନ କରି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସ୍ତବ୍ଧ କରିଦେଲେ । ଉଡ଼ାଜାହାଜରେ ବସି ଯୋଗାସନ ନ କରି ମୁକ୍ତାକାଶରେ ତାଙ୍କର ଯୋଗ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିବା ଦୃଶ୍ୟ ଅନନ୍ୟ ଥିଲା । ସ୍କୁଲ ହେଉ, କଲେଜ ହେଉ, ଅଫିସ ହେଉ, ପାର୍କ ହେଉ, ଉଚ୍ଚ ଅଟ୍ଟାଳିକା ହେଉ କିମ୍ବା ଖେଳପଡ଼ିଆ ହେଉ, ସବୁଠି ଯୋଗାଭ୍ୟାସ ହେଲା । ଅହମଦାବାଦର ଗୋଟିଏ ଦୃଶ୍ୟ ତ ଖୁବ୍ ହୃଦୟସ୍ପର୍ଶୀ ଥିଲା । ସେଠାରେ ପ୍ରାୟ 750 ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗ ଭାଇ-ଭଉଣୀ ଗୋଟିଏ ସ୍ଥାନରେ ଏକାଠି ଯୋଗାଭ୍ୟାସ କରି ବିଶ୍ୱରେକର୍ଡ ସୃଷ୍ଟି କରିଦେଲେ । ଯୋଗ ଜାତି, ଧର୍ମ ଏବଂ ଭୂଗୋଳର ସୀମା ପାର କରି ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱର ଲୋକଙ୍କୁ ଏକଜୁଟ କରିବାର କାମ କରିଛି । ଶହ ଶହ ବର୍ଷଧରି ରହିଆସିଥିବା ଆମର ବସୁଧୈବ କୁଟୁମ୍ବକମ୍ ଭାବନା, ଯାହା ଉପରେ ଆମର ମୁନିଋଷିମାନେ ସବୁବେଳେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଇଆସିଛନ୍ତି, ଯୋଗ ତାହାକୁ ପ୍ରକୃତ ଅର୍ଥରେ ସାର୍ଥକ କରି ଦେଖାଇଛି । ମୋ ମତରେ ଯୋଗ ଆଜି ସୁସ୍ଥତାର ଏକ ବିପ୍ଳବରେ ପରିଣତ ହୋଇଛି । ମୁଁ ଆଶା କରୁଛି ଯେ ଯୋଗ ମାଧ୍ୟମରେ ସୁସ୍ଥତାର ଯେଉଁ ଅଭିଯାନ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଛି ତାହା ଆହୁରି ଆଗକୁ ବଢ଼ିବ । ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ଲୋକ ଏହାକୁ ନିଜ ଜୀବନର ଅଂଶ ରୂପେ ଗ୍ରହଣ କରିବେ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, MyGov ଏବଂ NarendraModiApp ରେ ଏଥର “ମନ କି ବାତ୍”ରେ ଜୁଲାଇ 1 ତାରିଖ ଦିନ ପଡ଼ୁଥିବା Doctors Day ବିଷୟରେ କହିବା ପାଇଁ ଅନେକ ଲୋକ ମୋତେ ଲେଖିଛନ୍ତି । ଠିକ୍ କଥା । ଆମେ ଅସୁବିଧା ସମୟରେ ହିଁ ଡାକ୍ତରଙ୍କୁ ମନେପକାଉ, କିନ୍ତୁ ଏହା ଏଭଳି ଗୋଟିଏ ଦିନ ଯେତେବେଳେ ଦେଶ ଆମ ଡାକ୍ତରମାନଙ୍କ ଉପଲବ୍ଧିଗୁଡ଼ିକୁ ଗ୍ରହଣ କରିବା ସହ ସମାଜ ପ୍ରତି ସେମାନଙ୍କ ସେବା ଏବଂ ସମର୍ପଣ ପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ବହୁତ ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଇଥାଏ । ସ୍ୱଭାବତଃ ଆମେ ମା’ଙ୍କୁ ଭଗବାନ ରୂପରେ ପୂଜା କରିଥାଉଁ, ଭଗବାନ ବୋଲି ମାନୁ କାରଣ ମା’ ଆମକୁ ଜୀବନ ଦିଏ, ମା’ ଆମକୁ ଜନ୍ମ ଦେଇଥାଏ କିନ୍ତୁ ବେଳେବେଳେ ଡାକ୍ତର ଆମକୁ ପୁନର୍ଜନ୍ମ ଦେଇଥାନ୍ତି । ଡାକ୍ତରମାନଙ୍କ ଭୂମିକା କେବଳ ଚିକିତ୍ସା କରିବା ଯାଏ ସୀମିତ ନ ଥାଏ । ପ୍ରାୟତଃ ଡାକ୍ତର ପରିବାରର ବନ୍ଧୁ ଭାବରେ ଥାଆନ୍ତି । ଆମର lifestyle guide ଭାବରେ ଥାଆନ୍ତି । “They not only cure, but also heal”. ଆଜିକାଲି ଡାକ୍ତରଙ୍କ ପାଖରେ ଚିକିତ୍ସା ସମ୍ପର୍କୀୟ ବିଶେଷ ଜ୍ଞାନ ତ ରହୁଛି, ତା’ ସାଙ୍ଗକୁ ସେମାନଙ୍କ ପାଖରେ ଶରଦ୍ଭରକ୍ସବକ୍ଷ କ୍ଷସଲର ଗ୍ଦଗ୍ଧଚ୍ଚକ୍ଷର ଗ୍ଧକ୍ସରଦ୍ଭୟଗ୍ଦ ବିଷୟରେ ଆମ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଉପରେ ଏହାର ପ୍ରଭାବ ସମ୍ପର୍କରେ ଗଭୀର ଅନୁଭୂତି ରହୁଛି । ଭାରତୀୟ ଡାକ୍ତରମାନେ ନିଜର କ୍ଷମତା ଏବଂ ଦକ୍ଷତା ମାଧ୍ୟମରେ ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱରେ ନିଜର ପରିଚୟ ସୃଷ୍ଟି କରିଛନ୍ତି । ଡାକ୍ତରୀ ବୃତିରେ ଦକ୍ଷତା, କଠିନ ପରିଶ୍ରମ ସହ ଆମ ଡାକ୍ତରମାନେ ଜଟିଳ ଚିକିତ୍ସା ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ ପାଇଁ ବେଶ ଜଣାଶୁଣା । “ମନ୍ କି ବାତ୍” ମାଧ୍ୟମରେ ମୁଁ ସମସ୍ତ ଦେଶବାସୀଙ୍କ ତରଫରୁ ଆମ ସମସ୍ତ ଡାକ୍ତର ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କୁ ଆସନ୍ତା ଜୁଲାଇ 1 ତାରିଖ ଦିନ ପଡୁଥିବା ଡାକ୍ତର ଦିବସ ଉପଲକ୍ଷେ ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜଣାଉଛି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଆମେ ସମସ୍ତେ ଭାଗ୍ୟବାନ ଯେଉଁମାନେ ଭାରତଭୂମିରେ ଜନ୍ମଗ୍ରହଣ କରିଛୁ । ଭାରତର ଇତିହାସ ଏତେ ସମୃଦ୍ଧ ଯେ, ଏଠାରେ ଏଭଳି କୌଣସି ମାସ ନାହିଁ, ଏମିତି କୌଣସି ଦିନ ନାହିଁ ଯେଉଁଦିନ କୌଣସି ନା କୌଣସି ଐତିହାସିକ ଘଟଣା ନ ଘଟିଛି । ଦେଖିବାକୁ ଗଲେ ଭାରତର ପ୍ରତ୍ୟେକ ସ୍ଥାନର ନିଜସ୍ୱ ପରମ୍ପରା ରହିଛି । ସେଠାକାର କୌଣସି ସନ୍ଥ, କୌଣସି ମହାପୁରୁଷ, କେହି ପ୍ରସିଦ୍ଧ ବ୍ୟକ୍ତି ରହିଥାନ୍ତି, ସମସ୍ତଙ୍କର ନିଜ ନିଜ ଅବଦାନ ରହିଥାଏ ନିଜର ମହାତ୍ମ୍ୟ ଥାଏ ।

“ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ମହୋଦୟ ନମସ୍କାର, ମୁଁ ଡା. ସୁରେନ୍ଦ୍ର ମିଶ୍ର କହୁଛି । ଆମେ ଜାଣିବାକୁ ପାଇଛୁ ଯେ ଜୁନ୍ 28 ତାରିଖ ଦିନ ଆପଣ ମଗହର ଆସୁଛନ୍ତି । ମୁଁ ମଗହର ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ ଗୋରଖପୁର ଅନ୍ତର୍ଗତ ଗୋଟିଏ ଛୋଟ ଗାଁ ଟଡୁଆର ବାସିନ୍ଦା । ମଗହର କବୀରଙ୍କ ସମାଧି ସ୍ଥଳ । ଏଠାରେ ଲୋକେ କବୀରଙ୍କୁ ସାମାଜିକ ସମାନତା ପାଇଁ ସ୍ମରଣ କରନ୍ତି ଏବଂ କବୀରଙ୍କ ଚିନ୍ତାଧାରା ଉପରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ସ୍ତରରେ ଆଲୋଚନା ହୁଏ । ଆପଣଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟଯୋଜନା ଦ୍ୱାରା ଏ ଦିଗରେ ସମାଜର ସବୁ ସ୍ତରରେ ଯଥେଷ୍ଟ ପ୍ରଭାବ ପଡ଼ିବ । ଭାରତ ସରକାରଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟଯୋଜନା ସମ୍ପର୍କରେ ଜଣାଇବାକୁ ଆପଣଙ୍କୁ ବିନମ୍ର ଅନୁରୋଧ କରୁଛି ।”

ଆପଣଙ୍କର ଫୋନକଲ୍ ପାଇଁ ବହୁତ ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ । ଏହା ସତ୍ୟ ଯେ ମୁଁ 28 ତାରିଖରେ ମଗହରକୁ ଆସୁଛି । ଗୁଜରାଟର କବୀରୱାଡ୍ ସହ ଆପଣମାନେ ଭଲ ଭାବରେ ପରିଚିତ ଥିବେ । ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ଗୁଜରାଟରେ କାମ କରୁଥିଲି, ସେତେବେଳେ ସନ୍ଥ କବୀରଙ୍କ ପରମ୍ପରା ସହ ସମ୍ପୃକ୍ତ ଲୋକମାନଙ୍କର ଏକ ରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ଅଧିବେଶନ ଆୟୋଜିତ କରିଥିଲି । ଆପଣମାନେ ଏହା ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ କବୀର ଦାସ କାହିଁକି ମଗହର ଯାଇଥିଲେ? ସେତେବେଳେ ଗୋଟିଏ ଧାରଣା ରହିଥିଲା ଯେ ଯାହାର ମୃତ୍ୟୁ ମଗହରରେ ହୁଏ, ସେ ସ୍ୱର୍ଗପ୍ରାପ୍ତି ହୁଏନାହିଁ । ଅପରପକ୍ଷରେ ଯିଏ କାଶୀରେ ଦେହତ୍ୟାଗ କରେ, ସେ ସ୍ୱର୍ଗଯାତ୍ରା କରେ । ମଗହରକୁ ଅପବିତ୍ର କୁହାଯାଉଥିଲା ଯାହାକୁ କବୀରଦାସ ସ୍ୱୀକାର କରୁନଥିଲେ । ନିଜ ସମୟରେ ପ୍ରଚଳିତ ଏହିପରି କୁସଂସ୍କାର ଓ ଅନ୍ଧବିଶ୍ୱାସଗୁଡ଼ିକୁ ସେ ଅମାନ୍ୟ କରିଥିଲେ । ଏଥିପାଇଁ ସେ ମଗହର ଗଲେ ଏବଂ ସେହିଠାରେ ହିଁ ସମାଧି ନେଲେ । ସନ୍ଥ କବୀରଦାସ ନିଜ ବାଣୀଏବଂ ଦୋହାଗୁଡ଼ିକ ମାଧ୍ୟମରେ ସାମାଜିକ ସମାନତା, ଶାନ୍ତି ଏବଂ ଭ୍ରାତୃତ୍ୱକୁ ପ୍ରାଧାନ୍ୟ ଦେଇଥିଲେ । ଏହାହିଁ ତାଙ୍କର ଆଦର୍ଶ ଥିଲା । ତାଙ୍କ ଲେଖାଗୁଡ଼ିକରୁ ଆମମାନଙ୍କୁ ଏହି ଆଦର୍ଶପ୍ରାପ୍ତ ହୁଏ ଯାହାକି ସାମ୍ପ୍ରତିକ ଯୁଗ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରେରଣାଦାୟୀ । ତାଙ୍କର ଗୋଟିଏ ଦୋହା ହେଲା –

“କବୀର ସୋଇ ପୀର ହେ, ଜୋ ଜାନେ ପର ପୀର ।

ଜୋ ପର ପୀର ନ ଜାନହୀ, ସୋ କା ପୀର ମେ ପୀର ।”

ଅର୍ଥାତ୍ ସଚ୍ଚା ସନ୍ଥ ସିଏ, ଯିଏ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର ପୀଡ଼ାକୁ ଜାଣେ ଓ ବୁଝେ । ଯିଏ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର ଦୁଃଖକୁ ଜାଣେନାହିଁ, ସେ ନିଷ୍ଠୁର । କବୀରଦାସ ସାମାଜିକ ସମାନତା ଉପରେ ବିଶେଷ ପ୍ରାଧାନ୍ୟ ଦେଇଥିଲେ । ସେ ନିଜ ସମୟଠାରୁ ବହୁତ ଆଗକୁ ଚିନ୍ତା କରୁଥିଲେ । ସେ ସମୟରେ ଯେତେବେଳେ ବିଶ୍ୱରେ ଅବନତି ଓ ସଂଘର୍ଷର ସମୟ ପ୍ରଚଳିତ ଥିଲା, ସେ ଶାନ୍ତି ଓ ସଦ୍ଭାବର ସନ୍ଦେଶ ଦେଇଥିଲେ ଏବଂ ଜନମାନସକୁ ଏକତ୍ର କରି ମତପାର୍ଥକ୍ୟକୁ ଦୂର କରିବାର ପ୍ରୟାସ କରିଥିଲେ ।

“ଜଗ୍ ମେଁ ବୈରୀ କୋଇ ନହିଁ, ଜୋ ମନ୍ ଶୀତଲ୍ ହୋୟ ।

ୟହ୍ ଆପା ତୋ ଡାଲ୍ ଦେ, ଦୟାକରେ ସବ୍ ହୋୟ ।’

ଅନ୍ୟ ଏକ ଦୋହାରେ କବୀର କହିଛନ୍ତି –

“ଜହାଁ ଦୟା ତହଁ ଧର୍ମ ହେ, ଜହାଁ ଲୋଭ୍ ତହଁ ପାପ୍ ।

ଜହାଁ କ୍ରୋଧ୍ ତହଁ କାଲ୍ ହେ, ଜହାଁ କ୍ଷମା ତହଁ ଆପ୍ ।’

ସେ ମଧ୍ୟ କହିଛନ୍ତି –

‘ଜାତି ନ ପୁଛୋ ସାଧୁ କୀ, ପୁଚ୍ଛ୍ ଲୀଜିୟେ ଜ୍ଞାନ୍ ।’

ସେ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ନିବେଦନ କରିଛନ୍ତି ଯେ ସେମାନେ ନିଜ ନିଜର ଧର୍ମ ଓ ଜାତିର ସଂକୀର୍ଣ୍ଣ ଭାବନାର ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵକୁ ଉଠି ଜ୍ଞାନ ମାଧ୍ୟମରେ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଭଲ ପାଆନ୍ତୁ ଓ ଆଦର ସମ୍ମାନ କରନ୍ତୁ । କବୀରଙ୍କର ବାଣୀଗୁଡ଼ିକ କେତେ ଶତାବ୍ଦୀ ପରେ ମଧ୍ୟ ଆଜି ପ୍ରାସଙ୍ଗିକ ।

ଆଜି ଯେତେବେଳେ ଆମେମାନେ ସନ୍ଥ କବୀରଦାସଙ୍କ ବିଷୟରେ କଥା ହେଉଛନ୍ତି, ତାଙ୍କର ଗୋଟିଏ ଦୋହା ମୋର ମନେପଡ଼ୁଛି ଯେଉଁଥିରେ ସେ କହିଛନ୍ତି –

“ଗୁରୁଗୋବିନ୍ଦ ଦୋଉ ଖଡ଼େ, କାକେ ଲାଗୁଁ ପାଁୟ୍ ।

ବଲିହାରୀ ଗୁରୁ ଆପ୍ନେ, ଗୋବିନ୍ଦ ଦିୟୋ ବତାୟ୍ ।

ଗୁରୁଙ୍କର ମାହାତ୍ମ୍ୟ ହିଁ ଏହିପରି । ଏହିପରି ଜଣେ ଗୁରୁ ହେଉଛନ୍ତି ଜଗଦ୍ଗୁରୁ – ଗୁରୁ ନାନକଦେବ ଯିଏକି କୋଟି କୋଟି ଲୋକମାନଙ୍କୁ ସନ୍ମାର୍ଗ ଦେଖାଇଲେ ତଥା ଶତାବ୍ଦୀ ଶତାବ୍ଦୀ ଧରି ପ୍ରେରଣା ପ୍ରଦାନ କଲେ । ଗୁରୁ ନାନକଦେବ ସମାଜରେ ପ୍ରଚଳିତ ଜାତିଗତ ପାର୍ଥକ୍ୟକୁ ସମାପ୍ତ କରିବା ସହିତ ସମଗ୍ର ମାନବଜାତିକୁ ଏକତାର ବନ୍ଧନରେ ଆବଦ୍ଧ କରି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଭଲପାଇବାର ଉପଦେଶ ଦେଇଥିଲେ । ଗୁରୁ ନାନକଦେବ କହୁଥିଲେ ଗରିବ ଓ ଅସହାୟ ଲୋକମାନଙ୍କର ସେବା ହିଁ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସେବା । ସେ ଯେଉଁ ସ୍ଥାନକୁ ଗଲେ ସେଠାରେ ସମାଜର ମଙ୍ଗଳ ନିମନ୍ତେ ପ୍ରୟାସ କଲେ । ସାମାଜିକ ଭେଦଭାବରୁ ମୁକ୍ତ ରନ୍ଧନ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଯେଉଁଠାରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜାତି ପନ୍ଥ ଧର୍ମ କିମ୍ବା ସମ୍ପ୍ରଦାୟର ବ୍ୟକ୍ତି ଆସି ଭୋଜନ କରିପାରୁଥିଲା, ଗୁରୁ ନାନକଦେବ ଏହି ଲଙ୍ଗର ବ୍ୟବସ୍ଥାର ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ । 2019ରେ ଗୁରୁନାନକ ଦେବଜୀଙ୍କର 550ତମ ପ୍ରକାଶ ପର୍ବ ପାଳିତ ହେବ । ମୁଁ ଚାହେଁ ଆମେ ସମସ୍ତେ ଉତ୍ସାହ ଏବଂ ଉଦ୍ଦୀପନାର ସହ ଏଥିରେ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କରିବା । ଆପଣମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ମୋର ନିବେଦନ ଯେ ଗୁରୁନାନକ ଦେବଜୀଙ୍କର 550ତମ ‘ପ୍ରକାଶ ପର୍ବ’କୁ ସମଗ୍ର ସମାଜରେ ଏବଂ ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱରେ କିପରି ପାଳନ କରାଯିବ, ନୂଆ ନୂଆ ବିଚାର, ନୂଆ ନୂଆ ପରାମର୍ଶ ଓ କଳ୍ପନା, କ’ଣ ସବୁ ହେବା ଦରକାର; ଏ ବିଷୟରେ ଆପଣମାନେ ଚିନ୍ତା କରନ୍ତୁ, ପ୍ରସ୍ତୁତି କରନ୍ତୁ ଏବଂ ଗର୍ବ ଗୌରବ ସହିତ ଆମେ ସମସ୍ତେ ଏହି ପ୍ରକାଶପର୍ବକୁ ପ୍ରେରଣା ପର୍ବ ଭାବରେ ପାଳନ କରିପାରିବା ।

ମୋ ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ! ଭାରତର ସ୍ୱାଧୀନତାର ସଂଘର୍ଷ ବହୁତ ଦୀର୍ଘ, ବ୍ୟାପକ, ଗମ୍ଭୀର ତଥା ଅସଂଖ୍ୟ ବଳିଦାନ ସହ ସମ୍ପୃକ୍ତ । ପଞ୍ଜାବ ସହିତ ଅନ୍ୟ ଏକ ଇତିହାସ ଯୋଡ଼ିହୋଇ ରହିଛି । 2019ରେ ଜାଲିଆନାୱାଲାବାଗର ସେହି ଭୟାନକ ଘଟଣାର ଶହେ ବର୍ଷ ପୁରଣ ହେବାକୁ ଯାଉଛି ଯାହାକି ସମଗ୍ର ମାନବତାକୁ ଲଜ୍ଜିତ କରିଦେଇଥିଲା । 13 ଏପ୍ରିଲ୍ 1919ର ସେହି କଳାଦିବସ କିଏ ବା ଭୁଲିପାରିବ ଯେଉଁଦିନ କ୍ଷମତାର ଦୁରୂପଯୋଗ କରି ନିଷ୍ଠୁରତାର ସମସ୍ତ ସୀମା ଲଂଘନ କରି ନିର୍ଦ୍ଦୋଷ, ନିଃଶସ୍ତ୍ର ଏବଂ ନିରପରାଧ ଲୋକମାନଙ୍କ ଉପରେ ଗୁଳିବର୍ଷଣ କରାଯାଇଥିଲା । ଏହି ଘଟଣାର ଶହେବର୍ଷ ପୂର୍ତିକୁ କିପରି ସ୍ମରଣ କରିବା, ଏହାଉପରେ ଆମେମାନେ ବିଚାର କରିପାରିବା । କିନ୍ତୁ ଏହି ଘଟଣା ଆମମାନଙ୍କୁ ଯେଉଁ ଅମର ସନ୍ଦେଶ ପ୍ରଦାନ କଲା, ତାକୁ ଆମେ ସବୁ ସର୍ବଦା ମନେ ରଖିବା । ହିଂସା ଓ ନିଷ୍ଠୁରତା ଦ୍ୱାରା କେବେବି କୌଣସି ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ କରାଯାଇନପାରେ । ସର୍ବଦା ଶାନ୍ତି ଓ ଅହିଂସାର, ତ୍ୟାଗ ଏବଂ ବଳିଦାନର ବିଜୟ ହୋଇଥାଏ ।

ମୋ ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ! ଦିଲ୍ଲୀର ରୋହିଣୀ ଅଞ୍ଚଳରେ ରହୁଥିବା ନିବାସୀ ଶ୍ରୀ ରମଣ କୁମାର NarendraModi App ରେ ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ ଆଗାମୀ 6 ଜୁଲାଇ ଡ. ଶ୍ୟାମାପ୍ରସାଦ ମୁଖାର୍ଜୀଙ୍କର ଜନ୍ମଦିନ । ସେ ଚାହିଁଛନ୍ତି ଯେ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ମୁଁ ଡ. ଶ୍ୟାମାପ୍ରସାଦ ମୁଖାର୍ଜୀଙ୍କ ସମ୍ପର୍କରେ ଦେଶବାସୀମାନଙ୍କୁ କିଛି କହେ । ରମଣ ଜୀ, ସର୍ବପ୍ରଥମେ ଆପଣଙ୍କୁ ଅନେକ ଅନେକ ଧନ୍ୟବାଦ । ଭାରତ ଇତିହାସରେ ଆପଣଙ୍କ ଆଗ୍ରହ ଦେଖି ବହୁତ ଭଲଲାଗିଲା । ଆପଣ ଜାଣିଛନ୍ତି, ଗତକାଲି ଅର୍ଥାତ୍ 23 ଜୁନ୍ ଡ. ଶ୍ୟାମାପ୍ରସାଦ ମୁଖାର୍ଜୀଙ୍କର ପୁଣ୍ୟତିଥି ଥିଲା । ଡ. ଶ୍ୟାମାପ୍ରସାଦ ମୁଖାର୍ଜୀଙ୍କର ବିଭିନ୍ନ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଦକ୍ଷତା ଥିଲା କିନ୍ତୁ ଶିକ୍ଷା, ପ୍ରଶାସନ ଏବଂ ସଂସଦୀୟ ବ୍ୟାପାର କ୍ଷେତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ସହ ସେ ବିଶେଷ ଭାବରେ ସମ୍ପୃକ୍ତ ଥିଲେ । ଏହା ବହୁତ କମ୍ ଲୋକ ଜାଣିଥିବେ ଯେ ସେ କୋଲକାତା ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟର ସବୁଠାରୁ କମ୍ ବୟସର କୁଳପତି ଥିଲେ । ସେ ଯେତେବେଳେ କୁଳପତି ହୋଇଥିଲେ ସେତେବେଳେ ତାଙ୍କର ବୟସ ଥିଲା ମାତ୍ର 33 । ଏହାମଧ୍ୟ ବହୁତ କମ୍ ଲୋକ ଜାଣିଥିବେ ଯେ 1937 ମସିହାରେ ଡ. ଶ୍ୟାମାପ୍ରସାଦ ମୁଖାର୍ଜୀଙ୍କ ନିମନ୍ତ୍ରଣରେ ଶ୍ରୀ ଗୁରୁଦେବ ରବୀନ୍ଦ୍ରନାଥ ଠାକୁର କୋଲକାତା ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଅନୁଷ୍ଠିତ ସମାବର୍ତ୍ତନ ସମାରୋହକୁ ବଙ୍ଗଳା ଭାଷାରେ ସମ୍ବୋଧିତ କରିଥିଲେ । ଏହା ପ୍ରଥମ ଘଟଣା ଥିଲା ଯେତେବେଳେ ଇଂରେଜମାନଙ୍କର ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ଥିଲା ଏବଂ କୋଲକାତା ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟରେ କୌଣସି ବ୍ୟକ୍ତି ବଙ୍ଗଳା ଭାଷାରେ ସମାବର୍ତ୍ତନ ଉତ୍ସବକୁ ସମ୍ବୋଧିତ କରିଥିଲେ । 1947ରୁ 1950 ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଡ. ଶ୍ୟାମାପ୍ରସାଦ ମୁଖାର୍ଜୀ ଭାରତର ସର୍ବପ୍ରଥମ ଶିଳ୍ପମନ୍ତ୍ରୀ ଥିଲେ ଏବଂ ଗୋଟିଏ ଦୃଷ୍ଟିରୁ କହିବାକୁ ଗଲେ ସେ ଭାରତର ଶିଳ୍ପବିକାଶର ଶିଳାନ୍ୟାସ କରିଥିଲେ । ସୁଦୃଢ଼ ଆଧାର ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିଥିଲେ ଏବଂ ଏକ ଦୃଢ଼ ଭିତ୍ତି ବା ମଞ୍ଚ ନିର୍ମାଣ କରିଥିଲେ । 1948 ରେ  ସ୍ୱାଧୀନ ଭାରତର ପ୍ରଥମ ଶିଳ୍ପନୀତି ତାଙ୍କରି ବିଚାର ଓ ଦୂରଦୃଷ୍ଟିର ପ୍ରଭାବ ନେଇ ଆସିଥିଲା । ଡ. ମୁଖାର୍ଜୀଙ୍କର ସ୍ୱପ୍ନ ଥିଲା ଯେ ଭାରତ ପ୍ରତିଟି କ୍ଷେତ୍ରରେ ଶିଳ୍ପ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଆତ୍ମନିର୍ଭର ହେଉ, କୁଶଳ ଏବଂ ସମୃଦ୍ଧ ହେଉ । ସେ ଚାହୁଁଥିଲେ ଯେ ଭାରତ ବୃହତ ଶିଳ୍ପଗୁଡ଼ିକର ବିକାଶ କରୁ । ଏଥିସହିତ ଏମ୍ଏସ୍ଏମ୍ଇ, ହସ୍ତତନ୍ତ, ବସ୍ତ୍ର ଓ କୁଟୀରଶିଳ୍ପ ଉପରେ ମଧ୍ୟ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଧ୍ୟାନକେନ୍ଦ୍ରିତ କରୁ । କୁଟୀର ଓ ଲଘୁଶିଳ୍ପର ସମୁଚିତ ବିକାଶ ପାଇଁ ସେମାନଙ୍କୁ ଅର୍ଥ ଓ ଆନୁଷ୍ଠାନିକ ବ୍ୟବସ୍ଥା ମିଳୁ, ଏଥିପାଇଁ 1948ରୁ 1950 ମଧ୍ୟରେ ସର୍ବଭାରତୀୟ ହସ୍ତଶିଳ୍ପ ବୋର୍ଡ, ସର୍ବଭାରତୀୟ ହସ୍ତତନ୍ତ ବୋର୍ଡ ଏବଂ ଖଦି ଓ ଗ୍ରାମୋଦ୍ୟୋଗ ବୋର୍ଡ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରାଯାଇଥିଲା । ଡ. ମୁଖାର୍ଜୀଙ୍କର ଭାରତର ସୁରକ୍ଷା ଉପକରଣ ଉତ୍ପାଦନର ସ୍ୱଦେଶୀକରଣ ଉପରେ ମଧ୍ୟ ବିଶେଷ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଉଥିଲେ । ଚିତ୍ତରଞ୍ଜନ ରେଳ ମରାମତି କାରଖାନା, ହିନ୍ଦୁସ୍ଥାନ ବିମାନ କାରଖାନା, ସିନ୍ଦ୍ରିର ସାର କାରଖାନା ଏବଂ ଦାମୋଦର ଘାଟି ନିଗମ – ଏହି ଚାରିଗୋଟି ସବୁଠୁ ସଫଳ ଏବଂ ବଡ଼ ପ୍ରକଳ୍ପ ତଥା ଅନ୍ୟ ନଦୀ ଉପତ୍ୟକା ଯୋଜନାଗୁଡ଼ିକର ପ୍ରତିଷ୍ଠାରେ ଡ. ଶ୍ୟାମାପ୍ରସାଦ ମୁଖାର୍ଜୀଙ୍କର ବହୁତ ବଡ଼ ଯୋଗଦାନ ଥିଲା । ପଶ୍ଚିମବଙ୍ଗର ଉନ୍ନତିକୁ ନେଇ ସେ ବହୁତ ଉତ୍ସାହିତ ଥିଲେ । ତାଙ୍କରି ବୁଦ୍ଧି, ବିଚାରଶକ୍ତି ଓ କାର୍ଯ୍ୟକୁଶଳତାର ଏହା ପରିଣାମ ଯେ ବଙ୍ଗଳାର ଗୋଟିଏ ଅଂଶକୁ ରକ୍ଷା କରାଯାଇପାରିଲା ଏବଂ ତାହା ଆଜି ଭାରତର ଅଂଶବିଶେଷ ହୋଇରହିଛି । ଡ. ଶ୍ୟାମାପ୍ରସାଦ ମୁଖାର୍ଜୀଙ୍କ ପାଇଁ ଯାହା ସବୁଠୁ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଥିଲା – ତାହା ଥିଲା ଭାରତର ଏକତା ଓ ଅଖଣ୍ଡତା ଏବଂ ଏଇଥିପାଇଁ 52 ବର୍ଷର ସ୍ୱଳ୍ପାୟୁରେ ତାଙ୍କୁ ନିଜର ଜୀବନକୁ ଉତ୍ସର୍ଗ କରିବାକୁ ପଡ଼ିଥିଲା । ଆସନ୍ତୁ! ଆମେମାନେ ସର୍ବଦା ଡ. ଶ୍ୟାମାପ୍ରସାଦ ମୁଖାର୍ଜୀଙ୍କର ଏକତା ସନ୍ଦେଶକୁ ମନେ ରଖିବା ତଥା ସଦ୍ଭାବ ଏବଂ ଭ୍ରାତୃତ୍ୱ ସହିତ ଭାରତର ପ୍ରଗତି ନିମନ୍ତେ ନିଜକୁ ସମର୍ପିତ କରିଦେବା ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଗତ କେତେ ସପ୍ତାହ ମଧ୍ୟରେ ମୁଁ ସରକାରଙ୍କ ବିଭିନ୍ନ ଯୋଜନାଗୁଡ଼ିକର ହିତାଧିକାରୀମାନଙ୍କ ସହିତ ଭିଡ଼ିଓ କଲ ମାଧ୍ୟମରେ କଥା ହେବାର ସୁଯୋଗ ପାଇଥିଲି । ଫାଇଲରେ ଥିବା ତଥ୍ୟ ବ୍ୟତିରେକ ଲୋକମାନଙ୍କ ଫାଇଲରେ ସିଧାସଳଖ କ’ଣ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆସିଛି, ତାହା ଜାଣିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଲା । ଲୋକମାନେ ନିଜର ସଂକଳ୍ପ, ନିଜର ସୁଖଦୁଃଖ ଆଉ ଉପଲବ୍ଧିଗୁଡ଼ିକ ବିଷୟରେ କହିଲେ । ମୋ’ପାଇଁ ଏହା ଏକ ସରକାରୀ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ମାତ୍ର ନ ଥିଲା ବରଂ ଏକ ଶିକ୍ଷାର ଅନୁଭବ ଥିଲା । ଏହା ମାଧ୍ୟମରେ ଲୋକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଯେଉଁ ଖୁସିର ଝଲକ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଲା ତା’ଠାରୁ ବଳି ସନ୍ତୋଷ ଆଉ ଜୀବନରେ କ’ଣ ହୋଇପାରେ? ଯେତେବେଳେ ଜଣେ ସାଧାରଣ ମଣିଷର କଥା ଶୁଣୁଥିଲି, ଅତି ନିଷ୍କପଟ ଭାବରେ, ଅତି ସରଳ ଭାଷାରେ ନିଜ ନିଜର ଅନୁଭୂତି ଯେତେବେଳେ ସେମାନେ କହୁଥିଲେ, ସେଗୁଡ଼ିକ ମୋର ହୃଦୟକୁ ଛୁଇଁଯାଉଥିଲା । ଦୂରଦୂରାନ୍ତର ଗାଁଗୁଡ଼ିକରେ ଝିଅମାନେ ସାଧାରଣ ଜନସେବା କେନ୍ଦ୍ର ମାଧ୍ୟମରେ ଗାଁର ବୟସ୍କମାନଙ୍କୁ ପେନସନଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ପାସପୋର୍ଟ ବନେଇବା ଯାଏ ବିଭିନ୍ନ ସେବା ପ୍ରଦାନ କରୁଛନ୍ତି । ଛତିଶଗଡ଼ର ଭଉଣୀଟିଏ ସୀତାଫଳ ସଂଗ୍ରହ କରି ଆଇସକ୍ରିମ ବନେଇ ବ୍ୟବସାୟ କରୁଥିବାବେଳେ ଝାଡ଼ଖଣ୍ଡର ଅଞ୍ଜନ ପ୍ରକାଶଙ୍କ ଭଳି ଦେଶର ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଯୁବକ ଜନଔଷଧି କେନ୍ଦ୍ର ଚଳାଇବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଆଖପାଖର ଗାଁରେ ଶସ୍ତାରେ ଔଷଧ ଉପଲବ୍ଧ କରାଉଛନ୍ତି । ସେହିଭଳି ବଙ୍ଗଳାର କୌଣସି ଯୁବକ ଯିଏ ତିନିବର୍ଷ ଆଗରୁ ଚାକିରିଟିଏ ଖୋଜୁଥିଲା, ଆଜି ନିଜର ବ୍ୟବସାୟ ସଫଳତାର ସହିତ କରୁଛି । ଖାଲି ସେତିକି ନୁହେଁ ସେ ଦଶ ପନ୍ଦର ଜଣଙ୍କୁ ଚାକିରି ଯୋଗେଇ ଦେଇପାରିଛି । ଏପଟେ ତାମିଲନାଡ଼ୁ, ପଞ୍ଜାବ, ଗୋଆର ସ୍କୁଲ ଛାତ୍ରମାନେ ଏଇ ଛୋଟ ବୟସରେ ନିଜ ସ୍କୁଲର ନବସୃଜନ ପ୍ରୟୋଗଶାଳାରେ ବସି ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁ ପରିଚାଳନା ଭଳି ଅତି ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଷୟରେ କାମ କରୁଛନ୍ତି । ଏହିଭଳି କେଜାଣି କେତେ କେତେ କାହାଣୀ ଅଛି । ଦେଶର ଏମିତି କୌଣସି କୋଣ ନାହିଁ ଯେଉଁଠି ଲୋକମାନଙ୍କ ପାଖରେ ସଫଳତାର କାହାଣୀ ନାହିଁ । ମୋ’ପାଇଁ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଖୁସିର କଥା ଯେ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ମାଧ୍ୟମରେ ସରକାରଙ୍କ ସଫଳତା ଅପେକ୍ଷା ସାଧାରଣ ମଣିଷର ସଫଳତାର କଥା ତଥା ଦେଶର ଶକ୍ତି, ନୂଆ ଭାରତର ସ୍ୱପ୍ନର ଶକ୍ତି ଆଉ ନୂଆ ଭାରତର ସଂକଳ୍ପର ଶକ୍ତିକୁ ମୁଁ ଅନୁଭବ କରୁଥିଲି । ସମାଜରେ ଏଭଳି କିଛି ଲୋକ ଅଛନ୍ତି – ଯେ’ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ନିରାଶାର କଥା ନ କହିଥିବେ, ହତାଶାର କଥା ନ କହିଥିବେ, ଅବିଶ୍ୱାସ ସୃଷ୍ଟି କଲାଭଳି କଥା ନ କହିଥିବେ, ଯୋଡ଼ିବା ବଦଳରେ ଭାଙ୍ଗିବାର ରାସ୍ତା ବାହାର ନ କରିଥିବେ ସେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତାଙ୍କୁ ଶାନ୍ତି ମିଳିବ ନାହିଁ । ଏଭଳି ବାତାବରଣରେ ସାଧାରଣ ମଣିଷଟିଏ ଯେତେବେଳେ ଏକ ନୂଆ ଆଶା, ନୂତନ ଉତ୍ସାହ ଆଉ ନିଜ ଜୀବନରେ ଘଟିଥିବା ସଫଳତାର କଥା ନେଇ ଆସେ ତାକୁ ସରକାରଙ୍କ ସଫଳତା କୁହାଯାଏନି । ଦୂରଦୂରାନ୍ତର ଏକ ଛୋଟିଆ ଗାଁର ଛୋଟ ବାଳିକାଟିର କଥା ମଧ୍ୟ ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଜନତାଙ୍କ ପାଇଁ ପ୍ରେରଣା ସ୍ରୋତ ପାଲଟିଯାଏ । ବୈଷୟିକ ଜ୍ଞାନର ସାହାଯ୍ୟରେ ଭିଡ଼ିଓ ବ୍ରିଜ ମାଧ୍ୟମରେ ହିତାଧିକାରୀମାନଙ୍କ ସହିତ କଥାହେବାର ଏହି ସମୟ ମୋ ପାଇଁ ବହୁତ ସୁଖଦ ଏବଂ ପ୍ରେରଣାଦାୟୀ ଥିଲା । ଏହାଦ୍ୱାରା ଆତ୍ମସନ୍ତୋଷ ତ ମିଳେ, ତା’ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଅଧିକ କାମ କରିବାର ଉତ୍ସାହ ମଧ୍ୟ ମିଳେ । ଦରିଦ୍ରରୁ ଦରିଦ୍ର ଲୋକଟିଏ ପାଇଁ ସମୟ ଦେଲେ ଏକ ନୂତନ ଆନନ୍ଦ, ଏକ ନୂତନ ଉତ୍ସାହ ଏବଂ ଏକ ନୂତନ ପ୍ରେରଣା ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ ।

ମୁଁ ଦେଶବାସୀମାନଙ୍କ ପାଖରେ କୃତଜ୍ଞ । ଚାଳିଶ-ଚାଳିଶ ପଚାଶ ପଚାଶ ଲକ୍ଷ ଲୋକ ଏହି ଭିଡିଓ ବ୍ରିଜ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ସାମିଲ ହେଲେ ଏବଂ ମୋତେ ନୂତନ ଶକ୍ତି ଦେଲେ । ମୁଁ ପୁଣିଥରେ ଆପଣମାନଙ୍କୁ କୃତଜ୍ଞତା ଜଣାଉଛି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ । ମୁଁ ସବୁବେଳେ ଅନୁଭବ କରେ, ଯଦି ଆମେ ଆମର ଆଖପାଖରେ ଦେଖିବା ତ ପାଇବା, କେଉଁଠି ନା କେଉଁଠି, କିଛି ନା କିଛି ଭଲକାମ ହେଉଛି । ଭଲ କାମ କଲାବାଲା ଲୋକ ଅଛନ୍ତି । ଭଲକାମର ସୁଗନ୍ଧ ଆମେ ବି ଅନୁଭବ କରିପାରିବା । ବିଗତ ଦିନମାନଙ୍କରେ ଗୋଟିଏ କଥା ମୋର ଦୃଷ୍ଟିକୁ ଆସିଲା ଆଉ ତାହା ଏକ ଅଦ୍ଭୁତ ସମନ୍ୱୟ । ଏହାର ଏକପକ୍ଷରେ ଆମର ପେଷାଦାର, ଇଞ୍ଜିନିୟରମାନେ ଥିଲାବେଳେ ଅନ୍ୟପକ୍ଷରେ କ୍ଷେତରେ କାମ କରୁଥିବା ଆମର କୃଷକ ଭାଇଭଉଣୀମାନେ ଅଛନ୍ତି । ଏବେ ଆପଣମାନେ ଭାବୁଥିବେ, ଇଏତ ଦୁଇଟି ଅଲଗା ଅଲଗା ପେଷା - ପୁଣି ୟା’ ଭିତରେ କ’ଣ ସମ୍ବନ୍ଧ ଅଛି? କିନ୍ତୁ ଏଭଳି ହୋଇଛି । ବେଙ୍ଗାଲୁରୁରେ Corporate Professionals ଏବଂ I.T. Engineers ହାତ ମିଳାଇଲେ ସେମାନେ ମିଶି ଏକ ସହଜ ସମୃଦ୍ଧି ଟ୍ରଷ୍ଟ ଗଠନ କଲେ ଏବଂ କୃଷକମାନଙ୍କର ଆୟ ଦୁଇଗୁଣ କରାଇବା ପାଇଁ ଏହି ଟ୍ରଷ୍ଟକୁ ସଚଳ କଲେ । ସେ କୃଷକମାନଙ୍କ ସହ ସଂଯୁକ୍ତ ହେଲେ, ଯୋଜନା ତିଆରି କରିଚାଲିଲେ ଏବଂ କୃଷକମାନଙ୍କର ଆୟ ବଢ଼ାଇବା ଦିଗରେ ସଫଳ ପ୍ରୟାସ କରିଚାଲିଲେ । ଚାଷର ନୂଆ କୌଶଳ ଶିଖାଇବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଜୈବିକ କୃଷି କେମିତି କରାଯାଇପାରିବ, କ୍ଷେତରେ ଗୋଟିଏ ଫସଲ ସହିତ ଆଉ ଏକ ଫସଲ କେମିତି କରାଯାଇପାରିବ, ଏ ଟ୍ରଷ୍ଟ ଦ୍ୱାରା, ଏହି ଟେକ୍ନୋକ୍ରାଟ ଓ ଇଞ୍ଜିନିୟରମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଏହି ବିଷୟରେ ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ ଦିଆଯିବାକୁ ଲାଗିଲା । ପ୍ରଥମେ ଏ କୃଷକମାନେ ଗୋଟିଏ ଫସଲ ଉପରେ ନିର୍ଭର କରୁଥିଲେ । ଉତ୍ପାଦନ ଭଲ ହେଉନଥିଲା କି ଲାଭ ମଧ୍ୟ ବେଶୀ ହେଉନଥିଲା । ଆଜି ସେମାନେ ଖାଲି ପନିପରିବା ଚାଷ କରୁଛନ୍ତି ତା’ନୁହେଁ, ଏହି ଟ୍ରଷ୍ଟ ମାଧ୍ୟମରେ ନିଜ ଉତ୍ପାଦନର ମାର୍କେଟିଂ କରି ଭଲ ମୂଲ୍ୟ ପାଉଛନ୍ତି । ଶସ୍ୟ ଉତ୍ପାଦନ କରୁଥିବା କୃଷକମାନେ ମଧ୍ୟ ଏହା ସହିତ ଯୋଗ ଦେଇଛନ୍ତି । ଏକପକ୍ଷରେ ଫସଲ ଉତ୍ପାଦନଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ମାର୍କେଟିଂ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପୁରା ଯୋଗାଣ ଶୃଙ୍ଖଳରେ କୃଷକମାନଙ୍କର ପ୍ରମୁଖ ଭୂମିକା ରହିଲା, ଅପରପକ୍ଷରେ ଲାଭାଂଶରେ କୃଷକମାନଙ୍କୁ ଭାଗିଦାର କରି ସେମାନଙ୍କୁ ତାଙ୍କର ନ୍ୟାଯ୍ୟ ପ୍ରାପ୍ୟ ଦେବାର ପ୍ରୟାସ କରାଯାଇଛି । ଭଲ ଫସଲ ହେବାପାଇଁ ଭଲ ପ୍ରଜାତିର ବିହନ ହେବା ଦରକାର । ଏଥିପାଇଁ ଅଲଗା ବିହନବ୍ୟାଙ୍କ ତିଆରି କରାଯାଇଛି । ମହିଳାମାନେ ଏହି ବିହନବ୍ୟାଙ୍କର କାମ ଦେଖୁଛନ୍ତି । ମହିଳାମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସାମିଲ କରାଯାଇଛି । ମୁଁ ଏହି ଯୁବକମାନଙ୍କୁ ତାଙ୍କର ଏହି ଅଭିନବ ପ୍ରୟାସ ପାଇଁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି । ପେଶାଦାର ଓ Technocrat engineering ଜଗତ ସହିତ ଜଡ଼ିତ ଏହି ନବଯୁବକମାନେ ନିଜ କ୍ଷେତ୍ରରୁ ବାହାରକୁ ଯାଇ କୃଷକ ସହିତ, ଗାଁ ଓ କ୍ଷେତିବାଡ଼ି ସହିତ ସଂଯୁକ୍ତ ହୋଇଥିବାରୁ ମୁଁ ଆନନ୍ଦିତ । ତାଙ୍କର ଏହି ଅଭିନବ ପ୍ରୟୋଗ ଯାହା ମୁଁ ଜାଣିଛି, ହୁଏତ କିଛି ଏଭଳି ମୁଁ ଜାଣିନଥିବି, କିଛି ଲୋକମାନେ ଜାଣିଥିବେ, କିଛି ଜାଣିନଥିବେ କିନ୍ତୁ କୋଟି କୋଟି ଲୋକ ନିରନ୍ତର କିଛି ନା କିଛି ଭଲକାମ କରୁଛନ୍ତି, ସେଥିପାଇଁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ବହୁତ ବହୁତ ଶୁଭକାମନା ଜଣାଉଛି ।

ମୋ ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ । GSTକୁ ଗୋଟିଏ ବର୍ଷ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବାକୁ ଯାଉଛି । ‘ଏକ ରାଷ୍ଟ୍ର ଏକ ଟିକସ’ ଦେଶର ଲୋକମାନଙ୍କର ସ୍ୱପ୍ନ ଥିଲା ଯାହା ଆଜି ସତ୍ୟରେ ପରିଣତ ହୋଇଛି ‘ଏକ ରାଷ୍ଟ୍ର ଏକ ଟିକସ’ - ଯଦି ଏଥିପାଇଁ ସବୁଠୁଁ ବେଶୀ ମହତ୍ୱ କାହାକୁ ଦେବା ଦରକାର, ତେବେ ମୁଁ ରାଜ୍ୟଗୁଡ଼ିକୁ ଦେବାକୁ ଚାହିଁବି । GST, ସଙ୍ଘୀୟ ସହଯୋଗର ଗୋଟିଏ ସୁନ୍ଦର ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ଯେଉଁଠାରେ ସବୁ ରାଜ୍ୟଗୁଡିକୁ ମିଳିମିଶି ଦେଶ ହିତରେ ନିର୍ଣ୍ଣୟ ନେଲେ ଯଦ୍ୱାରା ସମଗ୍ର ଦେଶରେ ଏତେ ବଡ଼ ଟିକସ ସଂସ୍କାର କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ ହୋଇପାରିଲା । ଆଜିପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ GST ପରିଷଦର 27 ଗୋଟି ବୈଠକ ଅନୁଷ୍ଠିତ ହୋଇଅଛି ଏବଂ ଆମେ ସମସ୍ତେ ଗର୍ବ କରିପାରିବା ଯେ ଏଠାରେ ଭିନ୍ନ-ଭିନ୍ନ ରାଜନୈତିକ ବିଚାରଧାରାର ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ରାଜ୍ୟର ଲୋକମାନେ ଉପସ୍ଥିତ ହୁଅନ୍ତି, ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଅଗ୍ରାଧିକାରସମ୍ପନ୍ନ ରାଜ୍ୟ ରୁହନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଏହାସତ୍ୱେ GST ପରିଷଦରେ ଆଜିଯାଏ ଯେତେ ସବୁ ନିର୍ଣ୍ଣୟ ନିଆଯାଇଅଛି ସେସବୁ ସର୍ବସମ୍ମତି କ୍ରମେ ନିଆଯାଇଛି । GST ପୂର୍ବରୁ ଦେଶରେ 17 ଗୋଟି ଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଟିକସ/ଶୁଳ୍କପ୍ରଚଳିତ ଥିଲା କିନ୍ତୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ଏହି ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ କେବଳ ଗୋଟିଏ ପ୍ରକାରର ଟିକସ ସମଗ୍ର ଦେଶରେ ପ୍ରଚଳିତ । GST ସଚ୍ଚୋଟତାର ବିଜୟ ଏବଂ ସଚ୍ଚୋଟତାର ଏକ ଉତ୍ସବ ମଧ୍ୟ । ପୂର୍ବରୁ ଦେଶରେ ଅନେକ ଥର ଟିକସ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଇନସ୍ପେକ୍ଟରରାଜର ଅଭିଯୋଗ ଆସୁଥିଲା । GSTରେ ଇନସ୍ପେକ୍ଟରର ଭୂମିକା ସୂଚନା ପ୍ରଯୁକ୍ତିସେବା ଗ୍ରହଣ କରିଛି । ରିଟର୍ଣ୍ଣଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ରିଫଣ୍ଡ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସବୁକିଛି ଅନଲାଇନ Information Technology ଦ୍ୱାରା ହେଉଅଛି । GST ଆସିବା ଦ୍ୱାରା ତନଖି ଫାଟକ ବ୍ୟବସ୍ଥା ସମାପ୍ତ ହୋଇଗଲା ଏବଂ ଜିନିଷପତ୍ରର ପରିବହନ ଶୀଘ୍ର ହେବାକୁ ଲାଗିଲା ଯଦ୍ୱାରା ସମୟ ବଂଚିବା ସହିତ Logistics କ୍ଷେତ୍ରରେ ମଧ୍ୟ ଏହାର ବହୁତ ଲାଭ ମିଳିଲା । GST ହୁଏତ ବିଶ୍ୱର ସର୍ବବୃହତ ଟିକସ ସଂସ୍କାର । ଭାରତରେ ଏତେ ବଡ଼ ଟିକସ ସଂସ୍କାର ସଫଳ ହୋଇପାରିଲା କାରଣ ଦେଶର ଜନତା ଏହାକୁ ସ୍ୱୀକାର କଲେ ଏବଂ ଜନଶକ୍ତି ଦ୍ୱାରା ହିଁ GSTର ସଫଳତା ସୁନିଶ୍ଚିତ ହୋଇପାରିଲା । ସାଧାରଣ ଭାବରେ କୁହାଯାଏ ଯେ ଏତେବଡ଼ ଟିକସ ସଂସ୍କାରକୁ ଏତେ ବଡ଼ ଦେଶ, ଏତେ ବିଶାଳ ଜନସଂଖ୍ୟା – ଏହାକୁ ପୂର୍ଣ୍ଣତଃ ସୁନିଶ୍ଚିତ କରିବାପାଇଁ 5ରୁ 7 ବର୍ଷର ସମୟ ଲାଗିଥାଏ । କିନ୍ତୁ ଦେଶର ସଚ୍ଚୋଟ ଲୋକମାନଙ୍କର ଉତ୍ସାହ, ଦେଶର ସଚ୍ଚୋଟତାର ଉତ୍ସବ ଜନଶକ୍ତିର ଅଂଶଗ୍ରହଣର ସୁପରିଣାମ ଯେ ଗୋଟିଏ ବର୍ଷ ଭିତରେ ବହୁ ମାତ୍ରାରେ ଏହି ନୂଆ କର ପ୍ରଣାଳୀ ନିଜର ସ୍ଥାନ ଗ୍ରହଣ କରିପାରିଛି, ସୁଦୃଢ଼ ହୋଇପାରିଛି ଏବଂ ଆବଶ୍ୟକତା ଅନୁସାରେ ନିଜର ଅନ୍ତଃ-ବ୍ୟବସ୍ଥାପନା (In-Built) ଦ୍ୱାରା ସଂସ୍କାର ମଧ୍ୟ କରିପାରୁଛି । ଏହା ଶହେପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀଙ୍କର ବହୁତ ବଡ଼ ସଫଳତା ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ! ପୁଣି ଥରେ ‘ମନ୍ କି ବାତ୍’କୁ ଶେଷ କରିବା ସହ ଆଗାମୀ ‘ମନ୍ କି ବାତ୍’ରେ ଆପଣମାନଙ୍କ ସହ ସାକ୍ଷାତ କରିବାର ଓ କଥା ହେବାର ଆଶାନେଇ ରହୁଛି । ଆପଣମାନଙ୍କୁ ବହୁତ ବହୁତ ଶୁଭେଚ୍ଛା ।

ବହୁତ ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ ।

ନମସ୍କାର । “ମନ କି ବାତ୍” ମାଧ୍ୟମରେ ପୁଣିଥରେ ଆପଣମାନଙ୍କ ସହିତ ଭାବ ବିନିମୟ କରିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଛି । ଆପଣମାନଙ୍କର ଭଲଭାବେ ମନେଥିବ ନୌବାହିନୀର ଛଅଜଣ ମହିଳା କମାଣ୍ଡରଙ୍କୁ ନେଇ ଗୋଟିଏ ଦଳ ବିଗତ ଅନେକ ମାସ ଧରି ସମୁଦ୍ର ଯାତ୍ରାରେ ଯାଇଥିଲେ । “ନାବିକ ସାଗର ପରିକ୍ରମା” – ମୁଁ ତାଙ୍କରି ବିଷୟରେ କିଛି କହିବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ଭାରତର ଏହି ଛଅ ସୁପୁତ୍ରୀ – ତାଙ୍କର ସେହି ଦଳ 254 ଦିନ – 250ରୁ ବି ଅଧିକ ଦିନ ସମୁଦ୍ର ପଥରେ INSV ତାରିଣୀରେ ସାରା ବିଶ୍ୱ ଭ୍ରମଣ କରି ମେ’ ମାସ 21 ତାରିଖ ଦିନ ଭାରତକୁ ପ୍ରତ୍ୟାବର୍ତ୍ତନ କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ସମଗ୍ର ଦେଶ ବହୁତ ଉତ୍ସାହର ସହିତ ସ୍ୱାଗତ କରିଛି । ବିଭିନ୍ନ ମହାସାଗର ଏବଂ ସାଗର ପଥରେ ଯାତ୍ରାକରି ସେମାନେ ପ୍ରାୟ 22,000 ନଟିକାଲ ମାଇଲ ଅତିକ୍ରମ କରିଛନ୍ତି । ଏହା ବିଶ୍ୱରେ ଏହି ଧରଣର ଏକ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଘଟଣା ଥିଲା ଗତ ବୁଧବାର ଦିନ ମୋତେ ଏହି ଝିଅମାନଙ୍କ ସହ ସାକ୍ଷାତ କରିବାର ସେମାନଙ୍କ ଅନୁଭୂତି ଶୁଣିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଲା । ମୁଁ ପୁଣିଥରେ ଏହି ଝିଅମାନଙ୍କୁ ଏବଂ ସେମାନଙ୍କ ଦୁଃସାହାସକୁ – ଆମ ନୌବାହିନୀର ଗୌରବ ବୃଦ୍ଧି କରିଥିବା ହେତୁ, ଭାରତର ସମ୍ମାନ ବୃଦ୍ଧି କରିଥିବା ହେତୁ ଏବଂ ବିଶେଷକରି – ଭାରତର ଝିଅମାନେ କୌଣସି ଗୁଣରେ କମ୍ ନୁହଁନ୍ତି – ଏ ବାର୍ତ୍ତା ବିଶ୍ୱବାସୀଙ୍କୁ ଦେଇଥିବା ହେତୁ ଅନେକ ଅନେକ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି । Sense of Adventureକୁ କିଏ ବା ନ ଜାଣେ? ଯଦି ଆମେ ମାନବ ଜାତିର ପ୍ରଗତିର ଯାତ୍ରା ଉପରେ ଦୃଷ୍ଟିନିକ୍ଷେପ କରିବା ତେବେ ଆମେ ଦେଖିବା ଯେ କିଛି ନା କିଛି ଦୁଃସାହସିକ କାର୍ଯ୍ୟରୁ ହିଁ ପ୍ରଗତିର ଆବିର୍ଭାବ ଘଟିଛି । ପ୍ରଗତି ଦୁଃସାହସିକ କାର୍ଯ୍ୟ (Adventure)ରୁ ହିଁ ତ ଜନ୍ମନିଏ । କିଛିକରି ଦେଖାଇବାର ଇଚ୍ଛାଶକ୍ତି, ଗତାନୁଗତିକ ଢଙ୍ଗରୁ ଦୂରେଇଯାଇ କିଛି କରିବାର ଇଚ୍ଛା, କୌଣସି ଅସାଧାରଣ କାର୍ଯ୍ୟକରି ଦେଖାଇବାର ଅଭିଳାଷ, ମୁଁ ବି କିଛି କରି ଦେଖାଇପାରେ – ମନରେ ଏହି ଭାବନା ପୋଷଣ କରୁଥିବା ଲୋକଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା କମ୍ ହୋଇପାରେ କିନ୍ତୁ ଏମାନଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟ ଯୁଗ ଯୁଗ ଧରି କୋଟି କୋଟି ଲୋକଙ୍କୁ ପ୍ରେରଣା ଯୋଗାଇଥାଏ । ବିଗତ ଦିନମାନଙ୍କରେ ଏଭେରେଷ୍ଟ ପର୍ବତ ଉପରେ ବିଜୟଲାଭ କରିଥିବା ଲୋକଙ୍କ ବିଷୟରେ ଅନେକ ନୂଆ ନୂଆ ତଥ୍ୟ ଲୋକଲୋଚନକୁ ଆସିଥିବା ଆପଣମାନେ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିଥିବେ । ଶହ ଶହ ବର୍ଷଧରି ଏଭରେଷ୍ଟ ମାନବ ଜାତି ପାଇଁ ଆହ୍ୱାନ ସୃଷ୍ଟି କରିଆସିଛି ଏବଂ ସାହସୀ ବ୍ୟକ୍ତିମାନେ ଏହି ଆହ୍ୱାନକୁ ଗ୍ରହଣ କରିଆସିଛନ୍ତି ।

ମେ ମାସ 16 ତାରିଖ ଦିନ ମହାରାଷ୍ଟ୍ରର ଚନ୍ଦ୍ରପୁରସ୍ଥିତ ଗୋଟିଏ ଆଶ୍ରମ–ବିଦ୍ୟାଳୟର 5 ଜଣ ଆଦିବାସୀ ଛାତ୍ର – ମନିଷା ଧୁର୍ବେ, ପ୍ରମେଶ ଆଲେ, ଉମାକାନ୍ତ ମଡୱି, କବିଦାସ କାତ୍ମୋଡ଼େ, ବିକାଶ ସୋୟାମ – ଆମର ଏହି ଆଦିବାସୀ ପିଲାମାନଙ୍କ ଦଳ ବିଶ୍ୱର ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଶୃଙ୍ଗ ଉପରେ ବିଜୟ ଲାଭ କରିଛନ୍ତି । ଆଶ୍ରମ ବିଦ୍ୟାଳୟର ଏହି ଛାତ୍ରମାନେ ଅଗଷ୍ଟ 2017ରେ ଏଥିପାଇଁ ତାଲିମ ନେବା ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ । ୱାର୍ଦ୍ଧା, ହାଇଦ୍ରାବାଦ, ଦାର୍ଜିଲିଂ, ଲେହ, ଲଦାଖଠାରେ ଏମାନେ ତାଲିମ ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ । “ମିଶନ୍ ଶୌର୍ଯ୍ୟ” ଅଧିନରେ ଏହି ଯୁବକମାନଙ୍କୁ ଚୟନ କରାଯାଇଥିଲା ଏବଂ ମିଶନର ନାମକୁ ସାର୍ଥକ କରି ଏଭେରେଷ୍ଟ ବିଜୟ କରି ଏମାନେ ସାରା ଦେଶକୁ ଗୌରବାନ୍ୱିତ କରିଛନ୍ତି । ମୁଁ ଚନ୍ଦ୍ରପୁରର ବିଦ୍ୟାଳୟ କର୍ମଚାରୀମାନଙ୍କୁ, ମୋର ଏହି ଛୋଟ ସାଥିମାନଙ୍କୁ ଅନ୍ତରରୁ ଅନେକ ଅନେକ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି । କିଛିଦିନ ତଳେ ଷୋଳ ବର୍ଷ ବୟସ୍କା ଶିବାଙ୍ଗୀ ପାଠକ ନେପାଳ ତରଫରୁ ଏଭେରେଷ୍ଟ ବିଜୟ କରିବାରେ ସର୍ବକନିଷ୍ଠ ଭାରତୀୟ ମହିଳା ହୋଇପାରିଛନ୍ତି । ପୁତ୍ରୀ ଶିବାଙ୍ଗୀକୁ ଅନେକ ଅନେକ ଅଭିନନ୍ଦନ । ଅଜିତ ବଜାଜ ଏବଂ ତାଙ୍କ ସୁପୁତ୍ରୀ ଦିୟା ଏକତ୍ର ଏଭେରେଷ୍ଟ ବିଜୟ କରିବାରେ ପ୍ରଥମ ଭାରତୀୟ ପିତା-ପୁତ୍ରୀ ହୋଇପାରିଛନ୍ତି । କେବଳ ଯେ ଯୁବଗୋଷ୍ଠୀ ହିଁ ଏଭେରେଷ୍ଟ ପର୍ବତାରୋହଣ କରିଛନ୍ତି ତାହା ନୁହେଁ ମଇ 19 ତାରିଖରେ ସଙ୍ଗୀତା ବହଲ୍ ଏଭେରେଷ୍ଟ ପର୍ବତାରୋହଣ କରିଛନ୍ତି । ସଙ୍ଗୀତାଙ୍କ ବୟସ 50 ବର୍ଷରୁ ମଧ୍ୟ ଅଧିକ । ଏଭେରେଷ୍ଟ ବିଜୟ କରିଥିବା କିଛି ଲୋକ ଏକଥା ଦର୍ଶାଇଛନ୍ତି ଯେ, ସେମାନେ କେବଳ କୌଶଳର ଅଧିକାରୀ ନୁହନ୍ତି ବରଂ ସେମାନେ ସମ୍ବେଦନଶୀଳ ମଧ୍ୟ । ବିଗତ ଦିନରେ “ସ୍ୱଚ୍ଛ ଗଙ୍ଗା ଅଭିଯାନ” ଅନ୍ତର୍ଗତ ଈଝୠର ଗୋଟିଏ ଦଳ ଏଭେରେଷ୍ଟ ଶୃଙ୍ଗ ଆରୋହଣ କରିଥିଲେ । କିନ୍ତୁ ଫେରିଲା ବେଳକୁ ସେମାନେ ନିଜ ସହ ବହୁ ମାତ୍ରାରେ ଅଳିଆ ଆବର୍ଜନା ଧରିଆସିଥିଲେ । ଏହି କାର୍ଯ୍ୟ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ପ୍ରଶଂସନୀୟ । ତା’ସାଙ୍ଗକୁ ଏହା ସ୍ୱଚ୍ଛତା ପ୍ରତି ସେମାନଙ୍କ ସଂକଳ୍ପବଦ୍ଧତାକୁ ମଧ୍ୟ ଦର୍ଶାଉଛି । ଅନେକ ବର୍ଷ ଧରି ଲୋକମାନେ ଏଭେରେଷ୍ଟ ଶୃଙ୍ଗ ଆରୋହଣ କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ଅନେକେ ଏଥିରେ ସଫଳତା ମଧ୍ୟ ଲାଭ କରିଛନ୍ତି । ମୁଁ ଏହି ସମସ୍ତ ସାହସୀ ବୀରମାନଙ୍କୁ ବିଶେଷ କରି ଝିଅମାନଙ୍କୁ ଅନ୍ତରରୁ ଅନେକ ଅନେକ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ ଆଉ ବିଶେଷକରି ମୋର ଯୁବବନ୍ଧୁଗଣ, ଏଇ ଦୁଇମାସ ଆଗରୁ ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ଫିଟ ଇଣ୍ଡିଆ କଥା କହିଥିଲି ସେତେବେଳେ ଚିନ୍ତା କରିନଥିଲି ଯେ ଏକଥାକୁ ନେଇ ଏତେ ଭଲ ଉତ୍ତର ବା Response ମିଳିବ, ଏହାକୁ ସମର୍ଥନ କରି ପ୍ରତ୍ୟେକ କ୍ଷେତ୍ରରୁ ଏତେ ଲୋକ ଆଗେଇ ଆସିବେ, ଏହା ମୁଁ ଚିନ୍ତା ମଧ୍ୟ କରିନଥିଲି । ଫିଟ ଇଣ୍ଡିଆ କଥା କହିଲେ – ମୋ ମତରେ ଆମେ ଯେତେ ଅଧିକ ଖେଳିବା ଆମ ଦେଶ କ୍ରୀଡ଼ା କ୍ଷେତ୍ରରେ ସେତେ ଅଧିକ ଉନ୍ନତି କରିବ । ସାମାଜିକ ଗଣମାଧ୍ୟମରେ ଲୋକେ ଫିଟନେସ ଚାଲେଞ୍ଜର ଭିଡିଓଗୁଡ଼ିକୁ ବାଣ୍ଟୁଛନ୍ତି । ସେଥିରେ ପରସ୍ପରକୁ ଯୋଡି କରି ସେମାନଙ୍କୁ ଚଲେଞ୍ଜ କରୁଛନ୍ତି । ଫିଟ ଇଣ୍ଡିଆର ଏହି ଅଭିଯାନରେ ଆଜିକାଲି ସମସ୍ତେ ସାମିଲ ହେଉଛନ୍ତି । ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ଜଗତର ଲୋକେ ହୁଅନ୍ତୁ, କ୍ରୀଡ଼ାକ୍ଷେତ୍ରରୁ ହୁଅନ୍ତୁ, ଦେଶର ସାଧାରଣ ନାଗରିକ ହୁଅନ୍ତୁ, ସେନାବାହିନୀର ଯବାନ ହୁଅନ୍ତୁ, ସ୍କୁଲ ଶିକ୍ଷକ ହୁଅନ୍ତୁ, ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗରୁ କେବଳ ଗୋଟିଏ ସ୍ୱର ଶୁଭୁଛି – “ଆମେ ଫିଟ ତ ଇଣ୍ଡିଆ ଫିଟ” । ଭାରତୀୟ କ୍ରିକେଟ ଦଳର ଅଧିନାୟକ ବିରାଟ କୋହଲି ମୋତେ ଚାଲେଞ୍ଜ କରିବା, ମୋ ପାଇଁ ଆନନ୍ଦର କଥା ଏବଂ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କ ଚାଲେଞ୍ଜକୁ ଗ୍ରହଣ କରିଛି । ମୋ ମତରେ ଏହା ଖୁବ୍ ଭଲ କଥା କାରଣ ଏଭଳି ଚାଲେଞ୍ଜ ଆମକୁ ନିଜକୁ ଫିଟ ରଖିବା ସହ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଫିଟ ରହିବା ପାଇଁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, “ମନ୍ କି ବାତ୍”ରେ ଆଗରୁ ଅନେକ ଥର ଆପଣମାନେ ମୋ’ଠାରୁ ଖେଳ ବିଷୟରେ, ଖେଳାଳିମାନଙ୍କ ବିଷୟରେ କିଛି ନା କିଛି କଥା ଶୁଣିଛନ୍ତି । ଗତଥର ତ ରାଜ୍ୟଗୋଷ୍ଠୀ କ୍ରୀଡ଼ାରେ ଆମର ନାୟକ, ନିଜ ମନକଥା ଏହି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ମାଧ୍ୟମରେ ଆମକୁ କହିଥିଲେ ।

“ନମସ୍କାର ସାର୍, ମୁଁ ଛବି ଯାଦବ, ନୋଇଡାରୁ କହୁଛି । ମୁଁ ଆପଣଙ୍କ “ମନ କି ବାତ୍”ର ଜଣେ ନିୟମିତ ଶ୍ରୋତା ଆଉ ଆଜି ଆପଣଙ୍କୁ ନିଜ ମନକଥା କହିବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ଆଜିକାଲି ଗ୍ରୀଷ୍ମଛୁଟି ଆରମ୍ଭ ହୋଇଯାଇଛି । ଜଣେ ମା’ ହିସାବରେ ମୁଁ ଦେଖୁଛି ଯେ, ପିଲାମାନେ ଅଧିକାଂଶ ସମୟ ଇଣ୍ଟରନେଟ ଗେମ୍ସ ବା ଖେଳରେ ହିଁ ବିତାଉଛନ୍ତି । ଅଥଚ ଆମ ପିଲାବେଳେ ଆମେ ବାହାରେ ପଡିଆରେ ପାରମ୍ପରିକ ଖେଳ ଖେଳୁଥିଲୁ । ଯେଉଁଗୁଡ଼ିକ ପ୍ରାୟତଃ outdoor ଗେମ୍ସ ଥିଲା । ଯେମିତିକି ଗୋଟିଏ ଖେଳ ଥିଲା ଯେଉଁଥିରେ 7ଟି ପଥର ଖଣ୍ଡ ଗୋଟିକ ଉପରେ ଗୋଟିଏ କରି ରଖାଯାଉଥିଲା ସେଗୁଡ଼ିକୁ ବଲ୍ ସାହାଯ୍ୟରେ ମାରିବାକୁ ହେଉଥିଲା । ତା’ଛଡ଼ା ଉଠା-ପକା, ଖୋ ଖୋ ଏଭଳି ଖେଳ ସବୁ ଥିଲା ଯାହା ଆଜିକାଲି ପ୍ରାୟ ହଜିଗଲାଣି । ବର୍ତ୍ତମାନର ପିଢ଼ିକୁ ପାରମ୍ପରିକ ଖେଳ ବିଷୟରେ କିଛି କହିବା ପାଇଁ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ନିବେଦନ କରୁଛି ଯାହାଫଳରେ ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ଏହି ଖେଳଗୁଡ଼ିକ ପ୍ରତି ଆକୃଷ୍ଟ ହେବେ । ଧନ୍ୟବାଦ ।”

ଛବି ଯାଦବ ଜୀ, ଆପଣଙ୍କ ଫୋନକଲ୍ ପାଇଁ ଆପଣଙ୍କୁ ଅନେକ ଧନ୍ୟବାଦ । ଏକଥା ସତ ଯେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଗଳିକନ୍ଦିରେ ଖେଳାଯାଉଥିବା ଏହି ଖେଳଗୁଡ଼ିକ ଯାହା ପିଲାମାନଙ୍କ ଜୀବନର ବିଶେଷ ଅଙ୍ଗ ଥିଲା ସେଗୁଡ଼ିକ ଆଜିକାଲି କମି କମି ଯାଉଛି । ଏହି ଖେଳଗୁଡ଼ିକ ଖରାଛୁଟିର ଗୋଟିଏ ବିଶେଷ ଅଂଶ ଥିଲା । କେତେବେଳେ ଦି’ପହରରେ ତ କେତେବେଳେ ରାତିରେ ଭୋଜନ ପରେ ଚିନ୍ତାମୁକ୍ତ ହୋଇ ପିଲାମାନେ ଘଂଟା ଘଂଟା ଧରି ଏହି ଖେଳ ଖେଳୁଥିଲେ । କିଛି ଖେଳ ତ ଏମିତି ଥିଲା ଯାହାକୁ ସାରା ପରିବାର ମିଶି ଖେଳୁଥିଲା । ଗୋଲି ଖେଳ, ଖୋ ଖୋ ହେଉ, ନଟୁ ହେଉ କି ଗୁଚିତାଣ୍ଡୁ ଏମିତି କେଜାଣି କେତେ ଖେଳ କାଶ୍ମୀରଠାରୁ କନ୍ୟାକୁମାରୀ ଯାଏ, କଚ୍ଛଠାରୁ କାମରୁପ ଯାଏ ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କ ବାଲ୍ୟକାଳର ଅଭିନ୍ନ ଅଙ୍ଗ ଥିଲା । ହୁଏତ ବିଭିନ୍ନ ଜାଗାରେ ଏହାକୁ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ନାମରେ ଜାଣିଥିବେ – ଯେମିତିକି ପିଠ୍ଠୁ ଖେଳଟି ଅନେକ ନାମରେ ପରିଚିତ । କେଉଁଠି ଲାଗୋରି, କେଉଁଠି ସାତୋଲିଆ, ସାତ୍ ପଥ୍ଥର, ଡିକୋରୀ, ସତୋଦିଆ କେଜାଣି କେତେ ନାଁରେ ଏହି ଖେଳ ପରିଚିତ । ପାରମ୍ପରିକ ଖେଳରେ ଉଭୟ ପ୍ରକାର ଖେଳ ରହିଛି । ଘର ବାହାରେ ପଡିଆରେ ଅଛି, Indoor ମଧ୍ୟ ଅଛି । ଆମ ଦେଶର ବିବିଧତା ପଛରେ ଲୁଚିରହିଥିବା ଏକତା ମଧ୍ୟ ଏହି ଖେଳଗୁଡ଼ିକରେ ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ । ସେହି ଗୋଟିଏ ଖେଳ ବିଭିନ୍ନ ଜାଗାରେ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ନାମରେ ପରିଚିତ । ମୁଁ ଗୁଜରାଟର ଲୋକ । ମୁଁ ଜାଣିଛି ସେଠାକାର ଗୋଟିଏ ଖେଳକୁ ଚୋମଲ ଇସ୍ରୋ କହନ୍ତି, ଏହା କଉଡ଼ି, ତେନ୍ତୁଳି ମଞ୍ଜି କିମ୍ବା ୟସମର ସାହାଯ୍ୟରେ ଲମ୍ବ ଏବଂ ପ୍ରସ୍ଥରେ ଆଠଟି ଲେଖାଏଁ ଘରଥିବା ବର୍ଗାକାର ବୋର୍ଡ ଉପରେ ଖେଳାଯାଏ । ଏହି ଖେଳଟି ପ୍ରାୟ ପ୍ରତ୍ୟେକ ରାଜ୍ୟରେ ରହିଛି । କର୍ଣ୍ଣାଟକରେ ଏହାକୁ ଚୌକାବାରା କହୁଥିଲେ ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶରେ ଅଭୁ, କେରଳରେ ପିକଡାକଲି ତ ମହାରାଷ୍ଟ୍ରରେ ଚମ୍ପଲ, ତାମିଲନାଡୁରେ ଦାୟାମ୍ ଓ ଥାୟାମ୍ ତ ପୁଣି ରାଜସ୍ଥାନରେ ଚଙ୍ଗାପୋ କେଜାଣି କେତେ ନାଁ ଥିଲା ଏହି ଖେଳର । ସେ ରାଜ୍ୟର ଲୋକ ଅନ୍ୟ ରାଜ୍ୟର ଭାଷା ନ ଜାଣି ଥାଇପାରେ କିନ୍ତୁ ଦେଖିଲେ କହିବ ଯେ ଏ ଖେଳଟି ପରା ଆମେ ବି ଖେଳୁ । ଆମ ଭିତରୁ ଏମିତି କିଏ ଥିବ ଯିଏ ପିଲାଦିନେ ଗୁଚିତାଣ୍ଡୁ ନ ଖେଳିଥିବ? ଏହି ଖେଳ ତ ଗାଁଠାରୁ ସହର ଯାଏ ସବୁଠି ଖେଳାହୁଏ । ଦେଶର ବିଭିନ୍ନ ଅଂଚଳରେ ଏହାକୁ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ନାମରେ ଜାଣନ୍ତି । ଆନ୍ଧ୍ରପ୍ରଦେଶରେ ଏହାକୁ ଗୋଟିବିଲ୍ଲା ବା କର୍ରାବିଲ୍ଲା ନାମରେ ଜାଣନ୍ତି ଓଡ଼ିଶାରେ ଏହାକୁ ଗୁଲିବାଡି କହନ୍ତି ତ ମହାରାଷ୍ଟ୍ରରେ ବିତିଡାଲୁ କହନ୍ତି । କିଛି ଖେଳର ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଋତୁ ରହିଛି । ଯେମିତିକି ଗୁଡ଼ି ଉଡ଼ାଇବାର ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଗୋଟିଏ ଋତୁ ରହିଛି ଯେବେ ସମସ୍ତେ ଗୁଡ଼ି ଉଡାନ୍ତି । ଖେଳିବା ସମୟରେ ଆମେ ଆମ ଭିତରେ ଥିବା ଅଦ୍ୱିତୀୟ ଗୁଣଗୁଡ଼ିକୁ ବିନା ବାଧାରେ ପ୍ରକାଶ କରିପାରୁ । ଆପଣମାନେ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିଥିବେ – କିଛି ଲାଜକୁଳା ପିଲା ମଧ୍ୟ ଖେଳିବା ସମୟରେ ବେଶ୍ ତତ୍ପର ହୋଇଉଠନ୍ତି । ନିଜକୁ ପରିପ୍ରକାଶ କରନ୍ତି । ଗମ୍ଭୀର ମୁଦ୍ରାରେ ଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିଠାରେ ମଧ୍ୟ ଖେଳିବା ସମୟରେ ତା’ ଭିତରେ ଲୁଚି ରହିଥିବା ପିଲାଟି ବାହାରିଆସେ ।

ପାରମ୍ପରିକ ଖେଳଗୁଡ଼ିକ ଏପରି ଭାବେ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛି ଯଦ୍ୱାରା ଶାରୀରିକ କ୍ଷମତା ସହ ଆମର ତର୍କନିଷ୍ଠ ଚିନ୍ତନ, ଏକାଗ୍ରତା, ସଚେତନତା ଓ ସ୍ଫୁର୍ତ୍ତି ମଧ୍ୟ ସମୃଦ୍ଧ ହୋଇଥାଏ । ଏହାବ୍ୟତୀତ ଖେଳର ଅର୍ଥ କେବଳ ଖେଳ ନୁହେଁ, ଜୀବନର ମୂଲ୍ୟବୋଧକୁ ଶିକ୍ଷା ଦେବାର ମାଧ୍ୟମ ମଧ୍ୟ । କେମିତି ଲକ୍ଷ୍ୟପ୍ରାପ୍ତ କରିବା, ଦୃଢ଼ ମନୋବଳ ହାସଲ କରିବା, ପରସ୍ପରକୁ ସହଯୋଗ କରିବା ତଥା ସାମୂହିକ ଉତ୍ସାହ ସୃଷ୍ଟି କରିବା ଇତ୍ୟାଦି ଖେଳ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ଶିଖିବାକୁ ମିଳେ । ବିଗତ ଦିନଗୁଡ଼ିକରେ ମୁଁ ଦେଖୁଥିଲି ଯେ ବ୍ୟାପାର ପ୍ରବନ୍ଧନ ସହ ସମ୍ପୃକ୍ତ ତାଲିମ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମଗୁଡ଼ିକରେ ସାମଗ୍ରିକ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ ବିକାଶ ଏବଂ ବ୍ୟକ୍ତି ବ୍ୟକ୍ତି ମଧ୍ୟରେ ଆନ୍ତରିକ ସମ୍ପର୍କ ଜନିତ ଦକ୍ଷତା ବୃଦ୍ଧି ନିମନ୍ତେ ଆଜିକାଲି ପାରମ୍ପରିକ ଖେଳଗୁଡ଼ିକର ବ୍ୟବହାର ହେଉଛି । ବ୍ୟକ୍ତିର ସାମଗ୍ରିକ ବିକାଶରେ ଏହି ଖେଳଗୁଡ଼ିକ ଉପଯୋଗୀ ସାବ୍ୟସ୍ତ ହେଉଛି । ଏହି ଖେଳଗୁଡ଼ିକୁ ଖେଳିବାର କୌଣସି ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ବୟସର ବନ୍ଧନ ବି ନାହିଁ । ପିଲାମାନଙ୍କଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଜେଜେବାପା – ଜେଜେମା’, ଅଜା-ଆଈ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଯେତେବେଳେ ଏହି ଖେଳଗୁଡ଼ିକୁ ଖେଳିପାରୁଛନ୍ତି, ସେତେବେଳେ ପିଢିଗତ ବ୍ୟବଧାନ କଥା ମହତ୍ୱହୀନ ଲାଗୁଛି । ଏହାସହିତ ଆମେମାନେ ନିଜର ସଂସ୍କୃତି ଓ ପରମ୍ପରା ବିଷୟରେ ଜ୍ଞାନଲାଭ କରୁଛୁ । କିଛି ଖେଳ ମଧ୍ୟ ଆମମାନଙ୍କୁ ସମାଜ, ପରିବେଶ ଇତ୍ୟାଦି ସମ୍ବନ୍ଧରେ ସଚେତନ କରୁଛି । କେବେ କେବେ ମନରେ ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠୁଛି, ଆମର ଏହି ପାରମ୍ପରିକ ଖେଳଗୁଡ଼ିକ ବିଲୁପ୍ତ ହୋଇଯିବନି ତ? ଯଦି ଏପରି ହୁଏ, ତାହେଲେ କେବଳ ଖେଳଗୁଡ଼ିକ ବିଲୁପ୍ତ ହେବନାହିଁ, ଆମର ପିଲାଦିନର ସ୍ମୃତି ସବୁ ବିଲୁପ୍ତ ହୋଇଯିବ । ସେତେବେଳେ ଆମେମାନେ କେବଳ ଏହି କବିତା ପଂକ୍ତିଗୁଡ଼ିକୁ ଶୁଣିବାକୁ ପାଇବା –

ୟହ ଦୌଲତ ଭି ଲେ ଲୋ

ୟହ ଶୌହରତ ଭି ଲେ ଲୋ

ଭଲେ ଛିନ୍ ଲୋ ମୁଝସେ ମେରୀ ଯବାନୀ

ମଗର ମୁଝକୋ ଲୌଟା ଦୋ ବଚପନ କା ସାବନ

ବୋ କାଗଜ କି କସ୍ତି, ବୋ ବାରିଶ କା ପାନି

ଏହି ପାରମ୍ପରିକ ଖେଳଗୁଡ଼ିକୁ ବିଲୁପ୍ତ ହେବାକୁ ନ ଦେବାପାଇଁ ଆମମାନଙ୍କୁ ପ୍ରୟାସରତ ହେବାକୁ ପଡ଼ିବ । ଏଣୁ ଆଜିର ଆବଶ୍ୟକତା ଏହା ଯେ ଏହି ଖେଳଗୁଡ଼ିକର ବିକାଶ ନିମନ୍ତେ ବିଦ୍ୟାଳୟଗୁଡ଼ିକ ସହିତ ସାହି-ବସ୍ତି ତଥା ଯୁବ ସମାଜକୁ ଆଗେଇ ଆସିବାକୁ ହେବ । Crowd Sourcing ବା ଜନତା-ଅମଳ ଦ୍ୱାରା ଆମେମାନେ ନିଜର ପାରମ୍ପରିକ ଖେଳଗୁଡ଼ିକର ଏକ ବିଶାଳ Archives ବା ସଂଗ୍ରହାଳୟ ନିର୍ମାଣ କରିପାରିବା । ଏହି ଖେଳଗୁଡ଼ିକର ଭିଡିଓ ତିଆରି କରାଯାଇପାରେ ଯେଉଁଥିରେ ଖେଳଗୁଡ଼ିକର ନିୟମ ତଥା ଖେଳଗୁଡ଼ିକୁ ଖେଳିବାର ବିଭିନ୍ନ କୌଶଳ ପ୍ରଦର୍ଶିତ କରାଯାଇପାରିବ । Animation Film ମଧ୍ୟ ତିଆରି କରାଯାଇପାରେ । ଏହାଦ୍ୱାରା ଆମର ନୂତନ ବଂଶଧରମାନେ ସାହି-ବସ୍ତିରେ ଖେଳାଯାଉଥିବା ଏହି ପାରମ୍ପରିକ ଖେଳଗୁଡ଼ିକୁ ଦେଖିବାର ସୁଯୋଗ ପାଇବେ ତଥା ଖେଳି ଆନନ୍ଦ ପାଇବେ, ଯେଉଁମାନଙ୍କ ପାଇଁ କେବେ କେବେ ଏହି ଖେଳଗୁଡ଼ିକ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ ଅଟେ ।

ମୋ ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ । ଆଗାମୀ ଜୁନ୍ 5 ତାରିଖରେ ଆମ ଦେଶ ଭାରତକୁ ବିଶ୍ୱ ପରିବେଶ ଦିବସ ସମାରୋହ ଆୟୋଜିତ କରିବାର ଦାୟିତ୍ୱ ପ୍ରଦାନ କରାଯାଇଛି । ଏହା ଆମ ଦେଶ ପାଇଁ ଏକ ଗୌରବର ବିଷୟ ତଥା ସମଗ୍ର ପୃଥିବୀରେ ଜଳବାୟୁ ପରିବର୍ତ୍ତନକୁ କମାଇବା ଦିଗରେ ଭାରତର ନେତୃତ୍ୱକୁ ମିଳୁଥିବା ସ୍ୱୀକୃତିର ପରିଚାୟକ ମଧ୍ୟ । ଏ ବର୍ଷର ବିଶ୍ୱ ପରିବେଶ ଦିବସ ସମାରୋହର Theme ବା ପ୍ରସଙ୍ଗ ରଖାଯାଇଛି – Beat Plastic Pollution ବା ପ୍ଲାଷ୍ଟିକ ପ୍ରଦୂଷଣକୁ ହରାଅ । ମୋର ଆପଣ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ନିବେଦନ ଯେ ଏହି ପ୍ରସଙ୍ଗର ମୂଳ ଅର୍ଥକୁ ତଥା ଏହାର ମହତ୍ୱକୁ ହୃଦୟଙ୍ଗମ କରିବା ସହ ଆପଣମାନେ ପଲିଥିନ, ନିମ୍ନମାନର ପ୍ଲାଷ୍ଟିକ ବ୍ୟବହାର ନ କରିବା ଲାଗି ନିଷ୍ପତ୍ତି ନିଅନ୍ତୁ ତଥା ପ୍ଲାଷ୍ଟିକ ପ୍ରଦୂଷଣର ଯେଉଁ ଏକ ନକାରାତ୍ମକ ପ୍ରଭାବ ଆମ ପ୍ରକୃତି ଉପରେ, ବନ୍ୟଜୀବ ଉପରେ ତଥା ଆମ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଉପରେ ପଡ଼ୁଛି, ତାକୁ କମ୍ କରିବାର ଚେଷ୍ଟା କରନ୍ତୁ । ବିଶ୍ୱ ପରିବେଶ ଦିବସର ୱେବସାଇଟ wed-india2018 କୁ ଯାଆନ୍ତୁ ଏବଂ ସେଠାରେ ପ୍ରଦତ୍ତ ସୁନ୍ଦର ପରାମର୍ଶଗୁଡ଼ିକୁ ପଢ଼ନ୍ତୁ, ଜାଣନ୍ତୁ ଏବଂ ନିଜ ନିଜର ଦୈନନ୍ଦିନ ଜୀବନରେ ପ୍ରୟୋଗ କରିବାର ଚେଷ୍ଟା କରନ୍ତୁ । ଯେତେବେଳେ ଭୟଙ୍କର ଗରମ ଅନୁଭୂତ ହୁଏ, ସେତେବେଳେ ବନ୍ୟା ଆସେ । ବର୍ଷା ହେବା ମଧ୍ୟ କମ୍ ହୁଏନାହିଁ । ଅସହ୍ୟ ଥଣ୍ଡା ପଡ଼ିଲେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତି ଜଳବାୟୁ ବିଶାରଦ ହୋଇ ବିଶ୍ୱ ତାପମାନ ବୃଦ୍ଧି ଏବଂ ଜଳବାୟୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ ସମ୍ପର୍କରେ ମତାମତ ଦେବାରେ ଲାଗନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଏ ପ୍ରକାର ଚର୍ଚ୍ଚା ଦ୍ୱାରା କ’ଣ ବା ଲାଭ? ପ୍ରକୃତି ପ୍ରତି ଉଦାର ହେବା, ପ୍ରକୃତିର ସୁରକ୍ଷା କରିବା ଆମମାନଙ୍କର ସହଜାତ ଗୁଣ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ । ଏହା ଆମ ସଂସ୍କାରରେ ରହିବା ଦରକାର । ବିଗତ କିଛି ସପ୍ତାହମାନଙ୍କରେ ଆମେମାନେ ସମସ୍ତେ ଦେଖିଛୁ ଯେ ଦେଶର ଭିନ୍ନ-ଭିନ୍ନ ଅଂଚଳମାନଙ୍କରେ କାଳବୈଶାଖୀର ପ୍ରକୋପ ସହିତ ପ୍ରବଳ ବର୍ଷା ମଧ୍ୟ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଲା ଯାହାକି ଋତୁଚକ୍ରର ବ୍ୟତିକ୍ରମ ଅଟେ । ଜନସମ୍ପଦ ସହିତ ଧନସମ୍ପଦର କ୍ଷତି ମଧ୍ୟ ହେଲା । ଏ ସମସ୍ତ ଘଟଣା ମୁଖ୍ୟତଃ ପାଣିପାଗ ଧାରାରେ ଦେଖାଦେଉଥିବା ପରିବର୍ତ୍ତନର ପରିଣାମ । ଆମ ସଂସ୍କୃତି ଓ ଆମ ପରମ୍ପରା ଆମମାନଙ୍କୁ ପ୍ରକୃତି ସହ ସଂଘର୍ଷ କରିବାର ଶିକ୍ଷା ଦେଇନାହିଁ । ଆମମାନଙ୍କୁ ପ୍ରକୃତି ସହ ସଦ୍ଭାବ କରି ରହିବାର ତଥା ପ୍ରକୃତି ସହିତ ମିଶିକରି ରହିବା ଦରକାର । ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀ ନିଜର ସମଗ୍ର ଜୀବନକାଳରେ ପ୍ରତିଟି କ୍ଷେତ୍ରରେ ଏହି କଥାର ମହତ୍ୱ ପ୍ରତିପାଦିତ କରିଥିଲେ । ଆଜି ଯେତେବେଳେ ଭାରତ climate justice ବା ଜଳବାୟୁ ନ୍ୟାୟ ର କଥା କହୁଛି, COP-21 ଏବଂ ପ୍ୟାରିସ ରାଜିନାମାରେ ପ୍ରମୁଖ ଭୂମିକା ଗ୍ରହଣ କରିଛି ତଥା International Solar Alliance ବା ଆନ୍ତର୍ଜାତିକ ସୌର ମେଣ୍ଟ ମାଧ୍ୟମରେ ସମଗ୍ର ସଂସାରକୁ ଆମେ ଏକତ୍ର କରିଛୁ ତାହେଲେ, ଏସବୁ ମୂଳରେ ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀଙ୍କର ସେହି ସ୍ୱପ୍ନକୁ ସାକାର କରିବାର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ମଧ୍ୟ ସନ୍ନିହିତ ରହିଛି । ଏହି ପରିବେଶ ଦିବସରେ ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଚିନ୍ତା କରିବା ଦରକାର ଯେ ଆମେ ନିଜର ଗ୍ରହକୁ ସ୍ୱଚ୍ଛ ଏବଂ ସବୁଜିମାଭରା କରି ରଖିବା ପାଇଁ କ’ଣ କରିପାରିବା? ଏ ଦିଗରେ କେଉଁସବୁ ଉପାୟ ଅବଲମ୍ବନ କରିବା? କ’ଣ ସବୁ ନୂତନ ପରିକଳ୍ପନା କରିପାରିବା? ବର୍ଷାଋତୁ ଆସୁଛି । ଏ ବର୍ଷ ରେକର୍ଡ ସଂଖ୍ୟାରେ ବୃକ୍ଷରୋପଣର ଲକ୍ଷ୍ୟ ରଖିପାରିବା ଏବଂ କେବଳ ବୃକ୍ଷରୋପଣ ନୁହେଁ, ବୃକ୍ଷଗୁଡ଼ିକ ବଡ଼ ହେବାଯାଏ ତା’ର ସୁରକ୍ଷାର ବ୍ୟବସ୍ଥା ବି କରିବା ଆବଶ୍ୟକ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ ମୁଖ୍ୟତଃ ମୋ ନବଯୁବକ ବନ୍ଧୁଗଣ । ଆପଣମାନେ ଜୁନ୍ 21କୁ ସବୁବେଳେ ମନେ ରଖନ୍ତି । କେବଳ ଆପଣମାନେ ଓ ଆମେମାନେ ନୁହନ୍ତି, ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱ ଜୁନ୍ 21କୁ ମନେରଖେ । ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱରେ ଜୁନ୍ 21 ତାରିଖ ‘ଅନ୍ତଃରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ଯୋଗ ଦିବସ’ ରୂପେ ପାଳିତ ହୁଏ ଏବଂ ଏହା ସର୍ବସ୍ୱୀକୃତ ହୋଇସାରିଛି । କିଛିମାସ ପୂର୍ବରୁ ଏହି ଦିବସ ପାଳନ ନିମନ୍ତେ ଲୋକମାନେ ପ୍ରସ୍ତୁତି ଆରମ୍ଭ କରିଦିଅନ୍ତି । ଏ ବର୍ଷ ଖବର ମିଳିବାରେ ଲାଗିଛି ଯେ ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱରେ ଜୁନ୍ 21ରେ ଅନ୍ତଃରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ଯୋଗଦିବସ ପାଳନ କରିବା ନିମନ୍ତେ ଜୋରସୋର୍ ପ୍ରସ୍ତୁତି ହେଉଛି । ‘ଏକତା ଓ ସାମାଜିକ ସୌହାର୍ଦ୍ଦ୍ୟ’ ପାଇଁ ଯୋଗ – ଏହି ସନ୍ଦେଶକୁ ବିଶ୍ୱବାସୀ କିଛିବର୍ଷ ପୂର୍ବରୁ ହୃଦୟଙ୍ଗମ କରିଅଛନ୍ତି । ସଂସ୍କୃତର ମହାନ୍ କବି ଭର୍ତ୍ତୃହରି କେତେ ଶତାବ୍ଦୀ ପୂର୍ବେ ନିଜ ‘ଶତକତ୍ରୟମ୍’ରେ ଲେଖିଥିଲେ –

‘ଧୈର୍ଯ୍ୟଂ ଯସ୍ୟ ପିତା କ୍ଷମା ଚ ଜନନୀ ଶାନ୍ତି ଶ୍ଚିରଂ ଗେହିନୀ

ସତ୍ୟଂ ସୁନୁରୟଂ ଦୟା ଚ ଭଗିନୀ ଭ୍ରାତା ମନଃ ସଂଯମଃ ।

ଶଯ୍ୟା ଭୂମିତଳଂ ଦିଶୋପି ବସନଂଜ୍ଞାନାମୃତଂ ଭୋଜନଂ

ଏତେ ଯସ୍ୟ କୁଟିମ୍ବିନଃ ବଦ ସଖେ କସ୍ମାଦ୍ ଭୟଂ ଯୋଗିନଃ ।’

କେତେ ଶତାବ୍ଦୀ ପୂର୍ବେ କୁହାଯାଇଥିବା ଏହି କଥାର ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଅର୍ଥ ଏହା ଯେ ନିୟମିତ ଯୋଗ ଅଭ୍ୟାସ କରିବା ଦ୍ୱାରା କେତେକ ଭଲ ଗୁଣ ପ୍ରିୟଜନ ଓ ମିତ୍ରଙ୍କ ପରି ସହାୟକ ହୋଇଥାଏ । ଯୋଗ କରିବା ଦ୍ୱାରା ମନରେ ସାହସ ସୃଷ୍ଟି ହୁଏ ଯାହା ସର୍ବଦା ପିତା ପରି ଆମର ରକ୍ଷା କରିଥାଏ । କ୍ଷମାଗୁଣ ବି ଉତ୍ପନ୍ନ ହୁଏ ଯେପରି ମା’ର ନିଜ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ରହିଥାଏ ତଥା ମାନସିକ ଶାନ୍ତି ଆମର ଚିରମିତ୍ରର ଭୂମିକା ଗ୍ରହଣ କରେ । ଭର୍ତ୍ତୃହରି କହିଛନ୍ତି ଯେ ନିୟମିତ ଯୋଗ କରିବା ଦ୍ୱାରା ସତ୍ୟ ଆମର ସନ୍ତାନ, ଦୟା ଆମର ଭଗିନୀ, ଆତ୍ମସଂଯମ ଆମର ଭ୍ରାତା, ସ୍ୱୟଂ ଧରିତ୍ରୀ ଆମର ଶଯ୍ୟା ଏବଂ ଜ୍ଞାନ ଆମର କ୍ଷୁଧାନିବାରକ ହୋଇଥାଏ । ଯେତେବେଳେ ଏସବୁ ଗୁଣଗୁଡ଼ିକ କୌଣସି ବ୍ୟକ୍ତିର ମିତ୍ର ହୋଇଯାଏ, ସେତେବେଳେ ଯୋଗୀ ସବୁ ପ୍ରକାରର ଭୟ ଉପରେ ବିଜୟପ୍ରାପ୍ତ କରିନିଏ । ଆଉଥରେ ମୁଁ ସମସ୍ତ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ନିବେଦନ କରୁଛି ଯେ ଆପଣମାନେ ଯୋଗର ଐତିହ୍ୟକୁ ବିକଶିତ କରାନ୍ତୁ ଏବଂ ଏକ ସୁସ୍ଥ, ସମୃଦ୍ଧ ଓ ସଦ୍ଭାବପୂର୍ଣ୍ଣ ରାଷ୍ଟ୍ର ନିର୍ମାଣ କରନ୍ତୁ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ ଆଜି ମେ ମାସ 27 ତାରିଖ । ଭାରତର ପ୍ରଥମ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ପଣ୍ଡିତ ଜବାହାରଲାଲ ନେହେରୁଙ୍କ ପୁଣ୍ୟତିଥି । ମୁଁ ପଣ୍ଡିତଜୀଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମ କରୁଛି । ଏହି ମେ ମାସ ଆଉ ଗୋଟିଏ ସ୍ମୃତି ସହିତ ବି ଜଡ଼ିତ ଆଉ ସେଇଟି ହେଲା ବୀର ସାବରକରଙ୍କ କଥା । 1857ରେ ସେ ମାସଟି ଏହି ମେ ମାସ ହିଁ ଥିଲା ଯେତେବେଳେ ଭାରତବାସୀ ଇଂରେଜମାନଙ୍କୁ ନିଜ ଶକ୍ତିର ପରିଚୟ ଦେଇଥିଲେ । ଦେଶର ଅନେକ ଭାଗରେ ଆମର ଯୱାନ ଏବଂ କୃଷକମାନେ ସାହସର ସହିତ ଅନ୍ୟାୟ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଲଢ଼େଇ କରିଥିଲେ । ଦୁଃଖର କଥା ଦୀର୍ଘଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆମେମାନେ 1857ର ଏହି ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଘଟଣାଟିକୁ ଖାଲି ବିଦ୍ରୋହ ବା ସିପାହୀ ବିଦ୍ରୋହ ବୋଲି କହିଚାଲିଲେ । ବାସ୍ତବରେ ସେହି ଘଟଣାଟିକୁ ଅତି ହାଲ୍କା ଭାବରେ ନିଆଯାଇଥିଲା ତା’ନୁହେଁ ବରଂ ଏହା ଆମର ସ୍ୱାଭିମାନ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଧକ୍କା ଦେବାର ପ୍ରୟାସ ଥିଲା । ସେ ବୀର ସାବରକର୍ ହିଁ ଥିଲେ ଯିଏକି ନିର୍ଭୀକ ଭାବରେ ଲେଖିଲେ ଯେ 1857ରେ ଯାହା ଘଟିଥିଲା ସେ କୌଣସି ବିଦ୍ରୋହ ନ ଥିଲା ବରଂ ତାହା ଭାରତର ପ୍ରଥମ ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମ ଥିଲା । ସାବରକରଙ୍କ ସହିତ ଲଣ୍ଡନର India House ଇଣ୍ଡିଆ ହାଉସର ବୀରମାନେ ତା’ର 50 ବର୍ଷ ପୂର୍ତ୍ତି ଉତ୍ସବ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଧୁମଧାମ୍ ସହ ପାଳନ କରିଥିଲେ । ଏହା ମଧ୍ୟ ଏକ ଅଦ୍ଭୁତ ସଂଯୋଗ ଥିଲା ଯେ ଯେଉଁ ମାସରେ ଭାରତର ପ୍ରଥମ ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମ ସଂଗଠିତ ହୋଇଥିଲା ସେହି ମାସରେ ସାବରକର ଜନ୍ମଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ । ସାବରକରଙ୍କ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱର ଅନେକ ବିଶେଷତ୍ୱ ଥିଲା । ସେ ଶସ୍ତ୍ର ଏବଂ ଶାସ୍ତ୍ର ଉଭୟର ଉପାସକ ଥିଲେ । ବୀର ସାବରକରଙ୍କୁ ଆମେ ସାଧାରଣତଃ ତାଙ୍କର ସାହସ ଏବଂ ବ୍ରିଟିଶ ଶାସନର ବିରୋଧି ଭାବରେ ଜାଣୁ । କିନ୍ତୁ ଏହାବ୍ୟତୀତ ସେ ଜଣେ ଓଜସ୍ୱୀ କବି ଏବଂ ସମାଜସଂସ୍କାରକ ମଧ୍ୟ ଥିଲେ ଯିଏକି ସର୍ବଦା ସଦ୍ଭାବନା ଏବଂ ଏକତା ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଉଥିଲେ । ସାବରକରଙ୍କ ସମ୍ପର୍କରେ ଆମର ପ୍ରିୟ ମାନନୀୟ ଅଟଳବିହାରୀ ବାଜପେୟୀ ଏକ ଅଦ୍ଭୁତ ବର୍ଣ୍ଣନା ଦେଇଛନ୍ତି । ଅଟଳଜୀ କହିଥିଲେ – ସାବରକର ମାନେ ତେଜ, ସାବରକର ମାନେ ତ୍ୟାଗ, ସାବରକର ମାନେ ତପ, ସାବରକର ମାନେ ତତ୍ୱ, ସାବରକର ମାନେ ତର୍କ, ସାବରକର ମାନେ ତାରୁଣ୍ୟ, ସାବରକର ମାନେ ତୀର ଆଉ ସାବରକର ମାନେ ତଲୱାର । କେତେ ସଠିକ୍ ଚିତ୍ରଣ କରିଥିଲେ ମାନନୀୟ ଅଟଳଜୀ । ସାବରକର କବିତା ଏବଂ ବିପ୍ଳବ ଦୁଇଟାକୁ ସାଥିରେ ନେଇ ଚାଲିଥିଲେ । ସେ ଏକାଧାରାରେ ଜଣେ ସମ୍ବେଦନଶୀଳ କବି ଏବଂ ସାହାସୀ ବିପ୍ଳବୀ ଥିଲେ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ମୁଁ ଟିଭିରେ ଗୋଟିଏ କାହାଣୀ ଦେଖୁଥିଲି । କାହାଣୀଟି ରାଜସ୍ଥାନର ସିକର ଅଂଚଳର ବସ୍ତିରେ ରହୁଥିବା ଗରିବ ଝିଅମାନଙ୍କର କାହାଣୀ । ଆମର ଏଇ ଝିଅମାନେ, ଯେଉଁମାନେ ଅଳିଆ ଗୋଟେଇବା ଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଘର ଘର ବୁଲି ମାଗିକରି ପେଟ ପୋଷୁଥିଲେ ସେମାନେ ଆଜି ସିଲେଇ ଶିଖି ଗରିବମାନଙ୍କ ପାଇଁ ପିନ୍ଧିବାର ବସ୍ତ୍ର ତିଆରି କରୁଛନ୍ତି । ଏଠିକାର ଝିଅମାନେ ଏବେ ନିଜର ଏବଂ ନିଜ ପରିବାର ପାଇଁ ପୋଷାକ ବନେଇବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଭଲ ପୋଷାକ ସିଲେଇ କରୁଛନ୍ତି । ତା’ସହିତ ସେମାନେ କୌଶଳ ବିକାଶର ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ ବି ନେଉଛନ୍ତି । ଆମର ଏହି ଝିଅମାନେ ଆଜି ଆତ୍ମନିର୍ଭରଶୀଳ ହୋଇପାରିଛନ୍ତି । ସେମାନେ ଆତ୍ମସମ୍ମାନର ସହ ଜୀବିକା ନିର୍ବାହ କରିବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ନିଜ ପରିବାର ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଏକ ଶକ୍ତିରେ ପରିଣତ ହୋଇଛନ୍ତି । ଆଶା ଓ ବିଶ୍ୱାସରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଏହି ଝିଅମାନଙ୍କୁ ମୁଁ ତାଙ୍କର ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ଭବିଷ୍ୟ ପାଇଁ ଶୁଭକାମନା ଜଣାଉଛି । ଏମାନେ ଦେଖାଇ ଦେଇଛନ୍ତି ଯେ, ଯଦି କିଛି କରିବାର ଆଗ୍ରହ ଥିବ ଏବଂ ସେଥିପାଇଁ ଆପଣ ସଂକଳ୍ପବଦ୍ଧ ହୁଅନ୍ତି ତେବେ ସମସ୍ତ ବାଧାବିଘ୍ନ ସତ୍ତ୍ୱେ ମଧ୍ୟ ସଫଳତା ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇପାରେ । ଏହା ଖାଲି ସିକରର ନୁହଁ ପୁରା ହିନ୍ଦୁସ୍ଥାନର କଥା ହୋଇପାରିବ । ଆପଣଙ୍କ ପାଖାପାଖି ସାଇପଡ଼ିଶାରେ ଧ୍ୟାନ ଦେଇ ଦେଖିଲେ ଲୋକମାନେ ସଂଘର୍ଷ କରି କେମିତି ଅସୁବିଧା, ବାଧାବିଘ୍ନକୁ ପରାସ୍ତ କରୁଛନ୍ତି ତାହା ଦେଖିପାରିବେ । ଆପଣ ନଜର କରିଥିବେ ଯେତେବେଳେ ଆଖପାଖର ଚା’ ଦୋକାନକୁ ଆମେ ଯାଉ ସେଠି ଆମେମାନେ ଚା’ର ଆନନ୍ଦ ନଉ । ତା’ ସାଥେ ସାଥେ ସେଠି ବିଭିନ୍ନ ବିଷୟରେ ଆଲୋଚନା ମଧ୍ୟ ହୁଏ । ଏହି ଆଲୋଚନା ରାଜନୈତିକ ହୋଇପାରେ, ସାମାଜିକ ହୋଇପାରେ, ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ, ଖେଳ ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ହୋଇପାରେ । କେତେବେଳେ କୌଣସି ସମସ୍ୟା ଏବଂ ତା’ର ସମାଧାନ ବିଷୟରେ ମଧ୍ୟ ହୋଇଥାଏ । କିନ୍ତୁ ଏହି ଆଲୋଚନା ବା ବିଚାର ବିମର୍ଷ କେବଳ ସେଇ ଜାଗାରେ ହିଁ ସୀମିତ ହୋଇ ରହିଯାଇଥାଏ । କିନ୍ତୁ ସେହିମାନଙ୍କ ଭିତରେ କିଛି ଲୋକ ଏମିତି ବି ଥାଆନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ ତାକୁ ନିଜର କାର୍ଯ୍ୟ ବଳରେ ପରିଶ୍ରମ ଏବଂ ନିଷ୍ଠା ବଳରେ କିଛି ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆଣିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଥାନ୍ତି ଏବଂ ତାକୁ ବାସ୍ତବ ରୂପ ଦେଇପାରିଥାନ୍ତି । ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର ସ୍ୱପ୍ନକୁ ନିଜର ସ୍ୱପ୍ନରେ ପରିଣତ କରି ତାକୁ ପୂରଣ କରିବା ଦିଗରେ ନିଜକୁ ଉତ୍ସର୍ଗ କରିବାର ଗୋଟିଏ ଏହିଭଳି କାହାଣୀ ହେଲା ଓଡ଼ିଶାର କଟକ ସହରରେ ବସ୍ତିରେ ରହୁଥିବା ଶ୍ରୀମାନ ଡି. ପ୍ରକାଶ ରାଓଙ୍କ କଥା ।

କାଲି ହିଁ ମୋତେ ଡି. ପ୍ରକାଶ ରାଓଙ୍କୁ ଭେଟିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଥିଲା । ଶ୍ରୀମାନ୍ ଡି. ପ୍ରକାଶ ରାଓ ପାଞ୍ଚ ଦଶନ୍ଧି ଧରି ସହରରେ ଚା’ ଦୋକାନଟିଏ କରି ଚା’ ବିକୁଛନ୍ତି । ଆପଣ ଜାଣି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେବେ ଯେ ଜଣେ ମାମୁଲି ଚା’ବାଲା ସତୁରୀରୁ ଅଧିକ ପିଲାଙ୍କ ଜୀବନକୁ ଶିକ୍ଷାର ଆଲୋକରେ ଆଲୋକିତ କରିବାର ପ୍ରୟାସ କରିଛନ୍ତି । ସେ ବସ୍ତିରେ ରହୁଥିବା ପିଲାମାନଙ୍କ ପାଇଁ ‘ଆଶା ଓ ଆଶ୍ୱାସନା’ ନାମକ ସ୍କୁଲଟିଏ ଖୋଲିଛନ୍ତି । ଏଇ ଗରିବ ଚା’ବାଲା ତାଙ୍କ ଆୟର ଶତକଡ଼ା ପଚାଶଭାଗ ସେଇ ସ୍କୁଲ ପାଇଁ ଖର୍ଚ୍ଚକରି ଦିଅନ୍ତି । ସେ ସ୍କୁଲକୁ ଆସୁଥିବା ସବୁ ପିଲାଙ୍କ ପାଇଁ ଶିକ୍ଷା ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଏବଂ ଭୋଜନର ବ୍ୟବସ୍ଥା ମଧ୍ୟ କରିଥାନ୍ତି । ନିଜର କଠିନ ପରିଶ୍ରମ, ନିଷ୍ଠା ଏବଂ ଗରିବ ପିଲାମାନଙ୍କ ଜୀବନକୁ ଏକ ନୂତନ ଦିଗଦର୍ଶନ ଦେଇଥିବାରୁ ମୁଁ ଶ୍ରୀ ଡି. ପ୍ରକାଶ ରାଓଙ୍କୁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି । ସେ ଏହି ପିଲାମାନଙ୍କର ଜୀବନରୁ ଅନ୍ଧକାରକୁ ଦୂର କରିଛନ୍ତି । ‘ତମସୋ ମା ଜ୍ୟୋତିର୍ଗମୟଃ’ ଏହି ବେଦ ବାକ୍ୟଟିକୁ କିଏ ନ ଜାଣେ । କିନ୍ତୁ ଏହି ବାକ୍ୟକୁ ନିଜ ଜୀବନରେ ପ୍ରୟୋଗ କରି ସାକାର କରିଛନ୍ତି ଶ୍ରୀ ଡି. ପ୍ରକାଶ ରାଓ । ତାଙ୍କ ଜୀବନ ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ, ସମାଜ ପାଇଁ ତଥା ସମଗ୍ର ଦେଶ ପାଇଁ ଏକ ପ୍ରେରଣା ସ୍ରୋତ ।

ଆପଣଙ୍କ ଆଖପାଖରେ ମଧ୍ୟ ଏଇଭଳି ଘଟଣାମାନ ଘଟୁଥିବ । ଅଗଣିତ ଘଟଣା ଏମିତି ଥିବ । ଆସନ୍ତୁ ଆମେ ସକାରାତ୍ମକ ଚିନ୍ତାଧାରାକୁ ଆଗେଇନେବା ।

ଜୁନ୍ ମାସରେ ଏତେ ଗରମ ହୁଏ ଯେ ଲୋକମାନେ ବର୍ଷାକୁ ଅପେକ୍ଷା କରନ୍ତି ଆଉ ଆକାଶକୁ ଆଶାଭରା ନୟନରେ ଚାହିଁ ରହନ୍ତି । ଆଉ କିଛିଦିନ ପରେ ଲୋକମାନେ ଚାନ୍ଦକୁ ବି ଅପେକ୍ଷା କରିବେ । ଚାନ୍ଦ ଦେଖାଯିବାର ଅର୍ଥ ହେଲା ‘ଇଦ୍’ ପାଳନ କରାଯାଇପାରିବ । ରମଜାନ୍ ରେ ଏକମାସର ଉପବାସ ପରେ ଇଦ୍ ପର୍ବର ପାଳନ ଏକ ଆନନ୍ଦର ଅବସର । ମୋର ବିଶ୍ୱାସ ସବୁ ଲୋକ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଉତ୍ସାହର ସହିତ ଇଦ୍ ପାଳନ କରିବେ । ଏହି ଅବସରରେ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବିଶେଷକରି ଭଲ ‘ଇଦି’ ବା ଉପହାର ବି ମିଳିବ । ମୁଁ ଆଶା କରୁଛି ଯେ ଇଦ୍ ପର୍ବ ଆମ ସମାଜର ସଦ୍ଭାବ ଏବଂ ବନ୍ଧନକୁ ଆହୁରି ମଜଭୁତ୍ କରିବ । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ବହୁତ ବହୁତ ଶୁଭକାମନା ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ! ଆପଣମାନଙ୍କୁ ବହୁତ ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ । ପୁଣି ଆଗାମୀ ‘ମନ୍ କୀ ବାତ’ ସହ ଆସନ୍ତା ମାସରେ କଥାହେବା । ନମସ୍କାର ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ନମସ୍କାର । ନିକଟ ଅତୀତରେ ଏପ୍ରିଲ 4 ତାରିଖରୁ ଏପ୍ରିଲ 15 ତାରିଖ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅଷ୍ଟ୍ରେଲିଆରେ ଏକବିଂଶ ରାଜ୍ୟଗୋଷ୍ଠୀ କ୍ରୀଡ଼ାର ଆୟୋଜନ ହୋଇଥିଲା । ଭାରତ ସମେତ ବିଶ୍ୱର 71ଟି ଦେଶ ଏଥିରେ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କଲେ । ଯେଉଁଠି ଏତେ ବଡ଼ ଆୟୋଜନ ହୋଇଥିବ, ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱରୁ ହଜାର ହଜାର ଖେଳାଳି ଆସି ଏଥିରେ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କରୁଥିବେ, ସେଠାରେ କିଭଳି ବାତାବରଣ ହୋଇଥିବ ତାହା ଆପଣ କଳ୍ପନା କରିପାରୁଥିବେ । ଉତ୍ସାହ, ଉଦ୍ଦୀପନା, ଆଶା, ଆକାଂକ୍ଷା କିଛି କରି ଦେଖାଇବାର ସଂକଳ୍ପ – ପରିସ୍ଥିତି ଏଭଳି ଥିଲେ କିଏ ବା ନିଜକୁ ସାମିଲ ନ କରି ରହିପାରିବ? ସେ ଗୋଟିଏ ଏଭଳି ସମୟ ଥିଲା ଯେତେବେଳେ ଦେଶସାରା ଲୋକେ ପ୍ରତିଦିନ ଚିନ୍ତା କରୁଥିଲେ ଯେ, ଆଜି କେଉଁ କେଉଁ ଖେଳାଳି ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିବେ । ଭାରତର ପ୍ରଦର୍ଶନ କିଭଳି ରହିବ, ଆମେ କେତେ ପଦକ ଜିଣିପାରିବା । ଏହା ଅତି ସ୍ୱାଭାବିକ । ଆମ ଖେଳାଳିମାନେ ମଧ୍ୟ ଦେଶବାସୀଙ୍କ ଆଶା ପୂରଣ କରି ସୁନ୍ଦର ପ୍ରଦର୍ଶନ କଲେ ଏବଂ ଗୋଟିଏ ପରେ ଗୋଟିଏ ପଦକ ଜିତି ଚାଲିଲେ । ବନ୍ଧୁକ ଚାଳନା ହେଉ, କୁସ୍ତି ହେଉ, ଭାରୋତ୍ତଳନ ହେଉ, ଟେବୁଲ ଟେନିସ୍ ହେଉ, କିମ୍ବା ବ୍ୟାଡମିଣ୍ଟନ, ଭାରତ ରେକର୍ଡ ପ୍ରଦର୍ଶନ କଲା । 26ଟି ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ, 20ଟି ରୌପ୍ୟ ଓ 20ଟି ବ୍ରୋଞ୍ଜ – ଭାରତ ମୋଟ 66ଟି ପଦକ ଜିତିଲା । ଏହି ସଫଳତା ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭାରତୀୟଙ୍କୁ ଗର୍ବିତ କରୁଛି । ପଦକ ବିଜେତା ଖେଳାଳିମାନଙ୍କ ପାଇଁ ତ ଗର୍ବ ଏବଂ ଖୁସିର କଥା ହୋଇଥାଏ । ତା’ସହିତ ଏହା ସାରା ଦେଶ ପାଇଁ ସମଗ୍ର ଦେଶବାସୀଙ୍କ ପାଇଁ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଗୌରବର ଅବସର ହୋଇଥାଏ । ପ୍ରତିଯୋଗୀତା ସରିବା ପରେ ଯେତେବେଳେ ପଦକ ସହ ଭାରତର ପ୍ରତିନିଧିତ୍ୱ କରି ଖେଳାଳି ସେଠାରେ ତ୍ରିରଙ୍ଗା ପତାକାରେ ଆବୃତ ହୋଇ ସେଠାରେ ଠିଆ ହୁଅନ୍ତି ଜାତୀୟ ସଙ୍ଗୀତର ବାଦ୍ୟଧ୍ୱନି – ବାଜିଉଠେ । ସେତେବେଳେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟି, ଖୁସି, ଗୌରବ ଓ ସମ୍ମାନର ଯେଉଁ ଭାବନା ସୃଷ୍ଟିହୁଏ ତାହା ଅନନ୍ୟ ହୋଇଥାଏ । ଦେହ-ମନରେ ଶିହରଣ ସୃଷ୍ଟି କରିଥାଏ । ଉତ୍ସାହ ଓ ଉଦ୍ଦୀପନା ଭରା ହୋଇଥାଏ । ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କ ମନରେ ସେହି ଗୋଟିଏ ଭାବନା ଭରିଯାଏ । ହୁଏତ ସେହି ଭାବନାକୁ ପ୍ରକାଶ କରିବାରେ ମୋ ପାଖରେ ଭାଷାର ଅଭାବ ହୋଇପାରେ । ହେଲେ, ମୁଁ ଏ ଖେଳାଳିମାନଙ୍କଠାରୁ ଯାହା ଶୁଣିଲି, ତାହା ମୁଁ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଶୁଣାଇବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ମୁଁ ତ ଗର୍ବ ଅନୁଭବ କରୁଛି ଆପଣ ମଧ୍ୟ ଗର୍ବ ଅନୁଭବ କରିବେ ।

“ମୁଁ ମନିକା ବାତ୍ରା, ରାଜ୍ୟଗୋଷ୍ଠୀ କ୍ରୀଡ଼ା ପ୍ରତିଯୋଗିତାରେ 4ଟି ପଦକ ହାସଲ କରିଛି । ଦୁଇଟି ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ, ଗୋଟିଏ ରୌପ୍ୟ ଓ ଗୋଟିଏ ବ୍ରୋଞ୍ଜ । ‘ମନ୍ କି ବାତ୍’ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମର ଶ୍ରୋତାମାନଙ୍କୁ ମୁଁ କହିବାକୁ ଚାହେଁ ଯେ, ମୁଁ ବହୁତ ଖୁସି, କାରଣ ପ୍ରଥମ ଥର ଭାରତରେ ଟେବୁଲ ଟେନିସ ଏତେ ଲୋକପ୍ରିୟ ହେଉଛି । ହଁ, ଟେବୁଲ ଟେନିସରେ ମୁଁ ମୋର ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ଖେଳ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିଥିବି । ଏହାପୂର୍ବରୁ କରିଥିବା ଅଭ୍ୟାସ ସମ୍ପର୍କରେ କହିବାକୁ ଚାହୁଁଛି ଯେ, ମୁଁ ମୋ କୋଚ୍ ସନ୍ଦୀପ ସାର୍ ଙ୍କ ସହ ବହୁତ ଅଭ୍ୟାସ କରିଛି । ରାଜ୍ୟଗୋଷ୍ଠୀ କ୍ରୀଡ଼ା ପୂର୍ବରୁ ପର୍ତ୍ତୁଗାଲରେ ଆମର କ୍ୟାମ୍ପ ଥିଲା ଏବଂ ଆନ୍ତର୍ଜାତିକ ସ୍ତରରେ ଆମକୁ ଏତେଗୁଡ଼ିଏ ସୁଯୋଗ ଦେଇଥିବାରୁ ମୁଁ ସରକାରଙ୍କୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଉଛି । ଯୁବପିଢ଼ିକୁ କେବଳ ଗୋଟିଏ ବାର୍ତ୍ତା ଦେବାକୁ ଚାହୁଁଛି – କେବେହେଲେ ହାର ମାନନାହିଁ । ନିଜକୁ ନିଜେ ଅନ୍ୱେଷଣ କର ।”

“ମୁଁ ପି. ଗୁରୁରାଜ “ମନ୍ କି ବାତ୍” କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମର ଶ୍ରୋତାମାନଙ୍କୁ ଜଣାଇବାକୁ ଚାହେଁ ଯେ, 2018 ରାଜ୍ୟଗୋଷ୍ଠୀ କ୍ରୀଡ଼ାରେ ପଦକ ଜିତିବା ମୋର ସ୍ୱପ୍ନ ଥିଲା । ପ୍ରଥମ କରି ରାଜ୍ୟଗୋଷ୍ଠୀ କ୍ରୀଡ଼ାରେ ଭାରତ ପାଇଁ ପଦକ ଆଣି ମୁଁ ବହୁତ ଖୁସି । ଏହି ପଦକକୁ ମୁଁ ମୋର ଗାଁ କୁନ୍ଦାପୁରା, ମୋ ରାଜ୍ୟ କର୍ଣ୍ଣାଟକ ଏବଂ ମୋ ଦେଶକୁ ଉତ୍ସର୍ଗ କରୁଛି ।”

ମୀରା ବାଇ ଚାନୁ କହନ୍ତି: “ମୁଁ ଏକବିଂଶ ରାଜ୍ୟଗୋଷ୍ଠୀ କ୍ରୀଡ଼ାରେ ଭାରତ ପାଇଁ ପ୍ରଥମ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣପଦକ ଜିତିଥିଲି । ସେଥିରେ ମୋତେ ବହୁତ ଖୁସି ଲାଗିଲା । ଭାରତ ଏବଂ ମଣିପୁର ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ଭଲ ଖେଳାଳି ହେବା ମୋର ସ୍ୱପ୍ନ ଥିଲା । ମୁଁ ଅନେକ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ରରେ ଦେଖିଥିଲି । ଯେମିତିକି ମଣିପୁରର ମୋ ଦିଦି ଏବଂ ସେସବୁ ଦେଖିବା ପରେ ମଣିପୁରର ଜଣେ ଭଲ କ୍ରୀଡ଼ାବିତ୍ ହେବାପାଇଁ ଚାହୁଁଥିଲି । ମୋର ଶୃଙ୍ଖଳା, ନିଷ୍ଠା, ସମର୍ପଣ ଭାବ ଏବଂ କଠିନ ପରିଶ୍ରମ ମୋ ସଫଳତାର କାରଣ ।”

ରାଜ୍ୟଗୋଷ୍ଠୀ କ୍ରୀଡ଼ାରେ ଭାରତର ପ୍ରଦର୍ଶନ ଖୁବ ଭଲ ଥିଲା ଆଉ ମଧ୍ୟ କିଛି ଉଲ୍ଲେଖନୀୟ ଥିଲା । ଉଲ୍ଲେଖନୀୟ ଏଥିପାଇଁ କାରଣ ଅନେକ କଥା ଏଥର ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ହୋଇଥିଲା । ଆପଣ ଜାଣନ୍ତି କି? ରାଜ୍ୟଗୋଷ୍ଠୀ କ୍ରୀଡ଼ାରେ କୁସ୍ତି ପ୍ରତିଯୋଗିତାରେ ଭାରତରୁ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କରିଥିବା ସମସ୍ତ ପ୍ରତିଯୋଗୀ ପଦକ ଜିତିଛନ୍ତି । ମନିକା ବାତ୍ରା ମଧ୍ୟ ଯେତେ ବିଭାଗ/ଶ୍ରେଣୀରେ ଭାଗନେଲେ ସବୁଥିରେ ପଦକ ଜିତିଲେ । ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଟେବୁଲ ଟେନିସରେ ଭାରତ ପାଇଁ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣପଦକ ଜିତିବାରେ ସେ ପ୍ରଥମ ଭାରତୀୟ ମହିଳା । ଭାରତକୁ ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ ପଦକ ବନ୍ଧୁକଚାଳନା ପ୍ରତିଯୋଗିତାରେ ମିଳିଲା । 15 ବର୍ଷ ବୟସର ଭାରତୀୟ ବନ୍ଧୁକଚାଳକ ଅନିଶ ଭାନୱାଲା ରାଜ୍ୟଗୋଷ୍ଠୀ କ୍ରୀଡ଼ାରେ ଭାରତ ପକ୍ଷରୁ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣପଦକ ଜିତିଥିବା ସର୍ବକନିଷ୍ଠ ଖେଳାଳି ହେବାର ଗୌରବ ଅର୍ଜନ କଲେ । ସଚିନ ଚୌଧୁରୀ ରାଜ୍ୟଗୋଷ୍ଠୀ କ୍ରୀଡ଼ାରେ ପଦକ ଜିତିଥିବା ଏକମାତ୍ର ଭାରତୀୟ Para Power-lifter । ଏଥରର ଖେଳରେ ଅନ୍ୟ ଏକ ବିଶେଷତ୍ୱ ହେଲା ଯେ ଏଥିରେ ଅଧିକାଂଶ ପଦକ ବିଜେତା ହେଉଛନ୍ତି ମହିଳା କ୍ରୀଡ଼ାବିତ । Squash ହେଉ, ମୁଷ୍ଟିଯୁଦ୍ଧ ହେଉ, ଭାରୋତ୍ତଳନ ହେଉ, ବନ୍ଧୁକଚାଳନା ହେଉ – ମହିଳା ଖେଳାଳିମାନେ ଚମତ୍କାର କ୍ରୀଡ଼ା ପ୍ରଦର୍ଶନ କରି ଦେଖାଇଲେ । ବ୍ୟାଡମିଣ୍ଟନର ଫାଇନାଲ ମୁକାବିଲା ତ ଭାରତର ହିଁ ଦୁଇ ପ୍ରତିଯୋଗୀ ସାଇନା ନେହୱାଲ ଏବଂ ପି.ଭି. ସିନ୍ଧୁଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ହେଲା । ଯଦିଓ ଗୋଟିଏ ମୁକାବିଲା କିନ୍ତୁ ଉଭୟ ପଦକ ଭାରତ ହିଁ ପାଇବ – ଏକଥାକୁ ନେଇ ସମସ୍ତେ ଉତ୍ସାହିତ ଥିବା ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଲା । ଏହାଦେଖି ମୋତେ ମଧ୍ୟ ଖୁବ୍ ଭଲ ଲାଗିଲା । ଏହି କ୍ରୀଡ଼ାରେ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କରୁଥିବା କ୍ରୀଡ଼ାବିତମାନେ ଦେଶର ବିଭିନ୍ନ ଅଂଶରୁ ଛୋଟ ଛୋଟ ସହରରୁ ଆସିଥିଲେ । ଅନେକ ବାଧାବିଘ୍ନ, ଅସୁବିଧାଗୁଡ଼ିକୁ ପାରକରି ସେମାନେ ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପହଂଚିଛନ୍ତି । ଆଜି ସେମାନେ ଯେଉଁ ଲକ୍ଷ୍ୟସ୍ଥଳରେ ପହଂଚିଛନ୍ତି – ତାଙ୍କର ସେହି ଜୀବନଯାତ୍ରାରେ ତାଙ୍କର ପିତାମାତା, ତାଙ୍କର ଅଭିଭାବକ, ତାଙ୍କର କୋଚ୍, ସହାୟକ କର୍ମଚାରୀ, ବିଦ୍ୟାଳୟ, ଶିକ୍ଷକ, ବିଦ୍ୟାଳୟର ବାତାବରଣ – ଏସବୁ କିଛିର ଅବଦାନ ରହିଛି । ସେମାନଙ୍କ ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଅବଦାନ ରହିଛି, ଯେଉଁମାନେ ସବୁ ପରିସ୍ଥିତିରେ ସେମାନଙ୍କୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କଲେ । ଖେଳାଳିମାନଙ୍କ ସହିତ ମୁଁ ସେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ବହୁତ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି, ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜଣାଉଛି ।

ଗତ ମାସରେ “ମନ୍ କି ବାତ୍” ମାଧ୍ୟମରେ ମୁଁ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ବିଶେଷକରି ଆମର ଯୁବକମାନଙ୍କୁ ଫିଟ୍ ଇଣ୍ଡିଆ ପାଇଁ ଆହ୍ୱାନ ଜଣାଇଥିଲି ଏବଂ ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରିଥିଲି – ଆସନ୍ତୁ, ଫିଟ୍ ଇଣ୍ଡିଆ ସହିତ ଜଡ଼ିତ ହୁଅନ୍ତୁ, ଫିଟ୍ ଇଣ୍ଡିଆର ନେତୃତ୍ୱ ନିଅନ୍ତୁ । ମୋତେ ବହୁତ ଖୁସି ଲାଗୁଛି ଯେ, ଲୋକେ ବହୁତ ଉତ୍ସାହର ସହିତ ଏହା ସହିତ ଜଡ଼ିତ ହେଉଛନ୍ତି । ଅନେକ ଲୋକ ଏହାକୁ ସମର୍ଥନ କରି ମୋତେ ଚିଠି ବି ଲେଖିଛନ୍ତି, ସାମାଜିକ ଗଣମାଧ୍ୟମରେ ନିଜର ଫିଟନେସ ମନ୍ତ୍ର, ଫିଟ୍ ଇଣ୍ଡିଆର ସଫଳ କାହାଣୀ ବାଂଟୁଛନ୍ତି ।

ଜଣେ ଭଦ୍ରବ୍ୟକ୍ତି ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଶଶିକାନ୍ତ ଭୋଁସଲେ ସନ୍ତରଣାଗାରର ନିଜର ଗୋଟିଏ ଛବିକୁ ବାଣ୍ଟି ଲେଖିଛନ୍ତି :- “My weapon is my body, my element is water, my world is swimming.”

ରୁମା ଦେବନାଥ ଲେଖିଛନ୍ତି : “ପ୍ରାତଃ ଭ୍ରମଣ ଯୋଗୁଁ ମୁଁ ନିଜକୁ ଖୁସି ଏବଂ ସୁସ୍ଥ ଅନୁଭବ କରୁଛି ।” ସେ ଆଗକୁ ଲେଖିଛନ୍ତି “For me fitness comes with a smile and we should smile, when we are happy.”

ଦେବନାଥ ଜୀ – ଖୁସୀ ହିଁ ଫିଟନେସ । ଏଥିରେ କୌଣସି ସନ୍ଦେହ ନାହିଁ ।

ଧୱଲ ପ୍ରଜାପତି ନିଜର ପର୍ବତାରୋହଣର ଛବିକୁ ଶେୟାର କରି ଲେଖିଛନ୍ତି – “ମୋ ପାଇଁ ପରିଭ୍ରମଣ ଆଉ ପର୍ବତାରୋହଣ ହିଁ ହେଉଛି ଫିଟ୍ ଇଣ୍ଡିଆ” । ଅନେକ ଖ୍ୟାତନାମା ବ୍ୟକ୍ତି ମଧ୍ୟ ରୁଚିପୂର୍ଣ୍ଣ ଢଙ୍ଗରେ ଆମର ଯୁବକମାନଙ୍କୁ ଫିଟ୍ ଇଣ୍ଡିଆ ପାଇଁ ପ୍ରେରିତ କରୁଥିବା ଦେଖି ଖୁବ୍ ଭଲ ଲାଗିଲା । ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ଅଭିନେତା ଅକ୍ଷୟ କୁମାର ଟ୍ୱିଟରରେ ଗୋଟିଏ ଭିଡିଓ ଛାଡିଛନ୍ତି । ମୁଁ ବି ତାହା ଦେଖିଛି ଓ ଆପଣମାନେ ମଧ୍ୟ ନିଶ୍ଚୟ ଦେଖନ୍ତୁ ।

ଏଥରର ସେ wooden beads ସହ ବ୍ୟାୟାମ କରୁଥିବା ଦୃଶ୍ୟମାନ ହେଉଛନ୍ତି । ସେ କହିଛନ୍ତି ଯେ, ଏହି ବ୍ୟାୟାମ ପିଠି ଏବଂ ପେଟର ମାଂସପେଶୀ ପାଇଁ ଖୁବ ଲାଭଦାୟକ । ତାଙ୍କର ଆଉ ଗୋଟିଏ ଭିଡ଼ିଓ ମଧ୍ୟ ଖୁବ୍ ଚାଲିଛି । ଯେଉଁଥିରେ ସେ ଲୋକମାନଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ଭଲିବଲ୍ ଖେଳୁଛନ୍ତି । ଆହୁରି ଅନେକ ଯୁବକ ମଧ୍ୟ ଫିଟ୍ ଇଣ୍ଡିଆ ପ୍ରୟାସ ସହ ଜଡ଼ିତ ହୋଇ ନିଜ ନିଜର ଅନୁଭୂତିଗୁଡ଼ିକୁ ବାଣ୍ଟୁଛନ୍ତି । ମୋ ମତରେ ଏ ପ୍ରକାର ଆନ୍ଦୋଳନ ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ, ସାରା ଦେଶ ପାଇଁ ବହୁତ ଲାଭପ୍ରଦ । ଆଉ ଗୋଟିଏ କଥା ମୁଁ ନିଶ୍ଚୟ କହିବି, ବିନା ଖର୍ଚ୍ଚରେ ଫିଟ୍ ଇଣ୍ଡିଆ ଆନ୍ଦୋଳନର ଆଉ ଏକ ନାମ ହେଉଛି “ଯୋଗ” । ଫିଟ୍ ଇଣ୍ଡିଆ ଅଭିଯାନରେ ଯୋଗର ବିଶେଷ ମହିମା ରହିଛି । ଆପଣମାନେ ମଧ୍ୟ ପ୍ରସ୍ତୁତି ଆରମ୍ଭ କରିଦେଇଥିବେ । ଜୁନ୍ 21 ତାରିଖ – ଆନ୍ତର୍ଜାତିକ ଯୋଗ ଦିବସର ମହାତ୍ମ୍ୟ ତ ଏବେ ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱ ସ୍ୱୀକାର କରିଛି । ଆପଣ ମଧ୍ୟ ଏବେଠାରୁ ପ୍ରସ୍ତୁତି କରନ୍ତୁ । ଏକାକୀ ନୁହେଁ – ଆପଣଙ୍କ ସହର, ଆପଣଙ୍କ ଗାଁ, ଆପଣଙ୍କ ଅଂଚଳ, ଆପଣଙ୍କ ସ୍କୁଲ, ଆପଣଙ୍କ କଲେଜ – ପ୍ରତ୍ୟେକେ, ଯେକୌଣସି ବୟସର ହୋଇଥାଆନ୍ତୁ ନା କାହିଁକି – ପୁରୁଷ ହୁଅନ୍ତୁ, ମହିଳା ହୁଅନ୍ତୁ, ଯୋଗ ସହ ଜଡ଼ିତ ହେବାର ପ୍ରୟାସ କରିବା ଉଚିତ । ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଶାରୀରିକ ବିକାଶ ପାଇଁ, ମାନସିକ ବିକାଶ ପାଇଁ, ମାନସିକ ସନ୍ତୁଳନ ପାଇଁ ଯୋଗର ବ୍ୟବହାର କ’ଣ, ତାହା ଏବେ ଭାରତରେ କିମ୍ବା ବିଶ୍ୱରେ କହିବାକୁ ପଡୁନି । ଏବେ ବହୁ ପ୍ରଚଳିତ ଗୋଟିଏ Animated Video ଆପଣମାନେ ଦେଖିଥିବେ, ଯେଉଁଥିରେ ମୋତେ ଦର୍ଶାଯାଇଛି । Animation ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିଥିବା ଲୋକମାନଙ୍କୁ ମୁଁ ଏଥିପାଇଁ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜଣାଉଛି, କାରଣ ସେମାନେ ଅତି ସୂକ୍ଷ୍ମ ଭାବରେ ଅନୁଧ୍ୟାନ କରିଛନ୍ତି, ଯେଉଁ କାମ ଜଣେ ଯୋଗଶିକ୍ଷକ କରିପାରିବେ ତାହା Animation ଦ୍ୱାରା ହେଉଛି । ଆପଣ ମଧ୍ୟ ଏହାଦ୍ୱାରା ଲାଭାନ୍ୱିତ ହେବେ ।

ମୋର ଯୁବବନ୍ଧୁଗଣ, ଆପଣମାନେ ଏବେ ପରୀକ୍ଷା ଚକ୍କରରୁ ବାହାରି ଛୁଟି ଚିନ୍ତାରେ ବ୍ୟସ୍ତ ଥିବେ । ଛୁଟି କେମିତି କାଟିବେ, କେଉଁଠିକୁ ଯିବେ ଏକଥା ଭାବୁଥିବେ । ମୁଁ ଆଜି ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ ନୂଆ କାମ ପାଇଁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ମୁଁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିଛି ଯେ, ଆଜିକାଲି ଅନେକ ଯୁବକ କିଛି ନା କିଛି ନୂଆ ଶିଖିବାରେ ନିଜର ସମୟ ବିତାଉଛନ୍ତି । ଗ୍ରୀଷ୍ମଛୁଟି ଇଣ୍ଟର୍ଣ୍ଣସିପ ର ଗୁରୁତ୍ୱ ବଢ଼ି ବଢ଼ି ଚାଲିଛି ଏବଂ ଯୁବକମାନେ ମଧ୍ୟ ଏହାର ଅନୁସନ୍ଧାନରେ ରହୁଛନ୍ତି । ଆଉ ପୁଣି ଇଣ୍ଟର୍ଣ୍ଣସିପ ଗୋଟିଏ ନୂତନ ଅନୁଭୂତି ପ୍ରଦାନ କରିଥାଏ । ଚାରିକାନ୍ଥ ବାହାରେ, କାଗଜ-କଲମ, କମ୍ପ୍ୟୁଟରଠାରୁ ଦୂରରେ ଜୀବନକୁ ଗୋଟିଏ ନୂଆ ଢଙ୍ଗରେ ଜୀଇଁବାର, ଅନୁଭବ କରିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳେ । ମୋର ଯୁବବନ୍ଧୁଗଣ, ଗୋଟିଏ ବିଶେଷ ଇଣ୍ଟର୍ଣ୍ଣସିପ ପାଇଁ ମୁଁ ଆଜି ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କରୁଛି । ଭାରତ ସରକାରଙ୍କ ତିନି ଚାରୋଟି ମନ୍ତ୍ରଣାଳୟ କ୍ରୀଡ଼ା ମନ୍ତ୍ରଣାଳୟ ହେଉ, ମାନବ ସମ୍ବଳ ବିକାଶ ହେଉ, ପାନୀୟ ଜଳ ବିଭାଗ ହେଉ – ସରକାରଙ୍କ ତିନି-ଚାରି ମନ୍ତ୍ରଣାଳୟ ମିଶି “ସ୍ଵଚ୍ଛ ଭାରତ ଗ୍ରୀଷ୍ମଛୁଟି ଇଣ୍ଟର୍ଣ୍ଣସିପ, 2018” ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି ।

କଲେଜର ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ, ଏନସିସିର ଯୁବବନ୍ଧୁ, ଏନ୍ଏସ୍ଏସର ଯୁବସାଥୀ, ନେହେରୁ ଯୁବକେନ୍ଦ୍ରର ନବଯୁବକମାନେ – ଯେଉଁମାନେ କିଛି କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି, ଦେଶ ଓ ସମାଜର ହିତରେ କିଛି ଶିଖିବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି, ସମାଜର ପରିବର୍ତ୍ତନ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଯେଉଁମାନେ ସାମିଲ ହେବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି, ଏକ ସକାରାତ୍ମକ ଉତ୍ସାହ ନେଇ ଯେଉଁମାନଙ୍କର ସମାଜ ପାଇଁ କିଛି ନା କିଛି କରିବାର ଅଭିଳାଷ ଅଛି ସେ ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ସୁଯୋଗ ଅଛି ଆଉ ତା’ଦ୍ୱାରା ସ୍ୱଚ୍ଛତା ବଢ଼ିବ । ଅକ୍ଟୋବର 2 ତାରିଖରେ ଆମେ ଯେତେବେଳେ ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀଙ୍କର 150ତମ ଜୟନ୍ତୀ ପାଳନ କରିବା ତା’ପୂର୍ବରୁ ଆମେ କିଛି କରିପାରିଛୁ ବୋଲି ଆତ୍ମସନ୍ତୋଷ ମିଳିବ । ମୁଁ ଏକଥା ମଧ୍ୟ କହି ରଖିବାକୁ ଚାହେଁ ଯେ – ଯେଉଁମାନେ ସବୁଠୁଁ ଭଲ Intern ହେବେ, ଯେଉଁମାନେ କଲେଜରେ ଭଲ କାମ କରିଥିବେ, ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଭଲ କାମ କରିଥିବେ, ଏଭଳି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଜାତୀୟ ସ୍ତରରେ ପୁରସ୍କୃତ କରାଯିବ । ଏହି ଇଣ୍ଟର୍ଣ୍ଣସିପକୁ ସଫଳତାର ସହିତ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିଥିବା Intern ଛାତ୍ର/ଛାତ୍ରୀଙ୍କୁ ସ୍ୱଚ୍ଛ ଭାରତ ମିଶନ ଦ୍ୱାରା ଗୋଟିଏ ପ୍ରମାଣପତ୍ର ପ୍ରଦାନ କରାଯିବ । ଖାଲି ସେତିକି ନୁହେଁ ଯେଉଁ Intern ଏହାକୁ ଭଲଭାବରେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିବେ UGC ତାଙ୍କୁ ଦୁଇଟି Credit Point ମଧ୍ୟ ଦେବ । ମୁଁ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ଓ ଯୁବକମାନଙ୍କୁ ପୁଣିଥରେ ଏହି ଇଣ୍ଟର୍ଣ୍ଣସିପ ପାଇଁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଜଣାଉଛି । ଆପଣମାନେ MyGovକୁ ଯାଇ “ସ୍ୱଚ୍ଛ ଭାରତ ଗ୍ରୀଷ୍ମଛୁଟି ଇଣ୍ଟର୍ଣ୍ଣସିପ” ପାଇଁ ପଞ୍ଜୀକରଣ କରିପାରିବେ । ମୁଁ ଆଶା କରୁଛି – ଆମର ଯୁବବର୍ଗ ଏହି ଆନ୍ଦୋଳନକୁ ଆହୁରି ଆଗକୁ ବଢ଼ାଇବେ । ଆପଣଙ୍କ ପ୍ରୟାସ ବିଷୟରେ ଜାଣିବାକୁ ମୁଁ ଖୁବ୍ ଇଚ୍ଛୁକ । ଆପଣଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟ ସମ୍ପର୍କୀୟ ସୂଚନାଗୁଡ଼ିକ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ପଠାନ୍ତୁ । କାହାଣୀ ପଠାନ୍ତୁ, ଫଟୋ ପଠାନ୍ତୁ,  ଭିଡିଓ ପଠାନ୍ତୁ – ଆସନ୍ତୁ ଏକ ନୂତନ ଅନୁଭୂତି ପାଇଁ ଆମେ ଛୁଟିକୁ ଏକ ସୁଯୋଗରେ ପରିଣତ କରିଦେବା ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ମୋତେ ଯେତେବେଳେ ବି ସମୟ ମିଳେ ମୁଁ ଦୂରଦର୍ଶନରେ Good News India କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ନିଶ୍ଚୟ ଦେଖେ । ମୁଁ ମୋର ଦେଶବାସୀମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ନିବେଦନ କରୁଛି ଯେ Good News India ଦେଖନ୍ତୁ । ଦେଶର କେଉଁ କେଉଁ କୋଣରେ କେଉଁ କେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତିମାନେ କି କି ଭଲ କାମ, କ’ଣ ଭଲକଥା ଘଟୁଛି, କରୁଛନ୍ତି ଏହି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ଆପଣ ଦେଖିପାରିବେ ।

କିଛିଦିନ ତଳେ ମୁଁ ଦିଲ୍ଲୀର ଏଭଳି ଯୁବକମାନଙ୍କର କଥା ଦେଖିଲି ଯେଉଁମାନେ ଗରିବ ପିଲାଙ୍କୁ ପଢ଼ାଇବା ପାଇଁ ଏକତ୍ରିତ ହୋଇଛନ୍ତି । ଏହି ଯୁବକମାନେ ଦିଲ୍ଲୀର ବସ୍ତିରେ, ରାସ୍ତାକଡ଼ରେ ରହୁଥିବା ପିଲାମାନଙ୍କର ଶିକ୍ଷା ପାଇଁ ଏକ ବଡ଼ ଅଭିଯାନ ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି । ରାସ୍ତାକଡ଼ରେ ଭିକ ମାଗୁଥିବା ବା ଛୋଟ ଛୋଟ କାମ କରୁଥିବା ପିଲାମାନଙ୍କର ଅବସ୍ଥା ସେମାନଙ୍କ ହୃଦୟକୁ ଆଘାତ ଦେଇଥିଲା ଯାହାଫଳରେ ସେମାନେ ଏହି ଗଠନମୂଳକ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ଆରମ୍ଭ କଲେ ଏବଂ ଏହି କାମରେ ନିଜକୁ ହଜେଇ ଦେଇଛନ୍ତି । ଦିଲ୍ଲୀର ଗୀତା କଲୋନୀ ପାଖରେ ଥିବା ବସ୍ତିରେ 15ଟି ପିଲାଙ୍କୁ ନେଇ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିବା ଏହି କାମ ଆଜି ରାଜଧାନୀର ବାରଟି ସ୍ଥାନକୁ ବ୍ୟାପିଯାଇଛି ଏବଂ ପ୍ରାୟ 2000 ପିଲା ଏହି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ଶିକ୍ଷାଲାଭ କରୁଛନ୍ତି । ଏହି ଅଭିଯାନ ସହିତ ଜଡ଼ିତ ଯୁବକ, ଶିକ୍ଷକମାନେ ନିଜର ବ୍ୟସ୍ତତାବହୁଳ ଦିନଚର୍ଯ୍ୟା ଭିତରୁ 2 ଘଂଟା ସମୟ ବାହାର କରି ସାମାଜିକ ପରିବର୍ତ୍ତନର ଏହି ଭଗୀରଥ ପ୍ରୟାସ ଜାରି ରଖିଛନ୍ତି ।

ଭାଇ ଓ ଭଉଣୀମାନେ, ସେହିଭଳି ଉତ୍ତରାଖଣ୍ଡର ପାର୍ବତ୍ୟ ଅଂଚଳର କିଛି କୃଷକ ଆଜି ସାରା ଦେଶର କୃଷକମାନଙ୍କ ପାଇଁ ପ୍ରେରଣାର ସ୍ରୋତ ପାଲଟିଛନ୍ତି । ସଂଗଠିତ ପ୍ରୟାସ ଦ୍ୱାରା ସେମାନେ ନିଜର ତଥା ନିଜ ଅଂଚଳର ଭାଗ୍ୟ ବଦଳେଇ ଦେଇପାରିଛନ୍ତି । ଉତ୍ତରାଖଣ୍ଡର ବାଗେଶ୍ୱର ଅଂଚଳରେ ମୁଖ୍ୟରୂପରେ ମାଣ୍ଡିଆ, ମକା, ଯଅ ଓ ଚୌଲାଇ ଶାଗ ଇତ୍ୟାଦି ଫସଲ ହୋଇଥାଏ । ପାହାଡ଼ିଆ ଅଂଚଳ ହୋଇଥିବାରୁ କୃଷକମାନଙ୍କୁ ଏହି ଫସଲର ଉପଯୁକ୍ତ ମୂଲ୍ୟ ମିଳିପାରୁନଥିଲା । କିନ୍ତୁ କପକୋଟ୍ ତହସିଲର କୃଷକମାନେ ଏହି ଫସଲକୁ ସିଧା ବଜାରରେ ବିକ୍ରିକରି କ୍ଷତି ସହିବା ଅପେକ୍ଷା ମୂଲ୍ୟଯୁକ୍ତ କରିବାର ରାସ୍ତା ଆପଣାଇଲେ । ସେମାନେ କ୍ଷେତରୁ ଆମଦାନୀ ହେଉଥିବା ଏହି ପଦାର୍ଥଗୁଡ଼ିକରୁ ବିସ୍କୁଟ ତିଆରି କରିବା ଆରମ୍ଭ କଲେ ଏବଂ ତାକୁ ବିକ୍ରି କରିବା ଆରମ୍ଭ କଲେ । ଏ ଅଂଚଳର ଫସଲ Iron Rich ବା ଲୌହସାରଯୁକ୍ତ ବୋଲି ମାନ୍ୟତା ଅଛି । ଲୌହସାର ଗର୍ଭବତୀ ମହିଳାମାନଙ୍କ ପାଇଁ ବହୁତ ଲାଭକାରୀ ହୋଇଥାଏ । ଏହି କୃଷକମାନେ ମୁନାର ଗ୍ରାମରେ ଗୋଟିଏ ସମବାୟ ସଂସ୍ଥା ଗଠନ କଲେ ଏବଂ ସେଠାରେ ବିସ୍କୁଟ ତିଆରି କରିବା ପାଇଁ ଗୋଟିଏ କାରଖାନା ବସାଇଲେ । କୃଷକମାନଙ୍କର ସାହାସ ଦେଖି ସରକାର ମଧ୍ୟ ତାକୁ ରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ଜୀବିକା ମିଶନ ସହିତ ଯୋଡ଼ିଦେଲେ । ଏହି ବିସ୍କୁଟ ଆଜି କେବଳ ବାଗେଶ୍ୱର ଜିଲ୍ଲାର ପଚାଶ ଅଙ୍ଗନବାଡ଼ି କେନ୍ଦ୍ର ନୁହେଁ ବରଂ ଆଲମୋଡ଼ା ଓ କୌସାନୀ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମଧ୍ୟ ଯୋଗାଇ ଦିଆଯାଉଛି । କୃଷକମାନଙ୍କ ପରିଶ୍ରମ ଫଳରେ ସଂସ୍ଥାର ବାର୍ଷିକ ବ୍ୟବସାୟ କାରବାର 10 ଲକ୍ଷରୁ 15 ଲକ୍ଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପହଂଚିଯାଇଛି । ଖାଲି ସେତିକି ନୁହେଁ – ପ୍ରାୟ 900 ରୁ ଅଧିକ ପରିବାରକୁ ରୋଜଗାର ସୁଯୋଗ ମିଳିବା ଦ୍ୱାରା ଏ ଅଂଚଳରୁ ପଳାୟନ ମଧ୍ୟ କମିବା ଆରମ୍ଭ ହେଲାଣି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଆମେ ଶୁଣୁଛେ ଯେ ପୃଥିବୀରେ ଭବିଷ୍ୟତରେ ପାଣିକୁ ନେଇ ଯୁଦ୍ଧ ହେବାର ସମ୍ଭାବନା ଅଛି । ସମସ୍ତେ ଏକଥା କହୁଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଏ ବିଷୟରେ ଆମର ବି କିଛି ଦାୟିତ୍ୱ ଅଛି କି ନାହିଁ? ଜଳ ସଂରକ୍ଷଣ ଏକ ସାମାଜିକ ଦାୟିତ୍ୱ । ଆମେ ଏକଥା ଅନୁଭବ କରିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ କି? ଏହା ପ୍ରତ୍ୟେକ ଲୋକର ଦାୟିତ୍ୱ ହେବା ଉଚିତ । ବର୍ଷାଜଳର ପ୍ରତିଟି ବିନ୍ଦୁକୁ ଆମକୁ ସଂଚୟ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ । ସମସ୍ତେ ଜାଣନ୍ତି ଆମେ ଭାରତୀୟମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଜଳ ସଂରକ୍ଷଣ ଗୋଟିଏ ନୂଆ କଥା ନୁହେଁ । ଶତାବ୍ଦୀ ଶତାବ୍ଦୀ ଧରି ଆମର ପୂର୍ବଜମାନେ ଏ କାମ କରି ଦେଖାଇଛନ୍ତି । ପାଣିର ପ୍ରତିଟି ବିନ୍ଦୁର ମହାତ୍ମ୍ୟକୁ ସେମାନେ ପ୍ରାଧାନ୍ୟ ଦେଇଛନ୍ତି । ପାଣିର ପ୍ରତିଟି ବିନ୍ଦୁକୁ କେମିତି ସଂରକ୍ଷିତ କରାଯାଇପାରିବ ସେ ଦିଗରେ ନୂଆ ନୂଆ ଉପାୟ ଖୋଜି ବାହାର କରିଥିଲେ । ଆପଣମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କେହି କେହି ତାମିଲନାଡୁ ଯାଇଥିବେ । ତାମିଲନାଡୁରେ ଏମିତି କେତେକ ମନ୍ଦିର ଅଛି ଯେଉଁଠି ଶିଳାଲେଖମାନଙ୍କରେ ଜଳସେଚନ ବ୍ୟବସ୍ଥା, ଜଳସଂରକ୍ଷଣ, ମରୁଡ଼ି ପରିଚାଳନା ଇତ୍ୟାଦି ବିଷୟରେ ଲେଖାଯାଇଥିବାର ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ । ମନାର କୋୟିଲ, ଟରାନ୍ ମହାଦେବୀ, କୋଭିଲପଟ୍ଟି, ପୁଦୁକୋଟ୍ଟୈ ଆଦି ମନ୍ଦିରମାନଙ୍କର ବଡ଼ ବଡ଼ ଶିଳାଲେଖ ମାନ ରହିଛି । ଆଜି ମଧ୍ୟ ପାହାଚ ଥିବା ବଡ଼ ବଡ଼ କୂଅମାନ ପର୍ଯ୍ୟଟନସ୍ଥଳ ଭାବରେ ପରିଚିତ । କିନ୍ତୁ ଏହି କୂଅଗୁଡ଼ିକ ଯେ ଆମ ପୂର୍ବଜମାନଙ୍କର ଜଳ ସଂରକ୍ଷଣ ପଦ୍ଧତିର ଜୀବନ୍ତ ଉଦାହରଣ ଏକଥା ଭୁଲିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ । ଗୁଜରାଟର ‘ଅଜାଡଲ୍’ ଏବଂ ‘ପାଟନ କି ରାନୀ’ ନାମକ ସୋପାନ-କୂପ ବା ପାହାଚ ଥିବା କୂଅକୁ ୟୁନେସ୍କୋ ଦ୍ୱାରା ବିଶ୍ୱ ଐତିହ୍ୟ ଭାବରେ ଘୋଷଣା କରାଯାଇଛି । ଏହାର ଭବ୍ୟତା ଅତ୍ୟନ୍ତ ମନୋରମ । ଏହି ଜଳାଶୟଗୁଡ଼ିକୁ ଜଳର ମନ୍ଦିର ହିଁ କୁହାଯାଇପାରେ । ଯଦି ଆପଣ କେବେ ରାଜସ୍ଥାନ ଯାଆନ୍ତି ତେବେ ଯୋଧପୁରର ‘ଚାନ୍ଦ ବାୱଡ଼ି’ ନିଶ୍ଚୟ ଯିବେ । ଏହା ଭାରତର ଅତି ସୁନ୍ଦର ଜଳାଶୟମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଗୋଟିଏ । ଆଉ ଧ୍ୟାନ ଦେବାର ବିଷୟ ହେଲା ଏହି ଜଳାଶୟଟି ସେହି ସ୍ଥାନରେ ଅଛି ଯେଉଁଠି ଉତ୍କଟ ଜଳାଭାବ ଲାଗିରହିଥାଏ । ଅପ୍ରେଲ, ମେ, ଜୁନ୍, ଜୁଲାଇ – ଏଇ ସମୟଟି ଜଳକୁ ସଂରକ୍ଷଣ କରିବାର ଉତ୍ତମ ସମୟ । ଏଥିପାଇଁ ଯଦି ଆମେ ପୂର୍ବରୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇ ରହିବା ତେବେ ଅଧିକ ଲାଭ ପାଇବା । ଗତ ତିନିବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ଜଳସଂରକ୍ଷଣ ଏବଂ ଜଳ ପରିଚାଳନା କ୍ଷେତ୍ରରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ନିଜ ନିଜ ହିସାବରେ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା କରିଛନ୍ତି । ପ୍ରତିବର୍ଷ ମନରେଗା ବଜେଟରୁ ବହିର୍ଭୂତ ଜଳ ସଂରକ୍ଷଣ ଏବଂ ଜଳ ପରିଚାଳନା ଦିଗରେ ହାରାହାରି 32 ହଜାର କୋଟି ଟଙ୍କା ଖର୍ଚ୍ଚ କରାଯାଇଛି । ଯଦି 2017-18 ବର୍ଷର କଥା କହିବା ତେବେ ମୋଟ ବ୍ୟୟ 64 ହଜାର କୋଟି ଟଙ୍କାର ଶତକଡ଼ା 55 ଭାଗ ଅର୍ଥାତ୍ ପ୍ରାୟ 35 ହଜାର କୋଟି ଟଙ୍କାର ଜଳ ସଂରକ୍ଷଣ ପାଇଁ ଖର୍ଚ୍ଚ କରାଯାଇଛି । ଗତ ତିନିବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ଏହିଭଳି ଜଳ ପରିଚାଳନା ଦ୍ୱାରା ପ୍ରାୟ 150 ଲକ୍ଷ ହେକ୍ଟର ଜମିକୁ ଅଧିକ ମାତ୍ରାରେ ଲାଭ ମିଳିଛି । ଜଳ ସଂରକ୍ଷଣ ଓ ଜଳ ପରିଚାଳନା ପାଇଁ ଭାରତ ସରକାର ମନରେଗା ମାଧ୍ୟମରେ ଯେଉଁ ଧନରାଶି ଦେଉଛନ୍ତି କିଛି ଲୋକ ତା’ଦ୍ୱାରା ଅନେକ ଲାଭଜନକ କାମ କରିପାରିଛନ୍ତି । କେରଳରେ ‘କୁଟୁମ୍ପେରୁର୍’ ନାମରେ ନଦୀଟିଏ ଅଛି । ମନରେଗା ଯୋଜନା ଅନ୍ତର୍ଗତ କାମ କରୁଥିବା ସାତ ହଜାର ଲୋକ ସତୁରୀ ଦିନ କାମକରି ଏହି ନଦୀଟିକୁ ପୁନର୍ଜୀବିତ କରିଦେଲେ । ଗଙ୍ଗା ଓ ଯମୁନା ପାଣିରେ ଭର୍ତିହୋଇ ରହିଥିବା ନଦୀ । କିନ୍ତୁ ଉତ୍ତରପ୍ରଦେଶରେ ଅନ୍ୟ କିଛି ଅଂଚଳ ଅଛି ଯେମିତିକି ପତେପୁରୁ ଜିଲାର ଶସୁର ଓ ଖଦେରୀ ନାମକ ଛୋଟ ନଦୀ ଦୁଇଟି ଶୁଖିଗଲାଣି । ମନରେଗା ଯୋଜନାରେ ଜିଲ୍ଲା ପ୍ରଶାସନ ବହୁତ ଅଧିକ ସଂଖ୍ୟାରେ ମାଟିକାମ ଓ ଜଳ ସଂରକ୍ଷଣ କାମ କରିବାର ପ୍ରୟାସ କଲେ । ପ୍ରାୟ 40-45 ଟି ଗାଁର ଲୋକଙ୍କ ସାହାଯ୍ୟରେ ଶୁଖିଯାଇଥିବା ଏହି ଶସୁର ଖଦେରୀ ନଦୀକୁ ପନୁର୍ଜୀବିତ କଲେ । ପଶୁ ହେଉ, ପକ୍ଷୀ ହେଉ, କୃଷକ ହେଉ, ଗାଁ ହେଉ ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ଏହି ସଫଳତା ଏକ ଆଶୀର୍ବାଦ ସଦୃଶ । ମୁଁ କହିବାକୁ ଚାହେଁ ଯେ ପୁଣି ଅପ୍ରେଲ, ମେ, ଜୁନ, ଜୁଲାଇ ଆସିଗଲାଣି । ଜଳସଂଚୟ ଓ ଜଳସଂରକ୍ଷଣ ପାଇଁ ଆମେ ବି କିଛି ଦାୟିତ୍ୱ ବହନ କରିବା ଉଚିତ । ଆମେ ବି କିଛି ଯୋଜନା ଦ୍ୱାରା କିଛି କାମ କରି ଦେଖାଇବା ଉଚିତ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ! ଯେତେବେଳେ ‘ମନ୍ କି ବାତ୍’ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ପ୍ରସାରିତ ହୁଏ, ମୋ ନିକଟକୁ ଚାରିଆଡ଼ୁ ସନ୍ଦେଶ ଆସି ପହଂଚେ, ଚିଠି ଓ ଫୋନକଲ୍ ଆସେ । ପଶ୍ଚିମବଙ୍ଗର ଉତ୍ତର 24-ପ୍ରଗଣା ଜିଲ୍ଲାର ଦେବୀତୋଲା ଗାଁର ଆୟନ୍ କୁମାର ବାନାର୍ଜୀ MyGov ରେ ନିଜର ମତାମତ ଲେଖି ପଠାଇଛନ୍ତି – “ଆମେମାନେ ପ୍ରତିବର୍ଷ ରବୀନ୍ଦ୍ରନାଥ ଠାକୁରଙ୍କ ଜୟନ୍ତୀ ଉତ୍ସବ ପାଳନ କରିଥାଉଁ, କିନ୍ତୁ କିଛି ଲୋକ ନୋବେଲ ପୁରସ୍କାର ବିଜେତା ରବୀନ୍ଦ୍ରନାଥ ଠାକୁରଙ୍କ ଶାନ୍ତିପୂର୍ଣ୍ଣ, ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟପୂର୍ଣ୍ଣ ତଥା ସ୍ୱାଭିମାନ ସହ ବଂଚିବାର ଦର୍ଶନ ସମ୍ପର୍କରେ ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ । ଦୟାକରି ‘ମନ୍ କି ବାତ୍’ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ସେ ବିଷୟରେ ଚର୍ଚ୍ଚା କରନ୍ତୁ, ଯଦ୍ଦ୍ୱାରା ଲୋକମାନେ ତାଙ୍କ ସମ୍ପର୍କରେ ଜ୍ଞାନଲାଭ କରିପାରିବେ ।

ମୁଁ ଆୟନ୍ ମହୋଦୟଙ୍କୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଜଣାଉଛି ଯେ ସେ ‘ମନ୍ କି ବାତ୍’ର ସମସ୍ତ ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟି ଆକର୍ଷଣ କରିପାରିଲେ । ଗୁରୁଦେବ ଠାକୁର ଜ୍ଞାନ ଓ ବିବେକସମ୍ପନ୍ନ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ ଥିଲେ ଯାହାଙ୍କର ଲେଖନୀ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ପ୍ରଭାବିତ କରିପାରିଛି । ରବୀନ୍ଦ୍ରନାଥ ବହୁମୁଖୀ ପ୍ରତିଭାର ଅଧିକାରୀ ଥିଲେ ଯାହାଙ୍କ ଭିତରେ ଆମେମାନେ ଜଣେ ଶିକ୍ଷକଙ୍କୁ ପ୍ରତି କ୍ଷଣ ଅନୁଭବ କରିପାରିବା । ସେ ‘ଗୀତାଞ୍ଜଳି’ରେ ଲେଖିଛନ୍ତି – “He, who has the knowledge has the responsibility to impart it to the students.” ଅର୍ଥାତ୍ ଯାହାଙ୍କ ପାଖରେ ଜ୍ଞାନ ଅଛି, ତାଙ୍କର ଏହା କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଯେ ସେ ତାଙ୍କୁ ଜିଜ୍ଞାସୁମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ବିତରଣ କରନ୍ତୁ ।

ମୁଁ ବଙ୍ଗଳା ଭାଷା ତ ଜାଣିନାହିଁ, କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ପିଲା ଥିଲି, ସକାଳେ ଶୀଘ୍ର ଉଠିବାର ମୋର ଅଭ୍ୟାସ ଥିଲା । ପୂର୍ବ ହିନ୍ଦୁସ୍ତାନରେ ରେଡ଼ିଓ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଶୀଘ୍ର ଆରମ୍ଭ ହୁଏ କିନ୍ତୁ ପଶ୍ଚିମ ହିନ୍ଦୁସ୍ତାନରେ ବିଳମ୍ବରେ । ପ୍ରାୟଃ 5.30 ମିନିଟ୍ ସମୟରେ ରେଡ଼ିଓରେ ରବୀନ୍ଦ୍ର ସଙ୍ଗୀତ ଆରମ୍ଭ ହେଉଥିଲା ଯାହାକୁ ଶୁଣିବାର ଅଭ୍ୟାସ ମୋର ଥିଲା । ଭାଷା ତ ବୁଝିପାରୁନଥିଲି, କିନ୍ତୁ ସକାଳୁ ଶୀଘ୍ର ଉଠି ରେଡ଼ିଓରେ ପ୍ରସାରିତ ହେଉଥିବା ରବୀନ୍ଦ୍ର ସଂଗୀତ ଶୁଣିବାର ଅଭ୍ୟାସ ମୋର ହୋଇଯାଇଥିଲା । ଯେତେବେଳେ ‘ଆନନ୍ଦଲୋକେ’ ଓ ‘ଆଗୁନେର’, ‘ପୋରୋଶମନୀ’ – ଏ କବିତାଗୁଡ଼ିକୁ ଶୁଣିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳୁଥିଲା, ମୋ ମନକୁ ବହୁତ ଶାନ୍ତିପ୍ରାପ୍ତ ହେଉଥିଲା । ଆପଣମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ରବୀନ୍ଦ୍ର ସଂଗୀତ ଓ ତାଙ୍କ କବିତାଗୁଡ଼ିକ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ପ୍ରଭାବିତ କରିଥିବ । ମୁଁ ରବୀନ୍ଦ୍ରନାଥ ଠାକୁରଙ୍କୁ ସମ୍ମାନପୂର୍ବକ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ଜ୍ଞାପନ କରୁଛି ।

ମୋ ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ! ଆଗାମୀ କିଛିଦିନ ମଧ୍ୟରେ ରମଜାନ୍ର ପବିତ୍ର ମାସ ଆରମ୍ଭ ହେବାକୁ ଯାଉଅଛି । ସମଗ୍ର ପୃଥିବୀରେ ରମଜାନ୍ ମାସ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଓ ସମ୍ମାନ ସହ ପାଳିତ ହୁଏ । ରୋଜାର ସାମୂହିକ ବିଶେଷତ୍ୱ ଏହା ଯେ ଯେତେବେଳେ ମଣିଷ ନିଜେ ଭୋକ ଉପବାସରେ ରହେ, ସେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର କ୍ଷୁଧାଜନିତ କଷ୍ଟ ଅନୁଭବ କରିପାରେ । ନିଜେ ତୃଷାର୍ତ୍ତ ରହିଲେ ଅନ୍ୟର ତୃଷା ନେଇ ଅନୁଭୂତି ମିଳେ । ଦେବଦୂତ ମହମ୍ମଦଙ୍କର ଶିକ୍ଷା ଓ ସନ୍ଦେଶକୁ ସ୍ମରଣ କରିବାର ସୁଯୋଗ ଅଟେ । ତାଙ୍କ ଜୀବନରୁ ସମାନତା ଓ ଭ୍ରାତୃତ୍ୱ ମାର୍ଗରେ ଅନୁଗମନ କରିବାର ଜ୍ଞାନଲାଭ କରିବା ଆମର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ । ଦିନେ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ପୈଗମ୍ବର ମହମ୍ମଦଙ୍କୁ ପ୍ରଶ୍ନ କଲା – ‘ଇସଲାମରେ କେଉଁ କାମଟି ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ?’ ପୈଗମ୍ବର ମହମ୍ମଦ ଉତ୍ତର ଦେଲେ – ‘କୌଣସି ଗରିବ ଓ ଅଭାବୀ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଖୁଆଇବା ଏବଂ ସମସ୍ତଙ୍କ ସହ ସଦ୍ଭାବପୂର୍ଣ୍ଣ ବ୍ୟବହାର ପ୍ରଦର୍ଶିତ କରିବା, ଯଦିବା ଆପଣ ତାଙ୍କୁ ଜାଣନ୍ତୁ ବା ନ ଜାଣନ୍ତୁ, ପୈଗମ୍ବର ମହମ୍ମଦ ଜ୍ଞାନ ଓ କରୁଣାରେ ବିଶ୍ୱାସ କରୁଥିଲେ । ତାଙ୍କଠାରେ କୌଣସି କଥାର ଅହଙ୍କାର ନ ଥିଲା । ସେ କହୁଥିଲେ – ଅହଙ୍କାର ହିଁ ଜ୍ଞାନକୁ ପ୍ରତିହତ କରିଥାଏ । ପୈଗମ୍ବର ମହମ୍ମଦଙ୍କର କହିବାର କଥା ଥିଲା ଯେ ଯଦି ଆପଣଙ୍କ ନିକଟରେ କୌଣସି ଜିନିଷ ଆବଶ୍ୟକତାଠାରୁ ଅଧିକ ଅଛି, ତା’ହେଲେ ଆପଣ ତାକୁ କୌଣସି ଅଭାବୀ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଦେଇଦିଅନ୍ତୁ । ଏଥିପାଇଁ ରମଜାନ୍ ବେଳେ ଦାନର ବିଶେଷ ମହତ୍ୱ ରହିଛି । ଏହି ପବିତ୍ର ମାସରେ ଲୋକମାନେ ଅଭାବୀ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଦାନ ଦେଇଥାନ୍ତି । ପୈଗମ୍ବର ମହମ୍ମଦଙ୍କର ଏହା କଥନ ଯେ – କୌଣସି ବ୍ୟକ୍ତି ନିଜର ପବିତ୍ର ଆତ୍ମା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ଧନୀ ହୋଇଥାଏ, ଧନ-ଦୌଲତ ଦ୍ୱାରା ନୁହେଁ । ମୁଁ ସମସ୍ତ ଦେଶବାସୀମାନଙ୍କୁ ଆଗାମୀ ପବିତ୍ର ରମଜାନ୍ ମାସ ଉପଲକ୍ଷେ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜ୍ଞାପନ କରୁଅଛି ଏବଂ ମୋର ଆଶା ଯେ ଏହି ପର୍ବ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଶାନ୍ତି ଓ ସଦ୍ଭାବନାର ସନ୍ଦେଶକୁ ଅନୁପାଳନ କରିବାର ପ୍ରେରଣା ପ୍ରଦାନ କରିବ ।

ମୋ ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ! ବୁଦ୍ଧ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭାରତୀୟ ପାଇଁ ବିଶେଷ ଦିବସ । ଏହା ଆମର ଗର୍ବ ଯେ ଭାରତ କରୁଣା, ସେବା ଓ ତ୍ୟାଗର ମହତ୍ୱ ପ୍ରତିପାଦିତ କରିଥିବା ମହାପୁରୁଷ ଭଗବାନ ବୁଦ୍ଧଙ୍କର ଜନ୍ମଭୂମି, ଯିଏକି ସମଗ୍ର ସଂସାରରେ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ମାର୍ଗଦର୍ଶନ କରାଇଥିଲେ । ଏହି ବୁଦ୍ଧ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ଭଗବାନ ବୁଦ୍ଧଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରିବା ସହିତ ତାଙ୍କଦ୍ୱାରା ପରିଚାଳିତ ମାର୍ଗରେ ଅନୁଗମନ କରିବା ପାଇଁ ସଂକଳ୍ପବଦ୍ଧ ହେବାପାଇଁ ତଥା ନିଜ ନିଜର ଦାୟିତ୍ୱକୁ ନିର୍ବାହ କରିବା ପାଇଁ ପୁନର୍ବାର ସ୍ମରଣ କରାଇଦିଏ । ଭଗବାନ ବୁଦ୍ଧ ସମାନତା, ଶାନ୍ତି, ସଦ୍ଭାବ ଏବଂ ଭ୍ରାତୃତ୍ୱର ପ୍ରେରଣାଦାୟୀ ଶକ୍ତି । ଏହା ଏପରି ମାନବୀୟ ମୂଲ୍ୟବୋଧ ଅଟେ, ଯାହାର ଆବଶ୍ୟକତା ସାମ୍ପ୍ରତିକ ବିଶ୍ୱରେ ସର୍ବାଧିକ । ବାବାସାହେବ ଡ. ଆମ୍ବେଦକର ଏହାର ମହତ୍ୱ ପ୍ରତିପ୍ରଦାନ କରି କହନ୍ତି ଯେ ତାଙ୍କ ସାମାଜିକ ଦର୍ଶନରେ ଭଗବାନ ବୁଦ୍ଧଙ୍କର ମହାନ ପ୍ରେରଣା ରହିଛି । ସେ କହିଥିଲେ – “My Social Philosophy may be said to be enshrined in three words; Liberty, equality and fraternity. My philosophy has roots in religion and not in political science. I have derived, them from the teaching of my master The Buddha.”

ବାବାସାହେବ ସମ୍ବିଧାନ ମାଧ୍ୟମରେ ସମାଜର ମୁଖ୍ୟ ସ୍ରୋତରୁ ବଂଚିତ ଦଳିତ, ପୀଡ଼ିତ, ଶୋଷିତ କୋଟି କୋଟି ଲୋକମାନଙ୍କୁ ସକ୍ଷମ କରାଇପାରିଲେ । କରୁଣାର ଏହାଠାରୁ ବଡ଼ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ବିରଳ । ଲୋକମାନଙ୍କର କଷ୍ଟ ନିବାରଣ ନିମନ୍ତେ ଏହି କରୁଣା ଭଗବାନ ବୁଦ୍ଧଙ୍କର ସବୁଠାରୁ ମହାନ ଗୁଣଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟରୁ ଗୋଟିଏ । କୁହାଯାଏ ଯେ ବୌଦ୍ଧଭିକ୍ଷୁମାନେ ବିଭିନ୍ନ ଦେଶଗୁଡ଼ିକୁ ପରିଭ୍ରମଣ କରୁଥିଲେ । ସେମାନେ ନିଜ ସଙ୍ଗେ ଭଗବାନ ବୁଦ୍ଧଙ୍କର ସମୃଦ୍ଧ ବିଚାରଧାରାକୁ ନେଇ ସେଠାକାର ଲୋକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ପ୍ରଚାର-ପ୍ରସାର କରୁଥିଲେ । ଏହା ସବୁ ସମୟରେ ହୋଇଆସୁଛି । ସମଗ୍ର ଏସିଆ ମହାଦେଶରେ ଭଗବାନ ବୁଦ୍ଧଙ୍କର ଶିକ୍ଷା ଆମମାନଙ୍କୁ ନିଜ ଐତିହ୍ୟରୁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି । ଏହା ଆମମାନଙ୍କୁ ଅନେକ ଏସିଆ ମହାଦେଶର ରାଷ୍ଟ୍ର ଯଥା-ଚୀନ, ଜାପାନ, କୋରିଆ, ଥାଇଲାଣ୍ଡ, କାମ୍ବୋଡ଼ିଆ, ମିଆଁମାର ଆଦି ବୁଦ୍ଧଙ୍କର ଭକ୍ତ ପରମ୍ପରା ଓ ଶିକ୍ଷାଦୀକ୍ଷା ସହ ସଂଶ୍ଲିଷ୍ଟ ଏବଂ ଏଇଥିପାଇଁ ଆମେ ବୌଦ୍ଧଧର୍ମଭିତ୍ତିକ ପର୍ଯ୍ୟଟନ ନିମନ୍ତେ ଭିତ୍ତିଭୂମିର ବିକାଶ କରୁଛନ୍ତି ଯାହା ଦକ୍ଷିଣ-ପୂର୍ବ ଏସିଆର ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ସ୍ଥଳଗୁଡ଼ିକୁ, ଭାରତର ସ୍ଥଳଗୁଡ଼ିକ ସହିତ ସଂଯୋଗ ସ୍ଥାପନ କରୁଅଛି । ଏହା ମୋ’ପାଇଁ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଖୁସିର କଥା ଯେ ଭାରତ ସରକାର ଅନେକ ବୌଦ୍ଧ ମନ୍ଦିରଗୁଡ଼ିକର ପୁନରୁଦ୍ଧାର କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଅଛନ୍ତି । ଏହା ମଧ୍ୟରେ ମିଆଁମାରର ବାଗାନରେ ଅବସ୍ଥିତ କେତେ ଶତାବ୍ଦୀର ପୁରାତନ ବୈଭବଶାଳୀ ‘ଆନନ୍ଦ ମନ୍ଦିର’ ମଧ୍ୟ ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ । ଆଜି ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱରେ ସବୁଆଡ଼େ ସଂଘର୍ଷ ଓ ମାନବୀୟ ବେଦନା ପରିଲକ୍ଷିତ । ଭଗବାନ ବୁଦ୍ଧଙ୍କର ଉପଦେଶ ଘୃଣାକୁ ଦୟା ଦ୍ୱାରା ସମାପ୍ତ କରିବାର ମାର୍ଗ ପ୍ରଦର୍ଶିତ କରେ । ମୁଁ ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱରେ ଭଗବାନ ବୁଦ୍ଧଙ୍କ ପ୍ରତି ଶ୍ରଦ୍ଧା ପ୍ରଦର୍ଶିତ କରୁଥିବା ଓ ତାଙ୍କ କରୁଣା ସିଦ୍ଧାନ୍ତରେ ଆସ୍ଥା ରଖୁଥିବା ଲୋକମାନଙ୍କୁ ବୁଦ୍ଧ ପୂର୍ଣ୍ଣିମାର ମଙ୍ଗଳମୟୀ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜ୍ଞାପନ କରୁଅଛି । ମୁଁ ଭଗବାନ ବୁଦ୍ଧଙ୍କଠାରୁ ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱ ପାଇଁ ଆଶୀର୍ବାଦ କାମନା କରୁଅଛି ଯଦ୍ୱାରା କି ଆମେ ତାଙ୍କ ଉପଦେଶ ଉପରେ ଆଧାରିତ ଏକ ଶାନ୍ତିପୂର୍ଣ୍ଣ ଓ କରୁଣାପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଶ୍ୱର ନିର୍ମାଣ କରିବାରେ ନିଜର ଦାୟିତ୍ୱ ନିର୍ବାହ କରିପାରିବା । ଆଜି ଯେତେବେଳେ ଆମେମାନେ ଭଗବାନ ବୁଦ୍ଧଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରୁଛୁ , ଆପଣମାନେ ହସୁଥିବା ବୁଦ୍ଧ(Laughing Budha)ଙ୍କର ମୂର୍ତ୍ତି ସମ୍ପର୍କରେ ଶୁଣିଥିବେ, ଯାହା ସମ୍ପର୍କରେ କୁହାଯାଏ ଯେ ହସମୁଖ ବୁଦ୍ଧ(Smiling Budha) ସୌଭାଗ୍ୟ ଆଣନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ବହୁତ କମ୍ ଲୋକ ଏହା ଜାଣନ୍ତି ଯେ ହସମୁଖ ବୁଦ୍ଧ ଭାରତର ସୁରକ୍ଷା ଇତିହାସର ଏହି ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଘଟଣା ସହ ସଂଶ୍ଲିଷ୍ଟ । ଏବେ ଆପଣମାନେ ଚିନ୍ତା କରୁଥିବେ ଯେ ହସମୁଖ ବୁଦ୍ଧ ବା Smiling Budha ଏବଂ ଭାରତର ସୈନ୍ୟଶକ୍ତି ମଧ୍ୟରେ କି ପ୍ରକାର ସମ୍ପର୍କ ରହିଛି ଆପଣମାନଙ୍କର ମନେଥିବ ଆଜିକୁ 20 ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ 11 ମେ, 1998 ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ତତ୍କାଳୀନ ଭାରତର ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ଶ୍ରୀ ଅଟଳବିହାରୀ ବାଜପେୟୀ ରାଷ୍ଟ୍ରକୁ ସମ୍ବୋଧିତ କରି କହିଥିଲେ ଏବଂ ତାଙ୍କର କଥାଗୁଡ଼ିକ ସମଗ୍ର ରାଷ୍ଟ୍ରକୁ ଗୌରବ, ପରାକ୍ରମ ଓ ଆନନ୍ଦର ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ଭରିଦେଇଥିଲା । ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱରେ ବାସ କରୁଥିବା ଭାରତୀୟ ସମୁଦାୟ ମଧ୍ୟରେ ନୂତନ ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇଥିଲା । ସେହିଦିନ ବୁଦ୍ଧପୂର୍ଣ୍ଣିମା ଥିଲା, 11 ମେ, 1998 ଭାରତର ପଶ୍ଚିମ ସୀମାରେ ଅବସ୍ଥିତ ରାଜସ୍ଥାନର ପୋଖରାନଠାରେ ପରମାଣୁ ପରୀକ୍ଷଣ କରାଯାଇଥିଲା । ସେହି ଘଟଣାକୁ 20ବର୍ଷ ହେଉଛି ଏବଂ ଏହି ପରୀକ୍ଷଣ ଭଗବାନ ବୁଦ୍ଧଙ୍କର ଆଶୀର୍ବାଦରୁ ବୁଦ୍ଧ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ଦିନ ହିଁ କରାଯାଇଥିଲା । ଭାରତର ଏହି ପରୀକ୍ଷଣ ସଫଳ ରହିଥିଲା ଏବଂ ଏହା କୁହାଯାଇପାରେ ବିଜ୍ଞାନ ଓ ପ୍ରଯୁକ୍ତିବିଦ୍ୟା କ୍ଷେତ୍ରରେ ଭାରତ ନିଜର ଶକ୍ତି ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିଥିଲା । ମୁଁ ଏହା କହିପାରେ ଯେ ସେହିଦିନଟି ଭାରତୀୟ ଇତିହାସରେ ନିଜର ସୈନ୍ୟଶକ୍ତି ପ୍ରଦର୍ଶନ ଭାବରେ ଅଙ୍କିତ । ଭଗବାନ ବୁଦ୍ଧ ସମଗ୍ର ସଂସାରକୁ ଉପଦେଶ ଦେଇଛନ୍ତି ଯେ ଅନ୍ତର୍ନିହିତ ଶକ୍ତି ଅନ୍ତର୍ମନର ଶକ୍ତି ଓ ଶାନ୍ତି ନିମନ୍ତେ ଆବଶ୍ୟକ । ଏହିପରି ଭାବେ ଯେତେବେଳେ ଆପଣମାନେ ଗୋଟିଏ ରାଷ୍ଟ୍ର ଭାବରେ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ହେବେ, ସେତେବେଳେ ଆପଣମାନେ ସମସ୍ତଙ୍କ ସହ ଶାନ୍ତିପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ରହିପାରିବେ । 1998 ମେ’ ମାସ ରାଷ୍ଟ୍ର ପାଇଁ କେବଳ ଏଥିପାଇଁ ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ନୁହେଁ ଯେ ଏହି ମାସରେ ପରମାଣୁ ପରୀକ୍ଷଣ ହୋଇଥିଲା, କିନ୍ତୁ ଯେଉଁପରି ଭାବରେ ଏହା ସମ୍ଭବ ହୋଇଥିଲା, ତାହା ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ । ଏହି ଘଟଣା ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱକୁ ଜଣାଇଦେଲା ଯେ ଭାରତର ମାଟି ମହାନ୍ ବୈଜ୍ଞାନିକମାନଙ୍କର ମାଟି ଏବଂ ଏକ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ନେତୃତ୍ୱ ସହ ଭାରତ ପ୍ରତିଦିନ ନୂତନ ଲକ୍ଷ୍ୟ ଓ ଗୌରବକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିପାରେ । ଆମର ପ୍ରିୟ ଅଟଳବିହାରୀ ବାଜପେୟୀ ମହୋଦୟ ଏହି ମନ୍ତ୍ର ଶୁଣାଇଥିଲେ – ‘ଜୟ ଯବାନ୍, ଜୟ କିଷାନ୍, ଜୟ ବିଜ୍ଞାନ’ । ଆଜି ଯେତେବେଳେ ଆମେମାନେ 11 ମେ, 1998 ର ବିଂଶତମ ବର୍ଷ ପାଳନ କରିବାକୁ ଯାଉଛୁ, ସେତେବେଳେ ଭାରତର ଶକ୍ତି ନିମନ୍ତେ ଅଟଳଜୀ ‘ଜୟ ବିଜ୍ଞାନ’ର ଯେଉଁ ମନ୍ତ୍ର ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି, ତାକୁ ଆତ୍ମସ୍ଥ କରି ଆଧୁନିକ ଭାରତ, ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଭାରତ ଓ ସକ୍ଷମ ଭାରତ ନିର୍ମାଣ ନିମନ୍ତେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଯୁବକ ନିଜର ଯୋଗଦାନ ଦେବାପାଇଁ ପ୍ରତିଜ୍ଞା ଏବଂ ସଂକଳ୍ପ କରନ୍ତୁ । ନିଜର ଶକ୍ତିକୁ ଭାରତର ଶକ୍ତିର ଅଂଶ ଭାବରେ ପ୍ରତିପାଦିତ କରନ୍ତୁ । ଦେଖୁ ଦେଖୁ ଯେଉଁ ଯାତ୍ରାକୁ ଅଟଳଜୀ ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ, ତାକୁ ଆଗକୁ ଆଗକୁ ନେବାର ଏକ ନୂଆ ଆନନ୍ଦ ଓ ନୂଆ ସନ୍ତୋଷ ଆମେମାନେ ବି ପ୍ରାପ୍ତ କରିପାରିବା ।

ମୋ ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ପୁନର୍ବାର ‘ମନ୍ କି ବାତ୍’ରେ ଦେଖାହେବ ଏବଂ ଅନ୍ୟ ବିଷୟରେ ଚର୍ଚ୍ଚା କରିବା ।

ବହୁତ ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ନମସ୍କାର । ଆଜି ପବିତ୍ର ରାମନବମୀ । ରାମନବମୀର ଏହି ପବିତ୍ର ପର୍ବରେ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ମୋର ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭକାମନା । ପୂଜ୍ୟ ବାପୁଙ୍କ ଜୀବନରେ “ରାମ ନାମ”ର ଶକ୍ତି କେତେ ଥିଲା, ତାହା ତାଙ୍କ ଜୀବନର ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ଆମେ ଦେଖିଛୁ । ଗତ ଜାନୁଆରୀ 26 ତାରିଖ ଦିନ ଯେତେବେଳେ ଆସିଆନ୍ ଦେଶର ସମସ୍ତ ମହାନୁଭବ ଏଠାରେ ଉପସ୍ଥିତ ଥିଲେ ସେତେବେଳେ ସେମାନେ ନିଜ ସହ ସେମାନଙ୍କ ସାଂସ୍କୃତିକ ଦଳଗୁଡ଼ିକୁ ସାଙ୍ଗରେ ଆଣିଥିଲେ ଏବଂ ଏହା ବଡ଼ ଗର୍ବର କଥା ଯେ, ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଅଧିକାଂଶ ଦେଶ ରାମାୟଣକୁ ହିଁ ଆମ ଆଗରେ ଉପସ୍ଥାପନ କରିଥିଲେ । ଅର୍ଥାତ ରାମ ଓ ରାମାୟଣ କେବଳ ଭାରତରେ ନୁହେଁ ବରଂ ବିଶ୍ୱର ଏହି ଭୂଖଣ୍ଡରେ ଆସିଆନ୍ ଦେଶମାନଙ୍କରେ ଆଜି ମଧ୍ୟ ସେତିକି ପ୍ରେରଣା ଏବଂ ପ୍ରଭାବ ସୃଷ୍ଟି କରୁଛି । ମୁଁ ପୁଣିଥରେ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଶ୍ରୀରାମନବମୀ ଉପଲକ୍ଷେ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜଣାଉଛି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ପ୍ରତିଥର ପରି ଏଥର ମଧ୍ୟ ମୋତେ ବହୁସଂଖ୍ୟାରେ ଆପଣମାନଙ୍କର ଚିଠି, ଇ-ମେଲ, ଫୋନକଲ ଏବଂ ମତାମତ ମିଳିଛି । MyGov ରେ କୋମଲ ଠକ୍କରଜୀ – ଆପଣ ସଂସ୍କୃତର ଅନଲାଇନ ପାଠ୍ୟକ୍ରମ ଆରମ୍ଭ କରିବା ପାଇଁ ଯାହା ଲେଖିଛନ୍ତି, ତାହା ମୁଁ ପଢ଼ିଲି । ଜଣେ IT ପେଶାଦାର ହେବା ସହିତ ସଂସ୍କୃତକୁ ଆପଣଙ୍କ ଭଲ ପାଇବା ଦେଖି ଖୁବ୍ ଭଲ ଲାଗିଲା । ଏ ଦିଗରେ ଚାଲିଥିବା ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ସମ୍ପର୍କରେ ଆପଣଙ୍କୁ ସୂଚନା ପ୍ରଦାନ କରିବା ପାଇଁ ମୁଁ ସମ୍ପୃକ୍ତ ବିଭାଗକୁ କହିଛି । “ମନ୍ କି ବାତ୍”ର ଶ୍ରୋତା ଯେଉଁମାନେ ସଂସ୍କୃତ ସହ ଜଡ଼ିତ ସେମାନେ କୋମଲଜୀଙ୍କ ପ୍ରସ୍ତାବକୁ କିଭଳି ଆଗକୁ ନେଇହେବ ସେ ସମ୍ପର୍କରେ ଚିନ୍ତା କରିବା ପାଇଁ ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କରୁଛି ।

ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଘନଶ୍ୟାମ କୁମାର ମହାଶୟ, ଗ୍ରାମ-ବରାକର୍, ଜିଲ୍ଲା-ନାଳନ୍ଦା ବିହାର । Narendra Modi Appରେ ଆପଣ ଲେଖିଥିବା ମତାମତ ପଢ଼ିଲି । ଭୂତଳ ଜଳସ୍ତର ହ୍ରାସ ସମ୍ପର୍କରେ ଆପଣ ଯେଉଁ ଉଦ୍ବେଗ ପ୍ରକାଶ କରିଛନ୍ତି ତାହା ନିଶ୍ଚିତ ରୂପେ ଖୁବ୍ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ।

କର୍ଣ୍ଣାଟକରୁ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଶକଲ୍ ଶାସ୍ତ୍ରୀ ମହୋଦୟ, ଆପଣ ଖୁବ୍ ସୁନ୍ଦର ଶବ୍ଦ ସଂଯୋଜନା ମାଧ୍ୟମରେ ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ, “ଆୟୁଷ୍ମାନ ଭାରତ” ସେତେବେଳେ ସମ୍ଭବ ହେବ ଯେତେବେଳେ “ଆୟୂଷ୍ମାନ ଭୂମି” ହେବ ଏବଂ ଆୟୂଷ୍ମାନ ଭୂମି ସେତେବେଳେ ହେବ ଯେତେବେଳେ ଆମେ ଭୂମି ଉପରେ ରହୁଥିବା ସବୁ ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କରିବା । ଖରାଦିନେ ପଶୁପକ୍ଷୀମାନଙ୍କ ପାଇଁ ପାଣି ରଖିବା ପାଇଁ ଆପଣ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କରିଛନ୍ତି । ଶକଲ୍ ଜୀ ଆପଣଙ୍କ ଭାବନାକୁ ମୁଁ ସମସ୍ତ ଶ୍ରୋତାଙ୍କ ନିକଟକୁ ପହଂଚାଇ ଦେଇଛି ।

ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଯୋଗେଶ ଭଦ୍ରେଶା ମହାଶୟ – ଏଥର ଯୁବବର୍ଗଙ୍କ ସହ ମୁଁ ସେମାନଙ୍କ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ସମ୍ପର୍କରେ କଥା ହେବାପାଇଁ ସେ କହିଛନ୍ତି । ଏସୀୟ ଦେଶମାନଙ୍କରେ ତୁଳନାତ୍ମକ ଭାବେ ଆମ ଯୁବବର୍ଗ ଶାରୀରିକ ରୂପେ ଦୁର୍ବଳ ବୋଲି ସେ ଅନୁଭବ କରନ୍ତି । ଯୋଗେଶଜୀ, ଏଥର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ସମ୍ପର୍କରେ ସମସ୍ତଙ୍କ ସହ ବିସ୍ତୃତ ଭାବେ କଥାହେବାପାଇଁ – Fit India କଥା କହିବା ପାଇଁ ମୁଁ ଚିନ୍ତା କରିଛି । ଆପଣ ଯୁବଗୋଷ୍ଠୀ ମିଶି Fit India ଆନ୍ଦୋଳନ ମଧ୍ୟ ଚଳାଇପାରିବେ ।

ବିଗତ ଦିନରେ ଫ୍ରାନ୍ସର ରାଷ୍ଟ୍ରପତି କାଶୀ ଗସ୍ତରେ ଯାଇଥିଲେ । ବାରାଣସୀର ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ପ୍ରଶାନ୍ତ କୁମାର ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ, ସେହି ଗସ୍ତ ସମୟର ସମସ୍ତ ଦୃଶ୍ୟ ମନଛୁଆଁ ଏବଂ ପ୍ରଭାବ ସୃଷ୍ଟିକାରୀ ଥିଲା । ସେ ସମସ୍ତ ଫଟୋଚିତ୍ର, ଭିଡ଼ିଓକୁ ସାମାଜିକ ଗଣମାଧ୍ୟମରେ ପ୍ରଚାରିତ କରାଯିବା ଉଚିତ । ପ୍ରଶାନ୍ତ ଜୀ, ଭାରତ ସରକାର ସେହିଦିନ ହିଁ ଫଟୋଗୁଡ଼ିକୁ ସାମାଜିକ ଗଣମାଧ୍ୟମ ଏବଂ Narendra Modi App ରେ ପ୍ରସାର କରିଦେଇଥିଲେ । ଏବେ ଆପଣ ସେଗୁଡ଼ିକୁ Like କରନ୍ତୁ ଏବଂ Re-Tweet କରି ନିଜର ସାଙ୍ଗସାଥୀମାନଙ୍କୁ ପଠାନ୍ତୁ ।

ଚେନ୍ନାଇରୁ ଅନଘା, ଜୟେଶ ଏବଂ ଆହୁରି ଅନେକ ପିଲା Exam Warrior ବହି ପଛରେ ଦିଆଯାଇଥିବା କୃତଜ୍ଞତା କାର୍ଡ ସମ୍ପର୍କରେ ସେମାନଙ୍କର ମନକଥା ମୋତେ ଲେଖି ପଠାଇଛନ୍ତି । ଅନଘା, ଜୟେଶ, ମୁଁ ଆପଣ ସମସ୍ତ ପିଲାମାନଙ୍କୁ କହିବାକୁ ଚାହୁଁଛି ଯେ, ଆପଣମାନଙ୍କର ଏହି ଚିଠିଗୁଡ଼ିକ ଦ୍ୱାରା ମୋର ଦିନଯାକର କ୍ଳାନ୍ତି କୁଆଡ଼େ ଉଭେଇଯାଏ । ଏତେଗୁଡ଼ିଏ ଚିଠି, ଏତେ ଫୋନକଲ୍, ମତାମତ – ଏଥିରୁ ଯାହାକିଛି ମୁଁ ପଢ଼ିପାରିଲି, ଯାହାକିଛି ଶୁଣିପାରିଲି, ସେଥିରୁ ଅନେକ କଥା ମୋ ମନକୁ ଛୁଇଁପାରିଲା । ଖାଲି ସେତିକିର କଥା କହିଲେ ବି ହୁଏତ ମାସ ମାସ ଧରି ନିରନ୍ତର ଭାବେ ମୋତେ କିଛି ନା କିଛି କହିବାକୁ ପଡ଼ିବ ।

ଏଥର ଅଧିକାଂଶ ଚିଠି ପିଲାମାନଙ୍କ ତରଫରୁ ଆସିଛି ଯେଉଁମାନେ ପରୀକ୍ଷା ସମ୍ପର୍କରେ ଲେଖିଛନ୍ତି । ଗ୍ରୀଷ୍ମଛୁଟିର ନିଜର ଯୋଜନାଗୁଡ଼ିକ Share କରିଛନ୍ତି । ଖରାଦିନେ ପଶୁପକ୍ଷୀମାନଙ୍କ ପାଇଁ ପାଣି କଥା ଚିନ୍ତା କରିଛନ୍ତି । ଚାଷୀମେଳା ଏବଂ ଚାଷକାର୍ଯ୍ୟକୁ ନେଇ ସାରା ଦେଶରେ ଯେଉଁ ଗତିବିଧି ଚାଲିଛି ସେ ସମ୍ପର୍କରେ ଚାଷୀ ଭାଇ ଭଉଣୀମାନଙ୍କର ଚିଠି ଆସିଛି । ଜଳ ସଂରକ୍ଷଣ ସମ୍ପର୍କରେ କିଛି ସକ୍ରିୟ ନାଗରିକ ପରାମର୍ଶ ଦେଇଛନ୍ତି । ଯେବେଠାରୁ ଆମେ ରେଡ଼ିଓ ମାଧ୍ୟମରେ ନିଜର ମନର କଥାକୁ ଆଦାନ ପ୍ରଦାନ କରୁଛୁ ସେବେଠାରୁ ମୁଁ ଗୋଟିଏ କଥା ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିଛି ଯେ, ଖରାଦିନେ ଅଧିକାଂଶ ଚିଠି ଗ୍ରୀଷ୍ମ ସମ୍ପର୍କରେ ଆସିଥାଏ । ପରୀକ୍ଷା ପୂର୍ବରୁ ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କ ମାନସିକ ଚାପ ସମ୍ପର୍କରେ ଚିଠି ଆସେ । ପାର୍ବଣ ଋତୁରେ ଆମର ପର୍ବପର୍ବାଣୀ, ଆମ ସଂସ୍କୃତି, ଆମର ପରମ୍ପରାକୁ ନେଇ ଚିଠିପତ୍ର ଆସେ । ଏହାର ଅର୍ଥ, ମନର କଥା ଋତୁକୁ ନେଇ ବଦଳିଥାଏ ଏବଂ ହୁଏତ ଏ କଥା ମଧ୍ୟ ସତ ଯେ, ଆମ ମନର କଥା କେଉଁଠି କାହା ଜୀବନରେ ମଧ୍ୟ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆଣିଦେଇପାରିଥାଏ । ଆଉ ପରିବର୍ତ୍ତନ ମଧ୍ୟ କାହିଁକି ଯେ ନ ହେବ? ଆପଣଙ୍କର ଏହି କଥାଗୁଡ଼ିକରେ, ଆପଣଙ୍କ ଅନୁଭୂତିରେ, ଆପଣଙ୍କ ଉଦାହରଣଗୁଡ଼ିକରେ ଏତେ ପ୍ରେରଣା, ଏତେ ଶକ୍ତି, ଏତେ ଆତ୍ମୀୟତା ଏବଂ ଦେଶ ପାଇଁ କିଛି କରିବାର ଉତ୍ସାହ ଯେ ରହୁଛି । ଏଥିରେ ତ ସାରା ଦେଶକୁ ବଦଳାଇବାର ଶକ୍ତି ରହିଛି । ଯେତେବେଳେ ଆପଣଙ୍କ ପତ୍ରରେ ମୋତେ ପଢ଼ିବାକୁ ମିଳେ ଯେ, ଆସାମର କରିମଗଞ୍ଜର ଜଣେ ରିକ୍ସାଚାଳକ ଅହମଦ୍ ଅଲି ନିଜର ଇଚ୍ଛାଶକ୍ତି ବଳରେ କିଭଳି ଗରିବ ପିଲାମାନଙ୍କ ପାଇଁ 9ଟି ସ୍କୁଲ ତିଆରି କରିଛନ୍ତି – ସେତେବେଳେ ଏହି ଦେଶର ଅଦମ୍ୟ ଇଚ୍ଛାଶକ୍ତିର ନିଦର୍ଶନ ମିଳେ । ଯେତେବେଳେ ମୁଁ କାନପୁରର ଡାକ୍ତର ଅଜିତ ମୋହନ ଚୌଧୁରୀଙ୍କ କଥା ଶୁଣିଲି ଯେ ସେ ଫୁଟପାଥକୁ ଯାଇ ଗରିବ ଲୋକଙ୍କ ଚିକିତ୍ସା କରୁଛନ୍ତି ଏବଂ ସେମାନଙ୍କୁ ମାଗଣା ଔଷଧ ମଧ୍ୟ ଦେଉଛନ୍ତି ସେତେବେଳେ ଏହି ଦେଶର ଭ୍ରାତୃତ୍ୱଭାବକୁ ଅନୁଭବ କରିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଲା । 13 ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ଠିକ୍ ସମୟରେ ଚିକିତ୍ସା ସୁବିଧା ନ ମିଳିବାରୁ କୋଲକାତାର କ୍ୟାବ୍-ଚାଳକ ସୈଦୁଲ ଲସ୍କରଙ୍କ ଭଉଣୀର ମୃତ୍ୟୁ ହୋଇଗଲା । ଚିକିତ୍ସା ଅଭାବରେ କୌଣସି ଗରିବର ମୃତ୍ୟୁ ନ ହେଉ ସେଥିପାଇଁ ସେ ଡାକ୍ତରଖାନା ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିବା ପାଇଁ ସଂକଳ୍ପ ଗ୍ରହଣ କଲେ । ଏହି ଅଭିଯାନରେ ସୈଦୁଲ ନିଜ ଘରର ଗହଣା ବିକ୍ରି କରିଦେଲେ । ଦାନସୂତ୍ରରେ ଟଙ୍କା ସଂଗ୍ରହ କଲେ । ତାଙ୍କ କ୍ୟାବ୍ ରେ ଯାତ୍ରା କରୁଥିବା ଅନେକ ଯାତ୍ରୀ ବଦାନ୍ୟତା ସହ ଦାନ ଦେଲେ । ଜଣେ ଇଞ୍ଜିନିୟର ଝିଅ ତ ନିଜର ପ୍ରଥମ ଦରମା ହିଁ ଦେଇଦେଲେ । ଏହିପରି 12 ବର୍ଷ କାଳ ଟଙ୍କା ସଂଗ୍ରହ କରିବା ପରେ ଶେଷରେ ତାଙ୍କ ଭଗୀରଥ ପ୍ରୟାସ ସଫଳତା ଲାଭକଲା ଏବଂ ଆଜି ତାଙ୍କରି ସେହି କଠିନ ପରିଶ୍ରମ ଫଳରେ ତାଙ୍କରି ସଂକଳ୍ପ ଯୋଗୁଁ କୋଲକାତା ନିକଟ ପୁନ୍ରୀ ଗାଁରେ ପ୍ରାୟ 30 ଶଯ୍ୟାବିଶିଷ୍ଟ ଡାକ୍ତରଖାନା ତିଆରି ହୋଇସାରିଛି । ଏହାହିଁ ହେଉଛି New Indiaର ଶକ୍ତି । ଯେତେବେଳେ ଉତ୍ତରପ୍ରଦେଶର ଜଣେ ମହିଳା ଅନେକ ସଂଘର୍ଷ ସତ୍ତ୍ୱେ 125ଟି ଶୌଚାଳୟର ନିର୍ମାଣ କରୁଛି ଏବଂ ମହିଳାମାନଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କ ଅଧିକାର ପାଇଁ ପ୍ରେରଣା ଯୋଗାଉଛି ସେତେବେଳେ ମାତୃଶକ୍ତିର ପରିଚୟ ମିଳୁଛି । ଏଭଳି ଅନେକ ପ୍ରେରଣା ସ୍ରୋତ ଆମ ଦେଶର ପରିଚୟ ପ୍ରଦାନ କରନ୍ତି । ଆଜି ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱର ଭାରତ ପ୍ରତି ଦୃଷ୍ଟିଭଙ୍ଗୀ ପରିବର୍ତ୍ତିତ ହୋଇଛି । ଆଜି ଯେତେବେଳେ ଭାରତର ନାମ ସମ୍ମାନର ସହ କୁହାଯାଉଛି, ସେତେବେଳେ ଏହାପଛରେ ଭାରତମାତାର ଏହି ସୁଯୋଗ୍ୟ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପରିଶ୍ରମ ଲୁଚି ରହିଛି । ଆଜି ସାରା ଦେଶରେ ଯୁବଗୋଷ୍ଠୀରେ ମହିଳାମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ, ପଛୁଆବର୍ଗରେ, ଗରିବମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ, ମଧ୍ୟବିତ୍ତ ଶ୍ରେଣୀର ଲୋକଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ବର୍ଗର ଲୋକଙ୍କ ମନରେ ଏହି ବିଶ୍ୱାସ ଜାଗ୍ରତ ହୋଇଛି ଯେ, – ହଁ, ଆମେ ଆଗକୁ ବଢ଼ିପାରିବା, ଆମ ଦେଶ ଆଗକୁ ବଢ଼ିପାରିବ । ଆଶା-ଆକାଂକ୍ଷାରେ ଭରା ଗୋଟିଏ ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ ସକାରାତ୍ମକ ବାତାବରଣ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛି । ଏହି ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ, ଏହି ସକାରାତ୍ମକତା, New India ର ଆମର ସଂକଳ୍ପକୁ ସାକାର କରିବ । ସ୍ୱପ୍ନକୁ ସିଦ୍ଧି କରିବ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଆଗାମୀ କିଛିମାସ ଆମ ଚାଷୀ ଭାଇ-ଭଉଣୀମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଖୁବ୍ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ । ଏଥିଯୋଗୁଁ କୃଷିକୁ ନେଇ ଅନେକଗୁଡ଼ିଏ ଚିଠି ଆସିଛି । ଏଥର ମୁଁ ଦୂରଦର୍ଶନର DD Kisan Channelରେ ଚାଷୀମାନଙ୍କ ସହ ହେଉଥିବା ଆଲୋଚନାର ଭିଡ଼ିଓ ମଧ୍ୟ ମଗାଇ ଦେଖିଲି । ମୁଁ ଅନୁଭବ କରୁଛି ଯେ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ଚାଷୀ ଦୂରଦର୍ଶନର ଏହି DD Kisan Channel ସହ ଯୋଡି ହେବା ଦରକାର । ସେମାନେ ଏହାକୁ ଦେଖିବା ଦରକାର ଏବଂ ସେହି କଥାଗୁଡ଼ିକୁ ନିଜ କ୍ଷେତ୍ରରେ ପ୍ରୟୋଗ କରିବା ଉଚିତ । ମହାତ୍ମା ଗାନ୍ଧୀଙ୍କ ଠାରୁ ଲାଲବାହାଦୂର ଶାସ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ, ରାମ ମନୋହର ଲୋହିଆ ହୁଅନ୍ତୁ, ଚୌଧୁରୀ ଚରଣ ସିଂ ହୁଅନ୍ତୁ କିମ୍ବା ଚୌଧୁରୀ ଦେବୀଲାଲ ହୁଅନ୍ତୁ । ସମସ୍ତେ କୃଷି ଓ କୃଷକକୁ ଦେଶର ଅର୍ଥବ୍ୟବସ୍ଥା ଓ ସାଧାରଣ ଜନଜୀବନର ଏକ ପ୍ରମୁଖ ଅଙ୍ଗ ଭାବେ ସ୍ୱୀକାର କରିଛନ୍ତି । ମାଟି, ବିଲବାଡ଼ି ଏବଂ ଚାଷୀ ସହିତ ମହାତ୍ମା ଗାନ୍ଧୀଙ୍କ ସମ୍ପର୍କ କେତେ ନିବିଡ଼ ଥିଲା, ତାହା ତାଙ୍କର ଏହି ଉକ୍ତିରେ ସ୍ପଷ୍ଟ ହେଉଛି । ସେ କହିଥିଲେ – “To forget how to dig the earth and to tend the soil, is to forget ourselves.” ଅର୍ଥାତ ପୃଥିବୀକୁ ଖୋଳିବା ଏବଂ ମାଟିର ଯତ୍ନ ନେବା କଥା ଭୁଲିଯିବା ନିଜକୁ ଭୁଲିଯିବା ସଙ୍ଗେ ସମାନ । ଲାଲ ବାହାଦୂର ଶାସ୍ତ୍ରୀ ବୃକ୍ଷଲତା ଏବଂ ବଣଜଙ୍ଗଲର ସଂରକ୍ଷଣ ତଥା ଉନ୍ନତମାନର କୃଷିପ୍ରଣାଳୀର ଆବଶ୍ୟକତା ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ୱ ପ୍ରଦାନ କରୁଥିଲେ । ଡଃ ରାମ ମନୋହର ଲୋହିଆ ଆମ କୃଷକମାନଙ୍କର ଆୟବୃଦ୍ଧି, ଉନ୍ନତ ଜଳସେଚନର ସୁବିଧା ସୁଯୋଗ ତଥା ସେସବୁକୁ ସୁନିଶ୍ଚିତ କରିବା ପାଇଁ ଶସ୍ୟ ଓ ଦୁଗ୍ଧ ଉତ୍ପାଦନର ବୃଦ୍ଧି ନିମନ୍ତେ ବହୁ ପରିମାଣରେ ଜନଜାଗରଣର କଥା କହିଥିଲେ । 1979ରେ ନିଜ ଭାଷଣରେ ଚୌଧୁରୀ ଚରଣ ସିଂହ ନୂଆ ନୂଆ କାରିଗରୀ ବିଦ୍ୟାର ପ୍ରୟୋଗ ତଥା ନୂତନ ଜ୍ଞାନକୌଶଳ ଆପଣେଇବା ପାଇଁ କୃଷକମାନଙ୍କୁ ନିବେଦନ କରିବା ସହ ଏହାର ଆବଶ୍ୟକତା ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ୱ ପ୍ରଦାନ କରିଥିଲେ । ମୁଁ କିଛିଦିନ ପୂର୍ବେ ଦିଲ୍ଲୀରେ ଅନୁଷ୍ଠିତ କୃଷି ଉନ୍ନତି ମେଳାକୁ ଯାଇଥିଲି ।

ସେଠାରେ କୃଷକ ଭାଇ-ଭଉଣୀ ଓ ବୈଜ୍ଞାନିକମାନଙ୍କ ସହ ମୋର କଥାବାର୍ତ୍ତା ଦ୍ୱାରା କୃଷି ସମ୍ପର୍କିତ ଅନେକ ଅନୁଭୂତିକୁ ଜାଣିବା, ବୁଝିବା ତଥା କୃଷି ସମ୍ବନ୍ଧିତ ନୂତନ ଉଦ୍ଭାବନ ବିଷୟରେ ଜାଣିବା ମୋ ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ସୁଖକର ଅନୁଭୂତି ଥିଲା । କିନ୍ତୁ ଯେଉଁ ବିଷୟଟି ମୋତେ ବହୁତ ପ୍ରଭାବିତ କରିଥିଲା ତାହାହେଲା ମେଘାଳୟ ଓ ସେଠାକାର କୃଷକମାନଙ୍କର ପରିଶ୍ରମ, କମ୍ କ୍ଷେତ୍ରଫଳ ବିଶିଷ୍ଟ ଏହି ରାଜ୍ୟଟି ମହାନ କାମ କରି ଦେଖାଇଛି । ମେଘାଳୟର ଆମ କୃଷକମାନେ 2015-16 ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ବିଗତ ପାଞ୍ଚବର୍ଷ ତୁଳନାରେ ରେକର୍ଡ ଶସ୍ୟ ଉତ୍ପାଦନ କରିଛନ୍ତି । ସେମାନେ ଏହା ଦେଖାଇଛନ୍ତି ଯେ ଯଦି ଲକ୍ଷ୍ୟ ସୁନିଶ୍ଚିତ ଏବଂ ମନରେ ଅସୀମ ଉତ୍ସାହ ତଥା ଦୃଢ଼ସଂକଳ୍ପ ଥାଏ, ତେବେ ଲକ୍ଷ୍ୟ ହାସଲ କରିବା ସମ୍ଭବପର ହୋଇଥାଏ । ଆଜି କୃଷକମାନଙ୍କର ପରିଶ୍ରମକୁ କାରିଗରୀ କୌଶଳର ସହାୟତା ମିଳୁଛି ଯଦ୍ୱାରା କୃଷି ଉତ୍ପାଦନରେ ବୃଦ୍ଧି ଘଟୁଛି । ମୋ ନିକଟକୁ ଯେଉଁସବୁ ଚିଠି ଆସିଛି, ସେଥିରେ ଅନେକ କୃଷକ ସର୍ବନିମ୍ନ ସହାୟକ ମୂଲ୍ୟ ସମ୍ପର୍କରେ ଲେଖିଛନ୍ତି ଏବଂ ଏ ବିଷୟରେ ମୋର ସେମାନଙ୍କ ସହ ବିଶଦ ଆଲୋଚନା ପାଇଁ ସେମାନେ ଆଗ୍ରହ ପ୍ରକାଶ କରିଛନ୍ତି ।

ମୋର ଭାଇ ଓ ଭଉଣୀମାନେ, ଚଳିତ ବର୍ଷର ବଜେଟରେ କୃଷକମାନଙ୍କୁ ଶସ୍ୟର ଉଚିତ ମୂଲ୍ୟ ପ୍ରଦାନ କରିବା ନିମନ୍ତେ ଗୋଟିଏ ବଡ଼ ନିର୍ଣ୍ଣୟ ନିଆଯାଇଅଛି । ଏହା ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ କରାଯାଇଛି ଯେ ଅଧିସୂଚିତ ଶସ୍ୟଗୁଡ଼ିକ ନିମନ୍ତେ ସର୍ବନିମ୍ନ ସହାୟକ ମୂଲ୍ୟ ବିନିଯୋଗ ଅର୍ଥରାଶିର ଅତିକମ୍ ରେ ଦେଢ଼ଗୁଣା ବୃଦ୍ଧି କରାଯିବ । ଯଦି ମୁଁ ବିସ୍ତାର ପୂର୍ବକ କହିବି ତେବେ ସର୍ବନିମ୍ନ ସହାୟକ ମୂଲ୍ୟ ନିମନ୍ତେ ଯେଉଁ ମୂଲ୍ୟ ବୃଦ୍ଧି କରାଯିବ, ସେଥିରେ ଅନ୍ୟ ଶ୍ରମିକମାନଙ୍କ ପାରିଶ୍ରମିକ, ନିଜର ପାଳିତ ପଶୁ, ଯନ୍ତ୍ରପାତି କିମ୍ବା ଭଡ଼ାରେ ଅଣାଯାଇଥିବା ପଶୁ ଓ ଯନ୍ତ୍ରପାତିର ଖର୍ଚ୍ଚ, ବିହନର ମୂଲ୍ୟ, ବ୍ୟବହୃତ ହୋଇଥିବା ସମସ୍ତ ପ୍ରକାର ସାରର ମୂଲ୍ୟ, ଜଳସେଚନର ଖର୍ଚ୍ଚ, ରାଜ୍ୟ ସରକାରଙ୍କୁ ଦିଆଯାଇଥିବା ଭୂମିକର, କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ ମୂଳଧନ ନିମନ୍ତେ ଦିଆଯାଇଥିବା ସୁଧ, ଯଦି ଜମି ଲିଜ୍ ସୂତ୍ରରେ ଦିଆଯାଇଅଛି ତେବେ ତା’ର ଭଡ଼ା, କେବଳ ଏତିକି ନୁହେଁ, କୃଷକ ନିଜେ ଯେଉଁ ପରିଶ୍ରମ କରେ କିମ୍ବା ତା’ ପରିବାରର ଯଦି ଅନ୍ୟ କେହି ଚାଷକାର୍ଯ୍ୟରେ ଶ୍ରମଦାନ କରୁଥାଏ, ତାହାର ମୂଲ୍ୟ ମଧ୍ୟ ଉତ୍ପାଦନ ମୂଲ୍ୟ ସହିତ ଯୋଡ଼ାଯିବ । ଏହାବ୍ୟତୀତ କୃଷକମାନଙ୍କୁ ଶସ୍ୟର ଉଚିତ ଦାମ୍ ମିଳୁ, ଏଥିପାଇଁ ଦେଶରେ କୃଷି ବିପଣନ ସଂସ୍କାର ଉପରେ ମଧ୍ୟ ବ୍ୟାପକ ଭାବରେ କାମ କରାଯାଉଛି । ଗ୍ରାମ ମଣ୍ଡିଗୁଡ଼ିକୁ ପାଇକାରୀ ବଜାର ଓ ବିଶ୍ୱ ବଜାର ସହ ସଂଶ୍ଳିଷ୍ଟ କରିବା ନିମନ୍ତେ ପ୍ରୟାସ ହେଉଛି । କୃଷକମାନଙ୍କୁ ନିଜ ଉତ୍ପାଦିତ ଶସ୍ୟ ବିକ୍ରି କରିବା ପାଇଁ ବହୁ ଦୂରକୁ ଯିବାକୁ ନ ପଡ଼ୁ, ଏଥିପାଇଁ ଦେଶର 22 ହଜାର ଗ୍ରାମୀଣ ହାଟକୁ ଆବଶ୍ୟକ ଭିତ୍ତିଭୂମି ସହିତ ଉନ୍ନତ କରି ପ୍ରାଥମିକ କୃଷି ସମବାୟ ବିପଣନ ସଂସ୍ଥା ଏବଂ e-NAM ପ୍ଲାଟଫର୍ମ ସହିତ ଯୋଡାଯିବ । ଅର୍ଥାତ୍ ଏକପ୍ରକାରେ କ୍ଷେତକୁ ଦେଶର ଯେକୌଣସି ବଜାର ସହିତ ସଂଯୋଗ ସ୍ଥାପନର ବ୍ୟବସ୍ଥା କରାଯାଉଛି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଏ ବର୍ଷ ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀଙ୍କ 150ତମ ଜୟନ୍ତୀ ବର୍ଷର ମହୋତ୍ସବ ଆରମ୍ଭ ହେବ । ଏହା ଗୋଟିଏ ଐତିହାସିକ ସୁଯୋଗ । ଦେଶ କିପରି ଏହି ଉତ୍ସବ ପାଳନ କରିବ? ସ୍ୱଚ୍ଛ ଭାରତ ତ ଆମମାନଙ୍କର ସଂକଳ୍ପ; ଏହାବ୍ୟତୀତ ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀ କାନ୍ଧରେ କାନ୍ଧ ମିଶାଇ କିପରି ଭାବରେ ଗାନ୍ଧୀଙ୍କୁ ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ପ୍ରଦାନ କରିପାରିବା? କେଉଁସବୁ ନୂତନ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ କରାଯାଇପାରିବ? କେଉଁସବୁ ନୂଆ ନୂଆ ଉପାୟ ଅବଲମ୍ବନ କରାଯାଇପାରିବ? ଆପଣ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ମୋର ନିବେଦନ ଯେ ଆପଣମାନେ MyGov ମାଧ୍ୟମରେ ଏସବୁ ବିଷୟ ଉପରେ ନିଜ ନିଜର ମତାମତ ପ୍ରଦାନ କରନ୍ତୁ । ‘ଗାନ୍ଧୀ 150’ର ଲୋଗୋ କ’ଣ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ? ସ୍ଲୋଗାନ କିମ୍ବା ମନ୍ତ୍ର କିମ୍ବା ଘୋଷ-ବାକ୍ୟ କ’ଣ ହେବା ଦରକାର? ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ଆପଣମାନେ ନିଜର ମତ ପ୍ରଦାନ କରନ୍ତୁ । ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ମିଳିମିଶି ବାପୁଙ୍କୁ ଏକ ସ୍ମରଣୀୟ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ପ୍ରଦାନ କରିବାକୁ ହେବ ଏବଂ ବାପୁଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରି ତାଙ୍କଠାରୁ ପ୍ରେରଣା ଗ୍ରହଣ କରି ଆମ ଦେଶକୁ ନୂତନ ଶିଖରରେ ପହଂଚାଇବାକୁ ହେବ ।

(ଫୋନ୍) – “ଆଦରଣୀୟ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ମହୋଦୟ, ନମସ୍କାର । ମୁଁ ପ୍ରୀତି ଚତୁର୍ବେଦୀ, ଗୁରଗାଓଁରୁ କହୁଛି । ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ମହୋଦୟ, ଯେପରି ଆପଣ ‘ସ୍ୱଚ୍ଛ ଭାରତ ଅଭିଯାନ’କୁ ଗୋଟିଏ ସଫଳତା ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଭିଯାନରେ ପରିଣତ କରିଛନ୍ତି, ଏବେ ସମୟ ଆସି ପହଂଚିଛି ଯେ ଆମେ ‘ସୁସ୍ଥ ଭାରତ ଅଭିଯାନ’କୁ ମଧ୍ୟ ସେହିପରି ସଫଳ କରିବା ଏହି ଅଭିଯାନ ପାଇଁ ଆପଣ ଲୋକମାନଙ୍କୁ, ସରକାରମାନଙ୍କୁ, ପ୍ରତିଷ୍ଠାନଗୁଡ଼ିକୁ କିପରି ଭାବରେ ସମନ୍ୱିତ ପ୍ରୟାସରେ ଯୋଡୁଛନ୍ତି, ଏ ସମ୍ପର୍କରେ କିଛି କୁହନ୍ତୁ । ଧନ୍ୟବାଦ …” ।

ଧନ୍ୟବାଦ ଆପଣ ଠିକ୍ କହିଛନ୍ତି । ମୁଁ ମାନୁଛି ଯେ ସ୍ୱଚ୍ଛ ଭାରତ ଓ ସୁସ୍ଥ ଭାରତ – ପରସ୍ପର ପରିପୂରକ ଅଟନ୍ତି । ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଆଜି ଦେଶ ପାରମ୍ପରିକ ଦୃଷ୍ଟିଭଙ୍ଗୀ ଠାରୁ ଆଗକୁ ଯାଇପାରିଛି । ଦେଶରେ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ସହ ସଂପୃକ୍ତ ପ୍ରତିଟି କାର୍ଯ୍ୟ ଯାହାକି ପୂର୍ବେ କେବଳ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ମନ୍ତ୍ରଣାଳୟର ଦାୟିତ୍ୱ ଥିଲା, ଏବେ ସମସ୍ତ ବିଭାଗ ଓ ମନ୍ତ୍ରଣାଳୟ, ତାହା ସ୍ୱଚ୍ଛତା ମନ୍ତ୍ରଣାଳୟ ହେଉ କି ଆୟୁଷ ମନ୍ତ୍ରଣାଳୟ, ରସାୟନ ଓ ସାର ମନ୍ତ୍ରଣାଳୟ ହେଉ କି ଉପଭୋକ୍ତା ମନ୍ତ୍ରଣାଳୟ, କିମ୍ବା ମହିଳା ଓ ଶିଶୁ ବିକାଶ ମନ୍ତ୍ରଣାଳୟ ହେଉ କି ସମସ୍ତ ରାଜ୍ୟ ସରକାର – ସମସ୍ତେ ମିଳିମିଶି ସୁସ୍ଥ ଭାରତ ନିମନ୍ତେ କାମ କରୁଛନ୍ତି ଏବଂ ପ୍ରତିଶେଧକ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ସହ ସୁଲଭ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ସୁବିଧା ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ୱ ପ୍ରଦାନ କରାଯାଉଛି । ପ୍ରତିଶେଧକ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ସେବା ସବୁଠାରୁ ଶସ୍ତା ଏବଂ ସହଜ ମଧ୍ୟ । ଆମେମାନେ ପ୍ରତିଶେଧକ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ସେବା ପାଇଁ ଯେତେ ମାତ୍ରାରେ ସଚେତନ ହେବା, ସେତେ ମାତ୍ରାରେ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ, ପରିବାରକୁ ଓ ସମାଜକୁ ଲାଭ ମିଳିବ । ଜୀବନକୁ ସୁସ୍ଥ ରଖିବା ପାଇଁ ସ୍ୱଛତା ହିଁ ପ୍ରମୁଖ ଆବଶ୍ୟକତା । ଆମେସବୁ ଗୋଟିଏ ଦେଶ ଭାବରେ ଦାୟିତ୍ୱ ନିର୍ବାହ କଲେ ଯାହାର ପରିଣାମ ସ୍ୱରୂପ ପ୍ରାୟତଃ ବିଗତ ଚାରିବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ପରିମଳ Coverage ଦୁଇଗୁଣା ହୋଇ 80 ପ୍ରତିଶତ ପାଖାପାଖି ହୋଇପାରିଛି । ଏହାବ୍ୟତୀତ ସମଗ୍ର ଦେଶରେ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ କଲ୍ୟାଣ କେନ୍ଦ୍ର ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିବା ଦିଗରେ ବ୍ୟାପକ ଭାବରେ କାମ ହେଉଅଛି । ପ୍ରତିଶେଧକ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ସେବା କ୍ଷେତ୍ରରେ ଯୋଗ ନୂତନ ଭାବରେ ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱରେ ନିଜର ପରିଚୟ ସୃଷ୍ଟି କରିଛି । ଯୋଗ ଶାରିରୀକ ସାମର୍ଥ୍ୟ ବା ଫିଟନେସ ଓ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ କଲ୍ୟାଣ – ଉଭୟର ଗ୍ୟାରେଂଟି ପ୍ରଦାନ କରେ । ଏହା ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କର ପ୍ରତିବଦ୍ଧତାର ପରିଣାମ ଯେ ଯୋଗ ଏକ ଜନଆନ୍ଦୋଳନରେ ପରିଣତ ହୋଇପାରିଛି, ଘରେ ଘରେ ପହଂଚିପାରିଛି । ଏ ବର୍ଷର ଅନ୍ତରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ଯୋଗ ଦିବସ ଜୁନ୍-21, ଏହା ମଧ୍ୟରେ ଶହେରୁ ବି କମ୍ ଦିନ ବାକି ଅଛି । ବିଗତ ତିନିଗୋଟି ଅନ୍ତରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ଯୋଗ ଦିବସରେ ଦେଶ ଓ ଦୁନିଆର ପ୍ରତିଟି ସ୍ଥାନରେ ଲୋକମାନେ ଉତ୍ସାହର ସହିତ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କଲେ । ଏଥର ମଧ୍ୟ ଆମମାନଙ୍କୁ ସୁନିଶ୍ଚିତ କରିବାକୁ ହେବ ଯେ ଆମେ ନିଜେ ଯୋଗ କରିବା ସହିତ ସମଗ୍ର ପରିବାର ଓ ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କୁ ଯୋଗ କରିବା ପାଇଁ ଏବେଠାରୁ ପ୍ରେରିତ କରିବା । ନୂତନ ମନୋରଂଜକ ଉପାୟ ଦ୍ୱାରା ଯୋଗକୁ ପିଲାମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ, ଯୁବକ ଏବଂ ବରିଷ୍ଠ ନାଗରିକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ, ସବୁ ବୟସ ବର୍ଗରେ, ପୁରୁଷ ହୁଅନ୍ତୁ କି ମହିଳା, ସମସ୍ତଙ୍କଠାରେ ଲୋକପ୍ରିୟ କରିବା ଦରକାର । ଦେଶର ଦୂରଦର୍ଶନ ଓ ବୈଦ୍ୟୁତିକ ଗଣମାଧ୍ୟମଗୁଡ଼ିକ ତ ବର୍ଷସାରା ଯୋଗ ସମ୍ପର୍କରେ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ କରିଥାନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଆମେମାନେ ଏବେଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଯୋଗଦିବସ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଗୋଟିଏ ଅଭିଯାନ ଭାବରେ ଯୋଗ ପ୍ରତି ଲୋକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସଚେତନତା ସୃଷ୍ଟି କରିପାରିବା କି?

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ମୁଁ ଯୋଗ ଶିକ୍ଷକ ତ ନୁହେଁ । ହଁ ମୁଁ ଯୋଗାଭ୍ୟାସ କରେ । କିନ୍ତୁ କିଛି ଲୋକ ସେମାନଙ୍କ ସୃଜନଶୀଳତା ଦ୍ୱାରା ମତେ ଜଣେ ଯୋଗ ଶିକ୍ଷକରେ ପରିଣତ କରିଦେଇଛନ୍ତି ଏବଂ ମୁଁ ଯୋଗାଭ୍ୟାସ କରୁଥିବା 3D ଆନିମେସନ୍ ଭିଡ଼ିଓ ତିଆରି କରିଛନ୍ତି । ମୁଁ ଆପଣମାନଙ୍କ ସହିତ ଏହି ଭିଡ଼ିଓ ସେୟାର କରିବି, ଯାହାଫଳରେ ଆମେମାନେ ଏକ ସଙ୍ଗେ ଆସନ ପ୍ରାଣାୟାମ ଅଭ୍ୟାସ କରିପାରିବା । ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟସେବା ସୁଗମ ହେଉ ଏବଂ ଆର୍ଥିକ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ସୁହାଇଲା ଭଳି ହେଉ, ସାଧାରଣ ଜନତା ପାଇଁ ଏହା ଶସ୍ତା ଏବଂ ସୁଲଭ ହେଉ – ଏ ଦିଗରେ ଅନେକ ପଦକ୍ଷେପ ନିଆଯାଇଛି । ଏବେ ଦେଶରେ ତିନି ହଜାରରୁ ଅଧିକ ଜନଔଷଧୀ କେନ୍ଦ୍ର ଖୋଲାଯାଇଛି, ଯେଉଁଠି 800 ରୁ ଅଧିକ ପ୍ରକାରର ଔଷଧ କମ୍ ଦାମ୍ ରେ ଯୋଗାଇ ଦିଆଯାଉଛି । ଆହୁରି ଅଧିକ ନୂଆ କେନ୍ଦ୍ରମାନ ମଧ୍ୟ ଖୋଲାଯାଉଛି । ‘ମନ୍ କି ବାତ୍’ର ଶ୍ରୋତାମାନଙ୍କୁ ମୋର ଅନୁରୋଧ – ସେମାନେ ଅଭାବୀ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଏହି ଜନଔଷଧି କେନ୍ଦ୍ରର ସୂଚନା ଦିଅନ୍ତୁ । ସେମାନଙ୍କର ଔଷଧ ଖର୍ଚ୍ଚ ବହୁତ କମ୍ ହୋଇଯିବ । ସେମାନଙ୍କର ବହୁତ ଉପକାର ହେବ । ହୃଦରୋଗୀମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଆବଶ୍ୟକ ହେଉଥିବା ଷ୍ଟେଣ୍ଟର ମୂଲ୍ୟ ଶତକଡ଼ା 85 ଭାଗ କମ୍ କରିଦିଆଯାଇଛି । ଆଣ୍ଠୁ ପ୍ରତିରୋପଣ ଚିକିତ୍ସାର ମୂଲ୍ୟକୁ ନିୟନ୍ତ୍ରିତ କରି ଶତକଡ଼ା 50 ଭାଗରୁ 70 ଭାଗ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କମ୍ କରି ଦିଆଯାଇଛି । “ଆୟୁଷ୍ମାନ ଭାରତ” ଯୋଜନା ମାଧ୍ୟମରେ ପ୍ରାୟ 10 କୋଟି ପରିବାର ଅର୍ଥାତ୍ ପ୍ରାୟ 50 କୋଟି ନାଗରିକଙ୍କୁ ଚିକିତ୍ସା ଖର୍ଚ୍ଚ ଭାବରେ ଭାରତ ସରକାର ଏବଂ ବୀମା କମ୍ପାନୀ ମିଳିତ ଭାବରେ ବର୍ଷକୁ 5 ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ଦେବେ । ଦେଶରେ ବର୍ତ୍ତମାନ ଥିବା 479 ମେଡ଼ିକାଲ କଲେଜରେ ଏମବିବିଏସ ସିଟ୍ ସଂଖ୍ୟାକୁ ବଢ଼ାଇ 68 ହଜାର କରିଦିଆଯାଇଛି । ସାରା ଦେଶର ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଉତ୍ତମ ଚିକିତ୍ସା ଏବଂ ଭଲ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ସୁବିଧା ଯୋଗାଇ ଦେବାକୁ ନୂଆ ଏମ୍ସ ହସ୍ପିଟାଲ ବିଭିନ୍ନ ରାଜ୍ୟରେ ଖୋଲାଯାଉଛି । ପ୍ରତି ତିନିଗୋଟି ଜିଲ୍ଲା ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ଲେଖାଏଁ ନୂଆ ମେଡ଼ିକାଲ କଲେଜ ଖୋଲାଯିବ । 2025 ମସିହା ସୁଦ୍ଧା ଦେଶକୁ ଯକ୍ଷ୍ମାରୋଗରୁ ମୁକ୍ତ କରିବାର ଲକ୍ଷ୍ୟ ରଖାଯାଇଛି । ଏହା ଏକ ବଡ଼ କାମ । ଏ ଦିଗରେ ବ୍ୟାପକ ଜନସଚେତନତା ସୃଷ୍ଟି କରିବା ଦିଗରେ ଆପଣମାନଙ୍କର ସହଯୋଗ ଲୋଡ଼ା । ଯକ୍ଷ୍ମାରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇବା ପାଇଁ ଆମମାନଙ୍କୁ ସାମୁହିକ ପ୍ରୟାସ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଅପ୍ରେଲ 14 ତାରିଖ ବାବାସାହେବ ଆମ୍ବେଦକରଙ୍କ ଜୟନ୍ତୀ । ବହୁ ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ବାବାସାହେବ ଆମ୍ବେଦକର ଦେଶରେ ଶିଳ୍ପାୟନ କଥା କହିଥିଲେ । ତାଙ୍କ ମତ ଥିଲା, ଶିଳ୍ପ ଏକ ଏଭଳି ପ୍ରଭାବୀ ମାଧ୍ୟମ ଯାହାଦ୍ୱାରା ଦରିଦ୍ରରୁ ଦରିଦ୍ରତମ ଲୋକକୁ ମଧ୍ୟ ରୋଜଗାର ଉପଲବ୍ଧ ହୋଇପାରିବ । ଆଜି ଦେଶରେ ମେକ୍ ଇନ୍ ଇଣ୍ଡିଆ ଅଭିଯାନ ସଫଳତାର ସହିତ ଚାଲିଛି । ବାବାସାହେବ ଆମ୍ବେଦକର ଭାରତକୁ ଶିଳ୍ପ ମହାଶକ୍ତି କରି ଗଢ଼ି ତୋଳିବାର ଯେଉଁ ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖିଥିଲେ – ତାହା ଆଜି ଆମମାନଙ୍କୁ ପ୍ରେରଣା ଯୋଗାଉଛି ।

ବିଶ୍ୱ ଅର୍ଥ ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ଭାରତ ଆଜି ଏକ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳତମ ସ୍ଥାନ ଭାବରେ ପରିଗଣିତ ହେଉଛି । ସାରା ବିଶ୍ୱରେ ସବୁଠାରୁ ବେଶୀ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ବିଦେଶୀ ନିବେଶ, FDI ଭାରତରେ ହିଁ ହେଉଛି । ସାରା ବିଶ୍ୱ ଭାରତକୁ ପୁଞ୍ଜିନିବେଶ ଏବଂ ବିକାଶର କେନ୍ଦ୍ରସ୍ଥଳ ଭାବରେ ବିଚାର କରୁଛି । ଶିଳ୍ପର ବିକାଶ ସହରମାନଙ୍କରେ ହିଁ ସମ୍ଭବ । ଏହି ବିଚାରଧାରା ନେଇ ବାବାସାହେବ ଆମ୍ବେଦକର ଭାରତର ସହରୀକରଣ ଉପରେ ବଳ ଦେଇଥିଲେ । ତାଙ୍କର ଏହି ଦୃଷ୍ଟିକୋଣକୁ ଧ୍ୟାନରେ ରଖି ଆଜି ସ୍ମାର୍ଟ ସିଟି ମିଶନ ଏବଂ ସହରାଂଚଳ ମିଶନ ଆରମ୍ଭ କରାଯାଇଛି । ଏହାଫଳରେ ଦେଶର ଛୋଟ ସହରଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ବଡ଼ ବଡ଼ ନଗର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଭଲ ରାସ୍ତା, ପାନୀୟ ଜଳ, ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ସୁବିଧା, ଶିକ୍ଷା ତଥା ଡିଜିଟାଲ ସଂଯୋଗ ଆଦି ସମସ୍ତ ସୁବିଧା ଉପଲବ୍ଧ ହୋଇପାରିବ । ବାବା ସାହେବଙ୍କର ସ୍ୱାବଲମ୍ବୀ ଭାବନା, ଆତ୍ମନିର୍ଭରତା ଉପରେ ଦୃଢ଼ବିଶ୍ୱାସ ଥିଲା । ସେ ଚାହୁଁନଥିଲେ ଯେ ଜଣେ ଲୋକ ସବୁବେଳେ ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ଭିତରେ ଜୀବନଯାପନ କରୁ । ସେ ଏକଥା ମଧ୍ୟ ମାନୁଥିଲେ ଯେ ଗରିବମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ କିଛି ବାଣ୍ଟିଦେଲେ ଗରିବୀ ଦୂର ହେବନାହିଁ । ଆଜିର ମୁଦ୍ରା ଯୋଜନା, ଷ୍ଟାର୍ଟ-ଅପ୍ ଇଣ୍ଡିଆ, ଷ୍ଟାଣ୍ଡ-ଅପ୍ ଇଣ୍ଡିଆ ଆଦି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ନୂତନ ଯୁବ ଉଦ୍ୟମୀମାନଙ୍କୁ ଜନ୍ମ ଦେଉଛି । 1930 ବା 1940 ଦଶକରେ ଯେତେବେଳେ ଖାଲି ରେଳପଥ ଓ ରାଜପଥ ବିଷୟରେ ଚର୍ଚ୍ଚା ହେଉଥିଲା ସେତେବେଳେ ବାବାସାହେବ ଆମ୍ବେଦକର ବନ୍ଦର ଓ ଜଳପଥ ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଆରୋପ କରୁଥିଲେ । ବିଭିନ୍ନ ନଦୀ ଉପତ୍ୟକା ପ୍ରାଧିକରଣ, ଜଳ ସହିତ ସମ୍ବନ୍ଧିତ ବିଭିନ୍ନ ଆୟୋଗ ଆଦି ବାବାସାହେବ ଆମ୍ବେଦକରଙ୍କ ଦୂରଦୃଷ୍ଟିର ପରିଣାମ । ଆଜି ଦେଶରେ ଜଳପଥ ଓ ବନ୍ଦରଗୁଡ଼ିକର ବିକାଶ ପାଇଁ ଐତିହାସିକ ପ୍ରୟାସ କରାଯାଉଛି । ଭାରତର ବିଭିନ୍ନ ସମୁଦ୍ର ଉପକୂଳରେ ବନ୍ଦର ନିର୍ମାଣ କରାଯାଉଛି ଏବଂ ପୁରାତନ ବନ୍ଦରମାନଙ୍କର ଭିତ୍ତିଭୂମି ମଜଭୁତ କରାଯାଉଛି ।

ଚାଳିଶ ଦଶକରେ ଦ୍ୱିତୀୟ ବିଶ୍ୱଯୁଦ୍ଧ, ଶୀତଳ ଯୁଦ୍ଧ ଏବଂ ଦେଶ ବିଭାଜନ ଭଳି ବିଷୟଗୁଡ଼ିକ ଉପରେ ବିଶେଷ ଚର୍ଚ୍ଚା ହେଉଥିଲା – କିନ୍ତୁ ସେହି ସମୟରେ ଡଃ ଆମ୍ବେଦକର Team India ଭାବନାର ଏକ ପ୍ରକାର ଭିତ୍ତି ସ୍ଥାପନ କରିଥିଲେ । ସେ ସଂଘୀୟ ବ୍ୟବସ୍ଥାର ମହତ୍ୱ ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଲେ ଏବଂ ଦେଶର ଉତ୍ଥାନ ପାଇଁ କେନ୍ଦ୍ର ଓ ରାଜ୍ୟଗୁଡ଼ିକ ମିଳିତ ଭାବରେ କାମ କରିବା ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଆରୋପ କରିଥିଲେ । ଆଜି ଆମେ ଶାସନର ପ୍ରତ୍ୟେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ସହଯୋଗୀ ସଂଘୀୟ ବ୍ୟବସ୍ଥା ତଥା ପ୍ରତିଯୋଗିତାମୂଳକ ସହଯୋଗୀ ସଂଘୀୟ ବ୍ୟବସ୍ଥାର ମନ୍ତ୍ରକୁ ଆପଣେଇ ନେଇଛୁ । ସବୁଠାରୁ ବଡ଼କଥା ହେଲା ବାବାସାହେବ ଆମ୍ବେଦକର ପଛୁଆବର୍ଗ ସହିତ ଜଡ଼ିତ ମୋ’ଭଳି କୋଟି କୋଟି ଲୋକଙ୍କ ପାଇଁ ଏକ ପ୍ରେରଣା ସ୍ରୋତ । ସେ ଆମକୁ ଦେଖାଇ ଦେଇଛନ୍ତି ଯେ – ଆଗକୁ ବଢ଼ିବା ପାଇଁ କୌଣସି ଧନୀ ପରିବାରରେ ଜନ୍ମହେବା ନିହାତି ଜରୁରୀ ନୁହେଁ । ଭାରତର ଗରିବ ପରିବାରରେ ଜନ୍ମ ହୋଇଥିବା ଲୋକ ବି ନିଜର ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖିପାରିବ – ସେ ସ୍ୱପ୍ନକୁ ସାକାର କରିବାର ପ୍ରୟାସ କରିପାରିବ ଏବଂ ସେଥିରେ ସଫଳତା ମଧ୍ୟ ପାଇପାରିବେ । ହଁ, ଏମିତି ବି ହୋଇଥିଲା ସେତେବେଳେ କିଛି ଲୋକ ବାବାସାହେବ ଆମ୍ବେଦକରଙ୍କୁ ପରିହାସ କରିଥିଲେ । ତାଙ୍କୁ ପଛେଇଦେବାର ଚେଷ୍ଟା ମଧ୍ୟ କରିଥିଲେ । ଗରିବ ପରିବାରରୁ ଆସିଥିବା ପଛୁଆବର୍ଗର ବ୍ୟକ୍ତି କିଛି କରିନପାରୁ, କିଛି ବି ହାସଲ କରିନପାରୁ ସେଥିପାଇଁ ଅନେକ ଚେଷ୍ଟା କଲେ । କିନ୍ତୁ New Indiaର ଛବି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଲଗା ।

ଏଭଳି ଏକ India ଯାହା ଆମ୍ବେଦକରଙ୍କର, ଗରିବମାନଙ୍କର ଆଉ ପଛୁଆବର୍ଗର ହୋଇଥିବ । ଡଃ. ଆମ୍ବେଦକରଙ୍କର ଜୟନ୍ତୀ ଉପଲକ୍ଷେ ଅପ୍ରେଲ 14 ତାରିଖରୁ ମେ 5 ତାରିଖ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ‘ଗ୍ରାମ ସ୍ୱରାଜ ଅଭିଯାନ’ ଆୟୋଜିତ ହେଉଛି । ଏହି ସମୟରେ ସାରା ଭାରତରେ ଗ୍ରାମୀଣ ବିକାଶ, ଗରିବ କଲ୍ୟାଣ ଏବଂ ସାମାଜିକ ନ୍ୟାୟ ଉପରେ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଆୟୋଜିତ ହେବାକୁ ଯାଉଛି । ଆପଣମାନଙ୍କୁ ମୋର ଅନୁରୋଧ, ଏହି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମଗୁଡ଼ିକରେ ଉତ୍ସାହର ସହିତ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କରନ୍ତୁ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଆଗାମୀ କିଛିଦିନ ପରେ କେତେଗୁଡ଼ିଏ ପର୍ବ ଆସୁଛି । ଭଗବାନ ମହାବୀର ଜୟନ୍ତୀ, ହନୁମାନ ଜୟନ୍ତୀ, ଇଷ୍ଟର, ବୈଶାଖୀ ଇତ୍ୟାଦି । ଭଗବାନ ମହାବୀରଙ୍କ ଜୟନ୍ତୀ ଦିବସ ତାଙ୍କର ତ୍ୟାଗ ଓ ତପସ୍ୟାକୁ ସ୍ମରଣ କରିବାର ଦିବସ ।

ଅହିଂସାର ସଂଦେଶବାହକ ଭଗବାନ ମହାବୀରଙ୍କ ଜୀବନ ଦର୍ଶନ ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ପ୍ରେରଣାର ଉତ୍ସ ହେବ । ସମସ୍ତ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ମହାବୀର ଜୟନ୍ତୀର ଶୁଭେଚ୍ଛା । ଇଷ୍ଟର କଥା ଆସିଲେ ପ୍ରଭୁ ଯୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କର ପ୍ରେରଣାଦାୟୀ ଉପଦେଶ ମନେପଡ଼େ ଯିଏ ସଦାସର୍ବଦା ମାନବତାକୁ ଶାନ୍ତି, ସଦ୍ଭାବ, ନ୍ୟାୟ, ଦୟା ଓ କରୁଣାର ସନ୍ଦେଶ ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି । ଏପ୍ରିଲ ମାସରେ ପଞ୍ଜାବ ଓ ପଶ୍ଚିମ ଭାରତରେ ବୈଶାଖୀ ଉତ୍ସବ ପାଳିତ ହେବ । ସେହି ସମୟରେ ବିହାରରେ ‘ଜୁଡ଼ଶୀତଲ’ ଓ ‘ସତୁୱାଇନ’, ଅସାମରେ ବିହୂ ତଥା ପଶ୍ଚିମବଂଗରେ ‘ପୋଇଲା ବୈଶାଖ’ର ହର୍ଷୋଲ୍ଲାସ ଦେଖାଦେବ । ଏ ସମସ୍ତ ପର୍ବ କୌଣସି ନା କୌଣସି ଭାବରେ ଆମ କୃଷିକାର୍ଯ୍ୟ ଓ ଅନ୍ନଦାତାଙ୍କ ସହ ସମ୍ପୃକ୍ତ । ଏହି ପର୍ବଗୁଡ଼ିକ ମାଧ୍ୟମରେ ଆମେ ଉତ୍ପାଦନ ରୂପେ ପ୍ରାପ୍ତ ହେଉଥିବା ଅମୂଲ୍ୟ ଉପହାର ନିମନ୍ତେ ପ୍ରକୃତିକୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଇଥାଉ । ପୁଣିଥରେ ଆପଣ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଆଗାମୀ ପର୍ବଗୁଡ଼ିକ ନିମନ୍ତେ ବହୁତ ବହୁତ ଶୁଭେଚ୍ଛା । ବହୁତ ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ନମସ୍କାର । ଆଜିର “ମନ୍ କି ବାତ୍” ଗୋଟିଏ ଫୋନକଲ୍ ରୁ ହିଁ ଆରମ୍ଭ କରିବା –

“ଆଦରଣୀୟ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ମହୋଦୟ, ମୁଁ ମିରଟରୁ କୋମଲ ତ୍ରିପାଠୀ କହୁଛି … 28 ତାରିଖ ଦିନ ଜାତୀୟ ବିଜ୍ଞାନ ଦିବସ । ଭାରତର ଉନ୍ନତି ଏବଂ ଏହାର ବିକାଶ ବିଜ୍ଞାନ ସହ ଅଙ୍ଗାଙ୍ଗୀ ଭାବେ ଜଡ଼ିତ । ଆମେ ଯେତେ ଅଧିକ ଗବେଷଣା ଏବଂ ନବସୃଜନ କରିବା, ଆମେ ସେତିକି ଆଗକୁ ବଢ଼ିବା ଏବଂ ସମୃଦ୍ଧି ଲାଭକରିବା । ଆମ ଯୁବବର୍ଗଙ୍କୁ ପ୍ରେରିତ କରିବା ପାଇଁ ଆପଣ ଏମିତି କିଛି କହିବେ କି ଯାହାଦ୍ୱାରା ସେମାନେ ନିଜ ଚିନ୍ତାଧାରାକୁ ବୈଜ୍ଞାନିକ ଢଙ୍ଗରେ ଆଗକୁ ବଢ଼ାଇବେ ଏବଂ ଆମ ଦେଶକୁ ମଧ୍ୟ ଆଗକୁ ବଢ଼ାଇପାରିବେ … ଧନ୍ୟବାଦ” ।

ଆପଣଙ୍କ ଫୋନକଲ ପାଇଁ ଅନେକ ଅନେକ ଧନ୍ୟବାଦ । ବିଜ୍ଞାନକୁ ନେଇ ଅନେକଗୁଡ଼ିଏ ପ୍ରଶ୍ନ ମୋର ଯୁବବନ୍ଧୁମାନେ ମୋତେ ପଚାରିଛନ୍ତି । କିଛି ନା କିଛି ଲେଖିଚାଲିଛନ୍ତି । ଆମେ ଦେଖିଛୁ ଯେ, ସମୁଦ୍ର ନୀଳରଙ୍ଗର ଦେଖାଯାଏ କିନ୍ତୁ ଆମ ଦୈନନ୍ଦିନ ଅନୁଭବରୁ ଆମେ ଜାଣୁ ଯେ ଜଳ ବର୍ଣ୍ଣହୀନ । ଆମେ କ’ଣ କେବେ ଚିନ୍ତା କରିଛୁ ଯେ ନଦୀ ହେଉ ବା ସମୁଦ୍ର ହେଉ, ସେଥିରେ ଜଳ ରଙ୍ଗିନ କାହିଁକି ଦେଖାଯାଉଛି? ଏହି ପ୍ରଶ୍ନ 1920 ଦଶକରେ ଗୋଟିଏ ଯୁବକର ମନରେ ଉଠିଥିଲା । ଏହି ପ୍ରଶ୍ନ ଆଧୁନିକ ଭାରତର ଜଣେ ମହାନ ବୈଜ୍ଞାନିକକୁ ଜନ୍ମଦେଲା । ବିଜ୍ଞାନ କଥା କହିଲେ ସର୍ବପ୍ରଥମେ ଭାରତରତ୍ନ ସାର୍ ସି.ଭି. ରମଣଙ୍କ ନାମ ଆମ ସମ୍ମୁଖକୁ ଆସିଥାଏ । Light Scattering ଅର୍ଥାତ୍ ଆଲୋକ ବିଚ୍ଛୁରଣ ସମ୍ପର୍କରେ ଉତ୍କୃଷ୍ଟ ଗବେଷଣା ପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ନୋବେଲ ପୁରସ୍କାର ପ୍ରଦାନ କରାଯାଇଥିଲା । ତାଙ୍କର ଆବିଷ୍କାର “Raman Effect” ନାମରେ ପ୍ରସିଦ୍ଧ । ଫେବୃଆରୀ 28 ତାରିଖ ଦିନ ସେ ଏହି ଆବିଷ୍କାର କରିଥିବା କୁହାଯାଏ ଯାହାପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ନୋବେଲ ପୁରସ୍କାର ଦିଆଯାଇଥିଲା । ସେଥିପାଇଁ ସେହିଦିନଟିକୁ ଆମେ “ଜାତୀୟ ବିଜ୍ଞାନ ଦିବସ” ଭାବେ ପାଳନ କରୁଛୁ । ବିଜ୍ଞାନ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଏହି ଦେଶ ଅନେକ ମହାନ ବୈଜ୍ଞାନିକମାନଙ୍କୁ ଜନ୍ମ ଦେଇଛି । ଏକପକ୍ଷରେ ମହାନ ଗଣିତଜ୍ଞ ବୋଧାୟନ, ଭାସ୍କର ବ୍ରହ୍ମଗୁପ୍ତ ଏବଂ ଆର୍ଯ୍ୟଭଟ୍ଟଙ୍କ ପରମ୍ପରା ରହିଛି ତ ଅନ୍ୟପକ୍ଷରେ ଚିକିତ୍ସା କ୍ଷେତ୍ରରେ ସୁଶ୍ରୁତ ଏବଂ ଚରକ ଆମ ଗୌରବ । ସାର୍ ଜଗଦୀଶ ଚନ୍ଦ୍ର ବୋଷ ଏବଂ ହରଗୋବିନ୍ଦ ଖୁରାନାଙ୍କଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ସତ୍ୟେନ୍ଦ୍ରନାଥ ବୋଷଙ୍କ ଭଳି ବୈଜ୍ଞାନିକ – ଏମାନେ ଭାରତର ଗୌରବ । ସତ୍ୟେନ୍ଦ୍ରନାଥ ବୋଷଙ୍କ ନାମାନୁସାରେ ତ ପ୍ରସିଦ୍ଧ କଣିକା “BOSON” ର ନାମକରଣ ମଧ୍ୟ ହୋଇଛି । ବିଗତ ଦିନରେ ମୋତେ ମୁମ୍ବାଇରେ ଗୋଟିଏ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ସାମିଲ ହେବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଲା । ୱାଧୱାନୀ Institute of Artificial Intelligence ର ଉଦ୍ଘାଟନର ଅବସର ଥିଲା । ବିଜ୍ଞାନ କ୍ଷେତ୍ରରେ ହେଉଥିବା ଚମତ୍କାର ସମ୍ପର୍କରେ ଜାଣିବା ବେଶ କୌତୁଳହପ୍ରଦ ଥିଲା । Artificial Intelligence ମାଧ୍ୟମରେ ରୋବୋଟ, ବଟ୍ସ ଏବଂ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଥିବା ଯନ୍ତ୍ର ତିଆରି କରିବାରେ ସହାୟତା ମିଳିଥାଏ । ଆଜିକାଲି ମେସିନ୍ ଆତ୍ମ-ଅଧ୍ୟୟନ ଦ୍ୱାରା ନିଜକୁ ବୁଦ୍ଧିମାନ ଏବଂ ସ୍ମାର୍ଟ କରିଚାଲିଛନ୍ତି । ଏହି ଜ୍ଞାନକୌଶଳର ଉପଯୋଗ ଗରିବ, ବଂଚିତ ଏବଂ ଅଭାବୀ ଲୋକମାନଙ୍କ ଜୀବନକୁ ଉନ୍ନତ କରିବାରେ ସହାୟକ ହୋଇପାରିବ । Artificial Intelligence ବା କୃତ୍ରିମ ଧୀଶକ୍ତିର ସେହି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗ ଭାଇ-ଭଉଣୀମାନଙ୍କ ଜୀବନକୁ ସୁଗମ କରିବାରେ ଏହି ଧୀଶକ୍ତି କିଭଳି ସହାୟକ ହୋଇପାରିବ ସେ ସମ୍ପର୍କରେ ମୁଁ ବୈଜ୍ଞାନିକମାନଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କଲି । କୃତ୍ରିମ ଧୀଶକ୍ତି ବଳରେ ଆମେ ପ୍ରାକୃତିକ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ସମ୍ପର୍କରେ ଆହୁରି ସଠିକ ଅନୁମାନ କରିପାରିବା କି? ଚାଷୀମାନଙ୍କ ଫସଲ ଉତ୍ପାଦନରେ କିଛି ସହାୟତା କରିପାରିବା କି? ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟସେବା ସହଜରେ ଉପଲବ୍ଧ କରାଇବା ଏବଂ ଆଧୁନିକ ଉପାୟରେ ରୋଗର ଚିକିତ୍ସା କରିବାରେ ଏହି କୃତ୍ରିମ ଧୀଶକ୍ତି ସହାୟକ ହୋଇପାରିବ କି?

ବିଗତ ଦିନରେ ଇସ୍ରାଏଲର ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ସହିତ ଗୁଜରାଟର ଅହମ୍ମଦାବାଦରେ “iCreate” ର ଉଦ୍ଘାଟନ ପାଇଁ ଯିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଥିଲା । ସେଠାରେ ଜଣେ ଯୁବକ ଏଭଳି ଗୋଟିଏ ଡିଜିଟାଲ ଉପକରଣ ତିଆରି କରିଛନ୍ତି, ଯାହାକୁ ଜଣେ ମୂକବ୍ୟକ୍ତି ବ୍ୟବହାର କରି ସେଥିରେ ନିଜ କଥା ଲେଖିବା ମାତ୍ରେ ତାହା ଧ୍ୱନିରେ ପରିବର୍ତ୍ତିତ ହୋଇଯାଉଛି । ଏହାଦ୍ୱାରା ଆପଣ ଠିକ୍ ସେହିଭଳି କଥାବାର୍ତ୍ତା  କରିପାରିବେ ଯେମିତି ଜଣେ କଥା କହିପାରୁଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ସହ ଆପଣ କଥାବାର୍ତ୍ତା  କରିପାରନ୍ତି । ମୋ ମତରେ କୃତ୍ରିମ ଧୀଶକ୍ତିର ଉପଯୋଗ ଏଭଳି ଅନେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଆମେ କରିପାରିବା ।

ବିଜ୍ଞାନ ଏବଂ ପ୍ରଯୁକ୍ତିବିଦ୍ୟା ମୂଲ୍ୟ ନିରପେକ୍ଷ ଅଟେ । ଏହା ସ୍ୱୟଂକ୍ରିୟ ଭାବେ ମୂଲ୍ୟଯୁକ୍ତ ହୋଇନଥାଏ । ଯେକୌଣସି ମେସିନ ସେଭଳି କାର୍ଯ୍ୟ କରିବ ଯେଉଁଭଳି ଆମେ ଚାହିଁବା । କିନ୍ତୁ ସେହି ମେସିନ ଦ୍ୱାରା ଆମେ କେଉଁଭଳି କାର୍ଯ୍ୟ କରାଇବାକୁ ଚାହୁଁଛୁ ତାହା ଆମ ଉପରେ ନିର୍ଭର କରେ । ଏଠାରେ ମାନବୀୟ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଯାଏ । ବିଜ୍ଞାନର ଉପଯୋଗ ଜନକଲ୍ୟାଣ ପାଇଁ, ମାନବ ଜୀବନର ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଶିଖରକୁ ସ୍ପର୍ଶ କରିବା ପାଇଁ ହେବା ଦରକାର ।

ବିଜୁଳି ବଲ୍ବର ଆବିଷ୍କାରକ ଥୋମାସ୍ ଆଲ୍ଭା ଏଡିସନ୍ ନିଜର ପ୍ରୟୋଗରେ ଅନେକ ଥର ବିଫଳ ହୋଇଥିଲେ । ଥରେ ଏ ବିଷୟରେ ତାଙ୍କୁ ପ୍ରଶ୍ନ କରାଯିବାରେ ସେ ଉତ୍ତର ଦେଇଥିଲେ – “ମୁଁ ବିଜୁଳି ବଲ୍ବ ତିଆରି ନ କରିବାର 10 ହଜାର ବାଟ ଆବିଷ୍କାର କରିଛି” ଅର୍ଥାତ୍ ଏଡିସନ୍ ନିଜ ବିଫଳତାକୁ ମଧ୍ୟ ନିଜର ଶକ୍ତି କରିନେଇଥିଲେ । ଏହା ସଂଯୋଗ ଏବଂ ସୌଭାଗ୍ୟର କଥା ଯେ ଆଜି ମୁଁ ମହର୍ଷି ଅରବିନ୍ଦଙ୍କ କର୍ମଭୂମି Auroville ଠାରେ ଅଛି । ଜଣେ କ୍ରାନ୍ତିକାରୀ ରୂପରେ ସେ ବ୍ରିଟିଶ ପ୍ରଶାସନକୁ ଆହ୍ୱାନ ଦେଇଥିଲେ । ତାଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ସଂଗ୍ରାମ କରିଥିଲେ । ତାଙ୍କ ଶାସନ ବିରୁଦ୍ଧରେ ସ୍ୱର ଉତ୍ତୋଳନ କରିଥିଲେ । ସେହିଭଳି, ଜଣେ ମହାନ ଋଷି ରୂପରେ ଜୀବନର ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦିଗ ଉପରେ ସେ ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠାଇଥିଲେ । ଉତ୍ତର ଖୋଜି ବାହାର କଲେ ଏବଂ ମାନବତାକୁ ବାଟ ଦେଖାଇଲେ । ସତ୍ୟକୁ ଜାଣିବା ପାଇଁ ବାରମ୍ବାର ପ୍ରଶ୍ନ କରିବାର ଭାବନା ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଟେ । ଏହାହିଁ ତ ହେଉଛି ବୈଜ୍ଞାନିକ ଆବିଷ୍କାର ପଛରେ ରହିଥିବା ପ୍ରକୃତ ପ୍ରେରଣା । “କ’ଣ”, “କାହିଁକି” ଓ “କେମିତି” ଭଳି ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ନ ମିଳିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଶାନ୍ତିରେ ବସିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ । ଜାତୀୟ ବିଜ୍ଞାନ ଦିବସ ଅବସରରେ ମୁଁ ଆମର ବୈଜ୍ଞାନିକ ଏବଂ ବିଜ୍ଞାନ ସହ ଜଡ଼ିତ ସମସ୍ତ ଲୋକଙ୍କୁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି । ଆମର ଯୁବପିଢ଼ି, ସତ୍ୟ ଏବଂ ଜ୍ଞାନର ଆବିଷ୍କାର ପାଇଁ ପ୍ରେରିତ ହେଉ, ବିଜ୍ଞାନର ସହାୟତାରେ ସମାଜର ସେବା କରିବା ପାଇଁ ପ୍ରେରିତ ହେଉ ଏଥିପାଇଁ ମୋର ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭକାମନା ।

ବନ୍ଧୁଗଣ, ବିପଦ ସମୟରେ ନିରାପତ୍ତା, ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ଏସବୁ ବିଷୟରେ ମୋ ପାଖକୁ ଅନେକ ଥର ବହୁତଗୁଡ଼ିଏ ବାର୍ତ୍ତା ଆସୁଥାଏ । ଲୋକେ ମୋତେ ଅନେକ କଥା ଲେଖିଥାନ୍ତି । ପୁଣେର ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ରବୀନ୍ଦ୍ର ସିଂ Narendra Modi Mobile Appରେ ନିଜ ଟିପ୍ପଣୀରେ ବୃତିଗତ ସୁରକ୍ଷା ସମ୍ପର୍କରେ ଲେଖିଛନ୍ତି । ସେ ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ, ଆମ ଦେଶରେ କାରଖାନା ଏବଂ ନିର୍ମାଣସ୍ଥଳଗୁଡ଼ିକରେ ସୁରକ୍ଷାର ମାନ ସେତେ ଭଲ ନାହିଁ । ଆସନ୍ତା ମାର୍ଚ୍ଚ 4 ତାରିଖ ଦିନ ଜାତୀୟ ସୁରକ୍ଷା ଦିବସ । ତେଣୁ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ମହାଶୟ ଆପଣ ନିଜର ‘ମନ୍ କି ବାତ୍’ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ସୁରକ୍ଷା କଥା କହନ୍ତୁ ଯାହାଫଳରେ ଲୋକଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସୁରକ୍ଷାକୁ ନେଇ ସଚେତନତା ବୃଦ୍ଧି ପାଇବ । ଆମେ ଯେତେବେଳେ ସାଧାରଣ ସୁରକ୍ଷା କଥା କହୁଁ ସେତେବେଳେ ଦୁଇଟି କଥା ଖୁବ୍ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଥାଏ । ପ୍ରଥମଟି ପୂର୍ବ ସକ୍ରିୟତା ଏବଂ ଦ୍ୱିତୀୟଟି ପ୍ରସ୍ତୁତି । ସୁରକ୍ଷା ଦୁଇ ପ୍ରକାରର ହୋଇଥାଏ । ଗୋଟିଏ ଯାହା ବିପଦ ସମୟରେ ଜରୁରୀ, Safety during disaster ଏବଂ ଅନ୍ୟଟି ହେଲା – ଯାହା ଦୈନନ୍ଦିନ ଜୀବନରେ ଆବଶ୍ୟକ ହୋଇଥାଏ, Safety in Everyday Life. ଯଦି ଆମେ ଦୈନନ୍ଦିନ ଜୀବନରେ ସୁରକ୍ଷାକୁ ନେଇ ସଚେତନ ନୁହେଁ, ତାହାକୁ ହାସିଲ କରିପାରୁନାହୁଁ – ତେବେ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ସମୟରେ ତାହା ପାଇବା କଷ୍ଟକର ହୋଇପଡ଼େ । ଆମେ ଅନେକ ଥର ରାସ୍ତାରେ ଲେଖାଯାଇଥିବା ବୋର୍ଡ ପଢ଼ିଥାଉଁ । ସେଥିରେ ଲେଖା ହୋଇଥାଏ : –

– “ସତର୍କତା ହଟିଲା, ତ ଦୁର୍ଘଟଣା ଘଟିଲା ।”

– “ଭୁଲଟିଏ କ୍ଷତି କରାଇଦିଏ, ହସ ଆଉ ଖୁସି ଛଡ଼ାଇନିଏ ।”

– “ଏତେ ଶୀଘ୍ର ଦୁନିଆ ନ ଛାଡ଼, ସୁରକ୍ଷା ସହ ସମ୍ପର୍କ ଯୋଡ଼ ।”

– “ସୁରକ୍ଷା ସହିତ ନ କର ଖେଳ, ଜୀବନ ପାଇଁ ହୋଇବ କାଳ ।”

ଏହାବ୍ୟତୀତ ସେ ବାକ୍ୟଗୁଡ଼ିକର ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଉପଯୋଗିତା ଆମ ଜୀବନରେ ନ ଥାଏ । ପ୍ରାକୃତିକ ବିପର୍ଯ୍ୟୟଗୁଡ଼ିକୁ ଯଦି ବାଦ୍ ଦିଆଯାଏ, ତେବେ ଅଧିକାଂଶ ଦୁର୍ଘଟଣା ଆମର କୌଣସି ନା କୌଣସି ଭୁଲର ପରିଣାମ ଅଟେ । ଯଦି ଆମେ ସାବଧାନ ରହିବା ଏବଂ ଆବଶ୍ୟକ ନିୟମଗୁଡ଼ିକୁ ମାନିବା, ତା’ହେଲେ ଆମେ ନିଜ ଜୀବନର ସୁରକ୍ଷା କରିବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ବଡ଼ ବଡ଼ ଦୁର୍ଘଟଣାଗୁଡ଼ିକରୁ ସମାଜକୁ ରକ୍ଷା କରିପାରିବା । କେବେ କେବେ ଆମେ ଦେଖୁଁ ଯେ କର୍ମକ୍ଷେତ୍ରରେ ନିରାପତ୍ତା ସମ୍ପର୍କରେ ଅନେକ ନିୟମ ଲେଖାହୋଇଥାଏ, କିନ୍ତୁ ସେଗୁଡ଼ିକୁ ଅନୁସରଣ କରିବାର ଉଦାହରଣ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିନଥାଏ । ମୋର ଅନୁରୋଧ ଯେ ଯେଉଁ ମହାନଗର ପାଳିକା ଏବଂ ନଗରପାଳିକା ନିକଟରେ ଅଗ୍ନିଶମ ସେବା ରହିଛି, ସେମାନେ ସପ୍ତାହରେ କିମ୍ବା ମାସରେ ଗୋଟିଏ ଦିନ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ବିଦ୍ୟାଳୟଗୁଡ଼ିକୁ ଯାଇ ବିଦ୍ୟାଳୟର ପିଲାମାନଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ଅଭ୍ୟାସ କାର୍ଯ୍ୟ (mock drill) ପ୍ରଦର୍ଶିତ କରନ୍ତୁ । ଏହାଦ୍ୱାରା ଦୁଇଗୋଟି ଉପକାରିତା ପ୍ରାପ୍ତ ହେବ, ଗୋଟିଏ ହେଲା ଅଗ୍ନିଶମ ସେବାକୁ ସାବଧାନ ରହିବାର ଅଭ୍ୟାସ ତଥା ଅନ୍ୟଟି ହେଲା ନୂତନ ବଂଶଧରମାନଙ୍କୁ ସମୁଚିତ ଶିକ୍ଷାପ୍ରାପ୍ତି । ଏଥିପାଇଁ କୌଣସି ପ୍ରକାର ଅତିରିକ୍ତ ବ୍ୟୟ ଦରକାର ପଡ଼ିନଥାଏ । ଏକପ୍ରକାରେ ଶିକ୍ଷାର ଗୋଟିଏ ଧାରା ସୃଷ୍ଟିହୁଏ ଯାହାକୁ ମୁଁ ସର୍ବଦା ମହତ୍ୱ ଦେଇଆସିଛି । ପ୍ରାକୃତିକ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ ଦେଖିଲେ ଭାରତ ଭୌଗୋଳିକ ଓ ଜଳବାୟୁ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ବିଭିନ୍ନତାରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଦେଶ । ଏହି ଦେଶ ଅନେକଗୁଡ଼ିଏ ପ୍ରାକୃତିକ ଓ ମାନବକୃତ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ, ଯେପରିକି ରସାୟନିକ ଏବଂ ଶିଳ୍ପଜନିତ ଦୁର୍ଘଟଣାଗୁଡ଼ିକୁ ସହିଆସିଛି । ଆଜି ଜାତୀୟ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ପ୍ରବନ୍ଧନ ପ୍ରାଧିକରଣ ଆମ ଦେଶରେ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ପ୍ରବନ୍ଧନର ନେତୃତ୍ୱ ନେଉଅଛି । ଭୂମିକମ୍ପ ହେଉ, କି ବନ୍ୟା, ବାତ୍ୟା ହେଉ କି ଭୂସ୍ଖଳନ, ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ବିପର୍ଯ୍ୟୟରେ ଜାତୀୟ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ପ୍ରବନ୍ଧନ ପ୍ରାଧିକରଣ ଅବିଳମ୍ବେ ପହଂଚି ଉଦ୍ଧାରକାର୍ଯ୍ୟ କରେ । ଏହା ନିର୍ଦ୍ଦେଶିକା ମଧ୍ୟ ଜାରି କରିଛି ତା’ସହିତ ଦକ୍ଷତା ଅଭିବୃଦ୍ଧି ପାଇଁ ସବୁବେଳେ ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ କାର୍ଯ୍ୟ ବି କରୁଛି । ବନ୍ୟା ଓ ବାତ୍ୟାର ସଂକଟରେ ଥିବା ଜିଲ୍ଲାଗୁଡ଼ିକରେ ସ୍ୱେଚ୍ଛାସେବୀମାନଙ୍କର ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ ନିମନ୍ତେ ମଧ୍ୟ ‘ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ମିତ୍ର’ ନାମର ଅୟମାରମ୍ଭ କରାଯାଇଛି । ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ ଓ ସତର୍କତାର ବିଶେଷ ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ରହିଛି । ଦୁଇ-ତିନି ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ପ୍ରତିବର୍ଷ ଅଂଶୁଘାତରେ ହଜାର ହଜାର ସଂଖ୍ୟାରେ ଲୋକମାନେ ମୃତ୍ୟୁବରଣ କରୁଥିଲେ ।

ଏହାପରେ ଜାତୀୟ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ପ୍ରବନ୍ଧନ ପ୍ରାଧିକରଣ ଗ୍ରୀଷ୍ମପ୍ରବାହର ମୁକାବିଲା ନିମନ୍ତେ କର୍ମଶାଳାର ଆୟୋଜନ କଲା ତଥା ଲୋକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସଚେତନତା ପାଇଁ ଅଭିଯାନ ଆରମ୍ଭ କଲା । ପାଣିପାଗ ବିଭାଗ ସଠିକ୍ ପୂର୍ବାନୁମାନ କଲା । ସମସ୍ତଙ୍କର ସହଯୋଗ ଦ୍ୱାରା ଗୋଟିଏ ସୁପରିଣାମ ପ୍ରାପ୍ତ ହେଲା । 2017 ମସିହାରେ ଅପ୍ରତ୍ୟାଶିତ ଭାବେ ଅଂଶୁଘାତ ଜନିତ ମୃତ୍ୟୁସଂଖ୍ୟା କମ୍ ହୋଇ ପ୍ରାୟ 220ରେ ପହଂଚିଲା । ଏଥିରୁ ଜଣାଯାଏ ଯେ ଯଦି ଆମେ ସୁରକ୍ଷାକୁ ପ୍ରାଧାନ୍ୟ ଦେବା, ତେବେ ଆମେ ସୁରକ୍ଷା ପାଇପାରିବା । ସମାଜରେ ଏ ପ୍ରକାର କାମ କରୁଥିବା ଲୋକମାନଙ୍କର ସଂଖ୍ୟା ଅସୀମ । ସାମାଜିକ ସଂଗଠନ ହେଉ କି ସଚେତନ ନାଗରିକ ହୁଅନ୍ତୁ, ମୁଁ ସେହିମାନଙ୍କର ପ୍ରଶଂସା କରିବାକୁ ଚାହେଁ, ଯେଉଁମାନେ ଯେକୌଣସି ସ୍ଥାନରେ ଘଟୁଥିବା ବିପର୍ଯ୍ୟୟର ସମ୍ମୁଖୀନ କରିବା ପାଇଁ କେଇକ୍ଷଣ ମଧ୍ୟରେ ପହଂଚି ଉଦ୍ଧାର କାର୍ଯ୍ୟରେ ନିୟୋଜିତ ହୁଅନ୍ତି । ଏହିପରି ଅନାମଧ୍ୟେୟ ନାୟକମାନଙ୍କର ସଂଖ୍ୟା ମଧ୍ୟ କମ୍ ନୁହେଁ । ଆମର ଅଗ୍ନି ପ୍ରଶମନ ସେବା, ଜାତୀୟ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ପ୍ରଶମନ ବାହିନୀ, ସଶସ୍ତ୍ର ସେନାବାହିନୀ, ଅର୍ଦ୍ଧସାମରିକ ବାହିନୀ ମଧ୍ୟ ଏ ପ୍ରକାରର ବିପତି ସମୟରେ ଉପସ୍ଥିତ ରହି ନିଜ ଜୀବନକୁ ବେଖାତିର କରି ଲୋକମାନଙ୍କର ସହାୟତା କରନ୍ତି । NCC, Scout ଆଦି ସଂଗଠନଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟ ଏପରି କାମରେ ସହଯୋଗ କରୁଛନ୍ତି ତଥା ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ ଦେଉଛନ୍ତି ।

ବିଗତ ଦିନରେ ଆମେ ଗୋଟିଏ ପ୍ରୟାସ ଆରମ୍ଭ କରିଛୁ ଯେ ଯେପରି ବିଶ୍ୱର ବିଭିନ୍ନ ଦେଶମାନଙ୍କରେ ମିଳିତ ସାମରିକ ଅଭ୍ୟାସ ଚାଲୁଅଛି, ତା’ହେଲେ ବିଶ୍ୱର ଦେଶଗୁଡ଼ିକ କାହିଁକି ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ପ୍ରବନ୍ଧନ ନିମନ୍ତେ ମିଳିତ ଅଭ୍ୟାସ ନ କରିବେ? ଭାରତ ଏହାର ନେତୃତ୍ୱ ନେଇଛି । BIMSTEC, ବାଂଲାଦେଶ, ଭାରତ, ମିଆଁମାର, ଶ୍ରୀଲଙ୍କା, ଥାଇଲାଣ୍ଡ, ଭୂଟାନ ଏବଂ ନେପାଳ – ଏହି ଦେଶମାନଙ୍କର ଗୋଟିଏ ମିଳିତ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ପ୍ରବନ୍ଧନ ଅଭ୍ୟାସ ମଧ୍ୟ କରାଯାଇଅଛି, ଏହା ଏହି ଧରଣର ପ୍ରଥମ ମାନବୀୟ ପ୍ରୟୋଗ । ଆମକୁ ଏକ ସଂକଟ ସଚେତନ ସମାଜ ହେବାକୁ ପଡ଼ିବ । ଆମ ସଂସ୍କୃତିରେ ଆମେ ମୂଲ୍ୟରକ୍ଷା ସମ୍ପର୍କରେ ତ ପ୍ରାୟଃ ଚର୍ଚ୍ଚା କରୁ, କିନ୍ତୁ ଆମକୁ ସୁରକ୍ଷାର ମୂଲ୍ୟ କଥା ବି ବୁଝିବାକୁ ହେବ । ଏହାକୁ ଆମ ଜୀବନର ଅଙ୍ଗ ରୂପେ ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ହେବ । ସାଧାରଣ ଜୀବନରେ ଆମେ ଦେଖୁଛୁ ଯେ ଶତାଧିକ ଥର ଆମେ ଯେତେବେଳେ ବିମାନଯାତ୍ରା କରୁ, ବିମାନ ମଧ୍ୟରେ ବିମାନ ପରିଚାରିକା ପ୍ରାରମ୍ଭରେ ନିରାପତ୍ତା ସମ୍ପର୍କରେ ସୂଚନା ପ୍ରଦାନ କରନ୍ତି । ଆମେ ସବୁ ଶହେଥର ଏହା ଶୁଣିଥିବା କିନ୍ତୁ ଯଦି ଆଜି କେହି ଆମକୁ ଉଡ଼ାଜାହାଜରେ ଛିଡ଼ା କରାଇ ପଚାରେ ଯେ କୁହ, କେଉଁ ଜିନିଷ କେଉଁଠାରେ ଅଛି? Life Jacket  ବା ଜୀବନ ରକ୍ଷାକାରୀ ଜାକେଟ କେଉଁଠି ଅଛି? ତା’ର ବ୍ୟବହାର କେମିତି କରିବା ଦରକାର? ମୁଁ ଦୃଢ଼ତାର ସହିତ କହିବି ଯେ ଆମମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କେହି ବି ସଠିକ ଉତ୍ତର ଦେଇପାରିବେନି । ଏହାର ଅର୍ଥ ହେଲା ଯେ ସୂଚନା ପ୍ରଦାନର ବ୍ୟବସ୍ଥା ଥିଲା କି? ହଁ, ଥିଲା । ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଭାବେ ସେ ଆଡ଼କୁ ଦୃଷ୍ଟି ଦେବାର ସମ୍ଭାବନା ଥିଲା କି? ହଁ, ଥିଲା । କିନ୍ତୁ ତାହା ଆମେ କଲେନାହିଁ । କାହିଁକି? କାରଣ, ଆମେ ସ୍ୱାଭାବିକ ରୂପେ ସଚେତନ ନୁହଁନ୍ତି । ଏଥିପାଇଁ ଉଡ଼ାଜାହାଜରେ ବସିବା ପରେ ଆମ କାନ ଏସବୁ କଥା ଅବଶ୍ୟ ଶୁଣିଥାଏ, କିନ୍ତୁ ‘ଏହି ସୂଚନା ମୋ’ ପାଇଁ’ – ଏହା ଆମମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କାହାରିକୁ ବି ଅନୁଭବ ହୁଏନାହିଁ । ଏହିପରି ଜୀବନର ପ୍ରତିଟି କ୍ଷେତ୍ରରେ ଆମର ଅନୁଭୂତି ରହିଛି । ଆମକୁ ଏହା ନ ଭାବିବା ଦରକାର ଯେ ନିରାପତ୍ତା  ଅନ୍ୟ କାହାରି ପାଇଁ ଅଟେ । ଯଦି ଆମେ ସବୁ ନିଜର ନିରାପତ୍ତା  ପାଇଁ ସଚେତନ ହୋଇପାରିବା, ତା’ହେଲେ ସମାଜର ନିରାପତ୍ତା  ମଧ୍ୟ ସେଥିରେ ଅନ୍ତର୍ନିହିତ ହେବ ।

ମୋ ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଏଥର ବଜେଟରେ ‘ସ୍ୱଚ୍ଛ ଭାରତ’ ଅଭିଯାନରେ ଗ୍ରାମଗୁଡ଼ିକ ନିମନ୍ତେ ବାୟୋଗ୍ୟାସ ମାଧ୍ୟମରେ Waste to Wealth  ଏବଂ Waste to Energy ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ୱ ପ୍ରଦାନ କରାଯାଇଛି । ଏଥିପାଇଁ ଉଦ୍ୟମ କରାଯାଇଅଛି ଏବଂ ଏହାର ନାମକରଣ କରାଯାଇଛି – ‘GOBAR-Dhan’ – Galvanising Organic Bio-Agro Resources. ଏହି GOBAR-Dhan ଯୋଜନାର ଲକ୍ଷ୍ୟ ଗ୍ରାମଗୁଡ଼ିକୁ ସ୍ୱଚ୍ଛ ରଖିବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ପଶୁମାନଙ୍କର ଗୋବର ଓ ଚାଷଜମିର କଠିନ ଅବଶିଷ୍ଟ ପଦାର୍ଥଗୁଡ଼ିକୁ କମ୍ପୋଷ୍ଟ ଓ ବାୟୋଗ୍ୟାସରେ ପରିବର୍ତ୍ତିତ କରି ସେଥିରୁ ଧନ ଓ ଶକ୍ତି ଉତ୍ପାଦନ କରିବା । ଭାରତରେ ଗୃହପାଳିତ ପଶୁମାନଙ୍କର ସଂଖ୍ୟା ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱରେ ସର୍ବାଧିକ । ଭାରତରେ ଗୃହପାଳିତ ପଶୁମାନଙ୍କର ସଂଖ୍ୟା ପ୍ରାୟ 30 କୋଟି ଏବଂ ପ୍ରତିଦିନ ଗୋବରର ଉତ୍ପାଦନ ପ୍ରାୟ 30 ଲକ୍ଷ ଟନ୍ । କେତେଗୋଟି ୟୁରୋପୀୟ ଦେଶ ଓ ଚୀନ, ପଶୁମାନଙ୍କର ଗୋବର ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଜୈବିକ ଅବଶିଷ୍ଟର ବିନିଯୋଗ ଶକ୍ତି ଉତ୍ପାଦନ ନିମନ୍ତେ କରନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଭାରତରେ ଏହାର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଶକ୍ତିର ବ୍ୟବହାର ହେଉନଥିଲା । ‘ସ୍ୱଚ୍ଛ ଭାରତ ମିଶନ୍ ଗ୍ରାମୀଣ’ ଅଧିନରେ ଏବେ ଏ ଦିଗରେ ଆମେମାନେ ଆଗକୁ ବଢ଼ୁଛୁ ।

ଗୃହପାଳିତ ପଶୁମାନଙ୍କର ଗୋବର, କୃଷିରୁ ବାହାରୁଥିବା ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁ, ରୋଷେଇଘରୁ ବାହାରୁଥିବା ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁ – ଏସବୁକୁ ବାୟୋଗ୍ୟାସ୍ ଆଧାରିତ ଶକ୍ତି ଉତ୍ପାଦନ ନିମନ୍ତେ ବ୍ୟବହାର କରିବାର ଲକ୍ଷ୍ୟ ରଖାଯାଇଛି । ‘ଗୋବର ଧନ ଯୋଜନା’ ଦ୍ୱାରା ଗ୍ରାମୀଣ ଭାରତର କୃଷକମାନଙ୍କୁ, ଭାଇ-ଭଉଣୀମାନଙ୍କୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରାଯିବ ଯେ ସେମାନେ ଗୋବର ଓ ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁକୁ କେବଳ Waste ଭାବରେ ଗ୍ରହଣ ନ କରି ଆୟର ସ୍ରୋତ ଭାବରେ ଗ୍ରହଣ କରନ୍ତୁ । ‘ଗୋବର ଧନ ଯୋଜନା’ ଦ୍ୱାରା ଗ୍ରାମୀଣ ଅଂଚଳକୁ କେତେଗୁଡ଼ିଏ ଉପକାର ମିଳିବ । ଗ୍ରାମକୁ ସ୍ୱଚ୍ଛ ରଖିବାରେ ସହାୟତା ପ୍ରାପ୍ତ ହେବ । ପଶୁର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଭଲ ତଥା ଉତ୍ପାଦନ ବୃଦ୍ଧିହେବ । ବାୟୋଗ୍ୟାସ ଦ୍ୱାରା ଖାଦ୍ୟ ରାନ୍ଧିବା ଓ ଆଲୋକ ନିମନ୍ତେ ଶକ୍ତିକ୍ଷେତ୍ରରେ ଆତ୍ମନିର୍ଭରଶୀଳତା ବଢ଼ିବ । କୃଷକ ଓ ପଶୁପାଳକମାନଙ୍କର ରୋଜଗାର ବଢ଼ାଇବାରେ ସହାୟତା ମିଳିବ । ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁ ସଂଗ୍ରହ, ପରିବହନ, ବାୟୋଗ୍ୟାସର ବିକ୍ରି ଆଦି ନିମନ୍ତେ ନୂତନ ଚାକିରିର ସୁଯୋଗ ସୃଷ୍ଟିହେବ । ‘ଗୋବର ଧନ ଯୋଜନା’ର ସୁଚାରୁ ବ୍ୟବସ୍ଥା ନିମନ୍ତେ ଗୋଟିଏ ଅନଲାଇନ ବେପାର ମଞ୍ଚ (Online Trading Platform) ମଧ୍ୟ ସୃଷ୍ଟି କରାଯିବ ଯାହାକି କୃଷକମାନଙ୍କୁ କ୍ରେତାମାନଙ୍କ ସହିତ ସଂଯୋଗ କରିବ ଯଦ୍ଦ୍ୱାରା କୃଷକମାନଙ୍କୁ ଗୋବର ଏବଂ କୃଷି ବର୍ଜ୍ୟର ଉଚିତ ଦାମ୍ ମିଳିପାରିବ । ମୁଁ ଉଦ୍ୟୋଗୀମାନଙ୍କୁ ବିଶେଷ ଭାବରେ ଗ୍ରାମୀଣ ଭାରତରେ ରହୁଥିବା ନିଜର ଭଉଣୀମାନଙ୍କୁ ନିବେଦନ କରୁଛି ଯେ ଆପଣମାନେ ଆଗକୁ ଆସନ୍ତୁ । ସ୍ଵୟଂ ସହାୟକ ଗୋଷ୍ଠୀ ତିଆରି କରି, ସହକାରୀ ସମିତି ସୃଷ୍ଟିକରି ଏହି ସୁଯୋଗର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଲାଭ ପାଆନ୍ତୁ । ମୁଁ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଆମନ୍ତ୍ରିତ କରୁଛି ଯେ Clean Energy and Green Jobs ର ଏହି ଆନ୍ଦୋଳନରେ ଅଂଶୀଦାର ହୁଅନ୍ତୁ । ନିଜ ଗ୍ରାମର ବର୍ଜ୍ୟକୁ ସମ୍ପଦରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବାରେ ଏବଂ ଗୋବରରୁ ଗୋବର-ଧନ ସୃଷ୍ଟି କରିବା ଦିଗରେ ପ୍ରୟାସ କରନ୍ତୁ ।

ମୋ ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆମେ ସଙ୍ଗୀତ ମହୋତ୍ସବ, ଖାଦ୍ୟ ମହୋତ୍ସବ, ଚଳଚିତ୍ର ମହୋତ୍ସବ, ଏହିପରି ଅନେକ ପ୍ରକାରର ମହୋତ୍ସବ ସମ୍ପର୍କରେ ଶୁଣିଆସିଛେ । କିନ୍ତୁ ଛତିଶଗଡ଼ର ରାୟପୁରରେ ଗୋଟିଏ ନୂତନ ପ୍ରୟାସ କରାଯାଇ ରାଜ୍ୟର ପ୍ରଥମ ‘ଆବର୍ଜନା ମହୋତ୍ସବ’ ଆୟୋଜିତ କରାଗଲା । ରାୟପୁର ନଗର ନିଗମ ଦ୍ୱାରା ଆୟୋଜିତ ଏହି ମହୋତ୍ସବର ପୃଷ୍ଠଭୂମିରେ ଯେଉଁ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ଥିଲା ତାହାହେଲା ସ୍ୱଚ୍ଛତାକୁ ନେଇ ସଚେତନତା । ସହରର ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁଗୁଡ଼ିକୁ ଗଠନମୂଳକ ବ୍ୟବହାରରେ ଲଗାଇବା ଏବଂ ଆବର୍ଜନାର ପୁନଃବ୍ୟବହାର କରିବାର ବିଭିନ୍ନ ଉପାୟଗୁଡ଼ିକ ସମ୍ପର୍କରେ ସଚେତନତା ସୃଷ୍ଟି କରିବା । ଏ ମହୋତ୍ସବ ସମୟରେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ କରାଗଲା ଯେଉଁଥିରେ ଛାତ୍ରମାନଙ୍କଠାରୁ ଆରମ୍ଭକରି ବୟୋଜ୍ୟେଷ୍ଠମାନଙ୍କ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ, ସମସ୍ତେ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କଲେ । ଆବର୍ଜନାର ବ୍ୟବହାର ଦ୍ୱାରା ଭିନ୍ନ-ଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର କଳାକୃତି ନିର୍ମାଣ କରାଗଲା । ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁ ପରିଚାଳନାର ସମସ୍ତ ଦିଗଗୁଡ଼ିକ ଉପରେ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ସଚେତନ କରିବା ପାଇଁ କର୍ମଶାଳାର ଆୟୋଜନ କରାଗଲା । ସ୍ୱଚ୍ଛତା ବିଷୟ ଉପରେ ସଂଗୀତ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ମଧ୍ୟ ହେଲା । କଳାକୃତି ନିର୍ମିତ ହେଲା । ରାୟପୁରରୁ ଅନୁପ୍ରେରିତ ହୋଇ ଅନ୍ୟ ଜିଲ୍ଲାଗୁଡ଼ିକରେ ମଧ୍ୟ ଭିନ୍ନ-ଭିନ୍ନ ଆବର୍ଜନା ଉତ୍ସବ ଅନୁଷ୍ଠିତ ହେଲା । ସମସ୍ତେ ନିଜଆଡ଼ୁ ପ୍ରୟାସ କରି ସ୍ୱଚ୍ଛତା ସମ୍ପର୍କରେ ସୃଜନାତ୍ମକ ଚିନ୍ତା ତଥା Idea ବଣ୍ଟନ କଲେ, ବିଚାର ବିମର୍ଷ କଲେ । କବିତା ପାଠ ମଧ୍ୟ ହେଲା । ସ୍ୱଚ୍ଛତାକୁ ଆଧାର କରି ଗୋଟିଏ ଉତ୍ସବର ପରିବେଶ ସୃଷ୍ଟି ହେଲା । ବିଶେଷକରି ବିଦ୍ୟାଳୟ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀମାନେ ଯେଭଳି ଭାବେ ବହୁସଂଖ୍ୟାରେ ଆଗ୍ରହ ସହକାରେ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କଲେ, ତାହା ଦର୍ଶନୀୟ ଥିଲା । ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁ ପରିଚାଳନା ଓ ସ୍ୱଚ୍ଛତାର ମହତ୍ୱକୁ ଯେଉଁ ଅଭିନବ ଉପାୟରେ ଏ ମହୋତ୍ସବରେ ପ୍ରଦର୍ଶିତ କରାଗଲା, ଏଥିପାଇଁ ମୁଁ ରାୟପୁର ନଗର ନିଗମ, ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଛତିଶଗଡ଼ର ଜନତା ଏବଂ ସେଠାକାର ସରକାର ଓ ପ୍ରଶାସନକୁ ଅନେକ ଅନେକ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜ୍ଞାପନ କରୁଛି ।

ପ୍ରତିବର୍ଷ ମାର୍ଚ୍ଚ 8 ତାରିଖକୁ ଆନ୍ତର୍ଜାତୀୟ ମହିଳା ଦିବସ ଭାବେ ପାଳନ କରାଯାଉଛି । ଏହିଦିନ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଅନୁକରଣୀୟ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥିବା ମହିଳାମାନଙ୍କୁ ନାରୀଶକ୍ତି ପୁରସ୍କାର ଦ୍ୱାରା ସମ୍ମାନିତ କରାଯାଏ । ଆଜି ଦେଶ ମହିଳା ବିକାଶ ଠାରୁ ଗୋଟିଏ ପାଦ ଆଗକୁ ମହିଳା ନେତୃତ୍ୱ ବିକାଶକୁ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଉଛି । ଆଜି ମହିଳା ବିକାଶର ପରବର୍ତ୍ତୀ ମହିଳା ନେତୃତ୍ୱ କ୍ଷେତ୍ରରେ ବିକାଶ ବିଷୟରେ ଚର୍ଚ୍ଚା କରୁଛୁ । ଏ ଅବସରରେ ମୋର ସ୍ୱାମୀ ବିବେକାନନ୍ଦଙ୍କ ବାଣୀ ମନେ ପଡ଼ିଯାଉଛି । ସେ କହିଥିଲେ “The idea of perfect womanhood is perfect independence”. ଆଜିକୁ ଶହେ ପଚିଶ ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ସ୍ୱାମୀଜୀଙ୍କର ଏହି ବାଣୀ ଭାରତୀୟ ସଂସ୍କୃତିରେ ନାରୀଶକ୍ତିର ପରିକଳ୍ପନାକୁ ବ୍ୟକ୍ତ କରିଥାଏ । ଆଜି ସାମାଜିକ, ଆର୍ଥିକ ଜୀବନର ପ୍ରତ୍ୟେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ମହିଳାମାନଙ୍କର ସମାନ ସହଭାଗିତାକୁ ସୁନିଶ୍ଚିତ କରିବା ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଏବଂ ଦାୟିତ୍ୱ ଅଟେ । ଆମେ ସେହି ପରମ୍ପରାର ଦାୟାଦ ଯେଉଁଠି ପୁରୁଷମାନଙ୍କର ପରିଚୟ ନାରୀମାନଙ୍କର ଦ୍ୱାରା ହୋଇଥାଏ । ଯଶୋଦାନନ୍ଦନ, କୌଶଲ୍ୟାନନ୍ଦନ, ଗାନ୍ଧାରୀସୁତ – ଏହିଭଳି ଭାବେ ପୁଅମାନଙ୍କୁ ପରିଚିତ କରାଇଯାଇଥାଏ । ଆଜି ଆମର ନାରୀଶକ୍ତି ନିଜର କାର୍ଯ୍ୟ ଦ୍ୱାରା ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ ଏବଂ ଆତ୍ମବଳର ପରିଚୟ ଦେଇଛି । ନିଜକୁ ଆତ୍ମନିର୍ଭରଶୀଳ କରିପାରିଛି । ସେ ନିଜେ ଉନ୍ନତି କରିବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଦେଶ ଓ ସମାଜକୁ ମଧ୍ୟ ଏକ ନୂତନ ସ୍ତରକୁ ଆଗେଇନେବାର କାର୍ଯ୍ୟ କରିଛନ୍ତି । ଏହାହିଁ ତ ଆମ ନିଉ ଇଣ୍ଡିଆ ବା ନୂଆ ଭାରତର ସ୍ୱପ୍ନ । ଯେଉଁଠି ନାରୀ ସଶକ୍ତ, ସବଳ ଏବଂ ଦେଶର ସାମଗ୍ରିକ ବିକାଶ କ୍ଷେତ୍ରରେ ସମପରିମାଣରେ ସହଭାଗୀ ହୋଇପାରିବ । କିଛିଦିନ ତଳେ କେହିଜଣେ ଭଦ୍ରବ୍ୟକ୍ତି ଗୋଟିଏ ଭଲ ପରାମର୍ଶ ଦେଇଥିଲେ । ସେ ମହାଶୟ ପରାମର୍ଶ ଦେଇଥିଲେ ଯେ ମାର୍ଚ୍ଚ 8 ତାରିଖରେ ମହିଳା ଦିବସ ଉପଲକ୍ଷେ ବିଭିନ୍ନ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଆୟୋଜିତ ହୋଇଥାଏ । ପ୍ରତି ଗାଁ ଆଉ ସହରରେ ଯେଉଁ ମାଆମାନେ ଶହେ ବର୍ଷ ପୂର୍ଣ୍ଣ କଲେଣି – ଏହିଭଳି ମାଆ ଏବଂ ଭଉଣୀମାନଙ୍କୁ ସମ୍ମାନିତ କରିବାର କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଆୟୋଜନ ହୋଇପାରନ୍ତା କି? ଏବଂ ସେଥିରେ ଗୋଟିଏ ଦୀର୍ଘଜୀବନର କଥା କୁହାଯାଇପାରିବ କି? କଥାଟି ମୋତେ ଭଲ ଲାଗିଲା । ମୁଁ ଆପଣମାନଙ୍କ ସାମନାରେ ରଖୁଛି । ନାରୀଶକ୍ତି କ’ଣ କରିପାରେ ତା’ର ଅନେକ ଉଦାହରଣ ମିଳିବ । ଯଦି ଆପଣମାନେ ନିଜର ଆଖପାଖରେ ଖୋଜି ଦେଖିବେ ତ ଏମିତି ଅନେକ କଥା ଆପଣମାନଙ୍କୁ ପ୍ରେରିତ କରିବ । ଏହି କିଛିଦିନ ତଳେ ମତେ ଝାଡ଼ଖଣ୍ଡରୁ ଗୋଟିଏ ଖବର ମିଳିଲା । ପ୍ରାୟ 15 ଲକ୍ଷ ମହିଳା 15ଲକ୍ଷ କିଛି ଛୋଟମୋଟ ସଂଖ୍ୟା ନୁହେଁ । ସ୍ୱଚ୍ଛ ଭାରତ ଅଭିଯାନରେ ପ୍ରାୟ 15ଲକ୍ଷ ମହିଳା ସଂଗଠିତ ଭାବରେ ଏକମାସ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଅଭିଯାନ ଆୟୋଜିତ କଲେ । 2018 ମସିହା ଜାନୁୟାରୀ 26 ତାରିଖରେ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିବା ଏହି ଅଭିଯାନ ମାଧ୍ୟମରେ ଏହି ମହିଳାମାନେ ମାତ୍ର 20 ଦିନରେ 1 ଲକ୍ଷ 70 ହଜାର ଶୌଚାଳୟ ନିର୍ମାଣ କରି ଗୋଟିଏ ନୂଆ ଉଦାହରଣ ସୃଷ୍ଟି କଲେ । ଏହି କାମରେ ପ୍ରାୟ 1 ଲକ୍ଷ ସଖିମଣ୍ଡଳ ସମ୍ମିଳିତ ହୋଇଥିଲେ । 14 ଲକ୍ଷ ମହିଳା, 2ହଜାର ମହିଳା ପଂଚାୟତ ପ୍ରତିନିଧି, 29 ହଜାର ଜଳ ସହୀ, 10 ହଜାର ମହିଳା ସ୍ୱଚ୍ଛାଗ୍ରହୀ, ଆଉ 50 ହଜାର ମହିଳା ରାଜମିସ୍ତ୍ରୀ । ଆପଣ କଳ୍ପନା କରିପାରୁଥିବେ ଯେ ଏଇଟା କେତେବଡ଼ ଘଟଣା । ଝାଡ଼ଖଣ୍ଡର ଏହି ମହିଳାମାନେ ଦେଖାଇଦେଲେ ଯେ ନାରୀଶକ୍ତି ସ୍ୱଚ୍ଛଭାରତ ଅଭିଯାନର ଏକ ଏଭଳି ଶକ୍ତି ଯାହା ସାଧାରଣ ଜୀବନରେ ସ୍ୱଚ୍ଛତାର ଅଭିଯାନ ଆଉ ସ୍ୱଚ୍ଛତାର ସଂସ୍କାରକୁ ଜନସ୍ୱଭାବରେ ପରିଣତ କରିବ ହିଁ କରିବ ।

ଭାଇ ଓ ଭଉଣୀମାନେ, ଏଇ ଦୁଇଦିନ ପୂର୍ବରୁ ମୁଁ ସମାଚାରରେ ଦେଖୁଥିଲି ଯେ ଏଲିଫାଣ୍ଟା ଦ୍ୱୀପର ତିନୋଟି ଗ୍ରାମରେ ସ୍ୱାଧୀନତାର 70 ବର୍ଷ ପରେ ବିଜୁଳିଶକ୍ତି ପହଂଚିଛି । ଆଉ ଏଥିପାଇଁ ସେଠାକାର ଲୋକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଖୁବ୍ ଆନନ୍ଦ ଉତ୍ସାହ ଖେଳିଯାଇଛି । ଆପଣମାନେ ଭଲଭାବେ ଜାଣନ୍ତି ଯେ ଏଲିଫାଣ୍ଟା ଦ୍ୱୀପ ସମୁଦ୍ର ଭିତରେ ମୁମ୍ବାଇଠାରୁ 10 କିଲୋମିଟର ଦୂରରେ ଅବସ୍ଥିତ । ଏହା ପର୍ଯ୍ୟଟନ ପାଇଁ ଏକ ବଡ଼ ଓ ଆକର୍ଷକ ସ୍ଥାନ । ଏଲିଫାଣ୍ଟାର ଗୁମ୍ଫାଗୁଡ଼ିକୁ ୟୁନେସ୍କୋ ଦ୍ୱାରା ବିଶ୍ୱଐତିହ୍ୟର ମାନ୍ୟତା ଦିଆଯାଇଛି । ସେଠାକୁ ପ୍ରତିଦିନ ଦେଶବିଦେଶରୁ ବହୁତ ପର୍ଯ୍ୟଟକ ଆସନ୍ତି । ଏହା ଏକ ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ପର୍ଯ୍ୟଟନସ୍ଥଳ । ମୁଁ ଏକଥା ଶୁଣି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଯାଇଥିଲି ଯେ ମୁମ୍ବାଇ ପାଖରେ ଥିବା ଏତେବଡ଼ ଗୋଟିଏ ପର୍ଯ୍ୟଟନ କେନ୍ଦ୍ରକୁ ସ୍ୱାଧୀନତାର ଏତେବର୍ଷ ପରେ ମଧ୍ୟ ବିଜୁଳିଶକ୍ତି ଯାଇପାରି ନ ଥିଲା ।

ସତୁରୀ ବର୍ଷ ଧରି ଏଲିଫାଣ୍ଟା ଦ୍ୱୀପର ଏହି ତିନୋଟି ଗାଁ ରାଜବନ୍ଦର, ମୋର୍ ବନ୍ଦର ଓ ସେତ୍ ବନ୍ଦରର ଅଧିବାସୀମାନଙ୍କ ଜୀବନରେ ଅନ୍ଧକାର ଘେରି ରହିଥିଲା – ଏବେଯାଇ ଅନ୍ଧକାର ଦୂରହେଲା ଆଉ ସେମାନଙ୍କ ଜୀବନ ଆଲୋକିତ ହେଲା । ମୁଁ ସେଠାକାର ପ୍ରଶାସନ ଆଉ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି । ମୁଁ ଖୁସି ଯେ ଏବେ ଏଲିଫାଣ୍ଟାର ଗାଁ ଆଉ ଗୁମ୍ଫାଗୁଡିକ ବିଜୁଳି ଆଲୁଅରେ ଆଲୋକିତ ହେବ । ଏହା ଖାଲି ବିଜୁଳି ନୁହେଁ ବରଂ ବିକାଶଯାତ୍ରାର ଏକ ନୂତନ ଶୁଭାରମ୍ଭ । ଦେଶବାସୀମାନଙ୍କର ଜୀବନ ଆଲୋକିତ ହେଉ, ତାଙ୍କ ଜୀବନରେ ଖୁସିଭରିଯାଉ ୟାଠାରୁ ବଳି ସନ୍ତୋଷ ଓ ଆନନ୍ଦର କ୍ଷଣ ଆଉ କ’ଣ ହୋଇପାରେ?

ମୋର ପ୍ରିୟ ଭାଇ ଓ ଭଉଣୀମାନେ, ଏଇ ନିକଟରେ ଆମେ ଶିବରାତ୍ରୀ ମହୋତ୍ସବ ପାଳନ କଲେ । ଏବେ ଆସୁଛି ମାର୍ଚ୍ଚ ମାସ, ଲହଡି ଭାଙ୍ଗୁଥିବା ଫସଲରେ ସଜେଇ ହୋଇଥିବ କ୍ଷେତ, କ୍ଷେତରେ ଲହ ଲହ ହେଉଥିବା ସୁନେଲି ଗହମ କେଣ୍ଡା – ମନକୁ ପୁଲକିତ କରୁଥିବା ଆମ୍ବ ବଉଳର ଶୋଭା – ଏସବୁ ତ ଏ ମାସର ବିଶେଷତ୍ୱ । କିନ୍ତୁ ହୋଲି ଉତ୍ସବ ପାଇଁ ଏ ମାସ ଆମମାନଙ୍କର ବିଶେଷ ପ୍ରିୟ । ମାର୍ଚ୍ଚ 2 ତାରିଖରେ ସାରା ଦେଶ ହର୍ଷୋଲ୍ଲାସର ସହିତ ହୋଲି ଉତ୍ସବ ପାଳନ କରିବ । ହୋଲିରେ ରଙ୍ଗର ଯେତିକି ମହତ୍ୱ ଅଛି ‘ହୋଲିକା ଦହନ’ର ମଧ୍ୟ ସେତିକି ମହତ୍ୱ ରହିଛି । କାରଣ ଏହି ଦିନଟି ଦୁର୍ଭାବନାଗୁଡ଼ିକ ଅଗ୍ନିରେ ଜଳାଇ ନଷ୍ଟ କରିବାର ଦିନ । ହୋଲି ହେଉଛି ସମସ୍ତ ମନୋମାଳିନ୍ୟକୁ ଦୂରକରି ଏକାଠି ମିଳିମିଶି ବସିବାର ଦିନ – ସମସ୍ତଙ୍କ ସୁଖ ଦୁଃଖରେ ସହଭାଗୀ ହେବାର ଏକ ଅବସର । ଏହା ପ୍ରେମ, ଏକତା ଓ ଭ୍ରାତୃଭାବର ବାର୍ତ୍ତା ଦେଇଥାଏ । ଆପଣ ସମସ୍ତ ଦେଶବାସୀମାନଙ୍କୁ ରଙ୍ଗର ଉତ୍ସବ ହୋଲି ପାଇଁ ଅନେକ ଅନେକ ରଙ୍ଗଭରା ଶୁଭକାମନା । ଏହି ଉତ୍ସବ ଆମ ଦେଶବାସୀମାନଙ୍କ ଜୀବନରେ ରଙ୍ଗଭରା ଆନନ୍ଦ ଭରିଦେଉ – ଏହି ଶୁଭକାମନା ଜଣାଉଛି । ମୋର ଦେଶବାସୀଗଣ, ବହୁତ ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ । ନମସ୍କାର ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ନମସ୍କାର । 2018 ମସିହାର ଏହା ପ୍ରଥମ ମନର କଥା । ଦୁଇଦିନ ପୂର୍ବରୁ ଆମେମାନେ ବହୁତ ଉତ୍ସାହର ସହିତ ଗଣତନ୍ତ୍ର ଦିବସ ପାଳନ କଲେ । 10ଟି ଦେଶର ରାଷ୍ଟ୍ରମୁଖ୍ୟ ଏହି ଉତ୍ସବରେ ଯୋଗଦେଲେ । ଇତିହାସରେ ପ୍ରଥମ ଥର ଏହା ଘଟିଲା ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ମୁଁ ଆଜି ଗୋଟିଏ ଚିଠିରୁ ମୋର କଥା ଆରମ୍ଭ କରୁଛି । ଶ୍ରୀମାନ ପ୍ରକାଶ ତ୍ରିପାଠୀ ନରେନ୍ଦ୍ରମୋଦୀ ଆପ୍ ରେ ଗୋଟିଏ ଲମ୍ବା ଚିଠି ଲେଖିଛନ୍ତି ଆଉ ଚିଠିରେ ଲେଖିଥିବା ବିଷୟବସ୍ତୁକୁ ଚର୍ଚ୍ଚା କରିବା ପାଇଁ ଅନୁରୋଧ କରିଛନ୍ତି । ସେ ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ ଫେବୃୟାରୀ 1 ତାରିଖ ମହିଳା ମହାକାଶଯାତ୍ରୀ କଳ୍ପନା ଚାଓଲାଙ୍କ ପୁଣ୍ୟତିଥି । କଲମ୍ବିଆ ମହାକାଶଯାନ ଦୁର୍ଘଟଣାରେ ସେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ଛାଡ଼ି ଚାଲିଗଲେ । କିନ୍ତୁ ସାରାବିଶ୍ୱର ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଯୁବବର୍ଗ ପାଇଁ ସେ ପ୍ରେରଣା ଦେଇଗଲେ । ମୁଁ ଭାଇ ପ୍ରକାଶ ତ୍ରିପାଠୀଙ୍କୁ କୃତଜ୍ଞତା ଜଣାଉଛି ଯେ ସେ ତାଙ୍କର ଚିଠିଟି କଳ୍ପନା ଚାଓଲାଙ୍କ ତିରୋଧାନ କଥାରୁ ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି । ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ଦୁଃଖର କଥା ଯେ ଆମେ କଳ୍ପନା ଚାଓଲାଙ୍କୁ ଏତେ କମ୍ ବୟସରେ ହରେଇଲେ । କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କର ଜୀବନରେ ସେ ସାରା ବିଶ୍ୱର ବିଶେଷକରି ଭାରତର ହଜାର ହଜାର ଝିଅମାନଙ୍କୁ ଏ ବାର୍ତ୍ତା ଦେଇଗଲେ ଯେ ନାରୀଶକ୍ତିର କୌଣସି ସୀମା ନାହିଁ । ଇଚ୍ଛାଶକ୍ତି, ଦୃଢ଼ବିଶ୍ୱାସ ଆଉ କିଛି ଗୋଟେ କରିବାର ଅଦମ୍ୟ ଉତ୍ସାହ ଥିଲେ ଦୁନିଆରେ କିଛି ଅସମ୍ଭବ ନାହିଁ । ବଡ଼ ଖୁସିର କଥାଯେ ଆଜି ଭାରତର ମହିଳାମାନେ ପ୍ରତ୍ୟେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଦ୍ରୁତଗତିରେ ଆଗେଇ ଚାଲିଛନ୍ତି ଏବଂ ଦେଶର ଗୌରବବୃଦ୍ଧି କରିଛନ୍ତି ।

ପ୍ରାଚୀନ କାଳରୁ ଆମ ଦେଶରେ ନାରୀର ସମ୍ମାନ ସମାଜ ପାଇଁ ତା’ର ଯୋଗଦାନ ଏବଂ ସମାଜରେ ତାର ସ୍ଥାନ, ସାରା ବିଶ୍ୱକୁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଚକିତ କରିଆସିଛି । ଭାରତୀୟ ବିଦୁଷୀମାନଙ୍କର ଏକଦୀର୍ଘ ପରମ୍ପରା ରହିଛି । ବେଦର ଋକ୍ ଅର୍ଥାତ ବୈଦିକ ମନ୍ତ୍ରଗୁଡ଼ିକର ଗଢଣ(Construction of Sentences/Shlokas)ରେ ବିଦୁଷୀ ନାରୀମାନଙ୍କର ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଅବଦାନ ରହିଛି । ଲୋପାମୁଦ୍ରା, ଗାର୍ଗୀ, ମୈତ୍ରେୟୀ ଏଭଳି ଅନେକ ନାଁ (ନାମ) ଅଛି । ଆଜି ଆମେ ‘ବେଟୀ ବଚାଓ, ବେଟୀ ପଢ଼ାଓ’ କଥା କହୁଛୁ । କିନ୍ତୁଶହ ଶହ ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ଆମର ଶାସ୍ତ୍ରରେ, ସ୍କନ୍ଦ ପୁରାଣରେ କୁହାଯାଇଛି :-

“ଦଶପୁତ୍ର ସମାକନ୍ୟା, ଦଶ ପୁତ୍ରାନ୍ ପ୍ରବର୍ଦ୍ଧୟନ୍

ଯତଫଳଂ ଲଭତେ ମର୍ତ୍ତ୍ୟେ ତତ୍ ଲଭ୍ୟଂ କନ୍ୟକୈକୟା” ।

ଅର୍ଥାତ୍ ଗୋଟିଏ ଝିଅ ଦଶଟି ପୁଅଙ୍କ ସହ ସମାନ । ଦଶଟି ପୁତ୍ରରେ ଯେତିକି ପୁଣ୍ୟ ପ୍ରାପ୍ତିହୁଏ ଗୋଟିଏ କନ୍ୟାରେ ମଧ୍ୟ ସେତିକି ପୂଣ୍ୟଲାଭ ହୁଏ । ଏହା ଆମ ସମାଜରେ ନାରୀର ମହତ୍ୱକୁ ପ୍ରତିପାଦିତ କରେ । ଆଉ ସେଥିପାଇଁ ନାରୀକୁ ଶକ୍ତିର ରୂପ ବୋଲି କୁହାଯାଇଛି । ଏହି ନାରୀଶକ୍ତି ହିଁ ସମଗ୍ର ଦେଶକୁ, ପୁରା ସମାଜକୁ, ପରିବାରକୁ ଏକତାର ସୂତ୍ରରେ ବାନ୍ଧି ରଖିଛି । ବୈଦିକ ଯୁଗର ବିଦୁଷୀ ଲୋପାମୁଦ୍ରା, ଗାର୍ଗୀ, ମୈତ୍ରେୟୀଙ୍କର ବିଦବତ୍ତା ହେଉ ଅଥବା ଆକ୍କା, ମହାଦେବୀ, ମୀରାବାଈଙ୍କର ଜ୍ଞାନ ଏବଂ ଭକ୍ତି ହେଉ - ଅହଲ୍ୟା ବାଇ ହୋଲ୍କରଙ୍କ ଶାସନବ୍ୟବସ୍ଥା ହେଉ କି ଲକ୍ଷ୍ମୀବାଇଙ୍କର ବୀରତ୍ୱ ହେଉ - ନାରୀଶକ୍ତି ସବୁବେଳେ ଆମପାଇଁ ପ୍ରେରଣାର ଉତ୍ସ ହୋଇରହିଛି । ଦେଶର ମାନ ସମ୍ମାନ ବୃଦ୍ଧି କରିଆସିଛି ।

ଶ୍ରୀମାନ ପ୍ରକାଶ ତ୍ରିପାଠୀ ଆହୁରି ଅନେକ ଉଦାହରଣ ଦେଇଛନ୍ତି । ସେ ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ ଆମର ସାହାସୀ ପ୍ରତିରକ୍ଷା ମନ୍ତ୍ରୀ ନିର୍ମଳା ସୀତାରମଣ ଯୁଦ୍ଧ ଜାହାଜ ସୁଖୋଇ-30ରେ ଯାତ୍ରାକରିବା ତାଙ୍କପାଇଁ ପ୍ରେରଣା ହୋଇରହିଛି । ସେ ବର୍ତ୍ତିକା ଯୋଶୀଙ୍କ ନେତୃତ୍ୱରେ ଭାରତୀୟ ନୌସେନାର ମହିଳା ସହଯାତ୍ରୀମାନେ INS-ତାରିଣୀରେ ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱ ପରିକ୍ରମା କରୁଥିବା କଥା ମଧ୍ୟ ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି । ତିନିଜଣ ସାହାସିନୀ ମହିଳା ଭାବନା କଣ୍ଠ, ମୋହନା ସିଂହ ଏବଂ ଅବନୀ ଚତୁର୍ବେଦୀ ଯୁଦ୍ଧବିମାନର ପାଇଲଟ ହୋଇଛନ୍ତି ଏବଂ ସୁଖୋଇ-30ରେ ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ ନେଉଛନ୍ତି । କ୍ଷମତା ବାଜପେୟୀଙ୍କ ନେତୃତ୍ୱରେ କେବଳ ମହିଳାମାନଙ୍କର ଗୋଟିଏ ବିମାନ ଚାଳକ ଦଳ ଦିଲ୍ଲୀଠାରୁ ଆମେରିକାର ସାନ୍-ଫ୍ରାନ୍ସିସକୋ ଏବଂ ପୁଣି ସାନ୍ ଫ୍ରାନ୍ସିସକୋରୁ ଦିଲ୍ଲୀ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ Air India ର ବୋଇଂ ଜେଟ୍ ରେ ଯାତ୍ରାକଲେ । ଦଳରେ ସମସ୍ତେ ମହିଳା ଥିଲେ । ଶ୍ରୀ ତ୍ରିପାଠୀ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଠିକ୍ କଥା କହିଛନ୍ତି - ନାରୀ ଆଜି ସମସ୍ତ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଆଗେଇ ଚାଲିଛି ସେତିକି ନୁହେଁ ବରଂ ଅନେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ନେତୃତ୍ୱ ମଧ୍ୟ ନେଇଛି । ଏଭଳି ଅନେକ କ୍ଷେତ୍ର ଅଛି ଯେଉଁଠି ଆମର ନାରୀଶକ୍ତି ସର୍ବ ପ୍ରଥମେ କିଛି କରି ଦେଖାଇଛି । ଗୋଟେ ମାଇଲଖୁଣ୍ଟ ସ୍ଥାପନ କରିବାରେ ସଫଳ ହୋଇଛି । କିଛିଦିନ ତଳେ ମାନନୀୟ ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ମହୋଦୟ ଏକ ନୂଆ ଶୁଭାରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି ।

ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ମହୋଦୟ ସେହି ଅସାଧାରଣ ମହିଳାମାନଙ୍କର ଗୋଟିଏ ଗ୍ରୁପ ସହ ସାକ୍ଷାତ କଲେ ଯେଉଁମାନେ ନିଜ ନିଜ କ୍ଷେତ୍ରରେ ସର୍ବ ପ୍ରଥମେ କିଛି କରି ଦେଖାଇଛନ୍ତି । ଦେଶର ଏହି ସଫଳ ମହିଳାମାନେ ହେଲେ ପ୍ରଥମ ମହିଳା ଗର Merchant Navy କପ୍ତାନ, ପାସେଞ୍ଜର ଟ୍ରେନର ପ୍ରଥମ ମହିଳା ଡ୍ରାଇଭର ବା ଚାଳକ, ପ୍ରଥମ ମହିଳା ଅଗ୍ନି ନିର୍ବାପକ, ପ୍ରଥମ ମହିଳା ବସ୍ ଡ୍ରାଇଭର, ଆଣ୍ଟାର୍କଟିକା ପହଂଚିଥିବା ପ୍ରଥମ ମହିଳା, ଏଭରେଷ୍ଟ ଆରୋହଣ କରିଥିବା ପ୍ରଥମ ମହିଳା – ଏହିଭଳି ପ୍ରତ୍ୟେକ କ୍ଷେତ୍ରର ପ୍ରଥମ ମହିଳା । ଆମର ନାରୀଶକ୍ତି ସମାଜର ରୁଢିବାଦିତାକୁ ଭାଙ୍ଗି ଅସାଧାରଣ ସଫଳତା ହାସଲ କରିଛି, କୀର୍ତ୍ତିମାନ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିଛନ୍ତି । ସେମାନେ ଦେଖାଇ ଦେଇଛନ୍ତି ଯେ ନିଷ୍ଠା ଏବଂ ଦୃଢ଼ସଂକଳ୍ପ ବଳରେ ସମସ୍ତ ବାଧାବିଘ୍ନକୁ ଦୂରକରି ଏକ ନୂତନ ମାର୍ଗ ସୃଷ୍ଟି କରାଯାଇପାରେ । ଏକ ଏଭଳି ମାର୍ଗ ଯାହାକି ଖାଲି ନିଜର ସମସାମୟିକ ଲୋକଙ୍କୁ ନୁହେଁ ବରଂ ଭବିଷ୍ୟତର ଦାୟାଦମାନଙ୍କୁ ପ୍ରେରିତ କରିବ । ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଏକ ନୂତନ ଉତ୍ସାହ ଜାଗ୍ରତ କରିବ । ଏହି ସଫଳ ନାରୀମାନଙ୍କ ଉପରେ ଗୋଟିଏ ପୁସ୍ତକ ମଧ୍ୟ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରାଯାଇଛି, ଯାହାଫଳରେ ସାରା ଦେଶ ଏହି ନାରୀଶକ୍ତି ବିଷୟରେ ଜାଣିବ ଏବଂ ସେମାନଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟରୁ ପ୍ରେରଣା ପାଇପାରିବ । ଏହି ପୁସ୍ତକଟି ନରେନ୍ଦ୍ର ମୋଦୀ ୱେବସାଇଟରେ ମଧ୍ୟ ଇ-ବୁକ୍ ଭାବେ ଉପଲବ୍ଧ ।

ଆଜି ଦେଶ ତଥା ସମାଜରେ ଚାଲିଥିବା ସକାରାତ୍ମକ ପରିବର୍ତ୍ତନରେ ଦେଶର ନାରୀଶକ୍ତିର ଉଲ୍ଲେଖନୀୟ ଯୋଗଦାନ ରହିଛି । ଆଜି ଯେତେବେଳେ ଆମେ ମହିଳା ସଶକ୍ତିକରଣ ବିଷୟରେ ଚର୍ଚ୍ଚା କରୁଛୁ – ମୁଁ ଗୋଟିଏ ରେଲୱେ ଷ୍ଟେସନର କଥା କହିବାକୁ ଚାହେଁ । ଆପଣମାନେ ଭାବୁଥିବେ ମହିଳା ସଶକ୍ତିକରଣ ସହ ଗୋଟିଏ ରେଲୱେ ଷ୍ଟେସନର ସମ୍ପର୍କ କ’ଣ ହୋଇଥିବ । ମୁମ୍ବାଇର ମାଟୁଙ୍ଗା ଷ୍ଟେସନ ଭାରତର ପ୍ରଥମ ଏଭଳି ରେଳଷ୍ଟେସନ ଯା’ହାର ସମସ୍ତ କର୍ମଚାରୀ ହେଉଛନ୍ତି ମହିଳା । ସମସ୍ତ ବିଭାଗରେ ମହିଳା କର୍ମଚାରୀ ଅଛନ୍ତି – କମର୍ସିଆଲ ବିଭାଗ ହେଉ, ରେଲୱେ ପୋଲିସ ହେଉ, ଟିକେଟ ଚେକିଂ, ରେଡିଓ ଘୋଷଣା, Points Man ଯାହାବି ହେଉ 40 ରୁ ଅଧିକ କେବଳ ମହିଳା କର୍ମଚାରୀଙ୍କୁ ନେଇ ଏ ଷ୍ଟେସନ ଚାଲିଛି । ଏଥର ଅନେକ ଲୋକ ଗଣତନ୍ତ୍ର ଦିବସ ପରେଡ୍ ଦେଖିଲାପରେ ଟ୍ଵିଟର ବା ଅନ୍ୟ ସାମାଜିକ ଗଣମାଧ୍ୟମରେ ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ ପରେଡ୍ ର ଗୋଟିଏ ମୁଖ୍ୟ କଥା ଥିଲା ସୀମା ସୁରକ୍ଷା ବଳର ବାଇକ କଣ୍ଟିନଜେଣ୍ଟ ଯେଉଁଥିରେ କେବଳ ମହିଳାମାନେ ଭାଗନେଇଥିଲେ । ସାହାସପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରୟୋଗ କରୁଥିଲେ ଏବଂ ଏଦୃଶ୍ୟ ବିଦେଶରୁ ଆସିଥିବା ଅତିଥିମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଚକିତ କରୁଥିଲା । ସଶକ୍ତିକରଣ ଆତ୍ମନିର୍ଭରଶୀଳତାର ଗୋଟିଏ ରୂପ । ଆଜି ଆମର ନାରୀଶକ୍ତି ନେତୃତ୍ୱ ଗ୍ରହଣ କରୁଛି । ଆତ୍ମନିର୍ଭର ହେଉଛି । ଏଠାରେ, ଗୋଟିଏ କଥା ମୋ ମନକୁ ଆସୁଛି । ଛତିଶଗଡ଼ର ଆମର ଆଦିବାସୀ ମହିଳାମାନେ ମଧ୍ୟ ଚମତ୍କାର କରି ଦେଖାଇଛନ୍ତି । ସେମାନେ ଗୋଟିଏ ନୂଆ ଉଦାହରଣ ସୃଷ୍ଟି କରିଛନ୍ତି । ଆଦିବାସୀ ମହିଳାମାନଙ୍କ କଥା ପଡ଼ିଲେ ସମସ୍ତଙ୍କ ମନରେ ଗୋଟିଏ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଛବି ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥାଏ । ଯେଉଁଥିରେ ଜଙ୍ଗଲ ଥାଏ, ପାଦଚଲା ରାସ୍ତା ଥାଏ, ମୁଣ୍ଡ ଉପରେ କାଠର ବୋଝଧରି ଏହି ରାସ୍ତା ଉପରେ ଚାଲି ଚାଲି ଯାଉଥିବା ମହିଳା ଥା’ନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଛତିଶଗଡ଼ର ଆମର ଆଦିବାସୀ ମହିଳା, ଆମର ଏହି ନାରୀଶକ୍ତି ଦେଶ ଆଗରେ ଗୋଟଏ ନୂତନ ଛବି ସୃଷ୍ଟି କରିଛନ୍ତି । ଛତିଶଗଡ଼ର ଦାନ୍ତେୱାଡା ଅଂଚଳ,ଯାହା ମାଓପ୍ରବଣ ଅଂଚଳ । ହିଂସା, ଅତ୍ୟାଚାର, ବୋମା, ବନ୍ଧୁକ, ପିସ୍ତଲ – ମାଓବାଦୀମାନେ ଏହାରି ଗୋଟିଏ ଭୟଙ୍କର ବାତାବରଣ ସୃଷ୍ଟି କରିରଖିଛନ୍ତି । ଏଭଳି ବିପଦଜନକ ଅଂଚଳରେ ଆଦିବାସୀ ମହିଳାମାନେ  ଇ-ରିକ୍ସା ଚଳାଇ ଆତ୍ମନିର୍ଭର ହେଉଛନ୍ତି । ଅଳ୍ପ ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ଅନେକ ମହିଳା ଏହାସହିତ ଜଡ଼ିତ ହୋଇସାରିଲେଣି । ଏଥିରୁ ତିନୋଟି ଲାଭ ହେଉଛି, ଏକପକ୍ଷରେ ସ୍ୱରୋଜଗାର ତାଙ୍କୁ ସଶକ୍ତ କରିପାରିଛି, ଅନ୍ୟପକ୍ଷରେ ଏହାଦ୍ୱାରା ମାଓବାଦ ପ୍ରଭାବିତ ଅଂଚଳର ଛବିରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେଉଛି । ଏହାସହିତ ଏହାଦ୍ୱାରା ପରିବେଶ ସୁରକ୍ଷା କାର୍ଯ୍ୟକୁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରୋତ୍ସାହନ ମିଳୁଛି । ମୁଁ ଏଠାକାର ଜିଲ୍ଲା ପ୍ରଶାସନକୁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଶଂସା କରୁଛି, ଅନୁଦାନ ଉପଲବ୍ଧ କରାଇବାଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ତାଲିମ ଦେବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଜିଲ୍ଲା ପ୍ରଶାସନର ଏହି ମହିଳାମାନଙ୍କ ସଫଳତା ପଛରେ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ରହିଛି ।

