চিয়াবৰ ৰামচন্দ্ৰ কী জয়।
চিয়াবৰ ৰামচন্দ্ৰ কী জয়।
শ্ৰদ্ধেয় ৰাইজ, শ্ৰদ্ধাৰ প্ৰতিগৰাকী সাধু তথা ঋষিগণ, ইয়াত উপস্থিত আৰু বিশ্বৰ বিভিন্ন স্থানৰ পৰা আমাৰ সকলোৰে সৈতে সংযোজিত হৈ থকা প্ৰতিগৰাকী ৰামভক্ত, আপোনালোক সকলোকে প্ৰমাম, সকলোকে ৰাম ৰাম।
আজি আমাৰ ৰাম আহি পাইছে! কেবা শতিকাৰ অপেক্ষাৰ পিছত, আমাৰ ৰাম আহি পাইছে। কেবা শতিকাৰ অপৰিসীম ধৈৰ্য্য, গণনাতীত ত্যাগ, আৰু তপস্যাৰ পিছত, আমাৰ ভগৱান ৰাম আহি পাইছে। এই পৱিত্ৰ ক্ষণত আপোনালোক সকলোকে, লগতে সমূহ দেশবাসীক বহুত অভিনন্দন জনাইছো।
মই এই মুহুৰ্ত্তত আপোনালোকৰ সমূখত ঐশ্বৰিক চেতনাৰ সাক্ষী হিচাপে গৰ্ভগৃহত উপস্থিত হৈছো। কিমান কথা যে ক’বলগীয়া আছে...কিন্তু কণ্ঠ অৱৰু্দ্ধ হৈ আছে। মোৰ শৰীৰটো এতিয়াও কম্পন কৰি আছে, মনটো এতিয়াও সেই মুহূৰ্তত মগ্ন হৈ আছে। আমাৰ ৰামলালা আৰু তম্বুত নাথাকিব। আমাৰ ৰামলালা এতিয়া এই ঐশ্বৰিক মন্দিৰত বাস কৰিব। মোৰ দৃঢ় বিশ্বাস আৰু অপৰিসীম বিশ্বাস আছে যে যিয়েই নহওক, দেশ আৰু বিশ্বৰ চুকে-কোণে থকা ৰামভক্তসকলে নিশ্চয় অনুভৱ কৰি আছে। এই মুহূৰ্তটো অতিপ্ৰাকৃতিক। এই মুহূৰ্তটোৱেই আটাইতকৈ পবিত্ৰ। এই বায়ুমণ্ডল, এই বায়ুমণ্ডল, এই শক্তি, এই সময়..... ভগৱান শ্ৰীৰাম আমাৰ সকলোৰে ওপৰত আশীৰ্বাদ আছে। ২০২৪ চনৰ ২২ জানুৱাৰীৰ এই সূৰ্য্যই কঢ়িয়াই আনিছে এক আচৰিত আভা। ২০২৪ চনৰ ২২ জানুৱাৰী, কেলেণ্ডাৰত লিখা তাৰিখ নহয়। ইয়াৰ পৰাই হৈছে এক নতুন সময়চক্ৰৰ উৎপত্তি। ৰাম মন্দিৰৰ ভূমি পূজনৰ পিছত সমগ্ৰ দেশতে প্ৰতিদিনে উৎসাহ আৰু উদ্যম বাঢ়ি আহিছিল। নিৰ্মাণৰ কাম দেখি প্ৰতিদিনে দেশবাসীৰ মাজত এক নতুন আত্মবিশ্বাসৰ সৃষ্টি হৈছিল। আজি আমি সেই যুগ যুগৰ ধৈৰ্য্যৰ ঐতিহ্য লাভ কৰিছো, আজি আমি শ্ৰীৰামৰ মন্দিৰ পাইছো। দাসত্বৰ মানসিকতা ভাঙি উঠি উঠি অহা এটা জাতিয়ে, অতীতৰ প্ৰতিটো কামোৰৰ পৰা সাহস লোৱা এটা জাতিয়ে এইদৰেই এক নতুন ইতিহাসৰ সৃষ্টি কৰে। আজিৰ পৰা হাজাৰ বছৰৰ পাছতো মানুহে এই তাৰিখ, এই মুহূৰ্তৰ কথা ক’ব। আৰু কি যে এক ডাঙৰ আশীৰ্বাদ যে আমি এই মুহূৰ্তটো জীয়াই আছো আৰু প্ৰকৃততে ইয়াক ঘটি থকা দেখিছো। আজি দিশ-দিগন্ত…সকলোবোৰ দিব্যতাৰে পৰিপূৰ্ণ হৈ আছে। এই সময়বোৰ স্বাভাৱিক সময় নহয়। এইবোৰ হৈছে সময়ৰ চকাত চিৰন্তন চিয়াঁহীৰে খোদিত হৈ থকা অমলিন স্মৃতিৰেখা।
বন্ধুসকল,
আমি সকলোৱে জানো যে ৰামৰ কাম য’তেই হয় তাতেই পৱন পুত্ৰ হনুমান নিশ্চয় উপস্থিত হয়। সেয়ে ৰামভক্ত হনুমান আৰু হনুমানগড়ীলৈও শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জ্ঞাপন কৰিছোঁ। মাতা জানকী, লক্ষ্মণজী, ভৰত-শত্ৰুঘ্ন, সকলোকে প্ৰণাম। লগতে পবিত্ৰ অযোধ্যা পুৰী আৰু পবিত্ৰ সৰযুলৈকো শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জ্ঞাপন কৰিছোঁ। এই মুহূৰ্তত মই ঐশ্বৰিক অনুভৱ কৰিছো যে যাৰ আশীৰ্বাদত এই মহান কাম সম্পূৰ্ণ হৈছে...সেই ঐশ্বৰিক আত্মা, সেই ঐশ্বৰিক ব্যক্তিত্বও এই সময়ত আমাৰ চাৰিওফালে উপস্থিত থাকে। এই সকলোবোৰ ঐশ্বৰিক চেতনাৰ প্ৰতিও কৃতজ্ঞতাৰে প্ৰণাম কৰোঁ। আজি ভগৱান শ্ৰীৰামৰ ওচৰতো ক্ষমা বিচাৰিছো। আমাৰ প্ৰচেষ্টা, আমাৰ ত্যাগ আৰু তপস্যাত নিশ্চয় কিবা এটা অভাৱ আছে যে আমি ইমান শতিকা ধৰি এই কামটো কৰিব নোৱাৰিলোঁ। আজি সেই অভাৱ পূৰণ হ’ল। মোৰ বিশ্বাস ভগৱান ৰামে আজি আমাক নিশ্চয় ক্ষমা কৰিব।
মোৰ আদৰৰ দেশবাসী,
তুলসীদাস জীয়ে ত্ৰেতাত ৰামৰ আগমনৰ সন্দৰ্ভত লিখিছে - প্ৰভূ বিলোকী হৰষে পুৰ্বাসী। জনিত বিয়োদ বিপত্তি সব নাশী। অৰ্থাৎ ভগৱানৰ আগমন দেখি অযোধ্যাৰ সকলো মানুহ আৰু সমগ্ৰ দেশ আনন্দৰে ভৰি পৰিল। দীৰ্ঘদিনীয়া বিচ্ছেদৰ বাবে যি আপত্তি উদ্ভৱ হৈছিল, তাৰ অন্ত পৰিল। সেই সময়ত সেই বিচ্ছেদ মাত্ৰ ১৪ বছৰৰ বাবে আছিল, তেতিয়াও ইমানেই অসহ্যকৰ আছিল। এই যুগত শ শ বছৰ ধৰি অযোধ্যা আৰু দেশবাসীয়ে বিচ্ছেদ সহ্য কৰি আহিছে। আমাৰ বহু প্ৰজন্মই বিচ্ছেদ ভোগ কৰিছে। ভাৰতৰ সংবিধানত ভগৱান ৰাম উপস্থিত, ইয়াৰ প্ৰথম প্ৰতিলিপিত। সংবিধানৰ অস্তিত্বৰ পাছতো ভগৱান শ্ৰীৰামৰ অস্তিত্বক লৈ দশক দশক ধৰি আইনী যুদ্ধ চলি থাকিল। ন্যায়ৰ মৰ্যাদা ৰক্ষা কৰা ভাৰতীয় ন্যায়পালিকাৰ প্ৰতি কৃতজ্ঞতা জ্ঞাপন কৰিলোঁ। ন্যায়ৰ সমাৰ্থক ভগৱান ৰামৰ মন্দিৰটোও ন্যায্যভাৱে নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল।
বন্ধুসকল,
আজি প্ৰতিখন গাঁৱতে একেলগে কীৰ্তন আৰু সংকীৰ্ত্তন হৈ আছে। আজি মন্দিৰত উৎসৱৰ আয়োজন কৰা হৈছে, স্বচ্ছতা অভিযান চলোৱা হৈছে। সমগ্ৰ দেশত আজি দীপাৱলী উদযাপন কৰা হৈছে। আজি সন্ধিয়া প্ৰতিটো ঘৰতে ৰাম জ্যোতি জ্বলোৱাৰ প্ৰস্তুতি চলোৱা হৈছে। কালি শ্ৰীৰামৰ আশীৰ্বাদত মই ধনুষ্কোড়িৰ ৰাম সেতুৰ আৰম্ভণি বিন্দু অৰিচাল মুনাইত আছিলো। ভগৱান ৰামে সাগৰ পাৰ হ’বলৈ ওলাই অহা মুহূৰ্তটো আছিল সময়ৰ চক্ৰ সলনি কৰা এটা মুহূৰ্ত। সেই আৱেগিক মুহূৰ্তটো অনুভৱ কৰাৰ এইটোৱেই আছিল মোৰ বিনম্ৰ প্ৰয়াস। তাতেই ফুলৰ পূজা কৰিছিলোঁ। তাতে মোৰ ভিতৰত এটা বিশ্বাসৰ সৃষ্টি হ’ল যে সেই সময়ত সময়ৰ চক্ৰটো যেনেকৈ সলনি হৈছিল, ঠিক সেইদৰে সময়চক্ৰটোও পুনৰ সলনি হ’ব আৰু শুভ দিশত গতি কৰিব। মোৰ ১১ দিনীয়া উপবাসৰ সময়ত ভগৱান ৰামৰ চৰণ পৰি যোৱা সেই ঠাইবোৰৰ ভৰি চুবলৈ চেষ্টা কৰিলোঁ। নাশিকৰ পঞ্চৱতী ধাম, কেৰালাৰ পবিত্ৰ ত্ৰিপ্ৰায়ৰ মন্দিৰ, অন্ধ্ৰ প্ৰদেশৰ লেপাক্ষী, শ্ৰীৰংগমৰ ৰঙানাথ স্বামী মন্দিৰ, ৰামেশ্বৰমৰ শ্ৰী ৰামনাথস্বামী মন্দিৰ, বা ধনুষকোড়ি... মোৰ সৌভাগ্য যে এই পবিত্ৰ আত্মাৰে সাগৰৰ পৰা সৰ্যুলৈ যাত্ৰা কৰাৰ সুযোগ পাইছো। সাগৰৰ পৰা সৰ্যুলৈকে ৰাম নামৰ একেটা উৎসৱমুখৰ মনোভাৱ সকলোতে প্ৰচলিত। ভগৱান ৰাম ভাৰতৰ আত্মাৰ প্ৰতিটো কণাৰ লগত সংযুক্ত। ভাৰতীয়ৰ হৃদয়ত ৰাম বাস কৰে। আমি যদি কাৰোবাৰ বিবেকক স্পৰ্শ কৰোঁ, ভাৰতৰ যিকোনো ঠাইতে আমি এই একতা অনুভৱ কৰিম, আৰু এই অনুভৱ সকলোতে পোৱা যাব। দেশখনক গ্ৰহণ কৰিবলৈ ইয়াতকৈ উৎকৃষ্ট, ইয়াতকৈ ভাল সংযোগ আৰু কি হ’ব পাৰে?
