ভাৰত মাতা কী জয়,
ভাৰত মাতা কী জয়,
মঞ্চত বিৰাজমান গুজৰাটৰ জনপ্ৰিয় মুখ্যমন্ত্ৰী শ্ৰীমান ভূপেন্দ্ৰ ভাই পেটেল, সংসদত মোৰ সতীৰ্থ গুজৰাট ভাজপাৰ অধ্যক্ষ শ্ৰীমান চি আৰ পাটীল, গুজৰাট চৰকাৰৰ মন্ত্ৰীগণ, ৰাজ্য পঞ্চায়তৰ প্ৰতিনিধি আৰু বিশাল সংখ্যাত উপস্থিত মোৰ মৰমৰ ভাতৃ আৰু ভগ্নীসকল,
কেনে আছে সকলো, অলপ জোৰেৰে কওক, মই বহুত দিনৰ পাছত বোডেলীলৈ আহিছোঁ। আগতে তো হয়তো বছৰত দুই-তিনিবাৰ ইয়ালৈ আহিবলগীয়া হৈছিল আৰু তাৰো আগতে মই যেতিয়া সংগঠনৰ কাম কৰিছিলোঁ তেতিয়া সদায় সদায় ইয়ালৈ বোডেলীত পাক মাৰিছিলোঁ। এইমাত্ৰ অলপ সময়ৰ আগতে মই গান্ধীনগৰত ভাইব্ৰেণ্ট গুজৰাটৰ ২০ বছৰ সম্পূৰ্ণ হোৱাৰ আনন্দত আয়োজিত কাৰ্যক্ৰমত আছিলোঁ। ২০ বছৰ পাৰ হৈ গ'ল, আৰু এতিয়া মোৰ আদিবাসী ভাতৃ-ভগ্নীৰ মাজত বোডেলী, ছোটা উদেপুৰ, গোটেই উমৰগামৰ পৰা অম্বাজীলৈকে গোটেই বিস্তাৰ, বহুতো বিকাশ পৰিকল্পনাৰ বাবে আপোনালোকৰ দৰ্শন কৰাৰ সুযোগ মই পালোঁ। এইমাত্ৰ যেনেকৈ মুখ্যমন্ত্ৰী ডাঙৰীয়াই ক'লে ৫০০০ কোটিৰো অধিক টকাৰ সম্ভাব্য প্ৰজেক্টৰ বাবে, কোনোবাটোৰ যদি শিলান্যাস তেন্তে কোনোবাটোৰ লোকাৰ্পণ কৰাৰ মই সুযোগ পাইছোঁ। গুজৰাটৰ ২২খন জিলা আৰু ৭৫০০ৰো অধিক গাঁও পঞ্চায়ত, এতিয়া তাত ৱাই-ফাই উপলব্ধ কৰাৰ কাম আজি সম্পূৰ্ণ হ'ল, আমি ই-গ্ৰাম, বিশ্ব গ্ৰাম আৰম্ভ কৰিছিলোঁ, এয়া ই-গ্ৰাম, বিশ্ব গ্ৰামৰ এটা ৰেঙণি। ইয়াত গাঁৱত থকা আমাৰ লাখ লাখ গাঁওবাসীৰ বাবে এই মোবাইল, ইণ্টাৰনেট নতুন নহয়, গাঁৱৰ ভাতৃ-ভগ্নীয়েও এতিয়া ইয়াৰ ব্যৱহাৰ জানে, আৰু যি ল'ৰাই বাহিৰত চাকৰি কৰে তেন্তে তেওঁৰ সৈতে ভিডিঅ'কনফাৰেন্সত কথা পাতে। বহুত কম মূল্যত উত্তমৰো উত্তম ইণ্টাৰনেটৰ সেৱা এতিয়া নিজৰ ইয়াত গাঁৱত মোৰ সকলো জ্যেষ্ঠ ভাতৃ-ভগ্নীয়ে পাবলৈ লৈছে। আৰু এই উত্তম উপহাৰৰ বাবে আপোনালোক সকলোকে বহুত বহুত অভিনন্দন, বহুত বহুত শুভকামনা।
মোৰ মৰমৰ পৰিয়ালৰ লোকসকল,
মই ছোটা উদেপুৰ বা বোডেলীৰ আশে-পাশে ভ্ৰমণ কৰিছিলোঁ, তাৰ পিছত ইয়াত সকলোৱে কয় যে আমাৰ ছোটা উদেপুৰ জিলাখন মোদী চাহেবে দিছিল, তেনেকৈয়ে কয়, কাৰণ মই ইয়াত থাকোঁতে ছোটা উদেপুৰৰ পৰা বৰোদালৈ যাবলৈ ইমান সময় লাগিছিল। এই কথা মই জানিছিলোঁ আগতে হৈছিল, আগতে ইমান অসুবিধা হৈছিল, সেইবাবেই মই চৰকাৰক আপোনালোকৰ দুৱাৰমুখলৈ লৈ আহিছোঁ। মানুহৰ আজিও মনত আছে যে নৰেন্দ্ৰ ভাইয়ে আম্বাজী জনজাতীয় অঞ্চলৰ সমগ্ৰ উমৰগাম অঞ্চলৰ পৰা বহু ডাঙৰ ডাঙৰ আঁচনি, ডাঙৰ প্ৰজেক্ট আৰম্ভ কৰিছিল, কিন্তু মুখ্যমন্ত্ৰী হোৱাৰ আগতেই ইয়াৰ মাটিৰ লগত মোৰ সম্পৰ্ক আছিল। ইয়াৰ গাঁওবোৰৰ লগত মোৰ সম্পৰ্ক আছে৷ বাছেৰে আহি ছোটা উদেপুৰলৈ আহিবলৈ মই তাত লেলে দাদাৰ জুপুৰিলৈ গৈছিলোঁ, আৰু লেলে দাদা, ইয়াত বহুত মানুহ থাকিব যিয়ে লেলে দাদাৰ লগত কাম কৰিছে, আৰু এইফালে দহোদৰ পৰা গোটেই অঞ্চলটো চাওক, উমৰগাঁও লিমডি হওক, সত্ৰমপুৰ হওক, ঝালোদ হওক, দহোদ হওক, গোধৰা হওক, হালোল হওক, কালোল হওক, তেতিয়া মোৰ একমাত্ৰ পথ আছিল বাছত আহি সকলোৰে বাবে এটা অনুষ্ঠান আয়োজন কৰি ওলাই যোৱা। যেতিয়াই মুক্ত হৈছিলোঁ তেতিয়াই কয়াবৰোহনেশ্বৰলৈ গৈ ভোলেনাথৰ চৰণ চুবলৈ গৈছিলোঁ। মোৰ মালছাৰ বুলি কওক, মোৰ পৰ্গম বুলি কওক, বা পোৰ বুলি কওক, বা নৰেশ্বৰ কওক, মই বহুবাৰ কৰ্ণালীলৈ গৈছিলোঁ, সাৱলীলৈও, আৰু শিক্ষামূলক কামবোৰ সাৱলীতে কৰা হৈছিল, সেই সময়ত এজন স্বামীজী আছিল, বহুবাৰ পাইছিলোঁ তেওঁৰ সৈতে সৎসংগ কৰাৰ সুযোগ ভাদৰৱা, ভাদৰৱাৰ উন্নয়ন যাত্ৰাৰ সৈতে দীৰ্ঘদিন ধৰি জড়িত হোৱাৰ সুযোগ পাইছিলোঁ। অৰ্থাৎ এই অঞ্চলৰ লগত মোৰ সম্পৰ্ক ইমানেই ঘনিষ্ঠ আছিল যে বহু গাঁৱত ৰাতি থাকিছিলোঁ। বহু গাঁৱত বহুতক চাগে লগ পাইছিলোঁ আৰু কেতিয়াবা চাইকেলেৰে, কেতিয়াবা খোজকাঢ়ি, কেতিয়াবা বাছত, যি পাইছিলোঁ তাকে লৈ আপোনালোকৰ মাজত কাম কৰিছিলোঁ। আৰু বহু পুৰণি বন্ধু আছে।
আজি মই চি আৰ পাটিল আৰু ভূপেন্দ্ৰভাইৰ প্ৰতি মোৰ কৃতজ্ঞতা জ্ঞাপন কৰিছোঁ, যে যেতিয়া জীপৰ ভিতৰলৈ অহাৰ সুযোগ পালোঁ, তেতিয়া বহু পুৰণি মানুহক দেখাৰ সুযোগ পালোঁ, সকলোকে দেখিলোঁ, বহু বৃদ্ধ মানুহ আজি মোৰ মনলৈ আহিল, মোৰ বহু পৰিয়াল আছে বহু মানুহৰ সৈতে সম্পৰ্ক আছিল, বহু ঘৰৰ সৈতে লগ পাইছিলোঁ আৰু যোগাযোগ কৰিছিলোঁ, আৰু মই কেৱল ছোটা উদেপুৰেই নহয়, ইয়াৰ পৰিস্থিতিও দেখিছোঁ, এই সকলোবোৰ অতি ওচৰৰ পৰা দেখিছোঁ, সমগ্ৰ জনজাতীয় অঞ্চলটোক মই অতি ঘনিষ্ঠভাৱে চিনি পাইছোঁ। আৰু মই যেতিয়া চৰকাৰলৈ আহিছিলোঁ তেতিয়া মই বুজি পাইছিলোঁ যে মই এই সমগ্ৰ অঞ্চলটো উন্নয়ন কৰিব লাগিব, জনজাতীয় অঞ্চলটো উন্নয়ন কৰিব লাগিব, তাৰ বাবে মই বহুতো উন্নয়নমূলক আঁচনিৰ কথা ভাবিলোঁ আৰু সেই আঁচনিবোৰৰ সুফলো পাইছোঁ। বহু কাৰ্যসূচীও ৰূপায়ণ কৰা হৈছিল আৰু আজি ইয়াৰ ইতিবাচক উপকাৰো ভূমিত দেখা গৈছে। ইয়াত মই মাত্ৰ চাৰি-পাঁচটা সৰু ল’ৰা-ছোৱালীক, সৰু ল’ৰা-ছোৱালী বুলি ক’ম, কাৰণ ২০০১-২০০২ চনত সিহঁত সৰু ল’ৰা-ছোৱালী থাকোঁতে মই সিহঁতক আঙুলিত ধৰি স্কুললৈ লৈ গৈছিলোঁ, আজি কিছুমান ডাক্তৰ আৰু কিছুমান শিক্ষক হৈ পৰিছে, আৰু আজি ল'ৰা-ছোৱালীকেইটাক লগ পোৱাৰ সুযোগ পালোঁ। আৰু যেতিয়া সাক্ষাৎৰ বিশ্বাস মনত দৃঢ় হয় যে আপুনি যিকোনো সৰু কাম ভাল উদ্দেশ্যেৰে আৰু সঠিক কাম কৰাৰ উদ্দেশ্যেৰে কৰিছে, তেতিয়া এনেকুৱা অনুভৱ হয়, মই আজি এই কথাটো মোৰ চকুৰ সন্মুখত দেখিবলৈ পাইছোঁ। ইমান শান্তি, ইমানেই শান্তি, ইমান তৃপ্তি পোৱা যায় যে সেই সময়ৰ কষ্টৰ ফলে আজি ৰং আনিছে। আজি এই শিশুসকলক উৎসাহ আৰু উদ্দীপনাৰে দেখা পাই ভাল লাগিল।
মোৰ পৰিয়ালৰ লোকসকল,
ভাল স্কুল নিৰ্মাণ হ'ল, ভাল ৰাস্তা নিৰ্মাণ হ'ল, ভাল মানৰ বাসগৃহ উপলব্ধ হ'ল, পানীৰ সুবিধা উপলব্ধ হ'ল, এই সকলোবোৰ কথাই গুৰুত্বপূৰ্ণ, কিন্তু ই এটা সাধাৰণ পৰিয়ালৰ জীৱন সলনি কৰে, ই হৈছে দুখীয়া পৰিয়াল একোটাৰ চিন্তাৰ শক্তি। আৰু দৰিদ্ৰসকলে যাতে ঘৰ, খোৱাপানী, পথ, বিদ্যুৎ আৰু শিক্ষা লাভ কৰে তাৰ বাবে মিছন মোডত কাম কৰাটো আমাৰ সদায় অগ্ৰাধিকাৰ। দুখীয়াই সন্মুখীন হোৱা প্ৰত্যাহ্বানসমূহ মই ভালদৰে চিনি পাওঁ। আৰু মই ইয়াৰ সমাধানৰ বাবেও যুঁজি থাকিম। ইমান কম সময়ৰ ভিতৰতে মই সমগ্ৰ দেশতে ডাঙৰ হৈছোঁ আৰু আপোনালোকৰ মাজত গুজৰাটৰ মোৰ মৰমৰ ভাই-ভনীসকল, ইয়াৰ বাবেই মই সন্তুষ্ট যে আজি আমি সমগ্ৰ দেশতে দুখীয়াৰ বাবে ৪ কোটিতকৈও অধিক পকা ঘৰ নিৰ্মাণ কৰিছোঁ। পূৰ্বৰ চৰকাৰবোৰত যেতিয়া দুখীয়াৰ বাবে ঘৰ নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল, তেতিয়া তেওঁলোকৰ বাবে দুখীয়াৰ ঘৰ আছিল গণনাৰ এটা সংখ্যা। ১০০, ২০০, ৫০০, ১০০০, যিয়েই নহওক, আমাৰ বাবে যদি ঘৰ নিৰ্মাণ কৰা হয়, গণনাৰ কথা নহয়, ঘৰ যদি নিৰ্মাণ কৰা হয়, ঘৰৰ অংক সম্পূৰ্ণ কৰাটো কাম নহয়, আমাৰ বাবে সেয়া হ’ব লাগে দুখীয়াৰ বাবে ঘৰ হওক, অৰ্থাৎ তেওঁ মৰ্যাদা পাব লাগে, তাৰ বাবে আমি কাম কৰোঁ, আমি এটা মৰ্যাদাপূৰ্ণ জীৱন যাপন কৰিবলৈ কাম কৰোঁ। আৰু এই ঘৰটো মোৰ জনজাতীয় ভাই-ভনীক দিব লাগে, আৰু তাতো তেওঁলোকে এনেকুৱা ঘৰ সাজিব বিচাৰে, এনে নহয় যে আমি চাৰিখন দেৱাল সাজি দিছোঁ, নাই, আদিবাসীয়ে নিজৰ ইচ্ছামতে সাজিব পাৰে স্থানীয় সম্পদ আৰু মাজত কোনো মধ্যভোগী নাই, চৰকাৰে পোনপটীয়াকৈ তেওঁৰ একাউণ্টত টকা জমা দিব আৰু আপুনি আপোনাৰ ইচ্ছামতে এনেকুৱা এটা ঘৰ সাজিব পাৰিব ভাই, যদি আপুনি ছাগলী বান্ধিবলৈ ঠাই বিচাৰে তেন্তে তাত থাকিব লাগে, যদি আপুনি কুকুৰাৰ বাবে ঠাই বিচাৰে তেন্তে তাতো থাকিব লাগে, আপোনাৰ ঘৰটো আপোনাৰ ইচ্ছা অনুসৰি নিৰ্মাণ কৰা হওক, এইটোৱেই আমাৰ ভূমিকা। জনজাতীয় হওক, দলিত হওক, পিছপৰা শ্ৰেণী হওক, তেওঁলোকৰ বাবে ঘৰৰ ব্যৱস্থা হওক, তেওঁলোকৰ প্ৰয়োজন অনুসৰি ঘৰৰ ব্যৱস্থা হওক, আৰু নিজৰ প্ৰচেষ্টাৰে