ଆମେ ବାରମ୍ବାର ଶୁଣି ଆସିଛୁ ଯେ, ଲୋକେ କହନ୍ତି – “ଏମିତି କିଛି ରହିଛି, ଯେ ଆମ ଅସ୍ତିତ୍ୱର ବିଲୟ ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ ।” ସେ କଥାଟି କ’ଣ? ସେ କଥାଟି ହେଉଛି Flexibility ବା ନମନୀୟତା, Transformation ଯାହା କାଳ ବହିର୍ଭୁତ ତାହା ତ୍ୟାଗ କରିବା, ସୁଧାରିବା ପାଇଁ ଯାହା ଆବଶ୍ୟକ ତାହାକୁ ସ୍ୱୀକାର କରିବା । ଆମ ସମାଜର ବିଶେଷତ୍ୱ ହେଲା, ନିଜକୁ ସୁଧାରିବାର ନିରନ୍ତର ପ୍ରୟାସ, Self-Correction ବା ଆତ୍ମସଂସ୍କାର, ଏହା ଭାରତୀୟ ପରମ୍ପରା । ଏହା ଆମ ସଂସ୍କୃତି,  ଯାହା ଆମକୁ ଉତ୍ତରାଧିକାର ସୂତ୍ରରେ ମିଳିଛି । କୌଣସି ସମାଜର ପରିଚୟ ହେଲା ତାହାର ସ୍ଵୟଂ ଆତ୍ମସଂସ୍କାର ପଦ୍ଧତି । ସାମାଜିକ କୁସଂସ୍କାର ଏବଂ କୁପ୍ରଥା ବିରୁଦ୍ଧରେ ଶହ ଶହ ବର୍ଷ ଧରି ଆମଦେଶରେ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଏବଂ ସାମାଜିକ ସ୍ତରରେ ନିରନ୍ତର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ହୋଇଛି । ଏହି କିଛିଦିନ ତଳେ ବିହାର ଗୋଟିଏ କୌତୁହଳପୂର୍ଣ୍ଣ ଶୁଭାରମ୍ଭ କଲା । ରାଜ୍ୟରେ ସାମାଜିକ କୁପ୍ରଥାଗୁଡ଼ିକୁ ସମୂଳେ ହଟାଇଦେବା ପାଇଁ 13 ହଜାରରୁ ଅଧିକ କିଲୋମିଟର ଦୈର୍ଘ୍ୟବିଶିଷ୍ଟ ବିଶ୍ୱର ଦୀର୍ଘତମ ମାନବ-ଶୃଙ୍ଖଳ, Human Chain ସୃଷ୍ଟି କରାଗଲା । ଏହି ଅଭିଯାନ ଦ୍ୱାରା ଲୋକମାନଙ୍କୁ ବାଲ୍ୟବିବାହ ଏବଂ ଯୌତୁକ ପ୍ରଥା ଭଳି ସାମାଜିକ ବ୍ୟାଧି ବିରୁଦ୍ଧରେ ସଚେତନ କରାଗଲା । ଯୌତୁକ ଏବଂ ବାଲ୍ୟବିବାହ ଭଳି କୁପ୍ରଥା ବିରୁଦ୍ଧରେ ଲଢ଼ିବା ପାଇଁ ସମଗ୍ର ରାଜ୍ୟବାସୀ ସଂକଳ୍ପ ଗ୍ରହଣ କଲେ । ପିଲା, ବୟସ୍କ ବ୍ୟକ୍ତି, ଉତ୍ସାହ ଓ ଉଦ୍ଦୀପନାରେ ଭରା ଯୁବବର୍ଗ, ମା’, ଭଉଣୀମାନେ, ପ୍ରତ୍ୟେକେ ଏହି ସଂଗ୍ରାମରେ ନିଜକୁ ନିୟୋଜିତ କରିଥିଲେ । ପାଟନାର ଐତିହାସିକ ଗାନ୍ଧୀ ମୈଦାନଠାରୁ ଆରମ୍ଭ ହୋଇ ଏହି ମାନବଶୃଙ୍ଖଳ ରାଜ୍ୟର ସୀମାଯାଏ ନିରବଚ୍ଛିନ୍ନ ଭାବେ ଯୋଡ଼ି ହୋଇଚାଲିଲା । ସମାଜର ସମସ୍ତ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ଠିକ ଭାବରେ ବିକାଶର ଲାଭ ମିଳୁ ଏଥିପାଇଁ ଆମ ସମାଜ ଏହି କୁପ୍ରଥାଗୁଡ଼ିକରୁ ମୁକ୍ତ ହେବା ଦରକାର । ଆସନ୍ତୁ, ଆମେ ସମସ୍ତେ ମିଶି ଏଭଳି କୁସଂସ୍କାରଗୁଡ଼ିକୁ ସମାଜରୁ ହଟାଇ ଦେବାପାଇଁ ପ୍ରତିଜ୍ଞା କରିବା ଏବଂ ଗୋଟିଏ New India ବା ନୂଆ ଭାରତ, ଗୋଟିଏ ସଶକ୍ତ ଓ ସକ୍ଷମ ଭାରତ ନିର୍ମାଣ କରିବା । ସମାଜ କଲ୍ୟାଣ ଦିଗରେ ଏଭଳି ବିଶେଷ ଏବଂ ବ୍ୟାପକ ଶୁଭାରମ୍ଭ କରିଥିବାରୁ ମୁଁ ବିହାରର ଜନସାଧାରଣ, ରାଜ୍ୟର ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ, ସେଠାକାର ପ୍ରଶାସନ ଏବଂ ମାନବ ଶୃଙ୍ଖଳରେ ସାମିଲ ହୋଇଥିବା ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କର ପ୍ରଶଂସା କରୁଛି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ମହୀଶୁର, କର୍ଣ୍ଣାଟକର ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଦର୍ଶନ MyGov ରେ ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ, ତାଙ୍କ ବାପାଙ୍କ ଚିକିତ୍ସାରେ ଔଷଧ ପାଇଁ ମାସକୁ 6 ହଜାର ଟଙ୍କା ଖର୍ଚ୍ଚ ହେଉଥିଲା । ଆଗରୁ ସେ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ଜନ-ଔଷଧିଯୋଜନା ସମ୍ପର୍କରେ ଜାଣି ନଥିଲେ । କିନ୍ତୁ ଏବେ ଏହି ଜନ-ଔଷଧି କେନ୍ଦ୍ର ସମ୍ପର୍କରେ ଜାଣିବା ପରେ ସେଠାରୁ ଔଷଧ କିଣିବାରୁ ତାଙ୍କ ଔଷଧ ଖର୍ଚ୍ଚ 75 ପ୍ରତିଶତ କମିଗଲା । ମୁଁ ଏ ସମ୍ପର୍କରେ “ମନ୍ କି ବାତ୍” କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ଆଲୋଚନା କରିବା ପାଇଁ ସେ ଇଚ୍ଛା ପ୍ରକାଶ କରିଛନ୍ତି, ଯାହାଫଳରେ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ଲୋକଙ୍କ ପାଖରେ ଏ ସମ୍ପର୍କିତ ସୂଚନା ପହଂଚିପାରିବ ଏବଂ ସେମାନେ ଏହାର ଲାଭ ଉଠାଇପାରିବେ । ବିଗତ କିଛିଦିନ ଧରି ଅନେକଲୋକ ମୋତେ ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ଲେଖିଆସୁଥିଲେ, ଜଣାଇ ଆସୁଥିଲେ । ଏହି ଯୋଜନାର ଲାଭ ଉଠାଇଥିବା ଅନେକ ଲୋକଙ୍କର ଭିଡିଓ ମଧ୍ୟ ମୁଁ ସାମାଜିକ ଗଣମାଧ୍ୟମରେ ଦେଖିଛି । ଯେତେବେଳେ ଏଭଳି କିଛି ସୂଚନା ମିଳେ, ଖୁବ୍ ଖୁସିଲାଗେ । ଗଭୀର ସନ୍ତୋଷ ପ୍ରାପ୍ତ ହୁଏ । ଆଉ ମୋତେ ଏକଥା ମଧ୍ୟ ଖୁବ୍ ଭଲ ଲାଗିଲା ଯେ, ସେ ନିଜେ ଯାହାପାଇଛନ୍ତି, ତାହା ଅନ୍ୟମାନେ ମଧ୍ୟ ପାଆନ୍ତୁ ଏହି ଚିନ୍ତାଧାରା ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଦର୍ଶନଙ୍କ ମନକୁ ଆସିଲା । ଏହି ଯୋଜନା ପଛରେ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ସେବାକୁ ସହଜଲବ୍ଧ ଓ ସ୍ୱଳ୍ପବ୍ୟୟୀ କରିବା ଏବଂ ସହଜ ଜୀବନନିର୍ବାହକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବାର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ରହିଛି । ଜନଔଷଧି କେନ୍ଦ୍ରରେ ମିଳୁଥିବା ଔଷଧଗୁଡ଼ିକ ବଜାରରେ ବିକ୍ରି ହେଉଥିବା ବିଭିନ୍ନ ବଡ ବଡ କମ୍ପାନୀର ବ୍ରାଣ୍ଡ ଔଷଧଗୁଡ଼ିକଠାରୁ ପ୍ରାୟ 50ରୁ90 ପ୍ରତିଶତ ଶସ୍ତା । ଏହା ଜନସାଧାରଣ, ବିଶେଷକରି ପ୍ରତିଦିନ ଔଷଧ ସେବନ କରୁଥିବା ବରିଷ୍ଠ ନାଗରିକମାନଙ୍କ ଆର୍ଥିକ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ସହାୟକ ହେଉଛି, ବହୁତ ସଂଚୟ ହେଉଛି । ଏଠାରୁ କିଣାଯାଉଥିବା ଜେନେରିକ ଔଷଧଗୁଡ଼ିକ ବିଶ୍ଵ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ସଂଗଠନ ଦ୍ୱାରା ସ୍ଥିରୀକୃତ ମାନକ ଅନୁସାରେ ହୋଇଥାଏ । ଏଥିଯୋଗୁଁ ହିଁ ଉଚ୍ଚମାନର ଔଷଧ ଶସ୍ତା ଦାମରେ ମିଳିଥାଏ । ଆଜି ଦେଶରେ ତିନି ହଜାରରୁ ଅଧିକ ଜନ-ଔଷଧି କେନ୍ଦ୍ର ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରାଯାଇସାରିଲାଣି । ଏହାଦ୍ୱାରା କେବଳ ଔଷଧ ଶସ୍ତାରେ ମିଳୁଛି ତାହା’ନୁହେଁ ବରଂ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଉଦ୍ୟୋଗୀମାନଙ୍କ ପାଇଁ ରୋଜଗାରର ନୂଆ ସୁଯୋଗ ସୃଷ୍ଟି ହେଉଛି । ଶସ୍ତା ଔଷଧ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ଭାରତୀୟ ଜନଔଷଧି କେନ୍ଦ୍ର ଏବଂ ଡାକ୍ତରଖାନାମାନଙ୍କରେ “ଅମୃତ ଷ୍ଟୋର”ରେ ଉପଲବ୍ଧ । ଏସବୁ ପଛରେ ମାତ୍ର ଗୋଟିଏ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ରହିଛି । ଦେଶର ଗରିବରୁ ଗରିବ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଗୁଣବତ୍ତାଯୁକ୍ତ ଏବଂ ସୁଲଭ ମୂଲ୍ୟର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟସେବା ଉପଲବ୍ଧ କରାଇବା, ଯାହାଫଳରେ ଗୋଟିଏ ସୁ ସ୍ଥ ଏବଂସମୃଦ୍ଧ ଭାରତର ନିର୍ମାଣ ହୋଇପାରିବ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ମହାରାଷ୍ଟ୍ରରୁ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ମଙ୍ଗେଶ୍ ନରେନ୍ଦ୍ର ମୋଦୀ ମୋବାଇଲ ଆପ୍ ରେ ଗୋଟିଏ ଫଟୋ Share କଲେ । ତାହା ଏଭଳି ଫଟୋ ଥିଲା ଯାହା ମୋ ଦୃଷ୍ଟି ଆକର୍ଷଣ କଲା । ସେହି ଫଟୋରେ ନାତିଟିଏ ନିଜ ଜେଜେବାପାଙ୍କ ସହ “Clean Morna River” ସଫେଇ ଅଭିଯାନରେ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କରିଥିବା ଦର୍ଶାଯାଇଛି । ମୁଁ ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲି ଯେ, ଅକୋଲାର ନାଗରିକମାନେ “ସ୍ୱଚ୍ଛ ଭାରତ ଅଭିଯାନ” ଅନ୍ତର୍ଗତ ମୋର୍ନା ନଈକୁ ନିର୍ମଳ କରିବା ପାଇଁ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଅଭିଯାନର ଆୟୋଜନ କରିଥିଲେ । ମୋର୍ନା ନଈ ଆଗରୁ ଚିରସ୍ରୋତା ଥିଲା କିନ୍ତୁ ଏବେ ଏହା ଝର Seasonal ହୋଇଯାଇଛି । ଆଉ ଏକ କଷ୍ଟଦାୟକ କଥା ହେଲା ଯେ, ଏହି ନଈଟି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବେ ଜଙ୍ଗଲୀ ଘାସ ଓ ଦଳରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଯାଇଥିଲା । ନଈ ଏବଂ ଏହା କୂଳରେ ବହୁତ ଆବର୍ଜନା ଫିଙ୍ଗାଯାଉଥିଲା । ଗୋଟିଏ କାର୍ଯ୍ୟାନ୍ଵୟନ ଯୋଜନା ପ୍ରସ୍ତୁତ କରାଗଲା ଏବଂ ମକର ସଂକ୍ରାନ୍ତିର ଦିନକ ପୂର୍ବରୁ ଜାନୁୟାରୀ 13 ତାରିଖ ଦିନ “Mission Clean Morna” ର ପ୍ରଥମ ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ 4 କିଲୋମିଟର ଅଂଚଳରେ14ଟି ସ୍ଥାନରେ ମୋର୍ନା ନଈକୂଳର ଉଭୟ ପାର୍ଶ୍ଵରେ ସଫେଇ କାର୍ଯ୍ୟ କରାଗଲା । “Mission Clean Morna”ର ଏହି ମହତ୍ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଅକୋଲାର ଛଅ ହଜାରରୁ ଅଧିକ ନାଗରିକ, ଶହେରୁ ଅଧିକ NGO, କଲେଜ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ, ପିଲା, ବୟସ୍କ, ମା ଭଉଣୀ, ପ୍ରତ୍ୟେକେ ଏଥିରେ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କଲେ । 2018 ଜାନୁଆରୀ 20ତାରିଖ ଦିନ ମଧ୍ୟ ଏହି ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଅଭିଯାନ ପୂର୍ବପରି ଜାରି ରଖାଗଲା । ମୋତେ ସୂଚନା ଦିଆଯାଇଛି ଯେ, ମୋର୍ନା ନଈ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବେ ସ୍ୱଚ୍ଛ ନ ହେବାଯାଏ, ଏହି ଅଭିଯାନ ପ୍ରତି ଶନିବାର ଦିନ ସକାଳେ ଚାଲିବ । ଏହା ଦର୍ଶାଉଛି ଯେ, ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ଯଦି କିଛି କରିବା ପାଇଁ ସଂକଳ୍ପବଦ୍ଧ ହୁଏ, ତେବେ କୌଣସି କାର୍ଯ୍ୟ ଅସମ୍ଭବ ନୁହେଁ । ଜନ ଆନ୍ଦୋଳନ ମାଧ୍ୟମରେ ବଡ଼ ଧରଣର ପରିବର୍ତ୍ତନ ଅଣାଯାଇପାରେ । ମୁଁ ଅକୋଲାର ଜନସାଧାରଣଙ୍କୁ ସେଠାକାର ଜିଲ୍ଲା ଏବଂ ନଗର ନିଗମ ପ୍ରଶାସନକୁ, ଏହି କାର୍ଯ୍ୟକୁ ଜନ ଆନ୍ଦୋଳନର ରୂପ ଦେବାପାଇଁ ଲାଗିପଡ଼ିଥିବା ସମସ୍ତ ନାଗରିକଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କର ଏହି ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ପାଇଁ ଅନେକ ଅନେକ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି । ଆପଣମାନଙ୍କର ଏହି ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ଦେଶର ଅନ୍ୟ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରେରଣା ଯୋଗାଇବ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଆଜିକାଲି ପଦ୍ମ-ପୁରସ୍କାର ସମ୍ପର୍କରେ ଅନେକ ଚର୍ଚ୍ଚା ହେଉଥିବା ଆପଣମାନେ ଶୁଣୁଥିବେ । ଖବରକାଗଜ ଏବଂ ଟେଲିଭିଜନରେ ମଧ୍ୟ ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ଦୃଷ୍ଟି ଆକର୍ଷଣ କରାଯାଇଥାଏ । କିନ୍ତୁ ଟିକିଏ ସୂକ୍ଷ୍ମ ଭାବରେ ଦେଖିଲେ ଆପଣ ଗର୍ବ ଅନୁଭବ କରିବେ । ଗର୍ବ ଏଥିପାଇଁ ଯେ, କିଭଳି ମହାନ ବ୍ୟକ୍ତି ଆମ ଗହଣରେ ଅଛନ୍ତି ଏବଂ ଏକଥାକୁ ନେଇ ମଧ୍ୟ ଗର୍ବିତ ହେବେ ଯେ, ଆଜି କିଭଳି ଆମ ଦେଶରେ ସାଧାରଣ ବ୍ୟକ୍ତି ସ୍ୱାଭାବିକ ଭାବେ, ବିନା କୌଣସି ସୁପାରିଶରେ ଏଭଳି ଉଚ୍ଚସ୍ଥାନକୁ ପହଂଚିପାରୁଛନ୍ତି । ପଦ୍ମ ପୁରସ୍କାର ପ୍ରତିବର୍ଷ ଦିଆଯିବାର ପରମ୍ପରା ରହିଛି, କିନ୍ତୁ ବିଗତ ତିନିବର୍ଷରେ ଏହାର ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରକ୍ରିୟା ବଦଳିଯାଇଛି । ଏବେ ଯେକୌଣସି ନାଗରିକ କାହାରିକୁ ମଧ୍ୟ ନାମାଙ୍କିତ/ସୁପାରିସ କରିପାରିବେ । ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରକ୍ରିୟା ଅନଲାଇନ ହୋଇଯାଇଥିବା ଯୋଗୁଁ ଏଥିରେ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଆସିଯାଇଛି । ଏହି ପୁରସ୍କାର ପାଇଁ ଚୟନ ପ୍ରକ୍ରିୟା ଏକପ୍ରକାର ରୂପାନ୍ତରିତ ହୋଇଯାଇଛି । ଅନେକ ସାଧାରଣ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ପଦ୍ମ ପୁରସ୍କାର ମିଳୁଥିବା ଆପଣମାନେ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିଥିବେ । ଏଭଳି ଲୋକଙ୍କୁ ପଦ୍ମ ପୁରସ୍କାର ଦିଆଯାଇଛି ଯେଉଁମାନେ ସାଧାରଣତଃ ବଡ଼ ବଡ଼ ସହରମାନଙ୍କରେ, ଖବରକାଗଜମାନଙ୍କରେ, ଟେଲିଭିଜନରେ, ଉତ୍ସବମାନଙ୍କରେ ଦେଖାଯାଆନ୍ତି ନାହିଁ । ଏବେ ପୁରସ୍କାର ଦିଆଯିବା ପାଇଁ ତାଙ୍କର ପରିଚୟ ନୁହେଁ, ତାଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟର ଗୁରୁତ୍ୱ ବୃଦ୍ଧି ପାଇଲାଣି । ଆପଣମାନେ ଶ୍ରୀମାନ ଅରବିନ୍ଦ ଗୁପ୍ତାଙ୍କର ନାଁ ଶୁଣିଥିବେ । ଆପଣମାନେ ଏହାଶୁଣି ଆନନ୍ଦିତ ହେବେ ଯେ IIT କାନପୁରରେ ଛାତ୍ର ରହିଥିବା ଅରବିନ୍ଦ ବାବୁ ନିଜର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଜୀବନ ପିଲାମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଖେଳଣା ତିଆରି କରିବାରେ ବିନିଯୋଗ କରିଦେଲେ । ସେ ଚାରି ଦଶନ୍ଧି ଧରି ଅଳିଆ-ଆବର୍ଜନାରୁ ଖେଳଣା ତିଆରି କରୁଛନ୍ତି ଯଦ୍ୱାରା ବିଜ୍ଞାନ ପ୍ରତି ସେମାନଙ୍କର ଆଗ୍ରହ ବୃଦ୍ଧି ହୋଇପାରିବ । ତାଙ୍କର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ହେଲା ଯେ ପିଲାମାନେ ଅଦରକାରୀ ଜିନିଷଗୁଡ଼ିକରୁ ହିଁ ବୈଜ୍ଞାନିକ ପ୍ରୟୋଗ ଆଡ଼କୁ ଆକର୍ଷିତ ହୁଅନ୍ତୁ । ଏଥିପାଇଁ ସେ ସମଗ୍ର ଦେଶରେ ତିନିହଜାର ବିଦ୍ୟାଳୟକୁ ଯାତ୍ରା କରି ଅଠର ଗୋଟି ଭାଷାରେ ନିର୍ମିତ ସିନେମା ଦେଖାଇ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଉତ୍ସାହିତ କରୁଛନ୍ତି । କି ବିଚିତ୍ର ଜୀବନ, କି ବିଚିତ୍ର ସମର୍ପଣ । ଠିକ୍ ଏହିପରି ଏକ କାହାଣୀ କର୍ଣ୍ଣାଟକର ସିତୱା ଜୋଦ୍ଦତୀଙ୍କର । ତାଙ୍କୁ ‘ମହିଳା ସଶକ୍ତିକରଣର ଦେବୀ’ ଅକାରଣରେ କୁହାଯାଇନାହିଁ । ସେ ତିନି ଦଶନ୍ଧି ପୂର୍ବରୁ ବେଲାଗାଭିରେ ଅସଂଖ୍ୟ ମହିଳାଙ୍କ ଜୀବନର ଗତି ପରିବର୍ତ୍ତନରେ ମହାନ ଭୂମିକା ନିର୍ବାହ କରିଛନ୍ତି । ସେସାତବର୍ଷ ବୟସରୁ ହିଁ ନିଜକୁ ଦେବଦାସୀ ଭାବରେ ସମର୍ପିତ କରିଦେଇଥିଲେ । ପରେ ଦେବଦାସୀମାନଙ୍କର କଲ୍ୟାଣନିମନ୍ତେ ନିଜର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଜୀବନ ସମର୍ପିତ କରିଦେଲେ । କେବଳ ଏତିକି ନୁହେଁ, ସେ ଦଳିତ ମହିଳାମାନଙ୍କ କଲ୍ୟାଣ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଅଦ୍ଭୁତପୂର୍ବ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଛନ୍ତି । ଆପଣମାନେ ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶର ଭଜ୍ଜୁ ଶ୍ୟାମଙ୍କ ସମ୍ପର୍କରେ ଶୁଣିଥିବେ । ଶ୍ରୀମାନ ଭଜ୍ଜୁ ଶ୍ୟାମଙ୍କର ଜନ୍ମ ଗୋଟିଏ ଗରିବ ଆଦିବାସୀ ପରିବାରରେ ହୋଇଥିଲା । ସେ ନିଜର ଜୀବନଯାପନ ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ସାଧାରଣ ଚାକିରି କରୁଥିଲେ କିନ୍ତୁ ପାରମ୍ପରିକ ଆଦିବାସୀ ଚିତ୍ରକଳା ପ୍ରତି ତାଙ୍କର ରୁଚି ଥିଲା । ଏହି ରୁଚି ପାଇଁ ସେ କେବଳ ଭାରତରେ ନୁହେଁ, ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱରେ ସମ୍ମାନିତ । ନେଦରଲାଣ୍ଡ, ଜର୍ମାନୀ, ଇଂଲଣ୍ଡ, ଇଟାଲୀ ଆଦି ଦେଶଗୁଡ଼ିକରେ ତାଙ୍କ ଚିତ୍ରକଳାର ପ୍ରଦର୍ଶନୀ ହୋଇସାରିଛି । ବିଦେଶରେ ଭାରତର ସୁନାମକୁ ଦ୍ୱିଗୁଣିତ କରିଥିବା ଭଜ୍ଜୁ ଶ୍ୟାମଙ୍କ ପ୍ରତିଭାର ପ୍ରଶଂସା ସ୍ୱରୂପ ତାଙ୍କୁ ପଦ୍ମଶ୍ରୀ ସମ୍ମାନ ପ୍ରଦାନ କରାଗଲା ।

କେରଳର ଆଦିବାସୀ ମହିଳା ଳକ୍ଷ୍ମୀକୁଟ୍ଟୀଙ୍କ କାହାଣୀ ଶୁଣି ଆପଣମାନେ ସୁଖଦ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟରେ ଭରିଉଠିବେ । ଲକ୍ଷ୍ମୀକୁଟ୍ଟୀ କଲ୍ଲାରରେ ଶିକ୍ଷୟିତ୍ରୀ ଏବଂ ଏବେ ମଧ୍ୟ ଘଞ୍ଚ ଜଙ୍ଗଲ ମଧ୍ୟରେ ଆଦିବାସୀ ଅଂଚଳରେ ତାଳପତ୍ରରେ ନିର୍ମିତ କୁଡ଼ିଆରେ ବାସ କରନ୍ତି । ସେ ନିଜର ସ୍ମୃତିଶକ୍ତି ସହାୟତାରେ 500  ଆୟୁର୍ବେଦ ଔଷଧ ବା Herbal Medicine ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିଛନ୍ତି । ଚେରମୂଳିରୁ ଔଷଧ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିଛନ୍ତି । ସାପ କାମୁଡ଼ିବା ପରେ ବ୍ୟବହୃତ ହେଉଥିବା ଔଷଧ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବାରେ ତାଙ୍କର ନିପୁଣତା ରହିଛି । ଲକ୍ଷ୍ମୀଜୀ Herbal ଔଷଧ ସମ୍ବନ୍ଧିତ ନିଜର ଜ୍ଞାନ ଦ୍ୱାରା ସର୍ବଦା ସମାଜର ସେବା କରୁଛନ୍ତି । ଏହି ଅପରିଚିତ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱଙ୍କୁ ଚିହ୍ନି ସମାଜ ପାଇଁ ତାଙ୍କର ଅବଦାନ ନିମନ୍ତେ ତାଙ୍କୁ ପଦ୍ମଶ୍ରୀ ସମ୍ମାନରେ ସମ୍ମାନିତ କରାଗଲା । ଆଜି ଆଉ ଜଣଙ୍କର ନାଁ ନେବା ପାଇଁ ମୋର ମନ ହେଉଛି । ପଶ୍ଚିମବଙ୍ଗର 75 ବର୍ଷିୟା ସୁଭାସିନୀ ମିସ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ପୁରସ୍କାର ନିମନ୍ତେ ଚୟନ କରାଗଲା । ସୁଭାସିନୀ ମିସ୍ତ୍ରୀ ଏପରି ଜଣେ ମହିଳା ଯିଏକି ଡାକ୍ତରଖାନା ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିବା ପାଇଁ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ଘରେ ବାସନ ମାଜିଲେ, ପରିବା ବିକ୍ରିକଲେ । ସେ ଯେତେବେଳେ 23ବର୍ଷ ବୟସର ଥିଲେ, ଚିକିତ୍ସା ଅଭାବରୁ ତାଙ୍କ ସ୍ୱାମୀଙ୍କର ମୃତ୍ୟୁ ହୋଇଥିଲା ଏବଂ ଏହି ଘଟଣାଟି ତାଙ୍କୁ ଗରିବମାନଙ୍କ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ଡାକ୍ତରଖାନା ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିବା ପାଇଁ ପ୍ରେରିତ କଲା । ତାଙ୍କର ଅକ୍ଲାନ୍ତ ପରିଶ୍ରମ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ଡାକ୍ତରଖାନାରେ ଆଜି ହଜାର-ହଜାର ଗରିବ ଲୋକଙ୍କ ନିଃଶୁଳ୍କ ଚିକିତ୍ସା କରାଯାଉଛି । ମୋର ପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଶ୍ୱାସ ଯେ ଆମର ବହୁରତ୍ନା ବସୁନ୍ଧରାରେ ଏହିପରି ଅନେକ ପୁରୁଷ-ରତ୍ନ ଅଛନ୍ତି, କେତେ ନାରୀ ରତ୍ନ ବି ଅଛନ୍ତି, ଯେଉଁମାନଙ୍କୁ କେହିବି ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ କି ଚିହ୍ନନ୍ତି ବି ନାହିଁ । ଏହିପରି ବ୍ୟକ୍ତିମାନଙ୍କର ପରିଚୟ ସୃଷ୍ଟି ନ ହେବା ସମାଜ ପାଇଁ ଅହିତକର । ପଦ୍ମ ପୁରସ୍କାର ଗୋଟିଏ ମାଧ୍ୟମ କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ କହିବି ଯେ ଆମର ଚତୁଃପାର୍ଶ୍ଵରେ ଆମ ସମାଜ ପାଇଁ ବଞ୍ଚୁଥିବା, ସମାଜ ନିମନ୍ତେ ନିଜର ସମଗ୍ର ଜୀବନକୁ ସମର୍ପିତ କରୁଥିବା ଲକ୍ଷାଧିକ ଲୋକ ଅଛନ୍ତି । କେବେ ନା’କେବେ ସେମାନଙ୍କୁ ସମାଜ ମଧ୍ୟକୁ ଆଣିବା ଆବଶ୍ୟକ । ସେମାନେ ମାନ-ସମ୍ମାନ ପାଇଁ କାମ କରୁନାହାନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ସେମାନଙ୍କର କାର୍ଯ୍ୟ ଦ୍ୱାରା ଆମମାନଙ୍କୁ ପ୍ରେରଣା ମିଳୁଛି । ବିଦ୍ୟାଳୟ ତଥା ମହାବିଦ୍ୟାଳୟମାନଙ୍କୁ ଏହିପରି ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଆମନ୍ତ୍ରିତ କରି ସେମାନଙ୍କର ଅନୁଭୂତିକୁ ଶୁଣିବା ଦରକାର । ପୁରସ୍କାର ବ୍ୟତୀତ ସମାଜରେ ମଧ୍ୟ କିଛି ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ହେବା ଦରକାର ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ପ୍ରତିବର୍ଷ ଜାନୁଆରୀ 9 ତାରିଖରେ ଆମେ ‘ପ୍ରବାସୀ ଭାରତୀୟ ଦିବସ’ ପାଳନ କରୁଛୁ । ଏହି ଜାନୁଆରୀ 9 ତାରିଖରେ ହିଁ ପୂଜ୍ୟ ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀ ଦକ୍ଷିଣ ଆଫ୍ରିକାରୁ ଭାରତ ଫେରିଥିଲେ । ଏହିଦିନ ଆମେ ଭାରତରେ ତଥା ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱରେ ବାସ କରୁଥିବା ଭାରତୀୟଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଥିବା ଅତୁଟ ସମ୍ପର୍କର ଆନନ୍ଦୋତ୍ସବ ପାଳନ କରୁ । ଚଳିତ ବର୍ଷ ‘ପ୍ରବାସୀ ଭାରତୀୟ ଦିବସ’ ଅବସରରେ ଗୋଟିଏ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଆୟୋଜିତ ହୋଇଥିଲା ଯେଉଁଥିରେ ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱରେ ରହୁଥିବା ସମସ୍ତ ଭାରତୀୟ ବଂଶୋଦ୍ଭବ ସାଂସଦ ଓ ମେୟରମାନଙ୍କୁ ଆମନ୍ତ୍ରିତ କରାଯାଇଥିଲା । ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଏହାଜାଣି ଖୁସି ଲାଗିବ ଯେ ସେହି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ମାଲେସିଆ, ନିଉଜିଲାଣ୍ଡ, ସୁଇଜରଲାଣ୍ଡ, ପର୍ତ୍ତୁଗାଲ, ମରିସସ, ଫିଜି, ତାଞ୍ଜାନିଆ, କେନିଆ, କାନାଡ଼ା, ବ୍ରିଟେନ, ସୁରୀନାମ, ଦକ୍ଷିଣଆଫ୍ରିକା ଓ ଆମେରିକାରୁ ତଥା ଆହୁରି ମଧ୍ୟ ଅନେକ ଦେଶରୁ ଭାରତୀୟ ବଂଶୋଦ୍ଭବ ସାଂସଦ ଓ ମେୟରମାନେ ଆସି ଅଂଶଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ । ଏହା ମୋର ଆନନ୍ଦ ଯେ ବିଭିନ୍ନ ଦେଶରେ ରହୁଥିବା ଭାରତୀୟ ବଂଶୋଦ୍ଭବ ଲୋକମାନେ ସେହି ଦେଶଗୁଡ଼ିକର ସେବା ତ କରୁଛନ୍ତି, ତା’ସଂଗେ ସଂଗେ ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ଭାରତ ସହିତ ଘନିଷ୍ଠ ସମ୍ବନ୍ଧ ସ୍ଥାପିତ କରିରଖିଛନ୍ତି । ଏଥର ୟୁରୋପୀୟ ସଂଘ ମୋ ନିକଟକୁ ଗୋଟିଏ କ୍ୟାଲେଣ୍ଡର ପଠାଇଛି ଯେଉଁଥିରେ ସେମାନେ ୟୁରୋପର ବିଭିନ୍ନ ଦେଶରେ ବାସ କରୁଥିବା ଭାରତୀୟମାନଙ୍କ ବିଭିନ୍ନ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଅବଦାନକୁ ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ଭାବରେ ପ୍ରଦର୍ଶିତ କରିଛନ୍ତି । ଆମ ଭାରତୀୟ ବଂଶୋଦ୍ଭବ ଲୋକମାନେ,ଯେଉଁମାନେ କି ୟୁରୋପର ବିଭିନ୍ନ ଦେଶରେ ବାସ କରୁଛନ୍ତି – କେହି ସାଇବର ସୁରକ୍ଷାରେ କାମ କରୁଅଛି ତ’କେହି ଆୟୁର୍ବେଦ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ, ଆଉ କେହି ନିଜ ସଂଗୀତ ଓ କବିତା ଦ୍ୱାରା ସମାଜକୁ ମନ୍ତ୍ରମୁଗ୍ଧ କରୁଛି । କେହି ‘ଜଳବାୟୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ’ ସମ୍ପର୍କିତ ଗବେଷଣା କରୁଛନ୍ତି ତ ଆଉ କେହି ଭାରତୀୟ ଗ୍ରନ୍ଥଗୁଡ଼ିକ ଉପରେ କାମ କରୁଛନ୍ତି, କେହି ଟ୍ରକ ଚାଳନା କରି ଗୁରୁଦ୍ୱାର ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିଛି ତ କେହି ମସଜିଦ୍ ନିର୍ମାଣ କରିଛି । ଅର୍ଥାତ ଯିଏ ଯେଉଁଠାରେ ବି ଆମ ଲୋକମାନେ ଅଛନ୍ତି, ସେମାନେ ସେଠାକାର ଧରିତ୍ରୀକୁ କୌଣସି ନା କୌଣସି ଭାବରେ ସୁସଜ୍ଜିତ କରିଆସୁଛନ୍ତି । ଭାରତୀୟ ବଂଶୋଦ୍ଭବ ଲୋକମାନଙ୍କର ପ୍ରତିଭାକୁ ଚିହ୍ନିଥିବା ତଥା ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱବାସୀଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କ ବିଷୟରେ ସୂଚନା ପ୍ରଦାନ କରିଥିବା ହେତୁ ମୁଁ ୟୁରୋପୀୟ ସଂଘକୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେବାକୁ ଚାହିଁବି ।

ଜାନୁୟାରୀ 30 ତାରିଖ ପୂଜ୍ୟ ବାପୁଙ୍କର ପୁଣ୍ୟତିଥି ଯିଏକି ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଏକ ନୂଆ ମାର୍ଗ ଦେଖାଇଛନ୍ତି । ସେହିଦିନ ଆମେ ‘ଶହୀଦ ଦିବସ’ ପାଳନ କରୁ । ସେଦିନ ଆମେ ଦେଶର ସୁରକ୍ଷା ନିମନ୍ତେ ନିଜର ପ୍ରାଣବଳି ଦେଇଥିବା ମହାନ ଶହୀଦମାନଙ୍କୁ ଦିନ ଏଗାରଟା ସମୟରେ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ଅର୍ପଣ କରୁ । ଶାନ୍ତି ଓ ଅହିଂସାର ମାର୍ଗ ଏହା ବାପୁଜୀଙ୍କର ମାର୍ଗ । ଭାରତ ହେଉ କି ବିଶ୍ୱ, ବ୍ୟକ୍ତି ହେଉ ବା ପରିବାର କିମ୍ବା ସମାଜ, ପୂଜ୍ୟବାପୁ ଯେଉଁ ଆଦର୍ଶକୁ ପାଥେୟ କରି ବଂଚିଲେ, ଆମମାନଙ୍କୁ ଯେଉଁ କଥା ଶିଖେଇଲେ, ତାହାସବୁ ଆଜି ମଧ୍ୟ ଅତ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରାସଙ୍ଗିକ । ସେସବୁ ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ମାତ୍ର ନ ଥିଲା । ଆଜି ବି ଆମେ ପ୍ରତି କ୍ଷେତ୍ରରେ ଦେଖୁଛୁ ଯେ ବାପୁଙ୍କର ଉପଦେଶ କେତେ ମାତ୍ରାରେ ଠିକ ଥିଲା । ଯଦି ଆମେ ପ୍ରତିଜ୍ଞା କରିବା ଯେ ବାପୁଙ୍କ ମାର୍ଗରେ ଯେତିକି ଚାଲିପାରିବା, ଚାଲିବା, ତା’ହେଲେ ଏହାଠାରୁ ମହାନ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ଆଉ କ’ଣ ହେଇପାରେ?

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ମୁଁ ଆପଣ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ନବବର୍ଷ 2018 ଉପଲକ୍ଷେ ଶୁଭକାମନା ଜଣାଇବା ସହ ନିଜ କଥାକୁ ବିରାମ ଦେଉଛି । ବହୁତ ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ । ନମସ୍କାର ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ନମସ୍କାର । “ମନ୍ କି ବାତ୍”ର ଚଳିତ ବର୍ଷର ଏହା ଶେଷ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଆଉ ପୁଣି ସଂଯୋଗର କଥା ଦେଖନ୍ତୁ, ଆଜି 2017 ମସିହାର ଶେଷଦିନ । ଏହି ବର୍ଷ ତମାମ ଆମେ ଓ ଆପଣମାନେ ଅନେକ କଥା ପରସ୍ପର ମଧ୍ୟରେ ବାଣ୍ଟିଲେ । ମନ କି ବାତ୍ ପାଇଁ ବହୁ ସଂଖ୍ୟାରେ ଆପଣମାନଙ୍କ ଚିଠି, ମତାମତ, ଚିନ୍ତାଧାରାର ଆଦାନ ପ୍ରଦାନ ମୋ ପାଇଁ ସବୁବେଳେ ଗୋଟିଏ ନୂତନ ଶକ୍ତି ନେଇ ଆସିଥାଏ । କିଛି ଘଣ୍ଟା ପରେ, ବର୍ଷ ବଦଳିଯିବ, କିନ୍ତୁ ଆମ କଥାବାର୍ତ୍ତାର ଏହି ଧାରା ଆଗକୁ ମଧ୍ୟ ଏମିତି ଜାରି ରହିବ । ଆଗାମୀ ବର୍ଷରେ ଆମେ ଆହୁରି ନୂଆ ନୂଆ ବିଷୟରେ କଥାହେବା ଓ ନୂଆ ନୂଆ ଅନୁଭୂତିମାନ ବାଣ୍ଟିବା । ଆପଣ ସମସ୍ତଙ୍କୁ 2018 ପାଇଁ ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭେଚ୍ଛା । କିଛିଦିନ ତଳେ ଡିସେମ୍ବର 25 ତାରିଖ ଦିନ ସାରା ବିଶ୍ୱରେ ବଡ଼ଦିନର ପର୍ବ ଆନନ୍ଦ ଓ ଉଲ୍ଲାସର ସହ ପାଳିତ ହେଲା । ଭାରତରେ ମଧ୍ୟ ଲୋକେ ଏହି ଉତ୍ସବକୁ ଉତ୍ସାହର ସହିତ ପାଳନ କଲେ । ବଡ଼ଦିନ ଅବସରରେ ଆମେ ସମସ୍ତେ ଯୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ମହାନ ଶିକ୍ଷଣୀୟ କଥାଗୁଡ଼ିକୁ ସ୍ମରଣ କରିଥାଉ । ଯୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟ ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ ଗୁରୁତ୍ୱ ଯେଉଁକଥା ଉପରେ ଦେଇଥିଲେ ତାହା ଥିଲା “ସେବା-ଭାବନା” । ସେବାଭାବର ସାରମର୍ମ ଆମେ ବାଇବେଲରେ ମଧ୍ୟ ଦେଖିଥାଉଁ ।

“The Son of Man has come, not to be served,

But to serve,

And to give his life, as blessing

To all humankind.” 

ଏହା ସେବାର ମାହାତ୍ମ୍ୟକୁ ଦର୍ଶାଏ । ବିଶ୍ୱର ଯେକୌଣସି ଜାତି ହେଉ, ଧର୍ମ ହେଉ, ପରମ୍ପରା ହେଉ, ବର୍ଣ୍ଣ ହେଉ ସେବା ଭାବନା, ମାନବୀୟ ମୂଲ୍ୟବୋଧର ଗୋଟିଏ ଅମୂଲ୍ୟ ପରିଚୟ । ଆମ ଦେଶରେ ଆମେ “ନିଷ୍କାମ କର୍ମ” କଥା କହିଥାଉଁ ଏହାର ଅର୍ଥ ଏପରି ସେବା ଯାହା ବଦଳରେ ଆମେ କୌଣସି ଆଶା ରଖିନଥାଉଁ । ଆମର ତ କୁହାଯାଇଛି “ସେବା ପରମୋ ଧର୍ମଃ” । “ଜୀବ-ସେବା” ହିଁ “ଶିବ-ସେବା” ଆଉ ଗୁରୁଦେବ ରାମକୃଷ୍ଣ ପରମହଂସ ତ କହୁଥିଲେ ଶିବ-ଭାବରେ ଜୀବ-ସେବା କରିବା ଅର୍ଥାତ୍ ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱରେ ଏହି ମାନବିକ ମୂଲ୍ୟବୋଧଗୁଡ଼ିକ ସମାନ । ଆସନ୍ତୁ, ଆମେ ମହାପୁରୁଷମାନଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରି, ପବିତ୍ର ଦିନଗୁଡ଼ିକୁ ମନେପକାଇ, ଆମର ଏହି ମହାନ ମୂଲ୍ୟବୋଧର ପରମ୍ପରାକୁ, ନୂତନ ଚେତନା ଦେବା, ନୂତନ ଶକ୍ତି ଦେବା ଏବଂ ନିଜେ ମଧ୍ୟ ସେହି ଧାରାରେ ଜୀବନଯାପନ କରିବାର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା କରିବା ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଚଳିତବର୍ଷ ଗୁରୁ ଗୋବିନ୍ଦ ସିଂଙ୍କର 350ତମ ପ୍ରକାଶ ପର୍ବର ବର୍ଷ ମଧ୍ୟ ଥିଲା । ଗୁରୁଗୋବିନ୍ଦ ସିଂଙ୍କର ସାହସ ଓ ତ୍ୟାଗରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଅସାଧାରଣ ଜୀବନ ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ପ୍ରେରଣାର ସ୍ରୋତ ଅଟେ । ଗୁରୁ ଗୋବିନ୍ଦ ସିଂ ମହାନ ଜୀବନ ମୂଲ୍ୟବୋଧର ଉପଦେଶ ଦେଇଥିଲେ ଏବଂ ସେହି ମୂଲ୍ୟବୋଧ ଆଧାରରେ ସ୍ୱୟଂ ମଧ୍ୟ ଜୀବନଯାପନ କରିଥିଲେ । ଜଣେ ଗୁରୁ, କବି, ଦାର୍ଶନିକ, ମହାନ ଯୋଦ୍ଧା ଭାବେ ଗୁରୁ ଗୋବିନ୍ଦ ସିଂ ଏହି ସମସ୍ତ ଭୂମିକାରେ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ପ୍ରେରଣା ଯୋଗାଇବାର କାର୍ଯ୍ୟ କରିଛନ୍ତି । ସେ ଅନ୍ୟାୟ ଓ ଉତ୍ପୀଡ଼ନ ବିରୋଧରେ ସଂଗ୍ରାମ କରିଥିଲେ । ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଜାତି ଓ ଧର୍ମର ବନ୍ଧନକୁ ଛିନ୍ନ କରିବାର ଶିକ୍ଷା ଦେଇଥିଲେ । ଏହି ପ୍ରଚେଷ୍ଟାରେ ତାଙ୍କୁ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଭାବରେ ବହୁତ କିଛି ହରାଇବାକୁ ପଡ଼ିଥିଲା । କିନ୍ତୁ ସେ କେବେହେଲେ ବିଦ୍ୱେଷ ଭାବକୁ ସ୍ଥାନ ଦେଇନଥିଲେ । ଜୀବନର ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ପ୍ରେମ, ତ୍ୟାଗ ଓ ଶାନ୍ତିର ବାର୍ତ୍ତା ଦେଇଥିଲେ –  କେତେ ମହାନ ବିଶେଷତ୍ୱରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଥିଲା ତାଙ୍କର ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ । ଚଳିତ ବର୍ଷର ପ୍ରାରମ୍ଭରେ ଗୁରୁ ଗୋବିନ୍ଦସିଂଙ୍କର 350ତମ ଜୟନ୍ତୀ ଅବସରରେ ପାଟନାସାହେବରେ ଆୟୋଜିତ ପ୍ରକାଶ ଉତ୍ସବରେ ସାମିଲ ହେବା ମୋର ସୌଭାଗ୍ୟ ଥିଲା । ଆସନ୍ତୁ ଆମେ ସମସ୍ତେ ସଂକଳ୍ପ ଗ୍ରହଣ କରିବା ଏବଂ ଗୁରୁ ଗୋବିନ୍ଦ ସିଂଙ୍କର ମହାନ ଶିକ୍ଷା ଏବଂ ପ୍ରେରଣାଦାୟୀ ଜୀବନରୁ ଶିକ୍ଷାଗ୍ରହଣ କରି ତଦନୁଯାୟୀ ନିଜ ଜୀବନକୁ ଗଢ଼ି ତୋଳିବାର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା କରିବା ।

ପହିଲା ଜାନୁଆରୀ, 2018 ମାନେ ଆସନ୍ତାକାଲି – ମୋ ଦୃଷ୍ଟିରେ ଆସନ୍ତାକାଲିର ଦିନଟି ଗୋଟିଏ ବିଶେଷ ଦିନ । ଆପଣମାନେ ମଧ୍ୟ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଉଥିବେ, ନୂଆବର୍ଷ ତ ଆସେ, ଜାନୁୟାରୀ 1 ମଧ୍ୟ ପ୍ରତିବର୍ଷ ଆସେ, କିନ୍ତୁ ଯେତେବେଳେ ବିଶେଷ ବୋଲି କହୁଛି, ସେତେବେଳେ ପ୍ରକୃତରେ ଏହାର ବିଶେଷତ୍ୱ ରହିଛି । ଯେଉଁମାନେ 2000 ମସିହା କିମ୍ବା ଏହାପରେ ଜନ୍ମଗ୍ରହଣ କରିଛନ୍ତି ଅର୍ଥାତ୍ ଯେଉଁମାନେ ଏକବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀରେ ଜନ୍ମଗ୍ରହଣ କରିଛନ୍ତି ସେମାନେ ଜାନୁୟାରୀ 1, 2018ରୁ ଭୋଟର ହେବାର ଯୋଗ୍ୟତା ହାସିଲ କରିବା ଆରମ୍ଭ କରିବେ । ଭାରତୀୟ ଗଣତନ୍ତ୍ର, ଏକବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀର ଭୋଟରମାନଙ୍କୁ, (New India Voters)ନିଉ ଇଣ୍ଡିଆ ଭୋଟରମାନଙ୍କୁ ସ୍ୱାଗତ ଜଣାଉଛି । ମୁଁ ଆମର ଏହି ଯୁବବର୍ଗଙ୍କୁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି ଏବଂ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କରୁଛି ଯେ, ସେମାନେ ଭୋଟର ଭାବରେ ନିଜକୁ ପଞ୍ଜୀକୃତ କରନ୍ତୁ । ସାରା ଭାରତବର୍ଷ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଏକବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀର ଭୋଟର ରୂପରେ ସ୍ୱାଗତ କରିବା ପାଇଁ ଉତ୍ସୁକ । ଏକବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀର ଭୋଟର ଭାବରେ ଆପଣ ନିଜେ ମଧ୍ୟ ଗର୍ବ ଅନୁଭବ କରୁଥିବେ । ଆପଣଙ୍କ ଭୋଟ “ନିଉ ଇଣ୍ଡିଆ”ର ଆଧାର ହେବ । ଭୋଟ ବା ମତଦାନର ଶକ୍ତି ଗଣତନ୍ତ୍ରରେ ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ଶକ୍ତି । ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଲୋକଙ୍କ ଜୀବନରେ ସକାରାତ୍ମକ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆଣିବା ପାଇଁ ଭୋଟ ସବୁଠାରୁ ପ୍ରଭାବଶାଳୀ ମାଧ୍ୟମ । ଆପଣ କେବଳ ମତଦାନର ଅଧିକାରୀ ହେଉନାହାନ୍ତି, ଏକବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀର ଭାରତ କିଭଳି ହେବା ଉଚିତ୍?, ଏକବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀର ଭାରତ ସମ୍ପର୍କରେ ଆପଣଙ୍କ ସ୍ୱପ୍ନ କିଭଳି ହେବା ଉଚିତ୍? ଆପଣ ମଧ୍ୟ ଭାରତର ଏକବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀର ନିର୍ମାତା ହେଇପାରନ୍ତି ଆଉ ଏହାର ଆରମ୍ଭ ବିଶେଷ ଭାବରେ ଜାନୁଆରୀ 1 ତାରିଖରୁ ହେବାକୁ ଯାଉଛି । ଆଜି ମୋର ଏହି “ମନ୍ କି ବାତ୍”ରେ ମୁଁ 18ରୁ 25 ବର୍ଷର ଶକ୍ତି ଓ ସଂକଳ୍ପରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଆମର ଯଶସ୍ୱୀ ଯୁବବର୍ଗଙ୍କ ସହିତ କଥା ହେବାକୁ ଚାହୁଁଛି ।

ମୁଁ ସେମାନଙ୍କୁ “New India Youth” ନବ ଭାରତର ଯୁବଶକ୍ତି ମନେକରେ । ନବ ଭାରତର ଯୁବଶକ୍ତି ବା “New India Youth”ର ଅର୍ଥ ହେଲା – ଉତ୍ସାହ, ଉଦ୍ଦୀପନା ଓ ଶକ୍ତି । ଆମର ଏହି ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଯୁବବର୍ଗଙ୍କ ଦକ୍ଷତା ଓ ଶକ୍ତି ବଳରେ ହିଁ ଆମର “ନିଉ ଇଣ୍ଡିଆ”ର ସ୍ୱପ୍ନ ସତ୍ୟ ହେବ ।

ଆମେ ଯେତେବେଳେ ନୂତନ ଭାରତ କଥା କହୁଛୁ, ଆମର ସେହି ନୂତନ ଭାରତ ଜାତିବାଦ, ସମ୍ପ୍ରଦାୟବାଦ, ଆତଙ୍କବାଦ, ଦୁର୍ନୀତି ରୂପକ ବିଷ ବଳୟରୁ ମୁକ୍ତ ହେଉ । ଅସ୍ୱଚ୍ଛତା ଓ ଦାରିଦ୍ର୍ୟରୁ ମୁକ୍ତ ହେଉ । ନିଉ ଇଣ୍ଡିଆ– ଯେଉଁଠିକି ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ସମାନ ସୁଯୋଗ ରହୁ, ସମସ୍ତଙ୍କର ଆଶା-ଆକାଂକ୍ଷା ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେଉ । ନୂତନ ଭାରତରେ ଶାନ୍ତି, ଏକତା ଓ ସଦ୍ଭାବନା ଆମର ମାର୍ଗଦର୍ଶୀ ବଳ ହେଉ । ମୋର ଏହି New India Youth ଆଗେଇ ଆସନ୍ତୁ ଏବଂ ନିଉ ଇଣ୍ଡିଆ କିଭଳି ହେବ ସେ ସମ୍ପର୍କରେ ବିଚାର ବିମର୍ଷ କରନ୍ତୁ । ସେ ନିଜ ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ମାର୍ଗ ବାଛି ନିଅନ୍ତୁ, ଯାହା ସହିତ ସେ ଜଡ଼ିତ, ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସେଥିରେ ସାମିଲ କରନ୍ତୁ, ମିଳିମିଶି ସମସ୍ତେ ଆଗେଇ ଚାଲନ୍ତୁ । ଆପଣ ମଧ୍ୟ ଉନ୍ନତି କରନ୍ତୁ, ଦେଶ ମଧ୍ୟ ଉନ୍ନତି କରୁ । ବର୍ତ୍ତମାନ ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ଆପଣମାନଙ୍କ ସହିତ କଥା ହେଉଛି ସେତେବେଳେ ମୋ ମନରେ ଗୋଟିଏ ଚିନ୍ତା ଜୁଟିଲା ଯେ, ଆମେ ଭାରତର ପ୍ରତି ଜିଲ୍ଲାରେ ଅଭ୍ୟାସ ସଂସଦ(Mock Parliament)ର ଆୟୋଜନ କରିପାରିବା କି? ଯେଉଁଠାରେ ଏହି 18ରୁ 25 ବର୍ଷର ଯୁବକ-ଯୁବତୀ ଏକାଠି ମିଶି ନୂଆ ଭାରତ ସମ୍ପର୍କରେ ବିଚାର ମନ୍ଥନ କରନ୍ତୁ, ବାଟ ଖୋଜନ୍ତୁ, ଯୋଜନାମାନ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରନ୍ତୁ । 2022 ସୁଦ୍ଧା ଆମେ କିପରି ଆମର ସଂକଳ୍ପଗୁଡ଼ିକୁ ପୂରଣ କରିପାରିବା, ଆମେ ଏଭଳି ଗୋଟିଏ ଭାରତର ନିର୍ମାଣ କେମିତି କରିପାରିବା ଯାହାର ସ୍ୱପ୍ନ ଆମ ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମୀମାନେ ଦେଖିଥିଲେ? ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀ ଆମ ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମକୁ ଗୋଟିଏ ଜନ-ଆନ୍ଦୋଳନରେ ପରିଣତ କରିଦେଇଥିଲେ । ମୋର ଯୁବବନ୍ଧୁଗଣ ଏକବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀର ଭବ୍ୟ-ଦିବ୍ୟ ଭାରତ ପାଇଁ ଆମେ ମଧ୍ୟ ଗୋଟିଏ ଜନ-ଆନ୍ଦୋଳନ ସୃଷ୍ଟି କରିବାର ସମୟ ଆସିଛି । ପ୍ରଗତିର ଜନ ଆନ୍ଦୋଳନ । ସମର୍ଥ ଓ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଭାରତର ଜନ ଆନ୍ଦୋଳନ ।

ମୁଁ ଚାହୁଁଛି ଏବଂ ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେଉଛି ଯେ, ଅଗଷ୍ଟ 15 ପାଖାପାଖି ଦିଲ୍ଲୀରେ ଗୋଟିଏ ଅଭ୍ୟାସ ସଂସଦର ଆୟୋଜନ ହେଉ, ଯେଉଁଠି ଦେଶର ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜିଲ୍ଲାରୁ ବଛାଯାଇଥିବା ଜଣେ ଯୁବକ କିମ୍ବା ଯୁବତୀ, ଆଗାମୀ ପାଞ୍ଚ ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ କିଭଳି ନୂଆ ଭାରତର ନିର୍ମାଣ ହୋଇପାରେ, ସଂକଳ୍ପରୁ ସିଦ୍ଧି କିଭଳି ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇପାରେ – ଏ ବିଷୟରେ ଆଲୋଚନା କରନ୍ତୁ । ଆଜି ଯୁବବର୍ଗଙ୍କ ପାଇଁ ଅନେକ ସୁଯୋଗ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛି । ଦକ୍ଷତା ବିକାଶରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ନବସୃଜନ ଏବଂ ଉଦ୍ୟୋଗୀତା କ୍ଷେତ୍ରରେ ଆମ ଯୁବବର୍ଗ ଆଗେଇ ଆସୁଛନ୍ତି ଏବଂ ସଫଳତା ମଧ୍ୟ ଲାଭ କରୁଛନ୍ତି । ମୁଁ ଚାହୁଁଛି ଯେ, ଏହି ସମସ୍ତ ସୁଯୋଗ, ଯୋଜନା ସମ୍ପର୍କରେ ସୂଚନା ନୂଆ ଭାରତର ଯୁବଶକ୍ତିଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ ଜାଗାରେ ମିଳୁ । ଏଥିପାଇଁ ଏଭଳି କିଛି ବ୍ୟବସ୍ଥା କରାଯାଉ, ଯାହାଫଳରେ 18 ବର୍ଷ ବୟସରେ ପଦାର୍ପଣ କରୁ କରୁ ସେମାନେ ଏହି ଦୁନିଆ ବିଷୟରେ, ଏ ସମସ୍ତ ସୁଯୋଗ ସମ୍ପର୍କରେ ସହଜରେ ଜାଣିପାରନ୍ତୁ ଏବଂ ଏଗୁଡ଼ିକର ଲାଭ ମଧ୍ୟ ଉଠାଇପାରନ୍ତୁ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଗତଥର ମନ କି ବାତ୍ ରେ ମୁଁ ଆପଣମାନଙ୍କ ସହ ସକାରାତ୍ମକତା ବା Positivity ସମ୍ପର୍କରେ କଥା ହୋଇଥିଲି । ଗୋଟିଏ ସଂସ୍କୃତ ଶ୍ଲୋକ ମୋର ମନେପଡ଼ୁଛି :-

ଉତ୍ସାହୋ ବଳବାନାର୍ଯ୍ୟ, ନାସ୍ତ୍ୟୁତ୍ସାହାତ୍ପରଂ ବଳମ୍ ।

ସୋତ୍ସାହସ୍ୟ ଚ ଲୋକେଷୁ ନ କିଂଚିଦପି ଦୁର୍ଲ୍ଲଭମ୍ ।

ଏହାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି, ଉତ୍ସାହରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ଅତ୍ୟନ୍ତ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ହୋଇଥାଏ କାରଣ ଉତ୍ସାହରୁ ବଳି ଆଉ କିଛି ନାହିଁ । ସକାରାତ୍ମକତା ଓ ଉତ୍ସାହରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ବ୍ୟକ୍ତି ପାଇଁ କିଛି ବି ଅସମ୍ଭବ ନୁହେଁ । ଇଂରାଜୀରେ ମଧ୍ୟ ଲୋକେ କହନ୍ତି – “Pessimism leads to weakness, optimism to power” ଅର୍ଥାତ ନକାରାତ୍ମକତାରୁ ଦୁର୍ବଳତା, ଆଶାରୁ ଉତ୍ସାହ ଓ ଶକ୍ତି । ଗତ “ମନ୍ କି ବାତ୍”ରେ ମୁଁ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ 2017ର ସେମାନଙ୍କର ସକାରାତ୍ମକ ମୁହୁର୍ତ୍ତଗୁଡ଼ିକୁ ବାଣ୍ଟିବା ଏବଂ ଗୋଟିଏ ସକାରାତ୍ମକ ବାତାବରଣରେ 2018କୁ ସ୍ୱାଗତ କରିବା ପାଇଁ ଅନୁରୋଧ କରିଥିଲି ।

ବହୁସଂଖ୍ୟାରେ ଲୋକେ ସାମାଜିକ ଗଣମାଧ୍ୟମ, ମାଇଗଭ ଏବଂ NarendraModi App ରେ ଖୁବ ଗଠନମୁଳକ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ଦେଇ ନିଜର ଅନୁଭୂତିମାନ ବାଣ୍ଟିଥିବାରୁ ମୁଁ ବହୁତ ଖୁସି । Positive India hashtag (#) ସହ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଟ୍ଵିଟ କରାଗଲା ଯାହା ପାଖାପାଖି 150 କୋଟିରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵ ଲୋକଙ୍କ ପାଖକୁ ପହଂଚିପାରିଲା । ସକାରାତ୍ମକତା(Positivity)ର ଯେଉଁ ପ୍ରସାର ଭାରତରୁ ଆରମ୍ଭ ହେଲା, ତାହା ଏକ ପ୍ରକାର ସାରା ବିଶ୍ୱକୁ ବ୍ୟାପିଗଲା । ଯେଉଁ ଟୁଇଟ ଏବଂ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ଆସିଲା ସେଗୁଡ଼ିକ ପ୍ରକୃତରେ ପ୍ରେରଣାଦାୟୀ ଥିଲା । ଏହା ଗୋଟିଏ ସୁଖଦ ଅନୁଭୂତି ଥିଲା । କିଛି ଦେଶବାସୀ ଚଳିତବର୍ଷର ସେହି ଘଟଣାବଳୀ ସମ୍ପର୍କରେ ଲେଖିଲେ ଯାହା ସେମାନଙ୍କ ମନ ଉପରେ ସକାରାତ୍ମକ ପ୍ରଭାବ ପକାଇଛି । କିଛି ଲୋକ ନିଜର ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଉପଲବ୍ଧିଗୁଡ଼ିକୁ ମଧ୍ୟ Share କଲେ । ସେମାନେ ହେଲେ –

# SOUND BITE #

# ମୋ’ ନାମ ମୀନୁ ଭାଟିଆ । ମୁଁ ମୟୂର ବିହାର, ପକେଟ୍ ୱାନ୍, ଫେଜ୍ ୱାନ୍, ଦିଲ୍ଲୀରେ ରହେ । ମୋ ଝିଅ ଏମ୍.ବି.ଏ. କରିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲା, ଯେଉଁଥିପାଇଁ ମୋର ବ୍ୟାଙ୍କଋଣର ଆବଶ୍ୟକତା ଥିଲା ଏବଂ ତାହା ମୋତେ ବଡ଼ ସହଜରେ ମିଳିଗଲା ଯାହାଫଳରେ ମୋ’ ଝିଅର ପାଠପଢ଼ା ସମ୍ଭବ ହୋଇପାରିଲା ।

# ମୋ’ ନାମ ଜ୍ୟୋତି ରାଜେନ୍ଦ୍ର ୱାଡ଼େ । ମୁଁ ବୋଡଲ୍ରୁ କହୁଛି, ମୋ’ ସ୍ୱାମୀ ପ୍ରତିମାସ ଏକଟଙ୍କା କଟୁଥିବା ଏକ ବୀମା କରିଥିଲେ । ଦୁର୍ଘଟଣାରେ ତାଙ୍କର ମୃତ୍ୟୁ ହେବାରୁ ମୋର ପରିସ୍ଥିତି ଯେପରି ଦୟନୀୟ ହୋଇପଡ଼ିଲା, ତାହା ମୋତେ ହିଁ ଜଣା । ସରକାରଙ୍କର ଏହି ସହାୟତା ମୋ’ ପାଇଁ ବହୁତ ଲାଭପ୍ରଦ ହେଲା, ଫଳରେ ମୁଁ ନିଜକୁ କିଛିଟା ସମ୍ଭାଳିନେଲି ।

# ମୋ’ ନାମ ସନ୍ତୋଷ ଯାଦବ । 2017ରେ ମୋ ଗ୍ରାମ ଭିନ୍ନର ଦେଇ ଜାତୀୟ ରାଜପଥ ନିର୍ମାଣ କରାଗଲା । ଏହାଫଳରେ ଆମ ସଡ଼କଗୁଡ଼ିକର ବହୁତ ଉନ୍ନତି ହୋଇପାରିଲା ତଥା ବ୍ୟବସାୟ ମଧ୍ୟ ବୃଦ୍ଧି ହେବାରେ ଲାଗିଲା ।

# ମୋ’ ନାମ ଦୀପାଂଶୁ ଆହୂଜା । ମୁଁ ବସ୍ତୀ ସାଦତଗଞ୍ଜ, ଜିଲ୍ଲା ସାହାରନପୁର, ଉତ୍ତରପ୍ରଦେଶର ନିବାସୀ । ଦୁଇଗୋଟି ଘଟଣା ଯାହାକି ଆମ ଭାରତୀୟ ସୈନ୍ୟମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ସମ୍ପାଦିତ ହେଲା; ଗୋଟିଏ ସର୍ଜିକାଲ୍ ଷ୍ଟ୍ରାଇକ୍ ଦ୍ୱାରା ପାକିସ୍ଥାନ ମାଟିରେ ଗଢ଼ିଉଠିଥିବା ଆତଙ୍କବାଦର ଆଡ୍ଡାସ୍ଥଳୀଗୁଡ଼ିକୁ ଧ୍ୱଂସ କରିଦିଆଗଲା ଏବଂ ଦ୍ୱିତୀୟଟି ଡୋକଲାମ୍ ରେ ଭାରତୀୟ ସୈନିକଙ୍କର ପରାକ୍ରମ ପ୍ରଦର୍ଶନ – ଯାହାକି ଅତୁଳନୀୟ ଥିଲା ।

# ମୋ’ ନାମ ସତୀଶ ବେୱାନୀ । ଆମ ଅଂଚଳରେ ପାଣିର ସମସ୍ୟା ଥିଲା । ବିଗତ ଚାଳିଶ ବର୍ଷ ଧରି ଆମେମାନେ ଆର୍ମି ପାଇପଲାଇନ୍ ଉପରେ ନିର୍ଭରଶୀଳ ଥିଲୁ । କିନ୍ତୁ ଏବେ ଗୋଟିଏ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ପାଇପଲାଇନ୍ ନିର୍ମାଣ କରାଗଲା । ଏହା 2017 ରେ ଆମ ପାଇଁ ବହୁତ ବଡ଼ ଉପଲବ୍ଧି ।

ଏମିତି ଅନେକ ଲୋକ ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ ନିଜ ନିଜ ସ୍ତରରେ ଏପରି କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି ଯାହାଦ୍ୱାରା ବହୁ ଲୋକଙ୍କ ଜୀବନରେ ସକାରାତ୍ମକ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆସୁଛି । ବାସ୍ତବରେ ଏହାହିଁ ନୂଆ ଭାରତ, ଯାହାକୁ ଆମେ ସମସ୍ତେ ମିଳିମିଶି ନିର୍ମାଣ କରୁଛୁ । ଆସନ୍ତୁ, ଏଇ ଛୋଟ ଛୋଟ ଆନନ୍ଦ ସହ ଆମେ ନୂଅବର୍ଷରେ ପ୍ରବେଶ କରିବା, ନବ-ବର୍ଷର ଶୁଭାରମ୍ଭ କରିବା ଏବଂ “ସକାରାତ୍ମକ ଭାରତ”ରୁ “ପ୍ରଗତିଶୀଳ ଭାରତ” ଦିଗରେ ଦୃଢ଼ତାର ସହ ଅଗ୍ରସର ହେବା । ଯେତେବେଳେ ଆମେସବୁ ସକାରାତ୍ମକତାର କଥା କହୁ, ଗୋଟିଏ କଥା Share କରିବା ପାଇଁ ମୋର ମଧ୍ୟ ମନହୁଏ । ନିକଟରେ ମୋତେ କାଶ୍ମୀରର ପ୍ରଶାସନିକ ସେବାର ଟପ୍ପର ଅଞ୍ଜୁମ୍ ବଶୀର ଖାଁ ଖଟ୍ଟକଙ୍କର ପ୍ରେରଣାଦାୟୀ କଥା ଜାଣିବାକୁ ମିଳିଲା । ସେ ଆତଙ୍କବାଦ ଓ ଘୃଣାର ଦଂଶନରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇ କାଶ୍ମୀର ପ୍ରଶାସନିକ ସେବା ପରୀକ୍ଷାରେ ଶୀର୍ଷ ସ୍ଥାନ ହାସଲ କରିଛନ୍ତି । ଆପଣମାନେ ଏହାଜାଣି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେବେ ଯେ 1990 ମସିହାରେ ଆତଙ୍କବାଦୀମାନେ ତାଙ୍କର ପୈତୃକ ଘରକୁ ଜଳାଇ ଦେଇଥିଲେ ।

ସେଠାରେ ଆତଙ୍କବାଦ ଓ ହିଂସା ଏତେ ଅଧିକ ଥିଲା ଯେ ତାଙ୍କ ପରିବାରକୁ ନିଜ ପୈତୃକ ଭୂମି ଛାଡ଼ି ବାହାରକୁ ଯିବାକୁ ପଡ଼ିଥିଲା । ଗୋଟିଏ ଛୋଟ ପିଲା ପାଇଁ ତା’ର ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗରେ ଏତେମାତ୍ରାର ହିଂସାର ପରିବେଶ ତା’ ହୃଦୟରେ ଅନ୍ଧକାରପୂର୍ଣ୍ଣ ଏବଂ ତିକ୍ତତାର ଭାବନା ସୃଷ୍ଟି କରିବା ନିମନ୍ତେ ଯଥେଷ୍ଟ ଥିଲା, କିନ୍ତୁ ଅଞ୍ଜୁମ ଏପରି ହେବାକୁ ଦେଲେନି । ସେ କେବେ ବି ନିରୁତ୍ସାହିତ ହେଲେନାହିଁ । ସେ ନିଜ ପାଇଁ ଏକ ଭିନ୍ନ ରାସ୍ତା ବାଛିଲେ – ଜନତାଙ୍କ ସେବାର ରାସ୍ତା । ସେ ପ୍ରତିକୂଳ ପରିସ୍ଥିତିରୁ ନିଜକୁ ମୁକ୍ତ କଲେ ତଥା ନିଜ ସଫଳତାର କାହାଣୀ ନିଜେ ହିଁ ଲେଖିଲେ । ଆଜି ସେ କେବଳ ଜାମ୍ମୁ ଓ କାଶ୍ମୀର ପାଇଁ ନୁହନ୍ତି, ସମଗ୍ର ଦେଶର ଯୁବବର୍ଗ ପାଇଁ ପ୍ରେରଣା ପାଲଟିଛନ୍ତି । ଅଞ୍ଜୁମ ଏହା ପ୍ରମାଣିତ କରିଛନ୍ତି ଯେ ପରିସ୍ଥିତି ଯେତେ ପ୍ରତିକୂଳ ହେଉନା କାହିଁକି, ସକାରାତ୍ମକ କାର୍ଯ୍ୟ ଦ୍ୱାରା ନିରାଶାର କଳାବାଦଲକୁ ପ୍ରତିହତ କରାଯାଇପାରେ ।

ଏବେ ଗତ ସପ୍ତାହରେ ମୋତେ ଜାମ୍ମୁ-କାଶ୍ମୀରର କିଛି ଝିଅମାନଙ୍କ ସହ ସାକ୍ଷାତ କରିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଲା । ସେମାନଙ୍କଠାରେ ଉତ୍ସାହ ଥିଲା, ଉଦ୍ଦୀପନା ଥିଲା, ସ୍ୱପ୍ନ ଥିଲା ଏବଂ ମୁଁ ତାଙ୍କଠାରୁ ଶୁଣିଲି ଯେ ସେମାନେ ଜୀବନର କେଉଁ-କେଉଁ କ୍ଷେତ୍ରରେ ବିକାଶ କରିବାକୁ ଚାହାନ୍ତି, ସତରେ ସେମାନେ କେତେମାତ୍ରାରେ ଆଶା-ଆକାଂକ୍ଷା ପୂର୍ଣ୍ଣ ମଣିଷ ଥିଲେ । ସେମାନଙ୍କ ସହ ମୁଁ କଥାହେଲି । ତାଙ୍କଠାରେ ନିରାଶାର କୌଣସି ଚିହ୍ନବର୍ଣ୍ଣ ନ ଥିଲା – କେବଳ ଥିଲା ଉତ୍ସାହ, ଉଦ୍ଦୀପନା, ଶକ୍ତି, ସ୍ୱପ୍ନ ଏବଂ ସଂକଳ୍ପ । ସେହି ଝିଅମାନଙ୍କ ସହ ମୁଁ ଯେତେ ସମୟ ଅତିବାହିତ କଲି, ମୋତେ ପ୍ରେରଣା ପ୍ରାପ୍ତ ହେଲା । ଏମାନେ ହିଁ ଦେଶର ଶକ୍ତି । ଏହି ଯୁବଶକ୍ତି ହିଁ ମୋ ଦେଶର ଭବିଷ୍ୟତ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ; କେବଳ ଆମ ଦେଶର ନୁହେଁ, ଯେତେବେଳେ ବି କେବେ ବିଶ୍ୱର ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଧର୍ମପୀଠଗୁଡ଼ିକର ଚର୍ଚ୍ଚା ହୁଏ, ସେତେବେଳେ କେରଳର ସବରୀମାଲା ମନ୍ଦିରର ଚର୍ଚ୍ଚା ହେବା ସ୍ୱାଭାବିକ । ଏହି ବିଶ୍ୱବିଖ୍ୟାତ ମନ୍ଦିରରେ ଭଗବାନ ଆୟାପ୍ପା ସ୍ୱାମୀଙ୍କର ଆଶୀର୍ବାଦ ଲାଭ କରିବା ପାଇଁ ପ୍ରତିବର୍ଷ କୋଟି କୋଟି ସଂଖ୍ୟାରେ ଶ୍ରଦ୍ଧାଳୁ ସେଠାକୁ ଯାଆନ୍ତି । ଯେଉଁଠିକୁ ଏତେ ମାତ୍ରାରେ ଶ୍ରଦ୍ଧାଳୁ ଯାଆନ୍ତି; ଯେଉଁସ୍ଥାନର ଏତେ ମହାତ୍ମ୍ୟ ରହିଛି; ସେଠାକାର ପରିବେଶକୁ ସ୍ୱଚ୍ଛ ରଖିବା କେତେ ବଡ଼ ଆହ୍ୱାନ ହୋଇନପାରେ? ଏବଂ ବିଶେଷକରି ସେହି ସ୍ଥାନକୁ, ଯାହା ପାହାଡ଼ ଓ ଜଙ୍ଗଲ ମଧ୍ୟରେ ଅବସ୍ଥିତ । କିନ୍ତୁ ଏହି ସମସ୍ୟାକୁ ବି ସଂସ୍କାରରେ ରୂପାନ୍ତରିତ କରାଯାଇପାରେ, ସମସ୍ୟା ମଧ୍ୟରୁ ଉଦ୍ଧାର ପାଇବାର ମାର୍ଗ ମିଳିପାରେ ତଥା ଜନସହଭାଗିତାରେ ଏତେ ମାତ୍ରାରେ ଶକ୍ତି ଥାଇପାରେ, ସ୍ୱଚ୍ଛ ସବରୀମାଲା ମନ୍ଦିର ଏହାର ଏକ ଜ୍ୱଳନ୍ତ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ । ପି. ବିଜୟନ୍ ନାମକ ଜଣେ ପୁଲିସ ଅଫିସର ‘ପୁଣ୍ୟମ୍ ପୁଙ୍କାୱାଣମ୍’ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଆରମ୍ଭ କରିବା ସହ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ନିମନ୍ତେ ଗୋଟିଏ ସ୍ୱେଚ୍ଛାକୃତ ଅଭିଯାନ ଚଳାଇଲେ । ଏଥିସହିତ ସେ ଏପରି ଏକ ପରମ୍ପରା ସୃଷ୍ଟି କଲେ ଯେ ଯିଏ ବି ଯାତ୍ରୀ ଆସନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କର ଯାତ୍ରା ସେତେବେଳ ଯାଏ ସଫଳ ହୁଏନାହିଁ ଯେତେବେଳ ଯାଏ ସେ ସ୍ୱଚ୍ଛତା କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ କୌଣସି ନା କୌଣସି ଶାରୀରିକ ଶ୍ରମ କରନ୍ତି ନାହିଁ । ଏହି ଅଭିଯାନରେ କେହି ବଡ଼ ନୁହେଁ କି କେହି ଛୋଟ ନୁହେଁ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଯାତ୍ରୀ ଭଗବାନଙ୍କର ପୂଜାର ଅଂଶବିଶେଷ ଭାବରେ ସ୍ୱୀକାର କରି କିଛି ସମୟ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ପାଇଁ ବିନିଯୋଗ କରନ୍ତି, ଆବର୍ଜନା ସଫା କରନ୍ତି । ପ୍ରତ୍ୟେକ ସକାଳ ସମୟରେ ଏଠାରେ ପରିବେଶକୁ ସଫା-ସୁତୁରା କରିବାର ଦୃଶ୍ୟ ବଡ଼ ବିଚିତ୍ର । ସବୁ ତୀର୍ଥଯାତ୍ରୀ ଏଥିରେ ଭାଗନିଅନ୍ତି । ଯେତେବଡ଼ ମହାନ ବ୍ୟକ୍ତି ହୁଅନ୍ତୁ ନା କାହିଁକି, ଯେତେବଡ଼ ଧନୀବ୍ୟକ୍ତି କିମ୍ବା ଅଫିସର ହୁଅନ୍ତୁ ନା କାହିଁକି; ପ୍ରତ୍ୟେକ ଏକ ସାଧାରଣ ଯାତ୍ରୀ ଭାବରେ ‘ପୁଣ୍ୟମ୍ ପୁଙ୍କାୱାଣମ୍’ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ଅଂଶବିଶେଷ ହୋଇ ସଫେଇ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମକୁ ସଫଳ କରି ଆଗକୁ ବଢ଼ନ୍ତି ।

ଆମ ପାଖରେ ଏଭଳି ସ୍ଵଚ୍ଛ ଭାରତ ନିର୍ମାଣର ଅନେକ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ରହିଛି । ସବରୀମାଲାରେ ଏତେମାତ୍ରାରେ ପ୍ରଗତି କରିଥିବା ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଅଭିଯାନ ଓ ସେଥିରେ ‘ପୁଣ୍ୟମ୍ ପୁଙ୍କାୱାଣମ୍’ ର ଅବଦାନ – ଏହା ପ୍ରତ୍ୟେକ ଯାତ୍ରୀଙ୍କ ଯାତ୍ରାର ଅଂଶ ଅଟେ ।

ସବରୀମାଲାରେ ପାଳନ କରାଯାଉଥିବା କଠୋର ବ୍ରତ ସହିତ ସ୍ୱଚ୍ଛତାର ଦୃଢ ସଂକଳ୍ପ ଏକ ସଂଗେ ପ୍ରଚଳିତ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, 2014 ମସିହା ଅକ୍ଟୋବର 2 ତାରିଖ ପୂଜ୍ୟ ବାପୁଜୀଙ୍କ ଜନ୍ମ ଜୟନ୍ତୀ ଅବସରରେ ଆମେମାନେ ସଂକଳ୍ପ ନେଇଥିଲେ ଯେ ବାପୁଙ୍କର ଯେଉଁ କାମ ଅସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରହିଛି ଅର୍ଥାତ୍ ‘ସ୍ୱଚ୍ଛ ଭାରତ’ ‘ଆବର୍ଜନା ମୁକ୍ତ ଭାରତ’ କାର୍ଯ୍ୟକୁ ପୁରା କରିବା । ପୂଜ୍ୟ ବାପୁଜୀ ସାରା ଜୀବନ ଏଇଥିପାଇଁ ଲଢ଼ିଲେ – ଚେଷ୍ଟା ବି କରିଚାଲିଲେ । ଆଉ ଆମେମାନେ ସ୍ଥିର କଲେ ଯେ ଯେତେବେଳେ ପୂଜ୍ୟ ବାପୁଜୀଙ୍କର ଶହେ ପଚାଶତମ ଜୟନ୍ତୀ ପାଳନ କରିବା ସେତେବେଳେ ଆମେ ତାଙ୍କୁ ତାଙ୍କର ସ୍ୱପ୍ନର ଭାରତ, ସ୍ୱଚ୍ଛ ଭାରତ ପ୍ରଦାନ କରିବା ଦିଗରେ କିଛି ନା କିଛି କରିବା । ସ୍ୱଚ୍ଛତା ପାଇଁ ସାରା ଦେଶରେ ବ୍ୟାପକ ସ୍ତରରେ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ଚାଲିଛି । ଗ୍ରାମୀଣ ଏବଂ ସହର ଅଂଚଳରେ ବ୍ୟାପକ ଜନସହଯୋଗ ଯୋଗୁଁ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଲାଣି । ସହରାଂଚଳରେ ସ୍ୱଚ୍ଛତାର ସଫଳତାର ଆକଳନ କରିବା ପାଇଁ 2018 ମସିହା ଜାନୁଆରୀ 4 ତାରିଖଠାରୁ ମାର୍ଚ୍ଚ 10 ତାରିଖ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପୃଥିବୀର ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ସର୍ଭେ ‘ସ୍ୱଚ୍ଛ ସର୍ବେକ୍ଷଣ 2018’ ଆୟୋଜନ କରାଯିବ । ଏହି ସର୍ବେକ୍ଷଣ ଚାରି ହଜାରରୁ ଅଧିକ ସହରରେ ଚାଳିଶ କୋଟି ଜନସଂଖ୍ୟାକୁ ନେଇ କରାଯିବ ।

ସର୍ବେକ୍ଷଣରେ ଯେଉଁ ପରିମାପକଗୁଡ଼ିକ ସାମିଲ କରାଯିବ ସେଗୁଡ଼ିକ ହେଲା – ସହରରେ ଖୋଲାରେ ଶୌଚରୁ ମୁକ୍ତି, ଆବର୍ଜନା ସଂଗ୍ରହ, ଆବର୍ଜନା ଉଠାଇନେବାପାଇଁ ପରିବହନ ବ୍ୟବସ୍ଥା, ବୈଜ୍ଞାନିକ ପଦ୍ଧତିରେ ଆବର୍ଜନାର ପ୍ରକ୍ରିୟାକରଣ, ବ୍ୟବହାରରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ପାଇଁ ନିଆଯାଉଥିବା ପଦକ୍ଷେପ, ସାମର୍ଥ୍ୟ ନର୍ମାଣ ଏବଂ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ପାଇଁ କରାଯାଉଥିବା ନୂତନ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ଓ ଏଥିରେ ଜନସହଭାଗିତା । ଏହି ସର୍ବେକ୍ଷଣ ପାଇଁ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଦଳରେ ଲୋକମାନେ ଯାଇ ନିରୀକ୍ଷଣ କରିବେ । ନାଗରିକମାନଙ୍କ ସହ କଥାବାର୍ତ୍ତା ହୋଇ ସେମାନଙ୍କର ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ନେବେ । ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଆପ୍ (App) ର ବ୍ୟବହାର ତଥା ବିଭିନ୍ନ ସେବାସ୍ଥଳଗୁଡ଼ିକରେ ହୋଇଥିବା ସଂସ୍କାରର ବିଶ୍ଳେଷଣ କରିବେ । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ଦେଖିବେ ଯେ ସ୍ୱଚ୍ଛତାକୁ ଜନସାଧାରଣଙ୍କର ସ୍ୱଭାବରେ ପରିଣତ କରିବା ଦିଗରେ ସହରଗୁଡ଼ିକରେ କି ପଦକ୍ଷେପ ନିଆଯାଇଛି । ସ୍ୱଚ୍ଛତା କେବଳ ସରକାର କରିବେ ସେକଥା ନୁହେଁ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ନାଗରିକ ଏବଂ ନାଗରିକ ସଂଗଠନଗୁଡ଼ିକର ମଧ୍ୟ ଏ ଦିଗରେ ଦାୟିତ୍ୱ ରହିଛି । ପ୍ରତ୍ୟେକ ନାଗରିକଙ୍କୁ ମୋର ଅନୁରୋଧ ଆଗାମୀ ଦିନରେ ଯେଉଁ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ସର୍ଭେ ହେବ, ସେଥିରେ ଉତ୍ସାହର ସହିତ ଭାଗ ନିଅନ୍ତୁ । ଆଉ ଆପଣମାନଙ୍କର ସହର, ଆପଣମାଙ୍କର ସାହିବସ୍ତି ପଛେଇ ନଯାଉ ସେଥିପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରନ୍ତୁ । ମୋର ପୁରା ବିଶ୍ୱାସ, ଘରର ଶୁଖିଲା ଆବର୍ଜନା ଏବଂ ଓଦା ତଥା ତରଳ ଆବର୍ଜନାକୁ ଅଲଗା କରି ନୀଳ ଏବଂ ସବୁଜ ଡଷ୍ଟବିନ୍ ରେ ପକାଇବାରେ ଆପଣମାନେ ଅଭ୍ୟସ୍ତ ହୋଇସାରିବେଣି ।

ଆବର୍ଜନା ହ୍ରାସ, ଏହାର ପୁନଃ-ଉପଯୋଗ ଏବଂ ପୁନଃବିଶୋଧନ ଭଳି ଆବର୍ଜନା ପରିଚାଳନା ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ଏବେ ବହୁତ ଫଳପ୍ରଦ ହେଉଛି । ଏହି ସର୍ବେକ୍ଷଣ ଆଧାରରେ ଯେତେବେଳେ ସହରଗୁଡ଼ିକର ମାନ୍ୟତା ତାଲିକା କରାଯିବ ସେତେବେଳେ ଆପଣଙ୍କ ସହର ଯଦି ଏକଲକ୍ଷ ଜନସଂଖ୍ୟା ବିଶିଷ୍ଟ ହୋଇଥାଏ ତେବେ ଆପଣଙ୍କ ସହର ସାରା ଦେଶରେ ଉଚ୍ଚସ୍ଥାନ ପାଉ । ଆଉ ଯଦି ଜନସଂଖ୍ୟା ଏକଲକ୍ଷରୁ କମ୍ ହୋଇଥିବ ତେବେ ଆଂଚଳିକ ସ୍ତରରେ ଉଚ୍ଚସ୍ଥାନ ପାଉ, ଏହା ଆପଣମାନଙ୍କର ସ୍ୱପ୍ନ ହେବା ଦରକାର, ଏହା ଆପଣଙ୍କ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ହେବା ଦରକାର । 4 ଜାନୁଆରୀରୁ 10 ମାର୍ଚ୍ଚ 2018 ମଧ୍ୟରେ ହେବାକୁ ଥିବା ଏହି ସର୍ବେକ୍ଷଣରେ ଆପଣଙ୍କ ସହର ସ୍ୱଚ୍ଛତା ପ୍ରତିଯୋଗିତାରେ ପଛୁଆ ନ ରହୁ ଏହା ସମସ୍ତ ନଗର ଏବଂ ସହରରେ ସାର୍ବଜନିକ ଚର୍ଚ୍ଚାର ବିଷୟ ହେଉ । ଆଉ ‘ଆମ ସହର – ଆମ ପ୍ରୟାସ’, ‘ଆମ ପ୍ରଗତି, ଦେଶର ପ୍ରଗତି’ ଏହାହିଁ ଆମମାନଙ୍କର ସ୍ୱପ୍ନ ହେବା ଉଚିତ । ଆସନ୍ତୁ ଏହି ସଂକଳ୍ପର ସହିତ ଆମେ ପୁଣିଥରେ ପୂଜ୍ୟବାପୁଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରିବା ଏବଂ ସ୍ୱଚ୍ଛ ଭାରତର ସଂକଳ୍ପ ସହିତ ଆମେ ପୁରୁଷାର୍ଥ ଏବଂ ପରାକାଷ୍ଠା ପ୍ରଦର୍ଶିତ କରିବା ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଏମିତି କିଛି କଥା ଥାଏ ଯାହା ଦେଖିବାକୁ ବହୁତ ଛୋଟ ହେଲେ ମଧ୍ୟ ଏକ ସମାଜ ଭାବରେ ଆମର ପରିଚୟ କ୍ଷେତ୍ରରେ ସୁଦୂରପ୍ରସାରୀ ପ୍ରଭାବ ପକାଇଥାଏ । ଆଜିର ମନ କି ବାତ୍ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ମୁଁ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଏହିଭଳି ଗୋଟିଏ କଥା କହିବାକୁ ଚାହେଁ । ଗୋଟିଏ କଥା ଜାଣିବାକୁ ମିଳିଲା ଯେ ଯଦି ମୁସଲମାନ୍ ମହିଳା ହଜଯାତ୍ରା କରିବାକୁ ଚାହେଁ ତେବେ ସେ ‘ମହରମ୍’ ବା ନିଜର ପୁରୁଷ ଅଭିଭାବକ ବିନା ଯାଇପାରିବେ ନାହିଁ ।

ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ଏକଥା ପ୍ରଥମେ ଶୁଣିଲି – ମୁଁ ଭାବିଲି ଯେ ଏହା କେମିତି ହେଇପାରିବ? ଏଭଳି ନିୟମ କିଏ ବନେଇଥିବ? ଏଭଳି ବାଛବିଚାର କାହିଁକି? ଆଉ ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ତାକୁ ଗଭୀର ଭାବରେ ଅନୁଧ୍ୟାନ କଲି ସେତେବେଳେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟାନ୍ୱିତ ହେଲି ଯେ – ସ୍ୱାଧୀନତାର ସତୁରୀ ବର୍ଷ ପରେ ବି ଏ ପ୍ରତିବନ୍ଧକ ଆମେମାନେ ହିଁ ଲଗେଇ ଚାଲିଛୁ । ଦଶକ ଦଶକ ଧରି ମୁସଲିମ୍ ମହିଳାଙ୍କ ପ୍ରତି ଏଭଳି ଅନ୍ୟାୟ ହୋଇ ଚାଲିଥିଲା କିନ୍ତୁ ତାର କୌଣସି ଚର୍ଚ୍ଚା ବି ହେଉନଥିଲା । ଏପରିକି ଅନେକ ମୁସଲମାନ ରାଷ୍ଟ୍ରରେ ମଧ୍ୟ ଏଭଳି ନିୟମ ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ଭାରତରେ ମୁସଲିମ ମହିଳାମାନଙ୍କର ଏ ଅଧିକାର ନ ଥିଲା । ଖୁସିର କଥା ଆମ ସରକାର ଏହି ସମସ୍ୟା ପ୍ରତି ଧ୍ୟାନ ଦେଲା ।

ଆମ ସଂଖ୍ୟାଲଘୁ ମନ୍ତ୍ରଣାଳୟ ଦ୍ୱାରା ଆବଶ୍ୟକ ପଦକ୍ଷେପ ନିଆଗଲା ଏବଂ ସତୁରୀ ବର୍ଷ ଧରି ଚାଲିଆସିଥିବା ଏହି ପରମ୍ପରାକୁ ବଦଳେଇ ଏହି ପ୍ରତିବନ୍ଧକକୁ ଦୂରେଇ ଦିଆଗଲା । ଆଜି ମୁସଲମାନ ମହିଳାମାନେ ବିନା ‘ମହରମ୍’ରେ ହଜଯାତ୍ରା କରିପାରିବେ । ଆଉ ମୁଁ ଖୁସି ଯେ ଏ ବର୍ଷ ପ୍ରାୟ ତେରଶହ ମୁସଲିମ୍ ମହିଳା ମହରମ୍ ବ୍ୟତୀତ ହଜଯାତ୍ରା କରିବା ପାଇଁ ଆବେଦନ କରିସାରିଲେଣି ଏବଂ ଦେଶର ବିଭିନ୍ନ ଭାଗରୁ, କେରଳଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଉତ୍ତର ଭାରତ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମହିଳାମାନେ ଉତ୍ସାହର ସହିତ ହଜଯାତ୍ରା କରିବାକୁ ଇଚ୍ଛାପ୍ରକାଶ କରିଛନ୍ତି । ସଂଖ୍ୟାଲଘୁ ମନ୍ତ୍ରଣାଳୟକୁ ମୁଁ ପରାମର୍ଶ ଦେଇଛି ଯେ ଏଭଳି ସମସ୍ତ ମହିଳାଙ୍କୁ ହଜଯାତ୍ରା କରିବାର ଅନୁମତି ଦିଆଯାଉ ଯେଉଁମାନେ ଏକାକୀ ହଜଯାତ୍ରା କରିବାକୁ ଆବେଦନ କରିଛନ୍ତି । ସାଧାରଣତଃ ହଜଯାତ୍ରୀମାନଙ୍କୁ ଲଟେରି ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ଅନୁମତି ମିଳିଥାଏ । କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଚାହେଁ ଏକାକୀ ହଜଯାତ୍ରା ପାଇଁ ଆବେଦନ କରିଥିବା ମହିଳାମାନଙ୍କୁ ଲଟେରି ବ୍ୟବସ୍ଥାରୁ ବାଦ ଦେଇ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ବର୍ଗ ଭାବରେ ସୁଯୋଗ ଦିଆଯାଉ । ମୁଁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଶ୍ୱାସର ସହିତ କହୁଛି ଏବଂ ମୁଁ ଦୃଢ଼ ଭାବରେ ମନେ କରୁଛି ଯେ ଆମର ନାରୀଶକ୍ତିର ବଳରେ ତାଙ୍କ ପ୍ରତିଭାର ଭରସାରେ ଭାରତର ବିକାଶଯାତ୍ରା ଆଗେଇ ଚାଲିବ । ଆମର ନିରନ୍ତର ପ୍ରୟାସ ହେବା ଉଚିତ ଯେ ଆମର ମହିଳାମାନଙ୍କୁ ପୁରୁଷମାନଙ୍କ ଭଳି ସମାନ ଅଧିକାର ମିଳୁ ଆଉ ସମାନ ସୁଯୋଗ ମିଳୁ ଯାହାଫଳରେ କି ସେମାନେ ପ୍ରଗତି ପଥରେ ଏକାସାଥେ ଆଗକୁ ଯାଇପାରିବେ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଜାନୁୟାରୀ 26 ତାରିଖ ଆମପାଇଁ ଗୋଟିଏ ଐତିହାସିକ ପର୍ବ । କିନ୍ତୁ ଏ ବର୍ଷର ଜାନୁୟାରୀ 26 ତାରିଖ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଭାବେ ସ୍ମରଣୀୟ ହୋଇ ରହିବ । ଏ ବର୍ଷ ସାଧାରଣତନ୍ତ୍ର ଦିବସ ସମାରୋହରେ ସମସ୍ତ ଆସିଆନ (ASEAN) ଦେଶର (ଦଶଜଣ) ନେତା ମୁଖ୍ୟ ଅତିଥି ଭାବେ ଯୋଗଦେବେ ।

ସାଧାରଣତନ୍ତ୍ର ଦିବସ ଅବସରରେ ଏଥର ଜଣେ ନୁହେଁ ବରଂ ଦଶଜଣ ମୁଖ୍ୟ ଅତିଥି ହେବେ । ଭାରତ ଇତିହାସରେ ପୂର୍ବରୁ କେବେବି ଏପରି ହୋଇନାହିଁ । 2017 ବର୍ଷଟି ଆସିଆନ ଦେଶ ଏବଂ ଭାରତ – ଉଭୟଙ୍କ ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ବର୍ଷ ଥିଲା । କାରଣ 2017ରେ ଆସିଆନ ଦେଶଗୁଡ଼ିକ ପଚାଶ ବର୍ଷ ପୂର୍ଣ୍ଣ କଲେ ଏବଂ ଭାରତ ସହ ଆସିଆନ ର ସହଭାଗିତାକୁ ମଧ୍ୟ 25ବର୍ଷ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେଲା । ଜାନୁୟାରୀ 26 ତାରିଖରେ ବିଶ୍ୱର ଏହି 10ଟି ଦେଶର ମହାନ ନେତାମାନଙ୍କର ଉପସ୍ଥିତି ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭାରତୀୟ ପାଇଁ ଗର୍ବର ବିଷୟ ।

ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଏହା ପର୍ବପର୍ବାଣୀର ଋତୁ । ଆମ ଦେଶ ବିଭିନ୍ନ ପର୍ବର ଦେଶ । ପ୍ରାୟ କୌଣସି ଦିନ ଏପରି ଥାଇନପାରେ, ଯେଉଁଦିନ କୌଣସି ପର୍ବ ନ ଥାଏ । ଏବେ ଆମେସବୁ ବଡ଼ଦିନ ପାଳନ କଲୁ ଏବଂ ଆଗକୁ ନୂଆବର୍ଷ ଆସୁଛି । ଆଗାମୀ ନବବର୍ଷ ଆପଣ ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ବହୁତ ଆନନ୍ଦ, ସୁଖ ଓ ସମୃଦ୍ଧି ନେଇଆସୁ । ଆମେ ସବୁ ନୂଆ ଉତ୍ସାହ, ନୂଆ ଉଦ୍ଦୀପନା ଓ ନୂଆ ସଂକଳ୍ପ ସହିତ ଆଗକୁ ବଢ଼ିବା, ଦେଶକୁ ବି ଆଗକୁ ବଢ଼େଇବା । ଜାନୁଆରୀ ମାସ ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କର ଉତ୍ତରାୟଣର ସମୟ । ଏହି ମାସରେ ମକର ସଂକ୍ରାନ୍ତି ପାଳିତ ହୁଏ । ଏହା ପ୍ରକୃତି ସହ ସମ୍ପର୍କିତ ପର୍ବ । ଏପରି ତ ଆମର ପ୍ରତିଟି ପର୍ବ କୌଣସି ନା କୌଣସି ଭାବରେ ପ୍ରକୃତି ସହିତ ସମ୍ପୃକ୍ତ; କିନ୍ତୁ ବିଭିନ୍ନତାରେ ଭରା ଆମ ସଂସ୍କୃତିରେ ପ୍ରକୃତିର ଏହି ବିଚିତ୍ର ଘଟଣାକୁ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ରୂପରେ ପାଳନ କରିବାର ପ୍ରଥା ମଧ୍ୟ ଅଛି । ପଞ୍ଜାବ ଓ ଉତ୍ତର ଭାରତରେ ଲୋହଡ଼ୀର ଆନନ୍ଦ ଥାଏ ତ ଉତ୍ତର ପ୍ରଦେଶ, ବିହାରରେ ଖିଚଡ଼ୀ ଏବଂ ତିଲ୍ ସଂକ୍ରାନ୍ତିର ପ୍ରତୀକ୍ଷା ରହେ । ରାଜସ୍ଥାନରେ ସଂକ୍ରାନ୍ତ କୁହନ୍ତୁ, ଆସାମରେ ମାଘ-ବିହୁ ବା ତାମିଲନାଡ଼ୁରେ ପୋଙ୍ଗଲ୍ – ଏସବୁ ପର୍ବର ସ୍ୱତନ୍ତ୍ରତା ରହିଛି । ଏସବୁ ପର୍ବ ପ୍ରାୟ 13 ରୁ 17 ଜାନୁଆରୀ ମଧ୍ୟରେ ପାଳିତ ହୁଏ ।

ଏହିସବୁ ପର୍ବର ନାମ ଭିନ୍ନ-ଭିନ୍ନ ହୋଇଥାଏ, କିନ୍ତୁ ଏଗୁଡ଼ିକର ମହତ୍ଵ ଓ ମୂଳତତ୍ୱ ଏକ – ପ୍ରକୃତି ଓ କୃଷି ସହିତ ସମ୍ପୃକ୍ତି । ସବୁ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ଏହି ପର୍ବଗୁଡ଼ିକର ବହୁତ ବହୁତ ଶୁଭକାମନା । ପୁନର୍ବାର ଆପଣ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ନବବର୍ଷ 2018ର ବହୁତ ଶୁଭେଚ୍ଛା ।

ବହୁତ ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, 2018ରେ ପୁଣି ମିଶିବା ଏବଂ କଥାହେବା ।

ଧନ୍ୟବାଦ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ନମସ୍କାର । କିଛିଦିନ ପୂର୍ବରୁ ମୋତେ କର୍ଣ୍ଣାଟକର ଶିଶୁସାଥିମାନଙ୍କ ସହିତ ପରୋକ୍ଷ ବାର୍ତ୍ତାଳାପର ସୁଯୋଗ ମିଳିଲା । Times Groupର “ବିଜୟ କର୍ଣ୍ଣାଟକା” ସମ୍ବାଦପତ୍ର ତରଫରୁ ଶିଶୁଦିବସ ଅବସରରେ ପ୍ରଥମ କରି ଏକ ପଦକ୍ଷେପ ନିଆଯାଇଥିଲା, ଯେଉଁଥିରେ ସେ ଦେଶର ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ଚିଠି ଲେଖିବା ପାଇଁ ଅନୁରୋଧ କରିଥିଲେ । ପରେ ସେମାନେ ସେଥିରୁ କିଛି ବଛା ବଛା ଚିଠି ଛାପିଥିଲେ । ମୁଁ ସେ ଚିଠିଗୁଡ଼ିକ ପଢ଼ିଲି, ମୋତେ ବହୁତ ଭଲ ଲାଗିଲା । ଏଇ ଛୋଟ-ଛୋଟ ପିଲାମାନେ ବି ଦେଶର ସମସ୍ୟାଗୁଡ଼ିକ ସହିତ ପରିଚିତ । ଦେଶରେ ଚାଲିଥିବା ଆଲୋଚନାମାନ ସହ ମଧ୍ୟ ପରିଚିତ । ଏହି ପିଲାମାନେ ଅନେକ ବିଷୟ ଉପରେ ଲେଖିଲେ । ଉତ୍ତର କର୍ଣ୍ଣାଟକର କିର୍ତ୍ତୀ ହେଗଡ଼େ Digital India ଓ Smart City  ଯୋଜନାର ପ୍ରଶଂସା କରି ଆମ ଶିକ୍ଷା ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ପରିବର୍ତ୍ତନର ଆବଶ୍ୟକତା ସମ୍ପର୍କରେ ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେଲେ । ସେ ଆହୁରି ମଧ୍ୟ କହିଲେ ଯେ, ଆଜିକାଲି ପିଲାମାନେ ଶ୍ରେଣୀ ପାଠକୁ ପସନ୍ଦ କରୁନାହାନ୍ତି, ପ୍ରକୃତି ସମ୍ପର୍କରେ ଜାଣିବା ସେମାନଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗୁଛି । ଆଉ ଯଦି, ଆମେ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ପ୍ରକୃତି ସମ୍ପର୍କରେ ସୂଚନା ଦେବା ତେବେ ଭବିଷ୍ୟତରେ ହୁଏତ ସେମାନେ ପରିବେଶ ସୁରକ୍ଷା ଦିଗରେ କାମରେ ଲାଗିପାରନ୍ତି ।

ଲକ୍ଷ୍ମେଶ୍ୱରାରୁ ରୀଡା ନଦାଫ, ସେ ପିଲାଟି ଲେଖିଛି ଯେ, ସେ ଜଣେ ସୈନିକର ଝିଅ ଏବଂ ଏକଥାକୁ ନେଇ ସେ ଗର୍ବିତ । କେଉଁ ଭାରତୀୟ ଥିବ ଯିଏ ସୈନିକଙ୍କ ଉପରେ ଗର୍ବିତ ହୋଇନଥିବ । ଆଉ ପୁଣି ଆପଣ ତ ସୈନିକଙ୍କ ଝିଅ, ତେଣୁ ଆପଣ ଗର୍ବିତ ହେବା ଖୁବ୍ ସ୍ୱାଭାବିକ । କଲବୁର୍ଗୀରୁ ଇର୍ଫାନା ବେଗମ୍ – ସେ ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ, ତାଙ୍କ ସ୍କୁଲ ତାଙ୍କ ଗାଁଠାରୁ 5 କିଲୋମିଟର ଦୂର, ଯେଉଁଥି ପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ଘରୁ ଶୀଘ୍ର ବାହାରିବାକୁ ପଡ଼ୁଛି ଆଉ ଘରକୁ ଫେରିବାରେ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ରାତି ହୋଇଯାଉଛି । ସେ ଆହୁରି ମଧ୍ୟ କହିଛନ୍ତି ଯେ, ମୁଁ ନିଜ ସାଙ୍ଗମାନଙ୍କ ସହ ସମୟ ବିତାଇ ପାରୁନି । ସେ ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେଇଛନ୍ତି ଯେ, ପାଖରେ ଗୋଟିଏ ସ୍କୁଲ ହେବା ଦରକାର । କିନ୍ତୁ ଦେଶବାସୀଗଣ, ମୋତେ ଭଲ ଲାଗିଲା ଯେ, ଗୋଟିଏ ସମ୍ବାଦପତ୍ର ପଦକ୍ଷେପ ଗ୍ରହଣ କଲା, ଆଉ ମୋ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଏହି ଚିଠିଗୁଡ଼ିକ ପହଂଚିଲା ଏବଂ ମୋତେ ଏହି ଚିଠିଗୁଡ଼ିକ ପଢ଼ିବାକୁ ସୁଯୋଗ ମିଳିଲା । ଏହା ମୋ ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ଭଲ ଅନୁଭୂତି ଥିଲା ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଆଜି ନଭେମ୍ବର 26 ତାରିଖ । ନଭେମ୍ବର 26 ହେଉଛି ଆମର ସମ୍ବିଧାନ ଦିବସ । 1949 ମସିହାରେ ଆଜିର ଦିନରେ ହିଁ ସମ୍ବିଧାନ ସଭା ଭାରତର ସମ୍ବିଧାନକୁ ସ୍ୱୀକୃତି ପ୍ରଦାନ କରିଥିଲା । 1950 ମସିହା ଜାନୁୟାରୀ 26 ତାରିଖ ଦିନ ସମ୍ବିଧାନ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ ହେଲା । ସେଥିପାଇଁ ତ ଆମେ ସେ ଦିନଟିକୁ ଗଣତନ୍ତ୍ର ଦିବସ ରୂପେ ପାଳନ କରୁଛୁ । ଭାରତର ସମ୍ବିଧାନ ଆମ ଗଣତନ୍ତ୍ରର ଆତ୍ମା । ଆଜିର ଦିନଟି ସମ୍ବିଧାନ ସଭାର ସଭ୍ୟମାନଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରିବାର ଦିନ । ସେମାନେ ଭାରତର ସମ୍ବିଧାନ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବା ପାଇଁ ପ୍ରାୟ ତିନିବର୍ଷ ପରିଶ୍ରମ କଲେ । ଯେ କେହି ବି ସେ ବିତର୍କକୁ ପଢ଼ିବ ସେ ରାଷ୍ଟ୍ର ପାଇଁ ସମର୍ପିତ ଜୀବନର ଚିନ୍ତାଧାରାକୁ ନେଇ ଗର୍ବ ଅନୁଭବ କରିବ । ବିବିଧତାରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଆମ ଦେଶର ସମ୍ବିଧାନ ନିର୍ମାଣ କରିବା ପାଇଁ ସେମାନେ କେତେ କଠୋର ପରିଶ୍ରମ କରିଥିବେ, ତାହା ଆପଣ କଳ୍ପନା କରିପାରୁଛନ୍ତି କି? କେତେ ଉତ୍ତମ ଚିନ୍ତାଧାରା ଓ ଦୂରଦର୍ଶିତା ପ୍ରଦର୍ଶନ କରାଇଥିବେ ଆଉ ତାହା ପୁଣି ଏଭଳି ସମୟରେ ଯେତେବେଳେ ଦେଶ ଦାସତ୍ୱର ଶୃଙ୍ଖଳରୁ ମୁକ୍ତ ହେଉଥିଲା । ଏହି ସମ୍ବିଧାନର ଛାୟାରେ, ସମ୍ବିଧାନ ନିର୍ମାତା – ସେହି ମହାପୁରୁଷମାନଙ୍କ ଚିନ୍ତାଧାରା ଅନୁସାରେ ନୂତନ ଭାରତ ନିର୍ମାଣ କରିବା ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କର ଦାୟିତ୍ୱ । ଆମ ସମ୍ବିଧାନ ବଡ଼ ବ୍ୟାପକ । ହୁଏତ ଜୀବନର ଏଭଳି କୌଣସି କ୍ଷେତ୍ର ନାହିଁ, ପ୍ରକୃତିର ଏଭଳି କୌଣସି ବିଷୟ ନାହିଁ ଯାହାକୁ ଆମ ସମ୍ବିଧାନ ସ୍ପର୍ଶ କରିନାହିଁ ।

ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ସମାନତା ଓ ସମସ୍ତଙ୍କ ପ୍ରତି ସମ୍ବେଦନଶୀଳତା – ଆମ ସମ୍ବିଧାନର ପରିଚୟ । ଏହା ପ୍ରତ୍ୟେକ ନାଗରିକ ଗରିବ ହେଉ ବା ଦଳିତ, ପଛୁଆ ହେଉ କି ବଂଚିତ, ଆଦିବାସୀ, ମହିଳା ସମସ୍ତଙ୍କ ମୌଳିକ ଅଧିକାରର ସୁରକ୍ଷା କରୁଛି ଏବଂ ସେମାନଙ୍କ ହିତକୁ ସୁରକ୍ଷିତ କରୁଛି । ଆମ ସମ୍ବିଧାନକୁ ଅକ୍ଷରେ ଅକ୍ଷରେ ପାଳନ କରିବା ଆମର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ । ନାଗରିକ ହୁଅନ୍ତୁ କି ପ୍ରଶାସକ, ସମ୍ବିଧାନର ଭାବନାକୁ ନେଇ ଆଗକୁ ବଢ଼ନ୍ତୁ । କାହାରିକୁ କୌଣସି ପ୍ରକାର କ୍ଷତି ନ ହେଉ – ଏହାହିଁ ତ ସମ୍ବିଧାନର ବାର୍ତ୍ତା । ଆଜି ସମ୍ବିଧାନ ଦିବସ ଅବସରରେ ଡା. ବାବାସାହେବ ଆମ୍ବେଦକରଙ୍କ କଥା ମନେପଡ଼ିବା ତ ଖୁବ୍ ସ୍ୱାଭାବିକ । ଏହି ସମ୍ବିଧାନ ସଭାରେ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଷୟଗୁଡ଼ିକ ଉପରେ 17ଟି ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ସମିତି ଗଠିତ ହୋଇଥିଲା । ଏହି ସମିତିଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟରେ ଯେଉଁଗୁଡ଼ିକ ସବୁଠାରୁ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଥିଲା ସେଥିମଧ୍ୟରୁ Drafting Committee ଅଧ୍ୟକ୍ଷ ଥିଲେ ଡା. ବାବାସାହେବ ଆମ୍ବେଦକର । ସେ ଗୋଟିଏ ଅତି ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ନିର୍ବାହ କରିଥିଲେ । ଆଜି ଆମେ ଭାରତର ଯେଉଁ ସମ୍ବିଧାନକୁ ନେଇ ଗୌରବ ଅନୁଭବ କରୁଛୁ ତାହାର ନିର୍ମାଣରେ ବାବାସାହେବ ଆମ୍ବେଦକରଙ୍କ କୁଶଳ ନେତୃତ୍ୱର ଅଲିଭା ଛାପ ରହିଛି । ସମାଜର ପ୍ରତ୍ୟେକ ବର୍ଗର କଲ୍ୟାଣ ହେଉ ଏହା ସେ ସୁନିଶ୍ଚିତ କରିଥିଲେ । ଡିସେମ୍ବର 6 ତାରିଖ ତାଙ୍କର ମହାପରିନିର୍ବାଣ ଦିବସ ଅବସରରେ ଆମେ ପ୍ରତିଥର ପରି ତାଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ ଓ ପ୍ରଣାମ କରୁଛୁ । ଦେଶକୁ ସମୃଦ୍ଧ ଏବଂ ଶକ୍ତିଶାଳୀ କରିବାରେ ବାବାସାହେବଙ୍କ ଯୋଗଦାନ ଅବିସ୍ମରଣୀୟ । ଡିସେମ୍ବର 15 ତାରିଖ ହେଉଛି ସର୍ଦ୍ଦାର ବଲ୍ଲଭଭାଇ ପଟେଲଙ୍କ ପୁଣ୍ୟତିଥି । ଚାଷୀପୁଅରୁ ଲୌହମାନବ ପାଲଟିଥିବା ସର୍ଦ୍ଦାର ପଟେଲ ଦେଶକୁ ଏକ ସୂତ୍ରରେ ବାନ୍ଧିବାର ଅସାଧାରଣ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥିଲେ । ସର୍ଦ୍ଦାର ସାହେବ ମଧ୍ୟ ସମ୍ବିଧାନ ସଭାର ସଭ୍ୟ ଥିଲେ । ସେ ମୌଳିକ ଅଧିକାର, ସଂଖ୍ୟାଲଘୁ ଓ ଆଦିବାସୀଙ୍କ ପାଇଁ ଗଠିତ ପରାମର୍ଶଦାତା ସମିତିର ଅଧ୍ୟକ୍ଷ ମଧ୍ୟ ଥିଲେ ।

