ମନ କି ବାତ

My dear countrymen, Namaskar to all of you! It is now a full three years since I started speaking to you over “Mann Ki Baat”. This is the 36th episode today. “Mann Ki Baat” has provided me with a unique opportunity to get connected with various feelings and positive energy of the country; emotions of our people which include their desires, expectations and at times, even grievances, which come to their minds. And I have never said that these are the expressions of my mind; Mann Ki Baat reflects our countrymen’s minds, their expressions, their expectations. And when I say things in Mann Ki Baat, people from across the country send their ideas, experiences and feelings to me. I am probably not able to convey all these to you but still I get a treasure-full of ideas over e-mail, over telephone, over mygov. or over Narendra Modi App. I receive a multitude of such ideas and suggestions. Most of these are inspiring to me.

A large number of these ideas are regarding improvements in the functioning of our government. There are personal grievances and complaints and sometimes attention is drawn to community problems. I just take half an hour of your time in a month but people keep sending suggestions, ideas and other material over Mann Ki Baat during all 30 days of the month. And, the result of this whole exercise is that the government has started realizing the sensitivities and powerful ideas of the people of far off places. And, this is why the three-year journey of Mann Ki Baat is in fact a journey of our countrymen, their emotions and their feelings. I am thankful to our countrymen for having provided me an opportunity to understand the feelings of the common man. In Mann Ki Baat, I have always remembered one sentence of Acharya Vinoba Bhave. He always used to say ‘A- sarkari, Asarkari’, meaning non government is effective. I have also tried to focus on the people of the country in Mann Ki Baat, have kept it away from political hues & tried to remain connected with you with a stable mind rather than being diverted by the heat of the moment or anguish.

I surely believe and feel that now after three years, social scientists, universities, research scholars, media experts would undertake its analysis and highlight its every aspect, positive as well as negative. And I am sure that this brainstorming could be useful for Mann Ki Baat in future and will infuse a new energy into it. And, in one episode of Mann Ki Baat I had said that while having our food, we must also be conscious of consuming only as much as we need and see to it that there is no wastage. But, later, I received letters from all corners of the country. Many social organizations and many youth are already observing this in practice. I come to know about a lot many people who were involved in ensuring that leftover food was best utilized. I derived much satisfaction and joy to learn this.

Once, in Mann Ki Baat, I had mentioned about a retired teacher from Maharashtra Shriman Chandrakant Kulkarni who donated 51 post - dated cheques of Rs. 5,000/- each for the cleanliness drive out of his total monthly pension of Rs. 16,000/-. And then I saw that a lot many people came forward to donate for this cause.

Once, I saw a selfie of a sarpanch with a daughter and referred to the same in Mann Ki Baat. In no time, “Selfie with Daughter” became a big campaign not only in India but across the whole world. This is not only an issue of social media. It became an incident to create a new self-confidence and a feeling of self pride in every daughter. Every parent started feeling that they should take a selfie with their daughter. Every daughter started regaining her own self confidence & self esteem.

I was in a meeting with the Tourism Department recently. I asked people  who were planning to go travelling that where-ever they visit ‘Incredible India’, they must send photographs of those places. Lakhs of photographs from every corner of India were received which actually became a treasure for those working in the tourism sector. I’ve experienced through ‘Mann Ki Baat’ that even a tiny incident can launch a massive campaign. Today I felt like sharing it, since I thought that it has been three years, and events & incidents over those three years ran across my mind. The nation is always ready to move in the right direction. Every citizen of the country wants to do something for the benefit of others, for social good, for the country’s progress. This is what I gathered, learnt and understood from our countrymen during three years of the Mann Ki Baat campaign. This is the most valuable capital and enormous strength for any country. I heartily bow to my countrymen.

In one episode of Mann Ki Baat I had discussed about Khadi and Khadi is not a fabric but an idea, a principle. I have noticed that these days interest in Khadi has increased very much and I had just said that I was not asking people to makeover into wearing Khadi permanently; rather, since there are a number of fabrics then why not Khadi also be one of the fabrics of your choice? May be a bed-sheet in the house, a handkerchief or a curtain, it has been felt that the younger generation has got interested in Khadi. Sale of Khadi has increased and as a result of this, the poor man’s household has directly got connected to employment. Discount is offered on Khadi from 2nd October and people get quite a good rebate. I once again urge that we should try and take forward the Khadi movement. We should follow the spirit of helping the poor to be able to light a Diwali lamp. The poor of our country will derive strength from this and we must do it. The increasing interest in Khadi has infused a new thinking in those working in the Khadi sector as well as those connected, in any way, with Khadi. How do we bring in new technology, how do we increase productivity, how do we introduce looms driven by solar power? How do we rejuvenate our traditional heritage which was lying inactive for 20, 25 or 30 years?

Sewapuri Khadi Ashram at Varanasi in Uttar Pradesh was lying closed for 26 years but has got a fresh lease of life now. A number of thoughts were implemented. New employment opportunities were created for a number of people. Khadi Gramodyog revived its training centre at Pampore in Kashmir and in this sector Kashmir has so much to offer. With the reopening of this training centre, the new generation will get a boost in jobs in  manufacturing , in weaving, in creating new things and it feels so good to see that even big corporate Houses have started including Khadi items as Diwali gifts. Even people have started exchanging Khadi items as gifts. We now experience how something grows naturally.

My dear countrymen, we had taken a resolve in last month’s Mann Ki Baat and had decided to observe a 15-day Cleanliness Festival before Gandhi Jayanti. We shall connect people through cleanliness. Our Honourable President inaugurated this programme and the country got connected. The old or the young, men or women, city or village everyone has become a part of this Cleanliness campaign now. And when I say “Sankalp Se Siddhi”, we can see for ourselves as to how a Cleanliness Campagin is advancing towards Sankalp Siddhi, that is Attainment through Reslove.  Everyone accepts this, co-operates in this and makes a contribution in realizing this. I am grateful to our Honourable President. But, every section of society has taken this as its own campaign, everyone has got connected to this. Whether it be people from the sports world, academicians, schools, colleges, universities, farmers, workers, officers, government employees, police, or army jawans – every one has got connected with this. A kind of a  pressure has been created in public places and now people resist if someone tries to spoil or to make a public place dirty in any way and even those spoiling public places are also feeling this pressure. It is a good thing and I am pleased to know that just in the first four days of “Swachhata Hi Sewa Abhiyan” more than 75 lakh people joined these activities with more than 40 thousand initiatives..

I have seen that some people are continuously working and are determined to bring out results. I noticed something else this time – one is that we clean up a place, and the second is that we become aware and do not spread filth; but if we have to inculcate cleanliness as a habit, we must start an idea- based movement also. This time a number of competitions were organized on the theme “Cleanliness is Service”. More than two and a half crore children took part in an Essay Competition on cleanliness. Thousands of children made paintings. They drew pictures based on their own imaginations. Many people wrote poems and these days I post drawings made by our young children on social media and praise their efforts. Whenever there is a reference to cleanliness, I do not forget to express my gratitude to media persons. They have taken this campaign in a religious manner. They have made a big contribution in creating a positive environment and are leading the Cleanliness Campaign in their own ways.

We can see in “Swachhata Hi Sewa” movement as to how the electronic media and the print media in our country can render a big service to the country. Just a few days ago some one drew my attention towards Bilal Dar, a young man of 18 years from Srinagar. And you will be glad to know that Srinagar Municipal Corporation has made him their brand ambassador and when there is a talk of brand ambassador, there is a general feeling that he/she must be a Cine artist or a sports-personality. But not in this case. Bilal Dar got connected to the ‘Swachhata Abhiyan’ or Cleanliness Campaign since the age of 12-13 years and has been working for the last 5 to 6 years. He clears plastic, polythene, used bottles, dry or wet waste – every piece of dirt from Aisa’s biggest lake near Srinagar. He also earns from this activity. His father had died of cancer at a very young age but he connected his livelihood with cleanliness. I congratulate Srinagar Municipal Corporation for taking this initiative towards sanitation and for their imagination to appoint an ambassador for this cause of cleanliness because Srinagar is a tourist destination and every Indian wants to go there; and if such attention is given to Cleanliness it is a very big achievement in itself. And I am glad that they have not only appointed Bilal as their ambassador but also given him a vehicle, and also a uniform and he goes to other areas and educates people about cleanliness and inspires them and keeps tracking them till results are achieved. Bilal is very young age wise but is a source of inspiration for all of us who are interested in cleanliness.

I congratulate Bilal Dar.

My dear countrymen, we will have to accept the fact that history begets history and when there is a reference to history, it is but natural to recall our great men. The month of October is a month to remember so many of our titans. From Mahatma Gandhi to Sardar Patel, there are many great leaders who gave us the direction towards the 20th and 21st century, led us, guided us and faced so many hardships for the country. 2nd October is the birth anniversary of Mahatma Gandhi and Lal Bahadur Shastri, 11th October is the birth anniversary of Jai Prakash Narain and Nanaji Deshmukh and Pandit Deen Dayal Upadhyay’s birth anniversary falls on 25th September. This is the centenary year of Nanaji and Deen Dayal ji. And, what was the main focus of all these great men? One thing was common and that was to live for the country, do something for the nation; they led the people not by mere sermons but by their actions. Gandhiji, Jai Prakashji, Deen Dayalji were such great personalities who remained far away from the corridors of power but lived every moment for the people, kept fighting all odds following the principle “Sarv Jan Hitay – Sarv Jan Sukhay”, they kept endeavouring tirelessly. Nanaji Deshmukh left politics and joined the Gramodaya Movement and while celebrating his Centenary year, it is but natural to honour his contribution towards Gramodaya.

India’s former President Shriman Abdul Kalamji used to speak of Nanaji’s contribution in rural development while talking to the youth. He used to mention Nanaji’s contribution with great respect and he even went to a village to see Nanaji’s work there.

Like Gandhiji, Deen Dayal Upadhyayji also talked about the last person at the farthest fringes. Deen Dayalji talked about the poorest of the poor the deprived, distressed ones and spoke of how, through education, employment or otherwise his life could be transformed. We are not obliging these great men by remembering them but we remember them so that we may be able to foresee our forays into the future and the direction we choose.

In the next Mann Ki Baat, I will surely mention Sardar Vallabh Bhai Patel but on 31st October, Run for Unity - Ek Bharat Shreshth Bharat -  will be organized throughout the country. There should be a number of Run for Unity programmes in every city, every town and the weather is also such that one would enjoy running – It is essential for developing a will power of steel, like that of Sardar Saheb. Sardar Saheb unified the country. We also have to run for unity in order to promote the mantra of unity.

The element of Unity in diversity being India’s speciality comes naturally to us. We feel proud of diversity but have you ever tried to feel this diversity? I would like to re-iterate to my countrymen, and specially to my young friends that we are alive & aware beings. We should feel India’s diversity, touch it, feel its fragrance. You may see for yourself, that for your inner development also, these diversities of our country work as a big teaching tool. There are vacations, Diwali is drawing near, all around in our country, there is an inclination to travel to some place or the other; people go as tourists and it is very natural. But, it is a matter of concern when we do not see our own country, we do not know about its diversities nor do we understand them. Impressed by mere superficial glitter we have started enjoying touring foreign countries only. You travel around the world, I have no issues but have a look at your own country too. People of North India may not be knowing what all is there in the South! People of West India may not be knowing what all is there in the East! Our country is full of such myriad diversities.

If you refer to Mahatma Gandhi, Lokmanya Tilak, Swami Vivekanand, our former President Abdul Kalamji then you will notice that when they toured around India, they got to see and understand India and they got inspired to do and die for the country. All these great men travelled widely in India. At the beginning of their endeavour, they tried to know and understand India; tried to live India within themselves. Can we make an effort as a student to learn, understand and try to live as per the traditions, culture, attire, eating habits and beliefs of different states, different societies, different groups of our country?

There will be a value addition in tourism only when we travel not only as a visitor but also like a student and make efforts to assimilate, understand & adapt. This is my personal experience, I had a chance of visiting more than five hundred districts of India. In more than four hundred & fifty districts, I had a night stay too. And now, when I am shouldering this responsibility in India, that travel is coming in very handy and proving to be very useful. That helps me a lot in understanding things. I request you too, to feel the “Unity in Diversity” which is not a mere slogan but is a storehouse of enormous energy. The dream of “Ek Bharat – Shreshtha Bharat” is inherent in this. How many varieties of cuisines there are ! If we eat a new dish every day, we won’t have to repeat any variety throughout our life. This is the power of our tourism. I would request that during these vacations do not go out just for a change but leave with the intention to know, understand –& gain something. Internalize India within yourselves. Internalize the diversities of millions of denizens of India within you. These experiences will enrich your lives. Your vision will expand. And, who can be a better teacher than experience!

Generally, October to March is the suitable time for tourism. People travel. I am sure that even this time if you go, you will lend further fillip to my campaign. Wherever you go, share your experiences, share photographs. You must send photographs on # incredibleindia. If you happen to meet people there, send their photos too. Write not only about architecture or natural beauty but write something about their daily life too. Write good travelogues. Send on Mygov. And on Narendra Modi App. A thought comes to my mind, that in order to promote tourism in India what could be the seven best tourist destinations in your state – every Indian must know about these seven tourist spots of his state. If possible, one must visit these seven places. Can you provide some information about that? Can you post on Narendra Modi App? Can you post on #incredibleindia? You see, if all the people of one state will do this, then I will ask the government to do a scrutiny of it and prepare publicity material based on seven common things received from each state. In other words, how can tourist destination be developed keeping public aspirations in mind? Similarly, whatever you have seen throughout India and whichever seven out of these you liked the best and you wish that someone should see these things, or should go there, should get information about them, then you must send photos and information of seven such tourist spots on Mygov. Or on Narendra Modi App. The Government of India will work on that. The government will accept suggestions about making films, videos or preparing publicity material and about promoting that destination. Come, get connected with me. You can also act as a major catalyst in promoting the tourism of our country by utilizing the time from this October to March. I invite you.

My dear countrymen, being a human being, there are many things that touch me too. They agitate my heart. They leave a deep impression on my heart. After all I am also a human being just like you. You might have noticed one recent incident, a unique example of grit, determination and patriotism that was witnessed by all countrymen. The Indian Army has got two extraordinary brave women officers; they are Lieutenant Swati and Nidhi. Their husbands laid down their lives in the service of mother India. One can imagine  one’s agonizing mental state if her world gets shattered at such a early age! But Swati Mahadik, the wife of martyr colonel Santosh Mahadik – resolved to face the difficult situations and she joined the Indian Army. She received training for 11 months putting in great efforts and she put her life at stake to fulfill her husband’s dreams. Similarly, Nidhi Dubey’s husband Mukesh Dubey was a Naik in the army and attained martyrdom while fighting for his country. His wife Nidhi also took a resolve and joined the army. It is very natural for every countryman to have a deep sense of respect for these two bravehearts, our Matri Shakti. I convey my heartiest congratulations to both of them. They have evoked a new inspiration and a new awakening among millions of our countrymen. Many congratulation to these two sisters.

My dear countrymen, there is a big opportunity for our younger generation between Navratra festivities and Diwali. FIFA under- 17 world cup is being organized in our country. I am sure reverberations of the spirit of football will be heard all around. It will evince more interest in Football in every generation. There should not be a single school-college ground in India where we will not see our youngsters at play. Come on, the whole world is coming to play on Indian soil, let us make sports a part of our lives.

My dear countrymen, Navratras are going on. It is a time for praying to Ma Durga. The whole environment is filled with sacred fragrance. All around there is an atmosphere of spirituality, an air of festivities, an atmosphere of bhakti, of reverence. This is revered as a festival of Shakti Sadhana. This is also known as Sharadiya Navratri, the beginning of autumn. On this pious occasion of Navratri, I convey my best wishes to our countrymen and pray to Ma Shakti to let our country attain newer heights so that the desires and expectations of all our countrymen get fulfilled. May our nation be blessed with the strength to face any challenge.

May the nation move forward and may the year two thousand twenty two- 75 years of India’s Independence be an attempt to realize the dreams of our freedom fighters, the resolve of 125 crore countrymen, with their tremendous hard work, courage and determination to fulfill our resolve and prepare a roadmap for five years. We have moved on; may ma-shakti shower her blessings upon us. My good wishes to all of you. Celebrate festivities, enjoy with enthusiasm.

Many Many thanks.

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ନମସ୍କାର । ମନୁଷ୍ୟର ମନ ଏପରି ଗଢ଼ା ଯେ ବର୍ଷାକାଳ ତାକୁ ବଡ଼ ଆକର୍ଷଣୀୟ ଲାଗେ । ପଶୁପକ୍ଷୀ, ବୃକ୍ଷଲତା, ପ୍ରକୃତି ସମସ୍ତେ ବର୍ଷାକାଳର ଆଗମନରେ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲିତ ହୋଇଉଠନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ବେଳେବେଳେ ବର୍ଷା ଯେତେବେଳେ ବିକଟାଳ ରୂପ ଧାରଣ କରେ, ସେତେବେଳେ ତା'ର ବିନାଶକାରୀ ଶକ୍ତିର ପରିଚୟ ମିଳେ । ପ୍ରକୃତି ଆମକୁ ଜୀବନ ଦିଏ, ଆମର ପ୍ରତିପୋଷଣ କରେ କିନ୍ତୁ ବେଳେବେଳେ ବନ୍ୟା, ଭୂମିକମ୍ପ ଭଳି ପ୍ରାକୃତିକ ବିପଦଗୁଡ଼ିକର କରାଳ ରୂପ ବହୁତ ବିନାଶର କାରଣ ହୋଇଥାଏ । ପରିବର୍ତ୍ତିତ ଋତୁଚକ୍ର ଆଉ ପରିବେଶର ଯେଉଁ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେଉଛି ତା'ର ବହୁତ ନକାରାତ୍ମକ ପ୍ରଭାବ ପଡ଼ୁଛି । ଗତ କିଛିଦିନ ଭିତରେ ଭାରତର କେତେକ ସ୍ଥାନରେ ବିଶେଷକରି ଆସାମ, ଉତ୍ତର-ପୂର୍ବ କ୍ଷେତ୍ର, ଗୁଜରାଟ, ରାଜସ୍ଥାନ ତଥା ବଙ୍ଗଳାର କେତେକ ଭାଗରେ ଅତିବୃଷ୍ଟି ଯୋଗୁଁ ପ୍ରାକୃତିକ ବିପଦ ଦେଖାଦେଇଛି । ବନ୍ୟା ପ୍ରଭାବିତ ଅଂଚଳରେ ଉଦ୍ଧାର ଓ ରିଲିଫ କାର୍ଯ୍ୟର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ତଦାରଖ କରାଯାଉଛି । ବ୍ୟାପକ ସ୍ତରରେ ସାହାଯ୍ୟ ଓ ଉଦ୍ଧାର କାର୍ଯ୍ୟ ଚାଲିଛି । କେତେକ ସ୍ଥାନରେ ମୋ ମନ୍ତ୍ରୀମଣ୍ଡଳର ସହକର୍ମୀମାନେ ମଧ୍ୟ ପହଞ୍ଚୁଛନ୍ତି । ରାଜ୍ୟ ସରକାରମାନେ ମଧ୍ୟ ନିଜ ନିଜ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଅନୁସାରେ ବନ୍ୟାପ୍ରପୀଡ଼ିତଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ ଯଥାସାଧ୍ୟ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛନ୍ତି । ସାମାଜିକ ସଂଗଠନ, ସାଂସ୍କୃତିକ ସଂଗଠନ ତଥା ସେବାଭାବରେ ପ୍ରେରିତ ନାଗରିକମାନେ ମଧ୍ୟ ଏ ପରିସ୍ଥିତିରେ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ ଯଥେଷ୍ଟ ଉଦ୍ୟମ କରୁଛନ୍ତି । ଭାରତ ସରକାରଙ୍କ ତରଫରୁ ସ୍ଥଳସେନା ଓ ବାୟୁସେନାର ଯବାନମାନେ, ଜାତୀୟ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ପ୍ରଶମନ ବଳର କର୍ମୀ, ଅର୍ଦ୍ଧସାମରିକ ବାହିନୀ ସମସ୍ତେ ବିପନ୍ନମାନଙ୍କର ସେବା ପାଇଁ ଆପ୍ରାଣ ଉଦ୍ୟମ କରିଥାନ୍ତି । ବନ୍ୟା ଯୋଗୁଁ ଜନଜୀବନ ବଡ଼ ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇଯାଏ । ଫସଲ, ପଶୁଧନ, ଭିତ୍ତିଭୂମି, ରାସ୍ତା, ବିଦ୍ୟୁତ ବ୍ୟବସ୍ଥା, ସଂଚାରତନ୍ତ୍ର ସବୁକିଛି ପ୍ରଭାବିତ ହୋଇଥାଏ । ବିଶେଷକରି ଆମର ଚାଷୀଭାଇମାନଙ୍କର ଫସଲ, ଜମିବାଡ଼ି ବହୁତ କିଛି କ୍ଷତି ହୋଇଥାଏ । ସେଥିପାଇଁ ବୀମା କମ୍ପାନୀମାନଙ୍କୁ ବିଶେଷକରି ଫସଲ ବୀମା କମ୍ପାନୀମାନଙ୍କୁ ସକ୍ରିୟ ରହିବା ପାଇଁ ବ୍ୟବସ୍ଥା କରାଯାଇଛି ଯାହାଫଳରେ କୃଷକମାନଙ୍କର କ୍ଷତିପୂରଣ ଦାବିର ଫଏସଲା ତୁରନ୍ତ ହୋଇପାରିବ । ବନ୍ୟା ପରିସ୍ଥିତିରୁ ରକ୍ଷା ପାଇବା ପାଇଁ ସପ୍ତାହର ସବୁଦିନ 24 ଘଣ୍ଟିଆ ହେଲ୍ପ-ଲାଇନ ନମ୍ବର - 1078 ନିରବଚ୍ଛିନ୍ନ ଭାବେ କାମ କରୁଛି । ଲୋକମାନେ ମଧ୍ୟ ସେମାନଙ୍କର ଅସୁବିଧା ଜଣାଉଛନ୍ତି । ବର୍ଷାଋତୁ ପୂର୍ବରୁ ସବୁ କ୍ଷେତ୍ରରେ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ପରିଚାଳନା ଅଭ୍ୟାସ (Mock Drill) କରି ପୁରା ସରକାରୀ ତନ୍ତ୍ରକୁ ସଜାଗ କରାଯାଇଛି । ଜାତୀୟ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ପ୍ରଶମନ ବଳର ଟିମ୍ ମାନଙ୍କୁ କାମରେ ଲଗାଯାଇଛି । ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନରେ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ମିତ୍ର ନିଯୁକ୍ତ କରି ସେମାନେ କ'ଣ କରିବେ – କ'ଣ ନ କରିବେ ସେ ବିଷୟରେ ସେମାନଙ୍କୁ ପ୍ରଶିକ୍ଷଣ ଦେବା, ସ୍ୱେଚ୍ଛାସେବକ ସ୍ଥିର କରିବା, ଗୋଟିଏ ଜନସଂଗଠନ ଗଠନ କରି ଏଭଳି ପରିସ୍ଥିତିର ମୁକାବିଲା କରିବା ପାଇଁ ପଦକ୍ଷେପ ନିଆଯାଉଛି । ପାଣିପାଗ ପୂର୍ବାନୁମାନ ପାଇଁ ଏବେ ପ୍ରଯୁକ୍ତି କୌଶଳ ବା ଟେକ୍ନୋଲଜି ବହୁତ ଆଗେଇଗଲାଣି । ମହାକାଶ ବିଜ୍ଞାନର ମଧ୍ୟ ବହୁତ ବଡ଼ ଅବଦାନ ରହିଛି, ଫଳରେ ପୂର୍ବାନୁମାନ ପ୍ରାୟତଃ ସଠିକ୍ ହୋଇପାରୁଛି । ଧୀରେ ଧୀରେ ଆମେମାନେ ମଧ୍ୟ ଆମର ସ୍ୱଭାବରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବା ଦରକାର, ଯାହାଫଳରେ ଋତୁର ପୂର୍ବାଭାଷ ଅନୁସାରେ ଆମେ ଆମର କାର୍ଯ୍ୟକଳାପକୁ ନିୟନ୍ତ୍ରିତ କରିପାରିବା ଏବଂ କ୍ଷତିରୁ ରକ୍ଷା ପାଇପାରିବା ।

ମୁଁ ଯେତେବେଳେ "ମନ୍ କି ବାତ୍” ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଉଛି – ମୁଁ ଦେଖୁଛି ଦେଶର ନାଗରିକମାନେ ମୋ'ଠାରୁ ଅଧିକ ପ୍ରସ୍ତୁତି କରୁଛନ୍ତି । ଏଥର ତ ବସ୍ତୁ ଓ ସେବା କର - GSTକୁ ନେଇ ଅନେକ ଚିଠି ଆସିଛି, ଅନେକ ଫୋନ କଲ ଆସିଛି । ଏବେବି ଲୋକମାନେ GST ବିଷୟରେ ଜିଜ୍ଞାସା କରୁଛନ୍ତି ଆଉ ଖୁସିବ୍ୟକ୍ତ କରୁଛନ୍ତି । ଗୋଟିଏ ଫୋନକଲ୍ ମୁଁ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଶୁଣାଉଛି –

"ନମସ୍କାର ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ମହୋଦୟ, ମୁଁ ଗୁରଗାଓଁରୁ ନୀତୁ ଗର୍ଗ କହୁଛି । ମୁଁ Chartered Accountants Day ରେ ଆପଣଙ୍କ ଭାଷଣ ଶୁଣିଛି ଆଉ ବିଶେଷ ଭାବେ ପ୍ରଭାବିତ ହୋଇଛି । ଏହିଭଳି ଭାବରେ ଗତମାସ ଆଜିର ତାରିଖରେ Goods and Services Tax - GST ର ପ୍ରଚଳନ ହୋଇଛି । ୟା' ଭିତରେ ମାସଟିଏ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଛି - ଆପଣ କହିପାରିବେ କି ସରକାର ଯେମିତି ଆଶା କରିଥିଲେ ସେମିତି ଫଳାଫଳ ଆସୁଛି କି ନାହିଁ? ମୁଁ ଏ ବିଷୟରେ ଆପଣଙ୍କ ମତାମତ ଜାଣିବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ଧନ୍ୟବାଦ ।''

GST ପ୍ରଚଳନ ହେବାର ପ୍ରାୟ ଏକମାସ ବିତିଛି ତଥା ତା'ର ଲାଭ ଅନୁଭୂତ ହେଲାଣି । ଆଉ ଯେତେବେଳେ ଜଣେ ଗରିବ ଲୋକ ମୋତେ ଚିଠି ଲେଖି ଜଣାଉଛି ଯେ GST ଯୋଗୁଁ ଗରିବର ଆବଶ୍ୟକ ସାମଗ୍ରୀର ଦାମ କମ୍ ହୋଇଛି, ଜିନିଷ ଶସ୍ତା ହୋଇଛି – ସେତେବେଳେ ମତେ ବହୁତ ଖୁସି ମିଳୁଛି – ସନ୍ତୋଷ ମିଳୁଛି । ଯେତେବେଳେ ଉତ୍ତର-ପୂର୍ବାଞ୍ଚଳ, ଦୂର ଦୂରାନ୍ତର ପାହାଡ଼ ଜଙ୍ଗଲରେ ବାସ କରୁଥିବା କୌଣସି ବ୍ୟକ୍ତି ଲେଖୁଛି ଯେ, ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ଡର ଲାଗୁଥିଲା କେଜାଣି କ'ଣ ହେବ କିନ୍ତୁ ଏବେ ତାକୁ ବୁଝିବାକୁ ଚେଷ୍ଟାକରି ଜାଣୁଛି ଯେ ପୂର୍ବ ଅପେକ୍ଷା କାମ ସହଜ ହୋଇଗଲା, ସେତେବେଳେ ଖୁସି ଲାଗେ । ବ୍ୟବସାୟ ଆହୁରି ସହଜ ହୋଇଯାଇଛି ଏବଂ ସବୁଠୁଁ ବଡ଼ କଥା ହେଲା ଗ୍ରାହକମାନଙ୍କର ବ୍ୟବସାୟୀମାନଙ୍କ ଉପରେ ଭରସା ବଢ଼ିଛି । ଏବେ ମୁଁ ଦେଖୁଥିଲି - ପରିବହନ ବିଶେଷ କରି ମାଲ ପରିବହନ କ୍ଷେତ୍ରରେ GSTର କିଭଳି ପ୍ରଭାବ ପଡ଼ିଛି । ଟ୍ରକଗୁଡ଼ିକର ଗମନାଗମନ କେତେଦୂର ବଢ଼ିଛି । ଦୂରସ୍ଥାନକୁ ପରିବହନ ସମୟ କେତେ କମିଛି । ଜାତୀୟ ରାଜପଥଗୁଡ଼ିକ ବାଧାମୁକ୍ତ ହୋଇଛି । ଟ୍ରକଗୁଡ଼ିକର ଗତି ବଢ଼ିବା ଦ୍ୱାରା ପ୍ରଦୂଷଣ ମଧ୍ୟ କମ୍ ହୋଇଛି । ମାଲ ତଥା ପଣ୍ୟଦ୍ରବ୍ୟ ବହୁତ ଶୀଘ୍ର ପହଞ୍ଚି ପାରୁଛି । ଏ ସମସ୍ତ ସୁବିଧା ତ ହୋଇଛି – ତା' ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଆର୍ଥିକ ପ୍ରଗତି ମଧ୍ୟ ସବଳ ହୋଇଛି । ପୂର୍ବରୁ ଅଲଗା ଅଲଗା କର ସଂରଚନା ଥିବାରୁ ପରିବହନ ତଥା ମାଲ ପରିବହନ କ୍ଷେତ୍ରରେ ସର୍ବାଧିକ ସମ୍ବଳ କାଗଜପତ୍ର କାମ କରିବାରେ ଲାଗୁଥିଲା ତଥା ସେମାନଙ୍କୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ରାଜ୍ୟରେ ନିଜର ଗୋଦାମଘର ରଖିବାକୁ ପଡ଼ୁଥିଲା । GST - ଯାହାକୁ ମୁଁ Good and Simple Tax “ଭଲ ଓ ସରଳ ଟିକସ” ବୋଲି କହୁଛି – ସତରେ ବହୁତ କମ ସମୟ ଭିତରେ ଆମ ଅର୍ଥବ୍ୟବସ୍ଥା ଉପରେ ତା'ର ଏକ ସକାରାତ୍ମକ ପ୍ରଭାବ ପଡ଼ିଛି । ଯେତେ ନିର୍ବିଘ୍ନରେ ଆଉ ଯେତେ ବେଗରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇଛି, ନୂଆ ପଞ୍ଜିକରଣ ହୋଇଛି ତାଦ୍ୱାରା ଦେଶରେ ଏକ ନୂତନ ବିଶ୍ୱାସ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛି । କେବେ ନା କେବେ ଅର୍ଥନୀତି ବିଶେଷଜ୍ଞମାନେ, ପରିଚାଳନା ବିଶେଷଜ୍ଞ ତଥା ବୈଷୟିକ ବିଦ୍ୱାନମାନେ ଭାରତର GST ପ୍ରୟୋଗ ଉପରେ ଗବେଷଣା କରି ଏହାକୁ ବିଶ୍ୱ ସମକ୍ଷରେ ଏକ ଆଦର୍ଶ ଭାବେ ନିଶ୍ଚୟ ଉପସ୍ଥାପିତ କରିବେ । ପୃଥିବୀର ଅନେକ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ପାଇଁ ନିଶ୍ଚୟ ଗୋଟିଏ Case Study ହେବ । କାରଣ ଏତେ ବଡ଼ ଆକାରରେ ଗୋଟିଏ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଏତେ କୋଟି ଜନତାଙ୍କୁ ନେଇ ଏଡ଼େ ବିଶାଳ ଦେଶରେ ସଫଳତା ପୂର୍ବକ ଲାଗୁ କରିବା ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଏକ ବହୁତ ବଡ଼ କୃତିତ୍ୱ । ବିଶ୍ୱ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବେ ଏହାର ଅଧ୍ୟୟନ କରିବ । GST ଲାଗୁ ହୋଇଛି – ସମସ୍ତ ରାଜ୍ୟର ଏଥିରେ ଭାଗିଦାରୀ ଅଛି । ସବୁ ରାଜ୍ୟର ଦାୟିତ୍ୱ ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ସମସ୍ତ ନିଷ୍ପତ୍ତି ରାଜ୍ୟମାନେ ଏବଂ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାର ସର୍ବସମ୍ମତିରେ ଗ୍ରହଣ କରିଛନ୍ତି । ସେଥିପାଇଁ ସବୁ ସରକାରଙ୍କର ପ୍ରାଥମିକତା ଥିଲା ଯେ GST ଯୋଗୁଁ ଗରିବର ଥାଳି ଉପରେ କୌଣସି ବୋଝ ନ ପଡ଼ୁ । GST App ଦେଖିଲେ ଆପଣ ଠିକ ଭାବେ ଜାଣିପାରିବେ ଯେ GST ଲାଗୁହେବା ପୂର୍ବରୁ ଯେଉଁ ଜିନିଷର ଯେତେ ଦାମ୍ ଥିଲା, ନୂଆ ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ତା'ର ଦାମ୍ କେତେ ହେବ । ଏ ସମସ୍ତ ଆପଣଙ୍କ ମୋବାଇଲ ଫୋନ୍ ରେ ଆପଣ ଜାଣିପାରିବେ । “ଏକ ରାଷ୍ଟ୍ର, ଏକ କର” (One Nation One Tax) କେତେବଡ଼ ସ୍ୱପ୍ନ ଆଜି ସାକାର ହେଲା । GST ବିଷୟରେ ମୁଁ ଅନୁଧ୍ୟାନ କରିଛି – ଯେଉଁଭଳି ଭାବରେ ତହସିଲ ଅଫିସଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଭାରତ ସରକାରରେ ଥିବା ଅଧିକାରୀମାନେ ପରିଶ୍ରମ କରିଛନ୍ତି, ଯେପରି ସମର୍ପିତ ହୋଇ କାମ କରିଛନ୍ତି, ସରକାର ଏବଂ ବ୍ୟବସାୟୀମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ, ସରକାର ଏବଂ ଗ୍ରାହକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଯେଉଁ ବନ୍ଧୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ବାତାବରଣ ସୃଷ୍ଟି କରିପାରିଛନ୍ତି – ବିଶ୍ୱାସ ବଢ଼ାଇବା କ୍ଷେତ୍ରରେ ତା'ର ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଅବାଦନ ରହିଛି । ଏ କ୍ଷେତ୍ରରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥିବା ସମସ୍ତ ମନ୍ତ୍ରଣାଳୟ, ସମସ୍ତ ବିଭାଗ ତଥା କେନ୍ଦ୍ର ଓ ରାଜ୍ୟ ସରକାରମାନଙ୍କର ସମସ୍ତ କର୍ମକର୍ତ୍ତାଙ୍କୁ ହାର୍ଦ୍ଦିକ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି । GST ଭାରତର ସାମୁହିକ ଶକ୍ତିର ସଫଳତାର ଏକ ବହୁତ ବଡ଼ ଉଦାହରଣ । ଏହା ଏକ ଐତିହାସିକ ଉପଲବ୍ଧି । ଏହା ଖାଲି ଏକ “କର ସଂସ୍କାର” ନୁହେଁ – ଗୋଟିଏ ନୂତନ ସଚ୍ଚୋଟତାର ସଂସ୍କୃତିକୁ ବଳିଷ୍ଠ କରିବାର ଅର୍ଥବ୍ୟବସ୍ଥା । ଗୋଟିଏ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଏହାକୁ ଏକ ସାମାଜିକ ସଂସ୍କାରର ଅଭିଯାନ ବୋଲି କୁହାଯାଇପାରେ । ଏତେବଡ଼ ଗୋଟିଏ ପ୍ରୟାସକୁ ଏତେ ସହଜରେ ସଫଳ କରିଥିବାରୁ ମୁଁ ପୁଣିଥରେ ମୋର କୋଟି କୋଟି ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ କୋଟି କୋଟି ପ୍ରଣାମ ଜଣାଉଛି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଅଗଷ୍ଟ ମାସ ବିପ୍ଲବର ମାସ । ଆମେ ପିଲାଦିନରୁ ଅତି ସହଜ ଭାବେ ଏକଥାକୁ ଶୁଣି ଆସୁଛେ । ଏହାର କାରଣ 1 ଅଗଷ୍ଟ 1920ରେ ଅସହଯୋଗ ଆନ୍ଦୋଳନ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା । 1942 ମସିହା ଅଗଷ୍ଟ ମାସ 9 ତାରିଖରେ ଭାରତଛାଡ଼ ଆନ୍ଦୋଳନ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା ଯାହାକୁ ଅଗଷ୍ଟ ବିପ୍ଳବ ବୋଲି କୁହାଯାଏ । 1947 ଅଗଷ୍ଟ 15 ତାରିଖରେ ଦେଶ ସ୍ୱାଧୀନ ହେଲା । ସ୍ୱାଧୀନତା ପ୍ରାପ୍ତିର ତାରିଖ ସହିତ ଏମିତି ଅନେକ ଘଟଣା ଅଗଷ୍ଟ ମାସ ସହିତ ଜଡ଼ିତ ହୋଇ ରହିଛି । ଏ ବର୍ଷ ଆମ୍ଭେ Quit India Movement ବା "ଭାରତଛାଡ଼ ଆନ୍ଦୋଳନ'ର 75ତମ ବାର୍ଷିକୀ ପାଳନ କରିବାକୁ ଯାଉଛୁ । କିନ୍ତୁ ବହୁତ କମ ଲୋକ ଏକଥା ଜାଣନ୍ତି ଯେ - "ଭାରତଛାଡ଼', ଏହି ସ୍ଲୋଗାନ ଡଃ ୟୁସୁଫ୍ ମେହର୍ ଅଲି ଦେଇଥିଲେ । 9 ଅଗଷ୍ଟ 1942ରେ କ'ଣ ହୋଇଥିଲା - ଆମର ନୂତନ ବଂଶଜମାନେ ତାହା ଜାଣିବା ଉଚିତ । 1857ରୁ 1942 ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସ୍ୱାଧୀନତାର ପିପାସା ନେଇ ଦେଶବାସୀ ଏକଜୁଟ୍ ହେଲେ, ଲଢ଼େଇ କଲେ, ଯନ୍ତ୍ରଣା ସହିଲେ – ଇତିହାସର ଏହି ପୃଷ୍ଠାଗୁଡ଼ିକ ଭବ୍ୟ ଭାରତ ନିର୍ମାଣ ଦିଗରେ ଆମର ପ୍ରେରଣା ହୋଇରହିବ । ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମର ବୀରମାନେ ତ୍ୟାଗ, ତପସ୍ୟା ଆଉ ବଳିଦାନର ଯେଉଁ ନିଦର୍ଶନ ଦେଇଯାଇଛନ୍ତି, ତା'ଠାରୁ ବଡ଼ ପ୍ରେରଣା ଆଉ କ'ଣ ହୋଇପାରେ । “ଭାରତ ଛାଡ଼ ଆନ୍ଦୋଳନ” ଭାରତୀୟ ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମର ଗୋଟିଏ ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଧ୍ୟାୟ ଥିଲା । ଏହି ଆନ୍ଦୋଳନ ବ୍ରିଟିଶ ଶାସନରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇଁ ସାରା ଦେଶକୁ ସଂକଳ୍ପବଦ୍ଧ କରିଦେଇଥିଲା । ଏ ସେହି ସମୟ ଥିଲା ଯେତେବେଳେ ବ୍ରିଟିଶ ଶାସନ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଭାରତୀୟ ଜନମାନସରେ ହିନ୍ଦୁସ୍ଥାନର କୋଣ ଅନୁକୋଣରେ ଗାଁ, ସହର ସବୁଠାରେ – ଶିକ୍ଷିତ, ଅଶିକ୍ଷିତ, ଧନୀ ଗରିବଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଏକ ଉଦ୍ବେଳନ ଖେଳାଇଥିଲା – ସମସ୍ତେ କାନ୍ଧରେ କାନ୍ଧ ମିଶାଇ ଭାରତଛାଡ଼ ଆନ୍ଦୋଳନରେ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କରିଥିଲେ । ଜନତାର ଆକ୍ରୋଶ ତା'ର ଚରମସୀମା ଛୁଇଁଥିଲା । ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀଙ୍କ ଆହ୍ୱାନ କ୍ରମେ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଭାରତବାସୀ "କର ବା ମର” ଡାକରା ଦେଇ ସଂଘର୍ଷର ଅଗ୍ନିରେ ଝାସ ଦେଇଥିଲେ । ଦେଶର ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ନବଯୁବକ ସେମାନଙ୍କର ପାଠପଢ଼ା ଛାଡ଼ିଦେଇଥିଲେ । ସ୍ୱାଧୀନତାର ତୂର୍ଯ୍ୟନାଦ ହେଲା ଆଉ ସେମାନେ ବଢ଼ି ଚାଲିଲେ । 9 ଅଗଷ୍ଟରେ ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀ ଭାରତଛାଡ଼ ଆନ୍ଦୋଳନର ଆହ୍ୱାନ ଦେଲେ । କିନ୍ତୁ ଇଂରେଜ ଶାସକମାନେ ସମସ୍ତ ବଡ଼ ନେତାମାନଙ୍କୁ ଜେଲଖାନାରେ ବନ୍ଦୀ କରିଦେଲେ । ଆଉ ସେ ସମୟରେ ଡଃ ଲୋହିଆ, ଜୟପ୍ରକାଶ ନାରାୟଣଙ୍କ ଭଳି ମହାପୁରୁଷମାନେ ଦେଶର ଦ୍ୱିତୀୟ ପିଢ଼ିର ନେତା ଭାବେ ଆନ୍ଦୋଳନରେ ଅଗ୍ରଣୀ ଭୂମିକା ନେଇଥିଲେ ।

ଅସହଯୋଗ ଆନ୍ଦୋଳନ ଆଉ ଭାରତଛାଡ଼ ଆନ୍ଦୋଳନ, 1920 ଆଉ 1942ରେ, ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀଙ୍କର ଦୁଇଟି ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ରୂପ ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ । ଅସହଯୋଗ ଆନ୍ଦୋଳନ ସମୟର ରୂପ-ରଙ୍ଗ କିଛି ଅଲଗା ଥିଲା ଆଉ 1942ର ସେ ପରିସ୍ଥିତି ଆସିଲା ଯେତେବେଳେ ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀଙ୍କ ଭଳି ମହାପୁରୁଷ ମଧ୍ୟ "କର ବା ମର”ର ମନ୍ତ୍ର ଦେଇଦେଲେ । ଏ ସମସ୍ତ ସଫଳତା ପଛରେ ଗଣସମର୍ଥନ ଥିଲା, ଗଣ-ସାମର୍ଥ୍ୟ ଥିଲା, ଗଣ-ସଂକଳ୍ପ ଥିଲା ଆଉ ଗଣସଂଘର୍ଷ ଥିଲା । ସମଗ୍ର ଦେଶ ଗୋଟିଏ ହୋଇ ଲଢ଼ୁଥିଲା । ଆଉ ମୁଁ କେବେ କେବେ ଭାବେ, ଯଦି ଇତିହାସର ପୃଷ୍ଠାଗୁଡ଼ିକ ଏକାଠି କରି ଦେଖିବା – ଭାରତର ପ୍ରଥମ ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମ 1857ରେ ହୋଇଥିଲା । 1857ରେ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିବା ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମ 1942 ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ଦେଶର କୌଣସି ନା କୌଣସି କୋଣରେ ଜାରି ରହିଥିଲା । ଏହି ଦୀର୍ଘ ସମୟାବଧି ଦେଶର ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦେଶବାସୀଙ୍କ ମନରେ ସ୍ୱାଧୀନତାର ପିପାସା ଜାଗ୍ରତ କରିଦେଇଥିଲା । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଲୋକ କିଛି ନା କିଛି କରିବା ପାଇଁ ପ୍ରତିବଦ୍ଧ ହୋଇସାରିଥିଲେ । ବଂଶଧର ବଦଳି ଚାଲିଲେ କିନ୍ତୁ ସଂକଳ୍ପରେ କିଛି ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇନଥିଲା । ଲୋକ ଆସିଲେ, ଯୋଗଦେଲେ, ଲୋକ ଗଲେ, ପୁଣି ନୂଆ ଲୋକ ଆସିଲେ ଏହିଭଳି ଇଂରେଜ ସାମ୍ରାଜ୍ୟର ମୂଳୋତ୍ପାଟନ କରିବାର ପ୍ରୟାସ ଲାଗି ରହିଲା । 1857ରୁ 1942 ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଏହି ଆନ୍ଦୋଳନ ଦ୍ୱାରା ଏକ ଏଭଳି ପରିସ୍ଥିତି ସୃଷ୍ଟି ହେଲା 1942 ବେଳକୁ ଏହା ଚରମସୀମାକୁ ଛୁଇଁଗଲା ଏବଂ "ଭାରତଛାଡ଼”ର ଏଭଳି ତୁର୍ଯ୍ୟନାଦ ହେଲା ଯେ 5 ବର୍ଷ ଭିତରେ 1947 ମସିହାରେ ଇଂରେଜମାନଙ୍କୁ ଛାଡ଼ିଯିବାକୁ ପଡ଼ିଲା । 1857ରୁ 1942 ସ୍ୱାଧୀନତାର ଲାଳସା ପ୍ରତ୍ୟେକ ଲୋକ ଯାଏ ପହଂଚିସାରିଥିଲା । ଆଉ 1942ରୁ 1947 - ପାଞ୍ଚବର୍ଷରେ ଏକ ଏଭଳି ଗଣ ମାନସିକତା ସୃଷ୍ଟି କଲା ଯାହାକି ସଂକଳ୍ପରୁ ସିଦ୍ଧିଯାଏ 5ଟି ନିର୍ଣ୍ଣାୟକ ବର୍ଷ ଭାବରେ ସଫଳତାର ସହିତ ଦେଶ ପାଇଁ ସ୍ୱାଧୀନତା ପ୍ରାପ୍ତିର କାରଣ ହୋଇଗଲା । ଏ ପାଞ୍ଚବର୍ଷ ନିର୍ଣ୍ଣାୟକ ଥିଲା । ଏବେ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ଏହି ଗଣିତ ସହ ଯୋଡ଼ିବାକୁ ଚାହୁଁଛି । 1947ରେ ଆମେ ସ୍ୱାଧୀନ ହେଲୁ । ଏବେ 2017 । ପ୍ରାୟ 70 ବର୍ଷ ହେଲା । ଅନେକ ସରକାର ଆସିଲା ଗଲା । କାର୍ଯ୍ୟଧାରା ସୃଷ୍ଟି କରାଗଲା, ବଦଳିଲା, ଅଭିବୃଦ୍ଧି ଲାଭ କଲା, ବୃଦ୍ଧି ପାଇଲା । ଦେଶକୁ ସମସ୍ୟାଗୁଡ଼ିକରୁ ମୁକ୍ତ କରିବା ପାଇଁ ପ୍ରତ୍ୟେକେ ନିଜ ନିଜ ଢଙ୍ଗରେ ଚେଷ୍ଟା କଲେ । ଦେଶରେ ନିଯୁକ୍ତି ସୁଯୋଗ ବୃଦ୍ଧି କରିବା ପାଇଁ, ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ଦୂର କରିବା ପାଇଁ, ଉନ୍ନତି କରିବା ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ହେଲା । ନିଜ ନିଜ ଢଙ୍ଗରେ ପରିଶ୍ରମ ମଧ୍ୟ କରାଗଲା । ସଫଳତା ମଧ୍ୟ ମିଳିଲା । ଆଶା ମଧ୍ୟ ଉଦ୍ରେକ ହେଲା । ଯେମିତି 1942ରୁ 1947 ଏହି ପାଞ୍ଚବର୍ଷର ସମୟ ସଂକଳ୍ପରୁ ସିଦ୍ଧିପ୍ରାପ୍ତି ପାଇଁ ନିଷ୍ପତ୍ତିମୂଳକ ଥିଲା ସେହିପରି ମୁଁ ଦେଖିପାରୁଛି ଯେ, 2017ରୁ 2022 – ସଂକଳ୍ପରୁ ସିଦ୍ଧିର ଅନ୍ୟ ଏକ ପାଞ୍ଚବର୍ଷର ଅବଧି ଆମ ସମ୍ମୁଖକୁ ଆସିଛି । ଏହି 2017ର ଅଗଷ୍ଟ 15କୁ ଆମେ ସଂକଳ୍ପ ପର୍ବ ରୂପେ ପାଳନ କରିବା ଏବଂ 2022ରେ ଯେତେବେଳେ ସ୍ୱାଧୀନତା ପ୍ରାପ୍ତିର 75 ବର୍ଷ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବ, ତା'ମଧ୍ୟରେ ଆମେ ସେହି ସଂକଳ୍ପକୁ ସିଦ୍ଧିରେ ପରିଣତ କରି ଛାଡ଼ିବା ।

ଯଦି ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀ ଅଗଷ୍ଟ 9ର କ୍ରାନ୍ତି ଦିବସକୁ ସ୍ମରଣ କରି, ଯଦି ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭାରତବାସୀ ସଂକଳ୍ପ ଗ୍ରହଣ କରେ ଯେ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ରୂପରେ, ଜଣେ ନାଗରିକ ରୂପରେ ଦେଶ ପାଇଁ ମୁଁ ଏତିକି କାମ ନିଶ୍ଚୟ କରିବି, ପରିବାର ରୂପରେ ଏ କାମ କରିବି, ସମାଜ ରୂପରେ ଏ କାମ କରିବି, ଗାଁ ଏବଂ ସହର ରୂପରେ ଏ କାମ କରିବି, ସରକାରୀ ବିଭାଗ ରୂପରେ ଏ କାମ କରିବି, ସରକାର ରୂପରେ ଏ କାମ କରିବି, କୋଟି କୋଟି ସଂକଳ୍ପ ଗ୍ରହଣ ହେଉ, କୋଟି କୋଟି ସଂକଳ୍ପକୁ ପୂରଣ କରିବାର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ହେଉ । ତା'ହେଲେ 1942ରୁ 1947 ପାଞ୍ଚବର୍ଷ ଯେମିତି ସ୍ୱାଧୀନତା ପ୍ରାପ୍ତି ପାଇଁ ନିଷ୍ପତ୍ତିମୂଳକ ହୋଇପାରିଥିଲା । ସେହିଭଳି 2017ରୁ 2022, ଏହି ପାଞ୍ଚବର୍ଷ ମଧ୍ୟ ଭାରତର ଭବିଷ୍ୟତ ପାଇଁ ନିଷ୍ପତ୍ତିମୂଳକ ହେବ ଏବଂ ଏହା ଆମକୁ କରିବାକୁ ଅଛି । ପାଞ୍ଚବର୍ଷ ପରେ ଆମେ ଦେଶର ସ୍ୱାଧୀନତା ପ୍ରାପ୍ତିର 75ତମ ବାର୍ଷିକୀ ପାଳନ କରିବା । ତେଣୁ ଆଜି ଆମକୁ ଦୃଢ଼ସଂକଳ୍ପ ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ । 2017କୁ ସଂକଳ୍ପ ଗ୍ରହଣର ବର୍ଷ କରିବାକୁ ହେବ । ଏହି ଅଗଷ୍ଟ ମାସରେ ସଂକଳ୍ପ ସହ ଆମକୁ ନିଜକୁ ଜଡ଼ିତ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ । ଅସ୍ୱଚ୍ଛତା-ଭାରତଛାଡ଼, ଦାରିଦ୍ର୍ୟ-ଭାରତଛାଡ଼, ଦୁର୍ନୀତି-ଭାରତଛାଡ଼, ଆତଙ୍କବାଦ-ଭାରତଛାଡ଼, ଜାତିବାଦ-ଭାରତଛାଡ଼, ସାମ୍ପ୍ରଦାୟିକତା-ଭାରତଛାଡ଼ । ଆଜି "କର ବା ମର''ର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ ବରଂ ନୂତନ ଭାରତର ସଂକଳ୍ପ ସହ ଜଡ଼ିତ ହେବାର, ଲାଗିପଡ଼ିବାର, ପ୍ରାଣପଣେ ସଫଳତା ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା ପାଇଁ ପରିଶ୍ରମର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି । ସଂକଳ୍ପକୁ ନେଇ ବଞ୍ଚିବାକୁ ପଡିବ, ମୁକାବିଲା କରିବାକୁ ପଡିବ । ଆସନ୍ତୁ, ଏହି ଅଗଷ୍ଟ ମାସରେ 9 ଅଗଷ୍ଟରୁ ସଂକଳ୍ପରୁ ସିଦ୍ଧିପ୍ରାପ୍ତିର ଏକ ମହାଅଭିଯାନ ଆରମ୍ଭ କରିବା । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭାରତବାସୀ, ସାମାଜିକ ଅନୁଷ୍ଠାନ, ସ୍ୱାୟତ୍ତ ସଂସ୍ଥା, ସ୍କୁଲ, କଲେଜ, ବିଭିନ୍ନ ସଂଗଠନ - ପ୍ରତ୍ୟେକେ New India “ନୂଆ ଭାରତ” ପାଇଁ କିଛି ନା କିଛି ସଂକଳ୍ପ ଗ୍ରହଣ କରନ୍ତୁ । ଗୋଟିଏ ଏଭଳି ସଂକଳ୍ପ, ଯାହାକୁ ଆଗାମୀ 5 ବର୍ଷରେ ଆମେ କରି ଦେଖାଇବା । ଯୁବ ସଂଗଠନ, ଛାତ୍ର ସଂଗଠନ, ସ୍ୱେଚ୍ଛାସେବୀ ଅନୁଷ୍ଠାନ ଆଦି ଦଳଗତ ଆଲୋଚନାର ଆୟୋଜନ କରନ୍ତୁ । ନୂଆ ନୂଆ କଳ୍ପନା/ଭାବନା ବାହାର କରନ୍ତୁ । ଗୋଟିଏ ରାଷ୍ଟ୍ର ରୂପରେ ଆମକୁ କେଉଁଠି ପହଂଚିବାକୁ ଅଛି? ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ରୂପରେ ସେଥିରେ ମୋର ଅବଦାନ କ'ଣ ହୋଇପାରେ? ଆସନ୍ତୁ, ଆମେ ସମସ୍ତେ ଏହି ସଂକଳ୍ପ ପର୍ବରେ ସାମିଲ ହେବା ।

ମୁଁ ଆଜି ବିଶେଷ ଭାବରେ ଅନଲାଇନ ଜଗତର ମୋର ଯୁବବନ୍ଧୁମାନଙ୍କୁ ନବ ଭାରତର ନିର୍ମାଣ କରିବା ପାଇଁ ଅଭିନବ ଉପାୟରେ ସେମାନଙ୍କ ଯୋଗଦାନ ପାଇଁ ଆଗେଇ ଆସିବାକୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରୁଛି । କାରଣ ଆଜିକାଲି ଆମେ ଯେଉଁଠି ଥାଉ ନା କାହିଁକି ଅନଲାଇନ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ରହିଥାଉ । ଜ୍ଞାନକୌଶଳ ବ୍ୟବହାର କରି ଭିଡିଓ, ପୋଷ୍ଟ, ବ୍ଲଗ, ଲେଖା, ନୂଆ ନୂଆ କଳ୍ପନା ବା Idea ଏସବୁ ନେଇ ଆଗେଇ ଆସନ୍ତୁ । ଏହି ପ୍ରଚେଷ୍ଟାକୁ ଗୋଟିଏ ଜନ ଆନ୍ଦୋଳନରେ ପରିବର୍ତ୍ତିତ କରନ୍ତୁ । NarendraModiApp ରେ ମଧ୍ୟ ଯୁବକମାନଙ୍କ ପାଇଁ Quit India Quiz ଆରମ୍ଭ କରାଯିବ । ଏହି Quiz ଯୁବଗୋଷ୍ଠୀକୁ ଦେଶର ଗୌରବଶାଳୀ ଇତିହାସ ସହ ଯୋଡ଼ିବା ଏବଂ ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମର ନାୟକମାନଙ୍କ ସହ ପରିଚିତ କରାଇବାର ଏକ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା । ମୋ ମତରେ ଆପଣମାନେ ଏହାର ବ୍ୟାପକ ପ୍ରଚାର-ପ୍ରସାର କରନ୍ତୁ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଅଗଷ୍ଟ 15 ଦିନ ଦେଶର ପ୍ରଧାନସେବକ ରୂପେ ମୋତେ ଲାଲକିଲ୍ଲାର ପ୍ରାଚୀରରୁ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ଉଦ୍ବୋଧନ ଦେବାର ସୁଯୋଗ ମିଳେ । ମୁଁ ତ ନିମିତ୍ତ ମାତ୍ର । ସେହି ସ୍ୱର ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତିର ନୁହେଁ, ଲାଲକିଲ୍ଲାର ପ୍ରାଚୀର ଉପରୁ ଦେଶର ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଲୋକଙ୍କ ସ୍ୱର ଗୁଞ୍ଜରିତ ହୋଇଥାଏ । ସେମାନଙ୍କ ସ୍ୱପ୍ନକୁ ଶବ୍ଦର ରୂପ ଦେବାକୁ ଚେଷ୍ଟା ହୋଇଥାଏ । ଲଗାତାର ଭାବେ ବିଗତ ତିନିବର୍ଷ ଧରି ଅଗଷ୍ଟ 15 ଦିନ ମୋର କ'ଣ କହିବା ଉଚିତ ସେ ନେଇ ଦେଶର କୋଣ ଅନୁକୋଣରୁ ମୋ ପାଖକୁ ପ୍ରସ୍ତାବମାନ ଆସୁଛି, ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ ଆନନ୍ଦିତ । କେଉଁ ପ୍ରସଙ୍ଗଗୁଡ଼ିକୁ ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ କରିବା ଉଚିତ ହେବ? ଏଥର ମଧ୍ୟ ମୁଁ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଏଥିପାଇଁ ନିମନ୍ତ୍ରିତ କରୁଛି । ଆପଣ ନିଜର ମତାମତ ମୋତେ MyGov କିମ୍ବା NarendraModiApp ରେ ନିଶ୍ଚୟ ପଠାନ୍ତୁ । ମୁଁ ନିଜେ ଏହାକୁ ପଢ଼େ ଏବଂ ଅଗଷ୍ଟ 15 ଦିନ ଯେତିକି ସମୟ ମୋ ପାଖରେ ଥିବ, ତା' ମଧ୍ୟରେ ଏହାକୁ ପ୍ରକାଶ କରିବାର ଚେଷ୍ଟା କରିବି । ବିଗତ ତିନିବର୍ଷ ଧରି ମୁଁ ଗୋଟିଏ ଅଭିଯୋଗ ପାଇଆସିଛି ଯେ, ଅଗଷ୍ଟ 15ର ମୋର ଭାଷଣ ଟିକିଏ ଲମ୍ବା ହୋଇଯାଉଛି । ଏଥର ଏହାକୁ ଛୋଟ କରିବା ପାଇଁ ମୁଁ ମନେ ମନେ କଳ୍ପନା ତ କରିଛି, ଅତିବେଶୀରେ 40-45-50 ମିନିଟରେ ଶେଷ କରିବାକୁ । ମୁଁ ମୋ ପାଇଁ ନିୟମ ତିଆରି କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଛି । ଜାଣିନି ପାଳନ କରିପାରିବି କି ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ଏଥରର ଭାଷଣକୁ ଛୋଟ କରିବାର ଚେଷ୍ଟା କରିବାର ଇଚ୍ଛା ଅଛି । ଦେଖିବା ସଫଳତା ମିଳୁଛି କି ନାହିଁ ।

ମୋର ଦେଶବାସୀଗଣ, ଆଜି ଆଉ ଗୋଟିଏ କଥା କହିବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ଭାରତର ଅର୍ଥବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ଗୋଟିଏ ସାମାଜିକ ଅର୍ଥଶାସ୍ତ୍ର ରହିଛି । ଏହାକୁ ଆମେ କେବେହେଲେ ହେୟଜ୍ଞାନ କରିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ । ଆମର ପର୍ବପର୍ବାଣୀ, ଆମର ଉତ୍ସବ, ଏସବୁ କେବଳ ମଉଜ ମଜଲିସ୍ ର ଅବସର ନୁହେଁ, ଏସବୁ ସାମାଜିକ ସଂସ୍କାରର ଅଭିଯାନ ମଧ୍ୟ । କିନ୍ତୁ ଏହାସହିତ ଆମର ପ୍ରତ୍ୟେକ ଉତ୍ସବ ଦରିଦ୍ରତମ ବ୍ୟକ୍ତିର ଆର୍ଥିକ ଜୀବନ ସହ ମଧ୍ୟ ସମ୍ପର୍କିତ । ଅଳ୍ପ କିଛିଦିନ ପରେ ରାକ୍ଷୀ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା, ଜନ୍ମାଷ୍ଟମୀ ଆଉ ତା'ପରେ ଗଣେଶ ଉତ୍ସବ, ପରେ ଚୌଥ ଚନ୍ଦ୍ର, ଅନନ୍ତ ଚତୁର୍ଦ୍ଦଶୀ, ଦୁର୍ଗାପୂଜା, ଦିପାବଳୀ – ଗୋଟିଏ ପରେ ଗୋଟିଏ । ଏହି ସମୟରେ ଗରିବ ଲୋକଟିଏ କିଛି ଅର୍ଥ ଉପାର୍ଜନ କରିଥାଏ ଏବଂ ଏହି ଉତ୍ସବଗୁଡ଼ିକରେ ସ୍ୱାଭାବିକ ଭାବରେ ଗୋଟିଏ ଖୁସି ଯୋଡ଼ି ହୋଇଯାଏ । ଉତ୍ସବଗୁଡ଼ିକ ଆମର ପାରସ୍ପରିକ ସମ୍ପର୍କରେ ମଧୁରତା, ପରିବାରରେ ସ୍ନେହ, ସମାଜରେ ଭ୍ରାତୃତ୍ଵଭାବ ସୃଷ୍ଟି କରିଥାଏ । ବ୍ୟକ୍ତି ଏବଂ ସମାଜକୁ ପରସ୍ପର ସହ ଯୋଡ଼ିଥାଏ । ବ୍ୟକ୍ତିଠାରୁ ସମୂହ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତର ଏକ ସହଜ ଯାତ୍ରା ଚାଲିଥାଏ । "ଅହମ୍ ରୁ ବୟମ୍'' ଦିଗକୁ ଯିବାର ଗୋଟିଏ ଅବସର ହୋଇଯାଏ । ଯେତେଦୂର ଅର୍ଥବ୍ୟବସ୍ଥାର ପ୍ରଶ୍ନ ରହିଛି, ରାକ୍ଷୀ ପୂର୍ଣ୍ଣିମାର ଅନେକ ମାସ ପୂର୍ବରୁ ଶହ ଶହ ପରିବାରରେ, ଛୋଟ ଛୋଟ ଘରୋଇ ଉଦ୍ୟୋଗରେ ରାକ୍ଷୀ ତିଆରି କରିବା କାମ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଯାଏ । ଖଦିଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ରେଶମ ସୂତା, କେଜାଣି କେତେ ପ୍ରକାରର ରାକ୍ଷୀ, ଆଜିକାଲି ତ ଲୋକେ ଘର ତିଆରି ରାକ୍ଷୀକୁ ଅଧିକ ପସନ୍ଦ କରୁଛନ୍ତି । ରାକ୍ଷୀ ତିଆରି କରୁଥିବା, ରାକ୍ଷୀ ବିକ୍ରି କରୁଥିବା, ମିଠା ବିକ୍ରି କରୁଥିବା ଏଭଳି ଶହ ଶହ ହଜାର ହଜାର ଲୋକଙ୍କ ବ୍ୟବସାୟ ଏହି ଗୋଟିଏ ପର୍ବ ସହ ଯୋଡ଼ି ହୋଇଯାଏ । ଆମର ନିଜର ଗରିବ ଭାଇ ଭଉଣୀଙ୍କ ପରିବାର ଏହିଥିରେ ହିଁ ତ ଚାଲେ । ଆମେ ଦିପାବଳୀରେ ଦୀପ ଜଳାଉ । ତାହା କେବଳ ଯେ ଆଲୋକର ପର୍ବ କିମ୍ବା ଘରକୁ ସୁଶୋଭିତ କରିବାର ପର୍ବ ନୁହେଁ, ଏହାର ସିଧା ସମ୍ପର୍କ ଛୋଟ ଛୋଟ ମାଟି ଦୀପ ତିଆରି କରୁଥିବା ସେହି ଗରିବ ପରିବାରମାନଙ୍କ ସହିତ ରହିଛି । ଆଜି ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ପର୍ବପର୍ବାଣୀ ଏବଂ ଏହାସହିତ ଜଡ଼ିତ ଗରିବଙ୍କ ଅର୍ଥବ୍ୟବସ୍ଥା କଥା କହୁଛି, ତା' ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ପରିବେଶ କଥା ମଧ୍ୟ କହିବାକୁ ଚାହୁଁଛି ।

ମୁଁ ଏକଥା ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିଛି, ବେଳେବେଳେ ମୁଁ ଭାବେ ଯେ, ଦେଶବାସୀ ମୋ'ଠାରୁ ଅଧିକ ସଚେତନ ଅଧିକ ସକ୍ରିୟ । ଗତ ଏକମାସ ଧରି ଅନବରତ ଭାବେ ପରିବେଶ ପ୍ରତି ସଚେତନ ଥିବା ନାଗରିକମାନେ ମୋତେ ଚିଠି ଲେଖିଛନ୍ତି । ସେମାନେ ଅନୁରୋଧ କରିଛନ୍ତି ଯେ, ଗଣେଶ ଚତୁର୍ଥୀରେ ପରିବେଶଧର୍ମୀ Eco-friendly ଗଣେଶଙ୍କ ପୂଜା କଥା ଆପଣ ଆଗରୁ କହି ଦିଅନ୍ତୁ । ଯାହାଫଳରେ ଲୋକେ ମାଟି ନିର୍ମିତ ଗଣେଶ ମୂର୍ତ୍ତିକୁ ପସନ୍ଦ କରିବା ଦିଗରେ ଏବେଠାରୁ ଯୋଜନା କରିବେ । ସର୍ବପ୍ରଥମେ ମୁଁ ଏଭଳି ନାଗରିକମାନଙ୍କ ପ୍ରତି କୃତଜ୍ଞତା ଜଣାଉଛି । ବେଳ ଥାଉ ଥାଉ ଏହି ପ୍ରସଙ୍ଗ ଉପରେ କହିବାକୁ ସେମାନେ ମୋତେ ଅନୁରୋଧ କରିଛନ୍ତି । ଏଥରର ସାର୍ବଜନୀନ ଗଣେଶୋତ୍ସବର ଏକ ବିଶେଷ ଗୁରୁତ୍ୱ ରହିଛି । ଲୋକମାନ୍ୟ ତିଳକ ଏହି ମହାନ ପରମ୍ପରାକୁ ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ । ଏହା ସାର୍ବଜନୀନ ଗଣେଶ ପୂଜାର 125ତମ ବର୍ଷ । ଶହେ ପଚିଶ ବର୍ଷ ଏବଂ ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀ ଲୋକମାନ୍ୟ ତିଳକ ଯେଉଁ ମୂଳ ଭାବନା ସହ ସମାଜର ଏକତା ଏବଂ ସମାଜରେ ସଚେତନତା ପାଇଁ, ସାମୂହିକତାର ସଂସ୍କାର ପାଇଁ ସାର୍ବଜନୀନ ଗଣେଶୋତ୍ସବ ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ । ଆମେ ପୁଣିଥରେ ଚଳିତ ବର୍ଷ ଗଣେଶୋତ୍ସବରେ ପ୍ରବନ୍ଧ ପ୍ରତିଯୋଗିତା, ଆଲୋଚନା ସଭା ଆଦି କରି ଲୋକମାନ୍ୟ ତିଳକଙ୍କ ଅବଦାନକୁ ସ୍ମରଣ କରିବା ଏବଂ ଗଣେଶ ଉତ୍ସବକୁ ପୁଣିଥରେ ତିଳକଙ୍କ ଚିନ୍ତାଧାରା ଆଡ଼କୁ ନେଇଯିବା । ସେହି ଭାବନାକୁ ପୁଣିଥରେ କିଭଳି ଶକ୍ତିଶାଳୀ କରିବା ଏବଂ ଏହା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ପରିବଶେର ସୁରକ୍ଷା ପାଇଁ Eco-friendly ଗଣେଶ, ମାଟିରେ ତିଆରି ହୋଇଥିବା ଗଣେଶଙ୍କୁ ହିଁ ପୂଜା କରିବା, ସେଥିପାଇଁ ସଂକଳ୍ପବଦ୍ଧ ହେବାକୁ ପଡ଼ିବ । ଏଥର ତ ମୁଁ ବହୁତ ଆଗରୁ କହିଦେଇଛି, ତେଣୁ ଆପଣମାନେ ସମସ୍ତେ ମୋ ସହିତ ଯୋଡ଼ିହେବେ ବୋଲି ମୋର ଦୃଢ଼ ବିଶ୍ୱାସ ରହିଛି । ଆଉ ଏହାଦ୍ୱାରା ଆମର ଗରିବ କାରିଗର, ଗରିବ କଳାକାର, ଯେଉଁମାନେ ମୂର୍ତ୍ତି ଗଢ଼ନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କୁ ରୋଜଗାର ମିଳିବ, ଗରିବର ପେଟ ପୁରିବ । ଆସନ୍ତୁ ଆମେ ଆମ ଉତ୍ସବଗୁଡ଼ିକୁ ଗରିବ ସହ ଯୋଡ଼ିବା, ଗରିବର ଅର୍ଥବ୍ୟବସ୍ଥା ସହ ଯୋଡ଼ିବା, ଆମର ପର୍ବପର୍ବାଣୀର ଆନନ୍ଦ - ଗରିବ ଘରର ଆର୍ଥିକ ଆନନ୍ଦ ହୋଇଯାଉ – ଏହା ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ହେବା ଦରକାର । ମୁଁ ସମସ୍ତ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ଆଗାମୀ ପର୍ବପର୍ବାଣୀଗୁଡ଼ିକ ପାଇଁ ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜଣାଉଛି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଆମେମାନେ ଲଗାତାର ଭାବେ ଦେଖୁଛୁ ଯେ, ଶିକ୍ଷା କ୍ଷେତ୍ର ହେଉ, ଆର୍ଥିକ କ୍ଷେତ୍ର ହେଉ, ସାମାଜିକ କ୍ଷେତ୍ର ହେଉ, କ୍ରୀଡ଼ାକ୍ଷେତ୍ର ହେଉ - ଆମର ଝିଅମାନେ ଦେଶ ପାଇଁ ସୁନାମ ଅର୍ଜନ କରି ଚାଲିଛନ୍ତି । ଉନ୍ନତିର ନୂତନ ଶିଖରକୁ ସ୍ପର୍ଶ କରୁଛନ୍ତି । ଆମେ ଦେଶବାସୀ ଆଜି ଆମ ଝିଅମାନଙ୍କୁ ନେଇ ଗର୍ବିତ । ନିକଟ ଅତୀତରେ ଆମ ଝିଅମାନେ ମହିଳା କ୍ରିକେଟ ବିଶ୍ୱକପରେ ଖୁବ ସୁନ୍ଦର କ୍ରୀଡ଼ା ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିଛନ୍ତି । ଏହି ସପ୍ତାହରେ ହିଁ ମୋତେ ସେହି ସମସ୍ତ ଝିଅମାନଙ୍କୁ ଭେଟିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଲା । ସେମାନଙ୍କ ସଙ୍ଗେ କଥା ହୋଇ ମୋତେ ଖୁବ୍ ଭଲ ଲାଗିଲା । କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଅନୁଭବ କରୁଥିଲି ଯେ, World Cup ନ ଜିତିପାରିବାର ବୋଝ ସେମାନଙ୍କ ଉପରେ ଥିଲା । ସେମାନଙ୍କ ମୁଖମଣ୍ଡଳରେ ଚାପ ଥିଲା । ସେମାନଙ୍କୁ ମୁଁ ମୋର ଗୋଟିଏ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ମୂଲ୍ୟାଙ୍କନ ଦେଲି ଏବଂ କହିଲି ଦେଖନ୍ତୁ ଆଜିକାଲିର ଏହି ଗଣମାଧ୍ୟମ ଯୁଗରେ ଆଶାକୁ ଏତେ ମାତ୍ରାରେ ବଢ଼ାଇ ଦିଆଯାଇଥାଏ ଆଉ ଯଦି ସଫଳତା ନ ମିଳେ ତେବେ ତାହା ଆକ୍ରୋଶରେ ପରିବର୍ତ୍ତିତ ହୋଇଯାଏ । ଆମେ ଏଭଳି ଅନେକ ଖେଳ ଦେଖିଛୁ ଯେଉଁଥିରେ ଭାରତର ଯଦି ପରାଜୟ ହୋଇଛି, ତା'ହେଲେ ଦେଶର ଆକ୍ରୋଶ ସେହି ଖେଳାଳିମାନଙ୍କ ଉପରେ ହିଁ ବର୍ଷିଥାଏ । କିଛି ଲୋକ ତ ମର୍ଯ୍ୟାଦାର ସୀମା ଲଂଘନ କରି ଏଭଳି କିଛି କଥା କହିଦିଅନ୍ତି, ଏଭଳି କିଛି ଲେଖି ପକାନ୍ତି, ଯାହା ମନକୁ ଭାରି କଷ୍ଟ ଦେଇଥାଏ । କିନ୍ତୁ, ପ୍ରଥମ ଥର ଏଭଳି ହୋଇଛି ଯେ, ଆମ ଝିଅମାନେ ବିଶ୍ୱକପରେ ସଫଳ ନ ହେବା ସତ୍ତ୍ୱେ ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀ ସେହି ପରାଜୟକୁ ନିଜ ଉପରକୁ ନେଇଯାଇଛନ୍ତି । ସେହି ଝିଅମାନଙ୍କ ଉପରେ ତିଳେ ହେଲେ ଚାପ ସୃଷ୍ଟି କରିନାହାନ୍ତି । କେବଳ ସେତିକି ନୁହେଁ ଏହି ଝିଅମାନେ ଯାହା କଲେ ତାହାର ଗୁଣଗାନ କରିଛନ୍ତି, ତାଙ୍କୁ ଗୌରବାନ୍ୱିତ କରିଛନ୍ତି । ଏହାକୁ ମୁଁ ଗୋଟିଏ ସୁଖକର ପରିବର୍ତ୍ତନ ରୂପେ ଦେଖୁଛି । ଏହି ଝିଅମାନଙ୍କୁ ମୁଁ କହିଲି ଯେ - ଦେଖନ୍ତୁ, ଏଭଳି ସୌଭାଗ୍ୟ କେବଳ ଆପଣମାନେ ହିଁ ପାଇଛନ୍ତି । ଆପଣ ସଫଳ ହୋଇନାହାନ୍ତି ସେ କଥା ଆପଣମାନେ ମନରୁ ବାହାର କରିଦିଅନ୍ତୁ । ଖେଳ ଜିତିଥାନ୍ତୁ କି ନ ଜିତିଥାନ୍ତୁ, ଆପଣମାନେ ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ଜିତିନେଇଛନ୍ତି । ପ୍ରକୃତରେ ଆମ ଦେଶର ଯୁବପିଢ଼ି, ବିଶେଷକରି ଆମ ଝିଅମାନେ ପ୍ରକୃତରେ ଦେଶର ନାଁ ରଖିବାକୁ ବହୁତ କିଛି କରୁଛନ୍ତି । ମୁଁ ପୁଣିଥରେ ଦେଶର ଯୁବପିଢ଼ି, ବିଶେଷକରି ଆମର ଝିଅମାନଙ୍କୁ ଅନ୍ତରରୁ ଅନେକ ଅନେକ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି, ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜ୍ଞାପନ କରୁଛି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ପୁଣିଥରେ ସ୍ମରଣ କରାଇ ଦେଉଛି - ଅଗଷ୍ଟ କ୍ରାନ୍ତି କଥା । ପୁଣିଥରେ ସ୍ମରଣ କରାଇ ଦେଉଛି ଅଗଷ୍ଟ 9 କଥା । ପୁଣିଥରେ ମନେ ପକାଇ ଦେଉଛି ଅଗଷ୍ଟ 15କୁ, ପୁଣିଥରେ ମନେ ପକାଇ ଦେଉଛି 2022, ସ୍ୱାଧୀନତାର 75 ବର୍ଷ ପୂର୍ତ୍ତିକୁ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦେଶବାସୀ ସଂକଳ୍ପବଦ୍ଧ ହେଉ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦେଶବାସୀ ନିଜ ସଂକଳ୍ପକୁ ପୂରଣ କରିବା ଦିଗରେ 5ବର୍ଷର ଗୋଟିଏ ମାର୍ଗଚିତ୍ର ବା Roadmap ପ୍ରସ୍ତୁତ କରନ୍ତୁ । ଆମେ ଦେଶକୁ ଉନ୍ନତିର ଏକ ନୂତନ ଶିଖରରେ ପହଞ୍ଚାଇବା, ପହଞ୍ଚାଇବା, ପହଞ୍ଚାଇବା । ଆସନ୍ତୁ ଆମେ ସମସ୍ତେ ମିଶିକରି ଚାଲିବା, କିଛି ନା କିଛି କରି ଚାଲିବା । ଦେଶର ଭାଗ୍ୟ, ଭବିଷ୍ୟତ ନିଶ୍ଚୟ ଉତ୍ତମ ହେବ । ଏହି ବିଶ୍ୱାସର ସହିତ ଆଗକୁ ବଢ଼ିବା । ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭେଚ୍ଛା, ଧନ୍ୟବାଦ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ନମସ୍କାର । ଋତୁ ବଦଳୁଛି  । ଏଥର ଗରମ ବି ଖୁବ୍ ପଡ଼ିଲା  । କିନ୍ତୁ ଭଲ କଥା ଯେ, ବର୍ଷାଋତୁ ଠିକ୍ ସମୟରେ ନିଜ ପାଦ ଚିହ୍ନ ପକାଇ ଆଗେଇ ଚାଲିଛି  । ଦେଶର ଅନେକ ଅଂଚଳରେ ଭଲ ବର୍ଷା ହୋଇଥିବା ଯୋଗୁଁ ପାଗ ବେଶ୍ ଭଲ ରହିଛି  । ଗତି କିଛି ଦିନ ଧରି ବର୍ଷା ପରେ ବହୁଥିବା ଥଣ୍ଡା ପବନ ଯୋଗୁ ଆରାମ ଲାଗୁଛି  । ଆମେ ସମସ୍ତେ ଜାଣିଛୁ ଯେ, ଜୀବନରେ ଯେତେ କର୍ମ ଚଞ୍ଚଳତା ଥାଉ, ଯେତେ ମାନସିକ ଚାପ ଥାଉ, ତାହା ବ୍ୟକ୍ତିଗତ କିମ୍ବା ସାର୍ବଜନୀନ ଜୀବନରେ ହେଉ, ବର୍ଷାର ଆଗମନ ମନର ସ୍ଥିତିକୁ ବଦଳାଇ ଦିଏ  ।

ଆଜି ମହାପ୍ରଭୁ ଶ୍ରୀଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ରଥଯାତ୍ରା ଦେଶର ଅନେକ ଅଂଚଳରେ ଖୁବ୍ ଭକ୍ତି ଏବଂ ଉତ୍ସାହର ସହିତ ଦେଶବାସୀ ପାଳନ କରନ୍ତି  । ଏବେ ତ ବିଶ୍ୱର ଅନେକ ଅଂଚଳରେ ମଧ୍ୟ ଭଗବାନ ଶ୍ରୀଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ରଥଯାତ୍ରା ଉତ୍ସବ ପାଳନ କରାଯାଉଛି  । ଭଗବାନ ଶ୍ରୀଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ସହିତ ଦେଶର ଗରିବ ଯୋଡ଼ି ହୋଇ ରହିଛନ୍ତି  । ଯେଉଁମାନେ ଡା. ବାବା ସାହେବ ଆମ୍ବେଦକରଙ୍କ ଜୀବନ ସଂପର୍କରେ ଅଧ୍ୟୟନ କରିଥିବେ, ସେମାନେ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିଥିବେ ଯେ ସେ ଭଗବାନ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ମନ୍ଦିର ଏବଂ ଏହାର ପରମ୍ପରାଗୁଡ଼ିକୁ ଖୁବ୍ ପ୍ରଶଂସା କରୁଥିଲେ, କାରଣ ସେଠାରେ ସାମାଜିକ ନ୍ୟାୟ, ସାମାଜିକ ସମାନତା ଅନ୍ତର୍ନିହିତ  । ଭଗବାନ ଶ୍ରୀଜଗନ୍ନାଥ ଗରିବମାନଙ୍କ ଠାକୁର  । ଖୁବ୍ କମ ଲୋକ ଜାଣିଥିବେ ଯେ, ଇଂରାଜୀରେ ଗୋଟିଏ ଶବ୍ଦ ରହିଛି, Juggernaut ଯାହାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ଏଭଳି ବିଶାଳ ରଥ ଯାହାକୁ କେହି ଅଟକାଇ ପାରିବେ ନାହିଁ  । ଶବ୍ଦକୋଷ ଦେଖିଲେ ଏହି Juggernaut ଶବ୍ଦର ଉତ୍ପତ୍ତି ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ରଥରୁ ହିଁ ହୋଇଛି  । ଏଥିରୁ ଆମେ ବୁଝିପାରିବା ଯେ ସାରା ବିଶ୍ୱ ନିଜ ନିଜ ଢଙ୍ଗରେ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ଏହି ଯାତ୍ରାର ମାହାତ୍ମ୍ୟକୁ ସ୍ୱୀକାର କରିଛି  । ଭଗବାନ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ଏହି ଯାତ୍ରା ଅବସରରେ ମୁଁ ସମସ୍ତ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜଣାଉଛି ଏବଂ ଭଗବାନ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ଶ୍ରୀଚରଣରେ ପ୍ରଣାମ ମଧ୍ୟ କରୁଛି  ।

ଭାରତର ବିବିଧତା ଏହାର ବିଶେଷତ୍ୱ  । ଭାରତର ବିବିଧତା, ଏହା ମଧ୍ୟ ଭାରତର ଶକ୍ତି  । ରମଜାନର ପବିତ୍ର ମାସ ସମସ୍ତେ ପ୍ରାର୍ଥନା ଏବଂ ପବିତ୍ର ଭାବନା ସହ ପାଳନ କରିଛନ୍ତି  । ଆଉ ଏବେ ଇଦ ପର୍ବ  । ଇଦ-ଉଲ୍-ଫିତର ଅବସରରେ ମୋ ତରଫରୁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଇଦ୍ ର ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭେଚ୍ଛା  । ରମଜାନ ମାସ ଦାନ ଇତ୍ୟାଦି କରିବାର ମାସ, ଖୁସି ବାଣ୍ଟିବାର ମାସ, ଆଉ ଖୁସି ଯେତେ ବାଣ୍ଟିଲେ ସେତେ ବଢ଼େ  । ଆସନ୍ତୁ, ଆମେ ସମସ୍ତେ ମିଶି ଏହି ପବିତ୍ର ଉତ୍ସବରୁ ପ୍ରେରଣା ଲାଭକରି ଖୁସିର ଭଣ୍ଡାରକୁ ବାଣ୍ଟି ଚାଲିବା, ଦେଶକୁ ଆଗକୁ ବଢ଼ାଇ ଚାଲିବା ।

ରମଜାନର ଏହି ପବିତ୍ର ମାସରେ ଉତ୍ତରପ୍ରଦେଶର ବିଜନୌରର ମୁବାରକପୁର ଗାଁର ଗୋଟିଏ ଖୁବ୍ ପ୍ରେରଣାଦାୟକ ଘଟଣା ମୋ ଦୃଷ୍ଟିକୁ ଆସିଛି  । ସେହି ଛୋଟ ଗାଁରେ ଆମ ମୁସଲମାନ ଭାଇ-ଭଉଣୀଙ୍କର ପ୍ରାୟ ସାଢ଼େ ତିନିହଜାର ପରିବାର ବସବାସ କରନ୍ତି  । କହିବାକୁ ଗଲେ ଅଧିକ ଜନସଂଖ୍ୟା ଆମର ମୁସଲମାନ ଭାଇ ଭଉଣୀଙ୍କର  । ଏହି ରମଜାନରେ ଗ୍ରାମବାସୀ ମିଶି ଶୌଚାଳୟ ତିଆରି କରିବାର ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଲେ  । ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଶୌଚାଳୟର ନିର୍ମାଣ ପାଇଁ ତ ସରକାରଙ୍କ ତରଫରୁ ମଧ୍ୟ ସହାୟତା ପ୍ରଦାନ କରାଯାଉଛି, ତେଣୁ ସେମାନଙ୍କୁ ପ୍ରାୟ 17 ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କାର ସହାୟତା ରାଶି ପ୍ରଦାନ କରାଗଲା  । ଆପଣଙ୍କୁ ଏହା ଜାଣି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେବ ଏବଂ ଖୁସି ମଧ୍ୟ ଲାଗିବ – ରମଜାନ୍ ର ଏହି ପବିତ୍ର ମାସରେ ସେଠାକାର ଆମର ସମସ୍ତ ମୁସଲମାନ ଭାଇ-ଭଉଣୀ ସେହି 17 ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ସରକାରଙ୍କୁ ଫେରାଇ ଦେଲେ ଏବଂ କହିଲେ ଯେ ଆମେ ଆମ ଶୌଚାଳୟ ଆମ ପରିଶ୍ରମରେ, ଆମ ଟଙ୍କାରେ ତିଆରି କରିବୁ  । ଏହି 17 ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ଆପଣ ଗାଁର ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ସୁବିଧା ପାଇଁ ଖର୍ଚ୍ଚ କରନ୍ତୁ  । ରମଜାନର ଏହି ପବିତ୍ର ଅବସରକୁ ସମାଜ ମଙ୍ଗଳର ସୁଜୋଗ ଭାବେ ପରିଣତ କରିଦେଇଥିବାରୁ ମୁଁ ମୁବାରକପୁରର ସମସ୍ତ ଗ୍ରାମବାସୀଙ୍କୁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି  । ସେମାନଙ୍କ ପ୍ରତ୍ୟେକ କଥା ଖୁବ୍ ପ୍ରେରଣାଦାୟକ  । ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ କଥା ହେଲା ଯେ ସେମାନେ ମୁବାରକପୁରକୁ ଖୋଲା ଶୌଚମୁକ୍ତ କରିଦେଲେ । ଆମେ ଜାଣିଛୁ ଯେ, ଆମ ଦେଶର ତିନୋଟି ରାଜ୍ୟ ସିକ୍କିମ୍, ହିମାଚଳ ପ୍ରଦେଶ ଏବଂ କେରଳ ଆଗରୁ ଖୋଲା ଶୌଚମୁକ୍ତ ଘୋଷିତ ହୋଇସାରିଛନ୍ତି । ଚଳିତ ସପ୍ତାହରେ ଉତ୍ତରାଖଣ୍ଡ ଏବଂ ହରିୟାଣା ମଧ୍ୟ ODF ଘୋଷିତ ହେଲେ  । ଏହି କାର୍ଯ୍ୟ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ କରିଥିବାରୁ ମୁଁ ଏହି ପାଂଚଟି ରାଜ୍ୟର ପ୍ରଶାସନ, ଶାସନ ଏବଂ ଜନତା-ଜନାର୍ଦ୍ଦନଙ୍କ ପ୍ରତି ବିଶେଷ ଭାବରେ କୃତଜ୍ଞତା ପ୍ରକାଶ କରୁଛି  ।

ଆମେ ଭଲ ଭାବେ ଜାଣୁ ଯେ, ବ୍ୟକ୍ତିର ଜୀବନରେ, ସମାଜର ଜୀବନରେ କିଛି ଭଲ କରିବାକୁ ହେଲେ କଠିନ ପରିଶ୍ରମ କରିବାକୁ ପଡ଼େ  । ଯଦି ଆମ ହାତଲେଖା ଖରାପ, ତା'ହେଲେ ତାକୁ ସୁଧାରିବା ପାଇଁ ଦୀର୍ଘ ଦିନ ଧରି ଖୁବ୍ ସତର୍କତାର ସହିତ ଚେଷ୍ଟା କରିବାକୁ ପଡ଼େ  । ପରିଶ୍ରମ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ଶରୀର ଏବଂ ମନର ଅଭ୍ୟାସରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୁଏ  । ସ୍ୱଚ୍ଛତାର ବିଷୟ ମଧ୍ୟ ଏହିଭଳି  । ଏଭଳି ବଦଭ୍ୟାସ ଆମର ସ୍ୱଭାବର ଅଂଶ ପାଲଟିଯାଇଛି  । ଆମର ଅଭ୍ୟାସରେ ପରିଣତ ହୋଇଯାଇଛି  । ଏଥିରୁ ମୁକ୍ତ ହେବାପାଇଁ ଆମକୁ ଅନବରତ ଭାବେ ଚେଷ୍ଟା କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ  । ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କ ଧ୍ୟାନ ଆକର୍ଷିତ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ  । ଭଲ ପ୍ରେରଣାଦାୟୀ ଘଟଣାଗୁଡ଼ିକୁ ବାରମ୍ବାର ମନେ ପକାଇବାକୁ ପଡ଼ିବ  । ମୋତେ ଖୁସି ଲାଗୁଛି ଯେ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଆଜି କେବଳ ସରକାରୀ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ହୋଇ ରହିନାହିଁ  । ଏହା ସମାଜର, ଜନସାଧାରଣଙ୍କର ଗୋଟିଏ ଆନ୍ଦୋଳନ ହୋଇଚାଲିଛି  । ପ୍ରଶାସନରେ ବସିଥିବା ଲୋକେ ଯେତେବେଳେ ଜନ ସହଯୋଗ ଦ୍ୱାରା ଏହି କାର୍ଯ୍ୟକୁ ଆଗେଇ ନେଉଛନ୍ତି, ସେତେବେଳେ ଏହାର ଶକ୍ତି କେତେ କ'ଣ ବୃଦ୍ଧି ପାଉଛି  ।

ବିଗତ ଦିନରେ ଗୋଟିଏ ଖୁବ୍ ଉତ୍ତମ ଘଟଣା ମୋ ଦୃଷ୍ଟିକୁ ଆସିଲା, ଯାହା ମୁଁ ଆପଣମାନଙ୍କ ଆଗରେ ନିଶ୍ଚୟ କହିବାକୁ ଚାହିଁବି  । ଏହା ଆନ୍ଧ୍ର ପ୍ରଦେଶର ବିଜୟନଗରମ୍ ଜିଲ୍ଲାର ଘଟଣା  । ସେଠାକାର ପ୍ରଶାସନ ଜନ ସହଯୋଗରେ ଗୋଟିଏ ଖୁବ୍ ବଡ଼ କାମ ହାତକୁ ନେଲେ  । ମାର୍ଚ୍ଚ 10 ତାରିଖ ସକାଳ 6ଟାରୁ ମାର୍ଚ୍ଚ 14 ତାରିଖ ସକାଳ 10ଟା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ 100 ଘଣ୍ଟାର ନିରବଚ୍ଛିନ୍ନ ଅଭିଯାନ  । ହେଲେ ଲକ୍ଷ୍ୟ କ'ଣ ଥିଲା ? ଶହେ ଘଣ୍ଟାରେ 71ଟି ଗ୍ରାମ ପଞ୍ଚାୟତରେ ଦଶ ହଜାର ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଶୌଚାଳୟର ନିର୍ମାଣ  । ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ ! ଆପଣମାନେ ଜାଣି ଖୁସି ହୋଇଯିବେ ଯେ, ଜନତା-ଜନାର୍ଦ୍ଦନ ଏବଂ ପ୍ରଶାସନ ମିଶି ଶହେ ଘଣ୍ଟାରେ 10,000ଶୌଚାଳୟ ନିର୍ମାଣ କାମ ସଫଳତାର ସହ ଶେଷ କରିଦେଲେ  । 71 ଟି ଗାଁ ODF (Open Defecation Free) ହୋଇଗଲା  । ମୁଁ ଶାସନରେ ଥିବା ଲୋକଙ୍କୁ, ସରକାରୀ ଅଧିକାରୀମାନଙ୍କୁ ଏବଂ ବିଜୟନଗରମ୍ ଜିଲ୍ଲାର ସେହି ଗ୍ରାମଗୁଡ଼ିକର ନାଗରିକମାନଙ୍କୁ ନିଜ ପରିଶ୍ରମର ପରାକାଷ୍ଠା ପ୍ରଦର୍ଶନ କରି ଗୋଟିଏ ପ୍ରେରଣାଦାୟୀ ଉଦାହରଣ ସୃଷ୍ଟି କରିଥିବାରୁ ଅନେକ ଅନେକ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି  ।

ଆଜିକାଲି "ମନ୍ କି ବାତ୍'' ପାଇଁ ଜନତା ଜନାର୍ଦ୍ଦନଙ୍କ ତରଫରୁ ନିରନ୍ତର ଭାବେ ମୋ ପାଖକୁ ପ୍ରସ୍ତାବମାନ ଆସୁଛି  । NarendraModiApp ରେ ଆସୁଛି  । MyGov.in ରେ ଆସୁଛି  । ଚିଠିରେ ଆସୁଛି  । ଆକାଶବାଣୀ ମାଧ୍ୟମରେ ଆସୁଛି  ।

ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ପ୍ରକାଶ ତ୍ରିପାଠୀ Emergency ବା ଜରୁରୀକାଳିନ ପରିସ୍ଥିତିକୁ ମନେ ପକାଇ ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ, ଜୁନ୍ 25 ତାରିଖ ଗଣତନ୍ତ୍ରର ଇତିହାସରେ ଗୋଟିଏ କଳା ଦିନ  । ଶ୍ରୀମାନ ପ୍ରକାଶ ତ୍ରିପାଠୀଙ୍କ ଗଣତନ୍ତ୍ର ପ୍ରତି ଏହି ସଚେତନତା ପ୍ରଶଂସନୀୟ  । ଗଣତନ୍ତ୍ର କେବଳ ଗୋଟିଏ ବ୍ୟବସ୍ଥା ନୁହେଁ, ଏହା ଗୋଟିଏ ସଂସ୍କାର  । "Internal Vigilance is Price of Liberty"  । ଗଣତନ୍ତ୍ର ପ୍ରତି ନିତ୍ୟ ସଚେତନତା ଜରୁରୀ  । ତେଣୁ ଗଣତନ୍ତ୍ରକୁ ଆଘାତ କରୁଥିବା କଥାଗୁଡ଼ିକୁ ମଧ୍ୟ ମନେ ପକାଇ ଗଣତନ୍ତ୍ରର ଭଲ ଦିଗ ପ୍ରତି ଅଗ୍ରସର ହେବାକୁ ହୋଇଥାଏ  । 1975 ମସିହା ଜୁନ୍ 25 ତାରିଖ ଏଭଳି ଏକ କାଳରାତ୍ରୀ ଥିଲା, ଯାହାକୁ କୌଣସି ଗଣତନ୍ତ୍ରପ୍ରେମୀ ଭୁଲି ପାରିବେନି  । କୌଣସି ଭାରତବାସୀ ଭୁଲି ପାରିବେନି  । ଦେଶକୁ ଏକ ପ୍ରକାର ପାଇଖାନାରେ ପରିବର୍ତ୍ତିତ କରିଦିଆଯାଇଥିଲା  । ବିରୋଧୀ ସ୍ୱରକୁ ଦମନ କରି ଦିଆଯାଇଥିଲା  । ଜୟପ୍ରକାଶ ନାରାୟଣଙ୍କ ସମେତ ଦେଶର ଗଣ୍ୟମାନ୍ୟ ନେତାମାନଙ୍କୁ ଜେଲ୍ ରେ ବନ୍ଦୀ କରି ଦିଆଯାଇଥିଲା  । ନ୍ୟାୟ ବ୍ୟବସ୍ଥା ମଧ୍ୟ ସେହି ଜରୁରୀକାଳୀନ ପରିସ୍ଥିତିର ଭୟଙ୍କର ରୂପର ଛାୟାରୁ ରକ୍ଷା ପାଇପାରି ନଥିଲା  । ସମ୍ବାଦପତ୍ର ଗୁଡ଼ିକ ତ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ବେକାର କରି ଦିଆଯାଇଥିଲା  । ଆଜିର ଗଣମାଧ୍ୟମର ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ, ଗଣତନ୍ତ୍ରରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଥିବା ଲୋକ, ସେହି କଳା ସମୟକୁ ବାରମ୍ବାର ମନେ ପକାଇ ଗଣତନ୍ତ୍ର ପ୍ରତି ସଚେତନତା ବୃଦ୍ଧି କରିବାକୁ ଅନବରତ ଭାବରେ ଚେଷ୍ଟା ଚଳାଇ ଆସିଛନ୍ତି ଏବଂ ଆଗକୁ କରିଚାଲିବା ଉଚିତ  ।

ସେତେବେଳେ ଅଟଳ ବିହାରୀ ବାଜପେୟୀ ଜୀ ମଧ୍ୟ ଜେଲ୍ ରେ ଥିଲେ  । ଜରୁରୀକାଳୀନ ପରିସ୍ଥିତି ଜାରି ହେବାର ଏକ ବର୍ଷ ପୁର୍ତ୍ତି ବେଳେ ଅଟଳଜୀ ଗୋଟିଏ କବିତା ଲେଖିଥିଲେ ଏବଂ ନିଜର ସେହି କବିତାରେ ସେ ସମୟର ମନର ସ୍ଥିତିକୁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଛନ୍ତି  ।

“ଦେହ ଜାଳିଦିଏ ଜ୍ୟେଷ୍ଠ ମାସ

ଶରତର ଜହ୍ନ ଦିଶେ ହତାଶ

ଦେହ ଜାଳିଦିଏ ଜ୍ୟେଷ୍ଠ ମାସ

ଶରତର ଜହ୍ନ ଦିଶେ ହତାଶ

କୋହଭରା ଶ୍ରାବଣର

ଅନ୍ତର୍ମନ ଭିଜିଗଲା

ଗୋଟିଏ ବରଷ ବିତିଗଲା

ଗୋଟିଏ ବରଷ ବିତିଗଲା ।

ସଂସାର ତେଣେ ବନ୍ଦୀ କାରାଗାରେ

ବିହଙ୍ଗ ପ୍ରାଣ ବିକଳେ ଝୁରେ

ସଂସାର ତେଣେ ବନ୍ଦୀ କାରାଗାରେ

ବିହଙ୍ଗ ପ୍ରାଣ ବିକଳେ ଝୁରେ

ଧରା ପୃଷ୍ଠରୁ ଗଗନକୁ

ମୁକ୍ତିଗୀତ ଗୁଞ୍ଜରିତ ହେଲା

ଗୋଟିଏ ବରଷ ବିତିଗଲା

ଗୋଟିଏ ବରଷ ବିତିଗଲା ।

ବାଟ ଚାହିଁ ରହିଥିବା ନୟନ

ଗଣୁଥା'ନ୍ତି ବାକି ଦିନ-କ୍ଷଣ

ବାଟ ଚାହିଁ ରହିଥିବା ନୟନ

ଗଣୁଥା'ନ୍ତି ବାକି ଦିନ-କ୍ଷଣ

ଚାହିଁ ରହିଥାନ୍ତି ଫେରିବା ବାଟକୁ

ମନର ମଣିଷ ଯିଏ ଗଲା

ଗୋଟିଏ ବରଷ ବିତିଗଲା

ଗୋଟିଏ ବରଷ ବିତିଗଲା ।”

ଗଣିତନ୍ତ୍ରପ୍ରେମୀମାନେ ବହୁତ ସଂଗ୍ରାମ କଲେ  । ଭାରତ ଭଳି ଦେଶ, ଏତେ ବିଶାଳ ଦେଶ, ଯେତେବେଳେ ବି ସୁଯୋଗ ମିଳିଲା, ସେତେବେଳେ ଭାରତର ଜନ ଜନଙ୍କ ଶିରା ପ୍ରଶିରାରେ ଗଣତନ୍ତ୍ର କିଭଳି ପରିବ୍ୟାପ୍ତ, ନିର୍ବାଚନ ମାଧ୍ୟମରେ ସେମାନେ ସେହି ଶକ୍ତିକୁ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିଛନ୍ତି  । ଜନ ଜନଙ୍କ ଶିରା ପ୍ରଶିରାରେ ପରିବ୍ୟାପ୍ତ ଗଣତନ୍ତ୍ରର ଏହି ଭାବନା ଆମର ପରମ୍ପରା  । ଏହି ପରମ୍ପରାକୁ ଆହୁରି ସଶକ୍ତ କରିବାକୁ ହେବ  ଆମକୁ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ ! ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭାରତୀୟ ଆଜି ବିଶ୍ୱରେ ମୁଣ୍ଡ ଟେକି ଗର୍ବ ଅନୁଭବ କରୁଛି  । 21 ଜୁନ୍ 2017 ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଶ୍ୱ ଯୋଗମୟ ହୋଇଗଲା  । ପାଣିରୁ ପର୍ବତଯାଏ ଲୋକେ ସକାଳେ ସକାଳେ ସୂର୍ଯ୍ୟ କିରଣର ସ୍ୱାଗତ ଯୋଗ ମାଧ୍ୟମରେ କରିଥିଲେ  । କେଉଁ ଭାରତୀୟ ବା ଏଥିରେ ଗର୍ବିତ ନ ହେବ  । ଏକଥା ନୁହେଁ ଯେ, ଆଗରୁ ଯୋଗ ହେଉ ନଥିଲା, କିନ୍ତୁ ଆଜି ଯେତେବେଳେ ଯୋଗସୂତ୍ରରେ ବନ୍ଧା ହୋଇଯାଇଛୁ, ଯୋଗ ବିଶ୍ୱକୁ ଯୋଡ଼ିବାର କାରଣ ପାଲଟିଯାଇଛି  । ପ୍ରାୟତଃ ବିଶ୍ୱର ସମସ୍ତ ଦେଶ ଯୋଗର ଏହି ଅବସରକୁ ନିଜର ଅବସରରେ ପରିଣତ କରିଦେଲେ  । ଚୀନର The Great Wall ଉପରେ ଲୋକେ ଯୋଗାଭ୍ୟାସ କଲେ ତ ପେରୁରେ ବିଶ୍ଵ ଐତିହ୍ୟ ସ୍ଥଳୀ “ମାଚୁ ପିଚ୍ଚୁ”ରେ ସମୁଦ୍ର ପତନର 2400 ମିଟର ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ ଲୋକେ ଯୋଗାଭ୍ୟାସ କଲେ  । ଫ୍ରାନ୍ସର ଆଇଫେଲ୍ ଟାୱାର ପାଦଦେଶରେ ଲୋକେ ଯୋଗାଭ୍ୟାସ କଲେ  । ସଂଯୁକ୍ତ ଆରବ ଅମିରତନ୍ତ୍ରର ଆବୁଧାବୀଠାରେ 4000 ରୁ ଅଧିକ ଲୋକ ମିଳିତ ଭାବରେ ଯୋଗାଭ୍ୟାସ କଲେ  । ଆଫଗାନିସ୍ଥାନର ହେରାତ୍ ଠାରେ ଭାରତ-ଆଫଗାନ ମୈତ୍ରୀ ଡେମ – ସଲମା ବନ୍ଧ ଉପରେ ଯୋଗାଭ୍ୟାସ କରି ଭାରତର ବନ୍ଧୁତ୍ୱକୁ ଗୋଟିଏ ନୂଆ ରୂପ ପ୍ରଦାନ କଲେ  । ସିଙ୍ଗାପୁର ଭଳି ଛୋଟ ସ୍ଥାନରେ 70ଟି ଜାଗାରେ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଆୟୋଜିତ ହେଲା ଏବଂ ସେମାନେ ଗୋଟିଏ ସପ୍ତାହବ୍ୟାପୀ ଅଭିଯାନ ଚଳାଇଛନ୍ତି  । ମିଳିତ ଜାତିସଂଘ ଆନ୍ତର୍ଜାତିକ ଯୋଗ ଦିବସ ଉପଲକ୍ଷେ 10ଟି ଡାକଟିକଟ ଜାରି କରିଛନ୍ତି  । ମିଳିତ ଜାତିସଂଘର ମୁଖ୍ୟାଳୟରେ Yoga Session with Yoga Masters ର ଆୟୋଜନ କରାଗଲା  । ମିଳିତ ଜାତିସଂଘର କର୍ମଚାରୀମାନେ, ବିଶ୍ୱର କୂଟନୀତିଜ୍ଞ ପ୍ରତ୍ୟେକେ ଏଥିରେ ସାମିଲ ହେଲେ  ।

ଏଥର ପୁଣିଥରେ ଯୋଗ ବିଶ୍ୱରେକର୍ଡ଼ ସୃଷ୍ଟି କରିବାରେ ସହାୟକ ହୋଇଛି  । ଗୁଜରାଟର ଅହମ୍ମଦାବାଦରେ ପ୍ରାୟ 55,000 ଲୋକ ଏକ ସଙ୍ଗେ ଯୋଗ କରି ବିଶ୍ୱରେକର୍ଡ଼ ସୃଷ୍ଟି କରିଛନ୍ତି  । ମୋତେ ମଧ୍ୟ ଲକ୍ଷ୍ନୌରେ ଯୋଗ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କରିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଲା  । କିନ୍ତୁ ପ୍ରଥମଥର ମୋତେ ବର୍ଷାରେ ଯୋଗ କରିବାର ସୌଭାଗ୍ୟ ମିଳିଲା  । ଆମର ସୈନିକମାନେ, ଯେଉଁଠି ତାପମାତ୍ରା ବିଯୁକ୍ତ (minus) 20, 25, 40, ଡିଗ୍ରୀ ସେଲସିଅସ ହୋଇଥାଏ, ସେହି ସିଆଚିନରେ ମଧ୍ୟ ଯୋଗାଭ୍ୟାସ କଲେ । ଆମର ସେନା ବାହିନୀ ହୁଅନ୍ତୁ, BSF ହୁଅନ୍ତୁ, ITBP ହୁଅନ୍ତୁ, CRPF ହୁଅନ୍ତୁ, CISF ହୁଅନ୍ତୁ, ପ୍ରତ୍ୟେକେ ନିଜର ଡ୍ୟୁଟି ସହ ଯୋଗକୁ ନିଜର ଏକ ଅଂଶ କରି ଦେଇଛନ୍ତି  । ଏହି ଯୋଗ ଦିବସ ଉପଲକ୍ଷେ ମୁଁ କହିଥିଲି ଯେ, ତିନି ପିଢ଼ି କାରଣ ଏହା ତୃତୀୟ ଆନ୍ତର୍ଜାତିକ ଯୋଗ ଦିବସ ଥିଲା  । ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ କହିଥିଲି ଯେ ପରିବାରର ତିନି ପିଢ଼ି ଏକାଠି ଯୋଗ କରୁଥିବା ଫଟୋ Share କରନ୍ତୁ  । କିଛି ଟି.ଭି. ଚ୍ୟାନେଲ ମଧ୍ୟ ଏ କଥାକୁ ଆଗକୁ ବଢ଼ାଇଥିଲେ  । ଏଥିରେ ମୋତେ ଅନେକ ଫଟୋ ମିଳିଲା  । ସେଥିରୁ କିଛି ବଛା ବଛା ଫଟୋ NarendraModiApp ରେ ସଂକଳିତ କରି ରଖାଯାଇଛି  । ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱରେ ଯୋଗ ବିଷୟରେ ଯେମିତି ଆଲୋଚନା, ସେଥିରୁ କିଛି ଭଲ କଥା ଆଗକୁ ଆସୁଛି ଯେ, ଯୋଗ ଦ୍ୱାରା ଆଜିର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ସଚେତନଶୀଳ ସମାଜ, ଏବେ Fitness ରୁ Wellness ଦିଗକୁ ପାଦ ବଢ଼ାଉଛି, Fitness ର ଗୁରୁତ୍ୱ ତ ନିଶ୍ଚୟ ରହିଛି, କିନ୍ତୁ Wellness ପାଇଁ ଯୋଗ ଉତ୍ତମ ମାର୍ଗ  ।

(ଡଃ ଅନିଲ ସୋନାରାଙ୍କ ସ୍ଵର)

"Respected Prime Minister Sir, ଅହମ୍ମଦାବାଦ, ଗୁଜରାଟରୁ ମୁଁ ଡଃ ଅନୀଲ ସୋନାରା କହୁଛି । ସାର୍ ମୋର ଗୋଟିଏ ପ୍ରଶ୍ନ ଅଛି । ନିକଟରେ କେରଳରେ ଆପଣ କହିଥିଲେ ଯେ ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନରେ ଉପହାର ସ୍ୱରୂପ ଆମେ ଯେଉଁ ଫୁଲତୋଡ଼ା ଦେଉଛୁ, ତା ବଦଳରେ ଆମେ ଭଲ ବହିଟିଏ ଦେଲେ ଠିକ୍ ହୁଅନ୍ତା । ଆପଣ ଗୁଜୁରାଟରେ ମଧ୍ୟ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟ ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ । କିନ୍ତୁ ସାର୍, ଆଜିକାଲି ଆଉ ସେମିତି ଦେଖିବାକୁ ମିଳୁନି । ଆମେ କ'ଣ ଏ ଦିଗରେ କିଛି କରିପାରିବାନି - ଯାହାଫଳରେ ସାରାଦେଶରେ ଏହାର ପ୍ରଚଳନ ହୋଇପାରନ୍ତା ?''