মোৰ আদৰৰ দেশবাসী,
দেশৰ চুকে-কোণে বিভিন্ন ভাষাত ৰামায়ণ শুনাৰ সুযোগ পাইছো যদিও বিশেষকৈ যোৱা ১১ দিনত বিভিন্ন ভাষাত, বিভিন্ন ৰাজ্যৰ পৰা ৰামায়ণ শুনাৰ সৌভাগ্য লাভ কৰিছো। ৰামৰ সংজ্ঞা দিওঁতে ঋষিসকলে কৈছে- रमन्ते यस्मिन् इति रामः॥ অৰ্থাৎ যাৰ মাজত মগ্ন হৈ পৰে তেওঁ ৰাম। ৰাইজৰ স্মৃতিত, উৎসৱৰ পৰা আৰম্ভ কৰি পৰম্পৰালৈকে সকলোতে উপস্থিত ৰাম। প্ৰতিটো যুগত মানুহে ৰামক জীয়াই ৰাখিছে। প্ৰতিটো যুগত মানুহে নিজৰ ভাষাত আৰু নিজৰ ধৰণেৰে ৰামক প্ৰকাশ কৰিছে। আৰু এই ৰামৰস জীৱনৰ সোঁতৰ দৰে অবিৰতভাৱে বৈ থাকে। অতীজৰে পৰা ভাৰতৰ চুকে-কোণে মানুহে ৰামৰাক পূজা কৰি আহিছে। ৰামকথা অসীম, ৰামায়ণো অসীম। ৰামৰ আদৰ্শ, ৰামৰ মূল্যবোধ, ৰামৰ শিক্ষা সকলোতে একেই।
প্ৰিয় দেশবাসী,
আজি এই ঐতিহাসিক ক্ষণত দেশেও সেই ব্যক্তিত্বক স্মৰণ কৰি আছে, যাৰ কৰ্ম আৰু নিষ্ঠাৰ বাবেই আমি এই শুভ দিনবোৰ দেখিবলৈ পাইছো। ৰামক প্ৰতিষ্ঠাৰ এই কামত বহু লোকে ত্যাগ আৰু তপস্যাৰ চূড়ান্ত নিদৰ্শন দেখুৱাইছে। সেই অগণন ৰামভক্ত, সেই অগণন কৰ সেৱক আৰু সেই অগণন সন্ত আৰু মহাত্মাৰ ওচৰত আমি সকলোৱে ঋণী।
বন্ধুসকল,
আজিৰ এই অনুষ্ঠানটো কেৱল উদযাপনৰ মুহূৰ্ত নহয়, একে সময়তে ভাৰতীয় সমাজৰ পৰিপক্কতাক উপলব্ধি কৰাৰ মুহূৰ্ত। আমাৰ বাবে এয়া কেৱল জয়ৰ সুযোগ নহয়, নম্ৰতাৰ সুযোগো। বহু জাতি নিজৰ ইতিহাসৰ লগত জড়িত হৈ পৰাৰ সাক্ষী পৃথিৱীৰ ইতিহাস। এনে দেশে যেতিয়াই নিজৰ ইতিহাসৰ জটিল গাঁঠিবোৰ খুলিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল, তেতিয়াই সফলতা লাভৰ ক্ষেত্ৰত যথেষ্ট অসুবিধাৰ সন্মুখীন হৈছিল। আচলতে বহু সময়ত পৰিস্থিতিবোৰ আগতকৈ কঠিন হৈ পৰিছিল। কিন্তু যি গুৰুত্ব আৰু আৱেগেৰে আমাৰ দেশে ইতিহাসৰ এই গাঁঠিটো খুলিছে, সেই কথাই দেখুৱাইছে যে আমাৰ ভৱিষ্যত আমাৰ অতীততকৈ বহুত বেছি সুন্দৰ হ’বলৈ গৈ আছে। এটা সময়তো একাংশই কৈছিল যে যদি ৰাম মন্দিৰ নিৰ্মাণ কৰা হয় তেতিয়া জুই লাগিব। এনে লোকে ভাৰতৰ সামাজিক মনোভাৱৰ বিশুদ্ধতা বুজিব পৰা নাছিল। ৰামলালাৰ এই মন্দিৰ নিৰ্মাণো ভাৰতীয় সমাজৰ শান্তি, ধৈৰ্য্য, পাৰস্পৰিক সম্প্ৰীতি আৰু সমন্বয়ৰ প্ৰতীক। আমি দেখিবলৈ পাইছো যে এই নিৰ্মাণে কোনো জুইৰ জন্ম দিয়া নাই, শক্তিৰ জন্ম দিছে। ৰাম মন্দিৰে সমাজৰ প্ৰতিটো শ্ৰেণীলৈ উজ্জ্বল ভৱিষ্যতৰ পথত আগবাঢ়ি যাবলৈ প্ৰেৰণা কঢ়িয়াই আনিছে। আজি সেইসকল লোকলৈ আহ্বান জনাম... আহক, অনুভৱ হৈছে, আপোনাৰ চিন্তাধাৰা পুনৰ বিবেচনা কৰক। ৰাম অগ্নি নহয়, ৰাম শক্তি। ৰাম বিবাদ নহয়, ৰাম সমাধান। ৰাম কেৱল আমাৰ নহয়, ৰাম সকলোৰে। ৰাম কেৱল উপস্থিত নহয়, ৰাম চিৰন্তন।
বন্ধুসকল,
আজি ৰাম মন্দিৰ প্ৰাণ প্ৰতিষ্ঠাৰ এই অনুষ্ঠানৰ সৈতে সমগ্ৰ বিশ্ব যিদৰে সংযুক্ত হৈ আছে, ৰামৰ সৰ্বব্যাপীতা দেখা গৈছে। বহু দেশৰ উদযাপনৰ দৰেই এই উদযাপন। আজি এই অযোধ্যা উৎসৱটোও ৰামায়ণৰ সেই বিশ্বব্যাপী পৰম্পৰাৰ উদযাপন হৈ পৰিছে। ৰামলালাৰ এই প্ৰতিপত্তি ‘বসুধৈৱ কুটুম্বকম’ ধাৰণাৰো প্ৰতিপত্তি।
বন্ধুসকল,
আজি অযোধ্যাত কেৱল শ্ৰীৰামৰ মূৰ্তি ৰূপহে পবিত্ৰ কৰা হোৱা নাই। এইটোৱেই হৈছে শ্ৰীৰামৰ ৰূপত প্ৰকাশ পোৱা ভাৰতীয় সংস্কৃতিৰ প্ৰতি অদম্য বিশ্বাসৰ প্ৰাণকেন্দ্ৰ। ইয়াৰ উপৰিও ই মানৱীয় মূল্যবোধ আৰু উচ্চতম আদৰ্শৰ মূৰ্ত ৰূপ। সমগ্ৰ বিশ্বকে এই মূল্যবোধ, এই আদৰ্শ আজিৰ প্ৰয়োজন। সৰ্বে ভৱন্তু সুখিন: - আমি যুগ যুগ ধৰি এই সংকল্পৰ আওৰাই আহিছো। আজি সেই একেটা সংকল্পই ৰাম মন্দিৰৰ ৰূপত সুনিৰ্দিষ্ট ৰূপ লৈছে। এই মন্দিৰটো কেৱল দেৱতা মন্দিৰ নহয়। এয়াই ভাৰতৰ দৃষ্টি, ভাৰতৰ দৰ্শন, ভাৰতৰ দিশৰ মন্দিৰ। এইখন ৰাম ৰূপত জাতীয় চেতনাৰ মন্দিৰ। ৰাম ভাৰতৰ বিশ্বাস, ৰাম ভাৰতৰ ভেটি। ৰাম ভাৰতৰ ধাৰণা, ৰাম ভাৰতৰ আইন। ৰাম ভাৰতৰ চেতনা, ৰাম ভাৰতৰ চিন্তা। ৰাম ভাৰতৰ প্ৰতিপত্তি, ৰাম ভাৰতৰ গৌৰৱ। ৰাম হৈছে প্ৰবাহ, ৰাম হৈছে প্ৰভাৱ। ৰাম নেতিও আছে। ৰাম নীতিও আছে। ৰামও চিৰন্তন। ৰামও ধাৰাবাহিকতা। ৰাম হৈছে বিভু, বিৱিদ। ৰাম সৰ্বব্যাপী, জগত, বিশ্বজনীন আত্মা। আৰু সেয়েহে যেতিয়া ৰামক শ্ৰদ্ধা কৰা হয়, তেতিয়া ইয়াৰ প্ৰভাৱ বছৰ বছৰ ধৰি বা আনকি শতিকালৈকে নাথাকে। ইয়াৰ প্ৰভাৱ হাজাৰ হাজাৰ বছৰ ধৰি থাকে। মহৰ্ষি বাল্মিকিয়ে