ନଭେମ୍ବର 26 ଆମର ସମ୍ବିଧାନ ଦିବସ । କିନ୍ତୁ ଦେଶବାସୀ ଏକଥା କେମିତି ଭୁଲିପାରିବେ ଯେ, 9 ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ନଭେମ୍ବର 26 ତାରିଖ ଆତଙ୍କବାଦୀମାନେ ମୁମ୍ବାଇ ଉପରେ ଆକ୍ରମଣ କରିଦେଇଥିଲେ । ଦେଶ ସେହି ବୀର ନାଗରିକ, ପୁଲିସକର୍ମୀ, ସୁରକ୍ଷାକର୍ମୀ, ସେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରୁଛି, ସେମାନଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମ କରୁଛି ଯେଉଁମାନେ ଏଥିରେ ପ୍ରାଣ ହରାଇଲେ । ଏ ଦେଶ ସେମାନଙ୍କ ବଳିଦାନକୁ କେବେହେଲେ ଭୁଲିପାରିବ ନାହିଁ । ଆତଙ୍କବାଦ ଆଜି ବିଶ୍ୱର ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭୂଭାଗରେ ଏକ ପ୍ରକାର ନିତିଦିନିଆ ଘଟଣାର ଗୋଟିଏ ଅତି ଭୟଙ୍କର ରୂପ ଧାରଣ କରିଛି । ଭାରତରେ ଆମେ ଗତ 40 ବର୍ଷ ଧରି ଆତଙ୍କବାଦ ଯୋଗୁଁ ବହୁତ କିଛି ସହିଆସୁଛୁ । ଆମର ହଜାର ହଜାର ନିର୍ଦ୍ଦୋଷ ଲୋକ ପ୍ରାଣ ହରାଇଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ କିଛି ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ଭାରତ ଯେତେବେଳେ ବିଶ୍ୱ ଆଗରେ ଆତଙ୍କବାଦ ଜନିତ ଭୟଙ୍କର ସଙ୍କଟର ଚର୍ଚ୍ଚା କରୁଥିଲା, ସେତେବେଳେ ବିଶ୍ୱର ଅନେକ ଲୋକ ଏହାକୁ ଗମ୍ଭୀରତାର ସହିତ ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ନ ଥିଲେ । କିନ୍ତୁ ଆଜି ଯେତେବେଳେ ଆତଙ୍କବାଦ ତାଙ୍କଦ୍ୱାରରେ କରାଘାତ କରୁଛି ସେତେବେଳେ ବିଶ୍ୱର ପ୍ରତ୍ୟେକ ସରକାର, ମାନବବାଦରେ ବିଶ୍ୱାସ କରୁଥିବା, ଗଣତନ୍ତ୍ରରେ ବିଶ୍ୱାସ କରୁଥିବା ସରକାରମାନେ ଆତଙ୍କବାଦକୁ ଗୋଟିଏ ବହୁତ ବଡ଼ ଆହ୍ୱାନ ରୂପରେ ଦେଖୁଛନ୍ତି । ଆତଙ୍କବାଦ ବିଶ୍ୱର ମାନବତାକୁ ଆହ୍ୱାନ ଦେଇଛି । ଏହା ମାନବୀୟ ଶକ୍ତିକୁ ନଷ୍ଟ କରିବାକୁ ବସିଛି । ତେଣୁ କେବଳ ଭାରତ ନୁହେଁ ବିଶ୍ୱର ସମସ୍ତ ମାନବବାଦୀ ଶକ୍ତି ଏକଜୁଟ ହୋଇ ଆତଙ୍କବାଦକୁ ପରାସ୍ତ କରିବାକୁ ହିଁ ପଡ଼ିବ । ଭଗବାନ ବୁଦ୍ଧ, ଭଗବାନ ମହାବୀର, ଗୁରୁ ନାନକ, ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀ, ଏଇ ତ ସେହି ମାଟି ଯିଏ ସାରା ବିଶ୍ୱକୁ ଅହିଂସା ଏବଂ ପ୍ରେମର ବାର୍ତ୍ତା ଦେଲା ।

ଆତଙ୍କବାଦ ଏବଂ ଉଗ୍ରବାଦ ଆମ ସାମାଜିକ ଢାଂଚାକୁ ଦୁର୍ବଳ କରି, ଏହାକୁ ନଷ୍ଟ-ବିନଷ୍ଟ କରିବାର ହୀନ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛନ୍ତି । ତେଣୁ ମାନବବାଦୀ ଶକ୍ତିଗୁଡ଼ିକ ଅଧିକ ସଚେତନ ହେବାର ସମୟ ଆସିଛି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଡିସେମ୍ବର 4 ତାରିଖ ଦିନ ଆମେ ସମସ୍ତେ Navy Day ବା ନୌସେନା ଦିବସ ପାଳନ କରିବାକୁ ଯାଉଛୁ । ଭାରତୀୟ ନୌବାହିନୀ ଆମର ସମୁଦ୍ରକୂଳକୁ ସୁରକ୍ଷା ପ୍ରଦାନ କରୁଛି । ମୁଁ ନୌସେନା ସହ ଜଡ଼ିତ ସମସ୍ତ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି । ଆପଣମାନେ ସମସ୍ତେ ଜାଣିଥିବେ ଯେ, ଆମ ସଭ୍ୟତାର ବିକାଶ ନଦୀତଟଗୁଡ଼ିକରେ ହେଇଥିଲା । ସିନ୍ଧୁ ହେଉ, ଗଙ୍ଗା ହେଉ, ଯମୁନା ହେଉ, ସରସ୍ୱତୀ ହେଉ, ଆମର ନଦୀ ଓ ସମୁଦ୍ର, ଆର୍ଥିକ ଓ ସାମରିକ, ଉଭୟ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ପାଇଁ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଟେ । ଏହା ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱ ପାଇଁ ଆମର ପ୍ରବେଶଦ୍ଵାର ପାଲଟିଛି, ଆମର ଏହି ଭୂମିର ମହାସାଗରଗୁଡ଼ିକ ସହ ଘନିଷ୍ଠ ସମ୍ପର୍କ ରହିଆସିଛି । ଆମେ ଯେତେବେଳେ ଇତିହାସ ଉପରେ ଦୃଷ୍ଟିନିକ୍ଷେପ କରୁ, ସେତେବେଳେ ଦେଖୁ ଯେ 800-900 ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ଚୋଳବଂଶର ଶାସନ କାଳରେ ଚୋଳ ନୌବାହିନୀକୁ ସବୁଠାରୁ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ନୌବାହିନୀ ମଧ୍ୟରୁ ଗୋଟିଏ ବୋଲି ଗ୍ରହଣ କରାଯାଉଥିଲା । ଚୋଳ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ବିସ୍ତାରରେ, ସେହି ସାମ୍ରାଜ୍ୟକୁ ସେହି ସମୟର ବୃହତ ଆର୍ଥିକ ଶକ୍ତି କରିବାରେ ତାଙ୍କର ନୌବାହିନୀର ବହୁତ ବଡ଼ ଅବଦାନ ଥିଲା । ଚୋଳ ନୌବାହିନୀର ଅଭିଯାନ, ସନ୍ଧାନ ଯାତ୍ରାର ଅନେକ ଉଦାହରଣ, ସଙ୍ଗମ ସାହିତ୍ୟରେ ଆଜି ମଧ୍ୟ ଉପଲବ୍ଧ । ଖୁବ୍ କମ୍ ଲୋକ ଜାଣିଥିବେ ଯେ, ବିଶ୍ୱର ଅଧିକାଂଶ ନୌବାହିନୀ ବହୁ ବିଳମ୍ବରେ ଯୁଦ୍ଧପୋତରେ ମହିଳାମାନଙ୍କୁ ଅନୁମତି ଦେଇଥିଲେ । କିନ୍ତୁ ଚୋଳ ନୌବାହିନୀରେ ତାହା ପୁଣି 800-900 ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ବହୁ ସଂଖ୍ୟାରେ ମହିଳାମାନେ ପ୍ରମୁଖ ଭୂମିକା ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ । ଏପରିକି ମହିଳାମାନେ ଯୁଦ୍ଧରେ ମଧ୍ୟ ସାମିଲ ହେଉଥିଲେ । ଚୋଳ ଶାସକଙ୍କର ଜଳଜାହାଜ ନିର୍ମାଣ ସମ୍ପର୍କରେ ସମୃଦ୍ଧ ଜ୍ଞାନ ଥିଲା । ଆମେ ଯେତେବେଳେ ନୌବାହିନୀ କଥା କହୁଁ ସେତେବେଳେ ଛତ୍ରପତି ଶିବାଜୀ ମହାରାଜ ଏବଂ ତାଙ୍କର ନୌବାହିନୀର ସାମର୍ଥ୍ୟକୁ କିଏ ବା ଭୁଲିପାରିବ? କୋଙ୍କଣ ସମୁଦ୍ରତଟ, ଯେଉଁଠାରେ ସମୁଦ୍ରର ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ରହିଛି, ତାହା ଶିବାଜୀ ମହାରାଜଙ୍କ ରାଜ୍ୟ ଅନ୍ତର୍ଗତ ଥିଲା । ଶିବାଜୀ ମହାରାଜଙ୍କ ସହ ଜଡ଼ିତ ଅନେକ ଦୁର୍ଗ, ଯେମିତିକ ସିନ୍ଧୁ  ଦୁର୍ଗ, ମୁରୁଡ ଜଞ୍ଜିରା, ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣଦୁର୍ଗ ଆଦି ସମୁଦ୍ରତଟରେ ଥିଲା କିମ୍ବା ସମୁଦ୍ର ଘେରରେ ଥିଲା । ଏହି ଦୁର୍ଗଗୁଡ଼ିକର ସୁରକ୍ଷା ଦାୟିତ୍ୱ ମରହଟ୍ଟା ନୌବାହିନୀ କରୁଥିଲା । ମରହଟ୍ଟା ନୌବାହିନୀ ବଡ଼ ବଡ଼ ଜଳଜାହାଜ ଏବଂ ଛୋଟ ଛୋଟ ନୌକାର ସମନ୍ୱୟ ଥିଲା । ତାଙ୍କର ନୌସୈନିକ ଯେକୌଣସି ଶତୃପକ୍ଷ ଉପରେ ଆକ୍ରମଣ କରିବା ଓ ସେମାନଙ୍କଠାରୁ ସୁରକ୍ଷିତ ରହିବାରେ ପାରଙ୍ଗମ ଥିଲେ । ଯଦି ଆମେ ମରହଟ୍ଟା ନୌବାହିନୀର ଚର୍ଚ୍ଚାକରି କାହ୍ନୋଜୀ ଆଙ୍ଗ୍ରେଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ ନ କରିବା, ତାହା କେମିତି ସମ୍ଭବ ହେବ? ସେ ମରହଟ୍ଟା ନୌବାହିନୀକୁ ଗୋଟିଏ ନୂତନ ସ୍ତରକୁ ପହଂଚାଇଥିଲେ ଏବଂ ଅନେକ ସ୍ଥାନରେ ମରହଟ୍ଟା ନୌସୈନିକଙ୍କ କେନ୍ଦ୍ର ସ୍ଥାପିତ କରିଥିଲେ । ସ୍ୱାଧୀନତା ପରେ ଆମ ଭାରତୀୟ ନୌସେନା ବିଭିନ୍ନ ସମୟରେ ନିଜର ପରାକ୍ରମ ପ୍ରଦର୍ଶିତ କଲା; ତାହା ଗୋଆର ମୁକ୍ତି ସଂଗ୍ରାମ ହେଉ କି 1971 ମସିହାର ଭାରତ-ପାକିସ୍ଥାନ ଯୁଦ୍ଧ ହେଉ । ଯେତେବେଳେ ଆମେମାନେ ନୌସେନାର ଚର୍ଚ୍ଚା କରୁ, ସେତେବେଳେ ଆମ ଦୃଷ୍ଟିକୁ କେବଳ ଯୁଦ୍ଧ କଥା ଆସେ; କିନ୍ତୁ ଭାରତୀୟ ନୌସେନା ମାନବତାର ସେବାରେ ମଧ୍ୟ ନିଜର ପରାକାଷ୍ଠା ପ୍ରଦର୍ଶିତ କରିଛି । ଏ ବର୍ଷ ଜୁନ୍ ମାସରେ ବାଂଲାଦେଶ ଓ ମିଆଁମାରରେ ‘ମୋରା’ ନାମକ ବାତ୍ୟାର ପ୍ରକୋପ ଦେଖାଦେଇଥିଲା । ସେତେବେଳେ ଆମର ନୌସେନା ଜାହାଜ, ଆଇଏନଏସ ସୁମିତ୍ରା ତତକ୍ଷଣାତ୍ ଉଦ୍ଧାର କାର୍ଯ୍ୟରେ ସହଯୋଗ କରିଥିଲା ତଥା କେତେକ ମତ୍ସ୍ୟଜୀବୀଙ୍କୁ ଜଳରୁ ଉଦ୍ଧାର କରି ବାଂଲାଦେଶକୁ ପ୍ରଦାନ କରିଥିଲା ।

ଚଳିତ ବର୍ଷ ମେ-ଜୁନରେ ଯେତେବେଳେ ଶ୍ରୀଲଙ୍କାରେ ଭୟଙ୍କର ବନ୍ୟାର ସଙ୍କଟ ଦେଖାଦେଇଥିଲା, ସେତେବେଳେ ଆମ ନୌସେନାର ତିନିଗୋଟି ଜାହାଜ ତତକ୍ଷଣାତ୍ ସେଠାରେ ପହଂଚି ସେଠାକାର ସରକାର ଏବଂ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ସହାୟତା ପ୍ରଦାନ କରିଥିଲା । ବାଂଲାଦେଶରେ ସେପ୍ଟେମ୍ବର ମାସରେ ରୋହିଙ୍ଗ୍ୟା ପ୍ରସଙ୍ଗରେ ଆମ ନୌସେନାର ଜାହାଜ ତଥା ଆଇଏନଏସ ଘଡିଆଳ ମାନବୀୟ ସହାୟତା କରିଥିଲା । ଜୁନ୍ ମାସରେ ପାପୁଆ ନିଉଗିନିର ସରକାର ସଂକଟରେ ପଡ଼ିଥିବା ନିଜର ମତ୍ସ୍ୟଜୀବୀମାନଙ୍କୁ ଉଦ୍ଧାର କରିବା ପାଇଁ ବାର୍ତ୍ତା ପ୍ରଦାନ କରିଥିଲା ତଥା ଆମ ନୌସେନା ସେ ଦିଗରେ ତତ୍କାଳ ସହଯୋଗ କରିଥିଲା । ନଭେମ୍ବର 21ରେ ପଶ୍ଚିମ ଉପସାଗରୀୟ ଅଂଚଳରେ ଏକ ବାଣିଜ୍ୟ ପୋତ ଉପରେ ହୋଇଥିବା ସମୁଦ୍ର ଡକାୟତି ଘଟଣାରେ ମଧ୍ୟ ଆମ ନୌସେନା ଆଇଏନଏସ ତ୍ରିକନ୍ଦ ସହାୟତା କରିବା ପାଇଁ ସେଠାରେ ପହଂଚିଥିଲା । ଫିଜିକୁ ଆରୋଗ୍ୟ ସେବା ପ୍ରଦାନ କାର୍ଯ୍ୟ ହେଉ କି ତତ୍କାଳ ରିଲିଫ ସାମଗ୍ରୀ ପହଂଚାଇବା କାର୍ଯ୍ୟ ହେଉ କିମ୍ବା ପଡ଼ୋଶୀ ରାଷ୍ଟ୍ରକୁ ସଂକଟ ସମୟରେ ମାନବୀୟ ସହାୟତା ପ୍ରଦାନ କରିବା ହେଉ; ଆମ ନୌସେନା ସର୍ବଦା ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଆସିଛି । ଆମେ ଭାରତବାସୀ ଆମର ସୁରକ୍ଷା ବାହିନୀଙ୍କ ପ୍ରତି ସବୁବେଳେ ସମ୍ମାନ ଓ ଗୌରବପୂର୍ଣ୍ଣ ମନୋଭାବ ରଖିଥାଉ – ସେ ପଦାତିକ ବାହିନୀ ହେଉ, ନୌବାହିନୀ ହେଉ କିମ୍ବା ବାୟୁସେନା, ଆମ ସୈନ୍ୟମାନଙ୍କର ସାହସ, ବୀରତ୍ୱ, ଶୌର୍ଯ୍ୟ, ପରାକ୍ରମ ଏବଂ ବଳିଦାନ ପାଇଁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦେଶବାସୀ ସେମାନଙ୍କୁ ସଲାମ କରିଥାଏ । ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀ ସୁଖ ସ୍ୱାଚ୍ଛନ୍ଦ୍ୟପୂର୍ଣ୍ଣ ଜୀବନ ଉପଭୋଗ କରନ୍ତୁ, ଏଥିପାଇଁ ସେମାନେ ନିଜର ଯୌବନ ଦେଶ ପାଇଁ ଉତ୍ସର୍ଗ କରିଦିଅନ୍ତି ।

ପ୍ରତିବର୍ଷ ଡିସେମ୍ବର 7ରେ ସଶସ୍ତ୍ର ବାହିନୀ ‘ପତାକା ଦିବସ’ ପାଳନ କରିଥାଏ । ଏହା ସଶସ୍ତ୍ର ବାହିନୀ ପ୍ରତି ଗର୍ବ ଓ ସମ୍ମାନ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିବାର ଦିବସ ଅଟେ । ମୁଁ ଆନନ୍ଦିତ ଯେ ଚଳିତ ବର୍ଷ ପ୍ରତିରକ୍ଷା ମନ୍ତ୍ରଣାଳୟ ଡିସେମ୍ବର 1ରୁ 7 ତାରିଖ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଦେଶର ନାଗରିକମାନଙ୍କ ନିକଟକୁ ଯାଇ ସଶସ୍ତ୍ରବାହିନୀ ସମ୍ପର୍କରେ ସେମାନଙ୍କୁ ସୂଚନା ପ୍ରଦାନ କରିବା ତଥା ସଚେତନ କରାଇବାର ଅଭିଯାନ ପାଇଁ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଇଛି । ସାତଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପିଲାମାନଙ୍କଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ବୟସ୍କମାନଙ୍କ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସମସ୍ତେ ପତାକା ବ୍ୟବହାର କରନ୍ତୁ । ସମଗ୍ର ଦେଶରେ ସେନାବାହିନୀ ପ୍ରତି ଏକ ସମ୍ମାନଜନକ ଆନ୍ଦୋଳନ ଆରମ୍ଭ ହେଉ । ଏହି ଅବସରରେ ଆମେମାନେ ସଶସ୍ତ୍ର ବାହିନୀର ପତାକା ବିତରଣ କରିପାରନ୍ତି । ନିଜ ଆଖପାଖରେ, ନିଜ ଜଣାଶୁଣାରେ ଯେଉଁମାନେ ସଶସ୍ତ୍ର ବାହିନୀ ସହ ସମ୍ପୃକ୍ତ, ସେମାନଙ୍କର ଅନୁଭୂତିଗୁଡ଼ିକୁ, ସେମାନଙ୍କର ସାହସିକ କାର୍ଯ୍ୟାବଳୀକୁ ତଥା ସେମାନଙ୍କର ଭିଡ଼ିଓ ଓ ଫଟୋ ସବୁକୁ #armedforcesflagday କୁ ପ୍ରେରଣ କରିପାରନ୍ତି । ସ୍କୁଲ ଓ କଲେଜମାନଙ୍କରେ ସେନାବାହିନୀର ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଆମନ୍ତ୍ରିତ କରି ସେମାନଙ୍କଠାରୁ ସେନାବାହିନୀ ସମ୍ପର୍କରେ ସୂଚନା ଗ୍ରହଣ କରିପାରନ୍ତି । ଆମର ନୂତନ ବଂଶଧରମାନଙ୍କୁ ସେନାବାହିନୀ ସମ୍ପର୍କରେ ଜ୍ଞାନଲାଭ କରିବାର ଏହା ଏକ ଭଲ ସୁଯୋଗ ହୋଇପାରେ । ଏହା ଆମର ସଶସ୍ତ୍ର ବାହିନୀର ସମସ୍ତ ସୈନ୍ୟମାନଙ୍କର ହିତସାଧନ ନିମନ୍ତେ ଧନରାଶି ସଂଗ୍ରହ କରିବାର ସୁଯୋଗ ଅଟେ । ଏହି ଧନରାଶି ‘ସୈନିକ କଲ୍ୟାଣ ବୋର୍ଡ’ ମାଧ୍ୟମରେ ଯୁଦ୍ଧରେ ଶହୀଦ ହୋଇଥିବା ସୈନ୍ୟମାନଙ୍କର ପରିବାର ସଦସ୍ୟମାନଙ୍କ ପାଇଁ ତଥା ଆହତ ହୋଇଥିବା ସୈନ୍ୟମାନଙ୍କର ହିତ ସାଧନ ପାଇଁ ଓ ସେମାନଙ୍କର ଥଇଥାନ ପାଇଁ ବ୍ୟୟ ହୋଇଥାଏ । ଆର୍ଥିକ ସହଯୋଗ କରିବା ପାଇଁ ଆପଣମାନେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ନେଣଦେଣର ସୂଚନା ksb.gov.inରୁ ପାଇପାରନ୍ତି । ଏଥିପାଇଁ ଆପଣମାନେ ବେନଗଦୀ ପଇଠ ମଧ୍ୟ କରିପାରନ୍ତି । ଆସନ୍ତୁ, ଏହି ସୁଯୋଗରେ ଆମେମାନେ ମଧ୍ୟ ଏପରି କିଛି କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା, ଯାହାଦ୍ୱାରା ଆମର ସଶସ୍ତ୍ରବାହିନୀର ମନୋବଳ ବୃଦ୍ଧି ହୋଇପାରିବ । ଆମେମାନେ ମଧ୍ୟ ସେମାନଙ୍କ ହିତ ସାଧନ ନିମନ୍ତେ ନିଜର ଯୋଗଦାନ ପ୍ରଦାନ କରିବା ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଡିସେମ୍ବର 5 ତାରିଖ ‘ବିଶ୍ୱ ମୃତ୍ତିକା ଦିବସ’ ଅଟେ । ମୁଁ ମୋର କୃଷକ ଭାଇ-ଭଉଣୀମାନଙ୍କ ସହିତ କିଛି କଥା ହେବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ପୃଥିବୀର ଗୋଟିଏ ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଉପାଦାନ ହେଉଛି ମାଟି । ଆମେମାନେ ଯାହାକିଛି ଖାଉଛନ୍ତି, ତାହା ଏହି ମାଟିରୁ ସୃଷ୍ଟ । ଏପରିକି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଖାଦ୍ୟଶୃଙ୍ଖଳ ମଧ୍ୟ ମାଟି ସହ ସମ୍ପୃକ୍ତ । ଆପଣମାନେ ଭାବନ୍ତୁ ତ, ଯଦି ଏହି ପୃଥିବୀରେ କେଉଁଠାରେ ବି ଉତ୍ପାଦନକ୍ଷମ ମାଟି ନ ଥାନ୍ତା, ତା’ହେଲେ ପରିସ୍ଥିତି କ’ଣ ହୁଅନ୍ତା? ଚିନ୍ତା କଲାବେଳକୁ ଡର ଲାଗୁଛି । ଯଦି ମାଟି ନ ଥିବ, ବୃକ୍ଷଲତା ନ ଥିବ, ତାହେଲେ ମାନବ ଜୀବନ ସମ୍ଭବ ହେବ କେମିତି? ଜୀବଜନ୍ତୁଙ୍କର ଜୀବନଧାରଣ କିପରି ସମ୍ଭବ ହେବ? ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ବହୁ ପୂର୍ବରୁ ଆମ ସଂସ୍କୃତିରେ ଚିନ୍ତା କରାଯାଇଛି, ଯାହାଫଳରେ ଆମେମାନେ ପ୍ରାଚୀନ କାଳରୁ ମାଟିର ମହତ୍ୱ ପ୍ରତି ସଚେତନ ଅଛନ୍ତି । ଆମ ସଂସ୍କୃତିରେ ଗୋଟିଏ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଚାଷଜମି ପ୍ରତି ଓ ମାଟି ପ୍ରତି ଲୋକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଭକ୍ତି ଓ ଆଦର ଭାବ ରହୁ, ତଥା ଅନ୍ୟ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ବୈଜ୍ଞାନିକ ପ୍ରଣାଳୀଗୁଡ଼ିକ ଆମ ଜୀବନର ଅଙ୍ଗ ହୋଇ ମାଟିର ପୋଷଣ କରିବାରେ ସହାୟକ ହେଉ । ଏ ଦେଶର କୃଷକମାନଙ୍କ ଜୀବନରେ ଦୁଇଗୋଟି କଥାର ମହତ୍ୱ ରହିଛି – ନିଜ ମାଟି ପ୍ରତି ଭକ୍ତିଭାବ ଓ ତତସହିତ ବୈଜ୍ଞାନିକ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ ମାଟିକୁ ଆପଣେଇବା ତଥା ସମୃଦ୍ଧ କରିବା । ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ଏହା ଗର୍ବର ବିଷୟ ଯେ ଆମ ଦେଶର କୃଷକମାନେ ନିଜ ପରମ୍ପରା ସହ ସମ୍ପୃକ୍ତ ରହିବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଆଧୁନିକ ବିଜ୍ଞାନ ପ୍ରତି ମଧ୍ୟ ଆଗ୍ରହ ରଖନ୍ତି, ଚେଷ୍ଟା ଓ ସଂକଳ୍ପ କରନ୍ତି ।

ମୁଁ ହିମାଚଳ ପ୍ରଦେଶର ହମୀରପୁର ଜିଲ୍ଲାର ଟୋହୁ ଗ୍ରାମ, ଭୋରଞ୍ଜ ବ୍ଲକ୍ ଏବଂ ସେଠାକାର କୃଷକମାନଙ୍କ ସମ୍ପର୍କରେ ଶୁଣିଥିଲି । ଏଠାରେ କୃଷକମାନେ ପୂର୍ବେ ଅବ୍ୟବସ୍ଥିତ ଭାବରେ ରାସାୟନିକ ସାର ପ୍ରୟୋଗ କରିଆସୁଥିଲେ ଯାହାଫଳରେ ପୃଥିବୀର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟହାନି ହେବାରେ ଲାଗିଥିଲା । କ୍ରମଶଃ ଉତ୍ପାଦନ କମ୍ ହେବାରେ ଲାଗିଲା ଏବଂ ଉତ୍ପାଦନ କମ୍ ହେବାରୁ ଆୟ ମଧ୍ୟ କମ୍ ହେଲା । ମାଟିର ଉତ୍ପାଦନ କ୍ଷମତା ମଧ୍ୟ ଧୀରେ ଧୀରେ କମିବାରେ ଲାଗିଲା । ସେ ଗ୍ରାମର କିଛି ସଚେତନଶୀଳ କୃଷକ ଏହି ଗମ୍ଭୀର ସଂକଟକୁ ବୁଝିଲେ ଏବଂ ତା’ପରେ ନିଜ ନିଜ ମାଟିର ପରୀକ୍ଷା କରାଇଲେ । ଯେତେବେଳେ ସବୁ ସାର, ଅଣୁ ପୋଷକତତ୍ୱ ଏବଂ ଜୈବିକ ସାର ପ୍ରୟୋଗ କରିବା ପାଇଁ ସେମାନଙ୍କୁ ପରାମର୍ଶ ଦିଆଗଲା, ସେମାନେ ସେ ପରାମର୍ଶକୁ ଗ୍ରହଣ କଲେ । ଆପଣମାନେ ଏହାର ପରିଣାମ ଶୁଣି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେବେ ଯେ ମୃତ୍ତିକା ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଦ୍ୱାରା କୃଷକମାନଙ୍କୁ ଯେଉଁ ସୂଚନା ମିଳିଲା ତଥା ଯେଉଁସବୁ ପରାମର୍ଶ ଦିଆଗଲା, ତା’ର ଉପଯୋଗର ପରିଣାମ କ’ଣ ହେଲା? 2016-17 ରବିଋତୁରେ ଗହମର ଉତ୍ପାଦନ ଏକର ପିଛା ତିନିରୁ ଚାରି ଗୁଣା ବୃଦ୍ଧି ହେଲା ଏବଂ ଆୟରେ ମଧ୍ୟ ଏକର ପିଛା ଚାରି ହଜାରରୁ ଛଅ ହଜାର ଟଙ୍କା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବୃଦ୍ଧି ହେଲା । ଏଥିସହିତ ମାଟିର ଗୁଣରେ ମଧ୍ୟ ଉନ୍ନତି ଘଟିଲା । ସାରର ପ୍ରୟୋଗ କମ୍ ହେବା ଫଳରେ ଅର୍ଥ ସଂଚୟ ମଧ୍ୟ ବଢ଼ିବାରେ ଲାଗିଲା । ଏହାଦେଖି ମୁଁ ବିଶେଷ ଆନନ୍ଦିତ ଯେ ମୋର କୃଷକଭାଇମାନେ ‘ମୃତ୍ତିକା ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟକାର୍ଡ’ରେ ଦିଆଯାଇଥିବା ପରାମର୍ଶକୁ ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ଆଗ୍ରହୀ ହୋଇଛନ୍ତି ତଥା ଏହାର ସୁପରିଣାମ ଦେଖି ସେମାନଙ୍କର ଉତ୍ସାହ ମଧ୍ୟ ବଢ଼ିବାରେ ଲାଗିଛି । ବର୍ତ୍ତମାନ କୃଷକମାନେ ଭାବୁଛନ୍ତି ଯେ ଯଦି ଫସଲର କଥା ଚିନ୍ତା କରିବା, ତେବେ ପ୍ରଥମେ ଧରିତ୍ରୀ-ମାଆର ଯତ୍ନ ନେବାକୁ ହେବ; ଆଉ ଯଦି ଆମେ ଧରିତ୍ରୀ-ମାଆର ଯତ୍ନ ନେବା, ତା’ହେଲେ ଧରିତ୍ରୀ-ମାଆ ମଧ୍ୟ ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କର ଯତ୍ନ ନେବ ।

ସମଗ୍ର ଦେଶରେ ଆମ କୃଷକ ଭାଇମାନେ ଦଶ କୋଟିରୁ ଅଧିକ ‘ମୃତ୍ତିକା ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ କାର୍ଡ’ କରିସାରିଛନ୍ତି ଯଦ୍ୱାରା ସେମାନେ ନିଜର ମାଟିକୁ ଉତ୍ତମ ଭାବରେ ବୁଝିପାରିବେ ଏବଂ ସେହି ଅନୁସାରେ ଫସଲ ମଧ୍ୟ ଉତ୍ପାଦିତ କରିବେ ।

ଆମେମାନେ ଧରିତ୍ରୀ ମାଆର ଭକ୍ତି କରୁଛୁ କିନ୍ତୁ ୟୁରିଆ ଭଳି ରାସାୟନିକ ସାର ପ୍ରୟୋଗ ଦ୍ୱାରା କେତେ ମାତ୍ରାରେ ଧରିତ୍ରୀ ମାଆର କ୍ଷତି ହେଉଛି, କେବେ ଚିନ୍ତା କରିଛୁ? ପ୍ରତିଟି ବୈଜ୍ଞାନିକ ପ୍ରଣାଳୀ ଦ୍ୱାରା ଏହା ପ୍ରମାଣିତ ହୋଇସାରିଛି ଯେ ଆବଶ୍ୟକତାଠାରୁ ଅଧିକ ୟୁରିଆର ଉପଯୋଗ କରିବା ଦ୍ୱାରା ଧରିତ୍ରୀ ମାଆର ଭୀଷଣ କ୍ଷତି ହେଉଅଛି । କୃଷକ ତ ଧରିତ୍ରୀର ସନ୍ତାନ, ଏଥିପାଇଁ ସେ ଧରିତ୍ରୀ ମାଆକୁ ରୋଗଗ୍ରସ୍ତ ଭାବରେ କିପରି ଦେଖିପାରିବ? ଏହି ମାଆ-ପୁଅର ସଂପର୍କକୁ ପୁନର୍ବାର ଉଜ୍ଜିବୀତ କରିବା ଆଜିର ସମୟର ଆବଶ୍ୟକତା । ଆମର କୃଷକ ଭାଇ, ଆମ ଧରିତ୍ରୀମାଆର ପୁଅ, ଆମ ଧରିତ୍ରୀର ସନ୍ତାନ କ’ଣ ଏ ସଂକଳ୍ପ ନେଇପାରିବେ ଯେ ସେମାନେ ଆଜି ନିଜ ଚାଷଜମିରେ ଯେତିକି ୟୁରିଆ ବ୍ୟବହାର କରୁଛନ୍ତି, 2022 ବେଳକୁ ଯେତେବେଳେ କି ଆମ ସ୍ୱାଧୀନତାର 75 ବର୍ଷ ପୂରଣ ହେବ, ୟୁରିଆର ଅଧା ବ୍ୟବହାର ବନ୍ଦ କରିପାରିବେ? ଯଦି ଥରଟିଏ ଧରିତ୍ରୀ ମା’ର ପୁଅ, ମୋର କୃଷକ ଭାଇ, ଏଇ ସଂକଳ୍ପ କରନ୍ତି ତାହେଲେ ଆପଣମାନେ ଦେଖିବେ, ଧରିତ୍ରୀ ମାଆର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟରେ ଉନ୍ନତି ଆସିଯିବ ଏବଂ ଉତ୍ପାଦନ ମଧ୍ୟ ବଢ଼ିଯିବ, କୃଷକମାନଙ୍କ ଜୀବନରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆସିବା ମଧ୍ୟ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଯିବ ।

ବିଶ୍ୱ ତାପମାତ୍ରା ବୃଦ୍ଧି ଏବଂ ଜଳବାୟୁ ପରିବର୍ତ୍ତନକୁ ଆମେମାନେ ସମସ୍ତେ ଅନୁଭବ କଲେଣି । ସମୟ ଥିଲା ଯେତେବେଳେ ଦୀପାବଳୀ ପୂର୍ବରୁ ଶୀତ ଆସିଯାଉଥିଲା । ଏବେ ଡିସେମ୍ବର ମାସ ଆରମ୍ଭ ହେବାକୁ ଯାଉଛି କିନ୍ତୁ ଶୀତ ଧିରେ ଧିରେ ଆରମ୍ଭ ହେଉଛି । କିନ୍ତୁ ଶୀତ ଆରମ୍ଭ ହେଲାମାତ୍ରେ ଏଭଳି ଅନୁଭୂତି ହେଉଛି ଯେ ରେଜେଇରୁ ବାହାରିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଉନି । କିନ୍ତୁ ଏଭଳି ଶୀତରେ ମଧ୍ୟ ସଦା ସଚେତନ କିଛି ଲୋକ ଅତି ସକାରାତ୍ମକ ପରିଣାମ ଆଣିଦେଇଛନ୍ତି । ଏଭଳି କିଛି ଉଦାହରଣ ଆମକୁ ପ୍ରେରଣା ଦେଇଥାଏ । ଆପଣମାନେ ଶୁଣି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେବେ ଯେ ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶର ଜଣେ ଆଠବର୍ଷର ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗ ବାଳକ ନିଜ ଗାଁକୁ ଖୋଲା ଶୌଚରୁ ମୁକ୍ତ କରାଇବା ପାଇଁ ଅଂଟା ଭିଡ଼ିଲା । ଏତେ ବଡ଼ କାମ ଆଉ ଏତେ ଛୋଟ ପିଲାଟିଏ କିନ୍ତୁ ଉତ୍ସାହ ଆଉ ସଂକଳ୍ପ ତା’ଠାରୁ ଢେର ବଡ଼ ଥିଲା । 8 ବର୍ଷର ପିଲାଟି କଥା କହିପାରେ ନାହିଁ । ସେ ସିଟି/ସୁସୁରୀକୁ ନିଜର ଅସ୍ତ୍ର କଲା । ସକାଳ 5ଟାରୁ ଉଠି ଗାଁର ପ୍ରତ୍ୟେକ ଘରକୁ ଯାଇ ସିଟି ବଜାଇ ସୁସୁରୀ ମାରି ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଉଠାଇଲା ଏବଂ ହାତରେ ଠାରି ଠାରି ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଖୋଲାରେ ଶୌଚ ନ କରିବାକୁ ପ୍ରବର୍ତ୍ତାଇଲା । ପ୍ରତିଦିନ 30-40 ଘରକୁ ଯାଇ ସ୍ୱଚ୍ଛତାର ବାର୍ତ୍ତା ଦେଉଥିବା ଏହି ବାଳକଟି ଯୋଗୁଁ ‘କମହାରୀ’ ଗାଁ ଖୋଲା ଶୌଚରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇପାରିଲା । ସ୍ୱଚ୍ଛତାକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହନ ଦେବାରେ ଏହି ଛୋଟ ବାଳକ ତୁଷାର ଅତ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରେରଣାଦାୟକ କାମ କଲା । ସ୍ୱଚ୍ଛତା ପାଇଁ କୌଣସି ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ବୟସ ଆବଶ୍ୟକ ନାହିଁ । ପିଲା ହେଉ ବା ବୟସ୍କ ଲୋକ ହେଉ, ସ୍ତ୍ରୀ ହେଉ ବା ପୁରୁଷ ହେଉ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ଆବଶ୍ୟକ ଏବଂ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ପାଇଁ ପ୍ରତ୍ୟେକ କିଛି ନା କିଛି କରିବା ଦରକାର । ଆମର ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗ ଭାଇ ଭଉଣୀମାନେ ଦୃଢ଼ନିଶ୍ଚୟ, ସାମର୍ଥ୍ୟବାନ୍, ସାହସୀ ଏବଂ ସଂକଳ୍ପବାନ ଅଟନ୍ତି ।

ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ଆମକୁ କିଛି ନା କିଛି ଶିଖିବାକୁ ମିଳୁଛି । ଆଜି ସେମାନେ ପ୍ରତ୍ୟେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଭଲ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରୁଛନ୍ତି । ଖେଳକୁଦ ହେଉ, କିଛି ପ୍ରତିଯୋଗିତା ବା କୌଣସି ସାମାଜିକ ପ୍ରୟାସ ହେଉ ପ୍ରତ୍ୟେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଆମର ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗମାନେ ମଧ୍ୟ ପଛରେ ନାହାଁନ୍ତି । ଆପଣମାନଙ୍କର ମନେଥିବ ଆମର ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗ ଖେଳାଳିମାନେ ରିଓ ଅଲମ୍ପିକରେ ସୁନ୍ଦର ପ୍ରଦର୍ଶନ କରି 4ଟି ପଦକ ଜିତିଥିଲେ ଆଉ ଦୃଷ୍ଟିହୀନ T-20 ବିଶ୍ୱକପ୍ କ୍ରିକେଟ ଚମ୍ପିଆନ ହୋଇପାରିଥିଲେ । ଦେଶସାରା ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ପ୍ରତିଯୋଗିତା ସବୁ ଆୟୋଜିତ ହେଉଛି । କିଛିଦିନ ପୂର୍ବେ ଉଦୟପୁରରେ ସପ୍ତଦଶ ଜାତୀୟ ପାରା-ସନ୍ତରଣ ପ୍ରତିଯୋଗିତା ଆୟୋଜିତ ହୋଇଥିଲା । ଦେଶର ବିଭିନ୍ନ ଭାଗରୁ ଆମର ଯୁବ ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗ ଭାଇ ଭଉଣୀମାନେ ଏଥିରେ ଭାଗନେଇ ନିଜର କୌଶଳ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିଥିଲେ । ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଜଣେ ହେଉଛନ୍ତି ଗୁଜରାଟର 19 ବର୍ଷ ବୟସ୍କ ଜିଗର ଠକ୍କର । ତାଙ୍କ ଶରୀରରେ ଶତକଡ଼ା ଅଶିଭାଗ ମାଂସପେଶୀ ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ସେ 11ଟି ମେଡ଼ାଲ ଜିତିଲେ । ସପ୍ତଦଶ ପାରା-ସନ୍ତରଣ ପ୍ରତିଯୋଗିତାରେ ମଧ୍ୟ ସେ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣପଦକ ବିଜୟୀ ହେଲେ ।

ତାଙ୍କର ଏହି ନିଷ୍ଠା, ଅଧ୍ୟବ୍ୟସାୟ ଓ କୌଶଳର ପରିଣାମ ସ୍ୱରୂପ ଭାରତୀୟ ଖେଳ ପ୍ରାଧିକରଣ ତାଙ୍କୁ 2022ର ପାରା ଅଲମ୍ପିକ ପାଇଁ ଚୟନ କରିଛନ୍ତି । 32 ଜଣ ପାରା ସନ୍ତରଣକାରୀଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସେ ହେଉଛନ୍ତି ଜଣେ ଯାହାଙ୍କୁ ଗୁଜରାଟର ଗାନ୍ଧିନଗରସ୍ଥିତ ଉତ୍କର୍ଷ କେନ୍ଦ୍ରରେ ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ ଦିଆଯିବ । ସେହି ଯୁବକ ଜିଗର ଠକ୍କରଙ୍କ ଉତ୍ସାହକୁ ମୁଁ ସଲାମ କରୁଛି ଏବଂ ତାଙ୍କୁ ଶୁଭକାମନା ଜଣାଉଛି । ଆଜି ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗମାନଙ୍କ ପାଇଁ ସୁଗମତା ଓ ସୁଯୋଗ ଉପରେ ବିଶେଷ ଧ୍ୟାନ ଦିଆଯାଉଛି । ଆମର ପ୍ରୟାସ-ଦେଶର ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତି ଶକ୍ତିଶାଳୀ ହେଉ । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସମାବିଷ୍ଟ କରିବା ଭଳି ଗୋଟିଏ ସମାଜ ଗଠନ ହେଉ । ‘ସମ’ ଏବଂ ‘ମମ’ ଭାବ ଦ୍ୱାରା ସମାଜରେ ସମରସତା ବଢ଼ୁ ଏବଂ ସମସ୍ତେ ମିଳିମିଶି ଆଗକୁ ଚାଲନ୍ତୁ ।

କିଛିଦିନ ପରେ ‘ଇଦ୍-ଏ-ମିଲାଦ୍-ଉନ୍-ନବୀ’ ପାଳନ କରାଯିବ । ଏହିଦିନ ପୈଗମ୍ବର ହଜରତ ମହମ୍ମଦ ଜନ୍ମଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ । ମୁଁ ସମସ୍ତ ଦେଶବାସୀମାନଙ୍କୁ ଶୁଭକାମନା ଜଣାଉଛି ଏବଂ ଆଶା କରୁଛି କି ଏହି ପବିତ୍ର ଇଦ୍ ପର୍ବ ସମାଜରେ ଶାନ୍ତି ଏବଂ ସଦ୍ଭାବନା ବଢ଼ାଇବା ପାଇଁ ଆମକୁ ପ୍ରେରଣା ଦେଉ, ନୂତନ ଶକ୍ତି ଦେଉ ତଥା ସଂକଳ୍ପ କରିବାର ସାମର୍ଥ୍ୟ ପ୍ରଦାନ କରୁ ।

(ଫୋନ୍ କଲ୍) –

“ନମସ୍କାର ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ମହୋଦୟ, ମୁଁ କାନପୁରରୁ ନୀରଜା ସିଂହ କହୁଛି । ଆପଣଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ ଅନୁରୋଧ କରିବାକୁ ଚାହେଁ ‘ମନର କଥା’ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ଆପଣ ଯାହାସବୁ କହିଛନ୍ତି ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଦଶଟି ସବୁଠାରୁ ଭଲକଥା ଆପଣ ପୁନର୍ବାର ଆମମାନଙ୍କୁ ବାଣ୍ଟନ୍ତୁ । ଯାହାଫଳରେ ଆମେ ସେହି କଥାଗୁଡ଼ିକୁ ପୁନଃ ସ୍ମରଣ କରିପାରିବୁ ଏବଂ ଆମକୁ କିଛି ଶିଖିବାକୁ ମିଳିବ । ଧନ୍ୟବାଦ ।”

(ଫୋନ୍ କଲ୍ ସମାପ୍ତ)

ଆପଣ ଠିକ୍ କଥା କହୁଛନ୍ତି – 2017 ଶେଷ ହେଉଛି ଆଉ 2018 ଆଗମନର ସୂଚନା ଦେଲାଣି । ଆପଣ ଭଲ ପରାମର୍ଶଟିଏ ଦେଇଛନ୍ତି । ଆପଣଙ୍କ କଥାରୁ ହିଁ ମୋର ସେଥିରେ କିଛି ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଉଛି । ଆମ ଦେଶରେ ଗାଁରେ ଯେଉଁ ବରିଷ୍ଠ ଲୋକମାନେ ଅଛନ୍ତି, ଗାଁର ବୟସ୍କ ଲୋକମାନେ ସବୁବେଳେ କହନ୍ତି ଯେ – ଦୁଃଖକୁ ଭୁଲିଯାଅ କିନ୍ତୁ ସୁଖକୁ ଭୁଲିବାକୁ ଦିଅନାହିଁ । ମୁଁ ଭାବୁଛି ଏହି କଥାକୁ ଆମେମାନେ ପ୍ରଚାରିତ କରିବା ଦରକାର । ଆମେମାନେ ମଧ୍ୟ ଶୁଭକୁ ସ୍ମରଣ କରି ଆଉ ଶୁଭ ସଂକଳ୍ପ କରି 2018ରେ ପ୍ରବେଶ କରିବା ଉଚିତ ।

ଆମେ ଜାଣୁ ଆମ ଦେଶରେ ତଥା ସାରା ବିଶ୍ୱରେ ମଧ୍ୟ ଯେତେବେଳେ ବର୍ଷ ଶେଷହୁଏ ସେତେବେଳେ ବର୍ଷକର କାର୍ଯ୍ୟାବଳୀର ବିଶ୍ଳେଷଣ କରନ୍ତି, ଚିନ୍ତନ-ମନନ କରନ୍ତି ଆଉ ଆଗାମୀ ବର୍ଷ ପାଇଁ ଯୋଜନା ବି କରନ୍ତି । ଆମ ଦେଶରେ ତ ଗଣମାଧ୍ୟମ ଦ୍ୱାରା ବିଦାୟୀ ବର୍ଷର ଅନେକ ରୋଚକ ଘଟଣାଗୁଡ଼ିକୁ ପୁନଃ ସ୍ମରଣ କରାଇବାର ପ୍ରୟାସ କରାଯାଏ । ସେଥିରେ ସକାରାତ୍ମକ ଓ ନକାରାତ୍ମକ ଉଭୟ କଥା ଥାଏ । କିନ୍ତୁ ଆପଣଙ୍କୁ ଲାଗୁନି କି 2018କୁ ଆମେ ଭଲକଥାକୁ ସ୍ମରଣ କରି ପ୍ରବେଶ କରୁ ଆଉ କିଛି ଭଲ କରିବା ପାଇଁ ଚିନ୍ତାକରି ପ୍ରବେଶ କରୁ?

ମୁଁ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ ପରାମର୍ଶ ଦେବାକୁ ଚାହେଁ ଯେ ଆପଣମାନେ ଶୁଣିଥିବା ପାଞ୍ଚ-ଦଶଟି ସକାରାତ୍ମକ କଥା ଯାହା ଆପଣ ଦେଖିଥିବେ ବା ଅନୁଭବ କରିଥିବେ, ଯାହା ଜାଣିଲେ ଅନ୍ୟ ଲୋକଠାରେ ମଧ୍ୟ ଗୋଟିଏ ଶୁଭଭାବ ଜାଗ୍ରତ ହେବ, ସେଗୁଡ଼ିକ ବାଣ୍ଟନ୍ତୁ । ଆପଣ ଏ କାମରେ ଯୋଗଦାନ କରିପାରିବେ କି? ଆମେମାନେ ଏ ବର୍ଷର ନିଜ ଜୀବନରେ ଅନୁଭବ କରିଥିବା 5ଟି ସକାରାତ୍ମକ ଅନୁଭୂତିକୁ ସାଝା କରିପାରିବା କି? ସେ କାହାଣୀ ରୂପରେ ହେଉ, ଫଟୋ ମାଧ୍ୟମରେ ହେଉ ବା ଛୋଟ ଭିଡିଓ ମାଧ୍ୟମରେ ହେଉ ବାଣ୍ଟନ୍ତୁ । ମୁଁ ଆମନ୍ତ୍ରିତ କରୁଛି ଯେ 2018ର ସ୍ୱାଗତ ଆମେ ଗୋଟିଏ ଶୁଭ ବାତାବରଣ ଭିତରେ କରିବା, ଶୁଭ ସ୍ମୃତିର ସହିତ କରିବା, ସକାରାତ୍ମକ ଭାବନା ସହିତ କରିବା ଏବଂ ସକାରାତ୍ମକ କଥାର ସ୍ମରଣ କରି କରିବା ।

ଆସନ୍ତୁ NarendraModiApp, MyGov କିମ୍ବା ସାମାଜିକ ଗଣମାଧ୍ୟମe #Positive India ମାଧ୍ୟମରେ ସକାରାତ୍ମକ କଥାଗୁଡ଼ିକୁ ବାଣ୍ଟିବା । ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ପ୍ରେରଣା ଦେଲାଭଳି କଥାଗୁଡ଼ିକୁ ସ୍ମରଣ କରିବା । ଭଲ କଥାଗୁଡ଼ିକୁ ଆଦାନ-ପ୍ରଦାନ କରିବା ଦ୍ୱାରା ଭଲ କରିବାର ମନୋଭାବ ସୃଷ୍ଟି ହେବ । ଭଲ ଜିନିଷଗୁଡ଼ିକ କିଛି ଭଲ କରିବା ପାଇଁ ଶକ୍ତି ଦିଅନ୍ତି । ଶୁଭ ଭାବ – ଶୁଭ ସଂକଳ୍ପର କାରଣ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ଶୁଭ ସଂକଳ୍ପ – ଶୁଭ ଫଳ ଆଡ଼କୁ ଆଗେଇନିଏ ।

ଆସନ୍ତୁ ଏଥର ପ୍ରୟାସ କରିବା #Positive India ଆଉ ଦେଖିବା – ଆମେ ସମସ୍ତେ ମିଶି କେମିତି ସକାରାତ୍ମକ କମ୍ପନ ସୃଷ୍ଟିକରି ନୂଆ ବର୍ଷକୁ ସ୍ୱାଗତ କରିବା । ଏହି ସାମୁହିକ ଗତିର ଶକ୍ତି ଏବଂ ପ୍ରଭାବକୁ ଆମେ ସମସ୍ତେ ମିଶି ଅନୁଭବ କରିବା । ଆଉ ମୁଁ ଆଗାମୀ ‘ମନ୍ କି ବାତ୍’ରେ #Positive India ଆସିଥିବା ଆପଣମାନଙ୍କର କଥାକୁ ଦେଶବାସୀମାନଙ୍କ ନିକଟରେ ପହଂଚାଇବାର ଚେଷ୍ଟା ନିଶ୍ଚୟ କରିବି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଆସନ୍ତା ମାସରେ ପରବର୍ତ୍ତୀ ‘ମନ୍ କି ବାତ୍’ନେଇ ଆପଣମାନଙ୍କ ପାଖକୁ ନିଶ୍ଚୟ ଆସିବି । ବହୁତ କିଛି କଥା ହେବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିବ ।

ବହୁତ ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀ, ନମସ୍କାର । ଦୀପାବଳୀର ଛ’ଦିନ ପରେ ପାଳିତ ହେଉଥିବା ମହାପର୍ବ ଛଠ୍, ଆମ ଦେଶରେ ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ ନିଷ୍ଠାର ସହିତ ପାଳିତ ହେଉଥିବା ପର୍ବ ପର୍ବାଣୀ ମଧ୍ୟରୁ ଅନ୍ୟତମ । ଯେଉଁଥିରେ ଖାଦ୍ୟପେୟଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ବେଶ-ପୋଷାକ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରତି କଥାରେ ନିୟମଗୁଡ଼ିକର ପାଳନ କରାଯାଇଥାଏ । ଛଠ୍ ପୂଜାର ଅନୁପମ ପର୍ବ ପ୍ରକୃତି ସହ ଏବଂ ପ୍ରକୃତିର ଉପାସନା ସହ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ଜଡ଼ିତ । ସୂର୍ଯ୍ୟ ଏବଂ ଜଳ, ମହାପର୍ବ ଛଠ୍ ଉପାସନାରେ କେନ୍ଦ୍ରବିନ୍ଦୁ ହୋଇଥିବାବେଳେ ବାଉଁଶ ଏବଂ ମାଟିରେ ତିଆରି ବାସନ ଆଉ କନ୍ଦମୂଳ ଏହାର ପୂଜାବିଧିର ଅଭିନ୍ନ ପୂଜା-ସାମଗ୍ରୀ । ବିଶ୍ୱାସର ଏହି ମହାପର୍ବରେ ଉଦୟ ହେଉଥିବା ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ଉପାସନା ଏବଂ ଅସ୍ତଗାମୀ ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କର ପୂଜାର ବାର୍ତ୍ତା ଅଦ୍ୱିତୀୟ ସଂସ୍କାରରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ । ଦୁନିଆ ତ ଉଦୀୟମାନ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱର ପୂଜା କରିଥାଏ । କିନ୍ତୁ ଛଠ୍ ପୂଜା ଆମକୁ ସେଇମାନଙ୍କ ଆରାଧନା କରିବା ସଂସ୍କାର ମଧ୍ୟ ପ୍ରଦାନ କରେ ଯେଉଁମାନଙ୍କ ଅସ୍ତହେବା ପ୍ରାୟତଃ ସୁନିଶ୍ଚିତ । ଆମ ଜୀବନରେ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଗୁରୁତ୍ୱର ଅଭିବ୍ୟକ୍ତି ମଧ୍ୟ ଏହି ପର୍ବରେ ନିହିତ । ଛଠ୍ ପୂର୍ବରୁ ସାରା ଘରର ସଫେଇ, ତା’ସାଙ୍ଗକୁ ନଈକୂଳ, ପୋଖରିତୁଠ, ପୂଜାସ୍ଥଳୀ ଅର୍ଥାତ୍ ନଈଘାଟର ସଫେଇ କାର୍ଯ୍ୟରେ ସମସ୍ତେ ମିଶି ଉତ୍ସାହର ସହ ଲାଗିପଡ଼ନ୍ତି । ସୂର୍ଯ୍ୟବନ୍ଦନା ବା ଛଠ୍ ପୂଜା – ପରିବେଶ ସଂରକ୍ଷଣ, ରୋଗ ନିବାରଣ ଏବଂ ଅନୁଶାସନର ପର୍ବ ।

ସାଧାରଣତଃ କିଛି ମାଗିକରି ନେବାରେ ଲୋକମାନେ ହୀନମାନ୍ୟତା ଅନୁଭବ କରିଥାନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଛଠ୍ ପୂଜାରେ ସକାଳର ଅର୍ଘ୍ୟ ପ୍ରଦାନ ପରେ ଭୋଗ ମାଗିକରି ଖାଇବାର ଗୋଟିଏ ବିଶେଷ ପରମ୍ପରା ରହିଛି । ଭୋଗ ମାଗିବାର ଏହି ପରମ୍ପରା ପଛରେ ଅନ୍ୟ ଏକ ଧାରଣା ରହିଥିବାର କୁହାଯାଏ ଯେ ଏହାଦ୍ୱାରା ବ୍ୟକ୍ତିର ଅହଂକାର ନଷ୍ଟ ହୋଇଥାଏ । ଗୋଟିଏ ଏଭଳି ଭାବନାର ବିନାଶ ଯାହା ବ୍ୟକ୍ତିର ବିକାଶରେ ବାଧକ ସାଜିଥାଏ । ଭାରତର ଏହି ମହାନ ପରମ୍ପରା ପ୍ରତି ପ୍ରତ୍ୟେକେ ଗର୍ବିତ ହେବା ସ୍ୱାଭାବିକ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, “ମନ୍ କି ବାତ୍”ର ପ୍ରଶଂସା ମଧ୍ୟ ହୋଇଆସିଛି ଆଉ ସମାଲୋଚନା ମଧ୍ୟ ହୋଇଆସିଛି । କିନ୍ତୁ ଯେତେବେଳେ ମୁଁ “ମନ୍ କି ବାତ୍”ର ପ୍ରଭାବ ଦିଗକୁ ଦୃଷ୍ଟିନିକ୍ଷେପ କରୁଛି ସେତେବେଳେ ମୋ ବିଶ୍ୱାସ ଦୃଢ଼ୀଭୂତ ହେଉଛି, ଯେ ଏହି ଦେଶର ଜନମାନସ ସହ ଶତପ୍ରତିଶତ ଭାବରେ ଅତୁଟ ବନ୍ଧନରେ ବାନ୍ଧି ହୋଇଯାଇଛି । ଖଦି ଆଉ ହସ୍ତତନ୍ତର ଉଦାହରଣ ଦେଖନ୍ତୁ । ଗାନ୍ଧି ଜୟନ୍ତୀ ଅବସରରେ ମୁଁ ସବୁବେଳେ ଖଦି ଏବଂ ହସ୍ତତନ୍ତ ଲୁଗା ବ୍ୟବହାର ପାଇଁ ସମର୍ଥନ କରିଥାଏ । ଜାଣନ୍ତି? ଏହାର ପରିଣାମ କ’ଣ? ଆପଣ ମଧ୍ୟ ଏହା ଜାଣି ଖୁସି ହେବେ । ମୋତେ ସୂଚନା ଦିଆଯାଇଛି ଯେ, ଚଳିତ ମାସ ଅକ୍ଟୋବର 17 ତାରିଖ “ଧନ୍ତେରାସ୍” ଦିନ ଦିଲ୍ଲୀର ଖଦି ଗ୍ରାମୋଦ୍ୟୋଗ ଭବନ ଷ୍ଟୋରରେ ପ୍ରାୟ ଏକ କୋଟି କୋଡ଼ିଏ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କାର ସାମଗ୍ରୀ ବିକ୍ରୟ ହୋଇଛି ଯାହା ଗୋଟିଏ ରେକର୍ଡ । ଖଦି ଏବଂ ହସ୍ତତନ୍ତ ସାମଗ୍ରୀ ଗୋଟିଏ ଷ୍ଟୋରରେ ଏତେ ଅଧି କ ବିକ୍ରିହେବା କଥା ଶୁଣି ଆପଣମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଖୁସି ଲାଗିଥିବ, ସନ୍ତୁଷ୍ଟି ମିଳିଥିବ । ଦୀପାବଳୀ ସମୟରେ ଖଦୀ ଉପହାର କୁପନ ବିକ୍ରିରେ ପ୍ରାୟ ଶତକଡ଼ା 680 ଭାଗ ବୃଦ୍ଧି ରେକର୍ଡ କରାଯାଇଛି । ଖଦି ଏବଂ ହସ୍ତଶିଳ୍ପର ମୋଟ ବିକ୍ରିରେ ମଧ୍ୟ ଗତବର୍ଷ ତୁଳନାରେ ଚଳିତ ବର୍ଷ ପ୍ରାୟ ଶତକଡ଼ା 90 ଭାଗ ବୃଦ୍ଧି ପରିଲକ୍ଷିତ ହୋଇଛି । ଦେଖାଯାଉଛି ଯେ, ଆଜିକାଲି ଯୁବବର୍ଗ, ବୟସ୍କମାନେ, ମହିଳାମାନେ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ବୟସର ବ୍ୟକ୍ତିମାନେ ହସ୍ତତନ୍ତ ତିଆରି ବସ୍ତ୍ର ପସନ୍ଦ କରୁଛନ୍ତି । ଏହାଦ୍ୱାରା କେତେ ଯେ ବୁଣାକାର ପରିବାରମାନଙ୍କୁ, ଗରିବ ପରିବାରମାନଙ୍କୁ, ହସ୍ତତନ୍ତରେ ଲୁଗା ବୁଣୁଥିବା ପରିବାରମାନଙ୍କୁ ଲାଭ ହୋଇଥିବ, ତାହା ମୁଁ କଳ୍ପନା କରିପାରୁଛି । ପ୍ରଥମେ ଥିଲା “Khadi for Nation” କିନ୍ତୁ ମୁଁ “Khadi for Fashion” କଥା କହିଥିଲି । ହେଲେ ବିଗତ କିଛି ସମୟର ଅନୁଭୂତିକୁ ନେଇ ମୁଁ କହିପାରେ, ଯେ Khadi for Nation ଆଉ Khadi for Fashion ପରେ ଏବେ Khadi for transformation କଥାଟି ସେଗୁଡ଼ିକର ସ୍ଥାନ ନେବାକୁ ଯାଉଛି । ଖଦି ଏବଂ ହସ୍ତତନ୍ତ ଗରିବରୁ ଗରିବତମ ବ୍ୟକ୍ତିର ଜୀବନରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆଣିବା ସହିତ ସେମାନଙ୍କୁ ସଶକ୍ତ କରିବାର, ଶକ୍ତିଶାଳୀ କରିବାର ପନ୍ଥା ରୂପେ ସମ୍ମୁଖକୁ ଆସୁଛି । ଗ୍ରାମୋଦ୍ୟୋଗ ପାଇଁ ଏହା ବହୁତ ବଡ଼ ଭୂମିକା ନିର୍ବାହ କରୁଛି ।

ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ରାଜନ୍ ଭଟ୍ଟ NarendraModiApp ରେ ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ, ସେ ପ୍ରତିରକ୍ଷା ବାହିନୀ ସହ ଦୀପାବଳୀ ପାଳନର ମୋର ଅନୁଭୂତି ସମ୍ପର୍କରେ ଜାଣିବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି । ସେ ଆହୁରି ମଧ୍ୟ ଜାଣିବାକୁ ଚାହିଁଛନ୍ତି ଯେ ଆମ ପ୍ରତିରକ୍ଷା ବାହିନୀ ଦୀପାବଳୀ କିଭଳି ଭାବରେ ପାଳନ କରନ୍ତି । ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ତେଜସ୍ ଗାଏକୱାଡ଼ ମଧ୍ୟ NarendraModiApp ରେ ଲେଖିଛନ୍ତି – ଆମ ଘରେ ତିଆରି ମିଷ୍ଟାନ୍ନ ପ୍ରତିରକ୍ଷା ବାହିନୀର ଯବାନମାନଙ୍କୁ ପହଂଚାଇବା ପାଇଁ ବ୍ୟବସ୍ଥା କରିହେବ କି? ଆମର ମଧ୍ୟ ଆମ ପ୍ରତିରକ୍ଷା ବାହିନୀର ବୀର ଯବାନମାନଙ୍କ କଥା ମନେପଡ଼ୁଛି । ଆମ ଘରେ ତିଆରି ମିଠା ଆମ ଦେଶର ଯବାନମାନଙ୍କ ପାଖରେ ପହଂଚିବା ଦରକାର ବୋଲି ଆମେ ମନେକରୁଛୁ । ଆପଣମାନେ ଦୀପାବଳୀ ଖୁବ୍ ଉତ୍ସାହ-ଉଦ୍ଦୀପନାର ସହ ପାଳନ କରିଥିବେ । ମୋ ପାଇଁ ବି ଦୀପାବଳୀ ଏଥର ଗୋଟିଏ ନୂଆ ଅନୁଭୂତି ଆଣିଦେଲା । ମୋତେ ପୁଣି ଥରେ ଆମ ସୀମାରେ ମୃତୟନ ହୋଇଥିବା ବୀର ସୈନିକମାନଙ୍କ ସହିତ ଦୀପାବଳୀ ପାଳନ କରିବାର ସୌଭାଗ୍ୟ ମିଳିଲା । ଏଥର ଜାମ୍ମୁ-କାଶ୍ମୀରର ଗୁରେଜ ସେକ୍ଟରରେ ପ୍ରତିରକ୍ଷା ବାହିନୀ ସହ ଦୀପାବଳୀ ପାଳନ କରିବା ମୋ ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ଅବିସ୍ମରଣୀୟ ଅନୁଭୂତି ଥିଲା । ସୀମାରେ ଯେଉଁ କଠିନ ଓ ପ୍ରତିକୂଳ ପରିସ୍ଥିତିର ସମ୍ମୁଖୀନ ହୋଇ ଆମର ଯବାନମାନେ ଦେଶକୁ ସୁରକ୍ଷା ଯୋଗାଉଛନ୍ତି । ସେହି ସଂଘର୍ଷ, ସମର୍ପଣ ଏବଂ ତ୍ୟାଗ ପାଇଁ ମୁଁ ସମସ୍ତ ଦେଶବାସୀଙ୍କ ତରଫରୁ ଆମର ପ୍ରତିରକ୍ଷା ବାହିନୀର ପ୍ରତ୍ୟେକ ଯବାନଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ ଜଣାଉଛି । ସୁଯୋଗ ମିଳିଲେ, ଆମେ ଆମ ଯବାନମାନଙ୍କ ଅନୁଭୂତି, ସେମାନଙ୍କ ଗୌରବଗାଥା ଶୁଣିବା ଉଚିତ । ଆମ ମଧ୍ୟରୁ ଅନେକ ଜାଣିନଥିବେ ଯେ, ଆମ ପ୍ରତିରକ୍ଷା ବାହିନୀର ଯବାନ କେବଳ ଆମ ଦେଶ ସୀମାରେ ନୁହେଁ ବରଂ ସାରା ବିଶ୍ୱରେ ଶାନ୍ତି ସ୍ଥାପନ କରିବାରେ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ନିର୍ବାହ କରୁଛନ୍ତି । ମିଳିତ ଜାତିସଂଘ ଶାନ୍ତିରକ୍ଷକ ସାଜି ସେମାନେ ବିଶ୍ୱରେ ଭାରତର ନାଁ’କୁ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ କରୁଛନ୍ତି ।

ଏଇମାତ୍ର କିଛିଦିନ ତଳେ ଅକ୍ଟୋବର 24 ତାରିଖ ଦିନ ସାରା ବିଶ୍ୱରେ ମିଳିତ ଜାତିସଂଘ ଦିବସ ପାଳନ କରାଗଲା । ବିଶ୍ୱରେ ଶାନ୍ତି ସ୍ଥାପନ କରିବାରେ ମିଳିତ ଜାତିସଂଘର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ଓ ଏହାର ସକାରାତ୍ମକ ଭୂମିକାକୁ ସମସ୍ତେ ସ୍ମରଣ କରିଥାନ୍ତି । ଆଉ ଆମେ ତ “ବସୁଧୈବ କୁଟୁମ୍ବକମ୍” ଅର୍ଥାତ ସାରା ବିଶ୍ୱ ଆମ ପରିବାର, ଏହି କଥାରେ ବିଶ୍ୱାସ କରୁ ଏବଂ ଏହି ବିଶ୍ୱାସ ଯୋଗୁଁ ଭାରତ ମୂଳରୁ ହିଁ ମିଳିତ ଜାତିସଂଘର ବିଭିନ୍ନ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ପଦକ୍ଷେପରେ ସକ୍ରିୟ ରୂପେ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କରିଆସୁଛି । ଆପଣମାନେ ନିଶ୍ଚୟ ଜାଣିଥିବେ ଯେ, ଭାରତୀୟ ସମ୍ବିଧାନର ପ୍ରସ୍ତାବନା ଏବଂ ମିଳିତ ଜାତିସଂଘର ପ୍ରସ୍ତାବନା, ଉଭୟ “We the People” ବାକ୍ୟାଂଶରୁ ଆରମ୍ଭ ହେଉଛି । ଭାରତ ନାରୀ ସମାନତା ଉପରେ ସବୁବେଳେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଇଆସିଛି ଏବଂ ମିଳିତ ଜାତିସଂଘର ମାନବ ଅଧିକାର ଘୋଷଣାନାମା ଏହାର ଜୀବନ୍ତ ପ୍ରମାଣ । ଏହାର ପ୍ରାରମ୍ଭିକ ବାକ୍ୟାଂଶରେ ଯାହା ପ୍ରସ୍ତାବ ହୋଇଥିଲା ତାହାଥିଲା “All men are born free and equal” ଯାହାକୁ ଭାରତର ପ୍ରତିନିଧି ହଂସା ମେହେତାଙ୍କ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ଫଳରେ ପରିବର୍ତ୍ତିତ କରାଗଲା ଏବଂ ପରେ ସ୍ୱୀକୃତ ହେଲା “All human beings are born free and equal”। ଏହା ଗୋଟିଏ ଛୋଟ ପରିବର୍ତ୍ତନ ମନେ ହେଉଛି କିନ୍ତୁ ଏଥିରେ ଏକ ସୁସ୍ଥ ଚିନ୍ତାଧାରା ଦେଖିବାକୁ ମିଳୁଛି ।

ଜାତିସଂଘ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଅଧୀନରେ ଭାରତର ସବୁଠାରୁ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଯୋଗଦାନ ହେଲା ମିଳିତ ଜାତିସଂଘ ଶାନ୍ତିରକ୍ଷା କାର୍ଯ୍ୟାନୁଷ୍ଠାନମାନଙ୍କରେ ଭାରତର ଭୂମିକା । ମିଳିତ ଜାତିସଂଘର ଶାନ୍ତିରକ୍ଷା ମିଶନରେ ଭାରତ ସର୍ବଦା ଖୁବ୍ ସକ୍ରିୟ ଭୂମିକା ଗ୍ରହଣ କରିଆସିଛି । ଆପଣମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଅଧିକାଂଶ ଲୋକ ହୁଏତ ଆଗରୁ ଏକଥା ଜାଣିନଥିବେ 18 ହଜାରରୁ ଅଧିକ ଭାରତୀୟ ସୈନ୍ୟ ମିଳିତ ଜାତିସଂଘର କାର୍ଯ୍ୟାନୁଷ୍ଠାନମାନଙ୍କରେ ନିଜର ସେବା ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି । ସମ୍ପ୍ରତି ଭାରତର ପ୍ରାୟ 7 ହଜାର ସୈନିକ ମିଳିତ ଜାତିସଂଘର ଶାନ୍ତିରକ୍ଷା ପଦକ୍ଷେପ ସହିତ ଜଡ଼ିତ । ଏହି ସଂଖ୍ୟା ସାରା ବିଶ୍ୱରେ ତୃତୀୟ ସର୍ବାଧିକ ସ୍ଥାନ ଅଧିକାର କରିଛି । ଅଗଷ୍ଟ 2017 ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଭାରତୀୟ ସୈନ୍ୟମାନେ ସାରା ବିଶ୍ୱରେ ମିଳିତ ଜାତିସଂଘର 71 ଟି ଶାନ୍ତିରକ୍ଷା କାର୍ଯ୍ୟାନୁଷ୍ଠାନ ମଧ୍ୟରୁ ପ୍ରାୟ 50ଟିରେ ନିଜର ସେବା ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି । ଏହି କାର୍ଯ୍ୟାନୁଷ୍ଠାନଗୁଡ଼ିକ କୋରିଆ, କାମ୍ବୋଡିଆ, ଲାଓସ୍, ଭିଏତନାମ୍, କଙ୍ଗୋ, ସାଇପ୍ରସ୍, ଲାଇବେରିଆ, ଲେବାନନ୍, ସୁଦାନ ଆଦି ବିଶ୍ୱର ଅନେକ ଦେଶରେ ସଂଘଟିତ ହୋଇଛି । କଙ୍ଗୋ ଏବଂ ଦକ୍ଷିଣ ସୁଦାନରେ ଭାରତୀୟ ସେନା ଚିକିତ୍ସାଳୟରେ 20 ହଜାରରୁ ଅଧିକ ରୋଗୀମାନଙ୍କର ଚିକିତ୍ସା କରାଯାଇଛି ଆଉ ଅଗଣିତ ଲୋକମାନଙ୍କର ଜୀବନରକ୍ଷା କରାଯାଇଛି । ଭାରତୀୟ ସୈନ୍ୟମାନେ ବିଭିନ୍ନ ଦେଶମାନଙ୍କରେ କେବଳ ସେଠାକାର ଲୋକମାନଙ୍କୁ ସୁରକ୍ଷା ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି ତାହାନୁହେଁ ବରଂ ଲୋକାଭିମୁଖୀ କାର୍ଯ୍ୟାନୁଷ୍ଠାନ ଦ୍ୱାରା ଲୋକମାନଙ୍କ ହୃଦୟକୁ ଜୟ କରିଛନ୍ତି ।

ଭାରତୀୟ ମହିଳାମାନେ ଶାନ୍ତି ସ୍ଥାପନା କାର୍ଯ୍ୟରେ ଅଗ୍ରଣୀ ଭୂମିକା ନିର୍ବାହ କରିଛନ୍ତି । ବହୁତ କମ ଲୋକ ଏକଥା ଜାଣିଥିବେ ଯେ ଲାଇବେରିଆରେ ମିଳିତ ଜାତିସଂଘର ଶାନ୍ତି ଅଭିଯାନ ମିଶନରେ ମହିଳା ପୋଲିସ୍ ୟୁନିଟ୍ ପଠାଇବାରେ ଭାରତ ହେଉଛି ପ୍ରଥମ ଦେଶ । ଆଉ ଦେଖନ୍ତୁ, ଭାରତର ଏହି ପଦକ୍ଷେପ ବିଶ୍ୱର ସମସ୍ତ ଦେଶ ପାଇଁ ପ୍ରେରଣାର ସ୍ରୋତ ପାଲଟିଗଲା । ଏହାପରେ ସବୁ ଦେଶ ନିଜ ନିଜ ମହିଳା ପୋଲିସ ୟୁନିଟ୍ ପଠାଇବା ଆରମ୍ଭ କଲେ । ଏକଥା ଶୁଣି ଆପଣ ଗର୍ବ ଅନୁଭବ କରିବେ ଯେ, ଭାରତର ଭୂମିକା କେବଳ ଶାନ୍ତିରକ୍ଷା କାର୍ଯ୍ୟାନୁଷ୍ଠାନ ଯାଏ ସୀମିତ ନୁହେଁ ବରଂ ଭାରତ ପ୍ରାୟ 85ଟି ଦେଶର, ଶାନ୍ତିରକ୍ଷା ବାହିନୀକୁ ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ ଦେବାର କାର୍ଯ୍ୟ ମଧ୍ୟ କରୁଛି । ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀ ଓ ଗୌତମ ବୁଦ୍ଧଙ୍କର ଏହି ଭୂମିରୁ ଆମ ବୀର ଶାନ୍ତିରକ୍ଷକ(Peace-keepers) ସାରା ବିଶ୍ୱରେ ଶାନ୍ତି ଏବଂ ସଦ୍ଭାବର ବାର୍ତ୍ତା ପହଂଚାଇଛନ୍ତି । ଶାନ୍ତିରକ୍ଷା କାର୍ଯ୍ୟାନୁଷ୍ଠାନ ସହଜ କାର୍ଯ୍ୟ ନୁହେଁ । ଆମ ସୁରକ୍ଷାବାହିନୀର ଯବାନମାନଙ୍କୁ ଦୁର୍ଗମ ଅଂଚଳକୁ ଯାଇ କାମ କରିବାକୁ ପଡ଼େ । ବିଭିନ୍ନ ରକମର ଲୋକମାନଙ୍କ ସହିତ ରହିବାକୁ ପଡ଼େ । ବିଭିନ୍ନ ପରିସ୍ଥିତି ଏବଂ ବିଭିନ୍ନ ସଂସ୍କୃତି ସମ୍ପର୍କରେ ଜାଣିବାକୁ ପଡ଼େ । ସେଠାକାର ସ୍ଥାନୀୟ ଆବଶ୍ୟକତା, ସ୍ଥାନୀୟ ପରିସ୍ଥିତି ସହିତ ନିଜକୁ ଖାପ ଖୁଆଇ ଚଳିବାକୁ ପଡ଼େ ।

ଆଜି ଯେତେବେଳେ ମିଳିତ ଜାତିସଂଘର ସାହସୀ ଶାନ୍ତିରକ୍ଷା ବାହିନୀକୁ ସ୍ମରଣ କରୁଛୁ, କ୍ୟାପଟେନ୍ ଗୁରୁବଚନ ସିଂହ ସଲାରିୟାଙ୍କୁ କେମିତି ଭୁଲିପାରିବା, ଯିଏକି ଆଫ୍ରିକାର କଙ୍ଗୋରେ ଶାନ୍ତି ପ୍ରତିଷ୍ଠା ପାଇଁ ସଂଘର୍ଷ କରି ନିଜର ସର୍ବସ୍ୱ ତ୍ୟାଗ କରିଥିଲେ । ତାଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରି ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦେଶବାସୀର ଛାତି ଗର୍ବରେ ଫୁଲିଉଠେ । ସେ ମିଳିତ ଜାତିସଂଘର ଏକମାତ୍ର ଶାନ୍ତିରକ୍ଷକ ଥିଲେ, ବୀରପୁରୁଷ ଥିଲେ ଯାହାଙ୍କୁ “ପରମବୀର ଚକ୍ର’ ସମ୍ମାନରେ ସମ୍ମାନିତ କରାଗଲା । ଲେଫ୍ଟନାଣ୍ଟ ଜେନେରାଲ୍ ପ୍ରେମଚାନ୍ଦ ସେହି ଭାରତୀୟ ଶାନ୍ତିରକ୍ଷକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଜଣେ ଯିଏକି ସାଇପ୍ରସରେ ନିଜର ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ପରିଚୟ ସୃଷ୍ଟି କରିପାରିଲେ । 1989 ରେ 72 ବର୍ଷ ବୟସରେ ତାଙ୍କୁ ନାମିବିୟାରେ ସାମରିକ କାର୍ଯ୍ୟାନୁଷ୍ଠାନ ପାଇଁ Force Commander ଭାବେ ନିଯୁକ୍ତ କରାଗଲା ଏବଂ ସେ ସେହି ଦେଶର ସ୍ୱାଧୀନତା ସୁନିଶ୍ଚିତ କରିବା ପାଇଁ ନିଜର ସେବା ପ୍ରଦାନ କଲେ । ଜେନେରାଲ ଥିମୈୟା, ଯିଏକି ଭାରତୀୟ ସେନାବାହିନୀର ମୁଖ୍ୟ ଥିଲେ, ସାଇପ୍ରସରେ ମିଳିତ ଜାତିସଂଘର ଶାନ୍ତି ସୁରକ୍ଷା ବାହିନୀର ନେତୃତ୍ୱ ନେଲେ ଏବଂ ଶାନ୍ତି ପ୍ରତିଷ୍ଠା ପାଇଁ ନିଜର ସର୍ବସ୍ୱ ତ୍ୟାଗ କଲେ । ଶାନ୍ତି ଦୂତ ଭାବରେ ଭାରତ ସର୍ବଦା ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱରେ ଶାନ୍ତି, ଐକ୍ୟ ଓ ସଦ୍ଭାବନାର ସନ୍ଦେଶ ଦେଇଆସୁଛି । ମୋର ବିଶ୍ୱାସ, ସମସ୍ତେ ଶାନ୍ତି ଓ ସଦ୍ଭାବର ସହିତ ବଂଚନ୍ତୁ ତଥା ଏକ ସୁନ୍ଦର ଓ ଶାନ୍ତିପୂର୍ଣ୍ଣ ଭବିଷ୍ୟତର ନିର୍ମାଣ ଦିଗରେ ଆଗକୁ ବଢ଼ନ୍ତୁ ।

ହେ ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀ ବନ୍ଧୁଗଣ! ଆମର ପୂଣ୍ୟଭୂମି ଏହିପରି ମହାନ୍ ବ୍ୟକ୍ତିମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା

ମହିମାମଣ୍ଡିତ, ଯେଉଁମାନେ ନିଜର ନିଃସ୍ୱାର୍ଥ ସେବା ଦ୍ୱାରା ମାନବ ଜାତିର ସେବା କରିଛନ୍ତି । Sister Nivedita ଯାହାଙ୍କୁ ଆମେ ଭଗିନୀ ନିବେଦିତା ଭାବରେ ସମ୍ବୋଧିତ କରୁ; ସେ ମଧ୍ୟ ସେହି ଅସାଧାରଣ ବ୍ୟକ୍ତିମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଜଣେ । ସେ ଆୟାର୍ଲେଣ୍ଡରେ ମାର୍ଗାରେଟ୍ ଏଲିଜାବେଥ ନୋବେଲ୍ (Margarett Elizabeth Nobel) ନାମରେ ଜନ୍ମଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ କିନ୍ତୁ ସ୍ୱାମୀ ବିବେକାନନ୍ଦ ତାଙ୍କୁ “ନିବେଦିତା’ ନାମ ପ୍ରଦାନ କରିଥିଲେ । “ନିବେଦିତା’ ଶବ୍ଦର ଅର୍ଥ “ସିଏ ଯେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ସମର୍ପିତ’ । ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ସେ ନିଜ ନାମାନୁସାରେ ନିଜକୁ ପ୍ରମାଣିତ କରି ଦେଖାଇଲେ । ଗତକାଲି ଭଗିନୀ ନିବେଦିତାଙ୍କର ଏକଶହ ପଚାଶତମ ଜୟନ୍ତୀ ଥିଲା । ସେ ସ୍ୱାମୀ ବିବେକାନନ୍ଦଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଏତେ ମାତ୍ରାରେ ପ୍ରଭାବିତ ହେଲେ ଯେ ନିଜର ସୁଖ ସ୍ୱାଚ୍ଛନ୍ଦ୍ୟପୂର୍ଣ୍ଣ ଜୀବନକୁ ପରିତ୍ୟାଗ କଲେ ତଥା ନିଜ ଜୀବନକୁ ଗରିବମାନଙ୍କର ସେବାରେ ସମର୍ପିତ କଲେ । ଭଗିନୀ ନିବେଦିତା ବ୍ରିଟିଶ ଶାସନରେ ହେଉଥିବା ଅତ୍ୟାଚାର ଦ୍ୱାରା ମର୍ମାହତ ଥିଲେ । ଇଂରେଜମାନେ କେବଳ ଯେ ଆମ ଦେଶକୁ ପରାଧୀନ କରିଥିଲେ ତା’ନୁହେଁ, ସେମାନେ ଆମମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ମାନସିକ ଭାବରେ ପରାଧୀନ କରିବାର ଚେଷ୍ଟା କରିଥିଲେ । ଆମ ସଂସ୍କୃତିକୁ ହୀନ କରି ଦେଖାଇବା ସହ ଆମମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ହୀନମାନ୍ୟତା ସୃଷ୍ଟି କରିବା ପାଇଁ ନିରନ୍ତର ଚେଷ୍ଟା ଚାଲିଥିଲା । ଭଗିନୀ ନିବେଦିତା ଭାରତୀୟ ସଂସ୍କୃତିର ଯଶଗୌରବକୁ ପୁନଃପ୍ରତିଷ୍ଠିତ କଲେ । ଲୋକମାନଙ୍କଠାରେ ରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ଭାବନା ଉଦ୍ରେକ କରି ସେମାନଙ୍କୁ ଏକତାର ବନ୍ଧନରେ ବାନ୍ଧିବାକୁ ଚେଷ୍ଟାକଲେ । ସେ ବିଶ୍ୱର ଭିନ୍ନ-ଭିନ୍ନ ଦେଶଗୁଡ଼ିକୁ ଯାତ୍ରାକରି ସନାତନ ଧର୍ମ ଏବଂ ଦର୍ଶନ ସମ୍ପର୍କରେ ହେଉଥିବା ଅପପ୍ରଚାର ବିରୁଦ୍ଧରେ ସ୍ୱର ଉତ୍ତୋଳନ କଲେ ।

ସୁପ୍ରସିଦ୍ଧ ରାଷ୍ଟ୍ରବାଦୀ ଏବଂ ବିପ୍ଲବଧର୍ମୀ ତାମିଲ୍ କବି ସୁବ୍ରମଣ୍ୟମ୍ ଭାରତୀ ନିଜର ବିପ୍ଲବ କବିତା “ପୁଦୁମଇ ପେନ୍ନ’ (Puddumai Penn), ଅର୍ଥାତ୍ ଆଧୁନିକ ମହିଳା ତଥା ମହିଳା ସଶକ୍ତିକରଣ ପାଇଁ ସୁପରିଚିତ । ଭଗିନୀ ନିବେଦିତା ହିଁ ସୁବ୍ରମଣ୍ୟମ ଭାରତୀଙ୍କର ପ୍ରେରଣା ଥିଲେ ବୋଲି କୁହାଯାଏ । ଭଗିନୀ ନିବେଦିତା ମହାନ୍ ବୈଜ୍ଞାନିକ ଜଗଦୀଶ ଚନ୍ଦ୍ର ବୋଷଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସହଯୋଗ ପ୍ରଦାନ କରିଥିଲେ । ସେ ନିଜ ଲେଖା ତଥା ସମ୍ମିଳନୀ ମାଧ୍ୟମରେ ବୋଷଙ୍କର ଗବେଷଣାର ପ୍ରକାଶନ ଓ ପ୍ରଚାରରେ ସହଯୋଗ କରିଥିଲେ । ଭାରତର ଏହା ଏକ ବୈଶିଷ୍ଟ୍ୟ ଯେ ଆମ ସଂସ୍କୃତିରେ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକତା ଏବଂ ବିଜ୍ଞାନ ପରସ୍ପରର ପରିପୂରକ । ଭଗିନୀ ନିବେଦିତା ଏବଂ ବୈଜ୍ଞାନିକ ଜଗଦୀଶ ଚନ୍ଦ୍ର ବୋଷ ଏହାର ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ । 1899 ମସିହାରେ କଲିକତାରେ ଭୟଙ୍କର ପ୍ଲେଗ ବ୍ୟାପିଲା । ଦେଖୁ ଦେଖୁ ଶହଶହ ସଂଖ୍ୟାରେ ଲୋକମାନଙ୍କର ପ୍ରାଣହାନି ଘଟିଲା । ଭଗିନୀ ନିବେଦିତା ନିଜ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଓ ଜୀବନ କଥା ଚିନ୍ତା ନ କରି ନାଳ-ନର୍ଦ୍ଦମା ତଥା ରାସ୍ତାଘାଟଗୁଡ଼ିକ ସଫା ସୁତୁରା କରିବାରେ ଲାଗିଗଲେ । ସେ ଏପରି ଏକ ମହିଳା ଥିଲେ ଯିଏ କି ବିଳାସପୂର୍ଣ୍ଣ ଜୀବନଯାପନ କରିପାରିଥାନ୍ତେ; କିନ୍ତୁ ସେ ନିଜକୁ ଗରିବ ଜନତାଙ୍କ ସେବାରେ ନିୟୋଜିତ କରିଦେଲେ । ତାଙ୍କର ଏହି ତ୍ୟାଗମୟ ଜୀବନରୁ ପ୍ରେରଣା ପ୍ରାପ୍ତକରି ଲୋକମାନେ ସେବା କାର୍ଯ୍ୟରେ ତାଙ୍କୁ ସହଯୋଗ କରିଥିଲେ । ସେ ନିଜର କାର୍ଯ୍ୟ ଦ୍ୱାରା ଲୋକମାନଙ୍କୁ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଓ ସେବାର ମହତ୍ୱ ସମ୍ପର୍କରେ ଶିକ୍ଷା ପ୍ରଦାନ କଲେ । ତାଙ୍କ ସମାଧି ଉପରେ ମୃତ୍ୟୁଲେଖ ଏଭଳି ଲେଖା ହୋଇଛି – “Here reposes Sister Nivedita who gave her all to India” – ଏଠାରେ ଭଗିନୀ ନିବେଦିତା ବିଶ୍ରାମ କରୁଅଛନ୍ତି ଯିଏ ନିଜର ସର୍ବସ୍ୱ ଭାରତକୁ ସମର୍ପିତ କରିଦେଲେ । ନିଃସନ୍ଦେହ, ସେ ଏପରି ହିଁ କରିଥିଲେ । ସେହି ମହାନ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱଙ୍କ ପାଇଁ ଆଜି ଏହାଠାରୁ ଶ୍ରେୟସ୍କର ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ଆଉ କିଛି ହୋଇନପାରେ ଯେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭାରତୀୟ ତାଙ୍କ ଜୀବନରୁ ଶିକ୍ଷା ଗ୍ରହଣ କରି ନିଜକୁ ସେହି ସେବା ମାର୍ଗରେ ବ୍ରତୀ ହେବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରନ୍ତୁ ।

ଫୋନକଲ୍:- “ମାନ୍ୟବର ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ମହୋଦୟ, ମୋ’ ନାମ ଡଃ.ପାର୍ଥ ଶାହା । 14 ନଭେମ୍ବରକୁ ଆମେ ‘ଶିଶୁ ଦିବସ’ ରୂପେ ପାଳନ କରୁ କାରଣ ଏହା ଆମର ପ୍ରଥମ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ଜବାହରଲାଲ ନେହେରୁଙ୍କର ଜନ୍ମଦିନ । ଏହି ଦିବସକୁ ‘ବିଶ୍ୱ ମଧୁମେହ ଦିବସ’ ରୂପେ ମଧ୍ୟ ପାଳନ କରାଯାଏ । ମଧୁମେହ କେବଳ ବୟସ୍କମାନଙ୍କର ରୋଗ ନୁହେଁ, ଏହା ବହୁସଂଖ୍ୟାରେ ପିଲାମାନଙ୍କଠାରେ ମଧ୍ୟ ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ । ତେଣୁ ଏହି ଆହ୍ୱାନ ପାଇଁ ଆମ୍ଭେମାନେ କ’ଣ କରିପାରିବା?”

ଆପଣଙ୍କ ଫୋନକଲ୍ ପାଇଁ ଧନ୍ୟବାଦ । ସର୍ବପ୍ରଥମେ ଆମର ପ୍ରଥମ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ଜବାହରଲାଲ ନେହେରୁଙ୍କର ଜନ୍ମଦିବସ ଉପଲକ୍ଷେ ପାଳିତ ହେଉଥିବା ‘ଶିଶୁଦିବସ’ ପାଇଁ ସବୁ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବହୁତ ବହୁତ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜଣାଉଛି । ପିଲାମାନେ ହେଉଛନ୍ତି ନୂଆ ଭାରତର ନିର୍ମାଣର ସବୁଠୁ ବଡ଼ ନାୟକ । ଆପଣଙ୍କର ଚିନ୍ତା ଠିକ୍ ଯେ ପୂର୍ବେ ଯେଉଁ ରୋଗଗୁଡ଼ିକ ଅଧିକ ବୟସରେ, ଜୀବନର ଶେଷ ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ ଦେଖାଯାଉଥିଲା ତାହା ଆଜିକାଲି ପିଲାମାନଙ୍କଠାରେ ମଧ୍ୟ ଦେଖାଦେଲାଣି । ପିଲାମାନଙ୍କର ମଧୁମେହ ରୋଗରେ ପୀଡ଼ିତ ହେବାକଥା ଶୁଣି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଲାଗେ । ପୂର୍ବେ ଏହି ରୋଗକୁ “ରାଜ-ରୋଗ’ ନାମରେ ଜଣାଯାଉଥିଲା । ରାଜରୋଗ ଅର୍ଥାତ୍ ଏହି ରୋଗ କେବଳ ଧନୀ ଲୋକମାନଙ୍କୁ, ବିଳାସ-ବ୍ୟସନରେ ରହୁଥିବା ଲୋକମାନଙ୍କୁ ହେଉଥିଲା । ଯୁବକମାନଙ୍କଠାରେ ଏହି ରୋଗ ବହୁତ କମ୍ ମାତ୍ରାରେ ଦେଖାଦେଉଥିଲା । କିନ୍ତୁ ଆଜି ଆମମାନଙ୍କର ଜୀବନଶୈଳୀ ବଦଳିଯାଇଛି । ଆଜି ଏହିପରି ରୋଗଗୁଡ଼ିକୁ ବିଶୃଙ୍ଖଳିତ ଜୀବନଶୈଳୀର ପରିଣାମ ଭାବରେ ଜଣାଯାଏ । ଯୁବାବସ୍ଥାରେ ଏ ପ୍ରକାର ରୋଗଗୁଡ଼ିକର ଆକ୍ରାନ୍ତ ହେବାର ଏକ ପ୍ରଧାନ କାରଣ – ଆମ ଜୀବନଶୈଳୀରେ ଶାରୀରିକ ପରିଶ୍ରମର ଅଭାବ ତଥା ଆମ ଖାଦ୍ୟପେୟ ଶୈଳୀରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ । ସମାଜ ଓ ପରିବାରକୁ ଏ ଦିଗରେ ଧ୍ୟାନ ଦେବାର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି । ଯେତେବେଳେ ସେମାନେ ଏହା ଉପରେ ଚିନ୍ତା କରିବେ, ଦେଖିବେ ଯେ କିଛି ଅସାଧାରଣ କରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ । କେବଳ ଦରକାର, ଛୋଟ-ଛୋଟ କାମଗୁଡ଼ିକୁ ଠିକ୍ ଭାବରେ ତଥା ନିୟମିତ ଢଙ୍ଗରେ କରିବାର ଅଭ୍ୟାସ ଏବଂ ତାକୁ ନିଜର ଏକ ସ୍ୱଭାବରେ ପରିଣତ କରିବା । ମୁଁ ତ ଚାହିଁବି ଯେ ପରିବାରର ସଦସ୍ୟ ସଚେତନପୂର୍ବକ ଏପରି ଚେଷ୍ଟା କରନ୍ତୁ ଯେ ପିଲାମାନେ ମୁକ୍ତ ପ୍ରାଙ୍ଗଣରେ ଖେଳିବାର ଅଭ୍ୟାସ କରନ୍ତୁ । ଯଦି ସମ୍ଭବ, ପରିବାରର ବଡ଼ ଲୋକମାନେ ମଧ୍ୟ ଏ ପିଲାମାନଙ୍କ ସହ କିଛି ସମୟ ଖେଳିବାର ଅଭ୍ୟାସ ମଧ୍ୟ କରନ୍ତୁ । ପିଲାମାନଙ୍କୁ କୋଠାର ଲିଫ୍ଟରେ ଯିବା ଆସିବା କରିବା ବଦଳରେ ପାହାଚ ଚଢ଼ିକରି ଯିବା ଆସିବା କରିବାର ଅଭ୍ୟାସ କରାନ୍ତୁ । ରାତ୍ରଭୋଜନ ପରେ ସମଗ୍ର ପରିବାର ପିଲାମାନଙ୍କୁ ନେଇ କିଛି ସମୟ ପାଇଁ ପଦ-ଭ୍ରମଣ କରିବାର ଚେଷ୍ଟା କରନ୍ତୁ ।

ଯୁବଭାରତ ପାଇଁ ଯୋଗ । ଯୋଗ, ବିଶେଷକରି ଆମର ଯୁବକ ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କୁ ଏକ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟପ୍ରଦ ଜୀବନଶୈଳୀ ପ୍ରଦାନ ନିମନ୍ତେ ତଥା ବିଶୃଙ୍ଖଳିତ ଜୀବନଶୈଳୀରୁ ରକ୍ଷା କରିବାରେ ସହାୟକ ସିଦ୍ଧ

ହେବ । ବିଦ୍ୟାଳୟ ଆରମ୍ଭ ହେବା ପୂର୍ବରୁ 30 ମିନିଟ୍ ଯୋଗାଭ୍ୟାସ କରି ଦେଖନ୍ତୁ କେତେ ଲାଭଦାୟକ ହେବ । ଘରେ ମଧ୍ୟ ଯୋଗ କରିପାରିବେ । ଯୋଗର ଏକ ବୈଶିଷ୍ଟ୍ୟ ଯେ – ଏହା ସହଜ, ସରଳ ଏବଂ ସର୍ବସୁଲଭ ଅଟେ । ଏଥିପାଇଁ ମୁଁ କହୁଛି ଯେ – ଏହା ଯେକୌଣସି ବୟସର ବ୍ୟକ୍ତି ସହଜରେ କରିପାରିବ । ଯୋଗ ଏଥିପାଇଁ ସରଳ ଯେ କେହି ବି ସହଜରେ ଏହାକୁ ଶିଖିପାରିବ ତଥା ସର୍ବସୁଲଭ ଏଥିପାଇଁ ଯେ ଯୋଗ ଯେକୌଣସି ସ୍ଥାନରେ କରାଯାଇପାରେ । ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଉପକରଣ ବା ପଡ଼ିଆର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ । ମଧୁମେହ ନିରୋଧ କରିବାରେ ଯୋଗ କେତେମାତ୍ରାରେ ପ୍ରଭାବଶାଳୀ, ଏହା ଉପରେ ଗବେଷଣା ବି ଚାଲିଛି । AIIMSରେ ମଧ୍ୟ ଏହା ଉପରେ ଗବେଷଣା ଚାଲିଛି । ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଯେଉଁ ପରିଣାମ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି, ତାହା ଉତ୍ସାହଜନକ । ଆୟୁର୍ବେଦ ଓ ଯୋଗକୁ କେବଳ ଉପଚାରର ମାଧ୍ୟମ ଭାବରେ ଗ୍ରହଣ ନ କରି ନିଜ ଜୀବନର ଅଙ୍ଗରୂପେ ସ୍ୱୀକାର କରିବା ଦରକାର ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀ ବନ୍ଧୁଗଣ! ବିଶେଷକରି ମୋର ଯୁବ ସାଥୀଗଣ! ବିଗତ ଦିନମାନଙ୍କରେ କ୍ରୀଡ଼ା କ୍ଷେତ୍ରରେ ସୁସମ୍ବାଦ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି । ଭିନ୍ନ-ଭିନ୍ନ କ୍ରୀଡ଼ାଗୁଡ଼ିକରେ ଆମ ଖେଳାଳିମାନେ ଦେଶର ନାଁ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ କରିଛନ୍ତି । ହକିରେ ଭାରତ ସୁନ୍ଦର ଖେଳ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରି “ଏସିଆ କପ୍ ହକି’ ଚମ୍ପିଆନ ହୋଇପାରିଛି । ଆମ ଖେଳାଳିମାନେ ସୁନ୍ଦର ଖେଳ ପ୍ରଦର୍ଶନ କଲେ ତଥା ଏହା ବଳରେ ଭାରତ ଦଶବର୍ଷ ପରେ ଏସିଆ କପ୍ ଚମ୍ପିଆନ ହୋଇପାରିଲା । ଏହାପୂର୍ବରୁ ଭାରତ 2003 ଏବଂ 2007 ମସିହାରେ ଏସିଆ କପ ଚମ୍ପିଆନ ହୋଇଥିଲା । ସମଗ୍ର ଦଳ ଓ ସହଯୋଗୀ କର୍ମକର୍ତ୍ତାଙ୍କୁ ଦେଶବାସୀମାନଙ୍କ ପକ୍ଷରୁ ବହୁତ ବହୁତ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜ୍ଞାପନ କରୁଛି ।

ହକି ପରେ ପରେ ବ୍ୟାଡମିଂଟନ କ୍ଷେତ୍ରରେ ମଧ୍ୟ ଭାରତ ପାଇଁ ଭଲ ଖବର ଆସିଲା । ବ୍ୟାଡମିଂଟନ ତାରକା କିଦାମ୍ବି ଶ୍ରୀକାନ୍ତ ତାଙ୍କର ଉତ୍କୃଷ୍ଟ ଖେଳ ଦ୍ୱାରା ଡେନମାର୍କ ଓପନ୍ ଟ୍ରଫି ବିଜୟୀ ହୋଇ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭାରତୀୟଙ୍କୁ ଗୌରବାନ୍ୱିତ କରିଛନ୍ତି । ଇଣ୍ଡୋନେସିଆ ଓପନ୍ ଏବଂ ଅଷ୍ଟ୍ରେଲିଆ ଓପନ ସିରିଜ୍ ପରେ ଏହା ତାଙ୍କର ତୃତୀୟ ସୁପର ସିରିଜ୍ ବିଜୟ ଥିଲା । ମୁଁ ଆମର ସେହି ଯୁବବନ୍ଧୁଙ୍କୁ ତାଙ୍କର ଏହି କୃତିତ୍ୱ ପାଇଁ ତଥା ଭାରତର ଗୌରବ ବୃଦ୍ଧି କରିଥିବାରୁ ହାର୍ଦ୍ଦିକ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି ।

ବନ୍ଧୁଗଣ, ଏହି ମାସରେ ସତର ବର୍ଷରୁ କମ୍ ବୟସ୍କଙ୍କ ପାଇଁ ଫିଫା ଫୁଟବଲ ବିଶ୍ୱକପ୍ ଆୟୋଜିତ ହେଲା । ସାରା ବିଶ୍ୱର ଟିମ ମାନେ ଭାରତ ଆସିଲେ ଏବଂ ପଡ଼ିଆରେ ନିଜ ନିଜର କ୍ରୀଡ଼ା କୌଶଳ ପ୍ରଦର୍ଶନ କଲେ । ମୋତେ ମଧ୍ୟ ଗୋଟିଏ ମ୍ୟାଚ୍ ଦେଖିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଥିଲା । ଖେଳାଳି ଓ ଦର୍ଶକ ସମସ୍ତଙ୍କ ମନରେ ପ୍ରବଳ ଉତ୍ସାହ ଥିଲା । ଏତେ ବଡ଼ ପ୍ରତିଯୋଗିତା, ମୁଁ ତ ସମସ୍ତ ଖେଳାଳିମାନଙ୍କର ଉତ୍ସାହ, ଉଦ୍ଦୀପନା ଏବଂ କିଛି କରି ଦେଖାଇବାର ଅଦମ୍ୟ ଇଚ୍ଛାଶକ୍ତି ଦେଖି ଚକିତ ହୋଇଯାଇଥିଲି । ବିଶ୍ୱକପ୍ ର ସଫଳ ଆୟୋଜନ ହେଲା, ସମସ୍ତ ଟିମ୍ ନିଜର ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ କ୍ରୀଡ଼ା ପ୍ରଦର୍ଶନ କଲେ । ଭାରତ ଟ୍ରଫି ଜିତିପାରିଲାନି ସତ, କିନ୍ତୁ ଭାରତୀୟ ଖେଳାଳିମାନେ ସମସ୍ତଙ୍କର ହୃଦୟ ଜିତିନେଇଥିଲେ । ଭାରତ ସମେତ ପୁରା ବିଶ୍ୱ ଏହି କ୍ରୀଡ଼ା ମହୋତ୍ସବକୁ ଉପଭୋଗ କଲେ ଏବଂ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଟୁର୍ଣ୍ଣାମେଣ୍ଟ ଫୁଟବଲ ପ୍ରେମୀମାନଙ୍କ ପାଇଁ ରୋଚକ ଏବଂ ଆନନ୍ଦଦାୟକ ଥିଲା । ଫୁଟବଲର ଯେ ଏକ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ଭବିଷ୍ୟତ ରହିଛି ଏହି ଖେଳରୁ ତା’ର ସଙ୍କେତ ମିଳିଲା । ସମସ୍ତ ଖେଳାଳି, ସେମାନଙ୍କର ସହଯୋଗୀ ଏବଂ ସମସ୍ତ ଖେଳପ୍ରେମୀମାନଙ୍କୁ ମୁଁ ପୁଣିଥରେ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ସ୍ୱଚ୍ଛ ଭାରତ ବିଷୟରେ ମୋତେ ଯେତେ ଲୋକ ଲେଖୁଛନ୍ତି ସେମାନଙ୍କ ଭାବନାକୁ ଯଦି ଉପଯୁକ୍ତ ନ୍ୟାୟ ଦେବାକୁ ଚାହିଁବି ତେବେ ମୋତେ ପ୍ରତିଦିନ “ମନ କି ବାତ” କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ । ପ୍ରତିଦିନର “ମନର କଥା” କୁ ମୋତେ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ପାଇଁ ସମର୍ପିତ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ । କେତେବେଳେ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ପାଇଁ କୁନି କୁନି ପିଲାମାନଙ୍କର ପ୍ରଚେଷ୍ଟାର ଫଟୋ ଆସିଥାଏ ତ କେତେବେଳେ ଯୁବଗୋଷ୍ଠୀର ସାମୁହିକ ପ୍ରୟାସର କଥା । କେଉଁଠି ସ୍ୱଚ୍ଛତାକୁ ନେଇ କିଛି ନୂତନ ପ୍ରୟୋଗର କଥା ଥାଏ ତ କେଉଁଠି ଜଣେ ଅଧିକାରୀଙ୍କର ଉତ୍ସାହ ଦ୍ୱାରା ଘଟିଥିବା ପରିବର୍ତ୍ତନର କାହାଣୀ ଥାଏ । କିଛିଦିନ ତଳେ ମୋତେ ଗୋଟିଏ ବିସ୍ତୃତ ବିବରଣୀ ମିଳିଛି, ଯେଉଁଥିରେ ମହାରାଷ୍ଟ୍ରର ଚନ୍ଦ୍ରପୁର ଦୁର୍ଗର ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଦିଗରେ ଆମୁଳଚୂଳ ପରିବର୍ତ୍ତନର କାହାଣୀ ସନ୍ନିବେଶିତ । Ecological Protection Organisation ନାମକ ଗୋଟିଏ ସ୍ୱୟଂସେବୀ ସଂସ୍ଥା ଚନ୍ଦ୍ରପୁର ଦୁର୍ଗରେ ସଫେଇ କାମ ଆରମ୍ଭ କଲା – ଲଗାତାର ଦୁଇଶହ ଦିନର କାମ ପରେ ସେମାନେ ସଫେଇ ପୂର୍ବର ଏବଂ ପରର ଫଟୋ ମୋ ପାଖକୁ ପଠାଇଲେ । ଫଟୋକୁ ଦେଖି ମୁଁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଚକିତ ହୋଇଗଲି । ଯିଏବି ସେ ଫଟୋକୁ ଦେଖିବ – ନିଜ ଆଖ ପାଖର ଆବର୍ଜନାକୁ ଦେଖି ଯେଉଁମାନଙ୍କ ମନରେ ନିରାଶା ସୃଷ୍ଟି ହେଉଛି – ଯେଉଁମାନଙ୍କୁ ଲାଗୁଛି ଯେ ସ୍ୱଚ୍ଛତାର ସ୍ୱପ୍ନ କେମିତି ସଫଳ ହେବ – ମୁଁ ତ ସେମାନଙ୍କୁ କହିବି ଯେ ସେମାନେ EcologicalProtection Organisation ର ଯୁବକମାନଙ୍କର ଶ୍ରମ, ସାହସ ଏବଂ ସଂକଳ୍ପକୁ ଏହି ଫଟୋ ମଧ୍ୟରେ ଦେଖିପାରିବେ । ଏହି ଫଟୋକୁ ଦେଖିଲେ ଆପଣଙ୍କର ନିରାଶା ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସରେ ପରିବର୍ତ୍ତିତ ହୋଇଯିବ । ସ୍ୱଚ୍ଛତା ପାଇଁ ଏହି ଭଗୀରଥ ପ୍ରୟାସ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ, ସାମୁହିକତା ଏବଂ ନିରନ୍ତର ଚେଷ୍ଟାର ଏକ ଅଦ୍ଭୁତ ଉଦାହରଣ । ଦୁର୍ଗଗୁଡ଼ିକ ତ ଆମର ଐତିହ୍ୟର ପ୍ରତୀକ । ଆମର ଏହି ଐତିହାସିକ କୀର୍ତ୍ତିଗୁଡ଼ିକୁ ସୁରକ୍ଷିତ ଏବଂ ସ୍ୱଚ୍ଛ ରଖିବା ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କର ଦାୟିତ୍ୱ । ମୁଁ Ecological Protection Organisation ଏବଂ ତାଙ୍କର ପୁରା ଟିମକୁ ତଥା ଚନ୍ଦ୍ରପୁରର ନାଗରିକମାନଙ୍କୁ ଅଶେଷ ଅଶେଷ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଆସନ୍ତା ନଭେମ୍ବର ମାସ 4 ତାରିଖ ଆମେମାନେ ଗୁରୁ ନାନକ ଜୟନ୍ତୀ ପାଳନ କରିବା । ଗୁରୁ ନାନକ ଦେବ ଖାଲି ଶିଖମାନଙ୍କର ପ୍ରଥମ ଗୁରୁ ନୁହଁନ୍ତି ସେ ଜଗଦଗୁରୁ ଅଟନ୍ତି । ସେ ପୁରା ମାନବ ଜାତିର କଲ୍ୟାଣ ବିଷୟରେ ଭାବୁଥିଲେ ଏବଂ ସମସ୍ତ ଜାତିକୁ ସମାନ ବିବେଚନା କରୁଥିଲେ । ସେ ମହିଳା ସଶକ୍ତିକରଣ ଏବଂ ନାରୀର ସମ୍ମାନ ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଉଥିଲେ । ଗୁରୁ ନାନକ ଦେବ ଅଠେଇଶି ହଜାର କିଲୋମିଟର ପଦଯାତ୍ରା କରିଥିଲେ ଏବଂ ଏହି ପଦଯାତ୍ରା ମାଧ୍ୟମରେ ସେ ମାନବତାର ବାର୍ତ୍ତା ପ୍ରଚାର କରିଥିଲେ । ସେ ଲୋକମାନଙ୍କ ସହିତ ବାର୍ତ୍ତାଳାପ ମାଧ୍ୟମରେ ଲୋକଙ୍କୁ ସତ୍ୟ, ତ୍ୟାଗ ଏବଂ କର୍ମ ଓ ନିଷ୍ଠାର ପଥ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିଥିଲେ । ସେ ସମାଜକୁ ସମାନତାର ବାର୍ତ୍ତା ଦେଇଥିଲେ ଏବଂ ଖାଲି କଥାରେ ନ କହି ନିଜ କର୍ମରେ ମଧ୍ୟ କରି ଦେଖାଇଥିଲେ । ସେ ପଂକ୍ତିଭୋଜନର ପ୍ରଚଳନ କଲେ ଯାହାଦ୍ୱାରା ଲୋକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସେବାଭାବ ଜାଗ୍ରତ ହେଲା । ଏକାଠି ବସି ପଂକ୍ତିଭୋଜନ କରିବା ଦ୍ୱାରା ଲୋକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଏକତା ଏବଂ ସମାନତାର ଭାବ ସୃଷ୍ଟିହେଲା । ଗୁରୁ ନାନକ ଦେବ ସାର୍ଥକ ଜୀବନ ପାଇଁ ତିନୋଟି ଉପଦେଶ ଦେଇଛନ୍ତି – ପରମାତ୍ମାଙ୍କର ନାମ ଜପକର, ପରିଶ୍ରମ କରି କାମ କର, ଏବଂ ଦୁଃଖୀରଙ୍କିମାନଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କର । ଗୁରୁ ନାନକ ଦେବ ନିଜ କଥା କହିବା ପାଇଁ ‘ଗୁରୁବାଣୀ’ ରଚନା କଲେ । ଆସନ୍ତା ଦୁଇହଜାର ଉଣେଇଶ ମସିହାରେ ଆମେ ଗୁରୁ ନାନକ ଦେବଙ୍କର ପାଂଚଶହ ପଚାଶତମ ଜୟନ୍ତୀ ପାଳନ କରିବାକୁ ଯାଉଛେ । ଆସନ୍ତୁ ଆମେ ତାଙ୍କଦ୍ୱାରା ପ୍ରଚାରିତ ଶିକ୍ଷା ଏବଂ ଆଦର୍ଶ ପଥରେ ଚାଲିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିବା ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଦୁଇଦିନ ପରେ ଅକ୍ଟୋବର 31 ତାରିଖ ଦିନ ଆମେ ସର୍ଦ୍ଦାର ବଲ୍ଲଭଭାଇ ପଟେଲଙ୍କର ଜନ୍ମ ଜୟନ୍ତୀ ପାଳନ କରିବା । ଆମେ ସମସ୍ତେ ଜାଣୁ ଯେ ସେ ହିଁ ଆଧୁନିକ ଅଖଣ୍ଡ ଭାରତର ମୂଳଦୁଆ ପକାଇଥିଲେ । ଭାରତମାତାଙ୍କର ସେହି ମହାନ୍ ସନ୍ତାନଙ୍କର ଅସାଧାରଣ ଜୀବନରୁ ଆମେ ବହୁତ କିଛି ଶିଖିପାରିବା ।