ঘৰ নিৰ্মাণ কৰক, চৰকাৰে টকা দিব। আমাৰ ভগ্নীসকলৰ নামত এনে লাখ লাখ ঘৰ নিৰ্মাণ কৰা হৈছে, আৰু প্ৰতিটো ঘৰ ডেৰ ডেৰ লাখ, দুই লাখৰ হৈছে, অৰ্থাৎ মোৰ দেশৰ কোটি কোটি ভগ্নী আৰু মোৰ গুজৰাটৰ লাখ লাখ ভগ্নী, যিসকল এতিয়া লক্ষপতি দিদী হৈ পৰিছে। ডেৰ-দুই লাখৰ ঘৰটো তেওঁৰ নামত হৈ পৰিল, সেয়েহে তেওঁ হৈ পৰিল লখপতি দিদি। বৰ্তমান মোৰ নামত ঘৰ নাই যদিও দেশৰ লাখ লাখ ছোৱালীৰ নামত ঘৰ সাজিছোঁ।
বন্ধুসকল,
আগতে পানীৰ অৱস্থা কি আছিল, গুজৰাটৰ গাঁৱৰ মানুহে ভালদৰেই জানে, তেওঁলোকৰ জনজাতীয় অঞ্চলত কয় যে চাহাব, তলৰ পানী ওপৰলৈ উঠি নাহে, আমি পাহাৰীয়া অঞ্চলত বাস কৰোঁ, আৰু আমাৰ ইয়ালৈ পানী ক'ৰপৰা ওপৰলৈ উঠি আহিব, এই পানীৰ সংকটৰ প্ৰত্যাহ্বানো আমি গ্ৰহণ কৰিলোঁ আৰু তলৰ পৰা পানী ওপৰলৈ উঠাব লাগিলেও আমি ইয়াক ওপৰলৈ তুলি লৈ ঘৰে ঘৰে পানী যোগান ধৰাৰ কষ্ট কৰিলোঁ আৰু আজি আমি টেপৰ পৰা পানী পোৱাৰ ব্যৱস্থা কৰিলোঁ, নহ'লে এটা হেণ্ডপাম লাগিছিল, তিনি মাহত বেয়া হৈ গৈছিল আৰু তিনি বছৰলৈকে মেৰামতি নহৈছিল, এনেকুৱা দিন আমি দেখিছোঁ ভাই। আৰু যদি পানী বিশুদ্ধ নহয় তেন্তে ই বহু ৰোগ আনে আৰু লগতে শিশুৰ বিকাশত বাধাৰ সৃষ্টি কৰে। আজি আমি গুজৰাটৰ প্ৰতিটো ঘৰলৈ পাইপৰ পানী যোগান ধৰাৰ ভগীৰথ প্ৰচেষ্টা সফলতাৰে আগবঢ়াইছোঁ, আৰু কাম কৰি থাকোঁতে শিকিলোঁ, আপোনালোকৰ মাজত থাকি কি শিকিলোঁ, আপোনালোকৰ লগত কান্ধত কান্ধ মিলাই কৰা কামবোৰত মই যি শিকিলোঁ সেয়া আজি মোৰ দিল্লীত বহুত কামত আহে ভাইহঁত, আপোনালোক মোৰ গুৰুজন, আপোনালোকে মোক যি শিকাইছে তাত মই যেতিয়া প্ৰয়োগ কৰোঁ, তেতিয়া মানুহে অনুভৱ কৰে যে আপুনি সঁচাকৈয়ে প্ৰকৃত সমস্যাৰ সমাধান আনিছে, তাৰ কাৰণ হ'ল আপোনালোকৰ মাজত বাস কৰাৰ পিছত সুখ-দুখ দেখিছোঁ আৰু তাৰ পৰা ওলাই অহাৰ পথ বিচাৰি পাইছোঁ।
আমি চাৰি বছৰ আগতেই আৰম্ভ কৰিছিলোঁ জল জীৱন মিছন। আজি ১০ কোটি, এবাৰ ভাবি চাওকচোন, যেতিয়া মাতৃ-ভগ্নীয়ে তিনি কিলোমিটাৰকৈ পানী পাবলৈ যাবলগীয়া হৈছিল, আজি ১০ কোটি পৰিয়ালত পাইপেৰে পানী ঘৰলৈ যায়, আনকি পাকঘৰলৈও পানী পোৱা যায়, মাতৃ-ভগ্নীয়ে আশীৰ্বাদ দিয়ে। কাৰণ হ'ল, মোৰ ছোটে উদেপুৰত, মোৰ কৱাণ্ট গাঁৱত আৰু মোৰ মনত আছে যে মই কৱাণ্টলৈ বহুবাৰ আহিছিলোঁ। এসময়ত কৱাণ্ট বহু পিছ পৰি আছিল। শেহতীয়াকৈ মোক লগ কৰিবলৈ কিছুমান মানুহ আহিছিল, মই কৈছিলোঁ, কৱাণ্টৰ দক্ষতা বিকাশৰ কাম চলে নে নচলে? তেতিয়া তেওঁলোক আচৰিত হ’ল, এয়াই আমাৰ প্ৰবৃত্তি, এয়া আমাৰ প্ৰেম-লগণ, কৱাণ্টত আঞ্চলিক পানী যোগানৰ কাম সম্পূৰ্ণ কৰিলোঁ আৰু তাৰ বাবেই ৫০ হাজাৰ মানুহ আৰু ৫০ হাজাৰ ঘৰলৈ পাইপেৰে পানী যোগান ধৰাৰ কাম সম্পূৰ্ণ হ’ল।