କିଛିଦିନ ତଳେ ମୋତେ ମୋର ଏକ ଅତି ପ୍ରିୟ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ଯୋଗଦେବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଲା  । କେରଳରେ ଗତ କିଛିବର୍ଷ ହେଲା ଗୋଟିଏ ଭଲ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଚାଲିଛି  । ସେଠାରେ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ P.N. Panicker Foundation ପ୍ରତିଷ୍ଠାନ ଦ୍ୱାରା ଚାଲିଛି  । ଲୋକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ବହି ପଢ଼ିବାର ଅଭ୍ୟାସ ବଢ଼ାଇବା ତଥା ବହି ପଢ଼ିବା ପ୍ରତି ଆଗ୍ରହ ସୃଷ୍ଟି କରିବା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ reading day, reading month celebration (ପଠନ ଦିବସ, ପଠନ ମାସ) ପାଳନ କରାଯାଉଛି  । ମୋତେ ତାର ଶୁଭାରମ୍ଭ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ଯିବାକୁ ସୁଯୋଗ ମିଳିଥିଲା  । ଆଉ ମତେ ସେଠି କୁହାଗଲା ଯେ ଆମେ ଫୁଲତୋଡ଼ା ନୁହେଁ, ପୁସ୍ତକ ଦେଉଛୁ  । ମୋତେ ଭଲ ଲାଗିଲା  । ଏ ଯେଉଁ କଥା ମୋ ମନରୁ ଉଭେଇ ଯାଇଥିଲା, ଏବେ ମୋର ପୁଣି ମନେ ପଡ଼ିଗଲା  । କାରଣ ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ଗୁଜରାଟରେ ଥିଲି, ସେତେବେଳେ ଆମେ ଗୋଟିଏ ପରମ୍ପରା ସୃଷ୍ଟି କରିଥିଲୁ ଯେ ଆମେ ଫୁଲତୋଡ଼ା ବଦଳରେ ବହିଟିଏ କିମ୍ବା ରୁମାଲଟିଏ ଦେଇ ସ୍ୱାଗତ କରିବା  । ସେ ମଧ୍ୟ ଖଦିର ରୁମାଲ ହୋଇଥିବ, ଯାହାଦ୍ୱାରା ଖଦି ବ୍ୟବସାୟକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହନ ମିଳିବ  । ଯେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମୁଁ ଗୁଜରାଟରେ ଥିଲି ସେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଏହା ଆମମାନଙ୍କର ଅଭ୍ୟାସ ହୋଇଯାଇଥିଲା  । କିନ୍ତୁ ଏଠିକି ଆସିବା ପରେ ମୋର ସେ ଅଭ୍ୟାସ ଛାଡ଼ିଯାଇଥିଲା  । କିନ୍ତୁ କେରଳ ଗଲାପରେ ସେ ଅଭ୍ୟାସ ପୁଣିଥରେ ଜାଗ୍ରତ ହୋଇଗଲା  । ଆଉ ଏବେ ତ ମୁଁ ପୁଣି ସରକାରୀ ସ୍ତରରେ ସୂଚନା ଦେବା ଆରମ୍ଭ କରିଛି  । ଆମେ ବି ଧିରେ ଧିରେ ଅଭ୍ୟାସ କରିପାରିବା  । ଫୁଲତୋଡ଼ାର ଆୟୁଷ ବହୁତ କମ୍  । ଥରେ ହାତରେ ନେଲେ ଆଉ ପୁଣି ତାକୁ ସେଇଠି ପକେଇଦେଲେ  । କିନ୍ତୁ ଯଦି ବହିଟିଏ ଦିଆଯାଏ, ତେବେ ସେ ଘରର ବା ପରିବାରର ଅଙ୍ଗ ହୋଇ ରହିଯାଏ  । ଖଦିର ରୁମାଲଟିଏ ଦେଇ ଯଦି ସ୍ୱାଗତ କରାଯାଏ, ତେବେ ପ୍ରକାରାନ୍ତରେ କେତେ ଗରିବ ଲୋକ/ବୁଣାକାରଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସାହାଯ୍ୟ ମିଳିବ  । ଖର୍ଚ୍ଚ ବି କମ୍ ହେବ ଆଉ ଜିନିଷର ପ୍ରକୃତ ଉପଯୋଗ ବି ହୋଇପାରିବ  । ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ଏକଥା କହୁଛି ତ ଏହି ଜିନିଷର ଏକ ଐତିହାସିକ ମହତ୍ୱ ଆସିଯାଉଛି  । ମୁଁ ଗତବର୍ଷ ଯେତେବେଳେ ବ୍ରିଟେନ ଯାଇଥିଲି, ବ୍ରିଟେନର ରାଣୀ ଏଲିଜାବେଥ ମୋତେ ଭୋଜନ ପାଇଁ ଆମନ୍ତ୍ରିତ କରିଥିଲେ  । ଗୋଟିଏ ମାତୃସୁଲଭ ବାତାବରଣ ଥିଲା  । ଅତି ଆଦରର ସହିତ ସେ ଭୋଜନ କରେଇଲେ  । ତା'ପରେ ସେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଭାବପ୍ରବଣ ସ୍ୱରରେ ଏବଂ ଅତି ଆଦର ଭାବରେ ଖଦିରେ ବୁଣା ହୋଇଥିବା ଗୋଟିଏ ଛୋଟ ରୁମାଲ ମତେ ଦେଖେଇଲେ  । ତାଙ୍କ ଆଖିରେ ଚମକ ଥିଲା  । ରୁମାଲଟି ଦେଖାଇ ସେ ମୋତେ କହିଲେ ଯେ, "ଯେତେବେଳେ ତାଙ୍କର ବିଭାଘର ହୋଇଥିଲା, ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀ ବିବାହର ଶୁଭ କାମନା ସହ ତାଙ୍କୁ ଏହି ଖଦି ରୁମାଲଟି ଉପହାର ଦେଇଥିଲେ  । କେତେବର୍ଷ ହୋଇଗଲାଣି  । କିନ୍ତୁ ମହାରାଣୀ ଏଲିଜାବେଥ୍, ଗାନ୍ଧୀଙ୍କ ଠାରୁ ପାଇଥିବା ସେଇ ରୁମାଲଟିକୁ ସାଇତି ରଖିଛନ୍ତି  । ଆଉ ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ଗଲି ବଡ଼ ଆନନ୍ଦର ସହିତ ମୋତେ ସେ ଦେଖାଇଲେ  । ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ତାକୁ ଦେଖୁଥିଲି, ସେ ମତେ ରୁମାଲଟିକୁ ଛୁଇଁକରି ଦେଖିବାର ଆଗ୍ରହ ପ୍ରକାଶ କଲେ  । ମହାତ୍ମା ଗାନ୍ଧୀଙ୍କର ଏଇ ଛୋଟିଆ ଉପହାରଟି ତାଙ୍କ ଜୀବନର ଗୋଟିଏ ଅଙ୍ଗ ହୋଇଗଲା, ତାଙ୍କ ଜୀବନ ଇତିହାସରେ ସ୍ମୃତିର ଏକ ଖିଅ ହୋଇ ରହିଗଲା  । ମୁଁ ଜାଣେ ଯେ ପ୍ରଚଳିତ ଅଭ୍ୟାସ ରାତାରାତି ବଦଳି ପାରିବନି - ଆଉ ଯେତେବେଳେ ପରମ୍ପରାଟିଏ ବଦଳାଇବାର କଥା ହୁଏ, ସେତେବେଳେ ସମାଲୋଚନାର ଶିକାର ହେବାକୁ ପଡ଼େ  । ଏବେ ମୁଁ ତ ଏକଥା କହିପାରିବିନି ଯେ ମୁଁ ଯେଉଁଠିକି ଯିବି ଯଦି କେହି ଫୁଲତୋଡ଼ାଟିଏ ଦେଲା ମୁଁ ତାକୁ ଗ୍ରହଣ କରିବିନି ବୋଲି  । ଫୁଲତୋଡ଼ା ନେବାକୁ ତାକୁ ମନା କରିଦେବି – ଏକଥା ତ ମୁଁ କରିପାରିବିନି  । କିନ୍ତୁ ସମାଲୋଚନା ହେଲେ ମଧ୍ୟ ଏ ବିଷୟରେ ଚର୍ଚ୍ଚା ଜାରି ରଖିଲେ ଧିରେ ଧିରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ବି ହେବ  ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ ! ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ହୋଇଥିବାରୁ ମୋର ଅନେକ କାମ ଥାଏ  । ଫାଇଲ ଗଦା ଭିତରେ ବୁଡ଼ି ରହିବାକୁ ପଡ଼େ  । କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଗୋଟିଏ ଅଭ୍ୟାସ ସୃଷ୍ଟି କରିଛି, ମୋ ପାଖକୁ ଯେତେ ଚିଠି ଆସେ, ତା ଭିତରୁ ପ୍ରତିଦିନ କିଛି ଚିଠି ମୁଁ ପଢ଼େ  । ଫଳସ୍ୱରୂପ ମୋତେ ସାଧାରଣ ଜନତାଙ୍କ ସହ ସଂପୃକ୍ତ ହେବାର ଅବସର ମିଳେ  । ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଚିଠି ଆସେ  । ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ଲୋକମାନେ ଚିଠି ଲେଖନ୍ତି  । ଏଇ କେତେଦିନ ତଳେ ମୋତେ ଏଭଳି ଏକ ଚିଠି ମିଳିଲା – ମୁଁ ଭାବୁଛି ମୋର ସେଇଟା ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଜଣାଇଦେବା ଉଚିତ  । ସୁଦୂର ଦକ୍ଷିଣରେ ତାମିଲନାଡ଼ୁ ରାଜ୍ୟ ମଦୁରାଇର ଜଣେ ଗୃହିଣୀ ଅରୁଲମୋଝି ଶରବଣନ୍ – ସେ ମୋତେ ଗୋଟିଏ ଚିଠି ଲେଖିଲେ  । ଚିଠିଟି କ'ଣ ଥିଲା – ସେ ମତେ ଲେଖିଲେ ଯେ ମୁଁ ପରିବାରରେ ପିଲାମାନଙ୍କ ପାଠପଢ଼ା ପ୍ରତି ଧ୍ୟାନ ଦେବା ସଂଗେ ସଂଗେ କିଛି ନା କିଛି ଆର୍ଥିକ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଲାଭପ୍ରଦ କରିବାକୁ ଭାବିଲି ଯାହାଫଳର ପରିବାରକୁ କିଛି କିଛି ଆର୍ଥିକ ସାହାଯ୍ୟ ହୋଇପାରିବ  । ମୁଁ ମୁଦ୍ରା ଯୋଜନାରେ ବ୍ୟାଙ୍କରୁ କିଛି ଟଙ୍କା ନେଲି ଏବଂ ବଜାରରୁ କିଛି ଜିନିଷ କିଣି ସପ୍ଲାଇ ଦିଗରେ କାମ ଆରମ୍ଭ କଲି  । ଏଇ ଭିତରେ ମୁଁ ଜାଣିଲି ଯେ ଭାରତ ସରକାର Government E-Marketplace ନାମରେ ଯୋଜନାଟିଏ ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି  । ଏଇଟା କ'ଣ ଜାଣିବାକୁ ମୁଁ ଚେଷ୍ଟା କଲି, କିଛି ଲୋକଙ୍କୁ ବି ପଚାରିଲି  । ତା'ପରେ ମୁଁ ନିଜକୁ ସେଥିରେ ପଂଜୀକୃତ କରିନେଲି  । ମୁଁ ଦେଶବାସୀମାନଙ୍କୁ କହିବାକୁ ଚାହେଁ ଯେ ଆପଣଙ୍କୁ ଯଦି ସୁବିଧା ମିଳେ, ତେବେ ଆପଣ ଇଣ୍ଟରନେଟ ରେ E-GEM ଦେଖନ୍ତୁ  । ଗୋଟେ ନୂଆ ପ୍ରକାରର ବ୍ୟବସ୍ଥା  । ଯିଏ ବି ସରକାରଙ୍କୁ କୌଣସି ଜିନିଷ ସପ୍ଲାଇ କରିବାକୁ ଚାହାଁନ୍ତି – ବିଜୁଳି ବଲ୍ବ ବିକିବାକୁ ଚାହାଁନ୍ତି, ଡଷ୍ଟବିନ୍ ପଠାଇବାକୁ ଚାହାଁନ୍ତି, ଝାଡ଼ୁ, ଚେୟାର, ଟେବୁଲ ଆଦି ସପ୍ଲାଇ କରିବାକୁ ଚାହାଁନ୍ତି, ସେ ସେଥିରେ ନିଜ ନାମ ପଂଜୀକୃତ କରିପାରନ୍ତି  । କେଉଁ କ୍ୱାଲିଟିର ମାଲ ସେ କେତେ ଦାମ୍ ରେ ଦେଇପାରିବେ, ସେଗୁଡ଼ିକ ସେଥିରେ ସେ ଉଲ୍ଲେଖ କରି ରଖିବେ  । ସରକାରୀ ବିଭାଗଗୁଡ଼ିକ ପାଇଁ ଏଇ ସାଇଟ୍ E-GEM ଦେଖିବା ବାଧ୍ୟତାମୂଳକ ଅଟେ  । ସେମାନେ ଦେଖିବେ ଯେ ଗୁଣବତ୍ତା ଠିକ୍ ଥାଇ କେଉଁ ସପ୍ଲାଏର କେଉଁ ଜିନିଷ ଶସ୍ତାରେ ଦେଇପାରୁଛି  । ତାକୁ ସପ୍ଲାଇ ପାଇଁ ଅର୍ଡ଼ର ଦେବାକୁ ହେବ  । ଏଥିଯୋଗୁଁ ଦଲାଲି ଶେଷ ହୋଇଯିବ, ଆଉ ପାରଦର୍ଶିତା ଆସିଯିବ  । ତେଣୁ E-GEM ରେ ଯେଉଁମାନେ ପଂଜୀକୃତ ହୁଅନ୍ତି, ସମସ୍ତ ସରକାରୀ ବିଭାଗ ତାକୁ ଦେଖୁଥାନ୍ତି  । ମଝିରେ ଦଲାଲ ନ ହେବା ଯୋଗୁଁ ଜିନିଷ ବହୁ ଶସ୍ତାରେ ମିଳେ  । ଅରୁଲମୋଝି ମାଡ଼ାମ ସରକାରଙ୍କ ଏହି ସାଇଟ୍ ରେ ଯାହା ଯାହା ଦେଇପାରିବେ, ସେସବୁ ପଞ୍ଜିକରଣ କରିଦେଲେ  । କିନ୍ତୁ ମଜାର କଥା ହେଲା, ସେ ମୋତେ ଯେଉଁ ଚିଠି ଲେଖିଛନ୍ତି, ସେଇଟା ବଡ଼ ଆଗ୍ରହପ୍ରଦ  । ସେ ଲେଖିଛନ୍ତି – ଏକ ପକ୍ଷରେ ମୋତେ ମୁଦ୍ରା ଯୋଜନାରେ ପଇସା ମିଳିଗଲା, ମୋର କାରବାର ଆରମ୍ଭ ହୋଇଗଲା – E-GEM ରେ ମୁଁ କ'ଣ ଦେଇପାରିବି, ତା'ର ସୂଚୀ ଦେଇଦେଲି ଏବଂ ମୋତେ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ କାର୍ଯ୍ୟାଳୟରୁ ଅର୍ଡର ମିଳିଗଲା PMO ରୁ  । ମୋ ପାଇଁ ଇଏ ଗୋଟିଏ ନୂଆ ଖବର ଥିଲା, PMO ମୋ ଠାରୁ କ'ଣ ମଗେଇଥିବ – ସେ ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ PMO ତାଙ୍କ ଠାରୁ ଦୁଇଟି ଥର୍ମୋସ୍ କିଣିଲା, ଆଉ ତା'ର ଦାମ୍ 1600 ଟଙ୍କା । ମୋତେ ଦେୟ ମଧ୍ୟ ମିଳିଗଲା  । ଇଏ ହେଉଛି ସଶକ୍ତିକରଣ  । ଇଏ ହେଉଛି ଉଦଯୋଗକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବାର ଅବସର  । ଯଦି ଅରୁଲ-ମୋଝି ମାଡ଼ାମ୍ ମୋତେ ଚିଠି ଲେଖିନଥାନ୍ତେ, ହୁଏତ ମୁଁ ବି ଜାଣିପାରି ନଥାନ୍ତି ଯେ E-GEM ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ଦୂରଦୂରାନ୍ତର ଗୃହିଣୀ ଛୋଟିଆ କାମଟିଏ କରିପାରୁଛି ଆଉ ତାଙ୍କ ମାଲ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ କାର୍ଯ୍ୟାଳୟ ବି କିଣିପାରୁଛି  । ଏହାହିଁ ହେଉଛି ଦେଶର ଶକ୍ତି  । ଏଥିରେ ସ୍ଵଚ୍ଛତା ଅଛି, ଏଥିରେ ସଶକ୍ତିକରଣ ବି ଅଛି ଆଉ ଏଥିରେ ଉଦଯୋଗ ବି ଅଛି  । Minimum Government and Maximum Governance । ମୁଁ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଚାହିଁବି ଯେ ଯେଉଁମାନେ ସରକାରଙ୍କୁ ନିଜର ମାଲ୍ ବିକିବାକୁ ଚାହାଁନ୍ତି, ସେମାନେ ଏହା ସହିତ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ସଂଯୁକ୍ତ ହୁଅନ୍ତୁ  । ମୋ ମତରେ ୟାର ଲକ୍ଷ୍ୟ ହେଉଛି ସର୍ବନିମ୍ନ ମୂଲ୍ୟ ଓ ସର୍ବାଧିକ ସୁବିଧାର ଏହାହିଁ ପ୍ରକୃଷ୍ଟ ଉଦାହରଣ  । ତା ସହିତ ପାରଦର୍ଶିତା ଓ ସ୍ଵଚ୍ଛତା ମଧ୍ୟ ଯୋଡି ହୋଇ ରହିଛି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ ! ଗୋଟିଏ ପକ୍ଷରେ ଆମେ ଯୋଗକୁ ନେଇ ଗର୍ବ କରୁଛୁ ତ ଅନ୍ୟପକ୍ଷରେ ମହାକାଶ ବିଜ୍ଞାନକୁ ନେଇ ଆମର ଯେଉଁ ଉପଲବ୍ଧି ଅଛି, ତା ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଗର୍ବ କରିପାରିବା  । ଆଉ ଇଏ ହେଉଛି ଭାରତର ବିଶେଷତ୍ୱ  । ଆମର ପାଦ ଯୋଗ ସହିତ ଜଡ଼ିତ ଭୂମି ଉପରେ ଅଛି, ତ ଦୂର ଆକାଶର ସୁଦୂର ଦିଗ୍ବଳୟ ପାର କରିବାର ସ୍ୱପ୍ନ ବି ଆମର ଅଛି  । ଅତୀତରେ ଖେଳରେ ଆଉ ବିଜ୍ଞାନରେ ମଧ୍ୟ ଭାରତ ବହୁତ କିଛି କରି ଦେଖାଇଛି  । ଆଜି ଭାରତ କେବଳ ପୃଥିବୀ ପୃଷ୍ଠରେ ନୁହେଁ, ଦୂର ଅନ୍ତରୀକ୍ଷରେ ବି ନିଜର ବିଜୟ ପତାକା ଉଡ଼ାଇ ଚାଲିଛି  । ଏହି ଦୁଇଦିନ ପୂର୍ବରୁ ଇସ୍ରୋ ଦ୍ୱାରା କାର୍ଟୋସାଟ-2 ଶୃଙ୍ଖଳାର ଉପଗ୍ରହ ସହିତ 30 ଟି ଅତି କ୍ଷୁଦ୍ର ଉପଗ୍ରହ  ପ୍ରକ୍ଷେପଣ କରାଗଲା  । ଆଉ ଏହି ଉପଗ୍ରହଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟରେ ଭାରତ ବ୍ୟତୀତ ଫ୍ରାନ୍ସ, ଜର୍ମାନୀ, ଇଟାଲି, ଜାପାନ, ବ୍ରିଟେନ୍, ଆମେରିକା ଭଳି ପ୍ରାୟ 14ଟି ଦେଶର ସାଟେଲାଇଟ୍ ସାମିଲ ଅଛି  । ଭାରତର ଏହି ନାନୋ ସାଟେଲାଇଟ୍ (କ୍ଷୁଦ୍ର ଉପଗ୍ରହ) ଅଭିଯାନ ଦ୍ୱାରା ଚାଷବାସ କ୍ଷେତ୍ରରେ, କୃଷକଙ୍କ କାମରେ ତଥା ପ୍ରାକୃତିକ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ସମୟରେ ବହୁତ କିଛି ହିତ ସାଧନ ହେବ  । ଆମର ମନେଅଛି, ଇସ୍ରୋ କିଛିଦିନ ପୂର୍ବେ GSAT-19 ର ସଫଳ ପ୍ରକ୍ଷେପଣ କରିଥିଲା  । ଆଉ ଆଜିଯାଏ ଭାରତ ଯେତେ ଉପଗ୍ରହ ପ୍ରେରଣ କରିଛି, ଇଏ ସବୁଠାରୁ ଓଜନଦାର ଉପଗ୍ରହ ଥିଲା  । ଆମ ଦେଶର ସମ୍ବାଦପତ୍ର ଗୁଡ଼ିକ ଏହାକୁ ହାତୀ ସହିତ ତୁଳନା କରିଛନ୍ତି  । ଏଇଥିରୁ ଅନୁମାନ କରିପାରୁଥିବେ, ମହାକାଶ ବିଜ୍ଞାନ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଇଏ ଆମର କେତେବଡ଼ ସଫଳତା - ଯାହା ଆମର ବୈଜ୍ଞାନିକମାନେ କରି ଦେଖାଇଛନ୍ତି  । ଜୁନ୍ 19 ତାରିଖରେ ମଙ୍ଗଳ ଅଭିଯାନ (Mars Mission) ପାଇଁ ଆମେମାନେ ମଙ୍ଗଳ ଗ୍ରହର କକ୍ଷରେ ସ୍ଥାନଟିଏ ଦଖଲ କଲେ, ସେତେବେଳେ ଏହା ଛଅମାସ ପାଇଁ କରାଯାଇଥିଲା ଅର୍ଥାତ୍ ତା'ର ପରମାୟୁ 6 ମାସ ପାଇଁ ଥିଲା  । କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଖୁସି ଯେ ଆମ ବୈଜ୍ଞାନିକମାନଙ୍କ ପ୍ରୟାସ ଏତେ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଥିଲା ଯେ - 6 ମାସ ତ ପାରିହୋଇଗଲା - ଆଜି ହଜାର ଦିନ ବିତିଗଲା ପରେ ବି “ମଙ୍ଗଳଯାନ” କାମ କରୁଛି, ଫଟୋ ପଠାଉଛି, ସୂଚନା ଦେଉଛି ଏବଂ ବୈଜ୍ଞାନିକ ତଥ୍ୟ ଆସୁଛି  । ଏହା ଧାର୍ଯ୍ୟ ସମୟ ଠାରୁ ବି ଅଧିକ, ନିଜ ପରମାୟୁ ଠାରୁ ବି ଅଧିକ ଦିନ କାମ କରୁଛି । ହଜାର ଦିନ ପୂରଣ ହେବା ଆମ ବୈଜ୍ଞାନିକ ଯାତ୍ରା, ଆମ ଅନ୍ତରୀକ୍ଷ ଯାତ୍ରା ପଥରେ ଏକ ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଘଟଣା  ।

ଆଜିକାଲି ଦେଖାଯାଉଛି – ଖେଳକୁଦ କ୍ଷେତ୍ରରେ ମଧ୍ୟ ଆମ ଯୁବକଯୁବତୀମାନଙ୍କର ରୁଚି ବଢ଼ିଚାଲିଛି  । ଏବେ ଦେଖାଯାଉଛି ଯେ ପାଠପଢ଼ା ସାଥେ ସାଥେ ଖେଳକୁଦ କ୍ଷେତ୍ରରେ ମଧ୍ୟ ଆମର ଯୁବପିଢ଼ି ଭବିଷ୍ୟତ ଦେଖିବା ଆରମ୍ଭ କଲାଣି  । ଆଉ ଆମ ଖେଳାଳିମାନଙ୍କ ଯୋଗୁଁ, ସେମାନଙ୍କ ପୁରୁଷାର୍ଥ ଯୋଗୁଁ ତଥା ତାଙ୍କର ସିଦ୍ଧି ଯୋଗୁଁ ଦେଶର ସୁନାମ ବଢ଼ୁଛି  । ଏହି କେତେଦିନ ତଳେ ବ୍ୟାଡ଼ମିଂଟନ ଖେଳାଳି କିଦାମ୍ବି ଶ୍ରୀକାନ୍ତ ଇଣ୍ଡୋନେସିଆ ଓପନ ଜିତି ଦେଶର ସୁନାମ ବଢ଼ାଇଛନ୍ତି  । ଏହି ଉପଲବ୍ଧି ପାଇଁ ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ତଥା ତାଙ୍କର କୋଚ୍ ଙ୍କୁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି  । ମୋତେ କିଛିଦିନ ପୂର୍ବେ ଆଥଲେଟ୍ ପି.ଟି. ଉଷାଙ୍କର "Usha School of Athletics" ର "Synthetic Track" ଉଦ୍ଘାଟନୀ ଉତ୍ସବରେ ସାମିଲ ହେବାର ଅବସର ମିଳିଥିଲା  । ଆମେ ଖେଳକୁ ଯେତେ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବା, ତାହା କ୍ରୀଡା ଆଉ କ୍ରୀଡା ଉତ୍ସାହ ନେଇ ଆସିବ  । ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱର ବିକାଶରେ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ଖେଳର ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ରହିଛି  । ସାମଗ୍ରିକ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ ବିକାଶ କ୍ଷେତ୍ରରେ ମଧ୍ୟ ଖେଳର ମାହାତ୍ମ୍ୟ ରହିଛି  । ଦେଶରେ ପ୍ରତିଭାର ଅଭାବ ନାହିଁ, ଯଦି ଆମ ପରିବାରରେ ପିଲାଙ୍କର ଖେଳପ୍ରତି ଆଗ୍ରହ ଅଛି, ତେବେ ସେମାନଙ୍କୁ ସୁଯୋଗ ଦିଆଯିବା ଉଚିତ  । ସେମାନଙ୍କୁ ଖେଳପଡ଼ିଆରୁ ଉଠାଇ ଆଣି, କୋଠରୀରେ ବନ୍ଦ କରି ପାଠ ପଢ଼ିବାକୁ ବାଧ୍ୟ କରିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ  । ସେମାନେ ପଢ଼ନ୍ତୁ, ସେଥିରେ ବି ଉନ୍ନତି କରନ୍ତୁ  । କିନ୍ତୁ ଯଦି ଖେଳରେ ବି ସେମାନଙ୍କ ସାମର୍ଥ୍ୟ ରହିଛି, ଆଗ୍ରହ ରହିଛି, ତେବେ ସ୍କୁଲ, କଲେଜ, ପରିବାର, ଆଖପାଖର ଲୋକ ସମସ୍ତେ ଏଥିପ୍ରତି ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେବା ଉଚିତ  । ସେମାନଙ୍କୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବା ଉଚିତ  । ଆଗାମୀ ଅଲମ୍ପିକ୍ ଖେଳ ପାଇଁ ସମସ୍ତେ ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖିବା ଉଚିତ  ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ବର୍ଷାଋତୁ, ଲଗାତାର ଉତ୍ସବର ପରିବେଶ, ଏ ସମୟର ଅନୁଭୂତିରେ ଏକ ନୂତନତ୍ୱ ଥାଏ  । ମୁଁ ପୁଣିଥରେ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜଣାଉଛି  । ଆଗାମୀ "ମନ୍ କି ବାତ୍”ରେ ପୁଣି କିଛି ନୂଆ କଥା କହିବି  । ନମସ୍କାର  ।

**********

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ନମସ୍କାର । ଏ ବର୍ଷ ଯେଭଳି ଗରମ ପଡ଼ିଛି ହୁଏତ ଆମେ ଭୁଲିପାରିବା ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ବର୍ଷାକୁ ଅପେକ୍ଷା କରାଯାଇଛି । ଆଜି ମୁଁ ଆପଣମାନଙ୍କ ସହ କଥା ହେଲା ବେଳକୁ ପବିତ୍ର ରମଜାନ୍ ମାସ ଆରମ୍ଭ ହୋଇସାରିଛି । ପବିତ୍ର ରମଜାନ୍ ମାସର ଆଗମନ ପାଇଁ ମୁଁ ଭାରତ ଏବଂ ସାରା ବିଶ୍ୱର ଲୋକମାନଙ୍କୁ, ବିଶେଷ କରି ବିଶ୍ୱର ମୁସଲମାନ ସମୁଦାୟକୁ ହାର୍ଦ୍ଦିକ ଶୁଭକାମନା ଜଣାଉଛି । ରମଜାନରେ ପ୍ରାର୍ଥନା, ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକତା ଓ ଦାନକୁ ଯଥେଷ୍ଟ ମହତ୍ୱ ଦିଆଯାଇଥାଏ । ଆମେ ଭାରତବାସୀ ବହୁତ ଭାଗ୍ୟବାନ, କାରଣ ଆମର ପୂର୍ବଜମାନେ ଏପରି ପରମ୍ପରା ସୃଷ୍ଟି କରିଯାଇଛନ୍ତି ଯେଉଁଥିପାଇଁ ଆମେ ଗର୍ବ କରିପାରିବା । ଆମ 125 କୋଟି ଦେଶବାସୀଙ୍କ ପାଇଁ ଗର୍ବର କଥା ଯେ ବିଶ୍ୱର ସମସ୍ତ ସମ୍ପ୍ରଦାୟ ଭାରତରେ ବାସ କରନ୍ତି । ଆମ ଦେଶ ଏକ ଏଭଳି ଦେଶ ଯେଉଁଠି ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ ବିଶ୍ୱାସ କଲା ଲୋକ ବି ଅଛନ୍ତି ତଥା ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ ନ ମାନୁଥିବା ଲୋକ ମଧ୍ୟ ଅଛନ୍ତି । ଏ ଦେଶରେ ମୂର୍ତ୍ତିପୂଜା କରୁଥିବା ଲୋକ ତଥା ମୂର୍ତ୍ତିପୂଜାକୁ ବିରୋଧ କରୁଥିବା ଲୋକ ବି ଅଛନ୍ତି । ସମସ୍ତ ବିଚାରଧାରା, ସବୁ ପ୍ରକାରର ପୂଜାପଦ୍ଧତି, ବିଭିନ୍ନ ପରମ୍ପରାକୁ ଆପଣେଇ ନେଇ ବଂଚିରହିବାର କଳା ଏଠି ବିଦ୍ୟମାନ । ଅନ୍ତତଃ ଧର୍ମ ହେଉ, ସମ୍ପ୍ରଦାୟ ହେଉ, ବିଚାରଧାରା ହେଉ ବା ପରମ୍ପରା ହେଉ – ଏସବୁ ଆମକୁ ଶାନ୍ତି ଏକତା ଓ ସଦ୍ଭାବନାର ବାର୍ତ୍ତା ଦେଇଥାନ୍ତି । ଏହି ପବିତ୍ର ରମଜାନ୍ ମାସ ଶାନ୍ତି, ଏକତା ଓ ସଦ୍ଭାବନାର ମାର୍ଗକୁ ପ୍ରଶସ୍ତ କରିବ । ମୁଁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ପୁଣିଥରେ ଶୁଭକାମନା ଜଣାଉଛି ।

ଗତଥର ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ମନର କଥା କହିଥିଲି ସେତେବେଳେ ମୁଁ ଗୋଟିଏ କଥା କହିଥିଲି – ବିଶେଷକରି ଯୁବପିଢ଼ୀଙ୍କୁ କହିଥିଲି କି କିଛି ନୂଆକଥା କରନ୍ତୁ, Comfort Zoneରୁ ବାହାରକୁ ଆସନ୍ତୁ, ନୂଆ ଅନୁଭବ ସୃଷ୍ଟି କରନ୍ତୁ । ଜୀବନ ଜୀଇଁବାର କଳା ଶିଖିବା, ଟିକେ Risk ନେବା, କଠିନ ପରିସ୍ଥିତିକୁ ସାମନା କରିବା ପାଇଁ ଏହି ବୟସ ହିଁ ଉପଯୁକ୍ତ । ବଡ଼ ଖୁସିର କଥା ବହୁତ ଲୋକ ମୋତେ ଅଭିମତ (feedback) ଦେଇଛନ୍ତି । ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଭାବରେ ମୋତେ ନିଜର କଥା କହିବାକୁ ପ୍ରାୟ ସମସ୍ତେ ପ୍ରୟାସ କରିଛନ୍ତି । ମୁଁ ତ ସବୁଗୁଡ଼ିକୁ ପଢ଼ିପାରି ନାହିଁ, ସମସ୍ତଙ୍କ ବାର୍ତାକୁ ଶୁଣିବିପାରିନି ବହୁତଗୁଡ଼ିଏ କଥା ଆସିଥିଲା । କିନ୍ତୁ ମୁଁ ମୋଟାମୋଟି ଭାବରେ ଯାହା ଦେଖିଲି – କେହି ସଙ୍ଗୀତ ଶିଖିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଛି ତ କେହି ନୂତନ ବାଦ୍ୟଯନ୍ତ୍ରରେ ହାତ ରଖିଛି । କିଛି ଲୋକ You Tube ମାଧ୍ୟମରେ ନୂଆ କଥା ଶିଖିବାର ଚେଷ୍ଟା କରିଛନ୍ତି । କେତେକ ନୂଆ ଭାଷା ଶିଖିବାକୁ ପ୍ରୟାସ କରିଛନ୍ତି, କେହି କେହି ରୋଷେଇ ଶିଖିବା ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି, ନାଚ ଶିଖିବା, Drama ଶିଖିବା ଏମିତି କେତେ କ'ଣ । କେତେକ ତ ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ ସେମାନେ କବିତା ଲେଖିବା ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି । ପ୍ରକୃତିକୁ ଜାଣିବା, ବୁଝିବା ଦିଗରେ ମଧ୍ୟ କେତେକ ଉଦ୍ୟମ କରିଛନ୍ତି । ମୋତେ ବହୁତ ଖୁସି ଲାଗିଲା – ଗୋଟିଏ ଫୋନକଲ୍ ତ ମୁଁ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ବି ଶୁଣାଇବାକୁ ଚାହେଁ –

"ଦୀକ୍ଷା କାତ୍ୟାଲ୍ କହୁଛି । ମୋର ପଢ଼ିବା ଅଭ୍ୟାସ ପ୍ରାୟ ଛାଡ଼ିଯାଇଥିଲା । ମୁଁ ସ୍ଥିର କଲି ଏ ଛୁଟିରେ ମୁଁ ନିଶ୍ଚୟ ପଢ଼ିବି । ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମ ବିଷୟରେ ପଢ଼ିବା ଆରମ୍ଭ କଲି – ଭାରତକୁ ସ୍ୱାଧୀନତା ଆଣିବା ପାଇଁ କେତେ କଠିନ ସଂଗ୍ରାମ କରିବାକୁ ପଡ଼ିଛି, କେତେ ବଳିଦାନ ଦେବାକୁ ପଡ଼ିଛି ଆଉ କେତେ ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମୀ ବର୍ଷ ବର୍ଷ ଧରି ଜେଲ ଭୋଗିଛନ୍ତି ସେକଥା ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲି । ଭଗତ ସିଂହ, ଖୁବ୍ କମ୍ ବୟସରେ ଯିଏ ଦେଶ ପାଇଁ ଯଥେଷ୍ଟ କିଛି କରିଯାଇଛନ୍ତି ତାଙ୍କ କଥାରୁ ମୋତେ ଅନେକ ପ୍ରେରଣା ମିଳିଛି । ତେଣୁ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ନିବେଦନ କରୁଛି ଯେ ଏ ବିଷୟରେ ଆଜିର ପିଢ଼ିକୁ ଆପଣ କିଛି ବାର୍ତ୍ତା ଦିଅନ୍ତୁ ।''

ମୁଁ ଖୁସି ଯେ ଦେଶର ଯୁବପିଢ଼ି ଆମ ଇତିହାସ, ଆମର ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମୀ ଆଉ ଏ ଦେଶ ପାଇଁ ବଳିଦାନ ଦେଇଥିବା ଲୋକମାନଙ୍କ ବିଷୟରେ ଜାଣିବାକୁ ଆଗ୍ରହ ପ୍ରକାଶ କରୁଛନ୍ତି । ଅଗଣିତ ମହାପୁରୁଷ ଜେଲରେ ତାଙ୍କର ଯୁବାବସ୍ଥା କଟେଇ ଦେଲେ, କେତେ ନବଯୁବକ ଫାଶିଖୁଂଟରେ ଝୁଲିଗଲେ, ସେମାନେ କେତେ କ'ଣ ନ ସହିଲେ – ତା'ର ଫଳସ୍ୱରୂପ ଆଜି ଆମେ ଭାରତର ସ୍ୱାଧୀନତାକୁ ଉପଭୋଗ କରୁଛେ । ଗୋଟିଏ କଥା ଆମେମାନେ ଦେଖିପାରିବା ଯେ ଯେଉଁ ମହାପୁରୁଷମାନେ ଜେଲରେ ସମୟ କାଟିଲେ, ସେମାନେ ଲିଖନ ଓ ଅଧ୍ୟୟନ କ୍ଷେତ୍ରରେ ବହୁତ ବଡ଼ କାମ କରିଗଲେ । ତାଙ୍କର ଲେଖାଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟ ଭାରତର ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମରେ ବିଶେଷ ସହାୟକ ହୋଇଥିଲା ।

ବହୁତ ବର୍ଷ ତଳେ ମୁଁ ଆଣ୍ଡାମାନ ନିକୋବର ଯାଇଥିଲି । ସେଲ୍ୟୁଲାର ଜେଲ ଦେଖିବାକୁ ଯାଇଥିଲି । ଆଜି ହେଉଛି ବୀର ସାବରକରଙ୍କ ଜୟନ୍ତୀ । ବୀର ସାବରକର୍ ଜେଲରେ ଥିଲାବେଳେ "ମାଝି ଜନ୍ମଠେ'' ନାମକ ପୁସ୍ତକ ରଚନା କରିଥିଲେ । କବିତା ବି ଲେଖୁଥିଲେ, ଜେଲର କାନ୍ଥରେ କବିତା ଲେଖୁଥିଲେ । ଗୋଟିଏ ଛୋଟ କୋଠରୀ ଭିତରେ ତାଙ୍କୁ ବନ୍ଦକରି ରଖାଯାଇଥିଲା । ସେହି ଦେଶପ୍ରେମୀମାନେ କେତେ ଯାତନା ଭୋଗିଥିବେ । ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ବୀର ସାବରକରଙ୍କ ""ମାଝି ଜନ୍ମଠେ'' ପୁସ୍ତକ ପଢ଼ିଲି, ମୋର ସେଲ୍ୟୁଲାର ଜେଲ୍ ଦେଖିବାର ପ୍ରବଳ ଇଚ୍ଛା ହେଲା । ସେଠି ଗୋଟିଏ ଆଲୋକ ଓ ଧ୍ୱନି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ (Light and Sound Show) ହୁଏ, କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମଟି ବଡ଼ ହୃଦୟସ୍ପର୍ଶୀ ହୁଏ । ହିନ୍ଦୁସ୍ଥାନର କୌଣସି ଏମିତି ରାଜ୍ୟ ନାହିଁ, କୌଣସି ଭାଷା ନ ଥିବ ଯେଉଁ ଭାଷାର ଲୋକ ସ୍ୱାଧୀନତା ପାଇଁ କଳାପାଣି ସଜା ପାଇ ଆଣ୍ଡାମାନର ସେଲ୍ୟୁଲାର ଜେଲ୍ ରେ ଜୀବନ କଟାଇନାହିଁ । ସମସ୍ତ ଭାଷାଭାଷୀ, ସମସ୍ତ ପ୍ରଦେଶ ଆଉ ସବୁ ପିଢ଼ିର ଲୋକମାନେ କଳାପାଣିର ଜେଲ୍ ଯନ୍ତ୍ରଣା ସହିଥିଲେ । ଆଜି ବୀର ସାବରକରଙ୍କ ଜନ୍ମଦିନ । ମୁଁ ଦେଶର ଯୁବ ସମୁଦାୟକୁ କହିବାକୁ ଚାହେଁ ଯେ ଆମକୁ ଯେଉଁ ସ୍ୱାଧୀନତା ମିଳିଛି ତା'ପାଇଁ ଲୋକମାନେ କେତେ କଷ୍ଟ ସ୍ୱୀକାର କରିଛନ୍ତି, କେତେ ଯାତନା ସହିଛନ୍ତି, ଆପଣ ଯଦି ସେଲ୍ୟୁଲାର ଜେଲ୍ ଦେଖିବେ ଜାଣିପାରିବେ । ଆଉ ଏକଥା ବି ଜାଣିପାରିବେ ତାକୁ କାହିଁକି କଳାପାଣି ବୋଲି କୁହାଯାଏ । ସେଲ୍ୟୁଲାର ଜେଲ ଆମ ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମର ତୀର୍ଥକ୍ଷେତ୍ର । ସୁଯୋଗ ମିଳିଲେ ନିଶ୍ଚୟ ଯାଇ ଦେଖନ୍ତୁ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଜୁନ୍ ମାସ 5 ତାରିଖ, ମାସର ପ୍ରଥମ ସୋମବାର ପଡ଼ୁଛି । ଏମିତି ତ ଏହା ଏକ ସାଧାରଣ କଥା କିନ୍ତୁ ଜୁନ 5 ତାରିଖର ଏକ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ମହତ୍ୱ ହେଲା ଏହି ଦିନକୁ "ବିଶ୍ୱ ପରିବେଶ ଦିବସ' ଭାବରେ ପାଳନ କରାଯାଉଛି । ଏ ବର୍ଷ ପାଇଁ ମିଳିତ ଜାତିସଂଘ ଏକ ବିଷୟବସ୍ତୁ (Theme) ରଖିଛନ୍ତି – ‘Connecting People to Nature’,- ଲୋକମାନଙ୍କୁ ପ୍ରକୃତି ସହ ଯୋଡ଼ିବା । ଅନ୍ୟ ଶବ୍ଦରେ କହିଲେ back to basics । ପ୍ରକୃତି ସହିତ ଯୋଡ଼ିହେବା ବା ସଂଯୁକ୍ତ ହେବାର ଅର୍ଥ କ'ଣ? ମୋ ମତରେ ଏହା ହେଉଛି ନିଜେ ନିଜ ସହିତ ଯୋଡ଼ିହେବା । ପ୍ରକୃତି ସହିତ ଯୋଡ଼ିହେବାର ଅର୍ଥ ହେଲା – ଏକ ଶ୍ରେଷ୍ଠତର ବିଶ୍ୱକୁ ପ୍ରତିପାଳିତ କରିବା – ଏକଥାକୁ ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀଙ୍କଠାରୁ ଭଲଭାବରେ ଆଉ କିଏ କହିପାରେ । ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀ ଅନେକ ଥର କହିଛନ୍ତି "One must care about a world one will not see"-. ତା'ର ଅର୍ଥ ହେଲା ଆମେ ସେ ଦୁନିଆ ବିଷୟରେ ମଧ୍ୟ ଚିନ୍ତା କରିବା ଉଚିତ ଯାହାକୁ ଆମେ ଦେଖିପାରିବାନି । ଆମେ ତା'ର ଯତ୍ନ ନେବା ବି ଉଚିତ । ପ୍ରକୃତିର ଗୋଟିଏ ଶକ୍ତି ଅଛି, ଆପଣ ଅନୁଭବ କରିଥିବେ ଯେ - ଆପଣ ବହୁତ କ୍ଳାନ୍ତ ହୋଇଆସିଛନ୍ତି ଆଉ ଗୋଟିଏ ଗ୍ଲାସ ପାଣିରେ ମୁହଁ ଧୋଇଦେଲେ ଆପଣଙ୍କୁ ବହୁତ ଆରାମ ଲାଗେ । ଏକ ସତେଜତା ଆସିଯାଏ । ସେହିଭଳି ବହୁତ କ୍ଳାନ୍ତ ହୋଇଆସିଛନ୍ତି – ଘରର ଝରକା କବାଟ ଖୋଲିଦିଅନ୍ତୁ ଆଉ ତାଜା ପବନରେ ଟିକେ ନିଶ୍ୱାସ ପ୍ରଶ୍ୱାସ ନିଅନ୍ତୁ – ଗୋଟିଏ ନୂଆ ସତେଜତା ଓ ଚେତନା ଅନୁଭୂତ ହୁଏ । ଯେଉଁ ପଞ୍ଚଭୂତରେ ଶରୀର ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛି ଯେତେବେଳେ ସେହି ପଞ୍ଚଭୂତର ସଂସ୍ପର୍ଶରେ ଶରୀର ଆସେ ସେତେବେଳେ ଏକ ନୂତନ ଚେତନା ଆଉ ନୂତନ ଶକ୍ତିର ସଂଚାର ହୋଇଥାଏ । ଆମେ ସମସ୍ତେ ଏକଥା ଅନୁଭବ କରୁ କିନ୍ତୁ ତାକୁ ଗୋଟିଏ ସୂତ୍ରରେ ଗୁନ୍ଥିନଥାଉ । ୟା ପରେ ଆପଣ ଦେଖିବେ – ଯେତେବେଳେ ଆପଣ ପ୍ରାକୃତିକ ଅବସ୍ଥା ସହ ଜଡ଼ିତ ହେବେ ସେତେବେଳେ ଆପଣଙ୍କ ଭିତରେ ଏକ ନୂତନ ଚେତନା ଜାଗ୍ରତ ହେବ । ଏଥିପାଇଁ ଜୁନ୍ 5 ତାରିଖରେ ପ୍ରକୃତି ସହ ସଂଯୁକ୍ତ ହେବାର ଯେଉଁ ବିଶ୍ୱସ୍ତରୀୟ ଅଭିଯାନ ଆରମ୍ଭ ହେଉଛି ତାହା ଆମମାନଙ୍କର ନିଜର ଅଭିଯାନରେ ପରିଣତ ହେବା ଉଚିତ । ଆମ ପୂର୍ବପୁରୁଷମାନେ ଯେଉଁ ପରିବେଶର ରକ୍ଷା କରିଥିଲେ ତା'ର ଲାଭ ଆମମାନଙ୍କୁ ମିଳୁଛି । ଆଉ ଆମେ ଯଦି ପରିବେଶର ରକ୍ଷା କରିବା ତା'ହେଲେ ତାହା ଆମର ଆଗାମୀ ପିଢ଼ି ପାଇଁ ନିଶ୍ଚୟ ଲାଭଦାୟକ ହେବ । ବେଦରେ ପୃଥିବୀ ଆଉ ପରିବେଶକୁ ଶକ୍ତିର ମୂଳଉତ୍ସ ବୋଲି କୁହାଯାଇଛି । ବେଦରେ ଏହାର ବର୍ଣ୍ଣନ ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ । ଆଉ ଅଥର୍ବବେଦ ତ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ପରିବେଶ ବିଷୟରେ ମାର୍ଗଦର୍ଶକ ଗ୍ରନ୍ଥ ଯାହା ହଜାର ହଜାର ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ଲେଖାଯାଇଛି । ଏଠାରେ କୁହାଯାଇଛି – "ମାତା ଭୂମିଃ ପୁତ୍ରୋ ଅହଂ ପୃଥିବ୍ୟାଃ' । ବେଦରେ କୁହାଯାଇଛି ଆମଠାରେ ଯେଉଁ ପବିତ୍ରତା ଅଛି ତାହା ପୃଥିବୀ ଯୋଗୁଁ ସମ୍ଭବ ହୋଇଛି । ପୃଥିବୀ ଆମର ମାତା ଏବଂ ଆମେ ତା'ର ପୁତ୍ର ଅଟୁ । ଯଦି ଆମେ ଭଗବାନ ବୁଦ୍ଧଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବା ତେବେ ଦେଖିବା ଯେ ଭଗବାନ ବୁଦ୍ଧଙ୍କର ଜନ୍ମ, ଜ୍ଞାନପ୍ରାପ୍ତି ତଥା ମହାନିର୍ବାଣ ତିନୋଟି ଯାକ ଘଟଣା ତିନୋଟି ବୃକ୍ଷ ମୂଳରେ ହୋଇଥିଲା । ଆମ ଦେଶରେ ମଧ୍ୟ ଅନେକ ପର୍ବପର୍ବାଣୀ, ପୂଜା ପଦ୍ଧତି ଅଛି ଯେଉଁଠି ପ୍ରକୃତିର ପୂଜା ହୋଇଥାଏ । ଶିକ୍ଷିତ, ଅଶିକ୍ଷିତ, ସହରୀ, ଗ୍ରାମୀଣ ଅଥବା ବନବାସୀ ଆଦିବାସୀ-ସମାଜ ହେଉ ପ୍ରତ୍ୟେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ପ୍ରକୃତିର ପୂଜା ବା ପ୍ରକୃତି ପ୍ରେମ ଏକ ସହଜ ସାମାଜିକ ଜୀବନର ଅଙ୍ଗ ହୋଇରହିଛି । କିନ୍ତୁ ତାକୁ ଆଧୁନିକ ଶବ୍ଦରେ, ଆଧୁନିକ ତର୍କ ଦ୍ୱାରା, ଆଧୁନିକ ଜୀବନ ସହ ଯୋଡ଼ିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ଅଛି ।

ଆଜିକାଲି ମୋ ପାଖକୁ ରାଜ୍ୟଗୁଡ଼ିକରୁ ଖବର ଆସୁଛି । ପ୍ରାୟ ସବୁ ରାଜ୍ୟରେ ବର୍ଷା ଆସିବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ବୃକ୍ଷରୋପଣର ଗୋଟିଏ ବଡ଼ ଅଭିଯାନ ଆରମ୍ଭ ହେଉଛି । କୋଟି କୋଟି ସଂଖ୍ୟାରେ ଗଛ ଲଗାଯାଉଛି । ସ୍କୁଲର ପିଲାମାନେ ବି ସାମିଲ ହେଉଛନ୍ତି, ସାମାଜିକ ସଂଠଗନ, NGO ମାନେ ବି ଯୋଗ ଦେଉଛନ୍ତି । ସରକାର ନିଜେ ବି ପଦକ୍ଷେପ ନେଉଛନ୍ତି । ଆମେମାନେ ବି ଏ ବର୍ଷାଋତୁରେ ବୃକ୍ଷରୋପଣ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ଯୋଗଦାନ ଦେବା ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଜୁନ୍ 21 ତାରିଖ, ଆଜି ସାରା ବିଶ୍ୱରେ ଜୁନ୍ 21 ଏକ ଜଣାଶୁଣା ଦିନ ହୋଇଗଲାଣି । ସାରା ବିଶ୍ୱ ଏହାକୁ ବିଶ୍ୱ ଯୋଗ ଦିବସ ରୂପରେ ପାଳନ କରୁଛି । ଖୁବ୍ କମ୍ ଦିନ ଭିତରେ 21 ଜୁନ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ବିଶ୍ୱଯୋଗ ଦିବସ ବିଶ୍ୱର ସବୁ କୋଣରେ ପହଂଚିଗଲାଣି । ଗୋଟିଏ ଦିଗରେ ଅନେକ ବିଘଟନବାଦୀ ଶକ୍ତି ବିଶ୍ୱକୁ ନିଜର ବିକୃତ ରୂପ ଦେଖାଉଥିବା ବେଳେ ବିଶ୍ୱ ଯୋଗଦିବସ ବିଶ୍ୱକୁ ଭାରତର ଏକ ବହୁତ ବଡ଼ ଦାନ । ଆମେ ଯୋଗ ଦ୍ୱାରା ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱକୁ ଏକ ସୂତ୍ରରେ ବାନ୍ଧିବାକୁ ସକ୍ଷମ ହୋଇଛୁ । ଯୋଗ ଯେଉଁଭଳି ଭାବେ ଶରୀର, ମନ, ବୁଦ୍ଧି ଓ ଆତ୍ମାକୁ ଯୋଡ଼ିଥାଏ ସେହିଭଳି ଆଜି ବିଶ୍ୱକୁ ମଧ୍ୟ ଯୋଡ଼ିପାରିଛି । ଆମର ଆଜିକାର ଜୀବନଶୈଳୀ, ଧାଁ-ଦୌଡ଼, ବଢ଼ିଯାଉଥିବା ଉତ୍ତରଦାୟିତ୍ୱ ଆଦି ଯୋଗୁଁ ଚାପମୁକ୍ତ ଜୀବନଯାପନ ଅସମ୍ଭବ ହୋଇପଡ଼ୁଛି । ଏଣୁ ତେଣୁ ଔଷଧ ଖାଇ ଦିନ କଟେଇବାକୁ ପଡ଼ୁଛି । ଏଭଳି ସମୟରେ ଚାପମୁକ୍ତ ଜୀବନ ପାଇଁ ଯୋଗର ଅତି ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ରହିଛି । ଯୋଗ ଉତ୍ତମ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଏବଂ ଶାରୀରିକ ଦକ୍ଷତା ଉଭୟ ପାଇଁ ଗ୍ୟାରେଣ୍ଟି ଦେଇଥାଏ । ଯୋଗ କେବଳ ଗୋଟିଏ ବ୍ୟାୟାମ ନୁହେଁ । ଶରୀର, ମନ, ଆଚାର-ବିଚାରରେ ସୁସ୍ଥତାର ଏକ ଅର୍ନ୍ତଯାତ୍ରାକୁ ଅନୁଭବ କରିବା କେବଳ ଯୋଗ ଦ୍ୱାରା ସମ୍ଭବ । ଏଇ ଦୁଇଦିନ ଆଗରୁ ମୁଁ ଯୋଗଦିବସ ସମ୍ପର୍କରେ ବିଶ୍ୱର ସମସ୍ତ ସରକାର ଓ ନେତାମାନଙ୍କୁ ପତ୍ର ଲେଖିଛି ।

ବିଗତ ବର୍ଷ ମୁଁ ଯୋଗ ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ କେତେକ ପ୍ରତିଯୋଗିତା ଘୋଷଣା କରିଥିଲି କିଛି ପୁରସ୍କାର ମଧ୍ୟ ଘୋଷଣା କରିଛି । ଧୀରେ ଧୀରେ ସେ ଦିଗରେ କାମ ଆଗେଇ ଚାଲିବ । ମୋତେ ଗୋଟିଏ ପରାମର୍ଶ ମିଳିଛି ଏବଂ ଏହି ମୌଳିକ ପରାମର୍ଶ ଦେଇଥିବା ଲୋକଙ୍କୁ ମୁଁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି । ବଡ଼ କୌତୁହଳପୂର୍ଣ୍ଣ ପରାମର୍ଶ ।

ସେମାନେ କହିଲେ ଯେ ଏହା ତୃତୀୟ ଆନ୍ତର୍ଜାତିକ ଯୋଗ ଦିବସ ଏବଂ ମୋତେ କହିଲେ ଯେ ଆପଣ ଅପିଲ/ନିବେଦନ କରନ୍ତୁ ଯେ ଏଥର ତୃତୀୟ ଆନ୍ତର୍ଜାତିକ ଯୋଗ ଦିବସ ଦିନ ପରିବାରର ତିନି ପିଢ଼ି ଏକାଠି ଯୋଗ କରନ୍ତୁ । ଜେଜେ ବାପା – ଜେଜେ ମା' ହୁଅନ୍ତୁ କିମ୍ବା ଅଜା-ଆଈ ହୁଅନ୍ତୁ, ବାପା-ମାଆ ହୁଅନ୍ତୁ, ପୁଅ-ଝିଅ ହୁଅନ୍ତୁ, ତିନୋଟି ପିଢ଼ି ଏକା ସାଥିରେ ଯୋଗ କରନ୍ତୁ ଏବଂ ଏହାର ଫଟୋ ଅପଲୋଡ କରନ୍ତୁ । ଅତୀତ, ବର୍ତ୍ତମାନ ଏବଂ ଭବିଷ୍ୟତର ଗୋଟିଏ ଏଭଳି ସୁନ୍ଦର ସଂଯୋଗ ହେବ ଯେ, ଯୋଗକୁ ଗୋଟିଏ ନୂତନ ଦିଗ ମିଳିବ । ଏହି ପ୍ରସ୍ତାବ ପାଇଁ ମୁଁ ଧନ୍ୟବାଦ ଅର୍ପଣ କରୁଛି ଏବଂ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଅନୁଭବ କରୁଛି ଯେ ଆମେ ଯେମିତି Selfie with daughter ଅଭିଯାନ ଚଳାଇଥିଲୁ ଏବଂ ଏହାର ଯେମିତି ଏକ ଚିତାକର୍ଷକ ଅନୁଭୂତି ହୋଇଥିଲା, ସେହିପରି ଏହି ତିନି ପିଢ଼ି ଏକାଠି ଯୋଗ କରୁଥିବାର ଫଟୋଚିତ୍ର ମଧ୍ୟ ଦେଶ ଏବଂ ଦୁନିଆର ଲୋକଙ୍କ ମନରେ କୌତୁହଳ ଜାଗ୍ରତ କରିବ । ଏଭଳି ତିନିପିଢ଼ି ଏକାଠି ଯୋଗ କରୁଥିବାର ଫଟୋ ଆପଣ ନିଶ୍ଚୟ ମୋତେ NarendraModiApp କିମ୍ବା MyGov ମାଧ୍ୟମରେ ପଠାନ୍ତୁ । ଏସବୁ ଅତୀତ, ବର୍ତମାନ ଏବଂ ଭବିଷ୍ୟତର ଫଟୋ ହେବ, ଯାହା ଏକ ସୁନ୍ଦର ଭବିଷ୍ୟତର ଗ୍ୟାରେଣ୍ଟି ହେବ । ମୁଁ ଆପଣ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ନିମନ୍ତ୍ରିତ କରୁଛି । ଆନ୍ତର୍ଜାତିକ ଯୋଗ ଦିବସ ପୂର୍ବରୁ ଆମ ହାତରେ ପ୍ରାୟ ତିନି ସପ୍ତାହର ସମୟ ରହିଛି । ଆଜିଠାରୁ ହିଁ ଅଭ୍ୟାସ ଆରମ୍ଭ କରିଦିଅନ୍ତୁ । ମୁଁ ଜୁନ୍ 1 ତାରିଖରୁ twitter ରେ ପ୍ରତିଦିନ ଯୋଗ ସମ୍ପର୍କରେ କିଛି ନା କିଛି Post କରିବି, 21 ଜୁନ୍ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଲଗାତାର ଭାବରେ କରିଚାଲିବି, ଆପଣଙ୍କ ସହିତ share କରିବି । ଆପଣ ମଧ୍ୟ ଏହି ତିନି ସପ୍ତାହ କ୍ରମାଗତ ଭାବେ ଯୋଗ ସମ୍ପର୍କରେ ପ୍ରଚାର କରନ୍ତୁ । ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଏହା ସହ ଜଡ଼ିତ କରାନ୍ତୁ । କହିବାକୁ ଗଲେ ଏହା ଏକ ପ୍ରକାର Preventive Health Care ଆନ୍ଦୋଳନ । ଏଥିରେ ସାମିଲ ହେବାପାଇଁ ମୁଁ ଆପଣ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ନିମନ୍ତ୍ରିତ କରୁଛି ।

ଆପଣମାନେ ଯେବେଠାରୁ ମୋତେ ପ୍ରଧାନସେବକ ରୂପେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାର ଦାୟିତ୍ୱ ଦେଇଛନ୍ତି ଏବଂ ଅଗଷ୍ଟ 15 ଦିନ ପ୍ରଥମ ଥର ମୁଁ ଯେବେ ଲାଲକିଲ୍ଲାର ପ୍ରାଚୀର ଉପରୁ ଉଦ୍ବୋଧନ ଦେବାର ସୁଯୋଗ ପାଇଥିଲି ସେତେବେଳେ ମୁଁ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ସମ୍ପର୍କରେ କହିଥିଲି । ସେଦିନଠାରୁ ଆଜିପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଭାରତର ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନକୁ ମୁଁ ଯାତ୍ରା କରିଛି । ହେଲେ ମୁଁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିଛି ଯେ, କିଛି ଲୋକ ମୋଦୀ କ'ଣ କରୁଛନ୍ତି? ମୋଦୀ କେଉଁଠିକୁ ଯାଉଛନ୍ତି? ମୋଦୀ କ'ଣ କ'ଣ କଲେ? ଏସବୁ ସୂକ୍ଷ୍ମତାର ସହ ଅନୁଧ୍ୟାନ କରି ଏହାକୁ ଅନୁଗମନ (follow) କରନ୍ତି । ମୋ ପାଖକୁ ଗୋଟିଏ ଖୁବ୍ କୌତୁହଳଜନକ ଫୋନକଲ୍ ଆସିଲା, ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଏଭଳି ଚିନ୍ତା କରିନଥିଲି । କିନ୍ତୁ ସେ ଯେଉଁକଥା ଧରିଛନ୍ତି ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ ତାଙ୍କ ନିକଟରେ କୃତଜ୍ଞ । ଏହି ଫୋନ କଲ ଶୁଣିଲେ ଆପଣ ମଧ୍ୟ ଜାଣିପାରିବେ ।

"ପ୍ରଣାମ ମୋଦିଜୀ, ମୁଁ ନୈନା, ମୁମ୍ବାଇରୁ କହୁଛି । ମୋଦିଜୀ ଆଜିକାଲି ମୁଁ ସବୁବେଳେ TV ଏବଂ Social Media ରେ ଦେଖୁଛି - ଆପଣ ଯେଉଁଠିକୁ ଯାଉଛନ୍ତି ସେଠି ଲୋକମାନେ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଉପରେ ବିଶେଷ ଧ୍ୟାନ ଦେଉଛନ୍ତି । ମୁମ୍ବାଇ ହେଉ କିମ୍ବା ସୁରତ୍, ଆପଣଙ୍କ ଆହ୍ୱାନରେ ଲୋକେ ମିଳିତ ଭାବରେ ସ୍ୱଚ୍ଛତାକୁ ଗୋଟିଏ Mission ରୂପରେ ଗ୍ରହଣ କରିଛନ୍ତି । କେବଳ ବଡ଼ମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ନୁହେଁ, ପିଲାମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ବି ସ୍ୱଚ୍ଛତାକୁ ନେଇ ସଚେତନତା ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛି । ଅନେକଥର ବଡ଼ମାନେ ଅଳିଆ ପକାଇବା ବେଳେ ପିଲାମାନେ ସେମାନଙ୍କୁ ବାରଣ କରୁଥିବା ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଛି । କାଶୀର ଘାଟରୁ ଆପଣ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ସମ୍ପର୍କରେ ଯେଉଁ ପ୍ରଚାର ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ ତାହା ଆପଣଙ୍କ ପ୍ରେରଣା ଯୋଗୁଁ ଏକ ଆନ୍ଦୋଳନର ରୂପ ନେଇସାରିଛି ।''

ଆପଣଙ୍କ କଥା ଠିକ, ମୁଁ ଯେଉଁଆଡ଼େ ବି ଯାଉଛି, ସେଠି ସରକାରୀ କଳ ତ ସ୍ୱଚ୍ଛତା କାମ କରୁଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଆଜିକାଲି ସମାଜରେ ମଧ୍ୟ ସ୍ୱଚ୍ଛତାର ଏକ ଉତ୍ସବ ପାଲଟିଯାଉଛି । ମୋ ଗସ୍ତର ପାଂଚଦିନ, ସାତଦିନ, ଦଶଦିନ ଆଗରୁ ଯଥେଷ୍ଟ ମାତ୍ରାରେ ସଫେଇ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ କରାଯାଉଛି । ଗଣମାଧ୍ୟମ ମଧ୍ୟ ଏହାକୁ ଖୁବ୍ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଉଛି । କିଛିଦିନ ପୂର୍ବେ ମୁଁ ଗୁଜରାଟର କଚ୍ଛକୁ ଯାଇଥିଲି । ସେଠାରେ ବହୁତ ବଡ଼ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଅଭିଯାନ ଚାଲିଲା । ଏହାକୁ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିନଥିଲି । କିନ୍ତୁ ଏହି ଫୋନକଲ୍ ଆସିବା ପରେ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଭାବିଲି ଏବଂ ଲକ୍ଷ୍ୟକଲି ଯେ ଏକଥା ଠିକ୍ । ଏକଥା ଜାଣି ମୋତେ କେତେ ଖୁସି ଲାଗୁଛି ତାହା ଆପଣ କଳ୍ପନା କରିପାରୁଥିବେ ଏବଂ ସାରା ଦେଶ ମଧ୍ୟ ଏକଥାକୁ ସୁନ୍ଦର ଭାବରେ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରୁଛି । ମୋ ଗସ୍ତ ସହିତ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଜଡ଼ିତ ହୋଇଯାଇଛି ଏହାଠାରୁ ବଳି ଖୁସିର କଥା ମୋ' ପାଇଁ ଆଉ କ'ଣ ହୋଇପାରେ? ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ସ୍ୱାଗତ ପାଇଁ ଆଉ ଯାହାସବୁ ପ୍ରସ୍ତୁତି ଆବଶ୍ୟକ, ସେସବୁ ତ ହେବ କିନ୍ତୁ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ମୁଖ୍ୟ ପ୍ରସଙ୍ଗ ହେବ । ଏହା ଯେକୌଣସି ସ୍ୱଚ୍ଛତାପ୍ରେମୀଙ୍କ ପାଇଁ ଆନନ୍ଦଦାୟକ ଏବଂ ପ୍ରେରଣାଦାୟକ । ଏହି ସ୍ୱଚ୍ଛତା କାର୍ଯ୍ୟକୁ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଉଥିବା ସମସ୍ତଙ୍କୁ ମୁଁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି । କେହି ଜଣେ ମୋତେ ଗୋଟିଏ ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେଇଛନ୍ତି । ତାହା ବି ଏକ ମଜାଦାର ପ୍ରସ୍ତାବ । ମୁଁ ଜାଣିନି, ମୁଁ ଏହାକୁ କରିପାରିବି କି ନାହିଁ । ସେ କହିଛନ୍ତି ଯେ, ମୋଦିଜୀ ଏଥର ଆପଣ ନିଜ ଗସ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ସ୍ଥିର କରିବା ସମୟରେ ଆପଣଙ୍କୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରୁଥିବା ଲୋକଙ୍କୁ କହନ୍ତୁ, ଯେ ଭାଇ, ମୋତେ ଡାକିବାକୁ ହେଲେ ସ୍ୱଚ୍ଛତାର ସ୍ତର କିଭଳି ହେବା ଦରକାର? ଆପଣ କେତେ ଟନ୍ ଅଳିଆ ଆବର୍ଜନା ମୋତେ ଉପହାରରେ ଦେବେ? ଏହାକୁ ଭିତ୍ତିକରି ମୁଁ ମୋର ଗସ୍ତ ସମ୍ପର୍କରେ ନିଷ୍ପତ୍ତି ଗ୍ରହଣ କରିବି । ବିଚାର ବା Idea ଟି ଖୁବ ସୁନ୍ଦର କିନ୍ତୁ ମୋତେ ଚିନ୍ତା କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ । କିନ୍ତୁ ଏକଥା ଠିକ୍ ଯେ ଏହା ଏକ ଆନ୍ଦୋଳନରେ ପରିଣତ ହେବା ଉଚିତ ଯେ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ବସ୍ତୁ ଉପହାରରେ ଦେବା ଅପେକ୍ଷା ଏତେ ଟନ୍ ଅଳିଆ-ଆବର୍ଜନା ସଫା କରିଦେବାର ଉପହାର ଦେବା ଭଲ ହେବ । ଏହାଦ୍ୱାରା କେତେ ଲୋକଙ୍କୁ ଆମେ ରୋଗାକ୍ରାନ୍ତ ହେବାରୁ ରକ୍ଷା କରିପାରିବା । ଏହା କେତେ ବଡ଼ ମାନବିକତାର କାର୍ଯ୍ୟ ହେବ । ଗୋଟିଏ କଥା ମୁଁ ନିଶ୍ଚୟ କହିବି ଯେ, ଏହି ଅଳିଆ ଆବର୍ଜନାକୁ ଆମେ Waste ମନେ କରିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ, ଏହା ପ୍ରକୃତରେ ସମ୍ପଦ ବା Wealth, ଗୋଟିଏ ସାଧନ ବା Reasource । ଏହାକୁ କେବଳ ଅଳିଆ ଆବର୍ଜନା ରୂପରେ ଦେଖାଯିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ । ଥରେ ଏହି ଅଳିଆ ଆବର୍ଜନାକୁ ଆମେ ଯଦି ସମ୍ପଦ ମନେ କରିନେବା ତେବେ ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁ ପରିଚାଳନା ପାଇଁ ଅନେକ ନୂଆ ନୂଆ ଉପାୟ ଆମ ସମ୍ମୁଖକୁ ଆସିବ । Start up ସହିତ ଜଡ଼ିତ ଯୁବଗୋଷ୍ଠୀ ମଧ୍ୟ ନୂଆ ନୂଆ ଯୋଜନା ସହ ଆସିବେ । ନୂଆ ନୂଆ ଯନ୍ତ୍ରପାତି ନେଇ ଆସିବେ । ଭାରତ ସରକାର ରାଜ୍ୟ ସରକାରମାନଙ୍କ ସାହାଯ୍ୟ ସହ ସହରାଂଚଳର ଲୋକପ୍ରତିନିଧିମାନଙ୍କ ସହାୟତାରେ ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁ ପରିଚାଳନା ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ବଡ଼ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଭିଯାନ ଆରମ୍ଭ କରିବା ପାଇଁ ସ୍ଥିର କରିଛନ୍ତି । ଜୁନ୍ 5 ତାରିଖ, ବିଶ୍ୱ ପରିବେଶ ଦିନଠାରୁ ଦେଶର ପ୍ରାୟ 4,000 ସହରରେ କଠିନ ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁ ଓ ତରଳ ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁ ସଂଗ୍ରହ ପାଇଁ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ପାତ୍ର ଉପଲବ୍ଧ ହେବାକୁ ଯାଉଛି । ଦୁଇ ପ୍ରକାରର Dustbin ଉପଲବ୍ଧ ହେବ । ଗୋଟିଏ ସବୁଜ ରଙ୍ଗର, ଗୋଟିଏ ନୀଳ ରଙ୍ଗର । ଦୁଇ ପ୍ରକାରର ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁ ବାହାରେ, ଗୋଟିଏ କଠିନ ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁ, ଆଉ ଗୋଟିଏ ତରଳ ବା ଓଦାଳିଆ ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁ । ଯଦି ଆମେ ଟିକିଏ ଶୃଙ୍ଖଳା ଅନୁସରଣ କରିବା ଏବଂ ଏହି 4,000 ସହରରେ ଉପଲବ୍ଧ ହେବାକୁ ଥିବା ଏହି Dustbin ଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟରୁ ଜଳୀୟଅଂଶ ଥିବା ଅଳିଆ ସବୁଜ Dustbin ରେ ଏବଂ ଶୁଖିଲା ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁ ନୀଳରଙ୍ଗର Dustbin ରେ ପକାଇବା, ଯେମିତିକି ରୋଷେଇ ଘରୁ ବାହାରୁଥିବା ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁ, ପନିପରିବା ଚୋପା, ବଳକା ଖାଦ୍ୟପଦାର୍ଥ, ଅଣ୍ଡା ଖୋଳପା, ଗଛପତ୍ର ଆଦି ଏସବୁ ଜଳୀୟଅଂଶଯୁକ୍ତ ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁ । ତେଣୁ ଏସବୁ ସବୁଜ ରଙ୍ଗର Dustbin ରେ ପକାଇବା । ଏଗୁଡ଼ିକ ଏଭଳି ପଦାର୍ଥ ଯାହା କୃଷିକ୍ଷେତ୍ରରେ କାମରେ ଲାଗେ । କୃଷିକ୍ଷେତ୍ରର ରଙ୍ଗ ସବୁଜ, କେବଳ ସେତିକି ମନେ ରଖିଲେ ସବୁଜ Dustbin ରେ କ'ଣ ସବୁ ପକାଇବେ ତାହା ମନେ ରହିଯିବ । ଅନ୍ୟ ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁ ସବୁ ହେଲା ଅଦରକାରୀ କାଗଜ, କାର୍ଡବୋର୍ଡ, ଲୁହା, କାଚ, ଲୁଗାପଟା, ପ୍ଲାଷ୍ଟିକ, ପଲିଥିନ, ଭଙ୍ଗା ଡବା, ରବର, ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଧାତୁ, ଏମିତି ଅନେକ କିଛି । ଏସବୁ ପ୍ରାୟତଃ ଶୁଖିଲା ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁ, ଯାହାକୁ ମେସିନ ସାହାଯ୍ୟରେ ପୁନଃପ୍ରକ୍ରିୟାକରଣ ବା Recycle କରିବାକୁ ପଡ଼ିଥାଏ । ଅନ୍ୟଥା ଏହା କେବେହେଲେ କାମରେ ଲାଗେନାହିଁ । ଏସବୁ ନୀଳରଙ୍ଗର Dustbin ରେ ପକାଇବାକୁ ଅଛି । ଆମେ ଗୋଟିଏ ଅଭ୍ୟାସ ବା ମାର୍ଜିତ ସଂସ୍କୃତି ସୃଷ୍ଟି କରିପାରିବା ବୋଲି ମୋର ବିଶ୍ୱାସ । ସ୍ୱଚ୍ଛତା ପାଇଁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଥର ଆମକୁ ନୂଆ ନୂଆ ପଦକ୍ଷେପ ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ । ତେବେ ଯାଇ ଆମେ ଗାନ୍ଧିଜୀ ଯେଉଁ ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖୁଥିଲେ, ସେହି ସ୍ୱଚ୍ଛତାର ସ୍ୱପ୍ନ ଆମେ ପୂରଣ କରିପାରିବା । ଆଜି ମୁଁ ଗର୍ବର ସହିତ ଗୋଟିଏ କଥା କହିବାକୁ ଚାହୁଁଛି ଯେ, ଜଣେ ମଣିଷ ଯଦି ମନରେ ସ୍ଥିର କରିନିଏ ତେବେ କେତେ ବଡ଼ ଜନ ଆନ୍ଦୋଳନ ସୃଷ୍ଟି କରିପାରିବ । ସ୍ୱଚ୍ଛତାର କାର୍ଯ୍ୟ ସେହିଭଳି । ବିଗତ ଦିନରେ ଗୋଟିଏ ଖବର ଆପଣମାନଙ୍କ କାନରେ ବାଜିଥିବ । ମୁମ୍ବାଇରେ ଅପରିଷ୍କାର ମନେ କରାଯାଉଥିବା ବର୍ସୋବା ବିଚ୍ ଆଜି ଏକ ସ୍ୱଚ୍ଛ ସୁନ୍ଦର ବର୍ସୋବା ବେଳାଭୂମିରେ ପରିଣତ ହୋଇଛି । ଏହା ହଠାତ୍ ହୋଇନି । ପ୍ରାୟ 80-90 ସପ୍ତାହ ଧରି ନାଗରିକମାନେ ଅନବରତ ପରିଶ୍ରମ କରି ଏହା ବର୍ସୋବା ବେଳାଭୂମିର କାୟାକଳ୍ପ କରିଦେଇଛନ୍ତି । ହଜାର ହଜାର ଟନ୍ ଅଳିଆ-ଆବର୍ଜନା ବାହାର କରାଗଲା । ତେବେ ଯାଇ ଆଜି ବର୍ସୋବା ବେଳାଭୂମି ନିର୍ମଳ ଏବଂ ସୁନ୍ଦର ହୋଇପାରିଲା । ଏହାର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଦାୟିତ୍ୱ ବର୍ସୋବା ରେସିଡେନ୍ସ ଭଲ୍ୟୁଣ୍ଟିଅର (VRV)ର ସଭ୍ୟମାନେ ତୁଲାଇଥିଲେ । ଜଣେ ଭଦ୍ରବ୍ୟକ୍ତି ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଅଫରୋଜ ଶାହ ଅକ୍ଟୋବର 2015ରୁ ମନପ୍ରାଣ ଦେଇ ଏହି କାମରେ ଲାଗିଲେ । ଧୀରେ ଧୀରେ ଲୋକେ ତାଙ୍କୁ ସହଯୋଗ କରିବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲେ ଏବଂ ଏହା ଏକ ଜନଆନ୍ଦୋଳନରେ ପରିଣତ ହେଲା ଏବଂ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟ ପାଇଁ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଅଫରୋଜ ଶାହଙ୍କୁ United Nations Environment Programme (UNEP), ତାଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ ବହୁତ ବଡ଼ ପୁରସ୍କାର ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି । Champions of the Earth Award - ଏହି ପୁରସ୍କାର ପାଇବାରେ ସେ ପ୍ରଥମ ଭାରତୀୟ ହୋଇପାରିଛନ୍ତି । ମୁଁ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଅଫରୋଜ ଶାହଙ୍କୁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି, ଏହି ଆନ୍ଦୋଳନକୁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି । ସେ ଯେଭଳି ଭାବରେ ଜନ-ଏକତ୍ରୀକରଣ କାର୍ଯ୍ୟକରି ଏହି ଅଂଚଳର ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଏକାଠି କରି ଏହାକୁ ଜନ ଆନ୍ଦୋଳନରେ ପରିଣତ କଲେ ତାହା ଏକ ପ୍ରେରଣାଦାୟୀ ଉଦାହରଣ ।

ଭାଇ ଓ ଭଉଣୀମାନେ, ଆଜି ମୁଁ ଆଉ ଗୋଟିଏ ଆନନ୍ଦର କଥା ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଜଣାଇବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ସ୍ୱଚ୍ଛ ଭାରତ ଅଭିଯାନ ପ୍ରସଙ୍ଗରେ ଜାମ୍ମୁ-କାଶ୍ମୀରର ରିୟାସୀ ବ୍ଲକ । ମୋତେ ସୂଚନା ଦିଆଯାଇଛି ଯେ, ରିୟାସୀ ବ୍ଲକ ଙକ୍ଟ୍ରରଦ୍ଭ ଊରଲବମବଗ୍ଧସକ୍ଟଦ୍ଭ ୠକ୍ସରର ଅର୍ଥାତ୍ ଖୋଲାରେ ଶୌଚମୁକ୍ତ ହୋଇଯାଇଛି । ମୁଁ ରିୟାସୀ ବ୍ଲକର ସମସ୍ତ ନାଗରିକଙ୍କୁ, ସେଠାକାର ପ୍ରଶାସକମାନଙ୍କୁ, ଜାମ୍ମୁ-କାଶ୍ମୀର ଏହି ଉତମ ଉଦାହରଣ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିଥିବା ଯୋଗୁଁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି । ଆଉ ମଧ୍ୟ ମୋତେ ସୂଚନା ଦିଆଯାଇଛି ଯେ, ଏହି ସମଗ୍ର ଆନେ୍ଦାଳନର ପ୍ରମୁଖ ନେତୃତ୍ୱ ଗ୍ରହଣ କଲେ ସ୍ଥାନୀୟ ମହିଳାମାନେ । ସଚେତନତା ସୃଷ୍ଟି ପାଇଁ ସେମାନେ ମଶାଲ ଶୋଭାଯାତ୍ରା ବାହାର କଲେ । ଘର-ଘର, ସାହି ସାହି ବୁଲି ସେମାନେ ଲୋକଙ୍କୁ ପ୍ରେରିତ କଲେ । ମୁଁ ସେହି ମା'-ଭଉଣୀମାନଙ୍କୁ ହାର୍ଦ୍ଦିକ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଇବା ସହ ସେଠାକାର ପ୍ରଶସକମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି ଯେଉଁମାନେ ଜାମ୍ମୁ କାଶ୍ମୀର ମାଟିରେ ଗୋଟିଏ ବ୍ଲକକୁ Open Defacation Free କରିଦେଇ ଗୋଟିଏ ଉତ୍ତମ ଶୁଭାରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଗତ ପନ୍ଦର ଦିନ ବା ମାସେ ହେବ, ଅନବରତ ଭାବେ ଖବରକାଗଜ ହେଉ, ଟିଭି ଚ୍ୟାନେଲ ହେଉ, Social Media ହେଉ ସବୁଠି ବର୍ତ୍ତମାନର ସରକାରଙ୍କ 3 ବର୍ଷର କାର୍ଯ୍ୟକାଳର ହିସାବ ନିକାଶ ଚାଲିଛି । 3 ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ଆପଣ ମୋତେ ପ୍ରଧାନସେବକର ଦାୟିତ୍ୱ ଅର୍ପଣ କରିଥିଲେ । ଅନେକଗୁଡ଼ିଏ ସର୍ଭେ ହୋଇଛି, ଅନେକଗୁଡ଼ିଏ ଜନମତ ସର୍ଭେ ବା Opinion Poll ଆସିଛି । ମୁଁ ଏହି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରକ୍ରିୟାକୁ ଏକ ସୁସ୍ଥ ସଂକେତ ରୂପରେ ଦେଖୁଛି । ଏହି 3 ବର୍ଷର କାର୍ଯ୍ୟକାଳକୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦିଗରୁ ପରୀକ୍ଷା କରାଯାଇଛି । ସମାଜର ପ୍ରତ୍ୟେକ ବର୍ଗର ଲୋକ ଏହାକୁ ବିଶ୍ଳେଷଣ କରିଛନ୍ତି । ଗଣତନ୍ତ୍ରରେ ଏହା ଏକ ଉତ୍ତମ ପ୍ରକ୍ରିୟା । ମୋର ସ୍ପଷ୍ଟ ମତ ଯେ, ଗଣତନ୍ତ୍ରରେ ସରକାରମାନେ ଉତ୍ତରଦାୟୀ ହେବା ଉଚିତ୍ । ଜନସାଧାରଣଙ୍କୁ ନିଜର କାର୍ଯ୍ୟକଳାପର ହିସାବ ଦେବା ଉଚିତ । ମୁଁ ସେହି ସମସ୍ତ ଲୋକଙ୍କୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଅର୍ପଣ କରୁଛି, ଯେଉଁମାନେ ସମୟ ବାହାର କରି, ଆମର କାର୍ଯ୍ୟର ଗଭୀରତା ସହ ସମୀକ୍ଷା କଲେ । କେଉଁଠି ପ୍ରଶଂସା ହେଲା, କେଉଁଠି ସମର୍ଥନ ମିଳିଲା, କେଉଁଠି ଦୋଷ-ତ୍ରୁଟି ବାହାର କରାଗଲା, ମୁଁ ଏସବୁ କଥାକୁ ଖୁବ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ମନେ କରୁଛି । ମୁଁ ସେମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଉଛି ଯେଉଁମାନେ ସମାଲୋଚନାମୂଳକ ଏବଂ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ମତାମତ ଦେଇଛନ୍ତି । ଦୋଷତ୍ରୁଟି ଜଣାପଡ଼ିଲେ ଏସବୁକୁ ସୁଧାରିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳେ । ଭଲକଥା ହେଉ କିମ୍ବା ମନ୍ଦକଥା ହେଉ ସେଥିରୁ ହିଁ ଶିଖିବାକୁ ପଡ଼ିବ, ତାକୁ ହିଁ ପାଥେୟ କରି ଅଗ୍ରସର ହେବାକୁ ପଡ଼ିବ । ଗଠନମୂଳକ ସମାଲୋଚନା ଗଣତନ୍ତ୍ରକୁ ଶକ୍ତି ପ୍ରଦାନ କରିଥାଏ । ଏକ ସଚେତନ ରାଷ୍ଟ୍ର ପାଇଁ, ଏକ ଚୈତନ୍ୟପୂର୍ଣ୍ଣ ରାଷ୍ଟ୍ର ପାଇଁ ଏହି ମନ୍ଥନ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଆବଶ୍ୟକ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଆପଣମାନଙ୍କ ଭଳି ଜଣେ ସାମାନ୍ୟ ନାଗରିକ ଏବଂ ସାମାନ୍ୟ ନାଗରିକ ଭାବରେ ପ୍ରତି ଭଲ-ମନ୍ଦ କଥାର ପ୍ରଭାବ ମୋ ଉପରେ ମଧ୍ୟ ଠିକ୍ ସେହିଭଳି ପଡ଼େ ଯେମିତିକି କୌଣସି ସାଧାରଣ ନାଗରିକର ମନ ଉପରେ ପଡ଼େ । "ମନ୍ କି ବାତ୍''କୁ କେହି ଏକତରଫା ବାର୍ତ୍ତାଳାପ ରୂପରେ ଦେଖୁଛନ୍ତି । କିଛି ଲୋକ ରାଜନୈତିକ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ ଏହାର ସମାଲୋଚନା ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଏତେ ଦୀର୍ଘ ଅନୁଭୂତି ପରେ ମୁଁ ଅନୁଭବ କରୁଛି ଯେ, ମୁଁ ଯେତେବେଳେ "ମନ୍ କି ବାତ୍'' ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲି ସେତେବେଳେ ମୁଁ ଭାବିନଥିଲି ଏହି ମନ୍ କି ବାତ୍ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ମୋତେ ଭାରତର ପ୍ରତ୍ୟେକ ପରିବାରର ଏକ ସଭ୍ୟ କରିଦେଇଛି । ଏମିତି ଲାଗୁଛି, ଯେମିତିକି ମୁଁ ପରିବାରର ଲୋକଙ୍କ ଗହଣରେ ଘର ମଧ୍ୟରେ ବସି ଘରର କଥା କହୁଛି । ଶହ ଶହ ପରିବାର ଏଭଳି କଥା ମୋତେ ଲେଖି ପଠାଇଛନ୍ତି । ଯାହା ମୁଁ କହିଲି ଯେ, ଜଣେ ସାମାନ୍ୟ ମାନବ ରୂପରେ ମୋ ମନ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଭାବିତ ହୋଇଥାଏ । ଦୁଇଦିନ ପୂର୍ବରୁ ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ଭବନରେ ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ମହୋଦୟ, ଉପରାଷ୍ଟ୍ରପତି ମହୋଦୟ, ବାଚସ୍ପତି ମହୋଦୟା, ସମସ୍ତେ ମନ୍ କି ବାତ୍ ର ଏକ ସମୀକ୍ଷା ପୁସ୍ତକ (Analytical Book) ଉନ୍ମୋଚନ କରିଛନ୍ତି । ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ଭାବରେ, ସାଧାରଣ ନାଗରିକ ଭାବରେ, ଏହି ଘଟଣା ମୋ ପାଇଁ ଉତ୍ସାହବର୍ଦ୍ଧକ । ଏତେ ବରିଷ୍ଠ ପଦ ଅଳଙ୍କୃତ କରିଥିବା ସତ୍ତ୍ୱେ ସମୟ ବାହାର କରି ମନ୍ କି ବାତ୍ କୁ ଏତେ ଗୁରୁତ୍ୱ ପ୍ରଦାନ କରିଥିବାରୁ ମୁଁ ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ମହୋଦୟ, ଉପରାଷ୍ଟ୍ରପତି ମହୋଦୟ, ବାଚସ୍ପତି ମହୋଦୟାଙ୍କ ପ୍ରତି କୃତଜ୍ଞତା ପ୍ରକାଶ କରୁଛି । ସେମାନେ ମନ୍ କି ବାତ୍ କୁ ଏକ ନୂତନ ଦିଗ ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି । ମୋର କିଛି ବନ୍ଧୁ ଯେତେବେଳେ ଏହି ମନ୍ କି ବାତ୍ ପୁସ୍ତକ ଉପରେ କାର୍ଯ୍ୟ ଚଳାଇଥିଲେ, ସେତେବେଳେ ମୋ ସହିତ ମଧ୍ୟ କିଛି ଆଲୋଚନା କରିଥିଲେ । କିଛିଦିନ ଆଗରୁ ଏ କଥା ଲୋକଲୋଚନକୁ ଆସିବା ସମୟରେ ମୁଁ ଆଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟାନ୍ୱିତ ହୋଇଗଲି । ଆବୁଧାବିରେ ରହୁଥିବା ଜଣେ କଳାକାର ହେଉଛନ୍ତି ଆକବର ସାହେବ୍ । ଆକବର ସାହେବ୍ ତାଙ୍କ ତରଫରୁ ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେଲେ ଯେ, ମନ୍ କି ବାତ୍ ରେ ଯେଉଁସବୁ ବିଷୟ ଉପରେ ଆଲୋଚନା ହୋଇଛି, ସେସବୁ ଉପରେ ସେ ନିଜ କଳା ମାଧ୍ୟମରେ ସ୍କେଚ (Sketch) ତିଆରି କରି ଦେବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି ଏବଂ ଟଙ୍କାଟିଏ ମଧ୍ୟ ନ ନେଇ, ନିଜର ସ୍ନେହର ପରିପ୍ରକାଶ ସ୍ୱରୂପ ଆକବର ସାହେବ ମନ୍ କି ବାତ୍ କୁ କଳାର ରୂପ ଦେଇଦେଲେ । ମୁଁ ଆକବର ସାହେବଙ୍କ ପ୍ରତି କୃତଜ୍ଞତା ଜ୍ଞାପନ କରୁଛି ।
ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଆର ଥରକୁ ଭେଟିବା ସମୟରେ ଦେଶର କୋଣ-ଅନୁକୋଣରେ ବର୍ଷାଋତୁ ଆସିଯାଇଥିବ । ଋତୁ ବଦଳିଯାଇଥିବ, ପରୀକ୍ଷାଗୁଡ଼ିକର ଫଳ ବାହାରିସାରିଥିବ, ନୂଆକରି ବିଦ୍ୟା-ଜୀବନ ଆରମ୍ଭ ହେବାକୁ ଥିବ । ଆଉ ବର୍ଷାଦିନ ଆସିଲେ ଏକ ନୂଆ ଆନନ୍ଦ, ଏକ ନୂଆ ମହକ, ଏକ ନୂଆ ସୁଗନ୍ଧ । ଆସନ୍ତୁ ଆମେ ସମସ୍ତେ ଏହି ପରିବେଶରେ ପ୍ରକୃତିକୁ ଭଲପାଇ ଆଗକୁ ବଢ଼ିଚାଲିବା । ମୋର ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭେଚ୍ଛା । ଧନ୍ୟବାଦ ।

*****

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ନମସ୍କାର । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଥର ମନ କି ବାତ୍ ପୂର୍ବରୁ ଦେଶର କୋଣ ଅନୁକୋଣରୁ, ସବୁ ବୟସର ଲୋକମାନଙ୍କଠାରୁ, ମନ କି ବାତକୁ ନେଇ ଅନେକଗୁଡ଼ିଏ ପରାମର୍ଶ ଆସେ । ଆକାଶବାଣୀ ମାଧ୍ୟମରେ ଆସେ, Narendra Modi App ରେ ଆସେ, My Gov ଜରିଆରେ ଆସେ, ଫୋନ ଦ୍ୱାରା ଆସେ । Recorded Message ଦ୍ୱାରା ଆସେ ଏବଂ ଯେତେବେଳେ ସମୟ ବାହାର କରି ମୁଁ ସେଗୁଡ଼ିକୁ ଦେଖେ, ତାହା ମୋ ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ସୁଖକର ଅନୁଭୂତି ହୋଇଥାଏ । ସେଥିରୁ ବିବିଧତା ପୂର୍ଣ୍ଣ ସୂଚନା ମିଳେ । ଦେଶର ପ୍ରତିଟି କୋଣରେ ଶକ୍ତିର ଭଣ୍ଡାର ରହିଛି । ଜଣେ ସାଧକ ଭଳି ସମାଜରେ ରହିଥିବା ଲୋକମାନଙ୍କର ବିପୁଳ ଯୋଗଦାନ, ଅନ୍ୟପକ୍ଷରେ ସମସ୍ୟାଗୁଡ଼ିକର ଭଣ୍ଡାର ମଧ୍ୟ ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ ଯେଉଁ ଦିଗକୁ ହୁଏତ ସରକାରଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟି ମଧ୍ୟ ଯାଏନି । ବୋଧହୁଏ ଶାସନ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଏଥିସହିତ ଅଭ୍ୟସ୍ତ ହୋଇପଡ଼ିଛି, ଲୋକେ ମଧ୍ୟ ଅଭ୍ୟସ୍ତ ହୋଇପଡ଼ିଛନ୍ତି । ମୁଁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିଛି ଯେ, ଏଥିରେ ପିଲାଙ୍କ ଜିଜ୍ଞାସା, ଯୁବଗୋଷ୍ଠୀର ମହତ୍ୱାଂକାଂକ୍ଷା, ବୟସ୍କମାନଙ୍କ ଅନୁଭୂତିର ସାରମର୍ମ, ଭଳିକି ଭଳି କଥା ସାମନାକୁ ଆସେ । ପ୍ରତିଥର ମନ କି ବାତ୍ ପାଇଁ ଯେତେ ସବୁ input ଆସେ, ସରକାରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ସେଗୁଡ଼ିକର ପୁଙ୍ଖାନୁପୁଙ୍ଖ ଭାବେ ବିଶ୍ଲେଷଣ ହୋଇଥାଏ । ବିଚାର କରାଯାଏ ଯେ, ଏହା କେଉଁଭଳି ପ୍ରସ୍ତାବ, କି ପ୍ରକାର ଅଭିଯୋଗ, ଲୋକମାନଙ୍କ ଅନୁଭୂତି କ'ଣ ? ସାଧାରଣତଃ ଦେଖିବାକୁ ଗଲେ, ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ପରାମର୍ଶ ଦେବା ମଣିଷର ପ୍ରକୃତି । ଟ୍ରେନରେ ବା ବସରେ ଗଲାବେଳେ ଯଦି ଜଣେ କାଶିଦେଲା, ତେବେ ତୁରନ୍ତ ଆଉଜଣେ ଆସି ତାକୁ ଠିକ୍ ହେବାପାଇଁ ପରାମର୍ଶ ଦେବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେବ । ପରାମର୍ଶ ଦେବା, ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେବା ଏସବୁ ସତେ ଯେମିତି ଆମ ପ୍ରକୃତିଗତ । ଆରମ୍ଭରେ ମନ୍ କି ବାତକୁ ନେଇ ଯେତେବେଳେ ପ୍ରସ୍ତାବମାନ ଆସୁଥିଲା, ସେଥିରେ ପରାମର୍ଶର ସ୍ୱର ଶୁଭୁଥିଲା । କିମ୍ବା ପଢ଼ିବାକୁ ମିଳୁଥିଲା, ସେତେବେଳେ ଆମ Teamକୁ ବି ଏଭଳି ଲାଗୁଥିଲା ଯେ ଏହା ଅଧିକାଂଶ ଲୋକଙ୍କ ଅଭ୍ୟାସ ହୋଇଥାଇପାରେ କିନ୍ତୁ ଟିକିଏ ସୂକ୍ଷ୍ମତାର ସହ ଦେଖିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲେ, ପ୍ରକୃତରେ ଏହା ମୋତେ ଭାବବିହ୍ୱଳ କରିଦେଲା । ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେଉଥିବା ଅଧିକାଂଶ ଲୋକ ସେହିମାନେ, ମୋ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପହଂଚିବାକୁ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା କରୁଥିବା ଲୋକ ସେହିମାନେ, ଯେଉଁମାନେ ପ୍ରକୃତରେ ନିଜ ଜୀବନରେ କିଛି ନା କିଛି କରୁଛନ୍ତି । କିଛି ମଙ୍ଗଳ ହେଉ ସେଥିପାଇଁ ସେମାନେ ନିଜ ବୁଦ୍ଧି, ଶକ୍ତି, ସାମର୍ଥ୍ୟ, ପରିସ୍ଥିତି ଅନୁଯାୟୀ ପ୍ରଚେଷ୍ଟାରତ । ଏସବୁ କଥା ମନକୁ ଆସିଲା ପରେ ମୋତେ ଲାଗିଲା ଯେ, ଏଇ ପରାମର୍ଶଗୁଡ଼ିକ ସାଧାରଣ ନୁହେଁ । ଏଗୁଡ଼ିକ ଅନୁଭୂତିର ସାରମର୍ମରୁ ବାହାରିଛି । କିଛି ଲୋକ ଏଥିପାଇଁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରସ୍ତାବ ପଠାଇଥାନ୍ତି ଯେ, ସେମାନେ ଅନୁଭବ କରନ୍ତି ଯେ, ଏହି ଚିନ୍ତାଧାରା ସେଠାରେ ଯେଉଁଠାରେ ସେ କାର୍ଯ୍ୟରତ । ସେହି ଚିନ୍ତାଧାରା ଯଦି ଅନ୍ୟମାନେ ଶୁଣନ୍ତି ଏବଂ ଏହାକୁ ଯଦି ଗୋଟିଏ ବ୍ୟାପକ ରୂପ ମିଳିଯାଏ ତେବେ ଏହାଦ୍ୱାରା ଅନେକ ଲୋକ ଉପକୃତ ହୋଇପାରିବେ । ତେଣୁ ସେମାନେ ସ୍ୱାଭାବିକ ଭାବରେ ଚାହାନ୍ତି ଯେ, ମନ କି ବାତରେ ଏକଥା ସ୍ଥାନ ପାଉ । ମୋ ଦୃଷ୍ଟିରେ ଏ ସମସ୍ତ କଥା ଅତ୍ୟନ୍ତ ସକାରାତ୍ମକ । ସର୍ବପ୍ରଥମେ ମୁଁ ସେହି ଅଧିକାଂଶ କର୍ମଯୋଗୀମାନଙ୍କ ପ୍ରତି କୃତଜ୍ଞତା ପ୍ରକାଶ କରୁଛି ଯେଉଁମାନଙ୍କ ପ୍ରସ୍ତାବରେ ସମାଜ ପାଇଁ କିଛି ନା କିଛି କରିବାର ଇଚ୍ଛା ରହିଛି । କେବଳ ସେତିକି ନୁହେଁ, ମୁଁ ଯେତେବେଳେ କୌଣସି ବିଷୟର ଉଲ୍ଲେଖ କରେ ସେତେବେଳେ ଏମିତି କଥାସବୁ ମନକୁ ଆସେ, ଯାହା ଖୁବ ଆନନ୍ଦ ଦେଇଥାଏ । ଗତଥର ମନ୍ କି ବାତରେ କିଛି ଲୋକ ମୋତେ ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେଇଥିଲେ ଯେ, ଖାଦ୍ୟଦ୍ରବ୍ୟ ନଷ୍ଟ ହେଉଛି, ସେ ସମ୍ପର୍କରେ ସେମାନେ ଉଦବେଗ ପ୍ରକାଶ କରିଥିଲେ ଏବଂ ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ମୁଁ ଉଲ୍ଲେଖ କରିଥିଲି । ଏହି ଉଲ୍ଲେଖ ପରେ, Narendra Modi App ରେ, My Gov ରେ ଦେଶର କୋଣ ଅନୁକୋଣରୁ ଅନେକ ଲୋକ ଖାଦ୍ୟକୁ ନଷ୍ଟ ହେବାରୁ ରକ୍ଷା କରିବା ପାଇଁ କି କି ନୂତନ ଚିନ୍ତାଧାରା, କି କି ପ୍ରୟୋଗମାନ କରିଛନ୍ତି ତାହା ଜଣାଇଥିଲେ । ଆମ ଦେଶରେ ବିଶେଷକରି ଯୁବପିଢ଼ି ଅନେକ ଦିନରୁ ଏ କାମ କରି ଆସୁଛନ୍ତି ସେ କଥା ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଭାବିନଥିଲି । କିଛି ସାମାଜିକ ସଂସ୍ଥା ଏହି କାମ କରୁଛନ୍ତି ସେ କଥା ଆମେ ଅନେକ ବର୍ଷ ହେଲା ଜାଣିଛୁ, କିନ୍ତୁ ମୋ ଦେଶର ଯୁବଗୋଷ୍ଠୀ ଏହି କାମରେ ଲାଗିଛନ୍ତି – ଏକଥା ତ ମୁଁ ପରେ ଜାଣିଲି । ଅନେକ ଲୋକ ମୋତେ Video ମାନ ପଠାଇଛନ୍ତି । ଅନେକ ଜାଗାରେ ରୁଟି ବ୍ୟାଙ୍କ ଚାଲିଛି । ଲୋକେ ରୁଟି ବ୍ୟାଙ୍କରେ ନିଜ ତରଫରୁ ରୁଟି ଜମା କରାଉଛନ୍ତି, ତରକାରୀ ଜମା କରାଉଛନ୍ତି ଏବଂ ଅଭାବଗ୍ରସ୍ତ ଲୋକ ଏହାକୁ ସେଠାରୁ ପାଇପାରୁଛନ୍ତି । ଦାନ କରୁଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ମଧ୍ୟ ସନ୍ତୋଷ ଲାଭ କରୁଛନ୍ତି ଏବଂ ଗ୍ରହଣ କରୁଥିବା ଲୋକର ସମ୍ମାନ ମଧ୍ୟ ରକ୍ଷା ହୋଇପାରୁଛି । ସମାଜର ସହଯୋଗରେ କେମିତି କାମ ହୋଇପାରେ – ଏହା ତାହାର ଉଦାହରଣ ।

ଆଜି ଏପ୍ରିଲ ମାସ ସରିବାକୁ ଯାଉଛି, ଆଜି ଶେଷ ଦିନ । ମଇ 1 ତାରିଖ ଦିନ ଗୁଜରାତ ଏବଂ ମହାରାଷ୍ଟ୍ରର ପ୍ରତିଷ୍ଠା ଦିବସ । ଏହି ଅବସରରେ ଉଭୟ ରାଜ୍ୟର ନାଗରିକମାନଙ୍କୁ ମୋ ତରଫରୁ ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭେଚ୍ଛା । ଉଭୟ ରାଜ୍ୟ ଉନ୍ନତିର ନୂତନ ଶିଖରକୁ ପାର କରିବା ପାଇଁ ଅନବରତ ଭାବରେ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା କରିଛନ୍ତି । ଦେଶର ଉନ୍ନତିରେ ଯୋଗଦାନ କରିଛନ୍ତି । ଉଭୟ ରାଜ୍ୟର ମହାପୁରୁଷଗଣଙ୍କ ଜୀବନ ସମାଜର ପ୍ରତ୍ୟେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଆମକୁ ପ୍ରେରଣା ଦେଇଚାଲିଛି । ଏହି ମହାପୁରୁଷମାନଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରି ରାଜ୍ୟର ପ୍ରତିଷ୍ଠା ଦିବସରେ 2022 ରେ ଯେତେବେଳେ ଦେଶର ସ୍ୱାଧୀନତାକୁ 75 ବର୍ଷ ପୂରଣ ହେବ ସେତେବେଳେ ଆମେ ନିଜ ରାଜ୍ୟକୁ, ନିଜ ଦେଶକୁ, ନିଜ ସମାଜକୁ, ନିଜ ସହରକୁ, ନିଜ ପରିବାରକୁ କେଉଁଠି ପହଂଚାଇବା ଏହାର ସଂକଳ୍ପ ଗ୍ରହଣ କରିବା ଉଚିତ୍ । ସେହି ସଂକଳ୍ପକୁ ସାକାର କରିବା ପାଇଁ ଯୋଜନା ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବା ଉଚିତ ଏବଂ ସମସ୍ତ ନାଗରିକମାନଙ୍କ ସହଯୋଗରେ ଆଗକୁ ବଢ଼ିବା ଉଚିତ । ଏହି ଦୁଇ ରାଜ୍ୟକୁ ମୋର ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭେଚ୍ଛା ।

ଦିନ ଥିଲା, ଯେତେବେଳେ "ଜଳବାୟୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ'' ଏହା କେବଳ ଶିକ୍ଷା କ୍ଷେତ୍ରରେ ବିଷୟବସ୍ତୁ ଥିଲା, ସେମିନାରର ବିଷୟବସ୍ତୁ ଥିଲା । ହେଲେ ଆଜି, ଆମେ ଦୈନନ୍ଦିନ ଜୀବନରେ ଏହାକୁ ଅନୁଭବ କରୁଛୁ, ଏଥିରେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟାନ୍ୱିତ ମଧ୍ୟ ହେଉଛୁ । ପ୍ରକୃତି ବି ଖେଳର ସବୁ ନିୟମ ବଦଳାଇ ଦେଇଛି । ଆମ ଦେଶରେ ମଇ-ଜୁନ ମାସରେ ଯେଉଁଭଳି ଗରମ ହୁଏ ତାହା ଏଥର ମାର୍ଚ୍ଚ-ଏପ୍ରିଲରେ ପଡ଼ିଲାଣି । ଏଥର ମନ୍ କି ବାତ୍ ପାଇଁ ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ପ୍ରସ୍ତାବ ଆମନ୍ତ୍ରିତ କଲି, ସେତେବେଳେ ଅଧିକାଂଶ ଲୋକ ଖରାଦିନେ କ'ଣ କରାଯିବା ଉଚିତ ସେ ସମ୍ପର୍କରେ ପ୍ରସ୍ତାବମାନ ଦେଲେ । ଅବଶ୍ୟ ଏସବୁ କଥା ପୂର୍ବରୁ ପ୍ରଚଳିତ । କିଛି ନୂଆ କଥା ନୁହେଁ । କିନ୍ତୁ ଠିକ୍ ସମୟରେ ଏହାକୁ ପୁଣିଥରେ ସ୍ମରଣ କଲେ ଏସବୁ ଖୁବ୍ କାମରେ ଲାଗେ । ଜଣେ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ପ୍ରଶାନ୍ତ କୁମାର ମିଶ୍ର, ଟି.ଏସ୍. କାର୍ତିକ୍ ଏଭଳି ଅନେକ ବନ୍ଧୁ ପକ୍ଷୀମାନଙ୍କ ସମ୍ପର୍କରେ ଉଦବେଗ ପ୍ରକାଶ କରିଛନ୍ତି । ସେମାନେ କହିଛନ୍ତି ଯେ, ବାଲ୍କନିରେ, ଛାତ ଉପରେ ପାଣି ରଖିବା ଦରକାର । ଆଉ ମୁଁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିଛି ଯେ, ପରିବାରରେ ଛୋଟ ଛୋଟ ପିଲାମାନେ ଏହି କାମ ଖୁବ୍ ସୁନ୍ଦର ଭାବରେ କରନ୍ତି । ଏହି ପାଣି କାହିଁକି ରଖାଯାଉଛି ତାହା ଥରେ ଠିକ୍ ଭାବରେ ବୁଝିଗଲେ, ସେମାନେ ଦିନକୁ ଦଶଥର ଯାଇ ଦେଖିଆସନ୍ତି ଯେ ରଖାଯାଇଥିବା ପାତ୍ରରେ ପାଣି ଅଛି କି ନାହିଁ । ଆଉ ପୁଣି ଦେଖୁଥାନ୍ତି ଯେ ପକ୍ଷୀ ଆସିଲେ ନା ନାହିଁ । ଆମକୁ ଏହା ପିଲାଖେଳ ପରି ଲାଗିପାରେ କିନ୍ତୁ ଶିଶୁ ମନରେ ସମ୍ବେଦନା ଜାଗ୍ରତ କରିବାର ଅନୁଭୂତି ଅଦ୍ଭୁତ । ଆପଣ ମଧ୍ୟ ଦେଖନ୍ତୁ - ପଶୁପକ୍ଷୀମାନଙ୍କ ସହ ଟିକିଏ ସମ୍ପର୍କ, ଏକ ନୂଆ ଆନନ୍ଦର ଅନୁଭୂତି ଦିଏ ।

କିଛିଦିନ ପୂର୍ବେ ଗୁଜରାତରୁ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଜଗତଭାଇ ମୋତେ ନିଜର ଗୋଟିଏ ବହି ପଠାଇଛନ୍ତି – "Save the Sparrows", ଯେଉଁଥିରେ ସେ ଘରଚଟିଆମାନଙ୍କ ହ୍ରାସ ପାଉଥିବା ସଂଖ୍ୟା ଯୋଗୁଁ ତ ଉଦ୍ବେଗ ପ୍ରକାଶ କରିଛନ୍ତି, ତା'ସହିତ ସେ ନିଜେ ଏମାନଙ୍କ ସଂରକ୍ଷଣ ପାଇଁ କ'ଣ ସବୁ ପ୍ରୟୋଗ କରିଛନ୍ତି, କ'ଣ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା କରିଛନ୍ତି, ବହିରେ ଏସବୁକୁ ଖୁବ୍ ସୁନ୍ଦର ଭାବେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଛନ୍ତି । ଅବଶ୍ୟ ଆମ ଦେଶରେ ପଶୁ-ପକ୍ଷୀ, ପ୍ରକୃତି ସହ ସହାବସ୍ଥାନ ସହିତ ଆମେ ଅଭ୍ୟସ୍ତ । ତଥାପି ସାମୁହିକ ଭାବେ ଏଭଳି ପ୍ରଚେଷ୍ଟାକୁ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦିଆଯିବା ଉଚିତ୍ । ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ଗୁଜରାତର ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ଥିଲି ସେତେବେଳେ "ଦାଉଦୀ ବୋହରା ସମାଜ''ର ଧର୍ମଗୁରୁ ସୈୟଦନା ସାହେବଙ୍କୁ ଶହେବର୍ଷ ବୟସ ହୋଇଥିଲା । ସେ 103 ବର୍ଷ ଜୀବିତ ରହିଥିଲେ । ତାଙ୍କୁ ଶହେ ବର୍ଷ ପୁରିବା ଅବସରରେ ବୋହରା ସମାଜ Burhaani Foundation ଜରିଆରେ ଘରଚଟିଆମାନଙ୍କୁ ସୁରକ୍ଷା ଦେବାର ଗୋଟିଏ ବହୁତ ବଡ଼ ଅଭିଯାନ ଚଳାଇଥିଲେ । ମୋତେ ଏହାର ଶୁଭାରମ୍ଭ କରିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଥିଲା । ସେମାନେ ବିଶ୍ୱର କୋଣ ଅନୁକୋଣରେ ପ୍ରାୟ 52 ହଜାର bird feeder ବିତରଣ କରିଥିଲେ । ଗିନିସ୍ ବୁକ୍ ଅଫ୍ ୱାର୍ଲଡ ରେକର୍ଡସରେ ମଧ୍ୟ ଏକଥା ସ୍ଥାନ ପାଇଥିଲା । ବେଳେବେଳେ ଆମେ ଏତେ ବ୍ୟସ୍ତ ଥାଉଁ ଯେ, ଖବରକାଗଜ ଦେଉଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ହେଉ ବା ପରିବାବାଲା, କ୍ଷୀର ଦେଉଥିବା ଗୋପାଳ ହେଉ ବା ପୋଷ୍ଟମ୍ୟାନ, କିମ୍ବା ଅନ୍ୟ କେହି ବ୍ୟକ୍ତିବିଶେଷ, ଯେ କି ଆମ ଘରକୁ ଆସନ୍ତି, ତାଙ୍କୁ ଖରାଦିନେ ଆମେ ପାଣି ଗିଲାସେ ନିହାତି ଦେବା ଦରକାର ବୋଲି ଭୁଲିଯାଇଥାଉ ।

ହେ ମୋର "ଯୁବ ବନ୍ଧୁ'ଗଣ ମୁଁ କିଛି କଥା ଆପଣମାନଙ୍କ ସହିତ Share କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ମତେ ଏ କଥା ମଧ୍ୟ ଚିନ୍ତିତ କରେ କି, ଆମର ଅନେକ ଯୁବବନ୍ଧୁ comfort zone ମଧ୍ୟରେ ରହି ଜୀବନକୁ ଅତିବାହିତ କରିଥାନ୍ତି । ପିତା-ମାତା ମଧ୍ୟ ରକ୍ଷଣାତ୍ମକ ଢଙ୍ଗରେ ସେମାନଙ୍କର ଲାଳନ-ପାଳନ କରନ୍ତି । ଆଉ କେତେକ Extreme ବା ଅତ୍ୟଧିକ ସୁରକ୍ଷା ବଳୟରେ ରୁହନ୍ତି । ମାତ୍ର ଅଧିକାଂଶ ଆରାମଦାୟକ ପରିସରରେ ରହିବାର ନଜରକୁ ଆସନ୍ତି । ଏବେ ତ ପରୀକ୍ଷା ସରିଯାଇଛି । ଗ୍ରୀଷ୍ମ-ଅବକାଶ । ଗ୍ରୀଷ୍ମ ହେଉଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଆରାମଦାୟକ । କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କର ଜଣେ ବନ୍ଧୁ ହିସାବରେ ଆପଣମାନେ ଗ୍ରୀଷ୍ମାବକାଶ କିପରି କଟାଇବେ, ସେ ସମ୍ବନ୍ଧରେ କିଛି ପରାମର୍ଶ ଦେଉଛି । ମୋର ବିଶ୍ୱାସ ଅଛି ଯେ ଆପଣମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କେହି କେହି ଏହାକୁ ପ୍ରୟୋଗ କରିବେ ଏବଂ ମତେ ଚିଠି ଲେଖି ଜଣାଇବେ ।

ଗ୍ରୀଷ୍ମବକାଶକୁ ଉପଯୋଗ କରିବା ପାଇଁ ମୁଁ ତିନୋଟି କଥା କହୁଅଛି, ତିନୋଟି ଯାକ କରିଲେ ତ ଭଲ କଥା, ନ ହେଲେ ନାହିଁ, ଗୋଟିକର ପ୍ରୟୋଗ ତ ନିଶ୍ଚିତ କରିବେ । ଏକଥା ନିଶ୍ଚିତ ଯେ, ନୂତନ ଅଭିଜ୍ଞତା ହେବ, ନୂତନ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରନ୍ତୁ ଏବଂ ଯେଉଁ ବିଷୟରେ ନା କେବେ ଶୁଣିଛନ୍ତି, ନା କେବେ ଦେଖିଛନ୍ତି ନା କେବେ ଭାବିଛନ୍ତି, ନା କେବେ କରିଛନ୍ତି, ଯଦି ମନ ଚାହୁଁଛି ସେ ଆଡ଼କୁ ନିଶ୍ଚିତ ଯାଆନ୍ତୁ । ନୂତନ ସ୍ଥାନ, ନୂତନ ଅଭିଜ୍ଞତା ଓ ନୂତନ ଦକ୍ଷତାର ଅନୁଭୂତି ସଂଗ୍ରହ କରନ୍ତୁ । କୌଣସି ଜିନିଷକୁ T.V ପରଦାରେ ଦେଖିବା, ପୁସ୍ତକରୁ ପଢ଼ିବା, ପରିଚିତ ଲୋକଙ୍କ ଠାରୁ ଶୁଣିବା ଏବଂ ତାହାକୁ ନିଜେ ଅଙ୍ଗେ ନିଭେଇବା ମଧ୍ୟରେ ଆକାଶ-ପାତାଳ ଫରକ ଥାଏ । ମୁଁ ନିଶ୍ଚିତ ଆପଣମାନଙ୍କଠାରୁ ଆଶା ରଖିବି ଯେ ଏହି ଗ୍ରାଷ୍ମାବକାଶରେ ଯେଉଁ ବିଷୟରେ ଆପଣଙ୍କର ଜିଜ୍ଞାସା ଅଛି ସେହି ବିଷୟରେ ନୂତନ ଅଭିଜ୍ଞତା ହାସଲ କରନ୍ତୁ ।

ନିଜର ପରୀକ୍ଷା ବା experiment ସକାରାତ୍ମକ ହେବା ଦରକାର ଏବଂ ଆପଣଙ୍କୁ comfort zoneରୁ ଟିକେ ବାହାରକୁ ନେବା ମଧ୍ୟ ଜରୁରୀ । ଆମେ ମଧ୍ୟବିତ ପରିବାରରୁ ଆସିଛୁ, ଏବଂ ସୁଖୀ ପରିବାରରୁ । କେତେବେଳେ କେମିତି ମନ ହୁଏ କି, ଟ୍ରେନରେ ବିନା ସଂରକ୍ଷଣରେ ଦ୍ୱିତୀୟ ଶ୍ରେଣୀରେ ଟିକେଟ ଖଣ୍ଡେ କାଟି ଚଢ଼ିବା ଏବଂ ଅତି କମରେ କଷ୍ଟରେ 24 ଘଂଟା ଯାତ୍ରା କରିବାର ଅନୁଭୂତି ସଂଗ୍ରହ କରିବା । ""କ'ଣ ଅନୁଭବ କଲେ ? ଅନୁଭୂତି କ'ଣ ? ସେମାନେ ଷ୍ଟେସନରେ ଓହ୍ଲାଇ କ'ଣ କରୁଛନ୍ତି ? ଏସବୁ ଦେଖିଲେ ହୁଏତ ବର୍ଷକ ମଧ୍ୟରେ ଯାହା ନ ଶିଖିପାରିବେ ତାହା ସେହି 24 ଘଂଟିଆ ବିନା reservationରେ ପ୍ରବଳ ଭିଡ଼ ମଧ୍ୟରେ ଅନିଦ୍ରା ହୋଇ ଯାତ୍ରା କଲେ, ଅନୁଭବ କରିପାରିବେ । ଏ ଅନୁଭବ ଅନ୍ତତଃ ଥରେ ସଂଗ୍ରହ କରନ୍ତୁ । ଦ୍ୱିପ୍ରହରର ଫୁଟବଲ କିମ୍ବା ଭଲିବଲ କିମ୍ବା ଖେଳର କୌଣସି ସାଧନ ନେଇ ଗୋଟିଏ ନିହାତି ଗରିବ ବସ୍ତି ଆଡ଼କୁ ଯାଆନ୍ତୁ । ସେହି ଗରିବ ପିଲାଙ୍କ ସହିତ ନିଜେ ଖେଳନ୍ତୁ । ଦେଖିବେ, ଜୀବନରେ ଏଭଳି ଖେଳର ଆନନ୍ଦ କେବେ ପାଇନଥିବେ । ସମାଜରେ ଏହି ବସ୍ତିବାସିନ୍ଦାଙ୍କ ପିଲାମାନଙ୍କୁ, ଯେତେବେଳେ ଆପଣଙ୍କ ସହିତ ଖେଳିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିବ, ଭାବିଛନ୍ତି ତାଙ୍କ ଜୀବନରେ କି ପରିବର୍ତନ ଆସିବ । ମୋର ବିଶ୍ୱାସ, ଆପଣ ଥରେ ଗଲେ ବାରମ୍ବାର ଯିବାକୁ ମନ କରିବେ ଏବଂ ଏ ଅନୁଭୂତି ଆପଣଙ୍କୁ ଅନେକ କିଛି ଶିକ୍ଷାଦେବ ।

କେତେକ ସ୍ୱେଚ୍ଛାସେବୀ ସଂଗଠନ ଅନବରତ ସେବା କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥାନ୍ତି । ଆପଣ ତ ଏକ୍ଟକ୍ଟଶକ୍ଷର ଗୁରୁ ସହିତ ଯୋଡ଼ି ହୋଇଥିବେ! ସେହି Googleରୁ ଅନୁସନ୍ଧାନ କରନ୍ତୁ । ଏହିଭଳି ସଂଗଠନ ସହିତ 15 ରୁ 20 ଦିନ ସଂଯୋଗ ସ୍ଥାପନ କରନ୍ତୁ, ଜଙ୍ଗଲ ଆଡ଼େ ଟିକେ ବୁଲି ଆସନ୍ତୁ । କେବେ କେମିତି Summer Camp ହୁଏ, development କ୍ୟାମ୍ପ ଲାଗେ, ନିଜର ବିକାଶ ପାଇଁ ତହିଁରେ ମଧ୍ୟ ଯୋଗଦାନ କରନ୍ତୁ ।

ବେଳେବେଳେ ଆପଣଙ୍କୁ ଏକଥା ଲାଗେ କି, ଆପଣ କେବେ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ ବିକାଶର Summer Camp କରିଛନ୍ତି । ଏକଥା କହିବାକୁ ହେଲେ ବିନା ଅର୍ଥ ଲାଳସାରେ ସେମାନଙ୍କର ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ ହୁଅନ୍ତୁ ଯେଉଁମାନଙ୍କ ନିକଟରେ ଶିକ୍ଷା ପାଇବାର କୌଣସି ଅବସର ନାହିଁ । ଯାହା ଆପଣ ଶିଖିଛନ୍ତି ତାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଶିଖାନ୍ତୁ । ଆଉ ଏ କାର୍ଯ୍ୟ କେମିତି କରାଯାଇପାରିବ ତାହା ଆପଣ ଶିଖାଇପାରିବେ । ମୁଁ ବୁଝିପାରୁନାହିଁ technology ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କ ଭିତରେ ଦୂରତା କମ୍ କରିବାକୁ ଆସିଛି, ନା ଗ୍ଧରମଷଦ୍ଭକ୍ଟକ୍ଷକ୍ଟଶଚ୍ଚ ସୀମାକୁ ସମାପ୍ତ କରିବାକୁ ଆସିଛି । ଏହାର କୁପରିଣାମ ହେଉଛି ଯେ, ଘରେ ଛ' ଜଣ ଗୋଟିଏ ବଖରାରେ ବସିଛନ୍ତି ମାତ୍ର ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଦୂରତାର ସୀମା ଏତେ ଅଧିକ ହୋଇଛି ଯେ କଳ୍ପନା ମଧ୍ୟ କରିବା ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ । କାହିଁକି ନା ସମସ୍ତେ Technology ଦ୍ୱାରା ହିଁ ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି । ଏକଥା ଭୁଲିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ ସାମୁହିକ ଭାବରେ ବଂଚିବା ମଧ୍ୟ ଏକ ସଂସ୍କାର, ସାମୁହିକତା ଏକ ଶକ୍ତି । ପୁଣି ଆମେ Skill ବା କୌଶଳ କଥା କହିବା । କିଛି ନୂଆ ଶିଖିବାକୁ କ'ଣ ଆପଣଙ୍କ ମନ ହୁଏନା । ଆଜିକାଲି ସ୍ପର୍ଦ୍ଧାର ଯୁଗ । Examinationରେ ପୁରା ବୁଡ଼ିକି ରହୁଛନ୍ତି । ଭଲ ନମ୍ବର ପ୍ରାପ୍ତି ପାଇଁ ନିଜକୁ ହଜାଇ ଦେଉଛନ୍ତି । Vacationରେ ମଧ୍ୟ Coaching Class ଲାଗି ରହେ । ଆଗାମୀ examର ଚିନ୍ତା ଲାଗିରହିଛି ବେଳେବେଳେ ଡର ଲାଗୁଛି ଯେ, ଆମ ଯୁବପୀଢ଼ି ମଣିଷରୁ ରୋବର୍ଟ ହୋଇଯାଉ ନାହାନ୍ତି ତ ! ମେସିନ୍ ଭଳିଆ ନିଜର ଜୀବନକୁ କେବଳ ଗତିଶୀଳ କରିଦେଉନାହାନ୍ତି ତ ।

""ବନ୍ଧୁଗଣ'' ଜୀବନରେ କିଛି ନା କିଛି ହେବାପାଇଁ ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖିବା ଖୁବ୍ ଭଲ । ସମାଜ ପାଇଁ କିଛି କରିବା ଭଲ କଥା ଏବଂ କରିବା ମଧ୍ୟ ଉଚିତ । କିନ୍ତୁ ଏକଥା ମଧ୍ୟ ଦେଖନ୍ତୁ ଯେ ଆମ ଭିତରେ ଯେଉଁ ମାନବୀୟ ଗୁଣ ଅଛି ତାହା କେଉଁଠାରେ ସଂକୁଚିତ ହୋଇଯାଉନାହିଁ ତ, ଆମେ ମାନବୀୟ ଚିନ୍ତାଧାରାଠାରୁ କେବେହେଲେ ଦୂରକୁ ଚାଲିଯାଇ ନାହୁଁ ତ ।

କୌଶଳ ଦକ୍ଷତା ଉପରେ, ଏଥିରେ କିଛି ଗୁରୁତ୍ୱ ଦିଆଯାଇପାରେ । Technology ଠାରୁ ଦୂରରେ ନିଜ ସହ ଜୀବନ ବିତେଇବାର ପ୍ରୟାସ ପାଇଁ ସଂଗୀତର କୌଣସି ବାଦ୍ୟଯନ୍ତ୍ର ଶିକ୍ଷା କରନ୍ତୁ । କୌଣସି ନୂଆ ଭାଷାର 5-50 ବାକ୍ୟ ଶିକ୍ଷା କରନ୍ତୁ । ତାମିଲ ହେଉ ବା ତେଲଗୁ, ଅହମିଆ ହେଉ ବା ବଙ୍ଗଳା, ମଲୟାଲମ ହେଉ ବା ଗୁଜରାତି, ମରାଠି ହେଉ ବା ପଞ୍ଜାବୀ । କେତେ ବିବିଧତା ପୂର୍ଣ୍ଣ ଏ ଦେଶ ଦୃଷ୍ଟିନିକ୍ଷେପ କଲେ ଆମ ଘର ଆଖପାଖରେ ଏହାକୁ ଶିଖେଇବା ପାଇଁ କେହି ନା କେହି ମିଳିଯିବେ । ପହଁରିବା ଆସୁନାହିଁ ତ ପହଁରିବା ଶିଖନ୍ତୁ, ଡ୍ରଇଁ ନଆସୁଛି ତ କିଛି ଗାର ତ ପକାଇ ପାରିବା । ଆପଣଙ୍କ ମନ ଭିତରେ ଯେଉଁ ସମ୍ବେଦନା ଅଛି ତାହା ପ୍ରକଟିତ ହେବାକୁ ଲାଗିବ । କେବେ କେମିତି ଯେଉଁ କାମକୁ ଆମେ ମନେ ମନେ କହୁ ବା ଭାବୁ ତାହାକୁ କରିବା ଉଚିତ୍ । କେବେ ଆମକୁ କାର ଚଳେଇବାକୁ ମନ କହେ ତ କେବେ କେମିତି ଅଟୋ ରିକ୍ସା ଚଳାଇବାକୁ ମନ କରେ । ହଁ ଆପଣ ତ ସାଇକେଲ ଚଲାଉଥିବେ ହେଲେ କେବେ ୩ ଚକିଆ ସାଇକେଲ ରିକ୍ସା ଚଳାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଛନ୍ତି କି? ଆପଣ ଦେଖିବେ ଏହି ନୂଆ ପ୍ରୟୋଗର କୌଶଳ ଶିକ୍ଷା ଏପରି ଅଛି ଯାହାକି ଆପଣଙ୍କୁ ଆନନ୍ଦ ଦେବା ସହିତ ଜୀବନରେ ଗୋଟିଏ ପରିସର ଯାହାକି ଆପଣଙ୍କୁ ବାନ୍ଧିଦେଇଛି । ସେହି ପରିସରରୁ ମୁକ୍ତ କରି ବାହାର ଦୁନିଆକୁ ନେଇଯିବ ।

ବନ୍ଧୁଗଣ, Out of the box, କିଛି କରନ୍ତୁ । ଜୀବନକୁ ଠିକ୍ ଭାବରେ ପରଖିବା ଓ ପ୍ରସ୍ତୁତି କରିବାର ଏହି ତ ଉଚିତ ସମୟ । ଆପଣ ଏକଥା ଭାବୁଥିବେ ଯେ ପରୀକ୍ଷା ସମାପ୍ତ ହୋଇଯାଉ, କ୍ୟାରିୟର ଠିକ୍ ଗଠନ ହୋଇଗଲେ ସେତେବେଳେ ଶିକ୍ଷା କରିବି, କିନ୍ତୁ ବାସ୍ତବରେ ସୁଯୋଗ ଆସିବ ନାହିଁ । ଆପଣ କୌଣସି ଏକ ନୂତନ ଅଡ଼ୁଆରେ ଫସିଯିବେ । ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ କହିବି ଯଦି ଆପଣ ଯାଦୁବିଦ୍ୟା ଶିକ୍ଷା କରିବାକୁ ମନ କରୁଛନ୍ତି, ତେବେ ତାସ୍ ମୁଠିରୁ ଯାଦୁବିଦ୍ୟା ଶିଖିବା ଆରମ୍ଭ କରନ୍ତୁ । ନିଜର ସାଙ୍ଗମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ କୌଶଳ ଦେଖାନ୍ତୁ । କିଛି ନା କିଛି ଜିନିଷ ଆପଣ ଯାହା ଜାଣିନାହାନ୍ତି, ଶିଖିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରନ୍ତୁ । ସେଥିରେ ଆପଣଙ୍କୁ ନିଶ୍ଚିତ ଲାଭ ମିଳିବ । ଆପଣଙ୍କ ଭିତରେ ମାନବୀୟ ଶକ୍ତିକୁ ଜୀବଦାନ ମିଳିବ । ବିକାଶ କରିବା ପାଇଁ ଭଲ ଅବସର ମିଳିବ, ଯାହାର କଳ୍ପନା ମଧ୍ୟ ଆମେ କେବେ କରିନଥିବା ।

ମୁଁ ମୋ ନିଜ ଅନୁଭବରୁ କହୁଛି, ଦୁନିଆକୁ ଠିକ୍ ଭାବରେ ଦେଖିଲେ, ଯେତେ ଶିଖିବା ଓ ବୁଝିବାକୁ ମିଳେ ଯାହାର କଳ୍ପନା ମଧ୍ୟ ଆମେ କରିପାରିବା ନାହିଁ । ନୂଆ ନୂଆ ସ୍ଥାନ, ନୂଆ ନୂଆ ସହର, ନୂଆ ନୂଆ ନଗର, ନୂଆ ନୂଆ ଗାଁ ଓ ନୂଆ ନୂଆ ଇଲାକା । କିନ୍ତୁ ଯିବା ପୂର୍ବରୁ କେଉଁ ଆଡ଼କୁ ଯାଉଛନ୍ତି ତାହାର ସୂଚନା ଏବଂ ଜଣେ ଜିଜ୍ଞାସୁ ଭଳି ତାହାକୁ ଦେଖିବା, ବୁଝିବା, ଲୋକଙ୍କ ସହିତ ଚର୍ଚ୍ଚା କରିବା, ସେମାନଙ୍କ ସହିତ ମିଶିବା ପାଇଁ ପ୍ରୟାସ କଲେ ତାହାର ଆନନ୍ଦ କିଛି ନିଆରା ହେବ ।

ଆପଣ ନିଶ୍ଚିତ ଚେଷ୍ଟା କରନ୍ତୁ ଏବଂ ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ନିଅନ୍ତୁ ଯେ ଅଧିକ ସ୍ଥାନ ଭ୍ରମଣ କରିବା ଉଚିତ୍ ହେବନାହିଁ । ଗୋଟିଏ ସ୍ଥାନକୁ ଯାଇ ତିନିଦିନ କିମ୍ବା ଚାରିଦିନ ଅତିବାହିତ କରନ୍ତୁ । ପୁଣି ଆଉ ଗୋଟିଏ ସ୍ଥାନକୁ ଯାଆନ୍ତୁ ଏବଂ ସେଠାରେ ମଧ୍ୟ ତିନି ଚାରି ଦିନ ସମୟ ଦିଅନ୍ତୁ । ଏଥିରୁ ଆପଣଙ୍କୁ ଅନେକ କିଛି ଶିକ୍ଷା କରିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିବ । ମୁଁ ଏକଥା ମଧ୍ୟ ଆଶା କରିବି ଯେ ଆପଣ ଯେବେ ଯାଉଛନ୍ତି ସେଠାକୁ ଯାଇ କିଛି ଫଟୋ ମୋ ସହିତ Share କରନ୍ତୁ । କ'ଣ ନୂତନ ଦେଖିଲେ? କେଉଁଠାକୁ ଗଲେ, ଆପଣ #tag incredible india ମାଧ୍ୟମରେ ନିଜର ଅନୁଭୂତିକୁ ବାଣ୍ଟନ୍ତୁ । ""ବନ୍ଧୁଗଣ'' ଏଥର ଭାରତ ସରକାର ମଧ୍ୟ ଆପଣଙ୍କ ପାଇଁ ଏକ ଭଲ ସୁଯୋଗ ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି । ନୂତନ ପିଢ଼ି ତ ନଗଦ କାରବାରରୁ ମୁକ୍ତ ହେଉଛନ୍ତି । ତାଙ୍କର Cash ର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ । ସେମାନେ Digital Currency ରେ ନିଜକୁ ବିଶ୍ୱାସଭାଜନ କରାଇଛନ୍ତି । ଆପଣମାନେ ତ କରୁଥିଲେ ମାତ୍ର ଏହି ଯୋଜନାରୁ ଆପଣ ରୋଜଗାର ମଧ୍ୟ କରିପାରିବେ ଏକଥା ଚିନ୍ତା କରିଛନ୍ତି କି? ଭାରତ ସରକାରଙ୍କ ଏହା ଏକ ଯୋଜନା । ଯଦି BHIM App ଯାହାକୁ କି ଆପଣ download କରିଥିବେ, ଆପଣ ଉପଯୋଗ ମଧ୍ୟ କରୁଥିବେ, ତାହାକୁ ଅନ୍ୟ ଜଣକୁ refer କରନ୍ତୁ । ଅନ୍ୟକୁ ଏହାସହିତ ଯୋଡ଼ନ୍ତୁ ଏବଂ ଯଦି ନୂଆ ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣକ ତିନିଥର ଆର୍ଥିକ କାରବାର କରନ୍ତି, ଆପଣ ୧୦ ଟଙ୍କା ରୋଜଗାର କରିପାରିବେ । ଆପଣଙ୍କ ଖାତାରେ ସରକାରଙ୍କ ତରଫରୁ ୧୦ ଟଙ୍କା ଜମାହେବ । ଯଦି ଆପଣ ଦିନତମାମ୍ ୨୦ ଜଣ ଲୋକଙ୍କଠାରୁ କରାଇନେଲେ ତେବେ ସନ୍ଧ୍ୟା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆପଣ ୨୦୦ ଟଙ୍କା ପାଇପାରୁଛନ୍ତି । ବେପାରୀମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ରୋଜଗାର ହୋଇପାରିବ, ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ ମଧ୍ୟ ରୋଜଗାର କରିପାରିବେ ଏବଂ ଏହି ଯୋଜନା ଅକ୍ଟୋବର ୧୪ ତାରିଖ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଚାଲିବ । Digital India ନିର୍ମାଣ କରିବାରେ ଆପଣଙ୍କର ଯୋଗଦାନ ରହିବ । New India ର ଆପଣ ପ୍ରହରି ହୋଇଯିବେ । ଛୁଟିକୁ ଛୁଟି ଏବଂ ରୋଜଗାର କରିବାର ସୁଯୋଗ । Refer & earn.