ଅକ୍ଟୋବର 31 ତାରିଖରେ ଶ୍ରୀମତି ଇନ୍ଦିରା ଗାନ୍ଧୀ ମଧ୍ୟ ଇହଧାମ ତ୍ୟାଗ କରିଥିଲେ । ସର୍ଦ୍ଦାର ବଲ୍ଲଭଭାଇ ପଟେଲଙ୍କର ଏକ ବିଶେଷତ୍ୱ ଥିଲା ଯେ ସେ ଖାଲି ପରିବର୍ତ୍ତନର ବାର୍ତ୍ତା ଦେଉନଥିଲେ ବରଂ ତାକୁ ବାସ୍ତବ କରିବା ରାସ୍ତାରେ ଥିବା ଜଟିଳ ସମସ୍ୟାଗୁଡ଼ିକର ସମାଧାନ କରିବାର ଦକ୍ଷତା ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କର ଥିଲା । ବିଚାରକୁ ସାକାର କରିବାର ଦକ୍ଷତା ତାଙ୍କର ଥିଲା । ସର୍ଦ୍ଦାର ବଲ୍ଲଭଭାଇ ପଟେଲ ଭାରତକୁ ଏକ ସୂତ୍ରରେ ଗୁନ୍ଥିବାର କାମ ହାତକୁ ନେଲେ । କୋଟି କୋଟି ଭାରତବାସୀଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ ରାଷ୍ଟ୍ର ଓ ଗୋଟିଏ ସମ୍ବିଧାନର ଛତ୍ରଛାୟା ତଳକୁ ଆଣିବାର ସୁନିଶ୍ଚିତ ପ୍ରୟାସ କଲେ । ତାଙ୍କର ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେବାର କ୍ଷମତା ତାଙ୍କୁ ସମସ୍ତ ବାଧାକୁ ଦୂର କରିବାର ସାମର୍ଥ୍ୟ ପ୍ରଦାନ କଲା । ଯେଉଁଠି ବୁଝେଇ ସୁଝେଇ କାମ କରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ଥିଲା ସେଠି ବୁଝେଇ ସୁଝେଇ କାମ କଲେ, ଆଉ ଯେଉଁଠି ବଳ ପ୍ରୟୋଗର ଆବଶ୍ୟକତା ପଡ଼ିଲା ସେଠାରେ ବଳ ପ୍ରୟୋଗ ମଧ୍ୟ କଲେ । ସେ କେବଳ ଗୋଟିଏ ଲକ୍ଷ୍ୟ ସ୍ଥିରକଲେ ଏବଂ ତା’ପରେ ସେହି ଲକ୍ଷ୍ୟପ୍ରାପ୍ତି ପାଇଁ ଦୃଢ଼ତାର ସହିତ ଚେଷ୍ଟା କରିଚାଲିଲେ । ଦେଶକୁ ଏକ କରିବାର କାମ କେବଳ ସେ ହିଁ କରିପାରିଥାନ୍ତେ – ଯିଏକି ଗୋଟିଏ ଏଭଳି ରାଷ୍ଟ୍ରର ପରିକଳ୍ପନା କରିଥିଲେ ଯେଉଁଠି ସବୁ ଲୋକ ସମାନ ଭାବେ ରହିବେ । ସେ ଏହାହିଁ କହିଥିଲେ । ଆଉ ମୁଁ ଚାହିଁବି ଯେ ସର୍ଦ୍ଦାର ବଲ୍ଲଭଭାଇ ପଟେଲଙ୍କ କଥା ଆମ ପାଇଁ ପ୍ରେରଣାର ସ୍ରୋତ ହେଉ । ସେ କହିଥିଲେ – “ଜାତି ଆଉ ପନ୍ଥ ର କୌଣସି ଭେଦଭାବ ଆମପାଇଁ ବାଧା ନ ହେଉ, ଆମେ ସମସ୍ତେ ଭାରତର ପୁଅ ଏବଂ ଝିଅ, ଆମେ ସମସ୍ତେ ଦେଶକୁ ଭଲ ପାଇବା ଉଚିତ ଏବଂ ପରସ୍ପର ପ୍ରେମ ଓ ସଦ୍ଭାବନା ଦ୍ୱାରା ଆମର ଭବିଷ୍ୟତ ନିର୍ମାଣ କରିବା ଉଚିତ ।’

ସର୍ଦ୍ଦାର ସାହେବଙ୍କର ଏହି କଥା ନବଭାରତର ଲକ୍ଷ୍ୟ ପାଇଁ ପ୍ରେରକ ଆଉ ପ୍ରାସଙ୍ଗିକ । ଏଇଥିପାଇଁ ତାଙ୍କର ଜନ୍ମଦିନକୁ “ଜାତୀୟ ଏକତା ଦିବସ”ଭାବରେ ପାଳନ କରାଯାଉଛି । ଦେଶକୁ ଏକ ଅଖଣ୍ଡ ରାଷ୍ଟ୍ରର ସ୍ୱରୂ ପ୍ରଦାନ କରିବାରେ ତାଙ୍କର ଅତୁଳନୀୟ ଭୂମିକା ରହିଛି । ସର୍ଦ୍ଦାର ସାହେବଙ୍କର ଜନ୍ମଦିନ ଅକ୍ଟୋବର 31 ତାରିଖରେ ସାରା ଦେଶରେ ‘Run for Unity’ ଆୟୋଜିତ ହେବ ଯେଉଁଥିରେ ଦେଶର ବାଳକ, ଯୁବକ, ମହିଳା ତଥା ସବୁ ବୟସର ଲୋକମାନେ ଭାଗନେବେ । ମୋର ଅନୁରୋଧ ଆପଣ ବି ସଦ୍ଭାବନାର ଏହି ଉତ୍ସବ ‘Run for Unity’ ରେ ଭାଗ ନିଅନ୍ତୁ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଦୀପାବଳିର ଛୁଟି ରେ ଆପଣମାନେ ନୂତନ ସଂକଳ୍ପ ଆଉ ନୂତନ ଲକ୍ଷ୍ୟ ନେଇ ପୁଣି ନିଜର ଦୈନନ୍ଦିନ କାମରେ ଲାଗିଯିବେଣି । ଆପଣମାନଙ୍କର ସମସ୍ତ ସ୍ୱପ୍ନ ସାକାର ହେଉ, ମୋ ତରଫରୁ ଦେଶବାସୀମାନଙ୍କୁ ଏହି ଶୁଭକାମନା । ବହୁତ ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ ।

• ନବରାତ୍ର ପୂଜାରେ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ଶୁଭେଚ୍ଛା

• ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଅଭ୍ୟାସ ପାଇଁ ଲୋଡା ବୈଚାରିକ ଆନ୍ଦୋଳନ

• ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଆନ୍ଦୋଳନର ନେତୃତ୍ୱ ନେଇଛନ୍ତି ଗଣମାଧ୍ୟମ

• ଲୋକତଥ୍ୟ ଆଧାରରେ ପର୍ଯ୍ୟଟନ ପ୍ରଚାର-ସାହିତ୍ୟ ପ୍ରସ୍ତୁତି ପାଇଁ କେନ୍ଦ୍ରର ମହତ୍ୱାକାଂକ୍ଷୀ ଯୋଜନା

• ଯୁବଗୋଷ୍ଠୀ କ୍ରୀଡାକୁ ଜୀବନର ଏକ ଅଂଶବିଶେଷ କରନ୍ତୁ – ଶ୍ରୀ ନରେନ୍ଦ୍ର ମୋଦୀ

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଆପଣ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ନମସ୍କାର । ଆକାଶବାଣୀ ମାଧ୍ୟମରେ ମନର କଥା କହୁ କହୁ ତିନିବର୍ଷ ପୁରିଗଲାଣି । ଆଜି ଏହା 36ତମ ଅଧ୍ୟାୟ । “ମନ୍ କି ବାତ୍” ଏକ ପ୍ରକାର, ଭାରତର ଯେଉଁ ସକାରାତ୍ମକ ଶକ୍ତି ରହିଛି, ଦେଶର କୋଣ-ଅନୁକୋଣରେ ଯେଉଁ ଭାବନା ଭରି ରହିଛି, ଇଚ୍ଛା ରହିଛି, ଆଶା ରହିଛି, କେଉଁଠି କେଉଁଠି ଅଭିଯୋଗ ମଧ୍ୟ ରହିଛି – ଗୋଟିଏ ମଣିଷ ମନରେ ଯେଉଁ ଭାବଗୁଡ଼ିକ ଜାଗ୍ରତ ହେଉଥାଏ “ମନ୍ କି ବାତ୍” ସେହି ସମସ୍ତ ଭାବନାଗୁଡ଼ିକ ସହ ମୋତେ ଜଡ଼ିତ ହେବାର ଗୋଟିଏ ଅପୂର୍ବ ସୁଯୋଗ ଦେଇଛି । ଆଉ ମୁଁ କେବେହେଲେ ଏକଥା କହିନି ଯେ ଏହା ମୋ ମନର କଥା । ଏହି “ମନ୍ କି ବାତ୍” ଦେଶବାସୀଙ୍କ ମନ ସହ ଜଡ଼ିତ, ସେମାନଙ୍କ ଭାବନା ସହିତ ଜଡ଼ିତ, ସେମାନଙ୍କ ଆଶା-ପ୍ରତ୍ୟାଶା ସହ ଜଡ଼ିତ । ଯେହେତୁ “ମନ୍ କି ବାତ୍” ମୁଁ କହୁଛି, ତେଣୁ ଏଥିପାଇଁ ଦେଶର ପ୍ରତ୍ୟେକ କୋଣରୁ ଲୋକେ ମୋତେ ନିଜର କଥା ପଠାଉଛନ୍ତି, ଆପଣଙ୍କୁ ହୁଏତ ଖୁବ୍ କମ୍ କଥା କହିପାରୁଛି, କିନ୍ତୁ ମୋତେ ତ ଗୋଟିଏ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗନ୍ତାଘର ମିଳିଯାଉଛି । ଇ-ମେଲ ମାଧ୍ୟମରେ ହେଉ, ଟେଲିଫୋନରେ ହେଉ, MyGov ରେ ହେଉ, Narendra Modi App ଜରିଆରେ ହେଉ, ଅନେକ କଥା ମୋ ପାଖକୁ ପହଂଚୁଛି । ସେଥିମଧ୍ୟରୁ ଅନେକ ମୋ ପାଇଁ ପ୍ରେରଣାଦାୟୀ ହେଉଛି ।

ଅନେକଗୁଡ଼ିଏ, ସରକାରୀ କଳରେ ଉନ୍ନତି ପାଇଁ ରହୁଛି । କେଉଁଠି ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଅଭିଯୋଗ ମଧ୍ୟ ଆସୁଛି ତ କେଉଁଠି ସାମୂହିକ ସମସ୍ୟା ଦିଗକୁ ଦୃଷ୍ଟି ଆକର୍ଷଣ କରାଯାଉଛି । ଆଉ ପୁଣି ମୁଁ ତ ମାସକୁ ଥରେ ଅଧ ଘଣ୍ଟା ଆପଣଙ୍କ ସମୟ ନେଉଛି । କିନ୍ତୁ ଲୋକ, ତିରିଶ ଦିନ ଯାକ “ମନ୍ କି ବାତ୍” ଉପରେ ନିଜକଥା ପଠାଉଛନ୍ତି । ଏହାର ଫଳସ୍ୱରୂପ ସରକାରରେ ମଧ୍ୟ ସମ୍ବେଦନଶୀଳତା, ସୁଦୂର ସମାଜରେ କିଭଳି ଶକ୍ତି ପଡ଼ି ରହିଛି ସେଗୁଡ଼ିକ ପ୍ରତି ସରକାରଙ୍କ ଧ୍ୟାନ ଯିବା, ସହଜରେ ଅନୁଭୂତ ହେଉଛି । ତେଣୁ “ମନ୍ କି ବାତ୍”ର ତିନିବର୍ଷର ଏହି ଯାତ୍ରା ଦେଶବାସୀଙ୍କ ଭାବନାର, ଅନୁଭୂତିର ଏକ ଯାତ୍ରା । ହୁଏତ ଏତେ କମ୍ ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ଦେଶର ସାଧାରଣ ମଣିଷର ଭାବନାକୁ ଜାଣିବା-ବୁଝିବାର ମୋତେ ଯେଉଁ ସୁଯୋଗ ମିଳିଛି ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ ଦେଶବାସୀଙ୍କ ପ୍ରତି ବହୁତ କୃତଜ୍ଞ । “ମନ୍ କି ବାତ୍”ରେ ମୁଁ ସବୁବେଳେ ଆଚାର୍ଯ୍ୟ ବିନୋବା ଭାବେଙ୍କ ସେହି କଥାକୁ ମନେ ରଖିଛି । ଆଚାର୍ଯ୍ୟ ବିନୋବା ଭାବେ ସବୁବେଳେ କହୁଥିଲେ ବେସରକାରୀ ହିଁ ପ୍ରଭାବଶାଳୀ (आचार्य विनोबा भावे हमेशा कहते थे ‘अ-सरकारी, असरकारी ) ମୁଁ ମଧ୍ୟ “ମନ୍ କି ବାତ୍”ରେ ଏହି ଦେଶର ଜନସାଧାରଣଙ୍କୁ କେନ୍ଦ୍ରରେ ରଖିବାର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା କରିଛି । ରାଜନୀତିର ରଙ୍ଗଠାରୁ ଏହାକୁ ଦୂରେଇ ରଖିଛି । ଆକସ୍ମିକ ଉତେଜନା, ଆକ୍ରୋଶରେ ବହିଯିବା ଅପେକ୍ଷା ଏକ ସ୍ଥିର ମନରେ ଆପଣମାନଙ୍କ ସହ ଯୋଡ଼ି ହୋଇ ରହିବାର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା କରିଛି ।

ମୁଁ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବେ ମନେ କରୁଛି, ଏବେ ତିନିବର୍ଷ ପରେ ସମାଜବିଜ୍ଞାନୀ, ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ, ଗବେଷକ, ଗଣମାଧ୍ୟମ ବିଶେଷଜ୍ଞ, ନିଶ୍ଚୟ ଏହାର ବିଶ୍ଲେଷଣ କରିବେ । ଭଲ ମନ୍ଦ ତ ରହିଛି । ପ୍ରତି କଥାକୁ ଉଜାଗର କରିବେ ଏବଂ ମୋର ବିଶ୍ୱାସ ଯେ, ଏହି ବିଚାର-ବିମର୍ଶ ଭବିଷ୍ୟତର “ମନ୍ କି ବାତ୍” ପାଇଁ ଅଧିକ ଉପଯୋଗୀ ହେବ । ଏହାକୁ ଏକ ନୂତନ ଚେତନା, ନୂଆ ଶକ୍ତି ମିଳିବ । “ମନ୍ କି ବାତ୍”ରେ ଥରେ ମୁଁ କହିଥିଲି ଯେ, ଭୋଜନ କରିବା ସମୟରେ ଆମେ ଏକଥା ଚିନ୍ତା କରିବା ଉଚିତ୍ ଯେ, ଯେତିକି ଆବଶ୍ୟକ, ଆମେ ସେତିକି ହିଁ ନେବା, ଆମେ ଏହାକୁ ନଷ୍ଟ କରିବାନି । କିନ୍ତୁ, ପରେ ମୁଁ ଦେଖିଲି ଯେ, ଦେଶର ପ୍ରତ୍ୟେକ କୋଣରୁ ମୋ ପାଖକୁ ଏତେ ଚିଠି ଆସିଲା ଯେ, ଅନେକ ସାମାଜିକ ସଂଗଠନ, ଅନେକ ଯୁବକ ଆଗରୁ ହିଁ ଏହି କାମ କରୁଛନ୍ତି । ଯେଉଁ ଖାଦ୍ୟ ଥାଳିରେ ଛାଡି ଦିଆଯାଉଛି, ତାହାକୁ ଏକତ୍ରିତ କରି, କିଭଳି ଏହାର ସଦୁପଯୋଗ ହୋଇପାରିବ, ଏହି କ୍ଷେତ୍ରରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଥିବା ଏତେ ଲୋକ ମୋ ଦୃଷ୍ଟିକୁ ଆସିଲେ ଯେ ମୋ ମନ ଖୁବ୍ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହେଲା, ବହୁତ ଖୁସି ଲାଗିଲା ।

ଥରେ “ମନ୍ କି ବାତ୍”ରେ ମୁଁ ମହାରାଷ୍ଟ୍ରର ଜଣେ ଅବସରପ୍ରାପ୍ତ ଶିକ୍ଷକ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଚନ୍ଦ୍ରକାନ୍ତ କୁଲକର୍ଣ୍ଣିଙ୍କ କଥା କହିଥିଲି, ଯାହାଙ୍କୁ 16 ହଜାର ଟଙ୍କା ପେନସନ୍ ମିଳୁଥିଲା । ସେ ନିଜର ପେନସନ୍ ରୁ 5000 ଟଙ୍କା, 51ଟି ପୋଷ୍ଟଡେଟେଡ ଚେକ୍ ଆକାରରେ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ପାଇଁ ଦାନ କରି ଦେଇଥିଲେ । ଆଉ ତା’ପରେ ତ ମୁଁ ଦେଖିଲି ଯେ, ସ୍ୱଚ୍ଛତା କ୍ଷେତ୍ରରେ, ଏ ପ୍ରକାର କାମ କରିବା ପାଇଁ କେତେ ଲୋକ ଆଗେଇ ଆସିଲେ ।

ଥରେ ମୁଁ ହରିଆନାର ଜଣେ ସରପଂଚଙ୍କର ନିଜ ” ଝିଅ ସହିତ ସେଲ୍ଫି ” କୁ ଦେଖିଲି ଆଉ ମୁଁ “ମନ୍ କି ବାତ୍”ରେ ଏକଥା ସମସ୍ତଙ୍କ ଆଗରେ ରଖିଲି । ଦେଖୁ ଦେଖୁ, କେବଳ ଭାରତରେ ନୁହେଁ, ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱରେ ” ଝିଅ ସହିତ ସେଲ୍ଫି ” ଗୋଟିଏ ବଡ଼ ଅଭିଯାନ ରୂପରେ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଗଲା । ଏହା କେବଳ ସାମାଜିକ ଗଣମାଧ୍ୟମର ପ୍ରସଙ୍ଗ ନୁହେଁ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ଝିଅକୁ ଗୋଟିଏ ନୂତନ ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ ପ୍ରଦାନ କରି ଗର୍ବିତ କରୁଥିବା ଘଟଣାଟିଏ ପାଲଟିଗଲା । ନିଜ ଝିଅ ସହିତ Selfieର ଉଠାଇବାକୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ବାପା-ମା’ ଆଗ୍ରହୀ ହେଲେ । ନିଜର ମଧ୍ୟ କିଛି ମହାତ୍ମ୍ୟ ଅଛି, କିଛି ଗୁରୁତ୍ୱ ଅଛି ବୋଲି ପ୍ରତ୍ୟେକ ଝିଅ ଅନୁଭବ କଲା ।

ବିଗତ ଦିନରେ ମୁଁ ଭାରତ ସରକାରଙ୍କ ପର୍ଯ୍ୟଟନ ବିଭାଗ ସହ ବୈଠକ କରିଥିଲି । ମୁଁ ସେତେବେଳେ ଭ୍ରମଣ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ଯାଉଥିବା ଲୋକଙ୍କୁ କହିଥିଲି ଯେ, ଆପଣ ଯେଉଁଠିକୁ ଯାଉଛନ୍ତି, ସେହି ସ୍ଥାନର ଫଟୋ ଅତୁଲ୍ୟ ଭାରତ ବା # Incredible India କୁ ପଠାନ୍ତୁ । ଭାରତର ପ୍ରତ୍ୟେକ କୋଣର ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଫଟୋ – ଏକ ପ୍ରକାର ପର୍ଯ୍ୟଟନ କ୍ଷେତ୍ରରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଥିବା ଲୋକମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ବହୁତ ବଡ଼ ସମ୍ପତି ହୋଇଗଲା । ଛୋଟ ଘଟଣା, କେତେ ବଡ଼ ଆନ୍ଦୋଳନ ସୃଷ୍ଟି କରିଦେଇପାରେ । ସେକଥା “ମନ୍ କି ବାତ୍”ରେ ମୁଁ ଅନୁଭବ କରିଛି । ଆଜି ଇଚ୍ଛା ହେଲା, କାରଣ, ଯେତେବେଳେ ଚିନ୍ତାକଲି ତିନିବର୍ଷ ହୋଇଗଲା । ସେତେବେଳେ ଗତ ତିନିବର୍ଷର ଅନେକ ଘଟଣା ମୋ ମନ-ମନ୍ଦିରରେ ଛାଇ ହୋଇଗଲା । ଦେଶ ଠିକ୍ ଦିଗରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ଅଗ୍ରସର ହେଉଛି । ଦେଶର ପ୍ରତ୍ୟେକ ନାଗରିକ ଅନ୍ୟର ମଙ୍ଗଳ ପାଇଁ, ସମାଜର ମଙ୍ଗଳ ପାଇଁ, ଦେଶର ପ୍ରଗତି ପାଇଁ, କିଛି ନା କିଛି କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି – ଏକଥା ମୋର ତିନିବର୍ଷର “ମନ୍ କି ବାତ୍” ଅଭିଯାନରେ ମୁଁ ଦେଶବାସୀଙ୍କଠାରୁ ଜାଣିପାରିଲି, ବୁଝିପାରିଲି, ଶିଖିପାରିଲି । ଯେକୌଣସି ଦେଶ ପାଇଁ ଏହା ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ପୁଞ୍ଜି, ଏକ ବହୁତ ବଡ଼ ଶକ୍ତି । ମୁଁ ଅନ୍ତରରୁ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମ କରୁଛି ।

ଥରେ “ମନ୍ କି ବାତ୍” ରେ ମୁଁ ଖଦୀ ସମ୍ପର୍କରେ କହିଥିଲି । ଖଦୀ କେବଳ ଗୋଟିଏ ବସ୍ତ୍ର ନୁହେଁ, ଏହା ଏକ ଚିନ୍ତାଧାରା । ମୁଁ ଦେଖିଛି ଯେ, ଆଜିକାଲି ଖଦୀ ପ୍ରତି ଆଗ୍ରହ ବହୁମାତ୍ରାରେ ବୃଦ୍ଧି ପାଇଛି । ମୁଁ ସ୍ୱାଭାବିକ ଭାବେ କହିଥିଲି ଯେ, ମୁଁ କୌଣସି ଖଦୀବସ୍ତ୍ରଧାରୀ ହେବାକୁ କହୁନି, ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଲୁଗାପଟା ରହିଛି ତେବେ ଗୋଟିଏ ଖଦୀବସ୍ତ୍ର କାହିଁକି ନ ରଖିବା? ଘରର ଚଦର ହେଉ, ରୁମାଲ ହେଉ, ପରଦା ହେଉ । ଏକଥା ଅନୁଭୂତ ହୋଇଛି ଯେ, ଯୁବପିଢ଼ିରେ ଖଦୀ ପ୍ରତି ଆକର୍ଷଣ ବୃଦ୍ଧି ପାଇଛି । ଖଦୀର ବିକ୍ରୟ ବୃଦ୍ଧି ପାଇଛି ଏବଂ ଏଥିଯୋଗୁଁ ଗରିବର ଘରର ରୋଜଗାର ସହ ସିଧା ସମ୍ପର୍କ ଯୋଡ଼ି ହୋଇଗଲା । ଅକ୍ଟୋବର 2 ତାରିଖରୁ ଖଦୀରେ ରିହାତି ଦିଆଯାଇଥାଏ, ବହୁତ ରିହାତି ମିଳେ । ଖଦୀର ଯେଉଁ ଅଭିଯାନ ଚାଲିଛି ତାହାକୁ ଆହୁରି ବଢ଼ାଇବା, ଆହୁରି ଆଗେଇ ନେବାକୁ ମୁଁ ପୁଣିଥରେ ଅନୁରୋଧ କରୁଛି । ଖଦୀ କିଣି ଗରିବର ଘରେ ଦିପାବଳୀର ଦିପ ଜଳାଇବା ଏହି ଭାବନାକୁ ନେଇ ଆମେ କାମ କରିବା । ଏହି କାମ ଦ୍ୱାରା ଆମ ଦେଶର ଗରିବକୁ ଏକ ଶକ୍ତି ମିଳିବ ଆଉ ଆମେ ଏଭଳି କରିବା ଉଚିତ । ଏହି ଖଦୀ ପ୍ରତି ଆଗ୍ରହ ବଢ଼ିବା ଯୋଗୁଁ ଖଦି କ୍ଷେତ୍ରରେ କାର୍ଯ୍ୟରତ, ଭାରତ ସରକାରରେ ଖଦୀ ସହ ସମ୍ପୃକ୍ତ ଲୋକଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଗୋଟିଏ ନୂଆ ଢଙ୍ଗର ଚିନ୍ତା କରିବାର ଉତ୍ସାହ ମଧ୍ୟ ବୃଦ୍ଧି ପାଇଛି । ନୂତନ ଜ୍ଞାନକୌଶଳ କିଭଳି ଅଣାଯାଇପାରିବ, ଉତ୍ପାଦନ କ୍ଷମତା କିଭଳି ବୃଦ୍ଧି କରାଯାଇପାରିବ । ସୌରଶକ୍ତିଚାଳିତ ହସ୍ତତନ୍ତ କେମିତି ଆଣିବା? ଯେଉଁ ପୁରୁଣା ପରମ୍ପରା ଥିଲା ଯାହା 20, 25, 30 ବର୍ଷଧରି ବନ୍ଦ ପଡ଼ିଥିଲା ସେଗୁଡ଼ିକୁ କିଭଳି ପୁନର୍ଜୀବିତ କରାଯାଇପାରେ ।

ଉତ୍ତରପ୍ରଦେଶରେ ବାରଣାସୀର ସେବାପୁର । ସେହି ସେବାପୁରର ଖଦୀ ଆଶ୍ରମ 26 ବର୍ଷ ଧରି ବନ୍ଦ ପଡ଼ିଥିଲା, କିନ୍ତୁ ଆଜି ପୁନର୍ଜୀବିତ ହୋଇଯାଇଛି । ଅନେକ ପ୍ରକାରର ପ୍ରବୃତ୍ତିକୁ ସଂଯୁକ୍ତ କରାଗଲା । ଅନେକ ଲୋକଙ୍କ ପାଇଁ ରୋଜଗାରର ନୂଆ ସୁଯୋଗ ସୃଷ୍ଟି କରାଗଲା । କାଶ୍ମୀରର ପାମ୍ପୋରରେ ଖଦୀ ଏବଂ ଗ୍ରାମୋଦ୍ୟୋଗ ନିଜର ବନ୍ଦ ପଡ଼ିଥିବା ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ କେନ୍ଦ୍ରକୁ ପୁଣି ଆରମ୍ଭ କଲା, ଆଉ ପୁଣି ଏହି କ୍ଷେତ୍ରକୁ ଦେବାପାଇଁ ତ କାଶ୍ମୀର ପାଖରେ ବହୁତ କିଛି ରହିଛି । ଏବେ ଏହି ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ କେନ୍ଦ୍ର ପୁନଃକାର୍ଯ୍ୟକ୍ଷମ ହେବାଯୋଗୁଁ ନୂଆ ପିଢ଼ିକୁ ଆଧୁନିକ ଢଙ୍ଗରେ ନିର୍ମାଣ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାରେ, ବୁଣିବାରେ, ନୂଆ ଜିନିଷ ତିଆରି କରିବାରେ ସାହାଯ୍ୟ ମିଳିବ । ମୋତେ ଭଲ ଲାଗୁଛି ଯେ, ବଡ଼ ବଡ଼ ଉଦ୍ୟୋଗ ମଧ୍ୟ ଆଜିକାଲି ଦିପାବଳୀର ଉପହାର ରୂପରେ ଖଦୀ ବସ୍ତୁ/ସାମଗ୍ରୀ ସବୁ ଦେବା ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି । ଲୋକମାନେ ମଧ୍ୟ ପରସ୍ପରଙ୍କୁ ଖଦିର ବସ୍ତୁ ଉପହାର ଦେବା ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି । ସହଜ ଭାବରେ ଗୋଟିଏ ବସ୍ତୁ କିଭଳି ଆଗକୁ ବଢ଼େ ଏହା ଆମେ ସମସ୍ତେ ଅନୁଭବ କରୁଛୁ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ । ଗତମାସରେ “ମନ୍ କି ବାତ୍”ରେ ହିଁ ଆମେ ସମସ୍ତେ ସଂକଳ୍ପ ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲୁ ଏବଂ ସ୍ଥିର କରିଥିଲୁ ଯେ, ଆମେ ଗାନ୍ଧୀ ଜୟନ୍ତୀ ପୂର୍ବରୁ 15 ଦିନ ଧରି ସମଗ୍ର ଦେଶରେ ସ୍ୱଚ୍ଛତାର ଉତ୍ସବ ପାଳନ କରିବା । ଜନମାନସକୁ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ସହ ଯୋଡ଼ିବା । ଆମର ଆଦରଣୀୟ ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ମହୋଦୟ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟର ଶୁଭାରମ୍ଭ କଲେ ଏବଂ ସାରା ଦେଶ ଏଥିରେ ଯୋଡ଼ି ହୋଇଗଲା । ଆବାଳ-ବୃଦ୍ଧ, ପୁରୁଷ ହୁଅନ୍ତୁ, ସ୍ତ୍ରୀ ହୁଅନ୍ତୁ, ସହର ହେଉ, ଗାଁ ହେଉ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତି ଆଜି ଏହି ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଅଭିଯାନର ଅଂଶ ପାଲଟିଯାଇଛି । ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ସଂକଳ୍ପରୁ ସିଦ୍ଧି କଥା କହୁଛି, ଏହି ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଅଭିଯାନ କିଭଳି ଗୋଟିଏ ସଂକଳ୍ପ-ସିଦ୍ଧି ଦିଗକୁ ଆଗକୁ ବଢ଼ୁଛି ତାହା ଆମେ ସ୍ୱଚକ୍ଷୁରେ ନିଜ ଆଗରେ ଦେଖୁଛୁ । ସମସ୍ତେ ଏହାକୁ ସ୍ୱୀକାର କରୁଛନ୍ତି, ସହଯୋଗ କରୁଛନ୍ତି ଏବଂ ସାକାର କରିବା ପାଇଁ କିଛି ନା କିଛି ଯୋଗଦାନ ମଧ୍ୟ ଦେଉଛନ୍ତି । ମୁଁ ଆଦରଣୀୟ ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ମହୋଦୟଙ୍କ ପ୍ରତି କୃତଜ୍ଞତା ପ୍ରକାଶ କରୁଛି ହେଲେ ତା’ସହିତ ଦେଶର ପ୍ରତ୍ୟେକ ଶ୍ରେଣୀର ଲୋକ ଏହାକୁ ନିଜ କାମ ବୋଲି ମନେ କରିଛନ୍ତି । ସମସ୍ତେ ଏହାସହିତ ଜଡ଼ିତ ହୋଇଛନ୍ତି । ସେମାନେ କ୍ରୀଡ଼ା ଜଗତର ବ୍ୟକ୍ତି ହୋଇଥାନ୍ତୁ, ସିନେମା ଜଗତର ବ୍ୟକ୍ତି ହୋଇଥାନ୍ତୁ, ଶିକ୍ଷାବିତ୍ ହୋଇଥାନ୍ତୁ, ସ୍କୁଲ ହେଉ, କଲେଜ ହେଉ, ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ହେଉ, ଚାଷୀ ହୁଅନ୍ତୁ, ଶ୍ରମିକ ହୁଅନ୍ତୁ, ଅଫିସର ହୁଅନ୍ତୁ, ବାବୁ ହୁଅନ୍ତୁ, ପୁଲିସ ହୁଅନ୍ତୁ ବା ସୈନ୍ୟବାହିନୀର ଯବାନ ହୁଅନ୍ତୁ, ପ୍ରତ୍ୟେକେ ଏଥିରେ ସାମିଲ ହୋଇଛନ୍ତି । ସାର୍ବଜନୀନ ସ୍ଥାନମାନଙ୍କରେ ଗୋଟିଏ ଚାପ ମଧ୍ୟ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛି । ଏବେ ସାର୍ବଜନୀନ ସ୍ଥାନ ଅପରିଷ୍କାର ହେଲେ ଲୋକ ପ୍ରତିବାଦ କରୁଛନ୍ତି । ସେଠାରେ କାମ କରୁଥିବା ଲୋକଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଗୋଟିଏ ଚାପ ଅନୁଭୂତ ହେଲାଣି । ମୁଁ ଏହାକୁ ଏକ ଶୁଭ ସଂକେତ ମନେ କରୁଛି । “ସ୍ୱଚ୍ଛତା ହିଁ ସେବା ଅଭିଯାନ”ର ମାତ୍ର ପ୍ରଥମ ଚାରିଦିନରେ ହିଁ ପ୍ରାୟ 75 ଲକ୍ଷରୁ ଅଧିକ ଲୋକ, 40 ହଜାରରୁ ଅଧିକ ପଦକ୍ଷେପ ଗ୍ରହଣ କରି ଗତିବିଧିରେ ସାମିଲ ହୋଇଗଲେ ଏହା ମୋ ପାଇଁ ଆନନ୍ଦର କଥା ।

ମୁଁ ଦେଖିଛି କିଛି ଲୋକ ଲଗାତାର ଭାବରେ କାମ କରିଚାଲିଛନ୍ତି । ଲକ୍ଷ୍ୟସ୍ଥଳରେ ପହଂଚିବାର ନିଷ୍ପତ୍ତି ଗ୍ରହଣ କରି କାମ କରୁଛନ୍ତି । ଏଥର ଅନ୍ୟ ଗୋଟିଏ ଜିନିଷ ମଧ୍ୟ ଦେଖିଲି – ପ୍ରଥମତଃ ଆମେ କେଉଁଠି ସ୍ୱଚ୍ଛତା କରିବା, ଦ୍ୱିତୀୟଟି ହେଲା – ଆମେ ସଚେତନ ହୋଇ ଅପରିଷ୍କାର ନ କରିବା, କିନ୍ତୁ ସ୍ୱଚ୍ଛତାକୁ ଯଦି ଅଭ୍ୟାସରେ ପରିଣତ କରିବାକୁ ଅଛି ତା’ହେଲେ ଗୋଟିଏ ବୈଚାରିକ ଆନ୍ଦୋଳନର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି । ଏଥର “ସ୍ୱଚ୍ଛତା ହିଁ ସେବା” ଶୀର୍ଷକରେ ଅନେକ ପ୍ରତିଯୋଗିତା ଆୟୋଜିତ ହେଲା । ଅଢ଼େଇ କୋଟିରୁ ଅଧିକ ପିଲା ସ୍ୱଚ୍ଛତା ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ପ୍ରବନ୍ଧ ପ୍ରତିଯୋଗିତାରେ ଭାଗନେଲେ । ହଜାର ହଜାର ପିଲା ଚିତ୍ର ଆଙ୍କିଲେ । ସ୍ୱଚ୍ଛତା ବିଷୟବସ୍ତୁକୁ ନେଇ ନିଜ ନିଜର ପରିକଳ୍ପନା ଅନୁସାରେ ଚିତ୍ର ଅଙ୍କନ କଲେ । ବହୁତ ଲୋକ କବିତା ମଧ୍ୟ ଲେଖିଲେ । ମୋର କୁନି କୁନି ସାଥିମାନେ ଯେଉଁ ଚିତ୍ରସବୁ ଅଙ୍କିତ କରିଛନ୍ତି, ମୁଁ ତ ଏବେ ସେଗୁଡ଼ିକୁ ପୋଷ୍ଟ କରୁଛି । ସେମାନଙ୍କର ଗୌରବ ଗାନ କରୁଛି । ଯେତେବେଳେ ସ୍ୱଚ୍ଛତା କଥା ଉଠେ ମୁଁ ଗଣମାଧ୍ୟମର ଲୋକମାନଙ୍କ ପ୍ରତି କୃତଜ୍ଞତା ଜଣାଇବାକୁ କେବେ ଭୁଲେନି । ଏହି ଆନ୍ଦୋଳନକୁ ସେମାନେ ବହୁତ ପବିତ୍ରତା ପୂର୍ବକ ଆଗେଇ ନେଇଛନ୍ତି । ସେମାନେ ସମସ୍ତେ ନିଜ ନିଜ ହିସାବରେ ଏହି ଆନ୍ଦୋଳନରେ ଭାଗନେଇଛନ୍ତି ଏବଂ ଏକ ସକାରାତ୍ମକ ବାତାବରଣ ସୃଷ୍ଟି କରିବାରେ ସେମାନଙ୍କର ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ରହିଛି । ଆଜି ମଧ୍ୟ ସେମାନେ ନିଜ ନିଜର ସୁବିଧା ଅନୁସାରେ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଆନ୍ଦୋଳନର ନେତୃତ୍ୱ ନେଇଚାଲିଛନ୍ତି ।

ଆମର ବୈଦ୍ୟୁତିକ ଗଣମାଧ୍ୟମ, ଆମର Print Media ଦେଶର କିଭଳି ସେବା କରିପାରନ୍ତି ତାହା ଆମେ “ସ୍ୱଚ୍ଛତା ହିଁ ସେବା” ଆନ୍ଦୋଳନରେ ପରିଷ୍କାର ଦେଖିପାରିବା । ଏଇ କେତେଦିନ ତଳେ କେହି ଜଣେ ଜାମ୍ମୁ କାଶ୍ମୀରର 18 ବର୍ଷର ଯୁବକ ବିଲାଲ୍ ଡରଙ୍କ ବିଷୟରେ ମୋର ଦୃଷ୍ଟି ଆକର୍ଷଣ କଲେ । ଆପଣ ଜାଣି ନିଶ୍ଚୟ ଖୁସି ହେବେ ଯେ ଶ୍ରୀନଗର ନଗର ନିଗମ ବିଲାଲ୍ ଡରଙ୍କୁ ତାର Brand Ambassador କରିଛି । ଯେତେବେଳେ ବ୍ରାଣ୍ଡ ଆମ୍ବାସଡର କଥା ଆସେ ଆପଣମାନେ ଭାବନ୍ତି ସେ କୌଣସି ଫିଲ୍ମ ଷ୍ଟାର କିମ୍ବା ଖେଳଜଗତର କେହି ହିରୋ ହୋଇଥିବେ, କିନ୍ତୁ ତା’ନୁହେଁ । ବିଲାଲ ଡର ନିଜେ 12-13 ବର୍ଷ ବୟସରୁ ଗତ 5-6 ବର୍ଷ ହେଲା ସ୍ୱଚ୍ଛତା କାମରେ ଲାଗିଯାଇଛନ୍ତି । ଶ୍ରୀନଗର ପାଖରେ ଏସିଆ ମହାଦେଶର ସର୍ବବୃହତ୍ ହ୍ରଦ ରହିଛି । ସେଥିରେ ପଡ଼ୁଥିବା ପ୍ଲାଷ୍ଟିକ, ପଲିଥିନ, ପ୍ଲାଷ୍ଟିକ ବୋତଲ, ଅଳିଆ ଆବର୍ଜନା ଯାହାବି ହେଉ ବିଲାଲ ତାକୁ ସଫା କରିବାରେ ଲାଗିଛନ୍ତି । ସେଥିରୁ ସେ କିଛି ରୋଜଗାର ବି କରୁଛନ୍ତି । ତାଙ୍କୁ ବହୁତ କମ୍ ବୟସ ହୋଇଥିବା ବେଳେ ତାଙ୍କ ପିତାଙ୍କର କ୍ୟାନସରରେ ମୃତ୍ୟୁ ହୋଇଗଲା । ତା’ପରେ ସେ ତାଙ୍କର ଜୀବନ ଜୀବିକାକୁ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ସହିତ ଯୋଡ଼ିଦେଲେ । ଯାହା ଆକଳନ କରାଯାଇଛି, ବିଲାଲ ବର୍ଷରେ 12 ହଜାର କିଲୋଗ୍ରାମରୁ ଅଧିକ ପରିମାଣର ଅଳିଆ ସଫା କରୁଛନ୍ତି । ଏଭଳି ଏକ ପଦକ୍ଷେପ ନେଇ ବିଲାଲକୁ ବ୍ରାଣ୍ଡ ଆମ୍ବାସାଡର ନିଯୁକ୍ତ କରିବାର ପରିକଳ୍ପନା କରିଥିବା ଶ୍ରୀନଗର ନଗର ନିଗମକୁ ମଧ୍ୟ ମୁଁ ସାଧୁବାଦ ଦେବାକୁ ଚାହେଁ । କାରଣ ଶ୍ରୀନଗର ଗୋଟିଏ ପର୍ଯ୍ୟଟନ ସ୍ଥଳ, ହିନ୍ଦୁସ୍ଥାନର ପ୍ରତ୍ୟେକ ନାଗରିକ ଶ୍ରୀନଗର ଯିବାକୁ ଆଗ୍ରହୀ ହୋଇଥାଏ । ସେଠାରେ ସ୍ୱଚ୍ଛତାକୁ ବିଶେଷ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦିଆଯିବା ଏକ ବହୁତ ବଡ଼ କଥା । ବିଲାଲ ଡରଙ୍କୁ ଖାଲି ବ୍ରାଣ୍ଡ ଆମ୍ବାସାଡର ନିଯୁକ୍ତ କରାଯାଇଛି ସେତିକି ନୁହେଁ । ନଗର ନିଗମ ତାଙ୍କୁ ଗାଡ଼ି ଦେଇଛି, Uniform ମଧ୍ୟ ଦେଇଛି । ସେ ଅନ୍ୟ ଅଂଚଳକୁ ଯାଇ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଦିଗରେ ପ୍ରେରିତ କରୁଛନ୍ତି ଏବଂ ପରିଣାମ ନ ମିଳିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପଛରେ ଲାଗିରହୁଛନ୍ତି । ବିଲାଲ୍ ଡର ବୟସ କମ୍ ହେଲେ ମଧ୍ୟ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ପ୍ରତି ରୁଚି ରଖିଥିବା ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ପାଇଁ ପ୍ରେରଣାର ଉତ୍ସ । ମୁଁ ବିଲାଲ ଡରଙ୍କୁ ଅନେକ ଅନେକ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଏକଥା ଆମକୁ ସ୍ୱୀକାର କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ ଯେ ଇତିହାସର ଗର୍ଭରୁ ଭାବି ଇତିହାସ ଜନ୍ମ ନେଇଥାଏ । ଆଉ ଯେତେବେଳେ ଇତିହାସ କଥା ଉଠେ ଆମର ମହାପୁରୁଷମାନଙ୍କର କଥା ସ୍ୱତଃ ମନକୁ ଆସିଯାଏ । ଏହି ଅକ୍ଟୋବର ମାସଟି ଆମର ଅନେକ ମହାପୁରୁଷଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରିବାର ମାସ । ମହାତ୍ମା ଗାନ୍ଧୀଙ୍କଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ସର୍ଦ୍ଦାର ପଟେଲଙ୍କ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅନେକ ମହାପୁରୁଷ ଏହି ଅକ୍ଟୋବର ମାସରେ ଜନ୍ମ ନେଇଥିଲେ ଯେଉଁମାନେ ବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀ ଓ ଏକବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀ ପାଇଁ ଆମମାନଙ୍କୁ ଦିଗଦର୍ଶନ ଦେଇଛନ୍ତି – ଆମର ନେତୃତ୍ୱ ନେଇଛନ୍ତି, ପଥ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିଛନ୍ତି ଆଉ ଦେଶ ପାଇଁ ଅନେକ କଷ୍ଟ ସହିଛନ୍ତି । ଅକ୍ଟୋବର 2 ତାରିଖ ମହାତ୍ମା ଗାନ୍ଧୀ ଏବଂ ଲାଲ ବାହାଦୁର ଶାସ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ଜନ୍ମଦିନ ହୋଇଥିବା ବେଳେ 11 ଅକ୍ଟୋବର ହେଉଛି ଜୟପ୍ରକାଶ ନାରାୟଣ ଏବଂ ନାନାଜୀ ଦେଶମୁଖଙ୍କ ଜନ୍ମଦିନ । ଆହୁରି ମଧ୍ୟ ସେପ୍ଟେମ୍ବର 25 ତାରିଖ ହେଉଛି ପଣ୍ଡିତ ଦୀନଦୟାଲ ଉପାଧ୍ୟାୟଙ୍କ ଜନ୍ମଦିନ । ଏ ବର୍ଷଟି ନାନାଜୀ ଏବଂ ଦୀନଦୟାଲଙ୍କର ଶତାବ୍ଦୀ ବର୍ଷ । ଏ ସମସ୍ତ ମହାପୁରୁଷଙ୍କର ଗୋଟିଏ କେନ୍ଦ୍ରବିନ୍ଦୁ କ’ଣ ଥିଲା ଜାଣନ୍ତି? ଏମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଗୋଟିଏ କଥା ସମାନ ଥିଲା ଯେ ସେମାନେ ଦେଶ ପାଇଁ ବଂଚିଥିଲେ ଏବଂ ଦେଶ ପାଇଁ କିଛି କରିବାର ବ୍ରତ ନେଇଥିଲେ । ଖାଲି ଉପଦେଶ ନୁହେଁ ନିଜର ଜୀବନରେ ସେମାନେ କାମକରି ଦେଖାଇ ଦେଇଥିଲେ । ଗାନ୍ଧିଜୀ, ଜୟପ୍ରକାଶ ଜୀ ଆଉ ଦୀନଦୟାଲ ଜୀ ଏଭଳି ମହାପୁରୁଷ ଥିଲେ ଯେଉଁମାନେ କ୍ଷମତାଠାରୁ ବହୁ ଦୂରରେ ରହୁଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ଜନଜୀବନ ସହିତ ପ୍ରତିଟି ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଜଡ଼ିତ ରହୁଥିଲେ । ସେମାନେ ସଂଗ୍ରାମ ଜାରି ରଖିଥିଲେ ଏବଂ “ସର୍ବଜନହିତାୟ ଓ ସର୍ବଜନସୁଖାୟ” ମାର୍ଗରେ କିଛି ନା କିଛି କରୁଥିଲେ । ନାନାଜୀ ଦେଶମୁଖ ରାଜନୈତିକ ଜୀବନ ଛାଡି ଗ୍ରାମୋଦୟ କାମରେ ଲାଗିଯାଇଥିଲେ । ଆଜି ଯେତେବେଳେ ତାଙ୍କର ଶତାବ୍ଦୀ ବର୍ଷ ପାଳନ କରୁଛେ ତାଙ୍କର ଗ୍ରାମୋଦୟ ଆନ୍ଦୋଳନକୁ ବି ସମ୍ମାନ ଦେବା ଉଚିତ ।

ଭାରତର ପୂର୍ବତନ ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ଶ୍ରୀମାନ ଅବଦୁଲ କଲାମ୍ ଯେତେବେଳେ ଯୁବକମାନଙ୍କ ସହିତ କଥା ହେଉଥିଲେ, ସେ ସବୁବେଳେ ନାନାଜୀ ଦେଶମୁଖଙ୍କ ଗ୍ରାମୀଣ ବିକାଶ କଥା କହୁଥିଲେ । ବଡ଼ ସମ୍ମାନର ସହିତ କହୁଥିଲେ ଏବଂ ସେ ନିଜେ ମଧ୍ୟ ନାନାଜୀଙ୍କର ଏହି କାମକୁ ଦେଖିବା ପାଇଁ ଗାଁକୁ ଯାଇଥିଲେ ।

ଦୀନଦୟାଲ ଉପାଧ୍ୟାୟ । ଯେମିତି ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀ ସମାଜର ଶେଷ ସୀମାରେ ଥିବା ଲୋକମାନଙ୍କ କଥା ଭାବୁଥିଲେ, ଦୀନଦୟାଲ ମଧ୍ୟ ସମାଜର ଶେଷ ଭାଗରେ ଥିବା ଗରିବ, ପୀଡ଼ିତ, ଶୋଷିତ ଏବଂ ବଂଚିତମାନଙ୍କ ଚିନ୍ତା କରୁଥିଲେ ଏବଂ ଶିକ୍ଷାଦ୍ୱାରା, ରୋଜଗାର ଦ୍ୱାରା ସେମାନଙ୍କ ଜୀବନରେ କେମିତି ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆସିପାରିବ ସେ ବିଷୟରେ ଚର୍ଚ୍ଚା କରୁଥିଲେ । ଏହି ସମସ୍ତ ମହାପୁରୁଷମାନଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରିବା ଦ୍ୱାରା ଆମେ ତାଙ୍କ ପ୍ରତି କିଛି ଉପକାର କରୁନାହୁଁ ବରଂ ଏମାନଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରିବା ଦ୍ୱାରା ଆମକୁ ଭବିଷ୍ୟତ ପାଇଁ ପ୍ରେରଣା ଆଉ ମାର୍ଗଦର୍ଶନ ମିଳେ ।

ଆଗାମୀ “ମନ୍ କି ବାତ୍”କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ମୁଁ ନିଶ୍ଚୟ ସର୍ଦ୍ଦାର ବଲ୍ଲଭ ଭାଇ ପଟେଲଙ୍କ କଥା କହିବି । କିନ୍ତୁ ଅକ୍ଟୋବର 31 ତାରିଖରେ ସାରା ଦେଶରେ “ଏକତା ପାଇଁ ଦୌଡ” ଏବଂ ଏକ ଭାରତ – ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଭାରତର ଆୟୋଜନ ହେବ । ଦେଶର ପ୍ରତ୍ୟେକ ସହରରେ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ନଗରରେ ବହୁଳ ଭାବରେ “ଏକତା ପାଇଁ ଦୌଡ” ଆୟୋଜିତ ହେବା ଦରକାର । ପାଣିପାଗ ବି ଏଭଳି ଥିବ ଯେ ଦୌଡ଼ିବାକୁ ମଜା ଲାଗିବ । ସର୍ଦ୍ଦାରଙ୍କ ଭଳି ଲୁହାର ଶକ୍ତି ପାଇବା ପାଇଁ ଏଇଟା ବି ତ ଦରକାର । ସର୍ଦ୍ଦାର ସାହେବ ଦେଶକୁ ଏକ କରିଥିଲେ । ଆମେମାନେ ମଧ୍ୟ ଏକତା ପାଇଁ ଦୌଡ଼ ଆୟୋଜନକରି ଏକତାର ମନ୍ତ୍ର ପ୍ରଚାର କରିବା ଉଚିତ ।

ବିବିଧତା ମଧ୍ୟରେ ଏକତା ଭାରତର ବିଶେଷତ୍ୱ ବୋଲି ଆମେମାନେ ସ୍ୱାଭାବିକ ଭାବେ କହିଥାଉ । ବିବିଧତା ପାଇଁ ଆମେମାନେ ଗୌରବ ଅନୁଭବ କରୁଛୁ । କିନ୍ତୁ ଆପଣମାନେ କେବେ ଏହି ବିବିଧତାକୁ ଅନୁଭବ କରିବାର ପ୍ରୟାସ କରିଛନ୍ତି କି? ମୁଁ ମୋର ଦେଶବାସୀମାନଙ୍କୁ ବିଶେଷକରି ଦେଶର ଯୁବବର୍ଗଙ୍କୁ କହିବାକୁ ଚାହେଁ ଯେ ଆମେମାନେ ଏକ ଜାଗ୍ରତ ଅବସ୍ଥାରେ ଅଛୁ । ଭାରତର ବିବିଧତାକୁ ଅନୁଭବ କରନ୍ତୁ, ତାକୁ ସ୍ପର୍ଶ କରନ୍ତୁ ଆଉ ତା’ର ମହକକୁ ଅନୁଭବ କରନ୍ତୁ । ଆପଣମାନେ ଦେଖନ୍ତୁ, ଆପଣଙ୍କ ଅନ୍ତର୍ନିହିତ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱର ବିକାଶ କ୍ଷେତ୍ରରେ ମଧ୍ୟ ଆମର ଏହି ବିବିଧତା ଏକ ପାଠଶାଳାର କାମ କରିବ । ଛୁଟି ଅଛି, ଦିପାବଳୀ ଭଳି ଦିନ ଅଛି ଆମ ଦେଶର ଚାରିଆଡ଼େ କେଉଁଠିକି ହେଲେ ଯିବାର ସୁଯୋଗ ଅଛି । ଲୋକମାନେ ପର୍ଯ୍ୟଟକ ଭାବରେ ଯିବାର ସ୍ୱାଭାବିକ ବାତାବରଣ ଅଛି । କିନ୍ତୁ ଚିନ୍ତାର ବିଷୟ ଆମେମାନେ ନିଜ ଦେଶକୁ ଦେଖୁନାହୁଁ । ଦେଶର ବିବିଧତାଗୁଡ଼ିକୁ ଜାଣୁନାହୁଁ କିନ୍ତୁ ଚାକଚକ୍ୟର ପ୍ରଭାବରେ ଆମେମାନେ ବିଦେଶକୁ ପର୍ଯ୍ୟଟନରେ ଯିବା ଆରମ୍ଭ କଲେଣି । ଆପଣମାନେ ଦୁନିଆକୁ ଦେଖନ୍ତୁ, ମୋର କିଛି ଆପତି ନାହିଁ, କିନ୍ତୁ କେବେ କେବେ ନିଜ ଘରକୁ ବି ଦେଖନ୍ତୁ! ଦକ୍ଷିଣ ଭାରତରେ କ’ଣ ଅଛି ତାହା ଉତର ଭାରତର ଲୋକଙ୍କୁ ଜଣାନଥିବ, ପଶ୍ଚିମ ଭାରତର ଲୋକ ମଧ୍ୟ ଜାଣିନଥିବେ ଯେ ପୂର୍ବ ଭାରତରେ କ’ଣ ଅଛି । ଆମ ଦେଶ ଅନେକ ବିବିଧତାରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ।

ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀ, ଲୋକମାନ୍ୟ ତିଳକ, ସ୍ୱାମୀ ବିବେକାନନ୍ଦ ଆମର ପୂର୍ବ ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ଅବଦୁଲ କଲାମ୍, ଏମାନଙ୍କ କଥା ଯଦି ଆମେ ବିଚାର କରିବା ତେବେ ଦେଖିବା ସେମାନେ ଯେତେବେଳେ ଭାରତ ଭ୍ରମଣ କଲେ ସେତେବେଳେ ଦେଶକୁ ବୁଝିବା ଏବଂ ଦେଶପାଇଁ ଜୀଇଁବା ଓ ମରିବାର ପ୍ରେରଣା ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଜାଗ୍ରତ ହେଲା । ଏ ମହାପୁରୁଷମାନେ ଭାରତ ଭ୍ରମଣ କଲେ । ନିଜ କାର୍ଯ୍ୟକାଳର ପ୍ରାରମ୍ଭରେ ସେମାନେ ଭାରତକୁ ଜାଣିବା ଆଉ ବୁଝିବାର ପ୍ରୟାସ କଲେ, ନିଜେ ଭାରତ ପାଇଁ ବଂଚିବାର ପ୍ରୟାସ କଲେ । ଆମେମାନେ କ’ଣ ଆମ ଦେଶର ବିଭିନ୍ନ ରାଜ୍ୟମାନଙ୍କୁ, ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ସମାଜକୁ, ରୀତି ନୀତିକୁ, ସେମାନଙ୍କ ପରମ୍ପରା, ବେଶ ପୋଷାକ, ଖାଦ୍ୟପେୟ ଏବଂ ମାନ୍ୟତାଗୁଡ଼ିକୁ ଜଣେ ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ ହିସାବରେ ଜାଣିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିପାରିବା?

ଆମର ପର୍ଯ୍ୟଟନ ସେତେବେଳେ ମୂଲ୍ୟଯୁକ୍ତ ହୋଇପାରିବ ଯେତେବେଳେ ଆମେ ତାହାପ୍ରତି କେବଳ ଦେଖିବାର ଦୃଷ୍ଟିଭଙ୍ଗୀ ନ ରଖି ଜଣେ ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ ଭାବରେ ତା’ର ବିଶ୍ଲେଷଣ କରିବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ତାକୁ ପାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିବା । ଏହା ମୋର ନିଜର ଅଭିଜ୍ଞତା ଯେ ମୋତେ ହିନ୍ଦୁସ୍ଥାନର 500ରୁ ଅଧିକ ଜିଲ୍ଲାରେ ଭ୍ରମଣ କରିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଥିବ । ଚାରିଶହ ପଚାଶରୁ ଅଧିକ ଜିଲ୍ଲାରେ ମୋତେ ରାତ୍ରିଯାପନର ସୁଯୋଗ ମିଳିଛି । ଆଜି ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ଭାରତରେ ଏ ଦାୟିତ୍ୱ ନିର୍ବାହ କରୁଛି, ସେତେବେଳେ ମୋ ପାଇଁ ସେ ଭ୍ରମଣର ଅଭିଜ୍ଞତା ବିଶେଷ ସହାୟକ ହେଉଛି । ବିଷୟଗୁଡ଼ିକ ବୁଝିବାରେ ବହୁତ ସୁବିଧା ହେଉଛି । ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଏହା ମୋର ନିବେଦନ ଯେ ଆପଣମାନେ ଏହି ବିଶାଳ ଭାରତର ଆଦର୍ଶ “ବିଭିନ୍ନତାରେ ଏକତା” କୁ କେବଳ ସ୍ଲୋଗାନ ଭାବରେ ଗ୍ରହଣ ନ କରି ଏହାକୁ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ଅସୀମ ଶକ୍ତିର ଭଣ୍ଡାର ରୂପେ ଅନୁଭବ କରନ୍ତୁ । “ଏକ ଭାରତ – ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଭାରତ” ର ସ୍ୱପ୍ନ ଏଥିରେ ସନ୍ନିହିତ । ଖାଦ୍ୟପେୟରେ ଏତେ ଭିନ୍ନତା ଅଛି ଯେ ଆପଣମାନେ ଯଦି ସମଗ୍ର ଜୀବନ କାଳରେ ପ୍ରତିଦିନ ଗୋଟିଏ – ଗୋଟିଏ ଭିନ୍ନ ଖାଦ୍ୟ ଖାଆନ୍ତି ତଥାପି ପୁନରାବୃତି ହେବନାହିଁ । ଏହା ବର୍ତ୍ତମାନ ଆମ ପର୍ଯ୍ୟଟନର ବଡ଼ ଶକ୍ତି । ଆପଣମାନଙ୍କୁ ମୋର ଅନୁରୋଧ ଯେ ଆଗାମୀ ଛୁଟିଦିନଗୁଡ଼ିକରେ କେବଳ ସ୍ଥାନ ପରିବର୍ତ୍ତନ ପାଇଁ ଘରୁ ବାହାରକୁ ନ ଯାଇ ନୂଆ କିଛି ଜାଣିବାର, ବୁଝିବାର ଓ ପାଇବାର ଲକ୍ଷ୍ୟନେଇ ବାହାରକୁ ଯାଆନ୍ତୁ । ଭାରତକୁ ନିଜ ଭିତରେ ଆତ୍ମସ୍ଥ କରନ୍ତୁ । କୋଟି-କୋଟି ଜନତାର ଭିନ୍ନତାକୁ ଆତ୍ମସ୍ଥ କରନ୍ତୁ । ଏସବୁ ଅଭିଜ୍ଞତା ଦ୍ୱାରା ଆପଣମାନଙ୍କ ଜୀବନ ସମୃଦ୍ଧ ହେବ । ଆପଣମାନଙ୍କର ଚିନ୍ତା କରିବାର ସୀମା ମଧ୍ୟ ବ୍ୟାପକ ହେବ । ଆମର ଅଭିଜ୍ଞତାଠାରୁ ବଡ଼ ଶିକ୍ଷକ ଆଉ କିଏ ହେଇପାରେ ?

ସାଧାରଣତଃ ଅକ୍ଟୋବର ମାସରୁ ମାର୍ଚ୍ଚ ମାସ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପର୍ଯ୍ୟଟନର ସମୟ । ଲୋକମାନେ ଏ ସମୟରେ ଭ୍ରମଣରେ ଯାଆନ୍ତି । ମୋର ବିଶ୍ୱାସ, ଏଥର ଯଦି ଆପଣମାନେ ଯାଆନ୍ତି ତା’ହେଲେ ମୋର ଅଭିଯାନକୁ ସଫଳ କରିବେ । ଆପଣମାନେ ଯେଉଁଠାକୁ ବି ଯାଆନ୍ତୁ, ନିଜ ନିଜର ଅଭିଜ୍ଞତାକୁ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଜଣାନ୍ତୁ, ଭ୍ରମଣର ଫଟୋଗୁଡ଼ିକୁ ବାଂଟନ୍ତୁ । ଅତୁଲ୍ୟ ଭାରତ #Incredible India – ଏଥିରେ ନିଜ ନିଜର ଫଟୋ ପଠାନ୍ତୁ । ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନମାନଙ୍କର ଲୋକମାନଙ୍କ ସହ ମିଶିବାର ଫଟୋ ମଧ୍ୟ ପଠାନ୍ତୁ । କେବଳ କୋଠାବାଡ଼ି ଏବଂ ପ୍ରାକୃତିକ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ବିଷୟରେ ନ ଲେଖି ସେଠାକାର ଲୋକମାନଙ୍କ ଜୀବନ ସମ୍ପର୍କରେ ମଧ୍ୟ କିଛି ଲେଖନ୍ତୁ । ନିଜ ନିଜର ଯାତ୍ରା ବୃତ୍ତାନ୍ତ ଲେଖନ୍ତୁ । MyGov ଏବଂ Narendra Modi Appକୁ ପଠାନ୍ତୁ । ମୋ ମନରେ ଗୋଟିଏ ବିଚାର ଆସୁଛି ଯେ ଭାରତର ପର୍ଯ୍ୟଟନକୁ ସମୃଦ୍ଧ କରିବା ପାଇଁ ନିଜ-ନିଜ ରାଜ୍ୟର ସାତଗୋଟି ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପର୍ଯ୍ୟଟନ ସ୍ଥଳ ସମ୍ପର୍କରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ହିନ୍ଦୁସ୍ଥାନୀକୁ ଜାଣିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ଅଛି । ଯଦି ସମ୍ଭବ ହୁଏ, ସେହି ସ୍ଥାନଗୁଡ଼ିକୁ ଭ୍ରମଣ କରିବା ଦରକାର । ଆପଣମାନେ ସେ ସମ୍ପର୍କରେ କୌଣସି ସୂଚନା ଦେଇପାରିବେ କି? Narendra Modi Appକୁ ତାହା ପଠାଇପାରନ୍ତି । #Incredible Indiaରେ ପଠାଇପାରନ୍ତି । ଆପଣମାନେ ଦେଖନ୍ତୁ, ଯଦି ଗୋଟିଏ ରାଜ୍ୟର ସବୁ ଲୋକ ଏପରି କରିବେ ତାହେଲେ ମୁଁ ସରକାରଙ୍କୁ କହିବି ଯେ ସେ ତା’ର ବିଶ୍ଳେଷଣ କରି ପ୍ରତି ରାଜ୍ୟରେ ଯାହା ସମାନ, ତାକୁ ନେଇ ଏକ ପ୍ରଚାର-ସାହିତ୍ୟ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରାଯାଉ । ଅର୍ଥାତ୍ ଲୋକମାନଙ୍କ ମତାମତ ଦ୍ୱାରା ପର୍ଯ୍ୟଟନର ଲକ୍ଷ୍ୟକୁ କିପରି ଭାବେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିହେବ – ଏଥିପାଇଁ ଆପଣମାନେ ସମଗ୍ର ଦେଶରେ ଯାହା – ଯାହା ଦେଖିଛନ୍ତି, ତନ୍ମଧ୍ୟରୁ ଯେଉଁ ସାତଗୋଟି ଆପଣମାନଙ୍କୁ ସବୁଠାରୁ ପସନ୍ଦ ଆସିଛି, ଆପଣମାନେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଚାହିଁବେ ଯେ ସେଗୁଡ଼ିକୁ ଅନ୍ୟମାନେ ମଧ୍ୟ ଦେଖନ୍ତୁ ଓ ସେ ବିଷୟରେ ଜାଣନ୍ତୁ । ସେଥିପାଇଁ ଆପଣମାନେ ନିଜ ନିଜ ପସନ୍ଦର ସେହି ସାତଗୋଟି ସ୍ଥାନ ସମ୍ପର୍କରେ ସୂଚନା MyGov ଏବଂ Narendra Modi Appକୁ ଅବଶ୍ୟ ପଠାନ୍ତୁ । ଭାରତ ସରକାର ତାହା ଉପରେ କାମ କରିବେ । ଏହିପରି ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପର୍ଯ୍ୟଟନ ସ୍ଥଳଗୁଡ଼ିକର ଫିଲ୍ମ, ଭିଡ଼ିଓ ଏବଂ ପ୍ରଚାର-ସାହିତ୍ୟ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବା ତଥା ସେଗୁଡ଼ିକର ବିକାଶ କରିବା ସରକାରଙ୍କର କାମ ହେବ । ଆସନ୍ତୁ, ମୋ ସହ ମିଶନ୍ତୁ । ଏହି ଅକ୍ଟୋବର ମାସରୁ ମାର୍ଚ୍ଚମାସ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସମୟର ସଦୁପଯୋଗ କରନ୍ତୁ । ଦେଶରେ ପର୍ଯ୍ୟଟନର ବିକାଶ ପାଇଁ ଆପଣ ମଧ୍ୟ ଜଣେ ପ୍ରେରଣା-ସ୍ରୋତ ହୋଇପାରନ୍ତି । ଏଥିପାଇଁ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରୁଛି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଜଣେ ମଣିଷ ଭାବରେ ବହୁତଗୁଡ଼ିଏ ଜିନିଷ ମୋତେ ପ୍ରଭାବିତ କରେ । ମୋ ହୃଦୟକୁ ଆନ୍ଦୋଳିତ କରେ । ମୋ’ ମନ ଉପରେ ଗଭୀର ପ୍ରଭାବ ପକାଏ । ମୁଁ ବି ତ ଆପଣମାନଙ୍କ ପରି ଜଣେ ମଣିଷ । ଅତୀତ ଦିନର ଏକ ଘଟଣା ଯାହା ବୋଧହୁଏ ଆପଣମାନଙ୍କ ଧ୍ୟାନରେ ଆସିଥିବ । ମହିଳା ଶକ୍ତି ଓ ଦେଶଭକ୍ତିର ଅପୂର୍ବ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ସମଗ୍ର ଦେଶବାସୀ ଦେଖିଛନ୍ତି । ଭାରତୀୟ ସେନାକୁ ଲେଫ୍ଟନାଣ୍ଟ ସ୍ୱାତି ଏବଂ ନିଧି ରୂପରେ ଦୁଇଜଣ ବୀରାଙ୍ଗନା ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛନ୍ତି । ଏ ଦୁହେଁ ଅସାଧାରଣ ବୀରାଙ୍ଗନା, ଅସାଧାରଣ ଏଇଥିପାଇଁ ଯେ ସ୍ୱାତି ଏବଂ ନିଧିଙ୍କର ଏ ଦୁହିଁଙ୍କର ସ୍ୱାମୀ ଦୁହେଁ ଭାରତମାତାର ସେବାକରି ଶହୀଦ ହୋଇଯାଇଥିଲେ । ଆପଣମାନେ ଅନୁମାନ କରିପାରନ୍ତି ଯେ ଏତେ ଅଳ୍ପ ବୟସରେ ଯେତେବେଳେ ସେମାନଙ୍କର ଘର-ସଂସାର ଉଜୁଡ଼ିଗଲା, ସେମାନଙ୍କର ମାନସିକ ସ୍ଥିତି କ’ଣ ହୋଇଥିବ? କିନ୍ତୁ ଶହୀଦ କର୍ଣ୍ଣଲ୍ ସନ୍ତୋଷ ମହାଦିକଙ୍କ ପତ୍ନୀ ସ୍ୱାତି ମହାଦିକ ଜୀବନର ଏହି କଠିନ ପରିସ୍ଥିତିର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେବାପାଇଁ ଦୃଢ଼ ନିଶ୍ଚିତ ହେଲେ ତଥା ଭାରତୀୟ ସେନାରେ ଯୋଗଦେଲେ । ଏଗାର ମାସକାଳ ଅକ୍ଲାନ୍ତ ପରିଶ୍ରମ କରି ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ ନେଲେ ତଥା ନିଜ ସ୍ୱାମୀଙ୍କର ସ୍ୱପ୍ନକୁ ସାକାର କରିବା ପାଇଁ ସେ ପ୍ରତିଜ୍ଞା ନେଲେ । ସେହିପରି ନିଧି ଦୁବେଙ୍କର ସ୍ୱାମୀ ମୁକେଶ ଦୁବେ ଭାରତୀୟ ସେନାରେ ନାୟକ ଭାବରେ କାମ କରୁଥିଲେ । ମାତୃଭୂମି ପାଇଁ ଶହୀଦ ହେବାରୁ ତାଙ୍କ ପତ୍ନୀ ନିଧି ମଧ୍ୟ ସଂକଳ୍ପବଦ୍ଧ ହୋଇ ସେନାବାହିନୀରେ ଯୋଗଦେଲେ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦେଶବାସୀଙ୍କର ଆମର ଏହି ମାତୃଶକ୍ତି ଓ ବୀରାଙ୍ଗନାମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଆଦର-ସମ୍ମାନ ରହିବା ସ୍ୱାଭାବିକ । ମୁଁ ଏଇ ଦୁଇ ଭଉଣୀଙ୍କୁ ଆନ୍ତରିକ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି । ସେମାନେ ଦେଶର କୋଟି କୋଟି ଲୋକମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଏକ ନୂତନ ପ୍ରେରଣା ଏବଂ ନୂତନ ଚେତନା ଆଣିଛନ୍ତି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ ନବରାତ୍ରି-ଉତ୍ସବ ଏବଂ ଦିପାବଳୀ ମଧ୍ୟରେ ଆମ ଦେଶର ଯୁବପିଢ଼ି ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ବଡ଼ ସୁଯୋଗ ମଧ୍ୟ ଅଛି । ସତର ବର୍ଷରୁ କମ୍ FIFA ବିଶ୍ୱକପ୍ ଫୁଟବଲ ପ୍ରତିଯୋଗିତା ଆମ ଦେଶରେ ଅନୁଷ୍ଠିତ ହେଉଛି । ମୋର ବିଶ୍ୱାସ, ସବୁଆଡ଼େ ଫୁଟବଲର ଧ୍ୱନି ଶୁଣିବାକୁ ମିଳିବ । ଫୁଟବଲ ଖେଳ ପ୍ରତି ସବୁ ବର୍ଗର ଲୋକମାନଙ୍କର ଆଗ୍ରହ ବଢ଼ିବ । ହିନ୍ଦୁସ୍ଥାନର କୌଣସି ସ୍କୁଲ ଏବଂ କଲେଜର ଏପରି କୌଣସି ଖେଳପଡ଼ିଆ ନ ରହୁ, ଯେଉଁଠାରେ କି ଆମର ନବଯୁବକମାନଙ୍କର ଖେଳୁନଥିବାର ଦୃଶ୍ୟ ଦେଖିବାକୁ ନ ମିଳୁ । ଆସନ୍ତୁ, ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱ ଯେତେବେଳେ ଭାରତମାଟିରେ ଖେଳିବା ପାଇଁ ଆସୁଅଛି, ଆମେମାନେ ମଧ୍ୟ ଖେଳକୁ ନିଜ ଜୀବନର ଅଂଶବିଶେଷ ଭାବରେ ଗ୍ରହଣ କରିବା ।

ମୋ ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ନବରାତ୍ରିର ପର୍ବ ପାଳିତ ହେଉଅଛି । ମା’ ଦୁର୍ଗାଙ୍କର ପୂଜାର ସମୟ । ସମଗ୍ର ବାତାବରଣ ପବିତ୍ର ସୁଗନ୍ଧରେ ପରିବ୍ୟାପ୍ତ । ଚାରିଆଡ଼େ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକତାର, ଉତ୍ସବର ଓ ଭକ୍ତିର ବାତାବରଣ । ଏ ସବୁକିଛି ଶକ୍ତି-ସାଧନାର ପର୍ବ । ଏହା ଶାରଦୀୟ ନବରାତ୍ରି ଭାବରେ ପରିଚିତ । ଏହିଠାରୁ ହିଁ ଶରତ ଋତୁର ଆରମ୍ଭ । ନବରାତ୍ରିର ଏହି ପବିତ୍ର ଉତ୍ସବ ଅବସରରେ ମୁଁ ଦେଶବାସୀମାନଙ୍କୁ ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭକାମନା ଜଣାଉଛି । ମା’ ଶକ୍ତିଙ୍କଠାରେ ପ୍ରାର୍ଥନା କରୁଛି ଯେ ଦେଶର ସାଧାରଣ ମଣିଷଙ୍କ ଜୀବନର ସମସ୍ତ ଆଶା ଏବଂ ଆକାଂକ୍ଷା ପୂରଣ କରିବା ପାଇଁ ଆମ ଦେଶ ନୂଆ ନୂଆ ପ୍ରଗତି କରି ଚାଲୁ । ସବୁ ପ୍ରକାରର ଆହ୍ୱାନର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେବାର ସାମର୍ଥ୍ୟ ଦେଶକୁ ମିଳୁ ।

ଦେଶ ଦ୍ରୁତ ଗତିରେ ଆଗକୁ ଆଗକୁ ବଢ଼ିଚାଲୁ । ଦୁଇ ହଜାର ବାଇଶ – ଭାରତୀୟ ସ୍ୱାଧୀନତାର 75 ବର୍ଷ ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମୀମାନଙ୍କର ସ୍ୱପ୍ନଗୁଡ଼ିକୁ ସାକାର କରିବାର ପ୍ରୟାସ, ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀଙ୍କର ସଂକଳ୍ପ, ଅକ୍ଳାନ୍ତ ପରିଶ୍ରମ, ଅଦମ୍ୟ ପୁରୁଷାର୍ଥ ଏବଂ ସଂକଳ୍ପକୁ ସାକାର କରିବା ପାଇଁ ପାଞ୍ଚବର୍ଷର ମାର୍ଗଚିତ୍ର ବା Roadmap ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି ଆମେମାନେ ଆଗକୁ ବଢ଼ିଚାଲୁ – ମା’ ଶକ୍ତି ଆମମାନଙ୍କୁ ଆଶୀର୍ବାଦ ଦିଅନ୍ତୁ । ଆପଣ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭକାମନା । ଉତ୍ସବ ପାଳନ କରନ୍ତୁ; ଉତ୍ସାହିତ ହୁଅନ୍ତୁ ।

ବହୁତ – ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ନମସ୍କାର । ମନୁଷ୍ୟର ମନ ଏପରି ଗଢ଼ା ଯେ ବର୍ଷାକାଳ ତାକୁ ବଡ଼ ଆକର୍ଷଣୀୟ ଲାଗେ । ପଶୁପକ୍ଷୀ, ବୃକ୍ଷଲତା, ପ୍ରକୃତି ସମସ୍ତେ ବର୍ଷାକାଳର ଆଗମନରେ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲିତ ହୋଇଉଠନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ବେଳେବେଳେ ବର୍ଷା ଯେତେବେଳେ ବିକଟାଳ ରୂପ ଧାରଣ କରେ, ସେତେବେଳେ ତା'ର ବିନାଶକାରୀ ଶକ୍ତିର ପରିଚୟ ମିଳେ । ପ୍ରକୃତି ଆମକୁ ଜୀବନ ଦିଏ, ଆମର ପ୍ରତିପୋଷଣ କରେ କିନ୍ତୁ ବେଳେବେଳେ ବନ୍ୟା, ଭୂମିକମ୍ପ ଭଳି ପ୍ରାକୃତିକ ବିପଦଗୁଡ଼ିକର କରାଳ ରୂପ ବହୁତ ବିନାଶର କାରଣ ହୋଇଥାଏ । ପରିବର୍ତ୍ତିତ ଋତୁଚକ୍ର ଆଉ ପରିବେଶର ଯେଉଁ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେଉଛି ତା'ର ବହୁତ ନକାରାତ୍ମକ ପ୍ରଭାବ ପଡ଼ୁଛି । ଗତ କିଛିଦିନ ଭିତରେ ଭାରତର କେତେକ ସ୍ଥାନରେ ବିଶେଷକରି ଆସାମ, ଉତ୍ତର-ପୂର୍ବ କ୍ଷେତ୍ର, ଗୁଜରାଟ, ରାଜସ୍ଥାନ ତଥା ବଙ୍ଗଳାର କେତେକ ଭାଗରେ ଅତିବୃଷ୍ଟି ଯୋଗୁଁ ପ୍ରାକୃତିକ ବିପଦ ଦେଖାଦେଇଛି । ବନ୍ୟା ପ୍ରଭାବିତ ଅଂଚଳରେ ଉଦ୍ଧାର ଓ ରିଲିଫ କାର୍ଯ୍ୟର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ତଦାରଖ କରାଯାଉଛି । ବ୍ୟାପକ ସ୍ତରରେ ସାହାଯ୍ୟ ଓ ଉଦ୍ଧାର କାର୍ଯ୍ୟ ଚାଲିଛି । କେତେକ ସ୍ଥାନରେ ମୋ ମନ୍ତ୍ରୀମଣ୍ଡଳର ସହକର୍ମୀମାନେ ମଧ୍ୟ ପହଞ୍ଚୁଛନ୍ତି । ରାଜ୍ୟ ସରକାରମାନେ ମଧ୍ୟ ନିଜ ନିଜ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଅନୁସାରେ ବନ୍ୟାପ୍ରପୀଡ଼ିତଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ ଯଥାସାଧ୍ୟ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛନ୍ତି । ସାମାଜିକ ସଂଗଠନ, ସାଂସ୍କୃତିକ ସଂଗଠନ ତଥା ସେବାଭାବରେ ପ୍ରେରିତ ନାଗରିକମାନେ ମଧ୍ୟ ଏ ପରିସ୍ଥିତିରେ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ ଯଥେଷ୍ଟ ଉଦ୍ୟମ କରୁଛନ୍ତି । ଭାରତ ସରକାରଙ୍କ ତରଫରୁ ସ୍ଥଳସେନା ଓ ବାୟୁସେନାର ଯବାନମାନେ, ଜାତୀୟ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ପ୍ରଶମନ ବଳର କର୍ମୀ, ଅର୍ଦ୍ଧସାମରିକ ବାହିନୀ ସମସ୍ତେ ବିପନ୍ନମାନଙ୍କର ସେବା ପାଇଁ ଆପ୍ରାଣ ଉଦ୍ୟମ କରିଥାନ୍ତି । ବନ୍ୟା ଯୋଗୁଁ ଜନଜୀବନ ବଡ଼ ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇଯାଏ । ଫସଲ, ପଶୁଧନ, ଭିତ୍ତିଭୂମି, ରାସ୍ତା, ବିଦ୍ୟୁତ ବ୍ୟବସ୍ଥା, ସଂଚାରତନ୍ତ୍ର ସବୁକିଛି ପ୍ରଭାବିତ ହୋଇଥାଏ । ବିଶେଷକରି ଆମର ଚାଷୀଭାଇମାନଙ୍କର ଫସଲ, ଜମିବାଡ଼ି ବହୁତ କିଛି କ୍ଷତି ହୋଇଥାଏ । ସେଥିପାଇଁ ବୀମା କମ୍ପାନୀମାନଙ୍କୁ ବିଶେଷକରି ଫସଲ ବୀମା କମ୍ପାନୀମାନଙ୍କୁ ସକ୍ରିୟ ରହିବା ପାଇଁ ବ୍ୟବସ୍ଥା କରାଯାଇଛି ଯାହାଫଳରେ କୃଷକମାନଙ୍କର କ୍ଷତିପୂରଣ ଦାବିର ଫଏସଲା ତୁରନ୍ତ ହୋଇପାରିବ । ବନ୍ୟା ପରିସ୍ଥିତିରୁ ରକ୍ଷା ପାଇବା ପାଇଁ ସପ୍ତାହର ସବୁଦିନ 24 ଘଣ୍ଟିଆ ହେଲ୍ପ-ଲାଇନ ନମ୍ବର - 1078 ନିରବଚ୍ଛିନ୍ନ ଭାବେ କାମ କରୁଛି । ଲୋକମାନେ ମଧ୍ୟ ସେମାନଙ୍କର ଅସୁବିଧା ଜଣାଉଛନ୍ତି । ବର୍ଷାଋତୁ ପୂର୍ବରୁ ସବୁ କ୍ଷେତ୍ରରେ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ପରିଚାଳନା ଅଭ୍ୟାସ (Mock Drill) କରି ପୁରା ସରକାରୀ ତନ୍ତ୍ରକୁ ସଜାଗ କରାଯାଇଛି । ଜାତୀୟ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ପ୍ରଶମନ ବଳର ଟିମ୍ ମାନଙ୍କୁ କାମରେ ଲଗାଯାଇଛି । ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନରେ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ମିତ୍ର ନିଯୁକ୍ତ କରି ସେମାନେ କ'ଣ କରିବେ – କ'ଣ ନ କରିବେ ସେ ବିଷୟରେ ସେମାନଙ୍କୁ ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ ଦେବା, ସ୍ୱେଚ୍ଛାସେବକ ସ୍ଥିର କରିବା, ଗୋଟିଏ ଜନସଂଗଠନ ଗଠନ କରି ଏଭଳି ପରିସ୍ଥିତିର ମୁକାବିଲା କରିବା ପାଇଁ ପଦକ୍ଷେପ ନିଆଯାଉଛି । ପାଣିପାଗ ପୂର୍ବାନୁମାନ ପାଇଁ ଏବେ ପ୍ରଯୁକ୍ତି କୌଶଳ ବା ଟେକ୍ନୋଲଜି ବହୁତ ଆଗେଇଗଲାଣି । ମହାକାଶ ବିଜ୍ଞାନର ମଧ୍ୟ ବହୁତ ବଡ଼ ଅବଦାନ ରହିଛି, ଫଳରେ ପୂର୍ବାନୁମାନ ପ୍ରାୟତଃ ସଠିକ୍ ହୋଇପାରୁଛି । ଧୀରେ ଧୀରେ ଆମେମାନେ ମଧ୍ୟ ଆମର ସ୍ୱଭାବରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବା ଦରକାର, ଯାହାଫଳରେ ଋତୁର ପୂର୍ବାଭାଷ ଅନୁସାରେ ଆମେ ଆମର କାର୍ଯ୍ୟକଳାପକୁ ନିୟନ୍ତ୍ରିତ କରିପାରିବା ଏବଂ କ୍ଷତିରୁ ରକ୍ଷା ପାଇପାରିବା ।

ମୁଁ ଯେତେବେଳେ "ମନ୍ କି ବାତ୍” ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଉଛି – ମୁଁ ଦେଖୁଛି ଦେଶର ନାଗରିକମାନେ ମୋ'ଠାରୁ ଅଧିକ ପ୍ରସ୍ତୁତି କରୁଛନ୍ତି । ଏଥର ତ ବସ୍ତୁ ଓ ସେବା କର - GSTକୁ ନେଇ ଅନେକ ଚିଠି ଆସିଛି, ଅନେକ ଫୋନ କଲ ଆସିଛି । ଏବେବି ଲୋକମାନେ GST ବିଷୟରେ ଜିଜ୍ଞାସା କରୁଛନ୍ତି ଆଉ ଖୁସିବ୍ୟକ୍ତ କରୁଛନ୍ତି । ଗୋଟିଏ ଫୋନକଲ୍ ମୁଁ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଶୁଣାଉଛି –

"ନମସ୍କାର ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ମହୋଦୟ, ମୁଁ ଗୁରଗାଓଁରୁ ନୀତୁ ଗର୍ଗ କହୁଛି । ମୁଁ Chartered Accountants Day ରେ ଆପଣଙ୍କ ଭାଷଣ ଶୁଣିଛି ଆଉ ବିଶେଷ ଭାବେ ପ୍ରଭାବିତ ହୋଇଛି । ଏହିଭଳି ଭାବରେ ଗତମାସ ଆଜିର ତାରିଖରେ Goods and Services Tax - GST ର ପ୍ରଚଳନ ହୋଇଛି । ୟା' ଭିତରେ ମାସଟିଏ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଛି - ଆପଣ କହିପାରିବେ କି ସରକାର ଯେମିତି ଆଶା କରିଥିଲେ ସେମିତି ଫଳାଫଳ ଆସୁଛି କି ନାହିଁ? ମୁଁ ଏ ବିଷୟରେ ଆପଣଙ୍କ ମତାମତ ଜାଣିବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ଧନ୍ୟବାଦ ।''

GST ପ୍ରଚଳନ ହେବାର ପ୍ରାୟ ଏକମାସ ବିତିଛି ତଥା ତା'ର ଲାଭ ଅନୁଭୂତ ହେଲାଣି । ଆଉ ଯେତେବେଳେ ଜଣେ ଗରିବ ଲୋକ ମୋତେ ଚିଠି ଲେଖି ଜଣାଉଛି ଯେ GST ଯୋଗୁଁ ଗରିବର ଆବଶ୍ୟକ ସାମଗ୍ରୀର ଦାମ କମ୍ ହୋଇଛି, ଜିନିଷ ଶସ୍ତା ହୋଇଛି – ସେତେବେଳେ ମତେ ବହୁତ ଖୁସି ମିଳୁଛି – ସନ୍ତୋଷ ମିଳୁଛି । ଯେତେବେଳେ ଉତ୍ତର-ପୂର୍ବାଞ୍ଚଳ, ଦୂର ଦୂରାନ୍ତର ପାହାଡ଼ ଜଙ୍ଗଲରେ ବାସ କରୁଥିବା କୌଣସି ବ୍ୟକ୍ତି ଲେଖୁଛି ଯେ, ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ଡର ଲାଗୁଥିଲା କେଜାଣି କ'ଣ ହେବ କିନ୍ତୁ ଏବେ ତାକୁ ବୁଝିବାକୁ ଚେଷ୍ଟାକରି ଜାଣୁଛି ଯେ ପୂର୍ବ ଅପେକ୍ଷା କାମ ସହଜ ହୋଇଗଲା, ସେତେବେଳେ ଖୁସି ଲାଗେ । ବ୍ୟବସାୟ ଆହୁରି ସହଜ ହୋଇଯାଇଛି ଏବଂ ସବୁଠୁଁ ବଡ଼ କଥା ହେଲା ଗ୍ରାହକମାନଙ୍କର ବ୍ୟବସାୟୀମାନଙ୍କ ଉପରେ ଭରସା ବଢ଼ିଛି । ଏବେ ମୁଁ ଦେଖୁଥିଲି - ପରିବହନ ବିଶେଷ କରି ମାଲ ପରିବହନ କ୍ଷେତ୍ରରେ GSTର କିଭଳି ପ୍ରଭାବ ପଡ଼ିଛି । ଟ୍ରକଗୁଡ଼ିକର ଗମନାଗମନ କେତେଦୂର ବଢ଼ିଛି । ଦୂରସ୍ଥାନକୁ ପରିବହନ ସମୟ କେତେ କମିଛି । ଜାତୀୟ ରାଜପଥଗୁଡ଼ିକ ବାଧାମୁକ୍ତ ହୋଇଛି । ଟ୍ରକଗୁଡ଼ିକର ଗତି ବଢ଼ିବା ଦ୍ୱାରା ପ୍ରଦୂଷଣ ମଧ୍ୟ କମ୍ ହୋଇଛି । ମାଲ ତଥା ପଣ୍ୟଦ୍ରବ୍ୟ ବହୁତ ଶୀଘ୍ର ପହଞ୍ଚି ପାରୁଛି । ଏ ସମସ୍ତ ସୁବିଧା ତ ହୋଇଛି – ତା' ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଆର୍ଥିକ ପ୍ରଗତି ମଧ୍ୟ ସବଳ ହୋଇଛି । ପୂର୍ବରୁ ଅଲଗା ଅଲଗା କର ସଂରଚନା ଥିବାରୁ ପରିବହନ ତଥା ମାଲ ପରିବହନ କ୍ଷେତ୍ରରେ ସର୍ବାଧିକ ସମ୍ବଳ କାଗଜପତ୍ର କାମ କରିବାରେ ଲାଗୁଥିଲା ତଥା ସେମାନଙ୍କୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ରାଜ୍ୟରେ ନିଜର ଗୋଦାମଘର ରଖିବାକୁ ପଡ଼ୁଥିଲା । GST - ଯାହାକୁ ମୁଁ Good and Simple Tax “ଭଲ ଓ ସରଳ ଟିକସ” ବୋଲି କହୁଛି – ସତରେ ବହୁତ କମ ସମୟ ଭିତରେ ଆମ ଅର୍ଥବ୍ୟବସ୍ଥା ଉପରେ ତା'ର ଏକ ସକାରାତ୍ମକ ପ୍ରଭାବ ପଡ଼ିଛି । ଯେତେ ନିର୍ବିଘ୍ନରେ ଆଉ ଯେତେ ବେଗରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇଛି, ନୂଆ ପଞ୍ଜିକରଣ ହୋଇଛି ତାଦ୍ୱାରା ଦେଶରେ ଏକ ନୂତନ ବିଶ୍ୱାସ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛି । କେବେ ନା କେବେ ଅର୍ଥନୀତି ବିଶେଷଜ୍ଞମାନେ, ପରିଚାଳନା ବିଶେଷଜ୍ଞ ତଥା ବୈଷୟିକ ବିଦ୍ୱାନମାନେ ଭାରତର GST ପ୍ରୟୋଗ ଉପରେ ଗବେଷଣା କରି ଏହାକୁ ବିଶ୍ୱ ସମକ୍ଷରେ ଏକ ଆଦର୍ଶ ଭାବେ ନିଶ୍ଚୟ ଉପସ୍ଥାପିତ କରିବେ । ପୃଥିବୀର ଅନେକ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ପାଇଁ ନିଶ୍ଚୟ ଗୋଟିଏ Case Study ହେବ । କାରଣ ଏତେ ବଡ଼ ଆକାରରେ ଗୋଟିଏ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଏତେ କୋଟି ଜନତାଙ୍କୁ ନେଇ ଏଡ଼େ ବିଶାଳ ଦେଶରେ ସଫଳତା ପୂର୍ବକ ଲାଗୁ କରିବା ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଏକ ବହୁତ ବଡ଼ କୃତିତ୍ୱ । ବିଶ୍ୱ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବେ ଏହାର ଅଧ୍ୟୟନ କରିବ । GST ଲାଗୁ ହୋଇଛି – ସମସ୍ତ ରାଜ୍ୟର ଏଥିରେ ଭାଗିଦାରୀ ଅଛି । ସବୁ ରାଜ୍ୟର ଦାୟିତ୍ୱ ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ସମସ୍ତ ନିଷ୍ପତ୍ତି ରାଜ୍ୟମାନେ ଏବଂ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାର ସର୍ବସମ୍ମତିରେ ଗ୍ରହଣ କରିଛନ୍ତି । ସେଥିପାଇଁ ସବୁ ସରକାରଙ୍କର ପ୍ରାଥମିକତା ଥିଲା ଯେ GST ଯୋଗୁଁ ଗରିବର ଥାଳି ଉପରେ କୌଣସି ବୋଝ ନ ପଡ଼ୁ । GST App ଦେଖିଲେ ଆପଣ ଠିକ ଭାବେ ଜାଣିପାରିବେ ଯେ GST ଲାଗୁହେବା ପୂର୍ବରୁ ଯେଉଁ ଜିନିଷର ଯେତେ ଦାମ୍ ଥିଲା, ନୂଆ ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ତା'ର ଦାମ୍ କେତେ ହେବ । ଏ ସମସ୍ତ ଆପଣଙ୍କ ମୋବାଇଲ ଫୋନ୍ ରେ ଆପଣ ଜାଣିପାରିବେ । “ଏକ ରାଷ୍ଟ୍ର, ଏକ କର” (One Nation One Tax) କେତେବଡ଼ ସ୍ୱପ୍ନ ଆଜି ସାକାର ହେଲା । GST ବିଷୟରେ ମୁଁ ଅନୁଧ୍ୟାନ କରିଛି – ଯେଉଁଭଳି ଭାବରେ ତହସିଲ ଅଫିସଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଭାରତ ସରକାରରେ ଥିବା ଅଧିକାରୀମାନେ ପରିଶ୍ରମ କରିଛନ୍ତି, ଯେପରି ସମର୍ପିତ ହୋଇ କାମ କରିଛନ୍ତି, ସରକାର ଏବଂ ବ୍ୟବସାୟୀମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ, ସରକାର ଏବଂ ଗ୍ରାହକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଯେଉଁ ବନ୍ଧୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ବାତାବରଣ ସୃଷ୍ଟି କରିପାରିଛନ୍ତି – ବିଶ୍ୱାସ ବଢ଼ାଇବା କ୍ଷେତ୍ରରେ ତା'ର ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଅବାଦନ ରହିଛି । ଏ କ୍ଷେତ୍ରରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥିବା ସମସ୍ତ ମନ୍ତ୍ରଣାଳୟ, ସମସ୍ତ ବିଭାଗ ତଥା କେନ୍ଦ୍ର ଓ ରାଜ୍ୟ ସରକାରମାନଙ୍କର ସମସ୍ତ କର୍ମକର୍ତ୍ତାଙ୍କୁ ହାର୍ଦ୍ଦିକ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି । GST ଭାରତର ସାମୁହିକ ଶକ୍ତିର ସଫଳତାର ଏକ ବହୁତ ବଡ଼ ଉଦାହରଣ । ଏହା ଏକ ଐତିହାସିକ ଉପଲବ୍ଧି । ଏହା ଖାଲି ଏକ “କର ସଂସ୍କାର” ନୁହେଁ – ଗୋଟିଏ ନୂତନ ସଚ୍ଚୋଟତାର ସଂସ୍କୃତିକୁ ବଳିଷ୍ଠ କରିବାର ଅର୍ଥବ୍ୟବସ୍ଥା । ଗୋଟିଏ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଏହାକୁ ଏକ ସାମାଜିକ ସଂସ୍କାରର ଅଭିଯାନ ବୋଲି କୁହାଯାଇପାରେ । ଏତେବଡ଼ ଗୋଟିଏ ପ୍ରୟାସକୁ ଏତେ ସହଜରେ ସଫଳ କରିଥିବାରୁ ମୁଁ ପୁଣିଥରେ ମୋର କୋଟି କୋଟି ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ କୋଟି କୋଟି ପ୍ରଣାମ ଜଣାଉଛି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଅଗଷ୍ଟ ମାସ ବିପ୍ଲବର ମାସ । ଆମେ ପିଲାଦିନରୁ ଅତି ସହଜ ଭାବେ ଏକଥାକୁ ଶୁଣି ଆସୁଛେ । ଏହାର କାରଣ 1 ଅଗଷ୍ଟ 1920ରେ ଅସହଯୋଗ ଆନ୍ଦୋଳନ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା । 1942 ମସିହା ଅଗଷ୍ଟ ମାସ 9 ତାରିଖରେ ଭାରତଛାଡ଼ ଆନ୍ଦୋଳନ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା ଯାହାକୁ ଅଗଷ୍ଟ ବିପ୍ଳବ ବୋଲି କୁହାଯାଏ । 1947 ଅଗଷ୍ଟ 15 ତାରିଖରେ ଦେଶ ସ୍ୱାଧୀନ ହେଲା । ସ୍ୱାଧୀନତା ପ୍ରାପ୍ତିର ତାରିଖ ସହିତ ଏମିତି ଅନେକ ଘଟଣା ଅଗଷ୍ଟ ମାସ ସହିତ ଜଡ଼ିତ ହୋଇ ରହିଛି । ଏ ବର୍ଷ ଆମ୍ଭେ Quit India Movement ବା "ଭାରତଛାଡ଼ ଆନ୍ଦୋଳନ'ର 75ତମ ବାର୍ଷିକୀ ପାଳନ କରିବାକୁ ଯାଉଛୁ । କିନ୍ତୁ ବହୁତ କମ ଲୋକ ଏକଥା ଜାଣନ୍ତି ଯେ - "ଭାରତଛାଡ଼', ଏହି ସ୍ଲୋଗାନ ଡଃ ୟୁସୁଫ୍ ମେହର୍ ଅଲି ଦେଇଥିଲେ । 9 ଅଗଷ୍ଟ 1942ରେ କ'ଣ ହୋଇଥିଲା - ଆମର ନୂତନ ବଂଶଜମାନେ ତାହା ଜାଣିବା ଉଚିତ । 1857ରୁ 1942 ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସ୍ୱାଧୀନତାର ପିପାସା ନେଇ ଦେଶବାସୀ ଏକଜୁଟ୍ ହେଲେ, ଲଢ଼େଇ କଲେ, ଯନ୍ତ୍ରଣା ସହିଲେ – ଇତିହାସର ଏହି ପୃଷ୍ଠାଗୁଡ଼ିକ ଭବ୍ୟ ଭାରତ ନିର୍ମାଣ ଦିଗରେ ଆମର ପ୍ରେରଣା ହୋଇରହିବ । ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମର ବୀରମାନେ ତ୍ୟାଗ, ତପସ୍ୟା ଆଉ ବଳିଦାନର ଯେଉଁ ନିଦର୍ଶନ ଦେଇଯାଇଛନ୍ତି, ତା'ଠାରୁ ବଡ଼ ପ୍ରେରଣା ଆଉ କ'ଣ ହୋଇପାରେ । “ଭାରତ ଛାଡ଼ ଆନ୍ଦୋଳନ” ଭାରତୀୟ ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମର ଗୋଟିଏ ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଧ୍ୟାୟ ଥିଲା । ଏହି ଆନ୍ଦୋଳନ ବ୍ରିଟିଶ ଶାସନରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇଁ ସାରା ଦେଶକୁ ସଂକଳ୍ପବଦ୍ଧ କରିଦେଇଥିଲା । ଏ ସେହି ସମୟ ଥିଲା ଯେତେବେଳେ ବ୍ରିଟିଶ ଶାସନ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଭାରତୀୟ ଜନମାନସରେ ହିନ୍ଦୁସ୍ଥାନର କୋଣ ଅନୁକୋଣରେ ଗାଁ, ସହର ସବୁଠାରେ – ଶିକ୍ଷିତ, ଅଶିକ୍ଷିତ, ଧନୀ ଗରିବଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଏକ ଉଦ୍ବେଳନ ଖେଳାଇଥିଲା – ସମସ୍ତେ କାନ୍ଧରେ କାନ୍ଧ ମିଶାଇ ଭାରତଛାଡ଼ ଆନ୍ଦୋଳନରେ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ । ଜନତାର ଆକ୍ରୋଶ ତା'ର ଚରମସୀମା ଛୁଇଁଥିଲା । ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀଙ୍କ ଆହ୍ୱାନ କ୍ରମେ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଭାରତବାସୀ "କର ବା ମର” ଡାକରା ଦେଇ ସଂଘର୍ଷର ଅଗ୍ନିରେ ଝାସ ଦେଇଥିଲେ । ଦେଶର ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ନବଯୁବକ ସେମାନଙ୍କର ପାଠପଢ଼ା ଛାଡ଼ିଦେଇଥିଲେ । ସ୍ୱାଧୀନତାର ତୂର୍ଯ୍ୟନାଦ ହେଲା ଆଉ ସେମାନେ ବଢ଼ି ଚାଲିଲେ । 9 ଅଗଷ୍ଟରେ ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀ ଭାରତଛାଡ଼ ଆନ୍ଦୋଳନର ଆହ୍ୱାନ ଦେଲେ । କିନ୍ତୁ ଇଂରେଜ ଶାସକମାନେ ସମସ୍ତ ବଡ଼ ନେତାମାନଙ୍କୁ ଜେଲଖାନାରେ ବନ୍ଦୀ କରିଦେଲେ । ଆଉ ସେ ସମୟରେ ଡଃ ଲୋହିଆ, ଜୟପ୍ରକାଶ ନାରାୟଣଙ୍କ ଭଳି ମହାପୁରୁଷମାନେ ଦେଶର ଦ୍ୱିତୀୟ ପିଢ଼ିର ନେତା ଭାବେ ଆନ୍ଦୋଳନରେ ଅଗ୍ରଣୀ ଭୂମିକା ନେଇଥିଲେ ।

ଅସହଯୋଗ ଆନ୍ଦୋଳନ ଆଉ ଭାରତଛାଡ଼ ଆନ୍ଦୋଳନ, 1920 ଆଉ 1942ରେ, ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀଙ୍କର ଦୁଇଟି ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ରୂପ ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ । ଅସହଯୋଗ ଆନ୍ଦୋଳନ ସମୟର ରୂପ-ରଙ୍ଗ କିଛି ଅଲଗା ଥିଲା ଆଉ 1942ର ସେ ପରିସ୍ଥିତି ଆସିଲା ଯେତେବେଳେ ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀଙ୍କ ଭଳି ମହାପୁରୁଷ ମଧ୍ୟ "କର ବା ମର”ର ମନ୍ତ୍ର ଦେଇଦେଲେ । ଏ ସମସ୍ତ ସଫଳତା ପଛରେ ଗଣସମର୍ଥନ ଥିଲା, ଗଣ-ସାମର୍ଥ୍ୟ ଥିଲା, ଗଣ-ସଂକଳ୍ପ ଥିଲା ଆଉ ଗଣସଂଘର୍ଷ ଥିଲା । ସମଗ୍ର ଦେଶ ଗୋଟିଏ ହୋଇ ଲଢ଼ୁଥିଲା । ଆଉ ମୁଁ କେବେ କେବେ ଭାବେ, ଯଦି ଇତିହାସର ପୃଷ୍ଠାଗୁଡ଼ିକ ଏକାଠି କରି ଦେଖିବା – ଭାରତର ପ୍ରଥମ ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମ 1857ରେ ହୋଇଥିଲା । 1857ରେ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିବା ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମ 1942 ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ଦେଶର କୌଣସି ନା କୌଣସି କୋଣରେ ଜାରି ରହିଥିଲା । ଏହି ଦୀର୍ଘ ସମୟାବଧି ଦେଶର ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦେଶବାସୀଙ୍କ ମନରେ ସ୍ୱାଧୀନତାର ପିପାସା ଜାଗ୍ରତ କରିଦେଇଥିଲା । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଲୋକ କିଛି ନା କିଛି କରିବା ପାଇଁ ପ୍ରତିବଦ୍ଧ ହୋଇସାରିଥିଲେ । ବଂଶଧର ବଦଳି ଚାଲିଲେ କିନ୍ତୁ ସଂକଳ୍ପରେ କିଛି ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇନଥିଲା । ଲୋକ ଆସିଲେ, ଯୋଗଦେଲେ, ଲୋକ ଗଲେ, ପୁଣି ନୂଆ ଲୋକ ଆସିଲେ ଏହିଭଳି ଇଂରେଜ ସାମ୍ରାଜ୍ୟର ମୂଳୋତ୍ପାଟନ କରିବାର ପ୍ରୟାସ ଲାଗି ରହିଲା । 1857ରୁ 1942 ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଏହି ଆନ୍ଦୋଳନ ଦ୍ୱାରା ଏକ ଏଭଳି ପରିସ୍ଥିତି ସୃଷ୍ଟି ହେଲା 1942 ବେଳକୁ ଏହା ଚରମସୀମାକୁ ଛୁଇଁଗଲା ଏବଂ "ଭାରତଛାଡ଼”ର ଏଭଳି ତୁର୍ଯ୍ୟନାଦ ହେଲା ଯେ 5 ବର୍ଷ ଭିତରେ 1947 ମସିହାରେ ଇଂରେଜମାନଙ୍କୁ ଛାଡ଼ିଯିବାକୁ ପଡ଼ିଲା । 1857ରୁ 1942 ସ୍ୱାଧୀନତାର ଲାଳସା ପ୍ରତ୍ୟେକ ଲୋକ ଯାଏ ପହଂଚିସାରିଥିଲା । ଆଉ 1942ରୁ 1947 - ପାଞ୍ଚବର୍ଷରେ ଏକ ଏଭଳି ଗଣ ମାନସିକତା ସୃଷ୍ଟି କଲା ଯାହାକି ସଂକଳ୍ପରୁ ସିଦ୍ଧିଯାଏ 5ଟି ନିର୍ଣ୍ଣାୟକ ବର୍ଷ ଭାବରେ ସଫଳତାର ସହିତ ଦେଶ ପାଇଁ ସ୍ୱାଧୀନତା ପ୍ରାପ୍ତିର କାରଣ ହୋଇଗଲା । ଏ ପାଞ୍ଚବର୍ଷ ନିର୍ଣ୍ଣାୟକ ଥିଲା । ଏବେ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ଏହି ଗଣିତ ସହ ଯୋଡ଼ିବାକୁ ଚାହୁଁଛି । 1947ରେ ଆମେ ସ୍ୱାଧୀନ ହେଲୁ । ଏବେ 2017 । ପ୍ରାୟ 70 ବର୍ଷ ହେଲା । ଅନେକ ସରକାର ଆସିଲା ଗଲା । କାର୍ଯ୍ୟଧାରା ସୃଷ୍ଟି କରାଗଲା, ବଦଳିଲା, ଅଭିବୃଦ୍ଧି ଲାଭ କଲା, ବୃଦ୍ଧି ପାଇଲା । ଦେଶକୁ ସମସ୍ୟାଗୁଡ଼ିକରୁ ମୁକ୍ତ କରିବା ପାଇଁ ପ୍ରତ୍ୟେକେ ନିଜ ନିଜ ଢଙ୍ଗରେ ଚେଷ୍ଟା କଲେ । ଦେଶରେ ନିଯୁକ୍ତି ସୁଯୋଗ ବୃଦ୍ଧି କରିବା ପାଇଁ, ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ଦୂର କରିବା ପାଇଁ, ଉନ୍ନତି କରିବା ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ହେଲା । ନିଜ ନିଜ ଢଙ୍ଗରେ ପରିଶ୍ରମ ମଧ୍ୟ କରାଗଲା । ସଫଳତା ମଧ୍ୟ ମିଳିଲା । ଆଶା ମଧ୍ୟ ଉଦ୍ରେକ ହେଲା । ଯେମିତି 1942ରୁ 1947 ଏହି ପାଞ୍ଚବର୍ଷର ସମୟ ସଂକଳ୍ପରୁ ସିଦ୍ଧିପ୍ରାପ୍ତି ପାଇଁ ନିଷ୍ପତ୍ତିମୂଳକ ଥିଲା ସେହିପରି ମୁଁ ଦେଖିପାରୁଛି ଯେ, 2017ରୁ 2022 – ସଂକଳ୍ପରୁ ସିଦ୍ଧିର ଅନ୍ୟ ଏକ ପାଞ୍ଚବର୍ଷର ଅବଧି ଆମ ସମ୍ମୁଖକୁ ଆସିଛି । ଏହି 2017ର ଅଗଷ୍ଟ 15କୁ ଆମେ ସଂକଳ୍ପ ପର୍ବ ରୂପେ ପାଳନ କରିବା ଏବଂ 2022ରେ ଯେତେବେଳେ ସ୍ୱାଧୀନତା ପ୍ରାପ୍ତିର 75 ବର୍ଷ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବ, ତା'ମଧ୍ୟରେ ଆମେ ସେହି ସଂକଳ୍ପକୁ ସିଦ୍ଧିରେ ପରିଣତ କରି ଛାଡ଼ିବା ।