বন্ধুসকল,
মোৰ পৰিয়ালে যোৱা ২ দশক ধৰি গুজৰাটত শিক্ষা আৰু দক্ষতা বিকাশৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰি আহিছে। আপোনালোকে সকলোৱে জানে ২ দশকৰ আগতে গুজৰাটত শ্ৰেণীকোঠা আৰু শিক্ষকৰ সংখ্যা কেনে আছিল। বহু ল’ৰা-ছোৱালীয়ে প্ৰাথমিক শিক্ষাও সম্পূৰ্ণ কৰিব নোৱাৰিছিল, স্কুল এৰিব লগা হৈছিল, উমৰগামৰ পৰা আম্বাজীলৈকে সমগ্ৰ জনজাতীয় অঞ্চলটোৰ পৰিস্থিতি ইমানেই বেয়া আছিল যে মই গুজৰাটৰ মুখ্যমন্ত্ৰী হোৱালৈকে তাত বিজ্ঞান শাখাৰ স্কুল নাছিল। ভাই, যদিও বিজ্ঞান শাখাৰ স্কুল নাই, তথাপি মেডিকেল আৰু ইঞ্জিনিয়াৰিঙৰ ৰিজাৰ্ভেচন কৰক, ৰাজনীতি কৰক, কিন্তু আমি ল'ৰা-ছোৱালীৰ ভৱিষ্যৎ উন্নত কৰাৰ বাবে কাম কৰিছোঁ। বিদ্যালয় খুব কম আৰু সুবিধাও নাই, বিজ্ঞানৰ কোনো লেখ-জোখ নাই আৰু এই পৰিস্থিতি দেখাৰ পিছত আমি ইয়াক সলনি কৰাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিলোঁ। যোৱা ২ দশকত ২ লাখ শিক্ষকৰ নিযুক্তি অভিযান চলোৱা হৈছিল। ১.২৫ লাখৰো অধিক নতুন শ্ৰেণীকোঠা নিৰ্মাণ কৰা হয়। শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত কৰা কামৰ পৰা জনজাতীয় অঞ্চলসমূহ সৰ্বাধিক লাভৱান হৈছে। এইমাত্ৰ মই সীমান্ত অঞ্চললৈ গ’লোঁ, য’ত আমাৰ সেনাবাহিনীৰ মানুহ আছে। মোৰ বাবে আচৰিত আৰু আনন্দৰ কথা আছিল যে প্ৰায় সকলোতে সীমান্তত থিয় হৈ থকা মোৰ জনজাতীয় অঞ্চলৰ কোনোবা নহয় কোনোবা সৈনিকক লগ পাইছিলোঁ, কৈছিল ছাৰ, আপুনি মোৰ গাঁৱলৈ আহিছে, কিমান আনন্দ হয় মোৰ এই কথা শুনি। যোৱা ২ দশকত, বিজ্ঞান কওক, বাণিজ্য কওক, আজি ইয়াত কেইবা ডজন বিদ্যালয়-মহাবিদ্যালয়ৰ এক বৃহৎ নেটৱৰ্ক গঢ় লৈ উঠিছে। নতুন কলা মহাবিদ্যালয় মুকলি হৈছে। কেৱল জনজাতীয় অঞ্চলত বিজেপি চৰকাৰে ২৫ হাজাৰ নতুন শ্ৰেণীকোঠা, ৫খন চিকিৎসা মহাবিদ্যালয়, গোবিন্দ গুৰু বিশ্ববিদ্যালয় আৰু বীৰছামুণ্ডা বিশ্ববিদ্যালয়ে উচ্চ শিক্ষাৰ স্তৰ বৃদ্ধিৰ বাবে কাম কৰিছে। আজি এই ক্ষেত্ৰত দক্ষতা বিকাশৰ লগত জড়িত বহুতো উদ্গনি প্ৰস্তুত কৰা হৈছে।
মোৰ পৰিয়ালৰ লোকসকল,