ସାଧାରଣତଃ ଆମ ଦେଶରେ VIP Culture ଉପରେ ବିଦ୍ୱେଷ ମନୋଭାବ ବା ବାତାବରଣ ରହିଛି । ମାତ୍ର ଏହାର ଗଭୀରତା କେତେ ଅଧିକ ତାହା ମୁଁ ନିଜେ ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲି । ଯେତେବେଳେ ସରକାର ସ୍ଥିର କଲେ କି ଭାରତରେ ଯେତେ ବଡ଼ ବ୍ୟକ୍ତି ହୁଅନ୍ତୁ ନା କାହିଁକି ନିଜ ଗାଡିରେ ନାଲିବତୀ ବ୍ୟବହାର କରି ବୁଲିପାରିବେ ନାହିଁ । ତାହା ତ ଗୋଟିଏ ପ୍ରକାର VIP Culture ପ୍ରତୀକ ହୋଇଯାଇଥିଲା ମାତ୍ର ଅନୁଭୂତି ଏହା କହୁଛି ଯେ, ଲାଲବତୀ ତ ଗାଡ଼ିରେ ଲାଗୁଥିଲା, ମାତ୍ର ଧୀରେ ଧୀରେ ତାହା ସେମାନଙ୍କର ମାନସିକତାରେ ପ୍ରବେଶ କରିଯାଇଥିଲା ଏବଂ ମାନସିକତାରେ କେଉଁଠି ନା କେଉଁଠି VIP Culture ର ଅଙ୍କୁରୋଦଗମ୍ ହେଉଥିଲା । ଏବେ ତ ନାଲବତୀ ଗଲା, ମାତ୍ର ଆମେ ଦୃଢ଼ତାର ସହିତ ଏହା କହିପାରିବା ନାହିଁ ଯେ ଏକଥା ସେମାନଙ୍କର ମସ୍ତିଷ୍କ ବା ମାନସିକତାରୁ ଦୂର ହୋଇଗଲା ବୋଲି । ମୁଁ ଗୋଟିଏ Interesting Phone Call ପାଇଲି । ସେହି ଫୋନ କରିଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ଜଣକ ଆଶଙ୍କା ବ୍ୟକ୍ତ କରିଛନ୍ତି ଯେ, ସାଧାରଣ ମନୁଷ୍ୟ ଏହାକୁ ପସନ୍ଦ କରୁନଥିଲେ । ତାଙ୍କୁ ଏହା ବହୁତ ପାର୍ଥକ୍ୟର ଅନୁଭବ ଦେଉଥିଲା ।

""ନମସ୍କାର ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ମହୋଦୟ, ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶ ଜବଲପୁରରୁ ମୁଁ ଶିବା ଚୌବେ କହୁଛି । ମୁଁ ସରକାରଙ୍କ ନାଲିବତୀ ବ୍ୟବହାର ନିଷେଧ ବିଷୟରେ କିଛି କହିବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ମୁଁ ଖବରକାଗଜରେ ଗୋଟିଏ ଧାଡ଼ି ପଢ଼ିଥିଲି ଯେଉଁଠି ଲେଖାଥିଲା "Every Indian is a VIP on road" । ଏବେ ଏକଥା ଜାଣି ମୁଁ ବହୁତ ଗର୍ବ ଅନୁଭବ କରୁଛି ଆଉ ଖୁସି ଲାଗୁଛି ଯେ ଆଜି ମୋ ସମୟ ବି ସେତିକି ମୂଲ୍ୟବାନ । ମୋତେ ଆଉ କାହା ପାଇଁ ଟ୍ରାଫିକ୍ ଜାମରେ ଅଟକିବାକୁ ପଡ଼ିବନି । ଏଭଳି ଏକ ନିଷ୍ପତି ପାଇଁ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ହାର୍ଦ୍ଦିକ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେବାକୁ ଚାହେଁ । ଆପଣ ଯେଉଁ ସ୍ୱଚ୍ଛ ଭାରତ ଅଭିଯାନ ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି ତାଦ୍ୱାରା ଖାଲି ଦେଶ ସ୍ୱଚ୍ଛ ହେଉନାହିଁ - ଆମ ରାସ୍ତାଗୁଡ଼ିକରୁ VIP ମାନଙ୍କର ଦାଦାଗିରି ମଧ୍ୟ ଲୋପ ପାଇବାକୁ ଯାଉଛି । ଏଥିପାଇଁ ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ ।''

ସରକାରୀ ନିଷ୍ପତି ଦ୍ୱାରା ଲାଲବତୀ ନିଷେଧ କରାଯିବା ତ ପ୍ରଶାସନିକ ବ୍ୟବସ୍ଥାର ଗୋଟିଏ ଅଙ୍ଗ । କିନ୍ତୁ ନିଷ୍ଠାପୂର୍ବକ ଆମ ମନରୁ ମଧ୍ୟ ଏହାକୁ ଦୂର କରିବା ଆବଶ୍ୟକ । ଆମେ ସମସ୍ତେ ସଚେତନତାର ସହିତ ଯଦି ଚେଷ୍ଟା କରିବା ତେବେ ମନରୁ ମଧ୍ୟ ଏହା ହଟିଯିବ । New India ଗଠନ କରିବା ଚିନ୍ତାଧାରାର ପ୍ରମୁଖ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ହେଲା – ଦେଶରେ VIP ପରିବର୍ତେ EPI କୁ ମହତ୍ୱ ଦିଆଯାଉ । ମୁଁ VIP ବଦଳରେ EPI କହିବାରେ ମୋର ବିଚାର ଅତି ସ୍ପଷ୍ଟ – Every Person is important । ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତିର ମହତ୍ୱ ଅଛି, ପ୍ରତ୍ୟେକ ଲୋକର ମାହାତ୍ମ୍ୟ ଅଛି । ଯଦି ଆମେ ୧୨୫ କୋଟି ଦେଶବାସୀଙ୍କର ମହତ୍ୱକୁ ସ୍ୱୀକାର କରିବା ଆଉ ସେମାନଙ୍କର ମାହାତ୍ମ୍ୟକୁ ସ୍ୱୀକାର କରିବା ତେବେ ମହାନ ସ୍ୱପ୍ନଗୁଡ଼ିକ ସାକାର କରିବା ପାଇଁ କେତେ ବଡ଼ ଶକ୍ତି ଯେ ଏକଜୁଟ୍ ହୋଇଯିବ । ଆମେ ସମସ୍ତେ ମିଳିମିଶି ଏହା କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ମୁଁ ସବୁବେଳେ କହିଆସିଛି ଯେ ଆମ ଇତିହାସ, ଆମ ସଂସ୍କୃତି ଓ ଆମ ପରମ୍ପରାଗୁଡ଼ିକୁ ଆମେ ବାରମ୍ବାର ମନେ ପକାଇବା ଉଚିତ । ତାଦ୍ୱାରା ଆମକୁ ଶକ୍ତି ମିଳେ, ପ୍ରେରଣା ମିଳେ । ଆମେ ୧୨୫ କୋଟି ଦେଶବାସୀ ଏ ବର୍ଷ ସନ୍ଥ ରାମାନୁଜାଚାର୍ଯ୍ୟଙ୍କର ଏକ ହଜାର ତମ ଜୟନ୍ତୀ ପାଳନ କରିବାକୁ ଯାଉଛୁ । କୌଣସି ନା କୌଣସି କାରଣରୁ ଆମେ ଏଭଳି ବାନ୍ଧି ହୋଇଯାଇଛୁ ଯେ, ଖୁବ୍ ବେଶୀରେ ଶତାବ୍ଦୀ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ହିଁ ଭାବିପାରୁଛୁ । ପୃଥିବୀର ଅନ୍ୟ ଦେଶମାନଙ୍କ ପାଇଁ ହୁଏତ ଶତାବ୍ଦୀ ବହୁତ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇପାରେ । କିନ୍ତୁ ଭାରତ ଏତେ ପ୍ରାଚୀନ ରାଷ୍ଟ୍ର । ତା ଭାଗ୍ୟରେ ହଜାର ବର୍ଷ ବା ତା'ଠାରୁ ବି ପୁରୁଣା ସ୍ମୃତିଗୁଡ଼ିକୁ ମନେପକାଇବା ବା ପାଳନ କରିବାର ସୁଯୋଗ ରହିଛି । ହଜାର ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ସମାଜ କେମିତି ହୋଇଥିବ, ସେ ସମୟର ବିଚାରଧାରା କେମିତିକା ହୋଇଥିବ ଥରେ ଭାବନ୍ତୁ ତ ଦେଖି । ଆଜି ବି କୌଣସି ସାମାଜିକ କୁସଂସ୍କାରକୁ ନିବାରଣ କରିବାକୁ କେତେ ସମସ୍ୟାର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେବାକୁ ପଡ଼ୁଛି । ହଜାର ବର୍ଷ ପୂର୍ବର ଅବସ୍ଥା କିଭଳି ହୋଇଥିବ? ବହୁତ କମ୍ ଲୋକ ଜାଣିଥିବେ ଯେ ସନ୍ଥ ରାମାନୁଜାଚାର୍ଯ୍ୟ ସମାଜର ଉଚ୍ଚ-ନୀଚ ଭାବ, ଛୁଆଁ-ଅଛୁଆଁ ଏବଂ ଜାତିବାଦ ଭଳି କୁସଂସ୍କାର ବିରୁଦ୍ଧରେ ବହୁତ ବଡ଼ ଆନ୍ଦୋଳନ କରିଥିଲେ । ସେ ସମାଜର ଅଛୁଆଁ ଲୋକମାନଙ୍କୁ କୋଳେଇନେଇ ନିଜ ଆଚରଣରେ ମଧ୍ୟ ସମାଜକୁ ତାହା ଦର୍ଶାଇ ଦେଇଥିଲେ । ହଜାର ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ସେମାନଙ୍କର ମନ୍ଦିର ପ୍ରବେଶ ପାଇଁ ସେ ଆନ୍ଦୋଳନ କରିଥିଲେ ଏବଂ ସେମାନଙ୍କୁ ମନ୍ଦିରରେ ପ୍ରବେଶ କରାଇଥିଲେ । ଆମେମାନେ ସତରେ କେତେ ଭାଗ୍ୟବାନ ଯେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଯୁଗରେ ଆମ ସମାଜର କୁସଂସ୍କାରଗୁଡ଼ିକୁ ଦୂର କରିବା ପାଇଁ ଆମ ଭିତରେ ମହାପୁରୁଷମାନେ ଜନ୍ମ ନେଇଛନ୍ତି । ଆଜି ଯେତେବେଳେ ଆମେମାନେ ସନ୍ଥ ରାମାନୁଜାଚାର୍ଯ୍ୟଙ୍କର ହଜାରତମ ଜୟନ୍ତୀ ପାଳନ କରୁଛେ ଆମେ ତାଙ୍କଠାରୁ ଏହି ପ୍ରେରଣା ନେବା ଉଚିତ ଯେ - ସାମାଜିକ ଏକତା ପାଇଁ ସଂଗଠନରେ ଶକ୍ତି ଅଛି - ଆମ ଭିତରେ ଏହି ଭାବ ଜାଗ୍ରତ ହେବା ଦରକାର ।

ଭାରତ ସରକାର ମଧ୍ୟ ଆସନ୍ତାକାଲି ମେ ୧ ତାରିଖ ଦିନ ସନ୍ଥ ରାମାନୁଜାଚାର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ସ୍ମୃତି ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ଗୋଟିଏ ସ୍ମାରକୀ ଡାକ ଟିକେଟ ଉନ୍ମୋଚନ କରିବାକୁ ଯାଉଛନ୍ତି । ମୁଁ ସନ୍ଥ ରାମାନୁଜାଚାର୍ଯ୍ୟଙ୍କୁ ସାଦର ପ୍ରଣାମ ଜଣାଉଛି, ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ଅର୍ପଣ କରୁଛି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ମେ ୧ ତାରିଖ ଆଉ ଗୋଟିଏ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ ବି ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ । ବିଶ୍ୱର ଅନେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଏହି ଦିନଟିକୁ "ଶ୍ରମିକ ଦିବସ' ଭାବରେ ପାଳନ କରାଯାଉଛି । ଆଉ ଯେତେବେଳେ ଶ୍ରମିକ ଦିବସ କଥା ଉଠେ, ଶ୍ରମ ଆଉ ଶ୍ରମିକଙ୍କ ବିଷୟରେ ଚର୍ଚ୍ଚା ହୁଏ ସେତେବେଳେ ମୋର ବାବା ସାହେବ ଆମ୍ବେଦକରଙ୍କ କଥା ମନେପଡ଼ିବା ବହୁତ ସ୍ୱାଭାବିକ । ବହୁତ କମ୍ ଲୋକ ଜାଣନ୍ତି ଯେ ଆଜି ଶ୍ରମିକମାନଙ୍କୁ ଯେଉଁ ସୁବିଧା ମିଳିଛି, ଯେଉଁ ସମ୍ମାନ ମିଳିଛି ସେଥିପାଇଁ ଆମେ ବାବା ସାହେବ ଆମ୍ବେଦକରଙ୍କ ନିକଟରେ କୃତଜ୍ଞ । ଶ୍ରମିକ କଲ୍ୟାଣ ପାଇଁ ବାବା ସାହେବଙ୍କ ଅବଦାନ ଅବିସ୍ମରଣୀୟ । ଆଜି ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ବାବା ସାହେବଙ୍କ କଥା, ସନ୍ଥ ରାମାନୁଜାଚାର୍ଯ୍ୟଙ୍କ କଥା ଆଲୋଚନା କରୁଛି, ଦ୍ୱାଦଶ ଶତାବ୍ଦୀର କର୍ଣ୍ଣାଟକର ମହାନ ସନ୍ଥ ତଥା ସମାଜ ସଂସ୍କାରକ ଜଗଦଗୁରୁ ବସବେଶ୍ୱରଙ୍କ କଥା ମନେ ପଡ଼ିଯାଉଛି । କାଲି ମୋତେ ଗୋଟିଏ ସମାରୋହକୁ ଯିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଥିଲା । ତାଙ୍କ ବଚନାମୃତର ସଂକଳନକୁ ଲୋକାର୍ପଣ କରିବାର କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଥିଲା । ଦ୍ୱାଦଶ ଶତାବ୍ଦୀରେ ଶ୍ରମ ଏବଂ ଶ୍ରମିକଙ୍କ ବିଷୟରେ କନ୍ନଡ଼ ଭାଷାରେ ସେ ଅତି ଉଚ୍ଚକୋଟୀର ବିଚାର ବ୍ୟକ୍ତ କରିଯାଇଛନ୍ତି । ସେ କନ୍ନଡ଼ ଭାଷାରେ କହିଛନ୍ତି – ""କାୟ କବୈ କୈଳାସ'' ଯାହାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି - ଆପଣ ନିଜର ପରିଶ୍ରମ ବଳରେ ଭଗବାନ ଶିବଙ୍କର ଆଳୟ କୈଳାସକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିପାରିବେ ଅର୍ଥାତ୍ କର୍ମ କରିବା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ସ୍ୱର୍ଗର ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇଥାଏ । ଅନ୍ୟ ଶବ୍ଦରେ କହିଲେ "ଶ୍ରମ ହିଁ ଶିବ' । ମୁଁ ବାରମ୍ବାର "ଶ୍ରମେବ ଜୟତେ' ବୋଲି କହିଥାଏ । Dignity of Labour ର କଥା କହିଥାଏ । ମୋର ଠିକ୍ ମନେଅଛି ଶ୍ରମିକଙ୍କ ଜଣେ ମହାନ ଚିନ୍ତାନାୟକ ଭାରତୀୟ ମଜଦୁର ସଂଘର ଜନକ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଦତୋପନ୍ତ ଠେଙ୍ଗେଡ଼ି କହୁଥିଲେ – ଏକପକ୍ଷରେ ମାଓବାଦ ପ୍ରେରିତ ଚିନ୍ତାଧାରା ଥିଲା ଯେ ବିଶ୍ୱର ଶ୍ରମିକ ଏକ ହୁଅ କିନ୍ତୁ ଦତୋପନ୍ତ ଠେଙ୍ଗେଡ଼ି କହୁଥିଲେ ଯେ ଶ୍ରମିକମାନେ ଆସ ବିଶ୍ୱକୁ ଏକ କରିବା । ଏକପକ୍ଷରେ କୁହାଯାଉଥିଲା ଯେ "Workers of the World Unite" କିନ୍ତୁ ଅପରପକ୍ଷରେ ଭାରତୀୟ ଚିନ୍ତନରୁ ନିର୍ଗତ ବିଚାରଧାରାକୁ ନେଇ ଦତୋପନ୍ତ ଠେଙ୍ଗେଡ଼ି କହୁଥିଲେ – "Workers Unite the world". ଆଜି ଯେତେବେଳେ ଶ୍ରମିକମାନଙ୍କ କଥା କହୁଛି ସେତେବେଳେ ଦତୋପନ୍ତ ଠେଙ୍ଗେଡ଼ି ମହୋଦୟଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରିବା ସ୍ୱାଭାବିକ । ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, କିଛିଦିନ ପରେ ଆମେ ବୁଦ୍ଧ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ପାଳନ କରିବା । ଏହିଦିନ ସାରା ବିଶ୍ୱରେ ଭଗବାନ ବୁଦ୍ଧଙ୍କ ଅନୁଗାମୀମାନେ ଉତ୍ସବ ପାଳନ କରିଥାନ୍ତି । ବିଶ୍ୱ ଆଜି ଯେଉଁ ସମସ୍ୟାଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟ ଦେଇ ଗତି କରୁଛି ଆଜି ହିଂସା, ଯୁଦ୍ଧ, ବିନାଶଲୀଳା, ଅସ୍ତ୍ର ପ୍ରତିଯୋଗିତା ଭଳି ପରିସ୍ଥିତିକୁ ଦେଖିଲେ ବୁଦ୍ଧଙ୍କ ଚିନ୍ତାଧାରା ଖୁବ ପ୍ରାସଙ୍ଗିକ ମନେହୁଏ । ଆଉ ଭାରତରେ ତ ଅଶୋକଙ୍କ ଜୀବନ ଯୁଦ୍ଧରୁ ବୁଦ୍ଧ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଯାତ୍ରାର ଏକ ଉତ୍ତମ ଉଦାହରଣ । ବୁଦ୍ଧ ପୂର୍ଣ୍ଣିମାର ଏହି ମହାନ ଦିବସକୁ ମିଳିତ ଜାତିସଂଘ ଦ୍ୱାରା Vesak Day ଭାବରେ ପାଳନ କରାଯାଉଛି । ଚଳିତ ବର୍ଷ ଏହା ଶ୍ରୀଲଙ୍କାରେ ଆୟୋଜିତ ହେଉଛି । ମୋର ସୌଭାଗ୍ୟ ଯେ ଏହି ପବିତ୍ର ପର୍ବରେ ମତେ ଶ୍ରୀଲଙ୍କାରେ ଭଗବାନ ବୁଦ୍ଧଙ୍କୁ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ଅର୍ପଣ କରିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିବ । ତାଙ୍କ ସ୍ମୃତିକୁ ସତେଜ କରିବାର ସୁଅବସର ମିଳିବ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଭାରତରେ ସର୍ବଦା "ସବକା ସାଥ ସବକା ବିକାଶ' ଏହି ମନ୍ତ୍ରକୁ ନେଇ ଆଗେଇ ଚାଲିବାର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା କରାଯାଇଛି । ଆଉ ଯେତେବେଳେ ଆମେ "ସବକା ସାଥ ସବକା ବିକାଶ' ର କଥା କହୁ ତାହା କେବଳ ଭାରତ ପାଇଁ ସୀମିତ ନ ହୋଇ ବିଶ୍ୱ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଯୁଜ୍ୟ ଏବଂ ବିଶେଷକରି ଆମର ପଡ଼ୋଶୀ ଦେଶମାନଙ୍କ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ । ଆମର ପଡ଼ୋଶୀ ରାଷ୍ଟ୍ରମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସହଯୋଗ ରହୁ ଏବଂ ସମସ୍ତ ପଡ଼ୋଶୀ ରାଷ୍ଟ୍ରର ବିକାଶ ମଧ୍ୟ ହେଉ । ଏଥିପାଇଁ ଅନେକ ପ୍ରକଳ୍ପ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ ହେଉଛି । ମଇ ମାସ ୫ ତାରିଖ ଦିନ ଭାରତ "ଦକ୍ଷିଣ ଏସିଆ ଉପଗ୍ରହ' ପ୍ରେରଣ କରିବ । ଏହି ଉପଗ୍ରହର କ୍ଷମତା ଏବଂ ତତସଲଗ୍ନ ସୁବିଧା ଦକ୍ଷିଣ ଏସିଆର ଆର୍ଥିକ ଏବଂ ବିକାଶମୂଳକ କାର୍ଯ୍ୟଗୁଡ଼ିକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିବାରେ ଯଥେଷ୍ଟ ସାହାଯ୍ୟ କରିବ । Natural Resources Mapping କଥା ହେଉ, Telemedicine କଥା ହେଉ, ଶିକ୍ଷାକ୍ଷେତ୍ର ହେଉ, ଅଧିକ IT Connectivity ହେଉ କିମ୍ବା People to People ସମ୍ପର୍କର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ହେଉ, South Asia ର ଏହି ଉପଗ୍ରହ ଆମର ସମଗ୍ର ଅଂଚଳକୁ ଆଗକୁ ବଢ଼ିବାରେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ସହାୟକ ହେବ । ସମଗ୍ର ଦକ୍ଷିଣ ଏସିଆ ସହିତ ସହଯୋଗ ବୃଦ୍ଧି ପାଇଁ ଭାରତର ଏହା ଏକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ପଦକ୍ଷେପ, ଏକ ଅମୂଲ୍ୟ ଉପହାର । ଦକ୍ଷିଣ ଏସିଆ ପ୍ରତି ଆମର ପ୍ରତିବଦ୍ଧତାର ଏହା ଏକ ଉପଯୁକ୍ତ ଉଦାହରଣ । ଦକ୍ଷିଣ ଏସିଆର ଯେଉଁ ଦେଶଗୁଡ଼ିକ South Asia Sattelite ସହିତ ଜଡ଼ିତ ମୁଁ ଏହି ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରୟାସ ପାଇଁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସ୍ୱାଗତ ଜଣାଉଛି, ଶୁଭକାମନା ଜଣାଉଛି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଖୁବ୍ ଗରମ ପଡ଼ୁଛି, ନିଜର ପରିଜନମାନଙ୍କର ଯତ୍ନ ନିଅନ୍ତୁ, ନିଜର ମଧ୍ୟ ଯତ୍ନ ନିଅନ୍ତୁ । ବହୁତ ବହୁତ ଶୁଭକାମନା, ଧନ୍ୟବାଦ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଆପଣମାନଙ୍କୁ ମୋର ନମସ୍କାର ।
ଦେଶର ପ୍ରତ୍ୟେକ କୋଣ ଅନୁକୋଣରେ ଅଧିକାଂଶ ପରିବାର ନିଜର ପିଲାମାନଙ୍କ ପାଇଁ ପରୀକ୍ଷା କାର୍ଯ୍ୟରେ ବ୍ୟସ୍ତ ଥିବେ । ଯେଉଁମାନଙ୍କର ପରୀକ୍ଷା ସମାପ୍ତ ହୋଇଗଲାଣି ସେଠାରେ ଅବକାଶର ବାତାବରଣ ଥିବ ଏବଂ ଯେଉଁଠାରେ ପରୀକ୍ଷା ଚାଲିଥିବ ସେହି ପରିବାରଗୁଡ଼ିକର ପରୀକ୍ଷା ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ମାନସିକ ଚାପ ଥିବ । ତେଣୁ ଏପରି ମୁହୂର୍ତରେ ମୁଁ ଏହା କହିବି ଯେ ଗତଥର ମୁଁ “ମନ୍ କି ବାତ୍”ମାଧ୍ୟମରେ ଯାହା କହିଥିଲି, ତାହାକୁ ପୁଣି ଶୁଣି ନିଅନ୍ତୁ । ପରୀକ୍ଷା ସମୟରେ ସେହି କଥାଗୁଡ଼ିକ ନିଶ୍ଚିତ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଆସିବ ।
ଆଜି ମାର୍ଚ୍ଚ ମାସର 26 ତାରିଖ । ଏହି 26 ମାର୍ଚ୍ଚରେ ବାଂଲାଦେଶ ସ୍ୱାଧୀନତା ଲାଭ କରିଥିଲା । ଏହାଥିଲା ଅନ୍ୟାୟ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଏକ ଐତିହାସିକ ସଂଗ୍ରାମ, ବଂଗ-ବନ୍ଧୁଙ୍କ ନେତୃତ୍ୱରେ ବାଂଲାଦେଶ ଜନତାଙ୍କର ଅଦ୍ଭୁତପୂର୍ବ ବିଜୟ । ଆଜିର ଏହି ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଦିବସରେ, ମୁଁ ବାଂଲାଦେଶର ନାଗରିକ ଭାଇ ଭଉଣୀମାନଙ୍କୁ ସ୍ୱାଧୀନତା ଦିବସର ଢେର ଶୁଭକାମନା ଜଣାଉଛି ଏବଂ ଏହା ମଧ୍ୟ କାମନା କରୁଛି ଯେ ବାଂଲାଦେଶର ଉନ୍ନତି ହେଉ ଏବଂ ବିକାଶ ହେଉ । ବଙ୍ଗଳାଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ମୁଁ ବିଶ୍ୱାସ ଓ ଭରସାର ସହିତ କହିବାକୁ ଚାହେଁ ଯେ, ଭାରତ ଓ ବାଂଲାଦେଶ ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ବନ୍ଧୁ ଓ ସୁଦୃଢ଼ ସାଥୀ, ତେଣୁ ଆମେ ପରସ୍ପର କାନ୍ଧରେ କାନ୍ଧ ମିଶାଇ ସବୁ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଶାନ୍ତି, ସୁରକ୍ଷା ଓ ବିକାଶ ପାଇଁ ନିରନ୍ତର ଯୋଗଦାନ କରିବା ।
ଆମେ ଏକଥାକୁ ନେଇ ଗର୍ବ ଅନୁଭବ କରିବା ଉଚିତ ଯେ ରବୀନ୍ଦ୍ରନାଥ ଟାଗୋର ଓ ତାଙ୍କର ସ୍ମୃତି ଆମର ମିଳିତ ସମ୍ପତ୍ତି । ବାଂଲାଦେଶର ଜାତୀୟ ସଙ୍ଗୀତ ମଧ୍ୟ ଗୁରୁଦେବ ରବୀନ୍ଦ୍ରନାଥ ଟାଗୋରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ରଚିତ । ଗୁରୁଦେବ ରବୀନ୍ଦ୍ରନାଥଙ୍କ ବିଷୟରେ ସବୁଠାରୁ ମଜାଦାର କଥା ହେଲା ଯେ, ସେ 1913ରେ କେବଳ ନୋବେଲ ପୁରସ୍କାର ବିଜେତା ହେବାରେ ଏସିଆ ମହାଦେଶର ପ୍ରଥମ ବ୍ୟକ୍ତି ନ ଥିଲେ, ଇଂରେଜମାନେ ତାଙ୍କୁ ନାଇଟ୍ ଉପାଧିରେ ମଧ୍ୟ ବିଭୂଷିତ କରିଥିଲେ ଏବଂ ଯେବେ 1919ରେ ଜାଲିଆନାୱାଲାବାଗରେ ଇଂରେଜମାନେ ବିଭିଷୀକା ଘଟାଇଥିଲେ, ରବୀନ୍ଦ୍ରନାଥ ହେଉଛନ୍ତି ସେହି ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ ଓ ମହାପୁରୁଷଙ୍କ ଭିତରୁ ଅନ୍ୟତମ ଯେକି ନିଜର ସ୍ୱର ଇଂରେଜ ସରକାରଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଶାଣିତ କରିଥିଲେ ଏବଂ ଏହି ଅବଧିରେ 12 ବର୍ଷର ଏକ ଛୋଟ ପିଲା ମନରେ ଗଭୀର ପ୍ରଭାବ ପଡ଼ିଥିଲା । କିଶୋର ଅବସ୍ଥାରେ ବାଡ଼ି-ବଗିଚାରେ ଖେଳବୁଲା କରୁଥିବା ଗୋଟିଏ ଛୋଟ ପିଲା ମନରେ ଜାଲିୱାନାୱାଲାବାଗ ହତ୍ୟାକାଣ୍ଡର ଦୃଶ୍ୟ ଏକ ନୂତନ ପ୍ରେରଣା ଜାଗ୍ରତ କରିଥିଲା ଏବଂ 1919ରେ 12 ବର୍ଷର ସେହି ବାଳକ ପ୍ରିୟ “ଭଗତ’ ଆମର ପ୍ରେରଣାର ଉତ୍ସ – ଶହୀଦ ଭଗତ ସିଂହ ରୂପେ ଦଣ୍ଡାୟମାନ । ଆଜିଠୁ ତିନିଦିନ ପୂର୍ବରୁ ମାର୍ଚ୍ଚ 23ତାରିଖ ଦିନ “ଭଗତସିଂହ’ ତାଙ୍କ ସାଥୀ “ସୁଖଦେବ’ ଓ “ରାଜଗୁରୁ’ଙ୍କୁ ଇଂରେଜ ସରକାର ଫାଶିଖୁଣ୍ଟରେ ଝୁଲାଇ ଦେଇଥିଲେ ଏବଂ ସମସ୍ତେ ଜାଣନ୍ତି ଯେ 23 ମାର୍ଚ୍ଚର ସେହି ଘଟଣା – ଭଗତ ସିଂହ, ସୁଖଦେବ ଏବଂ ରାଜଗୁରୁଙ୍କ ମୁଖମଣ୍ଡଳରେ ସେଦିନ ଭାରତମାତା (ମା’ ଭାରତୀ)ର ସେବା କରିବାର ସନ୍ତୁଷ୍ଟିର ଭାବ ଥିଲା – ମୃତ୍ୟୁ ଭୟ ନ ଥିଲା । ଜୀବନର ସବୁ ସ୍ୱପ୍ନକୁ ମା-ଭାରତୀଙ୍କ ସେବାରେ ସମର୍ପିତ କରିଦେଇଥିଲେ । ଏବଂ ଏହି ତିନି ବୀର ଶହୀଦ ଆମର ଆଜି ପ୍ରେରଣାର ଉତ୍ସ ହୋଇ ରହିଛନ୍ତି । ଭଗତ ସିଂହ, ସୁଖଦେବ ଏବଂ ରାଜଗୁରୁଙ୍କର ବଳିଦାନର ଗାଥା ଆମେ ଶବ୍ଦରେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିପାରିବୁ ନାହିଁ । ଏବଂ ସମଗ୍ର ବ୍ରିଟିଶ ଫୌଜ ଏହି ତିନି ଯୁବକଙ୍କୁ ଡରୁଥିଲେ । ଜେଲ ଭିତରେ ବନ୍ଦୀ ହୋଇଥିଲେ, ଫାଶି ପାଇବା ନିଶ୍ଚିତ, ମାତ୍ର ଏହାକୁ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରିବା ପାଇଁ, ବ୍ରିଟିଶ ସରକାରଙ୍କୁ ବ୍ୟତିବ୍ୟସ୍ତ ହେବାକୁ ପଡ଼ୁଥିଲା । ସେଇଥିପାଇଁ ତ 24 ମାର୍ଚ୍ଚରେ ଫାଶି ଦିବସ ପୂର୍ବରୁ 23 ମାର୍ଚ୍ଚରେ ହିଁ ଫାଶିଦେବା କାର୍ଯ୍ୟ ସମ୍ପନ୍ନ ହୋଇଥିଲା । ଲୁଚି-ଛପି ଏହି କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥିଲେ ଯାହା ସାଧାରଣତଃ କରାଯାଏ ନାହିଁ ଏବଂ ତାହାପରେ ତାଙ୍କର ମରଶରୀରକୁ ପଞ୍ଜାବକୁ ଆଣି ଚୁପଚାପ୍ ଜାଳି ଦେଇଥିଲେ । କିଛି ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ମୋତେ ସେଠାକୁ ଯିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଥିଲା – ସେହି ମାଟିରୁ ମୁଁ ଏକ ପ୍ରକାର ଅହେତୁକ କମ୍ପନ ଅନୁଭବ କଲି ।
ମୁଁ ମୋର ଦେଶର ଯୁବକମାନଙ୍କୁ ନିଶ୍ଚିତ ପରାମର୍ଶ ଦେବି ଯେ ଯେବେ କୌଣସି ସୁଯୋଗରେ ସେମାନେ ପଞ୍ଜାବ ଯିବେ, ନିଶ୍ଚିତ ଭଗତ ସିଂହ, ସୁଖଦେବ ଓ ରାଜଗୁରୁ ତଥା ଭଗତ ସିଂହଙ୍କର ମାତା ଆଉ ବଟୁକେଶ୍ୱର ଦତଙ୍କ ସମାଧିସ୍ଥଳକୁ ଯାଆନ୍ତୁ । ଏହାହିଁ ସେହି କାଳଖଣ୍ଡ ବା ଅବଧି ଯେଉଁଠାରେ ସ୍ୱାଧୀନତାର ଅଭୀପ୍ସା, ତାହାର ତୀବ୍ରତା ବ୍ୟାପ୍ତ ହୋଇ ଚାରିଆଡ଼େ ଘୁରି ବୁଲୁଥିଲା । ଗୋଟିଏ ଦିଗରେ ଭଗତସିଂହ, ସୁଖଦେବ, ରାଜଗୁରୁ ଭଳି ବୀରପୁରୁଷମାନେ ଦେଶବାସୀମାନଙ୍କୁ ସଶସ୍ତ୍ର ବିପ୍ଳବ ପାଇଁ ପ୍ରେରଣା ଦେଉଥିଲେ ତ ଆଜିକୁ ଠିକ୍ ଶହେବର୍ଷ ପୂର୍ବେ 1917 ଅପ୍ରେଲ 10 ତାରିଖ ଦିନ ଚମ୍ପାରଣଠାରେ ସତ୍ୟାଗ୍ରହ କରିଥିଲେ । ଏହି ଚମ୍ପାରଣ ଆନ୍ଦୋଳନର ଶହେ ବର୍ଷ ପୂରଣ ହେବାକୁ ଯାଉଛି । ଭାରତର ସ୍ୱତନ୍ତ୍ରତା ସଂଗ୍ରାମରେ ଗାନ୍ଧିଜୀଙ୍କର ବିଚାରଧାରା ଏବଂ କାର୍ଯ୍ୟଶୈଳୀର ପ୍ରକଟିତ ରୂପ ପ୍ରଥମେ ଏହି ଚମ୍ପାରନରେ ପରିପ୍ରକାଶ ହୋଇଥିଲା । ସ୍ୱତନ୍ତ୍ରତା ସଂଗ୍ରାମର ଧାରାରେ ଏହା ଏକ – ନିର୍ଣ୍ଣାୟକ ସନ୍ଧିକ୍ଷଣ ବିଶେଷତଃ ସଂଘର୍ଷର ଆଦବ୍-କାଇଦା ଦୃଷ୍ଟିରୁ । ଏହା ହେଉଛି ସେହି କାଳଖଣ୍ଡ ବା ଅବଧି – ଯେଉଁଥିରେ ଚମ୍ପାରଣ ସତ୍ୟାଗ୍ରହ, ଖେଡ଼ା ସତ୍ୟାଗ୍ରହ, ଅହମଦାବାଦରେ ମିଲ ଶ୍ରମିକଙ୍କ ଧର୍ମଘଟ ଯେଉଁଥିରେ ପୂର୍ଣ୍ଣତଃ ଗାନ୍ଧିଜୀଙ୍କର ବିଚାରଶୈଳୀ ଓ କାର୍ଯ୍ୟଧାରାର ଗଭୀର ପ୍ରଭାବ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଥିଲା ।
1915ରେ ଗାନ୍ଧିଜୀ ବିଦେଶରୁ ପ୍ରତ୍ୟାବର୍ତ୍ତନ କଲେ ଏବଂ 1917ରେ ବିହାରର ଗୋଟିଏ ଛୋଟ ଗ୍ରାମକୁ ଯାଇ ଦେଶକୁ ନୂତନ ପ୍ରେରଣା ପ୍ରଦାନ କଲେ । ଆଜି ଆମ ମନରେ ଗାନ୍ଧିଜୀଙ୍କ ଯେଉଁ ଛବି ଅଛି, ସେହି ଛବି ଆଧାରରେ ଆମେ ଚମ୍ପାରଣ ଆନ୍ଦୋଳନର ମୂଲ୍ୟାଙ୍କନ କରିପାରିବା ନାହିଁ । କଳ୍ପନା କରନ୍ତୁ ଯେ ଜଣେ ସାଧାରଣ ମଣିଷ ଯିଏ 1915ରେ ପ୍ରତ୍ୟାବର୍ତ୍ତନ କଲେ ମାତ୍ର ଦୁଇବର୍ଷ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଛନ୍ତି । ଦେଶ ତାଙ୍କୁ ଜାଣିବି ନଥିଲା, ନା ତାଙ୍କର କୌଣସି ଆଖିଦୃଶିଆ ପ୍ରଭାବ ଥିଲା । ଏଇତ ଥିଲା କେବଳ ଆରମ୍ଭ ମାତ୍ର । ସେତେବେଳେ ତାଙ୍କୁ କେତେ କଠିନ ପରିଶ୍ରମ କରିବାକୁ ପଡ଼ିଥିବ, କେତେ ଦୁଃଖ ଓ ଜଞ୍ଜାଳ ସହିନଥିବେ ଏହାର ଅନୁମାନ ଲଗାଇବା ସତରେ କାଠିକର ପାଠ ।
ଚମ୍ପାରଣ ଆନ୍ଦୋଳନ, ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀଙ୍କର ସଂଗଠନ କୌଶଳ, ମହାତ୍ମା ଗାନ୍ଧୀଙ୍କର ଭାରତୀୟ ସମାଜର ସ୍ପନ୍ଦନକୁ ଜାଣିବାର ଶକ୍ତି, ଗାନ୍ଧିଜୀ ନିଜର ଉତ୍ତମ ବ୍ୟବହାର ମାଧ୍ୟମରେ ଦରିଦ୍ରତମ ଲୋକଙ୍କୁ ଇଂରେଜ ଫୌଜୀମାନଙ୍କ ବିରୁଦ୍ଧରେ ପ୍ରେରଣା ଦେଇ ଛିଡ଼ା କରିବାର କୌଶଳ, ଆମକୁ ତାଙ୍କର ଅଭିଭୂତ ଓ ଅପରିମିତ ଶକ୍ତିର ପରିଚୟ ଦିଏ ।
ମାତ୍ର ଶହେ ବର୍ଷ ପୂର୍ବର ଗାନ୍ଧୀଙ୍କ ବିଷୟରେ ଯଦି ଆମେ ଚିନ୍ତା କରିବା, ସେହି ଚମ୍ପାରଣ ସତ୍ୟାଗ୍ରହ ଗାନ୍ଧୀଙ୍କ କଥା ସ୍ମରଣ କରିବା, ତେବେ ସର୍ବସାଧାରଣ ଜୀବନରେ ପ୍ରବେଶ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଥିବା ଯେକୌଣସି ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ପାଇଁ ଏହା ଏକ ଅଧ୍ୟୟନର ବିଷୟ । ସାର୍ବଜନୀନ ଜୀବନର ଆରମ୍ଭ କିପରି କରାଯାଏ, ନିଜକୁ କିପରି ପରିଶ୍ରମ କରିବାକୁ ପଡ଼ିଥାଏ ଏବଂ ଗାନ୍ଧିଜୀ କେତେ ପରିଶ୍ରମ କରି ଏ ସ୍ଥାନରେ ପହଂଚୁଥିଲେ ତାଙ୍କଠାରୁ ହିଁ ଆମେ ଶିକ୍ଷାଲାଭ କରିପାରିବା ।
ସେହି ସମୟରେ ହିଁ ଅନେକ ଟାଣୁଆ ନେତା ଯେଉଁମାନଙ୍କ ନାମ ଆମକୁ ଜଣାଅଛି ଯଥା-ରାଜେନ୍ଦ୍ର ପ୍ରସାଦ, ଆଚାର୍ଯ୍ୟ କୃପଳାନୀ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଗ୍ରାମାଂଚଳକୁ ପଠାଇଥିଲେ । ଲୋକଙ୍କ ସହିତ ମିଳିମିଶି, ଲୋକମାନେ ଯେଉଁ କାମ କରୁଛନ୍ତି ସେହି କାମର ସ୍ୱାଧୀନତାର ବାର୍ତ୍ତାକୁ ମିଶ୍ରଣ କରିବାର କୌଶଳ ସେମାନଙ୍କୁ ଶିଖାଇଥିଲେ ।
ଏହି ଅଭିନବ କୌଶଳକୁ ଇଂରେଜମାନେ ବୁଝିପାରୁନଥିଲେ । ସଂଘର୍ଷ ସହିତ ନିର୍ମାଣ ମଧ୍ୟ ସମାନ୍ତରାଳ ଭାବେ ଗତି କରୁ ଏହା ତାଙ୍କର ଲକ୍ଷ୍ୟ ଥିଲା । ଗାନ୍ଧିଜୀ ଗୋଟିଏ ମୁଦ୍ରାର ଦୁଇଟି ପାର୍ଶ୍ଵ ଭଳି ଏହି ଘଟଣାକୁ ରୂପ ଦେଇଥିଲେ । ଗୋଟିଏ ପାର୍ଶ୍ଵ ସଂଗ୍ରାମ ଓ ଦ୍ୱିତୀୟ ପାର୍ଶ୍ଵଟି ନିର୍ମାଣ । ଗୋଟିଏ ପଟରେ ଜେଲ ଯିବା ଏବଂ ଅନ୍ୟ ପଟରେ ଗଠନମୂଳକ କାର୍ଯ୍ୟରେ ନିଜକୁ ନିୟୋଜିତ କରିବା । ଗୋଟିଏ ଅଦ୍ଭୁତ ସନ୍ତୁଳନ ଗାନ୍ଧିଜୀଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟଶୈଳୀରେ ଥିଲା । ସତ୍ୟାଗ୍ରହ ଶବ୍ଦ କ’ଣ, ଅସହମତି କ’ଣ ହୋଇପାରେ ଏତେବଡ଼ ଫିରିଙ୍ଗି ଫୌଜ ଆଗରେ ଅସହଯୋଗ କ’ଣ – ଗାନ୍ଧିଜୀ କେବଳ ଶବ୍ଦଗତ ଢଙ୍ଗରେ ନୁହେଁ ବରଂ ସଫଳ ପ୍ରୟୋଗ ଦ୍ୱାରା ଉପସ୍ଥାପିତ କରିପାରିଥିଲେ ।
ଆଜି ଯେତେବେଳେ ଦେଶ ଚମ୍ପାରଣ ସତ୍ୟାଗ୍ରହର ଶତବାର୍ଷିକ ପାଳନ କରିବାକୁ ଯାଉଛି – ସେତେବେଳେ ଜଣେ ସାଧାରଣ ମଣିଷର ଶକ୍ତି କେତେ ଯେ ଅପାର, ସେହି ଅପାର ଶକ୍ତି ସ୍ୱାଧୀନତାର ଆନ୍ଦୋଳନ ଭଳି, ସ୍ୱରାଜରୁ ସୁରାଜ ପଥରେ ଯାତ୍ରା, ଶହେ କୋଟି ଲୋକର ସଂକଳ୍ପ ଶକ୍ତି ଓ ପରିଶ୍ରମର ପରାକାଷ୍ଠା “ସର୍ବଜନହିତାୟ – ସର୍ବଜନସୁଖାୟ” ଏହି ମୂଳମନ୍ତ୍ରକୁ ନେଇ ଦେଶ ପାଇଁ, ସମାଜ ପାଇଁ କିଛି କରିବାର ପ୍ରୟାସକୁ ମନରେ ଧାରଣା କରି ଆଗକୁ ଗଲେ ସ୍ୱାଧୀନତା ପାଇଁ ନିଜର ଜୀବନକୁ ଉତ୍ସର୍ଗ କରିଥିବା ଆତ୍ମାର ସ୍ୱପ୍ନକୁ ସାକାର କରିହେବ ।
ଆଜି ଆମେ ଏକବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀରେ ପାଦ ଥାପିଛୁ । ତେବେ ଏପରି କେଉଁ ଭାରତୀୟ ଅଛି ଯେ କି ନିଜର ପରିବର୍ତ୍ତନ ଓ ବିକାଶରେ ନିଜକୁ ସାମିଲ ନ କରିବ । ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀ ଏହି ପରିବର୍ତ୍ତନ ଓ ପ୍ରଗତିର ଇଚ୍ଛାଶକ୍ତି ନୂତନ ଭାରତର ମୂଳଦୁଆକୁ ମଜବୁତ କରିବା । New India କୌଣସି ସରକାରୀ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ନୁହେଁ କିମ୍ବା ରାଜନୈତିକ ଦଳର ଇସ୍ତାହାର ନୁହେଁ ଏହା ମଧ୍ୟ କୌଣସି Project ବା ପରିକଳ୍ପନା ନୁହେଁ । “New India” ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଲୋକଙ୍କର ଆହ୍ୱାନ । ଏଥିରେ ଏହି ଆଶା ରହିଛି ଯେ ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଭାରତୀୟ ଏକତ୍ରିତ ହୋଇ କିପରି ସୁନ୍ଦର ଭାରତ ନିର୍ମାଣ କରିବେ । ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଭାରତୀୟଙ୍କ ମନରେ ଏକ ଆଶା ଅଛି, ଗୋଟିଏ ପ୍ରେରଣା ଅଛି, ଗୋଟିଏ ସଂକଳ୍ପ ଅଛି ଏବଂ ଇଚ୍ଛା ଶକ୍ତି ଅଛି ।
ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଆମେ ଯଦି ଆମ ଜୀବନରୁ ଟିକିଏ ଦୂରେଇ ଯାଇ ସମ୍ବେଦନଶୀଳ ହୋଇ ସମାଜରେ ଚାଲିଥିବା ଗତିବିଧିକୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିବା, ଆମ ଆଖପାଖରେ କ’ଣ ଚାଲିଛି, ତାକୁ ବୁଝିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିବା, ତା’ହେଲେ ଏ କଥା ଜାଣି ଆମେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଚକିତ ହେବା ଯେ, ଲକ୍ଷାଧିକ ଲୋକ ନିଃସ୍ୱାର୍ଥପର ଭାବରେ ନିଜର ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଦାୟିତ୍ୱଗୁଡ଼ିକ ସହିତ ସମାଜ ପାଇଁ, ଶୋଷିତ, ପୀଡ଼ିତ, ବଂଚିତମାନଙ୍କ ପାଇଁ, ଗରିବମାନଙ୍କ ପାଇଁ, ଦୁଃଖୀ ଲୋକଙ୍କ ପାଇଁ କିଛି ନା କିଛି କରୁଛନ୍ତି । ତାହା ପୁଣି ଗୋଟିଏ ମୂକ ସେବକ ଭଳି, ସତେ ଯେମିତି ସାଧନା କରୁଛନ୍ତି ସେହିପରି ସେମାନେ କରିଚାଲିଥାନ୍ତି । ଏମିତି ଅନେକ ଲୋକ ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ ପ୍ରତିଦିନ ଡାକ୍ତରଖାନା ଯାଉଛନ୍ତି, ରୋଗୀମାନଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି । ଅନେକ ଲୋକ ଅଛନ୍ତି, ଯିଏ ଜାଣିବା ମାତ୍ରେ ରକ୍ତଦାନ ପାଇଁ ଦଉଡ଼ି ଆସନ୍ତି । ଅନେକ ଲୋକ ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ କ୍ଷୁଧାର୍ତ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ଭୋଜନ ସମ୍ପର୍କରେ ଚିନ୍ତା କରୁଛନ୍ତି । ଆମ ଦେଶ “ବହୁରତ୍ନା ବସୁନ୍ଧରା” । “ମାନବ ସେବା ହିଁ ମାଧବ ସେବା” ଏହା ଆମ ଅସ୍ଥି-ମଜ୍ଜାଗତ । ଆମେ ଯଦି ଥରେ ଏହାକୁ ସାମଗ୍ରିକ ଭାବରେ ଦେଖିବା, ସଙ୍ଗଠିତ ରୂପରେ ଦେଖିବା ତାହେଲେ ଜାଣିପାରିବା ଯେ ଏହା କେତେ ବଡ଼ ଶକ୍ତି । ଯେତେବେଳେ New India କଥା ଉଠେ ସେତେବେଳେ ତାହାର ସମାଲୋଚନା ହେବା, ବିବେଚନା ହେବା, ଭିନ୍ନ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ ଏହାକୁ ଦେଖାଯିବ, ଏସବୁ ସ୍ୱାଭାବିକ କଥା ଏବଂ ଗଣତନ୍ତ୍ରରେ ଏହା ସ୍ୱାଗତଯୋଗ୍ୟ । କିନ୍ତୁ ଏକଥା ଠିକ୍ ଯେ, ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀ ଯଦି ସଂକଳ୍ପବଦ୍ଧ ହୁଅନ୍ତି । ସଂକଳ୍ପକୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିବାର ବାଟ ସ୍ଥିର କରିନିଅନ୍ତି । ଗୋଟିଏ ପରେ ଗୋଟିଏ ପଦକ୍ଷେପ ନେଇ ଚାଲନ୍ତି ତେବେ ସେହି ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀଙ୍କର New India ର ସ୍ୱପ୍ନ ଆମ ଆଖି ଆଗରେ ସାକାର ହୋଇପାରିବ । ଏହା ଜରୁରୀ ନୁହେଁ ଯେ ଏସବୁ କଥା ବଜେଟ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ସମ୍ଭବ, ସରକାରୀ ପରିକଲ୍ପନା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ସମ୍ଭବ, ସରକାରୀ ଧନ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ସମ୍ଭବ! ଯଦି ପ୍ରତ୍ୟେକ ନାଗରିକ ସଂକଳ୍ପ ଗ୍ରହଣ କରେ ଯେ, ମୁଁ ଟ୍ରାଫିକ ନିୟମଗୁଡ଼ିକୁ ପାଳନ କରିବି, ଯଦି ପ୍ରତ୍ୟେକ ନାଗରିକ ସଂକଳ୍ପ ଗ୍ରହଣ କରେ ଯେ ମୋ କର୍ତ୍ତବ୍ୟଗୁଡ଼ିକୁ ମୁଁ ସଚ୍ଚୋଟତାର ସହ ପାଳନ କରିବି, ଯଦି ପ୍ରତ୍ୟେକ ନାଗରିକ ସଂକଳ୍ପ ଗ୍ରହଣ କରେ ଯେ ସପ୍ତାହରେ ଦିନେ ମୁଁ ପେଟ୍ରୋଲ-ଡିଜେଲର ବ୍ୟବହାର କରିବିନି; ଏସବୁ ଛୋଟ ଛୋଟ କଥା, ତା’ହେଲେ ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀ ଦେଖିଥିବା New India ର ସ୍ୱପ୍ନ ସେମାନେ ନିଜ ଆଖି ଆଗରେ ସାକାର ହେବା ଦେଖିପାରିବେ । କହିବାର ତାତ୍ପର୍ଯ୍ୟ ହେଲା ଯେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ନାଗରିକ ନିଜର ନାଗରିକ ଧର୍ମ ପାଳନ କରୁ, କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ପାଳନ କରୁ । ଏହାହିଁ New India ପାଇଁ ଏକ ଉତ୍ତମ ଶୁଭାରମ୍ଭ ହୋଇପାରେ ।
2022ରେ ଭାରତର ସ୍ୱାଧୀନତାକୁ 75 ବର୍ଷ ପୂରଣ ହେବାକୁ ଯାଉଛି । ଆସନ୍ତୁ ମନେ ପକାଇବା ଭଗତ ସିଂ, ସୁଖଦେବ, ରାଜଗୁରୁଙ୍କୁ । ମନେ ପକାଇବା ଚମ୍ପାରଣର ସତ୍ୟାଗ୍ରହକୁ । ତେବେ “ସ୍ୱରାଜରୁ ସୁରାଜ୍ୟ” ର ଏହି ଯାତ୍ରାରେ ଆମେ ନିଜ ଜୀବନକୁ ଅନୁଶାସିତ କରି ସ୍ୱୟଂ କାହିଁକି ସେଥିରେ ସାମିଲ ନ ହେବା? ଆସନ୍ତୁ – ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରୁଛି ।
ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ମୁଁ ଆଜି ଆପଣଙ୍କ ପ୍ରତି ମୋର କୃତଜ୍ଞତା ପ୍ରକାଶ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ବିଗତ କିଛି ମାସରେ ଆମ ଦେଶରେ ଗୋଟିଏ ଏଭଳି ବାତାବରଣ ସୃଷ୍ଟି ହେଲା, ବହୁସଂଖ୍ୟାରେ ଲୋକେ ଡିଜିଟାଲ କାରବାର ମାଧ୍ୟମରେ ଡିଜିଧନ ଆନ୍ଦୋଳନରେ ସାମିଲ ହେଲେ । ନଗଦ ବିନା କିପରି ନେଣ-ଦେଣ କରାଯାଇପାରିବ ସେ ସମ୍ପର୍କରେ ଜିଜ୍ଞାସା ମଧ୍ୟ ବୃଦ୍ଧି ପାଇଲା । ଗରିବରୁ ଗରିବ ଲୋକ ମଧ୍ୟ ଏହା ଶିଖିବାର ଚେଷ୍ଟା କରୁଛି ଏବଂ ଲୋକେ ଧୀରେ ଧୀରେ ନଗଦ-ବିହୀନ କାରବାର ଆଡ଼କୁ ଅଗ୍ରସର ହେଉଛନ୍ତି । ବିମୁଦ୍ରାକରଣ ପରେ ଡିଜିଟାଲ ନେଣ-ଦେଣର ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଉପାୟ ସଂଖ୍ୟା ଯଥେଷ୍ଟ ମାତ୍ରାରେ ବୃଦ୍ଧି ପାଇଛି । ଭିମ ଆପ୍ (BHIM App) ଆରମ୍ଭ ହେବାର ଦୁଇ-ଅଢ଼େଇ ମାସ ବିତିଛି । କିନ୍ତୁ ଏତିକି ଦିନରେ ପ୍ରାୟ ଦେଢ଼ କୋଟି ଲୋକ ଏହାକୁ ଡାଉନଲୋଡ କରିଛନ୍ତି ।
ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, କଳାଧନ, ଦୁର୍ନୀତି ବିରୁଦ୍ଧରେ ସଂଗ୍ରାମକୁ ଆମକୁ ଆଗେଇ ନେବାକୁ ହେବ । ଆମେ ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀ ଏହି ଏକବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ଅଢ଼େଇ ହଜାର କୋଟି ଡିଜିଟାଲ ନେଣ-ଦେଣ କାରବାର କରିବା ପାଇଁ ସଂକଳ୍ପବଦ୍ଧ ହୋଇପାରିବାନି? ଆମେ ବଜେଟରେ ଘୋଷଣା କରିଛୁ । ଶହେ ପଚଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀ ଯଦି ଇଚ୍ଛା କରନ୍ତି ତେବେ ପ୍ରତୀକ୍ଷାର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ, ସେମାନେ ଏହି କାମ ଛଅମାସ ମଧ୍ୟରେ କରିପାରିବେ । ଅଢ଼େଇ ହଜାର କୋଟି ଡିଜିଟାଲ ନେଣ-ଦେଣ ଯଦି ସ୍କୁଲରେ ଟିୟୁସନ ଫି ଦିଆଯିବାକୁ ଅଛି ତେବେ ଡିଜିଟାଲ ନେଣ-ଦେଣ ମାଧ୍ୟମରେ ଦେବା, ଯଦି ରେଳଯାତ୍ରା କରିବା, ବିମାନଯାତ୍ରା କରିବା ଡିଜିଟାଲ ନେଣ-ଦେଣ କରିବା, ଔଷଧ କିଣିଲେ ଡିଜିଟାଲ ନେଣ-ଦେଣ କରିବା, ଯଦି ଡାଲି-ଚାଉଳ ଦୋକାନ କରିଛୁ ଡିଜିଟାଲ ଦେଣନେଣ ପାଇଁ ବ୍ୟବସ୍ଥା କରିବା ।
ଆମେ ନିଜ ଦୈନନ୍ଦିନ ଜୀବନରେ ଏହା କରିପାରିବା । ଆପଣ କଳ୍ପନା କରିପାରିବେନି କିନ୍ତୁ ଏହାଦ୍ୱାରା ଆପଣ ବହୁତ ବଡ଼ ଦେଶସେବା କାର୍ଯ୍ୟ କରିପାରିବେ । କଳାଧନ, ଦୁର୍ନୀତି ବିରୁଦ୍ଧରେ ସଂଗ୍ରାମରେ ଆପଣ ଜଣେ ବୀର ସୈନିକ ହୋଇପାରିବେ । ବିଗତ ଦିନରେ ଜନଶିକ୍ଷା ପାଇଁ, ଜନ ସଚେତନତା ପାଇଁ ଡିଜିଧନ ମେଳାର ଅନେକ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଅନୁଷ୍ଠିତ ହୋଇଛି । ସମଗ୍ର ଦେଶରେ ଶହେଟି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମର ଆୟୋଜନ ପାଇଁ ସଂକଳ୍ପ ଗ୍ରହଣ କରାଯାଇଛି । 80-85ଟି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମର ଆୟୋଜନ ହୋଇସାରିଲାଣି । ସେଥିରେ ପୁରସ୍କାର ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ବ୍ୟବସ୍ଥା ରହିଥିଲା । ପ୍ରାୟ ସାଢ଼େ ବାର ଲକ୍ଷ ଲୋକ, ଖାଉଟିମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଏହି ପୁରସ୍କାର ପାଇଛନ୍ତି । 70 ହଜାର ଲୋକ, ବ୍ୟବସାୟୀମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ ପୁରସ୍କାର ପାଇଛନ୍ତି ଏବଂ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟକୁ ଆଗେଇନେବା ପାଇଁ ପ୍ରତିଜ୍ଞାବଦ୍ଧ ମଧ୍ୟ ହୋଇଛନ୍ତି । ଏପ୍ରିଲ 14 ତାରିଖ, ଡଃ.ବାବାସାହେବ ଆମ୍ବେଦକରଙ୍କ ଜନ୍ମଦିନ । ଆଗରୁ ସ୍ଥିରୀକୃତ ହୋଇଥିବା ଅନୁସାରେ 14 ଏପ୍ରିଲ ବାବାସାହେବ ଆମ୍ବେଦକରଙ୍କ ଜୟନ୍ତୀ ଦିନ ଡିଜିଧନ ମେଳାର ସମାପ୍ତି ହେବ । ଶହେଦିନ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବା ଉପଲକ୍ଷେ ଗୋଟିଏ ବହୁତ ବଡ଼ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମର ଆୟୋଜନ ହେବାକୁ ଯାଉଛି । ସେଥିରେ ଗୋଟିଏ ବହୁତ ବଡ଼ ଉଠାଣ ମଧ୍ୟ ହେବ । ମୋର ବିଶ୍ୱାସ ଯେ, ବାବାସାହେବ ଆମ୍ବେଦକରଙ୍କ ଜୟନ୍ତୀ ପାଳନରେ ଯେତିକି ଦିନ ବାକି ରହିଛି, ସେତିକି ଦିନ ମଧ୍ୟରେ ଆମେ BHIM App ର ପ୍ରଚାର କରିବା । ନଗଦ କାରବାର କେମିତି କମିବ, ନୋଟ ବ୍ୟବହାର କେମିତି କମିବ, ସେଥିରେ ଆମେ ନିଜର ଯୋଗଦାନ ଦେବା ।
ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, “ମନ୍ କି ବାତ୍” ପାଇଁ ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ବି ଲୋକଙ୍କଠୁ ପରାମର୍ଶ ଲୋଡିଛି ସେତେବେଳେ ଅନେକ ଅନେକ ପ୍ରକାରର ପରାମର୍ଶମାନ ଆସୁଛି । କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିଛି ଯେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଥର ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଉପରେ ଲୋକଙ୍କ ଆଗ୍ରହ ରହୁଛି ।
ଡେରାଡୁନରୁ ଏକାଦଶ ଶ୍ରେଣୀର ଛାତ୍ରୀ ଗାୟତ୍ରୀ ନାମକ ଝିଅ ଫୋନ ମାଧ୍ୟମରେ ଗୋଟିଏ ବାର୍ତ୍ତା ଦେଇଛନ୍ତି :-
“ଆଦରଣୀୟ ପ୍ରଧାନାଚାର୍ଯ୍ୟ, ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ମହୋଦୟ, ଆପଣଙ୍କୁ ମୋର ସାଦର ପ୍ରଣାମ । ଏହି ନିର୍ବାଚନରେ ଆପଣ ବିପୁଳ ମତରେ ବିଜୟ ଲାଭ କରିଥିବାରୁ ସର୍ବପ୍ରଥମେ ଆପଣଙ୍କୁ ଅନେକ ଅନେକ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି । ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ମୋ ନିଜ ମନକଥା କହିବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ମୁଁ କହିବାକୁ ଚାହୁଁଛି ଯେ, ସ୍ୱଚ୍ଛତା କେତେ ଜରୁରୀ ଏହା ଲୋକମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଇବାକୁ ପଡ଼ିବ । ମୁଁ ପ୍ରତିଦିନ ସେହି ନଈ ଦେଇ ଯାଉଛି ଯେଉଁଥିରେ ଲୋକେ ବହୁତ ଅଳିଆ-ଆବର୍ଜନା ପକାଇ ନଈକୁ ପ୍ରଦୂଷିତ କରୁଛନ୍ତି । ସେହି ନଈ ରିସ୍ପନା ପୋଲ ଦେଇ ମୋ ଘର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆସୁଛି । ଏହି ନଈ ପାଇଁ ଆମେ ବସ୍ତିରେ ଯାଇ ଲୋକମାନଙ୍କ ସହ କଥାବାର୍ତ୍ତା ହୋଇଛୁ । ରାଲିର ଆୟୋଜନ କରିଛୁ । ହେଲେ ଏସବୁ ଦ୍ୱାରା କିଛି ଲାଭ ହେଲାନି । ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ କହିବାକୁ ଚାହୁଁଛି ଯେ, ନିଜର ଗୋଟିଏ ଟିମ ପଠାଇ କିମ୍ବା ଖବରକାଗଜ ମାଧ୍ୟମରେ ଏହି ପ୍ରସଙ୍ଗକୁ ଉଠାଯାଉ, ଧନ୍ୟବାଦ ।”
ଦେଖନ୍ତୁ ଭାଇ ଓ ଭଉଣୀମାନେ, ଏକାଦଶ ଶ୍ରେଣୀର ଜଣେ ଛାତ୍ରୀଙ୍କ ମନରେ କେତେ ବ୍ୟଥା ଭରିରହିଛି । ସେହି ନଈରେ ଅଳିଆ-ଆବର୍ଜନା ଦେଖି ତା’ ମନରେ କେତେ କ୍ରୋଧ ଜାତ ହେଉଛି । ମୁଁ ଏହାକୁ ଶୁଭ ଲକ୍ଷଣ ମନେକରୁଛି । ଏହି କଥା ତ ମୁଁ ଚାହୁଁଛି, ଯେ ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀଙ୍କ ମନରେ ଅସ୍ୱଚ୍ଛତା ପ୍ରତି କ୍ରୋଧ ଜାତ ହେଉ । ଥରେ କ୍ରୋଧ ଜାତ ହେଲେ, ଅସନ୍ତୋଷ ଜାତ ହେଲେ, ଆମେ ଅସ୍ୱଚ୍ଛତା ବିରୁଦ୍ଧରେ କିଛି ନା କିଛି କରିବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେବା । ଏହା ଭଲକଥା ଯେ, ଗାୟତ୍ରୀ ନିଜର କ୍ରୋଧର ପରିପ୍ରକାଶ କରୁଛନ୍ତି, ମୋତେ ପରାମର୍ଶ ମଧ୍ୟ ଦେଉଛନ୍ତି ଏବଂ ତା’ସହିତ ଏକଥା ମଧ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି ଯେ, ସେ ଅନେକ ଚେଷ୍ଟାକରି ବିଫଳ ହୋଇଛନ୍ତି । ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଆନ୍ଦୋଳନ ଆରମ୍ଭ ହେବାଦିନଠାରୁ ସଚେତନତା ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛି । ପ୍ରତ୍ୟେକେ ଏଥିରେ ସକାରାତ୍ମକ ଭାବରେ ସାମିଲ ହୋଇଛନ୍ତି । ଏହା ଗୋଟିଏ ଆନ୍ଦୋଳନର ରୂପ ନେଇଛି । ଅସ୍ୱଚ୍ଛତା ପ୍ରତି ଘୃଣାଭାବ ମଧ୍ୟ ବଢ଼ିଚାଲିଛି । ସଚେତନତା ହେଉ, ସକ୍ରିୟ ଅଂଶଗ୍ରହଣ ହେଉ, ଆନ୍ଦୋଳନ ହେଉ, ଏସବୁର ନିଜସ୍ୱ ଗୁରୁତ୍ୱ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ରହିଛି । କିନ୍ତୁ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଆନ୍ଦୋଳନ ଅପେକ୍ଷା ଅଭ୍ୟାସ ସହ ଅଧିକ ଜଡ଼ିତ । ଏହି ଆନ୍ଦୋଳନ ଅଭ୍ୟାସ ବଦଳାଇବାର ଆନ୍ଦୋଳନ । ଏହି ଆନ୍ଦୋଳନ ସ୍ୱଚ୍ଛତାର ଅଭ୍ୟାସ ସୃଷ୍ଟି ପାଇଁ ହୋଇଥିବା ଆନ୍ଦୋଳନ, ଆନ୍ଦୋଳନ ସମବେତ ରୂପରେ ହୋଇପାରେ । କଷ୍ଟକର କାର୍ଯ୍ୟ, କିନ୍ତୁ କରିବାକୁ ଅଛି । ଦେଶର ନୂଆ ପିଢ଼ିରେ, ପିଲାଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ, ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ, ଯୁବଗୋଷ୍ଠୀ ମଧ୍ୟରେ ଯେଉଁ ଭାବନା ଜାଗ୍ରତ ହୋଇଛି ଏହା ସୁପରିଣତିର ସଙ୍କେତ ପ୍ରଦାନ କରୁଛି ବୋଲି ମୋର ବିଶ୍ୱାସ । ମୋର ଆଜିର “ମନ୍ କି ବାତ୍”ରେ ଗାୟତ୍ରୀର କଥା ଯେଉଁମାନେ ଶୁଣୁଛନ୍ତି, ମୁଁ ସମସ୍ତ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କରୁଛି ଯେ, ଗାୟତ୍ରୀର କଥା ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ବାର୍ତା ହେବା ଉଚିତ ।
ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଯେବେଠୁଁ ମୁଁ “ମନ୍ କି ବାତ୍” କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଆରମ୍ଭ କଲିଣି ସେବେଠାରୁ ଗୋଟିଏ ବିଷୟରେ ମୋତେ କେତେ ପରାମର୍ଶ ମିଳିଛି । ଖାଦ୍ୟସାମଗ୍ରୀ ନଷ୍ଟ କରିବା ବିଷୟରେ ଅନେକ ଲୋକ ଉଦ୍ବେଗ ପ୍ରକାଶ କରିଛନ୍ତି । ଆମେ ଜାଣୁ ଯେ ଆମେ ଭୋଜନ କଲାବେଳେ ନିଜ ଘରେ ତଥା ସାର୍ବଜନୀନ ସମାରୋହରେ ମଧ୍ୟ ପ୍ଲେଟ୍ ରେ ଆବଶ୍ୟକତାଠୁଁ ଅଧିକ ଖାଦ୍ୟ ନେଇଯାଉ । ଯେତେ ପ୍ରକାର ଖାଦ୍ୟ ରଖାଯାଇଥାଏ ସବୁଥିରୁ ନେଇ ପ୍ଲେଟ ଭର୍ତ୍ତି କରିଦିଅନ୍ତି ଆଉ ଶେଷରେ ଖାଇପାରନ୍ତିନି । ପ୍ଲେଟ୍ ରେ ଯେତିକି ନେଲେ ତାର ଅଧା ପେଟକୁ ଯାଏନି ଆଉ ବାକିତକ ସେଇଠି ଛାଡ଼ିଦେଲେ । ଏହିଭଳି ଅଇଁଠା କରି ଆମେ କେତେ ନଷ୍ଟ କରୁଛେ, ଆପଣ କେବେ ଭାବିଛନ୍ତି କି? ଯଦି ଆମେ ଏହିଭଳି ନଷ୍ଟ ନ କରିବା ତେବେ କେତେ ଗରିବ ଲୋକଙ୍କ ପେଟ ପୁରିବ ସେକଥା କେବେ ଭାବିଛନ୍ତି କି? ଏଇଟା ଗୋଟିଏ ଏମିତି କଥା ନୁହେଁ ଯାହା ବୁଝେଇବାକୁ ପଡ଼ିବ । ଆମ ପରିବାରରେ ଛୋଟ ପିଲାଟିକୁ ଯେତେବେଳେ ମା’ ଖାଇବାକୁ ଦିଏ, ସେ କହିଥାଏ – ଦେଖ୍ ପୁଅ, ଯେତିକି ଖାଇପାରିବୁ ସେତିକି ନେ । ଏହିଭଳି କିଛି ନା କିଛି ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ଚାଲିଛି । ତଥାପି ଏ ବିଷୟରେ ଉଦାସୀନତା ଏକ ପ୍ରକାର ସମାଜ ବିରୋଧୀ ତଥା ଗରିବ ପ୍ରତି ଅନ୍ୟାୟ । ଅନ୍ୟ କଥାଟି ହେଲା ଯଦି ଆମେ ଖାଦ୍ୟ ସଂଚୟ କରନ୍ତି ତେବେ ପରିବାରର ଆର୍ଥିକ ଲାଭ ହେବ । ସମାଜ ପାଇଁ ଚିନ୍ତା କରିବା ଭଲ, ତା’ଛଡ଼ା ଏଥିରେ ପରିବାରର ମଧ୍ୟ ଲାଭ ଅଛି । ମୁଁ ଏ ବିଷୟରେ ଅଧିକ କିଛି କହୁନି, କିନ୍ତୁ ସଚେତନତା ବଢ଼ିବା ଆବଶ୍ୟକ । ମୁଁ କିଛି ଯୁବକଙ୍କୁ ଜାଣେ ଯେଉଁମାନେ ଏ ପ୍ରକାର ଅଭିଯାନ ଚଳାଇଛନ୍ତି । ସେମାନେ ମୋବାଇଲ୍ ଆପ୍ ଦ୍ୱାରା ଲୋକମାନଙ୍କୁ ସଂଯୁକ୍ତ କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ଯେଉଁଠି ଏଭଳି ବଳକା ଖାଦ୍ୟ ରହୁଛି ତାକୁ ଏକାଠି କରି ତା’ର ସଦୁପଯୋଗ କରୁଛନ୍ତି । ଆମ ଦେଶର ଯୁବକମାନେ ହିଁ ପରିଶ୍ରମ କରି ଏଭଳି କାମ କରୁଛନ୍ତି । ହିନ୍ଦୁସ୍ଥାନର ପ୍ରତ୍ୟେକ ରାଜ୍ୟରେ କେଉଁଠି ନା କେଉଁଠି ଆପଣଙ୍କୁ ଏଭଳି ଲୋକ ମିଳିଯିବେ । ସେମାନଙ୍କଠାରୁ ଆମେମାନେ ପ୍ରେରଣା ନେବା ଉଚିତ ଏବଂ ଶିଖିବା ଉଚିତ ଯେ ଆମେ ଖାଦ୍ୟ ନଷ୍ଟ କରିବା ନାହିଁ । ଆମେ ଯେତିକି ଖାଇପାରିବା ସେତିକି ଗ୍ରହଣ କରିବା ଉଚିତ ।
ଦେଖନ୍ତୁ! ଏଇସବୁ ତ ପରିବର୍ତ୍ତନର ଉପାୟ । ଯେଉଁ ଲୋକମାନେ ଶାରୀରିକ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ସଚେତନ – ସେମାନେ ତ ସବୁବେଳେ କହିଥାନ୍ତି ଯେ – ପେଟ ଟିକେ ଖାଲି ରଖ, ପ୍ଲେଟ୍ ବି ଟିକେ ଖାଲି ରଖ । ଆପଣମାନେ ଜାଣନ୍ତି ଅପ୍ରେଲ ମାସ 7 ତାରିଖ ହେଉଛି ବିଶ୍ୱ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଦିବସ, World Health Day । ମିଳିତ ଜାତିସଂଘ ଦ୍ୱାରା 2030 ମସିହା ସୁଦ୍ଧା (Universal Health Coverage) ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟର ଲକ୍ଷ୍ୟ ରଖିଛି । ମିଳିତ ଜାତିସଂଘ ଏ ବର୍ଷ ବିଶ୍ୱସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଦିବସରେ Depression ମାନସିକ ଅବସାଦ ଉପରେ ବିଶେଷ ଧ୍ୟାନ ଦେଉଛି । ଏ ବର୍ଷ ପାଇଁ ଏହାହିଁ ତାଙ୍କର (Theme) ମୁଖ୍ୟ ପ୍ରସଙ୍ଗ । ଆମେମାନେ ମଧ୍ୟ ମାନସିକ ଅବସାଦ ଶବ୍ଦ ସହ ପରିଚିତ, କିନ୍ତୁ ଶବ୍ଦଗତ ଅର୍ଥ କରିବାକୁ ଗଲେ, କିଛି ଲୋକ ଏହାକୁ ଅବସାଦ ବୋଲି କହିଥାନ୍ତି । ଅନୁମାନ କରାଯାଇଛି ଯେ ସାରା ବିଶ୍ୱରେ 35 କୋଟିରୁ ବେଶୀ ଲୋକ ମାନସିକ ଅବସାଦଗ୍ରସ୍ତ ବା Depression ଦ୍ୱାରା ପୀଡ଼ିତ । ସବୁଠୁଁ ବଡ଼ ଅସୁବିଧା ହେଲା ଆମ ଆଖପାଖରେ ମଧ୍ୟ ଏଭଳି ଘଟଣାକୁ ଆମେ ଜାଣିପାରନ୍ତିନି । ହୁଏତ ଏ ବିଷୟରେ ଖୋଲାଖୋଲି କଥା ହେବାକୁ ମଧ୍ୟ ଆମେ ସଂକୋଚ କରିଥାନ୍ତି । ଯିଏ ଅବସାଦ (Depression) ଅନୁଭବ କରୁଥାଏ ସେ ନିଜେ ବି କିଛି କହିନଥାଏ କାରଣ ସେ ନିଜକୁ ଲଜ୍ଜିତ ମନେକରେ ।
ମୁଁ ଦେଶବାସୀମାନଙ୍କୁ କହିବାକୁ ଚାହେଁ ଯେ Depression ଏକ ସୀମିତ ରୋଗ ନୁହେଁ ଯେଉଁଥିରୁ ମୁକ୍ତି ମିଳିବନି । ସେଥିପାଇଁ ଏକ ମନୋବୈଜ୍ଞାନିକ ବାତାବରଣ ସୃଷ୍ଟି କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ । ପ୍ରଥମ ମନ୍ତ୍ର ହେଲା Depression କୁ ଦବେଇ କରି ରଖିବା ଅପେକ୍ଷା ତା’ର ପରିପ୍ରକାଶ କରିଦେବା ଦରକାର । ନିଜ ସାଥୀମାନଙ୍କ ଆଗରେ, ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ, ପିତା ମାତା, ଭାଇଭଉଣୀ, ଶିକ୍ଷକମାନଙ୍କ ନିକଟରେ ମୁହଁ ଖୋଲି କୁହନ୍ତୁ ଆପଣଙ୍କୁ କ’ଣ ଲାଗୁଛି । କେବେ କେବେ ନିଃସଙ୍ଗତା ବିଶେଷକରି ହଷ୍ଟେଲରେ ରହୁଥିବା ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀମାନଙ୍କୁ ବେଶୀ ଅସୁବିଧାରେ ପକାଇଥାଏ । ଆମ ଦେଶର ସୌଭାଗ୍ୟ ଯେ ଆମେମାନେ ଯୌଥ ପରିବାରରେ ବଢ଼ୁ, ବଡ଼ ପରିବାରରେ ମିଳିମିଶି ରହୁ ଫଳରେ ମାନସିକ ଅବସାଦର ସମ୍ଭାବନା କମ୍ ଥାଏ । ତଥାପି ମୁଁ ପିତାମାତାମାନଙ୍କୁ କହିବାକୁ ଚାହେଁ ଯେ – ଆପଣ ଆପଣଙ୍କ ପୁଅ ବା ଝିଅମାନଙ୍କୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ ରଖିଛନ୍ତି କି? – ପ୍ରଥମେ ଆପଣମାନେ ସମସ୍ତେ ମିଳିମିଶି ଖାଉଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ଯେବେ ପରିବାରରେ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି କହେ – ନାଁ ମୁଁ ପରେ ଖାଇବି, ସେ ଖାଇବା ଟେବୁଲ୍ ପାଖକୁ ଆସେନି, ଘରେ ସବୁ ଲୋକ ବାହାରକୁ ଗଲାବେଳେ ସେ କହୁଥିବ ମୁଁ ଯିବିନି … ଏକାନ୍ତରେ ରହିବାକୁ ପସନ୍ଦ କରୁଥିବ … ଏସବୁ ପ୍ରତି କେବେ ଆପଣ ଧ୍ୟାନ ଦେଇଛନ୍ତି? ଆପଣ ଜାଣିରଖନ୍ତୁ ଯେ ଏଗୁଡ଼ିକ ହେଲା Depression (ଅବସାଦ)ର ପ୍ରଥମ ଲକ୍ଷଣ । ଯଦି ସେ ଆପଣମାନଙ୍କ ସାଥୀରେ ନ ରହି ଏକା ଏକା ରହିବାକୁ ପସନ୍ଦ କରୁଛି ତ ଆପଣମାନେ ସେଭଳି ହେବାକୁ ଦିଅନ୍ତୁନି । ଯେଉଁମାନଙ୍କ ସହ ସେ ମନଖୋଲି କଥା ହେଉଥିବ ତାକୁ ସେମାନଙ୍କ ସାଥୀରେ ମିଶିବାର ସୁଯୋଗ ଦିଅନ୍ତୁ । ତା’ସହିତ ହସିଖେଳି, ଖୋଲାଖୋଲି କଥାବାର୍ତ୍ତା କରନ୍ତୁ ଆଉ ତାକୁ ମଧ୍ୟ ମନକଥା ଖୋଲି କହିବାର ସୁଯୋଗ ସୃଷ୍ଟି କରନ୍ତୁ । ତା’ ମନରେ ଥିବା ଅବସାଦର କାରଣଟିକୁ ଖୋଜି ବାହାର କରନ୍ତୁ । ଏହାହିଁ ପ୍ରକୃଷ୍ଟ ଉପାୟ । ଆଉ ଡିପ୍ରେସନ ମାନସିକ ତଥା ଶାରୀରିକ ବ୍ୟାଧିର କାରଣ ହୋଇଥାଏ । ଡାୟବେଟିସ୍ ବା ମଧୁମେହ ଯେମିତି ସବୁ ପ୍ରକାରର ରୋଗକୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରିଆଣେ – ମାନସିକ ଅବସାଦ ମଧ୍ୟ ସେହିଭଳି ଆମମାନଙ୍କର ଲଢ଼ିବା ଶକ୍ତି, ସାହସ, ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେବାର ଶକ୍ତି ଆଦି ସମସ୍ତ କ୍ଷମତାକୁ ଧ୍ୱସ୍ତ କରିଦିଏ । ଆପଣଙ୍କର ମିତ୍ର ଆପଣଙ୍କ ପରିବାର, ଆପଣଙ୍କ ପରିବେଶ ଆଦି ମିଳିତ ଭାବରେ ଆପଣଙ୍କୁ ଅବସାଦଗ୍ରସ୍ତ ହେବାରୁ ରକ୍ଷା କରିପାରିବେ ବା ଯଦି ଅବସାଦଗ୍ରସ୍ତ ହୋଇଥାନ୍ତି ସେଥିରୁ ମଧ୍ୟ ମୁକ୍ତ କରିପାରିବେ । ଆଉ ଗୋଟିଏ ଉପାୟ ବି ଅଛି । ଯଦି ନିଜ ଲୋକଙ୍କ ଭିତରେ ଆପଣ ମନଖୋଲି କଥାଟି କହିପାରୁନାହାଁନ୍ତି ତେବେ ଗୋଟିଏ କାମ କରନ୍ତୁ । ସେବା କରିବାର ସଂକଳ୍ପ ନେଇ ଆଖପାଖର ଲୋକମାନଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ ବାହାରି ଯାଆନ୍ତୁ । ମନଦେଇ ସେବା କରନ୍ତୁ, ସେମାନଙ୍କ ସୁଖଦୁଃଖରେ ଅଂଶୀଦାର ହୁଅନ୍ତୁ, ଦେଖିବେ ଆପଣଙ୍କ ଭିତରର ପୀଡ଼ା ସ୍ୱତଃ କୁଆଡ଼େ ଉଭେଇଯିବ । ସେମାନଙ୍କ ଦୁଃଖକୁ ଯଦି ଆପଣ ବୁଝିବାର ଚେଷ୍ଟା କରିବେ ଆଉ ସେବାଭାବର ସହିତ କରିବେ ତେବେ ଆପଣଙ୍କ ଭିତରେ ଏକ ନୂତନ ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ ସୃଷ୍ଟିହେବ । ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ସହ ସାମିଲ ହେଲେ, କାହାରି ସେବା କଲେ ଯଦି ଆପଣ ନିଃସ୍ୱାର୍ଥପର ଭାବରେ ସେବା କରନ୍ତି ତେବେ ଆପଣ ନିଜ ମନର ବୋଝକୁ ସହଜରେ ହାଲୁକା କରିପାରିବେ । ସେହିଭଳି ଯୋଗ ମଧ୍ୟ ନିଜ ମନକୁ ସୁସ୍ଥ ରଖିବାର ଗୋଟିଏ ଭଲ ଉପାୟ । ମାନସିକ ଉତ୍ତେଜନା ବା ଚାପରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇ ପ୍ରସନ୍ନଚିତ ହେବାପାଇଁ ଯୋଗ ବହୁତ ସାହାଯ୍ୟ କରେ । ଜୁନ୍ ମାସ 21 ତାରିଖରେ ଅନ୍ତର୍ଜାତୀୟ ଯୋଗଦିବସ । ଏହାର ତୃତୀୟ ବର୍ଷ ହେବ । ଆପଣମାନେ ମଧ୍ୟ ଏବେଠୁଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୁଅନ୍ତୁ । ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ସଂଖ୍ୟାରେ ସାମୁହିକ ଯୋଗ ଉତ୍ସବ ପାଳନ କରିବା ଉଚିତ । ତୃତୀୟ ଅନ୍ତର୍ଜାତୀୟ ଯୋଗଦିବସ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ଆପଣ ଯଦି କିଛି ପରାମର୍ଶ ଦେବାକୁ ଚାହାଁନ୍ତି ତେବେ ମୋ ମୋବାଇଲ ଆପ୍ ମାଧ୍ୟମରେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବେ ଦିଅନ୍ତୁ, ମୋର ପଥପ୍ରଦର୍ଶକ ହୁଅନ୍ତୁ । ଯୋଗ ସମ୍ପର୍କରେ ଯେତେ କବିତା ବା କାବ୍ୟମୟ ରଚନା କରିପାରିବେ ତାହା ନିଶ୍ଚୟ କରନ୍ତୁ ଯେମିତି ଲୋକମାନେ ତାକୁ ସହଜରେ ବୁଝିପାରିବେ ।
ମା’ ଓ ଭଉଣୀମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ମୁଁ ଗୋଟିଏ କଥା ନିଶ୍ଚିତ ଭାବେ କହିବାକୁ ଚାହେଁ, କାରଣ ଆଜି ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ବିଷୟରେ ହିଁ ଆଲୋଚନା ହୋଇଛି, ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ବିଷୟରେ ଖୁବ୍ ଚର୍ଚ୍ଚା ହୋଇଛି । ଏଇ କିଛିଦିନ ତଳେ ଭାରତ ସରକାର ଗୋଟିଏ ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଇଛନ୍ତି । ଆମ ଦେଶରେ ଯେଉଁ କାର୍ଯ୍ୟରତ/ କର୍ମଜୀବୀ ମହିଳା ଅଛନ୍ତି, ଦିନକୁ ଦିନ ତାଙ୍କର ସଂଖ୍ୟା ବଢ଼ୁଛି, ସହଭାଗିତା ବଢ଼ୁଛି ତାହା ସ୍ୱାଗତଯୋଗ୍ୟ । କିନ୍ତୁ ତା’ ସାଥିରେ ସେମାନଙ୍କର କିଛି ବିଶେଷ ଦାୟିତ୍ୱ ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ସେମାନେ ଘର ଦାୟିତ୍ୱ ସହ ଆର୍ଥିକ ଦାୟିତ୍ୱ ମଧ୍ୟ ବହନ କରୁଛନ୍ତି । ଫଳରେ କେବେ କେବେ ନବଜାତ ଶିଶୁ ପ୍ରତି ମଧ୍ୟ ଅନ୍ୟାୟ ହୋଇଯାଉଛି । ଭାରତ ସରକାର ଗୋଟିଏ ବଡ଼ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଇଛନ୍ତି । ପୂର୍ବରୁ କର୍ମଜୀବୀ ମହିଳାମାନଙ୍କୁ ତାଙ୍କର ଗର୍ଭାଧାନ ସମୟରେ ପ୍ରସବ ସମୟରେ 12 ସପ୍ତାହ ମାତୃତ୍ୱକାଳୀନ ଛୁଟି ଦିଆଯାଉଥିଲା, ଏବେ ତାହା 26 ସପ୍ତାହକୁ ବଢାଇ ଦିଆଯାଇଛି । ଦୁନିଆରେ ବୋଧହୁଏ ଦୁଇ ତିନିଟି ଦେଶ ଅଛନ୍ତି ଯିଏ ଏ ଦିଗରେ ଆମଠୁଁ ଆଗରେ ଅଛନ୍ତି । ଏହି ଭଉଣୀମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଭାରତ ଗୋଟିଏ ବହୁତ ବଡ଼ ଆଉ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ନିଷ୍ପତ୍ତି ଗ୍ରହଣ କରିଛି । ଆଉ ତା’ର ମୂଳ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ହେଲା ନବଜାତ ଶିଶୁର ଯତ୍ନ । ଭାରତର ଭାବି ନାଗରିକ, ଜୀବନର ପ୍ରାରମ୍ଭିକ କାଳରେ ତା’ର ଉପଯୁକ୍ତ ଯତ୍ନ ନିଆଯାଉ, ତାକୁ ମା’ର ଭରପୁର ସ୍ନେହ ମିଳୁ ତା’ହେଲେ ଆମର ଏହି ପିଲାମାନେ ବଡ଼ ହୋଇ ଦେଶର ସମ୍ବଳ ହେବେ । ମା’ମାନଙ୍କର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ମଧ୍ୟ ଭଲ ରହିବ ସେଥିପାଇଁ ଏହା ଏକ ଅତି ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ନିଷ୍ପତ୍ତି । ଏହି ନିଷ୍ପତ୍ତି ଯୋଗୁଁ ସଂଗଠିତ କ୍ଷେତ୍ରରେ କାର୍ଯ୍ୟରତ ପ୍ରାୟ 18 ଲକ୍ଷ ମହିଳାମାନେ ଉପକୃତ ହେବେ ।
ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଅପ୍ରେଲ 5 ତାରିଖରେ ପବିତ୍ର ରାମ ନବମୀ, ଅପ୍ରେଲ 9 ତାରିଖ ଦିନ ମହାବୀର ଜୟନ୍ତୀ ଏବଂ ଅପ୍ରେଲ 14 ତାରିଖରେ ବାବାସାହେବ ଆମ୍ବେଦକରଙ୍କ ଜନ୍ମଦିନ । ଏ ସମସ୍ତ ମହାପୁରୁଷଙ୍କ ଜୀବନ ଆମକୁ ପ୍ରେରଣା ଯୋଗାଉ, ନୂତନ ଭାରତ (New India) ଗଠନ ପାଇଁ ସଂକଳ୍ପବଦ୍ଧ ହେବାର ଶକ୍ତି ପ୍ରଦାନ କରୁ । ଦୁଇଦିନ ପରେ ଚୈତ୍ର ଶୁକ୍ଳ ପ୍ରତିପଦା, ବର୍ଷ ପ୍ରତିପଦା ବା ନୂତନ ସଂବତ୍ସର ର ଆରମ୍ଭ ହେବ । ଏହି ନବବର୍ଷ ଉପଲକ୍ଷେ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭେଚ୍ଛା । ବସନ୍ତ ଋତୁ ପରେ ଏହା ଫସଲ ଅମଳ ତଥା ଚାଷୀମାନଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କ ପରିଶ୍ରମର ଫଳ ମିଳିବାର ସମୟ । ଆମ ଦେଶର ବିଭିନ୍ନ ଅଂଚଳରେ ଏହି ନବବର୍ଷକୁ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ରୂପରେ ପାଳନ କରାଯାଇଥାଏ । ମହାରାଷ୍ଟ୍ରରେ ଗୁଡ଼ି ପଡ଼ୱା, ଆନ୍ଧ୍ର-କର୍ଣ୍ଣାଟକରେ “ଉଗାଦୀ’, ସିନ୍ଧିମାନଙ୍କର “ଚେଟିଚାନ୍ଦ’, କାଶ୍ମୀରରେ “ନବରେହ’, ଅବଧ ଅଂଚଳରେ “ସଂବତ୍ସର ପୂଜା’, ବିହାରର ମିଥିଳାରେ “ଜୁଡ୍ ଶୀତଲ୍’ ଏବଂ ମଗଧ ଅଂଚଳରେ “ସତୁୱାନୀ’ ନାମରେ ଏହି ନବବର୍ଷ ପାଳିତ ହୋଇଥାଏ । ଭାରତ ବିବିଧତାରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଦେଶ – ଆପଣମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଏହି ନବବର୍ଷ ଉପଲକ୍ଷେ ମୋର ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭେଚ୍ଛା ।

ବହୁତ ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀ, ନମସ୍କାର ।

ଶୀତଋତୁ ସରିବାକୁ ଯାଉଛି । ବସନ୍ତ ଋତୁ ଏବେ ଆମ ଜୀବନର ଦ୍ୱାରଦେଶରେ । ପତ୍ରସବୁ ଝଡ଼ିବା ପରେ ଗଛରେ ନୂଆ ପତ୍ର କଅଁଳେ । ଫୁଲ ଫୁଟେ । ବାଡ଼ିବଗିଚା ସବୁଜିମାରେ ଭରିଯାଏ । ପକ୍ଷୀମାନଙ୍କ କଳରବ ମନକୁ ଭଲ ଲାଗେ । କେବଳ ଫୁଲ ନୁହେଁ ଗଛଡାଳରେ ଫଳ ମଧ୍ୟ ସୂର୍ଯ୍ୟାଲୋକରେ ଝଲସୁଥାଏ । ଗ୍ରୀଷ୍ମଋତୁରେ ଫଳୁଥିବା ଆମ୍ବର ବଉଳ ବସନ୍ତରେ ହିଁ ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଥାଏ । ସେହିପରି କ୍ଷେତରେ ସୋରିଷର ହଳଦିଆ ଫୁଲ ଚାଷୀ ମନରେ ଆଶାର ସଂଚାର କରିଥାଏ । ପଳାଶର ନାଲି ଫୁଲ ହୋଲିର ଆଗମନର ସୂଚନା ଦେଇଥାଏ । ଅମୀର ଖୁସ୍ରୋ ଋତୁ ପରିବର୍ତ୍ତନର ଏହି ଦିନଗୁଡ଼ିକ ସମ୍ପର୍କରେ ଅତି ଚମତ୍କାର ଭାବରେ ଲେଖିଛନ୍ତି :

ସୋରିଷ ଫୁଲର ଅପରୂପ ମେଳେ

ପଳାଶ ଫୁଟେ, ଆମ୍ବ ଫଳେ

କୋଇଲି ଗାଏ ଡାଳେ ଡାଳେ ।

ଯେତେବେଳେ ପ୍ରକୃତି ସୁନ୍ଦର ରୂପ ଧାରଣ କରିଥାଏ, ଋତୁ ମନକୁ ସୁହାଇଲା ଭଳି ହୋଇଥାଏ, ସେତେବେଳେ ମଣିଷ ମଧ୍ୟ ଏହି ଋତୁର ଭରପୁର ମଜା ନେଇଥାଏ । ଶ୍ରୀପଞ୍ଚମୀ, ମହାଶିବରାତ୍ରୀ ଏବଂ ହୋଲି ଉତ୍ସବ ମଣିଷ ଜୀବନରେ ଖୁସିର ରଙ୍ଗ ଭରିଦେଇଥାଏ । ପ୍ରେମ, ଭ୍ରାତୃଭାବ, ମାନବିକତାରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ବାତାବରଣରେ ଆମେ ବର୍ଷର ଅନ୍ତିମ ମାସ ଫାଲଗୁନକୁ ବିଦାୟ ଦେବା ଏବଂ ନୂଆ ମାସ ଚୈତ୍ରକୁ ସ୍ୱାଗତ ଜଣାଇବା ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେବା । ଏହି ଦୁଇମାସକୁ ନେଇ ତ ବସନ୍ତ ଋତୁ । ସର୍ବପ୍ରଥମେ ମୁଁ ଦେଶର ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ନାଗରିକମାନଙ୍କ ପ୍ରତି କୃତଜ୍ଞତା ପ୍ରକାଶ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି, କାରଣ “ମନ୍ କି ବାତ୍” ପୂର୍ବରୁ ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ମତାମତ ପଠାଇବାକୁ କହେ ସେତେବେଳେ ଅନେକ ମତାମତ ଆସେ । NarendraModi App ରେ, Twitter ମାଧ୍ୟମରେ, ଚିଠିରେ … ଏଥିପାଇଁ ମୁଁ ସମସ୍ତଙ୍କ ପ୍ରତି କୃତଜ୍ଞ ।

ଶୋଭା ଜଲାନ୍ ମୋତେ ନରେନ୍ଦ୍ର ମୋଦୀ App ରେ ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ, ବହୁଳ ସଂଖ୍ୟାରେ ଲୋକ ISRO ର ଉପଲବଧି ସମ୍ପର୍କରେ ଜାଣିନାହାନ୍ତି । ତେଣୁ ସେ 104ଟି ଉପଗ୍ରହ ପ୍ରେରଣ ଏବଂ Interceptor missile ସମ୍ପର୍କରେ କିଛି ସୂଚନା ଦେବାପାଇଁ ମୋତେ ଅନୁରୋଧ କରିଛନ୍ତି । ଶୋଭାଜୀ, ଭାରତ ପାଇଁ ଗର୍ବର ଉଦାହରଣକୁ ସ୍ମରଣ କରିଥିବାରୁ ଆପଣଙ୍କୁ ଅନେକ କୃତଜ୍ଞତା ଜ୍ଞାପନ କରୁଛି । ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ସହ ସଂଗ୍ରାମ ହେଉ, ଅସୁସ୍ଥତାରୁ ରକ୍ଷା ପାଇବା ପାଇଁ ହେଉ, ଦୁନିଆ ସହ ସମ୍ପର୍କ ସ୍ଥାପନ କରିବାକୁ ହେଉ, ଜ୍ଞାନ କିମ୍ବା ସୂଚନାର ପ୍ରଚାର ପାଇଁ ହେଉ, ପ୍ରଯୁକ୍ତି ବିଦ୍ୟା  ବା ବିଜ୍ଞାନ ନିଜ ପାଇଁ ଏକ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ସ୍ଥାନ ସୃଷ୍ଟି କରିଛି । 15 ଫେବୃୟାରୀ, 2017 ଭାରତର ଜୀବନରେ ଏକ ଗୌରବମୟ ଦିନ । ଆମର ବୈଜ୍ଞାନିକମାନେ ବିଶ୍ୱ ଆଗରେ ଭାରତର ଗୌରବ ସ୍ଥାପିତ କରିଦେଲେ । ଆମେ ସମସ୍ତେ ଜାଣିଛୁ ଯେ, ISRO ବିଗତ କିଛିବର୍ଷରେ ଅନେକ ଅଦ୍ଭୁତପୂର୍ବ ଅଭିଯାନ ସଫଳତାର ସହ ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିଛି । ମଙ୍ଗଳ ଗ୍ରହକୁ “MARS MISSION” “ମଙ୍ଗଳଯାନ’ ପ୍ରେରଣ କରିବାର ସଫଳତା ପରେ ବିଗତ ଦିନରେ ISRO ମହାକାଶ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଗୋଟିଏ ନୂତନ ବିଶ୍ୱ ରେକର୍ଡ ସ୍ଥାପନ କରିଛି । ISRO Mega Mission ଜରିଆରେ ଏକ ସଙ୍ଗେ ବିଭିନ୍ନ ଦେଶ, ଯେଉଁଥିରେ ଆମେରିକା, ଇସ୍ରାଏଲ, କାଜାକସ୍ତାନ, ନେଦରଲାଣ୍ଡ, ସ୍ୱିଜରଲାଣ୍ଡ, ୟୁଏଇ ଏବଂ ଭାରତ ସାମିଲ ଅଛନ୍ତି, ଏମାନଙ୍କର 104ଟି ଉପଗ୍ରହ ସଫଳତାର ସହ ମହାକାଶକୁ ପ୍ରେରଣ କରିଛି । ଏକସଙ୍ଗେ 104 ଟି ଉପଗ୍ରହ ମହାକାଶକୁ ପ୍ରେରଣ କରି ଇତିହାସ ସୃଷ୍ଟି କରିଥିବା ଭାରତ ଏହି କ୍ଷେତ୍ରରେ ବିଶ୍ୱର ପ୍ରଥମ ଦେଶ ହୋଇପାରିଛି । ଏହା ମଧ୍ୟ ଖୁସିର କଥା ଯେ, ଏହା PSLV ର ଲଗାତାର ଭାବରେ 38ତମ ସଫଳ ପ୍ରେରଣ ଅଟେ । ଏହା କେବଳ ISRO ପାଇଁ ନୁହେଁ ସମଗ୍ର ଭାରତ ପାଇଁ ଏକ ଐତିହାସିକ ଉପଲବଧି । ଇସ୍ରୋ ର ଏହି ସ୍ୱଳ୍ପ ବ୍ୟୟରେ ନିର୍ମିତ ପାରଦର୍ଶୀ ମହାକାଶ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ସାରା ଦୁନିଆ ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ପାଲଟିଯାଇଛି ଏବଂ ସାରା ବିଶ୍ୱ ଖୋଲା ହୃଦୟରେ ଭାରତର ବୈଜ୍ଞାନିକମାନଙ୍କ ସଫଳତାର ପ୍ରଶଂସା କରିଛନ୍ତି ।

ଭାଇ ଓ ଭଉଣୀମାନେ, ଏହି 104ଟି ଉପଗ୍ରହ ମଧ୍ୟରୁ ଗୋଟିଏ ଖୁବ୍ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଉପଗ୍ରହ ହେଉଛି Cartosat 2D – ଏହା ଭାରତର ଉପଗ୍ରହ । ଏହାଦ୍ୱାରା ଉଠାଯାଉଥିବା ଫଟୋଚିତ୍ର ମାଧ୍ୟମରେ ସମ୍ବଳର Mapping, ଭିତ୍ତିଭୂମି ବିକାଶର ଆକଳନ, ସହରାଂଚଳ ବିକାଶ ପାଇଁ ଯୋଜନା ପ୍ରସ୍ତୁତିରେ ସହାୟତା ମିଳିବ । ବିଶେଷକରି ମୋ ଚାଷୀ ଭାଇ ଭଉଣୀମାନଙ୍କୁ – ଦେଶରେ ଯେଉଁସବୁ ଜଳସ୍ରୋତ ରହିଛି ତାହାର ପରିମାଣ କେତେ, କିଭଳି ଏହାର ବ୍ୟବହାର ହୋଇପାରିବ, କେଉଁସବୁ ବିଷୟ ପ୍ରତି ଦୃଷ୍ଟି ଦେବାକୁ ପଡ଼ିବ – ଏହି ସମସ୍ତ ବିଷୟ ଉପରେ ଆମର ଏହି ନୂଆ ଉପଗ୍ରହ Cartosat 2D ବହୁତ ସାହାଯ୍ୟ କରିବ । ପହଂଚିବା ପରେ ପରେ ଆମ ଉପଗ୍ରହ କିଛି ଫଟୋଚିତ୍ର ପଠାଇଛି । ଉପଗ୍ରହ ନିଜ କାମ ଆରମ୍ଭ କରିଦେଇଛି । ଆମ ପାଇଁ ଏହା ମଧ୍ୟ ଆନନ୍ଦର କଥା ଯେ, ଆମର ଯୁବ ବୈଜ୍ଞାନିକ, ମହିଳା ବୈଜ୍ଞାନିକ ଏହି ଅଭିଯାନର ନେତୃତ୍ୱ ଗ୍ରହଣ କରିଛନ୍ତି । ଯୁବଗୋଷ୍ଠୀ ଏବଂ ମହିଳାମାନଙ୍କ ଏତେ ଅଧିକ ଅଂଶଗ୍ରହଣ ଇସ୍ରୋ ସଫଳତାର ଏକ ବଡ଼ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଦିଗ । ମୁଁ ଦେଶବାସୀମାନଙ୍କ ତରଫରୁ ଇସ୍ରୋର ବୈଜ୍ଞାନିକମାନଙ୍କୁ ଅନେକ ଅନେକ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି । ସାଧାରଣ ଜନତା ପାଇଁ, ଦେଶସେବା ପାଇଁ ରହିଥିବା ମହାକାଶ ବିଜ୍ଞାନର ଲକ୍ଷ୍ୟକୁ ସେମାନେ ସର୍ବଦା କାଏମ ରଖି ନୂଆ ନୂଆ ରେକର୍ଡ ସୃଷ୍ଟି କରିଚାଲିଛନ୍ତି । ଆମର ଏହି ବୈଜ୍ଞାନିକମାନଙ୍କୁ, ସେମାନଙ୍କ ପୁରା ଟିମକୁ ଯେତେ ସାଧୁବାଦ ଓ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଇଲେ ମଧ୍ୟ ତାହା କମ୍ ହେବ ।

ଶୋଭାଜୀ ଆଉ ଗୋଟିଏ ପ୍ରଶ୍ନ ମଧ୍ୟ ପଚାରିଛନ୍ତି ଯାହା ହେଉଛି ଦେଶର ସୁରକ୍ଷା ସମ୍ପର୍କରେ । ଭାରତ ଗୋଟିଏ ବହୁତ ବଡ଼ ସଫଳତା ଅର୍ଜନ କରିଛି । ଯଦିଓ ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ଏବେ ସେତେ ଅଧିକ ଆଲୋଚନା ହୋଇନାହିଁ, କିନ୍ତୁ ଏହି ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଷୟ ଉପରେ ଶୋଭାଜୀଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟି ପଡ଼ିଛି । ଭାରତ ପ୍ରତିରକ୍ଷା କ୍ଷେତ୍ରରେ ମଧ୍ୟ Ballistic Interceptor Missile ର ସଫଳ ପରୀକ୍ଷା କରିଛି । Interceptor Technology ବିଶିଷ୍ଟ ଏହି କ୍ଷେପଣାସ୍ତ୍ର ଏହାର ପରୀକ୍ଷା ସମୟରେ ଭୂମିରୁ ପ୍ରାୟ 100 କିଲୋମିଟର ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ ଶତ୍ରୁର କ୍ଷେପଣାସ୍ତ୍ରକୁ ଧ୍ୱଂସ କରିବାର ସଫଳତା ଲାଭ କରିଛି । ପ୍ରତିରକ୍ଷା କ୍ଷେତ୍ରରେ ଏହା ଏକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ସଫଳତା ଏବଂ ଆପଣ ଜାଣି ଖୁସିହେବେ ଯେ, ବିଶ୍ୱରେ ମାତ୍ର 4ଟି କିମ୍ବା 5ଟି ଦେଶ ପାଖରେ ଏହି କ୍ଷମତା ରହିଛି । ଭାରତର ବୈଜ୍ଞାନିକମାନେ ଏହା କରି ଦେଖାଇଛନ୍ତି । ଏହା ଏତେ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଯେ, 2000 କିଲୋମିଟର ଦୂରରୁ ବି ଯଦି ଭାରତ ଉପରେ ଆକ୍ରମଣ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ କୌଣସି କ୍ଷେପଣାସ୍ତ୍ର ଆସେ ତେବେ ଏହି କ୍ଷେପଣାସ୍ତ୍ର ତାକୁ ଧ୍ୱଂସ କରିଦେବ । ନୂଆ ଜ୍ଞାନକୌଶଳ କିମ୍ବା ନୂଆ ବୈଜ୍ଞାନିକ ସଫଳତା ଦେଖିଲେ ଆମକୁ ଆନନ୍ଦର ଅନୁଭୂତି ହୁଏ । ମାନବ ଜୀବନର ବିକାଶ ଯାତ୍ରାରେ ଜିଜ୍ଞାସା ଖୁବ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ବହନ କରେ । ବିଶେଷ ଭାବରେ ବୁଦ୍ଧିମାନ ଏବଂ ପ୍ରତିଭାଶାଳୀ ବ୍ୟକ୍ତି ଜିଜ୍ଞାସାକୁ ଜିଜ୍ଞାସା ହୋଇ ରହିବାକୁ ଦିଅନ୍ତିନି, ସେମାନେ ଏଥିରେ ମଧ୍ୟ ଅନେକ ପ୍ରଶ୍ନ ସୃଷ୍ଟି କରନ୍ତି, ନୂଆ ନୂଆ ଜିଜ୍ଞାସା ଖୋଜନ୍ତି, ନୂତନ ଜିଜ୍ଞାସା ସୃଷ୍ଟି କରନ୍ତି । ଏହି ଜିଜ୍ଞାସାଗୁଡ଼ିକ ନୂତନ ଉଦ୍ଭାବନର କାରଣ ପାଲଟିଯାଆନ୍ତି । ନିଜର ଜିଜ୍ଞାସାଗୁଡ଼ିକର ଉତ୍ତର ନ ପାଇବା ଯାଏ ସେମାନେ ଶାନ୍ତିରେ ବସନ୍ତି ନାହିଁ ଏବଂ ହଜାର ହଜାର ବର୍ଷର ମାନବ ଜୀବନର ବିକାଶଯାତ୍ରାକୁ ଅନୁଧ୍ୟାନ କଲେ ଆମେ କହିପାରିବା ଯେ ଏହି ବିକାଶ ଯାତ୍ରାରେ କେଉଁଠି ହେଲେ ପୂର୍ଣ୍ଣଚ୍ଛେଦ ନାହିଁ । ପୂର୍ଣ୍ଣଚ୍ଛେଦ ଅସମ୍ଭବ । ବିଶ୍ୱବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡକୁ, ସୃଷ୍ଟିର ନିୟମକୁ, ମାନବର ମନକୁ ଜାଣିବାର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ନିରବଚ୍ଛିନ୍ନ ଭାବରେ ଚାଲିଥାଏ । ସେହିଥିରୁ ସୃଷ୍ଟିହୁଏ ନୂଆ ବିଜ୍ଞାନ, ନୂତନ ଜ୍ଞାନକୌଶଳ ଏବଂ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜ୍ଞାନକୌଶଳ, ବିଜ୍ଞାନର ପ୍ରତ୍ୟେକ ନୂଆ ରୂପ ଗୋଟିଏ ନୂତନ ଯୁଗକୁ ଜନ୍ମ ଦେଇଥାଏ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଯୁବବନ୍ଧୁ, ଆମେ ଯେତେବେଳେ ବିଜ୍ଞାନ ଏବଂ ବୈଜ୍ଞାନିକମାନଙ୍କ କଠିନ ପରିଶ୍ରମ କଥା କହୁଁ, ସେତେବେଳେ ମୁଁ କହିବି ଯେ, ଆଗରୁ ମଧ୍ୟ ଅନେକ ଥର “ମନ୍ କି ବାତ୍”ରେ କହିଛି ଯେ ବିଜ୍ଞାନ ପ୍ରତି ଆମ ଯୁବପିଢ଼ିର ଆକର୍ଷଣ ବୃଦ୍ଧି ପାଇବା ଉଚିତ । ଦେଶ ପାଇଁ ଅନେକ ବୈଜ୍ଞାନିକମାନଙ୍କ ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି । ଆଜିର ବୈଜ୍ଞାନିକ ଭବିଷ୍ୟତ ଯୁଗର ଆଗାମୀ ପିଢ଼ିର ଜୀବନରେ ଏକ ସ୍ଥାୟୀ ପରିବର୍ତ୍ତନର କାରଣ ହୋଇଥାଏ । 

ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀ କହୁଥିଲେ – “No science has dropped from the skies in a perfect form. All sciences develop and are built up through experience” (ଅର୍ଥାତ୍ କୌଣସି ବିଜ୍ଞାନ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପରେ ଆକାଶରୁ ଖସିନାହିଁ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ବିଜ୍ଞାନ ବିକଶିତ ହୋଇଛି ଏବଂ ଅନୁଭୂତିରୁ ସମୃଦ୍ଧ ହୋଇଛି)

ପୂଜ୍ୟ ବାପୁ ଆହୁରି ମଧ୍ୟ କହିଥିଲେ –  “I have nothing but praise for the zeal, industry and sacrifice that have animated the modern scientists in the pursuit after truth.” (ଅର୍ଥାତ୍ ଆଧୁନିକ ବୈଜ୍ଞାନିକମାନେ ସତ୍ୟର ଅନୁଧାବନ ପାଇଁ ପ୍ରଦର୍ଶିତ କରୁଥିବା ଉତ୍ସାହ, ପରିଶ୍ରମ ଓ ତ୍ୟାଗର ପ୍ରଶଂସା ବ୍ୟତୀତ ମୋ ପାଖରେ କିଛି ନାହିଁ) ।  

ଜନସାଧାରଣଙ୍କ ଆବଶ୍ୟକତାକୁ ଦୃଷ୍ଟିରେ ରଖି ବିଜ୍ଞାନର ସିଦ୍ଧାନ୍ତଗୁଡ଼ିକର ସରଳ ବ୍ୟବହାର କିଭଳି ହୋଇପାରିବ, ସେଥିପାଇଁ ମାଧ୍ୟମ କ’ଣ ହୋଇପାରିବ, ପ୍ରଯୁକ୍ତି ବିଦ୍ୟା କ’ଣ ହୋଇପାରିବ ଏସବୁ ହିଁ ସାଧାରଣ ମଣିଷ ପାଇଁ ବିଜ୍ଞାନର ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଅବଦାନ ହୋଇପାରିବ । ବିଗତ ଦିନରେ ନୀତି ଆୟୋଗ ଏବଂ ଭାରତର ବିଦେଶ ମନ୍ତ୍ରଣାଳୟ ଚତୁର୍ଦ୍ଦଶ ପ୍ରବାସୀ ଭାରତୀୟ ଦିବସ ଅବସରରେ ଗୋଟିଏ ନିଆରା ପ୍ରତିଯୋଗିତାର ଆୟୋଜନ କରିଥିଲେ । ଏଥିରେ ସମାଜ ଉପଯୋଗୀ ନବସୃଜନ ବା (INNOVATION) ନିମନ୍ତ୍ରିତ କରାଗଲା । ଏଭଳି ନୂଆ ଚିନ୍ତାଧାରାକୁ ଚିହ୍ନଟ କରିବା, ପ୍ରଦର୍ଶିତ କରିବା, ଲୋକଙ୍କୁ ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ସୂଚନା ଦେବା, ଏଗୁଡ଼ିକ କିଭଳି ଜନସାଧାରଣଙ୍କ କାମରେ ଲାଗିବ, କିଭଳି ବହୁଳ ମାତ୍ରାରେ ଉତ୍ପାଦିତ ହୋଇପାରିବ, କିଭଳି ଏହାର ବ୍ୟବସାୟିକ ଉପଯୋଗ ହୋଇପାରିବ ଏଭଳି ଅନେକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ କାର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଥିବାର ମୁଁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କଲି । ଯେମିତିକି ଏବେ ମୁଁ ଗୋଟିଏ ନୂଆ ଆବିଷ୍କାର ଦେଖିଲି ଯାହା ଆମ ଗରିବ ମତ୍ସ୍ୟଜୀବୀ ଭାଇମାନଙ୍କ ପାଇଁ ତିଆରି କରାଯାଇଛି । ଏହା ଗୋଟିଏ ସାଧାରଣ Mobile App କିନ୍ତୁ ଏହା ବହୁତ ଶକ୍ତିଶାଳୀ । ମତ୍ସ୍ୟଜୀବୀଟି ଯେତେବେଳେ ମାଛ ଧରିବାକୁ ଯାଉଛି – ସେ କେଉଁଠିକୁ ଯିବ, ସର୍ବାଧିକ Fish Zone ବା ମତ୍ସ୍ୟ ଅଞ୍ଚଳ କେଉଁଠି ରହିଛି, ପବନର ଦିଗ କ’ଣ ରହିଛି, ବେଗ କେତେ ରହିଛି, ଢ଼େଉର ଉଚ୍ଚତା କେତେ ଅଛି – ମାନେ ଗୋଟିଏ ମୋବାଇଲ ଆପ ରେ ସବୁ ସୂଚନା ରହିଛି । ଏହା ସାହାଯ୍ୟରେ ଆମର ମତ୍ସ୍ୟଜୀବୀ ଭାଇ ଖୁବ୍ କମ ସମୟରେ ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ ସଂଖ୍ୟାରେ ମାଛ ଥିବା ଅଂଚଳରେ ପହଂଚି ଅର୍ଥ ଉପାର୍ଜନ କରିପାରିବେ । ବେଳେବେଳେ ସମସ୍ୟା ମଧ୍ୟ ସମାଧାନ ପାଇଁ ବିଜ୍ଞାନର ଗୁରୁତ୍ୱକୁ ପ୍ରଦର୍ଶିତ କରିଥାଏ । 2005 ରେ ମୁମ୍ବାଇରେ ବହୁତ ବର୍ଷା ହେଲା, ବନ୍ୟା ହେଲା, ସମୁଦ୍ରରେ ମଧ୍ୟ ଜୁଆର ଉଠିଲା । ଅନେକ ଅସୁବିଧା ହେଲା ଏବଂ ଯେତେବେଳେ ବି କୌଣସି ପ୍ରାକୃତିକ ବିପଦ ଆସେ ସେତେବେଳେ ପ୍ରଥମେ ଗରିବ ଲୋକ ବିପଦରେ ପଡ଼େ । ଦୁଇଜଣ ବ୍ୟକ୍ତି ଏଥିପାଇଁ ଖୁବ୍ ମନଦେଇ କାମ କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ସେମାନେ ଏଭଳି ଗୃହ ସଂରଚନା, ବିକଶିତ କରିଛନ୍ତି, ଯାହା ଏଭଳି ବିପଦରେ ଘରକୁ ରକ୍ଷା କରିପାରିବ । ଘରେ ବାସ କରୁଥିବା ଲୋକଙ୍କୁ ରକ୍ଷା କରିପାରିବ । ଜଳାର୍ଣ୍ଣବ ହେବାରୁ ମଧ୍ୟ ରକ୍ଷା କରିପାରିବ, ଜଳଜନିତ ରୋଗରୁ ମଧ୍ୟ ରକ୍ଷା କରିପାରିବ । ଅବଶ୍ୟ ଅନେକ ଆବିଷ୍କାର ରହିଥିଲା ।

କହିବାର ତାତ୍ପର୍ଯ୍ୟ ହେଲା ଯେ ସମାଜରେ, ଦେଶରେ ଏଭଳି ଭୂମିକା ବହନ କରୁଥିବା ଅନେକ ଲୋକ ଅଛନ୍ତି । ଆମ ସମାଜ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଯୁକ୍ତି ଆଧାରିତ ହୋଇଚାଲିଛି । ବ୍ୟବସ୍ଥାମାନ ପ୍ରଯୁକ୍ତି ଆଧାରିତ ହୋଇଚାଲିଛି । ପ୍ରଯୁକ୍ତି ବିଦ୍ୟା ଏକ ପ୍ରକାର ଆମ ଜୀବନର ଅଭିନ୍ନ ଅଙ୍ଗ ପାଲଟିଗଲାଣି । ବିଗତ ଦିନରେ “ଡିଜି-ଧନ” ଉପରେ ବେଶ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦିଆଯାଇଛି । ଲୋକେ ଧୀରେ ଧୀରେ ନଗଦ କାରବାରରୁ ବାହାରି ଡିଜିଟାଲ ମୁଦ୍ରା ଆଡ଼କୁ ଅଗ୍ରସର ହେଉଛନ୍ତି । ଭାରତରେ ମଧ୍ୟ ଡିଜିଟାଲ କାରବାର ବା ନେଣଦେଣ ଦ୍ରୁତ ଗତିରେ ବୃଦ୍ଧି ପାଉଛି । ବିଶେଷକରି ଯୁବପିଢ଼ି ନିଜ ମୋବାଇଲ ଫୋନରୁ ହିଁ ଡିଜିଟାଲ ପାଉଣା ପଇଠ କରିବାରେ ଅଭ୍ୟସ୍ତ ହେଲେଣି । ଏହାକୁ ମୁଁ ଏକ ଶୁଭ ସଂକେତ ମନେକରୁଛି । ଆମ ଦେଶରେ ବିଗତ ଦିନରେ “ଲକି ଗ୍ରାହକ ଯୋଜନା”, “ଡିଜି ଧନ ବ୍ୟବସାୟୀ ଯୋଜନା”କୁ ବହୁଳ ସମର୍ଥନ ମିଳିଛି । ପ୍ରାୟ ଦୁଇମାସ ହୋଇଗଲାଣି, ପ୍ରତିଦିନ 15ହଜାର ଲୋକଙ୍କୁ ହଜାରେ ଟଙ୍କା ଲେଖାଏଁ ପୁରସ୍କାର ମିଳୁଛି । ଏବେ ଏହି ଯୋଜନାଗୁଡ଼ିକ ମାଧ୍ୟମରେ ଭାରତରେ ଡିଜିଟାଲ ନେଣଦେଣକୁ ଗୋଟିଏ ଜନ ଆନ୍ଦୋଳନରେ ପରିଣତ କରିବାର ଏକ ପ୍ରାରମ୍ଭିକ ପ୍ରଚେଷ୍ଟାକୁ ସମଗ୍ର ଦେଶ ସ୍ୱାଗତ କରିଛି । ଏହା ଆନନ୍ଦର ବିଷୟ ଯେ ଏଯାବତ୍ ଡିଜିଧନ ଯୋଜନାରେ ଦଶ ଲକ୍ଷ ଲୋକଙ୍କୁ ପୁରସ୍କାର ମିଳିବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ପଚାଶ ହଜାରରୁ ଅଧିକ ବ୍ୟବସାୟୀଙ୍କୁ ପୁରସ୍କାର ମିଳିସାରିଛି ଏବଂ ପ୍ରାୟ 150 କୋଟିରୁ ଅଧିକ ଟଙ୍କା ପୁରସ୍କାର ରୂପରେ,ଏହି ମହାନ ଅଭିଯାନକୁ ଆଗେଇ ନେଇଥିବା ଲୋକଙ୍କୁ ମିଳିଛି । ଏହି ଯୋଜନା ଅନ୍ତର୍ଗତ ଶହେରୁ ଅଧିକ ଗ୍ରାହକ ସେମାନେ ଯେଉଁମାନଙ୍କୁ ଲକ୍ଷେ ଟଙ୍କା ଲେଖାଏଁ ପୁରସ୍କାର ମିଳିଛି । ଚାରି ହଜାରରୁ ଅଧିକ ବ୍ୟବସାୟୀଙ୍କୁ ପଚାଶ ହଜାର ଟଙ୍କା ଲେଖାଏଁ ପୁରସ୍କାର ମିଳିଛି । ଚାଷୀ ହୁଅନ୍ତୁ, ବ୍ୟବସାୟୀ ହୁଅନ୍ତୁ, ଛୋଟ ଉଦ୍ୟୋଗୀ ହୁଅନ୍ତୁ, ପେଷାଦାର ହୁଅନ୍ତୁ, ଗୃହିଣୀ ହୁଅନ୍ତୁ, ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ ହୁଅନ୍ତୁ, ପ୍ରତ୍ୟେକେ ଏଥିରେ ଉତ୍ସାହର ସହିତ ଭାଗ ନେଉଛନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କୁ ଏହାର ଲାଭ ମଧ୍ୟ ମିଳୁଛି । ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ଏହାର ବିଶ୍ଳେଷଣ ସମ୍ପର୍କରେ ପଚାରିଲି ଯେ କ’ଣ କେବଳ ଯୁବଗୋଷ୍ଠୀର ଲୋକ ହିଁ ଏଥିରେ ସାମିଲ ହେଉଛନ୍ତି, ସେତେବେଳେ ମୋତେ ଜାଣି ଖୁସି ଲାଗିଲା ଯେ ପୁରସ୍କାର ଗ୍ରହିତାଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ 15 ବର୍ଷର ଯୁବକଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି 65-70 ବର୍ଷ ବୟସ୍କ ବ୍ୟକ୍ତି ମଧ୍ୟ ରହିଛନ୍ତି ।

ମହୀଶୂରରୁ ଶ୍ରୀମାନ ସନ୍ତୋଷଜୀ ଆନନ୍ଦ ପ୍ରକାଶ କରି Narendra Modi App ରେ ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ, ତାଙ୍କୁ  ଲକି ଗ୍ରାହକ ଯୋଜନାରେ ଏକ ହଜାର ଟଙ୍କାର ପୁରସ୍କାର ମିଳିଛି, କିନ୍ତୁ ସବୁଠାରୁ ବଡ଼କଥା ଯାହା ସେ ଲେଖିଛନ୍ତି, ମୁଁ ଭାବୁଛି, ମୋର ଆପଣଙ୍କୁ କହିବା ଉଚିତ ହେବ – ସେ କହିଛନ୍ତି ଯେ, ମୋତେ ଏକ ହଜାର ଟଙ୍କାର ଏହି ପୁରସ୍କାର ମିଳିଛି ଏବଂ ସେହି ସମୟରେ ମୋ ଦୃଷ୍ଟିକୁ ଆସିଲା ଯେ ଗୋଟିଏ ଗରିବ ବୃଦ୍ଧାଙ୍କ ଘରେ ନିଆଁ ଲାଗିଯାଇଥିଲା, ଆସବାବପତ୍ର ପୋଡ଼ିଯାଇଥିଲା । ମୁଁ ଅନୁଭବ କଲି ଯେ, ମୋତେ ମିଳିଥିବା ପୁରସ୍କାର ରାଶି ଉପରେ ସେହି ଗରିବ ବୁଢ଼ୀ ମା’ର ଅଧିକାର ରହିଛି । ତେଣୁ ମୁଁ ହଜାର ଟଙ୍କା ତାଙ୍କୁ ହିଁ ଦେଇଦେଲି, ମୋତେ ଖୁବ୍ ସନ୍ତୋଷ ମିଳିଲା । ସନ୍ତୋଷଜୀ ଆପଣଙ୍କ ନାମ ଏବଂ ଆପଣଙ୍କ କାମ ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସନ୍ତୋଷ ପ୍ରଦାନ କରୁଛି । ଆପଣ ଗୋଟିଏ ବହୁତ ବଡ଼ ପ୍ରେରଣାଦାୟୀ କାମ କରିଛନ୍ତି ।

ଦିଲ୍ଲୀର 22 ବର୍ଷ ବୟସ୍କ ଅଟୋ ଚାଳକ ଭାଇ ସବୀର୍ । ବିମୁଦ୍ରୀକରଣ ପରେ ସେ ତ ଏବେ ଡିଜିଟାଲ କାରବାର ଆରମ୍ଭ କରିଦେଇଛନ୍ତି ଆଉ ସରକାରଙ୍କ ଲକି ଗ୍ରାହକ ଯୋଜନାରେ ତାଙ୍କୁ ଏକ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କାର ପୁରସ୍କାର ବି ମିଳିଯାଇଛି । ସେ ଏବେ କାର ଚଳାଉଛନ୍ତି ହେଲେ ଗୋଟିଏ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ସେ ଏହି ଯୋଜନାର ଆମ୍ବାସଡ଼ର ହେଇଯାଇଛନ୍ତି । ସମସ୍ତ ଯାତ୍ରୀଙ୍କୁ ସେ ସବୁବେଳେ ଡିଜିଟାଲ କାରବାରର କୌଶଳ ଶିଖାଉଛନ୍ତି । ବଡ଼ ଉତ୍ସାହର ସହିତ ବୁଝାଉଛନ୍ତି ଆଉ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରୁଛନ୍ତି ।

ମହାରାଷ୍ଟ୍ରର ଜଣେ ଯୁବ ସାଥୀ ପୂଜା ନେମାଡ଼େ, ଜଣେ ସ୍ନାତକୋତ୍ତର ଛାତ୍ରୀ, ସେ ମଧ୍ୟ ନିଜ ପରିବାରରେ Rupay Card, e-Wallet ଆଦିର ପ୍ରୟୋଗ କେମିତି ହେଉଛି ଆଉ ୟା’ଦ୍ୱାରା କେତେ ଆନନ୍ଦ ମିଳୁଛି ସେ ବିଷୟରେ ନିଜର ଅନୁଭୂତି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଜଣାଉଛନ୍ତି । ଆଉ ଏକଲକ୍ଷ ଟଙ୍କାର ପୁରସ୍କାର ତାଙ୍କ ପାଇଁ କେତେ ବା ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ, କିନ୍ତୁ ସେ ଏହି କାମକୁ ଏବେ ଅଭିଯାନ ଭାବରେ ଗ୍ରହଣ କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟ ପାଇଁ ପ୍ରେରିତ କରୁଛନ୍ତି ।