ଯଦି ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀ ଅଗଷ୍ଟ 9ର କ୍ରାନ୍ତି ଦିବସକୁ ସ୍ମରଣ କରି, ଯଦି ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭାରତବାସୀ ସଂକଳ୍ପ ଗ୍ରହଣ କରେ ଯେ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ରୂପରେ, ଜଣେ ନାଗରିକ ରୂପରେ ଦେଶ ପାଇଁ ମୁଁ ଏତିକି କାମ ନିଶ୍ଚୟ କରିବି, ପରିବାର ରୂପରେ ଏ କାମ କରିବି, ସମାଜ ରୂପରେ ଏ କାମ କରିବି, ଗାଁ ଏବଂ ସହର ରୂପରେ ଏ କାମ କରିବି, ସରକାରୀ ବିଭାଗ ରୂପରେ ଏ କାମ କରିବି, ସରକାର ରୂପରେ ଏ କାମ କରିବି, କୋଟି କୋଟି ସଂକଳ୍ପ ଗ୍ରହଣ ହେଉ, କୋଟି କୋଟି ସଂକଳ୍ପକୁ ପୂରଣ କରିବାର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ହେଉ । ତା'ହେଲେ 1942ରୁ 1947 ପାଞ୍ଚବର୍ଷ ଯେମିତି ସ୍ୱାଧୀନତା ପ୍ରାପ୍ତି ପାଇଁ ନିଷ୍ପତ୍ତିମୂଳକ ହୋଇପାରିଥିଲା । ସେହିଭଳି 2017ରୁ 2022, ଏହି ପାଞ୍ଚବର୍ଷ ମଧ୍ୟ ଭାରତର ଭବିଷ୍ୟତ ପାଇଁ ନିଷ୍ପତ୍ତିମୂଳକ ହେବ ଏବଂ ଏହା ଆମକୁ କରିବାକୁ ଅଛି । ପାଞ୍ଚବର୍ଷ ପରେ ଆମେ ଦେଶର ସ୍ୱାଧୀନତା ପ୍ରାପ୍ତିର 75ତମ ବାର୍ଷିକୀ ପାଳନ କରିବା । ତେଣୁ ଆଜି ଆମକୁ ଦୃଢ଼ସଂକଳ୍ପ ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ । 2017କୁ ସଂକଳ୍ପ ଗ୍ରହଣର ବର୍ଷ କରିବାକୁ ହେବ । ଏହି ଅଗଷ୍ଟ ମାସରେ ସଂକଳ୍ପ ସହ ଆମକୁ ନିଜକୁ ଜଡ଼ିତ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ । ଅସ୍ୱଚ୍ଛତା-ଭାରତଛାଡ଼, ଦାରିଦ୍ର୍ୟ-ଭାରତଛାଡ଼, ଦୁର୍ନୀତି-ଭାରତଛାଡ଼, ଆତଙ୍କବାଦ-ଭାରତଛାଡ଼, ଜାତିବାଦ-ଭାରତଛାଡ଼, ସାମ୍ପ୍ରଦାୟିକତା-ଭାରତଛାଡ଼ । ଆଜି "କର ବା ମର''ର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ ବରଂ ନୂତନ ଭାରତର ସଂକଳ୍ପ ସହ ଜଡ଼ିତ ହେବାର, ଲାଗିପଡ଼ିବାର, ପ୍ରାଣପଣେ ସଫଳତା ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା ପାଇଁ ପରିଶ୍ରମର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି । ସଂକଳ୍ପକୁ ନେଇ ବଞ୍ଚିବାକୁ ପଡିବ, ମୁକାବିଲା କରିବାକୁ ପଡିବ । ଆସନ୍ତୁ, ଏହି ଅଗଷ୍ଟ ମାସରେ 9 ଅଗଷ୍ଟରୁ ସଂକଳ୍ପରୁ ସିଦ୍ଧିପ୍ରାପ୍ତିର ଏକ ମହାଅଭିଯାନ ଆରମ୍ଭ କରିବା । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭାରତବାସୀ, ସାମାଜିକ ଅନୁଷ୍ଠାନ, ସ୍ୱାୟତ୍ତ ସଂସ୍ଥା, ସ୍କୁଲ, କଲେଜ, ବିଭିନ୍ନ ସଂଗଠନ - ପ୍ରତ୍ୟେକେ New India “ନୂଆ ଭାରତ” ପାଇଁ କିଛି ନା କିଛି ସଂକଳ୍ପ ଗ୍ରହଣ କରନ୍ତୁ । ଗୋଟିଏ ଏଭଳି ସଂକଳ୍ପ, ଯାହାକୁ ଆଗାମୀ 5 ବର୍ଷରେ ଆମେ କରି ଦେଖାଇବା । ଯୁବ ସଂଗଠନ, ଛାତ୍ର ସଂଗଠନ, ସ୍ୱେଚ୍ଛାସେବୀ ଅନୁଷ୍ଠାନ ଆଦି ଦଳଗତ ଆଲୋଚନାର ଆୟୋଜନ କରନ୍ତୁ । ନୂଆ ନୂଆ କଳ୍ପନା/ଭାବନା ବାହାର କରନ୍ତୁ । ଗୋଟିଏ ରାଷ୍ଟ୍ର ରୂପରେ ଆମକୁ କେଉଁଠି ପହଂଚିବାକୁ ଅଛି? ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ରୂପରେ ସେଥିରେ ମୋର ଅବଦାନ କ'ଣ ହୋଇପାରେ? ଆସନ୍ତୁ, ଆମେ ସମସ୍ତେ ଏହି ସଂକଳ୍ପ ପର୍ବରେ ସାମିଲ ହେବା ।

ମୁଁ ଆଜି ବିଶେଷ ଭାବରେ ଅନଲାଇନ ଜଗତର ମୋର ଯୁବବନ୍ଧୁମାନଙ୍କୁ ନବ ଭାରତର ନିର୍ମାଣ କରିବା ପାଇଁ ଅଭିନବ ଉପାୟରେ ସେମାନଙ୍କ ଯୋଗଦାନ ପାଇଁ ଆଗେଇ ଆସିବାକୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରୁଛି । କାରଣ ଆଜିକାଲି ଆମେ ଯେଉଁଠି ଥାଉ ନା କାହିଁକି ଅନଲାଇନ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ରହିଥାଉ । ଜ୍ଞାନକୌଶଳ ବ୍ୟବହାର କରି ଭିଡିଓ, ପୋଷ୍ଟ, ବ୍ଲଗ, ଲେଖା, ନୂଆ ନୂଆ କଳ୍ପନା ବା Idea ଏସବୁ ନେଇ ଆଗେଇ ଆସନ୍ତୁ । ଏହି ପ୍ରଚେଷ୍ଟାକୁ ଗୋଟିଏ ଜନ ଆନ୍ଦୋଳନରେ ପରିବର୍ତ୍ତିତ କରନ୍ତୁ । NarendraModiApp ରେ ମଧ୍ୟ ଯୁବକମାନଙ୍କ ପାଇଁ Quit India Quiz ଆରମ୍ଭ କରାଯିବ । ଏହି Quiz ଯୁବଗୋଷ୍ଠୀକୁ ଦେଶର ଗୌରବଶାଳୀ ଇତିହାସ ସହ ଯୋଡ଼ିବା ଏବଂ ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମର ନାୟକମାନଙ୍କ ସହ ପରିଚିତ କରାଇବାର ଏକ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା । ମୋ ମତରେ ଆପଣମାନେ ଏହାର ବ୍ୟାପକ ପ୍ରଚାର-ପ୍ରସାର କରନ୍ତୁ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଅଗଷ୍ଟ 15 ଦିନ ଦେଶର ପ୍ରଧାନସେବକ ରୂପେ ମୋତେ ଲାଲକିଲ୍ଲାର ପ୍ରାଚୀରରୁ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ଉଦ୍ବୋଧନ ଦେବାର ସୁଯୋଗ ମିଳେ । ମୁଁ ତ ନିମିତ୍ତ ମାତ୍ର । ସେହି ସ୍ୱର ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତିର ନୁହେଁ, ଲାଲକିଲ୍ଲାର ପ୍ରାଚୀର ଉପରୁ ଦେଶର ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଲୋକଙ୍କ ସ୍ୱର ଗୁଞ୍ଜରିତ ହୋଇଥାଏ । ସେମାନଙ୍କ ସ୍ୱପ୍ନକୁ ଶବ୍ଦର ରୂପ ଦେବାକୁ ଚେଷ୍ଟା ହୋଇଥାଏ । ଲଗାତାର ଭାବେ ବିଗତ ତିନିବର୍ଷ ଧରି ଅଗଷ୍ଟ 15 ଦିନ ମୋର କ'ଣ କହିବା ଉଚିତ ସେ ନେଇ ଦେଶର କୋଣ ଅନୁକୋଣରୁ ମୋ ପାଖକୁ ପ୍ରସ୍ତାବମାନ ଆସୁଛି, ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ ଆନନ୍ଦିତ । କେଉଁ ପ୍ରସଙ୍ଗଗୁଡ଼ିକୁ ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ କରିବା ଉଚିତ ହେବ? ଏଥର ମଧ୍ୟ ମୁଁ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଏଥିପାଇଁ ନିମନ୍ତ୍ରିତ କରୁଛି । ଆପଣ ନିଜର ମତାମତ ମୋତେ MyGov କିମ୍ବା NarendraModiApp ରେ ନିଶ୍ଚୟ ପଠାନ୍ତୁ । ମୁଁ ନିଜେ ଏହାକୁ ପଢ଼େ ଏବଂ ଅଗଷ୍ଟ 15 ଦିନ ଯେତିକି ସମୟ ମୋ ପାଖରେ ଥିବ, ତା' ମଧ୍ୟରେ ଏହାକୁ ପ୍ରକାଶ କରିବାର ଚେଷ୍ଟା କରିବି । ବିଗତ ତିନିବର୍ଷ ଧରି ମୁଁ ଗୋଟିଏ ଅଭିଯୋଗ ପାଇଆସିଛି ଯେ, ଅଗଷ୍ଟ 15ର ମୋର ଭାଷଣ ଟିକିଏ ଲମ୍ବା ହୋଇଯାଉଛି । ଏଥର ଏହାକୁ ଛୋଟ କରିବା ପାଇଁ ମୁଁ ମନେ ମନେ କଳ୍ପନା ତ କରିଛି, ଅତିବେଶୀରେ 40-45-50 ମିନିଟରେ ଶେଷ କରିବାକୁ । ମୁଁ ମୋ ପାଇଁ ନିୟମ ତିଆରି କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଛି । ଜାଣିନି ପାଳନ କରିପାରିବି କି ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ଏଥରର ଭାଷଣକୁ ଛୋଟ କରିବାର ଚେଷ୍ଟା କରିବାର ଇଚ୍ଛା ଅଛି । ଦେଖିବା ସଫଳତା ମିଳୁଛି କି ନାହିଁ ।

ମୋର ଦେଶବାସୀଗଣ, ଆଜି ଆଉ ଗୋଟିଏ କଥା କହିବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ଭାରତର ଅର୍ଥବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ଗୋଟିଏ ସାମାଜିକ ଅର୍ଥଶାସ୍ତ୍ର ରହିଛି । ଏହାକୁ ଆମେ କେବେହେଲେ ହେୟଜ୍ଞାନ କରିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ । ଆମର ପର୍ବପର୍ବାଣୀ, ଆମର ଉତ୍ସବ, ଏସବୁ କେବଳ ମଉଜ ମଜଲିସ୍ ର ଅବସର ନୁହେଁ, ଏସବୁ ସାମାଜିକ ସଂସ୍କାରର ଅଭିଯାନ ମଧ୍ୟ । କିନ୍ତୁ ଏହାସହିତ ଆମର ପ୍ରତ୍ୟେକ ଉତ୍ସବ ଦରିଦ୍ରତମ ବ୍ୟକ୍ତିର ଆର୍ଥିକ ଜୀବନ ସହ ମଧ୍ୟ ସମ୍ପର୍କିତ । ଅଳ୍ପ କିଛିଦିନ ପରେ ରାକ୍ଷୀ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା, ଜନ୍ମାଷ୍ଟମୀ ଆଉ ତା'ପରେ ଗଣେଶ ଉତ୍ସବ, ପରେ ଚୌଥ ଚନ୍ଦ୍ର, ଅନନ୍ତ ଚତୁର୍ଦ୍ଦଶୀ, ଦୁର୍ଗାପୂଜା, ଦିପାବଳୀ – ଗୋଟିଏ ପରେ ଗୋଟିଏ । ଏହି ସମୟରେ ଗରିବ ଲୋକଟିଏ କିଛି ଅର୍ଥ ଉପାର୍ଜନ କରିଥାଏ ଏବଂ ଏହି ଉତ୍ସବଗୁଡ଼ିକରେ ସ୍ୱାଭାବିକ ଭାବରେ ଗୋଟିଏ ଖୁସି ଯୋଡ଼ି ହୋଇଯାଏ । ଉତ୍ସବଗୁଡ଼ିକ ଆମର ପାରସ୍ପରିକ ସମ୍ପର୍କରେ ମଧୁରତା, ପରିବାରରେ ସ୍ନେହ, ସମାଜରେ ଭ୍ରାତୃତ୍ଵଭାବ ସୃଷ୍ଟି କରିଥାଏ । ବ୍ୟକ୍ତି ଏବଂ ସମାଜକୁ ପରସ୍ପର ସହ ଯୋଡ଼ିଥାଏ । ବ୍ୟକ୍ତିଠାରୁ ସମୂହ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତର ଏକ ସହଜ ଯାତ୍ରା ଚାଲିଥାଏ । "ଅହମ୍ ରୁ ବୟମ୍'' ଦିଗକୁ ଯିବାର ଗୋଟିଏ ଅବସର ହୋଇଯାଏ । ଯେତେଦୂର ଅର୍ଥବ୍ୟବସ୍ଥାର ପ୍ରଶ୍ନ ରହିଛି, ରାକ୍ଷୀ ପୂର୍ଣ୍ଣିମାର ଅନେକ ମାସ ପୂର୍ବରୁ ଶହ ଶହ ପରିବାରରେ, ଛୋଟ ଛୋଟ ଘରୋଇ ଉଦ୍ୟୋଗରେ ରାକ୍ଷୀ ତିଆରି କରିବା କାମ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଯାଏ । ଖଦିଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ରେଶମ ସୂତା, କେଜାଣି କେତେ ପ୍ରକାରର ରାକ୍ଷୀ, ଆଜିକାଲି ତ ଲୋକେ ଘର ତିଆରି ରାକ୍ଷୀକୁ ଅଧିକ ପସନ୍ଦ କରୁଛନ୍ତି । ରାକ୍ଷୀ ତିଆରି କରୁଥିବା, ରାକ୍ଷୀ ବିକ୍ରି କରୁଥିବା, ମିଠା ବିକ୍ରି କରୁଥିବା ଏଭଳି ଶହ ଶହ ହଜାର ହଜାର ଲୋକଙ୍କ ବ୍ୟବସାୟ ଏହି ଗୋଟିଏ ପର୍ବ ସହ ଯୋଡ଼ି ହୋଇଯାଏ । ଆମର ନିଜର ଗରିବ ଭାଇ ଭଉଣୀଙ୍କ ପରିବାର ଏହିଥିରେ ହିଁ ତ ଚାଲେ । ଆମେ ଦିପାବଳୀରେ ଦୀପ ଜଳାଉ । ତାହା କେବଳ ଯେ ଆଲୋକର ପର୍ବ କିମ୍ବା ଘରକୁ ସୁଶୋଭିତ କରିବାର ପର୍ବ ନୁହେଁ, ଏହାର ସିଧା ସମ୍ପର୍କ ଛୋଟ ଛୋଟ ମାଟି ଦୀପ ତିଆରି କରୁଥିବା ସେହି ଗରିବ ପରିବାରମାନଙ୍କ ସହିତ ରହିଛି । ଆଜି ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ପର୍ବପର୍ବାଣୀ ଏବଂ ଏହାସହିତ ଜଡ଼ିତ ଗରିବଙ୍କ ଅର୍ଥବ୍ୟବସ୍ଥା କଥା କହୁଛି, ତା' ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ପରିବେଶ କଥା ମଧ୍ୟ କହିବାକୁ ଚାହୁଁଛି ।

ମୁଁ ଏକଥା ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିଛି, ବେଳେବେଳେ ମୁଁ ଭାବେ ଯେ, ଦେଶବାସୀ ମୋ'ଠାରୁ ଅଧିକ ସଚେତନ ଅଧିକ ସକ୍ରିୟ । ଗତ ଏକମାସ ଧରି ଅନବରତ ଭାବେ ପରିବେଶ ପ୍ରତି ସଚେତନ ଥିବା ନାଗରିକମାନେ ମୋତେ ଚିଠି ଲେଖିଛନ୍ତି । ସେମାନେ ଅନୁରୋଧ କରିଛନ୍ତି ଯେ, ଗଣେଶ ଚତୁର୍ଥୀରେ ପରିବେଶଧର୍ମୀ Eco-friendly ଗଣେଶଙ୍କ ପୂଜା କଥା ଆପଣ ଆଗରୁ କହି ଦିଅନ୍ତୁ । ଯାହାଫଳରେ ଲୋକେ ମାଟି ନିର୍ମିତ ଗଣେଶ ମୂର୍ତ୍ତିକୁ ପସନ୍ଦ କରିବା ଦିଗରେ ଏବେଠାରୁ ଯୋଜନା କରିବେ । ସର୍ବପ୍ରଥମେ ମୁଁ ଏଭଳି ନାଗରିକମାନଙ୍କ ପ୍ରତି କୃତଜ୍ଞତା ଜଣାଉଛି । ବେଳ ଥାଉ ଥାଉ ଏହି ପ୍ରସଙ୍ଗ ଉପରେ କହିବାକୁ ସେମାନେ ମୋତେ ଅନୁରୋଧ କରିଛନ୍ତି । ଏଥରର ସାର୍ବଜନୀନ ଗଣେଶୋତ୍ସବର ଏକ ବିଶେଷ ଗୁରୁତ୍ୱ ରହିଛି । ଲୋକମାନ୍ୟ ତିଳକ ଏହି ମହାନ ପରମ୍ପରାକୁ ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ । ଏହା ସାର୍ବଜନୀନ ଗଣେଶ ପୂଜାର 125ତମ ବର୍ଷ । ଶହେ ପଚିଶ ବର୍ଷ ଏବଂ ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀ ଲୋକମାନ୍ୟ ତିଳକ ଯେଉଁ ମୂଳ ଭାବନା ସହ ସମାଜର ଏକତା ଏବଂ ସମାଜରେ ସଚେତନତା ପାଇଁ, ସାମୂହିକତାର ସଂସ୍କାର ପାଇଁ ସାର୍ବଜନୀନ ଗଣେଶୋତ୍ସବ ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ । ଆମେ ପୁଣିଥରେ ଚଳିତ ବର୍ଷ ଗଣେଶୋତ୍ସବରେ ପ୍ରବନ୍ଧ ପ୍ରତିଯୋଗିତା, ଆଲୋଚନା ସଭା ଆଦି କରି ଲୋକମାନ୍ୟ ତିଳକଙ୍କ ଅବଦାନକୁ ସ୍ମରଣ କରିବା ଏବଂ ଗଣେଶ ଉତ୍ସବକୁ ପୁଣିଥରେ ତିଳକଙ୍କ ଚିନ୍ତାଧାରା ଆଡ଼କୁ ନେଇଯିବା । ସେହି ଭାବନାକୁ ପୁଣିଥରେ କିଭଳି ଶକ୍ତିଶାଳୀ କରିବା ଏବଂ ଏହା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ପରିବଶେର ସୁରକ୍ଷା ପାଇଁ Eco-friendly ଗଣେଶ, ମାଟିରେ ତିଆରି ହୋଇଥିବା ଗଣେଶଙ୍କୁ ହିଁ ପୂଜା କରିବା, ସେଥିପାଇଁ ସଂକଳ୍ପବଦ୍ଧ ହେବାକୁ ପଡ଼ିବ । ଏଥର ତ ମୁଁ ବହୁତ ଆଗରୁ କହିଦେଇଛି, ତେଣୁ ଆପଣମାନେ ସମସ୍ତେ ମୋ ସହିତ ଯୋଡ଼ିହେବେ ବୋଲି ମୋର ଦୃଢ଼ ବିଶ୍ୱାସ ରହିଛି । ଆଉ ଏହାଦ୍ୱାରା ଆମର ଗରିବ କାରିଗର, ଗରିବ କଳାକାର, ଯେଉଁମାନେ ମୂର୍ତ୍ତି ଗଢ଼ନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କୁ ରୋଜଗାର ମିଳିବ, ଗରିବର ପେଟ ପୁରିବ । ଆସନ୍ତୁ ଆମେ ଆମ ଉତ୍ସବଗୁଡ଼ିକୁ ଗରିବ ସହ ଯୋଡ଼ିବା, ଗରିବର ଅର୍ଥବ୍ୟବସ୍ଥା ସହ ଯୋଡ଼ିବା, ଆମର ପର୍ବପର୍ବାଣୀର ଆନନ୍ଦ - ଗରିବ ଘରର ଆର୍ଥିକ ଆନନ୍ଦ ହୋଇଯାଉ – ଏହା ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ହେବା ଦରକାର । ମୁଁ ସମସ୍ତ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ଆଗାମୀ ପର୍ବପର୍ବାଣୀଗୁଡ଼ିକ ପାଇଁ ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜଣାଉଛି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଆମେମାନେ ଲଗାତାର ଭାବେ ଦେଖୁଛୁ ଯେ, ଶିକ୍ଷା କ୍ଷେତ୍ର ହେଉ, ଆର୍ଥିକ କ୍ଷେତ୍ର ହେଉ, ସାମାଜିକ କ୍ଷେତ୍ର ହେଉ, କ୍ରୀଡ଼ାକ୍ଷେତ୍ର ହେଉ - ଆମର ଝିଅମାନେ ଦେଶ ପାଇଁ ସୁନାମ ଅର୍ଜନ କରି ଚାଲିଛନ୍ତି । ଉନ୍ନତିର ନୂତନ ଶିଖରକୁ ସ୍ପର୍ଶ କରୁଛନ୍ତି । ଆମେ ଦେଶବାସୀ ଆଜି ଆମ ଝିଅମାନଙ୍କୁ ନେଇ ଗର୍ବିତ । ନିକଟ ଅତୀତରେ ଆମ ଝିଅମାନେ ମହିଳା କ୍ରିକେଟ ବିଶ୍ୱକପରେ ଖୁବ ସୁନ୍ଦର କ୍ରୀଡ଼ା ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିଛନ୍ତି । ଏହି ସପ୍ତାହରେ ହିଁ ମୋତେ ସେହି ସମସ୍ତ ଝିଅମାନଙ୍କୁ ଭେଟିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଲା । ସେମାନଙ୍କ ସଙ୍ଗେ କଥା ହୋଇ ମୋତେ ଖୁବ୍ ଭଲ ଲାଗିଲା । କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଅନୁଭବ କରୁଥିଲି ଯେ, World Cup ନ ଜିତିପାରିବାର ବୋଝ ସେମାନଙ୍କ ଉପରେ ଥିଲା । ସେମାନଙ୍କ ମୁଖମଣ୍ଡଳରେ ଚାପ ଥିଲା । ସେମାନଙ୍କୁ ମୁଁ ମୋର ଗୋଟିଏ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ମୂଲ୍ୟାଙ୍କନ ଦେଲି ଏବଂ କହିଲି ଦେଖନ୍ତୁ ଆଜିକାଲିର ଏହି ଗଣମାଧ୍ୟମ ଯୁଗରେ ଆଶାକୁ ଏତେ ମାତ୍ରାରେ ବଢ଼ାଇ ଦିଆଯାଇଥାଏ ଆଉ ଯଦି ସଫଳତା ନ ମିଳେ ତେବେ ତାହା ଆକ୍ରୋଶରେ ପରିବର୍ତ୍ତିତ ହୋଇଯାଏ । ଆମେ ଏଭଳି ଅନେକ ଖେଳ ଦେଖିଛୁ ଯେଉଁଥିରେ ଭାରତର ଯଦି ପରାଜୟ ହୋଇଛି, ତା'ହେଲେ ଦେଶର ଆକ୍ରୋଶ ସେହି ଖେଳାଳିମାନଙ୍କ ଉପରେ ହିଁ ବର୍ଷିଥାଏ । କିଛି ଲୋକ ତ ମର୍ଯ୍ୟାଦାର ସୀମା ଲଂଘନ କରି ଏଭଳି କିଛି କଥା କହିଦିଅନ୍ତି, ଏଭଳି କିଛି ଲେଖି ପକାନ୍ତି, ଯାହା ମନକୁ ଭାରି କଷ୍ଟ ଦେଇଥାଏ । କିନ୍ତୁ, ପ୍ରଥମ ଥର ଏଭଳି ହୋଇଛି ଯେ, ଆମ ଝିଅମାନେ ବିଶ୍ୱକପରେ ସଫଳ ନ ହେବା ସତ୍ତ୍ୱେ ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀ ସେହି ପରାଜୟକୁ ନିଜ ଉପରକୁ ନେଇଯାଇଛନ୍ତି । ସେହି ଝିଅମାନଙ୍କ ଉପରେ ତିଳେ ହେଲେ ଚାପ ସୃଷ୍ଟି କରିନାହାନ୍ତି । କେବଳ ସେତିକି ନୁହେଁ ଏହି ଝିଅମାନେ ଯାହା କଲେ ତାହାର ଗୁଣଗାନ କରିଛନ୍ତି, ତାଙ୍କୁ ଗୌରବାନ୍ୱିତ କରିଛନ୍ତି । ଏହାକୁ ମୁଁ ଗୋଟିଏ ସୁଖକର ପରିବର୍ତ୍ତନ ରୂପେ ଦେଖୁଛି । ଏହି ଝିଅମାନଙ୍କୁ ମୁଁ କହିଲି ଯେ - ଦେଖନ୍ତୁ, ଏଭଳି ସୌଭାଗ୍ୟ କେବଳ ଆପଣମାନେ ହିଁ ପାଇଛନ୍ତି । ଆପଣ ସଫଳ ହୋଇନାହାନ୍ତି ସେ କଥା ଆପଣମାନେ ମନରୁ ବାହାର କରିଦିଅନ୍ତୁ । ଖେଳ ଜିତିଥାନ୍ତୁ କି ନ ଜିତିଥାନ୍ତୁ, ଆପଣମାନେ ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ଜିତିନେଇଛନ୍ତି । ପ୍ରକୃତରେ ଆମ ଦେଶର ଯୁବପିଢ଼ି, ବିଶେଷକରି ଆମ ଝିଅମାନେ ପ୍ରକୃତରେ ଦେଶର ନାଁ ରଖିବାକୁ ବହୁତ କିଛି କରୁଛନ୍ତି । ମୁଁ ପୁଣିଥରେ ଦେଶର ଯୁବପିଢ଼ି, ବିଶେଷକରି ଆମର ଝିଅମାନଙ୍କୁ ଅନ୍ତରରୁ ଅନେକ ଅନେକ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି, ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜ୍ଞାପନ କରୁଛି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ପୁଣିଥରେ ସ୍ମରଣ କରାଇ ଦେଉଛି - ଅଗଷ୍ଟ କ୍ରାନ୍ତି କଥା । ପୁଣିଥରେ ସ୍ମରଣ କରାଇ ଦେଉଛି ଅଗଷ୍ଟ 9 କଥା । ପୁଣିଥରେ ମନେ ପକାଇ ଦେଉଛି ଅଗଷ୍ଟ 15କୁ, ପୁଣିଥରେ ମନେ ପକାଇ ଦେଉଛି 2022, ସ୍ୱାଧୀନତାର 75 ବର୍ଷ ପୂର୍ତ୍ତିକୁ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦେଶବାସୀ ସଂକଳ୍ପବଦ୍ଧ ହେଉ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦେଶବାସୀ ନିଜ ସଂକଳ୍ପକୁ ପୂରଣ କରିବା ଦିଗରେ 5ବର୍ଷର ଗୋଟିଏ ମାର୍ଗଚିତ୍ର ବା Roadmap ପ୍ରସ୍ତୁତ କରନ୍ତୁ । ଆମେ ଦେଶକୁ ଉନ୍ନତିର ଏକ ନୂତନ ଶିଖରରେ ପହଞ୍ଚାଇବା, ପହଞ୍ଚାଇବା, ପହଞ୍ଚାଇବା । ଆସନ୍ତୁ ଆମେ ସମସ୍ତେ ମିଶିକରି ଚାଲିବା, କିଛି ନା କିଛି କରି ଚାଲିବା । ଦେଶର ଭାଗ୍ୟ, ଭବିଷ୍ୟତ ନିଶ୍ଚୟ ଉତ୍ତମ ହେବ । ଏହି ବିଶ୍ୱାସର ସହିତ ଆଗକୁ ବଢ଼ିବା । ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭେଚ୍ଛା, ଧନ୍ୟବାଦ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ନମସ୍କାର । ଋତୁ ବଦଳୁଛି  । ଏଥର ଗରମ ବି ଖୁବ୍ ପଡ଼ିଲା  । କିନ୍ତୁ ଭଲ କଥା ଯେ, ବର୍ଷାଋତୁ ଠିକ୍ ସମୟରେ ନିଜ ପାଦ ଚିହ୍ନ ପକାଇ ଆଗେଇ ଚାଲିଛି  । ଦେଶର ଅନେକ ଅଂଚଳରେ ଭଲ ବର୍ଷା ହୋଇଥିବା ଯୋଗୁଁ ପାଗ ବେଶ୍ ଭଲ ରହିଛି  । ଗତି କିଛି ଦିନ ଧରି ବର୍ଷା ପରେ ବହୁଥିବା ଥଣ୍ଡା ପବନ ଯୋଗୁ ଆରାମ ଲାଗୁଛି  । ଆମେ ସମସ୍ତେ ଜାଣିଛୁ ଯେ, ଜୀବନରେ ଯେତେ କର୍ମ ଚଞ୍ଚଳତା ଥାଉ, ଯେତେ ମାନସିକ ଚାପ ଥାଉ, ତାହା ବ୍ୟକ୍ତିଗତ କିମ୍ବା ସାର୍ବଜନୀନ ଜୀବନରେ ହେଉ, ବର୍ଷାର ଆଗମନ ମନର ସ୍ଥିତିକୁ ବଦଳାଇ ଦିଏ  ।

ଆଜି ମହାପ୍ରଭୁ ଶ୍ରୀଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ରଥଯାତ୍ରା ଦେଶର ଅନେକ ଅଂଚଳରେ ଖୁବ୍ ଭକ୍ତି ଏବଂ ଉତ୍ସାହର ସହିତ ଦେଶବାସୀ ପାଳନ କରନ୍ତି  । ଏବେ ତ ବିଶ୍ୱର ଅନେକ ଅଂଚଳରେ ମଧ୍ୟ ଭଗବାନ ଶ୍ରୀଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ରଥଯାତ୍ରା ଉତ୍ସବ ପାଳନ କରାଯାଉଛି  । ଭଗବାନ ଶ୍ରୀଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ସହିତ ଦେଶର ଗରିବ ଯୋଡ଼ି ହୋଇ ରହିଛନ୍ତି  । ଯେଉଁମାନେ ଡା. ବାବା ସାହେବ ଆମ୍ବେଦକରଙ୍କ ଜୀବନ ସଂପର୍କରେ ଅଧ୍ୟୟନ କରିଥିବେ, ସେମାନେ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିଥିବେ ଯେ ସେ ଭଗବାନ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ମନ୍ଦିର ଏବଂ ଏହାର ପରମ୍ପରାଗୁଡ଼ିକୁ ଖୁବ୍ ପ୍ରଶଂସା କରୁଥିଲେ, କାରଣ ସେଠାରେ ସାମାଜିକ ନ୍ୟାୟ, ସାମାଜିକ ସମାନତା ଅନ୍ତର୍ନିହିତ  । ଭଗବାନ ଶ୍ରୀଜଗନ୍ନାଥ ଗରିବମାନଙ୍କ ଠାକୁର  । ଖୁବ୍ କମ ଲୋକ ଜାଣିଥିବେ ଯେ, ଇଂରାଜୀରେ ଗୋଟିଏ ଶବ୍ଦ ରହିଛି, Juggernaut ଯାହାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ଏଭଳି ବିଶାଳ ରଥ ଯାହାକୁ କେହି ଅଟକାଇ ପାରିବେ ନାହିଁ  । ଶବ୍ଦକୋଷ ଦେଖିଲେ ଏହି Juggernaut ଶବ୍ଦର ଉତ୍ପତ୍ତି ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ରଥରୁ ହିଁ ହୋଇଛି  । ଏଥିରୁ ଆମେ ବୁଝିପାରିବା ଯେ ସାରା ବିଶ୍ୱ ନିଜ ନିଜ ଢଙ୍ଗରେ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ଏହି ଯାତ୍ରାର ମାହାତ୍ମ୍ୟକୁ ସ୍ୱୀକାର କରିଛି  । ଭଗବାନ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ଏହି ଯାତ୍ରା ଅବସରରେ ମୁଁ ସମସ୍ତ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜଣାଉଛି ଏବଂ ଭଗବାନ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ଶ୍ରୀଚରଣରେ ପ୍ରଣାମ ମଧ୍ୟ କରୁଛି  ।

ଭାରତର ବିବିଧତା ଏହାର ବିଶେଷତ୍ୱ  । ଭାରତର ବିବିଧତା, ଏହା ମଧ୍ୟ ଭାରତର ଶକ୍ତି  । ରମଜାନର ପବିତ୍ର ମାସ ସମସ୍ତେ ପ୍ରାର୍ଥନା ଏବଂ ପବିତ୍ର ଭାବନା ସହ ପାଳନ କରିଛନ୍ତି  । ଆଉ ଏବେ ଇଦ ପର୍ବ  । ଇଦ-ଉଲ୍-ଫିତର ଅବସରରେ ମୋ ତରଫରୁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଇଦ୍ ର ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭେଚ୍ଛା  । ରମଜାନ ମାସ ଦାନ ଇତ୍ୟାଦି କରିବାର ମାସ, ଖୁସି ବାଣ୍ଟିବାର ମାସ, ଆଉ ଖୁସି ଯେତେ ବାଣ୍ଟିଲେ ସେତେ ବଢ଼େ  । ଆସନ୍ତୁ, ଆମେ ସମସ୍ତେ ମିଶି ଏହି ପବିତ୍ର ଉତ୍ସବରୁ ପ୍ରେରଣା ଲାଭକରି ଖୁସିର ଭଣ୍ଡାରକୁ ବାଣ୍ଟି ଚାଲିବା, ଦେଶକୁ ଆଗକୁ ବଢ଼ାଇ ଚାଲିବା ।

ରମଜାନର ଏହି ପବିତ୍ର ମାସରେ ଉତ୍ତରପ୍ରଦେଶର ବିଜନୌରର ମୁବାରକପୁର ଗାଁର ଗୋଟିଏ ଖୁବ୍ ପ୍ରେରଣାଦାୟକ ଘଟଣା ମୋ ଦୃଷ୍ଟିକୁ ଆସିଛି  । ସେହି ଛୋଟ ଗାଁରେ ଆମ ମୁସଲମାନ ଭାଇ-ଭଉଣୀଙ୍କର ପ୍ରାୟ ସାଢ଼େ ତିନିହଜାର ପରିବାର ବସବାସ କରନ୍ତି  । କହିବାକୁ ଗଲେ ଅଧିକ ଜନସଂଖ୍ୟା ଆମର ମୁସଲମାନ ଭାଇ ଭଉଣୀଙ୍କର  । ଏହି ରମଜାନରେ ଗ୍ରାମବାସୀ ମିଶି ଶୌଚାଳୟ ତିଆରି କରିବାର ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଲେ  । ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଶୌଚାଳୟର ନିର୍ମାଣ ପାଇଁ ତ ସରକାରଙ୍କ ତରଫରୁ ମଧ୍ୟ ସହାୟତା ପ୍ରଦାନ କରାଯାଉଛି, ତେଣୁ ସେମାନଙ୍କୁ ପ୍ରାୟ 17 ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କାର ସହାୟତା ରାଶି ପ୍ରଦାନ କରାଗଲା  । ଆପଣଙ୍କୁ ଏହା ଜାଣି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେବ ଏବଂ ଖୁସି ମଧ୍ୟ ଲାଗିବ – ରମଜାନ୍ ର ଏହି ପବିତ୍ର ମାସରେ ସେଠାକାର ଆମର ସମସ୍ତ ମୁସଲମାନ ଭାଇ-ଭଉଣୀ ସେହି 17 ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ସରକାରଙ୍କୁ ଫେରାଇ ଦେଲେ ଏବଂ କହିଲେ ଯେ ଆମେ ଆମ ଶୌଚାଳୟ ଆମ ପରିଶ୍ରମରେ, ଆମ ଟଙ୍କାରେ ତିଆରି କରିବୁ  । ଏହି 17 ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ଆପଣ ଗାଁର ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ସୁବିଧା ପାଇଁ ଖର୍ଚ୍ଚ କରନ୍ତୁ  । ରମଜାନର ଏହି ପବିତ୍ର ଅବସରକୁ ସମାଜ ମଙ୍ଗଳର ସୁଜୋଗ ଭାବେ ପରିଣତ କରିଦେଇଥିବାରୁ ମୁଁ ମୁବାରକପୁରର ସମସ୍ତ ଗ୍ରାମବାସୀଙ୍କୁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି  । ସେମାନଙ୍କ ପ୍ରତ୍ୟେକ କଥା ଖୁବ୍ ପ୍ରେରଣାଦାୟକ  । ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ କଥା ହେଲା ଯେ ସେମାନେ ମୁବାରକପୁରକୁ ଖୋଲା ଶୌଚମୁକ୍ତ କରିଦେଲେ । ଆମେ ଜାଣିଛୁ ଯେ, ଆମ ଦେଶର ତିନୋଟି ରାଜ୍ୟ ସିକ୍କିମ୍, ହିମାଚଳ ପ୍ରଦେଶ ଏବଂ କେରଳ ଆଗରୁ ଖୋଲା ଶୌଚମୁକ୍ତ ଘୋଷିତ ହୋଇସାରିଛନ୍ତି । ଚଳିତ ସପ୍ତାହରେ ଉତ୍ତରାଖଣ୍ଡ ଏବଂ ହରିୟାଣା ମଧ୍ୟ ODF ଘୋଷିତ ହେଲେ  । ଏହି କାର୍ଯ୍ୟ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ କରିଥିବାରୁ ମୁଁ ଏହି ପାଂଚଟି ରାଜ୍ୟର ପ୍ରଶାସନ, ଶାସନ ଏବଂ ଜନତା-ଜନାର୍ଦ୍ଦନଙ୍କ ପ୍ରତି ବିଶେଷ ଭାବରେ କୃତଜ୍ଞତା ପ୍ରକାଶ କରୁଛି  ।

ଆମେ ଭଲ ଭାବେ ଜାଣୁ ଯେ, ବ୍ୟକ୍ତିର ଜୀବନରେ, ସମାଜର ଜୀବନରେ କିଛି ଭଲ କରିବାକୁ ହେଲେ କଠିନ ପରିଶ୍ରମ କରିବାକୁ ପଡ଼େ  । ଯଦି ଆମ ହାତଲେଖା ଖରାପ, ତା'ହେଲେ ତାକୁ ସୁଧାରିବା ପାଇଁ ଦୀର୍ଘ ଦିନ ଧରି ଖୁବ୍ ସତର୍କତାର ସହିତ ଚେଷ୍ଟା କରିବାକୁ ପଡ଼େ  । ପରିଶ୍ରମ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ଶରୀର ଏବଂ ମନର ଅଭ୍ୟାସରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୁଏ  । ସ୍ୱଚ୍ଛତାର ବିଷୟ ମଧ୍ୟ ଏହିଭଳି  । ଏଭଳି ବଦଭ୍ୟାସ ଆମର ସ୍ୱଭାବର ଅଂଶ ପାଲଟିଯାଇଛି  । ଆମର ଅଭ୍ୟାସରେ ପରିଣତ ହୋଇଯାଇଛି  । ଏଥିରୁ ମୁକ୍ତ ହେବାପାଇଁ ଆମକୁ ଅନବରତ ଭାବେ ଚେଷ୍ଟା କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ  । ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କ ଧ୍ୟାନ ଆକର୍ଷିତ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ  । ଭଲ ପ୍ରେରଣାଦାୟୀ ଘଟଣାଗୁଡ଼ିକୁ ବାରମ୍ବାର ମନେ ପକାଇବାକୁ ପଡ଼ିବ  । ମୋତେ ଖୁସି ଲାଗୁଛି ଯେ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଆଜି କେବଳ ସରକାରୀ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ହୋଇ ରହିନାହିଁ  । ଏହା ସମାଜର, ଜନସାଧାରଣଙ୍କର ଗୋଟିଏ ଆନ୍ଦୋଳନ ହୋଇଚାଲିଛି  । ପ୍ରଶାସନରେ ବସିଥିବା ଲୋକେ ଯେତେବେଳେ ଜନ ସହଯୋଗ ଦ୍ୱାରା ଏହି କାର୍ଯ୍ୟକୁ ଆଗେଇ ନେଉଛନ୍ତି, ସେତେବେଳେ ଏହାର ଶକ୍ତି କେତେ କ'ଣ ବୃଦ୍ଧି ପାଉଛି  ।

ବିଗତ ଦିନରେ ଗୋଟିଏ ଖୁବ୍ ଉତ୍ତମ ଘଟଣା ମୋ ଦୃଷ୍ଟିକୁ ଆସିଲା, ଯାହା ମୁଁ ଆପଣମାନଙ୍କ ଆଗରେ ନିଶ୍ଚୟ କହିବାକୁ ଚାହିଁବି  । ଏହା ଆନ୍ଧ୍ର ପ୍ରଦେଶର ବିଜୟନଗରମ୍ ଜିଲ୍ଲାର ଘଟଣା  । ସେଠାକାର ପ୍ରଶାସନ ଜନ ସହଯୋଗରେ ଗୋଟିଏ ଖୁବ୍ ବଡ଼ କାମ ହାତକୁ ନେଲେ  । ମାର୍ଚ୍ଚ 10 ତାରିଖ ସକାଳ 6ଟାରୁ ମାର୍ଚ୍ଚ 14 ତାରିଖ ସକାଳ 10ଟା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ 100 ଘଣ୍ଟାର ନିରବଚ୍ଛିନ୍ନ ଅଭିଯାନ  । ହେଲେ ଲକ୍ଷ୍ୟ କ'ଣ ଥିଲା ? ଶହେ ଘଣ୍ଟାରେ 71ଟି ଗ୍ରାମ ପଞ୍ଚାୟତରେ ଦଶ ହଜାର ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଶୌଚାଳୟର ନିର୍ମାଣ  । ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ ! ଆପଣମାନେ ଜାଣି ଖୁସି ହୋଇଯିବେ ଯେ, ଜନତା-ଜନାର୍ଦ୍ଦନ ଏବଂ ପ୍ରଶାସନ ମିଶି ଶହେ ଘଣ୍ଟାରେ 10,000ଶୌଚାଳୟ ନିର୍ମାଣ କାମ ସଫଳତାର ସହ ଶେଷ କରିଦେଲେ  । 71 ଟି ଗାଁ ODF (Open Defecation Free) ହୋଇଗଲା  । ମୁଁ ଶାସନରେ ଥିବା ଲୋକଙ୍କୁ, ସରକାରୀ ଅଧିକାରୀମାନଙ୍କୁ ଏବଂ ବିଜୟନଗରମ୍ ଜିଲ୍ଲାର ସେହି ଗ୍ରାମଗୁଡ଼ିକର ନାଗରିକମାନଙ୍କୁ ନିଜ ପରିଶ୍ରମର ପରାକାଷ୍ଠା ପ୍ରଦର୍ଶନ କରି ଗୋଟିଏ ପ୍ରେରଣାଦାୟୀ ଉଦାହରଣ ସୃଷ୍ଟି କରିଥିବାରୁ ଅନେକ ଅନେକ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି  ।

ଆଜିକାଲି "ମନ୍ କି ବାତ୍'' ପାଇଁ ଜନତା ଜନାର୍ଦ୍ଦନଙ୍କ ତରଫରୁ ନିରନ୍ତର ଭାବେ ମୋ ପାଖକୁ ପ୍ରସ୍ତାବମାନ ଆସୁଛି  । NarendraModiApp ରେ ଆସୁଛି  । MyGov.in ରେ ଆସୁଛି  । ଚିଠିରେ ଆସୁଛି  । ଆକାଶବାଣୀ ମାଧ୍ୟମରେ ଆସୁଛି  ।

ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ପ୍ରକାଶ ତ୍ରିପାଠୀ Emergency ବା ଜରୁରୀକାଳିନ ପରିସ୍ଥିତିକୁ ମନେ ପକାଇ ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ, ଜୁନ୍ 25 ତାରିଖ ଗଣତନ୍ତ୍ରର ଇତିହାସରେ ଗୋଟିଏ କଳା ଦିନ  । ଶ୍ରୀମାନ ପ୍ରକାଶ ତ୍ରିପାଠୀଙ୍କ ଗଣତନ୍ତ୍ର ପ୍ରତି ଏହି ସଚେତନତା ପ୍ରଶଂସନୀୟ  । ଗଣତନ୍ତ୍ର କେବଳ ଗୋଟିଏ ବ୍ୟବସ୍ଥା ନୁହେଁ, ଏହା ଗୋଟିଏ ସଂସ୍କାର  । "Internal Vigilance is Price of Liberty"  । ଗଣତନ୍ତ୍ର ପ୍ରତି ନିତ୍ୟ ସଚେତନତା ଜରୁରୀ  । ତେଣୁ ଗଣତନ୍ତ୍ରକୁ ଆଘାତ କରୁଥିବା କଥାଗୁଡ଼ିକୁ ମଧ୍ୟ ମନେ ପକାଇ ଗଣତନ୍ତ୍ରର ଭଲ ଦିଗ ପ୍ରତି ଅଗ୍ରସର ହେବାକୁ ହୋଇଥାଏ  । 1975 ମସିହା ଜୁନ୍ 25 ତାରିଖ ଏଭଳି ଏକ କାଳରାତ୍ରୀ ଥିଲା, ଯାହାକୁ କୌଣସି ଗଣତନ୍ତ୍ରପ୍ରେମୀ ଭୁଲି ପାରିବେନି  । କୌଣସି ଭାରତବାସୀ ଭୁଲି ପାରିବେନି  । ଦେଶକୁ ଏକ ପ୍ରକାର ପାଇଖାନାରେ ପରିବର୍ତ୍ତିତ କରିଦିଆଯାଇଥିଲା  । ବିରୋଧୀ ସ୍ୱରକୁ ଦମନ କରି ଦିଆଯାଇଥିଲା  । ଜୟପ୍ରକାଶ ନାରାୟଣଙ୍କ ସମେତ ଦେଶର ଗଣ୍ୟମାନ୍ୟ ନେତାମାନଙ୍କୁ ଜେଲ୍ ରେ ବନ୍ଦୀ କରି ଦିଆଯାଇଥିଲା  । ନ୍ୟାୟ ବ୍ୟବସ୍ଥା ମଧ୍ୟ ସେହି ଜରୁରୀକାଳୀନ ପରିସ୍ଥିତିର ଭୟଙ୍କର ରୂପର ଛାୟାରୁ ରକ୍ଷା ପାଇପାରି ନଥିଲା  । ସମ୍ବାଦପତ୍ର ଗୁଡ଼ିକ ତ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ବେକାର କରି ଦିଆଯାଇଥିଲା  । ଆଜିର ଗଣମାଧ୍ୟମର ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ, ଗଣତନ୍ତ୍ରରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଥିବା ଲୋକ, ସେହି କଳା ସମୟକୁ ବାରମ୍ବାର ମନେ ପକାଇ ଗଣତନ୍ତ୍ର ପ୍ରତି ସଚେତନତା ବୃଦ୍ଧି କରିବାକୁ ଅନବରତ ଭାବରେ ଚେଷ୍ଟା ଚଳାଇ ଆସିଛନ୍ତି ଏବଂ ଆଗକୁ କରିଚାଲିବା ଉଚିତ  ।

ସେତେବେଳେ ଅଟଳ ବିହାରୀ ବାଜପେୟୀ ଜୀ ମଧ୍ୟ ଜେଲ୍ ରେ ଥିଲେ  । ଜରୁରୀକାଳୀନ ପରିସ୍ଥିତି ଜାରି ହେବାର ଏକ ବର୍ଷ ପୁର୍ତ୍ତି ବେଳେ ଅଟଳଜୀ ଗୋଟିଏ କବିତା ଲେଖିଥିଲେ ଏବଂ ନିଜର ସେହି କବିତାରେ ସେ ସମୟର ମନର ସ୍ଥିତିକୁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଛନ୍ତି  ।

“ଦେହ ଜାଳିଦିଏ ଜ୍ୟେଷ୍ଠ ମାସ

ଶରତର ଜହ୍ନ ଦିଶେ ହତାଶ

ଦେହ ଜାଳିଦିଏ ଜ୍ୟେଷ୍ଠ ମାସ

ଶରତର ଜହ୍ନ ଦିଶେ ହତାଶ

କୋହଭରା ଶ୍ରାବଣର

ଅନ୍ତର୍ମନ ଭିଜିଗଲା

ଗୋଟିଏ ବରଷ ବିତିଗଲା

ଗୋଟିଏ ବରଷ ବିତିଗଲା ।

ସଂସାର ତେଣେ ବନ୍ଦୀ କାରାଗାରେ

ବିହଙ୍ଗ ପ୍ରାଣ ବିକଳେ ଝୁରେ

ସଂସାର ତେଣେ ବନ୍ଦୀ କାରାଗାରେ

ବିହଙ୍ଗ ପ୍ରାଣ ବିକଳେ ଝୁରେ

ଧରା ପୃଷ୍ଠରୁ ଗଗନକୁ

ମୁକ୍ତିଗୀତ ଗୁଞ୍ଜରିତ ହେଲା

ଗୋଟିଏ ବରଷ ବିତିଗଲା

ଗୋଟିଏ ବରଷ ବିତିଗଲା ।

ବାଟ ଚାହିଁ ରହିଥିବା ନୟନ

ଗଣୁଥା'ନ୍ତି ବାକି ଦିନ-କ୍ଷଣ

ବାଟ ଚାହିଁ ରହିଥିବା ନୟନ

ଗଣୁଥା'ନ୍ତି ବାକି ଦିନ-କ୍ଷଣ

ଚାହିଁ ରହିଥାନ୍ତି ଫେରିବା ବାଟକୁ

ମନର ମଣିଷ ଯିଏ ଗଲା

ଗୋଟିଏ ବରଷ ବିତିଗଲା

ଗୋଟିଏ ବରଷ ବିତିଗଲା ।”

ଗଣିତନ୍ତ୍ରପ୍ରେମୀମାନେ ବହୁତ ସଂଗ୍ରାମ କଲେ  । ଭାରତ ଭଳି ଦେଶ, ଏତେ ବିଶାଳ ଦେଶ, ଯେତେବେଳେ ବି ସୁଯୋଗ ମିଳିଲା, ସେତେବେଳେ ଭାରତର ଜନ ଜନଙ୍କ ଶିରା ପ୍ରଶିରାରେ ଗଣତନ୍ତ୍ର କିଭଳି ପରିବ୍ୟାପ୍ତ, ନିର୍ବାଚନ ମାଧ୍ୟମରେ ସେମାନେ ସେହି ଶକ୍ତିକୁ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିଛନ୍ତି  । ଜନ ଜନଙ୍କ ଶିରା ପ୍ରଶିରାରେ ପରିବ୍ୟାପ୍ତ ଗଣତନ୍ତ୍ରର ଏହି ଭାବନା ଆମର ପରମ୍ପରା  । ଏହି ପରମ୍ପରାକୁ ଆହୁରି ସଶକ୍ତ କରିବାକୁ ହେବ  ଆମକୁ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ ! ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭାରତୀୟ ଆଜି ବିଶ୍ୱରେ ମୁଣ୍ଡ ଟେକି ଗର୍ବ ଅନୁଭବ କରୁଛି  । 21 ଜୁନ୍ 2017 ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଶ୍ୱ ଯୋଗମୟ ହୋଇଗଲା  । ପାଣିରୁ ପର୍ବତଯାଏ ଲୋକେ ସକାଳେ ସକାଳେ ସୂର୍ଯ୍ୟ କିରଣର ସ୍ୱାଗତ ଯୋଗ ମାଧ୍ୟମରେ କରିଥିଲେ  । କେଉଁ ଭାରତୀୟ ବା ଏଥିରେ ଗର୍ବିତ ନ ହେବ  । ଏକଥା ନୁହେଁ ଯେ, ଆଗରୁ ଯୋଗ ହେଉ ନଥିଲା, କିନ୍ତୁ ଆଜି ଯେତେବେଳେ ଯୋଗସୂତ୍ରରେ ବନ୍ଧା ହୋଇଯାଇଛୁ, ଯୋଗ ବିଶ୍ୱକୁ ଯୋଡ଼ିବାର କାରଣ ପାଲଟିଯାଇଛି  । ପ୍ରାୟତଃ ବିଶ୍ୱର ସମସ୍ତ ଦେଶ ଯୋଗର ଏହି ଅବସରକୁ ନିଜର ଅବସରରେ ପରିଣତ କରିଦେଲେ  । ଚୀନର The Great Wall ଉପରେ ଲୋକେ ଯୋଗାଭ୍ୟାସ କଲେ ତ ପେରୁରେ ବିଶ୍ଵ ଐତିହ୍ୟ ସ୍ଥଳୀ “ମାଚୁ ପିଚ୍ଚୁ”ରେ ସମୁଦ୍ର ପତନର 2400 ମିଟର ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ ଲୋକେ ଯୋଗାଭ୍ୟାସ କଲେ  । ଫ୍ରାନ୍ସର ଆଇଫେଲ୍ ଟାୱାର ପାଦଦେଶରେ ଲୋକେ ଯୋଗାଭ୍ୟାସ କଲେ  । ସଂଯୁକ୍ତ ଆରବ ଅମିରତନ୍ତ୍ରର ଆବୁଧାବୀଠାରେ 4000 ରୁ ଅଧିକ ଲୋକ ମିଳିତ ଭାବରେ ଯୋଗାଭ୍ୟାସ କଲେ  । ଆଫଗାନିସ୍ଥାନର ହେରାତ୍ ଠାରେ ଭାରତ-ଆଫଗାନ ମୈତ୍ରୀ ଡେମ – ସଲମା ବନ୍ଧ ଉପରେ ଯୋଗାଭ୍ୟାସ କରି ଭାରତର ବନ୍ଧୁତ୍ୱକୁ ଗୋଟିଏ ନୂଆ ରୂପ ପ୍ରଦାନ କଲେ  । ସିଙ୍ଗାପୁର ଭଳି ଛୋଟ ସ୍ଥାନରେ 70ଟି ଜାଗାରେ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଆୟୋଜିତ ହେଲା ଏବଂ ସେମାନେ ଗୋଟିଏ ସପ୍ତାହବ୍ୟାପୀ ଅଭିଯାନ ଚଳାଇଛନ୍ତି  । ମିଳିତ ଜାତିସଂଘ ଆନ୍ତର୍ଜାତିକ ଯୋଗ ଦିବସ ଉପଲକ୍ଷେ 10ଟି ଡାକଟିକଟ ଜାରି କରିଛନ୍ତି  । ମିଳିତ ଜାତିସଂଘର ମୁଖ୍ୟାଳୟରେ Yoga Session with Yoga Masters ର ଆୟୋଜନ କରାଗଲା  । ମିଳିତ ଜାତିସଂଘର କର୍ମଚାରୀମାନେ, ବିଶ୍ୱର କୂଟନୀତିଜ୍ଞ ପ୍ରତ୍ୟେକେ ଏଥିରେ ସାମିଲ ହେଲେ  ।

ଏଥର ପୁଣିଥରେ ଯୋଗ ବିଶ୍ୱରେକର୍ଡ଼ ସୃଷ୍ଟି କରିବାରେ ସହାୟକ ହୋଇଛି  । ଗୁଜରାଟର ଅହମ୍ମଦାବାଦରେ ପ୍ରାୟ 55,000 ଲୋକ ଏକ ସଙ୍ଗେ ଯୋଗ କରି ବିଶ୍ୱରେକର୍ଡ଼ ସୃଷ୍ଟି କରିଛନ୍ତି  । ମୋତେ ମଧ୍ୟ ଲକ୍ଷ୍ନୌରେ ଯୋଗ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କରିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଲା  । କିନ୍ତୁ ପ୍ରଥମଥର ମୋତେ ବର୍ଷାରେ ଯୋଗ କରିବାର ସୌଭାଗ୍ୟ ମିଳିଲା  । ଆମର ସୈନିକମାନେ, ଯେଉଁଠି ତାପମାତ୍ରା ବିଯୁକ୍ତ (minus) 20, 25, 40, ଡିଗ୍ରୀ ସେଲସିଅସ ହୋଇଥାଏ, ସେହି ସିଆଚିନରେ ମଧ୍ୟ ଯୋଗାଭ୍ୟାସ କଲେ । ଆମର ସେନା ବାହିନୀ ହୁଅନ୍ତୁ, BSF ହୁଅନ୍ତୁ, ITBP ହୁଅନ୍ତୁ, CRPF ହୁଅନ୍ତୁ, CISF ହୁଅନ୍ତୁ, ପ୍ରତ୍ୟେକେ ନିଜର ଡ୍ୟୁଟି ସହ ଯୋଗକୁ ନିଜର ଏକ ଅଂଶ କରି ଦେଇଛନ୍ତି  । ଏହି ଯୋଗ ଦିବସ ଉପଲକ୍ଷେ ମୁଁ କହିଥିଲି ଯେ, ତିନି ପିଢ଼ି କାରଣ ଏହା ତୃତୀୟ ଆନ୍ତର୍ଜାତିକ ଯୋଗ ଦିବସ ଥିଲା  । ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ କହିଥିଲି ଯେ ପରିବାରର ତିନି ପିଢ଼ି ଏକାଠି ଯୋଗ କରୁଥିବା ଫଟୋ Share କରନ୍ତୁ  । କିଛି ଟି.ଭି. ଚ୍ୟାନେଲ ମଧ୍ୟ ଏ କଥାକୁ ଆଗକୁ ବଢ଼ାଇଥିଲେ  । ଏଥିରେ ମୋତେ ଅନେକ ଫଟୋ ମିଳିଲା  । ସେଥିରୁ କିଛି ବଛା ବଛା ଫଟୋ NarendraModiApp ରେ ସଂକଳିତ କରି ରଖାଯାଇଛି  । ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱରେ ଯୋଗ ବିଷୟରେ ଯେମିତି ଆଲୋଚନା, ସେଥିରୁ କିଛି ଭଲ କଥା ଆଗକୁ ଆସୁଛି ଯେ, ଯୋଗ ଦ୍ୱାରା ଆଜିର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ସଚେତନଶୀଳ ସମାଜ, ଏବେ Fitness ରୁ Wellness ଦିଗକୁ ପାଦ ବଢ଼ାଉଛି, Fitness ର ଗୁରୁତ୍ୱ ତ ନିଶ୍ଚୟ ରହିଛି, କିନ୍ତୁ Wellness ପାଇଁ ଯୋଗ ଉତ୍ତମ ମାର୍ଗ  ।

(ଡଃ ଅନିଲ ସୋନାରାଙ୍କ ସ୍ଵର)

"Respected Prime Minister Sir, ଅହମ୍ମଦାବାଦ, ଗୁଜରାଟରୁ ମୁଁ ଡଃ ଅନୀଲ ସୋନାରା କହୁଛି । ସାର୍ ମୋର ଗୋଟିଏ ପ୍ରଶ୍ନ ଅଛି । ନିକଟରେ କେରଳରେ ଆପଣ କହିଥିଲେ ଯେ ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନରେ ଉପହାର ସ୍ୱରୂପ ଆମେ ଯେଉଁ ଫୁଲତୋଡ଼ା ଦେଉଛୁ, ତା ବଦଳରେ ଆମେ ଭଲ ବହିଟିଏ ଦେଲେ ଠିକ୍ ହୁଅନ୍ତା । ଆପଣ ଗୁଜୁରାଟରେ ମଧ୍ୟ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟ ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ । କିନ୍ତୁ ସାର୍, ଆଜିକାଲି ଆଉ ସେମିତି ଦେଖିବାକୁ ମିଳୁନି । ଆମେ କ'ଣ ଏ ଦିଗରେ କିଛି କରିପାରିବାନି - ଯାହାଫଳରେ ସାରାଦେଶରେ ଏହାର ପ୍ରଚଳନ ହୋଇପାରନ୍ତା ?''

କିଛିଦିନ ତଳେ ମୋତେ ମୋର ଏକ ଅତି ପ୍ରିୟ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ଯୋଗଦେବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଲା  । କେରଳରେ ଗତ କିଛିବର୍ଷ ହେଲା ଗୋଟିଏ ଭଲ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଚାଲିଛି  । ସେଠାରେ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ P.N. Panicker Foundation ପ୍ରତିଷ୍ଠାନ ଦ୍ୱାରା ଚାଲିଛି  । ଲୋକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ବହି ପଢ଼ିବାର ଅଭ୍ୟାସ ବଢ଼ାଇବା ତଥା ବହି ପଢ଼ିବା ପ୍ରତି ଆଗ୍ରହ ସୃଷ୍ଟି କରିବା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ reading day, reading month celebration (ପଠନ ଦିବସ, ପଠନ ମାସ) ପାଳନ କରାଯାଉଛି  । ମୋତେ ତାର ଶୁଭାରମ୍ଭ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ଯିବାକୁ ସୁଯୋଗ ମିଳିଥିଲା  । ଆଉ ମତେ ସେଠି କୁହାଗଲା ଯେ ଆମେ ଫୁଲତୋଡ଼ା ନୁହେଁ, ପୁସ୍ତକ ଦେଉଛୁ  । ମୋତେ ଭଲ ଲାଗିଲା  । ଏ ଯେଉଁ କଥା ମୋ ମନରୁ ଉଭେଇ ଯାଇଥିଲା, ଏବେ ମୋର ପୁଣି ମନେ ପଡ଼ିଗଲା  । କାରଣ ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ଗୁଜରାଟରେ ଥିଲି, ସେତେବେଳେ ଆମେ ଗୋଟିଏ ପରମ୍ପରା ସୃଷ୍ଟି କରିଥିଲୁ ଯେ ଆମେ ଫୁଲତୋଡ଼ା ବଦଳରେ ବହିଟିଏ କିମ୍ବା ରୁମାଲଟିଏ ଦେଇ ସ୍ୱାଗତ କରିବା  । ସେ ମଧ୍ୟ ଖଦିର ରୁମାଲ ହୋଇଥିବ, ଯାହାଦ୍ୱାରା ଖଦି ବ୍ୟବସାୟକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହନ ମିଳିବ  । ଯେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମୁଁ ଗୁଜରାଟରେ ଥିଲି ସେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଏହା ଆମମାନଙ୍କର ଅଭ୍ୟାସ ହୋଇଯାଇଥିଲା  । କିନ୍ତୁ ଏଠିକି ଆସିବା ପରେ ମୋର ସେ ଅଭ୍ୟାସ ଛାଡ଼ିଯାଇଥିଲା  । କିନ୍ତୁ କେରଳ ଗଲାପରେ ସେ ଅଭ୍ୟାସ ପୁଣିଥରେ ଜାଗ୍ରତ ହୋଇଗଲା  । ଆଉ ଏବେ ତ ମୁଁ ପୁଣି ସରକାରୀ ସ୍ତରରେ ସୂଚନା ଦେବା ଆରମ୍ଭ କରିଛି  । ଆମେ ବି ଧିରେ ଧିରେ ଅଭ୍ୟାସ କରିପାରିବା  । ଫୁଲତୋଡ଼ାର ଆୟୁଷ ବହୁତ କମ୍  । ଥରେ ହାତରେ ନେଲେ ଆଉ ପୁଣି ତାକୁ ସେଇଠି ପକେଇଦେଲେ  । କିନ୍ତୁ ଯଦି ବହିଟିଏ ଦିଆଯାଏ, ତେବେ ସେ ଘରର ବା ପରିବାରର ଅଙ୍ଗ ହୋଇ ରହିଯାଏ  । ଖଦିର ରୁମାଲଟିଏ ଦେଇ ଯଦି ସ୍ୱାଗତ କରାଯାଏ, ତେବେ ପ୍ରକାରାନ୍ତରେ କେତେ ଗରିବ ଲୋକ/ବୁଣାକାରଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସାହାଯ୍ୟ ମିଳିବ  । ଖର୍ଚ୍ଚ ବି କମ୍ ହେବ ଆଉ ଜିନିଷର ପ୍ରକୃତ ଉପଯୋଗ ବି ହୋଇପାରିବ  । ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ଏକଥା କହୁଛି ତ ଏହି ଜିନିଷର ଏକ ଐତିହାସିକ ମହତ୍ୱ ଆସିଯାଉଛି  । ମୁଁ ଗତବର୍ଷ ଯେତେବେଳେ ବ୍ରିଟେନ ଯାଇଥିଲି, ବ୍ରିଟେନର ରାଣୀ ଏଲିଜାବେଥ ମୋତେ ଭୋଜନ ପାଇଁ ଆମନ୍ତ୍ରିତ କରିଥିଲେ  । ଗୋଟିଏ ମାତୃସୁଲଭ ବାତାବରଣ ଥିଲା  । ଅତି ଆଦରର ସହିତ ସେ ଭୋଜନ କରେଇଲେ  । ତା'ପରେ ସେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଭାବପ୍ରବଣ ସ୍ୱରରେ ଏବଂ ଅତି ଆଦର ଭାବରେ ଖଦିରେ ବୁଣା ହୋଇଥିବା ଗୋଟିଏ ଛୋଟ ରୁମାଲ ମତେ ଦେଖେଇଲେ  । ତାଙ୍କ ଆଖିରେ ଚମକ ଥିଲା  । ରୁମାଲଟି ଦେଖାଇ ସେ ମୋତେ କହିଲେ ଯେ, "ଯେତେବେଳେ ତାଙ୍କର ବିଭାଘର ହୋଇଥିଲା, ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀ ବିବାହର ଶୁଭ କାମନା ସହ ତାଙ୍କୁ ଏହି ଖଦି ରୁମାଲଟି ଉପହାର ଦେଇଥିଲେ  । କେତେବର୍ଷ ହୋଇଗଲାଣି  । କିନ୍ତୁ ମହାରାଣୀ ଏଲିଜାବେଥ୍, ଗାନ୍ଧୀଙ୍କ ଠାରୁ ପାଇଥିବା ସେଇ ରୁମାଲଟିକୁ ସାଇତି ରଖିଛନ୍ତି  । ଆଉ ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ଗଲି ବଡ଼ ଆନନ୍ଦର ସହିତ ମୋତେ ସେ ଦେଖାଇଲେ  । ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ତାକୁ ଦେଖୁଥିଲି, ସେ ମତେ ରୁମାଲଟିକୁ ଛୁଇଁକରି ଦେଖିବାର ଆଗ୍ରହ ପ୍ରକାଶ କଲେ  । ମହାତ୍ମା ଗାନ୍ଧୀଙ୍କର ଏଇ ଛୋଟିଆ ଉପହାରଟି ତାଙ୍କ ଜୀବନର ଗୋଟିଏ ଅଙ୍ଗ ହୋଇଗଲା, ତାଙ୍କ ଜୀବନ ଇତିହାସରେ ସ୍ମୃତିର ଏକ ଖିଅ ହୋଇ ରହିଗଲା  । ମୁଁ ଜାଣେ ଯେ ପ୍ରଚଳିତ ଅଭ୍ୟାସ ରାତାରାତି ବଦଳି ପାରିବନି - ଆଉ ଯେତେବେଳେ ପରମ୍ପରାଟିଏ ବଦଳାଇବାର କଥା ହୁଏ, ସେତେବେଳେ ସମାଲୋଚନାର ଶିକାର ହେବାକୁ ପଡ଼େ  । ଏବେ ମୁଁ ତ ଏକଥା କହିପାରିବିନି ଯେ ମୁଁ ଯେଉଁଠିକି ଯିବି ଯଦି କେହି ଫୁଲତୋଡ଼ାଟିଏ ଦେଲା ମୁଁ ତାକୁ ଗ୍ରହଣ କରିବିନି ବୋଲି  । ଫୁଲତୋଡ଼ା ନେବାକୁ ତାକୁ ମନା କରିଦେବି – ଏକଥା ତ ମୁଁ କରିପାରିବିନି  । କିନ୍ତୁ ସମାଲୋଚନା ହେଲେ ମଧ୍ୟ ଏ ବିଷୟରେ ଚର୍ଚ୍ଚା ଜାରି ରଖିଲେ ଧିରେ ଧିରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ବି ହେବ  ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ ! ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ହୋଇଥିବାରୁ ମୋର ଅନେକ କାମ ଥାଏ  । ଫାଇଲ ଗଦା ଭିତରେ ବୁଡ଼ି ରହିବାକୁ ପଡ଼େ  । କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଗୋଟିଏ ଅଭ୍ୟାସ ସୃଷ୍ଟି କରିଛି, ମୋ ପାଖକୁ ଯେତେ ଚିଠି ଆସେ, ତା ଭିତରୁ ପ୍ରତିଦିନ କିଛି ଚିଠି ମୁଁ ପଢ଼େ  । ଫଳସ୍ୱରୂପ ମୋତେ ସାଧାରଣ ଜନତାଙ୍କ ସହ ସଂପୃକ୍ତ ହେବାର ଅବସର ମିଳେ  । ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଚିଠି ଆସେ  । ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଲୋକମାନେ ଚିଠି ଲେଖନ୍ତି  । ଏଇ କେତେଦିନ ତଳେ ମୋତେ ଏଭଳି ଏକ ଚିଠି ମିଳିଲା – ମୁଁ ଭାବୁଛି ମୋର ସେଇଟା ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଜଣାଇଦେବା ଉଚିତ  । ସୁଦୂର ଦକ୍ଷିଣରେ ତାମିଲନାଡ଼ୁ ରାଜ୍ୟ ମଦୁରାଇର ଜଣେ ଗୃହିଣୀ ଅରୁଲମୋଝି ଶରବଣନ୍ – ସେ ମୋତେ ଗୋଟିଏ ଚିଠି ଲେଖିଲେ  । ଚିଠିଟି କ'ଣ ଥିଲା – ସେ ମତେ ଲେଖିଲେ ଯେ ମୁଁ ପରିବାରରେ ପିଲାମାନଙ୍କ ପାଠପଢ଼ା ପ୍ରତି ଧ୍ୟାନ ଦେବା ସଂଗେ ସଂଗେ କିଛି ନା କିଛି ଆର୍ଥିକ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଲାଭପ୍ରଦ କରିବାକୁ ଭାବିଲି ଯାହାଫଳର ପରିବାରକୁ କିଛି କିଛି ଆର୍ଥିକ ସାହାଯ୍ୟ ହୋଇପାରିବ  । ମୁଁ ମୁଦ୍ରା ଯୋଜନାରେ ବ୍ୟାଙ୍କରୁ କିଛି ଟଙ୍କା ନେଲି ଏବଂ ବଜାରରୁ କିଛି ଜିନିଷ କିଣି ସପ୍ଲାଇ ଦିଗରେ କାମ ଆରମ୍ଭ କଲି  । ଏଇ ଭିତରେ ମୁଁ ଜାଣିଲି ଯେ ଭାରତ ସରକାର Government E-Marketplace ନାମରେ ଯୋଜନାଟିଏ ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି  । ଏଇଟା କ'ଣ ଜାଣିବାକୁ ମୁଁ ଚେଷ୍ଟା କଲି, କିଛି ଲୋକଙ୍କୁ ବି ପଚାରିଲି  । ତା'ପରେ ମୁଁ ନିଜକୁ ସେଥିରେ ପଂଜୀକୃତ କରିନେଲି  । ମୁଁ ଦେଶବାସୀମାନଙ୍କୁ କହିବାକୁ ଚାହେଁ ଯେ ଆପଣଙ୍କୁ ଯଦି ସୁବିଧା ମିଳେ, ତେବେ ଆପଣ ଇଣ୍ଟରନେଟ ରେ E-GEM ଦେଖନ୍ତୁ  । ଗୋଟେ ନୂଆ ପ୍ରକାରର ବ୍ୟବସ୍ଥା  । ଯିଏ ବି ସରକାରଙ୍କୁ କୌଣସି ଜିନିଷ ସପ୍ଲାଇ କରିବାକୁ ଚାହାଁନ୍ତି – ବିଜୁଳି ବଲ୍ବ ବିକିବାକୁ ଚାହାଁନ୍ତି, ଡଷ୍ଟବିନ୍ ପଠାଇବାକୁ ଚାହାଁନ୍ତି, ଝାଡ଼ୁ, ଚେୟାର, ଟେବୁଲ ଆଦି ସପ୍ଲାଇ କରିବାକୁ ଚାହାଁନ୍ତି, ସେ ସେଥିରେ ନିଜ ନାମ ପଂଜୀକୃତ କରିପାରନ୍ତି  । କେଉଁ କ୍ୱାଲିଟିର ମାଲ ସେ କେତେ ଦାମ୍ ରେ ଦେଇପାରିବେ, ସେଗୁଡ଼ିକ ସେଥିରେ ସେ ଉଲ୍ଲେଖ କରି ରଖିବେ  । ସରକାରୀ ବିଭାଗଗୁଡ଼ିକ ପାଇଁ ଏଇ ସାଇଟ୍ E-GEM ଦେଖିବା ବାଧ୍ୟତାମୂଳକ ଅଟେ  । ସେମାନେ ଦେଖିବେ ଯେ ଗୁଣବତ୍ତା ଠିକ୍ ଥାଇ କେଉଁ ସପ୍ଲାଏର କେଉଁ ଜିନିଷ ଶସ୍ତାରେ ଦେଇପାରୁଛି  । ତାକୁ ସପ୍ଲାଇ ପାଇଁ ଅର୍ଡ଼ର ଦେବାକୁ ହେବ  । ଏଥିଯୋଗୁଁ ଦଲାଲି ଶେଷ ହୋଇଯିବ, ଆଉ ପାରଦର୍ଶିତା ଆସିଯିବ  । ତେଣୁ E-GEM ରେ ଯେଉଁମାନେ ପଂଜୀକୃତ ହୁଅନ୍ତି, ସମସ୍ତ ସରକାରୀ ବିଭାଗ ତାକୁ ଦେଖୁଥାନ୍ତି  । ମଝିରେ ଦଲାଲ ନ ହେବା ଯୋଗୁଁ ଜିନିଷ ବହୁ ଶସ୍ତାରେ ମିଳେ  । ଅରୁଲମୋଝି ମାଡ଼ାମ ସରକାରଙ୍କ ଏହି ସାଇଟ୍ ରେ ଯାହା ଯାହା ଦେଇପାରିବେ, ସେସବୁ ପଞ୍ଜିକରଣ କରିଦେଲେ  । କିନ୍ତୁ ମଜାର କଥା ହେଲା, ସେ ମୋତେ ଯେଉଁ ଚିଠି ଲେଖିଛନ୍ତି, ସେଇଟା ବଡ଼ ଆଗ୍ରହପ୍ରଦ  । ସେ ଲେଖିଛନ୍ତି – ଏକ ପକ୍ଷରେ ମୋତେ ମୁଦ୍ରା ଯୋଜନାରେ ପଇସା ମିଳିଗଲା, ମୋର କାରବାର ଆରମ୍ଭ ହୋଇଗଲା – E-GEM ରେ ମୁଁ କ'ଣ ଦେଇପାରିବି, ତା'ର ସୂଚୀ ଦେଇଦେଲି ଏବଂ ମୋତେ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ କାର୍ଯ୍ୟାଳୟରୁ ଅର୍ଡର ମିଳିଗଲା PMO ରୁ  । ମୋ ପାଇଁ ଇଏ ଗୋଟିଏ ନୂଆ ଖବର ଥିଲା, PMO ମୋ ଠାରୁ କ'ଣ ମଗେଇଥିବ – ସେ ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ PMO ତାଙ୍କ ଠାରୁ ଦୁଇଟି ଥର୍ମୋସ୍ କିଣିଲା, ଆଉ ତା'ର ଦାମ୍ 1600 ଟଙ୍କା । ମୋତେ ଦେୟ ମଧ୍ୟ ମିଳିଗଲା  । ଇଏ ହେଉଛି ସଶକ୍ତିକରଣ  । ଇଏ ହେଉଛି ଉଦଯୋଗକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବାର ଅବସର  । ଯଦି ଅରୁଲ-ମୋଝି ମାଡ଼ାମ୍ ମୋତେ ଚିଠି ଲେଖିନଥାନ୍ତେ, ହୁଏତ ମୁଁ ବି ଜାଣିପାରି ନଥାନ୍ତି ଯେ E-GEM ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ଦୂରଦୂରାନ୍ତର ଗୃହିଣୀ ଛୋଟିଆ କାମଟିଏ କରିପାରୁଛି ଆଉ ତାଙ୍କ ମାଲ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ କାର୍ଯ୍ୟାଳୟ ବି କିଣିପାରୁଛି  । ଏହାହିଁ ହେଉଛି ଦେଶର ଶକ୍ତି  । ଏଥିରେ ସ୍ଵଚ୍ଛତା ଅଛି, ଏଥିରେ ସଶକ୍ତିକରଣ ବି ଅଛି ଆଉ ଏଥିରେ ଉଦଯୋଗ ବି ଅଛି  । Minimum Government and Maximum Governance । ମୁଁ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଚାହିଁବି ଯେ ଯେଉଁମାନେ ସରକାରଙ୍କୁ ନିଜର ମାଲ୍ ବିକିବାକୁ ଚାହାଁନ୍ତି, ସେମାନେ ଏହା ସହିତ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ସଂଯୁକ୍ତ ହୁଅନ୍ତୁ  । ମୋ ମତରେ ୟାର ଲକ୍ଷ୍ୟ ହେଉଛି ସର୍ବନିମ୍ନ ମୂଲ୍ୟ ଓ ସର୍ବାଧିକ ସୁବିଧାର ଏହାହିଁ ପ୍ରକୃଷ୍ଟ ଉଦାହରଣ  । ତା ସହିତ ପାରଦର୍ଶିତା ଓ ସ୍ଵଚ୍ଛତା ମଧ୍ୟ ଯୋଡି ହୋଇ ରହିଛି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ ! ଗୋଟିଏ ପକ୍ଷରେ ଆମେ ଯୋଗକୁ ନେଇ ଗର୍ବ କରୁଛୁ ତ ଅନ୍ୟପକ୍ଷରେ ମହାକାଶ ବିଜ୍ଞାନକୁ ନେଇ ଆମର ଯେଉଁ ଉପଲବ୍ଧି ଅଛି, ତା ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଗର୍ବ କରିପାରିବା  । ଆଉ ଇଏ ହେଉଛି ଭାରତର ବିଶେଷତ୍ୱ  । ଆମର ପାଦ ଯୋଗ ସହିତ ଜଡ଼ିତ ଭୂମି ଉପରେ ଅଛି, ତ ଦୂର ଆକାଶର ସୁଦୂର ଦିଗ୍ବଳୟ ପାର କରିବାର ସ୍ୱପ୍ନ ବି ଆମର ଅଛି  । ଅତୀତରେ ଖେଳରେ ଆଉ ବିଜ୍ଞାନରେ ମଧ୍ୟ ଭାରତ ବହୁତ କିଛି କରି ଦେଖାଇଛି  । ଆଜି ଭାରତ କେବଳ ପୃଥିବୀ ପୃଷ୍ଠରେ ନୁହେଁ, ଦୂର ଅନ୍ତରୀକ୍ଷରେ ବି ନିଜର ବିଜୟ ପତାକା ଉଡ଼ାଇ ଚାଲିଛି  । ଏହି ଦୁଇଦିନ ପୂର୍ବରୁ ଇସ୍ରୋ ଦ୍ୱାରା କାର୍ଟୋସାଟ-2 ଶୃଙ୍ଖଳାର ଉପଗ୍ରହ ସହିତ 30 ଟି ଅତି କ୍ଷୁଦ୍ର ଉପଗ୍ରହ  ପ୍ରକ୍ଷେପଣ କରାଗଲା  । ଆଉ ଏହି ଉପଗ୍ରହଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟରେ ଭାରତ ବ୍ୟତୀତ ଫ୍ରାନ୍ସ, ଜର୍ମାନୀ, ଇଟାଲି, ଜାପାନ, ବ୍ରିଟେନ୍, ଆମେରିକା ଭଳି ପ୍ରାୟ 14ଟି ଦେଶର ସାଟେଲାଇଟ୍ ସାମିଲ ଅଛି  । ଭାରତର ଏହି ନାନୋ ସାଟେଲାଇଟ୍ (କ୍ଷୁଦ୍ର ଉପଗ୍ରହ) ଅଭିଯାନ ଦ୍ୱାରା ଚାଷବାସ କ୍ଷେତ୍ରରେ, କୃଷକଙ୍କ କାମରେ ତଥା ପ୍ରାକୃତିକ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ସମୟରେ ବହୁତ କିଛି ହିତ ସାଧନ ହେବ  । ଆମର ମନେଅଛି, ଇସ୍ରୋ କିଛିଦିନ ପୂର୍ବେ GSAT-19 ର ସଫଳ ପ୍ରକ୍ଷେପଣ କରିଥିଲା  । ଆଉ ଆଜିଯାଏ ଭାରତ ଯେତେ ଉପଗ୍ରହ ପ୍ରେରଣ କରିଛି, ଇଏ ସବୁଠାରୁ ଓଜନଦାର ଉପଗ୍ରହ ଥିଲା  । ଆମ ଦେଶର ସମ୍ବାଦପତ୍ର ଗୁଡ଼ିକ ଏହାକୁ ହାତୀ ସହିତ ତୁଳନା କରିଛନ୍ତି  । ଏଇଥିରୁ ଅନୁମାନ କରିପାରୁଥିବେ, ମହାକାଶ ବିଜ୍ଞାନ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଇଏ ଆମର କେତେବଡ଼ ସଫଳତା - ଯାହା ଆମର ବୈଜ୍ଞାନିକମାନେ କରି ଦେଖାଇଛନ୍ତି  । ଜୁନ୍ 19 ତାରିଖରେ ମଙ୍ଗଳ ଅଭିଯାନ (Mars Mission) ପାଇଁ ଆମେମାନେ ମଙ୍ଗଳ ଗ୍ରହର କକ୍ଷରେ ସ୍ଥାନଟିଏ ଦଖଲ କଲେ, ସେତେବେଳେ ଏହା ଛଅମାସ ପାଇଁ କରାଯାଇଥିଲା ଅର୍ଥାତ୍ ତା'ର ପରମାୟୁ 6 ମାସ ପାଇଁ ଥିଲା  । କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଖୁସି ଯେ ଆମ ବୈଜ୍ଞାନିକମାନଙ୍କ ପ୍ରୟାସ ଏତେ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଥିଲା ଯେ - 6 ମାସ ତ ପାରିହୋଇଗଲା - ଆଜି ହଜାର ଦିନ ବିତିଗଲା ପରେ ବି “ମଙ୍ଗଳଯାନ” କାମ କରୁଛି, ଫଟୋ ପଠାଉଛି, ସୂଚନା ଦେଉଛି ଏବଂ ବୈଜ୍ଞାନିକ ତଥ୍ୟ ଆସୁଛି  । ଏହା ଧାର୍ଯ୍ୟ ସମୟ ଠାରୁ ବି ଅଧିକ, ନିଜ ପରମାୟୁ ଠାରୁ ବି ଅଧିକ ଦିନ କାମ କରୁଛି । ହଜାର ଦିନ ପୂରଣ ହେବା ଆମ ବୈଜ୍ଞାନିକ ଯାତ୍ରା, ଆମ ଅନ୍ତରୀକ୍ଷ ଯାତ୍ରା ପଥରେ ଏକ ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଘଟଣା  ।

ଆଜିକାଲି ଦେଖାଯାଉଛି – ଖେଳକୁଦ କ୍ଷେତ୍ରରେ ମଧ୍ୟ ଆମ ଯୁବକଯୁବତୀମାନଙ୍କର ରୁଚି ବଢ଼ିଚାଲିଛି  । ଏବେ ଦେଖାଯାଉଛି ଯେ ପାଠପଢ଼ା ସାଥେ ସାଥେ ଖେଳକୁଦ କ୍ଷେତ୍ରରେ ମଧ୍ୟ ଆମର ଯୁବପିଢ଼ି ଭବିଷ୍ୟତ ଦେଖିବା ଆରମ୍ଭ କଲାଣି  । ଆଉ ଆମ ଖେଳାଳିମାନଙ୍କ ଯୋଗୁଁ, ସେମାନଙ୍କ ପୁରୁଷାର୍ଥ ଯୋଗୁଁ ତଥା ତାଙ୍କର ସିଦ୍ଧି ଯୋଗୁଁ ଦେଶର ସୁନାମ ବଢ଼ୁଛି  । ଏହି କେତେଦିନ ତଳେ ବ୍ୟାଡ଼ମିଂଟନ ଖେଳାଳି କିଦାମ୍ବି ଶ୍ରୀକାନ୍ତ ଇଣ୍ଡୋନେସିଆ ଓପନ ଜିତି ଦେଶର ସୁନାମ ବଢ଼ାଇଛନ୍ତି  । ଏହି ଉପଲବ୍ଧି ପାଇଁ ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ତଥା ତାଙ୍କର କୋଚ୍ ଙ୍କୁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି  । ମୋତେ କିଛିଦିନ ପୂର୍ବେ ଆଥଲେଟ୍ ପି.ଟି. ଉଷାଙ୍କର "Usha School of Athletics" ର "Synthetic Track" ଉଦ୍ଘାଟନୀ ଉତ୍ସବରେ ସାମିଲ ହେବାର ଅବସର ମିଳିଥିଲା  । ଆମେ ଖେଳକୁ ଯେତେ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବା, ତାହା କ୍ରୀଡା ଆଉ କ୍ରୀଡା ଉତ୍ସାହ ନେଇ ଆସିବ  । ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱର ବିକାଶରେ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ଖେଳର ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ରହିଛି  । ସାମଗ୍ରିକ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ ବିକାଶ କ୍ଷେତ୍ରରେ ମଧ୍ୟ ଖେଳର ମାହାତ୍ମ୍ୟ ରହିଛି  । ଦେଶରେ ପ୍ରତିଭାର ଅଭାବ ନାହିଁ, ଯଦି ଆମ ପରିବାରରେ ପିଲାଙ୍କର ଖେଳପ୍ରତି ଆଗ୍ରହ ଅଛି, ତେବେ ସେମାନଙ୍କୁ ସୁଯୋଗ ଦିଆଯିବା ଉଚିତ  । ସେମାନଙ୍କୁ ଖେଳପଡ଼ିଆରୁ ଉଠାଇ ଆଣି, କୋଠରୀରେ ବନ୍ଦ କରି ପାଠ ପଢ଼ିବାକୁ ବାଧ୍ୟ କରିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ  । ସେମାନେ ପଢ଼ନ୍ତୁ, ସେଥିରେ ବି ଉନ୍ନତି କରନ୍ତୁ  । କିନ୍ତୁ ଯଦି ଖେଳରେ ବି ସେମାନଙ୍କ ସାମର୍ଥ୍ୟ ରହିଛି, ଆଗ୍ରହ ରହିଛି, ତେବେ ସ୍କୁଲ, କଲେଜ, ପରିବାର, ଆଖପାଖର ଲୋକ ସମସ୍ତେ ଏଥିପ୍ରତି ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେବା ଉଚିତ  । ସେମାନଙ୍କୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବା ଉଚିତ  । ଆଗାମୀ ଅଲମ୍ପିକ୍ ଖେଳ ପାଇଁ ସମସ୍ତେ ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖିବା ଉଚିତ  ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ବର୍ଷାଋତୁ, ଲଗାତାର ଉତ୍ସବର ପରିବେଶ, ଏ ସମୟର ଅନୁଭୂତିରେ ଏକ ନୂତନତ୍ୱ ଥାଏ  । ମୁଁ ପୁଣିଥରେ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜଣାଉଛି  । ଆଗାମୀ "ମନ୍ କି ବାତ୍”ରେ ପୁଣି କିଛି ନୂଆ କଥା କହିବି  । ନମସ୍କାର  ।

**********

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ନମସ୍କାର । ଏ ବର୍ଷ ଯେଭଳି ଗରମ ପଡ଼ିଛି ହୁଏତ ଆମେ ଭୁଲିପାରିବା ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ବର୍ଷାକୁ ଅପେକ୍ଷା କରାଯାଇଛି । ଆଜି ମୁଁ ଆପଣମାନଙ୍କ ସହ କଥା ହେଲା ବେଳକୁ ପବିତ୍ର ରମଜାନ୍ ମାସ ଆରମ୍ଭ ହୋଇସାରିଛି । ପବିତ୍ର ରମଜାନ୍ ମାସର ଆଗମନ ପାଇଁ ମୁଁ ଭାରତ ଏବଂ ସାରା ବିଶ୍ୱର ଲୋକମାନଙ୍କୁ, ବିଶେଷ କରି ବିଶ୍ୱର ମୁସଲମାନ ସମୁଦାୟକୁ ହାର୍ଦ୍ଦିକ ଶୁଭକାମନା ଜଣାଉଛି । ରମଜାନରେ ପ୍ରାର୍ଥନା, ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକତା ଓ ଦାନକୁ ଯଥେଷ୍ଟ ମହତ୍ୱ ଦିଆଯାଇଥାଏ । ଆମେ ଭାରତବାସୀ ବହୁତ ଭାଗ୍ୟବାନ, କାରଣ ଆମର ପୂର୍ବଜମାନେ ଏପରି ପରମ୍ପରା ସୃଷ୍ଟି କରିଯାଇଛନ୍ତି ଯେଉଁଥିପାଇଁ ଆମେ ଗର୍ବ କରିପାରିବା । ଆମ 125 କୋଟି ଦେଶବାସୀଙ୍କ ପାଇଁ ଗର୍ବର କଥା ଯେ ବିଶ୍ୱର ସମସ୍ତ ସମ୍ପ୍ରଦାୟ ଭାରତରେ ବାସ କରନ୍ତି । ଆମ ଦେଶ ଏକ ଏଭଳି ଦେଶ ଯେଉଁଠି ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ ବିଶ୍ୱାସ କଲା ଲୋକ ବି ଅଛନ୍ତି ତଥା ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ ନ ମାନୁଥିବା ଲୋକ ମଧ୍ୟ ଅଛନ୍ତି । ଏ ଦେଶରେ ମୂର୍ତ୍ତିପୂଜା କରୁଥିବା ଲୋକ ତଥା ମୂର୍ତ୍ତିପୂଜାକୁ ବିରୋଧ କରୁଥିବା ଲୋକ ବି ଅଛନ୍ତି । ସମସ୍ତ ବିଚାରଧାରା, ସବୁ ପ୍ରକାରର ପୂଜାପଦ୍ଧତି, ବିଭିନ୍ନ ପରମ୍ପରାକୁ ଆପଣେଇ ନେଇ ବଂଚିରହିବାର କଳା ଏଠି ବିଦ୍ୟମାନ । ଅନ୍ତତଃ ଧର୍ମ ହେଉ, ସମ୍ପ୍ରଦାୟ ହେଉ, ବିଚାରଧାରା ହେଉ ବା ପରମ୍ପରା ହେଉ – ଏସବୁ ଆମକୁ ଶାନ୍ତି ଏକତା ଓ ସଦ୍ଭାବନାର ବାର୍ତ୍ତା ଦେଇଥାନ୍ତି । ଏହି ପବିତ୍ର ରମଜାନ୍ ମାସ ଶାନ୍ତି, ଏକତା ଓ ସଦ୍ଭାବନାର ମାର୍ଗକୁ ପ୍ରଶସ୍ତ କରିବ । ମୁଁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ପୁଣିଥରେ ଶୁଭକାମନା ଜଣାଉଛି ।

ଗତଥର ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ମନର କଥା କହିଥିଲି ସେତେବେଳେ ମୁଁ ଗୋଟିଏ କଥା କହିଥିଲି – ବିଶେଷକରି ଯୁବପିଢ଼ୀଙ୍କୁ କହିଥିଲି କି କିଛି ନୂଆକଥା କରନ୍ତୁ, Comfort Zoneରୁ ବାହାରକୁ ଆସନ୍ତୁ, ନୂଆ ଅନୁଭବ ସୃଷ୍ଟି କରନ୍ତୁ । ଜୀବନ ଜୀଇଁବାର କଳା ଶିଖିବା, ଟିକେ Risk ନେବା, କଠିନ ପରିସ୍ଥିତିକୁ ସାମନା କରିବା ପାଇଁ ଏହି ବୟସ ହିଁ ଉପଯୁକ୍ତ । ବଡ଼ ଖୁସିର କଥା ବହୁତ ଲୋକ ମୋତେ ଅଭିମତ (feedback) ଦେଇଛନ୍ତି । ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଭାବରେ ମୋତେ ନିଜର କଥା କହିବାକୁ ପ୍ରାୟ ସମସ୍ତେ ପ୍ରୟାସ କରିଛନ୍ତି । ମୁଁ ତ ସବୁଗୁଡ଼ିକୁ ପଢ଼ିପାରି ନାହିଁ, ସମସ୍ତଙ୍କ ବାର୍ତାକୁ ଶୁଣିବିପାରିନି ବହୁତଗୁଡ଼ିଏ କଥା ଆସିଥିଲା । କିନ୍ତୁ ମୁଁ ମୋଟାମୋଟି ଭାବରେ ଯାହା ଦେଖିଲି – କେହି ସଙ୍ଗୀତ ଶିଖିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଛି ତ କେହି ନୂତନ ବାଦ୍ୟଯନ୍ତ୍ରରେ ହାତ ରଖିଛି । କିଛି ଲୋକ You Tube ମାଧ୍ୟମରେ ନୂଆ କଥା ଶିଖିବାର ଚେଷ୍ଟା କରିଛନ୍ତି । କେତେକ ନୂଆ ଭାଷା ଶିଖିବାକୁ ପ୍ରୟାସ କରିଛନ୍ତି, କେହି କେହି ରୋଷେଇ ଶିଖିବା ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି, ନାଚ ଶିଖିବା, Drama ଶିଖିବା ଏମିତି କେତେ କ'ଣ । କେତେକ ତ ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ ସେମାନେ କବିତା ଲେଖିବା ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି । ପ୍ରକୃତିକୁ ଜାଣିବା, ବୁଝିବା ଦିଗରେ ମଧ୍ୟ କେତେକ ଉଦ୍ୟମ କରିଛନ୍ତି । ମୋତେ ବହୁତ ଖୁସି ଲାଗିଲା – ଗୋଟିଏ ଫୋନକଲ୍ ତ ମୁଁ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ବି ଶୁଣାଇବାକୁ ଚାହେଁ –

"ଦୀକ୍ଷା କାତ୍ୟାଲ୍ କହୁଛି । ମୋର ପଢ଼ିବା ଅଭ୍ୟାସ ପ୍ରାୟ ଛାଡ଼ିଯାଇଥିଲା । ମୁଁ ସ୍ଥିର କଲି ଏ ଛୁଟିରେ ମୁଁ ନିଶ୍ଚୟ ପଢ଼ିବି । ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମ ବିଷୟରେ ପଢ଼ିବା ଆରମ୍ଭ କଲି – ଭାରତକୁ ସ୍ୱାଧୀନତା ଆଣିବା ପାଇଁ କେତେ କଠିନ ସଂଗ୍ରାମ କରିବାକୁ ପଡ଼ିଛି, କେତେ ବଳିଦାନ ଦେବାକୁ ପଡ଼ିଛି ଆଉ କେତେ ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମୀ ବର୍ଷ ବର୍ଷ ଧରି ଜେଲ ଭୋଗିଛନ୍ତି ସେକଥା ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲି । ଭଗତ ସିଂହ, ଖୁବ୍ କମ୍ ବୟସରେ ଯିଏ ଦେଶ ପାଇଁ ଯଥେଷ୍ଟ କିଛି କରିଯାଇଛନ୍ତି ତାଙ୍କ କଥାରୁ ମୋତେ ଅନେକ ପ୍ରେରଣା ମିଳିଛି । ତେଣୁ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ନିବେଦନ କରୁଛି ଯେ ଏ ବିଷୟରେ ଆଜିର ପିଢ଼ିକୁ ଆପଣ କିଛି ବାର୍ତ୍ତା ଦିଅନ୍ତୁ ।''

ମୁଁ ଖୁସି ଯେ ଦେଶର ଯୁବପିଢ଼ି ଆମ ଇତିହାସ, ଆମର ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମୀ ଆଉ ଏ ଦେଶ ପାଇଁ ବଳିଦାନ ଦେଇଥିବା ଲୋକମାନଙ୍କ ବିଷୟରେ ଜାଣିବାକୁ ଆଗ୍ରହ ପ୍ରକାଶ କରୁଛନ୍ତି । ଅଗଣିତ ମହାପୁରୁଷ ଜେଲରେ ତାଙ୍କର ଯୁବାବସ୍ଥା କଟେଇ ଦେଲେ, କେତେ ନବଯୁବକ ଫାଶିଖୁଂଟରେ ଝୁଲିଗଲେ, ସେମାନେ କେତେ କ'ଣ ନ ସହିଲେ – ତା'ର ଫଳସ୍ୱରୂପ ଆଜି ଆମେ ଭାରତର ସ୍ୱାଧୀନତାକୁ ଉପଭୋଗ କରୁଛେ । ଗୋଟିଏ କଥା ଆମେମାନେ ଦେଖିପାରିବା ଯେ ଯେଉଁ ମହାପୁରୁଷମାନେ ଜେଲରେ ସମୟ କାଟିଲେ, ସେମାନେ ଲିଖନ ଓ ଅଧ୍ୟୟନ କ୍ଷେତ୍ରରେ ବହୁତ ବଡ଼ କାମ କରିଗଲେ । ତାଙ୍କର ଲେଖାଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟ ଭାରତର ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମରେ ବିଶେଷ ସହାୟକ ହୋଇଥିଲା ।

ବହୁତ ବର୍ଷ ତଳେ ମୁଁ ଆଣ୍ଡାମାନ ନିକୋବର ଯାଇଥିଲି । ସେଲ୍ୟୁଲାର ଜେଲ ଦେଖିବାକୁ ଯାଇଥିଲି । ଆଜି ହେଉଛି ବୀର ସାବରକରଙ୍କ ଜୟନ୍ତୀ । ବୀର ସାବରକର୍ ଜେଲରେ ଥିଲାବେଳେ "ମାଝି ଜନ୍ମଠେ'' ନାମକ ପୁସ୍ତକ ରଚନା କରିଥିଲେ । କବିତା ବି ଲେଖୁଥିଲେ, ଜେଲର କାନ୍ଥରେ କବିତା ଲେଖୁଥିଲେ । ଗୋଟିଏ ଛୋଟ କୋଠରୀ ଭିତରେ ତାଙ୍କୁ ବନ୍ଦକରି ରଖାଯାଇଥିଲା । ସେହି ଦେଶପ୍ରେମୀମାନେ କେତେ ଯାତନା ଭୋଗିଥିବେ । ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ବୀର ସାବରକରଙ୍କ ""ମାଝି ଜନ୍ମଠେ'' ପୁସ୍ତକ ପଢ଼ିଲି, ମୋର ସେଲ୍ୟୁଲାର ଜେଲ୍ ଦେଖିବାର ପ୍ରବଳ ଇଚ୍ଛା ହେଲା । ସେଠି ଗୋଟିଏ ଆଲୋକ ଓ ଧ୍ୱନି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ (Light and Sound Show) ହୁଏ, କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମଟି ବଡ଼ ହୃଦୟସ୍ପର୍ଶୀ ହୁଏ । ହିନ୍ଦୁସ୍ଥାନର କୌଣସି ଏମିତି ରାଜ୍ୟ ନାହିଁ, କୌଣସି ଭାଷା ନ ଥିବ ଯେଉଁ ଭାଷାର ଲୋକ ସ୍ୱାଧୀନତା ପାଇଁ କଳାପାଣି ସଜା ପାଇ ଆଣ୍ଡାମାନର ସେଲ୍ୟୁଲାର ଜେଲ୍ ରେ ଜୀବନ କଟାଇନାହିଁ । ସମସ୍ତ ଭାଷାଭାଷୀ, ସମସ୍ତ ପ୍ରଦେଶ ଆଉ ସବୁ ପିଢ଼ିର ଲୋକମାନେ କଳାପାଣିର ଜେଲ୍ ଯନ୍ତ୍ରଣା ସହିଥିଲେ । ଆଜି ବୀର ସାବରକରଙ୍କ ଜନ୍ମଦିନ । ମୁଁ ଦେଶର ଯୁବ ସମୁଦାୟକୁ କହିବାକୁ ଚାହେଁ ଯେ ଆମକୁ ଯେଉଁ ସ୍ୱାଧୀନତା ମିଳିଛି ତା'ପାଇଁ ଲୋକମାନେ କେତେ କଷ୍ଟ ସ୍ୱୀକାର କରିଛନ୍ତି, କେତେ ଯାତନା ସହିଛନ୍ତି, ଆପଣ ଯଦି ସେଲ୍ୟୁଲାର ଜେଲ୍ ଦେଖିବେ ଜାଣିପାରିବେ । ଆଉ ଏକଥା ବି ଜାଣିପାରିବେ ତାକୁ କାହିଁକି କଳାପାଣି ବୋଲି କୁହାଯାଏ । ସେଲ୍ୟୁଲାର ଜେଲ ଆମ ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମର ତୀର୍ଥକ୍ଷେତ୍ର । ସୁଯୋଗ ମିଳିଲେ ନିଶ୍ଚୟ ଯାଇ ଦେଖନ୍ତୁ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଜୁନ୍ ମାସ 5 ତାରିଖ, ମାସର ପ୍ରଥମ ସୋମବାର ପଡ଼ୁଛି । ଏମିତି ତ ଏହା ଏକ ସାଧାରଣ କଥା କିନ୍ତୁ ଜୁନ 5 ତାରିଖର ଏକ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ମହତ୍ୱ ହେଲା ଏହି ଦିନକୁ "ବିଶ୍ୱ ପରିବେଶ ଦିବସ' ଭାବରେ ପାଳନ କରାଯାଉଛି । ଏ ବର୍ଷ ପାଇଁ ମିଳିତ ଜାତିସଂଘ ଏକ ବିଷୟବସ୍ତୁ (Theme) ରଖିଛନ୍ତି – ‘Connecting People to Nature’,- ଲୋକମାନଙ୍କୁ ପ୍ରକୃତି ସହ ଯୋଡ଼ିବା । ଅନ୍ୟ ଶବ୍ଦରେ କହିଲେ back to basics । ପ୍ରକୃତି ସହିତ ଯୋଡ଼ିହେବା ବା ସଂଯୁକ୍ତ ହେବାର ଅର୍ଥ କ'ଣ? ମୋ ମତରେ ଏହା ହେଉଛି ନିଜେ ନିଜ ସହିତ ଯୋଡ଼ିହେବା । ପ୍ରକୃତି ସହିତ ଯୋଡ଼ିହେବାର ଅର୍ଥ ହେଲା – ଏକ ଶ୍ରେଷ୍ଠତର ବିଶ୍ୱକୁ ପ୍ରତିପାଳିତ କରିବା – ଏକଥାକୁ ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀଙ୍କଠାରୁ ଭଲଭାବରେ ଆଉ କିଏ କହିପାରେ । ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀ ଅନେକ ଥର କହିଛନ୍ତି "One must care about a world one will not see"-. ତା'ର ଅର୍ଥ ହେଲା ଆମେ ସେ ଦୁନିଆ ବିଷୟରେ ମଧ୍ୟ ଚିନ୍ତା କରିବା ଉଚିତ ଯାହାକୁ ଆମେ ଦେଖିପାରିବାନି । ଆମେ ତା'ର ଯତ୍ନ ନେବା ବି ଉଚିତ । ପ୍ରକୃତିର ଗୋଟିଏ ଶକ୍ତି ଅଛି, ଆପଣ ଅନୁଭବ କରିଥିବେ ଯେ - ଆପଣ ବହୁତ କ୍ଳାନ୍ତ ହୋଇଆସିଛନ୍ତି ଆଉ ଗୋଟିଏ ଗ୍ଲାସ ପାଣିରେ ମୁହଁ ଧୋଇଦେଲେ ଆପଣଙ୍କୁ ବହୁତ ଆରାମ ଲାଗେ । ଏକ ସତେଜତା ଆସିଯାଏ । ସେହିଭଳି ବହୁତ କ୍ଳାନ୍ତ ହୋଇଆସିଛନ୍ତି – ଘରର ଝରକା କବାଟ ଖୋଲିଦିଅନ୍ତୁ ଆଉ ତାଜା ପବନରେ ଟିକେ ନିଶ୍ୱାସ ପ୍ରଶ୍ୱାସ ନିଅନ୍ତୁ – ଗୋଟିଏ ନୂଆ ସତେଜତା ଓ ଚେତନା ଅନୁଭୂତ ହୁଏ । ଯେଉଁ ପଞ୍ଚଭୂତରେ ଶରୀର ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛି ଯେତେବେଳେ ସେହି ପଞ୍ଚଭୂତର ସଂସ୍ପର୍ଶରେ ଶରୀର ଆସେ ସେତେବେଳେ ଏକ ନୂତନ ଚେତନା ଆଉ ନୂତନ ଶକ୍ତିର ସଂଚାର ହୋଇଥାଏ । ଆମେ ସମସ୍ତେ ଏକଥା ଅନୁଭବ କରୁ କିନ୍ତୁ ତାକୁ ଗୋଟିଏ ସୂତ୍ରରେ ଗୁନ୍ଥିନଥାଉ । ୟା ପରେ ଆପଣ ଦେଖିବେ – ଯେତେବେଳେ ଆପଣ ପ୍ରାକୃତିକ ଅବସ୍ଥା ସହ ଜଡ଼ିତ ହେବେ ସେତେବେଳେ ଆପଣଙ୍କ ଭିତରେ ଏକ ନୂତନ ଚେତନା ଜାଗ୍ରତ ହେବ । ଏଥିପାଇଁ ଜୁନ୍ 5 ତାରିଖରେ ପ୍ରକୃତି ସହ ସଂଯୁକ୍ତ ହେବାର ଯେଉଁ ବିଶ୍ୱସ୍ତରୀୟ ଅଭିଯାନ ଆରମ୍ଭ ହେଉଛି ତାହା ଆମମାନଙ୍କର ନିଜର ଅଭିଯାନରେ ପରିଣତ ହେବା ଉଚିତ । ଆମ ପୂର୍ବପୁରୁଷମାନେ ଯେଉଁ ପରିବେଶର ରକ୍ଷା କରିଥିଲେ ତା'ର ଲାଭ ଆମମାନଙ୍କୁ ମିଳୁଛି । ଆଉ ଆମେ ଯଦି ପରିବେଶର ରକ୍ଷା କରିବା ତା'ହେଲେ ତାହା ଆମର ଆଗାମୀ ପିଢ଼ି ପାଇଁ ନିଶ୍ଚୟ ଲାଭଦାୟକ ହେବ । ବେଦରେ ପୃଥିବୀ ଆଉ ପରିବେଶକୁ ଶକ୍ତିର ମୂଳଉତ୍ସ ବୋଲି କୁହାଯାଇଛି । ବେଦରେ ଏହାର ବର୍ଣ୍ଣନ ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ । ଆଉ ଅଥର୍ବବେଦ ତ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ପରିବେଶ ବିଷୟରେ ମାର୍ଗଦର୍ଶକ ଗ୍ରନ୍ଥ ଯାହା ହଜାର ହଜାର ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ଲେଖାଯାଇଛି । ଏଠାରେ କୁହାଯାଇଛି – "ମାତା ଭୂମିଃ ପୁତ୍ରୋ ଅହଂ ପୃଥିବ୍ୟାଃ' । ବେଦରେ କୁହାଯାଇଛି ଆମଠାରେ ଯେଉଁ ପବିତ୍ରତା ଅଛି ତାହା ପୃଥିବୀ ଯୋଗୁଁ ସମ୍ଭବ ହୋଇଛି । ପୃଥିବୀ ଆମର ମାତା ଏବଂ ଆମେ ତା'ର ପୁତ୍ର ଅଟୁ । ଯଦି ଆମେ ଭଗବାନ ବୁଦ୍ଧଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବା ତେବେ ଦେଖିବା ଯେ ଭଗବାନ ବୁଦ୍ଧଙ୍କର ଜନ୍ମ, ଜ୍ଞାନପ୍ରାପ୍ତି ତଥା ମହାନିର୍ବାଣ ତିନୋଟି ଯାକ ଘଟଣା ତିନୋଟି ବୃକ୍ଷ ମୂଳରେ ହୋଇଥିଲା । ଆମ ଦେଶରେ ମଧ୍ୟ ଅନେକ ପର୍ବପର୍ବାଣୀ, ପୂଜା ପଦ୍ଧତି ଅଛି ଯେଉଁଠି ପ୍ରକୃତିର ପୂଜା ହୋଇଥାଏ । ଶିକ୍ଷିତ, ଅଶିକ୍ଷିତ, ସହରୀ, ଗ୍ରାମୀଣ ଅଥବା ବନବାସୀ ଆଦିବାସୀ-ସମାଜ ହେଉ ପ୍ରତ୍ୟେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ପ୍ରକୃତିର ପୂଜା ବା ପ୍ରକୃତି ପ୍ରେମ ଏକ ସହଜ ସାମାଜିକ ଜୀବନର ଅଙ୍ଗ ହୋଇରହିଛି । କିନ୍ତୁ ତାକୁ ଆଧୁନିକ ଶବ୍ଦରେ, ଆଧୁନିକ ତର୍କ ଦ୍ୱାରା, ଆଧୁନିକ ଜୀବନ ସହ ଯୋଡ଼ିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ଅଛି ।