কেইবা দশকৰ পাছত দেশত এক নতুন ৰাষ্ট্ৰীয় শিক্ষা নীতি ৰূপায়ণ কৰা হৈছে। ৩০ বছৰ ধৰি বাকী থকা কামটো আমি সম্পূৰ্ণ কৰি স্থানীয় ভাষাত শিক্ষাৰ যত্ন লৈছোঁ। ইয়াক গুৰুত্ব দিয়া হৈছে কাৰণ শিশুৱে যদি স্থানীয় ভাষাত পঢ়িবলৈ পায় তেন্তে তেওঁৰ কষ্ট বহুত কমি যায় আৰু তেওঁ কথাবোৰ সহজে বুজিবলৈ সক্ষম হয়। সমগ্ৰ দেশতে ১৪ হাজাৰৰো অধিক পি এম শ্ৰী বিদ্যালয়, আৰু নতুন ধৰণৰ অত্যাধুনিক বিদ্যালয় সৃষ্টিৰ বাবে এক অধ্যয়ন আৰম্ভ কৰা হৈছে। যোৱা ৯ বছৰত একলব্য আৱাসিক বিদ্যালয়েও জনজাতীয় অঞ্চলত বিপুল অৱদান আগবঢ়াইছে আৰু তেওঁলোকৰ জীৱন সলনি কৰাৰ বাবে সৰ্বাংগীন প্ৰচেষ্টাৰ বাবে আমি এই কেন্দ্ৰ স্থাপন কৰিছোঁ। অনুসূচিত জাতি অনুসূচিত জনজাতিৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ বৃত্তিৰ ক্ষেত্ৰতো আমি যথেষ্ট অগ্ৰগতি লাভ কৰিছোঁ। আমাৰ প্ৰয়াস মোৰ জনজাতি অঞ্চলৰ সৰু সৰু গাঁওবোৰক জনজাতীয় অঞ্চলৰ যুৱক-যুৱতীসকলৰ মাজত ষ্টাৰ্টআপৰ জগতখনত আগুৱাই অনা। কম বয়সতে তেওঁলোক প্ৰযুক্তি আৰু বিজ্ঞানৰ প্ৰতি আগ্ৰহী হৈ পৰক আৰু ইয়াৰ বাবে তেওঁলোকে দূৰৈৰ অৰণ্যতো বিদ্যালয়ত এটা অপৰিৱৰ্তনীয় টিংকিং লেব নিৰ্মাণৰ কাম কৰক। যাতে ইয়াৰ দ্বাৰা মোৰ জনজাতীয় ল’ৰা-ছোৱালীৰ মাজত যদি বিজ্ঞান-প্ৰযুক্তিৰ প্ৰতি আগ্ৰহ বাঢ়িব, তেন্তে ভৱিষ্যতে তেওঁলোকেও বিজ্ঞান-প্ৰযুক্তিৰ ক্ষেত্ৰত এক শক্তিশালী সমৰ্থক গঢ়ি তুলিব।
মোৰ পৰিয়ালৰ লোকসকল,
সময় সলনি হৈছে, যিমানেই প্ৰমাণ পত্ৰৰ গুৰুত্ব বাঢ়িছে, দক্ষতাৰ গুৰুত্বও বৃদ্ধি পাইছে, কোনটো দক্ষতা আপোনাৰ হাতত, দক্ষতা বিকাশকজনে তৃণমূল পৰ্যায়ত কি কাম কৰিছে, আৰু সেয়েহে দক্ষতা বিকাশৰ গুৰুত্ব লগতে বৃদ্ধি পালে। আজি লাখ লাখ যুৱক-যুৱতী দক্ষতা বিকাশ আঁচনিৰ দ্বাৰা উপকৃত হৈছে। যুৱকজনে কামটো এবাৰ শিকিলেই মুদ্ৰা যোজনাৰ পৰা কোনো গেৰাণ্টী নোহোৱাকৈ বেংকৰ পৰা লোন লাভ কৰে নিজৰ সংস্থাপনৰ বাবে, যেতিয়া লোন পোৱা যায় তেতিয়া কোনে গেৰাণ্টী দিব, এয়া আপোনাৰ মোদীৰ গেৰাণ্টী। নিজে কাম আৰম্ভ কৰি নিজেই উপাৰ্জন কৰাই নহয় আন চাৰিজন লোকক কৰ্মসংস্থাপন প্ৰদান কৰিব লাগে। বনবন্ধু কল্যাণ যোজনাৰ অধীনত দক্ষতা প্ৰশিক্ষণৰ কামো চলি আছে। আজি গুজৰাটৰ ৫০ খনতকৈও অধিক জনজাতীয় তালুকত ডাঙৰ ডাঙৰ আই টি আই আৰু দক্ষতা বিকাশ কেন্দ্ৰ চলি আছে। আজি জনজাতীয় অঞ্চলত বন সম্পদ কেন্দ্ৰ চলি আছে, য'ত ১১ লাখতকৈ অধিক জনজাতীয় ভাই-ভগ্নীয়ে শিক্ষা লাভ কৰি, উপাৰ্জন কৰি আৰু বন ধন কেন্দ্ৰত ব্যৱসায় বিকশিত কৰি আছে। জনজাতীয় সহযোগীসকলৰ দক্ষতাৰ বাবে নতুন বজাৰ। সেই শিল্পৰ উৎপাদনৰ বাবে, তেওঁলোকৰ চিত্ৰকলাৰ বাবে, তেওঁলোকৰ শিল্পকলাৰ বাবে বিশেষ দোকান খোলাৰ কাম চলি আছে।
বন্ধুসকল,