কৈছে- राज्यम् दश सहस्राणि प्राप्य वर्षाणि राघवः। অৰ্থাৎ ৰামে দহ হাজাৰ বছৰ ৰাজ্য শাসন কৰিছিল। অৰ্থাৎ হাজাৰ হাজাৰ বছৰ ধৰি ৰামৰাজ্য প্ৰতিষ্ঠা হৈছিল। ত্ৰেতাত যেতিয়া ৰাম আহিছিল, তেতিয়া হাজাৰ হাজাৰ বছৰ ধৰি ৰামৰাজ্য প্ৰতিষ্ঠা হৈছিল। হাজাৰ হাজাৰ বছৰ ধৰি ৰামে পৃথিৱীখনক পথ প্ৰদৰ্শন কৰি আহিছিল।
আৰু সেইবাবেই মোৰ প্ৰিয় দেশবাসীসকল,
আজি অযোধ্যাৰ ভূমিয়ে আমাৰ সকলোকে, প্ৰতিজন ৰামভক্তক, প্ৰতিজন ভাৰতীয়ক কিছু প্ৰশ্ন সুধিছে। শ্ৰীৰামৰ এটা ভৱিষ্যৎ মন্দিৰ নিৰ্মাণ কৰা হৈছে...এতিয়া ইয়াৰ পিছত কি হ’ব? শতিকাবোৰৰ অপেক্ষা শেষ হ’ল...তাৰ পিছত কি হ’ব? আজিৰ এই উপলক্ষে আমাক আশীৰ্বাদ দিবলৈ অহা আৰু আমাক চাই থকা দেৱতা আৰু ঐশ্বৰিক আত্মাবোৰক আমি বিদায় দিমনে? নাই, একেবাৰেই নহয়। আজি মই এটা নিৰ্মল হৃদয়েৰে অনুভৱ কৰিছো যে সময়ৰ চক্ৰ সলনি হৈছে। আমাৰ প্ৰজন্মক এক কালজয়ী পথৰ স্থপতি হিচাপে নিৰ্বাচিত হোৱাটো এক সুখৰ কাকতলীয়া কাণ্ড। হাজাৰ বছৰৰ পাছত প্ৰজন্মই আজি আমাৰ জাতি গঠনৰ প্ৰচেষ্টাক মনত ৰাখিব। সেইবাবেই মই কওঁ – এইটোৱেই সময়, এইটোৱেই সঠিক সময়। আজিৰ পৰা এই পবিত্ৰ সময়ৰ পৰা আমি আগন্তুক হাজাৰ বছৰৰ ভাৰতৰ ভেটি স্থাপন কৰিব লাগিব। মন্দিৰ নিৰ্মাণৰ কাম আগবাঢ়ি গৈ এতিয়া আমি সকলো দেশবাসীয়ে এই মুহূৰ্তৰ পৰাই এখন শক্তিশালী, সক্ষম, ভৱিষ্যৎ আৰু ঐশ্বৰিক ভাৰত গঢ়ি তোলাৰ শপত খাইছো। ৰামৰ চিন্তা মনৰ লগতে ৰাইজৰ মনতো থাকিব লাগে, এয়াই হৈছে জাতি গঢ়াৰ দিশত খোজ।
বন্ধুসকল,
আজিৰ যুগে দাবী কৰিছে যে আমি আমাৰ বিবেকক সম্প্ৰসাৰিত কৰিব লাগিব। আমাৰ চেতনা বিস্তাৰ...ভগৱানৰ পৰা দেশলৈ, ৰামৰ পৰা জাতিলৈ হ’ব লাগে। হনুমান জীৰ প্ৰতি ভক্তি, হনুমান জীৰ প্ৰতি সেৱা, হনুমান জীৰ প্ৰতি সমৰ্পণ, এইবোৰ এনেকুৱা গুণ যিবোৰ আমি বাহিৰত বিচাৰিব নালাগে। প্ৰতিজন ভাৰতীয়ৰ এই ভক্তি, সেৱা আৰু সমৰ্পণৰ অনুভূতি এক সক্ষম, সক্ষম, ভৱিষ্যৎ আৰু ঐশ্বৰিক ভাৰতৰ আধাৰ হৈ পৰিব। আৰু এয়াই হৈছে ভগৱানৰ পৰা দেশৰ চেতনা আৰু ৰামৰ পৰা জাতিৰ চেতনাৰ সম্প্ৰসাৰণ! সুদূৰ অৰণ্যৰ জুপুৰি এটাত বাস কৰা