ମୁଁ ଦେଶବାସୀମାନଙ୍କୁ, ବିଶେଷ କରି ଦେଶର ଯୁବପିଢ଼ିକୁ ଆଉ ଏହି ଲକି ଗ୍ରାହକ ଯୋଜନା, ଡିଜି-ଧନ ବ୍ୟବସାୟ ଯୋଜନାରେ ଯେଉଁମାନେ ପୁରସ୍କାର ପାଇଛନ୍ତି ସେମାନଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କରୁଛି କି ଆପଣ ନିଜେ ଏହାର ରାଷ୍ଟ୍ରଦୂତ ବା ଆମ୍ବାସଡର ହୁଅନ୍ତୁ, ଏହି ଆନ୍ଦୋଳନର ନେତୃତ୍ୱ ନିଅନ୍ତୁ । ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାର ଏବଂ କଳାଧନ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଲଢ଼େଇ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଏ କାମର ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ରହିଛି । ମୋ ବିଚାରରେ ଏହି କାମରେ ଯୋଗଦେଇଥିବା ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତି ଦେଶର ଜଣେ ଦୁର୍ନୀତି ନିବାରଣ କର୍ମୀ । ଆପଣ ଏକ ପ୍ରକାର ପବିତ୍ରତାର ବାର୍ତ୍ତାବହ । ଆପଣ ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ ଯେଉଁଦିନ ଏହି ଲକି ଗ୍ରାହକ ଯୋଜନାର ଶହେ ଦିନ ପୂର୍ଣ୍ଣହେବ ଅର୍ଥାତ୍ 14 ଅପ୍ରେଲ ଡଃ ବାବାସାହେବ ଆମ୍ବେଦକରଙ୍କ ଜନ୍ମ ଜୟନ୍ତୀ ଉତ୍ସବ, ଗୋଟିଏ ସ୍ମରଣୀୟ ଦିନ । ଅପ୍ରେଲ 14 ତାରିଖରେ କୋଟି କୋଟି ଟଙ୍କାର ବଡ଼ ପୁରସ୍କାର ଉଠାଣ କରାଯିବ । ଏବେ ପ୍ରାୟ ଆଉ 40/45 ଦିନ ରହିଲା । ବାବାସାହେବ ଆମ୍ବେଦକରଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ ଆପଣ ଗୋଟିଏ କାମ କରିପାରିବେ? ଏହି କିଛିଦିନ ତଳେ ବାବାସାହେବ ଆମ୍ବେଦକରଙ୍କ 125ତମ ଜନ୍ମଦିନ ପାଳିତ ହୋଇଯାଇଛି । ସେଇ ସ୍ମୃତିରେ ଆପଣ ବି ଅତି କମ୍ ରେ 125 ଜଣ ଲୋକଙ୍କୁ BHIM App ଡାଉନଲୋଡ କରିବା ଶିଖାନ୍ତୁ । ୟା’ଦ୍ୱାରା ନେଣଦେଣ କେମିତି ହୋଇପାରୁଛି, ସେ କଥା ଶିଖାନ୍ତୁ, ବିଶେଷକରି ଆପଣଙ୍କ ପାଖାପାଖି ଥିବା ଛୋଟ ଛୋଟ ବ୍ୟବସାୟୀମାନଙ୍କୁ ଶିଖାନ୍ତୁ । ଏ ବର୍ଷର ଆମ୍ବେଦକର ଜୟନ୍ତୀ ଏବଂ BHIM App କୁ ବିଶେଷ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦିଅନ୍ତୁ । ତେଣୁ ମୋର କହିବାର କଥା ଯେ ବାବାସାହେବ ଆମ୍ବେଦକର ଯେଉଁ ମୂଳଦୁଆ ପକାଇଛନ୍ତି ତାକୁ ମଜଭୁତ କରିବାକୁ ହେବ । ଘର ଘର ଯାଇ ଦେଶର 125 କୋଟି ଲୋକଙ୍କ ନିକଟରେ BHIM App କୁ ପହଂଚାଇବାକୁ ପଡ଼ିବ । ଗତ ଦୁଇ ତିନି ମାସ ଧରି ଏ ଯେଉଁ ଆନ୍ଦୋଳନ ଚାଲିଛି ତାର ପ୍ରଭାବରେ ଅନେକ ଟାଉନ, ଅନେକ ଗାଁ ଆଉ ଅନେକ ସହରରେ ବହୁତ ସଫଳତା ମିଳିଛି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀ, ଆମ ଦେଶର ଅର୍ଥ ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ କୃଷିର ବହୁତ ଅବଦାନ ଅଛି । ଗାଁର ଆର୍ଥିକ ଶକ୍ତି ଦେଶର ଆର୍ଥିକ ବିକାଶକୁ ଶକ୍ତି ପ୍ରଦାନ କରେ । ମୁଁ ଆଜି ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ ବହୁତ ଖୁସିର କଥା କହିବାକୁ ଚାହେଁ – ଆମର କୃଷକ ଭାଇଭଉଣୀମାନେ କଠିନ ପରିଶ୍ରମ କରି ଆମର ଖାଦ୍ୟଭଣ୍ଡାର ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିଛନ୍ତି । ଆମ କୃଷକ ଭାଇ-ଭଉଣୀମାନେ ଏ ବର୍ଷ ରେକର୍ଡ ପରିମାଣର ଖାଦ୍ୟଶସ୍ୟ ଉତ୍ପାଦନ କରିଛନ୍ତି । ସମସ୍ତ ସୂଚନାରୁ ଜଣାପଡ଼ୁଛି ଯେ ଆମର କୃଷକମାନେ ଏ ବର୍ଷ ସମସ୍ତ ପୁରୁଣା ରେକର୍ଡ ଭାଙ୍ଗିଦେଇଛନ୍ତି । ଏଥର କ୍ଷେତରେ ଫସଲ ଏମିତି ହୋଇଛି ଯେ ପ୍ରତିଦିନ ଲାଗୁଛି ଯେମିତି ପୋଙ୍ଗଲ ଆଉ ବୈଶାଖୀ ଆଜି ହିଁ ପାଳନ କରୁଛୁ । ଏ ବର୍ଷ କ୍ଷେତରେ ପ୍ରାୟ ଦୁଇ ହଜାର ସାତ ଶହ ଲକ୍ଷ ଟନ୍ ରୁ ବେଶୀ ଖାଦ୍ୟଶସ୍ୟ ଉତ୍ପାଦନ ହୋଇଛି । ଆମ କୃଷକମାନଙ୍କର ସର୍ବଶେଷ ରେକର୍ଡ ଯାହା ଅଛି ତା’ଠାରୁ ବି ଆଠ ପ୍ରତିଶତ ଅଧିକ ଉତ୍ପାଦନ ହୋଇଛି । ଏହା ବାସ୍ତବରେ ଏକ ଅଭୂତପୂର୍ବ ସିଦ୍ଧି (ସଫଳତା) । ମୁଁ ଦେଶର କୃଷକ ଭାଇ ଭଉଣୀମାନଙ୍କୁ ବିଶେଷ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେବାକୁ ଚାହେଁ (ଦେଉଛି) । କୃଷକମାନଙ୍କୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେବାକୁ ଚାହେଁ ଯେ ସେମାନେ ପରମ୍ପରାଗତ ଫସଲ ସହିତ ଦେଶର ଗରିବ ଲୋକଙ୍କୁ ଦୃଷ୍ଟିରେ ରଖି ବିଭିନ୍ନ ଡାଲିଜାତୀୟ ଫସଲ ଚାଷ ମଧ୍ୟ କରିଛନ୍ତି । କାରଣ ଗରିବ ଲୋକଟିକୁ ସବୁଠୁ ଅଧିକ ପ୍ରୋଟିନ୍ ଡାଲିରୁ ହିଁ ମିଳିଥାଏ । ବହୁତ ଖୁସିର କଥା ମୋ ଦେଶର କୃଷକମାନେ ଗରିବର ଡାକ ଶୁଣିଲେ ଏବଂ ପ୍ରାୟ ଦୁଇଶହ ନବେ ଲକ୍ଷ ହେକ୍ଟର ଜମିରେ ବିଭିନ୍ନ ଡାଲି ଜାତୀୟ ଫସଲର ଚାଷ କଲେ । ଏହା ଖାଲି ଡାଲି ଉତ୍ପାଦନ ନୁହେଁ, ମୋ ଦେଶର ଗରିବମାନଙ୍କର ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ସେବା । ମୋର ଗୋଟିଏ ପ୍ରାର୍ଥନା, ଗୋଟିଏ ବିନତିକୁ ମୋ ଦେଶର କୃଷକମାନେ ଯେପରି ସର୍ବାଧିକ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଇ ପରିଶ୍ରମ କଲେ ଏବଂ ରେକର୍ଡ ପରିମାଣର ଡାଲି ଉତ୍ପାଦନ କଲେ, ସେଥିପାଇଁ ମୋର କୃଷକ ଭାଇ-ଭଉଣୀମାନେ ବିଶେଷ ଧନ୍ୟବାଦର ଅଧିକାରୀ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀ, ଆମ ଦେଶରେ ସରକାରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା, ସମାଜ ଦ୍ୱାରା, ସଂଗଠନମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା, ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଦିଗରେ କିଛି ନା କିଛି କାମ ଚାଲିଛି । ସମସ୍ତେ କିଛି ନା କିଛି ଉପାୟରେ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ପ୍ରତି ସଚେତନ ବ୍ୟବହାର କରିବାର ଦେଖିବାକୁ ମିଳୁଛି । ସରକାର ଏ ଦିଗରେ ନିରନ୍ତର ଚେଷ୍ଟା କରୁଛନ୍ତି । ଗତ କିଛିଦିନ ତଳେ ଭାରତ ସରକାରଙ୍କର ପାନୀୟ ଜଳ ଏବଂ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ମନ୍ତ୍ରଣାଳୟ ଦ୍ୱାରା ତେଲଙ୍ଗାନାରେ 23ଟି ରାଜ୍ୟର ସରକାରୀ ଅଧିକାରୀମାନଙ୍କର ଏକ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଆୟୋଜିତ ହୋଇଥିଲା ।  ତେଲଙ୍ଗାନା ରାଜ୍ୟର ୱାରାଙ୍ଗଲ୍ ରେ, ଏହା ଖାଲି ବନ୍ଦ କୋଠରୀରେ ଆୟୋଜିତ ହୋଇନଥିଲା ବରଂ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ସ୍ୱଚ୍ଛତାର କାମକୁ ପ୍ରାୟୋଗିକ ଦୃଷ୍ଟିରୁ କରାଯାଇଥିଲା । 17 ଓ 18 ଫେବୃୟାରୀରେ ହାଇଦ୍ରାବାଦରେ ପାଇଖାନା ଟାଙ୍କି ସଫେଇ କାର୍ଯ୍ୟ (toilet pit empting exercise) କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଆୟୋଜିତ ହେଲା ଯେଉଁଥିରେ ଛଅଟି ଘରର ପାଇଖାନା ଟାଙ୍କିକୁ ଖାଲିକରି ତାର ସଫେଇ କରାଗଲା । ଅଧିକାରୀମାନେ ନିଜେ କାମକରି ଦେଖାଇଲେ ଯେ ଦୁଇ ଟାଙ୍କି ବିଶିଷ୍ଟ ପାଇଖାନାରେ ବ୍ୟବହୃତ ଖାତକୁ ଖାଲି କରି ପୁଣି ଉପଯୋଗ କରାଯାଇପାରେ, ଏହି ନୂତନ ଜ୍ଞାନକୌଶଳରେ ନିର୍ମିତ ଏ ଶୌଚାଳୟ କେତେ ସୁବିଧାଜନକ ଆଉ ୟା’କୁ ଖାଲି କରିବାରେ କୌଣସି ଅସୁବିଧା ଅନୁଭୂତ ହୁଏନି, କୌଣସି ପ୍ରକାର ସଂକୋଚ ମଧ୍ୟ ଲାଗେନି । ସଫେଇକୁ ନେଇ ଯେଉଁ ମାନସିକ ଦ୍ୱିଧା ଥାଏ ତାହା ମଧ୍ୟ ଅନୁଭୂତ ହୁଏନାହିଁ । ଆମେ ଅନ୍ୟ ସଫେଇ କାମ ମଧ୍ୟ କରୁ ସେହିପରି ଆମେ ପାଇଖାନା ଟାଙ୍କି ମଧ୍ୟ ସଫା କରିପାରିବା । ଆଉ ଏହି ପ୍ରଚେଷ୍ଟାର ଫଳ ବି ମିଳିଲା, ଦେଶର ମିଡିଆମାନେ ଏହାର ବହୁଳ ପ୍ରଚାର ପ୍ରସାର କଲେ, ଗୁରୁତ୍ୱ ବି ଦେଲେ । ସ୍ୱାଭାବିକ କଥା ଯଦି ଜଣେ IAS ଅଫିସର ପାଇଖାନା ଟାଙ୍କି ସଫା କରୁଛି, ଦେଶର ଧ୍ୟାନ ଆକର୍ଷିତ ହେବା ତ ସ୍ୱାଭାବିକ । ଆଉ ଏ ଯେଉଁ ପାଇଖାନା ଟାଙ୍କି ସଫାହୁଏ ସେଥିରୁ ଯାହା ବାହାରେ, ଆମେ ଆବର୍ଜନା ବୋଲି କହୁ – କିନ୍ତୁ ଯଦି ଖତସାର ଭାବରେ ଦେଖିବା ତାହା ଏକ ପ୍ରକାରର କଳା ସୁନା । ବର୍ଜ୍ୟ ରୁ ସମ୍ପଦ କେମିତି ହୁଏ ତାହା ଆମେ ଜାଣିପାରିବା ଏବଂ ତାହା ପ୍ରମାଣିତ ହୋଇସାରିଛି । ଛଅଜଣ ସଦସ୍ୟ ଥିବା ପରିବାର ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ସ୍ଵାଭାବିକ ଦୁଇ ଟାଙ୍କି ବିଶିଷ୍ଟ ପାଇଖାନା । ଏହି ମଡେଲଟି ପ୍ରାୟ ପାଞ୍ଚ ବର୍ଷରେ ଭର୍ତ୍ତି ହୋଇଯାଏ । ତା’ପରେ ଆବର୍ଜ୍ଜନାକୁ ସହଜରେ ସଫାକରି ଆଉଗୋଟେ ଖାତରେ (Pit) କୁ ଛାଡିଦିଆଯାଏ । ଛଅମାସରୁ 12 ମାସ ମଧ୍ୟରେ ଏହି ଆବର୍ଜ୍ଜନା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଘଟିତ (Decompose) ହୋଇଯାଏ । ଏହି ବିଘଟିତ ଆବର୍ଜ୍ଜନାକୁ ପରିଚାଳିତ କରିବା ବହୁତ ସୁରକ୍ଷିତ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ସାର ବା ଖତ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଏହା ଅତ୍ୟନ୍ତ ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ NPK ସାର ପାଲଟିଯାଏ । କୃଷକମାନେ NPK ସହ ଭଲଭାବରେ ପରିଚିତ – Nitrogen, Phosphorous, Pottasium । ଏହା ପୋଷକ ତତ୍ତ୍ଵରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ତଥା କୃଷିକ୍ଷେତ୍ର ପାଇଁ ବହୁତ ଉପଯୋଗୀ ହୋଇଥାଏ । ଯେଉଁଭଳି ଭାବେ ସରକାର ପଦକ୍ଷେପ ନେଉଛନ୍ତି, ଅନ୍ୟମାନେ ବି କିଛି ପଦକ୍ଷେପ ନେଉଥିବେ, ଆଉ ଏବେ ତ ଦୂରଦର୍ଶନରେ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ସମାଚାର ନାମରେ ଏକ ବିଶେଷ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ପ୍ରସାରିତ ହେଉଛି । ସେଥିରେ ଏହିଭଳି କଥାଗୁଡ଼ିକ ଯେତେ ରୋଚକ ଢଙ୍ଗରେ ପ୍ରଚାର କରାଯିବ ସେତେ ଲାଭ ମିଳିବ । ସରକାରଙ୍କ ବିଭିନ୍ନ ବିଭାଗମାନେ ମଧ୍ୟ ନିୟମିତ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ପକ୍ଷର ଆୟୋଜନ କରୁଛନ୍ତି । ମାର୍ଚ୍ଚ ମାସର ପ୍ରଥମ ପକ୍ଷରେ ମହିଳା ଏବଂ ଶିଶୁ କଲ୍ୟାଣ ବିଭାଗ ଏବଂ ଜନଜାତି ବିକାଶ ମନ୍ତ୍ରଣାଳୟ ଦ୍ୱାରା ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଅଭିଯାନ ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦିଆଯିବ । ମାର୍ଚ୍ଚ ମାସର ଦ୍ୱିତୀୟ ପକ୍ଷରେ ଆଉ ଦୁଇଟି ବିଭାଗ – ଜାହାଜ ଚଳାଚଳ ମନ୍ତ୍ରଣାଳୟ ଏବଂ ଜଳସମ୍ପଦ, ନଦୀ ବିକାଶ ଓ ଗଙ୍ଗା ସଂରକ୍ଷଣ ମନ୍ତ୍ରଣାଳୟ ମଧ୍ୟ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଅଭିଯାନ ଆୟୋଜନ କରିବେ ।

ଆମେ ଜାଣୁ ଯେ ଆମ ଦେଶର କୌଣସି ନାଗରିକ ଯେତେବେଳେ କିଛି ଭଲ କାମ କରେ, ସେତେବେଳେ ସମଗ୍ର ଦେଶ ଏକ ନୂତନ ଶକ୍ତିର ଅନୁଭବ କରେ, ଦେଶର ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ ବଢ଼ିଯାଏ । ରିଓ ପାରାଅଲିମ୍ପିକରେ ଆମ ଦେଶର ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗମାନେ ଯେଉଁ ପ୍ରଦର୍ଶନ କଲେ ଆମେ ସମସ୍ତେ ତାଙ୍କୁ ସ୍ୱାଗତ କରିଛୁ । ଏହି ମାସରେ ଆୟୋଜିତ ଦୃଷ୍ଟିହୀନ Under-20 ବିଶ୍ୱକପ କ୍ରିକେଟ ଫାଇନାଲରେ ପାକିସ୍ତାନକୁ ହରାଇ ଭାରତ ଲଗାତାର ଦ୍ଵିତୀୟ ଥର ବିଶ୍ୱ ଚମ୍ପିଆନ ହୋଇ ଦେଶର ଗୌରବ ବଢ଼ାଇଲା । ମୁଁ ପୁଣିଥରେ ଦଳର ସମସ୍ତ ଖେଳାଳିମାନଙ୍କୁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି । ଆମ ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗ ସାଥୀମାନଙ୍କର ଏହି ଉପଲବଧି ପାଇଁ ଦେଶ ଗର୍ବିତ । ମୁଁ ସଦାସର୍ବଦା ବିଶ୍ୱାସ କରେ ଯେ ଆମର ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗ ଭାଇଭଉଣୀମାନେ ସାମର୍ଥ୍ୟବାନ୍, ଦୃଢ଼ ସଂକଳ୍ପଯୁକ୍ତ, ସାହସୀ ଏବଂ ନିଷ୍ଠାବାନ ଅଟନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କଠାରୁ ସବୁବେଳେ ଆମକୁ କିଛି ଶିଖିବାକୁ ମିଳିପାରେ ।

କ୍ରୀଡ଼ାକ୍ଷେତ୍ର ହେଉ ବା ମହାକାଶ ବିଜ୍ଞାନ କ୍ଷେତ୍ର ଆମ ଦେଶର ମହିଳାମାନେ କୌଣସି କ୍ଷେତ୍ରରେ ପଛୁଆ ନାହାନ୍ତି । ସେମାନେ ପାଦ ସହିତ ପାଦ ମିଳାଇ ଆଗେଇ ଚାଲିଛନ୍ତି ଏବଂ ଦେଶ ପାଇଁ ସୁନାମ ଅର୍ଜନ କରୁଛନ୍ତି । ଗତ କିଛିଦିନ ତଳେ ଏସିଆ Rugby Sevens’ Trophy ପ୍ରତିଯୋଗିତାରେ ଆମର ମହିଳାମାନେ ରୌପ୍ୟପଦକ ପାଇଲେ । ସେ ସମସ୍ତ ଖେଳାଳିମାନଙ୍କୁ ମୋର ବହୁତ ବହୁତ ଅଭିନନ୍ଦନ ।

ମାର୍ଚ୍ଚ ଆଠ ତାରିଖକୁ ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱ ମହିଳା ଦିବସ ଭାବରେ ପାଳନ କରୁଛି । ଭାରତରେ ଝିଅମାନଙ୍କୁ ମହତ୍ୱ ଦିଆଯାଉ, ପରିବାର ଓ ସମାଜରେ ତାଙ୍କ ପ୍ରତି ସଚେତନତା ଓ ସମ୍ବେଦନଶୀଳତା ବଢ଼ିବା ଉଚିତ । “ବେଟୀ ବଚାଓ, ବେଟୀ ପଢ଼ାଓ” ଆନ୍ଦୋଳନ ଦ୍ରୁତ ଗତିରେ ଆଗେଇ ଚାଲିଛି । ଆଜି ଏହା ଖାଲି ଏକ ସରକାରୀ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ହୋଇ ରହିନି । ଏହା ସାମାଜିକ ସମ୍ବେଦନା ଏବଂ ଗଣଶିକ୍ଷାର ଏକ ଅଭିଯାନର ରୂପ ନେଇଛି । ଏହି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ବିଗତ ଦୁଇବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ଦେଶର ଜନମାନସକୁ ଏକତ୍ର କରିଦେଇଛି, ଦେଶର ପ୍ରତ୍ୟେକ କୋଣରେ ଏହି ଜ୍ୱଳନ୍ତ ପ୍ରସଙ୍ଗ ଉପରେ ଚିନ୍ତା କରିବାକୁ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ବାଧ୍ୟ କରିଛି ଏବଂ ବହୁବର୍ଷ ଧରି ଚଳିଆସିଥିବା ରୀତିନୀତି ପ୍ରତି ଲୋକମାନଙ୍କ ଚିନ୍ତାଧାରାରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିପାରିଛି । ଯେତେବେଳେ ଖବରଟିଏ ମିଳେ ଯେ ଝିଅଟିଏ ଜନ୍ମ ହୋଇଥିବାରୁ ଉତ୍ସବର ଆୟୋଜନ ହୋଇଛି … ସେତେବେଳେ ବହୁତ ଖୁସି ଲାଗେ । କନ୍ୟା ସନ୍ତାନ ପ୍ରତି ଏହି ସକାରାତ୍ମକ ଚିନ୍ତାଧାରା ଏବେ ସାମାଜିକ ସ୍ୱୀକୃତିର କାରଣ ହୋଇଛି । ମୁଁ ଶୁଣିଲି ଯେ ତାମିଲନାଡ଼ୁ ରାଜ୍ୟର କୁଡାଲୁର୍ ଜିଲ୍ଲାରେ ଏକ ବିଶେଷ ଅଭିଯାନ ଦ୍ୱାରା ବାଲ୍ୟବିବାହ ଉପରେ ପ୍ରତିବନ୍ଧକ ଲଗାଯାଇଛି । ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପାଖାପାଖି ଶହେ ପଚସ୍ତରୀରୁ ଅଧିକ ବାଲ୍ୟବିବାହକୁ ବନ୍ଦ କରାଯାଇପାରିଛି । ଜିଲ୍ଲା ପ୍ରଶାସନ ଦ୍ୱାରା ସୁକନ୍ୟା ସମୃଦ୍ଧି ଯୋଜନାରେ ପ୍ରାୟ 50-60 ହଜାର ଝିଅମାନଙ୍କ ପାଇଁ ବ୍ୟାଙ୍କ ଖାତା ଖୋଲାଯାଇଛି । ଜାମ୍ମୁ-କାଶ୍ମୀରର କଠୱା ଜିଲ୍ଲାରେ Convergence Model ଅନୁଯାୟୀ ସମସ୍ତ ବିଭାଗକୁ ” ବେଟୀ ବଚାଓ, ବେଟୀ ପଢ଼ାଓ ” ଯୋଜନା ସହିତ ଯୋଡ଼ିଛନ୍ତି ଏବଂ ଗ୍ରାମସଭା ଆୟୋଜନ କରି ଅନାଥ ଝିଅମାନଙ୍କୁ ପୋଷ୍ୟକନ୍ୟା ରୂପେ ଗ୍ରହଣ କରି ତାଙ୍କୁ ନିଶ୍ଚିତ ଶିକ୍ଷାଦାନର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରୟାସ କରାଯାଉଛି । ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶରେ “ହର୍ ଘର୍ ଦସ୍ତକ” କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ମାଧ୍ୟମରେ ପ୍ରତି ଗ୍ରାମରେ ଏବଂ ଘରେ ଘରେ ଝିଅମାନଙ୍କର ଶିକ୍ଷା ପାଇଁ ଅଭିଯାନ ଚାଲିଛି । ରାଜସ୍ଥାନରେ ମଧ୍ୟ “ଅପ୍ନା ବଚ୍ଚା, ଅପ୍ନା ବିଦ୍ୟାଳୟ” ଅଭିଯାନ ଜରିଆରେ ଅଧାରୁ ପାଠପଢ଼ା ଛାଡ଼ିଥିବା ବାଳିକାମାନଙ୍କୁ ପୁଣି ସ୍କୁଲକୁ ଆଣିବା ଏବଂ ପୁଣି ପଢ଼େଇବାର ପଦକ୍ଷେପ ନିଆଯାଇଛି । କହିବାର ତାତ୍ପର୍ଯ୍ୟ ହେଲା, “ବେଟୀ ବଚାଓ, ବେଟୀ ପଢ଼ାଓ” ଆନ୍ଦୋଳନ ଆଜି ଅନେକ ରୂପରେ ଚାଲିଛି । ସମଗ୍ର ଆନ୍ଦୋଳନ ଏକ ଜନ ଆନ୍ଦୋଳନରେ ରୂପାନ୍ତରିତ ହୋଇଛି । ନୂଆ ନୂଆ ପରିକଳ୍ପନା ତା’ସହିତ ଯୋଡ଼ି ହୋଇଯାଇଛି । ସ୍ଥାନୀୟ ଆବଶ୍ୟକତାକୁ ଧ୍ୟାନରେ ରଖି ତାକୁ ରୂପ ଦିଆଯାଇଛି । ମୁଁ ଏହାକୁ ଏକ ଶୁଭ ସଂକେତ ମନେ କରୁଛି । ମାର୍ଚ୍ଚ 8 ତାରିଖରେ ଯେତେବେଳେ ଆମେ ମହିଳା ଦିବସ ପାଳନ କରିବା ସେତେବେଳେ ଆମର ଏହି ଗୋଟିଏ ଭାବ ରହିବା ଦରକାର – ମହିଳା, ସେ ଶକ୍ତି, ସେ ସଶକ୍ତ ଭାରତର ନାରୀ- କମ୍ ବେଶୀ ନୁହେଁ ସବୁଥିରେ ସେ ସମାନ ଅଧିକାରୀ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, “ମନ୍ କି ବାତ୍” କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ମାଧ୍ୟମରେ ଆପଣମାନଙ୍କ ସହ ସମୟ ସମୟରେ କିଛି କିଛି ଚର୍ଚ୍ଚା କରିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳୁଛି । ଆପଣମାନେ ମଧ୍ୟ ସକ୍ରିୟ ଭାବେ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କରୁଛନ୍ତି । ଆପଣମାନଙ୍କଠାରୁ ମୋତେ ବହୁତ କିଛି ଜାଣିବାକୁ ମିଳୁଛି । ଦୁନିଆରେ କ’ଣ ଚାଲିଛି, ଗାଁରେ, ଗରିବଙ୍କ ମନରେ କ’ଣ ସବୁ ରହିଛି ସେସବୁ ମୋ ପାଖରେ ପହଂଚୁଛି । ଆପଣମାନଙ୍କର ସହଭାଗିତା ପାଇଁ ମୁଁ ବହୁତ ବହୁତ କୃତଜ୍ଞ ।

ଅନେକ ଅନେକ ଧନ୍ୟବାଦ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଆପଣ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ନମସ୍କାର ।

26 ଜାନୁୟାରୀ, ଆମର ଗଣତନ୍ତ୍ର ଦିବସକୁ ଦେଶର କୋଣ ଅନୁକୋଣରେ ଉତ୍ସାହ ଏବଂ ଉଦ୍ଦୀପନା ସହ ଆମେ ସମସ୍ତେ ପାଳନ କଲୁ । ଭାରତର ସମ୍ବିଧାନ, ନାଗରିକଙ୍କ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ, ନାଗରିକଙ୍କ ଅଧିକାର, ଗଣତନ୍ତ୍ର ପ୍ରତି ଆମର ଅଙ୍ଗୀକାରବଦ୍ଧତା, ପ୍ରକାରାନ୍ତରେ ଏହା ଏକ ସଂସ୍କାର ଉତ୍ସବ ମଧ୍ୟ ଅଟେ ଯାହା ଆଗାମୀ ପିଢ଼ିମାନଙ୍କୁ ଗଣତନ୍ତ୍ର ପ୍ରତି, ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ଦାୟୀତ୍ୱ ପ୍ରତି ସଚେତନ ମଧ୍ୟ କରୁଛି ଏବଂ ସଂସ୍କାରସମ୍ପନ୍ନ ମଧ୍ୟ କରୁଛି । କିନ୍ତୁ ଆଜି ମଧ୍ୟ ଆମ ଦେଶରେ ନାଗରିକମାନଙ୍କ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଏବଂ ନାଗରିକମାନଙ୍କ ଅଧିକାର ଉପରେ ଯେତେ ବିତର୍କ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ, ଯେତେ ଗଭୀରତାର ସହ ବିତର୍କ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ, ଯେଉଁ ବ୍ୟାପକ ଭାବରେ ଆଲୋଚନା ହେବା କଥା ତାହା ହେଉ ନାହିଁ  । ମୁଁ ଆଶା କରୁଛି ଯେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ସ୍ତରରେ ସବୁବେଳେ ଅଧିକାର ଉପରେ ଯେତେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦିଆଯାଉଛି, କର୍ତ୍ତବ୍ୟଗୁଡ଼ିକ ଉପରେ ମଧ୍ୟ ସେତିକି ଗୁରୁତ୍ୱ ଦିଆଯାଉ  । ଅଧିକାର ଏବଂ କର୍ତ୍ତବ୍ୟର ଉଭୟ ଧାରଣା ଉପରେ ହିଁ ଭାରତର ଗଣତନ୍ତ୍ରର ରେଳ ଦୃତଗତିରେ ଆଗେଇ ପାରିବ  ।

ଆସନ୍ତାକାଲି ଜାନୁୟାରୀ 30 ତାରିଖ  । ଆମର ପୂଜ୍ୟ ବାପୁଙ୍କର ପୁଣ୍ୟତିଥି  । ଜାନୁୟାରୀ 30 ତାରିଖ ଦିନ ଆମେ ସମସ୍ତେ 11ଟାରେ ଦୁଇ ମିନିଟ ନୀରବ ପ୍ରାର୍ଥନା କରି ଦେଶ ପାଇଁ ପ୍ରାଣବଳି ଦେଇଥିବା ଶହୀଦମାନଙ୍କୁ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ଦେଇଥାଉଁ  । ଏକ ସମାନ ରୂପରେ, ଏକ ଦେଶ ରୂପେ ଜାନୁୟାରୀ 30 ତାରିଖ, ଦିନ 11ଟା ବେଳେ 2 ମିନିଟ ପାଇଁ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ଗୋଟିଏ ସହଜ ଅଭ୍ୟାସରେ ପରିଣତ ହେବା ଉଚିତ  । ଦୁଇ ମିନିଟ ହୋଇଥାଉ ପଛେ, କିନ୍ତୁ ସେଥିରେ ଏକତା, ସଂକଳ୍ପ ଏବଂ ଶହୀଦମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଶ୍ରଦ୍ଧାଭାବ ପରିପ୍ରକାଶ ହୋଇଥାଏ  । ଆମ ଦେଶରେ ସେନାବାହିନୀ ପ୍ରତି, ସୁରକ୍ଷା ବାହିନୀ ପ୍ରତି ଗୋଟିଏ ଆଦରର ଭାବନା ରହିଛି  । ଏହି ସାଧାରଣତନ୍ତ୍ର ଦିବସର ଅବ୍ୟବହିତ ପୂର୍ବରୁ ବିଭିନ୍ନ ବୀରତ୍ୱ ପୁରସ୍କାରରେ ଯେଉଁ ବୀର ଯବାନମାନେ ସମ୍ମାନିତ ହୋଇଛନ୍ତି ସେମାନଙ୍କୁ ଓ ସେମାନଙ୍କ ପରିବାରବର୍ଗଙ୍କୁ ମୁଁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି  । ଏହି ପୁରସ୍କାରଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟରେ କିର୍ତ୍ତୀଚକ୍ର, ଶୌର୍ଯ୍ୟଚକ୍ର, ପରମ ବିଶିଷ୍ଟ ସେବା ପଦକ, ବିଶିଷ୍ଟ ସେବା ପଦକ ଏଭଳି ଅନେକ ଶ୍ରେଣୀ ରହିଛି  । ମୁଁ ବିଶେଷକରି ଯୁବଗୋଷ୍ଠୀକୁ ଅନୁରୋଧ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି, ଆପଣମାନେ ସାମାଜିକ ଗଣମାଧ୍ୟମରେ ବହୁତ ସକ୍ରିୟ ରହୁଛନ୍ତି  । ଆପଣ ଗୋଟିଏ କାମ କରିପାରିବେ କି ? ଏଥର ଯେଉଁ ବୀରମାନଙ୍କୁ ଏହି ପୁରସ୍କାରମାନ ମିଳିଛି, ଆପଣ ନେଟ(Internet)ରେ ଖୋଜିପାରନ୍ତି  । ସେମାନଙ୍କ ସଂପର୍କରେ ଦୁଇପଦ ଭଲ କଥା ଲେଖନ୍ତୁ ଏବଂ ଚାହିଁଲେ ନିଜର ସାଙ୍ଗସାଥିଙ୍କ ପାଖକୁ ପହଂଚାନ୍ତୁ  । ଆମେ ଯେତେବେଳେ ସେମାନଙ୍କ ସାହସ, ବୀରତ୍ୱ ଏବଂ ପରାକ୍ରମର କଥା ବିସ୍ତୃତ ଭାବେ ଜାଣୁ, ସେତେବେଳେ ଆମକୁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଲାଗେ, ଗର୍ବ ମଧ୍ୟ ଅନୁଭୂତ ହୁଏ, ପ୍ରେରଣା ମଧ୍ୟ ମିଳିଥାଏ  । ଆମେ ଯେତେବେଳେ 26 ଜାନୁୟାରୀକୁ ଆନନ୍ଦ ଉଲ୍ଲାସ ସହ ପାଳନ କରାଯାଇଥିବା ଖବର ଶୁଣି ଆନନ୍ଦିତ ହୋଇଥିଲୁ, ସେତେବେଳେ କାଶ୍ମୀରରେ ଦେଶର ସୁରକ୍ଷା ପାଇଁ ଠିଆ ହୋଇଥିବା ଯବାନ ବରଫ ଅତଡ଼ା ଖସିବା ଯୋଗୁଁ ମୃତ୍ୟୁବରଣ କଲେ  । ମୁଁ ଏହି ସମସ୍ତ ବୀର ଯବାନମାନଙ୍କୁ ଆଦର ସହ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ଜ୍ଞାପନ କରୁଛି  । ପ୍ରଣାମ କରୁଛି  ।

ମୋର ଯୁବବନ୍ଧୁଗଣ, ଆପଣମାନେ ତ ଭଲଭାବରେ ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ ମୁଁ ସବୁବେଳେ “ମନର କଥା” ହୃଦୟର କଥା କହିଆସିଛି  । ଜାନୁୟାରୀ, ଫେବୃୟାରୀ, ମାର୍ଚ୍ଚ, ଏପ୍ରିଲ – ଏହି ମାସଗୁଡ଼ିକ ପ୍ରତ୍ୟେକ ପରିବାର ପାଇଁ ପରୀକ୍ଷାର ମାସ ହୋଇଥାଏ  । ପ୍ରାୟତଃ ଘରେ ଜଣେ, ଦୁଇଜଣ ପିଲାଙ୍କର ପରୀକ୍ଷା ଥାଏ  । କିନ୍ତୁ ସାରା ପରିବାର ପରୀକ୍ଷାର ବୋଝ ତଳେ ଥାଏ  । ତେଣୁ ଭାବିଲି ଯେ, ଏହା ଉଚିତ ସମୟ ଅଟେ  । ମୋର ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କ ସହ କଥା ହେବା ପାଇଁ, ସେମାନଙ୍କ ଅଭିଭାବକମାନଙ୍କ ସହିତ କଥା ହେବାପାଇଁ, ସେମାନଙ୍କ ଶିକ୍ଷକମାନଙ୍କ ସହ କଥାହେବା ପାଇଁ ମୋର ଇଚ୍ଛା ହେଲା  । ଅନେକ ବର୍ଷ ଧରି, ମୁଁ ଯେଉଁଠି ବି ଯାଇଛି, ଯାହାକୁ ଭେଟିଛି, ପରୀକ୍ଷାଟି ଗୋଟିଏ ଅସୁବିଧାର କାରଣ ଭାବରେ ଦେଖା ଦେଇଛି  । ପରିବାର ବ୍ୟସ୍ତ, ଛାତ୍ର-ଛାତ୍ରୀ ବ୍ୟସ୍ତ, ଶିକ୍ଷକ ବ୍ୟସ୍ତ, ଗୋଟିଏ ବଡ଼ ବିଚିତ୍ର ମନୋବୈଜ୍ଞାନିକ ପରିବେଶ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଘରେ ଦୃଷ୍ଟିଗୋଚର ହୋଇଥାଏ  । ମୋତେ ସବୁବେଳେ ଲାଗେ ଯେ, ଏଭଳି ପରିବେଶରୁ ବାହାରି ଆସିବା ଉଚିତ  । ତେଣୁ ଆଜି ମୁଁ ଯୁବବନ୍ଧୁମାନଙ୍କ ସହିତ ବିସ୍ତୃତ ଭାବରେ କିଛି କଥା ହେବାକୁ ଚାହୁଁଛି  । ଏ ସଂପର୍କରେ ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ଘୋଷଣା କଲି, ସେତେବେଳେ ଅନେକ ଶିକ୍ଷକ, ଅଭିଭାବକ, ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀମାନେ ମୋତେ ସନ୍ଦେଶ(Message) ପଠାଇଲେ, ପ୍ରଶ୍ନ ପଠାଇଲେ, ପରାମର୍ଶ ଦେଲେ, କଷ୍ଟ ମଧ୍ୟ ପରିପ୍ରକାଶ କଲେ, ଅସୁବିଧା ସମ୍ପର୍କରେ ଆଲୋଚନା କଲେ  । ସେଗଡୁ ଠିକ ଦେଖିବା ପରେ ମୋ ମନକୁ ଯେଉଁ କଥାଗଡୁ ଠିକ ଆସିଲା, ତାହା ଆଜି ମୁଁ ଆପଣମାନଙ୍କୁ କହିବାକୁ ଚାହୁଁଛି  । ମୋତେ ସୃଷ୍ଟିଙ୍କର ଗୋଟିଏ ଟେଲିଫୋନ୍ ବାର୍ତ୍ତା ମିଳିଲା, ଆପଣ ମଧ୍ୟ ଶୁଣନ୍ତୁ ସୃଷ୍ଟି କ'ଣ କହିବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି  :

"ସାର୍, ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ଏତିକି କହିବାକୁ ଚାହୁଁଛି ଯେ, ପରୀକ୍ଷା ସମୟରେ ପ୍ରାୟ ଏଭଳି ହେଉଛି ଯେ, ଆମ ଘରେ, ସାହି ପଡ଼ିଶାରେ, ଆମ ସୋସାଇଟିରେ ଅତି ଭୟଙ୍କର ବାତାବରଣ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଯାଏ । ଯାହା ଫଳରେ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀମାନେ ପ୍ରେରଣା ପାଇବା ବଦଳରେ ନିରୁତ୍ସାହିତ ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି”।

ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ଏତିକି ପଚାରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି ଯେ, ଏହି ପରିବେଶ କ'ଣ ଆନନ୍ଦଦାୟକ ହେଇପାରିବନି ? ଅବଶ୍ୟ ଏ ପ୍ରଶ୍ନ ସୃଷ୍ଟି ପଚାରିଛନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଏ ପ୍ରଶ୍ନ ଆପଣ ସମସ୍ତଙ୍କ ମନରେ ଥିବ  । ପରୀକ୍ଷା ଗୋଟିଏ ଖୁସିର ଅବସର ହେବା ଉଚିତ । ବର୍ଷଯାକ ପରିଶ୍ରମ କରିଛନ୍ତି, କିଛି ଏକ କରି ଦେଖାଇବାର ବେଳ ଆସିଛି – ଏହା ଏଭଳି ଉତ୍ସାହ ଉଦ୍ଦୀପନାର ପର୍ବ ହେବା ଉଚିତ । ଖୁବ କମ ଲୋକ ଥାଆନ୍ତି, ପରୀକ୍ଷା ଯେଉଁମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଆନନ୍ଦ(Pleasure), ଅଧିକାଂଶ ଲୋକଙ୍କ ପାଇଁ ତ ପରୀକ୍ଷା ଗୋଟିଏ ମାନସିକ ଚାପ(Pressure)। କିନ୍ତୁ ପରୀକ୍ଷାକୁ ଆନନ୍ଦ କିମ୍ବା ମାନସିକ ଚାପ ଭାବରେ ଗ୍ରହଣ କରିବେ - ତାହା ଆପଣ ସ୍ଥିର କରିବେ । ଯିଏ ଆନନ୍ଦ ଭାବରେ ଗ୍ରହଣ କରିବ ସେ ପାଇବ ଏବଂ ଯିଏ ମାନସିକ ଚାପ ଭାବିବ ସେ ଅନୁତାପ କରିବ  । ତେଣୁ ମୋ ମତରେ ପରୀକ୍ଷା ଗୋଟିଏ ଉତ୍ସବ  । ପରୀକ୍ଷାକୁ ଗୋଟିଏ ଉତ୍ସବ ଭାବରେ ଗ୍ରହଣ କରନ୍ତୁ  । ଯେତେବେଳେ ଉତ୍ସବ ବା ପର୍ବ ହୋଇଥାଏ ସେତେବେଳେ ଆମେ ଆମ ଭିତରେ ଥିବା ଉତ୍କର୍ଷକୁ ହିଁ ପରିପ୍ରକାଶ କରିଥାଉ  । ଉତ୍ସବ ସମୟରେ ହିଁ ସମାଜର ଶକ୍ତି ଅନୁଭୂତ ହୋଇଥାଏ  । ଯାହା ଉତ୍ତମରୁ ଉତ୍ତମ ତାହା ପ୍ରଘଟ ହୋଇଥାଏ  । ସାଧାରଣତଃ ଆମକୁ ଲାଗେ ଯେ ଆମେମାନେ କେତେ ବିଶୃଙ୍ଖଳିତ  । କିନ୍ତୁ ଯେତେବେଳେ 40-45 ଦିନ ଧରି ଚାଲୁଥିବା କୁମ୍ଭ ମେଳାର ବ୍ୟବସ୍ଥା ଦେଖୁଁ ସେତେବେଳେ ଜଣାପଡ଼େ ଯେ, ଲୋକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଅସ୍ଥାୟୀ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଏବଂ ଶୃଙ୍ଖଳା କେତେ ମାତ୍ରାରେ ରହିଛି  । ଏହା ଉତ୍ସବର ଶକ୍ତି  । ପରୀକ୍ଷା ସମୟରେ ସାରା ପରିବାରରେ, ସାଙ୍ଗସାଥିମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଗୋଟିଏ ଉତ୍ସବର ବାତାବରଣ ସୃଷ୍ଟି ହେବା ଉଚିତ  । ଆପଣ ଦେଖିବେ ଏହି ମାନସିକ ଚାପ, ଆନନ୍ଦରେ ପରିବର୍ତ୍ତିତ ହୋଇଯିବ  । ଉତ୍ସବର ଆନନ୍ଦ ପରିବେଶକୁ ବୋଝମୁକ୍ତ କରିଦେବ  । ମୁଁ ବିଶେଷକରି ପିତା-ମାତାଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କରୁଛି ଯେ, ଏହି ତିନି ଚାରି ମାସକୁ ଏକ ଉତ୍ସବର ବାତାବରଣରେ ପରିଣତ କରନ୍ତୁ  । ସାରା ପରିବାର ଗୋଟିଏ Team ଭାବରେ ଏହି ଉତ୍ସବକୁ ସଫଳ କରିବାରେ ନିଜର ଭୂମିକା, ନିଜ ନିଜର ଭୂମିକା ଉତ୍ସାହର ସହିତ ତୁଲାନ୍ତୁ । ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିବେ, ଧିରେ ଧିରେ ପରିସ୍ଥିତିରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆସିବ । ବାସ୍ତବିକତା ଏହା ଯେ କନ୍ୟାକୁମାରୀ ଠାରୁ କାଶ୍ମୀର ଯାଏ......। କଚ୍ଛ ଠାରୁ କାମରୂପ ଯାଏ, ଅମ୍ରେଲୀ ଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଅରୁଣାଚଳ ପ୍ରଦେଶ ଯାଏ ଏହି ତିନି ଚାରି ମାସ କେବଳ ପରୀକ୍ଷା ହିଁ ପରୀକ୍ଷା ଚାଲିଥାଏ  । ଏହା ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କ ଦାୟୀତ୍ୱ ଯେ ଆମେ ପ୍ରତି ବର୍ଷ ଏହି ତିନ-ଚାରି ମାସକୁ ନିଜ ନିଜ ଢଙ୍ଗରେ, ନିଜ ନିଜ ପରମ୍ପରାକୁ ନେଇ, ନିଜ ନିଜ ପରିବାରର ପରିବେଶକୁ ଉତ୍ସବରେ ପରିବର୍ତ୍ତିତ କରନ୍ତୁ  । ତେଣୁ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ କହିବି ଯେ smile more score more – ହସଖୁସିରେ ରହନ୍ତୁ ଅଧିକ ମାର୍କ ରଖନ୍ତୁ । ଏହି ସମୟକୁ ଯେତେ ଆନନ୍ଦର ସହିତ ବିତାଇବେ, ସେତେ ଅଧିକ ନମ୍ବର ପାଇବେ, କରି ଦେଖନ୍ତୁ ନା  । ଆପଣ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିଥିବେ, ଯେ ଆପଣ ଯେତେବେଳେ ହସନ୍ତି, ଆପଣ ନିଜକୁ ଆରାମ(Relax) ଅନୁଭବ କରନ୍ତି  । ଆପଣ ସହଜରେ ଆରାମ ହୋଇଯାଆନ୍ତି ଏବଂ ଆରାମ ହୋଇଗଲେ ଆପଣଙ୍କୁ ବର୍ଷ ବର୍ଷ ପୁରୁଣା କଥା ମଧ୍ୟ ସହଜରେ ମନେ ପଡ଼ିଯାଏ  । ବର୍ଷେ ପୂର୍ବେ ଶିକ୍ଷକ ଶ୍ରେଣୀଗୃହରେ କ'ଣ କହିଥିଲେ ସେହି ପୁରା ଦୃଶ୍ୟ ମନେପଡ଼ିଯାଏ  । ଆପଣ ଜାଣିବା ଦରକାର ଯେ, ସ୍ମୃତି ଓ ସ୍ମରଣ ଶକ୍ତି କୁ ମନେପକାଇବାର ସାମର୍ଥ୍ୟ, ଆରାମ କରିବା ବେଳେ ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ ରହିଛି  । ଆପଣ ଚିନ୍ତାଗସ୍ତ୍ର ଥିବା ବେଳେ ସବୁ ଦ୍ଵାର ବନ୍ଦ ହୋଇଯାଏ  । ବାହାର କଥା ଭିତରକୁ ପ୍ରବେଶ କରିପାରେନି କି ଭିତର କଥା ବାହାରକୁ ଆସିପାରେନି  । ଚିନ୍ତା ପ୍ରକ୍ରିୟାରେ ସ୍ଥାଣୁତା ଆସିଯାଏ, ତାହା ନିଜେ ଗୋଟିଏ ବୋଝ ପାଲଟିଯାଏ  । ପରୀକ୍ଷା ସମୟରେ ଆପଣ ଅନୁଭବ କରିଥିବେ ଯେ ଆପଣଙ୍କୁ ସବୁ ମନେପଡ଼େ  । ବହି ମନେପଡ଼େ, ବିଷୟ ମନେପଡ଼େ, ପୃଷ୍ଠା ନମ୍ବର ମନେପଡ଼େ, ପୃଷ୍ଠାର ଉପରେ ଲେଖା ହୋଇଛି କି ତଳେ ଲେଖା ହୋଇଛି ତାହା ମଧ୍ୟ ମନେପଡ଼େ, ହେଲେ ସେ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଶବ୍ଦଟି ମନେପଡ଼େନି  । କିନ୍ତୁ ଯେମିତି ଆପଣ ପରୀକ୍ଷା ଦେଇ ବାହାରକୁ ଆସନ୍ତି, ହଠାତ୍ ଆପଣଙ୍କୁ ମନେପଡ଼ିଯାଏ - ଆରେ, ଏହାହିଁ ତ ଥିଲା  । ଭିତରେ କାହିଁକି ମନେପଡ଼ିଲାନି, କାରଣ ମାନସିକ ଚାପରେ ଥିଲେ  । ବାହାରେ କାହିଁକି ମନେ ପଡ଼ିଗଲା ? ଆପଣ ନିଜେ ହିଁ ତ ଥିଲେ  । କେହି ତ କହି ନାହାନ୍ତି  । କିନ୍ତୁ ଯାହା ଭିତରେ ଥିଲା, ତାହା ବାହାରି ଆସିଲା, କାରଣ ଆପଣ Relax ହୋଇଗଲେ  । ତେଣୁ ସ୍ମରଣ ଶକ୍ତି ବୃଦ୍ଧି କରିବାର ଯଦି ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ଔଷଧ କିଛି ଅଛି, ତାହା ହେଲା ଚାପମୁକ୍ତ ମନ ଅଥବା ଆରାମ କରିବା । ଏହା ମୁଁ ମୋର ନିଜସ୍ୱ ଅନୁଭୂତିରୁ କହୁଛି ଯେ, Pressure ସମୟରେ ଆମେ ନିଜକଥା ମଧ୍ୟ ଭୁଲିଯାଉ; କିନ୍ତୁ ଆରାମ ସମୟରେ ହଠାତ୍ ଆମକୁ ଏମିତି କଥାସବୁ ମନେ ପଡ଼ିଯାଏ ଯାହା ଆମେ କଳ୍ପନା ମଧ୍ୟ କରିପାରିବାନି  । ଆପଣ ଜାଣିନାହାନ୍ତି ସେକଥା ନୁହେଁ, ଏ କଥା ମଧ୍ୟ ନୁହେଁ ଯେ ଆପଣଙ୍କ ପାଖରେ ସୂଚନା ନାହିଁ  । ଏ କଥା ମଧ୍ୟ ନୁହେଁ ଯେ ଆପଣ ପରିଶ୍ରମ କରି ନାହାନ୍ତି  । କିନ୍ତୁ ଆପଣ ଯେତେବେଳେ ଭାରାକ୍ରାନ୍ତ ମନରେ ଥାଆନ୍ତି, ସେତେବେଳେ ଆପଣଙ୍କ ଜ୍ଞାନ ଦବିଯାଏ ଏବଂ Tension ତା' ଉପରେ ବୋଝ ହୋଇଯାଏ  । ତେଣୁ ଏହା ଆବଶ୍ୟକ  । ‘A happy mind is the secret for a good mark-sheet’  । ବେଳେବେଳେ ଲାଗେ ଯେ, ଆମେ ପରୀକ୍ଷାକୁ ଉଚିତ ଦୃଷ୍ଟିଭଙ୍ଗୀରେ ଦେଖିପାରୁ ନାହୁଁ  । ଲାଗେ, ସତେଯେମିତି ଏହା ଜୀବନ-ମରଣର ପ୍ରଶ୍ନ  । ଆପଣ ଯେଉଁ ପରୀକ୍ଷା ଦେବାକୁ ଯାଉଛନ୍ତି ତାହା ବର୍ଷଯାକ ଆପଣ ପଢ଼ିଥିବା ପାଠର ପରୀକ୍ଷା  । ଏହା ଆପଣଙ୍କ ଜୀବନର ପରୀକ୍ଷା ନୁହେଁ  । ଆପଣ କେମିତି ଜୀବନ ଅତିବାହିତ କରିଛନ୍ତି, କେମିତି ଜୀବନ ଅତିବାହିତ କରୁଛନ୍ତି, କେମିତି ଜୀବନ ଜୀଇଁବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି, ତାହାର ପରୀକ୍ଷା ନାହିଁ, ଆପଣଙ୍କ ଜୀବନରେ Class room ରେ Notebook ରେ ଦିଆଯାଇଥିବା ପରୀକ୍ଷା ବ୍ୟତୀତ ମଧ୍ୟ ଅନେକ ପରୀକ୍ଷାର ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଆସିଥିବ  । ତେଣୁ, ଜୀବନରେ ସଫଳତା କିମ୍ବା ବିଫଳତା ସହ ପରୀକ୍ଷାର କିଛି ସମ୍ପର୍କ ନାହିଁ  । ଏଭଳି ବୋଝରୁ ଆପଣ ମୁକ୍ତ ହୋଇଯାଆନ୍ତୁ  । ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କ ଆଗରେ ଆମର ପୂର୍ବତନ ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ଡଃ ଏପିଜେ ଅବଦୁଲ କଲାମଙ୍କର ଏକ ବହୁତ ପ୍ରେରଣାଦାୟୀ ଉଦାହରଣ ରହିଛି  । ସେ ବାୟୁସେନାରେ ଯୋଗଦେବାକୁ ଗଲେ, ଫେଲ(Fail) ହୋଇଗଲେ  । ମନେ କରନ୍ତୁ, ସେହି ବିଫଳତା ଯୋଗୁଁ ସେ ହତୋତ୍ସାହ ହୋଇ ଜୀବନରେ ହାର ମାନିଯାଇଥାନ୍ତେ, ତେବେ ଭାରତ କ'ଣ ଏତେ ବଡ଼ ବୈଜ୍ଞାନିକ ପାଇଥାନ୍ତା ? ଏତେ ବଡ଼ ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ପାଇଥାନ୍ତା ? ପାଇ ନଥାନ୍ତା  । ରିଚା ଆନନ୍ଦଜୀ ମୋତେ ଗୋଟିଏ ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରିଛନ୍ତି :-

"ଆଜିର ସମୟରେ ଶିକ୍ଷା ସମ୍ମୁଖରେ ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ଆହ୍ୱାନ ଯାହା ଦେଖୁଛି, ତାହା ହେଲା ଯେ ଶିକ୍ଷା ପରୀକ୍ଷା କେନ୍ଦ୍ରିତ ହୋଇ ରହିଯାଇଛି । ମାର୍କ ସବୁଠାରୁ ଗୁରୁତ୍ୱ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ ଯାଇଛି । ଏହା ଫଳରେ ପ୍ରତିଯୋଗିତା ନଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ବହୁ ମାତ୍ରାରେ ବଢିଯାଇଛି; କିନ୍ତୁ ତା'ସହିତ ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀମାନଙ୍କ ମନରେ ଚିନ୍ତା ମଧ୍ୟ ବହତୁ ବଢିଯାଇଛି । ତେଣୁ ଶିକ୍ଷାର ଏହି ବର୍ତ୍ତମାନର ଅବସ୍ଥା ଏବଂ ଏହାର ଭବିଷ୍ୟତକୁ ନେଇ ଆପଣଙ୍କ ଚିନ୍ତାଧାରା ସମ୍ପର୍କରେ ଅବଗତ ହେବାକୁ ଚାହୁଁଛି  ।''

ଅବଶ୍ୟ ସେ ନିଜେ ହିଁ ଉତ୍ତର ଦେଇସାରିଛନ୍ତି  । କିନ୍ତୁ ରିଚାଜୀ ଚାହୁଁଛନ୍ତି ଯେ ମୁଁ ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ନିଜ କଥା କିଛି କହେଁ  । Marks ଏବଂ Mark Sheetର ଏକ ସୀମିତ ଉପଯୋଗ ରହିଛି  । ଜୀବନରେ ତାହାହିଁ ସବୁକିଛି ନୁହେଁ  । ଜୀବନ ତ ଏ କଥାକୁ ନେଇ ଚାଲେ ଯେ ଆପଣ କେତେ ଜ୍ଞାନ ଅର୍ଜନ କରିଛନ୍ତି  । ଜୀବନ ତ ଏ କଥାକୁ ନେଇ ଚାଲେ ଯେ, ଆପଣ ଯାହା ଶିଖିଲେ ତାହା ଜୀବନରେ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କଲେ କି ? ଜୀବନ ତ ଏ କଥାକୁ ନେଇ ଚାଲେ ଯେ ଆପଣ ପାଇଥିବା sense of mission ଏବଂ ଆପଣଙ୍କ sense of ambition ମଧ୍ୟରେ କି ପ୍ରକାର ତାଳମେଳ ରହୁଛି  । ଯଦି ଆପଣ ଏହି କଥାରେ ବିଶ୍ୱାସ କରିବେ ତା'ହେଲେ Marks ମନକୁ ମନ ଆପଣଙ୍କ ପାଖକୁ ଚାଲିଆସିବ  । ଆପଣଙ୍କୁ Marks ପଛରେ ଗୋଡ଼ାଇବାକୁ ପଡ଼ିବନି  । ଜୀବନରେ ଆପଣଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନ(Knowledge) କାମରେ ଲାଗିବ, ଦକ୍ଷତା(Skill) କାମରେ ଲାଗିବ, ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ କାମରେ ଲାଗିବ, ସଂକଳ୍ପଶକ୍ତି କାମରେ ଲାଗିବ  । ଆପଣ ହିଁ ମୋତେ କହନ୍ତୁ, ଆପଣଙ୍କ ପରିବାରର କେହି ଡାକ୍ତର ଥିବେ ଏବଂ ପରିବାରର ସବୁ ଲୋକ ସେହି Family Doctorଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଉଥିବେ  । ଆପଣଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କେହି ସେହି Family Doctorଙ୍କୁ ପଚାରି ନଥିବେ ଯେ ସେ କେତେ ନମ୍ବର ରଖି ପାସ୍ ହୋଇଥିଲେ  । କେହି ପଚାରି ନଥିବେ ଆପଣ ଅନୁଭବ କରିଥିବେ ସେ ଜଣେ ଡାକ୍ତର ହିସାବରେ ଭଲ  । ଆପଣ ଭଲ ହେଉଛନ୍ତି, ତେଣୁ ଆପଣ ତାଙ୍କ ସେବା ଗ୍ରହଣ କଲେ  । ଆପଣ କୌଣସି ବଡ଼ ମୋକଦ୍ଦମା ଲଢ଼ିବା ପାଇଁ କୌଣସି ଓକିଲ ପାଖକୁ ଯାଆନ୍ତି, ସେତେବେଳେ କ'ଣ ତାଙ୍କ Mark Sheet ଦେଖନ୍ତି କି ? ଆପଣ ତାଙ୍କ ଅଭିଜ୍ଞତା, ତାଙ୍କ ଜ୍ଞାନ, ତାଙ୍କ ସଫଳତାକୁ ଦେଖନ୍ତି  । ତେଣୁ ଏହି ସଂଖ୍ୟାର ବୋଝ ବେଳେବେଳେ ଆମକୁ ଠିକ୍ ବାଟରେ ଯିବାରେ ଅଟକାଇଦିଏ  । କିନ୍ତୁ ଏହାର ମାନେ ନୁହେଁ ଯେ, ମୁଁ କହୁଛି ଯେ ପାଠ ପଢ଼ିବା ଦରକାର ନାହିଁ  । ଆପଣଙ୍କ ପରୀକ୍ଷା ପାଇଁ ଏହାର ଉପଯୋଗ ଜରୁରୀ  । ମୁଁ କାଲି କେଉଁଠି ଥିଲି, ଆଜି କେଉଁଠି ଅଛି, ତାହା ଜାଣିବା ପାଇଁ ଏହା ଜରୁରୀ  । ବେଳେବେଳେ ଏମିତି ବି ହୁଏ, ଆପଣ ଯଦି ସୂକ୍ଷ୍ମତାର ସହ ନିଜ ଜୀବନକୁ ଦେଖିବେ, ତେବେ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିବେ ଯେ, ଯଦି ଆପଣ ମାର୍କ ପଛରେ ପଡ଼ିଗଲେ, ତେବେ ଆପଣ Short ରାସ୍ତା ଖୋଜିବେ, ବଛା ବଛା ଜିନିଷ ହିଁ ଧରିବେ ଏବଂ ତାହାରି ଉପରେ ଧ୍ୟାନ କେନ୍ଦ୍ରିତ କରିବେ  । କିନ୍ତୁ ଯେଉଁ କଥାଗୁଡ଼ିକୁ ଆପଣ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିଛନ୍ତି, ସେଥିରୁ ବହିର୍ଭୂତ କଥା କିଛି ପରୀକ୍ଷାରେ ପଡ଼ିଗଲେ ଆପଣ ହଠାତ୍ ତଳକୁ ଖସିଯିବେ  । କିନ୍ତୁ ଯଦି ଆପଣ ଜ୍ଞାନକୁ କେନ୍ଦ୍ରରେ ରଖନ୍ତି, ତେବେ ଅନେକ କଥାକୁ ଆପଣ ନିଜ ଭିତରେ ସାଉଁଟି ନେବାର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା କରୁଛନ୍ତି  । କିନ୍ତୁ ମାର୍କ ଉପରେ ଧ୍ୟାନ କେନ୍ଦ୍ରିତ କଲେ ଆପଣ ଧିରେ ଧିରେ ନିଜ ଭିତରେ ସଙ୍କୁଚିତ ହୋଇଯିବେ ଏବଂ ମାର୍କ ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ସୀମା ମଧ୍ୟରେ ସୀମିତ ହୋଇଯିବେ  । ଯାହା ଫଳରେ ପରୀକ୍ଷାରେ ଭଲ ପ୍ରମାଣିତ ହୋଇଥିବା ସତ୍ତ୍ୱେ ଜୀବନରେ ଆପଣ ବେଳେବେଳେ ବିଫଳ ହୋଇଯାଆନ୍ତି  । ରିଚାଜୀ ଆଉ ଗୋଟିଏ କଥା ମଧ୍ୟ କହିଛନ୍ତି – "ପ୍ରତିଯୋଗିତା''  । ଏହା ଏକ ବହୁତ ବଡ଼ ମନୋବୈଜ୍ଞାନିକ ଯୁଦ୍ଧ  । ପ୍ରକୃତରେ ଜୀବନକୁ ଆଗେଇନେବା ପାଇଁ ପ୍ରତିଯୋଗିତା କାମରେ ଲାଗେନି  । ଜୀବନକୁ ଆଗେଇ ନେବାରେ ଆତ୍ମ-ପ୍ରତିଯୋଗୀତା (ଅନୁସ୍ପର୍ଦ୍ଧା) କାମରେ ଲାଗେ  । ଅନୁସ୍ପର୍ଦ୍ଧାର ଅର୍ଥ ହେଲା - ନିଜ ସହ ପ୍ରତିଯୋଗିତା କରିବା  । ବିତିଯାଇଥିବା ସମୟ ଠାରୁ ଆଗାମୀ ସମୟ କିଭଳି ଶ୍ରେଷ୍ଠତର ହୋଇପାରିବ ? ବିଗତ ପରିଣାମ ଠାରୁ ଆଗାମୀ ଅବସର କେମିତି ଆହୁରି ଭଲ ହୋଇପାରିବ ? ଆପଣ ପ୍ରାୟତଃ କ୍ରୀଡ଼ାକ୍ଷେତ୍ରରେ ଦେଖିଥିବେ  । କ୍ରୀଡ଼ାଜଗତ ଉଦାହରଣ ମୁଁ ଏଥିପାଇଁ ଦେଉଛି କାରଣ ଏଥିରେ ଶୀଘ୍ର ବୁଝିହେବ  । ଅଧିକାଂଶ ସଫଳ କ୍ରୀଡ଼ାବିତମାନଙ୍କ ଜୀବନର ବିଶେଷତ୍ୱ ହେଲା ଯେ ସେମାନେ ଅନୁସ୍ପର୍ଦ୍ଧା କରନ୍ତି  । ଆମେ ଯଦି ଶ୍ରୀମାନ୍ ସଚିନ ତେନ୍ଦୁଲକରଜୀଙ୍କର ଉଦାହରଣ ଦେଖିବା, କୋଡ଼ିଏ ବର୍ଷ ଧରି ଲଗାତାର ଭାବେ ନିଜର ରେକର୍ଡ଼କୁ ହିଁ ଭଙ୍ଗ କରିବା, ପ୍ରତିଥର ନିଜକୁ ହିଁ ପରାଜିତ କରି ଅଗ୍ରସର ହେବା, ଖୁବ୍ ଅଦ୍ଭୁତ ଜୀବନଯାତ୍ରା ତାଙ୍କର  । କାରଣ ସେ ପ୍ରତିସ୍ପର୍ଦ୍ଧା ଅପେକ୍ଷା ଅନୁସ୍ପର୍ଦ୍ଧାର ବାଟ ଆପଣେଇଲେ  । ତେଣୁ ବନ୍ଧୁଗଣ, ଜୀବନର ପ୍ରତିଟି କ୍ଷେତ୍ରରେ ଏବଂ ବିଶେଷକରି ଆପଣ ଯେତେବେଳେ ପରୀକ୍ଷା ଦେବାକୁ ଯାଉଥାନ୍ତି, ଆଗରୁ ଯଦି ଆପେଣ ଦୁଇଘଣ୍ଟା ଶାନ୍ତିରେ ପଢ଼ି ପାରୁଥିଲେ, ପରୀକ୍ଷା କେବଳ ତିନି ଘଣ୍ଟା ହେଲେ ବି କ'ଣ ତାହା କରି ପାରୁଛନ୍ତି ? ଆଗରୁ ଯେତେବେଳେ ଉଠିବାକୁ ସ୍ଥିର କରୁଥିଲେ ଡେରି ହେଇଯାଉଥିଲା ଏବେ କ'ଣ ଠିକ୍ ସମୟରେ ଉଠି ପାରୁଛନ୍ତି କି ? ଆଗ ପରୀକ୍ଷା ଚିନ୍ତାରେ ନଦି ହେଉନଥିଲା । ଏବେ ନଦି ହେଉଛି କି ? ଆପଣ ନିଜେ ନିଜକୁ ପରୀକ୍ଷା କରିନିଅନ୍ତୁ  । ଦେଖିବେ - ପ୍ରତିଯୋଗିତା ପରାଜୟ, ହତାଶା ଏବଂ ଈର୍ଷାକୁ ଜନ୍ମ ଦିଏ, କିନ୍ତୁ ଅନୁସ୍ପର୍ଦ୍ଧା ଆତ୍ମମନ୍ଥନ, ଆତ୍ମଚିନ୍ତନର କାରଣ ହୋଇଥାଏ, ସଂକଳ୍ପ ଶକ୍ତିକୁ ଦୃଢ଼ କରିଥାଏ  । ନିଜକୁ ନିଜେ ପରାସ୍ତ କଲେ ଅଧିକ ଆଗକୁ ବଢ଼ିବାର ଉତ୍ସାହ ଆପେ ଆପେ ସୃଷ୍ଟି ହୁଏ  । ବାହାରୁ କୌଣସି Extra Energy ବା ବାହ୍ୟ ଶକ୍ତିର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ  । ଭିତରୁ ହିଁ ସେହି ଶକ୍ତି ସ୍ୱୟଂ ଜାତ ହୁଏ  । ସରଳ ଭାଷାରେ କହିବାକୁ ଗଲେ ମୁଁ କହିବି - ଆପଣ ଅନ୍ୟ କାହା ସହ ପ୍ରତିଯୋଗିତା କଲେ ମୋଟାମୋଟି ଭାବରେ ତିନୋଟି ସମ୍ଭାବନା ଦେଖାଯାଏ  । ପ୍ରଥମ, ଆପଣ ତାଙ୍କ ଠାରୁ ଅନେକ ଶ୍ରେଷ୍ଠତର  । ଦ୍ୱିତୀୟ, ଆପଣ ତାଙ୍କଠାରୁ ବହୁତ ନ୍ୟୁନ  । କିମ୍ବା ଆପଣ ତାଙ୍କ ସମକକ୍ଷ  । ଯଦି ଆପଣ ଶ୍ରେୟସ୍କର ତେବେ ଆପଣ ବେପରୁଆ ହୋଇଯିବେ  । ଆପଣଙ୍କ ମନରେ ଅତି ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ ଜନ୍ମ ନେବ  । ଯଦି ଆପଣ ତାଙ୍କ ତୁଳନାରେ ଖରାପ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରୁଛନ୍ତି ତେବେ ଦୁଃଖୀ ଏବଂ ନିରାଶ ହୋଇଯିବେ, ଈର୍ଷାନ୍ୱିତ ହେବେ  । ଯେଉଁ ଈର୍ଷା ଆପଣଙ୍କ କ୍ଷତିସାଧନ କରିବ ଏବଂ ଯଦି ସମକକ୍ଷ ତେବେ ଆପଣ ଉନ୍ନତିର ଆବଶ୍ୟକତାକୁ ମନେ କରିବେ - ନାହିଁ । ଗାଡି ଯେମିତି ଚାଲିଛି, ଚାଲିଥିବ । ତେଣୁ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କରୁଛି ଅନୁସ୍ପର୍ଦ୍ଧା ପାଇଁ, ନିଜ ସହ ପ୍ରତିଯୋଗିତା କରିବା ପାଇଁ । ଆଗରୁ କ'ଣ କରିଥିଲି, ଏଥର କେମିତି ତା'ଠାରୁ ଭଲ କରିବି, କେମିତି ଆହୁରି ଭଲ କରିବି  । କେବଳ ଏହା ପ୍ରତି ଧ୍ୟାନ କେନ୍ଦ୍ରିତ କରନ୍ତୁ । ଆପଣ ବହୁତ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଅନୁଭବ କରିବେ ।

ଶ୍ରୀମାନ ଏସ. ସୁନ୍ଦରଜୀ ଅଭିଭାବକମାନଙ୍କ ଭୂମିକା ସମ୍ପର୍କରେ ନିଜର ଚିନ୍ତାଧାରା ପ୍ରକାଶ କରିଛନ୍ତି  । ତାଙ୍କ କହିବା ଅନୁଯାୟୀ ପରୀକ୍ଷାରେ ଅଭିଭାବକମାନଙ୍କ ଭୂମିକା ବହୁତ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ । ସେ ଆହୁରି ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ ମୋ ମା' ପାଠଶାଠ ପଢ଼ିନଥିଲେ  । ତଥାପି ସେ ମୋ ପାଖରେ ବସୁଥିଲେ ଏବଂ ଗଣିତ ପ୍ରଶ୍ନଗୁଡ଼ିକ ସମାଧାନ କରିବା ପାଇଁ କହୁଥିଲେ । ସେ ଉତ୍ତର ମିଳାଉଥିଲେ । ଏଭଳି ସେ ମୋତେ ସାହାଯ୍ୟ କରୁଥିଲେ । ଭମ୍ର ସଂଶୋଧନ କରୁଥିଲେ । ମୋ ମା' ଦଶମ ଶ୍ରେଣୀ ପାସ୍ କରିନଥିଲେ; କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କ ସହଯୋଗ ବିନା ମୋ ପକ୍ଷରେ CBSE ପରୀକ୍ଷା ପାସ୍ କରିବା ଅସମ୍ଭବ ଥିଲା  ।

ସୁନ୍ଦରଜୀ ଆପଣଙ୍କ କଥା ସତ  । ଆଜି ବି ଆପଣ ଦେଖିଥିବେ, ମୋତେ ପ୍ରଶ୍ନ କରୁଥିବା, ପରାମର୍ଶ ଦେଉଥିବା ଲୋକଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ମହିଳାମାନଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ଅଧିକ  । କାରଣ ଘରେ ପିଲାମାନଙ୍କ ଭବିଷ୍ୟତ ପାଇଁ ମା'ମାନେ ସଚେତନ, ସକ୍ରିୟ  । ସେମାନେ ଅନେକ କଥା ସହଜ କରିଦେଇଥାନ୍ତି  । ମୁଁ ଅଭିଭାବକମାନଙ୍କୁ ଏତିକି ହିଁ କହିବାକୁ ଚାହିଁବି - ଆମେ ତିନୋଟି କଥା ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେବା – ସ୍ୱୀକାର କରିବା, ଶିଖାଇବା, ସମୟ ଦେବା  । ଯାହା ଅଛି ତାକୁ ଗ୍ରହଣ କରିନିଅନ୍ତୁ  । ଆପଣଙ୍କ ପାଖରେ ଯେତିକି କ୍ଷମତା ଅଛି, ଆପଣ Accept କରନ୍ତୁ  । ଆପଣ ଯେତେ ବ୍ୟସ୍ତ ଥାଆନ୍ତୁ ନା କାହିଁକି, ସମୟ ବାହାର କରନ୍ତୁ  । ଆପଣ ଥରେ ସ୍ୱୀକାର କରିବା ଶିଖିଗଲେ ଅଧିକାଂଶ ସମସ୍ୟା ତ ସେଠି ସମାଧାନ ହେଇଯିବ  । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଅଭିଭାବକ ଏହି କଥା ଅନୁଭବ କରୁଥିବେ  । ଅଭିଭାବକମାନଙ୍କ, ଶିକ୍ଷକମାନଙ୍କ Expectation ସମସ୍ୟା ମୂଳରେ ଥାଏ  । Acceptance ସମସ୍ୟାଗୁଡ଼ିକର ସମାଧାନର ବାଟ ଖୋଲିଥାଏ  । ମାର୍ଗକୁ କଠିନ କରିଦେଇଥାଏ  । ପରିସ୍ଥିତିକୁ ସ୍ୱୀକାର କରିବା ନୂଆ ବାଟ ଖୋଲିବାର ସୁଯୋଗ ଦିଏ  । ତେଣୁ ଯାହା ଅଛି ତାକୁ ସ୍ୱୀକାର କରନ୍ତୁ, ଆପଣ ମଧ୍ୟ ବୋଝମୁକ୍ତ ହୋଇଯିବେ  । ଆମ ଛୋଟ ପିଲାମାନଙ୍କ ପଟା-ବସ୍ତାନି (School bag)ର ଓଜନ ସଂପର୍କରେ ଆଲୋଚନା କରିଥାଉଁ  । କିନ୍ତୁ ବେଳେବେଳେ ମୋତେ ଲାଗେ ଯେ, ଅଭିଭାବକମାନଙ୍କ ଆଶା ପିଲାର School bag ଠାରୁ ମଧ୍ୟ ଟିକିଏ ଅଧିକ ଓଜନିଆ ହୋଇପଡ଼ୁଛି  ।

ବହୁତ ବର୍ଷ ତଳର କଥା  । ଆମର ଜଣେ ପରିଚିତ ବ୍ୟକ୍ତି ହୃଦଘାତ (Heart Attack)କାରଣରୁ ଡାକ୍ତରଖାନାରେ ଥିଲେ  । ଆମ ଭାରତର ଲୋକସଭାର ପ୍ରଥମ ବାଚସ୍ପତି ଗଣେଶ ଦାଦା ମାୱଲଙ୍କର, ତାଙ୍କ ପୁଅ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ମାୱଲଙ୍କର  । ସେ ମଧ୍ୟ ସଂସଦର ସଭ୍ୟ ଥିଲେ  । ସେ ସେହି ଅସୁସ୍ଥ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ଦେଖିବାକୁ ଆସିଲେ  । ସେତେବେଳେ ମଁ ସେଠାରେ ଉପସ୍ଥିତ ଥିଲି  । ମୁଁ ଲକ୍ଷ୍ୟକଲି ଯେ ସେ ତାଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ବିଷୟରେ ଗୋଟିଏ ହେଲେ ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରିଲେନି  । ଆସି ବସିଲେ  । ସେଠି ପରିସ୍ଥିତି କଣ, ଦେହ କେମିତି ଅଛି, ଏସବୁ କିଛି ନାହିଁ, ହସକଥା ଶୁଣାଇବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲେ  । ଦୁଇ ଚାରି ମିନିଟ୍ ମଧ୍ୟରେ ସେ ପରିବେଶକୁ ଖୁବ୍ ହାଲ୍କା-ଫୁଲ୍କା କରିଦେଲେ  । ଆମେ ଯେମିତି ଯାଇ ଅସୁସ୍ଥ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଭୟଭୀତ କରାଇଦେଉ; ତେଣୁ ମୁଁ ଅଭିଭାବକମାନଙ୍କୁ କହିବାକୁ ଚାହୁଁଛି ଯେ, ବେଳେବେଳେ ଆମେ ପିଲାମାନଙ୍କ ସହ ଏମିତି ହିଁ କରିଥାଉ  । ଆପଣ କେବେ ଚିନ୍ତା କଲେ କି ଯେ ପରୀକ୍ଷା ଦିନମାନଙ୍କରେ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ହସଖୁସିର ପରିବେଶ ଦେବା  । ଆପଣ ଦେଖିବେ ପରିସ୍ଥିତି ବଦଳିଯିବ  ।

ମୋ ପାଖକୁ ଗୋଟିଏ ଚମତ୍କାର ଫୋନ କଲ ଆସିଛି  । ସେ ଭଦ୍ରବ୍ୟକ୍ତି ଜଣକ ନିଜର ନାମ ପ୍ରକାଶ କରିବାକୁ ଚାହୁନାହାଁନ୍ତି  । ଫୋନ୍ ଶୁଣିଲେ ଆପଣମାନେ ଜାଣିପାରିବେ ଯେ ସେ କାହିଁକି ନିଜ ନାମ ପ୍ରକାଶ କରିବାକୁ ଚାହୁଁନାହାନ୍ତି  ।

"ନମସ୍କାର ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ମହୋଦୟ, ମୁଁ ନିଜ ନାଁ ତ କହିପାରିବିନି, କାରଣ ପିଲାଦିନେ ମୁଁ ଏମିତି କିଛି କାମ କରିଥିଲି । ପିଲାଦିନେ ଥରେ ମୁଁ କପି କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଥିଲି । ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ ବହୁତ ପ୍ରସ୍ତୁତି ଆରମ୍ଭ କଲି । କେମିତି ମୁଁ କପି କରିପାରିବି, ତା'ର ଉପାୟ ଖୋଜିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲି, ଯାହା ଫଳରେ ମୋର ବହୁତ ସମୟ ନଷ୍ଟ ହୋଇଗଲା  । ଯେତିକି ସମୟ ମୁଁ କପି କରିବାର ସମୟ ଖୋଜିଲି, ସେତିକି ସମୟ ପାଠ ପଢ଼ି ମୁଁ ସେତିକି ମାର୍କ ଆଣିପାରିଥାନ୍ତି । ମୁଁ ଯେତେବେଳେ କପିକରି ପାସ୍ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲି, ସେଥିରେ ମୁଁ ଧରା ପଡ଼ିଗଲି ଏବଂ ମୋ

ଯୋଗୁଁ ବସିଥିବା ମୋର ଅନ୍ୟ ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କୁ ଅନେକ ଅସୁବିଧା ହେଲା  ।''

ଆପଣଙ୍କ କଥା ସତ  । ଏହି Short-Cut ବାଲା ରାସ୍ତା କପି କରିବାର କାରଣ ପାଲଟିଯାଏ  । ବେଳେବେଳେ ନିଜ ଉପରେ ବିଶ୍ଵାସର ଅଭାବ ଯୋଗୁଁ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ଯେ ପାଖ ପିଲା କ'ଣ ଲେଖିଛି  ଟିକେ ଦେଖିଦେବି କି, ଉତ୍ତରଟା ତା’ର ଖାତା ଦେଖି Confirm କରିଦେବି କି  । ମୁଁ ଯାହା ଲେଖିଛି ତାହା ଠିକ୍ କି ନୁହେଁ  । ବେଳେବେଳେ ଆମେ ଠିକ୍ ଲେଖିଥାଉଁ, କିନ୍ତୁ ପାଖ ପିଲାଟି ଭୁଲ୍ ଲେଖିଥାଏ  । ସେହି ଭୁଲଟିକୁ ଆମେ ମଧ୍ୟ ଗ୍ରହଣ କରିଦେଉ ଏବଂ ଆମେ ମଧ୍ୟ ମରିଯାଉଁ  । ତେଣୁ ନକଲ କେବେହେଲେ ଲାଭପ୍ରଦ ହୁଏ ନାହିଁ  ।  “To cheat।s to be cheap, so please, do not cheat” ନକଲ ଆପଣଙ୍କୁ ଖରାପ କରିଥାଏ  । ତେଣୁ ନକଲ କରନ୍ତୁ ନାହିଁ  । ଆପଣ ଅନେକଥର, ବାରମ୍ବାର ଏକଥା ଶୁଣିଥିବେ ଯେ ନକଲ କରିବନି, ନକଲ କରିବନି  । ମୁଁ ମଧ୍ୟ ସେହିକଥା ଆପଣଙ୍କୁ ପୁଣିଥରେ କହୁଛି ସବୁ ରୂପରେ ଆପଣ ଦେଖନ୍ତୁ ନକଲ ଜୀବନକୁ ବିଫଳ କରିବାର ବାଟରେ ଆପଣଙ୍କୁ ଟାଣି ନେଇଯାଉଛି  । ଆଉ ପରୀକ୍ଷାବେଳେ ଯଦି ନିରୀକ୍ଷକ ଆପଣଙ୍କୁ ଧରି ପକାନ୍ତି ତେବେ ଆପଣଙ୍କ ସବୁ କିଛି ନଷ୍ଟ ହୋଇଯିବ ଏବଂ ମନେକରନ୍ତୁ କେହି ନ ଧରୁଛି, ତା'ହେଲେ ଜୀବନ ସାରା ଆପଣଙ୍କ ମନ ଉପରେ ଗୋଟିଏ ବୋଝ ରହିଯିବ ଯେ, ଆପଣ ଏଭଳି କାମ କରିଥିଲେ ଏବଂ ଯେତେବେଳେ ଆପଣଙ୍କୁ ଆପଣଙ୍କ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଇବାକୁ ଥିବ ସେତେବେଳେ ଆପଣ ଆଖି ସହ ଆଖି ମିଶାଇ ବୁଝାଇ ପାରିବେନି ଏବଂ ଯଦି ଥରେ ନକଲର ଅଭ୍ୟାସ ପଡ଼ିଗଲା, ତା'ହେଲେ ଜୀବନରେ କେବେ କିଛି ଶିଖିବାର ଇଚ୍ଛା ରହିବନି  । ତା'ହେଲେ ଆପଣ କେଉଁଠି ପହଂଚିପାରିବେ ?

ମନେ କରନ୍ତୁ ଆପଣ ନିଜ ବାଟକୁ ଗାତରେ ପରିବର୍ତ୍ତିତ କରୁଥାନ୍ତି ଏବଂ ମୁଁ ତ ଦେଖିଛି, ଏଭଳି କିଛି ଲୋକ ଅଛନ୍ତି ଯେ କପି କରିବା ଉପାୟ ଖୋଜିବାରେ ଏତେ ବୁଦ୍ଧି ଖଟାଇ ଦିଅନ୍ତି  । ଏତେ ସେମାନଙ୍କ talent ପ୍ରତିଭା ଉପଯୋଗ କରିଦିଅନ୍ତି । ନିଜର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ବୁଦ୍ଧିମତ୍ତାକୁ କପି କରିବାର ଉପାୟ ଖୋଜିବାରେ ଲଗାଇ ଦିଅନ୍ତି  । ଯଦି ସେହି Creativity ବା ପ୍ରତ୍ୟୁତ୍ପନ୍ନମତିକୁ ସେତିକି ସମୟ ଆପଣ ନିଜ ପରୀକ୍ଷା ପାଇଁ ଦେଇଥାନ୍ତେ, ତା'ହେଲେ ହୁଏତ କପିର ଆବଶ୍ୟକତା ହିଁ ପଡ଼ିନଥାନ୍ତା । ନିଜ ପରିଶ୍ରମ ବଳରେ ଯେଉଁ ପରିଣାମ ମିଳେ ସେଥିରେ ଯେଉଁ ଆତ୍ମବିଶ୍ଵାସ ସୃଷ୍ଟି ହୁଏ ତାହା ଅଦ୍ଭୁତ  ।

ହଁ ଗୋଟିଏ ଫୋନ କଲ ଆସିଛି :-

"ନମସ୍କାର ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀଜୀ, ମୋ ନାଁ ମୋନିକା । ମୁଁ ଜଣେ ଦ୍ୱାଦଶ ଶ୍ରେଣୀର ଛାତ୍ରୀ ହେଇଥିବାରୁ ବୋର୍ଡ଼ ପରୀକ୍ଷା ସଂପର୍କରେ ଆପଣଙ୍କୁ କେତୋଟି ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ମୋର ପ୍ରଥମ ପ୍ରଶ୍ନ ହେଲା - ପରୀକ୍ଷା ସମୟର ଚାପ କମ୍ କରିବାକୁ ଆମେ କ'ଣ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ ? ଏବଂ ଦ୍ୱିତୀୟ ପ୍ରଶ୍ନଟି ହେଲା - ପରୀକ୍ଷାବେଳେ କାହିଁକି କେବଳ ପଢ଼ିବା, ପରିଶ୍ରମ କଥା କୁହାଯାଏ, କାହିଁକି ଖେଳ ସଂପର୍କରେ କୁହାଯାଏନି ? ଧନ୍ୟବାଦ ....  ।''

ଯଦି ପରୀକ୍ଷା ଦିନରେ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ଖେଳ କଥା କହିବି, ତା'ହେଲେ ଆପଣଙ୍କ ଶିକ୍ଷକ, ଆପଣଙ୍କ ଅଭିଭାବକ ମୋ ଉପରେ ରାଗିବେ – କହିବେ ଇଏ କେମିତି ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ, ଯିଏ ପିଲାଙ୍କୁ ପରୀକ୍ଷା ସମୟରେ କହୁଛି ଖେଳ କଥା । କାରଣ ସାଧାରଣତଃ ଏଭଳି ଧାରଣା ରହିଛି ଯେ, ଯଦି ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ ଖେଳ ଆଡ଼କୁ ମନ ଦିଅନ୍ତି, ତେବେ ପାଠପଢ଼ାରୁ ସେମାନଙ୍କ ଧ୍ୟାନ ହଟିଯାଏ  । ଏହି ମୌଳିକ ଚିନ୍ତାଧାରା ହିଁ ଭୁଲ୍  । ଏହାହିଁ ସମସ୍ୟାର ମୂଳ  । ସର୍ବାଙ୍ଗୀନ ବିକାଶ ଯଦି ଆବଶ୍ୟକ, ତେବେ ପୁସ୍ତକ ବାହାରେ ମଧ୍ୟ ଗୋଟିଏ ଜୀବନ ରହିଛି ଏବଂ ତାହା ଅତି ବିଶାଳ, ତାକୁ ଜୀଇଁବା ଶିଖିବାର ମଧ୍ୟ ସେହି ସମୟ  । କେହି ଯଦି କହେ ଯେ ମୁଁ ଆଗ ସବୁ ପରୀକ୍ଷା ଦେଇସାରେ, ତା'ପରେ ଖେଳିବି, କି ପରେ ଏ କଥା କରିବି, ତେବେ ତାହା ଅସମ୍ଭବ  । ଏହାହିଁ ତ ଜୀବନକୁ ଗୋଟିଏ ଛାଞ୍ଚରେ ଢାଳିବାର ସମୟ  । ଏହାକୁହିଁ ତ ଲାଳନପାଳନ କୁହାଯାଏ  । ମୋ ଦୃଷ୍ଟିରେ ପ୍ରକୃତରେ ପରୀକ୍ଷାରେ ତିନୋଟି କଥା ଖୁବ୍ ଜରୁରୀ  । Proper Rest ଅର୍ଥାତ ଆରାମ, ଦ୍ଵିତୀୟରେ ଶରୀର ପାଇଁ ଆବଶ୍ୟକ ଭଲ ନିଦ ଏବଂ ତୃତୀୟ କଥା ହେଲା ମାନସିକ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ ବ୍ୟତୀତ ମଧ୍ୟ ଶରୀରର ଅନେକ ଅଂଶ ରହିଛି, ଯାହାକୁ physical activity ଶାରୀରିକ ପରିଶ୍ରମ/ଖେଳକୁଦର ମଜା ମିଳିବା ଦରକାର  । କେତେବେଳେ ଚିନ୍ତା କରିଛନ୍ତି ? ଯେତେବେଳେ ଏତେ ସବୁ ସାମନାରେ ଥିବ, ସେତେବେଳେ କିଛି ମୁହୂର୍ତ୍ତ ବାହାରକୁ ଆସି ଟିକିଏ ଆକାଶକୁ ଚାହାଁନ୍ତୁ, ଟିକିଏ ବୃକ୍ଷଲତା ଆଡକୁ ଦେଖନ୍ତୁ  । ମନକୁ ଟିକିଏ ହାଲୁକା କରନ୍ତୁ । ଆପଣ ଦେଖିବେ ଯେ ଏକ ନୂଆ ସତେଜତା ସହ ଆପଣ ପୁଣି ନିଜ ରୁମ୍ କୁ ନିଜ ପୁସ୍ତକ ପାଖକୁ ଫେରୁଛନ୍ତି  । ଆପଣ ଯାହା କରୁଛନ୍ତି, ସେଥିରେ ଟିକିଏ ବିଶ୍ରାମ ନିଅନ୍ତୁ  । ଟିକିଏ ବାହାରକୁ ଯାଆନ୍ତୁ, ରୋଷେଇ ଘରକୁ ଯାଆନ୍ତୁ, ଦେଖନ୍ତୁ ନିଜ ପସନ୍ଦର କିଛି ଅଛି କି ? ନିଜ ପସନ୍ଦର ବିସ୍କୁଟ ମିଳିଗଲେ ତାହା ଖାଆନ୍ତୁ  । ଟିକିଏ ଥଟ୍ଟା ମଜା କରନ୍ତୁ  । ପାଞ୍ଚ ମିନିଟ୍ ପାଇଁ ହେଉ ନା କାହିଁକି ଆପଣ break ଦିଅନ୍ତୁ  । ଆପଣ ଅନୁଭବ କରିବେ ଯେ ଆପଣଙ୍କ କାମ ସଫଳ ହୋଇଯାଉଛି  । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଏହା ଠିକ୍ ଲାଗିବ କି ନାହିଁ, ମୁଁ ଜାଣିନି, କିନ୍ତୁ ମୁଁ ତ ଅନୁଭବ କରିଛି ଯେ ଏଭଳି ସମୟରେ ଏବେ Deep Breathing କଲେ ଖୁବ୍ ଲାଭ ହୁଏ  । ଗଭୀର ଶ୍ୱାସ ଗ୍ରହଣ କଲେ ଖୁବ୍ ଆରାମ ମିଳିଥାଏ  । ଏଥିପାଇଁ କୋଠରୀ ମଧ୍ୟରେ ଆବଦ୍ଧ ରହିବା ଆବଶ୍ୟକ ନୁହେଁ  । ଟିକିଏ ଖୋଲା ଆକାଶ ତଳକୁ ଆସନ୍ତୁ, ଛାତ ଉପରକୁ ଚାଲି ଯାଆନ୍ତୁ, ପାଂଚ ମିନିଟ୍ ଗଭୀର ଶ୍ୱାସପ୍ରଶ୍ଵାସ ନେଇ ତା'ପରେ ପଢ଼ିବାକୁ ଯାଆନ୍ତୁ  । ଆପଣ ଅନୁଭବ କରିବେ ଯେ ଆପଣଙ୍କ ଶରୀର ପୂରାପୂରି Relax ହେଇଯିବ ଏବଂ ଶରୀରର Relaxation ଆପଣଙ୍କ ମସ୍ତିଷ୍କକୁ ମଧ୍ୟ Relaxation ପ୍ରଦାନ କରିବ  । କିଛି ଲୋକ ଭାବନ୍ତି ଯେ, ବିଳମ୍ବିତ ରାତ୍ରି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଉଜାଗର ରହିଲେ ଅଧିକ ପଢ଼ି ହେବ । ନାହିଁ ଆଜ୍ଞା, ଶରୀରକୁ ଯେତିକି ନିଦ ଆବଶ୍ୟକ ସେତିକି ଗ୍ରହଣ କରନ୍ତୁ, ଯାହା ଦ୍ଵାରା ଆପଣଙ୍କ ପଢିବା ସମୟ ନଷ୍ଟହେବ ନାହିଁ  । ଏହା ପଠନ ଶକ୍ତି ବୃଦ୍ଧିରେ ସହାୟକ ହେବ  । ଆପଣଙ୍କ Concentration ଏକାଗ୍ରତା ବୃଦ୍ଧି ପାଇବ  । ଆପଣଙ୍କୁ ସତେଜ ଲାଗିବ  । ଆପଣଙ୍କ ଦକ୍ଷତା ସାମଗ୍ରିକ ଭାବରେ ବହୁମାତ୍ରାରେ ବୃଦ୍ଧି ପାଇବ  । ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ନିର୍ବାଚନୀ ସଭାମାନ କରିଥାଏ, ବେଳେବେଳେ ମୋ ଗଳା/ତଣ୍ଟି ପଡ଼ିଯାଏ  । ଜଣେ ଲୋକଗାୟକ ମୋତେ ସାକ୍ଷାତ୍ କରିବାକୁ ଆସିଲେ  । ସେ ମୋତେ ପଚାରିଲେ - ଆପଣ କେତେ ଘଣ୍ଟା ଶୁଅନ୍ତି ? ମୁଁ ପଚାରିଲି କାହିଁକି ଭାଇ, ଆପଣ ଡାକ୍ତର କି ? ସେ କହିଲେ - ନା, ନା, ନିର୍ବାଚନୀ ସମୟରେ ଭାଷଣ ଦେଇ ଦେଇ ଆପଣଙ୍କ ଗଳା ଖରାପ ହୋଇଯାଏ, ଏହାର ତା' ସହିତ ସମ୍ପର୍କ ରହିଛି  । ଆପଣ ପୂର୍ଣ୍ଣ ମାତ୍ରାରେ ନିଦ୍ରା ଗ୍ରହଣ କଲେ ଆପଣଙ୍କୁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ Freshness ମିଳିବ, ସତେଜ ଲାଗିବ । ମୁଁ ନିଦ, ମୋର ଭାଷଣ ଏବଂ ମୋର ସ୍ୱର କଥା କେବେହେଲେ ଚିନ୍ତା କରିନଥିଲି  । ସେ ମୋତେ ଗୋଟିଏ ଚେରମୂଳି ଦେଇଦେଲେ  । ତେବେ ପ୍ରକୃତରେ ଆମେ ଏସବୁ କଥାର ଗୁରୁତ୍ୱ ଉପଲବ୍ଧି କରିବା । ତେବେ ନିଶ୍ଚୟ ଲାଭ ହେବ  । କିନ୍ତୁ ଏହାର ଅର୍ଥ ନୁହେଁ ଯେ, ଖାଲି ଶୋଇଥିବେ, କାହିଁକି ଯେ, ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ କହିଛନ୍ତି ଶୋଇଥିବା, ଏବେ ଆଉ ଚେଇଁବାର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ  । ଏମିତି କରିବେନି  । ନହେଲେ ଆପଣଙ୍କ ପରିବାର ଲୋକ ମୋ ଉପରେ ରାଗିଯିବେ । ଆଉ ଯେଉଁ ଦିନ ଆପଣଙ୍କ ମାର୍କଶିଟ ଆସିବ ସେଦିନ ତାଙ୍କୁ, ଆପଣ ଦେଖା ଯିବେନି ଖାଲି ମୁଁ ଦିଶିବି  । ତେଣୁ ଏଭଳି କରିବେନି  । ମୁଁ ତ କହିବି "P for prepared and P for play" ଯିଏ ଖେଳିବ ସେ ବଢ଼ିବ  । “The person who plays, shines” ମନ, ବୁଦ୍ଧି, ଶରୀରକୁ ସଚେତନ ରଖିବାର ଏହା ଏକ ବହୁତ ବଡ଼ ଔଷଧ  ।

ହଉ, ଯୁବବନ୍ଧୁ, ଆପଣମାନେ ପରୀକ୍ଷା ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତି ଚଳାଇଛନ୍ତି ଏବଂ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ମନର କଥାରେ ବାନ୍ଧି ରଖିଛି  । ହୁଏତ ଆଜିର ମୋ କଥା ମଧ୍ୟ ଆପଣଙ୍କୁ Relax କରିବ, କିନ୍ତୁ ତା ସହ ମୁଁ ଏକଥା ମଧ୍ୟ କହିବି ମୁଁ ଯେଉଁ କଥାସବୁ କହିଛି, ତାକୁ ବୋଝ ହେବାକୁ ଦେବେନି  । ଯଦି ସମ୍ଭବ ତେବେ କରନ୍ତୁ ନହେଲେ ନାହିଁ  । ନହେଲେ ଏହା ମଧ୍ୟ ଏକ ବୋଝ ପାଲଟିଯିବ  । ତେଣୁ ଯେତିକି ମୁଁ ଆପଣଙ୍କ ବାପାମାଆଙ୍କୁ ବୋଝ ସୃଷ୍ଟି ନ କରିବା ପାଇଁ ପରାମର୍ଶ ଦେଉଛି, ତାହା ମୋ ଉପରେ ମଧ୍ୟ ଲାଗୁ ହେଉଛି  । ନିଜ ସଂକଳ୍ପକୁ ସ୍ମରଣ କରି ନିଜ ଉପରେ ବିଶ୍ୱାସ ରଖି ପରୀକ୍ଷା ଦେବାକୁ ଯାଆନ୍ତୁ  । ମୋର ବହୁତ ଶୁଭକାମନା ରହିଛି  । ପ୍ରତ୍ୟେକ ପରୀକ୍ଷାକୁ ଅତିକ୍ରମ କରିବା ପାଇଁ ପରୀକ୍ଷାକୁ ଗୋଟିଏ ଉତ୍ସବ କରଦିଅନ୍ତୁ । ଏହାପରେ ପରୀକ୍ଷା କେବେହେଲେ ଆଉ ପରୀକ୍ଷା ହୋଇ ରହିବନି  । ଏହି ମନ୍ତ୍ରକୁ ନେଇ ଆଗକୁ ବଢନ୍ତୁ ।

ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, 1 ଫେବୃୟାରୀ 2017 ତାରିଖରେ ଭାରତୀୟ ତଟରକ୍ଷୀ ବାହିନୀକୁ 40ବର୍ଷ ପୂରଣ ହେଉଛି  । ଏହି ଅବସରରେ ମୁଁ ତଟରକ୍ଷୀ ବାହିନୀର ସମସ୍ତ ଅଧିକାରୀ ଏବଂ ଯବାନମାନଙ୍କୁ ରାଷ୍ଟ୍ର ପ୍ରତି ସେମାନଙ୍କ ସେବା ପାଇଁ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଉଛି  । ଏହା ଗର୍ବର କଥା ଯେ, ତଟରକ୍ଷୀ ବାହିନୀର ଦେଶରେ ନିର୍ମିତ ନିଜର ସମସ୍ତ 126ଟି ପୋତ ଏବଂ 62 ବିମାନ ସହ ବିଶ୍ୱର ଚାରିଟି ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ତଟରକ୍ଷୀ ବାହିନୀ ମଧ୍ୟରେ ନିଜର ସ୍ଥାନ ସୃଷ୍ଟି କରିଛି  । ତଟରକ୍ଷୀ ବାହିନୀର ମନ୍ତ୍ର ହେଲା – ""ବୟମ୍ ରକ୍ଷାମଃ''  । ନିଜର ଏହି ଆଦର୍ଶ ବାକ୍ୟକୁ ଚରିତାର୍ଥ କରି ଦେଶର ଜଳସୀମା ଏବଂ ସମୁଦ୍ର ପରିବେଶକୁ ସୁରକ୍ଷିତ କରିବା ପାଇଁ ତଟରକ୍ଷୀ ବାହିନୀର ଯବାନ ପ୍ରତିକୂଳ ପରିସ୍ଥିତି ସତ୍ତ୍ୱେ ଦିନ ରାତି ତତ୍ପର ରହୁଛନ୍ତି  । ଗତ ବର୍ଷ ତଟରକ୍ଷୀ ବାହିନୀର ଲୋକେ ନିଜ ଦାୟିତ୍ୱ ସହ ଆମ ଦେଶର ସମୁଦ୍ରକୂଳକୁ ସ୍ୱଚ୍ଛ କରିବାର ବଡ଼ ଅଭିଯାନ ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ ଏବଂ ହଜାର ହଜାର ଲୋକ ଏଥିରେ ସାମିଲ ହୋଇଥିଲେ । ତଟ ସୁରକ୍ଷା ସହିତ ତଟୀୟ ସ୍ଵଚ୍ଛତା ଅଭିଯାନର ଚିନ୍ତା ମଧ୍ୟ ସେମାନେ କଲେ  । ଏମାନେ ପ୍ରକୃତରେ ଅଭିନନ୍ଦନର ପାତ୍ର  । ଖୁବ୍ କମ୍ ଲୋକ ଜାଣିଥିବେ ଯେ, ଆମ ଦେଶରେ ତଟରକ୍ଷୀ ବାହିନୀରେ କେବଳ ପୁରୁଷ ନୁହନ୍ତି, ମହିଳାମାନେ ମଧ୍ୟ ସମାସ୍କନ୍ଧ ହୋଇ ସମାନ ରୂପରେ ନିଜ ଦାୟୀତ୍ୱ ତୁଲାଉଛନ୍ତି  । ସଫଳତା ସହ ତୁଲାଇ ଚାଲିଛନ୍ତି  । ତଟରକ୍ଷୀ ବାହିନୀର ଆମର ମହିଳା ଅଫିସର ପାଇଲଟ ହୁଅନ୍ତୁ, ଅବଜର୍ଭର ହୁଅନ୍ତୁ, କେବଳ ସେତିକି ନୁହେଁ, Hovercraft ର ମୁଖ୍ୟ ଭାବରେ ମଧ୍ୟ ଦାୟୀତ୍ୱ ତୁଲାଉଛନ୍ତି  । ଭାରତର ଉପକୂଳରେ ସୁରକ୍ଷାରେ  ଲାଗିଛନ୍ତି । ସାମୁଦ୍ରିକ ସୁରକ୍ଷା ଆଜି ବିଶ୍ଵର ଏକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଷୟ  । ଏହି ସମୟରେ ମୁଁ ଭାରତୀୟ ତଟରକ୍ଷୀ ବାହିନୀର 40ତମ ବାର୍ଷିକୀ ଅବସରରେ ତାଙ୍କୁ ଅନେକ ଅନେକ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି  ।

1 ଫେବ୍ରୁୟାରି ଦିନ ବସନ୍ତ ପଂଚମୀର ପର୍ବ । ବାସନ୍ତକୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଋତୁ ଭାବେ ସ୍ଵିକୃତୀ ମିଳିଛି  । ବସନ୍ତ ଋତୁମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ରାଜା  । ଆମ ଦେଶରେ ବସନ୍ତ ପଂଚମୀ ସରସ୍ୱତୀ ପୂଜାର ଗୋଟିଏ ବଡ଼ ପର୍ବ  । ବିଦ୍ୟା ଆରାଧନାର ଅବସର ଭାବେ ଏହାକୁ ବିବେଚନା କରାଯାଏ  । କେବଳ ସେତିକି ନୁହେଁ, ଏହା ବୀରମାନଙ୍କ ପାଇଁ ପ୍ରେରଣାର ପର୍ବ ମଧ୍ୟ ଅଟେ  । ""ମେରା ରଙ୍ଗଦେ ବସନ୍ତି ଚୋଲା'' – ଏହା ସେହି ପ୍ରେରଣା ହିଁ ତ ଅଟେ  । ଏହି ବସନ୍ତ ପଂଚମୀର ପବିତ୍ର ପର୍ବରେ ମୁଁ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜଣାଉଛି  ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, “ମନ କି ବାତ”କୁ ଆକାଶବାଣୀ ମଧ୍ୟ ନିଜର କାଳ୍ପନିକତା ସହ ସବୁବେଳେ ନୂଆ ରଙ୍ଗ ଦେଇଆସିଛି  । ଗତମାସ ଠାରୁ ସେମାନେ ମୋର "ମନ୍ କି ବାତ୍'' ଶେଷ ହେବାର ଠିକ୍ ପରେ ପରେ ଆଂଚଳିକ ଭାଷାରେ ଏହା ଶୁଣାଇବା ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି  । ଏହାକୁ ବ୍ୟାପକ ଭାବରେ ଗ୍ରହଣ କରାଯାଇଛି  । ଦୂରଦୂରାନ୍ତରୁ ଲୋକ ଚିଠି ଲେଖୁଛନ୍ତି  । ମୁଁ ଆକାଶବାଣୀକୁ ତାଙ୍କର ଏହି ସ୍ୱୟଂ ପ୍ରେରିତ କାର୍ଯ୍ୟ ପାଇଁ ଅନେକ ଅନେକ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି  । ଦେଶବାସୀଗଣ, ଆପଣମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଅନେକ ଅନେକ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି  । "ମନ୍ କି ବାତ୍'' ମୋତେ ଆପଣମାନଙ୍କ ସହ ଯୋଡିହେବାର ଗୋଟିଏ ବହୁତ ବଡ ସୁଯୋଗ ପ୍ରଦାନ କରୁଛି । ବହତୁ ବହତୁ ଶୁଭକାମନା  ।

ଧନ୍ୟବାଦ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ନମସ୍କାର । ଆପଣ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ବଡଦିନର ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭେଚ୍ଛା ।

ଆଜିର ଦିନ ସେବା, ତ୍ୟାଗ ଏବଂ କରୁଣାକୁ ନିଜ ଜୀବନରେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେବାର ଅବସର । ଯୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟ କହିଥିଲେ –ଗରିବମାନଙ୍କୁ ଆମର ଦୟା ନୁହେଁ, ଆମର ଗ୍ରହଣୀୟତା ଆବଶ୍ୟକ । ସନ୍ଥ ଲ୍ୟୁକ ତାଙ୍କ ଧର୍ମବାଣୀରେ ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ – ଯୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟ କେବଳ ଦରିଦ୍ରମାନଙ୍କ ସେବା କରିନାହାନ୍ତି ବରଂ ଗରିବମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା କରାଯାଇଥିବା ସେବାକୁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଶଂସା କରିଛନ୍ତି । ଏହାହିଁ ତ ପ୍ରକୃତ ସଶକ୍ତିକରଣ । ଏହାସହିତ ଜଡ଼ିତ ଗୋଟିଏ କାହାଣୀ ମଧ୍ୟ ଖୁବ୍ ଜଣାଶୁଣା । ସେ କାହାଣୀରେ କୁହାଯାଇଛି ଯେ, ଯୀଶୁ ଗୋଟିଏ ମନ୍ଦିରର ଭଣ୍ଡାର ଘର ପାଖରେ ଠିଆ ହୋଇଥିଲେ । ଅନେକ ଧନୀ ଲୋକ ଆସିଲେ । ବହୁତ କିଛି ଦାନ କଲେ । ଥରେ ଜଣେ ଗରିବ ବିଧବା ମହିଳା ଆସିଲେ ଏବଂ ସେ ଦୁଇଟି ତମ୍ବା ପଇସା ଦାନ କଲେ । ଏକ ପ୍ରକାର ଦେଖିଲେ ଦୁଇଟି ତାମ୍ର ମୁଦ୍ରାର ସେମିତି କିଛି ମୂଲ୍ୟ ନାହିଁ । ତେଣୁ ସେଠାରେ ଠିଆ ହୋଇଥିବା ଭକ୍ତମାନଙ୍କ ମନରେ କୌତୂହଳ ଜାତ ହେବା ସ୍ୱାଭାବିକ । ସେତେବେଳେ ଯୀଶୁ କହିଲେ ଯେ, ସେହି ବିଧବା ମହିଳା ଜଣକ ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ ଦାନ କରିଛନ୍ତି । କାରଣ ଅନ୍ୟମାନେ ଅନେକ କିଛି ଦାନ କରିଛନ୍ତି; କିନ୍ତୁ ଏହି ମହିଳାଜଣକ ତ ନିଜର ସବୁକିଛି ଦାନ କରିଦେଲେ ।

ଆଜି ଡିସେମ୍ବର 25 ତାରିଖ, ମହାମନା ମଦନମୋହନ ମାଲବ୍ୟଜୀଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଜୟନ୍ତୀ । ଭାରତୀୟ ଜନମାନସରେ ସଂକଳ୍ପ ଏବଂ ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ ଜାଗ୍ରତ କରିଥିବା ମାଲବ୍ୟଜୀ ଆଧୁନିକ ଶିକ୍ଷାକୁ ଏକ ନୂତନ ଦିଗ ପ୍ରଦାନ କରିଥିଲେ । ଜୟନ୍ତୀ ଉପଲକ୍ଷେ ତାଙ୍କୁ ଭାବପୂର୍ଣ୍ଣ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି । ଏଇ ମାତ୍ର ଦୁଇଦିନ ପୂର୍ବରୁ ମାଲବ୍ୟଜୀଙ୍କ ତପୋଭୂମି ବାରାଣସୀରେ ମୋତେ ଅନେକ ବିକାଶମୂଳକ କାର୍ଯ୍ୟର ଶୁଭାରମ୍ଭ କରିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଲା । ମୁଁ ବାରାଣସୀର BHUରେ ମହାମନା ମଦନମୋହନ ମାଲବ୍ୟ କର୍କଟ କେନ୍ଦ୍ରର ଭିତ୍ତି ପ୍ରସ୍ତର ମଧ୍ୟ ସ୍ଥାପନ କରିଛି । ଏହି ଅଂଚଳରେ ନିର୍ମାଣ ହେବାକୁ ଥିବା ପ୍ରସ୍ତାବିତ କର୍କଟ କେନ୍ଦ୍ର କେବଳ ଉତ୍ତର ପ୍ରଦେଶର ପୂର୍ବାଂଚଳ ପାଇଁ ନୁହେଁ ବରଂ ଝାଡ଼ଖଣ୍ଡ ଓ ବିହାରର ଲୋକମାନଙ୍କ ପାଇଁ ବରଦାନ ସଦୃଶ । ଆଜି ଭାରତରତ୍ନ ପୂର୍ବତନ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ଆଦରଣୀୟ ଅଟଳ ବିହାରୀ ବାଜପେୟୀଜୀଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଜନ୍ମ ଦିନ । ଏହି ଦେଶ ଅଟଳଜୀଙ୍କ ଅବଦାନକୁ କେବେହେଲେ ଭୁଲି ପାରିବ ନାହିଁ । ତାଙ୍କ ନେତୃତ୍ୱରେ ଆମେ ପରମାଣୁ ଶକ୍ତି କ୍ଷେତ୍ରରେ ମଧ୍ୟ ଦେଶ ପାଇଁ ସୁନାମ ଅର୍ଜନ କଲୁ । ଦଳୀୟ ନେତା ହୁଅନ୍ତୁ, ସଂସଦର ସଭ୍ୟ ହୁଅନ୍ତୁ, ମନ୍ତ୍ରୀ ହୁଅନ୍ତୁ କିମ୍ବା ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ହୁଅନ୍ତୁ, ଅଟଳଜୀ ତାଙ୍କର ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭୂମିକାରେ ଆଦର୍ଶ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିଛନ୍ତି । ଅଟଳଜୀଙ୍କ ଜନ୍ମ ଦିନରେ ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମ ଜଣାଉଛି ଏବଂ ତାଙ୍କର ଉତ୍ତମ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ନିମନ୍ତେ ଇଶ୍ଵରଙ୍କୁ ପ୍ରାର୍ଥନା କରୁଛୁ । ଜଣେ କର୍ମକର୍ତ୍ତା ହିସାବରେ ଅଟଳଜୀଙ୍କ ସହିତ କାମ କରିବାର ସୌଭାଗ୍ୟ ମିଳିଥିଲା । ଅନେକ ସ୍ମୃତି ଆଖି ଆଗରେ ଭାସି ଆସୁଛି । ଆଜି ସକାଳୁ ସକାଳୁ ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ଟ୍ଵିଟ କଲି, ସେତେବେଳେ ଗୋଟିଏ ପୁରୁଣା ଭିଡ଼ିଓ ମଧ୍ୟ (ଛାଡିଛି)ଶେୟାର କରିଛି । ଜଣେ ଛୋଟ କର୍ମକର୍ତ୍ତା ଭାବରେ ଅଟଳଜୀଙ୍କ ସ୍ନେହବୃଷ୍ଟିର ସୌଭାଗ୍ୟ କିଭଳି ମିଳୁଥିଲା ତାହା ସେହି ଭିଡିଓ ଦେଖିଲେ ହିଁ ଜଣାପଡ଼ିବ ।

ଆଜି ବଡଦିନରେ ଉପହାର ରୂପ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ଦୁଇଟି ଯୋଜନାର ଲାଭ ମିଳିବାକୁ ଯାଉଛି । କହିବାକୁ ଗଲେ ଦୁଇଟି ନୂଆ ଯୋଜନା ଆରମ୍ଭ ହେବାକୁ ଯାଉଛି । ସାରା ଦେଶରେ, ଗାଁ ହେଉ କିମ୍ବା ସହର ହେଉ, ପାଠୁଆ ହୁଅନ୍ତୁ କିମ୍ବା ନିରକ୍ଷର ହୁଅନ୍ତୁ, ନଗଦମୁକ୍ତ କାରବାର କିଭଳି ହୋଇପାରିବ, ବିନା ନଗଦରେ କିଭଳି କିଣାକିଣି ହୋଇପାରେ – ଏହାକୁ ନେଇ ଚାରିଆଡ଼େ ଗୋଟିଏ କୌତୁହଳର ବାତାବରଣ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛି । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଲୋକ ଅନ୍ୟଠାରୁ ଶିଖିବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ଏହି କଥାକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବା ପାଇଁ ମୋବାଇଲ ବ୍ୟାଙ୍କିଙ୍ଗ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ହେଉ । ଏଥିପାଇଁ ଇ-ପାଉଣା(E-Payment) ଅଭ୍ୟାସ ସୃଷ୍ଟି କରିବାକୁ ଭାରତ ସରକାର ଗ୍ରାହକ ଏବଂ କ୍ଷୁଦ୍ର ବ୍ୟବସାୟୀମାନଙ୍କ ପାଇଁ ପ୍ରୋତ୍ସାହନ ଯୋଜନାକୁ ଆଜିଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରିବାକୁ ଯାଉଛନ୍ତି । ଗ୍ରାହକମାନଙ୍କୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବା ପାଇଁ ଯୋଜନା ହେଉଛି “ଲକି ଗ୍ରାହକ ଯୋଜନା” ଏବଂ ବ୍ୟବସାୟୀମାନଙ୍କୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବା ପାଇଁ ଯୋଜନାଟି ହେଉଛି “ଡିଜି ଧନ ବ୍ୟାପାର ଯୋଜନା” ।

ଆଜି 25 ଡିସେମ୍ବର ବଡଦିନର ଉପହାର ରୂପେ, 15,000 ଲୋକଙ୍କୁ ଲକି ଡ୍ର ମାଧ୍ୟମରେ ଭାଗ୍ୟଶାଳୀ ବିଜେତାଙ୍କୁ ପୁରସ୍କାର ମିଳିବ ଏବଂ ଏହି 15000 ଲୋକଙ୍କ ବ୍ୟାଙ୍କ ଖାତାକୁ ହଜାର ଟଙ୍କା ଲେଖାଏଁ ପୁରସ୍କାର ରାଶିଯିବ । ଏହା ଆଜି ଦିନକ ପାଇଁ ନୁହେଁ ଏହି ଯୋଜନା ଆଜିଠାରୁ ଆରମ୍ଭ ହୋଇ ଶହେଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଚାଲିବ । ପ୍ରତିଦିନ 15000 ଲୋକଙ୍କୁ ହଜାରେ ଟଙ୍କା ଲେଖାଏଁ ପୁରସ୍କାର ମିଳିବାକୁ ଯାଉଛି । ଶହେ ଦିନରେ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ପରିବାରଙ୍କୁ କୋଟି କୋଟି ଟଙ୍କା ଉପହାର ରୂପେ ମିଳିବାକୁ ଯାଉଛି । କିନ୍ତୁ ଏହି ପୁରସ୍କାର ପାଇବାକୁ ଆପଣ ଯୋଗ୍ୟ ହୋଇପାରିବେ ଯଦି ଆପଣ Mobile Banking, e-banking, Rupay Card, UPI, USSD – ଏହି ଯେଉଁସବୁ ଡିଜିଟାଲ ନେଣଦେଣ ଉପାୟ ରହିଛି ସେଗୁଡ଼ିକ ବ୍ୟବହାର କରନ୍ତି । ଏହାକୁ ହିଁ ଭିତ୍ତିକରି ଏହି ଉଠାଣ ହେବ । ଏହାସହିତ ଏଭଳି ଗ୍ରାହକମାନଙ୍କ ପାଇଁ ସପ୍ତାହକୁ ଗୋଟିଏ ବଡ଼ ଲକି ଉଠାଣ(Draw) ହେବ, ଯେଉଁଥିରେ ପୁରସ୍କାର ରାଶି ମଧ୍ୟ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ହେବ । ତିନିମାସ ପରେ, ଏପ୍ରିଲ 14 ତାରିଖରେ ବାବାସାହେବ ଆମ୍ବେଦକରଙ୍କ ଜୟନ୍ତୀ ଦିନ ଗୋଟିଏ Bumper Draw ହେବ, ଯେଉଁଥିରେ କୋଟି କୋଟି ଟଙ୍କାର ପୁରସ୍କାର ଦିଆଯିବ । ଡିଜି  ଧନ ବ୍ୟାପାର ଯୋଜନା ମୁଖ୍ୟତଃ ବ୍ୟବସାୟୀମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ । ନିଜେ ଏହି ଯୋଜନା ସହ ଜଡ଼ିତ ହେଉଥିବା ଏବଂ ନିଜ ବ୍ୟବସାୟକୁ ନଗଦମକ୍ତୁ କରିବା ପାଇଁ ଗ୍ରାହକମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଏଥିରେ ସାମିଲ କରାଉଥିବେ । ବ୍ୟବସାୟୀମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଅଲଗା ଭାବରେ ପୁରସ୍କୃତ କରାଯିବ । ଏଭଳି ପୁରସ୍କାର ସଂଖ୍ୟା ମଧ୍ୟ ସହସ୍ରାଧିକ । ବ୍ୟବସାୟୀମାନଙ୍କ ବ୍ୟବସାୟ ମଧ୍ୟ ଚାଲିବ ତା’ଛଡ଼ା ପୁରସ୍କାର ମଧ୍ୟ ମିଳିବ । ଏହି ଯୋଜନା ସମାଜର ସବୁ ଶ୍ରେଣୀ, ବିଶେଷକରି ଗରିବ ଏବଂ ନିମ୍ନ ମଧ୍ୟବିତ୍ତ ଶ୍ରେଣୀର ଲୋକଙ୍କୁ କେନ୍ଦ୍ରରେ ରଖି କରାଯାଇଛି । ତେଣୁ ଯେଉଁମାନେ 50 ଟଙ୍କାରୁ ଅଧିକ ଏବଂ 3000 ଟଙ୍କାରୁ କମ୍ କିଣାକିଣି କରୁଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କୁ ହିଁ ଏହି ଯୋଜନାର ଲାଭ ମିଳିବ । 3000 ଟଙ୍କାରୁ ଅଧିକ କିଣାକିଣି କରୁଥିବା ଲୋକଙ୍କୁ ଏହି ଯୋଜନାର ଲାଭ ମିଳିବ ନାହିଁ । ଗରିବରୁ ଗରିବତମ ଲୋକ ମଧ୍ୟ USSD ବ୍ୟବହାର କରି feature phone, ସାଧାରଣ ଫୋନ ସାହାଯ୍ୟରେ ମଧ୍ୟ ଜିନିଷ କିଣିପାରିବେ, ଜିନିଷ ବିକ୍ରି କରିପାରିବେ ଏବଂ ଟଙ୍କା ପଇଠ ମଧ୍ୟ କରିପାରିବେ, ଏବଂ ସେମାନେ ସମସ୍ତେ ଏହି ପୁରସ୍କାର ଯୋଜନାର ହିତାଧିକାରୀ ମଧ୍ୟ ହୋଇପାରିବେ ଏବଂ ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ପୁରସ୍କାର ଜିତି ପାରିବେ । ଅନେକ ଲୋକଙ୍କୁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଲାଗିବ ଯେ ଭାରତରେ ଆଜି ପ୍ରାୟ 30 କୋଟି RuPay Card  ରହିଛି ଯେଉଁଥିରେ ରହିଛନ୍ତି 20 କୋଟି ଗରିବ ପରିବାର, ଯେଉଁମାନଙ୍କର ଜନ ଧନ ଖାତା ରହିଛି । ଏହି 30 କୋଟି ଲୋକ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଏହି ପୁରସ୍କାର ଯୋଜନାର ଅଂଶୀଦାର ହୋଇପାରିବେ । ଦେଶବାସୀ ଏହି ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ଆଗ୍ରହ ପ୍ରକାଶ କରିବେ ବୋଲି ମୋର ବିଶ୍ୱାସ । ଆପଣଙ୍କ ଆଖି ଆଗରେ ଯେଉଁ ଯୁବକ ଯୁବତୀମାନେ ଥିବେ ସେମାନେ ଏହା କିପରି ହୁଏ ତାହା ଜାଣିଥିବେ । ଆପଣ ତାଙ୍କୁ ପଚାରିଲେ ସେମାନେ ଆପଣଙ୍କୁ ଶିଖାଇଦେବେ । ଆପଣଙ୍କ ପରିବାରରେ ମଧ୍ୟ ଦଶମ କିମ୍ବା ଦ୍ୱାଦଶ ଶ୍ରେଣୀ ପଢ଼ୁଥିବା ପିଲା ଥିବେ, ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ବଢ଼ିଆ ଭାବରେ ଏହା ଆପଣଙ୍କୁ ଶିଖାଇ ଦେଇପାରିବେ । ଏହା ଖୁବ ସହଜ ଯେମିତି ଆପଣ ମୋବାଇଲ ଫୋନରୁ WhatsApp ମେସେଜ ପଠାଉଛନ୍ତି, ବହୁତ ସହଜ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ ! ମୁଁ ଏହା ଜାଣି ଖୁସି ଯେ, ଦେଶରେ ପ୍ରଯୁକ୍ତି କୌଶଳ ସେବାର ବ୍ୟବହାର କିଭଳି ହୋଇପାରିବ, ଇ-ପାଉଣାର ବ୍ୟବହାର କିପରି ହୋଇପାରିବ, on-line payment କିଭଳି ହୋଇପାରିବ ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ସଚେତନତା ଦ୍ରୁତ ଗତିରେ ବୃଦ୍ଧି ପାଉଛି । ଗତ କିଛି ଦିନରେ ନଗଦମକ୍ତୁ କାରବାର 200 ରୁ 300 ପ୍ରତିଶତ ବୃଦ୍ଧି ପାଇଛି । ଏହାକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବା ପାଇଁ ଭାରତ ସରକାର ଗୋଟିଏ ବଡ଼ ନିଷ୍ପତ୍ତି ଗ୍ରହଣ କରିଛନ୍ତି । ଏହା କେତେ ବଡ଼ ନିଷ୍ପତ୍ତି, ବ୍ୟବସାୟୀମାନେ ଠିକ୍ ଭାବରେ ତାହା ଅନୁମାନ କରିପାରିବେ । ଯେଉଁ ବ୍ୟବସାୟୀ ଡିଜିଟାଲ ନେଣଦେଣ କରିବେ, ନିଜ ବ୍ୟବସାୟରେ ନଗଦ ବଦଳରେ Online Payment ପଦ୍ଧତି ଅବଲମ୍ବନ କରିବେ, ଏଭଳି ବ୍ୟବସାୟୀମାନଙ୍କୁ ଆୟକରରେ ରିହାତି ଦିଆଯାଇଛି । ମୁଁ ଦେଶର ସମସ୍ତ ରାଜ୍ୟକୁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଇବାକୁ ଚାହୁଁଛି, କେନ୍ଦ୍ର ଶାସିତ ଅଂଚଳମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଇବାକୁ ଚାହୁଁଛି କାରଣ ସମସ୍ତେ ନିଜ ନିଜ ଢଙ୍ଗରେ ଏହି ଅଭିଯାନକୁ ଆଗେଇ ନେଇଛନ୍ତି । ଆନ୍ଧ୍ର ପ୍ରଦେଶର ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଚନ୍ଦ୍ରବାବୁ ନାଇଡୁଙ୍କ ସଭାପତିତ୍ୱରେ ଗୋଟିଏ କମିଟି ମଧ୍ୟ ଗଠନ କରାଯାଇଛି । ଯାହା ଏଥିପାଇଁ ଅନେକ ଯୋଜନା ଉପରେ ଚିନ୍ତା କରୁଛି । ହେଲେ ମୁଁ ଲକ୍ଷ୍ୟକଲି ଯେ ସରକାରମାନେ ମଧ୍ୟ ନିଜ

ଢଙ୍ଗରେ ଅନେକ ଯୋଜନା ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି, କାର୍ଯ୍ୟାନ୍ୱିତ କରିଛନ୍ତି । କେହି ଜଣେ ମୋତେ କହିଲେ ଯେ, ଆସାମ ସରକାର ସମ୍ପତ୍ତି କର ଏବଂ ବ୍ୟବସାୟ ଲାଇସେନ୍ସ ପାଇଁ ଡିଜିଟାଲ ଉପାୟରେ ଟଙ୍କା ପଇଠ କଲେ 10 ପ୍ରତିଶତ ରିହାତି ଦେବାକୁ ନିଷ୍ପତ୍ତି କରିଛନ୍ତି । ଗ୍ରାମ୍ୟ ବ୍ୟାଙ୍କ ସେମାନଙ୍କ 75 ପ୍ରତିଶତ ଗ୍ରାହକଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଜାନୁୟାରୀରୁ ମାର୍ଚ୍ଚ ମଧ୍ୟରେ ଅତି କମ୍ ରେ ଦୁଇଟି Digital Transaction କରାଉଛନ୍ତି, ତେଣୁ ତାଙ୍କୁ ସରକାରଙ୍କ ତରଫରୁ 50 ହଜାର

ଟଙ୍କା ପୁରସ୍କାର ମିଳିବ । 31 ମାର୍ଚ୍ଚ, 2017 ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ 100 ପ୍ରତିଶତ Digital Transaction କରିଥିବା ଗ୍ରାମଗୁଡ଼ିକୁ ସରକାରଙ୍କ ତରଫରୁ ଉତ୍ତମ ଡିଜିଟାଲ ପଞ୍ଚାୟତ ସ୍କିମ ଅନୁଯାୟୀ ପାଞ୍ଚ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କାର ପୁରସ୍କାର ଦିଆଯିବା ପାଇଁ ସେମାନେ ଘୋଷଣା କରିଛନ୍ତି । ଚାଷୀମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଡିଜିଟାଲ କୃଷକ ଶିରୋମଣି ସମ୍ମାନ ସହ ଆସାମ ସରକାର ଏଭଳି ପ୍ରଥମ 10 ଜଣ ଚାଷୀଙ୍କୁ 5 ହଜାର ଟଙ୍କା ଲେଖାଏଁ ପୁରସ୍କାର ଦେବାକୁ ଘୋଷଣା କରିଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ ବିହନ ଏବଂ ସାର କ୍ରୟ ପାଇଁ ଡିଜିଟାଲ ଦେୟ ପଇଠ ବ୍ୟବସ୍ଥା ବ୍ୟବହାର କରୁଛନ୍ତି । ମୁଁ ଆସାମ ସରକାର ଏବଂ ଅନ୍ୟ ସରକାରମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି ।

ଅନେକ ସଂସ୍ଥା ମଧ୍ୟ ଗାଁର ଗରିବ ଚାଷୀମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଡିଜିଟାଲ ନେଣଦେଣକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବାର ଅନେକ ସଫଳ ପ୍ରୟୋଗ କରିଛନ୍ତି । ମୋତେ କେହି ଜଣାଇଲେ ଯେ, GNFC – ଗୁଜରାଟ ନର୍ମଦା ଭେଲି ଫର୍ଟିଲାଇଜର୍ସ ଏଣ୍ଡ କେମିକାଲ ଲିମିଟେଡ଼, ଯାହା ମୁଖ୍ୟତଃ ସାର ପ୍ରସ୍ତୁତ କରେ, ସେମାନେ ଚାଷୀମାନଙ୍କ ସୁବିଧା ପାଇଁ 1000 POS Machine ସାର ବିକ୍ରୟ କେନ୍ଦ୍ରମାନଙ୍କରେ ଲଗାଇଛନ୍ତି ଏବଂ କିଛି ଦିନ ମଧ୍ୟରେ 35 ହଜାର ଚାଷୀଙ୍କୁ 5 ଲକ୍ଷ ସାର ବସ୍ତା ଡିଜିଟାଲ ଦେୟ ପ୍ରଣାଳୀ ମାଧ୍ୟମରେ ବିକ୍ରି କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ଏହା ମାତ୍ର ଦୁଇ ସପ୍ତାହ ମଧ୍ୟରେ କରିଥିଲେ ଏବଂ ମଜାକଥା ହେଲା ଯେ ଗତବର୍ଷ ତୁଳନାରେ GNFCର ସାର ବିକ୍ରିରେ 27 ପ୍ରତିଶତ ବୃଦ୍ଧି ଘଟିଛି ।