আপুনি নিশ্চয় মাত্ৰ শেহতীয়া উদাহৰণটো দেখিছে যে আমি কেনেকৈ তৃণমূল পৰ্যায়ত দক্ষতা বিকাশৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিছোঁ। বিশ্বকৰ্মা জয়ন্তীৰ ১৭ তাৰিখে প্ৰধানমন্ত্ৰী বিশ্বকৰ্মা যোজনা আৰম্ভ কৰা হয় আৰু এই বিশ্বকৰ্মা যোজনাৰ জৰিয়তে আমাৰ চৌপাশে যদি কোনো গাঁও দেখা পায় তেন্তে গাঁওখনৰ বসতি কিছু মানুহ অবিহনে হ'ব নোৱাৰে, গতিকে সেই "বাসিন্দা" সকলৰ বাবে আমাৰ এটা শব্দ আছে যি বাসস্থানৰ ভিতৰত আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰে। যদি আপুনি মৃৎশিল্পী, দৰ্জী, নাপিত, ধোবা, লোহাৰ মিস্ত্ৰী, সোণাৰী, মালা-ফুল বনোৱা ভাই-ভনী, ঘৰ সাজি থকা কাৰিকৰ, যিসকলক ৰাজমিস্ত্ৰী বুলি কোৱা হয়, বিভিন্ন কাম কৰা মানুহৰ বাবে কোটি কোটি টকাৰ প্ৰধানমন্ত্ৰী বিশ্বকৰ্মা যোজনা আৰম্ভ কৰা হৈছে। তেওঁলোকে নিজৰ পৰম্পৰাগত পাৰিবাৰিক ব্যৱসায়ত প্ৰশিক্ষণ দিব লাগে, আধুনিক সা-সৰঞ্জাম লাভ কৰিব লাগে, নতুন নতুন ডিজাইন দিব লাগে, আৰু তেওঁলোকে যি উৎপাদন কৰে সেয়া বিশ্বৰ বজাৰত বিক্ৰী কৰিব লাগে, আমি এই দেশৰ দৰিদ্ৰ আৰু সাধাৰণ শ্ৰমিক মানুহৰ বাবে ইমান ডাঙৰ কাম আৰম্ভ কৰিছোঁ। আৰু তাৰ বাবেই ভাস্কৰ্য শিল্পীসকলে সেই পৰম্পৰাক আগুৱাই লৈ গৈছে, যিটো অতি চহকী পৰম্পৰা আৰু এতিয়া, আমি কাম কৰিছোঁ যাতে তেওঁলোকে আৰু চিন্তা কৰিব নালাগে। আমি সিদ্ধান্ত লৈছোঁ যে এই পৰম্পৰা, এই কলাৰ অন্ত নপৰে, গুৰু-শিষ্য পৰম্পৰা অব্যাহত থাকিব লাগে আৰু সততাৰে কাম কৰি পাৰিবাৰিক জীৱন যাপন কৰা লাখ লাখ পৰিয়ালে পি এম বিশ্বকৰ্মাৰ উপকাৰ পোৱা উচিত। চৰকাৰে এনে বহু সঁজুলিৰ জৰিয়তে তেওঁলোকৰ জীৱন সমৃদ্ধ কৰাৰ বাবে কাম কৰি আছে। তেওঁলোকৰ চিন্তা হৈছে অতি কম সুতত লাখ লাখ টকাৰ ঋণ পোৱা। আনকি আজি তেওঁলোকে লাভ কৰিবলগীয়া ঋণৰ কোনো গেৰাণ্টীৰ প্ৰয়োজন নাই। কাৰণ মোদীয়ে তেওঁলোকৰ গেৰাণ্টী লৈছে। চৰকাৰে ইয়াৰ গেৰাণ্টী লৈছে।
মোৰ পৰিয়ালৰ লোকসকল,
দীৰ্ঘ সময় ধৰি যিসকল দুখীয়া, দলিত, আদিবাসীক বঞ্চিত কৰি ৰখা হ'ল, অভাবত ৰখা হ'ল, আজি তেওঁলোক অনেক যোজনাৰ জৰিয়তে অনেক প্ৰকাৰৰ বিকাশৰ দিশত আশাবাদী বিচাৰ লৈ অগ্ৰসৰ হৈ আছে। স্বাধীনতাৰ ইমান দশকৰ পাছতো মই আদিবাসী গৌৰৱৰ সন্মান কৰাৰ সুযোগ পাইছোঁ। এতিয়া ভগৱান বিৰছামুণ্ডাৰ জন্ম দিৱস, ইয়াক সমগ্ৰ হিন্দুস্তানে জনজাতীয় গৌৰৱ দিৱস হিচাপে পালন কৰে।