জনজাতীয় মাতৃ শ্বাবাৰীৰ কথা মনলৈ অহাৰ লগে লগে এক অবিশ্বাস্য বিশ্বাস জাগি উঠে। মা শ্বাবাৰীয়ে বহুদিন ধৰি কৈ আছিল যে ৰাম আহিব। প্ৰতিজন ভাৰতীয়ৰ মাজত জন্ম লোৱা এই বিশ্বাস এক শক্তিশালী, সক্ষম, ভৱিষ্যৎ আৰু ঐশ্বৰিক ভাৰতৰ আধাৰ হৈ পৰিব। আৰু এয়াই হৈছে দেৱৰ পৰা দেশ আৰু ৰামৰ পৰা ৰাষ্ট্ৰৰ চেতনা বিস্তাৰ। আমি সকলোৱে জানো যে নিশাদ্ৰজৰ বন্ধুত্ব সকলো সীমাৰ বাহিৰত। কিমান মৌলিক নিশাদ্ৰজৰ ৰামৰ প্ৰতি থকা মোহ, নিশাদ্ৰজৰ প্ৰতি ভগৱান ৰামৰ আত্মীয়তা। সকলো আমাৰ, সকলো সমান। প্ৰতিজন ভাৰতীয়ৰ এই নিজস্বত্ব আৰু ভাতৃত্ববোধ এক শক্তিশালী, সক্ষম, ভৱিষ্যৎ আৰু ঐশ্বৰিক ভাৰতৰ আধাৰ হৈ পৰিব। আৰু এয়াই হৈছে দেৱৰ পৰা দেশ আৰু ৰামৰ পৰা ৰাষ্ট্ৰৰ চেতনা বিস্তাৰ।
বন্ধুসকল,
আজি দেশত হতাশাৰ এক ক্ষুদ্ৰ স্থানও নাই। মই বৰ সাধাৰণ, মই বহুত সৰু, কোনোবাই যদি এই কথা ভাবে, তেন্তে তেওঁ কাছটোৰ অৱদানৰ কথা মনত ৰখা উচিত। কেৱল কাছৰ স্মৃতিয়েহে আমাৰ সংকোচ দূৰ কৰিব, ই আমাক শিকাব যে সৰু-বৰ প্ৰতিটো প্ৰচেষ্টাৰ নিজস্ব শক্তি আৰু নিজস্ব অৱদান আছে। আৰু সকলোৰে প্ৰচেষ্টাৰ এই মনোভাৱে এখন শক্তিশালী, সক্ষম, ভৱিষ্যৎ আৰু ঐশ্বৰিক ভাৰতৰ আধাৰ হৈ পৰিব। আৰু এয়াই হৈছে দেৱৰ পৰা দেশ আৰু ৰামৰ পৰা ৰাষ্ট্ৰৰ চেতনা বিস্তাৰ।
বন্ধুসকল,
লংকাপতি শাসক ৰাৱণ অত্যন্ত জ্ঞানী আৰু অপৰিসীম শক্তিৰ অধিকাৰী আছিল। কিন্তু চাওক জটায়ু জীৰ অখণ্ডতা, তেওঁ যুদ্ধ কৰিছিল শক্তিশালী ৰাৱণৰ বিৰুদ্ধে। ৰাৱণক পৰাস্ত কৰিব নোৱাৰিব বুলিও তেওঁ জানিছিল। কিন্তু তথাপিও তেওঁ ৰাৱণক প্ৰত্যাহ্বান জনাইছিল। কৰ্তব্যৰ এই শিখৰত উপনীত হোৱাটোৱেই হৈছে এখন সক্ষম, সক্ষম, ভৱিষ্যৎ আৰু ঐশ্বৰিক ভাৰতৰ আধাৰ। আৰু এইটোৱেই হৈছে ভগৱানৰ পৰা দেশ আৰু ৰামৰ পৰা জাতিৰ চেতনাৰ বিস্তাৰ। আহক, আমি এটা প্ৰতিশ্ৰুতি লওঁ যে আমি আমাৰ জীৱনৰ প্ৰতিটো মুহূৰ্ত জাতি গঠনৰ বাবে উৎসৰ্গা কৰিম। ৰামৰ কামেৰে জাতিৰ কাম, সময়ৰ প্ৰতিটো মুহূৰ্ত, শৰীৰৰ প্ৰতিটো কণিকা, জাতিৰ প্ৰতি সমৰ্পিততাৰ লক্ষ্যৰ সৈতে ৰামৰ সমৰ্পণক সংযোগ কৰিব।
মোৰ প্ৰিয় দেশবাসী,