ଭାଇ ଓ ଭଉଣୀମାନେ, ଆମ ଅର୍ଥବ୍ୟବସ୍ଥାରେ, ଆମ ଜୀବନ ପ୍ରଣାଳୀରେ ଅଣସଂଗଠିତ କ୍ଷେତ୍ରର ଆକାର ଖୁବ ବଡ଼ । ଏମାନଙ୍କୁ ପ୍ରାୟତଃ ମଜୁରୀ, ପାରିଶ୍ରମିକ କିମ୍ବା ଦରମା ନଗଦ ଆକାରରେ ଦିଆଯାଉଛି । ଆମେ ଜାଣିଛୁ ଯେ, ଏହି କାରଣରୁ ଶ୍ରମିକମାନେ ଶୋଷିତ ମଧ୍ୟ ହେଉଛନ୍ତି । 100 ଟଙ୍କା ମିଳିବା କଥା ହେଲେ 80 ଟଙ୍କା ମିଳୁଛି । 80 ଟଙ୍କା ମିଳିବା କଥା ତ 50 ଟଙ୍କା ମିଳୁଛି ଏବଂ ବୀମା ଭଳି Health Sector ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଅନ୍ୟ ଯେଉଁସବୁ ସୁବିଧା ମିଳୁଛି ସେଥିରୁ ସେମାନେ ବଂଚିତ ହେଉଛନ୍ତି । ଏବେ କିନ୍ତୁ Cashless Payment ହେଉଛି । ଟଙ୍କା ସିଧା ବ୍ୟାଙ୍କରେ ଜମା ହେଉଛି । ଅଣାନୁଷ୍ଠାନିକ କ୍ଷେତ୍ର ଏକ ପ୍ରକାର ଆନୁଷ୍ଠାନିକରେ ପରିବର୍ତ୍ତିତ ହୋଇ ଚାଲିଛି । ଶୋଷଣ ବନ୍ଦ ହେବାରେ ଲାଗିଛି, ହାତଗୁଞ୍ଜା ଦେବାକୁ ପଡୁଥିଲା, ସେହି ହାତଗୁଞ୍ଜା/ବଟି ମଧ୍ୟ ଏବେ ବନ୍ଦ ହେବାରେ ଲାଗିଛି । ଶ୍ରମିକଙ୍କୁ, କାରିଗରଙ୍କୁ ଏଭଳି ଗରିବ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ପୁରା ଟଙ୍କା ମିଳିବା ସମ୍ଭବ ହୋଇପାରିଛି । ତା’ଛଡ଼ା ମିଳୁଥିବା ଅନ୍ୟ ଲାଭଗୁଡ଼ିକ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ସେ ହକଦାର ହେଉଛନ୍ତି ।

ଆମ ଦେଶ ତ ସର୍ବାଧିକ ଯୁବଗୋଷ୍ଠୀ ଥିବା ଦେଶ । Technology ଆମପାଇଁ ସହଜସାଧ୍ୟ । ଭାରତ ଭଳି ଦେଶ ତ ଏହି କ୍ଷେତ୍ରରେ ସବୁଠାରୁ ଆଗରେ ରହିବା ଦରକାର । ଆମର ଯୁବଗୋଷ୍ଠୀ Start-upରେ ଯଥେଷ୍ଟ ପ୍ରଗତି କରିଛନ୍ତି । ଏହି Digital Movement ଗୋଟିଏ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ସୁଯୋଗ । ଆମର ଯୁବଗୋଷ୍ଠୀ ନୂଆ ନୂଆ ଭାବନା ଓ ଚିନ୍ତନ ସହ, ନୂଆ ନୂଆ Technology ସହ, ନୂଆ ନୂଆ ପ୍ରଣାଳୀ ସହ ଏହି କ୍ଷେତ୍ର ଉପରେ ଯେତେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେବାକଥା ଦିଅନ୍ତୁ, କିନ୍ତୁ ଦେଶକୁ କଳାଧନରୁ, ଦୁର୍ନୀତିରୁ ମୁକ୍ତ କରିବାର ଅଭିଯାନରେ ପୁରା ଦମ୍ ରେ ଆମକୁ ଜଡ଼ିତ ହେବାକୁ ପଡ଼ିବ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ମୁଁ ପ୍ରତି ମାସ “ମନ୍ କି ବାତ୍’ ପୂର୍ବରୁ ଜନସାଧାରଣଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କ ପରାମର୍ଶ, ସେମାନଙ୍କ ଚିନ୍ତାଧାରା ମୋତେ ଜଣାଇବାକୁ ଅନୁରୋଧ କରୁଛି । ଏଥର MyGovରେ Narendra Modi Appରେ ହଜାର ହଜାର ସଂଖ୍ୟାରେ ପରାମର୍ଶମାନ ଆସିଛି । ମୁଁ କହିପାରେ ଯେ 80-90 ପ୍ରତିଶତ ପରାମର୍ଶ ଦୁର୍ନୀତି ଏବଂ କଳାଧନ ବିରୋଧୀ ସଂଗ୍ରାମ ସମ୍ପର୍କରେ ଆସିଛି, ନୋଟବନ୍ଦୀ ସମ୍ପର୍କରେ ଆଲୋଚନା କରାଯାଇଛି । ଏସବୁକୁ ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ଦେଖିଲି, ସେତେବେଳେ ମୁଁ ମୋଟାମୋଟି ଭାବରେ କହିପାରେ ଯେ, ଏଗୁଡ଼ିକୁ ମୁଁ ତିନିଭାଗରେ ବିଭକ୍ତ କରୁଛି । କିଛି ଲୋକ ନାଗରିକମାନେ ସମ୍ମୁଖୀନ ହେଉଥିବା ଅସୁବିଧା ସମ୍ପର୍କରେ ବିସ୍ତୃତ ଭାବରେ ଲେଖିଛନ୍ତି । ଦ୍ୱିତୀୟ ଶ୍ରେଣୀରେ ସେମାନେ ରହିଛନ୍ତି, ଯେଉଁମାନେ ଅଧିକାଂଶ ସେହି କଥା ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଇଛନ୍ତି ଯେ, ଏତେ ଭଲ କାମ, ଦେଶହିତକର କାର୍ଯ୍ୟ, ଏତେ ପବିତ୍ର କାର୍ଯ୍ୟ, କିନ୍ତୁ ଏସବୁ ସତ୍ତ୍ଵେ କେଉଁ କେଉଁ ଜାଗାରେ କି କି ପ୍ରକାର ଭୁଲ କାମ ଚାଲିଛି, କିଭଳି ନୂଆ ନୂଆ ଅସାଧୁ ଉପାୟମାନ ଖୋଜା ଚାଲିଛି, ଏସବୁ ସମ୍ପର୍କରେ ମଧ୍ୟ ଲୋକେ ଆଲୋଚନା କରିଛନ୍ତି । ତୃତୀୟ ଶ୍ରେଣୀ ହେଲା – ଯେଉଁମାନେ ସମର୍ଥନ ତ କରିଛନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଏହି ସଂଗ୍ରାମ ଆଗକୁ ଜାରି ରହିବା ଉଚିତ, ଦୁର୍ନୀତି, କଳାଧନ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ନଷ୍ଟହେବା ଉଚିତ ଏଥିପାଇଁ ଆବଶ୍ୟକ ଥିବା ସମସ୍ତ କଠୋର ପଦକ୍ଷେପ ଗ୍ରହଣ କରାଯିବା ଉଚିତ ବୋଲି ଅତି ଗୁରୁତ୍ୱର ସହ ଲେଖିଛନ୍ତି ।

ମୁଁ ଦେଶବାସୀଙ୍କ ପ୍ରତି କୃତଜ୍ଞ ଯେ, ଏତେଗୁଡ଼ିଏ ଚିଠି ଲେଖି ଆପଣମାନେ ମୋତେ ସାହାଯ୍ୟ କରିଛନ୍ତି । ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଗୁରୁମଣି କେୱଲ୍ MyGovରେ ଲେଖିଛନ୍ତି – “”କଳାଧନ ଉପରେ ଲଗାମ ଲଗାଇବାର ଏହି ପଦକ୍ଷେପ ବିଶ୍ୱାସଯୋଗ୍ୟ । ଆମକୁ ନାଗରିକମାନଙ୍କୁ ଅସୁବିଧା ହେଉଛି । କିନ୍ତୁ ଆମେ ଦୁର୍ନୀତି ବିରୁଦ୍ଧରେ ସଂଗ୍ରାମ କରୁଛୁ । ଏହି ସଂଗ୍ରାମରେ ସହଯୋଗ କରୁଥିବାରୁ ଆମେ ଖୁସି । ଆମେ ଦୁର୍ନୀତି, କଳାଧନ ଇତ୍ୟାଦି ବିରୁଦ୍ଧରେ Military Force ପରି ଲଢ଼ି ଚାଲିଛୁ ।” ଗୁରୁମଣି କେୱଲ୍ଜୀ ଯେଉଁକଥା ଲେଖିଛନ୍ତି, ଦେଶର କୋଣ ଅନୁକୋଣରୁ ଏହି ଭାବନା ଉଜାଗର ହେଉଛି । ଆମେ ସମସ୍ତେ ଏହାକୁ ଅନୁଭବ କରୁଛୁ । କିନ୍ତୁ ଏକଥା ସତ ଯେ, ଯେତେବେଳେ ସାଧାରଣ ଲୋକ କଷ୍ଟ ପାଉଛନ୍ତି, ଅସୁବିଧା ଭୋଗ କରୁଛନ୍ତି, ସେତେବେଳେ କାହା ମନରେ ବା କଷ୍ଟ ନ ହେବ । ଆପଣଙ୍କ ମନରେ ଯେତେ କଷ୍ଟ ହେଉଛି, ମୁଁ ମଧ୍ୟ ସେତିକି କଷ୍ଟ ଅନୁଭବ କରୁଛି । କିନ୍ତୁ ଗୋଟିଏ ଉତ୍ତମ ଲକ୍ଷ୍ୟ ପାଇଁ, ଗୋଟିଏ ଉଚ୍ଚ ଅଭିଳାଷକୁ ହାସଲ କରିବା ପାଇଁ ନିର୍ମଳ ହୃଦୟରେ ଯେତେବେଳେ କାର୍ଯ୍ୟ ହୁଏ, ସେତେବେଳେ ଏତେ ଦୁଃଖ, କଷ୍ଟ, ପୀଡ଼ା ସହି ମଧ୍ୟ ଦେଶବାସୀ ସାହସର ସହିତ ଠିଆ ହୁଅନ୍ତି । ଏହିମାନେ ହିଁ ପ୍ରକୃତରେ Agent of change – ପରିବର୍ତ୍ତନର ପୁରୋଧା ଅଟନ୍ତି । ମୁଁ ଲୋକଙ୍କୁ ଅନ୍ୟ ଏକ କାରଣ ଯୋଗୁଁ ମଧ୍ୟ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେବାକୁ ଚାହୁଁଛି ଯେ ସେମାନେ କେବଳ କଷ୍ଟ ସହିଲେ ତାହାନୁହେଁ ବରଂ ସେହି ବଛାବଛା ଲୋକଙ୍କୁ ସଶକ୍ତ ଜବାବ ମଧ୍ୟ ଦେଇଛନ୍ତି, ଯେଉଁମାନେ ଜନତାଙ୍କୁ ବାଟବଣା କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛନ୍ତି । କେତେ ସାରା ଗୁଜବ ପ୍ରଚାର କରାଗଲା, ଦୁର୍ନୀତି ଏବଂ କଳାଧନ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଥିବା ଏହି ସଂଗ୍ରାମକୁ ସାମ୍ପ୍ରଦାୟିକତାର ରଙ୍ଗ ଦେବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରାଗଲା । କିଏ ଗୁଜବ ପ୍ରଚାର କଲା ଯେ, ନୋଟ୍ ଉପରେ ଲେଖାଥିବା ବନାନ ଭୁଲ ତ କିଏ କହିଲା ଲୁଣର ଦାମ ବଢ଼ିଗଲା, କେହି ପ୍ରଚାର କଲା ଯେ, 2000 ଟଙ୍କିଆ ନୋଟ ମଧ୍ୟ ଚାଲିଯିବ, 500 ଏବଂ ଶହେ ଟଙ୍କିଆ ମଧ୍ୟ ଯିବ । ଏସବୁ ମଧ୍ୟ ଚାଲିଯିବ, ହେଲେ ମୁଁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କଲି, ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ଗୁଜବ ସତ୍ତ୍ୱେ ଦେଶବାସୀଙ୍କ ମନକୁ କେହି ଦୋହଲାଇ ପାରିଲା ନାହିଁ । କେବଳ ଏତିକି ନୁହେଁ, ଅନେକ ଲୋକ ମଇଦାନକୁ ଆସିଲେ । ନିଜର ସୃଜନଶୀଳତା ଦ୍ୱାରା, ନିଜର ବୁଦ୍ଧି ବଳରେ ଗୁଜବ ପ୍ରଚାର କରୁଥିବା ଲୋକମାନଙ୍କ ମୁଖା ଖୋଲିଦେଲେ ଏବଂ ସତ୍ୟକୁ ସାମନାକୁ ନେଇଆସିଲେ । ମୁଁ ଜନତାଙ୍କ ଏହି ସାମର୍ଥ୍ୟକୁ ମଧ୍ୟ ଶତ ଶତ ପ୍ରଣାମ କରୁଛି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ମୁଁ ଏହା ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବେ ଅନୁଭବ କରୁଛି, ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ଅନୁଭବ କରୁଛି ଯେ, ଯେତେବେଳେ ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀ ଆପଣଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ଠିଆହୋଇଥିବେ, ସେତେବେଳେ କିଛି ଅସମ୍ଭବ ହୋଇ ରହେନା । ଜନତା ଜନାର୍ଦ୍ଦନ ହିଁ ତ ଇଶ୍ୱରଙ୍କ ରୂପ ଏବଂ ଜନତାଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦ ଇଶ୍ୱରଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦ ପାଲଟିଯାଏ । ମୁଁ ଦେଶର ଜନତାକୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଜ୍ଞାପନ କରୁଛି । ସେମାନଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମ କରୁଛି ଯେ, ଦୁର୍ନୀତି ଏବଂ କଳାଧନ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଏହି ମହାଯଜ୍ଞରେ ଲୋକେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଉତ୍ସାହର ସହିତ ଅଂଶଗ୍ରହଣ କରିଛନ୍ତି । ମୁଁ ଚାହୁଁଥିଲି ଯେ, ସଂସଦରେ ଦୁର୍ନୀତି ଏବଂ କଳାଧନ ବିରୁଦ୍ଧରେ ଯେଉଁ ସଂଗ୍ରାମ ଚାଲିଛି, ରାଜନୈତିକ ଦଳଗୁଡ଼ିକ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ, Political funding ପାଇଁ ମଧ୍ୟ, ବ୍ୟାପକ ଭାବରେ ଆଲୋଚନା ହେଉ । ଯଦି ସଂସଦ ଚାଲିଥାନ୍ତା ତେବେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଭଲ ଆଲୋଚନା ହୋଇଥାନ୍ତା । ରାଜନୈତିକ ଦଳଗୁଡ଼ିକ ପାଇଁ ସବୁ ପ୍ରକାର ରିହାତି ରହିଛି ବୋଲି ଲୋକେ ଯାହା ଗୁଜବ ପ୍ରଚାର କରୁଛନ୍ତି ତାହା ଭୁଲ । ଆଇନ ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ସମାନ । ସେ ବ୍ୟକ୍ତି ହେଉ, ସଂଗଠନ ହେଉ କିମ୍ବା ରାଜନୈତିକ ଦଳ ହେଉ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଆଇନକାନୁନ ମାନିବାକୁ ପଡ଼େ । ଯେଉଁ ଲୋକେ ସମସ୍ତଙ୍କ ଆଗରେ ଦୁର୍ନୀତି ଏବଂ କଳାଧନକୁ ସମର୍ଥନ କରିପାରୁ ନାହାନ୍ତି ସେମାନେ ସରକାରଙ୍କ ଦୋଷତ୍ରୁଟି ବାହାର କରିବା ପାଇଁ ସବୁବେଳେ ଲାଗି ରହିଥାନ୍ତି । ଆଉ ଗୋଟିଏ କଥା ଉଠୁଛି ଯେ, ବାରମ୍ବାର ନିୟମ କାହିଁକି ବଦଳୁଛି? ଏହି ସରକାର ଜନତା ଜନାର୍ଦ୍ଦନଙ୍କ ପାଇଁ । ସରକାର ନିରବଚ୍ଛିନ୍ନ ଭାବେ ଜନତାଙ୍କ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ଗ୍ରହଣ କରିବାର ଚେଷ୍ଟା କରନ୍ତି । ଜନସାଧାରଣଙ୍କୁ କେଉଁଠି ଅସୁବିଧା ହେଉଛି, କେଉଁ ନିୟମ ଯୋଗୁଁ ଅସୁବିଧା ହେଉଛି, ଏହାପାଇଁ କ’ଣ ଉପାୟ କରାଯାଇପାରେ – ଏକ ସମ୍ବେଦନଶୀଳ ସରକାର ହୋଇଥିବା ଯୋଗୁଁ ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ସରକାର ଜନସାଧାରଣଙ୍କ ସୁଖ ସୁବିଧାକୁ ଦୃଷ୍ଟିରେ ରଖି ଯେତେ ନିୟମ ପଛେ ବଦଳାଇବାକୁ ପଡ଼ୁ, ବଦଳାଇଥାନ୍ତି । ଯାହାଦ୍ୱାରା ଜନସାଧାରଣଙ୍କ ଅସୁବିଧା କମ୍ ହେବ, ଅନ୍ୟପକ୍ଷରେ ପ୍ରଥମ ଦିନ ହିଁ କହିଥିଲି, 8 ତାରିଖରେ ହିଁ କହିଥିଲି, ଏହି ସଂଗ୍ରାମ ଅସାଧାରଣ । 70 ବର୍ଷ ଧରି ଅସାଧୁ ଏବଂ ଦୁର୍ନୀତିର କଳା କାରବାରରେ କିଭଳି ଶକ୍ତି ଲାଗିଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କ ଶକ୍ତି କେତେ – ଏଭଳି ଲୋକଙ୍କ ସହିତ ମୁକାବିଲା କରିବା ପାଇଁ ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ଅଣ୍ଟା ଭିଡ଼ିଛି ସେତେବେଳେ ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ସରକାରଙ୍କୁ ପରାଜିତ କରିବା ପାଇଁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦିନ ନୂଆ ନୂଆ ଉପାୟ ଅବଲମ୍ବନ କରୁଛନ୍ତି । ସେମାନେ ଯେତେବେଳେ ନୂଆ ଉପାୟ ଅବଲମ୍ବନ କରୁଛନ୍ତି ସେତେବେଳେ ସେହି ଉପାୟ କାଟ ଖାଇବା ଭଳି ନୂଆ ଉପାୟ ଆପଣେଇବାକୁ ପଡ଼େ । ତମେ ଡାଳେ ଡାଳେ ଗଲେ ଆମେ ପତ୍ରେ ପତ୍ରେ ଯିବୁ । କାରଣ ଆମେ ନିଷ୍ପତ୍ତି ଗ୍ରହଣ କରିଛୁ ଯେ, ଦୁର୍ନୀତିଖୋରମାନଙ୍କୁ, ଅସାଧୁ ବ୍ୟବସାୟୀକୁ, କଳାଧନକୁ ନଷ୍ଟ କରିବୁ । ଅନ୍ୟପକ୍ଷରେ, କେତେଜଣ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଚିଠି ଆସିଛି ଏହି କଥାକୁ ନେଇ, ଯେଉଁଥିରେ ଏଯାବତ ଅସ୍ପଷ୍ଟ ଚିତ୍ରକୁ ଦୂରକରି କେମିତି ନୂଆ ରାସ୍ତା ବାହାର କରିହେବ, ତା’ର ଚର୍ଚ୍ଚା କରାଯାଇଛି । ଗୋଟିଏ ବିଷୟ ଉପରେ ମୁଁ ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ହୃଦୟର ସହ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଇବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ଏବେ ଆପଣ TV ରେ, ଖବରକାଗଜରେ ଦେଖୁଥିବେ – ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦିନ ଟଙ୍କା ଧରାପଡୁଛି, ନୂଆ ନୂଆ ଲୋକ ଧରାପଡୁଛନ୍ତି, ଚଢ଼ଉ ଜାରି ରହିଛି, ବଡ଼ ବଡ଼ ଲୋକ ବି ଧରାପଡୁଛନ୍ତି । ଇଏ କେମିତି ସମ୍ଭବ ହେଲା? ମୁଁ ତାର ଭିତିରିଆ କଥା କହି ଦେଉଛି । ଗୁପ୍ତ ଓ ଭିତିରି କଥା ହେଲା କଳାଧନ ସମ୍ପର୍କେରେ ସୂଚନା ସବୁ ମୋତେ ଲୋକମାନଙ୍କଠୁ ହିଁ ମିଳିଯାଉଛି । ସରକାରୀ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଜରିଆରେ ଯେତିକି ସୂଚନା ମିଳୁଛି, ତା’ଠୁଁ ଢେରଗୁଣା ସୂଚନା ସାଧାରଣ ନାଗରିକଙ୍କଠାରୁ ଆସୁଛି ଯାହାଫଳରେ ଆମକୁ ଅଧିକ ସଫଳତା ମିଳୁଛି । ଜନସାଧାରଣଙ୍କ ସଚେତନତା ଯୋଗୁଁ ଏକଥା ସମ୍ଭବ ହୋଇପାରିଛି । କେହି କଳ୍ପନା କରିପାରିବେ ଯେ ମୋ ଦେଶର ସତର୍କ ନାଗରିକମାନେ ଏଭଳି ତତ୍ୱଙ୍କ ମୁଖା ଖୋଲିଦେବା ପାଇଁ କେତେବଡ଼ ବିପଦ ମୁଣ୍ଡ ଉପରକୁ ନେଇଛନ୍ତି । ଆଉ ୟା ଫଳରେ ଯୋଉ ସୂଚନା ଆସୁଛି, ତାକୁ ଆଧାର କରି ଅଧିକାଂଶ ସଫଳତା ମିଳିପାରୁଛି । ମୋର ବିଶ୍ୱାସ ଯେ ଏଭଳି ସୂଚନା ସରକାରଙ୍କୁ ଦେବାପାଇଁ ଚାହୁଁଥିବା ଲୋକଙ୍କ ପାଇଁ ଗୋଟିଏ e-mail ଠିକଣା ପ୍ରସ୍ତୁତ କରାଯାଇଛି । ସେଥିରେ ଆପଣ ସୂଚନା ପଠାଇପାରିବେ, ନଚେତ୍ MyGov ଜରିଆରେ ବି ପଠାଇପାରିବେ । ସରକାର ଏଇଭଳି ଯାବତ ଅସଂଗତିକୁ ଦୂର କରିବା ପାଇଁ ପ୍ରତିବଦ୍ଧ । ଆଉ ଯେତେବେଳେ ଆପଣଙ୍କ ସହଯୋଗ ରହୁଛି ସେତେବେଳେ ମନ୍ଦଶକ୍ତିଙ୍କ ବିରୋଧରେ ଲଢ଼ିବାଟା ସହଜ ହେଇଯାଉଛି ।

ତୃତୀୟ ପତ୍ର ପ୍ରେରକଙ୍କ ଗ୍ରୁପ ବି ବହୁତ ବଡ଼ । ସେମାନେ କହୁଛନ୍ତି – “ମୋଦିଜୀ ଆପଣ ଥକି ପଡ଼ନ୍ତୁନି, ଅଟକି ଯାଆନ୍ତୁନି ଆଉ ଯେତେ କଠୋର ପଦକ୍ଷେପ ନେଇପାରିବେ ନିଅନ୍ତୁ । ଥରେ ରାସ୍ତା ଧରିଛନ୍ତି ମାନେ ଲକ୍ଷ୍ୟସ୍ଥଳରେ ପହଂଚିବାକୁ ପଡ଼ିବ” । ମୁଁ ଏଭଳି ଲେଖିଥିବା ସମସ୍ତ ପତ୍ର ପ୍ରେରକଙ୍କୁ ବିଶେଷ ରୂପରେ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଉଛି । କାରଣ, ଏମାନଙ୍କ ଚିଠିରେ ଏକପ୍ରକାର ବିଶ୍ୱାସ ସହ ଆଶୀର୍ବାଦ ବି ରହିଛି । ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ବିଶ୍ୱାସ ଦେଉଛି ଯେ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିବା ଏ ପ୍ରୟାସରେ ବିରାମ ନାହିଁ; ଇଏତ ଆରମ୍ଭ ମାତ୍ର । କଳାଧନ ବିରୋଧରେ ଏ ଯୁଦ୍ଧ ଜିତିବାର ଅଛି । ଏଠି ଥକିପଡ଼ିବାର ବା ଅଟକିଯିବାର ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠୁନି । ଆଉ ଯୋଉ କଥାକୁ ନେଇ ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀଙ୍କର ଆଶୀର୍ବାଦ ରହିଛି, ସେ କଥାରେ ଆଉ ପଛକୁ ହଟିବାର ପ୍ରଶ୍ନ କାହିଁକି? ଆପଣଙ୍କୁ ଜଣାଥିବ, ଆମ ଦେଶରେ “ବେନାମୀ ସମ୍ପତ୍ତି”ର ଗୋଟିଏ ଆଇନ 1988 ମସିହାରେ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇଥିଲା, କିନ୍ତୁ ନା କେବେ ଏହାକୁ notify କରାଯାଇଛି ନା ଏହାର ନିୟମ ପ୍ରଣୟନ କରାଯାଇଛି, ଇଏ ଏମିତି ଶୀତଳ ଭଣ୍ଡାରରେ ପଡ଼ି ରହିଥିଲା । ଆମେ ତାକୁ ଶୀତଳ ଭଣ୍ଡାରରୁ ବାହାର କରି ଖୁବ୍ ଶାଣିତ “ବେନାମୀ ସମ୍ପତି” ଆଇନ ବନେଇଛୁ । ଆଗାମୀ ଦିନରେ ଏହି ଆଇନ ବି ନିଜ କାମ କରିବ । ଦେଶର ହିତ ପାଇଁ, ଜନସାଧାରଣଙ୍କ ମଙ୍ଗଳ ପାଇଁ ଯାହା ବି କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ, ସେ କଥା ଆମର ପ୍ରାଥମିକତା ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଗତ ଥର “ମନ୍ କି ବାତ୍’ରେ ବି ମୁଁ କହିଥିଲି ଯେ ଏବର କଠିନ ପରିସ୍ଥିତି ଭିତରେ ବି ଆମର କୃଷକଭାଇମାନେ ଖୁବ୍ ପରିଶ୍ରମ କରି ଫସଲ ରୋଇବା/ବୁଣିବାରେ ଗତବର୍ଷର ରେକର୍ଡ ଭଙ୍ଗ କରିଛନ୍ତି । କୃଷିକ୍ଷେତ୍ର ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଇଏ ଶୁଭ ସଂକେତ । ଏ ଦେଶର ଶ୍ରମିକ ହୁଅନ୍ତୁ, ଏ ଦେଶର ଚାଷୀ ହୁଅନ୍ତୁ, ଏ ଦେଶର ଯୁବବର୍ଗ ହୁଅନ୍ତୁ, ଏ ସମସ୍ତଙ୍କ ପରିଶ୍ରମ ଆଜି ଦେଶପାଇଁ ନୂଆ ରଙ୍ଗ ଆଣୁଛି । ବିଗତ ଦିନରେ ବିଶ୍ୱ ଅର୍ଥନୀତିରେ ଭାରତ ଅନେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ନିଜର ନାଁ ଖୁବ୍ ଗୌରବର ସହ ଅଙ୍କିତ କରିପାରିଛି । ଆମ ଦେଶବାସୀଙ୍କର ଲଗାତାର ପ୍ରୟାସର ପରିଣାମ ଇଏ । ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ସୂଚକାଙ୍କ ଜରିଆରେ ଭାରତର ମାନ୍ୟତାରେ ଉନ୍ନତି ପରିଲକ୍ଷିତ ହେଉଛି । ବିଶ୍ୱ ବ୍ୟାଙ୍କର “Doing Business Report” ରେ ଭାରତର ମାନ୍ୟତା ବଢ଼ିଛି । ଭାରତର ବ୍ୟବସାୟ ପଦ୍ଧତିକୁ ବିଶ୍ୱର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପଦ୍ଧତି ଭାବେ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବା ପାଇଁ ଆମେ ଖୁବ୍ ଜୋରରେ ଉଦ୍ୟମ ଜାରି ରଖିଛୁ ଏବଂ ଏଥିପାଇଁ ଆମକୁ ସଫଳତା ବି ମିଳୁଛି । UNCTAD ଦ୍ୱାରା ଜାରି କରାଯାଇଥିବା World Investment Report ଅନୁସାରେ “ସମ୍ଭାବିତ ଶୀର୍ଷ ଅର୍ଥବ୍ୟବସ୍ଥା 2016-18” ରେ ଭାରତ ତୃତୀୟ ସ୍ଥାନରେ ରହିଛି । World Economic Forum Global Competitiveness Reportରେ ଭାରତ 32ତମ ସ୍ଥାନକୁ ଉନ୍ନୀତ ହୋଇଛି । Global Innovation Index 2016ରେ ଆମେ 16ତମ ସ୍ଥାନର ଅଗ୍ରଣୀ ହାସଲ କରିଛୁ ଏବଂ World Bank Logistics Performance Index 2016ରେ ଊନବିଂଶ ମାନ୍ୟତାର ବୃଦ୍ଧି ଘଟିଛି । କେତେକ ରିପୋର୍ଟ ଏମିତି ରହିଛି ଯାହାର ମୂଲ୍ୟାଙ୍କନ ବି ଏହି ଦିଗରେ ଇଶାରା କରୁଛି । ଭାରତ ଖୁବ୍ ଦ୍ରୁତ ଗତିରେ ଆଗକୁ ବଢ଼ୁଛି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଏଥର ସଂସଦର ଅଧିବେଶନ ଦେଶବାସୀଙ୍କ ଅସନ୍ତୋଷର କାରଣ ପାଲଟିଛି । ଚାରିଆଡ଼େ ସଂସଦର ଗତିବିଧି ସମ୍ପର୍କରେ ରୋଷ ପ୍ରକଟ ହେଇଛି । ରାଷ୍ଟ୍ରପତି, ଉପ-ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ବି ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ନିଜ ନିଜର ଅସନ୍ତୋଷ ବ୍ୟକ୍ତ କରିଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଏଇ ପରିସ୍ଥିତିରେ ବି ବେଳେବେଳେ କିଛି ଭଲ କଥା ଘଟିଯାଏ ଆଉ ସେତେବେଳେ ମନକୁ ବହୁତ ସନ୍ତୋଷ ମିଳିଥାଏ । ସଂସଦର ହୋ-ହଲ୍ଲା ଭିତରେ ଏମିତି ଏକ ଉତ୍ତମ କାମ ହୋଇଯାଇଛି, ଯାହାଆଡ଼େ ଦେଶର ନଜର ପଡ଼ିନି । ଭାଇ ଓ ଭଉଣୀମାନେ, ଆଜି ମୁଁ ଏ କଥା ଆପଣଙ୍କୁ କହିଲାବେଳେ ମନରେ ହର୍ଷ ଆଉ ଆନନ୍ଦ ଅନୁଭବ କରୁଛି ଯେ ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ପାଇଁ ମୋ ସରକାରର ଯେଉଁ ଲକ୍ଷ ଥିଲା, ସେ ସମ୍ପର୍କିତ ବିଲଟି ସଂସଦରେ ଗୃହୀତ ହୋଇଯାଇଛି । ଏଥିପାଇଁ ମୁଁ ଲୋକସଭା ଏବଂ ରାଜ୍ୟସଭାର ସମସ୍ତ ସାଂସଦଙ୍କୁ ଦେଶର କୋଟି କୋଟି ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗଙ୍କ ତରଫରୁ କୃତଜ୍ଞତା ଜ୍ଞାପନ କରୁଛି । ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗଙ୍କ ପାଇଁ ଆମ ସରକାର ପ୍ରତିବଦ୍ଧ । ମୁଁ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ସ୍ତରରେ ଏଥିପାଇଁ ହେଉଥିବା ପ୍ରୟାସକୁ ଗତିଶୀଳ କରାଇବାରେ ଯୋଗଦାନ ଦେଇଛି । ମୋର ଇଚ୍ଛା ଥିଲା – ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗମାନଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କ ନ୍ୟାଯ୍ୟ ଅଧିକାର ମିଳୁ, ସମ୍ମାନ ମିଳୁ – ଯାହାର ସେମାନେ ହକଦ।ର । ଆମର ଏସବୁ ପ୍ରୟାସ ଆଉ ଭରସାକୁ ଆମ ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗ ଭାଇ-ଭଉଣୀମାନେ ପାରାଅଲମ୍ପିକ୍ କ୍ରୀଡ଼ାରେ 4ଟି ପଦକ ଜିତି ସେ ସମୟରେ ଆହୁରି ଦୃଢ଼ କରିଦେଲେ । ସେମାନେ ନିଜ ନିଜ ସଫଳତାରେ କେବଳ ଯେ ଦେଶକୁ ଗୌରବାନ୍ଵିତ କଲେ ସେକଥା ନୁହେଁ, ବରଂ ନିଜର ସାମର୍ଥ୍ୟ ପ୍ରଦଶର୍ନ କରି ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଚକିତ କରିଦେଲେ । ଆମର ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗ ଭାଇଭଉଣୀ ବି ଦେଶର ପ୍ରତ୍ୟେକ ନାଗରିକଙ୍କ ଭଳି ଆମର ଏକ ଅମୂଲ୍ୟ ସମ୍ପଦ, ଅମୂଲ୍ୟ ଶକ୍ତି । ମୁଁ ଆଜି ବହୁତ ଖୁସି ଯେ ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ହିତ ପାଇଁ ଏ ଆଇନ ଗୃହୀତ ହେବାପରେ ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗମାନଙ୍କ ନିଯୁକ୍ତି ପାଇଁ ଅଧିକ ସୁଯୋଗ ସୃଷ୍ଟି ହେବ । ସରକାରୀ ଚାକିରିଗୁଡ଼ିକରେ ସଂରକ୍ଷଣ ସୀମା ବଦ୍ଧୃ କରି 4% କରଦିଆଯାଇଛି । ଏହି ଆଇନ ଅନୁଯାୟୀ ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗମାନଙ୍କ ଶିକ୍ଷା, ସୁବିଧା ଆଉ ଅଭିଯୋଗ ପାଇଁ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ବ୍ୟବସ୍ଥା ବି କରାଯାଇଛି । ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗଙ୍କୁ ନେଇ ସରକାର କେତେ ସମ୍ବେଦନଶୀଳ, ଏକଥାର ଅନୁମାନ ଆପଣ ଏହି ଉଦାହରଣରୁ କରିପାରିବେ ଯେ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାର ବିଗତ ଦୁଇବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗମାନଙ୍କ ପାଇଁ 4350 ଶିବିର ଆୟୋଜନ କରିଛନ୍ତି ସାରା ଦେଶରେ । 352 କୋଟି ଟଙ୍କା ଖର୍ଚ୍ଚକରି 5 ଲକ୍ଷ 80 ହଜାର ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗ ଭାଇ-ଭଉଣୀଙ୍କୁ ଉପକରଣମାନ ପ୍ରଦାନ କରାଯାଇଛି । ସରକାର ଜାତିସଂଘର ଭାବନା ଅନୁକୂଳ ନୂଆ ଆଇନ ପ୍ରଣୟନ କରିଛନ୍ତି । ଆଗରୁ ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗମାନଙ୍କୁ ସାତୋଟି ଶ୍ରେଣୀରେ ବର୍ଗୀକରଣ କରାଯାଇଥିଲା । କିନ୍ତୁ ଏବେ ନୂଆ ଆଇନ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି ସେମାନଙ୍କର ବର୍ଗୀକରଣକୁ 21 ପ୍ରକାର ଯାଏ ବୃଦ୍ଧି କରାଯାଇଛି । ଏଥିରେ 14ଟି ନୂଆ ଶ୍ରେଣୀ ଯୋଗ କରାଯାଇଛି । ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଏମିତି କେତେକ ବର୍ଗ ସଂଯୁକ୍ତ କରାଯାଇଛି, ଯେଉଁମାନଙ୍କୁ ପ୍ରଥମ କରି ନ୍ୟାୟ ମିଳିପାରିବ । ଯେମିତିକି ଥାଲାସେମିଆ, ପାର୍କିନସନ୍ କିମ୍ବା ବାମନ – ଏସବୁ ରୋଗକୁ ବି ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗ ଶ୍ରେଣୀଭୁକ୍ତ କରାଯାଇଛି ।

ମୋର ଯୁବସାଥୀଗଣ, ବିଗତ କିଛି ସପ୍ତାହରେ କ୍ରୀଡ଼ା କ୍ଷେତ୍ରରୁ ଏଭଳି ଖବରମାନ ଆସିଛି ଯାହାକି ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଗୌରବାନ୍ୱିତ କରିଦେଇଛି । ଭାରତୀୟ ଭାବେ ଆମେ ସମସ୍ତେ ଗର୍ବ ଅନୁଭବ କରିବା ସ୍ୱାଭାବିକ । ଭାରତୀୟ କ୍ରିକେଟ୍ ଦଳ ଇଂଲଣ୍ଡ ବିପକ୍ଷରେ 4-0 ରେ ସିରିଜ୍ ଜିତିଛି । ଏଥିରେ କେତେଜଣ ଯୁବ କ୍ରିକେଟିୟରଙ୍କ Performance ବେଶ୍ ପ୍ରଶଂସାଯୋଗ୍ୟ । ଆମର ଯୁବ ବ୍ୟାଟସମ୍ୟାନ କରୁଣ ନାୟାର ତ୍ରିଶତକ ହାସଲ କରି ଇତିହାସ ସୃଷ୍ଟି କରିଛନ୍ତି, କେ.ଏଲ.ରାହୁଲ 199 ରନର ଇନିଂସ ଖେଳିଛନ୍ତି । ଟେଷ୍ଟ କ୍ୟାପଟେନ୍ ବିରାଟ କୋହଲି ଖୁବ୍ ଚମତ୍କାର ବ୍ୟାଟିଂ ସାଙ୍ଗକୁ ସୁନ୍ଦର ନେତୃତ୍ୱ ଦେଇଛନ୍ତି ଦଳକୁ । ଭାରତୀୟ କ୍ରିକେଟ୍ ଟିମର ବୋଲର ଆର.ଅଶ୍ଵିନଙ୍କୁ ICC 2016 ମସିହା ପାଇଁ “Cricketer of the Year” ଏବଂ “Best Test Cricketer” ଭାବେ ଘୋଷଣାକରି ସମ୍ମାନିତ କରାଯାଇଛି । ଏମାନଙ୍କୁ ମୋର ବହୁତ ବହୁତ ଅଭିନନ୍ଦନ, ଶୁଭେଚ୍ଛା । ହକି କ୍ଷେତ୍ରରୁ ମଧ୍ୟ ପନ୍ଦର ବର୍ଷ ପରେ ଗୋଟିଏ ସୁସମ୍ବାଦ ମିଳିଛି, ଗୋଟିଏ ଖୁବ୍ ବଢ଼ିଆ ଖବର ଆସିଛି । ଆମ ଜୁନିୟର ହକି ଦଳ ବିଶ୍ୱକପକୁ ହାତେଇ ନେଇଛନ୍ତି । ପନ୍ଦର ବର୍ଷ ପରେ ଏଭଳି ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଆସିଛି ଯେତେବେଳେ ଜୁନିୟର ହକି ଦଳ ବିଶ୍ଵ କପରେ ବିଜୟ ଲାଭ କରିଛି । ଏହି ଉପଲବ୍ଧି ପାଇଁ ଯୁବ-କ୍ରୀଡ଼ାବିତମାନଙ୍କୁ ଅନେକ ଅନେକ ଅଭିନନ୍ଦନ । ଏହି ଉପଲବ୍ଧି ଭାରତୀୟ ହକି ଟିମର ଭବିଷ୍ୟତ ପାଇଁ ଏକ ଶୁଭ ସଂକେତ । ଗତମାସରେ ଆମ ମହିଳା ଖେଳାଳିମାନେ ମଧ୍ୟ ଚମତ୍କାର ପ୍ରଦର୍ଶନ କଲେ । ଭାରତର ମହିଳା ହକି ଦଳ Asian Champions Trophy ଜିତିଲେ ଏବଂ ମାତ୍ର କିଛି ଦିନ ତଳେ Under-18 Asia Cupରେ ଭାରତୀୟ ମହିଳା ହକି ଦଳ ବ୍ରୋଞ୍ଜ ପଦକ ହାସଲ କଲେ । ମୁଁ କ୍ରିକେଟ ଏବଂ ହକି ଦଳର ସମସ୍ତ ଖେଳାଳିମାନଙ୍କୁ ହୃଦୟରୁ ଅନେକ ଅନେକ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, 2017 ନୂତନ ଉତ୍ସାହ ଏବଂ ଉଦ୍ଦୀପନାର ବର୍ଷ ହେଉ, ଆପଣଙ୍କ ସମସ୍ତ ସଂକଳ୍ପ ପୂରଣ ହେଉ, ଆମେ ବିକାଶର ନୂତନ ଶିଖରକୁ ପାରି କରୁ, ଗରିବରୁ ଗରିବ ଲୋକଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସୁଖ ଶାନ୍ତିରେ ଜୀବନଯାପନ କରିବାକୁ ସୁଯୋଗ ମିଳୁ । ଏହିଭଳି ହେଉ ଆମର 2017 ବର୍ଷଟି । 2017 ବର୍ଷ ପାଇଁ ମୋ ତରଫରୁ ସମସ୍ତ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭେଚ୍ଛା ।

ବହୁତ ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ନମସ୍କାର ।

ଗତ ମାସରେ ଆମେ ସମସ୍ତେ ଦିପାବଳୀର ମଜା ନେଉଥିଲେ । ପ୍ରତିବର୍ଷ ପରି ଏଥର ମଧ୍ୟ ଦିପାବଳୀ ଅବସରରେ ମୁଁ ପୁଣି ଥରେ ଯବାନମାନଙ୍କ ସାଥୀରେ ଦିପାବଳୀ ପାଳନ କରିବା ପାଇଁ ଚୀନ ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ ସୀମାକୁ ଯାଇଥିଲି । ଆଇଟିବିପି ଯବାନ, ସେନାର ଯବାନ - ଏ ସମସ୍ତଙ୍କ ସହିତ ହିମାଳୟର ଉଚ୍ଚ ଶିଖରମାନଙ୍କରେ ଦିପାବଳୀ ପାଳନ କଲି । ମୁଁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଥର ଯାଏ କିନ୍ତୁ ଏଥରର ଦିପାବଳୀ ର ଅନୁଭୂତି କିଛି ଭିନ୍ନ ଥିଲା । ଦେଶର ୧୨୫ କୋଟି ଦେଶବାସୀ ଯେଉଁଭଳି ନିଆରା ଢ଼ଙ୍ଗରେ ଏହି ଦିପାବଳୀକୁ ସେନାର ଯବାନମାନଙ୍କ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ସମର୍ପିତ କଲେ, ସୁରକ୍ଷା ବଳକୁ ସମର୍ପିତ କଲେ, ତାହାର ପ୍ରଭାବ ସେଠାରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଯବାନର ମୁଖମଣ୍ଡଳରେ ପ୍ରକାଶିତ ହେଉଥିଲା । ସେମାନେ ଭାବନାରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଦେଖାଯାଉଥିଲେ । କେବଳ ସେତିକି ନୁହେଁ, ଦେଶବାସୀ ଯେଉଁ ଶୁଭେଚ୍ଛା ବାର୍ତ୍ତାମାନ ପଠାଇଥିଲେ, ନିଜ ଆନନ୍ଦରେ ଦେଶର ପ୍ରତିରକ୍ଷା ଶକ୍ତିକୁ ସାମିଲ କଲେ । ଗୋଟିଏ ଅଦ୍ଭୁତ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ଥିଲା । ଲୋକେ କେବଳ ବାର୍ତ୍ତା ପଠାଇଲେ, ତାହା ନୁହେଁ, ମନ ଦେଇ ଯୋଡି ହୋଇଗଲେ । କେହି କବିତା ଲେଖିଲେ, କିଏ ଚିତ୍ର ଆଙ୍କିଲେ, କେହି କାର୍ଟୁନ ଆଙ୍କିଲେ, କେହି ଭିଡିଓ ପ୍ରସ୍ତୁତ କଲେ, ସତେ ଯେମିତି ପ୍ରତ୍ୟେକ ଘର ସୈନିକମାନଙ୍କ ଗଡ ପାଲଟି ଯାଇଥିଲା । ଆଉ ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ଏହି ଚିଠି ସବୁ ଦେଖିଥିଲି ସେତେବେଳେ ମୋତେ ମଧ୍ୟ ଖୁବ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଲାଗୁଥିଲେ । କେତେ ଯେ କାଳ୍ପନିକତା ଭରି ରହିଛି, କେତେ ଭାବନା ଭରି ରହିଛି । ଏଥିରୁ ହିଁ ମାଇଗଭ(MyGov) ପୋର୍ଟାଲ ଚିନ୍ତା କଲେ ଯେ କିଛି ବଛା ବଛା ଜିନିଷ ସେଥିରୁ ବାହାର କରି ଗୋଟିଏ କଫି ଟେବୁଲବୁକ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରାଯାଉ । ଆଉ ସେଥିପାଇଁ କାମ ଚାଲିଛି । ଆପଣମାନଙ୍କ ଯୋଗଦାନ ଦେଶର ସେନାର ଯବାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଆପଣମାନଙ୍କ ଭାବନା, ଆପଣ ସମସ୍ତଙ୍କ କଳ୍ପନା ଏହି ଗ୍ରନ୍ଥରେ ସ୍ଥାନ ପାଇବ ।

ସେନାର ଜଣେ ଯବାନ ମୋତେ ଲେଖିଲେ - ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ମହୋଦୟ, ଆମର ସୈନିକମାନଙ୍କର ହୋଲି, ଦିପାବଳୀ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ପର୍ବ ସୀମା ଉପରେ ହିଁ ହୋଇଥାଏ । ସବୁବେଳେ ଦେଶର ସୁରକ୍ଷା ଦାୟିତ୍ୱରେ ବୁଡି ରହିଥାଉ । ହେଲେ, ପର୍ବପର୍ବାଣୀ ସମୟରେ ଘର କଥା ମନେ ପଡିଥାଏ । କିନ୍ତୁ ସତ କହିବି, ଏଥର ସେଭଳି ଲାଗିଲାନି । ଏଭଳି ମୋଟେ ଲାଗିଲାନି ଯେ, ପର୍ବ ସମୟରେ ମୁଁ ଘରେ ନାହିଁ । ଏମିତି ଅନୁଭବ ହେଲା ଯେମିତିକି ଆମେମାନେ ମଧ୍ୟ ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଭାରତବାସୀଙ୍କ ସହିତ ଦିପାବଳୀ ପାଳନ କରୁଛୁ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଯେଭଳି ଅନୁଭୂତି ଏଥର ଦିପାବଳୀ ରେ ଏଭଳି ପରିସ୍ଥିତିରେ ଆମ ଦେଶର ପ୍ରତିରକ୍ଷା ବାହିନୀରେ ହୋଇଛି, ଯବାନମାନଙ୍କ ମନରେ ଜାଗ୍ରତ ହୋଇଛି, ତାହା କଣ କିଛି ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଅବସର ମଧ୍ୟରେ ସୀମିତ ରହିବା ଆବଶ୍ୟକ? ମୋର ଆପଣଙ୍କୁ ନିବେଦନ ଯେ ଗୋଟିଏ ସମାଜ ଭାବରେ, ଗୋଟିଏ ରାଷ୍ଟ୍ର ରୂପରେ ଏହାକୁ ନିଜର ସ୍ୱଭାବରେ ପରିଣତ କରିବ, ନିଜ ଅଭ୍ୟାସରେ ପରିଣତ କରିବା । ଯେ କୌଣସି ଉତ୍ସବ ହେଉ, ପର୍ବ ହେଉ, ଆନନ୍ଦର ଅବସର ହେଉ, ଆମେ ଆମ ଦେଶର ଯବାନମାନଙ୍କୁ କୌଣସି ନା କୌଣସି ରୂପରେ ନିଶ୍ଚୟ ମନେ ପକାଇବା । ଯେତେବେଳେ ସମଗ୍ର ରାଷ୍ଟ୍ର ସେନାବାହିନୀ ସହ ଠିଆ ହୁଏ, ସେତେବେଳେ ସୈନ୍ୟବାହିନୀର ଶକ୍ତି ୧୨୫ କୋଟି ଗୁଣ ବଢ଼ିଯାଏ ।

କିଛି ଦିନ ଆଗରୁ ଜାମ୍ମୁ-କାଶ୍ମୀରର ସବୁ ଗାଁରେ ମୁଖିଆମାନେ ମୋତେ ସାକ୍ଷାତ କରିବାକୁ ଆସିଥିଲେ । ଏମାନେ ଜମ୍ମୁ-କାଶ୍ମୀର ପଂଚାୟତର ଲୋକ । କାଶ୍ମୀର ଘାଟିର ବିଭିନ୍ନ ଗାଁରୁ ଆସିଥିଲେ । ପ୍ରାୟ ୪୦-୫୦ ମୁଖିଆମାନେ ଥିଲେ । ବହୁତ ସମୟ ଧରି ସେମାନଙ୍କ ସହିତ କଥାବାର୍ତ୍ତା ହେବାର ସୁଯୋଗ ମୋତେ ମିଳିଲା । ସେମାନେ ନିଜ ଗାଁର ବିକାଶର କିଛି କଥା ନେଇ ଆସିଥିଲେ, କିଛି ଦାବି ନେଇ ଆସିଥିଲେ । କିନ୍ତୁ ଯେତେବେଳେ କଥାବାର୍ତ୍ତା ହେଲା ସେତେବେଳେ ଘାଟିର ପରିସ୍ଥିତି, ଆଇନ ବ୍ୟବସ୍ଥା, ପିଲାମାନଙ୍କ ଭବିଷ୍ୟତ, ଏସବୁ ପ୍ରସଙ୍ଗ ଉଠିବା ସ୍ୱାଭାବିକ ଥିଲା । ଏହି ମୁଖିଆମାନେ ଏତେ ସ୍ନେହରେ, ଏତେ ଖୋଲା ହୃଦୟରେ କଥା ହେଲେ, ପ୍ରତ୍ୟେକ କଥା ମୋ ମନକୁ ଛୁଇଁଗଲା । କଥା କଥାରେ, କାଶ୍ମୀରରେ ସ୍କୁଲମାନଙ୍କରେ ନିଆଁ ଲଗାଇ ଦିଆଯାଉଥିଲା । ସେ ବିଷୟରେ ମଧ୍ୟ ଆଲୋଚନା ହେଲା । ମୁଁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କଲି ଯେ ଏସବୁ ଘଟଣାରେ ଯେତେ ଦୁଃଖ ଆମେ ଦେଶବାସୀମାନେ ଅନୁଭବ କରୁଛୁ ଏହି ମୁଖିଆମାନେ ମଧ୍ୟ ସେତିକି ଦୁଃଖ ଅନୁଭବ କରିଥିଲେ । ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ସ୍ୱୀକାର କରୁଥିଲେ ଯେ ସ୍କୁଲ ନୁହେଁ ବରଂ ପିଲାମାନଙ୍କ ଭବିଷ୍ୟତରେ ନିଆଁ ଲଗାଇଦିଆଯାଇଛି । ମୁଁ ସେମାନଙ୍କ ଅନୁରୋଧ କରିଥିଲି ଯେ ଆପଣମାନେ ଯାଇ ଏହି ପିଲାମାନଙ୍କର ଭବିଷ୍ୟତ ଉପରେ ନିଜର ଧ୍ୟାନ କେନ୍ଦ୍ରୀତ କରନ୍ତୁ । ଆଜି ମୋତେ ଖୁସି ଲାଗୁଛି ଯେ କାଶ୍ମୀର ଘାଟିରୁ ଆସିଥିବା ଏହି ସମସ୍ତ ମୁଖିଆମାନେ ମୋତେ ଦେଇଥିବା ପ୍ରତିଶ୍ରୁତିକୁ ଉତ୍ତମ ଭାବେ ରକ୍ଷା କଲେ । ଗାଁକୁ ଯାଇ ସବୁ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ସଚେତନ କଲେ । ଏହି କିଛି ଦିନ ଆଗରୁ ଯେତେବେଳେ ବୋର୍ଡ ପରୀକ୍ଷା ହୋଇଥିଲା । ସେଥିରେ କାଶ୍ମୀରର ପୁଅଝିଅମାନେ ପ୍ରାୟ ୯୫%, ପଂଚାନବେ ପ୍ରତିଶତ କାଶ୍ମୀର ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ବୋର୍ଡ ପରୀକ୍ଷାରେ ଅବତୀର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଥିଲେ । ଏତେ ବଡ ସଂଖ୍ୟାରେ ବୋର୍ଡ ପରୀକ୍ଷାରେ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀମାନଙ୍କ ସାମିଲ ହେବା ଏହି ଦିଗକୁ ସଂକେତ କରୁଛି ଯେ ଜାମ୍ମୁକାଶ୍ମୀରର ଆମ ପିଲାମାନେ ଉଜ୍ଜଳ ଭବିଷ୍ୟତ ପାଇଁ, ଶିକ୍ଷା ମାଧ୍ୟମରେ ବିକାଶର ନୂତନ ଶିଖରରେ ପହଂଚିବା ପାଇଁ ସଂକଳ୍ପବଦ୍ଧ । ସେମାନଙ୍କ ଏହି ଉତ୍ସାହ ପାଇଁ ମୁଁ ଛାତ୍ରମାନଙ୍କୁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଇବା ସଂଗେସଂଗେ ସେମାନଙ୍କର ପିତା-ମାତା, ସେମାନଙ୍କ ବନ୍ଧୁ-ବାନ୍ଧବ, ସେମାନଙ୍କ ଶିକ୍ଷକ ଏବଂ ସମସ୍ତ ଗାଁର ମୁଖିଆମାନଙ୍କୁ ଅନ୍ତରରୁ ଅନେକ ଅନେକ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି ।

ପ୍ରିୟ ଭାଇ ଓ ଭଉଣୀମାନେ, ଏଥର ‘ମନ କି ବାତ’ ପାଇଁ ମୁଁ ଯେଉଁ ଲୋକମାନଙ୍କ ମତାମତ ଲୋଡିଛି, ସେଥିରେ ମୁଁ କହିପାରେ ଯେ ସମସ୍ତଙ୍କ ମତାମତ ଏକତରଫା । ସମସ୍ତେ କହିଥିଲେ ଯେ ୫୦୦ ଏବଂ ୧୦୦୦ ଟଙ୍କିଆ ନୋଟ ସମ୍ପର୍କରେ ବିସ୍ତୃତ ଭାବରେ ଆଲୋଚନା କରନ୍ତୁ । ଅବଶ୍ୟ, ନଭେମ୍ବର ୮ ତାରିଖ, ରାତି ୮ଟାରେ ମୁଁ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ସମ୍ବୋଧନ କରି ଦେଶକୁ ସୁଧାରିବା ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ମହାଭିଯାନ ଆରମ୍ଭ କରିବା କଥା ମୁଁ କହିଥିଲି । ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ଏହି ନିଷ୍ପତ୍ତି ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲି - ଆପଣଙ୍କ ଆଗରେ ରଖିଥିଲି । ସେତେବେଳେ ମଧ୍ୟ ମୁଁ ସମସ୍ତଙ୍କ ଆଗରେ କହିଥିଲି ଯେ ଏହା ସାଧାରଣ ନିଷ୍ପତି ନୁହେଁ, ଖୁବ କଷ୍ଟ ସାଧ୍ୟ । କିନ୍ତୁ ନିଷ୍ପତି ଯେତିକି ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ, ତାକୁ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରିବା ମଧ୍ୟ ସେତିକି ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ । ମୁଁ ଏ କଥା ମଧ୍ୟ ଅନୁମାନ କରିଥିଲି ଯେ ଆମ ସାଧାରଣ ଜୀବନ ଯାତ୍ରାରେ ଆମକୁ ଅନେକ ନୂଆ ନୂଆ ଅସୁବିଧାର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେବାକୁ ପଡିବ । ସେତେବେଳେ ମଧ୍ୟ ମୁଁ କହିଥିଲି ଯେ ନିଷ୍ପତ୍ତି ଏତେ ବଡ ଯେ ଏହାର ପ୍ରଭାବରୁ ମୁକ୍ତ ହେବାକୁ ୫୦ ଦିନ ତ ଲାଗିଯିବ । ତା ପରେ ଯାଇ ଆମେ ସାମାନ୍ୟ ସ୍ଥିତି ଆଡକୁ ପାଦ ବଢ଼ାଇ ପାରିବା । ୭୦ ବର୍ଷ ଧରି ଯେଉଁ ବ୍ୟାଧିକୁ ଆମେ ସହି ଆସିଛୁ, ସେଥିରୁ ମୁକ୍ତିର ଅଭିଯାନ ସହଜ ହୋଇନପାରେ । ଆପଣମାନଙ୍କ ଅସୁବିଧାକୁ ମୁଁ ଭଲ ଭାବରେ ବୁଝି ପାରୁଛି । କିନ୍ତୁ ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ଆପଣମାନଙ୍କ ସମର୍ଥନ ଦେଖୁଛି, ଆପଣମାନଙ୍କ ସହଯୋଗ ଦେଖୁଛି, ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଭ୍ରମିତ କରିବା ପାଇଁ ଅନେକ ପ୍ରକାର ଚେଷ୍ଟା ଚାଲିଛି । ଏସବୁ ସତ୍ତ୍ୱେ ବେଳେବେଳେ ମନକୁ ବିଚଳିତ କରୁଥିବା ଘଟଣା ଦୃଷ୍ଟିକୁ ଆସୁଛି । ଆପଣ ସତ୍ୟତାର ଏହି ମାର୍ଗକୁ ଭଲ ଭାବେ ବୁଝି ପାରିଛନ୍ତି । ଦେଶ ହିତରେ ଏହି କଥାକୁ ଆପଣମାନେ ଉତ୍ତମ ଭାବେ ସ୍ୱୀକାର କରିଛନ୍ତି ।

ପାଂଚଶହ ଏବଂ ହଜାର ଟଙ୍କିଆ ନୋଟ, ଏତେ ବିରାଟ ଦେଶ । ଏତେ ମୁଦ୍ରାର ପ୍ରାଚୁର୍ଯ୍ୟ, କୋଟି କୋଟି ସଂଖ୍ୟାରେ ନୋଟ ଆଉ ପୁଣି ଏହି ନିଷ୍ପତ୍ତି । ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱ ଅତି ସୂକ୍ଷ୍ମ ଦୃଷ୍ଟିରେ ଦେଖିଛି । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଅର୍ଥନୀତିଜ୍ଞ ଏହାର ବିଶ୍ଳେଷଣ କରୁଛନ୍ତି । ଏହାର ମୂଲ୍ୟାଙ୍କନ କରୁଛି । ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱ ଦେଖୁଛି ଯେ ଭାରତର ୧୨୫ କୋଟି ଦେଶବାସୀ ଏହି କଠିନ ପରିସ୍ଥିତିକୁ ସହି ସଫଳ ହୋଇପାରିବେ କି? ବିଶ୍ୱବାସୀଙ୍କ ମନରେ ସନ୍ଦେହ ଥାଇପାରେ । ଭାରତର ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀଙ୍କ ଉପରେ କେବଳ ଶ୍ରଦ୍ଧା ହିଁ ଶ୍ରଦ୍ଧା ରହିଛି । ବିଶ୍ୱାସ ହିଁ ବିଶ୍ୱାସ ରହିଛି ଯେ ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀ ଏହି ସଂକଳ୍ପକୁ ନିଶ୍ଚୟ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିବେ ଏବଂ ଆମ ଦେଶ, ସୁନା ଅଗ୍ନିରେ ତାତି ଆହୁରି ଝଲସିବା ପରି ବାହାରି ଆସିବ । ଏହାର କାରଣ ହେଉଛି ଏ ଦେଶର ନାଗରିକ, ଏହାର କାରଣ ହେଉଛନ୍ତି ଆପଣ । ଏହି ସଫଳତାର ମାର୍ଗ ଆପଣଙ୍କ ଯୋଗୁଁ ହିଁ ସମ୍ଭବ ହୋଇଛି ।

ସାରା ଦେଶରେ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାର, ରାଜ୍ୟ ସରକାର, ସ୍ଥାନୀୟ ସ୍ୱାୟତ୍ତଶାସନ ସଂସ୍ଥାମାନ, ଏକ ଲକ୍ଷ ତିରିଶ ହଜାର ବ୍ୟାଙ୍କ ଶାଖା, ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ବ୍ୟାଙ୍କ କର୍ମଚାରୀ, ଦେଢ଼ ଲକ୍ଷରୁ ଅଧିକ ପୋଷ୍ଟ ଅଫିସ, ଏକ ଲକ୍ଷରୁ ଅଧିକ ବ୍ୟାଙ୍କ ମିତ୍ର ଦିନରାତି ଏହି କାମରେ ଲାଗିଛନ୍ତି, ସମର୍ପିତ ଭାବରେ ଲାଗିପଡିଛନ୍ତି । ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ଉତ୍ତେଜନା ମଧରେ ଏ ସମସ୍ତ ଲୋକ ଖୁବ ଶାନ୍ତି ଏବଂ ସ୍ଥିର ଚିତ୍ତରେ ଏହାକୁ ଦେଶ ସେବାର ଯଜ୍ଞସ୍ୱରୂପ ମନେକରି ଏକ ମହାନ ପରିବର୍ତ୍ତନର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ମନେ କରି କାର୍ଯ୍ୟରତ ରହିଛନ୍ତି । ସକାଳୁ ଆରମ୍ଭ କରୁଛନ୍ତି । ରାତିରେ କେତେବେଳେ ସରିବ ତାହା ଜଣାନାହିଁ । ତଥାପି ସମସ୍ତେ କରୁଛନ୍ତି । ଏହି କାରଣରୁ ହିଁ ଭାରତ ଏଥିରେ ସଫଳତା ଲାଭ କରିବ । ତାହା ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବରେ ଦୃଶ୍ୟମାନ ହେଉଛି । ମୁଁ ଦେଖୁଛି, ଏତେ ଅସୁବିଧା ମଧ୍ୟରେ ବ୍ୟାଙ୍କର ପୋଷ୍ଟଅଫିସର ସବୁ ଲୋକ କାମ କରୁଛନ୍ତି । ଯେତେବେଳେ ମାନବିକତାର ପ୍ରସଙ୍ଗ କଥା ଉଠେ, ସେମାନେ ଦୁଇପାଦ ଆଗରେ ଥିବା ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ । କେହି ଜଣେ ମୋତେ ଖବର ଦେଲେ ଯେ ଖଣ୍ଡୱାରେ ଜଣେ ବୟସ୍କ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କର ଏକ ଦୁର୍ଘଟଣା ଘଟିଲା । ହଠାତ ଟଙ୍କା ଦରକାର ହେଲା । ସେଠାକାର ସ୍ଥାନୀୟ ବ୍ୟାଙ୍କ କର୍ମଚାରୀଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟିକୁ ଏ କଥା ଆସିଲା । ଏବଂ ଏ କଥା ଜାଣି ମୋତେ ଖୁସି ଲାଗିଲା ଯେ ସେ ନିଜେ ସେହି ବୟସ୍କ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଘରକୁ ଯାଇ ତାଙ୍କ ପାଖକୁ ଟଙ୍କା ପହଂଚାଇଲେ । ଯାହା ପଳରେ ଚିକିତ୍ସାରେ ତାଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ ମିଳିପାରିବ । ଏଭଳି ଅସଂଖ୍ୟ ଘଟଣା ପ୍ରତିଦିନ ଟେଲିଭିଜନରେ, ଗଣମାଧ୍ୟମରେ, ଖବରକାଗଜରେ କଥାବାର୍ତ୍ତାରେ ଦୃଷ୍ଟିକୁ ଆସୁଛି । ଏହି ମହାଯଜ୍ଞରେ ପରିଶ୍ରମ କରୁଥିବା ଏ ସମସ୍ତ ସାଥୀମାନଙ୍କୁ ମୁଁ ଆନ୍ତରିକ ଧନ୍ୟବାଦ ଜଣାଉଛି । ପରୀକ୍ଷାକୁ ସଫଳ ଭାବେ ଅତିକ୍ରମ କରିପାରିବା ହିଁ ଶକ୍ତିର ପରିଚୟ । ମୋର ଭଲ ଭାବରେ ମନେ ଅଛି, ଯେତେବେଳେ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଜନଧନ ଯୋଜନାର ଅଭିଯାନ ଚାଲିଥିଲା ଏବଂ ବ୍ୟାଙ୍କ କର୍ମଚାରୀମାନେ ଏହାକୁ ନିଜ କାନ୍ଧରେ ବହନ କରିଥିଲେ ଏବଂ ଯେଉଁ କାର୍ଯ୍ୟ ୭୦ ବର୍ଷ ଧରି ହୋଇପାରିନଥିଲା ତାକୁ ସେମାନେ କରି ଦେଖାଇଥିଲେ । ସେମାନଙ୍କ କ୍ଷମତାର ପରିଚୟ ମିଳିଥିଲା । ଆଜି ପୁଣି ଥରେ ସେମାନେ ଏହି ଆହ୍ୱାନକୁ ସ୍ୱୀକାର କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ମୋର ବିଶ୍ୱାସ ଯେ ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀଙ୍କ ସଂକଳ୍ପ, ସମସ୍ତ ସମବେତ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ଏହି ରାଷ୍ଟ୍ରକୁ ଏକ ନୂଆ ଶକ୍ତି ରୂପରେ ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ କରିବ । କିନ୍ତୁ ଦୁର୍ଗୁଣ ଏତେ ବ୍ୟାପୀ ରହିଛି ଯେ ଏବେ ମଧ୍ୟ କିଛି ଲୋକଙ୍କର ମନ୍ଦ ଅଭ୍ୟାସ ଛାଡୁ ନାହିଁ । ଏବେ ମଧ୍ୟ କିଛି ଲୋକଙ୍କୁ ଲାଗୁଛି ଯେ ଏହି ଦୁର୍ନୀତିର ଧନ, ଏ କଳା ଟଙ୍କା, ଏ ହିସାବ ବହିର୍ଭୁତ ଟଙ୍କା, ଇଏ ବେନାମୀ ଟଙ୍କା – କିଛି ନା କିଛି ବାଟ ଖୋଜି ପୁଣି ଥରେ ବ୍ୟବସ୍ଥା ମଧ୍ୟରେ ନେଇ ଆସିବେ । ସେମାନେ ନିଜ ଧନକୁ ରକ୍ଷା କରିବା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ବେଆଇନ ବାଟ ଖୋଜୁଛନ୍ତି । ଦୁଃଖର ବିଷୟ ଏହା ଯେ ଏଥିରେ ମଧ୍ୟ ସେମାନେ ଗରିବମାନଙ୍କୁ ବ୍ୟବହାର କରିବାର ବାଟ ପସନ୍ଦ କରିଛନ୍ତି । ଗରିବମାନଙ୍କୁ ଭ୍ରମିତ କରି, ପ୍ରଲୋଭନ କଥାକହି ସେମାନଙ୍କ ଖାତାରେ ଟଙ୍କା ଜମା କରି, କିମ୍ବା ସେମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା କୌଣସି କାମ କରାଇ, ଧନକୁ ରକ୍ଷାକରିବା ପାଇଁ କିଛି ଲୋକ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛନ୍ତି । ସେଭଳି ଲୋକଙ୍କୁ ମୁଁ ଆଜି କହିବାକୁ ଚାହୁଛି ଯେ, ସୁଧୁରିବା, ନ ସୁଧୁରିବା ଆପଣଙ୍କ ଇଚ୍ଛା, ଆଇନକୁ ମାନିବା ନମାନିବା ଆପଣଙ୍କ ଇଚ୍ଛା । ହେଲେ ଆଇନ ତା ବାଟ ଦେଖିବ । କିନ୍ତୁ ଦୟାକରି ଆପଣମାନେ ଗରିବ ଲୋକ ଜୀବନ ସହ ଖେଳନ୍ତୁ ନାହିଁ । ଆପଣ ଏଭଳି କିଛି କରନ୍ତୁନି ଯାହା ଫଳରେ ଗରିବ ଲୋକଟିର ନାଁ ରେକର୍ଡକୁ ଚାଲିଆସିବ ଏବଂ ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ଯାଂଚ ବେଳେ ମୋର ପ୍ରିୟ ଗରିବଟି ଆପଣଙ୍କ ପାପକାର୍ଯ୍ୟ ଯୋଗୁ ଅସୁବିଧାରେ ପଡିଯିବ । ବେନାମୀ ସମ୍ପତ୍ତି ପାଇଁ ଖୁବ କଡା ଆଇନ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇଛି । ଏଥିରେ ଯାହା ବ୍ୟବସ୍ଥା ରହିଛି, ସେଥିରେ ଖୁବ ଅସୁବିଧା ହେବ । ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ କୌଣସି ଅସୁବିଧା ହେଉ, ସରକାର ତାହା ଚାହେଁ ନା ।

ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶରୁ ଶ୍ରୀମାନ ଆଶୀଷ ଏହି ୫୦୦ ଓ ୧୦୦୦ ଟଙ୍କା ଅସିଦ୍ଧ ମାଧ୍ୟମରେ ଦୁର୍ନୀତି ଏବଂ କଳା ଟଙ୍କା ବିରୁଦ୍ଧରେ ଯେଉଁ ଯୁଦ୍ଧ ଘୋଷଣା କରାଯାଇଛି ତାହାକୁ ପ୍ରଶଂସା କରି ମୋତେ ଟେଲିଫୋନରେ କହିଛନ୍ତି – “ଆଜ୍ଞା ନମସ୍କାର, ମୋ ନାଁ ଆଶୀଷ ପାରେ । ମୁଁ ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶର ହରଦା ଜିଲ୍ଲାର ତିରାଲୀ ତହସିଲର ତିରାଲୀ ଗାଁର ଜଣେ ସାଧାରଣ ନାଗରିକ । ଆପଣଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପାଂଚଶହ ଏବଂ ହଜାର ଟଙ୍କିଆ ନୋଟ ବନ୍ଦ କରାଯାଇଛି ତାହା ଖୁବ ପ୍ରଶଂସନୀୟ । ମୁଁ ଚାହୁଁଛି ଯେ, ମନ କି ବାତରେ ଅନେକ ଉଦାହରଣ ସମ୍ପର୍କରେ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଜଣାନ୍ତୁ ଯେ ଲୋକମାନେ ଅସୁବିଧା ସହିବା ସତ୍ତ୍ୱେ ଦେଶର ଉନ୍ନତି ପାଇଁ ନିଆଯାଇଥିବା ଏହି କୋଠର ପଦକ୍ଷେପକୁ ସ୍ୱାଗତ କରିଛନ୍ତି । ଯାହା ଫଳରେ ଲୋକମାନଙ୍କର ଏକ ପ୍ରକାର ଉତ୍ସାହବୃଦ୍ଧି ହେବ ରାଷ୍ଟ୍ର ନିର୍ମାଣ ପାଇଁ ନଗଦମୁକ୍ତ(Cashless) ପ୍ରଣାଳୀ ବହୁତ ଆବଶ୍ୟକ । ମୁଁ ଦେଶ ସହିତ ରହିଛି ଏବଂ ଆପଣ ହଜାର ଓ ପାଂଚଶହର ନୋଟ ବନ୍ଦ କରିଥିବାରୁ ମୁଁ ବହୁତ ଖୁସି ।”

“ମୋଦୀ ଜୀ ନମସ୍କାର । ମୁଁ କର୍ଣ୍ଣାଟକର କୋପ୍ପାଲ ଜିଲ୍ଲାର ଏହି ଗାଁରୁ ୟେଲପ୍ପା ୱେଲାଙ୍କର କହୁଛି । ଆପଣଙ୍କୁ ଆନ୍ତରିକ ଧନ୍ୟବାଦ ଦୋବକୁ ଚାହୁଁଛି, କାରଣ ଆପଣ କହିଥିଲେ ଭଲ ଦିନ ଆସିବ, କିନ୍ତୁ କେହି ଭାବି ନଥିଲେ ଯେ ଆପଣ ଏତେ ବଡ ପଦକ୍ଷେପ ଗ୍ରହଣ କରିବେ । ପାଂଚଶହ ଏବଂ ହଜାର ଟଙ୍କିଆ ନୋଟ ଏସବୁ ଦେଖି କଳାଧନ ଜମାକାରୀ ଏବଂ ଦୁର୍ନୀତିଗ୍ରସ୍ତମାନଙ୍କୁ ଉଚିତ ଶିକ୍ଷା ଦେଇଛନ୍ତି । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭାରତୀୟ ନାଗରିକଙ୍କ ପାଇଁ ଏହାଠାରୁ ବଳି ଭଲ ଦିନ କେବେ ହେଲେ ଆସିବ ନାହିଁ । ଏଥିପାଇଁ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ଆନ୍ତରିକ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେବାକୁ ଚାହୁଁଛି ।”

କିଛି କଥା ଗଣମାଧ୍ୟମ ଜରିଆରେ, ଲୋକଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରେ, ସରକାରୀ ସୂତ୍ର ମାଧ୍ୟମରେ ଜାଣିବାକୁ ମିଳୁଛି । ତେଣୁ କାମ କରିବାର ଉତ୍ସାହ ମଧ୍ୟ ଖୁବ ବଢ଼ିଯାଉଛି । ଏତେ ଖୁସି ଲାଗୁଛି, ଏତେ ଗର୍ବ ଅନୁଭବ ହେଉଛି ଯେ ମୋ ଦେଶର ସାଧାରଣ ଲୋକର କ୍ଷମତା କେତେ ଅଧିକ । ମହାରାଷ୍ଟ୍ରର ଆକୋଲାରେ ୬ ନମ୍ବର ଜାତୀୟ ରାଜପଥରେ ଗୋଟିଏ ରେସ୍ତୁରାଁ ରହିଛି । ସେ ଗୋଟିଏ ବହୁତ ବଡ ବୋର୍ଡ ଲଗାଇଛନ୍ତି ଯେ, ଯଦି ଆପଣଙ୍କ ପକେଟରେ ପୁରୁଣା ନୋଟ ଅଛି ଏବଂ ଆପଣ ଖାଇବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି, ତେବେ ଆପଣ ଟଙ୍କା କଥା ଚିନ୍ତା କରନ୍ତୁ ନି । ଏଠାରୁ ଭୋକିଲା ଯାଆନ୍ତୁନି । ନିଶ୍ଚୟ ଖାଇକରି ଯାଆନ୍ତୁ ଏବଂ ପୁଣି କେତେବେଳେ ଏହି ବାଟରେ ଯିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳେ, ସେତେବେଳେ ନିଶ୍ଚୟ ଟଙ୍କା ଦେଇ ଯିବେ । ଲୋକ ସେଠିକି ଯାଉଛନ୍ତି, ଖାଉଛନ୍ତି ଏବଂ ୨-୪-୬ ଦିନ ପରେ ଯେତେବେଳେ ପୁଣି ସେହି ବାଟଦେଇ ଯାଉଛନ୍ତି ସେତେବେଳେ ଟଙ୍କା ମଧ୍ୟ ଦେଇଯାଉଛନ୍ତି । ଏହା ହିଁ ମୋ ଦେଶର ଶକ୍ତି, ଯେଉଁଥିରେ ସେବା ମନୋବୃତ୍ତି, ତ୍ୟାଗ ମନୋବୃତ୍ତିଏବଂ ସତ୍ୟତା ମଧ୍ୟ ରହିଛି ।

ନିର୍ବାଚନ ବେଳେ ମୁଁ “ଚା’ରେ ଚର୍ଚ୍ଚା” କରୁଥିଲି ଏବଂ ଏକଥା ସାରା ଦୁନିଆରେ ବ୍ୟାପି ଯାଇଥିଲା । ବିଶ୍ୱର ଅନେକ ଦେଶର ଲୋକ ଚାରେ ଚର୍ଚ୍ଚା ଶଦ୍ଦ ଉଚ୍ଚାରଣ କରିବା ମଧ୍ୟ ଶିଖିଯାଇଥିଲେ । କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଜାଣି ନଥିଲି ଯେ ଚା’ରେ ଚର୍ଚ୍ଚା ମାଧ୍ୟମରେ ବିବାହ ମଧ୍ୟ ହୋଇଥାଏ । ମୁଁ ଜାଣିଲି ଯେ ୧୭ ନଭେମ୍ବର ଦିନ ସୁରାଟରେ ଗୋଟିଏ ଏଭଳି ବିବାହ ଉତ୍ସବ ହେଲା ଯେଉଁଠି ଅତିଥିଙ୍କୁ ଚା’ ଦ୍ୱାରା ଚର୍ଚ୍ଚା ହେଲା । ଗୁଜରାଟର ସୁରାଟର ଗୋଟିଏ ଝିଅ ତାର ବିବାହ ଉତ୍ସବକୁ ଆସିଥିବା ସମସ୍ତ ଅତିଥିମାନଙ୍କୁ କେବଳ ଚା’ରେ ଅପ୍ୟାୟିତ କଲା । କୌଣସି ଉତ୍ସବ, ଭୋଜିଭାତ, କିଛି ନାହିଁ, କାରଣ ନୋଟ ବନ୍ଦ ହୋଇଥିବା ଯୋଗୁଁ କିଛି ଆର୍ଥିକ ଅସୁବିଧା ହୋଇଥିଲା । ବରଯାତ୍ରୀମାନେ ମଧ୍ୟ ଏହାକୁ ସମ୍ମାନ ରୂପେ ଗ୍ରହଣ କଲେ । ସୁରାଟର ଭରତ ମାରୁ ଏବଂ ଦକସା ପରମାର – ସେମାନେ ନିଜ ବିବାହ ମାଧ୍ୟମରେ ଦୁର୍ନୀତି ବିରୁଦ୍ଧରେ, କଳାଧନ ବିରୁଦ୍ଧରେ, ଇଏ ଯେଉଁ ସଂଗ୍ରାମ ଚାଲିଛି, ସେଥିରେ ଯୋଗଦାନ କରିଛନ୍ତି । ଏହା ପ୍ରେରଣାଦାୟୀ ଅଟେ । ନବ ବିବାହିତ ଭରତ ଏବଂ ଦକସାଙ୍କୁ ମୁଁ ଆଶୀର୍ବାଦ କରୁଛି ଏବଂ ବିବାହ ଅବସରକୁ ଏହି ମହାନ ଯଜ୍ଞରେ ପରିବର୍ତିତ କରି ଏକ ନୂତନ ଅବସରରେ ପରିବର୍ତ୍ତିତ କରି ଦେଇଥିବାରୁ ଅନେକ ଅନେକ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି । ଯେତେବେଳେ ଏଭଳି ସଂକଟ ଆସେ, ଲୋକେ ଭଲ ଭଲ ରାସ୍ତା ବାହାର କରି ନିଅନ୍ତି ।

ମୁଁ ଥରେ ଟିଭି ସମ୍ବାଦରେ ଦେଖିଲି । ରାତିରେ ବିଳମ୍ବରେ ପହଂଚିଥିଲି । ତେଣୁ ଟିଭି ଦେଖୁଥିଲି । ଆସାମରେ ଧେକିୟାଜୁଲି ନାମକ ଛୋଟ ଗାଁଟିଏ ଅଛି । ଚା’ ବଗିଚାର ଶ୍ରମିକମାନେ ଏହି ଗାଁରେ ରହନ୍ତି । ଏହି ଚା’ ବଗିଚାର ଶ୍ରମିକମାନଙ୍କୁ ସାପ୍ତାହିକ ହିସାବରେ ଟଙ୍କା ମିଳେ । ତାଙ୍କୁ ୨୦୦୦ ଟଙ୍କିଆ ନୋଟ ମିଳିଲା । ଜାଣିଛନ୍ତି ସେ କଣ କଲେ? ଆଖ ପାଖରେ ଚାରି ଜଣ ମହିଳା ଏକାଠି ମିଶିଲେ ଏବଂ ଚାରି ଜଣ ଯାକ ଏକାଠି ବଜାରକୁ ଯାଇ କିଣାକିଣି କଲେ ଆଉ ୨୦୦୦ ଟଙ୍କିଆ ନୋଟ ଦେଲେ । ତାଙ୍କୁ ଛୋଟ ନୋଟର ଆବଶ୍ୟକତା ହିଁ ପଡିଲାନି । କାରଣ ସେମାନେ ଏକାଠି ମିଶି କିଣାକିଣି କରିଥିଲେ ଏବଂ କଥା ହୋଇଥିଲେ ଯେ ଆର ସପ୍ତାହରେ ମିଳିଲେ ବସି ଏହାର ହିସାବ କରିନେବା । ଲୋକେ ଆପ ଆପେ ଉପାୟ ବାହାର କରୁଛନ୍ତି । ଏହି ପରିବର୍ତ୍ତନକୁ ଦେଖନ୍ତୁ ।

ସରକାରଙ୍କ ପାଖକୁ ଗୋଟିଏ ମେସେଜ ଆସିଲା । ଆସାମର ଚା’ ବଗିଚାର ଶ୍ରମିକ/ଲୋକ କହୁଛନ୍ତି ଯେ ଏଠାରେ ଏଟିଏମ ଲଗାନ୍ତୁ । ଦେଖନ୍ତୁ ଗ୍ରାମ୍ୟ ଜୀବନଶୈଳୀରେ ମଧ୍ୟ କେମିତି ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆସିଲାଣି । କିଛି ଲୋକଙ୍କୁ ଏହି ଅଭିଯାନରେ ସୁଫଳ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ମିଳିଯାଇଛି । ଦେଶ ତ ଭବିଷ୍ୟତରେ ଲାଭାନ୍ୱିତ ହେବ କିନ୍ତୁ କିଛି ଲୋକେ ତ ତତକ୍ଷଣାତ ଲାଭ ପାଇଯାଇଛନ୍ତି । ଟିକିଏ ହିସାବ ମଗା ହେଲା, କଣ କରାଯାଇଛି, ଏହା ଦ୍ୱାରା ମୋତେ କିଛି ଛୋଟ ଛୋଟ ସହର ସମ୍ପର୍କରେ କିଛି ସୂଚନା ମିଳିଲା । ପ୍ରାୟ ୪୦-୫୦ ଟି ସହରରୁ ଯାହା ସୂଚନା ମୋତେ ମିଳିଲା ଯେ, ଏହି ନୋଟ ବନ୍ଦ ହେବା ଯୋଗୁ ଯେତେ ପୁରୁଣା ବକେୟା ଥିଲା, ଲୋକ ଟିକସ ପଇସା ଦେଉନଥିଲେ, ଜଳ କର, ବିଜୁଳି ବିଲ, ମୋଟେ ଦେଉନଥିଲେ । ଆପଣମାନେ ଭଲ ଭାବରେ ଜାଣିଛନ୍ତି । ଗରିବ ଲୋକଟିର ଦୁଇ ଦିନ ଆଗରୁ ପୁରା ପଇସା ଦେବାର ଅଭ୍ୟାସ ଥାଏ, କିନ୍ତୁ ଇଏ ଯେଉଁ ବଡବଡିଆମାନେ ଅଛନ୍ତି, ଯେଉଁମାନଙ୍କର ଉପର ଯାଏ ହାତଥାଏ, ଯିଏ ଜାଣନ୍ତି ଯେ ତାଙ୍କୁ ପଚାରିବାକୁ କେହି ନାହାନ୍ତି । ସେମାନେ ହିଁ ଟଙ୍କା ଦେଇ ନଥାନ୍ତି । ତେଣୁ ବହୁ ମାତ୍ରାରେ ବକେୟା ପଡିରହିଥାଏ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ପୌରପାଳିକାକୁ ବହୁ କଷ୍ଟରେ ମୋଟ ଟିକସର ପ୍ରାୟ ଶତକଡା ୫୦ ଭାଗ ଆସେ । କିନ୍ତୁ ଏଥର ୮ ତାରିଖର ଏହି ନିଷ୍ପତ୍ତି ଯୋଗୁ ସମସ୍ତେ ନିଜର ପୁରୁଣା ନୋଟ ଜମା କରିବା ପାଇଁ ଦୌଡିଲେ । ୪୭ ସହରୀ ସଂସ୍ଥାରେ ଗତବର୍ଷ ଏହି ସମୟରେ ପ୍ରାୟ ସାଢ଼େ ତିନି ହଜାର କୋଟି ଟଙ୍କା ଟିକସ ଆକାରରେ ଆଦାୟ ହୋଇଥିଲା । ଆପଣ ଜାଣି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟାନ୍ୱିତ ଏବଂ ଆନନ୍ଦିତ ମଧ୍ୟ ହେବେ ଯେ ଏହି ଗୋଟିଏ ସପ୍ତାହ ମଧ୍ୟରେ ସେମାନଙ୍କର ୧୩ ହଜାର କୋଟି ଟଙ୍କା ଜମା ହୋଇଥିଲା । କାହିଁ ତିନି ସାଢ଼େ ତିନିହଜାର ଆଉ କାହିଁ ୧୩ ହଜାର କୋଟି ଟଙ୍କା । ତାହା ପୁଣି କୁଆଡେ ନଯାଇ । ଏବେ ସେହି ପୌରପାଳିକା ଗୁଡିକରେ ୪ ଗୁଣ ଟଙ୍କା ଆସିଯାଇଛି । ତେଣୁ ଗରିବ ବସ୍ତିରେ ଏବେ ନାଳ ବ୍ୟବସ୍ଥା ହେବ । ପାଣି ବ୍ୟବସ୍ଥା ହେବ, ଅଙ୍ଗନବାଡି ବ୍ୟବସ୍ଥା ହେବ । ଏଭଳି ଅନେକ ଉଦାହରଣ ରହିଛି ଯେଉଁଠି ଏହାର ସିଧାସଳଖ ଲାଭ ମିଳିବ ।

ଭାଇ ଓ ଭଉଣୀମାନେ, ଆମର ଗାଁ, ଆମର ଚାଷୀ ଏମାନେ ଆମ ଦେଶର ଅର୍ଥବ୍ୟବସ୍ଥାର ମଜବୁତ ଅକ୍ଷ । ଏକ ପକ୍ଷରେ ଅର୍ଥବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ଏହି ନୂଆ ପରିଦର୍ଶନ କାରଣରୁ ଅସୁବିଧାଜନକ ପରିସ୍ଥିତିରେ ମଧ୍ୟ ପ୍ରତ୍ୟେକ ନାଗରିକମାନେ ନିଜକୁ ଆଡଜଷ୍ଟ କରୁଛି, ବ୍ୟବସ୍ଥିତ କରୁଛି । ହେଲେ, ଆଜି ମୁଁ ମୋ ଦେଶର ଚାଷୀମାନଙ୍କୁ ବିଶେଷ ଭାବେ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଇବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ମୁଁ ଏବେ ଫସଲ ରୁଆ(showing)ର ପରିସଂଖ୍ୟାନ ଦେଖୁଥିଲି । ମୋତେ ଖୁସି ଲାଗିଲା – ଗହମ ହେଉ, ଡାଲିଜାତୀୟ ଫସଲ ହେଉ କିମ୍ବା ତୈଳବୀଜ ଜାତୀୟ ଫସଲ ହେଉ, ମୋ ପାଖରେ ନଭେମ୍ବର ୨୦ ସୁଦ୍ଧା ସରିଥିବା କାର୍ଯ୍ୟର ହିସାବ ରହିଛି । ଗତ ବର୍ଷ ତୁଳନାରେ ଯଥେଷ୍ଟ ଅଧିକ ମାତ୍ରାରେ ଏହା ବୃଦ୍ଧି ପାଇଛି । ଅସୁବିଧା ଥିବା ସତ୍ତ୍ୱେ, ଚାଷୀ ଏହାର ଉପାୟ ବାହାର କରିଛି । ସରକାର ମଧ୍ୟ ଅନେକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ନିଷ୍ପତ୍ତି ଗ୍ରହଣ କରିଛନ୍ତି । ଯେଉଁଥିରେ ଚାଷୀ ଏବଂ ଗାଁକୁ ଅଗ୍ରାଧିକାର ଦିଆଯାଇଛି । ଏସବୁ ପରେ ମଧ୍ୟ ଆହୁରି ଅନେକ ଅସୁବିଧା ରହିଛି । କିନ୍ତୁ ମୋର ବିଶ୍ୱାସ ଯେ ଯେଉଁ ଚାଷୀ ଆମର ସବୁ ଅସୁବିଧା, ପ୍ରାକୃତିକ ବିପତ୍ତି ଆଦି ସହି ସବୁବେଳେ ଦୃଢ଼ ହୋଇ ଠିଆ ହୋଇଥାଏ, ଏବେ ମଧ୍ୟ ସେ ଦୃଢ଼ ଭାବରେ ଠିଆ ହୋଇ ରହିଛି ।

ଆମ ଦେଶର ଛୋଟ ବ୍ୟବସାୟୀ । ସେମାନେ ରୋଜଗାର ଉପଲବ୍ଧ କରାଇବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଆର୍ଥିକ ଗତିବିଧିକୁ ମଧ୍ୟ ବୃଦ୍ଧି କରିଥାନ୍ତି । ଗତ ବଜେଟରେ ଆମେ ଗୋଟିଏ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ନିଷ୍ପତ୍ତି ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲୁ ଯେ ବଡ ବଡ ମଲ ପରି ଗାଁରେ ଛୋଟ ଚୋଟ ବ୍ୟବସାୟ ମଧ୍ୟ ଏବେ ଚବିଶ ଘଂଟା ଧରି ନିଜର ବ୍ୟବସାୟ କରିପାରିବେ । କୌଣସି ଆଇନ ତାଙ୍କୁ ଅଟକାଇବ ନାହିଁ । କାରଣ ମୋର ମତ ଯେ ବଡ ବଡ ମଲକୁ ବ୍ୟବସାୟ ପାଇଁ ୨୪ ଘଂଟା ମିଳୁଛି, ତେବେ ଗାଁର ଗରିବ ଦୋକାନୀକୁ କାହିଁକି ନ ମିଳିବ? ମୁଦ୍ରା ଯୋଜନାରେ ସେମାନଙ୍କୁ ଋଣ ଦେବା ପାଇଁ ଅନେକ ପଦକ୍ଷେପ ଗ୍ରହଣ କରାଯାଇଛି । ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ, କୋଟି କୋଟି ଟଙ୍କା ମୁଦ୍ରା ଯୋଜନାରେ ଏହି ଛୋଟ ଛୋଟ ଲୋକଙ୍କୁ ଦିଆଗଲା, କାରଣ ଏଭଳି ଛୋଟ ବ୍ୟବସାୟ କୋଟି କୋଟି ଲୋକ କରୁଛନ୍ତି ଏବଂ କୋଟି କୋଟି ଟଙ୍କାର ବ୍ୟବସାୟକୁ ଗତିଶୀଳ କରୁଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଏହି ନିଷ୍ପତ୍ତି ଯୋଗୁ ସେମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଅସୁବିଧା ହେବା ସ୍ୱାଭାବିକ ।

କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଦେଖିଲି ଯେ, ଏବେ ତ ଆମର ଏହି ଛୋଟ ଛୋଟ ବ୍ୟସମାୟୀମାନେ ମଧ୍ୟ ଟେକ୍ନୋଲଜି ମାଧ୍ୟମରେ, ମୋବାଇଲ ଆପ ମାଧ୍ୟମରେ, ମୋବାଇଲ ବ୍ୟାଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରେ, କ୍ରେଡିଟ କାର୍ଡ ମାଧ୍ୟମରେ, ନିଜ ନିଜ ଢ଼ଙ୍ଗରେ ଗ୍ରାହକମାନଙ୍କ ସେବା କରୁଛନ୍ତି । ବିଶ୍ୱାସ ଉପରେ ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି । ମୁଁ ମୋର ଏହି ଛୋଟ ଛୋଟ ବ୍ୟବସାୟୀ ଭାଇଭଉଣୀମାନଙ୍କୁ କହିବାକୁ ଚାହୁଁଛି ଯେ, ସୁଯୋଗ ଆସିଛି, ଆପଣମାନେ ମଧ୍ୟ ଡିଜିଟାଲ ଦୁନିଆରେ ପ୍ରବେଶ କରିଯାଆନ୍ତୁ । ଆପଣମାନେ ମଧ୍ୟ ନିଜ ମୋବାଇଲ ଫୋନରେ, ବ୍ୟାଙ୍କର ଆପ ଡାଉନଲୋଡ କରିନିଅନ୍ତୁ । ଆପଣମାନେ ମଧ୍ୟ କ୍ରେଡିଟ କାର୍ଡ ପାଇଁ ପିଓଏସ ମେସିନ ରଖନ୍ତୁ । ବିନା ନୋଟରେ କିଭଳି ବ୍ୟବସାୟ ହୋଇପାରିବ ତାହା ଆପଣମାନେ ମଧ୍ୟ ଶିଖିଯାଆନ୍ତୁ । ଆପଣ ଦେଖନ୍ତୁ ବଡ ବଡ ମଲ, ରିଚାର୍ଜ ସାହାଯ୍ୟରେ ନିଜ ବ୍ୟବସାୟକୁ କିଭଳି ବୃଦ୍ଧି କରୁଛନ୍ତି, ଜଣେ ଛୋଟ ବ୍ୟବସାୟୀ ମଧ୍ୟ ଏହି ସାମାନ୍ୟ, ସରଳ ୟୁଜର ଫ୍ରେଣ୍ଡଲି ଟେକ୍ନୋଲଜି ସାହାଯ୍ୟରେ ନିଜର ବ୍ୟବସାୟକୁ ବୃଦ୍ଧି କରିପାରିବେ । କମିବାର ତ ପ୍ରଶ୍ନ ହିଁ ଉଠୁନି, ବଢ଼ାଇବା ପାଇଁ ଏହା ସୁଯୋଗ । ଏକ ନଗଦମୁକ୍ତ ସମାଜ ଗଢ଼ିବାରେ ଆପଣମାନେ ବଡ ଯୋଗଦାନ କରିପାରିବେ । ଏଥିପାଇଁ ମୁଁ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରୁଛି । ଆପଣ ନିଜର ବ୍ୟବସାୟ ବୃଦ୍ଧି ନିମନ୍ତେ ମୋବାଇଲ ଫୋନରେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ବ୍ୟାଙ୍କିଙ୍ଗ ବ୍ୟବସ୍ଥା ସୃଷ୍ଟି କରିପାରିବେ । ଆଜିକାଲି ନୋଟ ପରିବର୍ତ୍ତେ ଅନେକ ଉପାୟ ରହିଛି । ଯାହାଦ୍ୱାରା ଆମେ ବ୍ୟବସାୟ ଚଳାଇପାରିବା । ଟେକ୍ନୋଲଜି ବାଟ ଅଛି, ଯାହା ତ୍ୱରିତ ଏବଂ ସୁରକ୍ଷିତ । ମୁଁ ଚାହୁଁଛି ଯେ ଆପଣମାନେ କେବଳ ଏହି ଅଭିଯାନକୁ ସଫଳ କରିବାରେ ମୋତେ ସାହାଯ୍ୟ କରନ୍ତୁ । କେବଳ ସେତିକି ନୁହେଁ, ଆପଣମାନେ ଏହି ପରିବର୍ତ୍ତନର ନେତୃତ୍ୱ ଗ୍ରହଣ କରନ୍ତୁ । ମୋର ବିଶ୍ୱାସ ଯେ ଆପଣ ପରିବର୍ତ୍ତନର ନେତୃତ୍ୱ ଗ୍ରହଣ କରିପାରିବେ । ଆପଣ ସାରା ଗାଁର କାରବାର ଟେକ୍ନୋଲଜିକୁ ଆଧାର କରି କରିପାରିବେ ବୋଲି ମୋର ବିଶ୍ୱାସ । ମୁଁ ଶ୍ରମିକ ଭାଇ ଭଉଣୀମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ କହିବାକୁ ଚାହୁଁଛି ଯେ ଆପଣମାନେ ବହୁମାତ୍ରାରେ ଶୋଷିତ ହୋଇଛନ୍ତି । କାଗଜରେ ଗୋଟିଏ ଦରମା ଲେଖାଯାଉଛି କିନ୍ତୁ ହାତକୁ ଆସୁଛି ଅନ୍ୟ କିଛି । ଯଦି ବା କେତେବେଳେ ପୁରା ଦରମା ମିଳୁଛି ତ ବାହାରେ କିଏ ଠିଆ ହୋଇରହୁଛି, ତାକୁ କଟ ଦେବାକୁ ପଡୁଛି ଏବଂ ଶ୍ରମିକ ଜଣକ ବାଧ୍ୟ ହୋଇ ଏହି ଶୋଷଣକୁ ଜୀବନର ଅଂଶ ଭାବରେ ଗ୍ରହଣ କରି ନେଉଛି । ଏହି ନୂଆ ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ଆମେ ଚାହୁଁଛୁ ଯେ ଆପଣଙ୍କର ବ୍ୟାଙ୍କରେ ଖାତାଟିଏ ରହୁ, ଆପଣଙ୍କ ଦରମା ଟଙ୍କା ଏହି ବ୍ୟାଙ୍କ ଖାତାରେ ଜମା ହେଉ, ଯାହା ଫଳରେ ମିନିମମ ୱେଜେସ ନିୟମର ପାଳନ ମଧ୍ୟ ହେବ । ଆପଣଙ୍କୁ ପୁରା ଟଙ୍କା ମିଳୁ । କେହି କଟ ନକରୁ । ଆପଣଙ୍କ ଶୋଷଣ ନ ହେଉ । ଆଉ ଥରେ ଆପଣଙ୍କ ବ୍ୟାଙ୍କ ଖାତାକୁ ଟଙ୍କା ଆସିଗଲେ, ଆପଣ ମଧ୍ୟ ଛୋଟିଆ ମୋବାଇଲ ଫୋନ ସାହାଯ୍ୟରେ କୌଣସି ବଡ ସ୍ମାର୍ଟ ଫୋନର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ । ଆଜିକାଲିତ ଆପଣଙ୍କ ମୋବାଇଲ ଫୋନ ମଧ୍ୟ ଇ-ପର୍ସର କାମ କରୁଛି ଆପଣ ସେହି ମୋବାଇଲ ଫୋନ ଦ୍ୱାରା ଆଖପାଖର ଛୋଟଛୋଟ ଦୋକାନରୁ ନିଜର ଦରକାର ମୁତାବକ ଜିନିଷ କିଣିପାରିବେ । ତାରି ମାଧ୍ୟମରେ ଟଙ୍କା ମଧ୍ୟ ଦେଇପାରିବେ । ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ ଶ୍ରମିକ ଭାଇ ଭଉଣୀମାନଙ୍କୁ ଏହି ଯୋଜନାର ସହଭାଗୀ ହେବାପାଇଁ ବିଶେଷ ଭାବେ ଅନୁରୋଧ କରୁଛି । କାରଣ ଏତେ ବଡ ନିଷ୍ପତି ମୁଁ ଦେଶର ଗରିବମାନଙ୍କ ପାଇଁ, ଦେଶର ଚାଷୀ ପାଇଁ, ଶ୍ରମିକପାଇଁ, ବଂଚିତମାନଙ୍କ ପାଇଁ, ପୀଡିତ ମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଗ୍ରହଣ କରିଛି । ଏହାର ଲାଭ ସେମାନଙ୍କୁ ମିଳିବା ଉଚିତ ।

ଆଜି ମୁଁ ବିଶେଷ ଭାବରେ ଯୁବବନ୍ଧୁମାନଙ୍କ ସହ କଥା ହେବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ଆମେ ସାରା ଦୁନିଆରେ ଗର୍ବର ସହିତ କହୁଛୁ ଯେ ଭାରତ ଏଭଳି ଦେଶ ଯାହାର ଜନସଂଖ୍ୟାର ୬୫ ପ୍ରତିଶତ ଲୋକଙ୍କ ବୟସ ୩୫ ବର୍ଷରୁ କମ । ଆପଣ ମୋ ଦେଶର ଯୁବକଯୁବତୀ । ମୁଁ ଜାଣିଛି, ମୋ ନିଷ୍ପତ୍ତି ଆପଣଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗିଛି । ମୁଁ ଏହା ମଧ୍ୟ ଜାଣିଛି ଯେ ଆପଣ ଏହି ନିଷ୍ପତ୍ତିକୁ ସମର୍ଥନ କରନ୍ତି । ମୁଁ ଏ କଥା ମଧ୍ୟ ଜାଣିଛି ଯେ ଆପଣ ଏହି କଥାକୁ ସକାରାତ୍ମକ ରୂପରେ ଆଗକୁ ବଢ଼ାଇବା ପାଇଁ ଆପଣଙ୍କ ଯୋଗଦାନ ମଧ୍ୟ ଅନେକ । ହେଲେ ବନ୍ଧୁଗଣ, ଆପଣମାନେ ମୋର ପ୍ରକୃତ ସିପାହୀ । ଆପଣମାନେ ମୋର ପ୍ରକୃତ ମିତ୍ର । ଭାରତ ମାତାର ସେବା କରିବାର ଗୋଟିଏ ଅଦ୍ଭୁତ ସୁଯୋଗ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛି । ଦେଶକୁ ଆର୍ଥିକ ଶିଖରକୁ ନେଇଯିବାର ସମୟ ଆସିଛି । ମୋର ଯୁବବନ୍ଧୁଗଣ, ଆପଣମାନେ ମୋତେ ସାହାଯ୍ୟ କରିପାରିବେ କି? ମୋ ସାଥୀରେ ରହିବେ, ସେତିକିରେ କଥା ସରିବନି । ଦୁନିଆର ଯେତିକି ଅନୁଭୂତି ଆପଣଙ୍କ ପାଖରେ ଅଛି ସେତିକି ପୁରୁଣା ପୀଢ଼ିର ନାହିଁ । ହୁଏତ ଆପଣଙ୍କ ପରିବାରରେ ବଡ ଭାଇ ଜାଣି ନଥିବେ, ବାପା-ମାଆ, ଦାଦା-ଖୁଡି, ମାମୁଁ-ମାଇଁ ମଧ୍ୟ ହୁଏତ ଜାଣିନଥିବେ । ଆପ କଣ ତାହା ଆପଣ ଜାଣିଛନ୍ତି, ଅନଲାଇନ ବ୍ୟାଙ୍କିଙ୍ଗ କଣ ତାହା ଜାଣିଛନ୍ତି । ଅନଲାଇନ ବ୍ୟାଙ୍କିଙ୍ଗ କିଭଳି ହୁଏ ତାହା ଆପଣ ଜାଣିଛନ୍ତି । ଆପଣଙ୍କ ପାଇଁ ଏଗୁଡିକ ସାଧାରଣ କଥା । ଆପଣ ଏଗୁଡିକ ବ୍ୟବହାର ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଆଜି ଦେଶ ଯେଉଁ ମହାନ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି, ଆମର ସ୍ୱପ୍ନ ହେଉଛି ନଗଦମୁକ୍ତ ସାମାଜ । ଏହା ଠିକ ଯେ ଶତପ୍ରତିଶତ ନଗଦମୁକ୍ତ ସାମାଜ ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ । ହେଲେ ଭାରତ ଲେସକ୍ୟାସ ସୋସାଇଟିର ଆରମ୍ଭ ତ କରୁ । ଆଜି ଯଦି ଆମେ ଲେସକ୍ୟାସ ସୋସାଇଟି (LessCash Society)ଆରମ୍ଭ କରିବା ତେବେ ନଗଦମୁକ୍ତ ସାମାଜର ଲକ୍ଷ୍ୟ ଆଉ ଦୂର ହେବନାହିଁ । ଏଥିପାଇଁ ମୋତେ ଆପଣଙ୍କର ଦୃଢ ସାହାଯ୍ୟର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି, ଆପଣଙ୍କ ସମୟର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି, ଆପଣଙ୍କ ସଂକଳ୍ପର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି । ଆପଣ ମୋତେ କେବେହେଲେ ନିରାଶ କରିବେ ନାହିଁ ବୋଲି ମୋର ବିଶ୍ୱାସ । କାରଣ ଆମେ ସମସ୍ତେ ଭାରତର ଗରିବର ଜୀବନଶୈଳୀ ପରିବର୍ତ୍ତନ ପାଇଁ ଇଚ୍ଛା କରୁଥିବା ଲୋକ । ଆପଣ ଜାଣିଛନ୍ତି, ନଗଦମୁକ୍ତ ସାମାଜ ପାଇଁ, ଡିଜିଟାଲ ବ୍ୟାଙ୍କିଙ୍ଗ ପାଇଁ କିମ୍ବା ମୋବାଇଲ ବ୍ୟାଙ୍ଗିଙ୍ଗ ପାଇଁ ଆଜି କେତେଗୁଡିଏ ସୁଯୋଗ ରହିଛି । ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟାଙ୍କ ଅନଲାଇନ ସୁବିଧା ପ୍ରଦାନ କରୁଛି । ଭାରତର ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟାଙ୍କର ନିଜର ମୋବାଇଲ ଆପ ରହିଛି । ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟାଙ୍କର ନିଜର ଇ-ୱାଲେଟ ଅଛି । ଇ-ୱାଲେଟର ସିଧାସଳଖ ଅର୍ଥ ହେଲା ଇ-ପର୍ସ । ଅନେକ ପ୍ରକାର କାର୍ଡ ଉପଲବ୍ଧ ରହିଛି । ଜନଧନ ଯୋଜନା ଅନ୍ତର୍ଗତ ଭାରତର କୋଟି କୋଟି ଗରିବ ପରିବାରଙ୍କ ପାଖରେ ରୂପେ କାର୍ଡ (RuPay) ରହିଛି । ଯେଉଁ ରୁପେ କାର୍ଡ ବ୍ୟବହାର ଖୁବ କମ ଥିଲା । ୮ ତାରିଖ ପରେ ଗରିବ ଲୋକେ ରୁପେ କାର୍ଡ ବ୍ୟବହାର କରିବା ଆରମ୍ଭ କରି ଦେଇଛନ୍ତି । ଏଥିରେ ପ୍ରାୟ ୩୦୦ ପ୍ରତିଶତ ବୃଦ୍ଧି ଘଟିଛି । ମୋବାଇଲ ଫୋନର ପ୍ରିପେଡ କାର୍ଡ ରହିଥିବା ଭଳି, ବ୍ୟାଙ୍କରେ ମଧ୍ୟ ଖର୍ଚ୍ଚ ପାଇଁ ପ୍ରିପେଡ କାର୍ଡ ମିଳେ । ବ୍ୟବସାୟ କରିବାର ଆଉ ଏକ ବଢ଼ିଆ ପ୍ଲାଟଫର୍ମ ହେଲା ୟୁପିଆଇ । ଯାଦ୍ୱାରା ଆପଣ କିଣାକିଣି କରିପାରିବେ, ଟଙ୍କା ପଠାଇ ପାରିବେ ଏବଂ ଟଙ୍କା ଗ୍ରହଣ ମଧ୍ୟ କରିପାରିବେ । ଏହି କାମ ଏତେ ସହଜ, ଯେମିତି ଆପଣମାନେ ହ୍ୱାଟସଅପରେ ପଠାଉଛନ୍ତି । ଅପାଠୁଆ ଲୋକ ମଧ୍ୟ ଆଜି ହ୍ୱାଟସଅପରେ କେମିତି ପଠାଯାଏ ତାହା ଜାଣିଛି । କିଭଳି ଫରୱାର୍ଡ କରି ହେବ ତାହା ଜାଣିଛି । କେବଳ ସେତିକି ନୁହେଁ, ଟେକ୍ନୋଲଜି ଏତେ ସହଜ ହୋଇଯାଇଛି ଯେ ଏହି କାମ ପାଇଁ କୌଣସି ବଡ ସ୍ମାର୍ଟଫୋନର ମଧ୍ୟ ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ । ସାଧାରଣ ଫୋନଟିଏ ଦ୍ୱାରା ମଧ୍ୟ ନଗଦ ଟ୍ରାନ୍ସଫର ହୋଇପାରୁଛି । ଧୋବା ହେଉ, ପରିବା ବିକାଳି ହେଉ, ବୁଟ-ବାଦାମ ବିକାଳୀ ହେଉ, ସମସ୍ତେ ଏହାକୁ ସହଜରେ ବ୍ୟବହାର କରିପାରିବେ । ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଏହି ବ୍ୟବସ୍ଥାକୁ ଆହୁରି ସହଜ କରିବା ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଇଛି । ସବୁ ବ୍ୟାଙ୍କ ଏହି କାମରେ ଲାଗିଛନ୍ତି ଏବଂ କରୁଛନ୍ତି । ଆଉ ଆମେ ତ ଅନଲାଇନ ଉପରେ ଲାଗୁଥିବା ସରଚାର୍ଜକୁ ମଧ୍ୟ ହଟାଇ ଦେଇଛୁ । ଏହି କାର୍ଡ ସଂଲଗ୍ନ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଖର୍ଚ୍ଚକୁ ମଧ୍ୟ ଆମେ ହଟାଇଥିବା କଥା ଆପଣମାନେ ଗତ ୨-୪ ଦିନର ସମ୍ବାଦପତ୍ରରେ ପଢ଼ିଥିବେ । ଏହା ଫଳରେ ନଗଦମୁକ୍ତ ସାମାଜ ଆନ୍ଦୋଳନ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ହେବ । ମୋର ଯୁବ ବନ୍ଧୁଗଣ, ଏସବୁ ହେବା ପରେ ମଧ୍ୟ ଗୋଟିଏ ପୁରା ପିଢୀ ଏଭଳି ରହିଛି ଯିଏ ଏହା ସହ ପରିଚିତ ନୁହେଁ । ଆପଣ ସମସ୍ତେ ଏହି ମହାନ କାଯର୍ର୍ୟରେ ସକ୍ରିୟ ରହିଥିବା କଥା ମୁଁ ଭଲଭାବରେ ଜାଣେ । ହ୍ୱାଟସଅପରେ ଆପଣ ଯେଉଁ ପ୍ରକାର କ୍ରିଏଟିଭ ମେସେଜ ଦେଉଛନ୍ତି, ସ୍ଲୋଗାନ, କବିତା, କାହାଣୀ, କାର୍ଟୁନ, ନୂଆ ନୂଆ କଳ୍ପନା, ଥଟ୍ଟା-ମଜା – ସବୁ କିଛି ମୁଁ ଦେଖୁଛି । ଏ ସବୁ ଆହ୍ୱାନ ମଧ୍ୟରେ ଆମର ଯୁବ ପିଢ଼ିର ସୃଜନଶୀଳତା ରହିଛି । ତାହା ଦେଖିଲେ ଲାଗେ ଯେମିତି ଏହା ଭାରତ ଭୂମିର ବିଶେଷତ୍ୱ । ଦିନେ ଯୁଦ୍ଧକ୍ଷେତ୍ରରେ ଭଗବତ ଗୀତାର ଜନ୍ମ ହୋଇଥିଲା । ସେହିଭଳି ଆଜି ମଧ୍ୟ ଆମେ ଏତେ ବଡ ପରିବର୍ତନ ମଧ୍ୟ ଦେଇ ଗତି କରୁଛୁ । ସେତେବେଳେ ଆପଣଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଥିବା ସୃଜନଶୀଳତା ପ୍ରକାଶ ପାଉଛି । କିନ୍ତୁ ମୋର ପ୍ରିୟ ଯୁବବନ୍ଧୁଗଣ, ମୁଁ ପୁଣିଥରେ କହୁଛି ଯେ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟରେ ମୋତେ ଆପଣଙ୍କ ସାହାଯ୍ୟ ଦରକାର, ଦରକାର ଦରକାର । ମୁଁ ଆଉଥରେ କହୁଛି ମୋତେ ଆପଣଙ୍କର ସାହାଯ୍ୟ ଦରକାର ଏବଂ ମୋର ବିଶ୍ୱାସ ଯେ ଆପଣମାନେ, ଦେଶର କୋଟି କୋଟି ଯୁବକ ଏହି କାମ କରିବେ । ଆପଣ ଗୋଟିଏ କାମ କରନ୍ତୁ । ଆଜିଠାରୁ ହିଁ ସଂକଳ୍ପ ବଦ୍ଧ ହୁଅନ୍ତୁ ଯେ ଆପଣ ନିଜେ ନଗଦମୁକ୍ତ ସାମାଜ ଏକ ଅଂଶ ହେବେ । ଅନଲାଇନ ଖର୍ଚ୍ଚ କରିବାର ଯେତେସବୁ ସୁବିଧା ରହିଛି ତାହା ଆପଣଙ୍କ ମୋବାଇଲ ଫୋନରେ ରହିଥିବ । କେବଳ ସେତିକି ନୁହେଁ ପ୍ରତିଦିନ ଅଧଘଂଟା, ଘଂଟାଏ , ଦୁଇ ଘଂଟା ସମୟ ବାହାର କରି ଅତି କମରେ ଦଶଟି ପରିବାରକୁ ଏହି ଟେକ୍ନୋଲଜି କଣ? କିଭଳି ଏହାକୁ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଏ? ନିଜର ବ୍ୟାଙ୍କର ଆପ କେମିତି ଡାଉନଲୋଡ କରାଯାଏ? ନିଜର ଖାତାରେ ଥିବା ଟଙ୍କା କେମିତି ଖର୍ଚ୍ଚ କରାଯାଏ? କେମିତି ଦୋକାନୀକୁ ଦିଆଯାଇପାରେ? ଦୋକାନୀମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଶିଖାନ୍ତୁ କେମିତି ଏହାଦ୍ୱାରା ବ୍ୟବସାୟ କରାଯାଇପାରେ । ଆପଣ ସ୍ୱଇଚ୍ଛାରେ ଏହି ନଗଦମୁକ୍ତ ସାମାଜ ଏହି ନୋଟ ଚକ୍କରରୁ ବାହାରିବାର ମହାଅଭିଯାନ, ଦେଶକୁ ଦୁର୍ନୀତିମୁକ୍ତ କରିବାର ମହାଅଭିଯାନ, କଳାଧନରୁ ମୁକ୍ତ କରିବାର ଅଭିଯାନ, ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଅସୁବିଧାରୁ ମୁକ୍ତ କରିବାର ଅଭିଯାନ - ଏହାର ନେତୃତ୍ୱ କରିବାକୁ ପଡିବ ଆପଣଙ୍କୁ । ଥରେ ଲୋକଙ୍କୁ ରୁପେ କାର୍ଡର ବ୍ୟବହାର ଶିଖାଇ ଦେଲେ ଗରିବ ଲୋକ ଆପଣଙ୍କୁ ଆଶୀର୍ବାଦ କରିବେ । ସାଧାରଣ ନାଗରିକଙ୍କୁ ଏକଥା ଶିଖାଇ ଦେଲେ ହୁଏତ ସେ ସବୁ ଚିନ୍ତାରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇଯିବ । ଏହି କାମରେ ଯଦି ଭାରତର ସବୁ ଯୁବକ ଲାଗିପଡନ୍ତି ତେବେ ଅଧିକ ସମୟ ଲାଗିବନି ବୋଲି ମୋର ମତ । ଗୋଟିଏ ମାସ ମଧ୍ୟରେ ଆମେ ବିଶ୍ୱ ଆଗରେ ଗୋଟିଏ ନୂଆ ଆଧୁନିକ ଭାରତ ରୂପରେ ଠିଆ ହୋଇପାରିବା । ଏହି କାମ ଆପଣ ନିଜ ମୋବାଇଲ ଫୋନ ମାଧ୍ୟମରେ କରିପାରିବେ । ପ୍ରତିଦିନ ଦଶଟି ଘରକୁ ଯାଇ କରିପାରିବେ । ପ୍ରତିଦିନ ଦଶଟି ଘରକୁ ଏହା ସହ ଯୋଡିପାରିବେ । ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରୁଛି ଆସନ୍ତୁ କେବଳ ସମର୍ଥନ ନୁହେଁ, ଆମେ ଏହି ପରିବର୍ତ୍ତନର ସୈନିକ ହେବା ଏବଂ ସେମିତି ହେଲେ ମଧ୍ୟ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆଣିବା । ଦେଶକୁ ଦୁର୍ନୀତି ଏବଂ କଳାଧନରୁ ମୁକ୍ତ କରିବାର ଏହି ସଂଗ୍ରାମକୁ ଆମେ ଆଗକୁ ବଢ଼ାଇବା । ବିଶ୍ୱରେ ଅନେକ ଦେଶ ରହିଛି ଯେଉଁଠି ସେଠାକାର ଯୁବଗୋଷ୍ଠୀ ସେହି ରାଷ୍ଟ୍ରର ଜୀବନକୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରି ଦେଇଛନ୍ତି । ଏକଥା ସ୍ୱୀକାର କରିବାକୁ ହେବ ଯେ ପରିବର୍ତ୍ତନ କେବଳ ଯୁବଗୋଷ୍ଠୀ ହିଁ ଆଣିପାରିବ । କେନିୟା ଗୋଟିଏ ଅଭିଯାନ ଆରମ୍ଭ କଲା, ଏମ-ପେଷା ନାମକ ଏମିତି ଏକ ମୋବାଇଲ ବ୍ୟବସ୍ଥା ବିକଶିତ କଲା । ଟେକ୍ନୋଲଜି ବ୍ୟବହାର କଲା ଏବଂ ଆଜି ଆଫ୍ରିକା ଏହି ଅଂଚଳ କେନିୟାରେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ବ୍ୟବସାୟ ଏହି ବ୍ୟବସ୍ଥାକୁ ରୂପାନ୍ତରିତ ହେବାକୁ ଯାଉଛି । ଏହି ଦେଶ ଗୋଟିଏ ବିରାଟ କ୍ରାନ୍ତିକାରୀ ପଦକ୍ଷେପ ଗ୍ରହଣ କରିଛି ।

ମୋର ଯୁବବନ୍ଧୁଗଣ, ମୁଁ ପୁଣିଥରେ, ପୁଣିଥରେ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଆଗ୍ରହର ସହ ନିବେଦନ କରୁଛି ଯେ ଆପଣ ଏହି ଅଭିଯାନକୁ ଆଗେଇ ନିଅନ୍ତୁ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ସ୍କୁଲ, କଲେଜ, ୟୁନିଭରସିଟି, ଏନସିସି, ଏନଏସଏସ ସାମୁହିକ ଭାବରେ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ରୂପରେ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ପାଇଁ ମୁଁ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରୁଛି । ଏହି କଥାକୁ ଆମେ ଆଗେଇ ନେବା । ଦେଶର ଉତ୍ତମ ସେବା କରିବାର ସୁଯୋଗ ଆମକୁ ମିଳିଛି । ଏହାକୁ ହାତଛଡା କରିବାନି ।

ପ୍ରିୟ ଭାଇ ଓ ଭଉଣୀମାନେ, ଆମ ଦେଶର ଜଣେ ମହାନ କବି – ହରିବଂଶରାୟ ବଚ୍ଚନଜୀଙ୍କର ଆଜି ଜନ୍ମଦିନ ଏବଂ ହରିବଂଶରାୟ ଜୀଙ୍କ ଜନ୍ମଦିନ ଉପଲକ୍ଷେ ଆଜି ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଅମିତାଭ ବଚ୍ଚନଜୀ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଅଭିଯାନ ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ସ୍ଲୋଗାନ ଦେଇଛନ୍ତି । ଆପଣମାନେ ଦେଖିଥିବେ ଏହି ଶତାଦ୍ଦୀର ସର୍ବାଧିକ ଲୋକପ୍ରିୟ କଳାକାର ଅମିତାଭ ଜୀ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଅଭିଯାନକୁ ମନପ୍ରାଣ ଦେଇ ଆଗେଇ ନେଉଛନ୍ତି । ଲାଗୁଛି, ଯେମିତି ସ୍ୱଚ୍ଛତାର କଥା ତାଙ୍କ ଶିରା-ପ୍ରଶିରାକୁ ବ୍ୟାପୀ ଯାଇଛି । ସେଥିପାଇଁ ତ ତାଙ୍କ ପିତାଙ୍କ ଜନ୍ମଦିନରେ ତାଙ୍କୁ ସ୍ୱଚ୍ଛତା କଥା ହିଁ ମନେ ପଡିଲା । ହରିବଂଶରାୟ ଜୀଙ୍କର ଗୋଟିଏ କବିତାର ଗୋଟିଏ ଫକ୍ତି ସେ ଲେଖିଛନ୍ତି – “ମାଟିର ଶରୀର, ଉନ୍ମତ୍ତ ମନ ମୁକୁର, ଜୀବନ କ୍ଷଣଭଙ୍ଗୁର, ଏହା ପରିଚୟ ମୋର” ହରିବଂଶରାୟ ଜୀ ଏହି ଫକ୍ତି ମାଧ୍ୟମରେ ନିଜର ପରିଚୟ ଦେଉଥିଲେ । ତେଣୁ ତାଙ୍କର ସୁପୁତ୍ର ଅମିତାଭଜୀ ଯାହାଙ୍କ ଶିରା ପ୍ରଶିରାରେ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଅଭିଯାନ ଦୌଡୁଛି, ସେ ହରିବଂଶଜୀଙ୍କ ଫକ୍ତି ବ୍ୟବହାର କରି ମୋତେ ଲେଖି ପଠାଇଛନ୍ତି – “ସ୍ୱଚ୍ଛ ଦେହ, ସ୍ୱଚ୍ଛ ମନ, ସ୍ୱଚ୍ଛ ଭାରତ, ମୋ ପରିଚୟ” । ମୁଁ ହରିବଂଶରାୟଜୀଙ୍କୁ ସାଦର ପ୍ରଣାମ କରୁଛି । ମନ କି ବାତ ସହିତ ଜଡିତ ହୋଇ ସ୍ୱଚ୍ଛତାର କାର୍ଯ୍ୟକୁ ଆଗକୁ ବଢ଼ାଇବା ପାଇଁ ମୁଁ ଅମିତାଭ ଜୀଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଧନ୍ୟବାଦ ଅର୍ପଣ କରୁଛି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଏବେ ତ ମନ କି ବାତ ମାଧ୍ୟମରେ ଆପଣଙ୍କ ଚିନ୍ତାଧାରା, ଆପଣଙ୍କ ଭାବନା, ଆପଣଙ୍କ ପତ୍ର ମାଧ୍ୟମରେ, ମାଇଗଭ ରେ, ନରେନ୍ଦ୍ର ମୋଦୀ ଆପରେ ନିରବଚ୍ଛିନ୍ନ ଭାବରେ ମୋତେ ଆପଣମାନଙ୍କ ସହିତ ଯୋଡି କରି ରଖୁଛି । ୧୧ଟା ସମୟରେ ମନ କି ବାତ ର ପ୍ରସାରଣ ହୋଇଥାଏ, କିନ୍ତୁ ଏହା ସରିବା ମାତ୍ରେ ଆଂଚଳିକ ଭାଷାରେ ଏହାର ପ୍ରସାରଣ ଆରମ୍ଭ ହେବାକୁ ଯାଉଛି । ମୁଁ ଆକାଶବାଣୀ ପ୍ରତି କୃତଜ୍ଞ । ସେମାନେ ଏହି ଯେଉଁ ନୂତନ ପଦକ୍ଷେପ ଗ୍ରହଣ କରିଛନ୍ତି, ଯାହା ଫଳରେ ଅଣହିନ୍ଦୀଭାଷୀ ଅଂଚଳରେ ମଧ୍ୟରେ ମୋର ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ଏହା ସହ ଯୋଡି ହେବା ପାଇଁ ସୁଯୋଗ ମିଳିବ । ଆପଣମାନଙ୍କ ଅନେକ ଅନେକ ଧନ୍ୟବାଦ ।

 ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ । ଆପଣ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଦୀପାବଳି ର ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭକାମନା । ଭାରତର କୋଣ ଅନୁକୋଣରେ ଆନନ୍ଦ ଏବଂ ଉତ୍ସାହର ସହ ଦୀପାବଳି ପର୍ବ ପାଳନ କରାଯାଇଥାଏ । ଭାରତ ଏଭଳି ଏକ ଦେଶ ଯେଉଁଠାରେ ୩୬୫ ଦିନରୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦିନ ଦେଶର କୌଣସି ନା କୌଣସି କୋଣରେ କିଛି ନା କିଛି ଉତ୍ସବ ପରିଲକ୍ଷିତ ହୁଏ । ଦୂରରୁ ଦେଖୁଥିବା ଲୋକ ତ ଏହା ହିଁ ଅନୁଭବ କରିବ ଯେ ଭାରତୀୟ ଜନଜୀବନ ହିଁ ଉତ୍ସବର ଅନ୍ୟନାମ ଏବଂ ଏହା ସ୍ଵାଭାବିକ। ବେଦକାଳରୁ ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଭାରତରେ ଉତ୍ସବଗୁଡ଼ିକର ଯେଉଁ ପରମ୍ପରା ରହିଛି, ତାହା ସମୟାନୁସାରେ ପରିବର୍ତ୍ତିତ ହେଉଥିବା ଉତ୍ସବ । କାଳାତୀତ ଉତ୍ସବଗୁଡ଼ିକର ପରମ୍ପରାକୁ ସମାପ୍ତ କରିବାର ସାହାସ ଆମେ ଦେଖିଛୁ ଏବଂ ସମାଜର ଆବଶ୍ୟକତା ଅନୁସାରେ ଉତ୍ସବଗୁଡ଼ିକରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ମଧ୍ୟ ସହଜ ଢଙ୍ଗରେ ଗ୍ରହଣ କରାଯାଇଛି, କିନ୍ତୁ ଏସବୁରେ ଗୋଟିଏ କଥା ଆମେ ଭଲ ଭାବରେ ଦେଖିପାରିବା ଯେ ଭାରତୀୟ ଉତ୍ସବଗୁଡ଼ିକର ଏହି ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଯାତ୍ରା, ଏହାର ବ୍ୟାପକତା, ଏହାର ଗଭୀରତା, ଜନ ଜନଙ୍କ ମନରେ ଏହାର ଛାପ ଗୋଟିଏ ମୂଳମନ୍ତ୍ର ସହିତ ଜଡ଼ିତ – 'ସ୍ଵ'କୁ 'ସମଷ୍ଟି' ଆଡ଼କୁ ନେଇଯିବା । ବ୍ୟକ୍ତି ଏବଂ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ଵ ବିସ୍ତୃତ ହେଉ, ନିଜର ସୀମିତ ଚିନ୍ତାଧାରାକୁ ସମାଜରୁ ବିଶ୍ଵବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବିସ୍ତୃତ କରିବାର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ହେଉ ଆଉ ତାହା ପୁଣି ଉତ୍ସବ ମାଧ୍ୟମରେ। ଭାରତର ପର୍ବପର୍ବାଣୀ ବେଳେବେଳେ ଭୋଜିଭାତ ଭଳିଆ ଦେଖାଯାଏ, କିନ୍ତୁ ସେଥିରେ କେଉଁ ଋତୁ ଚାଲିଛି କେଉଁ ଋତୁରେ କ'ଣ ଖାଇବା କଥା ସେହି ଋତୁରେ ଚାଷୀମାନେ କ'ଣ ଉତ୍ପାଦନ କରନ୍ତି ତାହାକୁ ଉତ୍ସବ ସହିତ ଜଡ଼ିତ କରିବା, ଆରୋଗ୍ୟ ଦୃଷ୍ଟିରୁ କ'ଣ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇପାରେ ଏହିସବୁ କଥା ଆମର ପୂର୍ବପୁରୁଷମାନେ ଖୁବ୍ ବୈଜ୍ଞାନିକ ଢଙ୍ଗରେ ଉତ୍ସବରେ ସାମିଲ କରିଛନ୍ତି । ଆଜି ସମଗ୍ର ବିଶ୍ଵ ପରିବେଶ କଥା ଆଲୋଚନା କରୁଛି । ପ୍ରକୃତିର ବିନାଶ ଚିନ୍ତାର କାରଣ ପାଲଟିଛି । ଭାରତର ଉତ୍ସବ ପରମ୍ପରା ପ୍ରକୃତିକୁ ଭଲ ପାଇବା ଚିନ୍ତାଧାରାକୁ ଶକ୍ତିଶାଳୀ କରେ। ଛୋଟ ପିଲାଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ସୁସଂସ୍କାରିତ କରିଥାଏ । ଗଛଲତା ହେଉ, ନଦୀ ହେଉ, ପଶୁ ହେଉ, ପର୍ବତ ହେଉ, ପକ୍ଷୀ ହେଉ, ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କ ପ୍ରତି ଆମର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଭାବନାକୁ ଜାଗ୍ରତ କରିଛନ୍ତି ଏହି ଉତ୍ସବ। ଆଜିକାଲି ତ ଆମେ ରବିବାର ଦିନଟିକୁ ଛୁଟି ଭାବେ ପାଳନ କରୁଛୁ କିନ୍ତୁ ପୁରୁଣା ପିଢ଼ିର ଲୋକ ହୁଅନ୍ତୁ ଶ୍ରମିକ ଶ୍ରେଣୀର ଲୋକ ହୁଅନ୍ତୁ, ମତ୍ସ୍ୟଜୀବୀ ହୁଅନ୍ତୁ, ଆପଣମାନେ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିଥିବେ ଶହଶହ ବର୍ଷରୁ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ଏବଂ ଅମାବାସ୍ୟା ଦିନ ଛୁଟି ପାଳନ କରିବାର ଆମର ପରମ୍ପରା ରହିଥିଲା ଏବଂ ବିଜ୍ଞାନ ମଧ୍ୟ ଏହି କଥାକୁ ପ୍ରମାଣିତ କରିଛି ଯେ, ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ଏବଂ ଅମାବାସ୍ୟା ଦିନ ସମୁଦ୍ରରେ କି ପ୍ରକାର ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୁଏ, ପ୍ରକୃତି ଉପରେ କେଉଁ କେଉଁ କଥାର ପ୍ରଭାବ ପଡ଼ିଥାଏ। ମଣିଷ ମନ ଉପରେ ମଧ୍ୟ ସେହି ପ୍ରଭାବ ପଡ଼ିଥାଏ, ଅର୍ଥାତ୍ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଏବଂ ବିଜ୍ଞାନ ଅନୁସାରେ ଆମର ଛୁଟିପାଳନ କରିବାର ପରମ୍ପରା ବିକଶିତ ହୋଇଥିଲା । ଆଜି ଆମେ ଦୀପାବଳି ପର୍ବ ପାଳନ କରୁଛେ। ଯେମିତି ମୁଁ କହିଲି, ଆମର ପ୍ରତ୍ୟେକ ପର୍ବ ଶିକ୍ଷାଦାୟକ, ଏହା ଆମକୁ କିଛି ନା କିଛି ଶିଖାଇଥାଏ । ଦୀପାବଳିର ଏହି ପର୍ବ "ତମସୋ ମା ଜ୍ୟୋର୍ତିଗମୟ' ଅନ୍ଧକାରରୁ ଆଲୋକ ଆଡ଼କୁ ଗତି କରିବାର ବାର୍ତ୍ତା ଦେଇଥାଏ । ଏହି ଅନ୍ଧକାର, ସେହି ଆଲୁଅ ଅଭାବରେ ହେଉଥିବା ଅନ୍ଧକାର ନୁହେଁ, ଏହା ଅନ୍ଧବିଶ୍ଵାସର ଅନ୍ଧକାର ଶିକ୍ଷାହୀନତାର ଅନ୍ଧକାର, ଦାରିଦ୍ର୍ୟର ଅନ୍ଧକାର, ସାମାଜିକ କୁସଂସ୍କାରର ଅନ୍ଧକାର ଅଟେ। ଦୀପାବଳି ର ଦୀପ ଜାଳି ସମାଜରେ ଯେଉଁସବୁ ଦୋଷତ୍ରୁଟିର ଅନ୍ଧକାରର ଛାୟା ରହିଛି, ବ୍ୟକ୍ତି ମଧ୍ୟରେ ଯେଉଁ ଦୋଷତ୍ରୁଟିର ଅନ୍ଧକାର ରହିଛି ଏହିସବୁରୁ ମୁକ୍ତ ହେବା ତାହାହିଁ ହେଉଛି ଦୀପାବଳି ର ଦୀପ ଜାଳି ଆଲୋକ ଆଡ଼କୁ ଗମନର ପର୍ବ । ଗୋଟିଏ କଥା ଆମେ ସମସ୍ତେ ଭଲଭାବେ ଜାଣୁ ଯେ, ଭାରତର ଯେକୌଣସି ସ୍ଥାନକୁ ଯାଆନ୍ତୁ, ଧନୀରୁ ଧନୀ ଲୋକର ଘରକୁ ଯାଆନ୍ତୁ, ଗରିବରୁ ଗରିବର କୁଡ଼ିଆକୁ ଯାଆନ୍ତୁ ଦୀପାବଳି  ପର୍ବରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ପରିବାରରେ ସ୍ଵଚ୍ଛତାର ଅଭିଯାନ ଚାଲିଥିବା ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ । ଘରର ପ୍ରତି କୋଣରେ ଝଡ଼ାଝଡ଼ି ହୁଏ । ଗରିବ ଘରେ ମାଟି ବାସନ ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ସେଗୁଡ଼ିକୁ ସେମାନେ ଖୁବ୍ ଭଲଭାବେ ସଫା କରିଥାନ୍ତି । ଦୀପାବଳି  ଏକ ପ୍ରକାର ସ୍ଵଚ୍ଛତାର ଅଭିଯାନ। କିନ୍ତୁ ସମୟର ଆବଶ୍ୟକତା ହେଲା ଯେ କେବଳ ଘର ନୁହେଁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ପରିସରରେ ସ୍ଵଚ୍ଛତା, ସାରା ସାହି ବସ୍ତିରେ ସ୍ଵଚ୍ଛତା, ସାରା ଗାଁରେ ସ୍ଵଚ୍ଛତା ରହିବା ଆବଶ୍ୟକ । ଆମକୁ ଆମର ଏହି ପ୍ରକୃତି ଏବଂ ପରମ୍ପରାକୁ ବ୍ୟାପକ କରିବାକୁ ହେବ ଦୀପାବଳି ର ପର୍ବ ଏବେ ଭାରତର ସୀମା ମଧ୍ୟରେ ସୀମିତ ହୋଇ ରହିନାହିଁ। ବିଶ୍ଵର ସମସ୍ତ ଦେଶରେ କୌଣସି ନା କୌଣସି ରୂପରେ ଦୀପାବଳି  ପର୍ବକୁ ସ୍ମରଣ କରାଯାଉଛି, ପାଳନ କରାଯାଉଛି । ବିଶ୍ଵର ଅନେକ ସରକାର ସେଠାକାର ସଂସଦ, ସେଠାକାର ଶାସକ ମଧ୍ୟ ଦୀପାବଳି  ପର୍ବରେ ଅଂଶ ହୋଇଚାଲିଛନ୍ତି । ପ୍ରାଚ୍ୟ ଦେଶ ହୁଅନ୍ତୁ କିମ୍ବା ପାଶ୍ଚାତ, ବିକଶିତ ଦେଶ ହୁଅନ୍ତୁ କିମ୍ବା ବିକାଶଶୀଳ ଦେଶ, ଆଫ୍ରିକା ହେଉ କିମ୍ବା ଆୟାର୍ଲେଣ୍ଡ ଚାରିଆଡ଼େ ଦୀପାବଳି ର ଆନନ୍ଦ ଉଲ୍ଲାସ ପରିଲକ୍ଷିତ ହେଉଛି । ଆପଣମାନେ ଜାଣିଥିବେ ଆମେରିକାର ୟୁ.ଏସ୍. ପୋଷ୍ଟାଲ ସର୍ଭିସ ଏଥର ଦୀପାବଳି ର ପୋଷ୍ଟେଜ ଷ୍ଟାମ୍ପ ଜାରି କରିଛି । କାନାଡ଼ାର ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ   ମହାଶୟ ଦୀପାବଳି  ଅବସରରେ ପ୍ରଦୀପ ପ୍ରଜ୍ଜ୍ଵଳନ କରୁଥିବା ନିଜର ଫଟୋଚିତ୍ର ଟ୍ୟିଟରରେ ସେୟାର କରିଛନ୍ତି । ବ୍ରିଟେନ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ   ଲଣ୍ଡନରେ ଦୀପାବଳି  ଉପଲକ୍ଷେ ସମସ୍ତ ସମାଜକୁ ଏକତ୍ରିତ କରୁଥିବା ଗୋଟିଏ ଅଭ୍ୟର୍ଥନା କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଆୟୋଜିତ କଲେ ଏବଂ ନିଜେ ମଧ୍ୟ ସେଥିରେ ସାମିଲ ହେଲେ। ଯୁକ୍ତରାଜ୍ୟରେ ହୁଏତ ଏଭଳି କୌଣସି ସହର ନ ଥିବ ଯେଉଁଠାରେ ଖୁବ୍ ଆନନ୍ଦ ଉଲ୍ଲାସ ସହିତ ଦୀପାବଳି  ପାଳନ କରାଯାଉନଥିବ । ସିଙ୍ଗାପୁରର ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ   ଇନଷ୍ଟାଗ୍ରାମ ମାଧ୍ୟମରେ ଗୋଟିଏ ଫଟୋଚିତ୍ର ବିଶ୍ଵବାସୀଙ୍କ ସହିତ ଖୁବ୍ ଗୌରବର ସହ ଶେୟାର କରିଛନ୍ତି । କ'ଣ ସେହି ଫଟୋଚିତ୍ର ? ସିଙ୍ଗାପୁର ପାର୍ଲାମେଣ୍ଟର ଷୋହଳ ଜଣ ମହିଳା ସାଂସଦ ଭାରତୀୟ ଶାଢ଼ୀ ପରିଧାନ କରି ପାର୍ଲାମେଣ୍ଟ ବାହାରେ ଠିଆ ହୋଇଛନ୍ତି ଏବଂ ଏହି ଫଟୋଚିତ୍ରଟି ଭାଇରାଲ୍ ହୋଇଛି, ଏହା ଦୀପାବଳି  ଉପଲକ୍ଷେ କରାଯାଇଛି। ସିଙ୍ଗାପୁରର ପ୍ରତ୍ୟେକ ସାହି ବସ୍ତିରେ ଆଜିକାଲି ଦୀପାବଳି ର ଉତ୍ସବ ପାଳନ କରାଯାଉଛି । ଅଷ୍ଟ୍ରେଲିଆର ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ   ମହୋଦୟ ଭାରତୀୟମାନଙ୍କୁ ଦୀପାବଳି ର ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜ୍ଞାପନ କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ଅଷ୍ଟ୍ରେଲିଆର ବିଭିନ୍ନ ସହରରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ସମାଜକୁ ଦୀପାବଳି  ପର୍ବରେ ସାମିଲ ହେବାପାଇଁ ଆହ୍ଵାନ କରିଛନ୍ତି । ଏବେ ନ୍ୟୁଜିଲାଣ୍ଡର ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ   ଆସିଥିଲେ । ସେ ମୋତେ କହିଲେ ଯେ, - ମୁଁ ଏଥିପାଇଁ ଶୀଘ୍ର ଫେରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି କାରଣ ସେଠାରେ ମୋର ଦୀପାବଳି  ପର୍ବରେ ଯୋଗଦାନ କରିବାର କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ରହିଛି। ମୋର କହିବାର ତାତ୍ପର୍ଯ୍ୟ ହେଲା ଯେ, ଆଲୋକର ପର୍ବ ଦୀପାବଳି  ବିଶ୍ଵବାସୀଙ୍କ ପାଇଁ ଅନ୍ଧକାରରୁ ଆଲୋକ ଦିଗକୁ ଗତି କରିବାର ଏକ ପ୍ରେରଣାର ଉତ୍ସ ହେବାକୁ ଯାଉଛି। ଦୀପାବଳି  ପର୍ବରେ ନୂଆ ଲୁଗାପଟା, ଉମ ଭୋଜନ ସହ ବାଣଫୁଟା ମଧ୍ୟ ବଡ଼ ଧୁମଧାମ୍ ରେ ହୋଇଥାଏ । ଏହା ପିଲାମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଯୁବକମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଖୁବ୍ ଆନନ୍ଦଦାୟୀ ହୋଇଥାଏ, କିନ୍ତୁ ବେଳେବେଳେ ପିଲାମାନେ ଦୁଃସାହାସ କରିବସନ୍ତି । ଅନେକ ବାଣକୁ ଏକାଠି କରି ଖୁବ୍ ଜୋର ଧ୍ଵନି ସୃଷ୍ଟି କରିବା ଚେଷ୍ଟାରେ ଗୋଟିଏ ବହୁତ ବଡ଼ ଦୁର୍ଘଟଣାକୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରିବସନ୍ତି। ବେଳେବେଳେ ଆଖପାଖରେ କ'ଣ ଜିନିଷ ଅଛି, ନିଆଁ ଲାଗିବ ନାହିଁ ତ, ଏସବୁ ବିଷୟ ପ୍ରତି ଧ୍ୟାନ ରହେନାହିଁ। ଦୀପାବଳି  ଦିନମାନଙ୍କରେ ଦୁର୍ଘଟଣାର ଖବର, ଅଗ୍ନିକାଣ୍ଡର ଖବର, ଅପମୃତ୍ୟୁର ଖବର ବଡ଼ ଚିନ୍ତାର କାରଣ ହୋଇଥାଏ । ଅନ୍ୟ ଏକ ଅସୁବିଧା ହେଲା ଏହି ସମୟରେ ଡାକ୍ତରମାନେ ମଧ୍ୟ ବହୁସଂଖ୍ୟାରେ ନିଜ ନିଜ ପରିବାର ସହ ଦୀପାବଳି  ପାଳନ କରିବା ପାଇଁ ଚାଲିଯାଇଥାନ୍ତି । ତେଣୁ ତାହା ପରିସ୍ଥିତିକୁ ଆହୁରି ସଙ୍କଟଜନକ କରିଦେଇଥାଏ । ବାପା ମା'ମାନଙ୍କୁ, ଅଭିଭାବକମାନଙ୍କୁ ମୁଁ ବିଶେଷ ଭାବେ ଅନୁରୋଧ କରୁଛି ଯେ ପିଲାମାନେ ବାଣ ଫୁଟାଇବା ସମୟରେ ବଡ଼ମାନେ ସେମାନଙ୍କ ପାଖରେ ଠିଆ ହୁଅନ୍ତୁ । ସେମାନେ ଯେପରି କୌଣସି ଭୁଲ୍ ନ କରି ବସନ୍ତି ସେଥିପ୍ରତି ଦୃଷ୍ଟି ଦିଅନ୍ତୁ ଏବଂ ଦୁର୍ଘଟଣାରୁ ରକ୍ଷା ପାଆନ୍ତୁ । ଦୀପାବଳି ର ପର୍ବ ଆମ ଦେଶରେ ଅନେକ ଦିନ ଧରି ପାଳନ କରାଯାଏ । ଏହା କେବଳ ଗୋଟିଏ ଦିନର ହୋଇନଥାଏ । ଗୋବର୍ଦ୍ଧନ ପୂଜା କୁହନ୍ତୁ, ଭ୍ରାତୃ ଦ୍ଵିତୀୟା କୁହନ୍ତୁ, ଲାଲପମୀ କୁହନ୍ତୁ ଏହା କାର୍ତ୍ତିକ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପାଳିତ ହେଉଥିବା କୁହାଯାଇପାରେ। ଦୀପାବଳି ର ପର୍ବ ପାଳନ କରିବା ସେଙ୍ଗ ସେଙ୍ଗ ଆମେ ଛଠ୍ ପୂଜାର ପ୍ରସ୍ତୁତି ମଧ୍ୟ କରିଥାଉ। ଛଠ୍ ପୂଜା ଭାରତର ପୂର୍ବକାଳର ଏକ ବହୁତ ବଡ଼ ପର୍ବ। ଏକ ପ୍ରକାରର ମହାପର୍ବ। ଚାରିଦିନ ଧରି ପାଳନ କରାଯାଇଥାଏ। ଏହାର ବିଶେଷତ ହେଲା ଏହା ସମାଜକୁ ଏକ ବଡ଼ ବାର୍ତ୍ତା ଦେଇଥାଏ। ସୂର୍ଯ୍ୟ ଭଗବାନ ଆମକୁ ଯାହା ଦିଅନ୍ତି, ସେଥିରୁ ଆମକୁ ସବୁକିଛି ମିଳିଥାଏ। ସୂର୍ଯ୍ୟ ଭଗବାନଙ୍କଠାରୁ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଏବଂ ପରୋକ୍ଷ ଭାବରେ ଯାହା କିଛି ମିଳେ ତାହାର ହିସାବ ନିକାଶ କରିବା ଆମପାଇଁ କଷ୍ଟକର। ବହୁତ କିଛି ମିଳିଥାଏ। ଛଠ୍ ପୂଜା ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ଉପାସନାର ପର୍ବ। ଲୋକେ କେବଳ ଉଦୟ ହେଉଥିବା ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କୁ ହିଁ ପୂଜା କରିଥାନ୍ତି – ଏଭଳି ଲୋକ ଉକ୍ତି ରହିଛି । ଛଠ୍ ପୂଜା ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ଉପାସନାର ପର୍ବ । ଲୋକେ କେବଳ ଉଦୟ ହେଉଥିବା ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କୁ ହିଁ ପୂଜା କରିଥାନ୍ତି – ଏଭଳି ଲୋକ ଉକ୍ତି ରହିଛି । କିନ୍ତୁ ଛଠ୍ ପୂଜା ଏଭଳି ଏକ ଉତ୍ସବ ଯେଉଁଥିରେ ଅସ୍ତଗାମୀ ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କର ମଧ୍ୟ ପୂଜା ହୋଇଥାଏ। ଏଥିରେ ଗୋଟିଏ ବହୁତ ବଡ଼ ସାମାଜିକ ବାର୍ତ୍ତା ରହିଛି। ଦୀପାବଳି  ହେଉ ବା ଛଠ୍ ପୂଜା ହେଉ ବର୍ତ୍ତମାନର ସମୟ ହେଉଛି ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଦେବାର ସମୟ। କିନ୍ତୁ ତାହା ସେଙ୍ଗ ସେଙ୍ଗ ମୋ ପାଇଁ ଏହା ବିଶେଷକରି ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଜ୍ଞାପନ କରିବାର ସମୟ, ତାଙ୍କ ପ୍ରତି କୃତଜ୍ଞତା ପ୍ରକାଶ କରିବାର ସମୟ। ବିଗତ କିଛିମାସ ଧରି ଯେଉଁ ଘଟଣାମାନ ଘଟିଚାଲିଛି - ଆମର ସୁଖଶାନ୍ତି ପାଇଁ ସେନାର ଯବାନମାନେ ନିଜର ସବୁକିଛି ତ୍ୟାଗ କରୁଛନ୍ତି। ସେନାର ଯବାନମାନଙ୍କର, ସୁରକ୍ଷା ବଳର ଯବାନମାନଙ୍କର ଏହି ତ୍ୟାଗ, ତପସ୍ୟା, ପରିଶ୍ରମ ମୋ ମନ ଉପରେ ଗଭୀର ରେଖାପାତ କରିଛି। ଏଥିରୁ ହିଁ ମନରେ ଗୋଟିଏ କଥା ଉଠିଲା ଯେ, ଏଥର ଦୀପାବଳି  ଏହି ସୁରକ୍ଷାକର୍ମୀମାନଙ୍କ ଉଦ୍ଧେଶ୍ୟରେ ସମର୍ପିତ ହେଉ। ମୁଁ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ “Sandesh2Soldiers” ନାମକ ଅଭିଯାନ ପାଇଁ ନିମନ୍ତ୍ରିତ କରିଛି । ଆଜି ମୁଁ ନତମସ୍ତକ ହୋଇ ଏକଥା କହିବାକୁ ଚାହୁଁଛି ଯେ ଭାରତରେ ଏଭଳି କୌଣସି ବ୍ୟକ୍ତି ନଥିବେ ଯାହାଙ୍କ ହୃଦୟରେ ଦେଶର ଯବାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଅପ୍ରତିମ ସ୍ନେହ ଏବଂ ସେନା ପାଇଁ ଗୌରବ ନ ଥିବ। ଯେଉଁଭଳି ଭାବରେ ଏହା ପ୍ରକାଶ ପାଇଛି ତାହା ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ସଶକ୍ତ କରିବ। ଆପଣ ଗୋଟିଏ ବାର୍ତ୍ତା ସୁରକ୍ଷା ବାହିନୀର ଯବାନମାନଙ୍କ ସାହାସ କେତେ ବୃଦ୍ଧି କରୁଛି ତାହା ଆମେ କଳ୍ପନା କରିପାରିବା ନାହିଁ। ସ୍କୁଲ ହେଉ, କଲେଜ ହେଉ, ଛାତ୍ର ହେଉ, ଗାଁ ହେଉ, ଗରିବ ହେଉ, ବ୍ୟବସାୟୀ ହେଉ, ଦୋକାନୀ ହେଉ, ରାଜନେତା ହେଉ, କ୍ରଡ଼ାବିତ୍ ହେଉ ସିନେ ଜଗତ ହେଉ – ଏଭଳି କେହିନଥିବେ ଯିଏ ଦେଶର ଯବାନମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଦୀପ ନ ଜାଳିଛନ୍ତି, ଦେଶର ଯବାନମାନଙ୍କୁ ବାର୍ତ୍ତା ମାନ ପଠାଇଛନ୍ତି । ଗଣମାଧ୍ୟମ ମଧ୍ୟ ଏହି ଦୀପ ଉତ୍ସବକୁ ସେନାବାହିନୀ ପ୍ରତି କୃତଜ୍ଞତା ପ୍ରକାଶ କରିବାର ଗୋଟିଏ ଅବସରରେ ପରିବର୍ତ୍ତିତ କରିଦେଲା ଏବଂ କାହିଁକି ଯେ ନ କରିବ? ସୀମା ସୁରକ୍ଷା ବଳ  ହେଉ, CRPF ହେଉ, ସ୍ଥଳସେନା ହେଉ, ବାୟୁସେନା ହେଉ ତଟରକ୍ଷୀ ବାହିନୀ ହେଉ ଅସଂଖ୍ୟ ନାଁ ରହିଛି ମୁଁ ସମସ୍ତଙ୍କ ନାଁ ଏଠାରେ କହିପାରୁ ନାହିଁ। ଆମର ଏହି ଯବାନମାନେ କେତେ କଷ୍ଟ ସହୁଛନ୍ତି ! ଆମେ ଯେତେବେଳେ ଦୀପାବଳି  ପାଳନ କରୁଛୁ, ସେତେବେଳେ କେହି ମରୁଭୂମିରେ ଠିଆ ହୋଇଛି, କେହି ହିମାଳୟର ଶିଖର ଦେଶରେ, କେହି ଉଦ୍ୟୋଗର ସୁରକ୍ଷାରେ ଲାଗିଛି ତ କେହି ବିମାନବନ୍ଦରର ସୁରକ୍ଷା କରୁଛି। କେତେ ପ୍ରକାର ଦାୟିତ୍ଵ ନିର୍ବାହ କରୁଛନ୍ତି ସେମାନେ। ଆମେ ଯେତେବେଳେ ଉତ୍ସବ ପାଳନର ଉଚ୍ଛ୍ଵାସରେ ଥାଉ ସେତେବେଳେ ସେମାନଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇଲେ ସେହି ସ୍ମରଣରେ ମଧ୍ୟ ଗୋଟିଏ ନୂତନ ଶକ୍ତି ଭରିଯାଏ। ଗୋଟିଏ ବାର୍ତ୍ତାରେ ସାମର୍ଥ୍ୟ ବଢ଼ିଯାଏ। ତାହାହିଁ ଏ ଦେଶ କରି ଦେଖାଇଛି। ମୁଁ ପ୍ରକୃତରେ ଦେଶବାସୀଙ୍କ ପ୍ରତି କୃତଜ୍ଞତା ଜ୍ଞାପନ କରୁଛି। ଅନେକେ, ଯେଉଁମାନଙ୍କଠାରେ କଳା ରହିଛି ସେମାନେ ନିଜ କଳା ମାଧ୍ୟମରେ କରିଛନ୍ତି । କିଛି ଲୋକ ଚିତ୍ର ଆଙ୍କିଛନ୍ତି, ମୂରୁଜ ଆଙ୍କିଛନ୍ତି, କାର୍ଟୁନ ଆଙ୍କିଛନ୍ତି । ଯେଉଁମାନଙ୍କ ଉପରେ ସରସ୍ଵତୀଙ୍କ କୃପାଦୃଷ୍ଟି ରହିଛି ସେମାନେ କବିତା ଲେଖିଛନ୍ତି । ଅନେକେ ଭଲ ଭଲ ସ୍ଲୋଗାନ ଲେଖିଛନ୍ତି। ଏମିତି ଲାଗୁଛି ସତେ ଯେମିତି ମୋ Narendra Modi App କିମ୍ବା ମୋର My Govରେ ସତେ ଯେମିତି ଭାବନାର ସାଗର ଉଚ୍ଛୁଳି ପଡ଼ୁଛି – ଶବ୍ଦ ରୂପରେ, ତୂଳୀ ରୂପରେ, କଲମ ରୂପରେ, ରଙ୍ଗ ରୂପରେ - ଅଗଣିତ ଭାବନା । ମୁଁ କଳ୍ପନା କରିପାରୁଛି ଦେଶର ଯବାନମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଏହା କେତେବଡ଼ ଗର୍ବର ମୁହୂର୍ତ୍ତ। "Sandesh2Soldiers" ଏହି Hashtag ରେ ଏତେଗୁଡ଼ିଏ ଜିନିଷ ଆସିଛି - ପ୍ରତୀକାତ୍ମକ ରୂପରେ ମୁଁ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଅଶ୍ଵିନୀ କୁମାର ଚୌହାନ ପଠାଇଥିବା କବିତା ପାଠ କରୁଛି ।

ଅଶ୍ଵିନୀଜୀ ଲେଖିଛନ୍ତି:-  

"ମୁଁ ପର୍ବ ପାଳୁଛି, ଖୁସି ହେଉଛି,

ହସୁଛି ମୁଁ ପର୍ବ ପାଳୁଛି, ଖୁସି ହେଉଛି,

ହସୁଛି ଯେହେତୁ ତୁମେ ଅଛ,

ତୁମକୁ ଆଜି କହୁଛି ମୋ ସ୍ଵାଧୀନତା ପାଇଁ ତୁମେ ଖୁସିର ଉପହାର

ମୁଁ ଶାନ୍ତିରେ ଶୋଉଛି କାରଣ ସୀମାରେ ତୁମେ ତତ୍ପର

ଆକାଶ, ପର୍ବତ, ବଗିଚା - ଏ ଦେଶର କରେ ତୁମକୁ ପ୍ରଣାମ

ଆକାଶ, ପର୍ବତ ବଗିଚା - ଏ ଦେଶର କରେ ତୁମକୁ ପ୍ରଣାମ

ସେହିପରି ହେ, ସୈନିକ ତୁମେ ଘେନ ମୋ ଶତ ପ୍ରଣାମ

ସେହିପରି ହେ, ସୈନିକ ତୁମେ ଘେନ ମୋ ଶତ ପ୍ରଣାମ” ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଭଉଣୀ ଶିବାନୀ, ଯାହାଙ୍କର ପିତାଙ୍କ ଘରୁ ଅନେକ ସଦସ୍ୟ, ସେନାର ଯବାନ ଏବଂ ଶିଶୁର ଘରୁ ମଧ୍ୟ ଅନେକ ସଦସ୍ୟ ସେନାରେ ରହିଛନ୍ତି। ସେ ମୋତେ ଟେଲିଫୋନ ମାଧ୍ୟମରେ ଗୋଟିଏ ବାର୍ତ୍ତା ଦେଇଛନ୍ତି। ଆସନ୍ତୁ ଶୁଣିବା ଏହି ସୈନିକ ପରିବାର କ'ଣ କହୁଛି।

“ନମସ୍କାର ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ   ମହୋଦୟ ମୁଁ ଶିବାନୀ କହୁଛି। ଏହି ଦୀପାବଳି ରେ ଯେଉଁ "Sandesh2Soldiers” ଅଭିଯାନ ଆରମ୍ଭ କରାଯାଇଛି ଏହାଦ୍ଵାରା ଆମର ସୈନିକ ଭାଇମାନଙ୍କୁ ବହୁତ ପ୍ରୋତ୍ସାହନ ମିଳୁଛି। ମୁଁ ଜଣେ ସେନା ପରିବାରର ସଦସ୍ୟ, ମୋ ସ୍ଵାମୀ ମଧ୍ୟ ଜଣେ ସେନା ଅଧିକାରୀ, ମୋର ବାପା ଏବଂ ଶ୍ଵଶୁର ଉଭୟେ ସେନା ଅଧିକାରୀ ଥିଲେ, ଏଭଳି ଆମର ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ପରିବାରରେ ସେନା ଅଧିକାରୀ ଭର୍ତ୍ତି। ସୀମା ଉପରେ ଏଭଳି ଅନେକ ସେନା ଅଧିକାରୀ ଅଛନ୍ତି, ଯେଉଁମାନଙ୍କୁ ଏତେ ଭଲ ବାର୍ତ୍ତାମାନ ମିଳୁଛି ଏବଂ ସେନା ପରିବେଶରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ବହୁତ ପ୍ରୋତ୍ସାହନ ମିଳୁଛି । ତାହାଛଡ଼ା ମୁଁ କହିବାକୁ ଚାହୁଁଛି ଯେ, ସେନା ଅଧିକାରୀ ଏବଂ ସୈନିକମାନଙ୍କ ସହିତ ତାଙ୍କ ପରିବାର ତାଙ୍କ ପତ୍ନୀମାନେ ମଧ୍ୟ ଅନେକ ବଳିଦାନ କରନ୍ତି । ଏକ ପ୍ରକାର ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ସେନା ବାହିନୀକୁ ଖୁବ୍ ଭଲ ବାର୍ତ୍ତାମାନ ମିଳୁଛି ଏବଂ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ Happy Diwali କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ଧନ୍ୟବାଦ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ ଏକଥା ସତ ଯେ, ସେନାର ଯବାନ କେବଳ ସୀମା ଉପରେ ନୁହେଁ ବରଂ ଜୀବନର ପ୍ରତ୍ୟେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଉପସ୍ଥିତ ଥିବା ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ। ପ୍ରାକୃତିକ ବିପତ୍ତି ହେଉ, ଆଇନଶୃଙ୍ଖଳା ପରିସ୍ଥିତି ହେଉ, ଶତୃମାନଙ୍କ ସହିତ ମୁକାବିଲା ହେଉ କେତେବେଳେ ଭୁଲ ବାଟରେ ଚାଲିଯାଇଥିବା ଯୁବକମାନଙ୍କୁ ଫେରାଇ ଆଣିବାର ସାହାସ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିବାର ହେଉ - ଆମର ଯବାନମାନେ ଜୀବନର ପ୍ରତ୍ୟେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଦେଶଭକ୍ତିର ଭାବନା ସହିତ ପ୍ରେରିତ ହୋଇ କାମ କରୁଛନ୍ତି। ଗୋଟିଏ ଘଟଣା ମୋର ଦୃଷ୍ଟିକୁ ଅଣାଗଲା ଯାହା ମୁଁ ଅପାଣଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି। ମୁଁ ଏଥିପାଇଁ କହିବାକୁ ଚାହୁଁଛି ଯେ ସଫଳତାର ମୂଳରେ କିଭଳି – କଥା, ଗୋଟିଏ ବହୁତ ବଡ଼ ଶକ୍ତି ପାଲଟିଯାଏ। ଆପଣମାନେ ଶୁଣିଥିବେ ହିମାଚଳ ପ୍ରଦେଶ ଖୋଲାରେ ଶୌଚମୁକ୍ତ ହେଲା, Open Defecation Free ହେଲା। ଆଗରୁ ସିକିମ୍ ରାଜ୍ୟ ହୋଇଥିଲା ଏବେ ହିମାଚଳ ମଧ୍ୟ ହେଲା । ୧ ନଭେମ୍ବର ଦିନ କେରଳ ମଧ୍ୟ ହେବାକୁ ଯାଉଛି। କିନ୍ତୁ ଏହାକୁ ସଫଳତା କାହିଁକି କୁହାଯିବ? ଏହାର କାରଣ ମୁଁ କହୁଛି। ସୁରକ୍ଷାବାହିନୀରେ ଆମର ITBP ର ଜଣେ ଯବାନ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ବିକାଶ ଠାକୁର । ସେ ହିମାଚଳ ପ୍ରଦେଶର ସିର୍ମୌର ଜିଲ୍ଲାର ଗୋଟିଏ ଛୋଟ ଗାଁର ବାସିନ୍ଦା। ତାଙ୍କ ଗାଁର ନାଁ ହେଲା ବଧାନା । ଆମର ITBP ର ଏହି ଯବାନ ଜଣଙ୍କ ନିଜ ଡ୍ୟୁଟିରୁ ଛୁଟିନେଇ ଗାଁକୁ ଯାଇଥିଲେ। ସେତେବେଳେ ହୁଏତ ଗାଁରେ କୌଣସି ଗ୍ରାମସଭା ହେବାକୁ ଥିଲା। ଇଏ ସେଠାରେ ପହଞ୍ଚି ଗଲେ। ଗାଁର ସଭାରେ ଶୌଚାଳୟ ନିର୍ମାଣ ବିଷୟରେ ଆଲୋଚନା ଚାଲିଥିଲା। ଲକ୍ଷ୍ୟ କରାଗଲା ଯେ କିଛି ପରିବାର ଟଙ୍କା ଅଭାବରେ ଶୌଚାଳୟ ନିର୍ମାଣ କରିପାରୁ ନାହାଁନ୍ତି। ଦେଶଭକ୍ତିରେ ଭରା ITBP ର ଆମର ଏହି ଯବାନ ବିକାଶ ଠାକୁର ଅନୁଭବ କଲେ ଯେ ଏହି କଳଙ୍କକୁ ହଟାଯିବା ଉଚିତ୍, ହେଲେ ତାଙ୍କର ଦେଶଭକ୍ତିକୁ ଦେଖନ୍ତୁ କେବଳ ଶତ୍ରୁ ଉପରେ ଗୁଳି ଚଳାଇବା ପାଇଁ ସେ ଦେଶସେବା କରୁଛନ୍ତି ତାହାନୁହେଁ ସେ ତୁରନ୍ତ ନିଜ ଚେକବୁକ୍ ସାହାଯ୍ୟରେ ୫୭ ହଜାର ଟଙ୍କା ବାହାର କରି ସେହି ଗାଁର ପଞ୍ଚାୟତର ମୁଖିଆଙ୍କୁ ଦେଇଦେଲେ ଏବଂ କହିଲେ ଯେ ଯେଉଁ ୫୭ ଟି ପରିବାରରେ ଶୌଚାଳୟ ନିର୍ମାଣ ହୋଇପାରିନାହିଁ ସେହି ପରିବାରମାନଙ୍କୁ ମୋ ତରଫରୁ ୧ ହଜାର ଟଙ୍କା ଲେଖାଏଁ ଦେଇ ଦିଅନ୍ତୁ, ୫୭ଟି ଶୌଚାଳୟ ନିର୍ମାଣ କରିଦିଅନ୍ତୁ ଏବଂ ଆମ ବଧାନା ଗାଁକୁ Open Defecation Free କରିଦିଅନ୍ତୁ। ବିକାଶ ଠାକୁର କରି ଦେଖାଇଲେ। ୫୭ ପରିବାରଙ୍କୁ ନିଜ ପକେଟରୁ ହଜାରେ ଟଙ୍କା ଲେଖାଏଁ ଦେଇ ସ୍ଵଚ୍ଛତା ଅଭିଯାନକୁ ଶକ୍ତିଶାଳୀ କଲେ। ସେଥିପାଇଁ ତ ହିମାଚଳ ପ୍ରଦେଶ Open Defecation Free ହେବାପାଇଁ ସାହାସ କରିପାରିଲା। ସେହିପରି କେରଳରେ ମଧ୍ୟ। ମୁଁ ପ୍ରକୃତରେ ଯୁବକମାନଙ୍କ ପ୍ରତି କୃତଜ୍ଞତା ଜ୍ଞାପନ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି। ମୋ ଦୃଷ୍ଟିକୁ ଆସିଲା। କେରଳର ସୁଦୂର ଜଙ୍ଗଲ ଭିତରେ ଯେଉଁଠିକି ଯବାପାଇଁ କୌଣସି ରାସ୍ତା ନାହିଁ, ଦିନଯାକ ଚାଲିଲା ପରେ ବହୁତ କଷ୍ଟରେ ସେହି ଗାଁକୁ ପହଞ୍ଚି ହେବ, ସେହିପରି ଏକ ଜନଜାତିର ପଞ୍ଚାୟତ ହେଉଛି – "ଇତ୍ମାଲାକୁଡି'। ସେହିଠାରେ ପହଞ୍ଚିବା ବହୁତ କଷ୍ଟକର। ଲୋକେ କେବେ ଯାନ୍ତି ନାହିଁ ସେଠାକାର ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ ସହରୀ ଅଳରେ ଇଞ୍ଜିନିୟରିଂ ପଢ଼ୁଥିବା ଛାତ୍ରୀମାନଙ୍କ ମନକୁ ଏକଥା ଆସିଲା ଯେ ଏହି ଗାଁରେ ଶୌଚାଳୟ ନିର୍ମାଣ କରିବା । NCC ର କ୍ୟାଡେଟ, NSS ର ଲୋକ, Engineering ର ଛାତ୍ର ସମସ୍ତେ ମିଶି ସ୍ଥିର କଲେ ଯେ ଆମେ ଶୌଚାଳୟ ନିର୍ମାଣ କରିବା। ଶୌଚାଳୟ ନିର୍ମାଣ ପାଇଁ ଆବଶ୍ୟକ ସାମଗ୍ରୀ ଯେମିତିକି ଇଟା, ସିମେ ଆଦି ସବୁ ସାମଗ୍ରୀ ଏହି ଯୁବକମାନେ ନିଜ କାନ୍ଧରେ ବୋହି ଦିନଯାକ ଚାଲି ଚାଲି ସେହି ଜଙ୍ଗଲକୁ ଗଲେ, ନିଜ ପରିଶ୍ରମରେ ସେହି ଗାଁରେ ଶୌଚାଳୟ ମାନ ତିଆରି କଲେ ଏବଂ ଏହି ଯୁବକମାନେ ସୁଦୂର ଜଙ୍ଗଲରେ ଥିବା ଗୋଟିଏ ଛୋଟ ଗାଁକୁ Open Defecation Free କରିଦେଲେ। ଏଥିପାଇଁ ତ କେରଳ Open Defecation Free ହେବାକୁ ଯାଉଛି । ଗୁଜୁରାଟରେ ମଧ୍ୟ ସମସ୍ତ ପୌରପାଳିକା, ମହାପୌରପାଳିକା, ହୁଏତ ୧୫୦ରୁ ଅଧିକକୁ Open Defecation Free ଘୋଷିତ କରାଯାଇଛି। ୧୦ଟି ଜିଲ୍ଲାକୁ ମଧ୍ୟ Open Defecation Free କରାଯାଇଛି। ହରିୟାଣାରେ ଖୁସି ଖବର ମିଳିଛି। ଆଉ ପୁଣି ହରିୟାଣା ନଭେମ୍ବର ୧ ତାରିଖ ଦିନ ନିଜର ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଜୟନ୍ତୀ ପାଳନ କରିବାକୁ ଯାଉଛି। ସେମାନେ ସ୍ଥିର କରିଛନ୍ତି ଯେ ଅଳ୍ପ କିଛି ମାସ ମଧ୍ୟରେ ସେମାନେ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ରାଜ୍ୟକୁ Open Defecation Free କରିଦେବେ। ଏଯାବତ୍ ସେମାନେ ୭ ଟି ଜିଲ୍ଲାକୁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ କରିସାରିଛନ୍ତି। ସମସ୍ତ ରାଜ୍ୟରେ ବହୁତ ଦ୍ରୁତ ଗତିରେ କାମ ଚାଲିଛି। ମୁଁ ଅଳ୍ପ କେତେକଙ୍କ କଥା କହିଲି। ମୁଁ ଏହିସବୁ ରାଜ୍ୟର ନାଗରିକମାନଙ୍କୁ ଏହି ମହାନ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଜଡ଼ିତ ହୋଇଥିବା ଯୋଗୁଁ, ଦେଶରୁ ଆବର୍ଜନା ଭୂମି ଅନ୍ଧକାର ଦୂର କରିବାର କାର୍ଯ୍ୟରେ ଯୋଗଦାନ କରିଥିବାରୁ ଅନ୍ତରରୁ ଅନେକ ଅନେକ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି।

ମୋର ପ୍ରିୟଦେଶବାସୀଗଣ ସରକାରଙ୍କ ଯୋଜନା ତ ଅନେକ ଥାଏ। ପ୍ରଥମ ଯୋଜନା ପରେ ଅନୁରୂପ ଅନ୍ୟ ଏକ ଭଲ ଯୋଜନା ଆସିଲେ, ପ୍ରଥମ ଯୋଜନାକୁ ଛାଡ଼ିବାକୁ ହୁଏ। କିନ୍ତୁ ସାଧାରଣତଃ ଏହି କଥା ଉପରେ କେହି ଦୃଷ୍ଟି ଦିଅନ୍ତୁ ନାହିଁ। ନୂଆ ଯୋଜନା ତ ଚାଲେ ଆଉ ପୁରୁଣା ଯୋଜନା ମଧ୍ୟ ଚାଲିଥାଏ ଏବଂ ଆଗାମୀ ଯୋଜନା ପାଇଁ ବ୍ୟବସ୍ଥା ମଧ୍ୟ ଚାଲିଥାଏ। ଏମିତି ସବୁ ଚାଲିଥାଏ। ଆମ ଦେଶରେ ଯେଉଁ ଘରମାନଙ୍କରେ ଗ୍ୟାସ ଚୁଲ୍ଲା ରହିଛି, ଯେଉଁ ଘରେ ବିଜୁଳି ଶକ୍ତି ରହିଛି, ଏଭଳି ଘରମାନଙ୍କୁ କିରାସିନର ଆବଶ୍ୟକତା ନ ଥାଏ। କିନ୍ତୁ ସରକାରରେ କିଏ ପଚାରେ? କିରୋସିନ ବି ପାଉଛି, ଗ୍ୟାସ୍ ବି ଯାଉଛି, ବିଜୁଳି ଶକ୍ତି ମଧ୍ୟ ଯାଉଛି ଆଉ ଏହାଯୋଗୁଁ ମଧ୍ୟସ୍ଥମାନଙ୍କୁ ଦୁର୍ନୀତି ପାଇଁ ସୁଯୋଗ ମିଳିଯାଉଛି ମୁଁ ହରିୟାଣା ରାଜ୍ୟକୁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଇବାକୁ ଚାହୁଁଛି ଯେ, ସେମାନେ ଏକ ଅଭିଯାନ ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି – ହରିୟାଣା ରାଜ୍ୟକୁ କିରୋସିନ ମୁକ୍ତ କରିବାର ଯେଉଁ ଯେଉଁ ପରିବାରରେ ଗ୍ୟାସ ଚୁଲ୍ଲା ଅଛି, ଯେଉଁ ଯେଉଁ ପରିବାରରେ ବିଜୁଳି ଶକ୍ତି ଅଛି, ଆଧାର ନମ୍ବର ସାହାଯ୍ୟରେ ଏହାକୁ ଠରକ୍ସସଲଚ୍ଚ କଲେ ଏବଂ ମୁଁ ଶୁଣିଛି ଯେ ଏଯାବତ୍ ୭/୮ ଟି ଜିଲ୍ଲାକୁ Open Defecation Free, କିରୋସିନମୁକ୍ତ କରିଦେଇଛନ୍ତି। ସେ ଯେଉଁ ପ୍ରକାର ଏହି କାମକୁ ହାତକୁ ନେଇଛନ୍ତି ମୋର ବିଶ୍ବାସ ଯେ ସାରା ରାଜ୍ୟ ଖୁବଶୀଘ୍ର କିରୋସିନ ମୁକ୍ତ ହୋଇଯିବ। କେତେ ବଡ଼ ପରିବର୍ତ୍ତନ ! ଚୋରି ବି କମ୍ ହେବ ପରିବେଶର ମଧ୍ୟ ଲାଭ ହେବ ଆମର ବୈଦେଶିକ ମୁଦ୍ରା ମଧ୍ୟ ସଞ୍ଚୟ ହେବ ଏବଂ ଲୋକଙ୍କ ସୁବିଧା ମଧ୍ୟ ବୃଦ୍ଧି ପାଇବ । ହଁ ଯଦି କଷ୍ଟ ହେବ ତାହାହେଲେ ସେହି ମଧ୍ୟସ୍ଥମାନଙ୍କୁ ହେବ, ଦୁର୍ନୀତିଗ୍ରସ୍ତ ମାନଙ୍କୁ ହେବ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀ ଚିରଦିନ ପାଇଁ ଆମର ପଥପ୍ରଦର୍ଶକ। ତାଙ୍କର ପ୍ରତ୍ୟେକ କଥା ଆଜି ମଧ୍ୟ ଦେଶ କେଉଁ ଦିଗକୁ ଗତି କରିବା ଉଚିତ୍ କିଭଳି ଗତି କରିବା ଉଚିତ୍ ଏଥିପାଇଁ ମାନଦଣ୍ଡ ସ୍ଥିର କରେ। ଗାନ୍ଧିଜୀ କହୁଥିଲେ ଆପଣ ଯେତେବେଳେ କୌଣସି ଯୋଜନା ପ୍ରସ୍ତୁତ କରୁଛନ୍ତି ସେତେବେଳେ ସର୍ବପ୍ରଥମେ ସେହି ଗରିବ ଏବଂ ଦୁର୍ବଳର ଚେହେରା ମନେପକାନ୍ତୁ ଏବଂ ପରେ ସ୍ଥିର କରନ୍ତୁ ଯେ ଆପଣ ଯାହା କରିବାକୁ ଯାଉଛନ୍ତି ସେଥିରେ ସେହି ଗରିବ ଲୋକଟି ଉପକୃତ ହେବ କି ନାହିଁ। ତୋର କୌଣସି କ୍ଷତି ହେବନି ତ? ଏହି ମାନଦଣ୍ଡକୁ ଆଧାର କରି ଆପଣ ନିଷ୍ପତ୍ତି ଗ୍ରହଣ କରନ୍ତୁ। ଦେଶର ଗରିବମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଯେଉଁ ଆଶା ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛି ତାହାକୁ ପୂରଣ କରିବା ଏବେ ସମୟର ଆବଶ୍ୟକତା। କଠିନ ପରିସ୍ଥିତିରୁ ମୁକ୍ତି ମକ୍ଟଳର ସେଥିପାଇଁ ଆମକୁ ଗୋଟିଏ ପରେ ଗୋଟିଏ ପଦକ୍ଷେପ ନେବାକୁ ପଡ଼ିବ। ଆମର ପୁରୁଣା ଚିନ୍ତାଧାରା ଯାହାକିଛି ହେଉଥାଉନା କାହିଁକି କିନ୍ତୁ ସମାଜକୁ ପୁଅ ଝିଅର ଭେଦଭାବରୁ ମୁକ୍ତ କରିବାକୁ ହିଁ ହେବ। ଏବେ ବିଦ୍ୟାଳୟମାନଙ୍କରେ ଝିଅମାନଙ୍କ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଶୌଚାଳୟ ରହିଛି ଏବଂ ପୁଅମାନଙ୍କ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଶୌଚାଳୟ ରହିଛି। ଆମର ଝିଅମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଭେଦଭାବ ମୁକ୍ତ ଭାରତର ଅନୁଭୂତିର ଏହା ସମୟ । ସରକାରଙ୍କ ତରଫରୁ ଟିକାଦାନ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ହୋଇଥାଏ କିନ୍ତୁ ଏହା ସତ୍ତ୍ୱେ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଶିଶୁ ଟିକାଦାନରୁ ବଞ୍ଚିତ ହୋଇଥାନ୍ତି, ରୋଗରେ ପଡ଼ିଥାନ୍ତି। ମିଶନ୍ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁଷ ଟିକାଦାନର ଏଭଳି ଏକ ଅଭଯାନ ଯାହା ବଞ୍ଚିତ ହୋଇଥିବା ଶିଶୁମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଟିକା ଦେବାରେ ଲାଗିଛି, ଯାହା ଶିଶୁମାନଙ୍କୁ ଗୁରୁତର ରୋଗରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇଁ ଶକ୍ତି ପ୍ରଦାନ କରୁଛି। ଏକବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀରେ ଗାଁରେ ଅନ୍ଧକାର, ଆଉ ଏବେ ଏଭଳି ଚଳିବ ନାହିଁ। ତେଣୁ ଗାଁ ଗୁଡ଼ିକୁ ଅନ୍ଧକାରରୁ ମୁକ୍ତ କରିବା ପାଇଁ ଗାଁମାନଙ୍କରେ ବିଜୁଳି ଶକ୍ତି ପହଞ୍ଚାଇବା ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ବଡ଼ ଅଭିଯାନ, ସଫଳତାର ସହିତ ଆଗକୁ ବଢ଼ିଚାଲିଛି। ସ୍ଵାଧୀନତାର ଏତେବର୍ଷ ପରେ ଗରିବ ମା'ଟିଏ କାଠଚୁଲ୍ଲୀରେ ରୋଷେଇ କରି ଦିନକୁ ୪୦୦ ସିଗାରେଟର ସମପରିମାଣର ଧୂଆଁ ନିଜ ଶରୀର ମଧ୍ୟକୁ ପ୍ରବେଶ କରାଏ । ତେବେ ତା'ର ଶ୍ଵାସ୍ଥ୍ୟ ଅବସ୍ଥା କ'ଣ ହେବ? ୫ କୋଟି ପରିବାରକୁ ଏଭଳି ଧୂଆଁରୁ ମୁକ୍ତ ଜୀବନ ଦେବାପାଇଁ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ଚାଳିଛି। ଆମେ ସଫଳତାର ସହିତ ଏହି ଦିଗରେ ଅଗ୍ରସର ହେଉଛୁ। କ୍ଷୀରବାଲା, ସେଲୁନ୍ ବାଲା ଛୋଟ ବ୍ୟବସାୟୀ, ଛୋଟ ଦୋକାନୀ, ପରିବା ବିକାଳି ଆଦି ମହାଜନଙ୍କ ସୁଧ ଚକ୍କରରେ ଫସିରହୁଥିଲେ। ମୁଦ୍ରା ଯୋଜନା, Stand-Up ଯୋଜନା, ଜନ ଧନ ଯୋଜନା ଏହା ଏଭଳି ସୁଧ ନେଉଥିବା ଲୋକଙ୍କଠାରୁ ସେମାନଙ୍କୁ ମୁକ୍ତି ଦେବାର ଏକ ସଫଳ ଅଭିଯାନ। ଆଧାର ମାଧ୍ୟମରେ ବ୍ୟାଙ୍କରେ ସିଧା ଟଙ୍କା ଜମାହେଉ, ଯୋଗ୍ୟ ଲାଭାର୍ଥୀକୁ ସିଧା ଟଙ୍କା ମିଳୁ। ଏହା ସାଧାରଣ ଲୋକଙ୍କ ଜୀବନକୁ ମଧ୍ୟସ୍ଥମାନଙ୍କ କବଳରୁ ମୁକ୍ତ କରିବାର ସମୟ। ଏଭଳି ଏକ ଅଭିଯାନ ଚଲାଇବାକୁ ହେବ ଯେଉଁଥିରେ କେବଳ ତ୍ରୁଟି ଦୂର କରିବା ଏବଂ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଥିବ ବରଂ ସମସ୍ୟରୁ ମୁକ୍ତ ହେବାର ମାର୍ଗ ସ୍ଥିର ହୋଇପାରୁଥିବ ଏବଂ ତାହାହିଁ ଚାଲିଛି।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ ଆସନ୍ତାକାଲି ଅକ୍ଟୋବର ୩୧ ତାରିଖ, ଏହି ଦେଶର ମହାପୁରୁଷ, ଭାରତର ଏକତାକୁ ଯିଏ ନିଜ ଜୀବନର ମନ୍ତ୍ର କରିଥିଲେ, ଜୀବନରେ ଆପଣେଇଥିଲେ, ସେହି ସର୍ଦ୍ଦାର ବଲ୍ଲଭଭାଇ ପଟେଲଙ୍କ ଜନ୍ମଦିନ । ୩୧ ଅକ୍ଝୋବର, ଏକପକ୍ଷରେ ସର୍ଦ୍ଦାର  ସାହେବଙ୍କ ଜନ୍ମଦିନ ହୋଇଥିବାବେଳେ ଅନ୍ୟପକ୍ଷରେ ଶ୍ରୀମତି ଗାନ୍ଧୀଙ୍କ ପୁଣ୍ୟତିଥି ଅଟେ। ମହାପୁରୁଷଙ୍କ ପୁଣ୍ୟ ସ୍ମରଣ ଆମେ କରିଥାଉ, କରିବା ମଧ୍ୟ ଉଚିତ୍ କିନ୍ତୁ ପଞ୍ଜାବର ଜଣେ ଭଦ୍ରବ୍ୟକ୍ତି ଫୋନରେ ପ୍ରକାଶ କରିଥିବା ତାଙ୍କର ଯନ୍ତ୍ରଣା ମୋର ମନକୁ ଛୁଇଁଲା : -

"ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ   ମହୋଦୟ ନମସ୍କାର। ସାର୍ ମୁଁ ପଞ୍ଜାବରୁ ଜସଦୀପ କହୁଛି। ସାର୍ ଯେମିତି ଆପଣ ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ ୩୧ ତାରିଖ ସର୍ଦ୍ଦାର  ପଟେଲଙ୍କ ଜନ୍ମଦିନ। ସର୍ଦ୍ଦାର  ପଟେଲ ଏଭଳି ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ଵ ଯିଏ ନିଜର ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଜୀବନ ଦେଶକୁ ଯୋଡ଼ିବାରେ ବିତାଇ ଦେଇଥିଲେ ଏବଂ ସେଥିରେ ମୋ ମତରେ ସେ ସଫଳ ମଧ୍ୟ ହେଲେ, ସେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଏକତ୍ରିତ କଲେ, ଦେଶର ଏକତ୍ରୀକରଣ କଲେ ଏବଂ we call it irony or we call it ଦେଶର ଏକ ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟ କହିପାରିବା ଯେ ଠିକ୍ ସେହିଦିନ ଇନ୍ଦିରା ଗାନ୍ଧୀଙ୍କର ହତ୍ୟା ମଧ୍ୟ ହେଲା ଏବଂ ଯେମିତିକି ଆମେ ସମସ୍ତେ ଜାଣିଛୁ ତାଙ୍କ ହତ୍ୟାପରେ ଦେଶରେ କିଭଳି ଘଟଣାମାନ ଘଟିଲା। ସାର୍ ମୁଁ ଏହା କହିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲି ଯେ ଏଭଳି ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟପୂର୍ଣ୍ଣ ଘଟଣାଗୁଡ଼ିକୁ ଆମେ କିଭଳି ରୋକିପାରିବା?

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ ଏହି ପୀଡ଼ା ଗୋଟିଏ ବ୍ୟକ୍ତିର ନୁହେଁ। ଜଣେ ସର୍ଦ୍ଦାର , ସର୍ଦ୍ଦାର  ବଲ୍ଲଭଭାଇ ପଟେଲ – ଇତିହାସ ଏହାର ସାକ୍ଷୀ ଯେ ଚାଣକ୍ୟଙ୍କ ପରେ ଦେଶକୁ ଏକ କରିବାର ମହାନ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ଯଦି କେହି କରିଥାନ୍ତି ତେବେ ସେ ହେଉଛନ୍ତି ସର୍ଦ୍ଦାର  ବଲ୍ଳଭଭାଇ ପଟେଲ। ସ୍ଵାଧୀନ ଭାରତକୁ ଗୋଟିଏ ପତାକା ତଳେ ଆଣିବାର ସଫଳ ପ୍ରୟାସ, ଏତେ ବଡ଼ କାର୍ଯ୍ୟ ଯେଉଁ ମହାପୁରୁଷ କଲେ ସେହି ମହାପୁରୁଷଙ୍କୁ ଶତ ଶତ ପ୍ରଣାମ। କିନ୍ତୁ ଏହା ମଧ୍ୟ ଯନ୍ତ୍ରଣାଦାୟକ ଯେ, ସର୍ଦ୍ଦାର  ସାହେବ ଏକତା ପାଇଁ ନିଜ ଜୀବନକୁ ସମର୍ପିତ କଲେ, ଏକତା ପାଇଁ ସଂଗ୍ରାମ କଲେ, ଏକତାକୁ ଅଗ୍ରାଧିକାର ଦେବେ । ଫଳରେ ଅନେକଙ୍କ ରୋଷର ଶିକାର ହେଲେ କିନ୍ତୁ ଏକତାର ମାର୍ଗକୁ କେବେହେଲେ ତ୍ୟାଗ କଲେନାହିଁ, ହେଲେ, ସେହି ସର୍ଦ୍ଦାରଙ୍କ ଜୟନ୍ତୀ ଦିନ ହଜାର ହଜାର ସର୍ଦ୍ଦାରଙ୍କୁ, ହଜାର ହଜାର ସର୍ଦ୍ଦାରଙ୍କ ପରିବାରକୁ ଶ୍ରୀମତି ଗାନ୍ଧୀଙ୍କ ହତ୍ୟା ପରେ ମୃତ୍ୟୁମୁଖକୁ ଠେଲି ଦିଆଗଲା। ଏକଥା ପାଇଁ ନିଜ ଜୀବନକୁ ସମର୍ପିତ କରିଥିବା ସେହି ମହାପୁରୁଷଙ୍କ ଜୟନ୍ତୀ ଦିନ ହିଁ ସର୍ଦ୍ଦାର ମାନଙ୍କ ଉପରେ ଅତ୍ୟାଚାର ଇତିହାସର ଗୋଟିଏ ପୃଷ୍ଠା ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଦେଉଛି। କିନ୍ତୁ ଏହିସବୁ ବାଧାବିଘ୍ନ ସତ୍ତ୍ୱେ ଏକତାର ମନ୍ତ୍ରକୁ ନେଇ ଆଗକୁ ବଢ଼ିବାକୁ ହେବ। ବିବିଧତା ମଧ୍ୟରେ ଏକତା ହିଁ ଦେଶର ଶକ୍ତି ଭାଷା ଅନେକ ହେଉ, ଜାତି ଅନେକ ହେଉ, ବେଶପୋଷାକ ଅନେକ ହେଉ, ଖାଦ୍ୟ ଅନେକ ପ୍ରକାରର ହେଉ କିନ୍ତୁ ଅନେକତା ମଧ୍ୟରେ ଏକତା, ଏହାହିଁ ଭାରତର ଶକ୍ତି, ଭାରତର ବିଶେଷତ୍ଵ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ପିଢ଼ିର ଗୋଟିଏ ଦାୟିତ୍ଵ ରହିଛି, ପ୍ରତ୍ୟେକ ସରକାରଙ୍କ ଦାୟିତ୍ଵ ହେଉଛି ଯେ ଆୋମ ଦେଶର ପ୍ରତ୍ୟେକ କୋଣରେ ଏକତାର ସୁଯୋଗ ଖୋଜିବା ଏବଂ ଏକତାର ମନ୍ତ୍ରକୁ ଗୁରୁତ୍ଵ ଦେବା । ଭେଦଭାବ ସୃଷ୍ଟି କରୁଥିବା ଚିନ୍ତାଧାରା ଏବଂ ସେଭଳି କାର୍ଯ୍ୟକଳାପରୁ ମଧ୍ୟ ଆମେ ନିବୃତ୍ତ ରହିବା ଏବଂ ଦେଶକୁ ମଧ୍ୟ ଏସବୁରୁ ଦୂରରେ ରଖିବା । ସର୍ଦ୍ଦାର  ସାହେବ ଆମକୁ ଏକ ଭାରତ ଦେଇଛନ୍ତି। ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କ ଦାୟିତ୍ଵ ଏହାକୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଭାରତ କରି ଗଢ଼ି ତୋଳିବା । ଏକତାର ମୂଳମନ୍ତ୍ର ହିଁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଭାରତର ମଜଭୁତ୍ ମୂଳଦୁଆ ସୃଷ୍ଟି କରେ। ସର୍ଦ୍ଦାର  ସାହେବଙ୍କ ଜୀବନଯାତ୍ରାର ଆରମ୍ଭ, ଚାଷୀମାନଙ୍କ ସଂଗ୍ରାମରୁ ହିଁ ହୋଇଥିଲା। ସେ ଚଷାପୁଅ ଥିଲେ। ସ୍ଵାଧୀନତାର ସଂଗ୍ରାମକୁ ଚାଷୀମାନଙ୍କ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପହଞ୍ଚାଇବାରେ ସର୍ଦ୍ଦାର  ସାହେବଙ୍କର ବଡ଼ ଗୁରୁତ୍ଵପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ରହିଥିଲା। ସ୍ଵାଧୀନତା ଆନ୍ଦୋଳନକୁ ଗାଁରେ ଶକ୍ତିର ରୂପ ପ୍ରଦାନ କରିବା ସର୍ଦ୍ଦାର  ସାହବଙ୍କ ସଫଳ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ଥିଲା। ତାଙ୍କର ସଂଗଠନ ଶକ୍ତି ଏବଂ ଦକ୍ଷତାର ପରିଣାମ ଥିଲା। ସର୍ଦ୍ଦାର  ସାହେବ କେବଳ ସଂଘର୍ଷରେ ବ୍ୟକ୍ତି ଥିଲେ ତାହା ନୁହେଁ, ସେ ସୃଜନଶୀଳ ବ୍ୟକ୍ତି ମଧ୍ୟ ଥିଲେ। ଆଜି ବେଳେବେଳେ ଆମେ ସବୁ ଅମୂଲର ନାଁ ଶୁଣିଥାଉ। ଅମୂଲର ପ୍ରତ୍ୟେକ ଉତ୍ପାଦ ସହିତ ଆଜି ଭାରତର ଏବଂ ଭାରତର ବହାରର ଲୋକେ ମଧ୍ୟ ପରିଛିତ କିନ୍ତୁ ଖୁବ୍ କମଲୋକ ଏକଥା ଜାଣିଥିବେ ଯେ ଏହା ସର୍ଦ୍ଦାର  ସାହେବଙ୍କ ଦିବ୍ୟଦୃଷ୍ଟି ଥିଲା ଯିଏ ସମବାୟ ଦୁଗ୍ଧ ଉତ୍ପାଦକ ସଂଘ ବା ୟୂନିଅନ ର ପରିକଳ୍ପନା କରିଥିଲେ। ଖେଡ଼ା ଜିଲ୍ଲାକୁ ସେତେବେଳେ କେରା ଜିଲ୍ଲା କୁହାଯାଉଥିଲା। ୧୯୪୨ରେ ଏହି ଚିନ୍ତାଧାରାକୁ ସେ ଗୁରୁତ୍ଵ ଦେଲେ। ତାହାରି ସାକାର ରୂପ ଆଜିର 'ଅମୂଲ' ଚାଷୀମାନଙ୍କ ସୁଖ ସମୃଦ୍ଧିର ଚିନ୍ତା ସର୍ଦ୍ଦାର  ସାହେବ କିଭଳି କରିଥିଲେ ତାହାର ଏକ ଜୀବନ୍ତ ଉଦାହରଣ ରୂପରେ ଆମ ସମ୍ମୁଖରେ ରହିଛି। ମୁଁ ସର୍ଦ୍ଦାର  ସାହେବଙ୍କୁ ଆଦରର ସହିତ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ଜ୍ଞାପନ କରୁଛି। ଏହି ଏକତା ଦିବସରେ ଅକ୍ଟୋବର ୩୧ ତାରିଖରେ ଆମେ ଯେଉଁଠାରେ ଥାଉନା କାହିଁକି ସର୍ଦ୍ଦାର  ସାହେବଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରିବା ଏବଂ ଏକତା ପାଇଁ ସଂକଳ୍ପବଦ୍ଧ ହେବ। ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଦୀପାବଳି ର ଏହି ପାର୍ବଣର ଶୃଙ୍ଖଳାରେ କାର୍ତ୍ତିକ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ମଧ୍ୟ ଆଲୋକର ଏକ ପର୍ବ। ଗୁରୁ ନାନକ ଦେବ୍, ତାଙ୍କର ଶିକ୍ଷାଦୀକ୍ଷା ସମଗ୍ର ମାନବ ଜାତି ପାଇଁ କେବଳ ହିନ୍ଦୁମାନଙ୍କ ପାଇଁ ନୁହେଁ ସମଗ୍ର ମାନବ ଜାତି ପାଇଁ, ଆଜି ମଧ୍ୟ ଆଦର୍ଶ ହୋଇ ରହିଛି। ସେବା, ସତ୍ୟ ଏବଂ ସମସ୍ତଙ୍କର ମଙ୍ଗଳ ଏହାହିଁ ତ ଥିଲା ଗୁରୁନାନକ ଦେବଙ୍କ ବାର୍ତ୍ତା । ଶାନ୍ତି, ଏକତା ଏବଂ ସଦ୍ଭାବନା ଏହାହିଁ ଥିଲା ତାଙ୍କର ମୂଳମନ୍ତ୍ର। ଗୁରୁ ନାନକ ଦେବଙ୍କର ପ୍ରତ୍ୟେକ କଥାରେ ଥିଲା ସମାଜକୁ ଭେଦଭାବରୁ, ଅନ୍ଧବିଶ୍ଵାସରୁ, କୁସଂସ୍କାରରୁ ମୁକ୍ତ କରିବାର ଅଭିଯାନ। ଯେତେବେଳେ ଜାତିପ୍ରଥା, ଅସ୍ପୃଶ୍ୟତା, ଉଚ୍ଚନୀଚର ଭେଦଭାବ ଆମ ସମାଜରେ ଚରମସୀମାରେ ଥିଲା ସେତେବେଳେ, ଗୁରୁ ନାନକ ଦେବ ଭାଇ ଲାଲୋଙ୍କୁ ନିଜର ସହଯୋଗୀ ରୂପେ ବାଛିଥିଲେ। ଆସନ୍ତୁ ଆମେ ମଧ୍ୟ ଗୁରୁ ନାନକ ଆମକୁ ଦେଇଥିବା ଜ୍ଞାନାଲୋକ ଯାହା ଆମକୁ ଭେଦଭାବ ଛାଡ଼ିବା ପାଇଁ ପ୍ରେରଣା ଦେଉଛି। ଭେଦଭାବ ବିରୁଦ୍ଧରେ କିଛି କରିବା ପାଇଁ ଆଦେଶ ଦେଉଛି। ସମସ୍ତଙ୍କ ସହେଯାଗ ସମସ୍ତଙ୍କ ବିକାଶ ଏହି ମନ୍ତ୍ରକୁ ଧରି ଯଦି ଆଗକୁ ଯିବାର ଅଛି ତେବେ ଗୁରୁ ନାନକ ଦେବଙ୍କଠାରୁ ଭଲ ମାର୍ଗଦର୍ଶକ ଆମପାଇଁ ଆଉ କିଏ ହୋଇପାରେ? ଆଗାମୀ "ପ୍ରକାଶ ଉତ୍ସବ ଅବସରରେ ମୁଁ ଗୁରୁନାନକ ଦେବଙ୍କୁ ଅନ୍ତରର ସହିତ ପ୍ରଣାମ କରୁଛି। ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ ପୁଣିଥରେ ଏହି ଦୀପାବଳି କୁ ଦେଶର ଯବାନମାନଙ୍କ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ଉତ୍ସର୍ଗ କରିବା। ଏହି ଦୀପାବଳି ରେ ଆପଣଙ୍କୁ ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭକାମନା। ଆପଣଙ୍କ ସ୍ଵପ୍ନ ଆପଣଙ୍କ ସଂକଳ୍ପ ସବୁ ପ୍ରକାର ସଫଳ ହେଉ। ଆପଣଙ୍କ ଜୀବନ ସୁଖଶାନ୍ତିରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ହେଉ ଏଥିପାଇଁ ଆପଣ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଶୁଭକାମନା ଦେଉଛି, ବହୁତ ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ,

ଆପଣ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ନମସ୍କାର । କିଛିଦିନ ତଳେ ଜାମ୍ମୁ କାଶ୍ମୀରର ଉରି ସେକ୍ଟରରେ ଏକ ଆତଙ୍କବାଦୀ ଆକ୍ରମଣରେ ଆମ ଦେଶର 18 ବୀର ପୂତ୍ରଙ୍କୁ ଆମେ ହରାଇଛୁ । ମୁଁ ଏହି ସମସ୍ତ ବୀର ସୈନିକଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମ କରୁଛି ଏବଂ ସେମାନଙ୍କୁ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ଅର୍ପଣ କରୁଛି । ଏହି କାପୁରୁଷତାପୂର୍ଣ୍ଣ ଘଟଣା ପାଇଁ ଦେଶକୁ ଆନ୍ଦୋଳିତ କରିବା ପାଇଁ ଯଥେଷ୍ଟ ଥିଲା । ଦେଶରେ ଶୋକର ବାତାବରଣ ମଧ୍ୟ ରହିଛି ଏବଂ ଆକ୍ରୋଶ ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ଏହି କ୍ଷତି କେବଳ ସେହି ପରିବାରମାନଙ୍କର ନୁହେଁ ଯିଏ ନିଜର ପୁଅକୁ ହରାଇଲେ, ଭାଇକୁ ହରାଇଲେ, ସ୍ୱାମୀଙ୍କୁ ହରାଇଲେ । ଏହି କ୍ଷତି ସମଗ୍ର ରାଷ୍ଟ୍ରର । ତେଣୁ ମୁଁ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ଆଜି ଏତିକି ହିଁ କହିବି, ଯାହା ମୁଁ ସେଦିନ ମଧ୍ୟ କହିଥିଲି । ତାକୁ ଆଜି ମୁଁ ପୁଣି ଥରେ ଦୋହରାଇବାକୁ ଚାହୁଁଛି ଯେ, ଦୋଷୀ ନିଶ୍ଚୟ ଦଣ୍ଡ ପାଇବେ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ,

ଆମ ସେନା ଉପରେ ଆମର ବିଶ୍ୱାସ ରହିଛି । ସେମାନେ ନିଜ ପରାକ୍ରମରେ ଏଭଳି ପ୍ରତ୍ୟେକ ଷଡ଼ଯନ୍ତ୍ରକୁ ନିଷ୍କ୍ରିୟ କରିଦେବେ । ଦେଶର ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀ ସୁଖ-ଶାନ୍ତିରେ ଜୀବନଯାପନ କରିପାରିବେ । ସେଥିପ।ଇଁ ସେମାନେ ପରାକ୍ରମର ପରାକାଷ୍ଠା ପ୍ରଦର୍ଶନ କରନ୍ତି । ଆମ ସେନାକୁ ନେଇ ଆମେ ଗର୍ବିତ । ଆମଭଳି ନାଗରିକମାନଙ୍କ ପାଇଁ, ରାଜନେତାମାନଙ୍କ ପାଇଁ କହିବାର ଅନେକ ସୁଯୋଗ ଆସେ । ଆମେ କହୁଁ ମଧ୍ୟ କିନ୍ତୁ ସେନା କଥା କହେନାହିଁ । ସେନା ପରାକ୍ରମ ଦେଖାଏ ।

ମୁଁ ଆଜି କାଶ୍ମୀରର ନାଗରିକମାନଙ୍କ ସହିତ ମଧ୍ୟ ବିଶେଷ ଭାବେ କଥା ହେବାକୁ ଚାହୁଁଛି । କାଶ୍ମୀରର ନାଗରିକ ଦେଶବିରୋଧି ଶକ୍ତିକୁ ଭଲ ଭାବରେ ବୁଝିବାକୁ ଲାଗିଲେଣି ଏବଂ ସତ୍ୟତାକୁ ଜାଣିବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ସେମାନେ ଏଭଳି ଲୋକଙ୍କଠାରୁ ନିଜକୁ ବିଚ୍ଛିନ୍ନ କରି ଶାନ୍ତିର ପଥରେ ବାହାରି ପଡ଼ିଛନ୍ତି । ପ୍ରତ୍ୟେକ ବାପା-ମାଁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି ଯେ, ସ୍କୁଲ-କଲେଜ ଶୀଘ୍ର ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ କାର୍ଯ୍ୟ ଆରମ୍ଭ କରୁ । ଚାଷୀମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଇଚ୍ଛା ଯେ, ସେମାନଙ୍କ ଉତ୍ପାଦିତ ଫସଲ, ଫଳ ଇତ୍ୟାଦି ଶୀଘ୍ର ସାରା ଭାରତର ବଜାରରେ ପହଞ୍ଚୁ । ଅର୍ଥନୈତିକ କାରବାର ଠିକ୍ ଭାବରେ ଚାଲୁ । ଆଉ ବିଗତ କିଛିଦିନରୁ କାରବାର ଠିକ୍ ରୂପେ ଚାଲିବା ଆରମ୍ଭ ମଧ୍ୟ ହୋଇଛି । ଆମେ ସମସ୍ତେ ଜାଣିଛୁ – ଶାନ୍ତି, ଏକତା ଏବଂ ସଦ୍ଭାବ ହିଁ ଆମ ସମସ୍ୟାଗୁଡ଼ିକର ସମାଧାନର ବାଟ, ଆମ ପ୍ରଗତିର ମାର୍ଗ ଏବଂ ଆମ ବିକାଶର ମାର୍ଗ । ଆମର ଭାବି ବଂଶଧରମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଆମକୁ ବିକାଶର ନୂତନ ଶିଖରକୁ ପାର କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ ଆମେ ମିଳିମିଶି ଖୋଜିବା, ବାଟ ବାହାର କରିବା ଏବଂ ତା’ସହିତ କାଶ୍ମୀରର ଭବିଷ୍ୟତ ପିଢ଼ି ପାଇଁ ଉତ୍ତମ ମାର୍ଗ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଶସ୍ତ କରିବା । କାଶ୍ମୀରର ନାଗରିକମାନଙ୍କ ସୁରକ୍ଷା, ପ୍ରଶାସନର ଦାୟିତ୍ୱ ଅଟେ । ଆଇନ ଶୃଙ୍ଖଳା ପରିସ୍ଥିତିକୁ ଠିକ୍ ରଖିବା ପାଇଁ ପ୍ରଶାସନକୁ କିଛି ପଦକ୍ଷେପ ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ପଡ଼େ । ମୁଁ ପ୍ରତିରକ୍ଷା ଶକ୍ତିଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ କହିବି ଯେ, ଆମ ପାଖରେ ଯେଉଁ ସାମର୍ଥ୍ୟ ରହିଛି, ଶକ୍ତି ରହିଛି, ଆଇନ ରହିଛି, ନିୟମ ରହିଛି, ଆଇନ ଶୃଙ୍ଖଳା ପରିସ୍ଥିତି ପାଇଁ ସେଗୁଡ଼ିକର ଉପଯୋଗ କରି କାଶ୍ମୀରର ସାଧାରଣ ନାଗରିକମାନଙ୍କୁ ସୁଖ-ଶାନ୍ତିର ଜୀବନ ଦେବାପାଇଁ ଏଗୁଡ଼ିକୁ ଆମେ ଉଚିତ ଭାବେ ପାଳନ କରିବୁ । ବେଳେବେଳେ ଆମେ ଯାହା ଚିନ୍ତାକରୁ ତାହାଠାରୁ ଭିନ୍ନ ଚିନ୍ତାଧାରା ବହନ କରୁଥିବା ଲୋକ ମଧ୍ୟ ରହିଛନ୍ତି । ସେମାନେ ନୂଆ ନୂଆ ଚିନ୍ତାଧାରା ଉପସ୍ଥାପିତ କରନ୍ତି । ସାମାଜିକ ଗଣମାଧ୍ୟମରେ ଆଜିକାଲି ମୋତେ ବହୁତ କିଛି ଜାଣିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳୁଛି । ଭାରତର କୋଣ-ଅନୁକୋଣରୁ ସବୁ ପ୍ରକାର ଲୋକଙ୍କର ଭାବନାକୁ ଜାଣିବାର-ବୁଝିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳୁଛି ଏବଂ ଏହା ଗଣତନ୍ତ୍ରର ଶକ୍ତିକୁ ବୃଦ୍ଧି କରୁଛି । ବିଗତ ଦିନରେ ଏକାଦଶ ଶ୍ରେଣୀରେ ଅଧ୍ୟୟନ କରୁଥିବା ହର୍ଷବର୍ଦ୍ଧନ ନାମକ ଜଣେ ଯୁବକ ମୋ ଆଗରେ ଗୋଟିଏ ଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ଚିନ୍ତାଧାରା ଉପସ୍ଥାପିତ କଲେ । ସେ ଲେଖିଛନ୍ତି :

“ଉରିରେ ଆତଙ୍କବାଦୀ ଆକ୍ରମଣ ପରେ ମୁଁ ଖୁବ୍ ବିଚଳିତ ହୋଇପଡ଼ିଥିଲି । କିଛି କରି ଦେଖାଇବାର ତୀବ୍ର ଇଚ୍ଛା ଥିଲା । କିନ୍ତୁ ସେଥିପ।ଇଁ କିଛି ବାଟ ଦେଖାଯାଉନଥିଲା । ଆଉ ମୋ ଭଳି ଜଣେ ଛୋଟିଆ ଛାତ୍ରଟିଏ କ’ଣ ବା କରିପ।ରିବ ? ହେଲେ ମୋ ମନକୁ ଗୋଟିଏ କଥା ଜୁଟିଲା ଯେ, ଦେଶ ହିତ ପାଇଁ ମୁଁ କିଭଳି କାମରେ ଲାଗିପାରିବି ଏବଂ ମୁଁ ପ୍ରତିଜ୍ଞା କଲି ଯେ, ଏଥିପାଇଁ ମୁଁ ପ୍ରତିଦିନ 3 ଘଣ୍ଟା ଅଧିକ ପଢ଼ିବି । ଦେଶ ପାଇଁ କିଛି କାମରେ ଲାଗିଲା ଭଳି ସୁଯୋଗ୍ୟ ନାଗରିକ ହେବି ।”

ଭାଇ ହର୍ଷବର୍ଦ୍ଧନ, ଆକ୍ରୋଶର ଏହି ବାତାବରଣରେ ଏତେ ଛୋଟ ବୟସରେ ଆପଣ ସୁସ୍ଥତାର ସହ ଚିନ୍ତା କରିପାରୁଛନ୍ତି ତାହାହିଁ ମୋ ପାଇଁ ଆନନ୍ଦର କଥା । କିନ୍ତୁ ହର୍ଷବର୍ଦ୍ଧନ, ମୁଁ ଏକଥା ମଧ୍ୟ କହିବି ଯେ, ଦେଶର ନାଗରିକମାନଙ୍କ ମନରେ ଯେଉଁ ଆକ୍ରୋଶ ରହିଛି ତାହାର ମଧ୍ୟ ବହୁତ ବଡ଼ ମୂଲ୍ୟ ରହିଛି । ଏହା ରାଷ୍ଟ୍ର ଚେତନାର ପ୍ରତୀକ । ଏହି ଆକ୍ରୋଶ ମଧ୍ୟ କିଛି କରି ଦେଖାଇବାର ଇଚ୍ଛା ବହନ କରୁଛି । ହଁ, ଆପଣ ଏହାକୁ ଗଠନାତ୍ମକ ଆଭିମୁଖ୍ୟ ସହ ଉପସ୍ଥାପିତ କରିଛନ୍ତି । ଆପଣ ଜାଣିଥିବେ, 1965ରେ ଯେତେବେଳେ ଯୁଦ୍ଧ ହୋଇଥିଲା, ଲାଲ ବାହାଦୁର ଶାସ୍ତ୍ରୀଜୀ ଆମ ନେତୃତ୍ୱ କରୁଥିଲେ ଏବଂ ସାରା ଦେଶରେ ଏହିଭଳି ଗୋଟିଏ ବାତାବରଣ ଥିଲା, ଆକ୍ରୋଶ ଥିଲା, ଦେଶଭକ୍ତିର ଜୁଆର ଥିଲା, ସମସ୍ତେ ଚାହୁଁଥିଲେ, କିଛି ଗୋଟାଏ ହେଉ, ସମସ୍ତେ କିଛି ନା କିଛି କରି ଦେଖାଇବା ପାଇଁ ଆଗ୍ରହୀ ଥିଲେ । ସେତେବେଳେ ଲାଲବାହାଦୁର ଶାସ୍ତ୍ରୀଜୀ ଖୁବ୍ ଉତ୍ତମ ଢଙ୍ଗରେ ଏହି ଭାବନାକୁ ସ୍ପର୍ଶ କରିବାର ବିଶାଳ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା କରିଥିଲେ ଏବଂ ସେ “ଜୟ ଜବାନ-ଜୟ କିଷାନ”ର ମନ୍ତ୍ରଦେଇ ଦେଶର ସାଧାରଣ ମଣିଷ କିଭଳି ଦେଶ ପାଇଁ କାର୍ଯ୍ୟ କରିପାରିବ, ସେଥିପାଇଁ ପ୍ରେରଣା ଦେଇଥିଲେ । ବୋମା-ବନ୍ଧୁକର ଶବ୍ଦ ଭିତରେ ଦେଶଭକ୍ତିର ଭାବନା ସୃଷ୍ଟି କରିବାର ଆଉ ଗୋଟିଏ ବାଟ ପ୍ରତ୍ୟେକ ନାଗରିକ ପାଇଁ ରହିଥାଏ, ତାହା ଲାଲ ବାହାଦୂର ଶାସ୍ତ୍ରୀଜୀ ଉପସ୍ଥାପିତ କରିଥିଲେ । ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀ ମଧ୍ୟ ଯେତେବେଳେ ସ୍ୱାଧୀନତା ଆନ୍ଦୋଳନ ଚଳାଉଥିଲେ ସେହି ସମୟରେ ଆନ୍ଦୋଳନ ଯେତେବେଳେ ତୀବ୍ର ହୋଇପଡ଼ୁଥିଲା ଏବଂ ଆନ୍ଦୋଳନରେ ଗୋଟିଏ ସ୍ଥିରତା ଆବଶ୍ୟକ ହେଉଥିଲା, ସେତେବେଳେ ସେ ଆନ୍ଦୋଳନର ସେହି ତୀବ୍ରତାକୁ ସମାଜରେ ଗଠନମୂଳକ କାର୍ଯ୍ୟ ଆଡ଼କୁ ପ୍ରେରିତ କରିବା ପାଇଁ ଅନେକ ସଫଳ ପ୍ରୟୋଗ କରୁଥିଲେ । ଆମେ ସମସ୍ତେ – ସେନା ତାର ଦାୟିତ୍ୱ ନିର୍ବାହ କରୁ, ପ୍ରଶାସନରେ ଥିବା ଲୋକ ନିଜ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କରନ୍ତୁ ଏବଂ ଆମେ ଦେଶବାସୀ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ନାଗରିକ, ଏହି ଦେଶଭକ୍ତିର ଭାବନା ସହ କିଛି ନା କିଛି ଗଠନମୂଳକ ଯୋଗଦାନ କରିବା, ତାହେଲେ ଦେଶ ନିଶ୍ଚୟ ନୂତନ ଶିଖରକୁ ପାର କରିବ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ,

ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଟି.ଏସ୍. କାର୍ତ୍ତିକ ମୋତେ ନରେନ୍ଦ୍ରମୋଦୀ ଆପ ରେ ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ, ପାରାଲିମ୍ପିକ୍ସରେ ଯାଇଥିବା କ୍ରୀଡ଼ାବିତମାନେ ଇତିହାସ ସୃଷ୍ଟି କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ସେମାନଙ୍କ ପ୍ରଦର୍ଶନ ମାନବିକ ଉତ୍ସାହ ଓ ଉଚ୍ଛ୍ଵାସର ବିଜୟ । ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ବରୁଣ ବିଶ୍ୱନାଥନ୍ ମଧ୍ୟ ନରେନ୍ଦ୍ରମୋଦୀ ଆପ ରେ ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ, ଆମ କ୍ରୀଡ଼ାବିତମାନେ ଖୁବ୍ ଭଲ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିଛନ୍ତି । ଆପଣ “ମନ କି ବାତ୍”ରେ ସେମାନଙ୍କ କଥା ଆଲୋଚନା କରିବା ଉଚିତ । କେବଳ ଆପଣ ଦୁଇଜଣ ନୁହନ୍ତି, ଦେଶର ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତିର ମନରେ ପାରାଲିମ୍ପିକ୍ସରେ ଆମ ଖେଳାଳିମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଗୋଟିଏ ଆବେଗପ୍ରବଣ ସଂଯୋଗ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛି । ହୁଏତ ଖେଳଠାରୁ ଆଗେଇଯାଇ ଏହି ପାରାଲିମ୍ପିକ୍ସ ଏବଂ ଆମ ଖେଳାଳିମାନଙ୍କ ପ୍ରଦର୍ଶନ ମାନବିକତାର ଦୃଷ୍ଟିକୋଣକୁ, ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଦୃଷ୍ଟିକୋଣକୁ ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ବଦଳାଇ ଦେଇଛି । ମୁଁ ଆମର ବିଜେତା ଭଉଣୀ ଦୀପା ମଲିକଙ୍କର ଏହି କଥାକୁ କେବେହେଲେ ଭୁଲିପାରିବିନି । ସେ ଯେତେବେଳେ ପଦକ ଲାଭ କଲେ, ସେତେବେଳେ ସେ କହିଲେ – “ଏହି ମେଡାଲ ମାଧ୍ୟମରେ ମୁଁ ବିକଳାଙ୍ଗତାକୁ ହିଁ ପରାଜିତ କରି ଦେଇଛି ।” ଏହି ବାକ୍ୟରେ ବହୁତ ବଡ଼ ଶକ୍ତି ରହିଛି । ଏଥର ପାରାଲିମ୍ପିକ୍ସରେ ଆମ ଦେଶରୁ 3 ଜଣ ମହିଳାଙ୍କ ସମେତ 19 କ୍ରୀଡ଼ାବିତ ଭାଗ ନେଇଥିଲେ । ଅନ୍ୟ ଖେଳାଳିଙ୍କ ତୁଳନାରେ ଯେତେବେଳେ, ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗ ଖେଳନ୍ତି, ସେତେବେଳେ ଶାରୀରିକ କ୍ଷମତା, ଖେଳର କୌଶଳ, ଏସବୁ ଠାରୁ ବଡ଼ କଥା ହେଲା ଇଚ୍ଛାଶକ୍ତି, ସଂକଳ୍ପ ଶକ୍ତି । ଏକଥା ଜାଣି ଆପଣ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେବେ ଏବଂ ଆପଣଙ୍କୁ ଖୁସି ମଧ୍ୟ ଲାଗିବ ଯେ, ଆମ ଖେଳାଳୀମାନେ ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରି 4ଟି ପଦକ ହାସଲ କରିଛନ୍ତି ଏଥିରେ 2ଟି ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ, ଗୋଟିଏ ରୌପ୍ୟ ଏବଂ ଗୋଟିଏ କାଂସ୍ୟ ପଦକ ରହିଛି । ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣ ପଦକ ଜିତିଥିବା ଭାଇ ଦେବେନ୍ଦ୍ର ଝାଝରିଆ, ଜାଭେଲିନ୍ ଥ୍ରୋରେ ସେ ଦ୍ୱିତୀୟ ଥର ପାଇଁ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ପଦକ ଆଣିଲେ । 12 ବର୍ଷ ପରେ ଦ୍ୱିତୀୟ ପଦକ ନେଇଆସିଲେ । 12 ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ବଢ଼ିଯାଏ । ସାଧାରଣତଃ ଥରେ ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣ ପଦକ ପାଇବା ପରେ ଉତ୍ସାହ ମଧ୍ୟ ଟିକିଏ କମିଯାଏ । କିନ୍ତୁ ଦେବେନ୍ଦ୍ର ଦେଖାଇଦେଲେ ଯେ, ଶରୀରର ଅବସ୍ଥା, ବୟସର ଛାପ ତାଙ୍କ ସଂକଳ୍ପକୁ ଢିଲା କରିପାରିନାହିଁ ଏବଂ 12 ବର୍ଷ ପରେ ସେ ପୁଣି ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ପଦକ ନେଇଆସିଲେ । ସେ ଜନ୍ମରୁ ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗ ନ ଥିଲେ । ବିଜୁଳି ଆଘାତ ଲାଗିବାରୁ ତାଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ ହାତ ହରାଇବାକୁ ପଡ଼ିଥିଲା । ଆପଣ ଚିନ୍ତା କରନ୍ତୁ, ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି 23 ବର୍ଷ ବୟସରେ ପ୍ରଥମ ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣ ପଦକ ଏବଂ 35 ବର୍ଷ ବୟସରେ ଦ୍ୱିତୀୟ ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣ ପଦକ ଲାଭ କରୁଛି ସେ ଜୀବନରେ କେତେ ବଡ଼ ସାଧନା କରିଥିବ । ମାରିଆପ୍ପାନ ଥାଙ୍ଗାୱେଲି – ଉଚ୍ଚ ଡିଆଁରେ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ଦକ ଲାଭ କଲେ । ଥାଙ୍ଗାୱେଲୁ ମାତ୍ର 5 ବର୍ଷ ବୟସରେ ନିଜର ଡାହାଣ ଗୋଡ଼ ହରାଇ ଦେଇଥିଲେ । ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କ ସଂକଳ୍ପରେ ବାଧା ସୃଷ୍ଟି କରିପାରିଲାନି । ସେ ନା ବଡ଼ ସହରରେ ରହୁଥିଲେ, ନା କୌଣସି ମଧ୍ୟବିତ୍ତ, କି ଧନୀ ପରିବାରର । ବାଧାବିଘ୍ନ ଭରା ଜୀବନଯାପନ, ଶାରୀରିକ ଅସୁବିଧା ସତ୍ତ୍ୱେ 21 ବର୍ଷ ବୟସରେ ସଂକଳ୍ପର ସାମର୍ଥ୍ୟ ବଳରେ ସେ ଦେଶକୁ ପଦକଟିଏ ଆଣିଦେଲେ । କ୍ରୀଡାବିତ ଦୀପା ମଲିକଙ୍କ ନାଁରେ ତ ଅନେକ ବିଜୟ ପତାକା ଉଡୁଛି ।

ବରୁଣ ସି. ଭାଟି ହାଇଜମ୍ପ ରେ ବ୍ରୋଞ୍ଜପଦକ ଜିତିଲେ। ପାରାଲିମ୍ପିକ୍ସ ପଦକର ଗୁରୁତ୍ୱ ତ ନିଶ୍ଚୟ ରହିଛି । ଆମ ଦେଶରେ, ଆମ ସମାଜରେ, ଆମ ପାଖ-ଆଖରେ ଆମର ଯେଉଁ ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗ ଭାଇଭଉଣୀ ଅଛନ୍ତି ସେମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରେ ଏହି ପଦକ ବହୁତ ବଡ଼ କାମ କରିଛନ୍ତି। ଆମର ସମ୍ବେଦନାକୁ ତ ଜାଗ୍ରତ କରିଛନ୍ତି, ତା’ସହିତ ଏହି ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ଆମର ଦୃଷ୍ଟିକୋଣକୁ ବଦଳାଇ ଦେଇଛନ୍ତି । ଏଥର ପାରାଲିମ୍ପିକ୍ସରେ ଏହି ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗଜନ କିଭଳି ପରାକ୍ରମ ଦେଖାଇଛନ୍ତି ତାହା ଖୁବ କମ ଲୋକ ଜାଣିଥିବେ। କିଛିଦିନ ଆଗରୁ ସେହି ସ୍ଥାନରେ ଅଲିମ୍ପିକ୍ସ ପ୍ରତିଯୋଗିତା ହୋଇଥିଲା । ସାଧାରଣ ଅଲିମ୍ପିକ୍ସର ରେକର୍ଡକୁ ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗମାନେ ଭାଙ୍ଗିଦେବା କଥା, କେହି କ’ଣ କେବେ ଚିନ୍ତା କରିପ।ରେ ? ଏହା କିନ୍ତୁ ଏଥର ସମ୍ଭବ ହୋଇଛି । ଅଲିମ୍ପିକ୍ସର 1500 ମିଟର ଦୌଡ଼ ପ୍ରତିଯୋଗିତାରେ ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣ ପଦକ  ପାଇଥିବା ପ୍ରତିଯୋଗୀ ଯେଉଁ ରେକର୍ଡ ସୃଷ୍ଟି କରିଥିଲେ ତା’ଅପେକ୍ଷା ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗଙ୍କ ପ୍ରତିଯୋଗିତାରେ ଆଲଜେରିଆର ଆବଦେଲ ଲତିଫ ବାକା 1.7ସେକେଣ୍ଡ କମ୍ ସମୟରେ 1500 ମିଟର ଦୌଡ଼ରେ ଗୋଟିଏ ନୂତନ ରେକର୍ଡ ସୃଷ୍ଟି କରିଦେଲେ। କେବଳ ସେତିକି ନୁହେଁ, ମୋତେ ସେ କଥାରେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଲାଗିଲା ଯେ, ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଯିଏ ଦୌଡ଼ରେ ଚତୁର୍ଥ ସ୍ଥାନରେ ରହିଲେ, ଏବଂ କୌଣସି ପଦକ ପାଇଲେନି, ସେ ସାଧାରଣ ବର୍ଗର ପ୍ରତିଯୋଗୀଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣ ପଦକ ପାଇଥିବା ପ୍ରତିଯୋଗୀଙ୍କଠାରୁ ମଧ୍ୟ କମ୍ ସମୟ ନେଇଥିଲେ। ମୁଁ ପୁଣିଥରେ ଆମର ଏହିସବୁ କ୍ରୀଡ଼ାବିତମାନଙ୍କୁ ଅନେକ ଅନେକ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି, ଏବଂ ଆଗାମୀ ଦିନରେ ଭାରତ ପାରାଲିମ୍ପିକ୍ସ ପାଇଁ ଏହାର ବିକାଶ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଗୋଟିଏ ସୂଚାରୁ ଯୋଜନା ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବା ଦିଗରେ ଅଗ୍ରସର ହେଉଛି।

 ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ,

ଗତ ସପ୍ତାହରେ ମୋତେ ଗୁଜରାଟର ନୌସାରୀଠାରେ ଅନେକ ଅଦ୍ଭୁତ ଅନୁଭୂତି ମିଳିଲା । ମୋ ପାଇଁ ବଡ଼ ଭାବବିହ୍ଵଳତାର ମୁହୂର୍ତ୍ତ  ଥିଲା । ଭାରତ ସରକାରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗଜନଙ୍କ ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ବୃହତ ଶିବିର ଆୟୋଜନ କରାଯାଇଥିଲା ଏବଂ ସେଦିନ ଅନେକ ବିଶ୍ୱରେକର୍ଡ ସ୍ଥାପିତ ହୋଇଗଲା । ସେଠାରେ ଥିଲା ଗୋଟିଏ କୁନିଝିଅ ଗୌରି ଶାର୍ଦୁଲ୍ । ଯିଏ ଦୁନିଆକୁ ଦେଖିପ।ରୁ ନାହିଁ । ଖୁବ୍ ଛୋଟ ଝିଅଟିଏ ଥିଲା, ଡାଙ୍ଗ୍ ଜିଲ୍ଲାର ସୁଦୂର ଜଙ୍ଗଲରୁ ଆସିଥିଲା । ରାମାୟଣର ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ କବିତା ତା’ର ମନେଅଛି । ସେ କବିତା ପାଠ ମାଧ୍ୟମରେ ମୋତେ କିଛି ଅଂଶ ଶୁଣାଇଲା । ଆଉ ତାକୁ ମୁଁ ସେଠାରେ ଲୋକଙ୍କ ଆଗରେ ଉପସ୍ଥାପିତ କଲି । ଲୋକମାନେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଚକିତ ହୋଇଗଲେ । ସେଦିନ ମୋତେ ଗୋଟିଏ ପୁସ୍ତକ ଉନ୍ମୋଚନର ସୁଯୋଗ ମିଳିଲା । ପୁସ୍ତକରେ ସେ କିଛି ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗଜନଙ୍କ ଜୀବନର ସଫଳ କାହାଣୀଗୁଡ଼ିକୁ ସଂଗ୍ରହ କରିଥିଲେ । ଖୁବ୍ ପ୍ରେରଣାଦାୟୀ ଘଟଣାମାନ ଥିଲା । ଭାରତ ସରକାର ନୌସାରୀର ଭୂମିରେ ବିଶ୍ୱରେକର୍ଡ ସ୍ଥାପନ କଲେ, ଯାହାକୁ ମୁଁ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ମନେ କରୁଛି । ଆଠ ଘଣ୍ଟା ମଧ୍ୟରେ ଛଅଶହ ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗଜନ ଯେଉଁମାନେ ଶ୍ରବଶ ଶକ୍ତି ହରାଇଥିଲେ, ସେମାନଙ୍କ କାନରେ ଶ୍ରବଣ ଯନ୍ତ୍ର ଲଗାଇବାର ସଫଳ ପ୍ରୟୋଗ କଲେ । ଏହା Guinness Book of World Records ରେ ସ୍ଥାନ ପାଇଲା । ଗୋଟିଏ ଦିନରେ ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ତିନି ତିନୋଟି ବିଶ୍ୱ ରେକର୍ଡ ସ୍ଥାପିତ ହେବା ଆମ ଦେଶବାସୀଙ୍କ ପାଇଁ ଗର୍ବର ବିଷୟ।

 ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ,

ଦୁଇ ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ, ଅକ୍ଟୋବର 2 ତାରିଖରେ ପୂଜ୍ୟ ବାପୁଜୀଙ୍କ ଜୟନ୍ତୀ ଅବସରରେ ଆମେ “ସ୍ୱଚ୍ଛ ଭାରତ ମିଶନ” ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲୁ। ସେଦିନ ମଧ୍ୟ ମୁଁ କହିଥିଲି ଯେ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଭାରତର ସ୍ୱଭାବରେ ପରିଣତ ହେବା ଉଚିତ। ଏହା ପ୍ରତ୍ୟେକ ନାଗରିକର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ହେବା ଉଚିତ । ଆବର୍ଜନା ପ୍ରତି ବିତୃଷ୍ଣା ଭାବ ସୃଷ୍ଟି ହେବା ଉଚିତ । ଏଥର ଅକ୍ଟୋବର 2 ତାରିଖରେ ସେତେବେଳେ ଦୁଇବର୍ଷ ପୂରଣ ହେବାକୁ ଯାଉଛି, ସେତେବେଳେ ମୁଁ ବିଶ୍ୱାସର ସହ କହିପ।ରେ ଯେ, ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀଙ୍କ ହୃଦୟରେ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ପ୍ରତି ସଚେତନତା ବୃଦ୍ଧି ପାଇଛି । ମୁଁ କହିଥିଲି – “ଏକ କଦମ୍ ସ୍ୱଚ୍ଛତା କି ଓର” – ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଆଡ଼କୁ ଆଉ ପାଦେ - ଆଜି ଆମେ ସମସ୍ତେ କରିପ।ରିବା ଯେ, ସମସ୍ତେ ପାଦେ ଆଗକୁ ବଢ଼ିବାର ଚେଷ୍ଟା କରିଛନ୍ତି । ମାନେ, ଦେଶ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଦିଗରେ ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ପାଦ ଆଗେଇଛି । ଏକଥା ମଧ୍ୟ ପକ୍କା ଯେ, ଠିକ୍ ଦିଗରେ ଆମେ ଆଗେଇଛୁ, ଫଳ ତ ଭଲ ଲାଗିବ ହେଲେ, ଏତିକି ଚେଷ୍ଟାରେ କ’ଣ ହେବ ? କିନ୍ତୁ ତାହା ମଧ୍ୟ ପ୍ରତିଫଳିତ ହୋଇଛି । ତେଣୁ ପ୍ରତ୍ୟେକେ ସେ ସାଧାରଣ ନାଗରିକ ହୁଅନ୍ତୁ, ଶାସକ ହୁଅନ୍ତୁ, ସରକାରୀ କାର୍ଯ୍ୟ।ଳୟ ହେଉ, ରାସ୍ତା ହେଉ, ବସଷ୍ଟାଣ୍ଡ ହେଉ କିମ୍ବା ରେଳ ହେଉ, ସ୍କୁଲ ହେଉ କିମ୍ବା କଲେଜ ହେଉ, ଧାର୍ମିକ ସ୍ଥଳ ହେଉ, ଡାକ୍ତରଖାନା ହେଉ - ପିଲାଙ୍କଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ବୁଢ଼ା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ, ଗାଁର ଗରିବ, ଚାଷୀ, ମହିଳାମାନେ ସମସ୍ତେ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ପାଇଁ କିଛି ନା କିଛି ଯୋଗଦାନ ଦେଉଛନ୍ତି । ଗଣମାଧ୍ୟମର ବନ୍ଧୁମାନେ ମଧ୍ୟ ଗୋଟିଏ ସକରାତ୍ମକ ଭୂମିକା ଗ୍ରହଣ କରିଛନ୍ତି । ହେଲେ ମୁଁ କହିବି, ଆମକୁ ଆହୁରି ବହୁତ ଆଗକୁ ଯିବାର ଅଛି । ଆମର ଆରମ୍ଭ ଭଲ ହୋଇଛି । ଭରପୁର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ହୋଇଛି ଏବଂ ଆମେ ସଫଳ ହେବା ଏହି ବିଶ୍ୱାସ ମଧ୍ୟ ଜନ୍ମିଛି । ଏହା ମଧ୍ୟ ଜରୁରୀ । ଗ୍ରାମୀଣ ଭାରତ କଥା କହିଲେ ଏ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଦୁଇ କୋଟି 48 ଲକ୍ଷ ଅର୍ଥାତ ପାଖାପାଖି ଅଢ଼େଇ କୋଟି ଶୌଚାଳୟ ନିର୍ମାଣ ହୋଇସାରିଛି ଏବଂ ଆସନ୍ତା ଏକବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ଦେଢ଼କୋଟି ଶୌଚାଳୟ ନିର୍ମାଣର ଲକ୍ଷ୍ୟ ରହିଛି । ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ପାଇଁ, ନାଗରିକମାନଙ୍କ ସମ୍ମାନ ପାଇଁ, ବିଶେଷ କରି ମା’-ଭଉଣୀମାନଙ୍କ ସମ୍ମାନ ପାଇଁ, ମୁକ୍ତ ଆକାଶ ତଳେ, ଶୌଚକ୍ରିୟାର ଅଭ୍ୟାସ ବନ୍ଦ ହେବା ଉଚିତ । ତେଣୁ ଏଥିପ।ଇଁ Open Defecation Free(ODF) – ଖୋଲା ମଳମୁକ୍ତ ଅଭିଯାନ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଯାଇଛି । ରାଜ୍ୟ-ରାଜ୍ୟ ମଧ୍ୟରେ, ଜିଲ୍ଲା-ଜିଲ୍ଲା ମଧ୍ୟରେ, ଗାଁ-ଗାଁ ମଧ୍ୟରେ ଏଥିପ।ଇଁ ଏକ ସୁସ୍ଥ ପ୍ରତିଯୋଗିତା ଆରମ୍ଭ ହୋଇଛି। ଆନ୍ଧ୍ର ପ୍ରଦେଶ, ଗୁଜରାଟ ଏବଂ କେରଳ ଖୋଲାରେ ଶୌଚକ୍ରିୟା ଅଭ୍ୟାସରୁ ମୁକ୍ତ ହେବା ଦିଗରେ ନିକଟ ଭବିଷ୍ୟତରେ ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ସଫଳତା ହାସଲ କରିବାକୁ ଯାଉଛନ୍ତି।

ଏବେ ମୋର ଗୁଜରାଟ ଗସ୍ତ ସମୟରେ ଅଧିକାରୀମାନେ ମୋତେ କହିଥିଲେ ଯେ, ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀଙ୍କ ଜନ୍ମସ୍ଥାନ – ପୋରବନ୍ଦର ଆଗାମୀ ଅକ୍ଟୋବର 2 ତାରିଖ ସୁଦ୍ଧା ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ODFର ଲକ୍ଷ୍ୟକୁ ହାସଲ କରିନେବ । ଯେଉଁମାନେ ଏହି କାମ କରିଛନ୍ତି ସେମାନଙ୍କୁ ଅଭିନନ୍ଦନ, ଯେଉଁମାନେ କରିବାର ପ୍ରୟାସ କରିଛନ୍ତି ସେମାନଙ୍କୁ ଶୁଭେଚ୍ଛା । ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ମୋର ଅନୁରୋଧ ଯେ, ମା’ଭଉଣୀମାନଙ୍କ ସମ୍ମାନ ପାଇଁ, ଛୋଟ ଛୋଟ ପିଲାଙ୍କ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ପାଇଁ ଆମକୁ ଏହି ସମସ୍ୟାରୁ ଦେଶକୁ ମୁକ୍ତ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ । ଆସନ୍ତୁ ଆମେ ସଂକଳ୍ପର ସହ ଅଗ୍ରସର ହେବା । ବିଶେଷ କରି ମୁଁ ମୋର ଯୁବବନ୍ଧୁ ଯେଉଁମାନେ ଆଜିକାଲି ଟେକ୍ନୋଲଜିର ଭରପୁର ଉପଯୋଗ କରୁଛନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ଯୋଜନା ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ଆପଣଙ୍କ ସହରରେ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ମିଶନର ଅବସ୍ଥା କ’ଣ ? ଏହା ଜାଣିବାର ଅଧିକାର ସମସ୍ତଙ୍କର ରହିଛି । ଏଥିପ।ଇଁ ଭାରତ ସରକାର ଗୋଟିଏ ଟେଲିଫୋନ ନମ୍ବର ଦେଇଛନ୍ତି – 1969 । ଆମେ ଜାଣୁ ଯେ, 1869 ରେ ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀଙ୍କର ଜନ୍ମ ହୋଇଥିଲା। 1969 ରେ ଆମେ ତାଙ୍କର ଜନ୍ମ ଶତବାର୍ଷିକ ପାଳନ କଲୁ ଏବଂ 2019 ରେ ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀଙ୍କର 150ତମ ଜୟନ୍ତୀ ପାଳନ କରିବାକୁ ଯାଉଛୁ । 1969 – ଏହି ନମ୍ବରରେ ଫୋନ କରି ଆପଣ କେବଳ ନିଜ ସହରରେ ଶୌଚାଳୟର ନିର୍ମାଣର ସ୍ଥିତି ଜାଣିପ।ରିବେ ତାହା ନୁହେଁ ବରଂ ଶୌଚାଳୟ ନିର୍ମାଣ ପାଇଁ ଆବେଦନ ମଧ୍ୟ କରିପ।ରିବେ । ଆପଣ ନିଶ୍ଚୟ ଏହାର ଲାଭ ଉଠାନ୍ତୁ। କେବଳ ସେତିକି ନୁହେଁ, ପରିଚ୍ଛନ୍ନତା ସହ ଜଡ଼ିତ ଅଭିଯୋଗ ଏବଂ ସେହି ଅଭିଯୋଗ ସମାଧାନର ସ୍ଥିତି ଜାଣିବା ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ସ୍ୱଚ୍ଛତା App ଆରମ୍ଭ କରାଯାଇଛି। ଆପଣ ଏହାର ଭରପୁର ଲାଭ ଉଠାନ୍ତୁ । ବିଶେଷ କରି ଯୁବପିଢ଼ି ଏହାର ଲାଭ ଉଠାନ୍ତୁ । ଭାରତ ସରକାର ଏଥିପ।ଇଁ ଉଦ୍ୟୋଗ ଜଗତକୁ ମଧ୍ୟ ଆଗେଇ ଆସିବାକୁ ଅନୁରୋଧ କରିଛନ୍ତି । ସ୍ୱଚ୍ଛତା ପାଇଁ କାମ କରୁଥିବା ଯୁବ Professional ମାନଙ୍କର ସେମାନେ ପୃଷ୍ଠପୋଷକତା କରନ୍ତୁ । ଜିଲ୍ଲାରେ “ସ୍ଵଚ୍ଛ ଭାରତ ସଦସ୍ୟ ” ରୂପେ ସେମାନଙ୍କୁ ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନକୁ ପଠାଯାଇପାରେ । ଏହି ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଅଭିଯାନ କେବଳ ସଂସ୍କାରରେ ସୀମିତ ରହିଲେ ମଧ୍ୟ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ସାଧିତ ହୁଏନାହିଁ । ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଅଭ୍ୟାସରେ ପରିଣତ ହେଉ, ସେତିକି ଯଥେଷ୍ଟ ନୁହେଁ । ଆଜିର ଯୁଗରେ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ସହ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଯେଉଁଭଳି ଭାବରେ ଜଡ଼ିତ, ସେହିଭଳି ସ୍ୱଚ୍ଛତା ସହ ରାଜସ୍ୱ ମୋଡେଲ ମଧ୍ୟ ଅପରିହାର୍ଯ୍ୟ । “ବର୍ଜ୍ୟରୁ ବିଭବ” ମଧ୍ୟ ଏହାର ଗୋଟିଏ ଅଙ୍ଗ ହେବା ଜରୁରୀ । ତେଣୁ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ମିଶନ ସହ ‘ବର୍ଜ୍ୟରୁ ଖତସାର’ ଦିଗରେ ଆମକୁ ଅଗ୍ରସର ହେବାକୁ ପଡ଼ିବ । କଠିନ ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁର ପ୍ରକ୍ରିୟାକରଣ ହେଉ । ଏହାକୁ କମ୍ପୋଷ୍ଟ ରେ ପରିଣତ କରାଯିବାର କାର୍ଯ୍ୟ ହେଉ । ଏଥିପ।ଇଁ ସରକାରଙ୍କ ତରଫରୁ ନୀତିଗତ ହସ୍ତକ୍ଷେପ ମଧ୍ୟ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଯାଇଛି । ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁରୁ ତିଆରି କମ୍ପୋଷ୍ଟ ବା ଖତ କିଣିବାକୁ ସାର କମ୍ପାନୀମାନଙ୍କୁ କୁହାଯାଇଛି । ଜୈବ ଚାଷ ପାଇଁ ଆଗ୍ରହୀ ଥିବା ଚାଷୀମାନଙ୍କୁ ସେମାନେ ଏହା ଉପଲବ୍ଧ କରାନ୍ତୁ । ଯେଉଁମାନେ ନିଜ ଜମିର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟରେ ଉନ୍ନତି ଚାହୁଁଛନ୍ତି । ଜମିର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟକଥା ଚିନ୍ତା କରୁଛନ୍ତି, ରାସାୟନିକ ସାର ପ୍ରୟୋଗ ଯୋଗୁଁ ଯେଉଁମାନଙ୍କ ଜମିର ଯଥେଷ୍ଟ କ୍ଷତି ହୋଇଛି ଏବଂ ତାଙ୍କୁ ଏ ପ୍ରକାର ସାରର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି । ସେମାନଙ୍କୁ ଏହା ଉପଲବ୍ଧ କରାନ୍ତୁ । ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଅମିତାଭ ବଚ୍ଚନଜୀ Brand Ambassador ରୂପେ ଏହି କାମରେ ଯଥେଷ୍ଟ ଯୋଗଦାନ ଦେଉଛନ୍ତି । ବର୍ଜ୍ୟରୁ ବିଭବ ଏହି ଆନ୍ଦୋଳନରେ ମୁଁ ଯୁବବନ୍ଧୁମାନଙ୍କୁ ନୂତନ Start-Up ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ନିମନ୍ତ୍ରିତ କରୁଛି । ସେହିଭଳି ଯନ୍ତ୍ରପାତି ତିଆରି କରନ୍ତୁ, ସେହିଭଳି ଟେକ୍ନୋଲୋଜି  ବାହାର କରନ୍ତୁ । ଶସ୍ତା ଦରରେ ଏହାର ବହୁଳ ମାତ୍ରାରେ ଉତ୍ପାଦନ ପାଇଁ କାର୍ଯ୍ୟ କରନ୍ତୁ । ଏହା କରିବା ଭଳି କାମଟିଏ । ଏଥିରେ ରୋଜଗାରର ବହୁତ ବଡ଼ ସୁଯୋଗ ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ବଡ଼ ଆର୍ଥିକ ଗତିବିଧିର ସୁଯୋଗ ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ବର୍ଜ୍ୟରୁ ବିଭବ ସୃଷ୍ଟି ସଫଳ ହୋଇଥାଏ ।

 ଚଳିତ ବର୍ଷ ସେପ୍ଟେମ୍ବର 25ରୁ ଅକ୍ଟେବାର 2 ତାରିଖ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଗୋଟିଏ ବିଶେଷ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ INDOSAN – India Sanitation Conference ର ଆୟୋଜିତ ହେଉଛି । ସମଗ୍ର ଦେଶରୁ ମନ୍ତ୍ରୀ, ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ, ମହାନଗରଗୁଡ଼ିକର ମେୟର ଓ କମିଶନର ଏମାନେ ସମସ୍ତେ ମିଶି କେବଳ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ସମ୍ପର୍କରେ ଗଭୀର ଚିନ୍ତା ଆଲୋଚନା କରିବେ । ଟେକ୍ନୋଲୋଜିରେ କ’ଣ ହୋଇପାରେ, ଆର୍ଥିକ ମୋଡେଲ କ’ଣ ହୋଇପାରେ ? ଜନସହଭାଗିତା କିଭଳି ହୋଇପାରିବ ? ଏଥିରେ ରୋଜଗାରର ସୁଯୋଗ କିଭଳି ବୃଦ୍ଧି କରାଯାଇପାରେ – ଏସବୁ ବିଷୟରେ ଆଲୋଚନା ହେବ । ମୁଁ ତ ଦେଖୁଛି – ସ୍ୱଚ୍ଛତା ସମ୍ପର୍କରେ ନୂଆ ନୂଆ ଖବରମାନ ଆସିବାରେ ଲାଗିଛି । ଏବେ ଦିନେ ମୁଁ ଖବରକାଗଜରେ ପଢ଼ିଲି ଯେ, ଗୁଜରାଟ ଟେକ୍ନୋଲୋଜି ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟର ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀମାନେ 107 ଟି ଗାଁକୁ ଯାଇ ଶୌଚାଳୟ ନିର୍ମାଣ ପାଇଁ ସଚେତନତା ଅଭିଯାନ ଚଳାଇଲେ । ନିଜେ ପରିଶ୍ରମ କରି ପ୍ରାୟ 9,000 ଶୌଚାଳୟ ନିର୍ମାଣରେ ସେମାନଙ୍କର ଯୋଗଦାନ ଦେଲେ । ବିଗତ ଦିନରେ ଆପଣମାନେ ଦେଖିଥିବେ ଯେ, ୱିଙ୍ଗ କମାଣ୍ଡର ପରମବୀର ସିଂଙ୍କ ନେତୃତ୍ୱରେ ଗୋଟିଏ ଟିମ ଗଙ୍ଗାନଦୀରେ ଦେବପ୍ରୟାଗଠାରୁ ଗଙ୍ଗାସାଗର ଯାଏଁ 2800 କିଲୋମିଟର ପହଁରି ପହଁରି ଯାତ୍ରାକରି ସ୍ୱଚ୍ଛତାର ବାର୍ତ୍ତା ପ୍ରଚାର କରିଥିଲେ। ଭାରତ ସରକାରରେ ମଧ୍ୟ, ବିଭିନ୍ନ ବିଭାଗମାନେ ନିଜ ନିଜର ବର୍ଷକର କ୍ୟାଲେଣ୍ଡର ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିଛନ୍ତି । ପ୍ରତ୍ୟେକ ବିଭାଗ 15 ଦିନ ବିଶେଷ ଭାବରେ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଉପରେ ଧ୍ୟାନକେନ୍ଦ୍ରିତ କରିବ ।

 ଆଗାମୀ ଅକ୍ଟେବାର ମାସର 1 ତାରିଖରୁ 15 ତାରିଖ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପାନୀୟ ଜଳ ଓ ପରିମଳ ବିଭାଗ, ପଞ୍ଚାୟତିରାଜ ବିଭାଗ, ଗ୍ରାମ୍ୟ ଉନ୍ନୟନ ବିଭାଗ – ଏହି ତିନି ବିଭାଗ ମିଳିତ ଭାବେ ନିଜ ନିଜ କ୍ଷେତ୍ରରେ ସ୍ୱଚ୍ଛତାର ମାର୍ଗଦର୍ଶିକା ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାର ଅଛି । ଆଉ ଅକ୍ଟୋବର ମାସର ଶେଷ 2 ସପ୍ତାହରେ ଅର୍ଥାତ୍ ଅକ୍ଟେବାର 16 ତାରିଖରୁ 31 ତାରିଖ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ, ଅନ୍ୟ ତିନୋଟି ବିଭାଗ – କୃଷି ଏବଂ କୃଷକ କଲ୍ୟାଣ ବିଭାଗ, ଖାଦ୍ୟ ପ୍ରକ୍ରିୟାକରଣ ଉଦ୍ୟୋଗ ବିଭାଗ ଏବଂ ଖାଉଟି କଲ୍ୟାଣ ବିଭାଗ ନିଜ ନିଜ କ୍ଷେତ୍ରରେ ସଫେଇ ଅଭିଯାନ ଚଳେଇବାର ଯୋଜନା ରହିଛି । ମୋର ନାଗରିକଙ୍କୁ ବି ଅନୁରୋଧ ଯେ ଏସବୁ ବିଭାଗ ଦ୍ୱାରା ଯେଉଁସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ ଚାଲୁରହିଛି, ଯଦି ସେସବୁ ସହ ଆପଣ କୌଣସି ପ୍ରକାରେ ସମ୍ବନ୍ଧିତ, ତା’ହେଲେ ଆପଣ ବି ଏହି ସଫେଇ ଅଭିଯାନରେ ଯୋଡ଼ିହେଇ ଯାଆନ୍ତୁ । ଆପଣ ଦେଖିଥିବେ, ଏ ଭିତରେ ସ୍ୱଚ୍ଛତାର ସର୍ବେକ୍ଷଣ ଅଭିଯାନ ବି ଚାଲିଛି । ପ୍ରଥମେ ଦେଶର 73 ଟି ସହରରେ ସର୍ଭେ କରି ସ୍ୱଚ୍ଛତାର ସ୍ଥିତି ଏସବୁ ସହରରେ କିଭଳି ରହିଛି, ତା’ର ତଥ୍ୟ ଦେଶବାସୀଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ରଖାଯାଇଥିଲା । ଏବେ ଏକ ଲକ୍ଷରୁ ଅଧିକ ଜନସଂଖ୍ୟା ବିଶିଷ୍ଟ ପ୍ରାୟ 500 ସହରରେ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ସର୍ଭେ କରାଯିବ । ଏଥିପାଇଁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ସହରବାସୀଙ୍କ ଭିତରେ ଗୋଟାଏ ବିଶ୍ୱାସ ଜନ୍ମିବ ଯେ, ହଁ ଭାଇ, ଆମେ ଏଥର ପଛରେ ରହିଯାଇଛେ, ଆଗକୁ ଆମେ କିଛି ଭଲ କରିବା ନିଶ୍ଚୟ । ଏକପ୍ରକାର ସ୍ୱଚ୍ଛତାର ସ୍ପର୍ଦ୍ଧିତ ପରିବେଶ ସୃଷ୍ଟି ହେଇଛି । ମୁଁ ଆଶା କରୁଛି ଯେ ଆମେ ସମସ୍ତ ନାଗରିକ ଏହି ଅଭିଯାନରେ ଯେତେ ଅଧିକ ଯୋଗଦାନ ଦେଇପାରିବା, ସେତେ ଭଲ ।