আমি এই দিসত কাম কৰিলোঁ। ভাজপা চৰকাৰে আদিবাসী সমুদায়ৰ বাজেট আগৰ চৰকাৰৰ তুলনাত পাঁচগুণ বঢ়াই দিলে। কেইদিনমানৰ পূৰ্বে দেশে এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ কাম কৰিলে। ভাৰতৰ নতুন সংসদ আৰম্ভ হ'ল আৰু নতুন সংসদত প্ৰথম আইন নাৰী শক্তি বন্দন আইন হ'ল। আশীৰ্বাদেৰে আমি সেয়া সম্পূৰ্ণ কৰিবলৈ সক্ষম হ'লোঁ, আৰু তথাপিও যিসকল লোকে এই সন্দৰ্ভত ডাঙৰ ডাঙৰ কথা কৈছে, তেওঁলোকক অলপ সোধকচোন যে আপোনালোক ইমান দশকলৈকে কিয় বহি আছিল, মোৰ মাতৃ-ভগ্নীক যদি আগতেই তেওঁলোকৰ অধিকাৰ দি দিলে হেঁতেন তেন্তে তেওঁলোক কিমান আগবাঢ়ি গ'ল হেঁতেন, সেয়ে মোৰ এনে লাগে যেন তেওঁলোকে এনেকুৱা প্ৰতিশ্ৰুতি পূৰণ নকৰে। মই উত্তৰ দি আছোঁ, মোৰ আদিবাসী ভাই-ভনী যি স্বাধীনতাৰ ইমান বছৰলৈকে সৰু সৰু সুবিধাৰ পৰা বঞ্চিত আছিল, মোৰ মাতৃসকল, ভগ্নীসকল, কন্যাসকল দশক দশক ধৰি নিজৰ অধিকাৰৰ পৰা বঞ্চিত আছিল আৰু আজি যেতিয়া মোদীয়ে এটাৰ পাছত এটা সেই সকলো বাধা আঁতৰাই আছে তেতিয়া তেওঁলোকে এইবুলি ক'বলগা হৈছে যে নতুন নতুন চাল খেলিবলৈ যোজনা বনাই আছে, এয়া পৃথক কৰাৰ যোজনা বনাই আছে, এয়া সমাজক বিভ্ৰান্ত কৰাৰ যোজনা বনাই আছে। মই ছোটা উদেপুৰৰ পৰা আহিছোঁ এই দেশৰ জনজাতীয় মাতৃ-ভগ্নীসকলক ক’বলৈ, এইজন আপোনাৰ সন্তান বহি আছে, আপোনালোকৰ অধিকাৰৰ ওপৰত জোৰ দিবলৈ আৰু এটা এটাকৈ আমি এই কাম কৰি আছোঁ। আপোনালোক সকলো ভগ্নীয়ে সংসদ আৰু বিধানসভাত অধিক অংশগ্ৰহণৰ বাবে পথ মুকলি কৰা হৈছে। আমাৰ সংবিধান অনুসৰি অনুসূচিত জাতি আৰু অনুসূচিত জনজাতি সম্প্ৰদায়ৰ বাবেও ব্যৱস্থা কৰা হৈছে, তেওঁলোকৰ ভগ্নীসকলৰ বাবে, যাতে তেওঁলোকে সেইটোতো সুযোগ পায়। নতুন আইনখনত অনুসূচিত জাতি আৰু অনুসূচিত জনজাতিৰ ভগ্নীসকলৰ বাবে সংৰক্ষণ কৰা হৈছে। এই সকলোবোৰ কথাই এক ডাঙৰ কাকতলীয়া কথা যে আজি দেশত এই আইনখন কোনে চূড়ান্ত কৰিব। সংসদত গৃহীত হৈছিল যদিও ইয়াৰ চূড়ান্ত সিদ্ধান্ত কোনে ল’ব, আজি ৰাষ্ট্ৰপতি পদত অধিষ্ঠিত দেশৰ প্ৰথম জনজাতীয় মহিলা দ্ৰৌপদী মুৰ্মুজীয়ে ইয়াৰ সিদ্ধান্ত ল’ব আৰু ই আইনত পৰিণত হ’ব। আজি ছোটা উদেপুৰৰ জনজাতীয় অঞ্চলৰ আপোনালোক সকলো ভগ্নীক লগ পাওঁতে বৃহৎ সংখ্যাত অহা ভগ্নী সকলক অভিনন্দন জনাইছোঁ। আপোনালোকক প্ৰণাম জনাইছোঁ, আৰু স্বাধীনতাৰ অমৰ কালৰ এই আৰম্ভণি কিমান ভালকৈ আৰম্ভ হৈছে, কিমান উত্তম হৈছে, এতিয়া মাতৃসকলৰ এই আশীৰ্বাদে আমাক আমাৰ সংকল্প পূৰণৰ বাবে নতুন শক্তি দিবলৈ গৈ আছে, আমি এই ক্ষেত্ৰখন নতুন প্ৰকল্পৰে উন্নয়ন কৰিম। আৰু ইমান বৃহৎ সংখ্যক আহি আপোনালোকে যি আশীৰ্বাদ দিলে তাৰ বাবে আপোনালোক সকলোকে আন্তৰিক কৃতজ্ঞতা জ্ঞাপন কৰিলোঁ। সম্পূৰ্ণ শক্তিৰে দুয়োখন হাত তুলি মোৰ লগত কওক – ভাৰত মাতা কী জয়, আমাৰ বোডেলীৰ মাত উমৰগামৰ পৰা অম্বাজীলৈকে বিয়পিব লাগে।
ভাৰত মাতা কী জয়,
ভাৰত মাতা কী জয়,
ভাৰত মাতা কী জয়,
বহুত-বহুত ধন্যবাদ।