আমাৰ ভগৱান শ্ৰীৰামৰ পূজা বিশেষ হ'ব লাগে। এই পূজা আত্মাৰ ওপৰত উঠিব লাগে আৰু সমগ্ৰতাৰ বাবে হ’ব লাগে। এখন উন্নত ভাৰতৰ বাবে আমাৰ কঠোৰ পৰিশ্ৰমৰ শিখৰতো হ’ব প্ৰভুৰ ওচৰত। আমি আমাৰ দৈনন্দিন বীৰত্ব, প্ৰচেষ্টা আৰু সমৰ্পণ ভগৱান ৰামৰ প্ৰতি আগবঢ়াব লাগিব। এইবোৰৰ দ্বাৰা আমি দৈনিক ভগৱান ৰামক পূজা কৰিব লাগিব, তেতিয়াহে আমি ভাৰতক সমৃদ্ধিশালী আৰু উন্নত কৰি তুলিব পাৰিম।
মোৰ প্ৰিয় দেশবাসী,
এয়া ভাৰতৰ বিকাশৰ সোণালী যুগ। আজি ভাৰত যৌৱন আৰু শক্তিৰে ভৰপূৰ। এনেধৰণৰ ইতিবাচক পৰিস্থিতি কোনে জানে কিমান দিনৰ পিছত উদ্ভৱ হ’ব। আমি আৰু মিছ কৰিব নালাগে, বহিব নালাগে আৰু। আমাৰ দেশৰ যুৱক-যুৱতীক ক'ম। আপোনাৰ সন্মুখত হাজাৰ হাজাৰ বছৰৰ পৰম্পৰাৰ প্ৰেৰণা। আপুনি ভাৰতৰ সেই প্ৰজন্মক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে... যিয়ে চন্দ্ৰত ত্ৰিৰংগ উত্তোলন কৰি আছে, যিয়ে ১৫ লাখ কিলোমিটাৰ যাত্ৰা কৰি, আকাশত উজ্জ্বলভাৱে জিলিকি থকা সূৰ্য্যৰ ওচৰলৈ গৈ মিছন আদিত্যক সফল কৰি তুলিছে...সাগৰৰ পৰা বিক্ৰান্ত…ৰ নিচান উৰি আছে। নিজৰ ঐতিহ্যক লৈ গৌৰৱ কৰি ভাৰতৰ নতুন ভোৰ লিখিব লাগিব। পৰম্পৰাৰ বিশুদ্ধতা আৰু আধুনিকতাৰ অসীম দুয়োটা পথ অনুসৰণ কৰি ভাৰতে সমৃদ্ধিৰ লক্ষ্যত উপনীত হ’ব।
মোৰ বন্ধুসকল,
আগন্তুক সময় এতিয়া সফলতাৰ। আগন্তুক সময় এতিয়া সাফল্যৰ বাবে। ভাৰতৰ উত্থান, ভাৰতৰ উত্থানৰ সাক্ষী হ'ব এই ভৱিষ্যৎ ৰাম মন্দিৰ। এই মন্দিৰে শিক্ষা দিয়ে যে যদি লক্ষ্য ন্যায্য হয়, যদি লক্ষ্যটো সামূহিক আৰু সংগঠিত ক্ষমতাৰ পৰা জন্ম হয়, তেন্তে সেই লক্ষ্যত উপনীত হোৱাটো অসম্ভৱ নহয়। এয়া ভাৰতৰ সময় আৰু ভাৰত আগুৱাই যাবলৈ ওলাইছে। যুগ যুগ ধৰি অপেক্ষা কৰি আমি ইয়াত উপস্থিত হৈছো। আমি সকলোৱে এই যুগ, এই সময়ছোৱাৰ বাবে অপেক্ষা কৰি আহিছো। এতিয়া আমি ৰৈ নাযাওঁ। আমি উন্নয়নৰ উচ্চতাত উপনীত হৈ যাম। এই অনুভূতিৰে আমি ৰামলালাৰ চৰণত প্ৰণাম জনাই আপোনালোকৰ সকলোকে শুভেচ্ছা জনাইছো। সকলো সাধুৰ চৰণত মোৰ প্ৰণাম।
চিয়াবৰ ৰামচন্দ্ৰ কী জয়।
চিয়াবৰ ৰামচন্দ্ৰ কী জয়।
চিয়াবৰ ৰামচন্দ্ৰ কী জয়।