 ଆସନ୍ତା ଅକ୍ଟେବାର 2 ତାରିଖ, ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀ ଏବଂ ଲାଲ୍ ବାହାଦୂର ଶାସ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ଜନ୍ମତିଥି । ଏହିଦିନ “ସ୍ୱଚ୍ଛ ଭାରତ ମିଶନ”କୁ 2 ବର୍ଷ ହେବ । ଗାନ୍ଧିଜୟନ୍ତୀ ଦିନରୁ ଦୀପାବଳୀ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଖଦୀର କିଛି ନା କିଛି କିଣିବା ପାଇଁ ମୁଁ ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କରିଆସୁଛି । ଏଥର ବି ମୋର ଅନୁରୋଧ ଯେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ପରିବାରରେ କୌଣସି ନା କୌଣସି ଖଦୀସାମଗ୍ରୀ କିଣାହେବା ଜରୁରୀ । ଫଳରେ ଖଦୀସାମଗ୍ରୀ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରୁଥିବା ଗରିବ ପରିବାରରେ ଦୀପାବଳୀର ଦୀପ ଜଳିପାରିବ । ଏଥର ଅକ୍ଟୋବର 2 ତାରିଖ ରବିବାର ଥିବାରୁ, ଜଣେ ନାଗରିକ ଭାବରେ ଆମେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ପାଇଁ କୋଉଠି କୋଉଠି ଯୋଡ଼ି ହେଇପାରିବା କି ? 2/4 ଘଣ୍ଟା ଶାରୀରିକ ଭାବେ ଆପଣ ସଫାସଫି କାମରେ ନିଜକୁ ନିୟୋଜିତ କରନ୍ତୁ ଆଉ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ କହୁଛି ଯେ ଆପଣ ଯେଉଁ ସଫେଇ ଅଭିଯାନରେ ସାମିଲ ହେଇଥିବେ, ତା’ର ଗୋଟିଏ ଫଟୋ ମୋତେ “ନରେନ୍ଦ୍ର ମୋଦି ଆପ୍”ରେ ବାଣ୍ଟନ୍ତୁ । ଯଦି ଜଡ଼ିତ ଥିବେ, ତା’ହେଲେ ଭିଡ଼ିଓ ବି ବାଣ୍ଟନ୍ତୁ । ଦେଖିବେ, ସାରା ଦେଶରେ ଆମମାନଙ୍କର ପ୍ରୟାସ ଯୋଗୁଁ ଏହି ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଅଭିଯାନକୁ ପୁଣି ନୂଆ ଶକ୍ତି ମିଳିଯିବ, ନୂଆ ଗତି ମିଳିଯିବ । ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀ ଆଉ ଲାଲ୍ ବାହାଦୂର ଶାସ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ପୁଣ୍ୟ ଜନ୍ମତିଥିରେ ସେମାନଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କଲାବେଳେ ଆମେ ଦେଶ ପାଇଁ କିଛି-ନା-କିଛି କରିବାର ସଂକଳ୍ପ କରିବା ।

 ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ,

ଜୀବନରେ କାହାକୁ କିଛି ଦେବାରେ ଏକପ୍ରକାର ଆନନ୍ଦ ଥାଏ । କେହି ସେ କାର୍ଯ୍ୟଟିକୁ ସ୍ୱୀକୃତି ଦିଅନ୍ତୁ ବା ନ ଦିଅନ୍ତୁ, କିନ୍ତୁ ଦେବାର ଖୁସି ଏକ ଅନନ୍ୟ ଅନୁଭବ । ମୁଁ ଦେଖିଛି, ବିଗତ ଦିନରେ, ଯେତେବେଳେ ଗ୍ୟାସ୍ ସବସିଡି ଛାଡ଼ିବା ପାଇଁ ମୁଁ କହିଲି ଆଉ ଦେଶବାସୀ ସେ କଥାକୁ ଗ୍ରହଣ କଲେ, ସେହି କଥାଟି ଭାରତର ରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ ଜୀବନର ଗୋଟିଏ ବହୁତ ବଡ଼ ପ୍ରେରଣାଦାୟୀ ଘଟଣା । ଆଜିକାଲି ଆମ ଦେଶର କେତେକ ଯୁବବନ୍ଧୁ, ଛୋଟ ମୋଟ ସଂଗଠନ, ଉଦ୍ୟୋଗ ଜଗତର ଲୋକ, ସ୍କୁଲର ଲୋକ, କେତେକ NGO – ଏମାନେ ସମସ୍ତେ ମିଶି ଅକ୍ଟୋବର 2 ରୁ 8 ତାରିଖ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କେତେକ ସହରରେ “Joy of Giving Week” ପାଳନ କରିବାକୁ ଯାଉଛନ୍ତି । ଖାଦ୍ୟସାମଗ୍ରୀ, କପଡ଼ା ଆଦି ଏକାଠି କରି ଅଭାବୀ ଲୋକଙ୍କ ପାଖରେ ପହଞ୍ଚାଇବା ସେମାନଙ୍କର ଅଭିଯାନ । ମୁଁ ଗୁଜୁରାଟରେ ଥିଲାବେଳେ, ଆମର ସମସ୍ତ କର୍ମକର୍ତ୍ତା ଗଳିକନ୍ଦି ବୁଲି ବିଭିନ୍ନ ପରିବାର ନିକଟରେ ଥିବା ପୁରୁଣା ଖେଳନାକୁ ଦାନ ଆକାରରେ ମାଗୁଥିଲେ ଏବଂ ଯୋଉସବୁ ଖେଳଣା ଦାନରେ ମିଳୁଥିଲା, ତାକୁ ଗରିବ ବସ୍ତିରେ ଥିବା ଅଙ୍ଗନବାଡ଼ି କେନ୍ଦ୍ରରେ ଦେଇଦେଉଥିଲେ । ସେ ଗରିବ ପିଲାମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଖେଳନାଗୁଡ଼ିକ ଅଦ୍ଭୁତ ଆନନ୍ଦର ବସ୍ତୁ ହେଇଥିବା ଦେଖି ଲାଗୁଥିଲା ବାଃ ! ମୁଁ ଭାବୁଛି ଯେ “Joy of Giving Week” ଯେଉଁ ସହରରେ ଆୟୋଜନ ହେବ, ସେସବୁ ସହରରେ ଯୁବବର୍ଗଙ୍କ ଉତ୍ସାହକୁ ଆମେ ଆହୁରି ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ, ସେମାନଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବା ଦରକାର । ଇଏ ଏକ ପ୍ରକାର ଦାନର ଉତ୍ସବ । ଯେଉଁ ଯୁବବନ୍ଧୁ ଏହି କାମରେ ଲାଗିଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କୁ ମୁଁ ହୃଦୟର ସହିତ ବହୁତ ବହୁତ ଶୁଭକାମନା ଜ୍ଞାପନ କରୁଛି ।

 ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ,

ଆଜି ସେପ୍ଟେମ୍ବର 25 ତାରିଖ, ପଣ୍ଡିତ ଦୀନଦୟାଲ ଉପାଧ୍ୟାୟଙ୍କର ଜୟନ୍ତୀ ଆଉ ଆଜିଠୁ ତାଙ୍କର ଜନ୍ମ ଶତବାର୍ଷିକୀ ବର୍ଷ ପାଳନର ପ୍ରାରମ୍ଭ କରାଯାଉଛି। ମୋ ଭଳି ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ କର୍ମକର୍ତ୍ତା ଯେଉଁ ରାଜନୀତିକ ବିଚାରଧାରାକୁ ନେଇ କାମ କରୁଛନ୍ତି, ସେହି ରାଜନୀତିକ ବିଚାରଧାରାକୁ ବ୍ୟାଖ୍ୟାୟିତ କରିବାର କାମ, ଭାରତର ମୌଳିକତା ସହ ସଂଯୁକ୍ତ ହେଇଥିବା ରାଜନୀତିର ପକ୍ଷକାର, ଭାରତର ସାଂସ୍କୃତିକ ପରମ୍ପରାକୁ ପୁରସ୍କୃତ କରିବାର ପ୍ରୟାସଧର୍ମୀ ବିଚାରଧାରା ସହ ଯିଏ ନିଜର ଏକ ରାଜନୀତିକ ଦର୍ଶନ ଦେଇଯାଇଛନ୍ତି, ଏକାତ୍ମ-ମାନବ ଦର୍ଶନ ଦେଇଯାଇଛନ୍ତି, ସେହି ମହାନ ପଣ୍ଡିତ ଦୀନଦୟାଲ ଉପାଧ୍ୟାୟଙ୍କର ଶତବାର୍ଷିକର ବର୍ଷ ଆଜିଠୁ ଆରମ୍ଭ ହେଉଛି । “ସର୍ବଜନ ହିତାୟ – ସର୍ବଜନ ସୁଖାୟ” ଅନ୍ତୋଦୟର ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ତାଙ୍କରି ଅବଦାନ । ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀ ବି ସମାଜର ଅନ୍ତିମ ସ୍ତରରେ ରହିଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିଟିର କଲ୍ୟାଣର କଥା କହୁଥିଲେ । ବିକାଶର ଫଳ ଗରିବରୁ ଗରିବ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ କେମିତି ମିଳିପାରିବ ? “ପ୍ରତିଟି ହାତକୁ କାମ ଏବଂ ପ୍ରତିଟି ବିଲକୁ ପାଣି” – ଏହି ଦୁଇଟି ମାତ୍ର ଧାଡ଼ିରେ ସେ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିଥିଲେ ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ଆର୍ଥିକ ଏଜେଣ୍ଡା । ଦେଶ ତାଙ୍କର ଜନ୍ମ ଶତବାର୍ଷିକୀକୁ “ଗରିବ କଲ୍ୟାଣ ବର୍ଷ” ଭାବରେ ପାଳନ କରିବ । ସମାଜର, ସରକାରଙ୍କର, ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କର ଧ୍ୟାନ ବିକାଶର ଲାଭ, ଗରିବଙ୍କୁ କେମିତି ମିଳିବ – ତା’ ଉପରେ କେନ୍ଦ୍ରିତ ହେଲେ ଯାଇ ଆମ ଦେଶକୁ ଆମେ ଦାରିଦ୍ର୍ୟମୁକ୍ତ କରିପାରିବା । ଇଂରେଜ ଅମଳରୁ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ନିବାସସ୍ଥଳ ଯାହା “ରେସ୍ କୋର୍ସ ରୋଡ଼” ନାମରେ ପରିଚିତ ଥିଲା, ତାକୁ ପଣ୍ଡିତ ଦୀନଦୟାଲ୍ ଉପାଧ୍ୟାୟଙ୍କର ଏହି ଜନ୍ମ ଶତବାର୍ଷିକ ବର୍ଷ ନିମିତ୍ତ “ଲୋକକଲ୍ୟାଣ ମାର୍ଗ” ନାମରେ ନାମିତ କରାଯାଇଛି । ଇଏ “ଗରିବ କଲ୍ୟାଣ ବର୍ଷ”ର ଏକ ପ୍ରତୀକାତ୍ମକ ସ୍ୱରୂପ । ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କ ପ୍ରେରଣା ପୁରୁଷ, ଆମର ବୈଚାରିକ ସ୍ଥାପତ୍ୟରେ ସମୃଦ୍ଧ ଶ୍ରଦ୍ଧେୟ ପଣ୍ଡିତ ଦୀନଦୟାଲ ଉପାଧ୍ୟାୟ ଜୀଙ୍କୁ ଆଦରପୂର୍ବକ ପ୍ରଣିପାତ କରୁଛି ।

 ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ,

2 ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ବିଜୟାଦଶମୀ ଦିନ ମୁଁ “ମନ୍ କି ବାତ୍”ର ଶୁଭାରମ୍ଭ କରିଥିଲି । ଏଥର ବିଜୟାଦଶମୀ ପର୍ବରେ ଦୁଇବର୍ଷ ପୂରଣ ହୋଇଯିବ । ମୋର ଇଏ ପ୍ରାମାଣିକ ପ୍ରୟାସ ରହିଥିଲା ଯେ “ମନ୍ କି ବାତ୍” – ସରକାରୀ କାର୍ଯ୍ୟ।ବଳୀର ଗୁଣଗାନ କରିବାର କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ନ ହେଉ । 2 ବର୍ଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଡର ଡରରେ, ଚାପ ଭିତରେ, ବେଳେ ବେଳେ ତ ମନ ଲାଳାୟିତ ହୋଇଯାଏ କିଛି କାମର କଥା କହିବାକୁ, କିନ୍ତୁ ଏ ପ୍ରକାର ପ୍ରଲୋଭନର ବାତାବରଣ ସତ୍ତ୍ୱେ ବି, ସମୟ ସମୟରେ ମନ ନ ଥିଲେ ବି କେତେକ କଥା କହିବାକୁ ମନ ହୁଏ, ଏମିତିକି ଚାପ ବି ଉତ୍ପନ୍ନ ହୁଏ – କିନ୍ତୁ ଆପଣମାନଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦରୁ “ମନ୍ କି ବାତ୍”କୁ ସେସବୁ ଚାପ ଆଉ ପ୍ରଲୋଭନରୁ ବଞ୍ଚେଇ ରଖି, ଏହାକୁ ସାଧାରଣ ବ୍ୟକ୍ତି ସହ ଯୋଡିବାର ପ୍ରୟାସ କରିଆସିଛି । ଏ ଦେଶର ସାଧାରଣ ନାଗରିକ, ସାଧାରଣ ମଣିଷ ମୋତେ କୌଣସି ନା କୌଣସି ପ୍ରକାର ପ୍ରେରଣା ଦେଇଥାନ୍ତି । ଏ ଦେଶର ସାଧାରଣ ମଣିଷଙ୍କ ଆଶା-ଆକାଂକ୍ଷା କ’ଣ ? ମୋର ମନ-ମସ୍ତିଷ୍କରେ ଯେହେତୁ ସାଧାରଣ ନାଗରିକର ଛବି ଛାଇ ହେଇରହିଥାଏ, ସେଇଥିପ।ଇଁ “ମନ୍ କି ବାତ୍”ରେ ସବୁବେଳେ ତାହାହିଁ ପ୍ରକଟ ହୁଏ । ଦେଶବାସୀଙ୍କ ପାଇଁ “ମନ୍ କି ବାତ୍” ସୂଚନାର ସ୍ରୋତ ହୋଇପାରେ, କିନ୍ତୁ ମୋ ପାଇଁ “ମନ୍ କି ବାତ୍” ମୋର ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ସେମାନଙ୍କ ଶକ୍ତିର ସହ ପରିଚିତ କରାଇଦେବା, ମୋ ଦେଶର ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀମାନଙ୍କ ସାମର୍ଥ୍ୟକୁ ବାରମ୍ବାର ମନେ ପକାଇଦେବା ଏବଂ ସେଥିରୁ କାମ କରିବାର ପ୍ରେରଣା ଲାଭ କରିବା, ଏହାହିଁ ମୋ ପାଇଁ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମର ରୂପ ନେଲା । ଆଜି ଯେତେବେଳେ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମକୁ ଦୁଇବର୍ଷ ପୂରଣ ହେବାକୁ ଯାଉଛି । ସେତେବେଳେ, ମନ୍ କି ବାତକୁ ଆପଣ ଯେଉଁଭଳି ପ୍ରଶଂସା କରିଛନ୍ତି, ଯେଉଁଭଳି ସୁନ୍ଦର କରିଛନ୍ତି, ଯେମିତି ଆଶୀର୍ବାଦ କରିଛନ୍ତି, ସେଥିପ।ଇଁ ମୁଁ ଆପଣ ସମସ୍ତ ଶ୍ରୋତାବନ୍ଧୁମାନଙ୍କୁ ଆନ୍ତରିକ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି । ମୁଁ ଆକାଶବାଣୀ ପ୍ରତି ମଧ୍ୟ କୃତଜ୍ଞ, ସେମାନେ ମୋର ଏହି କଥାଗୁଡ଼ିକୁ କେବଳ ପ୍ରସାରଣ କଲେ ତାହାନୁହେଁ, ବରଂ ଏହାକୁ ସବୁ ଭାଷାରେ ପହଞ୍ଚାଇବା ପାଇଁ ଭରପୂର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା କରିଛନ୍ତି । ମୁଁ ସେହି ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ କୃତଜ୍ଞତା ଜ୍ଞାପନ କରୁଛି ଯେଉଁମାନେ “ମନ୍ କି ବାତ୍” ପ୍ରସାରଣରେ ଥରେ ଚିଠିଲେଖି, ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେଇ ସରକାରଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟି ଆକର୍ଷଣ କଲେ, ସରକାରଙ୍କ ଦୋଷତ୍ରୁଟିକୁ ଉଜାଗର କଲେ, ଏବଂ ଆକାଶବାଣୀ ଏଭଳି ଚିଠି ଉପରେ ବିଶେଷ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ କରି, ସରକାରୀ କର୍ମଚାରୀମାନଙ୍କୁ ଡାକି, ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ ନିମନ୍ତେ ମଞ୍ଚ ପ୍ରସ୍ତୁତ କଲେ । ଯାହାଫଳରେ ମନ୍ କି ବାତ୍ ମାତ୍ର 15-20 ମିନିଟର ବାର୍ତ୍ତାଳାପ ନୁହେଁ ବରଂ ସାମାଜିକ ପରିବର୍ତ୍ତନର ଗୋଟିଏ ନୂତନ ଅବସର ପାଲଟିଗଲା । ଏହାଠାରୁ ବଳି ସନ୍ତୋଷର କାରଣ ଆଉ କ’ଣ ହୋଇପାରେ ? ତେଣୁ ଏହାକୁ ସଫଳ କରିବାରେ ଜଡ଼ିତ ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ମୁଁ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଉଛି । ସେମାନଙ୍କ ନିକଟରେ କୃତଜ୍ଞତା ପ୍ରକାଶ କରୁଛି ।

 ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ,

ଆଗାମୀ ସପ୍ତାହରୁ ନବରାତ୍ର ଏବଂ ଦୁର୍ଗାପୂଜାର ପର୍ବ, ବିଜୟାଦଶମୀର ପର୍ବ, ଦୀପାବଳି ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତି – ସାରା ଦେଶରେ ଗୋଟିଏ ଅଲଗା ପ୍ରକାର ବାତାବରଣ ହୋଇଥାଏ । ଏହା ଶକ୍ତି ଉପାସନାର ପର୍ବ । ସମାଜରେ ଏକତା ହିଁ ଦେଶର ଶକ୍ତି । ନବରାତ୍ର ହେଉ କିମ୍ବା ଦୁର୍ଗାପୂଜା ହେଉ ଏହି ଶକ୍ତି ଉପାସନାର ପର୍ବ କିଭଳି ସାମାଜିକ ଏକତାର ଉପାସନାର ପର୍ବ ହୋଇପାରିବ ? ଜନ ଜନଙ୍କୁ ଯୋଡ଼ିବାର ପର୍ବ କିଭଳି ହୋଇପାରିବ ? ତାହାହିଁ ହେଉ ଶକ୍ତିର ପ୍ରକୃତ ଆରାଧନା । ତେବେ ଯାଇ ଆମେ ମିଶି ବିଜୟର ପର୍ବ ପାଳନ କରିପ।ରିବା । ଆସନ୍ତୁ, ଶକ୍ତିଙ୍କର ଆରାଧନା କରିବା । ଏକତାର ମନ୍ତ୍ରକୁ ଧରି ଚାଲିବା । ଦେଶକୁ ଉନ୍ନତିର ନୂତନ ଶିଖରକୁ ନେଇଯିବା ପାଇଁ ଶାନ୍ତି, ଏକତା, ସଦଦ୍ଭାବ ସହ ନବରାତ୍ର ଓ ଦୁର୍ଗାପୂଜା ପାଳନ କରିବା । ବିଜୟାଦଶମୀର ବିଜୟକୁ ପାଳନ କରିବା ।

 ବହୁତ ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ନମସ୍କାର।

ଆସନ୍ତାକାଲି ଅଗଷ୍ଟ 29 ତାରିଖ ହକିର ଯାଦୁକର ଧ୍ୟାନଚାନ୍ଦଜୀଙ୍କ ଜନ୍ମଦିନ। ଏହି ଦିନକୁ ସମଗ୍ର ଦେଶରେ ଜାତୀୟ କ୍ରୀଡ଼ା ଦିବସ ରୂପେ ପାଳନ କରାଯାଉଛି। ମୁଁ ଧ୍ୟାନଚାନ୍ଦଜୀଙ୍କୁ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ଅର୍ପଣ କରୁଛି ଏବଂ ଏହି ଅବସରରେ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ତାଙ୍କର ଅବଦାନ କଥା ସ୍ମରଣ କରାଇ ଦେବାକୁ ଚାହୁଁଛି। ସେ 1928ରେ, 1932ରେ, 1936ରେ ଅଲମ୍ପିକ କ୍ରୀଡ଼ାରେ ଭାରତ ପାଇଁ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣପଦକ ଆଣିବାରେ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ନିର୍ବାହ କରିଥିଲେ। ଆମେ ସବୁ କ୍ରିକେଟପ୍ରେମୀ ବ୍ରାଡମେନଙ୍କ ନାମ ଜାଣୁ। ସେ ଧ୍ୟାନଚାନ୍ଦଜୀଙ୍କ ବିଷୟରେ କହିଥିଲେ – “He scores goals like runs” ଅର୍ଥାତ କ୍ରିକେଟରେ ରନ କଲା ଭଳି ସେ ଗୋଲ କରିପାରୁଥିଲେ । ଧ୍ୟାନଚାନ୍ଦଜୀ କ୍ରୀଡାବିତ ଭାବନା ଏବଂ ଦେଶଭକ୍ତିର ଏକ ଜୀବନ୍ତ ଉଦାହରଣ ଥିଲେ । ଥରେ କୋଲକାତାରେ ଗୋଟିଏ ମ୍ୟାଚ ଖେଳାଯାଉଥିବା ସମୟରେ ପ୍ରତିପକ୍ଷ ଦଳର ଜଣେ ଖେଳାଳି ଧ୍ୟାନଚାନ୍ଦଜୀଙ୍କ ମୁଣ୍ଡରେ ହକି ଷ୍ଟିକରେ ଆଘାତ କଲେ। ସେତେବେଳେ ମ୍ୟାଚ ସରିବାକୁ ମାତ୍ର 10 ମିନିଟ ସମୟ ବାକି ଥିଲା। ଧ୍ୟାନଚାନ୍ଦଜୀ ସେହି 10 ମିନିଟରେ ତିନୋଟି ଗୋଲ କରିଦେଲେ ଏବଂ କହିଲେ ଯେ ଆଘାତର ପ୍ରତିଶୋଧ ମୁଁ ଗୋଲରେ ନେଇଗଲି। ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ମନ କି ବାତ୍ ର ସମୟ ହେଲେ MyGov କିମ୍ବା NarendraModiAppରେ ବହୁ ସଂଖ୍ୟାରେ ପରାମର୍ଶମାନ ଆସେ। ଏଗୁଡ଼ିକରେ ଅନେକ ବିବିଧତା ଭରି ରହିଥାଏ। କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କଲି, ଏଥର ପ୍ରାୟତଃ, ପ୍ରତ୍ୟେକେ ମୋତେ ଅନୁରୋଧ କରିଛନ୍ତି ଯେ ରିଓ ଅଲମ୍ପିକ୍ସ ସମ୍ପର୍କରେ ଆପଣ ନିଶ୍ଚୟ କିଛି କୁହନ୍ତୁ। ସାଧାରଣ ନାଗରିକମାନଙ୍କର ରିଓ ଅଲମ୍ପିକ୍ସ ପ୍ରତି ଏତେ ଆଗ୍ରହ, ଏତେ ସଚେତନତା ଏବଂ ଦେଶର ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ଉପରେ ଏ ସମ୍ପର୍କରେ କିଛି କହିବା ପାଇଁ ଚାପ ପକାଇବା, ମୁଁ ଏହାକୁ ଖୁବ୍ ସକାରାତ୍ମକ ଭାବେ ଦେଖୁଛି। କ୍ରିକେଟ ବ୍ୟତୀତ ମଧ୍ୟ ଭାରତର ନାଗରିକମାନଙ୍କର ଅନ୍ୟ ଖେଳଗୁଡ଼ିକ ପ୍ରତି ଏତେ ରୁଚି ରହିଛି। ଏତେ ସଚେତନତା ରହିଛି ଏବଂ ଏତେ ସୂଚନା ରହିଛି। ଲୋକଙ୍କର ଏହି ସନ୍ଦେଶଗୁଡ଼ିକ ପଢ଼ିବା ହିଁ ମୋ ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ପ୍ରେରଣାର ସ୍ରୋତ ପାଲଟିଗଲା। ଜଣେ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଅଜିତ ସିଂ NarendraModiApp ରେ ଲେଖିଛନ୍ତି – ଦୟାକରି ଏଥର ମନ କି ବାତ୍ ରେ ଝିଅମାନଙ୍କ ଶିକ୍ଷା ଏବଂ କ୍ରୀଡ଼ାରେ ସେମାନଙ୍କ ଅଂଶଗ୍ରହଣ ସମ୍ପର୍କରେ ନିଶ୍ଚୟ କୁହନ୍ତୁ, କାରଣ ରିଓ ଅଲିମ୍ପିକ୍ସରେ ପଦକ ଜିଣି ସେମାନେ ଦେଶକୁ ଗୌରବାନ୍ୱିତ କରିଛନ୍ତି। କେହି ଶ୍ରୀମାନ ସଚିନ ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ – ଆପଣଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ ରହିଲା ଯେ ଏଥର ମନ କି ବାତ୍ ରେ ସିନ୍ଧୁ, ସାକ୍ଷୀ ଏବଂ ଦୀପା କର୍ମକାରଙ୍କ କଥା ନିଶ୍ଚୟ କହନ୍ତୁ। ଆମକୁ ଯେଉଁ ପଦକ ମିଳିଲା ତାହା ଏହି ଝିଅମାନେ ଆଣିଲେ। ଆମ ଝିଅମାନେ ପୁଣିଥରେ ପ୍ରମାଣିତ କରିଛନ୍ତି ଯେ ସେମାନେ କାହାଠାରୁ କୌଣସି ଗୁଣରେ କମ ନୁହଁନ୍ତି। ଏହି ଝିଅମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଜଣେ ଉତ୍ତର ଭାରତର ତ ଅନ୍ୟ ଜଣେ ଦକ୍ଷିଣ ଭାରତର, ଜଣେ ପୂର୍ବ ଭାରତର ତ ଆଉ କେହି ଭାରତର ଅନ୍ୟ କୌଣସି କୋଣର । ଲାଗୁଛି, ସତେ ଯେମିତି ଭାରତର ଝିଅମାନେ ଦେଶର ଗୌରବ ବୃଦ୍ଧି କରିବାର କାମ ହାତକୁ ନେଇଛନ୍ତି। MyGovରେ ଶିଖର ଠାକୁର ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ ଆମେ ଅଲମ୍ପିକ୍ସରେ ଆହୁରି ଭଲ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିପାରିଥାନ୍ତୁ । ସେ ଲେଖିଛନ୍ତି – “ଆଦରଣୀୟ ମୋଦୀ ସାର୍, ସର୍ବପ୍ରଥମେ ଅଲମ୍ପିକ୍ ରେ ଆମେ ଦୁଇଟି ପଦକ ଜିତିଥିବାରୁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି। କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଏ କଥା ପ୍ରତି ଆପଣଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟି ଆକର୍ଷଣ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି ଯେ, ଅଲମ୍ପିକ୍ସ ଖେଳରେ କ’ଣ ବାସ୍ତବରେ ଆମ ପ୍ରଦର୍ଶନ ଭଲ ଥିଲା? ଏହାର ଉତ୍ତର “ନା”। କ୍ରୀଡ଼ା ଦୁଇଟି କ୍ଷେତ୍ରରେ ଆମକୁ ଏକ ସୁଦୀର୍ଘ ପଥ ଅତିକ୍ରମ କରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି। ଆମର ବାପା-ମା’ ଆଜି ମଧ୍ୟ ପାଠପଢ଼ା ଶିକ୍ଷା ସମ୍ବନ୍ଧିତ ବିଷୟ ଉପରେ ଧ୍ୟାନ ଦେବାପାଇଁ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଉଛନ୍ତି। ସମାଜରେ ଏବେ ମଧ୍ୟ ଖେଳକୁ ସମୟର ଅପଚୟ ଭାବରେ ଗ୍ରହଣ କରାଯାଉଛି। ଆମର ଏହି ଚିନ୍ତାଧାରା ବଦଳାଇବାର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି। ସମାଜକୁ ପ୍ରେରଣା ର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି ଏବଂ ଏହି କାମ ଆପଣଙ୍କଠାରୁ ଭଲ ଆଉ କେହି କରିପାରିବେନି।” ସେହିପରି କେହି ଜଣେ ଶ୍ରୀମାନ ସତ୍ୟପ୍ରକାଶ ମେହରାଜୀ NarendraModiApp ରେ ଲେଖିଛନ୍ତି – “ମନ କି ବାତ୍”ରେ extra-curricular activities ଉପରେ ଧ୍ୟାନ କେନ୍ଦ୍ରିତ କରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି। ବିଶେଷକରି ପିଲା ଏବଂ ଯୁବକମାନଙ୍କ ଖେଳକୁ ନେଇ।” ହଜାର ହଜାର ଲୋକ ପ୍ରାୟତଃ ଏହି ପ୍ରକାର ଚିନ୍ତାଧାରାର ପରିପ୍ରକାଶ କରିଛନ୍ତି। ଏ କଥାକୁ ଅସ୍ୱୀକାର କରି ହେବନି ଯେ ଆମ ଆଶାନୁଯାୟୀ ଆମେ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିପାରିନୁ। କିଛି ଘଟଣାରେ ଏଭଳି ହୋଇଛି ଯେ ଆମ କ୍ରୀଡ଼ାବିତ୍ ଏଠାରେ ଯାହା ପ୍ରଦର୍ଶନ କରୁଥିଲେ, ସେମାନେ ସେଠାରେ ସେହି ସ୍ତରକୁ ମଧ୍ୟ ପହଞ୍ଚିପାରିଲେନି ଏବଂ ପଦକ ତାଲିକାରେ ମାତ୍ର ଦୁଇଟି ପଦକ ମିଳିଲା । କିନ୍ତୁ ଏକଥା ମଧ୍ୟ ସତ ଯେ, ପଦକ ନ ମିଳିବା ସତ୍ତ୍ୱେ ଟିକିଏ ସୂକ୍ଷ୍ମ ଭାବରେ ଦେଖିଲେ ଅନେକ ଖେଳରେ ପ୍ରଥମ ଥର ଭାରତର ଖେଳାଳି ଯଥେଷ୍ଟ ଭଲ ପ୍ରଦର୍ଶନ ମଧ୍ୟ କରିଛନ୍ତି। ଏଇ ଯେମିତି ଦେଖନ୍ତୁ, Shooting ବା ବନ୍ଧୁକ ଚାଳନାରେ ଆମ ଅଭିନବ ବିନ୍ଦ୍ରାଜୀ ଚତୁର୍ଥ ସ୍ଥାନରେ ରହିଲେ ଏବଂ ଖୁବ୍ କମ୍ ବ୍ୟବଧାନରେ ସେ ପଦକ ଜିତିବାରୁ ବଞ୍ଚିତ ହେଲେ। Gymnastics ରେ ଦୀପା କର୍ମକାର ମଧ୍ୟ ଚମତ୍କାର ପ୍ରଦର୍ଶନ କଲେ। ସେ ଚତୁର୍ଥ ସ୍ଥାନରେ ରହିଲେ। ଖୁବ କମ୍ ବ୍ୟବଧାନରେ ସେ ପଦକ ଜିତିବାରୁ ବଞ୍ଚିତ ହେଲେ। କିନ୍ତୁ ଏକଥା ଆମେ କେମିତି ଭୁଲିପାରିବା ଯେ ସେ ଅଲମ୍ପିକ୍ସ ପାଇଁ ଏବଂ ଅଲମ୍ପିକ୍ସ ଫାଇନାଲ ପାଇଁ ଯୋଗ୍ୟତା ହାସଲ କରିବାରେ ଭାରତର ପ୍ରଥମ ଝିଅ। ଏଭଳି କିଛି ହିଁ ଘଟିଲା ଟେନିସରେ ସାନିଆ ମିର୍ଜା ଏବଂ ରୋହନ ବୋପନ୍ନାଙ୍କ ଯୋଡ଼ି ସହ । Athletics ଆମେ ଏଥର ଭଲ ପ୍ରଦର୍ଶନ କଲୁ। ପି.ଟି. ଉଷାଙ୍କ 32 ବର୍ଷ ପରେ ପ୍ରଥମ ଥର ଲଳିତା ବାବର track field ଫାଇନାଲ ପାଇଁ ଯୋଗ୍ୟତା ହାସଲ କଲେ। ଆପଣମାନେ ଜାଣି ଖୁସି ହେବେ ଯେ, 36 ବର୍ଷ ପରେ ମହିଳା ହକି ଦଳ ଅଲମ୍ପିକ ଯାଏ ପହଞ୍ଚିଲା । ଦୀର୍ଘ 36 ବର୍ଷ ପରେ ପୁରୁଷ ହକି ଦଳ knock out stage ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପହଞ୍ଚିବାରେ ସଫଳ ହେଲା। ଆମ ଦଳ ବହୁତ ଟାଣୁଆ ଏବଂ ମଜାକଥା ହେଲା ଯେ, ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣପଦକ ଜିତିଥିବା ଆର୍ଜେଣ୍ଟିନା ଦଳ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଟୁର୍ଣାମେଣ୍ଟ ରେ ମାତ୍ର ଗୋଟିଏ ମ୍ୟାଚରେ ପରାଜିତ ହେଲା। ତାଙ୍କୁ ପରାଜିତ କିଏ କଲେ ଜାଣନ୍ତି ? ସେମାନେ ହେଲେ ଭାରତର ଖେଳାଳି। ତେଣୁ ଆଗାମୀ ସମୟ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଆମପାଇଁ ଭଲ ହେବ।

Boxing ରେ ବିକାଶକୃଷ୍ଣ ଯାଦବ କ୍ଵାଟର ଫାଇନାଲ ଯାଏ ପହଞ୍ଚିଲେ, କିନ୍ତୁ ବ୍ରୋଞ୍ଜ ପାଇପାରିଲେନି। ଅନେକ ଖେଳାଳି ଉଦାହରଣ ସ୍ୱରୂପ – ଅଦିତି ଅଶୋକ, ଦତ୍ତୁ ଭୋକନାଲ୍, ଅତନୁ ଦାସ ଏମିତି ଅନେକ ନାଁ ରହିଛି, ଯେଉଁମାନଙ୍କ ପ୍ରଦର୍ଶନ ଭଲ ଥିଲା। କିନ୍ତୁ ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଆମକୁ ବହୁତ କିଛି କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ। ଯାହା କରିଆସିଛୁ ତାହାହିଁ ଯଦି କରିବା, ହୁଏତ ପୁଣି ଆମକୁ ହତାଶ ହେବାକୁ ପଡ଼ିବ। ମୁଁ ଗୋଟିଏ କମିଟି ଗଠନ ସମ୍ପର୍କରେ ଘୋଷଣା କରିଛି। ଭାରତ ସରକାର in house ରେ ଏହାର ଗଭୀରତାକୁ ଯିବେ। ବିଶ୍ୱରେ କ’ଣ କ’ଣ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ ହେଉଛି ତାହା ଅନୁଧ୍ୟାନ କରିବେ। ଆମେ କ’ଣ ଭଲ କରିପାରିବା ସେ ସମ୍ପର୍କରେ ଏହି କମିଟି ଗୋଟିଏ Roadmap ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବ। 2020, 2024, 2028 – ଗୋଟିଏ ଦୀର୍ଘ ସମୟ କଥା ଚିନ୍ତା କରି ଆମକୁ ଯୋଜନା ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ। ମୁଁ ରାଜ୍ୟ ସରକାରମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଅନୁରୋଧ କରୁଛି ଯେ, ଆପଣମାନେ ମଧ୍ୟ ଏଭଳି କମିଟିମାନ ଗଠନ କରନ୍ତୁ ଏବଂ କ୍ରୀଡ଼ା ଜଗତରେ ଆମେ କ’ଣ କରିପାରିବା, ଆମର ପ୍ରତ୍ୟେକଟି ରାଜ୍ୟ କ’ଣ କରିପାରିବ, ରାଜ୍ୟ ନିଜ ପସନ୍ଦର ଗୋଟିଏ କିମ୍ବା ଦୁଇଟି ଖେଳ ବାଛିନିଅନ୍ତୁ – ଦେଖାଯାଉ – ସେମାନେ ଏଥିରେ କିଭଳି ତାଙ୍କ ଶକ୍ତି ପ୍ରଦର୍ଶନ କରୁଛନ୍ତି।

ମୁଁ କ୍ରୀଡ଼ା ଜଗତ ସହିତ ଜଡ଼ିତ ସଂଗଠନମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଅନୁରୋଧ କରୁଛି ଯେ, ସେମାନେ ନିରପେକ୍ଷ ଭାବରେ ମାନସ ମନ୍ଥନ (Brain Storming) କରନ୍ତୁ। ଭାରତର ପ୍ରତ୍ୟେକ ନାଗରିକଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଅନୁରୋଧ କରୁଛି ଯେ, ଯାହାର ବି ଏଥିରେ ଆଗ୍ରହ ରହିଛି ସେ ମୋତେ NarendraModiApp ରେ ପ୍ରସ୍ତାବ ପଠାନ୍ତୁ । ସରକାରଙ୍କୁ ଲେଖନ୍ତୁ, ସଂଗଠନମାନେ ଆଲୋଚନା ଓ ପର୍ଜ୍ୟାଲୋଚନା କରି ନିଜର ସ୍ମାରକପତ୍ର ସରକାରଙ୍କୁ ପଠାନ୍ତୁ। ରାଜ୍ୟ ସରକାରମାନ ଆଲୋଚନା କରି ନିଜର ପରାମର୍ଶ ଦିଅନ୍ତୁ। କିନ୍ତୁ ଆମ ପ୍ରସ୍ତୁତି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ହେବା ଦରକାର ଏବଂ ଆମେ ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀ, ଯେଉଁ ଦେଶର ମୋଟ ଜନସଂଖ୍ୟାର 65 ପ୍ରତିଶତ ଯୁବଗୋଷ୍ଠୀର, ଆମେ ଖେଳର ଦୁନିଆରେ ମଧ୍ୟ ଉନ୍ନତ ସ୍ଥିତିରେ ରହିବା। ଏହି ସଂକଳ୍ପର ସହିତ ଆମକୁ ଆଗକୁ ବଢ଼ିବାକୁ ହେବ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ସେପ୍ଟେମ୍ବର 5 ତାରିଖ ଦିନ “ଗୁରୁଦିବସ”। ଅନେକ ବର୍ଷ ଧରି ମୁଁ ଗୁରୁଦିବସ ଦିନ ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀମାନଙ୍କ ସହିତ ବହୁତ ସମୟ କଟାଉଥିଲି। ତାହା ପୁଣି ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀଙ୍କ ପରି କଟାଉଥିଲି। ଏହି ଛୋଟ ଛୋଟ ପିଲାଙ୍କଠାରୁ ମଧ୍ୟ ବହୁତ କିଛି ଶିଖୁଥିଲି। 5 ସେପ୍ଟେମ୍ବର ମୋ ପାଇଁ ଗୁରୁଦିବସ ବି ଥିଲା ଆଉ “ଶିକ୍ଷା ଦିବସ” ମଧ୍ୟ। କିନ୍ତୁ ଏଥର ମୋତେ ଜି-20 ଶିଖର ବୈଠକ ପାଇଁ ଯିବାକୁ ପଡ଼ୁଛି। ତେଣୁ ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ଆଜିର ମନ କି ବାତ୍ ରେ ଏ କଥା କହିବାକୁ ମୋର ଇଚ୍ଛା ହେଲା। ଜୀବନରେ “ମା”ଙ୍କ ସ୍ଥାନ ଯାହା, ଗୁରୁଙ୍କ ସ୍ଥାନ ମଧ୍ୟ ତାହା। ମୁଁ ଏମିତି ଶିକ୍ଷକ ମଧ୍ୟ ଦେଖିଛି ଯେଉଁମାନେ ନିଜ ଅପେକ୍ଷା ନିଜ ଲୋକଙ୍କ ପାଇଁ ବେଶୀ ଚିନ୍ତିତ। ସେମାନେ ନିଜ ଶିଷ୍ୟମାନଙ୍କ ପାଇଁ, ନିଜ ଛାତ୍ରୀମାନଙ୍କ ପାଇଁ ନିଜ ଜୀବନ ସମର୍ପିତ କରିଦିଅନ୍ତି। ରିଓ ଅଲିମ୍ପିକ୍ସ ପରେ ଆଜିକାଲି ପୁଲ୍ଲେଲା ଗୋପୀଚାନ୍ଦ ଜୀଙ୍କ ସମ୍ପର୍କରେ ଚାରିଆଡ଼େ ଆଲୋଚନା ହେଉଛି। ସେ ନିଜେ ତ ଜଣେ କ୍ରୀଡ଼ାବିତ୍ କିନ୍ତୁ ଜଣେ ଉତ୍ତମ ଗୁରୁ କାହାକୁ କୁହାଯାଇପାରେ – ସେ ଏହାର ଉଦାହରଣ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିଛନ୍ତି। ମୁଁ ଆଜି ଗୋପୀଚାନ୍ଦ ଜୀଙ୍କୁ ଜଣେ ଖେଳାଳି ହେବାସହ ଜଣେ ଉତ୍ତମ ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ରୂପରେ ଦେଖୁଛି ଏବଂ ଗୁରୁଦିବସ ଅବସରରେ ପୁଲ୍ଲେଲା ଗୋପୀଚାନ୍ଦଜୀଙ୍କୁ, ତାଙ୍କର ତପସ୍ୟାକୁ, ଖେଳ ପ୍ରତି ତାଙ୍କର ସମର୍ପଣ ଭାବକୁ ଏବଂ ନିଜ ଶିଷ୍ୟର ସଫଳତାରେ ଆନନ୍ଦ ପାଇବାର ତାଙ୍କ ଢଙ୍ଗକୁ ଅଭିନନ୍ଦନ କରୁଛି। ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କ ଜୀବନରେ ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ଅବଦାନ ସବୁବେଳେ ଅନୁଭୂତ ହୋଇଥାଏ। ସେପ୍ଟେମ୍ବର 5 ତାରିଖ, ଭାରତର ପୂର୍ବତନ ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ଡ. ସର୍ବପଲ୍ଲୀ ରାଧାକୃଷ୍ଣନନ୍ ଜୀଙ୍କର ଜନ୍ମଦିନ। ସାରା ଦେଶରେ ଏହି ଦିନଟିକୁ ଗୁରୁଦିବସ ଭାବରେ ପାଳନ କରାଯାଏ। ସେ ଜୀବନରେ ଯେକୌଣସି ସ୍ତରକୁ ଗଲେ। ସେଠାରେ ନିଜେ ସବୁବେଳେ ଜଣେ ଶିକ୍ଷକ ଭାବରେ ହିଁ ଜୀବନଯାପନ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଥିଲେ। କେବଳ ସେତିକି ନୁହେଁ, ସେ ସବୁବେଳେ କହୁଥିଲେ “ଉତ୍ତମ ଶିକ୍ଷକ ସେହି, ଯାହା ଭିତରର ଛାତ୍ର କେବେହେଲେ ମରେ ନାହିଁ।” ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ପଦରେ ଥାଇ ମଧ୍ୟ ଶିକ୍ଷକ ରୂପରେ ବଞ୍ଚିବା ଏବଂ ଶିକ୍ଷକ ମନ ଯୋଗୁଁ, ନିଜ ଅନ୍ତରର ଛାତ୍ରକୁ ବଞ୍ଚାଇ ରଖିବା ଭଳି ଅଦ୍ଭୁତ ଜୀବନ ଡ. ରାଧାକୃଷ୍ଣନନ୍ ଜୀ ଜିଇଁ କରି ଦେଖାଇଲେ।

ମୁଁ ମଧ୍ୟ ବେଳେବେଳେ ଭାବେ। ମୋର ତ ମୋ ଶିକ୍ଷକମାନଙ୍କର ଏତେସବୁ କଥା ମନେ ଅଛି କାରଣ ଆମର ଛୋଟିଆ ଗାଁରେ ସେହିମାନେ ତ ଆମ Hero ଥିଲେ। କିନ୍ତୁ ଆଜି ମୁଁ ଖୁସିର ସହ କହୁଛି ଯେ, ମୋର ଜଣେ ଶିକ୍ଷକ – ତାଙ୍କୁ ଏବେ 90 ବର୍ଷ ହେଲାଣି, ଆଜି ମଧ୍ୟ ପ୍ରତି ମାସରେ ତାଙ୍କ ଚିଠି ମୋତେ ମିଳୁଛି। ତାଙ୍କର ହାତଲେଖା ଚିଠି ଆସୁଛି। ମାସକ ମଧ୍ୟରେ ସେ ଯେଉଁ ବହିଗୁଡ଼ିକ ପଢ଼ିଥାନ୍ତି, ସେ ବିଷୟରେ କିଛି ନା କିଛି ଚର୍ଚ୍ଚା କରିଥାନ୍ତି। ସେଥିରୁ ଉଦ୍ଧୃତ କିଛି ଅଂଶ ପଠାଇଥାନ୍ତି। ମାସଯାକ ମୁଁ କ’ଣ କଲି, ତାଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟିରେ ତାହା ଠିକ୍ ଥିଲା କି ନାହିଁ, ସତେ ଯେମିତି ଆଜି ମଧ୍ୟ ମୋତେ ସେ ଉକ୍ଷବଗ୍ଦଗ୍ଦକ୍ସକ୍ଟକ୍ଟଜ୍ଞରେ ପଢ଼ାଉଛନ୍ତି। ସେ ଆଜି ମଧ୍ୟ ମୋତେ ଏକ ପ୍ରକାର correspondence course ଦୂରଶିକ୍ଷା ପାଠ ପଢାଉଛନ୍ତି। 90 ବର୍ଷ ବୟସରେ ତାଙ୍କର ହାତଲେଖା ଦେଖିଲେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଲାଗେ। ଏହି ବୟସରେ ବି ସେ ଏତେ ସୁନ୍ଦର ହସ୍ତାକ୍ଷର ଲେଖନ୍ତି, ହେଲେ ମୋ ନିଜର ଅକ୍ଷର ଖୁବ ଅସୁନ୍ଦର। ତେଣୁ ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ବି କାହାର ସୁନ୍ଦର ଅକ୍ଷର ଦେଖେ, ମୋର ତାଙ୍କ ପ୍ରତି ଆଦର ଖୁବ ବଢ଼ିଯାଏ। ମୋ ଭଳି ଅନୁଭୂତି ଆପଣମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଥିବ। ଆପଣଙ୍କ ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ଯୋଗୁଁ ଆପଣଙ୍କ ଜୀବନରେ ଯାହା କିଛି ଭଲ ହୋଇଛି, ସେ ବିଷୟରେ ଦୁନିଆକୁ ଜଣାଇଲେ ଶିକ୍ଷକମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ସମସ୍ତଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେବ, ସେମାନଙ୍କ ଗୌରବ ବୃଦ୍ଧି ପାଇବ। ସମାଜରେ ଶିକ୍ଷକମାନଙ୍କ ଗୌରବ ବୃଦ୍ଧି କରିବା ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କର ଦାୟିତ୍ୱ। ଯଦି ଆପଣଙ୍କ ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ସହିତ ଆପଣଙ୍କ ଫଟୋ ଥାଏ, କିମ୍ବା ତାଙ୍କ ସହ ଘଟିଥିବା କୌଣସି ଘଟଣା କିମ୍ବା, ତାଙ୍କର କୌଣସି ପ୍ରେରଣାଦାୟୀ କଥା ଥାଏ ଆପଣ NarendraModiApp ରେ ନିଶ୍ଚୟ ବାଣ୍ଟନ୍ତୁ । ଦେଶରେ ଶିକ୍ଷକମାନଙ୍କ ଅବଦାନକୁ ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଦେଖିବା ମଧ୍ୟ ବହୁତ ମୂଲ୍ୟବାନ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଗଣେଶ ଉତ୍ସବକୁ ଆଉ ମାତ୍ର କିଛିଦିନ ରହିଲା, ଗଣେଶ ବିଘ୍ନହର୍ତ୍ତା। ଆମେ ସମସ୍ତେ ଆଶା କରିବା ଯେ, ଆମ ଦେଶ, ଆମ ସମାଜ, ଆମମାନଙ୍କ ପରିବାର, ଆମର ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତିର ଜୀବନ ନିର୍ବିଘ୍ନ ହେଉ। ଗଣେଶ ଉତ୍ସବ କଥା କହିବା ବେଳେ, ଲୋକମାନ୍ୟ ତିଲକଜୀଙ୍କ କଥା ମନେ ପଡ଼ିବା ସ୍ୱାଭାବିକ। ସାର୍ବଜନୀନ ଗଣେଶ ଉତ୍ସବର ପରମ୍ପରା ଲୋକମାନ୍ୟ ତିଲକଜୀଙ୍କ ଅବଦାନ। ସାର୍ବଜନୀନ ଗଣେଶ ଉତ୍ସବ ମାଧ୍ୟମରେ ସେ ଏହି ଧାର୍ମିକ ଅବସରକୁ ଜାତୀୟ ଜାଗରଣର ପର୍ବ କରିଦେଲେ। ସାର୍ବଜନୀନ ଗଣେଶ ଉତ୍ସବ ମାଧ୍ୟମରେ ସେ ଏହି ଧାର୍ମିକ ଅବସରକୁ ଜାତୀୟ ଜାଗରଣର ପର୍ବ କରିଦେଲେ। ସାର୍ବଜନୀନ ଗଣେଶ ଉତ୍ସବ ମାଧ୍ୟମରେ ସାମାଜିକ ଜୀବନକୁ ସ୍ପର୍ଶ କରୁଥିବା ସମସ୍ୟାଗୁଡ଼ିକର ବୃହତ ଆଲୋଚନା ହେଉ। ଏଭଳି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମମାନ ହେଉ ଯାହାଦ୍ୱାରା ସମାଜକୁ ନୂତନ ଆଲୋକ ମିଳୁ, ଶକ୍ତି ମିଳୁ। ଏହା ସାଙ୍ଗକୁ ସେ ଯେଉଁ ମନ୍ତ୍ର ଦେଇଥିଲେ “ସ୍ୱରାଜ୍ୟ ମୋର ଜନ୍ମଗତ ଅଧିକାର” ତାହା କେନ୍ଦ୍ରରେ ରହୁ। ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମକୁ ଶକ୍ତି ମିଳୁ। ଆଜିକାଲି ତ ଗଣେଶ ଉତ୍ସବ ମହାରାଷ୍ଟ୍ରରେ ସୀମିତ ହୋଇ ରହିନାହିଁ, ଭାରତର ପ୍ରତ୍ୟେକ କୋଣରେ ସାର୍ବଜନୀନ ଗଣେଶ ଉତ୍ସବ ପାଳନ କରାଯାଉଛି। ସବୁ ଯୁବକମାନେ ଏଥିପାଇଁ ଅନେକ ପ୍ରସ୍ତୁତି ମଧ୍ୟ କରିଥାନ୍ତି। ଏଥିପାଇଁ ସେମାନଙ୍କ ଉତ୍ସାହ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ରହିଥାଏ। ଏବେ ମଧ୍ୟ କିଛି ଲୋକ ଲୋକମାନ୍ୟ ତିଲକଜୀଙ୍କର ଭାବନାର ଅନୁସରଣ କରିବାର ଭରପୁର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ମଧ୍ୟ କରିଛନ୍ତି। ସେମାନେ ସାର୍ବଜନୀନ ବିଷୟବସ୍ତୁ ଉପରେ ଆଲେଚନାଚକ୍ର, ପ୍ରବନ୍ଧ ପ୍ରତିଯୋଗିତା, ଝୋଟି ପ୍ରତିଯୋଗିତା ଆଦିର ଆୟୋଜନ କରନ୍ତି। ସେମାନଙ୍କ ବିଜ୍ଞାପନ ମେଢରେ ମଧ୍ୟ ସମାଜକୁ ସ୍ପର୍ଶ କରୁଥିବା ପ୍ରସଙ୍ଗଗୁଡ଼ିକୁ ଖୁବ କଳାତ୍ମକ ଭାବେ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ କରାଯାଇଥାଏ। ଗଣେଶ ଉତ୍ସବ ମାଧ୍ୟମରେ ଏକ ପ୍ରକାର ଜନଶିକ୍ଷାର ଗୋଟିଏ ବିରାଟ ଅଭିଯାନ ଚାଲେ। “ସ୍ୱରାଜ୍ୟ ଆମର ଜନ୍ମଗତ ଅଧିକାର” ଏହି ପ୍ରେରଣାଦାୟୀ ମନ୍ତ୍ର ଲୋକମାନ୍ୟ ତିଲକ ଆମକୁ ଦେଇଥିଲେ। ଆମେ କିନ୍ତୁ ଏବେ ସ୍ୱାଧୀନ ଭାରତରେ ବାସ କରୁଛୁ। ତେଣୁ ସାର୍ବଜନୀନ ଗଣେଶ ଉତ୍ସବରେ “ସ୍ୱରାଜ୍ୟ ଆମର ଅଧିକାର” ଏହି ମନ୍ତ୍ରକୁ ନେଇ ସୁରାଜ୍ୟ ଦିଗରେ ଆଗକୁ ବଢ଼ିବା।” ସୁରାଜ୍ୟ ଆମର ପ୍ରାଥମିକତା ହେଉ।” ଏହି ବାର୍ତ୍ତା ଆମେ କ’ଣ ସାର୍ବଜନୀନ ଗଣେଶ ଉତ୍ସବ ମାଧ୍ୟମରେ ପ୍ରଚାର କରିପାରିବା ନାହିଁ? ଆସନ୍ତୁ, ଏଥିପାଇଁ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଦେଉଛି।

ଏକଥା ସତ ଯେ, ଉତ୍ସବ ସମାଜର ଶକ୍ତି। ଉତ୍ସବ ସମାଜର ଜୀବନରେ ନୂତନ ପ୍ରାଣ ସବାର କରେ। ଉତ୍ସବ ବିନା ଜୀବନ ଅସମ୍ଭବ। କିନ୍ତୁ ସମୟର ଆବଶ୍ୟକତା ଅନୁସାରେ ଏହାକୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରିବାକୁ ପଡ଼େ। ଏଥର ମୁଁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିଛି ଯେ, ଅନେକ ଲୋକ ମୋତେ ଗଣେଶ ଉତ୍ସବ ଏବଂ ଦୁର୍ଗାପୂଜା ସମ୍ପର୍କରେ ବହୁତ କିଛି ଲେଖିଛନ୍ତି। ସେମାନେ କିନ୍ତୁ ଚିନ୍ତିତ ପରିବେଶକୁ ନେଇ। ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଶଙ୍କର ନାରାୟଣ ପ୍ରଶାନ୍ତ ନାମକ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ଖୁବ୍ ଉତ୍ସାହର ସହିତ ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ, ମୋଦିଜୀ ଆପଣ ମନ କି ବାତ୍ ରେ Plaster of Paris ରେ ତିଆରି ଗଣେଶଙ୍କ ମୂର୍ତ୍ତି ବ୍ୟବହାର ନ କରିବା ସମ୍ପର୍କରେ ଲୋକଙ୍କୁ ବୁଝାନ୍ତୁ। ତା ବଦଳରେ ଗାଁ ପୋଖରୀର ମାଟିରେ ନିର୍ମିତ ଗଣେଶ ମୂର୍ତ୍ତିକୁ ବ୍ୟବହାର କାହିଁକି ନ କରିବା ? Plaster of Paris ରେ ତିଆରି ମୂର୍ତ୍ତି ପରିବେଶ ଉପରେ ପ୍ରତିକୂଳ ପ୍ରଭାବ ପକାଇଥାଏ। ତାଙ୍କ ସହିତ ଆହୁରି ଅନେକ ଏହି ବ୍ୟଥାକୁ ପରିପ୍ରକାଶ କରିଛନ୍ତି। ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଆପଣ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କରୁଛି – ଆମେ ମାଟି ତିଆରି ମୂର୍ତ୍ତି ବ୍ୟବହାର କରି ଆମର ପୁରାତନ ପରମ୍ପରାକୁ କାହିଁକି ଉଜ୍ଜୀବିତ ନ କରିବା ? ପରିବେଶ ସୁରକ୍ଷା, ଆମର ନଈ- ପୋଖରୀର ସୁରକ୍ଷା, ସେଥିରେ ସୃଷ୍ଟି ହେଉଥିବା ପ୍ରଦୂଷଣରୁ ଛୋଟ ଛୋଟ ଜଳଚର ଜୀବମାନଙ୍କ ସୁରକ୍ଷା – ଏହା ବି ତ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସେବା । ପ୍ରଭୁ ଗଣେଶ ବିଘ୍ନ ବିନାଶ। ତେଣୁ ଆମେ ଏଭଳି ଗଣେଶଙ୍କ ନିର୍ମାଣ କରିବା ଅନୁଚିତ ଯିଏ ବିଘ୍ନ ସୃଷ୍ଟି କରିବେ। ମୁଁ ଜାଣିନି, ମୋର ଏହି କଥାକୁ ଆପଣ କେଉଁ ରୂପରେ ଗ୍ରହଣ କରିବେ। କିନ୍ତୁ ଏ କଥା କେବଳ ମୁଁ କହୁନାହିଁ, ଅନେକ ଲୋକ କହୁଛନ୍ତି। ଅନେକ ଲୋକଙ୍କ ବିଷୟରେ ମୁଁ ଅନେକ ଥର ଶୁଣିଛି। ପୁଣେର ଜଣେ ଶିଳ୍ପୀ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଅଭିଜିତ ଧୋଡ଼ଫଲେ, କୋଲ୍ହାପୁରର ଅନୁଷ୍ଠାନ – ନିସର୍ଗ ମିତ୍ର, ବିଜ୍ଞାନ ପ୍ରବୋଧିନୀ । ବିଦର୍ଭ ଅବଳରେ ନିସର୍ଗ କଟ୍ଟା, ପୁଣେର ଜ୍ଞାନ ପ୍ରବୋଧିନୀ। ମୁମ୍ବାଇର ଗିର୍ଗାଓଁଚା ରାଜା ଏବଂ ଏଭଳି ଅନେକ ଅନୁଷ୍ଠାନ। ଲୋକ, ମାଟିର ଗଣେଶ ପାଇଁ ବହୁତ ପରିଶ୍ରମ କରନ୍ତି, ପ୍ରଚାର ମଧ୍ୟ କରନ୍ତି। ପରିବେଶଧର୍ମୀ ଗଣେଶୋତ୍ସବ ମଧ୍ୟ ଗୋଟିଏ ସମାଜସେବାର କାର୍ଯ୍ୟ। ଦୁର୍ଗାପୂଜା ପାଇଁ କିଛି ସମୟ ବାକି ଅଛି। ଆମେ ଏବେଠାରୁ ସ୍ଥିର କରିବା ତେବେ, ମୂର୍ତ୍ତି ଗଢ଼ୁଥିବା ସେହି ପୁରୁଣା ପରିବାରର ମଧ୍ୟ ରୋଜଗାର ହେବ, ନଈ କିମ୍ବା ପୋଖରୀ ମାଟିରେ ତିଆରି ହେଲେ ପୁଣି ସେଥିରେ ମିଳାଇଯିବ। ଏହିଭଳି ପରିବେଶ ମଧ୍ୟ ସୁରକ୍ଷିତ ରହିବ। ଆପଣ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଗଣେଶୋତ୍ସବ ପାଇଁ ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜଣାଉଛି।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଭାରତରତ୍ନ ମଦର ଟେରେସାଙ୍କୁ ସେପ୍ଟେମ୍ବର 4 ତାରିଖ ଦିନ ସନ୍ଥ ଉପାଧି ପ୍ରଦାନ କରାଯିବ। ମଦର ଟେରେସା ନିଜର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଜୀବନକୁ ଭାରତରେ ଗରିବମାନଙ୍କ ସେବାରେ ଉତ୍ସର୍ଗ କରିଦେଇଥିଲେ। ତାଙ୍କର ଜନ୍ମ ଆଲବାନିଆ (Albania) ରେ ହୋଇଥିଲା। ତାଙ୍କର ଭାଷା ମଧ୍ୟ ଇଂରାଜୀ ନ ଥିଲା। କିନ୍ତୁ ସେ ନିଜ ଜୀବନକୁ ବଦଳାଇଲେ। ଗରିବମାନଙ୍କ ସେବା ପାଇଁ ଯୋଗ୍ୟ ହେବାପାଇଁ ଭରପୁର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା କଲେ। ସାରା ଜୀବନ ଭାରତର ଗରିବମାନଙ୍କ ସେବା କରିଥିବା ଏହି ମଦର ଟେରେସାଙ୍କୁ ଯେତେବେଳେ ସନ୍ଥ ଉପାଧିରେ ଭୂଷିତ କରାଯାଉଛି, ସେତେବେଳେ ସମସ୍ତ ଭାରତବାସୀ ଗୌରବ ଅନୁଭବ କରିବା ସ୍ୱାଭାବିକ କଥା। ସେପ୍ଟେମ୍ବର 4 ତାରିଖରେ ହେବାକୁ ଥିବା ଏହି ସମାରୋହକୁ ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀଙ୍କ ତରଫରୁ ଭାରତ ସରକାର ଆମ ବୈଦେଶିକ ବ୍ୟାପାର ମନ୍ତ୍ରୀ ସୁଷମା ସ୍ୱରାଜଙ୍କ ନେତୃତ୍ୱରେ ଆନୁଷ୍ଠାନିକ ଭାବରେ ଗୋଟିଏ ପ୍ରତିନିଧି ମଣ୍ଡଳ ସେଠାକୁ ପଠାଇବ। ସନ୍ଥମାନଙ୍କ ଠାରୁ, ମୁନି ଋଷିମାନଙ୍କ ଠାରୁ, ମହାପୁରୁଷମାନଙ୍କଠାରୁ ଆମକୁ ସବୁବେଳେ କିଛି ନା କିଛି ଶିଖିବାକୁ ମିଳିଥାଏ। ଆମେ କିଛି ନା କିଛି ପାଉଥିବା, ଶିଖୁଥିବା ଏବଂ କିଛି ନା କିଛି ଭଲ କରୁଥିବା।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ବିକାଶ ଜନଆନ୍ଦୋଳନରେ ପରିଣତ ହେଲେ କେତେ ବଡ଼ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୁଏ। ଜନଶକ୍ତିକୁ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ରୂପ ଭାବେ ବିବେଚନା କରାଯାଏ। ବିଗତ ଦିନରେ ଭାରତ ସରକାର 5 ରାଜ୍ୟ ସରକାରଙ୍କ ସହଯୋଗରେ ସ୍ୱଚ୍ଛ ଗଙ୍ଗା ପାଇଁ, ଗଙ୍ଗାର ସଫେଇ ପାଇଁ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଏକାଠି କରିବାର ଗୋଟିଏ ସଫଳ ପ୍ରୟାସ କରିଛନ୍ତି। ଚଳିତ ମାସ 20 ତାରିଖ ଦିନ ଗଙ୍ଗାକୂଳରେ ଥିବା ଗାଁମାନଙ୍କର ମୁଖିଆମାନଙ୍କ ଆହ୍ଲାବାଦକୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରାଯାଇଥିଲା। ସେଥିରେ ପୁରୁଷମାନେ ବି ଥିଲେ, ମହିଳାମାନେ ବି ଥିଲେ। ସେମାନେ ଆହ୍ଲାବାଦ ଆସିଲେ ଏବଂ ମାତା ଗଙ୍ଗାଙ୍କୁ ସାକ୍ଷୀ ରଖି ଶପଥ କଲେ ଯେ ସେମାନେ ଗଙ୍ଗାନଦୀ କୂଳରେ ଥିବା ସେମାନଙ୍କ ଗାଁମାନଙ୍କରେ ମୁକ୍ତାକାଶ ତଳେ ଶୌଚକ୍ରିୟାର ପରମ୍ପରାକୁ ତତକ୍ଷଣାତ ବନ୍ଦ କରାଇବେ, ଶୌଚାଳୟ ନିର୍ମାଣ ପାଇଁ ଅଭିଯାନ ଆରମ୍ଭ କରିବେ ଏବଂ ଗଙ୍ଗା ସଫେଇରେ ସେହି ଗ୍ରାମବାସୀ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ସହଯୋଗ କରିବେ ଏବଂ ଗଙ୍ଗାନଦୀକୁ ପ୍ରଦୂଷିତ ହେବାକୁ ଦେବେ ନାହିଁ। ଏହି ମୁଖିଆମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କିଏ ଉତ୍ତରାଖଣ୍ଡରୁ ଆସିଥିଲା ତ କିଏ ଉତ୍ତରପ୍ରଦେଶରୁ କେହି ବିହାରରୁ ତ କେହି ଝାଡଖଣ୍ଡରୁ ତ କେହି ପଶ୍ଚିମବଙ୍ଗରୁ। ମୁଁ ଏହି ମୁଖିଆମାନଙ୍କୁ ଆହ୍ଲାବାଦ ଆସିବା ଏବଂ ଏଭଳି ସଂକଳ୍ପ ଗ୍ରହଣ କରିବା ପାଇଁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି। ମୁଁ ଭାରତ ସରକାରଙ୍କ ସେହି ସମସ୍ତ ମନ୍ତ୍ରଣାଳୟକୁ ମଧ୍ୟ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି। ସେହି ମନ୍ତ୍ରୀମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି ଯେଉଁମାନେ ଏହି କଳ୍ପନାକୁ ବାସ୍ତବତାର ରୂପ ପ୍ରଦାନ କରଛନ୍ତି। ମୁଁ ସେହି ସମସ୍ତ 5ଟି ରାଜ୍ୟର ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଧନ୍ୟବାଦ ଜଣାଉଛି ଯେ, ସେମାନେ ଜନଶକ୍ତିକୁ ଏକତ୍ର କରି ଗଙ୍ଗାକୁ ପ୍ରଦୂଷଣମୁକ୍ତ କରିବା କାର୍ଯ୍ୟରେ ଗୋଟିଏ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ପଦକ୍ଷେପ ଗ୍ରହଣ କଲେ। ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, କିଛି କଥା ମୋତେ ବେଳେବେଳେ ଖୁବ୍ ଛୁଇଁଯାଏ ଆଉ ଯେଉଁମାନେ ଏକଥା ସବୁ କଳ୍ପନା କରିଥିଲେ ସେହି ଲୋକମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମୋ ମନରେ ଏକ ପ୍ରକାର ବିଶେଷ ଆଦର ଭାବ ଜନ୍ମିଥାଏ। ଜୁଲାଇ 15 ତାରିଖରେ ଛତିଶଗଡ଼ର କବୀରଧାମ ଜିଲ୍ଲାରେ ପ୍ରାୟ ସତରଶହରୁ ଅଧିକ ସ୍କୁଲର ଲକ୍ଷେ 25 ହଜାରରୁ ଅଧିକ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ନିଜ ନିଜ ବାପା ମାଆଙ୍କୁ ଚିଠି ଲେଖିଛନ୍ତି। କିଏ ଇଂରାଜୀରେ ଲେଖିଛି ତ କିଏ ହିନ୍ଦୀରେ, ପୁଣି କିଏ ଛତିଶଗଡ଼ିରେ, ଏମାନେ କିନ୍ତୁ ସମସ୍ତେ ନିଜ ବାପା- ମାଆଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କରି ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ – ଆମ ଘରେ Toilet ବା ପାଇଖାନା ରହିବା ଆବଶ୍ୟକ। ପାଇଖାନା ତିଆରି କରିବା ପାଇଁ ଦାବି କଲାବେଳେ କେତେକ ଛାତ୍ର ଏମିତି ବି ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ – ଏ ବର୍ଷ ମୋ ଜନ୍ମଦିନ ପଛେ ପାଳନ ନ କର, କିନ୍ତୁ ପାଇଖାନାଟିଏ ନିଶ୍ଚୟ ତିଆରି କର।” ସାତରୁ 17 ବର୍ଷ ବୟସ୍କ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ଏଇ କାମ କରିଛନ୍ତି। ଆଉ ଏହାର ଏଭଳି ପ୍ରଭାବ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛି ଯେ ଚିଠି ପାଇବା ପରେ ଯେତେବେଳେ ପିଲାମାନେ ସ୍କୁଲ ଆସିଛନ୍ତି, ସେତେବେଳେ ସେମାନଙ୍କ ବାପା-ମା’ ସେମାନଙ୍କ ହାତରେ ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ ଚିଠି ଧରେଇ ଦେଇ କହିଛନ୍ତି ସ୍କୁଲରେ ଶିକ୍ଷକ-ଶିକ୍ଷୟତ୍ରୀଙ୍କୁ ଦେବାପାଇଁ – ଯେଉଁଥିରେ କି ମା-ବାପାମାନେ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଦେଇଛନ୍ତି ଯେ ଅମୁକ ତାରିଖ ସୁଦ୍ଧା ପାଇଖାନା କରିଦେବେ। ଏକଥା ଯାହାଙ୍କର କଳ୍ପନା – ତାଙ୍କୁ ଅଭିନନ୍ଦନ, ଯୋଉ ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀମାନେ ଏ ପ୍ରୟାସରେ ସାମିଲ ହେଲେ ସେମାନଙ୍କୁ ଅଭିନନ୍ଦନ, ଆଉ ସେହି ବାପା-ମାଆଙ୍କୁ ବିଶେଷ ଅଭିନନ୍ଦନ ଯୋଉମାନେ ନିଜ ପିଲାଙ୍କ ଚିଠିକୁ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଇ ପାଇଖାନା ତିଆରି କରିବାର ନିଣ୍ଣୟ ନେଇଛନ୍ତି। ଏଇସବୁ କଥା ଆମକୁ ଖୁବ୍ ପ୍ରେରଣା ଦିଏ। କର୍ଣ୍ଣାଟକର କୋପ୍ପାଲ ଜିଲ୍ଲା। ଏଇ ଜିଲ୍ଲାର 16 ବର୍ଷର ଜଣେ ବାଳିକା ମଲ୍ଲମ୍ମା – ଏଇ ଝିଅଟି ନିଜ ପରିବାର ବିରୁଦ୍ଧରେ ସତ୍ୟାଗ୍ରହ କରିଛି। ଲୋକେ କହନ୍ତି – ଯେ ମଲ୍ଲମ୍ମା ଖାଇବା ପିଇବା ଛାଡ଼ି ଦେଇ ସତ୍ୟାଗ୍ରହ କରିଥିଲା। ଭଲ ଲୁଗାପଟା ଆଣିବା ପାଇଁ କି ମିଠାଇ ଖାଇବାକୁ ନୁହେଁ, ନିଜ ଘରେ ପାଇଖାନା ତିଆରି କରିବା ଜିଦ୍ ରେ ସେ ସତ୍ୟାଗ୍ରହ କରିଥିଲା। ପରିବାରର ଆର୍ଥିକ ସ୍ଥିତି ଭଲ ନ ଥିବାକୁ, ଏଣେ ଝିଅ ଜିଦ୍ଦି ଛାଡ଼ିବାକୁ ନାରାଜ ଆଉ ସତ୍ୟାଗ୍ରହ ଭାଙ୍ଗିବାକୁ ବି ନାରାଜ। ଏକଥା ସେ ଗାଁର ମୁଖିଆ ମହମ୍ମଦ ସଫିକଙ୍କ କାନକୁ ଗଲା, ଆଉ ମହମ୍ମଦ ସଫିକଙ୍କ ବିଶେଷତା ବି ଦେଖନ୍ତୁ – ସିଏ 18 ହଜାର ଟଙ୍କା ଯୋଗାଡ କରି ଗୋଟିଏ ସପ୍ତାହ ଭିତରେ ମଲ୍ଲମ୍ମା ପାଇଁ ପାଇଖାନାଟିଏ ତିଆରି କରାଇଦେଲେ। ଏ ଝିଅ ମଲ୍ଲମ୍ମାର ଜିଦ୍ ର ଶକ୍ତିକୁ ଦେଖନ୍ତୁ ଆଉ ମହମ୍ମଦ ସଫିକଙ୍କ ଭଳି ଗାଁ ମୁଖିଆଙ୍କ ସେବାକୁ ଦେଖନ୍ତୁ। ସମସ୍ୟାଗୁଡ଼ିକର ସମାଧାନ ପାଇଁ କେମିତି ବାଟ ଫିଟିଯାଏ, ଏଇ ତ ଜନଶକ୍ତି।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, “ସ୍ୱଚ୍ଛ-ଭାରତ” ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭାରତୀୟଙ୍କ ସ୍ୱପ୍ନ ପାଲଟିଛି ଏବେ। କେତେକ ଭାରତୀୟଙ୍କ ପାଇଁ ଇଏ ଏକ ସଂକଳ୍ପ ପାଲଟିଛି। କେତେକ ତ ପୁଣି ୟା’କୁ ସେମାନଙ୍କ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ବୋଲି ଧରିନେଇଛନ୍ତି। ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତି କୌଣସି ନା କୌଣସି ରୂପରେ ଏଥିସହିତ ଯୋଡ଼ି ହେଇଛନ୍ତି, ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତି ନିଜ ନିଜର ଯୋଗଦାନ ବି କରୁଛନ୍ତି। ନୂଆ ନୂଆ ପ୍ରୟାସ ସମ୍ପର୍କରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦିନ ଖବର ଆସିବାରେ ଲାଗିଛି। ଭାରତ ସରକାର ଚିନ୍ତା କରିଛନ୍ତି ଲୋକଙ୍କୁ ଆହ୍ୱାନ କରାଯିବ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ପ୍ରସଙ୍ଗରେ ଦୁଇ କିମ୍ବା ତିନି ମିନିଟ୍ ର Short Film ବା ଛୋଟ ଚିତ୍ର ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବା ପାଇଁ, ଆଉ ଏଇ Short Film କୁ ଭାରତ ସରକାରଙ୍କୁ ପଠାଇ ଦେବାପାଇଁ। Website ରେ ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ସବିସ୍ତୃତ ବିବରଣୀ ମିଳିପାରିବ। ଏସବୁ Short Film କୁ ବଛାଯାଇ ସର୍ବୋତ୍କୃଷ୍ଟ Filmକୁ ଅକ୍ଟୋବର 2 ତାରିଖ, ଗାନ୍ଧି ଜୟନ୍ତୀ ଅବସରରେ ପୁରଷ୍କୃତ କରାଯିବ। ମୁଁ ତ TV ଚାନେଲବାଲାଙ୍କୁ କହୁଛି ଯେ ଆପଣ ବି ଏଭଳି ଫିଲ୍ମ ନିର୍ମାଣ ପାଇଁ ଆହ୍ୱାନ କରି ଦେଶର ସ୍ୱଚ୍ଛତା ପାଇଁ ଯୋଗଦାନ ଦିଅନ୍ତୁ। ପ୍ରତ୍ୟୁତ୍ପନ୍ନମତି(Creativity) ବି ସ୍ୱଚ୍ଛତା ଅଭିଯାନକୁ ଶକ୍ତି ଦେଇପାରେ, ନୂଆ ସ୍ଲୋଗାନ୍ ମିଳିବ, ନୂଆ ନୂଆ ଶୈଳୀ ଜାଣିବାକୁ ମିଳିବ, ନୂଆ ପ୍ରେରଣା ମିଳିବ ଆଉ ଏସବୁ ଜନତା – ଜନାର୍ଦ୍ଦନଙ୍କ ସହଭାଗିତାରେ ସୁବିଧାରେ ହେଇପାରିବ। ଛୋଟ ଛୋଟ କଳାକାରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା, ମୋବାଇଲ ଫୋନ୍ କ୍ୟାମେରା ଦ୍ୱାରା ବି ଏ ଛୋଟ ଫିଲ୍ମ ହେଇପାରିବ। ବଡ଼ କ୍ୟାମେରା, ବଡ଼ ଷ୍ଟୁଡ଼ିଓ ଏତେ ଜରୁରୀ ନୁହେଁ। ଆସନ୍ତୁ, ଆଗକୁ ବଢ଼ିବା, ଆପଣଙ୍କୁ ମୋର ଏଥିପାଇଁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ରହିଲା।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ପଡ଼ୋଶୀ ରାଷ୍ଟ୍ରଙ୍କ ସହ ଆମର ସମ୍ବନ୍ଧ ସହଜ, ଜୀବନ୍ତ ଆଉ ଦୃଢ଼ ହେବାପାଇଁ ଭାରତର ନିରନ୍ତର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ଜାରି ରହିଆସିଛି। ବିଗତ ଦିନରେ ଗୋଟିଏ ବଡ଼ ମହତ୍ଵପୂର୍ଣ୍ଣ ଘଟଣା ଘଟିଛି। ଆମର ଆଦରଣୀୟ ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ପ୍ରଣବ ମୁଖାର୍ଜୀ କୋଲକାତାରେ ଆକାଶବାଣୀର ଗୋଟିଏ ନୂଆ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମର ଶୁଭାରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି – “ଆକାଶବାଣୀ ମୈତ୍ରୀ ଚ୍ୟାନେଲ”। ଏବେ କେତେକ ଲୋକଙ୍କୁ ମନେହେବ ଯେ ଗୋଟାଏ ରେଡ଼ିଓ ଚାନେଲକୁ ରାଷ୍ଟ୍ରପତିଙ୍କ ଭଳି ଦେଶର ସର୍ବୋଚ୍ଚ ନାଗରିକ ଉଦ୍ଘାଟନ କରିବା କ’ଣ ଯୁକ୍ତିସଙ୍ଗତ ? କିନ୍ତୁ ବନ୍ଧୁମାନେ! ଇଏ ଏକ ସାମାନ୍ୟ ରେଡ଼ିଓ ଚାନେଲ ନୁହେଁ, ପଡ଼ୋଶୀ ରାଷ୍ଟ୍ରଙ୍କ ସହ ସମ୍ପର୍କ ଦୃଢ଼ କରିବାର ଇଏ ଏକ ମହତ୍ଵପୂର୍ଣ୍ଣ ପଦକ୍ଷେପ। ବଙ୍ଗଳାଦେଶ ଆମର ଏ ପଡ଼ୋଶୀ ରାଷ୍ଟ୍ର। ଆମେ ଜାଣିଛେ ଯେ ବଙ୍ଗଳା ଦେଶ ଆଉ ପଶ୍ଚିମବଙ୍ଗଳା ଗୋଟିଏ ସାଂସ୍କୃତିକ ପରମ୍ପରାକୁ ନେଇ ଆଜି ବି ବଞ୍ଚୁଛନ୍ତି। ତେଣୁ ଏପଟେ “ଆକାଶବାଣୀ ମୈତ୍ରୀ” ଆଉ ସେପଟେ “ବାଙ୍ଗଲାଦେଶ ବେତାର”। ଏ ଦୁଇ ସଂସ୍ଥା ନିଜ ନିଜ ମଧ୍ୟରେ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଆଦାନ-ପ୍ରଦାନ କରିବେ । ଦୁଇପଟରେ ଥିବା ବଙ୍ଗଳାଭାଷା ଲୋକ “ଆକାଶବାଣୀ”ର ମଜ୍ଜା ନେବେ। ବ୍ୟକ୍ତିଠୁ ବ୍ୟକ୍ତି ସଂଯୋଗ – ଆକାଶବାଣୀର ଏକ ବହୁତ ବଡ଼ ଅବଦାନ। ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ମହୋଦୟ ଏ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମକୁ ଲୋକାର୍ପଣ କରିଛନ୍ତି। ମୁଁ ବଙ୍ଗଳାଦେଶକୁ ବି ଏଥିପାଇଁ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଉଛି ଯେ ଏ କାର୍ଯ୍ୟଟି ପାଇଁ ଆମ ସହ ସିଏ ସଂଯୋଜିତ ହୋଇ ରହିଛନ୍ତି। ମୁଁ ଆକାଶବାଣୀର ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କୁ ବି ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି ଯେ ଦେଶର ବୈଦେଶିକ ନୀତିରେ ବି ସେମାନେ ନିଜର ଅବଦାନ ରଖିଛନ୍ତି।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଆପଣମାନେ ମତେ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀର ଦାୟିତ୍ୱ ଦେଇଥିଲେ ବି ମୁଁ ଆପଣଙ୍କ ଭଳି ଜଣେ ମଣିଷ। ସେଇଥିପାଇଁ ବେଳେବେଳେ କିଛି ସମ୍ବେଦନଶୀଳ ଘଟଣା ମୋତେ ଖୁବ୍ ଭାବପ୍ରବଣ କରିଦିଏ। ଏମିତି ଆବେଗପୂର୍ଣ୍ଣ ଘଟଣା ସବୁ ନୂଆ ନୂଆ ଶକ୍ତି ଦିଏ, ନୂଆ ପ୍ରେରଣା ବି ଦିଏ, ଆଉ ଖାସ୍ ଏଥିପାଇଁ ଭାରତର ଲୋକମାନଙ୍କ ପାଇଁ କିଛି କରିବାର ପ୍ରେରଣା ଆସେ। ପ୍ରାୟ 84 ବର୍ଷୀୟା ମାଆ ଜଣେ, ସିଏ ଅବସର ନେଇଥିବା ଶିକ୍ଷୟିତ୍ରୀ। ମୋତେ ଚିଠିଟିଏ ଲେଖିଛନ୍ତି। ଯଦି ସିଏ ତାଙ୍କ ଚିଠିରେ ତାଙ୍କ ନାଁ ଘୋଷଣା କରିବାକୁ ବାରଣ କରିନଥାନ୍ତେ, ମୁଁ ତ ତାଙ୍କ ନାଁ ନେଇ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ଚିଠିର କଥା କହିଥାନ୍ତି। ତେବେ ସିଏ ଚିଠିରେ ଲେଖିଛନ୍ତି – ଆପଣ ତ ଗ୍ୟାସ୍ ସବସିଡି ଛାଡ଼ିବା ପାଇଁ ଅନୁରୋଧ କରିଥିଲେ, ମୁଁ ତେଣୁ ସବ୍ସିଡି ଛାଡ଼ିଦେଇଥିଲି ଆଉ ସେ କଥା ଭୁଲିଯାଇଥିଲି। କିନ୍ତୁ ଗତ କିଛିଦିନ ତଳେ ଆପଣଙ୍କର କେହି ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ଆସି ମୋତେ ଆପଣଙ୍କର ଗୋଟିଏ ଚିଠି ଦେଇଗଲେ। “Give It Up” ବା ସବ୍ସିଡି ଛାଡ଼ିଦେବା ଯୋଗୁଁ ଆପଣଙ୍କଠୁଁ ଗୋଟିଏ ଧନ୍ୟବାଦଭରା ପତ୍ର ମୋତେ ମିଳିଲା। ମୋ ପାଇଁ ଭାରତର ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କଠୁ ଏଭଳି ଏକ ଚିଠି ପଦ୍ମଶ୍ରୀ ସମ୍ମାନଠୁ କିଛି କମ୍ ନୁହେଁ।

ଦେଶବାସୀଗଣ, ଆପଣଙ୍କୁ ଜଣାଥିବ ଯେ ମୁଁ ଚେଷ୍ଟା କରିଛି ଯୋଉ ଯୋଉ ଲୋକ ଗ୍ୟାସ୍ ସବ୍ସିଡି ଛାଡ଼ିଦେଇଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କ ପାଖକୁ ଚିଠି ପଠାଏ ଆଉ ଆମର କେହି ନା କେହି ପ୍ରତିନିଧି ଯେମିତି ତାଙ୍କ ଘରକୁ ଯାଇ ଚିଠିଟି ଦିଅନ୍ତୁ! କୋଟିଏ ଲୋକଙ୍କୁ ଚିଠି ଲେଖିବାର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ମୋର ଜାରି ରହିଛି। ସେହି ଯୋଜନା ଅନ୍ତର୍ଗତ ମୋର ଏ ଚିଠିଟି ଏଇ 84 ବର୍ଷୀୟା ମାଆଙ୍କ ପାଖରେ ପହଞ୍ଚିଛି। ଇଏ ମତେ ଚିଠି ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ ଆପଣ ଭଲ କାମ କରୁଛନ୍ତି। ଗରିବ ମାଆମାନଙ୍କୁ ଚୁଲି ଧୂଆଁରୁ ମୁକ୍ତି ଦେବାପାଇଁ ଆପଣଙ୍କ ଅଭିଯାନକୁ ସମର୍ଥନ ଜଣାଇ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କ ପାଖକୁ ମୋ ଅବସରକାଳୀନ ଭତ୍ତାରୁ 50 ହଜାର ଟଙ୍କା ଦାନ ଆକାରରେ ପଠାଉଛି। ଆଉ କିଛିଦିନ ପରେ ମୋତେ 90 ବର୍ଷ ହୋଇଯିବ – ଏ ଟଙ୍କାରେ ଆପଣ ଗରିବ ମାଆମାନଙ୍କୁ ଧୂଆଁମୁକ୍ତ ଜୀବନ ବଞ୍ଚିବାରେ ସହାୟତା ଦେବେ।” ଆପଣ କଳ୍ପନା କରିପାରୁଛନ୍ତି – ଜଣେ ସାଧାରଣ ଶିକ୍ଷୟତ୍ରୀ, ପେନସନ୍ ଟଙ୍କାରେ ଚଳୁଥିବା ବୟସ୍କା ମହିଳା, ଗରିବ ମାଆମାନଙ୍କୁ ଚୁଲି ଧୂଆଁରୁ ମୁକ୍ତି ଦେବାର କାମନାରେ ଏବଂ ଗ୍ୟାସ୍ କନେକସନ୍ ଦେବାପାଇଁ 50 ହଜାର ଟଙ୍କା ଦାନ କରୁଛନ୍ତି, ଇଏ କିଛି ଛୋଟ କଥା ନୁହେଁ। 50 ହଜାର ଟଙ୍କା ବଡ଼ ନୁହେଁ, ବଡ଼ ହେଉଛି ସେଇ ମାଆର ଭାବନା। ଏଇଭଳି କୋଟି କୋଟି ମାଆ-ଭଉଣୀଙ୍କର ଆଶୀର୍ବାଦରୁ ହଁ ମୋ ଦେଶର ଭବିଷ୍ୟତ ପାଇଁ ଭରସା ଆଉ ଶକ୍ତି ଉତ୍ପନ୍ନ ହେଉଛି। ଆଉ ସିଏ ମୋତେ ଚିଠି ବି ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ରୂପରେ ସମ୍ବୋଧନ କରି ଲେଖିନାହାନ୍ତି। ସିଧା ସିଧା ଲେଖିଛନ୍ତି – “ମୋଦି ଭାଇ!” ସେହି ମାଆଙ୍କୁ ମୁଁ ପ୍ରଣାମ କରିବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ନିଜେ କଷ୍ଟ ସହି ସବୁବେଳେ ଅନ୍ୟର କିଛି ନା କିଛି ମଙ୍ଗଳ କାମନା କରୁଥିବା ଭାରତର କୋଟି କୋଟି ମାଆଙ୍କୁ ବି ପ୍ରଣାମ କରୁଛି।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଗତବର୍ଷ ମରୁଡ଼ି ଯୋଗୁଁ ଆମେ ଚିନ୍ତିତ ଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ଏ ବର୍ଷ ଏ ଅଗଷ୍ଟ ମାସ ଲଗାତାର ବନ୍ୟା ଯୋଗୁଁ ବହୁ ଅସୁବିଧା ସୃଷ୍ଟି କରିଛି। ଦେଶର କେତେକ ଅବଳରେ ବାରମ୍ବାର ବନ୍ୟା ଆସିଛି। ରାଜ୍ୟ ସରକାର, କେନ୍ଦ୍ର ସରକାର, ସ୍ଥାନୀୟ ପ୍ରଶାସନ, ସାମାଜିକ ସଂଗଠନ, ସାଧାରଣ ନାଗରିକ, ପାରୁ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବନ୍ୟା ପ୍ରପୀଡ଼ିତଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାର ପ୍ରୟାସ କରିଛନ୍ତି। କିନ୍ତୁ ଏଥର ବନ୍ୟା ସମୟର ବିଭିନ୍ନ ଖବର ଭିତରେ ସବୁଠୁ ସ୍ମରଣୀୟ ଖବର ହେଲା ସମସ୍ତେ ମିଳିମିଶି ଏକତାର ସୂତ୍ରରେ ବାନ୍ଧି ହେଇ କଠିନ ପରିସ୍ଥିତିର ମୁକାବିଲା କରିବାର ଖବର। ଏ ବର୍ଷର ଅଗଷ୍ଟ ମାସ ଏକତାର ବଳକୁ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିଥିବାରୁ ମନେ ରହିବ। ଅଗଷ୍ଟ 2016ରେ ଘୋର ରାଜନୀତିକ ବିରୋଧ ରଖୁଥିବା ଦଳ, ଜଣେ-ଅନ୍ୟ ଜଣକ ବିରୋଧରେ କୌଣସି ସୁଯୋଗ ଛାଡ଼ୁନଥିବା ଦଳ, ଆଉ ପୁରା ଦେଶରେ ପାଖାପାଖି 90 ଦଳ, ସଂସଦର ବହୁତ ଦଳ – ଏସବୁ ଦଳ ମିଶି GST Bill ବା ବସ୍ତୁ ଓ ସେବା କର ବିଲକୁ ପାସ୍ କଲେ। ଏହାର ଶ୍ରେୟ ସବୁ ଦଳକୁ ଯିବ। ଯଦି ସବୁ ଦଳ ମିଶି ଗୋଟିଏ ଲକ୍ଷ୍ୟରେ ଚାଲନ୍ତି, ତା’ହେଲେ କେତେ ବଡ଼ କାମ ସୁରୁଖୁରୁରେ ହେଇଯାଏ, ଇଏ ତା’ର ଉଦାହରଣ ।

ସେହିଭଳି କାଶ୍ମୀରରେ ଯାହା କିଛି ବି ହେଇଛି, କାଶ୍ମୀରର ସ୍ଥିତି ସମ୍ପର୍କରେ ଦେଶର ସମସ୍ତ ରାଜନୀତିକ ଦଳ ମିଳିତ ଭାବେ ଏକ ସ୍ୱରରେ କାଶ୍ମୀର କଥା କହିଛନ୍ତି। ଦୁନିଆକୁ ବାର୍ତ୍ତା ଦେଲେ, ବିଚ୍ଛିନ୍ନତାବାଦୀ ତତ୍ତ୍ଵଙ୍କୁ ସଙ୍କେତ ଦେଲେ ଆଉ କାଶ୍ମୀରବାସୀଙ୍କ ପ୍ରତି ସମବେଦନା ବି ବ୍ୟକ୍ତ କଲେ। କାଶ୍ମୀର ପ୍ରସଙ୍ଗରେ ସବୁ ଦଳ ସହ ମୋର ଯେତିକି ଆଲୋଚନା ଓ ମତବିନିମୟ ହେଲା, ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କ କଥାରୁ ଗୋଟିଏ କଥା ନିଶ୍ଚିତ ହେଇଥିଲା। ଏହାକୁ ସଂକ୍ଷେପରେ କହିବାକୁ ହେଲେ ମୁଁ କହିବି ଯେ – ଏକତା ଏବଂ ମମତା ଏହି ଦୁଇଟି ମୂଳମନ୍ତ୍ର। ଏହା ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କର ମତ। ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀଙ୍କ ମତ। ଗାଁର ମୁଖିଆଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ମତ ଯେ, କାଶ୍ମୀରରେ ଯଦି କିଛି ଜନହାନୀ ହୁଏ, କୌଣସି ଯୁବକର ମୃତ୍ୟୁ ହେଉ କିମ୍ବା କୌଣସି ସୁରକ୍ଷାକର୍ମୀର ମୃତ୍ୟୁ ହେଉ, ଏହା ଆମରି କ୍ଷତି, ଆମ ନିଜ ଲୋକଙ୍କ କ୍ଷତି, ଆମ ଦେଶର କ୍ଷତି। ଯେଉଁ ଲୋକ ଏହି ଛୋଟ ଛୋଟ ପିଲାଙ୍କୁ ଆଗକୁ ଠେଲିଦେଇ କାଶ୍ମୀରରେ ଅଶାନ୍ତି ସୃଷ୍ଟି କରିବାର ପ୍ରୟାସ କରୁଛନ୍ତି, ତାଙ୍କୁ କେବେ ନା କେବେ ଏହି ନିରୀହ ପିଲାଙ୍କ ଆଗରେ ଉତ୍ତରଦାୟୀ ହେବାକୁ ପଡ଼ିବ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଦେଶ ବହୁତ ବଡ଼। ବିବିଧତାରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ। ବିବିଧତା ଭରା ଏହି ଦେଶକୁ ଏକତା ସୂତ୍ରରେ ବାନ୍ଧି ରଖିବା ପାଇଁ ନାଗରିକ ହିସାବରେ, ସମାଜ ହିସାବରେ, ସରକାର ହିସାବରେ ଏହା ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କର ଦାୟିତ୍ୱ ଯେ, ଆମେ ଏକତା ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଉଥିବା ବିଷୟକୁ ଅଧିକ ଶକ୍ତିଶାଳୀ କରିବା, ଅଧିକ ଉଜାଗର କରିବା, ତେବେଯାଇ ଦେଶ ନିଜର ଭବିଷ୍ୟତକୁ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ କରିପାରିବ ଏବଂ କରିବ। ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀଙ୍କ ଶକ୍ତି ଉପରେ ମୋର ବିଶ୍ୱାସ ରହିଛି। ଆଜି ଏତିକି, ବହୁତ ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ନମସ୍କାର ।

ଆଜି ସକାଳୁ ସକାଳୁ ମୋତେ ଦିଲ୍ଲୀର ଯୁବବନ୍ଧୁମାନଙ୍କ ସହିତ କିଛି ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଅତିବାହିତ କରିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଲା। ମୋର ମତ ଯେ ଆଗାମୀ ଦିନମାନଙ୍କରେ ଖେଳର ରଙ୍ଗ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଯୁବକଙ୍କ ଉତ୍ସାହ ଉଦ୍ଦୀପନାକୁ ରଙ୍ଗାୟିତ କରିଦେବ । ଆମେ ସମସ୍ତେ ଜାଣିଛୁ ଯେ କିଛି ଦିନ ମଧ୍ୟରେ ବିଶ୍ୱର ସର୍ବବୃହତ କ୍ରୀଡା ମହାକୁମ୍ଭ ଅନୁଷ୍ଠିତ ହେବାକୁ ଯାଉଛି । ରିଓ ଆମ କାନରେ ବାରମ୍ବାର ଗୁଞ୍ଜରଣ ସୃଷ୍ଟି କରିବ । ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱ କ୍ରୀଡାରତ ଥିବ । ବିଶ୍ୱର ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦେଶ ନିଜର କ୍ରୀଡାବିତମାନଙ୍କ ପ୍ରଦର୍ଶନ ଉପରେ ତୀକ୍ଷ୍ଣ ଦୃଷ୍ଟି ରଖିଥିବ, ଆପଣ ମଧ୍ୟ ରଖିବେ । ଆମର ଆଶା ତ ଅନେକ ଥାଏ । କିନ୍ତୁ ରିଓରେ ଯେଉଁମାନେ ଖେଳିବାକୁ ଯାଇଛନ୍ତି । ସେହି ଖେଳାଳିମାନଙ୍କୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବା କାମ ମଧ୍ୟ ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀଙ୍କର । ଆଜି ଦିଲ୍ଲୀରେ ଭାରତ ସରକାର “ରନ୍ ଫର ରିଓ” ଖେଳୁଥାଅ- ବଞ୍ଚିଥାଅ, “ଖେଳ ଏବଂ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ହୁଅ”- ଏହିପରି ଗୋଟିଏ ବହୁତ ସୁନ୍ଦର କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଆୟୋଜନ କରିଥିଲେ । ଆମେମାନେ ମଧ୍ୟ ଆଗାମୀ ଦିନରେ ଯେଉଁଠି ଥାଉଁ ନା କାହିଁକି ଆମ କ୍ରୀଡାବିତମାନଙ୍କୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବା ପାଇଁ କିଛି ନା କିଛି କରିବା । ଏହି ସ୍ତର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଯେଉଁ ଖେଳାଳି ପହଞ୍ଚିଥାଏ ସେ ବହୁତ ପରିଶ୍ରମ ପରେ ସେଠାକୁ ପହଞ୍ଚିଥାଏ । ଏକ ପ୍ରକାର କଠିନ ତପସ୍ୟା କରିଥାଏ । ଅନେକ ଜିନିଷ ଖାଇବାର ସଉକ ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ସେ ସବୁ ଛାଡିବାକୁ ପଡେ । ଶୀତ ଦିନେ ଶୋଇବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଉଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଶେଯ ଛାଡି ଖେଳ ପଡିବାକୁ ପହଞ୍ଚିବାକୁ ହୁଏ । ଆଉ କେବଳ ଖେଳାଳି ନୁହେଁ ତାଙ୍କ ପିତାମାତା ମଧ୍ୟ ସେତିକି ମନ ଦେଇ ନିଜ ପିଲା ପାଇଁ ଶକ୍ତି ଲଗାଇ ଦିଅନ୍ତି । ରାତାରାତି କ୍ରୀଡାବିତ ହୋଇ ହୁଏନା । ଗୋଟିଏ ବହୁତ ବଡ ତପସ୍ୟା ପରେ ଜଣେ ଖେଳାଳି ହୋଇପାରନ୍ତି । ବିଜୟ ଓ ପରାଜୟ ତ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ, କିନ୍ତୁ ଏହି କ୍ରୀଡା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପହଞ୍ଚିବା ମଧ୍ୟ ଏହାଠାରୁ ଅଧିକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ । ତେଣୁ ଆମେ ଦେଶବାସୀ ରିଓ ଅଲିମ୍ପିକ୍ସ ପାଇଁ ଯାଇଥିବା ଆମର ଖେଳାଳିମାନଙ୍କୁ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜଣାଇବା । ଆପଣଙ୍କ ତରଫରୁ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ପାଇଁ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରସ୍ତୁତ । ଏହି ଖେଳାଳିମାନଙ୍କୁ ଆପଣମାନଙ୍କ ବାର୍ତ୍ତା ପହଞ୍ଚାଇବା ପାଇଁ ଦେଶର ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ “ଡାକବାଲା”(Postman) ହେବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ । ଆପଣ ମୋତେ “ନରେନ୍ଦ୍ର ମୋଦୀ ଆପ୍”ରେ ଖେଳାଳିମାନଙ୍କ ନାଁରେ ଶୁଭେଚ୍ଛା ବାର୍ତ୍ତାମାନ ପଠାନ୍ତୁ । ମୁଁ ଆପଣଙ୍କ ଶୁଭେଚ୍ଛା ତାଙ୍କୁ ପହଞ୍ଚାଇବି । ମୁ ମଧ୍ୟ ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀଙ୍କ ଭଳି ଜଣେ ନାଗରିକ ହିସାବରେ ଆମର ଖେଳାଳିମାନଙ୍କୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବା ପାଇଁ ଆପଣଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ରହିବି । ଆସନ୍ତୁ, ଆମେ ସମସ୍ତେ ଆଗାମୀ ଦିନମାନଙ୍କରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଖେଳାଳିଙ୍କୁ ଯେଉଁଭଳି ଭାବରେ ସମ୍ମାନୀତ କରିପାରିବା, ତାଙ୍କ ପ୍ରଚେଷ୍ଟାକୁ ପୁରସ୍କୃତ କରିପାରିବା । ଆଜି ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ରିଓ ଅଲିମ୍ପିକ୍ସ କଥା କହୁଛି ସେତେବେଳେ ପଞ୍ଜାବ କେନ୍ଦ୍ରୀୟ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟର ଜଣେ କବିତାପ୍ରେମୀ ଛାତ୍ର ସୂରଜ ପ୍ରକାଶ ଉପାଧ୍ୟୟ ଗୋଟିଏ କବିତା ପଠାଇଛନ୍ତି । ହୁଏତ ଆହୁରି ଅନେକ କବି ଥିବେ, ଯେଉଁମାନେ କବିତା ରଚନା କରିଥିବେ, ହୁଏତ କବିତା ଲେଖିବେ ମଧ୍ୟ, କିଛି ଲୋକ ତ ଏହାର ସ୍ୱର ସଂଯୋଜନା ମଧ୍ୟ କରିବେ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭାଷାରେ କରିବେ, କିନ୍ତୁ ମୋତେ ସୂରଜ ଜୀ ଯେଉଁ କବିତା ପଠାଇଛନ୍ତି ତାହା ମୁଁ ଆପଣଙ୍କ ସହିତ ବାଣ୍ଟିବାକୁ ଚାହୁଁଛି।

ଆସିଲା ଖେଳର ଡାକରା

ଆସିଲା ଖେଳର ଡାକରା, ସୁଯୋଗ ପ୍ରତିଯୋଗୀତା ଭରା

କ୍ରୀଡାର ଏହି ମହାକୁମ୍ଭରେ, ରିଓର ରୁଣୁଝୁଣୁରେ

ଭାରତର ଖାତା ଏମିତି ଖୋଲି, ସୁନା ରୂପା କଂସା ବରିଷି ଚାଲୁ

ଏଥର ଆମର ପାଳି ହେଉ, ସେଭଳି ଆମେ ଖେଳାଳି ହେଉ

ନଜରରେ ରହୁ ସୁନା, ନ ମିଳିଲେ ମନ କରିବନି ଉଣା

କୋଟି ହୃଦୟର ଗୌରବ ତୁମେ, ନିଜ ଖେଳର ପରିଚୟ ହୁଏ

କିର୍ତ୍ତିମାନ ତୁମେ ସ୍ଥାପନ କରି, ରିଓରେ ପତାକା ଉଡାଅ

ରିଓରେ ପତାକା ଉଡାଅ ।।

ସୂରଜ ଜୀ, ଆପଣଙ୍କ ଭାବନାକୁ ଏହି ସମସ୍ତ ଖେଳାଳିମାନଙ୍କୁ ସମର୍ପିତ କରୁଛି । ଆଉ ମୋ ତରଫରୁ ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀଙ୍କ ତରଫରୁ ରିଓରେ ଭାରତୀୟ ପତାକା ଉଡାଇବା ପାଇଁ ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭକାମନା ଦେଉଛି ।

ଶ୍ରୀମାନ୍ ଅଙ୍କିତ ନାମରେ ଜଣେ ଯୁବକ । ସେ ମୋତେ ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ଅବଦୁଲ କଲାମ ଜୀଙ୍କର ପୁଣ୍ୟତିଥି କଥା ମନେ ପକାଇ ଦେଇଛନ୍ତି । ଗତ ସପ୍ତାହରେ ଅବଦୁଲ କଲାମ ଜୀଙ୍କର ପୁଣ୍ୟତିଥି ଅବସରରେ ଦେଶ ଏବଂ ବିଶ୍ୱ ତାଙ୍କୁ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ଅର୍ପଣ କରିଛି । କିନ୍ତୁ ଅବଦୁଲ କଲାମ ଜୀଙ୍କର ନାଁ ଉଠିବା ମାତ୍ରେ, ବିଜ୍ଞାନ, କାରିଗରୀ କୌଶଳ, କ୍ଷେପଣାସ୍ତ୍ର ଆଗାମୀ ଦିନର ଭାରତର ଗୋଟିଏ ସାମର୍ଥ୍ୟର ଚିତ୍ର ଆମ ଆଖି ଆଗରେ ଆଙ୍କି ହୋଇଯାଏ । ସେଥିପାଇଁ ଅଙ୍କିତ ମଧ୍ୟ ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ, ଆପଣଙ୍କ ସରକାର ଅବଦୁଲ କଲାମ ଜୀଙ୍କର ସ୍ୱପ୍ନକୁ ସାକାର କରିବା ପାଇଁ କଣ କରୁଛି ? ଆପଣଙ୍କ କଥା ଠିକ୍ । ଆଗାମୀ ଯୁଗ ଟେକ୍ନୋଲୋଜିର ଯୁଗ ହେବ ଏବଂ ଟେକ୍ନୋଲୋଜି ଖୁବ୍ ପରିବର୍ତ୍ତନଶୀଳ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦିନ ଟେକ୍ନୋଲୋଜି ନୂଆ ପ୍ରଭାବ ସୃଷ୍ଟି କରୁଛି । ଏହା ବଦଳି ଚାଲିଛି । ଆପଣ ଟେକ୍ନୋଲୋଜିକୁ ଧରି ରଖି ପାରିବେ ନାହିଁ । ଆପଣ ଧରିବାକୁ ଯାଉ ଯାଉ, ସେ ଯାଇ କାହିଁ କେଉଁ ଦୂରରେ ନୂଆ ରୂପ ରଙ୍ଗରେ ସଜେଇ ହୋଇ ବସିଥିବ । ଆମକୁ ଯଦି ଏହା ସହିତ ପାଦ ମିଶାଇ ଚାଲିବାବୁ ଅଛି, ଏହାଠାରୁ ଆଗକୁ ମାଡି ଯିବାର ଅଛି ତେବେ ଆମ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଗବେଷଣା ଓ ଉଦ୍ଭାବନ… ଏହା ଟେକ୍ନୋଲୋଜିର ପ୍ରାଣ । ଯଦି ଗବେଷଣା ଓ ଉଦ୍ଭାବନ ନ ରହିବ, ତାହେଲେ ସ୍ଥିର ପାଣି ଆବର୍ଜନା ସୃଷ୍ଟି କରିବା ପରି, ଟେକ୍ନୋଲୋଜି ମଧ୍ୟ ବୋଝ ପାଲଟି ଯିବ । ଆଉ ଯଦି ଆମେ ଗବେଷଣା ଓ ଉଦ୍ଭାବନ ବିନା ପୁରୁଣା ଟେକ୍ନୋଲୋଜି ଭରସାରେ ଜୀବନଯାପନ କରିବା ତାହେଲେ ଆମେ ଦୁନିଆରେ ବଦଳୁଥିବା ଯୁଗରେ ବହୁ ପଛରେ ରହିଯିବା । ସେଥିପାଇଁ ନୂଆ ପିଢ଼ିରେ ବିଜ୍ଞାନ ପ୍ରତି ଆକର୍ଷଣ, ପ୍ରଯୁକ୍ତି କୌଶଳ, ଗବେଷଣା ଓ ଉଦ୍ଭାବନ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଆକର୍ଷଣ ସୃଷ୍ଟି କରିବା ପାଇଁ ସରକାର ମଧ୍ୟ ପଦକ୍ଷେପ ଗ୍ରହଣ କରିଛନ୍ତି । ସେଥିପାଇଁ ତ ମୁଁ କହେ Let us aim to innovate ଆଉ ଯେତେବେଳେ aim to innovate କହେ, ସେତେବେଳେ ମୋ AIM ର ଅର୍ଥ Atal Innovation Mission । ନୀତି ଆୟୋଗ ଦ୍ୱାରା Atal Innovation Mission କୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରାଯାଉଛି । ଗୋଟିଏ ଲକ୍ଷ୍ୟ ରହିଛି ଯେ ଏହି AIM ମାଧ୍ୟମରେ, Atal Innovation Mission ମାଧ୍ୟମରେ ସମଗ୍ର ଦେଶରେ ଗୋଟିଏ Eco-System ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଉ । Innovation, Experiment, Entrepreneurship ର ଗୋଟିଏ ପ୍ରବାହ ଚାଲୁ ଯାହା ଫଳରେ ନୂତନ ରୋଜଗାରର ସମ୍ଭାବନା ସୃଷ୍ଟି ହେବ । ଆମକୁ Next generation Innovation ମାନଙ୍କୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବାକୁ ହେଲେ ଆମ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଏହା ସହିତ ଜଡିତ କରିବାକୁ ପଡିବ । ସେଥିପାଇଁ ଭାରତ ସରକାର Atal Thinking Lab ନାମରେ ଗୋଟିଏ ପଦକ୍ଷେପ ଗ୍ରହଣ କରିଛନ୍ତି । ଯେଉଁ ଯେଉଁ ସ୍ଥାନରେ ବିଦ୍ୟାଳୟମାନଙ୍କରେ ଏହିଭଳି Thinking Lab ପ୍ରତିଷ୍ଠା ହେବ ତାକୁ 10 ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ଦିଆଯିବ ଏବଂ ପାଞ୍ଚ ବର୍ଷରେ ରକ୍ଷଣାବେକ୍ଷଣ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ 10 ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ଦିଆଯିବ । ସେହିପରି ଉଦ୍ଭାବନର ସିଧାସଳଖ ସମ୍ପର୍କ ରହିଛି Incubation Centre ବା ଜ୍ଞାନାଙ୍କୁର କେନ୍ଦ୍ର ସହିତ । ଯଦି ଆମ ପାଖରେ ସଶକ୍ତ ଓ ସମୃଦ୍ଧି ଜ୍ଞାନାଙ୍କୁର କେନ୍ଦ୍ର ଥିବ, Innovation ପାଇଁ, Start Up ପାଇଁ, ନୂତନ ପ୍ରୟୋଗ ପାଇଁ ଏ ସବୁକୁ ଗୋଟିଏ ସ୍ଥିତିକୁ ଆଣିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଗୋଟିଏ ବ୍ୟବସ୍ଥା ମିଳିବ । ନୂତନ ଜ୍ଞାନାଙ୍କୁର କେନ୍ଦ୍ର ନିର୍ମାଣର ଆବଶ୍ୟକତା ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ଏବଂ ପୁରୁଣା ଜ୍ଞାନାଙ୍କୁର କେନ୍ଦ୍ର କୁ ଶକ୍ତିଶାଳୀ କରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ମୁଁ ଯେଉଁ Atal ଜ୍ଞାନାଙ୍କୁର କେନ୍ଦ୍ର କଥା କହୁଛି ତା ପାଇଁ ମଧ୍ୟ 10 କୋଟି ଟଙ୍କା ଭଳି ବଡ ପରିମାଣର ଧନ ରାଶି ପ୍ରଦାନ ଦିଗରେ ମଧ୍ୟ ସରକାର ଚିନ୍ତା କରିଛନ୍ତି । ଭାରତ ଆଗରେ ରହିଛି ଅନେକ ସମସ୍ୟା । ଦୈନନ୍ଦିନ ଜୀବନରେ ଆମେ ଅନେକ ସମସ୍ୟାର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେଉଛୁ। ଆମକୁ ଏହିସବୁର Technology Solution ବା ପ୍ରଯୁକ୍ତିଗତ ସମାଧାନ ବାହାର କରିବାକୁ ହେବ । ଆମେ Atal Grand Challenge ଜରିଆରେ ଦେଶର ଯୁବ ପିଢ଼ିକୁ ଆହ୍ୱାନ କରି କହିଛୁ ଆପଣଙ୍କୁ ଯାହା କିଛି ସମସ୍ୟା ଦେଖାଯାଉଛି ତାହାର ସମାଧାନ ପାଇଁ ଟେକ୍ନୋଲଜିର ବାଟ ଖୋଜନ୍ତୁ, ରିସର୍ଚ୍ଚ କରନ୍ତୁ, ଇନୋଭେସନ କରନ୍ତୁ ଏବଂ ନେଇ ଆସନ୍ତୁ । ଭାରତ ସରକାର ଆମ ସମସ୍ୟାଗୁଡିକର ସମାଧାନ ପାଇଁ ଆବିଷ୍କାର କରାଯାଇଥିବା ଟେକ୍ନୋଲୋଜି ପାଇଁ ବିଶେଷ ପୁରସ୍କାର ନେଇ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ମୁଁ ଖୁସି ଯେ ଏହି କଥାରେ ଲୋକଙ୍କ ରୁଚି ରହିଛି । ଆମେ ଯେତେବେଳେ ଥିଙ୍କିଙ୍ଗ୍ ଲ୍ୟାବ କଥା କହିଲୁ, ସେତେବେଳେ ପ୍ରାୟ 13 ହଜାରରୁ ଅଧିକ ବିଦ୍ୟାଳୟ ଏଥିପାଇଁ ଆବେଦନ କଲେ । ଆଉ ଆମେ ଯେତେବେଳେ ଜ୍ଞାନାଙ୍କୁର କେନ୍ଦ୍ର କଥା କହିଲୁ, ସେତେବେଳେ 4 ହଜାରରୁ ଅଧିକ ଶିକ୍ଷଣ ଏବଂ ଅଣ-ଶିକ୍ଷଣ ସଂସ୍ଥା ଜ୍ଞାନାଙ୍କୁର କେନ୍ଦ୍ର ପାଇଁ ଆଗେଇ ଆସିଲେ । ମୋର ବିଶ୍ୱାସ ଯେ Research ଓ Innovation ଆମର ଦୈନନ୍ଦିନ ଜୀବନରେ ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ ପାଇଁ, ଟେକ୍ନୋଲୋଜିର ପ୍ରୟୋଗ ଆମର ଅସୁବିଧାରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇଁ ଓ ଏହାର ସରଳୀକରଣ ଆବଶ୍ୟକ । ଏହାର ଉପରେ ଆମର ନୂତନ ପିଢ଼ି ଯେତେ କାମ କରିବ, ସେମାନଙ୍କ ଅବଦାନ ଏକବିଂଶ ଶତାଦ୍ଦୀର ଆଧୁନିକ ଭାରତ ପାଇଁ ସେତେ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବ ଏବଂ ତାହା ହିଁ ହେବ ଅବଦୁଲ କଲାମ ଜୀଙ୍କ ପ୍ରତି ପ୍ରକୃତ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, କିଛି ଦିନ ଆଗରୁ ଆମେ ମରୁଡି କଥା ଚିନ୍ତା କରୁଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ଆଜି କାଲି ବର୍ଷାର ଆନନ୍ଦ ମଧ୍ୟ ମିଳୁଛି, ତ ପୁଣି ବନ୍ୟାର ଖବର ମଧ୍ୟ ଆସୁଛି । ରାଜ୍ୟ ସରକାର ଏବଂ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାର ମିଶି ବନ୍ୟା ପୀଡିତମାନଙ୍କ ସହାୟତା ପାଇଁ କାନ୍ଧ ସହ କାନ୍ଧ ମିଶାଇ ଭରପୁର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ଚଳାଇଛନ୍ତି । ବର୍ଷା ଯୋଗୁ ହେଉଥିବା କିଛି ଅସୁବିଧା ସତ୍ୱେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ମଣିଷର ମନ ଆନନ୍ଦିତ ହୋଇଉଠେ । କାରଣ ଆମର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଆର୍ଥିକ ଗତିବିଧିର କେନ୍ଦ୍ରରେ ରହିଛି ବର୍ଷା, ରହିଛି କୃଷି ।

ବେଳେ ବେଳେ ଏଭଳି ରୋଗର ଆକ୍ରମଣ ହୁଏ ଯାହା ଫଳରେ ଆମକୁ ସାରା ଜୀବନ ଅନୁତାପ କରିବାକୁ ପଡେ । କିନ୍ତୁ ଯଦି ଆମେ ସଚେତନ ରହିବା, ସତର୍କ ରହିବା, ଯତ୍ନବାନ ରହିବା ତାହେଲେ ଏଥିରୁ ରକ୍ଷା ପାଇବାର ବାଟ ଖୁବ୍ ସହଜ। ଡେଙ୍ଗୁ କଥା ହିଁ ଧରି ନିଅନ୍ତୁ । ଡେଙ୍ଗୁ କବଳରୁ ବଞ୍ଚି ହେବ । ଟିକିଏ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ପ୍ରତି ଦୃଷ୍ଟି ରୁହୁ, ଟିକିଏ ସତର୍କତା ଅବଲମ୍ବନ ଏବଂ ସୁରକ୍ଷିତ ରହିବାର ଚେଷ୍ଟା କରନ୍ତୁ, ପିଲାଙ୍କ ଉପରେ ବିଶେଷ ଦୃଷ୍ଟି ଦିଅନ୍ତୁ । ଏହି ଯେଉଁ ଚିନ୍ତାଧାରା ଯେ ଗରିବ ଲୋକଙ୍କୁ ହିଁ ଏଭଳି ରୋଗ ହୁଏ ତାହା ନୁହେଁ । ଡେଙ୍ଗୁ କଥା ଭିନ୍ନ । ଡେଙ୍ଗୁ ସମୃଦ୍ଧ ଇଲାକାରେ ପ୍ରଥମେ ଆକ୍ରମଣ କରେ । ସେ କଥା ଆମେ ବୁଝିବା ଉଚିତ । ଆପଣମାନେ ଟେଲିଭିଜନରେ ବିଜ୍ଞାପନ ତ ଦେଖୁଥିବେ । କିନ୍ତୁ ବେଳେ ବେଳେ ତା ଉପରେ ସଚେତନ ହୋଇ ପଦକ୍ଷେପ ଗ୍ରହଣ କରିବାରେ ଆମେ ଟିକିଏ ଉଦାସୀନ ମନୋଭବ ପୋଷଣ କରିଥାଉ । ସରକାର, ଡାକ୍ତରଖାନା, ଡାକ୍ତର, ସେମାନେ ସମସ୍ତେ ନିଜ କାମ କରିବେ କିନ୍ତୁ ଆପଣ ମଧ୍ୟ ନିଜ ଘରେ ନିଜ ଅଞ୍ଚଳରେ ନିଜ ପରିବାରରେ ଡେଙ୍ଗୁର ପ୍ରବେଶକୁ ନିଷିଦ୍ଧ କରିବା ପାଇଁ ପାଣି ଯୋଗୁ ହେଉଥିବା କୌଣସି ରୋଗର ପ୍ରବେଶ ପ୍ରତି ସତର୍କ ରହିବା ଏହା ହିଁ ମୁଁ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କରୁଛି ।

ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ମୁଁ ଆଉ ଗୋଟିଏ ସମସ୍ୟା ପ୍ରତି ଆପଣମାନଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟି ଆକର୍ଷିତ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ଜୀବନ ଏବେ ଜଞ୍ଜାଳମୟ ହୋଇଗଲାଣି । ଏତେ ଧାଁ-ଦଉଡ ବଢ଼ିଗଲାଣି ଯେ ବେଳେ ବେଳେ ନିଜ କଥା ଚିନ୍ତା କରିବାକୁ ସମୟ ମିଳେନି । ଅସୁସ୍ଥ ହୋଇଗଲେ ଶୀଘ୍ର ସୁସ୍ଥ ହେବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ, ତେଣୁ ଯେ କୌଣସି antibiotic ବା ଜୀବାଣୁରୋଧକ ବଟିକା ଖାଇଦେଉ । ରୋଗରୁ ତ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ମୁକ୍ତି ମିଳିଯାଏ । କିନ୍ତୁ ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ ଏମିତି କଥା କଥାରେ antibiotic ଖାଇଦେବା ଅଭ୍ୟାସ, ଗମ୍ଭୀର ସମସ୍ୟା ସୃଷ୍ଟି କରିପାରେ । ହୁଏତ ଆପଣ କିଛି ମୁହୂର୍ତ୍ତ ପାଇଁ ଆରାମ ପାଇ ପାରନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଡାକ୍ତରଙ୍କ ବିନା ପରାମର୍ଶରେ antibiotic ଖାଇବା ବନ୍ଦ କରିବାକୁ ପଡିବ । ଡାକ୍ତର ଲେଖି କିଛି ନ ଦେବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆମେ ସେଥିରୁ ନିବୃତ ରହିବା ଉଚିତ । ଆମେ ଏହି ସର୍ଟକଟ୍ ରାସ୍ତାଦେଇ ଚାଲିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ କାରଣ ଏହାଦ୍ୱାରା ଗୋଟିଏ ନୂଆ ସମସ୍ୟା ସୃଷ୍ଟି ହେଉଛି । ଆଖିବୁଜା antibiotic ବ୍ୟବହାର ଫଳରେ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ଲାଭ ମିଳିପାରେ, କିନ୍ତୁ ଏହାର ଜୀବାଣୁ ଏହି ଔଷଧ ପ୍ରତି ଅଭ୍ୟସ୍ତ ହୋଇପଡନ୍ତି ଆଉ ତା ପରେ ଏହି ଔଷଧ ଏହି ଜୀବାଣୁମାନଙ୍କ ପାଇଁ ପ୍ରଭାବହୀନ ହୋଇଯାଏ । ପରେ ଏହି ଲଢ଼େଇ ଲଢ଼ିବା, ନୂଆ ଔଷଧ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବ, ଗବେଷଣା କରିବା ଏସବୁରେ ବର୍ଷ ବର୍ଷ ବିତିଯାଏ ଆଉ ଇତି ମଧ୍ୟରେ ଏହି ରୋଗ ନୂଆ ସମସ୍ୟାମାନ ସୃଷ୍ଟି କରିବସେ । ତେଣୁ ଏଥିପ୍ରତି ସଚେତନତା ନିହାତି ଜରୁରୀ ।

ଅନ୍ୟ ଏକ ସମସ୍ୟା ହେଲା, ଯଦି ଡାକ୍ତର କହିଛନ୍ତି ଯେ 15ଟି ବଟିକା ଖାଇବାକୁ ପଡିବ, ପାଞ୍ଚ ଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଖାଇବାକୁ ପଡିବ। ତାହେଲେ ମୋର ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ ଯେ ଡାକ୍ତର ଯେତେ ଦିନ ଔଷଧ ଖାଇବାକୁ କହିଛନ୍ତି ଖାଆନ୍ତୁ, କୋର୍ସ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ କରନ୍ତୁ, ଅଧାରୁ ଛାଡି ଦେଲେ କଥାଟି ଜୀବାଣୁ ସପକ୍ଷରେ ଯିବ, ଆବଶ୍ୟକତାଠାରୁ ଅଧିକ ଖାଇଲେ ମଧ୍ୟ ତାହା ଜୀବାଣୁ ସପକ୍ଷରେ ଯିବ । ତେଣୁ ଯେତେ ବଟିକା, ଯେତେ ଦିନ ପାଇଁ ଖାଇବାକୁ କହିଛନ୍ତି, ତାହାକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିବା ନିହାତି ଆବଶ୍ୟକ। ଦେହ ଭଲ ହୋଇଗଲା, ତେଣୁ ଆଉ ଔଷଧ ଖାଇବା ଦରକାର ନାହିଁ, ଏମିତି କଲେ ଜୀବାଣୁ ଆହୁରି ଶକ୍ତିଶାଳୀ ହୋଇଉଠନ୍ତି । ଟିବି ଆଉ ମ୍ୟାଲେରିଆର ଜୀବାଣୁ ଏତେ କ୍ଷୀପ୍ର ଗତିରେ ବିବର୍ତ୍ତିତ ହେଉଛନ୍ତି ଯେ ଏମାନଙ୍କ ଉପରେ ଔଷଧର କୌଣସି ପ୍ରଭାବ ପଡୁନାହିଁ । ମେଡିକାଲ ଭାଷାରେ ଏହାକୁ antibiotic ପ୍ରତୋରୋଧି କୁହାଯାଏ । ତେଣୁ antibiotic ର ବ୍ୟବହାର କିଭଳି ହେବା ଉଚିତ ତାହାର ନିୟମକୁ ପାଳନ କରାଯିବା ସେତିକି ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ । ସରକାର antibiotic resistance କୁ ରୋକିବା ପାଇଁ ସଙ୍କଳ୍ପବଦ୍ଧ। ଆପଣ ଦେଖିଥିବେ, ଆଜି ମିଳୁଥିବା antibiotic ଔଷଧର ପ୍ୟାକିଂ ଉପରେ ଗୋଟିଏ ନାଲି ଗାର ଦିଆଯାଇ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ସାବଧାନ କରିଦିଆଯାଉଛି । ସେଥିପ୍ରତି ଆପଣ ନିଶ୍ଚୟ ଦୃଷ୍ଟି ଦିଅନ୍ତୁ ।

ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ କଥା ଯେତେବେଳେ ଉଠିଛି, ମୁଁ ଆଉ ଗୋଟିଏ କଥା ଏଥିରେ ଯୋଡିବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ଆମ ଦେଶରେ ଥିବା ଗର୍ଭବତୀ ମାଆମାନଙ୍କ ଜୀବନ କଥା ବେଳେ ବେଳେ ମନକୁ ବ୍ୟାକୁଳ କରେ । ଆମ ଦେଶରେ ପ୍ରତିବର୍ଷ ପ୍ରାୟ 3 କୋଟି ମହିଳା ଗର୍ଭଧାରଣ କରନ୍ତି, କିନ୍ତୁ କିଛି ମାଆମାନେ ପ୍ରସବ ସମୟରେ ମୃତ୍ୟୁବରଣ କରୁଛନ୍ତି । କେତେବେଳେ ମା ମରିଯାଉଛି ତ କେତେବେଳେ ଶିଶୁ , କେତେବେଳେ ଉଭୟଙ୍କର ମୂତ୍ୟୁ ହେଉଛି । ଏ କଥା ଠିକ ଯେ ଗତ ଦଶନ୍ଧିରେ ମାତୃ ମୃତ୍ୟୁହାର କିଛି ମାତ୍ରାରେ ହ୍ରାସ ପାଇଛି । କିନ୍ତୁ ଆଜି ମଧ୍ୟ ବହୁ ସଂଖ୍ୟାରେ ଗର୍ଭବତୀ ମାଆମାନଙ୍କର ଜୀବନ ରକ୍ଷା କରାଯାଇପାରୁନାହିଁ । ଗର୍ଭାବସ୍ଥାରେ କିମ୍ବା ଏହାର ପରବର୍ତ୍ତି ସମୟରେ ରକ୍ତହୀନତା, ପ୍ରସବ ସମ୍ପର୍କିତ ସଂକ୍ରମଣ, ଉଚ୍ଚ ରକ୍ତଚାପ, କେଉଁ ସମସ୍ୟା ଯେ କେତେବେଳେ ଜୀବନକୁ ବରବାଦ କରିଦେବ ତାହା ଠିକନାହିଁ । ଏହି ସବୁ କଥାକୁ ଦୃଷ୍ଟିରେ ରଖି ଭାରତ ସରକାର ଗତ କିଛି ମାସରୁ ଗୋଟିଏ ନୂଆ ଅଭିଯାନ ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି “ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ସୁରକ୍ଷିତ ମାତୃତ୍ୱ ଅଭିଯାନ”। ଏହି ଅଭିଯାନ ଅନ୍ତର୍ଗତ ପ୍ରତିମାସ 9 ତାରିଖ ଦିନ ସବୁ ଗର୍ଭବତୀ ମହିଳାମାନଙ୍କର ସରକାରୀ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟକେନ୍ଦ୍ରରେ ନିଃଶୁଳ୍କ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ପରୀକ୍ଷା ହେବ । ବିନା ଖର୍ଚ୍ଚରେ ସରକାରୀ ଡାକ୍ତରଖାନାମାନଙ୍କରେ ପ୍ରତିମାସ 9 ତାରିଖ ଦିନ ଏହି ପରୀକ୍ଷା କରାଯିବ । ମୁଁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଗରିବ ପରିବାରକୁ ଅନୁରୋଧ କରୁଛି ଯେ, ସମସ୍ତ ଗର୍ଭବତୀ ମାଆ ଏହି ସେବାର ଲାଭ ଉଠାନ୍ତୁ, ଯାହା ଫଳରେ ନବମ ମାସ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପହଞ୍ଚୁ ପହଞ୍ଚୁ କିଛି ସମସ୍ୟା ଉପୁଜିଲେ ଆଗରୁ ତା ପାଇଁ ଉପାୟ ଚିନ୍ତା କରାଯାଇପାରେ । ମା ଓ ଶିଶୁ ଉଭୟଙ୍କର ଜୀବନ ରକ୍ଷା କରାଯାଇପାରେ । ମୁଁ ସ୍ତ୍ରୀ ରୋଗ ବିଶେଷଜ୍ଞମାନଙ୍କୁ ବିଶେଷ କରି ଅନୁରୋଧ କରୁଛି କି ଆପଣ କଣ ମାସକୁ ଗୋଟିଏ ଦିନ 9 ତାରିଖ ଦିନ ଗରିବ ମାଆମାନଙ୍କ ପାଇଁ ମାଗଣାରେ ସେବା ପ୍ରଦାନ କରିପାରିବେନି ? ମୋର ଡାକ୍ତର ଭାଇ-ଭଉଣୀମାନେ ଗୋଟିଏ ବର୍ଷରେ 12 ଦିନ ଗରିବମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଏହି କାମ କରିପାରିବେନି ? ବିଗତ ଦିନରେ ମୋତେ ଅନେକ ଲୋକ ଅନେକ ଚିଠି ଲେଖିଛନ୍ତି । ହଜାର ହଜାର ଏମିତି ଡାକ୍ତର ଅଛନ୍ତି ଯିଏ ମୋ କଥା ମାନି ଆଗକୁ ପାଦ ବଢ଼ାଇଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଭାରତ ଏତେ ବଡ ଦେଶ ଯେ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଡାକ୍ତର ଏହି ଅଭିଯାନରେ ସାମିଲ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ । ମୋର ବିଶ୍ୱାସ ଯେ ଆପଣମାନେ ନିଶ୍ଚୟ ସାମିଲ ହେବେ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଆଜି ପୁରା ବିଶ୍ୱ ଜଳବାୟୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ, ଗ୍ଲୋବାଲ ୱାର୍ମିଂ, ପରିବେଶ ପାଇଁ ଖୁବ୍ ଚିନ୍ତିତ । ଦେଶ ଏବଂ ବିଶ୍ୱରେ ସାମୂହିକ ଭାବେ ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ଆଲୋଚନା ହେଉଛି । ଭାରତରେ ଶହ ଶହ ବର୍ଷ ଧରି ଏ କଥା ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦିଆଯାଇଛି । କୁରୁକ୍ଷେତ୍ରର ରଣାଙ୍ଗନରେ ମଧ୍ୟ ଭଗବାନ କୃଷ୍ଣ “ବୃକ୍ଷ” କଥା ଆଲୋଚନା କରିଛନ୍ତି । ଯୁଦ୍ଧ କ୍ଷେତ୍ରରେ ମଧ୍ୟ ବୃକ୍ଷ କଥା କହିବା ଏଥିରୁ ଆପଣ ଅନୁମାନ କରିପାରୁଥିବେ ଯେ ଏହାକୁ କେତେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦିଆଯାଇଛି । ଗୀତାରେ ଭଗବାନ କୃଷ୍ଣ କହିଛନ୍ତି, “ଅଶ୍ୱତଥଃ ସର୍ବବୃକ୍ଷାଣାଂ” ଅର୍ଥାତ୍ ସମସ୍ତ ବୃକ୍ଷମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ମୁଁ ଅଶ୍ୱତଥ । ଶୁକ୍ରାଚାର୍ଯ୍ୟ ନୀତିରେ କୁହାଯାଇଛି “ନାସ୍ତି ମୂଳଂ ଔଷଧମ୍” ଅର୍ଥାତ୍ ଏମିତି କୌଣସି ବୃକ୍ଷ ନାହିଁ ଯାହାର ଔଷଧିୟ ଗୁଣ ନଥିବ । ମହାଭାରତର ଅନୁଶାସନ ପର୍ବ ସେଥିରେ ତ ବିସ୍ତୃତ ଭାବେ ଆଲୋଚନା କରାଯାଇଛି । ଏଥିରେ କୁହାଯାଇଛି – ଯିଏ ଗଛ ଲଗାଏ, ତାହା ପାଇଁ ଏହି ବୃକ୍ଷ ସନ୍ତାନ ସଦୃଶ ଏଥିରେ ସନ୍ଦେହ ନାହିଁ । ଯିଏ ବୃକ୍ଷ ଦାନ କରେ ତାକୁ ସେହି ଗଛ ସନ୍ତାନ ପରି ପରଲୋକରେ ମଧ୍ୟ ଉଦ୍ଧାର କରିଦିଏ । ତେଣୁ ନିଜର କଲ୍ୟାଣ ଇଚ୍ଛା କରୁଥିବା ମାତାପିତା ଭଲ ଗଛ ଲଗାନ୍ତୁ ଏବଂ ସନ୍ତାନ ପରି ଏମାନଙ୍କର ଯତ୍ନ ନିଅନ୍ତୁ । ଆମ ଶାସ୍ତ୍ର, ଗୀତା ହେଉ, ଶୁକ୍ରାଚାର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ନୀତି ହେଉ, ମହାଭାରତର ଅନୁଶାସନ ପର୍ବ ହେଉ ଆଜିର ପିଢ଼ିରେ ମଧ୍ୟ କିଛି ଲୋକ ଏହି ଆଦର୍ଶକୁ ପାଳନ କରି ଦେଖାଉଛନ୍ତି । କିଛି ଦିନ ଆଗରୁ ପୁଣେର ଗୋଟିଏ ଝିଅ ସୋନାଲର ଗୋଟିଏ ଉଦାହରଣ ମୋ ଦୃଷ୍ଟିକୁ ଆସିଲା । ତାହା ମୋ ମନକୁ ଛୁଇଁଗଲା। ମହାଭାରତର ଅନୁଶାସନ ପର୍ବରେ କୁହାଯାଇଛି ପରା – ବୃକ୍ଷ ପରଲୋକରେ ମଧ୍ୟ ସନ୍ତାନର ଦାୟୀତ୍ୱ ନିର୍ବାହ କରେ। ସୋନାଲ କେବଳ ନିଜ ପିତା-ମାତାଙ୍କର ନୁହେଁ ବରଂ ସମାଜର ଇଚ୍ଛାକୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିବା ପାଇଁ ସତେ ଯେମିତି ସଙ୍କଳ୍ପ ବଦ୍ଧ। ମହାରାଷ୍ଟ୍ରର ପୁଣେର ଜୁନ୍ନର ତାଲୁକାରେ ନାରାୟଣପୁର ଗାଁର ଚାଷୀ ଖଣ୍ଡୁ ମାରୁତି ମାହାତ୍ରେ । ସେ ନିଜ ନାତୁଣୀର ବିବାହ ଗୋଟିଏ ପ୍ରେରଣାଦାୟୀ ଢ଼ଙ୍ଗରେ କଲେ । ମାହାତ୍ରେଜୀ ସୋନାଲର ବାହାଘରରେ ଆସିଥିବା ସବୁ ବନ୍ଧୁବାନ୍ଧମାନଙ୍କୁ “କେଶର ଆମ୍ବ”ର ଗୋଟିଏ ଚାରା ଉପହାରରେ ଦେଲେ । ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ସୋସିଆଲ ମିଡିଆରେ ଏହାର ଫଟୋ ଦେଖିଲି ମୋତେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଲାଗିଲା । ବାହାଘର ଫଟୋରେ ବନ୍ଧୁ କମ ଚାରା ଗଛ ବେଶୀ ଦେଖାଯାଉଥିଲା । ମନକୁ ଛୁଇଁଲା ଭଳି ଏମିତି ସୁନ୍ଦର ଦୃଶ୍ୟ ଫଟୋରେ ଥିଲା । ସୋନାଲ ନିଜେ ଜଣେ ଏଗ୍ରିକଲଚର ଗ୍ରାଜୁଏଟ । ଏହି ଭାବନା ତାଙ୍କରି ମୁଣ୍ଡରେ ଜୁଟିଲା । ବାହାଘରରେ ଆମ୍ବ ଚାରା ଉପହାର ଦେବା ଦେଖନ୍ତୁ ପ୍ରକୃତି ପ୍ରେମ କେତେ ସୁନ୍ଦର ଭାବେ ପ୍ରକାଶିତ ହେଲା । ସୋନାଲର ବାହାଘର ଏକ ପ୍ରକାର ପ୍ରକୃତି ପ୍ରେମର ଅମର ଗାଥା ପାଲଟିଗଲା । ଏହି ଅଭିନବ ପ୍ରୟାସ ପାଇଁ ମୁଁ ସୋନାଲ ଏବଂ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ମାହାତ୍ରେଙ୍କୁ ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜଣାଉଛି । ଅନେକ ଲୋକ ଏଭଳି ପ୍ରୟୋଗ କରିଛନ୍ତି । ମୋର ମନେ ଅଛି, ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ଗୁଜରାଟର ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ଥିଲି, ସେଠାରେ ଅମ୍ବାଜୀ ମନ୍ଦିରରେ ଭାଦ୍ରବ ମାସରେ ବହୁ ସଂଖ୍ୟାରେ ପଦଯାତ୍ରୀ ଆସନ୍ତି । ଥରେ ଗୋଟିଏ ସମାଜସେବୀ ସଂଗଠନ ସ୍ଥିର କଲେ ଯେ, ଯେଉଁମାନେ ମନ୍ଦିରକୁ ଆସୁଛନ୍ତି ସେମାନଙ୍କୁ ପ୍ରସାଦ ଆକାରରେ ଚାରା ଗଛଟିଏ ଦେବେ ଏବଂ କହିବେ ଯେ ଏହା ମାଆ’ଙ୍କର ପ୍ରସାଦ । ଏହାକୁ ନିଜ ଘରେ ଗାଁରେ ଲଗାଇଦେଲେ ଏହା ବଢ଼ିବା ସହ ମା’ଙ୍କର କୃପା ଆପଣଙ୍କ ଉପରେ ରହିଥିବ । ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ପଦଯାତ୍ରୀ ଆସନ୍ତି, ସେହି ବର୍ଷ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଚାରା ବଣ୍ଟନ କରାଯାଇଥିଲା । ଏହି ବର୍ଷା ଋତୁରେ ମନ୍ଦିରମାନଙ୍କରେ ପ୍ରସାଦ ବଦଳରେ ଚାରା ଦିଆଯିବାର ପରମ୍ପରା ଆରମ୍ଭ କରାଯାଇପାରେ । ବୃକ୍ଷରୋପଣର ଗୋଟିଏ ସହଜ ଜନ ଆନ୍ଦୋଳନ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇପାରେ । ମୁଁ ଚାଷୀଭାଇମାନଙ୍କୁ ବାରମ୍ବାର କହୁଛି ଯେ ଆମ ବିଲ-ବାଡ ସୀମାରେ ବାଡ ଲଗାଇ ଆମେ ଜମି ନଷ୍ଟ କରୁଛୁ। ସେହି ବାଡ ବଦଳରେ ଆମେ କାଠ ଉତ୍ପାଦନ କାହିଁକି ନ କରିବା । ଆଜି ଭାରତରେ ଗୃହ ନିର୍ମାଣ ପାଇଁ କାଠ-ଉପକରଣ ତିଆରି କରିବା ପାଇଁ କୋଟି କୋଟି ଟଙ୍କାର କାଠ ବିଦେଶରୁ ଆମଦାନୀ କରିବାକୁ ପଡୁଛି । ଯଦି ଆମେ ଆମ ଜମିର ସୀମାରେ ଏଭଳି ଗଛ ଲଗାଇ ଦେବା ଯାହା ଗୃହନିର୍ମାଣ କାମରେ, ଆସବାବପତ୍ର ନିର୍ମାଣ କାମରେ ଲାଗିପାରିବ । ତେବେ 15-20 ବର୍ଷ ପରେ ସରକାରଙ୍କ ଠାରୁ ଅନୁମତି ନେଇ ଏହାକୁ କାଟି ବିକ୍ରି କରାଯାଇପାରେ । ଏହା ଆପଣଙ୍କ ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ନୂତନ ଆୟର ପନ୍ଥା ହୋଇପାରିବ । ଭାରତ ମଧ୍ୟ କାଠ ଆମଦାନୀରୁ ରକ୍ଷା ପାଇପାରିବ । ବିଗତ ଦିନରେ ଅନେକ ରାଜ୍ୟ ଏହି ଋତୁର ସଦୁପଯୋଗ କରି ଅନେକ ଅଭିଯାନ ଚଳାଇଛନ୍ତି ଭାରତ ସରକାର ମଧ୍ୟ “କାମ୍ପା” ନାମରେ ଗୋଟିଏ ଆଇନ ନିକଟ ଅତୀତରେ ପ୍ରଣୟନ କରିଛନ୍ତି । ଏଥିପାଇଁ ବୃକ୍ଷରୋପଣ ନିମନ୍ତେ ପ୍ରାୟ 40 ହଜାର କୋଟି ଟଙ୍କାରୁ ଅଧିକ ରାଜ୍ୟମାନଙ୍କ ପାଖକୁ ଯିବ । ମୋତେ ସୂଚନା ଦିଆଯାଇଛି ଯେ ମହାରାଷ୍ଟ୍ର ସରକାର ଜୁଲାଇ 1 ତାରିଖ ଦିନ ସମଗ୍ର ରାଜ୍ୟରେ ପ୍ରାୟ ଦୁଇ କୋଟି ପଚିଶ ଲକ୍ଷ ଚାରା ରୋପଣ କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ଆସନ୍ତା ବର୍ଷ ତିନି କୋଟି ଚାରା ଲଗାଇବାର ସଂକଳ୍ପ ଗ୍ରହଣ କରିଛନ୍ତି । ସରକାର ଗୋଟିଏ ଜନଆନ୍ଦୋଳନ ସୃଷ୍ଟି କରିଦେଇଛନ୍ତି । ରାଜସ୍ଥାନର ମରୁଭୂମିରେ ଏତେ ବଡ ବନ ମହୋତ୍ସବ ଆୟୋଜିତ କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ପଚିଶ ଲକ୍ଷ ଚାରା ଲଗାଇବାର ସଂକଳ୍ପ ଗ୍ରହଣ କରିଛନ୍ତି । ରାଜସ୍ଥାନରେ ପଚିଶ ଲକ୍ଷ ଚାରା ଲଗାଇବା ଛୋଟ କଥା ନୁହେଁ । ଯେଉଁମାନେ ରାଜସ୍ଥାନର ଭୂମି ସମ୍ପର୍କରେ ଜାଣନ୍ତି ସେମାନେ ବୁଝିପାରିବେ ଯେ ଏହା କେତେ ବଡ କାର୍ଯ୍ୟ । ଆନ୍ଧ୍ରପ୍ରଦେଶ ମଧ୍ୟ 2029 ସୁଦ୍ଧା ନିଜର ସବୁଜ ଭୂମିକୁ ପଚାଶ ପ୍ରତିଶତ ବୃଦ୍ଧି କରିବା ପାଇଁ ସ୍ଥିର କରିଛି । କେନ୍ଦ୍ର ସରକାରଙ୍କ ଗ୍ରୀନ ଇଣ୍ଡିଆ ମିଶନ ଅଧୀନରେ ରେଳବାଇ ମଧ୍ୟ ଏଭଳି କାର୍ଯ୍ୟ ହାତକୁ ନେଇଛି । ଗୁଜରାଟରେ ମଧ୍ୟ ବନ ମହୋତ୍ସବର ଗୋଟିଏ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ପରମ୍ପରା ରହିଛି । ଚଳିତ ବର୍ଷ ଗୁଜରାଟ ଆମ୍ର ବନ, ଏକତା ବନ, ଶହୀଦ ବନ ଏମିତି ଅନେକ ପ୍ରକଳ୍ପକୁ ବନ ମହୋତ୍ସବ ରୂପେ ଗ୍ରହଣ କରି କୋଟି କୋଟି ସଂଖ୍ୟାରେ ଗଛ ଲଗାଇବାର ଅଭିଯାନ ଚଳାଇଛନ୍ତି । ମୁଁ ସବୁ ରାଜ୍ୟର ଉଲ୍ଲେଖ କରିପାରୁନାହିଁ କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ଅଭିନନ୍ଦନର ପାତ୍ର ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ବିଗତ ଦିନରେ ମୋତେ ଦକ୍ଷିଣ ଆଫ୍ରିକା ଯିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଲା । ଏହା ମୋର ପ୍ରଥମ ଯାତ୍ରା ଥିଲା । ବିଦେଶ ଯାତ୍ରାରେ କୂଟନୀତି ଥାଏ, ବାଣିଜ୍ୟ ସମ୍ପର୍କରେ ଆଲୋଚନା ହୁଏ, ସୁରକ୍ଷା ସମ୍ପର୍କରେ ଆଲୋଚନା ହୁଏ । ଅନେକ ବୁଝାମଣା ପତ୍ର ସ୍ୱାକ୍ଷରିତ ହୁଏ । ଏସବୁ ତ ନିଶ୍ଚିତ କିନ୍ତୁ ମୋ ପାଇଁ ଦକ୍ଷିଣ ଆଫ୍ରିକା ଯାତ୍ରା ଏକ ପ୍ରକାର ତୀର୍ଥଯାତ୍ରା ଥିଲା । ଯେତେବେଳେ ଦକ୍ଷିଣ ଆଫ୍ରିକା କଥା ମନେ ପକାଉ, ସେତେବେଳେ ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀ ଏବଂ ନେଲସନ ମଣ୍ଡେଲାଙ୍କ କଥା ମନେ ପଡିବା ସ୍ୱାଭାବିକ । ବିଶ୍ୱରେ ଅହିଂସା, ପ୍ରେମ, କ୍ଷମା ଏହି ଶଦ୍ଦଗୁଡିକ କାନରେ ବାଜିଲେ ଗାନ୍ଧୀ ଏବଂ ମଣ୍ଡେଲାଙ୍କ ମୁଖମଣ୍ଡଳ ଆମ ସ୍ମୃତିପଟଳରେ ଭାସିଉଠେ । ମୋର ଦକ୍ଷିଣ ଆଫ୍ରିକା ଗସ୍ତ ସମୟରେ ମୁଁ ଫୋଏନିକ୍ସ ଆଶ୍ରମ ଯାଇଥିଲି । ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀଙ୍କ ବାସସ୍ଥାନ ସର୍ବୋଦୟ ରୂପେ ପରିଚିତ । ମହାତ୍ମା ଗାନ୍ଧୀ ଯେଉଁ ରେଳରେ ଯାତ୍ରା କରିଥିଲେ, ଯେଉଁ ରେଳର ଘଟଣା ମୋହନ ଦାସଙ୍କୁ ମହାତ୍ମା ଗାନ୍ଧୀ କରିବାର ବୀଜବିପନ କରିଥିଲା, ସେହି ପିଟରମାରିଜବର୍ଗ ଷ୍ଟେସନ ଏବଂ ସେହି ରେଳ ଯାତ୍ରାର ସୌଭାଗ୍ୟ ମଧ୍ୟ ମୋତେ ପ୍ରାପ୍ତ ହେଲା । କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଯେଉଁ କଥା କହିବାକୁ ଚାହୁଁଛି, ତାହା ହେଲା ଯେ ମୋତେ ଏଥର ଏଭଳି ମହାନୁଭବମାନଙ୍କ ସହ ସାକ୍ଷାତର ସୁଯୋଗ ମିଳିଲା, ଯେଉଁମାନେ ସମାନତା ପାଇଁ ସମାନ ସୁଯୋଗ ପାଇଁ, ନିଜ ଯୌବନକାଳର ବଳିଦାନ ଦେଇଛନ୍ତି। ନେଲସନ ମଣ୍ଡେଲାଙ୍କ ସହ କାନ୍ଧକୁ କାନ୍ଧ ମିଶାଇ ସେମାନେ ଲଢ଼ିଥିଲେ। କୋଡିଏ-ବାଇଶି ବର୍ଷ ଜେଲରେ ନେଲସଲ ମଣ୍ଡେଲାଙ୍କ ସହ ଅତିବାହିତ କରିଛନ୍ତି । ଏକ ପ୍ରକାର ନିଜର ଯୌବନର ସମୟକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବେ ବଳିଦାନ କରିଛନ୍ତି । ନେଲସନ ମଣ୍ଡେଲାଙ୍କ ଘନିଷ୍ଠ ବନ୍ଧୁ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଅହମ୍ମଦ କଥାଡା, ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଲାଲୁଚିବା, ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଜର୍ଜ ବେଜୋସ, ରୋନୀ କାସରିଲ୍ସ – ଏହି ସବୁ ମହାନ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରିବାର ସୌଭାଗ୍ୟ ପାଇଲି । ଭାରତୀୟମାନେ କିନ୍ତୁ ଯେଉଁଠିକୁ ଗଲେ ସେହି ଜାଗାର ହୋଇଗଲେ । ଯେଉଁମାନଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଇଥିଲେ, ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ପ୍ରାଣବଳୀ ଦେବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇଗଲେ । କେତେ ବଡ ଶକ୍ତି ଏବଂ ମଜା କଥା ହେଲା ଯେ ସେମାନଙ୍କ ଜେଲର ଅନୁଭୂତି ଶୁଣିଥିଲି । କାହା ପ୍ରତି କୌଣସି ଆକ୍ଷେପ ନଥିଲା, କୌଣସି କଟୁକ୍ତି ନଥିଲା । ଏତେ ବଡ ତପସ୍ୟା ପରେ ମଧ୍ୟ ନେବା-ପାଇବା, କୌଣସି ପଦ ହାସଲ କରିବାର ତିଳେମାତ୍ର ଭାବନା ତାଙ୍କର ମୁଖ ମଣ୍ଡଳରେ ନଥିଲା । ଗୀତାରେ ଯେଉଁ କର୍ତ୍ତବ୍ୟର ଲକ୍ଷଣ କୁହାଯାଇଛି, କେବଳ ତାହା ହିଁ ସ୍ପଷ୍ଟ ରୂପେ ଦେଖାଯାଉଥିଲା । ସମାନତା ଏବଂ ସମାନ ସୁଯୋଗ ସେହି ସାକ୍ଷାତ ମୋର ସବୁଦିନ ପାଇଁ ମନେ ରହିବ । କୌଣସି ସମାଜ କିମ୍ବା ସରକାର ପାଇଁ ଏହାଠାରୁ ବଡ ମନ୍ତ୍ରୀ କଣ ଥାଇପାରେ ? “ସମଭାବ” ଏବଂ “ମମ ଭାବ” ଏହା ହିଁ ତ ମାର୍ଗ ଯାହା ଆମକୁ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ଭବିଷ୍ୟତ ଆଡକୁ ନେଇଯାଏ । ଆମେ ସମସ୍ତେ ଉନ୍ନତଜୀବନ ଚାହୁଁ । ପିଲାମାନଙ୍କ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ଭବିଷ୍ୟତ ଚାହୁଁ । ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କର ଆବଶ୍ୟକତା ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ହୋଇଥିବ । ପ୍ରାଥମିକତା ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ହୋଇଥିବ କିନ୍ତୁ ରାସ୍ତା ଗୋଟିଏ । ସେହି ରାସ୍ତା ହେଉଛି ବିକାଶର, ସମାନତାର, ସମାନ ସୁବିଧା ସୁଯୋଗର, ସମଭାବର, ମମ ଭାବର । ଆସନ୍ତୁ ଆମର ଏହି ଭାରତୀୟମାନଙ୍କୁ ନେଇ ଗର୍ବ କରିବା, ଯିଏ ଦକ୍ଷିଣ ଆଫ୍ରିକାରେ ମଧ୍ୟ ଆମ ଜୀବନର ମୂଳମନ୍ତ୍ରକୁ ଜୀବନରେ ରୂପାୟିତ କରି ଦେଖାଇଥିଲେ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଶିଳ୍ପୀ ବର୍ମା ମୋତେ ବାର୍ତ୍ତା ଦେଇଥିବାରୁ ମୁଁ ତାଙ୍କଠାରେ କୃତଜ୍ଞ । ସେ ଯେଉଁ ଚିନ୍ତା ପ୍ରକଟ କରିଛନ୍ତି ତାହା ବହୁତ ସ୍ୱାଭାବିକ। ସେ ମୋତେ ଗୋଟିଏ ଘଟଣା ବିଷୟରେ କହିଛନ୍ତି ।

“ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ମହୋଦୟ, ବାଙ୍ଗାଲୋରରୁ ମୁଁ ଶିଳ୍ପୀ ବର୍ମା କହୁଛି । କିଛି ଦିନ ଆଗରୁ ମୁଁ ଖବରକାଗଜରେ ପଢ଼ିଥିଲି ଯେ ଫ୍ରଡ୍ ଏବଂ ଚିଟ୍ ଇମେଲରେ ବିଶ୍ୱାସ କରି ଜଣେ ମହିଳା 11 ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ହରାଇଦେଲେ ଏବଂ ଶେଷରେ ଆତ୍ମହତ୍ୟା କଲେ । ଜଣେ ମହିଳା ହିସାବରେ ତାଙ୍କ ପରିବାର ପ୍ରତି ମୋର ଗଭୀର ସମବେଦନା ରହିଛି । ମୁଁ ଜାଣିବାକୁ ଚାହୁଁଛି ଯେ ଏଭଳି ଚିଟ୍ ବା ଫ୍ରଡ୍ ଇମେଲ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ଆପଣ କଣ ଚିନ୍ତା କରୁଛନ୍ତି।”

ଆପଣମାନେ ଜାଣୁଥିବେ ଯେ ମୋବାଇଲ ଫୋନରେ ଆମ ଇ-ମେଲରେ ବେଳେ ବେଳେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଲୋଭନୀୟ ମେସେଜ ଆସେ, କେହି କେହି ମେସେଜ୍ ଦିଅନ୍ତି, ଆପଣ ଏତେ ଟଙ୍କା ଜିତିଛନ୍ତି । ଆପଣ ଏତିକି ଟଙ୍କା ଦେଇ ଏତେଗୁଡିଏ ଟଙ୍କା ନେଇଯାଆନ୍ତୁ । କିଛି ଲୋକ ଏହି ଲୋଭନୀୟ ମେସେଜର ଶିକାର ହୋଇଯାଆନ୍ତି । ଟେକ୍ନୋଲୋଜି ମାଧ୍ୟମରେ ଲୁଟିବାର ଏହା ଏକ ନୂଆ କୌଶଳ ଯାହା କି ସାରା ବିଶ୍ୱରେ ବ୍ୟାପିବାରେ ଲାଗିଛି । ଆଜି ଯେତେବେଳେ ଟେକ୍ନୋଲୋଜି ଆମ ଅର୍ଥ ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ଏକ ଗୁରତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ନେଇଛି ତାର ଦୂରୁପଯୋଗ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ କିଛି ଲୋକ ସକ୍ରିୟ ହୋଇ ଉଠୁଛନ୍ତି । ଜଣେ ଅବସରପ୍ରାପ୍ତ ଲୋକ ଯାହାଙ୍କର ବିଭାଘର ପାଇଁ ଝିଅଟିଏ ଥିଲା ଏବଂ ଘର ବି ତିଆରି କରିବାର ଥିଲା । ତାଙ୍କ ପାଖକୁ ଦିନେ ମେସେଜ ଆସିଲା ଯେ ତାଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ ବହୁମୂଲ୍ୟ ଉପହାର ମିଳିଛି, ଆଉ ତାକୁ ପାଇବା ପାଇଁ ବହିର୍ଶୁଳ୍କ ବାବଦକୁ ଦୁଇ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ଗୋଟିଏ ବ୍ୟାଙ୍କ ଏକାଉଂଟରେ ଜମା କରିବାକୁ ପଡିବ । ଆଉ ସେ ଭଦ୍ରଲୋକ କିଛି ନଜାଣି ନଶୁଣି ତାଙ୍କ କଷ୍ଟ ଉପାର୍ଜିତ ଧନରୁ 2 ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ସେହି ଲୋକ ପାଖକୁ ପଠାଇଦେଲେ । ସେ ବି ମାତ୍ର ଗୋଟିଏ ମେସେଜରେ । କିଛି ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ସେ ଜାଣିଲେ ଯେ ସେ ଠକି ଯାଇଛନ୍ତି। ଆପଣମାନେ ବି ବେଳେ ବେଳେ ଏଭଳି ଭ୍ରମରେ ପଡିପାରନ୍ତି । ସେମାନେ ସୁନ୍ଦର ଭାବରେ ଏଭଳି ଚିଠି ଲେଖିବେ ଯେ ଆପଣ ଜାଣିବେ କଥାଟି ସତ । ସେମାନେ କୌଣସି ଗୋଟିଏ ନକଲି ଲେଟର ପେଡ୍ ତିଆରି କରି ଚିଠିଟିଏ ଲେଖିବେ, ଆପଣଙ୍କ କ୍ରେଡିଟ କାର୍ଡ ନମ୍ବର, ଡେବିଟ୍ କାର୍ଡ ନମ୍ବର ପାଇଗଲା ପରେ ଟେକ୍ନୋଲୋଜି ସାହାଯ୍ୟରେ ଆପଣଙ୍କ ଏକାଉଂଟକୁ ଖାଲିକରି ଦିଅନ୍ତି । ଏ ଏକ ନୂଆ ପ୍ରକାରର ଠକେଇ । ମୁଁ ଭାବୁଛି ଏଭଳି ମୋହରୁ ଆମକୁ ଦୂରେଇ ରହିବାକୁ ପଡିବ, ସତର୍କ ରହିବାକୁ ପଡିବ ଆଉ ଯଦି ଏଭଳି କିଛି ମିଥ୍ୟା ମେସେଜ ଆସେ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ନିଜ ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କୁ ସେୟାର କରି ସେମାନଙ୍କୁ ସତର୍କ କରାଇବା ଦରକାର । ମୋ ମତରେ ଶିଳ୍ପୀ ବର୍ମା ଗୋଟିଏ ଭଲ କଥା ପ୍ରତି ମୋର ଦୃଷ୍ଟି ଆକର୍ଷଣ କରିଛନ୍ତି । ଆପଣମାନେ ବି ଅନୁଭବ କରିଥିବେ କିନ୍ତୁ ସେତେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଉନଥିବେ । କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଭାବୁଛି ଏ ଘଟଣାକୁ ଗୁରୁତ୍ୱର ସହ ଦେଖିବା ଆବଶ୍ୟକ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀ ଗଣ, ଏବେ ସଂସଦର ଅଧିବେଶନ ଚାଲିଛି । ସଂସଦର ଅଧିବେଶନ ଚାଲିଥିବା ସମୟରେ ମତେ ଦେଶର ଅନେକ ଲୋକଙ୍କୁ ଭେଟିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳୁଛି । ଆମର ସାଂସଦମାନେ ମଧ୍ୟ ନିଜ ନିଜ ଅଞ୍ଚଳର ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଆଣୁଛନ୍ତି । ମୋର ସହ ସାକ୍ଷାତ କରାଉଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କ କଥା କହୁଛନ୍ତି, ଅଭାବ ଅସୁବିଧା ମଧ୍ୟ ଜଣାଉଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଏବେ ମୋର ଏକ ସୁଖଦ ଅନୁଭୂତି ହେଲା । ଆଲିଗଡର କିଛି ଛାତ୍ର ମୋ ପାଖକୁ ଆସିଥିଲେ । ପୁଅ ଝିଅ ମୋତେ ବଡ ଉତ୍ସାହର ସହିତ ଗୋଟିଏ ବଡ ଆଲବମ୍ ନେଇ ଆସିଥିଲେ । ସେମାନେ ଭାରି ଖୁସି ଥିଲାପରି ଲାଗୁଥିଲେ । ଆମ ଆଲିଗଡର ସାଂସଦ ସେମାନଙ୍କୁ ସାଥୀରେ ଆଣିଥିଲେ । ସେମାନେ ମୋତେ ଫଟୋ ଦେଖାଇଲେ । ସେମାନେ ଆଲିଗଡ ଷ୍ଟେସନର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟକରଣ କରିଛନ୍ତି । ଷ୍ଟେସନରେ କଳାତ୍ମକ ଚିତ୍ର ସବୁ ଲଗାଇଛନ୍ତି । ଖାଲି ସେତିକି ନୁହେଁ, ଗାଁରେ ଯେଉଁ ପ୍ଲାଷ୍ଟିକ ବୋତଲ, ତେଲ ଜାର ଆଦି ଅଳିଆ ଗଦାରେ ପଡିଥିଲା ସେଗୁଡିକୁ ସେମାନେ ଖୋଜି ଖୋଜି ଏକାଠି କଲେ ଏବଂ ସେଥିରେ ମାଟିଭରି ଚାରା ଲଗାଇ ଭର୍ଟିକାଲ ଗାର୍ଡେନ ତିଆରି କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ରେଳ ଷ୍ଟେସନକୁ ପ୍ଲାଷ୍ଟିକ ବୋତଲର ଭର୍ଟିକାଲ ଗାର୍ଡେନରେ ସଜାଇ ଏକ ନୂଆ ରୂପ ଦେଇ ପାରିଛନ୍ତି । ଆପଣ ବି ଯଦି କେବେ ଆଲିଗଡ ଯାଆନ୍ତି ତେବେ ଷ୍ଟେସନକୁ ନିଶ୍ଚୟ ଦେଖିବେ । ହିନ୍ଦୁସ୍ଥାନର ଅନେକ ଷ୍ଟେସନରୁ ଆଜିକାଲି ମୋତେ ଖବର ମିଳୁଛି ଯେ ସ୍ଥାନୀୟ ଲୋକମାନେ ରେଳ ଷ୍ଟେସନର ପ୍ରାଚୀରରେ କଳାକୃତୀ ଦ୍ୱାରା ନିଜ ଅଞ୍ଚଳର ପରିଚୟ ସୃଷ୍ଟି କରୁଛନ୍ତି । ଏକ ନୂତନତ୍ୱ ଅନୁଭୂତି ହେଉଛି । ଲୋକମାନଙ୍କ ସହଭାଗୀତା ଦ୍ୱାରା କିଭଳି ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇପାରେ ଏହା ତାର ଏକ ନିଦର୍ଶନ। ଦେଶରେ ଏଇଭଳି କାମ କରୁଥିବା ସବୁ ଲୋକଙ୍କୁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି । ମୋର ଆଲିଗଡ ସାଥୀମାନଙ୍କୁ ବିଶେଷ ଅଭିନନ୍ଦନ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ବର୍ଷା ଋତୁ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଆମ ଦେଶରେ ଉତ୍ସବର ଋତୁ ବି ଆସେ । ଆଗାମୀ ଦିନରେ ମେଳା ମହୋତ୍ସବ ଲାଗି ରହୁଥିବ। ମନ୍ଦିରରେ, ପୂଜାସ୍ଥଳରେ ଉତ୍ସବ ପାଳନ କରାଯାଉଥିବା ଏବଂ ଆପଣମାନେ ମଧ୍ୟ ଘରେ ବା ବାହାରେ ଉତ୍ସବରେ ଲାଗି ରହିବେ । ରକ୍ଷାବନ୍ଧନ ଆମ ଦେଶର ଏକ ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଉତ୍ସବ । ଗତ ବର୍ଷ ଭଳି ଏ ବର୍ଷ ମଧ୍ୟ କଣ ରକ୍ଷାବନ୍ଧନ ଉପଲକ୍ଷେ ଆପଣମାନେ ଦେଶର ମା ଓ ଭଉଣୀମାନଙ୍କୁ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ସୁରକ୍ଷା ବୀମା ଯୋଜନା ବା ଜୀବନ ଜ୍ୟୋତି ବୀମା ଯୋଜନା ଉପହାର ଦେଇ ପାରିବେନି ? ଭାବି ଦେଖନ୍ତୁ, ଭଉଣୀକୁ ଏଭଳି ଉପହାର ଦେବା, ଯାହା ତାକୁ ଜୀବନରେ ପ୍ରକୃତ ସୁରକ୍ଷା ଦେଇପାରିବ। ଖାଲି ସେତିକି ନୁହେଁ । ଆମ ଘରେ ରୋଷେଇ କରିବାକୁ କେହି ମହିଳା ଥିବେ, ସଫାଇ କରିବାକୁ ମହିଳା ଥିବେ, କୌଣସି ଗରିବ ମାର ଝିଅ ହୋଇଥିବେ । ରକ୍ଷାବନ୍ଧନ ଉପଲକ୍ଷେ ତାଙ୍କୁ ବି ଆପଣ ସୁରକ୍ଷା ବୀମା କିମ୍ବା ଜୀବନ ଜ୍ୟୋତି ବୀମା ଉପହାର ଦେଇ ପାରିବେ । ଆଉ ଏହାହିଁ ତ ସାମାଜିକ ସୁରକ୍ଷା, ଏହା ହିଁ ତ ରକ୍ଷାବନ୍ଧନର ବାସ୍ତବ ଅର୍ଥ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଆମମାନଙ୍କ ଭିତରେ ବହୁତ ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନଙ୍କ ଜନ୍ମ ସ୍ୱାଧୀନତା ପରେ ହୋଇଛି । ଆଉ ମୁଁ ହେଉଛି ଦେଶର ପ୍ରଥମ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ଯିଏ ସ୍ୱାଧୀନ ଭାରତରେ ଜନ୍ମ ଗ୍ରହଣ କରିଛି । 8 ଅଗଷ୍ଟ, ଭାରତ ଛାଡ ଆନ୍ଦୋଳନ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା । “ହିନ୍ଦ୍ ଛୋଡୋ, ଭାରତ ଜୋଡୋ” – ଏ ଧ୍ୱନୀକୁ 75 ବର୍ଷ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେଉଛି । ଆଉ ଅଗଷ୍ଟ 15କୁ ସ୍ୱାଧୀନତାର 70 ବର୍ଷ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେଉଛି । ଆମେମାନେ ସ୍ୱାଧୀନତାର ଆନନ୍ଦ ଅନୁଭବ ତ କରୁଛେ । ସ୍ୱାଧୀନ ନାଗରିକ ହୋଇଥିବାରୁ ଗର୍ବ ମଧ୍ୟ ଅନୁଭବ କରୁଛୁ । କିନ୍ତୁ ଦେଶକୁ ସ୍ୱାଧୀନ କରାଇଥିବା ସେହି ଦେଶଭକ୍ତମାନଙ୍କୁ ଏହା ମନେ ପକାଇବାର ସମୟ । ଭାରତ ଛାଡ ଆନ୍ଦୋଳନର 75ତମ ବର୍ଷ ଏବଂ ଭାରତ ସ୍ୱାଧୀନତାର 70 ତମ ବର୍ଷ ଆମମାନଙ୍କୁ ନୂତନ ପ୍ରେରଣା ଦେଇପାରେ, ନୂତନ ଉତ୍ସାହ ସୃଷ୍ଟି କରିପାରେ ଆଉ ଦେଶପାଇଁ କିଛି କରିବାର ଅବସର ମଧ୍ୟ ଦେଇପାରେ । ସମଗ୍ର ଦେଶ ସ୍ୱାଧୀନତା ପାଇଁ ଲଢ଼ିଥିବା ସେଇ ଦେଶଭକ୍ତମାନଙ୍କ ରଙ୍ଗରେ ରଙ୍ଗୀନ ହେଉ । ଚାରିଆଡେ ସ୍ୱାଧୀନତାର ସୁଗନ୍ଧ (ବାସ୍ନା)କୁ ପୁଣିଥରେ ଅନୁଭବ କରାଯାଉ ଆମେ ଏଭଳି ବାତାବରଣ ସୃଷ୍ଟି କରିବା । ସ୍ୱାଧୀନତାର ଉତ୍ସବ ଏକ ସରକାରୀ ଉତ୍ସବ ନହୋଇ ଦେଶବାସୀଙ୍କର ଉତ୍ସବ ହେବା ଉଚିତ । ମୁଁ ଆଶା କରୁଛି ଆପଣମାନେ ମଧ୍ୟ ଦେଶଭକ୍ତି ଦ୍ୱାରା ପ୍ରେରିତ ହୋଇ କିଛି ନା କିଛି ଭଲ କାମ କରନ୍ତୁ ଆଉ ତାର ଫଟୋ “ନରେନ୍ଦ୍ର ମୋଦୀ ଆପ୍” ମାଧ୍ୟମରେ ନିଶ୍ଚୟ ପଠାନ୍ତୁ । ଦେଶରେ ଏକ ବାତାବରଣ ସୃଷ୍ଟି କରନ୍ତୁ ।

ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଅଗଷ୍ଟ 15 ତାରିଖରେ ଲାଲକିଲ୍ଲାର ପ୍ରାଚୀର ଉପରୁ ମୋତେ ଦେଶ ସହିତ କଥା ହେବାର ଏକ ସୁଯୋଗ ମିଳୁଛି, ଏ ଗୋଟିଏ ପରମ୍ପରା । ଆପଣଙ୍କ ମନରେ ମଧ୍ୟ କିଛି କଥା ଥାଇପାରେ । ଆପଣ ଚାହୁଁଥିବେ ଯେ ଆପଣଙ୍କ ସେଇ କଥା ବି ଲାଲକିଲ୍ଲାର ପ୍ରାଚୀର ଉପରୁ ସେତିକି ଗୁରୁତ୍ୱର ସହ ମୁଖରିତ ହେଉ । ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଜଣାଉଛି, ଆପଣଙ୍କ ମନରେ ଉଠୁଥିବା ବିଚାର ଯାହାକୁ ଆପଣ ଭାବୁଥିବେ ଯେ ଆପଣଙ୍କ ପ୍ରତିନିଧି ଭାବରେ, ପ୍ରଧାନ ସେବକ ଭାବରେ ମୁଁ ଲାଲକିଲ୍ଲାର ପ୍ରାଚୀର ଉପରୁ କହିବା ଉଚିତ; ମତେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଲେଖି ଜଣାନ୍ତୁ । ପ୍ରସ୍ତାବ ଦିଅନ୍ତୁ, ପରାମର୍ଶ ଦିଅନ୍ତୁ, ନୂତନ ବିଚାର ଦିଅନ୍ତୁ । ମୁଁ ଆପଣଙ୍କ କଥା ଦେଶବାସୀମାନଙ୍କ ନିକଟରେ ପହଁଚାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିବି । ଆଉ ମୁଁ ଚାହେଁ ଲାଲକିଲ୍ଲାର ପ୍ରାଚୀର ଉପରୁ ଯାହା କୁହାଯାଉଛି, ତାହା ଖାଲି ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀର କଥା ନହେଉ । ତାହା ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀଙ୍କ କଥା ହେଉ । ଆପଣମାନେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବେ ମୋ ପାଖକୁ କିଛି ପଠାନ୍ତୁ । ନରେନ୍ଦ୍ର ମୋଦୀ ଆପ୍ ଦ୍ୱାରା ପଠାଇ ପାରନ୍ତି, MYGOV.IN ମାଧ୍ୟମରେ ପଠାଇ ପାରନ୍ତି, ଆଉ ଆଜି କାଲି ତ ଟେକ୍ନୋଲୋଜି ଏତେ ସହଜ ହୋଇଗଲାଣି ଯେ ଆପଣମାନେ ସହଜରେ ମୋତେ ଆପଣଙ୍କ କଥା ଜଣାଇପାରିବେ । ମୁଁ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଜଣାଉଛି – ଆସନ୍ତୁ ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମର ସେଇ ଦେଶପ୍ରେମୀମାନଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରିବା । ଭାରତ ପାଇଁ ଜୀବନ ଦାନ କରିଥିବା ମହାପୁରୁଷମାନଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବା ଆଉ ଦେଶପାଇଁ କିଛି କରିବାର ସଂକଳ୍ପ ନେଇ ଆଗେଇ ଯିବା । ବହୁତ ବହୁତ ଶୁଭ କାମନା, ବହୁତ ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ନମସ୍କାର ।

ଆଜି ସକାଳୁ ସକାଳୁ ମୋତେ ଦିଲ୍ଲୀର ଯୁବବନ୍ଧୁମାନଙ୍କ ସହିତ କିଛି ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଅତିବାହିତ କରିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଲା। ମୋର ମତ ଯେ ଆଗାମୀ ଦିନମାନଙ୍କରେ ଖେଳର ରଙ୍ଗ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଯୁବକଙ୍କ ଉତ୍ସାହ ଉଦ୍ଦୀପନାକୁ ରଙ୍ଗାୟିତ କରିଦେବ । ଆମେ ସମସ୍ତେ ଜାଣିଛୁ ଯେ କିଛି ଦିନ ମଧ୍ୟରେ ବିଶ୍ୱର ସର୍ବବୃହତ କ୍ରୀଡା ମହାକୁମ୍ଭ ଅନୁଷ୍ଠିତ ହେବାକୁ ଯାଉଛି । ରିଓ ଆମ କାନରେ ବାରମ୍ବାର ଗୁଞ୍ଜରଣ ସୃଷ୍ଟି କରିବ । ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱ କ୍ରୀଡାରତ ଥିବ । ବିଶ୍ୱର ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦେଶ ନିଜର କ୍ରୀଡାବିତମାନଙ୍କ ପ୍ରଦର୍ଶନ ଉପରେ ତୀକ୍ଷ୍ଣ ଦୃଷ୍ଟି ରଖିଥିବ, ଆପଣ ମଧ୍ୟ ରଖିବେ । ଆମର ଆଶା ତ ଅନେକ ଥାଏ । କିନ୍ତୁ ରିଓରେ ଯେଉଁମାନେ ଖେଳିବାକୁ ଯାଇଛନ୍ତି । ସେହି ଖେଳାଳିମାନଙ୍କୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବା କାମ ମଧ୍ୟ ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀଙ୍କର । ଆଜି ଦିଲ୍ଲୀରେ ଭାରତ ସରକାର “ରନ୍ ଫର ରିଓ” ଖେଳୁଥାଅ- ବଞ୍ଚିଥାଅ, “ଖେଳ ଏବଂ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ହୁଅ”- ଏହିପରି ଗୋଟିଏ ବହୁତ ସୁନ୍ଦର କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଆୟୋଜନ କରିଥିଲେ । ଆମେମାନେ ମଧ୍ୟ ଆଗାମୀ ଦିନରେ ଯେଉଁଠି ଥାଉଁ ନା କାହିଁକି ଆମ କ୍ରୀଡାବିତମାନଙ୍କୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବା ପାଇଁ କିଛି ନା କିଛି କରିବା । ଏହି ସ୍ତର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଯେଉଁ ଖେଳାଳି ପହଞ୍ଚିଥାଏ ସେ ବହୁତ ପରିଶ୍ରମ ପରେ ସେଠାକୁ ପହଞ୍ଚିଥାଏ । ଏକ ପ୍ରକାର କଠିନ ତପସ୍ୟା କରିଥାଏ । ଅନେକ ଜିନିଷ ଖାଇବାର ସଉକ ଥିଲେ ମଧ୍ୟ ସେ ସବୁ ଛାଡିବାକୁ ପଡେ । ଶୀତ ଦିନେ ଶୋଇବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଉଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଶେଯ ଛାଡି ଖେଳ ପଡିବାକୁ ପହଞ୍ଚିବାକୁ ହୁଏ । ଆଉ କେବଳ ଖେଳାଳି ନୁହେଁ ତାଙ୍କ ପିତାମାତା ମଧ୍ୟ ସେତିକି ମନ ଦେଇ ନିଜ ପିଲା ପାଇଁ ଶକ୍ତି ଲଗାଇ ଦିଅନ୍ତି । ରାତାରାତି କ୍ରୀଡାବିତ ହୋଇ ହୁଏନା । ଗୋଟିଏ ବହୁତ ବଡ ତପସ୍ୟା ପରେ ଜଣେ ଖେଳାଳି ହୋଇପାରନ୍ତି । ବିଜୟ ଓ ପରାଜୟ ତ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ, କିନ୍ତୁ ଏହି କ୍ରୀଡା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପହଞ୍ଚିବା ମଧ୍ୟ ଏହାଠାରୁ ଅଧିକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ । ତେଣୁ ଆମେ ଦେଶବାସୀ ରିଓ ଅଲିମ୍ପିକ୍ସ ପାଇଁ ଯାଇଥିବା ଆମର ଖେଳାଳିମାନଙ୍କୁ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜଣାଇବା । ଆପଣଙ୍କ ତରଫରୁ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ପାଇଁ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରସ୍ତୁତ । ଏହି ଖେଳାଳିମାନଙ୍କୁ ଆପଣମାନଙ୍କ ବାର୍ତ୍ତା ପହଞ୍ଚାଇବା ପାଇଁ ଦେଶର ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ “ଡାକବାଲା”(Postman) ହେବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ । ଆପଣ ମୋତେ “ନରେନ୍ଦ୍ର ମୋଦୀ ଆପ୍”ରେ ଖେଳାଳିମାନଙ୍କ ନାଁରେ ଶୁଭେଚ୍ଛା ବାର୍ତ୍ତାମାନ ପଠାନ୍ତୁ । ମୁଁ ଆପଣଙ୍କ ଶୁଭେଚ୍ଛା ତାଙ୍କୁ ପହଞ୍ଚାଇବି । ମୁ ମଧ୍ୟ ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀଙ୍କ ଭଳି ଜଣେ ନାଗରିକ ହିସାବରେ ଆମର ଖେଳାଳିମାନଙ୍କୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବା ପାଇଁ ଆପଣଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ରହିବି । ଆସନ୍ତୁ, ଆମେ ସମସ୍ତେ ଆଗାମୀ ଦିନମାନଙ୍କରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଖେଳାଳିଙ୍କୁ ଯେଉଁଭଳି ଭାବରେ ସମ୍ମାନୀତ କରିପାରିବା, ତାଙ୍କ ପ୍ରଚେଷ୍ଟାକୁ ପୁରସ୍କୃତ କରିପାରିବା । ଆଜି ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ରିଓ ଅଲିମ୍ପିକ୍ସ କଥା କହୁଛି ସେତେବେଳେ ପଞ୍ଜାବ କେନ୍ଦ୍ରୀୟ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟର ଜଣେ କବିତାପ୍ରେମୀ ଛାତ୍ର ସୂରଜ ପ୍ରକାଶ ଉପାଧ୍ୟୟ ଗୋଟିଏ କବିତା ପଠାଇଛନ୍ତି । ହୁଏତ ଆହୁରି ଅନେକ କବି ଥିବେ, ଯେଉଁମାନେ କବିତା ରଚନା କରିଥିବେ, ହୁଏତ କବିତା ଲେଖିବେ ମଧ୍ୟ, କିଛି ଲୋକ ତ ଏହାର ସ୍ୱର ସଂଯୋଜନା ମଧ୍ୟ କରିବେ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭାଷାରେ କରିବେ, କିନ୍ତୁ ମୋତେ ସୂରଜ ଜୀ ଯେଉଁ କବିତା ପଠାଇଛନ୍ତି ତାହା ମୁଁ ଆପଣଙ୍କ ସହିତ ବାଣ୍ଟିବାକୁ ଚାହୁଁଛି।

ଆସିଲା ଖେଳର ଡାକରା

ଆସିଲା ଖେଳର ଡାକରା, ସୁଯୋଗ ପ୍ରତିଯୋଗୀତା ଭରା

କ୍ରୀଡାର ଏହି ମହାକୁମ୍ଭରେ, ରିଓର ରୁଣୁଝୁଣୁରେ

ଭାରତର ଖାତା ଏମିତି ଖୋଲି, ସୁନା ରୂପା କଂସା ବରିଷି ଚାଲୁ

ଏଥର ଆମର ପାଳି ହେଉ, ସେଭଳି ଆମେ ଖେଳାଳି ହେଉ

ନଜରରେ ରହୁ ସୁନା, ନ ମିଳିଲେ ମନ କରିବନି ଉଣା

କୋଟି ହୃଦୟର ଗୌରବ ତୁମେ, ନିଜ ଖେଳର ପରିଚୟ ହୁଏ

କିର୍ତ୍ତିମାନ ତୁମେ ସ୍ଥାପନ କରି, ରିଓରେ ପତାକା ଉଡାଅ

ରିଓରେ ପତାକା ଉଡାଅ ।।

ସୂରଜ ଜୀ, ଆପଣଙ୍କ ଭାବନାକୁ ଏହି ସମସ୍ତ ଖେଳାଳିମାନଙ୍କୁ ସମର୍ପିତ କରୁଛି । ଆଉ ମୋ ତରଫରୁ ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀଙ୍କ ତରଫରୁ ରିଓରେ ଭାରତୀୟ ପତାକା ଉଡାଇବା ପାଇଁ ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭକାମନା ଦେଉଛି ।

ଶ୍ରୀମାନ୍ ଅଙ୍କିତ ନାମରେ ଜଣେ ଯୁବକ । ସେ ମୋତେ ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ଅବଦୁଲ କଲାମ ଜୀଙ୍କର ପୁଣ୍ୟତିଥି କଥା ମନେ ପକାଇ ଦେଇଛନ୍ତି । ଗତ ସପ୍ତାହରେ ଅବଦୁଲ କଲାମ ଜୀଙ୍କର ପୁଣ୍ୟତିଥି ଅବସରରେ ଦେଶ ଏବଂ ବିଶ୍ୱ ତାଙ୍କୁ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ଅର୍ପଣ କରିଛି । କିନ୍ତୁ ଅବଦୁଲ କଲାମ ଜୀଙ୍କର ନାଁ ଉଠିବା ମାତ୍ରେ, ବିଜ୍ଞାନ, କାରିଗରୀ କୌଶଳ, କ୍ଷେପଣାସ୍ତ୍ର ଆଗାମୀ ଦିନର ଭାରତର ଗୋଟିଏ ସାମର୍ଥ୍ୟର ଚିତ୍ର ଆମ ଆଖି ଆଗରେ ଆଙ୍କି ହୋଇଯାଏ । ସେଥିପାଇଁ ଅଙ୍କିତ ମଧ୍ୟ ଲେଖିଛନ୍ତି ଯେ, ଆପଣଙ୍କ ସରକାର ଅବଦୁଲ କଲାମ ଜୀଙ୍କର ସ୍ୱପ୍ନକୁ ସାକାର କରିବା ପାଇଁ କଣ କରୁଛି ? ଆପଣଙ୍କ କଥା ଠିକ୍ । ଆଗାମୀ ଯୁଗ ଟେକ୍ନୋଲୋଜିର ଯୁଗ ହେବ ଏବଂ ଟେକ୍ନୋଲୋଜି ଖୁବ୍ ପରିବର୍ତ୍ତନଶୀଳ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦିନ ଟେକ୍ନୋଲୋଜି ନୂଆ ପ୍ରଭାବ ସୃଷ୍ଟି କରୁଛି । ଏହା ବଦଳି ଚାଲିଛି । ଆପଣ ଟେକ୍ନୋଲୋଜିକୁ ଧରି ରଖି ପାରିବେ ନାହିଁ । ଆପଣ ଧରିବାକୁ ଯାଉ ଯାଉ, ସେ ଯାଇ କାହିଁ କେଉଁ ଦୂରରେ ନୂଆ ରୂପ ରଙ୍ଗରେ ସଜେଇ ହୋଇ ବସିଥିବ । ଆମକୁ ଯଦି ଏହା ସହିତ ପାଦ ମିଶାଇ ଚାଲିବାବୁ ଅଛି, ଏହାଠାରୁ ଆଗକୁ ମାଡି ଯିବାର ଅଛି ତେବେ ଆମ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଗବେଷଣା ଓ ଉଦ୍ଭାବନ… ଏହା ଟେକ୍ନୋଲୋଜିର ପ୍ରାଣ । ଯଦି ଗବେଷଣା ଓ ଉଦ୍ଭାବନ ନ ରହିବ, ତାହେଲେ ସ୍ଥିର ପାଣି ଆବର୍ଜନା ସୃଷ୍ଟି କରିବା ପରି, ଟେକ୍ନୋଲୋଜି ମଧ୍ୟ ବୋଝ ପାଲଟି ଯିବ । ଆଉ ଯଦି ଆମେ ଗବେଷଣା ଓ ଉଦ୍ଭାବନ ବିନା ପୁରୁଣା ଟେକ୍ନୋଲୋଜି ଭରସାରେ ଜୀବନଯାପନ କରିବା ତାହେଲେ ଆମେ ଦୁନିଆରେ ବଦଳୁଥିବା ଯୁଗରେ ବହୁ ପଛରେ ରହିଯିବା । ସେଥିପାଇଁ ନୂଆ ପିଢ଼ିରେ ବିଜ୍ଞାନ ପ୍ରତି ଆକର୍ଷଣ, ପ୍ରଯୁକ୍ତି କୌଶଳ, ଗବେଷଣା ଓ ଉଦ୍ଭାବନ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଆକର୍ଷଣ ସୃଷ୍ଟି କରିବା ପାଇଁ ସରକାର ମଧ୍ୟ ପଦକ୍ଷେପ ଗ୍ରହଣ କରିଛନ୍ତି । ସେଥିପାଇଁ ତ ମୁଁ କହେ Let us aim to innovate ଆଉ ଯେତେବେଳେ aim to innovate କହେ, ସେତେବେଳେ ମୋ AIM ର ଅର୍ଥ Atal Innovation Mission । ନୀତି ଆୟୋଗ ଦ୍ୱାରା Atal Innovation Mission କୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରାଯାଉଛି । ଗୋଟିଏ ଲକ୍ଷ୍ୟ ରହିଛି ଯେ ଏହି AIM ମାଧ୍ୟମରେ, Atal Innovation Mission ମାଧ୍ୟମରେ ସମଗ୍ର ଦେଶରେ ଗୋଟିଏ Eco-System ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଉ । Innovation, Experiment, Entrepreneurship ର ଗୋଟିଏ ପ୍ରବାହ ଚାଲୁ ଯାହା ଫଳରେ ନୂତନ ରୋଜଗାରର ସମ୍ଭାବନା ସୃଷ୍ଟି ହେବ । ଆମକୁ Next generation Innovation ମାନଙ୍କୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବାକୁ ହେଲେ ଆମ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଏହା ସହିତ ଜଡିତ କରିବାକୁ ପଡିବ । ସେଥିପାଇଁ ଭାରତ ସରକାର Atal Thinking Lab ନାମରେ ଗୋଟିଏ ପଦକ୍ଷେପ ଗ୍ରହଣ କରିଛନ୍ତି । ଯେଉଁ ଯେଉଁ ସ୍ଥାନରେ ବିଦ୍ୟାଳୟମାନଙ୍କରେ ଏହିଭଳି Thinking Lab ପ୍ରତିଷ୍ଠା ହେବ ତାକୁ 10 ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ଦିଆଯିବ ଏବଂ ପାଞ୍ଚ ବର୍ଷରେ ରକ୍ଷଣାବେକ୍ଷଣ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ 10 ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ଦିଆଯିବ । ସେହିପରି ଉଦ୍ଭାବନର ସିଧାସଳଖ ସମ୍ପର୍କ ରହିଛି Incubation Centre ବା ଜ୍ଞାନାଙ୍କୁର କେନ୍ଦ୍ର ସହିତ । ଯଦି ଆମ ପାଖରେ ସଶକ୍ତ ଓ ସମୃଦ୍ଧି ଜ୍ଞାନାଙ୍କୁର କେନ୍ଦ୍ର ଥିବ, Innovation ପାଇଁ, Start Up ପାଇଁ, ନୂତନ ପ୍ରୟୋଗ ପାଇଁ ଏ ସବୁକୁ ଗୋଟିଏ ସ୍ଥିତିକୁ ଆଣିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଗୋଟିଏ ବ୍ୟବସ୍ଥା ମିଳିବ । ନୂତନ ଜ୍ଞାନାଙ୍କୁର କେନ୍ଦ୍ର ନିର୍ମାଣର ଆବଶ୍ୟକତା ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ଏବଂ ପୁରୁଣା ଜ୍ଞାନାଙ୍କୁର କେନ୍ଦ୍ର କୁ ଶକ୍ତିଶାଳୀ କରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ମୁଁ ଯେଉଁ Atal ଜ୍ଞାନାଙ୍କୁର କେନ୍ଦ୍ର କଥା କହୁଛି ତା ପାଇଁ ମଧ୍ୟ 10 କୋଟି ଟଙ୍କା ଭଳି ବଡ ପରିମାଣର ଧନ ରାଶି ପ୍ରଦାନ ଦିଗରେ ମଧ୍ୟ ସରକାର ଚିନ୍ତା କରିଛନ୍ତି । ଭାରତ ଆଗରେ ରହିଛି ଅନେକ ସମସ୍ୟା । ଦୈନନ୍ଦିନ ଜୀବନରେ ଆମେ ଅନେକ ସମସ୍ୟାର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେଉଛୁ। ଆମକୁ ଏହିସବୁର Technology Solution ବା ପ୍ରଯୁକ୍ତିଗତ ସମାଧାନ ବାହାର କରିବାକୁ ହେବ । ଆମେ Atal Grand Challenge ଜରିଆରେ ଦେଶର ଯୁବ ପିଢ଼ିକୁ ଆହ୍ୱାନ କରି କହିଛୁ ଆପଣଙ୍କୁ ଯାହା କିଛି ସମସ୍ୟା ଦେଖାଯାଉଛି ତାହାର ସମାଧାନ ପାଇଁ ଟେକ୍ନୋଲଜିର ବାଟ ଖୋଜନ୍ତୁ, ରିସର୍ଚ୍ଚ କରନ୍ତୁ, ଇନୋଭେସନ କରନ୍ତୁ ଏବଂ ନେଇ ଆସନ୍ତୁ । ଭାରତ ସରକାର ଆମ ସମସ୍ୟାଗୁଡିକର ସମାଧାନ ପାଇଁ ଆବିଷ୍କାର କରାଯାଇଥିବା ଟେକ୍ନୋଲୋଜି ପାଇଁ ବିଶେଷ ପୁରସ୍କାର ନେଇ ପ୍ରୋତ୍ସାହିତ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ମୁଁ ଖୁସି ଯେ ଏହି କଥାରେ ଲୋକଙ୍କ ରୁଚି ରହିଛି । ଆମେ ଯେତେବେଳେ ଥିଙ୍କିଙ୍ଗ୍ ଲ୍ୟାବ କଥା କହିଲୁ, ସେତେବେଳେ ପ୍ରାୟ 13 ହଜାରରୁ ଅଧିକ ବିଦ୍ୟାଳୟ ଏଥିପାଇଁ ଆବେଦନ କଲେ । ଆଉ ଆମେ ଯେତେବେଳେ ଜ୍ଞାନାଙ୍କୁର କେନ୍ଦ୍ର କଥା କହିଲୁ, ସେତେବେଳେ 4 ହଜାରରୁ ଅଧିକ ଶିକ୍ଷଣ ଏବଂ ଅଣ-ଶିକ୍ଷଣ ସଂସ୍ଥା ଜ୍ଞାନାଙ୍କୁର କେନ୍ଦ୍ର ପାଇଁ ଆଗେଇ ଆସିଲେ । ମୋର ବିଶ୍ୱାସ ଯେ Research ଓ Innovation ଆମର ଦୈନନ୍ଦିନ ଜୀବନରେ ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ ପାଇଁ, ଟେକ୍ନୋଲୋଜିର ପ୍ରୟୋଗ ଆମର ଅସୁବିଧାରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇଁ ଓ ଏହାର ସରଳୀକରଣ ଆବଶ୍ୟକ । ଏହାର ଉପରେ ଆମର ନୂତନ ପିଢ଼ି ଯେତେ କାମ କରିବ, ସେମାନଙ୍କ ଅବଦାନ ଏକବିଂଶ ଶତାଦ୍ଦୀର ଆଧୁନିକ ଭାରତ ପାଇଁ ସେତେ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବ ଏବଂ ତାହା ହିଁ ହେବ ଅବଦୁଲ କଲାମ ଜୀଙ୍କ ପ୍ରତି ପ୍ରକୃତ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, କିଛି ଦିନ ଆଗରୁ ଆମେ ମରୁଡି କଥା ଚିନ୍ତା କରୁଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ଆଜି କାଲି ବର୍ଷାର ଆନନ୍ଦ ମଧ୍ୟ ମିଳୁଛି, ତ ପୁଣି ବନ୍ୟାର ଖବର ମଧ୍ୟ ଆସୁଛି । ରାଜ୍ୟ ସରକାର ଏବଂ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାର ମିଶି ବନ୍ୟା ପୀଡିତମାନଙ୍କ ସହାୟତା ପାଇଁ କାନ୍ଧ ସହ କାନ୍ଧ ମିଶାଇ ଭରପୁର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ଚଳାଇଛନ୍ତି । ବର୍ଷା ଯୋଗୁ ହେଉଥିବା କିଛି ଅସୁବିଧା ସତ୍ୱେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ମଣିଷର ମନ ଆନନ୍ଦିତ ହୋଇଉଠେ । କାରଣ ଆମର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଆର୍ଥିକ ଗତିବିଧିର କେନ୍ଦ୍ରରେ ରହିଛି ବର୍ଷା, ରହିଛି କୃଷି ।

ବେଳେ ବେଳେ ଏଭଳି ରୋଗର ଆକ୍ରମଣ ହୁଏ ଯାହା ଫଳରେ ଆମକୁ ସାରା ଜୀବନ ଅନୁତାପ କରିବାକୁ ପଡେ । କିନ୍ତୁ ଯଦି ଆମେ ସଚେତନ ରହିବା, ସତର୍କ ରହିବା, ଯତ୍ନବାନ ରହିବା ତାହେଲେ ଏଥିରୁ ରକ୍ଷା ପାଇବାର ବାଟ ଖୁବ୍ ସହଜ। ଡେଙ୍ଗୁ କଥା ହିଁ ଧରି ନିଅନ୍ତୁ । ଡେଙ୍ଗୁ କବଳରୁ ବଞ୍ଚି ହେବ । ଟିକିଏ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ପ୍ରତି ଦୃଷ୍ଟି ରୁହୁ, ଟିକିଏ ସତର୍କତା ଅବଲମ୍ବନ ଏବଂ ସୁରକ୍ଷିତ ରହିବାର ଚେଷ୍ଟା କରନ୍ତୁ, ପିଲାଙ୍କ ଉପରେ ବିଶେଷ ଦୃଷ୍ଟି ଦିଅନ୍ତୁ । ଏହି ଯେଉଁ ଚିନ୍ତାଧାରା ଯେ ଗରିବ ଲୋକଙ୍କୁ ହିଁ ଏଭଳି ରୋଗ ହୁଏ ତାହା ନୁହେଁ । ଡେଙ୍ଗୁ କଥା ଭିନ୍ନ । ଡେଙ୍ଗୁ ସମୃଦ୍ଧ ଇଲାକାରେ ପ୍ରଥମେ ଆକ୍ରମଣ କରେ । ସେ କଥା ଆମେ ବୁଝିବା ଉଚିତ । ଆପଣମାନେ ଟେଲିଭିଜନରେ ବିଜ୍ଞାପନ ତ ଦେଖୁଥିବେ । କିନ୍ତୁ ବେଳେ ବେଳେ ତା ଉପରେ ସଚେତନ ହୋଇ ପଦକ୍ଷେପ ଗ୍ରହଣ କରିବାରେ ଆମେ ଟିକିଏ ଉଦାସୀନ ମନୋଭବ ପୋଷଣ କରିଥାଉ । ସରକାର, ଡାକ୍ତରଖାନା, ଡାକ୍ତର, ସେମାନେ ସମସ୍ତେ ନିଜ କାମ କରିବେ କିନ୍ତୁ ଆପଣ ମଧ୍ୟ ନିଜ ଘରେ ନିଜ ଅଞ୍ଚଳରେ ନିଜ ପରିବାରରେ ଡେଙ୍ଗୁର ପ୍ରବେଶକୁ ନିଷିଦ୍ଧ କରିବା ପାଇଁ ପାଣି ଯୋଗୁ ହେଉଥିବା କୌଣସି ରୋଗର ପ୍ରବେଶ ପ୍ରତି ସତର୍କ ରହିବା ଏହା ହିଁ ମୁଁ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କରୁଛି ।

ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ମୁଁ ଆଉ ଗୋଟିଏ ସମସ୍ୟା ପ୍ରତି ଆପଣମାନଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟି ଆକର୍ଷିତ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ଜୀବନ ଏବେ ଜଞ୍ଜାଳମୟ ହୋଇଗଲାଣି । ଏତେ ଧାଁ-ଦଉଡ ବଢ଼ିଗଲାଣି ଯେ ବେଳେ ବେଳେ ନିଜ କଥା ଚିନ୍ତା କରିବାକୁ ସମୟ ମିଳେନି । ଅସୁସ୍ଥ ହୋଇଗଲେ ଶୀଘ୍ର ସୁସ୍ଥ ହେବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ, ତେଣୁ ଯେ କୌଣସି antibiotic ବା ଜୀବାଣୁରୋଧକ ବଟିକା ଖାଇଦେଉ । ରୋଗରୁ ତ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ମୁକ୍ତି ମିଳିଯାଏ । କିନ୍ତୁ ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ ଏମିତି କଥା କଥାରେ antibiotic ଖାଇଦେବା ଅଭ୍ୟାସ, ଗମ୍ଭୀର ସମସ୍ୟା ସୃଷ୍ଟି କରିପାରେ । ହୁଏତ ଆପଣ କିଛି ମୁହୂର୍ତ୍ତ ପାଇଁ ଆରାମ ପାଇ ପାରନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଡାକ୍ତରଙ୍କ ବିନା ପରାମର୍ଶରେ antibiotic ଖାଇବା ବନ୍ଦ କରିବାକୁ ପଡିବ । ଡାକ୍ତର ଲେଖି କିଛି ନ ଦେବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆମେ ସେଥିରୁ ନିବୃତ ରହିବା ଉଚିତ । ଆମେ ଏହି ସର୍ଟକଟ୍ ରାସ୍ତାଦେଇ ଚାଲିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ କାରଣ ଏହାଦ୍ୱାରା ଗୋଟିଏ ନୂଆ ସମସ୍ୟା ସୃଷ୍ଟି ହେଉଛି । ଆଖିବୁଜା antibiotic ବ୍ୟବହାର ଫଳରେ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ଲାଭ ମିଳିପାରେ, କିନ୍ତୁ ଏହାର ଜୀବାଣୁ ଏହି ଔଷଧ ପ୍ରତି ଅଭ୍ୟସ୍ତ ହୋଇପଡନ୍ତି ଆଉ ତା ପରେ ଏହି ଔଷଧ ଏହି ଜୀବାଣୁମାନଙ୍କ ପାଇଁ ପ୍ରଭାବହୀନ ହୋଇଯାଏ । ପରେ ଏହି ଲଢ଼େଇ ଲଢ଼ିବା, ନୂଆ ଔଷଧ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବ, ଗବେଷଣା କରିବା ଏସବୁରେ ବର୍ଷ ବର୍ଷ ବିତିଯାଏ ଆଉ ଇତି ମଧ୍ୟରେ ଏହି ରୋଗ ନୂଆ ସମସ୍ୟାମାନ ସୃଷ୍ଟି କରିବସେ । ତେଣୁ ଏଥିପ୍ରତି ସଚେତନତା ନିହାତି ଜରୁରୀ ।

ଅନ୍ୟ ଏକ ସମସ୍ୟା ହେଲା, ଯଦି ଡାକ୍ତର କହିଛନ୍ତି ଯେ 15ଟି ବଟିକା ଖାଇବାକୁ ପଡିବ, ପାଞ୍ଚ ଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଖାଇବାକୁ ପଡିବ। ତାହେଲେ ମୋର ଆପଣମାନଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ ଯେ ଡାକ୍ତର ଯେତେ ଦିନ ଔଷଧ ଖାଇବାକୁ କହିଛନ୍ତି ଖାଆନ୍ତୁ, କୋର୍ସ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ କରନ୍ତୁ, ଅଧାରୁ ଛାଡି ଦେଲେ କଥାଟି ଜୀବାଣୁ ସପକ୍ଷରେ ଯିବ, ଆବଶ୍ୟକତାଠାରୁ ଅଧିକ ଖାଇଲେ ମଧ୍ୟ ତାହା ଜୀବାଣୁ ସପକ୍ଷରେ ଯିବ । ତେଣୁ ଯେତେ ବଟିକା, ଯେତେ ଦିନ ପାଇଁ ଖାଇବାକୁ କହିଛନ୍ତି, ତାହାକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିବା ନିହାତି ଆବଶ୍ୟକ। ଦେହ ଭଲ ହୋଇଗଲା, ତେଣୁ ଆଉ ଔଷଧ ଖାଇବା ଦରକାର ନାହିଁ, ଏମିତି କଲେ ଜୀବାଣୁ ଆହୁରି ଶକ୍ତିଶାଳୀ ହୋଇଉଠନ୍ତି । ଟିବି ଆଉ ମ୍ୟାଲେରିଆର ଜୀବାଣୁ ଏତେ କ୍ଷୀପ୍ର ଗତିରେ ବିବର୍ତ୍ତିତ ହେଉଛନ୍ତି ଯେ ଏମାନଙ୍କ ଉପରେ ଔଷଧର କୌଣସି ପ୍ରଭାବ ପଡୁନାହିଁ । ମେଡିକାଲ ଭାଷାରେ ଏହାକୁ antibiotic ପ୍ରତୋରୋଧି କୁହାଯାଏ । ତେଣୁ antibiotic ର ବ୍ୟବହାର କିଭଳି ହେବା ଉଚିତ ତାହାର ନିୟମକୁ ପାଳନ କରାଯିବା ସେତିକି ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ । ସରକାର antibiotic resistance କୁ ରୋକିବା ପାଇଁ ସଙ୍କଳ୍ପବଦ୍ଧ। ଆପଣ ଦେଖିଥିବେ, ଆଜି ମିଳୁଥିବା antibiotic ଔଷଧର ପ୍ୟାକିଂ ଉପରେ ଗୋଟିଏ ନାଲି ଗାର ଦିଆଯାଇ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ସାବଧାନ କରିଦିଆଯାଉଛି । ସେଥିପ୍ରତି ଆପଣ ନିଶ୍ଚୟ ଦୃଷ୍ଟି ଦିଅନ୍ତୁ ।

ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ କଥା ଯେତେବେଳେ ଉଠିଛି, ମୁଁ ଆଉ ଗୋଟିଏ କଥା ଏଥିରେ ଯୋଡିବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ଆମ ଦେଶରେ ଥିବା ଗର୍ଭବତୀ ମାଆମାନଙ୍କ ଜୀବନ କଥା ବେଳେ ବେଳେ ମନକୁ ବ୍ୟାକୁଳ କରେ । ଆମ ଦେଶରେ ପ୍ରତିବର୍ଷ ପ୍ରାୟ 3 କୋଟି ମହିଳା ଗର୍ଭଧାରଣ କରନ୍ତି, କିନ୍ତୁ କିଛି ମାଆମାନେ ପ୍ରସବ ସମୟରେ ମୃତ୍ୟୁବରଣ କରୁଛନ୍ତି । କେତେବେଳେ ମା ମରିଯାଉଛି ତ କେତେବେଳେ ଶିଶୁ , କେତେବେଳେ ଉଭୟଙ୍କର ମୂତ୍ୟୁ ହେଉଛି । ଏ କଥା ଠିକ ଯେ ଗତ ଦଶନ୍ଧିରେ ମାତୃ ମୃତ୍ୟୁହାର କିଛି ମାତ୍ରାରେ ହ୍ରାସ ପାଇଛି । କିନ୍ତୁ ଆଜି ମଧ୍ୟ ବହୁ ସଂଖ୍ୟାରେ ଗର୍ଭବତୀ ମାଆମାନଙ୍କର ଜୀବନ ରକ୍ଷା କରାଯାଇପାରୁନାହିଁ । ଗର୍ଭାବସ୍ଥାରେ କିମ୍ବା ଏହାର ପରବର୍ତ୍ତି ସମୟରେ ରକ୍ତହୀନତା, ପ୍ରସବ ସମ୍ପର୍କିତ ସଂକ୍ରମଣ, ଉଚ୍ଚ ରକ୍ତଚାପ, କେଉଁ ସମସ୍ୟା ଯେ କେତେବେଳେ ଜୀବନକୁ ବରବାଦ କରିଦେବ ତାହା ଠିକନାହିଁ । ଏହି ସବୁ କଥାକୁ ଦୃଷ୍ଟିରେ ରଖି ଭାରତ ସରକାର ଗତ କିଛି ମାସରୁ ଗୋଟିଏ ନୂଆ ଅଭିଯାନ ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି “ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ସୁରକ୍ଷିତ ମାତୃତ୍ୱ ଅଭିଯାନ”। ଏହି ଅଭିଯାନ ଅନ୍ତର୍ଗତ ପ୍ରତିମାସ 9 ତାରିଖ ଦିନ ସବୁ ଗର୍ଭବତୀ ମହିଳାମାନଙ୍କର ସରକାରୀ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟକେନ୍ଦ୍ରରେ ନିଃଶୁଳ୍କ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ପରୀକ୍ଷା ହେବ । ବିନା ଖର୍ଚ୍ଚରେ ସରକାରୀ ଡାକ୍ତରଖାନାମାନଙ୍କରେ ପ୍ରତିମାସ 9 ତାରିଖ ଦିନ ଏହି ପରୀକ୍ଷା କରାଯିବ । ମୁଁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଗରିବ ପରିବାରକୁ ଅନୁରୋଧ କରୁଛି ଯେ, ସମସ୍ତ ଗର୍ଭବତୀ ମାଆ ଏହି ସେବାର ଲାଭ ଉଠାନ୍ତୁ, ଯାହା ଫଳରେ ନବମ ମାସ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପହଞ୍ଚୁ ପହଞ୍ଚୁ କିଛି ସମସ୍ୟା ଉପୁଜିଲେ ଆଗରୁ ତା ପାଇଁ ଉପାୟ ଚିନ୍ତା କରାଯାଇପାରେ । ମା ଓ ଶିଶୁ ଉଭୟଙ୍କର ଜୀବନ ରକ୍ଷା କରାଯାଇପାରେ । ମୁଁ ସ୍ତ୍ରୀ ରୋଗ ବିଶେଷଜ୍ଞମାନଙ୍କୁ ବିଶେଷ କରି ଅନୁରୋଧ କରୁଛି କି ଆପଣ କଣ ମାସକୁ ଗୋଟିଏ ଦିନ 9 ତାରିଖ ଦିନ ଗରିବ ମାଆମାନଙ୍କ ପାଇଁ ମାଗଣାରେ ସେବା ପ୍ରଦାନ କରିପାରିବେନି ? ମୋର ଡାକ୍ତର ଭାଇ-ଭଉଣୀମାନେ ଗୋଟିଏ ବର୍ଷରେ 12 ଦିନ ଗରିବମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଏହି କାମ କରିପାରିବେନି ? ବିଗତ ଦିନରେ ମୋତେ ଅନେକ ଲୋକ ଅନେକ ଚିଠି ଲେଖିଛନ୍ତି । ହଜାର ହଜାର ଏମିତି ଡାକ୍ତର ଅଛନ୍ତି ଯିଏ ମୋ କଥା ମାନି ଆଗକୁ ପାଦ ବଢ଼ାଇଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଭାରତ ଏତେ ବଡ ଦେଶ ଯେ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଡାକ୍ତର ଏହି ଅଭିଯାନରେ ସାମିଲ ହେବା ଆବଶ୍ୟକ । ମୋର ବିଶ୍ୱାସ ଯେ ଆପଣମାନେ ନିଶ୍ଚୟ ସାମିଲ ହେବେ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଆଜି ପୁରା ବିଶ୍ୱ ଜଳବାୟୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ, ଗ୍ଲୋବାଲ ୱାର୍ମିଂ, ପରିବେଶ ପାଇଁ ଖୁବ୍ ଚିନ୍ତିତ । ଦେଶ ଏବଂ ବିଶ୍ୱରେ ସାମୂହିକ ଭାବେ ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ଆଲୋଚନା ହେଉଛି । ଭାରତରେ ଶହ ଶହ ବର୍ଷ ଧରି ଏ କଥା ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦିଆଯାଇଛି । କୁରୁକ୍ଷେତ୍ରର ରଣାଙ୍ଗନରେ ମଧ୍ୟ ଭଗବାନ କୃଷ୍ଣ “ବୃକ୍ଷ” କଥା ଆଲୋଚନା କରିଛନ୍ତି । ଯୁଦ୍ଧ କ୍ଷେତ୍ରରେ ମଧ୍ୟ ବୃକ୍ଷ କଥା କହିବା ଏଥିରୁ ଆପଣ ଅନୁମାନ କରିପାରୁଥିବେ ଯେ ଏହାକୁ କେତେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦିଆଯାଇଛି । ଗୀତାରେ ଭଗବାନ କୃଷ୍ଣ କହିଛନ୍ତି, “ଅଶ୍ୱତଥଃ ସର୍ବବୃକ୍ଷାଣାଂ” ଅର୍ଥାତ୍ ସମସ୍ତ ବୃକ୍ଷମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ମୁଁ ଅଶ୍ୱତଥ । ଶୁକ୍ରାଚାର୍ଯ୍ୟ ନୀତିରେ କୁହାଯାଇଛି “ନାସ୍ତି ମୂଳଂ ଔଷଧମ୍” ଅର୍ଥାତ୍ ଏମିତି କୌଣସି ବୃକ୍ଷ ନାହିଁ ଯାହାର ଔଷଧିୟ ଗୁଣ ନଥିବ । ମହାଭାରତର ଅନୁଶାସନ ପର୍ବ ସେଥିରେ ତ ବିସ୍ତୃତ ଭାବେ ଆଲୋଚନା କରାଯାଇଛି । ଏଥିରେ କୁହାଯାଇଛି – ଯିଏ ଗଛ ଲଗାଏ, ତାହା ପାଇଁ ଏହି ବୃକ୍ଷ ସନ୍ତାନ ସଦୃଶ ଏଥିରେ ସନ୍ଦେହ ନାହିଁ । ଯିଏ ବୃକ୍ଷ ଦାନ କରେ ତାକୁ ସେହି ଗଛ ସନ୍ତାନ ପରି ପରଲୋକରେ ମଧ୍ୟ ଉଦ୍ଧାର କରିଦିଏ । ତେଣୁ ନିଜର କଲ୍ୟାଣ ଇଚ୍ଛା କରୁଥିବା ମାତାପିତା ଭଲ ଗଛ ଲଗାନ୍ତୁ ଏବଂ ସନ୍ତାନ ପରି ଏମାନଙ୍କର ଯତ୍ନ ନିଅନ୍ତୁ । ଆମ ଶାସ୍ତ୍ର, ଗୀତା ହେଉ, ଶୁକ୍ରାଚାର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ନୀତି ହେଉ, ମହାଭାରତର ଅନୁଶାସନ ପର୍ବ ହେଉ ଆଜିର ପିଢ଼ିରେ ମଧ୍ୟ କିଛି ଲୋକ ଏହି ଆଦର୍ଶକୁ ପାଳନ କରି ଦେଖାଉଛନ୍ତି । କିଛି ଦିନ ଆଗରୁ ପୁଣେର ଗୋଟିଏ ଝିଅ ସୋନାଲର ଗୋଟିଏ ଉଦାହରଣ ମୋ ଦୃଷ୍ଟିକୁ ଆସିଲା । ତାହା ମୋ ମନକୁ ଛୁଇଁଗଲା। ମହାଭାରତର ଅନୁଶାସନ ପର୍ବରେ କୁହାଯାଇଛି ପରା – ବୃକ୍ଷ ପରଲୋକରେ ମଧ୍ୟ ସନ୍ତାନର ଦାୟୀତ୍ୱ ନିର୍ବାହ କରେ। ସୋନାଲ କେବଳ ନିଜ ପିତା-ମାତାଙ୍କର ନୁହେଁ ବରଂ ସମାଜର ଇଚ୍ଛାକୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିବା ପାଇଁ ସତେ ଯେମିତି ସଙ୍କଳ୍ପ ବଦ୍ଧ। ମହାରାଷ୍ଟ୍ରର ପୁଣେର ଜୁନ୍ନର ତାଲୁକାରେ ନାରାୟଣପୁର ଗାଁର ଚାଷୀ ଖଣ୍ଡୁ ମାରୁତି ମାହାତ୍ରେ । ସେ ନିଜ ନାତୁଣୀର ବିବାହ ଗୋଟିଏ ପ୍ରେରଣାଦାୟୀ ଢ଼ଙ୍ଗରେ କଲେ । ମାହାତ୍ରେଜୀ ସୋନାଲର ବାହାଘରରେ ଆସିଥିବା ସବୁ ବନ୍ଧୁବାନ୍ଧମାନଙ୍କୁ “କେଶର ଆମ୍ବ”ର ଗୋଟିଏ ଚାରା ଉପହାରରେ ଦେଲେ । ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ସୋସିଆଲ ମିଡିଆରେ ଏହାର ଫଟୋ ଦେଖିଲି ମୋତେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଲାଗିଲା । ବାହାଘର ଫଟୋରେ ବନ୍ଧୁ କମ ଚାରା ଗଛ ବେଶୀ ଦେଖାଯାଉଥିଲା । ମନକୁ ଛୁଇଁଲା ଭଳି ଏମିତି ସୁନ୍ଦର ଦୃଶ୍ୟ ଫଟୋରେ ଥିଲା । ସୋନାଲ ନିଜେ ଜଣେ ଏଗ୍ରିକଲଚର ଗ୍ରାଜୁଏଟ । ଏହି ଭାବନା ତାଙ୍କରି ମୁଣ୍ଡରେ ଜୁଟିଲା । ବାହାଘରରେ ଆମ୍ବ ଚାରା ଉପହାର ଦେବା ଦେଖନ୍ତୁ ପ୍ରକୃତି ପ୍ରେମ କେତେ ସୁନ୍ଦର ଭାବେ ପ୍ରକାଶିତ ହେଲା । ସୋନାଲର ବାହାଘର ଏକ ପ୍ରକାର ପ୍ରକୃତି ପ୍ରେମର ଅମର ଗାଥା ପାଲଟିଗଲା । ଏହି ଅଭିନବ ପ୍ରୟାସ ପାଇଁ ମୁଁ ସୋନାଲ ଏବଂ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ମାହାତ୍ରେଙ୍କୁ ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଜଣାଉଛି । ଅନେକ ଲୋକ ଏଭଳି ପ୍ରୟୋଗ କରିଛନ୍ତି । ମୋର ମନେ ଅଛି, ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ଗୁଜରାଟର ମୁଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ଥିଲି, ସେଠାରେ ଅମ୍ବାଜୀ ମନ୍ଦିରରେ ଭାଦ୍ରବ ମାସରେ ବହୁ ସଂଖ୍ୟାରେ ପଦଯାତ୍ରୀ ଆସନ୍ତି । ଥରେ ଗୋଟିଏ ସମାଜସେବୀ ସଂଗଠନ ସ୍ଥିର କଲେ ଯେ, ଯେଉଁମାନେ ମନ୍ଦିରକୁ ଆସୁଛନ୍ତି ସେମାନଙ୍କୁ ପ୍ରସାଦ ଆକାରରେ ଚାରା ଗଛଟିଏ ଦେବେ ଏବଂ କହିବେ ଯେ ଏହା ମାଆ’ଙ୍କର ପ୍ରସାଦ । ଏହାକୁ ନିଜ ଘରେ ଗାଁରେ ଲଗାଇଦେଲେ ଏହା ବଢ଼ିବା ସହ ମା’ଙ୍କର କୃପା ଆପଣଙ୍କ ଉପରେ ରହିଥିବ । ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ପଦଯାତ୍ରୀ ଆସନ୍ତି, ସେହି ବର୍ଷ ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଚାରା ବଣ୍ଟନ କରାଯାଇଥିଲା । ଏହି ବର୍ଷା ଋତୁରେ ମନ୍ଦିରମାନଙ୍କରେ ପ୍ରସାଦ ବଦଳରେ ଚାରା ଦିଆଯିବାର ପରମ୍ପରା ଆରମ୍ଭ କରାଯାଇପାରେ । ବୃକ୍ଷରୋପଣର ଗୋଟିଏ ସହଜ ଜନ ଆନ୍ଦୋଳନ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇପାରେ । ମୁଁ ଚାଷୀଭାଇମାନଙ୍କୁ ବାରମ୍ବାର କହୁଛି ଯେ ଆମ ବିଲ-ବାଡ ସୀମାରେ ବାଡ ଲଗାଇ ଆମେ ଜମି ନଷ୍ଟ କରୁଛୁ। ସେହି ବାଡ ବଦଳରେ ଆମେ କାଠ ଉତ୍ପାଦନ କାହିଁକି ନ କରିବା । ଆଜି ଭାରତରେ ଗୃହ ନିର୍ମାଣ ପାଇଁ କାଠ-ଉପକରଣ ତିଆରି କରିବା ପାଇଁ କୋଟି କୋଟି ଟଙ୍କାର କାଠ ବିଦେଶରୁ ଆମଦାନୀ କରିବାକୁ ପଡୁଛି । ଯଦି ଆମେ ଆମ ଜମିର ସୀମାରେ ଏଭଳି ଗଛ ଲଗାଇ ଦେବା ଯାହା ଗୃହନିର୍ମାଣ କାମରେ, ଆସବାବପତ୍ର ନିର୍ମାଣ କାମରେ ଲାଗିପାରିବ । ତେବେ 15-20 ବର୍ଷ ପରେ ସରକାରଙ୍କ ଠାରୁ ଅନୁମତି ନେଇ ଏହାକୁ କାଟି ବିକ୍ରି କରାଯାଇପାରେ । ଏହା ଆପଣଙ୍କ ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ନୂତନ ଆୟର ପନ୍ଥା ହୋଇପାରିବ । ଭାରତ ମଧ୍ୟ କାଠ ଆମଦାନୀରୁ ରକ୍ଷା ପାଇପାରିବ । ବିଗତ ଦିନରେ ଅନେକ ରାଜ୍ୟ ଏହି ଋତୁର ସଦୁପଯୋଗ କରି ଅନେକ ଅଭିଯାନ ଚଳାଇଛନ୍ତି ଭାରତ ସରକାର ମଧ୍ୟ “କାମ୍ପା” ନାମରେ ଗୋଟିଏ ଆଇନ ନିକଟ ଅତୀତରେ ପ୍ରଣୟନ କରିଛନ୍ତି । ଏଥିପାଇଁ ବୃକ୍ଷରୋପଣ ନିମନ୍ତେ ପ୍ରାୟ 40 ହଜାର କୋଟି ଟଙ୍କାରୁ ଅଧିକ ରାଜ୍ୟମାନଙ୍କ ପାଖକୁ ଯିବ । ମୋତେ ସୂଚନା ଦିଆଯାଇଛି ଯେ ମହାରାଷ୍ଟ୍ର ସରକାର ଜୁଲାଇ 1 ତାରିଖ ଦିନ ସମଗ୍ର ରାଜ୍ୟରେ ପ୍ରାୟ ଦୁଇ କୋଟି ପଚିଶ ଲକ୍ଷ ଚାରା ରୋପଣ କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ଆସନ୍ତା ବର୍ଷ ତିନି କୋଟି ଚାରା ଲଗାଇବାର ସଂକଳ୍ପ ଗ୍ରହଣ କରିଛନ୍ତି । ସରକାର ଗୋଟିଏ ଜନଆନ୍ଦୋଳନ ସୃଷ୍ଟି କରିଦେଇଛନ୍ତି । ରାଜସ୍ଥାନର ମରୁଭୂମିରେ ଏତେ ବଡ ବନ ମହୋତ୍ସବ ଆୟୋଜିତ କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ପଚିଶ ଲକ୍ଷ ଚାରା ଲଗାଇବାର ସଂକଳ୍ପ ଗ୍ରହଣ କରିଛନ୍ତି । ରାଜସ୍ଥାନରେ ପଚିଶ ଲକ୍ଷ ଚାରା ଲଗାଇବା ଛୋଟ କଥା ନୁହେଁ । ଯେଉଁମାନେ ରାଜସ୍ଥାନର ଭୂମି ସମ୍ପର୍କରେ ଜାଣନ୍ତି ସେମାନେ ବୁଝିପାରିବେ ଯେ ଏହା କେତେ ବଡ କାର୍ଯ୍ୟ । ଆନ୍ଧ୍ରପ୍ରଦେଶ ମଧ୍ୟ 2029 ସୁଦ୍ଧା ନିଜର ସବୁଜ ଭୂମିକୁ ପଚାଶ ପ୍ରତିଶତ ବୃଦ୍ଧି କରିବା ପାଇଁ ସ୍ଥିର କରିଛି । କେନ୍ଦ୍ର ସରକାରଙ୍କ ଗ୍ରୀନ ଇଣ୍ଡିଆ ମିଶନ ଅଧୀନରେ ରେଳବାଇ ମଧ୍ୟ ଏଭଳି କାର୍ଯ୍ୟ ହାତକୁ ନେଇଛି । ଗୁଜରାଟରେ ମଧ୍ୟ ବନ ମହୋତ୍ସବର ଗୋଟିଏ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ପରମ୍ପରା ରହିଛି । ଚଳିତ ବର୍ଷ ଗୁଜରାଟ ଆମ୍ର ବନ, ଏକତା ବନ, ଶହୀଦ ବନ ଏମିତି ଅନେକ ପ୍ରକଳ୍ପକୁ ବନ ମହୋତ୍ସବ ରୂପେ ଗ୍ରହଣ କରି କୋଟି କୋଟି ସଂଖ୍ୟାରେ ଗଛ ଲଗାଇବାର ଅଭିଯାନ ଚଳାଇଛନ୍ତି । ମୁଁ ସବୁ ରାଜ୍ୟର ଉଲ୍ଲେଖ କରିପାରୁନାହିଁ କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ଅଭିନନ୍ଦନର ପାତ୍ର ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ବିଗତ ଦିନରେ ମୋତେ ଦକ୍ଷିଣ ଆଫ୍ରିକା ଯିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଲା । ଏହା ମୋର ପ୍ରଥମ ଯାତ୍ରା ଥିଲା । ବିଦେଶ ଯାତ୍ରାରେ କୂଟନୀତି ଥାଏ, ବାଣିଜ୍ୟ ସମ୍ପର୍କରେ ଆଲୋଚନା ହୁଏ, ସୁରକ୍ଷା ସମ୍ପର୍କରେ ଆଲୋଚନା ହୁଏ । ଅନେକ ବୁଝାମଣା ପତ୍ର ସ୍ୱାକ୍ଷରିତ ହୁଏ । ଏସବୁ ତ ନିଶ୍ଚିତ କିନ୍ତୁ ମୋ ପାଇଁ ଦକ୍ଷିଣ ଆଫ୍ରିକା ଯାତ୍ରା ଏକ ପ୍ରକାର ତୀର୍ଥଯାତ୍ରା ଥିଲା । ଯେତେବେଳେ ଦକ୍ଷିଣ ଆଫ୍ରିକା କଥା ମନେ ପକାଉ, ସେତେବେଳେ ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀ ଏବଂ ନେଲସନ ମଣ୍ଡେଲାଙ୍କ କଥା ମନେ ପଡିବା ସ୍ୱାଭାବିକ । ବିଶ୍ୱରେ ଅହିଂସା, ପ୍ରେମ, କ୍ଷମା ଏହି ଶଦ୍ଦଗୁଡିକ କାନରେ ବାଜିଲେ ଗାନ୍ଧୀ ଏବଂ ମଣ୍ଡେଲାଙ୍କ ମୁଖମଣ୍ଡଳ ଆମ ସ୍ମୃତିପଟଳରେ ଭାସିଉଠେ । ମୋର ଦକ୍ଷିଣ ଆଫ୍ରିକା ଗସ୍ତ ସମୟରେ ମୁଁ ଫୋଏନିକ୍ସ ଆଶ୍ରମ ଯାଇଥିଲି । ମହାତ୍ମାଗାନ୍ଧୀଙ୍କ ବାସସ୍ଥାନ ସର୍ବୋଦୟ ରୂପେ ପରିଚିତ । ମହାତ୍ମା ଗାନ୍ଧୀ ଯେଉଁ ରେଳରେ ଯାତ୍ରା କରିଥିଲେ, ଯେଉଁ ରେଳର ଘଟଣା ମୋହନ ଦାସଙ୍କୁ ମହାତ୍ମା ଗାନ୍ଧୀ କରିବାର ବୀଜବିପନ କରିଥିଲା, ସେହି ପିଟରମାରିଜବର୍ଗ ଷ୍ଟେସନ ଏବଂ ସେହି ରେଳ ଯାତ୍ରାର ସୌଭାଗ୍ୟ ମଧ୍ୟ ମୋତେ ପ୍ରାପ୍ତ ହେଲା । କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଯେଉଁ କଥା କହିବାକୁ ଚାହୁଁଛି, ତାହା ହେଲା ଯେ ମୋତେ ଏଥର ଏଭଳି ମହାନୁଭବମାନଙ୍କ ସହ ସାକ୍ଷାତର ସୁଯୋଗ ମିଳିଲା, ଯେଉଁମାନେ ସମାନତା ପାଇଁ ସମାନ ସୁଯୋଗ ପାଇଁ, ନିଜ ଯୌବନକାଳର ବଳିଦାନ ଦେଇଛନ୍ତି। ନେଲସନ ମଣ୍ଡେଲାଙ୍କ ସହ କାନ୍ଧକୁ କାନ୍ଧ ମିଶାଇ ସେମାନେ ଲଢ଼ିଥିଲେ। କୋଡିଏ-ବାଇଶି ବର୍ଷ ଜେଲରେ ନେଲସଲ ମଣ୍ଡେଲାଙ୍କ ସହ ଅତିବାହିତ କରିଛନ୍ତି । ଏକ ପ୍ରକାର ନିଜର ଯୌବନର ସମୟକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବେ ବଳିଦାନ କରିଛନ୍ତି । ନେଲସନ ମଣ୍ଡେଲାଙ୍କ ଘନିଷ୍ଠ ବନ୍ଧୁ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଅହମ୍ମଦ କଥାଡା, ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଲାଲୁଚିବା, ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଜର୍ଜ ବେଜୋସ, ରୋନୀ କାସରିଲ୍ସ – ଏହି ସବୁ ମହାନ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରିବାର ସୌଭାଗ୍ୟ ପାଇଲି । ଭାରତୀୟମାନେ କିନ୍ତୁ ଯେଉଁଠିକୁ ଗଲେ ସେହି ଜାଗାର ହୋଇଗଲେ । ଯେଉଁମାନଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଇଥିଲେ, ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ପ୍ରାଣବଳୀ ଦେବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇଗଲେ । କେତେ ବଡ ଶକ୍ତି ଏବଂ ମଜା କଥା ହେଲା ଯେ ସେମାନଙ୍କ ଜେଲର ଅନୁଭୂତି ଶୁଣିଥିଲି । କାହା ପ୍ରତି କୌଣସି ଆକ୍ଷେପ ନଥିଲା, କୌଣସି କଟୁକ୍ତି ନଥିଲା । ଏତେ ବଡ ତପସ୍ୟା ପରେ ମଧ୍ୟ ନେବା-ପାଇବା, କୌଣସି ପଦ ହାସଲ କରିବାର ତିଳେମାତ୍ର ଭାବନା ତାଙ୍କର ମୁଖ ମଣ୍ଡଳରେ ନଥିଲା । ଗୀତାରେ ଯେଉଁ କର୍ତ୍ତବ୍ୟର ଲକ୍ଷଣ କୁହାଯାଇଛି, କେବଳ ତାହା ହିଁ ସ୍ପଷ୍ଟ ରୂପେ ଦେଖାଯାଉଥିଲା । ସମାନତା ଏବଂ ସମାନ ସୁଯୋଗ ସେହି ସାକ୍ଷାତ ମୋର ସବୁଦିନ ପାଇଁ ମନେ ରହିବ । କୌଣସି ସମାଜ କିମ୍ବା ସରକାର ପାଇଁ ଏହାଠାରୁ ବଡ ମନ୍ତ୍ରୀ କଣ ଥାଇପାରେ ? “ସମଭାବ” ଏବଂ “ମମ ଭାବ” ଏହା ହିଁ ତ ମାର୍ଗ ଯାହା ଆମକୁ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ଭବିଷ୍ୟତ ଆଡକୁ ନେଇଯାଏ । ଆମେ ସମସ୍ତେ ଉନ୍ନତଜୀବନ ଚାହୁଁ । ପିଲାମାନଙ୍କ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ଭବିଷ୍ୟତ ଚାହୁଁ । ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କର ଆବଶ୍ୟକତା ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ହୋଇଥିବ । ପ୍ରାଥମିକତା ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ହୋଇଥିବ କିନ୍ତୁ ରାସ୍ତା ଗୋଟିଏ । ସେହି ରାସ୍ତା ହେଉଛି ବିକାଶର, ସମାନତାର, ସମାନ ସୁବିଧା ସୁଯୋଗର, ସମଭାବର, ମମ ଭାବର । ଆସନ୍ତୁ ଆମର ଏହି ଭାରତୀୟମାନଙ୍କୁ ନେଇ ଗର୍ବ କରିବା, ଯିଏ ଦକ୍ଷିଣ ଆଫ୍ରିକାରେ ମଧ୍ୟ ଆମ ଜୀବନର ମୂଳମନ୍ତ୍ରକୁ ଜୀବନରେ ରୂପାୟିତ କରି ଦେଖାଇଥିଲେ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଶିଳ୍ପୀ ବର୍ମା ମୋତେ ବାର୍ତ୍ତା ଦେଇଥିବାରୁ ମୁଁ ତାଙ୍କଠାରେ କୃତଜ୍ଞ । ସେ ଯେଉଁ ଚିନ୍ତା ପ୍ରକଟ କରିଛନ୍ତି ତାହା ବହୁତ ସ୍ୱାଭାବିକ। ସେ ମୋତେ ଗୋଟିଏ ଘଟଣା ବିଷୟରେ କହିଛନ୍ତି ।

“ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ମହୋଦୟ, ବାଙ୍ଗାଲୋରରୁ ମୁଁ ଶିଳ୍ପୀ ବର୍ମା କହୁଛି । କିଛି ଦିନ ଆଗରୁ ମୁଁ ଖବରକାଗଜରେ ପଢ଼ିଥିଲି ଯେ ଫ୍ରଡ୍ ଏବଂ ଚିଟ୍ ଇମେଲରେ ବିଶ୍ୱାସ କରି ଜଣେ ମହିଳା 11 ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ହରାଇଦେଲେ ଏବଂ ଶେଷରେ ଆତ୍ମହତ୍ୟା କଲେ । ଜଣେ ମହିଳା ହିସାବରେ ତାଙ୍କ ପରିବାର ପ୍ରତି ମୋର ଗଭୀର ସମବେଦନା ରହିଛି । ମୁଁ ଜାଣିବାକୁ ଚାହୁଁଛି ଯେ ଏଭଳି ଚିଟ୍ ବା ଫ୍ରଡ୍ ଇମେଲ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ଆପଣ କଣ ଚିନ୍ତା କରୁଛନ୍ତି।”

ଆପଣମାନେ ଜାଣୁଥିବେ ଯେ ମୋବାଇଲ ଫୋନରେ ଆମ ଇ-ମେଲରେ ବେଳେ ବେଳେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଲୋଭନୀୟ ମେସେଜ ଆସେ, କେହି କେହି ମେସେଜ୍ ଦିଅନ୍ତି, ଆପଣ ଏତେ ଟଙ୍କା ଜିତିଛନ୍ତି । ଆପଣ ଏତିକି ଟଙ୍କା ଦେଇ ଏତେଗୁଡିଏ ଟଙ୍କା ନେଇଯାଆନ୍ତୁ । କିଛି ଲୋକ ଏହି ଲୋଭନୀୟ ମେସେଜର ଶିକାର ହୋଇଯାଆନ୍ତି । ଟେକ୍ନୋଲୋଜି ମାଧ୍ୟମରେ ଲୁଟିବାର ଏହା ଏକ ନୂଆ କୌଶଳ ଯାହା କି ସାରା ବିଶ୍ୱରେ ବ୍ୟାପିବାରେ ଲାଗିଛି । ଆଜି ଯେତେବେଳେ ଟେକ୍ନୋଲୋଜି ଆମ ଅର୍ଥ ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ଏକ ଗୁରତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ନେଇଛି ତାର ଦୂରୁପଯୋଗ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ କିଛି ଲୋକ ସକ୍ରିୟ ହୋଇ ଉଠୁଛନ୍ତି । ଜଣେ ଅବସରପ୍ରାପ୍ତ ଲୋକ ଯାହାଙ୍କର ବିଭାଘର ପାଇଁ ଝିଅଟିଏ ଥିଲା ଏବଂ ଘର ବି ତିଆରି କରିବାର ଥିଲା । ତାଙ୍କ ପାଖକୁ ଦିନେ ମେସେଜ ଆସିଲା ଯେ ତାଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ ବହୁମୂଲ୍ୟ ଉପହାର ମିଳିଛି, ଆଉ ତାକୁ ପାଇବା ପାଇଁ ବହିର୍ଶୁଳ୍କ ବାବଦକୁ ଦୁଇ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ଗୋଟିଏ ବ୍ୟାଙ୍କ ଏକାଉଂଟରେ ଜମା କରିବାକୁ ପଡିବ । ଆଉ ସେ ଭଦ୍ରଲୋକ କିଛି ନଜାଣି ନଶୁଣି ତାଙ୍କ କଷ୍ଟ ଉପାର୍ଜିତ ଧନରୁ 2 ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ସେହି ଲୋକ ପାଖକୁ ପଠାଇଦେଲେ । ସେ ବି ମାତ୍ର ଗୋଟିଏ ମେସେଜରେ । କିଛି ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ସେ ଜାଣିଲେ ଯେ ସେ ଠକି ଯାଇଛନ୍ତି। ଆପଣମାନେ ବି ବେଳେ ବେଳେ ଏଭଳି ଭ୍ରମରେ ପଡିପାରନ୍ତି । ସେମାନେ ସୁନ୍ଦର ଭାବରେ ଏଭଳି ଚିଠି ଲେଖିବେ ଯେ ଆପଣ ଜାଣିବେ କଥାଟି ସତ । ସେମାନେ କୌଣସି ଗୋଟିଏ ନକଲି ଲେଟର ପେଡ୍ ତିଆରି କରି ଚିଠିଟିଏ ଲେଖିବେ, ଆପଣଙ୍କ କ୍ରେଡିଟ କାର୍ଡ ନମ୍ବର, ଡେବିଟ୍ କାର୍ଡ ନମ୍ବର ପାଇଗଲା ପରେ ଟେକ୍ନୋଲୋଜି ସାହାଯ୍ୟରେ ଆପଣଙ୍କ ଏକାଉଂଟକୁ ଖାଲିକରି ଦିଅନ୍ତି । ଏ ଏକ ନୂଆ ପ୍ରକାରର ଠକେଇ । ମୁଁ ଭାବୁଛି ଏଭଳି ମୋହରୁ ଆମକୁ ଦୂରେଇ ରହିବାକୁ ପଡିବ, ସତର୍କ ରହିବାକୁ ପଡିବ ଆଉ ଯଦି ଏଭଳି କିଛି ମିଥ୍ୟା ମେସେଜ ଆସେ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ନିଜ ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କୁ ସେୟାର କରି ସେମାନଙ୍କୁ ସତର୍କ କରାଇବା ଦରକାର । ମୋ ମତରେ ଶିଳ୍ପୀ ବର୍ମା ଗୋଟିଏ ଭଲ କଥା ପ୍ରତି ମୋର ଦୃଷ୍ଟି ଆକର୍ଷଣ କରିଛନ୍ତି । ଆପଣମାନେ ବି ଅନୁଭବ କରିଥିବେ କିନ୍ତୁ ସେତେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଉନଥିବେ । କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଭାବୁଛି ଏ ଘଟଣାକୁ ଗୁରୁତ୍ୱର ସହ ଦେଖିବା ଆବଶ୍ୟକ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀ ଗଣ, ଏବେ ସଂସଦର ଅଧିବେଶନ ଚାଲିଛି । ସଂସଦର ଅଧିବେଶନ ଚାଲିଥିବା ସମୟରେ ମତେ ଦେଶର ଅନେକ ଲୋକଙ୍କୁ ଭେଟିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳୁଛି । ଆମର ସାଂସଦମାନେ ମଧ୍ୟ ନିଜ ନିଜ ଅଞ୍ଚଳର ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଆଣୁଛନ୍ତି । ମୋର ସହ ସାକ୍ଷାତ କରାଉଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କ କଥା କହୁଛନ୍ତି, ଅଭାବ ଅସୁବିଧା ମଧ୍ୟ ଜଣାଉଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଏବେ ମୋର ଏକ ସୁଖଦ ଅନୁଭୂତି ହେଲା । ଆଲିଗଡର କିଛି ଛାତ୍ର ମୋ ପାଖକୁ ଆସିଥିଲେ । ପୁଅ ଝିଅ ମୋତେ ବଡ ଉତ୍ସାହର ସହିତ ଗୋଟିଏ ବଡ ଆଲବମ୍ ନେଇ ଆସିଥିଲେ । ସେମାନେ ଭାରି ଖୁସି ଥିଲାପରି ଲାଗୁଥିଲେ । ଆମ ଆଲିଗଡର ସାଂସଦ ସେମାନଙ୍କୁ ସାଥୀରେ ଆଣିଥିଲେ । ସେମାନେ ମୋତେ ଫଟୋ ଦେଖାଇଲେ । ସେମାନେ ଆଲିଗଡ ଷ୍ଟେସନର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟକରଣ କରିଛନ୍ତି । ଷ୍ଟେସନରେ କଳାତ୍ମକ ଚିତ୍ର ସବୁ ଲଗାଇଛନ୍ତି । ଖାଲି ସେତିକି ନୁହେଁ, ଗାଁରେ ଯେଉଁ ପ୍ଲାଷ୍ଟିକ ବୋତଲ, ତେଲ ଜାର ଆଦି ଅଳିଆ ଗଦାରେ ପଡିଥିଲା ସେଗୁଡିକୁ ସେମାନେ ଖୋଜି ଖୋଜି ଏକାଠି କଲେ ଏବଂ ସେଥିରେ ମାଟିଭରି ଚାରା ଲଗାଇ ଭର୍ଟିକାଲ ଗାର୍ଡେନ ତିଆରି କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ରେଳ ଷ୍ଟେସନକୁ ପ୍ଲାଷ୍ଟିକ ବୋତଲର ଭର୍ଟିକାଲ ଗାର୍ଡେନରେ ସଜାଇ ଏକ ନୂଆ ରୂପ ଦେଇ ପାରିଛନ୍ତି । ଆପଣ ବି ଯଦି କେବେ ଆଲିଗଡ ଯାଆନ୍ତି ତେବେ ଷ୍ଟେସନକୁ ନିଶ୍ଚୟ ଦେଖିବେ । ହିନ୍ଦୁସ୍ଥାନର ଅନେକ ଷ୍ଟେସନରୁ ଆଜିକାଲି ମୋତେ ଖବର ମିଳୁଛି ଯେ ସ୍ଥାନୀୟ ଲୋକମାନେ ରେଳ ଷ୍ଟେସନର ପ୍ରାଚୀରରେ କଳାକୃତୀ ଦ୍ୱାରା ନିଜ ଅଞ୍ଚଳର ପରିଚୟ ସୃଷ୍ଟି କରୁଛନ୍ତି । ଏକ ନୂତନତ୍ୱ ଅନୁଭୂତି ହେଉଛି । ଲୋକମାନଙ୍କ ସହଭାଗୀତା ଦ୍ୱାରା କିଭଳି ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୋଇପାରେ ଏହା ତାର ଏକ ନିଦର୍ଶନ। ଦେଶରେ ଏଇଭଳି କାମ କରୁଥିବା ସବୁ ଲୋକଙ୍କୁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଉଛି । ମୋର ଆଲିଗଡ ସାଥୀମାନଙ୍କୁ ବିଶେଷ ଅଭିନନ୍ଦନ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ବର୍ଷା ଋତୁ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଆମ ଦେଶରେ ଉତ୍ସବର ଋତୁ ବି ଆସେ । ଆଗାମୀ ଦିନରେ ମେଳା ମହୋତ୍ସବ ଲାଗି ରହୁଥିବ। ମନ୍ଦିରରେ, ପୂଜାସ୍ଥଳରେ ଉତ୍ସବ ପାଳନ କରାଯାଉଥିବା ଏବଂ ଆପଣମାନେ ମଧ୍ୟ ଘରେ ବା ବାହାରେ ଉତ୍ସବରେ ଲାଗି ରହିବେ । ରକ୍ଷାବନ୍ଧନ ଆମ ଦେଶର ଏକ ମହତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଉତ୍ସବ । ଗତ ବର୍ଷ ଭଳି ଏ ବର୍ଷ ମଧ୍ୟ କଣ ରକ୍ଷାବନ୍ଧନ ଉପଲକ୍ଷେ ଆପଣମାନେ ଦେଶର ମା ଓ ଭଉଣୀମାନଙ୍କୁ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ସୁରକ୍ଷା ବୀମା ଯୋଜନା ବା ଜୀବନ ଜ୍ୟୋତି ବୀମା ଯୋଜନା ଉପହାର ଦେଇ ପାରିବେନି ? ଭାବି ଦେଖନ୍ତୁ, ଭଉଣୀକୁ ଏଭଳି ଉପହାର ଦେବା, ଯାହା ତାକୁ ଜୀବନରେ ପ୍ରକୃତ ସୁରକ୍ଷା ଦେଇପାରିବ। ଖାଲି ସେତିକି ନୁହେଁ । ଆମ ଘରେ ରୋଷେଇ କରିବାକୁ କେହି ମହିଳା ଥିବେ, ସଫାଇ କରିବାକୁ ମହିଳା ଥିବେ, କୌଣସି ଗରିବ ମାର ଝିଅ ହୋଇଥିବେ । ରକ୍ଷାବନ୍ଧନ ଉପଲକ୍ଷେ ତାଙ୍କୁ ବି ଆପଣ ସୁରକ୍ଷା ବୀମା କିମ୍ବା ଜୀବନ ଜ୍ୟୋତି ବୀମା ଉପହାର ଦେଇ ପାରିବେ । ଆଉ ଏହାହିଁ ତ ସାମାଜିକ ସୁରକ୍ଷା, ଏହା ହିଁ ତ ରକ୍ଷାବନ୍ଧନର ବାସ୍ତବ ଅର୍ଥ ।

ମୋର ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଆମମାନଙ୍କ ଭିତରେ ବହୁତ ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନଙ୍କ ଜନ୍ମ ସ୍ୱାଧୀନତା ପରେ ହୋଇଛି । ଆଉ ମୁଁ ହେଉଛି ଦେଶର ପ୍ରଥମ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ଯିଏ ସ୍ୱାଧୀନ ଭାରତରେ ଜନ୍ମ ଗ୍ରହଣ କରିଛି । 8 ଅଗଷ୍ଟ, ଭାରତ ଛାଡ ଆନ୍ଦୋଳନ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା । “ହିନ୍ଦ୍ ଛୋଡୋ, ଭାରତ ଜୋଡୋ” – ଏ ଧ୍ୱନୀକୁ 75 ବର୍ଷ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେଉଛି । ଆଉ ଅଗଷ୍ଟ 15କୁ ସ୍ୱାଧୀନତାର 70 ବର୍ଷ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେଉଛି । ଆମେମାନେ ସ୍ୱାଧୀନତାର ଆନନ୍ଦ ଅନୁଭବ ତ କରୁଛେ । ସ୍ୱାଧୀନ ନାଗରିକ ହୋଇଥିବାରୁ ଗର୍ବ ମଧ୍ୟ ଅନୁଭବ କରୁଛୁ । କିନ୍ତୁ ଦେଶକୁ ସ୍ୱାଧୀନ କରାଇଥିବା ସେହି ଦେଶଭକ୍ତମାନଙ୍କୁ ଏହା ମନେ ପକାଇବାର ସମୟ । ଭାରତ ଛାଡ ଆନ୍ଦୋଳନର 75ତମ ବର୍ଷ ଏବଂ ଭାରତ ସ୍ୱାଧୀନତାର 70 ତମ ବର୍ଷ ଆମମାନଙ୍କୁ ନୂତନ ପ୍ରେରଣା ଦେଇପାରେ, ନୂତନ ଉତ୍ସାହ ସୃଷ୍ଟି କରିପାରେ ଆଉ ଦେଶପାଇଁ କିଛି କରିବାର ଅବସର ମଧ୍ୟ ଦେଇପାରେ । ସମଗ୍ର ଦେଶ ସ୍ୱାଧୀନତା ପାଇଁ ଲଢ଼ିଥିବା ସେଇ ଦେଶଭକ୍ତମାନଙ୍କ ରଙ୍ଗରେ ରଙ୍ଗୀନ ହେଉ । ଚାରିଆଡେ ସ୍ୱାଧୀନତାର ସୁଗନ୍ଧ (ବାସ୍ନା)କୁ ପୁଣିଥରେ ଅନୁଭବ କରାଯାଉ ଆମେ ଏଭଳି ବାତାବରଣ ସୃଷ୍ଟି କରିବା । ସ୍ୱାଧୀନତାର ଉତ୍ସବ ଏକ ସରକାରୀ ଉତ୍ସବ ନହୋଇ ଦେଶବାସୀଙ୍କର ଉତ୍ସବ ହେବା ଉଚିତ । ମୁଁ ଆଶା କରୁଛି ଆପଣମାନେ ମଧ୍ୟ ଦେଶଭକ୍ତି ଦ୍ୱାରା ପ୍ରେରିତ ହୋଇ କିଛି ନା କିଛି ଭଲ କାମ କରନ୍ତୁ ଆଉ ତାର ଫଟୋ “ନରେନ୍ଦ୍ର ମୋଦୀ ଆପ୍” ମାଧ୍ୟମରେ ନିଶ୍ଚୟ ପଠାନ୍ତୁ । ଦେଶରେ ଏକ ବାତାବରଣ ସୃଷ୍ଟି କରନ୍ତୁ ।

ପ୍ରିୟ ଦେଶବାସୀଗଣ, ଅଗଷ୍ଟ 15 ତାରିଖରେ ଲାଲକିଲ୍ଲାର ପ୍ରାଚୀର ଉପରୁ ମୋତେ ଦେଶ ସହିତ କଥା ହେବାର ଏକ ସୁଯୋଗ ମିଳୁଛି, ଏ ଗୋଟିଏ ପରମ୍ପରା । ଆପଣଙ୍କ ମନରେ ମଧ୍ୟ କିଛି କଥା ଥାଇପାରେ । ଆପଣ ଚାହୁଁଥିବେ ଯେ ଆପଣଙ୍କ ସେଇ କଥା ବି ଲାଲକିଲ୍ଲାର ପ୍ରାଚୀର ଉପରୁ ସେତିକି ଗୁରୁତ୍ୱର ସହ ମୁଖରିତ ହେଉ । ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଜଣାଉଛି, ଆପଣଙ୍କ ମନରେ ଉଠୁଥିବା ବିଚାର ଯାହାକୁ ଆପଣ ଭାବୁଥିବେ ଯେ ଆପଣଙ୍କ ପ୍ରତିନିଧି ଭାବରେ, ପ୍ରଧାନ ସେବକ ଭାବରେ ମୁଁ ଲାଲକିଲ୍ଲାର ପ୍ରାଚୀର ଉପରୁ କହିବା ଉଚିତ; ମତେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଲେଖି ଜଣାନ୍ତୁ । ପ୍ରସ୍ତାବ ଦିଅନ୍ତୁ, ପରାମର୍ଶ ଦିଅନ୍ତୁ, ନୂତନ ବିଚାର ଦିଅନ୍ତୁ । ମୁଁ ଆପଣଙ୍କ କଥା ଦେଶବାସୀମାନଙ୍କ ନିକଟରେ ପହଁଚାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିବି । ଆଉ ମୁଁ ଚାହେଁ ଲାଲକିଲ୍ଲାର ପ୍ରାଚୀର ଉପରୁ ଯାହା କୁହାଯାଉଛି, ତାହା ଖାଲି ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀର କଥା ନହେଉ । ତାହା ଶହେ ପଚିଶ କୋଟି ଦେଶବାସୀଙ୍କ କଥା ହେଉ । ଆପଣମାନେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବେ ମୋ ପାଖକୁ କିଛି ପଠାନ୍ତୁ । ନରେନ୍ଦ୍ର ମୋଦୀ ଆପ୍ ଦ୍ୱାରା ପଠାଇ ପାରନ୍ତି, MYGOV.IN ମାଧ୍ୟମରେ ପଠାଇ ପାରନ୍ତି, ଆଉ ଆଜି କାଲି ତ ଟେକ୍ନୋଲୋଜି ଏତେ ସହଜ ହୋଇଗଲାଣି ଯେ ଆପଣମାନେ ସହଜରେ ମୋତେ ଆପଣଙ୍କ କଥା ଜଣାଇପାରିବେ । ମୁଁ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଜଣାଉଛି – ଆସନ୍ତୁ ସ୍ୱାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମର ସେଇ ଦେଶପ୍ରେମୀମାନଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରିବା । ଭାରତ ପାଇଁ ଜୀବନ ଦାନ କରିଥିବା ମହାପୁରୁଷମାନଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇବା ଆଉ ଦେଶପାଇଁ କିଛି କରିବାର ସଂକଳ୍ପ ନେଇ ଆଗେଇ ଯିବା । ବହୁତ ବହୁତ ଶୁଭ କାମନା, ବହୁତ ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ ।

My dear countrymen, namaskar!

Once again I have got an opportunity to talk to you about matters close to my heart, through ‘Mann Ki Baat’. For me, ‘Mann Ki Baat’ is not a matter of ritual; I myself am very eager to talk to you. And I am really happy that I am able to connect with you all in every corner of India, through this programme ‘Mann Ki Baat’. I am grateful to All India Radio that they have also been successfully broadcasting ‘Mann Ki Baat’ in regional languages at 8 pm. I am also very happy that the people who listen to me, later communicate their feelings to me through letters, telephone calls, the website MyGov.in and also through the NarendraModiApp. A lot of what you say is of great help to me in the functioning of the government. How active should the government be in terms of public service? How much priority should be given to public welfare activities? In terms of these matters, this dialogue, this link that I have with you all, is of great use. I hope that you will now be even more actively and enthusiastically involved in ensuring that our democracy should function with people’s participation.

The summer heat is increasing day by day. We were hoping for some respite, instead we are experiencing continual rise in temperature. And in the midst of this came the information that the monsoon will perhaps be delayed by a week, which has added to the worry. Almost the entire country is reeling under the scorching impact of severe heat. The mercury continues to soar. Be it animals, birds or humans…everyone is suffering. These problems have been getting increasingly worse due to environmental degradation. Forest cover has kept receding due to indiscriminate felling of trees. In a way, the human race itself has paved the way for self-annihilation by destroying the environment.

5th June is World Environment Day. On this day, discussions expressing concern on the issue are held all over the world for saving the environment. This time on the occasion of World Environment Day, the United Nations has given the theme “Zero Tolerance for Illegal Wildlife Trade”. This topic will, of course, be discussed, but we also must talk about saving our flora and fauna, conserving water, and how to expand our forest cover. You must have seen in the last few days how forest fires raged in the lap of the Himalayas in Uttarakhand, Himachal Pradesh and Jammu and Kashmir. The main cause of these forest fires was dry leaf littering combined with carelessness, which led to the massive inferno. And so, it becomes the bounden duty of each one of us, to save forests and save water.

Recently, I convered at length with the Chief Ministers of eleven states, reeling under severe drought- Uttar Pradesh, Rajasthan, Gujarat, Maharashtra, Madhya Pradesh, Chhattisgarh, Jharkhand, Karnataka, Andhra Pradesh, Telangana and, Odisha.