ଆଜିକାଲି ମୋ ପାଖକୁ ରାଜ୍ୟଗୁଡ଼ିକରୁ ଖବର ଆସୁଛି । ପ୍ରାୟ ସବୁ ରାଜ୍ୟରେ ବର୍ଷା ଆସିବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ବୃକ୍ଷରୋପଣର ଗୋଟିଏ ବଡ଼ ଅଭିଯାନ ଆରମ୍ଭ ହେଉଛି । କୋଟି କୋଟି ସଂଖ୍ୟାରେ ଗଛ ଲଗାଯାଉଛି । ସ୍କୁଲର ପିଲାମାନେ ବି ସାମିଲ ହେଉଛନ୍ତି, ସାମାଜିକ ସଂଠଗନ, NGO ମାନେ ବି ଯୋଗ ଦେଉଛନ୍ତି । ସରକାର ନିଜେ ବି ପଦକ୍ଷେପ ନେଉଛନ୍ତି । ଆମେମାନେ ବି ଏ ବର୍ଷାଋତୁରେ ବୃକ୍ଷରୋପଣ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ଯୋଗଦାନ ଦେବା ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଜୁନ୍ 21 ତାରିଖ, ଆଜି ସାରା ବିଶ୍ୱରେ ଜୁନ୍ 21 ଏକ ଜଣାଶୁଣା ଦିନ ହୋଇଗଲାଣି । ସାରା ବିଶ୍ୱ ଏହାକୁ ବିଶ୍ୱ ଯୋଗ ଦିବସ ରୂପରେ ପାଳନ କରୁଛି । ଖୁବ୍ କମ୍ ଦିନ ଭିତରେ 21 ଜୁନ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ବିଶ୍ୱଯୋଗ ଦିବସ ବିଶ୍ୱର ସବୁ କୋଣରେ ପହଂଚିଗଲାଣି । ଗୋଟିଏ ଦିଗରେ ଅନେକ ବିଘଟନବାଦୀ ଶକ୍ତି ବିଶ୍ୱକୁ ନିଜର ବିକୃତ ରୂପ ଦେଖାଉଥିବା ବେଳେ ବିଶ୍ୱ ଯୋଗଦିବସ ବିଶ୍ୱକୁ ଭାରତର ଏକ ବହୁତ ବଡ଼ ଦାନ । ଆମେ ଯୋଗ ଦ୍ୱାରା ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱକୁ ଏକ ସୂତ୍ରରେ ବାନ୍ଧିବାକୁ ସକ୍ଷମ ହୋଇଛୁ । ଯୋଗ ଯେଉଁଭଳି ଭାବେ ଶରୀର, ମନ, ବୁଦ୍ଧି ଓ ଆତ୍ମାକୁ ଯୋଡ଼ିଥାଏ ସେହିଭଳି ଆଜି ବିଶ୍ୱକୁ ମଧ୍ୟ ଯୋଡ଼ିପାରିଛି । ଆମର ଆଜିକାର ଜୀବନଶୈଳୀ, ଧାଁ-ଦୌଡ଼, ବଢ଼ିଯାଉଥିବା ଉତ୍ତରଦାୟିତ୍ୱ ଆଦି ଯୋଗୁଁ ଚାପମୁକ୍ତ ଜୀବନଯାପନ ଅସମ୍ଭବ ହୋଇପଡ଼ୁଛି । ଏଣୁ ତେଣୁ ଔଷଧ ଖାଇ ଦିନ କଟେଇବାକୁ ପଡ଼ୁଛି । ଏଭଳି ସମୟରେ ଚାପମୁକ୍ତ ଜୀବନ ପାଇଁ ଯୋଗର ଅତି ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ରହିଛି । ଯୋଗ ଉତ୍ତମ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଏବଂ ଶାରୀରିକ ଦକ୍ଷତା ଉଭୟ ପାଇଁ ଗ୍ୟାରେଣ୍ଟି ଦେଇଥାଏ । ଯୋଗ କେବଳ ଗୋଟିଏ ବ୍ୟାୟାମ ନୁହେଁ । ଶରୀର, ମନ, ଆଚାର-ବିଚାରରେ ସୁସ୍ଥତାର ଏକ ଅର୍ନ୍ତଯାତ୍ରାକୁ ଅନୁଭବ କରିବା କେବଳ ଯୋଗ ଦ୍ୱାରା ସମ୍ଭବ । ଏଇ ଦୁଇଦିନ ଆଗରୁ ମୁଁ ଯୋଗଦିବସ ସମ୍ପର୍କରେ ବିଶ୍ୱର ସମସ୍ତ ସରକାର ଓ ନେତାମାନଙ୍କୁ ପତ୍ର ଲେଖିଛି ।

ବିଗତ ବର୍ଷ ମୁଁ ଯୋଗ ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ କେତେକ ପ୍ରତିଯୋଗିତା ଘୋଷଣା କରିଥିଲି କିଛି ପୁରସ୍କାର ମଧ୍ୟ ଘୋଷଣା କରିଛି । ଧୀରେ ଧୀରେ ସେ ଦିଗରେ କାମ ଆଗେଇ ଚାଲିବ । ମୋତେ ଗୋଟିଏ ପରାମର୍ଶ ମିଳିଛି ଏବଂ ଏହି ମୌଳିକ ପରାମର୍ଶ ଦେଇଥିବା ଲୋକଙ୍କୁ ମୁଁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି । ବଡ଼ କୌତୁହଳପୂର୍ଣ୍ଣ ପରାମର୍ଶ ।

ସେମାନେ କହିଲେ ଯେ ଏହା ତୃତୀୟ ଆନ୍ତର୍ଜାତିକ ଯୋଗ ଦିବସ ଏବଂ ମୋତେ କହିଲେ ଯେ ଆପଣ ଅପିଲ/ନିବେଦନ କରନ୍ତୁ ଯେ ଏଥର ତୃତୀୟ ଆନ୍ତର୍ଜାତିକ ଯୋଗ ଦିବସ ଦିନ ପରିବାରର ତିନି ପିଢ଼ି ଏକାଠି ଯୋଗ କରନ୍ତୁ । ଜେଜେ ବାପା – ଜେଜେ ମା' ହୁଅନ୍ତୁ କିମ୍ବା ଅଜା-ଆଈ ହୁଅନ୍ତୁ, ବାପା-ମାଆ ହୁଅନ୍ତୁ, ପୁଅ-ଝିଅ ହୁଅନ୍ତୁ, ତିନୋଟି ପିଢ଼ି ଏକା ସାଥିରେ ଯୋଗ କରନ୍ତୁ ଏବଂ ଏହାର ଫଟୋ ଅପଲୋଡ କରନ୍ତୁ । ଅତୀତ, ବର୍ତ୍ତମାନ ଏବଂ ଭବିଷ୍ୟତର ଗୋଟିଏ ଏଭଳି ସୁନ୍ଦର ସଂଯୋଗ ହେବ ଯେ, ଯୋଗକୁ ଗୋଟିଏ ନୂତନ ଦିଗ ମିଳିବ । ଏହି ପ୍ରସ୍ତାବ ପାଇଁ ମୁଁ ଧନ୍ୟବାଦ ଅର୍ପଣ କରୁଛି ଏବଂ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଅନୁଭବ କରୁଛି ଯେ ଆମେ ଯେମିତି Selfie with daughter ଅଭିଯାନ ଚଳାଇଥିଲୁ ଏବଂ ଏହାର ଯେମିତି ଏକ ଚିତାକର୍ଷକ ଅନୁଭୂତି ହୋଇଥିଲା, ସେହିପରି ଏହି ତିନି ପିଢ଼ି ଏକାଠି ଯୋଗ କରୁଥିବାର ଫଟୋଚିତ୍ର ମଧ୍ୟ ଦେଶ ଏବଂ ଦୁନିଆର ଲୋକଙ୍କ ମନରେ କୌତୁହଳ ଜାଗ୍ରତ କରିବ । ଏଭଳି ତିନିପିଢ଼ି ଏକାଠି ଯୋଗ କରୁଥିବାର ଫଟୋ ଆପଣ ନିଶ୍ଚୟ ମୋତେ NarendraModiApp କିମ୍ବା MyGov ମାଧ୍ୟମରେ ପଠାନ୍ତୁ । ଏସବୁ ଅତୀତ, ବର୍ତମାନ ଏବଂ ଭବିଷ୍ୟତର ଫଟୋ ହେବ, ଯାହା ଏକ ସୁନ୍ଦର ଭବିଷ୍ୟତର ଗ୍ୟାରେଣ୍ଟି ହେବ । ମୁଁ ଆପଣ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ନିମନ୍ତ୍ରିତ କରୁଛି । ଆନ୍ତର୍ଜାତିକ ଯୋଗ ଦିବସ ପୂର୍ବରୁ ଆମ ହାତରେ ପ୍ରାୟ ତିନି ସପ୍ତାହର ସମୟ ରହିଛି । ଆଜିଠାରୁ ହିଁ ଅଭ୍ୟାସ ଆରମ୍ଭ କରିଦିଅନ୍ତୁ । ମୁଁ ଜୁନ୍ 1 ତାରିଖରୁ twitter ରେ ପ୍ରତିଦିନ ଯୋଗ ସମ୍ପର୍କରେ କିଛି ନା କିଛି Post କରିବି, 21 ଜୁନ୍ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଲଗାତାର ଭାବରେ କରିଚାଲିବି, ଆପଣଙ୍କ ସହିତ share କରିବି । ଆପଣ ମଧ୍ୟ ଏହି ତିନି ସପ୍ତାହ କ୍ରମାଗତ ଭାବେ ଯୋଗ ସମ୍ପର୍କରେ ପ୍ରଚାର କରନ୍ତୁ । ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଏହା ସହ ଜଡ଼ିତ କରାନ୍ତୁ । କହିବାକୁ ଗଲେ ଏହା ଏକ ପ୍ରକାର Preventive Health Care ଆନ୍ଦୋଳନ । ଏଥିରେ ସାମିଲ ହେବାପାଇଁ ମୁଁ ଆପଣ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ନିମନ୍ତ୍ରିତ କରୁଛି ।

ଆପଣମାନେ ଯେବେଠାରୁ ମୋତେ ପ୍ରଧାନସେବକ ରୂପେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାର ଦାୟିତ୍ୱ ଦେଇଛନ୍ତି ଏବଂ ଅଗଷ୍ଟ 15 ଦିନ ପ୍ରଥମ ଥର ମୁଁ ଯେବେ ଲାଲକିଲ୍ଲାର ପ୍ରାଚୀର ଉପରୁ ଉଦ୍ବୋଧନ ଦେବାର ସୁଯୋଗ ପାଇଥିଲି ସେତେବେଳେ ମୁଁ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ସମ୍ପର୍କରେ କହିଥିଲି । ସେଦିନଠାରୁ ଆଜିପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଭାରତର ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନକୁ ମୁଁ ଯାତ୍ରା କରିଛି । ହେଲେ ମୁଁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିଛି ଯେ, କିଛି ଲୋକ ମୋଦୀ କ'ଣ କରୁଛନ୍ତି? ମୋଦୀ କେଉଁଠିକୁ ଯାଉଛନ୍ତି? ମୋଦୀ କ'ଣ କ'ଣ କଲେ? ଏସବୁ ସୂକ୍ଷ୍ମତାର ସହ ଅନୁଧ୍ୟାନ କରି ଏହାକୁ ଅନୁଗମନ (follow) କରନ୍ତି । ମୋ ପାଖକୁ ଗୋଟିଏ ଖୁବ୍ କୌତୁହଳଜନକ ଫୋନକଲ୍ ଆସିଲା, ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଏଭଳି ଚିନ୍ତା କରିନଥିଲି । କିନ୍ତୁ ସେ ଯେଉଁକଥା ଧରିଛନ୍ତି ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ ତାଙ୍କ ନିକଟରେ କୃତଜ୍ଞ । ଏହି ଫୋନ କଲ ଶୁଣିଲେ ଆପଣ ମଧ୍ୟ ଜାଣିପାରିବେ ।

"ପ୍ରଣାମ ମୋଦିଜୀ, ମୁଁ ନୈନା, ମୁମ୍ବାଇରୁ କହୁଛି । ମୋଦିଜୀ ଆଜିକାଲି ମୁଁ ସବୁବେଳେ TV ଏବଂ Social Media ରେ ଦେଖୁଛି - ଆପଣ ଯେଉଁଠିକୁ ଯାଉଛନ୍ତି ସେଠି ଲୋକମାନେ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଉପରେ ବିଶେଷ ଧ୍ୟାନ ଦେଉଛନ୍ତି । ମୁମ୍ବାଇ ହେଉ କିମ୍ବା ସୁରତ୍, ଆପଣଙ୍କ ଆହ୍ୱାନରେ ଲୋକେ ମିଳିତ ଭାବରେ ସ୍ୱଚ୍ଛତାକୁ ଗୋଟିଏ Mission ରୂପରେ ଗ୍ରହଣ କରିଛନ୍ତି । କେବଳ ବଡ଼ମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ନୁହେଁ, ପିଲାମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ବି ସ୍ୱଚ୍ଛତାକୁ ନେଇ ସଚେତନତା ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛି । ଅନେକଥର ବଡ଼ମାନେ ଅଳିଆ ପକାଇବା ବେଳେ ପିଲାମାନେ ସେମାନଙ୍କୁ ବାରଣ କରୁଥିବା ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଛି । କାଶୀର ଘାଟରୁ ଆପଣ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ସମ୍ପର୍କରେ ଯେଉଁ ପ୍ରଚାର ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ ତାହା ଆପଣଙ୍କ ପ୍ରେରଣା ଯୋଗୁଁ ଏକ ଆନ୍ଦୋଳନର ରୂପ ନେଇସାରିଛି ।''

ଆପଣଙ୍କ କଥା ଠିକ, ମୁଁ ଯେଉଁଆଡ଼େ ବି ଯାଉଛି, ସେଠି ସରକାରୀ କଳ ତ ସ୍ୱଚ୍ଛତା କାମ କରୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଆଜିକାଲି ସମାଜରେ ମଧ୍ୟ ସ୍ୱଚ୍ଛତାର ଏକ ଉତ୍ସବ ପାଲଟିଯାଉଛି । ମୋ ଗସ୍ତର ପାଂଚଦିନ, ସାତଦିନ, ଦଶଦିନ ଆଗରୁ ଯଥେଷ୍ଟ ମାତ୍ରାରେ ସଫେଇ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ କରାଯାଉଛି । ଗଣମାଧ୍ୟମ ମଧ୍ୟ ଏହାକୁ ଖୁବ୍ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଉଛି । କିଛିଦିନ ପୂର୍ବେ ମୁଁ ଗୁଜରାଟର କଚ୍ଛକୁ ଯାଇଥିଲି । ସେଠାରେ ବହୁତ ବଡ଼ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଅଭିଯାନ ଚାଲିଲା । ଏହାକୁ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିନଥିଲି । କିନ୍ତୁ ଏହି ଫୋନକଲ୍ ଆସିବା ପରେ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଭାବିଲି ଏବଂ ଲକ୍ଷ୍ୟକଲି ଯେ ଏକଥା ଠିକ୍ । ଏକଥା ଜାଣି ମୋତେ କେତେ ଖୁସି ଲାଗୁଛି ତାହା ଆପଣ କଳ୍ପନା କରିପାରୁଥିବେ ଏବଂ ସାରା ଦେଶ ମଧ୍ୟ ଏକଥାକୁ ସୁନ୍ଦର ଭାବରେ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରୁଛି । ମୋ ଗସ୍ତ ସହିତ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଜଡ଼ିତ ହୋଇଯାଇଛି ଏହାଠାରୁ ବଳି ଖୁସିର କଥା ମୋ' ପାଇଁ ଆଉ କ'ଣ ହୋଇପାରେ? ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ସ୍ୱାଗତ ପାଇଁ ଆଉ ଯାହାସବୁ ପ୍ରସ୍ତୁତି ଆବଶ୍ୟକ, ସେସବୁ ତ ହେବ କିନ୍ତୁ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ମୁଖ୍ୟ ପ୍ରସଙ୍ଗ ହେବ । ଏହା ଯେକୌଣସି ସ୍ୱଚ୍ଛତାପ୍ରେମୀଙ୍କ ପାଇଁ ଆନନ୍ଦଦାୟକ ଏବଂ ପ୍ରେରଣାଦାୟକ । ଏହି ସ୍ୱଚ୍ଛତା କାର୍ଯ୍ୟକୁ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଉଥିବା ସମସ୍ତଙ୍କୁ ମୁଁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି । କେହି ଜଣେ ମୋତେ ଗୋଟିଏ ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେଇଛନ୍ତି । ତାହା ବି ଏକ ମଜାଦାର ପ୍ରସ୍ତାବ । ମୁଁ ଜାଣିନି, ମୁଁ ଏହାକୁ କରିପାରିବି କି ନାହିଁ । ସେ କହିଛନ୍ତି ଯେ, ମୋଦିଜୀ ଏଥର ଆପଣ ନିଜ ଗସ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ସ୍ଥିର କରିବା ସମୟରେ ଆପଣଙ୍କୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରୁଥିବା ଲୋକଙ୍କୁ କହନ୍ତୁ, ଯେ ଭାଇ, ମୋତେ ଡାକିବାକୁ ହେଲେ ସ୍ୱଚ୍ଛତାର ସ୍ତର କିଭଳି ହେବା ଦରକାର? ଆପଣ କେତେ ଟନ୍ ଅଳିଆ ଆବର୍ଜନା ମୋତେ ଉପହାରରେ ଦେବେ? ଏହାକୁ ଭିତ୍ତିକରି ମୁଁ ମୋର ଗସ୍ତ ସମ୍ପର୍କରେ ନିଷ୍ପତ୍ତି ଗ୍ରହଣ କରିବି । ବିଚାର ବା Idea ଟି ଖୁବ ସୁନ୍ଦର କିନ୍ତୁ ମୋତେ ଚିନ୍ତା କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ । କିନ୍ତୁ ଏକଥା ଠିକ୍ ଯେ ଏହା ଏକ ଆନ୍ଦୋଳନରେ ପରିଣତ ହେବା ଉଚିତ ଯେ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ବସ୍ତୁ ଉପହାରରେ ଦେବା ଅପେକ୍ଷା ଏତେ ଟନ୍ ଅଳିଆ-ଆବର୍ଜନା ସଫା କରିଦେବାର ଉପହାର ଦେବା ଭଲ ହେବ । ଏହାଦ୍ୱାରା କେତେ ଲୋକଙ୍କୁ ଆମେ ରୋଗାକ୍ରାନ୍ତ ହେବାରୁ ରକ୍ଷା କରିପାରିବା । ଏହା କେତେ ବଡ଼ ମାନବିକତାର କାର୍ଯ୍ୟ ହେବ । ଗୋଟିଏ କଥା ମୁଁ ନିଶ୍ଚୟ କହିବି ଯେ, ଏହି ଅଳିଆ ଆବର୍ଜନାକୁ ଆମେ Waste ମନେ କରିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ, ଏହା ପ୍ରକୃତରେ ସମ୍ପଦ ବା Wealth, ଗୋଟିଏ ସାଧନ ବା Reasource । ଏହାକୁ କେବଳ ଅଳିଆ ଆବର୍ଜନା ରୂପରେ ଦେଖାଯିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ । ଥରେ ଏହି ଅଳିଆ ଆବର୍ଜନାକୁ ଆମେ ଯଦି ସମ୍ପଦ ମନେ କରିନେବା ତେବେ ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁ ପରିଚାଳନା ପାଇଁ ଅନେକ ନୂଆ ନୂଆ ଉପାୟ ଆମ ସମ୍ମୁଖକୁ ଆସିବ । Start up ସହିତ ଜଡ଼ିତ ଯୁବଗୋଷ୍ଠୀ ମଧ୍ୟ ନୂଆ ନୂଆ ଯୋଜନା ସହ ଆସିବେ । ନୂଆ ନୂଆ ଯନ୍ତ୍ରପାତି ନେଇ ଆସିବେ । ଭାରତ ସରକାର ରାଜ୍ୟ ସରକାରମାନଙ୍କ ସାହାଯ୍ୟ ସହ ସହରାଂଚଳର ଲୋକପ୍ରତିନିଧିମାନଙ୍କ ସହାୟତାରେ ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁ ପରିଚାଳନା ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ବଡ଼ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଭିଯାନ ଆରମ୍ଭ କରିବା ପାଇଁ ସ୍ଥିର କରିଛନ୍ତି । ଜୁନ୍ 5 ତାରିଖ, ବିଶ୍ୱ ପରିବେଶ ଦିନଠାରୁ ଦେଶର ପ୍ରାୟ 4,000 ସହରରେ କଠିନ ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁ ଓ ତରଳ ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁ ସଂଗ୍ରହ ପାଇଁ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ପାତ୍ର ଉପଲବ୍ଧ ହେବାକୁ ଯାଉଛି । ଦୁଇ ପ୍ରକାରର Dustbin ଉପଲବ୍ଧ ହେବ । ଗୋଟିଏ ସବୁଜ ରଙ୍ଗର, ଗୋଟିଏ ନୀଳ ରଙ୍ଗର । ଦୁଇ ପ୍ରକାରର ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁ ବାହାରେ, ଗୋଟିଏ କଠିନ ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁ, ଆଉ ଗୋଟିଏ ତରଳ ବା ଓଦାଳିଆ ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁ । ଯଦି ଆମେ ଟିକିଏ ଶୃଙ୍ଖଳା ଅନୁସରଣ କରିବା ଏବଂ ଏହି 4,000 ସହରରେ ଉପଲବ୍ଧ ହେବାକୁ ଥିବା ଏହି Dustbin ଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟରୁ ଜଳୀୟଅଂଶ ଥିବା ଅଳିଆ ସବୁଜ Dustbin ରେ ଏବଂ ଶୁଖିଲା ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁ ନୀଳରଙ୍ଗର Dustbin ରେ ପକାଇବା, ଯେମିତିକି ରୋଷେଇ ଘରୁ ବାହାରୁଥିବା ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁ, ପନିପରିବା ଚୋପା, ବଳକା ଖାଦ୍ୟପଦାର୍ଥ, ଅଣ୍ଡା ଖୋଳପା, ଗଛପତ୍ର ଆଦି ଏସବୁ ଜଳୀୟଅଂଶଯୁକ୍ତ ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁ । ତେଣୁ ଏସବୁ ସବୁଜ ରଙ୍ଗର Dustbin ରେ ପକାଇବା । ଏଗୁଡ଼ିକ ଏଭଳି ପଦାର୍ଥ ଯାହା କୃଷିକ୍ଷେତ୍ରରେ କାମରେ ଲାଗେ । କୃଷିକ୍ଷେତ୍ରର ରଙ୍ଗ ସବୁଜ, କେବଳ ସେତିକି ମନେ ରଖିଲେ ସବୁଜ Dustbin ରେ କ'ଣ ସବୁ ପକାଇବେ ତାହା ମନେ ରହିଯିବ । ଅନ୍ୟ ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁ ସବୁ ହେଲା ଅଦରକାରୀ କାଗଜ, କାର୍ଡବୋର୍ଡ, ଲୁହା, କାଚ, ଲୁଗାପଟା, ପ୍ଲାଷ୍ଟିକ, ପଲିଥିନ, ଭଙ୍ଗା ଡବା, ରବର, ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଧାତୁ, ଏମିତି ଅନେକ କିଛି । ଏସବୁ ପ୍ରାୟତଃ ଶୁଖିଲା ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁ, ଯାହାକୁ ମେସିନ ସାହାଯ୍ୟରେ ପୁନଃପ୍ରକ୍ରିୟାକରଣ ବା Recycle କରିବାକୁ ପଡ଼ିଥାଏ । ଅନ୍ୟଥା ଏହା କେବେହେଲେ କାମରେ ଲାଗେନାହିଁ । ଏସବୁ ନୀଳରଙ୍ଗର Dustbin ରେ ପକାଇବାକୁ ଅଛି । ଆମେ ଗୋଟିଏ ଅଭ୍ୟାସ ବା ମାର୍ଜିତ ସଂସ୍କୃତି ସୃଷ୍ଟି କରିପାରିବା ବୋଲି ମୋର ବିଶ୍ୱାସ । ସ୍ୱଚ୍ଛତା ପାଇଁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଥର ଆମକୁ ନୂଆ ନୂଆ ପଦକ୍ଷେପ ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ । ତେବେ ଯାଇ ଆମେ ଗାନ୍ଧିଜୀ ଯେଉଁ ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖୁଥିଲେ, ସେହି ସ୍ୱଚ୍ଛତାର ସ୍ୱପ୍ନ ଆମେ ପୂରଣ କରିପାରିବା । ଆଜି ମୁଁ ଗର୍ବର ସହିତ ଗୋଟିଏ କଥା କହିବାକୁ ଚାହୁଁଛି ଯେ, ଜଣେ ମଣିଷ ଯଦି ମନରେ ସ୍ଥିର କରିନିଏ ତେବେ କେତେ ବଡ଼ ଜନ ଆନ୍ଦୋଳନ ସୃଷ୍ଟି କରିପାରିବ । ସ୍ୱଚ୍ଛତାର କାର୍ଯ୍ୟ ସେହିଭଳି । ବିଗତ ଦିନରେ ଗୋଟିଏ ଖବର ଆପଣମାନଙ୍କ କାନରେ ବାଜିଥିବ । ମୁମ୍ବାଇରେ ଅପରିଷ୍କାର ମନେ କରାଯାଉଥିବା ବର୍ସୋବା ବିଚ୍ ଆଜି ଏକ ସ୍ୱଚ୍ଛ ସୁନ୍ଦର ବର୍ସୋବା ବେଳାଭୂମିରେ ପରିଣତ ହୋଇଛି । ଏହା ହଠାତ୍ ହୋଇନି । ପ୍ରାୟ 80-90 ସପ୍ତାହ ଧରି ନାଗରିକମାନେ ଅନବରତ ପରିଶ୍ରମ କରି ଏହା ବର୍ସୋବା ବେଳାଭୂମିର କାୟାକଳ୍ପ କରିଦେଇଛନ୍ତି । ହଜାର ହଜାର ଟନ୍ ଅଳିଆ-ଆବର୍ଜନା ବାହାର କରାଗଲା । ତେବେ ଯାଇ ଆଜି ବର୍ସୋବା ବେଳାଭୂମି ନିର୍ମଳ ଏବଂ ସୁନ୍ଦର ହୋଇପାରିଲା । ଏହାର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଦାୟିତ୍ୱ ବର୍ସୋବା ରେସିଡେନ୍ସ ଭଲ୍ୟୁଣ୍ଟିଅର (VRV)ର ସଭ୍ୟମାନେ ତୁଲାଇଥିଲେ । ଜଣେ ଭଦ୍ରବ୍ୟକ୍ତି ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଅଫରୋଜ ଶାହ ଅକ୍ଟୋବର 2015ରୁ ମନପ୍ରାଣ ଦେଇ ଏହି କାମରେ ଲାଗିଲେ । ଧୀରେ ଧୀରେ ଲୋକେ ତାଙ୍କୁ ସହଯୋଗ କରିବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲେ ଏବଂ ଏହା ଏକ ଜନଆନ୍ଦୋଳନରେ ପରିଣତ ହେଲା ଏବଂ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟ ପାଇଁ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଅଫରୋଜ ଶାହଙ୍କୁ United Nations Environment Programme (UNEP), ତାଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ ବହୁତ ବଡ଼ ପୁରସ୍କାର ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି । Champions of the Earth Award - ଏହି ପୁରସ୍କାର ପାଇବାରେ ସେ ପ୍ରଥମ ଭାରତୀୟ ହୋଇପାରିଛନ୍ତି । ମୁଁ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଅଫରୋଜ ଶାହଙ୍କୁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି, ଏହି ଆନ୍ଦୋଳନକୁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି । ସେ ଯେଭଳି ଭାବରେ ଜନ-ଏକତ୍ରୀକରଣ କାର୍ଯ୍ୟକରି ଏହି ଅଂଚଳର ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଏକାଠି କରି ଏହାକୁ ଜନ ଆନ୍ଦୋଳନରେ ପରିଣତ କଲେ ତାହା ଏକ ପ୍ରେରଣାଦାୟୀ ଉଦାହରଣ ।

ଭାଇ ଓ ଭଉଣୀମାନେ, ଆଜି ମୁଁ ଆଉ ଗୋଟିଏ ଆନନ୍ଦର କଥା ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଜଣାଇବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ସ୍ୱଚ୍ଛ ଭାରତ ଅଭିଯାନ ପ୍ରସଙ୍ଗରେ ଜାମ୍ମୁ-କାଶ୍ମୀରର ରିୟାସୀ ବ୍ଲକ । ମୋତେ ସୂଚନା ଦିଆଯାଇଛି ଯେ, ରିୟାସୀ ବ୍ଲକ ଙକ୍ଟ୍ରରଦ୍ଭ ଊରଲବମବଗ୍ଧସକ୍ଟଦ୍ଭ ୠକ୍ସରର ଅର୍ଥାତ୍ ଖୋଲାରେ ଶୌଚମୁକ୍ତ ହୋଇଯାଇଛି । ମୁଁ ରିୟାସୀ ବ୍ଲକର ସମସ୍ତ ନାଗରିକଙ୍କୁ, ସେଠାକାର ପ୍ରଶାସକମାନଙ୍କୁ, ଜାମ୍ମୁ-କାଶ୍ମୀର ଏହି ଉତମ ଉଦାହରଣ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିଥିବା ଯୋଗୁଁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି । ଆଉ ମଧ୍ୟ ମୋତେ ସୂଚନା ଦିଆଯାଇଛି ଯେ, ଏହି ସମଗ୍ର ଆନେ୍ଦାଳନର ପ୍ରମୁଖ ନେତୃତ୍ୱ ଗ୍ରହଣ କଲେ ସ୍ଥାନୀୟ ମହିଳାମାନେ । ସଚେତନତା ସୃଷ୍ଟି ପାଇଁ ସେମାନେ ମଶାଲ ଶୋଭାଯାତ୍ରା ବାହାର କଲେ । ଘର-ଘର, ସାହି ସାହି ବୁଲି ସେମାନେ ଲୋକଙ୍କୁ ପ୍ରେରିତ କଲେ । ମୁଁ ସେହି ମା'-ଭଉଣୀମାନଙ୍କୁ ହାର୍ଦ୍ଦିକ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଇବା ସହ ସେଠାକାର ପ୍ରଶସକମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି ଯେଉଁମାନେ ଜାମ୍ମୁ କାଶ୍ମୀର ମାଟିରେ ଗୋଟିଏ ବ୍ଲକକୁ Open Defacation Free କରିଦେଇ ଗୋଟିଏ ଉତ୍ତମ ଶୁଭାରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଗତ ପନ୍ଦର ଦିନ ବା ମାସେ ହେବ, ଅନବରତ ଭାବେ ଖବରକାଗଜ ହେଉ, ଟିଭି ଚ୍ୟାନେଲ ହେଉ, Social Media ହେଉ ସବୁଠି ବର୍ତ୍ତମାନର ସରକାରଙ୍କ 3 ବର୍ଷର କାର୍ଯ୍ୟକାଳର ହିସାବ ନିକାଶ ଚାଲିଛି । 3 ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ଆପଣ ମୋତେ ପ୍ରଧାନସେବକର ଦାୟିତ୍ୱ ଅର୍ପଣ କରିଥିଲେ । ଅନେକଗୁଡ଼ିଏ ସର୍ଭେ ହୋଇଛି, ଅନେକଗୁଡ଼ିଏ ଜନମତ ସର୍ଭେ ବା Opinion Poll ଆସିଛି । ମୁଁ ଏହି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରକ୍ରିୟାକୁ ଏକ ସୁସ୍ଥ ସଂକେତ ରୂପରେ ଦେଖୁଛି । ଏହି 3 ବର୍ଷର କାର୍ଯ୍ୟକାଳକୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦିଗରୁ ପରୀକ୍ଷା କରାଯାଇଛି । ସମାଜର ପ୍ରତ୍ୟେକ ବର୍ଗର ଲୋକ ଏହାକୁ ବିଶ୍ଳେଷଣ କରିଛନ୍ତି । ଗଣତନ୍ତ୍ରରେ ଏହା ଏକ ଉତ୍ତମ ପ୍ରକ୍ରିୟା । ମୋର ସ୍ପଷ୍ଟ ମତ ଯେ, ଗଣତନ୍ତ୍ରରେ ସରକାରମାନେ ଉତ୍ତରଦାୟୀ ହେବା ଉଚିତ୍ । ଜନସାଧାରଣଙ୍କୁ ନିଜର କାର୍ଯ୍ୟକଳାପର ହିସାବ ଦେବା ଉଚିତ । ମୁଁ ସେହି ସମସ୍ତ ଲୋକଙ୍କୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଅର୍ପଣ କରୁଛି, ଯେଉଁମାନେ ସମୟ ବାହାର କରି, ଆମର କାର୍ଯ୍ୟର ଗଭୀରତା ସହ ସମୀକ୍ଷା କଲେ । କେଉଁଠି ପ୍ରଶଂସା ହେଲା, କେଉଁଠି ସମର୍ଥନ ମିଳିଲା, କେଉଁଠି ଦୋଷ-ତ୍ରୁଟି ବାହାର କରାଗଲା, ମୁଁ ଏସବୁ କଥାକୁ ଖୁବ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ମନେ କରୁଛି । ମୁଁ ସେମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଉଛି ଯେଉଁମାନେ ସମାଲୋଚନାମୂଳକ ଏବଂ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ମତାମତ ଦେଇଛନ୍ତି । ଦୋଷତ୍ରୁଟି ଜଣାପଡ଼ିଲେ ଏସବୁକୁ ସୁଧାରିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳେ । ଭଲକଥା ହେଉ କିମ୍ବା ମନ୍ଦକଥା ହେଉ ସେଥିରୁ ହିଁ ଶିଖିବାକୁ ପଡ଼ିବ, ତାକୁ ହିଁ ପାଥେୟ କରି ଅଗ୍ରସର ହେବାକୁ ପଡ଼ିବ । ଗଠନମୂଳକ ସମାଲୋଚନା ଗଣତନ୍ତ୍ରକୁ ଶକ୍ତି ପ୍ରଦାନ କରିଥାଏ । ଏକ ସଚେତନ ରାଷ୍ଟ୍ର ପାଇଁ, ଏକ ଚୈତନ୍ୟପୂର୍ଣ୍ଣ ରାଷ୍ଟ୍ର ପାଇଁ ଏହି ମନ୍ଥନ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଆବଶ୍ୟକ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଆପଣମାନଙ୍କ ଭଳି ଜଣେ ସାମାନ୍ୟ ନାଗରିକ ଏବଂ ସାମାନ୍ୟ ନାଗରିକ ଭାବରେ ପ୍ରତି ଭଲ-ମନ୍ଦ କଥାର ପ୍ରଭାବ ମୋ ଉପରେ ମଧ୍ୟ ଠିକ୍ ସେହିଭଳି ପଡ଼େ ଯେମିତିକି କୌଣସି ସାଧାରଣ ନାଗରିକର ମନ ଉପରେ ପଡ଼େ । "ମନ୍ କି ବାତ୍''କୁ କେହି ଏକତରଫା ବାର୍ତ୍ତାଳାପ ରୂପରେ ଦେଖୁଛନ୍ତି । କିଛି ଲୋକ ରାଜନୈତିକ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ ଏହାର ସମାଲୋଚନା ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଏତେ ଦୀର୍ଘ ଅନୁଭୂତି ପରେ ମୁଁ ଅନୁଭବ କରୁଛି ଯେ, ମୁଁ ଯେତେବେଳେ "ମନ୍ କି ବାତ୍'' ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲି ସେତେବେଳେ ମୁଁ ଭାବିନଥିଲି ଏହି ମନ୍ କି ବାତ୍ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ମୋତେ ଭାରତର ପ୍ରତ୍ୟେକ ପରିବାରର ଏକ ସଭ୍ୟ କରିଦେଇଛି । ଏମିତି ଲାଗୁଛି, ଯେମିତିକି ମୁଁ ପରିବାରର ଲୋକଙ୍କ ଗହଣରେ ଘର ମଧ୍ୟରେ ବସି ଘରର କଥା କହୁଛି । ଶହ ଶହ ପରିବାର ଏଭଳି କଥା ମୋତେ ଲେଖି ପଠାଇଛନ୍ତି । ଯାହା ମୁଁ କହିଲି ଯେ, ଜଣେ ସାମାନ୍ୟ ମାନବ ରୂପରେ ମୋ ମନ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଭାବିତ ହୋଇଥାଏ । ଦୁଇଦିନ ପୂର୍ବରୁ ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ଭବନରେ ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ମହୋଦୟ, ଉପରାଷ୍ଟ୍ରପତି ମହୋଦୟ, ବାଚସ୍ପତି ମହୋଦୟା, ସମସ୍ତେ ମନ୍ କି ବାତ୍ ର ଏକ ସମୀକ୍ଷା ପୁସ୍ତକ (Analytical Book) ଉନ୍ମୋଚନ କରିଛନ୍ତି । ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ଭାବରେ, ସାଧାରଣ ନାଗରିକ ଭାବରେ, ଏହି ଘଟଣା ମୋ ପାଇଁ ଉତ୍ସାହବର୍ଦ୍ଧକ । ଏତେ ବରିଷ୍ଠ ପଦ ଅଳଙ୍କୃତ କରିଥିବା ସତ୍ତ୍ୱେ ସମୟ ବାହାର କରି ମନ୍ କି ବାତ୍ କୁ ଏତେ ଗୁରୁତ୍ୱ ପ୍ରଦାନ କରିଥିବାରୁ ମୁଁ ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ମହୋଦୟ, ଉପରାଷ୍ଟ୍ରପତି ମହୋଦୟ, ବାଚସ୍ପତି ମହୋଦୟାଙ୍କ ପ୍ରତି କୃତଜ୍ଞତା ପ୍ରକାଶ କରୁଛି । ସେମାନେ ମନ୍ କି ବାତ୍ କୁ ଏକ ନୂତନ ଦିଗ ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି । ମୋର କିଛି ବନ୍ଧୁ ଯେତେବେଳେ ଏହି ମନ୍ କି ବାତ୍ ପୁସ୍ତକ ଉପରେ କାର୍ଯ୍ୟ ଚଳାଇଥିଲେ, ସେତେବେଳେ ମୋ ସହିତ ମଧ୍ୟ କିଛି ଆଲୋଚନା କରିଥିଲେ । କିଛିଦିନ ଆଗରୁ ଏ କଥା ଲୋକଲୋଚନକୁ ଆସିବା ସମୟରେ ମୁଁ ଆଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟାନ୍ୱିତ ହୋଇଗଲି । ଆବୁଧାବିରେ ରହୁଥିବା ଜଣେ କଳାକାର ହେଉଛନ୍ତି ଆକବର ସାହେବ୍ । ଆକବର ସାହେବ୍ ତାଙ୍କ ତରଫରୁ ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେଲେ ଯେ, ମନ୍ କି ବାତ୍ ରେ ଯେଉଁସବୁ ବିଷୟ ଉପରେ ଆଲୋଚନା ହୋଇଛି, ସେସବୁ ଉପରେ ସେ ନିଜ କଳା ମାଧ୍ୟମରେ ସ୍କେଚ (Sketch) ତିଆରି କରି ଦେବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି ଏବଂ ଟଙ୍କାଟିଏ ମଧ୍ୟ ନ ନେଇ, ନିଜର ସ୍ନେହର ପରିପ୍ରକାଶ ସ୍ୱରୂପ ଆକବର ସାହେବ ମନ୍ କି ବାତ୍ କୁ କଳାର ରୂପ ଦେଇଦେଲେ । ମୁଁ ଆକବର ସାହେବଙ୍କ ପ୍ରତି କୃତଜ୍ଞତା ଜ୍ଞାପନ କରୁଛି ।
ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଆର ଥରକୁ ଭେଟିବା ସମୟରେ ଦେଶର କୋଣ-ଅନୁକୋଣରେ ବର୍ଷାଋତୁ ଆସିଯାଇଥିବ । ଋତୁ ବଦଳିଯାଇଥିବ, ପରୀକ୍ଷାଗୁଡ଼ିକର ଫଳ ବାହାରିସାରିଥିବ, ନୂଆକରି ବିଦ୍ୟା-ଜୀବନ ଆରମ୍ଭ ହେବାକୁ ଥିବ । ଆଉ ବର୍ଷାଦିନ ଆସିଲେ ଏକ ନୂଆ ଆନନ୍ଦ, ଏକ ନୂଆ ମହକ, ଏକ ନୂଆ ସୁଗନ୍ଧ । ଆସନ୍ତୁ ଆମେ ସମସ୍ତେ ଏହି ପରିବେଶରେ ପ୍ରକୃତିକୁ ଭଲପାଇ ଆଗକୁ ବଢ଼ିଚାଲିବା । ମୋର ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭେଚ୍ଛା । ଧନ୍ୟବାଦ ।

*****

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ନମସ୍କାର । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଥର ମନ କି ବାତ୍ ପୂର୍ବରୁ ଦେଶର କୋଣ ଅନୁକୋଣରୁ, ସବୁ ବୟସର ଲୋକମାନଙ୍କଠାରୁ, ମନ କି ବାତକୁ ନେଇ ଅନେକଗୁଡ଼ିଏ ପରାମର୍ଶ ଆସେ । ଆକାଶବାଣୀ ମାଧ୍ୟମରେ ଆସେ, Narendra Modi App ରେ ଆସେ, My Gov ଜରିଆରେ ଆସେ, ଫୋନ ଦ୍ୱାରା ଆସେ । Recorded Message ଦ୍ୱାରା ଆସେ ଏବଂ ଯେତେବେଳେ ସମୟ ବାହାର କରି ମୁଁ ସେଗୁଡ଼ିକୁ ଦେଖେ, ତାହା ମୋ ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ସୁଖକର ଅନୁଭୂତି ହୋଇଥାଏ । ସେଥିରୁ ବିବିଧତା ପୂର୍ଣ୍ଣ ସୂଚନା ମିଳେ । ଦେଶର ପ୍ରତିଟି କୋଣରେ ଶକ୍ତିର ଭଣ୍ଡାର ରହିଛି । ଜଣେ ସାଧକ ଭଳି ସମାଜରେ ରହିଥିବା ଲୋକମାନଙ୍କର ବିପୁଳ ଯୋଗଦାନ, ଅନ୍ୟପକ୍ଷରେ ସମସ୍ୟାଗୁଡ଼ିକର ଭଣ୍ଡାର ମଧ୍ୟ ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ ଯେଉଁ ଦିଗକୁ ହୁଏତ ସରକାରଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟି ମଧ୍ୟ ଯାଏନି । ବୋଧହୁଏ ଶାସନ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଏଥିସହିତ ଅଭ୍ୟସ୍ତ ହୋଇପଡ଼ିଛି, ଲୋକେ ମଧ୍ୟ ଅଭ୍ୟସ୍ତ ହୋଇପଡ଼ିଛନ୍ତି । ମୁଁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିଛି ଯେ, ଏଥିରେ ପିଲାଙ୍କ ଜିଜ୍ଞାସା, ଯୁବଗୋଷ୍ଠୀର ମହତ୍ୱାଂକାଂକ୍ଷା, ବୟସ୍କମାନଙ୍କ ଅନୁଭୂତିର ସାରମର୍ମ, ଭଳିକି ଭଳି କଥା ସାମନାକୁ ଆସେ । ପ୍ରତିଥର ମନ କି ବାତ୍ ପାଇଁ ଯେତେ ସବୁ input ଆସେ, ସରକାରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ସେଗୁଡ଼ିକର ପୁଙ୍ଖାନୁପୁଙ୍ଖ ଭାବେ ବିଶ୍ଲେଷଣ ହୋଇଥାଏ । ବିଚାର କରାଯାଏ ଯେ, ଏହା କେଉଁଭଳି ପ୍ରସ୍ତାବ, କି ପ୍ରକାର ଅଭିଯୋଗ, ଲୋକମାନଙ୍କ ଅନୁଭୂତି କ'ଣ ? ସାଧାରଣତଃ ଦେଖିବାକୁ ଗଲେ, ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ପରାମର୍ଶ ଦେବା ମଣିଷର ପ୍ରକୃତି । ଟ୍ରେନରେ ବା ବସରେ ଗଲାବେଳେ ଯଦି ଜଣେ କାଶିଦେଲା, ତେବେ ତୁରନ୍ତ ଆଉଜଣେ ଆସି ତାକୁ ଠିକ୍ ହେବାପାଇଁ ପରାମର୍ଶ ଦେବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେବ । ପରାମର୍ଶ ଦେବା, ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେବା ଏସବୁ ସତେ ଯେମିତି ଆମ ପ୍ରକୃତିଗତ । ଆରମ୍ଭରେ ମନ୍ କି ବାତକୁ ନେଇ ଯେତେବେଳେ ପ୍ରସ୍ତାବମାନ ଆସୁଥିଲା, ସେଥିରେ ପରାମର୍ଶର ସ୍ୱର ଶୁଭୁଥିଲା । କିମ୍ବା ପଢ଼ିବାକୁ ମିଳୁଥିଲା, ସେତେବେଳେ ଆମ Teamକୁ ବି ଏଭଳି ଲାଗୁଥିଲା ଯେ ଏହା ଅଧିକାଂଶ ଲୋକଙ୍କ ଅଭ୍ୟାସ ହୋଇଥାଇପାରେ କିନ୍ତୁ ଟିକିଏ ସୂକ୍ଷ୍ମତାର ସହ ଦେଖିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲେ, ପ୍ରକୃତରେ ଏହା ମୋତେ ଭାବବିହ୍ୱଳ କରିଦେଲା । ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେଉଥିବା ଅଧିକାଂଶ ଲୋକ ସେହିମାନେ, ମୋ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପହଂଚିବାକୁ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା କରୁଥିବା ଲୋକ ସେହିମାନେ, ଯେଉଁମାନେ ପ୍ରକୃତରେ ନିଜ ଜୀବନରେ କିଛି ନା କିଛି କରୁଛନ୍ତି । କିଛି ମଙ୍ଗଳ ହେଉ ସେଥିପାଇଁ ସେମାନେ ନିଜ ବୁଦ୍ଧି, ଶକ୍ତି, ସାମର୍ଥ୍ୟ, ପରିସ୍ଥିତି ଅନୁଯାୟୀ ପ୍ରଚେଷ୍ଟାରତ । ଏସବୁ କଥା ମନକୁ ଆସିଲା ପରେ ମୋତେ ଲାଗିଲା ଯେ, ଏଇ ପରାମର୍ଶଗୁଡ଼ିକ ସାଧାରଣ ନୁହେଁ । ଏଗୁଡ଼ିକ ଅନୁଭୂତିର ସାରମର୍ମରୁ ବାହାରିଛି । କିଛି ଲୋକ ଏଥିପାଇଁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରସ୍ତାବ ପଠାଇଥାନ୍ତି ଯେ, ସେମାନେ ଅନୁଭବ କରନ୍ତି ଯେ, ଏହି ଚିନ୍ତାଧାରା ସେଠାରେ ଯେଉଁଠାରେ ସେ କାର୍ଯ୍ୟରତ । ସେହି ଚିନ୍ତାଧାରା ଯଦି ଅନ୍ୟମାନେ ଶୁଣନ୍ତି ଏବଂ ଏହାକୁ ଯଦି ଗୋଟିଏ ବ୍ୟାପକ ରୂପ ମିଳିଯାଏ ତେବେ ଏହାଦ୍ୱାରା ଅନେକ ଲୋକ ଉପକୃତ ହୋଇପାରିବେ । ତେଣୁ ସେମାନେ ସ୍ୱାଭାବିକ ଭାବରେ ଚାହାନ୍ତି ଯେ, ମନ କି ବାତରେ ଏକଥା ସ୍ଥାନ ପାଉ । ମୋ ଦୃଷ୍ଟିରେ ଏ ସମସ୍ତ କଥା ଅତ୍ୟନ୍ତ ସକାରାତ୍ମକ । ସର୍ବପ୍ରଥମେ ମୁଁ ସେହି ଅଧିକାଂଶ କର୍ମଯୋଗୀମାନଙ୍କ ପ୍ରତି କୃତଜ୍ଞତା ପ୍ରକାଶ କରୁଛି ଯେଉଁମାନଙ୍କ ପ୍ରସ୍ତାବରେ ସମାଜ ପାଇଁ କିଛି ନା କିଛି କରିବାର ଇଚ୍ଛା ରହିଛି । କେବଳ ସେତିକି ନୁହେଁ, ମୁଁ ଯେତେବେଳେ କୌଣସି ବିଷୟର ଉଲ୍ଲେଖ କରେ ସେତେବେଳେ ଏମିତି କଥାସବୁ ମନକୁ ଆସେ, ଯାହା ଖୁବ ଆନନ୍ଦ ଦେଇଥାଏ । ଗତଥର ମନ୍ କି ବାତରେ କିଛି ଲୋକ ମୋତେ ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେଇଥିଲେ ଯେ, ଖାଦ୍ୟଦ୍ରବ୍ୟ ନଷ୍ଟ ହେଉଛି, ସେ ସମ୍ପର୍କରେ ସେମାନେ ଉଦବେଗ ପ୍ରକାଶ କରିଥିଲେ ଏବଂ ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ମୁଁ ଉଲ୍ଲେଖ କରିଥିଲି । ଏହି ଉଲ୍ଲେଖ ପରେ, Narendra Modi App ରେ, My Gov ରେ ଦେଶର କୋଣ ଅନୁକୋଣରୁ ଅନେକ ଲୋକ ଖାଦ୍ୟକୁ ନଷ୍ଟ ହେବାରୁ ରକ୍ଷା କରିବା ପାଇଁ କି କି ନୂତନ ଚିନ୍ତାଧାରା, କି କି ପ୍ରୟୋଗମାନ କରିଛନ୍ତି ତାହା ଜଣାଇଥିଲେ । ଆମ ଦେଶରେ ବିଶେଷକରି ଯୁବପିଢ଼ି ଅନେକ ଦିନରୁ ଏ କାମ କରି ଆସୁଛନ୍ତି ସେ କଥା ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଭାବିନଥିଲି । କିଛି ସାମାଜିକ ସଂସ୍ଥା ଏହି କାମ କରୁଛନ୍ତି ସେ କଥା ଆମେ ଅନେକ ବର୍ଷ ହେଲା ଜାଣିଛୁ, କିନ୍ତୁ ମୋ ଦେଶର ଯୁବଗୋଷ୍ଠୀ ଏହି କାମରେ ଲାଗିଛନ୍ତି – ଏକଥା ତ ମୁଁ ପରେ ଜାଣିଲି । ଅନେକ ଲୋକ ମୋତେ Video ମାନ ପଠାଇଛନ୍ତି । ଅନେକ ଜାଗାରେ ରୁଟି ବ୍ୟାଙ୍କ ଚାଲିଛି । ଲୋକେ ରୁଟି ବ୍ୟାଙ୍କରେ ନିଜ ତରଫରୁ ରୁଟି ଜମା କରାଉଛନ୍ତି, ତରକାରୀ ଜମା କରାଉଛନ୍ତି ଏବଂ ଅଭାବଗ୍ରସ୍ତ ଲୋକ ଏହାକୁ ସେଠାରୁ ପାଇପାରୁଛନ୍ତି । ଦାନ କରୁଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ମଧ୍ୟ ସନ୍ତୋଷ ଲାଭ କରୁଛନ୍ତି ଏବଂ ଗ୍ରହଣ କରୁଥିବା ଲୋକର ସମ୍ମାନ ମଧ୍ୟ ରକ୍ଷା ହୋଇପାରୁଛି । ସମାଜର ସହଯୋଗରେ କେମିତି କାମ ହୋଇପାରେ – ଏହା ତାହାର ଉଦାହରଣ ।

ଆଜି ଏପ୍ରିଲ ମାସ ସରିବାକୁ ଯାଉଛି, ଆଜି ଶେଷ ଦିନ । ମଇ 1 ତାରିଖ ଦିନ ଗୁଜରାତ ଏବଂ ମହାରାଷ୍ଟ୍ରର ପ୍ରତିଷ୍ଠା ଦିବସ । ଏହି ଅବସରରେ ଉଭୟ ରାଜ୍ୟର ନାଗରିକମାନଙ୍କୁ ମୋ ତରଫରୁ ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭେଚ୍ଛା । ଉଭୟ ରାଜ୍ୟ ଉନ୍ନତିର ନୂତନ ଶିଖରକୁ ପାର କରିବା ପାଇଁ ଅନବରତ ଭାବରେ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା କରିଛନ୍ତି । ଦେଶର ଉନ୍ନତିରେ ଯୋଗଦାନ କରିଛନ୍ତି । ଉଭୟ ରାଜ୍ୟର ମହାପୁରୁଷଗଣଙ୍କ ଜୀବନ ସମାଜର ପ୍ରତ୍ୟେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଆମକୁ ପ୍ରେରଣା ଦେଇଚାଲିଛି । ଏହି ମହାପୁରୁଷମାନଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରି ରାଜ୍ୟର ପ୍ରତିଷ୍ଠା ଦିବସରେ 2022 ରେ ଯେତେବେଳେ ଦେଶର ସ୍ୱାଧୀନତାକୁ 75 ବର୍ଷ ପୂରଣ ହେବ ସେତେବେଳେ ଆମେ ନିଜ ରାଜ୍ୟକୁ, ନିଜ ଦେଶକୁ, ନିଜ ସମାଜକୁ, ନିଜ ସହରକୁ, ନିଜ ପରିବାରକୁ କେଉଁଠି ପହଂଚାଇବା ଏହାର ସଂକଳ୍ପ ଗ୍ରହଣ କରିବା ଉଚିତ୍ । ସେହି ସଂକଳ୍ପକୁ ସାକାର କରିବା ପାଇଁ ଯୋଜନା ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବା ଉଚିତ ଏବଂ ସମସ୍ତ ନାଗରିକମାନଙ୍କ ସହଯୋଗରେ ଆଗକୁ ବଢ଼ିବା ଉଚିତ । ଏହି ଦୁଇ ରାଜ୍ୟକୁ ମୋର ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭେଚ୍ଛା ।

ଦିନ ଥିଲା, ଯେତେବେଳେ "ଜଳବାୟୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ'' ଏହା କେବଳ ଶିକ୍ଷା କ୍ଷେତ୍ରରେ ବିଷୟବସ୍ତୁ ଥିଲା, ସେମିନାରର ବିଷୟବସ୍ତୁ ଥିଲା । ହେଲେ ଆଜି, ଆମେ ଦୈନନ୍ଦିନ ଜୀବନରେ ଏହାକୁ ଅନୁଭବ କରୁଛୁ, ଏଥିରେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟାନ୍ୱିତ ମଧ୍ୟ ହେଉଛୁ । ପ୍ରକୃତି ବି ଖେଳର ସବୁ ନିୟମ ବଦଳାଇ ଦେଇଛି । ଆମ ଦେଶରେ ମଇ-ଜୁନ ମାସରେ ଯେଉଁଭଳି ଗରମ ହୁଏ ତାହା ଏଥର ମାର୍ଚ୍ଚ-ଏପ୍ରିଲରେ ପଡ଼ିଲାଣି । ଏଥର ମନ୍ କି ବାତ୍ ପାଇଁ ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ପ୍ରସ୍ତାବ ଆମନ୍ତ୍ରିତ କଲି, ସେତେବେଳେ ଅଧିକାଂଶ ଲୋକ ଖରାଦିନେ କ'ଣ କରାଯିବା ଉଚିତ ସେ ସମ୍ପର୍କରେ ପ୍ରସ୍ତାବମାନ ଦେଲେ । ଅବଶ୍ୟ ଏସବୁ କଥା ପୂର୍ବରୁ ପ୍ରଚଳିତ । କିଛି ନୂଆ କଥା ନୁହେଁ । କିନ୍ତୁ ଠିକ୍ ସମୟରେ ଏହାକୁ ପୁଣିଥରେ ସ୍ମରଣ କଲେ ଏସବୁ ଖୁବ୍ କାମରେ ଲାଗେ । ଜଣେ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ପ୍ରଶାନ୍ତ କୁମାର ମିଶ୍ର, ଟି.ଏସ୍. କାର୍ତିକ୍ ଏଭଳି ଅନେକ ବନ୍ଧୁ ପକ୍ଷୀମାନଙ୍କ ସମ୍ପର୍କରେ ଉଦବେଗ ପ୍ରକାଶ କରିଛନ୍ତି । ସେମାନେ କହିଛନ୍ତି ଯେ, ବାଲ୍କନିରେ, ଛାତ ଉପରେ ପାଣି ରଖିବା ଦରକାର । ଆଉ ମୁଁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିଛି ଯେ, ପରିବାରରେ ଛୋଟ ଛୋଟ ପିଲାମାନେ ଏହି କାମ ଖୁବ୍ ସୁନ୍ଦର ଭାବରେ କରନ୍ତି । ଏହି ପାଣି କାହିଁକି ରଖାଯାଉଛି ତାହା ଥରେ ଠିକ୍ ଭାବରେ ବୁଝିଗଲେ, ସେମାନେ ଦିନକୁ ଦଶଥର ଯାଇ ଦେଖିଆସନ୍ତି ଯେ ରଖାଯାଇଥିବା ପାତ୍ରରେ ପାଣି ଅଛି କି ନାହିଁ । ଆଉ ପୁଣି ଦେଖୁଥାନ୍ତି ଯେ ପକ୍ଷୀ ଆସିଲେ ନା ନାହିଁ । ଆମକୁ ଏହା ପିଲାଖେଳ ପରି ଲାଗିପାରେ କିନ୍ତୁ ଶିଶୁ ମନରେ ସମ୍ବେଦନା ଜାଗ୍ରତ କରିବାର ଅନୁଭୂତି ଅଦ୍ଭୁତ । ଆପଣ ମଧ୍ୟ ଦେଖନ୍ତୁ - ପଶୁପକ୍ଷୀମାନଙ୍କ ସହ ଟିକିଏ ସମ୍ପର୍କ, ଏକ ନୂଆ ଆନନ୍ଦର ଅନୁଭୂତି ଦିଏ ।

କିଛିଦିନ ପୂର୍ବେ ଗୁଜରାତରୁ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଜଗତଭାଇ ମୋତେ ନିଜର ଗୋଟିଏ ବହି ପଠାଇଛନ୍ତି – "Save the Sparrows", ଯେଉଁଥିରେ ସେ ଘରଚଟିଆମାନଙ୍କ ହ୍ରାସ ପାଉଥିବା ସଂଖ୍ୟା ଯୋଗୁଁ ତ ଉଦ୍ବେଗ ପ୍ରକାଶ କରିଛନ୍ତି, ତା'ସହିତ ସେ ନିଜେ ଏମାନଙ୍କ ସଂରକ୍ଷଣ ପାଇଁ କ'ଣ ସବୁ ପ୍ରୟୋଗ କରିଛନ୍ତି, କ'ଣ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା କରିଛନ୍ତି, ବହିରେ ଏସବୁକୁ ଖୁବ୍ ସୁନ୍ଦର ଭାବେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଛନ୍ତି । ଅବଶ୍ୟ ଆମ ଦେଶରେ ପଶୁ-ପକ୍ଷୀ, ପ୍ରକୃତି ସହ ସହାବସ୍ଥାନ ସହିତ ଆମେ ଅଭ୍ୟସ୍ତ । ତଥାପି ସାମୁହିକ ଭାବେ ଏଭଳି ପ୍ରଚେଷ୍ଟାକୁ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦିଆଯିବା ଉଚିତ୍ । ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ଗୁଜରାତର ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ଥିଲି ସେତେବେଳେ "ଦାଉଦୀ ବୋହରା ସମାଜ''ର ଧର୍ମଗୁରୁ ସୈୟଦନା ସାହେବଙ୍କୁ ଶହେବର୍ଷ ବୟସ ହୋଇଥିଲା । ସେ 103 ବର୍ଷ ଜୀବିତ ରହିଥିଲେ । ତାଙ୍କୁ ଶହେ ବର୍ଷ ପୁରିବା ଅବସରରେ ବୋହରା ସମାଜ Burhaani Foundation ଜରିଆରେ ଘରଚଟିଆମାନଙ୍କୁ ସୁରକ୍ଷା ଦେବାର ଗୋଟିଏ ବହୁତ ବଡ଼ ଅଭିଯାନ ଚଳାଇଥିଲେ । ମୋତେ ଏହାର ଶୁଭାରମ୍ଭ କରିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଥିଲା । ସେମାନେ ବିଶ୍ୱର କୋଣ ଅନୁକୋଣରେ ପ୍ରାୟ 52 ହଜାର bird feeder ବିତରଣ କରିଥିଲେ । ଗିନିସ୍ ବୁକ୍ ଅଫ୍ ୱାର୍ଲଡ ରେକର୍ଡସରେ ମଧ୍ୟ ଏକଥା ସ୍ଥାନ ପାଇଥିଲା । ବେଳେବେଳେ ଆମେ ଏତେ ବ୍ୟସ୍ତ ଥାଉଁ ଯେ, ଖବରକାଗଜ ଦେଉଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ହେଉ ବା ପରିବାବାଲା, କ୍ଷୀର ଦେଉଥିବା ଗୋପାଳ ହେଉ ବା ପୋଷ୍ଟମ୍ୟାନ, କିମ୍ବା ଅନ୍ୟ କେହି ବ୍ୟକ୍ତିବିଶେଷ, ଯେ କି ଆମ ଘରକୁ ଆସନ୍ତି, ତାଙ୍କୁ ଖରାଦିନେ ଆମେ ପାଣି ଗିଲାସେ ନିହାତି ଦେବା ଦରକାର ବୋଲି ଭୁଲିଯାଇଥାଉ ।

ହେ ମୋର "ଯୁବ ବନ୍ଧୁ'ଗଣ ମୁଁ କିଛି କଥା ଆପଣମାନଙ୍କ ସହିତ Share କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ମତେ ଏ କଥା ମଧ୍ୟ ଚିନ୍ତିତ କରେ କି, ଆମର ଅନେକ ଯୁବବନ୍ଧୁ comfort zone ମଧ୍ୟରେ ରହି ଜୀବନକୁ ଅତିବାହିତ କରିଥାନ୍ତି । ପିତା-ମାତା ମଧ୍ୟ ରକ୍ଷଣାତ୍ମକ ଢଙ୍ଗରେ ସେମାନଙ୍କର ଲାଳନ-ପାଳନ କରନ୍ତି । ଆଉ କେତେକ Extreme ବା ଅତ୍ୟଧିକ ସୁରକ୍ଷା ବଳୟରେ ରୁହନ୍ତି । ମାତ୍ର ଅଧିକାଂଶ ଆରାମଦାୟକ ପରିସରରେ ରହିବାର ନଜରକୁ ଆସନ୍ତି । ଏବେ ତ ପରୀକ୍ଷା ସରିଯାଇଛି । ଗ୍ରୀଷ୍ମ-ଅବକାଶ । ଗ୍ରୀଷ୍ମ ହେଉଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଆରାମଦାୟକ । କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କର ଜଣେ ବନ୍ଧୁ ହିସାବରେ ଆପଣମାନେ ଗ୍ରୀଷ୍ମାବକାଶ କିପରି କଟାଇବେ, ସେ ସମ୍ବନ୍ଧରେ କିଛି ପରାମର୍ଶ ଦେଉଛି । ମୋର ବିଶ୍ୱାସ ଅଛି ଯେ ଆପଣମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କେହି କେହି ଏହାକୁ ପ୍ରୟୋଗ କରିବେ ଏବଂ ମତେ ଚିଠି ଲେଖି ଜଣାଇବେ ।

ଗ୍ରୀଷ୍ମବକାଶକୁ ଉପଯୋଗ କରିବା ପାଇଁ ମୁଁ ତିନୋଟି କଥା କହୁଅଛି, ତିନୋଟି ଯାକ କରିଲେ ତ ଭଲ କଥା, ନ ହେଲେ ନାହିଁ, ଗୋଟିକର ପ୍ରୟୋଗ ତ ନିଶ୍ଚିତ କରିବେ । ଏକଥା ନିଶ୍ଚିତ ଯେ, ନୂତନ ଅଭିଜ୍ଞତା ହେବ, ନୂତନ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରନ୍ତୁ ଏବଂ ଯେଉଁ ବିଷୟରେ ନା କେବେ ଶୁଣିଛନ୍ତି, ନା କେବେ ଦେଖିଛନ୍ତି ନା କେବେ ଭାବିଛନ୍ତି, ନା କେବେ କରିଛନ୍ତି, ଯଦି ମନ ଚାହୁଁଛି ସେ ଆଡ଼କୁ ନିଶ୍ଚିତ ଯାଆନ୍ତୁ । ନୂତନ ସ୍ଥାନ, ନୂତନ ଅଭିଜ୍ଞତା ଓ ନୂତନ ଦକ୍ଷତାର ଅନୁଭୂତି ସଂଗ୍ରହ କରନ୍ତୁ । କୌଣସି ଜିନିଷକୁ T.V ପରଦାରେ ଦେଖିବା, ପୁସ୍ତକରୁ ପଢ଼ିବା, ପରିଚିତ ଲୋକଙ୍କ ଠାରୁ ଶୁଣିବା ଏବଂ ତାହାକୁ ନିଜେ ଅଙ୍ଗେ ନିଭେଇବା ମଧ୍ୟରେ ଆକାଶ-ପାତାଳ ଫରକ ଥାଏ । ମୁଁ ନିଶ୍ଚିତ ଆପଣମାନଙ୍କଠାରୁ ଆଶା ରଖିବି ଯେ ଏହି ଗ୍ରାଷ୍ମାବକାଶରେ ଯେଉଁ ବିଷୟରେ ଆପଣଙ୍କର ଜିଜ୍ଞାସା ଅଛି ସେହି ବିଷୟରେ ନୂତନ ଅଭିଜ୍ଞତା ହାସଲ କରନ୍ତୁ ।

ନିଜର ପରୀକ୍ଷା ବା experiment ସକାରାତ୍ମକ ହେବା ଦରକାର ଏବଂ ଆପଣଙ୍କୁ comfort zoneରୁ ଟିକେ ବାହାରକୁ ନେବା ମଧ୍ୟ ଜରୁରୀ । ଆମେ ମଧ୍ୟବିତ ପରିବାରରୁ ଆସିଛୁ, ଏବଂ ସୁଖୀ ପରିବାରରୁ । କେତେବେଳେ କେମିତି ମନ ହୁଏ କି, ଟ୍ରେନରେ ବିନା ସଂରକ୍ଷଣରେ ଦ୍ୱିତୀୟ ଶ୍ରେଣୀରେ ଟିକେଟ ଖଣ୍ଡେ କାଟି ଚଢ଼ିବା ଏବଂ ଅତି କମରେ କଷ୍ଟରେ 24 ଘଂଟା ଯାତ୍ରା କରିବାର ଅନୁଭୂତି ସଂଗ୍ରହ କରିବା । ""କ'ଣ ଅନୁଭବ କଲେ ? ଅନୁଭୂତି କ'ଣ ? ସେମାନେ ଷ୍ଟେସନରେ ଓହ୍ଲାଇ କ'ଣ କରୁଛନ୍ତି ? ଏସବୁ ଦେଖିଲେ ହୁଏତ ବର୍ଷକ ମଧ୍ୟରେ ଯାହା ନ ଶିଖିପାରିବେ ତାହା ସେହି 24 ଘଂଟିଆ ବିନା reservationରେ ପ୍ରବଳ ଭିଡ଼ ମଧ୍ୟରେ ଅନିଦ୍ରା ହୋଇ ଯାତ୍ରା କଲେ, ଅନୁଭବ କରିପାରିବେ । ଏ ଅନୁଭବ ଅନ୍ତତଃ ଥରେ ସଂଗ୍ରହ କରନ୍ତୁ । ଦ୍ୱିପ୍ରହରର ଫୁଟବଲ କିମ୍ବା ଭଲିବଲ କିମ୍ବା ଖେଳର କୌଣସି ସାଧନ ନେଇ ଗୋଟିଏ ନିହାତି ଗରିବ ବସ୍ତି ଆଡ଼କୁ ଯାଆନ୍ତୁ । ସେହି ଗରିବ ପିଲାଙ୍କ ସହିତ ନିଜେ ଖେଳନ୍ତୁ । ଦେଖିବେ, ଜୀବନରେ ଏଭଳି ଖେଳର ଆନନ୍ଦ କେବେ ପାଇନଥିବେ । ସମାଜରେ ଏହି ବସ୍ତିବାସିନ୍ଦାଙ୍କ ପିଲାମାନଙ୍କୁ, ଯେତେବେଳେ ଆପଣଙ୍କ ସହିତ ଖେଳିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିବ, ଭାବିଛନ୍ତି ତାଙ୍କ ଜୀବନରେ କି ପରିବର୍ତନ ଆସିବ । ମୋର ବିଶ୍ୱାସ, ଆପଣ ଥରେ ଗଲେ ବାରମ୍ବାର ଯିବାକୁ ମନ କରିବେ ଏବଂ ଏ ଅନୁଭୂତି ଆପଣଙ୍କୁ ଅନେକ କିଛି ଶିକ୍ଷାଦେବ ।

କେତେକ ସ୍ୱେଚ୍ଛାସେବୀ ସଂଗଠନ ଅନବରତ ସେବା କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥାନ୍ତି । ଆପଣ ତ ଏକ୍ଟକ୍ଟଶକ୍ଷର ଗୁରୁ ସହିତ ଯୋଡ଼ି ହୋଇଥିବେ! ସେହି Googleରୁ ଅନୁସନ୍ଧାନ କରନ୍ତୁ । ଏହିଭଳି ସଂଗଠନ ସହିତ 15 ରୁ 20 ଦିନ ସଂଯୋଗ ସ୍ଥାପନ କରନ୍ତୁ, ଜଙ୍ଗଲ ଆଡ଼େ ଟିକେ ବୁଲି ଆସନ୍ତୁ । କେବେ କେମିତି Summer Camp ହୁଏ, development କ୍ୟାମ୍ପ ଲାଗେ, ନିଜର ବିକାଶ ପାଇଁ ତହିଁରେ ମଧ୍ୟ ଯୋଗଦାନ କରନ୍ତୁ ।

ବେଳେବେଳେ ଆପଣଙ୍କୁ ଏକଥା ଲାଗେ କି, ଆପଣ କେବେ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ ବିକାଶର Summer Camp କରିଛନ୍ତି । ଏକଥା କହିବାକୁ ହେଲେ ବିନା ଅର୍ଥ ଲାଳସାରେ ସେମାନଙ୍କର ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ ହୁଅନ୍ତୁ ଯେଉଁମାନଙ୍କ ନିକଟରେ ଶିକ୍ଷା ପାଇବାର କୌଣସି ଅବସର ନାହିଁ । ଯାହା ଆପଣ ଶିଖିଛନ୍ତି ତାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଶିଖାନ୍ତୁ । ଆଉ ଏ କାର୍ଯ୍ୟ କେମିତି କରାଯାଇପାରିବ ତାହା ଆପଣ ଶିଖାଇପାରିବେ । ମୁଁ ବୁଝିପାରୁନାହିଁ technology ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କ ଭିତରେ ଦୂରତା କମ୍ କରିବାକୁ ଆସିଛି, ନା ଗ୍ଧରମଷଦ୍ଭକ୍ଟକ୍ଷକ୍ଟଶଚ୍ଚ ସୀମାକୁ ସମାପ୍ତ କରିବାକୁ ଆସିଛି । ଏହାର କୁପରିଣାମ ହେଉଛି ଯେ, ଘରେ ଛ' ଜଣ ଗୋଟିଏ ବଖରାରେ ବସିଛନ୍ତି ମାତ୍ର ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଦୂରତାର ସୀମା ଏତେ ଅଧିକ ହୋଇଛି ଯେ କଳ୍ପନା ମଧ୍ୟ କରିବା ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ । କାହିଁକି ନା ସମସ୍ତେ Technology ଦ୍ୱାରା ହିଁ ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି । ଏକଥା ଭୁଲିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ ସାମୁହିକ ଭାବରେ ବଂଚିବା ମଧ୍ୟ ଏକ ସଂସ୍କାର, ସାମୁହିକତା ଏକ ଶକ୍ତି । ପୁଣି ଆମେ Skill ବା କୌଶଳ କଥା କହିବା । କିଛି ନୂଆ ଶିଖିବାକୁ କ'ଣ ଆପଣଙ୍କ ମନ ହୁଏନା । ଆଜିକାଲି ସ୍ପର୍ଦ୍ଧାର ଯୁଗ । Examinationରେ ପୁରା ବୁଡ଼ିକି ରହୁଛନ୍ତି । ଭଲ ନମ୍ବର ପ୍ରାପ୍ତି ପାଇଁ ନିଜକୁ ହଜାଇ ଦେଉଛନ୍ତି । Vacationରେ ମଧ୍ୟ Coaching Class ଲାଗି ରହେ । ଆଗାମୀ examର ଚିନ୍ତା ଲାଗିରହିଛି ବେଳେବେଳେ ଡର ଲାଗୁଛି ଯେ, ଆମ ଯୁବପୀଢ଼ି ମଣିଷରୁ ରୋବର୍ଟ ହୋଇଯାଉ ନାହାନ୍ତି ତ ! ମେସିନ୍ ଭଳିଆ ନିଜର ଜୀବନକୁ କେବଳ ଗତିଶୀଳ କରିଦେଉନାହାନ୍ତି ତ ।

""ବନ୍ଧୁଗଣ'' ଜୀବନରେ କିଛି ନା କିଛି ହେବାପାଇଁ ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖିବା ଖୁବ୍ ଭଲ । ସମାଜ ପାଇଁ କିଛି କରିବା ଭଲ କଥା ଏବଂ କରିବା ମଧ୍ୟ ଉଚିତ । କିନ୍ତୁ ଏକଥା ମଧ୍ୟ ଦେଖନ୍ତୁ ଯେ ଆମ ଭିତରେ ଯେଉଁ ମାନବୀୟ ଗୁଣ ଅଛି ତାହା କେଉଁଠାରେ ସଂକୁଚିତ ହୋଇଯାଉନାହିଁ ତ, ଆମେ ମାନବୀୟ ଚିନ୍ତାଧାରାଠାରୁ କେବେହେଲେ ଦୂରକୁ ଚାଲିଯାଇ ନାହୁଁ ତ ।

କୌଶଳ ଦକ୍ଷତା ଉପରେ, ଏଥିରେ କିଛି ଗୁରୁତ୍ୱ ଦିଆଯାଇପାରେ । Technology ଠାରୁ ଦୂରରେ ନିଜ ସହ ଜୀବନ ବିତେଇବାର ପ୍ରୟାସ ପାଇଁ ସଂଗୀତର କୌଣସି ବାଦ୍ୟଯନ୍ତ୍ର ଶିକ୍ଷା କରନ୍ତୁ । କୌଣସି ନୂଆ ଭାଷାର 5-50 ବାକ୍ୟ ଶିକ୍ଷା କରନ୍ତୁ । ତାମିଲ ହେଉ ବା ତେଲଗୁ, ଅହମିଆ ହେଉ ବା ବଙ୍ଗଳା, ମଲୟାଲମ ହେଉ ବା ଗୁଜରାତି, ମରାଠି ହେଉ ବା ପଞ୍ଜାବୀ । କେତେ ବିବିଧତା ପୂର୍ଣ୍ଣ ଏ ଦେଶ ଦୃଷ୍ଟିନିକ୍ଷେପ କଲେ ଆମ ଘର ଆଖପାଖରେ ଏହାକୁ ଶିଖେଇବା ପାଇଁ କେହି ନା କେହି ମିଳିଯିବେ । ପହଁରିବା ଆସୁନାହିଁ ତ ପହଁରିବା ଶିଖନ୍ତୁ, ଡ୍ରଇଁ ନଆସୁଛି ତ କିଛି ଗାର ତ ପକାଇ ପାରିବା । ଆପଣଙ୍କ ମନ ଭିତରେ ଯେଉଁ ସମ୍ବେଦନା ଅଛି ତାହା ପ୍ରକଟିତ ହେବାକୁ ଲାଗିବ । କେବେ କେମିତି ଯେଉଁ କାମକୁ ଆମେ ମନେ ମନେ କହୁ ବା ଭାବୁ ତାହାକୁ କରିବା ଉଚିତ୍ । କେବେ ଆମକୁ କାର ଚଳେଇବାକୁ ମନ କହେ ତ କେବେ କେମିତି ଅଟୋ ରିକ୍ସା ଚଳାଇବାକୁ ମନ କରେ । ହଁ ଆପଣ ତ ସାଇକେଲ ଚଲାଉଥିବେ ହେଲେ କେବେ ୩ ଚକିଆ ସାଇକେଲ ରିକ୍ସା ଚଳାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଛନ୍ତି କି? ଆପଣ ଦେଖିବେ ଏହି ନୂଆ ପ୍ରୟୋଗର କୌଶଳ ଶିକ୍ଷା ଏପରି ଅଛି ଯାହାକି ଆପଣଙ୍କୁ ଆନନ୍ଦ ଦେବା ସହିତ ଜୀବନରେ ଗୋଟିଏ ପରିସର ଯାହାକି ଆପଣଙ୍କୁ ବାନ୍ଧିଦେଇଛି । ସେହି ପରିସରରୁ ମୁକ୍ତ କରି ବାହାର ଦୁନିଆକୁ ନେଇଯିବ ।

ବନ୍ଧୁଗଣ, Out of the box, କିଛି କରନ୍ତୁ । ଜୀବନକୁ ଠିକ୍ ଭାବରେ ପରଖିବା ଓ ପ୍ରସ୍ତୁତି କରିବାର ଏହି ତ ଉଚିତ ସମୟ । ଆପଣ ଏକଥା ଭାବୁଥିବେ ଯେ ପରୀକ୍ଷା ସମାପ୍ତ ହୋଇଯାଉ, କ୍ୟାରିୟର ଠିକ୍ ଗଠନ ହୋଇଗଲେ ସେତେବେଳେ ଶିକ୍ଷା କରିବି, କିନ୍ତୁ ବାସ୍ତବରେ ସୁଯୋଗ ଆସିବ ନାହିଁ । ଆପଣ କୌଣସି ଏକ ନୂତନ ଅଡ଼ୁଆରେ ଫସିଯିବେ । ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ କହିବି ଯଦି ଆପଣ ଯାଦୁବିଦ୍ୟା ଶିକ୍ଷା କରିବାକୁ ମନ କରୁଛନ୍ତି, ତେବେ ତାସ୍ ମୁଠିରୁ ଯାଦୁବିଦ୍ୟା ଶିଖିବା ଆରମ୍ଭ କରନ୍ତୁ । ନିଜର ସାଙ୍ଗମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ କୌଶଳ ଦେଖାନ୍ତୁ । କିଛି ନା କିଛି ଜିନିଷ ଆପଣ ଯାହା ଜାଣିନାହାନ୍ତି, ଶିଖିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରନ୍ତୁ । ସେଥିରେ ଆପଣଙ୍କୁ ନିଶ୍ଚିତ ଲାଭ ମିଳିବ । ଆପଣଙ୍କ ଭିତରେ ମାନବୀୟ ଶକ୍ତିକୁ ଜୀବଦାନ ମିଳିବ । ବିକାଶ କରିବା ପାଇଁ ଭଲ ଅବସର ମିଳିବ, ଯାହାର କଳ୍ପନା ମଧ୍ୟ ଆମେ କେବେ କରିନଥିବା ।

ମୁଁ ମୋ ନିଜ ଅନୁଭବରୁ କହୁଛି, ଦୁନିଆକୁ ଠିକ୍ ଭାବରେ ଦେଖିଲେ, ଯେତେ ଶିଖିବା ଓ ବୁଝିବାକୁ ମିଳେ ଯାହାର କଳ୍ପନା ମଧ୍ୟ ଆମେ କରିପାରିବା ନାହିଁ । ନୂଆ ନୂଆ ସ୍ଥାନ, ନୂଆ ନୂଆ ସହର, ନୂଆ ନୂଆ ନଗର, ନୂଆ ନୂଆ ଗାଁ ଓ ନୂଆ ନୂଆ ଇଲାକା । କିନ୍ତୁ ଯିବା ପୂର୍ବରୁ କେଉଁ ଆଡ଼କୁ ଯାଉଛନ୍ତି ତାହାର ସୂଚନା ଏବଂ ଜଣେ ଜିଜ୍ଞାସୁ ଭଳି ତାହାକୁ ଦେଖିବା, ବୁଝିବା, ଲୋକଙ୍କ ସହିତ ଚର୍ଚ୍ଚା କରିବା, ସେମାନଙ୍କ ସହିତ ମିଶିବା ପାଇଁ ପ୍ରୟାସ କଲେ ତାହାର ଆନନ୍ଦ କିଛି ନିଆରା ହେବ ।

ଆପଣ ନିଶ୍ଚିତ ଚେଷ୍ଟା କରନ୍ତୁ ଏବଂ ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ନିଅନ୍ତୁ ଯେ ଅଧିକ ସ୍ଥାନ ଭ୍ରମଣ କରିବା ଉଚିତ୍ ହେବନାହିଁ । ଗୋଟିଏ ସ୍ଥାନକୁ ଯାଇ ତିନିଦିନ କିମ୍ବା ଚାରିଦିନ ଅତିବାହିତ କରନ୍ତୁ । ପୁଣି ଆଉ ଗୋଟିଏ ସ୍ଥାନକୁ ଯାଆନ୍ତୁ ଏବଂ ସେଠାରେ ମଧ୍ୟ ତିନି ଚାରି ଦିନ ସମୟ ଦିଅନ୍ତୁ । ଏଥିରୁ ଆପଣଙ୍କୁ ଅନେକ କିଛି ଶିକ୍ଷା କରିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିବ । ମୁଁ ଏକଥା ମଧ୍ୟ ଆଶା କରିବି ଯେ ଆପଣ ଯେବେ ଯାଉଛନ୍ତି ସେଠାକୁ ଯାଇ କିଛି ଫଟୋ ମୋ ସହିତ Share କରନ୍ତୁ । କ'ଣ ନୂତନ ଦେଖିଲେ? କେଉଁଠାକୁ ଗଲେ, ଆପଣ #tag incredible india ମାଧ୍ୟମରେ ନିଜର ଅନୁଭୂତିକୁ ବାଣ୍ଟନ୍ତୁ । ""ବନ୍ଧୁଗଣ'' ଏଥର ଭାରତ ସରକାର ମଧ୍ୟ ଆପଣଙ୍କ ପାଇଁ ଏକ ଭଲ ସୁଯୋଗ ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି । ନୂତନ ପିଢ଼ି ତ ନଗଦ କାରବାରରୁ ମୁକ୍ତ ହେଉଛନ୍ତି । ତାଙ୍କର Cash ର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ । ସେମାନେ Digital Currency ରେ ନିଜକୁ ବିଶ୍ୱାସଭାଜନ କରାଇଛନ୍ତି । ଆପଣମାନେ ତ କରୁଥିଲେ ମାତ୍ର ଏହି ଯୋଜନାରୁ ଆପଣ ରୋଜଗାର ମଧ୍ୟ କରିପାରିବେ ଏକଥା ଚିନ୍ତା କରିଛନ୍ତି କି? ଭାରତ ସରକାରଙ୍କ ଏହା ଏକ ଯୋଜନା । ଯଦି BHIM App ଯାହାକୁ କି ଆପଣ download କରିଥିବେ, ଆପଣ ଉପଯୋଗ ମଧ୍ୟ କରୁଥିବେ, ତାହାକୁ ଅନ୍ୟ ଜଣକୁ refer କରନ୍ତୁ । ଅନ୍ୟକୁ ଏହାସହିତ ଯୋଡ଼ନ୍ତୁ ଏବଂ ଯଦି ନୂଆ ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣକ ତିନିଥର ଆର୍ଥିକ କାରବାର କରନ୍ତି, ଆପଣ ୧୦ ଟଙ୍କା ରୋଜଗାର କରିପାରିବେ । ଆପଣଙ୍କ ଖାତାରେ ସରକାରଙ୍କ ତରଫରୁ ୧୦ ଟଙ୍କା ଜମାହେବ । ଯଦି ଆପଣ ଦିନତମାମ୍ ୨୦ ଜଣ ଲୋକଙ୍କଠାରୁ କରାଇନେଲେ ତେବେ ସନ୍ଧ୍ୟା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆପଣ ୨୦୦ ଟଙ୍କା ପାଇପାରୁଛନ୍ତି । ବେପାରୀମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ରୋଜଗାର ହୋଇପାରିବ, ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ ମଧ୍ୟ ରୋଜଗାର କରିପାରିବେ ଏବଂ ଏହି ଯୋଜନା ଅକ୍ଟୋବର ୧୪ ତାରିଖ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଚାଲିବ । Digital India ନିର୍ମାଣ କରିବାରେ ଆପଣଙ୍କର ଯୋଗଦାନ ରହିବ । New India ର ଆପଣ ପ୍ରହରି ହୋଇଯିବେ । ଛୁଟିକୁ ଛୁଟି ଏବଂ ରୋଜଗାର କରିବାର ସୁଯୋଗ । Refer & earn.

ସାଧାରଣତଃ ଆମ ଦେଶରେ VIP Culture ଉପରେ ବିଦ୍ୱେଷ ମନୋଭାବ ବା ବାତାବରଣ ରହିଛି । ମାତ୍ର ଏହାର ଗଭୀରତା କେତେ ଅଧିକ ତାହା ମୁଁ ନିଜେ ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲି । ଯେତେବେଳେ ସରକାର ସ୍ଥିର କଲେ କି ଭାରତରେ ଯେତେ ବଡ଼ ବ୍ୟକ୍ତି ହୁଅନ୍ତୁ ନା କାହିଁକି ନିଜ ଗାଡିରେ ନାଲିବତୀ ବ୍ୟବହାର କରି ବୁଲିପାରିବେ ନାହିଁ । ତାହା ତ ଗୋଟିଏ ପ୍ରକାର VIP Culture ପ୍ରତୀକ ହୋଇଯାଇଥିଲା ମାତ୍ର ଅନୁଭୂତି ଏହା କହୁଛି ଯେ, ଲାଲବତୀ ତ ଗାଡ଼ିରେ ଲାଗୁଥିଲା, ମାତ୍ର ଧୀରେ ଧୀରେ ତାହା ସେମାନଙ୍କର ମାନସିକତାରେ ପ୍ରବେଶ କରିଯାଇଥିଲା ଏବଂ ମାନସିକତାରେ କେଉଁଠି ନା କେଉଁଠି VIP Culture ର ଅଙ୍କୁରୋଦଗମ୍ ହେଉଥିଲା । ଏବେ ତ ନାଲବତୀ ଗଲା, ମାତ୍ର ଆମେ ଦୃଢ଼ତାର ସହିତ ଏହା କହିପାରିବା ନାହିଁ ଯେ ଏକଥା ସେମାନଙ୍କର ମସ୍ତିଷ୍କ ବା ମାନସିକତାରୁ ଦୂର ହୋଇଗଲା ବୋଲି । ମୁଁ ଗୋଟିଏ Interesting Phone Call ପାଇଲି । ସେହି ଫୋନ କରିଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣକ ଆଶଙ୍କା ବ୍ୟକ୍ତ କରିଛନ୍ତି ଯେ, ସାଧାରଣ ମନୁଷ୍ୟ ଏହାକୁ ପସନ୍ଦ କରୁନଥିଲେ । ତାଙ୍କୁ ଏହା ବହୁତ ପାର୍ଥକ୍ୟର ଅନୁଭବ ଦେଉଥିଲା ।

""ନମସ୍କାର ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ମହୋଦୟ, ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶ ଜବଲପୁରରୁ ମୁଁ ଶିବା ଚୌବେ କହୁଛି । ମୁଁ ସରକାରଙ୍କ ନାଲିବତୀ ବ୍ୟବହାର ନିଷେଧ ବିଷୟରେ କିଛି କହିବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ମୁଁ ଖବରକାଗଜରେ ଗୋଟିଏ ଧାଡ଼ି ପଢ଼ିଥିଲି ଯେଉଁଠି ଲେଖାଥିଲା "Every Indian is a VIP on road" । ଏବେ ଏକଥା ଜାଣି ମୁଁ ବହୁତ ଗର୍ବ ଅନୁଭବ କରୁଛି ଆଉ ଖୁସି ଲାଗୁଛି ଯେ ଆଜି ମୋ ସମୟ ବି ସେତିକି ମୂଲ୍ୟବାନ । ମୋତେ ଆଉ କାହା ପାଇଁ ଟ୍ରାଫିକ୍ ଜାମରେ ଅଟକିବାକୁ ପଡ଼ିବନି । ଏଭଳି ଏକ ନିଷ୍ପତି ପାଇଁ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ହାର୍ଦ୍ଦିକ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେବାକୁ ଚାହେଁ । ଆପଣ ଯେଉଁ ସ୍ୱଚ୍ଛ ଭାରତ ଅଭିଯାନ ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି ତାଦ୍ୱାରା ଖାଲି ଦେଶ ସ୍ୱଚ୍ଛ ହେଉନାହିଁ - ଆମ ରାସ୍ତାଗୁଡ଼ିକରୁ VIP ମାନଙ୍କର ଦାଦାଗିରି ମଧ୍ୟ ଲୋପ ପାଇବାକୁ ଯାଉଛି । ଏଥିପାଇଁ ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ ।''

ସରକାରୀ ନିଷ୍ପତି ଦ୍ୱାରା ଲାଲବତୀ ନିଷେଧ କରାଯିବା ତ ପ୍ରଶାସନିକ ବ୍ୟବସ୍ଥାର ଗୋଟିଏ ଅଙ୍ଗ । କିନ୍ତୁ ନିଷ୍ଠାପୂର୍ବକ ଆମ ମନରୁ ମଧ୍ୟ ଏହାକୁ ଦୂର କରିବା ଆବଶ୍ୟକ । ଆମେ ସମସ୍ତେ ସଚେତନତାର ସହିତ ଯଦି ଚେଷ୍ଟା କରିବା ତେବେ ମନରୁ ମଧ୍ୟ ଏହା ହଟିଯିବ । New India ଗଠନ କରିବା ଚିନ୍ତାଧାରାର ପ୍ରମୁଖ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ହେଲା – ଦେଶରେ VIP ପରିବର୍ତେ EPI କୁ ମହତ୍ୱ ଦିଆଯାଉ । ମୁଁ VIP ବଦଳରେ EPI କହିବାରେ ମୋର ବିଚାର ଅତି ସ୍ପଷ୍ଟ – Every Person is important । ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତିର ମହତ୍ୱ ଅଛି, ପ୍ରତ୍ୟେକ ଲୋକର ମାହାତ୍ମ୍ୟ ଅଛି । ଯଦି ଆମେ ୧୨୫ କୋଟି ଦେଶବାସୀଙ୍କର ମହତ୍ୱକୁ ସ୍ୱୀକାର କରିବା ଆଉ ସେମାନଙ୍କର ମାହାତ୍ମ୍ୟକୁ ସ୍ୱୀକାର କରିବା ତେବେ ମହାନ ସ୍ୱପ୍ନଗୁଡ଼ିକ ସାକାର କରିବା ପାଇଁ କେତେ ବଡ଼ ଶକ୍ତି ଯେ ଏକଜୁଟ୍ ହୋଇଯିବ । ଆମେ ସମସ୍ତେ ମିଳିମିଶି ଏହା କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ମୁଁ ସବୁବେଳେ କହିଆସିଛି ଯେ ଆମ ଇତିହାସ, ଆମ ସଂସ୍କୃତି ଓ ଆମ ପରମ୍ପରାଗୁଡ଼ିକୁ ଆମେ ବାରମ୍ବାର ମନେ ପକାଇବା ଉଚିତ । ତାଦ୍ୱାରା ଆମକୁ ଶକ୍ତି ମିଳେ, ପ୍ରେରଣା ମିଳେ । ଆମେ ୧୨୫ କୋଟି ଦେଶବାସୀ ଏ ବର୍ଷ ସନ୍ଥ ରାମାନୁଜାଚାର୍ଯ୍ୟଙ୍କର ଏକ ହଜାର ତମ ଜୟନ୍ତୀ ପାଳନ କରିବାକୁ ଯାଉଛୁ । କୌଣସି ନା କୌଣସି କାରଣରୁ ଆମେ ଏଭଳି ବାନ୍ଧି ହୋଇଯାଇଛୁ ଯେ, ଖୁବ୍ ବେଶୀରେ ଶତାବ୍ଦୀ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ହିଁ ଭାବିପାରୁଛୁ । ପୃଥିବୀର ଅନ୍ୟ ଦେଶମାନଙ୍କ ପାଇଁ ହୁଏତ ଶତାବ୍ଦୀ ବହୁତ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇପାରେ । କିନ୍ତୁ ଭାରତ ଏତେ ପ୍ରାଚୀନ ରାଷ୍ଟ୍ର । ତା ଭାଗ୍ୟରେ ହଜାର ବର୍ଷ ବା ତା'ଠାରୁ ବି ପୁରୁଣା ସ୍ମୃତିଗୁଡ଼ିକୁ ମନେପକାଇବା ବା ପାଳନ କରିବାର ସୁଯୋଗ ରହିଛି । ହଜାର ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ସମାଜ କେମିତି ହୋଇଥିବ, ସେ ସମୟର ବିଚାରଧାରା କେମିତିକା ହୋଇଥିବ ଥରେ ଭାବନ୍ତୁ ତ ଦେଖି । ଆଜି ବି କୌଣସି ସାମାଜିକ କୁସଂସ୍କାରକୁ ନିବାରଣ କରିବାକୁ କେତେ ସମସ୍ୟାର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେବାକୁ ପଡ଼ୁଛି । ହଜାର ବର୍ଷ ପୂର୍ବର ଅବସ୍ଥା କିଭଳି ହୋଇଥିବ? ବହୁତ କମ୍ ଲୋକ ଜାଣିଥିବେ ଯେ ସନ୍ଥ ରାମାନୁଜାଚାର୍ଯ୍ୟ ସମାଜର ଉଚ୍ଚ-ନୀଚ ଭାବ, ଛୁଆଁ-ଅଛୁଆଁ ଏବଂ ଜାତିବାଦ ଭଳି କୁସଂସ୍କାର ବିରୁଦ୍ଧରେ ବହୁତ ବଡ଼ ଆନ୍ଦୋଳନ କରିଥିଲେ । ସେ ସମାଜର ଅଛୁଆଁ ଲୋକମାନଙ୍କୁ କୋଳେଇନେଇ ନିଜ ଆଚରଣରେ ମଧ୍ୟ ସମାଜକୁ ତାହା ଦର୍ଶାଇ ଦେଇଥିଲେ । ହଜାର ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ସେମାନଙ୍କର ମନ୍ଦିର ପ୍ରବେଶ ପାଇଁ ସେ ଆନ୍ଦୋଳନ କରିଥିଲେ ଏବଂ ସେମାନଙ୍କୁ ମନ୍ଦିରରେ ପ୍ରବେଶ କରାଇଥିଲେ । ଆମେମାନେ ସତରେ କେତେ ଭାଗ୍ୟବାନ ଯେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଯୁଗରେ ଆମ ସମାଜର କୁସଂସ୍କାରଗୁଡ଼ିକୁ ଦୂର କରିବା ପାଇଁ ଆମ ଭିତରେ ମହାପୁରୁଷମାନେ ଜନ୍ମ ନେଇଛନ୍ତି । ଆଜି ଯେତେବେଳେ ଆମେମାନେ ସନ୍ଥ ରାମାନୁଜାଚାର୍ଯ୍ୟଙ୍କର ହଜାରତମ ଜୟନ୍ତୀ ପାଳନ କରୁଛେ ଆମେ ତାଙ୍କଠାରୁ ଏହି ପ୍ରେରଣା ନେବା ଉଚିତ ଯେ - ସାମାଜିକ ଏକତା ପାଇଁ ସଂଗଠନରେ ଶକ୍ତି ଅଛି - ଆମ ଭିତରେ ଏହି ଭାବ ଜାଗ୍ରତ ହେବା ଦରକାର ।

ଭାରତ ସରକାର ମଧ୍ୟ ଆସନ୍ତାକାଲି ମେ ୧ ତାରିଖ ଦିନ ସନ୍ଥ ରାମାନୁଜାଚାର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ସ୍ମୃତି ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ଗୋଟିଏ ସ୍ମାରକୀ ଡାକ ଟିକେଟ ଉନ୍ମୋଚନ କରିବାକୁ ଯାଉଛନ୍ତି । ମୁଁ ସନ୍ଥ ରାମାନୁଜାଚାର୍ଯ୍ୟଙ୍କୁ ସାଦର ପ୍ରଣାମ ଜଣାଉଛି, ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ଅର୍ପଣ କରୁଛି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ମେ ୧ ତାରିଖ ଆଉ ଗୋଟିଏ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ ବି ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ । ବିଶ୍ୱର ଅନେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଏହି ଦିନଟିକୁ "ଶ୍ରମିକ ଦିବସ' ଭାବରେ ପାଳନ କରାଯାଉଛି । ଆଉ ଯେତେବେଳେ ଶ୍ରମିକ ଦିବସ କଥା ଉଠେ, ଶ୍ରମ ଆଉ ଶ୍ରମିକଙ୍କ ବିଷୟରେ ଚର୍ଚ୍ଚା ହୁଏ ସେତେବେଳେ ମୋର ବାବା ସାହେବ ଆମ୍ବେଦକରଙ୍କ କଥା ମନେପଡ଼ିବା ବହୁତ ସ୍ୱାଭାବିକ । ବହୁତ କମ୍ ଲୋକ ଜାଣନ୍ତି ଯେ ଆଜି ଶ୍ରମିକମାନଙ୍କୁ ଯେଉଁ ସୁବିଧା ମିଳିଛି, ଯେଉଁ ସମ୍ମାନ ମିଳିଛି ସେଥିପାଇଁ ଆମେ ବାବା ସାହେବ ଆମ୍ବେଦକରଙ୍କ ନିକଟରେ କୃତଜ୍ଞ । ଶ୍ରମିକ କଲ୍ୟାଣ ପାଇଁ ବାବା ସାହେବଙ୍କ ଅବଦାନ ଅବିସ୍ମରଣୀୟ । ଆଜି ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ବାବା ସାହେବଙ୍କ କଥା, ସନ୍ଥ ରାମାନୁଜାଚାର୍ଯ୍ୟଙ୍କ କଥା ଆଲୋଚନା କରୁଛି, ଦ୍ୱାଦଶ ଶତାବ୍ଦୀର କର୍ଣ୍ଣାଟକର ମହାନ ସନ୍ଥ ତଥା ସମାଜ ସଂସ୍କାରକ ଜଗଦଗୁରୁ ବସବେଶ୍ୱରଙ୍କ କଥା ମନେ ପଡ଼ିଯାଉଛି । କାଲି ମୋତେ ଗୋଟିଏ ସମାରୋହକୁ ଯିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଥିଲା । ତାଙ୍କ ବଚନାମୃତର ସଂକଳନକୁ ଲୋକାର୍ପଣ କରିବାର କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଥିଲା । ଦ୍ୱାଦଶ ଶତାବ୍ଦୀରେ ଶ୍ରମ ଏବଂ ଶ୍ରମିକଙ୍କ ବିଷୟରେ କନ୍ନଡ଼ ଭାଷାରେ ସେ ଅତି ଉଚ୍ଚକୋଟୀର ବିଚାର ବ୍ୟକ୍ତ କରିଯାଇଛନ୍ତି । ସେ କନ୍ନଡ଼ ଭାଷାରେ କହିଛନ୍ତି – ""କାୟ କବୈ କୈଳାସ'' ଯାହାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି - ଆପଣ ନିଜର ପରିଶ୍ରମ ବଳରେ ଭଗବାନ ଶିବଙ୍କର ଆଳୟ କୈଳାସକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିପାରିବେ ଅର୍ଥାତ୍ କର୍ମ କରିବା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ସ୍ୱର୍ଗର ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇଥାଏ । ଅନ୍ୟ ଶବ୍ଦରେ କହିଲେ "ଶ୍ରମ ହିଁ ଶିବ' । ମୁଁ ବାରମ୍ବାର "ଶ୍ରମେବ ଜୟତେ' ବୋଲି କହିଥାଏ । Dignity of Labour ର କଥା କହିଥାଏ । ମୋର ଠିକ୍ ମନେଅଛି ଶ୍ରମିକଙ୍କ ଜଣେ ମହାନ ଚିନ୍ତାନାୟକ ଭାରତୀୟ ମଜଦୁର ସଂଘର ଜନକ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଦତୋପନ୍ତ ଠେଙ୍ଗେଡ଼ି କହୁଥିଲେ – ଏକପକ୍ଷରେ ମାଓବାଦ ପ୍ରେରିତ ଚିନ୍ତାଧାରା ଥିଲା ଯେ ବିଶ୍ୱର ଶ୍ରମିକ ଏକ ହୁଅ କିନ୍ତୁ ଦତୋପନ୍ତ ଠେଙ୍ଗେଡ଼ି କହୁଥିଲେ ଯେ ଶ୍ରମିକମାନେ ଆସ ବିଶ୍ୱକୁ ଏକ କରିବା । ଏକପକ୍ଷରେ କୁହାଯାଉଥିଲା ଯେ "Workers of the World Unite" କିନ୍ତୁ ଅପରପକ୍ଷରେ ଭାରତୀୟ ଚିନ୍ତନରୁ ନିର୍ଗତ ବିଚାରଧାରାକୁ ନେଇ ଦତୋପନ୍ତ ଠେଙ୍ଗେଡ଼ି କହୁଥିଲେ – "Workers Unite the world". ଆଜି ଯେତେବେଳେ ଶ୍ରମିକମାନଙ୍କ କଥା କହୁଛି ସେତେବେଳେ ଦତୋପନ୍ତ ଠେଙ୍ଗେଡ଼ି ମହୋଦୟଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରିବା ସ୍ୱାଭାବିକ । ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, କିଛିଦିନ ପରେ ଆମେ ବୁଦ୍ଧ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ପାଳନ କରିବା । ଏହିଦିନ ସାରା ବିଶ୍ୱରେ ଭଗବାନ ବୁଦ୍ଧଙ୍କ ଅନୁଗାମୀମାନେ ଉତ୍ସବ ପାଳନ କରିଥାନ୍ତି । ବିଶ୍ୱ ଆଜି ଯେଉଁ ସମସ୍ୟାଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟ ଦେଇ ଗତି କରୁଛି ଆଜି ହିଂସା, ଯୁଦ୍ଧ, ବିନାଶଲୀଳା, ଅସ୍ତ୍ର ପ୍ରତିଯୋଗିତା ଭଳି ପରିସ୍ଥିତିକୁ ଦେଖିଲେ ବୁଦ୍ଧଙ୍କ ଚିନ୍ତାଧାରା ଖୁବ ପ୍ରାସଙ୍ଗିକ ମନେହୁଏ । ଆଉ ଭାରତରେ ତ ଅଶୋକଙ୍କ ଜୀବନ ଯୁଦ୍ଧରୁ ବୁଦ୍ଧ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଯାତ୍ରାର ଏକ ଉତ୍ତମ ଉଦାହରଣ । ବୁଦ୍ଧ ପୂର୍ଣ୍ଣିମାର ଏହି ମହାନ ଦିବସକୁ ମିଳିତ ଜାତିସଂଘ ଦ୍ୱାରା Vesak Day ଭାବରେ ପାଳନ କରାଯାଉଛି । ଚଳିତ ବର୍ଷ ଏହା ଶ୍ରୀଲଙ୍କାରେ ଆୟୋଜିତ ହେଉଛି । ମୋର ସୌଭାଗ୍ୟ ଯେ ଏହି ପବିତ୍ର ପର୍ବରେ ମତେ ଶ୍ରୀଲଙ୍କାରେ ଭଗବାନ ବୁଦ୍ଧଙ୍କୁ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ଅର୍ପଣ କରିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିବ । ତାଙ୍କ ସ୍ମୃତିକୁ ସତେଜ କରିବାର ସୁଅବସର ମିଳିବ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଭାରତରେ ସର୍ବଦା "ସବକା ସାଥ ସବକା ବିକାଶ' ଏହି ମନ୍ତ୍ରକୁ ନେଇ ଆଗେଇ ଚାଲିବାର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା କରାଯାଇଛି । ଆଉ ଯେତେବେଳେ ଆମେ "ସବକା ସାଥ ସବକା ବିକାଶ' ର କଥା କହୁ ତାହା କେବଳ ଭାରତ ପାଇଁ ସୀମିତ ନ ହୋଇ ବିଶ୍ୱ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଯୁଜ୍ୟ ଏବଂ ବିଶେଷକରି ଆମର ପଡ଼ୋଶୀ ଦେଶମାନଙ୍କ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ । ଆମର ପଡ଼ୋଶୀ ରାଷ୍ଟ୍ରମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସହଯୋଗ ରହୁ ଏବଂ ସମସ୍ତ ପଡ଼ୋଶୀ ରାଷ୍ଟ୍ରର ବିକାଶ ମଧ୍ୟ ହେଉ । ଏଥିପାଇଁ ଅନେକ ପ୍ରକଳ୍ପ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ ହେଉଛି । ମଇ ମାସ ୫ ତାରିଖ ଦିନ ଭାରତ "ଦକ୍ଷିଣ ଏସିଆ ଉପଗ୍ରହ' ପ୍ରେରଣ କରିବ । ଏହି ଉପଗ୍ରହର କ୍ଷମତା ଏବଂ ତତସଲଗ୍ନ ସୁବିଧା ଦକ୍ଷିଣ ଏସିଆର ଆର୍ଥିକ ଏବଂ ବିକାଶମୂଳକ କାର୍ଯ୍ୟଗୁଡ଼ିକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିବାରେ ଯଥେଷ୍ଟ ସାହାଯ୍ୟ କରିବ । Natural Resources Mapping କଥା ହେଉ, Telemedicine କଥା ହେଉ, ଶିକ୍ଷାକ୍ଷେତ୍ର ହେଉ, ଅଧିକ IT Connectivity ହେଉ କିମ୍ବା People to People ସମ୍ପର୍କର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ହେଉ, South Asia ର ଏହି ଉପଗ୍ରହ ଆମର ସମଗ୍ର ଅଂଚଳକୁ ଆଗକୁ ବଢ଼ିବାରେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ସହାୟକ ହେବ । ସମଗ୍ର ଦକ୍ଷିଣ ଏସିଆ ସହିତ ସହଯୋଗ ବୃଦ୍ଧି ପାଇଁ ଭାରତର ଏହା ଏକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ପଦକ୍ଷେପ, ଏକ ଅମୂଲ୍ୟ ଉପହାର । ଦକ୍ଷିଣ ଏସିଆ ପ୍ରତି ଆମର ପ୍ରତିବଦ୍ଧତାର ଏହା ଏକ ଉପଯୁକ୍ତ ଉଦାହରଣ । ଦକ୍ଷିଣ ଏସିଆର ଯେଉଁ ଦେଶଗୁଡ଼ିକ South Asia Sattelite ସହିତ ଜଡ଼ିତ ମୁଁ ଏହି ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରୟାସ ପାଇଁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସ୍ୱାଗତ ଜଣାଉଛି, ଶୁଭକାମନା ଜଣାଉଛି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଖୁବ୍ ଗରମ ପଡ଼ୁଛି, ନିଜର ପରିଜନମାନଙ୍କର ଯତ୍ନ ନିଅନ୍ତୁ, ନିଜର ମଧ୍ୟ ଯତ୍ନ ନିଅନ୍ତୁ । ବହୁତ ବହୁତ ଶୁଭକାମନା, ଧନ୍ୟବାଦ ।